ความคิดเห็นที่ 1 สาธุ เรื่องเก่าในอดีตแต่เล่าให้คนรุ่นลูกหลานในปัจจุบันได้คิด เกิดปัญญาได้มากเลยครับ เหมือนได้รับการอบรมสั่งสอนธรรมะจากสมเด็จท่านเลย สาธุ จากคุณ : มิ้มเฒ่า - [ 23 พ.ค. 52 02:05:53 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เก็บท่านได้โดยบังเอิญ เป็นองค์สำริด เหมือนรูปที่ โชว์ นำท่านไปใส่กรอบอย่างดี ไม่ได้แขวนท่านไว้ที่คอ แต่มีท่านอยู่ในใจ   สาธุ. นับถือสมเด็จโตมากเลยคะ . (ไม่รู้ว่าใช้คำได้ถูกหรือเปล่า) ต้องขอโทษด้วย. จากคุณ : โอยสะลา (โอยสะลา) - [ 23 พ.ค. 52 03:02:48 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน - [ 23 พ.ค. 52 11:36:25 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขโมย. ในคราวที่สมเด็จเดินทางขึ้นไปทางปทุมธานี   เมื่อเรือแจวไประหว่างทาง   ท่านได้จำวัดในเรือลำนั้น   พอดีมีขโมยพายเรือเข้ามาเทียบเรือของท่าน   ล้วงเอาเสื่อในเรือท่านไป  ด้วยกลัวท่านตื่นขึ้นมาพบเข้า   พอได้เสื่อก็รีบพายเรือหนี   สมเด็จท่านก็ตะโกนบอกไปว่า “เดี๋ยวก่อนอย่างเพิ่งไป  เอาหมอนไปด้วยซีจ๊ะ”     ว่าแล้วก็โยนหมอนไปที่เรือของขโมย จากคุณ : โอยสะลา (โอยสะลา) - [ 23 พ.ค. 52 11:40:43 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อีกครั้งที่ขโมยเข้าไปขโมยของในกุฎิของท่านในตอนกลางคืน   เจ้าขโมย  พยายามยื่นมือเข้าไปลักตะเกียงของท่าน   แต่เอื้อมเท่าไหร่ก็เอื้อมไม่ถึง    สมเด็จโตนั่งมองอยู่ด้วยความสงสาร ท่านจึงเลื่อนตะเกียงส่งให้ถึงมือเจ้าขโมยให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย และอีกคืนหนึ่ง     ขโมยมาขโมยเรือของท่าน  และเสียงที่ลากครูดคราดกับพื้นดินที่แห้งๆ ดังไปจนถึงกุฎิท่าน  แทนที่ท่านจะตะโกนเรียกพระเณรลงไปจัดการ กับขโมยท่านกับพูดเบาๆ พอให้ขโมยได้ยินว่า   “เข็นเบาๆ หน่อยซิจ๊ะ เดี๋ยวพระเณรได้ยินเข้าจะลงไปกระทืบตาย   เป็นขโมยทั้งทีไม่รู้หรือว่า  การขโมยเรือในที่แห้งๆ  นั้น เขาต้องเอาหมอนรองหัวเรือให้โด่งเสียก่อน   จะได้กลิ้งได้สะดวกดี  และเรือจะได้ไม่บอบช้ำไม่รั่วด้วย”   ปรากฏว่าขโมยอายท่านมาก วิ่งแจ้นออกจากวัดระฆังทันที จากคุณ : โอยสะลา (โอยสะลา) - [ 23 พ.ค. 52 11:41:57 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ลูกศิษย์แจ่มกับจ่าง. สมเด็จโตท่านรับนิมนต์คหบดีย่านวัดสามปลิ้มให้ไปเทศน์ที่บ้าน   ท่านจึงให้ศิษย์ท่าน  ๒ คน  คือ แจ่มกับจ่าง  พายเรือไป   เมื่อเทศน์จบแล้วปรากฏญาติโยมถวายเครื่องกัณฑ์เทศน์มากมาย     ครั้นพายเรือมาตามแม่น้ำเจ้าพระยา   คนทั้ง  ๒ แจ่มกับจ่าง ก็จัดการแบ่งสันปันส่วนเครื่องเทศน์กัน     บังเอิญการแบ่งปันกันนั้น   กองหนึ่งโตกองหนึ่งเล็กได้ไม่เท่ากัน รำๆ  จะเกิดวางมวยกันขึ้น   มิเกรงใจแม้แต่สมเด็จฯท่าน ซึ่งนั่งเอกเขนกอยู่ในเรือ    เมื่อท่านเห็นว่าขืนปล่อยต่อไป   เจ้าศิษย์ทั้ง  ๒  คน  คงจะวางมวยกัน  จะทำให้เรือล่มแน่ ท่านจึงบอกไปว่า “เจ้าทั้ง  ๒  จะเอากันเสียหมด  ฉันเทศน์แทบตาย  จะให้ฉันกองไหนละจ๊ะ” จากคุณ : โอยสะลา (โอยสะลา) - [ 23 พ.ค. 52 11:43:52 ]

ความคิดเห็นที่ 7 พระต่อยกัน . มีภิกษุบวชใหม่ในพรรษา  ๒  รูป  ซึ่งยังไม่ทิ้งนิสัยฆราวาส   เกิดผิดใจกันจนถึงขึ้นลงไม้ลงมือต่อยกัน  ต่างคนต่างร้องด่า ท้าทายกันเสียงดังลั่น  เข้าทำนองต่างคนต่างเก่งไม่มีใครยอมใคร     สมเด็จฯท่านนั่งอยูนอกกุฎิท่านแลเห็นเข้า  จึงลุกเข้าไปในกุฎิ จัดดอกไม้ธูปเทียนใส่พาน   รีบเดินเข้าไปในระหว่างวิวาท     ทรุดองค์ลงนั่งคุกเข่าถวายดอกไม้ธูปเทียนพระคู่นั้น แล้วอ้อนวอนฝากตัวว่า “พ่อเจ้าประคุณ  พ่อเก่งเหลือเกิน  เก่งแท้ๆ  พ่อเจ้าประคุณ  ลูกฝากตัวด้วย” พระคู่นั้นเลยเลิกทะเลาะกัน  มาคุกเข่ากราบสมเด็จฯ     สมเด็จฯ ก็คุกเข่ากราบตอบพระ     กราบกันไปกันมาอยู่อย่างนั้น. จากคุณ : โอยสะลา (โอยสะลา) - [ 23 พ.ค. 52 11:44:57 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แกงร้อนสมเด็จฯ สิ่งหนึ่งที่ทำให้สมเด็จโตรู้สึกอึดอัดใจ  ก็คือ  ไม่ว่าท่านจะทำกิจการใดๆ  ก็ตาม เมื่อปรึกษาหารือกับภิกษุในวัด  ก็มักจะได้รับคำตอบว่า   สิ่งที่ท่านทำนั้นสมควรแล้ว    ดีแล้ว ทุกครั้งไป  ..     วันหนึ่งมีผู้นำแกงร้อนวุ้นเส้นชามใหญ่มาถวายท่าน   ท่านสั่งให้ศิษย์วัดนำกระทะใบบัวใหญ่   มาตั้งน้ำเต็มกระทะ จนกระทั้งเดือนพล่าน  แล้วนำแกงร้อนถ้วนนั้นเทลงในกระทะ แล้วให้ศิษย์วัดไปเก็บผักบุ้งในลำคลองข้างวัด มาล้างทำความสะอาดแล้วหั่น  ใส่ลงไปในแกงร้อนนั้น นำอาหารอีกหลายอย่างที่มีผู้นำมาถวาย เทใส่รวมลงไปหมด   แลดูไม่น่าขบฉันเลยแม้แต่น้อย   เมื่อเสร็จแล้ว  ก็ให้ศิษย์วัดตีกลองเป็นสัญญาณให้ภิกษุสามเณรต่างๆ นำปิ่นโต   ถ้วยชามมาแบ่งอาหาร  โดยท่านกำชับ ให้บอกภิกษุสามเณรทุกรูปว่าเป็นแกงร้อนที่ท่านปรุงเอง   ภิกษุทั้งวัดระฆังจึงได้ฉันแกงร้อนสมเด็จฯ ในมือเพลวันนั้นโดยทั่วถึง     ครั้นตกเวลาเย็น  ภิกษุทุกรูปจะต้องมาร่วมทำวัตรค่ำในพระอุโบสถ   สมเด็จโตไปยืนอยู่ตรงหน้าประตูโบสถ์   คอยถามภิกษุทุกรูป ที่เดินผ่านท่านเข้าไปในโบสถ์ว่า “แกงร้อนของท่านเมื่อตอนเพลเป็นอย่างไรบ้าง”? ปรากฏว่าภิกษุทุกรูปตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า  อร่อยดีมาก ท่านก็ถามภิกษุทุกรูปเรื่อยมา   จนกระทั้งถึงภิกษุชราองค์หนึ่ง ซึ่งบวชอยู่วัดระฆังมานานหลายสิบพรรษา  เดินผ่านมา สมเด็จฯก็ถามเหมือนเดิมว่า   “ขรัวตา   แกงร้อนของฉันเมื่อตอนเพลเป็นอย่างไรบ้าง?   ฉันลงมือทำเองทีเดียวนะ”   ขรัวตา ชงักนิดนึงแล้วตอบว่า   “ไม่ไหวครับ  พระเดชพระคุณท่าน    กระผมเทให้หมามันยังไม่กินเลย”     สมเด็จฯ ยิ้มด้วยความพอใจ แล้วประนมมือไหว้ขรัวตา สาธุ   สาธุ  ขรัวตานี่แหละศีลบริสุทธิ์โดยแท้  ควรแก่การเคารพ  สาธุ .. จากคุณ : โอยสะลา (โอยสะลา) - [ 23 พ.ค. 52 11:46:18 ]

ความคิดเห็นที่ 9 วัดคณิกาผล. สมัยนั้นมีแม่เล้าชื่อดังคนหนึ่ง  มีลูกสาวสวยๆในสังกัดเยอะแยะ   แม่เล่าคนนี้ชื่อ ยายแฟง   อาชีพเปิดซ่องทำความร่ำรวยให้แก่ยายแฟงเป็นอันมาก ครั้นต่อมาเมื่อยายแฟงอายุมากขึ้น  คงจะรู้สำนึก ว่าอาชีพที่สร้างความร่ำรวยให้แก่ตนนี้เป็นอาชีพที่มีบาปติดตัว   เพราะเปรียบเสมือนหนึ่งค้าทาส  ค้ามนุษย์ ยายแฟงจึงได้สร้างวัดเพื่อเป็นการทำบุญ   มีชื่อว่าวัดใหม่ยายแฟง  ต่อมาได้เปลี่ยนชื่อเป็นวัดคณิกาผล   อยู่ตำบลป้อมปราบศัตรูพ่ายในปัจจุบันนี้ เมื่อสร้างเสร็จก็มีการฉลองสมโภชตามประเพณี   ยายแฟงได้นิมนต์สมเด็จโตไปแสดงธรรม   บอกอานิสงส์การสร้างวัดว่ามีมากเท่าไร ในระหว่างแสดงธรรมตอนหนึ่ง  สมเด็จฯได้เทศน์ว่า   “การที่ยายแฟงได้สร้างวัดนี้    ได้อานิสงส์บกพร่องไม่เต็มที่   เพราะเงินที่นำมาสร้างวัด  เป็นเงินที่ได้มาจากน้ำพักน้ำแรง ของคนอื่น  อันไม่ชอบศีลธรรมประเพณี   หากจะเปรียบอานิสงส์ด้วยเหรียญบาท ยายแฟงก็ได้ไม่เต็มบาท   จะได้สลึงเฟื้องเท่านั้นเอง ...” ปรากฏว่ายายแฟงที่นั่งฟังเทศน์อยู่รู้สึกละอายและโกรธมาก   แถมสมเด็จฯยังสรุปท้ายว่า “ที่ว่ากันมาดังนี้  ว่ากันอย่างเกรงใจแล้วนะจ๊ะ” จากคุณ : โอยสะลา (โอยสะลา) - [ 23 พ.ค. 52 11:47:22 ]

ความคิดเห็นที่ 10 เทศน์บนกองมะพร้าว. มีคราวหนึ่ง  มีชายผู้หนึ่งไปนิมนต์สมเด็จฯให้ไปเทศน์ที่บ้าน   โดยไม่บอกรายละเอียดอะไรมากมายนัก     สมเด็จฯท่านถามว่าบ้านอยู่ไหน ?   ชายผู้นั้นก็ตอบเพียงว่า   “บ้านอยู่ริมคลอง มีกองมะพร้าว ..” ท่านก็ไม่ได้ซักถามอะไรอีก  พอถึงกำหนดวันนิมนต์     ท่านก็นั่งเรือเข้าไปในคลองไปพบบ้านหลังหนึ่ง     มีกองมะพร้าวอยู่หน้าบ้าน   ท่านก็สั่งให้จอดเรือ   แล้วก็ขึ้นไปนั่งเทศน์บนกองมะพร้าว   พอเทศน์จบท่านก็ลงเรือกลับวัด   โดยไม่สนใจว่ามีใครมานั่งฟังหรือไม่     เพราะท่านถือว่าได้มาเทศน์ตามที่รับนิมนต์ไว้แล้วถูกต้องทุกอย่าง. จากคุณ : โอยสะลา (โอยสะลา) - [ 23 พ.ค. 52 11:48:10 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สมเด็จฯอยู่บนเรือ สมเด็จโตนั้นถึงท่านจะดำรงตำแหน่งถึงสมเด็จพระพุฒาจารย์แล้วก็ตาม ท่านก็พอใจที่เป็นขรัวโตของใครต่อใครมากกว่า ท่านมิได้เห่อเหิมในสมณศักดิ์นั้นเลย ดังเช่น   วันหนึ่งท่านได้รับนิมนต์ให้ไปฉันเพลที่บ้านของชาวสวนผู้หนึ่ง ซึ่งต้องไปด้วยเรือสำปั้น  มีเด็กวัดพายหัวท้าย  เข้าสู่คลองใหญ่คลองเล็ก ปรากฏว่าขณะนั้น    น้ำกำลังลดแห้งติดกับคลองที่เต็มไปด้วยเลน   เรื่อแล่นต่อไปไม่ได้   เด็กวัดช่วยกันเข็นก็ยังติดอยู่นั่นเอง   ท่านไม่รอช้า  ท่านหยักจีวรขึ้นมาแล้วลงไปในเลนช่วยศิษย์วัดเข็นเรือ   ชาวบ้านแถวนั้นเห็นก็ร้องบอกกันว่า “เร็วเข้าพวกเรา  ลงไปช่วยสมเด็จท่านเข็นเรือ”   สมเด็จฯ  ยิ้มแล้วบอกชาวบ้านว่า “สมเด็จท่านอยู่บนเรือ  ฉันคือขรัวโต”     ท่านพูดแล้วก็ชี้มือไป ที่พัดยศที่ได้รับพระราชทานมา ที่ปักอยู่ในเรือนั่นเอง . จากคุณ : โอยสะลา (โอยสะลา) - [ 23 พ.ค. 52 11:49:35 ]

ความคิดเห็นที่ 12 บาทหลวงมิชชันนารี. เมื่อปลายสมัยรัชกาลที่ ๔  ต่อกับต้นรัชการที่ ๕   คณะบาทหลวงมิชชันนารี่  เดินทางมาเผยแพร่ศาสานคริสต์ อยู่ในกรุงเทพฯ  เพื่อชักชวนให้คนไทยนับถือศาสนาคริสต์ คณะบาทหลวงมีความพยายาม  อย่างสูงยิ่ง   ถึงขนาดเล่าเรียนภาษาไทย เพื่อจะได้คุยกับคนไทยรู้เรื่อง   พวกเขาได้ยินชื่อเสียงของสมเด็จโตอยู่เสมอ   เพราะไม่ว่าจะเผยแพร่ศาสนาที่ไหนคนชาวบางกอก ก็ล้วนบอกว่า เขานับถือสมเด็จโตกันทั้งนั้น     ฉะนั้น  วันหนึ่งบาทหลวงจึงข้ามเรือไปที่วัดระฆัง เพื่อสนทนากับสมเด็จโต   เล่ากันว่า ท่านกับบาทหลวงได้สนทนากันถึงหลักธรรมต่างๆ   เป็นที่ซาบซึ้งกันมาก   จนคณะบาทหลวงยอมรับว่าท่านเจ้าคุณสมเด็จฯ   ทรงภูมิความรู้ในธรรมะของพระพุทธเจ้าเป็นอย่างดียิ่ง   แต่ทว่าคงจะรู้แต่ทางธรรม  ทางโลกคงไม่รู้อะไรเลย สมเด็จโตก็ย้อนถามว่า   “อะไรเล่าที่ว่าเป็นเรื่องทางโลกแล้วท่านไม่รู้? บาทหลวงตอบว่า “อย่างเช่นเรื่องสันธานของโลก   ชาวยุโรปและอเมกายอมรับว่าโลกกลม   แต่คนไทยส่วนใหญ่ยังเชื่อว่าโลกแบน   แถมมีปลาอานนท์หนุนแผ่นดินอยู่ สมเด็จโตหัวเราะชอบใจตอบบาทหลวงว่า   “อย่าว่าแต่ท่านจะรู้ว่าโลกกลมเลย   ท่านรู้แม้กระทั้ง ศูนย์กลางของโลกอยู่ที่ตรงไหนด้วย” ถึงคราวที่คณะบาทหลวงจะอ้าปากค้างกันบ้างละ     บาทหลวงก็เลยขอให้สมเด็จโตชี้ให้ดูว่าศูนย์กลางของโลกอยู่ที่ตรงไหน? สมเด็จโตท่านบอกว่าได้ซิ  แล้วพาคณะบาทหลวงลงจากกุฎิมาที่พื้นดิน     เอาไม้เท้าที่ท่านถือจี้ลงไปบนแผ่นดินแล้วบอกว่า   นี่แหละคือศูนย์กลางของโลก คณะบาทหลวงงง เป็นอันมาก ? อ้าว! ไหนท่านบอกโลกกลมยังไงเล่า   ถ้าโลกกลมจริงท่านวัดจากจุดนี้อ้อมโลก ย้อนกลับมาตรงจุดเดิม  ก็จะได้กึ่งกลางพอดี   ไม่ใช่หรือจ๊ะ ? ปรากฏว่า   คราวนี้คณะบาทหลวงได้สติ   ต่างก็สรรเสริญปฎิภาณและสติปัญญาของสมเด็จโตว่าเป็นเลิศจริง   ยากที่จะให้ใครเทียบได้   สมแล้วที่ชาวบางกอกทั้งปวง พากันเคารพนับถือ  แล้วก็อำลาสมเด็จฯ  ข้ามเรือกลับไป .. ที่มา: หนังสือแจกเป็นธรรมทาน วัดบ้านโนนกุ่ม   อ.สีคิ้ว   จ.นครราชสีมา. จากคุณ : โอยสะลา. (โอยสะลา) - [ 23 พ.ค. 52 11:52:50 ]

ความคิดเห็นที่ 13 กิ๊ฟหมดอ่ะไม่งั้นเอาไป 3 กิ๊ฟเลย สมเด็จโตท่านเป็นโอรสนอกเศวตฉัตรของ พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช นับได้ว่าท่านเป็นราชนุกูล ท่านจึงติดคําท้ายคําพูด จ๊ะเสมอ สมเด็จพระพุฒาจารย์ โต  ท่านเป็นภิกษุที่มักพูดจ๊ะ  ซิจ๊ะ อยู่บ่อยๆ ตอนนี้มีอลัชชีพยายามเลียนแบบท่านอยู่ นะจ๊ะๆ คุ้นๆมั้ยว่าเป็นใคร ? แก้ไขเมื่อ 23 พ.ค. 52 16:42:48 แก้ไขเมื่อ 23 พ.ค. 52 14:11:48 จากคุณ : Yogi Playgirl - [ 23 พ.ค. 52 12:58:32 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณมากๆครับ จากคุณ : Teerasae - [ 23 พ.ค. 52 14:16:28 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณมากมาย  กระทู้นี้ทำกีฟเราเกือบหมดเลย   จากคุณ : Smiling-girl - [ 23 พ.ค. 52 17:42:32 ]

ความคิดเห็นที่ 16 รัชกาลที่ ๔ ท่านสร้างวังสระปทุม ที่ปัจจุบันเป็นวัด สระปทุมวนาราม มี หลวงพ่อพระเสริม พระพุทธรูปที่ได้จากลาว สร้างขึ้นมาสนมกำนัลก็เพลิดเพลินจำเริญใจ พายเรือเที่ยวในสระบัว สมเด็จพระพุฒาจารย์แจวเรือเข้าไปรับบาตร              รัชกาลที่ ๔ ท่านก็ประเภทว่าภูมิใจสร้างวังได้สวย ก็ .....เป็นไงขรัวโต งามมากมั้ย ? สมเด็จพุฒาจารย์โตท่านบอก งามมากมหาบพิตร งามประดุจราชรถ โห! รัชกาลที่ ๔ โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงเลย ต่างคนต่างรู้กัน เพราะมันมีบาลีอยู่บทหนึ่งว่า เอตถะ ปัสสะถิมัง โลกัง จิตตัง ราชะรถูปมัง แปลความว่า สูเจ้าทั้งหลาย จงมาดูโลกนี้ที่งามประดุจราชรถ ซึ่งคนเขลาทั้งหลายหมกอยู่ แต่ผู้รู้หาข้องไม่ ท่านบอกงามมากมหาบพิตร งามประดุจราชรถ รัชกาลที่ ๔ โกรธไฟแลบ สั่งถอดออกจากตำแหน่งเลย ยึดพัดยึดอะไรเกลี้ยงเลย ท่านก็เดินฉับ ๆ ของท่านกลับ สังฆการี วิ่งมานิมนต์บอกว่า ทรงหายกริ้วแล้วเอาพัดมาถวายคืน ท่านบอกไม่ได้ อันนี้เจ้าฟ้าเจ้าแผ่นดินพระราชทานให้เท่านั้นไม่ใช่คุณ อาตมาไม่รับ รัชกาลที่ ๔ ท่านเลยต้องนิมนต์เข้าวังไปรับพัดเสียผ้าไตรซะอีกชุดหนึ่ง จากกระโถนข้างธรรมมาสน์ แก้ไขเมื่อ 23 พ.ค. 52 18:50:41 จากคุณ : RadiS - [ 23 พ.ค. 52 18:43:27 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มีอยู่คราวหนึ่งสมเด็จพุฒาจารย์โดนสั่งเนรเทศ ท่านก็นอนอยู่ในโบสถ์ไม่ไปไหน สังฆการีไปถึงก็บอกนิมนต์ไปได้เลยครับเพราะว่าไม่ให้อยู่ในแผ่นดินแล้ว ท่านบอกว่านี่ไม่ใช่แผ่นดิน นี่เป็นเขตสงฆ์ เขาเรียกว่า เขตสีมา มันเป็นเขตของสงฆ์ ไม่ใช่เป็นเขตของพระเจ้าแผ่นดินท่านเพราะฉะนั้นท่านอยู่ของท่านได้ จากคุณ : RadiS - [ 23 พ.ค. 52 18:49:46 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ดีอ่ะ อ่านแล้วได้รู้อะไรอีกเยอะเลย ^^ จากคุณ : PandaNana - [ 24 พ.ค. 52 19:39:41 ]

ความคิดเห็นที่ 19 แขกเลี้ยงวัวหัวใส. ในบรรดาแขกที่นำวัวและแพะมาเลี้ยงในวัดระฆังนี้  มีอยู่คนหนึ่ง ชื่อรามปานเด  แขกคนนี้คุ้นเคยกับสมเด็จโตอยู่ไม่น้อย   เพราะเมื่อยามนำวัวและแพะไปเลี้ยงในเขตวัดแล้ว   ถ้าไม่ได้ไปแอบนอนตามที่ร่ม   ก็มักจะเข้าไปคุยกับสมเด็จฯ อยู่เสมอ วันหนึ่งเจ้ารามปานเด  นำวัวและแพะไปลี้ยงในเขตวัดตามเคย ตัวเองก็หลบมุมไปนอนหลับเสียที่ศาลา  ซึ่งมีลมพัดโกรกสบาย ปรากฏว่าแพะของเจ้ารามปานเด  เดินกินหญ้าจนกระทั่งมาถึง ต้นพระศรีมหาโพธิ์ที่กำลังแตกใบอ่อนอยู่เต็มต้น แพะก็กินใบอ่อนนั้นจนหมด    พอพระเณรในวัดมาพบเข้าก็ตกใจมาก   รีบไล่แพะให้ออกไปให้พ้น   แล้วรีบเข้าไปเรียนให้สมเด็จฯทราบ   ยอมรับว่าเป็นความผิดของพวกตนที่เผลอไม่ทันดู     สมเด็จฯ  ก็ไม่ว่าอะไร  แต่ให้ไปตามเจ้ารามปานเดมาพบ เจ้ารามปานเด  กำลังนอนหลับสบาย  พอถูกพระปลุกก็ตกใจตื่น และยิ่งตกใจมากขึ้นเมื่อรู้ว่าแพะของตนไปกินใบอ่อนต้นพระศรีมหาโพธิ์ ซึ่งสมเด็จฯ  ท่านห่วงหนักหนา   พอรู้ว่าสมเด็จฯให้ไปพบ ก็พาลขาสั่นพลับ ๆ ขึ้นมาทันที เมื่อเจ้ารามปานเดไปนั่งหมอบกราบอยู่ต่อหน้าท่านแล้ว   ท่านก็ได้บอกให้รู้ว่า   ต้นโพธิ์นี้เป็นพันธุ์มาจากพุทธคยา   อันเป็นต้นโพธิ์ที่สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสรู้   จึงเป็นที่เคารพของชาวพุทธศาสนิกชนยิ่งนัก   เมื่อแพะของเจ้าไปกินใบโพธิ์เช่นนี้เจ้าจะว่าอย่างไร ? เจ้ารามปานเดเป็นแขกหัวไว  และปกติสมเด็จฯก็นึกเอ็นดู เพราะตั้งแต่มักคุ้นกันมา  เจ้ารามปานเดก็เกือบจะเป็นชาวพุทธไปอีกคน รู้จักไหว้หมอบกราบทั้งๆ  ที่นับถืออิสลาม   ยอมรับผิดที่แพะของตนไปกินใบโพธิ์  แต่ก็อดหยอดไม่ได้ว่า “คุณพ่อครับ   ต้นโพธิ์ต้นที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ไม่ได้ต้นนี้   เพราะว่าต้นโน้นอยู่ที่อินเดีย   เป็นคนละต้นกันครับคุณพ่อ” สมเด็จฯได้ยินดังนั้นก็นึกขำ  จนกระทั่งอดหัวเราะไม่ได้ ในความปัญญาไวของรามปานเด ท่านจึงเพียงแต่ว่ากล่าวตักเตือนให้คอยระมัดระวัง อย่าให้แพะ มากินใบโพธิ์อีกเป็นอันขาด  เจ้ารามปานเดก็รับคำและกราบลา พอออกมาก็คุยฟุ้งในหมู่ศิษย์วัดว่า  ตนเองทำให้สมเด็จฯยอม และไม่อาจลงโทษตนได้   จนกระทั้งเป็นที่หมั่นไส้ของบรรดาศิษย์วัดเป็นอันมาก ลูกศิษย์วัดจึงหาทางแก้เผ็ดเจ้ารามปานเด วันหนึ่งอันเป็นวันสำคัญทางศาสนาอิสลาม  ที่จะต้องมีงานเลี้ยง รื่นเริงกันในกลุ่มชาวมุสลิม   เจ้ารามปานเดก็เดินร้องไห้สะอึกสะอื้น ขึ้นมาหาท่านถึงบนกุฎ   แล้วฟ้องท่านว่า มีศิษย์วัดระฆังของท่านไปแกล้ง   โดยนำหมูไปละเลงในกะทะ ที่จะประกอบอาหารเลี้ยงดูกันในวันนั้น  ซึ่งการกระทำนี้ นับว่ารุนแรงมากเพราะก็ทราบกันอยู่ว่า  ชาวมุสลิมไม่กินหมู สมเด็จฯได้ยินดังนั้น  ก็รู้สึกไม่สบายใจ  เพราะเรื่องความเชื่อทางศาสนานั้น เป็นสิ่งที่ต้องเคารพซึ่งกันและกันตามคำสั่งของพระบรมศาสดาของแต่ละศาสนา เมื่อศิษย์วัดไปทำเช่นนั้นเป็นการไม่สมควร   แต่ทว่า ...... ท่านคิดอะไรขึ้นมาได้อย่างหนึ่ง   จึงถามเจ้ารามปานเดว่า .... “ทำไมชาวมุสลิมไม่กินหมูเล่ารามปานเด?” เจ้ารามปานเดก็สาธยายเรื่องราวแต่หนหลัง  เกี่ยวกับที่พระนาบีไม่โปรดหมู เพราะเป็นสัตว์สกปรกที่กินอาจม  จนกระทั้งมีบัญญัติไว้ มิให้ชาวมุสลิมทั้งปวงกินหมู  เจ้ารามปานเดบอกท่านว่า การกระทำของศิษย์วัด  เป็นบาปหนักที่สมเด็จฯท่านจะต้องชำระโทษ ให้เห็นดำเห็นแดงกันไป   แต่สมเด็จฯ  ตอบว่า .... “ไม่บาปหรอกรามปานเด   เพราะหมูตัวที่เจ้าพวกนั้นนำไปละเลงกะทะ ของเจ้านั้นเป็นหมูคนละตัวกับที่พระนาบีเกลียด   เหมือนต้นโพธิ์ที่วัดนี้เป็นคนละต้นกับต้นโพธิ์ที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้นั่นหละ” เพียงเท่านี้เจ้ารามปานเดก็กราบลากลับบ้านทันที   และเล่าต่อมาว่าในระยะหลังๆ  เจ้ารามปานเดถึงกับมาเป็นศิษย์ ประจำกุฏิของสมเด็จฯ  กินข้าวปลาอาหาร  ร่วมกับศิษย์วัดอย่างเอร็ดอร่อย จากคุณ : โอยสะลา. (โอยสะลา) - [ 24 พ.ค. 52 23:26:25 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ให้เอาอย่างหมา บางครั้งท่านอบรมพระภิกษุ  โดยบอกให้เอาอย่างหมา  ดังเช่น พระอาจารย์เทศแห่งวัดชนะสงคราม   มีเรื่องขัดใจกับเจ้าอาวาสคือพระอุดมญาณ   จนกระทั่งเกิดความรุ่นร้อนใจในหัวใจ แทบจะครองผ้าเหลืองอยู่ต่อไปไม่ไหว   ไปที่ไหนก็ไม่หายร้อนรุ่ม   วันหนึ่งก็ระลึกถึงสมเด็จโตขึ้นมาได้ เพราะท่านมีกิตติศัพท์เล่าลือกันทั่วว่า   มีคุณวิเศษ  ยากที่จะมีภิกษุใดเทียมท่านได้ ดังนั้นพระอาจารย์เทศ  จึงไปหาสมเด็จโตที่วัดระฆัง ทั้งๆที่ไม่เคยรู้จักท่านมาก่อน ครั้นได้พบแล้วก็เล่าเพียงสั้นๆ ว่า เวลานี้มีความร้อนอกร้อนใจเหลือเกิน ใคร่จะขอโอวาทจากท่านเพื่อผ่อนคลายความร้อนในหัวใจ ให้ลดน้อยและหมดสิ้นไป สมเด็จฯก็ให้โอวาทว่า  “ถ้าอยากสบายก็เอาอย่างหมาซิจ๊ะ”   เมื่อเห็นพระอาจารย์เทศนั่งนิ่งสงบเพราะไม่เข้าใจ   ท่านก็อธิบายต่อว่าธรรมดาเมื่อหมาสองตัวกัดกัน   ถ้าอีกตัวหนึ่งยอมแพ้นอนหงาย   ให้ตัวชนะขึ้นคร่อมเห่าสักครู่   มันก็จะไม่กัดและเลิกรากันไปเอง พระอาจารย์เทศแปลกใจนัก เพราะยังไม่ได้เล่าให้สมเด็จฯรู้เลย ว่าเกิดเรื่องทะเลาะกับเจ้าอาวาส และตนก็ไม่ยอมลดราวาศอก   จึงมีเรื่องร้อนใจอยู่เช่นนั้น เมื่อพระอาจารย์เทศเข้าใจแล้ว จึงนมัสการลาสมเด็จฯกลับวัดชนะสงคราม และอยู่ต่อมาได้ด้วยความสบายใจ. จากคุณ : โอยสะลา. (โอยสะลา) - [ 24 พ.ค. 52 23:27:51 ]

ความคิดเห็นที่ 21 หมาจ๋า  หลีกไปหน่อยจ๊ะ. สมเด็จฯเป็นผู้ที่มีจิตใจเมตตากรุณายากที่จะหาผู้ใดเทียมท่านได้ แม้กระทั้งสัตว์   ท่านก็ให้ความเมตตาอย่างยิ่ง   ท่านไม่ข้ามแม้กระทั่งหมาที่นอนขวางท่านอยู่  แต่กลับพูดกับหมาว่า “ขอฉันไปทีเถอะจ๊ะ  หลีกไปหน่อย” แต่ปรากฏว่าห.มาตัวนั้นไม่หลีก  ท่านยืนรออยู่ครู่หนึ่ง แล้วเลี่ยงเดินไปทางอื่น   เมื่อมีผู้สงสัยถามท่านว่า ทำไมทำเช่นนั้น?   เพราะท่านอาจจะไล่หมาตัวนั้นให้หลีกทางไปก็ย่อมทำได้ หรือเดินข้ามไปก็ไม่เห็นจะเป็นอย่างไรเลย สมเด็จโตตอบว่า “ที่ฉันไม่ข้ามหมาก็เพราะว่าฉันไม่แน่ใจว่า จะเป็นพระโพธิสัตว์องค์ใดองค์หนึ่งมาเสวยพระชาติหรือไม่?” จากคุณ : โอยสะลา. (โอยสะลา) - [ 24 พ.ค. 52 23:29:10 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ไหว้พระคัมภีร์ . สมเด็จโต  เป็นผู้ประพฤติอ่อนน้อมถ่อมตนเป็นอันมาก  แม้จะมีสมณศักดิ์   เป็นพระราชาคณะก็ตาม   ท่านเคารพในสิ่งที่ควรเคารพเสมอ   แม้ว่าบุคคลอื่นจะเห็นว่าไม่น่าเคารพเลยก็ตาม   เวลาท่านไปไหนมาไหน   ถ้าพบสามเณรหรือพระสงฆ์ แบกพระคัมภีร์เรียนผ่านมา   ท่านเป็นต้องนั่งลงกราบแสดงความเคารพ   ถ้าพระเณรไม่ทันพิจารณา  สำคัญว่าท่านเคารพตน   และก้มตอบ  เคารพตอบท่าน ทีนี้ก็ไม่ต้องไปไหนกัน  ต่างคนต่างหมอบกันอยู่นั่นเอง จากคุณ : โอยสะลา. (โอยสะลา) - [ 24 พ.ค. 52 23:30:20 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ครองวัดระฆัง . สมเด็จพระพุฒาจารย์(โต) พรหมรังสี   ท่านเป็นคนที่มีอารมณ์ขันและมักทำอะไรแปลกๆ การกระทำของท่านนั้น  มีความหมายลึกซึ้งอยู่เสมอ   เช่นในวันที่ท่านได้เป็นพระธรรมกิตติ   เมื่อออกจากพระมหาราชวังนั้น   มีข้าวของอยู่หลายอย่างที่เพิ่งได้รับพระราชทานมาตามสมณศักดิ์   อาทิ    พัดยศ     เครื่องไทยธรรม     ย่าม   ก็มีลูกศิษย์ลูกหาที่เคารพนับถือท่านอาสาช่วยถือมาส่งท่านที่วัดระฆัง   ซึ่งเท่ากับว่าช่วยแห่แหนท่านมาเป็นสมภารเจ้าวัดครองวัดระฆังนั่นเอง แต่ปรากฏว่า  ท่านประคุณสมเด็จไม่ยอม  ท่านถือสิ่งของทุกอย่างด้วยตัวของท่านเอง แล้วเดินออกจากประตูพระบรมมหาราชวังมาข้ามเรือที่ท่า   ซึ่งก็คงเป็นบริเวณท่าช้างวังหลวงใน ทุกวันนี้ ท่านนั่งข้ามเรือจ้างมาแต่เดียวดาย  พอเรือถึงศาลาท่าน้ำหน้าวัดระฆัง   ท่านก็หอบเครื่องไทยธรรม   พัดยศ   และถือย่ามขึ้นมาเอง   ไม่ยอมให้ใครช่วยอีก พระเณรที่พากันมารอรับสมภารองค์ใหม่ประหลาดใจไปตามๆกัน ท่านเจ้าประคุณสมเด็จ  บอกกับพระเณรที่มาต้อนรับว่า “ในหลวงท่านให้ฉันมาเป็นสมภารที่วัดนี้จ๊ะ” ว่าแล้ว   ท่านก็ถือพัดยศ  เครื่องไทยธรมและย่าม  เดินวนรอบวัดระฆังโฒสิตาราม บรรดาพระเณรทั้งหลายที่มารับต่างก็เดินตามท่านเป็นขบวน   ชาวบ้านละแวกวัดระฆัง ที่คุ้นเคยกับมหาโตเป็นอย่างดี   ก็เดินตามหลังขบวนพระเณรอีกที่หนึ่ง เมื่อท่านเดินวนรอบวัดแล้ว ท่านก็เดินขึ้นกุฎิปิดประตูกุฎิเงียบอยู่แต่ผู้เดียว โดยไม่มีการประชุมพระเณรในวันแรกที่มาถึง ตามธรรมเนียมของสมภารเจ้าวัดที่ไปครองวัดต่างๆ หรือเปิดประตูกุฏิให้พระเณรหรือญาติโยมเข้าแสดงความยินดี อันเป็นการแสดงถึงความไม่ยินดีในสมณศักดิ์ลาภยศ   ท่านยังยึดมั่นอยู่ในความสมถะสันโดษ นั่นคือ การอยู่อย่างเงียบๆนั่นเอง . จากคุณ : โอยสะลา. (โอยสะลา) - [ 24 พ.ค. 52 23:33:13 ]

ความคิดเห็นที่ 24 สมเด็จฯท่านฉันวันละมื้อเท่านั้น  มีอาหารอะไรที่ผู้คนนำมาถวาย ท่านก็จะนำมาคลุกรวมกันเพื่อขจัดรสอร่อยให้หมดไป   ท่านฉันไปก็ให้ข้าวแก่หมาแมวที่วนเวียนอยู่ข้างๆ เหลือจากนั้นก็โปรยให้นกกากินอีก   แสดงให้เห็นถึงความมีเมตตาต่อสัตว์ต่างๆ มีเรื่องเล่าสืบต่อกันมาว่า   มีอีกาบินมาเกาะที่ไหล่ท่าน และท่านได้หยิบอาหารในบาตรป้อนอีกา วันหนึ่งท่านผ่านไปทางประตูดินในพระบรมมหาราชวัง   ท่านพบกับอีกาสองตัว   ส่งเสียงกัน   ซึ่งท่านก็สามารถรู้ ตัวหนึ่งส่งเสียงบอกว่าจะไปวัดมหาธาตุ  ส่วนอีกตัวบอกจะไปท่าเตียนดีกว่า ท่านได้ร้องบอกว่า “ท่านมาจากวัดมหาธาตุเดี๋ยวนี้เอง  แม้ที่นั้นจะมีโรงครัวและเศษอาหารมากมายก็จริง แต่ทว่า พวกโรงครัวได้เก็บกวาดไปทิ้งเสียหมดแล้ว  ควรจะไปท่าเตียนดีกว่า” จากคุณ : โอยสะลา. (โอยสะลา) - [ 24 พ.ค. 52 23:35:37 ]

ความคิดเห็นที่ 25 จุดไต้เวลากลางวัน. ครั้งหนึ่ง สมเด็จฯ(โต) ท่านได้จุดไต้เข้าไปในวังเวลากลางวันแสกๆ   ไม่มีใครรู้ว่าท่านจะทำอะไรของท่าน   แต่พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าฯทรงทราบรู้   จึงตรัสว่า  “ขรัวโต  เขารู้แล้ว”   จากนั้น สมเด็จโตก็เอาไต้ทิ่มเข้าที่กำแพงวัง  ดับไต้ แล้วเดินกลับวัดระฆังฯโดยไม่พูดอะไรกับใคร (เล่ากันว่าในสมัยนั้น  ร.๔  โปรดละครในมาก   จะเตือนด้วยวาจาก็เกรงพระราชอัธยาศัย  จึงแสร้งทำเป็นปริศนาธรรม   จุดไต้กลางวันให้ภายในวังมีแสงสว่างเทียบกับแสงสว่างแห่งปัญญา) เรื่องแบบนี้คนอื่นอาจจะไม่รู้ความหมาย  แต่รัชกาลที่ ๔ กับหลวงพ่อโตรู้กัน   หลายท่านกล่าวว่าเรื่องแบบนี้ถ้าไม่ใช่ สมเด็จฯ(โต) แล้ว  ใครๆก็ทำไม่ได้ (พระบาทสมเด็จพระจอมเกล้าฯทรงผนวช  ๒๗  พรรษา  เสวยราชย์อยู่  ๓๗  ปี   มีพระราชโอรส ธิดา  รวมทั้งสิ้น   ๘๒  พระองค์) จากคุณ : โอยสะลา. (โอยสะลา) - [ 24 พ.ค. 52 23:37:34 ]

ความคิดเห็นที่ 26 วันหนึ่งท่านได้รับนิมนต์เข้าไปแสดงพระธรรมเทศนาในวัง ถวายรัชกาลที่๔   ขณะที่ท่านกำลังเทศน์อยู่ดีๆ   ฉับพลันท่านก็หยุดชงัก ขาดกลางลงอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย   ท่านนั่งหลับตาแล้วเป่าลมออกจากปากไปทางซ้ายทีขาวที จากนั้นจึงเทศน์ต่อเป็นที่ประหลาดพระทัยของรัชกาลที่๔ ยิ่งนัก   ดังนั้นเมื่อเทศน์จบ  รัชกาลที่๔   จึงได้ถามถึงอาการนั้น   สมเด็จโตถวายพระพรเพียงสั้นๆว่า “ขอถวายพระพร   อาตมาไปช่วยเขาดับไฟหน่อยเท่านั้น ..”   แล้วท่านก็ไม่ได้พูดอะไรอีก และในวันรุ่งขึ้นนั่นเอง  ก็มีข่าวมาจากเมืองปราจีนบุรีว่า   เมื่อวานนี้เกิดไฟไหม้โหมลุกฮือขึ้นมากลางเมือง เป็นที่น่าเกรงกลัวว่าไฟจะไหม้เมืองหมดทั้งเมือง  แต่แล้วจู่ๆ ก็เกิดสิ่งประหลาดคือไฟที่กำลังโหมไหม้อย่างรวดเร็วนั้น   เกิดมอดดับขึ้นมาเฉยๆ  ซึ่งน่าอัศจรรย์อย่างยิ่ง เมื่อรัชกาลที่ ๔  ทรงทราบเรื่องไฟไหม้ก็โปรดให้ตรวจสอบเวลาที่ไฟไหม้ แล้วพระองค์ก็ทรงทราบว่าเวลาที่ไฟไหม้นั้น  ตรงกับเวลาที่สมเด็จฯ กำลังเทศน์อยู่แล้วก็ชงักไปเฉยๆนั่นเอง. จากคุณ : โอยสะลา. (โอยสะลา) - [ 24 พ.ค. 52 23:38:46 ]

ความคิดเห็นที่ 27 รัชกาลที่ ๔  ท่านทรงชำนาญในทางโหราศาสตร์และดาราศาสตร์ยิ่งนัก ในสมัยนั้น ไม่มีกรมอุตุนิยมวิทยาแต่ท่านก็สามารถพยากรณ์ได้ว่า   จะเกิดสุริยุปราคาหมดดวงขึ้นในปี  พ.ศ.๒๔๑๑   ซึ่งจะเห็นได้เด่นชัดในกรุงสยาม   ที่ตำบลหว้ากอ  ประจวบคีรีขันธ์     ท่านจึงสั่งให้เจ้าหน้าที่เตรียมการที่จะเสด็จไปประทับแรมที่ตำบลหว้ากอ   แต่พระองค์ได้คำนวณในทางโหราศาสตร์เกี่ยวกับ ชะตาของพระองค์ก็ทราบว่า  จะต้องสวรรคตในปีนั้น   พระองค์จึงรับสั่งถามสมเด็จโตว่า “จะกลับมาทันหรือเปล่าก็ไม่รู้” สมเด็จโตถวายพระพรว่า “เสด็จกลับทันแน่” หลังจากที่รัชกาลที่ ๔  เสด็จไปประทับแรมที่ตำบลหว้ากอ เป็นเวลา ๔ วัน ก็เสด็จพระราชดำเนินกลับกรุงเทพฯ  หลังจากนั้นเพียง  ๕  วัน ก็เสด็จสวรรคต เมื่อวันขึ้น  ๑๕  ค่ำ  เดือน  ๑๐  พ.ศ.๒๔๑๑   เวลา  ๒๐.๕๔ น. จากคุณ : โอยสะลา. (โอยสะลา) - [ 24 พ.ค. 52 23:39:49 ]

ความคิดเห็นที่ 28 เมื่อสมัยรัชกาลที่๕  ขึ้นครองราชย์   มีอยู่วันหนึ่งท่านได้เสด็จไปพระราชทานผ้ากฐินที่วัดระฆัง   สมเด็จโตได้ใช้ผ้าขาวพันเท้าและขาทั้งสองข้างของท่าน ลงมารับผ้ากฐิน  ซึ่งทำให้รัชกาลที่ ๕    ทรงงุงงงมาก   จึงได้รับสั่งถามว่า “เหตุใดท่านจึงทำดังนั้น” สมเด็จโตถวายพระพรตอบว่า “ปีหน้าจะต้องเป็นอย่างนี้” ปรากฏว่าอีกไม่นาน   รัชกาลที่ ๕   ได้เสด็จพระราชดำเนินไปประพาสประเทศต่างๆ   มีกำหนด  ๓๗ วัน   เมื่อเสด็จกลับมาแล้ว ได้มีพระบรมราชโองการให้เปลี่ยนแปลงขนบธรรมเนียมในราชสำนัก หลายประการ  เช่น  โปรดให้สวมถุงเท้า   รองเท้าและเสื้อนอกตามแบบอย่างของ ชาวตะวันตก ซึ่งเป็นไปตามคำทำนายของสมเด็จโต ที่ทำนายไว้ ที่มา: หนังสือแจกเป็นธรรมทาน วัดบ้านโนนกุ่ม   อ.สีคิ้ว   จ.นครราชสีมา. ขอบคุณpim.tik  ที่ตั้งกระทู้ ...  (ยิ้มๆ) แก้ไขเมื่อ 24 พ.ค. 52 23:47:25 จากคุณ : โอยสะลา. (โอยสะลา) - [ 24 พ.ค. 52 23:45:00 ]

ความคิดเห็นที่ 29 กิ๊ฟหมดซะแล้วให้ต่อไม่ได้เลย ชอบอ่านเรื่องเกี่ยวกับสมเด็จโตมากๆเลยคับ ขอบคุณมากๆคับ ^^ จากคุณ : นักรบรูปงาม - [ 25 พ.ค. 52 13:37:32 ]

ความคิดเห็นที่ 30 อนุโมทนาครับ มีแต่นักปราชญ์พบกัน จึงแสดงเหตุผล อย่างนี้และยอมรับกันได้ครับ จากคุณ : จักรแก้ว - [ 26 พ.ค. 52 06:49:02 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อนุโมทนาสาธุค่ะ อุตส่าห์พิมพ์มาเล่าสู่กันฟัง ขออนุญาตนำเรื่องราวดีๆ เหล่านี้ ไปพิมพ์ xerox แจกหน่อยนะคะ อ่านแล้วชอบค่ะ รับอนุโมทนาบุญด้วยนะคะ :) จากคุณ : snoopy21 - [ 26 พ.ค. 52 11:53:00 ]

ความคิดเห็นที่ 32 อ่านแล้วยิ้มตามไปเลยครับ แบบกวนนิดๆ แต่รักสมเด็จนโตมากขึ้นเลยครับ วันนี้สวดชินบัญชรจะพึงระลึกถึงท่านมากๆ จากคุณ : มิ้มเฒ่า - [ 26 พ.ค. 52 13:09:17 ]

ความคิดเห็นที่ 33 อีกนิด ยิ่งอ่านตอนท้าย (ตั้งแต่ตอนที่ 20-23) น้ำตาจะไหลแล้ว ซาบซึ้งจริงๆ ใจหวาบหวิวยังไงก็ไม่รู้ ร.4กับสมเด็จฯโตท่านผูกพันเหลือเกิน (คล้ายอิ๊กคิวซังกับโชกุนเลย) สมเด็จฯโตท่านเป็นพระสงฆ์จริงๆ ไม่อวดอ้างอิทธิฤทธิ์ ไม่ถือตน ไม่ลุ่มหลงในยศศักดิ์และอำนาจ เห้อออ ถ้าย้อนเวลาไปได้ อยากไปถวายสังฆทานให้ท่านแล้วกราบท่านจัง แค่ได้อ่านทั้ง 23 เรื่องนี้ก็ซาบซึ้ง อบอุ่น เข้าใจในหลายๆเรื่องมากขึ้นเยอะเลยครับ ขอบคุณ จขกท. และเพื่อนสมาชิกที่ตอบกระทู้มานะครับ ขอบคุณมากๆๆๆๆ จากคุณ : มิ้มเฒ่า - [ 26 พ.ค. 52 13:40:32 ]

ความคิดเห็นที่ 34 กระทู้ดีๆ อย่างนี้ต้องแจก give จากคุณ : Pu121 - [ 26 พ.ค. 52 20:19:56 ]

ความคิดเห็นที่ 35 ขอบคุณนะคะ จากคุณ : ต้นไม้ในบ้านหลังเก่า - [ 26 พ.ค. 52 22:26:38 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณมากค่ะ  มีอีกไหมคะ  ชอบอ่าน  อิอิอิ จากคุณ : timtam_yummy - [ 27 พ.ค. 52 13:35:09 ]

ความคิดเห็นที่ 37 ขออนุโมทนาค่ะ... จากคุณ : จินนี่แฟง - [ 28 พ.ค. 52 08:40:35 ]

ความคิดเห็นที่ 38 อ่านแล้วซึ้งมาก เลย copy ทั้ง 23 เรื่องในนี้ไปทำหนังสือ เมื่อวานเอาไปถวายพระที่วัดแล้วครับ ใครสนใจฉบับที่รวบรวม เรียบเรียงแล้วส่งเมล์มาที่ vutti@hotmail.com ผมจะส่งไฟล์ word ไปให้ครับ จากคุณ : มิ้มเฒ่า - [ 28 พ.ค. 52 10:34:02 ]

ความคิดเห็นที่ 39 ขอบคุณมากๆคะ เสียดายกิ๊ฟหมดแล้ว จากคุณ : nu_aorr - [ 28 พ.ค. 52 18:04:04 ]

ความคิดเห็นที่ 40 สาธุครับ จากคุณ : เกิดเป็นคนช่างยากแท้ - [ 29 พ.ค. 52 00:05:40 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ขอบคุณนะคะ  อนุโมทนาค่ะ จากคุณ : กัสซ่าส์ - [ 29 พ.ค. 52 10:13:15 ]

ความคิดเห็นที่ 42 สาธู สาธุ สาธุ จากคุณ : มะฮุงนิ - [ 29 พ.ค. 52 20:52:28 ]