ความคิดเห็นที่ 1 อืมม์................ ภิกษุณี........นะ ไม่ใช่แม่ชี.......... เอ้า ท่านใดจะตอบ ????????? เปิดตำราหน่อย สวัสดี แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 53 14:11:29 จากคุณ : kongsilp2000 เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 14:10:43

ความคิดเห็นที่ 2 ....       ถามเพิ่มครับ และถ้า ภิกษุณี สำเร็จเป็นพระอรหันต์ผล ล่ะครับ จะ ต้องไหว้ภิกษุแม้บวชแค่วันเดียวหรือไม่ครับ                                                                                           ++ จากคุณ : สองนิ้วชี้ เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 14:25:54

ความคิดเห็นที่ 3 ขออนุญาตตอบแบบกำปั้นทุบดินว่า เพราะพระพุทธเจ้าทรงบัญญัติไว้ครับ ครุธรรม ๘ ประการ http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=07&A=6195&Z=6252 จากคุณ : He-Who-Must-Not-Be-Named เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 14:31:03

ความคิดเห็นที่ 4 แม้พระภิกษุที่เป็นพระอรหันต์ ยังต้องไหว้เคารพพระที่พรรษามากกว่า ไม่เกี่ยวกับการบรรลุอรหันต์ครับ ดังนั้นกรณีของภิกษุณีก็เช่นเดียวกัน ความเป็นพระอรหันต์ไม่เกี่ยวกันกับเรื่องเคารพไหว้ครับ จากคุณ : He-Who-Must-Not-Be-Named เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 14:33:29

ความคิดเห็นที่ 5 อืมม์............ คห. 3 ตอบถูกเหมือนกำปั้นทุบดินเลย ถ้าท่านจะกรุณา ขยายความให้ด้วยว่า พระพุทธเจ้าทรง มีเหตุผลอะไร ก็จะขอบคุณมาก สวัสดี แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 53 14:41:20 จากคุณ : kongsilp2000 เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 14:33:37

ความคิดเห็นที่ 6 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕ อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต วรรคที่ไม่ได้สงเคราะห์เข้าในปัณณาสก์ สันธานวรรคที่ ๑ โคตมีสูตร             [๑๔๑] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ นิโครธาราม ใกล้ กรุงกบิลพัสดุ์ แคว้นสักกะ ครั้งนั้นแล พระนางมหาปชาบดีโคตมีเสด็จเข้าไป เฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ทรงถวายบังคมแล้ว ประทับยืน ณ ที่ควรส่วน ข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอประ- *ทานพระวโรกาส ขอให้มาตุคามพึงได้การออกบวชเป็นบรรพชิต ในธรรมวินัย ที่พระตถาคตทรงประกาศแล้วเถิด พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรพระนางโคตมี อย่าเลย พระนางอย่าชอบใจการออกบวชเป็นบรรพชิตในธรรมวินัยที่ตถาคต ประกาศแล้วของมาตุคามเลย ฯ             แม้ครั้งที่ ๒ พระนางมหาปชาบดีโคตมีก็กราบทูลพระผู้มีพระภาคอีกว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอประทานพระวโรกาส ขอให้มาตุคามพึงได้การออกบวช เป็นบรรพชิต ในธรรมวินัยที่พระตถาคตทรงประกาศแล้วเถิด พระผู้มีพระภาค- *เจ้าตรัสว่า ดูกรพระนางโคตมี อย่าเลย พระนางอย่าชอบใจการออกบวชเป็น บรรพชิตในธรรมวินัยที่ตถาคตประกาศแล้วของมาตุคามเลย ฯ             แม้ครั้งที่ ๓ พระนางมหาปชาบดีโคตมีก็กราบทูลพระผู้มีพระภาคอีกว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอประทานพระวโรกาส ขอให้มาตุคามพึงได้การออกบวช เป็นบรรพชิตในธรรมวินัย ที่พระตถาคตทรงประกาศแล้วเถิด พระผู้มีพระภาค ตรัสว่า ดูกรพระนางโคตมี อย่าเลย พระนางอย่าชอบใจการออกบวชเป็นบรรพชิต ในธรรมวินัยที่ตถาคตประกาศแล้วของมาตุคามเลย ฯ             ลำดับนั้น พระนางมหาปชาบดีโคตมีทรงพระดำริว่า พระผู้มีพระภาค ไม่ทรงอนุญาตให้มาตุคามออกบวช เป็นบรรพชิตในธรรมวินัยที่พระตถาคตทรงประ- *กาศแล้ว เป็นผู้มีทุกข์ เสียพระทัย มีพระพักตร์นองด้วยน้ำพระเนตร ทรงกันแสง อยู่ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาค ทรงกระทำประทักษิณแล้วเสด็จหลีกไป ฯ             ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ในกรุงกบิลพัสดุ์ ตามพระประสงค์ แล้วเสด็จจาริกไปทางพระนครเวสาลี เมื่อเสด็จจาริกไปโดยลำดับ เสด็จไปถึง พระนครเวสาลี ได้ยินว่า ณ ที่นั้นพระผู้มีพระภาคประทับอยู่ที่กูฏาคารศาลา ป่ามหาวัน ใกล้พระนครเวสาลี ครั้งนั้น พระนางมหาปชาบดีโคตมีทรงปลงพระ- *เกศาแล้ว ทรงครองผ้ากาสาวพัสตร์ เสด็จไปทางพระนครเวสาลี พร้อมกับเจ้า หญิงสากิยะหลายพระองค์ เสด็จเข้าไปยังกูฏาคารศาลา ป่ามหาวัน ใกล้พระนคร เวสาลีโดยลำดับ พระนางมหาปชาบดีโคตมีทรงมีพระบาทระบม มีพระกายเต็มด้วย ละออง มีทุกข์ เสียพระทัย มีพระพักตร์นองด้วยน้ำพระเนตร ทรงกันแสงอยู่ ประทับยืนอยู่ ณ ซุ้มประตูด้านนอก ท่านพระอานนท์ได้แลเห็นพระนางมหาปชาบดี โคตมีทรงมีพระบาทระบม มีพระกายเต็มด้วยละออง มีทุกข์ เสียพระทัย มีพระ- *พักตร์นองด้วยน้ำพระเนตร ทรงกันแสง ประทับยืนอยู่ ณ ซุ้มประตูด้านนอก ครั้น เห็นแล้ว จึงกล่าวความข้อนี้กะพระนางว่า ดูกรพระนางโคตมี เพราะเหตุอะไร หนอ พระนางจึงมีพระบาทระบม มีพระกายเต็มด้วยละออง มีทุกข์ เสียพระทัย มีพระพักตร์นองด้วยน้ำพระเนตร ทรงกันแสง ประทับยืนอยู่ ณ ซุ้มประตูด้าน นอก พระนางมหาปชาบดีโคตมีตรัสตอบว่า ข้าแต่ท่านพระอานนท์ ความจริงก็ เป็นเช่นนั้น พระผู้มีพระภาคไม่ทรงอนุญาตให้มาตุคามออกบวชเป็นบรรพชิต ในธรรมวินัยที่พระตถาคตทรงประกาศแล้ว ท่านพระอานนท์กล่าวว่า ถ้าอย่างนั้น ขอเชิญพระนางรออยู่ที่นี้แหละ ตราบเท่าที่อาตมภาพทูลขอพระผู้มีพระภาคให้ มาตุคามออกบวชเป็นบรรพชิตในธรรมวินัยนี้ ฯ             ครั้งนั้นแล ท่านพระอานนท์เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายบังคมแล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาค ว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระนางมหาปชาบดีโคตมีนี้ ทรงมีพระบาทระบม มีพระกายเต็มด้วยละออง มีทุกข์ เสียพระทัย มีพระพักตร์นองด้วยน้ำพระเนตร ทรงกันแสง ประทับยืนอยู่ ณ ซุ้มประตูด้านนอก เพราะพระผู้มีพระภาคไม่ทรง อนุญาตให้มาตุคามออกบวชเป็นบรรพชิต ในธรรมวินัยที่พระตถาคตทรงประกาศ แล้ว ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอประทานพระวโรกาส ขอให้มาตุคามพึงได้ออกบวช เป็นบรรพชิต ในธรรมวินัยที่พระตถาคตทรงประกาศแล้วเถิด พระผู้มีพระภาคตรัส ว่า ดูกรอานนท์ อย่าเลย เธออย่าชอบใจให้มาตุคามออกบวชเป็นบรรพชิตใน ธรรมวินัยที่ตถาคตประกาศแล้วเลย ฯ             แม้ครั้งที่ ๒ ฯลฯ             แม้ครั้งที่ ๓ ท่านพระอานนท์ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ ผู้เจริญ ขอประทานพระวโรกาส ขอให้มาตุคามพึงออกบวชเป็นบรรพชิต ในธรรม วินัยที่พระตถาคตทรงประกาศแล้วเถิด พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรอานนท์ อย่าเลย เธออย่าชอบใจให้มาตุคามออกบวชเป็นบรรพชิต ในธรรมวินัยที่ตถาคต ประกาศแล้วเลย ฯ             ลำดับนั้น ท่านพระอานนท์ได้มีความคิดดังนี้ว่า พระผู้มีพระภาคไม่ทรง อนุญาตให้มาตุคามออกบวชเป็นบรรพชิต ในธรรมวินัยที่พระตถาคตทรงประกาศ แล้ว ผิฉะนั้น เราพึงทูลขอพระผู้มีพระภาคให้มาตุคามออกบวชเป็นบรรพชิต ใน ธรรมวินัยที่พระตถาคตทรงประกาศแล้วโดยปริยายแม้อื่น ลำดับนั้น ท่านพระ- *อานนท์ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 53 14:48:31 จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 14:44:49

ความคิดเห็นที่ 7 จะมีเรื่องปรับอาบัติพระอานนท์เรื่องนี้ด้วยขอรับ :) จากคุณ : จิตเป็นห่วง (JitZungkabuai) เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 14:53:27

ความคิดเห็นที่ 8 * หากมาตุคามจักไม่ได้ออกบวชเป็น บรรพชิต ในธรรมวินัยที่ตถาคตประกาศแล้ว พรหมจรรย์ก็ยังจะตั้งอยู่ได้นาน๑- สัทธรรมพึงดำรงอยู่ได้ ๑,๐๐๐ ปี แต่เพราะมาตุคามออกบวชเป็นบรรพชิต ใน ธรรมวินัยที่ตถาคตประกาศแล้ว พรหมจรรย์จะไม่ตั้งอยู่นาน ทั้งสัทธรรมก็จัก ดำรงอยู่เพียง ๕๐๐ ปี* ถ้าจะให้พรหมจรรย์ตั้งอยู่ได้นานถึง 1000 ปีดังเดิม ถึงต้องมี ครุธรรม 8 ประการสำหรับภิกษุณีไม่ให้ก้าวล่วง ข้าพเจ้าว่าหากจะถามหาเหตุผล ดั่ง คห.5 ก็ไม่ต่างอะไรจากการถามหาเหตุผลใน ศีล 227 ในภิกษุ ซึ่งได้ประจักแล้ว ในข้อมูลเบื้องต้น ขอบพระคุณสำหรับข้อมูลครับ จากคุณ : rasta-420 เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 15:18:10

ความคิดเห็นที่ 9 เป็นชาวพุทธค่ะ แต่รู้สึกแปลกๆ กลับหลายๆ ข้อ คือดูกดผู้หญิงมากเลยค่ะ เช่น ห้ามภิกษุณีว่ากล่าวตักเตือนภิกษุ ไม่ห้ามภิกษุว่า กล่าวตักเตือนภิกษุณี แม้ธรรมข้อนี้ ภิกษุณีต้องสักการะ เคารพ นับถือ บูชา ไม่พึงก้าวล่วงตลอดชีวิต ฯ   อืม นะ - - จากคุณ : รินารี่ เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 15:22:09

ความคิดเห็นที่ 10 คห. 9 ถ้าเป็นสังคมยุคโบราณก็ไม่มีคำว่า อืมม์..... ดังออกมาหรอก แต่จะอืมม์........ ในใจหรือเปล่าก็ไม่รู้ แต่ในสังคมโลกยุคใหม่ ละก็ มีเสียง อืมม์........ ดัง ๆ แน่นอน สวัสดี จากคุณ : kongsilp2000 เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 15:30:38

ความคิดเห็นที่ 11 กระทู้ร้อน คุยกันทีไร ระวังทะเลาะกันเรื่องหญิง-ชาย มีมุมมองจากความคิด จากหลายฝ่าย มองว่า นี่เป็นเรื่องของ - สังคมยุคนั้น ที่ให้ชายเป้นใหญ่ - มีเรื่อง ชาติ พรรณ วรรณะ ประเพณี จารีต ข้ามาเกี่ยวข้องมากมาย - ศาสนาพุทธ นับว่าเป็นศาสนาหนึ่งที่แหกกฏความเชื่อเดิมๆของคนยุคนั้น ให้ความสำคัญของสตรี ว่าสามารถบรรลุธรรมได้ สร้างบารมีได้ คนสามารถเกิดเป็นเพศชาย หญิงได้ - พระพุทธเจ้าก็เคยเกิดเป็นสตรีเพศได้เหมือนกัน -พุทธเป็นศาสนาแรกๆที่ท้าทายความเท่าเทียมกันในสังคม จึงสร้างแรงกดดันมหาศาลให้กับ ชนชั้นวรรณะในสังคมนั้น ที่มีกฏระเบียบประเพณีแบบยุคนั้น สตรียังล้าหลังและเดินตามเท้าผู้ชาย - เชื่อกันว่า พระพุทธเจ้าทรงเมตตาต่อสตรีอย่างมาก กลัวสตรีถูกทำร้ายจากสังคม เมื่อเล่นงานสตรเหล่านั้นตรงๆไม่ได้ ก็หันมาเล่นงานพระอานนท์แทน - กฏและระเบียบ ออกมาเพื่อรองรับความปลอดภัยของสตรีที่มาออกบวข และให้สังคมยอมรับได้ ว่าไม่ผิดจากจารีตไปมากเท่าไร จากคุณ : พยัคฆ์น้อย เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 15:33:15

ความคิดเห็นที่ 12 คุณรินารี่ต้องศึกษาเพิ่มเติมนะครับ การเกิดมาเป็นเพศชายหรือเพศหญิง ไม่ใช่ไม่มีเหตุครับ เหตุที่ทำให้เกิดเป็นเพศชายมี เพศหญิงมี และเพศหญิงมีข้อจำกัด เช่น ไม่สามารถบรรลุเป็นพระพุทธเจ้าได้ เป็นต้น จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 15:34:01

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นการลด ทิฐิ ตัวเองได้เหมือนกันนะครับ จากคุณ : /nse38 เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 15:41:54

ความคิดเห็นที่ 14 ...      เท่าที่อ่านยังไม่เจอ เหตุผลของการที่ต้องเคารพเลย นั้นก็พอจะสรุปเบื้องต้นได้ว่า ศาสนาพุทธ มีอัตตา เรื่อง ยศฐาบรรดาศักดิ์ เจ้ายศเจ้าอย่าง ถือตัวตนของตน ไม่คำนึงถึงว่า บุคคลใดควรน่าเคารพ หรือบุคคลใดไม่ควรเคารพ       ถ้าสมมุติว่า พระภิกษุณี ได้ฌานสมาบัติ จึงได้สอนวิธีปฏิบัติกรรมฐาน แก่พระภิกษุบวชใหม่ ถือได้ว่าเป็นอาจารย์ แต่แปลกดี อาจารย์ต้องไหว้ ลูกศิษย์ หรือไม่ ลูกศิษย์กลัวถูกกล่าวหาว่ามี อาจารย์เป็น พระภิกษุณี ก็เลยมี ทิฐิ ไม่ยอมไปเรียนกับ พระภิกษุณี จนกลายเป็น มิฉาทิฐิไป       อย่างนี้ เรื่อง ยึดมั่นถือมั่น จะละได้อย่างไร จะอธิบายได้อย่างไร ไม่ทราบว่า ผมเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าครับ รบกวนชี้ทางสว่างให้ด้วยครับ                                                                                       แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 53 15:52:31 จากคุณ : สองนิ้วชี้ เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 15:51:44

ความคิดเห็นที่ 15 มีเรื่องอยู่ เป็นอุทธาหรณ์ เช่น -เรื่องสามเณรผู้บรรลุอรหันต์ลูกตาแตกเพราะถูกพัดตีระหว่างอุปัฏฐากพระอาจารย์ -เรื่องพระสงฆ์ตบหัวสามเณรผู้บรรลุอรหันต์เล่น เป็นต้น บาปหนักขอรับ... แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 53 16:07:44 จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 15:59:08

ความคิดเห็นที่ 16 เรื่องที่พระพุทธเจ้าไม่อยากให้ผู้หญิงบวช ถึงบวชก็ต้องมีกฎที่เคร่งครัด น่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องของกรรมที่ทำให้เกิดเป็นเพศหญิง ด้วยความที่เพศหญิง เกิดจากกรรมสองชนิดคือกรรมที่เป็นอกุศล กับกรรมที่เป็นกุศล กรรมที่เป็นอกุศลก็คือเป็นผลของการผิดศีลข้อสาม กาเมสุมิจฉาจาร ส่วนกรรมที่เป็นกุศลก็คือผลของการทำกุศลที่มีกำลังอ่อน อ่อนแอ ในเจตนา ศรัทธาที่เป็นกุศล  การจะรักษาพระธรรมวินัยด้วยเพศหญิงให้สืบทอดต่อไป จึงน่าจะยากกว่าเพศชาย ด้วยลักษณะนิสัยดั้งเดิมของสตรีเพศ คิดว่าจึงน่าจะมีส่วนที่ทำให้พระพุทธองค์ไม่อยากให้สตรีบวชในพระพุทธศาสนา ดังที่ พระพุทธเจ้าได้เปรียบเปรยให้พระอานนท์ฟังตามที่คุณ JitZungkabuai ได้ยกมาว่า "แม้ฉันใด เพลี้ยลงในไร่อ้อยที่สมบูรณ์ ไร่อ้อยนั้นก็ย่อมไม่ตั้งอยู่นาน แม้ฉันใด มาตุคามได้ออกบวชเป็นบรรพชิตในธรรมวินัยใด พรหมจรรย์ในธรรมวินัยนั้น ย่อมไม่ตั้งอยู่นาน ฉันนั้นเหมือนกัน" จากคุณ : plemarine เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 16:07:47

ความคิดเห็นที่ 17 เรื่องใครไหว้ใครนี่ก็แปลกนะ ศาสนาพุทธเหมือนกันแท้ ๆ พระสงฆ์ไทยไหว้ใครไม่ได้เลยแม้แต่พ่อแม่ แต่องค์ดาไลลามะท่านเป็นทั้งประมุขอาณาจักรและศาสนะจักร ท่านกลับพนมมือไหว้คนไปทั่วโลก ไหว้คนธรรมดา ๆ ด้วย แล้เวลาเจอพระสงฆ์ไทยก็ยกมือไหว้ก่อน จนพระสงฆ์ไทยยกมือไหว้ตอบแทนไม่ทัน แล้วยังหยอดคำหวานอีกด้วยนะว่า สงฆ์ไทยนั้นเป็นหินยานเก่าแก่กว่ามหายาน สวัสดี จากคุณ : kongsilp2000 เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 16:19:08

ความคิดเห็นที่ 18 ศีล 227 ข้อ ของภิกษุ ในหมวด ว่าด้วยอาบัติ -ปาราชิก -สังฆาทิเสส -อนิยต -นิสสัคคิยปาจิตตีย์ -ปาจิตตีย์ -ปาฏิเทสนียะ จะมีข้อห้ามภิกษุในเรื่องต่างๆกับทั้ง ภิกษุณี แล้วก็กับ สตรีเพศ ด้วยกันทั้งนั้น นั้น้ป็นข้อควรปฏิบัติของภิกษุสงฆ์ และเมื่อมีสตรีเพศได้บวชมาเป็นภิกษุณีแล้วจะมีข้อห้ามเพิ่มขึ้นมาอีก ก็คงไม่แปลก จากคุณ : rasta-420 เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 16:24:40

ความคิดเห็นที่ 19 ผมยิ่งอ่านความเห็นของคุณkongsilp2000 ผมยิ่งรู้ว่า คุณแสดงความเห็นโดยไม่มีหลักฐานอ้างอิง มาคุยกันด้วยหลักฐานในพระวินัยกันดีไหมครับคุณ? หึหึ จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 16:25:07

ความคิดเห็นที่ 20 ทุกอย่างย่อมมีเหตุผลในตัวอยู่ อย่าคิดว่าเป็นการกดขี่เลยครับ ถ้ายังมัวนึกถึงศักดิ์ศรีอยู่ ก็ยังไม่พร้อมที่จะปฏิบัติธรรมจริง ๆ แน่ อีกอย่าง พระภิกษุณีได้ขาดช่วงไปแล้ว ไม่มีอะไรที่ต้องพูดถึงอีกครับ แล้วก็ไม่ีตรงไหนที่บัญญัติไว้ว่า ผู้ที่บวชเท่านั้นถึงปฏิบัติธรรม และบรรลุธรรมได้ เพราะฉะนั้นไม่ต้องน้อยเนื้อต่ำใจว่าผู้หญิงบวชไม่ได้ครับ หลวงพ่อฤาษีลิงดำท่านว่า เป็นฆราวาสเนี่ยเป็นญาติกว่าศาสนาง่ายกว่าพระอีก เพราะพระส่วนมากก็ลงนรกกันทั้งนั้น วินัย 227 ข้อนี่ไม่ใช่ของเล่นน่ะครับ แล้วของภิกษุณีนี่เยอะกว่านี้อีก จากคุณ : RadiS เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 16:26:06

ความคิดเห็นที่ 21 อย่ามั่วมานะครับ ไม่ว่าท่านใดก็ตาม จากคุณ : เตือนเอาไว้ด้วยความหวังดี... (JitZungkabuai) เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 16:30:29

ความคิดเห็นที่ 22 ดาไลลามะไหว้ได้หมด แล้วถูกหรือเปล่า กระทู้ข้างล่างๆ ยกมาให้ทัศนาแล้ว ว่าทำไม่ได้ รายละเอียดเยอะ อย่าพูดมั่วๆ เอาสนุกปาก ระวังไว้ให้จงดีเถิดขอรับ แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 53 16:38:12 จากคุณ : จิตเป็นห่วง (JitZungkabuai) เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 16:37:44

ความคิดเห็นที่ 23 จบดีกว่าค่ะ ขอบคุณที่ให้ความรู้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 53 17:02:59 แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 53 17:04:15 แก้ไขเมื่อ 12 เม.ย. 53 17:05:33 จากคุณ : รินารี่ เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 16:44:40

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณค่ะ ขอจบกระทู้นี้ดีกว่า - - จากคุณ : รินารี่ เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 17:06:49

ความคิดเห็นที่ 25 ภิกษุกับภิกษุณีใครต้องกราบใคร http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y9103256/Y9103256.html จากคุณ : :) (JitZungkabuai) เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 17:08:17

ความคิดเห็นที่ 26 ....       ใจเย็นๆ กันครับ ผมเข้าใจครับว่า ท่าน JitZungkabuai ว่ามานั้น เป็นใน ส่วนของ เถรวาทครับ ดังนั้น ถ้าจะบวชในประเทศไทย ก็ต้องเคารพกติกา ของ เถรวาท ส่วนคนที่ไม่บวช ก็ถือตามหลักการตาม พุทธ ก็ไม่ได้ผิดอะไร ครับ ถ้ายึดมั่นถือมันจนเกินไป ก็จะกลาย เป็น พุทธหัวรุนแรงไป ก็ต้อง ปล่อยวางครับ        สำหรับ ผมแล้ว ผู้หญิงน่าจะ ใกล้ธรรมะมากกว่าผู้ชายนะครับ ดูได้ จาก ไม่ดื่มเหล้า ไม่ดูดบุหรี่ ไม่ก่อสงคราม ไม่ฆ่าคน เท่ากับผู้ชายครับ ดังนั้น จิตใจน่าจะโน้มน้าวไปในรสพระธรรมได้เร็วกว่าผู้ชายนะครับ และ ผู้หญิงก็ให้เรากำเนิดมาครับ ก็คือแม่ของเราครับ แม่ของเราสูงมากนะครับ ก็ขณะพระพุทธเจ้า ต้องมาห้าม องคุลีมารเลยครับ และบอกว่าถ้าฆ่าแม่ตัว เองได้ กรรมก็จะมหาศาลเลย ถ้าเปรียบเทียบกับฆ่าพระ กับฆ่าแม่แล้ว ฆ่าแม่บาปหนักกว่าครับ ดังนั้นแม่ก็เปรียบกัน อรหันตร์ที่อยู่ที่บ้านครับ ใครที่ถนุบำรุงท่านอยู่เย็นเป็นสุขล่ะก็ เจริญทุกท่านครับ                                                                                            ++ จากคุณ : สองนิ้วชี้ เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 18:15:43

ความคิดเห็นที่ 27 เป็นชาวพุทธที่นับถือทั้งพระภิกษุ ภิกษุณี เณร ชี และเห็นว่าแม่ชีบางองค์เคร่งกว่าพระสงฆ์บางองค์อีก ก็ออกสงสัยว่าเราต้องปฏิบัติตามบทบัติญัติ ทุกข้อของพระพุทธเจ้าหรือไม่? ปฏิรูป สังคายนาด้วยเหตุผลได้ไหม? ไม่ใช่เขียนฐานะเป็นผู้หญิงนะคะ เพียงแต่อยากทราบความเห็น จากคุณ : แม่อ๊บ (obst) เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 19:20:33

ความคิดเห็นที่ 28 เหตุเพราะสมัยก่อนมีการแบ่งชนชั้นวรรณะ แบ่งชายหญิง แล้วก็มีการเขียนกฎเกณฑ์มาตั้งแต่สมัยนั้น ความจริงชายหญิงเท่าเทียม สติปัญญา ธรรมะ ศีล ต่างหากที่ต่างกัน จากคุณ : โอไซริส เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 19:30:23

ความคิดเห็นที่ 29 เรื่องนี้ พิจารณาเห็นว่า... เป็นพุทธบัญญัติ เป็นระเบียบในการปกครองคณะสงฆ์ในศาสนาพุทธตามลำดับอาวุโสให้ธรรมวินัยอยู่ยั่งยืนนาน หลักอาวุโสในทางปฏิบัติเห็นว่าใช้กับกรณีนี้ได้ คือ ภิกษุสงฆ์กับภิกษุณีสงฆ์ ถือว่า อยู่ระดับเดียวกัน แต่ภิกษุมีในธรรมวินัยของพระพุทธเจ้าก่อนมีภิกษุณีจึงถือว่าภิกษุอาวุโสกว่า(ความหมายไทย) ดังนั้นภิกษุณีจึงต้องกราบภิกษุแม้บวชวันเดียวถือว่าถูกแล้ว ผมเห็นว่าพระพุทธเจ้าน่าทรงใช้วางด้วยหลักอาวุโสอย่างนี้ก็เป็นไปได้... - อริยบุคคลที่เป็นฆราวาส ยังไหว้สามเณร - สามเณรที่เป็นอรหันต์ ยังไหว้พระสงฆ์ปุถุชน และภิกษุณีปุถุชน - พระสงฆ์ที่เป็นอริยบุคคล ยังไหว้พระสงฆ์ที่เป็นปุถุชน - ภิกษุณีแม้บวช ๑๐๐ ปี จะไหว้พระสงฆ์แม้บวชวันเดียว ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรเลยครับ เป็นการฝึกตนด้วยไม่ให้ยึดติดถือมั่น "มานะทิฐิ" นั่นเอง ดุจดังพระญาติของพระพุทธเจ้าที่ได้ตัดสินใจว่าจะบวชที่หลังคนรับใช้ เพราะจะได้ฝึกตนให้ไหว้คนรับใช้บ้างไม่ถือมั่นในมานะทิฐิ ลดอัตตาตัวตน... พิจารณาดูนะครับ จากคุณ : ศิรัสพล เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 23:43:04

ความคิดเห็นที่ 30 สิทธิเท่าเทียมกันของหญิงและชายหรอ อกุศลกับกุศล คงไม่แบ่งแยกหรอกจริงไหม ผู้หญิงที่เกิดมา มีอกุศล กับกุศล มาอย่างไร พื้นเพจริตนิสัยมาอย่างไร บารมีสั่งสมมาอย่างไร ผู้ชายที่เกิดมา มีอกุศล กับกุศล มาอย่างไร พื้นเพจริตนิสัยมาอย่างไร บารมีสั่งสมมาอย่างไร มันต้องมีเหตุอดีตและผลอนาคตหลายๆอย่าง พระพุทธเจ้าจึงไม่มีพระประสงค์จะให้สตรีเพศออกบวช พระพุทธเจ้าทรง ว่าไว้แล้วแบบนั้นในพระไตรปิฎก ก็เหมือนกับการที่เราเชื่อเรื่องเวรกรรม ภพภูมิ ชาติเกิด ลังเลสงสัยแล้วหาคำตอบกันได้ไหม... จากคุณ : มอสคุงอะครับ เขียนเมื่อ : 12 เม.ย. 53 23:58:47

ความคิดเห็นที่ 31 คห 29 ตอบได้โดนใจผมครับ จากคุณ : แมนมณี เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 07:37:01

ความคิดเห็นที่ 32 อย่าเสียเวลาไปยึดมั่นถือมั่นเลยค่ะ จากคุณ : Lamiette เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 13:50:33

ความคิดเห็นที่ 33 หากเรายากทราบความแตกต่างตรงนี้ควรที่จะ พิจารณา รูป 24 คือรูปละเอียดว่ามีความแตกต่างอย่างไร  แล้วดูพระบาลีคำแปลว่า สภาพนั้นๆ เช่นสภาพความเป็นหญิง คืออะไร  ในที่นี้ บาลีเรียก อิตถีสภาวะโดยมีคำอธิบายดังนี้ หมายเหตุ บุรุษท่านหมายเอา สภาพความเข็มแข็ง  บาลีว่า ปุริสินทรีย์(บุรุษ+อินทรีย์) Google search :  คำว่า   "อิตถี แยกศัพท์" สตรีและอิตถี เรารู้กันทั่วไป ว่า สตรี แปลว่า ผู้หญิง... ส่วน อิตถี ก็แปลว่า ผู้หญิง เช่น เดียวกัน แต่คำนี้มิใช่รู้กันทั่วไปเหมือนคำว่าสตรี ... สตรี เป็นสันสกฤต อิตถี เป็นบาลี คำแปลเหมือนกัน คือ แปลว่า ผู้แสวงหา ผู้ต้องการ ผู้ปรารถนา ทำนองนี้ ...จะอธิบายศัพท์ให้ ละเอียดยิ่งขึ้นเฉพาะ อิตถี .. อิตฺถี มาจากรากศัพท์ว่า อิส หรือ อิสุ แปลว่า แสวงหา ปราถนา ต้องการ ทำนอง นี้ ซึ่งอาจวิเคราะห์ได้ทั้งเป็น ผู้กระทำ (กัตตุวาจก) หรือ ผู้ ถูกกระทำ (กัมมวาจก) ดังต่อไปนี้[ Active voice,  passive voice] วจนัตถะ  กามานิ อิจฺฉตีติ อิตฺถี หญิงใดย่อมปรารถนาซึ่งกามทั้งหลาย ดังนั้น หญิงนั้น ชื่อว่า อิตถี (ผู้ ปรารถนากาม) ...ถ้าวิเคราะห์ตามนัยนี้ อธิบายได้ว่า ผู้หญิงชอบ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส มากกว่าผู้ชาย ...ซึ่งผู้หญิงหลายคนอาจไม่พอใจ... แต่นึกโศลกในหิโตปเทศตอนหนึ่งได้ว่า อัน ว่าสตรีมีอาหารเป็นสองเท่า มีกำลังเป็นสี่เท่า มีปัญญาเป็นแปดเท่า และมีความมักมากในกามคุณเป็นสิบหกเท่าของบุรุษ (ไม่ได้ตรวจสอบกับหนังสือ ข้างต้นอาจสลับตำแหน่ง แต่ สิบหกเท่าของบุรุษ มั่นใจว่าไม่ผิด) เพราะมติข้างต้นค่อนข้างจะหยามเกียรติของสตรี บางท่านจึงตั้งวิเคราะห์ใหม่ว่า มหตฺตํ อิจฺฉตีติ อิตฺถี หญิงใด ย่อมปรารถนาซึ่งความเป็นใหญ่ ดังนั้น หญิงนั้น ชื่อว่า อิตถี (ผู้ปรารถนาความเป็นใหญ่) ...ถ้าวิเคราะห์ตามนัยนี้ อธิบายได้ว่า ผู้หญิงทุกคนต้องการเป็นใหญ่ กล่าวคือเป็นภรรยาหลวง คงจะไม่มีใครต้องการเป็นภรรยาน้อย ดังคำพังเพยว่า เสียทองเท่าหัว ไม่ยอมเสียผัวให้ใคร ทำนอง นี้...นั่นเป็นของโบราณ (บางคนบอก) เดียวนี้ เค้าบอกว่า ได้ทองเท่าหัว ผัวเอาไปเลย ประมาณนี้ 5 5 5 ตาม นัยข้างต้น เป็นการวิเคราะห์ศัพท์ว่า อิตถี (สตรี) ในฐานะผู้กระทำ... ถ้าวิเคราะห์ในฐานะผู้ถูกกระทำ จะได้ว่า ปุริเสหิ อิจฺฉิยเตติ อิตฺถี หญิงใด อันชายทั้งหลาย ย่อมปรารถนา ดังนั้น หญิงนั้นชื่อว่า อิตถี (ผู้อัน ชายปรารถนา) ที่มา: http://webcache.googleusercontent.com/search?q=cache:Gzyw-Ztr7HYJ:gotoknow.org/blog/bali/71804+%E0%B8%AD%E0%B8%B4%E0%B8%95%E0%B8%96%E0%B8%B5+%E0%B9%81%E0%B8%A2%E0%B8%81%E0%B8%A8%E0%B8%B1%E0%B8%9E%E0%B8%97%E0%B9%8C&cd=1&hl=th&ct=clnk&gl=th ******************* อิตถี (ผู้ปรารถนาความเป็นใหญ่) ฉะนั้น หากรู้ได้ว่า โบราณกาลท่านรู้รากสภาวะ จึงบัญญัติศัพท์ และบาลียังมีนัยยะลึกกว่าที่กล่าวนี้  คือเรื่องการสั่นของธาตุต่างๆ ในขันธ์(อวัยวะที่ผลิตเสียง)  คือแสดงกายขันธ์ได้ใกล้เคียงกับสภาวะมากที่สุด โบราณบางแห่งถึงกล่าวขนาดที่ว่า บาลีเป็นภาษาต้นกัปป์ พระพุทธองค์จึงทรงใช้ภาษานี้แสดงธรรม  อีกทั้งบาลีเป็นภาษาที่มีไวยากรณ์แน่นหนามาก ความหมายจึงกร่อนยากมาก พระพุทธองค์จึงทรงใช้ภาษานี้ถ่ายทอดพระธรรม อนึ่งหากเราพิจารณาจากบทสวดหากหมู่สงฆ์หมายถึงภิกษุณีด้วยคงไม่ กล่าวคำบูชา ตามนี้ สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ( สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด ปฏิบัติดีแล้ว ) อุชุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ( สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด ปฏิบัติตรงแล้ว ) ญายะปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ( สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด ปฏิบัติเพื่อรู้ธรรมเป็นเครื่องออกจากทุกข์แล้ว ) สามีจิปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ  ยะทิทัง ( ได้แก่บุคคลเหล่านี้คือ ) จัตตาริ ปุริสะยุคานิ อัฏฐะ ปุริสะปุคคะลา ( คู่แห่งบุรุษสี่คู่ นับเรียงตัวได้แปดบุรุษ ) เอสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ( นั่นแหละ สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า ) อาหุเนยโย ( เป็นผู้ควรแก่สักการะที่เขานำมาบูชา ) ปาหุเนยโย ( เป็นผู้ควรแก่สักการะที่จัดไว้ต้อนรับ ) ทักขิเณยโย ( เป็นผู้ควรรับทักษิณา อัญชะลีกะระณีโย ( เป็นผู้ที่บุคคลทั่วไปควรทำอัญชลี ) อะนุตตะรัง ปุญญักเขตตัง โลกัสสาติ. ( เป็นเนื้อนาบุญของโลก ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า ดังนี้ ) ความสำคัญตามนัยยะนี้เน้นที่ความเป็นบุรุษเท่านั้น  คือเป็นเนื้อนาบุญอันยิ่ง นั้นคือ คณะสงฆ์ ผู้ปฏิบัติดีแล้ว  ปฏิบัติตรงแล้ว ปฏิบัติเพื่อรู้ธรรมเป็นเครื่องออกจากทุกข์แล้ว  สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด ปฏิบัติสมควรแล้ว   ซึ่งเป็นรูปของหมู่สงฆ์ จะไปเทียบกับ บุคคล ไม่ได้ว่าเป็นเนื้อนาบุญอย่างยิ่ง ถึงแม้จะเป็น อรหันต์บุคคลก็ตามที  ขนาดพระพุทธองเองยังให้เกียรติหมู่สงฆ์และยังตรัสกล่าวว่า การทำบุญกับหมู่สงฆ์ มีผลานิสงค์มากว่า การทำบุญ โดยส่วนพระองค์(คือถวายต่อพระองค์) ฉะนั้น เมื่อเราทราบตามนี้ก็จะกล่าวไม่ได้ว่า โบราณนั้นแบ่งชนชั้นหรือ ไม่ศิวิไล์(ี(uncivilized) หรือมีลักษณะกดขี่ทางเพศ หากแต่โบราณนั้นเข้าถึงสภาวะ แก้ไขเมื่อ 13 เม.ย. 53 15:25:53 จากคุณ : aero.1 เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 15:17:22

ความคิดเห็นที่ 34 ส่วนเรื่องนิกาย ขอยกมาไว้ตรงนี้ครับ        ผมมองเรื่องนิกาย ดังนี้  จะเข้าใจได้ต้องรู้ข้อมูลครบทุกแง่ ไม่ว่าจะเป็น ประวัติศาสตร์  คำศัพย์ทางพุทธศาสตร์  ศีลวินัยทั้งภิกษุและภิกษุณี นิกายเกิดขึ้นมาจากอะไร เกิดจาก ทิฎฐิ(โดยเฉพาะศีลและผลการปฏิบัติขั้นสูง) พระพุทธองค์จึงบัญญัติเรื่องนานาสังวาส  ฉะนั้นจะกล่าวว่านิกายไม่มีในพุทธกาลก็ไม่ตรงนัก เพราะในทางความเป็นจริงความแตกต่างของการปฏิบัติในเรื่องศีลเกิดตั้งแต่ในพุทธสมัย  เพียงแต่ไม่ได้เรียกว่า นิกายนั้นนิกายนี้  แต่ส่วนใหญ่ใช้ว่า อารามฝ่ายเหนือ อารามฝ่ายใต้ อันนี้กล่าวโดยไม่รวมส่วน มหายาน เพราะหลังพุทธปรินิพพาน โดยเถรวาท เองก็แยกออกเป็น 18 นิกาย แต่ภายหลังสูญหายหมด(หาข้อมูลได้จากประวัติพระไตรปิฎก) เหลือเถระวาทสายที่สรุปกันว่า บริสุทธิจริงๆ ตามนัยเถรวาทคือตามความดั่งเดิมของ ท่านมหากัสสป และหมู่สงฆ์ที่เข้าร่วม สังคายนา ครั้งแรก   ส่วนที่เห็นต่างกันเพราะมีพระผู้ใหญ่สมัยนั้นบางส่วนไม่ได้เข้่าร่วมสังคายนา อีกทั้งมีพุทธบัญญัติเรื่องการอยู่ร่วมกับพระกลุ่มที่ปฏิบัติผิดพุทธบัญญัติโดยทรงปรับอาบัติทุกกฏไว้(หรือมากกว่ากรณีมีปัจจัยอื่นพ่วง) และทรงกล่าวว่า อลัชชีหนึ่งรูปสามารถทำให้ ภิกษุทั้ง ร้อยเป็น อลัชชี ฉะนั้น การที่ภิกษุผู้ปฏิบัติตรงจะไม่ลงสังฆกรรมร่วมกับ อลัชชี จึงมีเหตุ ดังกล่าว คำศัพท์ที่ควรรู้ความหมายเพื่อพิจารณาได้ {นานาสังวาส*พจนานุกรมพุทธศาสตร์ นานาสังวาส       มีธรรมเป็นเครื่องอยู่ร่วม (คืออุโบสถและสังฆกรรมเป็นต้น) ที่ต่างกัน,       สงฆ์ผู้ไม่ร่วมสังวาส คือไม่ร่วมอุโบสถและสังฆกรรมด้วยกัน เรียกว่าเป็นนานาสังวาสของกันและกัน       เหตุ ที่ทำให้เป็นนานาสังวาสมี ๒ คือ           ภิกษุทำตนให้เป็นนานาสังวาส เอง เช่น อยู่ในนิกายหนึ่งไปขอเข้านิกายอื่น หรือแตกจากพวกเพราะเหตุวิวาทาธิกรณ์อย่างหนึ่ง           อีกอย่างหนึ่ง ถูกสงฆ์พร้อมกันยกออกจากสังวาส} หากท่านทั้งหลายมีข้อมูลตรงนี้เข้าใจชัดแล้ว กรุณาวิเคราะห์ต่อครับ ************************************* ส่วนมุมมองเรื่องนิกายในภาพรวม  ผมเห็นอย่างนี้ครับ พุทธพจน์กล่าวความหมายโดยรวม คือ  หากผู้ปฏิบัติมรรค 8 ยังคงอยู่  พรหมจรรย์(อรหันต์สภาพ)จะไม่สิ้นจากโลกนี้  กระผมเห็นว่าการบรรลุไม่ระบุเพศก็จริงอยู่  และไม่ระบุนิกายก็จริงอยู่ แต่นิกายนั้นแสดงให้เห็นถึงคล้ายกับ ภาชนะที่บรรจุ ความบริสุทธิอย่างยิ่งไว้ ขยายความ  คำว่า สุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ( สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด ปฏิบัติดีแล้ว ) อุชุปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ( สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด ปฏิบัติตรงแล้ว ) ญายะปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ( สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด ปฏิบัติเพื่อรู้ธรรมเป็นเครื่องออกจากทุกข์แล้ว ) สามีจิปะฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ (   ) ยะทิทัง ( ได้แก่บุคคลเหล่านี้คือ ) จัตตาริ ปุริสะยุคานิ อัฏฐะ ปุริสะปุคคะลา ( คู่แห่งบุรุษสี่คู่ นับเรียงตัวได้แปดบุรุษ ) เอสะ ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ ( นั่นแหละ สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า ) อาหุเนยโย ( เป็นผู้ควรแก่สักการะที่เขานำมาบูชา ) ปาหุเนยโย ( เป็นผู้ควรแก่สักการะที่จัดไว้ต้อนรับ ) ทักขิเณยโย ( เป็นผู้ควรรับทักษิณา อัญชะลีกะระณีโย ( เป็นผู้ที่บุคคลทั่วไปควรทำอัญชลี ) อะนุตตะรัง ปุญญักเขตตัง โลกัสสาติ. ( เป็นเนื้อนาบุญของโลก ไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า ดังนี้ ) ฉะนั้น หากจะกล่าวว่า อริยบุคคลไม่จำเป็นต้องเป็นภิกษุก็จริงอยู่ แต่เนื้อนาบุญ นั้นคือ คณะสงฆ์ ผู้ปฏิบัติดีแล้ว  ปฏิบัติตรงแล้ว ปฏิบัติเพื่อรู้ธรรมเป็นเครื่องออกจากทุกข์แล้ว  สงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้าหมู่ใด ปฏิบัติสมควรแล้ว   ซึ่งเป็นรูปของหมู่สงฆ์ จะไปเทียบกับ บุคคล ไม่ได้ว่าเป็นเนื้อนาบุญอย่างยิ่ง ถึงแม้จะเป็น อรหันต์บุคคลก็ตามที  ขนาดพระพุทธองเองยังให้เกียรติหมู่สงฆ์และยังตรัสกล่าวว่า การทำบุญกับหมู่สงฆ์ มีผลานิสงค์มากว่า การทำบุญ โดยส่วนพระองค์(คือถวายต่อพระองค์)    ฉะนั้นกระผมเห็นโทษของการกล่าวอ้างนิกายทุกกรณีอยู่ แต่ในขณะเดียวกัน การอ้างนิกายนั้นเพื่อ แยกชัดให้เห็นถึงความบริสุทธิคุณ ของความเป็นพุทธธรรม ซึ่งไม่สามารถแยกจาก พุทธศาสนาได้  แต่ในฐานะชาวพุทธแท้ต้องเข้าใจจุดนี้   ก็จะสามารถรู้ได้ว่า  แผ่นดินไทยมีคุณค่าอย่างไร เพราะเป็น สถานที่ ที่ตั้งของ แหล่ง อู่ข้าว อู่น้ำทางจิตวิญญาณ มาตลอดเวลา หลาย 1000 ปี คือเป็นแหล่งดินดี เป็นแหล่งเนื้อนาบุญที่ดี ประเสริฐ ฉะนั้นอย่าได้ดูถูกต้องเอง โดยการน้อมรับ ลัทธิ อื่นใด  ความเชื่ออื่นใด เข้ามาในลักษณะ ว่าบริสุทธิกว่า ที่แผ่นดินนี้รักษาไว้ด้วยเลือเนื้อ ชีวิต  ถ้าไม่ "ระวัง จะไม่มีที่ซุกหัวนอน" กระผมไม่ปฏิเสธเลยว่า นิกายอื่นๆ  ไม่มีอริยบุคคล แต่ในส่วนของสังฆมลฑล นิกายอื่นๆ นั้นบางที่ บางแห่ง บางพวก ไม่ใช่ เนื้อนาบุญ อันประเสริฐ ตามพุทธพจน์ / พุทธบัญญัติ และในขณะเดียวกัน แผ่นดินนี้ก็คละไปด้วยความเป็น นานาสังวาส  ที่ชาวพุทธต้องเรียนรู้เพื่อ ชี้ชัดในการร่วมกิจกรรมด้วย  ไม่งั้นหากไปพบกับกลุ่มที่ ไม่เป็นไปตามพุทธอนุญาต ก็ไม่คุ้มกับการร่วมกิจกรรมนั้นๆเลย มีพุทธพจน์ว่า โดยสรุป เมื่อสาสนธรรมใกล้สูญ  ภิกษุมีผ้าเหลือง ร้อยรูหูเพื่อแสดงควา แก้ไขเมื่อ 13 เม.ย. 53 18:23:50 จากคุณ : aero.1 เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 16:25:42

ความคิดเห็นที่ 35 เรื่องโทษภัยของการคารวะ ผิดที่ ผิดคน ผิดเวลา กล่าวในแง่โทษภัยก็ต้องอ้างถึงความเป็นมงคลของชีวิตที่มาใน พระสูครที่ตรัสถึง มงคล 38  ประการ โดยในนี้ขออภัยยกเฉพาะท่อนลำดับที่ใช้อธิบายและอ้างถึงโทษภัย มงคล 38 ประการ พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม คาถาที่ 7       22. คารโว จ (ความเคารพ, การแสดงออกที่แสดงถึงความเป็นผู้รู้จักคุณค่าของบุคคล สิ่งของ หรือกิจการนั้นๆ และรู้จักให้ความสำคัญและความใส่ใจเอื้อเฟื้อโดยเหมาะสม — reverence; respect; appreciative action)       23. นิวาโต จ (ความสุภาพอ่อนน้อม, ถ่อมตน — humility; courtesy; politeness)       24. สนฺตุฏฺฐี จ (ความสันโดษ, ความเอิบอิ่มพึงพอใจในผลสำเร็จที่ได้สร้างขึ้น หรือในปัจจัยลาภที่แสวงหามาได้ ด้วยเรี่ยวแรงความเพียรพยายามของตนเองโดยทางชอบธรรม — contentment)       25. กตญฺญุตา (มีความกตัญญู — gratitude)       26. กาเลน ธมฺมสฺสวนํ (ฟังธรรมตามกาล, หาโอกาสแสวงหาความรู้เกี่ยวกับหลักความจริง ความดีงาม และเรื่องที่เป็นประโยชน์ — the opportune hearing of the Doctrine; listening to good advice and the teaching of Truth on due occasions) ********************************** หากคารวะผิดที่ ผิดคน ผิดเวลา นำไปสู่ข้อเสียหรือโทษภัยทางจิตวิญญาณ คือ นิวาโต = ขาดความสุภาพอ่อนน้อมที่แท้จริง สู่>>>> สนฺตุฏฺฐี = ความสันโดษ(ความพอเพียง)ที่แท้จริง  สู่>>>> กตญฺญุตา = ขาดความกตัญญูที่แท้จริง(ถึงที่สุดอกตัญญู หรือไวพจน์แห่งนิพพาน) สู่>>>> กาเลน ธมฺมสฺสวนํ = ขาดการฟังธรรมตามกาล, หาโอกาสแสวงหาความรู้เกี่ยวกับหลักความจริง ความดีงาม และเรื่องที่เป็นประโยชน์  สู่>>>> และขาดการนำสู่ธรรมสูงยิ่งขึ้นไป และข้อสำคัญจัดเป็น อมงคลแห่งชีวิต นำมาซึ่งโทษทางกายคือ อายุสั้น ผิวพรรณทราม  ทุกข์มาก อ่อนแอ ดังสุภาษิตที่เป็นพุทธพจน์ ว่า อภิวาทนสีลิสฺส     นิจฺจํ วุฑฺฒาปจายิโน                         จตฺตาโร ธมฺมา วฑฺฒนฺติ     อายุ วณฺโณ สุขํ พลํ.                         ธรรม ๔ ประการ คือ อายุ วรรณะ สุขะ พละ เจริญแก่                         บุคคลผู้กราบไหว้เป็นปกติ ผู้อ่อนน้อมต่อท่านผู้เจริญ                         เป็นนิตย์. ************************************** ใจความพระสูตร การกราบไหว้ ท่านผู้มีคุณทำให้อายุยืน                             ภายหลังวันหนึ่ง ภิกษุทั้งหลายสนทนากันในโรงธรรมว่า "ผู้มีอายุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายจงดู ได้ยินว่า อายุวัฒนกุมารพึงตายในวันที่ ๗ บัดนี้ อายุวัฒนกุมารนั้น (ดำรงอยู่ ๑๒๐ ปี) อันอุบาสก ๕๐๐ คนแวดล้อมเที่ยวไป เหตุเครื่องเจริญอายุของสัตว์เหล่านี้ เห็นจะมี."               พระศาสดาเสด็จมาแล้วตรัสถามว่า "ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ พวกเธอนั่งประชุมกัน ด้วยเรื่องอะไรหนอ?" เมื่อภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า "ด้วยเรื่องชื่อนี้"               จึงตรัสว่า "ภิกษุทั้งหลาย อายุเจริญอย่างเดียวเท่านั้นก็หาไม่, ก็สัตว์เหล่านี้ไหว้ท่านผู้มีพระคุณ ย่อมเจริญด้วยเหตุ ๔ ประการ, พ้นจากอันตราย ดำรงอยู่จนตลอดอายุทีเดียว" ดังนี้แล้ว               เมื่อจะทรงสืบอนุสนธิแสดงธรรม จึงตรัสพระคาถานี้ว่า :-                         ๘. อภิวาทนสีลิสฺส     นิจฺจํ วุฑฺฒาปจายิโน                         จตฺตาโร ธมฺมา วฑฺฒนฺติ     อายุ วณฺโณ สุขํ พลํ.                         ธรรม ๔ ประการ คือ อายุ วรรณะ สุขะ พละ เจริญแก่                         บุคคลผู้กราบไหว้เป็นปกติ ผู้อ่อนน้อมต่อท่านผู้เจริญ                         เป็นนิตย์. ที่มาใน อรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท สหัสสวรรคที่ ๘ http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=18&p=8 แก้ไข 1 เพิ่มชื่อเรื่อง เรื่องโทษภัยของการคารวะ ผิดที่ ผิดคน ผิดเวลา แก้ไขเมื่อ 13 เม.ย. 53 18:32:20 จากคุณ : aero.1 เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 18:05:33

ความคิดเห็นที่ 36 เหตุผลแท้ๆแล้วก็คือพระผู้มีพระภาคทรงมองเห็นอนาคต ครุธรรมจึงถูกบัญญัติขึ้น แต่อนาคตที่พระผู้มีพระภาคมองเห็นเป็นอย่างไรไม่มีใครรู้ค่ะ จากคุณ : Chulapinan เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 20:21:59

ความคิดเห็นที่ 37 กระทู้ที่น่าจะเกี่ยวข้องกับกระทู้นี้ ----http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y9103256/Y9103256.html จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : วันมหาสงกรานต์ 53 21:07:22

ความคิดเห็นที่ 38 เห้อ.. พระวินัยเป็นที่สุด  แต่ก็ยังจะสงสัยในพระวินัยที่ทรงบัญญัติ แต่ก็ไม่สามารถหาคำตอบเองได้ ถ้าผมจะลองตอบ ก็คงว่ามั่ว แล้วจะทำไงดี จบ  แล้ววันหน้าก็ถามกันอีก ขอโอกาส และความเมตตา ขอแสดงทัศนะ มั่วเล็กน้อย คือ คงต้องยอมรับให้ได้ ไม่ว่าวิธีใด วิธีหนึ่งครับ ว่า ญ นั้น มีภาวะเป็นรองชาย คำว่า มีภาวะเป็นรอง คือ ของมันเป็นรอง ก็คือเป็นรอง พระพุทธเจ้า กล่าวไว้เอง อันนี้เถียงก็จบ ไม่ต้องคุยกันต่อ ดังนั้น ที่มักจะรู้สึกๆ ว่า สตรี ถูกกด ถูกขี่  ถูกบีบ  นี่ก็เพราะ ไม่ยอมรับว่า ท่านบอกไว้แล้ว ว่า มันมีรองกว่ากัน ในเรื่อง ช และ ญ เพราะฉะนั้น เมื่อ ถ้าจะมาต้องเกิดการมีกฏ ท่านก็ต้องพิจารณาเอาตามความเป็นจริงไป ผู้เป็นอาวุโส บวชในพระศาสนาทีหลัง พึงเคารพ ภันเต ผู้บวชนานกว่า (ศัพท์ผิดขออภัยครับ) ภิกษุณี พึงไหว้ ภิกษุ ก็เพราะ ถ้าต้องมีกฏ ท่านก็ต้องเลือกเอาตามความเป็นจริง ผมตั้งแต่ทราบพุทธพจน์ ผมไม่เคยดูถูก ผู้หญิง เพียงแต่รับทราบ เหมือนของหนักกว่า ก็ต้องอยู่ข้างล่าง  ของที่เบากว่าก็ต้องเลื่อนไปอยู่ข้างบน มันเป็นธรรมชาติ ของมัน   ไม่ได้มีสิ่งใดถูกกดทับ หรือ กดขี่  แต่เป็นไปตามกฏธรรมชาติ แต่ก็อีกแหละ กฏนี้พระพุทธเจ้า ตรัสไว้ค่อนข้างสาหัสในอักษร ก็พาให้คนฟังเชื่อยากอีก .. เห้อ แย่จัง ... ท่านที่เชื่อ ก็มักจะกล่าว เชื่อก็ได้ แต่ก็พอใจจะเป็น ญ อย่างนี้แหละ จะทำไม.. ฟังมามากแล้ว ตกลงก็ถือโทสะ เอาอยู่อย่างเดิม ... เพราะฉะนัน ถ้าถามว่า ทำไม ภิกษุรี ต้องไหว้ ภิกษุ  ตอบว่า เพราะพระพุทธเจ้า บัญญัติ และด้วยเหตุผลอะไร ก็เห็นต้องตอบไปเลยว่า เป็นอจินไตย เพราะเราไม่อาจหยั่งพุทธญานได้หรอกครับ น่าจะจบดีที่สุดแล้วครับ แต่ถ้าไม่เคารพ พระวินัยก็ไม่มีปัญหาครับ ตัวใครตัวมัน แหะๆ ขอบคุณที่ให้โอกาสครับ จากคุณ : HANDYHUNG เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 53 17:30:00

ความคิดเห็นที่ 39 ร่วมศึกษาด้วยครับ 1. ของมันเป็นรอง ก็คือเป็นรอง พระพุทธเจ้า กล่าวไว้เอง อันนี้เถียงก็จบ ไม่ต้องคุยกันต่อ 2. เป็นอจินไตย เพราะเราไม่อาจหยั่งพุทธญานได้หรอกครับ ---------------------------------------------------------------------------- 1. คำว่า "เป็นรอง" ในที่นี้แสดงให้เห็นถึงการเปรียบเทียบที่เกิดจากมานะ(ดูมานะ 9) ซึ่งขจัดด้วย ญาณอรหันตผล  ฉะนั้น  พระพุทธองค์จะไม่กล่าวในเชิงระบุชั้นว่าเหนือกว่า  เป็นรองกว่า  ครับ   หากเป็นพุทธจิต  จะกล่าวได้แต่เพียง  "มันเป็นเช่นนั้นเอง  ตามเหตุปัจจัย" ซึ่งเป็นความจริงแท้ ไม่มีมานะ 9 มาเกี่ยวข้อง 2.คำว่าอจินไตย หมายถึง  "เรื่องที่ไม่สามารถคิดให้สำเร็จ 4 เรื่อง" หรือ เรื่องที่ไม่อาจรู้ได้จากกระบวนการคิด คือเมื่อคิดเข้าไปอาจเป็นบ้าได้  แต่ไม่ได้หมายถึงว่าจะเป็นเรื่องที่รู้ไม่ได้ แต่สิ่งนี้รู้ได้ด้วยปัญญาญาณ ที่เกิดจากการบ่มอินทรีย์ ภาคปฏิบัติ  ไม่ใช่เกิดจากความคิด และพุทธญาณนั้นจะกล่าวว่า ไม่สามารถรู้ได้ก็ไม่ถูกทั้งหมด  เพราะบางส่วนของความเป็นสาวกญาณนั้นก็คือส่วนหนึ่งของพุทธญาณ ฉะนั้นจะบอกว่าไม่สามารถกำหนดรู้ได้ จึงไม่ตรง ฉะนั้นอจินไตยไม่ได้แปลว่า ห้ามคิด  หรือไม่ให้คิด ----------------------------------------------------------- แต่ทีนี้ปัญหาเกิดจาก  ผู้ไม่รู้ปริยัติ  หรือรู้แต่ไม่แยบคายพอไปพูดต่อ  เช่นเรื่องภิกษุณีเป็นเพราะความเป็นรอง ซึ่งหมายถึง อัตตา  อันนี้ไม่ใช่พุทธแล้ว เพราะนำมาซึ่งความขัดแย้ง ส่วนบางคนบอกเป็นอจินไตย ไม่สามารถยั่งถึง ก็ว่ากันว่า ให้ยอมทำใจรับพระไตรปิฎกไปเถอะ  ถ้าพูดอย่างนี้ก็ถกเถียงกันไม่จบ  เลยลามปามไปถึงความบริสุทธิ ของพระไตรปิฎก  ไปถึงขนาดนั้น จากคุณ : aero.1 เขียนเมื่อ : วันเถลิงศก 53 18:46:29

ความคิดเห็นที่ 40 เป็นพุทธวิสัย  คือ เป็นเรื่องที่คนอื่นตอบไม่ได้  นอกจากพระพุทธเจ้า แม้พระสาลีบุตร ก็ตอบไม่ได้  พระปัจเจกพุทธเจ้าก็ตอบไม่ได้   ต้องถามพระพุทธเจ้าพระองค์ต่อไป  คือพระศรีอริยะเมตตรัย นั่นแหละจึงจะตอบได้ จากคุณ : Terawat เขียนเมื่อ : 16 เม.ย. 53 17:32:59

ความคิดเห็นที่ 41 คนเราก็ช่างสงสัยแบบนี้ล่ะครับ หากพระพุทธศาสนาไม่ได้แบ่งแยกภิกษุกับภิกษุณีเอาไว้ เดี๋ยวก็ต้องมีคนเอาข้อวินัยเรื่องอื่นมาถามอีก เช่น ทำไมต้องห้ามฉันอาหารหลังเพล หากห่วงว่าจะอิ่มไปทำให้ปฏิบัติธรรมลำบากก็ฉันแค่พอประทังความหิวก็ได้ ทำไมต้องทนหิว เป็นการทรมาณตัวเองหรือเปล่า ทำไมต้องโกนคิ้ว ขนคิ้วมีประโยชน์ช่วยรองรับเหงื่อไม่ให้เข้าตา ไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องโกน ทำไมต้องตัดจีวรให้เป็นไปตามพุทธบัญญัติ สมัยนี้ไม่ได้ใช้ผ้าบังสุกุลแล้ว การทำแบบนั้นยิ่งจะเป็นการเสียเวลาและยุ่งยาก สู้ใช้ผ้าทั้งผืนมาห่มเลยไม่ง่ายกว่าหรือ ฯลฯ เดี๋ยวก็ถามกันไปถามกันมาจนครบ 227 ข้อ ศีลยิ่งมากข้อก็ยิ่งทำให้เราตามจับกิเลสได้ทัน เพราะอุดช่องทางของกิเลสเอาไว้ แต่หากมากเกินไปก็จะดูวุ่นวายจุกจิก ด้วยพุทธวิสัย พระพุทธเจ้าย่อมบัญญัติในสิ่งที่กระทำได้ และควรแก่เหตุ ทั้งอดีต ปัจจุบัน และอนาคต บางข้ออาจมองแล้วไม่จำเป็นในปัจจุบัน แต่ใครจะรู้ว่านี่อาจเป็นสิ่งสำคัญในอนาคตก็ได้ อย่ามองเพียงแค่จุดเดียวตรงที่ตนเองยืนอยู่ ทุกสิ่งล้วนมีเรื่องราวทั้งสิ้น ว่าด้วยเรื่องของสตรี สตรีเพศย่อมรู้แก่ใจดีว่าตัวเองนั้นมีสภาวะบางอย่างที่พร่องกว่าผู้ชายอยู่แล้วโดยธรรมชาติ หลักๆ เลยคือเรื่องของฮอร์โมน อันมีการเปลี่ยนแปลงไปตามรอบเดือน และหมดไปเมื่อสูงวัย ซึ่งนำมาซึ่งความไม่สมดุลย์ของสภาวะจิตใจและประสาทสัมผัส ดังตัวอย่างปัจจุบันจะเห็นได้ว่ากุ๊กในภัตตาคารชื่อดังล้วนเป็นผู้ชาย เพราะสัมผัสในเรื่องของรสชาติจะคงที่กว่าผู้หญิง เนื่องด้วยไม่มีปัญหาในเรื่องของรอบเดือนแบบผู้หญิง นี่อาจเป็นเหตุให้ภิกษุณีจำต้องถือวัตรปฏิบัติที่เข้มงวดกว่าภิกษุ เพื่อให้ควบคุมอารมณ์ที่ไม่สมดุลย์เหล่านั้นได้ โปรดพิจารณาถึงความแตกต่างทางธรรมชาติด้วยครับ เพราะความแตกต่างทางธรรมชาตินี้ด้วยที่ทำให้พุทธศาสนาไม่ยอมให้สัตว์ที่มิใช่มนุษย์มาบวชได้ แก้ไขคำที่พิมพ์ผิดครับ แก้ไขเมื่อ 20 เม.ย. 53 13:07:40 จากคุณ : นาย X-MAN เขียนเมื่อ : 20 เม.ย. 53 13:02:08

ความคิดเห็นที่ 41 เป็นอจินไตย ครับ อุปมา ดังเรื่องของคนตาบอด สงสัยในสิ่งที่คนตาดีมองเห็น จากคุณ : หล่อรวยโสด เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 53 16:41:31