ความคิดเห็นที่ 1 แม่พระธรณี ได้มาช่วยเป็นสักขีพยานแห่งการให้ทานของพระพุทธองค์ เมื่อคราวพระพุทธองค์ ผจญหมู่มารในคืนตรัสรู้   ภาพประกอบจาก อินเตอร์เนท วาดโดย ครู เหม เวชกร จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 11:39:22

ความคิดเห็นที่ 2 แม้พระศรีอาริยเมตตรัย พระพุทธเจ้าในอนาคตกาล พระองค์ท่านตอนนี้ก็เป็นเทพ อยู่ชั้นดุสิต ภาพประกอบจาก อินเตอร์เนท วาดโดย อาจารย์ เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 11:40:59

ความคิดเห็นที่ 3 ในปัจจุบัน ก็ยังมีเทวดาจำนวนมาก ที่คอยปกป้องรักษา พระศาสนา ทั้งศาสนวัตถุ และพุทธศาสนิกชน  ช่วยรักษาทุกคนที่ประพฤติตนเป็นคนดีอยู่เสมอ แม้ในคำสวดให้พรของพระสงฆ์ เมื่อเรากล่าวถวายภัตตาหาร และสังฆทานแด่พระสงฆ์  เมื่อท่านจะให้พร ก็มักจะอาราธนา เทวดา มาคุ้มครองเช่นกัน  ดังคำกล่าวที่ว่า   ภะวะตุ สัพพะมังคะลัง   รักขันตุ สัพพะเทวะตา สัพพะพุทธา นุภาเวนะ     สะทา โสตถี ภะวันตุ เต..... ... แปลว่า ขอสรรพมงคลจงมีแก่ท่าน ขอเหล่าเทพยดาทั้งปวงจงรักษาท่าน ด้วยอานุภาพแห่งพระพุทธเจ้า ขอความสุขสวัสดีทั้งหลาย จงมีแก่ท่านทุกเมื่อ..... ภาพประกอบจาก อินเตอร์เนท จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 11:42:25

ความคิดเห็นที่ 4 เทวดา เป็นผู้มีความดีงาม ควรแก่การเคารพนับถือ และระลึกถึง  การระลึกถึงเทวดา ที่เรียกว่า “ เทวตานุสสติ ” ถือเป็น ความดีอย่างยิ่ง แม้สำหรับพระภิกษุสงฆ์ พระพุทธองค์ก็ทรงสอนให้การระลึกถึงเทวดา เป็นทางเลือกหนึ่งที่ปฏิบัติได้ จัดอยู่ในอนุสสติ ๑๐ และ อนุสสติ ฐาน ๖ คือถือว่า เป็นอารมณ์หนึ่ง ที่ควรระลึกถึงอยู่เนือง ๆ เหมาะกับผู้มีศรัทธา  จัดเป็นการปฏิบัติธรรม แม้ว่าอานิสงส์  จากตำรา วิสุทธิมรรค จะบอกว่าได้ เพียงอุปจารสมาธิ หรืออุปจารฌาน  แต่เนื่องจากนำไปสู่การละราคะ คลายกำหนัดในกามคุณ  ละความโลภ โกรธ หลง จึงสามารถทำให้เกิดความเจริญในกุศลธรรม เรื่อยๆไป เข้าสู่วิปัสสนา ดำเนินไปสู่พระนิพพานได้ แม้ในพระพุทธพจน์ ก็มีพระดำรัสที่ยืนยันดังนี้ “ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมอย่างหนึ่งที่บุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่ายโดยส่วนเดียว เพื่อคลายกำหนัด เพื่อความดับ เพื่อความสงบ เพื่อความรู้ยิ่ง เพื่อความตรัสรู้ เพื่อนิพพาน ธรรมอย่างหนึ่งคืออะไร  คือ  ธัมมานุสสติ... สังฆานุสสติ... สีลานุสสติ... จาคานุสสติ... เทวตานุสสติ...  อานาปานสติ... มรณสติ...  กายคตาสติ...  อุปสมานุสสติ ...       เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐  บรรทัดที่ ๘๗๕ - ๘๘๓.  หน้าที่  ๓๙. http://www.84000.org/tipitaka/read/v.php?B=20&A=875&Z=883&pagebreak=0 ภาพประกอบจาก อินเตอร์เนท วาดโดย ครู เหม เวชกร จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 11:46:23

ความคิดเห็นที่ 5 อานิสงส์แห่งการเจริญ เทวตานุสสติ มีกล่าวไว้ในคัมภีร์วิสุทธิมรรคว่า ภิกษุผู้เจริญ เทวตานุสสติอยู่เนืองๆ  ย่อมเป็นที่รักที่ชอบใจของเทวดาทั้งหลาย เป็นผู้มากไปด้วยปีติและปราโมชอยู่ ย่อมเป็นผู้มีสุคติเป็นที่ไปในเบื้องหน้า ด้วยเหตุนี้ ผู้มีปัญญาดี พึงทำความไม่ประมาทในเทวตานุสสติ อันมีอานุภาพมากอย่างนี้ ทุกเมื่อ   วิสุทธิมรรค  น.๓๑๗ ภาพประกอบจาก อินเตอร์เนท จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 11:49:41

ความคิดเห็นที่ 6 แต่การระลึกถึงเทวดา ที่เรียกว่า เทวตานุสสติ นี้  พระพุทธองค์ทรงวางหลักการ และวิธีการ ไม่ใช่นึกไปลอย ๆ เรื่อย ๆ หรือ นึกแต่จะขอ จะพึ่งพาอย่างเดียว เช่นนั้นจะไม่เกิดเป็นบุญเป็นกุศล จึงควรระลึกเพิ่มเติม  ดังที่พระพุทธองค์ทรงสอนดังนี้ คือ ๑. ควรระลึกในเบื้องต้นว่า เทวดามีจริง มีหลายภพ หลายภูมิ มีหลายระดับ ๒. ให้นึกถึง คุณธรรมของเทวดา  แล้วเทียบกับคุณธรรมของเราว่า เทวดามีคุณธรรมความดีอะไรบ้าง เรามีอย่างนั้นแล้วหรือยัง ถ้ายังไม่มีก็ควรกระทำจนมีคุณธรรมเหล่านั้น ถ้ามีแล้ว ก็ให้ปีติอิ่มใจว่า คุณธรรมอย่างนั้นเราก็มีแล้ว   คุณธรรมของเทวดาที่เราควรระลึกและกระทำตาม  มีห้าประการ คือ ศรัทธา ศีล สุตะ จาคะ และปัญญา      ห้าประการนี้ จัดเป็นธรรม มีได้หลายชื่อ ตามที่ต่าง ๆ ในพระไตรปิฎก  เช่น  จัด เป็นทรัพย์ ๕ ประการ หรือ ธรรมเป็นเหตุเจริญ ๕ ประการ  หรือ ใช้คำว่า อารยวัฒิ แปลว่า  ความเจริญอย่างประเสริฐ ๕ ประการ คำสอนของพระพุทธองค์ที่ให้พระสาวกเจริญ เทวตานุสสติ มีดังนี้ “ ดูกรมหานามะ... อริยสาวกย่อมระลึกถึงเทวดาว่า เทวดาเหล่า จาตุมหาราชมีอยู่ ฯลฯ เทวดาที่สูงกว่านั้นมีอยู่ เทวดาเหล่านั้นประกอบด้วย ศรัทธาเช่นใด จุติจากโลกนี้แล้ว อุบัติในเทวดาชั้นนั้น ศรัทธาเช่นนั้น แม้ของเราก็มีอยู่ เทวดาเหล่านั้นประกอบด้วยศีลเช่นใด ฯลฯ สุตะ จาคะ ด้วยปัญญาเช่นใด จุติจากโลกนี้แล้ว อุบัติในเทวดาชั้นนั้น ปัญญาเช่นนั้น แม้ของเราก็มีอยู่ ดูกรท่านผู้มีอายุทั้งหลาย สมัยใด อริยสาวกย่อมระลึกถึงศีล สุตะ จาคะ และปัญญา ของตนและของเทวดาเหล่านั้น สมัยนั้น จิตของ อริยสาวกนั้น เป็นจิตไม่ถูกราคะกลุ้มรุม ไม่ถูกโทสะกลุ้มรุม ไม่ถูกโมหะกลุ้มรุม เป็นจิตดำเนินไปตรงทีเดียว เป็นจิตออกไป พ้นไป หลุดไปจากความอยาก....   ( ๒๒/๒๘๑ ) “ เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒  บรรทัดที่ ๖๗๕๖ - ๖๘๓๗.  หน้าที่  ๒๙๗ - ๓๐๐. http://www.84000.org/tipitaka/read/v.php?B=22&A=6756&Z=6837&pagebreak=0             อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็น เกณฑ์แบ่งข้อ ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=22&item=281&items=&preline=&mode=bracket ภาพประกอบจาก อินเตอร์เนท แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 52 11:54:06 จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 11:53:24

ความคิดเห็นที่ 7 ขอขยายความในรายละเอียดดังนี้ ศรัทธา ศรัทธา คือ ความเชื่อมั่น ศรัทธาที่ยิ่งใหญ่ที่เทวดาทั้งหลายมี คือ ศรัทธาอันมั่นคงต่อพระรัตนตรัย ได้แก่ ศรัทธาในพระปัญญาตรัสรู้ของพระพุทธองค์ ว่า พระพุทธเจ้า เป็นพระอรหันต์ ตรัสรู้เอง โดยชอบ ทรงถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ เสด็จไปดีแล้ว ทรงรู้แจ้งโลก เป็นสารถีฝึกบุรุษที่ควรฝึก ไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่า เป็นศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย ทรงเบิกบานแล้ว เป็นผู้จำแนกธรรม ศรัทธาในพระธรรม ว่า พระธรรมอันพระผู้มีพระภาคตรัสดีแล้ว อันผู้ปฏิบัติจะพึงเห็นเอง ไม่ประกอบ ด้วยกาล ควรเรียกให้มาดู ควรน้อมเข้ามา อันวิญญูชนจะพึงรู้เฉพาะตน   ศรัทธาในพระสงฆ์ ว่า พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเป็นผู้ปฏิบัติดีแล้ว ปฏิบัติตรง ปฏิบัติเป็นธรรม ปฏิบัติชอบ นี่คือคู่แห่งบุรุษ ๔  ได้แก่ บุรุษบุคคล ๘ นี้คือ พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาค เป็นผู้ควรของคำนับ เป็นผู้ควรของต้อนรับ เป็นผู้ควรของทำบุญ เป็นผู้ควรกระทำอัญชลี เป็นนาบุญ ของโลก ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งไปกว่า ดังคำกล่าวของ พระอินทร์ ที่มีต่อพระพุทธองค์ดังนี้ “ ....ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ข้าพระองค์ขอถวายความนอบน้อมนั้นแด่พระองค์ ข้าพระองค์ขอทำความนอบน้อม แด่พระองค์ด้วยตนเอง พระองค์ผู้เดียวเป็นผู้ตรัสรู้พระนิพพาน พระองค์เป็นศาสดาอย่างยอดเยี่ยมในโลกกับทั้งเทวโลก จะหาบุคคลเปรียบพระองค์มิได้ ฯ . ท้าวสักกะจอมเทพเอาพระหัตถ์ตบปฐพี แล้วทรงเปล่งอุทาน ๓ ครั้งว่า “ ขอนอบน้อมแด่ พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมา สัมพุทธเจ้า พระองค์นั้น ขอนอบน้อมแด่ พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมา สัมพุทธเจ้า พระองค์นั้น  ขอนอบน้อมแด่ พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์นั้น ”   เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๐  บรรทัดที่ ๖๒๓๗ - ๖๒๔๘.  หน้าที่  ๒๕๕ - ๒๕๖. http://www.84000.org/tipitaka/read/v.php?B=10&A=6237&Z=6248&pagebreak=0 ศรัทธา มีอานิสงส์มาก เพราะผู้มีศรัทธา จึงศึกษาและปฏิบัติธรรมก้าวหน้าไปใน ศีล สมาธิ และปัญญา  จนนำไปสู่ความพ้นทุกข์ได้ในที่สุด จากเรื่องนี้ ทำให้ทราบว่า คำว่า นะโมตัสสะภะคะวะโต อะระหะโต สัมมา สัมพุทธัสสะ เป็นคำกล่าว จากพระอินทร์นั่นเอง ภาพประกอบ พระอินทร์ จากอินเตอร์เนท จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 11:58:39

ความคิดเห็นที่ 8 ศีล ศีล คือ ความประพฤติดี   เทวดามีความประพฤติอันงดงาม ที่เรียกว่า เทวธรรม คือมี หิริ โอตตัปปะ ตั้งมั่นในกุศลธรรม   ดังที่มีบันทึกไว้ว่า “ สัปบุรุษผู้สงบระงับ ประกอบด้วยหิริและโอตตัปปะ ตั้งมั่นอยู่ในธรรม อันขาว ( กุศลธรรม )  ท่านเรียกว่า ผู้มีธรรมของเทวดาในโลก ” ( อรรถกถา เอกกนิบาตชาดก อปัณณกวรรค ) “ หิริ ” คือ ความละอายต่อบาป ละอายต่อการประพฤติทุจริต ละอายต่อการประกอบอกุศลบาปธรรมทั้งหลาย “ โอตตัปปะ ” คือ ความกลัวเกรงต่อบาป  ต่อการประพฤติทุจริต เกรงกลัวต่อการ ประกอบอกุศลบาปธรรมทั้งหลาย  เมื่อมีความละอาย และเกรงกลัวต่อบาป ก็ย่อมไม่ทำบาปกรรมใด ๆ สำหรับชาวบ้านผู้ครองเรือน ถ้าเราเกรงกลัว และละอายต่อบาปอย่างแท้จริง ต้องรักษาศีลห้า และควรจะเพิ่มด้วยการละเว้นอกุศลกรรมบถ ๑๐ ประการ จึงจะคิดเทียบได้ว่า เทวดามีศีลอย่างนั้น และศีลอย่างนี้เราก็มีแล้ว เพราะต้องมีทั้งสองอย่างคือ รักษาศีลและอกุศลกรรมบถ จึงจะปิดอบาย ไม่ไปยังทุติยภูมิ คือ นรก อสุรกาย เปรต และดิรัจฉาน แต่ลำพังการรักษาศีลห้า หรือเบญจศีล ก็มีอานิสงส์มาก มีกล่าวไว้ในพระสูตร ที่ชื่อ เวลามสูตร จากพระสูตรนี้ ทำให้เราประมาณได้ว่า แม้บริจาค เป็นจำนวนเงิน นับแสนล้าน หรือล้านล้านบาท ก็มีอานิสงส์ ไม่เท่าการสมาทานรักษาศีลห้าเลย เวลามสูตร   เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓  บรรทัดที่ ๘๓๓๖ - ๘๔๑๖.  หน้าที่  ๓๖๐ - ๓๖๓. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=23&A=8336&Z=8416&pagebreak=0 ภาพประกอบ อุบาสก  จากอินเตอร์เนท จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 12:02:04

ความคิดเห็นที่ 9 สุตะ       สุตะ คือ การเล่าเรียนสดับฟังศึกษาหาความรู้ เทวดาทั้งหลาย ต่างก็ตั้งใจศึกษา หาความรู้ สั่งสม สุตะ ในทางธรรมอยู่เสมอ เป็นผู้ฝักใฝ่ในการศึกษาฟังธรรมอย่างที่สุด  เมื่อมีการสวดมนต์ที่ใด เทวดาก็มักจะมาฟัง เพราะการสวดมนต์นั้น สำหรับเทวดา ก็คือการแสดงธรรม เนื่องจากเทวดาทั้งหลายจะเข้าใจในคำแปล ภาษาบาลีนั้น ดังนั้น ในพิธีต่าง ๆ เมื่อมีการแสดงธรรมที่ใด จะมีคาถาชุมนุมเทวดา เพื่อให้เทวดามาฟังธรรม มาอนุโมทนา มายินดีในความดีนั้น ๆ ดังนั้น สำหรับชาวบ้านผู้ครองเรือน ก็ควรตั้งใจศึกษาธรรม เมื่อใดมีการแสดงธรรมก็ควรหาโอกาสไปฟัง ไม่ใช่เปิดโทรทัศน์ดู หรือฟังวิทยุ เจอการแสดงธรรมก็รีบเปลี่ยนไปช่องอื่นเสีย หรือมีหนังสือธรรม ควรอ่านควรศึกษา ไม่ใช่วางทิ้งไว้เฉย ๆ จึงจะเทียบเคียงได้ว่า แม้การฟังธรรมอ่านธรรม เราก็มีแล้ว ภาพประกอบจาก อินเตอร์เนท จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 12:03:41

ความคิดเห็นที่ 10 มาปาดเทวดา ด้วยความยินดี.. ขอกราบนมัสการมาด้วยความเคารพ ทั้งพระพุทธองค์และเทวดา.. เดี๋ยวเย็นๆ เข้ามาอ่านกระทู้เทวดาใหม่นะคะ... เป็นความรู้ที่อยากรู้จริงๆ ไม่มีปัญญาไปหาอ่านเอง.. แต่ส่วนตัว สำหรับเรื่องที่เจอด้วยตัวเองในวันนี้ก็ต้องกราบขอบคุณเทวดาที่คุ้มครองและช่วยเหลือข้าพเจ้าอย่างมาก   น้อมใจกราบขอบพระคุณและจะขยันปฏิบัติบูชาท่านยิ่งๆขึ้นค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 12:06:47

ความคิดเห็นที่ 11 จาคะ     จาคะ  หมายถึง ความเผื่อแผ่เสียสละ มีใจกว้าง พร้อมที่จะรับฟังและร่วมมือ  จาคะ ยังมีความหมายถึง จิตใจที่ ปราศจากความตระหนี่  ยินดีในการเสียสละ  ยินดีในการให้ทาน จาคะของเทวดา ส่วนมากเป็นไปในลักษณะนี้ เทวดาทั้งหลาย เป็นผู้ยินดีอย่างยิ่งในการให้ทาน สรรเสริญในการให้ทาน เป็นอย่างมาก เพราะเทวดา ต่างก็รู้แจ้งว่า การให้ทาน มีอานิสงส์อย่างไร เทวดาจำนวนมาก ระลึกได้ว่า ตนได้เป็นเทวดา มีสวรรค์วิมาน งดงามอย่างนี้เพราะเคยให้ทานมา การมีจิตใจที่เป็นจาคะ นี้ จะเป็นคู่ปรับคือทำลายความตระหนี่ ความตระหนี่ เป็นธรรมฝ่ายดำ หรือ ฝ่ายอกุศล มีผลให้ยากจน ลำเค็ญ อดอยากลำบาก การจะชนะความตระหนี่ได้ คือต้องมีจาคะ และการให้ทาน ดังคำกล่าวของเทวดา ที่มีบันทึกไว้ในพระไตรปิฎกว่า     “ คนตระหนี่กลัวภัยใดย่อมให้ทานไม่ได้ ภัยนั้นนั่นแล ย่อมมีแก่คนตระหนี่ผู้ไม่ให้ทาน คนตระหนี่ย่อมกลัวความหิว และความกระหายใด ความหิวและความกระหายนั้น ย่อมถูกต้องคนตระหนี่นั้นนั่นแลผู้เป็นพาลทั้งในโลกนี้และในโลกหน้า ฉะนั้น บุคคลควรกำจัดความตระหนี่อันเป็นสนิมในใจ ให้ทานเถิด เพราะบุญทั้งหลายย่อมเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลายในโลกหน้า ”  เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕  บรรทัดที่ ๕๓๕ - ๕๔๒.  หน้าที่  ๒๕. http://www.84000.org/tipitaka/read/v.php?B=15&A=535&Z=542&pagebreak=0 สำหรับชาวบ้านผู้ครองเรือน ควรให้ทานตามกาลอันสมควร ควรให้ด้วยศรัทธา ควรมีสัมมาทิฐิอยู่ก่อน เช่นมีความเชื่อในเรื่องผลแห่งกรรม และผลแห่งทาน ของที่จะให้ควรเป็นของที่บริสุทธ์ ได้มาอย่างถูกต้องไม่ผิดทำนองคลองธรรม ผู้ให้และผู้รับ ควรมีศีล การให้ทานนั้นจึงจะมีอานิสงส์มาก     ดังนั้นเมื่อจะมีการถวายสังฆทาน พระท่านจึงให้รักษาศีลก่อน ให้พยายามตั้งใจรักษาให้นานที่สุด การให้ทานที่มีอานิสงส์มาก คือการถวายสังฆทาน คือให้ทานในสิ่งที่เป็นประโยชน์ แก่หมู่สงฆ์ โดยไม่เจาะจงในตัวบุคคลว่าผู้รับจะเป็นพระภิกษุสงฆ์รูปใด มีพิเศษคือ การใส่บาตรพระสงฆ์ที่บิณฑบาตในยามเช้าจะถือว่าเป็นสังฆทาน เช่นกัน  ยังมีการให้ทาน มีอานิสงส์มากกว่าสังฆทาน คือ วิหารทาน รายละเอียดเรื่องอานิสงส์การให้ทานนี้ ก็อยู่ใน เวลามสูตร เช่นกัน เวลามสูตร  เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓  บรรทัดที่ ๘๓๓๖ - ๘๔๑๖.  หน้าที่  ๓๖๐ - ๓๖๓. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=23&A=8336&Z=8416&pagebreak=0 ภาพประกอบจาก อินเตอร์เนท วาดโดย อาจารย์ จักรพันธุ์ โปษยกฤต จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 12:07:16

ความคิดเห็นที่ 12 ปัญญา ปัญญา หมายความว่า ความรอบรู้ รู้คิด รู้พิจารณา เข้าใจเหตุผล รู้จักโลกและชีวิตตามความเป็นจริง  ความหมายที่ดี  คือ ความรู้ว่า สิ่งใดเป็นสิ่งที่ดี เป็นกุศล สิ่งใดเป็นสิ่งที่ไม่ดี คือเป็น อกุศล เมื่อรู้แล้ว ก็พยายามละสิ่งที่ไม่ดี ทำแต่สิ่งที่ดี ผู้ใดกระทำสิ่งนี้ เรียกได้ว่า เป็นผู้มีปัญญา ผู้มีปัญญา จึงอยู่ใน ศีลธรรมอันดีงามเสมอ สำหรับภิกษุแล้ว พระพุทธองค์จะพูดถึงปัญญา ในระดับสูงกว่านั้นอีก จะกล่าวสรรเสริญภิกษุว่าเป็นผู้มีปัญญา ก็ต่อเมื่อ ภิกษุนั้น ปฏิบัติตน จน พ้นทุกข์โดยสิ้นเชิง คือ เป็นอรหันต์แล้วเท่านั้น สำหรับชาวบ้าน พระพุทธองค์ทรงสอนว่า วิธีสังเกตผู้มีปัญญา คืออย่างน้อยต้องมีศีล ดังพระดำรัสนี้ “ ดูกรพราหมณ์ ข้อนี้เป็นอย่างนั้น ... ปัญญาอันศีลชำระให้บริสุทธิ์ ศีลอันปัญญาชำระให้บริสุทธิ์ ศีลมีในบุคคลใด ปัญญาก็มีในบุคคลนั้น ปัญญามีในบุคคลใด ศีลก็มีในบุคคลนั้น ปัญญาเป็นของบุคคลผู้มีศีล ศีลเป็นของบุคคลผู้มีปัญญา และนักปราชญ์ย่อมกล่าวศีลกับปัญญาว่าเป็นยอดในโลก เหมือนบุคคลล้างมือ ด้วยมือ หรือล้างเท้าด้วยเท้าฉะนั้น ”   โสณทัณฑสูตร เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๙  บรรทัดที่ ๓๐๗๘ - ๓๐๘๔.  หน้าที่  ๑๒๗ - ๑๒๘. http://www.84000.org/tipitaka/read/v.php?B=9&A=3078&Z=3084&pagebreak=0 ภาพประกอบจาก อินเตอร์เนท วาดโดย อาจารย์ เฉลิมชัย โฆษิตพิพัฒน์ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 12:10:24

ความคิดเห็นที่ 13 นั้นคือ โดยสรุปแล้ว ศรัทธา ศีล สุตะ จาคะ และปัญญา   เป็น  คุณธรรมของเทวดา ที่เราควรระลึกเนือง ๆ ควรทำให้มีขึ้น และเมื่อมีแล้วจะได้ปีติ ยินดีในความดีที่เราก็มีแล้วเช่นกัน  การระลึกอย่างนี้ เป็นเทวตานุสสติ ที่พระพุทธองค์ทรงสอน ให้กระทำ และสนับสนุนให้กระทำ “ ดูกรมหานามะ... อริยสาวกย่อมระลึกถึงเทวดาว่า เทวดาเหล่า จาตุมหาราชมีอยู่ ฯลฯ เทวดาที่สูงกว่านั้นมีอยู่ เทวดาเหล่านั้นประกอบด้วย ศรัทธาเช่นใด จุติจากโลกนี้แล้ว อุบัติในเทวดาชั้นนั้น ศรัทธาเช่นนั้น แม้ของเราก็มีอยู่ เทวดาเหล่านั้นประกอบด้วยศีลเช่นใด ฯลฯ สุตะ จาคะ ด้วยปัญญาเช่นใด จุติจากโลกนี้แล้ว อุบัติในเทวดาชั้นนั้น ปัญญาเช่นนั้น แม้ของเราก็มีอยู่ ดูกรท่านผู้มีอายุทั้งหลาย สมัยใด อริยสาวกย่อมระลึกถึงศีล สุตะ จาคะ และปัญญา ของตนและของเทวดาเหล่านั้น สมัยนั้น จิตของ อริยสาวกนั้น เป็นจิตไม่ถูกราคะกลุ้มรุม ไม่ถูกโทสะกลุ้มรุม ไม่ถูกโมหะกลุ้มรุม เป็นจิตดำเนินไปตรงทีเดียว เป็นจิตออกไป พ้นไป หลุดไปจากความอยาก....   ( ๒๒/๒๘๑ ) “ เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒  บรรทัดที่ ๖๗๕๖ - ๖๘๓๗.  หน้าที่  ๒๙๗ - ๓๐๐. http://www.84000.org/tipitaka/read/v.php?B=22&A=6756&Z=6837&pagebreak=0            อ่านโดยใช้เครื่องหมาย [เลขข้อ] เป็น เกณฑ์แบ่งข้อ ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/read/byitem.php?book=22&item=281&items=&preline=&mode=bracket ภาพประกอบจาก อินเตอร์เนท จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 12:13:26

ความคิดเห็นที่ 14 ขอความเจริญในธรรม มีแด่ทุกท่านนะครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 12:18:30

ความคิดเห็นที่ 15 เทวดาก็เป็นสัตว์ชนิดหนึ่งในสามสิบเอ็ดภูมิ ไม่พ้นเกิด แก่ เจ็บและตาย มีอคติ มีโลภ มีโกรธ มีหลง มีวิปลาศ มีทั้งเลว มีทั้งดี มีทั้งฉลาดและโง่เขลา มนุษย์เป็นสัตว์ที่ดีกว่าเทวดามากมาย เทวดาไม่ได้วิเศษไปกว่ามนุษย์ดอกสหาย เป็นมนุษย์ดีกว่า ระลึกถึงความเป็นมนุษย์ที่ดีน่าจะดีกว่า มนุษยธรรมยังไปกันไม่รอดเลย ถ้ามนุษยธรรม(ตามความหมายของพุทธ) ยังไม่เต็ม ยังไม่สมบูรณ์ อย่าหมายเรื่องเทวธรรม ถ้ามนุษยธรรมเต็มแล้ว เทวธรรมน่ะของกล้วยๆ จากคุณ : เตาเผาผี (เตาฟืน) เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 12:37:43

ความคิดเห็นที่ 16 เทวตานุสติ (ระลึกถึงเทวดา คือ น้อมจิตระลึกถึงเทวดาทั้งหลายที่ตนเคยรู้และพิจารณาเห็นคุณธรรมอันทำบุคคลให้เป็นเทวดานั้นๆ ตามที่มีอยู่ในตน — recollection of deities; contemplation on the virtues which make people become gods as can be found in oneself) *********************************** * ในจูฬนิทเทส ท่านอธิบายความหมายของ “เทวดา” ไว้ว่า ได้แก่สิ่งที่นับถือเป็นทักขิไณย์ของตนๆ (เย เยสํ ทกฺขิเณยฺยา, เต เตสํ เทวตา -- พวกไหนนับถือสิ่งใดเป็นทักขิไณย์ สิ่งนั้นก็เป็นเทวดาของพวกนั้น) และแสดงตัวอย่างไว้ตามความเชื่อถือของคนสมัยพุทธกาล ประมวลได้เป็น 5 ประเภท คือ       1. นักบวช นักพรต (ascetics) เช่น อาชีวกเป็นเทวดาของสาวกอาชีวก นิครณถ์ ชฎิล ปริพาชก ดาบส ก็เป็นเทวดาของสาวกนิครนต์เป็นต้นเหล่านั้นตามลำดับ       2. สัตว์เลี้ยง (domestic animals) เช่น ช้างเป็นเทวดาของพวกประพฤติพรตบูชาช้าง ม้า โค ไก่ กา เป็นต้น ก็เป็นเทวดาของพวกถือพรตบูชาสัตว์นั้นๆ ตามลำดับ       3. ธรรมชาติ (physical forces and elements) เช่น ไฟเป็นเทวดาของพวกประพฤติพรตบูชาไฟ แก้ว มณี ทิศ พระจันทร์ พระอาทิตย์ เป็นเทวดาของผู้ถือพรตบูชาสิ่งนั้นๆ ตามลำดับ       4. เทพชั้นต่ำ (lower gods) เช่น นาคเป็นเทวดาของพวกประพฤติพรตบูชานาค ครุฑ ยักษ์ คนธรรพ์ เป็นเทวดาของผู้ถือพรตบูชานาคเป็นต้นเหล่านั้นตามลำดับ (พระภูมิจัดเข้าในข้อนี้)       5. เทพชั้นสูง (high gods) เช่น พระพรหม เป็นเทวดาของพวกประพฤติพรตบูชาพระพรหม พระอินทร์ เป็นเทวดาของผู้ถือพรตบูชาพระอินทร์ เป็นต้น       สำหรับชนที่ยังมีความเชื่อถือในสิ่งเหล่านี้ พระพุทธศาสนาสอนเปลี่ยนแปลงเพียงให้เลิกเซ่นสรวงสังเวยเอาชีวิตบูชายัญ หันมาบูชายัญชนิดใหม่ คือบริจาคทานและบำเพ็ญกุศลกรรมต่างๆ อุทิศไปให้แทน คือมุ่งที่วิธีการอันจะให้สำเร็จประโยชน์ก่อน ส่วนการเปลี่ยนแปลงความเชื่อถือเป็นเรื่องของการแก้ไขทางสติปัญญา ซึ่งประณีตขึ้นไปอีกชั้นหนึ่ง โดยเฉพาะนักบวชในประเภทที่ 1 แม้สาวกใดจะเปลี่ยนมานับถือพระพุทธศาสนาโดยสมบูรณ์ พระพุทธเจ้าก็ทรงแนะนำให้อุปถัมภ์บำรุงนักบวชนั้นต่อไปตามเดิม       ดู “Devata” ใน P.T.S. Dict., P.165 ด้วย Ndii 308 ขุ.จู. 30/120/45. ************************************************ พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม พิมพ์ครั้งที่ ๑๒ พ.ศ. ๒๕๔๖ http://www.84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=เทวตา&detail=on http://www.84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=%E0%B7%C7%B5%D2&detail=on จากคุณ : ลำปาว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 13:15:18

ความคิดเห็นที่ 17 ปวดตาอีกแระ... แต่ ขอบคุณมากคร้าบบบ ^^ จากคุณ : แขม่วแมน เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 13:56:39

ความคิดเห็นที่ 18 อนุโมทนาสาธูค่ะ ขอบคุณมากๆ ที่นำเรื่องเกี่ียวกับเทวดา ที่น่าสนใจมากๆ มาให้อ่าน ชอบมากค่ะ อ่านแล้วเคลิบเคลิ่มไปกับภาพสวยๆ โดยเฉพาะฝีมือของ อ.จักรพันธ์ แต่ละภาพสุดยอดจริงๆ ปล - ไม่ทราบว่าปฏิทิน AIA หรือเปล่าคะ (ถ้าใช่ ของปีไหนคะ อยากรู็ ^_^ ) เพราะที่ใช้อยู่ของปีนี้ เป็นของฝีมือ อ.จักรพันธุ์เหมือนกัน แต่ theme เป็นวรรณคดีไทย อันนี้ยังไม่เคยเห็นทีค่ะ งามจริงๆ ถ้ามีอีกสแกนมาลงให้ดูอีกได้มั้ยคะ ชอบมากค่ะ จากคุณ : snoopy21 เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 14:20:41

ความคิดเห็นที่ 19 คุณ Snooopy ผมก็ไม่ทราบนะครับ คือนำมาจาก net ของจริงเคยเห็นแว๊ปๆ ครับ ไม่ได้ดูละเอียดก็เลยตอบไม่ได้ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 14:59:38

ความคิดเห็นที่ 20 ผมขออนุญาตท่านเจ้าของกระทู้ตอบแทนล่ะกันครับ ภาพบนสุดมากจากปฏิทิน AIA ปี 2549 ครับ ขนาดตั้งโต๊ะครับ จากคุณ : deepspace เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 15:25:31

ความคิดเห็นที่ 21 ^ ^ โอ้งามมากค่ะ ถ้ามีครบทุกรูปจะเจ๋งมากค่ะ ขอ save นะคะ งามจริงๆ งามจับใจเลยทีเดียว อนุโมทนาสาธูค่ะ :) จากคุณ : snoopy21 เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 17:25:43

ความคิดเห็นที่ 22 ชอบรูปของ อาจารย์ จักรพันธุ์ โปษยกฤต สวยมากๆ จากคุณ : Yogi Playgirl เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 19:18:44

ความคิดเห็นที่ 23 "ศรัทธา ศีล สุตะ จาคะ และปัญญา " เป็น  คุณธรรมของเทวดา ที่เราควรระลึกเนือง ๆ ควรทำให้มีขึ้น และเมื่อมีแล้วจะได้ปีติ ยินดีในความดีที่เราก็มีแล้วเช่นกัน  การระลึกอย่างนี้ เป็นเทวตานุสสติ ที่พระพุทธองค์ทรงสอน ให้กระทำ และสนับสนุนให้กระทำ ขอบคุณมากๆครับ ... จากคุณ : ปันน้ำใจ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 19:38:14

ความคิดเห็นที่ 24 อนุโมทนาสาธุค่ะ จากคุณ : chobchingchai เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 21:09:32

ความคิดเห็นที่ 25 มาโหวตกระทู้ และช่วยเก็บเข้าคลังให้เรียบร้อยแล้วค่ะ จากคุณ : หนอนดาวเรือง เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 52 23:48:25

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณ คุณหนอนดาวเรืองนะครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 03:43:30

ความคิดเห็นที่ 27 เข้ามาชมรูปสวยๆ อีกรอบ :) จากคุณ : snoopy21 เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 09:10:23

ความคิดเห็นที่ 28 ขออนุโมทนาบุญด้วยครับ สาธุ... สาธุ... สาธุ... จากคุณ : กรรไกรรัตนะ เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 10:49:39

ความคิดเห็นที่ 29 ขออนุญาต  เสริมครับ               จะสังเกตุได้ครับว่า   พระพุทธองค์ทรงสอนให้มนุษย์  เคารพในคุณงามความดีของเทวดา                 ไม่ได้สอนให้มนุษย์ ... เคารพ ... เทวดาทุกตน                 เพราะเทวดาบางตนก็ขาดเมตตาธรรม ตามตำรามี ๔ จำพวก  รายละเอียดมีมาก  ผู้สมใจสามารถเข้าดูได้ http://www.geocities.com/dokgaewthailand/p5/011.htm http://www.bloggang.com/viewblog.php?id=thammakittakon&date=31-07-2009&group=20&gblog=9               ทรงสอนให้ ระลึกถึง  คุณงามความดีของสัตว์ (ไม่ใช่คำหยาบนะครับ) ที่ได้ทำไว้ก่อนที่จะได้ไปเกิดเป็น เทวดา หรือ พรหม                 กล่าวคือ   ใช้เป็นที่ตั้งหรือยึดเหนี่ยวอารมณ์  ในการทำสมาธิ  หรือ สมถกรรมฐาน               เรียกว่า  เทวตานุสติ  ตามที่ จขกท. กล่าวไว้แล้ว               พระพุทธองค์ไม่แนะนำให้ ศรัทธา ต่อ  เทวดาหรือพรหม               หรือ ให้กราบไหว้สักการะ  เพื่อมุ่งให้เทวดามาช่วยให้เกิดความเจริญรุ่งเรือง               ดังนั้น  การที่บุคคลกราบไหว้ สักการะบูชาเทวดา  ก็เป็นไปตามคำสอนในศาสนาของบุคคลนั้น   โดยที่บุคคลนั้น  อาจนับถือศาสนาพุทธอยู่ด้วยก็มี   (ไม่ใช่เรื่องน่าแปลกเลย)               และ  ก็ไม่ได้หมายความว่า   คนที่กราบไหว้บูชาเทวดา  เป็นคนโง่  หรือ  คนไม่ดี                   ในทางกลับกัน  คนที่อ้างว่า ตนไม่ได้กราบไหว้เทวดา  ก็ไม่ได้หมายความว่า     *เขาเป็นคนดี*                  แต่ถ้าใครก็ตาม  เที่ยวไปตำหนิ  บุคคลอื่นที่เขาสักการะบูชาเทวดา  คนๆ นั้น นั่นแหละ    *คนไม่ดี* จากคุณ : Eikewsang เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 13:58:02

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณครับ จากคุณ : view2306 เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 52 15:03:55