ความคิดเห็นที่ 1  แล้วเจ้าของกระทู้คิดว่าอย่างไรละครับ จากคุณ : แมงกุ๊ดจี่ เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 19:13:07

ความคิดเห็นที่ 2 http://www.antiwimutti.net/forum/index.php?topic=955.msg15199#new http://www.watboonyawad.com/voice/QA/10092553.mp3 นาทีที่ 50 เป็นต้นไป พระอาจารย์ อัครเดช ไปศึกษาทางพระปราโมทย์ไม่ค่อยทำสมาธิกัน ทำกันน้อย ที่มานี้หลายคน ไม่ค่อยเห็นประโยชน์ในการทำสมาธิ บางคนบอกว่า ทำสมาธิ ทำไม่ค่อยได้ จิตไม่สงบ ทำไม่ค่อยได้ จิตไม่สงบ ถามว่า นั่งสมาธิวันละกี่ชั่วโมง นั่ง 15 นาที โฮ้ย บางคนนั่งครึ่งชั่วโมง แล้วต้องการความสงบนะ แต่ทำแค่นั้น นะ  แล้วไม่อดทน ไม่ฝืนทำ ทำทุกวันมั้ย ไม่ได้ทำทุกวัน ลงทุนสิบบาท ต้องการหมื่นบาท ลงทุนหมื่นบาทต้องการเป็นร้อยเป็นพันพอว่าหน่อย ไอ้นี่นั่ง สิบห้านาที พอไม่สงบก็เลิก   ทำไมไม่นั่งล่ะ ไม่อยากเพ่ง นี่มันติด ยังไม่ทันเป็นเลย สมาธิ กลัวมันติด ไปเพ่งไงเล่า ก็กำหนดสติอยู่ ก็พุทโธๆเพ่งไง เวลาท่องศัพท์ อะไรง่ายๆ เวลาเราเรียนหนังสือ ท่องศัพท์ภาษาอังกฤษ ก็ไม่เห็นมันเครียดอะไรเลย มาท่องพุทโธมันจะเครียดอะไร กำหนด จิตแบบสบายๆ พุทโธ พุทโธ พุทโธ ในใจเรา ให้มันสงบเย็นท่องพุทโธไปนี่ เดี๋ยวกายเบาจิตเบา มันเย็น มันมีปิติ มีความสุขของสมาธิเกิดขึ้น นี่ กิเลสมันฉลาด "อย่าไปนั่งนะ เดี๋ยววิปลาส อย่าไปเพ่งนะ" นี่ มันฉลาดนะ พอมันจะปรุงแต่งแก้กิเลส "อย่าไปปรุงแต่งนะ ไม่ใช่ ห้ามแทรกแซง ห้ามปรุงแต่ง" แต่ทำไมให้ความโลภมันแทรกแซง ทำไมให้ความโกรธมันแทรกแซง ทำไมให้กามราคะมันแทรกแซง แต่พอเราจะเอาปัญญาไปแทรกแซง "อย่านะ อย่าแทรกแซง"  โอ้ มันฉลาดกว่าเรา มันฉลาดกว่าคน มันมีปัญญากว่า พอเราจะไปแตะต้องมันหน่อย จะไปทำสมาธิ "อย่าไปทำมาก เดี๋ยวจะติด เดี๋ยวจะวิปลาส" มันไม่ให้พบทางสงบ ไม่ให้พบขุมกำลังใหญ่ที่จะมีสติปัญญา พอมันจะใช้สติปัญญาพิจารณาแก้ "ห้ามคิด ห้ามพิจารณา มันเป็นกิเลส เป็นความปรุงแต่ง" เฮ้อ ตายแค่นั้นแหละ แบบนี้ก็ตายแค่นั้น หลงทาง งั้นไม่รู้จักทางก็หลงทาง คนว่ายน้ำไม่เป็นสองคน ว่ายน้ำก็จมน้ำตายกันหมด คนตาบอดจูงกันไปก็ลงเหวก่อน มัน ต้องทำความเห็นชอบให้เกิดขึ้น คือ สัมมาทิฏฐิ ไม่ต้องไปหาวัดที่ไหน ครูบาอาจารย์ไหนมากมายเลย คำสั่งสอนของพระพุทธเจ้ายังประดิษฐาน ยังทรงอยู่ไว้ในโลกนี้ ท่านก็สอนทางเดียวคือ มัชฌิมาปฏิปทา ให้เธอทั้งหลาย ละความชั่วทำความดี ทำความดียังไงล่ะ ก็ฆราวาสก็บำเพ็ญบุญ ทำคุณงามความดีทั้งหลายทั้งปวงให้ถึงพร้อม รักษาศีล สมาธิ เพื่ออะไร เพื่อก่อให้เกิดสติปัญญาความเห็นชอบที่ถูกต้องเพื่อให้เกิดสติปัญญาความเห็น ชอบความเห็นที่ถูกต้องในการละกิเลสเพื่อที่จะทำจิตใจให้บริสุทธิ์ นี่ หัวใจพุทธศาสนา ละความชั่วทำความดี ทำความดีเพื่ออะไร เพื่อทำให้ใจบริสุทธิ์ นี่ มีทางเดียว ไม่ใช่หาทางลัดทางสั้นที่ไหน ไม่มีหรอก มีแต่ทางพอดี นะ ถ้าคนเราสร้างบารมีมามากตั้งแต่อดีต ก็ทำไม่มากก็บรรลุธรรม ถ้าคนสร้างบารมีมาแต่อดีตน้อย ธรรมดามันต้องหนักหนาสาหัส มันต้องยาก ต้องลำบากหน่อย มันต้องอดทน พอนั่งสมาธิ มันไม่สงบเราก็เลิกแล้ว ถ้าไม่สงบก็เลิกแล้ว หลวงพ่อชาว่า "ทำให้มันสุด ขุดให้มันถึง" ทำ ให้สุดสิ นั่งสมาธิครั้งสองครั้ง ห้าครั้งสิบครั้ง จะเลิกแล้ว มันก็ไม่พบความสงบสิ ทำจนมันพบความสงบเลย ทำให้มันพบกับความสงบ วันนี้ไม่พบความสงบ พรุ่งนี้ทำอีก พรุ่งนี้ไม่พบ มะรืนทำอีก ทำมันจนเจอความสงบเลย ไม่ใช่ จะทำยังไง จิตไม่ค่อยสงบ อยากจะหากรรมฐานที่ลัดหน่อย อยากจะหากรรมฐานที่ถูกจริตหน่อย หาง่ายๆ โฮ้! กรรมฐานที่เป็นกลางมีอยู่แล้ว กำหนดลมหายใจพุทโธเป็นกลางแล้ว แต่เรามีความขยันหมั่นเพียรพอมั้ย มีความอดทนพอมั้ย อาจารย์เปรียบเทียบให้โยมฟังเรื่อย เหมือนคนขุดดินหาน้ำ โบราณเค้าว่าในดินมีน้ำ ชายสองคนเอาจอบเอาเสียมเข้ามา มาขุดในป่านี้ก็ได้ ขุดไป ขุดคนละหลุม คนนึงขุดไป "โห  ดินมันแห้งขนาดนี้ มีน้ำเหรอ ขุดห้าเมตรสิบเมตรยังไม่เจอน้ำเลย" ใครในหมู่บ้านบอกว่ามีน้ำบอกว่ามีน้ำ โอ้ย ไม่เชื่อหรอก ทิ้งจอบทิ้งเสียม เข้าไปในหมู่บ้าน ประกาศบอกคน "เฮ้ย ชั้นไม่เชื่อหรอก ในดินมีน้ำ ชั้นไปขุดมาแล้ว ขุดห้าเมตรสิบเมตรไม่เจอน้ำ ดินแห้งจะตาย น้ำที่ไหนมี โฮ้ย คนโง่เท่านั้นบอกว่าน้ำมีในดิน" อีก คนนึง เชื่อ โบราณเล่าขานกันมา ในดินมีน้ำ สิบเมตรไม่เจอ โอ้ อดทน มันยากลำบาก ก็อดทน ขุด เหนื่อยก็พัก มีเวลาขุดต่อ สิบห้าเมตร ยี่สิบเมตร โอ้ ยังไม่เจออีก ไม่เป็นไร ขุดต่อ ไม่คลายความเพียรหรอก สามสิบเมตร สามสิบห้าเมตร ตาน้ำโผล่ขึ้นมา มรรคผลไม่พ้นสมัยหรอก มันมีอยู่ แต่ทำให้มันสุดขุดให้มันถึงมั้ยล่ะ สมาธิมันมีอยู่ มันไม่มีใครทำไม่ได้หรอก แต่มันทำยากหน่อยบางคน ถ้าเรามีสมาธิบารมีมาน้อยมันก็ทำยากหน่อยนะ แต่เรามันท้อก่อน กิเลสมันเอาไปกินก่อน นั่งสมาธิไม่สงบ ฟุ้งซ่านก็เลิกแล้ว เพราะไม่มีความอดทน เพราะไม่มีความเพียร จึง ว่า ต้องสร้างบารมี คือ ความอดทน คือขันติบารมี และวิริยะบารมี คือความเพียร ต้องสร้างขึ้นมา ต้องสร้าง ค่อยๆสร้างขึ้นมา อดทน ฝึกนั่งห้านาที ต่อไปก็เป็นสิบนาที ต่อไปสิบห้านาที มันก็ค่อยๆเป็นเอง เดี๋ยวนั่งกายเบาจิตเบาจิตมันสงบก็นั่งได้นานไปเอง พระทุกองค์บางที ไม่ใช่ว่านั่งสมาธิทีชั่วโมงนึงที่ไหนล่ะ บางทีท่านนั่งสมาธิทีแรกก็ห้านาที เดี๋ยวก็สิบนาที เดี๋ยวสิบห้านาที เดี๋ยวก็ครึ่งชั่วโมง มันก็เคยชินน่ะ มันก็ไปได้เอง สำคัญที่ว่าอดทนพอมั้ย นั่งสมาธิ สิบนาทีสิบห้านาที ก็เลิกแล้ว มันไม่สงบ ฟุ้งซ่าน มันเลิกก็ไม่พบน้ำสิ ไม่พบตาน้ำ มันคลายความเพียรก่อน มันไม่อดทน ไม่ต่อสู้ กิเลสมันก็หัวเราะเยาะ ดีใจ ทำให้เราไม่พบความสงบ ทำให้เราไม่พบสติปัญญา เพราะถ้าทำให้พบความสงบเกิดสติปัญญา เกิดกองทัพธรรมขึ้นมา มันเสร็จแล้ว มันจะขับไล่ กองทัพกิเลสคือ ความโลภ ความโกรธ ความหลงออกจากบัลลังก์หรือใจเรา ตอนนี้มันครองใจเราอยู่ เราต้องหากำลัง กองทัพหัวเมืองอื่นมาช่วย กองทัพศีล กองทัพสมาธิ ปัญญามาโจมตีข้าศึกออกจากเมืองนี้ไป มันถึงจะยึดครองบัลลังก์ใจได้ ตอนนี้กิเลสมันครอบงำเมืองใจเราไว้หมดแล้ว มันแผ่สาขาคลุมใจเราหมดแล้ว ความโลกความโกรธความหลงคนเลยติดอยู่ในนั้น วัฏฏสงสาร เราต้องสุมกำลังคน กำลังเสบียง คือ ศีล กำลังของคน คือ สมาธิ กำลังอาวุธ คือ สติปัญญา นี่ ทั้งเสบียง ทั้งกำลังคน ทั้งกำลังอาวุธ พร้อมที่จะโจมตีข้าศึก ถ้ากำลังศีล สมาธิ ปัญญา เข้มแข็ง กองทัพของความโลภความโกรธความหลงก็อ่อนลงไปเรื่อยๆ เพราะเราจะบุกโจมตีไปเรื่อยๆ เหนื่อยเราก็พักแป๊ปนึงแล้วเราก็ไล่โจมตีต่อ ถ้าจะโจมตี กำลังข้าศึกมันมากกว่าเราก็ถอยมาตั้งหลัก กำลังข้าศึกมากกว่าต้องถอยมาตั้งหลัก ต้องรู้จักรุก ต้องรู้จักหลบ รู้จักหลีก รู้จักซ่องสุมกำลัง ถ้าเราหยั่งเชิงได้ว่า กำลังข้าศึกไม่เท่าไหร่ โจมตีเลย โจมตีบางทีปั๊ป กำลังข้าศึกมันมาก เอ้า หลบไปก่อน ไปซ่องสุมกำลังศีลสมาธิปัญญา มาทีหลัง โจมตีมันอีก พอมันยังมากกว่า เราบาดเจ็บ ไปตั้งหลักใหม่ซ่องสุมกำลังใหม่ เดี๋ยวมีกำลังมากกว่าโจมตีมันก็ถอยร่นๆไป ให้มันอยู่ในใจเรา มันไม่ยากอะไร ศีล ๕ รักษาให้ได้มั่นคงฆราวาส สมาธิต้องทำ ทำได้มากได้น้อยก็ต้องทำ ทำให้เป็นนิสัยยิ่งดี ต้องมีข้อวัตรสำหรับตัวเอง ข้อปฏิบัติ ข้อวัตรคือข้อปฏิบัติของตัวเอง ต้องรู้จักบังคับว่า เวลานี้ต้องเป็นเวลานั่งสมาธิกับเดินจงกรม นะ อย่าให้เวลาทานอาหารทีสิบห้านาที ยี่สิบนาที บางทีเจอเพื่อน ทานไปชั่วโมง นะ ครึ่งชั่วโมง ชั่วโมง เลี้ยงกันสนุกสนาน อาหารใจ นั่งสมาธิ ห้านาทีก็ไม่อยากนั่ง สิบห้านาทีก็ไม่อยากนั่ง ถ้าทานอาหารสามสี่มื้อลองสิ เราลองสิ ทานอาหารวันละสามมื้อ นั่งสมาธิให้ได้สามครั้ง ทานอาหารไปกี่นาทีก็นั่งสมาธิให้ได้เท่านั้น ได้มั้ยล่ะ มันก็ยาก ไม่ค่อยได้กัน ถึงบอกว่าบางคนว่า "โห อาจารย์ นั่งสมาธิ ไม่ค่อยสงบเลย" นั่งทุกวันหรือเปล่า ไม่ทุกวัน นั่งกี่นาที สิบห้านาที นั่งกี่นาที ครึ่งชั่วโมง โอ้ยยย โธ่เอ้ยยยย หาความสงบที่ไหน พระเค้านั่ง เดิน(ฟังไม่ชัด)นั่ง วันนึงเค้ามีแต่นั่งสมาธิ ถ้า พระที่ท่านตั้งใจแล้วนี่ ที่โยมเห็นพระฉันเสร็จไปล้างบาตรเช็ดบาตร ประเพณี อริยประเพณีของพระที่ตั้งใจนะ พอล้างบาตรเช็ดบาตรเสร็จท่านทำอะไร กลับกุฏิ ตากผ้าอะไรเรียบร้อยแล้วเข้าห้องน้ำแปรงฟันทำธุระกิจส่วนตัวเสร็จแล้วท่านจะ เดินจงกรม เดินจงกรมไปมากๆก็ชั่วโมง (ฟังไม่ชัด) แล้วเสร็จแล้วก็นั่ง สมาธิต่อไป จนถึงเวลาทำกิจต่างๆ ถ้ากลางคืนพักน้อยอาจจะพักหลังเที่ยงนิดหน่อย งีบน้อยครึ่งชั่วโมง งีบมากชั่วโมงนึง หรือบางคนไม่พัก จะทำถึง สมาธิก็ทำไปเลย นี่ ทำมาก ไม่ทำน้อย แต่พวกเราไม่ค่อยเห็นประโยชน์กัน จากคุณ : ตะกร้อกับรองเท้า เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 19:16:18

ความคิดเห็นที่ 3 กราบหลวงปู่ชา สุภัทโท และ พระอาจารย์อัครเดช ถิรจิตโต ด้วยเศียรเกล้า... แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 53 20:46:03 จากคุณ : นัยนะ เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 19:22:08

ความคิดเห็นที่ 4  ผมคิดว่า ไม่ควรนำมาเปรียบเทียบนะ เกรงว่าจะเป็นปัญหาป่าว ๆ ครับ  จขกท. อยากฝึกในแนวหลวงปู่ชา ก็ฝึกในแนวของหลวงปู่ให้ถึงที่สุดก่อนครับ  ผมเกรงว่า มัวแต่มานั่งเปรียบเทียบ จิตใจก็จะว้าวุ่น ไม่เป็นอันฝึกกันพอดี  เจริญธรรมครับ   จากคุณ : indysoft เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 19:29:32

ความคิดเห็นที่ 5 แบบที่ อจ. อัครเดชสออน ที่ยกมาใน คห.ที่  2 แบบนี้แหละ คือคำสอนที่ถูกทางของจริง ของแท้  ไม่ต้องเอาใจใครเพื่อหวังอะไร  พูดไปตรงๆตามจริง จากคุณ : ศิษย์พระป่า เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 19:31:13

ความคิดเห็นที่ 6 เราว่า แม้จะคนละบริบทกัน และแตกต่างในแง่ของบริบทนั้น การจะเปรียบเทียบในแง่ของถ้อยคำ ภาษา จึงอาจจะมีทั้งเหมือน และแตกต่าง แต่จุดที่ควรจะมองคือ คำสอน ไม่ได้ "ขัดแย้ง" กันค่ะ และหลายครั้ง หลวงพ่อปราโมทย์ ก็ยกคำสอนของหลวงปู่ชา มาสอนเสมอๆ -- น้อมกราบหลวงปู่ชา พระอาจารย์ตั๋น และหลวงพ่อปราโมทย์ค่ะ _/|\_ _/|\_ _/|\_ ขอบคุณคุณตะกร้อฯ ที่นำมานะคะ แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 53 19:44:06 จากคุณ : เหมียวน้อยจอมซน เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 19:33:41

ความคิดเห็นที่ 7 น้อมกราบครูบาอาจารย์หลวงปู่ชา  พระอาจารย์ตั๋น และหลวงพ่อปราโมทย์ครับ จากคุณ : peaupo เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 19:40:54

ความคิดเห็นที่ 8 ขอแก้นะครับคุณตระกร้อฯ "เฮ้ออออ ตายแค่นั้นแหละ แบบนี้ก็ตายแค่นั้น หลงทางนะไม่รู้จักทางก็หลงทาง คนว่ายน้ำไม่เป็นสอนคนว่ายน้ำมันก็จมน้ำตายกันหมด คนตาบอดจูงกันไปมันก็ลงเหวกันหมด " จากคุณ : The fox in the stock เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 19:59:12

ความคิดเห็นที่ 9 เห็นตาม คห.4 ไม่ควรนำมาเปรียบเทียบด้วยประการทั้งปวง  และเป็นการไม่สมควรด้วย ขอร้องละ่ครับ ............ แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 53 20:16:03 จากคุณ : ซุ้มเฟื่องฟ้า เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 20:15:36

ความคิดเห็นที่ 10 เอามาจากลานธรรมสวนะครับ คุณ orchid แกะเอาไว้ นาที 33 เป็นต้นไป ถ้าไม่ทำสมาธิไปไม่ได้ ต้องกลับมาทำสมาธิ แล้วคนจะขี้เกียจทำสมาธิ ทำแล้วไม่ค่อยสงบเลยอยากจะหาวิธีง่ายๆ ดูจิตก็พอแล้ว มันดูง่าย นึกว่าจะละกิเลสได้ มันไม่อยากทำสมาธิ เพราะทำไปแล้วมันจิตฟุ้งซ่านไม่ค่อยสงบ ก็มาดูจิตดูอารมณ์ง่ายกว่า ดูๆ ไปเถอะดูทั้งวัน มันดับไม่ได้หรอก มันละไม่ได้ มันอารมณ์นั้น ถ้าเราสติเข้มแข็งหน่อยมันก็ผ่านไป เกิดดับมันก็ผ่านไปได้ แต่ถ้าเผลอสติก็ไปหลงอารมณ์ วันนี้พอผ่านอารมณ์ พรุ่งนี้อารมณ์ใหม่ เสียงใหม่ กลิ่นใหม่ รสใหม่ อารมณ์เกิดอีก พรุ่งนี้มะรืนนี้เกิดอีก ละไปเรื่อยๆ อดทนละไปเรื่อย ไม่จบ มันไม่ได้ดับที่เหตุแก้ที่เหตุนะ จากคุณ : The fox in the stock เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 20:17:21

ความคิดเห็นที่ 11 ท่านเคยพูดกับผมไว้ว่า (จากความจำ) "สายของหลวงพ่อชา จะไม่ไปโจมตีใคร" "กิเลสเกิด ต้องใช้ธรรมะแทรกแซง ปล่อยไว้ไม่ได้" ถ้ามีปัญหาเรื่องการปฏิบัติ ท่านยินดีตอบคำถามให้ครับ แต่ยังไงผมก็ขออนุญาตเพื่อนๆ ว่า อย่านำท่านลงมาเกี่ยวข้องกับเรื่องเหล่านี้มากไปกว่านี้เลย ควรเป็นห่วงสุขภาพของท่านด้วย เพราะท่านเพิ่งหายป่วยจากโรคมะเร็งนะครับ จากคุณ : Five Precepts เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 20:26:41

ความคิดเห็นที่ 12 ส่วนตัว เราไม่เคยทิ้งการทำสมาธิค่ะ และหลวงพ่อฯ ก็แนะนำเรา ให้เพียรปฏิบัติในรูปแบบด้วย ดูจิตอย่างเดียวไม่ได้ ท่านบอกกับเราแบบนี้เลย จากคุณ : เหมียวน้อยจอมซน เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 20:29:46

ความคิดเห็นที่ 13 ถึงความคิดเห็นที่ 6     "เราว่า แม้จะคนละบริบทกัน และแตกต่างในแง่ของบริบทนั้น การจะเปรียบเทียบในแง่ของถ้อยคำ ภาษา จึงอาจจะมีทั้งเหมือน และแตกต่าง" ถูกของคุณเลยครับ พระปราโมทย์นั่นแหละที่ชอบเอาคำพูดของครูบาอาจารย์มาตัดแปะแล้ว สาวกก็เชื่อๆกันไปว่าเหมือนครูบาอาจาีีรย์ โดยไม่พิจารณาให้รอบคอบ __________________________________________________________________________ "แต่จุดที่ควรจะมองคือ คำสอน ไม่ได้ "ขัดแย้ง" กันค่ะ และหลายครั้ง หลวงพ่อปราโมทย์ ก็ยกคำสอนของหลวงปู่ชา มาสอนเสมอๆ" ไม่ขัดแย้งตรงไหนครับ ยกมาให้ดูหน่อย ผมเห็นแต่จุดขัดแย้งไปหมดทั้งเทียบ wording ทั้งความหมายของทั้งบทความ ไม่มีตรงไหนเข้ากันได้เลยครับ ___________________________________________________________________________ คุณเหมียวน้อยฯทำให้ผมคิดถึงนักเขียนคนนึงนะครับ พูดจาดูสุภาพ ชอบใช้ึำคำฟุ่มเฟือยเป็นน้ำท่วมทุ่งแต่หาเหตุผลไม่เจอ มองอะไรบิดเบือนบูดเบี้ยวไปหมด ระวังนะครับถ้ายังทำแบบนี้ต่อไปจนติดเป็นนิสัยจะะมองอะไรแบบตรงๆไม่เป็น เผลอๆจะเพี้ยนเอาง่ายๆนะครับ เตือนด้วยความหวังดี จากคุณ : The fox in the stock เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 20:29:58

ความคิดเห็นที่ 14 ขออภิวาท ครูบาอาจารย์ด้วยเศียรเกล้า  จากคุณ : จันทร์สะท้อนเงา เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 20:34:53

ความคิดเห็นที่ 15 อย่างน้อยๆ ที่คุณ The fox in the stock กล่าว ก็แย้งกันเองแหล่ะค่ะ และเป็นคำตอบให้เราได้ส่วนหนึ่ง "พระปราโมทย์นั่นแหละที่ชอบเอาคำพูดของครูบาอาจารย์มาตัดแปะแล้ว..." หลายๆ ส่วน ท่านยกคำสอนของครูบาอาจารย์มากล่าวจริงค่ะ แล้วจะต่างไป หรือคุณ The fox in the stock จะบอกว่า ไม่มีตรงไหนเข้ากันได้เลย ได้ยังไงล่ะคะ ก็ท่านก็ยกมาสอนตรงๆ เลย นอกนั้น เราว่า เป็นเรื่องการใช้คำที่ต่างกันนะคะ แต่ความหมาย ก็ไม่ต่างกัน แต่เราก็ยอมรับ ว่า บางส่วนที่วิเคราะห์ๆกันน่ะ ซับซ้อนเกินความเข้าใจเรา ก็เลยไม่รู้ว่า แย้ง หรือไม่แย้ง ดังนั้น เราก็เลยตัดสินอะไรไม่ได้ จากคุณ : เหมียวน้อยจอมซน เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 20:39:33

ความคิดเห็นที่ 16 ผมแถมให้อีกเรื่องครับเผื่อไม่รู้กัน ถ้าใครฟัง CD ท่านปราโมทย์บ่อยๆจะได้ยินที่เค้าชอบชมอาจารย์ตั๋นว่าเป็นพระดีพระวิเศษ(สร้าง credit ให้ท่านก่อน) แล้วก็ปิดท้ายด้วยการบอกว่าเวลาไปกราบอาจารย์ตั๋นที่วัดบุญญาวาสแล้วท่านอนุญาตให้ท่านปราโมทย์สอนพระที่วัดได้ (จะบอกว่าอาจารย์ตั๋นยอมรับธรรมะของตัวเอง)เหล่าสาวกพอฟังแล้วก็สาธุๆๆๆๆตามๆกันไป เรื่องนี้ถ้าไม่ใช่ตั้งใจโกหกก็หลงเข้าข้างตัวเองแหละครับ เพราะจริงๆแล้วเป็นธรรมเนียมให้พระออกมาทักทายกันเฉยๆเวลามีพระจากที่อื่นมาเยี่ยม ไม่ใช่ว่าอนุญาตให้สอนอะไรแบบนั้นเลย ผมถามท่านอาจารย์ด้วยตัวเองมาแล้ว และการเที่ยวไปวัดของครูบาอาจารย์ท่านแล้วไปร้อนวิชาเที่ยวสอนธรรมะให้ลูกศิษย์ของท่านเนี่ย มันเป็นการกระทำที่สมควรแล้วหรือครับ ? ใครไม่เชื่อลองไปหาความจริงที่วัดบุญญาวาสดูละกันนะครับ จะได้เลิกตะแบงซะทีว่าท่านเห็นด้วย กรณีแอบอ้างแบบนี้ก็ืำืำทำกับหลวงพ่้อทุยและพระอาจาีรย์อนันต์เหมือนกัน จากคุณ : The fox in the stock เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 20:43:37

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่ควรนำคำสอนของครูบาอาจารย์มาเปรียบเทียบเพื่อชี้ว่าใครถูกใครผิด  แต่ถ้าศึกษาเพื่อให้รู้แนวทางที่กว้างขึ้น เพื่อเป็นแนวทางในการปฏิบัติก็ย่อมทำได้ แต่อาจจะทำให้สับสนได้ เพราะครูบาอาจารย์แต่ละท่านมีรายละเอียดในการปฏิบัติของท่านแตกต่างกันไป ไม่มีท่านใดสอนครบทั้งพระไตรปิฎก 45 เล่ม  เลือกเอาซักแนวทางหนึ่งหรือจะศึกษาเองจากพระไตรปิฎกแล้วลงมือปฏิบัติจะดีที่สุด จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 20:43:51

ความคิดเห็นที่ 18 .... ความเป็นจริง สุขน่ะมันเปลี่ยนของมันได้ มันก็ไม่แน่เหมือนกัน ดีๆนี่ก็เหมือนกัน ประพฤติดี เมื่อได้ดีแล้ว ให้อยู่เหนือมันนะ อย่าไปอยู่ใต้มัน ให้มันรู้จักดี ถ้าไม่รู้จักดี มันก็ไม่ดีอีกแล้ว มันเป็นเช่นนั้น ฉะนั้น จึงว่าธรรมะนี้มันอยู่ที่จิตใจของเรา ผู้ที่มีปัญญามองเห็นได้ง่ายๆ เห็นที่กายที่จิตของเจ้าของนี่เอง มันจะหลอกลวงเราทั้งวันกะทั้งคืน ไม่ใช่อื่นหรอก อันนี้อันเก่านี่แหละ ให้มันเปลี่ยนไปมาอยู่เสมอเลยทีเดียว ฉะนั้น พวกเราทั้งหลายให้พากันพยายามมอง มองตามธรรมะ คำสั่งสอนขององค์สัมมาสัมพุทธเจ้าของเรามีอยู่ ถ้าเรามีความรู้อยู่ เราก็เห็นอยู่ เห็นอยู่ก็รู้อยู่ ฉะนั้น ท่านจึงว่า ภาวนาให้ที่ว่า ยกลมหายใจขึ้นมาสู่จิต แล้วเรียกว่าพุทโธ พุทโธ คำว่าพุทโธนี่ ไม่ใช่รู้แต่ลมอย่างเดียวเท่านั้นนะ พุทโธนี่มันกว้างไปหมดทุกอย่างละ รู้ทางที่ผิดรู้ทางที่ ถูกทั้งหมดน่ะ ไม่ใช่ว่าพุทโธ พุทโธ บางคนจะเข้าใจว่าภาวนาพุทโธ พุทโธน่ะ จะเอาคุณงามความดีน่ะเอาเช่นนี้ คำว่าพุทโธนี่น่ะ ทำให้เป็นอารมณ์อันเดียว จิตมันฟุ้งซ่านรำคาญ เอาอารมณ์นี่เป็นหลัก เอาอารมณ์นี่เป็นหลักไว้ เพื่อจิตยับยั้งให้เห็นอยู่ในพุทโธอันนี้เท่านั้นเอง พุทโธนี่รู้สารพัดทุกอย่าง เหมือนพระพุทธเจ้าของเราตรัสมา ท่านย่อเป็นคำพูดอันนี้ว่า เป็นพุทโธ พุทโธ บางคนจะไปภาวนาพุทโธ ไม่เห็นได้อะไร บางทีก็ง่วงนอนไปซะนะ ไม่เห็นผลประโยชน์มันนะ พุทโธ ท่านแปลว่า ผู้รู้ หรือผู้ตื่น ก็เรื่อง จิตใจเรานี่เองเป็นผู้รู้ เป็นผู้ตื่น เมื่อจิตเราสงบ ทำจิตสงบเรียกว่าสมถะภาวนานะ วิปัสสนาภาวนา ในครั้งพระพุทธเจ้าของเรา เหมือนไม่ค่อยมี มีแต่ว่าท่านประพฤติหรือปฏิบัติธรรม เท่านั้น บรรลุซึ่งธรรมะ ปฏิบัติธรรมะ บัดนี้เรามาแยกว่าสมถะวิปัสสนา บางคนก็เข้าใจว่าแยกกันออก ฉันจะทำสมถะเสียก่อน อีกปีสองปีฉันจะทำวิปัสสนา ความเป็นจริงสิ่งสองสิ่งนี้มันแยกกันไม่ได้ มันแยกไม่ได้ กำลังของความสมถะคือความสงบ อย่างเราอยู่บ้านมันวุ่นวาย ออกมาอยู่ป่าซะ มันไกลรูปไกลเสียง กลิ่น รส อย่างนี้ กิเลสมันก็มีอยู่ แต่มันห่างหน่อย เราอยู่ที่นี่มันสงบ เพราะไม่เคยได้ยิน ไม่ได้ฟัง ไม่ได้เห็น อยู่ไปนานๆไปมันก็สงบ สงบชั่วคราว นี่เรียกว่าสมถะ คือมาหลบอารมณ์อยู่ แต่ว่าเมื่ออารมณ์มันมากระทบก็ไม่สบายอีกแล้ว เท่านี้กำลังเท่านี้ ก่อนอื่นสมถะนี่เป็นบทบาทครั้งแรกมัน จะต้องมาพักผ่อน จะต้องมาให้มันสงบ เป็นบทบาทของมันครั้งแรกเท่านั้นเอง ต่อไปนั้นความสงบในที่นี้มันไม่ใช่เป็นของสงบที่แท้จริง สงบที่แท้จริงคือความรู้เกิดขึ้นมาจากความสงบอันนั้น รู้แจ้งจากสิ่งทั้งหลายทั้งปวง รู้เท่ารู้ถึง ถ้าเรารู้ไม่ถึงก็ไม่สบาย มันก็เป็นสมถะ ถ้ามันรู้ถึงมันก็สบาย เช่น กระโถนใบนี้ เราทุกคนก็เรียกว่ากระโถนกันทั้งนั้นล่ะ รู้ แต่มันรู้ไม่ถึง ถ้าไปบ้านอื่นเขาเรียกว่าหม้อ เราก็จะไปว่าเขาอีกล่ะ แน่ะ เรียกว่าหม้อ เขาเรียกว่าหม้อกัน ก็ไม่สบายใจ ความเป็นจริงนะคือเรารู้ไม่ถึงมัน รู้ไม่ถึงกระโถน ถ้ารู้ถึงมันจะเรียกว่ากระโถน มันก็สบาย เขาจะเรียกว่าหม้อก็สบาย เพราะวัตถุอันนี้ไม่มีกระโถนในที่นี้ ไม่มีหม้อในที่นี้ มันจะเกิดเป็นกระโถนขึ้นมา เราก็สมมุติเอาว่าเป็นกระโถน มันจะเกิดหม้อขึ้นมา เราก็สมมุติมันว่าหม้อ แต่แล้วความเป็นจริง เราจะเรียกว่าหม้อไปกับเขาก็ได้ เรียกว่ากระโถนกับเขาก็ได้ ถ้าเรารู้ตามเป็นจริง รู้ถึงที่นี้จะเรียกอะไรก็สบายใจอยู่ มันเป็นเช่นนั้น อารมณ์ทั้งหลายทั้งปวง เมื่อเราลืมตาขึ้นมาแล้วจิตมันก็สงบ ทำไมมันถึงสงบ มันรู้ตามเป็นจริงของมัน เหมือนกับบุคคลที่รู้กระโถนใบนี้ ให้ถึงกระโถน ถ้าคนรู้ถึงกระโถนแล้วไม่มีอะไร เขาจะเรียกว่าถ้วยก็ได้ หรือจะเรียกว่าหม้อก็ได้ เขาจะเรียกกระโถนก็ได้ ใจก็ยังสบายอยู่ เพราะมันรู้ถึงกระโถนเช่นนั้น ฉันใดก็ฉันนั้นเหมือนกัน ถ้าเรารู้ธรรมะ ในรูปอันนี้ ในนามอันนี้ ตามความเป็นจริงแล้วเช่นนั้น เราก็จะพากันมีความสบาย สงบอยู่จากอันนี้ สักกายทิฏฐิ วิจิกิจฉา สีลัพพตปรามาส อันนี้มันก็จะเกิดขึ้นไม่ได้ ไม่ได้สงสัยแล้วในสมมุติอันนี้ ในขันธ์ก้อนนี้ ในกองอันนี้ ในรูปอันนี้ ในนามอันนี้ ไม่สงสัยแล้ว ไม่ยึดถือเป็นเนื้อเป็นตัวของเรา เห็นตามเป็นจริงแล้ว สีลัพพตปรามาส ลูบคลำก็ไปลูบคลำความรู้สึกนึกคิดอันนี้ อันนี้เป็นกิเลสอย่างหนึ่ง ถ้ามันหายออกจากใจของบุคคลเรานั้น ก็เปลี่ยนทันทีเลยว่าเป็นอริยจิต อยู่เหนือสิ่งทั้งหลายเหล่านั้น นี่คือผลเกิดจากประพฤติปฏิบัติให้รู้ตามความเป็นจริง เรียกว่าปัญญา ฉะนั้น ญาติโยมเราทั้งหลายก็ค่อยๆทำไป ค่อยๆทำไป ทำสมถะ มันเป็นอยู่ในนี้แหละ วิปัสสนา มันก็เป็นอยู่ในนี้แหละ แยกกันไม่ได้หรอก พูดแยกกันได้ แต่ตัวมันแยกกันไม่ได้ เช่นว่า มะม่วงใบหนึ่ง มันจะแยกมันออกไม่ได้ มันยังเล็กอยู่ แล้วมันจะโตขึ้นมา รอมันถึงวันสุกมันแยกกันไม่ได้ เมื่อมันมีเล็กก็มันมีโต มันมีโตมันก็มีเล็ก มะม่วงใบเดียวมันเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เปลี่ยนไปๆ เช่นนั้น มันเปลี่ยนไป จนกว่ามันจะสุก มะม่วงใบเดียวอันนั้นน่ะ มันจะแยกกันไม่ได้หรอก มันจะแยกสุกๆดิบๆมันไม่ได้หรอก มะม่วงใบนั้น มันเป็นของมันอยู่อย่างนั้นแหละ แน่ะ เราจะได้เห็นว่า ในระยะหนึ่งนะ มันจะเปรี้ยวในระยะต่อมามันสุก มันจะหวาน เปรี้ยวมันไปไหนล่ะ มันก็มาเป็นหวานนั่นแหละ เปลือกมันก็เขียว เมื่อมันสุกแล้วมันก็เหลือง เขียวมันไปไหนแล้ว มันก็มาเป็นเหลืองนั่นแหละ มันไม่เป็นอะไรหรอก มันแยกกันไม่ได้ ฉันใดก็ฉันนั้นเหมือนกัน ธรรมะที่พระพุทธเจ้าของเราให้ประพฤติปฏิบัติ มันติดกันมันชิดกันจนเราแยกไม่ออก ฉะนั้น กิเลสทั้งหลาย ก็เกิดจากที่นี่เอง จะทำจิตใจของเราไม่สบาย เพราะเราไม่รู้รูปอันนี้ ขันธ์อันนี้ ก้อนอันนี้ กองอันนี้ ตามเป็นจริง ถ้าเรามีความสบายแล้ว มันเป็นสัมมาทิฏฐิ มันรู้รูปอันนี้ตามเป็นจริง รู้นามอันนี้ตามเป็นจริง รู้ก้อนอันนี้ตามเป็นจริงแล้ว มันก็วางแน่ะ มันก็วาง ฉะนั้น เมื่อวางแล้วให้มันมีความรู้อยู่ รอบๆอยู่ มันระวังมันอยู่เรื่อยๆไป เรื่อยไป อันตรายมันรู้จัก ความสุขเกิดขึ้นมามันก็รู้ ความทุกข์เกิดขึ้นมามันก็รู้ ความดีใจเกิดขึ้นมามันก็รู้ ความเสียใจเกิดขึ้นมามันก็รู้ รู้อะไร รู้ว่าอันนี้มันเป็นอันตราย มันก็ไม่เข้าไปใกล้ ฉะนั้น พระพุทธเจ้าท่านสอนว่าเป็นกามสุขัลลิกานุโยโค อัตตกิลมถานุโยโค ทั้งสองประการนี้เป็นธรรมอันสมณะ ผู้ทำความสงบอย่าพึงแวะเข้าไปเลย เป็นธรรมของชาวบ้าน ไม่ใช่เป็นธรรมของสมณะ สมณะคือใคร สมณะคือจิต ผู้ต้องการให้จิตสงบนั้น ให้รู้สิ่งทั้งสองนี้ ไม่ใช่ว่าสมณะเหมือนอาตมาบวชอยู่นี้นะ สมณะ อันนั้นคือจิต ถ้าจะทำจิตของเราให้สงบแล้ว อย่าไปวิ่งตามความสุขอันนั้น อย่าไปวิ่งตามความทุกข์อันนั้น อย่าไปวิ่งตามความดีใจอันนั้น อย่าไปวิ่งตามความเสียใจอันนั้น ให้เป็นผู้มีปัญญารอบรู้อยู่เสมอว่า สุขนี้ก็เป็นของไม่เที่ยง ทุกข์นี้ก็เป็นของไม่เที่ยง ความดีใจนี้ก็เป็นของไม่เที่ยง ความเสียใจนี้ก็เป็นของไม่เที่ยง มันเป็นทุกข์ ให้เราเห็นอยู่เช่นนี้เอง ไม่ตามใคร ไม่เข้าข้างใครทั้งนั้นแหละธรรมะนี่ เดินตรงไปเช่นนี้ บุคคลนั้นจะสงบนะ ผู้ตามไปตามความสุขนั้นแหละคนนั้นจะทุกข์ ผู้วิ่งไปตามความทุกข์ คนนั้นแหละก็จะทุกข์ นี้พระพุทธเจ้าท่านสอนให้ไปครึ่งๆ เช่นนี้เป็นสัมมาปฏิปทา พูดเรื่องจิตนาไม่ใช่พูดเรื่องอื่น พระพุทธศาสนานี้ เป็นเรื่องของจิต ไม่ใช่เรื่องของร่างกาย ไม่ใช่เรื่องของเนื้อหนัง มันเรื่องของจิต เราจะต้องมาพิจารณาซึ่งจิต เพราะจิตนี้มันเป็นเหตุทั้งหมดเลยทีเดียวแหละ เราจะได้เห็นสุขมันเกิดมา จิตมันเป็นผู้รู้เลยทีเดียว ทุกข์มันเกิดขึ้นมา ใครรู้ จิตมันเป็นคนรู้ มันเป็นคนรับทุกส่วนอยู่ในนี้แหละ ถ้าเรามาตามดูจิตของเราแล้วนะ มันจะเห็นจิตของเรา ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายจงตามดูจิตของตน ผู้ใดตามดูจิตของตน ผู้นั้นจักพ้นบ่วงของมาร พอเราตามดูจิตของเรา เพราะจิตของเราเป็นผู้รับรู้ เป็นผู้รับเห็น เป็นผู้รับเอาความสุขความทุกข์ ถ้าเราตามดูจิตของเราอยู่ เราก็ไม่เป็นคนอนาถาเท่านั้นน่ะ เป็นพุทธบริษัทโดยสมบูรณ์เท่านั้นแหละ มีความรู้อยู่ มีความเห็นอยู่ มีความเป็นอยู่อย่างนั้น จะยืนก็ตาม จะเดินก็ตาม จะนั่งก็ตาม จะนอนก็ตามรู้อยู่อย่างนั้นเอง มันเป็นอยู่อย่างนั้น เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว กิเลสทั้งหลายจะได้มาอยู่ในจิตใจ อยู่ในใจให้เศร้าหมองไม่ผ่องใสนั้นก็เป็นไปไม่ได้ เป็นไปได้ยากเหลือเกิน มันไม่เป็นไป เพราะความรู้ เพราะผู้รู้ผู้ตื่น เห็นอยู่รู้อยู่ ทั้งการยืนการเดินการนั่งการนอนเช่นนั้น เป็นต้น อันนี้คือผลที่เราประพฤติปฏิบัติให้ถึงความสงบระงับ วันนี้ญาติโยมเราทั้งหลาย ที่ได้มาบำเพ็ญการบริจาค สมาทานซึ่งศีล ได้ฟังพระธรรมเทศนาวันนี้ ทั้ง ๓ ประการนี้รวมเข้าเป็นกลุ่มอันเดียวกัน เพื่อจะทำจิตของญาติโยม ให้รวมเป็นสัมมาทิฏฐิ เมื่อรวมเป็นสัมมาทิฏฐิแล้ว ไม่วันใดก็วันหนึ่ง มันถึงที่สุดทุกข์จริงๆ ฉะนั้น พระพุทธเจ้าของเราท่านจึงสอนให้ถึงความสงบ ความสงบนี้มันเลิศจุดหมายแล้ว มันเป็นเช่นนั้น ฉะนั้น วันนี้เวลาที่ญาติโยมทั้งหลายที่ได้มานั่งฟังธรรมนี้ เวลาของโยมมันจะน้อย แต่เวลาของเวลานั่นมันมากหรอก จะได้เหนื่อยกันละมัง ทีนี้ก็เอาแต่ว่าพอสมควร การบรรยายธรรมะมาวันนี้ ก็ให้น้อมเข้าไปเป็นโอปนยิกธรรม ให้ไปเข้าถึงใจของเจ้าของ ให้อยู่ในใจของเรา อย่าไปมองอย่างอื่นให้มองจิต อะไรมันเกิดขึ้นจากจิต มันเป็นอยู่ที่จิต ให้มองที่จิต ความฉลาดเห็นอยู่ที่จิต ความโง่เห็นอยู่ที่จิต สุขทุกข์ทั้งหลายทั้งปวงเห็นอยู่ตรงนั้น นี้แหละเอโกธัมโม ธรรมอันเดียวคือจิตอันนี้ ขอญาติโยมทั้งหลายจงน้อมเข้าไปเป็นโอปนยิโก น้อมธรรมะนี้ไว้ในใจ จะยืนจะเดินจะนั่งจะนอนให้มีความรู้อยู่ เห็นอยู่ เป็นอยู่ ประพฤติอยู่ ปฏิบัติอยู่เรื่อยๆ ปฏิบัติที่ตรงไหน ปฏิบัติเมื่อธรรมมันปรากฏขึ้นมา ธรรมะอะไรปรากฏขึ้นมา เมื่อความไม่สบายปรากฏขึ้นมา เมื่อความโกรธปรากฏขึ้นมา เมื่อความโลภปรากฏขึ้นมา อยู่ในรถ อยู่บนรถก็ปฏิบัติมันตรงนั้นแหละ สอนมันตรงนั้นแหละ ไม่ใช่ว่าที่ปฏิบัติอยู่วัดหนองป่าพง ขออำนวยอวยพรให้ญาติโยมทั้งหลาย ซึ่งเป็นผู้ตั้งใจดีแล้ว ตั้งเจตนาดีแล้ว มาถวายผ้าป่าในวันนี้ ขอส่วนคุณงามความดีอันนี้ จงปกปักรักษาญาติโยมทั้งหลาย ที่มีจิตศรัทธาในวันนี้ ผลที่สุดนั้นขอให้ท่านทั้งหลาย จงมีส่วนแห่งพระนิพพานในอนาคตกาลข้างหน้าโน้น ที่มา หนังสือ พระโพธิญาณเถร หมายเหตุ : ธรรมบรรยายชุดนี้พิมพ์เป็นหนังสือชุดมรดกธรรม เล่มที่ ๔๘ ชื่อ “อุปสรรคก่อปัญญา” พิมพ์ มิถุนายน ๒๕๔๗ จากคุณ : ไข่น้อย เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 20:44:29

ความคิดเห็นที่ 19 หลวงพ่อปราโมทย์  ท่านก็สอนไม่ให้ทิ้งสมถะ  ห้ามทิ้งเด็ดขาดไม่งั้นจิตจะไม่มีกำลัง คนที่เข้าใจผิดว่่าท่านให้ทิ้งสมถะ คงฟังแต่ข้อมความตัดแปะของพวกชอบเสี้ยมสิน๊ะ ^^ จากคุณ : ล้าน5 เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 20:49:49

ความคิดเห็นที่ 20 กำลังถามถึงธรรมมะของหลวงพ่อชาใช่รึปล่าวครับ? กระทู้ด้านล่างกระทู้นี้มีให้อ่านนะครับ อิอิ แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 53 20:52:00 จากคุณ : ไข่น้อย เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 20:50:06

ความคิดเห็นที่ 21 พวกคุณเชื่อไหม สมมุติว่าคำสอนของพระอาจารย์ตั๋นท่านเหมือนกับพระปราโมทย์สาวกสวนฯจะเข้ามาสาธุแล้วบอกว่า "เห็นไหมเหมือนกันๆๆๆๆๆ"   แต่ถ้ามันไม่เหมือน สาวกสวนฯจะมีปฎิกิริยาอีกแบบหนึ่ง "อย่าเอามาเทียบกัน" หรือ " คำบางคำพูดไม่เหมือนกันแต่สื่อความหมายเดียวกัน" หรือ " มีขบวนการจ้องทำลายพระ เอาข้อมูลไม่ครบไปให้ท่าน" ฯลฯ   น้อยคนนักจะบอกว่า " เอ๊ะ ทำไมไม่เหมือนกัน" หรือ " ขอข้อมูลเพิ่มอีก " ขนโคกับเขาโคจริงๆ จากคุณ : ตะกร้อกับรองเท้า เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 20:52:11

ความคิดเห็นที่ 22 คนฉลาดนะคับ เขาจะรู้ว่าพระอาจารย์แต่ละท่านมีจุดมุ่งหมายเป้าหมายในการสอนตรงนั้นๆเพื่ออะไร ไม่ใช่จับแค่บางส่วนแล้วมาเหมารวมว่าครูบาอาจารย์องค์นี้สอนถูกองค์นั้นสอนไม่ถูก หลวงพ่อปราโมทย์ท่านไม่เน้นสมาธิ เพราะท่านตั้งใจสอนคนเมืองให้มาปฏิบัติธรรม เรียกว่าเป็นจุดเริ่มต้นให้คนเมืองมาสนใจภาวนาก่อน ดูจิตดูสภาวะธรรมที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันไปก่อนคับ มันเป็นสิ่งใกล้ตัว เป็นสิ่งที่คนเมืองพอจะำทำได้ เมื่อทำได้แล้ว ก็เกิดฉันทะที่จะภาวนา เมื่อเกิดฉันทะ เกิดความสุขที่จะภาวนา มันก็ง่ายที่จะมาทำสมาธิ มีสัมมาทิฏฐิที่จะทำสัมมาสมาธิต่อไป เมื่อเกิดสัมมาสมาธิ เกิดจิตที่ตั้งมั่น มันก็เดินปัญญาได้ต่อไป มันเป็นสเต็ป เป็นขั้นๆ เขาเรียกว่าเป็นกุศโลบายคับ แต่ถ้าใครสามารถทำสมาธิ จนจิตตั้งมั่นได้เลย ก็เป็นการต่อยอดคับ ท่านไม่ได้บอกว่าห้ามทำสมาธิ หรือไม่ให้ทำสมาธิ แต่มีคนที่ติดมิจฉาสมาธิ จิตเคลิบเคลิ้มหลงอยู่ในความว่างหลงอยู่ในสมาธิหนักๆ จนไม่เห็นกิเลสตัวเอง พวกนี้แหละคับที่ท่านจะบอกว่าให้หยุดทำสมาธิไปก่อน ใ้ห้รู้จัก ให้เห็นอาการที่ติดสมาธิก่อน เมื่อรู้จักแล้ว เมื่อรู้แล้ว ค่อยกลับไปทำสมาธิใหม่ ก็จะเป็นสัมมาสมาธิ ไม่ไปติดเหมือนเดิมอีก ครูบาอาจารย์ท่านไม่ได้ขัดแย้งกัน แต่พวกคนไม่ฉลาดนี่แหละคับที่ชอบชักใบให้เรือเสีย พาคนอื่นหลงทางไปด้วย จากคุณ : มือใหม่เล่นหุ้น เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 20:53:36

ความคิดเห็นที่ 23 อิอิ พ้มไม่เชื่อคับคุณตะกร้อกัดรองเท้า ลูกศิษย์ของหลวงพ่อปราโมทย์คือสาวกของพระพุทธเจ้าคับ ไม่ใช่สาวกสวน จะเป็นไปทำไมกันสาวกสวน จะบ้าเรอะ ตั้งแต่มีเหตุการณ์ที่พวกคุณคอยกัดท่านมาตลอด หลวงพ่อท่านก็ยังเทศน์ธรรมะสม่ำเสมอ ธรรมะที่เทศน์ก็ยังลึกซึ้งถึงใจเหมือนเดิม สีหน้า ท่าทาง ลักษณะการเทศน์เหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลง ไม่ได้มีอาการหวั่นไหว หรือกลัวใครมาทำเสียชื่อเสียง เพราะท่านไม่ได้สนใจว่าจะต้องมีชื่อเสียงให้เสีย ท่านทำงานให้พระพุทธเจ้าคับ สิ่งที่พวกคุณทำอยู่ตอนนี้ อย่างมากก็แค่ทำให้คนที่ไม่เข้าใจเสื่อมศรัทธา ศรัทธามีได้เสื่อมได้เป็นธรรมดา ใครยังอยากให้ท่านสอนก็ไปเรียน ใครเสื่อมศรัทธาก็ไม่ต้องไปเรียน ก็แค่นั้น ึุคุณตะกร้อจะกัดรองเท้าจนเปื่อยขนาดไหน ก็เปลี่ยนแปลงธรรมะที่่ท่านสอนไม่ได้หรอกคับ เพราะเป็นธรรมะของพระพุทธเจ้า ไม่มีทางคลอนแคลนเหมือนศรัทธาของคน จากคุณ : มือใหม่เล่นหุ้น เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 21:16:18

ความคิดเห็นที่ 24 จขกท ตั้งข้อสังเกตว่าข้อแตกต่างระหว่างครูอาจารย์ทั้งสองนั้นแตกต่างกันอย่างไร เพราะว่าท่านใช้คำว่า "ดูจิต" เหมือนกัน ซึ่งก็ชอบแล้ว ถ้าเป็นไปเพื่อการศึกษาให้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น แต่คุณตะกร้อนี่ ผมเห็นว่า ตั้งข้อสังเกตจากอคติบวกกับความที่ชอบดูถูกความคิดเห็นหรือศรัทธาของผู้อื่น คำพูดต่างๆจะออกมาในแนวที่ไม่สร้างสรร ผมเชื่อว่า คนที่เขาปฏิบัติธรรมและเล่นอินเตอร์เนทสมัยนี้เขาฉลาด, มีวิจารณญาณและความคิดเป็นของตนเอง เพราะเขาสามารถหาข้อมูลได้ง่ายกว่าแต่ก่อนมาก จะอ่านหรือจะค้นพระไตรปิฎก จะอ่านคำสอนของครูอาจารย์ต่างๆก็มีคนทำเว็ปไซท์หรือนำมาเผยแพร่เยอะแยะ  ผมจะไม่แปลกใจเลยหากคุณจะมีอคติกับผมอีกหนึ่งคน จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 21:43:18

ความคิดเห็นที่ 25 ธรรมะของพระพุทธเจ้ามีความหมายเพียงหนึ่งเดียว จิตของคนต่างหากที่เอาไปปรุงแต่ง จนเห็นว่าเหมือนกัน หรือแตกต่างไป  คำพูดก็เหมือนกัน ตีความอย่างไรก็ได้  แค่ใจเรายังรู้ไม่ทันเลย แล้วจะสนเรื่องอื่นไปทำไม ...ว่าแต่ว่า... เจ้าของกระทู้หายไปไหนแล้วละ... จะชงให้คนอื่นตบเหรอครับ จากคุณ : แมงกุ๊ดจี่ เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 22:01:52

ความคิดเห็นที่ 26 ตอบคุณเจ้าของกระทู้ แตกต่างกันที่สำนวนครับ ส่วนเรื่องสมาธิ คาดว่าหลายท่านคงกล่าวไปหลายรอบแล้วว่า หลวงพ่อปราโมทย์ ไม่เคยสอนให้ไม่ทำสมาธิ ไม่เคยสอนว่าห้ามทำสมถะ (ยกเว้นก็แต่บางคน(น้อยมาก)ที่ติดสมถะจนแข็งทื่อจริงๆ) และแม้แต่คุณดังตฤณเอง ก็ยังเคยพูดเชิงตำหนินิดๆด้วยซ้ำ (เคยได้ยินในงานสัมมนาที่เชียงใหม่) กับพวกที่เอาแต่จะวิปัสสนา จนขยาดหรือเกรงกลัวสมถะจนเกินไป เพราะธรรมที่ควรเจริญ คือ สมถะ และ วิปัสสนา ไม่ใช่อย่างหนึ่งอย่างใด ปล. ส่วนด้านล่างนี้ถือว่าเล่าให้ฟังไว้พิจารณาตามกันนะครับ อย่าหาว่านำครูบาอาจารย์มาเทียบเพื่อเจตนาอะไรอย่างไรเลย เคยไปกราบพระอาจารย์สุเมโธ (ลูกศิษย์ชาวต่างชาติรูปแรกของพระอาจารย์ชา) เรียนหลวงพ่อท่านไปว่าอยากได้แนวทางปฏิบัติครับ .. ท่านได้กรุณาสอนมาว่า "..ก็รู้อารมณ์เราไปนะ จะสุขจะทุกข์ก็รู้ไป ให้เห็นว่ามันไม่เที่ยง มีมาก็ไป.." จากคุณ : He-Who-Must-Not-Be-Named เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 22:02:08

ความคิดเห็นที่ 27 คห 2 อืมมม อาจจะเข้าผิดกันนะครับ ถ้าหลวงพ่อปราโมทย์ ท่านไม่สั่งให้ทำสมาธิจริง ท่านจะสั่งให้ทำในรูปแบบ หรือไม่ทิ้งในรูปแบบทำไมอะครับ  ท่านสั่งตลอดเรื่อยๆเลยนะครับ แล้ว.... เพ่งในความหาย หลวงพ่อปราโมทย์ น่าจะคือเพ่ง ในความหาย จ้อง จน เครียด เพ่งจ้อง "จ่อ"  มากกว่าครับ คนละตัวกัน   จ่อจนจิตเครียดอะประมาณนั้น เคยมั้ยอะครับ  อยากจะ เพ่งจะให้จิตอยู่อย่างเดียว จนปวดหัว หัวแข็งหัวตึงไปหมดอะ  หรือเครียดๆแน่นๆ ตึงแข็งไปทั้งตัวอะ  มือใหม่เป็นเยอะนะ ใครไม่เป็นก็โชคดีไป แต่ผมเป็น(อันนี้ประสบการณ์ผมนะ) เคยนั่งดูลมหายใจ กับพุทโธ เกินปีอะ เครียดแข็งทั้งหัวเลย เพราะอะไร เพราะ ตอ้งการจะเพ่งให้มันอยู่อย่างเดียวอะ จนกลายเป็นเค้นเครียดไปเลย เพราะอยาก(อย่างรุนแรง) ต้องการให้จิตมีสมาธิ จิตสงบ ทั้งที่มันต้องเริ่มจากจิตสบายๆผ่อนคลายก่อนนั่งสมาธิ แล้วก็ต้องหาวิธีที่เราถนัด (แต่ก็ต้องอยู่ในวิธีที่พระพุทธเจ้าแนะนำ เป็นกุศล และมีสติกำกับ) หรือ เพ่งในอีกความหมายนึง ก็จ้องสภาวะ อยากดูชัดๆ อยากให้มันหาย (อย่างเช่น เพ่งจ้องกำหนดความคิด เป็นต้น ) จนเครียดแน่นแข็ง ทื่อๆเกร็ง  ในหัว ปางตายไปเลยก็มี เพ่ง ในความหมายหลวงพ่อคือประมาณนี้ครับ คือ ภาวนา ล้นไปอีกฝั่งนึงมากกว่า  จะไม่ให้ทำอะไรมันก็คงไม่ได้อะไรหรอกครับ อาตาปี ขยัน สม่ำเสมอสำคัญคัรบ แต่ทำยังไงไม่ให้เครียดจนสติแตกมากกว่า   เพราะท่านก็บอกว่า ตัวท่านก็แสลง คำว่า "ขี้เกียจ" จากคนที่ภาวนาเหมอืนกัน เวลาส่งการบ้าน ครับ คือจริงๆนะครับ หลวงพ่อปราโมทย์ ท่านให้ทำสมาธิ จริงๆนะ   จริงๆ ท่านจะให้ทำในรูปแบบ ตลอด จะกำชับว่าทิ้งไม่ได้ หรือว่าเรื่อง ดูกายก็จำเป็น ไม่งั้นเห็นจิตไม่ชัด  มันเหมือนเราเฝ้าหน้าบ้าน ผมมีความเห็นว่าท่านบอกครับ ท่านบอกว่าให้ทำในรูปแบบ ทำสมาธิจริงๆ แต่ว่าทำยังไงไม่ให้กลายเป็น เคร่ง เครียด แน่น แข็ง ซึม ทื่อขึ้นมา กลายเป็นมิจฉาสมาธิอะครับ  หรือ เคลิ้ม เยิ้ม นั่งจนติดสุข จนเยิ้มมมม ไม่ทำอย่างอื่น  ไม่เดินปัญญาไม่อะไรแล้ว ประมาณนี้อะครับ แล้วก็ผมเคยได้ยินนะ มีคนเค้าถามท่านในซีดีนี่แหละ(เป็นเสียงลุงแก่ๆ) ว่านั่งสมาธิวันละหนึ่งชั่วโมง แล้วอยู่ดีๆ ทุกวันนี้ นั่งลดลง ลดลง เรื่อยๆ เหลือแค่วันละ ครึ่งชั่วโมงอะไรนี่แหละ ยังโดนท่านตอกกลับมาเลย ว่า "ไปลดทำไมละนั่น" ทำอยู่แล้วก็ทำสิ ประมาณนั้น เพราะสมาธิ การทำในรุปแบบ มันสำคัญในการเพิ่มกำลังสติ ได้จริงๆ   แต่ถ้าที่ท่าน ให้เลิกเนี่ย ก็เพราะอาจจะนั่งผิดจริงๆ  นั่งแล้วมีแต่เครียด เพราะอาจจะเค้นจิตบังคับจิตมากจนเกินเหตุ หรือ ติดสมถะจนไม่ทำอย่างอื่น   แล้วพอฝึกนานๆ จิตมันติดมันจำมันจำได้จริง ๆ  (จากประสบการณ์ตัวเอง) มันต้องเลิกสิ่งที่เราผิดไปก่อนจริงๆนะ ไม่งั้นจิตไม่ลืม   แต่ก็ไม่ใช่ว่าท่านให้ลืมการภาวนาไปเลย เพราะท่านก็ไม่ให้ทิ้งการทำสมาธิหรือการทำในรูปแบบ แต่อย่างใดครับ  ท่านจะสอนให้เราหารูปแบบ ทำในสิ่งที่เราถนัดมากกว่า แต่สิ่งสำคัญคือต้องให้เกิดสติ เป็นกลาง และจิตตั้งมั่นรู้สภาวะได้ครับ   ทุกวันนี้ผมก็ทำในรูปแบบ ทำสมาธิ เจริญสติ อยู่ครับ  ทำค่อนข้างเยอะ ทำเป็นยกๆเลยแหละ  ทุกวัน ผมว่ามันมีประโยชน์นะ  แล้วพอเรารู้หลักการทำอย่างในซีดีท่านบอก มันก็ช่วยเราหาวิธีที่เหมาะกับเราได้ดีเหมือนกันครับ ยังจำได้อยู่เลย ที่ผมถามท่านครั้งที่สอง มั้ง (ตอนนั้นยังไม่เกิดเรื่องที่บ้านอารีย์เลย)  ท่านก็ยังสั่งกำชับเรื่องทำในรูปแบบ ทำสมาธิ อยู่เลยครับ ก็ตอบเท่าที่จากตัวเองรู้มาครับ แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 53 10:02:33 แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 53 23:32:10 จากคุณ : ramai เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 23:30:28

ความคิดเห็นที่ 28 อย่าเปรียบเทียบกันเลยครับ จะเสียเวลาเสียเปล่าๆ ผมมักจะแนะนำเพื่อนๆในที่นี้เสมอๆ เวลามีข้อสงสัยเกี่ยวกับครูอาจารย์ท่านนั้นท่านนี้ในกรณีต่างๆว่า ถ้าสงสัย ไม่วางใจ ก็ให้ละไว้เสียก่อน เพราะแก้ความสงสัยเบื้องต้นนี้ไป ก็ไปเจอความสงสัยอันอื่นอีก ปัญหามันมีไม่จบหรอกครับ ถ้ายังคิดเปรียบเทียบ เมื่อคุณวางใจว่าการปฏิบัติแบบนี้ๆตามที่ครูอาจารย์ที่นับถือเป็นทางที่เชื่อถือได้ ก็ให้ปฏิบัติจากตรงนั้นครับ ไม่ใช่ไปเริ่มตรงคำสอนที่เราไม่ศรัทธา มันจะไม่มีประโยชน์เลย เพราะจะเกิดความลังเล สงสัย หาความเพียรไม่ได้ การปฏิบัติไม่เกิดผลอย่างแน่นอนครับ และการไปทราบคำสอนที่ไม่ศรัทธาก็ไม่มีประโยชน์ด้วยซ้ำไป อย่างที่หลายๆท่านได้ยกมากล่าวแล้ว เมื่อคุณสนใจแนวทางตามคำสอนของหลวงพ่อชา ก็ให้ปฏิบัติตามที่ท่านสอนไปถอะครับ แต่ก็ต้องสังเกตให้ดีด้วย เพราะหลวงพ่อท่านมีศิษย์มากมาย ธรรมที่เผยแพร่กันอยู่นั้นมักมาจากต่างกรรมต่างวาระ จะหยิบยกส่วนใดมาพิจาณาปฏิบัติก็เลือกให้ดีครับ ปล. พระพุทธเจ้าท่านก็สอนจิตตานุปัสสนา **กรณีที่ควรจะเทียบคือเทียบกับคำสอนของพระพุทธเจ้าจะดีที่สุดครับ จากคุณ : 44SFA1 เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 23:30:38

ความคิดเห็นที่ 29 สายหนึ่ง สมาธินำปัญญา สายสอง ปัญญานำสมาธิ ทั้งสองสาย มาจบกันตรงที่  รู้เข้ามาที่ "จิต" เหมือนกัน ถ้าจะต่าง ก็ต่างกันที่ตรงต้นทางแหละครับ ซึ่งหลวงพ่อปราโมทย์ไม่ได้ปฏิเสธแนวทางแรกเลย แต่มีน้อยคนที่ทำได้ ส่วนใหญ่สมัยนี้เป็นคนเมือง คิดมาก ใช้แนวทางที่สอง ทำสมาธิเมื่่อจำเป็นครับ ท่านสอนเสมอว่า สมาธิ "จำเป็น" สำหรับสายแรก แต่ "มีประโยชน์" สำหรับสายที่สอง *ระดับความสำคัญของสมาธิไม่เท่ากัน จากคุณ : msdossys เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 23:50:56

ความคิดเห็นที่ 30 นี่หรือผู้ปฎิบัติ เห็นแล้วสังเวชใจ มองกลับมาตัวเองก็เคยเป็นเช่นที่ว่า ทำให้ได้เห็นสภาวะบางอย่าง ขอบพระคุณด้วยครับกับตัวอย่างที่แสดงออกมาให้เห็นกัน อันที่จริง เราควรยกพระพุทธองค์เป็นที่สุดต่างหาก ทุกคนเป็นศิษย์ตถาคตทั้งนั้น ถ้านำพระดำรัสของพระพุทธองค์มากางกันจริงๆ ผมว่าไม่มีใครตรงเป๊ะ 100% อยู่แล้วครับ เพราะบัญญัติเหมือนๆกัน แต่ความละเอียดต่างกัน ยังไงก็ไม่มีทางเหมือนกัน ถ้ามีอคติซะอย่าง มันหาจุดแตกต่างได้อยู่แล้วครับ แม้ผมเองก็ไม่ค่อยเห็นด้วยนักกับการเข้าไปดูจิตตรงๆเหมือนที่ ลพ.ปราโมทย์สอน เพราะผมเริ่มมาจากการดูกายก่อนและรู้สึกไม่ถูกจริต แต่ก็ไม่เคยไปตัดสินท่านว่าสอนถูกหรือผิด ยิ่งพอมีเรื่องมีราว ทำให้ผมได้ลองเข้าไปฟังคำสอน และ เปรียบเทียบกับ web ที่ต่อต้าน สิ่งที่ผมเห็นคือ web แรกเย็นๆ แต่ web ที่สอง แม้จะมีเนื้อหา ประเด็นที่น่าสนใจอยู่มาก แต่การนำเสนอมักจะมีลักษณะที่เหน็บแหนม ยั่วยวน ชี้ช่อง ซึ่งผมอ่านอย่างเป็นกลางรู้สึกว่า อัดแน่นไปด้วยอกุศลจิตซึ่งต่างกับ web แรกอย่างสิ้นเชิง ผมก็ไม่รู้หรอกว่าใครถูกใครผิด และก็มีหลายอย่างที่ผมก็สงสัยในตัวลพ.เช่นกัน แต่ที่ผมต้องออกมาเขียน ผมเริ่มรู้สึกว่า มันชักไม่ค่อยเป็นธรรมกับ ลพ. ปราโมทย์ แล้ว ไม่อยากให้เพื่อนๆเป็นเหยื่อของพวกไม่หวังดี ปักหมุดลงไปก่อนว่าใครผิด หรือ ใครถูก แม้ท่านจะบอกว่าเป็นศิษย์ ลป.ชา ก็ไม่ได้แปลว่าทุกอย่างต้องไปเหมือน ลป.ชา หมดนี่ครับ ถ้าจขกท ต้องการดูจิตแบบฉบับ ลป.ชา ผมว่าไปศึกษาหนังสือของท่านหรือพระอาจารย์ที่ท่านรับรองชัดๆเลยก็ได้นี่ครับ ชัวร์ 100% ไม่ต้องมากังวลใจระหว่างฝึก จากคุณ : hasupay เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 00:46:59

ความคิดเห็นที่ 31  ผมก็ยังคงคำพูดเดิมนะ ว่า ไม่ควรนำมาเปรียบเทียบ ไม่ว่าจะเพื่ออะไรก็ตาม  ถ้าท่านต้องการจะถาม เพื่อหาความรู้ ท่านควรถามทีละประเด็น ทีละกระทู้  แยกกันไปเลย อย่าให้เห็นถึงความเปรียบเทียบ เมื่อมีการเปรียบเทียบปุ๊บ  ลูกศิษย์แต่ละหลวงพ่อ มีอัตตากันเยอะเหลือเกิน ก็จะมาถกเถียงกันไม่จบ   ผมก็เคยเป็นแบบนี้นะ ตอนเพิ่งหัดศึกษาธรรมใหม่ ๆ แต่เมื่อปฏิบัติไปเรื่อย ๆ  การเปรียบเทียบ ไม่เคยมีอีกเลย เพราะจะไปจบตรงที่ ธรรมะของพระพุทธเจ้า   จากคุณ : indysoft เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 01:34:08

ความคิดเห็นที่ 32 คัดลอกมา "นาทีที่ 50 เป็นต้นไป พระอาจารย์ อัครเดช ไปศึกษาทางพระปราโมทย์ไม่ค่อยทำสมาธิกัน ทำกันน้อย ที่มานี้หลายคน ไม่ค่อยเห็นประโยชน์ในการทำสมาธิ" __________________________________________________ พูดว่า ลูกศิษย์ ไม่ทำสมาธิ กับบางคนพูดว่าลพ.ปราโมทย์ ไม่สอนให้ทำสมาธิ สองอย่างนี้คนละความหมายนะครับ นี่คือหลักฐานว่าลพ.ปราโมทย์สอนให้ทำสมาธิ สอนให้ทำสมถะ ให้ทำในรูปแบบครับ (ซึ่งท่านสอนเป็นปกติอยู่แล้วผมฟังซีดีมาตลอดก็ได้ยินมาตลอด แปลกใจบางท่านกลับไม่ได้ฟังผ่านหูหรือไร) ลูกศิษย์บางคนไม่ทำตามที่หลวงพ่อสอน ก็ไม่ได้แปลว่าท่านไม่สอนครับ http://www.dhammada.net/category/pawana/samata/ http://www.dhammada.net/category/trisika/samati/ http://www.dhammada.net/category/pawana/formal/%E0%B8%9A%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B8%A3%E0%B8%A1-formal-pawana/ http://www.dhammada.net/category/pawana/%E0%B8%AA%E0%B8%A1%E0%B8%B2%E0%B8%98%E0%B8%B4%E0%B8%99%E0%B8%B3%E0%B8%9B%E0%B8%B1%E0%B8%8D%E0%B8%8D%E0%B8%B2/ http://www.dhammada.net/category/pawana/vihanratham/%E0%B8%A5%E0%B8%A1%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B9%83%E0%B8%88-vihanratham-pawana/ จากคุณ : ksarot เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 01:40:48

ความคิดเห็นที่ 33 จำคำท่านมาพูด...อย่าโยงพ่อแม่ครูบาอาจารย์มาเกี่ยวด้วยเลยเน้อ... จากคุณ : neo-freeman เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 02:17:08

ความคิดเห็นที่ 34 กราบพระอาจารย์ตั๋นครับ ถึงจะไม่ได้เรียนกับท่านแต่ก็เคยไปกราบและได้รับทั้งความร่มเ็ย็นและความเมตตาจากท่าน _/|\_  _/|\_  _/|\_ จากคุณ : Pee Kay เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 06:54:00

ความคิดเห็นที่ 35 การศึกษาพระพุทธศาสนานั้น พระพุทธองค์ทรงวางหลักไว้ดีแล้ว เริ่มจาก ศีล สมาธิ ปัญญา รวมลงเป็นอริยมรรค(ทางเดินสู่ความเป็นอริยะ) แต่พระบางองค์ แค่ศีลซึ่งเป็นเพียงด่านแรกในการควบคุมความประพฤติกาย วาจา ใจ ให้อยู่ในกรอบของธรรมและวินัยอันดีงาม กลับไม่ยอมรักษาไว้ให้ดี ขอเพียงแค่สร้างภาพ พูดจาอ่อนหวานผ่านปากไปวันๆ โดยไม่สนใจรักษาศีลด้วยชีวิต แค่ศีล๕อันเป็นพิ้นฐานของฆารวาส ยังไม่มีเลย อย่าไปพูดถึงธรรมของพระพุทธองค์ที่ละเอียดอ่อนลึกซึ้ง เข้าถึงได้โดยยากเลยครับ จะเชื่อหรือศรัทธาใคร ควรยืนบนหลักของพระพุทธเจ้าที่ทรงวางหลักไว้ดีแล้ว จากคุณ : ในความฝันของใครสักคน เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 07:56:13

ความคิดเห็นที่ 36 ธรรมทั้งหลายถ้าหากว่าขาดสติ ธรรมทั้งหลายนั้นไม่สมบูรณ์ อันนี้คือการควบคุม การยืน การเดิน การนั่ง การนอน ไมใช่แต่เพียงขณะนั่งสมาธิเท่านั้น แม้เมื่อเราออกจากสมาธิไปแล้ว สติก็ยังเป็นสิ่งประจำใจอยู่เสมอมีความรู้อยู่เสมอ เป็นของที่มีอยู่เสมอ ทำอะไรก็ต้องระมัดระวัง เมื่อระมัดระวังทางจิตใจ ความอายมันก็เกิดขึ้นมา การพูด การกระทำอันใดที่ไม่ถูกต้อง เราก็อายขึ้น อายขึ้น เมื่อความอายกำลังกล้าขึ้นมา ความสังวรก็มากขึ้นด้วย เมื่อความสังวรมากขึ้น ความประมาทก็ไม่มี นี่ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้นั่งสมาธิอยู่ตรงนี้ เราจะไปไหนก็ตาม อันนี้มันอยู่ในจิตของตัวเอง มันไม่ได้หนีไปไหน นี่ท่านว่าเจริญสติ ทำให้มาก เจริญให้มาก อันนี้เป็นธรรมะคุ้มครองรักษากิจการที่เราทำอยู่ หรือทำมาแล้ว หรือกำลังจะกระทำอยู่ ในปัจจุบันนี้เป็นธรรมะที่มีคุณประโยชน์มาก ให้เรารู้ตัวอยู่ทุกเมื่อ ความเห็นผิดชอบมันก็มีทุกเมื่อ เมื่อความเห็นผิดชอบมีอยู่ เกิดขึ้นอยู่ทุกเมื่อ ความละอายก็เกิดขึ้น จะไม่ทำสิ่งที่ผิดหรือสิ่งที่ไม่ดี เรียกว่าปัญญาเกิดขึ้นแล้ว ธรรมะจากหลวงปู่ชา จากคุณ : nonsoul เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 08:09:24

ความคิดเห็นที่ 37 ขออนุญาตใช้พื้นที่นะครับ จากที่คุณอนุตตริยะเขียนในลานธรรมว่า "ผมมาแจ้งว่า ผมทราบมาว่า ท่านอาจารย์ตั๋นท่านอนุญาตให้นำคลิปนี้ไปเผยแผ่แจกจ่าย ไม่ว่าจะเป็น CD หรือ หนังสือ เพื่อแสดงธรรมะที่ถูกต้องกับสาธุชนที่สนใจได้ศึกษาเปรียบเทียบกับคำสอนที่ไม่ถูกต้องของพระปราโมทย์" ผมไม่แน่ใจว่าพระอาจารย์พูดวันไหน เพราะผมเพิ่งไปที่วัดล่าสุดเมื่อวันเสาร์ที่ 16/10/53 พระอาจารย์ก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ครับ อย่างไรก็ตามสำหรับการเผยแพร่ กรณี CD คิดว่าคงไม่เป็นปัญหาครับ กรณีหนังสือ ที่แกะจาก CD พระอาจารย์ไม่อนุญาตให้สั่งพิมพ์ โดยที่ท่านไม่ได้ตรวจก่อนนะครับ เพราะผมเคยขอพระอาจารย์ทำหนังสือจาก CD เพื่อแจกเป็นธรรมทาน พระอาจารย์เน้นย้ำว่าทุกครั้งว่า ถ้าเป็นเรื่องใหม่ที่ยังไม่เคยพิมพ์ต้องนำมาให้ท่านตรวจก่อนครับ ***** ดังนั้นถ้าญาติธรรมท่านใดต้องการแกะ CD แล้วนำไปพิมพ์เป็นหนังสือเผยแพร่ ***** ***** รบกวนนำต้นฉบับไปให้พระอาจารย์ตรวจก่อน ไม่อย่างนั้นถือว่าเป็นการแอบพิมพ์โดยที่ท่านไม่ได้อนุญาตครับ ***** อนุโมทนาบุญในกุศลเจตนานะครับ จากคุณ : Five Precepts เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 08:39:25

ความคิดเห็นที่ 38 เสริมความเห็นนี้นะครับ -------------------------------------------------------------------------------- ความคิดเห็นที่ 29     สายหนึ่ง สมาธินำปัญญา สายสอง ปัญญานำสมาธิ ทั้งสองสาย มาจบกันตรงที่  รู้เข้ามาที่ "จิต" เหมือนกัน ถ้าจะต่าง ก็ต่างกันที่ตรงต้นทางแหละครับ ซึ่งหลวงพ่อปราโมทย์ไม่ได้ปฏิเสธแนวทางแรกเลย แต่มีน้อยคนที่ทำได้ ส่วนใหญ่สมัยนี้เป็นคนเมือง คิดมาก ใช้แนวทางที่สอง ทำสมาธิเมื่่อจำเป็นครับ ท่านสอนเสมอว่า สมาธิ "จำเป็น" สำหรับสายแรก แต่ "มีประโยชน์" สำหรับสายที่สอง *ระดับความสำคัญของสมาธิไม่เท่ากัน จากคุณ : msdossys   เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 53 23:50:56   ถูกใจ : Buree, โยคาวจร, Navarat.C, ฮูฮง, Theratham, เมฆน้อยคอยดาว ----------------------------------------------------------------------------------- 1. สายหนึ่ง สมาธินำปัญญา เมื่อบรรลุธรรมมักจะบรรลุด้วย *เจโตวิมุติ มักเป็นพระอรหันต์ แบบ วิชชา3 อภิญญา6 ปฏิสัมภิทาญาณ4 2. สายสอง ปัญญานำสมาธิ เมื่อบรรลุธรรมจะเป็นแบบ *ปัญญาวิมุติ มักเป็นพระอรหันต์ แบบ สุขวิปัสสโก แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 53 09:13:10 แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 53 09:12:44 จากคุณ : เจโตวิมุติ+ปัญญาวิมุติ (เมฆน้อยคอยดาว) เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 09:07:06

ความคิดเห็นที่ 39 หากกายกรรม วจีกรรม มโนกรรม ประมาทพลาดพลั้งล่วงเกินต่อพระรัตนตรัย พ่อแม่ครูจารย์  เพราะความโง่เขลาอันใด ขอพระรัตนตรัย พ่อแม่ครูจารย์ โปรดอดโทษล่วงเกิน  ต่อกรรมอันนั้นเถิด     ผมเองเป็นผู้มีสติปัญญาน้อย  ตั้งกระทู้เพื่อให้เกิดปัญญากับตัวเอง  ผมไม่ต้องการให้เกิดวิวาทะซึ่งกันและกันครับ  แต่สิ่งที่ผมมองและอ่านความเห็นแต่ละท่าน  คือเหตุและผล  นำมาสู่ความเห็นที่ถูกต้อง   จึงใตร่ถามผู้รู้  ผมเคยไปปฎิบัติธรรมตามวัดป่า ท่านสอนให้ผมดูจิต ไปวัดไหนท่านก็บอกดูจิตตัวเอง  ลองฟังธรรมของหลวงพ่อปราโมทย์ท่านก็สอนดูจิต ผมเคยลองทำแบบหลวงพ่อปราโมทย์สอน สิ่งที่ผมปฎิเสธไม่ได้เลย คือใจผมสงบระงับขึ้น ปล่อยวางขึ้น แต่มันยังไม่ถึงที่สุด  เมื่อพ่อครูจารย์ท่านออกมาท้วงติงว่าไม่ถูกต้อง ผมก็เลิกแล้วกลับมาทำตามพ่อแม่ครูจารย์สอน แต่ยังเก็บปัญหาคาใจเสมอ ว่าการดูจิตของหลวงพ่อปราโมทย์ผิดตรงไหน ยังไง .....ความคิดเห็น คห2. ทำให้ผมกระจ่างขึ้นครับ จากคุณ : Theratham เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 09:34:29

ความคิดเห็นที่ 40 ยิ่งอ่านนี่ยิ่งงงครับ  คนที่บอกว่าหลวงพ่อปราโมทย์ไม่ให้ทำสมาธินี่ไปจำใครมาพูดหรือครับ ผมฟังที่ท่านเทศน์มา 20-30 แผ่น  ไม่เคยได้ยินนะครับ ถ้าจะให้ชัดเจนตามความเข้าใจของผม ต้องนั่งครับ แต่ความหมายผิดกันมากๆ ท่านสอนเสมอพวกที่ดูกายการทำสมาธิเป็นสิ่งจำเป็นครับ และพวกที่ดูจิต สมาธิแค่มีประโยชน์ และที่ผมเห็นหลายๆท่านชอบเอามาบอกว่าหลวงพ่อท่านให้นั่งสมาธิแค่ 15 นาที นี่ยิ่งแล้วใหญ่ครับ ไม่ถูกต้องแน่นอน  ท่านพูดเลยนะครับว่าพูดเอาใจ ท่านบอกเลยถ้าบอกอย่างน้อยวันละ 2 ชม. ก็จะทำกันไม่ไหว ไม่เอากันแต่แรก ท่านบอกงั้นอย่างน้อยวันละ 10-15 นาที และในการนั่งอย่าไปบังคับจิต ให้รู้อารมณ์หรือภาวนาสบายๆ ส่วนที่ท่านบอกให้หยุดทำสมาธิ นั่นสำหรับผู้ที่ติดสมาธิครับ ท่านบอกให้หยุดไว้ก่อน พอคลายแล้วค่อยทำต่อไปได้ แต่ให้ระวังการเข้าไปติดสมาธิอีก  แต่ถ้ารู้ว่าติดสมาธิท่านว่าก็ใช้ได้มันจะค่อยๆคลายออกมาเอง ผมเองเป็นลูกศิษย์ท่านปฏิบัติตามที่ท่านสอน  ผมเริ่มจากทำสมาธิวันละ 10-15 นาที ปัจจุบันผมทำก่อนนอนและหลังตื่นนอนครั้งละ 45-75 นาที แถมช่วงนี้ตอนกลางวันถ้าสะดวกผมจะนั่งอีกประมาณ 30 นาที และผมเองก็อ่านสิ่งที่ครูบาอาจารย์ท่านอื่นๆสอน ด้วยภูมิธรรมของผม ผมไม่เห็นว่าขัดกันเลยนะครับ ผมงงจริงๆกับท่านที่ชอบพูดว่าหลวงพ่อปราโมทย์ท่านไม่ให้ทำสมาธิ  ท่านฟังที่หลวงพ่อท่านสอนทั้งหมดไหมครับ หรือว่าฟังคนอื่นเขาเล่ามาอีกที จากคุณ : คนเมืองชล เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 09:34:35

ความคิดเห็นที่ 41 ผมรู้จักกับพระอาจารย์ตั๋นมานานพอสมควรครับ เคยได้ยินท่านตำหนิศิษย์ของหลวงพ่อปราโมทย์มามาก บางทีท่านก็ตำหนิว่า ศิษย์ของหลวงพ่อปราโมทย์บอกว่าดูจิต แต่ท่านเห็นว่าเพ่งจิตซะทุกคน ศิษย์ของหลวงพ่อปราโมทย์หลายคน(รวมทั้งตัวผมด้วย) ก็จะต้องโดนท่านตำหนิว่า ห้ามทิ้งสมาธิ ห้ามทิ้งรูปแบบ แต่ก็ไม่เคยคิดเลยเถิดไปว่า ท่านตำหนิคำสอนของหลวงพ่อ แล้วก็นับถือท่านเป็นพ่อแม่ครูบาอาจารย์เช่นเดียวกับที่นับถือหลวงตาผนึกและหลวงพ่อปราโมทย์ เรื่องการสอนในรายละเอียดปลีกย่อยที่ไม่ตรงกัน ผมเชื่อว่าเป็นจริตของครูบาอาจารย์ที่ปฏิบัติมาคนละอย่างกัน อย่าลืมนะครับ ในสมัยพุทธกาลก็มีกรรมฐานลูบผ้าขาว กรรมฐานดูดอกบัว กรรมฐานของพระโปฐิละ กรรมฐานของพระอานนท์ กรรมฐานของพระอนุรุทธิ์ กรรมฐานของพระมหากัสสปะ กรรมฐานของพระโมคคัลลาน์ กรรมฐานของพระสารีบุตร ท่านเหล่านี้ก็ดำเนินในแนวทางปลีกย่อยต่างกันทั้งสิ้น (ถ้าจำไม่ผิดมีพระสูตรที่ศิษย์ของพระอานนท์กับศิษย์ของพระมหากัสสปะขัดแย้งกันด้วย) แต่แนวทางหลักคือ "ต้องมีสติที่แท้จริง รู้รูปนามกายใจ ให้เห็นความเป็นไตรลักษณ์ ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง" ผมยังไม่เคยเห็นครูบาอาจารย์ท่านใดสอนขัดกันเลย จากคุณ : rising_sun เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 09:38:54

ความคิดเห็นที่ 42 กรณีนี้ให้ข้อคิดอะไร? ต่อคนไทยที่รักศาสนาพุทธ -ทำไม คนไทยชอบพึ่งผู้อื่น....? -ทำไม ไม่ศึกษาจากพระปิฏก...พระไตรปิฏกเป็นตัวแทนของพระพุทธเจ้า -ทำไม เชื่อคำสอนของผู้อื่น (พระสงฆ์ สมัยนี้ เป็นเพียงสมมุติสงฆ์)  ยังมิได้บรรลุธรรมขั้นใดๆ ชึ่งยังมีกิเลสเฉกเช่นปุถุชน ทุกๆคนนั้น เอาธรรมมาจากพระไตรปิฏก...เหมือนกับกองข้าวเปลือกกองใหญ่...ตามแต่ว่าจะเอามาได้มากน้อยเพียงใด..แต่มิได้บอกว่าเอามาจากไหน...บางคนก็อวดอ้างว่าเป็นธรรมจากภูมิปัญญาของตนเอง...บ้างก็สอดแทรกความคิดเห็นส่วนตัวเข้าไป...บ้างก็อวดว่าบรรลุธรรมขั้นต่างๆแล้ว ทุกๆครั้งที่ท่านทั้งหลาย ทราบชึ้งในธรรม ปลาบปลื้มปิติในธรรม บรรลุในธรรม มีความสุขจากการประพฤติธรรม ปฏิบัติธรรม เคยคิดถึงพระคุณของท่านบ้างไหม? ระลึกถึงพระพุทธคุณในประจำวันไหม ถ้าหากท่านระลึกอย่างนี้อยู่เสมอๆ ท่านจะศึกษาธรรมได้อย่างแตกฉาน มิได้มีอุปสรรคใดๆเลย   มีปัญญาเพิ่มมากขึ้น อ่านพระปิฏกเข้าใจได้ง่ายขึ้น (ปัญญาเกิดร่วมกับกุศลจิตเท่านั้น) เราจะยังคงอยากพึ่งผู้อื่นต่อไปอีกหรือ?** ** มาเป็นศิษของตถาคตกันเถิด...**      พระไตรปิฏก แปลเป็นไทยมีมากมาย... เรามาอ่าน มาศึกษาพระไตรปิฏกกันไหม.... ทำจิตให้เป็นกุศล...จะทำให้เข้าใจได้ดีขึ้น จากคุณ : คนไกลบ้าน (Apitum) เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 09:54:47

ความคิดเห็นที่ 43 เท่าที่ทราบศิษย์ของหลวงพ่อปราโมทย์ เวลาที่เราไปวัดก็จะชวน กันไปกราบพระอาจารย์ตั๋นต่อ คิดว่าคงไม่มีเรื่องขัดแย้งกันหรอกค่ะ จากคุณ : lantern เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 10:16:15

ความคิดเห็นที่ 44 สำหรับวิถีคนเมืองที่ต้องทำงาน ไม่ค่อยมีใครมีเวลามานั่งทำสมาธิ นานๆได้หรอกครับ ถึงบ้านหัวถึงหมอนก็พร้อมหลับใหลแล้ว   แต่ถ้าคนมีเวลาการทำสมถะนั่งสมาธินานๆ เป็นสิ่งที่ดี ที่ทำให้จิตมีกำลัง  และถ้ามาดูจิตด้วยก็จะไปได้เร็วน๊ะครับ   ฉนั้นและที่ หลวงพ่อปราโมทย์สอนคนเมือง  ให้ดูจิต  จึงเป็นสิ่งที่สมควรแก่เหตุแล้ว  ส่วนใครมี เวลาเพียงพอ ก็ทำสมถะให้จิตมีกำลังเวลามาดูจิต  จิตจะตั้งมั่นได้เร็วกว่าคนที่ไม่ได้ ฝึกสมถะมาเลย   ฉนั้นหลวงพ่อปราโมทย์ท่านเน้นย้ำเสมอๆว่า  ไม่ควรทิ้งสมถะกลับ ถึงบ้านควรทำสมถะบ้างได้ซัก  5นาที 10นาที ก็ยังดีกว่าไม่ทำ  ท่านไม่ได้บอกให้กลับ ไปทำเวลาเท่านั้นเท่านี้น๊ะครับ  ใครมีแรงทำมากกว่านั้นก็ยิ่งดีน๊ะครับ    ครูบาอาจาย์ ท่านก็สอนไม่แตกต่างกันหรอก  แต่จริตคนเมืองกับพระสงฆ์ที่บวชเข้าไป ระดับความ เข้มข้นของการปฎิบัติย่อมมากกว่าเป็นธรรมดา    ผมว่าเข้าใจซะใหม่แล้วเลิกลามปาม ครูบาอาจารย์ดีกว่าครับ จากคุณ : ล้าน5 เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 10:24:14

ความคิดเห็นที่ 45 ทำใจไว้ครับ สำหรับท่านที่ฟังคำสอนหลวงพ่อปรา โมทย์   มีอย่างนี้ และก็จะมีอย่างนี้ต่อไปเรื่อยๆ ในที่แห่งนี้   เราก็เอาข้อมูลส่วนที่ท่านสอนแล้วเขาจงใจไม่เอามาลง  เอามาลง  แล้วให้คนอ่านพิจารณาเอาเอง          : ) จากคุณ : ไข่เจียวว เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 10:25:28

ความคิดเห็นที่ 46 คหท.29 สมาธิจำเป็นต่อผู้ปฏิบัติทุกสายครับ จากคุณ : mancunian เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 10:25:38

ความคิดเห็นที่ 47 คคห.46 คงจะมองคนละมุมกันล่ะมั้งครับ ซึ่งก็ไม่ได้ขัดกันหรอกครับ เพราะการบรรลุมรรคผล ต้องมีทั้งสติ สมาธิ ปัญญา พร้อมกัน จึงบอกว่า "สมาธิจำเป็นต่อผู้ปฏิบัติทุกสาย" ส่วนในเบื้องต้น สายที่ปัญญานำสมาธินั้น ให้เดินปัญญาไปก่อน ส่วนสมาธิ จะทำเมื่อปัญญาล้ำหน้าเกินไปเท่านั้น นอกนั้นจะเดินปัญญาเป็นหลักครับ ในมุมมองนี้ ให้ความสำคัญของการเดินปัญญามากกว่าสมาธิครับ จากคุณ : msdossys เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 10:54:06

ความคิดเห็นที่ 48 คุณ Apitum พูดได้ดีทีเดียวเลยครับ ศึกษาเองจากพระไตรปิฎกดีที่สุด แต่ผมว่ามันเป็นเรื่องที่ศึกษาได้ลำบากเหมือนกันถ้าเราไม่เคยพบเห็นสภาวธรรมต่างๆที่ท่านได้บัญญัติไว้ เช่น การบรรลุฌานขั้นต่างๆ การบรรลุญาณขั้นต่างๆ หรือแม้แต่สภาวะนิพพาน ได้อ่านแต่ตัวหนังสือทำให้ไม่เข้าใจว่าสภาวะที่แท้จริงเป็นอย่างไร ก็ทำได้แต่เพียงคาดเดากันไป  รวมทั้งวิธีการปฏิบัติเพื่อให้เกิดความเจริญก้าวหน้า  เห็นหลายท่านก็วิจารณ์กันไปต่างๆนาๆ หากไม่มีครูอาจารย์ช่วยชี้แนะวิธีการปฏิบัติ ก็คงต้องคลำกันเรื่อยๆจนกว่าจะพบหนทางด้วยตนเอง ซึ่งอาจจะเป็นไปได้ในเวลาอันสั้น หรืออาจจะตายไปก่อนที่จะพบวิธีการที่ถูกต้องก็ได้   อีกอย่างหนึ่ง การเป็นฆราวาส ต้องทำมาหากินเลี้ยงชีพด้วย ทำให้มีเวลาในการปฏิบัติได้น้อย  ผมอยากจะบอกว่า ผมอ่านพระไตรปิฎกในส่วนที่เกี่ยวกับฌานขั้นต่างๆ อานาปนสติ และสติปัฏฐานสี่มาหลายรอบแล้ว ทั้งอ่านและปฏิบัติมาร่วมสิบปี ยังไม่เข้าใจเลยครับ อาจเป็นเพราะว่ายังไม่เคยเห็นหรือสัมผัสกับสภาวะธรรมนั้นเลย ฌานสี่ก็ยังไม่ได้ วิปัสนาญานก็ยังไม่มี นี่ขนาดอ่านทั้งพระไตรปิฎก อ่านทั้งคำสอนของครูอาจารย์ก็หลายท่าน ลงมือปฏิบัติก็แล้ว เพียงแต่ยังไม่ได้ไปบวชแล้วปฏิบัติอย่างเต็มที่แค่นั้นเอง  หากคุณ Apitum อ่านพระไตรปิฎกแล้ว ปฏิบัติมาถูกทาง มีความก้าวหน้าแล้ว มีวิธีการที่ดีๆที่ช่วยเสริมให้การปฏิบัติได้ดียิ่งขี้นก็ขอได้โปรดชี้แนะด้วยครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 11:00:47

ความคิดเห็นที่ 49 ดื่มวีต้า แล้วไปนอนซะ จากคุณ : แล้ว... เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 11:39:45

ความคิดเห็นที่ 50 จะเอาสมาธิแบบไหน เล่า   มิจฉา หรือ สัมมา  ฐานการทำสมาธิดีกันแล้ว รึ จากคุณ : เส้าหลิน เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 12:01:08

ความคิดเห็นที่ 51 49 ถ้าจะแนะนำผม มีคำแนะนำอื่นๆที่เป็นประโยชน์ในการปฏิบัติบ้างมั๊ยครับ  เอาประสบการณ์ฌานสี่หรือวิปัสนาญาณมาเล่าสู่กันฟังก็ได้ หรือทำได้แค่มาแซวกันเล่นๆเท่านั้นเอง ถ้าคุยกับคนอื่นก็ขออภัย จากคุณ : นิแรน เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 12:17:06

ความคิดเห็นที่ 52 ความคิดเห็นที่ 38 1. สายหนึ่ง สมาธินำปัญญา เมื่อบรรลุธรรมมักจะบรรลุด้วย *เจโตวิมุติ มักเป็นพระอรหันต์ แบบ วิชชา3 อภิญญา6 ปฏิสัมภิทาญาณ4 2. สายสอง ปัญญานำสมาธิ เมื่อบรรลุธรรมจะเป็นแบบ *ปัญญาวิมุติ มักเป็นพระอรหันต์ แบบ สุขวิปัสสโก แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 53 09:13:10 แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 53 09:12:44 จากคุณ : เจโตวิมุติ+ปัญญาวิมุติ (เมฆน้อยคอยดาว) ------------------------------------------------------- พระอรหันต์ทุกประเภทบรรลุทั้งเจโตวิมุตติ ทั้งปัญญาวิมุตติ              อนาสวํ เจโตวิมุตฺตึ ปญฺญาวิมุตฺตึ ทิฏเฐว ธมฺเม สยํ อภิญฺญา สจฺฉิกตวา อุปฺปสมฺปชฺช วิหรติ พระบาลีนี้แสดงว่าพระอรหันต์ทั้งหลายไม่ว่าประเภทใดย่อมบรรลุทั้งเจโตวิมุตติ ทั้งปัญญาวิมุตติ...ที่ปราศจากอาสวะในปัจจุบัน หาได้แบ่งแยกไว้ว่า ประเภทนั้นบรรลุแต่เจโตวิมุตติ หรือปัญญาวิมุติไม่ ที่เกจิอาจารย์แต่งอธิบายไว้ว่า เจโตวิมุตติเป็นของพระอรหันต์ผู้ได้สมาธิก่อน ส่วนปัญญาวิมุตติเป็นของพระอรหันต์สุกขวิปัสสกผู้เจริญวิปัสสนาล้วนๆ นั้นย่อมขัดแย้งต่อมรรค  มรรคประกอบด้วยองค์ ๘ มีทั้งสัมมาทิฏฐิ ทั้งสัมมาสมาธิ ผู้จะบรรลุวิมุตติธรรมจำต้องบำเพ็ญมรรค ๘ บริบูรณ์ มิฉะนั้นก็บรรลุวิมุตติธรรมไม่ได้ ไตรสิกขาก็มีทั้งสมาธิ ทั้งปัญญา อันผู้จะได้อาสวักขยญาณจำต้องบำเพ็ญไตรสิกขาให้บริบูรณ์ทั้ง ๓ ส่วน ฉะนั้นจึงว่า พระอรหันต์ทุกประเภทต้องบรรลุทั้งเจโตวิมุตติ ทั้งปัญญาวิมุตติด้วยประการฉะนี้แลฯ จาก มุตโตทัย โดย พระอาจารย์มั่น จากคุณ : mancunian เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 13:04:09

ความคิดเห็นที่ 53 ความคิดเห็นที่ 38 1. สายหนึ่ง สมาธินำปัญญา เมื่อบรรลุธรรมมักจะบรรลุด้วย *เจโตวิมุติ มักเป็นพระอรหันต์ แบบ วิชชา3 อภิญญา6 ปฏิสัมภิทาญาณ4 2. สายสอง ปัญญานำสมาธิ เมื่อบรรลุธรรมจะเป็นแบบ *ปัญญาวิมุติ มักเป็นพระอรหันต์ แบบ สุขวิปัสสโก แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 53 09:13:10 แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 53 09:12:44 จากคุณ : เจโตวิมุติ+ปัญญาวิมุติ (เมฆน้อยคอยดาว) ------------------------------------------------------- องฺ.ทุก.20/275-276/78 ขุ.ปฏิ.31/540/443              [๒๗๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรม ๒ อย่างเป็นไปในส่วนแห่งวิชชา ธรรม ๒ อย่างเป็นไฉน คือ สมถะ ๑  วิปัสสนา ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย  สมถะ ที่ภิกษุเจริญแล้ว ย่อมเสวยประโยชน์อะไร  ย่อมอบรมจิต จิตที่อบรมแล้ว ย่อมเสวยประโยชน์อะไร ย่อมละราคะได้ วิปัสสนา ที่อบรมแล้วย่อมเสวย ประโยชน์อะไร  ย่อมอบรมปัญญา ปัญญา ที่อบรมแล้ว ย่อมเสวยประโยชน์อะไร ย่อมละอวิชชาได้ ฯ           [๒๗๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย จิตที่เศร้าหมองด้วยราคะ ย่อมไม่หลุดพ้น หรือปัญญาที่เศร้าหมองด้วยอวิชชา ย่อมไม่เจริญด้วยประการฉะนี้แล ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย เพราะสำรอกราคะได้ จึงชื่อว่าเจโตวิมุตติ เพราะสำรอกอวิชชาได้ จึงชื่อว่าปัญญาวิมุตติ  http://www.nkgen.com/387.htm จากคุณ : mancunian เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 13:13:47

ความคิดเห็นที่ 54 สังโยชน์ คือ กิเลสที่ผูกมัดใจสัตว์, ธรรมที่มัดสัตว์ไว้กับทุกข์ หรือกิเลสเครื่องร้อยรัดจิตใจให้จมในวัฏฏะ มี 10 อย่าง คือ ก. โอรัมภาคิยสังโยชน์ สังโยชน์เบื้องต่ำ 5 ได้แก่  1. สักกายทิฏฐิ - มีความเห็นว่าร่างกายนี้เป็นของเรา มีความยึดมั่นถือมั่นในระดับหนึ่ง  2. วิจิกิจฉา - มีความสงสัยในคุณของพระรัตนตรัย คือพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์  3. สีลัพพตปรามาส - ความถือมั่นศีลพรต โดยสักว่าทำตามๆ กันไปอย่างงมงาย เห็นว่าจะบริสุทธิ์หลุดพ้นได้เพียงด้วยศีลและวัตร หรือนำศีลและพรตไปใช้เพื่อเหตุผลอื่น ไม่ใช่เพื่อเป็นปัจจัยแก่การสิ้นกิเลส เช่นการถือศีลเพื่อเอาไว้ข่มไว้ด่าคนอื่น การถือศีลเพราะอยากได้ลาภสักการะเป็นต้น ซึ่งรวมถึงการหมดความเชื่อถือในพิธีกรรมที่งมงายด้วย  4. กามราคะ - มีความติดใจในกามคุณ  5. ปฏิฆะ - มีความกระทบกระทั่งในใจ  ข. อุทธัมภาคิยสังโยชน์ สังโยชน์เบื้องสูง 5 ได้แก่  6. รูปราคะ - มีความติดใจในวัตถุหรือรูปฌาน  7. อรูปราคะ - มีความติดใจในอรูปฌานหรือความพอใจในนามธรรมทั้งหลาย  8. มานะ - มีความยึดมั่นถือมั่นในตัวตนหรือคุณสมบัติของตน  9. อุทธัจจะ - มีความฟุ้งซ่าน  10. อวิชชา - มีความไม่รู้จริง  พระโสดาบัน ละสังโยชน์ 3 ข้อต้นได้คือ หมดสักกายทิฏฐิ,วิจิกิจฉาและสีลัพพตปรามาส พระสกทาคามี ทำสังโยชน์ข้อ 4 และ 5 คือ กามราคะและปฏิฆะ ให้เบาบางลงด้วย พระอนาคามี ละสังโยชน์ 5 ข้อต้นได้หมด พระอรหันต์ ละสังโยชน์ทั้ง 10 ข้อ http://th.wikipedia.org/wiki/สังโยชน์ ------------------------------------------ ฝากให้พิจารณาครับ เจโตวิมุตติ เกิดขึ้นขณะละสังโยชน์ข้อไหน ? ปัญญาวิมุตติ  เกิดขึ้นขณะละสังโยชน์ข้อไหน ? จากคุณ : mancunian เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 13:31:09

ความคิดเห็นที่ 55 สาธุค่ะ ความคิดเห็นที่ 41     ผมรู้จักกับพระอาจารย์ตั๋นมานานพอสมควรครับ เคยได้ยินท่านตำหนิศิษย์ของหลวงพ่อปราโมทย์มามาก บางทีท่านก็ตำหนิว่า ศิษย์ของหลวงพ่อปราโมทย์บอกว่าดูจิต แต่ท่านเห็นว่าเพ่งจิตซะทุกคน ศิษย์ของหลวงพ่อปราโมทย์หลายคน(รวมทั้งตัวผมด้วย) ก็จะต้องโดนท่านตำหนิว่า ห้ามทิ้งสมาธิ ห้ามทิ้งรูปแบบ แต่ก็ไม่เคยคิดเลยเถิดไปว่า ท่านตำหนิคำสอนของหลวงพ่อ แล้วก็นับถือท่านเป็นพ่อแม่ครูบาอาจารย์เช่นเดียวกับที่นับถือหลวงตาผนึกและหลวงพ่อปราโมทย์ เรื่องการสอนในรายละเอียดปลีกย่อยที่ไม่ตรงกัน ผมเชื่อว่าเป็นจริตของครูบาอาจารย์ที่ปฏิบัติมาคนละอย่างกัน อย่าลืมนะครับ ในสมัยพุทธกาลก็มีกรรมฐานลูบผ้าขาว กรรมฐานดูดอกบัว กรรมฐานของพระโปฐิละ กรรมฐานของพระอานนท์ กรรมฐานของพระอนุรุทธิ์ กรรมฐานของพระมหากัสสปะ กรรมฐานของพระโมคคัลลาน์ กรรมฐานของพระสารีบุตร ท่านเหล่านี้ก็ดำเนินในแนวทางปลีกย่อยต่างกันทั้งสิ้น (ถ้าจำไม่ผิดมีพระสูตรที่ศิษย์ของพระอานนท์กับศิษย์ของพระมหากัสสปะขัดแย้งกันด้วย) แต่แนวทางหลักคือ "ต้องมีสติที่แท้จริง รู้รูปนามกายใจ ให้เห็นความเป็นไตรลักษณ์ ด้วยจิตที่ตั้งมั่นและเป็นกลาง" ผมยังไม่เคยเห็นครูบาอาจารย์ท่านใดสอนขัดกันเลย จากคุณ : rising_sun เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 09:38:54   ถูกใจ : lantern, Theratham, JeyZ, Mr.Forever, เหมียวน้อยจอมซน จากคุณ : เหมียวน้อยจอมซน เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 13:45:35

ความคิดเห็นที่ 56 โอ้ววว ชัดขนาดนี้ยังดริฟท์ได้ แถได้โล่ โม้ได้ถ้วยจริงๆ จากคุณ : นักแปลเท้าปุย เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 14:07:15

ความคิดเห็นที่ 57 ขออนุโมทนากับทุกท่านที่ศึกษาคำสอนครูบาอาจารย์ ไม่ว่าการสอบถามหรือการแบ่งปันเนื้อหา โดยมีเจตนาเพื่อนำไปพัฒนาตนสู่ความพ้นทุกข์ แต่ สำหรับบางคนที่นำคำสอนครูบาอาจารย์มาใช้เพื่อการทำให้คนทะเลาะเบาะแว้งกัน เพื่อสนองต่อความความชิงชังส่วนบุคคลที่ฝังในใจ ก็ไม่ขออนุโมทนาครับ จากคุณ : zmen เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 14:12:27

ความคิดเห็นที่ 58 ... จากคุณ : zmen เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 14:13:57

ความคิดเห็นที่ 59 สมาธินำปัญญา ปัญญานำสมาธิ เรื่องนี้ถกกันมาตั้งแต่กลางปี 52 จนบัดนี้ก็ยังถกกันไม่จบ http://topicstock.pantip.com/religious/topicstock/2009/06/Y7989499/Y7989499.html จากคุณ : Garcinia เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 15:52:47

ความคิดเห็นที่ 60 เข้าใจผิด จากคุณ : ~Gyaboo~ เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 17:29:08

ความคิดเห็นที่ 61 ศึกษาและปฏิบัติตามแนว พระอาจารย์ชา คิดว่าไม่น่าจะเปรียบเทียบกันได้... จากคุณ : thanomsak เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 19:10:59

ความคิดเห็นที่ 62 ตั้งชื่อกระทู้ได้เร้าใจมากครับ ความจริง แก่นคำสอนเหมือนกันนะครับ ต่างกันแค่สำนวนโวหารที่ท่านใช้สอนเท่านั้นเอง ต้องเปิดใจรับฟังมุมมองของผู้สอนครับ ตรงไหนที่สงสัยอยู่ก็ไปสอบทานกับพระไตรปิฎกเอาครับ จากคุณ : LightGuardian เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 19:27:00

ความคิดเห็นที่ 63 เริ่มคล้ายธรรมกายเข้าไปทุกที คนค้านก็ยกเหตุผลมาอธิบายต่างๆนานา คนศรัทธาก็ยกเหตุผลมาแก้ต่างอยู่ตลอด แล้วคนกลางอีกจำนวนมาก จะเชื่อใครดี จากคุณ : ซาตานกลับใจ เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 20:27:53

ความคิดเห็นที่ 64 ผมเป็นศิษย์ของหลวงพ่อปราโมทย์และก็เป็นศิษย์ของพระอาจารย์ตั๋นด้วยครับ ซึ่งผมรักและเคารพในท่านทั้งสองมากเท่ากัน เห็นคนที่ยกคำสอนของพระอาจารย์ตั๋นมาเพื่อโจมตีหลวงพ่อแล้วบอกได้ว่ารู้สึกเสียใจจริงๆ เพราะพระอาจารย์ตั๋นท่านก็อยู่เฉยๆของท่านแต่กลับมีคนไม่เคารพท่าน เอาท่านมาเป็นเครื่องมือเพื่อโจมตีหลวงพ่อปราโมทย์ซึ่งหากพระอาจารย์ท่านทราบเรื่องนี้ท่านคงไม่ยินดีแน่ ตอนปี2547 ผมได้มีโอกาสบวชและจำพรรษาที่วัดบุญญาวาส(ผมได้พบพระอาจารย์ตั๋นครั้งแรกเมื่อปี2543 แต่กล้าเรียกตัวเองว่าเป็นศิษย์ของท่านจริงๆก็หลังจากที่ได้บวชและจำพรรษากับท่านแล้วนั่นล่ะ) ในช่วงพรรษานั้นตลอดเวลาที่ผมอยู่ที่วัดบุญญาวาสผมได้เรียนรู้สิ่งต่างๆจากท่านมากมาย เมื่อสึกออกมาก็ยังหาเวลาไปกราบท่านอยู่เสมอ ตอนที่ผมบวชอยู่กับท่านนั้น ท่านจะสอนให้ทำสมาธิกับเดินจงกรมมากๆและสอนให้พิจารณากายไว้เสมอว่ากายนั้นไม่เที่ยงไม่ใช่เรา ท่านบอกว่าผมมาบวชแค่พรรษาเดียว ชีวิตฆราวาสเวลาภาวนาจริงๆจังๆมีน้อย ดังนั้นให้ใช้ช่วงเวลาที่ได้บวชนี้ภาวนามากๆจะได้คุ้มค่าที่บวช หลังจากนั้นสองปีผมต้องมาเรียนต่อที่ออสเตรเลีย เมื่อผ่านไปหนึ่งปีผมได้กลับไปกราบท่านอีกครั้ง และครั้งนั้นที่ท่านเทศน์ผมรู้สึกได้ว่าการเทศน์ของพระอาจารย์ตั๋นนั้นมีความแตกต่างไปจากเดิม คือเมื่อก่อนท่านจะสอนให้พิจารณากาย แต่ในครั้งนี้ท่านสอนการพิจารณากายและสอนการพิจารณาจิตด้วยแล้ว ซึ่งจากความเข้าใจของผมนั้น คำสอนของพระอาจารย์ตั๋นและของหลวงพ่อปราโมทย์ แม้จะใช้คำที่ไม่เหมือนกันแค่ความหมายในคำสอนนั้นกลับเหมือนกัน และทุกครั้งที่ผมกลับมาที่ไทยผมก็จะไปกราบท่านทุกครั้ง บางครั้งก็ไปอยู่ภาวนาที่วัดบุญญาวาสอีกหลายวันด้วย แต่หลายครั้งก็มักได้ยินท่านสอนเรื่องการพิจารณาจิตด้วย ซึ่งจากที่ได้ฟังมาหลายๆครั้งผมเห็นว่าทั้งพระอาจารย์ตั๋นและหลวงพ่อปราโมทย์นั้นสอนเหมือนกันจริงๆ เรื่องที่ว่าหลวงพ่อปราโมทย์ไม่เน้นเรื่องการทำสมาธินั้น มักเกิดจากพฤติกรรมของคนที่เคยไปเรียนกับหลวงพ่อปราโมทย์บางคนครับ ซึ่งบางคนก็เรียกได้ว่าพฤติกรรมแย่จริงๆ และคนเหล่านี้นั่นล่ะที่ไปอ้างชื่อหลวงพ่อแล้วไปทำเรื่องเสียหายหรือทำให้เขาไม่พอใจกัน ซึ่งตอนผมบวชก็ได้เจอเช่นกัน คนที่ไม่ยอมทำสมาธิหรือเดินจงกรมโดยบอกว่า เขาแค่ดูจิตอย่างเดียวก็พอแล้ว ซึ่งคนๆนี้บอกผมว่าถึงหลวงพ่อรู้ว่าเขาทำตัวอย่างนี้ก็ไม่ว่าเขาหรอก เพราะเขาปฏิบัติโดยการดูจิต นั่นทำให้ผมโมโหมาก ผมบอกเขาไปว่า หลวงพ่อท่านไม่เคยสอนให้ทำอย่างนี้เลย ท่านสอนให้เราให้ความสำคัญกับการทำสมาธิ ท่านสอนว่าการทำสมาธิเป็นเสมือนการสร้างรากฐานที่ดีต่อการภาวนา เหมือนการสร้างตึกสูงเราก็ต้องทำฐานที่ดี เหมือนการใช้มีดตัดไม้เราก็ต้องลับมีดเล่มนั้นให้ดี การทำสมาธิจะเป็นฐานช่วยให้เราภาวนาได้ดี แต่คนๆนั้นก็ไม่ฟังและยังทำตัวไม่ดีต่อไป ซึ่งแน่นอนว่าพระอาจารย์ตั๋นท่านก็ไม่พอใจเช่นกันและเมื่อเรื่องทราบไปถึงหลวงพ่อปราโมทย์ หลวงพ่อเองก็ตำหนิถึงพฤติกรรมของคนๆนั้นเช่นกัน เพราะหลวงพ่อเคยบอกไว้เสมอว่า เมื่อเราไปภาวนาที่ไหนก็ตาม เราต้องให้ความเคารพในครูบาอาจารย์ในที่นั้นๆ และต้องเคารพในข้อวัตรต่างๆของที่นั่นด้วย(ต้องพิจารณาแล้วว่าไม่ผิดในธรรม) ปัญหาส่วนใหญ่นั้นมักไม่ได้เกิดจากครูบาอาจารย์หรอกครับ แต่ลูกศิษย์บางคนต่างหากที่มักเป็นตัวสร้างปัญหาและทำให้ครูบาอาจารย์ต้องเสื่อมเสียไปด้วยโดยที่ท่านไม่ได้ทำอะไรผิดเลย ลูกศิษย์ที่คิดเองเออเอง คิดว่าครูบาอาจารย์ของตัวเองดีกว่าคนอื่นแล้วก็ไปข่มคนอื่น หรือไม่ก็พยายามที่จะยกครูบาอาจารย์ของตนจนเกินไปนี่ล่ะครับ ที่เป็นปัญหาจริงๆ จากคุณ : Kudo Kai เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 20:58:25

ความคิดเห็นที่ 65 เอาเวลาที่เหลือในชีวิตไปภาวนาซะเถอะโยม จากคุณ : kaoim เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 21:01:58

ความคิดเห็นที่ 66 ความคิดเห็นที่ 64 คุณ  Kudo Kai คนที่สร้างปัญหานั้น ใช่หนึ่งในพวกที่กำลังโจมตีลพ.ปราโมทย์ อยู่หรือไม่ครับ จากคุณ : ksarot เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 53 23:33:33

ความคิดเห็นที่ 67 ขอร้องทุกท่าน โปรดอย่านำครูบาอาจารย์ ไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของพระรูปนี้อีกเลยค่ะ เพราะจะทำให้ครูบาอาจารย์ทั้งหลายยุ่งยากใจไปด้วย ท่านใดศรัทธาครูบาอาจารย์รูปใด ก็ตั้งใจศึกษาไปตามที่ท่านสอนก็พอ อย่าเอาไปเปรียบเทียบ เพราะจะทะเลาะกันไปเปล่า ๆ เสียเวลาปฏิบัติ ส่วนท่านที่ศรัทธาพระปราโมทย์ ก็ศึกษาไปตามทางของท่าน แต่โปรดอย่าเอาชื่อของครูบาอาจารย์อื่น ๆ มาอ้างอิงในกระทู้อีกเลย เพราะจะทำให้ครูบาอาจารย์มัวหมองไปด้วย จากคุณ : ประดับดาว เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 53 00:30:20

ความคิดเห็นที่ 68 ดีใจนะครับ ที่คนในกระทู้นี้คุยกันด้วยเหตุด้วยผล แล้วก็บอกให้รีบๆไปปฎิบัติธรรมกัน ยอดเยี่ยมครับ จากคุณ : LightGuardian เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 53 05:33:41

ความคิดเห็นที่ 69 เสริม คห 53 เรื่อง เจโตวิมุติ กับปัญญาวิมุตติ โดยหลวงพ่อทูล ....เมื่ออธิบายในเรื่องสมาธิ ข้าพเจ้าจะอธิบายใน ๒ รูปแบบ เพื่อให้ผู้ปฏิบัติได้ศึกษาให้เข้าใจในสมาธิ ๒ รูปแบบนี้เอาไว้ ๑. สมาธิความสงบ ๒. **สมาธิความตั้งใจมั่น ....จะ อธิบายในสมาธิความสงบก่อน แล้วจะอธิบายในสมาธิตั้งใจมั่น ว่าสมาธิทั้ง ๒ นี้ มีความแตกต่างกันอย่างไรและเชื่อมโยงต่อกันอย่างไร ท่านผู้อ่านจะได้รู้จากหนังสือเล่มนี้ http://watpabankor.com/webboard/index.php?topic=16.0 อัฐิธาตุของหลวงพ่อทูล  ขิปฺปปญฺโญ (เป็นพระธาตุหมดแล้ว) http://watpabankor.com/webboard/index.php?topic=187.0 จากคุณ : ramai เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 53 19:11:59

ความคิดเห็นที่ 70 ....ปัญญา วิมุติและเจโตวิมุติ  มีอยู่ในคนเดียวกัน  แต่ที่ต่างกันเป็นเพราะนิสัยที่ได้บำเพ็ญมาไม่เหมือนกัน  ผู้มีนิสัยเจโตวิมุติ ได้แก่  ผู้ที่บำเพ็ญบารมีเหมือนพวกดาบสฤาษีที่ได้บำเพ็ญสมาธิความสงบ  บำเพ็ญฌาณมาแล้วอย่างสมบูรณ์  เมื่อท่านเหล่านี้ได้มาเกิดในชาตินี้  การปฏิบัติก็ต้องเริ่มตันจากการบำเพ็ญฌาณทำสมาธิให้มีความสงบไปก่อน  เมื่อจิตมีความสงบแล้ว  จะถอนตัวออกมาอยู่ในขั้นอุปจารสมาธิ  ที่เรียกว่า   สมาธิความตั้งใจมั่น  แล้วน้อมไปสู่ปัญญา  พิจารณาในสัจจธรรมตามความเป็นจริง  เมื่อรู้แจ้งเห็นจริงตามความเป็นจริงแล้ว  ก็จะได้สำเร็จเป็นพระอริยเจ้าขั้นใดขั้นหนึ่งตามบารมีที่ตัวเองได้บำเพ็ญมา  ถ้าเป็นในลักษณะนี้จึงได้ชื่อว่าผู้มีนิสัยเจโตวิมุติ ....ผู้มีนิสัยในปัญญาวิมุติ  ในชาติก่อนเคยได้บำเพ็ญในทางปัญญาบารมีมาแล้ว  เมื่อมาเกิดใหม่  ได้ปฏิบัติภาวนา  จะทำได้เพียงสมาธิความตั้งใจมั่นเท่านั้น  แต่จะมีความโดดเด่นในทางปัญญาเป็นอย่างยิ่ง  เมื่อสมาธิความตั้งใจมั่นจับคู่กับปัญญามีความสมบูรณ์พร้อมแล้ว  หากพิจารณาในสัจธรรมใด  ก็จะมีความรู้แจ้งเห็นจริงตามความเป็นจริงในสัจธรรมนั้น  และได้สำเร็จเป็นพระอริยเจ้าขั้นใดขั้นหนึ่งตามบารมีที่ตัวเองได้บำเพ็ญมา  ถ้าเป็นในลักษณะนี้จึงเรียกว่าผู้เป็นปัญญาวิมุติ  ขอให้ท่านทั้งหลายได้เข้าใจตามนี้  หรือหากใครตีความหมายเป็นไปอย่างอื่น  ให้ถือว่าตัวใครตัวมัน  หรือหากท่านยังมีความสงสัยอยู่อีก  ให้มาถามข้าพเจ้าโดยตรง  มีความพร้อมที่จะอธิบายให้ท่านเข้าใจได้  เพราะในยุคนี้มีผู้ตีความในพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าแตกต่างกันไป  แต่ใครจะตีความในพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าได้ถูกต้องที่สุดนั้น  ก็เป็นความเห็นของท่านผู้นั้น ....ผู้มีนิสัยปัญญาวิมุติ  เมื่อศึกษารู้วิธีแล้วนำมาปฏิบัติ  จะเป็นของง่ายสำหรับท่านผู้นั้น  อุบายในการปฏิบัติไม่มีความสลับซับซ้อนที่ยุ่งยาก  ในสมัยครั้งพุทธกาล  ผู้มีนิสัยเป็นปัญญาวิมุติ  ได้ฟังธรรมจากพระพุทธเจ้า หรือได้ฟังธรรมจากพระอริยเจ้าทั้งหลาย  สามารถบรรลุธรรมเป็นพระอริยเจ้าขั้นใดขั้นหนึ่งในขณะนั้นเป็นจำนวนมาก  หรือยังไม่สำเร็จเป็นพระอริยเจ้าในขณะนั้น  แต่ได้นำเอาอุบายธรรมที่ได้รู้อยู่แล้วไปปฏิบัติ  ก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระอริยเจ้าได้เช่นกัน  ตะไปถามท่านเหล่านั้นว่าสมาธิความสงบเป็นอย่างไร  ฌานนั้นฌานนี้ เป็นอย่างไร  ท่านเหล่านั้นจะไม่รู้  เพราะท่านเหล่านั้นเป็นนิสัยปัญญาวิมุติ  เพียงทำสมาธิตั้งใจมั่นได้แล้ว  ใช้ปัญญาพิจารณาสัจธรรม  มีความรู้แจ้งเห็นจริงในสัจธรรมก็ได้บรรลุเป็นพระอริยเจ้าเท่านั้น ....ผู้ มีนิสัยปัญญาวิมุติในสมัยครั้งพุทธกาลมีจำนวนมากถึง ๗๐ เปอร์เซ็นต์  การปฏิบัติของผู้มีปัญญาวิมุติ  ไม่มีขั้นตอนที่ยุ่งยาก  ไม่มีพิธี ไม่มีรูปแบบที่ตายตัว  อยู่ในที่ไหนก็ใช้ปัญญาพิจารณาในสัจธรรมได้  จะ ยืน เดิน นั่ง นอน  ทุกอิริยาบท  ก็จะใช้ปัญญาพิจารณาได้ทุกเมื่อ  แม้ทำงานอะไรอยู่  ก็น้อมเอางานที่เราทำ มาเป็นอุบายในทางปัญญาได้  อุบายธรรมที่จะนำมาเป็นองค์ประกอบทางปัญญามีมากมาย  ถ้าเราเข้าใจในหลักของไตรลักษณ์ คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา  ในทุกสถานที่  มีสัจธรรมเต็มไปหมด  ไม่ว่าจะอยู่ในน้ำ บนบก หรือสถานที่แห่งใดในโลกนี้  แม้เอาปลายเข็มเจาะแทงลงไปที่ไหน  จะถูกสัจธรรมความจริงในที่แห่งนั้น ....ธุระของผู้ปฏิบัติมี ๒ อย่าง  คือ ....๑.  คันถธุระ  คือ ธุระในภาตการศึกษา ....๒.  วิปัสสนาธุระ  คือ ธุระในการใช้ปัญญาพิจารณา ....ธุระ ทั้งสองนี้  ผู้ปฏิบัติต้องศึกษาให้เข้าใจ  แล้วใช้ปัญญามาพิจารณา ให้รู้แจ้งเห็นจริงตามความเป็นจริงในสิ่งนั้นๆ  ภาคการศึกษาจึงเป็นจุดเริ่มต้นที่สำคัญ  ไม่ว่างานทางโลก  หรืองานทางธรรม    ต้องศึกษาให้รู้ก่อนทั้งนั้น  เพราะโลกกับธรรมอยู่ในกลุ่มเดียวกัน  ถ้าไม่รู้จักธรรมก็จะมองเป็นโลกไปเสียทั้งหมดถ้าผู้รู้จักธรรม ก็สามารถใช้ปัญญาพิจารณาโลกให้เป็นธรรมได้  และสามารถตีความหมายให้แยกธรรมออกจากโลกได้อย่างชัดเจน  ....เปรียบ ได้กับ น้ำฝนเป็นน้ำที่ใสสะอาดจืดสนิทโดยธรรมชาติ  หากน้ำฝนนั้นตกลงสู่มหาสมุทร  รวมอยู่ในน้ำทะเลก็จะเค็มไปด้วยกัน  จะตักมาอม  มาแตะปลายลิ้นเพื่อแยกแยะหาน้ำจืดนั้นจะไม่รู้เลย  การแยกน้ำเค็มและน้ำจืดออกจากกันได้  ต้องมีเทคโนโลยีอันทันสมัยเข้าไปกลั่นกรอง  จึงแยกน้ำจืดออกจากน้ำเค็มได้ นี้ฉันใด  การปฏิบัติธรรมก็ฉันนั้น  การจะแยกจิตอันบริสุทธิ์ออกจากกิเลสตัณหาอวิชชาได้  ไม่ใช่เพียงนั่งหลับตานั่งสมาธิให้ใจมีความสงบหรือเข้าฌานนั้นฌานนี้ได้  กิเลสตัณหาอวิชชาจะเหือดแห้งไปด้วย  วิธีเช่นนี้หาใช่ไม่  ดังคำบาลีที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า ปัญญายะ  ปริสุฌฺชติ  จิตจะมีความบริสุทธิ์ได้เพราะปัญญา ....ไม่ มีใครบรรลุธรรมเป็นพระอริยเจ้าได้เพราะสมาธิความสงบในฌานแต่อย่างใด  ให้เราเปลี่ยนความเห็นเสียใหม่  ไม่เช่นนั้นจะไปหลงในสมาธิความสงบ  หลงอยู่ในฌานตลอดไปชั่วกาลนาน   http://watpabankor.com/webboard/index.php?topic=16.0 อัฐิธาตุของหลวงพ่อทูล  ขิปฺปปญฺโญ (เป็นพระธาตุหมดแล้ว) http://watpabankor.com/webboard/index.php?topic=187.0 จากคุณ : ramai เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 53 19:21:16

ความคิดเห็นที่ 71 สาธุ คห. ของคุณ ramai ค่ะ _/|\_ จากคุณ : เหมียวน้อยจอมซน เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 53 09:08:36

ความคิดเห็นที่ 72 ส่วนตัวผมเข้าทั้งวัดป่าบุญญาวาส และสวนสันติธรรมครับ ครูบาอาจารย์ทั้งสองท่านก็ดีน่าเคารพน่ากราบไหว้ทั้งสองครับ ส่วนตัวผมก็ชอบทำสมาธิครับ เมื่อเช้าผมก็ใช้เวลานั่งสมาธิหนึ่งชั่วโมงครึ่ง ไปสวนสันติธรรมหลวงพ่อปราโมทย์ก็ให้ผมทำสมาธิให้เป็นกิจวัตร ท่านบอกสมถะต้องทำ สำหรับผมถ้าไม่ทำสมถะ จิตจะไม่มีแรงครับ ผมไปพักภาวนาที่บุญญาวาสครั้งละหลายๆคืน ฟังธรรมะจากท่านอาจารย์ตั๋นท่านก้สรรเสริญการเจริญสติ เจริญสมาธิภาวนา ผมว่าที่ท่านพระอาจารย์ตั๋นพูดก็ถูกแล้วครับ ต้องทำให้สุดต้องขุดให้ถึง ที่หลวงพ่อปราโมทย์ท่านพูดก็ถูกอีก ท่านเน้นให้ทำสัมมาสมาธิ ไม่ให้ทำโมหะสมาธิ ที่เหลือลูกศิษย์พระพุทธเจ้าก็ควรแยกย้ายกันภาวนาครับ อย่ามัวแต่สร้างรอยร้าวให้สงฆ์และพุทธบริษัทแตกแยกกันเลยครับ ขอให้ทุกๆท่านเจริญในธรรมครับ จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 2 พ.ย. 53 17:39:04