ความคิดเห็นที่ 1 มีวาทะกรรมกับใครก็ระบุได้นี่ครับ 1. ทำไมพวกคุณ(หลายคน)ถึง จริงจัง เคร่งเครียด กับเรื่องธรรมะ อันเป็นการโล่งเบา อย่างนั้น พวกคุณ(ทั้งหลาย) สร้างหรือ แบกอะไรไว้หรือเปล่า 2. ไม่ว่ากรณีใดที่มีการถกเถียงกัน แล้วกล่าวตู่พุทธพจน์ เพื่อเป็น ที่สุดของความเห็น นั้นเป็น เวรกรรม ทั้งสิ้น ขอให้วิเคราะห์ด้วย ว่าควรไม่ควรอย่างไร 3. ผมไม่เคยเห็น พระคัมภีรืเล่มใหนบรรลุธรรม ดังนั้น ผมขอแสดงความเห็นของผมไว้เท่านี้ ไม่ได้มีเจตนาก่อกวนแต่อย่างใด ทั้งหมดที่กล่าวไป เป็นความเห็นของคนที่ไม่ได้มีหน้าที่ สร้าง แบก อะไรส่งต่อใคร เพียงแต่เคารพในพระศาสนาเท่านั้น จากคุณ : แล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 21:40:15

ความคิดเห็นที่ 2 นิทานสูตร ... ผู้รู้จักกรรมอันเกิดแต่โลภะ เกิดแต่โทสะและเกิดแต่โมหะ เขาทำกรรมใด จะน้อยหรือมากก็ตาม เขาจะต้องเสวยผล กรรมนั้นในอัตภาพนี้แหละ วัตถุชนิดอื่นย่อมไม่มี เพราะ ฉะนั้น ภิกษุผู้รู้แจ้งความโลภ ความโกรธ และความหลง ทำให้วิชชาบังเกิดขึ้น พึงละทุคติเสียได้ทั้งหมด ฯ เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐  บรรทัดที่ ๓๕๓๕ - ๓๕๘๒.  หน้าที่  ๑๕๒ - ๑๕๔. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=20&A=3535&Z=3582&pagebreak=0 ท่อนนี้ตรงกับพระบาลีว่า โลภชํ โทสชญฺเจว         โมหชญฺจาปิ วิทฺทสุ ยนฺเตน ปกตํ กมฺมํ          อปฺปํ วา ยทิ วา พหุง อิเธว ตํ เวทนียํ             วตฺถุง อญฺญํ น วิชฺชติ ตสฺมา โลภญฺจ โทสญฺจ  โมหญฺจาปิ วิทฺทสุ วิชฺชํ อุปฺปาทยํ ภิกฺขุ       สพฺพา ทุคฺคติโย ชเหติ ฯ http://budsir.mahidol.ac.th/cgi-bin/Budsir.cgi/SearchItem?mode=1&valume=20&item=473&Roman=0 อรรถกถา บทว่า โมหชํ วาปิ วิทฺทสุ๑- ความว่า ผู้ไม่รู้ (ทำกรรม) แม้ที่เกิดแต่โมหะ. ____________________________ ๑- ปาฐะว่า โมหชํ วาปิ วิทฺทสุ ในบาลีและฉบับพม่าเป็น โมหชญฺจาปิวิทฺทสุ               มีคำอธิบายที่ท่านกล่าวไว้ดังนี้ว่า               เขาไม่รู้ คือเป็นอันธพาล ทำกรรมที่เกิดแต่โลภะบ้าง เกิดแต่โทสะบ้าง กรรมใดที่เขากระทำอยู่เช่นนี้ กระทำแล้ว น้อยก็ตาม มากก็ตาม.               บทว่า  อิเธว ตํ เวทนียํ ความว่า กรรมนี้เป็นกรรมที่คนพาลนั้นจะพึงได้เสวยในโลกนี้ คือในอัตภาพของตนนี้แหละ. อธิบายว่า กรรมนั้นจะให้ผลในอัตภาพของเขานั่นแหละ ____________________________ ๒- ปาฐะว่า ตสฺเสว อตฺตภาเว จ วิปจฺจติ    ฉบับพม่าเป็น ตสฺเสว ตํ อตฺตภาเว วิปจฺจติ แปลตามฉบับพม่า.               บทว่า  วตถํ อญญํ น วิชชติ ความว่า ไม่มีสิ่งอื่นเพื่อประโยชน์แก่การรับผลของกรรมนั้น. เพราะกรรมที่คนหนึ่งทำไว้ จะให้ผลในอัตภาพของอีกคนหนึ่งไม่ได้.๓- ____________________________ ๓- ปาฐะว่า น หิ อญฺเญน กตํ กมมํ น อญฺญสฺส อตฺตภาเว วิปจฺจติ    ฉบับพม่าเป็น น หิ อญฺเญน กตํ กมฺมํ อญฺญสฺส อตฺตภาเว วิปจฺจติ.               บทว่า ตสฺมา โลภญฺจ โทสญฺจ โมหญฺจาปิ วิทฺทสุ ความว่า เพราะฉะนั้น ภิกษุใดเป็นผู้รู้ คือเป็นผู้มีปัญญาได้แก่เป็นบัณฑิต ย่อมไม่ทำกรรมนั้น แยกประเภทมีกรรมเกิดแต่ความโลภเป็นต้น ภิกษุนั้นผู้ยังวิชชาให้เกิดขึ้นอยู่ พึงละทุคติทุกอย่างได้ คือเมื่อทำวิชชาคือพระอรหัตมรรค ให้เกิดขึ้น จะละทุคติทุกอย่างใด.               นี้เป็นหัวข้อ (ตัวอย่าง) แห่งเทศนาเท่านั้น. ส่วนพระขีณาสพนั้น แม้สุคติก็ละได้ทั้งนั้น.               แม้ในคำที่ตรัสไว้ว่า ตสฺมา โลภญฺจ โทสญฺจ ดังนี้ พึงทราบว่า ทรงแสดงถึงกรรมที่เกิดแต่โลภะ และเกิดแต่โทสะเหมือนกัน โดยหัวข้อคือโลภะและโทสะ.               ทั้งในพระสูตร ทั้งในพระคาถา พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสทั้งวัฎฎะและวิวัฎฎะไว้โดยประการดังกล่าวมาแล้วนี้แล. อรรถกถานิทานสูตรที่ ๔   http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=20&i=473 ====================================================== วัตถุชนิดอื่นย่อมไม่มี  =  วตฺถุง อญฺญํ น วิชฺชติ = ไม่มีสิ่งอื่นเพื่อประโยชน์แก่การรับผลของกรรมนั้น. เพราะกรรมที่คนหนึ่งทำไว้ จะให้ผลในอัตภาพของอีกคนหนึ่งไม่ได้. ====================================================== วัตถุ มีหลายความหมาย ขึ้นอยู่กับข้อความแวดล้อม วัตถุในที่นี้ไม่ได้แปลว่า พื้นที่ (สิ่งที่มีความกว้าง มีความยาว) วัตถุแปลว่าพื้นที่ก็ได้ เช่น วิหารวัตถุ แปลว่า  พื้นที่ปลูกกุฎี วิหาร ----------------------------------------------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 52 23:29:33 จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 23:28:45

ความคิดเห็นที่ 3 เกี่ยวกับคำว่า วัตถุ ---------------------------- พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ http://www.84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=วัตถุ แสดงผลการค้น ลำดับที่  1 / 24 กถาวัตถุ  ถ้อยคำที่ควรพูด, เรื่องที่ควรนำมาสนทนากันในหมู่ภิกษุ มี ๑๐ อย่างคือ       ๑. อัปปิจฉกถา ถ้อยคำที่ชักนำให้มีความปรารถนาน้อย       ๒. สันตุฏฐิกถา ถ้อยคำที่ชักนำให้มีความสันโดษ       ๓. ปวิเวกกถา ถ้อยคำที่ชักนำให้มีความสงัดกายสงัดใจ       ๔. อสังสัคคกถา ถ้อยคำที่ชักนำให้ไม่คลุกคลีด้วยหมู่       ๕. วิริยารัมภกถา ถ้อยคำที่ชักนำให้ปรารภความเพียร       ๖. สีลกถา ถ้อยคำที่ชักนำให้ตั้งอยู่ในศีล       ๗. สมาธิกถา ถ้อยคำที่ชักนำให้ทำจิตมั่น       ๘. ปัญญากถา ถ้อยคำที่ชักนำให้เกิดปัญญา       ๙. วิมุตติกถา ถ้อยคำที่ชักนำให้ทำใจให้พ้นจากกิเลสและความทุกข์       ๑๐. วิมุตติญาณทัสสนกถา ถ้อยคำที่ชักนำให้เกิดความรู้ความเห็นในภาวะที่หลุดพ้นจากกิเลสและความทุกข์ แสดงผลการค้น ลำดับที่  2 / 24 ถาวรวัตถุ  สิ่งของที่มั่งคง ได้แก่ของที่สร้างด้วยอิฐ ปูน หรือโลหะ เช่น โบสถ์ เจดีย์ วิหาร เป็นต้น แสดงผลการค้น ลำดับที่  3 / 24 นิสสัคคิยวัตถุ  ของที่เป็นนิสสัคคีย์, ของที่ต้องสละ,       ของที่ทำให้ภิกษุต้องอาบัตินิสสัคคิยปาจิตตีย์ จำต้องสละก่อนจึงจะปลงอาบัติตก แสดงผลการค้น ลำดับที่  4 / 24 บุญกิริยาวัตถุ  สิ่งที่เป็นที่ตั้งแห่งการทำบุญ, เรื่องที่จัดเป็นการทำบุญ, ทางทำความดี,       หมวด ๓ คือ           ๑. ทานมัย ทำบุญด้วยการให้           ๒. สีลมัย ทำบุญด้วยการรักษาศีลและประพฤติดี           ๓. ภาวนามัย ทำบุญด้วยการเจริญภาวนา ;       หมวด ๑๐ คือ           ๑. ทานมัย ทำบุญด้วยการให้           ๒. สีลมัย ทำบุญด้วยการรักษาศีลและประพฤติดี           ๓. ภาวนามัย ทำบุญด้วยการเจริญภาวนา           ๔. อปจายนมัย ด้วยการประพฤติอ่อนน้อม           ๕. เวยยาวัจจมัย ด้วยการช่วยขวนขวายรับใช้           ๖. ปัตติทานมัย ด้วยการเฉลี่ยส่วนความดีให้ผู้อื่น           ๗. ปัตตานุโมทนามัย ด้วยความยินดี ความดีของผู้อื่น           ๘. ธัมมัสสวนมัย ด้วยการฟังธรรม           ๙. ธัมมเทสนามัย ด้วยการสั่งสอนธรรม           ๑๐. ทิฏฐุชุกัมม์ ด้วยการทำความเห็นให้ตรง แสดงผลการค้น ลำดับที่  5 / 24 ปูชนียวัตถุ  วัตถุที่ควรบูชา แสดงผลการค้น ลำดับที่  6 / 24 พร้อมหน้าวัตถุ เรื่องที่เกิดขึ้นนั้นขึ้นพิจารณาวินิจฉัย       เช่น คำกล่าวโจทเพื่อเริ่มเรื่อง และข้อวิวาทที่ยกขึ้นแถลง เป็นต้น       (วัตถุสัมมุขตา) แสดงผลการค้น ลำดับที่  7 / 24 เภทกรวัตถุ  เรื่องทำความแตกกัน, เรื่องที่จะเป็นสาเหตุก่อให้เกิดความแตกแยกในสงฆ์,       เหตุให้สงฆ์แตกกัน ท่านแสดงไว้ ๑๘ อย่าง;       ดู อัฏฐารสเภทกรวัตถุ แสดงผลการค้น ลำดับที่  8 / 24 ราชสังคหวัตถุ  สังคหวัตถุของพระราชา, หลักการสงเคราะห์ประชาชนของนักปกครอง มี ๔ คือ       ๑. สัสสเมธะ ฉลาดบำรุงธัญญาหาร       ๒. ปุริสเมธะ ฉลาดบำรุงข้าราชการ       ๓. สัมมาปาสะ ผูกผสานรวมใจประชา (ด้วยการส่งเสริมสัมมาอาชีพให้คนจนตั้งตัวได้)       ๔. วาชไปยะ มีวาทะดูดดื่มใจ แสดงผลการค้น ลำดับที่  9 / 24 วัตถุ  เรื่อง, สิ่ง, ข้อความ, ที่ดิน;       ที่ตั้งเรื่อง หมายถึง บุคคลผู้เป็นที่ตั้งแห่งการทำกรรมของสงฆ์       เช่น ในการให้อุปสมบท คนที่จะบวชเป็นวัตถุแห่งการให้อุปสมบท แสดงผลการค้น ลำดับที่  10 / 24 วัตถุ ๑๐  เรื่องที่เป็นต้นเหตุ, ข้อซึ่งเป็นที่ตั้งหรือเป็นจุดเริ่มเรื่อง,       ข้อปฏิบัติ ๑๐ ประการของพวกภิกษุวัชชีบุตร ชาวเมืองเวสาลี ที่ผิดเพี้ยนย่อหย่อนทางพระวินัย แปลกจากสงฆ์พวกอื่น เป็นเหตุปรารภให้มีการสังคายนาครั้งที่ ๒ เมื่อ พ.ศ. ๑๐๐ มีดังนี้           ๑. สิงคิโลณกัปปะ เรื่องเกลือเขนง               ถือว่า เกลือที่เก็บไว้ในเขนง (ครั้งนั้นภิกษุเก็บเกลือไว้ในเขนง ความหมายคือ รับประเคนไว้ค้างคืนแล้ว) เอาออกผสมอาหารฉันได้           ๒. ทวังคุลกัปปะ เรื่องสองนิ้ว               ถือว่า เงาแดดบ่ายเลยเที่ยงเพียง ๒ นิ้ว ฉันอาหารได้           ๓. คามันตรกัปปะ เรื่องเข้าละแวกบ้าน               ถือว่า ภิกษุฉันแล้ว ห้ามอาหารแล้ว ปรารภว่าจะเข้าละแวกบ้านเดี๋ยวนั้น ฉันโภชนะเป็นอนติริตตะได้           ๔. อาวาสกัปปะ เรื่องอาวาส               ถือว่า ภิกษุในหลายอาวาสที่มีสีมาเดียวกัน แยกทำอุโบสถต่างหากกันได้           ๕. อนุมติกัปปะ เรื่องอนุมัติ               ถือว่า ภิกษุยังมาไม่พร้อม ทำสังฆกรรมไปพลาง ภิกษุที่มาหลังจึงขออนุมัติก็ได้           ๖. อาจิณณกัปปะ เรื่องเคยประพฤติมา               ถือว่า ธรรมเนียมใดอุปัชฌาย์อาจารย์เคยประพฤติมาแล้ว ควรประพฤติตามอย่างนั้น           ๗. อมถิตกัปปะ เรื่องไม่กวน               ถือว่า น้ำนมสดแปรไปแล้วแต่ยังไม่เป็นทธิคือนมส้ม ภิกษุฉันแล้ว ห้ามอาหารแล้ว ดื่มน้ำนมอย่างนั้น อันเป็นอนติริตตะได้           ๘. ชโลคิง ปาตุง ถือว่า สุราอย่างอ่อน ไม่ให้เมา ดื่มได้           ๙. อทสกัง นิสีทนัง ถือว่า ผ้านิสีทนะไม่มีชายก็ใช้ได้           ๑๐. ชาตรูปรชตัง ถือว่า ทองและเงินเป็นของควร รับได้       กรณีวัตถุ ๑๐ ประการนี้ จัดเป็นวิวาทาธิกรณ์ใหญ่เรื่องหนึ่ง แสดงผลการค้น ลำดับที่  11 / 24 วัตถุกาม  พัสดุอันน่าใคร่ ได้แก่ กามคุณ ๕       คือ รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ อันน่าใคร่ น่าปรารถนา น่าชอบใจ;       ดู กาม แสดงผลการค้น ลำดับที่  12 / 24 วัตถุเทวดา  เทวดาที่ดิน, พระภูมิ แสดงผลการค้น ลำดับที่  13 / 24 วัตถุวิบัติ  วิบัติโดยวัตถุ       คือ บุคคลหรือวัตถุซึ่งเป็นที่ตั้งแห่งสังฆกรรมเสีย ใช้ไม่ได้ เช่น ในการอุปสมบท           ผู้อุปสมบทอายุไม่ครบ ๒๐ ปี หรือ           มีเรื่องที่เป็นความผิดอย่างร้ายแรง เช่น ฆ่าบิดามารดา หรือ           เป็นปาราชิกเมื่อบวชเป็นภิกษุคราวก่อน หรือ           ไปเข้ารีตเดียรถีย์ทั้งเป็นภิกษุ หรือ           เป็นสตรี       ดังนี้เป็นต้น แสดงผลการค้น ลำดับที่  14 / 24 วัตถุสมบัติ  ความถึงพร้อมแห่งวัตถุ,       ความสมบูรณ์โดยบุคคลหรือวัตถุซึ่งเป็นที่ตั้งแห่งการทำสังฆกรรมนั้นๆ มีคุณสมบัติถูกต้อง ทำให้สังฆกรรมใช้ได้ไม่บกพร่องในด้านนี้ เช่น ในการอุปสมบท       ผู้ขอบวชเป็นชายมีอายุครบ ๒๐ ปี       ไม่เป็นมนุษย์วิบัติ เช่น ถูกตอน       ไม่ได้ทำความผิดร้ายแรง เช่น ฆ่าบิดามารดา       ไม่ใช่คนทำความเสียหายในพระพุทธศาสนาอย่างหนัก เช่น ปาราชิก เมื่อบวชคราวก่อน       ดังนี้เป็นต้น แสดงผลการค้น ลำดับที่  15 / 24 วินัยวัตถุ  เรื่องเกี่ยวกับพระวินัย แสดงผลการค้น ลำดับที่  16 / 24 วินีตวัตถุ  เรื่องที่ท่านวินิจฉัยแล้ว, เรื่องที่ตัดสินแล้ว       ท่านแสดงไว้เป็นตัวอย่างสำหรับเทียบเคียงตัดสิน ในการปรับอาบัติ       (ทำนองคำพิพากษาของศาลสูงสุดที่นำมาศึกษากัน) แสดงผลการค้น ลำดับที่  17 / 24 วิหารวัตถุ  พื้นที่ปลูกกุฎี วิหาร แสดงผลการค้น ลำดับที่  18 / 24 สังคหวัตถุ  เรื่องสงเคราะห์กัน, คุณเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวใจของผู้อื่นไว้ได้,       หลักการสงเคราะห์ คือ ช่วยเหลือกันยึดเหนี่ยวใจกันไว้ และเป็นเครื่องเกาะกุมประสานโลกคือสังคมแห่งหมู่สัตว์ไว้ ดุจสลักเกาะยึดรถที่กำลังแล่นไปให้คงเป็นรถและวิ่งแล่นไปได้ มี ๔ อย่าง คือ       ๑. ทาน การแบ่งปันเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กัน       ๒. ปิยวาจา พูดจาน่ารักน่านิยมนับถือ       ๓. อัตถจริยา บำเพ็ญประโยชน์       ๔. สมานัตตตา ความมีตนเสมอ คือทำตัวให้เข้ากันได้ เช่น ไม่ถือตัว ร่วมสุขร่วมทุกข์กัน เป็นต้น แสดงผลการค้น ลำดับที่  19 / 24 สังเวควัตถุ  เรื่องที่น่าสลดใจ, เรื่องที่พิจารณาแล้วจะทำให้เกิดความสังเวช       คือ เร้าเตือนสำนึกให้มีจิตใจน้อมมาในทางกุศล เกิดความไม่ประมาทและมีกำลังใจที่จะทำความเพียรปฏิบัติธรรมต่อไป       เช่น ความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย และอาหารปริเยฏฐิทุกข์ คือทุกข์ในการหากิน เป็นต้น แสดงผลการค้น ลำดับที่  20 / 24 อกัปปิยวัตถุ  สิ่งที่ไม่เหมาะไม่ควร คือ ภิกษุไม่ควรบริโภคใช้สอย แสดงผลการค้น ลำดับที่  21 / 24 อักโกสวัตถุ  เรื่องสำหรับด่า มี ๑๐ อย่าง คือ       ๑. ชาติ ได้แก่ชั้นหรือกำเนิดของคน       ๒. ชื่อ       ๓. โคตร คือตระกูลหรือแซ่       ๔. การงาน       ๕. ศิลปะ       ๖. โรค       ๗. รูปพรรณสัณฐาน       ๘. กิเลส       ๙. อาบัติ       ๑๐. คำสบประมาทอย่างอื่นๆ แสดงผลการค้น ลำดับที่  22 / 24 อัฏฐารสเภทกรวัตถุ  เรื่องทำความแตกกัน ๑๘ อย่าง,       เรื่องที่จะก่อให้เกิดความแตกแยกแก่สงฆ์ ๑๘ ประการ ท่านจัดเป็น ๙ คู่ (แสดงแต่ฝ่ายคี่) คือ           ภิกษุแสดงสิ่งมิใช่ธรรม ว่าเป็นธรรม,           แสดงสิ่งมิใช่วินัย ว่าเป็นวินัย,           แสดงสิ่งที่พระตถาคตมิได้ตรัส ว่าได้ตรัส,           แสดงสิ่งที่พระตถาคตมิได้ประพฤติ ว่าได้ประพฤติ,           แสดงสิ่งที่พระตถาคตมิได้บัญญัติ ว่าได้บัญญัติ,           แสดงอาบัติ ว่ามิใช่อาบัติ,           แสดงอาบัติเบา ว่าเป็นอาบัติหนัก,           แสดงอาบัติมีส่วนเหลือ ว่าเป็นอาบัติไม่มีส่วนเหลือ,           แสดงอาบัติหยาบคาย ว่ามิใช่อาบัติหยาบคาย       (ฝ่ายคู่ก็ตรงกันข้ามจากนี้ตามลำดับ           เช่น แสดงธรรม ว่ามิใช่ธรรม, แสดงวินัย ว่ามิใช่วินัย ฯลฯ แสดงอาบัติไม่หยาบคาย ว่าเป็นอาบัติหยาบคาย) แสดงผลการค้น ลำดับที่  23 / 24 อันติมวัตถุ  “วัตถุมีในที่สุด”       หมายถึง อาบัติปาราชิก ซึ่งทำให้ภิกษุและภิกษุณีผู้ต้อง มีโทษถึงที่สุดคือ ขาดจากภาวะของตน แสดงผลการค้น ลำดับที่  24 / 24 อารามวัตถุ ที่ดินวัด, ที่ดินพื้นวัด แก้ไขเมื่อ 28 ส.ค. 52 23:31:29 จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 23:30:20

ความคิดเห็นที่ 4 บาลี "วตฺถุง อญฺญํ น วิชฺชติ" แปลตามสำนวนท่านพุทธทาสว่า "วัตถุอื่น หามีไม่" แปลตามสำนวนฉบับสยามรัฐว่า "วัตถุชนิดอื่นย่อมไม่มี" สองสำนวนแปลมีความหมายแบบเดียวกัน แปลตามสำนวน เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม  มีการเติมวงเล็บ (พื้นที่) ในสำนวนแปล "วัตถุ (พื้นที่) อื่น หามีไม่" เวอร์ชั่นนี้ ความหมายถูกต้องหรือไม่ ??  ตัดสินกันเอาเองครับ จากคุณ : จริง ๆ แล้ว ผมไม่รู้ภาษาบาลี (wichaphon_me) เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 23:38:14

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณครับ คุณ wichaphon_me เห็นอ้างจังเลย อ้างอยู่ได้ มิน่าล่ะ อะไรก็ จากพระโอษฐ์ จากพระโอษฐ์ จากพระโอษฐ์ ... จากพระโอษฐ์ ที่แท้ก็แปลเข้าข้างฝ่ายทิฏฐิ(ตัว)ตนเอง -------------------- มุสาวาท ชัด ชัด ------------------------------------ -------------------- มุสาวาท ชัด ชัด ------------------------------------ -------------------- มุสาวาท ชัด ชัด ------------------------------------ จากคุณ : Inquirer เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 00:04:14

ความคิดเห็นที่ 6 ความเห็นที่ ๑. เข้าใจผิดนะคัรบ ปล. ไม่เกี่ยวกับข้อโต้แย้งระหว่าง จขกท. กับ คุณเซน นะครับ เพราะไม่ว่าคนจะบรรลุธรรมระดับไหนหรือไม่บรรลุ แต่นับถือศาสนาพุทธ ล้วนมีหน้าที่ต้อง รักษาศาสนา ไว้นะครับ การจะรักษาศาสนาไว้ วิธีที่ถูกต้องคือ รักษาพระไตรปิฏกไว้ ไม่ให้ใครบิดเบือน (การปฏิบัติธรรมนั้น มันไม่มีความแน่นอนเท่าพระไตรปิฏกนะครับ เรื่องที่ว่าพระอาจารย์ของใครบรรลุ หรือน่าเชื่อหรือไม่) ไม่ใช่การที่บอกว่าเป็นเรื่องแบก หรือเรื่องยึดมั่นถือมั่น นั่นไม่ใช่การนับถือศาสนาพุทธ แต่เป็นมิจฉาทิฐฐิ คือการ "ไม่เอาอะไรเลย" เป็นการสุดโต่ง ยิ่งเป็นพระอรหันต์ยิ่งรักษาพระศาสนา หรือ พุทธวจนะที่อยู่ในพระไตรปิฏก มากกว่าชีวิตตัวเอง เชื่อเถิดครับ ไม่ใช่เป็นพระอรหันต์แล้วปล่อยวาง ใครจะบิดเบือนอย่างไรก็ได้ นั่นผิดแรงมา กๆ จากคุณ : 4 (บีโกะ) เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 00:24:49

ความคิดเห็นที่ 7 เสริมนิดหนึ่ง ที่พระอรหันต์ ท่าน รักษาพระไตรปิฏกเหนือกว่าสิ่งอื่นใด รวมทั้งชีวิต (ซึ่งแน่นอนท่านไม่เห็นความสำคัญของร่างกายชีวิต-หมายถึงหวงแล้ว) นั่นเพราะท่านแม้ไม่ยึดมั่นถือมั่น แต่ท่านยังถือหน้าที่อยู่ มีหน้าที่รักษาพระศาสนาต่อไป จากคุณ : 4 (บีโกะ) เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 00:28:00

ความคิดเห็นที่ 8 สำนวนแปลของ มหามงกุฏ กรรมอันนั้นย่อมให้ผลในที่ ๆ   อัตภาพของบุคคลนั้นเกิด กรรมนั้นให้ผลในอัตภาพใด   บุคคลนั้นย่อมได้เสวยผลของกรรมนั้น ในอัตภาพนั้น  เป็นทิฏฐิธรรม  (คืออัตภาพปัจจุบัน)  บ้าง เป็นอุปปัชชะ(คืออัตภาพหน้า)  บ้าง เป็นอปรปริยาย  (คืออัตภาพต่อ ๆ ไป)  บ้าง จากคุณ : Inquirer เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 00:41:09

ความคิดเห็นที่ 9 ขออนุญาตครับ กรรมนั้น อันบุคคลนั้น  พึงเสวยผล ในอัตตาภาพนี้ นั่นเทียว วัตถุ (พื้นที่ ...กรรม...)  อื่น  หามีไม่ (อื่น ๆ อีก ทำนองนี้) ๖. อัญญตรสูตร   [๑๖๙] พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของท่านอนาถ บิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ครั้งนั้นแล พราหมณ์ผู้หนึ่งเข้าไปเฝ้าพระผู้มี- *พระภาคถึงที่ประทับ ได้ปราศรัยกับพระผู้มีพระภาค ครั้นผ่านการปราศรัยพอให้ ระลึกถึงกันไปแล้ว จึงนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ฯ   [๑๗๐] พราหมณ์นั้น ครั้นนั่งเรียบร้อยแล้ว ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ "คนนั้นทำเหตุ คนนั้นเสวยผลหรือหนอ" พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรพราหมณ์ โวหารนี้ว่า คนนั้นทำเหตุ คนนั้นเสวยผล "เป็นส่วนสุดที่หนึ่ง" พราหมณ์นั้นทูลถามว่า พระโคดมผู้เจริญ ก็"คนอื่นทำเหตุ คนอื่นเสวยผลหรือ" พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรพราหมณ์ โวหารนี้ว่า คนอื่นทำเหตุ คนอื่นเสวยผล"เป็นส่วนสุดที่สอง" ดูกรพราหมณ์ ตถาคตแสดงธรรมโดยสายกลางไม่เข้าใกล้ส่วนสุดทั้งสองนั้นดังนี้ว่า  เพราะอวิชชาเป็นปัจจัย... หรือเปล่าครับ จากคุณ : NotUndo เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 00:57:04

ความคิดเห็นที่ 10 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๑  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๓ ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค [๒๔๕] วิญญาณฐิติ ๔ อย่าง             ๑. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย วิญญาณที่เข้าถึงซึ่งรูปเมื่อตั้งอยู่ ย่อมตั้งอยู่ วิญญาณนั้นมีรูปเป็นอารมณ์ มีรูปเป็นที่พำนัก เข้าไปเสพซึ่งความยินดี ย่อมถึง ความเจริญ งอกงาม ไพบูลย์ ฯ             ๒. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย วิญญาณที่เข้าถึงซึ่งเวทนา เมื่อตั้งอยู่ ย่อม ตั้งอยู่ วิญญาณนั้นมีเวทนาเป็นอารมณ์ มีเวทนาเป็นที่พำนัก เข้าไปเสพซึ่งความ ยินดี ย่อมถึงความเจริญ งอกงามไพบูลย์ ฯ             ๓. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย วิญญาณที่เข้าถึงซึ่งสัญญา เมื่อตั้งอยู่ ย่อม ตั้งอยู่ วิญญาณนั้นมีสัญญาเป็นอารมณ์ มีสัญญาเป็นที่พำนัก เข้าไปเสพซึ่งความ ยินดี ย่อมถึงความเจริญ งอกงาม ไพบูลย์ ฯ            ๔. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย วิญญาณที่เข้าถึงซึ่งสังขาร เมื่อตั้งอยู่ ย่อม ตั้งอยู่ วิญญาณนั้นมีสังขารเป็นอารมณ์ มีสังขารเป็นที่พำนัก เข้าไปเสพซึ่งความ ยินดี ย่อมถึงความเจริญ งอกงาม ไพบูลย์ ฯ http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=11&A=4625&Z=7015&pagebreak=1 ด้วยความเคารพ จากคุณ : NotUndo เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 01:08:45

ความคิดเห็นที่ 12 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๐  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒ ทีฆนิกาย มหาวรรค http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/sutta_name.php?name=มหานิทานสูตร&book=9&bookZ=33             ดูกรอานนท์ ก็ถ้าวิญญาณหยั่งลงในท้องแห่งมารดาแล้วจักล่วงเลยไป  นามรูปจักบังเกิดเพื่อความเป็นอย่างนี้ได้บ้างไหม ฯ          ไม่ได้เลย พระเจ้าข้า ฯ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=31&A=95&Z=3331              ดูกรภิกษุทั้งหลาย ผู้ใดพึงกล่าวอย่างนี้ว่า เราจักบัญญัติการมา การไป จุติ อุปบัติหรือความเจริญงอกงามไพบูลย์แห่งวิญญาณ เว้นจากรูป เวทนา สัญญา สังขาร ข้อนี้ไม่เป็นฐานะที่จะมีได้. --------------------------------------------- เรายังสมควรที่จะศึกษาคำสอนแบบนั้น ๆ ของใครอยู่หรือไม่ หากเข้าใจพุทธพจน์ด้านบนนี้ผิด ๆ แปลความมาผิด ๆ แล้วตีความตามที่แปลมานั้นเข้าข้างทิฏฐิเห็นผิดฝ่ายตน หากเข้าใจปฏิจจสมุปบาทผิด ๆ หากเข้าใจว่า  การเกิดของสัตว์ในครรภ์นั้นไม่ประกอบด้วยวิญญาณ  มีเพียงเชื้อของมารดาและบิดาเท่านั้นผสมกัน( รูป )  วิญญาณไม่รู้ว่าคืออะไร  แต่มาเกิดภายหลังตอนเป็นทารกแล้ว  อวิชชาเพิ่งมาเกิดตอนหลัง หรือว่ามารดาบิดาอยู่ร่วมกันมีระดูแล้ว แต่ถ้าคันธัพพะไม่เข้าไปตั้งอยู่เฉพาะมันก็ไม่เกิดเหมือนกัน แล้วก็คันธัพพะ ซึ่งไม่รู้ว่าจะแปลว่าอะไรในภาษาไทย ก็เข้าไปตั้งอยู่เฉพาะ ถ้าพูดอย่างวิชาการสมัยนี้ก็ว่าคันธัพพะนี้ก็หมายถึงเชื้อของฝ่ายบิดาแล้วมันเข้าไปตั้งอยู่ในเฉพาะในไข่ของมารดา ซึ่งขัดแย้งกับพระพุทธพจน์ที่ตรัสอธิบายปฏิจจสมุปบาท, การเกิดของวิญญาณและรูปด้านบน หากทำให้เข้าใจว่า  พุทธศาสนาเป็นศาสนาประเภท อุจเฉทวาท หรือ บัญญัติแต่ความไม่มี คือ ว่างเปล่า หากเข้าใจว่า  สมอง คือ จิต  อันเป็นรูปธรรม  เมื่อตายไปสมองก็แตกดับ จิตก็ดับหมดเหตุปัจจัยที่จะอุบัติขึ้นอีก.... มันย่อมเป็นไปเช่นนั้นเอง มันไม่มีทางที่จะเป็นไปอย่างอื่นได้... ในเมื่อเธอมีความคิดเห็นเข้าใจอย่างนั้น ในเมื่อเธอมีความคิดเห็นเข้าใจเป็นไปอย่างนั้น... เมื่อเป็นไปเช่นนั้น มันย่อมเป็นเช่นนั้นอยู่เอง ที่เธอย่อมไม่อาจได้รับรสแห่งอมฤตธรรม พุทธธรรม อันแท้จริงได้เลย... เหตุเพราะ  .... อ่านอภิธรรม ยังไม่แตก หนึ่ง ปฏิบัติยังไม่ได้ผล หนึ่ง เป็นคนหัวดื้อ หนึ่ง เป็นผู้มีปัญญาน้อย หนึ่ง เป็นผู้มีทิฏฐิมานะผิดมาก หนึ่ง ผลย่อมเป็นดั่งนี้.... ย่อมไม่อาจเข้าใจ ธรรมะ ของพระพุทธองค์..... ย่อม วิพากษ์วิจารณ์ ธรรมะ ที่ละเอียดอ่อนว่าหยาบ .... ย่อม ไม่อาจฟังธรรม ที่ละเอียด ให้เข้าใจได้ โดยง่าย ..... ย่อมเป็นผู้ล่าช้า ในการบำเพ็ญเพียร.... ย่อมเป็นผู้รับฟังน้อย.... หรือ อย่างไร ?????] แตกประเด็นนี้ไปที่ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y8257909/Y8257909.html ----------------------------------------------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 52 02:18:36 แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 52 01:44:22 แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 52 01:42:47 แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 52 01:38:37 แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 52 01:33:11 จากคุณ : Inquirer เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 01:31:21

ความคิดเห็นที่ 13 [๒๖๔] การก้าวลงสู่ครรภ์ ๔ อย่าง             ๑. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย สัตว์บางชนิดในโลกนี้ เป็นผู้ไม่รู้สึกตัวก้าว ลงสู่ครรภ์มารดา เป็นผู้ไม่รู้สึกตัว อยู่ในครรภ์มารดา เป็นผู้ไม่รู้สึกตัว คลอด จากครรภ์มารดา นี้การก้าวลงสู่ครรภ์ข้อที่หนึ่ง ฯ             ๒. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย ข้ออื่นยังมีอีก สัตว์บางชนิดในโลกนี้ เป็นผู้ รู้สึกตัวก้าวลงสู่ครรภ์มารดา แต่เป็นผู้ไม่รู้สึกตัวอยู่ในครรภ์มารดา เป็นผู้ไม่รู้ สึกตัวคลอดจากครรภ์มารดา นี้การก้าวลงสู่ครรภ์มารดาข้อที่สอง ฯ             ๓. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย ข้ออื่นยังมีอีก สัตว์บางชนิดในโลกนี้ เป็นผู้ รู้สึกตัวก้าวลงสู่ครรภ์มารดา เป็นผู้รู้สึกตัวอยู่ในครรภ์มารดา แต่เป็นผู้ไม่รู้สึกตัว คลอดจากครรภ์มารดา นี้การก้าวลงสู่ครรภ์ข้อที่สาม ฯ             ๔. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย ข้ออื่นยังมีอีก สัตว์บางชนิดในโลกนี้ เป็นผู้ รู้สึกตัวก้าวลงสู่ครรภ์มารดา เป็นผู้รู้สึกตัวอยู่ในครรภ์มารดา เป็นผู้รู้สึกตัวคลอด จากครรภ์มารดา นี้การก้าวลงสู่ครรภ์ข้อที่สี่ ฯ             [๒๖๕] การได้อัตภาพ ๔ อย่าง             ๑. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย การได้อัตภาพที่ตรงกับความจงใจของตน อย่างเดียว ไม่ตรงกับความจงใจของผู้อื่นมีอยู่ ฯ             ๒. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย การได้อัตภาพที่ตรงกับความจงใจของผู้อื่น เท่านั้น ไม่ตรงกับความจงใจของตนมีอยู่ ฯ             ๓. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย การได้อัตภาพที่ตรงกับความจงใจของตนด้วย ตรงกับความจงใจของผู้อื่นด้วยมีอยู่ ฯ             ๔. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย การได้อัตภาพที่ไม่ตรงกับความจงใจของตน ทั้งไม่ตรงกับความจงใจของผู้อื่นมีอยู่ ฯ ใจร่มๆเถิดครับ ก็ ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา เป็นยังไง ก็ให้มันเป็นอย่างนั้นตามเหตุปัจจัยเถิดครับ จากคุณ : NotUndo เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 01:53:45

ความคิดเห็นที่ 14 [๓๒๓] สตตวิหาร [ธรรมเป็นเครื่องอยู่เนืองๆ] ๖ อย่าง             ๑. ดูกรผู้มีอายุทั้งหลาย ภิกษุในพระธรรมวินัยนี้ เห็นรูปด้วยนัยน์ตาแล้ว ย่อมเป็นผู้ไม่ดีใจ ไม่เสียใจ แต่เป็นผู้วางเฉย มีสติสัมปชัญญะอยู่             ๒. ฟังเสียงด้วยหูแล้ว ย่อมเป็นผู้ไม่ดีใจไม่เสียใจ แต่เป็นผู้วางเฉย มีสติสัมปชัญญะอยู่             ๓. ดมกลิ่นด้วยจมูกแล้ว ย่อมเป็นผู้ไม่ดีใจไม่เสียใจ แต่เป็นผู้วางเฉย มีสติสัมปชัญญะอยู่             ๔. ลิ้มรสด้วยลิ้นแล้ว ย่อมเป็นผู้ไม่ดีใจไม่เสียใจ แต่เป็นผู้วางเฉย มีสติสัมปชัญญะอยู่             ๕. ถูกต้องโผฏฐัพพะด้วยกายแล้ว ย่อมเป็นผู้ไม่ดีใจไม่เสียใจ แต่เป็น ผู้วางเฉย มีสติสัมปชัญญะอยู่             ๖. รู้แจ้งธรรมด้วยใจแล้ว ย่อมเป็นผู้ไม่ดีใจไม่เสียใจ แต่เป็นผู้วางเฉย มีสติสัมปชัญญะอยู่ ฯ http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=11&A=4625&w= จากคุณ : NotUndo เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 01:58:59

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณ ท่านNotUndo ที่เตือนสติผมครับ แต่...ถ้าเป็นเรื่องพระศาสนา ผมคงวางเฉยเช่นนั้นไม่ได้ ในตอนนี้ ขอบคุณครับ จากคุณ : Inquirer เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 02:25:50

ความคิดเห็นที่ 16 ผมเข้าใจว่า ธรรมมีไว้เพื่อศึกษา เพื่อเป็นแนวทางในการปฏิบัติ ปฏิบัติในที่นี้ของผม หมายถึง การศึกษาจิตใจเราให้ถ่องแท้ เรียนรู้เท่าทันตัวเอง รู้เท่าทันกิเลสต่างๆในใจตน เพื่อปล่อยวางตัวเราของเรา มองเห็น ว่า ล้วนเป็นอนัตตา (ซึ่งก็ยากอยู่แล้ว ) ทำไมยังเอา ธรรม มาเป็นข้อถกเถียงกันอีกละครับ ขนะแล้วได้อะไร แพ้แล้วได้อะไร มันช่วยให้เรา ละ กิเลสในใจเราได้มั๊ย ผมสงสัยจัง.............. ใครตอบได้ช่วยบอกที แก้ไขเมื่อ 29 ส.ค. 52 06:40:24 จากคุณ : promp888 เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 06:37:31

ความคิดเห็นที่ 17 เรียนคุณเจ้าของกระทู้  ผมเองไม่ได้อ่าน คคห. ที่ท่านอื่นๆ บรรยายสักเท่าไรนะครับ กรณีของคุณเจ้าของกระทู้กับคุณตาลยอดด้วนนั้นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นซ้ำๆ ซากๆ ในห้องสนทนาแห่งนี้  ใครพอมีปัญญาก็จะจับทางคนประเภทนี้ได้เองในที่สุดแห่งการสนทนา  การกระทำบาปโดยที่ตนเองคิดว่าปกป้องโดยอ้างพระศาสดายังทรงอยู่  แต่ผู้อ้างกลับใส่สีตีไข่พระสูตรเอาวงเล็บมาใส่  ตามสำนวนตีความของตนเช่นนี้  เป็นเรื่องที่ใครก็ทราบดีว่าเพียงเพื่อสนองอุปทานแห่งตนเท่านั้น   จงให้อภัยเขาเถิดในฐานะที่เขาทำให้เราจับได้ไล่ทันในที่สุด  กรรม(บาป)ที่เขาทำย่อมหยั่งลงสู่วัตถุพืนที่ในจิตใจของเขาไม่ไปเป็นอื่นและจะให้ผลในอัตภาพนี้ในที่สุดแห่งเบื้องหน้าแต่กายนี้แตกดับเองล่ะครับ อย่าไปยึดมั่นถือมั่นกับคนประเภทนี้เลยครับ  กี่เดือนกี่ปีมาแล้วที่ทิฏฐิฝังหัวโดยไม่ไปถึงไหนเลยเช่นนี้ก็ออกมาพูดแบบเดิมๆ คิดเสียว่า...คนไหนไม่ควรสนทนาด้วยเราก็อย่าไปสนทนากับเขา  เขามีอภิสิทธิ์อะไรในการบงการคู่สนทนาให้ต้องทำตามเขาอย่างนั้นอย่างนี้  คนเช่นนี้มีอัตตาสูงแต่ไม่รู้ตัวเท่านั้นเอง  ดูได้จากเมื่อถูกก่อกวนมากเข้าก็ออกกฏเกณณ์เพื่อปกป้องตนเองกับคู่สนทนาที่ตนเองไม่สามารถควบคุมได้  เพียงเพื่อให้ตนได้พูดต่อไป   กรรม(บาป)ตามทันในชาตินี้แหละครับ  เชื่อเถิด... จบ... จากคุณ : สมถะ เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 08:35:54

ความคิดเห็นที่ 18 เรียนคุณ Inquirer ปลง...ครับ จากคุณ : EvaAngelion เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 16:00:59

ความคิดเห็นที่ 19 หมายเหตุ คุณ F=9b ได้ตัดการสื่อสารกับผมอย่างถาวรแล้ว (๒) ที่ไม่เกี่ยว คคหนี้ และ คคห ต่อไปด้วย เพราะ ผมในฐานะ จขกท เห็นสมควรว่า สมควรยุติ การสื่อสารกับคุณคุณInquirer จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b)     เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 52 19:35:35   คุณ  Inquirer คงเข้าใจคลาดเคลื่อนนะครับ เท่าที่ผมตามอ่านกระทู้ในห้องศาสนานี้  ผมเห็นคุณเซนฯ ใช้สำนวนนี้ในกรณีต้องการยุติ การสนทนา  เฉพาะในกระทู้นั้น ๆ ครับ จากคุณ : บุญเรือง เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 16:35:22

ความคิดเห็นที่ 20 http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y8260117/Y8260117.html#1 ถึงสมาชิกทุกๆ ท่าน คำว่าสมาชิกทุกๆ ท่าน รวมถึง ท่าน จขกท ด้วยครับ (๑) ดูที่ผมอ้าง พระอรรถกถา นะครับท่านสมาชิก บทว่า ยตฺถสฺส อตฺตภาโว นิพฺพตฺตติ ความว่า ในที่ใดอัตภาพของบุคคลนั้น ผู้มีกรรมเกิดแต่ความโลภเกิดขึ้น คือขันธ์ทั้งหลายย่อมปรากฏขึ้น.              บทว่า ตตฺถ ตํ กมมํ วิปจฺจติ ความว่า กรรมนั้นย่อมเผล็ดผลในขันธ์ทั้งหลายเหล่านั้น. (๒) ดูที่ผมอ้าง สำนวนแปล ท่านพุทธทาส (๓) ดูที่ผมอ้าง เชิงอรรถ (๔) ดูว่า ทั้ง ๑ ๒ ๓ สอดคล้อง หรือ ขัดกันไหม สรุป ท่าน จขกท กล่าวหา ผม ใช่ไหม โดย อ้าง ดดค ที่เสนอดดย wichaphon_me ดังข้อความว่า ความคิดเห็นที่ 5   [ถูกใจ]  [แจ้งลบ]   ขอบคุณครับ คุณ wichaphon_me เห็นอ้างจังเลย อ้างอยู่ได้ มิน่าล่ะ อะไรก็ จากพระโอษฐ์ จากพระโอษฐ์ จากพระโอษฐ์ ... จากพระโอษฐ์ ที่แท้ก็แปลเข้าข้างฝ่ายทิฏฐิ(ตัว)ตนเอง -------------------- มุสาวาท ชัด ชัด ------------------------------------ -------------------- มุสาวาท ชัด ชัด ------------------------------------ -------------------- มุสาวาท ชัด ชัด ------------------------------------ จากคุณ : Inquirer ขอให้ท่านสมาชิก ทั้งปวง ช่วยกัน พิจารณา การกระทำแล้ว ดังที่ปรากฎหลักฐาน ...... หมายเหตุ กระทู้ที่เกี่ยวข้อง ผมเซฟเก็บเข้าคลังกระทู้เก่าไว้แล้ว หวังว่า จะคงอยู่ ไม่สูยหายไปไหน จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 19:28:12

ความคิดเห็นที่ 21 เป็นความผิดของกระผมเองที่นำเสนอข้อมูลโดยไม่ได้ตรวจสอบ ขอกราบขอขมาท่านเซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) ที่กระผมกล่าวตู่ท่านด้วยถ้อยคำไม่จริง ---------------------------------------------------------------------------- ขอกราบขออภัยคุณ Inquirer ที่ได้นำเสนอข้อมูลที่ไม่ได้ตรวจสอบ จนทำให้เกิดความเข้าใจผิดขึ้น ดังนั้น ถ้อยคำที่ว่า "มุสาวาท ชัด ชัด" กระผมจึงถือว่าหมายถึง ตัวกระผมเอง ซึ่งเป็นสิทธิ์อันชอบธรรมที่ท่านจะว่ากล่าวกระผมได้ ----------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 20:24:59

ความคิดเห็นที่ 22 ผมต้องขออภัย คุณ wichaphon_me เป็นอย่างมาก ที่นำข้อความของคุณไปอ้าง โดยไม่ได้ขออนุญาต ถ้อยคำที่ว่า "มุสาวาท ชัด ชัด" คงจะไม่ใช่คุณ wichaphon_me หรอกนะครับ อย่างไรเสีย วาทะว่า "วัตถุ (พื้นที่) อื่น หามีไม่" นี้ (และสำนวนแปลนี้) ก็หาใช่ คำสอนของพระศาสดา แต่อย่างใดไม่ ... ดังนั้น ....... .......ใครบิดเบือนคำสอน พระศาสดา คนนั้นก็ต้องรับไป ??? ประเด็นในกระทู้ วาทะกรรม : "วัตถุ (พื้นที่) อื่น หามีไม่" (๑) ความหมายของวาทะกรรมนี้ มีที่มาอย่างใด หมายจำเพาะที่อะไร ชี้ไปที่ใด ?? (๒)ประโยคนี้อยู่ในพุทธพจน์ หรือไม่ ในพระสูตรใด (ไม่เอาสำนวนแปลใด)??? สาธุ ครับ แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 52 00:30:41 แก้ไขเมื่อ 30 ส.ค. 52 00:07:54 จากคุณ : Inquirer เขียนเมื่อ : 29 ส.ค. 52 23:02:12

ความคิดเห็นที่ 23 เรื่องราวหลายอย่างที่เกิดในห้องสนทนานี้ มาจาก คำสอนของใคร ??? http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y8257909/Y8257909.html จากคุณ : Inquirer เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 52 02:59:11