ความคิดเห็นที่ 1 วัดมเหยงค์มีสองส่วนครับ ส่วนหนึ่งคือวัดร้าง เต็มไปด้วยศิลปะ อันล้ำค่า อุโบสถใหญ่มาก งามสุดๆ ไม่เคยเห็นมาก่อน มีแบบ เจดีย์ช้างล้อมด้วย เหมือนสุโขทัยเลยก็มี ผมถ่ายรูปส่วนนี้ด้วย ไว้ตอนสองถ้ามีแรง เดินถ่ายจนหน้าดำเลยครับ ส่วนที่สอง เป็นสำนักปฏิบัติธรรม แดนเทวโลก พรหมโลกที่ใกล้กรุงเทพแค่เอื้อมนี้เอง เรามดูตรงนี้กันครับ เมื่อเข้าสู่วัดที่เป็นสถานที่ปฏิบัติธรรมครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:22:48

ความคิดเห็นที่ 2 เข้ามาปั๊บอากาศเย็นทันที เพราะที่นี่ต้นไม้เยอะมากๆๆ แต่ใบไม้ตามพื้นมิมี  มีแต่คนเดินจงกรมกันช้าๆ อย่างสงบ  ที่นี่หลวงพ่อ เป็นศิษย์สายหลวงปู่เทสก์ หลวงปู่มั่นครับ เน้นเจริญสติ ทุกรูปแบบ ให้ดูลมหายใจ เมื่อจงกรม ก็รู้กาย รู้ทันจิต แต่ใครจะปฏิบัติอย่างไรที่ตนฝึกมาก็ได้ อันนี้ถาจากท่านเหล่านี้ครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:23:16

ความคิดเห็นที่ 3 """" จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:23:56

ความคิดเห็นที่ 4 สิ่งสำคัญคือ ป่าอย่างนี้ ที่คนจงกรม มีเป็นร้อยไร่ได้กระมัง ที่กว้างมากๆครับ และสะอาดไปหมด เดินไปเรื่อยๆ เจอสวรรค์อีกชั้น ครับ ลมเย็นตึงเลยด้วย ข้างขวาเป็นน้ำมีศาลาเห็นไหมครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:25:08

ความคิดเห็นที่ 5 ... จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:25:36

ความคิดเห็นที่ 6 แม้ในศาลานี้ก็มีคนไปนั่งสมาธิ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:26:01

ความคิดเห็นที่ 7 เดินไปเจอถ้ำใหญ่โต เขาทำสวยมาก เป็นที่สำหรับพระสงฆ์แสดงธรรมครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:26:29

ความคิดเห็นที่ 8 ... จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:26:54

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้ำนี้ใหญ่มากจริงๆครับ มองจากลานหน้าถ้ำ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:27:20

ความคิดเห็นที่ 10 สักครู่มีพระมานั่งสมาธิ และมีอุบาสิกาสองท่านมากราบพระ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:27:43

ความคิดเห็นที่ 11 ... จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:28:19

ความคิดเห็นที่ 12 หน้าถ้ำก็เป็นต้นไม้ที่ร่มเย็น ลานตรงนี้พื้นเป็นทราย แม้แต่เสาไฟ ก็บรรจงทำเป็นต้นไม้เห็นไหมครับ ที่อย่างนี้มีเป็น เกือบ ร้อยไร่เลยกระมังครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:28:45

ความคิดเห็นที่ 13 ... จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:29:29

ความคิดเห็นที่ 14 .. จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:29:54

ความคิดเห็นที่ 15 ...... จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:30:27

ความคิดเห็นที่ 16 อนุโมทนาด้วยมากๆครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:31:02

ความคิดเห็นที่ 17 มีเด็กๆด้วย ผมเลยเข้าไปคุย ได้ความว่า น้องเขาชื่อ น้องเตย มาวัดนี้หลายครั้งชอบ มาค้าง วันนี้ถืออุโบสถ พรุ่งนี้ก็จะลาไปเรียนพิเศษต่อ เก่งมาก สวดมนต์เก่ง ผมขอถ่ายรูป คุณแม่เขาก็ยินดีมาก บอกน้องเตยให้มานั่งเป็นแบบ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:32:14

ความคิดเห็นที่ 18 ดูสิครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:32:48

ความคิดเห็นที่ 19 ดูสิครับ  ท่านั่ง การวางมือ การวางใจ การผ่อนคลาย เขาไม่ธรรมดาเลยนะ ตัวแค่นี้ มาถือศีลแปดที่วัดนี้บ่อยๆเลย นางฟ้ามาเกิดชัดๆ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:33:51

ความคิดเห็นที่ 20 ผมเดินไปเรื่อย จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:34:32

ความคิดเห็นที่ 21 สุดท้ายต้องถามเขาว่า จะมาปฏิบัติทำอย่างไร ก็มีชี้ทางกันมาจนเจอตึกอำนวยการครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:35:05

ความคิดเห็นที่ 22 แต่ต้องเดินผ่านตึกนี้ก่อน จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:35:40

ความคิดเห็นที่ 23 มีป้ายบอกกิจกรรมด้วยครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:36:38

ความคิดเห็นที่ 24 ก่อนนี้ผมเดินผ่านศาลาด้วยเลยถ่ายมา ตอนนี้ตามตาราง เป็นเวลาพักผ่อน เลยมีคุณอุบาสิกานอนหมดแรงอยู่ตรงนี้ด้วยครับ ทีแรกว่าจะcrob ออก ต่อมาก็ว่า ธรรมชาติดี ก็เป็นเวลาพักผ่อนนี่จริงมั้ย ตื่นตีสี่ ก็ต้องโทรมกันบ้างล่ะ เพราะจงกรม ฟังธรรมกันแน่นทั้งวันทั้งคืนออกอย่างนี้ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:37:46

ความคิดเห็นที่ 25 เมื่อมาที่ตึกอำนวยการ พบ แม่ชีใจดีรออยู่ครับความจริงท่านให้หนังสือมามีชื่อ ท่านและเบอร์โทรด้วยใครสนใจผมจะไปค้นมาให้ครับ จะได้ ถือว่า มีเส้น โทรไปถามได้ บอกคุณหมอ เสื้อดำแนะนำมาก็แล้วกัน นะครับ ได้ความว่าที่นี่ง่ายแสนง่าย มาบวชได้ทุกวัน บวชหมายถึงชีพราหมณ์ หรือ ศีลแปดนะครับ และลาสิกขาออกได้ทุกวัน ถ้ามาสายให้นอนวัดได้เลย พรุ่งนี้ค่อยรับศีลตอน 9.00 ถ้าจะมารับศีลเลยควรมาให้ได้ก่อน 8.30  ถ้าจะลาสิกขาพรุ่งนี้ก็ได้ ทุก 6.00 เช้าก็ลาสิกขาได้ครับ นำอะไรมาเองก็ได้ ชุดขาวก็มีขาย สองร้อยกว่า ไม่มีก็ให้เช่า ฟรี หรือแล้วแต่ศรัทธา ทุกอย่าง ฟรี หรือแล้วแต่ศรัทธา เว้นแต่พวกสบู่อะไรอย่างนี้ ก็มีร้านสวัสดิการขาย นอกนั้นฟรีทุกอย่างครับ ผมฟังแล้วอยากจะบริจาคทันที เลย ครับ เชื่อว่าใครไปเห็นก็ต้องอยากทำบุญด้วยทั้งนั้นแหละครับ แก้ไขเมื่อ 12 ก.ย. 52 22:39:02 จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:38:30

ความคิดเห็นที่ 26 ท่านให้กรอกแล้วไปหยอดตู้เหล็กทั้งเงินทั้งใบนี้เลย และแม่ชีท่านก็จะออกใบอนุโมทนาให้เลยนะครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:39:34

ความคิดเห็นที่ 27 ผมบอกท่านว่า มีบัญชีที่โอนไหม ผมนึกถึงคุณมิ้มเฒ่าทันที ว่าเขาต้องอยากทำบุญด้วยการโอนแน่ แม่ชีหาอยู่นานกว่าจะเจอในหนังสือ ดังนี้ครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:39:59

ความคิดเห็นที่ 28 วัดนี้ไม่มีเสียงดัง มีแต่ป้าย ใครจะทำบุญอะไรก็ทำ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:40:38

ความคิดเห็นที่ 29 นำมาฝากครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:41:00

ความคิดเห็นที่ 30 พระครูเกษมธรรมทัต ท่านเจ้าอาวาสครับ มีรูปท่านอยู่เลยถ่ายมาฝากครับ ดูท่านมีเมตตามากนะครับน่าอนุโมทนา ยินดีกับท่านจริงๆครับ สร้างวัดที่เลิศอย่างนี้ได้ ขอกราบคารวะมนัสการ ด้วยความเคารพอย่างสูงครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:42:42

ความคิดเห็นที่ 31 จบทริปบุญนะครับ ส่วนวัดที่เป็นวัดโบราณนั้น  ผมก็ถ่ายมาจนหน้าดำเลย ไว้ผมมีแรงค่อยมาโพสต์นะครับบุญใดอันพึงมีขอให้มีแด่เพื่อนห้องศาสนาทุกท่านครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:44:00

ความคิดเห็นที่ 32 เป็นัวดที่สวยงามวัดหนึ่ง โดยเฉพาะโบราณสถาน จากคุณ : หัวใจถวายวัด เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:45:43

ความคิดเห็นที่ 33 ดูสวยงาม ร่มรื่นดีครับ อนุโมทนาครับพี่หมอ ทำบุญบ่อยมากกกกกกกกกกก ผมก็ขอแจมอนุโมทนาไปเรื่อย  อิ อิ จากคุณ : อินทรีย์คิ้วขาว เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:54:45

ความคิดเห็นที่ 34 พรุ่งนี้ไปทำบุญอีกสิครับ จากคุณ : จักรพรรดิสัมมาทิฐิ เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 22:57:12

ความคิดเห็นที่ 35 อนุโมทนาค่ะ น่าสนใจมากค่ะ จากคุณ : P'Mui เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 23:05:19

ความคิดเห็นที่ 36 ขอบคุณมากครับ   มีโอกาสจะลองไปดูครับ อนุโมทนาด้วยครับ  สาธุ สาธุ สาธุ จากคุณ : yariv_80 เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 23:10:59

ความคิดเห็นที่ 37 งดงามจับใจจริง ๆ จากคุณ : ชญาณัตถภัทร์ เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 23:28:27

ความคิดเห็นที่ 38 ขอบคุณและอนุโมทนาค่ะ คุณหมอเสื้อดำ แต่ใจขาวมากมาย จากคุณ : คุณยายน้องลิซ (momand lis) เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 23:30:46

ความคิดเห็นที่ 39 อนุโมทนาสาธุค่า... วัดนี้เคยไปแต่ส่วนวัดร้าง แต่ไม่ยักกะรู้ว่ามีวัดปัจจุบันด้วย มารู้ไม่กี่เดือนมานี้เองค่ะ.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 23:38:54

ความคิดเห็นที่ 40 อนุโมทนาบุญครับ วัดสวย ดูสงบมากครับ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 23:45:09

ความคิดเห็นที่ 41 สาธุ   อนุโมทนาบุญครับ จากคุณ : แก้วว่าง เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 52 23:52:38

ความคิดเห็นที่ 42 กราบอนุโมทนาด้วยครับ นายอี๊ด จากคุณ : อี๊ด (jira3518) เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 00:29:09

ความคิดเห็นที่ 43 อนุโมทนาค่ะ......คุณหมอจักรแก้ว [ใช่'พี่แก้ว หรือเปล่าคะ] จากคุณ : smoothly เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 00:51:18

ความคิดเห็นที่ 44 อนุโมทนา ครับ จากคุณ : ever rich เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 01:57:14

ความคิดเห็นที่ 45 เมื่อก่อนเราก็พาทัวร์ไปในส่วนที่เป็นวัดร้างบ่อยๆ ค่ะ ในเส้นทางนั้นจะมีกลุ่มวัดเก่าสมัยอโยธยา (ก่อนสร้างกรุงศรีอยุธยา) และสมัยอยุธยาเรียงต่อๆ กันไป เป็นเส้นทางหนึ่งที่นักท่องเที่ยวต่างชาติชอบมากค่ะ เพราะบรรยากาศดีกว่าในเกาะเมือง วัดเก่าๆ ในเส้นทางนั้น ก็มีวัดสมณโกฏฐาราม มีซากปรางค์แบบอยุธยาตอนต้น (เหลือแต่ฐาน) กับเจดีย์ทรงระฆังค่ะ ถัดไปคือวัดกุฎีดาว มีซากอาคารสองชั้นที่เรียกกันว่า "ตำหนักกำมะเลียน" ที่สมเด็จพระเจ้าบรมโกศทรงใช้ประทับแรมคราวเสด็จมาคุมงานบูรณะ เป็นของแปลกอย่างหนึ่ง ถือว่าเป็นตึกสองชั้นรุ่นแรกของไทยค่ะ (ที่วัดมเหยงคณ์ก็มีนะ) ตรงข้ามวัดกุฎีดาวก็คือวัดมเหยงคณ์ ห่างกันแค่ ๓๐๐ กว่าเมตร ส่วนข้างวัดกุฎีดาวคือวัดจักรวรรดิ มีเจดีย์ทรงระฆัง บูรณะแล้ว สัดส่วนงามมากๆ ค่ะ วัดมเหยงคณ์นี้สร้างสมัยสมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ ๒ (เจ้าสามพระยา) เมื่อพ.ศ.๑๙๘๑ แล้วก็สร้างเพื่อให้เป็นพระอารามหลวงฝ่ายอรัญวาสี คือ เป็นวัดป่ามาตั้งแต่สมัยนั้น การที่เจ้าอาวาสท่านปัจจุบันบูรณะส่วนที่ไม่ใช่เขตโบราณสถานขึ้นเป็นสำนักปฏิบัติธรรม นับเป็นการสืบทอดเจตนารมณ์ดั้งเดิมได้อย่างน่ายกย่องที่สุดค่ะ แต่พอรู้ว่าเป็นสถานที่ปฏิบัติธรรม เราก็เลยไม่ค่อยพาทัวร์ไปเส้นทางนี้อีก หรือจะพาเข้าไปก็เป็นกรุ๊ปเล็กๆ เพื่อไม่ให้รบกวนผู้ไปปฏิบัติธรรมที่นั่นน่ะค่ะ ถ้าคุณจักรแก้วไปดูในส่วนวัดร้าง จะเห็นฉนวนทางเดินสำหรับพระมหากษัตริย์และเจ้านายชั้นสูงในอดีตใช้เสด็จพระราชดำเนินเข้าวัด ซึ่งจะมีฉากกั้นสองด้านเห็นชัดเจนค่ะ ในบริเวณนี้ตอนกลางคืนเคยมีชื่อเสียงเรื่องผีดุมากเมื่อประมาณ ๒๐-๓๐ ปีมานี้ ฉนวนแบบนี้หาดูยากค่ะ เพราะที่วัดอื่นปกติเค้าสร้างกันชั่วคราวเวลามีการเสด็จฯ ไปบำเพ็ญพระราชกุศล พอเสร็จพิธีก็รื้อไป แต่ที่นี่สร้างกันไว้ถาวรเลย เพราะเสด็จบ่อยมากๆ ค่ะ ข้างวัดมเหยงคณ์ คือวัดช้าง มีเจดีย์ช้างล้อมเหมือนกันค่ะ รูปแบบโดยทั่วไปก็เหมือนกับวัดมเหยงคณ์มาก จนสันนิษฐานกันว่าสมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ ๒ อาจสร้างคู่กันเพื่อถวายเป็นพระราชกุศลแด่เจ้าอ้ายเจ้ายี่ พระเชษฐาทั้งสองที่ชนช้างแย่งราชสมบัติกันจนสิ้นพระชนม์ทั้งคู่ค่ะ ต่อจากวัดมเหยงคณ์และวัดช้างไปอีกนิดหน่อย ก็คือวัดสีกาสมุด มีซากเจดีย์กับโบสถ์แบบโรแมนติกมากค่ะ พวกช่างภาพจะชอบถ่ายรูปวัดนี้มาก แถวๆ นั้นยังมีวัดนางคำอีกวัดนึง แต่ไม่มีอะไรมากค่ะ สามารถผ่านไปได้ วัดสุดท้ายที่อยู่ในเส้นทางนี้ ก็ต่อจากวัดมเหยงคณ์ไปไม่ไกลเหมือนกันค่ะ คือวัดอโยธยา วัดนี้แหละค่ะเป็นวัดเก่าก่อนสร้างกรุงศรีอยุธยา บรรยากาศก็เดิมๆ พอสมควรค่ะ ถ้าคุณหมอจักรแก้วได้มีโอกาสกลับไปแถวนี้อีก แนะนำให้ไปนั่งที่วัดสีกาสมุดตอนโพล้เพล้ๆ อาจได้เห็นอะไรดีๆ ค่ะ เดี๋ยวเอาไว้คุณหมอจักรแก้วลงรูปเจดีย์ช้างล้อมเมื่อไหร่ แล้วค่อยเข้ามาคุยต่อว่าทำไมต้องเอาช้างมาล้อมเจดีย์นะคะ อ้อ...ชื่อวัดมเหยงคณ์ ว่ากันว่าตั้งชื่อตามมหิยังคณะในลังกาค่ะ แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 52 02:27:32 จากคุณ : หนอนดาวเรือง เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 02:25:09

ความคิดเห็นที่ 46 ^^^ไม่แน่ใจว่า ในวันนั้นผมจะได้พบคุณจักรแก้ว...หรือเปล่า ^^^ ...เพราะผมก็ไปเหมือนกันครับ(ช่วงเวลาก็ใกล้เคียงกัน).....เอาเสื้อไปขาย ***ทำไมคุณจักรแก้วไม่ถ่ายรูปโบสถ์มาบ้าง...ล่ะครับ... แหะๆๆๆ  ...  ล้อเล่น !!! >>>วัดนี้มีแต่โบสถ์เก่า...ซึ่งถูกอนุรักษ์เป็นโบราณสถานห้ามบูรณปฏิสังขร .......ปัจจุบันสภาพ...ไม่เหมาะแก่การประกอบสังฆกรรม ****กำลังจะสร้างโบถส์ใหม่...ครับ**** ขณะนี้ออกแบบเสร็จแล้ว ... บริเวณที่จะสร้าง คือ ถ้าคุณจักรแก้วยืนหันหลังให้ถ้ำ , สระ-ศาลากลางน้ำ อยู่ด้านขวามือ , สวนป่าอยู่ด้านหน้า....มองตรงไปเลยจากบริเวณสวนป่าที่ผู้ปฏิบัติธรรมเดินจงกลม นั่งสมาธิกันอยู่นั่นแหละ คือ สถานที่จะก่อสร้างโบสถ์ใหม่ ****รายได้จากการขายเสื้อ****สมทบทุนสร้างโบสถ์ และแบ่งส่วนหนึ่งไปสร้างกุฏิสำหรับให้คนเข้าพักในระหว่างเข้าปฏิบัติวิปัสสานากรรมฐานที่วัด >>เสื้อ...ปัก-พิมพ์...คติธรรม ลายมือ+ลายเซ็น ของหลวงพ่อสุรศักดิ์ เขมรํสี --ผลิต-จำหน่ายโดย...คณะนักศึกษาพระอภิธรรมทางไปรษณีย์..... ของมูลนิธิเผยแผ่พระสัทธรรม ***วันที่ 4 ตุลาคม*** วันออกพรรษา .... จะเอาไปขายอีก >>>รูป ลพ. สุรศักดิ์ เข้าใจถ่ายมาจากห้องธุรการ...ใช่มั๊ยครับ .....เยี่ยมเลย....เพราะขณะอยู่ที่วัดเพื่อนผมคนหนึ่ง....บอกว่า....อยากได้รูปนี้จัง....ผมเลยCOPY จากกระทู้นี้ไปให้เสียเลย ขอบคุณครับ... ****ขออนุโมทนาบุญกุศลในครังนี้...ด้วยครับ**** แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 52 03:41:06 แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 52 03:36:42 จากคุณ : Eikewsang เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 03:18:12

ความคิดเห็นที่ 47 บอกบุญ ... วัดมเหยงคณ์ กำหนดทอดกฐินวันอาทิตย์ที่ 1 พฤศจิกายน 2552 จากคุณ : Eikewsang เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 03:37:58

ความคิดเห็นที่ 48 คุณหนอนดาวเรือง แต่พอรู้ว่าเป็นสถานที่ปฏิบัติธรรม เราก็เลยไม่ค่อยพาทัวร์ไปเส้นทางนี้อีก หรือจะพาเข้าไปก็เป็นกรุ๊ปเล็กๆ เพื่อไม่ให้รบกวนผู้ไปปฏิบัติธรรมที่นั่นน่ะค่ะ ไปได้นะครับ มันแยกกันห่างมากเลยครับ ไม่รบกวนนะครับ จะไปเมื่อไรบอกนะครับ ผมจะได้ความรู้เนียนไปด้วย ครับ คุณ Eikewsang  รูปจากห้องธุรการ ซีดกว่านี้ แต่ถ่ายออกมา แล้วดูสวยกว่ามาก แม้แต่แม่ชียังงงๆ เลยครับ รูปนี้ผมไม่ได้ปรับสีแต่อย่างใดเลย แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 52 08:06:56 จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:05:04

ความคิดเห็นที่ 49 วัดมเหยงคณ์นี้สร้างสมัยสมเด็จพระบรมราชาธิราชที่ ๒ (เจ้าสามพระยา) เมื่อพ.ศ.๑๙๘๑ แล้วก็สร้างเพื่อให้เป็นพระอารามหลวงฝ่ายอรัญวาสี คือ เป็นวัดป่ามาตั้งแต่สมัยนั้น การที่เจ้าอาวาสท่านปัจจุบันบูรณะส่วนที่ไม่ใช่เขตโบราณสถานขึ้นเป็นสำนักปฏิบัติธรรม นับเป็นการสืบทอดเจตนารมณ์ดั้งเดิมได้อย่างน่ายกย่องที่สุดค่ะ ถ้าคุณจักรแก้วไปดูในส่วนวัดร้าง จะเห็นฉนวนทางเดินสำหรับพระมหากษัตริย์และเจ้านายชั้นสูงในอดีตใช้เสด็จพระราชดำเนินเข้าวัด ซึ่งจะมีฉากกั้นสองด้านเห็นชัดเจนค่ะ ในบริเวณนี้ตอนกลางคืนเคยมีชื่อเสียงเรื่องผีดุมากเมื่อประมาณ ๒๐-๓๐ ปีมานี้ หนอนดาวเรือง ฉนวนแบบนี้หาดูยากค่ะ เพราะที่วัดอื่นปกติเค้าสร้างกันชั่วคราวเวลามีการเสด็จฯ ไปบำเพ็ญพระราชกุศล พอเสร็จพิธีก็รื้อไป แต่ที่นี่สร้างกันไว้ถาวรเลย เพราะเสด็จบ่อยมากๆ ค่ะ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:08:23

ความคิดเห็นที่ 50 พอเข้ามา ก็มืด ร่มเย็นขึ้นมาทันที เพราะมีร่มเงาหนะ เอ หรือว่า ผีดุ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:09:03

ความคิดเห็นที่ 51 ออกมาเจออย่างนี้ครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:09:28

ความคิดเห็นที่ 52 ข้างบนงามมากครับ แบบศิลปนะครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:10:38

ความคิดเห็นที่ 53 พอดีมีกลุ่มนี้มา เป็นผู้หลักผู้ใหญ่นะครับ  ผมถ่ายรูปมาเพื่อจะได้เห็นขนาดครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:12:10

ความคิดเห็นที่ 54 หน้าตักพระที่หักเหลืออยู่ เจ้าหน้าที่แนะนำให้ท่านนำศรีษะไปแตะขอบารมีครับ คนไทยนิยมทำแบบนี้ ดูดีนะครับ พอเขาไป ผมก็เนียนทำตาม ทันทีครับ แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 52 08:30:05 จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:12:38

ความคิดเห็นที่ 55 เขาไปกันต่อและ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:12:57

ความคิดเห็นที่ 56 ผมก็โดดออกมานอกโบสถ์ สำรวจทุกตารางวา จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:13:21

ความคิดเห็นที่ 57 จากด้านหลัง จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:13:44

ความคิดเห็นที่ 58 มองออกมาเห็นเจดีย์ช้างล้อม จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:14:19

ความคิดเห็นที่ 59 ความจริงด้านหน้าเขาคืออีกด้าน มีป้ายด้วยครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:18:14

ความคิดเห็นที่ 60 """ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:18:44

ความคิดเห็นที่ 61 จำไม่ได้ว่า เจดีย์ประธานที่เป็นช้างล้อมหรือเปล่าน่าจะใช่นะครับ มียอดเจดีย์ตกหักข้างบน สูงกว่าตัวคนอีกนะครับ ในหนังสือเขาว่า คนนิยมเอาศีรษะไปแตะขอบารมี แปลกดีนะครับ คุณว่า ผมจะทำมั๊ย ตอบ   ไม่พลาดอยู่แล้ว แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 52 08:31:44 จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:21:06

ความคิดเห็นที่ 62 เดินรอบช้าง มองไป เอ๊ะช้างจริงนี่นา ถึงกับมึนไปเลย มาจากไหนน่ะ วัดมงคลบพิตร ก็อยู่ ฮ้างห่าง ดูดีๆสิครับ เห็นช้างจริงมั้ยครับ ( ไหนหน่ะช้าง ) แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 52 08:32:49 จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:21:48

ความคิดเห็นที่ 63 นี่ไงช้าง สงสัยเดินออกมาจากเจดีย์ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:22:52

ความคิดเห็นที่ 64 ความสวยงาม ไม่อาจบรรยายครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:23:24

ความคิดเห็นที่ 65 """ แก้ไขเมื่อ 13 ก.ย. 52 08:24:14 จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:23:52

ความคิดเห็นที่ 66 : จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:24:39

ความคิดเห็นที่ 67 """ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:25:09

ความคิดเห็นที่ 68 """"" จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:25:34

ความคิดเห็นที่ 69 เวลามีคนทำให้เทียบขนาด เห็นความยิ่งใหญ่ครับภาพสุดท้ายในวัด ลองย้อนกลับไปดู ที่พื้นจะไม่มีใบไม้เลยครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:26:19

ความคิดเห็นที่ 70 ผมออกมานอกวัดแล้วครับ ด้วยประตูข้างอันนี้ครับ จากกระทู้นี้ สักครู่ลูกชายผมจะพาคณะไปวัดนี้บ้างแล้วครับ ส่วนผมต้องแยกไปทำงานอีกสองจ๊อบ สงสัยวันนี้จะไม่ได้แวะวัด ขอให้ทุกคนมีความสุขเจริญในธรรมมากๆนะครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:27:55

ความคิดเห็นที่ 71 อนุโมทนาบุญครับ จากคุณ : aungpungman เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:28:27

ความคิดเห็นที่ 72 วัดที่อยุธยา ส่วนมากจะเป็นศาสนสถาน โบราณสถาณ สำหรับการท่องเที่ยว และไหว้พระประธานที่สำคัญ วัดนี้มีสถานที่ปฏิบัติธรรม ที่มีผู้ไปปฏิบัติ ความร่มรื่นของธรรมสถาน ในแวดล้อมของโบราณสถาน  ต้องบอกเลยว่าทึ่งจริงๆ จากคุณ : ปันน้ำใจ เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 08:45:22

ความคิดเห็นที่ 73 แสดงถึงความเจริญรุ่งเรืองในทางศาสนา ในการใช้ชีวิตของผู้คนในสมัยนั้น อย่างมากมาย จาก #48 หากเป็นการบันทึกภาพผ่านกล้องประเภทกล้องคอมแพค ซอฟท์แวร์ในตัวกล้อง จะจัดการเกี่ยวกับภาพ ( หลาย ๆ อย่าง ) ให้โดยอัตโนมัติ  ครับ จากคุณ : wfuiunf เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 10:39:27

ความคิดเห็นที่ 74 เห็นแล้วนึกถึง  ครั้งนึง  เมื่อปีก่อนเคยไปปฏิบัติธรรมที่นี่ค่ะ   (ตอนป่วยใหม่)  เลยตั้งจิตอธิษฐานไว้ว่า  ถ้าหายป่วยเมื่อไหร่จะมาอีก   เพราะชอบมากๆ  ก็เหมือนที่คุณจักรแก้วบรรยายล่ะคะ  คือ มันสงบ ร่มเย็นจัง  ประทับใจค่ะ จากคุณ : yadadan เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 11:47:17

ความคิดเห็นที่ 75 ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆที่มีมาฝากค่ะ จากคุณ : แต้วสุดา เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 13:27:20

ความคิดเห็นที่ 76 ที่นี่ร่มรื่นค่ะ  เงียบสงบ    แล้วพระครูเกษมธรรมทัต ท่านเจ้าอาวาส ท่านก็ใจดีมีเมตตา    มีอะไรที่น่าอัศจจรย์อีกเยอะค่ะ  คุณแม่ท่านชอบเล่าให้ฟังอยู่เสมอๆ   อนุโมทนาบุญ คุณจักรแก้วที่นำรูปภาพมาเผยแพร่นะคะ จากคุณ : JOYSA เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 15:02:16

ความคิดเห็นที่ 77 รูปหลวงพ่ออีกรูปค่ะ ตอนท่านมาที่บ้านแม่ใหญ่   คุณแม่ได้ถวายบ้านทรงไทยให้กับทางวัดมเหยงค์ จากคุณ : JOYSA เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 15:06:18

ความคิดเห็นที่ 78 อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ จากคุณ : ไข่หวานน้อย เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 15:17:42

ความคิดเห็นที่ 79 ต้องขอขอบคุณคุณจักรแก้วมากค่ะ  ที่กรุณานำเลขบัญชีของวัดมเหยงคณ์มาบอกบุญ  กำลังต้องการอยู่พอดีเลยค่ะ เป็นวัดที่ร่มรื่นมากเลยนะคะ  ขออนุโมทนาด้วยนะคะ จากคุณ : you4lucky เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 15:55:59

ความคิดเห็นที่ 80 อนุโมทนาครับ จากคุณ : Pee Kay เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 16:30:32

ความคิดเห็นที่ 81 อิ่มตา อิ่มใจ อิ่มบุญ ชอบจังเลยค่ะ วัดแบบนี้ .... ได้กลิ่นไออารยธรรมเก่าๆ ที่เคยเจริญรุ่งเรืองในสมัยก่อน  ยังคงสวยงาม ...เสมอ อนุโมทนาค่ะ จากคุณ : ธารน้ำรัก เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 20:56:28

ความคิดเห็นที่ 82 อนุโมทนา และขอบคุณคุณหมอมากครับ สำหรับภาพและเรื่องราวดีๆ จากคุณ : ดาบส เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 22:22:31

ความคิดเห็นที่ 83 อนุโมทนาครับ....สาธุ สาธุ จากคุณ : Look for a star (Look for a star) เขียนเมื่อ : 13 ก.ย. 52 23:50:00

ความคิดเห็นที่ 84 อนุโมทนา สาธุ จากคุณ : amtee เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 52 17:31:56

ความคิดเห็นที่ 85 -- เคยแต่ฟังธรรม จากท่านท่านเคเบิลทีวี ท่านเทศน์ตรง เกี่ยวกับการวิปัสสนา สาธุท่านจักรแก้วด้วยครับ จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 14 ก.ย. 52 19:24:57

ความคิดเห็นที่ 86 อนุโมทนา ครับ _/|\_ จากคุณ : จิตสิกขา เขียนเมื่อ : 15 ก.ย. 52 16:28:30

ความคิดเห็นที่ 87 ขอขอบคุณครับ กำลัง จัดทริป ไหว้พระ กรุงเก่าอยู่ อย่างนี้ต้องไม่พลาดแน่ ทริปนี้จะทำให้เพื่อนๆได้ไหว้พระ และทึ้งกับความงดงามและความสงบทางใจด้วย อนุโมทนา สาธุ ครับ จากคุณ : หล่อรวยโสด เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 52 19:06:52

ความคิดเห็นที่ 88 วัดนี้สวยงาม สงบ และร่มรื่น มหัศจรรย์มากครับ และธรรมะของพระพุทธองค์ ที่พระอาจารย์ พระครูเกษมธรรมทัต นำมาถ่ายทอดต่อให้เราศึกษานี่สิ ยิ่งมหัศจรรย์ยิ่งกว่า เหนือคำบรรยายใดๆ ง่ายๆ ตรงไปตรงมา และปฏิบัติตามได้ ขออนุญาตท่านเจ้าของกระทู้ นำธรรมะของพระอาจารย์ท่าน ซึ่งไปบรรยายที่ ยุวพุทธิกสมาคมแห่งประเทศไทย บางแค ลงมาให้อ่านกันนะครับ เชิญอ่านพระครูเกษมธรรมทัต เรื่อง "ศิลปะแห่งการดับทุกข์" สอนวิปัสสนาและกล่าวถึงจิตผู้รู้ ที่ยุวพุทธฯ31พค.52 เชิญอ่านตอนที่ 1 ครับ (และจะค่อยทะยอยลงจนครบครับ) นมัสสุ รัตนะตะยะสะ ขอถวายความนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย ขอความผาสุกความเจริญในธรรมจงมีแก่ญาติสัมมาปฏิบัติธรรมทั้งหลาย ต่อไปนี้ก็จะได้ปรารภธรรมะอันเป็นหลักธรรมคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อความรู้ความเข้าในการที่จะน้อมนำไปประพฤติปฏิบัติของตนเอง ให้เป็นไปที่ถูกต้อง ตรงทางตรงธรรมยิ่งขึ้น เพื่อมุ่งสู่เป้าหมายอันสูงสุดคือวิมุต ความหลุดพ้น จากอาสวะกิเลส เข้าถึงมรรคผลนิพพาน นั้นเป็นความหมายของ พระพุทธศาสนา ถ้าเรายังไม่ถึงซึ่งวิมุตหลุดพ้นจากอาสวะกิเลส เรายังมีกิเลส เข้าสู่สมองอยู่ ใจเราก็จะต้องมีทุกข์ แล้วยังต้องก่อกรรมทำกรรม ซึ่งก็จะต้องมีวิบาก มีผลเป็นไปในวัฏสงสาร การเวียนว่ายตายเกิดต่างๆ ชีวิตของเราต้องมีความทุกข์ จากความเกิดก็เป็นทุกข์แล้ว พระพุทธองค์ได้ตรัสว่าชาติปิทุกขา แม้การเกิดก็เป็นทุกข์ ชราปิทุกขา แม้ความแก่ก็เป็นทุกข์ มรณังปิทุกขา แม้ความตายก็เป็นทุกข์ โสกะปะริเทวะ ทุกขะโทมะนัสสะ อุปายาสาปิทุกขา แม้ความโศก ความร่ำไรรำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ ความคับแค้นใจก็เป็นทุกข์ อัปปิเยหิ สัมปโยโขทุกโข ความประสบกับสิ่งที่ไม่เป็นที่รักที่พอใจก็เป็นทุกข์ ปิเยหิวิปโยทุกโข ความพลัดพรากจากสิ่งที่รักที่พอใจก็เป็นทุกข์ ยัมปิยังระละพะติ ยัมปิทุกขัง มีความปรารถสิ่งใดไม่ได้สิ่งนั้น นั่นก็เป็นทุกข์ สังกิจเตนะปันนะจุปาทาทุกขัง ว่าโดยย่ออุปทานขันธ์ทั้ง ๕ เป็นตัวทุกข์ และตัวทุกข์ทั้งหลายอยู่กับเราเป็นไปอย่างไม่จบสิ้น ในอดีตเราก็ทุกข์มามาก ก็ลองคิดดูว่าพระพุทธเจ้าตรัสว่า ถ้าสามารถรวบรวม น้ำตาของแต่ละคนไว้ได้ จะมากกว่าน้ำในมหาสมุทร นั้นแสดงว่าเราเกิด ตาย ตาย เกิดมามาก ชาติหนึ่งแม้จะร้องไห้ทุกวัน น้ำตาก็คงได้ไม่ถึงโอ่งแล้วกี่โอ่ง ถึงจะได้เท่าน้ำในมหาสมุทร แสดงถึงภพชาติ การเวียนว่ายตายเกิดผ่านเวลามามาก เลือดที่หลั่งไหลจากลำคอที่ถูกตัดศีรษะ เคยเป็นโจรบ้าง เคยถูกประหารชีวิต เคยเป็นสัตว์เดรฉานถูกตัดคอ เลือดที่หลั่งไหลออกมานี่ มากกว่าน้ำในมหาสมุทร เพื่อตรัสว่าอุปมาถึงการนำกิ่งไม้ใบไม้ในชมพูทวีป เอามามัดมาตัดเป็นชิ้นๆ  ท่อนๆ ยาวท่อนละ ๔ นิ้วๆ เอามาสมมุติว่าท่อนนี้ก็มารดาในอดีต ท่อนนี้มารดาอีกชาติหนึ่ง ท่อนนี้มารดาอีกชาติ กิ่งไม้ใบไม้ที่เอามาสมมุติมันหมดไปก่อน แต่ภพชาตินั้นยัง ไม่หมด ชีวิตเราระหกระเหินจนมาถึงปัจจุบันนี้ และยังมีต่อไปในภายภาคหน้า ถ้าหากเรายังไม่สามารถทำลายกิเลสให้หมดจากจิตใจได้ เรายังต้องมีกรรม ทำกรรม ต้องเวียนเกิดเวียนตายไม่จบสิ้น ดังนั้นเมื่อเรามีความสังเวชสลดใจกับภัยกับชีวิตในสังสารวัฏ มองเห็นทุกข์เห็นโทษ แล้วจะได้น้อมนำตนเองออกจากทุกข์ ด้วยการปฏิบัติธรรมะคำสอนตามที่พระองค์ ทรงตรัสไว้ แล้วน้อมนำปฏิบัติ เพราะพระพุทธศาสนาสอนไว้แล้ว พระพุทธเจ้าสอน บอกวิธีการปฏิบัติ ว่าจะออกอย่างไรจึงจะออกจากทุกข์ บอกให้รู้ว่าอะไรเป็นทุกข์ อะไรเป็นเหตุให้เกิดทุกข์ อะไรเป็นความดับทุกข์ อะไรเป็นข้อปฏิบัติ ถึงความดับทุกข์ บอกไว้ให้หมด ด้วยปัญญาของพระพุทธเจ้าที่ทรงตรัสรู้ และพระองค์มีสัตญาณ ญาณที่รู้ในอริยสัจความจริง ๔ ประการ ว่าความทุกข์เป็นอย่างนี้ๆ เหตุที่เกิดทุกข์ เป็นอย่างนี้ๆ ความดับทุกข์ก็เป็นอย่างนี้ ข้อดับทุกข์ก็เป็นอย่างนี้ เราก็อาศัยสัพปัญญา อาศัยปัญญา ปรีชาญาณของพระพุทธองค์ อาศัยพระกรุณาธิคุณ ของพระองค์ เราก็น้อมนำคำสอนมาใส่ตนเอง พระองค์ได้ชี้ว่าทุกข์ ดังที่กล่าวไว้แล้ว การเกิด แก่ เจ็บ ตาย การพลัดพราก ทั้งหลายเป็นต้น ซึ่งสรุปย่อลงมาว่า ได้แก่ อุปาทานและขันธ์ โดยว่าสภาวะ อุปาทานขันธ์นั้นก็คือรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ที่อุปาทานเข้าไปยึดมั่นเอาเป็นตัวตน ตัวของเราย่อแล้วคือรูปกับนาม พระพุทธองค์ได้มีปัญญาญาณ อีกอย่างก็คือ จิตญาณ ปัญญาหยั่งรู้ถึงกิจถึงหน้าที่ ว่าจะทำอย่างไรต่อทุกข์ จะกระทำอย่างไรต่อเหตุให้เกิดทุกข์ จะกระทำอย่างไร ต่อความดับทุกข์ จะกระทำอย่างไรถึงข้อปฏิบัติต่อความดับทุกข์ รู้กิจรู้หน้าที่ด้วย กิจหรือหน้าที่ๆ จะกระทำต่อทุกข์ พระองค์ก็รู้ว่ามีปัญญากิจ คือการรอบรู้ คือการ กำหนดรู้ ทุกข์คือการกำหนดรู้ ญาตปริญญา รู้จักทุกข์อย่างท่องแท้ แล้วถึงมีปริญญา การกำหนดรู้ทุกข์ขั้นพิจารณา จนถึงกำหนดรู้ทุกข์ขั้นปหานปริญญา สามารถประหาร อนุสัยกิเลสได้ ดังนั้นทุกข์จะต้องรู้ เราฟังคำสอนก็ต้องเข้าใจ มิฉะนั้นเราปฏิบัติผิด ทุกข์ พระพุทธองค์ ให้กำหนดรู้ แต่เราจะพยายามไปละ พยายามประหารทุกข์ รูปนาม เช่น รูปที่ประกอบว่า เป็นสรีระร่างกาย มันต้องมีทุกขเวทนา ความปวด ความเมื่อย ความเจ็บ ความไม่สบาย นั่งกรรมฐานอยู่นิ่งๆ มันก็ปวดขา ปวดไหล่ ถ้าหากว่าเราไม่เข้าใจ เราก็จะบังคับให้มัน หายปวด มีการที่จะทำลาย เท่ากับทำลายทุกข์ แต่พระพุทธเจ้าสอนว่า ทุกข์นี้ให้กำหนดรู้ ไม่ได้ให้ไปทำลาย สิ่งที่จะให้ทำลายก็คือ เหตุให้เกิดทุกข์ ได้แก่ สมุทัย เหตุให้เกิดทุกข์ พระองค์มีปรีชาญาน มีสัตญาน  รู้ว่าเหตุให้เกิดทุกข์นั้นก็คือตัณหา ความทยานอยากใน กามคุณ ความติดใจในเสียง ในกลิ่น รส สัมผัส น่าปรารถนา อันนี้เป็นเหตุให้เกิดทุกข์ขึ้น ภวตัณหา ความทยานอยากในความมีความเป็น หรือความอยากในสัตตะทิฐิ สัตตะทิฐิ เป็นความเห็นผิดคือเห็นว่าเที่ยง คือบุคคลที่เห็นว่าชีวิตนี้มีตัวมีตน เป็นตัวเราเป็นตัวตน ของเรา แล้วเมื่อสิ้นชีวิตตัวตนก็ไม่ตาย ก็จะจากไปแสวงหาใหม่ที่เกิดใหม่ ถือได้ว่ายึด วิญญาณเป็นตัวเรา เป็นตัวตนของเรา แล้วก็เห็นว่าวิญญาณนี้เที่ยงอยู่ ร่างกายสิ้นลม หายใจ แต่ตัวเราตัวตนของเรานี้ออกจากร่างแล้วก็เกิดใหม่ เป็นสิ่งที่ไม่ตาย นี่เป็นสัตตะทิฐิ แล้วก็มีความยินดีอยากพอใจ อยากมีอยากได้เป็น ภาวะตัณหา ส่วนวิภวตัณหาคือ ความทยานอยากในความไม่มีไม่เป็น คนบางคนก็มีความเห็นผิด มี อุจเฉททิฐิ คือมีความเห็นว่าขาดสูญ เห็นว่าชีวิตนี้มีตัวมีตนจริง คือตัวตนของเราเมื่อสิ้น ชีวิตแล้ว ตัวตนก็ขาดสูญไปอย่างนี้เป็นอุจเฉททิฐิ เป็นความเห็นผิด แล้วมีความทยาน อยากในความขาดสูญนั้น ความไม่มีไม่เป็น เป็นวิภาวะตัณหามาอีก ฉะนั้นตัณหาทั้ง ๓ ประการนี้เป็นตัวสร้างภพชาติ เป็นตัวก่อให้เกิดทุกข์ พระพุทธเจ้ามีกิจจาญาณต่อสมุทัย ก็คือการต้องประหารกิจ ทำหน้าที่ประหารคือละตัณหา คือทำกิจให้ถูกคือกำหนดรู้ทุกข์ ละเหตุให้เกิดทุกข์ด้วย ถ้าไม่คอยระวังเราจะเป็นการเจริญ ตัณหาได้ เช่นมันไม่สบายก็อยากจะหาย มันปวดก็อยากจะให้หาย ขณะที่มันปวด จะ ประหารให้หาย เท่ากับไปเจริญตัณหา เพราะตัวอยาก อยากจะหายปวดหายเจ็บ เลยกลาย เป็นละทุกข์ ทำลายทุกข์ เจริญตัณหา เป็นการเจริญตัณหาที่ผิด พระพุทธเจ้าตรัสไว้ กำหนดรู้ทุกข์และเหตุให้เกิดทุกข์ เพราะหากเราปฏิบัติให้ถูกต้อง รู้ทุกข์ เป็นอย่างไร ที่ไม่ให้เจริญตัณหา ไม่ให้เจริญขึ้น ก็ต้องกำหนดรู้ทุกข์สักแต่ว่าทุกข์ สักแต่ว่า รู้ ไม่เข้าไปยึดว่าจะต้องให้มันหาย ยึดว่าจะต้องให้มันเป็นอย่างนั้น เช่นเดียวกันเวลาที่เรา มีความฟุ้ง เกิดขึ้นมีความไม่สบายใจเกิดขึ้น สภาพธรรมเหล่านี้ก็เป็นองค์ธรรมทุกข์ เพราะทุกข์มีองค์ธรรมก็คือ รูปนาม ความฟุ้งซ่าน ความไม่สบายใจ ก็เป็นนามธรรม เมื่อเกิดความไม่สบายใจ ถ้าเรากำหนดรู้ความไม่สบายใจ ด้วยการพยายามทำให้หายฟุ้ง บังคับให้หายฟุ้งไม่ได้ทำกิจให้ถูก พระพุทธเจ้าตรัสว่ากำหนดรู้ทุกข์ ไม่ใช่ไปทำลาย ฉะนั้น มันฟุ้งก็ให้มันฟุ้ง ถ้าเรากำหนดได้ว่าอะไร ก็เท่ากับเราวางใจไม่ให้เกิดตัณหา ถ้าใจมีความ อยากจะหายฟุ้ง ไม่อยากให้ฟุ้ง ต้องการความสบาย ความสงบ ขณะนั้นจะมีการเจริญ ตัณหาไปด้วย นี่เป็นสิ่งที่เราทำจิตผิด ผลของเราก็จะผิดไปด้วย เวลาเรากำหนดรู้ว่าฟุ้ง อยากจะหายฟุ้งถ้ามันไม่หายฟุ้ง อะไรจะเกิดขึ้น มันก็จะเดือด วุ่นวายใจ เดือดมากขึ้น มัน เป็นอย่างนั้น หรือเวลาคิด ใจมันนึกคิดขึ้นมา ใจมันก็เป็นนามธรรม เป็นองค์ธรรมของ ทุกข์ เมื่อความทุกข์เกิดขึ้น คือความคิดเกิดขึ้นก็กำหนดรู้ กำหนดรู้อย่างไรถึงจะถูกต้อง ถ้าเรากำหนดรู้ความคิด ด้วยการบังคับให้หยุดคิด เท่ากับเราเจริญตัณหา ตัวอย่างเช่น อยากให้หายคิด อยากให้สงบ ฉะนั้นมันก็เลยทำกิจไม่ถูก เมื่อไปอยากจะให้มันหยุดคิด มัน ไม่หยุดคิดเกิดอะไรขึ้น มันก็ยิ่งเดือดดาลในใจ วุ่นวายใจ ฉะนั้นถ้าเราทำกิจให้ถูก ความคิดเกิดขึ้นก็กำหนดความคิด สักแต่ว่าคิด ไม่ได้ไปบังคับ จะ คิดก็คิดไป เมื่อกำหนดรู้คิดสักแต่ว่าคิด ก็เท่ากับระวังตัณหาไม่ให้เกิดขึ้น เท่ากับละตัณหา ไปในตัว  อันนี้ผู้ปฏิบัติต้องระมัดระวัง  ฉะนั้นสภาวะทุกข์คือรูปนามต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการ เห็น การได้ยินเป็นสภาวะทุกข์ การรู้กลิ่น การรู้รส การนึกคิด การสัมผัส เป็นทุกข์ต้อง กำหนดรู้ แต่ว่าให้รู้สักแต่ว่ารู้ กำหนดการเห็นก็สักแต่ว่าเห็น ดังนั้นคำสอนของพระพุทธเจ้าบางครั้งสอนเพียงสั้นๆว่าเห็นสักแต่ว่าเห็นสอนท่านพาหิยะ เห็นสักแต่ว่าเห็น ได้ยินสักแต่ว่าได้ยิน ทราบรู้ว่าทราบ รู้เห็นว่ารู้ แค่นั้นท่านก็บรรลุเป็นพระ อรหันต์ ฉะนั้นกำหนดรู้สักแต่ว่าเห็น เป็นการละตัณหาไปในตัว ไม่ให้ตัณหาเกิด ไม่ให้มี อวิชชา ฉะนั้นในสติปัฏฐานทุกข้อพระพุทธเจ้าจึงแสดงไว้ทุกข้อว่า ต้องละอวิชชา และโทมนัส ทุกอย่างในโลก ไม่ว่าการพิจารณากายในกาย มีความเพียร มีสติ มีสัมปชัญญะ กำจัด อวิชชาและโทมนัส พิจารณาเวทนาในเวทนา มีความเพียรมีสติ มีสัมปชัญญะ พึงกำจัด อวิชชาและโทมนัส มีสติพิจารณาจิตในจิตอยู่เนืองๆ มีความเพียรเพ่งเผากิเลส มีสติมี สัมปชัญญะ พึงกำจัดอวิชชาและโทมนัส พิจารณาธรรมในธรรมอยู่เนืองๆ มีความเพียรเพ่ง เผากิเลส มีสติสัมปชัญญะ พึงกำจัดอวิชชา และโทมนัส โลกคืออะไร ก็คือกาย เวทนา จิต ธรรม ที่สติเข้าไปรับรู้ เข้าไปกำจัดอวิชชาและโทมนัส ขณะที่เจริญสติอยู่ กำหนดกาย เวทนา จิต ธรรมอยู่ ให้ละความยินดีทั้งหลาย ท่านบอกให้กำจัดความยินดีทั้งหลาย จากคุณ : kaveebsc เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 20:23:36

ความคิดเห็นที่ 89 ตอน สอง ครับ อวิชชาคือความยินดีก็หมายถึงว่า ความอยาก อยากจะให้ได้อย่างนั้น อยากจะได้อย่างนี้ เพื่อให้สงบ ยินร้ายคือตัวปฏิเสธไม่เอา ฟุ้งไม่เอา ปวดไม่เอา ทุกข์ไม่เอา ตัวไม่เอา ไม่ต้องการก็เหมือนไม่อยากให้มี ไม่อยากเอา อยากให้มันหมดไป แล้วกลายเป็นตัณหา เพราะฉะนั้น ท่านจึงบอกให้ละ เวลาที่มีสติระลึกรู้กาย เวทนา  จิต ธรรม ให้ละ ความยินดีทั้งหลาย คือการกำหนดรู้ทุกข์ คือกาย เวทนา จิต ธรรม ก็คือทุกข์นั่นแหละ เป็นทุกข์ รูปนาม อุปาทาน ขันธ์  รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ รูปมีอะไรบ้าง สิ่งที่ปรากฏทางตาคือสีเป็นรูป ทางหูก็เสียงก็เป็นรูป กลิ่นเป็นรูป รสเป็นรูป  เย็นร้อนอ่อนแข็งหย่อนตึง ก็เป็นรูป ทางปริญญาคือการกำหนดรู้ กำหนดรู้รูปนามให้เห็นตามความ เป็นจริง ทางหูจมูกลิ้นทางประสาททั้ง ๕ ประสาทตา ประสาทหู ประสาทจมูก ประสาทลิ้น ประสาทกาย สิ่งที่มาประกอบทางสรีระร่างกาย มาเป็นรูปธรรม เวทนาความรู้สึกเสวยอารมณ์เป็นทุกข์ เฉยๆก็เป็นทุกข์ ฉะนั้นสบายกายสบายใจก็ยังเป็นทุกข์ เพราะอะไร เพราะว่ามันก็มีการ เปลี่ยนแปลงอยู่ในสภาพนั้น การปฏิบัติที่จะให้รู้ทุกข์แล้วเห็นตามความ เป็นจริงได้ เห็นว่าทุกข์ในภาวะรูปธรรม นามธรรม มันมีความเปลี่ยนแปลง มีความเกิด มีความดับ มีสภาพที่บังคับไม่ได้ เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ความจำได้หมายรู้เป็นสัญญา ความปรุงแต่งในจิต สงสัย พอใจไม่พอใจ เป็นสังขาร  ก็ขึ้นมาในจิตใจ ก็ต้องกำหนดรู้ ถ้าไม่กำหนดรู้ พอปรุงแต่งขึ้นมาก็เห็นรูป มีชื่อ ความหมายเรื่องราวต่างๆ มีการเกิดกิเลสต่างๆ ทำให้เศร้าโศก ทำให้วุ่นวาย ก็เกิดเป็นทุกข์ขึ้นมาในใจ มาจากการที่ปล่อย ให้ใจนึกคิดปรุงแต่ง โดยการขาดสติสัมปชัญญะ ถ้าเรามาฝึกการเจริญสติสัมปชัญญะ กำหนดรู้ทุกข์ กำหนดนามธรรมตัวสัญญา ที่เกิดขึ้น ตัวสังขารที่ปรุงแต่งใจ ตัววิญญาณที่ปรากฏ จะได้เห็นแจ่มแจ้งตาม ความเป็นจริง วิญญาณคือสภาพรู้อารมณ์ วิญญาณทางตาคือเห็น วิญญาณ ทางหูคือได้ยิน วิญญาณทางจมูกคือได้กลิ่น วิญญาณทางลิ้นคือรู้รส วิญญาณ กายคือรู้สึก อัตภาพที่รู้สึกเย็น ร้อน อ่อนแข็ง หย่อนตึง วิญญาณทางใจคือการ รับรู้รับรู้เรื่องราว เหล่านี้เป็นต้น จะต้องกำหนดรู้ธรรม ปริญญา คือการรับรู้ เราฟังอย่างนี้เราก็ได้ความรู้จากการฟัง ไม่ใช่ว่ารู้จากการจำ เราจำได้ว่ารูปนาม ที่เป็นทุกข์มีอะไรบ้าง แต่ว่ายังไม่รู้จัก เราจะรู้จักก็ต้องลงมือปฏิบัติ คือ การกำหนด การเจริญสติเข้าไปเจอจริงๆ กายไปเจอสภาวะความรู้สึก เย็น ร้อน อ่อนแข็ง หย่อนตึง สบาย ไม่สบาย  อันนี้เป็นสภาวะที่เป็นทุกข์ เพราะว่าเขามีสภาพที่มี การเปลี่ยนแปลง ถ้ามีสติ ระลึกรู้บ่อยๆ ก็จะมีปัญญาขั้นพิจารณาเห็นไตรลักษณ์ เห็นว่ามันไม่เที่ยง เห็นว่ามันเป็นทุกข์ เห็นว่ามันไม่มีตัวตน ฉะนั้นจากขั้นที่เรา จำได้ก็มาสู่การรู้จัก รู้จักแล้วเจออยู่บ่อยๆ ก็ต้องกำหนดรู้อยู่บ่อยๆ ทางกาย ทางใจ ทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ไปทำความรู้จัก  แล้วไปเจอสภาวะ รูปนามที่เป็นอยู่บ่อยๆ เรียกว่าการกำหนดรู้ การพิจารณา มันก็จะมีโอกาสรู้แจ้ง และรู้จำ รู้จักและรู้แจ้ง ไปเจอบ่อยๆ ก็ได้รู้แจ้งแทงตลอด เหล่านี้เป็นเพียง สภาพธรรมที่เปลี่ยนแปลงเกิดดับ ไม่ใช่ตัวตน เพราะฉะนั้นทำกิจให้ถูกการ กำหนดรู้ทุกข์ จะต้องไม่ทุกข์ด้วย เรานั่งไปมันปวดมันเจ็บมันไม่สบาย มีสติระลึกรู้ ก็จะต้องไม่ไปทยานอยากและโทมนัสถ้าเราไปทยานอยากและ โทมนัสเราก็จะทุกข์ด้วย เราจะฝึกจิตอย่างที่กายมันทุกข์แต่ใจไม่ทุกข์ด้วย มีสิทธิ์ทำได้ไหมที่ที่เราฝึกจิตไม่ให้มันทุกข์ การที่จะฝึกจิตใจไม่ให้ทุกข์กับความทุกข์ อย่างน้อยก็ต้องรู้จักใจ ต้องมีสติ ระลึกรู้ตามเท่าทัน ระลึกรู้เป็นและเวลาที่ร่างกายเป็นทุกข์ ก็ใส่ใจมาที่จิตใจ ดูแลที่จิตใจให้เห็นว่าจิตใจนี้ก็เหมือนกับใจที่มันปวดอยู่ มันเจ็บมันเป็นละ อย่างกัน เป็นคนละส่วนกัน ถ้าเราไม่กำหนดพิจารณาที่จิตใจ ก็จะเอาใจไป รวมความปวดที่กาย มันก็กลายเป็นเราปวด เราเจ็บเสวยทุกข์ทรมาน วุ่นวายใจ แต่ถ้ามีการกำหนดแยกกัน มีทุกข์ก็รู้แยกกันดูใจไว้ ฝึกใจให้วางเฉยไว้ ฝึกใจ ให้ปล่อยวาง ตามคำสอนรู้ว่ากำหนด รู้สักแต่ว่ารู้ เวทนาไม่ใช่ตัวเราของเรา สอนไปบอกไป ดูใจรักษาใจให้ปล่อยวาง มันจะเริ่มเกิดเห็นเป็นคนละอย่างกัน เห็นความปวดที่กายส่วนหนึ่ง เห็นใจส่วนหนึ่งเป็นคนละอย่างกัน แล้วฝึกไปมากๆ ใจก็เมินเฉยได้ ใจก็ไม่ทุกข์กับความทุกข์ได้ นั่งไปปฏิบัติไป ก็ไม่ทุกข์ มันเหมือน ความปวดเจ็บร่างกายอยู่ไกลๆ ไม่เดือดร้อน และจะได้มีโอกาสเห็นความจริง ทางสภาวะทางใจ ก็เกิดการเปลี่ยนแปลงเกิดดับ บังคับไม่ได้ไม่ใช่ตัวตน เป็น ปัญญาญาณขึ้นมา หรือว่าเวลาที่มันฟุ้งขึ้นมา มันไม่สบายกายมันไม่สบายใจ ขึ้นมา ก็ต้องกำหนดรู้โดยที่ว่า ดูใจผู้รู้ไว้ด้วย ความฟุ้งกับผู้รู้ฟุ้งพิจารณาให้เป็น คนละอย่างกัน เวลาที่ฟุ้งแล้วกำหนดรู้ฟุ้งมันก็เท่ากับว่ามี   ๑ ความฟุ้งซ่าน ๒ มีผู้รู้ฟุ้ง ผู้รู้ฟุ้งก็คือจิตที่มีสติสัมปชัญญะกำลังทำหน้าระลึกรู้อยู่ ถ้าหากว่ารู้ฟุ้ง อย่างเดียวไปยึดฟุ้ง  มันก็เอาผู้รู้กับฟุ้งเป็นอันเดียวกัน ยึดเป็นตัวเรากลายเป็น เราฟุ้ง ถ้ามีการระลึกฟุ้งอย่างปล่อยวาง กระแสของจิตใจก็จะหวนกลับมารับรู้ใจ ผู้เป็นผู้รู้ ทำให้รู้สึกแยกกันระหว่างความฟุ้งกับผู้รู้ฟุ้ง รักษาใจผู้รู้ให้ปล่อยให้วาง ต่อความฟุ้งได้ ที่สุดก็จะเห็นว่าฟุ้งก็เปลี่ยนแปลงไม่ใช่ตัวเรา ของเรา ผู้รู้ฟุ้งก็ เปลี่ยนแปลงไม่ใช่ตัวเราของเรา เพราะฉะนั้นถ้าไม่กำหนดใจผู้รู้ไว้บางทีมันก็ ไม่ยึดกายแต่มันยึดใจ อุปาทานมันยึดไปหมด ยึดทั้งรูปทั้งนามทั้งเวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ แม้แต่ใจผู้รู้ที่ทำหน้าที่ระลึกรู้ อุปาทานมันก็มายึดได้ ใจที่กำลังมีสติระลึกรู้ๆ อุปาทาน สามารถจะมายึดเอาเป็นตัวเราของเราได้ จะมีความรู้สึกว่าเหมือนเราเก่ง เรามีสติดีเลิศ สติว่องไวเท่าทันต่อสภาวะ แต่มันยึดเป็นตัวเรานี่ก็ยังไม่หลุดพ้นจากอุปาทาน ทำอย่างไรถึงจะละความยึดถือว่าจิตที่รู้จิตที่มีสตินี้เรา ตัวเราของเรา ก็ต้องกำหนด รู้เหมือนกัน จะต้องมีการระลึกพิจารณาจิต จิตที่เป็นผู้รู้ จิตที่ประกอบสัมปชัญญะ ก็ต้องถูกรู้เหมือนกัน เมื่อกำหนดรู้จิตผู้รู้อยู่บ่อยๆ แล้วเห็นความจริงของจิตผู้รู้ก็เกิดดับ รู้มันก็หมด รู้มันก็หาย มันไม่ได้เป็นสิ่งที่ตั้งอยู่คงอยู่ มันก็ละทำลายความรู้สึกนึกถือ เป็นตัวตน อันเป็นเป้าหมายของการปฏิบัติก็เพื่อที่จะละความเห็นผิด ละตัณหา ละอุปาทาน จากคุณ : kaveebsc เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 20:25:29

ความคิดเห็นที่ 90 ตอน สาม ตอนสุดท้ายครับ ค่อยๆอ่านนะครับ แล้วทบทวนสภาวะธรรมที่เกิดขณะภาวนา ซึ่งท่านเคยประสบมา (แต่ละท่านไม่เหมือนกันนะครับ) แล้วท่านจะเข้าใจมากยิ่งขึ้นครับ --------------------------------------------------------------------------------------------- ความยึดถือยึดมั่นในกายในใจที่เรายึดถืออยู่ ความยึดถือมันจะมีความยึดถือขันธ์ ๕ อยู่ ๔ ประการคือ ๑.มันจะยึดว่าเป็นตัวเราคือเอากาย เอารูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ มาเป็นตัวเรา ๒.มันจะยึดว่าเป็นตัวตนของเรา ๓.หรือไม่มันก็ยึดว่าอยู่ในเรา ๔.หรือไม่ก็ยึดว่ามีเรามาอยู่ในขันธ์ ๕ ในสังขาร เรียกว่ามันเอาจนได้นะอุปาทาน จึงต้องมีการรู้รอบๆ รอบรู้ไปทั้งหมด ทั้งสิ่งที่ปรากฏ ให้รู้ ทั้งสิ่งที่เป็นผู้รู้กำหนดหมด อย่างที่กาย สภาวะที่กายเป็นสภาวะที่ทุกข์ที่กาย ไม่ว่าจะเป็นความเย็น ความร้อน อ่อนแข็ง หย่อนตึง ไม่สบายกายไม่สบายใจ มีสติ สัมปชัญญะเข้าไปกำหนดรู้ ต้องสังเกตใจผู้รู้ไปด้วยเช่น เคลื่อนไหว ร่างกาย เคลื่อนไหวรู้สึกมีความไหว มีสติเข้าไปรู้ถึงความเคลื่อนไหว ถ้ารู้เฉพาะความเคลื่อนไหว มันก็จะเป็นการรู้ด้านเดียว ถ้ามีการรู้ใจด้วย รู้ใจที่รู้นั้นด้วย มันจะทำให้แยกเห็นกันคนละ อย่าง ว่าความไหวๆ ที่กายก็เป็นอย่างหนึ่ง รู้ๆ ที่ใจก็เป็นอย่างหนึ่ง เรียกว่าระลึกรู้ทั้งรูปทั้ง นามได้ ความเคลื่อนไหวๆ นั้นเป็นรูปธรรม รู้ๆนั้นเป็นนามธรรม ฉะนั้นเราต้องหัดฝึกรู้กายที่เคลื่อนไหว รู้ใจที่รับรู้  ใหม่ๆก็จะรู้ใจไปก่อน รู้การเคลื่อนไหว รู้ เย็น รู้ร้อน ตึงอ่อนไหว ในขณะที่เดิน ในขณะที่ขยับเขยื้อน ในขณะที่ใช้อิริยาบถใหญ่ อิริยาบถย่อย รู้ความเคลื่อนไหวไปทั่วๆกาย ต่อไปก็รู้กายไปด้วย ในขณะนั้นจะพบถึงความ เป็นคนละอย่างกัน ระหว่างสภาวะที่กายกับสภาวะที่ใจเป็นคนละอย่าง จะทำให้ไม่ไปยึด เฉพาะที่กาย ไม่ว่าสติจะระลึกรู้อะไรก็ตามเช่น การรู้ การได้ยินเสียง ไม่รู้การเห็น ไม่รู้กลิ่นรู้ รสจะต้องสังเกตไว้ด้วย สังเกตใจผู้รู้ผู้ดูไม่อย่างนั้นก็จะเลยออกไป จะไหลไปสมมุติเป็น สัตว์ เป็นบุคคลเป็นตัวตน แต่ถ้ามีการผูกสติที่ใจ รู้จิตรู้ใจจะทำให้ใจรู้วงในสภาวะได้มาก ขึ้น หรือว่าจะไหลออกไปบ้างก็กลับเข้ามาได้ง่าย แล้วถ้าหากว่ามีการรู้สัมผัสกับจิตใจอยู่ สติระลึกรู้สภาวะทางกายทางใจเรียกว่าสัมพันธ์กับจิตใจไว้ จะทำให้การระลึกรู้สภาวะอยู่แค่ สภาวะ บางคนที่ฝึกมากๆ เกิดสมาธิ เกิดปิติ ตัวโยก ตัวหมุน ตัวสั่น  ตัวใหญ่ตัวสูง น้ำตา ไหลโดยเฉพาะตัวหมุนตัวสั่น ถ้าเราไม่กำหนดที่ใจให้เป็น มันจะหมุนมากสั่นมาก เพราะว่า ไปดูกายอย่างเดียว มันจะออกเป็นสมมุติ มันจะขยายให้เป็นรูปร่างสัณฐาน เพ่งที่กายอย่าง เดียว มันจะขยายเป็นรูปร่าง พอเป็นรูปร่างสัณฐาน มันจะเป็นสมมุติ มันก็จะเสริมอาการ เหล่านั้นมากขึ้น แต่เมื่อมีการระลึกรู้ที่ใจ พอรู้ที่ใจ เวลาสติแบ่งมารู้ที่กายมันก็จะรู้แค่เพียงสภาวะความรู้สึก มันจะไม่ขยายเป็นรูปร่าง เพราะฉะนั้นมันจึงหยุดหมุนหยุดสั่นได้ เวลาที่ตัวหมุนตัวสั่น ตัวโยก ระลึกรู้มาที่ใจให้มันหยุดเองได้ การรู้ที่จิตใจเป็นการแก้ปัญหาต่างๆได้ ยิ่งบางคนมี สมาธิ พอปฏิบัติ จิตนิ่งจิตสงบ พอมันสงบมาก สภาวธรรม รูปธรรม นามธรรม มัน ละเอียด ความรู้สึกทางกายก็จะไม่ค่อยรู้สึก มันไม่มีความรู้สึกทางกาย ลมหายใจก็ไม่มี พองยุบไม่มีกะดุ้งกะเพื่อม รู้สึกเวทนาไม่ปรากฏ จิตใจไปดูที่ใจมันก็เรียบมันก็เฉย มันก็จะ เลยไปสู่ความว่างเปล่า เมื่อจิตไปอยู่กับความว่างๆ ความว่างเปล่าอยู่อย่างนั้น ก็เท่ากับไปอยู่กับสมมุติอีก มันก็จะ ไม่เห็นอะไร ไม่เห็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา เพราะความว่างเปล่านั้น มันเป็นสมมุติ มันไม่ ใช่สภาวะ มันไม่มีการเกิดดับ แต่ผู้รู้ความว่างเป็นสภาวะ มีการเกิดดับ  ความรู้สึกต่อความ ว่าง สภาพรู้ต่อความว่าง อันนี้ถ้าความรู้สึกต่อความว่างมันเป็นความสบาย ความอิ่มเอิบ ความสงบก็กำหนดได้ ก็กำหนดรู้ว่ามันอิ่มเอิบอยู่  มีความสุขอยู่มีความตั้งมั่นอยู่ แต่ถ้ามัน เฉยมันจะกำหนดยากมันก็จะเลยไปความว่างเปล่า เพราะฉะนั้นต้องกำหนดรู้ในแง่ของความเป็นผู้รู้ กำหนดจิตในแง่ของสภาพรู้ จึงจะเห็น ความเปลี่ยนแปลง เห็นความเกิดดับ ดังนั้นการระลึกรู้จิต ๑.ความนึกคิด อันนี้จะต้อง กำหนดให้เป็น ๒.ความรู้สึก หรืออาการในจิต เวลาที่มีความรู้สึกเช่น ไม่สบายใจ ไม่สบาย กาย หรืออาการวิตก วิจัย สงสัย พอใจไม่พอใจ สงบไม่สงบ ชอบไม่ชอบ เป็นต้น ก็ต้อง กำหนดรู้ แต่จิตอีกลักษณะหนึ่งคือ เป็นสภาพรู้อารมณ์ อันนั้นก็จะกำหนดยากขึ้น แต่ก็จำ เป็น พอไปสู่ความนิ่งเฉย ใจมันเฉย แต่ไม่ออกมาสบายไม่สบาย เพราะมันเฉยก็เลยเป็น ว่างเปล่า ฉะนั้นก็ใส่ใจที่สภาพรู้ สิ่งหนึ่งปรากฏให้รู้ สิ่งหนึ่งเป็นผู้รู้ สิ่งที่ปรากฏให้รู้คือ ความว่าง ในขณะที่รู้ความว่าง มันก็จะมีสิ่งที่เป็นผู้รู้อยู่ ต้องใส่ใจมาที่สภาพรู้ ไม่ได้ใส่ใจที่ ความว่าง ใส่ใจที่สภาพรู้ เหมือนบางคนปฏิบัติไปเห็นแสงสว่าง เห็นดวงนิมิต เห็นเป็นดวง ไฟ เห็นเป็นดวงกลมๆ อันนั้นก็ถือว่าจิตไปสู่บัญญัติ นิมิตเหล่านั้น สีแสงเหล่านั้น เป็น บัญญัติเป็นสมมุติ แต่จิตที่กำลังมองดูแสงสว่างอยู่ ดูดวงนิมิตอยู่เป็นสภาวะ จิตที่มีความ สงบต่อแสงสว่างจิตที่รับรู้ต่อแสงสว่าง จิตที่มีความอิ่มเอิบต่อแสงสว่าง จิตที่มีความ สบาย สุขต่อแสงสว่างเป็นสภาวะ เราต้องใส่ใจมาที่สภาวะ ถึงจะมาเป็นทางเดินของ วิปัสสนา แล้วสภาวะคือสภาพที่เป็นจริง แต่ถ้ามันเฉยเราจะต้องดูใจผู้รู้ให้เป็น จึงจะทำให้ ตัดแสงนิมิตเหล่านั้นออกไปเข้ามาสู่สภาวะ สิ่งที่ทำกิจต่อทุกข์คือการกำหนดรู้ขณะเดี๋ยวกันก็ละเหตุให้เกิดทุกข์ อย่าให้เป็นไปตาม ความทะยานอยาก จิตที่จะกระทำต่อการดับทุกข์เรียก สกิจติร กิจ ทำให้แจ้ง อันเป็นผลมา จากมรรค มรรคคือข้อปฏิบัติถึงความดับทุกข์ พ้นทุกข์ ก็คือต้องทำให้เกิดขึ้น ทำให้เจริญ ขึ้น เรียกว่า ภาวนาจิต องค์มรรค ก็คือสัมมาทิฐิ คือความเห็นชอบ สัมมาสติ ระลึกชอบ สัมมาสมาธิ ตั้งมั่นชอบเป็นต้น ความเห็นชอบเป็นอย่างไร ต้องเห็นอยู่กับรูปนาม ซึ่งเป็น ตัวองค์ของทุกข์ เรียกว่าให้รู้จักทุกข์ รู้เหตุให้เกิดทุกข์ รู้ถึงความดับทุกข์ รู้ในข้อปฏิบัติของ การดับทุกข์ นั่นหมายถึงปัญญาที่สมบูรณ์ในระดับโลกุตะระเกิดในมรรคยาน ก็จะสมบูรณ์ที่ จะรู้แจ้งในทุกข์เฉยๆ ตัดเหตุให้เกิดทุกข์โดยเด็ดขาดที่จะเข้าถึงความดับทุกข์ด้วยการเจริญ เต็มมรรคนั้น เต็มรอบ เป็นมรรคสามัคคี เกิดขึ้นในองค์มรรค เพราะฉะนั้นให้ระลึกรู้ทุกข์ ละเหตุให้เกิดทุกข์ เจริญข้อปฏิบัติให้ถึงความดับทุกข์ก็จะพบ ความพ้นทุกข์ได้ อาตมาก็ใช้เวลามาสมควรแล้วคงจะครบตามเวลาเพื่อจะได้นำปฏิบัติและ ตอบข้อซักถาม ดังนั้นต่อไปนี้ขอเชิญท่านตั้งใจที่จะปฏิบัติเจริญภาวนา ด้วยการนั่งสมาธิ สำรวมกาย ......(พระอาจารย์ท่านนำปฏิบัติ) ------------------------------------------------------------------------------------------------------ วันนี้ วันพระ วันมหามงคลฤกษ์ดี ขออนุโมทนากับทุกท่านที่ศึกษาและปฏิบัติธรรมครับ หากชอบใจธรรมะบรรยายนี้ เชิญบันทึก เก็บไว้  พิมพ์ แจกจ่าย ส่งต่อ เผยแพร่ ฯลฯ ได้นะครับ หากแจกฟรีไม่สงวนลิขสิทธิ์   สาธุครับ ขออนุโมทนากับคุณจักรแก้วที่แนะนำสถานที่ดีๆแบบนี้ให้ทราบกัน จากคุณ : kaveebsc เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 52 20:34:12

ความคิดเห็นที่ 91 อนุโมทนาค่ะ สาธุ จากคุณ : เด็กหญิงส้มเช้ง เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 52 22:29:55

ความคิดเห็นที่ 92 อนุโมทนาค่ะ สวยงามมากจริง ๆ จากคุณ : แม่กุ๊บกั๊บกับเก๋ากี้ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 11:18:51

ความคิดเห็นที่ 93 ขออนุญาตถามเพิ่มเติม ค่ะ  พอดีกำลังคิดอยากจะไปบวชเนกขัมมะที่นั่นอยู่พอดี  ใครที่เคยไปมา  อยากทราบว่าที่พักเป็นอย่างไรคะ ต้องเตรียมหมอนมุ้งไปเองรึเปล่า ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : ชื่อนี้ฯ (ชื่อนี้มีคนจอง) เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 20:42:29

ความคิดเห็นที่ 94 ขอโทษครับ พึ่งได้กลับมาอ่าน ไม่ต้องเตรียมไปนะครับ เท่าที่ทราบ เว้นแต่อยากจะนำไปจริงๆครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 23:04:45