ความคิดเห็นที่ 1 โกหัญวิธีที่ชื่อว่า เบญจ์ บาระกุล          เมื่อวันที่ ๒๖ กันยายน ๒๕๔๒ นายชาญชัย บุษปวนิช กับพวก ได้ยื่นฟ้องต่อเจ้าคณะจังหวัดนครปฐม กล่าวหาให้ลงนิคหกรรมแก่พระธรรมปิฎก ซึ่งพระธรรมปิฎก ก็ได้เปิดเผยตัวต่อการตรวจสอบทุกประการ แต่เรื่องก็เงียบไปจนบัดนี้          แม้จะมีข่าวว่า เจ้าคณะจังหวัดนครปฐม ได้มีคำสั่งไม่รับคำกล่าวหาแล้ว และไม่ว่านายชาญชัยจะยื่นคำฟ้องต่อไปอีกหรือไม่ แต่เรื่องนี้ก็เป็นกรณีศึกษา ที่ควรจะสร้างความรู้ความเข้าใจแก่ประชาชนต่อไป          นายชาญชัย บุษปวนิช กับพวก กล่าวหาว่าพระธรรมปิฎกบิดเบือนปลอมปนพระธรรมวินัย โดยนำเอาคำของศาสนาคริสต์มาเจือปนในหนังสือพุทธธรรม เป็นต้น ทั้งนี้ คำกล่าวหาเน้นว่า พระธรรมปิฎกนำคำว่า “อุดมธรรม” มาใช้ ซึ่งเป็นคำของศาสนาคริสต์ และในพระไตรปิฎกไม่มีที่ใดบอกว่าอุดมธรรมหมายถึงนิพพาน          แม้ว่าคำกล่าวหาของนายชาญชัย กับพวก จะเหลวไหล เลื่อนลอย และไร้สาระ แต่พระธรรมปิฎกก็ได้ถือโอกาสทำให้เกิดประโยชน์ในการศึกษาธรรม โดยยกเอาหลักธรรม เช่น “อุดมธรรม” ที่ถูกระบุในคำกล่าวหานั้นขึ้นมาอธิบาย เพื่อสร้างเสริมความรู้แก่ประชาชน ซึ่งจะนำมาแสดงไว้ให้ท่านได้อ่าน ต่อไป          อย่างไรก็ดี คำกล่าวหาของนายชาญชัย บุษปวนิช กับพวกนั้น มีปมแอบแฝง คือเป็นเพียงการกระทำส่วนหนึ่งซึ่งสืบเนื่องมาจาก กลุ่ม ดร.เบญจ์ บาระกุล ที่เกี่ยวพันกับปัญหาวัดพระธรรมกาย และกลุ่ม ดร.เบญจ์ บาระกุล นี้ได้ใช้วิธีชั่วร้ายสร้างเรื่องเท็จป้ายสีใส่ความแก่บุคลที่รักษาความถูกต้องและปกป้องพระธรรมวินัยต่าง ๆ นานาอย่างไม่ละอาย ซึ่งสมควรเปิดเผยให้สาธารณชนรู้เท่าทันไว้ รู้จักโกหัญวิธี ของกลุ่ม ดร.เบญจ์ บาระกุล          คำฟ้องนิคหกรรมของนายชาญชัย บุษปวนิช รวมทั้งความเท็จและการปั้นแต่งข้อกล่าวหาของเขานั้น สืบเนื่องมาจากหนังสือและเอกสารต่าง ๆ ของบุคคล หรือกลุ่มบุคคล ที่ใช้ชื่อว่า ดร.เบญจ์ บาระกุล          นอกจากนี้ ข้อเขียนอื่น ๆ ทำนองเดียวกัน ในหนังสือพิมพ์ พิมพ์ไทย ตลอดจนเอกสารของผู้ใช้ชื่อว่า “กลุ่มเปรียญธรรม” ที่ทางเปรียญธรรมสมาคมได้ปฏิเสธไปแล้วว่า เป็นการใช้ชื่อแบบสวมรอย ซึ่งเปรียญธรรมสมาคมไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้อง ข้อเขียนและเอกสารเหล่านั้น ล้วนเป็นความเท็จ และสังเกตได้ไม่ยากว่ามาจากแหล่งเดียวกับ ดร.เบญจ์ บาระกุล          เอกสารมากมายในนาม ดร.เบญจ์ บาระกุล มิใช่กล่าวหาเฉพาะพระธรรมปิฎกเท่านั้น แต่ได้ใส่ร้ายป้ายสีบุคคล องค์กร และสถาบันต่างๆ ที่ได้แสดงความไม่เห็นด้วยกับการกระทำของวัดพระธรรมกาย โดยแต่งเรื่องโยงให้บุคคลและองค์กรเหล่านั้นสัมพันธ์กันเหมือนกับอยู่ในขบวนการเดียวกัน ทั้งที่จริง ๆ แล้ว บุคคลและองค์กรเหล่านั้น หลายท่านหลายแห่งไม่รู้จักกัน และบางท่านบางแห่งก็มีความคิดความเห็นไม่ตรงกันด้วยซ้ำไป          เรื่องที่กล่าวหาต่างๆ นั้น ถ้าอ่านอย่างพินิจพิเคราะห์ ก็จะทราบว่า ใช้วิธีอย่างที่ ศ.เสฐียรพงษ์ วรรณปก ราชบัณฑิตเรียกว่า โกหัญวิธี (วิธีโกหกหลอกลวง) คือจับเอาเค้าเรื่องแห่งละนิดละหน่อยไปตั้งเป็นเลศแต่งคำกล่าวหาขึ้นบ้าง ตัดต่อข้อความให้ได้ความหมายที่จะทำให้เกิดความเข้าใจผิดตามที่ตนต้องการบ้าง จับข้อมูลเรื่องหนึ่งไปปะติดปะต่อใส่กับอีกเรื่องหนึ่งแล้วสร้างเป็นเรื่องใหม่ขึ้นบ้าง แต่งเติมความเท็จให้คนไขว้เขวหรือจูงให้หลงประเด็นบ้าง ต่อไปนี้ ขอเรียกการกระทำเช่นนี้ว่า วิธีเบญจ์บาระกุล          วิธีเบญจ์บาระกุล มีแต่ความเท็จ การหลอกลวง และมุ่งทำลาย เป็นภัยทั้งต่อพระพุทธศาสนา และสังคมไทย ดังจะเห็นได้ว่า          ๑. ดร.เบญจ์ บาระกุล กับพวก ไม่ยอมแสดงตัวออกมา และใช้ชื่อแอบแฝง ไม่กล้าเปิดเผยตัวจริง เพราะ ตนเองมีแต่ความเท็จ จึงไม่กล้าพิสูจน์ความจริง          ๒. ใช้วิธีกล่าวหาโดยไม่มีมูลความจริงบ้าง หาเลศโจทบ้าง กล้าปั้นแต่งเรื่องเท็จใส่ร้ายผู้รักษาพระธรรมวินัย อย่างไม่ละอาย แสดงว่าไม่มีความเป็นชาวพุทธอยู่ในตัว          ๓. มุ่งทำร้ายผู้รักษาพระธรรมวินัยให้สำเร็จอย่างเดียว โดยไม่คำนึงถึงสัจจะหรือความถูกต้อง เช่น พระธรรมปิฎก เขียนเตือนไว้ให้ชาวพุทธเจริญสมาธิที่ถูกต้องให้เป็นสัมมาสมาธิ ที่จะนำไปสู่ปัญญารู้แจ้งธรรม อย่าปฏิบัติผิดให้กลายเป็นมิจฉาสมาธิ อย่างฤาษีชีไพรนอกพระพุทธศาสนาก่อนพุทธกาล ที่ใช้สมาธิอย่างยากล่อม กลุ่ม ดร.เบญจ์ บาระกุล ก็บิดเบือนว่าพระธรรมปิฎกสอนว่าสมาธิเป็นยากล่อม          ๔. กล้าทำลายพระพุทธศาสนา เพื่อรักษาตัวเอง หรือเพื่อปกป้องคนที่ให้ผลประโยชน์แก่ตน ทำความเท็จได้ ทุกอย่าง โดยไม่คำนึงว่าจะเสียหายแก่พระธรรมวินัยอย่างไร เช่น พูดเหยียบย่ำคัมภีร์ปริวาร ในพระไตรปิฎก โดย กล่าวคำหลอกลวงให้ชาวพุทธหลงเข้าใจผิดว่า เป็นคัมภีร์พวกอรรถกถา เพื่อหลอกให้ชาวพุทธไม่เชื่อถือคำวินิจฉัย ของคัมภีร์ปริวารนั้น          ถ้าชาวพุทธเห็นตัวอย่างวิธีเบญจ์บาระกุล สัก ๓-๔ เรื่อง ก็จะรู้ทัน และจับได้ว่า หนังสือและเอกสารที่กล่าวหาทั้งหมดนั้น เป็นความเท็จตามโกหัญวิธีนี้ทั้งสิ้น จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 03:46:21

ความคิดเห็นที่ 2 ข่าวเดลินิวส์ตามวิธีเบญจ์บาระกุล เทียบกับข่าวเดลินิวส์ที่แท้          หนังสือ “เปิดโปงขบวนการล้มพุทธ” ของ ดร.เบญจ์ บาระกุล ได้ตีพิมพ์ข้อความข้างล่างนี้ โดยระบุว่า “จากหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ ประจำวันจันทร์ที่ ๑๒ กรกฎาคม ๒๕๔๒” ก. ข่าวเดลินิวส์ ตามวิธีเบญจ์บาระกุล          ...การสัมมนาเรื่อง “วัดพระธรรมกายกับผลกระทบเศรษฐกิจการเมืองและสังคมไทย” ซึ่งจัดที่คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เมื่อวันที่ ๓ ก.ค. ที่ผ่านมา ซึ่งจัดโดยมูลนิธิโกมลคีมทอง มูลนิธิพุทธธรรม และคณะรัฐศาสตร์ จุฬาฯ ... การ จัดสัมมนาครั้งนั้นมีการโจมตีวัฒนธรรมประเพณีไทย และพระพุทธศาสนา รวมไปถึงระบบการปกครองคณะสงฆ์ไทย สำหรับบุคคลที่มาร่วมสัมมนานั้นไม่เป็นที่น่าสนใจ แต่ที่น่าสนใจก็คือผู้จัดซึ่งหมายถึง มูลนิธิโกมลคีมทอง ซึ่งก่อนตั้งมานานกว่า ๔๐ ปีแล้ว โดยมูลนิธินี้ได้เข้าแทรกแซงไปยังองค์กรของรัฐและสถาบันการศึกษาแทบทุกแห่ง...เจ้าหน้าที่หน่วยงานความมั่นคงของทหารและเจ้าที่ตำรวจสันติบาลได้ระบุว่ามูลนิธิดังกล่าวมีพฤติกรรมเป็นภัยต่อชาติ โดยได้รับทุนสนับสนุนจากองค์กรต่างชาติ                    ผู้ที่ไม่ทราบความเป็นมาแต่เดิม พออ่านข้อความข้างต้น ก็จะเข้าใจผิดว่า นสพ.เดลินิวส์ ได้ข่าวมา หรือได้ทราบเรื่องราวข้อเท็จจริงนั้น แล้วนำมาเสนอเป็นข่าว          แต่เรื่องที่เป็นจริงก็คือ นสพ.เดลินิวส์ ได้รับใบปลิว ที่มีข้อความดังกล่าว จากเจ้าหน้าที่วัดพระธรรมกาย ซึ่งเป็นใบปลิวที่สร้างความเท็จขึ้นตามวิธีเบญจ์บาระกุลนั่นเอง แล้วนำเสนอข่าวเรื่องการแจกใบปลิวนั้น พร้อมทั้งข้อความบางตอนในใบปลิว ขอให้ดูข่าวเดลินิวส์ตัวจริงต่อไปนี้ ข. ข่าวเดลินิวส์ที่แท้          ในวันเดียวกัน เจ้าหน้าที่วัดพระธรรมกายได้แจกจ่ายใบปลิวฉบับหนึ่ง ซึ่งจัดพิมพ์ในลักษณะของหนังสือพิมพ์มีจำนวน ๔ หน้า โดยในหน้า ๔ นั้นมีบทความพิเศษชื่อเรื่องว่า “เทวทัตยุคไฮเทค” สาระสำคัญของบทความชิ้นนี้มีเรื่องราวตอบโต้การสัมมนาเรื่อง “วัดพระธรรมกายกับผลกระทบเศรษฐกิจ การเมือง และสังคมไทย” ซึ่งจัดที่ คณะรัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย เมื่อวันที่ ๓ ก.ค. ที่ผ่านมา ซึ่งจัดโดยมูลนิธิโกมลคีมทอง มูลนิธิพุทธธรรม และคณะรัฐศาสตร์ จุฬาฯ          บทความชิ้นดังกล่าวนี้อ้างว่า การจัดสัมมนาครั้งนั้นมีการโจมตีวัฒนธรรมประเพณีไทย และพระพุทธศาสนา รวมไปถึงระบบการปกครองคณะสงฆ์ไทย สำหรับบุคคลที่มาร่วมสัมมนานั้นไม่เป็นที่น่าสนใจ แต่ที่น่าสนใจก็คือผู้จัด ซึ่งหมายถึง มูลนิธิโกมลคีมทอง ซึ่งก่อตั้งมานานกว่า ๔๐ ปีแล้ว โดยมูลนิธินี้ได้เข้าแทรกแซงไปยังองค์กรของรัฐและสถาบันการศึกษาแทบทุกแห่ง นอกจากนี้ยังระบุว่าเจ้าหน้าที่หน่วยงานความมั่นคงของทหารและเจ้าที่ตำรวจสันติบาล ได้ระบุว่ามูลนิธิดังกล่าวมีพฤติกรรม เป็นภัยต่อชาติ โดยได้รับทุนสนับสนุนจากองค์กรต่างชาติ          อีกตัวอย่างหนึ่ง ในหนังสือ “เปิดโปงขบวนการล้มพุทธ” ของ ดร.เบญจ์ บาระกุล นั่นเอง ตีพิมพ์ข้อความ ตัดตอนต่อไปนี้ โดยระบุว่า “จากหนังสือพิมพ์เดลินิวส์ประจำวันจันทร์ที่ ๑๙ กรกฎาคม พ.ศ. ๒๕๔๒” ก. ข่าวเดลินิวส์ ตามวิธีเบญจ์บาระกุล          ...พระธรรมปิฎกยกตนเหนือกว่าพระอรหันต์ บิดเบือนพระไตรปิฎกในเรื่องของการก่อสร้างพุทธสถานและศาสนวัตถุ นอกจากนี้ยังพยายามที่จะเผยแพร่อุดมการณ์ทุกวิถีทาง เช่น เอาเด็กมาเลี้ยงดูเพื่อล้างสมองใช้ให้เป็นตัวแทนทางความคิดและการเคลื่อนไหวในทางการเมืองและศาสนา ในปัจจุบันนี้เผยแพร่ผ่านทางโรงเรียนศาสนาต่างชาติ จัดตั้งมูลนิธิเด็กโดยได้รับเงินสนับสนุนจากองค์กรคริสเตียนและองค์กรต่างประเทศ          ...รายการวิทยุของพระธรรมปิฎก ตัวเลขค่าใช้จ่ายในการจัดรายการตลอด ๒ ปี สูงถึง ๔๓๘,๐๐๐,๐๐๐ บาท ทั้งยังตั้งข้อสงสัยด้วยว่าเงินจำนวนมากมายมหาศาลเหล่านี้ กลุ่มผู้สนับสนุนพระธรรมปิฎกนำมาจากไหน และมีวัตถุประสงค์อย่างไรในการจัดรายการนี้ ทั้งยังระบุว่าจัดรายการนั้นได้นำเอาวิทยากร ซึ่งสอนประจำอยู่ในวิทยาลัยแสงธรรม นครปฐม ซึ่งเป็นวิทยาลัยที่ผลิตสามเณรและบาทหลวงของคริสเตียน จึงไม่แปลกที่รายการของพระธรรมปิฎกจะโจมตีวิธีการปกครองคณะสงฆ์ พระเถระชั้นผู้ใหญ่ ขณะที่กลับไปยกย่องพระธรรมปิฎกแทน                    ข้อความนี้ก็เหมือนครั้งก่อน คือที่จริงไม่ใช่ข่าวของเดลินิวส์เอง แต่เป็นข้อความในใบปลิว ที่เดลินิวส์ลงข่าวว่าแจกโดยเจ้าหน้าที่ของวัดพระธรรมกาย ขอให้ดูต่อไปนี้ ข. ข่าวเดลินิวส์ ที่แท้          ในวันเดียวกันผู้สื่อข่าวรายงานว่า เจ้าหน้าที่ของวัด (หมายถึงวัดพระธรรมกาย) ได้มีการแจกจ่ายใบปลิว ซึ่งจัดพิมพ์ในลักษณะของหนังสือพิมพ์มีจำนวน ๔ หน้า ฉบับประจำวันอาทิตย์ที่ ๑๘ ก.ค. ๒๕๔๒ โดยในหน้า ๔ นั้นมี บทความเรื่อง “ปุจฉาวิสัชนา” มีหัวเรื่องว่า จ.ม. เปิดโปงขบวนการท่านปยุต เรื่องดังกล่าวเป็น รูปแบบของการเขียนจดหมายมาร้องเรียนเปิดโปงพฤติกรรมและโจมตีพระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต) เจ้าอาวาสวัดญาณเวศกวัน และเจ้าของรางวัลการศึกษา เพื่อสันติภาพจากองค์กรยูเนสโก ลงนามโดยมหาชาย          สาระสำคัญนั้นระบุว่า พระธรรมปิฎกยกตนเหนือกว่าพระอรหันต์ บิดเบือนพระไตรปิฎกในเรื่องของการก่อสร้างพุทธสถานและศาสนวัตถุ นอกจากนี้ยังพยายามที่จะเผยแพร่อุดมการณ์ทุกวิถีทาง เช่น เอาเด็กมาเลี้ยงดูเพื่อล้างสมองใช้ให้เป็นตัวแทนทางความคิด และการเคลื่อนไหวในทางการเมืองและศาสนาศาสนา ในปัจจุบันนี้เผยแพร่ผ่านทางโรงเรียนศาสนาต่างชาติ จัดตั้งมูลนิธิเด็กโดยได้รับเงินสนับสนุนจากมูลนิธิโกมลคีมทอง ซึ่งเป็นองค์กรที่ได้รับเงินสนับ สนุนจากองค์กรคริสเตียนและองค์กรต่างประเทศ          ในช่วงหนึ่งของบทความได้หยิบยกการจัดรายการ วิทยุของพระธรรมปิฎก มีการระบุตัวเลขค่าใช้จ่ายในการจัดรายการตลอด ๒ ปีสูงถึง ๔๓๘,๐๐๐,๐๐๐ บาท ทั้งยังตั้งข้อสงสัยด้วยว่าเงินจำนวนมากมายมหาศาลเหล่านี้ กลุ่มผู้สนับสนุนพระธรรมปิฎกนำมาจากไหน และมีวัตถุประสงค์อย่างไรในการจัดรายการนี้ ทั้งยังระบุว่าจัดรายการนั้นได้นำเอาวิทยากร ซึ่งสอนประจำอยู่ในวิทยาลัยแสงธรรม นครปฐม ซึ่งเป็นวิทยาลัยที่ผลิตสามเณรและบาทหลวงของคริสเตียน จึงไม่แปลก ที่รายการของพระธรรมปิฎกจะโจมตีวิธีการปกครองคณะสงฆ์ พระเถระชั้นผู้ใหญ่ ขณะที่กลับไปยกย่องพระธรรมปิฎกแทน... จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 03:47:08

ความคิดเห็นที่ 3 เอาของเท็จ มาเทียบกับของแท้เพื่อให้รู้ทันพวกเจตนาร้ายที่จะทำลายพระพุทธศาสนา          เมื่อได้เห็นเรื่องจริงอย่างนี้แล้ว ผู้ที่มีวิจารณญาณย่อมรู้ถึงเจตนาของกลุ่มผู้ทำหนังสือที่ใช้ชื่อว่า ดร.เบญจ์ บาระกุล ว่ามุ่งจะก่อให้เกิดความเข้าใจผิด ไขว้เขว คลาดเคลื่อนจากความจริง กล่าวโดยสรุปก็คือ เป็นการใส่ร้ายป้ายสีอย่างครบถ้วนทุกแง่ทุกประการ          ๑. ข้อความที่กล่าวเป็นเท็จ             ก) ทั้งในแง่ที่ว่าไม่ใช่เป็นข้อความของนสพ.เดลินิวส์เอง แต่เป็นข้อความในใบปลิว ที่พวกของตัวทำขึ้นมา แล้วเอากลับมาพิมพ์ในหนังสือ โดยไม่บอกว่าเป็นข้อความจากใบปลิว ทำให้ผู้อ่านหลงเข้าใจผิด             ข) ทั้งในแง่ที่ว่า ตัวข้อความนั้นก็เป็นเพียงใบปลิว ซึ่งใช้เป็นหลักฐานอะไรไม่ได้อยู่แล้ว เฉพาะอย่างยิ่ง เป็นใบปลิวตามข้อความที่มีอยู่แล้วใน นสพ.พิมพ์ไทย ที่ทำกันขึ้นมาด้วยวิธีเบญจ์บาระกุล          ๒. ใช้วิธีตัดต่อหรือตัดตอนในลักษณะที่จะก่อให้เกิดความเข้าใจผิดตามที่ตนต้องการ อย่างที่เรียกข้างต้นว่า วิธีเบญจ์บาระกุล          ๓. เป็นการกระทำที่ส่อเจตนาไม่ซื่อตรง แต่มุ่งสร้างความเข้าใจผิด โดยยกเอาข้อความหรือเรื่องราวที่ไม่เป็นจริงมาใส่ร้ายป้ายสีผู้อื่นทั้งที่ข้อมูลที่ตนนำมา มีความชัดเจนอยู่แล้ว แต่กลุ่ม ดร.เบญจ์ บาระกุล ก็ยังใช้ความเพียรพยายามที่จะทำให้ผิดพลาดคลาดเคลื่อนไป จึงส่อถึงเจตนาร้ายอย่างชัดเจน          เมื่อเขาสร้างความเท็จด้วยโกหัญวิธีได้อย่างนี้ ก็ย่อมเป็นการแน่นอนว่าเขาจะต้องทำแบบเดียวกันกับเนื้อหาส่วน อื่นๆ ของหนังสือนั้นตลอดทั้งเล่ม และสิ่งทั้งหลายที่เขาจะทำต่อไป โดยเฉพาะที่เกี่ยวกับเรื่องนี้ ย่อมไม่อาจเชื่อถือได้          พระพุทธเจ้าตรัสสอนไว้แล้วว่า              “สำหรับคนที่มีปกติกล่าวเท็จ ... ย่อมไม่มีบาปอย่างใดที่เขาจะทำไม่ได้” (ขุ.ธ.๒๕/๒๓/๓๘)          เป็นไปไม่ได้ที่บุคคลผู้มีเจตนาสร้างเรื่องเท็จด้วยโกหัญวิธีเช่นนี้ จะมีความปรารถนาดีด้วยใจจริงต่อพุทธบริษัท ๔ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะมาคิดมุ่งหมายดำรงพระพุทธศาสนา หรือรักษาพระธรรมวินัย มีแต่จะทำตรงข้าม คือคอยลักลอบทำลาย ตลอดจนทำอะไรก็ได้ที่จะให้ตนได้รับผลประโยชน์ โดยไม่คำนึงว่าพระพุทธศาสนาและพุทธบริษัทจะเป็นอย่างไร          การสร้างความเท็จที่ยกมาให้ดูเป็นตัวอย่างข้างต้นนี้ ย่อมเพียงพอแล้ว ที่จะให้มองออกว่าหนังสือและเอกสารทั้งหมดของ ดร.เบญจ์ บาระกุล กับพวกนั้นมีลักษณะสำคัญ ๒ ประการ คือ ประการแรก เป็นความเท็จ และประการที่สอง เป็นเครื่องมือสนองเจตนาร้ายในการใส่ร้ายป้ายสี และทำลาย เป็นอย่างนี้ทั้งหมด ไม่จำเป็นต้องเอาใจใส่อีกต่อไป          อย่างไรก็ดี มองอีกแง่หนึ่งว่า การปั้นเรื่องเท็จใส่ความ แบบปั้นน้ำเป็นตัวอย่างนี้ ในเรื่องอื่นๆ ที่เราเคยได้ยินมาก่อน บางทีเราสงสัยว่าจะเป็นไปได้ถึงขนาดนั้นเชียวหรือ จนกระทั่งมาพบเหตุการณ์อย่างนั้นด้วยตนเอง จึงเห็นได้ชัดว่าถึงจะเท็จขนาดไหนเขาก็ทำได้ เมื่อมองในแง่นี้แล้ว ก็น่าศึกษา อย่างน้อยก็เก็บไว้ดูเป็นข้อมูลตัวอย่าง ให้เห็นว่าเรื่องอย่างนี้เคยมีจริงๆ และเขาทำอย่างไร จะได้รู้ทัน          เพื่อให้เห็นวิธีการสร้างความเท็จด้วยโกหัญวิธีแบบเบญจ์บาระกุล ชัดเจนยิ่งขึ้น ซึ่งจะทำให้รู้จักคนในโลกนี้และรู้ทันวิธีการของคนที่ทำในทางชั่วร้ายว่าเป็นอย่างไร ครั้งต่อไปจะได้นำเนื้อความและวิธีเบญจ์บาระกุล ในหนังสือของ ดร.เบญจ์ บาระกุลมาให้ดูอีก ๒-๓ ตัวอย่าง จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 03:47:51

ความคิดเห็นที่ 4 สร้างเรื่องใส่ร้ายแบบมักง่าย ด้วยการตัดแต่งต่อเติมตามใจชอบ          วิธีเบญจ์บาระกุลอีกอย่างหนึ่ง ก็คล้ายกับที่กระทำกับข่าว นสพ.เดลินิวส์นั่นเอง แต่มีการตัดต่อแต่งเติมเพิ่มเข้าไปด้วยวิธีนี้ ถ้าคนไม่มีสัจจะ และไม่มีความละอายใจเลย ก็ทำได้ง่าย          ดร.เบญจ์ บาระกุล กับพวก จะปั้นแต่งเรื่องให้พระธรรมปิฎกเป็นคอมมูนิสต์ ก็ยกเอาเรื่องการอ่านหนังสือ “ความเป็นอนิจจังของสังคม” ขึ้นมา แล้วใส่ความที่ตนต้องการเข้าไปว่า          “พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต) เริ่มมีความสนใจในอุดมการณ์ทางการเมือง ตั้งแต่สมัยเมื่อยังเป็นสามเณร (๑๙ มิ.ย. ๒๕๐๑) อันเป็นแรงดลใจจากการอ่านหนังสือของหลวงประดิษฐมนูธรรม (ปรีดี พนมยงค์) เรื่อง “ความเป็นอนิจจังของสังคม” เนื้อหาสาระในหนังสือนั้น ได้กลายเป็นอุดมการณ์ที่ฝังแน่นอยู่ภายในจิตสำนึก . . .          “นี่คือที่มาของแนวความคิดทางลัทธิสังคมนิยมของพระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต) ที่ถูกฝังรากลึก ในจิตใจมาช้านาน โดยเริ่มจากความประทับใจในหนังสือดังกล่าว . . .”                    (หนังสือ “พระพุทธศาสนา ชะตาของชาติ” พิมพ์ครั้งที่ ๑, หน้า ๒๐-๒๑)          ข้อความตอนนี้แสดงว่า ดร.เบญจ์ บาระกุล กล่าวหาหนังสือของหลวงประดิษฐมนูธรรมว่าเป็นสังคมนิยมคอมมูนิสต์ก่อน แล้วต่อจากนั้นจึงกล่าวหาพระธรรมปิฎกว่าเลื่อมใสอุดมการณ์สังคมนิยม เป็นคอมมูนิสต์ (ในหนังสือของ ดร.เบญจ์ สรุปไว้ว่าสังคมนิยมสมัยนั้นเรียกว่าลัทธิคอมมูนิสต์)          ข้อความที่ยกมาให้ดูนี้ ดร.เบญจ์ บาระกุล กับพวกเขียนใส่ความเอาเอง นอกจากนี้ ที่ทำ . . . ไว้ยังมีข้อความอีกยาว แต่ไม่จำเป็นต้องเอามาพิมพ์ให้กินที่ เพราะเป็นข้อความในหนังสือ ที่ดร.เบญจ์ บาระกุล เอามาตัดเติมดัดแปลงใหม่ แล้วหลอกว่าเป็นคำของพระธรรมปิฎก แล้วยังเอาความคิดของท่านผู้อื่นมาใส่ให้เป็นความคิดของพระธรรมปิฎกด้วย          เรื่องที่เป็นจริง มีแค่ว่า พระธรรมปิฎกได้รับนิมนต์ให้ไปพูดในงานวันปรีดี พนมยงค์ ก็เลยเล่าว่าตัวท่าน เมื่อยังเป็นสามเณร ก็ได้เคยอ่านหนังสือของท่านรัฐบุรุษอาวุโสเล่มหนึ่ง แล้วเห็นว่านายปรีดีก็สนใจทางธรรมด้วย (แสดงว่าพระธรรมปิฎกนึกแต่ในแง่ของธรรมะ ไม่ได้นึกไปถึงเรื่องอุดมการณ์สังคมนิยม หรือเรื่องอะไรอย่างอื่น) และหนังสือเล่มนั้น พระธรรมปิฎก เมื่อครั้งเป็นสามเณรก็อ่านไม่จบด้วย ขอให้ดูคำพูดคำเขียนที่แท้จริงของพระธรรมปิฎกดังนี้          “... เมื่อปี ๒๕๐๑ นั้น อาตมภาพไปได้หนังสือเล่มเล็กๆ เล่มหนึ่งมา ซึ่งเป็นผลงานของท่าน ชื่อว่า ความเป็นอนิจจังของสังคม ได้อ่านหนังสือเล่มนี้แล้วเกิดความรู้สึกติดมาตั้งแต่บัดนั้น ว่าท่านรัฐบุรุษอาวุโสปรีดี พนมยงค์นี้ มีความสนใจในทางธรรมด้วย นับแต่นั้นมา ชื่อของท่านเมื่อใครเอ่ยถึงก็ตาม อาตมภาพจะจำติดมากับชื่อหนังสือที่ว่า ความเป็นอนิจจังของสังคม นั้น และความรู้สึกที่ว่าท่านมี ความสนใจธรรมะด้วย ... ลงวันที่อ่านไว้ว่า วันที่ ๑๙ มิถุนายน ๒๕๐๑ ... บันทึกลงวันที่อ่านนั้นมีเพียงแค่หน้า ๓๓ แสดงว่า หยุดอ่านเสีย ไม่จบเล่ม ...                    (หนังสือ ปรีติธรรม รวมธรรมทัศน์ของพระมหาเถระต่อปรีดี พนมยงค์ พิมพ์ครั้งที่ ๓ พ.ศ. ๒๕๔๒, หน้า ๔๙)          เมื่อกลุ่ม ดร.เบญจ์ บาระกุล ไม่เห็นแก่สัจจะเลย สามารถบิดเบือนข้อมูลความจริงได้โดยไม่ละอายถึงอย่างนี้ และแสดงความมุ่งร้าย หาทางใส่ความบุคคลผู้รักษาธรรมวินัยได้ถึงขนาดนี้ ย่อมไม่มีทางที่เขาจะคิดรักษาพระธรรมวินัย หรือมีใจภักดีต่อพระพุทธศาสนา แต่แน่นอนว่า เขาจะทำลายพระพุทธศาสนาได้ เมื่อใดก็ตามที่เขาเห็นว่าจะทำให้เป้าหมาย ชั่วร้ายของเขาสำเร็จได้ หาเลศโจท และปั้นเรื่องใส่ความ          วิธีเบญจ์บาระกุล ที่ใช้มากอย่างหนึ่ง คือ การหาเลศโจท และยกเลศขึ้นแต่งเรื่อง ให้เป็นข้อกล่าวหาหรือใส่ความ          เลศ คือ อาการ ลักษณะ หรือข้อเทียบเคียงอย่างใดอย่างหนึ่ง ที่พอจะยกขึ้นอ้างเพื่อผูกเรื่องใส่ความ          ตัวอย่างเช่น ต้องการกล่าวหาหรือใส่ร้ายนายเขียวคนนี้ พอดีมีคนอีกคนหนึ่งชื่อนายเขียวเหมือนกัน เมื่อนายเขียวคนโน้นทำความผิด ก็ยกมากล่าวหาหรือใส่ร้ายนายเขียวคนนี้ ว่าทำความผิดนั้น          ตนอยากกล่าวร้ายบุคคลนี้ซึ่งมีรูปร่างผอมสูงผิวขาว พอดีมีคนรูปร่างอย่างนั้นอีกคนหนึ่งทำความผิด ก็ยกเป็นเลศกล่าวหาบุคคลแรกว่าทำความผิดนั้น          ในสมัยพุทธกาล เคยมีเรื่องเช่นนี้ คือ ภิกษุ ๒ รูป ชื่อเมตติยะ กับภุมมชกะ เกิดความแค้นใจต่อพระทัพพมัลลบุตร เนื่องจากการปฏิบัติหน้าที่ของพระทัพพมัลลบุตรทำให้ภิกษุสองรูปนั้นเสียผลประโยชน์ โดยท่านไม่ได้ตั้งใจ          ภิกษุ ๒ รูปนี้ ครั้งแรกกล่าวหาโดยไม่มีมูล ต่อพระทัพพมัลลบุตร ด้วยข้อหาว่าต้องอาบัติปาราชิก แต่ไม่สำเร็จ จึงคิดการกันใหม่          วันหนึ่งระหว่างเดินทางลงจากเขาคิชฌกุฏ เห็นแพะผู้และแพะเมียคู่หนึ่งกำลังสมจรกันอยู่ ก็ตกลงกันสมมติชื่อแพะตัวผู้ว่าทัพพมัลละ และสมมติชื่อแพะตัวเมียตามชื่อภิกษุณีรูปหนึ่งชื่อเมตติยา แล้วก็มาโจทต่อสงฆ์ว่าตนได้เห็นท่านทัพพมัลลบุตรเสพเมถุนกับนางเมตติยาภิกษุณี อย่างนี้ก็เรียกว่าหาเลศโจท          ในหนังสือของ ดร.เบญจ์ บาระกุล ได้ใช้วิธีหาเลศแต่งเรื่องใส่ร้ายเช่นนี้อย่างจังๆ โดยไม่ละอายเลย เช่น ต้องการจะใส่ความคุณคนหนึ่งที่แสดงความไม่เห็นด้วยกับการกระทำของวัดพระธรรมกาย ว่าเป็นพวกขบวนการของศาสนาคริสต์ หรือรับจ้างจากองค์กรคริสต์มา ก็ยกเอาชื่อของคนที่ตนต้องการกล่าวหา พร้อมทั้งนามสกุลของเขา ขึ้นมาตั้ง แล้วนำเอารูปถ่ายของบาทหลวงผู้หนึ่ง ซึ่งมีชื่อตรงกับคุณที่ถูกกล่าวหานั้น (นามสกุลไม่เหมือนกัน แต่ปิดไว้ ไม่บอก) มาลงพิมพ์ เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจผิดว่าคนที่ตนกล่าวหานั้น เป็นคริสต์ และเคยบวชเป็นบาทหลวงมาก่อน (ดูภาพและเรื่องในหนังสือ “พระพุทธศาสนา ชะตาของชาติ” หน้า ๑๖๙)          นี่ก็เป็นวิธีเบญจ์บาระกุล อย่างหนึ่ง ซึ่งใช้เกลื่อนไปตามสบายในหนังสือของบุคคลหรือกลุ่มคนที่เรียกตัวว่า ดร.เบญจ์ บาระกุลนั้น ดังที่เขาใช้วิธีเบญจ์บาระกุล นี้ใส่ความพระธรรมปิฎก ด้วยเรื่องที่เป็นเท็จอย่างโจ่งแจ้ง ซึ่งทำให้เขาไม่กล้าแสดงตัวออกมาพิสูจน์ความจริง          โปรดพิจารณาสักตัวอย่างหนึ่ง ดร.เบญจ์ บาระกุล กล่าวหาว่า พระธรรมปิฎก เมื่อยังเป็นพระศรีวิสุทธิโมลี (ปยุตฺโต) ได้เข้าร่วมกิจกรรมกับมูลนิธิโกมลคีมทอง และ               “จากการที่ได้ร่วมกิจกรรมของมูลนิธิฯ ดังกล่าว จึงได้รับการสนับสนุนให้ไปร่วมการสัมมนาในต่างประเทศ ในปีถัดมา (พ.ศ. ๒๕๑๕)”                    (หนังสือ “เปิดโปงขบวนการล้มพุทธ” พิมพ์ครั้งที่ ๑ หน้า ๑๐ ครั้งที่ ๒ หน้า ๑๔)          เรื่องนี้ วิธีเบญจ์บาระกุล นำเค้าข้อมูลบางอย่างจากแห่งละนิดละหน่อย มาจับผสมกันปั้นแต่งเรื่องขึ้นใหม่ ซึ่งเป็นเท็จ เพื่อให้ดูเหมือนสมจริง          ที่ว่าพระธรรมปิฎก เมื่อยังเป็นพระศรีวิสุทธิโมลี ได้รับนิมนต์ไปเทศน์ แสดงปาฐกถา หรือร่วมสัมมนาอภิปรายในงานของมูลนิธิโกมลคีมทอง เป็นครั้งคราว เช่นเดียวกับที่ได้รับนิมนต์ไปในกิจกรรมคล้ายๆ กันในที่อื่นๆ ตรงนี้ = เป็นความจริง          ที่ว่าพระธรรมปิฎก ครั้งเป็นพระศรีวิสุทธิโมลี ได้เดินทางไปต่างประเทศใน พ.ศ. ๒๕๑๕ ตรงนี้ = ก็เป็นความจริง          แต่จุดเป้าหมายของเขาที่ว่า พระศรีวิสุทธิโมลีไปต่างประเทศเพื่อร่วมสัมมนาด้วยการสนับสนุนของมูลนิธิโกมลคีมทอง ตอนนี้ = เป็นความเท็จ ตามวิธีเบญจ์บาระกุล          พระศรีวิสุทธิโมลีไปต่างประเทศใน พ.ศ. ๒๕๑๕ นั้น คือไปประเทศสหรัฐอเมริกา เพราะตลอดเวลา ๘ ปี ตั้งแต่ท้าย พ.ศ. ๒๕๑๑ ถึงต้น พ.ศ. ๒๕๑๙ พระศรีวิสุทธิโมลี (ปยุตฺโต) เดินทางไปต่างประเทศเพียงครั้งเดียวนี้เท่านั้น          การเดินทางไปอเมริกาในปี ๒๕๑๕ นั้น เป็นการไปปฏิบัติศาสนกิจ เกี่ยวกับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย          เรื่องที่เกิดขึ้นจริง คือ เลขาธิการ มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ได้แก่ พระเทพคุณาภรณ์ (ปัจจุบัน=สมเด็จพระพุฒาจารย์ วัดสระเกศ) และผู้ช่วยเลขาธิการ คือ พระศรีวิสุทธิโมลี (ปัจจุบัน=พระธรรมปิฎก) ได้รับนิมนต์จากรัฐบาลอเมริกันให้เดินทางชมประเทศของเขา แต่ท่านขอเลือกไปเยี่ยมเยือนมหาวิทยาลัยต่างๆ ในอเมริกา ที่มีการสอนวิชาพระพุทธศาสนา และวิชาเอเชียอาคเนย์ศึกษา เช่น มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย เยล คอร์เนล มิชิแกน วิสคอนซิน และนอร์เธอร์นอิลลินอยส์ เป็นต้น          โดยเฉพาะใน ๑ เดือนแรก พระศรีวิสุทธิโมลี ได้รับนิมนต์ให้บรรยายวิชาพระพุทธศาสนากับวัฒนธรรมไทย ที่มหาวิทยาลัยเพนน์ซิลเวเนีย          ทั้งหมดนี้ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลยกับมูลนิธิโกมลคีมทอง          ดร.เบญจ์ บาระกุล ใช้ทั้งวิธีหาเลศโจท และวิธีโจทโดยไม่มีมูล เพื่อพยายามปั้นให้พระธรรมปิฎก เป็นคริสต์บ้าง เป็นคอมมูนิสต์บ้าง ขอให้ดูคำกล่าวหาอีกตอนหนึ่งจากหนังสือของบุคคลหรือกลุ่มคนที่ใช้ชื่อ ดร.เบญจ์ บาระกุล ว่า               “พระราชวรมุนี (ป. อ. ปยุตฺโต) (เลื่อนสมณศักดิ์จากพระศรีวิสุทธิโมลี) ซึ่งเป็นสมาชิกในมูลนิธินี้ ได้หลบหนีออกนอกประเทศ โดยความช่วยเหลือของสภาคริสตจักรแห่งประเทศไทย ไปอยู่ในรัฐเพ็นซิลวาเนีย ประเทศสหรัฐอเมริกา เช่นกัน (ข้อมูลรายละเอียดมีมาก ขอได้จากกองอำนวยการรักษาความมั่นคงภายใน สภาความมั่นคงแห่งชาติ โดยอาศัย พรบ.ข่าวสารฯ)”                    (หนังสือ “พระพุทธศาสนา ชะตาของชาติ” พิมพ์ครั้งที่ ๑ หน้า ๒๖)          เรื่องที่เกิดขึ้นจริง คือ พระราชวรมุนี ได้รับนิมนต์ไปบรรยายวิชาพระพุทธศาสนาที่ Swarthmore College โดยก่อนนั้นทางสถาบันได้ติดต่อเรื่อยมาประมาณ ๓ ปี แต่พระราชวรมุนีไม่ยอมรับนิมนต์ เพราะมีงานทางเมืองไทยมาก จนกระทั่งในที่สุดจึงรับนิมนต์ไปในปี ๒๕๑๙          ดร.เบญจ์ บาระกุล บอกให้ไปขอข้อมูลรายละเอียดได้ จาก กอรมน. และ สมช.อีกด้วย ตอนนี้ก็เท่ากับเป็นการท้าทาย กอรมน. และ สมช. ให้ออกมาพิสูจน์ว่าจริงหรือไม่          โปรดดูตัวอย่างการสร้างเรื่องเท็จตามวิธีเบญจ์บาระกุล ต่อไปอีกหน่อย ดังข้อความของเขาว่า               “วันที่ ๒๓ เมษายน พ.ศ. ๒๕๒๓ รัฐบาลพลเอกเปรม ติณสูลานนท์ ได้ออกประกาศอภัยโทษ เรียกว่าประกาศ ๖๖/๒๓ ให้ผู้ก่อการร้ายคอมมิวนิสต์เข้ามาเป็นผู้ร่วมพัฒนาชาติไทย โดยไม่มีความผิด ทำให้สมาชิกของมูลนิธิโกมลคีมทองสามารถกลับเข้าสู่ประเทศไทยได้ ทั้งนี้รวมถึง พระราชวรมุนี (ป. อ. ปยุตฺโต) ก็กลับสู่ประเทศไทยด้วยเช่นกัน”                    (หนังสือ “พระพุทธศาสนา ชะตาของชาติ” หน้า ๒๘-๒๙)          แต่ เรื่องที่เป็นจริง คือ เวลานั้น พระราชวรมุนี (ปัจจุบัน ได้แก่พระธรรมปิฎก) จำวัดอยู่ที่กุฏิในประเทศไทย ณ วัดพระพิเรนทร์ตามปกติ เพราะเมื่อท่านเดินทางไปอเมริกาตั้งแต่ต้นปี ๒๕๑๙ เพื่อสอนหนังสือที่ Swarthmore ตามที่เขานิมนต์เสร็จแล้ว และเป็นที่ปรึกษาวัดไทยในอเมริการะยะแรกตั้งขึ้นใหม่ๆ ที่นิวยอร์คและชิคาโก อยู่อีกช่วงเวลาหนึ่ง ก็เดินทางกลับมาประเทศไทยนานแล้ว ตั้งแต่เดือนมกราคม พ.ศ. ๒๕๒๑ จึงไม่มีอะไรที่จะไปเกี่ยวข้องหรือต้องอาศัยประกาศอภัยโทษของรัฐบาลที่ว่านั้น          ในเรื่องนี้ มูลนิธิโกมลคีมทองพลอยถูก ดร.เบญจ์ บาระกุล ดึงเข้ามาทำให้เสียหายไปด้วย          นี่เป็นตัวอย่างของการสร้างความเท็จอย่างไม่ละอาย ซึ่งเป็นเหตุผลที่อธิบายอยู่ในตัวว่าทำไมบุคคลหรือกลุ่มคนที่ใช้ชื่อว่า ดร.เบญจ์ บาระกุล จึงไม่กล้าแสดงตัวออกมาเพื่อพิสูจน์ความจริง จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 04:03:52

ความคิดเห็นที่ 5 ปลอมแปลงวิชาการ ด้วยวิธีเบญจ์บาระกุล          ตามปกติ เมื่อเราจะยกคำพูดหรือข้อเขียนของใครมาอ้าง ถือกันว่าจะต้องยกมาให้ตรงตามที่เจ้าของคำพูดได้กล่าวไว้ หรือตามที่เขาได้เขียนไว้จริงๆ จึงต้องระวังอย่าตัดแต่งต่อเติม และควรใส่เครื่องหมายคำพูดที่เรียกว่า อัญประกาศไว้ด้วย (“_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _”)          แต่ถ้าคำพูดหรือข้อเขียนนั้น มีพลความหรือข้อความประกอบที่ไม่จำเป็น ก็อาจละเสียบ้าง โดยใส่จุดไว้ ( . . . ) ให้รู้ว่ามีถ้อยคำที่ถูกละไว้ แต่ต้องระวังให้ข้อความนั้นยังคงความหมายและสาระสำคัญไว้อย่างเดิม ไม่ทำให้ผู้อ่านเข้าใจผิด ถ้าปฏิบัติตามนี้ จึงจะเป็นไปตามวิธีทางวิชาการ          หนังสือและเอกสารของบุคคลหรือกลุ่มคนที่ใช้ชื่อ ดร.เบญจ์ บาระกุล ที่จัดทำขึ้นมา เหมือนจะให้มีความน่าเชื่อถือว่าเป็นวิชาการ แต่ถ้าพิจารณา หรือตรวจสอบสักหน่อย จะพิสูจน์ออกมาว่า เป็นงานวิชาการปลอม ซึ่งเขียนขึ้นด้วยเจตนาทุจริต มุ่งหลอกลวงให้เข้าใจผิด จึงตัดหรือละข้อความออกไปอย่างไม่ซื่อตรง เพื่อทำให้เข้าใจความหมายหรือสาระสำคัญผิดไปจากความประสงค์ของผู้พูด หรือเจ้าของข้อเขียนนั้น          ทั้งนี้ โปรดดูตัวอย่างสมมติที่จะยกมาเปรียบเทียบให้ดูก่อน เพื่อให้เห็นความแตกต่างในการละข้อความ ระหว่างวิธีที่ถูกต้องทางวิชาการ กับวิธีวิชาการปลอมแบบเบญจ์บาระกุล เช่น ถ้าข้อความเต็มว่า               “นายดำโกรธ จึงด่าว่าลูกชายที่ไม่เอาถ่าน เอาแต่เที่ยวเสเพล ชอบมั่วสุม แล้วบอกให้ไปหาหลวงพ่อ เพราะท่านชอบสั่งสอนให้ละเลิกอบายมุข”          ถ้าจะยกข้อความนี้ไปอ้าง เมื่อเห็นว่ายาวเกินไป ก็ตัดหรือละข้อความเสียบ้าง ดังนี้          ก. วิธีวิชาการ               “นายดำโกรธ จึงด่าว่าลูกชายที่ไม่เอาถ่าน ... แล้วบอกให้ไปหาหลวงพ่อ เพราะท่านชอบสั่งสอนให้ละเลิกอบายมุข”          อย่างนี้ละแล้ว ก็ยังได้ใจความเหมือนเดิม          ข. วิธีเบญจ์บาระกุล               “นายดำโกรธ จึงด่าว่า . . . หลวงพ่อ เพราะท่านชอบสั่งสอนให้ละเลิกอบายมุข”          การตัดละข้อความแบบนี้ ทำให้เข้าใจผิดจากเดิมไปไกลแค่ไหน ก็โปรดดูเอาเอง          ในหนังสือของ ดร.เบญจ์ บาระกุล ตั้งหัวข้อใหญ่ไว้อย่างจงใจว่า          “การวิเคราะห์หนังสือของพระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต)          หนังสือ”พุทธธรรม” เหยียดหยามจาบจ้วงพระสัมมาสัมพุทธเจ้า”          พอเริ่ม “นำพิสูจน์ทราบ” ก็ใช้วิธีเบญจ์บาระกุล ทันที ขอให้ดูข้อความต่อไปนี้              “องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ยังถูกพระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต) ถูกดึงลงมาจากฐานะอันควรยกย่อง ข้อความที่เหยียดหยามพุทธองค์ปรากฏในหนังสือ “พุทธธรรม” เขียนโดย พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต) หน้า ๘๓๘-๘๓๙ ความว่า                  “ผู้ใดปฏิบัติเพื่อจุดหมายทางปัญญา ผ่านวิธีทางสมาธิ และได้ปาฏิหาริย์ด้วย ก็ถือว่าเป็นความสามารถพิเศษไป พระพุทธองค์เองก็ทรงมีคุณสมบัติอย่างหนึ่งคือฌายี และ ฌานสีลี หมายความว่า ทรงนิยมฌาน ทรงพอพระทัยประทับในฌานแทนการพักผ่อนอย่างธรรมดาในโอกาสว่าง เช่นเดียวกับพระสาวกเป็นอันมาก อย่างที่เรียกว่า ทิฏฐธรรมสุขวิหาร คือเพื่อการอยู่เป็นสุขในปัจจุบัน ที่ปรากฏว่าทรงปลีกพระองค์ไปอยู่ในที่สงัดเป็นเวลานานๆ ถึง ๓ เดือน เพื่อเจริญสมาธิก็เคยมี และการนิยมหาความสุขจากฌานนี้....เป็นเหตุความละเลย ความรับผิดชอบต่อส่วนรวมย่อมถูกถือเป็นเหตุตำหนิได้”              ข้อความในส่วนนี้นับว่าเป็นการเหยียบย่ำจาบจ้วงพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เจตนาแสดงให้เห็นว่าพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นผู้ที่ไม่มีความรับผิดชอบต่อส่วนรวม และแสวงหาความสุขส่วนตัวโดยใช้ ณาน...”                    (หนังสือ “พระพุทธศาสนา ชะตาของชาติ” พิมพ์ครั้งที่ ๑ หน้า ๗๕-๗๖)          เมื่อตรวจสอบกับหนังสือพุทธธรรม ที่เขาบอกว่าคัดมานั้น จะเห็นความไม่ซื่อตรงของวิธีเบญจ์บาระกุล ซึ่งใช้ทั้ง          ก. ตัดข้อความบางตอนออกไป และเอาข้อความที่อื่นมาใส่แทน หรือตัดทิ้งไปเฉยๆ โดยไม่ทำเครื่องหมายอะไรเลย          ข. ทำเครื่องหมายละไว้ (...) โดยตัดข้อความบางอย่าง ซึ่งเมื่อตัดออกไปแล้ว จะทำให้ผู้อ่านเข้าใจความหมายผิด          ผู้ใดอ่านพุทธธรรม ด้วยตนเอง จะเห็นว่า ข้อความที่แท้จริงในหนังสือตอนนี้ แสดงให้เห็นความแตกต่างระหว่างพระพุทธเจ้าและพระพุทธสาวก กับคนบางกลุ่มบางพวกที่ปฏิบัติสมาธิไม่ถูกต้อง          หนังสือพุทธธรรม บอกว่า พระพุทธเจ้าและพระสาวกผู้บรรลุจุดหมายแล้ว ใช้สมาธิระดับฌานเป็นเครื่องพักผ่อนยามว่างจากพุทธกิจหรือศาสนกิจ แต่สำหรับคนทั่วไปจะต้องระวังไม่ให้ความติดเพลิดความสุขจากสมาธินั้น กลายเป็นเหตุละเลยความรับผิดชอบต่อส่วนรวม          วิธีเบญจ์บาระกุล ตัดข้อความที่กล่าวถึงการบำเพ็ญพุทธกิจ และจุดเน้นที่ว่าผู้บรรลุจุดหมายแล้วใช้สมาธิเป็นเครื่องพักผ่อนยามว่าง          ที่สำคัญมาก คือตรงที่ทำ .... ซึ่งเป็นตอนที่หันไปพูดถึงคนทั่วไป แต่ถูกตัดออกไปเสีย จึงทำให้เข้าใจผิดว่า ข้อความต่อจากนั้นยังกล่าวถึงพระพุทธเจ้า ซึ่งเป็นการเข้าใจผิดตามที่ ดร.เบญจ์ บาระกุล ต้องการ          แต่ที่จริง ข้อความที่กล่าวถึงพระพุทธเจ้าจบไปแล้ว ตรงที่ทำ .... ละไว้ เป็นตอนที่พูดถึงผู้ปฏิบัติทั่วไป จึงมีคำที่เป็นประธานตัวใหม่          โปรดดูข้อความที่เป็นจริง เต็มตามของเดิม ดังต่อไปนี้               “—สำหรับท่านผู้ฝึกอบรมก้าวหน้าไปในมรรคแล้ว หรือสำเร็จบรรลุจุดหมายแล้ว มักนิยมใช้การเจริญสมาธิขั้นฌาน เป็นเครื่องพักผ่อนอย่างสุขสบายในโอกาสว่างๆ เช่น พระพุทธองค์เอง แม้จะเสด็จจาริกสั่งสอนประชาชนจำนวนมาก เกี่ยวข้องกับคนทุกชั้นวรรณะ และทรงปกครองคณะสงฆ์หมู่ใหญ่ แต่ก็ทรงมีพระคุณสมบัติอย่างหนึ่งคือ ฌายี และ ฌานสีลี หมายความว่า ทรงนิยมฌาน ทรงพอพระทัยประทับในฌานแทนการพักผ่อนอย่างธรรมดาในโอกาสว่าง เช่นเดียวกับพระสาวกเป็นอันมาก อย่างที่เรียกว่า ทิฏฐธรรมสุขวิหาร คือเพื่อการอยู่เป็นสุขในปัจจุบัน ที่ปรากฏว่าทรงปลีกพระองค์ไปอยู่ในที่สงัดเป็นเวลานานๆ ถึง ๓ เดือน เพื่อเจริญสมาธิ ก็เคยมี และการนิยมหาความสุขจากฌานนี้ บุคคลใดจะทำแค่ไหนเพียงใดย่อมเป็นเสรีภาพส่วนบุคคล แต่หากความติดชอบมากนั้น กลายเป็นเหตุละเลยความรับผิดชอบต่อส่วนรวม ย่อมถูกถือเป็นเหตุตำหนิได้ . . . สำหรับพระพุทธเจ้าและท่านที่ปฏิบัติถูกต้อง สมาธิย่อมช่วยเสริมการบำเพ็ญกิจเพื่อพหูชน”          ก. ที่ทำตัวเข้มไว้ คือ ข้อความที่ถูก ดร.เบญจ์ ตัดทิ้งไป และเอาข้อความที่อื่นมาใส่แทน หรือตัดทิ้งไปเฉยๆ          ข. ที่ขีดเส้นใต้ไว้ (____) คือ ตรงที่ถูก ดร.เบญจ์ ทำ .... ตัดข้อความที่บอกให้รู้ว่าขึ้นประโยคใหม่ และเปลี่ยน ประธานของประโยค จากพระพุทธเจ้าไปเป็นคนทั่วไป (เมื่อตัดออกไป ผู้อ่านก็จะเข้าใจผิดตามที่ ดร.เบญจ์ ต้องการ)          ถ้าผู้อ่านไปดูข้อความเต็มที่เป็นของเดิมอย่างนี้ ก็จะไม่เข้าใจผิด แต่จะรู้ว่าข้อความตอนนี้สรรเสริญพระคุณของพระพุทธเจ้า ที่ทรงไม่ประมาทและไม่ขาดความรับผิดชอบอย่างปุถุชนบางพวกที่ปฏิบัติและใช้สมาธิไม่ถูกทาง          จริงๆ แล้ว ข้อความในหนังสือ พุทธธรรม ตอนนี้ จุดเน้นอยู่ตอนท้ายที่จบลงว่า               “...สำหรับพระพุทธเจ้าและท่านที่ปฏิบัติถูกต้อง สมาธิย่อมช่วยเสริมการบำเพ็ญกิจเพื่อพหูชน”                                        (พุทธธรรม หน้า ๘๓๙)          เมื่อรู้ทันความเท็จของคำกล่าวหาตามวิธีเบญจ์บาระกุล แล้ว ชาวพุทธควรได้ประโยชน์ทางปัญญาเพิ่มขึ้นด้วย จึงเอาหลักมาย้ำทบทวนกันไว้ว่า          สมาธิเป็นธรรมสำคัญมากในพระพุทธศาสนา เป็นที่รวมของการฝึกจิตหรือพัฒนาจิตใจ จึงจัดเป็นสิกขาที่ ๒ ในไตรสิกขา อันได้แก่ ศีล สมาธิ ปัญญา          แม้ว่าสมาธิจะเป็นธรรมสำคัญ และมีประโยชน์อย่างยิ่ง แต่ต้องระวังอย่าใช้ผิด ซึ่งจะกลายเป็นมิจฉาสมาธิ แปลว่า สมาธิผิด          หนทางที่จะเกิดความไขว้เขวอย่างสำคัญในการใช้สมาธิที่ต้องระวังให้ดีมี ๒ อย่าง คือ การใช้สมาธิเพื่อได้อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ และการใช้สมาธิแม้แต่ขั้นสูงถึงฌานสมาบัติในทางติดเพลินหาความสุข          ในอินเดียก่อนพุทธกาล โยคี ฤาษีชีไพรบำเพ็ญสมาธิได้ฌานสมาบัติกันสูงๆ แต่ก็ไม่หลุดพ้นไปได้ เพราะมักมาติดอยู่กับสิ่งเหล่านี้ พระพุทธเจ้าทรงเห็นความบกพร่องในวิธีปฏิบัติของฤาษีโยคีเหล่านี้แล้ว จึงทรงปลีกพระองค์ออกมา          ถ้าปฏิบัติธรรมสำเร็จเป็นพระอรหันต์ โดยได้อิทธิปาฏิหาริย์เป็นผลประกอบด้วย ก็เป็นคุณสมบัติพิเศษที่พระพุทธเจ้าทรงสรรเสริญ เพราะแน่นอนว่าจะใช้อิทธิปาฏิหาริย์ในทางที่เป็นคุณ แต่สำหรับปุถุชน อิทธิปาฏิหาริย์อาจทำให้ลุ่มหลงมัวเมา กลายเป็นโทษ และเป็นเครื่องกีดขวางทางนิพพานของตนเอง          ถ้าปฏิบัติธรรมสำเร็จเป็นพระอรหันต์แล้ว การเข้าฌานในยามว่าง ก็เป็นการพักผ่อนอย่างสุขสบาย ที่เรียกว่า ทิฏฐธรรมสุขวิหาร เป็นคุณอย่างเดียว เพราะพระอรหันต์พ้นแล้วจากการที่จะเป็นผู้ประมาท แต่สำหรับปุถุชนจะต้องระมัดระวังมิให้ติดเพลินจมอยู่กับความสุขในสมาธิ ซึ่งจะทำให้ความเพียรย่อหย่อนลง หรือเฉื่อยชาเกียจคร้าน ทำให้อินทรีย์ ๕ เสียดุล และจะไม่ก้าวหน้าในการปฏิบัติ          เฉพาะอย่างยิ่งในยุคปัจจุบันนี้ จะต้องเตือนกันให้มากในเรื่องการปฏิบัติสมาธิ ที่จะเกิดความไขว้เขว ทั้งในแง่อิทธิฤทธิ์ปาฏิหาริย์ และในแง่การติดเพลินหาความสุข ซึ่งจะกลายเป็นสมาธินอกพระพุทธศาสนา ที่ถูกใช้หาลาภสักการะอย่างพระเทวทัต หรือถูกใช้อย่างยากล่อม ที่ทำให้มีผู้ติเตียนได้ว่าเหมือนยาเสพติด          การเจริญสมาธิที่ถูกต้อง ซึ่งจะเรียกว่าสัมมาสมาธิได้ ต้องก้าวหน้าต่อไป ให้สมาธิเป็นฐานแก่ปัญญา คือ สมาธิจะทำจิตให้ “นุ่มนวล ควรแก่งาน” (มุทุภูเต กมฺมนิเย) ช่วยให้ปัญญาสามารถพินิจพิจารณามองเห็นชัดเจนในสภาวธรรมทั้งหลาย จนแทงตลอดได้ซึ่งสัจธรรม          ดร.เบญจ์ บาระกุล กับพวก ยิ่งพิสูจน์คำกล่าวหาที่ตัวตั้งขึ้นมา ก็ยิ่งพิสูจน์ความเป็นเจ้าเล่ห์จอมลวง และเปิดเผยเจตนาร้ายของพวกตนออกมาให้เห็นชัดเจนจะแจ้งยิ่งขึ้นทุกที จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 04:05:33

ความคิดเห็นที่ 6 คำกล่าวหาว่าเป็นคริสต์ กลายเป็นยืนยันว่าไม่ใช่คริสต์           ตอนเริ่มวิเคราะห์หนังสือ พุทธธรรม ก่อนจะ”นำพิสูจน์ทราบ” ดร.เบญจ์ บาระกุล ยกเรื่อง “ตถาคตโพธิสัทธา” ในหนังสือพุทธธรรมนั้น ขึ้นมาเป็นจุดตั้งข้อกล่าวหาว่า พระธรรมปิฎกมองความหมายของปัญญา เป็นแค่การเรียนรู้ธรรมดาในทางโลก หรือเรียนรู้ทางมหาวิทยาลัย และเหยียดหยามจาบจ้วงพระสัมมาสัมพุทธเจ้า โดย ดร.เบญจ์ บาระกุล ได้ยกข้อความจากหนังสือ “พุทธธรรม” ขึ้นมาอ้าง แต่ตัดตอนเอามาว่า           “ตถาคตโพธิสัทธา ก็คือ ความเชื่อในปัญญาหยั่งรู้สัจจธรรมของมนุษย์...หรือความมั่นใจในตนเองของมนุษย์ในฐานะเป็นมนุษย์คนหนึ่ง...ความเชื่อในมนุษย์อย่างเป็นกลางๆ”                               (หนังสือ “พระพุทธศาสนา ชะตาของชาติ” พิมพ์ครั้งที่ ๑ หน้า ๗๓)           คำกล่าวหานั้น จริงๆ แล้ว ไม่มีอะไรน่าใส่ใจ ผู้ที่ใช้ปัญญาพิจารณา และรู้จักตรวจสอบ จะมองเห็นได้เลยว่าเป็นการพูดจาเหลวไหล แต่ควรจะถือเป็นโอกาสนำเอาหลักธรรมมาทบทวนอีก เพื่อสร้างความเข้าใจเรื่องศรัทธาในพระพุทธศาสนาให้ชัดเจนยิ่งขึ้น           ศรัทธา เป็นหลักสำคัญในศาสนาทั้งหลาย ในศาสนาทั่วไป ศรัทธาหมายถึงความเชื่อมั่นในอำนาจขององค์เทวะหรือพระผู้เป็นเจ้า ที่สามารถดลบันดาลทุกสิ่งทุกอย่าง ลงโทษคนบาป และช่วยมนุษย์ที่ทรงโปรดปรานให้ไปสวรรค์หรือไปอยู่กับพระองค์เป็นต้น ศรัทธาอย่างนี้ มีลักษณะที่ต้องพึ่งพา หรือขึ้นต่ออำนาจดลบันดาล           ศรัทธาในพระพุทธศาสนาแตกต่างออกไปจากศรัทธาในศาสนาทั้งหลายที่นับถือเทพเจ้าเช่นนั้น ศรัทธาแบบพุทธนี้ เห็นได้ชัดในหลักตถาคตโพธิสัทธา           ชาวพุทธเชื่อว่า พระพุทธเจ้าตรัสรู้ มิใช่เพราะพระผู้เป็นเจ้ามาช่วยเปิดเผยหรือบอกสัจธรรมให้ แต่พระพุทธเจ้า ทรงเริ่มต้นจากความเป็นมนุษย์นี่แหละ ทรงใช้ความเพียรพยายามของมนุษย์ พัฒนาพระองค์เองขึ้นมาด้วยการทรงบำเพ็ญคุณธรรมอันยวดยิ่ง ที่เรียกว่า บารมีทั้ง ๑๐ ประการ จนเต็มเปี่ยมสมบูรณ์ ทำให้พระองค์ที่เป็นมนุษย์ กลายเป็นพระพุทธเจ้า เราทั้งหลายผู้เป็นมนุษย์ก็ควรดำเนินตามแบบอย่างของพระองค์           ต่อไปนี้จะยกข้อความบางตอนในเรื่องตถาคตโพธิสัทธานี้ จากหนังสือ พุทธธรรม มาให้ดู เพื่อให้เห็นว่า ศรัทธาในพระพุทธศาสนาเป็นอย่างไร ต่างจากศรัทธาในศาสนาที่นับถือพระผู้เป็นเจ้าอย่างไร พร้อมทั้งเป็นการล้างคำกล่าวหาไปด้วยในตัว (พุทธธรรม หน้า ๔๒๔-๔๒๕ ยกมาเป็นตอนๆ)           “ตถาคตโพธิสัทธา” (ความเชื่อปัญญาตรัสรู้ของพระตถาคต หรือเชื่อปัญญารู้สัจธรรมของพระผู้ทรงค้นพบ) ซึ่งดังที่กล่าวแล้วว่าหมายถึงความเชื่อความมั่นใจในพระปรีชาญาณของพระพุทธเจ้า ในฐานะที่ทรงเป็นต้นแบบ ... ที่ยืนยันถึงสมรรถวิสัยของมนุษย์ทั้งหลายว่า มนุษย์สามารถหยั่งรู้สัจธรรม เข้าถึงความดีงามสูงสุดได้ด้วยสติปัญญาและความเพียรพยายามฝึกฝนพัฒนาตนเอง ดังคำอุปมาที่พระพุทธเจ้าตรัสเรียกพระองค์เองว่า ทรงเป็นลูกไก่ตัวพี่ที่เจาะทำลายเปลือกไข่คืออวิชชาออกมาได้ หรือทรงเป็นผู้ค้นพบทางเก่าและทรงชี้นำทางนั้นแก่หมู่ชน การตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า ก็คือการประกาศยืนยันความสามารถนี้ของมนุษย์ทั้งหลาย...พระพุทธเจ้าทรงเป็นมนุษย์คนแรกที่ประกาศยืนยันความสามารถอันนี้ของมนุษย์ ทรงเป็นบุคคลแรกที่ไม่ทรงอ้างอานุภาพหรือแรงดลบันดาลของเทพ หรืออำนาจสูงสุดใดๆ ...”           คำอธิบายอย่างนี้ คงไม่มีชาวพุทธคนไหนหลงผิดคิดเห็นไปว่าเป็นคำอธิบายของศาสนาคริสต์ หรือเห็นว่าเป็นการดูถูกเหยียดหยามพระพุทธเจ้า หรือเป็นการดึงเอาปัญญาในพระพุทธศาสนาลงมาต่ำแค่การเรียนรู้ธรรมดาทางโลก หรือเรียนรู้ในมหาวิทยาลัย อย่างที่วิธีเบญจ์บาระกุล ตั้งประเด็นขึ้นมาบิดเบือนหรือป้ายสี แต่กลับจะเห็นคุณลักษณะที่เด่น เป็นเอก ทั้งของพระพุทธศาสนา และขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า กล่าวหาเท็จแม้แต่ในเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แต่ก็จับได้ง่าย           แม้แต่เรื่องปลีกย่อยเล็กๆ น้อยๆ ดร.เบญจ์ บาระกุล ก็จับมาตั้งข้อกล่าวหา เพื่อทำให้หนังสือ “พุทธธรรม” เป็นหนังสือของคริสต์ให้ได้ แต่เมื่อพิจารณาแม้แต่เพียงผ่านๆ ก็จะเห็นวิธีทุจริต ที่แสดงความเท็จของคำกล่าวหาตลอดทั้งเล่ม ขอให้ดูตัวอย่าง พอให้รู้ทันวิธีเบญจ์บาระกุล ว่าเป็นเช่นไร           ดร.เบญจ์ บาระกุล เขียนไว้อีกตอนหนึ่งว่า           “ลักษณะการใช้คำของคริสเตียนเช่นเดียวกันนี้ ปรากฏในหนังสือ “พุทธธรรม” หน้า ๗๐/๔๔ - ๗๐/๔๖ ซึ่งใช้คำว่า การทำกิจ “นักทำกิจ” เกลื่อนไปหมดทั้งหน้า คำๆ นี้เป็นคำที่ใช้สำหรับชาวคริสเตียน โดยเฉพาะพระเยซู ซึ่งเรียกว่าการทำกิจ ไม่เคยปรากฏใช้คำๆ นี้ ในหนังสือหรือตำราทางพระพุทธศาสนาเล่มใด ตั้งแต่มีประเทศไทยบนแผนที่โลก และปรากฏมีเฉพาะในหนังสือ “พุทธธรรม” ฉบับเพิ่มเติมใหม่ ซึ่งพระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต) ได้บัญญัติศัพท์นี้ขึ้นและให้ความหมายไว้ว่า “การทำกิจคือความไม่ประมาทเป็นคุณค่าในระดับโลกียะ”                               (หนังสือ “พระพุทธศาสนา ชะตาของชาติ” พิมพ์ครั้งที่ ๑ หน้า ๘๖)           ในข้อความที่ยกมาเพียงเท่านี้จะเห็นความเท็จมากมาย เช่น           ๑. ความเท็จเกี่ยวกับถ้อยคำ           ก. ที่ว่าในหนังสือพุทธธรรม หน้า ๗๐/๔๔-๗๐/๔๖ คำว่า การทำกิจ “นักทำกิจ” เกลื่อนไปหมดทั้งหน้านั้น แท้จริงแล้วคำว่า “นักทำกิจ” ไม่มีแม้แต่ที่เดียวตลอดทั้ง ๓ หน้าที่อ้าง (หรือจะอ้าง ๑๐-๒๐ หน้าก็ไม่มีอยู่นั่นเอง)           ข. ที่ว่า “ทำกิจ” (จะเติมข้างหน้า เป็น “การทำกิจ” หรือ “นักทำกิจ” ก็ได้) “เป็นคำสำหรับชาวคริสเตียน ไม่เคยปรากฏใช้คำนี้ในหนังสือหรือตำราทางพระพุทธศาสนาเล่มใด” นั้น ก็เป็นการกล่าวเท็จอีก เพราะว่าเฉพาะในพระไตรปิฎกแปลภาษาไทยอย่างเดียว ก็มีคำว่า “ทำกิจ” ไม่น้อยกว่า ๓๐๐ แห่ง ไม่ต้องพูดถึงหนังสือและตำราพระพุทธศาสนาเล่มอื่นๆ           “ทำกิจ” นี้ มาจากภาษาบาลี ซึ่งมีทั้ง กิจฺจกรณ (การทำกิจ), กิจฺจกร และกิจฺจการก (ผู้ทำกิจ), กิจฺจการี (ผู้ทำกิจเป็นปกติ หรือนักทำกิจ)           ชาวพุทธพูดกันเสมอว่า พระพุทธเจ้าทรงบำเพ็ญพุทธกิจ สำหรับคนสามัญก็คือทำกิจ ไม่ใช่เรื่องแปลก           คำว่า “นักทำกิจ” ถึงจะไม่ได้ใช้ในหนังสือ “พุทธธรรม” อย่างที่ ดร.เบญจ์ อ้าง แต่ถ้าจะใช้ ก็ใช้ได้โดยถูกต้อง ไม่เสียหายอะไร (ในพุทธธรรม ไม่ใช้ คงเพราะไม่จำเป็น หรือเห็นว่าไม่ไพเราะ)           คำว่า “กิจแห่งกรุณา” ก็เป็นคำในคัมภีร์พระพุทธศาสนา ไม่ใช่คำแปลกประหลาดที่ไหน เช่น ใน สารัตถทีปนี ภาค ๑ หน้า ๓๒๖ มีทั้งกิจแห่งกรุณา (กรุณากิจฺจ) และกิจแห่งปัญญา (ปฺากิจฺจ) มาคู่กัน           ยิ่งคำว่า “การบำเพ็ญกิจเพื่อพหูชน” ก็ยิ่งเป็นคำของชาวพุทธเราแท้ๆ เพียงแต่มักได้ยินในข้อความที่ยาวหน่อยว่า พระพุทธเจ้าทรงบำเพ็ญพุทธกิจเพื่อประโยชน์สุขแก่พหูชน เมื่อต้องการพูดให้สั้น ก็พูดได้ว่า ทรงบำเพ็ญกิจเพื่อพหูชน คำว่า “พหูชน” เป็นคำของคัมภีร์พุทธแท้ๆ ไม่ค่อยมีใครนำไปใช้           ดังนั้น พูดรวมๆ ได้ว่า คำเหล่านี้เป็นของชาวพุทธมาแต่เดิม บุคคลใดหรือศาสนาไหนจะเอาไปใช้ เราไม่ได้สนใจที่จะตามไปสืบหา           เมื่อชาวคริสต์อยากใช้ภาษาไทยให้ไพเราะ เขาก็ย่อมมาเอาคำจากภาษาไทยของเรานี่แหละไปใช้ ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดอะไร           เมื่อเราพูดธรรมะให้ฝรั่งฟัง เราก็ใช้คำภาษาอังกฤษ ซึ่งหลายคำเขาใช้ในศาสนาคริสต์มาก่อน (แต่ถ้าคำนั้นมีความหมายไม่ตรงกันจริงๆ เมื่อฝรั่งพอจะคุ้นกับคำของเราแล้ว เราก็พูดทับศัพท์ไปเลย ไม่ต้องแปล เช่น เดี๋ยวนี้ใช้ทับศัพท์คำว่า Dhamma, kamma, samadhi ได้แล้ว)           ๒. ความเท็จเกี่ยวกับหลักธรรม           ก. ที่ ดร.เบญจ์ บาระกุล อ้างว่า พระธรรมปิฎกบัญญัติศัพท์ว่า “การทำกิจ” นี้ขึ้น และให้ความหมายว่า “การทำกิจคือความไม่ประมาทเป็นคุณค่าในระดับโลกียะ” (หนังสือ “พระพุทธศาสนา ชะตาของชาติ” พิมพ์ครั้งที่ ๑ หน้า ๘๖) นั้น           ข้อความนี้ไม่มีในหนังสือ “พุทธธรรม” ที่อ้าง ถ้าไม่มีเจตนาบิดเบือน ผู้อ้างก็ยกมาผิดพลาด หรือพูดสรุปเอาเอง ไม่ตรงตามความหมายในหนังสือที่ตนอ้าง           ข้อความที่ถูกต้องในหนังสือพุทธธรรมพูดไว้ยาว โดยกล่าวถึงคุณค่าอย่างที่ ๒ ของไตรลักษณ์ว่า “พุทธพจน์ข้อที่ ๒* ชี้ถึงคุณค่าในด้านการปฏิบัติกิจหน้าที่ ... คุณค่าข้อนี้เน้นด้านความไม่ประมาทเร่งรัดทำกิจ เป็นระดับโลกิยะ เรียกง่ายๆ ว่า คุณค่าด้านการทำกิจ” (พุทธธรรม หน้า ๗๐/๓๖-๓๗)           เป็นที่ชัดเจนว่า หนังสือ พุทธธรรม ไม่ได้บอกว่า “การทำกิจคือความไม่ประมาท” อย่างที่ ดร.เบญจ์ บาระกุล อ้างเลย มีแต่ข้อความว่า “ไม่ประมาทเร่งรัดทำกิจ”           อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ ดร.เบญจ์ บาระกุล จะจับเนื้อความมาพูดเองผิดพลาด แต่สาระของธรรมก็ยังไม่หมดสิ้นไปง่ายๆ ในคำที่พูดไม่ถูกต้องนั้นก็ยังเห็นได้ว่า “การทำกิจ” เป็นอาการของความไม่ประมาท แสดงว่าไม่มัวเฉื่อยชาเกียจคร้านหรือผัดเพี้ยน ที่เป็นอาการของความประมาท           สรุปได้ว่า คำกล่าวหาของ ดร.เบญจ์ บาระกุล เป็นเท็จทั้งสิ้น ไม่มีอะไรถูกต้องเป็นจริงเลย           จริงๆ แล้ว แม้แต่สมมติว่า คำว่า “ทำกิจ” ไม่มีในภาษาของพระพุทธศาสนามาแต่เดิม การที่จะนำเอาคำนี้มาพูด ก็ไม่ได้เสียหายอะไร เพราะข้อความตอนนี้เป็นการอธิบายธรรมแก่คนไทยในสมัยปัจจุบัน ไม่ใช่เป็นการยกข้อความในคัมภีร์มาอ้าง           เมื่อท่านจะอธิบายธรรมแก่คนยุคปัจจุบัน ให้เขาเข้าใจได้ดี ก็ต้องใช้ถ้อยคำสมัยใหม่ ไม่มากก็น้อย และอาจต้องมีศัพท์วิชาการร่วมสมัยด้วย           คำศัพท์ต่างๆ เช่น กิจกรรม อุดมคติ อุดมการณ์ อุดมศึกษา วัฒนธรรม วิถีชีวิต การลงทุน การประกอบการ บริโภคนิยม โลกาภิวัตน์ เทคโนโลยี สารสนเทศ ศักยภาพ ภูมิต้านทาน กระบวนการ ปรีชาญาณ สมรรถวิสัย ฯลฯ คนสมัยนี้ทุกคนย่อมมีสิทธินำมาใช้ รวมทั้งชาวคริสต์ที่จะพูดกับคนไทย ก็ย่อมเอาคำเหล่านี้ไปใช้ด้วย เป็นเรื่องธรรมดา การที่ ดร.เบญจ์ บาระกุล มาเหมาเอาศัพท์เหล่านี้เป็นคำของศาสนาคริสต์นั้น เป็นการใส่ร้ายเลยเถิดที่เหลวไหลจนหมดความหมายไปเอง           นอกจากนั้น ก็ไม่ต้องไปคิดแปลคำเหล่านี้กลับเป็นภาษาบาลี เพราะคำเหล่านี้ หลายคำแทบจะเป็นภาษาบาลีอยู่แล้ว เช่น กิจกรรม อุดมคติ อุดมการณ์ อุดมศึกษา วัฒนธรรม สามารถเขียนเป็นคำบาลีได้ทันที คือ เป็น กิจฺจกมฺม อุตฺตมคติ อุตฺตมการณ อุตฺตมสิกฺขา วฑฺฒนธมฺม แต่ก็ไม่มีในคัมภีร์พระพุทธศาสนา** เพราะคำเหล่านี้เกิดขึ้นใหม่ในภาษาไทย ท่านเอามาใช้เพียงเป็นคำอธิบายประกอบ           ข้อสำคัญจะต้องรู้แม่นยำชัดเจนว่า คำอธิบายนั้นตั้งอยู่บนฐานของหลักธรรมใด และขยายความหมายออกมาจากหลักธรรมนั้นอย่างไร โดยอธิบายให้ได้สาระของหลักธรรมนั้น ไม่ให้ผิดพลาด           พูดกันตรงๆ ว่า ตัวอย่างเท่านี้ก็พอแล้วที่จะให้ชาวพุทธรู้จักวิธีเบญจ์บาระกุล และรู้ทันความเท็จที่พวกเขาสร้างขึ้น ไม่จำเป็นต้องสิ้นเปลืองเวลาและแรงกายแรงสมองที่จะวิเคราะห์ต่อไปอีก เพราะทั้งหมดก็ทำนองเดียวกัน ------------------------------------- * คือพุทธพจน์ว่า วยธมฺมา สงฺขารา อปฺปมาเทน สมฺปาเทถ = สังขารทั้งหลายมีความเสื่อมสลายไปเป็นธรรมดา เธอทั้งหลายจงยังความไม่ประมาทให้ถึงพร้อม ** อุตฺตมคติ และอุตฺตมการณ มีในคัมภีร์ภาษาบาลี แต่ใช้ในความหมายต่างกับที่เราใช้ในภาษาไทย แก้ไขเมื่อ 26 พ.ค. 53 11:58:44 จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 04:12:27

ความคิดเห็นที่ 7 คนที่ใช้โกหัญวิธี ย่อมไม่มีเจตนาจะรักษาพระพุทธศาสนา           วิธีตรวจสอบและวิธีพิสูจน์ที่ดีที่สุด คือ ให้ผู้กล่าวหามาพูดซักถาม และตอบแก้กันในที่พร้อมหน้า แต่เพราะเรื่องที่กล่าวหาล้วนเป็นความเท็จ บุคคลหรือกลุ่มคนที่ใช้ชื่อว่า ดร.เบญจ์ บาระกุล จึงไม่กล้าเปิดเผยตัวออกมาเพื่อพิสูจน์ความจริง           หนังสือและเอกสารที่เขียนขึ้นและตีพิมพ์เผยแพร่ทั้งหมดนี้ ใช้ชื่อว่า ดร.เบญจ์ บาระกุล และมีการใช้ถ้อยคำ ภาษาอังกฤษ บอกสถานศึกษา และชื่อปริญญา เป็นต้น ให้ดูขลัง           แต่ผู้รู้ทั้งหลาย แค่อ่านผ่านๆ ภาษาอังกฤษที่เขาพิมพ์ไว้ ก็ไม่เชื่อว่าผู้เขียนจะได้ปริญญาเอก เป็น ดร.จริง เพราะคนที่เรียนจบขั้นนี้แล้ว ยังเขียนชื่อวิชาที่ตนเรียนไม่ถูก เขียนชื่อมหาวิทยาลัยและสะกดชื่อเมืองที่ตั้งของมหาวิทยาลัย ไม่ได้ จะให้ใครเชื่อว่าสำเร็จปริญญานั้นๆ จริงได้อย่างไร (เช่น เขียน Management เป็น Mangment เขียน Washington เป็น Wasington)           อย่างน้อยก็ทำให้คนไม่อาจเชื่อถือหรือนับถือปริญญาของมหาวิทยาลัยนั้น           อีกทางหนึ่งที่เป็นไปได้ คือ เจ้าตัวพอจะมีความสามารถเขียนคำและสะกดตัวอักษรให้ถูกต้องได้ แต่แกล้งเขียนให้ผิด เพราะไม่ได้สำเร็จการศึกษาอย่างที่ว่านั้นจริง เพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่จะถูกฟ้องร้องตามกฎหมาย           ไม่ว่าจะเป็นอย่างไหนก็ตาม ข้อที่แน่นอนก็คือ ความเท็จของตัวผู้เขียน ยิ่งซ้ำเติมความเท็จในเนื้อหาของหนังสือให้ ไม่มีอะไรเหลือที่จะเชื่อถือได้           ยิ่งกว่านั้น กรรมที่ทำความเท็จทั้งหมด แสดงให้เห็นว่าคนที่ทำกรรมนี้ไม่ได้มีใจซื่อตรงต่อพระธรรมวินัย คือการที่เขาทำอย่างนี้ มิใช่มุ่งเชิดชูพระพุทธศาสนา หรือรักษาพระธรรมวินัย แต่ทำด้วยเจตนาแอบแฝงอย่างอื่น ที่มองเห็นได้ว่าเลวร้าย ถึงขั้นที่กล้าลบล้างพระธรรมวินัย เพื่อแลกเอาตัวบุคคลที่ทำผิดไว้ และด้วยความหวังจะได้ผลประโยชน์เท่านั้น           คนที่เขียนหนังสือด้วยวิธีเบญจ์บาระกุล นี้ สร้างความเท็จ ทำกรรมทั้งหมดด้วยเล่ห์กล ถ้าเขาทำกรรมนั้น ตามอาณัติหรือเพื่อสนองความประสงค์ของผู้ใด ผู้ที่เป็นเจ้าของอาณัติหรือความมุ่งประสงค์นั้นก็ย่อมได้รับผลกรรมที่เป็นบาปร่วมกับเขาด้วย คือพลอยได้ชื่อว่าเป็นคนเจ้าเล่ห์ทำกรรมที่มีแต่ความเท็จหลอกลวง           ยังมีบาปร้ายที่หนักกว่านั้นอีก คือ คนที่มารับทำกรรมนั้นโดยหวังผลประโยชน์ จิตใจของเขาอยู่ที่จะเอาผลตอบแทน และทำเพียงเพื่อให้ได้ผลตอบแทน เขาย่อมไม่มีความจริงใจต่อเจ้าของงาน คนที่น่าสงสารที่สุดจึงได้แก่ตัวเจ้าของงานผู้ให้ผลตอบแทนนั่นเอง ซึ่งจะเป็นผู้ได้รับผลร้ายทั้งหมดในขั้นสุดท้าย เพราะเมื่อคนที่รับงานนั้นไปทำ สามารถสร้างความเท็จเพื่อหลอกประชาชนและทำลายคนที่เป็นเป้าหมายได้ เขาก็ย่อมหลอกคนที่เป็นเจ้าของงานได้เช่นเดียวกัน เพราะเขาไม่มีความซื่อตรงต่อใครๆ ทุกฝ่าย           ข้อนี้เห็นได้ง่ายๆ ว่า ดร.เบญจ์ บาระกุล นั้น ทำเรื่องเท็จพอให้ได้เกิดผลงานเป็นหนังสือออกมา โดยไม่มีความลึกซึ้งแนบเนียน พิสูจน์ความเท็จได้ง่าย ตรวจสอบเมื่อใด ความเท็จจะปรากฏทันที เช่น ที่เขียนว่า พระธรรมปิฎก เป็นสมาชิกมูลนิธิโกมลคีมทองบ้าง พระธรรมปิฎกไปสอนที่ศูนย์ศาสนศึกษา มหาวิทยาลัยมหิดล (ถ้าท่านไปสอนก็ไม่ได้ เสียหายอะไร แต่ท่านอาพาธจึงไม่ได้ไปสอน) บ้าง พระธรรมปิฎกต้องหลบหนีออกนอกประเทศเนื่องจากการก่อการร้าย จนรัฐบาลประกาศอภัยโทษ จึงกลับมาประเทศไทยได้ ตลอดจนว่ารางวัลของยูเนสโกจัดตั้งขึ้นตามนโยบายของศาสนาคริสต์ ฯลฯ           แม้แต่เรื่องที่ชัดเจนโจ่งแจ้งอยู่แล้ว ดร.เบญจ์ บาระกุล ก็ยังเอามาปั้นความเท็จ เมื่อใดมีการตรวจสอบ ความเท็จ ก็ย่อมเผยออกมาทันที พลอยให้รู้ว่าเนื้อหาอย่างอื่นๆ ก็ไม่มีอะไรจะเชื่อถือได้ และส่อเจตนาของผู้เกี่ยวข้อง ที่ร่วมกันทำหนังสือและเอกสารเหล่านี้ออกมาทั้งหมด           แต่ผลที่เลวร้ายที่สุด ก็คือความเสียหายต่อพระธรรมวินัยที่เป็นหลักของพระศาสนา เมื่อคนมาทำอะไรเกี่ยวกับพระ ธรรมวินัยด้วยเจตนาไม่สุจริต คือไม่ได้มุ่งจะรักษาพระธรรมวินัย แต่ทำเพื่อทำลายผู้อื่น หรือเพื่อปกป้องบุคคลที่ให้ผลประโยชน์แก่ตน เมื่อเป็นอย่างนี้ แทนที่เขาจะรักษาพระธรรมวินัย ก็จะกลับตรงกันข้าม คือ เขาจะทำลายพระพุทธศาสนา ด้วยการทำให้คนหลงเข้าใจพระธรรมวินัยผิดพลาด คือ เขาจะบิดเบือน ปลอมปน หรือทำอย่างไรก็ได้ เพื่อให้บรรลุเป้าหมายของเขา           เมื่อเขาทำอย่างนี้ ยิ่งเขาบอกว่าจะรักษาพระพุทธศาสนาเท่าไร พระพุทธศาสนาก็ยิ่งบอบช้ำเสียหายมากเท่านั้น เพราะเจตนาที่แท้จริง เขาไม่ได้คำนึงถึงพระธรรมวินัย หรือใส่ใจต่อประโยชน์ของชาวพุทธ           การกระทำอย่างนี้ ก็เหมือนกับนางยักษิณีในเรื่องการแย่งลูก ในมโหสถชาดก ตามเรื่องมีว่า หญิงคนหนึ่งวางลูกไว้ ขณะนั้นนางยักษิณีตนหนึ่งแปลงตัวเป็นหญิงชาวบ้าน เข้ามาขออุ้มเด็กนั้น ทำทีท่าว่าจะให้นม หยอกล้อเด็กและเดินไปๆ มาๆ พอได้ทีก็พาเด็กหนี แม่ของเด็กเห็นดังนั้นก็วิ่งไล่ตามจะเอาลูกกลับ แต่นางยักษิณีก็อ้างว่าเด็กนั้นเป็นลูกของตน เดินๆ วิ่งๆ เถียงกันไป กลายเป็นคดีแย่งลูก           เรื่องไปถึงพระโพธิสัตว์ คือพระมโหสถ จะต้องตัดสินว่าใครเป็นแม่ หรือใครมีสิทธิได้เด็กนั้น พระมโหสถก็ขีดเส้น ให้หญิงทั้งสองแย่งเด็กกันด้วยกำลัง ฝ่ายหนึ่งจับขา ฝ่ายหนึ่งจับแขน แล้วดึงเอา ใครชนะผ่านเส้นก็เอาเด็กไป แต่ใจของพระมโหสถนั้นต้องการจะพิสูจน์ว่าใครเป็นแม่           หญิงทั้งสองต่างก็ออกกำลังดึงเด็ก เด็กเจ็บปวดก็ร้องไห้และแสดงอาการทุกข์ทรมาน ฝ่ายนางยักษิณีนั้นใช้กำลังยื้อยุดฉุดเต็มที่ ดึงเอาๆ ฝ่ายหญิงแม่เด็กขณะที่ดึงอยู่ เห็นเด็กเจ็บปวดร้องให้ ก็เจ็บปวดรวดร้าวในตัวเองเหมือนใจจะขาด ในที่สุด ด้วยน้ำใจแม่ก็ทนเห็นลูกเจ็บปวดไม่ไหว จึงปล่อยมือยอมให้ลูกหลุดไป           นางยักษิณี พอดึงชนะได้เด็ก ก็จะพาเอาไป พระมโหสถจึงเรียกตัวไว้ แล้วถามชาวบ้านว่า หญิงคนไหนจะทนไม่ได้ที่จะเห็นลูกเจ็บปวดทุกข์ทรมาน ชาวบ้านทุกคนก็บอกว่าคนที่เป็นแม่ พระมโหสถจึงตัดสินให้นางยักษิณีคืนลูกให้แก่หญิงนั้น           ทำนองเดียวกันนี้ การสร้างคำเท็จกล่าวหาของกลุ่ม ดร.เบญจ์ บาระกุล ก็ไม่คำนึงว่าจะทำให้เสียหายแก่พระธรรมวินัย หรือพระไตรปิฎกที่รักษาพระธรรมวินัยนั้น เพราะไม่ได้มุ่งรักษาพระธรรมวินัย แต่มุ่งจะทำพระธรรมวินัยให้เปลี่ยนแปรเข้ากับวัตถุประสงค์ของตน เพื่อทำการร้ายให้สำเร็จ ดังนั้นจึงกล้าบิดเบือน หลอกลวง สร้างความเท็จ และแกล้งทำให้เข้าใจผิดได้ทุกอย่าง           ดังตัวอย่าง เมื่อจะบิดเบือนหลักธรรมในพระไตรปิฎก เขาก็แกล้งเขียน พยายามให้เข้าใจว่า ปริวาร เป็นคัมภีร์พวกอรรถกถา และมีชื่อว่าปริวารวัคค์ (หนังสือ “พระพุทธศาสนา ชะตาของชาติ” พิมพ์ครั้งที่ ๑ หน้า ๙๓, ๑๒๑) ทั้งที่ไม่มีคัมภีร์บาลีใด มีชื่อว่า ปริวารวัคค์ แต่ ปริวาร นั้น แน่นอนอยู่แล้วว่าเป็นพระไตรปิฎก ในหมวดพระวินัยปิฎก เล่ม ๘           ปริวาร เป็นหลักสำคัญ ที่อรรถกถาใช้อ้างอิงในการแก้ข้อสงสัยต่างๆ ในทางพระวินัย และวินิจฉัยอธิกรณ์ต่างๆ (ปัญหาว่านิพพานเป็นอัตตา หรือเป็นอนัตตา เป็นอธิกรณ์อย่างหนึ่ง เรียกว่า วิวาทาธิกรณ์) ขอให้ซื่อตรงต่อพระธรรมวินัย อย่าเอาเล่ห์กลมาใช้ให้พระพุทธศาสนามัวหมอง           วิธีเบญจ์บาระกุล อีกอย่างหนึ่ง คือ ยกเอาศัพท์ธรรมและหลักธรรมต่างๆ มาพูดวกวนโยงไปโยงมาให้สับสน เพื่อล่อหลอกให้ผู้อ่านที่ไม่มีพื้นฐานเพียงพอ อ่านแล้วแยกแยะไม่ทัน แล้วอาจจะคล้อยไปตาม ทั้งที่ไม่ได้เข้าใจ และไม่มีหลักอะไร เช่น ยกคำว่า “กายในกาย” และ “ธรรมในธรรม” (ในหลักสติปัฏฐาน ๔ ซึ่งยังมี เวทนาในเวทนา และจิต ในจิตด้วย แต่ไม่ยกมา) แล้วทึกทักเอาว่า กาย ที่อยู่แห่งหนึ่ง กับธรรม ที่อยู่อีกแห่งหนึ่ง มาเข้าคู่กันรวมเป็นคำเดียวว่า “ธรรมกาย” เหมือนกับที่ ธรรมกับวินัย มาเข้าคู่รวมกันเป็น “ธรรมวินัย” แล้วบอกว่า “กายในกาย” นั้นเป็นอัตตา (ดูหนังสือ “พระพุทธศาสนา ชะตาของชาติ” พิมพ์ครั้งที่ ๑ หน้า ๑๔๓-๑๔๕)           ตัวอย่างอีกเรื่องหนึ่ง คือ การพูดโน้มน้อมทำนองจะให้เข้าใจว่า การไปถวายข้าวแด่พระพุทธเจ้าในอายตนะนิพพาน (ไม่ระบุออกมาโดยตรง) เป็นข้อปฏิบัติที่มีมาตามประเพณีการทำบุญของพุทธศาสนิกชนชาวสยามที่เรียกว่าการ “ถวายข้าวพระพุทธ” ซึ่งได้ปฏิบัติกันมาตั้งแต่ยุคบรรพบุรุษ (ดูหนังสือ “พระพุทธศาสนา ชะตาของชาติ” พิมพ์ครั้งที่ ๑ หน้า ๑๒๓-๑๒๔)           แต่ความจริงนั้นตรงกันข้าม การไปถวายข้าวพระพุทธในอายตนะนิพพานนั่นแหละเป็นการทำลายขนบธรรมเนียมประเพณี รวมทั้งหลักแห่งศรัทธาที่มีมาแต่เดิมให้วิปริตผิดเพี้ยนไป           คนไทยแต่โบราณที่ “ถวายข้าวพระพุทธ” นั้น เขาพอจะรู้เข้าใจหลักพระศาสนา หรือไม่ก็มีผู้รู้คอยดูแลไว้ให้อยู่ในหลักพระพุทธศาสนาว่า “การถวายข้าวพระ” นั้น เป็นการบูชาอย่างหนึ่ง คือบูชาพระคุณของพระพุทธเจ้า เหมือนอย่างบูชาด้วยธูป เทียน ดอกไม้ เป็นอาทิ ไม่ใช่หมายความว่าจะถวายข้าวให้พระพุทธเจ้าเสวย หรือทรงฉันแต่อย่างใดเลย           เพราะฉะนั้น จึงเป็นที่ชัดเจนว่า คำถวายข้าวพระนั้น ตามภาษาบาลีเรียกว่า “บูชาข้าวพระ” ดังที่เราจำคำถวาย คือคำบูชาติดต่อกันมาแต่โบราณว่า “อิมํ สูปพฺยญฺชนสมฺปนฺนํ ... พุทฺธสฺส ปูเชมิ” (แปลว่า ข้าพเจ้าขอบูชา . . . อันพร้อมด้วยกับแกงนี้ แด่พระพุทธเจ้า)           การจับโน่นชนนี่โยงไปโยงมา ดึงศัพท์ธรรมและหลักธรรมปรับเปลี่ยนให้เข้าเป้าหมายของตัวอย่างนี้ เป็นสิ่งที่ไม่ควรทำ เป็นการไม่เคารพพระธรรมวินัย และลบหลู่มวลพุทธบริษัท เหมือนเอาพระพุทธศาสนาเป็นเครื่องเล่น จะทำให้พระธรรมวินัยวิปริตผิดเพี้ยน และทำความสับสนเสื่อมเสียประโยชน์แก่ประชาชน           เราจึงต้องขอร้องอย่างมากว่า พระธรรมวินัยเป็นหลัก เป็นเนื้อเป็นตัวของพระพุทธศาสนา เป็นศูนย์รวมและเป็นแหล่งกลางที่อำนวยประโยชน์สุขของประชาชน เมื่อเป็นชาวพุทธ ก็ขอให้ถือความบริสุทธิ์บริบูรณ์ของพระธรรมวินัย เป็นสมบัติสำคัญที่สุดที่จะต้องรักษา           ปัญหาวัดพระธรรมกายนั้น สื่อมวลชนและชาวพุทธจำนวนมาก ได้ติติงว่ากล่าวร้องทุกข์ และโจษจันกันมากว้างขวางมากขึ้นๆ หลายแง่หลายด้าน ตลอดเวลายาวนานจนบัดนี้จวนจะถึงปี พระธรรมปิฎกเพิ่งเข้ามาเกี่ยวข้องในระหว่างเมื่อเรื่องเริ่มมาแล้วหลายเดือน และขยายตัวรู้กันทั่วไปแล้ว จนถึงช่วงตอนที่มีการทำให้เกิดความสับสนแก่ประชาชนเกี่ยวกับหลักพระธรรมวินัย ท่านจึงเขียนเรื่องกรณีธรรมกายขึ้น เฉพาะในแง่ที่จะทำความเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องพระธรรมวินัย และเสริมสร้างความรู้เกี่ยวกับพระพุทธศาสนาแก่ประชาชน พร้อมทั้งขอร้องผู้ที่พลั้งพลาดเผลอผิดไปให้เห็นแก่พระธรรมวินัย และแก้ไขข้อผิดพลาดให้ถูกต้อง ไม่ได้ไปใส่ใจกับปัญหาด้านอื่น           ถ้าผู้ที่เกี่ยวข้องมีข้อสงสัยไม่เห็นด้วย หรือมีข้อโต้แย้งอย่างใด ก็ขอให้พูดจาว่ากันไปตามหลัก เอาความจริงความถูกต้องเป็นที่ตั้ง และมุ่งความแท้จริงของพระธรรมวินัยเป็นจุดหมาย           ควรจะพูดกันในเรื่องหลักการสำคัญที่เป็นปัญหา อย่างตรงไปตรงมา ไม่ควรจะหาเลศจับแง่ที่นอกเรื่องมาสร้างความสับสน ตลอดจนปั้นแต่งเรื่องเท็จต่างๆ มาล่อหลอกให้หลงประเด็น การสร้างความเข้าใจผิดต่อพระธรรมวินัย ก็เลวร้ายหนักหนาอยู่แล้ว อย่าสร้างเรื่องใส่ร้ายต่อบุคคล ให้ปัญหานุงนังสับสน เป็นบาปกรรมสาหัสยิ่งขึ้นไปอีกเลย           ชาวพุทธมั่นใจได้แน่นอนว่า คนที่เคารพพระไตรปิฎก ซื่อตรงต่อพระธรรมวินัย และนับถือหลักนิพพานเป็นอนัตตา จะไม่มีทางเป็นคนศาสนาคริสต์ไปได้เลย แต่คนที่ประพฤติตรงข้ามจากนี้นั่นแหละ ที่พวกเราจะต้องระวัง           ความซื่อตรงต่อพระธรรมวินัย และตั้งตนอยู่ในหลักเท่านั้น จึงจะแก้ปัญหาให้จบสิ้นลงได้ด้วยดี และรักษาพระพุทธศาสนาพร้อมทั้งประโยชน์ของชาวพุทธส่วนรวมไว้ได้ จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 04:13:20

ความคิดเห็นที่ 8 ลำดับปัญหา กรณีธรรมกาย โดย นายสมพร  เทพสิทธา                      วัดพระธรรมกาย  เป็นศาสนสถานขนาดใหญ่  ที่มีกำลังคนและกำลังทรัพย์มาก  ตลอดจนมีการบริหารและการจัดการที่เข้มแข็ง  ถ้าทำงานสร้างสรรค์ก็จะเกิดประโยชน์อย่างยิ่ง  แต่เมื่อก่อปัญหาขึ้น  ก็มีผลกระทบต่อสังคมและประชาชนในวงกว้างเป็นอย่างมาก           ปัญหาวัดพระธรรมกายเริ่มปรากฏชัดตั้งแต่เมื่อประมาณ ๑๒ ปีที่ผ่านมา โดย ศ.นพ. ประเวศ วะสี  ได้เขียน เตือนไว้ตั้งแต่ ปี พ.ศ. ๒๕๓๐๑  และต่อมาหลังจากเกิดกรณีอื้อฉาวเรื่องที่ดินกับชาวบ้านรอบวัดในปี ๒๕๓๑  ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช  ก็ได้กล่าวถึงปัญหาความผิดเพี้ยนของวัดพระธรรมกายไว้อย่างชัดเจน๒  ฉะนั้น จะเห็นได้ว่า ปัญหาวัดพระธรรมกายมิได้เพิ่งเกิดขึ้นในปัจจุบัน  แต่ได้เริ่มต้นสะสมมาไม่น้อยกว่า ๒๐ ปีแล้ว           เมื่อปัญหาเกิดขึ้น ชาวพุทธทั้งหลายและองค์กรต่าง ๆ เฝ้าจับตามองด้วยความเป็นห่วง  แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรอย่างหนึ่งอย่างใดได้  เพราะแต่ละคนแต่ละองค์กรมีกำลังน้อยและแยกกระจัดกระจายกันอยู่  จึงมีกำลังไม่พอที่จะยับยั้งและแก้ไขปัญหาวัดพระธรรมกายได้ ทั้ง ๆ ที่ทราบว่า การกระทำของวัดพระธรรมกายกำลังก่อปัญหาให้เกิดขึ้นแก่สังคม  ประชาชน  และพระธรรมวินัยอย่างต่อเนื่อง  ตลอดจนมีกำลังเข้มแข็ง  เติบโตขึ้นทุกวัน           จนกระทั่ง ต้นเดือนพฤศจิกายน ปี ๒๕๔๑ สยามธุรกิจ๓ เป็นหนังสือพิมพ์ฉบับแรกที่เริ่มตีพิมพ์ปัญหาวัดพระธรรมกาย  ต่อมาหนังสือพิมพ์อีกหลายฉบับก็ได้เริ่มตีพิมพ์เรื่องดังกล่าวตามมา  และต่อเนื่องจนถึงปัจจุบัน  ปัญหาการใช้ปาฏิหาริย์หลอกลวงประชาชน๔  ปัญหาการเรี่ยไรเงินนอกแบบ๕  ปัญหาการนำวิธีจัดการแบบขายตรงมาดูดเงินของผู้บริจาค๕ ปัญหาการทำบุญให้เป็นสินค้า๖  และประเด็นอื่น ๆ อีกมากมาย  สื่อมวลชนได้ตีแผ่ออกมาให้ประชาชนทราบ  ข้อมูลทั้งหลายเหล่านี้ได้เป็นแรงกระตุ้นให้ชาวพุทธ  เห็นภัยของพระพุทธศาสนาจากปัญหาวัดพระธรรมกาย  ที่ได้ก่อตัวขึ้นอย่างร้ายแรง  ทำให้ชาวพุทธ  ทั้งสงฆ์และฆราวาส  เริ่มตระหนักว่าจะอยู่นิ่งเฉยอีกต่อไปไม่ได้  เพราะภัยที่เกิดขึ้นนั้น   เสมือนไฟที่กำลังไหม้บ้าน           เนื่องจากชาวพุทธยังกระจัดกระจายกันอยู่และมีกำลังน้อย  จึงจำเป็นต้องช่วยกันคนละไม้คนละมือ  เพื่อหาทางแก้ไขปัญหาที่กำลังขยายตัว พระธรรมโกศาจารย์ (หลวงพ่อปัญญานันทะ) วัดชลประทานรังสฤษดิ์๗ พระพิศาลธรรมพาที (พระอาจารย์พยอม กลฺยาโณ) วัดสวนแก้ว๘ ศ.เสฐียรพงษ์ วรรณปก ราชบัณฑิต๙  และบุคคลสำคัญอีกหลายท่านต่างออกมา กล่าวถึงปัญหาวัดพระธรรมกาย ให้สังคมได้ตื่นขึ้นและมองเห็นภัย           ต่อมาเมื่อเดือนธันวาคมปี ๒๕๔๑ และเดือนมกราคม ๒๕๔๒ วัดพระธรรมกายได้พิมพ์หนังสือชื่อ  “เจาะลึกวัดพระธรรมกาย”๑๐ ออกเผยแพร่ และ พระสมชาย ฐานวุฑฺโฒ  ผู้อำนวยการสำนักเผยแผ่ธรรมะวัดพระธรรมกาย ได้เผยแพร่ข้อเขียนเรื่อง  “นิพพานเป็นอัตตาหรืออนัตตา”  ทั้งทางหนังสือพิมพ์และหนังสือเล่มออกไปอย่างกว้างขวาง ซึ่งเอกสารดังกล่าวนั้นได้เขียนบิดเบือนหลักคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า  “นิพพานเป็นอัตตา”  และชี้นำให้คนเห็นว่าพระไตรปิฎกผิดเพี้ยน  ไม่น่าเชื่อถือ  เป็นเหตุให้ พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต)  เขียนบทความเรื่อง “กรณีธรรมกาย” ขึ้น  เพื่อชี้แจงประเด็นที่ว่า “นิพพานเป็นอนัตตา”๑๑  และให้ชาวพุทธเกิดความมั่นใจในพระไตรปิฎก           เมื่อเดือนมีนาคม นายอาคม เอ่งฉ้วน รมช.กระทรวงศึกษาธิการ (ตำแหน่งในขณะนั้น) กำหนดให้พระไชยบูลย์ โอนที่ดินซึ่งมีชื่อตนเองเป็นเจ้าของโฉนดให้แก่วัดพระธรรมกาย  ภายใน ๓๐ วัน๑๒  แต่เมื่อครบกำหนดก็ไม่ได้รับการปฏิบัติตาม  ภายหลังเมื่อพ้นระยะเวลา ๓๐ วันดังกล่าว เมื่อวันที่ ๒๖ เมษายน ๒๕๔๒ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก  จึงมีพระวินิจฉัยว่า พระไชยบูลย์  เจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย  ปาราชิก  ขาดจากความเป็นพระภิกษุ  แต่พระวินิจฉัยของสมเด็จพระสังฆราชไม่ได้รับการตอบสนองในทางปฏิบัติจากมหาเถรสมาคม  ขณะเดียวกันกลับมีมติให้ดำเนินคดีไปตามกฎนิคหกรรรม  ซึ่งทำให้เรื่องยืดเยื้อออกไป  ปัญหาต่าง ๆ ไม่ได้รับการแก้ไข  นับตั้งแต่สมเด็จพระสังฆราชได้ทรงมีพระวินิจฉัยจนถึงปัจจุบันเป็นเวลา ๖ เดือนเศษแล้ว  ก็ยังหาข้อยุติไม่ได้           เมื่อมหาเถรสมาคมเป็นองค์กรปกครองสูงสุดของคณะสงฆ์  ไม่สามารถแก้ไขปัญหาวัดพระธรรมกายได้อย่างถูกต้องและเหมาะสม  ทำให้ประชาชนขาดหลักที่พึ่ง  ทั้งด้านพระธรรมวินัยและด้านการจัดการแก้ปัญหา  จึงต้องหันไปพึ่งทางอาณาจักร  คือ รัฐบาล  แต่ปรากฏว่ารัฐบาลก็หาได้จัดการอย่างใดอย่างหนึ่งให้ชัดเจนลงไปไม่  ประชาชนจึงตกอยู่ภายใต้ภาวะที่สับสน  หาทางออกไม่ได้  ว้าเหว่  ขาดที่พึ่งพิง  ไม่มีองค์กรใดในบ้านเมืองที่จะปกป้องพระศาสนา  จึงจำเป็นที่ชาวพุทธที่กระจัดกระจายอยู่ในส่วนต่าง ๆ ต้องมารวมตัวกันให้เกิดความเข้มแข็ง  และหาทางร่วมมือกันเพื่อแก้ปัญหา           เหตุการณ์ดังกล่าวยิ่งทำให้ชาวพุทธสามัคคีรวมกำลังกันยิ่งขึ้น  เช่นเดียวกับชาวบ้านบางระจัน  ที่รวมตัวกันขึ้น  เพื่อต่อสู้กับกองทัพพม่า  เมื่อครั้งก่อนที่จะเสียกรุงศรีอยุธยาครั้งที่ ๒  เมื่อเห็นช่องทางใดที่จะแก้ปัญหาได้  ก็ต้องหันไปพึ่งทางนั้น  เช่น เมื่อพระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตโต)  เป็นพระองค์หนึ่งที่กล่าวถึงพระธรรมวินัย  โดยยึดหลักพระไตรปิฎกเป็นที่ตั้ง  พูดถึงหลักพระศาสนา  โดยไม่ยุ่งเกี่ยวกับปัญหาตัวบุคคล  และช่วยให้เกิดความกระจ่างชัดเจน  ชาวพุทธทั้งหลายจึงเห็นว่าเป็นที่พึ่งได้ในด้านพระธรรมวินัย  และเมื่อ พล.ต.ท. วาสนา เพิ่มลาภ  ตั้งใจทำงานหาหลักฐานเกี่ยวกับ  การฉ้อโกงประชาชนของพระไชยบูลย์  และมีการแจ้งจับ  ตลอดจนฟ้องร้องเป็นคดีอย่างเป็นรูปธรรม  ชาวพุทธจึงเห็นว่า  พล.ต.ท. วาสนา  เป็นที่พึ่งได้ทางฝ่ายบ้านเมือง  เป็นต้น           ภายใต้ปัญหาที่พระไชยบูลย์และพวกก่อขึ้นในนามของวัดพระธรรมกายนี้  เมื่อมีนักปราชญ์  ราชบัณฑิต  และ   พระสงฆ์  หลายฝ่าย  ตลอดถึงสมเด็จพระสังฆราช  ได้ออกมาชี้แจงความจริงและปัญหาที่เกิดขึ้น  เพื่อหาทางแก้ไข  วัดพระธรรมกายแทนที่จะแก้ไขปรับปรุงแนวทางของวัดเสียใหม่  แต่กลับใช้สื่อที่สนับสนุนตน  คือ หนังสือพิมพ์ พิมพ์ไทย   สร้างสถานการณ์  และบิดเบือนประเด็นให้เบนออกไปจากเป้าหมายที่แท้จริง  เพื่อให้ชาวพุทธหลงประเด็นจากปัญหาที่   วัดพระธรรมกายได้ก่อขึ้น  อาทิ           • เมื่อชาวพุทธออกมาชี้แจงและทักท้วงเพื่อความถูกต้อง  ก็ปั้นแต่งเรื่องให้เป็นปัญหาการแตกแยก  ทะเลาะกันระหว่างสองฝ่าย๑๓ แต่ที่จริง คือ ปัญหาการบิดเบือนพระธรรมวินัยของวัดพระธรรมกายเอง           • เมื่อสมเด็จพระสังฆราช มีพระวินิจฉัยออกมา  ก็กล่าวหาว่าเป็นพระลิขิตปลอม๑๔  เพื่อเบนประเด็นที่มี  พระวินิจฉัยว่า  พระไชยบูลย์ปาราชิกขาดจากความเป็นพระ              • เมื่อชาวพุทธและองค์กรต่าง ๆ พากันออกมาชี้แจงและว่ากล่าว ก็สร้างเรื่องขึ้นมาให้เป็น “ขบวนการล้มพุทธ”๑๕ เพื่อเบนประเด็นจากการกระทำของตนที่ผิดจากพระธรรมวินัย เช่น การสอนที่ผิด    การปฏิบัติที่ผิด๑๖  การดูดทรัพย์จากชาวพุทธด้วยวิธีการต่าง ๆ๑๗  การนำเงินของชาวพุทธไปดำเนินธุรกิจเพื่อหากำไร๑๘           • เมื่อ พ.ต.อ. ทวี สอดส่อง หนึ่งในคณะสืบสวนสอบสวนของ พล.ต.ท. วาสนา เพิ่มลาภ ได้ทำหน้าที่อย่างมีประสิทธิภาพ  ก็ถูกพระทตฺตชีโว รองเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย  ออกมากล่าวหาว่ารับเงินสินบนจากผู้ที่ต้องการทำลายพระพุทธศาสนา๑๙  เพื่อเบนประเด็นการดำเนินงานด้วยความเที่ยงธรรมของตำรวจกองปราบ           • เมื่อพระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต) ออกมาชี้แจงหลักการและความถูกต้องตามพระธรรมวินัย     กลุ่มวัดพระธรรมกาย  ก็กล่าวหาว่าเป็น “พระเทวทัตยุคไฮเทค” ๒๐ หรือขบวนการล้มพุทธ๒๑ และทำหนังสือ  ใบปลิว  ฯลฯ  โจมตีพระธรรมปิฎก  ตลอดจน นักปราชญ์  ราชบัณฑิต  ฯลฯ  แทบทุกคนที่ออกมาพูดถึงปัญหาวัดพระธรรมกาย  ท่านเหล่านั้นถูกจับรวมเข้าเป็นกลุ่มเดียวกัน  พร้อมทั้งถูกกล่าวหาว่า  เป็นขบวนการรับเงินจากศาสนาคริสต์  มาทำลายพระพุทธศาสนา๒๒ ทั้งนี้  เพื่อเบนประเด็นที่ตนเองบิดเบือนพระธรรมวินัย  และทำความผิดต่าง ๆ           • เมื่อองค์กรชาวพุทธและทางราชการ  เช่น  กระทรวงศึกษาธิการ และกรรมาธิการการศาสนา ศิลปะและวัฒนธรรม  สภาผู้แทนราษฎร  ได้ช่วยกันหาทางแก้ไขปรับปรุงกฎหมายเกี่ยวกับการปกครองคณะสงฆ์  เพื่อให้เป็นประโยชน์แก่พระพุทธศาสนามากขึ้น ซึ่งได้ดำเนินการต่อเนื่องกันมามากกว่า ๑๐ ปีแล้ว  เช่น เมื่อ ๒ ปีที่ผ่านมานี้  คณะกรรมาธิการการศาสนา ศิลปะและวัฒนธรรม ได้ร่าง พ.ร.บ. คณะสงฆ์ฉบับใหม่ และร่าง พ.ร.บ. อุปถัมภ์และคุ้มครองพระพุทธศาสนา  ขึ้นมา ๒ ฉบับ  เพื่อเป็นตุ๊กตาให้ชาวพุทธช่วยกันพิจารณาปรับปรุงแก้ไข  กลุ่มวัดพระธรรมกายฉวยโอกาสหยิบต้นร่างกฎหมายนี้  มากล่าวหาว่า  เป็นการยึดอำนาจ “ให้ฆราวาสปกครองพระ”๒๓  เพื่อกลบประเด็นปัญหาของตน  และเบนประเด็นออกจากความผิดที่ตนทำอยู่  อีกทั้งเพื่อเป็นการบั่นทอนกำลังชาวพุทธ  ด้วยการทำให้พระและฆราวาสแตกแยกกัน แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 53 16:09:50 จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 04:17:32

ความคิดเห็นที่ 9           พฤติการณ์ของผู้บริหารวัดพระธรรมกาย  เป็นปัญหาสำคัญที่ทำความเสียหายให้แก่พระพุทธศาสนาเป็นอย่างมาก  ปัญหานี้ไม่ใช่เป็นเพียงปัญหาต่อพระพุทธศาสนาเท่านั้น  แต่มีผลกระทบต่อเศรษฐกิจ การเมือง สังคม และชุมชน  รวมทั้งมีผลเสียหายต่อเนื่องไปอีกมากมาย  นั่นหมายถึงมีผลกระทบต่อความมั่นคงของชาติด้วย           ปัญหาวัดพระธรรมกายจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องได้รับการแก้ไขให้ลุล่วงไป  ไม่มีใครจะเป็นที่พึ่งพิงในการแก้ปัญหานี้ได้นอกจากชาวพุทธด้วยกันเอง  ฉะนั้น จึงขอเรียกร้องให้ชาวพุทธมารวมตัวกันเพื่อร่วมกันทำงานแก้ไขปัญหาพระศาสนาที่เกิดขึ้น  การมารวมกันนี้ไม่ใช่เพื่อปกป้องพระภิกษุ คฤหัสถ์ บุคคล หรือองค์กรใดองค์กรหนึ่ง  แต่เป็นการรวมตัวสามัคคีกันเพื่อช่วยให้พระศาสนารอดพ้นจากวิกฤตการณ์ในครั้งนี้           ขณะนี้  กลุ่มวัดพระธรรมกาย  ได้สร้างเรื่องกล่าวหาโจมตีชาวพุทธทุกคน  และทุกองค์กรที่ออกมาปกป้องพระธรรมวินัย และชี้ให้เห็นปัญหาวัดพระธรรมกาย  โดยพุ่งเป้าไปที่พระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต)  เพื่อสร้างความเป็นฝักฝ่าย  สร้างความเข้าใจผิด ก่อความสับสน  และเบี่ยงเบนประเด็นออกจากปัญหาที่แท้จริง  ชาวพุทธทุกหน่วย  ทุกคนที่รักพระศาสนา  จึงต้องออกมาช่วยกันเปิดเผยความจริง  และชี้ความถูกต้องให้ทันกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น           บัดนี้ พฤติกรรมที่มุ่งร้ายต่าง ๆ ของกลุ่มวัดพระธรรมกาย รวมทั้งเอกสารเท็จมากมาย  ที่เผยแพร่ออกมาจากกลุ่ม วัดพระธรรมกาย  ที่แต่งเรื่องใส่ร้ายผู้รักษาธรรมวินัย  โดยไม่มีมูลความจริง  แสดงว่าคนกลุ่มนี้  ไม่มีความเป็นชาวพุทธเหลืออยู่  เมื่อเขาปั้นเรื่องเท็จเพื่อทำลายบุคคลที่รักษาพระธรรมวินัยได้  เขาก็ย่อมบิดเบือนปั้นเรื่องเท็จต่อพระธรรมวินัยได้  การที่คนกลุ่มนี้หาทางทำลายบุคคลที่รักษาพระธรรมวินัย  ก็เพื่อจะทำลายพระธรรมวินัยให้สะดวกนั่นเอง  พฤติการณ์ของคนกลุ่มนี้ชี้ชัดว่า  กลุ่มวัดพระธรรมกายพร้อมแล้วที่จะทำลายพระพุทธศาสนาโดยสิ้นเชิง  และทุกวิถีทาง           ถึงเวลาแล้วที่ชาวพุทธจะต้องรวมตัวกันปกป้องบุคคลและองค์กรทุกหน่วย  ไม่ว่าจะเป็นพระสงฆ์หรือฆราวาส  ที่ออกมาทำงานเพื่อรักษาพระธรรมวินัย  และแก้ไขปัญหาที่เกิดจากวัดพระธรรมกาย  มิให้กลุ่มวัดพระธรรมกายมาแบ่งแยกชาวพุทธออกไปทำลายทีละหน่วยทีละคน  องค์กรชาวพุทธทั้งหลายซึ่งได้รวมตัวกันเข้าเป็น องค์กรเครือข่ายชาวพุทธเพื่ออุปถัมภ์และคุ้มครองพระพุทธศาสนา จึงได้จัดพิมพ์หนังสือนี้ขึ้น  เพื่อรักษาพระพุทธศาสนา และประโยชน์สุขของพุทธบริษัททั้งมวล  และเป็นการขอร้องให้กลุ่มวัดพระธรรมกายหันกลับมาแก้ไขปรับปรุงตนเอง  ให้ประพฤติปฏิบัติตามหลักพระธรรมวินัยต่อไป                                                   (  นายสมพร  เทพสิทธา  ) ---------------------------------           ๑ ประเวศ วะสี, ธรรมกาย-สวนโมกข์-สันติอโศก (กรุงเทพมหานคร:, มูลนิธิหมอชาวบ้าน, ๒๕๓๐)           ๒ ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช, คอลัมน์ซอยสวนพลู ประจำวันที่ ๑๑ สิงหาคม ๒๕๓๑ หน้า ๙.           ๓ หนังสือพิมพ์สยามธุรกิจ ฉบับที่ ๒๐๓ ประจำวันที่ ๑-๗ พฤศจิกายน ๒๕๔๑           ๔ หนังสือพิมพ์สยามธุรกิจ  ฉบับที่ ๒๐๔  ประจำวันที่ ๘-๑๔ พฤศจิกายน ๒๕๔๑  หัวข้อ “หลวงพ่อปัญญาย้ำ ลวงโลก”           ๕ หนังสือพิมพ์เดลินิวส์  ประจำวันศุกร์ ที่ ๔ ธันวาคม ๒๕๔๑ สกู๊ปข่าวหน้า ๑ “เปิดม่านนิกายขายบุญ MLM ทางตรงไปสวรรค์”           ๖ หนังสือพิมพ์ประชาชาติธุรกิจ  ฉบับที่ ๓๓๐๑๗  ประจำวันที่ ๑๐-๑๓ ธันวาคม ๒๕๔๑           ๗ หนังสือพิมพ์สยามธุรกิจ  ฉบับที่ ๒๐๔  ประจำวันที่ ๘-๑๔ พฤศจิกายน ๒๕๔๑  หัวข้อ “หลวงพ่อปัญญาย้ำ ลวงโลก”           ๘ หนังสือพิมพ์สยามธุรกิจ  ฉบับที่ ๒๐๓  ประจำวันที่ ๑-๗ พฤศจิกายน ๒๕๔๑  สัมภาษณ์พิเศษ พระพิศาลธรรมวาที (พระพยอม กลฺยาโณ)           ๙ หนังสือพิมพ์มติชนสุดสัปดาห์ วันอังคาร ที่ ๘ ธันวาคม ๒๕๔๑ บทความพิเศษ รศ.เสฐียรพงษ์ วรรณปก หัวข้อ “ธรรมกาย ปาฏิหาริย์ หรือ โกหัญวิธี”           ๑๐ หนังสือ “เจาะลึกวัดพระธรรมกาย” พิมพ์ครั้งที่ ๒, ๒๗ ธันวาคม ๒๕๔๑ (มูลนิธิธรรมกาย, พิมพ์ที่ อิมพาวเวอร์, สำนักพิมพ์ประดิพัทธ์)             ๑๑ พระธรรมป”ฎก (ป. อ. ปยุตฺโต), กรณีธรรมกาย (กรุงเทพมหานคร, เอกสารเพื่อพระธรรมวินัย/มูลนิธิพุทธธรรม, พิมพ์ครั้งแรก กุมภาพันธ์ ๒๕๔๒)           ๑๒ หนังสือพิมพ์สยามรัฐ ประจำวันที่ ๒๖ มีนาคม ๒๕๔๒  หัวข้อ “ขีดเส้นตาย ๓๐ วัน ธัมมชโยโอนที่ดินคืนวัด”           ๑๓ หนังสือพิมพ์ พิมพ์ไทย ประจำวันอังคาร ที่ ๒๗ เมษายน ๒๕๔๒  คอลัมน์ “ปุจฉา-วิสัชนา” โดย ไอ้ทิด           ๑๔ หนังสือพิมพ์ พิมพ์ไทย ประจำวันศุกร์ ที่ ๗ พฤษภาคม ๒๕๔๒ หัวข้อ “อวิชชาครอบงำบุญถึง ชักใยบัญชีดำสองสมเด็จ อ้างองค์กรสงฆ์มีมติให้สังฆราชปลดเถระในมส.”  หน้า ๑ และหน้า ๗           ๑๕ หนังสือพิมพ์ พิมพ์ไทย วันอาทิตย์ ที่ ๘ สิงหาคม ๒๕๔๒  บทความหน้า ๘  ในหัวข้อ “อุดมธรรม-นิพพาน กับขบวนการล้มพุทธ” โดย ดร.เบญจ์ บาระกุล           ๑๖ มติมหาเถรสมาคม กรณีวัดพระธรรมกาย วันที่ ๒๒ มีนาคม ๒๕๔๒ เห็นชอบกับข้อเสนอของเจ้าคณะภาค ๑ โดยมีสาระสำคัญซึ่งพิจารณาเห็นดังนี้           ๑. วัดพระธรรมกายมีความรู้ความเข้าใจในด้านคันถธุระ หรือพระปริยัติธรรมยังไม่สมบูรณ์ จึงดำเนินการให้วัดพระธรรมกายจัดตั้งสถานศึกษา ให้มีการเรียนการสอนวิชาพระอภิธรรมกันอย่างจริงจัง           ๒. วัดพระธรรมกายมีความรู้ความเข้าใจในด้านวิปัสสนาธุระ หรือพระปฏิบัติธรรมยังไม่สมบูรณ์ จึงดำเนินการให้วัดพระธรรมกายจัดตั้งสถานที่ปฏิบัติให้มีการปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานที่ถูกต้องตามพระคัมภีร์อย่างจริงจัง           ๓. วัดพระธรรมกายมีการเผยแพร่พุทธศาสนามากมายหลายด้าน เป็นที่จับตามองของสาธารณชนในวงกว้าง อาจจะมีการประพฤติผิดพลาดขึ้นได้ โดยเจตนาหรือไม่ก็ตาม จึงดำเนินการแนะนำให้พยายามสำรวมระวังและปฏิบัติตามพระธรรมวินัยโดยเคร่งครัด           ๔. วัดพระธรรมกายจะต้องทำงานหนัก จะต้องฝ่าฟันอุปสรรคอีกมากมายหลายด้าน เพราะว่างานที่เริ่มต้นไว้ เพื่อประโยชน์พระพุทธศาสนา      ล้วนแต่เป็นงานที่ใหญ่กว้างขวางทั้งนั้น จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับบุคคลภายนอกหลายฝ่าย อาจจะเกิดความประมาทพลาดผิดไปก็ได้ จึงดำเนินการโดยแนะนำให้วัดพระธรรมกายบริหารงานให้ถูกต้อง โดยปฏิบัติตามกฎหมาย กฎมหาเถรสมาคม ข้อบังคับ ระเบียบ คำสั่ง มติ ประกาศ พระบัญชาสมเด็จพระสังฆราช คำสั่งของผู้บังคับบัญชาเหนือตน โดยเคร่งครัด ทั้งนี้เพื่อความเรียบร้อยของวัดและพระพุทธศาสนา           ๑๗ หนังสือพิมพ์กรุงเทพธุรกิจ  ประจำวันพฤหัสบดี ที่ ๑๗ ธันวาคม ๒๕๔๑  คอลัมน์จุดประกาย หัวข้อ “ไดเร็กเซลล์ สู่ทางนิพพาน”          หนังสือพิมพ์ประชาชาติธุรกิจ ฉบับที่ ๓๓๐๑๗  ประจำวันที่ ๑๐-๑๓ ธันวาคม ๒๕๔๑  หัวข้อ “สาธุ กลยุทธ์ธรรมกาย เจาะตลาด ดูดหมื่นล้าน”           ๑๘ หนังสือพิมพ์มติชน ประจำวันพฤหัสบดี ที่ ๒๔ ธันวาคม ๒๕๔๑  หัวข้อ “แฉ ๑๐ บ. ของสีกาอิ๊ด โยง ธรรมกาย”          หนังสือพิมพ์สยามธุรกิจ ประจำวันที่ ๑๓-๑๙ ธันวาคม ๒๕๔๑ หัวข้อ “พระวงใน-สานุศิษย์ใกล้ชิดเจ้าอาวาสตบเท้าบริหารธุรกิจ แฉ ๑๒ บริษัท วัดธรรมกาย”           ๑๙ หนังสือพิมพ์ พิมพ์ไทย ประจำวันพฤหัสบดี ที่ ๒๙ กรกฎาคม ๒๕๔๒  หัวข้อ “ทัตตะชีโวแฉตำรวจไถ อ้างชื่อผู้กำกับท.ขอ ๑๐ ล.” หน้า ๑ และหน้า ๑๕           ๒๐ หนังสือพิมพ์ พิมพ์ไทย ประจำวันอาทิตย์ ที่ ๑๑ กรกฎาคม ๒๕๔๒  หัวข้อ “เทวทัตยุคไฮเทค” โดย เบญจ์ บาระกุล           ๒๑ หนังสือพิมพ์ พิมพ์ไทย ประจำวันเสาร์ที่ ๗ สิงหาคม ๒๕๔๒  หัวข้อ “อุดมธรรม-นิพพาน กับขบวนการล้มพุทธ” โดย ดร.เบญจ์ บาระกุล           ๒๒ หนังสือ “เปิดโปงขบวนการล้มพุทธ”   พิมพ์ครั้งที่ ๑ และ ครั้งที่ ๒  นำพิสูจน์ทราบ โดย ดร.เบญจ์ บาระกุล  พิมพ์ที่ บริษัท สยามบิสซิเนส แอนด์ พริ้นติ้ง จำกัด  ขออนุญาตโดย จักรพันธ์ ยุทธเวท ประธานชมรมชาวพุทธสามเหล่าทัพ          หนังสือ  “พระพุทธศาสนา ชะตาของชาติ”  นำพิสูจน์ทราบ  โดย ดร.เบญจ์ บาระกุล  พิมพ์ที่ บริษัท อิมพาวเวอร์ จำกัด   (พิมพ์ที่เดียวกันกับหนังสือ “เจาะลึกวัดพระธรรมกาย” โดย มูลนิธิธรรมกาย)           ๒๓ หนังสือพิมพ์ พิมพ์ไทย ประจำวันพุธ ที่ ๒๑ กรกฎาคม ๒๕๔๒  หัวข้อ “แฉ พ.ร.บ.สงฆ์ ทำลายพุทธ” หน้า ๑ และ หน้า ๑๕ จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 04:19:44

ความคิดเห็นที่ 10 ข้อมูลทั้งหมดนี้ นำมาจากหนังสือ กลวิธีทำลายพระพุทธศาสนา ของ กลุ่ม ดร.เบญจ์ บาระกุล ISBN 974-8346-63-3 พิมพ์ครั้งแรก  พฤศจิกายน ๒๕๔๒   จำนวน ๕๐,๐๐๐ ฉบับ ผู้พิมพ์เผยแพร่:  องค์กรเครือข่ายชาวพุทธ เพื่ออุปถัมภ์และคุ้มครองพระพุทธศาสนา  สภาสังคมสงเคราะห์แห่งประเทศไทย  ตึกมหิดล ถนนราชวิถี เขตราชเทวี กรุงเทพฯ ๑๐๔๐๐ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ในกระทู้ลำดับต่อไป จะได้นำ "ธรรมกถาของพระธรรมปิฎก (ป. อ. ปยุตฺโต)" ที่แสดงเรื่อง อุดมธรรม เพื่อแก้ข้อกล่าวหาของพวกธรรมกายที่หาว่าท่านไปนำคำศัพท์ของคริสต์มาใช้ รวมทั้งการแก้ข้อกล่าวหาว่ายกตัวเหนือพระอรหันต์ มาให้พิจารณา จะได้เห็นเล่ห์กลของพวกธรรมกายว่าเป็นเช่นไร ขอให้ทุกท่านที่ได้เห็นกระทู้นี้ โปรดช่วยกันรักษากระทู้ให้คงอยู่ เพื่อแสดงความจริงต่อไป หากพบว่ากระทู้ถูกกลั่นแกล้งลบหาย ก็ช่วยแจ้ง WM ติดตามกระทู้กลับคืน และให้ลงโทษยึดล็อกอินของผู้แกล้งลบกระทู้ด้วย ขอขอบคุณทุกท่านไว้ ณ ที่นี้ จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 04:33:04

ความคิดเห็นที่ 11 มาลงชื่อโหวตก่อนครับ สานุศิษย์ธัมมี่ทั้งหลาย  มีไรจะแก้ต่าง แต่อย่าเหวง นะจะบอกให้ จากคุณ : ไผ่บูรพา เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 06:15:11

ความคิดเห็นที่ 12 อยากให้กิฟท์  แต่หมดไปนานแล้วล่ะ  ขอติดไำว้ก่อน จากคุณ : ไผ่บูรพา เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 06:25:06

ความคิดเห็นที่ 13 เคยได้ไปเดินเล่นในเว็บบอร์ด dmc.tv เห็นมีบอกว่าให้เหล่าสาวกอย่าได้ไปรับข้อมูลจากแหล่งอื่น...เพื่อป้องกันการเข้าใจผิด เวรกรรม...แท้ จากคุณ : นักศึกษาธรรมมะฝึกหัด...ครับ (Arltenis) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 06:34:48

ความคิดเห็นที่ 14 มาลงชื่อ กำจัด สำนักพุทธที่สร้างมิจฉาทิฏฐิ อยากจะทำอะไรก็ทำไปแต่ไปตั้งลัทธิใหม่นู่น จากคุณ : มอสคุงอะครับ เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 07:48:05

ความคิดเห็นที่ 15 อย่าไปว่าร้ายวัดธรรมกายเลยครับ ต้องไปดูด้วยตนเอง ให้เห็นกับตา ว่าที่นั่นสอนอะไร? ทำไมคนถึงไปที่นั่นมากมาย มากกว่าทุกแห่งใน โลก  อย่าไปนึกว่าคนที่ไปวัดพระธะรรมกายเป็นคนโง่ คนที่ฉลาดจริง จะมีความเห็นชอบก็จะทำแต่กุศลธรรม ไม่ทำบาป ดีกว่ามานั่งคิดเอาเอง ฟังคนโน้น ฟังคนนี้ที ให้ไปดูที่วัดคอยจับผิด โดยใช้เวลาพอสมควร เพราะรากแห่งอคติของเรามันยาวลึก ดีที่สุดก็ ลองไปปฏิบัติธรรม ในสถานปฏิบัติธรรมที่วัดจัดไว้ ก็จะรู้ว่าเป็นอย่างไร? ไม่ต้องเสียเวลา ถึงจุดนี้แล้ว เราก็จะตัดสินใจไม่ยากนะครับ ตามหลักความเชื่อที่พระพุทธองค์ได้สั่งสอนไว้ครับ ขอเห็นแย้งบ้างนะครับ ขอโทษด้วยที่อาจไม่ถูกใจใคร? จากคุณ : ในความฝันของใครสักคน เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 08:03:04

ความคิดเห็นที่ 16 สำหรับผม...เคยไปสัมผัสมาแล้ว แต่สำหรับท่านอื่น...ก็ไม่รู้เหมือนกัน จากคุณ : นักศึกษาธรรมมะฝึกหัด...ครับ (Arltenis) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 08:11:06

ความคิดเห็นที่ 17 โหวต ค่ะ จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 08:26:23

ความคิดเห็นที่ 18 ความเห็น 15 ในความฝันของใครสักคน เข้าไปศึกษาในเวบนี้หรือยังคะ http://b2b2.tripod.com/ โหวตค่ะ จะโหวต กี่สัปดาห์ดีพวกเรา จากคุณ : อย่างน้อยๆสัก 3 เดือนดีไหม? (เอิงเอย) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 08:33:13

ความคิดเห็นที่ 19 คคห.ที่ 18 เห็นมาเยอะแล้วครับ เห็นยิ่งกว่านั้นเสียอีก โจมตีมากมาย แต่มาวันหนึ่ง ผมได้เข้าไปดูด้วยตนเอง เข้าไปวัดด้วยตนเองเลย แม้คนใกล้จะห้ามปราม ถึงได้มี คคห.ที่ 15 ออกมาไงครับ คนใกล้ชิดก็เริ่มเข้าใจแล้วครับ เพราะไปวัดด้วยกัน ผมไม่ใช่คนโง่นะครับ ทุกวันนี้ผมถือศีล หาบุญกุศลใส่ตัวทุกวัน รักษากุศลธรรมบถ 10  เพราะได้ไปวัดธรรมกายครับ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 53 08:41:40 จากคุณ : ในความฝันของใครสักคน เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 08:40:30

ความคิดเห็นที่ 20 ^ ^ ^ วัดธรรมกาย... สามารถปลูกฝัง "ทาน" ให้ท่านได้ สามารถปลูกฝัง "ศีล" ให้ท่านได้ สามารถปลูกฝัง "สมาธิ" ให้ท่านได้ สามารถปลูกฝัง "สติ" ให้ท่านได้...หรือเปล่า? แต่ไม่สามารถปลูกฝัง "ปัญญา" ให้ท่านได้แน่นอน ปล. แล้วรู้ไหม...ที่ทำอยู่ทั้งหมด (ข้างบน) นี้ ทำไปทำไม? มีเหตุ-ผลใดหรือไม่? นอกจากเหตุผลสกัดกั้นปัญญา...ที่ว่า "เค้าว่าเอาไว้ว่าได้บุญ" จากคุณ : นักศึกษาธรรมมะฝึกหัด...ครับ (Arltenis) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 08:46:13

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านที่เขาเขียนว่าร้าย กล่าวโทษ ถึงท่าน พระธรรมปิฎก หรือพระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต) แล้ว...ผมหดหู่ใจเหลือเกิน... ท่านเป็นพระสุปฏิปันโณ เป็นปราชญ์ เป็นเนื้อนาบุญ ของพวกเรายุค รัตนโกสินทร์ ท่านหนึ่งเลย เพราะ"มิจฉาทิฏฐิ" แท้ๆ มิจฉาทิฐิ หรือ มิจฉาทิฏฐิ หมายถึง ความเห็นผิด การเห็นกงจักรเป็นใบบัว พระพุทธองค์ทรงตรัส[1]ไว้ ว่า "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สมณพราหมณ์บางพวกมีวาทะอย่างนี้ มีทิฏฐิอย่างนี้ว่า    * ทานที่ให้แล้วไม่มีผล    * การบูชาไม่มีผล    * การบวงสรวงไม่มีผล    * ผลของกรรมดีกรรมชั่วไม่มี    * โลกนี้ไม่มี    * โลกอื่นไม่มี    * มารดาไม่มีบุญคุณ    * บิดาไม่มีบุญคุณ    * สัตว์ที่เป็นโอปปาติกะไม่มี    * สมณพราหมณ์ที่ปฏิบัติ ดีปฏิบัติชอบ ทราบถึงโลกนี้และโลกอื่นด้วย ปัญญาอันยิ่งเอง และสามารถทำให้ผู้อื่นรู้ตามด้วย ไม่มี" ซึ่งจากการประพฤติผิดมิชอบนี้เอง จะส่งผลให้บุคคลนั้น ๆ ต้องไปเกิดยังนรก อเวจีเพื่อใช้กรรมที่ตนเองก่อไว้หลายร้อยชาติ ปัจจัย ให้เกิดมิจฉาทิฏฐิ ปัจจัยให้เกิดมิจฉาทิฏฐิ มี 2 อย่าง ได้แก่    * ปรโตโฆสะ คือ การโฆษณาแต่บุคคลอื่น เสียงจากผู้อื่น ฟังคำบอกเล่า ชักจูงของผู้อื่น    * อโยนิโสมนสิการ คือ การทำในใจโดยไม่แยบคาย การไม่ใช้ปัญญา พิจารณา ความไม่รู้จักคิด การปล่อยให้อวิชาครอบงำ ตรงกันข้ามกับคำว่า โยนิโสมนสิการ อ้างอิง    * พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). "พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์".    * พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). "พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลธรรม".    * อักขณสูตร พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓    * ตติยปัณณาสก์ อาสาวรรคที่ ๑ ทุกนิบาต อังคุตตรนิกาย พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐   1. ^ พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๕ มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ - คหบดี วรรค - ๑๐. อปัณณกสูตร ข้อที่ ๑๐๕. แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 53 09:03:55 จากคุณ : big_ong2000 เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 09:02:10

ความคิดเห็นที่ 22 จะโหวต กี่สัปดาห์ดีพวกเรา จากคุณ : อย่างน้อยๆสัก 3 เดือนดีไหม? (เอิงเอย) โหวตให้อยู่เป็นกระทู้ประวัตศาสตร์อย่างกระทู้นายไชยบูลย์ปาราชิกฯ ไปเลยดีกว่าค่ะ   แบบว่าสามเดือนน้อยไปอ่ะ .... จากคุณ : HappySquirrel เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 09:07:55

ความคิดเห็นที่ 23 คุณ ในความฝันของใครสักคน ผมรับทราบแล้วครับว่าคุณไม่ใช่คนโง่ ผมรับทราบแล้วครับว่าคุณเป็นคนมีศีล ผมรับทราบแล้วครับว่าคนฉลาดชอบทำแต่กุศลกรรม ผมรับทราบแล้วครับว่าทุกวันนี้คนใกล้ชิดคุณไปวัดธรรมกายกันหมด ว่าแต่...... คุณ ในความฝันของใครสักคน  รับทราบความหมายที่ จขกท จะสื่อจริงๆ ในกระทู้นี้หรือยัง??? จากคุณ : mammord072 เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 09:33:28

ความคิดเห็นที่ 24 รอฟังกรรไกรรัตนและสหาย ที่ยกมาอ้าง ตอนนี้มีคนมาแฉสิ่งที่คุณอ้างหมดเปลือกแล้วครับ จากคุณ : wattakasopon เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 09:34:05

ความคิดเห็นที่ 25 คุณในความฝันของใครสักคน มันผิดจากแก่นเลยนะคะ จากคุณ : soft stone เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 09:40:20

ความคิดเห็นที่ 26 โหวต! และขอบคุณสำหรับข้อมูล จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 09:47:38

ความคิดเห็นที่ 27 พวกที่ให้แยกนิกายเป็นพวกล้มพุทธโดยไม่รู้ตัวอีกพวกหนึ่ง โดยไม่รู้ตัวหรือเจตนา  การแยกนิกายทำให้พุทธศาสนาอ่อนแอ  พอแยกแล้วก็มีพวกมายุให้รบกันอีก  ศาสนาของตัวเองจะได้ประโยชน์   การที่เอาธรรมชั้นสูงมาพูดกันโดยที่ตัวเองยังมีภูมิไม่ถึงก็เก็บไว้ในใจก่อนรีบๆปฏิบัติเข้าได้ยังไงค่อยมาคุยกัน   "ธรรมที่เรานำมาแสดงนี้เป็นเหมือนใบไม้ในป่าที่เรานำมาแค่กำมือเดียว" พระพุทธพจน์ จากคุณ : ธรรมชาติไพศาล เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 10:09:46

ความคิดเห็นที่ 28 โดยส่วนตัวมีความเลื่อมใสและ ศรัทธา ในท่าน พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต) จึงไม่เชื่อและไม่ศรัทธา บุคคลกลุ่มใด หรือใครที่มาโจมตีท่าน เชื่อเถอะเรื่องนี้ บุญอยู่ที่คนทำ กรรมอยู่ที่คนก่อ ขอโหวตกระทู้นี้ค่ะ จากคุณ : หญ้าสีเขียว เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 10:28:27

ความคิดเห็นที่ 29 กิฟท์หมดแล้ว ขอโหวตแทนครับ : ) อนุโมทนา สาธุ ทั้งท่านผู้เขียนและจขกท ด้วยครับ __/\__ จากคุณ : ปล่อย เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 10:41:20

ความคิดเห็นที่ 30 เรื่องวัตถุ๑๐ ทำให้มีการแยกนิกาย ศึกษาเรื่อง แจง๗๐๐ นะขอรับ คุณธรรมชาติไพศาล จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 10:45:27

ความคิดเห็นที่ 31 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๗  พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๗ จุลวรรค ภาค ๒ สมมติตนเป็นผู้ถามและแก้             [๖๕๑] ครั้งนั้น ท่านพระเรวตะประกาศให้สงฆ์ทราบด้วยญัตติกรรมวาจา ว่าดังนี้:- ญัตติกรรมวาจา             ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า ถ้าความพร้อมพรั่งของสงฆ์ ถึงที่แล้ว ข้าพเจ้าพึงถามพระวินัยกะท่านพระสัพพกามี             ท่านพระสัพพกามีประกาศให้สงฆ์ทราบด้วยญัตติกรรมวาจา ว่าดังนี้:- ญัตติกรรมวาจา             ท่านทั้งหลาย ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า ถ้าความพร้อมพรั่งของสงฆ์ ถึงที่แล้ว ข้าพเจ้าอันพระเรวตะถามพระวินัยแล้ว จะพึงแก้ ฯ ถามและแก้วัตถุ ๑๐ ประการ             [๖๕๒] ครั้งนั้น ท่านพระเรวตะถามท่านพระสัพพกามีว่า สิงคิโลณกัปปะ ควรหรือ ขอรับ             พระสัพพกามีย้อนถามว่า สิงคิโลณกัปปะนั้น คืออะไร ขอรับ             ร. การเก็บเกลือไว้ในเขนงโดยตั้งใจว่า จักปรุงในอาหารที่จืดฉัน ควร หรือไม่ ขอรับ             ส. ไม่ควร ขอรับ             ร. ทรงห้ามไว้ที่ไหน             ส. ในเมืองสาวัตถี ปรากฏในคัมภีร์สุตตวิภังค์             ร. ต้องอาบัติอะไร             ส. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ในเพราะอาหารที่ทำการสั่งสม             ร. ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า วัตถุที่ ๑ นี้ สงฆ์วินิจฉัยแล้ว แม้เพราะเหตุนี้ วัตถุนี้ จึงผิดธรรม ผิดวินัย หลีกเลี่ยงสัตถุศาสน์             ข้อที่ ๑ นี้ ข้าพเจ้าขอลงคะแนน ฯ             [๖๕๓] ร. ทวังคุลกัปปะ ควรหรือไม่ ขอรับ             ส. ทวังคุลกัปปะนั้น คืออะไร ขอรับ             ร. การฉันโภชนะในวิกาล เมื่อตะวันบ่ายล่วงแล้วสององคุลี ควรหรือไม่ ขอรับ             ส. ไม่ควร ขอรับ             ร. ทรงห้ามไว้ที่ไหน             ส. ในเมืองราชคฤห์ ปรากฏในคัมภีร์สุตตวิภังค์             ร. ต้องอาบัติอะไร             ส. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ในเพราะฉันโภชนะในเวลาวิกาล             ร. ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า วัตถุที่ ๒ นี้สงฆ์วินิจฉัยแล้ว แม้เพราะเหตุนี้ วัตถุนี้จึงผิดธรรม ผิดวินัย หลีกเลี่ยงสัตถุศาสน์ ข้อที่ ๒ นี้ ข้าพเจ้าขอลงคะแนน ฯ             [๖๕๔] ร. คามันตรกัปปะ ควรหรือไม่ ขอรับ             ส. คามันตรกัปปะนั้น คืออะไร ขอรับ             ร. ภิกษุฉันเสร็จห้ามภัตรแล้วคิดว่า จักเข้าละแวกบ้าน ในบัดนี้ ฉันโภชนะเป็นอนติริตตะ ควรหรือไม่ ขอรับ             ส. ไม่ควร ขอรับ             ร. ทรงห้ามไว้ที่ไหน             ส. ในเมืองสาวัตถี ปรากฏในคัมภีร์สุตตวิภังค์             ร. ต้องอาบัติอะไร             ส. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ในเพราะฉันโภชนะเป็นอนติริตตะ             ร. ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า วัตถุที่ ๓ นี้ สงฆ์วินิจฉัยแล้ว แม้เพราะเหตุนี้ วัตถุนี้จึงผิดธรรม ผิดวินัย หลีกเลี่ยงสัตถุศาสน์ ข้อที่ ๓ นี้ ข้าพเจ้าขอลงคะแนน ฯ             [๖๕๕] ร. อาวาสกัปปะ ควรหรือไม่ ขอรับ             ส. อาวาสกัปปะนั้น คืออะไร ขอรับ             ร. อาวาสหลายแห่ง มีสีมาเดียวกัน ทำอุโบสถต่างกัน ควรหรือไม่ ขอรับ             ส. ไม่ควร ขอรับ             ร. ทรงห้ามไว้ที่ไหน             ส. ในเมืองราชคฤห์ ปรากฏในคัมภีร์อุโบสถสังยุต             ร. ต้องอาบัติอะไร             ส. ต้องอาบัติทุกกฏ เพราะละเมิดวินัย             ร. ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า วัตถุที่ ๔ นี้ สงฆ์วินิจฉัยแล้ว แม้เพราะเหตุนี้ วัตถุนี้จึงผิดธรรม ผิดวินัย หลีกเลี่ยงสัตถุศาสน์ ข้อที่ ๔ นี้ ข้าพเจ้าขอลงคะแนน ฯ             [๖๕๖] ร. อนุมติกัปปะ ควรหรือไม่ ขอรับ             ส. อนุมติกัปปะนั้น คืออะไร             ร. สงฆ์เป็นวรรคทำกรรม ด้วยตั้งใจว่า จักให้ภิกษุที่มาแล้วอนุมัติ ควรหรือไม่ ขอรับ             ส. ไม่ควร ขอรับ             ร. ทรงห้ามไว้ที่ไหน             ส. ในเมืองจัมเปยยกะ ปรากฏในเรื่องวินัย             ร. ต้องอาบัติอะไร             ส. ต้องอาบัติทุกกฏ ในเพราะละเมิดวินัย             ร. ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า วัตถุที่ ๕ นี้ สงฆ์วินิจฉัยแล้ว แม้เพราะเหตุนี้ วัตถุนี้จึงผิดธรรม ผิดวินัย หลีกเลี่ยงสัตถุศาสน์ ข้อที่ ๕ นี้ ข้าพเจ้าขอลงคะแนน ฯ             [๖๕๗] ร. อาจิณณกัปปะ ควรหรือไม่ ขอรับ             ส. อาจิณณกัปปะนั้น คืออะไร ขอรับ             ร. การประพฤติวัตรด้วยเข้าใจว่า นี้พระอุปัชฌายะของเราเคยประพฤติมา นี้พระอาจารย์ของเราเคยประพฤติมา ควรหรือไม่ ขอรับ             ส. อาจิณณกัปปะบางอย่างควร บางอย่างไม่ควร ขอรับ             ร. ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า วัตถุที่ ๖ นี้ สงฆ์วินิจฉัยแล้ว แม้เพราะเหตุนี้ วัตถุนี้จึงผิดธรรม ผิดวินัย หลีกเลี่ยงสัตถุศาสน์ ข้อที่ ๖ นี้ ข้าพเจ้าขอลงคะแนน ฯ             [๖๕๘] ร. อมถิตกัปปะ ควรหรือไม่ ขอรับ             ส. อมถิตกัปปะนั้น คืออะไร ขอรับ             ร. นมสดละความเป็นนมสดแล้ว ยังไม่ถึงความเป็นนมส้ม ภิกษุ ฉันเสร็จ ห้ามภัตรแล้ว จะดื่มนมนั้นอันเป็นอนติริตตะ ควรหรือไม่ ขอรับ             ส. ไม่ควร ขอรับ             ร. ทรงห้ามไว้ที่ไหน             ส. ในเมืองสาวัตถี ปรากฏในคัมภีร์สุตตวิภังค์             ร. ต้องอาบัติอะไร             ส. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ในเพราะฉันโภชนะอันเป็นอนติริตตะ             ร. ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า วัตถุที่ ๗ นี้ สงฆ์วินิจฉัยแล้ว แม้เพราะเหตุนี้ วัตถุนี้จึงผิดธรรม ผิดวินัย หลีกเลี่ยงสัตถุศาสน์ ข้อที่ ๗ นี้ สงฆ์วินิจฉัยแล้ว แม้เพราะเหตุนี้ วัตถุนี้จึงผิดธรรม ผิดวินัย หลีกเลี่ยงสัตถุสาสน์ ข้อที่ ๗ นี้ ข้าพเจ้าขอลงคะแนน ฯ             [๖๕๙] ร. การดื่มชโลคิ ควรหรือไม่ ขอรับ             ส. ชโลคินั้น คืออะไร ขอรับ             ร. การดื่มสุราอย่างอ่อนที่ยังไม่ถึงความเป็นน้ำเมา ควรหรือไม่ ขอรับ             ส. ไม่ควร ขอรับ             ร. ทรงห้ามไว้ที่ไหน             ส. ในเมืองโกสัมพี ปรากฏในคัมภีร์สุตตวิภังค์             ร. ต้องอาบัติอะไร             ส. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ในเพราะดื่มสุราและเมรัย             ร. ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า วัตถุที่ ๘ นี้ สงฆ์วินิจฉัยแล้ว แม้เพราะเหตุนี้ วัตถุนี้จึงผิดธรรม ผิดวินัย หลีกเลี่ยงสัตถุศาสน์ ข้อที่ ๘ นี้ ข้าพเจ้าขอลงคะแนน ฯ             [๖๖๐] ร. ผ้าปูนั่งไม่มีชาย ควรหรือไม่ ขอรับ             ส. ไม่ควร ขอรับ             ร. ทรงห้ามไว้ที่ไหน             ส. ในเมืองสาวัตถี ปรากฏในคัมภีร์สุตตวิภังค์             ร. ต้องอาบัติอะไร             ส. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ ที่ต้องตัดเสีย             ร. ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า วัตถุที่ ๙ นี้ สงฆ์วินิจฉัยแล้ว แม้เพราะเหตุนี้ วัตถุนี้จึงผิดธรรม ผิดวินัย หลีกเลี่ยงสัตถุศาสน์ ข้อที่ ๙ นี้ ข้าพเจ้าขอลงคะแนน ฯ             [๖๖๑] ร. ทองและเงิน ควรหรือไม่ ขอรับ             ส. ไม่ควร ขอรับ             ร. ทรงห้ามไว้ที่ไหน             ส. ในเมืองราชคฤห์ ปรากฏในคัมภีร์สุตตวิภังค์             ร. ต้องอาบัติอะไร             ส. ต้องอาบัติปาจิตตีย์ เพราะรับทองและเงิน             ร. ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า วัตถุที่ ๑๐ นี้ สงฆ์วินิจฉัยแล้ว แม้เพราะเหตุนี้ วัตถุนี้จึงผิดธรรม ผิดวินัย หลีกเลี่ยงสัตถุศาสน์ ข้อที่ ๑๐ นี้ ข้าพเจ้าขอลงคะแนน ฯ             [๖๖๒] ร. ท่านเจ้าข้า ขอสงฆ์จงฟังข้าพเจ้า วัตถุ ๑๐ ประการนี้ สงฆ์วินิจฉัยแล้ว แม้เพราะเหตุนี้ วัตถุ ๑๐ ประการนี้ จึงผิดธรรม ผิดวินัย หลีกเลี่ยงสัตถุศาสน์ ฯ             [๖๖๓] พระสัพพกามีกล่าวว่า ท่านทั้งหลาย อธิกรณ์นั่นสงฆ์ชำระแล้ว สงบระงับเรียบร้อยดีแล้ว อนึ่ง ท่านพึงถามวัตถุ ๑๐ ประการนี้กะผม แม้ใน ท่ามกลางสงฆ์ เพื่อประกาศให้ภิกษุเหล่านั้นรู้ทั่วกัน             ครั้งนั้น ท่านพระเรวตะได้ถามวัตถุ ๑๐ ประการนี้กะท่านพระสัพพกามี แม้ในท่ามกลางสงฆ์ ท่านพระสัพพกามี อันท่านพระเรวตะถามแล้วๆ ได้วิสัชนา แล้ว             ก็ในสังคายนาพระวินัยครั้งนี้ มีภิกษุ ๗๐๐ รูป ไม่หย่อน ไม่เกิน เพราะ ฉะนั้น การสังคายนาพระวินัยครั้งนี้ บัณฑิตจึงเรียกว่า แจง ๗๐๐ ดังนี้แล ฯ สัตตสติกขันธกะ ที่ ๑๒ จบ ในขันธกะนี้มี ๒๕ เรื่อง -----------------------------------------------------             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๗  บรรทัดที่ ๘๑๑๓ - ๘๒๔๘.  หน้าที่  ๓๓๖ - ๓๔๒. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=7&A=8113&Z=8248&pagebreak=0 จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 10:48:16

ความคิดเห็นที่ 32 คุณกรรไกรรัตนะ มาเข้ากระทู้ไวๆ จากคุณ : ฮิมาวาริซซัง เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 11:11:00

ความคิดเห็นที่ 33 โดยส่วนตัว ผมไม่รู้จักท่านพระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต) โดยทางธรรม ผมไม่รู้จักท่านพระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต) แต่ผมเชื่อว่า  คนที่ใส่ร้ายพระพุทธศาสนา  คนที่กล่าวจาบจ้วงพระอริยะ คนที่ทำให้เกิดความแตกแยกในหมู่สงค์ โลกเบื้องล่าง รอท่านอยู่แล้วแน่นอนครับ จากคุณ : Navyblue1990 เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 11:24:40

ความคิดเห็นที่ 34 เมื่อเร็วๆ นี้ผมได้คุยกับเพื่อนคนหนึ่งที่ต่างจังหวัด ตอนหนึ่ง เราพูดกันถึง พระธรรมปิฎก หรือพระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตฺโต) เพื่อนบอกว่า เขา ว่าท่านเป็นพวกคริสต์! ฯลฯ (๑) โหวตกระทู้ ฯ (๒) เก็บเข้าคลังกระทู้ ฯ (๓) อนุโมทนา ที่โพสต์เสนอ ฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 11:27:53

ความคิดเห็นที่ 35 เอ่อ... จากคุณ : ฮิมาวาริซซัง เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 11:35:52

ความคิดเห็นที่ 36 เจอของจริงแบบนี้ แบนแต๊ดแต๋ เรียบร้อยโรงเรียนจานบินในฝัน ! จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 11:46:37

ความคิดเห็นที่ 37 ร่วมโหวดด้วยคน จากคุณ : ขยันและอดทน เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 11:47:36

ความคิดเห็นที่ 38 ท่านระนาดเอกลองเอาไปลงไว้ที่บอร์ด dmc.tv สิ...เหตุปัจจัยจะส่งผลให้ท่านโดนบอร์ดนั้นแบน IP (นาน ๒ ปี) ภายใน ๑๕ นาที จากคุณ : นักศึกษาธรรมมะฝึกหัด...ครับ (Arltenis) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 11:48:36

ความคิดเห็นที่ 39 ผมไม่ใช่คนโง่นะครับ ทุกวันนี้ผมถือศีล หาบุญกุศลใส่ตัวทุกวัน รักษากุศลธรรมบถ 10  เพราะได้ไปวัดธรรมกายครับ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 53 08:41:40 จากคุณ : ในความฝันของใครสักคน     เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 08:40:30   ------------------- รับทราบครับ   และยินดีด้วยครับที่ได้ทำดี ขออนุญาตฝากคุณ ในความฝันฯ  นะครับ ว่า   แนวทางวัดธรรมกาย ผิดทาง ดีแต่ต้นๆครับ  เหมือนเดินแยกไปทางผิด  ระวัง  โดยการศึกษาพระธรรม ให้ดีๆครับ จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 12:02:52

ความคิดเห็นที่ 40 ถวายข้าวพระพุทธเจ้า-อรหันต์ ผ่านสื่อพระธัมมชโย-แม่ชีจันทร์ ในงานวิจัยข้อ 4.2.4 หัวข้อ "พิธีกรรมข้าวพระในพระนิพพาน : การทำให้พระนิพพาน เข้ามาอยู่ใกล้ตัว " ระบุไว้ว่า วัดธรรมกายเชื่อในความมีตัวตนของ"พระนิพพาน"ซึ่งความเชื่อใน เรื่องนี้ทำให้เกิดพิธีกรรมสำคัญพิธีหนึ่งขึ้นในวัดพระธรรมกาย ดร.อภิญญา ระบุว่า "ชาววัดได้ แสดงศรัทธาที่แรงกล้าต่อความเขื่อในเรื่องความมีตัวตน ของพระนิพพานผ่านพิธีกรรมสำคัญอันหนึ่ง ที่เรียกว่า การถวายข้าวพระในพระนิพพาน ซึ่งเป็นพิธีที่จัดทุกวันอาทิตย์ต้นเดือนของทุกเดือน โดยจะมีสมาชิกมาร่วมมากมายกว่าวันอา ทิตย์ในสัปดาห์อื่น ๆ ในระยะหลังความนิยมในพิธีนี้ของชาววัด เห็นได้จากการที่สมาชิกต่างจังหวัด ไกล ๆ เช่น ที่เชียงใหม่ก็จะจัดขบวนรถทัวร์นำสมาชิกมาร่วมพิธีนี้อย่างสม่ำเสมอ ชั้นตอนต่าง ๆ ของพิธีกรรมคล้ายคลึงกับพิธีกรรมของวันอาทิตย์อื่น ๆ... แต่สิ่งพิเศษที่เพิ่มเข้ามานอกจากจำนวนสมาชิกที่หนาตากว่าทุกอาทิตย์ ก็คือ มีการตก แต่งบริเวณงดงามกว่าปกติ เช่น เพิ่มพุ่มดอกไม้ แจกันและการประดับดอกไม้สดในบริเวณฐานพระ พุทธรูปและตรงที่นั่งของพระสงฆ์ มีโต๊ะตั้งอาหารหวานคาว ที่จัดอย่างประณีตเพื่อถวายแด่พระ ธรรมกายของพระพุทธเจ้า และพระอรหันต์ทุกพระองค์ในพระนิพพาน คุณยายจันทร์ ขนนกยูงและ หลวงพ่อเจ้าอาวาสจะมาเป็นประธานในพิธีด้วย บรรยากาศจึงคึกคักเป็นพิเศษ หลังจากนั่งสมาธิและสวดมนต์ร่วมกันแล้ว คุณยายจันทร์จะเป็นประธานกล่าวคำถวายข้าว แด่พระธรรมกายในพระนิพพาน ให้ทุกคนกล่าวตาม เชื่อกันว่า การได้เข้าร่วมจรดใจน้อมใจ ถวายข้าวพระนี้ได้บุญมาก เพราะคุณยายและหลวงพ่อเจ้าอาวาสจะใช้พลังสมาธิของท่านเป็นสื่อ ติดต่อกับพระธรรมกายพระพุทธเจ้าและพระอรหันต์ ซึ่งมีจำนวนมากมายนับไม่ถ้วนราวเมล็ดทราย ในมหาสมุทร ซี่งสถิตย์อยู่ในอายตนนิพพานและใช้พลังสมาธิของท่านกลั่นของหยาบ คือ อาหาร หวานคาวให้กลายเป็นของทิพย์ที่มีธาตุอันละเอียดประณีตเพื่อถวายพระธรรมกาย พูดอีกนัยหนึ่ง ทุกคนในศาลาสามารถน้อมใจและถวายภัตตาหารแด่พระพุทธเจ้าในนิพพานผ่านสื่อกลาง คือ คุณ ยายและท่านเจ้าอาวาสได้ " สำหรับที่ประทับของพระพุทธเจ้าตามความเชื่อของวัดพระธรรมกายนั้น เชื่อว่า พระพุทธเจ้า ประทับอยู่ที่"อายตนะนิพพาน"ซึ่งเอกสารเผยแพร่ของชาวธรรมกายระบุว่า "อายตนะ"นั้น "มี ลักษณะกลมรอบตัวขาวใสบริสุทธิ์ ... ขนาดนั้นสามารถวัดเส้นผ่าศูนย์กลางได้ราว 141 ล้าน 3 แสน 3 หมื่นโยชน์ ขอบของอายตนะนิพพานหนาด้านละ 15,120,000 โยชน์ รวมขอบสองด้านก็ เป็น 30,240,000 โยชน์ ขอบนี้ก็กลมรอบตัวเช่นเดียวกัน ส่วนเนื้อที่อยู่ในขอบ เป็นที่ประทับ ของพระพุทธเจ้าทั้งสิ้น ... เป็นสถานที่โอ่โถงปราศจากสิ่งอื่นใด ... สว่างไสวไปด้วยรัศมี ธรรมอันโชติช่วง ... กายธรรมที่บรรลุอรหัตตผลแล้ว ... มีกาย หัวใจ ดวงจิต และดวงวิญ ญาณวัดตัดกลาง 20 วาเท่ากันทั้งสิ้น หน้าตักกว้าง 20 วา สูง 20 วา เกศดอกบัวตูมขาวใส บริสุทธิ์ ... บางพระองค์ที่เป็นพระสัพพัญญูพระพุทธเจ้า ก็ทรงประทับอยู่ท่ามกลางพระอรหันต สาวกจำนวนมาก บางพระองค์ที่เป็นพระปัจเจกพุทธเจ้า ... ก็ประทับโดดเดี่ยวอยู่โดยลำพัง ส่วนรังสีที่ปรากฎก็เป็นเครี่องบอกให้รู้ถึงการสร้างบารมีของพระพุทธเจ้า ... ว่ามากน้อยกว่ากัน เพียงไร" คลั่งใคล้อำนาจศักดิ์สิทธิ์-ละเลยหลักธรรม เจ้าอาวาสเป็นองค์อวตาร ในงานวิจัย ดร.อภิญญา ระบุว่า วัดธรรมกายมีความเชื่อและเน้นมากในเรื่องอิทธิปาฎิ หาริย์ "เราจะพบว่า พระธรรมกายเป็นที่พึ่งแก่สมาชิกได้มากในเรื่องนี้ แม้ผู้ที่ยังไม่อาจปฎิบัติถึงขั้น เห็นองค์พระธรรมกายในตัว ก็ยังมีพระผงของขวัญองค์เล็กที่หลวงพ่อวัดปากน้ำทำเอง ซึ่งขึ้นชื่อว่า ศักดิ์สิทธิ์นัก มีคุณสมบัติที่สามารถปกป้องภยันตรายต่าง ๆ อีกด้วย... แม้ในเทศนาหลาย ๆ แห่งของหลวงพ่อรองเจ้าอาวาส จะอธิบายถึงการใช้ธรรมเป็นเข็ม ทิศในการดำเนินชีวิตประจำวันก็ตาม เราจะพบว่า แรงดึงดูดของอำนาจศักดิ์สิทธิ์ที่มีอิทธิฤทธิ์ดลบัน ดาลต่าง ๆ นั้น ดูจะมีเสน่ห์ดึงดูดมากกว่า เราจะพบการคุยกันเรื่องนี้ได้ในวงกินข้าวไปจนถึง การพิมพ์เล่าเผยแพร่ จนอาจจะกล่าวได้ว่า ประเด็นนี้เป็นจุดขายอย่างหนึ่งของสมาชิกวงใน ของวัดก็ได้ ในจดหมายข่าวและวารสารกัลยาณมิตร จะมีคอลัมน์ประจำที่สัมภาษณ์ประวัติกัลยาณมิตร ซึ่ง ส่วนใหญมักจะเอ่ยถึงปาฎิหาริย์ต่าง ๆ ที่พระธรรมกายได้เข้ามาช่วยเหลือในยามวิกฤติ ที่พบค่อน ข้างมาก คือ รักษาอาการเจ็บป่วยของตนหรือของญาติใกล้ชิด หรือ การช่วยให้รอดพ้นอุบัติเหตุ อย่างอัศจรรย์ ทำให้เป็นจุดที่พลิกผันให้ผู้นั้นหันมาทุ่มเทอุทิศกายเพื่อวัดในที่สุด ในหนังสือ "พุทธานุภาพ" ก็รวบรวมบันทึกและประสบการณ์ของสมาชิกที่พบเห็นสิ่งอัศจรรย์ ในบริเวณโบสถ์วัดพระธรรมกาย เช่น เห็นองค์พระประธานลืมตา มีรัศมีสว่างสไว หรือปรากฎ ภาพพระธรรมกายซ้อนกันขึ้นภายในโบสถ์ เป็นต้น เช่นเดียวกับหนังสือประวัติคุณยายจันทร์และ หลวงพ่อวัดปากน้ำ ก็จะเน้นเหตุการณ์ที่คุณยายแสดงกตัญญูด้วยการช่วยวิญญาณคุณพ่อให้พ้นจาก ขุมนรกหรือเหตุการณ์ที่พระและแม่ชีวัดปากน้ำได้อธิษฐานจิตช่วยปัดลูกระเบิดญี่ปุ่นสมัยสงคราม โลกครั้งที่ 2 มิให้มาตกในกรุงเทพ" นอกจากนั้น บทวิจัยชิ้นนี้ยังระบุว่า ทั้งความเชื่อในเรื่องศาสนาตามแนวของวัดพระธรรม กาย ทั้งการให้ความสำคัญในเรื่องอิทธิปาฎิหาริย์ ตลอดจนรูปแบบพฤติกรรมระดมทุน"ขายบุญ"และ สร้างภาพมนุษย์เหนือมนุษย์ให้แก่เจ้าอาวาสทำให้ภาพลักษณ์ของเจ้าอาวาสในสายตาของสานุศิษย์ คือ บุคคลอันเป็นต้นกำเนิดของสรรพสิ่งทั้งปวงในจักรวาล น่าเกรงขามเป็นอย่างยิ่ง "ในยุคหลังมานี้ ภาพลักษณ์ของหลวงพ่อท่านเจ้าอาวาสพัฒนาเปลี่ยนไปจากการเป็นวีรบุรุษสำ คัญคนหนึ่งของฝ่ายขาว มาเป็นอวตารภาคหนึ่งของ "องค์พระธรรมกายต้นธาตุ"อันเป็นมูลการณ์ แห่งสรรพสิ่งเสียเอง ความกลัวเกรงที่มีต่อท่านจึงสูงยิ่ง คำพูดท่านจึงเป็นเสมือนวาจาสิทธิ์ที่ไม่มี ใครกล้าโต้แย้ง" สำหรับงานวิจัยชิ้นนี้ได้เคยตีพิมพ์ในวารสาร"พุทธศาสน์ศึกษาจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย" ฉบับเดือนมกราคม-เมษายน 2541 จากคุณ : หนุ่มทิพย์ เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 12:05:04

ความคิดเห็นที่ 41 ติวเข้มเทคนิคการขูดรีดบุญ มอบโล่เกียรติคุณผู้ทำเป้า งานวิจัยกล่าวว่าการทำบุญดังกล่าวได้นำเอากลยุทธ์ทางการตลาดมาใช้ อย่างเต็มรูปแบบ บ่อยครั้งมีการฉายสไลด์เชิญวิทยากรมาอบรมเทคนิคให้กับเจ้าหน้าที่ระดมทุน มีการตั้งเป้าหมายทำ ยอดบุญ ตลอดจนแข่งขันทำยอดสร้างบุญและมีรางวัลให้ ในรายงานการวิจัย ดร.อภิญญา กล่าวว่า "สำหรับเทคนิค promotion ที่นำมาใช้เพื่อ กระตุ้นกลุ่มนั้น มีการประชุมกลุ่มย่อยและประชุมหัวหน้ากลุ่มบ่อยครั้ง บรรยากาศในที่ประชุมคึก คักมาก มีการฉายสไลด์มัลติวิชั่น วีดิโอ เชิญวิทยากรมาให้ความรู้เกียวกับเทคนิคการจูงใจคน มี การวางแผนแบ่งกลุ่มจัดสายออกเพื่อบอกบุญประชาชน และเพื่อให้แต่ละคนทุ่เทเต็มที่ ก็มักมีการกำ หนดเป้าหมายว่า ตนจะ"ทำยอด"ได้สักเท่าใด การแข่งขันระหว่างกลุ่มต่าง ๆ จึงมีสูง มารตรการสำคัญที่เร้าให้ทุกคนทุ่มกายถวายชีวิตต่อกิจกรรมนี้ คือการสร้างแรงกระแสด้วย การตั้งรางวัลสำหรับผู้ที่สามารถ "ทำเป้า" ภายในเวลาที่กำหนดให้ได้ก่อนผู้อื่น เช่น ภายใน 2 หรือ 3 อาทิตย์ บอกบุญครบ 1,000 บาท ได้ลูกแก้วเล็ก ๆ ไว้ใช้ในการภาวนา 1 ลูก บอกบุญ ได้ 10,000 บาท ได้ล็อกเกตรูปคุณยายจันทร์ ทำเป้าครบ 20,000 บาท ได้พระพุทธรูปธรรม กายหน้าตัก 3 นิ้ว หากได้ยอด 100,000 บาท ได้พระพุทธรูปธรรมกายหน้าตัก 9 นิ้วเป็นต้น" "มาตรการปลุกกำลังใจอีกประการหนึ่ง คือ พิธีมอบโล่เกียรติคุณแด่ผู้ที่ได้รับคัดเลือกเป็น "ยอดอาสากัลยาณมิตร" ที่สามารถทำเป้าสูงสุด พิธีนี้จัดขึ้นหลังงานบุญใหญ่ราวหนึ่งหรือสองอา ทิตย์ ในพิธีมีการสดุดีและเชิญผู้ได้รับคัดเลือกให้ผลัดกันขึ้นมาบนเวที เล่าถึงประสบการณ์การทุ่ม เทมอบกายถวายชีวิตแด่กิจกรรมนี้ ครั้งหนี่งผู้วิจัยเข้าร่ามสังเกตุการณ์ด้วย ได้รู้สึกประทับใจกับเรื่องของยอดอาสากัลยาณม ติรผู้หนึ่ง ซึ่งถูกมะเร็งคุกคาม ขณะนอนในโรงพยาบาล ความอยากสั่งสมบารมีทำให้เธอพาก เพียบอกบุญกับหมอ พยาบาล ผู้มาเยี่ยมไข้และคนทุกคนที่โผล่เข้ามาในห้อง จนกระทั่งสา มารถลบอกบุญได้ทะลุหลักล้านทั้งที่นอนป่วยอยู่ และความปิติทำให้เธอเอาชนะโรคได้อย่างน่า อัศจรรย์ อีกรายหนึ่งที่เชี่ยวชาญการกระจายสร้างทีมเล็ก ๆ หลายทีม และตั้งชื่อทีมในลักษณะปลุก เร้า เช่น "ฟ้าตะลุย" หรือ "สุดชีวิตของฟ้า" เล่าถึงประสบการณ์ของลูกทีมที่เป็นนักศึกษาที่ไม่ เคยบอกบุญมาก่อน ใช้วิธีอธิษฐานจิตให้เข้มแข็งจนสามารถบอกบุญได้ดะไปหมด ตั้งแต่คนแปลกหน้า ในรถเมล์ไปจนถึงลูกค้าในร้านก๋วยเตี๋ยว ผู้ที่ไม่มีโทรศัพท์ก็อาศัยโทรศัพท์บ้านเพื่อนทีละหลาย ๆ ชั่วโมง บอกบุญกันอย่างไม่คิดชีวิต สุดท้ายคือ การเทกระเป๋าตนเองจนถึงบาทสุดท้ายเข้าสมทบ" ซึ่งการทำอย่างอย่างสุดจิตสุดใจ ทำกันอย่างทุ่มเทเต็มที่นั้นก็เพราะเชื่อว่า หลวงพ่อธัมม ชโยเป็นบุคคลวิเศษสุดยอด โดยดร.อภิญญา ระบุว่า "สานุศิษย์ของหลวงพ่อธัมมชโย เชื่อมั่นว่า หลวงพ่อของพวกเขา คือ "รถไฟขบวนสุดท้าย" ที่จะขนพาสรรพสัตว์ข้ามวัฎฎสงสาร ดังนั้น ทางรอดทางเดียว ก็คือ การสั่งสมบุญอย่างสุดชีวิตเพื่อให้ปฎิบัติเข้าถึงพระธรรมกายให้ได้ ความสำคัญของการไปบอกบุญผู้อื่นจึงเข้าใจได้จากวิสัยทัศน์ดังกล่าวนี้เอง" แข่งขันบุญ - ปลุกเร้าความวิเศษ โศกนาฏกรรมพระชั้นนำฆ่าตัวตาย งานวิจัย เปิดเผยว่าในการทำบุญที่ทางวัดพระธรรมกายสนับสนุนให้มีการแข่งขัน รวมทั้ง การปลุกเร้าความวิเศษของธรรมกาย และ การบริหารองค์กรที่เน้นลำกับจากบนสู่ล่างได้ทำให้ เกิดความแข่งขันชนิดสุดฤทธิ์สุดเดชนจนเกิดความเครียดและลงเอยถึงขั้นเคยมีการฆ่าตัวตายเกิด ขึ้นในวัด ซึ่งดร.อภิญญาระบุว่า"ค่านิยมที่เน้นศักยภาพปัจเจกบุคคลและการแข่งขัน เมื่อมาผสม ผสานอยู่ภายใต้ระบบการตัดสินใจแบบบนลงล่าง และ ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลที่เน้นลำดับขั้น มาก มีแนวโน้มที่จะก่อให้เกิดความอึดอัดและตึงเครียดทางจิตใจแก่ผู้ปฎิบัติงานได้ง่าย ยิ่งกว่านั้น การโต้เถียงหรือระเบิดอารมณ์ถือว่าสะท้อนถึงการที่คนผู้นั้นไม่มีสมดุลย์ในจิตใจ แสดงว่า สมาธิยัง ไม่แกร่ง ยังไม่อาจประหารกิเลสหยาบ ๆ ได้และยิ่งหากระเบิดอารมณ์เข้าใส่ผู้ที่ฐานะสูงกว่า ด้วยแล้ว ก็เป็นสิ่งที่จะถูกติเตียน ค่านิยมที่เน้นการประนีประนอมทำให้ในหลาย ๆ กรณี ผู้ที่เป็นสาเหตุความขัดแย้งจะไม่มา พูดชี้แจงอธิบายจุดยืนหรือโต้กันแบบซี่งๆหน้า แต่จะใช้วิธีต่างคนต่างทำแบบที่ตนคิดว่าถูก ซึ่งหลายๆ ครั้งก่อความอึดอัดสับสนแก่เจ้าหน้าที่ชั้นรองๆที่เป็นผู้ปฎิบัติสิ่งที่ชี้ให้เห็นว่าวัดตระหนักถึงปัญหา ความเครียดก็คือ การให้เจ้าหน้าที่ได้หยุดงานและเข้าสมาธิร่วมกันเป็นเวลาอย่างน้อยหนึ่งอา ทิตย์ในช่วงหลังงานบุญใหญ่เพื่อเป็นการพักผ่อน การเข้าสมาธิหมายถึงการทำสมาธิติดต่อกันวันละ 6 ถึง 8 ชั่วโมง ในแง่นี้นับว่า สมาธิมีบทบาทสำคัญในการช่วยลดความกดดันในการบริหารองค์กร อย่างไรก็ตาม ความตึงเครียดก็ยังปรากฎให้เห็น ในกลุ่มเจ้าหน้าที่หญิงมีการคุยในลักษณะ ปรับทุกข์ ปลอบโยนและหลายๆ ครั้งก็ไปปรึกษาพระและบางรายก็แก้ปัญหาด้วยการพยายามวิ เคราะห์ตนเองว่าที่มาของปัญหาอยู่ที่ตัวของเขาเองอย่างไร พูดอีกนัยหนึ่งปัญหาในเชิงโครงสร้างการบริหารถูกสลายกลายระดับมาเป็นปัญหาส่วน บุคคล ในระดับบุคลิกภาพของปัจเจก อย่างไรก็ตาม มีบางครั้งที่การจัดการตนเองไม่เป็นผล ทางออกก็คือ ลาออกไป แต่ก็มีบางรายที่ลงเอยด้วยโศกนาฎกรรม พระภิกษุรูปหนึ่งเป็นกำลังสำ คัญในการก่อตั้งวัดมาตั้งแต่ต้น ได้ชื่อว่าอุทิศตนอย่างสุดจิตสุดใจและเป็นที่รักเคารพยิ่ง ของชาวธรรมกาย มรณภาพลงในวัดด้วยการฆ่าตัวตาย หลังจากทุกข์ทรมานด้วยอาการเครียด ของโรค schizophrenia อย่างแรงที่ท่านพยายามปกปิดอยู่เป็นปี " สำหรับการฆ่าตัวตายในวัดนั้น แหล่งข่าว"สยามธุรกิจ"เปิดเผยว่า หลายปีก่อน พระชิโตเป็น พระสำคัญรูปหนึ่งของวัดพระธรรมกายได้ฆ่าตัวตายอย่างมีปริศนา จากคุณ : หนุ่มทิพย์ เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 12:05:42

ความคิดเห็นที่ 42 พอแค่นี้ก่อน นี่เป็นแค่น้ำจิ้มเท่านั้น ยังมีอีกเยอะ จากคุณ : หนุ่มทิพย์ เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 12:06:05

ความคิดเห็นที่ 43 -------- กรณีคุณ กรรไกรรัตนะ  พยายามกระทำการกล่าวให้ร้าย ท่านพระธรรมปิฏก  โดยการเสนอลิงก์เอกสารเท็จ และผู้เขียนเท็จ ถูกออกหมายจับ ผมได้แจ้วคุถ วรพจน์  เวบมาสเตอร์  ให้พิจารณาพฤติกรรมที่ผิดวิญญูชนแล้วครับ   พร้อมให้ขอให้ เวบมาสเตอร์  ดำเนินการผู้แจ้งลบกระทู้ ด้วยครับ อีเมล์ของคุณวรพจน์   แจ้งได้ครับ    vorapoat@pantip.com จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 12:07:28

ความคิดเห็นที่ 44 ทางวัด น่าจะแจกหนังสือคู่กัน 2 เล่มน่ะครับ เปิดโปงขบวนการล้มพุทธ + กรณีธรรมกาย   pack คู่เลย ------------------------------ เจริญทำ จากคุณ : วิริยารัมภะ (XeRaMos) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 12:47:52

ความคิดเห็นที่ 45 สำนักนี้เขาใช้คำพูดซะสวยหรูนะครับ "เปิดโปงขบวนการล้มพุทธ" หรือ บวชแสนรูป เพื่อปกป้องพระพุทธศาสนา เพื่อไม่ให้ใครมาทำลายได้ แต่เจ้าสำนัก + สมาชิกในสำนัก กลับสอนขัดกับสิ่งที่พระพุทธองค์ ทรงเมตตาสั่งสอนไว้ แล้วยังจะดันทุรังบอกว่าตัวเองปกป้องพระพุทธศาสนาอีก ทั้ง ๆ ที่ตัวเจ้าสำนักเอง + สาวก เป็นผู้ทำลายพระพุทธศาสนาด้วยตัวเอง ไม่ต้องพูดถึง ธรรมะขั้นสูงเลย แค่เรื่องการทำทาน ก็ยังสอนผิด ตัวเจ้าสำนักเองก็ยังเป็นปุถุชน คนธรรมดา มีแต่พากันกอดคอลงเหว ลงนรก โจมตี คนนั้นคนนี้ แต่กลับไม่มีสติปัญญา พอที่จะมองเห็นว่าตัวเองกำลังอยู่ ในก้นเหวลึก สาวกก็ออกตัวกัน ว่าตัวเองไม่โง่ แต่กลับไม่ฉลาดพอที่จะเฉลียวใจ ว่าเจ้าสำนักพาวนอยู่ในห้วงแห่งทุกข์ แบบไม่รู้เมื่อไรจะออกจากทุกข์ได้ คำสอนสูงสุดของพระพุทธองค์ คืออะไร เจ้าสำนัก กับสาวกรู้กันบ้างไหมเอ่ย หากเป็นชาวพุทธแท้ ย่อมรู้แน่ชัดว่าคืออะไร และควรทำอย่างไร ลองถามใจตัวเองดูอีกทีครับว่า เป็นชาวพุทธจริงหรือเปล่า รู้จักคำสอน ของพระพุทธองค์มากน้อยเพียงแค่ไหน แล้วได้ทำตามคำสอนนั้นหรือยัง ก่อนที่จะออกมาร้องป่าว ๆ ว่า ปกป้องพระพุทธศาสนา ระวังเน้อครับ จะกลายเป็น คนโง่ที่อวดฉลาด แล้วพลาดของดี เหมือนสัญชัยปริพาชก ปล. 1.ขออภัย ท่าน จขกท. ที่ผมอาจจะพาออกนอกประเด็นครับ       2.สาวกธรรมกาย ไม่ต้องห่วงผมหรอกนะครับที่ตำหนิเจ้าสำนักคุณ ๆทั้งหลาย และไม่ควรอย่างยิ่งที่จะตั้งป้อมเป็นศัตรู หรือ ล่วงเกินผม เพราะเจตนาผมดี และที่สำคัญ คุณ ๆ ยังไม่รู้อะไรอีกเยอะเกี่ยวกับตัวผมครับ จากคุณ : ever rich เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 12:56:53

ความคิดเห็นที่ 46 กระทู้ก่อนเห็นสมาชิกที่ชื่นชอบวัดธรรมกาย(คุณรักษาบรรยากาศ)บอกว่า ท่านพระพรหมคุณาภรณ์ ประพฤติชั่วจึงได้ถามที่มา   ต่อมา คุณกรรไกรรัตนก็นำเสนอหนังสือดังกล่าว และมีคุณรักษาบรรยากาศ มาให้กิฟต์ด้วย เห้อ อยากถามต่อครับ สั้นๆง่ายๆ ทำไมพวกคุณถึงเชื่อหนังสือเล่มนี้ครับ? จากคุณ : wattakasopon เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 13:01:34

ความคิดเห็นที่ 47 เหมือนจะเข้าใจความหมายคำของพี่รีบนผิด ขอเอาออกก่อนก็แล้วกันครับ ^^ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 53 13:27:33 จากคุณ : ฮิมาวาริซซัง เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 13:24:40

ความคิดเห็นที่ 48 เห็นด้วยกับ คห.๔๔ ของท่าน XeRaMos...แต่น่าจะเพิ่ม "พุทธธรรม" เข้าไปอีกเล่ม...จะได้ครบถ้วนกระบวนความ จากคุณ : นักศึกษาธรรมมะฝึกหัด...ครับ (Arltenis) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 14:19:00

ความคิดเห็นที่ 49 โหวตให้ครับ จากคุณ : the_architect เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 14:21:13

ความคิดเห็นที่ 50 พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ โดย พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต) download ได้ที่ลิงค์นี้ค่ะ ..... http://www.watnyanaves.net/uploads/File/books/pdf/buddhadhamma_revised_and_expanded_edition.pdf จากคุณ : HappySquirrel เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 15:02:59

ความคิดเห็นที่ 51 เจอไฟแดงหนึ่งดวง ผมปล่อยให้แล้วครับ จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 15:15:28

ความคิดเห็นที่ 52 พระหลายรูปที่มีพรรษามากในวัดธรรมกาย  พระธรรมปิฎกเป็นผู้บวชให้ เคยถามตำราเรียนของวัดธรรมกายใช้จากไหนใครเป็นผู้แต่ง  คนในวัดบอกว่าส่วนใหญ่ใช้ของพระธรรมปิฎก  ผมถามว่าอ่าว?ท่านออกหนังสือโจมตีวัดธรรมกายทำไมยังใช้หนังสือของท่าน  คนในวัดบอกว่า "ท่านเรียบเรียงไว้ดีมากอยู่แล้ว"ตอบด้วยเสียงเรียบๆแสดงถึงไม่ติดใจอะไร ผมเลยไม่กล้าพูดอะไรแถมนึกในใจคนนี้คงเป็นลูกศิษย์ท่านพระธรรมปิฎกด้วย    ดีใจที่ได้อ่านหนังสือเล่มนี้ด้วย ไม่ได้เชื่อทุกเรื่องบางอย่างก็ยังไม่เกิดขึ้นบางอย่างระวังคอยดูไว้ก็ดี  มีประวัติศาสตร์อยู่ด้วยได้ความรู้ดี  เป็นการวิเคราะห์ได้รู้แนวความคิดเพิ่มขึ้น จากคุณ : ธรรมชาติไพศาล เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 15:21:35

ความคิดเห็นที่ 53 โหวตครับผม สงสัยต้องเข้าเวรเฝ้ากระทู้กันซะละมั้ง แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 53 15:25:34 จากคุณ : Yogi Playgirl เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 15:23:09

ความคิดเห็นที่ 54 สารภาพว่าเพิ่งอ่านจบ...และโดยส่วนตัวผมก็ได้เคารพนับถือท่านพระพรหมคุณาภรณ์ในฐานะครูบาอาจารย์ของครูบาอาจารย์ิีอีกที รู้สึกว่า "ถ้า" ทั้งหมดนี้เป็นความจริง.........นะ ตำแหน่งใดๆในมหาเถรสมาคมที่ออกมารับรองวัดธรรมกาย...ยังจะสมควรแก่การไหว้อยู่อีกไหม? จากคุณ : นักศึกษาธรรมมะฝึกหัด...ครับ (Arltenis) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 15:43:03

ความคิดเห็นที่ 55 --------  เดี๋ยวจะแจ้งเวบมาสเตอร์ตรวจสอบ คนกดลบกระทู้นี้  ดูซิว่าเป็นใคร  ? จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 16:07:18

ความคิดเห็นที่ 56 มาโหวต ให้กระทู้ได้อยู่แสดงความจริงค่ะ จากคุณ : นิดนึง (สติมา) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 16:42:22

ความคิดเห็นที่ 60 ธรรมเกรียน ซึนเดเระ ดีจริงๆนะจ๊ะ ปากบอกว่าคนอื่นแทรกซึมจ๊ะ แต่ตัวเองนี่ส่งสาวกแทรกซึมทุกองค์กร ทุกวงการเลยจ๊ะ จากคุณ : Winter Tear เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 18:52:46

ความคิดเห็นที่ 61 .................. แม้ศีลห้า วัดบ้า ยังกล้าแหก ไม่น่าแปลก ไม่แยก เรื่องดีชั่ว เอาแต่เงิน สนแต่ดี ที่ใส่ตัว สร้างความชั่ว มั่วใส่ ให้คนดี .................... จากคุณ : misery เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 19:04:07

ความคิดเห็นที่ 62 สวัสดีครับทุกๆท่าน ก็ดีครับ ผมเอาหนังสือ มาให้ดู คุณก็เอาหนังสืออีกเล่มมาให้ดู ก็ไม่แปลกหรอกครับ จะได้มีข้อมูลในการตัดสินใจ ส่วนคำว่า โกหัญวิธี มันแปลว่าอะไรครับ ไม่เข้าใจ ขอบคุณครับ ปล.ผมเฉยๆนะ ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ถ้าเรามีเหตุผลกัน ก็คุยเรื่องข้อมูลเหตุผล ไม่เห็นจะต้องใช้อารมณ์ใส่กันเลย ถ้าเรารู้จักรักษาศีล5ข้อ เราจะรู้ว่า ศีลข้อ4สำคัญแค่ไหน ครับ จากคุณ : กรรไกรรัตนะ เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 19:04:30

ความคิดเห็นที่ 63 แถได้ InW มากจ๊ะ อวดเรื่องศีลอีกแล้วจ๊ะ แต่เจ้าสำนักไขยบูลย์นี่ทำสปาหน้าจ๊ะ ต้องนวดด้วย นะจ๊ะ ศีลยก 10 ข้อตอนอุปสมบทก็ยังผิดเลยจ๊ะ ปาราชิกนี่ไม่ต้องพูดถึงจ๊ะ ผิดเกือบหมดทุกข้อเลยจ๊ะ แต่อาศัยว่าใช้ท่า"ซองเทวะ" ยัดถวาย หมี่เกี๊ยวนักเลงภูเขาทองแอนด์เดอะแก๊งค์ใน"หมี่เกี๊ยวสมาคม" จนรอดอธิกรณ์มาได้จ๊ะ แถมยังส่งสาวกข่มขู่อัยการที่จะสั่งฟ้องด้วยนะจ๊ะ เลยไม่สั่งฟ้องจ๊ะ กลัวม็อบธรรมเกรียนจ๊ะ ถ้ามานี่สงสัยยิ่งกว่าเสื้อแดงจ๊ะ เจ้าสำนักมันซึนเดเระ ต่อแล่เล้นลิ้นอย่างนี้ ต่อให้เป็นปุถุชนมีศีลน้อยกว่า ก็กล้าด่าจ๊ะ เพราะไม่ซึนเดเระจ๊ะ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 53 19:28:48 แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 53 19:27:55 จากคุณ : กรรไกรซวารอฟสกี้แท้จ๊ะ (Winter Tear) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 19:25:56

ความคิดเห็นที่ 65 การนำเสนอข้อมูลเท็จโดยรู้เท่าไม่ถึงการ (ไม่ได้ไตร่ตรองให้ดีก่อน) ถือว่าผิดศีล ๕ ข้อ ๔ ไหมครับ? ปล. อันนี้ถามจริงๆนะ จากคุณ : นักศึกษาธรรมมะฝึกหัด...ครับ (Arltenis) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 19:39:21

ความคิดเห็นที่ 66 แล้วก็...โดยส่วนตัวผมยังไม่ได้ป้กใจกับข้อมูลใดๆทั้งนั้น แต่ผมมั่นใจว่าท่านพระพรหมคุณาภรณ์ท่านเป็นคนดีแน่ๆ...และคุณงามความดีของท่านก็เป็นอะไรที่ไร้รอยตำหนิ ดังนั้น...การกล่าวร้ายใส่ท่านจึงเป็นพฤติกรรมที่สมควรละวางเป็นอย่างยิ่ง ปล. ท่านพระพรหมคุณาภรณ์...มุ่งไปที่หลักคำสอน แต่ผู้ที่กล่าวร้ายท่าน...มุ่งไปที่ตัวบุคคล น่าคิดนะ... จากคุณ : นักศึกษาธรรมมะฝึกหัด...ครับ (Arltenis) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 19:53:09

ความคิดเห็นที่ 67 คห63. คุณก็คงไม่เข้าใจว่า ศีล5 ข้อโดยเฉพาะข้อ4 เค้ารักษากันยังไงนะครับ ส่วน คห.65 ตอบครับ รู้เท่าไม่ถึงการ ก็เป็นการทำให้ศีลด่างพร้อยได้ครับ แม้ไม่มีเจตนาถให้ข้อมูลที่ผิดๆไปครับ (น่าจะเรียกว่ามีวิบาก น่าจะดีกว่าครับ) ---------------------------- แต่ก็ขอถามกลับไปว่า แล้วเราจะรู้ได้อย่างไรละครับว่า เล่มไหนถูกหรือเล่มไหนผิด เพราะต่างคนก็ต่างว่าของตัวเองถูกจริงไหมครับ ? เอาไปคิดเป็นการบ้านครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : กรรไกรรัตนะ เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 19:54:24

ความคิดเห็นที่ 68 อืมมม จะไม่เปิดสมองอ่าน "เนื้อหา" กระทู้นี้ของจขกท. ซักหน่อยหรือคะ คุณกรรไกรรัตนะ??   จากคุณ : HappySquirrel เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 19:58:28

ความคิดเห็นที่ 70 มาส่งการบ้าน...ครับ มันก็ต้องอาศัยองค์ประกอบทั้ง ๒ อย่าง...คือ ๑. ฐานข้อมูล และ ๒. ปัญญา ๑. ฐานข้อมูล คือ เราต้องรู้จักเสพย์ข้อมูลข่าวสารจากหลายๆแห่งอย่าได้จมปลักอยู่กับที่ๆเดียว...นะครับ เพราะว่าถ้ามีฐานข้อมูลกว้าง...ก็คิดได้กว้างๆ แต่ว่าถ้ามีฐานข้อมูลกลวง...ก็คิดได้กลวงๆ ๒. ปัญญา คือ ความสามารถในการพิจารณาสิ่งต่างๆตามที่มันเป็นจริง แต่สำหรับข้อมูลข่าวสาร ขอนิยามใหม่ว่า เป็นการคิดเชิงวิเคราะห์และแยกแยะว่าสิ่งใดเป็นข้อเท็จจริง (Fact) และสิ่งใดเป็นข้อคิดเห็น (Opinion) นั้นแล... จากคุณ : นักศึกษาธรรมมะฝึกหัด...ครับ (Arltenis) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 20:11:08

ความคิดเห็นที่ 71 ส่งด้วยได้ไหม การบ้านน่ะ ใช้เหตุผลตัดสินใจ หลักฐาน องค์ประกอบ ข้อมูลที่นำเสนอ ความน่าเชื่อถือของข้อมูล รวมทั้งการค้นคว้าในส่วนที่ยังไม่รู้ นำไปสู่การลงข้อสรุป สิ่งที่ไม่เชื่อก่อนเด็ดขาด คือ ความคิดตนเอง เพราะมันยังพลิกผันได้, ไม่ตรงและเชื่อถือไม่ได้ จากคุณ : wattakasopon เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 20:21:33

ความคิดเห็นที่ 72 ขอบคุณเจ้าของกระทู้ที่เอาข้อมูลเพิ่มเติมมาให้พวกเราได้อ่าน เพิ่งอ่านของท่านกรรไกรเสร็จ ผมรู้สึกหนักๆ อย่างไรไม่รู้ หนักทั้งเนื้อหา ที่มีข้อคิดเห็นมากไปหน่อย ส่วนข้อเท็จจริงนั้นผมว่าน้ำหนักน้อยไปหน่อยที่จะไปสรุปเป็นข้อคิดเห็น เช่น ท่านธรรมปิฏกวางแผนล้างสมองกลุ่มคนให้ไปทำงานแทน หนักทั้งเรื่องการสรุปว่าท่านธรรมปิฎกกำลังทำลายศาสนาทางอ้อมอยู่ แต่ข้อมูลบางอย่างจากหนังสือของท่านกรรไกร ที่ผมว่าน่าสนใจพอรับฟังได้ก็มีอยู่มากเช่นกัน แต่ผมไม่รู้ว่าถูกหรือผิดอย่างไร เช่นเรื่อง อัตตาหิ อัตตโน นาโถ. และ อื่นๆ --- แต่พอได้อ่านข้อมูลที่ท่านระนาดเอกนำเสนอ ยิ่งเรื่องหนังสือพิมพ์เดลินิวส์แบบของจริง และ แบบเบญจ์ version จึงทำให้ผมรู้สึกว่า ความน่าเชื่อถือในข้อมูลจากหนังสือที่ท่านกรรไกรนำมาให้อ่านนั้นลดลงไปครับ อยากลองให้ท่านกรรไกรลองเปิดใจอ่านของท่านระนาดเอกดู แต่ให้เน้นที่ข้อเท็จจริงที่ท่านนำเสนอมานะครับ ผมว่ามีประโยชน์จริงๆ จากคุณ : hasupay เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 20:53:47

ความคิดเห็นที่ 73 มาเซ็นต์ชื่อ เก็บรายละเอียดคะ จากคุณ : still_wake_up เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 22:20:24

ความคิดเห็นที่ 74 พอทีเรื่องสำนักนี้ เบื่อจนไม่รู้จะเบื่อยังไง เบื่อเพราะบอกกล่าวคนที่นับถือสำนักนี้ยังไง เขาก็ไม่เคยฟัง จากคุณ : Skalidis เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 53 22:49:51

ความคิดเห็นที่ 75 ผมก็เพิ่งอ่านข้อมูลของท่านกรรไกรฯจบ (เฉพาะในส่วนที่เกี่ยวข้องกับหลักคำสอน) ก็...ติดใจกับอะไรๆนิดๆหน่อยๆ ว่า... - จะเข้าถึงภาวะพระนิพพานได้จำเป็นต้องอาศัยอัตตา...สรุปมาจากพุทธพจน์ "อัตตาหิ อัตตโน นาโถ" (จ...จ...จริงดิ? พุทธพจน์นี้...มันหมายความว่าอย่างนี้จริงๆเหรอ?) - การทำสมาธิไปเรื่อยๆจะส่งผลให้ปัญญามันปิ๊งๆขึ้นมาเอง (สมถะแล้วไม่วิปัสสนา...ปัญญามันจะเกิดได้ด้วย?) ปล. มัน "หนัก" จริงๆแฮะ* แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 53 00:13:07 จากคุณ : นักศึกษาธรรมมะฝึกหัด...ครับ (Arltenis) เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 00:09:31

ความคิดเห็นที่ 76 #62 กับ #67 ได้ใช้ "โกหัญวิธี" - วิธีโกหก วิธีบิดเบือน สมกับที่เป็นคนสำนักธรรมกาย! คือจะเบี่ยงเบนให้กลายเป็น หนังสือสองเล่มกล่าวถึงเรื่องอะไรสักอย่าง "ที่เป็นปกติ" เพียงแต่ต่างความเห็น ต่างมุมมองกัน ให้เลือกเชื่อตามสบาย?! แท้ที่จริง หนังสือหรือเอกสารของสำนักธรรมกาย เป็นเอกสารที่ทำขึ้นด้วยเจตนาชั่ว คือตั้งใจทำความชั่ว! เป็นหนังสือให้ร้าย กล่าวหา ใส่ความ ไม่ใช่หนังสือที่ทำโดยสุจริต ที่จะหยิบยกขึ้นมาอ้างอิงในเรื่องทัศนะมุมมองที่แตกต่าง! ไปดูตัวอย่างที่ยกมาแสดงไว้ใน คคห#2 และ #4 ก็จะเห็นแล้วว่า วิธีโกหก วิธีบิดเบือน เป็นอย่างไร! จะเห็นว่า คนที่ใช้วิธีการเช่นนี้ได้ กลุ่มบุคคลหรือสำนักที่สนับสนุนการกระทำได้อย่างนี้ มีเจตนาทุจริตเพียงใด! แม้ว่าจะเป็นผู้ที่นิยมธรรมกาย ก็ไม่ควร "แล้งน้ำใจ" ใครก็ตามที่เห็นว่า การให้ร้ายใส่ความ การโกหกบิดเบือน มีหลักฐานชัดๆ อย่างนี้ แล้วยังรับได้ ทำหน้าใสตาใส ยักไหล่ หรือที่เลวยิ่งกว่านั้น ยังพยายามจะบิดเบือนให้เป็นการมองต่างมุมอะไร ไปอีก.. ขอถามว่า ท่านยังเป็น "คน" อยู่อีกหรือ?! แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 53 00:29:53 จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 00:18:38

ความคิดเห็นที่ 77 เพราะมนุษย์เราทุกวันนี้ไม่ต้องการ "ความจริง" แต่ต้องการ "ความเชื่อ...และรางวัลจากความเชื่อ" องค์กรอย่างวัดธรรมกายจึงเจริญเติบโตขึ้นมาได้ น่า...สังเวช จากคุณ : นักศึกษาธรรมมะฝึกหัด...ครับ (Arltenis) เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 01:53:12

ความคิดเห็นที่ 78 โกหัญวิธี ของ สำนักธรรมกาย (ภาค ๒) - อุดมธรรม ! http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y9269207/Y9269207.html จากคุณ : ระนาดเอก เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 04:43:48

ความคิดเห็นที่ 79 ความคิดเห็นที่ 62     สวัสดีครับทุกๆท่าน ก็ดีครับ ผมเอาหนังสือ มาให้ดู คุณก็เอาหนังสืออีกเล่มมาให้ดู ก็ไม่แปลกหรอกครับ จะได้มีข้อมูลในการตัดสินใจ ส่วนคำว่า โกหัญวิธี มันแปลว่าอะไรครับ ไม่เข้าใจ ขอบคุณครับ ปล.ผมเฉยๆนะ ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ถ้าเรามีเหตุผลกัน ก็คุยเรื่องข้อมูลเหตุผล ไม่เห็นจะต้องใช้อารมณ์ใส่กันเลย ถ้าเรารู้จักรักษาศีล5ข้อ เราจะรู้ว่า ศีลข้อ4สำคัญแค่ไหน ครับ ___________________________ 1.คุณไม่อ่านข้อความจขกท ความเห็นที่ 1 เลย เพราะถ้าอ่าน คุณย่อมทราบว่าโกหัญวิธี หมายถึงอะไร ท่านผู้ที่เขียนข้อความ  และพิมพ์ข้อความจนกระทั่งมาอยู่บนบอร์ดได้ ท่านเหล่านั้นใช้เวลาแค่ไหน เพื่ออะไร เพื่อการคุยกันอย่างมีเหตุผล และแสดงหลักฐาน แล้วคุณทำอะไร! คุณไม่อ่าน ข้อมูลที่มีในกระทู้นี้ เลย  ดังนั้น ไม่น่าเชื่อเลยว่าคุณจะอ่าน กรณีธรรมกายจนจบ ไม่เชื่อว่าคุณจะอ่านหนังสือที่มาแสดงหลักฐานแก้ต่างนายเบญจ์ จนจบ ระบบธรรมกายทำให้คุณ ไม่ทำในสิ่งที่คุณพูดว่า "ถ้าเรามีเหตุผลกัน ก็คุยเรื่องข้อมูลเหตุผล "  เลยหรือ คุณทำอะไร! นอกจากพูดว่า "ก็ไม่แปลกหรอกครับ จะได้มีข้อมูลในการตัดสินใจ " "ปล.ผมเฉยๆนะ ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร " เค้าทำงานเพื่อรักษาพุทธศาสนากันเหนื่อยยาก  คุณบอกคุณเฉยๆ ไม่แปลกอะไร  แต่ไม่อ่าน แล้วมาพูดดีว่า"ถ้าเรามีเหตุผลกัน ก็คุยเรื่องข้อมูลเหตุผล " ระบบธรรมกายทำให้คุณแล้งน้ำใจอย่างนี้เลยเหรอ   _______________________________ อย่าเอาหนังสือนายเบญจ์มาโพสท์อีกนะ ถ้าท่านใดเห็นว่า การกระทำของกรรไกรรัตนะ เป็นการไม่ซื่อต่อพุทธศาสนา และ "จงใจ"  เสนอ เผยแพร่  หนังสือบาป อย่างไม่อนาทร ร้อนใจต่อความเสียหาย โปรดช่วยกัน แจ้งเวบมาสเตอร์ลบล็อคอินนี้นะคะ แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 53 08:42:58 จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 08:39:51

ความคิดเห็นที่ 80 ขอไว้อาลัยแด่พี่กรรไกรรัตนะ _/\_ กู่ไม่กลับแล้วจริงๆ จากคุณ : ฮิมาวาริซซัง เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 08:40:59

ความคิดเห็นที่ 81 เราเคยอ่าน ชอบ ความเห็น กรรไกรรัตนะ ในหลายๆ แห่ง ไม่น่าเชื่อจริงๆ ว่า วิธีคิดหาเหตุผลขอบกรรไรรัตนะจะเป็นอย่างนี้ ==สนับสนุน การบิดเบือน ใส่ร้ายป้ายสี อย่าง หน้าด้านๆ ==ทำพูดดี ว่าให้มีเหตุผล อย่าใช้อารมณ์ ==พวกเอง หาเหตุผลมาเถอะ หาหลักฐานมาเถอะ.....แต่ข้าไม่อ่าน..ฮ่า.ฮ่า.. ธรรมกายทำให้คนเป็นคนแล้งน้ำใจ ไร้เหตุผลอย่างนี้จริงๆ แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 53 09:05:38 แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 53 09:04:50 จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 09:03:37

ความคิดเห็นที่ 82 เฮ้อ เรา ถูกตัดขาดจากโลกไซเบอร์ไปหลายวัน มาโหวตให้ก่อน เดี๋ยวย้อนอ่านทีหลัง สู้ๆ นะทุกท่าน เพื่อขอความชอบธรรมให้ท่านเจ้าคุณพระพรหมคุณาภรณ์ จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 09:47:26

ความคิดเห็นที่ 83 โหวตหน่อย คนอื่นจะได้อ่านมั่ง จากคุณ : สระนาฬิเกร์ เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 11:12:23

ความคิดเห็นที่ 84 เราเกิดมาก็เข้าวัดนี้ น้าเราก็บวชที่นี่ถึงตอนนี้24พรรษา เรารู้สึกสึก ว่าเห็นต้องไปมองว่าใครถูกใครผิดเลย มองว่าคนที่เข้าวัดแล้ว เขาเป็นคนดีรู้จักบาปบุญ มีศีล ทำให้บ้านเมืองมีแต่ความสงบสุขดีกว่าไหม ท่าเราไม่ได้วัดนี้นะ เราก็ไม่รู้หรอกว่าวันนี้เราจะทำอะไรผิดๆไปรึป่าว เราไม่รู้ว่าเราจะรู้จักคำว่าบุญ เมตตาต่อสัตว์โลกไหม ทุกอย่างที่เราพูดๆกันมาเป็นสิ่งที่ใองไม่เห็น เคยคิดไหมว่าท่าสักวันนึงสิ่งที่พวกคุณพูดๆักัน ความจริงมันกลายเป็นอีกแบบนึง พวกคุณจะเป็นอย่างไร จำไว้คำเดียว อาจารย์ใคร ใครก็รัก ทุกคนมีสิทธิจะเลือกนับถือศาสนา นิกายใดก็ได้ ไม่จำเป็นตัวเบ่ง อวดตัวว่าใครดีใครแน่ ตายไปรู้กันเอง ทองแท้ย่อมเป็นทองแท้ ย่อมไม่กลัวไฟรน จากคุณ : นกพญาไฟตัวอ้วน (นกพญาไฟตัวอ้วน) เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 13:19:59

ความคิดเห็นที่ 85 ^ ผิดหรือถูก อย่าใช้ความรู้สึก นะครับ เอาความถูกต้องตรงตามพระธรรมวินัย เป็นหลักจะดีกว่าครับ :) จากคุณ : JitZungkabuai เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 13:27:10

ความคิดเห็นที่ 86 #84 จะตายก็รีบๆ ไปเลยนะ เจ้าสำนักขี้กลากกินกบาลมันไม่กล้าขึ้นศาล... แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 53 14:37:48 แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 53 14:37:07 จากคุณ : Winter Tear เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 14:17:13

ความคิดเห็นที่ 87 คนเข้าวัดมากมายเป็นเรื่องดี ใช่ วัดทำให้คนหันมาถือศีลกันมากมายเป็นเรื่องดี ใช่ แต่คนมากมายที่เข้าวัด หยุดกันอยู่แค่นั้นหรือ? ผู้ที่เริ่มสนใจอยากศึกษาธรรมต่อให้ถึงแก่น ทางวัดได้จัดอะไรไว้ให้? ถ้าผู้ศึกษาเริ่มนำแก่นแท้ผิดๆ ออกไปเผยแพร่จะเกิดอะไรขึ้น จะรับผิดชอบอย่างไร? อยากเห็นการชี้แจ้ง เรื่องที่ชาวพุทธกำลังห่วงๆกันอยู่นี้มากกว่าครับ แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 53 15:40:01 แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 53 15:39:34 จากคุณ : ของเล่นใหม่ เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 15:39:08

ความคิดเห็นที่ 88 ลองใช้วิจารณญาณของวิญญูชนพิจารณาให้แยบคาย.. หากพระพุทธองค์เสด็จผ่านมาเห็นสิ่งที่ สำนักอลัชชีแห่งนี้สั่งสอนอยู่ แถมยังอ้างว่านี่เป็นคำสอนที่ถูกต้อง เป็นคำสอนในพระธรรมวินัย เป็นคำสอนที่เป็นไปเพื่อ ลด ละ เลิก หรือมุ่งหวังที่จะทำลายกิเลสที่นอนเนื่องอยู่ในสันดานตามที่พระพุทธองค์ได้ทรงมีพระมหากรุณาวางแนวทางเอาไว้ให้ หรือไม่ หากท่านตรัสถาม ถึงเรื่องดังกล่าวกับคุณ สำนักอลัชชีแห่งนั้น คุณจะมีความละอายต่อท่านหรือไม่ คุณจะมีความรู้สึกกระดากใจหรือไม่ ลองพิจารณาดูเอาเถิด พิจารณาดู จากคุณ : abhirakk เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 16:09:22

ความคิดเห็นที่ 89 จากความคิดเห็นที่ 84 คุณนกพญาไฟตัวอ้วน ผมว่าประเด็นสำคัญนั้นไม่มีใครอวดเบ่ง หรืออวดตัวว่าใครดีใครแน่เลย เพียงแต่มีการถกเถียงกรณีที่เกิดขึ้น กล่าวคือ 1. วัดธรรมกายสอนผิดแผกจากคำสอนพุทธศาสนา เช่น การให้ทาน หรือกระทั่งนิพพาน(สืบค้นจากกระทู้เก่าๆได้) 2. ในกระทู้นี้สืบเนื่องมาจากมีคนของวัดธรรมกาย(คุณกรรไกรรัตน)เสนอหนังสือ ที่ให้ร้ายพระพรหมคุณาภรณ์จึงมีการเสนอหลักฐานต่างๆเพื่อคัดค้าน 3. จากข้อ1. และ2. จึงมีชาวพุทธที่ไม่เห็นด้วยกับวัดธรรมกายเสนอข้อมูล หลักฐานและ ความคิดเห็น ที่คัดค้านกับการกระทำของวัดเนื่องจากเห็นว่าการกระทำของ วัดธรรมกายจะทำให้ศาสนาพุทธเสื่อมลง ปล. ยังรอคำตอบของคุณกรรไกรรัตนหรือชาวธรรมกายนะครับ "ทำไมพวกท่านจึงเชื่อถือหนังสือที่ให้ร้ายพระพรหมคุณาภรณ์(ป.อ. ปยุตโต)เล่มนี้?" จากคุณ : wattakasopon เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 17:20:40

ความคิดเห็นที่ 90 ศ.ดร.ระวี ภาวิไล อาจารย์พิเศษธรรมสถาน จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย ได้ให้สัมภาษณ์ถึงการทำบุญมากได้บุญว่า ต้องทำความรู้จักกับคำว่าบุญเสียก่อนว่าบุญคือความสุข ก็หมายความว่าใจที่เป็นกุศล ใจที่มีความสุขอันเกิดจากการกระทำในสิ่งที่ดีงาม ในทางพุทธศาสนาแล้วเป็นการเผื่อแผ่แบ่งปันหรือทาน อีกคำหนึ่งที่น่าสนใจคือศีลหมายถึงการควบคุมตัวเองให้ประพฤติปฏิบัติตนอยู่ในความดีงาม ละเว้นในสิ่งที่ควรละเว้นมีวินัยในตนเอง การภาวนาคือการพัฒนาจิตใจให้เกิดความสงบรู้เท่ารู้ทันโลกและชีวิต นอกจากที่กล่าวมาแล้วการทำบุญยังสามารถทำด้วยการช่วยเหลือเกื้อกูลกัน ซึ่งเป็นการทำบุญด้วยกันทั้งสิ้น ถ้าทำบุญได้ดังที่กล่าวมาแล้วนี้เท่ากับทำมากได้มาก แต่ถ้าเป็นการทำบุญด้วยการควักเงินจ่าย การทำบุญเป็นตัวเงินนั้นหมายความว่า เงินนั้นเป็นทรัพย์สมบัติที่สร้างสะสมเอาไว้ สำหรับแลกเปลี่ยนเครื่องช่วยอำนวยความสะดวกความสบายต่อชีวิตของคน การที่จะให้เงินใครไปต้องเกิดจากใจที่เสียสละ ฉะนั้นการที่คนจะใช้เงินทำบุญมากขึ้นอยู่ที่ฐานะทางการเงินของคนนั้น ๆ ทำตามที่มีที่ทำบุญได้ไม่ใช่มีน้อยแล้วทำมาก ในคำสอนที่เป็นที่ยอมรับในทางพุทธศาสนานั้น ยึดที่จิตใจในความช่วยเหลือเกื้อกูลผู้อื่น ไม่ใช่เป็นการทำบุญเพื่อประโยชน์ที่จะย้อนกลับมา ประโยชน์ที่จะย้อนกลับมาเป็นความโลภของคนนั้น ๆ ผู้ใดก็ตามที่มากระตุ้นให้เกิดความโลภเพื่อให้ยอมทำบุญ จึงไม่ใช่ผู้ที่เหมาะแก่การนับถือว่าเป็นผู้ดำเนินตามรอยพระพุทธองค์ สำหรับการทำบุญหรือบอกบุญก็ตามเป็นการมาบอกกล่าวให้ได้รับรู้ว่ามีงานบุญ เช่นการมาบอกให้ทราบว่าที่วัดนั้นวัดนี้มีการเทศน์ฟังธรรม น่าที่จะได้ไปร่วมฟังธรรมกัณฑ์เดียวกัน ไม่ใช่มาบอกว่าต้องเป็นกรรมการทำบุญ 5,000 บาท เป็นประธานกรรมการ กี่ร้อยบาทกี่พันบาท ไม่ได้เป็นเช่นว่านี้ผิดหมดแล้วเมื่อผิดขั้นเล็กก็จะผิดในขั้นที่ใหญ่กว่าได้ ส่วนเรื่องของพระประจำกายนั้นไม่ต้องมีใครมาสร้างให้ การที่เป็นผู้ใฝ่ดีงามก็ถือว่ามีพระประจำกายแล้ว ไม่จำเป็นต้องไปให้ใครมาสร้างหรือสร้างเอง ธรรมชาติของคนย่อมใฝ่ดีสิ่งดีเมื่อใฝ่ดีมากขึ้น ๆ จนถึงดีที่สุดก็เปรียบได้ดังพระ ทุกคนมีโอกาสที่จะพัฒนาความรับรู้หรือปัญญา ให้รู้ซึ้งถึงขั้นที่ว่าธรรมชาติที่ดีที่สุดคือพระที่มีอยู่ในตัวเราเอง ไม่ได้สร้างขึ้นด้วยวัตถุ "ทีนี้เจ้าลัทธิไหนก็ตามจะมาตั้งแนวคิดเพิ่มเติมขึ้นมา โดยให้นั่งเพ่งองค์พระอย่างนั้นอย่างนี้อันนั้นเป็นเทคนิคของเขา เป็นวิธีการเฉพาะตัวแต่ไม่ใช่วิธีการที่ใช้กันโดยทั่วไป เพราะฉะนั้นการสร้างพระในตัวจึงไม่ต้องไปเสียเงินให้ใคร ใครทำกรรมดีก็จะได้แต่สิ่งที่ดี ใครคิดคดทรยศก็จะได้แต่สิ่งที่เลวร้าย ใครทำใครได้นี่คือการปฏิบัติธรรม" ต่อข้อถามถึงปาฏิหาริย์ ดร.ระวี กล่าวว่า ถ้าได้ศึกษาพุทธศาสนาจะทราบว่าปาฏิหาริย์มีมาตลอด ซึ่งปาฏิหาริย์เป็นปรากฏการณ์ที่ไม่ได้เกิดขึ้นตามปกติ มักเกิดขึ้นด้วยการสร้างเงื่อนไข เหตุปัจจัยถึงจะพร้อม ปาฏิหาริย์ถึงจะเกิด อย่างในสมัยก่อนคนป่าเห็นของที่เป็นโลหะลอยมาในอากาศ สำหรับคนป่าต้องเป็นเรื่องของปาฏิหาริย์ ดังนั้นอะไรก็ตามที่ไม่มักคุ้นไม่ใช่วิถีธรรมดาเกิดขึ้นย่อมเป็นปาฏิหาริย์ทั้งนั้น พระพุทธเจ้าก็เคยแสดงปาฏิหาริย์ ซึ่งโดยปกติพระองค์จะไม่ทำ แต่เมื่อมีความจำเป็นก็ต้องแสดงให้เห็นถึงความไม่ดี พร้อมทั้งสั่งสอนด้วยว่าสิ่งเหล่านี้มิได้มีความสำคัญในการที่คนจะมีชีวิตสมบูรณ์ได้เลย คนที่ทำปาฏิหาริย์ได้ก็มี ที่ทำปาฏิหาริย์ปลอมก็มีมากมายในประวัติศาสตร์การเผยแผ่ศาสนา คนทำหลอกกันมามากแล้ว ส่วนที่มีการเกิดภาพบนดวงอาทิตย์ ว่า จิตของคนเราสามารถฝึกให้เห็นอะไรได้มากมาย ซึ่งจะไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลย ระบบนี้เป็นระบบฝึกให้สร้างภาพเห็นดวงแก้ว เห็นได้ชัดเห็นอยู่ตรงกลางกายเห็นได้จนกระทั่งจะเดินไปทางไหน ก็ให้รู้สึกมีดวงแก้วอยู่กลางตัวจริง ๆ เป็นการฝึกให้ใจปรุงแต่งสิ่งที่ไม่มีให้มี ฝึกจนชำนาญจนไม่รู้ตัวว่าจิตหลอกแล้ว เป็นการหลอกขั้นที่หนึ่งส่วนขั้นที่สองฝึกให้กลางดวงแก้วนั้นมีร่างอะไรก็ได้นั่งอยู่ตรงกลาง สิ่งเหล่านี้เป็นการฝึกแต่มาเรียกว่าเป็นการปฏิบัติธรรม เรื่องการสร้างภาพนี้อย่าเข้าใจว่าเป็นกรณีของสำนักนี้เท่านั้นที่ทำได้ ในประเทศเนปาล อินเดียเหนือ และ ลัทธิมหายานทำกัน โดยมีพระโพธิสัตว์ประจำตัวและก็ใช้คำสอนว่าพระโพธิสัตว์มีรูปร่างอย่างไร หน้าตาอย่างไร แต่งกายอย่างไร ภาพรวมทั้งหมดมีการบอกกล่าวกันให้ทราบแล้ว ครูหรืออาจารย์ผู้สอนการนั่งสมาธิก็จะบอกให้รู้ว่าพระองค์ประจำตัวคนนี้หรือคนนั้นองค์นี้ คนที่ถูกฝึกก็จะนั่งจนกระทั่งเห็น ไปไหนก็จะมีพระโพธิสัตว์ไปด้วยแบบเดียวกันนี้เลย เมื่อเป็นได้ถึงขนาดเห็นได้ตามที่ถูกบอกไว้ ก็จะทำอะไรก็ได้ตามที่ถูกเจ้าลัทธิสั่งลงมา เป็นการเรียกจิตใต้สำนึก อาทิ เราเป็นเจ้าโลก เป็นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในโลก อะไรก็จะที่สุดในโลก ในนามของชาติในนามของศาสนา "เทคนิคดังกล่าวนี้ถูกนำไปใช้กันทั่วทั้งโลก รูปแบบการทำด้วยวิธีการเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องน่าเป็นห่วงแต่เป็นเรื่องของความน่าสยดสยองเหมือน กับสาวสวยแต่เป็นเอดส์ซึ่งเราไม่รู้" ทุกศาสนาภายหลังจากองค์ศาสดาสิ้นแล้วคำสอนมักถูกบิดเบือน เพราะไม่มีพระศาสดาคอยกำราบ อย่างธรรมกายก็เช่นกันมีในพระไตรปิฎกไม่กี่คำ แต่การตีความหมายพุทธพจน์นี้ แล้วแต่ผู้ที่นำมาตีความหมาย ถ้านับถือพระไตรปิฎกฉบับเถรวาท ซึ่งเป็นการรวบรวมถ้อยคำที่อ้างว่าเป็นพุทธพจน์ ตกทอดมา 2541 ปีแล้ว ในระหว่างที่กำลังตกทอดมานี้ ใครจะเอาอะไรไปแอบเสียบเข้ามาไม่มีใครรู้เลย แล้วยังวินิจฉัยยาก อีกประการหนึ่งคือคำที่ใช้ในพระไตรปิฎกสั้น ต้องอาศัยการตีความก็เกิดมีอาจารย์ตีความตามมาและเกิดอัตโนมัติจารย์ อัตโนมัติจารย์ก็คืออัตตาของผู้ตีความเป็น การตีความของสำนักโน่นนี่ซึ่งเป็นมติส่วนบุคคล จึงเป็นคำตอบได้ว่าการตีความคำว่าธรรมกายเป็นอัตโนมัติหรือพุทธมติ. จากคุณ : Inquirer เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 17:33:02

ความคิดเห็นที่ 91 "ทีนี้เจ้าลัทธิไหนก็ตามจะมาตั้งแนวคิดเพิ่มเติมขึ้นมา โดยให้นั่งเพ่งองค์พระอย่างนั้นอย่างนี้อันนั้นเป็นเทคนิคของเขา เป็นวิธีการเฉพาะตัวแต่ไม่ใช่วิธีการที่ใช้กันโดยทั่วไป เพราะฉะนั้นการสร้างพระในตัวจึงไม่ต้องไปเสียเงินให้ใคร ใครทำกรรมดีก็จะได้แต่สิ่งที่ดี ใครคิดคดทรยศก็จะได้แต่สิ่งที่เลวร้าย ใครทำใครได้นี่คือการปฏิบัติธรรม" "เทคนิคดังกล่าวนี้ถูกนำไปใช้กันทั่วทั้งโลก รูปแบบการทำด้วยวิธีการเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องน่าเป็นห่วงแต่เป็นเรื่องของความน่าสยดสยองเหมือน กับสาวสวยแต่เป็นเอดส์ซึ่งเราไม่รู้" จากคุณ : Inquirer เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 17:35:13

ความคิดเห็นที่ 92 คุณกรรไกรรัตนะสนับสนุนและทำการเผยแพร่ข้อความเท็จ นั่นคือ คุณร่วมกระทำความเท็จไปด้วย คุณนำข้อความโกหกมาบอกต่อ นั่นคือ คุณร่วมโกหกไปด้วย ศีลห้า ศีลพื้นฐานคุณยังไม่สามารถรักษาได้เลย เลิก สาธุ สาธุ สาธุ ในกระทู้ต่างๆ ได้แล้วนะครับ คนพูดปดโกหกจะไม่ทำชั่วอย่างอื่นเป็นไม่มี !!! จากคุณ : Faith & Hope เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 17:43:10

ความคิดเห็นที่ 93 วันนี้คุณกรรไกรรัตนะ เข้ามาตอบ 3-4 กระทู้  แต่ไม่ยอมเข้ามาตอบกระทู้ โกหัญวิธีทั้ง 2 กระทู้นี้แฮะ ผมคิดว่าคุณกรรไกรรัตนะเข้ามาอ่านกระทู้ทั้งสองนี้แล้ว  แต่ไม่กล้าเข้ามาตอบในนี้  เพราะไม่มีอะไรจะชี้แจง  เนื่องจากถูกคุณระนาดเอกจับโกหกได้จะจะ คาหนังคาเขาอย่างนี้  แถไปเป็นอื่นไม่ได้  จึงกลับไปแก้ไขความเห็นและลบลิงค์ที่โยงไปยังเวบลิงค์ของ เบญจ์ บาระกุล ออกทุก ๆ กระทู้ แล้วอ้างว่า ไม่ค่อยมีเวลาเข้ามาตอบ เพื่อนสมาชิกลองเข้าไปตรวจสอบดูสิครับ โดนคุณระนาดเอกเอารายละเอียดมีแจกแจงถี่ยิบอย่างนี้ แกคงไม่มีอะไรที่จะชี้แจงด้วยเหตุผลและหลักฐาน แกจึงลบลิงค์และความเห็นเหล่านั้นออกทั้งหมด Y9235031 ชาวพันทิพโต๊ะศาสนาอยากล่ารายชื่อ ต้าน MOU พันล้าน ของสำนักคลองสาม กันไหม? http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y9235031/Y9235031.html#168 Y9260229 (เรื่องเก่าของธรรมโกย)บร๊ะโพธิสัสไชยบูลย์ต้องเปิดกิจการค้า น้ำมันเพื่อพาคนข้ามวัฏฏะสงสารจ๊ะ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y9260229/Y9260229.html#15 Y9263300 หมอลักษณ์ ฟันธง มีจานบินคุ้มครองศีลธรรม ยิ่งบุญมาก ยิ่งรวย เศรษฐกิจยิ่งดีจ้า http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y9263300/Y9263300.html#33 จากคุณ : หอมทวนลม เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 18:32:38

ความคิดเห็นที่ 94 ธรรมกายนี่มันทําได้ทุกอย่าง จริงๆ ที่นายกรรไกรหายนะนั้นมันลบLink นะ ไม่ใช่สําเหนียกสำนึกอะไรหรอกมันกลัวโดนยึดอมยิ้ม สาวกจานบินจะไม่กลับเข้ากระทู้นี้หรอก มันเข้าโหมด แกล้งตายอยู่^^ จากคุณ : Yogi Playgirl เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 53 21:05:30

ความคิดเห็นที่ 95 จะเอาแค่บุญ ไม่ต้องเกิดเป็นคนหรอก เกิดเป็นหมา แมว เดรัจฉาน ก็ทำบุญได้ ใช้ชิวิตไม่ผิดศีล5 ได้เช่นกัน เราเป็นเจ้าของหมา ที่ขยันสะสมเสบียงบุญให้หมาตัวเองบ่อย เพราะยังไง เขาก็ไม่มีทางได้มีสติ ปัญญา ได้ด้วยตัวเขาเอง เทปธรรมะก็เปิดให้ฟังเรื่อยๆ เผื่อจะเข้าใจอะไรกับเขาบ้าง สูงสุดชาตินี้ ก็เอาบุญไปก่อนแล้วกัน  จะได้ไปเกิดในภูมิที่ดีขึ้น เมือ่หมดกรรม เวลาเราเห็นชาวธรรมกายแถกๆออกไปเรื่องพวกเขาทำบุญ ถือ ศีล5 แต่ไม่เคยพูดเรื่องการส้รางสติ ปัญญาในทางธรรม ทีไร เราหันกลับไปดูหมาเราที่นอนเบลอๆไร้สติ อยู่ที่พื้นบ้านทุกที กระทู้นี้ดี ควรเผยแพร่ออกไปในวงกว้างๆ จากคุณ : น้องต๋าว เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 53 09:04:20

ความคิดเห็นที่ 96 ตะกละบุญจนไร้ซึ่งสติปัญญา หูหนวกตาบอดไปวันๆ ขอแสดงความสลดสังเวชใจ จากคุณ : Squires เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 53 10:50:40

ความคิดเห็นที่ 97 "บุญกรูอยู่ไหนนนนนนนนนนนนจ๊ะ!!!!!!!!!!!!" 555555555 แหร่มเลย จากคุณ : Winter Tear เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 53 13:27:36

ความคิดเห็นที่ 98 อย่างที่รู้กันว่า ธรรมกาย เป็น แค่แหล่งขายฝันลมๆแล้งๆ  หิวเงินหิวเงินหิวเงินหิวเงิน -------- ผมรู้ว่าคนที่เข้ามาแถๆๆๆ เนี่ยก็รู้ ---------------- ผลกรรมของธรรมกายที่ ทำลายพุทธศาสนา   มันจะร้ายแรงเพียงใดหนอ จากคุณ : tanakeme เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 53 19:37:33

ความคิดเห็นที่ 99 คุณกรรไกรรัตนะสนับสนุนและทำการเผยแพร่ข้อความเท็จ นั่นคือ คุณร่วมกระทำความเท็จไปด้วย คุณนำข้อความโกหกมาบอกต่อ นั่นคือ คุณร่วมโกหกไปด้วย ศีลห้า ศีลพื้นฐานคุณยังไม่สามารถรักษาได้เลย เลิก สาธุ สาธุ สาธุ ในกระทู้ต่างๆ ได้แล้วนะครับ คนพูดปดโกหกจะไม่ทำชั่วอย่างอื่นเป็นไม่มี !!! จากคุณ : Faith & Hope เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 53 13:50:17

ความคิดเห็นที่ 100 ผมมีความเลื่อมใสศรัทธาท่านพระพรหมคุณาภรณ์เป็นอย่างสูงครับ ถึงแม้ว่าจะยังไม่เคยเห็นตัวจริงสักครั้ง แต่ก็ตั้งใจมานานแล้วว่าจะต้องไปกราบท่านให้ได้   เรื่องที่ใคร ๆ กล่าวร้ายท่านนั้นผมก็รับทราบว่ามีมานาน และก็ทำอะไรท่านไม่ได้หรอกครับ อย่างที่เรารู้กันอยู่ว่ามันไม่จริงเลย เราจะชี้แจงอะไรไป ผู้ที่ยังเชื่อแบบหลงไปในความเชื่อของเขานั้น ก็ยากที่เขาจะเปิดความคิด ไม่เรียนรู้ศึกษาเพื่อให้เกิดปัญหาแก้ความหลงได้ เพื่อไม่ให้มีผู้ที่เข้าใจผิดต่อพระคุณเจ้าพระพรหมคุณาภรณ์ ผมก็เห็นว่าการออกมาโต้แย้งนั้นก็สมควรกระทำในระดับหนึ่ง แต่การช่วยกันเผยแผ่ธรรมะจากพระพรหมคุณาภรณ์ให้ผู้ที่สนใจหรือศึกษาพระพุทธศานา ไม่ว่าจะเป็นผู้ที่เริ่มศึกษาหรือผู้ที่ศึกษามาแล้วแต่ยังหลงอยู่ จะเป็นการดีกว่าออกมาโต้แย้งกันเพียงอย่างเดียว ด้วยความนับถือครับ โดยเฉพาะท่านที่ตั้งกระทู้นี้ จากคุณ : ธรรมรักษา (น้าแมน) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 53 23:13:56

ความคิดเห็นที่ 101 โหวตให้เลย... จากคุณ : ลุง Tom เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 53 15:41:32

ความคิดเห็นที่ 102 สมัยผมเด็กๆ มีวัดหนึ่งแถวปทุมฯ ปรากฏภาพพระจากวัดนี้ถือจอบถือเสียมตีกับชาวบ้านแถวนั้น.. ตอนนั้นแม้ยังเด็กก็อดคิดไม่ได้ว่า พระวัดนี้เบียดเบียนสัตว์โลก เคยอ่านคำเทศน์ของพระวัดนี้บอกว่าสามารถไปเอาก้อนหินอะไรไม่รู้อยู่ใต้ทะเลลึกแถม มีอะไรไม่รู้ปกปักรักษาก้อนหินก้อนนี้อยู่ ก้อนหินก้อนนี้นำมาสร้างพระอะไรสักอย่าง (แล้วบอกบุญ ตามฟอร์ม) ผมอ่านดูแล้ว ได้แต่ส่ายศีรษะ ใครเชื่อก็ปัญญาเบาเต็มที และอื่นๆอีกมากมาย ไม่ต้องไปที่วัด ไม่ต้องเข้าไปดู แค่ 2 ข้อที่กล่าวมา ก็พอแล้ว.. แถมอีกข้อ เคยอ่านเอกสารของวัดนี้  บอกว่าพระไตรปิฎกที่ใช้กันอยู่มีจุดบกพร่อง ตกๆ หล่นๆ อ่านไปอ่านมาบอกว่า เจ้าอาวาสวัดนี้เป็น "ต้นธาตุ ต้นธรรม"  (เอาเข้าไป) กล้าทำ กล้าพูด กล้าเขียนขนาดนี้ ก็ยังมีคนไปนับถือ พระวัดนี้หลอกลวงชาวพุทธโดยอาศัยศรัทธาในศาสนาพุทธของคนไทยที่มีอยู่ทุกผู้คน น่าสงสารคนที่จะเข้าหาศาสนา สนใจในศาสนา แต่ถูกชักจุงให้ไปในทางที่ไม่ควร ไม่ได้บอกว่าวัดไหน....นะจ๊ะ...... (อย่าร้อนตัว..........55555555) แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 53 22:36:26 แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 53 22:34:44 แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 53 22:33:38 จากคุณ : Zithromax เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 53 22:12:02

ความคิดเห็นที่ 103 เรื่องที่มีคนโกหก ไม่น่าจะเชื่อถือ แต่คนที่เขาจะเชื่อ เขาก็เชื่อแบบนั้น ไม่รู้จะห้ามอย่างไร ต่อให้บอกกล่าวกัน มีเหตุมีผล หรือมีหลักฐานถึงขนาดนี้ แต่คนเขาจะเชื่อก็จะเชื่อแบบนั้นแหละ ปล สังคมไทยสมัยนี้เป็นอะไรกันไปหมดเนี้ย (พอดีรึกถึงการเมืองนิดหน่อย หุหุ) จากคุณ : แมงกุ๊ดจี่ เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 53 14:28:06

ความคิดเห็นที่ 104 คนโง่ มักไม่ยอมรับว่าตนเองโง่ นะครับ จากคุณ : rustywing เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 11:43:58

ความคิดเห็นที่ 105 โหวตไปครับ จากคุณ : samr เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 14:18:20

ความคิดเห็นที่ 106 กระทู้ดี ๆ แบบนี้ต้องร่วมโหวตครับ จากคุณ : Mr.JacKy เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 53 18:49:56

ความคิดเห็นที่ 107 ได้อ่านการตอบกระทู้ของบุคคลหลายๆท่านในนี้แล้ว ก็ปลื้มใจค่ะ อย่างน้อยก็ยังมีคนคิดถูกเห็นถูกอยู่อีกมาก ขอจัดให้เป็นกระทู้โหวตค่ะ จากคุณ : บ้านชั้นมีวัดจริงอยู่2แห่ง (The Last Empress) เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 53 13:31:32

ความคิดเห็นที่ 108 ดร.เบญจ์ บาระกุล = นายบัณฑูรย์ บาระกุล เดลินิวส์ 28/12/2542 ที่ดินสีกา ไชยบูลย์ โผล่เพิ่ม ที่ดิน "สีกานัท" คนใกล้ชิด "ไชยบูลย์" โผล่ที่เชียงรายอีก 2 แปลง จากเดิมพบแล้ว 53 แปลง ผบ.ตร.ส่ง หนังสือชี้แจง "พระธรรมปิฎก" ระบุชัดหนังสือที่ "ดร.เบญจ์" เขียนมีเจตนาปกป้องวัดพระธรรมกาย ตอบโต้ฝ่ายตรงข้าม-เจ้าหน้าที่รัฐ ด้าน "มีชัย ฤชุพันธุ์" ยืนยันเป็นลายลักษณ์อักษร กรมการศาสนาทำเรื่องสอบนิคหกรรมไชยบูลย์ถูกต้องทุกอย่าง พร้อมลงนามรับรอง "วิชัย ตันศิริ"ย้ำใครขวางกฎหมายสร้างความเสียหายให้พุทธศานาควรปลด แหล่งข่าวจากสำนักงานตำรวจแห่งชาติ เปิดเผยว่า จากกรณีที่พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตโต) เจ้าอาวาสวัดญาณเวศกวัน ปราชญ์ทางพุทธศาสนา ได้ถูกผู้ที่ใช้ชื่อว่า "ดร.เบญจ์ บาระกุล" เขียนหนังสือโจมตี หลังจากออกมาชี้ทางสว่างให้แก่ชาวพุทธกรณีวัดพระธรรมกาย และพระธรรมปิฎกได้ทำหนังสือถึงนายกรัฐมนตรี ขอให้สั่งการให้มีการตรวจสอบเรื่องนี้เพื่อความกระจ่าง และทางสำนักงานตำรวจแห่งชาติรับไปดำเนินการนั้น ล่าสุด พล.ต.อ.ประชา พรหมนอก ผบ.ตร. ได้มีหนังสือถึงพระธรมปิฎกโดยชี้แจงความคืบหน้าในการตรวจสอบว่า ได้ตั้งคณะกรรมการตรวจสอบข้อเท็จจริงโดยมีพล.ต.ท.สมบัติ อมรวิวัฒน์ ผช.ผบ.ตร. เป็นประธาน และพบว่าดร.เบญจ์มีชื่อ-นามสกุลจริงว่านายบัณฑูรย์ บาระกุล อายุ 50 ปี มีที่อยู่ไม่แน่นอน ส่วนหนังสือ ที่เขียนโจมตีจัดทำขึ้นโดยบริษัท สยามบิสซิเนส แอนด์ พรินติ้ง จำกัด หรือโรงพิมพ์ พิมพ์ไทย เลขที่ 25 ซอยอ่อนนุช เขตสวนหลวง กรุงเทพฯ มีนายสมนึก วิทยารักษ์สรรค์ เป็นเจ้าของ นายทวีป จงกลรอด เป็นบรรณาธิการผู้พิมพ์ ผู้โฆษณา สำหรับวัตถุประสงค์ในการจัดทำหนังสือดังกล่าวก็เพื่อเป็นกระบอกเสียงปกป้องวัดพระธรรมกาย โดยการตอบโต้ฝ่ายตรงข้าม และการดำเนินการของเจ้าหน้าที่รัฐ ทั้งนี้ ทางสำนักงานตำรวจแห่งชาติได้สั่งการให้สำนักงานตำรวจสันติบาล กองคดี และกองวิชาการ พิจารณาว่าหนังสือดังกล่าวเข้าข่ายผิดพ.ร.บ.การพิมพ์ พ.ศ. 2484 หรือไม่ และสรุปได้ว่าหนังสือดังกล่าวซึ่งประกอบด้วย เปิดโปงขบวนการล้มพุทธ, พุทธศาสนาชะตาของชาติ, พุทธศาสนาชะตาของชาติ(ฉบับคัดย่อ) และหนังสือพิมพ์ พิมพ์ไทย ฉบับพิเศษประจำวันอาทิตย์ที่ 8 ส.ค. 2542 มีลักษณะอาจจะขัดต่อความสงบเรียบร้อยหรือศีลธรรมอันดีของประชาชน อันเป็นการฝ่าฝืนพ.ร.บ.การพิมพ์ จึงมีคำสั่งห้ามขายหรือจำหน่ายจ่ายแจกและให้ยึดสิ่งพิมพ์ทั้ง 4 ฉบับดังกล่าว และต่อมายังได้พบหนังสือพุทธศาสนาชะตาของชาติ(ฉบับคัดย่อ) จำนวน 47,000 เล่ม ที่ที่ทำการไปรษณีย์หลักสี่ จึงได้ทำการยึดไว้ นอกจากนี้ ทางกองปราบปรามได้ประสานกับผู้เสียหายเพื่อรวบรวมพยานหลักฐาน พิจารณาดำเนินคดีนายบัณฑูรย์ บาระกุล ในข้อหาร่วมกันหมิ่นประมาทมูลนิธิพุทธธรรม โดยการโฆษณาด้วยเอกสาร และร่วมกันหมิ่นประมาท ดูหมิ่น หรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายสมเด็จพระสังฆราช โดยมีการสั่งการให้เจ้าหน้าที่ตำรวจ ทุกพื้นที่สืบสวนหาตัวนายบัณฑูรย์มาดำเนินคดี ซึ่งอยู่ระหว่างติดตามตัว และยังได้ประสานกับสำนักงาน ตำรวจตรวจคนเข้าเมืองให้ตรวจสอบเพื่อป้องกันนายบัณฑูณย์หลบหนีออกนอกประเทศด้วย รายงานข่าวแจ้งว่า จากกรณีที่พนักงานสอบสวนคดีวัดพระธรรมกาย กองปราบปราม ได้ลงพื้นที่ไปตรวจสอบเกี่ยวกับที่ดินของ น.ส.วิชญา ไตรวิเชียร หรือ "สีกานัท" สีกาใกล้ชิดนายไชยบูลย์ สุทธิผล เจ้าลัทธิธรรมกาย ซึ่งมีข้อสงสัยว่าอาจจะนำเงินจากวัดพระธรรมกายมาจัดซื้อนั้น ล่าสุดทางพนักงานสอบสวนพบว่ามีที่ดินที่เป็นชื่อของน.ส.วิชญาเพิ่มเติมอีก 2 แปลง อยู่ใน จ.เชียงราย จากเดิมที่มีข้อมูลว่ามีอยู่ทั้งหมดทั่วประเทศ จำนวน 53 แปลง ซึ่งทางพนักงานที่ดินจะได้ทำการตรวจสอบในรายละเอียดเพิ่มเติม และรายงานให้พนักงานสอบสวนทราบต่อไป อย่างไรก็ตาม จากการสอบปากคำพนักงานที่ดินมนเบื้องต้นทางพนักงานสอบสวนพบว่า การโอนกรรมสิทธิ์ที่ดินจากเจ้าของที่ดินเดิมนั้น น.ส.วิชญา เป็นผู้ไปดำเนินการโอนเองทุกครั้ง ที่กระทรวงศึกษาธิการ เมื่อวันที่ 27 ธ.ค. นายวิชัย ตันศิริ รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงศึกษาธิการ เปิดเผยว่า ได้รับรายงานจากกรมการศาสนาว่า ขณะนี้นายมีชัย ฤชุพันธุ์ ประธานวุฒิสภา ผู้เชี่ยวชาญทางด้านกฎหมาย ได้ทำหนังสือยืนยันเป็นลายลักษณ์อักษรแล้วว่า การดำเนินการทางศาลสงฆ์ตามกฎนิคหกรรมกับนายไชยบูลย์ และพระเผด็จ ทัตตชีโว รองเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย ที่กรมการศาสนาทำมาตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงปัจจุบันนั้น เป็นการดำเนินการที่ถูกต้องตามขั้นตอนแล้ว "ดังนั้นจึงได้มอบหมายให้นายไพบูลย์ เสียงก้อง อธิบดีกรมการศาสนา ประมวลข้อมูลทั้งหมด เพื่อเตรียมเสนอต่อสมเด็จพระมหาธีราจารย์ เจ้าคณะใหญ่หนกลาง พิจารณาเพื่อสั่งการต่อไป" ส่วนกรณีที่พระพรหมโมลี เจ้าคณะภาค 1 ซึ่งเคยมีข้อสงสัยมติมหาเถรสมาคม (มส.) เมื่อวันที่ 19 ธ.ค. 2542 ที่ระบุว่าการดำเนินการของคณะผู้พิจารณาชั้นต้นที่ตัดสินว่าฆาราวาสไม่สามารถฟ้องพระสงฆ์ได้ ไม่สอดคล้อง กับกฎนิคหกรรม อาจมีข้อโต้แย้งอย่างหนึ่งอย่างใดอีกนั้น นายวิชัยกล่าวว่า หากมีข้อโต้แย้งจากเจ้าคณะภาค 1 อีกก็คงต้องมีการเปลี่ยนแปลงคณะผู้พิจารณาชั้นต้น มิฉะนั้นรื่องดังกล่าวจะไม่สิ้นสุด มีปัญหายืดเยื้อต่อไปอีก ทำให้เกิดความเสียหายต่อวงการพระพุทธศาสนา และยังถือเป็นการขัดมติมหาเถรฯด้วย ด้านนายไพบูลย์ เสียงก้อง กล่าวว่า นายมีชัยได้ให้ผลสรุปมาแล้ว แต่ทางกรมการศาสนาจะต้องนำมาเขียนใหม่ให้สมบูรณ์ แล้วนำกลับไปให้นายมีชัยลงนามรับรองก่อนที่จะเสนอต่อเจ้าคณะใหญ่หนกลางต่อไป จากคุณ : Ii'8N เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 13:31:49

ความคิดเห็นที่ 109 http://www.members.tripod.com/~rabob/daily406.htm เดลินิวส์ 8/12/2542 ศิษย์ธรรมกายโทรขู่ฆ่า สมศักดิ์-เมีย อย่ามายุ่งกับวัดฉาว'ตือ'ไม่กลัว ศิษย์วัดฉาวเล่นใต้ดิน โทรศัพท์ขู่ฆ่า"สมศักดิ์ ปริศนานันทกุล"และภรรยา ข้อหาวุ่นวายตอแยวัดพระธรรมกาย ตำรวจจมูกไวตามดมกลิ่นแล้ว กองปราบฯออกหมายจับเจ้าของโรงพิม์กับคนเขียนหนังสือ "เปิดโปงขบวน การล้มพุทธ" พร้อมยกเลิกหนังสือเดินทาง"เบญจ์ บาระกุล" เชื่อกบดานอยู่ในวัดพระธรรมกาย "พระสุเมธาภรณ์"พบเจ้าคณะภาค 1 สรุปไม่มีอะไรในกอไผ่ "พระพรหมโมลี"บอกแค่ไม่จำเป็น ต้องเริ่มต้นกระบวนการนิคหกรรม"ไชยบูลย์-พระเผด็จ"ใหม่ แต่ขู่ทำให้ดีระวังตกนรก ที่กระทรวงศึกษาธิการ เมื่อวันที่ 7 ธ.ค. นายสมศักดิ์ ปริศนานันทกุล รมว.ศึกษาฯ กล่าวถึงปัญหาวัดพระธรรมกายว่า ได้เชิญนายวิชัย ตันศิริ รมช.ศึกษาฯ มาหารือเพื่อดำเนินการแก้ไขปัญหาของวัดพระธรรมกาย เนื่องจากพระพรหมโมลี เจ้าคณะภาค 1 ได้เรียกประชุมคณะผู้พิจารณาชั้นต้น แต่ไม่ทราบว่าจะหารือกันในประเด็นใด และเกรงว่าจะมีการยื้อเรื่องการสั่งพักตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย อย่างไรก็ตามน่าจะดำเนินการขั้นเด็ดขาดกับนายไชยบูลย์ สุทธิผล เจ้าลัทธิธรรมกายได้แล้ว เนื่องจากขัดคำสั่งและไม่มีความเกรงกลัวผู้บังคับบัญชาหลายครั้ง นายไพบูลย์ เสียงก้อง อธิบดีกรมการศาสนา กล่าวภายหลังเดินทางไปนมัสการพระปริยัติวโรปการ รักษาการเจ้า คณะตำบล คลองหนึ่ง และพระสุเมธาภรณ์ เจ้าคณะจังหวัดปทุมธานีว่า ได้ไปนมัสการตามคำสั่ง ของรมว.ศึกษาฯ ขณะเดียวกัน ก็ได้สอบ ถามความคืบหน้าใน 2 เรื่องคือ การดำเนินการตามกฏมหาเถรสมาคมฉบับที่ 24 ข้อที่ 56 เรื่องการสั่งพักตำแหน่ง และเรื่องที่กรมการศาสนาได้ให้ความ เห็นว่าการที่นายไชยบูลย์ไม่มารับคำกล่าวหา ตามคำสั่งของผู้บังคับบัญชาหลายครั้ง ซึ่งเป็นการขัดมติมหาเถรสมาคม ดังนั้นคณะผู้ปกครองชั้นต้นก็ควรดำเนินการ ตามกฏมหาเถรฯได้แล้ว เพื่อไม่ให้เป็นเยี่ยงอย่างที่อาจจะเกิดขึ้นในวันข้างหน้า อธิบดีกรมการศาสนากล่าวว่า หลังจากที่ได้พูดคุยกับพระผู้ปกครองทั้ง 2 ได้รับคำตอบว่าทุกเรื่องอยู่ในการพิจารณาแล้ว แต่ขอให้อดใจรออีกหน่อย ขอไปหารือกับเจ้าคณะภาค 1 ก่อนว่าจะพูดอย่างไร อย่างไรก็ตามเรื่องการประชุม ของผู้พิจารณา ชั้นต้นกับการสั่งพักตำแหน่งเป็นคนละเรื่องกัน เพราะอำนาจการสั่งพักตำแหน่งอยู่ที่เจ้าคณะตำบล ส่วนเรื่อง การดำเนินการตามกฏนิคหกรรมเป็นหน้าที่ของคณะผู้พิจารณาชั้นต้นจะเป็นผู้ตัดสินใจเอง ว่าจะดำเนินการอย่างไร ทั้งนี้ เจ้าคณะตำบลบอกตนว่ากำลังพิจารณาอยู่ว่าจะดำเนินการอย่างไรกับนายไชยบูลย์และพระเผด็จ ทัตตชีโว รองเจ้าอาวาสวัดพระธรรมกาย หากตัดสินใจดำเนินการอย่างไรก็จะแจ้งให้กรมการศาสนาทราบ ส่วนทางเจ้าคณะ จังหวัดปทุมธานีคงไม่มีปัญหาอะไร เพราะสนับสนุนให้ดำเนินการตามกฏนิคหกรรมตั้งแต่เริ่มต้นอยู่แล้ว ตนก็ได้กราบนมัสการให้กำลังใจท่าน เพราะท่านมารับภาระตรงนี้ก็ถือว่าเป็นงานที่หนักพอสมควร ผู้สื่อข่าวรายงานว่า นอกจากไปกราบนมัสการเพื่อสอบถามความคืบหน้าการดำเนินการกับวัดพระธรรมกายแล้ว นายไพบูลย์ยังได้แนะนำเจ้าคณะจังหวัดปทุมธานีไปว่า หากการประชุมคณะผู้พิจารณา เจ้าคณะภาค 1 ให้เซ็นเอกสารอย่าเพิ่งไปเซ็นอะไรทั้งสิ้น หากจะเซ็นก็ขอให้เจ้าคณะภาค 1 เขียนหนังสือเป็นลายลักษณ์อักษรก่อน มิฉะนั้นหากมีอะไรเกิดขึ้นเจ้าคณะจังหวัดปทุมธานีจะต้องรับผิดชอบเพียงผู้เดียว รายงานข่าวแจ้งว่า ขณะนี้นายสมศักดิ์กำลังถูกบุคคลลึกลับคุกคามอย่างหนักกรณีเข้าไปจัดการเรื่องวัดพระธรรมกาย มีผู้ส่งจดหมายส่งแฟกส์และโทรศัพท์ขู่ฆ่า ซึ่งไม่เพียงแค่ตัวนายสมศักดิ์เองแต่ภรรยาก็โดนข่มขู่ด้วย อย่างไรก็ตามนายสมศักดิ์ไม่ได้รู้สึกกลัวต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเพราะถือว่าได้ทำตามหน้าที่ สำหรับสาเหตุสำคัญที่ทำให้ ถูกขู่อาฆาตครั้งนี้ น่าจะมาจากกรณีที่กระทรวงศึกษาฯสั่งห้ามโรงเรียนในสังกัดกระทรวงนำหนัง สือ"มงคลชีวิต" ที่เขียนโดยพระสมชาย ฐานวุฒโฑ ผู้อำนวยการฝ่ายเผยแพร่วัดพระธรรมกายไปเผยแพร่ในโรงเรียน เนื่องจากมีข้อความบิดเบือนหลักธรรมในพระไตรปิฎก ซึ่งก็มีบุคคลลึกลับส่งแฟกส์มาด่าเป็นจำนวนมาก อย่างไรก็ตาม เรื่องนี้เจ้าหน้าที่ตำรวจได้ติดตามความเคลื่อนไหวและตรวจสอบหาบุคคลกลุ่มนี้แล้ว นายสมศักดิ์กล่าวในเรื่องนี้ว่า สิ่งที่ทำให้ตนทนไม่ได้ก็คือ มีการโทรศัพท์ไปด่า ไปขู่ภรรยาเป็นระยะๆ จึงทนไม่ไหว เลยบอกภรรยาให้ตอบไปว่า "กูไม่กลัว ตัวม*งนั่นแหละจะตายก่อน" พล.ต.ท.สมบัติ อมรวิวัฒน์ ผช.ผบ.ตร.เปิดเผยว่า ได้รับรายงานจากพล.ต.ต.อัศวิน ขวัญเมือง ผบก.ป. ขอออกหมายจับดร.เบญจ์ บาระกุล หรือนายบัณฑูรย์ บาระกุล โดยกองปราบฯได้ทำหนังสือด่วนแจ้งไปยัง สำนักงานตำรวจตรวจคนเข้าเมือง ห้ามผู้ต้องหาเดินทางออกนอกประเทศแล้ว รายงานล่าสุดระบุว่า ดร.เบญจ์อาศัยอยู่ที่วัดพระธรรมกาย พนักงานสอบสวนจะต้องไปสืบที่วัด และเมื่อออกหมายจับแล้วหาก ตำรวจ พบตัวก็สามารถจับกุมได้ทันที ทั้งนี้จากการสืบสวนเบื้องต้นพบว่าดร.เบญจ์เดินทางกลับเข้ามาในไทยตั้งแต่เดือน พ.ค. 2542 และเคยไปศึกษาต่อที่สหรัฐ พักอยู่ที่วัดไทยในแอลเอ. ซึ่งเป็นวัดที่มีความสัมพันธ์กับวัดพระธรมกาย ด้านพล.ต.ต.อัศวิน ขวัญเมือง กล่าวว่า ได้มอบหมายให้พ.ต.ต.ปัญญา ปิ่นสุข สว.ผ.1กก.1ป.ออกหมายจับดร. เบญจ์แล้ว เนื่องจากโทษของผู้ต้องหาต่ำกว่า 3 ปี ไม่จำเป็นต้องขออนุญาตกระทรวงมหาดไทย โดยจะแจ้งข้อหาหมิ่นประมาท ตามป.อาญามาตรา 328 มีโทษปรับไม่เกิน 2 แสนบาท จำคุกไม่เกิน 2 ปี วันเดียวกัน พ.ต.ต.ปัญญาได้ลงนามออกหมายจับเลขที่ 10/2542 เนื่องจากบริษัท สยามบิสสิเนส แอนด์ พริ้นติ้ง จำกัด โดยนางปณัชญา วิทยารักษ์สรรค์ และดร.เบญจ์ ได้ร่วมกันหมิ่นประมาทโดยการโฆษณา โดยเอกสาร โดยการจัด พิมพ์หนังสือ "เปิดโปงขบวนการล้มพุทธ" มีเนื้อหาดูหมิ่นมูลนิธิพุทธธรรม ทำให้ได้รับความเสียหาย ถูกดูหมิ่น หรือถูกเกลียดชัง และกล่าวหาลายพระหัตถ์ของสมเด็จพระสังฆราชว่าเป็นลายพระหัตถ์ปลอม อันมีลักษณะเป็นการหมิ่นประมาท ดูหมิ่น หรือแสดงความอาฆาตมาดร้ายต่อสมเด็จพระสังฆราช รายงานข่าวแจ้งว่า ในวันที่ 8 ธ.ค.นี้ เวลา 10.00 น. พนักงานอัยการ จะนัดสั่งคดีทุจริตวัดพระธรรมกายผู้ต้องหา 2 รายคือ นายมัยฤทธิ์ ปิตวนิค และนายเทิดชาติ ศรีนพรัตน์ ในข้อหาให้การสนับสนุนเจ้าพนักงานปฏิบัติหน้าที่หรือละเว้น การปฏิบัติหน้าที่โดยมิชอบหรือโดยทุจริต และปลอมแปลงเอกสาร นอกจากนี้ ในวันเดียวกันนี้คณะกรรมาธิการการศาสนาฯ จะพิจารณาความคืบหน้าการแก้ไขปัญหาวัดพระธรรมกาย โดยเชิญผู้เกี่ยวข้องมาร่วมประชุม อาทิ นายสมศักดิ์ ปริศนานัทกุล รมว.ศึกษาฯ นายไพบูลย์ เสียงก้อง อธิบดีกรมการศาสนา พล.ต.ต.โยธิน มัธยมนันท์ ผบช.สันติบาล และเลขาธิการสำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ (สวช.) รวมทั้งจะนำหนังสือเรื่อง "ไวรัส:มหันตภัยร้ายของชาวพุทธ" ซึ่งเขียนโดยดร.เบญจ์เข้ามาพิจารณาด้วย ผู้สื่อข่าวรายงานว่า เมื่อเวลาประมาณ 18.00 น. วันที่ 7 ธ.ค. พระสุเมธาภรณ์ เจ้าคณะจังหวัดปทุมธานี พร้อมด้วยพระปริยัติวโรปการ รักษาการเจ้าคณะตำบลคลองหนึ่ง และพระเทพสุธี เจ้าอาวาสวัดสามพระยา ได้เดินทางเข้าพบพระพรหมโมลี เจ้าคณะภาค 1 ที่วัดยานนาวา โดยมีการร่วมหารือกันที่กุฏิของพระพรหมโมลีชั้น 2 เป็นเวลาประมาณ 2 ชั่วโมง ภายหลังการหารือพระสุเมธาภรณ์เปิดเผยว่า วันนี้มาประชุมกันในเรื่องที่เจ้าคณะภาค 1 ให้ดำเนินการตามกฎนิคหกรรมนายไชยบูลย์และพระเผด็จ ต่อข้อถามที่ว่า จำเป็นต้องเริ่มต้นกระบวนการใหม่ตั้งแต่ต้นหรือไม่ เจ้าคณะจังหวัดปทุมธานีกล่าวว่า ทางเจ้าคณะภาค 1 บอกว่าไม่จำเป็น แต่ให้ทำให้ดี และระบุว่าที่ทำมานั้นถูกต้องแล้ว อย่างไรก็ตาม ท่านได้แนะนำว่าต้องทำให้ดี ถ้าทำไม่ดีจะต้องตกนรก ผู้สื่อข่าวรายงานด้วยว่า ในส่วนของพระปริยัติวโรปการได้ปฏิเสธที่จะให้สัมภาษณ์ใดๆ โดยระบุว่าพูดอะไรไม่ได้ ขณะที่พระเทพสุธีได้ปลีกตัวหลบสื่อมวลชนออกไปโดยไม่ยอมให้สัมภาษณ์ใดๆเช่นกัน จากคุณ : Ii'8N เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 13:32:33

ความคิดเห็นที่ 110 โหวตลูกเดียว จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 53 08:43:29

ความคิดเห็นที่ 111 ขอบคุณคุณระนาดเอกมากครับที่นำเรื่องนี้กลับมาอีกครั้ง อย่าปล่อยให้เรื่องเงียบครับ จากคุณ : amscmu เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 53 09:10:45