ความคิดเห็นที่ 1 ในฐานะที่เคยเข้าไปหา ขอพัก พาท่านนั่งรถจากกุฎิไปฯ ถามปัญหา ท่านตอบแบบพุทธทาส   ท่านเซนชื่อในหนังสือ ท่าน.... ฯลฯ..ฯลฯ ท่านพุทธทาส ท่านเป็นทาสของพระพุทธองค์ อย่างชนิดที่ หาคู่เปรียบได้ยากยิ่ง (เพราะ? เป็น เนื่องที่บุคคลนั้นพึง รู้ชัดได้เอง ฯลฯ) เคยบอกกับพระพรเทพ ที่ดูแลท่าน ว่า ช่วยเรียนท่านว่า การมีชีวิตอยู่เพียงใด ยังเป็นประโยชน์แก่พระศาสนา หลังจากเห็น ภาพท่านเดินคนเดียว ในหนังสือ อสืติสังวัชฉรายุมานุสรณ์ ใต้ภาพมีข้อวาม มีตัวพิมพ์ดีดว่า...ไป ไป ไม่ต้องรอใคร  แต่ยังเฉลียวใจ ว่ายังมีใครจะมา พุทธทาสนั่นไม่ตาย ออยู่รับใช้คู่พระศาสนาตลอดไปครับ ท่านพุทธทาสไม่ได้รับผมเป็นศิษย์ ผมไม่เคยขอให้ท่านเป็นอาจารย์ แต่สำนวนแปลพระพุทธวจนะของท่านพุทธทาส ยอดเยี่ยมสุดเท่าที่ปรากฎอยู่ในเวลานี้ นักปฏิบัติท่านใด ไม่ประมาท สอบทานกับพุทธปัญญา กับสำนวนแปลของท่านพุทธทาส จะชื่อว่า สมบูรณืด้วยความไม่ประมาท จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 26 พ.ค. 52 14:09:54 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ท่านนำคำสอนที่เป็นเพชร ออกมาให้เข้าใจได้ง่าย ท่านรู้จักหยิบยกพระสูตร ที่สำคัญออกมาให้คนศึกษา ท่านเคยให้พรผมด้วยครับ ท่าน บอกว่า   จงเป็นอยู่ด้วยความถูกต้อง ท่านพูดสามครั้ง ผมใช้พรท่านมาตลอดทุกวันนี้ นำพรท่านมาฝากให้ทุกคนด้วยครับ จากคุณ : จักรแก้ว - [ 26 พ.ค. 52 15:42:24 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ผมโชคดีที่เกิดมาพบพระพุทธศาสนาได้รับคำสอนของพระพุทธเจ้า ผมโชคดีมากที่เกิดมาได้พบงานของท่านพุทธทาสเข้า ตอนยังเล็กเด็กน้อย มีโอกาสบวชเณร เป็นคนชอบอ่าน จึงอ่านมาก ตั้งแต่นิยายพุทธศาสนา จนพระไตรปิฎก อ่านตามชอบใจ เจอหนังสืออาจารย์พุทธทาสครั้งแรก ชอบมากรู้สึกตรงกับจริตที่สุด แต่ไปอ่านเจอตอนที่สอนเกี่ยวกับคริสต์ ผมเลยเลิกอ่านไปพักนึง เพราะตอนนั้นอ่านประวัติศาสตร์พุทธและคริสในเวียดนาม อ่านไปร้องไห้ไป คิดว่าทำไมคริสต์ถึงโหดร้ายขนาดนั้น จึงเกิดอคติ มาเข้าใจเอาตอนโตแล้วว่า ไม่ใช่คริสต์ที่โหดร้าย การเมืองต่างหาก ช่วงนั้นไม่อ่านงานท่านไปเลย แต่ที่ตลกมากก็คือ อ่านอย่างอื่นมันไม่ อื้อๆเอ้อๆ เหมือนงานของท่าน ในที่สุดผมก็กลับมาอ่านอีก แต่พอตอนพูดถึงเรื่องพระเจ้าผมข้าม เข้าทำนองเกลียดปลาไหลกินน้ำแกงยังไงไม่รู้ โตขึ้นมาทำใจได้จึงได้อ่านส่วนนั้น ผมบวชที่สุราษฏร์ธานี ใกล้ท่านนิดเดียว แต่เรายังไปไหนไม่เป็น เลยมีโอกาสไปกราบท่านแค่ครั้งเดียว ได้ถามปัญหาท่านว่า ทำไมจิต ถึงขึ้นๆลง บางครั้งสุข บางครั้งทุกข์ อาจดูเป็นคำถามที่งี่เง่า แต่ผมชอบถามปัญหาจากใจตัวเอง ไม่ชอบถามตามตำรา ท่านตอบว่า เป็นธรรมดาของปุถุชน ผมนั่งงง นึกถามอะไรต่อไม่ออก กราบท่านแล้วก็มา ยังเสียดายที่เราสติปัญญาน้อย จึงใช้ท่านไม่คุ้ม555 ผมมาเข้าใจคำตอบอีก 10 ปีมั้งครับ จำไม่ได้ จำได้แต่หลายปีหลังจากนั้น ตอนทราบข่าวท่านเสียผมร้องไห้ ซึมไปเลยวันหนึ่ง เพราะหวังในใจเสมอ ว่าจะกลับไปกราบท่านอีก เป็นพระที่ดีมากครับ ผมนับถือเป็นอาจารย์+ จากคุณ : mwmvdoc - [ 26 พ.ค. 52 18:27:22 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอเก็บเข้าคลังกระทู้นะครับ กระทู้นี้ ท่านใดมีประสบการณืกับท่านพุทธทาส เสนอเป็นอาหารใจกันนะครับ ครั้งแรกสุด เมื่อ27 ปีก่อน ถ้าจำไม่ผิด ผมไปสวนโมกข์กับคณะทัวร์ของแม่บ้านทหารอากาศ สมัยที่ ทางหลวง 41 ยังวิ่งสวนกัน ๒ เลน ยังเป็นพื้นที่สีชมพู ยังไม่มีอาคารคอนกรีตหน้าวัดสมัยนี้ ....ลงรถ ก็ได้ยินเสียงโทรโข่ง  "เชิญเทวดามาฟังธรรม" ..ผมตะโกนกลับไปว่า "เทวดาไปกินข้าวที่ไชยา ก่อนเที่ยง" แล้วก็ ถ่ายรูปท่าน โดยไม่ขออนุญาต วันนั้นดูเหมือนมีการทอดผ้าป่า (จำไม่ได้ว่า คณะทัวร์ที่ผมไปด้วย เป็นผู้จัดหรือไม่ ฯลฯ) ในภาพ สไลด์ มีผ้าป่าแขวนใต้ต้นไม้ หลังโต๊ะที่ท่านนั่น "ได้ยินท่านกล่าวว่า .....ทำไมต้องพาดทีนี้ (หลังท่าน) ..ภาพนั้น จะเห็นพระพุทธรุป ดอกไม้ อยู่บนหิน ณ ลานหินโค้ง ..ยังไม่มีพระพุทธรูปสีขาว บนโบสถ์ (ตามภาพ) ครั้งแรก ที่เจอ หลังจาก อ่านหนังสือท่าน ดูตัวลิงดๆ ไม่ศรัทธา เพื่อชวนไปอภิธรรมอาจารย์สุจินต์ ไม่สน กำลัง คลำ อานาปาน ฯลฯ ครั้งที่ ๒ กำลังนึกครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 26 พ.ค. 52 20:36:23 ]

ความคิดเห็นที่ 5 . จากคุณ : kekzo - [ 26 พ.ค. 52 22:33:55 ]

ความคิดเห็นที่ 6 'ท่านทั้งหลายไม่เข้าถึงพุทธธรรม ก็เพราะว่า พระพุทธเจ้าตามทัศนะของท่าน ขวางหน้าท่านอยู่' จากคุณ : Mr.Maximum - [ 27 พ.ค. 52 00:05:53 ]

ความคิดเห็นที่ 7 จาก จขกท.ค่ะ ข้อความที่คุณ Mr.Maximum ยกมา ทำให้ดิฉันคิดถึงคำเทศนา ครั้งหนึ่งของท่านอาจารย์พุทธทาส เรื่อง "วิถีแห่งการเข้าถึงพุทธธรรม"     ดิฉันได้อ่านหนังสือชุดนี้ด้วย มารู้เหตุการณ์บริบทรอบๆ จาก ที่หลวงพ่อปัญญานันทะเล่าไว้ในหนังสือ "ชีวิต การงาน หลักธรรม พุทธทาสภิกขุ" ว่า ตอนนั้นท่านมาแสดงธรรมที่พุทธสมาคม เทศน์ ครั้งแรกเรื่อง  "วิถีแห่งการเข้าถึงพุทธธรรม"  ครั้งที่สอง เรื่อง   "อาณาจักรแห่งสัจจธรรม"  ครั้งที่สาม เรื่อง  "ภูเขาวิถีพุทธธรรม"   โดยครั้งที่สามนี้ ท่านพูดแรง  ท่านบอกว่า แม้พระพุทธรูป ก็ขวาง อยู่เหมือนกัน ขวางไม่ให้คนเข้าถึงพุทธธรรมที่แท้จริง"       สมัยที่ท่านเทศน์เรื่องเหล่านี้ อาจารย์ปรีดี พนมยงค์ และท่าน ผู้หญิงพูนสุขก็ยังไปนั่งฟังธรรมอยู่ด้วย แสดงว่าเป็นสมัยก่อนท่าน อาจารย์ปรีดี จะลี้ภัย     ครั้งหนึ่งกลับไปอ่านหนังสือ "สาส์นสมเด็จ" อันเป็นพระนิพนธ์โต้ ตอบระหว่าง สมเด็จเจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัตติวงศ์ กับสมเด็จกรม พระยาดำรงราชานุภาพ  ครั้งหนึ่ง กรมดำรงฯ ท่านได้กล่าวถึงท่าน อาจารย์พุทธทาสด้วยความสนใจด้วย  สมัยนั้น ท่านอาจารย์พุทธทาส ยังเป็นเพียงพระเงื่อม ดิฉันไม่มีหนังสือนี้อยู่ในมือ พูดจากความทรงจำ คิดว่าน่าจะเป็นช่วงก่อนพ.ศ.2475  ถ้าหากเป็นช่วงหลังพ.ศ.2475 ก็ แสดงว่า กรมดำรงฯท่านติดตามข่าวสารบ้านเมือง แล้วเขียนมา เพราะ หลังจากนั้น ท่านอยู่ที่ปีนังเป็นหลัก จากคุณ : oDaineo - [ 27 พ.ค. 52 07:00:02 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่มีประสบการณ์ตรงกับท่านพุทธทาสค่ะ ไม่เคยพบท่าน แต่อยากแจมกระทู้นี้ด้วยคน อิอิ เนื่องจากว่าหนังสือธรรมะเล่มแรกที่ข้าพเจ้าได้รับเป็นธรรมบรรณาการเมื่อปี 2536 จาก "ลูกพี่" (หัวหน้างาน) คนแรก ในโอกาสที่ข้าพเจ้าต้องมีการโยกย้ายงานจาก ตจว. เข้ามาอยู่ กทม. แบบเลือกไม่ได้นั้น เป็นคำสอนของท่านพุทธทาส ชื่อหนังสือ "พุทธทาส-พจนา สรรนิพนธ์หลักธรรมสำคัญของพระมหาเถระพุทธทาสภิกขุ" เรียบเรียงโดย สนพ.บุพนิมิต เป็นขนาดพ้อกเก็ตบุ้ค 333 หน้า มีเนื้อหาอยู่ 9 เรื่อง ((เรียบเรียงบอกว่าเขาเลือกแนว "ธรรมะ 9 ตา" มา) มี ตัวกู-ของกู, ภาษาคน-ภาษาธรรม, รัตนตรัย (พระพุทธ-พระธรรม-พระสงฆ์) ไตรสิกขา (ศีล-สมาธิ-ปัญญา), ไตรลักษณ์ (อนิจจตา-ทุกขตา-อนัตตา) อิทัปปัจจยตา-ตถาตา, จิตว่าง-สุญญตา, อตัมมยตา, นิพพาน ข้าพเจ้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม "ลูกพี่" จึงให้หนังสือ (ที่สุดแสนจะอ่านยาก) เล่มนี้ ทั้งๆ ที่ข้าพเจ้าไม่ได้มีวี่แววว่าจะสนใจธรรมะแม้แต่น้อย ยังไม่เคยอ่านหนังสือธรรมะเลย นานๆ จะเข้าวัดไปทำบุญตามเทศกาลสักที เช่น ปีใหม่ คืน 31 ธ.ค. ก็เมาหัวทิ่มหัวตำ แต่เช้าวันที่ 1 ม.ค. ก็จะเข้าวัดตามธรรมเนียม เอิ๊กส์ เรียกว่าเป็นเด็กบันเทิงแท้ๆ 555 สงสัยลูกพี่คงอยากใช้ธรรมะกล่อมเกลาข้าพเจ้ามั้ง ข้าพเจ้าก็กล้ำกลืนฝืนใจอ่านจนจบ 333 หน้า เพราะเสียดายตังค์ของลูกพี่ที่อุตส่าห์ตั้งใจซื้อให้ อ่านจบทั้ง 9 เรื่อง มีความรู้สึกเดียวว่า ทำไมมันอ่านยากขนาดนี้ ไม่รู้เรื่องเล๊ยยยยให้ตายเหอะลูกพี่ มีสิ่งที่ติดมาในความทรงจำ (แบบไม่รู้เรื่องรู้ราว) 2 คำ คือ ตัวกู-ของกู กับอิทัปปัจจยตา เวลาผ่านไปอีก 10 กว่าปี เมื่อได้มีโอกาสเข้ามาในวงโคจรของธรรมะ (แบบงงงงว่าเข้ามาได้ยังไง) เริ่มศึกษาธรรม แต่ก็ยังไม่เคยคิดจะอ่านหนังสือของท่านพุทธทาสเลย เพราะจำฝังใจว่ามันโคตะระยาก 555 แต่ในที่สุดก็เริ่มสนใจคำสอนของท่านจากการที่สิงสถิตย์อยู่ในห้องศาสนาแห่งนี้ ฟังคนอื่นเขาวิจารณ์ท่าน ทั้งทางบวก-ทางลบ เขาโพสต์ลิ้งค์ไว้ก็ตามไปอ่านเพราะอยากรู้ โดยเฉพาะพวกข้อกล่าวหาทางลบ อ่านๆ ไป ก็รู้สึกว่ามันไม่ใช่เลย (ที่เขากล่าวหากัน) ต่อมาเมื่อความอยากชิมรสพระธรรม (กับเขาบ้าง) มันอัดแน่น (เพราะเอาแต่อ่านเรื่องของชาวบ้าน) ข้าพเจ้าจึงได้มีโอกาสไปฝึกอานาปานสติ ณ สำนักหนึ่ง ซึ่งท่านอาจารย์บอกว่า ท่านใช้แนวทางของวัดป่า (พุทโธ) ผสมกับแนวทางของท่านพุทธทาส ข้าพเจ้าก็ฝึกตามนี้มาเรื่อยๆ ยังไม่เกิดผลอะไรให้เป็นที่ชื่นอกชื่นใจนัก ไปลองกรรมฐานอื่นๆ ด้วย สุดท้ายกลับมาอานาปานสติเหมือนเดิม และจากการอ่านการโพสต์ของท่านเซนฯ จึงได้ขวนขวายหา "อานาปานสติภาวนา" ของท่านพุทธทาสมาอ่าน ตอนนี้มีสต็อคหนังสือของท่านพุทธทาสอยู่อีกหลายเล่ม รวมทั้งจากที่ดาวโหลดน์จากเวบไซต์ที่เผยแพร่ผลงานของท่าน เข้าคิวรอให้อ่านอีกยาวเหยียด 555 รำพันซะยืดยาวยังกะนิราศแน่ะ (มีความคิดว่าอยากจะแต่งนิราศห้องศาสนาซักเรื่อง แต่ไม่รู้เมื่อไร หรืออาจเป็นแค่โครงการในฝัน) อันนี้ภาพหนังสือธรรมะเล่มแรกของข้าพเจ้า แสกนมาเมื่อเช้านี้เห็นความเก่าเลย อิอิ (เป็นปกหลังและปกหน้า) จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 27 พ.ค. 52 11:15:42 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ส่วนกลอนนี้ (แสกนมาจากหนังสือเล่มข้างบนนี้แหละ) ขออนุญาตเจ้าของหนังสือเขามาใช้หน่อย ขี้เกียจแต่งเอง เพราะเขาแต่งไว้ดีแล้ว เพื่อร่วมระลึกถึงคุณของท่านพุทธทาส (ที่ข้าพเจ้าก็อยากเป็นศิษย์เหมือนกัน) ด้วยคน จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 27 พ.ค. 52 11:26:15 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ชีวิตห่วยๆของผม เริ่มเป็นผู้เป็นคน ได้บ้าง   ก็เพราะคำสอนของท่านนี่แหละ ถึงไม่เคยเข้าไปกราบสักครั้ง   แต่ขอทูนไว้เหนือหัวครับ จากคุณ : ยิงแสกหน้า - [ 27 พ.ค. 52 11:32:41 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ถ้าไม่ติดข้อกฏหมาย หรือ ตัวกุ ของกุ ผมเสนอว่า  ข้อความแห่งกระทู้นี้ ..สมควรเผยแพร่ ในรูปแบบต่างๆ เช่น หนังสือ พ๊อกเก็ตบุคส์ ฯลฯ เสนอให้พิจารณา ....ว่า จะออกมาในรูปใด ดี นึกออกบ้างแล้วว่า ครั้งที่ ๒ กับท่านพุทธทาส คือ ???? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 27 พ.ค. 52 11:37:45 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ท่านเซนฯ นึกออกแล้วอย่าลืมเล่า ครั้งที่ ๒ กับท่านพุทธทาส ให้ฟังด้วยนะคะ จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 27 พ.ค. 52 13:28:24 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จขกท.ค่ะ แวะเข้ามาดูกระทู้ และมีเรื่องมาบางอย่างมาเพิ่มเติม เพราะคิดถึงท่านอาจารย์พุทธทาส พลอยทำให้ระลึกปราชญ์ อีกท่านอันเป็นน้องชายโดยธรรมของท่านอาจารย์พุทธทาส คือ ท่านอาจารย์กรุณา กุศลาสัยค่ะ ประมาณสิบปีก่อน ดิฉันไปหาท่านอาจารย์กรุณา และท่านอาจารย์ เรืองอุไร คู่ชีวิตของท่านอยู่เนืองๆ หลังจากจดหมายและโทรศัพท์ และเปลี่ยนกันมาประมาณ 3 ปี ครั้งหนึ่งที่ไปหาท่าน ดิฉันได้ถามท่านเกี่ยวกับช่วงชีวิตสามเณร เพราะครั้งนั้นเรื่องราวของท่านลือลั่นเหลือเกิน ด้วยท่านเป็น สามเณรน้อย อายุเพียง 13 ปี แต่ได้เดินเท้าไปอินเดีย โดยติด ตามคณะท่านพระโลกนาถ พระชาวอิตาเลียนไป เพื่ออบรมเป็น ธรรมทูต เผยแผ่ศาสนาต่อไป   ตอนที่คุยกับท่านอาจารย์กรุณานั้น ท่านอาจารย์พุทธทาสมรณภาพ แล้ว  และมี่หนังสือ "พุทธทาสรำลึก ลิขิตท่าน "พุทธทาสถึงน้องชาย โดยธรรม "กรุณา กุศลาสัย" ตีพิมพ์ออกมา จึงเป็นโอกาสให้ดิฉัน ถามท่านได้ ท่านจึงเล่าความที่ท่านไปเกี่ยวพันกับท่านอาจารย์พุทธทาสให้ฟัง บอกว่า ตอนท่านเดินเท้าไปอินเดียนั้น ตรงกับปีพ.ศ.2476 ท่าน อาจารย์พุทธทาสกำลังก่อตั้งคณะธรรมทาน และเริ่มออกหนังสือ "พุทธสาสนา" ราย 3 เดือน ท่านเองยังไม่ได้รู้จักกับท่านอาจารย์ พุทธทาสแต่อย่างใด หลังจากท่านไปถึงอินเดีย ได้เรียนภาษา ได้ศึกษาธรรมะมากขึ้น จึงส่งบทความ หรือ งานแปลต่างๆ มาที่หนังสือ "พุทธสาสนา" ท่าน อาจารย์พุทธทาสได้ตรวจแก้และตีพิมพ์เนืองๆ ทำให้ท่านมีกำลัง ใจมาก ต่อมาท่านอาจารย์พุทธทาสยังได้เขียนจดหมายถึงท่าน พร้อมกับส่ง "พุทธประวัติจากพระโอษฐ์" มาให้สามเณรกรุณาอีก ด้วย พร้อมด้วยข้อความที่เป็นกำลังใจอย่างลึกซึ้ง ท่านเล่าให้ฟังว่า ในช่วงเวลาที่ท่านอยู่ในอินเดีย จดหมายจากท่าน อาจารย์พุทธทาสได้เป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจของท่านไว้  ท่านว่า "ผมเป็นเด็กกำพร้า ไม่มีพ่อไม่มีแม่ ท่านอาจารย์เมตตาต่อผมมาก เหลือเกิน ท่านให้ตั้งศึกษาเล่าเรียน ท่านให้หลักคิด ท่านแสดงความ เลื่อมใส ชื่นชม ท่านให้กำลังใจผมมากเหลือเกิน" ถึงตรงนี้ดิฉันจำ ได้ดีว่า น้ำตาท่านคลอเบ้า เสียงเริ่มเครือ ก่อนจะค่อยๆ ปรับเข้าสู่ ภาวะปกติ "ติดต่อกันอยู่หลายปีนี่คะ เป็นจดหมายจากท่านพุทธทาสตั้ง 15 ฉบับ อาจารย์เป็นกำลังสำคัญเลยนะคะในการซื้อหาหนังสือพุทธศาสนาต่างๆ ในอินเดีย ส่งไปให้ท่านพุทธทาสน่ะค่ะ" ท่านอาจารย์กรุณาแจ่มใสขึ้นทันที  "ผมส่งนิตยสารของสมาคมมหาโพธิ ซึ่งเป็นภาษาอังกฤษไปให้ท่านประจำ ในนั้นจะมีโฆษณาหนังสือต่างๆ ท่านก็ดูโฆษณา แล้วฝากผมซื้อให้ อย่างหนังสือเกี่ยวกับมหายาน ผมก็ จัดส่งถวายท่านเป็นประจำ พูดแล้วผมก็ปลื้มใจนะ ที่ได้ทำประโยชน์ให้ ท่าน"      "แล้วทำไม การติดต่อระหว่างท่านอาจารย์พุทธทาสกับตัวอาจารย์ ถึงยุติลงล่ะคะ"      สีหน้าท่านอาจารย์กรุณาสลดลงทันที  "สงครามโลกครั้งที่สองน่ะสิ ตอนนั้นอินเดียยังเป็นของอังกฤษ  ส่วนไทยตกลงเป็นพันธมิตรกับญี่ปุ่น ประกาศสงครามกับฝ่ายอังกฤษ ผมก็ถูกรัฐบาลอังกฤษจับเป็นเชลยไป ด้วย เพราะเป็นคนไทย ต้องสึกจากสามเณร ไปเป็นเชลยศึกแทน ถูก จับพร้อมกับคนไทยอีกหลายคนในอินเดีย ต้องทำงานโยธาในค่ายเชลย ลำบากมากเหลือเกินในตอนนั้น" ..................... ตอนแรกคิดว่าจะเล่าแค่เกร็ดสั้นๆ แต่สั้นนักไม่ได้ เพราะครั้งนั้น ดิฉัน ได้เห็นน้ำตาท่านอาจารย์กรุณาไหลพรากออกมา ในจุดที่ท่านสะเทือน ใจอย่างที่สุด  เอาเป็นว่าขอต่อในอีกหนึ่งความเห็นก็แล้วกันนะคะ จากคุณ : oDaineo - [ 27 พ.ค. 52 17:31:37 ]

ความคิดเห็นที่ 14 สาธุ สาธุ สาธุ จากคุณ : << FatCatSlimDog -GG >> - [ 27 พ.ค. 52 17:37:30 ]

ความคิดเห็นที่ 15 จขกท.ค่ะ มาเล่าต่อเรื่องของท่านอาจารย์กรุณากับท่านอาจารย์พุทธทาส ............... ท่านอาจารย์กรุณาได้เล่าว่า "เมื่อถูกจับเป็นเชลย เขาก็ค้นข้าวของ ทั้งหมดที่เรามีติดตัวไป หนังสือบางอย่างเขาก็ยึดเอาไว้ มาถึง จดหมายของท่านพุทธทาส เขาก็จะยึดเอาไว้เหมือนกัน ผมก็ขอร้อง เขา อ้อนวอนขอร้องเขาดีๆ บอกเขาว่า เป็นจดหมายของอาจารย์ผม ท่านเป็นพระ ท่านไม่ยุ่งอะไรกับการเมืองเลย ผมรับรองด้วยเกียรติ ของผม ในที่สุดนายทหารอังกฤษเขาก็ยอมให้ผมเก็บไว้  ผมรักมาก นะจดหมายของท่านพุทธทาสน่ะ  รักมากเหลือเกิน รักเท่าชีวิตทีเดียว" ตอนที่สงครามสิ้นสุด ท่านอาจารย์กรุณาถูกส่งตัวกลับเมืองไทย ท่าน เล่าให้ดิฉันฟังถึงเหตุการณ์ตอนนี้ว่า "ท่านส่งหนังสือไทยไปให้ผม หลายเล่มนะ แต่ผมเอากลับไม่ได้ หนังสือดีๆ เยอะแยะที่ผมเอามา ไม่ได้ บันทึกของผมเองที่ผมเขียนถึงชีวิตช่วงเป็นเชลยศึก ที่ต้อง ถึงกับกินเนื้อหมา เนื้อแมว เอามาไม่ได้เลย เขาไม่ให้เอาออกมา ส่วน จดหมายของท่านพุทธทาสน่ะ ผมขอร้องเขา ขอร้องเขาดีๆ จนเขามี เมตตาให้ผมเอากลับมาได้" "พอกลับถึงเมืองไทย ได้ไปกราบท่านอาจารย์พุทธทาสไหมคะ เพราะยังไม่เคยพบตัวกันเลย"  ตอนนี้แหละที่ดิฉันได้เห็นน้ำตาของ ท่านอาจารย์กรุณาไหลพรากออกมาไม่ขาดสาย  ดิฉันเองก็อึ้งไป ทำอะไรไม่ถูก  จนครู่ใหญ่ท่านเช็ดน้ำตาแล้วจึงเล่าต่อ "ชีวิตตอนนั้นลำบากมากเหลือเกิน กลับมาไม่มีเงินติดตัวสักแดง ตอนไปก็ไม่มีติดตัวสักแดง แต่ยังมีศรัทธา สงครามมันโหดร้าย เหลือเกิน ชีวิตมันขาดจากเพศสมณะ เหมือนรถไฟตกร่องตกราง ไปต่อไม่ได้ กลับมาต้องหาทางทำมาหากินตัวเป็นเกลียว จนมามี ครอบครัว คิดถึงท่านเหลือเกิน แต่ก็ไม่กล้าไปหาท่าน รู้สึกผิด รู้สึก ว่าเราคืนสู่เพศต่ำเสียแล้ว เป็นฆราวาสแล้ว ไม่กล้าไปตีสนิทกับ ท่าน จะไปเรียกท่าน "หลวงพี่" เหมือนเดิมก็ไม่กล้าแล้ว" "แล้วได้มาพบกับท่านเมื่อไรล่ะคะ เพราะเห็นมีรูปอาจารย์ตอนเป็น ฆราวาสถ่ายกับท่านด้วย" ดิฉันถาม "ตอนท่านจะไปอินเดีย ตอนนั้นผมทำงานสถานทูตอินเดีย ท่านกับ คณะมาสถานทูตอินเดีย มาขอวีซ่า ผมก็ได้ไปกราบท่าน ผมปลื้มปีติ มาก ดีใจมากเหลือเกิน ได้พบท่าน ได้กราบท่านเป็นครั้งแรก ท่านก็ ยังเมตตาผม แต่ผมเป็นฆราวาสแล้ว มีลูกมีเมียแล้ว ท่านเป็นผู้ทรง ศีลบริสุทธิ์ ผมจึงไม่กล้าตีสนิทกับท่านมาก แต่ผมก็ยังเคารพรักท่าน มากเหมือนเดิม มันอยู่ในใจ ผมยืนหยัดสู้ชีวิตได้ทุกวันนี้ เพราะผมมี พระเงื่อม อินทปัญโญ ให้ความเมตตาใส่ใจ ท่านมีพระคุณกับผมมาก" ในการสนทนาครั้งนั้น ท่านอาจารย์เรืองอุไร กุศลาสัย ภรรยาของ ท่านอาจารย์กรุณา ได้ร่วมสนทนาอยู่ด้วย ท่านจะคอยเสริม และคอย บอกดิฉันเมื่ออาจารย์กรุณาอยู่ในอารมณ์สะเทือนใจว่า "ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถ้าพูดเรื่องนี้เขาก็จะสะเทือนใจอย่างนี้ เขารัก ท่านอาจารย์พุทธทาสมาก" การสนทนาในครั้งนั้นผ่านไปสิบปีแล้ว แต่ดิฉันยังจดจำได้ราวกับเพิ่ง เกิดขึ้น ดิฉันเองก็เคารพรักท่านอาจารย์กรุณา-เรืองอุไร กุศลาสัยเต็ม หัวใจเช่นกัน ดิฉันรู้สึกเสมอว่า คนอย่างท่านทั้งสองนี้ นานๆ จะเกิดขึ้น สักครั้งหนึ่งในสังคม แต่กระนั้นดิฉันก็ยังรู้สึกว่า ความเคารพรักที่ดิฉัน มีต่อท่านอาจารย์ทั้งสอง และรวมถึงความเคารพรักที่ดิฉันมีต่อท่าน อาจารย์พุทธทาส   ไม่ได้มีมากเท่าที่ท่านอาจารย์กรุณา มีความรัก เคารพต่อท่านอาจารย์พุทธทาสเลย วันนี้ 27 พฤษภาคม จึงนำมาร่วมรำลึกค่ะ จากคุณ : oDaineo - [ 27 พ.ค. 52 18:11:56 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ความคิดเห็นที่ 12 .....คุณสุภวิโมกข์ ครั้งที่ ๒ หลายปีต่อมา ราวๆ 4-5 ปี ถ้าจำไม่ผิด (ความจริงนึกจะข้ามครั้งที่สองไปก่อน) ผมและครอบครัว ๓ คน ราวๆ ต้นเดือนพฤษภาคม ตอนนั้น ยังไม่ทราบว่า วันที่ ๒๗ พฤษภาคม คือวันล้ออายุของท่าน พอลูกสาวปิดเทมอ ผมก็ล่องใต้ พักหัวหิน พักชุมพร  จากนั้นก็ วิ่งสาย 41 กินเที่ยงแก่ๆ ที่ไชยา หลังสถานีรถไฟ ข้าวมันไก่ จากนั้น ก็ เข้าสวนโมกข์ ...ถ้าจำไม่ผิด จอดรถก็เห็นท่านนั่งอยู่ที่ม้าหินด้านขวามือ ใต้ต้นไม้หน้าห้องนอนท่าน ...ถ้าจำไม่ผิด ...ไม่ใช่ม้าหินด้านซ้าย (มองเข้าไปหากุฎิท่าน) ที่ติดกับห้องหนังสือ ที่ท่านสิงห์ทองดูแล เข้าไปกราบ ท่านถามว่า จะไปไหน (ไม่ตอบว่ามาเยี่ยมท่าน เพราะ อ่านเจอท่านถามบุคคลที่ตอบว่ามาเยี่ยมท่านว่า ก็ไม่เคยพบกันมาก่อน แล้วจะมาเยี่ยมได้หรือ ถ้าจำไม่ผิด) ตอบว่า จะพาลุกไปกราบกระดูกบรรพบุรุษ แล้วไปหาดใหญ่ (ถ้าจำไม่ผิด  เพราะครั้งที่ ๓ ท่านถามจะไปไหนอีก  ครั้งที่ ๔ หรือที่ ๕ หรือที่ ๖ ท่านกล่าวว่า เที่ยวมากจะโง่ ---จำไม่ได้ว่า ครั้งที่เท่าไหร่) ผ่านมา ตั้งใจขอนอนวัด 3 คืน ครับ ท่านก็จัดให้ ให้แม่และลูก ไปนอนกับแม่ชี้ พ่อบ้านไปนอนโรงนอนผู้ชาย คืนนั้น ได้มีโอกาส ขับรถ ที่ไม่มีหูช้าง รับท่านตอนมืดจากกุฎิ เอาขอนไม้ที่ขวางไม่ให้รถวิ่งออก พาท่านไปที่....นาวา อะไรนั่น ถ้าจำไม่ผิด พระพรเทพ นั่งหลัง ท่านนั่งหน้า (หน้ารถ มี หนังสือ นิพพาน ของท่าน เล่มเล็กๆ ปกเขียง วงกลมขาว ตั้งอยู่ เจตนาให้ท่านเห็น ถ้าจำไม่ผิดป ท่านเอ่ยว่า รถสมัยนี้มันเหลือเกิน อะไรทำนองนี้ ..ผมนึกในใจ ท่านอ้วน รถไม่มีหูช้าง ท่านลุกนั่งไม่สะดวก แล้วเอ่ยว่า รถเทวดา (ถ้าจำไม่ผิด) คือ ผมเปิดแอร์ไว้ ..ผมตอบไปว่า เปิดไว้ เพื่อไม่ให้ กระจกเป็นฝ้าครับ (เป็นเหตุผล ที่นึกได้ฉับพลัน ซึ่งความจริง ฝนตกไม่ตก มันก็รถเทวดานั่นแหละ  คือรถของผู้ไม่มีเหงื่อ  .. ..ความหมายของเทวดา ผู้ไม่มีเหงื่อ ตามที่อ่านของท่านมา) ท่านก้นิ่ง ตราบลงรถ ฝนตกพรำๆ  คนเต็ม เรืออะไรนั่น ...ตอนท้าย ๆท่าน เทศน์โปรด ...โบราณ มีหงอกเส้นแรก เขาก็สนใจธรรม (ถ้าจำไม่ผิด)  ผมก็นึกในใจว่า ผมยังไม่มีผมหงอกสักหน่อย 30 กว่าๆ เอง (นักเทนิส ตัวเขียวด้วย -เพิมใหม่ ข้อความนี้) เสียงดังทั่ววัด ภรรยาและลูก อยู่ที่บ้านแม่ชี ที่มีพวงหรีดเต็มนั่นแหละ จากนั้นก็รับท่านกลับ  ผมก็ขึ้นนอน หนุนผ้าขาวม้าลายแดงขาว .... ยังมีต่อ นึกชักไม่ออก จะว่าอวด ก็ อวดละ ภาพข้างล่าง จำไม่ได้ว่า ครั้งที่เท่าไหร่ พอนึกออกเป็นเลาๆ ว่า ทำไมจึงได้ลายเซนต์ของท่าน อยากรู้ ไหมครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 27 พ.ค. 52 22:23:22 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มารออ่าน (เรื่องลายเซนต์) ต่อค่ะ สนใจหมดเลยค่ะ ในฐานะที่ไม่เคยพบท่าน แต่ได้ประโยชน์จากคำสอนของท่าน เมื่อคืนอ่านหนังสือของท่านพุทธทาสถึงตีสี่ เพราะดันเผลอหลับตอนหัวค่ำ (ที่ยังไม่ใช่เวลานอน) ตื่นมากลางดึก ตาสว่างไม่อยากนอนต่อ เลยเอาหนังสือของท่านมาอ่าน วิถีแห่งการเข้าถึงพุทธธรรม ที่ท่านมาปาฐกถาครั้งแรกที่ กทม. ที่สมาคมพุทธธรรม อ่านต่อจากที่อ่านค้างไว้ จบเล่ม ดูนาฬิกาตีสี่พอดี เลยทำอานาปานสติต่อ น่าจะราวๆ 1 ชม. สติเริ่มอ่อน เลยล้มตัวลงนอนเสียหน่อย จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 28 พ.ค. 52 09:15:23 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ถ้าคุณoDaineoและคุณสุภวิโมกข์ยังอยากฟังต่อ ก็จะพยายามระลึกถึงสัญญาเก่าๆ ต่อไป เป็นเครื่องบูชาคุณท่านพุทธทาสด้วย ครั้งที่ ๑ ต่อ ภรรยาและบุตร เล่าให้ฟัง (วันรุ่งขึ้น) เพราะผมตื่นตอน 6.45 ถ้าจำไม่ผิด ว่า เธอนอนไม่ค่อยหลับเพราะพวงหรีด  และเจองูตอนดึกเพราะลุกขึ้นมาห้องน้ำ เธอพาลูกไปที่หน้ากุฏิ ตอนพระอาทิตย์ไม่อุทัย  เห็นแถวภิกาษุรอออกบิณฑบาตร ดูลายมือตนเอง ก่อนออกจากวัดแยกย้ายกันไป โดยท่านพุทธทาสนั่งอยู่ที่เดิม เธอไม่อยากนอนต่ออีก ๒ คืน ผมก็ไม่ฝืนใจ เพราะครั้งแรก  หลังอาหารเช้า ที่หน้าวัด ชาวบ้านมีเพิงขายของ เดินไปนมัสการท่านว่า ขอลากลับ ไม่อยู่ครบ ๓ วัน ตามที่ขอท่าน .....ท่านยิ้ม จำไม่ได้ว่า ท่านกล่าวอะไรหรือไม่? ก็ไปนอนที่สุราษฏร์ ตามแผนท่องเที่ยว  ขากลับ ก็แวะสวนโมกข์ เจอท่านธรรมาส นุ่งโสร่ง ยกมือไหว้ท่าน  ท่านสิงหืทองเดินมาดูที่รถ  ผมก็เปิดท้ายรถลิฟท์แบ๊กให้ดู พร้อมบอกว่า ซื้อรองเท้าหนังมาคู่หนึ่ง .... เข้าไปกราบท่าน ....(จำไม่ได้แล้ว) ......จากนั้นก็เดินทางกลับ ..... ตอน ลายเซนต์ น่าจะเนื่องกับตอนที่ท่านพุทะทาสอายุ ๘๐ปี มีการค้นพบหลังเก่า เก็บไดอารี ที่เขียนด้วยลายมือของท่าน ในสมัยที่ปฏิบัติธรรมเดี่ยว เข้มข้น ตามปกหนังสือ ครั้งนั้น จำไม่ได้แล้วว่า เป็นครั้งที่เท่าไหร่ แต่ เดือน พค. ตามวันที่ เดือน พศ. ที่ท่าน ลงไว้ คือลูกปิดเทอมใหญ่ ....ภรรยาวื้อเล่มที่เป็นกระดาษปรู๊พให้ผม  ผมเอาไปด้วย พร้อมอวดท่าน .....ท่านส่งเสียงเรียกพระสิงห์ทอง (ไม่แน่ใจว่า ภรรยาถวาย ยาให้ท่านด้วยหรือไม่) .....สิงห์ทองหยิบอนุทินให้เล่ม  พระสิงห์ทอง เดินเอามาให้  .....ผมก็ ขอลายเซนต์ท่าน "ผมขอลายเวนต์ด้วยได้ไหมครับ" ...เอาไปทำไม ท่านถาม ...เอาไว้เป้นที่ระลึกครับ ...ท่านหยิบปากกาจากเสื้อ ? (เรียกอะไรละ ลืมแล้ว) ....แล้ว ก็เซนต์ให้ ดังที่เห็นนั่น ..... ผมมีนิสัยอย่างหนึ่ง ขอหนังสือใครจากเจ้าตัว หรือใครจะให้หนังสือผม ผมขอลายเวนต์เสมอ.... หนังสือเล่มนี้  เล่มที่เป็นกระดาษปรูี๊พ ผมให้ญาติไปแล้ว ..เล่มนี้เป็นกระดาษปอนด์ ..ดูเหมือนผมจะกล่าวในตอนนั้นว่า ...ดีจังกระดาษดีกว่าที่ภรรยาซื้อให้ .... ขอให้ท่านที่ เห็นว่า ท่านพุทธทาสเป็นภิกาุที่เป็นทาสของพระบรมศาสดา  หาอ่าน ข้อความที่เขียนด้วยลายมือท่าน เล่มนี้ ..ท่านจะ เห็นเองว่า ท่านพุทะทาส ไม่ใช่นักคิด ตามที่ถูก หาว่า หรือ ฯลฯ ท่านเป็นพระป่าสายใต้ นักปฏิบัติ สามารถใน สมาธิภาวนาเพื่อญาณทัสนะ คือ ท่านเจริญ อาโลกสัญญาได้  ..และยังมี เรื่อง สมาธินิมิตแบบจุ๋มจิ๋ม (ท่านเขียนเอง) ผมเสียดาย ถ้าจะเอาหนังสือเล่มนี้ สแกน หนังสือจะซ้ำ ...ถ้าสนใจ จะไปยืมที่ห้องสมุด แล้ว นำเสนอครับ รับรองว่า มีอะไรๆ ให้ เห็นๆ .....ไม่ธรรมดาแน่นอน.... จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 28 พ.ค. 52 10:06:41 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เรียน คุณเซนเถรวาทฯ ตามอ่านอยู่ค่ะ เขียนต่อไปเรื่อยๆ นะคะ ถ้าเมื่อไรไม่มี Give ให้ แปลว่า Give หมดแล้วค่ะ เข้ามาร่วมแสดงความคิดเห็นเล็กน้อยค่ะ ความจริงพยายามไปค้นงานของท่านเท่าที่ตนเองมีอยู่ เพราะสะสมงานของท่านเป็นตู้ แต่กลับหาเรื่องหลักๆ ที่ตนเองใช้ ในการเดินตามรอยท่านปฏิบัติสมถะ-วิปัสสนาไม่ได้เลย นึกได้เป็นเลาๆ ว่า เนื่องจากเอาไปบอกเล่า มีเพื่อนยืมไปใช้ ดูเหมือนมากกว่าหนึ่งคนที่ยืม นานวันเข้าจึงไม่ได้คืน   ดังนั้น เรื่องที่จะเสริมคุณเซนฯนี้จะเป็นเรื่องของความทรงจำล้วนๆ ดิฉันเห็นว่าท่านอาจารย์พุทธทาสมีความเป็นนักอะไรหลายอย่าง ในตนเองอย่างเยี่ยมยอด เมื่อคืน นั่งอ่าน "พุทธประวัติ(ฉบับวิจารณ์)" ซึ่งท่านเขียนเมื่อปีพ.ศ.2483 ท่านค้นคว้าสอบทานละเอียดลึกซึ้งมาก แต่เหนือความเป็นนักคิด นักปราชญ์ ฯลฯ ของท่าน คือท่านเป็นพระ นักปฏิบัติอันเยี่ยมยอด ดิฉันกล้าพูดคำนี้เพราะดิฉันเคยลองเดินตามท่านมาแล้ว ท่าน อธิบายการเจริญสมถะ-วิปัสสนาละเอียดลึกซึ้งมาก ทั้งยังชี้แจง ให้เราเห็นกลไกการทำงานของจิตใจอย่างที่ช่วยให้เราไม่หลงทาง จำได้ว่า ครั้งหนึ่งเคยอ่านที่ท่านเขียนเรื่อง ปลา แล้วท่านเอาปลา เหล่านั้นไปกำหนดนิมิตร ดิฉันก็ลองทำตามท่าน แต่ดิฉันไม่ได้ดู ปลา ดิฉันชอบดูต้นโพธิ์ ใบโพธิ์ ถึงกับปลูกไว้เป็นธรรมาธิษฐานที่ บ้านไว้ต้นหนึ่ง แต่ปลูกในกระถาง เพราะบ้านข้างๆ วิตกว่าต้นโพธิ์ นี้จะใหญ่โตจนชอบไชรากไปสะเทือนบ้านเขา  ดิฉันก็ไปดูใบโพธิ์ ให้ติดตาไว้ ตกค่ำ ทำสมาธิ พอใจนิ่งกำหนดนิมิตรเป็นใบโพธิ์ เห็น ใบโพธิ์ได้จริงๆ นึกย่อก็ย่อ นึกขยายก็ขยาย  ตื่นเต้นบ้าง แต่ก็ไม่ รู้สึกหลงลำพองอะไร  เพราะท่านก็บอกไว้แล้วว่า นี่เป็นเรื่องปรุง แต่ง จำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว    รู้แต่ว่า  หากท่านไม่บอกไว้ ก่อน คงหลงตัวเอง เข้ารกเข้าพงไปแล้ว สำหรับดิฉันท่านเป็นพระป่าค่ะ ท่านหวนคืนกลับไปดำเนินตามรอย พระพุทธองค์  ส่วนที่เป็นงานเผยแพร่อันหลากหลายนั้น เป็นผลมา จากการหวนคืนไปปฏิบัติธรรมตามที่เป็นมาในครั้งพุทธกาลนั่นเอง จากคุณ : oDaineo - [ 28 พ.ค. 52 10:39:30 ]

ความคิดเห็นที่ 20 เห็นท่านเซนฯ ลงภาพหนังสือนี้ (ภาพใหญ่ที่ยังไม่ได้ย่อ) ไว้ที่กระทู้แนะนำของคุณ kekzo ก็รู้สึกสนใจอยากอ่านในทันทีเลยค่ะ แต่ไม่ทราบว่าในปัจจุบันจะยังพอหาซื้อได้หรือเปล่า มีโอกาสจะตามหามาอ่านค่ะ เล่มของท่านเซนฯ อย่าเอามาแสกนเลยค่ะ กลัวหนังสือจะช้ำเช่นกัน ขอปักหลักอ่านเรื่องของท่านพุทธทาสจากท่านเซนฯ และคุณ oDaineo ต่อไปเรื่อยๆ ค่ะ เกิดอาการสนใจอยากรู้ประวัติชีวิตท่านเมื่อไม่นานมานี้ ก่อนนี้ก็จะอ่านแต่หนังสือของท่าน คือสนใจแต่คำสอน แต่พออ่านคำสอนเยอะเข้าก็เริ่มสนใจชีวประวัติของท่านขึ้นมาด้วย จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 28 พ.ค. 52 11:13:46 ]

ความคิดเห็นที่ 21 สวัสดีค่ะคุณสุภวิโมกข์      ถ้าอยากศึกษาชีวประวัติท่านอาจารย์พุทธทาส ขอแนะนำหนังสือ "ชีวิต การงาน หลักการ พุทธทาสภิกขุ" ของท่านปัญญานันทะ จัดพิมพ์ โดยธรรมสภาค่ะ        ที่จริงหนังสือชีวประวัติของท่านอาจารย์พุทธทาส มีหลายเล่ม ถ้า จำไม่ผิด เคยมีเล่มหนึ่ง เป็นเรื่องเล่า ชื่อ"เล่าไว้ในวัยสายัณ" เป็นช่วง ชีวิตในวัยหนุ่มของท่าน ในช่วงที่ท่านอายุมากแล้ว ศิษย์ของท่าน พระประชา ปสันธัมโม(ประชา หุตานุวัตร) ได้เคยทำการสัมภาษณ์ ท่าน รวบรวมเป็นหนังสือเล่มใหญ่ชื่อ "เล่าไว้ในวัยสนธยา" เล่มที่คุณ เซนฯสแกนให้ดู "อนุทินปฏิบัติธรรม" ดิฉันก็เคยมี แต่เดี๋ยวนี้หาไม่ เจอเลยสักเล่ม คนคงยืมไป แล้วไปลับ ที่เหลืออยู่ในมือ มีเพียงที่ หลวงพ่อปัญญานันทะเขียน(ธรรมสภาพิมพ์) และที่คุณซึ่งใช้นาม ปากกาว่า "ชิต ภูบาลแทน" เขียน(พิมพ์ปี 2525)      ยังมีหนังสืออีกเล่มที่อยากแนะนำคุณสุภวิโมกข์ ชื่อ "บันทึก นึก ได้เอง" เขาสแกนจากสมุดบันทึกของท่านปีพ.ศ.2495 หรือ 2496 อะไรนี่นะคะ ท่านบันทึกการปฏิบัติธรรมไว้ทั้งปี สำรวจละเอียดละออ คิดว่าเล่มนี้ยังอยู่ในบ้านนะคะ เพราะเพิ่งตีพิมพ์ออกมาไม่นานเท่าไร นัก แต่ยังหาไม่เจอ ตามร้านหนังสืออาจจะยังพอมีขายบ้าง ถ้าจำไม่ ผิดดูเหมือนจะเป็นธรรมสภาจัดพิมพ์ด้วยซ้ำ(แต่ไม่แน่ใจนะคะ) จากคุณ : oDaineo - [ 28 พ.ค. 52 13:28:24 ]

ความคิดเห็นที่ 22 เห็นในห้องสมุดธรรมสถานจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ๒ เล่ม บางเล่มซ้ำหน่อย จะไปลองยืม เอามาสแกน เสนอ อ่านเรื่องของท่านพุทธทาส...อีกเรื่อง ครั้งนั้น (จำไม่ได้แล้วว่า ครั้งที่เท่าไหร่) มีทัวร์มาจากอิสาน จังหวัดที่ตั้ง วัดหนองป่าพง (มีกุฏอาจารย์ชา ด้วยนะครับ ที่สวนโมกข์) ผมนั่นอยู่ทางขวาท่านพุทธทาส ที่นั่งอยู่บนม้าหิน ตัวประจำ ไม่ใช่ตัวแรกที่ผมไปครั้งแรก คณะทัวร์นั่งเต็ม ..ท่านเอ่ยลอย ผมได้ยินชัด เพราะห่างจากท่าน ไม่เกิร2 เมตร ...มาทำไม วัดดีมีอยู่ (หรือพระดีมีอยู่ หมายถึงวัดหนองป่าพงกระมัง ชักลืม) หญิงชราผู้หนึ่ง ถือเทปขนาด3 X 5 นิ้ว (ไม่ใช่ดิจิตอล)ในมื่อ ยื่นตรงหน้า แล้ว กล่าวกับท่านว่า อิฉันนั่งสมาธิเห็นแสง ตัวโยกไปมา ฯลฯ ท่านเจ้าคะยังไงคะ  ...ท่านพุทะทาส นั่งนิ่ง ตามองเฉียงดูรวมๆ ..หยิงชราถามย้ำ ..ท่านถามว่า ...อะไรนะ ..หยิงชรานักปฏิบัติ อึ้งแล้ว เล่าซ้ำอีกครั้ง  ..สาระที่ผมจำได้คือ เห็นแสงสว่าง ตัวโยก ...ครั้นสิ้นคำว่า ท่านเจ้าคะยังไงคะ  ....ท่านพุทธทาสตอบว่า ???? คุณoDaineo และคุณสุภวิโมกข์ ลองเดา ไหมครับว่า ท่านพุทธทาส ท่านตอบว่า ????? แล้วผม จะเฉลยทีหลัง จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 28 พ.ค. 52 14:02:09 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณ คุณ oDaineo และคุณเซนฯ ด้วยครับ ที่นำสิ่งดี ๆ มาเล่าสู่กันฟัง กำลังรอฟังต่ออยู่ครับ จากคุณ : ประดู่ป่า - [ 28 พ.ค. 52 17:41:31 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ท่านพุทธทาสคงจะตอบหญิงชราว่า ... เดาไม่ออกค่ะ แต่คิดว่าคงไม่ตอบตรงๆ ว่าคืออะไร แต่อาจเป็นคำถามอะไรกลับไปสักอย่าง ขอบคุณคุณ oDaineo ที่แนะนำหนังสือนะคะ กลับไปดูหนังสือที่ดาวโหลดมาจากเวบไซต์ buddhadasa.in.th ปรากฎว่ามีหนังสืออนุสรณ์ 100 ปี ชาตกาล พุทธทาสภิกขุ อยู่ด้วย (มีชีวประวัติท่าน) แบบว่าโหลดมาตั้งนานแล้วยังไม่ได้อ่าน (อ่านไม่ทัน) แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 52 19:57:30 จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 28 พ.ค. 52 19:55:44 ]

ความคิดเห็นที่ 25 จขกท.ค่ะ กลับเข้ามาดูกระทู้ คุณเซนฯยังไม่ยอมเฉลย ส่วนดิฉันก็เกงาน มาอ่านอะไรที่อยากอ่านไปพลางๆ คือ ดิฉันชอบธรรมะของท่านก.เขาสวนหลวง จึงนึกอะไรได้ ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับท่านอาจารย์พุทธทาส ที่พยายามไปหาหนังสือ"เล่าไว้ในวัยสนธยา" ก็เรื่องนี้ หากไม่เจอเลยไปได้หนังสือ "ชีวิต ก.เขาสวนหลวง"มาใช้แทน อุบาสิกากี นานายน หรือ ก.เขาสวนหลวง เป็นนักปฏิบัติธรรมหญิง ท่านละสังขารไปตั้งแต่ 30 ปีก่อนแล้ว ถ้ามีชีวิตอยู่ถึงปัจจุบัน จะมีอายุ 108 ปี ท่านศึกษาธรรมะเอง ไม่แสวงอาจารย์ ไม่ไปขอความรู้จากพระ ท่านตั้งสำนักปฏิบัติ ธรรมสำหรับผู้หญิงขึ้นเอง อย่างไรก็ตาม หลังจากท่านศึกษางานท่านพุทธทาส ก็ได้ไป พบท่านพุทธทาสที่สวนโมกข์และสนทนาธรรมกัน ดังที่ท่าน พุทธทาสเล่าไว้ใน "เล่าไว้ในวัยสนธยา" เรื่องของท่าน ก. เขาสวนหลวงนั้น เป็นที่ลือลั่นว่า เป็นนักปฏิบัติ ที่ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบควรแก่การกราบไหว้ แต่ไม่ต้อนรับพระ จน กระทั่งแม้แต่หลวงตามหาบัว ท่านก็อยากรู้ว่า จะเป็นไปได้อย่างไร หากปฏิบัติดีปฏิบัติชอบจริงๆ ลักษณะอย่างนี้ไม่น่าจะเป็นไปได้ เมื่อมีโอกาสหลวงตามหาบัวจึงไปเยี่ยมเยียนท่านก.ถึงสำนักเขา สวนหลวง ที่ราชบุรี ปรากฏว่า พอเข้าสำนัก ก็มีเสียงเคาะระฆัง เรียกสตรีนักปฏิบัติธรรมมากราบท่าน แล้วท่านก.ก็อาราธนาให้ หลวงตาแสดงธรรม  หลวงตาแสดงธรรมเรื่อง "จิตตภาวนา" ท่าน ก.อนุโมทนากล่าวรับรองธรรมะที่หลวงตาแสดง หลวงตาท่านจึง กลับมาเล่าให้ลูกศิษย์ฟังภายหลังว่า "คุณยายท่านไม่รับรองพระ โกโรโกโสหรอก พระแบบนั้นเราก็ไม่รับรองเหมือนกัน" ท่านก.เขาสวนหลวง สอนธรรมะแนวเดียวกันกับท่านพุทธทาส แต่ไม่เหมือนกันทีเดียว เพราะท่านพุทธทาสสอนแจกแจงแตก เป็นรายละเอียดพิสดารมากมาย ส่วนท่านก. เจาะแทงตรงเรื่อง อบรมจิต หยุดดูหยุดรู้ ท่านสอนไม่มาก แต่โดนใจ เปรี้ยง เปรี้ยง ท่านเริ่มจากเรื่องมักน้อย มีหิริ โอตัปปะ ศีลก็จะรักษาง่าย จะ สำรวมอินทรีย์ง่าย แล้วเจริญสติต่อเนื่อง การทำสมาธิของท่าน เป็นแบบสงบรู้ คือรู้อารมณ์ที่เข้ามากระทบจิต ท่านสอนให้ดูจิต ด้วยโยนิโสมนสิการ  ข้างล่างนี้คือกลอนบทหนึ่งของท่าน     สงบรู้อารมณ์ยิ่งคมเฉียบ สงบเงียบรู้จิตกิจประสงค์ สงบรู้ขันธ์ห้าอย่างวยงง สงบปลงภาระชนะมาร     สงบรู้เท็จจริงสิ่งทั้งปวง สงบหมายทำลายบ่วงห้วงสงสาร สงบรู้ธรรมะพระนิพพาน สงบการเวียนว่ายเกิดตายเอย.       ท่านก.เขาสวนหลวง ตาบอดตั้งแต่ปีพ.ศ.2500 ภายนอกท่าน มองไม่เห็นอะไร แต่ตาภายในท่านสว่างไสว สอนธรรมะจนวาระสุด ท้าย  นำเรื่องของท่านมาบอกเล่า ก็เพราะว่า แม้แต่ท่านก. ซึ่งเล่า ลือกันเรื่องไม่ยอมไปหาพระ  ก็ยังยกเว้นพระรูปหนึ่ง ซึ่งก็คือ ท่าน อาจารย์พุทธทาสนั่นเอง จากคุณ : oDaineo - [ 28 พ.ค. 52 20:14:00 ]

ความคิดเห็นที่ 26 อุบาสิกา กี นานายน แห่งขาสวนหลวง ราชบุรี ....เจริญอานาปานสติ เห็นรูปขาวดำ ....ผมเคยวิ่งไปที่ สำนักของท่าน หลังจากท่านละสังขารไปแล้ว ท่านพุทธทาสก็เอ่ยถึงอยู่ น่าจะในหนังสื่อ เล่าไว้ในวัยสนธยา ------------------------------------------------------------------------------------ ผิดครับ ..อาจเป็นคำถามอะไรกลับไปสักอย่าง ผมจำได้ว่า หยิงนักปฏิบัติธรรมท่านนั้น เล่าถึงประสบการณ์ของตน ซ้ำเป้นครั้งที่สอง ตรงกันแทบ ไม่ผิดเพี้ยนจากครั้งที่หนึ่ง หลังจากท่านพุทธทาส เอ่ยว่า "ว่ายังไงนะ" ......ครั้นสิ้นคำว่า ท่านเจ้าคะยังไงคะ  ....ท่านพุทธทาสตอบ สั้นๆ เสียงดังผิดปรกตินิดหนึ่ง (เพราะผมนั่งตรงหน้าท่าน หญิงนักปฏิบัติธรรมนั่งเสื่อด้านขวาผม) ด้วยคำคำเดียว คือ  "บ้า" หญิงท่านนั้น นิ่ง งง แข็ง ... ผมหันไปแล้ว รีบเอ่ยขึ้นว่า การเจริญสมาธิหรือสมถะ ไม่ใช่เพื่อผลคือ เห็นแสง (ได้สมาธินิมิตเช่นนั้น -ขยายความตอนนี้) ไม่ใช่เพื่อตัวโยกไปมา (นักปฏิบัติเข้าใจว่าปีติ -ขยายความตอนนี้) แต่เพื่อผลคือ ตั้งมั่น บริสุทธิ์ ว่องไวควรแก่การงาน  ถ้าจำไม่ผิด ...หญิงนักปฏิบัติธรรมนิ่งเงียบแล้วหลีกไป ผมยังนั่งนิ่งเฉยอยู่สักพัก  ก็หลีกออกไปห้องน้ำ .... แปลกใจไหมครับที่ พุทธทาสภิกขุ สนองศรัทธาชาวพุทธที่สนใจปฏิบัตินั่งวิปัสสนา (นึกออกแล้ว หญิงท่านนั้น เธอใช้คำว่า นั่งวิปัสสนาเห็นแสง ตัวโยคโคลง ฯลฯ) ด้วยเสียงดังฟังชัด สั้นๆ ว่า "บ้า" ต่อหน้า ผู้มาทัศนาจรสวนโมกข์ที่เดินทางมาหลายร้อยกิโลเมตร ... ..ผมนั้น ท่านคง รู้หมาย (มีสัญญา) ได้ว่า ไม่ได้มาทัสนาจรกับเขา เพราะ ปีหนึ่งมา ๒ ครั้ง บางปี ก็ ๓ ครั้งก็มี ...... ...บ่ายแก่ วันนั้น ผมก็ตีรถกลับไปนอนสุราษฏร์ ท่านหอยใหญ่เช่นเคย ..ไม่ได้ อาบน้ำที่ธารน้ำไหล เหมือนครั้งที่ ๒ ...ซึ่งน้ำยังมากพอที่จะอาบได้ ด้วยผ้าขาวม้า แต่ไม่มากเท่าเหมือนภาพท่านพุทธทาสสมัยหนุ่มๆ ที่ท่านอาบทีธารนั้น ..ดูเหมือนมีในหนังสือ เล่สไว้ในวัยสนธยา ตอนต่อไป เรื่อง  "ไม่กินทั้งเกลือ  ไม่กินทั้งด่าง" เมื่อผม กล่าว่า "ใกล้เกลือ แต่กินด่าง" ลองสร้างภาพเล่นๆ ดูวิครับว่า น่าจะอย่างไร? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 28 พ.ค. 52 21:45:05 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ผู้ที่ทำกรรมฐาน ต้องระวังให้มากๆๆ โดยเฉพาะการถือ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ให้ถูกต้องก่อน แล้วเรียนรู้การให้ทานที่ถูกต้อง และรักษาศีลให้มั่นคง ทุกอย่างจะเลื่อนขึ้นเรื่อยๆโดยautomatic เอง ลัดขั้นตอน ก็จะมีแต่ งง กับ งง แล้วบ้า กับ บ้า จากคุณ : Mr.Maximum - [ 28 พ.ค. 52 22:55:52 ]

ความคิดเห็นที่ 28 จขกท.ค่ะ ที่จริงเมื่อคืนนั่งอ่าน "วิวาทะระหว่าง ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช กับ ท่านพุทธทาสภิกขุ" แต่ยังไม่เล่าต่อนะคะ ต้องคืนนี้ค่ำๆ จึงจะมีเวลา นี่แวบเข้ามาเฉยๆ เข้ามาดูคำเฉลยคุณเซนฯ ตามอ่านอยู่นะคะ แต่ Give หมดแล้วค่ะ เดี๋ยวค่ำๆ หรือดึกๆ เข้ามาใหม่ค่ะ จากคุณ : oDaineo - [ 29 พ.ค. 52 07:02:48 ]

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านคำตอบของท่านเซนฯ แล้วยิ้มเลยค่ะ เพราะเมื่ออ่านคำถามท่านเซนฯ จบว่าท่านพุทธทาสจะตอบหญิงชราว่ายังไง แว่บแรกของความคิดคือคิดว่า ท่านคงจะว่า "บ้า" แต่ก็มีความคิดเห็นแย้งตามมาว่า ท่านคงไม่ทำร้ายจิตใจหญิงชราที่มีศรัทธาและความพยายามเช่นนั้นหรอกกระมัง (ลืมคิดไปว่า คำตอบแบบนี้กระชากใจดีที่สุด คล้ายๆ หลวงพ่อชา ถ้าจำไม่ผิด รู้สึกว่าท่านทั้งสองจะถูกอัธยาศัยกันมากด้วยใช่มั้ยคะ) ก็เลยคิดหาคำตอบใหม่ว่า ท่านคงไม่อธิบายว่านั่นเป็นนิมิต เป็นปิติ แต่อาจย้อนถามกลับ ประมาณว่า จะปฏิบัติเพื่อเอาอะไร ประมาณนี้ เอิ๊กส์ ขออนุญาตขำคำตอบท่านพุทธทาสอีกรอบ และรออ่านเรื่องใกล้เกลือกินด่างต่อไปค่ะ จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 29 พ.ค. 52 09:33:06 ]

ความคิดเห็นที่ 30 พระพุทธวจนะ.....นันทิ (ความเพลิน คือ จิตฝังปักลงไปในสิ่งใดเพราะอวิชชา) ใดใน รูป  เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ  นันทิ คือ อุปาทาน ขอให้ ผู้ที่ ศรัทธาใน ท่านพุทธทาส "ทาสของพระบรมศาสดา" กำหนด สภาวะธรรม ตามที่ตรัส  ตามที่ท่านพุทธทาสแปลไว้ใน ปฏิจจสมุปบาทจากพระโอษฐ์ ด้วย  ชื่อว่า อาจารวาทบูชา ...เพราะ อาจารวาท เช่นนี้คือ  อาจารย์ ผู้ เป็น ทาสของพระศาสดา ..ไม่ใช่ อาจารย์ ที่ เป็นทาส ของ "ความสำคัญ คือ ไม่สำคัญแล้วนะว่า อาตมาบรรลุธรรมแล้ว แล้ว บัญญัติสอน สิ่งนั้นๆ ขึ้น ตามปัญญาของตน" --------------------------------------------------------------------------------- คคหนี้ เสนอ ..ตอนต่อไป เรื่อง  "ไม่กินทั้งเกลือ  ไม่กินทั้งด่าง" เมื่อผม กล่าว่า "ใกล้เกลือ แต่กินด่าง" แด่ ท่านจขกท คุณสุภวิโมกข์ "และ ท่าน ที่เสน คคห 28 ...ที่ขึ้นต้นว่า จขกท.ค่ะ" และเพื่อ สังคมออนไลน์คุณภาพ ....... ครั้งนั้น มีคณะครูอาจารย์ทัวร์จากจังหวัดปัตตานี ทัศนาจรสวนโมกข์  ราวๆ บ่ายโมงแก่ๆ ...ท่านพุทธทาส ท่านนั่ง ที่เดิม คือ ม้าหินตัวนั้น (ที่ไม่ใช่ด้านที่ติดกับกุฎฺิิ ที่มีต้นไม้ฯ) มีร่มกาง ....ผม ก็ที่เดิม คือ ตรงหน้าท่าน ....ได้รับ เกียรติ์ เ้ล็ก ๆน้อยๆ  หรือจะคือ บททดสอบอะไรก็ตาม ....หลังจากกราบใกล้เท้าท่านมากเกินไปหน่อย กราบครั้งแรกปั๊บ มือยังไม่พ้นจากพื้นเพื่อกราบครั้งที่ ๒ ท่านพุทธทาส ที่นั่งห้อนเท้าทั้งสอง พลัน ชักเท้าซ้ายไปเบื้องหลัง ..ตาเห็น = รู้แจ้ง คือ ตาไม่บอด / รู้สึก เฉย คือ อุเบกขา เวทนา / รู้-หมาย คือ มีสัญญา ด้วย สติสัมปชัญญะ ไม่ คิด ก็ทำ กายกรรมนั้น ต่อ จนครบ ๓ วาระ ยังนั่งคุกเข่าที่พื้นทราย....ท่านยกมือขวา เอ่ยว่า ...นั่งซิ (ถ้าจำไม่ผิด) ...ผมก็ นิ่งไป ไม่เกิน ๒ วินาที (คำว่า ไม่เกิน ๒ วินาที่ คือการกำหนด ตอนนี้  29 5 2009 เวลา 9.40 น....คือ สติ ไประลึกคือ ขนเอา สัญญาเก่า มา เป็นอารมณ์ รู้-หมายได้ = จำได้ + มีสติว่า อย่า เพิ่มอะไรใหม่ตอนนี้ ถ้าเพิ่ม ก็ วงเล็บเสนอด้วย ..... ผมก็เลยนั่งนิ่ง ด้วย อาการคือ (ข้อความข้างล่าง คือ ข้อความในวงเล็บ นะครับ เป็น การระลึก สภาวะ ในอดีต ช่วงสั้นๆ ด้วยสติในสมาธิสัญญา ณ ตอนนี้) ตาไม่บอด แล้วแลอยู่ อย่าง ยังไม่ มนสิการรูปอะไร หูไม่หนวก แล้วแลอยู่ อย่าง ยังไม่ มนสิการเสียงอะไร จมูก แล้วแลอยู่ อย่าง ยังไม่ มนสิการกลิ่นอะไร   ลิ้น แล้วแลอยู่ อย่าง ยังไม่ มนสิการรสอะไร กาย แล้วแลอยู่ คือยังไม่มนสิการ สิ่งสัมผัสกายอะไร ใจ คือ ลิง ที่ แล้วแลอยู่ อย่าง ยังไม่ มนสิการ กิ่งไม้ อะไร ขณะต่อมา ...รูป + เสียง (อะไรก่อนหลัง ยกไว้) เข้ามาสู่คลองแห่งอายตนะคือ ตา + หู ......รูปคือ ผู้ชายวัยไม่เกิน 40 ยืนยกมือไหว้ กล่าวกับท่านว่า ....ผมเป็นอาจารย์สอน....อยู่ที่ปัตตานี ตั้งใจมาสวนโมกข์มาตั้งนานหลายปีแล้ว แต่ก็เพิ่งมาวันนี้ ...ผมก็ตอบไปว่า (หลังจาก ใจ คือ ลิง ที่ แล้วแลอยู่ นั้น มนสิการ กิ่งไม้ นั้น รายละเอียด ยกไว้ ...เพราะ นี่คือ การดูจิต แบบเซนเถรวาทฯ ต่างกับ แบบอื่นมั๊ง) "ใกล้เกลือกินด่าง ผมอยู่ไกลถึงกรุงเทพฯ ยังมา..." (ในความหมายว่า "ไกลเกลือกินด่าง" ประมาณนั้น ไม่ใช่แบบอื่น ..ข้อความนี้ ย้อนสัญญาเก่าว่า รู้สึกอย่างไร ต่อ องค์รวมนั้นในกรณีนั้น แล้วจึง เกิดวาจาว่า ...."ใกล้เกลือกินด่าง ผมอยู่ไกลถึงกรุงเทพฯ ยังมา..." ผมพูดจบปั๊ป  ท่านพุทธทาส เอ่ย ทันทีว่า ...ไม่กินทั้งเกลือ ไม่กินทั้งด่าง" ..ผมจำไม่ได้ว่าอาจารย์ท่านนั้นจะ ยังไง ต่อ เสียง ๒ เสียง ก่อนหลังคือ (๑) ใกล้เกลือกินด่าง" + "ไม่กินทั้งเกลือไม่กินทั้งด่าง" แต่ ผม "นิ่ง"  "ไม่คิด ต่อไปว่า อะไรๆ อะไร" ......หลายปีต่อมา สติระลึกสัญญาเก่า นี้ "ไม่กินทั้งเกลือไม่กินทั้งด่าง" ว่า .....จำไม่ได้แล้ว เอาตอนปัจจุบัน ขณะนี้ นะครับ (๑) ท่านพุทธทาส กำลัง สอนแบบ ......ต้นไม้ ที่มีธรรมชาติธรรมดาคือ การให้ อากาศ (ดี) แก่ สรรพสิ่ง ที่เนื่องกันใน กรณีนั้นๆ ..การได้อากาศ (ดี หรือ ไม่ดี ขึ้นกับ อนัตตาผู้สูด ใช่ไหม) เหล่านั้น ...ขึ้นอยู่ที่ ผู้หายใจออก หายใจเข้า... แล้ว ยัง เนื่องกับ อะไรๆ ที่ไม่เกินไปจาก กายยาววาหนาคืบ  ที่ (สามารถ)มีเวทนา (แล้ว ขาดสัมมาสติในสมาธิ กั้นกระแส เวทนาที่มีเหล่านั้น จึง เสวยเวทนาเหล่านั้น ด้วย สัญญาวิปลาส  ...นี่ เป็นการดู เจตสิกปรุงแต่งจิต แบบเซนเถรวาทฯ) ท่านจขกท คุณสุภวิโมกข์ ลอง ตีปริศนา คำที่ท่านพุทธทาส กล่าวขึ้นว่า ......ไม่กินทั้งเกลือ ไม่กินทั้งด่าง" ................นะครับ หมายเหตุ พระโสดาบัน (หรือโสดาปัตติมรรค - โสดาปัตติผล) นั้น = กินทั้งเกลือ กินทั้งด่าง  ..ด้วย สภาวะที่ ไม่มี สักกายทิฏฐิ วิจิกิจฉา และสีลัพพตปรามาส (มั๊ง) เพราะ โสดาปัตติมรรค - โสดาปัตติผล จะไม่ นันทิในเวทนา ที่เนื่องด้วย สักกายทิฏฐิ วิจิกิจฉา นั่นเอง ตอนต่อไป หรือ รอดตายเพราะ ท่านพุทธทาส (ขอใช้เวลา นึกนานหน่อย) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 29 พ.ค. 52 10:07:34 ]

ความคิดเห็นที่ 31 อ่านแล้วค่ะ ขอใช้เวลาตีปริศนาของท่านพุทธทาสนนานสักหน่อย แล้วค่อยมาตอบนะคะ ณ ตอนนี้กำลังอ่านกระทู้นี้สลับกับกระทู้ ทิฏฐิพระ.. (ที่กำลังอภิปรายเรื่อง "ดูจิต" กันอยู่) รวมทั้งกระทู้ ลูกโป่งสวรรค์ ของคุณฤทธี ที่ท่านเซนฯ โพสต์ไว้ว่า พระพุทธวจนะว่า ... กรรมนั้น อันบุคคลนั้น  พึงเสวยผล ในอัตตาภาพนี้ นั่นเทียว วัตถุ (พื้นที่ ที่ ทำบุญด้วย เจตนาคือกรรมใดนั้น แล้วกรรมนั้น จะให้ผลแก่ อนัตตาผู้กระทำ)  อื่น  หามีไม่ อ่านหลายรอบแล้วก็ไม่เข้าใจสักที ทิ้งคำถามไว้ในกระทู้นั้นด้วยค่ะ จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 29 พ.ค. 52 11:13:35 ]

ความคิดเห็นที่ 32 มาตีปริศนาแบบคนปัญญาน้อยแล้วค่ะ ใกล้เกลือกินด่าง ตามปัญญาปุถุชนทั่วไป ก็มักหมายถึง อยู่ใกล้สิ่งที่ดีๆ แต่มองไม่เห็นประโยชน์ ไม่ใช้ ไปใช้สิ่งที่ด้อยกว่า เหมือนท่านอาจารย์ที่อยู่ปัตตานี ใกล้สวนโมกข์ ใกล้ท่านพุทธทาส แต่ไม่มา พึงจะมา ท่านเซนฯ อยู่ กทม. ไกลกว่าปัตตานี แต่ก็ยังมาเพราะเห็นว่าท่านพุทธทาสเป็น "เกลือ" และคงจะเห็นพระ (บางรูป) ที่อยู่ไกล้กว่าว่าเป็นด่าง (เพราะน่านับถือน้อยกว่าท่านพุทธทาส) แล้วท่านพุทธทาสว่า ไม่กินทั้งเกลือ ไม่กินทั้งด่าง น่าจะหมายถึง มีอย่างอื่นที่น่ากินกว่า "เกลือ" (คือท่านพุทธทาส) และ "ด่าง" (คือพระรูปอื่นๆ ที่เรานับถือน้อยกว่า) สิ่งที่น่ากินกว่า เกลือ และ ด่าง น่าจะเป็น พระพุทธวัจนะแปลไทย กระมัง จบการตีปริศนาของคนปัญญาน้อยเพียงเท่านี้ค่ะ และมารออ่านประสบการณ์ตอนต่อไปของท่านเซนฯ (รอนานๆ ได้ค่ะ) จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 29 พ.ค. 52 13:47:23 ]

ความคิดเห็นที่ 33 เข้ามา แต่ขออนุญาต ยังไม่เสนออะไรนะครับ พรุงนี้นะครับ ขอโทษด้วยครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 29 พ.ค. 52 22:02:08 ]

ความคิดเห็นที่ 34 จขกท.ค่ะ สวัสดีค่ะคุณสุภวิโมกข์และท่านเซนฯ เข้ามาจะตามอ่าน "รอดตายเพราะท่านพุทธทาส" อ้าว..ท่านเซนฯ ขอผลัดเป็นพรุ่งนี้ ตกลงค่ะพรุ่งนี้จะตามอ่านนะคะ ส่วนปัญหาที่ท่านเซนฯทิ้งไว้ คือ "ไม่กินทั้งเกลือ ไม่กินทั้งด่าง"นั้น ดิฉันตีความคล้ายคุณสุภวิโมกข์ค่ะ แต่ไม่เหมือนทีเดียว ดิฉันเห็นว่า ท่านอาจารย์พุทธทาสท่านต้องการให้วางความยึดมั่น ถือมั่นทั้งหลายทั้งปวงลงเสีย ไม่ต้องการให้ยึดมั่นถือมั่นใดๆ ต้อง การให้ตัดตรงไปหาธรรมะ เพื่อจะมีธรรมะเป็นที่พึ่ง จะได้พึ่งตนเอง และพึ่งธรรมะได้ เพราะตนที่มีธรรมะนั่นแหละ ตนจึงเป็นที่พึ่งแห่ง ตนได้   ท่านเคยพูดว่า "พระพุทธเจ้าเคารพพระธรรม" และท่านมัก พูดเรื่อง "บดบัง" เช่น อย่าให้"พระพุทธรูปบังพระพุทธเจ้า" เป็นต้น แต่ดิฉันก็ปัญญาน้อยเหมือนกัน เดี๋ยวรอคนปัญญามากมาเฉลยกันค่ะ ยกเรื่อง "วิวาทะ ระหว่าง ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช กับ ท่านพุทธทาส ภิกขุ" ไปอีกความเห็นแล้วกันนะคะ  พอไปอ่านความเห็นยาวๆ ใน กระทู้คุณ "เกิดเป็นคนช่างยากแท้" มา รู้สึกเห็นใจคนอ่าน จะได้พัก สายตากันบ้าง จากคุณ : oDaineo - [ 29 พ.ค. 52 22:21:03 ]

ความคิดเห็นที่ 35 จขกท.ค่ะ เข้ามาเล่าเรื่อง "วิวาทะ ระหว่าง ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช กับ ท่านพุทธทาสภิกขุ"ค่ะ เอามาจากหนังสือของ คุณอรุณ เวชสุวรรณ ต่อค่ะ เรื่องเริ่มต้นที่ว่า ในวันอาสาฬหบูชา สภาพระธรรมถึก วัดพระเชตุพนฯ ชุมนุมจริยศึกษาฯ และสถานีโทรทัศน์กองทัพบก ได้นิมนต์พระราชชัยกวี(ท่านพุทธทาสภิกขุ) มาบรรยายและตอบปัญหาธรรม ในหัวข้อ "ธรรมะในฐานะ เป็นเครื่องมือสร้างคน สร้างชาติ และสร้างโลก" ณ หอประชุมคุรุสภา โดยมีม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช, นายปุ๋ย โรจนะบุรานนท์  และ นายฉันทิชย์ กระแสสินธุ์ เป็นผู้ซักปัญหาธรรม ออกอากาศทั่วประเทศ     ท่านพุทธทาสได้แสดงธรรมชั้นต้นเรื่อง "การงานคือการปฏิบัติธรรม" ในการซักถามเป็นไปด้วยดีตลอดรายการ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ซึ่งเป็นผู้สรุปการอภิปราชได้แสดงความรู้สึกจับใจต่อธรรมะที่ท่านพุทธทาสแสดง หลังจากนั้นยังได้เขียนบทความลงในหนังสือพิมพ์"สยามรัฐ"แสดงความเห็นด้วยกับท่านพุทธทาส     การบรรยายธรรมที่คุรุสภานี้ ท่านพุทธทาสได้จัดลำดับข้อธรรมที่จะบรรยายกับม.ร.ว.คึกฤทธิ์ 3 ตอนด้วยกัน คือ 1. ธรรมะในฐานะเครื่องมือสร้างคน สร้างชาติ และสร้างโลก(บรรยายได้แต่เรื่อง การงานคือการปฏิบัติธรรม) 2. เราควรเข้าใจธรรมะอย่างไร(บรรยายได้แต่เรื่อง การทำงานด้วยจิตว่าง) และ 3. หมวดธรรมที่พึงจะใช้ในการทำงานด้วยจิตว่าง(หัวข้อที่ 3 นี้ท่านพุทธทาสต้องบรรยายคนเดียว) เพราะเกิดความเห็นต่างในการบรรยายครั้งที่ 2     การบรรยายและตอบปัญหาธรรมครั้งที่ 2 จัดขึ้นที่คุรุสภาเช่นเดิม ในวันที่ 23 กุมภาพันธ์ 2507 ครั้งนี้เริ่มด้วยดี แต่ม.ร.ว.คึกฤทธิ์แม้จำต้องยอมรับ เรื่อง จิตว่าง คือ ว่างจากกิเลส แต่ก็ไม่ยอมรับธรรมะชั้นสูงอย่าง สุญญตา ทำให้เริ่มเขียนหนังสือแสดงความคิดเห็นท่านพุทธทาสเรื่อยมา  แต่ในทางกลับกันก็มีผลให้สังคมหันมาสนใจเรื่อง "จิตว่าง" และคำว่า "จิตว่าง"ก็แพร่หลายไปในสังคมอย่างรวดเร็ว     หนังสือเล่มนี้ยังมีเรื่องน่าสนใจเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเขียนบทความตำหนิพระเวสสันดรของม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ซึ่งส่งผลให้พ.อ.ปิ่น มุทุกันต์ อธิบดีกรมการศาสนาในสมัยนั้น ต้องออกมาเขียนบทความโต้แย้ง และการเสนอข้อคิดเห็นของม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ในการอภิปรายครั้งหนึ่งว่า "พระพุทธเจ้าเป็นฮิปปี้คนแรกของโลก ขอให้พวกเรามาเป็นฮิปปี้ด้วยการบวชเป็นพระเถิด" ทำให้อาจารย์จำนงค์ ทองประเสริฐ  ต้องเขียนบทความขึ้นเพื่อโต้แย้งทัศนะดังกล่าวของม.ร.ว.คึกฤทธิ์        เก็บเอามาเล่าให้ฟังโดยย่อเท่านั้น ถือเสียว่าเป็นการแนะนำหนังสือก็แล้วกันนะคะ คงพอให้เกร็ดความรู้เล็กๆ น้อยๆ กับผู้เข้ามาติดตามอ่านได้บ้าง จากคุณ : oDaineo - [ 29 พ.ค. 52 23:08:10 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ...ใกล้เกลือ กินด่าง ... คำโบราณ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาเมื่อ 30 กว่าปีก่อน ตอบอย่างนี้ แล้วได้คะแนน คือ ...มีโอกาสทำความดี (เช่นเกลือรักษาความเค็ม) แต่กลับ ทำไม่เป็น (เพราะ...) และไม่รักาษาความดี (สัจจานุรักาษ์ มั๊ง) เหล่านั้นให้คงที่ เพิ่มพูน ผล เท่ากับ ไม่กินเกลือ แต่กินด่าง (ซึ่งมีประโยชน์น้อยกว่า เช่นขนมเปียกปูน ใส่น้ำด่างจากปูนกินหมาก ที่ไม่ใส่สีเสียด (เพื่อให้มีสีแดง) ถ้าจำไม่ผิด) ....ใกล้เกลือ กินด่าง....  ย่อม ยังดีกว่า ....ไม่กินทั้งเกลือ  ไม่กินทั้งด่าง .... จะแปลว่าอย่างไร?  ในกรณีนั้น ท่านพิจารณาเองนะครับ เพราะ ความจริงของผู้ใดนั้น ก้คือ ความจริงของอนัตตานั้น อัตตภาพนั้น ในกรณีนั้นๆ เสมอ.....จนกว่า จะ ฉันทะในความจริงใหม่ แล้ว รู้ เห็น ตามที่เป็นจริงๆ .... ดังข้อความว่า .....สิ่งที่น่ากินกว่า เกลือ และ ด่าง น่าจะเป็น พระพุทธวัจนะแปลไทย กระมัง..... ข้อเสนอ ว่า ไม่ใช่ น่ากิน ครับ  ควรกิน ครับ เพราะ พระพุทธวจนะ โบราณเขา กำหนดว่า ธรรมโอสถ  ยารักษาสรรพทุกข์ .... ตอน ....หรือ รอดตายเพราะ ท่านพุทธทาส ขอระลึกให้ครบถ้วนเพื่อความไม่ประมาท  รวมทั้ง ปรึกษา หมอรถยนต์ด้วยว่า กรณีลุกปื้นล้อหลังด้านซ้ายตกละเอียด ส่งเสียงหอนมาตั้งแต่อำเภอท่ายาง จนเลยปากท่อ ในสมัยที่ถนนยังเป็นหลังเต่า ๒ เลนนั้น ทำไม จึงไม่หลุด ..... จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 30 พ.ค. 52 07:15:32 ]

ความคิดเห็นที่ 37 เข้ามาอ่านต่อค่ะ จากคุณ : oDaineo - [ 30 พ.ค. 52 20:15:00 ]

ความคิดเห็นที่ 38 ครั้งนั้น .... ขาไปแวะสวนโมกข์ บ่ายโมงกว่าๆ เงียบ เดินไปที่กุฎิท่านเห็นหลังท่านสิงห์ทอง แต่ไม่เห็นท่านพุทธทาส เห็นลิงผ้ากั้นอยู่ ก็หันหลังกลับ  ท่านสิงห์ทองหันมาเห็น ก็ ส่งเสียงเรียก เข้ามา หลวงปู่ตื่นอยู่ (ตรงไหนละท่าน ไม่เห็นเห็น ผมนึกในใจ) ก็เดินเข้าไปสามคนพ่อแม่ลูก ท่านพุทธทาสนอนอยู่ที่หน้าห้องนอนท่าน ถ้าจำไม่ผิดจะที่นอนไม้ เห็นท่านกำลังลุกขึ้น จัดเสื้อใน (เรียกอะไรลืมแล้ว) ให้เรียบร้อย "ไม่มีอาการหงุดหงิด" ที่ต้องลุกมารับแขก (ที่ท่านน่าจะยังไม่ รู้ หมาย (มีสัญญา) ว่า "ใคร" ผมก้มกราบท่าน ท่านไม่ถามว่าจะไปไหน หรือ เที่ยวมากจะโง่  ผมก็ไม่ออกตัวว่า พาลูกมาไหว้กระดุกผู้ใหญ่ บอกว่า จะไปพักที่สุราษฏร์ แวะมานมัสการครับ  พร้อมกับ อวด อนุทินปฏิบัติธรรม เล่มกระดาษปรู๊พ  ท่านจึง บอก สิงห์ทองหยิบอนุทินให้เล่ม (ภาพ คคห 18)..... รถที่ใช้เดินทางครั้งนี้ ผมมั่นใจว่า เปลี่ยนลูกปืนล้อหลังทั้ง ๒ ข้างใหม่ จากช่างประจำ ...ขากลับ ก็กลับมากราบลาท่าน ถ้าจำไม่ผิด ท่านนั่งขัดสมาธิ ที่ม้าหิน หน้าตา "โทรม" ออกดำๆ (ถ้าจำไม่ผิด) หลังกราบลา ..เป็นครั้งแรกที่ท่านกล่าว่า .....กลับเถอะปลอดภัย.... อะไรทำนองนี้ ..... ผมออกจาก แปลกใจนิดๆ แต่ไม่ได้ติดใจอะไร....... การเดินทางกลับ ก็ไม่มีอะไร เช่นทุก ครั้งๆ ...ครั้นผ่าน อำเภอท่ายาง สมัยที่ถนนยังวิ่งสวนกัน ๒ เลน ..ก็ได้ยินเสียง หวีดๆๆๆ .....นึกในใจว่า ลูกปืนล้อหลัง แตกแน่ๆ ..ทำไง ละ ...ก็วิ่งเรื่อยๆ ราวๆ 80 -90 กม./ช.ม   เสียงก็ดังขึ้นเรื่อยๆ ..ผ่านปากท่อ ไม่เลี้ยวขวา ..กะไปที่ ราชบุรี.....เลยมาไม่นาน เหลือบเห็นเพิง มีรถ ๑ๆ ล้อ จอดซ่อมอยู่ .....ตัดสินใน เลี่ยวเข้าไป ....ช่างออกมาถาม บอกว่า ลูกปืนล้อหลังด้านซ้าย สงสัยแตก ...ช่างขึ้นขาตั้ง ....."จับล้อที่ยาง ดึง ออกมาทั้งยวง" ลูกปืนแตกละเอียด ..ช่างถามว่า วิ่งมาจากไหน ...บอกว่า ดังมาตั้งแต่ อำเภอท่ายางโน้น ..ช่างทำหน้าพิกล ...ชาวเอา ล้อและ เพลา ไปซ่อมให้ ...หายไป เกือบ ๒ ช่วโมง กลับมา ....ใส่ลูกปืนเรียบร้อย แต่ เป็น ยี้ห้อ มาสด้า  ต้อง เจียร์แป้น ฯลฯ......จ่ายไป 500 บาท ถ้าจำไม่ผิด .....และใช้มา ตราบขายรถคันนั้น........ รวมความว่า มีเพียงครั้งนี้เพียงครั้งเดียวเท่านั้น ที่ท่านพุทธทาส กล่าวบอกขึ้นว่า กลับเถอะไม่เป็นไร หรือกลับเถอะปลอดภัย อะไรทำนองนี้...... จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 31 พ.ค. 52 10:26:01 ]

ความคิดเห็นที่ 39 แวะมาอ่านแล้วค่ะ รออ่านเรื่องต่อๆ ไปด้วย (ถ้ามี) จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 31 พ.ค. 52 10:40:06 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ตามคุณสุภวิโมกข์ค่ะ คือแวะมาตามอ่านประสบการณ์คุณเซนฯ และจะตามอ่านไปเรื่อยๆ (ถ้ามี) จากคุณ : oDaineo - [ 31 พ.ค. 52 12:15:01 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เข้ามาตามอ่านประสบการณ์ของท่านเซนฯค่ะ ยกกระทู้ให้ท่านเซนฯแล้วนะคะ เพราะดิฉันไม่มีอะไรเพิ่มเติมแล้ว พรุ่งนี้จะเข้ามาดูอีกทีค่ะ ถ้าคุณสุภวิโมกข์เข้ามาก็สวัสดีล่วงหน้าค่ะ จากคุณ : oDaineo - [ 31 พ.ค. 52 21:48:49 ]

ความคิดเห็นที่ 42 สวัสดีวันจันทร์ค่ะ คุณ : oDaineo คงจะแวะเข้ามาดูเรื่อยๆ จนกว่ากระทู้จะตกค่ะ จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 1 มิ.ย. 52 07:52:25 ]

ความคิดเห็นที่ 43 เอาตอนจบเลยนะครับ คือครั้งสุดท้ายที่ผมกราบลาท่านที่ลานหินโค้ง ..... วันนั้น ไทยออยล์ทอดผ้าป่า ....ราว 9.00 น ......ผมวิ่งมาจากสุราษฏร์ ท่านพุทธทาสกำลังยืนอยู่ที่ลานหินโค้ง กราบท่านเสร็จ ก็เดินไปช่วยขนเก้าอี้กับหลายท่าน .....ตั้งเรียงบนพื้นทราย ......จำไม่ได้ว่าท่านกล่าวอะไร .....ผมยกทีละ 4 ตัว ...เอ่ยว่า ..เหลือดีกว่าขาด ...หมายความว่า ตั้งเก้าอี้ให้มากกว่าจำนวนคน ย่อมดีกว่า ....ท่านพุทธทาส เอ่ยทันที่ มากัน 200 ..ผม ก้นิ่งเสีย .... เมื่อลากราบลาท่าน ......ขึ้นรถ ออกจากสวนโมกข์ .....ภรรยาบอกว่า ท่านพุทธทาสท่านยิ้มให้เมื่อฉันกราบลาท่าน .......ผมบอกว่า ทีผมละก็ ทำหน้านิ่ง ก็เห็นกับตา เมื่อเงยหน้าขึ้น..... ส่วนลูก ท่านพุทธทาสเมตตา ให้นั่งพนมมือ ท่องดังๆ ว่า ......ลูกที่ดี ต้องไม่ทำให้พ่อแม่เป็นทุกข์"........ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 1 มิ.ย. 52 09:12:39 ]

ความคิดเห็นที่ 44 เอาตอนจบเลยหรือเนี่ย ไม่เป็นไรค่ะ จบแล้วก็แทรกได้เรื่อยๆ อิอิ (เผื่อท่านเซนฯ ยังนึกได้และอยากเล่าเพิ่มเติม) ต้องขอบคุณ คุณ : oDaineo และท่านเซนฯ ที่ทำให้ข้าพเจ้าได้สัมผัสประสบการณ์ของท่านพุทธทาส ผ่านจินตนาการและตัวหนังสือที่ทั้งสองท่านได้เล่าให้ฟัง จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 1 มิ.ย. 52 13:35:48 ]

ความคิดเห็นที่ 45 1.  เห็นด้วยกับคุณสุภวิโมกข์นะคะ ว่าจบแล้ว ถ้าหากท่านเซนฯ ยังนึกอะไรออกก็แทรกได้เรื่อยๆ นะคะ 2.  ขอบคุณเป็นพิเศษสำหรับท่านเซนเถรวาทฯและคุณสุภวิโมกข์ที่เข้ามาช่วยให้กระทู้นี้กลายเป็นห้องสนทนาที่อิ่มเอิบและสร้างสรรค์ หวังว่าท่านเซนฯจะเซฟไว้นะคะ  สารภาพว่าดิฉันเซฟไม่เป็น ตอนเข้ามาเล่นใหม่ๆ ไปตั้งกระทู้ที่ห้องศาลาประชาคม เรื่อง"มีกี่วิธีที่จะสร้างสังคมร่มเย็นเป็นสุข" มีคนมาร่วมออกความเห็นแบบสร้างสรรค์เยอะมากเลย รวมถึงคนที่เคยขัดแย้งกันในห้องราชดำเนินด้วย รวม 65 ความเห็น ความเห็นยาวๆ และดีๆ ทั้งนั้น ดิฉันรับอาสาสรุปให้วงสนทนา มาเผลอไผลอยู่ห้องศาสนาสองสามอาทิตย์ กระทู้หายไปแล้ว สรุปไม่ได้แล้ว เพราะเซฟไม่เป็นนี่แหละค่ะ 3. ขอขอบคุณทุกท่านที่มาร่วมแสดงทัศนะ นอกเหนือจากท่านเซนฯและคุณสุภวิโมกข์แล้ว ก็มี คุณหมอจักรแก้ว, คุณmwmvdoc, คุณkekzo , คุณยิงแสกหน้า, Mr.Maximum, คุณ<<FatCatSlimDog-GG>>, คุณประดู่ป่า และขอขอบคุณท่านที่เข้ามาอ่านและทิ้งร่องรอยไว้ผ่าน Give ที่ท่านให้กับกระทู้และกับผู้ร่วมแสดงทัศนะ อันประกอบด้วย คุณผู้ศึกษา, คุณนพมาร, คุณ nahm_b, และคุณ ซอกงซาล 4. ดิฉันขอรวบรวมความรู้สึกดีๆ ทั้งมวลของทุกท่านร่วมถวายเป็นพุทธบูชา และแสดงอาจาริยบูชารำลึกถึงท่านอาจารย์พุทธทาสภิกขุมา ณ ที่นี้ ขอความสุขสวัสดีจงมีแด่ทุกท่าน และขอให้เจริญในธรรมโดยถ้วนหน้ากันค่ะ ปล. แต่ดิฉันก็จะมาตามดูกระทู้นี้เป็นระยะนะคะ เผื่อท่านเซนเถรวาทฯยังนึกอะไรออกอีก เพราะส่วนประสบการณ์ตรงของท่านเซนฯนี่เองที่ทำให้กระทู้นี้มีชีวิตชีวาเป็นอย่างยิ่ง จากคุณ : oDaineo - [ 1 มิ.ย. 52 17:45:00 ]

ความคิดเห็นที่ 46 เซฟไว้แล้วค่ะ เดี๋ยวสอนวิธีเซฟให้ค่ะ ง่ายมากๆ แต่ก่อนก็ทำไม่เป็นค่ะ ใช้วิธีก้อปปี้แล้วไปแปะใน MS Word โอ๊ย ทุลักทุเล ดูขั้นตอนตามรูปนะคะ แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 52 19:59:40 จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 1 มิ.ย. 52 19:55:26 ]

ความคิดเห็นที่ 47 . จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 1 มิ.ย. 52 19:56:44 ]

ความคิดเห็นที่ 48 .. จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 1 มิ.ย. 52 19:57:11 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ... จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 1 มิ.ย. 52 19:57:38 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ขอบคุณค่ะ คุณสุภวิโมกข์ สอนเก่งมากเลยค่ะ เป็นขั้นเป็นตอนดีมากเลย จะลองหัดทำดูนะคะ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ จากคุณ : oDaineo - [ 1 มิ.ย. 52 22:44:36 ]

ความคิดเห็นที่ 51 ผมมีไข้ขึ้นมาสองวันแล้วเพราะโดนฝนครับ เมื่อยตัวไปหมด แต่ยังไม่ปวดหัว ที่สำคัญ ผมน่าจะขาดสารอาหาร เพราะรับทานน้อย ไม่ค่อยอยากกินอะไร ถ้านึกออกอีก ก็จะ เข้ามา เพิ่มเติมครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 2 มิ.ย. 52 08:51:36 ]

ความคิดเห็นที่ 52 สวัสดีดีค่ะ ท่านเซนฯ ดีใจจังเลยที่ท่านเซนฯยังไม่ทิ้งกระทู้ไป ขอให้หายโรคภัยในเร็ววันนะคะ และบุญรักษาด้วยค่ะ จากคุณ : oDaineo - [ 2 มิ.ย. 52 09:45:45 ]

ความคิดเห็นที่ 53 แบบหนังสั้น นะครับ ครั้งหนึ่ง บ่ายแก่ๆ ก่อนเข้าสุราษฏร์ ท่านพุทธทาสเดินจากกุำฺฎิปทางลานหินโค้งไปธุระอะไรสักอย่าง.... ผมเดินเยื้องขวาท่าน ผ่านอาคารที่เก็บศพท่าน ที่ข้างบน มีเสา ๕ เสา  ..ผมถามท่านว่า "เสา ๕ ต้นหมายถึงอะไรครับ"  ...ท่านตอบว่า "คุณคิดเอาเองซิ" ครั้งหนึ่ง บ่ายอ่อนๆ ก่อนเข้าสุราษฏร์ ท่านนั่งอยู่หน้าโต๊ะ "รก" (ที่ฉันอาหารเพลท่าน) ที่มีสรรพสิ่งนานา เช่น  "ยา" "หนังสือ" ฯลฯ ....ครั้งหนึ่ง ก่อนฉันอาหาร หลังจากผมถวายยา .....ท่านชี้ให้วางไว้ ..จากนั้น ก็ จับผ้า ที่คลุมไหล่ ฟาดไปที่โต๊ะ (ที่ผมเล็งไว้แล้วว่า ไม่มีสัตว์อะไร) สองสามที ....แล้วท่านก็นั่งลงจะฉัน ..ก่อนฉัน ก็หยิบข้าวมาปั้นเล็กๆ โยนไปให้ปลา ที่ว่ายอยู่ในรางน้ำ รอบๆ อาคารตรงหน้า 3 - 4 ครั้ง ครั้งหนึ่ง บ่ายแก่ๆ ภรรยากับลูก ไปเดินเล่นเลยไปจากสระมะพร้าวนาฬิเกร์ ไปทางโรงปั้น หลังจากคุยกับภรรยาว่าทำงานอะไร ....ภรรยาบอกว่า ทำผ้าบาติกคะ่ ฯลฯ ....ปีต่อมาภรรยาย้อมผ้าผืนหนึ่งไปถวายท่านด้วย ..ผมจำไม่ได้แล้วว่า เขียนคำว่า ตถตา หรือคำว่า เช่นนั้นเอง...ผมนั่งนิ่งๆ เล่นๆ ไม่คิออะไร ไม่ถามอะไร ...อยู่ๆ ท่าน ก็กล่าวว่า ......มันเปลี่ยว มีคนนอกเข้ามาทำงาน.... ผมคงนิ่ง (ราวๆ 2 วินาที) แล้วลุกขึ้น เดินไปที่ที่ภรรยาและลูกไปเดินเล่น  พบกันแถวๆ ลำธาร  บอกว่า ท่านพุทธทาสให้มาตามแม่กับลูก ท่านบอกว่า มันเปลี่ยว .... ตอนหน้าเรื่อง ท่านพุทธทาส ล้าง สไลด์ และทำ โปรเจ็กเตอร์ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 2 มิ.ย. 52 10:09:07 ]

ความคิดเห็นที่ 54 ท่านเซนฯ มาแล้ว เป็นไข้นี่เอง ขอให้หายไวๆ นะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ (พิมพ์ประโยคหลังแล้วนึกถึงคุณจิตฯ ขึ้นมา) ขอใส่รูปเล่นหน่อย มีนกสามตัวพอดี อิอิ จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 2 มิ.ย. 52 11:24:54 ]

ความคิดเห็นที่ 55 สวัสดีค่ะคุณสุภวิโมกข์ นกสามตัวนี่หมายถึงเราสามคนหรือเปล่าคะ น่ารักมากเลยอ่ะ เอาเป็นว่าใช่แล้วกันนะคะ ให้ Give ไปแล้วด้วย จากคุณ : oDaineo - [ 2 มิ.ย. 52 17:26:42 ]

ความคิดเห็นที่ 56 คุณ oDaineo ดูสิคะ นกตัวบนนั่นกิริยาอาการเหมือนกำลังส่งภาษาอะไรสักอย่างอยู่ แล้วนกอีกสองตัวก็ดูเหมือนกำลังให้ความสนใจต่อนกตัวบนอยู่ ข้าพเจ้าเลยจินตนาการว่า เหมือนท่านเซนฯ ที่กำลังเล่าเรื่องท่านพุทธทาสอยู่ และเราสองคนกำลังตั้งอกตั้งใจฟัง ว่ามั้ย ??? จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 2 มิ.ย. 52 18:37:17 ]

ความคิดเห็นที่ 57 จริงๆ ด้วยสิคะคุณสุภวิโมกข์ จริงๆ ด้วย ดีจังเลย เหมือนเราสองคนกำลังนั่งฟังคุณเซนฯเล่าเรื่องราวต่างๆ จริงๆ ถูกใจให้ Give เลย จะหาภาพประกอบอะไรได้เก่งปานนี้คะ จากคุณ : oDaineo - [ 2 มิ.ย. 52 23:09:05 ]

ความคิดเห็นที่ 58 แปลกดีค่ะ ภาพชุดนี้ค้นมาจาก google โดยใช้คำว่า zen เสียด้วย (เป็นภาพพวกนกกับผลไม้ ดอกไม้ ต้นไผ่ ทำนองนี้) คือว่าช่วงนั้น (เมื่อเดือนที่แล้ว) กำลังอ่านหนังสือเกี่ยวกับเซนของท่านพุทธทาสอยู่ มีนิทานเซน สูตรของเว่ยหล่าง และคำสอนของฮวงโป เห็นภาพประกอบแบบเซนในหนังสือก็ชอบค่ะ (ที่จริงชอบภาพลายเส้นแบบนี้มานานแล้ว) ก็เลยลงมือค้นในเน็ตดู ได้ภาพเกี่ยวกับเซนมาเยอะพอควร ไม่คิดว่าจะมีภาพที่เหมาะเจาะกับบรรยากาศกระทู้นี้อยู่ด้วย อิอิ รูปอื่นๆ ส่วนใหญ่จะมีนกแค่ 1 ตัว หรือ 2 ตัว ลองอีกรูป รูปนี้ท่านเซนฯ เป็นนก เราสองคนเป็นผีเสื้อ (ทีกำลังสนใจนกอยู่) จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 3 มิ.ย. 52 07:54:29 ]

ความคิดเห็นที่ 59 ปริศนา ภาพ 58 ผีเสื้อ อุปมาดัง ภิกษุ ที่โปร่งเบาโล่ง ยิ่งกว่า นก (อุปมา .....เติมเอง) ด้วยเพราะ นกนั้น ที่ยัง มีอะไรๆ มากกว่า แม้นจะ ไม่ ยึดมั่นแล้ว เพราะ ....(เติมเอง) ดูดีดี......อาจจะเกิด คติ ดังนี้ กล่าวคือ นิพพานธาตุ ๒  อุปมาดัง ผีเสื้อ  (ที่ไม่ได้หมายถึง อัตตาใดโดยเฉพาะ ไม่ว่า กาลไหน ไม่สมัยไหน ไม่ว่าที่ไหน ฯลฯ) ส่วน นก ก็ แค่ อนาคามีผล ที่ กำลัง จะ ลุถึง นิพพานธาตุ ๒ นั้น .................นก มองผีเสื้อ ด้วย ความเคารพ มิใช่หรือ........................ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 3 มิ.ย. 52 09:36:27 ]

ความคิดเห็นที่ 60 อืมม์ ตีปริศนาภาพ คห.58 แบบท่านเซนฯ เข้าท่ากว่าเยอะเลย เอาภาพนี้บ้าง หมายถึงอะไรก็ไม่รู้ จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 3 มิ.ย. 52 10:16:36 ]

ความคิดเห็นที่ 61 สวัสดีค่ะ คุณสุภวิโมกข์และท่านเซนฯ ชอบกระทู้นี้จังเลย เหมือนเป็นห้องสนทนากัลยาณมิตร กัลยาณธรรม แต่มีชีวิตชีวา เข้ามาทีไร พบความสดใหม่เสมอ แจ่มใสไร้มายา คือคุณสุภวิโมกข์ ลึกซึ้งถึงแก่น คือท่านเซนฯ ภาพในความเห็นที่ 58 สวยมากค่ะ ถ้าดิฉันเข้ามาก่อนท่านเซนฯ คงได้เออออห่อหมกกับคุณสุภวิโมกข์ไปเรียบร้อยแล้ว พอเข้ามาหลังท่านเซนฯ กลับได้อะไรลึกซึ้งกว่า ผีเสื้อคือการเกิดใหม่ของดักแด้ เบาสบายไร้กังวล นกก็มีเพียงปีกและหาง ดำเนินไปในความเป็นธรรมดา จากคุณ : oDaineo - [ 3 มิ.ย. 52 11:09:03 ]

ความคิดเห็นที่ 62 มาทายอะไรเอ่ยของคุณสุภวิโมกข์ในความเห็น 60 ต่อดีกว่า ปลาแหวกว่ายในสายน้ำ? จะหมายถึง นกไม่เห็นฟ้า ปลาไม่เห็นน้ำ มนุษย์ไม่เห็นสังสารวัฏฏ์หรือเปล่าหนอ.... ทายไว้แค่นี้ก่อน รอคุณสุภวิโมกข์และท่านเซนฯมาเฉลยค่ะ แต่อย่าลืมว่า ท่านเซนฯยังติดพวกเราอยู่เรื่อง ท่านพุทธทาส ล้างสไลด์ และทำ โปรเจกเตอร์ อยู่นะคะ พวกเรายังรอฟังอยู่ค่ะ เอาไว้โรคภัยหายดีก่อนก็ได้นะคะ แต่ยังคอยฟังอยู่ค่ะ จากคุณ : oDaineo - [ 3 มิ.ย. 52 11:57:46 ]

ความคิดเห็นที่ 63 นกไม่เห็นฟ้า ปลาไม่เห็นน้ำ จริงๆ ไม่มีปริศนาอะไรหรอกค่ะ เห็นรูปแปลกดีก็เอามาลงเฉยๆ แต่.. มีนกกับปลาแล้วจะขาดเต่าก็กระไรอยู่ เอาภาพเต่ามาลงด้วยดีกว่า (เต่าเห็นทั้งฟ้า เห็นทั้งน้ำ) เอ สงสัยว่าข้าพเจ้าจะเริ่มพากระทู้ออกทะเลเสียแล้วกระมัง ก็นะ ระหว่างรอท่านเซนฯ ก็เล่นไปเรื่อยเปื่อย อิอิ จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 3 มิ.ย. 52 18:06:32 ]

ความคิดเห็นที่ 64 ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ออกทะเลบ้างก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลย เหนื่อยนักก็พักบ้าง อีกอย่าง จขกท.ก็ออกด้วยไม่เห็นจะเป็นไรเลย พอท่านเซนฯกลับมา ค่อยขึ้นฝั่ง มาฟังประสบการณ์น่าประทับใจกันต่อ อย่างนี้ใครจะสุขใจเท่าเราสองคนล่ะคะ แต่ภาพในความเห็นที่ 63 ดิฉันก็ยังมองเห็นปริศนาธรรมอยู่นะคะ พอดีนึกถึงเรื่องที่พระพุทธองค์ทรงสอนเรื่องการสำรวมอินทรีย์โดยเปรียบเทียบอายตนะทั้ง 5 ตา หู จมูก ลิ้น กาย เหมือนกับหัวเต่าและขาทั้งสี่ ให้ปิดทวารทั้งห้านี้ และดูแลใจให้ดี อะไรทำนองนี้ จำไม่ค่อยได้ เต่าเห็นทั้งฟ้าเห็นทั้งน้ำ แต่กลับมีความสามารถหดหัวและขาเข้ากระดอง คือปิดทวารทั้งห้า ไม่ส่งจิตออกนอกได้ แถมบนหลังยังมีคัมภีร์อีกด้วย ต้องเป็นภาพปริศนาธรรมแน่ๆ ค่ะ สรุปคนมันอยากเล่นทายอะไรเอ่ยน่ะค่ะ คุณสุภวิโมกข์ นี่ถ้าไม่มีคุณสุภวิโมกข์นะ กระทู้นี้เหงาแย่เลย ถึงจะเปี่ยมสาระแบบท่านเซนฯก็เถอะ จากคุณ : oDaineo - [ 3 มิ.ย. 52 21:15:47 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ความคิดเห็นที่ 60..น่าจะ "เนื่องกับ กามภพ - ไม่ใช่สภาวะแห่งรูปภพ อรูปภพ" ..ดังคำว่า ปลาย่อมดิ้นรนลงสู่น้ำเสมอ (จากความจำ) ปลา คือ (กามาวจร)จิต ....หรือ ลิง ที่ ท่องไปในป่าคือ กาม (สังกัปปะราคะ) น้ำ คือ กาม (สังกัปปราคะ คือ ความกำหนัดไปตามอำนาจความตริตรึก / ไม่ใช่ เนกขัมมะ) ความคิดเห็นที่ 63..."น่าจะ" ตรงกับคำในพระสูตร คำว่า "ดูก่อน ท่านผู้มีอายุ" ผมเสนอว่า คำว่า ดูก่อนท่านผู้มีอายุ = เต่าบกแบกคัมภีร์ เพราะยังเป็นปุถุชนผู้ยังต้องมีกิจที่ต้องทำเพื่อความสิ้นไปแห่งทุกข์ตามธรรมวินัย ที่พระบรมศาสดาแสดงไว้ดีแล้ว ที่ยังไม่บรรลุผลเพราะสำคัญยึดมั่นถือมั่นใน ตำรา คัมภีร์ ฯลฯ คคห 63 ..ไม่ออกทะเล  เพราะเต่าทะเล ขาหน้าเป็นครีบ มิใช่หรือ เต่าี่เห็นคือ เต่าบก ตอนหน้าเรื่อง ท่านพุทธทาส ล้าง สไลด์ และทำ โปรเจ็กเตอร์   ครั้งหนึ่ง สมันแรกๆ ท่านสนทนาสั้นๆ เกี่ยวกับเรื่องส่วนตนของผมในฐานะผู้ใหญ่ ที่สมควรรู้เรื่องเด็ก ที่มาเยี่ยมเยียนบ่อยๆ ..... เรื่องหนึ่ง ผมเป็นนักถ่ายภาพกรณีพิเศษ ผลงานคือ พัทยาเฟสติเวลครั้งแรกสุดๆ โน้น ให้แก่ บางกอกโพสต์ และภาพแฟชั่น นางแบบ เคทวอลค์ให้นิตยสาร "LOOKS" (เลยนึกออกอีกเรื่อง ..เรื่อง ฆ่าเมียเสียให้ตาย ..จะเกี่ยวกับท่านพุทธทาสยังไง ลองเดาดู) เมื่อ 30 กว่าปีก่อน..... ผมเรียนท่านว่า ผมเรียนการถ่ายภาพ "ด้วยตนเอง" โดยตั้งต้นจาก การอ่าน Modern Photography (รวมทั้ง ถ่ายหนัง 8 มิล ไม่มีเสียง ส่งไปล้างที่ออสเตรียเลียสมัยเป็นนิสิต เทคนิด เอากล้องไว้ที่อก แล้ว เดินตาม ตามที่เห้นในเบื้องหลังฮอลิวูดนั้น ผมเล่นมาแล้ว สมัยนั้น เขาไม่ทำกัน เพราะ ฯลฯ).....แล้ว ลงมือ คลำ โดยการ ถ่ายภาพสไสล์ "จดบันทึก หน้ากล้อง ความเร็ว" ทุกๆ ภาพ  ฯลฯ..... ท่านก็แลกเปลี่ยนบ้าง ...ท่านชอบการถ่ายรูป ล้างรูป เหมือนกัน แต่สมัยท่านเป็นภาพขาวดำ......ท่านล้างฟิลฟ์ขาวดำออกมาเป็น positive film (ฟิลฟ์สี เป็น negative film) ด้วยการอ่านหนังสือเช่นกัน ..แล้วเอา โคมไฟรถสมัยนั้น เป็น เครื่องส่องแสงฉาย ใส่ในกล่องไม้ ฯลฯ.....ท่านบอกผมว่า อยู่แถวๆ ..ผมลืมแล้ว.... จบเรื่องท่านพุทธทาส ล้าง สไลด์ และทำ โปรเจ็กเตอร์ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 4 มิ.ย. 52 07:02:59 ]

ความคิดเห็นที่ 66 สวัสดีค่ะท่านเซนฯ และสวัสดีล่วงหน้าคุณสุภวิโมกข์ ฮั่นแน่...ท่านเซนฯมาเฉลยปริศนาธรรมให้แล้ว และบอกด้วยว่า พวกเรายังไม่ได้ออกทะเลกัน เพราะเป็นเต่าบกด้วยล่ะ สาธุกับคำเฉลยของท่านเซนฯ ในปริศนาธรรมของคุณสุภวิโมกข์ ทั้งในความเห็นที่ 60 และ 63 ค่ะ แล้วก็ดีใจด้วยที่ท่านเซนฯเข้ามาเล่าประสบการณ์ตรงให้พวกเราฟังต่อ เพราะเรื่องราวเหล่านี้ ไม่สามารถหาอ่านได้ และจะรอฟังต่อนะคะในเรื่อง "ฆ่าเสียให้ตาย"ที่ท่านเซนฯเกริ่นไว้ จากคุณ : oDaineo - [ 4 มิ.ย. 52 07:53:14 ]

ความคิดเห็นที่ 67 สวัสดีค่ะคุณ oDaineo อิอิ เต่าบกกับเต่าทะเล ท่านเซนฯ ดูละเอียดจริงๆ เรื่องต่อไป ท่านเซนฯ เขียนว่า เรื่อง "ฆ่าเมียเสียให้ตาย" นะคะคุณ oDaineo ไม่ใช่ "ฆ่าเสียให้ตาย" เฉยๆ อิอิ รู้สึกว่าท่านเซนฯ จะเคยเกริ่นถึงเรื่องนี้ แต่เท่าที่จำได้ ยังไม่เคยเล่าว่าเรื่องเป็นยังไง เต่าบกมารอฟัง (ตามเคย)ค่ะ จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 4 มิ.ย. 52 11:51:38 ]

ความคิดเห็นที่ 68 ลืมไป นึกออก เรื่องเต่าสำรวมอินทรีย์ จำได้แล้วว่าอยู่ในพระสูตรไหน เอามาลงดีกว่านะคะ จะได้เป็นพวกมีสาระบ้าง อิอิ พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๘  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๐ สังยุตตนิกาย สฬายตนวรรค กุมมสูตร             [๓๒๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรื่องเคยมีมาแล้ว มีเต่าตัวหนึ่ง เที่ยวหากิน อยู่ที่ริมฝั่งแม่น้ำน้อยแห่งหนึ่งในเวลาเย็น สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งก็ได้เที่ยวหากินอยู่ ที่ริมฝั่งแม่น้ำน้อยแห่งหนึ่งในเวลาเย็น เต่าได้แลเห็นสุนัขจิ้งจอกซึ่งเที่ยวหากินอยู่ แต่ไกลแล้ว ก็หดอวัยวะ ๕ ทั้งหัว (หดขาทั้ง ๔ มีคอเป็นที่ ๕) เข้าอยู่ในกระดอง ของตนเสีย มีความขวนขวายน้อย นิ่งอยู่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ฝ่ายสุนัขจิ้งจอก ก็ได้แลเห็นเต่าซึ่งเที่ยวหากินอยู่แต่ไกลแล้ว เข้าไปหาเต่าถึงที่แล้ว ได้ยืนอยู่ใกล้ เต่าด้วยคิดว่า เวลาใดเต่าตัวนี้จักเหยียดคอหรือขาข้างใดข้างหนึ่งออกมา เวลานั้น เราจักงับมันฟาดแล้วกัดกินเสีย เวลาใด เต่าไม่เหยียดคอหรือขาข้างใดข้างหนึ่ง ออกมา เวลานั้น สุนัขจิ้งจอกก็หมดความอาลัย ไม่ได้โอกาส จึงหลีกไปจากเต่าฉันใด ดูกรภิกษุทั้งหลาย มารผู้ใจบาปอันท่านทั้งหลายเข้าใกล้อยู่เสมอๆ แล้ว ก็คิดว่า บางทีเราจะพึงได้โอกาสทางจักษุ หู จมูก ลิ้น กายหรือใจ ของภิกษุ เหล่านี้บ้าง เพราะฉันนั้นแล ท่านทั้งหลายจงเป็นผู้คุ้มครองทวารในอินทรีย์ทั้งหลาย อยู่ เห็นรูปด้วยจักษุแล้ว อย่าถือนิมิต อย่าถืออนุพยัญชนะ จงปฏิบัติเพื่อสำรวม จักขุนทรีย์ ที่เมื่อไม่สำรวมแล้ว จะพึงเป็นเหตุให้อกุศลธรรมอันลามก คือ อภิชฌา และโทมนัสครอบงำนั้น ชื่อว่ารักษาจักขุนทรีย์ ชื่อว่าถึงความสำรวมในจักขุนทรีย์ ฟังเสียงด้วยหู... ดมกลิ่นด้วยจมูก... ลิ้มรสด้วยลิ้น... ถูกต้องโผฏฐัพพะด้วยกาย... รู้แจ้งธรรมารมณ์ด้วยใจแล้ว อย่าถือนิมิต อย่าถืออนุพยัญชนะ จงปฏิบัติเพื่อ สำรวมมนินทรีย์ ที่เมื่อไม่สำรวมแล้ว จะพึงเป็นเหตุให้อกุศลธรรมอันลามก คือ อภิชฌาและโทมนัสครอบงำนั้น ชื่อว่ารักษามนินทรีย์ ชื่อว่าถึงความสำรวมใน มนินทรีย์ ดูกรภิกษุทั้งหลาย เวลาใด ท่านทั้งหลายจักเป็นผู้คุ้มครองทวารในอินทรีย์ ทั้งหลายอยู่ เวลานั้นมารผู้ใจบาปก็จักหมดความอาลัย ไม่ได้โอกาส หลีกจากท่าน ทั้งหลายไป ดุจสุนัขจิ้งจอกหมดความอาลัยหลีกจากเต่า ก็ฉันนั้นเหมือนกัน ฯ             [๓๒๑] ภิกษุผู้มีใจตั้งมั่นในมโนวิตก อันตัณหามานะและทิฐิไม่  อิงอาศัย                                ไม่เบียดเบียนผู้อื่นดับกิเลสได้แล้ว ไม่ติเตียนผู้ใดผู้หนึ่ง                                 เหมือนเต่าหดคอและขาอยู่ในกระดองของตน ฉะนั้น ฯ                                                                                         จบสูตรที่ ๓             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๘  บรรทัดที่ ๔๘๘๑ - ๔๙๐๗.  หน้าที่  ๒๑๑ - ๒๑๒. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=18&A=4881&Z=4907&pagebreak=0             ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=18&i=320 แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 52 12:02:28 จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 4 มิ.ย. 52 11:57:57 ]

ความคิดเห็นที่ 69 สวัสดีค่ะคุณสุภวิโมกข์ ขอบคุณค่ะที่ทักท้วงมาว่า เรื่องต่อไป ท่านเซนฯ เขียนว่า เรื่อง "ฆ่าเมียเสียให้ตาย" นะคะคุณ oDaineo ไม่ใช่ "ฆ่าเสียให้ตาย" เฉยๆ อิอิ และขอบคุณมากค่ะ สำหรับกุมมสูตร อ่านแล้วชื่นใจค่ะโดยเฉพาะตอนที่พระพุทธองค์ทรงสรุป ดูกรภิกษุทั้งหลาย เวลาใด ท่านทั้งหลายจักเป็นผู้คุ้มครองทวารในอินทรีย์ ทั้งหลายอยู่ เวลานั้นมารผู้ใจบาปก็จักหมดความอาลัย ไม่ได้โอกาส หลีกจากท่านทั้งหลายไป ดุจสุนัขจิ้งจอกหมดความอาลัยหลีกจากเต่า ก็ฉันนั้นเหมือนกัน ฯ สาธุ สาธุ สาธุ ค่ะ แก้ไขเมื่อ 04 มิ.ย. 52 22:05:46 จากคุณ : oDaineo - [ 4 มิ.ย. 52 20:02:42 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เข้ามาเพิ่มอีกนิดหน่อย คือขอสารภาพผิดเล็กน้อยว่า กลับถึงบ้านตั้งแต่ยังไม่ค่ำ เปิดเน็ตทันที แต่มัวแวะเที่ยวกระทู้นั้นกระทู้นี้ก่อน เพลิดเพลินเจริญใจเอาจนค่ำ จึงเข้ากระทู้นี้ ตอนนี้หิวแล้วค่ะ ลาไปหาอะไรกินก่อน ไว้ค่อยมาตามอ่าน "ฆ่าเมียเสียให้ตาย" อีกที จากคุณ : oDaineo - [ 4 มิ.ย. 52 20:05:14 ]

ความคิดเห็นที่ 71 ตอน ฆ่าเมียเสียให้ตาย .... เพราะไปสวนโมกข์มากครั้ง ผลพวงคือไปเที่ยว ตรัง กระบี่ พังงา ภูเก็ต หาดใหญ่ สามจังหวัดภาคใต้-เบตง - สมุย ฯลฯ มากหนด้วย จึงได้เขียนเรื่องท่องเที่ยวแบบแหวกแนวสมัยนั้นขึ้น ตีพิมพ์ในนิตยสาร Looks ...เช่นเรื่อง "ก้นอ่าว" .. เลขาบอสใหญ่บางกอกโพสต์ ได้เดินทางไปพักผ่อนที่นั่น โดยอาศัยภาพและเรื่องที่ผมเสนอ ฯ (ฉีกแนว ททท สมัยนั้นฯลฯ) ...เรื่องก้นอ่าวนี้ จำได้ว่า เขียน สมัยที่น้ำดื่มตราสิงห์ ออกตลาดครั้งแรกสุดที่บ้านเพ นั่นแหละ ตามมาด้วยเรื่อง "เขาแหลม" -"หอยของเมีย" แล้วก็ถึง "ฆ่าเมียเสียให้ตาย" เนื้อเรื่องที่ซ่อนไว้ก็คือ การชักชวนให้ผู้อ่าน ไปเที่ยวสวนโมกข์ ชนิด "กินทั้งเกลือ กินทั้งด่าง" + "อย่างฉลาด" ....... ทำนอง ช้าช้าได้พร้าเล่มงาม  ไม่ขัดกับ น้ำขึ้นให้รีบตัก นั่นแหละ..... แล้ว ก็ รู้ -หมายว่า "น้อยคนที่จะ ฉันทะ" ไปสวนโมกข์ แบบที่ผมพาครอบครัวไป ......ดังนั้น ไปด้วยกัน ด้วย เรื่อง  "ฆ่าเมียเสียให้ตาย" ......เรียกว่า เอา คดีโลกๆ พอกหุ้ม คดีธรรม .....โดยอาสัย กลอนท่านพุทธทาส บทหนึ่ง ลืมแล้ว .....แต่โดยเนื้อหา คือ "เรื่องความยึดมั่นถือมั่นว่า นั่นของเรา  นั่นเป็นเรา  นั่นเป็นอัตตาของเรา "นั่นเอง ..ไม่มีอะไรลึกลับ เพราะ หนังฮอลิวูด เขาเขียนบท ฯลฯ ได้ สนุกกว่าเรื่อง .."ฆ่าเมียเสียให้ตาย"... เอาเป็นว่า ...ผม พยายาม เขียน ง่ายๆ เพื่อ ให้ ผู้บริโภค ได้ สารอาหาร คือ ธรรมะของพระพุทธเจ้า ผ่าน กลอนท่านพุทธทาสนั่นเอง..... หมายเหตุ ผู้ช่วย บก. ....ลูกศิษย์อาจารย์ท่านที่เป็นเจ้าของนิตยสาร สตรีสาร ..หยิบต้นฉบับอ่านเรื่องเพื่อ ดูว่า "ผมขมวดได้ตรงไหน" ที่ เสนอว่า ฆ่าเมียเสียให้ตาย แล้วไม่ต้องติดคุกติดตำรวจไม่จับ ฯลฯ..... ถ้าจำไม่ผิด ...ผม "ฆ่าเมีย" ก่อนเจอคำว่า "พบพระพุทธเจ้า ให้ฆ่าพระพุทธเจ้านั้นเสีย" จบเรื่อง "ฆ่าเมียเสียให้ตาย" จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 5 มิ.ย. 52 08:11:07 ]

ความคิดเห็นที่ 72 สวัสดีค่ะท่านเซนฯ เข้ามาติดตามเรื่อง "ฆ่าเมียเสียให้ตาย" แต่เข้ามาค่ำหน่อย เพราะเพิ่งว่าง และแวะไปกระทู้ใหม่ๆ มาก่อนด้วยค่ะ ไล่ลงมาเรื่อยๆ มาเรียงๆ จนถึงกระทู้นี้ สมัยนั้นดูเหมือน ททท. จะยังเป็น อสท.อยู่ใช่ไหม จำได้ว่ามีนิตยสาร อสท.ตีพิมพ์เผยแพร่ ตอนหลังเปลี่ยนเป็น ททท. อาจจะเป็นท่านเซนฯนี่เองที่เอาเชื้อเรื่อง "ฆ่าเสียให้ตาย"มาระบาด เพราะเพื่อนคนหนึ่งของดิฉัน เธอก็ตัดสินใจ "ฆ่าสามีเสียให้ตาย" เหมือนกัน เจอใครถามถึงสามี ก็จะบอกว่า "ชั้นฆ่าทิ้งไปแล้ว" เธอว่า "ฆ่าแล้วสบายตัว สบายใจ" ถามว่า "ฆ่ายังไง" เธอตอบว่า "ฆ่าจากความเป็นสามี เป็นเพื่อนกันแทน ชั้นก็ถือศีล 8  ส่วนกิ๊กของเขา ก็เรื่องของเขาไม่เกี่ยวกับเรื่องของชั้น"  ถามเธอว่า "แล้วสถานการณ์ในบ้านเป็นอย่างไร" เธอตอบว่า "ชั้นก็ได้เป็นนางแก้ว เป็นแม่มหาจำเริญน่ะซีจ๊ะ" เรื่องก็เป็นอย่างนี้แหละค่ะท่านเซนฯ ความทุกข์สุขของคนเรามันก็อยู่ที่จะยึดหรือจะวางเท่านั้น ถ้ายึดไว้มันก็เป็นทุกข์ ถ้าวางได้มันก็เป็นสุข  พูดแล้วก็คิดถึง ที่ท่านอาจารย์พุทธทาสพูดติดปากเสมอค่ะ "สิ่งทั้งหลายทั้งปวง ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น" จากคุณ : oDaineo - [ 5 มิ.ย. 52 21:51:58 ]

ความคิดเห็นที่ 73 ใช่ครับ อ.ส.ท. ผมจำผิดไปครับ เรื่องความไม่ยึดมั่นถือมั่น.....นั้น มี ความละเอียดทางปัญญามาก .....ท่านพุทธทาส ใช้เวลา เกือบ 30 ปี ถ้าจำไม่ผิด  ......กว่าจะ เอาคำว่า  อตัมมยตา มาเสนอ เป็นคำท้ายสุด ก่อนท่าน ละสังขาร ....ซึ่ง เกี่ยวกับ พระพุทธภาษิต แปลไทย "สิ่งทั้งหลายทั้งปวง ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น" "สิ่งทั้งหลายทั้งปวง ไม่ควรยึดมั่นถือมั่น" นั่น ......เป็น ผลมาจาก อตัมมยตา ตอน ขอให้ท่านพุทธทาส อย่ารีบละสังขาร ผมเคยขอให้พระพรเทพ ช่วยบอกท่านพุทธทาสว่า ผมเห็นว่า การคงอยู่ซึ่งสังขาร คือ มหาภูต (ธาตุ) สี่ นั้น เป็นประโยชน์แก่ พระศาสดา มากกว่า ที่ท่านจะรีบละสังขาร ...ผมไม่แน่ใจว่าจะมีใครอื่นอารธนาให้ท่านพุทธทาสอยู่ให้นานที่สุด ...แต่ผมบอก ขอ ผ่านพระพรเทพไป ......ท่านจึง อยู่ จนกระทั้ง เช้าวันนั้น ที่รุ้ว่า ...สิงห์ทอง ลิ้นเราแข็งแล้ว ฯลฯ (จากความจำ เพราะเส้นเลือดในสมองแตก)..... กรณี เพื่อนคุณoDaineo .....เรียกว่า "ธรรมให้รางวัล ๒ เด้ง ก็น่าจะได้กระมัง"  สมควรเอาเยี่ยงอย่าง ....และ ไม่เห็นด้วยกับ อดีตสามีของเธอ ที่ยัง เป็นเช่นนั้น .... จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 5 มิ.ย. 52 22:53:31 ]

ความคิดเห็นที่ 74 สวัสดีค่ะท่านเซนฯ ท่านอาจารย์พุทธทาสนั้น หลังจากอายุ 80 เป็นต้นมา ท่านก็เปรยเนืองๆ ว่า ท่านมีอายุอยู่เกินพระพุทธเจ้าแล้ว(จำเอาเหมือนกันค่ะ) ต่อมาท่านก็ปรารภเนืองๆ ว่า ท่านจะไม่หอบสังขารหนีความตาย ท่านทำอะไรๆ ให้คนดูเป็นตัวอย่างมากมาย จนถึงวาระสุดท้าย และการปลงศพทุกอย่างเป็นการแสดงธรรม  ดิฉันเองก็ได้อาศัยเรื่องนี้อ้างอิงเพื่อนฝูงที่ชอบลากดึงจะให้ดิฉันไปโกรกสีผมแบบที่พวกเธอทำกัน เพราะผมหงอกเริ่มขึ้นแซม พวกเธอว่า ยังไม่ถึงเวลาปล่อยตัว แต่ดิฉันว่า เส้นผมกำลังแสดงธรรมให้เราดู จะหลอกตัวเองกันไปทำไม   ดิฉันเองก็เห็นว่า ที่ว่า สิ่งทั้งหลายทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่นนั้นสำคัญยิ่ง และแท้จริงแล้ว ต่อให้อยากยึดถือก็ยึดถือไม่ได้ เพราะมันเป็นเช่นนั้นเองดิฉันชอบพระสูตรหนึ่งมาก ซึ่งสรุปโดยย่อได้ว่า รูป  เหมือนฟองน้ำ คือเต็มไปด้วยน้ำ เวทนา เหมือนฟองอากาศ เกิดขึ้นแล้วดับไปเร็วพลัน สัญญา เหมือนพยับแดด ระยิบระยับหลอนผู้จำอยู่เสมอ สังขาร เหมือนต้นกล้วย พอกอยู่เป็นชั้นๆ แต่กลวงกลางหาแก่นแท้ไม่ได้ วิญญาณ เหมือนนักมายากล หลอกความรู้สึกให้หลงเพ้อในมายานั้นๆ   (จาก เผณปิณฑปมสูตร สํ.ข.17/95) เล่าเรื่องเพื่อนและสามีเพื่อนต่อนิดหน่อยค่ะ  สามีของเพื่อนดิฉัน ตอนหลังหันมาถือศีลเหมือนกัน เพราะถูกกิ๊กปอกลอกไปเยอะ เลยกลายเป็นคู่อุปการะกันในทางธรรมไป อาจเรียกได้ว่า อกุศลเป็นปัจจัยแก่กุศลก็ได้ ชีวิตก็เป็นเช่นนั้นเอง พระพุทธองค์ก็ทรงตรัสเป็นปัจฉิมวาจาว่า สังขารทั้งปวงเป็นสิ่งไม่เที่ยง เธอทั้งหลายไม่ควรตั้งอยู่ในความประมาท(เท่าที่จำได้ค่ะ) ที่จริงคำว่า ไม่ประมาทนี้ก็คือ มี สติ นั่นเองนะคะ จากคุณ : oDaineo - [ 6 มิ.ย. 52 01:07:15 ]

ความคิดเห็นที่ 75 ตอน "๓ ก"  กับ  "๔ ค." ถ้าจำไม่ผิด สมัยที่ท่าน เสนอ ๓ ก คือ กิน กาม เกียรติ์ ..ผมยังไม่ได้ไปสวนโมกข์ไม่ว่าครั้งไหน แต่ก็ น่าจะ กำลัง อ่าน อานาปานสติภาวนา หรือ สมธิวิปัสสนาของท่านอยู่ ผมก็เขียนจดหมาย ไปถึงท่านพุทธทาส ว่า ผม ขอเสนอ ๔ ค. นะครับ (๑) คลำ ......ผมมีอาจารย์ คลำ เป็น อาจารย์ ...เพราะผมไม่ได้ขอให้ท่านพุทธทาสเป็นอาจารย์ผม  ..รวมทั้งภิกาุรูปอื่นๆ... (๒) คลุก ....ต่อจากคลำ นั่นแหละ (๓) เคล้ด ...มี ๒ เคล้ด คือ ขัดยอกเคล็ด กับ เคล็ดอุบาย ... (๔) ครบ ..คือ เรื่อง มรรค ผล ในพระพุทธศาสนา เขียนเสร็จ ส่งเสร็จ .......ก็เสร็จ......... ดูเหมือน ท่านพุทธทาส กล่าวไว้ในหนังสือเล่มหนึ่ง ทุกๆ คน ต่างมีอาจารย์คลำด้วยกันทุกๆ คน รวมทั้งเจ้าชายสิทธัตถะ ที่ออกบรรพชา แสวงหาว่า อะไร เป็นกุศล ไม่มีอะไรอื่นยิ่งกว่า .... สรุป เรื่องสติ นั้น ....ผมไม่ปฏิเสธว่า ไม่สำคัญ ...แต่ มันต้อง สติในสมาธิชนิดที่แวดล้อมด้วยมรรคบริวารด้วย มั๊งครับ ดังนั้น ....ที่ เสนอๆๆ สติๆๆๆ กันนั้น ....อย่าประมาทครับ (สุตต. ขุ ๒๕/๕๓๐/๔๒๕  /  จูฬนิ.  ขุ ๓๐/๒๐-๒๑/๘๐  ๗๕) ดูก่อน อชิตะ ท่านถามปัญหานั้นข้อใด เราจะแก้ปัยหาข้อนั้นแก่ท่าน นามและรูป ย่อมดับไม่เหลืิอ  ในที่ใด ปัญญาและ สติ กับ นามรูปนั้น  ก็ย่อมดับในที่นั้น เพราะความดับไปแห่งวิญญาณ แล เพ่งพินิจ ...... นามและรูป ย่อมดับไม่เหลืิอ  ในที่ใด ปัญญาและ สติ กับ นามรูปนั้น  ก็ย่อมดับในที่นั้น เพราะความดับไปแห่งวิญญาณ แล อาศัย มหานิทานสูตร กำหนด นาม และ รูป อาศัย ที่ตรัสแก่ ท้าวสักกะ เรื่อง ปริพพานในทิฏฐธรรม ..วิญญาณอันตัณหาในอารมณ์คือ รูป อาศัยแล้ว (เป็นต้น) วิญญาณนั้นคือ อุปาทาน ภิกษุผู้มีอุปาทาน ย่อมไม่ปรินิพพานในทิฏฐธรรม อาศัยจูฬสุญญตสูตร กำหนด สภาวะทั้งหมด ..... ไม่ประมาท สูงสุด คือ ความว่าง ตาม....จูฬสุญญตสูตร มั๊งครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) - [ 6 มิ.ย. 52 10:05:58 ]

ความคิดเห็นที่ 76 สวัสดีค่ะท่านเซนฯ เพิ่งลงมาดูกระทู้นี้ค่ะ มัวแต่ไปค้นอ่านพระไตรปิฎกมากมาย วันนี้ดิฉันตั้งกระทู้ไว้ตอนเช้าแล้วออกไปทำธุระ กลับมาเย็นๆ ตอนตั้งกระทู้ไม่ได้คิดอะไรมาก แค่เก็บข้อความที่เคยบันทึกสรุปไว้นานแล้วมาแบ่งปันในห้องศาสนา แต่พอมาอ่านกระทู้ต่างๆ ทั้งหมด เกิดความรู้สึกไม่อยากผ่านเลย จึงอาศัยความเห็นของท่านเซนฯ เบิกนำไปทำเรื่องนี้ให้ชัดขึ้น เหนื่อยจังเลยค่ะ   เพราะผู้ประกาศบรรลุธรรมบางท่าน หมิ่นแคลนท่านพระพาหิยะบ้าง  ท่านพระอานนท์บ้าง ดิฉันไม่สบายใจนัก เพราะดิฉันเองยังไม่บรรลุธรรม อย่างมากอานิสงค์จากการปฏิบัติธรรมก็เพียงทำให้ ตนเองเปลี่ยนจากปุถุชน มาเป็นกัลยาณปุถุชน ซึ่งจากจุดการเปลี่ยนแปลงของตนเองนี้ ทำให้อนุมานได้ว่า ผู้บรรลุอรหัตตผลจะบริสุทธิ์หมดจดงดงามเพียงไหน มันไม่ใช่เรื่องที่จะซุ่มซ่ามไปให้วัวขวิด มันไม่ใช่เรื่องที่ว่ารู้จนเป็นพหูสูตร แต่กว่าจะบรรลุธรรมก็เนิ่นช้าเหลือเกิน ท่านเซนฯอาจจะแปลกใจว่า ถามหน่อยเดียว ทำไมไปค้นตั้งมากมาย ดิฉันก็เลยมาเล่าให้ฟังในกระทู้ที่ใกล้ตกกระดานนี่แหละค่ะ เหนื่อยจังเลย.... จากคุณ : oDaineo - [ 7 มิ.ย. 52 01:56:08 ]

ความคิดเห็นที่ 77 เข้ามาอีกทีค่ะ เพราะยังไม่ได้คุยอะไรกันเลย ดิฉันบ่นๆ เรื่องของตนเองเสร็จก็จะไปแล้ว เพิ่งรู้ว่า คำว่า "คลำ" มาจากท่านเซนฯนี่เอง ส่วน สติ นั้น ดิฉันเห็นด้วยกับท่านเซนฯ เพราะสติมีหลายระดับ ต้องเป็นสัมมาสติในอริยมรรคมีองค์แปด นั่นแหล จึงจะนำไปสู่ ความไม่ประมาทสูงสุด เป็นความว่างจากกิเลส เป็นความหลุดพ้นแห่งใจอันไม่กลับกำเริบค่ะ ท่านเซนฯพูดถึง มหานิทานสูตร ทำให้ดิฉันนึกถึงเรื่องราวความเป็นมาของพระสูตรนี้เช่นกัน ดังที่พระพุทธองค์เคยตรัสกับพระอานนท์ เมื่อพระอานนท์กราบทูลพระองค์ว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ น่าอัศจรรย์จริง ไม่เคยปรากฏ ปฏิจจสมุปบาทนี้เป็นธรรมที่ลึกซึ้ง สุดจะคาดคะเนได้ แต่ถึงกระนั้น ก็ยังปรากฏแก่ข้าพระองค์เหมือนกับว่าเป็นธรรมง่ายๆ พระเจ้าข้า” พระพุทธองค์ได้ตรัสตอบว่า “อย่าพูดอย่างนั้นอานนท์ อย่าพูดอย่างนั้น อานนท์ ปฏิจจสมุปบาทนี้เป็นธรรมที่ลึกซึ้ง สุดจะคาดคะเนได้ ก็เพราะไม่รู้ไม่เข้าใจปฏิจจสมุปบาทนี้ หมู่สัตว์จึงยุ่งเหมือนขอดด้ายของช่างหูก เป็นปมนุงนังเหมือนกระจุกด้าย เหมือนหญ้ามุงกระต่ายและหญ้าปล้อง ไม่ข้ามพ้นอบาย ทุคติ วินิบาตและสงสาร”   จากนั้นได้ทรงโปรดพระอานนท์ด้วยการแสดงนัยของปฏิจจสมุปบาทโดยซับซ้อน รวมถึงส่วนที่แสดงออกเป็นความสัมพันธ์อันยุ่งเหยิงของสังคมมนุษย์ที่ไม่เข้าใจในต้นเหตุ เหตุเกิดและปัจจัยแห่งตัณหา คือเวทนา ว่าเป็นปัจจัยส่งผลเป็นทอดๆ ไปในสังคมอย่างไร ความว่า “อานนท์ ด้วยเหตุดังนี้แล เพราะอาศัยเวทนา..... ตัณหาจึงมี เพราะอาศัยตัณหา..... ปริเยสนา(การแสวงหา)จึงมี เพราะอาศัยปริเยสนา.....     ลาภะ(การได้)จึงมี เพราะอาศัยลาภะ..... วินิจฉยะ(การกำหนด)จึงมี เพราะอาศัยวินิจฉยะ..... ฉันทราคะ(ความกำหนัดด้วยอำนาจความพอใจ)จึงมี เพราะอาศัยฉันทราคะ.....   อัชโฌสานะ(ความหมกมุ่นฝังใจ)จึงมี เพราะอาศัยอัชโฌสานะ.....   ปริคคหะ(การยึดครอบครอง)จึงมี เพราะอาศัยปริคคหะ.....   มัจฉริยะ(ความตระหนี่)จึงมี เพราะอาศัยมัจฉริยะ.....   อารักขะ(ความหวงกั้น)จึงมี เพราะอารักขะเป็นเหตุ.....   บาปอกุศลธรรมเป็นอเนก ย่อมเกิดขึ้นจากการถือ    ท่อนไม้ การถือศัสตรา การทะเลาะ การแก่งแย่ง  การวิวาท พูดขึ้นเสียงว่า “เมิง เมิง" การพูดส่อเสียดและการพูดเท็จ” ท่านอาจารย์พุทธทาสเคยแสดงธรรมเรื่อง ปฏิจจสมุปบาท และอิทัปปัจจยตาเอาไว้ลึกซึ้งมาก  ท่านเซนฯคิดอะไรออกเรื่องนี้บ้างไหมคะ จะได้เอามาเล่าให้ฟังต่อน่ะค่ะ แก้ไขเมื่อ 07 มิ.ย. 52 02:38:32 จากคุณ : oDaineo - [ 7 มิ.ย. 52 02:30:30 ]

ความคิดเห็นที่ 78 สวัสดีคุณ oDaineo และท่านเซนฯ ค่ะ สัปดาห์นี้ข้าพเจ้ามีภารกิจยุ่งเหยิง คงจะต้องขอมาตามอ่านภายหลัง แต่จาก คห.69 มาก็อ่านหมดแล้วค่ะ ขอไปแสกนดูกระทู้สำคัญๆ ว่ามีอะไรบ้าง เพราะเวลาน้อย แล้วค่อยเข้ามาใหม่นะคะ จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 8 มิ.ย. 52 18:26:41 ]

ความคิดเห็นที่ 79 สวัสดีค่ะคุณสุภวิโมกข์ ดีใจจริงที่ได้เจอกัน เมื่อวานไม่ได้แวะเข้ามาในกระทู้ค่ะ วันนี้แวะมาดูสักหน่อยเผื่อคุณสุภวิโมกข์เข้ามา เออ...แล้วก็เจอจริงๆ ที่ไม่ได้เข้ามา เพราะคิดว่าท่านเซนฯคงกำลังพัลวันกับกระทู้ของท่านข้างบนหลายกระทู้เลย และเห็นคุณสุภวิโมกข์เริ่มหายไป ก็คิดอยู่ว่าคงยุ่ง ดิฉันเองก็ยุ่งมากเหมือนกันช่วงนี้ แต่เกเรธุระการงานแวบมาตลอด ตอนนี้กำลังค้นเรื่องอุปาทานขันธ์ห้า ถ้าคุณสุภวิโมกข์ผ่านไปแถวกระทู้นั้น ลิ้งค์ไว้ให้ข้างล่างนี้ด้วย เข้าไปออกความคิดเห็นด้วยก็ได้นะคะ จะยินดีมากค่ะ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y7943480/Y7943480.html จากคุณ : oDaineo - [ 9 มิ.ย. 52 10:10:11 ]

ความคิดเห็นที่ 80 สวัสดีค่ะ คุณ oDaineo ช่วงนี้ท่านเซนฯ คงไม่มีเวลานึกถึงประสบการณ์เกี่ยวท่านพุทธทาส เพราะคงต้องใช้สติในสมาธิเฟ้นหลักธรรมออกมาอภิปรายกับท่านผู้รู้ทั้งหลายอยู่ เมื่อคืนไปแสกนกระทู้ แต่ยังไม่ได้เข้าไปกระทู้คุณ oDaineo เลยค่ะ เพราะคิดว่าเนื้อหาน่าจะเยอะ แต่เมื่อสักครู้เข้าไปตามลิ้งค์ในกระทู้นี้ เนื้อหาเยอะจริงดังคาด ลองอ่านผ่านๆ แล้วคาดว่าคงต้องใช้เวลาอ่านละเอียด ช่วงนี้รู้สึกว่าสมองมึนมาก เพราะทั้งวันต้องเข้าห้องอบรมที่ต้องใช้สมองหนักๆ ตลอดวัน (ทั้งสัปดาห์) ช่วงนี้เจอกระทู้หนักๆ เนื้อหาเยอะๆ นี่ไม่ไหวเลยค่ะ สมองมันไม่ทำงาน จากคุณ : สุภวิโมกข์ - [ 9 มิ.ย. 52 20:35:34 ]

ความคิดเห็นที่ 81 สวัสดีค่ะคุณสุภวิโมกข์ เป็นเช่นนั้นเองค่ะคุณสุภวิโมกข์ ดังที่ว่า ก่อนพูด เราเป็นนายคำพูด หลังพูด คำพูด เป็นนายเรา ดิฉันก็นึกไม่ถึงเหมือนกัน ว่าเจ้ากระทู้ ขันธ์ห้า นั้น จะเป็นบ้านบานปลายไปถึงเพียงนั้น นี่ก็เพราะคิดตอบให้เกินคำถามท่านเซนฯทีเดียว เลยเกิดภาวะ เจอกระทู้ตัวเองก็หนักแล้ว กระทู้อื่นๆ เลยเลือกเอาแบบคลายเครียดเป็นหลักไปพลางๆ แต่ค้นๆ ไปก็สนุกนะคะ นี่ถ้าว่างๆ สบายๆ ล่ะก็จะสนุกมาก แต่บังเอิญช่วงนี้ยุ่งขิง เป็นลิงแก้แห เลยค่อนข้างเหนื่อยค่ะ รู้สึกคุณสุภวิโมกข์ก็ท่าทางเหนื่อยๆ เหมือนกัน นี่ถ้าโพสรูปเป็นอย่างคนอื่น จะหาน้ำสมุนไพรเย็นๆ ให้สักคุณสุภวิโมกข์สักแก้วค่ะ เอาล่ะค่ะ ขอลาไปนอนก่อนแล้ว พรุ่งนี้ยังมีเรื่องต้องทำอีกเยอะ สวัสดีค่ะ อ้อ เครียดๆ อย่างนี้ ถนอมสุขภาพด้วยนะคะ จากคุณ : oDaineo - [ 10 มิ.ย. 52 01:03:41 ]