ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องนี้เถึยงกันไม่รู้จบ เมื่อไม่ยอมรับว่า พระนิพพานคือเป้าหมายปลายทาง แต่เปลี่ยนเป็นการรือวัฏฏะแทน ก็เท่ากับไม่ยอมรับ พระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า สมควรที่จะตั้งเป็นศาสนาใหม่หรือลัทธิใหม่ แต่ท่านก็ไม่ยอมทำ ผลมันจึงเป็นอย่างนี้แล............... ขอให้ทุก ๆ ท่านโชคดี และเจริญในธรรม จากคุณ : kongsilp2000 เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 16:51:21

ความคิดเห็นที่ 2 ผมเห็นว่าเป็นการตั้งสัจของพระโพธิสัตว์ และคำกล่าวนี้ น่าจะเป็นคำกล่าวเดียวกับ พระอวโลกิเตศวรโพธิสัตว์ พระโพธิสัตว์ก็คือพระโพธิสัตว์ ย่อมต้องตั้งสัจจะอธิษฐานอย่างแรงเพื่อบำเพ็ญบารมี ที่ว่าจนหมดสิ้น ก็ต้องมีลิมิตทั้งนั้นละครับ จะกี่กัปก็ว่าไป แต่ ไม่ขอแสดงความเห็นกับเรื่องใดๆกับ ธรรมกาย เห็นแค่ว่าเป็นเพียงยกคำมาใช้เท่านั้น แต่ว่าถ้าท่านตั้งสัจอย่างนั้น ผมก็เข้าใจล่ะว่า ทำไม ธรรมกายถึงสอนอย่างนี้ อืม จากคุณ : สายลมเหงาแห่งขุนเขา เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 17:05:02

ความคิดเห็นที่ 3 เอ่อแล้วเรื่องที่ว่าบริจาคทานโดยหวังผลแล้วจะได้ไปสวรรค์ชั้ยดุสิต นี้ได้ข้อสรุปว่าอย่างไรหรือครับ จากคุณ : ขยันและอดทน เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 18:27:10

ความคิดเห็นที่ 4 คห. 1 ต้องพูดถึงคุณธัมมี่ รู้ๆ อยู่ว่าตะแกกะจะรื้อวัฏฏะ เท่านี้ยังไม่พอ แกยังชักชวน ชี้นำลิ่วล้อ สาวก ให้รื้อวัฏฏะตามตะแกไปด้วย ซึ่งลิ่วล้อ สาวกพวกนั้น เกินครึ่งไม่รู้เรื่องพุทธศาสนาเถรวาทเสียด้วยซ้ำ ก่อนที่จะเข้าสำนักพุทธศาสนาอวกาศยาน ย้ำ! อวกาศยาน ที่ตะแกตั้งขึ้น ตะแกก็อ้างพระไตรปิฎกเถรวาท เอามาผสมปนเปกับวิชชาธรรมกายที่ดัดแปลงเขามาอีกที ผสมกับแนวคิดตัวเองซึ่งออกแนวมหายาน ก็เลยออกมาเป็นอวกาศยานที่เห็นกัน หินยาน(เถรวาท)ก็มิใช่ มหายานก็มิเชิง ก็เลยต้องเป็นอวกาศยานด้วยประการฉะนี้ ถ้าวิจารณ์แนวคิดของตะแกตามหลักการสร้างบารมีของพุทธศาสนาเถรวาทแล้ว อย่างที่บอกในกระทู้ตามลิงค์ข้างต้น ผมบอกว่ามันไม่ใช่ มันผิดวิสัยผู้ปรารถนาพระโพธิญาณจะทำกัน ผู้ปรารถนาพระโพธิญาณของแท้ ถึงจะยังไม่ตรัสรู้ธรรมก็ตาม แต่ก็จะพยายามให้คนไปพระนิพพานให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ มีพระโพธิสัตว์ร่วมสมัยในประเทศไทยหลายท่านเหมือนกันที่บวชเป็นพระ(ในเถรวาทนี่แหละครับ) แล้วสอนลูกศิษย์เป็นพระอรหันต์ได้ ถามว่า ท่านชวนคนให้ปรารถนาตามอย่างท่านมั้ย ท่านไม่ทำอย่างนั้น บอกว่าเป็นเรื่องเฉพาะบุคคล ถ้าใครศึกษาปฏิบัติแล้ว ให้มุ่งนิพพานเท่าไหร่ก็ไม่ยอมนิพพาน มุ่งพระโพธิญาณท่าเดียว ก็ว่าบารมีและฉันทะของท่านผู้นั้นแก่กล้าแล้ว ท่านก็ปล่อยไป ไม่ได้ชักจูงอะไรให้ปรารถนาพระโพธิญาณตามท่าน แ้ล้วพระโพธิสัตว์เก๊ํอย่างคุณธัมมี่ล่ะครับ กลับกันคนละอย่างเลย ไม่สอนคนให้ไปนิพพานเลยแม้แต่คนเดียว กลับสอนให้ืมุ่งพระโพธิญาณตามตนเอง ใครไม่มุ่ง ก็ชักจูง ชี้นำให้มุ่งตาม จากคุณ : ABP@BDZ เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 19:23:36

ความคิดเห็นที่ 5 ถ้าหลักธรรมเรื่องการรื้อวัฏฏะให้หมดสิ้นมีจริง  ทำไมพระพุทธเจ้าพระองค์ก่อนๆๆ  ที่มีมาก่อนแล้วมากกว่าจำนวนเมล็ดทรายในมหาสมุทรทั้ง ๔ ไม่สามารถค้นพบหลักธรรมนี้ ??  ถ้าหลักธรรมนี้มีจริง  คงไม่อาจจะผ่านตาข่ายพระญาณของพระพุทธเจ้าพระองค์ก่อนๆไปได้  ดังนั้นพระพุทธเจ้าพระองค์นั้น  คงจะรื้อวัฏฏะให้หมดสิ้น  เงียบหายไปก่อนหน้านี้นานแล้ว  พวกเราและสัตว์ทั้งหลายคงไม่มาเกิดกันจนถึงบัดนี้ ...    แต่ธัมมชโยอ้างว่าตนเองรู้หลักธรรมนั้น  แสดงว่าธัมมชโยมีความสามารถพิเศษ  มีญาณที่พิเศษสูงส่งกว่าพระพุทธเจ้าพระองค์ก่อนๆๆ กระนั้นหรือ ? เพราะอ้างว่าตนเองสามารถรู้ได้  แต่พระพุทธเจ้าพระองค์ก่อนๆไม่อาจจะรู้หลักธรมนี้ได้(ดังนั้นวัฏฏะจึงยังหมุนเวียนมาจนถึงปัจจุบันนี้)    ถ้าธัมมชโยเก่งกว่าพระพุทธเจ้าทั้งหมดจำนวนนับไม่ถ้วนในอดีตจริงแล้ว  ทำไมไม่สร้างผลงานที่ยิ่งใหญ่กว่าเหล่าปวงพระพุทธเจ้าทั้งหมดนั้นออกมาให้ประจักษ์แก่โลกเสียแต่ตอนนี้เลย ? รออะไรอยู่ ? ... แล้วทำไมจึงมีความสามารถเกินกว่าเหล่าปวงพระพุทธเจ้าทั้งหมดก่อนหน้านี้   ความสามารถนั้นเอามาจากไหน  เอาอะไรมาพิสูจน์ว่าความสามารถนั้นมีจริง หรือมีญาณพิเศษเหนือกว่าพระพุทธเจ้าทั้งหลายจริงๆ ?     ขี้หกทั้งเพ.... จากคุณ : ศิษย์พระป่า เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 20:16:23

ความคิดเห็นที่ 6 แต่เมื่อธรรมของพระพุทธเจ้ากระจรกระจายไปทั่ว และได้ฟังพระธรรมจากพระพุทธเจ้าและเหล่าพระสาวก คนโง่ก็ย่อมน้อยลงกลายเป็นผู้มีปัญญาขึ้น จึงขาดทั้งบริวาร และผู้บริจากทาน  จนตนเองนั้นต้องเคียดแค้นกระอักเลือด และตายไปในภายหลัง (ถ้าจำไม่ผิดว่าเป็นท่านสนชัย). ข้อความจากกระทู้ *************************************************** (๑) เมื่อ พระธรรม คือ พระพุทธวจนะ แปลไทย สำนวนแปลใดนั้น ที่ ไม่ใช่ ฉบับหินอ่อน .......กระจัดกระจายไปทั่ว แผ่นดินไทย ------ไม่สามารถคัดคานได้ จาก กลไกการตลาด + .... (๒) เมื่อชาวพุทธ เชื่อการตรัสรู้ของพระบรมศาสดา แทน ชื่อ คำชั้นสาวก ------ไม่สามารถคัดคานได้ จาก กลไกการตลาด + .... (๓) เพราะชาวพุทธ อาศัย กาลามสูตร + สัมมาทิฏฐิ อันนำขึ้นสู่โลกุตตระ ฯลฯ ไม่เพลินอยู่ใน สัมมาทิฏฐิอันประกอบด้วยอาสวะ (๔) คนโง่ก็ย่อมน้อยลง กลายเป็นผู้มีปัญญาขึ้น เป็น วิญญูชนชาวพุทธ ที่ กตัญญูรู้คุณ พระบรมศาสดา พระองค์นี้... (๕) ถ้าเหตุปัจจัย มี ....อาจได้เห็น ฯลฯ .... (ไม่มีอนาคตังญาณ ดูต่อไป) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 5 พ.ย. 52 21:05:46

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีครับทุกท่าน.    และคุณ สายลมเหงาแห่งขุนเขา ครับ การตั้งใจอธิษฐานแบบนั้น ก็ย่อมทำได้   แต่เป็นการเห็นผิดไปจากธรรมที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ดีแล้ว.    สามารถกล่าวได้ว่า เป็นการเห็นที่ยังผิดอยู่ และเมื่อประกอบด้วยตัณหาอันมักใหญ่ใฝสูง ความยึดมั่นถือมั่นจึงหนาแน่นก็สามารถ ก่ออกุศลจิต และอกุศลกรรม ที่ไปติดเตียน ไปกล่าวตู่ หรือปรามาส พระพุทธเจ้าในปัจจุบันและในอดีตได้โดยง่าย  ดังที่ท่านธัมชโยหรือกลุ่มที่ท่านชักชวน  ได้กระทำไปแล้วนั้น      แต่ตามวิสัยของพระโพธิสัตว์แท้จริงๆ ท่านจะไม่ชักชวนผู้ใดให้ต้องมาทุกข์กับท่านในเวลาที่ยาวนานที่ยังไม่ทราบได้นั้น ท่านย่อมยินดีให้ญาติมิตรหรือสหายได้พ้นทุกข์บรรลุถึงนิพพาน เมื่อท่านเหล่านั้นพร้อมแล้วทั้งนั้น หาได้ชักชวนเพื่อติดตามไปเลย      ยกเว้นแต่ผู้นั้นมีจิตที่จะติดตามเองด้วยเหตุปัจจัยอื่นที่เกิดกับตน แต่หาใช่เกิดจากการโฆษณาชวนเชื่อของพระโพธิสัตว์แม้แต่น้อยว่าให้มาติดตามเราเถิด.      ถ้าศึกษาในพะไตรปิฏก พระอัครสาวก พระเอกคัดตะ พระมหาสาวก เมื่อเริ่มสร้างบารมีท่านเหล่านั้นต่างก็เริ่มต้นด้วยการปรารถนาด้วยตัวของท่านเอง มาจากคนละที่คนละทาง จนบารมีสมบูรณ์แล้วได้รับพุทธพยากรณ์เป็นครั้งแรกจากพระปทุมตรพุทธเจ้าในอดีตเมื่อแสนกัปมาแล้ว       ดังนั้นสิ่งใดที่ยังเป็นความเห็นผิดอยู่ แม้จะไกว่คว้าด้วยความยึดมั่นถือมั่นด้วยใจอย่างใหญ่หลวง สุดท้ายก็เพียงคว้าน้ำเหลวหรือความว่างเปล่าที่ไม่เป็นจริงไปได้เท่านั้น.     ต่อไปลองพิจารณาดู การปรารถนาพุทธภูมิ นั้น มี 3 ประเภท คือ.       1.ปัญญา       2.ศรัทธา       3.วิริยะ      แต่ทั้ง 3 ประเภทด้านบนนั้น ต้องดำเนินมาจาก ความปรารถนานิพพาน และใจมีมนัสสูงเมื่อตนถึงนิพพานแล้วสามารถที่จะช่วยสัตว์ทั้งหลายได้ด้วย       ดังนั้นเมื่อปรารถนานิพพานปฏิบัติเพื่อนิพพานปัญญาก็บังเกิดไม่ให้เห็นผิดไปมาก และเมื่อปรารถนาช่วยสัตว์ทั้งหลายก็ย่อมสร้างคุณสมบัติของตนให้เจริญขึ้นให้สมบูรณ์ขึ้น เน้นที่คุณสมบัติแห่งตนให้สมบูรณ์บริบูรณ์ขึ้น ไม่ใช่จำนวนบริวารหรือความอยากมักใหญ่ใฝ่สูง         เพราะจำนวนสัตว์ที่สามารถช่วยได้ และฐานะอันสูงนั้น เกิดขึ้นจากคุณสมบัติแห่งตนก็คือบารมีที่เจริญขึ้นสมบูรณ์ขึ้นนั้นเอง ซึ่งเป็นไปและพัฒนามากขึ้นเป็นไปตามคุณสมบัตินั้นๆ .     เมื่อหลักการเบื้องต้นคือปรารถนานิพพาน และปรารถนาช่วยให้ผู้อื่นได้พ้นทุกข์ด้วย ด้วยการสร้างคุณสมบัติหรือบารมี จึงเริ่มเข้าสู่การสร้างบารมี 3 ประเภทข้างบนนั้น ตามฐานะวาสนาของจิต ไม่ใช่ว่า ข้าอยากจะเป็นประเภทไหนได้ตามต้องการ     ซึ่งทั้ง 3 ประเภทนั้นเป็นไปเองตามสภาพของจิตพื้นฐานของผู้ปรารถนา ว่าจะไปจัดอยู่ในประเภทใดประเภทหนึ่ง ตามนั้น      และขอให้ทำความเข้าใจไว้ด้วยว่า ผู้ปรารถนาเป็นพระอัครสาวก ผู้ปรารถนาเป็นพระเอกคัดทะมหาสาวก หรือมหาสาวก หรือมหาสาวกที่เป็นพระอริยะผู้ที่ทำให้พุทธศาสนา เจริญสืบทอดต่อไป แก่ชนรุ่นหลังๆ เป็นเวลายาวนาน     ส่วนหนึ่งจะปรารถนาเพื่อพระนิพพานและได้ช่วยสัตว์ทั้งหลายได้พ้นทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น ซึ่งไม่ใช่ว่าต้องเป็นพระโพธิสัตว์ หรือต้องไปเป็นพระพุทธเจ้าก็ได้. จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 10:51:40

ความคิดเห็นที่ 8 พระโพธิสัตว์ มีกี่ชนิดหรือแบบ ---- ตามลำดับเวลา และหลักฐาน (ดูกาลานุกรมณ์ของพระพรหคุณาภรณ์ประกอบด้วย) (๑) สมัยอารยธรรมอียิปต์ -- มี คติ หรือ ทิฏฐิ เกี่ยวกับ พระโพธิสัตว์แบบที่ เสนอกันในเวลานี้ แล้ว หรือ? ดูหนังสือ ที่เนื่องกับ อียิปต์ ที่อ้างอิง หลักฐานทางโบราณคดี ที่น่าเชื่อถือ (๒) สมัยที่อารยัน เข้ามาสู่อินเดียโบราณ --- เช่นหนังสือที่ มรว.คึกฤทธิ์ ปราโมช เขียน ฯลฯ -- สมัยที่ยังไม่มี กรุงกบิลพ้สดุ์ (พัสดุ ของฤาษีกบิล ปรมาจารย์ของชาวสากยะวงศ์  ที่ไม่นับถือ ไฟ เทพเจ้า บูชายันต์ แบบ อารยันวงศ์อื่นๆ ---มี คติ หรือ ทิฏฐิ เกี่ยวกับ พระโพธิสัตว์ แบบ มหายานจีน ธิเบต แล้วหรือ รวมทั้ง แบบ ที่บางวัดในเมืองไทย เสนอเมื่อ ไม่เกิน 5 -60 ปี มานี้ ? หรือ (๓) สมัยพุทธกาล 500 ปี ก่อน -หลัง  80 พรรษา ของพระบรมศาสดา ---มี คติ หรือ ทิฏฐิ เกี่ยวกับ พระโพธิสัตว์ แบบ มหายานจีน ธิเบต และหรือ รวมทั้ง แบบ ที่บางวัดในเมืองไทย (วัดไหน จำไม่ได้แล้ว)  เสนอเมื่อ ไม่เกิน 5 -60 ปี มานี้ (โดยเดาเอง)? --ได้แก่ พระโพธิสัตว์ รุ่นไหน แบบไหน ฯลฯ (เนื่องกับ พุทธศาสนามหายาน จีน หรือไม่?) (๔) ตกล พระโพธิสัตว์ จริงๆ ตาม หลักฐาน ทางวิชาการ ทั้งข้อที่ ๑ ๒ ๓ คือ เจ้าชายสิทธัตถ์ ก่อน ตรัสรู้ อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ เป็นพระบรมศาสดา แห่งพุทธศาสนา ----------ใช่ไหม นี้คือ พระโพธิสัตว์ แท้จริง ตามหลักฐานปฐมภูมิ ถ้า เชื่อ ---- อาสัย กาลามสูตร แล้ว ---คติ หรือ ทิฏฐิ เกี่ยวกับ พระโพธิสัตว์ แบบ มหายานจีน ธิเบต และหรือ รวมทั้ง แบบ ที่บางวัดในเมืองไทย (วัดไหน จำไม่ได้แล้ว) เสนอเมื่อ ไม่เกิน 5 -60 ปี มานี้ (ประมาณเอง)? --ได้แก่ พระโพธิสัตว์ รุ่นไหน แบบไหน ฯลฯ (๕) การ อธิษฐานจิต เป็นพระโพธิสัตว์ ของ บุคคลผู้ยังมี สัสสตทิฏฐิ ยังมี อวิชชา คือเหตุ เหตุ นำไปสู่ผล คือ จะลุ ภาวะสัตว์ที่มีโพธิ ได้อย่างไร? เพราะ จะสอดคล้องกับ ที่ตรัสว่า --- อวิชชา นั่นแหละ เป็น คติ (เครื่องไป) ของสัตว์เหล่านั้น (สัตว์ที่ปรารถนา เป็นโพธิสัตว์ แบบ ที่ยึดถือ ฯ) (๖) กรณี ผู้อ้าง คัมภีร์ สมาธิเพ่งอะไรนั่น สูญหาย หลังพุทธกาล อะไรนั่น หลักฐาน ตาม "วาจา" มิใช่หรือ สมัยนั้น ยัง ไม่มีการ บันทึก ใช่ไหม ? ท่องด้วย วาจา ฯลฯ ดังนั้น การ อ้างว่า ได้ สมาธิแบบนั้น แล้ว + ตั้งความปรารถนาเป็นโพธิสัตว์ ภายหลัง ---- น่าเข้าข่าย????? พุทธศาสนาเถรวาท  ยึดถือ  พระพุทธวจนะ พระวินัย เป็นหลัก = พระบรมศาสดา ยังทรงยังอยู่ อย่าสับสน สาวไปถึง ปฐมเหตุเสียก่อน อย่า ซุกไว้ใต้อาสวะหรือเสื่อ .....พุทธบริษัทของพระบรมศาสดา สรุป   ------ ทุกอย่าง ล้วน ไม่อยู่้ในบังคับให้ เป็นไปตามต้องการได้ ----- แก้คำผิด...เพิ่ม ตัด บางประโยค ให้อ่านง่ายขึ้น แก้ไขเมื่อ 06 พ.ย. 52 11:50:04 จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 11:42:01

ความคิดเห็นที่ 9 มาอ่านอย่างเดียว จากคุณ : Pu121 เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 11:51:20

ความคิดเห็นที่ 10 และสวัสดีครับคุณ kongsilp2000 จากข้อความของคุณ kongsilp2000 ///////////////////////////////////// เรื่องนี้เถึยงกันไม่รู้จบ เมื่อไม่ยอมรับว่า พระนิพพานคือเป้าหมายปลายทาง แต่เปลี่ยนเป็นการรือวัฏฏะแทน ก็เท่ากับไม่ยอมรับ พระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า สมควรที่จะตั้งเป็นศาสนาใหม่หรือลัทธิใหม่ แต่ท่านก็ไม่ยอมทำ ผลมันจึงเป็นอย่างนี้แล............... ////////////////////////////////////////// ทำให้ผมได้โอกาสทำพระสูตรต่อไปนี้ให้แจ้ง จากลิงค์นี้ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y8499762/Y8499762.html /////////////////////////////////////// พระไตรปิฎก เล่มที่ ๗  พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๗ จุลวรรค ภาค ๒ ผู้ทำลายสงฆ์ไม่ต้องเกิดในอบาย            [๔๑๒] ท่านพระอุบาลีทูลถามว่า พระพุทธเจ้าข้า ก็ภิกษุผู้ทำลายสงฆ์ ไม่ต้องเกิดในอบาย ไม่ตกนรก อยู่ชั่วกัป พอช่วยเหลือได้ เป็นไฉน            พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรอุบาลี ภิกษุในธรรมวินัยนี้ย่อมแสดงอธรรมว่า เป็นธรรม มีความเห็นในอธรรมนั้นว่าเป็นธรรม มีความเห็นในความแตกกันว่า เป็นธรรม ไม่อำพรางความเห็น ไม่อำพรางความถูกใจ ไม่อำพรางความชอบใจ ไม่อำพรางความจริง ย่อมประกาศให้จับสลากว่า นี้ธรรม นี้วินัย นี้สัตถุศาสน์ ท่านทั้งหลายจงจับสลากนี้ จงชอบใจสลากนี้            ดูกรอุบาลี ภิกษุผู้ทำลายสงฆ์แม้นี้แล ไม่ต้องเกิดในอบาย ไม่ตกนรก อยู่ชั่วกัป พอช่วยเหลือได้            อนึ่ง อุบาลี ภิกษุย่อมแสดงธรรมว่าเป็นอธรรม ... ย่อมแสดงอาบัติชั่ว หยาบว่าเป็นอาบัติไม่ชั่วหยาบ มีความเห็นในธรรมนั้นว่าเป็นธรรม มีความเห็นใน ความแตกกันว่าเป็นธรรม ไม่อำพรางความเห็น ไม่อำพรางความถูกใจ ไม่อำพราง ความชอบใจ ไม่อำพรางความจริง ย่อมประกาศให้จับสลากว่า นี้ธรรม นี้วินัย นี้สัตถุศาสน์ ท่านทั้งหลาย จงจับสลากนี้ จงชอบใจสลากนี้            ดูกรอุบาลี ภิกษุผู้ทำลายสงฆ์แม้นี้แล ไม่ต้องเกิดในอบาย ไม่ตกนรก อยู่ชั่วกัป พอช่วยเหลือได้ ฯ http://www.84000.org/tipitaka/pitaka1/v.php?B=7&A=4256&Z=4275&pagebreak=0 ///////////////////////////////////////////    ต้องทำความเข้าใจก่อน ในที่นี้หมายถึงผู้ทำลายสงฆ์  แต่ยังไม่ได้ทำให้เกิดสังฆเภท ที่ทำให้สงฆ์แตกแยกกันเป็น 2 ฝ่าย แต่ไม่ใช่ว่า ไม่ต้องเกิดในอบาย ไม่ต้องเกิดในนรกชั่วกัปชั่วกัลป์  แต่หมายถึง ที่พอช่วยเหลือได้ ให้ไม่เกิดในอบาย ไม่ต้องตกนรกอยู่ชั่วกัปชั่วกัลป.    ซึ่งประเด็นหลักอยู่ตรงนี้คือต้องเป็นผู้ที่.... ไม่อำพรางความเห็น ไม่อำพรางความถูกใจ ไม่อำพราง ความชอบใจ ไม่อำพรางความจริง ย่อมประกาศให้จับสลากว่า นี้ธรรม นี้วินัย นี้สัตถุศาสน์ ท่านทั้งหลาย จงจับสลากนี้ จงชอบใจสลากนี้    หมายความว่า เปิดเผยความเห็น ความถูกใจ ความชอบใจ ความจริง ไม่อำพรางไว้ ว่าอย่างนั้นตนเห็นด้วย อย่างนั้นตนไม่เห็นด้วย แล้วให้มีผู้มาเลือกสลากตามประชาธิปตัย ว่าชอบใจในฝั่งไหน.     คือยังไม่ก้าวล่วงถึงขนาดทำสังฆเภทนั้นเอง. จึงพอช่วยได้ คือดังนี้ เมื่อธรรมยังเจริญอยู่ ผู้ที่มาเลือกย่อมเลือกธรรมที่ถูกต้องเป็นส่วนมาก ส่วนที่เป็นอธรรมหรือที่คลาดเคลื่อนจากธรรมย่อมมีผู้เลือกน้อย จึงต้องดำเนินไปตามธรรมที่ถูกต้องอยู่โดยชนหรือคะแนนที่เป็นส่วนมาก ถ้าตนอยู่ไม่ได้เพราะไม่ตรงกับความเห็นตนและตนเป็นคนตรง ก็ต้องสึกลาเพศไป ก็เพียงเท่านั้น      แต่ถ้ายังดำรงฐานะเป็นภิกษุสงฆ์อยู่ ไม่ปรับเปลี่ยนพฤติกรรมที่ไม่เป็นธรรม ยึดอธรรมไว้  กระทำผิดธรรมต่อไป ก็ถือว่าผิดบังอำพลาง ก็ย่อมช่วยเหลืออะไรไม่ได้ .      ถ้าเกิดกรณี ปิดบังอำพลางความจริงทั้งแต่ต้น ย่อมทำสลากอย่างอำพลาง ให้เห็นผิดเข้าใจผิดมาอยู่ฝ่ายตน และดำรงอยู่จนตลอดชีวิต นั้นก็ช่วยเหลือไม่ได้ ย่อมไปเกิดในอบาย ตกในนรกชั่วกัปชั่วกัลป์.     สรุป ผมเสนอความเห็นนี้ผมไม่ได้โกรธไม่ได้ประสงค์ร้ายต่อท่านธัมชโย แต่ด้วยความปรารถนาดี ประสงค์ดี เสนอธรรมตามธรรม ตามเหตุผลและปัจจัยที่ควรเป็นดังธรรมนั้นๆ.  ท่านใดชอบหรือไม่ชอบ สามารถร่วมแสดงความคิดเห็นได้ หรือจะงด ก็เป็นสิทธิ์ของแต่ละบุคคล. จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 11:57:54

ความคิดเห็นที่ 11 -- ประเด็นละเอียด ติดตามอยู่ครับ  ขอบคุณท่านวิชา ครับ แก้ไขเมื่อ 06 พ.ย. 52 12:07:47 จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 12:07:33

ความคิดเห็นที่ 12 และสวัสดีครับคุณ ขยันและอดทน ผมได้เสนอไว้แล้วในกระทู้นี้ครับ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y8439415/Y8439415.html เนื้อความ //////////////////////////////////////////////////////////  มีผู้ใจบุญปรารถนาทำบุญให้ทาน ปรารถนาไปเกิดบนชั้นดุสิต อาจจะด้วยคำโฆษณา ต่างๆ ก็ตาม แต่คำโฆษณานั้นอาจจะทำให้เข้าใจผิดคลาดเคลื่อน ในการทำบุญให้ทาน จึงหาได้ตามปรารถนา หรือสมควรแห่งทานที่ได้ตั้งหน้ากระทำไป.   ซึ่งการให้ทานอย่างไร ได้อนิสงค์อย่างไร พระพุทธเจ้าตรัสไว้แล้วดังในพระไตรปิฏก เล่มที่ 23 ดังนี้                                       ทานสูตร                [๔๙] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ที่ฝั่งสระโบกขรณีชื่อคัคคราใกล้จัมปานคร ครั้งนั้นแล อุบาสกชาวเมืองจัมปามากด้วยกัน เข้าไปหาท่านพระสารีบุตรถึงที่อยู่ อภิวาทแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้กล่าวกะท่านพระสารีบุตรว่า ข้าแต่ท่านผู้เจริญ ธรรมีกถา เฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาค พวกกระผมได้ฟังมานานแล้ว ขอได้โปรดเถิด พวกกระผม พึงได้ฟังธรรมีกถาของพระผู้มีพระภาค ท่านพระสารีบุตรกล่าวว่า ดูกรท่านผู้มีอายุทั้งหลาย ถ้าอย่างนั้นท่านทั้งหลายพึงมาในวันอุโบสถ ท่านทั้งหลายพึงได้ฟังธรรมีกถาในสำนักพระผู้มี พระภาคแน่นอน อุบาสกชาวเมืองจัมปารับคำท่านพระสารีบุตรแล้วลุกจากที่นั่ง อภิวาทกระทำ ประทักษิณแล้วหลีกไป ต่อมา ถึงวันอุโบสถ อุบาสกชาวเมืองจัมปาพากันเข้าไปหาพระสารีบุตร ถึงที่อยู่ อภิวาทแล้วยืนอยู่ ณ ที่ควรข้างหนึ่ง ลำดับนั้น ท่านพระสารีบุตรพร้อมด้วยอุบาสก ชาวเมืองจัมปา เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับ ถวายอภิวาทแล้วนั่ง ณ ที่ควรข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ทานเช่นนั้นนั่นแลที่บุคคลบางคน ในโลกนี้ให้แล้ว มีผลมาก ไม่มีอานิสงส์มาก พึงมีหรือหนอแลและทานเช่นนั้นแล ที่บุคคล บางคนในโลกนี้ให้แล้ว มีผลมาก มีอานิสงส์มากพึงมีหรือพระเจ้าข้า พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรสารีบุตร ทานเช่นนั้นนั่นแลที่บุคคลบางคนในโลกนี้ให้แล้ว มีผลมาก ไม่มีอานิสงส์มาก พึงมี และทานเช่นนั้นนั่นแล ที่บุคคลบางคนในโลกนี้ให้แล้ว มีผลมาก มีอานิสงส์มาก พึงมี ฯ                 สา. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อะไรหนอเป็นเหตุเป็นปัจจัย เครื่องให้ทานเช่นนั้นแล ที่บุคคลบางคนในโลกนี้ ให้แล้ว มีผลมาก ไม่มีอานิสงส์มากอะไรหนอเป็นเหตุเป็นปัจจัย เครื่องให้ทานเช่นนั้นนั่นแล ที่บุคคลบางคนในโลกนี้ ให้แล้ว มีผลมาก มีอานิสงส์มาก ฯ                  พ. ดูกรสารีบุตร บุคคลบางคนในโลกนี้ ยังมีความหวังให้ทาน มีจิตผูกพันในผล ให้ทาน มุ่งการสั่งสมให้ทาน ให้ทานด้วยคิดว่า เราตายไปจักได้เสวยผลทานนี้ เขาให้ทาน คือ ข้าว น้ำ ผ้า ยาน ดอกไม้ ของหอม เครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก ประทีปและเครื่อง อุปกรณ์ แก่สมณะหรือพราหมณ์ ดูกรสารีบุตร เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน บุคคล บางคนในโลกนี้ พึงให้ทานเห็นปานนี้หรือ ฯ                สา. อย่างนั้น พระเจ้าข้า ฯ                พ. ดูกรสารีบุตร ในการให้ทานนั้น บุคคลมีความหวังให้ทาน มีจิตผูกพันในผลให้ทาน มุ่งการสั่งสมให้ทาน ให้ทานด้วยคิดว่าตายไปแล้วจักได้เสวยผลทานนี้ เขาผู้นั้นให้ทานนั้นแล้ว เมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาชั้นจาตุมมหาราช สิ้นกรรม สิ้นฤทธิ์ สิ้นยศ หมดความเป็นใหญ่แล้ว ยังมีผู้กลับมา คือ มาสู่ความเป็นอย่างนี้ ดูกรสารีบุตร ส่วนบุคคล บางคนในโลกนี้ ไม่มีหวังให้ทาน ไม่มีจิตผูกพันในผลให้ทาน ไม่มุ่งการสั่งสมให้ทาน ไม่คิดว่า ตายไปแล้วจักได้เสวยผลทานนี้ แล้วให้ทาน แต่ให้ทานด้วยคิดว่าทานเป็นการดี เขาให้ทาน คือ   ข้าว   น้ำ   ผ้า   ยาน   ดอกไม้   ของหอมเครื่องลูบไล้   ที่นอน   ที่พัก   ประทีปและ เครื่องอุปกรณ์แก่สมณะหรือพราหมณ์ดูกรสารีบุตร เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน บุคคล บางคนในโลกนี้พึงให้ทานเห็นปานนี้หรือ ฯ                สา. อย่างนั้น พระเจ้าข้า ฯ                พ. ดูกรสารีบุตร ในการให้ทานนั้น บุคคลไม่มีความหวังให้ทาน ไม่มีจิตผูกพันในผล ให้ทาน ไม่มุ่งการสั่งสมให้ทาน ไม่ได้ให้ทานด้วยคิดว่า ตายไปแล้วจักได้เสวยผลทานนี้ แต่ให้ทานด้วยคิดว่า ทานเป็นการดี เขาผู้นั้นให้ทานนั้นแล้ว เมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความ เป็นสหายแห่งเทวดาชั้นดาวดึงส์ เขาสิ้นกรรม สิ้นฤทธิ์ สิ้นยศ หมดความเป็นใหญ่แล้ว ยังเป็นผู้กลับมา คือ มาสู่ความเป็นอย่างนี้ ฯ                ดูกรสารีบุตร บุคคลบางคนในโลกนี้ ฯลฯ ไม่ได้ให้ทานด้วยคิดว่าทานเป็นการดี แต่ให้ทาน ด้วยคิดว่า บิดามารดาปู่ย่าตายายเคยให้เคยทำมา เราก็ไม่ควรทำให้เสียประเพณี เขาให้ทาน คือ ข้าว ฯลฯ ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาชั้นยามา เขาสิ้นกรรม สิ้นฤทธิ์ สิ้นยศ หมดความเป็นใหญ่แล้วยังเป็นผู้กลับมา คือ มาสู่ความเป็นอย่างนี้ ฯ                ดูกรสารีบุตร บุคคลบางคนในโลกนี้ ฯลฯ ไม่ได้ให้ทานด้วยคิดว่า บิดา  มารดา ปู่  ย่า   ตา  ยายเคยให้เคยทำมา เราก็ไม่ควรทำให้เสียประเพณี แต่ให้ทานด้วยคิดว่า เราหุงหากิน สมณะและพราหมณ์เหล่านี้ ไม่หุงหากิน เราหุงหากินได้จะไม่ให้ทานแก่สมณะหรือพราหมณ์ ผู้ไม่หุงหาไม่สมควร เขาให้ทาน คือ ข้าว ฯลฯ ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาชั้นดุสิต เขาสิ้นกรรม สิ้นฤทธิ์ สิ้นยศหมดความเป็นใหญ่ แล้วยังเป็นผู้กลับมา คือ มาสู่ความเป็น อย่างนี้ ฯ                ดูกรสารีบุตร บุคคลบางคนในโลกนี้ ฯลฯ ไม่ได้ให้ทานด้วยคิดว่าเราหุงหากินได้ สมณะและพราหมณ์เหล่านี้หุงหากินไม่ได้ เราหุงหากินได้ จะไม่ให้ทานแก่สมณะหรือพราหมณ์ ผู้หุงหากินไม่ได้ ไม่สมควร แต่ให้ทานด้วยคิดว่า เราจักเป็นผู้จำแนกแจกทาน เหมือนฤาษีแต่ครั้งก่อน คือ อัฏฐกฤาษี  วามกฤาษี  วามเทวฤาษี  เวสสามิตรฤาษี  ยมทัคคิฤาษี  อังคีรสฤาษี ภารทวาชฤาษี วาเสฏฐฤาษี กัสสปฤาษี และภคุฤาษี บูชามหายัญ ฉะนั้น เขาให้ทาน คือ ข้าว ฯลฯ ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาชั้นนิมมานรดี เขาสิ้นกรรม สิ้นฤทธิ์ สิ้นยศ หมดความ เป็นใหญ่แล้ว ยังเป็นผู้กลับมา คือ มาสู่ความเป็นอย่างนี้ ฯ                 ดูกรสารีบุตร บุคคลบางคนในโลกนี้ ฯลฯ ไม่ได้ให้ทานด้วยคิดว่า เราจักเป็นผู้จำแนก แจกทาน เหมือนอย่างฤาษีแต่ครั้งก่อน คือ อัฏฐกฤาษี ฯลฯและภคุฤาษี แต่ให้ทานด้วยคิดว่า เมื่อเราให้ทานอย่างนี้ จิตจะเลื่อมใส เกิดความปลื้มใจและโสมนัส เขาให้ทาน คือ ข้าว ฯลฯ ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาชั้นปรนิมมิตวสวัสดี เขาสิ้นกรรม สิ้นฤทธิ์ สิ้นยศ หมดความเป็นใหญ่แล้ว ยังเป็นผู้กลับมา คือ มาสู่ความเป็นอย่างนี้ ฯ               ดูกรสารีบุตร บุคคลบางคนในโลกนี้ ฯลฯ ไม่ได้ให้ทานด้วยคิดว่า เมื่อเราให้ทานอย่างนี้ จิตจะเลื่อมใส เกิดความปลื้มใจและโสมนัส แต่ให้ทานเป็นเครื่องปรุงแต่งจิต เขาให้ทาน คือ ข้าว น้ำ ผ้า ยาน ดอกไม้ ของหอมเครื่องลูบไล้ ที่นอน ที่พัก ประทีปและเครื่องอุปกรณ์ แก่สมณะหรือพราหมณ์ดูกรสารีบุตร เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน บุคคลบางคนในโลกนี้ พึงให้ทานเห็นปานนี้หรือ ฯ                สา. อย่างนั้น พระเจ้าข้า ฯ                พ. ดูกรสารีบุตร ในการให้ทานนั้น บุคคลผู้ไม่มีความหวังให้ทาน ไม่มีจิตผูกพัน ในผลให้ทาน ไม่มุ่งการสั่งสมให้ทาน ไม่ได้ให้ทานด้วยคิดว่า เราตายไปแล้วจักได้เสวยผลทานนี้ ไม่ได้ให้ทานด้วยคิดว่า การให้ทานเป็นการดีไม่ได้ให้ทานด้วยคิดว่า บิดา  มารดา  ปู่  ย่า   ตา  ยาย เคยให้เคยทำมา เราไม่ควรทำให้เสียประเพณี ไม่ได้ให้ทานด้วยคิดว่า เราหุงหากินได้ สมณะ หรือพราหมณ์เหล่านี้หุงหากินไม่ได้ จะไม่ให้ทานแก่ผู้ที่หุงหากินไม่ได้ ไม่สมควร ไม่ได้ให้ทาน ด้วยคิดว่า เราจักเป็นผู้จำแนกแจกทาน เหมือนอย่างฤาษีแต่ครั้งก่อน คือ อัฏฐกฤาษี  วามกฤาษี วามเทวฤาษี เวสสามิตรฤาษี ยมทัคคิฤาษี อังคีรสฤาษี ภารทวาชฤาษี วาเสฏฐฤาษี กัสสปฤาษี และภคุฤาษี ผู้บูชามหายัญ ฉะนั้น และไม่ได้ให้ทานด้วยคิดว่า เมื่อเราให้ทานนี้ จิตจะเลื่อมใส จะเกิดความปลื้มใจและโสมนัส แต่ให้ทานเป็นเครื่องปรุงแต่งจิต เขาให้ทานเช่นนั้นแล้ว เมื่อ ตายไปย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาชั้นพรหม เขาสิ้นกรรม สิ้นฤทธิ์ สิ้นยศ หมดความ เป็นใหญ่แล้ว เป็นผู้ไม่ต้องกลับมา คือ ไม่มาสู่ความเป็นอย่างนี้ ดูกรสารีบุตร นี้แลเหตุปัจจัย เป็นเครื่องให้ทานเช่นนั้นที่บุคคลบางคนในโลกนี้ให้แล้ว มีผลมาก ไม่มีอานิสงส์มาก และเป็น เครื่องให้ทานเช่นนั้นที่บุคคลบางคนในโลกนี้ให้แล้ว มีผลมาก มีอานิสงส์มาก ฯ                              จบสูตรที่ ๙    ตามที่ผมทำการขีดเส้นใต้  และตัวหนาไว้ เปรียบเทียบทานที่ให้ไปเกิดบนชั้น จาตุมหาราชิกา กับ ชั้นดุสิต ///////////////////////////////////////////////////                พ. ดูกรสารีบุตร ในการให้ทานนั้น บุคคลมีความหวังให้ทาน มีจิตผูกพันในผลให้ทาน มุ่งการสั่งสมให้ทาน ให้ทานด้วยคิดว่าตายไปแล้วจักได้เสวยผลทานนี้ เขาผู้นั้นให้ทานนั้นแล้ว เมื่อตายไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาชั้นจาตุมมหาราช ********************************                ดูกรสารีบุตร บุคคลบางคนในโลกนี้ ฯลฯ ไม่ได้ให้ทานด้วยคิดว่า บิดา  มารดา ปู่  ย่า   ตา  ยายเคยให้เคยทำมา เราก็ไม่ควรทำให้เสียประเพณี แต่ให้ทานด้วยคิดว่า เราหุงหากิน สมณะและพราหมณ์เหล่านี้ ไม่หุงหากิน เราหุงหากินได้จะไม่ให้ทานแก่สมณะหรือพราหมณ์ ผู้ไม่หุงหาไม่สมควร เขาให้ทาน คือ ข้าว ฯลฯ ย่อมเข้าถึงความเป็นสหายแห่งเทวดาชั้นดุสิต ///////////////////////////////////////////////     ดังนั้นชาวธรรมกายทั้งหลาย หรือนักสร้างบารมีทั้งหลาย ในเมื่อท่านเป็นคนดี หวังเพื่อไปเกิดบนดุสิตสวรรค์ ถ้าเกิดไปหวังผลในทานเพื่อส่งผลอย่างโน้นอย่างนี้กับที่ได้ทำแล้วนั้น อาจไม่ใช่เป็นการไปเกิดบนชั้นดุสิต นะครับ      แต่อาจจะกลายไปเกิดในชั้นจาตุมหาราชนี้เอง .       พุทธพจน์ก็ปรากฏมีอยู่แล้ว  ทำไมไม่แนะนำสั่งสอนตามพุทธพจน์เล่า เหล่าผู้นำบุญทั้งหลาย จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 13:48:05

ความคิดเห็นที่ 13 เห็นด้วย กับ คห. ข้างบน  ทำอย่างหวังผล ไปกันแค่ชั้น 1 ไม่ต้องขึ้นลิฟต์ = =' เรื่องรื้อถอนอะไรนั่น เอามาอ้างเพื่อให้คนหลงติดตามไป ภพหน้าชาติหน้าด้วยหรือนี่ กะจะอยู่ยาวๆ แบบไม่เหงาเสียด้วย อืม ๆ (ไม่ได้พูดถึงใครนะ ... ) จากคุณ : HANDYHUNG เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 14:11:07

ความคิดเห็นที่ 14 ผ่านมาอ่าน...   จากคุณ : ชายยอดนักทดลอง เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 14:21:52

ความคิดเห็นที่ 15 ผมมาตอบสั้นๆให้เข้าใจให้ถูกต้องนิดนึง "ผู้ปรารถนาที่จะรื้อวัฏฏะให้หมดสิ้น จนสัตว์ทั้งหมดเข้านิพพานจนหมดสิ้น" ------------------------------------------------ ต้องบอกเอาให้เข้าใจก่อนนะครับว่า จุดเริ่มต้นของคำนี้มาจาก "หลวงปู่สด จันทสโร" ครับ ท่านมีมโนปณิธานอย่างนั้นจริงๆครับ และ ท่านได้ให้ลูกศิษย์รับช่วงต่อมาคือ คุณยายอุบาสิกาจันทร์ ขนนกยูง และ หลวงพ่อก็มารับช่วงต่อจากคุณยายฯ อีกทีนึงครับ --------------------------------- ส่วนเรื่องจะทำได้หรือไม่ได้นั้น ปล่อยให้เป็นเรื่องของผู้รู้ ที่เข้าถึงธรรมแล้ว เค้าคุยกันทำกันเถอะครับ เราปุถุชนอย่าไปเอามาคิดให้ใจเราฟุ้งซ่านไปเลยครับ ต่อให้เราคาดคิด เดาไปต่างๆนาๆอีก100ปี ก็ไม่เข้าใจหรอกครับ มีแต่จะทำให้ใจเราฟุ้งซ่านหาที่สุดมิได้ครับ เอาเวลาที่จะใช้คิดทั้งหมดมานั่งธรรมะ ทำใจให้ใสๆจะดีกว่าครับ เผื่อเกิดใจรวมเป็นสมาธิขึ้นมา เราจะได้ไปรู้ไปเห็นเองเลยดีมะครับ ใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ มาสั่งสมบุญกันดีกว่าครับ และอย่าประมาทในการดำเนินชีวิตกันนะครับ ------------------------ ตอบ คห.5 ครับ หลวงพ่อท่านไม่เคย กล่าวว่าท่านเก่งกว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเลยนะครับ ผมฟังท่านมาผมไม่เคยได้ยินท่านกล่าวเช่นนั้นด้วยครับ หลวงพ่อท่านมีแต่กล่าวชื่นชม ยกย่องต่อ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าอยู่เสมอและตลอดเวลาเมื่อมีโอกาสครับ สิ่งที่คุณกล่าวมาทั้งหมด คุณคิดเอง เออเอง ทั้งนั้น สิ่งที่คุณพูดมาเป็นการกล่าวผิดและกล่าวร้ายต่อหลวงพ่อนะครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : กรรไกรรัตนะ เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 15:12:07

ความคิดเห็นที่ 16 สวัสดีครับคุณ กรรไกรรัตนะ จากข้อความ ของคุณกรรไกรรัตนะ ////////////////////////////// "หลวงปู่สด จันทสโร" ครับ ท่านมีมโนปณิธานอย่างนั้นจริงๆครับ ////////////////////////////// เป็นมโนปณิธาน เก่าของท่านไม่ใช่หรือ? และได้ทราบว่า ท่านได้วางมโนปณิธาน ที่คลาดเคลื่อนนั้นไปแล้วเมื่อท่านอายุมากแล้วไม่ใช่หรือ? ประมาณ พ.ศ  2502 และจากข้อความ ของคุณ กรรไกรรัตนะ อีกส่วนหนึ่ง /////////////////////////////////////////// ส่วนเรื่องจะทำได้หรือไม่ได้นั้น ปล่อยให้เป็นเรื่องของผู้รู้ ที่เข้าถึงธรรมแล้ว เค้าคุยกันทำกันเถอะครับ เราปุถุชนอย่าไปเอามาคิดให้ใจเราฟุ้งซ่านไปเลยครับ ต่อให้เราคาดคิด เดาไปต่างๆนาๆอีก100ปี ก็ไม่เข้าใจหรอกครับ มีแต่จะทำให้ใจเราฟุ้งซ่านหาที่สุดมิได้ครับ เอาเวลาที่จะใช้คิดทั้งหมดมานั่งธรรมะ ทำใจให้ใสๆจะดีกว่าครับ เผื่อเกิดใจรวมเป็นสมาธิขึ้นมา เราจะได้ไปรู้ไปเห็นเองเลยดีมะครับ ใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ มาสั่งสมบุญกันดีกว่าครับ และอย่าประมาทในการดำเนินชีวิตกันนะครับ //////////////////////////////////////      หมายความว่าคุณ กรรไกรรัตนะ ไม่ได้ศึกษา ไม่ได้อ่านหัวกระทู้อย่างระเอียด จึงยังเขียนเช่นนี้อีก  หรือคุณ กรรไกรรัตนะ  หาได้ศรัทธา พุทธพจน์ของพระพุทธเจ้าไม่.     (เน้น) เพราะพระพุทธเจ้าทรงตรัสทำนองว่า        "วัฏฏะสงสาร นั้นหาที่สุดเบื้องต้น และเบื้องปลายไม่ได้"        "สัพพะสัตว์มีจำนวนหาที่สุดไม่ได้ ที่ใดมีอาวกาศ หรืออากาศ ที่นั้นย่อมมีสัตว์ไปเกิดอยู่"         พิจารณาและศึกษาให้รอบคอบด้วยนะครับ. จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 16:13:11

ความคิดเห็นที่ 17 เมื่อผมเสนอแล้วก็ต้อง แสดงหลักฐานให้ทราบ เพื่อไห้พิจารณา เพื่อให้เกิดสติปัญญาตามธรรมที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ดีแล้ว จากพระไตรปิฏกเล่มที่ 16 ///////////////////////////////////// ๓. อัสสุสูตร [๔๒๕] พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ณ ที่นั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลาย ... แล้วได้ตรัสว่า ดูกร ภิกษุทั้งหลาย สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้ ฯลฯ พวกเธอจะสำคัญความข้อนั้น เป็นไฉน น้ำตาที่หลั่งไหลของพวกเธอผู้ท่องเที่ยวไปมา คร่ำครวญร้องไห้อยู่ เพราะประสบสิ่งที่ ไม่พอใจ เพราะพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ โดยกาลนานนี้ กับน้ำในมหาสมุทรทั้ง ๔สิ่งไหนจะ มากกว่ากัน ฯ ภิกษุเหล่านั้นทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พวกข้าพระองค์ ย่อมทราบธรรมตามที่พระ ผู้มีพระภาคทรงแสดงแล้วว่า น้ำตาที่หลั่งไหลออกของพวกข้าพระองค์ ผู้ท่องเที่ยวไปมา คร่ำครวญ ร้องไห้อยู่ เพราะการประสบสิ่งที่ไม่พอใจเพราะการพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ โดยกาลนานนี้ แหละ มากกว่า ส่วนน้ำในมหาสมุทรทั้ง ๔ ไม่มากกว่าเลย ฯ [๔๒๖] พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถูกละๆ พวกเธอทราบธรรมที่เราแสดงแล้วอย่างนี้ ถูกแล้ว น้ำตาที่หลั่งไหลออกของพวกเธอ ผู้ท่องเที่ยวไปมา ฯลฯโดยกาลนานนี้แหละ มากกว่า ส่วนน้ำในมหาสมุทรทั้ง ๔ ไม่มากกว่าเลย พวกเธอได้ประสบมรณกรรมของมารดาตลอดกาลนาน น้ำตาที่หลั่งไหลออกของเธอเหล่านั้น ผู้ประสบมรณกรรมของมารดา คร่ำครวญร้องไห้อยู่ เพราะ ประสบสิ่งที่ไม่พอใจ เพราะพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ นั่นแหละ มากกว่า ส่วนน้ำในมหาสมุทร ทั้ง ๔ ไม่มากกว่าเลย พวกเธอได้ประสบมรณกรรมของบิดา ... ของพี่ชายน้องชาย พี่สาว น้องสาว ... ของบุตร ... ของธิดา ... ความเสื่อมแห่งญาติ ...ความเสื่อมแห่งโภคะ ... ได้ประ สบความเสื่อมเพราะโรค ตลอดกาลนาน น้ำตาที่หลั่งไหลออกของเธอเหล่านั้น ผู้ประสบความ เสื่อมเพราะโรค คร่ำครวญร้องไห้อยู่ เพราะประสบสิ่งที่ไม่พอใจ เพราะพลัดพรากจากสิ่งที่พอใจ นั่นแหละมากกว่า ส่วนน้ำในมหาสมุทรทั้ง ๔ ไม่มากกว่าเลย ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะว่า สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้ ฯลฯ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็เหตุเพียงเท่านี้ พอทีเดียว เพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวง พอเพื่อจะคลายกำหนัดพอเพื่อจะหลุดพ้น ดังนี้ ฯ จบสูตรที่ ๓ /////////////////////////////////// จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 16:23:53

ความคิดเห็นที่ 18 --- ฟังอยู่ แต่อาจไม่ได้ยิน (หรือ แต่ฟังไม่รู้เรื่อง) เป็นบ่อยเมื่อทำอย่างอื่นหรือสนใจอย่างอื่นอยู่ แล้วมีใครมาพูดอะไรให้ฟัง จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 17:14:59

ความคิดเห็นที่ 19 (๑) "วัฏฏะสงสาร นั้นหาที่สุดเบื้องต้น และเบื้องปลายไม่ได้"       "สัพพะสัตว์มีจำนวนหาที่สุดไม่ได้ ที่ใดมีอาวกาศ หรืออากาศ ที่นั้นย่อมมีสัตว์ไปเกิดอยู่" พระพุทธวจนะพระสูตรนี้ ---> ย่อมไม่ ตกอยู่ในสัสสตทิฏฐิ และ อุจเฉททิฏฐิ คือ ไม่เป็น มิจจฉาทิฏฐิ ๒ เพราะพระบรมศาสดา นั้น สัพพะ กัมม ปยัง ปัตโต (ผิดตกยกเว้น แก้ด้วยถ้าผิด) คือ พ้นแล้ว จาก เจตนาคือกรรม (นิพเพธิกสูตร) ทั้งปวง (๒) แล้ว คำชั้นสาวก "ผู้ปรารถนาที่จะรื้อวัฏฏะให้หมดสิ้น จนสัตว์ทั้งหมดเข้านิพพานจนหมดสิ้น" --- > เป็น สัสสตทิฏฐิ หรือ ไม่เป็นสัสสตทิฏฐิครับ ทั้ง ผู้ ที่ มีเจตนา คือกรรม แล้วกระทำด้วใจคือ ปรารถนา อะไรนั่น ทั้ง สิ่งที่ ผู้มี เจตนาคือกรรม กล่าวถึง คือ นิพพาน ตาม คำกล่าวของสาวกนั้น ลองพิจารณา ในมุมมนี้ เพื่อ ---ธัมมวิยัย---- จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 6 พ.ย. 52 23:37:12

ความคิดเห็นที่ 20 "วัฏฏะสงสาร นั้นหาที่สุดเบื้องต้น และเบื้องปลายไม่ได้" พระพุทธเจ้า ยังมีองค์แรก เลยนะครับ ขนาดว่ามีจำนวนมากกว่าเม็ดทรายทั้งมหาสมุทรทั้ง 4 คำว่า "วัฏฏะสงสาร นั้นหาที่สุดเบื้องต้น และเบื้องปลายไม่ได้" นั่นคือยาวนานมากๆๆๆๆ แต่ไม่ได้แปลว่า ไม่มีนี่ครับ จากคุณ : ปล้นชีวิต เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 02:34:50

ความคิดเห็นที่ 21 ซักวันหนึ่ง แล้วจะรู้ ... จากคุณ : ลูกแก้วหมายเลข19 เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 17:18:38