ความคิดเห็นที่ 1 ในกระทู้นี้ ดิฉันคัดลอกเฉพาะ เรื่องที่ 2 คือ เจริญภาวนาเสมอด้วยธาตุทั้ง 5 มานำเสนอเท่านั้น   รายละเอียดทั้งพระสูตร แนะนำเพื่อนสมาชิกค้นอ่านเอาค่ะ ที่คัดเลือกเฉพาะหัวข้อนี้มา เพราะเห็นเป็นประโยชน์ต่อการเจริญอุเบกขาธรรม ซึ่งน่าจะเหมาะสำหรับช่วงที่มีบรรยากาศแห่งความขัดแย้ง ความสับสนปั่นป่วนของห้องศาสนา เพราะเป็นธรรมที่เตือนใจเราได้อย่างดี ถึงความเป็นธรรมชาติ เป็นธรรมดาของสรรพสิ่ง และช่วยให้เราสามารถยอมรับทุกๆ ความเป็นไปด้วยใจอันใสนิ่งได้ จากคุณ : oDaineo เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 16:02:20

ความคิดเห็นที่ 2 เจริญภาวนาเสมอด้วยธาตุทั้ง 5 “ (119) ราหุล เธอจงเจริญภาวนาให้เสมอด้วยแผ่นดินเถิด เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาให้เสมอด้วยแผ่นดินอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักครอบงำจิตของเธอไม่ได้   คนทั้งหลายทิ้งของสะอาดบ้าง ไม่สะอาดบ้าง คูถบ้าง มูตรบ้าง น้ำลายบ้าง น้ำหนองบ้าง เลือดบ้าง ลงบนแผ่นดิน แผ่นดินจะอึดอัดระอา หรือรังเกียจของนั้นก็หาไม่ แม้ฉันใด เธอก็ฉันนั้นเหมือนกัน จงเจริญภาวนา ให้เสมอด้วยแผ่นดิน เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนา ให้เสมอด้วยแผ่นดินอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักครอบงำจิตของเธอไม่ได้          เธอจงเจริญภาวนาให้เสมอด้วยน้ำเถิด เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาให้เสมอด้วยน้ำอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักครอบงำจิตของเธอไม่ได้ คนทั้งหลายล้างของสะอาดบ้าง ของไม่สะอาดบ้าง คูถบ้าง มูตรบ้าง น้ำลายบ้าง น้ำหนองบ้าง เลือดบ้าง น้ำจะอึดอัด ระอา หรือรังเกียจของนั้น ก็หาไม่ แม้ฉันใด เธอก็ฉันนั้นเหมือนกัน จงเจริญภาวนาให้เสมอด้วยน้ำ เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาให้เสมอด้วยน้ำอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักครอบงำจิตของเธอไม่ได้ จากคุณ : oDaineo เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 16:04:46

ความคิดเห็นที่ 3 ..........เธอจงเจริญภาวนาให้เสมอด้วยไฟเถิด เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาให้เสมอด้วยไฟอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักครอบงำจิตของเธอไม่ได้ ไฟย่อมเผาของสะอาดบ้าง ของไม่สะอาดบ้าง คูถบ้าง มูตรบ้าง น้ำลายบ้าง น้ำหนองบ้าง เลือดบ้าง ไฟจะอึดอัด ระอา หรือรังเกียจของนั้นก็หาไม่ แม้ฉันใด เธอก็ฉันนั้นเหมือนกัน จงเจริญภาวนาให้เสมอด้วยไฟ เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาให้เสมอด้วยไฟอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักครอบงำจิตของเธอไม่ได้          เธอจงเจริญภาวนาให้เสมอด้วยลมเถิด เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาให้เสมอด้วยลมอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักครอบงำจิตของเธอไม่ได้ ลมย่อมพัดของสะอาดบ้าง ของไม่สะอาดบ้าง คูถบ้าง มูตรบ้าง น้ำลายบ้าง น้ำหนองบ้าง เลือดบ้าง ลมจะอึดอัด ระอา หรือรังเกียจของนั้นก็หาไม่ แม้ฉันใด เธอก็ฉันนั้นเหมือนกัน จงเจริญภาวนาให้เสมอด้วยลม เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาให้เสมอด้วยลมอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักครอบงำจิตของเธอไม่ได้          เธอจงเจริญภาวนาให้เสมอด้วยอากาศเถิด เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาให้เสมอด้วยอากาศอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักครอบงำจิตของเธอไม่ได้ อากาศไม่ตั้งอยู่ในที่ไหนๆ   แม้ฉันใด เธอก็ฉันนั้นเหมือนกัน จงเจริญภาวนาให้เสมอด้วยอากาศ เพราะเมื่อเธอเจริญภาวนาให้เสมอด้วยอากาศอยู่ ผัสสะอันเป็นที่ชอบใจและไม่เป็นที่ชอบใจที่เกิดขึ้นแล้ว จักครอบงำจิตของเธอไม่ได้” จากคุณ : oDaineo เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 16:07:36

ความคิดเห็นที่ 4 สาธุ.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 16:07:49

ความคิดเห็นที่ 5 ดิฉันเห็นว่า พุทธวจนะดังกล่าว ทำให้เราเข้าใจอะไรตั้งมากมาย เช่น เข้าใจเรื่อง สมานัตตา คือวางตนเสมอ ไม่ถือเขาถือเรา   เพราะเมื่อแท้จริงไม่มีอะไรนอกจากสรรพสิ่งในธรรมชาติ ที่เคลื่อนไหวไปตามเหตุปัจจัย ธาตุทั้ง 5 ทั้งภายใน(กาย) และภายนอก(กาย) ของสิ่งสมมติว่าเป็นเรา ไม่ได้มีอะไรแตกต่างกัน แท้จริงจึงไม่มีเรา ไม่มีเขา เมื่อเข้าใจเช่นนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องแบ่งแยก ไม่จำเป็นต้องมีเรา มีเขา          เมื่อเราหมั่นภาวนาเสมอด้วยธาตุทั้ง 5   สมานัตตาจึงเกิดขึ้นได้ เพราะสมานัตตาจะทำได้ ก็ต่อเมื่อ หยุดเอาความประสงค์ของตน ความเห็นของตนเป็นใหญ่ก่อน หากเรายังมุ่งแต่จะเอาให้ได้ตามความต้องการของตน ตามความคิดเห็นของตน ความปรารถนาเหล่านั้นก็จะบดบังปัญญา ทำให้มองไม่เห็นว่า จะรุกรานผู้อื่นอย่างไร จะทำลายที่ยืนของผู้อื่นอย่างไร จะสร้างความเจ็บช้ำและส่งผลเสียแก่ผู้อื่นอย่างไร ส่งผลเสียแก่สังคมโดยรวมอย่างไร และในที่สุดจะส่งผลย้อนกลับมาหาตนอย่างไร จากคุณ : oDaineo เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 16:10:06

ความคิดเห็นที่ 6 ดิฉันเห็นว่าพุทธวจนะดังกล่าว ยังช่วยให้เราเข้าใจเรื่องความเมตตาต่อกันและกันด้วย   ความเมตตาที่แท้จริงหรือความเมตตาที่บริสุทธิ์นั้น ไม่ใช่ความรัก ไม่ใช่ลัทธิพรรคพวก ไม่ใช่ความเห็นแก่หมู่คณะ ไม่ว่าจะเป็นในหมู่คณะใหญ่ หรือหมู่คณะย่อย เพราะเมตตาที่แท้จริง ไม่ได้ตั้งอยู่บนอำนาจของตัณหา แต่ตั้งอยู่ด้วยอำนาจของปัญญา   ปัญญาในที่นี้คือการรู้ว่า ชีวิตทุกรูปนามนั้น เป็นของอันเดียวกัน หรือมีชีวิตเดียวกัน มีความรู้สึกแท้ๆ ล้วนๆ ของชีวิตเป็นแบบเดียวกัน เช่นเดียวกันกับที่ ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุลม ธาตุไฟ และธาตุอากาศ ที่เป็นแบบเดียวกัน ไม่ว่าอยู่ภายในกาย หรืออยู่นอกกาย หากมีความเข้าใจในเรื่องนี้ ในสิ่งนี้ แม้เพียงส่วนเสี้ยวหนึ่งของความรู้สึก เมตตาชนิดที่มั่นคงไม่เปลี่ยนแปลงย่อมตามมาเอง   ความเมตตาชนิดนี้ กว้างใหญ่ไพศาลมาก แผ่ไปทั้งชีวาลัยเลยทีเดียว นี่คือความเป็นจริงสากล จากคุณ : oDaineo เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 16:11:51

ความคิดเห็นที่ 7 เมื่อเป็นความจริงสากลดังกล่าว ดิฉันจึงเห็นว่าพระสูตรนี้ได้ตอบคำถามที่ว่า ทำไมการเข้าถึงความเป็นจริง จึงต้องละอัตตาตัวตนทั้งหมด เพราะเมตตาบริสุทธิ์นั้นกว้างใหญ่ไพศาลเหลือเกิน   ผู้ที่ยังมีตัวตน ยังมีความอยากในอกุศลและกุศลอยู่ จึงไม่อาจบรรลุความหลุดพ้นได้ เพราะไม่อาจก้าวข้ามความความรู้สึกติดยึดชนิดต่างๆ ไปสู่ความเมตตาอันเป็นอนันต์ได้   ดิฉันเห็นว่า ใครก็ตาม เก่งกล้าสามารถแค่ไหนก็ตาม หากไม่สามารถละอัตตาตัวตนได้ ไม่สามารถทลายกำแพงของความเป็นเรา เป็นเขา ลงได้ ก็ไม่มีวันก้าวข้ามไหว ไม่มีทางก้าวข้ามได้ เพราะเมตตาชนิดนี้กว้างใหญ่ไพศาลนัก และดิฉันเองก็ยังไม่อาจก้าวข้ามได้เช่นกัน เพียงกำลังเพียรภาวนาตามรอยพระพุทธดำรัสไปในพระสูตรนี้ หวังว่ากระทู้นี้จะเป็นประโยชน์ต่อเพื่อนสมาชิก ในการเจริญสังคหะวัตถุธรรม อันประกอบด้วย ทาน ปิยวาจา อัตถจริยา และสมานัตตา   ซึ่งธรรม 3 ข้อแรก นั้น ดิฉันเห็นว่าเพื่อนสมาชิกมีวัตรปฏิบัติ อันสมควรแก่กาลอยู่แล้ว คือ ในแง่ทาน ห้องศาสนาไม่เคยขาดเลย ปิยวาจาแม้มีขึ้นๆ ลงๆ บ้าง แต่ก็ไม่เคยขาดการแสดงอาการรู้ตัว และมีการขอขมากันเสมอ อัตถจริยาคือการทำประโยชน์เพื่อส่วนรวม ในห้องศาสนาก็ไม่เคยขาด   ขาดแต่สมานัตตา ที่ดูเหมือนยังพร่องอยู่ ดิฉันจึงทดลองนำเสนอจากมุมมองของ “การเจริญภาวนาเสมอกันด้วยธาตุทั้ง 5 “ ดังได้กล่าวมาแล้ว ขอให้บุญรักษาและเจริญในธรรมทั่วกันค่ะ แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 52 22:24:16 จากคุณ : oDaineo เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 16:16:33

ความคิดเห็นที่ 8 สาธุและอนุโมทนาคุณ chaosy ที่นำภาพประกอบอันเย็นตาเย็นใจ คือภาพพระผู้มีพระภาคกำลังแสดงธรรมต่อพระปัญจวัคคีย์ มาประกอบกระทู้ ขอขอบพระคุณยิ่ง บุญรักษานะคะ และขอให้เจริญในธรรมค่ะ จากคุณ : oDaineo เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 16:18:11

ความคิดเห็นที่ 9 ผมเคยอ่านพระสูตรนี้มานานแล้ว หนังสือเล่มนั้นเขาแปลว่า  เธอจงทำใจให้เหมือนกับ ดิน  น้ำ ฯลฯ  เพราะ... ไม่รู้ว่าแปลอย่างนี้เขาแปลถูกหรือปล่าว จากคุณ : kekzo เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 16:50:55

ความคิดเห็นที่ 10 อนุโมทนาสาธุ จากคุณ : จุ๊ เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 17:01:51

ความคิดเห็นที่ 11 สาธุ ขอบคุณครับ จากคุณ : sysiphus เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 19:06:41

ความคิดเห็นที่ 12 สาธุ จากคุณ : นายไวรัส เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 20:11:02

ความคิดเห็นที่ 13 ได้อ่านครบทุกความเห็นแล้วนะครับ สาธุ จากคุณ : Panda-baker เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 22:07:37

ความคิดเห็นที่ 14 พระโพธิสัตว์อวโลกิเตศวร ผู้ประกอบด้วยโลกุตรปัญญาอันลึกซึ้ง ได้มองเห็นว่า โดยธรรมชาติแท้แล้ว ขันธ์ทั้งห้านั้นว่างเปล่า และด้วยเหตุที่เห็นเช่นนั้น จึงได้ก้าวล่วง พ้นจากความทุกข์ทั้งปวงได้ สารีบุตร รูปไม่ต่างจากความว่าง ความว่าง ก็ไม่ต่างไปจากรูป รูปคือความว่างนั่นเอง และความว่างก็คือรูปนั่นเอง เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณ ก็เป็นดังนี้ด้วย สารีบุตร ธรรมทั้งหลาย มีธรรมชาติแห่งความว่าง ไม่ได้เกิดขึ้นและไม่ได้ดับลง ไม่ได้สะอาดและไม่ได้สกปรก ไม่ได้เพิ่มขึ้นไม่ได้ลดลง ดังนั้น ในความว่างจึงไม่มีรูป ไม่มีเวทนา หรือสัญญา ไม่มีสังขาร หรือวิญญาณ ไม่มีตาหรือหู ไม่มีจมูกหรือลิ้น ไม่กายหรือจิต ไม่มีรูปหรือเสียง ไม่มีกลิ่นหรือรส ไม่มีโผฏฐัพพะหรือธรรมารมณ์ ไม่มีโลกแห่งผัสสะ หรือวิญญาณ ไม่มีอวิชชา และไม่มีความดับลงแห่งอวิชชา ไม่มีความแก่และความตาย และไม่มีความดับลงซึ่งความแก่ และความตาย ไม่มีความทุกข์ และไม่มีต้นเหตุแห่งความทุกข์ ไม่มีความดับลงแห่งความทุกข์ และไม่มีมรรคทางให้ถึง ซึ่งความดับลงแห่งความทุกข์ ไม่มีการประจักษ์แจ้งและไม่มีการลุถึง เพราะไม่มีอะไรที่จะต้องลุถึง พระโพธิสัตว์ผู้วางใจในโลกุตรปัญญา จะมีจิตที่เป็นอิสระจากอุปสรรคสิ่งกีดกั้น เพราะจิตของพระองค์เป็นอิสระจาก อุปสรรคสิ่งกีดกั้น พระองค์จึงไม่มีความกลัวใดๆ ก้าวล่วงพ้นไปจากมายาหรือสิ่งลวงตา ลุถึงพระนิพพานได้ในที่สุด พระพุทธในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต ผู้ทรงวางใจในโลกุตรปัญญา ได้ประจักษ์แจ้งแล้วซึ่งภาวะอันตื่นขึ้น อันเป็นภาวะที่สมบูรณ์และไม่มีใดอื่นยิ่ง ดังนั้น จงรู้ได้เถิดว่า โลกุตรปัญญา เป็นมหามนต์อันศักดิ์สิทธิ์ เป็นมนต์แห่งความรู้อันยิ่งใหญ่ เป็นมนต์อันไม่มีมนต์อื่นยิ่งกว่า เป็นมนต์อันไม่มีมนต์อื่นใดมาเทียบได้ซึ่งจะตัดเสียซึ่งความทุกข์ทั้งปวง นี่เป็นสัจจะ เป็นอิสระจากความเท็จทั้งมวล ดังนั้น จงท่องมนต์แห่งโลกุตรปัญญา คะเต คะเต ปาระคะเต ปาระสังคะเต โพธิ สวาหา ไป ไป ไปยังฟากฝั่งโน้น ไปให้พ้นอย่างสิ้นเชิง ลุถึง การรู้แจ้ง ความเบิกบาน -------------------------------------- คัดลอกจาก  พระสูตรมหายาน ปรัชญาปารมิตาหฤทัยสูตร จากคุณ : โทมัส (khunz) เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 22:24:56

ความคิดเห็นที่ 15 เรียนคุณ kekzo ความเห็นที่ 9 ดิฉันเคยอ่านพระสูตรนี้ในหลายสำนวนเช่นกัน แต่ดิฉันไม่รู้บาลี จึงตีความว่า ทุกสำนวนถูกหมด คือโดยอรรถเป็นไปในทำนองเดียวกันทั้งสิ้น ปัจจุบัน ดิฉันใช้พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย ของมหาจุฬาฯ ตีพิมพ์ปี พ.ศ. 2539  เล่มสีฟ้า สะดวกใช้เพราะมีในบ้านหนึ่ง และฉบับนี้อาจเพราะเพิ่งชำระไม่นาน สำนวนจึงค่อนข้างเป็นสมัยใหม่ อ่านง่าย และมีเชิงอรรถมาก เพราะมุ่งทำให้พระนิสิตและผู้สนใจทั่วไปใช้ค่ะ ขอให้เจริญในธรรมนะคะ จากคุณ : oDaineo เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 22:29:45

ความคิดเห็นที่ 16 ครับ  คิดว่าน่าจะเชื่อถือได้มากครับ  ผมเคยอ่านพระสูตรนี้จากพระไตร ปิฎกเล่มสีแดง ๆ  ประมาณสิบปีที่แล้ว แต่จำสำนวนได้แม่นเพราะชอบพระสูตรนี้มาก ของคุณ(ฉบับมหาจุฬา ฯ)น่าจะเชื่อถือได้มากกว่าครับ  เพราะดูเหมือนว่าชำระใหม่ได้ไม่นาน  น่าเชื่อถือกว่ากัน ขอบคุณที่นำมาลงให้อ่านครับ แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 52 22:40:44 จากคุณ : kekzo เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 22:36:25

ความคิดเห็นที่ 17 เรียนคุณโทมัส (khunz) ความเห็นที่ 14 ค่ะ ดิฉันก็ชอบพระสูตรนี้มากเช่นกันค่ะ สมัยก่อนเคยคัดลอกไว้ด้วย ฉบับที่คัดลอกคงเป็นฉบับเดียวกับของคุณโทมัส แต่คนแปลคนละคน เพราะเป็นคนละสำนวน ของดิฉันคัดจากที่ ล.เสถียรสุต แปลจากคำบรรยายท่านตาถามิ ยังมีสำนวนของอาจารย์เสถียร โพธินันทะอีกด้วย ซึ่งท่านแปลจาก การสรุปของท่านกุมารชีพ ในชื่อ "วชิรปรัชญาปารมิตาสูตร" ซึ่งก็งดงามมากเช่นกัน ดิฉันขอนำที่มาของพระสูตรนี้ในประเทศจีนมาเสนอไว้ ณ ที่นี้ มหาปรัชญาปารมิตาสูตร เป็นหลักธรรมสำคัญของลัทธิมหายานนิกายศูนยตวาทิน หรือเรียกอีกอย่างว่า นิกายมาธยมิกะ อันมีท่านพระนาคารชุน มหาเถราจารย์ชาวอินเดียใต้ เป็นผู้ก่อกำเนิดในพุทธศตวรรษที่ 7 พระสูตรนี้เป็นพระสูตรขนาดยาวมาก แต่ย่อไว้ เรียกว่า ปัญญาปารมิตาหฤทัยสูตร อย่างหนึ่ง หรือ วชิรปรัชญาปารมิตาสูตร อีกอย่างหนึ่ง เป็นพระสูตรที่นิกายอื่นๆ ในลัทธิมหายานก็นับถือยกย่อง เช่น นิกายสุขาวดี นิกายโยคาจาร นิกายเทียนไท้ รวมถึงนิกายเซ็น ท่านกุมารชีพเป็นคนแรกที่แปลออกมาเป็นภาษาจีน ท่านมีบิดาเป็นชาวอินเดีย มารดาเป็นชาวแคว้นคุจะในเตอรกีสถาน ท่านบวชและศึกษาพระธรรมวินัยมาแต่เล็ก เป็นผู้ทรงพระไตรปิฎก ต่อมาจาริกมาสู่นครเชียงอานในครั้งราชวงศ์เอียชิ้งครองจีนเหนือ ด้วยความรอบรู้ในพระไตรปิฎกและพระสูตรต่างๆ ท่านจึงแปลมหาปรัชญาปารมิตาสูตร และวชิรปรัชญาปารมิตาสูตรขึ้น โดยแปลแบบเก็บอรรถ แต่งเรียงใหม่ตามอักษรศาสตร์วิธีจีน หลังจากนั้นท่านพระโพธิรุจิ ได้แปลซ้ำ ถือเป็นฉบับที่ 2 ท่านพระปรมัตถ์ ได้แปลซ้ำ เป็นฉบับที่ 3 ท่านพระธรรมคุปตะ ได้แปลซ้ำ เป็นฉบับที่ 4 หลังจากนั้นท่านเฮี่ยนจัง(พระถังซัมจั๋ง)ได้แปลคำต่อคำ รักษาเนื้อความตามสันสฤต เป็นฉบับที่ 5 ได้ชื่อว่าเป็นฉบับที่แปลได้ถูกต้องไพเราะ แต่คงอ่านยากหน่อยสำหรับชาวจีน ต่อมาท่านสมณะอี้จิง ได้แปลซ้ำ เป็นฉบับที่ 6     จึงนำมาเล่าไว้เป็นเชิงอรรถ ของคุณโทมัส เพื่อประโยชน์ในการสืบค้นของเพื่อนสมาชิก และเพื่อความรื่นเริงในธรรมร่วมกันค่ะ จากคุณ : oDaineo เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 52 23:39:42

ความคิดเห็นที่ 18 สาธุครับ จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 52 00:03:56

ความคิดเห็นที่ 19 สาธุค่ะ จากคุณ : Kokara เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 52 07:38:18

ความคิดเห็นที่ 20 บทสรุปใน คห.๗ กระทบใจผมมาก อยากให้กิ๊ฟ แต่เผอิญหมดไปเสียตั้งแต่สัปดาห์ก่อนแล้ว ขอบคุณข้อคิดเห็นที่ดีมากครับ. จากคุณ : เจียวต้าย เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 52 08:41:46

ความคิดเห็นที่ 21 "หยุด เป็นตัวสำเร็จ" ครับ จากคุณ : กรรไกรรัตนะ เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 52 11:02:37

ความคิดเห็นที่ 22 ขอบคุณและอนุโมทนา ครับ ขอให้เจริญในธรรมครับ เผื่อผมติดขัดอะไรจะได้สอบถามครับ :) จากคุณ : ever rich เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 52 02:55:12