 |
ความคิดเห็นที่ 1 |
หน้า ๑๒๖
เหมือนกับในชุดแรก ตรงกันเกือบทุกแห่ง (ถ้าถูก ก็ถูกด้วยกัน ถ้าผิด
ก็ผิดเหมือนกัน) มีที่แปลต่างออกไปแห่งเดียว ซึ่งยิ่งทำให้กลายเป็น
ว่า คำศัพท์เดียวกัน แต่แปล ๔ แห่ง ก็ต่างกันไป ๔ อย่าง (คือแปล
แห่งหนึ่งว่า เตียงมีเท้าเกินประมาณ, แห่งหนึ่งว่า ม้าหรือเก้าอี้สำหรับนั่ง,
แห่งหนึ่งว่า ตั่ง, และอีกแห่งหนึ่งว่า เก้าอี้นอน)
แล้วก็ต่อไปในพระไตรปิฎกแปลภาษาไทย ชุดที่ ๓ ปรากฏว่า
ก็คล้ายกับในชุดแรก แต่มีความสม่ำเสมอมากขึ้น (๔ แห่ง นำมาเรียง
ตามลำดับ คือ เตียงมีเท้าสูงเกินขนาด, เตียงมีเท้าเกินประมาณ, ตั่งยาว,
เตียงมีเท้าสูงเกินขนาด)
นี่เพียงแค่เรื่องวัตถุสิ่งของซึ่งมองเห็นง่าย ก็ยังพบปัญหาใน
การแปลได้อย่างนี้ ถ้าเป็นเรื่องนามธรรมที่ลึกซึ้ง จะน่าระวังเพียงใด
ฉะนั้น แค่ที่ยกมาให้ดูเท่านี้ ก็คงเห็นได้ชัดว่า ทำไมจึงต้องพยายาม
รักษาพระไตรปิฎกบาลีที่เป็นข้อมูลของเดิมไว้ ให้ถูกต้องแม่นยำ
และครบถ้วนที่สุด ส่วนพระไตรปิฎกฉบับแปลภาษาไทยนั้น เรา
อาศัยเป็นที่ปรึกษา หรือเป็นเครื่องประกอบในการศึกษาพระไตร
ปิฎก เรื่องนี้ ผู้ที่ใช้พระไตรปิฎกภาษาไทยควรทราบตระหนักไว้
พึงทราบด้วยว่า ในการแปลพระไตรปิฎกจากภาษาบาลีนั้น มี
ถ้อยคำและข้อความมากแห่งที่ผู้แปลไม่รู้ไม่เข้าใจ หรือไม่แน่ใจ หรือ
แม้แต่เพียงอยากให้ผู้อ่านเข้าถึงง่ายขึ้น ท่านผู้แปลก็จะดูคำอธิบาย
ในอรรถกถา แล้วท่านก็แปลไปตามคำอธิบายของอรรถกถานั้น (คำ
แปลศัพท์หรืออธิบายข้อความในพระไตรปิฎกนั่นแหละคืออรรถกถา
เป็นทำนองอรรถานุกรม คล้ายกับพจนานุกรม ส่วนเรื่องราวต่างๆ ที่
เล่าไว้ในอรรถกถานั้น เป็นเครื่องประกอบ ไม่ใช่เป็นตัวอรรถกถา
| จากคุณ |
:
ปล่อย 
|
| เขียนเมื่อ |
:
25 ส.ค. 53 23:25:01
|
|
|
|
|
