ความคิดเห็นที่ 1 “ ไอ้ยอมนะ... ไอ้ยอม.. กรูอุ้มมรึงมาแต่เล็กแต่น้อย.... กรูนอนหลับ.. แต่มรึงไม่ยอมนอน... ร้องไห้กวน.. กรูต้องลุกมาอุ้มมรึง...ร้องเพลงกล่อมให้มรึงนอน จะไปไหนมรึงไม่ไหว.. มรึงเหนื่อย.. กูก็ต้องอุ้มมรึง.. ทั้งที่กรูก็เหนื่อย กรูอุ้มมรึง.. มรึงทั้งขี้..ทั้งเยี่ยว.. ใส่กรู แต่กรูไม่เคยทุ่มมรึงลงกับพื้นเลย.... เพราะกรูรักมรึง...... - - - - - ได้คิด.........นี่แหละที่ว่าพ่อ แม่ คือพระพรหมผู้เมตตาของลูก ใครที่ยังมี พ่อ แม่ เหลืออยู่ให้ตอบแทนบุญคุณล่ะก็ ให้รีบๆทำซะ รอพรุ่งนี้อาจจะสายไปนะ...............................................สาธุ จากคุณ : ขี้ผง... เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 01:37:32

ความคิดเห็นที่ 2 กิ๊ฟสุดท้าย คิดถึงพ่อครับ ท่านได้จากผมไปแล้ว จากคุณ : พีทีดี เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 07:12:04

ความคิดเห็นที่ 3 อ่านแล้วน้ำตาคลอครับ ผมก็ตกอยู่ในสถานการณ์คล้ายๆ กัน  แต่พ่อชอบเล่นการพนันครับ (ในช่วงเทศกาลและงานศพ ไม่ได้เล่นต่อเนื่อง) ตั้งใจว่าจะพยายามไม่ทำให้พ่อเสียใจอีกครับ จากคุณ : ลำปาว เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 07:41:13

ความคิดเห็นที่ 4 ถึงจะมีแต่แม่  แต่อ่านเรื่องนี้แล้วก็ T_T เหมือนกัน จากคุณ : ดีพอหรือยัง เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 09:02:16

ความคิดเห็นที่ 5 อ่านแล้วสะเทือนใจ อนุโมทนานะครับ กิฟหมดแล้วเช่นกันครับ จากคุณ : จักรแก้ว เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 10:53:59

ความคิดเห็นที่ 6 พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๑๒ อังคุตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาท - หน้าที่ 126                          เทวทูตวรรคที่ ๔                            พรหมสูตร         [๔๗๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สกุลใดบุตรบูชามารดาบิดาในเรือนตน  สกุลนั้นมีพรหม สกุลใดบุตรบูชามารดาบิดาในเรือนตน สกุลนั้นมีบุรพาจารย์ สกุลใดบุตรบูชามารดาบิดาในเรือนตน สกุลนั้นมีอาหุไนยบุคคล ดูกรภิกษุทั้งหลาย คำว่าพรหมนี้ เป็นชื่อของมารดาและบิดา คำว่าบุรพาจารย์นี้ เป็นชื่อของมารดาและบิดา คำว่าอาหุไนยบุคคลนี้ เป็นชื่อของมารดาและบิดา ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะมารดาบิดามีอุปการะมาก บำรุงเลี้ยง แสดงโลกนี้แก่บุตร ฯ           มารดาบิดาผู้อนุเคราะห์บุตร ท่านเรียกว่าพรหม ว่าบุรพาจารย์   และว่า อาหุไนยบุคคล เพราะฉะนั้น บัณฑิตพึงนมัสการและ  สักการะ มารดาบิดา ด้วยข้าว น้ำ ผ้า ที่นอน การ  อบกลิ่น การให้อาบน้ำ และการล้าง เท้าทั้งสอง เพราะการปรนนิบัติในมารดาบิดา นั้นแล บัณฑิตย่อม สรรเสริญเขาในโลกนี้เอง เขาละไปแล้ว ย่อมบันเทิงในสวรรค์ ฯ จากคุณ : supatra.p เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 10:55:28

ความคิดเห็นที่ 7 กระทู้นี้ทำให้นึกถึงพ่อและความรักของพ่อขึ้นมาเลยครับ.   พ่อภูมิใจในตัวผมที่เรียนดีในวัยปฐม  แต่ท่านไม่ให้เรียนต่อระดับมัธยมและระดับมหาลัย ทั้งที่ไม่ได้ขัดสนเรื่องการเงินแม้แต่น้อย เพราะหาเงินได้ง่ายเหมือนไปเที่ยวเก็บใบไม้(แม่บอกให้ผมทราบในภายหลัง) มีเงินเก็บเพียงพอ แต่พ่อก็มีเหตุผลของท่าน   ส่วนผมต้องการเรียนต่อระดับมัธยมและระดับมหาลัย เพื่อแสวงหาปัญญาและความรู้ แม้จะเอาชีวิตแลกก็ยอม.   ผมต้องต่อสู้กับพ่อ เพื่อเรียนในระดับมัธยม โดยเป็นเด็กดีทำงานช่วยพ่อแม่อย่างดี 1 ปีที่ไม่ได้เรียนต่อ จนบุญส่งได้มีผู้ที่มาตั้งโรงเรียนราชระดับมัธยมใกล้บ้าน จึงได้ขอร้องอ้อนวอนแล้วอ้อนวอนอีก และสัญญาจะทำงานช่วยพ่อและแม่ในช่วงวันหยุดและหลังเลิกเรียน จนท่านใจอ่อนให้เรียนต่อ เป็นการต่อสู่สำเร็จครั้งแรก โดยที่พ่อกับผมไม่บอบช้ำ และพ่อก็ภูมิใจในการเรียนของผม เพราะคนในระแวกบ้านว่าผมเรียนเก่ง.   เมื่อจบมัธยมผมต้องต่อสู่กับพ่อและกฏทางสังคมอย่างหนัก ต้องหยุดเรียนอยู่ 1 ปี. ทำงานช่วยพ่อและฝึกงานทางช่าง แต่พอมีแสงริบหรี่อยู่ปลายอุโมง ให้มีโอกาสได้เรียนต่อระดับมหาลัย แม้คนทั้งหลายและเพื่อนก็ยังเห็นว่าผมเรียนไปทำไม? แล้วพ่อก็ประกาสอย่างดังๆ ชัดเจนกับทุกคนว่า จะขัดขว้างผมทุกวิธิทาง    ด้วยความอนุเคราะห์ของแม่เพียงคนเดียวเงินที่ได้รับจึงขัดสนนักในแต่ละเดือน  จนต้องตั้งจิตไว้ว่าแม้จะลำบากด้วยชีวิตก็ย่อม   ด้วยสิทธิ์ในการเป็นนักศึกษาก็ยังกึ่งๆ กลางๆ แสงรีบหรี่นั้นเสมือนไกลออกไปเสียจริงๆ  จึงต้องหาสิ่งที่ทำให้มีใจมั่นคงทนอยู่ได้ ก็คือการกำหนดภาวนาอยู่เนื่องๆ ศึกษาธรรมมะอ่านหนังสือธรรมมะในหอสมุดควบคู่กับการเรียนที่ยังมองไม่เห็นความหวังว่าเรียนจบแล้วจะได้มีปริญญาหรือไม่ ส่วนเรื่องจะมีงานทำเมื่อเรียนจบหรือไม่นั้นไม่เคยคาดคิดไปก่อนเลย.      พ่อก็บ่นด่าแม่ทุกวันทั้งแต่เช้ามืดจนแม่แทบทนไม่ได้ แต่ต้องทนเพราะกลัวลูกจะบ้าเสียสติเหมือนพี่คนโต  เมื่อผมกลับบ้านตอนปิดเทอม พ่อต้องหาเรื่องบ่นและด่า และไล่ตี ออกจากบ้านเป็นประจำ.         ผมต้องต่อสู้อยู่อย่างนี้ถึง 3 ปีกว่า ทีเดียว ทั้งที่ผมใช้เวลาเรียนแค่ 3 ปี ด้วยการเร่งรีบในการเรียนให้จบเร็วที่สุด เพราะเป็นหว่งแม่เป็นกำลัง.     กรรมและวาสนาเหมือนแกล้งกันจริงๆ หนอ ถูกกดดันเสมอจะให้บ้าเสียสติให้ได้ แต่เมื่อต่อสู้ผ่านพ้นมาได้ และได้รับคำชมว่าผมเรียนดีและเก่ง     เมื่อผมต่อสู้การเรียนจบ พ่อซึ่งเป็นผู้ที่ต้องการขว้างทุกอย่างกดดันผมทุกอย่าง ก็เปลี่ยนไปเกิดสถานะการผลิกทางใจของท่านเหมือนผลิกฝ่ามือ ท่านกลับภูมิใจในตัวลูกของท่านเป็นอย่างมาก และมากที่สุดในชีวิต ในวันที่ผมเรียนจบและไปบวช ท่านอัดอั้นอารมณ์ที่ดีใจที่ภูมิใจไว้ไม่อยู่ที่เดียว. และในที่สุดผมก็ได้รับปริญญาเหมือนผู้อื่น แม้จะได้อนุมัติหลังคนอื่นๆ ที่จบพร้อมกันหลายเดือน เพราะติดขัดเรื่องปัญหาต่างๆ แต่ก็ผ่านพ้นไปได้ดี.     กระทู้นี้ทำให้ผมย้อนนึกในช่วง 3 ปีกว่านั้นที่เป็นทุกข์ ต้องต่อสู่กับพ่อให้พ่อเป็นทุกข์อย่างหนัก  ต้องให้แม่เป็นทุกข์อย่างหนัก  ถ้าเป็นการมีเจตณาที่เป็นอกุศลกรรมของผม ผมต้องรับวิบากรรมอันเป็นอกุศลอย่างหนักนั้นเป็นแม้นมั่น     แต่เจตนานั้นไม่ใช่เป็นอกุศล เป็นกุศลและเมื่อสำเร็จ แม้จะทุกข์เจียนตายหรืออาจจะเสียสติได้  ผลออกมาย่อมเป็นที่ชื่นใจและภูมิใจทุกฝ่ายๆ ทั้งพ่อและแม่           นี้แหละการทำให้พ่อแม่เป็นทุกข์อย่างมากตลอดเวลา 3 ปี ของผมในชีวิตนี้ เพราะความอยากประสงค์แสวงหาปัญญาความรู้แม้แลกด้วยชีวิตก็ย่อม เป็นปมชีวิตที่รู้สึกได้แม้ในปัจจุบันนี้ไม่อาจลืมได้ และคงอยู่ในความภูมิใจของพ่อว่าลูกทานเก่งและดีกับเพื่อนๆ ของท่านได้ (ผมได้ยินคำนี้จากปากของเพื่อนผม ที่พ่อของเขาบอกให้เขาทราบ ในภายหลัง) จนพ่อจากผมไป. แก้ไขอีกครั้ง แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 52 13:44:38 แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 52 13:30:54 จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 12:09:42

ความคิดเห็นที่ 8 คุณธรรมปรากฏพบเมื่อพลัดพราก พ่อจากไปหนใดยากหยั่งถึง ขอแทนคุณพ่อบวชเรียนสำนึกตน หมั่นเตือนตนกตัญญูรู้คุณท่านไม่ลาเลย ขออนุโมทนาในคุณธรรมและการเตือนสติแก่โยมทั้งหลายที่ยังมีวุฒิภาวะน้อย เพื่อสำนึกตนครับ ให้สามกิ๊บครับ จากคุณ : อ้องเขาค้อ (อ้องเขาค้อ) เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 12:15:34

ความคิดเห็นที่ 9 ในความเห็นของผม สังคม พูดถึงพระคุณของพ่อน้อยกว่าพระคุณของแม่  อาจเป็นเพราะว่าพ่อทำงานหาเงินนอกบ้าน เวลาที่อยู่ใกล้กับลูกๆจึงน้อยกว่า รักพ่อ รักแม่ให้มากๆครับโดยปราศจากเงื่อนไขด้วยนะครับ   แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 52 14:08:30 แก้ไขเมื่อ 23 พ.ย. 52 13:51:34 จากคุณ : view2306 เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 13:33:16

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านแล้วสะเทือนใจมากครับ น้ำตาคลอทุกครั้งที่ได้อ่านบทความนี้ บทความนี้ดี มีประโยชน์ น่าจะเผยแพร่ออกไปเยอะๆครับ กระตุ้นให้หลายๆคนคิดได้ดีทีเดียว จากคุณ : มอสเมืองเพชร เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 15:04:06

ความคิดเห็นที่ 11 เราไม่ได้เสียใจในสิ่งที่ทำในอดีตหรอก เราเสียใจที่ในอดีตเราไม่ได้"ทำดี"ไว้ต่างหาก จากคุณ : ใจพรานธรรม เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 15:22:41

ความคิดเห็นที่ 12 ดีจริงๆๆๆ  มาโหวตค่ะ จากคุณ : กงจู้ต้าถัง เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 15:33:31

ความคิดเห็นที่ 13 "ข้วต้มเปล่าหนึ่งถ้วยเมื่อตอนมีชีวิต มีคุณค่ามากกว่าเนื้อมังกรตุ๋นหนึ่งหม้อ ในวันที่ท่านจากไปแล้ว" สาธุ กระทู้นี้ดีแท้ ๆ สมควรโหวต อย่ารอวันพรุ่งนี้ เพาระมันสายไป ควรเริ่มทำดีกับท่านตั้งแต่นาทีนี้ดีกว่า จากคุณ : เทพบุตรแดนสนธยา เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 52 18:12:41

ความคิดเห็นที่ 14 กินใจอย่างมากค่ะ ฉุกคิดอะไรได้หลายอย่างค่ะ สาธุ ค่ะ จากคุณ : เป็ดน้อยสีขาว เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 02:49:04

ความคิดเห็นที่ 15 จากคุณ : น้อมเศียรเกล้า เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 10:33:15

ความคิดเห็นที่ 16 เวลามีคนมาบ่นว่าพ่อหรือแม่ให้เราฟัง เรามักจะตอบเขาว่า โชคดีแล้วที่ยังมีพ่อแม่อยู่  เราเองพ่อแม่จากไปตั้งแต่ยังเด็ก ไม่มีโอกาสได้ดูแลปรนนิบัติเพราะฉะนั้น คนที่ยังมีพ่อมีแม่อยู่ก็ทนุถนอมเอาไว้ให้อยู่กับเราให้นานแสนนาน  หลาย ๆ ครั้งที่เห็นคนเป็นลูกพาพ่อ พาแม่ ไปเที่ยว หรือพาไปหาหมอ ฯลฯ มองเห็นภาพอย่างนี้ ก็พลอยเป็นปลื้มไปกับเขาด้วย  ขอให้ลูก ๆ ทุกคน ช่วยกันดูแลพ่อ แม่ พวกคุณโชคดีกว่าใครหลาย ๆ คน  ที่ยังมีพ่อแม่ให้ได้ดูแล  รักท่านให้มาก ๆ นะ  เริ่มวันนี้ก็ยังไม่สาย จากคุณ : ยางมะตอยต้อยตีวิด เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 10:36:48

ความคิดเห็นที่ 17 เป็นกระทู้แนะนำที่ดีมากๆกระทู้หนึ่งเลย ถึงคนบ้างคนจะไม่ใช่คนที่ดีที่สุด แต่ถ้าเขาคนนั้นมีบุญคุณต่อเรา ไม่ว่าจะน้อย หรือมากมายมหาศาลแค่ไหนก็ตาม เราก็ควรจะตอบแทน หรือทำดีกับเขาให้มากๆ เพราะถ้าไม่มีเขาวันนั้น อาจจะไม่มีเราในวันนี้ก็ได้ จากคุณ : taro-tg69 เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 16:25:29

ความคิดเห็นที่ 18 .. จากคุณ : view2306 เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 21:53:31

ความคิดเห็นที่ 19 ซึ้ง แอบน้ำตาคลอ คิดถึงพ่อกับแม่ค่ะ ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องราวดีๆ อนุโมทนาค่ะ จากคุณ : yawarafos เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 52 22:12:34

ความคิดเห็นที่ 20 หนูตัวร้อน ... ไปโรงพยาบาลเถอะ หาหมอเฉพาะทาง แพงหน่อย แต่(น่าจะ)ดีกว่านะ พ่อไข้ขึ้น ... พาราซี้ตายม่องในตู้ยาก็มี สัก 2-3 วันถ้าไม่ดีขึ้น หมอรักษาโรคทั่วไปปากซอยก็น่าจะเอาอยู่ หนูกลับบ้าน ... แท๊กซี่ดีกว่านะ จะได้ไม่เหนื่อย มีสมาธิทำการบ้าน (สมาธิยิ่งสั้นๆอยู่) พ่อกลับบ้าน ... ปั่นจักรยานนั่นแหละดีแล้ว ประหยัด ออกกำลังกายด้วย วันไหนฝนตกค่อยขึ้นรถเมล์ มีดบาดมืดหนู ... ไปรพ.เย็บแผลเถอะ เดี๋ยวเป็นแผลเป็น เป็นคีลอยด์ (เดี๋ยวไม่สวยไม่มีคนมาขอ ไม่หล่อไปขอใครไม่ได้) มีดบาดมือพ่อ ... ทิงเจอร์ พลาสเตอร์ ในตู้ยาก็มี 2-3 วัน น่าจะหาย (พ่อคงไม่อัปลักษณ์ไปกว่านี้สักเท่าไรหรอก) ปรับพฤติกรรม คอร์สล่ะ 6000 ... อะน่า นิดหน่อยเอง จะได้ไม่มีปัญหาในการคบเพื่อน จะได้มีเพื่อนดีๆบ้างสักคนก็ยังดี ชีวิตหนูยังอีกไกล e-commerce คอร์สล่ะ 1800 ... หนังสือมือสองจตุจักรเยอะแยะ เล่มล่ะ 250 เอง เดี๋ยวก็ตายแล้ว จะอยากรู้ไปทำไม มีดบาดมือหนู ... ไปรพ.เถอะ จริงๆฉีดยากันบาดทะยักแล้วนะ แต่จำไม่ได้ว่าเมื่อไร ฉีดอีกคอร์สก็ดี เปลืองหน่อยแต่ชัวร์ กี่บาทพ่อก็จ่าย สังกะสีบาดมือพ่อ ... ทิงเจอร์ไอโอดีนนี่แหละ ขององค์การเภสัชฯ ขวดล่ะ 25 บาท เชื้อโรคไหนๆก็ตายเรียบ อีก 2-3 วัน นมใกล้หมดอายุ ... หนูอย่ากินเลยเดี๋ยวท้องเสีย กระป๋องไม่กี่ร้อย ช่างมัน ไม่คุ้มค่ายาหรอก ก็กระป๋องเดียวกันนั่นแหละ ... พ่อกินเองดีกว่า เสียดายตังค์ ไม่น่าเป็นไรหรอก กว่านี้พ่อก็กินมาแล้ว ชิวๆ เรียนว่ายน้ำชม.ล่ะ 100 ... เปลืองหน่อย แต่ดีกว่า จะได้แข็งแรงไม่เป็นภูมิแพ้ เผื่อฟลุ๊คมีแววจะได้เป็นฉลามน้อยทีมชาติ ฟิตเนส discounted fee ถูกสุดๆ ... กลับไปสอนการบ้าน ให้หนูขี่หลังทุกเย็นดีกว่า ถ้าพุงมันจะย้วย นน.มันเกินนิดหน่อย ช่างมันเหอะ หนูเป็นหวัด ... ยา original ดีกว่าเนอะ ชัวร์ (เขาว่า)ยา Generic ไว้ใจไม่ค่อยได้ เดี๋ยวมีผลข้างเคียง พ่อเป็นหวัด ... ทุบหอมแดงวางข้างหมอน 2-3 คืน ถ้าไม่ดีขึ้น ยา Generic ก็โอเคแล้ว ผลข้างเคียงนิดหน่อย ไม่ถึงตายหรอก จิ๊บๆ หนูไอ ... ไปหาหมอ พ่อไอ ... กินน้ำอุ่นๆ เดี๋ยวก็หาย "ผู้ชาย" คนนี้ไม่ใช่ นักบัญชี ไม่ใช่ นักเศรษฐศาสตร์ (ไม่ใช่แม้กระทั่ง วิศวกร) "ผู้ชาย" คนนี้ก็แค่ "พ่อ" ธรรมดาๆคนนึงเท่านั้นแหละ ... ... ถ้าทุก 1 วันที่ชีวิตพ่อสั้นลง แลกกับ 1 วันที่ชีวิตหนูดีขึ้น ... จะกี่วันก็เอาไปเถอะลูกรัก พ่อเต็มใจยกให้ ดวงตาคู่นี้ ... อาจจะทำให้พ่อเห็นความงดงามของโลกต่อไปได้อีกหลายปี ... แต่ถ้ามันทำให้หนูมองเห็นได้อีกแม้เพียงวันเดียว ... (แม้คนที่หนูจะมอง ... อาจจะไม่ใช่พ่อ) ... เอามันไปเถอะลูกรัก ... พ่อเต็มใจยกให้ แก้วหูคู่นี้ ... อาจจะทำให้พ่อได้ยินความไพเราะของสายน้ำต่อไปได้อีกหลายปี ... แต่ถ้ามันทำให้หนูได้ยินได้อีกแม้เพียงวันเดียว ... (แม้วันเดียวนั้น ... หนูอาจจะไม่ฟังที่พ่อบอกว่าพ่อรักหนูแค่ไหน) ... เอามันไปเถอะลูกรัก ... พ่อเต็มใจยกให้ ขาคู่นี้ ... อาจจะพาพ่อไปได้อีกครึ่งโลกใบนี้ที่เหลือ ... แต่ถ้ามันทำให้หนูเดินได้อีกแม้เพียงก้าวเดียว ... (แม้มันอาจจะเป็นก้าวที่ทำให้หนูห่างจากพ่อไปอีก) ... เอามันไปเถอะลูกรัก ... พ่อเต็มใจยกให้ แขนคู่นี้ ... อาจจะทำให้พ่อได้โอบกอดคนอีกมากมาย ... แต่ถ้ามันทำให้หนูได้โอบกอดคนที่หนูรักแม้เพียงครั้งเดียว ... (แม้ว่าคนที่หนูจะกอด ... อาจจะไม่ใช่พ่อ) ... เอามันไปเถอะลูกรัก ... พ่อเต็มใจยกให้ หัวใจดวงนี้ ... อาจจะทำให้พ่ออยู่ต่อไปได้อีกหลายปี ... แต่ถ้ามันทำให้หนูอยู่ต่อได้อีกแม้เพียงวันเดียว ... (แม้ว่าหนูอาจจะไม่ใช้วันเดียวนั้นร่วมกันกับพ่อ) ... เอามันไปเถอะลูกรัก ... พ่อเต็มใจยกให้ ชีวิตนี้ที่เหลืออยู่ ... อาจจะทำให้พ่อทำอะไรได้อีกมากมาย ... แต่ถ้ามันใช้ต่อชีวิตหนูได้แม้เพียงวันเดียว ... (แม้หนูอาจจะใช้ชีวิตที่ต่อออกไปวันเดียวนั้นเพื่อคนอื่นที่ไม่ใช่พ่อ) ... เอามันไปเถอะลูกรัก ... พ่อเต็มใจยกให้ ... ... หนูจะรู้ไหมว่า หนูทั้งสองเกิดมามีหัวใจสองดวงที่ "อายุหัวใจ" ไม่เท่ากัน ... ... ที่สุดแล้ว .... "ผู้ชาย" คนนี้ไม่ใช่ นักบัญชี ไม่ใช่ นักเศรษฐศาสตร์ (ไม่ใช่แม้กระทั่ง วิศวกร) "ผู้ชาย" คนนี้ก็แค่ "พ่อ" ธรรมดาๆคนนึงเท่านั้นแหละ พ่อ ... จากคุณ : montes เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 16:28:35

ความคิดเห็นที่ 21 แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 52 16:31:18 จากคุณ : กระปุกดอทคอม (montes) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 16:28:52

ความคิดเห็นที่ 22 แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 52 16:31:53 จากคุณ : กระปุกดอทคอม (montes) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 16:29:43

ความคิดเห็นที่ 23 ผมไม่เคยให้กิ๊ฟใคร 3 กิ๊ฟสักครั้งเลยครับ..... นี่ครั้งแรก ขอบคุณมากๆครับ จากคุณ : แขม่วแมน เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 52 19:56:22

ความคิดเห็นที่ 24 สาธุ...  กับข้อความของทุกท่านครับ กิฟหมดไปหลายวันแล้ว เอา ไปแทนแล้วกันนะครับ ทุกๆท่าน โลกที่น่าอยู่... สังคมที่ดี...   ไม่มีขาย อยากได้...   ต้องช่วยกันสร้าง โดยเริ่มจาก...   ตัวเราเอง...   เดี๋ยวนี้... จากคุณ : Phoenixนิลมังกร เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 03:18:06

ความคิดเห็นที่ 25 จิงค่ะ และเหนด้วยที่ว่า น่าจะเอาสิ่งที่ให้คนอื่น ให้พ่อกับแม่ของตัวเองดีกว่าเนอะ จากคุณ : ^เปาเปาเกิร์ล^ เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 11:14:21

ความคิดเห็นที่ 26 น้ำตาจะไหล จากคุณ : ค น จ ร เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 16:15:06

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านแล้วเห็นภาพ น้ำตาจะไหลออกจากเบ้า ความรักของพ่อนั้นยิ่งใหญ่สุดจะหาคำใดๆ มาบรรยาย จากคุณ : เส้นขอบฟ้าลายสีรุ้ง เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 17:13:37

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณหลาย คคห ที่เขียนประสบการณ์ให้อ่านครับ จากคุณ : view2306 เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 21:55:15

ความคิดเห็นที่ 29 ซึ้ง พระคุณพ่อแม่ทดแทนยังไงก็ไม่มีวันหมด จากคุณ : หัวใจถวายวัด เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 52 22:54:24

ความคิดเห็นที่ 30 ผมเองก็คิดถึงพ่อ วันสุดท้ายของพ่อ ได้แต่เพียงกราบศพของพ่อ และเสียใจต่อทุกๆ อย่างที่ผมได้กระทำผิดต่อพ่อ จากคุณ : นายสาระแน เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 52 15:07:43

ความคิดเห็นที่ 31 ใกล้ถึงวันพ่อ คิดถึงพ่อค่ะ   อยากบอกพ่อว่า หนูทำอย่างที่พ่อหวังไม่ได้ หนูดูแลแม่แทนพ่อให้ดีแบบพ่อไม่ได้  แต่หนูจะเป็นคนดีตลอดไปค่ะ อยากให้กิ๊ฟทุกความเห็นแต่กิ๊ฟแจกไปหมดแล้ว จากคุณ : kaoim เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 52 14:12:32