ความคิดเห็นที่ 1 ด.ร.อัมเบดการ์ ถือ ว่าเป็นผู้ที่ชาวพุทธควรจดจำและยกย่องท่านในฐานะที่ท่านได้นำพุทธศาสนากลับ เข้ามายังประเทศอินเดียอีกครั้งหนึ่ง ท่านเป็นผู้ที่ต่อสู้เพื่อให้อินเดียได้รับเอกราชจากอังกฤษเช่นเดียวกับมหา ตะมะคานธี ถึงแม้ท่านทั้งสองจะมีจุดมุ่งหมายในการทำงานเหมือนกันแต่มีแนวความคิดต่าง กัน มหาตะมะคานธียึดถือความมีชั้นวรรณะในอินเดียถือว่าชั้นวรรณะเป็นเอกลักษณ์ ของชาวอินเดียแต่ดร.อัมเบดการ์ถือความเสมอภาคของมนุษย์เป็นสำคัญ ดังนั้นท่านจึงนำพุทธศาสนา กลับเข้าสู่อินเดียอีกครั้ง เพราะท่านเห็นว่าพุทธศาสนาเท่านั้น ที่ทำให้ความเป็นมนุษย์เสมอภาคกันได้ ดังนั้นเรามาศึกษาประวัติความเป็นมาของท่านผู้นี้ โดยข้อมูลเป็นของวัดบรมสถล ประวัติชีวิต ด.ร. อัมเบดการ์ หรือชื่อเต็มของท่าน คือ บาบาสาเหบ พิมเรา รามจิ อัมเบดการ์(Dr. Babasaheb Bhimrao Ramji Ambedkar) เกิด ในวรรณะศูทร ที่ยากจนที่สุดตระกูลหนึ่งของอินเดีย ในเมืองนาคปูร์ รัฐมหาราษฏร์ ทางตอนกลางของอินเดีย เมื่อวันที่ ๑๔ เมษายน ๒๔๓๔ ท่านเกิดในหมู่บ้านคนอธิศูทร (คน วรรณะจัณฑาล มีชื่อเรียกมากมาย เช่น หริจันทร์ จัณฑาล อธิศูทร ในที่นี้จะใช้คำว่า อธิศูทร) ชื่อว่า อัมพาวดี เป็นบุตรชายคนสุดท้อง คนที่ ๑๔ ของ รามจิ สักปาล และนางพิมมาไบ สักปาล ก่อนที่ท่านอัมเบดการ์จะเกิดนั้น มีเรื่องเล่าว่า ลุงของพ่อเขา ซึ่งไปบวชเป็นสันยาสี(ผู้ถือสันโดษ ตามแนวคิดเรื่องอาศรม ๔ ของฮินดู) อาศัยอยู่ตามป่าเขา ได้มาพำนักในแถบละแวกบ้านของเขา รามจิได้ทราบจากญาติคนหนึ่ง ว่าหลวงลุงของตนมาพำนักอยู่ใกล้ๆ จึงไปนิมนต์ให้มารับอาหารที่บ้าน นักบวชสันยาสีนั้นปฏิเสธ แต่ได้ให้พรแก่รามจิว่า \"ขอให้มีบุตรชาย และบุตรชายของเธอจงมีชื่อเสียง เกียรติยศในอนาคต ได้จารึกชื่อไว้ในประวัติศาสตร์ชาติอินเดีย\" ซึ่งพรนั้นก็มาสำเร็จสมปรารถนา เมื่อวันที่ท่านอัมเบดการ์เกิดนั้นเอง บิดามารดาได้ตั้งชื่อให้ว่า \"พิม\"แม้ จะเกิดมาในครอบครัวอธิศุทรที่ยากจน แต่บิดาก็พยายามส่งเสียจนเด็กชายพิม สามารถเรียนจนจบประถม ๖ เมื่อเรียนจบแล้ว บิดาก็ไม่ได้หยุดที่จะให้บุตรได้รับความรู้ พยายามอดมื้อกินมื้อ เงินที่ได้รับจากการรับจ้างแบกหาม ก็เอามาส่งเสียเป็นค่าเล่าเรียนให้กับเด็กชายพิม จนกระทั่ง สามารถส่งให้เรียนจนจบชั้นมัธยม ใน ระหว่างการเรียนนั้น ท่านจะต้องเผชิญหน้ากับความดูหมิ่นเหยียดหยามสร้างความช้ำใจในความทรงจำของ ท่านเช่นว่า เมื่อท่านเข้าไปในห้องเรียน ทั้งครู และเพื่อนร่วมชั้นต่างก็แสดงอาการขยะแขยง รังเกียจ ความเป็นคนวรรณะต่ำท่านไม่ได้รับอนุญาตแม้แต่การที่จะไปนั่งบนเก้าอี้ในห้อง เรียน ท่านต้องเลือกที่มุมห้อง แล้วปูกระสอบ นั่งเรียนอยู่อย่างนั้น เวลานำงานมาส่งให้อาจารย์ อาจารย์ก็มีทีท่ารังเกียจ ไม่อยากจะรับเวลาที่ท่านถูกสั่งให้มาทำแบบทดสอบหน้าชั้นเรียน นักเรียนในห้องที่เอาปิ่นโต หรือห่ออาหารมากินที่โรงเรียน ที่วางไว้บนกระดานดำ จะเร่งกรูกันไปเก็บเอามาไว้ก่อน เพราะกลัวว่าความเป็นเสนียดของท่าน จะไปติดห่ออาหารของพวกเขาที่วางอยู่บนกระดานดำ แม้แต่เวลาที่ท่านจะไปดื่มน้ำที่ทางโรงเรียนจัดไว้ ท่านก็ถูกห้ามอย่างเด็ดขาดที่จะไปจับต้องแท๊งค์น้ำ หรือแก้วที่วางอยู่เพราะ ทุก คนรังเกียจว่าเสนียดของท่าน จะไปติดที่แก้วน้ำ ท่านต้องขอร้องเพื่อนๆ ที่พอจะมีความเมตตาอยู่บ้าง ให้ช่วยตักน้ำแล้วให้ท่านคอยแหงนหน้า อ้าปาก ให้เพื่อนเทน้ำลงในปาก เพื่อป้องกันเสนียด ในความเป็นคนวรรณะต่ำ ซึ่งเป็นความเจ็บช้ำใจยิ่งนัก จากคุณ : big_ong2000 เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 18:54:28

ความคิดเห็นที่ 2 อย่างไนก็ตามในโลกนี้ก็ยังมีความเมตตาอยู่บ้าง โดยครูท่านหนึ่งผู้มีเมตตาผิดกับคนในวรรณะเดียวกัน ซึ่งบางครั้งครูท่านนี้ก็จะแบ่งอาหารให้กับท่าน แต่ก็แสดงออกมากไม่ได้ เพราะอาจจะถูกคนในวรรณะ เดียวกัน เกลียดชังไปด้วยเหตุที่ท่านถูกรังเกียจ เพราะความที่นามสกุลของท่านบ่งชัดถึงความเป็นอธิศูทร คือ "สักปาล"   (นามสกุล ของคนอินเดีย เป็นตัวบ่งบอกวรรณะ) ครูท่านนั้นจึงได้นำนามสกุลของตน เปลี่ยนให้กับท่านใหม่ โดยแก้ที่ ทะเบียนโรงเรียน  ให้ใช้นามสกุลว่า "อัมเบดการ์" และจากนามสกุลอัมเบดการ์นี้เอง ทำให้หลายๆคนคิดว่าท่าน เป็นคน ใน วรรณะพราหมณ์ ) หลัง จากอดทนต่อความยากลำบาก การถูกรังเกียจจากคนรอบข้าง ที่รู้ว่าท่านเป็นคนอธิศูทรแล้ว ในที่สุดท่านก็ได้สำเร็จการศึกษาชั้นมัธยมศึกษาปีที่๖ ซึ่งนับว่าสูงมาก สำหรับคนวรรณะนี้ แต่พ่อของท่านก็ไม่สามารถที่จะส่งเสียให้เรียนต่อไปได้อีก เคราะห์ดีที่ มหาราชาแห่งเมืองบาโรดา ซึ่งเป็นมหาราชาผู้มีเมตตา พระองค์ไม่มีความรังเกียจคนต่างวรรณะ ปรารถนาจะยกระดับการศึกษาแม้คนระดับอธิศูทร และในครั้งนั้นได้มีนักสังคมสงเคราะห์พาท่าน เข้าเฝ้ามหาราชา พระองค์ได้ทรงพระราชทานเงินทุนในการศึกษาต่อให้ เป็นเงินทุนเดือนละ ๒๔ รูปี ทำให้ท่านสามารถเรียนจบปริญญาตรีได้ ต่อมา มหาราชาแห่งบาโรดา ได้ทรงคัดเลือกนักศึกษาอินเดีย เพื่อส่งให้ไปเรียนต่อที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย ประเทศอเมริกา ซึ่งท่านก็ได้รับการคัดเลือก ในครั้งนี้ท่านได้พบกับสิ่งที่เรียกว่า อิสรภาพและความเสมอภาค เพราะที่สหรัฐอเมริกานั้น ไม่มีคนแสดงอาการรังเกียจในความเป็นคนอธิศูทร เหมือนอย่างในประเทศอินเดีย หลังจากท่านได้สำเร็จการศึกษาขั้นปริญญาเอกแล้ว เรียกว่ามีชื่อนำหน้าว่า ด.ร. ท่านได้เดินทางกลับมาอินเดีย และได้พยายามต่อสู้เพื่อคนในวรรณะเดียวกัน ไม่ใช่แต่เท่านั้น ท่านยังพยายามต่อสู้กับความอยุติธรรมที่สังคมฮินดู ยัดเยียดให้กับคนในวรรณที่ต่ำกว่า หลัง จากสำเร็จการศึกษาจากสหรัฐอเมริกาแล้ว ด.ร. อัมเบดการ์ ได้เป็นอาจารย์สอนในวิทยาลัยซิดนาห์ม ในบอมเบย์ ในปี ๒๔๖๑ ต่อมาได้รับพระราชทานอุปถัมภ์ จากเจ้าชายแห่งเมืองโครักขปูร์ ซึ่งเป็นผู้มีพระทัยเมตตาเช่นเดียวกับมหาราชาแห่งบาโรด้า ที่ปรารถนาจะถอนรากถอนโคนความอยุติธรรม ที่สังคมฮินดู กีดกันคนในวรรณะอื่นๆ โดยได้ทรงอุปถัมภ์ให้คนอธิศุทร มารับราชการในเมืองโครักขปุร์ แม้นายควาญช้าง พระองค์ก็เลือกจากคนอธิศูทร เจ้าชายแห่งโครักขปุร์ ได้ทรงอุปถัมภ์ในการจัดทำหนังสือพิมพ์ มุขนายก หรือ"ผู้นำคนใบ้" ของ ด.ร.อัมเบดการ์ เช่นอุปถัมภ์ค่ากระดาษพิมพ์ และอื่นๆ ซึ่งอัมเบดการ์ไม่ได้เป็นบรรณาธิการเอง แต่อยู่เบื้องหลัง และเขียนบทความลงหนังสือพิมพ์ ในบทความครั้งหนึ่ง มีคำพูดที่น่าสนใจ ว่า "อินเดีย เป็นดินแดนแห่งความเหลื่อมล้ำต่ำสูง สังคมฮินดูนั้นช่างสูงส่งประดุจหอคอยอันสูงตระหง่าน มีหลายชั้นหลายตอน แต่ไม่มีบันไดหรือช่องทาง ที่จะเข้าไปสู่หอคอยอันนั้นได้ คนที่อยู่ในหอคอยนั้นไม่มีโอกาสที่จะลงมาได้ จะติดต่อกับคนในหอคอยเดียวกันในอีกชั้นหนึ่งก็ทำไม่ได้ ใครเกิดในชั้นใดก็ตายในชั้นนั้น" ท่านได้ กล่าวถึงว่า สังคมฮินดูว่ามีองค์ประกอบอยู่สามประการ คือ พราหมณ์ มิใช่พราหมณ์ และอธิศูทร พราหมณ์ผู้สอนศาสนามักกล่าวว่า พระเจ้ามีอยู่ในทุกหนแห่ง ถ้าเช่นนั้น พระเจ้าก็ต้องมีอยู่ในอธิศูทร แต่พราหมณ์กลับรังเกียจคนอธิศูทร เห็นเป็นตัวราคี นั่นแสดงว่าเขากำลังเห็นพระเจ้าเป็นตัวราคีใช่หรือไม่ ด.ร.อัม เบดการ์ มีผลต่อความเคลื่อนไหวหลายอย่างในอินเดียขณะนั้น ท่านเป็นอธิศูทรคนแรก ที่ได้รับตำแหน่งเป็นรัฐมนตรีกระทรวงยุติธรรมของอินเดีย หลังจากที่อินเดียได้รับเอกราช ได้เป็นผู้ร่วมร่างรัฐธรรมนูญของอินเดีย ท่านเป็นผู้ชี้แจงต่อที่ประชุมในสภา โดยการอนุมัติของ ด.ร.ราเชนทรประสาท ให้ชี้แจงอธิบายต่อผู้ซักถาม ถึงบางข้อบางประเด็นในรัฐธรรมนูญหนังสือพิมพ์บางฉบับลงเหตุการณ์ตอนนี้ว่า"ด.ร.อัม เบดการ์ ทำหน้าที่ชี้แจงอธิบาย เรื่องร่างรัฐธรรมนูญต่อผู้ร่วมประชุม ประดุจพระอุบาลีเถรเจ้า วิสัชชนาข้อวินัยบัญญัติ ในที่ประชุมปฐมสังคายนา ต่อพระสงฆ์ ๕๐๐ มีพระมหากัสสปะเป็นประธาน ฉะนั้น" และท่านเป็นผู้ต่อสู้เพื่อทำลาย ความอยุติธรรม ที่คนในชาติเดียวกัน ด.ร.อัมเบดการ์ แต่งงานมีครอบครัว สองครั้ง ครั้งแรกแต่งกับคนในวรรณะเดียวกัน ชื่อว่านางรามาไบ ครั้งที่สองท่านได้ พบรักกับแพทย์หญิงในวรรณะพราหมณ์คนหนึ่ง ชื่อว่า ชาดา คาไบ ในโรงพยาบาลที่เขาไปรับการรักษาอาการป่วย เป็นครั้งแรกที่คนในวรรณะต่ำได้แต่งงานกับคนในวรรณะสูง คือวรรณะพราหมณ์ ขณะที่อายุท่านได้ ๕๖ ปี โดยมีนักการเมือง พ่อค้า คนในวรรณะต่างๆมาร่วมงานแต่งงานของท่านมากมาย ต่างจากครั้งแรก ที่ท่านแต่งงานในตลาดสด หลัง จากนั้น ด.ร.อัมเบดการ์ ได้ลงจากเก้าอี้ทางการเมือง ซึ่งท่านไม่ได้ยึดติดกับตำแหน่งทางการเมือง การที่ท่านเป็นรัฐมนตรีกระทรวงยุติธรรม ก็เพราะท่านต้องการทำงานเพื่อเรียกร้องความเป็นธรรมให้กับคนที่อยู่ในวรรณะ ต่ำ ที่ได้รับการข่มเหงรังแกเท่านั้น จากคุณ : big_ong2000 เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 18:55:14

ความคิดเห็นที่ 3 การแสดงตนเป็นพุทธมามกะ เหตุการณ์ ที่สำคัญมากประการหนึ่งก็คือ การที่ ด.ร.อัมเบดการ์ได้เป็นผู้นำชาวพุทธศูทรกว่า๕ แสนคน ปฏิญาณตนเป็นพุทธมามกะ เหตุการณ์ตอนนี้เป็นเรื่องที่น่าสนใจมาก ตามจริงท่าน ดร.อัมเบดการ์ สนใจพระพุทธศาสนามาก่อนหน้านี้แล้ว จากการได้ศึกษาพุทธประวัติ ซึ่งเขียน โดยท่านพระธัม มานันทะ โกสัมพี ชื่อว่า "ภควาน บุดดา" (พระผู้มีพระภาคเจ้า) ท่านได้ทราบจากการศึกษาว่า พระพุทธศาสนา เป็นศาสนาที่ ไม่มีข้อรังเกียจในเรื่องวรรณะ ไม่ปิดกั้นการศึกษาพระธรรม ให้ความเสมอภาค และภราดรภาพแก่คนทุกชั้น ใน จิตใจของ ด.ร.อัมเบดการ์ เป็นชาวพุทธอยู่ก่อนแล้ว แต่ท่านต้องการทำให้เป็นรูปธรรมยิ่งขึ้น สิ่งที่ตั้งใจไว้ก็คือ การได้ ปฏิญาณตนเป็น ชาวพุทธ พร้อมกับพี่น้องชาวอธิศูทร ใน งานฉลองพุทธชยันติ (Buddhajayanti) ด.ร.อัมเบดการ์ ได้กล่าวสดุดีพระพุทธศาสนา และได้เขียนหนังสือเผยแผ่พระพุทธธรรมหลายเล่ม เช่น"พุทธ ธรรม "(Buddha and His Dhamma) "ลักษณะพิเศษของพระพุทธศาสนา " (The Essential of Buddhism) และคำปาฐกถา อื่นๆ ที่ ได้รับการตีพิมพ์ภายหลัง เช่น "การที่พระพุทธศาสนาหมดไปจากอินเดีย" (The down fall of Buddhism in india) เป็นต้น ก่อนหน้าที่จะมีงานฉลองพุทธชยันตี เป็นที่ทราบกันดีว่า ขณะนั้นอินเดียมีชาวพุทธอยู่แทบจะเรียกได้ว่าเป็น อัพโภหาริก คือ น้อยมากจนเรียกไม่ได้ว่ามี แต่เหตุที่มีงานฉลองนี้ขึ้นได้ เนื่องจากท่านยวาห์ ราล เนรูห์ ซึ่งท่านได้กล่าวคำ ปราศรัยไว้ในที่ ประชุมโลกสภา (รัฐสภาของอินเดีย เรียกว่า โลกสภา) เรื่องการจัดงานฉลองพุทธชยันตี ว่า "พระพุทธเจ้า เป็น บุตรที่ปราด เปรื่องยิ่งใหญ่ และรอบรู้ที่สุดของอินเดีย ในโลกนี้ซึ่งเต็มไปด้วยความวุ่นวาย เคียดแค้น และรุนแรง คำสอนของพระพุทธเจ้า ส่องแสงเหมือนดวงอาทิตย์ที่รุ่งโรจน์ ไม่มีคนอินเดียคนใด ที่จะนำเกียรติยศ เกียรติภูมิ กลับมาสู่อินเดียได้ เท่ากับพระพุทธองค์ หากเราไม่จัดงานฉลองให้ท่านผู้นี้แล้วเราจะไปฉลองวันสำคัญของใคร" และได้กล่าวอีกตอนหนึ่งว่า "ข้าพเจ้าไม่ขอนับถือศาสนาใดๆในโลกทั้งนั้น แต่หากจะต้องเลือกนับถือแล้ว ข้าพเจ้าขอเลือกนับถือพระพุทธศาสนา" ใน งานฉลองพุทธชยันตินั้น รัฐบาลอินเดียได้จัดสรรงบประมาณการจัดงาน ฉลองตลอด ๑ปี เต็มๆ โดยวนเวียนฉลองกันไปตามรัฐต่างๆ รัฐบาลได้อนุมัติงบประมาณต่างๆ เช่น ทำตัดถนนเข้าสู่พุทธสังเวชนียสถานต่างๆให้ดีขึ้น สร้างธรรมศาลา ทำการอำนวยความสะดวกแก่ผู้มาร่วมงานพุทธชยันตีจากประเทศต่างๆ จัดพิมพ์หนังสือสดุดี พระพุทธศาสนา จัดทำหนังสือวิชาการพระพุทธศาสนา โดยนักปราชญ์หลายท่านเขียนขึ้น ประธานาธิบดีราธ กฤษนัน เขียนคำนำสดุดีพุทธคุณ ให้ชื่อว่า "2500 years of Buddhism" (๒๕๐๐ ปีแห่งพระพุทธศาสนา) ทั่วทั้งอินเดีย ก้องไปด้วยเสียง พุทธัง สรณัง คจฺฉามิ สำหรับการปฏิญาณตนเป็นพุทธมามกะนั้น ท่านอัมเบดการ์ได้นำชาววรรณะศูทร ปฏิญาณตนเป็นพุทธมามกะที่ เมืองนาคปูร์ สาเหตุที่ท่านเลือกเมืองนี้ แทนที่จะเป็นเมืองใหญ่ๆ อย่างบอมเบย์ หรือเดลลี ท่านได้ให้เหตุผลว่า "ผู้ที่ทำการ เผยแผ่ พระพุทธศาสนาระยะแรกๆ นอกจากพระสงฆ์ คือพวกชนเผ่านาค ซึ่งถูกพวกเผ่าอารยัน กดขี่ข่มเหง ต่อมาพวกเผ่านาค ได้พบ กับพระพุทธเจ้า พระองค์ได้ทรงแสดงธรรมจนพวกเผ่านาคเหล่านั้นเลื่อมใส ปฏิญาณตนเป็นชาวพุทธ และเผยแผ่พระพุทธศาสนา ไปทั่ว เมืองนาคปูร์นี้ เป็นเมืองที่พวกเผ่านาคตั้งหลักแหล่งอยู่" (คำกล่าวของท่านอัมเบดการ์มีมูลอยู่ไม่น้อย และจะ ว่าไปแล้ว หลังจากพระพุทธศาสนา เริ่มถูกทำลายจากอินเดีย เมืองนาคปูร์เป็นเมือง ที่มีชาวพุทธอาศัยอยู่มาก และเป็น เมือง ที่มีชาวศุทร หรือคนวรรณะต่ำอยู่มากอีกด้วย ดังนั้นศูนย์กลางพุทธศาสนิกชนในอินเดียปัจจุบันที่เป็นคนวรรณะศูทร จึง อยู่ที่เมืองนาคปูร์ จากคุณ : big_ong2000 เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 18:56:14

ความคิดเห็นที่ 4 ในการปฏิญาณตนเป็นชาวพุทธ ๕ แสนคน เมื่อวันที่ ๑๔ ตุลาคม พ.ศ. ๒๔๙๙นั้น มีพระภิกษุอยู่ในพิธี ร่วมเป็น สักขีพยาน ด้วย ๓ รูป คือ ท่านพระสังฆรัตนเถระ (Ven. M. Sangharatana Thera) พระสัทธราติสสะเถระ (Ven. S. Saddratissa  Thera) และพระปัญญานันทะเถระ (Ven. Pannanand Thera) ในพิธีมีการประดับธงธรรมจักรและสายรุ้งอย่างงดงาม ในพิธีนั้น  ผู้ ปฏิญาณตนได้กล่าวคำปฏิญาณตนเป็นพุทธมามกะ และคำปฏิญญา ๒๒ ข้อ ของท่านอัมเดก้าร์ ๑. ข้าพเจ้าจะไม่บูชาพระพรหม พระศิวะ พระวิษณุต่อไป ๒. ข้าพเจ้าจะไม่เชื่อว่าพระราม พระกฤษณะ เป็นพระเจ้า ข้าพเจ้าจะไม่เคารพต่อไป ๓. ข้าพเจ้าจะไม่เคารพบูชาเทวดาทั้งหลายของศาสนาฮินดูต่อไป ๔. ข้าพเจ้าจะไม่เชื่อลัทธิอวตารต่อไป ๕. ข้าพเจ้าจะไม่เชื่อว่า พระพุทธเจ้าคืออวตารของพระวิษณุ การเชื่อเช่นนั้น คือคนบ้า ๖. ข้าพเจ้าจะไม่ทำพิธีสารท และบิณฑบาตแบบฮินดูต่อไป ๗.ข้าพเจ้าจะไม่ทำสิ่งที่ขัดต่อคำสอนของพระพุทธเจ้า ๘. ข้าพเจ้าจะไม่เชิญพราหมณ์มาทำพิธีทุกอย่างไป ๙. ข้าพเจ้าเชื่อว่าทุกคนที่เกิดมาในโลกนี้มีศักดิ์ศรีและฐานะเสมอกัน ๑๐. ข้าพเจ้าจะต่อสู้เพื่อความมีสิทธิเสรีภาพเสมอกัน ๑๑. ข้าพเจ้าจะปฏิบัติมรรคมีองค์ ๘ โดยครบถ้วน ๑๒. ข้าพเจ้าจะบำเพ็ญบารมี ๑๐ ทัศ โดยครบถ้วน ๑๓. ข้าพเจ้าจะแผ่เมตตาแก่มนุษย์และสัตว์ทุกจำพวก ๑๔. ข้าพเจ้าจะไม่ลักขโมยคนอื่น ๑๕. ข้าพเจ้าจะไม่ประพฤติผิดในกาม ๑๖. ข้าพเจ้าจะไม่พูดปด ๑๗. ข้าพเจ้าจะไม่ดื่มสุรา ๑๘. ข้าพเจ้าจะบำเพ็ญตนในทาน ศีล ภาวนา ๑๙. ข้าพเจ้าจะเลิกนับถือศาสนาฮินดู ที่ทำให้สังคมเลวทราม แบ่งชั้นวรรณะ ๒๐.ข้าพเจ้าเชื่อว่าพุทธศาสนาเท่านั้นที่เป็นศาสนาที่แท้จริง ๒๑. ข้าพเจ้าเชื่อว่าการที่ข้าพเจ้าหันมานับถือพระพุทธศาสนานั้นเป็นการเกิดใหม่ที่แท้จริง ๒๒. ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ข้าพเจ้าจะปฏิบัติตนตามคำสอนของพระพุทธศาสนาอย่างเคร่งครัด หลังจากปฏิญาณตนเป็นพุทธมามกะแล้ว ท่านได้กล่าวว่า "ข้าพเจ้าเกิดมาจากตระกูลที่นับถือศาสนาฮินดู แต่ข้าพเจ้าจะขอตายในฐานะพุทธศาสนิกชน\" จากคุณ : big_ong2000 เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 18:57:56

ความคิดเห็นที่ 5 จากคำปราศรัยในที่ประชุมปฏิญาณตนเป็นพุทธมามกะ ของด.ร.อัมเบดการ์นั้น เป็นการแสดงถึงความเข้าใจ อย่างถูกต้อง เกี่ยวกับพระพุทธศาสนาของท่าน ต่อมาได้มีผู้พิมพ์คำปราศรัยนี้ลงเป็นหนังสือ เป็นคำปราศรัยที่ยาวถึง ๑๒๖  หน้า ขนาด ๘  หน้ายก มีตอนหนึ่งที่ควรกล่าวถึง เช่น พระพุทธเจ้าตรัสว่า "ดูกรภิกษุทั้งหลาย พวกเธอมาจากตระกูลต่างๆกัน ย่อมมีความเสมอกันเมื่อมาสู่ธรรมวินัยนี้แล้ว เหมือนมหาสมุทร ย่อมเป็นที่รวมของน้ำที่ไหลมาจากแม่น้ำและทะเลต่างๆ เมื่อมาสู่มหาสมุทรแล้วก็ไม่สามารถจะแยกได้ ว่าน้ำส่วนไหนมาจากที่ใด" "พระพุทธศาสนาเท่านั้นที่ปฏิเสธระบบวรรณะ และคน บางคนไม่มีเหตุผลจะโจมตีพระพุทธศาสนา หรือ ไม่มีเหตุผลมาหัก ล้างคำสอนของได้ ก็อ้างเอาอย่างหน้าด้านๆว่า ศาสนาพุทธ เป็นศาสนาของพวกนอกวรรณะ" "ถ้าหากจะมีพระนามใด ที่โจษขานกันนอกประเทศอินเดีย ที่โด่งดัง และกล่าวกันด้วยความเคารพสักการะแล้ว จะมิใช่พระนามของพระราม หรือของพระกฤษณะ แต่จะเป็นพระนามของพระพุทธเจ้า เท่านั้น " เมื่อนักหนังสือพิมพ์ถามถึงเหตุผลในการนับถือพระพุทธศาสนา ท่านได้กล่าวว่า "เพราะการกระทำอันป่าเถื่อนของชาวฮินดูที่มีต่อคนวรรณอธิศูทร เช่นท่านมานานกว่า ๒๐๐๐ ปี" พร้อมกันนั้นท่านกล่าวต่อว่า "พอ เราเกิดมาก็ถูกตราหน้าว่าเป็นวรรณะอธิศูทรซึ่งมีค่าต่ำกว่าสุนัข อะไรจะดีเท่ากับการผละออกจากลัทธิป่าเถื่อน ปลีกตัวออกจากมุมมืด มาหามุมสว่าง พุทธศาสนาได้อำนวยสุขให้ทุกคนโดยไม่เลือกหน้า โดยไม่เลือกว่าเป็นวรรณะกษัตริย์ พราหมณ์ แพศย์ ศูทร ตามจริงข้าพเจ้าต้องการเปลี่ยนศาสนาตั้งแต่พ.ศ. ๒๔๙๐ แต่สถานการณ์ยังไม่อำนวย ข้าพเจ้าขอกล่าวว่าระบบวรรณะควรจะสูญไปจากอินเดียเสียที แต่ตราบใดที่ยังนับถือพระเวทอยู่ ระบบนี้ก็ยังคงอยู่ กับอินเดียตลอดไป อินเดียก็จะได้รับความระทมทุกข์ ความเสื่อมโทรมตลอดไปเช่นกัน พวกพราหมณ์พากัน จงเกลียดจงชังพระพุทธศาสนา แต่หารู้ไม่ว่าพระสงฆ์ในพุทธกาล ๙๐ % เป็นคนมาจากวรรณะพราหมณ์ทั้งสิ้น ข้าพเจ้าอยากจะถามพวกพราหมณ์ในปัจจุบันว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาหากจะหยิบยื่นให้กับคนในชาติเดียวกัน แต่ต่างวรรณะกันเท่านั้น บั้นปลายชีวิต เป็นที่น่าเสียดายว่า หลังจากพิธีปฏิญาณตนเป็นชาวพุทธได้ ๓ เดือน ท่านอัมเบดการ์ได้ถึงแก่กรรม ด้วยโรค ร้าย ในวันที่ ๖ ธันวาคม พ.ศ. ๒๔๙๙ (ในอินเดียเป็นปี ๒๕๐๐ อินเดียนับพุทธศักราชเร็วกว่าไทย ๑ ปี เช่นเดียวกับพม่า และ ลังกา) สร้าง ความยุ่งเหยิงให้กับชาวศูทรมากมาย เพราะยังไม่ทันพาพวกเขาไปถึงจุดหมาย ท่านก็มาด่วนถึงแก่กรรม ไปเสีย ก่อน เหมือน เรือที่ขาดหางเสือ เมื่อท่านอัมเบดการ์ถึงแก่กรรมนั้น มีหลายท่านแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้ง เมื่อข่าวการมรณะกรรมของท่าน แพร่ออกไปมี ทั้งรัฐมนตรีนักการเมืองเดินทางมาเคารพศพและแสดงความเสียใจแก่ภรรยาของท่าน และท่านนายกรัฐมนตรี เนรูห์ได้กล่าว อย่างเศร้าสลดว่า "เพชรของรัฐบาลหมดไปเสียแล้ว" ในวันต่อมา นายกรัฐมนตรีเนรูห์ ได้กล่าวไว้อาลัยด.ร.อัมเบดการ์ และสดุดีความดีของเขาอย่างมากมาย ตอน หนึ่งเขาได้ กล่าวว่า "ชื่อของอัมเบ็ดการ์ จะต้องถูกจดจำต่อไปอีกชั่วกาลนาน โดยเป็นสัญลักษณ์ของการต่อสู้เพื่อลบล้าง ความอ ยุติธรรมในสังคมฮินดู อัมเบดการ์ต่อสู้กับสิ่งที่ทุกคนเห็นว่าเป็นที่จำต้องต่อสู้ อัมเบดการ์ได้เป็นคนปลุกให้สังคม ของ ฮินดู ได้ตื่นจากความหลับ" และได้ให้มีการหยุดประชุมสภา เพื่อไว้อาลัยแด่ ด.ร. อัมเบดการ์ หลังจากนั้น ได้มีคนสำคัญต่างๆ และผู้ทราบข่าวการมรณกรรมของด.ร.อัมเบดการ์มากมาย ได้ส่งโทรเลขไป แสดงความ เสียใจต่อภรรยาของดร.อัมเบดการ์ มุขมนตรีของบอมเบย์ คือนายชะวาน ถึงกับประกาศให้วันเกิดของอัมเบดการ์ เป็นวัน หยุดราชการของรัฐ เพื่อเป็นเกียรติแก่ดวงวิญญาณของท่านอัมเบดการ์ ซึ่งภรรยาของท่านต้องการที่จะนำศพของ ท่าน อัมเบดการ์ ไปทำพิธียังบอมเบย์ รัฐบาลก็ได้จัดเที่ยวบินพิเศษให้ เมื่อเครื่องบินนำศพมาถึงบอมเบย์ ประชาชนหลายหมื่นคน ได้มารอรับศพของอัมเบดการ์ ซึ่งหลายคนไม่สามารถอดกลั้นความเศร้าโศรกไว้ได้ พากันร่ำไห้ไปตามๆกัน ด.ร.อัม เบดการ์ ผู้เกิดมาจากสังคมอันต่ำต้อย ต่อสู้เพื่อตัวเอง เพื่่อสังคม และเพื่อประเทศชาติอันเป็นส่วนรวม ตั้งแต่เกิดจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต บัดนี้ ท่านได้จากไปแล้ว ทิ้งแต่ความดีเอาไว้ให้คนรุ่นหลังได้สรรเสริญ ชาวพุทธในอินเดียเชื่อว่า วิญญาณของท่านอัมเบดการ์คงยังไม่ไปไหน จะคงอยู่กับพวกเขา คอยช่วยพวกเขา เพราะอัมเบดการ์ไม่เคยทิ้งคนจน ไม่เคยลืมคนยาก ช่วยเหลือพวกเขาอยู่ตลอดเวลา ดังนั้น ต่อท้ายจากบทสวดสังฆรัตนะ พวกเขาจึงอ้างเอาด.ร.อัมเบดการ์เป็นสรณะด้วย โดยสวดว่า พิมพัง(ขื่อเดิมของอัมเบดการ์) สรณัง คัจฉามิ อยู่จนทุกวันนี้ จากคุณ : big_ong2000 เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 19:02:12

ความคิดเห็นที่ 6 คุณธรรมที่ควรยึดถือเป็นแบบอย่าง    * มีความมุมานะพยายามในการศึกษาเล่าเรียน แม้จะประสบความลำบาก ความเดือดร้อนมากเพียงใด ก็ก้มหน้ามุมานะต่อไปโดยไม่หยุดยั้งจนกระทั่งจบปริญญาเอก นี่คือความสำเร็จของเด็กยากจนที่เกิดในวรรณะศูทรที่ได้มาด้วยความมานะพยายาม    * มีความอดทนเป็นเลิศ เมื่อครั้งศึกษาเล่าเรียน ดร.เอ็มเบดการ์ ได้เผชิญกับปัญหาต่างๆถูกข่มเหงจากนักศึกษาต่างวรรณะ บางคนได้ข่มเหงรังแก ทุบตีอย่างทารุณ แต่ท่านก็ได้กัดฟันต่อสู้ต่อเหตุการณ์เหล่านั้นด้วยความอดทน และได้นำเหตุการณ์เหล่านั้นมาเป็นกำลังใจให้มีความมุมานะในการศึกษาเล่า เรียนยิ่งขึ้น    * มีสติปัญญาดี จนสามารถเรียนจนจบปริญญาเอก    * ยึดมั่นในพระพุทธศาสนาอย่างมั่นคง ดร.เอ็มเบดการ์ ได้นำหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา เป็นหลักในการปฏิวัติระบบชนชั้นวรรณะของสังคมอินเดีย ดังที่ท่านประกาศไว้ตอนหนึ่งว่า "ระบบ วรรณะนั้นเป็นความบกพร่อง ใครเกิดมาในวรรณะเลวก๊ต้องเลวอยู่ชั่วชาติ จะทำอย่างไรก็ไม่มีทางดีขึ้นมาได้ ข้อนี้จึงเป็นเรื่องฟังไม่ขึ้นอีกต่อไป...กฏแห่งกรรมของพระพุทธเจ้าไม่มีใคร ลบล้างได้    * พระพุทธเจ้าทรงสรรเสริญความเพียร ชัยชนะของแต่ละคนขึ้นอยู่กับความเพียร ยาจกก็สามารถยกตนขึ้นเป็นมหาเศรษฐีได้ เพราะความเพียร ด้วยที่ท่านมีน้ำใจที่หนักแน่น มีอุดมคติสูง กล้าหาญ เสียสละ จึงได้รับสมญานามว่า มนุษย์กระดูกเหล็ก ฝีปากกล้า และอภิชาตบุตรของชาวหริจันทร์(ชาวศูทร) ขอขอบคุณ http://krooair.blogspot.com/2009/08/blog-post_25.html http://www.dmc.tv/print/latest_update/India_Embetgar.html หากเป็นไปได้ขอให้คนไทยทุกคนกลับมามองดูตนเองว่าทุกวันนี้เราเป็น "ชาวพุทธแท้ๆ" กันอยู่หรือไม่....(อ่านจากคำปฏิญาณ 22 ข้อเอาเองนะครับ) ขออนุโมทนา จากคุณ : big_ong2000 เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 19:07:45

ความคิดเห็นที่ 7 ผมทราบซึ้งกับคำกล่าวของท่านเยาวราล เนรูห์(อ่านแบบไทย) มาก.... ท่านยวาห์ ราล เนรูห์ ซึ่งท่านได้กล่าวคำ ปราศรัยไว้ในที่ ประชุมโลกสภา (รัฐสภาของอินเดีย เรียกว่า โลกสภา) เรื่องการจัดงานฉลองพุทธชยันตี ว่า "พระพุทธเจ้า เป็น บุตรที่ปราด เปรื่องยิ่งใหญ่ และรอบรู้ที่สุดของอินเดีย ในโลกนี้ซึ่งเต็มไปด้วยความวุ่นวาย เคียดแค้น และรุนแรง คำสอนของพระพุทธเจ้า ส่องแสงเหมือนดวงอาทิตย์ที่รุ่งโรจน์ ไม่มีคนอินเดียคนใด ที่จะนำเกียรติยศ เกียรติภูมิ กลับมาสู่อินเดียได้ เท่ากับพระพุทธองค์ หากเราไม่จัดงานฉลองให้ท่านผู้นี้แล้วเราจะไปฉลองวันสำคัญของใคร" และได้กล่าวอีกตอนหนึ่งว่า "ข้าพเจ้าไม่ขอนับถือศาสนาใดๆในโลกทั้งนั้น แต่หากจะต้องเลือกนับถือแล้ว ข้าพเจ้าขอเลือกนับถือพระพุทธศาสนา" สาธุๆๆ จากคุณ : big_ong2000 เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 19:15:30

ความคิดเห็นที่ 8 อนุโมทนาครับ จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 20:18:51

ความคิดเห็นที่ 9 เคยดูในสารคดีเรื่อง ตามรอยพระพุทธเจ้า..ประวัติของท่านน่าสนใจมากครับ ขอบคุณ จขกท.ที่นำมาให้อ่านอีกครั้ง.. จากคุณ : zakai เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 53 21:16:44

ความคิดเห็นที่ 10 ปลดปล่อย "จัณฑาล" สู่อิสระแห่งพุทธะ เทียบเป็นยุคนี้ต้อง ท่านพุทธทาส - หลวงพ่อปัญญา ที่พอจะ "กู้ชาวพุทธ" ให้ กลับมาสู่ วิถีแห่งพุทธะ ได้ซักก้าวนึงก็ยังดี จากคุณ : หน้ากาก ธรรมะ เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 53 01:50:43

ความคิดเห็นที่ 11 เห็นด้วย อย่างยิ่ง กับ กฎ ทั้ง 22 ข้อ ของการเป็นพุทธมามกะ...... อันนี้ ละครับ พุทธ..... แท้ .... ใน .... ความเข้าใจของผมเลยครับ ถ้าจะเป็นพุทธศาสนิกชน จริง ควรจะต้องปฏิบัติ ให้ได้ ตามนั้น .... ไม่ใช่ บอกว่า ....... พระพุทธท่าน ตรัสไว้ ..... ใครพอใจ จะทำ ก็ทำ ไม่พึงพอใจ ก็ไม่ต้องทำ ........ อันนี้ ผมว่า เป็น ความคิดที่ .... หย่อนยาน มากกว่าครับ ไม่ใช่ สายกลาง ครับ .......... ยังไง ผมก็ยืนยัน ว่า ทั้ง 22 ข้อนี้ คือ สายกลางครับ ........... และเป็นปกติ ...... ของ พุทธมามกะ ที่พึง จะต้องปฏิบัติ  .... หากต้องการอยู่ร่วมกันในสังคม อย่างสันติครับ ........ เพราะถ้าประพฤติปฏิบัติ กันได้แล้ว ปัญหา พุทธเพี้ยน (ที่เบี่ยงเบน ) ก็คงจะไม่มี ..... ( ของรางของขลัง นำเอา การปลุก เสก มารวมกัน ศาสนาพุทธ อย่าง เนียน ๆ ) และ พวกเราส่วนใหญ่ ก็ยอมรับ กันได้ อย่างเนียน ๆ  เหมือนกัน... ผมยกย่อง ชื่นชม ท่านในฐานะ ที่ท่านกล้า และ ตรง ดี ..... ที่กล้า ..... ขนาดระบุถึงข้อห้าม ต่าง ๆ ..... ได้ชัดเจนมาก ๆ .... แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 53 02:29:00 จากคุณ : trialuck เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 53 02:27:51

ความคิดเห็นที่ 12 ยกย่อง ที่ควรยกย่อง ข่ม ที่ควรข่ม (ดูเหมือน มี บาลีคำเหล่านี้ ที่ หัว หนังสือพิมพ์ สยามรัฐ )             ----- ไม่ประมาท  พระบรมศาสดา ยังทรงยังอยู่ ------ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 53 07:26:02

ความคิดเห็นที่ 13 ขอร่วมสรรเสริญคุณของ ดร.อัมเบดการ์ด้วยครับ และขออนุโมทนากับเจ้าของกระทู้ที่นำเรื่องราวของบุคคลผู้ที่โ่ลกควรยกย่องมาเผยแพร่เกียรติคุณด้วยครับ จากคุณ : ลำปาว เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 53 21:10:20

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณจขกท.ที่ตั้งกระทู้นี้ค่ะ โหวตให้นะคะ ดิฉันเคยคิดนำเรื่องของท่านดร.อัมเบดการ์มาโพสต์ ก็ได้แต่คิด จึงยินดีมาก อนุโมทนาด้วยค่ะ จากคุณ : oDaineo เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 53 22:25:47

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณครับ จากคุณ : view2306 เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 08:45:28

ความคิดเห็นที่ 16 อนุโมทนาด้วยครับ จากคุณ : ธรรมจักษุ เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 53 11:54:27

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณครับ ^__^ จากคุณ : Rabanastre (Rabanastre) เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 53 21:34:29

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณเรื่องราวดีๆค่ะ เป็นครั้งแรกที่ได้อ่านรู้สึกประทับใจมากๆเลย ดหวตให้แล้วนะคะ จากคุณ : sawkitty เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 53 22:02:01

ความคิดเห็นที่ 19 อนุโมทนา ครับ พึ่งกลับมาจากอินเดีย และได้รับรู้ข้อมูลเกี่ยวกับ ท่านผู้นี้ด้วยครับ คนพุทธในอินเดีย นับถือท่านเป็นสรณะรองจากพระรัตนตรัย เพราะว่า ท่านผู้นี้ได้ให้ชีวิตใหม่แก่เขาทั้งหลาย เพราะทำให้เขารุ้จักพุทธศาสนาครับ จากคุณ : ever rich เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 53 09:44:59

ความคิดเห็นที่ 20 -- ขอยกย่องและระลึกถึงท่าน ด.ร. อัมเบดการ์  ข้อด้วยบุญกุศลที่ท่านได้ทำขึ้นด้วยจิตใจอันเด็ดเดี่ยวในการนำพาพระพุทธศาสนาให้เป็นที่รู้จักของเพื่อนร่วมทุกข์จำนวนมหาศาล   ไม่ว่าท่านจะอยู่ณ ภพใด  ขอให้ท่านได้กระทำและสำเร็จผลที่ปรารถนาเทอญ --ขออนุโมทนาท่านเจ้าของกระทู้เป็นอย่างยิ่ง  ขอท่านได้พบธรรมเห็นธรรมโดยพลันเทอญ จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 53 16:58:24

ความคิดเห็นที่ 21 เสียดายที่คนดีมักอายุไม่ยืน จากคุณ : Alive Axis เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 12:35:23

ความคิดเห็นที่ 22 อนุโมทนาค่ะ จากคุณ : yiwah เขียนเมื่อ : 13 มี.ค. 53 16:57:56

ความคิดเห็นที่ 23 กรรมนำพาไปค่ะ คนดีคนนี้มีค่ามากค่ะ จากคุณ : Chulapinan เขียนเมื่อ : 14 มี.ค. 53 19:19:18