ความคิดเห็นที่ 1 เมื่ออ่านดูทั้งกระทู้แล้ว     ๑. ผมไม่ได้เจาะจงว่าเจ้าของกระทู้นั้นทำงานอะไร เช่น ช่างเสริมสวย ช่างตัดเสื้อ คนขายเครื่องสำอาง คนปรุงน้ำหอม คนขายเครื่องประดับ ฯลฯ ผมรับรู้เพียงว่าเจ้าของกระทู้ทำงานเกี่ยวกับความงาม ..     ๒. ผมจะไม่โจมตีความเห็นหรือตัวบุคคล ไม่ว่าจะเป็นคุณหนอนดาวเรือง หรือผู้อื่น ผมแค่ยกข้อความที่เป็นประเด็นมาบ้าง แล้วแสดงความเห็นในเชิงตั้งคำถาม (โดยไม่เอ่ยนามผู้ใดอย่างเจาะจง) ข้อความจะซ้ำๆ กัน เป็นอนุโลมปฏิโลมคล้ายกับในพระสูตร (ซึ่งผมคุ้นเคย) ดังนี้ ความคิดเห็นที่ 9 การรักษาศีลแปด ในบางสถานการณ์ก็เป็นอุปสรรคในการดำเนินชีวิตอยู่บ้าง ..         แต่การที่บุคคลถือศีลแปด แล้วมีความจำเป็นต้องทำกิจกรรมหรือทำการงานที่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่ศีลแปด ต้องงดเว้น ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นการโกหกหลอกลวงผู้อื่น .. การโกหกหรือการละเมิดศีล ผิดศีล ต้องพิจารณาจากองค์ธรรมของการผิดศีล โดยเฉพาะ "เจตนา" ในการกระทำ หาได้ตัดสินจากตรรกะหรือจากการจินตนาการ เข้าใจไปเอง การคิดเอาเอง ..         ศีลข้อ 6 "วิกาละโภชนา เวระมะณี .. งดเว้นจากการบริโภคอาหารในเวลาวิกาล (คือจากเที่ยงวันไปจนถึงรุ่งอรุณวันรุ่งขึ้น)" จุดมุ่งหมายของการรักษาศีลข้อ 6 คือกินอาหารเพื่อยังอัตภาพเท่านั้น ในแง่ของผู้รักษาศีลแปด การบริโภคอาหารหลังเที่ยงไปแล้วก็ทำให้มีความยินดีพอใจในการบริโภคอาหาร เจริญไพบูลย์ขึ้น         แต่การที่จะสรุปว่าผู้รักษาศีลแปด (เรียกว่าอุบาสก อุบาสิกา) ไปจัดการเตรียมอาหารให้คฤหัสถ์ศีลห้าได้กินในเวลาวิกาล ไม่ว่าการจัดเตรียมนั้นจะด้วยการมีอาชีพขายอาหารหรือไม่ก็ตาม ถือว่าเป็นการโกหกหลอกลวงลูกค้าและชักนำไปสู่อกุศล .. จริงหรือ??         ศีลข้อ 7 ในศีลแปด ช่วงต้น "นัจจะ คีตะ วาทิตะ วิสูกะทัสสะนะ.. เวระมะณี .. เว้นจากการฟ้อนรำ ขับร้อง บรรเลงดนตรี .." ในแง่ของผู้รักษาศีลแปด การกระทำเองหรือการชมดูละเล่น การแสดงฟ้อนรำ ขับร้อง ดนตรี ฯลฯ ก็ทำให้มีความยินดีพอใจในข้าศึกต่อกุศลได้เจริญไพบูลย์ขึ้น..         แต่การจะสรุปว่า ผู้ที่มีอาชีพทำเครื่องดนตรี เช่น ระนาด ขิม ขลุ่ย ให้แก่ผู้ซื้อ บางทีต้องลองเสียงให้ดูด้วย แล้วรักษาศีลแปดด้วย ยังทำอาชีพนี้ด้วย จะถือว่าเป็นการโกหกหลอกลวงลูกค้าและชักนำไปสู่อกุศล ให้ยินดีต่อการบรรเลงดนตรี .. จริงหรือ??         ศีลข้อ 8 "อุจจาสะยะนะ มะหาสะยะนา เวระมะณี .. เว้นจากการนั่งนอนบนที่นอนสูงและใหญ่ ภายในยัดด้วยนุ่น ตกแต่งด้วยลายทอง ฯลฯ" ในแง่ของผู้รักษาศีลแปด การนอนบนที่นอนเช่นนั้น ก็ทำให้มีความยินดีพอใจในข้าศึกต่อกุศลได้เจริญไพบูลย์ขึ้น..         แต่การจะสรุปว่า ผู้ที่มีอาชีพจัดทำเบาะที่นอนเตียงนอนที่เป็นสิ่งต้องห้ามสำหรับผู้ถือศีล แปด โดยทำขึ้นกับมือตนเอง ทั้งยั้งแนะนำให้ลูกค้าลองนั่งนอนดูว่าชอบใจหรือไม่ชอบใจ .. เป็นการโกหกหลอกลวงลูกค้าและชักนำไปสู่อกุศล .. จริงหรือ??         ทำนองเดียวกัน ศีลข้อ 7 ในศีลแปด ช่วงท้าย "มาลาคันธะ วิเลปะนะ ธาระณะ มัณฑะนะ วิภูสะนัฏฐานา เวระมะณี .. เว้นจากการทัดทรงสวมใส่ ประดับตกแต่งร่างกาย ใบหน้า ด้วยพวงมาลา กลิ่นหอมและเครื่องผัดทา ฯลฯ" ตัวเราเองงดเว้น เรารู้ชัดแล้วว่า การตกแต่งร่างกายด้วยเครื่องประดับ, ของหอม มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก จึงทำงานเกี่ยวกับความสวยความงามไม่ได้แน่นอน? เพราะเมื่อรู้แล้วยังคงทำเช่นนั้นต่อไปก็จะได้ชื่อว่า โกหกหลอกลวงลูกค้าและชักนำลูกค้าไปสู่อกุศล คือทำให้ความยินดีพอใจในความสวยความงามเจริญไพบูลย์ขึ้น .. จริงหรือ??         แล้วเรื่องราวในพระไตรปิฎกเรื่องนี้ล่ะ .. สามีภรรยาคู่หนึ่งอาศัยอยู่ในป่า สามีเป็นนายพรานมีอาชีพออกป่าล่าสัตว์ ส่วนภรรยานั้นก็คอยจัดเตรียมเครื่องมือในการล่าสัตว์มีธนูหน้าไม้เป็นต้น ส่งให้สามีออกไปล่าสัตว์ทุกวัน..         ที่น่าสนใจก็คือ ภรรยาของนายพรานนั้นเป็น "พระโสดาบัน" ย่อมบริสุทธิ์จากอกุศลกรรมบถทางกาย ทางวาจา ได้แก่การไม่ฆ่าสัตว์โดยสิ้นเชิง         จะถือว่า ผู้รักษาศีลข้อปาณาติบาทนั้น แต่ยังต้องเกี่ยวข้องกับอาชีพพรานล่าสัตว์ เป็นการโกหกหลอกลวง(ลูกค้า)และชักนำไปสู่อกุศล .. จริงหรือ??         หรือว่าเรื่องภรรยานายพรานเป็นข้อยกเว้นเพราะท่านเป็นพระโสดาบัน ทำได้ .. ถ้าใช้ตรรกะเช่นนั้นก็ต้องสรุปว่าผู้ที่จะรักษาศีลแปดพร้อมกับทำอาชีพอะไรๆ ข้างต้น ต้องเป็นพระอนาคามีเท่านั้นจึงจะทำได้ ไม่ผิด?         การรักษาศีล การมีศีล ในขณะทำการงานอาชีพ จะทำได้เฉพาะกับพระอริยบุคคล เท่านั้นรึ?         ถ้าคฤหัสถ์หรืออุบาสก-อุบาสิกา จะรักษาศีลไปพร้อมกับการทำอาชีพ ทำไม่ได้?.. เพราะจะเป็นการโกหกหลอกลวง? จึงไม่ควรรักษาศีลแปดในขณะประกอบอาชีพเดิมของตน?         ถ้าตั้งทฤษฎีว่า หากบุคคลรู้ว่าการทำเช่นนี้ๆ (กินข้าวหลังเที่ยง, ดูหนังฟังเพลง-เล่นดนตรี, แต่งหน้าทำผม, นอนเตียงนุ่ม) มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก แต่ยังต้องทำให้ผู้อื่น ก็จะได้ชื่อว่า โกหกหลอกลวงลูกค้าและชักนำลูกค้าไปสู่อกุศล แล้วสรุปว่า อย่าว่าแต่ศีล ๘ เลย ศีล ๕ ก็ไม่ผ่านแล้ว?         ตกลงว่า การรักษาศีลคือเว้นจากการโกหก .. คืออะไร?         ถ้าอย่างนั้น เราจะศึกษา "องค์ธรรมในการผิดศีล" ที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติ ไปทำไมกัน! แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 14:42:17 จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 07:35:01

ความคิดเห็นที่ 2 หลังจากนั้น คุณหนอนดาวเรืองได้ฝากคำถามไว้ ดังนี้ คุณระนาดเอกคะ สมมุติว่า คุณเป็นพนักงานขายเครื่องสำอาง และคุณรู้ชัดว่า การตกแต่งร่างกายด้วยเครื่องประดับ, ของหอม มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก แต่ทั้งที่รู้อย่างงั้นแล้ว คุณยังคง "ขาย" เครื่องสำอางแก่ลูกค้า ซึ่งเมื่อลูกค้าถามสรรพคุณ คุณก็จำเป็นต้องบอกว่า มีประโยชน์มาก มีโทษน้อย เพราะถ้าคุณพูดความจริงว่า การตกแต่งร่างกายด้วยเครื่องประดับ, ของหอม มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก คุณก็ขายไม่ได้ ขณะเดียวกัน ถ้าคุณจะไม่พูด ไม่ตอบคำถามลูกค้าเลย คุณก็ขายไม่ได้เช่นกัน คุณจะขายได้ ก็ต่อเมื่อคุณพูดกับลูกค้าว่า การตกแต่งร่างกายด้วยเครื่องประดับ, ของหอม มีประโยชน์มาก แล้วอย่างงี้ ไม่เรียกว่าโกหกแล้วจะเรียกว่าอะไรคะ เห็น คุณโพสต์ทั้ง ค.ห.๙ มีแต่การตั้งคำถาม ถ้าเช่นนั้นคุณคิดว่า จะศึกษา "องค์ธรรมในการผิดศีล" ที่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติ ได้ยังไงกันดีล่ะคะ ถ้าแม้แต่ตัวคุณเอง ก็ยังไม่ตอบคำถามนั้นเลย ถ้าการที่คุณเองถือศีล แล้วไปกระทำการส่งเสริมยุยงให้ผู้อื่นผิดศีลนั้นๆ เพื่อประโยชน์ คือ เงินเดือน รายได้ของคุณเอง คุณจะอ้างว่า ไม่มีเจตนาได้ยังไง? คุณจะอ้างว่า ไม่ยินดีในการผิดศีลเช่นนั้นได้ยังไง? คุณจะอ้างว่า ไม่โกหกหลอกลวงผู้อื่นได้ยังไง? หรือว่า ความกะล่อน แบบศรีธนญชัย เป็นคุณสมบัติที่ผู้ถือศีล ๘ ยอมรับได้ และสามารถนำมาใช้แก้ตัวเพื่อมิให้ล่วงศีลได้ อย่างกรณีภรรยาที่จัดเตรียมเครื่องมือล่าสัตว์ไปให้สามีล่าสัตว์ทุกวัน แล้วเธอกลายเป็นพระโสดาบัน คือตัวเธอไม่ได้ฆ่าสัตว์ ก็ถูกต้องค่ะ เธอไม่ได้ฆ่าสัตว์ด้วยตนเอง แต่เวลาเธอมอบเครื่องมือให้สามี เธอต้องแนะนำวิธีล่าสัตว์ วิธีดักสัตว์ แก่สามีของเธอ หรือเปล่า? ในพระไตรปิฎกที่คุณระนาดเอกยกมา จะเห็นว่า เธอไม่จำเป็นต้องแนะนำวิธีล่าสัตว์แก่สามี เพราะสามีเธอเป็นนายพรานอยู่แล้ว ดังนั้น เธอจึงเตรียมเครื่องมือล่าสัตว์ให้แก่สามีได้ โดยไม่ต้องมีส่วนร่วมในการผิดศีลข้อปาณาฯของสามีมากไปกว่านั้น แต่ถ้าคุณเป็นพนักงานขายเครื่องสำอาง แล้วคุณถือศีล ๘ คุณไม่สามารถขายเครื่องสำอางแก่ลูกค้า โดยที่ตัวคุณไม่แต่งหน้าทาปาก และ โดยที่คุณไม่ต้องบอกสรรพคุณ ไม่ต้องสาธิตวิธีการใช้ คนละเรื่อง คนละประเด็นกันค่ะ เปรียบเทียบกันไม่ได้ค่ะ - - - - - ขออนุญาต จขกท. และหลายๆ ท่าน อธิบายตรงนี้เพื่อป้องกันการเข้าใจผิดนะคะ คือเรายกตัวอย่าง อาชีพพนักงานขายเครื่องสำอาง เพื่อสนทนากับคุณระนาดเอก เท่านั้น ไม่ใช่หมายความว่า จขกท. มีอาชีพเช่นนั้น เพราะ จขกท. บอกแค่ว่า ทำงานเกี่ยวกับความสวยความงาม เท่านั้น เรา เลยยกเอาตัวอย่างที่ชัดที่สุด คือ พนักงานขายเครื่องสำอาง มาสนทนากับคุณระนาดเอก และผู้รู้ทั้งหลาย เพื่อหาคำตอบว่า พนักงานขายเครื่องสำอาง จะถือศีล ๘ พร้อมกับการทำงาน หรือการทำมาหากินได้ยังไง ขอเชิญคุณระนาดเอก ช่วยตอบคำถามและให้ความรู้ เป็นวิทยาทานด้วยค่ะ จากคุณ   : หนอนดาวเรือง เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 52 02:25:37 ถูกใจ : บุษยมาศ แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 14:43:19 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 08:57:10 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 08:04:43 จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 07:36:03

ความคิดเห็นที่ 3 ผมมีความเห็น ดังนี้.. ข้อ ๑. การรักษาศีล ต้องเข้าใจศีล ต้องรู้จัก "องค์ของศีล" - ถ้าสมาทานศีลโดยไม่รู้เรื่องอะไรเลย ประโยชน์น้อย อานิสงส์น้อย และมีโทษอันเกิดจากความไม่เข้าใจศีลอีกด้วย    "สิกขาบทเหล่านั้นที่สมาทานด้วยกุศลจิตเป็นญาณวิปปยุตปราศจากความรู้ ชื่อว่าอย่างเลว" (พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ขุททกปาฐะ เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ ๔๖)    ประเด็นที่เกี่ยวเนื่องจากความเห็นของคุณหนอนดาวเรือง เกี่ยวพันกับศีล ๘ มีอยู่สองข้อ คือศีลข้อ ๗ ตอนที่๒ การตกแต่งใบหน้าร่างกาย และศีลข้อ ๔ มุสา    ศีลข้อ ๔ มุสาวาทา เวรมณี (เว้นจากการพูดเท็จ) ศีลจะขาดเมื่อล่วงพร้อมด้วยองค์ ๔ คือ        ๑. อะตะถัง วัตถุ - เรื่องไม่จริง        ๒. วิสังวาทะนะจิตตัง - จิตคิดจะพูดให้ผิด        ๓. ตัชโช วายาโม - พยายามพูดออกไป        ๔. ปะรัสสะ ตะทัตถะวิชานะนะนัง - คนอื่นเข้าใจเนื้อความนั้น    ศีลข้อ ๗ ตอนที่ ๒ -มาลาคันธะ วิเลปะนะ ธาระณะ มัณฑะนะ วิภูสะนัฏฐานา เวระมณี (เว้นจากการการทัดทรงดอกไม้ของหอมและเครื่องลูบไล้ ซึ่งใช้เป็นเครื่องประดับตกแต่ง) ศีลข้อนี้จะขาดต่อเมื่อล่วงพร้อมด้วยองค์ ๓ คือ        ๑. มาลาทีนัง อัญญะตะระตา - เครื่องประดับตกแต่ง มีดอกไม้และของหอม เป็นต้น        ๒. อนุญญาตะการะณาภาโว - ไม่มีเหตุเจ็บไข้ เป็นต้น ที่พระพุทธเจ้าทรงอนุญาต        ๓. อลังกะตะภาโว - ทัดทรง ตกแต่ง เป็นต้น ด้วยจิตคิดจะประดับให้สวยงาม ข้อ ๒. ผมขอแสดงข้อคิดเห็นส่วนตัว ซึ่งสะท้อนจากประสบการณ์ ทั้งของตนและของผู้อื่นที่ได้รู้จัก ดังนี้ว่า    ศีล ๘ (คงจะมาจากคำว่า อุโบสถศีลมีองค์แปด ) มีขึ้นไม่ใช่เพียงเพื่อให้หมู่ชนอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขดังศีล ๕ เท่านั้น ..    แต่ศีล ๘ มีเพื่อการสำรวมระวังกายวาจาเป็นพิเศษ เพื่อยกระดับจิตใจให้ห่างจากความลุ่มหลง ความละเมอเพ้อพก และความไร้สาระ เพื่อความไม่ยินดีในความบันเทิงอันเป็นสมมติ (ละคร ภาพยนตร์ เพลงรัก นิยาย การ์ตูน ฯลฯ) ..    ผู้สมาทานศีล ๘ ควรต้องปฏิบัติตนให้ควบคู่ไปกับการรักษาศีลด้วย เช่น        นอนเพื่อพักผ่อนไม่ใช่เพื่อความสบาย, ตื่นแต่เช้ามืด, กินเฉพาะมื้ออาหาร, ไม่แต่งกายเพื่อความสวยงาม        ระมัดระวังไม่ก้าวล่วงวจีทุจริต ๔, สำรวมในการสื่อสารกับเพศตรงข้าม        ทำการงานตรงเวลา, ประกอบอาชีพเพื่อยังชีพไม่มุ่งหวังความร่ำรวย        ทำวัตรสวดมนต์เช้าเย็น, เจริญภาวนา        ทำกุศลเพื่อปรารภพระนิพพาน ไม่มุ่งหวังสวรรค์หรือพรหมโลกสมบัติ    เหล่านี้จึงได้ชื่อว่าเป็นผู้ถึงพระรัตนตรัยเป็นสรณะ เป็นผู้สมาทานศีล ๘ หรือถืออุโบสถ ข้อ ๓. การรักษาศีล ๘ ไม่ห้ามการประกอบอาชีพ หาเลี้ยงชีพ ..    ผู้สมาทานศีล ๘ ยังสามารถประกอบอาชีพได้ หากอาชีพนั้นไม่ใช่อาชีพต้องห้ามตามพุทธบัญญัติอันได้แก่ การค้าสุรา, ค้ามนุษย์, ค้ายาพิษ, ค้าอาวุธ, ค้าสัตว์มีชีวิต..    และไม่เป็นอาชีพที่การปฏิบัติงานนั้นขัดต่อข้อห้ามของศีล ๘ เช่น        ต้องสัมผัสร่างกายเพศตรงข้าม (นวดแผนโบราณ)        ร้องเพลง เล่นดนตรี เป็นนักแสดง        มีหน้าที่ต้อนรับหรือดูแลรับรองผู้อื่น ต้องกินมื้อค่ำกับแขกเป็นประจำ        เป็นพิธีกร (โดยเฉพาะผู้หญิง) ไม่อาจหลีกเลี่ยงการตกแต่งร่างกายใบหน้าเพื่อความสวยงาม                ฯลฯ    การที่คุณหนอนดาวเรืองกล่าวว่า "ถือศีล ๘ แล้วเลิกทำมาหากินเลยจะดีที่สุด .. ศีล ๘ ไม่ใช่ศีลสำหรับคฤหัสถ์ที่ยังคงต้องทำมาหากิน"    จึงเป็นการพูดแบบเหมารวม ซึ่งผมเห็นว่าไม่ถูกต้อง    และที่กล่าวว่า "คนไทยสมัยก่อนที่เค้าถือศีล ๘ ส่วนมากก็คือคนสูงอายุ หรือไม่ก็คนรวยๆ ที่ไม่ต้องทำมาหากินแล้ว คนที่ยังต้องทำมาหากิน เค้าไม่ถือศีล ๘ หรอกค่ะ เพราะรู้ดีว่า มีอาชีพการงานมากมายที่ไม่เหมาะกับการถือศีล ๘"    ผมก็เห็นว่าไม่ถูกต้อง    อาชีพการงานที่ขัดต่อการถือศีล ๘ นั้น มีดังที่ยกตัวอย่างไปบ้างแล้ว    แต่อาชีพที่ถือศีล ๘ ก็ยังทำงานได้สบายๆ ไม่เดือดเนื้อร้อนใจอะไรเลย ก็มีอยู่มาก    ผมขอย้ำว่า คนที่ยังต้องทำมาหากินนี่แหละครับ ถ้าได้มาถือศีล ๘ แล้วปรับตัวได้ ยิ่งท่านรักษาศีลไปนานเท่าไร ก็มีแต่จะยิ่งรักชีวิตภายใต้ศีล ๘ ขึ้นทุกวัน    และการงานอาชีพของเขามีแต่จะเจริญรุ่งเรืองยิ่งขึ้นๆ ไม่มีใครมีชีวิตตกต่ำเนื่องจากการถือศีล ๘ อย่างแน่นอน ..    "ศีล ๘" นั้นรักษาได้ยากกว่าศีล ๕ ก็จริงอยู่ - แต่ศีลนั้นมีไว้เพื่อให้คนสู้ชีวิต สู้อุปสรรค สู้กับสารพัดปัญหาที่จะทำให้จิตใจหวั่นไหวว่าจะถือศีลต่อไปไม่ได้ ให้เอาชนะใจตนเองให้ได้ ขัดเกลาตนเองให้ดีขึ้น ศีลนั้นจึงจะมีความหมาย มีประโยชน์ ..    "ศีล ๘" ไม่ได้มีไว้สำหรับให้คนแก่ ผู้เกษียณแล้ว รวยแล้ว ไม่ต้องทำมาหากิน อยู่กับบ้านแล้วจึงจะรักษาศีลได้รอด (นั่งเฉยๆ ศีลก็บริสุทธิ์ ว่างั้น) แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 16:25:46 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 09:08:15 จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 07:38:40

ความคิดเห็นที่ 4 ข้อ ๔.    ดังที่ผมได้บอกแล้วว่า เมื่อแสดงความเห็นในกระทู้เดิมในเชิงตั้งคำถามนั้น ผมไม่ได้ปักใจว่าเจ้าของกระทู้ทำอาชีพอะไร เพียงแต่รับทราบว่าทำงานเกี่ยวกับความงาม    ผมไม่ได้โต้แย้งหรือสนับสนุนเจ้าของกระทู้ เพราะเธออาจจะมีการงานที่ไม่สามารถรักษาศีล ๘ ไว้ได้จริงๆ ก็เป็นได้    แต่ผมแสดงความเห็นโดยการตั้งคำถาม ก็เพื่อให้คิด ให้พิจารณาว่าความเห็นของคุณหนอนดาวเรือง ที่ว่า       .. การตกแต่งร่างกายด้วยเครื่องประดับ, ของหอม มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก       รู้ชัดแบบนั้นแล้วทำงานเกี่ยวกับความสวยความงามไม่ได้แน่นอน       เพราะเมื่อรู้แล้ว ยังคงทำเช่นนั้นต่อไป       ก็จะได้ชื่อว่าโกหกหลอกลวงและชักนำลูกค้าไปสู่อกุศล คือทำให้ความยินดีพอใจในความสวยความงามเจริญไพบูลย์ขึ้น .. ผมถามว่า .. จริงหรือ? การโต้แย้งความคิดเห็นของคุณหนอนดาวเรืองในเรื่องนี้ ต้องแยกพิจารณาทีละประเด็น    ๑. การใช้คำว่า "..มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก" ที่เป็นจริงสำหรับบุคคลสถานะหนึ่ง จะนำมาบอกว่าเป็นจริงกับบุคคลสถานะอื่นนั้น หาได้ไม่ .. เพราะดำเนินชีวิตคนละมาตรฐานกัน มีเงื่อนไขในการดำเนินชีวิตต่างกัน        เช่น ภิกษุ ย่อมตัดขาดจากการดำเนินชีวิตทางโลกไปเลย เพื่อมุ่งทำพระนิพพานให้แจ้ง ด้วยจุดมุ่งหมายนี้ การประกอบอาชีพสำหรับภิกษุ ย่อมมีประโยชน์น้อย มีโทษมาก ..ภิกษุจึงไม่ต้องทำอาชีพเพื่อเลี้ยงชีพ แต่ดำเนินชีวิตด้วยอาหารบิณฑบาต เท่านั้นพอ        แต่จะมาบอกว่า การประกอบอาชีพนั้น มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก กับคฤหัสถ์ .. พูดเช่นนั้นไม่ได้        ตัวอย่างที่ชัดเจนอย่างคนทำอาหารขาย หลายท่านถือศีล ๘ ไม่กินข้าวหลังเที่ยง แต่ยังทำอาหารขายตามปกติได้ทั้งวันไปจนตกเย็น ไม่มีปัญหาเลย (โดยเฉพาะหน้าเทศกาลกินเจ จะมีผู้ถือศีล ๘ แล้วยังทำอาหารเจ ขายได้ทั้งวัน นี้มีเป็นจำนวนมาก)        ในทำนองเดียวกัน อาจกล่าวได้ว่า การตกแต่งทัดทรงลูบทาประทินผิวด้วยดอกไม้ของหอมแก่ร่างกาย ย่อมมีประโยชน์น้อยมีโทษมาก สำหรับผู้ที่ถือศีล ๘        แต่จะพูดไม่ได้หรอกว่า มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก สำหรับคฤหัสถ์ครองเรือนด้วย    ๒. เรื่องโกหกหลอกลวงลูกค้า        การที่ผู้ถือศีล ๘ ซึ่งรู้ชัดว่า การตกแต่งร่างกายด้วยเครื่องประดับ, ของหอม มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก        แล้วไปทำอาชีพเกี่ยวกับความสวยงาม ไม่ได้หมายความว่าเป็นการ โกหกลูกค้า และชักนำลูกค้าไปสู่อกุศล คือทำให้ความยินดีพอใจในความสวยความงามเจริญไพบูลย์ขึ้น ..เพราะ        ๑. การตกแต่งร่างกายด้วยเครื่องประดับของหอม ไม่ได้เป็น "ประโยชน์น้อย มีโทษมาก" สำหรับลูกค้าที่เป็นคฤหัสถ์แต่อย่างใดเลย เพราะไม่ได้เกี่ยวอะไรกัน คฤหัสถ์ไม่ได้มีชีวิตตามเงื่อนไขข้อห้ามของผู้ถือศีล ๘        ๒. แม้อุบาสิกาต้องทำงานเสริมความงามให้คฤหัสถ์ ก็ทำได้ ไม่ผิด สามารถทำได้ เพราะศีล ๘ ให้งดเว้นเฉพาะกับผู้ถือศีล ๘ ไม่เกี่ยวกับใครอื่น ไม่ได้ห้ามทำ(เสริมความงาม)ให้แก่ผู้อื่นที่เขาไม่ได้งดเว้นด้วย            เรื่องนี้จะเห็นได้ง่ายๆ ถ้าลองนึกถึงตัวอย่างในชีวิตจริง เช่น ผู้ถือศีล ๘ ขายอาหาร ขายทั้งวันไปจนเย็นค่ำ - ผู้ถือศีล ๘ นั้นไม่ได้กินอาหารในเวลาวิกาลเสียเอง แต่สามารถทำให้ผู้อื่นกินได้ ไม่ผิด!        คุณหนอนดาวเรืองน่าจะสับสนเพราะไม่เข้าใจว่า ศีล ๘ คืออะไร ห้ามอะไร ไม่ห้ามอะไร ..        คุณจะนำทัศนะของผู้ถือศีล ๘ (เรื่องสิ่งต้องห้ามในศีลข้อ ๖ - ๘ ที่มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก) มาใช้กับคฤหัสถ์ไม่ได้เลย        ๓. ยิ่งกว่านั้น ผู้ถือศีล ๘ ยังสามารถบอก "คุณประโยชน์และความจำเป็น" ของสิ่งที่ "มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก" ของศีล ๘ นั้น ให้แก่คฤหัสถ์ ก็ทำได้..            ไม่ผิด ไม่ใช่การโกหก ไม่ใช่การชักนำให้ใครไปสู่อกุศล            ผมจะยกตัวอย่างง่ายๆ ก็ "หมอ" ไงครับ หมอที่ถือศีล ๘ ไม่กินอาหารหลังจากเที่ยง เพราะ "มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก" แต่หมอสามารถบอกอธิบายกับผู้ป่วยที่ต้องรับยา ๓ เวลาว่าต้องกินข้าวมื้อเย็น ว่าอาหารมื้อเย็นนั้นมิได้ "มีประโยชน์น้อยมีโทษมาก" สำหรับผู้ป่วยเลยเพราะผู้ป่วยนั้นไม่ได้ถือศีล ๘ การกินมื้อเย็นจึงไม่ได้เป็นข้อห้าม อีกทั้งอาหารมื้อเย็นสำหรับผู้ป่วยนั้นมีความจำเป็น จึงมีประโยชน์มาก มีโทษน้อย..            ตรงกันข้าม ถ้าหมอดันบ้องตื้นไปบอกกับผู้ป่วยว่า ข้าวมื้อเย็นนั้นจงอย่ากิน เพราะ "มีประโยชน์น้อยมีโทษมาก" นั่นแหละหมอกำลังโกหก ไม่เชื่อก็ดู "องค์ของศีลข้อมุสา" ข้างต้นก็ได้ มันผิดตั้งแต่องค์แรกแล้ว            อีกตัวอย่าง เอาให้ตรงประเด็นยิ่งขึ้น            ช่างเสริมสวยถือศีล ๘ จึงไม่ได้แต่งหน้าให้ตัวเอง เพราะการแต่งหน้านั้น "มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก" สำหรับผู้ถือศีล ๘ แต่ก็สามารถทำหน้าที่แต่งหน้าทำผมให้แก่ลูกค้าได้ ทั้งยังสามารถแนะนำลูกค้าได้ตามหลักวิชาที่ร่ำเรียนมา(ซึ่งเป็นความจริงตามวิชาการ)ว่า จะต้องใช้เครื่องสำอางอะไร อย่างไหน ก่อนหรือหลัง จึงจะไม่เกิดโทษกับลูกค้า - ทั้งนี้เพราะเครื่องสำอางเหล่านั้น มันไม่ได้เป็นของต้องห้ามหรือ "มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก" สำหรับคฤหัสถ์ ขณะที่การตกแต่งด้วยเครื่องสำอางนั้น อาจเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับลูกค้า เพราะเขาต้องไปทำงาน ไปเข้าสังคม การตกแต่งหน้าตาทรงผมจึงมีความจำเป็น            การที่ช่างเสริมสวยผู้ถือศีล ๘ บอกแนะนำเรื่องการใช้เครื่องสำอางแก่ลูกค้า จึงไม่เป็นการโกหก ทั้งไม่ใช่การชักนำให้ใครไปสู่อกุศล เพราะพูดบอกความจริงไปตามหลักวิชา            ตัวอย่างของ "ช่างเสริมสวย" ที่ถือศีล ๘ อย่างเคร่งครัดอย่างน่าเลื่อมใส ไม่แต่งหน้าตนเอง แต่ทำผมแต่งหน้าเสริมสวยให้ลูกค้าเป็นอย่างดี แนะนำลูกค้าโดยพูดแต่ความจริงในวิชาที่ตนร่ำเรียนมา จนในที่สุด ท่านได้เจริญในเส้นทางธรรมอย่างยิ่งใหญ่มาก มีตัวตนอยู่จริง            คือ อุบาสิกาบงกช สุทธิผล "แม่ในแดนธรรม" ผู้ให้กำเนิด "แดนมหามงคล" กาญจนบุรี ..            ขอเล่าย่อๆ ว่าในอดีต เมื่อยังครองเรือน ท่านทำอาชีพเสริมสวย ท่านไปร่ำเรียนวิชาเสริมสวยมาจากฝรั่งเศส ท่านมีโรงเรียนเสริมสวยเป็นกิจการของตนเอง .. ต่อมา ท่านได้เริ่มปฏิบัติธรรมทั้งที่ยังอยู่กับครอบครัว สามี ลูกๆ ท่านถือศีล ๘ และยังคงทำอาชีพด้านความงามของท่านด้วย ท่านปรารถนาจะเจริญในเส้นทางธรรม ครั้นจะไปออกธุดงค์ไกลๆ ยาวนานก็ไม่ได้ เพราะต้องทำหน้าที่ดูแลลูก แต่ก็มีใจอยากธุดงค์อย่างแรงกล้า ท่านจึงหากลดมาแขวนไว้ในห้องพระในบ้าน อยู่ปฏิบัติธรรมในกลดนั้นเสมือนหนึ่งว่าออกธุดงค์ .. นอกจากถือศีล ๘ แล้ว ท่านยังตั้งสัจจะไม่จับเงินอีกด้วย โดยปล่อยให้ลูกค้าจ่ายเงินทอนเงินกันเอาเอง.. การบำเพ็ญวัตรปฏิบัตรเช่นนี้ด้วยความตั้งใจ เป็นอุปนิสัยบารมี..            ยังมีประวัติหลังจากนั้นต่อไปอีกมาก แต่ที่ยกมาเพียงเท่านี้ก็เพื่อยืนยันว่าผู้รักษาศีล ๘ อย่างจริงจัง ที่สามารถทำอาชีพด้านความงามได้โดยไม่เป็นปัญหาต่อการรักษาศีลเลย มีแต่เจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไป - มีตัวตนอยู่จริง เท่านั้นครับ        หากคุณหนอนดาวเรืองยังคิดว่าเป็นการโกหก ก็ขอให้กลับไปดู "องค์แห่งศีล" ว่าศีลข้อมุสาท่านห้ามอะไร ศีลข้อมาลาคันธะฯ ท่านห้ามอะไร        ผมจึงบอกไปตั้งแต่ความเห็น 9 ในกระทู้ที่แล้ว ไปตั้งนานแล้วว่า            "การโกหกหรือการละเมิดศีล ผิดศีล ต้องพิจารณาจากองค์ธรรมของการผิดศีล โดยเฉพาะ "เจตนา" ในการกระทำ หาได้ตัดสินจากตรรกะหรือจากการจินตนาการ เข้าใจไปเอง การคิดเอาเอง .." แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 14:43:52 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 08:35:37 จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 07:40:08

ความคิดเห็นที่ 5 ข้อ ๕. ในความเห็นท้ายๆ ที่ฝากคำถามไว้ให้ผมแก้..    คุณหนอนดาวเรืองกำหนดสเป็กของ "พนักงานขายเครื่องสำอาง" ราวกับว่าจะให้คนขายเครื่องสำอางทุกคนต้องแต่งหน้าทาปากตนเองเหมือน "สาวมิสทีน" แล้วจึงจะมีสิทธิขายเครื่องสำอางได้    อันที่จริงผมไม่จำเป็นต้อง "รับลูก" ในเงื่อนไขอะไรนั้นเลย เพราะใน คคห ๙ กระทู้เก่า ผมไม่ได้พูดเลยว่า มีใครเป็นพนักงานขายเครื่องสำอาง ดังจะยกคำพูดของผมมาให้ดู        ".. ทำนองเดียวกัน ศีลข้อ 7 ในศีลแปด ช่วงท้าย "มาลาคันธะ วิเลปะนะ ธาระณะ มัณฑะนะ วิภูสะนัฏฐานา เวระมะณี .. เว้นจากการทัดทรงสวมใส่ ประดับตกแต่งร่างกาย ใบหน้า ด้วยพวงมาลา กลิ่นหอมและเครื่องผัดทา ฯลฯ" ตัวเราเองงดเว้น เรารู้ชัดแล้วว่า การตกแต่งร่างกายด้วยเครื่องประดับ, ของหอม มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก จึงทำงานเกี่ยวกับความสวยความงามไม่ได้แน่นอน? เพราะเมื่อรู้แล้วยังคงทำเช่นนั้นต่อไปก็จะได้ชื่อว่า โกหกหลอกลวงลูกค้าและชักนำลูกค้าไปสู่อกุศล คือทำให้ความยินดีพอใจในความสวยความงามเจริญไพบูลย์ขึ้น .. จริงหรือ??"        และผมยังเขียนไว้ตอนท้ายอีกด้วยว่า            "ถ้าตั้งทฤษฎีว่า หากบุคคลรู้ว่าการทำเช่นนี้ๆ (กินข้าวหลังเที่ยง, ดูหนังฟังเพลง-เล่นดนตรี, แต่งหน้าทำผม, นอนเตียงนุ่ม) มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก แต่ยังต้องทำให้ผู้อื่น ก็จะได้ชื่อว่า โกหกหลอกลวงลูกค้าและชักนำลูกค้าไปสู่อกุศล แล้วสรุปว่า อย่าว่าแต่ศีล ๘ เลย ศีล ๕ ก็ไม่ผ่านแล้ว?             ตกลงว่า การรักษาศีลคือเว้นจากการโกหก .. คืออะไร?"        นั่นก็คือ ผมแสดงความเห็นกว้างๆ เพียงแค่ แต่งหน้าทำผม ..        อย่างไรก็ตาม ผมก็จะตอบคำถามโดยแยกพิจารณาเป็นประเด็น ดังนี้ ๑. สาวมิสทีน     ถ้าคุณหนอนดาวเรืองจะกำหนดให้ "คนขายเครื่องสำอาง" ต้องเป็น "พนักงานขายเครื่องสำอาง" แบบสาวมิสทีน คือยังไงก็ต้องแต่งหน้าทาปาก ไม่งั้นหัวเด็ดตีนขาดไม่ให้ขายเครื่องสำอาง ..     อย่างนั้นก็ไม่ต้องไปถือศีลแปดกันแล้วครับ .. ตามสบายเหอะ ผมไม่เกี่ยวด้วย เพราะผมไม่เคยนำข้อกำหนดอย่างนั้นมาถามว่า .. "จริงหรือ?"     คนขายเครื่องสำอาง กับคนที่ต้องแต่งหน้าทาปาก มันคนละคนกันเลยนะครับ อย่าเอามาปนกัน     คนที่ถือศีล ๘ ไม่แต่งหน้าทาปาก แล้วยังก็ทำอาชีพ "ขายเครื่องสำอาง" ได้ คุณหนอนดาวเรืองคิดว่าจะไม่มีอยู่จริงๆ บ้างหรือ?     เรื่องจริงก็คือ ผมมีเพื่อนรุ่นน้องเป็นผู้หญิง ขายแอมเวย์ ขายเครื่องสำอางของแอมเวย์ ถือศีล ๘ ไม่แต่งหน้า แต่ก็เห็นขายของได้อยู่..     คุณหนอนดาวเรืองพอจะรับได้มั้ยครับ สเป็กนี้ ๒. คุณหนอนดาวเรืองถามว่า    สมมุติว่า คุณเป็นพนักงานขายเครื่องสำอาง และคุณรู้ชัดว่า การตกแต่งร่างกายด้วยเครื่องประดับ, ของหอม มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก    แต่ทั้งที่รู้อย่างงั้นแล้วคุณยังคง "ขาย" เครื่องสำอางแก่ลูกค้า ซึ่งเมื่อลูกค้าถามสรรพคุณ คุณก็จำเป็นต้องบอกว่า มีประโยชน์มาก มีโทษน้อย    เพราะถ้าคุณพูดความจริงว่า การตกแต่งร่างกายด้วยเครื่องประดับ, ของหอม มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก คุณก็ขายไม่ได้    ขณะเดียวกัน ถ้าคุณจะไม่พูด ไม่ตอบคำถามลูกค้าเลย คุณก็ขายไม่ได้เช่นกัน    คุณจะขายได้ ก็ต่อเมื่อคุณพูดกับลูกค้าว่า การตกแต่งร่างกายด้วยเครื่องประดับ, ของหอม มีประโยชน์มาก ถาม    แล้วอย่างงี้ ไม่เรียกว่าโกหกแล้วจะเรียกว่าอะไรคะ ตอบ โกหกตรงไหนล่ะครับ ???    การตกแต่งร่างกายด้วยเครื่องประดับของหอม มีประโยชน์มาก .. ก็ถูกแล้วนี่ครับ เครื่องประดับของหอมฯลฯมีประโยชน์ "จริง" สำหรับคฤหัสถ์ที่การตกแต่งร่างกายยังเป็นสิ่งจำเป็นต่อการดำเนินชีวิตประจำวันของเขา/เธอ .. ถาม    ถ้าการที่คุณเองถือศีล แล้วไปกระทำการส่งเสริมยุยงให้ผู้อื่นผิดศีลนั้นๆ เพื่อประโยชน์ คือ เงินเดือน รายได้ของคุณเอง    คุณจะอ้างว่า ไม่มีเจตนาได้ยังไง?    คุณจะอ้างว่า ไม่ยินดีในการผิดศีลเช่นนั้นได้ยังไง?    คุณจะอ้างว่า ไม่โกหกหลอกลวงผู้อื่นได้ยังไง? ตอบ    การ "ตกแต่งร่างกายฯ" ในศีลข้อ ๘ ไม่ได้เป็น "สิ่งต้องห้าม-ผิดศีล" ของคฤหัสถ์นี่ครับ    คนขายเครื่องสำอางถือศีล ๘ ไปบอกแนะนำเรื่องการตกแต่งร่างกาย มีการสาธยายคุณสมบัติของเครื่องสำอางเป็นต้น ให้แก่คฤหัสถ์ ..    ย่อมไม่เป็นการกระทำส่งเสริมยุยงให้คฤหัสถ์ผิดศีลนั้น เพราะการสาธยายคุณสมบัติของเครื่องสำอาง การอธิบายเรื่องการแต่งหน้าฯลฯ เป็นข้อเท็จจริง เป็น "ความจริง" ตามหลักวิชาการ อีกทั้งไม่เป็นโทษต่อคฤหัสถ์ เพราะคฤหัสถ์ย่อมใช้เครื่องสำอางได้ ไม่ผิด    แล้วเช่นนี้ คนขายเครื่องสำอางผู้ถือศีล ๘ ทำผิดอะไรตรงไหนครับ??      - มีเจตนาผิดตรงไหน จึงต้องอ้างว่าไม่มีเจตนา??      - ยินดีในการผิดศีล ๘ ตรงไหน จึงต้องอ้างว่าไม่ยินดีในการผิดศีลนั้น??      - โกหกหลอกลวงผู้อื่น (ลูกค้าคฤหัสถ์) ตรงไหน??    เอาเป็นว่า คุณหนอนดาวเรืองช่วยอธิบายหน่อยว่า    พนักงานขายเครื่องสำอางผู้ถือศีล ๘ ที่บอกคุณสมบัติของเครื่องประดับของหอมให้แก่คฤหัสถ์ ว่ามีประโยชน์มาก มีโทษน้อย ฯลฯ จะถือเป็นความผิดที่กระทำการส่งเสริมยุยงให้คฤหัสถ์ผิดศีลนั้นๆ ด้วยเหตุอะไร ผิดศีลข้อไหน โกหกตรงไหน จากองค์แห่งศีลข้อไหน ??    ผมตอบอย่างนี้พอใช้ได้ไหมครับ ยังเป็นความกะล่อนแบบศรีธนญชัยอีกหรือเปล่า? . . . . . . . . . . . . . . . . กลับมาอ่านและเพิ่มเติมเล็กน้อย โดยไม่แตะต้องข้อความเหนือเส้นประเดิม   สมมติถ้าผมเป็นพนักงานขายเครื่องสำอาง ถือศีล ๘ และรู้ตระหนักว่า "การตกแต่งร่างกายด้วยเครื่องประดับ, ของหอม มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก"   เมื่อลูกค้าถามสรรพคุณ .. ผมไม่จำเป็นต้องบอกลูกค้าโดยใช้คำกลับข้างกัน ว่า "มีประโยชน์มาก มีโทษน้อย" นี่ครับ..   และผมไม่คิดว่า  พนักงานขายเครื่องสำอาง จะขายสินค้าได้ก็ต่อเมื่อต้องพูดกับลูกค้าว่า "การตกแต่งร่างกายด้วยเครื่องประดับ, ของหอม มีประโยชน์มาก มีโทษน้อย"   ก็อาจพูดไปตามฐานะความจริงที่ควรจะเป็นก็พอ เช่น(สมมติ)พูดว่า "..เครื่องประดับของหอมนี้มีประโยชน์.. บางตัวป้องกันรังสียูวีได้ บางตัวก็ช่วยลดเลือนฝ้าหรืออะไรต่ออะไรได้ ฯลฯ และขอกำชับให้ใช้ตามที่กำหนด ถ้าใช้มากไป ใช้ไม่ถูกวิธี มันก็มีโทษ .. อันนี้ต้องพูดกันตรงๆ .. ฯลฯ ฯลฯ" แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 16:55:24 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 16:53:28 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 14:45:29 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 09:17:09 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 08:22:08 จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 07:44:04

ความคิดเห็นที่ 6 นิทานเรื่องศีล    ผู้ที่ไม่เข้าใจเรื่องของศีล เมื่อถือศีลก็อาจจะเกิดผลเสีย คือจะกลายเป็น "สีลัพพตปรามาส" ถือศีลผิดๆ แทนที่จะได้รักษาศีล เลยกลายเป็นผิดศีล พลอยเกิดโทษจากสิ่งที่ตนยึดถือนั้นเอง .. หลวงพี่สายฝน     เมื่อผมยังเป็นสามเณร ผมได้ไปวัดดอยแม่ปั๋ง ไปกราบหลวงปู่แหวน ที่ดอยแม่ปั๋งนั้นผมได้เจอพระหนุ่มคนนึงแกมาจากยโสธร ..     วันหนึ่ง แกถามผมว่า "เณร! เอาเงินมาหรือเปล่า"        "เอามาคับ .."        "แล้วเณรเอามาได้ยังไง?"        "ใส่ย่ามมา"        "อะไร!! เณรพกเงินมาด้วยเรอะ ถ้างั้นเณรก็จับเงินน่ะซิ!"     ยังไม่ทันที่ผมจะอ้าปากพูดอะไร หลงพี่แกก็ตั้งต้นเทศนาไป แดกดันไป ถือศีลภาษาอะไรยังจับเงิน ไอ้พวกคนกรุงเทพมันก็เป็นอย่างนี้ แย่! ถึงว่า.. เห็นพวกพระกรุงเทพมันไม่สำรวมเลย เป็นพระกันได้ยังไง เณรก็เหมือนกัน ผิดศีลมาตั้งนานแล้วยังไม่รู้ตัว ศีลไม่บริสุทธิ์ยังจะมีหน้ามากราบหลวงปู่อีก @#$%&*#$$!=-\@$^&$#     สักพัก แกก็ชวนคุยต่อ..        "ไหนเณรทายซิ หลวงพี่มาที่นี่ได้ยังไง.."        "ไม่รู้ .."        "รถไฟ .. มาต่อรถ บขส." หลงพี่รีบตอบ        "....."        "เอ้า .. ก็แล้วถ้าไม่จับเงิน ไม่พกเงิน แล้วหลวงพี่จะซื้อตั๋วได้ยังไง?"  หลงพี่ถามอย่างภาคภูมิ        "....."     เมื่อเห็นว่าผมตอบไม่ได้แน่ แกจึงเฉลยปัญหาให้ดุจชาวนาสอนลาโง่        "เก๊าะ เวลาใครมาถวายปัจจัย หลวงพี่ไม่รับเงิน ก็บอกให้เขาไปซื้อบุหรี่สายฝนมาถวาย .. ถวายกันเป็นตอนเลย ..(ตอน หรือห่อ คงมาจากคำว่า cotton มีสิบซอง)" หลงพี่พูดพลางหรี่ตามองสูงไปข้างหน้า มีกิริยาราวกับเคลิบเคลิ้มในศีลอันพิสุทธิ์ของตน..        "เวลาจะไปไหนก็พกบุหรี่ใส่ยาม เอาไปมากๆ เอาไปให้พอ .." หลงพี่หันมาบอก ตาโตวาว..        "ไปถึงสถานีรถไฟ ก็ไปหาแผงขายของ ขอให้คนขายไปซื้อตั๋วให้ แล้วให้เขาหยิบบุหรี่จากย่ามไปแทน .. เห็นมั้ย หลวงพี่ไม่ต้องจับเงินเลย"        ทันใดนั้น! หลงพี่ก็ระเบิดหัวเราะเสียงดังก้อง ..ว้ากก ฮ่าฮ่าฮ่า ฮ่าฮ่าฮ่า!!        ผมถึงกับขนลุกตัวชา ตายห่า! นี่ตูกำลังคุยกับใคร!? จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 08:52:03

ความคิดเห็นที่ 7 โอ๊ยยยย....อ่านแล้วขำจังเลย.....ว้ากก ฮ่าฮ่าฮ่า ฮ่าฮ่าฮ่า (ขอยืมโลโก้ใช้หน่อยนะ  ท่านจักรพรรดิ์ฯ) จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 09:04:25

ความคิดเห็นที่ 8 แต่งแล้วสวย  แต่งแล้วดูดีน่าสนใจ แต่จะเอาความสวย ความดูดีไปทำอะไร  ก็เรื่องของเขากระมังครับ จากคุณ : NotUndo เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 09:33:00

ความคิดเห็นที่ 9 ศีล 5 เพื่อความเป็นปกติสุขของตนเองและส่วนรวม ศีล 8 เพื่อความขัดเกลา ลองศึกษาจากอุโปสถสูตรดูนะครับ จะเห็นความแตกต่างในรายละเอียด ระหว่าง ศีล 5 กับ ศีล 8 พระอรหันต์ปฎิบัติ ... ตลอดชีวิต แม้เราถ้าได้ปฏิบัติ ... ตามพระอรหันต์แม้เพียง 1 คืนกับ 1 วัน ย่อมได้อานิสงส์ มหาศาล ------------------------------------------------------------------------------------------------------ อุโปสถสูตร ...ฯลฯ... ดูกรนางวิสาขา พระอริยสาวกนั้นย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า -------------------------- พระอรหันต์ทั้งหลาย ละการฆ่าสัตว์ เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ วางทัณฑะ วางศาตราแล้ว มีความละอายมีความเอ็นดู มีความกรุณา หวังประโยชน์แก่สัตว์ ทั้งปวงอยู่จนตลอดชีวิต แม้เราก็ได้ละการฆ่าสัตว์ เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์ วางทัณฑะ วางศาตราแล้ว มีความละอาย มีความเอ็นดู มีความกรุณา หวังประโยชน์แก่สัตว์ทั้งปวงอยู่ ตลอดคืนหนึ่งกับวันหนึ่งนี้ในวันนี้ แม้ด้วยองค์อันนี้ เราก็ชื่อว่าได้ทำตาม พระอรหันต์ทั้งหลาย ทั้งอุโบสถก็จักเป็นอันเราเข้าจำแล้ว ------------------------ ------------------------ พระอรหันต์ทั้งหลายละการลักทรัพย์ เว้นขาดจากการลักทรัพย์ รับแต่ของที่เขาให้ ต้องการแต่ของที่เขาให้ ไม่ประพฤติตนเป็นคนขโมย เป็นผู้สะอาดอยู่จนตลอดชีวิต แม้เราก็ละการลักทรัพย์ เว้นขาดจากการลักทรัพย์ รับแต่ของที่เขาให้ ต้องการแต่ของที่เขาให้ ไม่ประพฤติตนเป็นคนขโมย เป็นผู้สะอาดอยู่ ตลอดคืนหนึ่งกับวันหนึ่งนี้ในวันนี้ แม้ด้วยองค์อันนี้ เราก็ชื่อว่าได้ทำตามพระอรหันต์ทั้งหลาย ทั้งอุโบสถก็จักเป็นอันเราเข้าจำแล้ว ----------------------- ----------------------- พระอรหันต์ทั้งหลาย ละกรรมเป็นข้าศึกแก่พรหมจรรย์ประพฤติพรหมจรรย์ ประพฤติห่างไกล เว้นขาดจากเมถุนอันเป็นกิจของชาวบ้านจนตลอดชีวิต แม้เราก็ได้ละกรรมเป็นข้าศึกแก่พรหมจรรย์ ประพฤติพรหมจรรย์ประพฤติห่างไกล เว้นขาดจากเมถุนอันเป็นกิจของชาวบ้าน ตลอดคืนหนึ่งกับวันหนึ่งนี้ในวันนี้ แม้ด้วยองค์อันนี้ เราก็ชื่อว่าได้ทำตามพระอรหันต์ทั้งหลาย ทั้งอุโบสถก็จักเป็นอันเราเข้าจำแล้ว ----------------------- ---------------------- พระอรหันต์ทั้งหลาย ละการพูดเท็จ เว้นขาดจากการพูดเท็จ พูดแต่คำจริง ดำรงคำสัตย์ พูดเป็นหลักฐาน ควรเชื่อได้ไม่พูดลวงโลกจนตลอดชีวิต แม้เราก็ได้ละการพูดเท็จ เว้นขาดจากการพูดเท็จพูดแต่คำจริง ดำรงคำสัตย์ พูดเป็นหลักฐาน ควรเชื่อได้ ไม่พูดลวงโลก ตลอดคืนหนึ่งกับวันหนึ่งนี้ในวันนี้ แม้ด้วยองค์อันนี้ เราก็ชื่อว่า ได้ทำตามพระอรหันต์ทั้งหลาย ทั้งอุโบสถก็จักเป็นอันเราเข้าจำแล้ว ----------------------- ----------------------- พระอรหันต์ทั้งหลาย ละการดื่มน้ำเมาคือสุราและเมรัยอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท เว้นขาดจากการดื่มน้ำเมาคือสุราและเมรัย อันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท แม้จนตลอดชีวิต แม้เราก็ละการดื่มน้ำเมาคือสุราและเมรัยอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท เว้นขาดจากการดื่ม น้ำเมาคือสุราและเมรัยอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท ตลอดคืนหนึ่งกับวันหนึ่งนี้ในวันนี้ แม้ด้วยองค์อันนี้ เราก็ชื่อว่าได้ทำตามพระอรหันต์ทั้งหลาย ทั้งอุโบสถก็จักเป็นอันเราเข้าจำแล้ว ---------------------- ---------------------- พระอรหันต์ทั้งหลาย ฉันหนเดียว เว้นการบริโภคในราตรี งดจากการฉันในเวลาวิกาลจนตลอดชีวิต แม้เราก็บริโภคหนเดียว เว้นการบริโภคในราตรี งดจากการบริโภคในเวลาวิกาล ตลอดคืนหนึ่ง กับวันหนึ่งนี้ในวันนี้ แม้ด้วยองค์อันนี้ เราก็ชื่อว่าได้ทำตามพระอรหันต์ทั้งหลาย ทั้งอุโบสถ จักเป็นอันเราเข้าจำแล้ว ---------------------- ---------------------- พระอรหันต์ทั้งหลาย เว้นขาดจากฟ้อนรำขับร้อง การประโคมดนตรี และการดูการเล่น อันเป็นข้าศึกแก่กุศล จากการทัดทรงประดับและตกแต่งกายด้วยดอกไม้ของหอม และเครื่องประเทืองผิวอันเป็นฐานะแห่งการแต่งตัวจนตลอดชีวิต แม้เราก็เว้นขาดจากการฟ้อนรำขับร้องการประโคมดนตรีและดูการเล่นอันเป็นข้าศึกแก่กุศล จากการทัดทรงประดับตกแต่งร่างกายด้วยดอกไม้ของหอม และเครื่องประเทืองผิว อันเป็นฐานะแห่งการแต่งตัว ตลอดคืนหนึ่งกับวันหนึ่งนี้ในวันนี้ แม้ด้วยองค์อันนี้ เราก็ชื่อว่าได้ทำตามพระอรหันต์ทั้งหลาย ทั้งอุโบสถก็จักเป็นอันเราเข้าจำแล้ว ----------------------- ----------------------- พระอรหันต์ทั้งหลาย ละการนั่งนอนบนที่นั่งที่นอนอันสูงใหญ่ เว้นขาดจากการ นั่งนอนบนที่นั่งที่นอนอันสูงใหญ่ สำเร็จการนอนบนที่นอนอันต่ำ คือ บนเตียง หรือบนเครื่องปูลาดที่ทำด้วยหญ้าจนตลอดชีวิต แม้เราก็ได้ละการนั่งนอนบนที่นั่งที่นอนอันสูงใหญ่ เว้นขาดจากการนั่งนอน บนที่นั่งที่นอนอันสูงใหญ่ สำเร็จการนอนบนที่นอนอันต่ำคือบนเตียงหรือบนเครื่องปูลาด ที่ทำด้วยหญ้า ตลอดคืนหนึ่งกับวันหนึ่งในวันนี้ แม้ด้วยองค์อันนี้ เราก็ชื่อว่า ได้ทำตามพระอรหันต์ทั้งหลาย ทั้งอุโบสถก็จักเป็นอันเราเข้าจำแล้ว ----------------------- ----------------------- ดูกรนางวิสาขา อริยอุโบสถเป็นเช่นนี้แล อริยอุโบสถอันบุคคลเข้าจำแล้วอย่างนี้แล ย่อมมีผลมาก มีอานิสงส์มาก มีความรุ่งเรืองมาก มีความแผ่ไพศาลมาก ฯลฯ... เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐  บรรทัดที่ ๕๔๒๑ - ๕๖๖๖.  หน้าที่  ๒๓๒ - ๒๔๒. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=20&A=5421&Z=5666&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 10:29:09

ความคิดเห็นที่ 10 สำนักธรรม มีมุนี ถือศีลพรต ดูหมดจรด ภาวนา สง่าล้ำ ถนนตรงข้าม ซ่องนางโลม ไม่น่าจำ สำนักธรรม สำนักซ่อง ไม่ต้องกัน มุนี โสเภณี ตายพร้อมกัน พญายมลั่น บอกมุนี ไม่มีสวรรค์ ลงนรก ขุมลึก สู่โลกันต์ มุนีลั่น เกิดอะไร โปรดไขตรอง พญายม บอกอยู่ เจตนา มุนีบ้า ภาวนากาม สยดสยอง ถอดฌานไป ดูโสเภณี ไม่น่ามอง หลอกชนปอง ลงไหว้กราบ ซาบซึ๊งตน โสเภณี ไม่จำจด รสสังวาส กราบธรรมาสน์ ธรรมมุนี ที่ท่องบ่น แอบตักบาตร ใจสะอาด ฆราวาสชน แถมจิตดล ชาติต่อไป ให้พบธรรม กรรมใด ใครทำ ก็แลเห็น โสเภณีเด่น เกิดใหม่ดี มีงามล้ำ ส่วนมุนี ลงนรก หกขมำ บรรลุธรรม "คือเจตนา" พาสู่ดี แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 10:54:49 จากคุณ : ธนะรัตน์ เอ็กโซติก เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 10:43:55

ความคิดเห็นที่ 11 อาชีพบางอาชีพเป็นอุปสรรคต่อการรักษาศีล 8 จริง ๆ ครับ โดยปกติผมคิดว่า สมาทานศีล 8 กันครั้ง ละ 1 คืน กับ 1 วัน ขณะสมาทาน สาวมิสทีนต้องเลิกขายไปเลยครับ 1 คืน 1 วัน เมื่อจะไปขายของ ก็สมาทานศีล 5 ก็พอครับ ----------------------------------------------------------------------------- ประมาณ 2 - 3 สัปดาห์ที่แล้วผมตั้งใจรักษาศีล 8 อยู่ 10 วัน ข้อ 1 รักษาได้ไม่มีปัญหา (แต่อาจไม่บริบูรณ์) ข้อ 2 รักษาได้ไม่มีปัญหา (แต่อาจไม่บริบูรณ์) ข้อ 3 รักษาได้ไม่มีปัญหา (แต่อาจไม่บริบูรณ์) ข้อ 4 รักษาได้ไม่มีปัญหา (แต่อาจไม่บริบูรณ์) ข้อ 5 รักษาได้ไม่มีปัญหา (แต่อาจไม่บริบูรณ์) ข้อ 6 รักษาได้ไม่มีปัญหา (แต่อาจไม่บริบูรณ์) ข้อ 7 รักษาไม่ได้เลยครับ ต้องอาบน้ำ สระผม ทาโรลออน ได้ยินเสียงเพลง เดินผ่านทีวี ตั้งใจจะวางเฉยกับสิ่งเหล่านี้ แต่ก็ทำไม่ได้ ข้อ 8 รักษาได้ไม่เต็มที่ ----------------------------------------------------------------------------- ผมได้เรียนรู้อะไร ? เรียนรู้ที่จะระงับความใคร่ ปกติผมต้อง ทาน บ่ายสาม 1 ครั้ง ทุ่มหนึ่งครั้ง 4 ทุ่มหนึ่งครั้ง ก่อนนอนประมาณตีหนึ่ง หนึ่งครั้ง พอรักษาศีล 8 ผมก็ตัดกังวลเรื่องการแสวงหาอาหารลงได้ ตอนกลางคืนหิวครับ ไม่ง่วง นอนไม่ค่อยหลับ ก็เลยทำงาน ทำงาน ทำงาน หิวมาก ๆ ก็ต้องหยุดทำงาน ก็ดูการตั้งอยู่ของความหิว และดูการหายไปของความหิวครับ เป็นการเรียนรู้ที่จะระงับทุกข์เวทนาได้ดีครับ เรื่องการนอน การนอนในที่สูงใหญ่เป็นการนอนของคนมีอำนาจวาสนา ก็ละการนอนในที่สูงใหญ่ก็คือการละความรู้สึกของความมีอำนาจวาสนาชั่วคราว การงดในการนอนในที่นอนที่หนานุ่มก็เพื่อให้เราละทิ้งความเพลิดเพลินในการนอน ผมเอาผ้าค่อนข้างหนาปูนอนแต่ก็ยังสัมผัสถึงความแข็งกระด้างของพื้นได้ครับ ผมใช้หนังสือหนา ๆ หนุนแทนหมอน ครับ ผลก็คือ ปกติตื่น 9 โมง 10 โมง นอนแบบนี้ ประมาณ 6 โมงเช้าก็อยากลุกจากที่นอนแล้วครับ 4 - 5 วันต่อมาก็เลยหนุนหมอน แต่ยังนอนพื้นอยู่ เพราะไม่มีสมาธิทำงาน ง่วงมาก ----------------------------------------------------------------------------- สำหรับผม (ความเห็นของผมคนเดียว) การรักษาศีล 8 ก็คือการฝึกตามรอยพระอรหันต์ ถ้าทำไม่ได้อย่างพระอรหันต์  ก็อย่านับว่าได้รักษาศีลข้อนั้นแล้ว เลยครับ ----------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 11:05:46

ความคิดเห็นที่ 12 มาลงชื่อว่า อ่านกระทู้นี้แล้วได้ความรู้ มุมมอง ความคิด ตั้งคำถามแบบนี้ ดีสำหรับชาวพุทธจริงๆ การดีเบท ดีอย่างนี้นี่เอง ขอบคุณทุกท่าน ที่ทำให้มีกระทู้นี้ จากคุณ : บุษกรจันทร์ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 11:25:11

ความคิดเห็นที่ 13 คนที่มีทิฐิว่าถือไม่ได้ก็ยังคงถือไม่ได้วันยังค่ำ คนที่มีทิฐิว่าถือได้ ก็จะถือได้ จากคุณ : สายลมเหงาแห่งขุนเขา เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 11:43:34

ความคิดเห็นที่ 14 ใครเคยเห็นพนักงานขายเครื่องสำอางที่บูท นุ่งขาวห่มขาว ไม่แต่หน้าไม่ทำผม มายืนแนะนำสรรพคุณของสินค้า ว่าดีอย่างนั้นดีอย่างนี้บ้างครับ ผมยังไม่เคยเห็นครับ   การแนะนำสินค้า(ประเภทเครื่องสำอาง ผลิตภัณฑ์สำหรับสุขภาพ) ผู้แนะนำจะทำให้ลูกค้าเชื่อถือในตัวสินค้าได้ อย่างน้อยผู้แนะนำต้องแสดงให้ลูกค้าเห็นว่า ผู้แนะนำได้ใช้ผลิตภัณฑ์นั้นแล้ว และได้ผลลัพธ์ที่ดีจริง ๆ ลูกค้าจึงจะเชื่อ และตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์นั้น เอาคนไม่แต่งหน้าทำผม ไปขายเครื่องสำอาง เอาคนที่ดูก็รู้ทันทีว่าสุขภาพไม่ดี ไปขายผลิตภัณฑ์เพื่อสุขภาพ คงไม่มีใครซื้อแน่ ถ้าซื้อก็ซื้อเพราะต้องการช่วยไม่ได้ซื้อมาใช้แน่นอน ยังไงเสียผมก็เชื่อว่า ขณะสาวมิสทีนออกไปแนะนำสินค้า เธอก็ต้องแต่งหน้าแต่งตัวทำผม ซึ่งศีลข้อ 7 ต้องขาดแน่ ๆ แต่ใช่ว่า สาวมิสทีนจะไม่มีโอกาสรักษาศีล 8 ให้บริบูรณ์ เพราะแค่ 1 คืน 1 วัน ที่รักษาศีล 8 ให้บริบูรณ์ได้ ก็มีอานิสงส์มากมาย ------------------------------ แก้ไข สำอางค์ เป็น สำอาง แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 15:58:03 จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 11:46:35

ความคิดเห็นที่ 15 ^^ มาแล้ว มาแล้ว คำตอบที่รอ จากคุณ : บุษกรจันทร์ เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 11:56:00

ความคิดเห็นที่ 16 (เป็นความเห็นส่วนตัว ซึ่งอาจเป็นความเข้าใจผิดของกระผมเอง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน) -------------------------------------------------------------------------------------------------------- ประเด็นที่อยากจะชี้ให้เห็นอีกอย่างคือ ...ในอุโปสถสูตร... พระพุทธเจ้าตรัสกับ...มหาอุบาสิกาวิสาขา ซึ่งเราทราบกันดีว่า พระนางเป็นพระโสดาบัน ไม่ละเมิดศีล 5 ตลอดชีวิต และเราก็ทราบกันดีว่า พระนางมีลูกหลานมากมาย แสดงว่า พระนางยังไม่ได้เว้นขาดจากเมถุน แสดงว่า ไม่ได้รักษาศีล 8 เป็นปกติ พระสูตรนี้ พระพุทธเจ้า ตรัสทักพระนาง หลังจากพระนางกลับจากการจำอุโบสถ แสดงว่าพระนาง สมาทาน ศีล 8 เป็นบางครั้ง บางคราว ขณะสมาทาน ก็รักษาศีลเยี่ยงพระอรหันต์ จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 12:16:06

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้าจะเอากันที่ความบริสุทธิ์ของศีล การเป็นสาวขายเครื่องสำอางค์นั้น เป็นอุปสรรคต่อการรักษาศีลจริงๆ นะคะ เพราะเครื่องสำอางที่ขายนั้น เป็นสิ่งไม่มีประโยชน์ หรือมีประโยชน์น้อย แต่มีโทษมาก หรืออย่างน้อยที่สุดคือ ประโยชน์น้อย แต่ราคาแพงมาก.. แค่ลิปสติคนั้นก็มีสารเคมีที่มีโทษมากมาย ไม่ว่าจะราคาแพงเท่าใดก็ตาม.. คนขายส่วนใหญ่ก็จะรู้ว่า เครื่องสำอางที่ตนขาย ราคาจริงนั้นไม่แพง แต่ราคาขายแพงมาก.. ไม่รู้สิ.. คิดว่าเป็นพนักงานขาย หากจะขายให้ได้มากๆ  ศีล 5 ยังรักษาได้ยากเลยค่ะ.. ก่อนหน้านี้ก็อยากถือศีลแปด ติดตรงข้ออาหารนี่แหละ...(ทำงานดึกมันหิว) ตอนหลังได้อ่านหลายกระทู้บอกว่า ศีล 5 ถือให้บริสุทธิ์ก็มีอานิสงค์มาก เพราะเป็นศีลสำหรับคนทั่วๆ ไป ศีลแปดเป็นอุโบสถศีล  ถ้าอยู่บ้านถือศีล 5 สะดวกก็พอ.. เราก็เห็นด้วยนะ.. อีกอย่าง..ถ้าเราตั้งใจถือศีลแปดจริง เราเปลี่ยนงานแน่นอนค่ะ.. ใจมันจะไม่อยากขายเครื่องสำอางอีกต่อไปเลยแหละ.... จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 12:43:39

ความคิดเห็นที่ 18 ก่อนนอนสมาทานศีลแปด ตื่นนอนก่อนไปทำงาน ก็สมาทานศีลห้า ดีมั๊ยครับ ^_^ จากคุณ : OII เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 13:06:10

ความคิดเห็นที่ 19 ^ ^ โดยหลักการแล้วไม่ได้ ถ้าได้ก็เป็นศีล 8 แบบตามใจฉัน ไม่ได้เป็นไปตามพุทธพระสงค์ (อ่านอุโปสถสูตรที่ความคิดเห็นที่ 9 ดูครับ) จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 13:11:49

ความคิดเห็นที่ 20 กระทู้เก่าชื่ออะไรอ่ะครับ? พยายามหาอ่าน... จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 13:41:25

ความคิดเห็นที่ 21 ^ ^ ถ้าหมายถึงทู้ต้นเรื่อง อันนี้ใช่มั้ยคะ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y8343227/Y8343227.html การแต่งกายกับการสวดมนต์ จากคุณ : silly เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 13:51:31

ความคิดเห็นที่ 22 ุ^ ^ ขอบคุณมากๆ ครับ : ) ผมไปหาชื่อกระทู้ที่มีคำว่า "ศีล " มิน่าถึงหาไม่เจอ : ) จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 13:56:27

ความคิดเห็นที่ 23 ขอเพิ่มเติมอีกนิดตัวเล็กๆ.. เครื่องสำอางค์ ไม่มีในพจนานุกรมไทย ที่ถูกต้องคือ เครื่องสำอาง ฮ่ะ สำอาง น. เครื่องแป้งเครื่องหอม เรียกว่า เครื่องสําอาง, ปัจจุบัน หมายถึง สิ่งเสริมแต่งหรือบำรุงใบหน้า ผิวพรรณ ผม เป็นต้นให้ดูงาม เช่น แป้ง ลิปสติก ดินสอเขียนคิ้ว, ราชา ศัพท์ใช้ว่า เครื่องพระสําอาง. ว. ที่ทําให้งามสะอาดหมด จด, งามสะอาดหมดจด, งามกรีดกรายหยิบหย่ง เช่น เขาเป็นหนุ่มสำอางท่าทางกรีดกราย. จากคุณ : นอกเรื่องนิดหน่อยขออภัย (silly) เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 14:01:39

ความคิดเห็นที่ 24 ^ ^ ใช้ผิดไปตามๆ กัน ผมอ่านทีแรก ก็ไม่สะดุดตาด้วยซ้ำ ไม่งั้นอาจจะตามไปด้วยอีกคน อิอิ : ) ------------------------------------ อ่านคห.14 ทีแรกนึกว่า คุณวิชญ์พลจะแย้งจขกท แต่พออ่านอีกทีก็ไม่ได้แย้งอะไรนี่นา... : ) จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 14:09:54

ความคิดเห็นที่ 25 อยู่ทางโลกมันก็ต้องทำงานเลี้ยงปาก ท้อง เลี้ยงคนที่อยู่ข้างหลัง จะถือศีล 8 มันก็มีข้อห้ามหลายอย่างที่ชีวิตประจำวันทำได้ยาก อย่าว่าแต่ศีล 8 เลย ศีล 5 บริสุทธิ์ก็ไม่ใช่ทำได้ง่ายนัก (แต่ก็ยังพอทำได้) ถือศีลแล้วเบียดเบียนตัวเอง เอาแค่พอเหมาะควรดีกว่า ถ้ามีอาชีพต้องขายเครื่องสำอางค์ ศีล 5 คงพอแล้ว (เอาแค่ข้อสามก็ยาก สำหรับนักขายแล้ว) วันไหนที่ไม่ได้ออกจากบ้าน เช่น เสาร์ อาทิตย์ ก็ถือศีล 8 ไป ส่วนตัวเห็นว่าถ้าทำได้แบบนี้ก็ไม่ถือว่าน้อยเกินไปแล้ว จากคุณ : RebmemeR เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 14:47:50

ความคิดเห็นที่ 26 ^ ^ หมายถึงศีลข้อ 4 หรือเปล่าครับ? คือ... จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 14:57:33

ความคิดเห็นที่ 27 ตามไปกระทู้นั้น พออ่านคห. 14 ของหนอนดาวเรื่อง แล้วนึกได้ว่า เราต้องคิดไปจนถึงว่า ศีลแต่ละข้อ ที่พระพุทธเจ้าบัญญัติเอาไว้ มีที่มาที่ไป มีเหตุผลอะไรด้วยหรือเปล่า  ยกตัวอย่างเอาจากศีล 5 เช่น ข้อ ห้านี่หละ สุราเมรยะ...สังเกตุว่าพอมาถึงยุคนี้มันมีข้อถกเถียงกันมาก บ้างก็ว่า อันนี้รวมห้ามเสพยาเสพติดด้วยไหม.. ทำให้ต้องสาวไปถึงที่มาของศีลข้อนี้ จนหลายๆคนสรุปได้ว่า เป็นข้อที่กำหนดขึ้นมาเพื่อให้คนไม่ขาดสติ จากการกิน ดื่ม เสพ คือป้องกันคนขาดสติ นั่นทำให้บางคนเหมือนกัน เลยคิดว่า กินเหล้าได้ แต่ถ้ากินแล้วไม่เมายังมีสติควบคุมการกระทำของตัวเองได้ ถือว่าศีลข้อนี้ยังไม่ขาดสะบั้น (ยาบางตัว ก็มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์ด้วย) แต่มันก็มีสำหรับคนที่ถือศีล 5 บริสุทธ์ ก็จะไม่แตะ(ด้วยเจตนา) เลย สำหรับแอลกอฮอล์ แม้เพียงนิด ซึ่ง แบบนี้เหมือนมีเส้นแบ่งบางๆ คาดอยู่เหมือนกันระหว่างรักษาศีลให้บริสุทธิ์ กับสุดโต่งเกินไป (ไม่เดินตามทางสายกลาง) มาถึงเนื้อหาของกระทู้ อุโบสถศีล ข้อ 7 เราจำเป็นต้องหาสาเหตุไหมว่า ทำไม ท่านถึงมีข้อห้าม ปรุงแต่งเครื่องหอม .. เพราะเป็นการเพิ่มพูนกิเลส ในทางหนึ่งหรือเปล่า แต่ถ้ามันมีความจำเป็นล่ะ .. อย่างทาครีมก่อนนอนนั่น ไม่เถียง มีจุดประสงค์ บำรุงกายให้สวยงาม แน่ แต่บางครั้งการแต่งหน้าก็เป็นไปด้วยความจำเป็น (ถ้าเป็นทางอาชีพ) อันนี้จะเข้าข่ายเดียวกันกับ ศีลข้อ 5 ที่ยกตัวอย่างไปข้างบนไหม แต่ถ้าจะบอกว่า ขาดแน่ นั่นเพราะเราให้คำจำกัดความของการรักษาศีลว่าต้อง บริสุทธ์เท่านั้น เลยหรือเปล่า (คือเน้นที่การกระทำเท่านั้น เจตนาไม่เกี่ยว) คุณหนอน จากคุณ : RebmemeR เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 15:10:29

ความคิดเห็นที่ 28 ค่ะ คุณปล่อย ข้อ 4 ค่ะ ขอโทษที ขอบคุณที่ทักท้วง -_-' แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 15:14:29 จากคุณ : RebmemeR เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 15:11:36

ความคิดเห็นที่ 29 ผมอาจจะเขียนได้ไม่ดี ไม่ชัดเจน จึงทำให้หลายท่านอาจกำลังเข้าใจประเด็นผิด ผมยอมรับว่า โลกนี้มีอาชีพอยู่หลายอาชีพที่มีข้อจำกัด ไม่อาจทรงศีล ๘ ไว้ได้ ซึ่งในความคิดเห็นที่ ๓ ข้อ ๓ ผมลองยกตัวอย่างไว้บ้างแล้ว เช่น "..เป็นพิธีกร (โดยเฉพาะผู้หญิง) ไม่อาจหลีกเลี่ยงการตกแต่งร่างกายใบหน้าเพื่อความสวยงาม.." และผมยังย้ำในความคิดเห็นที่ ๕ ข้อ "สาวมิสทีน" ว่าถ้าต้องแต่งหน้าทาปากจริงๆ ก็ไม่ต้องถือศีล ๘ แล้ว เพราะว่ามันทำไม่ได้ อันที่จริง ผมควรจะตอบในขอบเขตจุดยืนเดิมที่ผมเสนอไว้คือ ผู้มีอาชีพ "แต่งหน้าทำผม" นั้นสามารถรักษาศีล ๘ ได้แน่นอน ประเด็นก็จะจบลงแค่นั้น เพราะการที่ผู้ถือศีล ๘ แต่งหน้าทำผมให้แก่ผู้อื่นที่มิได้ถือศีล ๘ ในขอบเขตที่พอเหมาะพอควร เพื่อความเรียบร้อย เพื่อการไปปฏิบัติงานงาน ไม่มุ่งเน้นไปเพื่อความเมา ฯลฯ นั้น ..สามารถทำได้ กรณีไม่ต่างจากการที่ผู้ถือศีล ๘ ทำอาหารในเวลาวิกาลให้ผู้ที่มิได้ถือศีล ๘ ได้กินในเวลาวิกาล .. หากการประกอบอาหารนั้นทำในขอบเขตที่พอเหมาะพอควร เพื่อแก้ทุกข์ ไม่ใช่แก้อยาก (เช่นทำให้ผู้ที่หิว, เด็ก, ผู้ป่วย, ผู้ทำงาน ฯลฯ) แล้วผมได้เพิ่มเติมต่อไป (ซึ่งอาจทำให้หลงประเด็น) ว่า คนขายเครื่องสำอาง รักษาศีล ๘ ก็สามารถเสนอขายสินค้าได้ เพราะการขายเครื่องสำอางก็เสมือนขายอุปกรณ์อย่างหนึ่ง ที่ยอมรับว่ายังมีความจำเป็นสำหรับคฤหัสถ์ โดยไม่จำกัดว่าเป็นผู้หญิง .. เช่น เสนอขาย Wax ใส่ผมให้แก่ผู้ชาย แล้วอธิบายว่ามันมี ๒ ชนิด แบบธรรมดา กับแบบขึ้นเงา ฯลฯ เป็นต้น มันไม่ต่างจากการอธิบายชนิดของแชมพู ว่ามีแบบธรรมดา สูตรสำหรับผมมัน สูตรแก้รังแค สูตรยับยั้งผมร่วง .. จะเห็นได้ว่า โดยเนื้อแท้แล้วสูตรต่างๆ ก็เพื่อบำรุงดูแลร่างกาย(เส้นผม)ทั้งนั้น ..ซึ่งเป็นสิ่งที่ "ไม่จำเป็น" สำหรับผู้ถือศีล ๘ เลย.. แต่ผู้ถือศีล ๘ ที่ขายเครื่องสำอาง หรือสิ่งบำรุงเส้นผม ใบหน้า ผิวพรรณ ฯลฯ ก็ยังสามารถทำได้ ขายได้ โดยไม่ผิด และไม่เป็นไปด้วยความโกหกหลอกลวงด้วย เพราะผู้ถือศีล ๘ ที่ขายเครื่องสำอาง ฯลฯ ไม่ได้บอกอธิบายกับลูกค้านี่ว่า - เครื่องสำอางและสิ่งบำรุงต่างๆ นั้น ดีเพราะมันไม่เป็นข้าศึกต่อกิเลส ดีเพราะเป็นไปเพื่อขจัดความยินดีในร่างกาย ฯลฯ ในอีกทางหนึ่ง การไม่สาธยายแก่ลูกค้าว่าเครื่องสำอางและสิ่งบำรุงต่างๆ นั้น - มันไม่ดี มันเป็นไปเพื่อการบำรุงร่างกายซึ่งเป็นสิ่งไม่สวยงามจริง มันสนับสนุนความยินดีในกาม มัน ฯลฯ - ก็ไม่ได้หมายความว่า ผู้ถือศีล ๘ นั้น "ผิด" เพราะขาดความจริงใจต่อศีล ๘ ของตน ผิดเพราะปกปิดอำพรางสัจธรรม ผิดเพราะไม่ใช้โอกาสนั้นชี้ทางที่เป็นไปเพื่อ มรรค ผล นิพพาน กับลูกค้า .. อย่าเพิ่งนะครับ อย่าเพิ่งออกทะเลไปอย่างนั้น.. การประกอบอาชีพใดๆ ที่ทางดำเนินนั้นขัดต่อการถือศีล ๘ - ผมก็เห็นด้วยและแสดงจุดยืนไว้ชัดเจนแต่แรกแล้วว่า ไม่ควรถือศีล ๘ แต่ผมโต้แย้งประเด็นที่ว่า "การมีอาชีพแต่งหน้าทำผม หรือขายเครื่องสำอางนั้น ผู้ถือศีล ๘ ไม่สามารถทำได้" - ไม่สามารถทำได้เลยเพราะเป็นการ "โกหกหลอกลวงลูกค้า และชักนำลูกค้าไปสู่อกุศล .." ผมไม่เห็นด้วยที่ตรงนี้ จึงขอให้ท่านเข้าใจจุดมุ่งหมาย เพื่อการทำความเข้าใจประเด็นกระทู้ พนักงานขายเครื่องสำอางตามบูธ - ประเด็นไม่ได้อยู่ที่ "ความเป็นพนักงานขายเครื่องสำอาง" แต่ประเด็นสำคัญอยู่ที่ คุณเป็นลูกจ้าง - คุณก็ต้องทำตามนโยบายของนายจ้าง เพราะคุณเป็นพนักงานขาย ในเมื่อนายจ้าง, บริษัท - เขากำหนดให้พนักงานขาย "ต้องแต่งหน้า" ถ้าไม่แต่งหน้าก็จะดูโทรม ดูสุขภาพไม่ดี (???) ฯลฯ และไม่น่าเชื่อถือ - จะไปขายสินค้าประเภทเครื่องสำอางไม่ได้! เพราะมันจะเป็นผลเสียต่อภาพลักษณ์ของสินค้า.. ถ้านโยบายเป็นอย่างนี้ คุณเป็นพนักงานคุณต้องทำ ไม่ทำก็อยู่ด้วยกันไม่ได้! ดังนั้น ถ้าคุณจะถือศีล ๘ คุณก็ไปอยู่ตรงนั้นไม่ได้ .. ก็ถูกแล้วครับ ผมไม่ได้แย้ง - ซึ่งยืนยันได้ว่ากรณีไม่ต่างจาก "พิธีกร" ที่ต้องแต่งหน้า ดังที่ผมยกตัวอย่างไปแล้ว ว่าสถานการณ์เช่นนั้น มันทำไม่ได้ คนขายเครื่องสำอาง ที่เป็นอาชีพอิสระ มีสถานะแตกต่างจากพนักงานขายเครื่องสำอางที่เป็นลูกจ้าง - อย่าสับสนกัน คนขายเครื่องสำอางอิสระ .. ก็แค่แนะนำคุณสมบัติของสินค้าแต่ละตัวกับลูกค้า  ความเหมาะไม่เหมาะยังไง ว่าไป พูดในขอบข่ายข้อมูลของสินค้าก็พอแล้ว ลูกค้าจะซื้อหรือไม่ซื้อ ก็แล้วแต่เขา บางคนไม่ต้องพูดอะไรด้วยซ้ำ เพราะเขาใช้ประจำของเขาอยู่ - แค่บอกว่าอันนี้มีหรือไม่มี ถ้าไม่มี อันนี้ใช้แทนอันนี้ได้มั้ย จบ! คนขายเครื่องสำอางอิสระ อาจเลือกเสนอสินค้าให้แก่ลูกค้าประจำที่รู้จักกันดีอยู่แล้ว เลือกลูกค้าที่รู้ว่าคนขายเป็นผู้ถือศีล ๘ - ก็เป็นไปได้ พูดจากันอยู่ในวงของข้อมูลวิชาการเท่าที่มี ไม่เห็นต้องโน้มน้าว ไม่เห็นต้องเชียร์ ใครใคร่ซื้อก็ซื้อไป ไม่ซื้อก็ไม่ซื้อ - อาชีพก็คงดำเนินต่อไปในขอบเขตความเหมาะสมของตัวมันเอง.. ยืนยันได้ว่าคนขายเครื่องสำอางที่ถือศีล ๘ สามารถ พูด ทำ คิด ในขอบเขตความพอดีของศีล ๘ ได้ .. และสามารถทำงานได้โดยไม่กระทบต่ออาชีพ และไม่กระทบให้ศีล ๘ ต้องแปดเปื้อนด่างพร้อยด้วย ไม่ได้พูดเอาเอง เห็นตัวอย่างในชีวิตจริงมาแล้ว ยืนยันครับ! - - - - - - - - - - คคห 14 .. ที่คุณ wichaphon_me กล่าวว่า ผู้แนะนำสินค้าประเภทเครื่องสำอาง จะทำให้ลูกค้าเชื่อถือในตัวสินค้าได้ อย่างน้อยผู้แนะนำต้องแสดงให้ลูกค้าเห็นว่า ผู้แนะนำได้ใช้ผลิตภัณฑ์นั้นแล้ว และได้ผลลัพธ์ที่ดีจริง ๆ ลูกค้าจึงจะเชื่อ และตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์นั้น .. ผมเห็นว่าเป็นเพียง "ขนบ" ในการขายสินค้า อาจไม่จำเป็นต้องทำอย่างนั้นเสมอไป คือไม่ต้อง "สาธิตให้ดูกันซึ่งหน้า" ทุกครั้ง แค่เพียงบอกว่า "เคยใช้" และยืนยันผลการใช้ว่าเป็นอย่างไรๆ ก็พอแล้ว การทำเช่นนั้น ลูกค้าจะพอใจหรือไม่พอใจ จะซื้อหรือไม่ซื้อ .. มันก็ขึ้นอยู่กับคนขายสินค้าแล้วว่า เขาพอใจวิถีชีวิตแบบนั้นไหม ถ้าการถือศีล ๘ เป็นเหตุให้ไม่แต่งหน้าตนเอง ส่งผลให้สาธิตสินค้าไม่ได้ เสนอขายไม่ได้ แล้วอยู่ไม่ได้ .. จะเลิกอาชีพนี้ หรือจะเลิกถือศีล ๘ .. ก็ไปพิจารณาเอา แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 16:08:43 จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 16:03:13

ความคิดเห็นที่ 30 ท่านทั้งหลายคิดว่า การถือศีลแบบศรีธนญชัย จะได้รับอานิสงส์แห่งศีลหรือไม่ ??? ================================================= อานิสงส์แห่งศีลสมบัติ ๕ ประการ [๖๙] ดูกรคหบดีทั้งหลาย อานิสงส์แห่งศีลสมบัติของคนมีศีลมี ๕ ประการ เหล่านี้ ๕ ประการเป็นไฉน?           ดูกรคหบดีทั้งหลาย คนมีศีล ถึงพร้อมด้วยศีลในโลกนี้ ย่อมได้กองโภคทรัพย์ ใหญ่หลวง เพราะเหตุแห่งความไม่ประมาท นี้เป็นอานิสงส์ข้อที่ ๑ แห่งศีลสมบัติ ของคนมีศีล.             ดูกรคหบดีทั้งหลาย อนึ่ง อานิสงส์ข้ออื่นยังมีอีก ชื่อเสียงอันดีงามของคนมีศีล ถึงพร้อมด้วยศีล ย่อมเฟื่องฟุ้งไป นี้เป็นอานิสงส์ข้อที่ ๒ แห่งศีลสมบัติของคนมีศีล.             ดูกรคหบดีทั้งหลาย อนึ่ง อานิสงส์ข้ออื่นยังมีอีก คนมีศีลถึงพร้อมด้วยศีล เข้าไปหา บริษัทใดๆ เช่น ขัตติยบริษัท พรหมณบริษัท คหบดีบริษัท สมณบริษัท ย่อมเป็นผู้แกล้วกล้า ไม่ขวยเขินเข้าไปหาบริษัทนั้นๆ นี้เป็นอานิสงส์ข้อที่ ๓ แห่งศีลสมบัติ ของคนมีศีล.             ดูกรคหบดีทั้งหลาย อนึ่ง อานิสงส์ข้ออื่นยังมีอีก คนมีศีลถึงพร้อมด้วยศีล ย่อมไม่หลง ทำกาละ นี้เป็นอานิสงส์ข้อที่ ๔ แห่งศีลสมบัติ ของคนมีศีล.             ดูกรคหบดีทั้งหลาย อนึ่ง อานิสงส์ข้ออื่นยังมีอีก คนมีศีลถึงพร้อมด้วยศีล เบื้องหน้า แต่แตกกายตายไป ย่อมเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ นี้เป็นอานิสงส์ข้อที่ ๕ แห่งศีลสมบัติ ของคนมีศีล.             ดูกรคหบดีทั้งหลาย อานิสงส์แห่งศีลสมบัติ ของคนมีศีล มี ๕ ประการ นี้แล. เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๕  บรรทัดที่ ๑๗๑๕ - ๑๗๗๗.  หน้าที่  ๖๙ - ๗๒. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka1/v.php?B=5&A=1715&Z=1777&pagebreak=0 ========================================================== เจตนาสูตร             [๒] พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้มีศีล สมบูรณ์ด้วยศีล ไม่ต้อง ทำเจตนาว่า ขออวิปปฏิสารจงเกิดขึ้นแก่เรา ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อที่อวิปปฏิสารเกิดขึ้นแก่บุคคลผู้มีศีล สมบูรณ์ด้วยศีลนี้เป็นธรรมดา ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ไม่มีวิปปฏิสารไม่ต้องทำเจตนาว่า ขอปราโมทย์จงเกิดขึ้นแก่เรา ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อที่ปราโมทย์เกิดขึ้นแก่บุคคลผู้ไม่มีวิปปฏิสารนี้เป็นธรรมดา ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ปราโมทย์ไม่ต้องทำเจตนาว่า ขอปีติจงเกิดแก่เรา ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อที่ปีติเกิดขึ้นแก่บุคคลผู้ปราโมทย์นี้เป็นธรรมดา ดูกรภิกษุทั้งหลายบุคคลผู้มีใจปีติไม่ต้องทำเจตนาว่า ขอกายของเราจงสงบ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อที่กายของบุคคลผู้มีใจมีปีติสงบนี้ เป็นธรรมดา ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้มีกายสงบไม่ต้องทำเจตนาว่า ขอเราจงเสวยความสุข ข้อที่บุคคลผู้มีกายสงบเสวยสุขนี้ เป็นธรรมดา ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้มีความสุขไม่ต้องทำเจตนาว่า ขอจิตของเราจงตั้งมั่น ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อที่จิตของบุคคลผู้มีความสุขตั้งมั่นนี้ เป็นธรรมดา ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้มีจิตตั้งมั่นไม่ต้องทำเจตนาว่า ขอเราจงรู้จงเห็นตามความเป็นจริง ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อที่บุคคลผู้มีจิตตั้งมั่น รู้เห็นตามความเป็นจริงนี้ เป็นธรรมดา ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้รู้เห็นตามความเป็นจริงไม่ต้องทำเจตนาว่า ขอเราจงเบื่อหน่าย จงคลายกำหนัด ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อที่บุคคลผู้รู้ผู้เห็นตามความเป็นจริงเบื่อหน่ายคลายกำหนัดนี้ เป็นธรรมดา ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้เบื่อหน่ายคลายกำหนัดไม่ต้องทำเจตนาว่า ขอเราจงทำให้แจ้งซึ่งวิมุตติญาณทัสสนะ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้อที่บุคคลผู้เบื่อหน่ายคลายกำหนัดทำให้แจ้งซึ่งวิมุตติญาณทัสสนะ นี้เป็นธรรมดา ดูกรภิกษุทั้งหลาย นิพพิทาวิราคะมีวิมุตติญาณทัสสนะเป็นผล มีวิมุตติญาณทัสสนะเป็นอานิสงส์ ยถาภูตญาณทัสสนะมีนิพพิทาวิราคะเป็นผล มีนิพพิทาวิราคะเป็นอานิสงส์ สมาธิมียถาภูตญาณทัสสนะเป็นผล มียถาภูตญาณทัสสนะเป็นอานิสงส์ สุขมีสมาธิเป็นผล มีสมาธิเป็นอานิสงส์ ปัสสัทธิมีสุขเป็นผล มีสุขเป็นอานิสงส์ ปีติมีปัสสัทธิเป็นผลมีปัสสัทธิเป็นอานิสงส์ ปราโมทย์มีปีติเป็นผล มีปีติเป็นอานิสงส์ อวิปปฏิสารมีปราโมทย์เป็นผล มีปราโมทย์เป็นอานิสงส์ ศีลที่เป็นกุศลมีอวิปปฏิสารเป็นผลมีอวิปปฏิสารเป็นอานิสงส์ ด้วยประการดังนี้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมทั้งหลายย่อมหลั่งไหลไปสู่ธรรมทั้งหลาย ธรรมทั้งหลายย่อมยังธรรมทั้งหลายให้บริบูรณ์เพื่อจากเตภูมิกวัฏอันมิใช่ฝั่งไปถึงฝั่ง คือ นิพพานด้วยประการดังนี้แล ฯ             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๔  บรรทัดที่ ๑ - ๗๖.  หน้าที่  ๑ - ๔. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=24&A=0&Z=76&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 16:35:35

ความคิดเห็นที่ 31 "การมีอาชีพแต่งหน้าทำผม หรือขายเครื่องสำอางนั้น ผู้ถือศีล ๘ ไม่สามารถทำได้" - ไม่สามารถทำได้เลยเพราะเป็นการ "โกหกหลอกลวงลูกค้า และชักนำลูกค้าไปสู่อกุศล .." ข้อความนี้ วิเคราะห์ยาก ต้องแยกพิจารณาเป็นกรณี ๆ (เป็นความเห็นส่วนตัว ไม่ยืนยันความถูกต้อง โปรดใช้วิจารณญาณ) ถ้าสาวขายตรงขายสินค้า ให้ลูกค้าเก่าที่พอใจในผลิตภัณฑ์แล้ว คงรักษาศีล 8 ไว้ได้ ถ้าสาวขายตรง ต้องการได้ลูกใหม่ เปลี่ยนจากยี่ห้อ X มาเป็นยี่ห้อที่ตนขาย (ไม่มีโฆษณาทางทีวีช่วย) คงรักษาได้ยากหรือไม่ได้เลย - โกหกหรือไม่ คงขึ้นกับเจตนาของเจ้าตัว - เป็นการชักนำลูกค้าไปสู่อกุศลหรือไม่ -- ถ้าเทียบกับตาลบุตรสูตร ต้องเป็นการ ชักนำแน่นอน แต่การชักนำนั้นจะเป็นเหตุให้ผู้นั้นไปอบายหรือไม่ อันนี้ไม่รู้ ======================================================= คนที่ประกอบอาชีพเหล่านี้ ถ้าคิดจะถือศีล 8 ตลอดชีวิตเขาจะรักษาให้บริสุทธิ์ตลอดชีวิตได้หรือไม่ ??? คนที่ถือศีล 8 ได้อย่างบริสุทธิ์บริบูรณ์ มีความคิดที่จะประกอบอาชีพเหล่านี้หรือไม่ ??? ฝากให้ช่วยคิดครับ ======================================================= จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 17:05:15

ความคิดเห็นที่ 32 คคห 14 .. ที่คุณ wichaphon_me กล่าวว่า ผู้แนะนำสินค้าประเภทเครื่องสำอาง จะทำให้ลูกค้าเชื่อถือในตัวสินค้าได้ อย่างน้อยผู้แนะนำต้องแสดงให้ลูกค้าเห็นว่า ผู้แนะนำได้ใช้ผลิตภัณฑ์นั้นแล้ว และได้ผลลัพธ์ที่ดีจริง ๆ ลูกค้าจึงจะเชื่อ และตัดสินใจซื้อผลิตภัณฑ์นั้น .. -------------------------------------------------------------------------------------------------- กรณีที่ไม่มีโฆษณาทางทีวี หรือสื่ออื่น ๆ ช่วย ผมว่าจำเป็นมาก ที่จะทำให้ลูกค้าที่เคยใช้และชื่นชอบผลิตภัณฑ์ X พอสมควร เปลี่ยนมาใช้สินค้าที่เรากำลังแนะนำอยู่   ขออภัยที่นอกประเด็นสำหรับความเห็นนี้ จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 17:12:21

ความคิดเห็นที่ 33 ขอความกรุณาคุณ wichaphon_me ช่วยสงเคราะห์ด้วยครับ ๑. กรุณาช่วยยกตัวอย่าง "การถือศีลแบบศรีธนญชัย" ให้ดูหน่อยว่า หน้าตามันเป็นยังไง สมมติเรื่องเอาก็ได้ครับ .. แต่งนิทานอย่างเรื่อง "หลวงพี่สายฝน" นั้นก็ได้ จะได้เข้าใจแจ่มแจ้ง     หรือถ้าในความคิดเห็นที่ผมเขียนไปยาวยืดข้างต้นนั้น ให้เผอิญมี "การถือศีลแบบศรีธนญชัย" ปรากฏอยู่! ก็ช่วยชี้ให้เห็นด้วยครับว่า ตรงไหน? อย่างไร? ๒. "การถือศีลแบบศรีธนญชัย" เกิดจากเหตุใด? กรุณาช่วยชี้ "องค์ของศีล" ว่าพลาดตรงไหนอย่างไร จึงจะได้ชื่อว่าเป็นศรีธนญชัย - - - - - - ขอรำพึงหน่อยครับ    ผมไม่ชอบเลยที่เห็นการแดกดันโดยยกเอาพระไตรปิฎกมาประกอบการแดกดันนั้น (ไม่ได้ว่าคุณ wichaphon_me)    เพราะผมเห็นว่าเป็นสิ่งที่ต่ำทรามยิ่งกว่าการถือศีลแบบศรีธนญชัยเสียอีก(ถ้ามันจะมีอยู่จริง)    คนเราถ้าจะริจะส่อเสียดแดกดันใครนั้น แค่ใช้ความเห็น และเหตุผลตรรกะส่วนตัวก็พอแล้วครับ!    ถ้ามีปัญญา มีไหวพริบปฎิภาณดีจริง ก็อาจผูกวาทะที่ทรงคุณวิเศษในการแดกดันได้แล้ว..    ไม่ต้องไปยกพระไตรปิฎกมาโปรยประกอบห้อมล้อมวจีทุจริตของตนเลย มันไม่สมควรเป็นอย่างยิ่ง!!    (ลองนึกถึงกระทู้โหวตเก่าๆ ในบรรยากาศร้อนๆ สมัยก่อนก็แล้วกัน ว่ามันสมควรไหม)    เมื่อมีจิตประสงค์ร้ายต่อผู้อื่น จงอย่ายุ่งกับพระไตรปิฎก!    คุณ wichaphon_me เห็นด้วยมั้ยครับ แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 17:21:09 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 17:20:23 จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 17:16:31

ความคิดเห็นที่ 34 ศีลมีไว้เพื่อกำจัดกิเลสอย่างหยาบให้ออกจากจิต เพื่อการอยู่เป็นสุขในปัจจุบัน เพื่อความพร้อมในการเจริญวิปัสสนาต่อไป ถ้าสาวมิสทีนไม่ได้แต่งเพื่อเป็นไปในการพอกพูนกิเลสให้เพิ่มขึ้น ศีลก็ยังคงบริสุทธิ์อยู่ เรื่องโกหกอันเป็นข้อของศีลห้าคงไม่ต้องพูดถึง เจตนานั้นจึงเป็นกรรม ทุกอย่างขึ้นกับจิตของสาวมิสทีนเองเท่านั้นครับ จากคุณ : คนกวาดลานวัด เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 18:02:11

ความคิดเห็นที่ 35 กรณีสาวมิสทีน เข้าไม่ได้กับศีลก็จริง แต่ คห.ของ คุณหนอนดาวเรือง ที่แสดงความคิดเห็นว่า    "ถือศีล ๘ แล้วเลิกทำมาหากินเลยจะดีที่สุดค่ะ     ศีล ๘ ไม่ใช่ศีลสำหรับคฤหัสถ์ที่ยังคงต้องทำมาหากินค่ะ     ถ้าต้องการถือศีลด้วยแล้วไม่ให้กระทบกับการประกอบอาชีพ หรือการดำรงชีวิตประจำวัน     ถือแค่ศีล ๕ จะเหมาะสมกว่าค่ะ" เป็นการเหมารวมในมุมมองที่แคบเกินไปจริงๆ คฤหัสถ์ที่ยังคงต้องทำมาหากินถือศีล ๘ ได้ มีอยู่มากมาย แสดงความเห็นเช่นนี้อาจทำให้มีผู้มาอ่านแล้วเข้าใจผิดได้ว่าศีล ๘ เป็นอะไรที่เข้ากันไม่ได้เลยกับคฤหัสถ์ การยกกรณีเฉพาะ ซึ่งเป็นข้อยกเว้น อย่างอาชีพสาวมิสทีนขึ้นมาสนับสนุน ก็ไม่ทำเป็นเหตุผลที่จะทำให้ข้อความดังกล่าวกลับมีความถูกต้องขึ้นมาแต่อย่างใด "ถือศีล ๘ แล้วเลิกทำมาหากินเลยจะดีที่สุดค่ะ" จริงรึ ? พูดรวมขนาดนี้เลย คนทำมาหากินที่พึ่งมาสนใจเรื่องการถือศีล มาเห็นเข้าอย่างนี้ อาจจะมีมุมมองหลงไปเลยก็ได้ เพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะศึกษาได้อย่างละเอียด ผมมองว่าในการแสดงความเห็น ควรจะคำนึงถึงผู้อ่านมากกว่านี้ครับ ยิ่งเป็นเรื่องทางธรรม ******************** ******************** ถึงท่านผู้อ่านแห่งกระทู้นี้ ท่านใดอยากอ่านใจความโดยสรุป โดยข้ามช่วงถกเถียงอันยาวนาน ท่านอาจใช้วิจารณญาณเลื่อนลงไปพิจารณาเลยได้ที่ บริเวณ คห.14x และบริเวณต่อจากนั้นไป (และที่อาจจะมีมาอีกในภายภาคหน้า) ด้วยความเคารพ ******************** ******************** แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 52 00:44:29 แก้ไขเมื่อ 01 ต.ค. 52 00:41:52 จากคุณ : EvaAngelion เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 18:29:55

ความคิดเห็นที่ 36 การมีอาชีพแต่งหน้าทำผม หรือขายเครื่องสำอางนั้น ผู้ถือศีล ๘ สามารถทำได้ เพราะไม่ผิดศีล ๘ เพราะมันไม่ได้ข้อบังคับว่าคนประกอบอาชีพนี้ต้องแต่งหน้า ในกรอบของศีล เราดูที่การกระทำเป็นหลัก ถ้ายังไม่กระทำย่อมไม่ผิด ------------------------------------------------------------------ การเอาพระไตรปิฎกมาประกอบความเห็นนั้น ผมว่าดีนะครับ เพราะเป็นการแสดงหลักฐาน ช่วยในการประกอบการพิจารณาของผู้อ่าน แต่การนินทา เหน็บแนบ ส่อเสียดนั้นไม่ดี เป็นการทำให้ตนเองเป็นทุกข์ในปัจจุปันและอนาคต และอาจทำให้ผู้อื่นไม่สบายใจ จากคุณ : ขยันและอดทน เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 18:35:07

ความคิดเห็นที่ 37 โหวตกระทู้นี้ครับ ได้สาระมากครับ ขอบพระคุณคุณระนาดเอกครับ ขออนุญาตเรียนถามประการหนึ่ง ผมสงสัยคำว่า "มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก" ทำให้คิดเองว่า ประโยชน์ และโทษนั้น เป็นสิ่งสัมพัทธ์กับแต่ละบุคคล ไม่ใช่สิ่งสัมบูรณ์ สิ่งหนึ่งที่เป็นประโยชน์กับคนหนึ่งอาจจะเป็นโทษกับคน หนึ่งได้ แต่คิดเองก็ยิ่งเกิดคำถามว่า อย่างเช่นศีลข้อหนึ่ง ปาณาติบาต ก็อาจจะเป็นประโยชน์มากกว่าโทษในคนคนหนึ่ง ได้รึไม่ครับ ขอบพระคุณที่ช่วยชี้แนะครับ จากคุณ : Fluorine เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 19:07:17

ความคิดเห็นที่ 38 อ่านจนตาลาย +_+ จากคุณ : LekTae เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 19:08:43

ความคิดเห็นที่ 39 ถ้าการแสดงความเห็นของผมความเห็นไหนก่อให้เกิดความเข้าใจผิดผมก็กราบขออภัย และขอกราบขอขมาพระรัตนตรัยด้วย __/|\__  __/|\__  __/|\__ --------------------------------------------------------------------------------------------- การยกพระไตรปิฎกมาแสดง มีจุดประสงค์เพียง ให้ความรู้กับเพื่อน ในบอร์ดเท่านั้น เมื่อมีการคุยกันเรื่องศีล ในกระทู้ก็ควรจะมีว่า พุทธประสงค์ของการบัญญัติเป็นเช่นไร  อานิสงส์เป็นเช่นไร เพื่อส่งเสริมกำลังใจและศรัทธา และเป็นการศึกษาอย่างรอบด้าน ---------------------------------------------------------------------------------------------- สาบานว่า ตั้งแต่เข้ามามีส่วนร่วมในห้องศาสนา ไม่เคยอ้างพระไตรปิฎกเพื่อเอาชนะหรือประสงค์ร้ายกับผู้ใด ผมมั่นใจว่าผมเคารพพระไตรปิฎกไม่น้อยกว่าคุณระนาดเอกหรอกครับ หากคุณระนาดเอก มีเจโตปริยญาณอ่านใจผมได้ ท่านก็จะทราบเองเป็นเช่นไร --------------------------------------------------------------------------------------------- คำว่า  ศรีธนญชัย ปรากฎอยู่ในชื่อกระทู้ผมก็เลยหยิบมาใช้   ถือศีลแบบศรีธนญชัย ตามความหมายของผมก็คือ ตนเองละเมิดศีล แล้วก็อ้างโน่นอ้างนี่ว่าไม่ได้ละเมิด เพียงเพราะต้องการ....(เติมเอง) คนถือศีลแบบนี้จะได้รับอานิสงส์ของศีลหรือไม่ คงไม่หรอกครับ แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 19:55:56 จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 19:26:08

ความคิดเห็นที่ 40 คนขายเครื่องสำอาง(แบบเซลอิสระ)ด้วย+รักษาศีลแปดด้วย คงยากในการทำอาชีพกว่าคนที่ไม่รักษาศีล เช่น รายได้อาจน้อยกว่า หาลูกค้ายากกว่า แต่ความหมายก็ยังอยู่ในวงว่า   (ทำได้)ยากกว่า... จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 19:35:41

ความคิดเห็นที่ 41 (โพสเป็นความรู้ อาจออกนอกประเด็น) ----------------------------------------------------------------------------- ศีลอุโบสถนั้นเป็น  ศีลรวม  หรือ  ศีลพวง  คือมีองค์ประกอบถึง  ๘  องค์  ถ้าขาดไปองค์ใดองค์ หนึ่งก็ไม่เรียกว่า  ศีลอุโบสถ  ตามพุทธบัญญัติ  เพราะฉะนั้นการล่วงศีลอุโบสถเพียงข้อใดข้อเดียว  ก็ถือว่า ขาดศีลอุโบสถ  เพราะเหลือศีลไม่ครบองค์ของอุโบสถศีล  พูดง่ายๆว่าขาดศีลองค์เดียว  ขาดหมดทั้ง  ๘ องค์   ผู้ที่รักษาอุโบสถศีลจึงต้องสำรวมระวัง  กาย  วาจา  เป็นพิเศษ อุโบสถศีลที่ประกอบด้วยองค์  ๘  มีดังนี้ ๑.  ปาณาติปาตา  เวรมณี  งดเว้นจากการทำชีวิตสัตว์ให้ตกล่วงไป ๒.  อทินนาทานา  เวรมณี  งดเว้นจากการถือเอาของที่เจ้าของมิได้ให้ ๓.  อพรหมจริยา  เวรมณี  งดเว้นจากการประพฤติผิดพรหมจรรย์ ๔.  มุสาวาทา  เวรมณี  งดเว้นจากการกล่าวเท็จ ๕.  สุราเมรยมัชชปมาทัฏฐานา  เวรมณี  งดเว้นจากการดื่มสุราและเมรัย   อันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท ๖.  วิกาลโภชนา  เวรมณี  งดเว้นจากการบริโภคอาหารในเวลาวิกาล ๗.  นัจจคีตวาทิตวิสูกทัสสนมาลาคันธวิเลปนธารณมัณฑนวิภูสนัฏฐานา  เวรมณี   งดเว้นจากการฟ้อนรำ  ขับร้อง  ประโคมดนตรี  และดูการเล่นอันเป็นข้าศึกต่อกุศล  ลูบทาทัด ทรงประดับตกแต่งร่างกายด้วยระเบียบดอกไม้  ของหอม  เครื่องย้อม  เครื่องทาอันเป็นฐานะ แห่งการแต่งตัว ๘.  อุจจาสยนมหาสยนา  เวรมณี  งดเว้นจากการนั่ง และการนอนบนที่นอนสูงใหญ่ อุโบสถศีลอันมีองค์  ๘  นี้ องค์ที่  ๑-๒-๔-๕  เหมือนศีลข้อ  ๑-๒-๔-๕  ของศีล  ๕  ที่แปลกกัน คือข้อ  ๓ ศีล  ๕  นั้น ข้อ  ๓  ให้เว้นจากการประพฤติผิดประเวณีในผู้ที่มิใช่คู่ของตน  แต่ถ้าเป็นคู่ครอง ของตนแล้วไม่ห้าม  แต่ศีลข้อ  ๓  ของอุโบสถศีลนั้น  ให้งดเว้นจากการเสพประเวณีโดยเด็ดขาด   แม้ใน คู่ครองของตนเอง  จึงจะชื่อว่า พรหมจริยา  คือ  ประพฤติอย่างพรหม ส่วนที่เพิ่มเข้ามาคือ  ศีลข้อ  ๖-๗-๘ อุโบสถศีลนั้นก็มีองค์ของศีลเป็นเครื่องวินิจฉัยว่า  การกระทำเช่นไรจึงล่วงศีลไว้เช่นเดียวกับศีล   ๕  สำหรับศีลข้อ  ๑-๒-๔-๕  นั้น  มีองค์เหมือนศีลข้อ  ๑-๒-๔-๕  ของศีล  ๕  ที่ได้กล่าวไปแล้ว  สำหรับศีล ข้อที่เหลือมีเครื่องวินิจฉัย  ดังนี้ ศีลข้อ  ๓  อพรหมจริยา  เวรมณี  มีองค์  ๔  คือ ๑.  อชฺฌาจรณียวตฺถุ  วัตถุที่จะพึงประพฤติล่วง  ( คือมรรคทั้ง  ๓ ) ๒.  ตตฺถ  เสวนจิตฺตํ  จิตคิดจะเสพในวัตถุที่จะพึงล่วงนั้น ๓.  เสวนปฺปโยโค  พยายามเสพ ๔.  สาทิยนํ  มีความยินดี ศีลข้อ  ๖  วิกาลโภชนา  เวรมณี  มีองค์  ๔  คือ ๑.  วิกาโล  เวลาตั้งแต่เที่ยงแล้วไปจนอรุณขึ้น ๒.  ยาวกาลิกํ  ของเคี้ยวของกินที่สงเคราะห์เข้าในอาหาร ๓.  อชฺโฌหรณปฺปโยโค  พยายามกลืนกิน ๔.  เตน  อชฺโฌหรณํ  กลืนให้ล่วงลำคอเข้าไปด้วยความเพียรนั้น สำหรับศีลข้อนี้  ควรทราบว่า เวลาตั้งแต่อรุณขึ้นไปจนถึงเที่ยง  เรียกว่า กาล คือเป็นเวลาบริโภค อาหาร ตั้งแต่เที่ยงแล้วไปจนถึงอรุณขึ้น (ของวันใหม่) เรียกว่า วิกาล เป็นเวลาที่ต้องเว้นจากการบริโภค อาหารทุกชนิด  เว้นน้ำธรรมดา  และน้ำดื่ม  ๘  อย่าง  ที่เรียกว่า  ๑ อัฏฐบาน  ที่มีพุทธานุญาตไว้ น้ำดื่ม  ๘  อย่าง  ( อัฏฐบาน )  นั้น  คือ น้ำที่ทำจากผลมะม่วง ๑  ผลหว้า ๑  ผลกล้วยมีเมล็ด ๑  ผลกล้วยที่ไม่มีเมล็ด ๑  ผลมะทราง ๑   ผลจันทน์  หรือผลองุ่น ๑  เง่าบัว ๑  ผลมะปรางหรือลิ้นจี่ ๑ ต่อมาทรงมีพุทธานุญาตน้ำผลไม้ทุกชนิด  เว้นน้ำต้มเมล็ดข้าวเปลือก  น้ำใบไม้ทุกชนิด  เว้นน้ำ ผักดอง  น้ำดอกไม้ทุกชนิด  เว้นน้ำดอกมะทราง  และทรงอนุญาตน้ำอ้อยสด อรรถกถาท่านสรุปว่า  ในเวลาวิกาลดื่มน้ำผลไม้ได้ทุกชนิด  เว้นผลไม้ที่มีผลโตกว่าผลมะตูม   ( บางแห่งว่าผลมะขวิด )  วิธีทำนั้นก็ต้องคั้นเอาแต่น้ำ  และกรองให้ไม่มีกาก  และไม่ผ่านการสุกด้วยไฟ น้ำปานะดังกล่าวนี้เท่านั้นที่ผู้รักษาอุโบสถศีลควรดื่มในเวลาวิกาล  นอกนี้ไม่ควร  พึงสังเกตว่า ไม่มีน้ำนมสดทุกชนิด  คือน้ำนมของสัตว์  หรือนมที่ทำจากพืช  เช่นถั่วเป็นต้น นอกจากนี้  พระพุทธองค์ยังทรงอนุญาตให้บริโภคเภสัช๒  ๕  อย่างคือ  เนยใส   เนยข้น  น้ำมัน  น้ำผึ้ง  น้ำอ้อย  รวมทั้งงบน้ำอ้อย  ในเวลาวิกาลได้ ศีลข้อ  ๗  แบ่งเป็น  ๒  ตอน  แต่ละตอนมีองค์โดยเฉพาะ  ถ้ากระทำผิดศีลตอนใดตอนหนึ่ง เพียงตอนเดียว  ก็ถือว่าขาดหมดทั้งสองตอน ศีลข้อ  ๗  ตอนแรก  นัจจคีตวาทิตวิสูกทัสสนะ  เว้นจากการฟ้อนรำ  ขับร้อง  ประโคมดนตรี   และดูการเล่นอันเป็นข้าศึกต่อกุศล  มีองค์  ๓  คือ ๑.  นจฺจาทีนิ  การเล่นมีฟ้อนรำขับร้อง  เป็นต้น ๒.  ทสฺสนตฺถาย  คมนํ  ไปเพื่อจะดูหรือฟัง ๓.  ทสฺสนํ  ดูหรือฟัง ศีลตอนแรกนี้ท่านห้ามทั้งเล่นเอง  หรือใช้ให้ผู้อื่นเล่นแล้วตนดูหรือฟัง  ผู้รักษาอุโบสถศีลแล้วยัง เปิดวิทยุฟังเพลง  ฟังลิเก  หรือมหรสพต่างๆ  หรือเปิดโทรทัศน์แล้วหลบไปนั่งในที่ๆ  มองไม่เห็นภาพ  อาศัย ฟังแต่เสียงการละเล่นต่างๆ  มีละคร เป็นต้นจากโทรทัศน์นั้น  ย่อมไม่สมควร   ถือว่าผิดศีลข้อนี้  เพราะมีเจตนาชัดแจ้ง หากมีผู้อื่นเขาเปิดดูหรือฟังอยู่  ผู้รักษาอุโบสถศีลเพียงแต่ผ่านไป  ได้เห็นหรือได้ยินเข้า  แล้วก็ ผ่านเลยไปอย่างนี้ไม่ผิดแต่ไม่ใช่ว่าไม่ได้มีเจตนาจะดูหรือฟังมาก่อน  แต่ผ่านไปเห็นหรือได้ยินเข้า  แล้ว เลยพลอยร่วมวงดูหรือฟังกับเขาด้วย  อย่างนี้ก็ผิด ปกติเราก็ดูก็ฟังกันอยู่ทักวันทุกคืน  เราจะหยุดดูหยุดฟังกันสักวันหนึ่ง  คืนหนึ่ง  ตามอย่าง พระอรหันต์  ท่านมิได้เทียวหรือ ก็ในวินัยของพระอริยเจ้านั้น  *การขับร้อง คือการร้องไห้  การฟ้อนรำ คือความเป็นบ้า   การหัวเราะจนเห็นฟันพร่ำเพรื่อ คือความเป็นเด็ก ศีลข้อ  ๗  ตอนหลัง  มาลาคันธวิเลปนธารณมัณฑนวิภูสนัฏฐานา  เวรมณี  เว้นจากการลูบทา   ทัดทรง ประดับตกแต่งร่างกายด้วยระเบียบดอกไม้  ของหอม  เครื่องย้อม  เครื่องทาอันเป็นฐานะแห่งการ แต่งตัว มีองค์  ๓ คือ ๑.  มาลาทีนํ  อญฺญตรตา  เครื่องประดับตกแต่ง  มีดอกไม้และของหอม  เป็นต้น ๒.  อนุญฺญาตการณาภาโว  ไม่มีเหตุเจ็บไข้  เป็นต้นที่พระพุทธเจ้าทรงอนุญาต ๓.  อลงฺกตภาโว  ทัดทรงประดับตกแต่ง  เป็นต้นด้วยจิตคิดจะประดับให้สวยงาม ในข้อนี้มีข้อสังเกตคือ  บางท่านก่อนไปวัดเพื่อสมาทานอุโบสถศีล  ก็ตกแต่งร่างกาย  ทาหน้า ทาปาก  เป็นต้น  อย่างสวยงามเสียก่อน  เพราะคิดว่าได้กระทำก่อนสมาทานศีล  จึงไม่ผิด  แต่เจตนาใน การกระทำเพื่อให้สวยงามมีอยู่จึงถือว่าผิด  เพราะผู้ที่จะรักษาอุโบสถศีลนั้น  ต้องตั้งเจตนาที่จะรักษาไว้ ตั้งแต่รุ่งเช้าแล้วว่า  จะรักษาอุโบสถศีลตลอดวันหนึ่งคืนหนึ่ง คำว่า  วันหนึ่งคืนหนึ่งนั้น  ท่านกำหนดนับตั้งแต่อรุณขึ้นของวันที่รักษาไปจนถึงอรุณขึ้นของวัน ใหม่   ถ้าน้อยกว่ากำหนดนี้ก็ไม่ชื่อว่าวันหนึ่งคืนหนึ่ง  ผู้รักษาอุโบสถควรระลึกถึงข้อนี้ด้วย ศีลข้อ  ๘  อุจฺจาสยนมหาสยนา  เวรมณี  งดเว้นจากการนั่งและการนอนบนที่นอนสูงใหญ่ มีองค์  ๓ คือ ๑.  อุจฺจาสยนมหาสยนํ  ที่นั่งที่นอนสูงใหญ่ ๒.  อุจฺจสยนมหาสยนสญฺญิตา  รู้ว่าที่นั่งที่นอนสูงใหญ่ ๓.  อภิสีทนํ  วา  อภิปชฺชนํ  วา  นั่งหรือนอนลง คำว่า  ที่นั่งและที่นอนสูงใหญ่  ในศีลข้อนี้  ท่านหมายเอาที่นั่งและที่นอนที่สูงใหญ่เกินประมาณ   ที่ประดับตกแต่งด้วยเครื่องปูลาดที่วิจิตรงดงาม  รวมไปถึงที่นอนที่ยัดด้วยนุ่มและสำลีด้วย  ทั้งนี้ก็เพื่อมิให้ ยินดีติดใจในความงามและสัมผัสที่อ่อนนุ่มสบายของที่นั่งที่นอนเหล่านั้น อุโบสถศีลทั้ง  ๔  ข้อที่แตกต่างและเพิ่มขึ้นจากศีล  ๕  นั้นถ้าไม่พิจารณาให้ละเอียดแล้ว  จะไม่ เห็นว่าศีลทั้ง  ๔  ข้อนี้เพิ่มความขัดเกลายิ่งขึ้น  จึงไม่น่ายากแก่การรักษา  แต่โดยที่แท้แล้วมิได้เป็นเช่นนั้น   มิฉะนั้นแล้วก็คงจะไม่มีผู้รักษาอุโบสถศีลน้อยมากอย่างนี้  เมื่อเทียบกับจำนวนพลเมืองทั้งประเทศ ก็ปกติของคฤหัสถ์นั้น  ยังยินดีติดใจในการการเสพประเวณี  ในการบริโภคจนเกิน ประมาณ  ในการตกแต่งร่างกายให้สวยงาม  ในการนอนสบาย  แต่พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติ อุโบสถศีล  ๔  ข้อนี้ขึ้น  เพื่อขัดเกลาความยินดี  ติดใจในสิ่งเหล่านี้ของคฤหัสถ์เป็นครั้งคราว   เพียงชั่ววันหนึ่งคืนหนึ่งเป็นอย่างต่ำ  ๓ วันเป็นอย่างกลาง ( ปฏิชาครอุโบสถ ) ๓ เดือนตลอด พรรษาเป็นอย่างสูง  ( ปาฏิหาริยปักขอุโบสถ ) มิได้ทรงบัญญัติให้รักษาจนตลอดชีวิตอย่าง พระอรหันต์ เพราะฉะนั้น  ผู้ที่รักษาอุโบสถศีลเพียงชั่ววันหนึ่งคืนหนึ่งเพราะน้อมระลึกว่า  "แม้เราจะรักษา อุโบสถศีลจนตลอดชีวิตอย่างพระอรหันต์ไม่ได้  ก็ขอดำเนินรอยตามท่านด้วยการรักษาอุโบสถศีล อันมีองค์ ๘  นี้ ขั่ววันหนึ่งคืนหนึ่ง"  เพียงเท่านี้  พระพุทธองค์ก็ยังตรัสว่า  การรักษาอุโบสถศีลของผู้นั้นมี ผลมากมีอานิสงส์มาก* แม้พระราชาผู้ทรงเป็นใหญ่ใน ๑๖ แคว้น ก็ยังไม่ถึงเสี้ยวที่ ๑๖  ของอุโบสถที่ประกอบ ด้วยองค์  ๘  เพราะศีลนั้นทำให้เกิดในสวรรค์ ... สำหรับศีลของคฤหัสถ์อีกอย่างหนึ่ง  คือ  ศีล ๘  ก็มี ๘  ข้อเหมือนอุโบสถศีล  เพียงแต่ไม่กำหนด วันรักษาเหมือนอุโบสถศีล  จะรักษาวันใด  เมื่อไรก็ได้  เป็นการสะดวกสบายสำหรับผู้ที่ไม่อาจจะรักษาอุโบสถ ศีลในวันพระ  ก็สามารถรักษาศีล ๘  ในวันอื่นเป็นการทดแทนได้  บางท่านมีศรัทธารักษาศีล ๘  จนตลอดชีวิต   ควรแก่การสรรเสริญ  และหากว่าท่านที่รักษาศีล ๘ นั้นจะได้รักษาศีล ๘  ของท่านตามแบบอย่างของพระอริยะ แล้ว  ศีลของท่านก็ย่อมมีผลมาก  มีอานิสงส์มาก อนึ่งในการตั้งใจรักษาศีลนั้น  อย่านึกว่าต้องไปสมาทานกับพระที่วัดเท่านั้นจึงจะเป็นศีล  ความจริง แล้วจะสมาทานที่ไหนก็ได้  คือจะสมาทานที่วัด  ในป่า  หรือในบ้าน  หากมีเจตนาคิดงดเว้นก็เป็นศีลแล้ว  หรือ จะคิดงดเว้นเองโดยมิต้องสมาทานก็เป็นศีล  โดยเฉพาะอุโบสถศีลนั้น  ควรตั้งเจตนาในการรักษาไว้แต่รุ่งเช้า   หากมีโอกาสไปวัดจะสมาทานกับพระอีกครั้งหนึ่งก็สมควร  ทั้งนี้เพราะตามวัดต่างๆนั้น  กว่าจะถึงเวลาที่พระ ท่านลงโบสถ์และให้ศีล  ก็มักเป็นเวลาหลังจากที่ท่านฉันอาหารเช้าแล้ว  ( โดยมากประมาณ  ๙  น. )  ซึ่งเลย เวลาที่อรุณขึ้นมาหลายชั่วโมง  ด้วยเหตุนั้นจึงควรสมาทานด้วยตนเองเสียก่อนแต่รุ่งเช้า ... ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ ประณีต  ก้องสมุทร http://www.84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 00:14:41 แก้ไขเมื่อ 26 ก.ย. 52 19:45:27 จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 19:42:10

ความคิดเห็นที่ 42 ความคิดเห็นนี้ เกิดจากการที่ผมอารมณ์ค้าง จากความคิดเห็นที่ 39 --------------------------------------------------------------------------- คุณระนาดเอก กล่าวถึง "การยกเอาพระไตรปิฎกมาประกอบการแดกดัน" ผมเห็นข้อความนี้ผมค่อนข้างตกใจกับข้อความนี้ (เพราะผมเป็นพวกบุคคลอ่อนไหวง่าย -- ไม่ใช่อ่อนแอนะครับ อิอิ) ผมเลยอยากเรียนถามคุณระนาดเอกว่า กระกระทำในลักษณะไหนที่เข้าข่าย "การยกเอาพระไตรปิฎกมาประกอบการแดกดัน" ผมจะได้หลีกเลี่ยงในอนาคต เพราะผมเป็นคนหนึ่งที่ชอบยกพระไตรปิฎกมาแสดงเสมอ ยกมาเพื่อสนับสนุนความเชื่อของตนเองบ้าง อ่านแล้วซาบซึ้งอยากให้คนอื่นได้อ่านเลยยกมาแสดงบ้าง บางครั้งบางคราวด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์อาจทำอะไรที่เข้าข่าย  "ยกเอาพระไตรปิฎกมาประกอบการแดกดัน" อย่างที่ผมคาดไม่ถึง ถ้าคุณระนาดเอกชี้แจงก็จะเป็นพระคุณครับ ---- ตอบแบบสบาย ๆ นะครับ เพราะผมไม่ได้มีอารมณ์โกรธ หรือขัดเคืองใจอะไรคุณระนาดเอก อาจจะมีอาการตกหรือเสียใจนิดหน่อยกับความผิดพลาดของตนเอง เพราะผมร้อนตัวง่าย (ร้อนตัวง่ายเป็นคำพูดขำขำนะครับ ไม่ใช่คำประชด)  --- จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 22:02:24

ความคิดเห็นที่ 43 วลีที่ว่า "มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก" ผมยกมาจากคำพูดของคุณหนอนดาวเรือง สิ่งหนึ่งที่เป็นประโยชน์กับคนหนึ่งอาจจะเป็นโทษกับคนหนึ่งได้ ขึ้นอยู่กับว่า ประโยชน์สำหรับใคร โทษสำหรับใคร ในแง่ของศีล ๘ ซึ่งมุ่งขัดเกลาบุคคลให้เว้นห่างจากความน่ายินดีที่ทำให้เพลิดเพลิน อันนำไปสู่ความลุ่มหลงเพ้อพก สิ่งที่เป็นข้อห้ามเป็นการเฉพาะในศีล ๘ อันได้แก่ การเสพกาม, กินอาหารเกินกว่าการยังชีพ, ชมดูการเล่นร้องรำ, ตกแต่งร่างกายรักสวยรักงาม, นอนเพื่อความเสพสบาย จึง "มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก" แต่ประโยชน์หรือโทษในขอบเขตของศีล ๘ ไม่เกี่ยวข้องกับคฤหัสถ์เลย .. จึงไม่พึงกล่าวว่า มีประโยชน์น้อยมีโทษมาก และไม่พึงกล่าวด้วยว่า มีประโยชน์มากมีโทษน้อย - กับคฤหัสถ์ ตรงนี้ต้องระวังนะครับ ฟังให้ดีๆ พิจารณาให้ดี.. เช่น การแต่งหน้าทำผมใช้เครื่องสำอางเป็นต้น มีประโยชน์สำหรับคฤหัสถ์ หรือจะว่ามีประโยชน์มากมีโทษน้อย สำหรับคฤหัสถ์ ถ้าผู้ถือศีล ๘ เป็นผู้กล่าวกับคฤหัสถ์ ก็ต้องหมายถึง การทำผมแต่งหน้าของคฤหัสถ์สำหรับคฤหัสถ์ ไม่ใช่หมายถึง การทำผมแต่งหน้าของผู้ถือศีล ๘ มีประโยชน์น้อยมีโทษมาก แต่มีประโยชน์มากมีโทษน้อยสำหรับคฤหัสถ์ ก็เพราะ การทำผมแต่งหน้า ย่อมไม่มีในผู้ถือศีล ๘ อีกตัวอย่าง เช่น "จิตแพทย์" ที่ให้คำแนะนำเกี่ยวกับชีวิตสมรส หรือ "แพทย์" โครงการวางแผนครอบครัว แพทย์เหล่านี้แม้ถือศีล ๘ ก็ยังสามารถให้คำแนะนำเรื่องการมีเพศสัมพันธ์ที่ถูกต้องให้แก่คู่สมรสได้ .. โดยพูดเรื่องการร่วมเพศ จิตวิทยาทางเพศ หรือการใช้ยา ฯลฯ ได้โดยไม่ผิด ไม่ใช่การโกหก ไม่ใช่การชักนำผู้อื่นไปสู่อกุศล ชักนำให้หลงระเริงในกาม ฯลฯ เป็นต้น แพทย์นั้นได้พูดบอกความจริงทางวิชาการแก่คฤหัสถ์ ให้ความรู้แต่ในขอบเขตความพอดี ด้วยความสุจริตใจ .. อีกทั้งการแนะนำนั้นก็เป็นประโยชน์แก่คฤหัสถ์ สนับสนุนให้เขาทรงคุณธรรมในเบญจธรรมคือ สทารสันโดษ (ยินดีแต่ในคู่ของตน) แพทย์ผู้ถือศีล ๘ นั้น กล่าวเรื่องการมีประเวณี ของคฤหัสถ์สำหรับคฤหัสถ์ ว่ามีประโยชน์และมีโทษในกาลอันควร.. มิใช่หมายความว่า การมีประเวณีของผู้ถือศีล ๘ มีประโยชน์น้อยมีโทษมาก แต่มีประโยชน์มากมีโทษน้อยสำหรับคฤหัสถ์ เพราะ การมีประเวณีย่อมไม่มีในผู้ถือศีล ๘ . . . . . . . . . . . . . . . คุณ Fluorine เสนอข้อคิดเห็นอย่างนี้ว่า.. "..ประโยชน์ และโทษนั้น เป็นสิ่งสัมพัทธ์กับแต่ละบุคคล ไม่ใช่สิ่งสัมบูรณ์ ..    สิ่งหนึ่งที่เป็นประโยชน์กับคนหนึ่งอาจจะเป็นโทษกับคนหนึ่งได้.." จึงเกิดคำถามว่า อย่างเช่นศีลข้อหนึ่ง ปาณาติบาต อาจจะเป็นประโยชน์มากกว่าโทษในคนคนหนึ่ง ได้รึไม่? ผมมีความเห็นอย่างนี้ครับ ศีล มีจุดมุ่งหมายหลายระดับ คือ เพื่องดเว้นการเบียดเบียนตนเอง และงดเว้นการเบียดเบียนผู้อื่น ปาณาติบาต เป็นการการเบียดเบียนผู้อื่น มีแต่โทษ ไม่เป็นประโยชน์ต่อทั้งผู้ฆ่าและผู้ถูกฆ่า ถ้าจะบอกว่า ฆ่าเอามาทำอาหาร จึงต้องถามว่า ประโยชน์คืออะไร? โดยหลักการของพระพุทธศาสนา - การกระทำใดๆ ที่เป็นการเบียดเบียนผู้อื่น ไม่มีประโยชน์ มีแต่โทษสถานเดียวครับ จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 22:12:02

ความคิดเห็นที่ 44 ตอบคุณ Fluorine   วลี "มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก" เรามักจะพบในพุทธพจน์เรามักที่กล่าวถึงโทษของกาม เมื่อมาปรากฏในการคุยกันเรื่องศีล อาจทำให้งง ๆ ปกติศีลที่บริสุทธิ์ ย่อมให้คุณโดยฝ่ายเดียว ไม่มีโทษ ถ้าต้องการเข้าใจความหมายของวลี "มีประโยชน์น้อย มีโทษมาก"  คลิ๊กอ่านพระสูตรด้านล่างนะครับ ---------------------------------------------------------------------------- จูฬทุกขักขันธสูตร ว่าด้วยกองทุกข์ ...ฯลฯ... ดูกรมหานาม แม้เราเมื่อเป็นโพธิสัตว์ ยังมิได้ตรัสรู้ ก่อนตรัสรู้ทีเดียว ก็เล็งเห็นด้วย ปัญญาโดยชอบ ตามเป็นจริงอย่างนี้ว่า กามให้ความยินดีน้อย มีทุกข์มาก มีความคับแค้นมาก โทษในกามนี้ยิ่ง ดังนี้ และเราก็เว้นจากกาม เว้นจากอกุศลธรรม ไม่บรรลุปีติและสุข หรือกุศล ธรรมอื่นที่สงบกว่านั้น เราจึงปฏิญาณว่าเป็นผู้ไม่เวียนมาในกามมิได้ก่อน แต่เมื่อใด เราเล็งเห็น ด้วยปัญญาโดยชอบ ตามเป็นจริงอย่างนี้ว่า กามให้ความยินดีน้อย มีทุกข์มาก มีความคับแค้น มาก โทษในกามนี้ยิ่ง ดังนี้ และเราก็เว้นจากกาม เว้นจากอกุศลธรรม บรรลุปีติและสุข และ กุศลอื่นที่สงบกว่านั้น เมื่อนั้น เราจึงปฏิญาณได้ว่า เป็นผู้ไม่เวียนมาในกาม [๒๑๒] ดูกรมหานาม ก็อะไรเล่าเป็นคุณของกามทั้งหลาย?.... [๒๑๓] ดูกรมหานาม ก็อะไรเล่าเป็นโทษของกามทั้งหลาย? .... เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๒  บรรทัดที่ ๓๐๑๔ - ๓๑๘๔.  หน้าที่  ๑๒๓ - ๑๒๙. http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=12&A=3014&Z=3184&pagebreak=0 ----------------------------------------------------------------------------- อาจตอบไม่ค่อยตรงคำถามนะครับ จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 22:22:37

ความคิดเห็นที่ 46 (ความคิดเห็นนี้ นอกประเด็น) ฝีมือกาค้นพระไตรปิฎกผมตกไปเยอะ จำคีย์เวิร์ดก็ไม่ได้ รบกวนทุกท่านที่มีความสามารถช่วยค้นพระสูตรหนึ่งให้หน่อยครับ เป็นเรื่องประมาณว่า ภิกษุรูปหนึ่งไม่ได้ทานอาหารมาหลายวัน เจอต้นอะไรสักอย่าง แล้วมีผลหล่นเกลื่อนกราด แต่ท่านก็ไม่หยิบมาฉัน ด้วยเกรงว่าศีลของตัวเองจะด่างพล้อย จนหมดสติอยู่ใต้ต้นไม้นั้น มีอุบาสกมาพบเข้า จึงแบกท่านขึ้นหลัง เพื่อพาท่านไปส่งที่ไหนสักที่ เมื่อท่านได้สติ จึงระลึกว่า ด้วยอำนาจแห่งอะไร อุบาสกผู้นี้จึงแบกท่าน ทั้งที่ตัวท่านเองก็ไม่ได้เป็นญาติ หรือคนที่เคยสงเคราะห์ แล้วท่านก็ระลึกได้ว่า เป็นอำนาจของศีลบริสุทธิ์นั่นเอง ท่านจึงเกิดปีติ และบรรลุอรหันต์บนหลังของอุบาสกผู้นั้น (แบบว่าจะเอามา motivate ตัวเอง เพราะตั้งใจจะถือศีล 8 สัก 7 วัน 10 ก็ล้มเหลวไม่เป็นท่า) จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 22:47:12

ความคิดเห็นที่ 48 ผมขออภัยต่อกรรมใดๆ ที่ทำให้ คุณ wichaphon_me ตกใจหรือเสียใจ __/|\__  __/|\__  __/|\__ (โอ.. ไม่ต้องวาดเองเลย สบายจริงๆ) --------------------------------------------------------------------------------------------- เกี่ยวกับการอ้างพระไตรปิฎก ผมเห็นว่า หากจะอ้างอิงพระไตรปิฎก ประกอบความเห็นของเรา โดยไม่ให้เกิดโทษหรือความเข้าใจผิดต่อผู้อื่น เราพึงสลัดตัวเองออกไปจนหมดเกลี้ยง ไม่เหลือ "เรา" อยู่ในถ้อยคำใดๆ เลยแม้แต่นิดเดียว นั่นคือ ต้องไม่มีการกล่าวพาดพิงไปถึงผู้อื่นด้วย ถ้าไม่มีข้อความของเราอยู่ในกรอบของพระไตรปิฎกที่เรายกมาแสดงเลย จะเป็นการดีที่สุด ไม่งั้นมันจะมีกรณีอย่างเช่น ยกพระไตรปิฎกมาแล้ว บอกว่า เชิญนายทุมมังกุ อ่านพระสูตรนี้ แล้วพึงสังวรณ์ไว้ให้ดี ฯลฯ หรือบอกว่า .. ฝากพระสูตรนี้ไปให้โมฆบุรุษทั้งหลาย หรือไม่ก็บอกว่า หลักฐานจากพระวินัยฯตามที่ยกมานี้ หวังว่าคงจะให้ช่วยคนบางคนตาสว่างขึ้นเสียที ฯลฯ คุณจะเห็นว่า ทันทีที่มี "เรา" เข้าไปอยู่ในล้อมกรอบพระไตรปิฎกที่ยกมา ความฉิปหาย (ส่อเสียด) ก็จะเริ่มตั้งเค้าขึ้นทันที และเมื่อใดที่มี "ผู้อื่น" (แม้จะมิได้ระบุ กล่าวลอยๆ ฯลฯ) อยู่ในล้อมกรอบนั้น.. ความฉิปหายก็แผ่ไป! เช่นนี้แล.. ผมจึงว่า ถ้าประสงค์ร้ายต่อผู้อื่น จงอย่าอ้างพระไตรปิฎก.. จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 22:58:38

ความคิดเห็นที่ 49 ขอบพระคุณ คุณระนาดเอก และคุณwichaphon_me ที่ชี้แนะครับ จากคุณ : Fluorine เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 23:07:17

ความคิดเห็นที่ 50 ^ ^ สาธุครับ ต่อไปจะระวังให้มากขึ้นครับ บางทีผมก็แค่อยากจั่วหัวให้น่าติดตาม หรือสรุปย่อ ๆ ไว้ต้นความเห็น เพราะบางคนเห็น เป็นพระไตรปิฎกก็เลื่อน ๆ ข้ามไป ถ้าสรุปไว้ท้าย ๆ ก็ไม่แน่ว่าจะได้อ่านหรือเปล่า ขอบคุณอีกครั้งสำหรับคำแนะนำ ---------------------------------------------------------------------------------- เรื่องขอโทษไม่รับนะครับ เพราะคุณระนาดเอกบอกไว้แล้ว ว่าไม่ได้หมายถึงผม ดังนั้นเรื่องตกอกตกใจจึงเป็นความผิดของผมเอง ที่ขาดสติครับ จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 23:09:01

ความคิดเห็นที่ 51 ขอบคุณค่ะคุณระนาดเอก กรณีของ อุบาสิกาบงกช สุทธิผล นั้น จะเห็นว่า ท่านทำโรงเรียนเสริมสวยมาก่อนแล้ว ท่านมีเครดิตในด้านนั้นมาพอสมควร ผู้คนเชื่อถือฝีมือท่านอยู่แล้ว ต่อมาภายหลังท่านมาถือศีล ๘ อย่างเคร่งครัด แล้วท่านจะไม่ลงมือเสริมสวยให้ลูกค้าด้วยตัวท่านเอง ก็ไม่เป็นไรแล้วด้วยซ้ำไป เหมือนโรงเรียนเสริมสวยต่างๆ ที่สร้างชื่อมาเป็นยี่สิบสามสิบปี เจ้าของโรงเรียนเหล่านั้น ปัจจุบันไม่จำเป็นต้องลงมือเสริมสวยให้แก่ลูกค้าด้วยตนเองแล้ว สามารถขายเครดิตได้ ถ้าจะยกตัวอย่างอื่น ก็เช่น ปิแอร์ บัลแม็ง ดีไซเนอร์ชื่อดังของโลก ปัจจุบันห้องเสื้อและรูปแบบการดีไซน์ รวมทั้งลิขสิทธิ์ของเค้ายังคงมีการสืบทอดเป็นระยะๆ โดยที่ตัวของปิแอร์เอง ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกับกิจการเหล่านั้นแต่อย่างใด เพราะเค้าเสียชีวิตไปแล้ว กรณีของคุณที่ขายแอมเวย์ ขอเรียนว่า ผลิตภัณฑ์แอมเวย์นั้นไม่ได้มีเฉพาะเครื่องสำอางเท่านั้น แต่รวมถึงของใช้อื่นๆ ในชีวิตประจำวัน ซึ่งไม่มีผลกับการถือศีล ๘ ด้วย และถ้าคุณคนนั้นขายเครื่องสำอาง เธอก็ไม่จำเป็นต้องแต่งหน้าทาปากอะไรกับลูกค้าเก่าที่ใช้ผลิตภัณฑ์แอมเวย์อยู่แล้ว แต่เธอจะต้องทำแน่นอนกับลูกค้าใหม่ ถ้าเธอไม่ทำเช่นนั้น เธอขายของไม่ได้หรอกค่ะ คุณระนาดเอกก็ลองไปคุยกับเธอให้ละเอียดๆ เถอะค่ะ ถ้าคุณคิดว่าเราพูดอะไรแบบเหมารวม การยกตัวอย่างของคุณทั้งสองกรณี ก็ไม่ถือว่าจำเพาะเจาะจงเท่าไรนักหรอกค่ะ และสำหรับเพื่อนสมาชิกท่านใดก็ตามที่สงสัยเรื่องการถือศีลแบบกะล่อน หรือศรีธนญชัย ก็เอาตัวอย่างชัดๆ แบบนี้มั้ยคะ สมมุติว่า คุณถือศีลข้อที่ ๑ ปาณาฯ คุณไม่ฆ่าสัตว์ เพราะคุณเห็นโทษของการเบียดเบียนสัตว์ (นี่พูดย่อๆ) แต่คุณกลับเที่ยวไปบอกให้ผู้อื่นฆ่าสัตว์ ไม่ว่าจุดประสงค์เพื่อกิน หรือเพื่ออะไรก็ตาม ถ้าศีลของคุณยังบริสุทธิ์อยู่ได้ด้วยการกระทำเช่นนี้ละก็ รับรองค่ะ ว่าเราจะเป็นคนหนึ่งที่ศีล ๕ ไม่บกพร่องเลย นับตั้งแต่เราสมาทานศีล ๕ ครั้งแรกในชีวิตเมื่อก่อนอายุ ๑๐ ขวบ อ้อ กรณีแพทย์ผู้ถือศีล ๘ แล้วต้องให้คำแนะนำเรื่องการมีเพศสัมพันธ์ที่ถูกต้องให้แก่คู่สมรส ขอเรียนว่า คุณหมอไม่ต้องสาธิตการมีเพศสัมพันธ์ที่ถูกต้อง โดยการสังวาสกับผู้หนึ่งผู้ใดให้คู่สมรสดู ประกอบการแนะนำนะคะ แต่ถ้าคุณขายเครื่องสำอาง คุณนุ่งขาวห่มขาวแล้วไม่แต่งหน้า และคุณไม่สาธิตการใช้เครื่องสำอางเหล่านั้นให้ลูกค้าดูเลย คุณขายไม่ได้หรอกค่ะ ในความคิดเห็นของคุณนั้น สมมุติว่าคุณถือแค่ศีล ๕ ก็แล้วกัน คุณรู้ว่าการฆ่าสัตว์เป็นเรื่องไม่ดี ไม่ใช่ความจำเป็นของคุณด้วย แต่คุณยังสามารถฆ่าสัตว์เพื่อ "ความจำเป็น" ของคฤหัสถ์ท่านอื่นได้มั้ยล่ะคะ คุณยังสามารถทำอย่างงั้นได้โดยศีลของคุณไม่บกพร่องมั้ยล่ะคะ ถ้าประพฤติล่วงศีลได้ โดยอ้างว่าเพื่อเห็นแก่ "ความจำเป็น" ของบุคคลอื่น แล้วศีลยังบริสุทธิ์ ไม่บกพร่อง เราก็ขอน้อมรับว่าเป็นความรู้ใหม่ค่ะ แต่ในขณะนี้ เรายังถือว่าการกระทำเช่นนี้เป็นการถือศีลแบบศรีธนญชัยอยู่ค่ะ เราถึงได้บอกไงคะว่า ศีล ๘ มันไม่เหมาะกับคฤหัสถ์ เราไม่ได้เหมารวมหรอก คุณเองก็ยอมรับว่ามีตั้งหลายอาชีพจริงๆ ที่ถือศีล ๘ ไม่ได้ ในเมื่อมีอาชีพมากมายของคฤหัสถ์ที่ไม่เหมาะกับการถือศีล ๘ จริงๆ แล้วข้อความนี้ ไม่จริงตรงไหน เป็นเท็จตรงไหน เข้าใจผิดตรงไหน จากคุณ : หนอนดาวเรือง เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 23:17:26

ความคิดเห็นที่ 52 ขอบคุณทุกความคิดเห็นมากนะคะ.. คือเราไม่ได้เป็นพนักงานขายเครื่องสำอางค์ ไม่ใช่ช่างเสริมสวย แต่ด้วยอาชีพเป็นที่ปรึกษาสุขภาพและความงาม เราก็ต้องแต่งหน้า (ตามมาตรฐานสังคม) แต่ในความเป็นจริงนี้แล้ว เราต้องการที่จะรักษาศีล 8 เฉพาะวันพระใหญ่ ( 14 หรือ 15 ค่ำ ) เท่านั้นค่ะ แต่ยังไม่ได้ทำค่ะ ตอนนี้ก็พยายามรักษาศีล 5 ให้ได้ก่อน ปล. เมื่อเช้าที่อุดรฝนตก แต่เราก็ไปวัดป่าบ้านตาดมาค่ะ ดีมากๆ เราไว้โอกาสหน้า จะถ่ายรูปมาฝากนะคะ จากคุณ : สวยแต่โสด เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 23:19:56

ความคิดเห็นที่ 53 ขอบคุณ คุณระนาดเอก และ คุณwichaphon_me มากค่ะ.. ที่ช่วยอธิบายเรื่องศีล 8 ให้ชัดเจนมากขึ้น เพราะสับสนกับเรื่องนี้เหมือนกันค่ะ จากคุณ : jibjeab เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 23:21:21

ความคิดเห็นที่ 54 อ่านบางข้อความแล้วดีมากค่ะ แต่ประโยคแล้วแอบเครียดเหมือนกันนะคะ 55 555 เพราะคงมีผู้หญิงหลายๆ คนอยากรักษาศีล8 ( ด้วยเจตนาบริสุทธิ์ ) แต่คงงดทาเครื่องสำอางค์ยากค่ะ จากคุณ : สวยแต่โสด เขียนเมื่อ : 26 ก.ย. 52 23:32:39

ความคิดเห็นที่ 55 คุณสวยแต่โสด พยายามรักษาศีล ๘ ในวันพระ หรือวันหยุด ก็ดีแล้วค่ะ เราขออนุโมทนาด้วยใจจริงค่ะ แต่เรามีความเห็นว่า ถ้าอาชีพการงานของคุณเป็นเช่นนั้น ก็คงยากค่ะที่จะรักษาศีล ๘ ในวันธรรมดาด้วย มันเป็นข้อจำกัดของอาชีพ ซึ่งนำไปสู่การถกเถียงจนเกิดกระทู้นี้ขึ้นมาค่ะ เราเองก็ถือศีล ๘ ไม่ได้ค่ะ เพราะอาชีพการงานของเรา เป็นข้อจำกัดเหมือนกัน ซึ่งเราก็ยอมรับได้ และไม่รู้สึกเสียอกเสียใจหรือมีปมด้อยอะไร แม้แต่ศีล ๕ เรายังบกพร่องมาตลอดในบางข้อด้วยซ้ำ แต่เรามีทรรศนะว่า ถ้าจะรักษาศีลให้ถึงพร้อมด้วยความบริสุทธิ์ ก็ต้องไม่ประพฤติในสิ่งที่เป็นข้อห้ามตามศีลนั้นๆ โดยไม่มีข้ออ้างว่า เพื่อความจำเป็นของใครทั้งสิ้น เพราะศีล เป็นเรื่องของตัวผู้ถือ ไม่ใช่เรื่องของผู้ไม่ถือ ผู้ไม่ถือ จะทำยังไงก็ได้ แต่ผู้ถือ ต้องมั่นคงในสิ่งที่ถือ ไม่ใช่ถือแล้ว เอาเรื่องของผู้ไม่ถือมาเป็นข้ออ้างที่จะทำในสิ่งที่ตนเองก็ถืออยู่ ไม่งั้นจะถือไปเพื่ออะไร ถ้าไม่สามารถที่จะมั่นคงในสิ่งที่ถือได้ ด้วยหน้าที่การงาน ด้วยความจำเป็นที่ยังคงต้องกินต้องใช้ ก็ไม่เห็นแปลกอะไรเลยค่ะ ถือเท่าที่ถือได้ แต่ถือให้จริงจัง ไม่มีข้ออ้างหรือข้อแก้ตัวใดๆ เท่านั้นก็พอแล้ว นี่เป็นความเห็นของเราค่ะ อย่างที่เคยโพสต์แล้วเหมือนกันว่า การถือศีล ถือเพื่อให้พ้นทุกข์ ถ้าถือแล้วเป็นทุกข์ ต้องมาระแวงว่า อะไรทำได้ อะไรทำไม่ได้ อย่างงั้นเราว่าไม่ค่อยเป็นประโยชน์ ถ้าถือแล้วสบายใจ คือถือได้ในสิ่งที่ตนรู้แน่นอนว่าไม่มีเหตุจะต้องทำผิดข้อห้าม อย่างงั้นเราจึงนับว่าเป็นประโยชน์ค่ะ จากคุณ : หนอนดาวเรือง เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 00:10:42

ความคิดเห็นที่ 56 ทำแล้วสบายใจก็พอ ศีลมีได้ก็ตอนใจเราทำ ถือเท่าที่เราถือได้ เราแค่แต่งตัวเพื่อดำรงอัตภาพเรา ไม่ได้ไปหลอกคนอื่นให้หลงความงาม คนเรามีธรรมเสมอกันคือความเสื่อม ทุกคนรู้อยู่เต็มอกว่าแต่งไปก็เหี่ยวอยู่ดี แต่เราก็หลอกตัวเองเรื่อยไป จากคุณ : dn3bc9j2 เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 01:33:44

ความคิดเห็นที่ 57 ลืมบอกไปอย่างนึง คุณระนาดเอก น่ารักมากๆ ค่ะ ค.ห.เก่าของเราที่คุณนำมาตอบคำถาม คุณรักษาไว้ทั้งตัวเน้น ทั้งสีพื้น และทั้งรูปหนอน ขอมอบดอกไม้ให้กับความใส่ใจในรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ แต่แสดงถึงความน่ารัก และความตั้งใจในการตอบคำถาม แม้ว่าทรรศนะจะไม่ตรงกันค่ะ จากคุณ : หนอนดาวเรือง เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 02:03:45

ความคิดเห็นที่ 58 ขอบคุณคุณหนอนดาวเรืองมากครับ เป็นที่ชัดเจนยอมรับกันทั่วไปแล้วว่า บุคคลใดมีวาสนาโดนคุณหนอนดาวเรือง "โชะ" นั้น เสียผู้เสียคนไปนักต่อนักแล้ว ผมเคยเห็นกับตาว่า ลางคนนั้น กลายเป็นคนวิกลจริตไปเลยก็มี!! ผมจึงขอสารภาพว่า ใจตุ๊มๆ ต่อมๆ อยู่ตั้งนานว่าจะโดนคุณหนอนดาวเรืองฟัดจนอ่วมแค่ไหนอย่างไร ..ตูจะรอดจากการเป็นคนคุ้มดีคุ้มร้ายมั้ยนี่.. เรื่องอดีตของอุบาสิกาบงกชนั้น ผมได้ฟังเล่าจากอุบาสิกาที่เป็นวิทยากรของแดนมหามงคล .. ตอนหนึ่งเล่าว่า คุณแม่บงกชเมื่อยังทำโรงเรียนเสริมสวยนั้น ท่านมีความเชี่ยวชาญในการแต่งหน้าทำผมอย่างยิ่ง .. ชำนาญมากถึงขนาดใช้คำว่า "หนึ่งหัว-ใช้เวลาห้านาที" แล้วก็ให้ลูกค้าจ่ายเงินหยิบเงินทอนกันเอาเอง ท่านไม่ไปยุ่ง..  (แสดงว่าตอนนั้นถือศีลปฏิบัติธรรมแล้ว) จะใช้ลูกศิษย์ไปซื้อของมาเตรียมทำอาหารใส่บาตร หรือซื้อหาอะไร ก็ให้ไปหยิบเงินเอาเอง ผมคิดว่าท่านอาจจะไม่ได้ทำผมแต่งหน้าให้ลูกค้าหมดทุกขั้นตอน (ห้านาทีต่อหัว!) แต่ถึงอย่างไรก็ลงมือทำเองอยู่ดี .. ส่วนเรื่องเพื่อนรุ่นน้องที่ขายแอมเวย์ ชื่อ "ปุ่น" เด็กคนนี้ไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวัน หลวงพ่อจรัญ .. ขับรถไปคนเดียว จอดทิ้งไว้ที่วัด ๗-๘ วัน แล้วก็เข้าปฏิบัติ.. กลับมาแล้ว ปุ่นเล่าให้ฟังว่า วันหนึ่ง ปฏิบัติภาวนาหายใจเข้าออกยุบหนอ พองหนอ .. แล้วเกิดหายใจไม่ค่อยออก! ขณะกำลังเป็นทุกข์ อยู่ๆ ก็มี "เสียงตามสาย" ของแม่ชี พูดขึ้นมาลอยๆ ถึงหลักในการเจริญภาวนา .. ฟังแล้วก็ปฏิบัติตามที่แม่ชีบรรยายอยู่นั้น ปรากฏว่าหายจากอาการแน่นหน้าอกทันที! เป็นเรื่องแปลก!! สำหรับผู้ปฏิบัติธรรมนั้น ผมขอบอกว่า ท่านจงเอาใจใส่การปฏิบัติของท่านไปเถิด แล้วสิ่งศักดิ์สิทธิ์จะดูแลท่านเอง! ปุ่นกลับมาแล้วก็ถือศีล ๘ ทุกวันพระ ก่อนและหลังวันพระ รวม ๓ วัน เป็นประจำ แต่ในวันที่ถือศีล ปุ่นก็ไม่หยุดทำงาน ขายเครื่องสำอาง ขายแอมเวย์ ไปช่วยญาติขายของตามตลาดนัดบ้าง .. อ้อ เพิ่งนึกได้ ปุ่นยังต้องไปช่วยร้านสปาของเพื่อนรุ่นพี่อีกคนนึง (ผมไม่รู้ว่าวันถือศีล ปุ่นจะเข้าร้านมั้ย ไม่เคยถาม แต่ผมว่าคงมี ) วันหนึ่งเมื่อหลายเดือนก่อน ผมไปทำบุญถวายกระเบื้องที่พระปฐมฯ แล้วแวะเยี่ยมปุ่นที่ตลาดนัดแถวอ้อมน้อย .. วันนั้นถือศีล ปุ่นแต่งขาวกางเกงสีพื้น ไม่เป็นชุดอุบาสิกา ผมเผ้าหน้าตาไม่แต่ง เรียบๆ อาศัยว่าหน้าขาวเนียน เลยสบายไป กำลังคุยกันอยู่ ลูกค้าโทรเข้ามา ปุ่นก็บรรยายสรรพคุณเครื่องสำอางและอาหารเสริมอยู่พักใหญ่ แล้วก็รับออเดอร์ ปุ่นบอกว่า ตอนเย็นๆ จะแวะเอาของไปส่งลูกค้าก่อนเข้าบ้าน .. (คุณระนาดเอก! - น้องเขาเอาของไปส่ง มีเครื่องสำอางมั้ย? แหะๆ ไม่รู้จริงๆ จ้ะ อาจไม่มีก้อด้าย) ผมถามว่า ทำยังงี้คุ้มค่าน้ำมันรถหรือวะ? มันยิ้มให้(ถามอะไรโง่ๆ)ตอบว่า ก็ต้องหาทางที่มันคุ้มสิพี่ อย่าคิดเป็นรายๆ ไปว่าจะคุ้มมั้ย บางทีเราก็ต้องเอาลูกค้าไว้ ตอนสิ้นงวดมันก็ออกมาพอไปได้แหละพี่ (หายโง่ยัง) เรื่องหมอแนะนำการสังวาส โอ๊ย .. พูดอะไรยังง้าน คุณหนอนฯ ไม่ต้องสาธิตให้ดูหรอกครับ แค่เปิดดีวีดีให้ดู หรือแค่ให้ดีวีดีไปดูเองที่บ้าน (เดี๋ยวนี้แผ่นละ ๔๐ บาทเอง อิอิ ) แค่นี้ก็ศีลก็โหว่เป็นช่องแล้ว! "ถ้าขายเครื่องสำอาง คุณนุ่งขาวห่มขาวแล้วไม่แต่งหน้า และไม่สาธิตการใช้เครื่องสำอางเหล่านั้นให้ลูกค้าดูเลย คุณขายไม่ได้หรอก" ผมไม่เคยขายแฮะ แต่ผมว่า ได้! .. ขึ้นอยู่กับว่าจะขายกับใคร อย่างไร - ไม่ถึงกับจะขายไม่ได้เลย ผมมีความเห็นว่า ๑. ผู้ที่ไม่เคยทำอาชีพ(อิสระ)ขายเครื่องสำอาง แล้วไปถือศีล ๘ มาก่อน แล้วมาเริ่มอาชีพ .. คงจะยุ่งยากทุลักทุเลน่าดูเหมือนกัน ๒. ผู้ที่เคยขายอยู่ก่อน โดยเฉพาะพวกขายตรง แล้วไปรับศีล ๘ มา .. อันนี้ผมว่าพอไปได้ เรื่องการฆ่าสัตว์ อยู่ในหลักของศีลที่มีผลเป็นการ "เบียดเบียนผู้อื่น" ที่ผมว่าไว้ข้างต้น ศีลข้อ ๑,๒,๓,๔ นั้น องค์ธรรมจะมี "ผู้อื่น" อยู่ด้วย ต่างจากข้อ ๕,๖,๗,๘ ดังนั้น จึงไม่มี "ความจำเป็น" ใดๆ ยกมาเป็นข้ออ้างครับ ไม่มีวันที่ผู้ใดจะ "ถือศีลแบบศรีธนญชัย" โดยเฉพาะกับศีลข้อที่มีผล "เบียดเบียนผู้อื่น" คุณไม่สามารถล่วงศีลเพื่อ "ความจำเป็น" ของคฤหัสถ์ท่านอื่นได้เลย คุณไม่สามารถทำอย่างงั้นได้โดยศีลของคุณไม่บกพร่อง คุณไม่อาจประพฤติล่วงศีล ที่เบียดเบียนผู้อื่น ได้ โดยอ้างว่าเพื่อเห็นแก่ "ความจำเป็น" ของบุคคลใด ผมขออภัยด้วยที่ต้องพูดตรงๆ ว่า.. ที่คุณหนอนดาวเรืองยังคงเห็นว่า "ศีล ๘ มันไม่เหมาะกับคฤหัสถ์" อาจเพราะคุณหนอนดาวเรืองยังไม่คุ้นเคยกับความแตกต่างของศีล ๕ และ ศีล ๘ ในเรื่อง "ศีลที่เว้นจากการเบียดเบียนผู้อื่น(และตนเอง)" กับ "ศีลที่เว้นจากการเบียดเบียนตนเอง" เห็นได้จากการยกตัวอย่างเรื่อง "ฆ่าสัตว์เพื่อความจำเป็นของคฤหัสถ์" - ถ้าคุณหนอนดาวเรืองเข้าใจ ก็จะไม่ยกตัวอย่างเช่นนั้น.. อีกทั้งประสบการณ์เหล่านี้: ๑. การรักษาศีล ๘ แล้วดำเนินชีวิตประจำวัน ทำงานอาชีพ เป็นเวลานานๆ หลายๆ เดือน เป็นปีๆ ๒. การพูดคุยเสวนากับผู้ถือศีล ๘ ด้วยกัน ว่าเมื่อเผชิญเหตุการณ์เช่นนั้นๆ ที่จะกระทบกับการรักษาศีล แล้วท่านประคองตัวรอดได้อย่างไร     การสนทนาธรรมกับผู้มีประสบการณ์ตรง จะได้ความรู้ความเข้าใจแบบ "ภาคสนาม" ที่มีคุณค่าต่อการรักษาศีลของเราได้ดีมากเลย ๓. การศึกษาองค์แห่งศีลจนซึมซาบ และได้ใช้เป็นหลักในการวินิจฉัย "เหตุการณ์จริง" ทั้งกับตนเองและผู้อื่น ๔. เจริญหลักธรรมอื่นๆ เพื่อเกื้อหนุนศีล เช่น เจริญสติปัฏฐาน     ถ้าตั้งใจแค่ว่าจะเจริญสติ ก็จะเป็นแค่การเจริญสติ ..     แต่ถ้าจะเจริญสติเพื่อเกื้อหนุนการมีศีล ต้องตั้งเจตนาเป็นถ้อยคำอธิษฐานในใจ ว่าจะเจริญสติเพื่อตามดูตามรู้เพื่อการมีศีล ผมเชื่อว่า ถ้าผู้ใดมีประสบการณ์ดังกล่าวข้างต้นมากพอ - ทัศนคติจะเปลี่ยนไปครับ ขอยืนยันด้วยประสบการณ์ของตน แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 52 11:25:09 แก้ไขเมื่อ 27 ก.ย. 52 11:19:49 จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 11:18:06

ความคิดเห็นที่ 59 ตามอ่านมาโดยตลอด ขอปรบให้ หนอนดาวเรือง 10 นาที เต็มๆ และแสดงความชื่นชมคุณระนาดเอกในความเป็นสุภาพบุรุษธรรม ที่สนทนากันอย่างมีสติและเป็นประโยชน์แก่เพื่อนๆในห้องศาสนา เป็นอย่างยิ่ง...   . . . . กระทู้ดี มีสาระ โหวตค่ะ จากคุณ : บุษกรจันทร์ เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 13:22:01

ความคิดเห็นที่ 60 กระผมคิดว่า  การใช้ให้ผู้อื่นเสพเมถุน  การใช้ให้ผู้อื่นเสพสุรา  การใช้ให้ผู้อื่นกินอาหารยามวิกาล  การใช้ให้ผู้อื่นไปร้องรำทำเพลงไกลๆ(ไม่ให้เราเห็นไม่ให้เราได้ยิน) และสุดท้ายการใช้ให้ผู้อื่นแต่งหน้า ปะน้ำหอม นอนที่นุ่ม เหล่านี้  ศีลเราไม่ขาดครับ แต่แค่ศีลไม่ขาด  ไม่ได้หมายความว่าจะไม่บาป  เหมือนพยายามฆ่าคนแล้วไม่สำเร็จ  ไม่ต้องปราชิก  แต่จะไม่บาปได้อย่างไร เพียงแต่ว่า ยังไม่ล้ำเส้นศีลเท่านั้นเองครับ จากคุณ : สมภพ เจ้าเก่า เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 18:47:11

ความคิดเห็นที่ 61 แต่ยังไงเสีย ศรีธนญชัย ก็หลอกตัวเองไม่ได้ครับ จากคุณ : สมภพ เจ้าเก่า เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 18:51:25

ความคิดเห็นที่ 62 การจ้างคนไปฆ่าสัตว์ผิดศีลข้อ 1 เพราะ ศีลข้อ  ๑  มีองค์  ๕  คือ ๑.  ปาโณ  สัตว์มีชีวิต ๒.  ปาณสญฺญิตา  รู้ว่าสัตว์มีชีวิต (ถ้าไม่รู้คงไม่จ้าง) ๓.  วธกจิตฺตํ  จิตคิดจะฆ่า (ถ้าไม่คิดคงไม่ฆ่า) ๔.  อุปกฺกโม  เพียรเพื่อจะฆ่า (การจ้างก็เป็นความเพียรแบบหนึ่ง) ๕.  เตน  มรณํ  สัตว์ตายด้วยความเพียรนั้น ครบ 5 องค์ผิดศีลแน่ๆ แต่การขายเหล้าไม่ผิดศีลข้อ ๕ นะครับ เพราะ ศีลข้อ  ๕  มีองค์  ๔  คือ ๑.สุราทีนํอญฺญตรํ  ของมึนเมามีสุราเป็นต้นอย่างใดอย่างหนึ่ง ๒.มทนียปาตุกมฺยตาจิตฺตํ  จิตคิดอยากจะดื่มของมึนเมา ๓.ตชฺชํวายามํอาปชฺชติ  ความพยายามเกิดแต่จิตนั้น ๔.ปีเตจปวิสติ  ดื่มเข้าไปในลำคอ เนื่องจากเราขาย ไม่ได้ดืมล่วงเข้าไปในลำคอจึงไม่ครบองค์ ไม่ถือว่าผิด ศีลข้อ  ๕ (ศีลอาจจะด่างพล้อย แต่ไม่ขาดทะลุแน่ๆ ยกเว้นแต่กินเอง) ถ้าการขายเหล้ายังไม่ผิดศีล 5 การขายเครื่องสำอางก็ไม่น่าผิดศีล 8 ที่อยากชี้ให้เห็นคือ ศีลมันไม่ได้ครอบคลุมทั้งหมด การกระทำบางอย่างถึงจะไม่ผิดศีลแต่ก็เป็นบาป เช่น การขายเหล้า การขายหนังโป้ ไม่ผิดศีลแต่ก็บาป จากคุณ : ขยันและอดทน เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 19:32:11

ความคิดเห็นที่ 63 ใช้ให้ผู้อื่นกินอาหารยามวิกาล มันจะบาปไปได้อย่างไร?  -*- (เว้นแต่คนๆ นั้น กำลังถือศีล8 ขึ้นไปของเขาอยู่ แล้วเราไปบอกให้เขาละเมิดศีล) แล้วเกี่ยวอะไรกะศรีธนญชัยหว่า...? -------------------------------------- ส่วนการเสพสุรา เป็นต้นนั้น มันบาปอยู่แล้ว ไม่ว่าใครทำ ไม่ว่าจะถือศีลหรือไม่.. มันต่างกันนา... จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 19:36:18

ความคิดเห็นที่ 64 จากคห.41 ผู้รักษาอุโบสถศีลแล้วยังเปิดวิทยุฟังเพลง  ฟังลิเก  หรือมหรสพต่างๆ   หรือเปิดโทรทัศน์แล้วหลบไปนั่งในที่ๆ  มองไม่เห็นภาพ   อาศัยฟังแต่เสียงการละเล่นต่างๆ  มีละคร เป็นต้นจากโทรทัศน์นั้น   ย่อมไม่สมควรถือว่าผิดศีลข้อนี้  เพราะมีเจตนาชัดแจ้ง มีความเห็น 2 ข้อ 1.มีความผิดพลาดตอนพิมพ์ คือมีคำว่า ไม่ เกินมา (ใจจริงคิดว่าข้อนี้มากกว่า ดูจากรูปประโยค และเครดิตชื่อผู้แต่ง) 2.แต่ถ้าคุณประณีต  ก้องสมุทร หมายความอย่างนั้นจริง ผมขออนุญาตไม่เห็นด้วย เพราะเปิดทีวีช่องละคร ไม่ดูภาพ ฟังแต่เสียง ถึงไงผมก็ว่า ผิดศีลข้อ7  คือห้ามดูหรือ "ฟัง" ------------------------------ เขียนดักไว้เผื่อๆ กรณีอาจมีคนเริ่มศึกษามาอ่านแล้วเข้าใจผิดครับ จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 20:50:42

ความคิดเห็นที่ 65 ดูเหนื่อยนะครับ หากกล่าวอะไรไปแล้ว จะผิดพลาดไม่ได้ เพราะมีอะไรบางอย่างที่ตนต้องรักษาอยู่ อาจจะเป็นภาพลักษณ์ หรือมีความคาดหวังของผู้ที่นับถือเราอยู่ คล้ายๆจะต้องเป็นแบบ น้ำเต็มแก้ว อยู่เสมอ ถ้าให้เลือกผมขอเป็นแบบแก้วเปล่าๆดีกว่า จรไปจรมา ไม่ต้องมีใครจำหน้าค่าตาได้ ไม่ต้องกังวลอะไร เบาสบาย รู้ก็ลองเสนอ ไม่รู้ก็ถาม ผิดก็เรียนรู้ใหม่   ก็พูดไปเรื่อยน่ะครับ... จากคุณ : EvaAngelion เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 23:21:01

ความคิดเห็นที่ 66 เป็นที่ชัดเจนยอมรับกันทั่วไปแล้วว่า บุคคลใดมีวาสนาโดนคุณหนอนดาวเรือง "โชะ" นั้น เสียผู้เสียคนไปนักต่อนักแล้ว ผมเคยเห็นกับตาว่า ลางคนนั้น กลายเป็นคนวิกลจริตไปเลยก็มี!! ผมจึงขอสารภาพว่า ใจตุ๊มๆ ต่อมๆ อยู่ตั้งนานว่าจะโดนคุณหนอนดาวเรืองฟัดจนอ่วมแค่ไหนอย่างไร ..ตูจะรอดจากการเป็นคนคุ้มดีคุ้มร้ายมั้ยนี่.. เอิ่ม... ขนาดนั้นเชียวเหรอคะ - -" เขินนะคะเนี่ย ชมกันตรงๆ ขนาดนี้ กลับมาเรื่องในกระทู้ค่ะ การที่เราตอบกระทู้เดิมไปแบบนั้น ทั้งหมดนั้น โดยเฉพาะถ้อยคำที่หลายท่านบอกว่าเป็นการเหมารวมเกินไป อย่าง "ถือศีล ๘ แล้วเลิกทำมาหากินเลยจะดีที่สุดค่ะ     ศีล ๘ ไม่ใช่ศีลสำหรับคฤหัสถ์ที่ยังคงต้องทำมาหากินค่ะ     ถ้าต้องการถือศีลด้วยแล้วไม่ให้กระทบกับการประกอบอาชีพ หรือการดำรงชีวิตประจำวัน     ถือแค่ศีล ๕ จะเหมาะสมกว่าค่ะ" เราขออนุญาตอธิบายว่า เป็นเพราะเวลาเราตอบอะไรเรามักจะมองไปหลายๆ อย่างที่เกี่ยวเนื่องกันน่ะค่ะ ๑) สิ่งที่ศีลบัญญัติไว้ว่าเป็นข้อห้าม ไม่ให้กระทำ ก็เพราะสิ่งนั้นเป็นอกุศล ซึ่งความเป็นอกุศลนั้น เราคิดว่าพระพุทธองค์คงไม่ทรงบัญญัติแยกไว้ว่า เป็นอกุศลสำหรับบุคคลจำพวกหนึ่ง แต่ไม่เป็นอกุศลสำหรับคนอีกจำพวกหนึ่ง ดังนั้น กรณีของศีลข้อ ๗ ที่ให้งดเว้นการตกแต่งร่างกายด้วยของหอม ก็เพราะนั่นมันเป็นอกุศลจริงๆ ถึงให้ยกเว้น คำว่าอกุศลจริงๆ หมายถึงอกุศลทั้งสำหรับผู้ถือศีล ๘ และคฤหัสถ์ทุกคน ถูกมั้ยคะ? อะไรที่เป็นอกุศล มันก็ต้องเป็นอกุศลอยู่วันยังค่ำ จะบอกว่าในกาละเทศะหนึ่ง มันเป็นอกุศล และในอีกกาละเทศะหนึ่ง มันกลายเป็นกุศล ไม่ได้ แต่ ต้องแยกคำว่า อกุศล และ ประโยชน์ หรือความจำเป็นในการดำรงชีวิตนะคะ ดังนั้น ที่คุณบอกว่า การแต่งหน้าทาปากไม่ใช่ประโยชน์ และความจำเป็นของผู้ถือศีล ๘ แต่เป็นประโยชน์ และความจำเป็นของคฤหัสถ์ อันนั้นไม่มีใครเถียง แต่มันยังคงเป็นอกุศลอยู่ดี ไม่ว่าสำหรับผู้ถือศีล ๘ และคฤหัสถ์ ถูกมั้ยคะ? ๒) ในเมื่อมันเป็นอกุศล คุณถือศีล ๘ คุณรู้ดีว่ามันเป็นอกุศล และคุณปวารณาศีลด้วยความตั้งใจจะเว้นขาดจากการยุ่งเกี่ยวกับสิ่งที่เป็นอกุศล แต่...คุณงดเว้นด้วยการที่ตัวคุณเองไม่ทำ แต่คุณกลับไปทำให้คนอื่น (กรณีอุบาสิกา) หรือไปสนองความต้องการของผู้อื่น (กรณีขายเครื่องสำอาง) และไม่ว่าคุณจะมีวิธีขายที่ไม่ต้องชักชวนโอ้โลมปฏิโลมใครให้ซื้อของคุณเลยก็ตาม การที่คุณงดเว้นการยุ่งเกี่ยวในสิ่งที่เป็นอกุศล แต่คุณยังคง "ขาย" หรือ "ให้บริการ" สิ่งเดียวกันนั้นแก่ผู้อื่น มันจะ "แตกต่าง" กับการชักชวนให้คนอื่น "ยินดี" ในสิ่งที่เป็นอกุศลเหล่านั้นตรงไหนคะ? ถ้างั้นจะไม่เท่ากับถือศีล ๘ ให้เป็นอานิสงส์แก่ตัว ในขณะที่ยังคงสนองกามฉันทะของผู้อื่นในเรื่องเดียวกันนั้นอยู่เหรอคะ? เรามีความเห็นว่า ไม่น่าจะเป็นสิ่งที่ถูกต้องของผู้ปวารณาศีลไม่ว่าข้อใดๆ ค่ะ เราเป็นคนบ้านนอก เราถูกสอนมาว่า ถ้าจะรักษาศีลข้อไหน ก็ต้องไม่ยินดี หรือสนับสนุน หรือแม้แต่เห็นด้วยกับการที่ผู้อื่นจะกระทำในสิ่งเดียวกันนั้น โดยเฉพาะการไปบริการผู้อื่นในสิ่งเดียวกันนั้น ไม่สมควรอย่างยิ่งค่ะ ๓) เราเป็นคนบ้านนอก จึงเคยชินจากการสั่งสอนของผู้หลักผู้ใหญ่เช่นกันว่า การถือศีลนั้น แม้ถือวันเดียวจะมีอานิสงส์มากมาย แต่ถ้าจะถือเพื่อเจริญสติจริงๆ ควรจะถือให้ได้ต่อเนื่อง และการที่จะถือให้ได้ต่อเนื่อง ก็ต้องมีการ "ลงทุน" คือต้องจัดสรรชีวิตของตนเองให้เหมาะสมที่จะทำเช่นนั้นด้วย ทุกอย่างก็จะลงตัว สมบูรณ์ เพราะโลกนี้ ไม่มีอะไรฟรีค่ะ คุณอยากได้อะไร คุณต้องเสียสละบางสิ่งบางอย่างเป็นการตอบแทนเสมอ ไม่ใช่จะเอาทั้งสองอย่าง ซึ่งผลท้ายสุดมักจะปรากฏว่า คุณจะทำได้ไม่ดีเลยทั้งสองอย่าง ดังนั้น เราจึงตอบ จขกท. ตั้งแต่ต้นกระทู้นั้นว่า เลิกทำมาหากินไปเลย ดีที่สุด เพราะเราเชื่อว่า นั่นเป็นความจริง จะถือศีลให้ดีที่สุด ต้องถือจริงจัง เราได้รับการสั่งสอนมาอย่างงั้น ถ้าเข้าใจผิด ก็ขอน้อมรับว่าเข้าใจผิด ๔) ในกระทู้นั้น มีโจทย์อยู่ว่า จขกท.ทำงานที่เกี่ยวกับความสวยความงาม ซึ่งมันไม่สอดคล้องอะไรเลยกับการถือศีล ๘ เราก็เลยตอบไปตามกระทู้นั้นว่า "ถือศีล ๘ แล้วเลิกทำมาหากินเลยจะดีที่สุดค่ะ ศีล ๘ ไม่ใช่ศีลสำหรับคฤหัสถ์ที่ยังคงต้องทำมาหากินค่ะ ถ้าต้องการถือศีลด้วยแล้วไม่ให้กระทบกับการประกอบอาชีพ หรือการดำรงชีวิตประจำวัน ถือแค่ศีล ๕ จะเหมาะสมกว่าค่ะ" นี่คือทรรศนะของเรา ซึ่งเมื่อปรากฏว่าผิด ในทางธรรม เราก็ขออภัย เพราะเราคิดแบบนั้นจริงๆ เพราะเราเองก็ทำแบบนั้นอยู่ด้วย คือเราเองก็เคยอยากถือศีล ๘ แต่อาชีพการงานไม่สอดคล้อง เราก็ต้องเลือกเอาอย่างหนึ่ง และเมื่อเรายังต้องกินต้องใช้ ไม่ใช่อิ่มบุญ หรืออิ่มทิพย์ เราก็ต้องเลือกการไม่ถือศีล ๘ ไม่ใช่โพสต์เพื่อความสะใจหรือจะป่วนใครเล่นแต่อย่างใด อธิบายแบบนี้ คงไม่ได้เป็นการ "โชะ" ใครนะคะ ลืมบอกไปว่า ไม่ได้ให้ Give เพราะ Give หมดแล้วค่ะ จากคุณ : หนอนดาวเรือง เขียนเมื่อ : 27 ก.ย. 52 23:33:31

ความคิดเห็นที่ 67 เวลาอ่านต้องแบ่งคำแบบนี้ครับ (ขออภัย สำหรับความผิดพลาดครับ ไปแก้แล้วครับ) ----------------------------------------------------------------------------------------- ผู้รักษาอุโบสถศีลแล้วยังเปิดวิทยุฟังเพลง  ฟังลิเก  หรือมหรสพต่างๆ   หรือเปิดโทรทัศน์แล้วหลบไปนั่งในที่ๆ  มองไม่เห็นภาพ  อาศัยฟังแต่เสียง การละเล่นต่างๆ  มีละคร เป็นต้นจากโทรทัศน์นั้น  ย่อมไม่สมควร ถือว่าผิดศีลข้อนี้  เพราะมีเจตนาชัดแจ้ง แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 00:19:51 จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 00:10:56

ความคิดเห็นที่ 68 อ้าว คุณ wichaphon_me ตอบให้ซะแล้ว ใจตรงกัน .. . . . . . . . . . . . . . . . ส่วนของคุณหนอนดาวเรือง ฝาก.. ง่า.. ต๊ะไว้ก่อนพรุ่งนี้ (เอื๊อก!) แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 00:15:05 จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 00:13:13

ความคิดเห็นที่ 69 ^ ^ ผมว่า 2 รอบแล้วครับ กรณีคุณ Fluorine  ถ้าผมเห็นของคุณระนาดเอกก่อน ผมคงไม่ตอบ แต่ไม่เป็นไรถือว่า บังคับคุณ Fluorine ไปอ่านเรื่องโทษของกามก็แล้วกัน อิอิ จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 00:22:59

ความคิดเห็นที่ 70 ความเห็นขัดกับคุณหนอนหลายอย่างในคห. 66 เห็นด้วยกับคห. 62 นะ "แต่...คุณงดเว้นด้วยการที่ตัวคุณเองไม่ทำ แต่คุณกลับไปทำให้คนอื่น (กรณีอุบาสิกา) หรือไปสนองความต้องการของผู้อื่น (กรณีขายเครื่องสำอาง) และไม่ว่าคุณจะมีวิธีขายที่ไม่ต้องชักชวนโอ้โลมปฏิโลมใครให้ซื้อของคุณเลยก็ตาม การที่คุณงดเว้นการยุ่งเกี่ยวในสิ่งที่เป็นอกุศล แต่คุณยังคง "ขาย" หรือ "ให้บริการ" สิ่งเดียวกันนั้นแก่ผู้อื่น มันจะ "แตกต่าง" กับการชักชวนให้คนอื่น "ยินดี" ในสิ่งที่เป็นอกุศลเหล่านั้นตรงไหนคะ?" ไม่จริงเสมอไปนะ มันขึ้นอยู่กับว่าเราพูด หรือ ขาย แบบไหน บางทีคนขายอาจจะไม่พูดอะไรไปในทางส่งเสริมสินค้า แต่คนซื้อตัดสินใจเอาเองได้ (นั่นคือคนขายก็ไม่ได้มีเจตนาอยากจะพูดชักจูงบอกสรรพคุณ เพื่อหวังเงินทองจากการขายสินค้านั้น ซึ่ง นั่นคงต้องทำใจว่าอาจได้เงินมาไม่เยอะ แต่สบายใจในเรื่องหนึ่ง) อันนี้ตอบแทนได้ เพราะเคยตั้งใจรักษาศีล 5 บริสุทธิ แล้วต้อง ไปขายของ ซึ่ง มันขึ้นอยู่กับเรา ว่า เราต้องการให้ลูกค้ารับรู้ข้อมูลด้วยเจตนาอะไร แต่ที่แน่ๆ ไม่โกหก แต่ถ้าคุณจะตีความไปอย่างเดียวเลยว่าไม่ทำ คือละเมิดแล้ว นั่นคือคุณหนอนมองการรักษาศีลที่การกระทำอย่างเดียว ไม่ใช่เจตนา ซึ่งมันก็ต้องย้อนกลับไปคิดอีกว่า เหตุของศีลข้อนั้น น่าจะมาได้ยังไง เหมือนที่เราย้อนกลับไปคิดถึงศีล 5 ก็ต้องหา แก่นของมันจริงๆ แล้วเราถึงจะมาปรับใช้กับชีวิตประจำวันในยุคสมัยนี้ได้ ไม่ใช่ลอกเอาจากพระไตรปิฎกมาใช้เป๊ะ ซึ่งนั่นก็เขียนมาหลายพันปีแล้ว... นั่นคือไม่งั้นการรักษาศีล แทนที่จะเป็นประโยชน์ กลับเป็นโทษในการเบียดเบียนตนเอง แต่ความเห็นส่วนตัว อันนี้ไม่ขอฟันโชะ กันให้คนอ่านสะดุ้ง แบบคุณหนอน แต่จะขอพูดแบบให้คำแนะนำว่า ถ้าอยากรักษาศีล 8 แบบไม่ต้องกังวลอะไร ก็อยู่บ้านในวันนั้น จะดีกว่า แต่ไม่ถึงกับต้องเลิกทำอาชีพหรอก เอาว่าวันไหนสะดวกก็ทำ ถ้าจะให้ทาน รักษาศีล ภาวนา ก็อย่าให้มันตึงเกินไป สภาวะธรรม หรือกุศล มันไม่เกิดกับอะไรที่มันสุดโต่งหรอก จากคุณ : RebmemeR เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 00:33:14

ความคิดเห็นที่ 71 แต่ถ้าคุณจะตีความไปอย่างเดียวเลยว่าไม่ทำ คือละเมิดแล้ว นั่นคือคุณหนอนมองการรักษาศีลที่การกระทำอย่างเดียว ไม่ใช่เจตนา เราตีความอย่างงั้นเหรอคะ คุณ RebmemeR? งงค่ะ ไม่ค่อยเข้าใจการสื่อความหมายของคุณเท่าไหร่ -*- อันที่จริง ก็เพราะเรามองที่เจตนาน่ะสิคะ เราถึงมองว่า เมื่อมีเจตนาที่จะรักษาศีล ก็ต้องมีการกระทำที่ยืนยันถึงเจตนานั้น คือ ไม่ควรไปยุ่งเกี่ยวในสิ่งที่เป็นข้อห้ามตามศีลนั้นๆ เมื่อมีเจตนาที่จะงดเว้น ก็ไม่ควรไปยุ่งเกี่ยวน่ะค่ะ เข้าใจยากตรงไหน? การที่คุณงดเว้นการกระทำอย่างหนึ่ง แต่คุณไปสนับสนุน เห็นดีเห็นงาม หรือชักชวน หรือให้คำปรึกษา หรือสนองตอบในแง่ใดที่เอื้อต่อการกระทำนั้นๆ ภาษาไทยเค้าเรียกว่า "ยุ่งเกี่ยว" ค่ะ ภาษาทางธรรมจะว่ายังไงก็ต้องวิเคราะห์กันไป แต่โดยทั่วไปแล้ว การกระทำของคนเรามันส่อเจตนาค่ะ แม้จะไม่พูดออกมาก็เถอะ คนสมัยก่อนเค้าถึงสอนกันว่า ถ้าตั้งใจว่าจะงดเว้นเรื่องอะไรก็อย่าไปยุ่ง เข้าใจง่ายหรือยากคะ พูดแค่นี้น่ะ? เหมือนถ้าคุณไม่กินเหล้า คุณก็ไม่ควรแม้แต่จะไปร่วมสังสรรค์ในวงเหล้า ไม่ต้องพูดถึงอาชีพบาร์เทนเดอร์ หรือแม้แต่ทำกิจการร้านขายเหล้าเลยด้วยซ้ำไป พูดตรงๆ นะคะคุณ RebmemeR สมมุติว่าถ้าคุณแสดงเจตนาว่าจะถือศีลในข้อไม่กินเหล้า แต่คุณกลับขายเหล้าให้คนอื่น ภาษาคนมอญแถวบ้านเราเค้าเรียก ยี้ ค่ะ พูดให้เพราะๆ ก็คือ ศรีธนญชัย ค่ะ ไม่แตกต่างกัน ส่วนในทางธรรม จะตีความว่าศีลบริสุทธิ์ไม่ด่างพร้อย เพราะไม่กินเอง ก็แล้วแต่จะว่ากันไป ที่มาของศีล มันจะมาจากอะไรก็ตาม แต่การถือศีลไม่ว่าข้อไหน มันก็คือการอบรมใจของตนเองทั้งสิ้น ถ้าอบรมใจให้เห็นความเป็นอกุศล หรือ ความมีโทษมาก ประโยชน์น้อย ของการแต่งหน้าทาปากลูบไล้ของหอม แต่พฤติกรรมในแต่ละวันคือเที่ยวไปเสนอขาย ให้คำปรึกษา คำแนะนำ ในการแต่งหน้าทาปากลูบไล้ของหอมให้แก่คนอื่น มันจะเป็นการอบรมใจตัวเองได้ยังไง ไม่ใช่เรื่องของความสุดโต่งอะไรหรอกค่ะ มันเป็นความตั้งใจที่จะทำอะไรแบบจริงจังต่างหาก ไม่ใช่ว่า ฉันไม่ทำ แต่ฉันขายบริการอย่างเดียวกันนั้นให้คนอื่น แล้วก็อ้างโน่นอ้างนี่ แก้ตัวได้สารพัด สภาวะธรรม หรือกุศลอะไรมันก็ไม่เกิดกับความกะล่อนแบบนั้นเหมือนกันค่ะ จากคุณ : หนอนดาวเรือง เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 02:01:55

ความคิดเห็นที่ 72 "เมื่อมีเจตนาที่จะงดเว้น ก็ไม่ควรไปยุ่งเกี่ยวน่ะค่ะ เข้าใจยากตรงไหน?" เข้าใจคุณหนอนน่ะ ไม่ยาก แต่คุณหนอนอาจจะไม่เข้าใจสิ่งที่เรากำลังบอก เขาถึงว่าศาสนาพุทธ เป็นปรัชญา คือต้องคิดไตร่ตรองอย่างลึกซึ้ง ถึงมีคนตีความแตกต่างกันได้มากมาย สุดโต่ง - ศีลบริสุทธิ์ ปรับใช้ตามยุคสมัย - ศรีธนญชัย ตั้งสัจจะ - เจตนาในการงดเว้น อ่า.. ขออนุญาตเอากลอนของคุณ ธนะรัตน์ เอ็กโซติก ในคห. 10 มาแปะอีกที เพราะอ่านแล้วชอบมาก (กิฟนั้นให้ไป 3 คะแนนเลยนะ) สำนักธรรม มีมุนี ถือศีลพรต ดูหมดจรด ภาวนา สง่าล้ำ ถนนตรงข้าม ซ่องนางโลม ไม่น่าจำ สำนักธรรม สำนักซ่อง ไม่ต้องกัน มุนี โสเภณี ตายพร้อมกัน พญายมลั่น บอกมุนี ไม่มีสวรรค์ ลงนรก ขุมลึก สู่โลกันต์ มุนีลั่น เกิดอะไร โปรดไขตรอง พญายม บอกอยู่ เจตนา มุนีบ้า ภาวนากาม สยดสยอง ถอดฌานไป ดูโสเภณี ไม่น่ามอง หลอกชนปอง ลงไหว้กราบ ซาบซึ๊งตน โสเภณี ไม่จำจด รสสังวาส กราบธรรมาสน์ ธรรมมุนี ที่ท่องบ่น แอบตักบาตร ใจสะอาด ฆราวาสชน แถมจิตดล ชาติต่อไป ให้พบธรรม กรรมใด ใครทำ ก็แลเห็น โสเภณีเด่น เกิดใหม่ดี มีงามล้ำ ส่วนมุนี ลงนรก หกขมำ บรรลุธรรม "คือเจตนา" พาสู่ดี แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 03:51:17 จากคุณ : RebmemeR เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 03:48:38

ความคิดเห็นที่ 73 ศีล 5, ศีล 8 ---------------------------------------------------------------------------- ลองพิจารณา พระสูตรที่ตรัสถึงศีล 5 กันครับ ๘. ราชสูตร [๑๗๘]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายย่อมเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉน คือว่า ท่านทั้งหลายได้เห็นหรือได้ฟังมาแล้วบ้างหรือว่า คนผู้นี้เป็นผู้ละปาณาติบาตงดเว้นจากปาณาติบาต พระราชาจับเขามาประหาร จองจำ เนรเทศ หรือกระทำตามปัจจัย เพราะเหตุแห่งการงดเว้นจากปาณาติบาต ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า มิได้เห็นหรือมิได้ฟังมาเลย พระเจ้าข้า ฯ             พ. ดีละ ภิกษุทั้งหลาย แม้เราก็มิเคยได้เห็น มิได้ฟังเหมือนกัน แต่ว่าบาปกรรมของเขานั่นแหละย่อมบอกให้ทราบว่า คนผู้นี้ฆ่าหญิงหรือชายตายพระราชาจับเขามาประหาร จองจำ เนรเทศ หรือกระทำตามปัจจัย เพราะเหตุแห่งปาณาติบาต ท่านทั้งหลายได้เห็นหรือได้ฟังบาปกรรมเห็นปานนี้บ้างหรือไม่ ฯ             ภิ. พระเจ้าข้า ข้าพระองค์ทั้งหลายได้เห็นมาแล้ว ได้ฟังมาแล้ว และจักได้ฟังต่อไป ฯ             พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายย่อมเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉนคือว่า ท่านทั้งหลายได้เห็นหรือได้ฟังมาแล้วบ้างหรือว่าคนผู้นี้เป็นผู้ละอทินนาทานงดเว้นจากอทินนาทาน พระราชาจับเขามาประหาร จองจำ เนรเทศ หรือกระทำตามปัจจัย เพราะเหตุแห่งการงดเว้นจากอทินนาทาน ฯ             ภิ. มิได้เห็นหรือมิได้ฟังมาเลย พระเจ้าข้า ฯ ฯลฯ...                                     พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายย่อมเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉนคือว่า ท่านทั้งหลายได้เห็นหรือได้ฟังมาแล้วบ้างหรือว่า คนผู้นี้เป็นผู้ละกาเมสุมิจฉาจาร งดเว้นจากกาเมสุมิจฉาจาร พระราชาจับเขามาประหาร จองจำเนรเทศ หรือกระทำตามปัจจัย เพราะเหตุแห่งการงดเว้นจากกาเมสุมิจฉาจาร ฯ             ภิ. มิได้เห็นหรือมิได้ฟังมาเลย พระเจ้าข้า ฯ             ฯลฯ...                         พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายย่อมเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉนคือว่า ท่านทั้งหลายได้เห็นหรือได้ฟังมาแล้วบ้างหรือว่า คนผู้นี้เป็นผู้ละมุสาวาทงดเว้นจากมุสาวาท พระราชาจับเขามาประหาร จองจำ เนรเทศ หรือกระทำตามปัจจัย เพราะเหตุแห่งการงดเว้นจากมุสาวาท ฯ             ภิ. มิได้เห็นหรือมิได้ฟังมาเลย พระเจ้าข้า ฯ             ฯลฯ             พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายย่อมเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉนคือว่า ท่านทั้งหลายได้เห็นหรือได้ฟังมาแล้วบ้างหรือว่า คนผู้นี้เป็นผู้ละการดื่มน้ำเมา คือ สุราและเมรัยอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท งดเว้นจากการดื่มน้ำเมาคือ สุราและเมรัยอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท พระราชาจับเขามาประหารจองจำ เนรเทศ หรือกระทำตามปัจจัย เพราะเหตุแห่งการงดเว้นจากการการดื่มน้ำเมา คือ สุราและเมรัยอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท ฯ             ภิ. มิได้เห็นหรือมิได้ฟังมาเลย พระเจ้าข้า ฯ เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒  บรรทัดที่ ๔๘๔๔ - ๔๙๒๑.  หน้าที่  ๒๑๑ - ๒๑๔. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=22&A=4844&Z=4921&pagebreak=0 ------------------------------------------------------------------------------------ (ความเห็นส่วนตัว)  ผมว่าศีล 5 ผ่อนปรนได้ตามสมควร ตราบเท่านี่ไม่ก่อความเดือดร้อนให้กับตนเองและผู้อื่น จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 11:54:12

ความคิดเห็นที่ 74 เมื่อต้องการพัฒนาจิตใจของตนไปอีกขั้นก็ต้องประกอบกุศลกรรมบท 10 ----------------------------------------------------------------------------- เวฬุทวารสูตร ว่าด้วยธรรมปริยายอันควรน้อมเข้ามาในตน              [๑๔๕๔]  ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้:-             .             [๑๔๕๘] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรพราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย เราจักแสดงธรรมปริยายอันควรน้อมเข้ามาในตนแก่ท่านทั้งหลาย ท่านทั้งหลายจงฟังธรรมปริยายนั้น จงใส่ใจให้ดี เราจักกล่าว...             [๑๔๕๙] ดูกรพราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย ธรรมปริยายที่ควรน้อมเข้ามาในตนเป็นไฉน? อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า เราอยากมีชีวิตอยู่ ไม่อยากตาย รักสุข เกลียดทุกข์ ผู้ใดจะปลงชีวิตเรา ผู้นั้นย่อมไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา อนึ่ง ถ้าเราพึงจะปลงชีวิตคนอื่น ผู้อยากมีชีวิตอยู่ ไม่อยากตาย รักสุขเกลียดทุกข์ เราย่อมไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของคนอื่น ธรรมข้อใด ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา ธรรมข้อนั้น ก็ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจแม้ของผู้อื่นเหมือนกัน อริยสาวกพิจารณาเห็นดังนั้นแล้ว            จึงงดเว้นจากปาณาติบาตด้วย            ชักชวนผู้อื่นให้งดเว้นจากปาณาติบาตด้วย            กล่าวสรรเสริญคุณแห่งการงดเว้นปาณาติบาตด้วย กายสมาจารของอริยสาวกนั้น ย่อมบริสุทธิ์โดยส่วนสามอย่างนี้.             [๑๔๖๐] ดูกรพราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง อริยสาวกย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า ผู้ใดพึงถือเอาสิ่งของที่เรามิได้ให้ด้วยอาการขโมย ผู้นั้นย่อมไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา อนึ่ง ถ้าเราถือเอาสิ่งของที่ผู้อื่นมิได้ให้ด้วยอาการขโมย เราย่อมไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของผู้อื่น ธรรมข้อใด ไม่เป็นที่รักที่รักที่ชอบใจของเรา ธรรมข้อนั้น ก็ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจแม้ของผู้อื่นเหมือนกัน อริยสาวกพิจารณาเห็นดังนี้แล้ว ย่อมงดเว้นจากอทินนาทานด้วย ชักชวนผู้อื่นเพื่อให้งดเว้นจากอทินนาทานด้วย กล่าวสรรเสริญคุณแห่งการงดเว้นจากอทินนาทานด้วย กายสมาจารของอริยสาวกนั้น ย่อมบริสุทธิ์โดยส่วนสามอย่างนี้.             [๑๔๖๑] ดูกรพราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง อริยสาวกย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า ผู้ใดพึงถึงความประพฤติ (ผิด) ในภริยาของเรา ผู้นั้นย่อมไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา อนึ่ง ถ้าเราพึงถึงความประพฤติ (ผิด) ในภริยาของคนอื่น เราย่อมไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของคนอื่น ธรรมข้อใด ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา ธรรมข้อนั้น ก็ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจแม้ของผู้อื่นเหมือนกัน อริยสาวกพิจารณาเห็นดังนี้แล้ว ย่อมงดเว้นจากกาเมสุมิจฉาจารด้วย ชักชวนผู้อื่นเพื่อให้งดเว้นจากกาเมสุมิจฉาจารด้วย กล่าวสรรเสริญคุณแห่งการงดเว้นจากกาเมสุมิจฉาจารด้วยกายสมาจารของอริยสาวกนั้น ย่อมบริสุทธิ์โดยส่วนสามอย่างนี้.             [๑๔๖๒] ดูกรพราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง อริยสาวกย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า ผู้ใดพึงทำลายประโยชน์ของเราด้วยการกล่าวเท็จ ผู้นั้นย่อมไม่เป็นที่รักใคร่ชอบใจของเรา อนึ่ง ถ้าเราพึงทำลายประโยชน์ของคนอื่นด้วยการกล่าวเท็จ เราย่อมไม่เป็นที่รักที่ชอบใจแม้ของคนอื่น ธรรมข้อใด ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา ธรรมข้อนั้น ก็ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจแม้ของผู้อื่น อริยสาวกพิจารณาเห็นดังนี้แล้ว ย่อมงดเว้นจากมุสาวาทด้วย ชักชวนผู้อื่นเพื่อให้งดเว้นจากมุสาวาทด้วย กล่าวสรรเสริญคุณแห่งการงดเว้นจากมุสาวาทด้วย วจีสมาจารของอริยสาวกนั้น ย่อมบริสุทธิ์โดยส่วนสามอย่างนี้.             [๑๔๖๓] ดูกรพราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง อริยสาวกย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า ผู้ใดพึงยุยงให้เราแตกจากมิตรด้วยคำส่อเสียด ผู้นั้นย่อมไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา อนึ่ง ถ้าเรายุยงคนอื่นให้แตกจากมิตรด้วยคำส่อเสียด เราย่อมไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของคนอื่น ธรรมข้อใด ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา ธรรมข้อนั้น ก็ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจแม้ของคนอื่นเหมือนกัน อริยสาวกนั้นพิจารณาเห็นดังนี้แล้ว ย่อมงดเว้นจากปิสุณาวาจาด้วย ชักชวนผู้อื่นเพื่อให้เว้นจากปิสุณาวาจาด้วย กล่าวสรรเสริญคุณแห่งการงดเว้นจากปิสุณาวาจาด้วย วจีสมาจารของอริยสาวกนั้น ย่อมบริสุทธิ์โดยส่วนสามอย่างนี้.             [๑๔๖๔] ดูกรพราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง อริยสาวกย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า ผู้ใดพึงพูดกะเราด้วยคำหยาบ ข้อนั้นไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา อนึ่ง ถ้าเราพูดกะคนอื่นด้วยคำหยาบ เราย่อมไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของคนอื่น ธรรมข้อใด ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา ธรรมข้อนั้นย่อมไม่เป็นที่รักที่ชอบใจแม้ของผู้อื่นเหมือนกัน อริยสาวกนั้นพิจารณาเห็นดังนี้แล้วย่อมงดเว้นจากผรุสวาจาด้วย ชักชวนผู้อื่นเพื่อให้งดเว้นจากผรุสวาจาด้วย กล่าวสรรเสริญคุณแห่งการงดเว้นจากผรุสวาจาด้วย วจีสมาจารของอริยสาวกนั้น ย่อมบริสุทธิ์โดยส่วนสามอย่างนี้.             [๑๔๖๕] ดูกรพราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง อริยสาวกย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า ผู้ใดพึงพูดกะเราด้วยถ้อยคำเพ้อเจ้อ ผู้นั้นย่อมไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา อนึ่ง ถ้าเราพูดกะคนอื่นด้วยถ้อยคำเพ้อเจ้อ เราย่อมไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของคนอื่น ธรรมข้อใด ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา ธรรมข้อนั้น ก็ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจแม้ของผู้อื่นเหมือนกัน อริยสาวกนั้นพิจารณาเห็นดังนี้แล้ว ตนเองย่อมงดเว้นจากสัมผัปปลาปะด้วย ชักชวนผู้อื่นเพื่อให้งดเว้นจากสัมผัปปลาปะด้วยกล่าวสรรเสริญคุณแห่งการงดเว้นจากสัมผัปปลาปะด้วย วจีสมาจารของอริยสาวกนั้น ย่อมบริสุทธิ์โดยส่วนสามอย่างนี้.             [๑๔๖๗] ดูกรพราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย เมื่อใด อริยสาวกประกอบด้วยสัทธธรรม ๗ ประการนี้ เมื่อนั้น อริยสาวกย่อมหวังได้ว่า เราจะไม่เกิดในนรก เราจะไม่มีกำเนิดเป็นสัตว์ดิรัจฉาน เราจะไม่มีเปตติวิสัย เราจะไม่ไปสู่อบาย ทุคติ วินิบาต เราเป็นพระโสดาบัน มีความไม่ตกต่ำเป็นธรรมดา เป็นผู้เที่ยงที่จะตรัสรู้ในเบื้องหน้า.             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๙  บรรทัดที่ ๘๔๔๑ - ๘๕๔๐.  หน้าที่  ๓๕๓ - ๓๕๖. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=19&A=8441&Z=8540&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 11:58:33

ความคิดเห็นที่ 75 เมื่ออยากเดินตามรอยพระอรหันต์  ก็สมาทาน อุโบสถศีล หรือ ศีล 8 ลองมาพิจารณาพระสูตรที่ตรัสถึงศีล 8 อีกที (ยกมาบางข้อ เพราะได้แสดงไว้แล้วในความคิดเห็นที่ 9 ) ------------------------------------------------------------------------------------------ พระอรหันต์ทั้งหลาย ละกรรมเป็นข้าศึกแก่พรหมจรรย์ประพฤติพรหมจรรย์ ประพฤติห่างไกล เว้นขาดจากเมถุนอันเป็นกิจของชาวบ้านจนตลอดชีวิต แม้เราก็ได้ละกรรมเป็นข้าศึกแก่พรหมจรรย์ ประพฤติพรหมจรรย์ประพฤติห่างไกล เว้นขาดจากเมถุนอันเป็นกิจของชาวบ้าน ตลอดคืนหนึ่งกับวันหนึ่งนี้ในวันนี้ แม้ด้วยองค์อันนี้ เราก็ชื่อว่าได้ทำตามพระอรหันต์ทั้งหลาย ทั้งอุโบสถก็จักเป็นอันเราเข้าจำแล้ว ===================================================== (ความเห็นส่วนตัว) ศีล 8 นี้บัญญัติขึ้นมาเป็นพิเศษ เพื่อความขูดเกลาจิตใจให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป มีข้อความอีกท่อนในพระสูตรให้พิจารณา ====================================================== ดูกรมหาบพิตร พระตถาคตเสด็จอุบัติในโลกนี้ เป็นพระอรหันต์ตรัสรู้เองโดยชอบ ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ เสด็จไปดีแล้ว ทรงรู้แจ้งโลก เป็นสารถีฝึกบุรุษที่ควรฝึกไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่า เป็นศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้ เบิกบานแล้ว เป็นผู้จำแนกพระธรรม พระตถาคตพระองค์นั้น ทรงทำโลกนี้ พร้อมทั้งเทวโลก มารโลก พรหมโลก ให้แจ้งชัดด้วยพระปัญญาอันยิ่งของพระองค์เองแล้ว ทรงสอนหมู่สัตว์ พร้อมทั้งสมณพราหมณ์เทวดาและมนุษย์ให้รู้ตาม ทรงแสดงธรรม งามในเบื้องต้น งามในท่าม กลาง งามในที่สุด ทรงประกาศพรหมจรรย์พร้อมทั้งอรรถทั้งพยัญชนะ บริสุทธิ์บริบูรณ์สิ้นเชิง คฤหบดี บุตรคฤหบดี หรือผู้เกิดเฉพาะในตระกูลใดตระกูลหนึ่งย่อมฟังธรรมนั้น ครั้นฟังแล้ว ได้ ศรัทธาในพระตถาคต เมื่อได้ศรัทธาแล้ว ย่อมเห็นตระหนักว่า ฆราวาสคับแคบเป็นทางมาแห่งธุลี บรรพชาเป็นทางปลอดโปร่ง การที่บุคคลผู้ครองเรือนจะประพฤติพรหมจรรย์ให้บริบูรณ์ให้บริสุทธิ์ โดยส่วนเดียวดุจสังข์ขัด ไม่ใช่ทำได้ง่าย ถ้ากระไร เราพึงปลงผมและหนวด นุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์ ออกบวชเป็นบรรพชิต สมัยต่อมา เขาละกองโภคสมบัติน้อยใหญ่ ละเครือญาติน้อยใหญ่ ปลงผม และหนวด นุ่งห่มผ้ากาสาวพัสตร์ ออกบวชเป็นบรรพชิต เมื่อบวชแล้ว สำรวมระวังในพระปาติ- *โมกข์อยู่ ถึงพร้อมด้วยมรรยาทและโคจร มีปรกติเห็นภัยในโทษเพียงเล็กน้อย สมาทานศึกษา อยู่ในสิกขาบททั้งหลาย ประกอบด้วยกายกรรม วจีกรรมที่เป็นกุศล มีอาชีพบริสุทธิ์ ถึงพร้อม ด้วยศีล คุ้มครองทวารในอินทรีย์ทั้งหลาย ประกอบด้วยสติสัมปชัญญะ เป็นผู้สันโดษ. เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๙  บรรทัดที่ ๑๐๗๒ - ๑๙๑๙.  หน้าที่  ๔๕ - ๗๙. http://www.84000.org/tipitaka/read/v.php?B=9&A=1072&Z=1919&pagebreak=0#102 ==================================================== (ความเห็นส่วนตัว) ขณะสมาทานศีล 8 เราคงต้องใช้มาตรฐานค่อนข้างสูงในการตัดสิน ลองถามตัวเองว่า ถ้ามีเหตุการณ์หนึ่งเกิดขึ้น พระอรหันต์ จะทำแบบที่เรากำลังจะทำอยู่ไหม ถ้าได้คำตอบว่า "ไม่" แต่เรายังคงทำอยู่ ก็แสดงว่าเราได้ละเมิดศีลข้อนั้น แล้ว ผมว่า รู้ว่าผิด ก็ควรจะยอมรับว่าผิด ไม่ควรจะหลอกตัวเอง เพราะเมื่อรู้แล้วคราวต่อไป ก็ต้องสำรวมระวัง ให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป จิตใจก็จะพัฒนาขึ้น สำหรับฆราวาส ผมว่าการละเมิดศีล 8 เช่นข้อ  6, 7, 8 ไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตายอะไร เพียงแต่แสดงให้เป็นว่า เรายังไม่เข้มแข็งพอ ยังปล่อยตัวปล่อยใจไปตามความต้องการ การเจริญสติยังอ่อนด้อย ซึ่งเมื่อทราบอย่างนี้ยิ่งต้องฝึกให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 16:52:41 แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 13:10:43 แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 13:10:10 จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 12:12:28

ความคิดเห็นที่ 76 3 ความเห็นที่แสดงไว้ด้านบนนั้น ไม่ได้แสดงเพื่อเอาชนะใครหรือโน้มน้าวใครให้มาเชื่อตามนะครับ เพียงแต่อยากบอกว่า ยังมีคนอื่นที่มีความคิดแตกต่าง ก่อนจะปลงใจเชื่อสิ่งใด ๆ ก็ลองพิจารณามุมมองที่แตกต่างดู : ) จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 12:19:53

ความคิดเห็นที่ 77 ลบข้อความเดิมอันเป็นเหตุให้เกิดความไม่พอใจ เหลือไว้ดังนี้..          .. อย่างที่พูดไปบ้างแล้วว่าในหลักพระพุทธศาสนานั้น การกระทำใดๆ จะผิดหรือไม่ผิด จะถูกหรือไม่ถูก ต้องดูที่เจตนา ดูตามองค์ธรรม หรือธรรมนิยาม เป็นสำคัญ .. จะ "คิด" เอาเองตามความเข้าใจของตนอันเนื่องจากทัศนะหรือจินตนาการ หาได้ไม่..          การงดเว้นตามพุทธบัญญัติ ต้องพิจารณาว่างดเว้นเพราะอะไร? เช่น          ๑. ห้ามกิน - พระพุทธองค์ทรงห้ามภิกษุฉันเนื้อที่ต้องห้าม ๑๐ อย่าง คือ เนื้อมนุษย์ เนื้อช้าง เนื้อม้า เนื้องู เนื้อราชสีห์ เนื้อเสือโคร่ง เนื้อเสือเหลือง เนื้อหมี เนื้อเสือดาว - ภิกษุฉันเนื้อมนุษย์เป็นอาบัติถุลลัจจัย ถ้าฉันเนื้อต้องห้าม ๙ อย่างที่เหลือเป็นอาบัติทุกกฎ               ถ้าใช้ตรรกะที่ว่า "สิ่งที่ศีลบัญญัติไว้ว่าเป็นข้อห้าม ไม่ให้กระทำ ก็เพราะสิ่งนั้นเป็นอกุศล .." ดังนั้น การกินเนื้อสัตว์ต้องห้ามนั้นก็ต้องเป็นอกุศล และต้องเป็นอกุศลสำหรับทุกคนทุกระดับด้วย เพราะแม้จะเป็นศีล ๒๒๗ ของพระ ยังไงก็คือศีลอยู่ดี เพราะพระพุทธเจ้าบัญญัติไว้..               แล้วถ้าคฤหัสถ์ไปกินเนื้อบางอย่างในจำนวนนั้นบ้าง จะ "บาป" จริงรึ? (เช่น ดีหมี เป็นยาแก้ช้ำใน เลือดตกใน ฯลฯ)          ๒. ห้ามซื้อขาย - คือวัตถุต้องห้าม ๕ อย่างได้แก่ สุรา, มนุษย์, ยาพิษ, อาวุธ, สัตว์มีชีวิต ซึ่งเป็นสิ่งต้องห้ามตามพุทธบัญญัติ               ถ้ามองจากหลักของพุทธศาสนา ผู้ที่ยังค้าสิ่งต้องห้ามเหล่านั้นไม่อาจเรียกตัวเองว่าเป็นพุทธมามกะผู้เคารพในพระรัตนตรัย และยังได้ชื่อว่าเป็นผู้ก้าวล่วงอกุศลด้วย เพราะพระพุทธองค์ทรง "ห้าม" ไว้แล้ว ไม่ใช่เพียงแค่แนะนำว่าเป็นสิ่งไม่ควรทำ แต่เป็น "สิ่งต้องห้าม" สำหรับมนุษย์(ไม่จำกัดเฉพาะชาวพุทธ)ทุกระดับศีล               กล่าวให้เป็นวิชาการก็คือ การค้าขายแลกเปลี่ยนสิ่งต้องห้ามนั้น ไม่มีทางเกิดขึ้นโดย "มหากุศลจิต" - จึงเป็นบาปโดยสภาวะ          ๓. ห้ามกระทำ - ซึ่งก็คือ "ศีล" นั้นเอง ศีลมีอยู่หลายระดับ มีจุดประสงค์ต่างกันไป               ข้องดเว้นของผู้รักษาศีลในระดับหนึ่ง ไม่ได้หมายความว่าจะเป็นสิ่งไม่ดี เป็นสิ่งอกุศล เป็นสิ่งต้องห้าม สำหรับผู้รักษาศีลในระดับที่รองลงมา..          เช่น ศีลข้อ ๑๐ ในทศศีล - ห้ามรับเงินทอง หรือสะสมทรัพย์สินเงินทอง วัตถุประสงค์เพื่อ "ห้าม" มิให้ภิกษุสามเณรประกอบอาชีพ ซื้อขาย รับจ้าง หรือแลกเปลี่ยนใดๆ อันมิใช่วิสัยของสมณเพศ แต่การรับเงินทองไม่ใช่สิ่งต้องห้ามหรือเป็นบาปอกุศลสำหรับอุบาสกอุบาสิกาหรือคฤหัสถ์ที่ยังต้องประกอบอาชีพ          ถ้าหากถือว่าการรับเงินทองเป็นบาปอกุศลสำหรับคฤหัสถ์เป็นต้น ถ้าเช่นนั้น "สัมมาอาชีโว" คือการหาเลี้ยงชีพโดยชอบ หนึ่งในองค์มรรค ๘ ทางดำเนินสู่พระนิพพาน - คฤหัสถ์จะต้องประพฤติอย่างไร? จะแลกเปลี่ยนซื้อขายทำการงานกันได้อย่างไร ถ้าไม่ใช้เงิน? ไม่จับเงิน?          อีกประเด็นหนึ่ง ถามว่าการ "ทำให้" ผู้อื่น โดยไม่หวังเงินทองตอบแทน จะถือเป็นข้อยกเว้นว่าไม่ผิดศีล?          ถ้าตอบว่า ไม่เป็นข้อยกเว้น - ก็ย่อมหมายความเป็นอื่นไม่ได้เลย จำต้องกล่าวว่า การ "ทำให้" แก่ผู้อื่นนั้น เป็นการสนับสนุนอกุศลทุกกรณี?          ..คือตนเอง "งดเว้นสิ่งที่เป็นอกุศล" แต่กลับสนับสนุนให้ผู้อื่นเสพสิ่งอกุศลนั้น หรือลงมือทำให้ผู้อื่น ก็ต้องถือว่าเกี่ยวข้องในสิ่งอกุศลนั้น ผิด!          สมมติกรณี แม่กับลูกสาวเล็กๆ          ถ้าคุณแม่มีศรัทธาถือศีล ๘ ในวันพระ .. ถามว่าในวันพระนั้น ลูกต้องพลอย "อดข้าว" ตามแม่ด้วยไหม?          ถ้าแม่ทำอาหารมื้อค่ำให้ลูกกิน และอาจป้อนให้..          การที่แม่ทำอาหารให้ลูกกิน จะถือเป็นความไม่ดี เป็นอกุศล เป็นบาป อันเนื่องจากการ "ทำให้" ลูกของตน หรือไม่?          หรือแม่แต่งตัวให้ลูก โดยประแป้ง ใส่สร้อย สวมกำไล เป็นต้น          การแต่งตัวให้ลูกนั้นจะเป็นความไม่ดี เป็นอกุศล เป็นบาป  หรือไม่?          .. การทำอาหารให้ลูกกิน สมมติว่าเทียบกับผู้ถือศีล ๘ ทำอาหารให้ลูกค้าในเวลาวิกาล จะต่างกันไหม?          .. ถ้าเทียบกับการที่ผู้ถือศีล ๘ ขายเครื่องสำอาง จะแตกต่างกันอย่างไร? -จบ- แก้ไขเมื่อ 29 ก.ย. 52 00:13:02 แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 14:24:09 จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 14:11:44

ความคิดเห็นที่ 78 เข้ามาอ่านเอาก็บ่ายวันจันทร์แล้ว ขอขอบคุณ ท่าน จขกท. มากครับ ที่ให้ความเห็นที่เป็นประโยชน์มาก >>>> สำหรับผู้ที่ถือศีล 8 ขออนุโมทนาในกุศลกรรมที่ท่านปฏิบัติด้วยการตอบปัญหาในกระทูนี้ ปล...ยังอ่านไม่จบ จะทะยอยอ่านแล้วย่อยให้หมด คงใช้เวลาหน่อย ปลล...อ่านแล้วชื่นใจ ว่าในที่สุด ห้องศาสนาก็กลับมายังประโยชน์แก่สาธุชนด้วยกระทู้ที่มีประโยชน์และสาระอย่างแท้จริง จากคุณ : norapob เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 15:04:04

ความคิดเห็นที่ 79 อ่าน ความเห็น 77 อ่านไปหัวเราะไป ^^ จากคุณ : Nonfire เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 16:14:08

ความคิดเห็นที่ 80 เข้ามาอ่านเอาเมื่อกระทู้วายแล้วครับ... ได้ความรู้มากและชัดเจนในหลายประเด็น... จึงขอบคุณจขกท. คุณหนอนดาวเรือง ท่านwichaphon_me และทุกท่าน แต่...ติดใจอยู่แค่ประเด็นเดียวครับ... ประเด็นตาม คห.ที่ 77 (ไม่ทราบเป็นความเห็นใคร) แหม พูดอย่างนี้ทำให้คิดว่า งานมงคลสมรสที่นิมนต์พระสงฆ์มาเจริญพระพุทธมนต์นั้น..         พระก็ไม่ควรรับนิมนต์!!         เพราะเท่ากับให้พระสงฆ์องคเจ้าไปสนับสนุนการครองเรือน ไปขยิบตาให้คฤหัสถ์มีประเวณีสมสู่ ซึ่งเป็นข้อห้าม เป็นศีลที่พระต้องรักษา เมื่อพระจะรักษาศีลข้อไหน พระก็ต้องไม่ยินดี หรือสนับสนุน หรือแม้แต่เห็นด้วย กับการที่คฤหัสถ์จะกระทำในสิ่งเดียวกับที่พระงดเว้น โดยเฉพาะการไปบริการคฤหัสถ์ในสิ่งเดียวกันนั้น ไม่สมควรอย่างยิ่งฯลฯ ประเด็นนี้ ผมว่าเป็นเรื่องที่มองได้หลายมุมมอง มุมมองหนึ่งก็ตามความเห็นข้างบน และอีกมุมมองหนึ่ง ก็เพื่อประโยชน์เกื้อกูลอันพึงมีพึงได้ที่เขาจะได้รับ แม้ไม่มากเท่าพระพุทธเจ้า ดังตัวอย่างเช่นกรณีงานมงคลสมรสของนันทกุมาร เจ้าชายนันทศายะ ออกผนวชในวันที่ทรงจะเข้าอภิเษกสมรสกับนางชนบทกัลยาณี โดยในวันที่มีพิธีอภิเษกนั้นพระประยูรญาติได้นิมนต์พระพุทธเจ้าและพระสงฆ์ไปรับภัตตาหารภายในพระราชฐาน เมื่อพระพุทธเจ้าเสวยภัตตาหารเสร็จได้ทรงอนุโมทนาและเสด็จกลับ โดยมีเจ้าชายนันทะถือบาตรตามส่งเสด็จ... แต่พระพุทธเจ้าทรงทราบว่าเจ้าชายนันทะมีบารมีควรแก่อริยผล จึงทรงใช้อุบายไม่รับบาตรคืนจากเจ้าชายนันทะ เจ้าชายนันทะจึงจำต้องถือบาตรตามเสด็จกลับ ทำให้นางชนบทกัลยาณีกังวลและร้องขอวิงวอนให้เจ้าชายนันทะรีบเสด็จกลับเพื่อทำพิธีอภิเษก ทำให้เจ้าชายนันทะถือบาตรตามเสด็จด้วยความกระวลกระวายใจ เมื่อทั้งสองพระองค์เสด็จมาถึงพระคันธกุฎี ภายในนิโครธาราม พระพุทธเจ้าจึงทรงถามเจ้าชายนันทะว่า "นันทะ เธอจะบวชหรือ?" ด้วยเหตุนั้น เจ้าชายนันทะแม้ไม่เต็มใจที่จะผนวชแต่ด้วยความเกรงพระทัยและมีความเคารพในพระพุทธเจ้ามากจึงจำต้องทรงออกผนวชในวันนั้นเอง... เมื่อออกผนวชแล้ว พระนันทะมีความกังวลคำนึงถึงแต่คำขอร้องของนางชนบทกัลยาณีที่ให้รีบเสด็จกลับ พระนันทะจึงไม่มีความตั้งใจอันใดในการปฏิบัติธรรม พระพุทธเจ้าทราบความนั้นจึงเสด็จมาเยี่ยมและชวนพระนันทะไปที่ต่าง ๆ เพื่อให้เห็นหญิงที่สวยงามกว่านางชนบทกัลยาณี พระนันทะเที่ยวตามเสด็จเรื่อยไปจนมีความชอบใจในหญิงเหล่านั้น พระพุทธเจ้าทราบความจึงออกพระโอษฐ์ค้ำประกันว่า ถ้าพระนันทะสามารถปฏิบัติธรรมจนบรรลุพระอรหันต์ได้ พระองค์จะสามารถพาหญิงเหล่านั้นมาให้แต่งงานกับพระนันทะเอง จากนั้นมาท่านพระนันทะจึงตั้งใจบำเพ็ญเพียรอย่างหนัก พระสงฆ์ที่ทราบความจึงพากันล้อเลียนท่าน ทำให้ท่านเกิดความละอายใจ จึงหลีกตนหนีไปบำเพ็ญเพียรแต่ผู้เดียว จนในที่สุดท่านได้สติว่า "ความรักไม่มีที่สิ้นสุด... ความรักทำให้เกิดความทุกข์ และความเศร้าโศกเสียใจไม่มีที่สิ้นสุด"   — พระนันทเถรศากยะ สรุปประเด็นก็คือ แม้บางเรื่องที่รู้ว่าเป็นอกุศล ผิดศีลผิดธรรม ถ้าพระท่านไม่เข้าไปร่วม หรือเราไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว เพื่ออย่างน้อยจะได้ตักเตือนสั่งสอน อกุศลนั้นย่อมมีกำลังมาก เปรียบเหมือนเขื่อนแตกหรือสายน้ำเชี่ยว หากไม่มีเกาะกั้น หรือทำนบขวาง ไว้บ้าง น้ำนั้นคงไหลเชี่ยวทำลายบ้านเรือนได้มาก หากมีเกาะทำนบกั้นบ้าง คงไหลค่อยเปลี่ยนทิศเปลี่นทางได้บ้างไม่มากก็น้อย จริงครับ... อะไรที่เป็นอกุศล มั้นน..ก็ต้องเป็นอกุศลอยู่วันยังค่ำ จะบอกว่าในกาละเทศะหนึ่ง มันเป็นอกุศล แต่ในอีกกาละเทศะหนึ่ง มันกลายเป็นกุศล - พูดอย่างนั้นไม่ได้!.. แต่ธรรมนั้นมี ๓ อย่างด้วยกัน การที่จะเจาะจงลงไปว่า สิ่งใดนั้นเป็นกุศล อกุศล นั้นค่อนข้างยาก เพราะต้องดูบริบทประกอบด้วย ดังนั้นธรรมจึงมี ประเภทที่ ๓ อยู่ด้วยคือ อัพยากฤตธรรม คือธรรมที่เป็นกลางๆ ไม่ดำไม่ขาว ขึ้นอยู่ กับการใช้ เช่น ศีล ถ้ายึดถือมากไปเป็นสีลพตปรามาส สมาธิเอาไปนั่ง เล่นการพนันทั้งคืนเป็นมิจฉาสมาธิ ปัญญาเอาไปโกงเขาเป็นมิจฉาปัญญา และเช่น บทเพลง บางรูปบางคนฟังแล้วกุศลธรรมเกิด ก็เป็นกุศลได้ แม้ศีล ๘ ข้อที่ ๗ จะห้ามฟังฯลฯ แต่ท่านก็บอกเพิ่มว่าที่เป็นข้าศึกต่อกุศลด้วย จึงเสนอไว้เพื่อพิจารณาให้ครบทุกด้าน ก่อนมองว่าสิ่งใดเป็นอกุศล... ส่วนเรื่องอื่นเห็นด้วยทุกประการ...ครับ จากคุณ : มีนัดกับผู้รู้ เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 18:10:31

ความคิดเห็นที่ 81 เรื่องที่ว่า ถือศีลกี่ข้อ ถึงกับต้องเลิกทำมาหากิน กระผมคิดว่า  ศีลในระดับที่ถือบาตรเลี้ยงชีพอ่ะครับ  ที่ต้องเลิกประกอบอาชีพ เข้าในว่า จะเป็นศีล 10 ขึ้นไปน่ะครับ จากคุณ : สมภพ เจ้าเก่า เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 18:43:37

ความคิดเห็นที่ 82 กระทู้นี้ยาวจัด ...ข้อมูลเยอะ กระผมขออนุญาตไม่เห็นด้วยกับคุณ ระนาดเอก ในข้อความที่ 77 นะครับ พระ...ก็เป็นคนนะครับ ไม่ได้เกิดจากกระบอกไม้ไผ่...เกิดมาก็เป็นพระเลย แต่เป็นคน...เป็นมนุษย์ที่เกิดจากการสมสู่ของผู้หญิงกะผู้ชาย แล้วก็คลอดออกมาเป็นเด็กผู้ชาย ซึ่งต่อไป...ก็โตแล้วไปบวช พุทธเถรวาท...เขาห้ามพระไม่ให้พระไปร่วมเพศกับผู้หญิง แต่ไม่ได้ห้ามมนุษย์สืบเผ่าพันธุ์ครับ ดังนั้นการนิมนต์พระไปรดน้ำมนต์งานแต่งงาน ไม่ได้ทำให้พระผิดศีลครับ และเป็นคนละประเด็นกับหัวข้อกระทู้ และเป็นคนละประเด็นกับสิ่งที่คุณหนอนดาวเรืองแย้งมาครับ จากคุณ : deepspace เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 19:07:53

ความคิดเห็นที่ 83 เห็นด้วยกับคุณหนอนว่า "เมื่อมีเจตนาที่จะงดเว้น ก็ไม่ควรไปยุ่งเกี่ยวน่ะค่ะ" แต่ขอเพิ่มอีกนิดว่า ไม่ควรยุ่งเกี่ยว "ถ้ามันทำให้เราหรือผู้อื่นเสื่อมจากกุศลธรรม" งานมงคลสมรสที่นิมนต์พระสงฆ์มาเจริญพระพุทธมนต์นั้น พระรับนิมนต์ เพื่อต้องการให้ จ้าวบ่าว จ้าวสาว อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข อยู่ด้วยกันด้วยเมตตา กรุณา ดังนั้นยุ่งได้ไม่น่าจะผิด เพราะไม่มีใครเสื่อมลงจากกุศลธรรม การบ้อนข้าวลูกก็เช่นกัน ยุ่งได้ไม่ผิด ไม่มีใครเสื่อมลงจากกุศลธรรม การขายเหล้าผิดแน่ๆ เพราะคนซื้อเสื่อมจากกุศลธรรม(คนดืมขาดสติ มีโมหะมาก) ส่วนการขายเครื่องสำอาง ก็ต้องพิจารณาดูว่ามีใครเสื่อมจากกุศลธรรมไหม ซึ่งผมเข้าใจว่า "น่าจะ" ไม่มีใครเสื่อมจากกุศลธรรม (เว้นแต่คนซื้อถือศีล 8หรือเป็นคนที่กำลังหาทางหลุดพ้น) ถ้าคิดว่าการซื้อเครื่องสำอางไปใช้แล้วจะทำให้คนซื้อหลงในรูป เพราะหน้าตาดีขึ้นละก็ การอาบน้ำ ทำความสะอาดร่างกายก็น่าจะผิด เพราะเป็นการทำให้หน้าตาดีขึ้นเหมือนกัน (ล้างหน้า เอาขี้ตาออก) ผมว่ามันออกจะเกินไป เหมือนคิดว่าการกินเนื้อเป็นบาปนั้นแหละ จากคุณ : ขยันและอดทน เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 20:15:29

ความคิดเห็นที่ 84 ผมว่าเรื่องของพระ ยกเอาไว้ก่อนอย่าพึ่งนำมาพิจารณาเลยครับ ความเห็นนี้ขอแสดงความเห็นสำหรับบางประเด็นในเชิงอุดมคติก่อนครับ (ยังไม่พิจารณาเหตุผลและความจำเป็นในสังคมปัจจุบัน) ========================================================= "เมื่อมีเจตนาที่จะงดเว้น ก็ไม่ควรไปยุ่งเกี่ยว" ข้อความนี้ ผมว่าคุณหนอนดาวเรืองกล่าวถูกต้องแล้วครับ แต่ถ้าจำเป็นต้องยุ่ง ด้วยเหตุผลใด ๆ ก็ตาม ควรจะมีท่าทีอย่างไร ต้องตั้งสติอย่างไร ?? ======================================================= "อะไรที่เป็นอกุศล มันก็ต้องเป็นอกุศลอยู่วันยังค่ำ จะบอกว่าในกาละเทศะหนึ่ง มันเป็นอกุศล และในอีกกาละเทศะหนึ่ง มันกลายเป็นกุศล ไม่ได้" ดู กุศลกรรมบถ และ อกุศลกรรมบถที่ พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ http://www.84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=กุศลกรรมบถ ข้อความนี้ ผมว่าคุณหนอนดาวเรืองกล่าวถูกต้องแล้ว ส่วนข้อความก่อนหน้าที่ว่า "ดังนั้น กรณีของศีลข้อ ๗ ที่ให้งดเว้นการตกแต่งร่างกายด้วยของหอม ก็เพราะนั่นมันเป็นอกุศลจริงๆ ถึงให้ยกเว้น คำว่าอกุศลจริงๆ หมายถึงอกุศลทั้งสำหรับผู้ถือศีล ๘ และคฤหัสถ์ทุกคน ถูกมั้ยคะ?" กรณีนี้ขอนำไปเทียบกับ เนื้อความในตาลปุตตสูตร ดังนี้ ดูกรนายคามณี เมื่อก่อนสัตว์ทั้งหลายยังไม่ปราศจากราคะอันกิเลสเครื่องผูกคือราคะผูกไว้ นักเต้นรำรวบรวมเข้าไว้ซึ่งธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งความกำหนัด ในท่ามกลางสถานเต้นรำ ในท่ามกลางสถานมหรสพ แก่สัตว์เหล่านั้นมากยิ่งขึ้น เมื่อก่อนสัตว์ทั้งหลายยังไม่ปราศจากโทสะ อันกิเลสเครื่องผูกคือโทสะผูกไว้ นักเต้นรำรวบรวมเข้าไว้ซึ่งธรรมเป็นที่ตั้งแห่งโทสะ ในท่ามกลางสถานเต้นรำ ในท่ามกลางสถานมหรสพ แก่สัตว์เหล่านั้นมากยิ่งขึ้น เมื่อก่อนสัตว์ทั้งหลายยังไม่ปราศจากโมหะ อันกิเลสเครื่องผูกคือโมหะผูกไว้ นักเต้นรำย่อมรวบรวมไว้ซึ่งธรรมอันเป็นที่ตั้งแห่งโมหะ ในท่ามกลางสถานเต้นรำ ในท่ามกลางสถานมหรสพ แก่สัตว์เหล่านั้นมากยิ่งขึ้น ตาลปุตตสูตร เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๘  บรรทัดที่ ๗๗๖๘ - ๗๘๒๒.  หน้าที่  ๓๓๖ - ๓๓๘. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=18&A=7768&Z=7822&pagebreak=0 ----------------------------------------------------------------------------- จากถ้อยคำในพระสูตรนี้ ถ้าผมจะกล่าวว่า การดูมหรสพเป็นการเพิ่มพูนราคะ โทสะ โมหะให้มากยิ่งขึ้น ก็คงไม่ผิดใช่ไหมครับ ในกรณีของการตกแต่งร่างกายด้วยเครื่องประดับและของหอม เป็นการเพิ่มพูนราคะ โทสะ โมหะให้มากยิ่งขึ้น ก็คงไม่ผิดเช่นกัน แต่อย่างไรก็ตาม   "การตกแต่งร่างกายด้วยเครื่องประดับและของหอม"  ไม่ใช่อกุศลกรรมบถ ไม่เป็นเหตุให้ไปอบาย แต่เป็นการเพิ่มพูน ราคะ โทสะโมหะ เท่านั้น (เป็นความคิดเห็นส่วนตัวล้วน ๆ อาจมีความผิดพลาดในการตีความพระไตรปิฎก โปรดใช้วิจารณญาณ) แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 21:14:24 จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 20:42:31

ความคิดเห็นที่ 85 ศีล ถ้ายึดถือมากไปเป็นสีลพตปรามาส  จริงหรือไม่ ?? ----------------------------------------------------------------------------- [๖๗๓] สีลัพพตปรามาส เป็นไฉน?             ความเห็นว่า ความบริสุทธิ์ย่อมมีได้ด้วยศีล ด้วยพรต ด้วยศีลพรตของสมณพราหมณ์ ในภายนอกแต่ศาสนานี้ ดังนี้ ทิฏฐิ ความเห็นไปข้างทิฏฐิ ป่าชัฏคือทิฏฐิ กันดารคือทิฏฐิ ความเห็นเป็นข้าศึกต่อสัมมาทิฏฐิ ความผันแปรแห่งทิฏฐิ สัญโญชน์คือทิฏฐิ ความยึดถือ ความ ยึดมั่น ความตั้งมั่น ความถือผิด ทางชั่ว ทางผิด ภาวะที่ผิด ลัทธิเป็นบ่อเกิดแห่งความพินาศ การถือโดยวิปลาส อันมีลักษณะเช่นว่านี้ อันใด นี้เรียกว่า สีลัพพตปรามาส. พระอภิธรรมปิฎก เล่มที่ ๑  ธรรมสังคณีปกรณ์ เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๔  บรรทัดที่ ๕๘๓๒ - ๕๘๙๗.  หน้าที่  ๒๓๓ - ๒๓๕. http://www.84000.org/tipitaka/book/v.php?B=34&A=5832&Z=5897&pagebreak=0 ----------------------------------------------------------------------------- (ความเห็นส่วนตัว) ผมว่าความเคร่งครัดในศีลที่พระพุทธเจ้าได้บัญญัติไว้ในแต่ละกรณี ๆ ไม่มีทางที่จะเป็นสีลพตปรามาส ไปได้  เพราะศีลที่พระพุทธเจ้าบัญญัติไว้ดีแล้ว ย่อมทำให้ผู้สมาทาน เป็นผู้มีความบริสุทธิ์ได้ ดู เจตนาสูตร ประกอบ http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=24&A=0&Z=76&pagebreak=0 แก้ไขเมื่อ 28 ก.ย. 52 21:01:55 จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 21:01:30

ความคิดเห็นที่ 86 ธรรมสำหรับผู้ยินดีในชีวิตแบบฆราวาส ------------------------------------------- [๑๔๕๗] ข้าแต่พระโคดม ข้าพระองค์ทั้งหลาย มีความปรารถนา มีความพอใจ มี ความประสงค์อย่างนี้ๆ ว่า ขอเราทั้งหลายพึงแออัดไปด้วยบุตรอยู่ครองเรือน พึงลูบไล้จันทน์ที่ เขานำมาแต่แคว้นกาสี พึงทัดทรงมาลา ของหอม และเครื่องลูบไล้ พึงยินดีทองและเงิน เมื่อ แตกกายตายไป พึงเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ ...ขอท่านพระโคดม โปรดทรงแสดงธรรม ด้วยประการนั้น แก่ข้าพระองค์ทั้งหลาย ผู้มีความปรารถนา ผู้มีความพอใจ ผู้มีความประสงค์อย่างนั้นๆ เถิด. ================================================== พระพุทธตรัสตอบไว้ใน เวฬุทวารสูตร (เหมือนที่แสดงไว้ใน ความคิดเห็นที่ 74 ) ว่าด้วยธรรมปริยายอันควรน้อมเข้ามาใน http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=19&A=8441&Z=8540&pagebreak=0 จากคุณ : wichaphon_me เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 21:11:26

ความคิดเห็นที่ 87 คห.85 ผมอ่านแล้วเข้าใจอย่างนี้ครับ [๖๗๓] สีลัพพตปรามาส เป็นไฉน? ความเห็นว่า ความบริสุทธิ์ย่อมมีได้ ด้วย1ศีล ด้วย2พรต ด้วย3ศีลพรตของสมณพราหมณ์ในภายนอกแต่ศาสนานี้ ดังนี้ ทิฏฐิ ความเห็นไปข้างทิฏฐิ ป่าชัฏคือทิฏฐิ กันดารคือทิฏฐิ ความเห็นเป็นข้าศึกต่อสัมมาทิฏฐิ ความผันแปรแห่งทิฏฐิ สัญโญชน์คือทิฏฐิ ความยึดถือ ความยึดมั่น ความตั้งมั่น ความถือผิด ทางชั่ว ทางผิด ภาวะที่ผิด ลัทธิเป็นบ่อเกิดแห่งความพินาศ การถือโดยวิปลาส อันมีลักษณะเช่นว่านี้ อันใด นี้เรียกว่า สีลัพพตปรามาส. -------------------------------- ดูคำอธิบายของพระพรหมคุณาภรณ์ประกอบครับ http://84000.org/tipitaka/dic/v_seek.php?text=สีลัพพตปรามาส v v จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 22:22:26

ความคิดเห็นที่ 88 เข้ามาอ่าน และยืนยันว่า ความคิดเห็นของคุณ wichaphon_me ในค.ห. ๗๕ และ ๘๔-๘๖ นั้น เป็นทรรศนะที่เรายอมรับ เห็นด้วยตามนั้นทุกประการค่ะ ส่วนคุณระนาดเอก ในค.ห.๗๗ เนื่องจากคุณโพสต์แบบวี๊ดว๊ายมาก จน ญ แท้ๆ อย่างเรา อ่านไปงงไป อ่านเสร็จ สรุปอะไรไม่ได้ เพราะตามไม่ทัน - -" ก็ขอเวลาสำหรับค่อยๆ แกะทีละถ้อยคำอีกทีนะคะ แต่ตอนนี้ เท่าที่เห็นอะไรชัดๆ อย่างหนึ่ง ก็คือการเอาพระมาเปรียบเทียบ ซึ่งก็จะเป็นการออกทะเลไป เพราะกระทู้นี้ กำลังพูดกันถึงอุบาสิกาผู้ถือศีล ๘ ไม่ใช่พระภิกษุผู้ถือศีล ๒๒๗ แต่เนื่องจากเราไม่ได้ "โชะ" อะไรคุณระนาดเอกเลยในกระทู้นี้ ดังนั้นอย่างน้อยเราจึงเชื่อว่า อาการวี๊ดว๊ายกระตู้วู้ดังกล่าว ถ้าจะเกิดจากความเสียผู้เสียคน หรือความคุ้มดีคุ้มร้ายของคุณระนาดเอก ก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเราแน่นอนค่ะ มอบดอกไม้ให้เป็นกำลังใจสำหรับคุณ wichaphon_me หนึ่งดอกนะคะ จากคุณ : หนอนดาวเรือง เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 22:26:14

ความคิดเห็นที่ 89 ไปหามาเพิ่มอีกอันหนึ่ง จากหนังสือพุทธธรรมหน้า 300 จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 22:30:16

ความคิดเห็นที่ 90 เห็นคห.88 แล้วแต่ขอดื้อพูดก็แล้วกัน : ) พระภิกษุท่านมีภรรยาไม่ได้ แต่ท่านเทศน์สอนการหาคู่ที่ดี ที่เหมาะ แก่ฆราวาสได้ (เช่น ภริยาสูตร สมชีวิธรรม) สามารถสอนวิธีใช้จ่ายเงินทองได้ สอนให้คนรักษาความมั่งคั่งได้ แถมมีสูตรสอนว่า โจรเป็นโจรอย่างไรจึงจะเป็นโจรดีด้วยนะ : ) แต่ีอันนี้ออกจะนอกประเด็นไปแล้ว ----------------- จริงๆ จะพิมพ์แต่เมื่อวานแล้ว แต่เห็นว่าจขกท เขาตอบได้ดี(กว่า)อยู่แล้ว เลยรอให้เขาตอบก่อน : ) จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 22:38:47

ความคิดเห็นที่ 91 อะไรที่เป็นอกุศล มันก็ต้องเป็นอกุศลอยู่วันยังค่ำ จะบอกว่าในกาละเทศะหนึ่ง มันเป็นอกุศล และในอีกกาละเทศะหนึ่ง มันกลายเป็นกุศล ไม่ได้ อันนี้จริงๆ ถูกแค่บางกรณีนะครับ สมมุติเช่น ธุดงค์วัตรบางอย่างเป็นกุศลแก่บางคนบางคราว แต่อีกบางคราวในคนเดียวกัน หรือต่างคน มันก็อาจก่ออกุศลแทน แต่อันนี้ อาจจะนอกประเด็นอีกล่ะ... จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 22:44:06

ความคิดเห็นที่ 92 เข้ามาดูเจ้าพ่อ-เจ้าแม่ร้อยกระทู้ มาแอบดูคู่ที่สูสีอย่างยิ่ง.. กินกันไม่ลงจริงๆ แม้ว่าฝ่ายชายจะถึงกับเมาหมัด วี๊ดวืดไปบ้าง.. แต่ก็อย่าประมาท.. ที่จริงเรื่องศีลเราว่าจบไปแล้วนะ  เคลียร์แล้ว แบบไม่ต้องตัดสินหรอกว่าใครถูกหรือผิด  ..คนอ่านได้ประโยชน์ แต่ที่ยังเพลินอ่านกัน ก็เพราะปะทะคารมกันนี่แหละ.. กินกันไม่ลงจริงๆ อิอิอิ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 23:01:04

ความคิดเห็นที่ 93 อ่านมาหลายความเห็น พิจารณาตามที่พี่ๆท่านผู้รู้บอก.... ทำให้ได้ข้อสรุปกับตัวเอง เพื่อให้เข้ากับอาชีพการงาน สังคมและสภาพเศรษฐกิจ (ส่วนตัว ) ว่าควรทำยังไงค่ะ ขอบคุณมากนะคะ แต่ว่าอ่านความเห็นของคุณหนอนดาวเรือง ครั้งแรกแอบเครียดค่ะ เพราะพูดตรงซะเหลือเกิน  แต่พออ่านมาเรื่อยๆก็ดีมากค่ะ ขอบคุณผู้รู้ทุกท่านนะคะที่ให้ความรู้มากมายเลยค่ะ จากคุณ : สวยแต่โสด เขียนเมื่อ : 28 ก.ย. 52 23:12:18