ความคิดเห็นที่ 1 พิการหรือเปล่าไม่รู้ รู้แต่ว่าเคยเห็นที่บาดเจ็บมาไม่น้อย จากคุณ : Panda-baker เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 53 20:17:08

ความคิดเห็นที่ 2 ได้ค้าบ โรคชั้นประหยัด http://webboard.yenta4.com/topic/148348 ทำอะไรอย่าเกินพอดีค้าบ สลับ นั่ง ยืน นะคับ จากคุณ : โอ่อี๊โอ (oiooo) เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 53 20:29:35

ความคิดเห็นที่ 3 ถ้าขาสั้นๆแล้วนั่งขัดเพชร นี่ไม่แน่ จากคุณ : มอสคุงอะครับ เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 53 20:38:17

ความคิดเห็นที่ 4 ผมเคยมีประสบการณ์ที่เลวร้ายมาแล้ว สมัยก่อนผมศรัทธาสายวัดป่ามากครับ ก็เลยเลืยนแบบพระท่าน นั่งสมาธิทีหลาย ๆชั่วโมง เจ็บ ปวด ทนเอา ไม่ขยับตัว แต่ยังโชคดี ที่รักษาได้ทัน เกือบไปเหมือนกัน ผมเคยมีถามห้องนี้เหมือนกันนานมาแล้ว สมัยยังเป็นโต๊ะห้องสมุด มีแต่คนมาเขียนตอบว่า ไม่เคยได้ยินว่ามีใครเป็นอันตรายจาการนั่งสมาธิ นำมาเล่าสู่กันฟัง เชื่อไม่เชื่อ เป็นสิทธิของท่านครับ จากคุณ : นมสิการ เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 53 20:40:28

ความคิดเห็นที่ 5 เส้นยึดอาจจะเป็นไปได้ จากคุณ : lek2you เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 53 20:50:28

ความคิดเห็นที่ 6 จริง ๆ แล้ว ศาสนาพุทธสอนให้ทำสมาธิ และ วิปัสนา แล้วก็ไม่ได้บอกว่าจะต้องนั่งอย่างเดียวซะเมื่อไร ท่านก็นั่งบ้าง ยืนบ้าง เดินบ้าง ทำอะไร ๆ ได้ทุก ๆ อย่าง คนที่่เข้าใจผิดแล้วทรมารสังชารมากอย่างนั้น มันไม่ถูกต้อง สวัสดี หลวงพ่อฤาษีลิงดำ แนะนำ เทคนิคการฝึกสมาธิเบื้องต้น ตอนที่ 1-3 มหาสติปัฏฐาน 4 โดย พระมหาวีระ ถาวโร (ตอนที่ 1 ถึงตอนที่ 3) สรุปย่อโดย kongsilp2000 http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2007/10/Y5916404/Y5916404.html จากคุณ : kongsilp2000 เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 53 21:03:52

ความคิดเห็นที่ 7 นั่งสมาธินานๆ กับขาพิการ ความจริงก็ไม่ได้เกี่ยวกันเสียทีเดียวหรอกครับ เพราะเวลาอยู่ในอิริยาบถอันหนึ่งอันใดเป็นเวลานานๆ ร่างกายก็แสดงความทุกข์ออกหาให้เห็นเป็นธรรมดาครับ เราจึงต้องขยับร่างกายบ่อยๆตลอดทั้งวันเพื่อหนีความทุกข์ แต่การที่ทำสมาธิแล้วต้องอยู่นิ่งๆ ก็เพราะว่าการสำรวมกายเอื้ออำนวยอย่างยิ่งต่อการสำรวมใจ แต่ไม่ได้มีข้อกำหนดตายตัวว่าการทำสมาธิจะต้องอยู่ท่านั้นท่านี้เท่านั้นครับ อีกอย่างคือหากเข้าถึงสมาธิจริง ไม่ใช่ได้แต่อดทน กดข่มร่างกายจิตใจไปเรื่อยๆอย่างขาดปัญญา ไม่น่ามีปัญหาใดๆกับร่างกายเลยครับ เพราะว่ากันว่ากำลังของสมาธินั้นช่วยหล่อเลี้ยงร่างกายไว้ได้ สมมติลองเทียบง่ายๆ ขอให้ลองนึกถึงการจำศีลก็ได้ครับ ช่วงนั้นเมตตาบอลิซึ่มจะต่ำมาก ร่างกายใช้พลังงานน้อยถึงน้อยที่สุด จึงไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ และสามารถมีชีวิตอยู่ได้แม้ไม่ได้รับสารอาหารเป็นเวลานานๆ แต่สมาธิแตกต่างจากการจำศีลตรงที่สมาธินั้นมีสติอยู่ตลอดเวลาครับ จากคุณ : 44SFA1 เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 53 21:14:19

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่เกี่ยวกันเลย จากคุณ : ทองแป๊ะ (ทองแป๊ะ) เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 53 21:34:42

ความคิดเห็นที่ 9 ขอเดาว่าเป็นสมาธิที่ขาดสติ จากคุณ : นักศึกษาธรรมมะฝึกหัด...ครับ (Arltenis) เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 53 21:48:31

ความคิดเห็นที่ 10 เพิ่งได้ยินเป็นครั้งแรก ในกรณีนี้ น่าจะเป็นเพราะกรรมของท่านหรือเปล่าคะ ไม่ได้มีเจตนาจาบ จ้วงท่าน แต่จากประสบการณ์ของตัวเอง ไปปฏิบัติที่วัดอัมพวัน จะค่อน ข้างโหดนิดๆ ส่วนใหญ่จะเดินชั่วโมงครึ่งและนั่งชั่วโมงครึ่ง วันละหลาย รอบ จะเกิดเวทนามาก ถ้าเราอดทนและรู้วิธีกำหนด เวทนาที่เกิดขึ้นถึง ที่สุด จะดับไปเอง ถ้าปฏิบัติได้ระดับหนึ่ง ธรรมโอสถ จะช่วยรักษาโรค ที่มีอยู่ในตัวได้ แล้วที่พระท่านเข้าสมาบัติเป็นเวลาหลายวัน ก็ไม่เคย ปรากฏว่าเกิดเหตุการณ์แบบที่ว่า แม้แต่หลวงปู่มั่นเอง ท่านเคยออกธุดงค์ เกิดเป็นไข้หวัดจนเกือบจะละสัง ขาร แต่ท่านก็สามารถผ่านตรงนั้นมาได้ ก็เพราะธรรมโอสถนี่ละค่ะ จากคุณ : คุณป้าจำเป็น เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 53 21:52:54

ความคิดเห็นที่ 11 เป็นไปได้ครับ เพราะนั่งสมาธินานๆ บางครั้งขาเราชาโดยไม่รู้ตัวเลยก็มี พอชานานๆเกิน อาจทำให้ขาไม่มีความรู้สึก หรือเส้นประสาทส่วนนั้นเสียไปได้ โดยเฉพาะปลายเท้าซ้าย จะโดนเท้าขวาทับ มีโอกาสเป็นไปได้ที่ปลายเท้าซ้ายจะเสีย ส่วนท่านๆทั้งหลาย ที่มาบอกว่า ถ้าเป็นแบบนั้น ผู้นั่งขาดสติ จริงๆแล้วไม่ใช่หรอก กรณีที่เท้าเหน็บชา จะไม่มีความรู้สึกใดๆเลย พอนานๆเข้า มันก็ยิ่งจะไม่มีความรู้สึก ไปว่าเขาขาดสติ ตนเองหละ มีสติหรือยัง ที่คอยไปต่อว่าคนอื่น ขอโทษที่กล่าวตรงๆ จากคุณ : indysoft เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 53 22:44:19

ความคิดเห็นที่ 12 ไม่มี ฌาน แล้วนั่งนานอันตรายมาก  เพราะไม่มี ฤทธิ์จากฌาน จากคุณ : เอก (aunemaek2) เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 53 23:17:13

ความคิดเห็นที่ 13 ผมอยากทราบว่า คนไม่มีขา สามารถฝึกสมาธิได้ไหม? คำตอบ ผมตอบเลยว่า ได้ แล้วทำไมเราต้องนั่งแบบชาวอินเดียสมัยพุทธกาลเท่านั้นเล่า ในเมื่อเราฝึกสมาธิอันเป็นองค์ของใจ หาใช่องค์ของกาย เลย แน่นอนว่า ต้องมีคนจำนวนไม่น้อยที่ชอบ "รูปแบบ" มากกว่า "เนื้อหา" กัมมุนาวัตตีโลโก แท้ๆ จากคุณ : แล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 53 23:19:46

ความคิดเห็นที่ 14 หลวงปู่หลวงพ่ออาจารย์ที่มีชื่อเสียงโด่งดังเป็นอัมพฤกษ์อัมพาตจำนวนไม่น้อย ลองตรวจสอบประวัติว่ามีท่านใดบ้าง รู้แล้วท่านๆจะตกใจ สาเหตุของอัมพฤกษ์อัมพาตก็คือลิ่มเลือดไปบล๊อคที่สมอง สาเหตุของการเกิดลิ่มเลือดก็คือการอยู่ในอิริยาบทใดอิริยาบทหนึ่งนานเกินไป เช่น นั่งหรือนอนนานเกินไป (เข้าไปคลิ๊กอ่านรายละเอียดได้ที่ คห.2 แนะนำครับ) ฟังประสบการณ์ตรงของคห.4 เป็นอุทาหรณ์นะครับ จากคุณ : . (ฆ้องชัย) เขียนเมื่อ : 14 มิ.ย. 53 00:02:22

ความคิดเห็นที่ 15 สมาธิสามารถทำได้ทุกขณะจิตครับ ไม่ว่าจะด้วยการนั่ง เดิน ยืน หรือนอน ขอเพียงมีสมาธิ มีสติระลึกรู้อยู่เสมอก็พอครับ อย่างไรก็ตาม เพื่อสุขภาพที่ดีควรมีการเปลี่ยนอริยาบถบ้างครับ เมื่อนั่งสมาธิไปนานๆ ก็อาจจะลุกมาเดินจงกรมบ้างก็ได้ครับ เป็นการยืดเส้นยืดสายไปในตัวครับ จากคุณ : Djehuti เขียนเมื่อ : 14 มิ.ย. 53 04:03:53

ความคิดเห็นที่ 16 ....    อายุมากขึ้นแล้ว มีผลครับ นั้นให้รีบทำตั้งแต่ๆหนุ่มๆครับ หนุ่มหรือแก่ มีผลดังนี้ครับ     เด็กๆ ถ้าทำ ข้อเสีย ความตั้งใจต่ำ เพราะยังไม่มีเป้าหมายในชีวิตชัดเจน ข้อดี กิเลสน้อย มีเรื่องรบกวนจิตใจน้อย มีแค่ติดเล่นเท่านั้น     วัยรุ่น ถ้าทำ ข้อเสีย กิเลสความอยากรู้อยากเห็นมากมาย หาจุดนิ่งไม่เจอ                      ข้อดี    กำลังกายดี นั่งต่อเนื่องได้ดี แล้วหากมีความเข้าใจ จะมีความมุ่งมั่นสูง ไม่ลดลาวาศอก มุ่งจะทำให้สำเร็จ ดีต่อการทำฌานแต่ วิปัสสนา ไม่หมดสิทธิ์      วัยหนุ่ม 20 ปีบริบูรณ์ ข้อเสีย กิเลสยังมีอยู่มาก                     ข้อดี หากได้รับการฝึกอบรมถูกต้อง ความมุ่งมันสูงมีกำลัง ทั้งสติปัญญา ร่างกาย      วัยกลางคน 40 ปี ข้อเสีย กิเลสยังมีอยู่ กำลังกายทดถอย บางคนก็นั่ง ขัดสมาธิไม่ได้ก็มี                     ข้อดี มีสติ รู้เหตุรู้ผล       วัย 60 ปี ข้อเสีย ร่างกายไปไม่ไหว สติปัญญาถดถอย เข้าใจอะไรยาก นั่งนิดหน่อยก็เมื่อยก็ปวด                     ข้อดี รู้จักตนเอง กิเลสเบาบาง  นิ่งได้ง่าย       ดังนั้น ช่วงที่ท่านหนุ่มจงพากเพียรเสีย ก่อนที่ร่างกายจะทดถอยลงไป สติปัญญาจะพิจารณาอะไรก็เข้าใจยาก เมื่อนั้น โอกาสก็จะน้อยลงไปเรื่อยๆ                                                                                            + + จากคุณ : สองนิ้วชี้ เขียนเมื่อ : 14 มิ.ย. 53 05:27:14

ความคิดเห็นที่ 17 ถ้าจิตเป็นสมาธิ  นั่งนิ่งเป็นหัวตอไม่ขยับสักนิด  นานกี่วันกี่เดือนกี่ปีก็ไม่มีอันตรายสักนิดเดียว .... ถ้าจิตไม่เป็นสมาธิ อาจจะเจ็บปวด  เหน็บ ชา  แต่ไม่น่าจะเป็นอันตรายอะไร  ..แต่ยังไงก็ตาม  คนที่จิตไม่เป็นสมาธิก็นั่งทนไม่ได้นานหรอก ...อย่างมาก ๒ ชม. ก็เต็มที่แล้ว  .... ..การฝึกสมาธิ ควรนั่งสลับกับการเดินจงกรม จากคุณ : ศิษย์พระป่า เขียนเมื่อ : 14 มิ.ย. 53 09:33:34

ความคิดเห็นที่ 18 แค่ขาพิการหากแลกกับธรรม..บางคนบอกแม้เสียชีวิตก็คุ้ม ในสมัยพุทธกาลมีภิกษุผู้หนึ่งชื่อพระมหาบาล ได้ตั้งสัตย์ว่าจะทรงอิริยาบถ 3 คือยืนเดินและนั่งปฏิบัติธรรมโดยไม่ยอมนอนนาน 3 เดือน สุดท้ายท่านก็ตาแตกพร้อมกับการดับลงของกิเลส ท่านตาบอดแต่ปัญญาสว่างโพลง.. มีคนนำความไปทูลถามพระพุทธเจ้า.. พระศาสดาทรงตอบว่าเป็นเพราะกรรมเก่า ในอดีตชาติพระมหาบาลเคยเกิดเป็นหมอ..ด้วยความอาฆาตแค้น ทำให้หมอมหาบาลในอดีตปรุงยาขึ้นมาทำร้ายคนไข้รายหนึ่งจนตาบอด.. ร่างกายของเรามีไว้ให้ใช้บนโลกใบนี้เท่านั้น..บ้างก็ใช้กายนี้ในการทำชั่ว บ้างก็ใช้ในกิจกรรมอันไร้สาระเพื่อส่งเสริมกิเลสให้งอกงาม แต่หากจะมีบางคนตั้งปณิธานอย่างแน่วแน่ว่าจะใช้กายนี้เพียงเพื่อศึกษาค้นหาธรรม จนสามารถปล่อยวางร่างกายที่ตนรักลงเสียได้ ความพิการของร่างกายที่นับวันแต่จะรอวันเน่าเปื่อยและพุพังเพื่อแลกกับธรรม ของหยาบแลกมาด้วยสิ่งที่ละเอียดยิ่งกว่า อย่าว่าแต่ร่างกายจะพิกลพิการเลย..ผมว่าแม้จะต้องตายพวกเขาก็ยอม..??? จากคุณ : อารยัน เขียนเมื่อ : 14 มิ.ย. 53 10:45:05

ความคิดเห็นที่ 19 ร่างกายของคนเรา ถ้านิ่งอยู่ในท่าใดๆท่าหนึ่งนานๆ ก็อาจเกิดปัญหาขึ้นได้ ครั้งพุทธกาลพระองค์ก็ไม่ได้สอนให้นั่งอย่างเดียวนะครับ มีการเดินจงกรมด้วย อนึ่ง หลักการน่าจะเป็นการปฏิบัติในอริยาบท 4 คือ ยืน เดิน นั่ง นอน มากกว่านั่งสมาธิเพียงอย่างเดียว จากคุณ : จันทร์สะท้อนเงา เขียนเมื่อ : 14 มิ.ย. 53 10:49:13

ความคิดเห็นที่ 20 ไม่ได้นะคะเพราะส่วนใหญ่อดทนต่อความเจ็บไม่ได้นานขนาดจะทำให้ขาเสีย อย่างไรก็ตามการนั่งสมาธิก็ควรเป็นไปอย่างพอดีค่ะ ไม่จำเป็นต้องนานแค่ให้ได้สมาธิก็เพียงพอแล้ว แต่เพียรทำสม่ำเสมอเพื่อฝึกให้จิตเข้มแข็งเพื่อให้เข้าถึงปัญญา จากคุณ : Chulapinan เขียนเมื่อ : 14 มิ.ย. 53 12:04:45

ความคิดเห็นที่ 21 เข้าใจว่านั่งสมาธิเฉยๆ ก็น่าจะเป็นอย่างนั้นถ้าไม่เปลี่ยนอริยาบท แต่ที่ท่านๆ เขาทำได้ เพราะ ฌาน นะ มีอยู่คืนหนึ่งนั่งได้ยังไงไม่ทราบ จู่ๆ ร่างกายมันเบา ไม่รู้ลมอะไรมันไหลเวียนไปตามขาต่างๆ   และความอึดอัดของขาจากการกดทับ หรืออาการชาก็เลยหายไป ก็เลยได้รู้ว่า ถ้าทำสมาธิแล้ว "ถึง" หรือ "ถูก" จะมีการเคลื่อนไหวของเลือดและธาตุต่างๆ ได้ แม้ขาจะพับอยู่ ตามที่มีคนบอกว่า ปีติจะทำให้เกิดการไหลเวียนโลหิตที่ดีขึ้น มีกำลังจนถึงทำให้เลือดวิ่งไปทั่วร่างกายได้แม้ขาจะพับอยู่ นี่ยังไม่นับว่าลมหายใจเบามาก หรือหายไปเฉยๆ แต่คนไม่ตายนะ สรุปว่านั่งนานๆ นั้นต้องได้ฌานเป็นกำลังนะ.. ประเภทนั่งชั่วโมงนึงนี่จิบๆ ง่วงก็เดิน เมื่อยก็เดิน รู้สึกตัวไป ยังงี้ไม่ต้องกลัวอัมพาตหรอก  เราว่านั่งสี่ชั่วโมงก็ยังไม่น่าห่วง พระท่านนั่งทีละเจ็ดแปดวันน่ะ.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 53 07:44:20

ความคิดเห็นที่ 22 หลวงตามหาบัวท่านนั่งจนก้นพองแตก จะเอานิพพาน ขันธ์แค่นี้ยังห่วง ยังยึด จะได้ไปหรือ จากคุณ : ฮิมาวาริซซัง เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 53 17:29:32

ความคิดเห็นที่ 23 หลายคนเข้าใจผิดคิดว่าต้องมีสมาธิหรือฌานอะไรจึงจะนั่งแล้วขาไม่เจ็บ หรือถ้าเจ็บก็ให้ทนแล้วความเจ็บจเะหายไปเอง ซึ่งเป็นความคิดที่ผิดมากๆจนนำไปสู่ความพิการของขาได้จริงๆ ก่อนอื่นต้องทำความเข้าใจว่าจริงๆแล้วร่างกายมนุษย์ยุคปัจจุบันกับเมื่อสองพันปีที่แล้วมันไม่เหมือนกัน คนโบราณร่างกายยืดหยุ่นกว่าคนสมัียนี้มากมายเพราะอาหารการกินไม่มีสารเคมี สภาพสิ่งแวดล้อมก็ไม่เหมือนกัน ไม่มีความเีครียดสูง คนสมัยใหม่ (แม้กระทั่งพระบางรูป) หลงผิดคิดว่าปฏิบัติธรรม แต่จริงๆแล้้วฆ่าตัวตายโดยการนั่งสมาธิจนขาพิการ เป็นเรื่องจริง คนสมัยใหม่ที่จะนั่งท่่า full lotus หรือแม้กระทั่ง half lotus นานๆได้นั้น อย่างน้อยที่สุดควรฝึกโยคะมาเกิน 10 ปี หรือกินอาหารน้อยมากๆ (อยู่ได้เพราะฝึกกำลังภายใน) ใครก็ตามที่ถ้านั่งแล้วรู้สึกมีน้ำหนักกดดันตรงบริเวณไตจนเมื่อยหลังเจ็บระบบ ตามคัมภีร์เต๋าเขาบอกว่ามันเป็นการ sit the blood and the veins คือนั่งปิดกั้นทางเดินเลือดลม ซึ่งในคำสอนของเต๋าเขาจะอธิบายเรื่องพวกนี้ไว้โดยละเอียด จนกระทั่งบางทีคนที่ฝึกสมาธิแบบเต๋าจะใช้ท่่ายืนหรือนั่งเก้าอี้ธรรมดาๆก็มี หากว่าร่างกายไม่ยืดหยุ่นพอที่จะนั่งท่า lotus ได้ จากคุณ : fortuneteller เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 53 19:35:10

ความคิดเห็นที่ 24 จะมาบอกเพิ่มเติมว่า ... แม้ว่าหลวงพี่ท่านนั้นจะขาเสียไปแล้ว แต่ท่านก็ไม่ได้ทุกข์ใจกับขาที่เสียไป ท่านยังคงนั่งสมาธิ ภาวนาต่อไป หน้าตาของท่านผ่องใสกว่าเด็กวัยรุ่นเสียอีก แม้อายุจะเกิน 40 แล้ว คนที่กังวลแทนท่าน กลับเป็นตัวผมเอง ^^" จากคุณ : OII เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 53 21:38:01