ความคิดเห็นที่ 1 คุณlaliklalee มาสนใจพระธรรมในพุทธศาสนาในขั้นต้น ได้ความสับสนเพียงแค่นี้ก็ถือว่าไปได้สวยแล้วครับ ดีก่วาเพื่อนผมที่เป็นชาวพุทธหลายคนเห็นหนังสือธรรมะมันก้ส่ายหัวแล้ว ถ้าอุตสาหะศึกษาแล้วกลับพบว่าไม่มีอะไรที่น่าสนใจเป็นความรู้ใหม่ๆ ก็น่าเห็นใจที่ต้องสูญเสียเวลาไปเสียเปล่า ถ้าคุณไม่มีความสนใจอย่างแท้จริงที่ชาววพุทธเรียกว่าฉันทะเสียแล้ว ก็จะไม่ทำให้คุณได้รับประโยชน์อะไรแบบจริงๆจังๆเอาเลย จากคุณ : คนกรุงธน เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 18:15:59

ความคิดเห็นที่ 2 แก้ไขเมื่อ 21 ก.พ. 54 18:18:52 จากคุณ : คนกรุงธน เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 18:17:18

ความคิดเห็นที่ 3 ผม ไม่รู้ว่า สิ่งนั้น จริง หรือเปล่าครับ ผม เพียง แค่ ไม่ เชื่อว่า มี   "สิ่งใดสิ่งหนึ่ง" ืัที่ นิรันดร์ และ ทำได้ทุกอย่าง ครับ เพราะ มัน ขัด กัน เกินไป ครับ จากคุณ : a235 เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 19:47:57

ความคิดเห็นที่ 4 - แก้ไขเมื่อ 21 ก.พ. 54 21:30:09 จากคุณ : กัป' เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 21:27:35

ความคิดเห็นที่ 5 จะคุยกันได้รู้เรื่องขึ้น ถ้าหากจะบอกถึงความสุขในแบบ คุณlaliklalee   การได้อยู่กับพระเจ้าจะมีความสุขยังไง , อะไรและแบบใหนคือความสุข       ความสุขอาจจะพอบอกได้ถึงลักษณะความทุกข์ ของคุณ laliklalee   เนื่องจากหากจะเข้าใจศาสนาพุทธ ก็ต้องเข้าใจเรื่องของ ทุกข์   จะเข้าใจทุกข์ ก็ต้องเข้าใจเรื่องของโลกและชีวิต   และนั่นก็นำไปสู่ ปรัชญา เหตุผล การปฏิบัติ คำอธิบาย การพิสูจน์ การทดลอง ฯลฯ จากคุณ : กัป' เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 21:29:27

ความคิดเห็นที่ 6 ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณคุณ laliklalee มากครับที่สนใจแนวคิด ปรัชญา ของศาสนาพุทธ ผมเองยังเขียนได้ไม่ยาวเหมือนคุณเลย ผมจับใจความบางท่อนมานะครับ 1. ผู้สร้างรายย่อยๆ หลายรายที่แบ่งงานกันดูแล เป็นเจ้าที่มีชื่อเรียกต่างๆกันมากมาย ไม่มีคำอธิบาย อำนาจ ลำดับชั้น หรือคุณลักษณะชัดเจน แต่หากจะนับเรื่องเหล่านี้เป็นความจริงก็จะกลายเป็น “เทวนิยม”ไป   ที่กล่าวถึงนั้นถ้ายังเวียนว่ายตายเกิดในวัฎจักรวงกลมอยู่ เรียกว่าสัตว์โลกด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น ไม่ใช่เทพ จึงไม่ใช่ "เทวนิยม" 2. แต่กรรมที่เป็นจุดต่างของแต่ละศาสนาคือคำตอบของกรรมที่ส่งผลในโลกหน้า หรือตกทอดมาถึงตนเองในโลกนี้ อันที่จริงแล้วความเชื่อเกี่ยวกับชีวิตในโลกที่แล้ว โลกหน้า และอีกหลายภพภูมิของศาสนาพุทธ นอกจากไม่สามารถพิสูจน์ได้ด้วยเหตุผลที่ไม่ขัดแย้งกันเองแล้ว ยังขัดแย้งกับข้อเท็จจริงที่ปรากฎ  หากจะนับรวมความเชื่อเหล่านี้ไว้เป็นความจริงด้วยก็จะทำให้ศาสนาพุทธทั้งหมดขาดความน่าเชื่อถือไป ในเมื่อไม่สามารถแยกเนื้อหาออกจากเล่มเดียวกันได้ หลายคนจึงใช้วิธีการไม่นับรวมว่าเป็น “แก่น” ของศาสนาพุทธ แต่สิ่งเหนือตรรกะเหล่านี้เป็นเพียง “เปลือก” ที่เป็น “นิทาน”  เท่านั้นให้พิสูจน์ดูที่ “แก่น”ที่เป็นนามธรรม และเป็นหลักปรัชญาก็เพียงพอ  ก็อาจจะสรุปกันเอาเองว่า สุข หรือทุกข์ จากผลกรรม ก็จะเกิดเพียงโลกนี้เท่านั้น เกิดที่ใจเท่านั้น ตายไปทุกอย่างก็จบไม่มีอะไร ไม่มีสถานที่ที่เรียกว่านรก สวรรค์ ไม่มี ยมบาล เทวดา เปรต เทพองค์นั้นองค์นี้ตามที่พระพุทธเจ้า “เล่า”ให้ฟัง ด้วยสาเหตุที่กล่าวมาตอนต้นแล้วนั่นเอง ทุกสรรพสิ่งกลับสู่ความว่างเปล่าเหมือนเช่นก่อนทุกสรรพสิ่งกำเนิดมา โดยถือหลักที่เรียกว่า “อนัตตา” ที่ยังมองแตกต่างกันออกไปอีกมากมาย   ท่อนนี้ออกจะพูดคลุมเครือไปหน่อย จากคุณ : narin-nar (Narin-nar) เขียนเมื่อ : 21 ก.พ. 54 21:39:28

ความคิดเห็นที่ 7 สังขารบอกเราว่าเจอสิ่งนั้น พบพานสิ่งนี้ บอกให้เรายึดว่าสิ่งนั้นเราพบ เราเจอ เป็นของเรา เป็นตัวเรา เราจะยึดติดกับสังขารที่บอกเราอย่างนั้นอย่างนี้ไปทำไม ความสงสัยทั้งปวงล้วนมาจากการยึดมั่นในอนัตตาให้เป็นอัตตาของตนเท่านั้นเอง ใครสร้างโลก ใครก่อดวงอาทิตย์ ใครสร้างจักรวาล ขอบเขตอวกาศอยู่ที่ใด รู้แล้วเกิดประโยชน์อันใด รู้แล้วเราทำสิ่งใดได้ ปัญญารู้แจ้งจะบอกเองตามธรรมชาติครับ แม้แต่ธรรมทั้งปวงก็ล้วนเป็นอนัตตา นิทานที่เล่าจากปากของพระพุทธเจ้าจะนำมายึดมั่นเป็นสรณะเหนืออริยสัจ 4 ได้กระนั้นหรือ จริงๆคำตอบก็มีอยู่แล้วแต่คงไม่เป็นสาระใดนอกจากบอกให้เร่งปฏิบัติเถอะครับ จากคุณ : Windows X เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 01:36:24

ความคิดเห็นที่ 8 1) ใครจะคุยกับคุณ laliklalee จะต้องเหนื่อยมากป็นพิเศษ ถ้าเคยเรียนชั้นประถมบ้าง อ่านเข้าก็จะขำในวิธีการอธิบายอริยสัจ 4 อย่างนี้ เพราะคุยไว้ยาวหลายประเด็น ผิดๆถูกๆ ไปตลอด ผิดทั้งความหมาย และจุดมุ่งหมาย เหมือนคนมาบอกว่ารถยนต์ของคุณมันไม่ดีอย่างโน้นอย่างนี้ ฟังไปมากลายเป็นเรื่องซาเล้งของข้างบ้าน 2) ทั้งกระทู้ก่อนๆ อ่านไปก็เห็นการกระทบกระเทียบศาสนาของผู้อื่น แล้วยกของตนข่มผู้อื่น ผิดไปจากหลักของการอยู่รวมกัน ที่จะต้องให้เกียรติกัน ปัญญาชนผู้มีวุฒิภาวะร่วมศาสนาของท่าน ย่อมต้องอายต่อการกระทำแล้วยังตำหนิด้วย 3) จะมีประโยชน์อะไรในการกระทำของคุณ laliklalee เพราะไม่สามารถเปลี่ยนใจเปลี่ยนความเชื่อของแต่ละฝ่ายได้ รังแต่สร้างการทะเลาะกันบนศรัทธาของแต่ละฝ่าย เมื่อ่ใช้วาจาที่เพิ่มความรุนแรงขึ้นไปเรื่อยๆ ไปยกความดีใส่ของตน ทับถมความผิดใส่ผู้อื่น ลองนึกอย่างนี้ง่ายๆ ให้เด็กอนุบาล 2 คนคุยเรื่องสัจธรรมของศาสนาแต่ละฝ่าย ว่าของตัวดีกว่าอย่างโน้นอย่างนี้ ผู้ใหญ่แต่ละฝ่ายย่อมต้องขบขัน เพราะลำพังเรื่องของตัวยังไม่ค่อยรู้เรื่องเลย ยังจะไปทะเลาะในเรื่องของผู้อื่นที่ตนก็ไม่รู้เรี่องอีก ถึงทะเลาะกันชนะ ก็ชนะบนความโง่เขลาของตนหรือของเด็กอีกฝ่าย เด็กแต่ละคนก็ไม่ใช่ตัวแทนที่ยอมรับ ความรู้ที่มีในตัวเด็กก็ไม่ใช่สัจธรรมสักหน่อย จะคุยให้ทะเลาะทำไม อยู่บนอากาศที่ว่างเปล่าแท้ๆ 4) แทนที่จะทำอย่างนั้น ทำในทางตรงกันข้ามน่าจะดีกว่า สร้างสรรกว่ากันเยอะครับ จากคุณ : เมฆหลากสี เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 04:01:23

ความคิดเห็นที่ 9 พยายามหาอริยสัจสี่อยู่ ส่วนเรื่องเปลือกนั้น วิธีพิสูจน์เรื่องเปลือกพระพุทธเจ้าท่านก็สอนนะ แต่ว่าเขียนอะไรให้มันอ่านรู้เรื่องหน่อยก็ดี จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 06:54:48

ความคิดเห็นที่ 10 ต้องขออภัยที่ยังโพสท์ไม่จบเนื่องจากเมื่อวานนี้เน็ทช้าและต้องออกไปทำธุระข้างนอก เนื้อหาที่ลงลึกตามหัวข้อจึงยังไม่ได้โพสท์ลงไปและอาจทำให้เพื่อนๆมีข้อกังขา ขอโพสท์ต่อเลยนะครับ จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 09:50:28

ความคิดเห็นที่ 11 หากลองแยกนิทาน  แยกหลักปฏิบัติ และทฤษฎีที่เป็นหลักธรรมเฉพาะกาล ที่เป็นข้อปลีกย่อยออกไป  คือแยก “เปลือก” ที่เป็นส่วนใหญ่(เกือบทั้งหมด)ของเนื้อหาในพระไตรปิฎกออกไป  ตามคำกล่าวอ้างของศาสนิกบางท่าน ศาสนาพุทธก็จะเหลือเพียง “แก่น” ที่เป็นรากฐานของความเชื่อ และหลักการอื่นๆทั้งหมดที่เรียกว่า “อริยสัจ 4” ลองมาวิเคราะห์ดูว่าหลักความเชื่อของพุทธศาสนาจะเป็นหลักธรรมสูงสุดที่เป็นสัจธรรมสูงสุดแก่สรรพสิ่ง จริงหรือไม่? 1.ทุกข์ (ทุกข์) คืออะไร     -  ทั้งที่มนุษย์ล้วนรู้จักวัฏจักรตนเองที่ต้องเกิด แก่ เจ็บ ตาย ที่เป็นความจริงสากลอยู่แล้ว และไม่ต้องการใครมาให้ข้อมูลที่เป็นที่รู้กันเหล่านี้อีก แต่หลักธรรมข้อนี้ก็ยังถูกถือเป็นสัจธรรมที่เสมือนว่าเพิ่งได้รับการ “ค้นพบ” หรือ “ตรัสรู้” จากสติปัญญาอันเฉลียวฉลาด หรือญานวิเศษของมนุษย์คนหนึ่ง แท้ที่จริงแล้วมนุษย์ที่มีสติปัญญาย่อมสังเกตุได้โดยไม่ต้องอาศัยวิทยาการใด และมนุษย์ย่อมต้องทำใจรับสภาพกับความจริงที่ต่างประจักษ์ร่วมกันนี้อยู่แล้วเป็นธรรมดา ส่วนอิสลามไม่มองเพียง "ทุกข์" ที่เกิดขึ้นตามปกติในชีวิตมนุษย์ที่เห็น "ประจักษ์ด้วยตา" เพียงเท่านั้น แต่อิสลามได้อธิบายทุกข์หลังจากชีวิตนี้ไว้อย่างเป็นเหตุ เป็นผล ที่พิสูจน์ให้ "ประจักษ์ด้วยสติปัญญา" ได้ ที่สำคัญไม่ขัดแย้งกับหลักศรัทธาประการอื่นๆ และข้อเท็จจริงที่ปรากฎทั้งทางตรง และทางอ้อม และอิสลามก็ได้ย้ำเตือนให้มนุษย์วิเคราะห์หาสัจธรรมแห่งชีวิตให้พบ แล้วจึงจะตระหนักได้ว่า ทุกข์ ที่แท้จริงของมนุษย์นั้น หาใช่อยู่เพียง "เกิด แก่ เจ็บ ตาย"เท่านั้น แต่ทุกข์ที่ยิ่งใหญ่และยาวนานกว่านั้นถูกตระเตรียมไว้สำหรับผู้ที่ "อธรรมต่อผู้สร้างเขา อธรรมต่อผู้ที่เลี้ยงดูเขา อธรรมต่อตนเอง และอธรรมต่อผู้อื่น"  อันที่จริงพุทธศาสนาก็ได้อธิบายถึง ทุกข์หลังจากความตาย หรือทุกข์ในภพ ชาติหลังจากนี้ไว้ไม่น้อยเช่นกัน แต่ด้วยความขัดแย้งกันเองของหลักการ ด้วยตัวละครที่อธิบายรากเหง้าไม่ได้และจำเป็นต้องมีอีกมากมาย จึงไม่สามารถอธิบายได้อย่างชัดเจน จึงยังคงเป็นทุกข์ และการตอบแทนที่ยังอยู่ตรงกลางระหว่าง "ความจริง" กับ "นิทาน" ที่ยากจะหาข้อสรุปได้ในปัจจุบัน 2. เหตุจากทุกข์ (สมุทัย) คืออะไร     -  ไม่ว่าจะนำแง่มุมใดมาแบ่งย่อย “เหตุ” ออกเป็นหัวข้อที่มีชื่อต่างๆกันอย่างไร จะเรียกว่า ปฏิจจสมุปบาท, นิวรณ์ 5 หรือ อุปาทาน 4 ก็เป็นการใช้สติปัญญาของมนุษย์คนหนึ่งพุ่งสาเหตุไปที่ “อารมณ์ และความรู้สึก” ของสิ่งมีชีวิต โดยมองว่าอารมณ์หนึ่งเป็นเหตุไปสู่อารมณ์หนึ่ง เพียงเท่านั้น ไม่ได้มองไปยัง “สติปัญญา” ที่ควบคุมอยู่อีกชั้นหนึ่งของมนุษย์ผู้มีสติปัญญา เหมือนศาสนาอิสลามแต่อย่างใด อิสลามจึงวางมาตรการให้มนุษย์ใช้สติปัญญา “ให้เต็มที่” ก่อนเป็นอันดับแรก และเป็นเงื่อนไขเดียวเท่านั้นที่จะเกิดศรัทธา และจึงจะควบคุมอารมณ์ของตนเองให้อยู่ในความพอดี ไม่จำเป็นที่มนุษย์จะต้องตัด หรือระงับอย่างสิ้นเชิง เพราะ มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิต ย่อมมีอารมณ์ มีความรู้สึก เป็นธรรมดา “ รัก โลภ โกรธ หลง” หากควบคุมได้ และใช้ไปในทางที่ถูกที่ควร ย่อมเป็นพลังขับดันที่นำไมสู่ความดี ความสำเร็จ และความสุขในทุกๆเรื่องในบั้นปลายได้ อิสลามจึงเป็นทางสายกลางอย่างแท้จริง นำพาผู้คนส่วนใหญ่ให้ไปสู่ความสุข ความสำเร็จสูงสุดได้จริง หากเปรียบเป็นสายพิณ ก็เป็นสายที่ตึงพอดี ไม่หย่อนยาน หรือตึงเกินไป เหมาะสำหรับมนุษย์ทุกคนโดยไม่แบ่งแยกชั้น วรรณะ สีผิว หรือเชื้อชาติใดให้มีหลักการ หลักปฏิบัติที่แยกออกไปเฉพาะกลุ่ม ไม่มีนักบวช มนุษย์ทุกคนอยู่ภายใต้สัจธรรมเดียวกัน      3. เป้าหมายการดับทุกข์ (นิโรธ) คืออะไร     -  ด้วยการนิยาม “ทุกข์” และ “เหตุแห่งทุกข์” ที่ได้จากการวิเคราะห์ของตนเองช้างต้น จึงได้ข้อสรุปว่า หากมนุษย์ต้องการดับทุกข์ได้อย่างแท้จริง และเด็ดขาดมนุษย์จะต้อง “ดับอารมณ์ได้อย่างสิ้นเชิง” จึงจะสามารถบรรลุ “นิพพาน” และหลุดจาก “วงจรอุบาทว์” ที่ขับเคลื่อนด้วย “อารมณ์”  หรือ “กรรม” ได้ แต่ด้วยวิธีการที่สวนทางกับธรรมชาติของสิ่งมีชีวิตเป็นอันมาก และ ทำได้จริงน้อยมาก ที่ผ่านมาจึงมีผู้สำเร็จน้อยมากอย่างเทียบกันไม่ได้เมื่อเทียบอัตราส่วนกับทุกชีวิตที่ถือกำเนิดมา จึงทำให้หลีกเลี่ยงคำถามที่ว่า เส้นทางสายนี้เป็นเส้นทางสายกลาง ที่ไม่ตึงไป หย่อนไป ตามที่กล่าวอ้างจริงกระนั้นหรือ? เพราะ หากไม่สามารถไปถึงเป้าหมายสูงสุดทางศาสนาได้ เป้าหมายรองๆลงมาก็เป็นเช่นรางวัลปลอบใจที่คนส่วนใหญ่ก็ยังไม่อาจทำได้จริง และเมื่อทำได้จริงก็ยังต้องวนเวียนอยู่ใน “สังสารวัตร” เดิมๆที่พระพุทธเจ้าเบื่อหน่าย และแสวงหาวิธีการหลุดพ้นจนอ้างว่าพบแล้วนั่นเอง ส่วนศาสนาอิสลาม ที่ให้ใช้การพิสูจน์ทางสติปัญญาจนเชื่อมั่นว่ามีพระเจ้าเพียงพระองค์เดียวอยู่นั้น สามารถยอมรับสิ่งเหนือญานวิสัยอย่างเปิดเผยได้ ไม่ต้องแยกเป็นแก่น เป็นเปลือก สามารถยอมรับเรื่อง นรก สวรรค์ และ เจตจำนงค์ของผู้สร้างได้ จึงมีเป้าหมายสูงสุดในการดำเนินชีวิตเพียงเพื่อแสวงหาความพึงพอพระทัยของผู้ที่สร้างเขา และสรรพสิ่งขึ้นมา เมื่อผู้สร้างและผู้บริหารจัดการมีคุณลักษณะที่เหมาะสม และมีความยุติธรรม เขาย่อมวางใจใน “ปฐมเหตุ” ที่มีความเป็นเหตุเป็นผล น่าเชื่อถือ สามารถอธิบายได้ พิสูจน์ได้ ไม่ใช่สัจธรรมที่ตั้งอยู่บนนามธรรมที่เลื่อนลอย ไร้ผู้บริหารจัดการ ไร้ผู้มีอำนาจสูงสุด ไร้ซึ่งความตั้งใจใดๆ มีเพียงเหตุบังเอิญที่สติปัญญาไม่อาจยอมรับได้นับครั้งไม่ถ้วน  การเป็นเหตุเป็นผลที่สิ้นสุดในตัวนี้เอง ที่ไม่แตกแขนงความคิดไปอย่างไม่มีวันสิ้นสุด ก่อให้เกิดความฟุ้งซ่านแก่ผู้แสวงหา ด้วยเหตุนี้จึงทำให้มนุษย์ส่วนใหญ่มีบทสรุปทางแนวคิดไปในแนวทางนี้ กล่าวคือแนวทางที่เชื่อในผู้สร้าง ผู้บริหารจัดการ จึงเป็นแนวทางที่คนสนใจแสวงหาคำตอบในศาสนามีจำนวนมากกว่า และมีความยึดมั่นและศรัทธามากกว่าแนวทางที่ไม่เชื่อ อย่างเห็นได้ชัด   4. วิธีการดับทุกข์ (มรรค) ต้องทำอย่างไร     -    ศาสนาทุกศาสนามีวิธีการดับทุกข์ที่แตกต่างกันออกไปตามแนวคิดของผู้วางแนวทาง ซึ่งต่างกันตามแนวทางการศรัทธาที่น่าจะเหมาะสมที่สุดที่จะนับว่าเป็น “แก่น” สำหรับผู้ที่ต้องการคั้นเนื้อออกจากเนื้ออีกที ศาสนาพุทธซึ่งมีระเบียบวิธีปฏิบัติ 227 ข้อด้วยกัน นอกเหนือจากหลักธรรมร่วมในข้ออื่นๆมากมาย สำหรับ “วรรณะสงฆ์” ที่ประสงค์จะดับอารมณ์อย่างสิ้นเชิง เพื่อมุ่งไปสู่เป้าหมายสูงสุด คือ นิพพาน แต่ส่วนคนส่วนใหญ่ที่เป็น “วรรณะฆาราวาส” ที่รู้กันว่ายังไม่ประสงค์จะแลกความสุขที่สัมผัสได้จริงกับความสุขที่เขาเล่าว่า และยังเคลือบแคลงผู้เล่าที่แม้กระทั่งตนเองก็ยังไม่ไปถึงจริง ยังไม่สามารถพิสูจน์ให้เห็นได้ จึงทำให้ตนเองต้องพิสูจน์เองโดยต้องแลกกับความสุขที่มี คนส่วนใหญ่ก็จะมีวิธีปฏิบัติอย่างง่ายเพียง 5 ข้อให้เลือก แม้กระนั้นคนส่วนใหญ่ก็ยังไม่อาจทำได้ครบ เพราะบางข้อก็ยังไม่สามารถปฏิบัติได้จริง ยังคงต้องเลี่ยง และนิยาม "บาป" "ไม่บาป" กันเองต่อไป และข้อพิสูจน์อีกประการหนึ่งที่เห็นได้ชัดคือยังไม่อาจสร้างสังคมที่มีมาตรการควบคุมอย่างได้ผลในข้อหนึ่งข้อใดใน 5 ข้อนี้  และยังไม่เคยเปลี่ยนแปลงประชาชาติใดได้ในวงกว้างให้เห็นความสำเร็จขึ้นเป็นรูปธรรมทั้งในอดีต และปัจจุบัน ส่วนอิสลาม มีวิธีการดับทุกข์ที่เป็นหลักปฏิบัติมากมาย และครอบคลุมในเรื่องสำคัญ การไปสู่เป้าหมายอันสูงสุดทำได้ไม่ยาก ไม่ถึงกับต้องแปลกแยกตนเองออกไปจากคนปกติทั่วไป ไม่ต้องแลกกับวิถีชีวิตปกติของมนุษย์ที่จะดำรงเผ่าพันธุ์ ไม่ต้องพึ่งพาใครโดยใช้สถานภาพตนเองเป็นการแลกเปลี่ยน สามารถทำมาหากิน และเกื้อหนุนแบ่งแยกกันตามหน้าที่ที่เหมาะสมต่างๆในสังคม ทุกคนเท่าเทียมกัน ไม่มีใครต้องกราบไหว้ บูชา หรือสักการะใครเป็นพิเศษ มีพียงการยอมรับ นับถือกัน ให้เกียรติกันตามสมควรแก่ความเป็นเพื่อนมนุษย์ และที่สำคัญเป็นหลักปฏิบัตืที่ทำได้จริง ไม่ยาก หรือ ง่ายจนเกินไป จนผู้คนส่วนใหญ่สามารถกระทำได้โดยไม่เกิดข้อจำกัดในความเป็นจริง  เพราะเป็นการปฏิบัติที่เกิดจากความศรัทธา จากหลักศรัทธา หลักปฏิบัติที่เข้าใจง่าย มีเหตุผลชัดเจน อธิบายได้ เป็นไปได้ในทางปฏิบัติ และไม่ต้องการล่าม วรรณะพิเศษ หรือสื่อกลางในการทำความเข้าใจ “สาห์นจากผู้ออกแบบกฎ”  และมีแรงจูงใจในการตามกฎมากกว่าเพราะความมั่นใจในการตอบแทนจาก “เจ้าของกฎ” “เจ้าของสรรพสิ่ง” และ “เจ้าของรางวัลตอบแทน” ที่ไม่ใช่เพียงผลจากปฏิกิริยาตอบสนองธรรมดาๆที่อาจไม่เกิดขึ้นในสภาวะทางธรรมชาติที่มีในปกติที่ช่วงชีวิตแต่ละคนได้ประจักษ์แล้ว “ทำดีได้ดีมีที่ไหน? ทำชั่วได้ดีมีถมไป” จึงไม่ใช่แนวคิดของมุสลิม และหากยึดถืออย่างจริงจัง และถูกต้องย่อมนำพาสังคมไปสู่ความก้าวหน้า สันติ และความสงบได้อย่างแท้จริง และไม่ใช่เพียงสังคมใน “อุดมคติ” เพราะเคยเปลี่ยนแปลงประชาชาติอาหรับที่มืดบอดทางสติปัญญา และอารยธรรมให้เป็นผู้นำโลกได้แล้วครั้งหนึ่งจริงตามประวัติศาสต์ที่จารึกไว้  ก่อนที่สังคมอาหรับจะเสื่อมถอยผลักดันศาสนาให้กลับไปอยู่ในตำรา และถอยหลังกลับไปเป็นผู้ตามอีกครั้งกระทั่งปัจจุบัน จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 09:51:08

ความคิดเห็นที่ 12 จะเห็นว่าหลักปรัชญาในโลกเรามีมากมาย หลายคำจำกัดความ หลายเหตุผลรองรับ หลายเป้าประสงค์ นักคิด นักปรัชญาหลายท่านมีเจตนาดี อยากนำพาสังคมให้ไปในแนวทางที่ดี สงบ เรียบร้อย และยุติธรรม แต่นักปรัชญาส่วนใหญ่ ไม่ได้อธิบายความจริงสากลในเรื่องพื้นฐานแห่งชีวิตที่จำเป็นต้องรู้ว่า “ทุกสรรพสิ่งเกิดขึ้นมาจากไหน? เกิดขึ้นมาอย่างไร? เกิดขึ้นมาทำไม? เกิดขึ้นมาเพื่ออะไร? และจะไปไหนต่อ?” นักปรัชญาเหล่านั้นจึงเป็นเพียงนักปรัชญาทั่วๆไป ส่วนนักปรัชญาที่อ้างทั้งปรัชญา และอธิบายสัจธรรมความจริงแห่งชีวิต และสรรพสิ่งด้วยจึงจะเรียกได้ว่าเป็นศาสดา  แต่ผู้มีสติปัญญาจะว่าอย่างไร หากศาสดาคนนั้นพูดเรื่องจริงเฉพาะส่วนที่เป็นปรัชญาเท่านั้น แต่ส่วนที่เป็นสัจธรรมความจริงแห่งชีวิต เป็นเรื่องโกหก และขัดแย้งกับข้อเท็จจริงที่พิสูจน์ชัดแล้วเป็นส่วนมาก ??? การไม่ได้เข้าไปจัดการถึงสติปัญญามนุษย์ ไม่ได้ไปตอบข้อสงสัยทางสติปัญญาที่ยังไม่คุ้นชินกับการไม่ได้รับคำตอบที่เป็นเหตุเป็นผล มุ่งเน้นไปจัดการกับอารมณ์ จึงทำให้สติปัญญาถูกปล่อยให้อ่อนแอ เรื้อรัง อารมณ์ที่มักจะไปในทางใฝ่ต่ำจึงคืบคลานเข้ามาบงการสติปัญญาอย่างที่เราเห็นกันดาษดื่นในภาพที่ประจักษ์ด้วยสายตาตนเองรอบๆตัว โดยไม่ต้องไปผ่านสื่อใด   ไม่ใช่เพราะศาสนาพุทธไม่มีคำอธิบายความจริงที่เป็นพื้นฐานแห่งชีวิตที่จำเป็นต้องรู้ ตามที่กล่าวอ้างไว้ว่าเป็น “เรื่อง อจิณไตย”  “เรื่องไม่ก่อประโยชน์” หรือ “เรื่องไร้สาระ” หากทว่ากลับมีคำอธิบายอย่างละเอียดลออ สามารถคำนวณเวลา และหลายๆเรื่องได้ ตามที่ปรากฏอยู่ในคัมภีร์ที่อ้างว่ามาจากผู้ที่ “มีสัจจะ” “ผู้ที่ไม่โกหก” มากมาย และเป็นส่วนใหญ่ของคัมภีร์เสียด้วยซ้ำไป แต่ที่ปรากฏจหลังจากการพิสูจน์ด้วยเหตุผล ด้วยตรรกะ ด้วยข้อเท็จจริง กลับพบว่า “ขัดแย้งกันเอง และขัดแย้งกับข้อเท็จจริงที่ปรากฏอยู่อย่างชัดเจน” และเมื่อขัดแย้งกับหลักการวิทยาศาสตร์ที่มีบทสรุปที่ชัดเจนแล้ว จึงมีผู้ดึงดันที่อ้างเพียงว่าสิ่งเหล่านั้นเป็นเพียง “นิทาน” เป็น “กุศโลบาย” ที่ต้องการให้คนทำดี บ้างว่าความจริงทาง “ วิทยาศาสตร์” ก็ยังไม่ใช่สัจธรรม ยังมีโอกาสเปลี่ยนแปลงอีกเรื่อยๆ ทั้งรู้ว่าเป็นการพูดความจริงเพียงครึ่งเดียวเพราะเราไม่ได้กำลังพูดถึงทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ที่ยังไม่มีบทสรุปแต่อย่างใด แต่ก็ยังเป็นที่น่าแปลกใจว่า ก็ยังมีผู้ที่ตัดเรื่องราวพ้นญานวิสัย มองข้ามความขัดแย้งทั้งหมด นำเอาพระพุทธศาสนาไปเป็นต้นแบบแห่งวิทยาศาสตร์ หรือเทียบเคียงทฤษฎีทางวิทยาศาสตร์ ผลิตตำราขึ้นมาขายดิบขายดีได้อีกอยู่ดี ด้วยเหตุผล และข้อเท็จจริงที่ยกมาวิเคราะห์กันทั้งหมดแล้วนี้ จึงทำให้น่าจะมองภาพกันเองได้ในระดับหนึ่งว่า “ศาสนาที่แท้จริง” ที่เป็นความจริง เป็นสัจธรรม เป็นสิ่งที่สมควรแก่การนำมาเป็นเป้าหมาย เป็นแนวทางการดำเนินชีวิต ไปจนวันสุดท้ายของตัวเราควรมีคุณสมบัติเช่นไร? ตัวเราสมควรใช้สติปัญญาวิเคราะห์ คัดเลือกอย่างเต็มที่ ก่อนนำมายึดถือปฏิบัติอย่างจริงจังหรือไม่? ขอให้ทุกท่านได้พบทางนำ ตามระดับความต้องการ ระดับจิตใจ และระดับการใช้สติปัญญาที่แต่ละคนมี ด้วยความเคารพ อ้างอิง http://www.bp-smakom.org/BP_School/Social/A-riyaset4.htm จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 09:53:04

ความคิดเห็นที่ 13 ธรรมทั้งปวง  ได้แก่ ?  ตามที่ พระบรมศาสดา ตรัส พระสูตรนี้ สาวก ของพระบรมศาสดา พิจารณา ครับ (ไม่ว่า ใคร นะครับ)                                     จากความจำ สังขตธรรม อสังขตธรรม  มี ประมาณเท่าใด เรา ตถาคต กล่าวว่า  วิราคธรรม (จัดอยู่ในสังขตธรรม อสังขตธรรม  มี ประมาณเท่าใด ใช่หรือไม่) เป็น เลิศยอดสุด ของ สังขตธรรม อสังขตธรรม  เหล่านั้น ทั้งหมด (ธรรมทั้งปวง = วิราคธรรม  สังขตธรรม อสังขตธรรม  -- ใช่หรือไม่?) วิราคะธรรม ได้ แก่ ธรรมเป็นที่ ฯลฯ --- ฯลฯ ธรรมเป็นที่ สิ้นไปแห่งตัณหา (ตัรหักขโย) ฯลฯ วิราคธรรม คือ นิพพาน                                         ตกลง ธรรมทั้งปวง ตาม ที่ตรัส ได้แก่ วิราคธรรม (คือนิพพาน)  สังขตธรรม อสังขตธรรม  -- ใช่หรือไม่? คุณ laliklalee  สอบทาน ได้ เอง นะครับ (หลังจาก เสนอ สิ่งที่เสนอแล้ว)                                             ทีนี้ อีกพระสูตร สังขารทั้งปวง ไม่เที่ยง (เพราะ เป็นธรรมฝ่าย ปรุงแต่ง) = สังขตธรรม ไม่เที่ยง สังขารทั้งปวง ทุกข์ (น่าเกลียด ทนได้ยาก) = สังขตธรรม ทุกข์ ธรรมทั้งปวง (ได้แก่ วิราคธรรม (คือนิพพาน)  สังขตธรรม อสังขตธรรม) -- ไม่ มี  อัตตา ไม่ว่าแบบไหน ใน ธรรม ทั้งปวง เหล่านี้ = ธรรมทั้งปวง อนัตตา                                             สรุป แม้ที่ผ่านมายังไม่เคยมีผู้พูดคนใดได้ไปถึงจุดหมายนั้นเลยในช่วงที่มีชีวิตอยู่แม้เพียงคนเดียว                                      ไม่ จริง ครับ พระพุทธองค์ ตรัสไว้ครับ  สาวกที่แท้จริง ก้ รู้ เห็น เข้าใจ ตรงตามที่ตรัสไว้ครับ อย่า เอา สายตาตนเอง (ที่ยังไม่ใช่ สายตาของ พระอริยเจ้า ที่มีพระบรมศาสดาเป็นประมุข) เที่ยว จับวัด  เสนอ ชี้ นำ ฯลฯ  เข้าข่าย  แม่ปู สอนลูกปู ให้เดิน ตรงๆ ฯ ผม เสนอ ป่า + ต้นไม้คือ พระพุทธวจนะ ฯ จึง ไม่ใช่ เอาสายตา ตัวเอง จับวัด ฯ จึงไม่เข้าข่าย "แม่ปูสอนลูกปูให้เดิน ตรงๆ"                                      พระพุทธเจ้า ยังทรงยังอยู่ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 09:58:56

ความคิดเห็นที่ 14 ผู้วิเศษ ย่อม สร้างแต่สิ่งที่วิเศษ จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 09:59:48

ความคิดเห็นที่ 15 คคห 12 ทางสายกลาง  ที่ พระบรมศาสดา ตรัส ชี้ ไว้ ให้ นั้น ดีแล้ว จะเป็น คำตอบ ของ คำว่า -- “ทุกสรรพสิ่งเกิดขึ้นมาจากไหน? เกิดขึ้นมาอย่างไร? เกิดขึ้นมาทำไม? เกิดขึ้นมาเพื่ออะไร? และจะไปไหนต่อ?” ดังนั้น จง อาสัย การตรัสรู้ ของพระบรมศาสดา  แทน คำกล่าวอื่นๆ  ที่ ไม่ใช่ "พระพุทธภาษิต" เป็น "คู่มือ ดำเนินชีวิต" เสีย ทิ้ง ของเดิมๆ เสีย ฯ นี้คือ แรกก้าว ของ ก้าวแรก  ที่ ชาวพุทธสมัยนี้ สามารถ ทำได้ ทุกๆ คน โดย ไม่ต้อง เสีย เงินสักบาท ฯ เป็นอยู่โดยชอย ตาม ทางสายกลาง ที่ พระพุทธเจ้า ตรัสไว้ดีแล้ว คือ ชาวพุทธที่แท้จริง จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 10:04:57

ความคิดเห็นที่ 16 สำหรับท่านที่ยังติดตามประเด็นนี้ไม่ทัน และยังมองว่าเป็นการใส่ใคล้ หรือ ยกเมฆขึ้นมาเพื่อสร้างความแตกแยก ผมขอเรียนชี้แจงว่าไม่ได้มีเจตนาอย่างที่กล่าวมาแม้แต่น้อย การพิสูจน์ความจริงในความเชื่อยอมรับว่าเป็นเรื่องที่ไม่สามารถจะกระทำได้ง่ายเหมือนเรื่องอื่นๆ เพราะต้องไปเกี่ยวพันกับศรัทธา ผมเข้าใจ แต่กระนั้นการไม่พิสูจน์ก่อนศรัทธา แล้วเชื่อในสิ่งที่ไม่เป็นจริงก็จะส่งผลร้าย และความเจ็บปวดในบั้นปลาย ซึ่งรุนแรงเสียยิ่งกว่าการเจ็บปวดจากการยอมรับความจริง ท่านที่ยังไม่ได้ติดตามสาเหตุที่มาจากการพิสูจน์นี้อาจเข้าใจว่าเป็นการหมั่นจุดประเด็นขึ้นมาจากเพื่อยกตนข่มท่าน แต่หากท่านมีใจเป็นกลางและย้อนไปพิจารณาก่อนหน้านั้นสักนิด ก็จะทราบดีว่าศาสนิกเดียวกับท่านนั้นมองศาสนาตนเอง และมองศาสนิกอื่นอย่างไร เมื่อถึงขั้นตอนการพิสูจน์ว่าใครพูดความจริง ก็คงเลี่ยงไม่ได้ที่จะต้องนำข้อเท็จจริงมานำเสนอกันเป็นธรรมดา ส่วนข้อมูล และเหตุผลใครจะมีน้ำหนักมากกว่ากันนั้นขอให้ผู้อ่านมีข้อสรุปให้กับตนเองก็เพียงพอ และนี่น่าจะเป็นวิธียุติข้อขัดแย้งที่มีการจุดขึ้นมาได้อย่างมีวิทยปัญญามากที่สุด ก็จะขอท้าวความเดิม ให้ผู้ที่ยังไม่เข้าใจว่าบทความกระผมพูดถึงอะไร? ที่ยกข้ออธิบายที่พบว่าไม่สอดคล้องกับความเป็นจริงในปัจจุบัน และต้องถูกอรรถาธิบายให้เป็นนิทาน ที่ไม่ใช่กระบวนการเข้าหาความจริงทางวิทยาศาสตร์ และไม่มีเหตุจำเป็นใดต้องกระทำเช่นนั้น สิ่งเหล่านั้นคืออะไร? ให้ดูพอเป็นสังเขป ดังนี้ จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 10:14:52

ความคิดเห็นที่ 17 ท้าวสักกะได้ทรงสดับถ้อยคำของสสบัณฑิตนั้นแล้วจึงเนรมิตกองถ่านเพลิงกอง หนึ่ง ด้วยอานุภาพของตน แล้วบอกแก่พระโพธิสัตว์. พระโพธิสัตว์นั้นลุกขึ้นจากที่นอนหญ้าแพรกของตน แล้วไปที่กองถ่านเพลิงนั้น คิดว่า ถ้าสัตว์เล็กๆ ในระหว่างขนของเรามีอยู่ สัตว์เหล่านั้นอย่าตายด้วยเลย แล้วสะบัดตัว ๓ ครั้ง บริจาคร่างกายทั้งสิ้น ในทานมุขปากทางของทาน กระโดดโลดเต้นมีใจเบิกบาน กระโดดลงในกองถ่านเพลิง เหมือนพระยาหงส์กระโดดลงในกอปทุม ฉะนั้น. แต่ไฟนั้นไม่อาจทำความร้อน แม้สักเท่าขุมขนในร่างกายของพระโพธิสัตว์ ได้เป็นเสมือนเข้าไปในห้องหิมะ ฉะนั้น. ลำดับนั้น พระโพธิสัตว์เรียกท้าวสักกะมา กล่าวว่า พราหมณ์ ไฟที่ท่านก่อไว้เย็นยิ่งนัก ไม่อาจทำความร้อน แม้สักเท่าขุมขนในร่างกายของข้าพเจ้า นี่อะไรกัน. ท้าวสักกะตรัสว่า ท่านบัณฑิต เรามิใช่พราหมณ์ เราเป็นท้าวสักกะ มาเพื่อจะทดลองท่าน. พระโพธิสัตว์จึงบรรลือสีหนาทว่า ข้าแต่ท้าวสักกะ พระองค์จงหยุดพักไว้ก่อนเถิด หากโลกสันนิวาสทั้งสิ้นจะพึงทดลองข้าพระองค์ด้วยทานไซร้ จะไม่พึงเห็นความที่ข้าพระองค์ไม่เป็นผู้ประสงค์จะให้ทานเลย. ลำดับนั้น ท้าวสักกะจึงตรัสกะพระโพธิสัตว์นั้นว่า ดูก่อนสสบัณฑิต คุณของท่านจงปรากฎอยู่ตลอดกัปทั้งสิ้นเถิด. แล้วทรงบีบบรรพต ถือเอาอาการเหลวของบรรพต เขียนลักษณะของกระต่ายไว้ในดวงจันทร์ แล้วนำพระโพธิสัตว์มาให้นอนบนหลังหญ้าแพรกอ่อน ในพุ่มไม้ป่านั้นนั่นแหละ ในไพรสณฑ์นั้น แล้วเสด็จไปยังเทวโลกของพระองค์ทีเดียว. บัณฑิตทั้ง ๔ แม้นั้นพร้อมเพรียงบันเทิงอยู่ พากันบำเพ็ญศีล รักษาอุโบสถกรรม แล้วไปตามยถากรรม. พระศาสดา ครั้นทรงนำพระธรรมเทศนานี้มาแล้ว จึงทรงประกาศสัจจะ ประชุมชาดก. ในเวลาจบสัจจะ คฤหบดีผู้ถวายบริขารทุกอย่าง ดำรงอยู่ในโสดาปัตติผล. นากในกาลนั้น ได้เป็น พระอานนท์ สุนัขจิ้งจอกได้เป็น พระโมคคัลลานะ ลิงได้เป็น พระสารีบุตร ท้าวสักกะได้เป็น พระอนุรุทธะ ส่วนสสบัณฑิตได้เป็น เราตถาคต ฉะนี้แล. จบ อรรถกถาสสบัณฑิตชาดกที่ ๖ .. อรรถกถา สสปัณฑิตชาดก ว่าด้วย ผู้สละชีวิตเป็นทาน จบ. อ่าน เนื้อความในพระไตรปิฎก http://www.84000.org...7&A=2825&Z=2838 แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 11:39:26 จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 10:16:01

ความคิดเห็นที่ 18 ศาสดาที่มีฤทธานุภาพเหนือขีดจำกัดคนธรรมดา และเกณฑ์การจำแนกจักรวาล (โปรดใช้วิจารณญานในการชม)   1.  พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๒ อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต หน้า 256-258 จูฬนีสูตร   [๕๒๐] ครั้งนั้นแล ท่านพระอานนท์ได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้น แล้วได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ได้สดับรับฟัง มาเฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาคว่า ดูกรอานนท์ สาวกของพระสิขีสัมมาสัมพุทธเจ้าซึ่งมีนามว่า อภิภู ยืนอยู่ในพรหมโลก ให้พันแห่งโลกธาตุรู้แจ้งได้ ด้วยเสียง พระเจ้าข้า ส่วนพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าเล่า ทรง สามารถที่จะทำโลกธาตุเท่าไรให้รู้แจ้งได้ด้วยพระสุรเสียง"   พระผู้มีพระภาคตรัส ตอบว่า "ดูกรอานนท์ นั้นสาวก ส่วนพระตถาคนับไม่ถ้วน ฯ"   ท่านพระอานนท์ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคเป็นครั้งที่ ๒ ว่า "ข้าแต่ พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ได้สดับรับฟังมาเฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาคว่า ดูกรอานนท์ สาวกของพระสิขีสัมมาสัมพุทธเจ้าซึ่งมีนามว่า อภิภู ยืนอยู่ใน พรหมโลก ทำให้พ้นแห่งโลกธาตุรู้แจ้งได้ด้วยเสียง พระเจ้าข้า ส่วนพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าเล่า ทรงสามารถที่จะทำโลกธาตุเท่าไรให้รู้ แจ้งได้ด้วยพระสุรเสียง ฯ"                พ.  "ดูกรอานนท์ นั้นเป็นสาวก ส่วนพระตถาคตนับไม่ถ้วน"   ท่านพระอานนท์ ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคแม้เป็นครั้งที่ ๓ ว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ได้สดับรับฟังมาเฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาคว่า ดูกรอานนท์ สาวกของพระสิขีสัมมาสัมพุทธเจ้าซึ่งมีนามว่า อภิภู ยืนอยู่ในพรหมโลก ทำให้พันแห่งโลกธาตุรู้แจ้งได้ด้วยเสียง พระเจ้าข้า ส่วนพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าเล่า ทรงสามารถที่จะทำโลกธาตุเท่าไรให้รู้แจ้งได้ด้วยพระสุรเสียง ฯ"  พ.  "ดูกรอานนท์ เธอได้ฟังเรื่องพันโลกธาตุ เพียงเล็กน้อย ฯ"    อา. "ข้าแต่พระผู้มีพระภาค ข้าแต่พระสุคต บัดนี้เป็นกาลเวลาแห่งเทศนาที่พระองค์จะพึงตรัส ภิกษุทั้งหลายได้สดับธรรมเทศนาของพระผู้มีพระภาคแล้ว จักทรงจำไว้ ฯ"    พ.  "ดูกรอานนท์ ถ้าอย่างนั้น เธอจงฟัง จงใส่ใจให้ดี เราจักกล่าว"   ท่านพระอานนท์ทูลรับสนองพระผู้มีพระภาคแล้ว   พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า "ดูกรอานนท์ จักรวาลหนึ่งมีกำหนดเท่ากับโอกาสที่พระจันทร์พระอาทิตย์โคจร ทั่วทิศสว่างไสวรุ่งโรจน์ โลกมีอยู่พันจักรวาลก่อน ในโลกพันจักรวาลนั้น มีพระจันทร์พันดวง มีอาทิตย์พันดวง มีขุนเขาสิเนรุพันหนึ่ง มีชมพูทวีปพันหนึ่ง มีอปรโคยานทวีปพันหนึ่ง มีอุตตรกุรุทวีปพันหนึ่ง มีปุพพวิเทหทวีปพันหนึ่ง มีมหาสมุทรสี่พัน มีท้าวมหาราชสี่พัน มีเทวโลกชั้นจาตุมหาราชิกาพันหนึ่ง มีเทวโลกชั้นดาวดึงส์พันหนึ่ง มีเทวโลกชั้นยามาพันหนึ่ง มีเทวโลกชั้นดุสิตพันหนึ่ง มีเทวโลกชั้นนิมมานรดีพันหนึ่ง มีเทวโลกชั้นปรนิมมิตวสวัสตีพันหนึ่ง มีพรหมโลกพันหนึ่ง ดูกรอานนท์ นี้เรียกว่าโลกธาตุอย่างเล็กมีพันจักรวาล โลก คูณโดยส่วนพันแห่งโลกธาตุอย่างเล็ก ซึ่งมีพันจักรวาลนั้น นี้เรียกว่าโลกธาตุอย่างกลางมีล้านจักรวาล โลกคูณโดยส่วนพันแห่งโลกธาตุ อย่างกลางมีล้านจักรวาลนั้น นี้เรียกว่าโลกธาตุอย่างใหญ่ประมาณแสนโกฏิจักรวาล ดูกรอานนท์ ตถาคตมุ่งหมายอยู่ พึงทำโลกธาตุอย่างใหญ่ประมาณแสนโกฏิจักรวาลให้รู้แจ้งได้ด้วยเสียง หรือทำให้รู้แจ้งได้เท่าที่มุ่งหมาย ฯ" อา. "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็พระผู้มีพระภาคพึงทำโลกธาตุอย่างใหญ่ประมาณแสนโกฏิจักรวาล ให้รู้แจ้งด้วยพระสุรเสียง หรือทำให้รู้แจ้งได้เท่าที่พระองค์ทรงมุ่งหมายอย่างไร ฯ" พ.  "ดูกรอานนท์ พระตถาคตในโลกนี้ พึงแผ่รัศมีไปทั่วโลกธาตุอย่างใหญ่ประมาณแสนโกฏิจักรวาล เมื่อใด หมู่สัตว์พึงจำแสงสว่างนั้นได้ เมื่อนั้นพระตถาคตพึงเปล่งพระสุรเสียงให้สัตว์เหล่านั้นได้ยิน พระตถาคตพึงทำให้โลกธาตุอย่างใหญ่ประมาณแสนโกฏิจักรวาลให้รู้แจ้งได้ด้วยพระสุรเสียง หรือพึงทำให้รู้แจ้งได้เท่าที่พระองค์ทรงมุ่งหมาย ด้วยอาการเช่นนี้แล ฯ"   เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสดังนี้แล้ว ท่านพระอานนท์ ได้กราบทูลว่า "เป็นลาภของข้าพระองค์หนอ ข้าพระองค์ได้ดีแล้วหนอที่ข้าพระองค์มีพระศาสดาผู้มีฤทธิ์มีอานุภาพมากอย่างนี้"   เมื่อท่านพระอานนท์กราบทูลอย่างนี้แล้ว ท่านพระอุทายีได้กล่าวกะท่านพระอานนท์ว่า "ดูกรอานนท์ ในข้อนี้ท่านจะได้ประโยชน์อะไร ถ้าศาสดาของท่านมีฤทธิ์ มีอานุภาพมากอย่างนี้"   เมื่อท่านพระอุทายีกล่าวอย่างนี้ พระผู้มีพระภาคได้ตรัสกะท่านพระอุทายีว่า "ดูกรอุทายี เธออย่าได้กล่าวอย่างนี้ ถ้าอานนท์ยังไม่หมดราคะเช่นนี้ พึงทำกาละไป เธอพึงเป็นเจ้าแห่งเทวดาในหมู่เทวดา ๗ ครั้งพึงเป็นเจ้าจักรพรรดิในชมพูทวีปนี้แหละ ๗ ครั้ง เพราะจิตที่เลื่อมใสนั้น ดูกรอุทายีก็แต่ว่าอานนท์จักปรินิพพานในอัตภาพนี้เอง ฯ" จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 10:17:56

ความคิดเห็นที่ 19 กำเนิดจักรวาล โลก และสิ่งมีชีวิต (โปรดใช้วิจารณญานในการชม) 2. การกำเนิดขึ้นของจักรวาล โลก และสรรพสิ่ง เริ่มจากแต่เดิมนั้นก่อนที่สรรพสิ่งจะเกิดขึ้นนั้น ในท้องจักรวาลไม่มีสิ่งใด ๆ เลย มีเพียงอากาศที่เวิ้งว่างว่างเปล่า โล่งเตียนตลอด โดยที่ความว่างเปล่านี้เกิดจากการที่จักรวาลได้เสื่อมและถูกทำลายลง ด้วย ไฟ น้ำ และลม เนื่องจากจักรวาลและโลกนั้นกำเนิดขึ้น และถูกทำลายลงมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน และยังจะต้องถูกทำลาย และก็จะเกิดขึ้นอีกอย่างไม่มีที่สิ้นสุด โดยที่ไม่สามารถจะระบุได้ว่า จุดเริ่มต้นและจุดสิ้นสุดของการเริ่มต้นและสิ้นสุดนี้คือเมื่อใด การกำเนิดของโลกและสรรพสิ่งที่กล่าวถึงในบทเรียนนี้ จึงเป็นช่วงหนึ่งของวัฏจักรที่ไม่มีที่สิ้นสุดนั้น โดยการกำเนิดที่กล่าวถึงในบทเรียนนี้ เป็นการกำเนิดขึ้นอีกครั้งหนึ่ง หลังจากที่จักรวาลถูกทำลายด้วยไฟ ก่อนที่จะมาถึงกำเนิดขึ้นนี้ หลังจากที่จักรวาลเปล่าร้างปราศจากสิ่งใด ๆ เป็นเวลายาวนาน (นานจนไม่สามารถระบุระยะเวลาได้) ต่อมามีฝนตกลงมาในท้องจักรวาลที่มีเพียงอากาศนั้น น้ำฝนที่ตกลงมาในระยะแรก เป็นฝนที่มีขนาดเล็กมาก จากนั้นจึงมีขนาดที่ใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ จนกระทั่งขนาดเท่ากับลำของต้นตาล เนื่องจากฝนที่ตกขึ้นนี้ ตกลงมาอย่างต่อเนื่อง ปริมาณน้ำฝนจึงเพิ่มระดับสูงขึ้น จนกระทั่งท่วมเต็มทั่วทั้งท้องจักรวาล การที่ฝนทรงตัวอยู่ได้นี้ เป็นเพราะมีลมมารองรับไว้เหมือนภาชนะ จึงทำให้น้ำไม่รั่วไหลกระจัดกระจาย แต่จะรวมตัวเป็นกลุ่มก้อน ด้วยคุณสมบัติของลมทำให้น้ำค่อย ๆ งวดยุบหดลดลงจากเบื้องบน ระดับน้ำได้ลดระดับลงมาเรื่อย ๆ เมื่อระดับน้ำลดลง ทำให้ที่ตั้งของภพต่าง ๆ ปรากฏขึ้น เริ่มตั้งแต่ พรหมชั้นต่าง ๆ เรื่อยลงมาจากชั้นบนสู่ชั้นล่าง จากนั้นสวรรค์ชั้น ต่าง ๆ จึงเกิดขึ้นหลังจากที่ระดับน้ำได้ลงไปจากที่ตั้งของภพสวรรค์ชั้นต่างๆ นั้น เมื่อระดับน้ำลดลงมาถึงระดับพื้นดิน ระดับน้ำเริ่มคงที่ไม่ลดลงไปอีก เมื่อน้ำนิ่งจึงเกิดการรวมตัวกันเป็นตะกอนลอยอยู่เหนือผิวน้ำ ซึ่งตะกอนนี้เกิดจากการรวมตัวของธาตุหยาบ (การเกิดขึ้นของภพพรหมและสวรรค์ เป็นการรวมตัวของธาตุละเอียด ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตามนุษย์) ตะกอนที่รวมตัวและลอยอยู่เหนือน้ำนี้ คล้ายกับการลอยของใบบัวที่อยู่เหนือน้ำคือลอยอยู่ได้โดยไม่จม มีสีเหลือง รสหวาน และมีกลิ่นหอม (เรียกว่า ง้วนดิน) ซึ่งต่อมาคือแผ่นดินที่รองรับสิ่งต่าง ๆ โดยตะกอนที่เกิดขึ้นมาก่อนเรียกว่า ศีรษะแผ่นดิน ซึ่งถือว่าเป็นประธานของโลกมนุษย์ หลังจากแผ่นดินได้เกิดขึ้นแล้ว ต่อมาได้มีต้นไม้เกิดขึ้น ต้นไม้ที่เกิดขึ้นเป็นชนิดแรกคือ ต้นบัว โดยที่เป็นบัวที่มีลักษณะเป็นไม้ยืนต้น และขึ้นบนแผ่นดิน ต่างจากบัวในปัจจุบันที่เป็นไม้ล้มลุกและขึ้นเฉพาะในน้ำ บัวที่เกิดขึ้นนี้จะปรากฏขึ้นทุกครั้งที่โลกกำเนิดขึ้นหลังจากที่ถูกทำลายไป โดยที่ในการเกิดขึ้นของดอกบัวนี้จะออกดอกไม่เท่ากันในแต่ละครั้ง บางครั้งไม่มีดอก บางครั้งมีดอก โดยการออกดอกจะมีตั้งแต่ ๑ ถึง ๕ ดอก แต่จะไม่มากไปกว่านั้น ซึ่งจำนวนของดอกบัวที่เกิดขึ้นนี้จะเป็นสิ่งที่บอกว่า จะมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าบังเกิดหรือไม่บังเกิดขึ้น หรือว่าบังเกิดขึ้นอีกพระองค์ในกัปนั้น (อย่างเช่นในกัปของเรา มีดอกบัวปรากฏเมื่อครั้งกำเนิดโลก ๕ ดอก ก็หมายความว่าจะมีพระสัมมาสัมพุทธเจ้าบังเกิดขึ้น ๕ พระองค์) บัวนี้จึงมีชื่อว่า บัวพยากรณ์ การเกิดของสิ่งมีชีวิตในภพภูมิต่าง ๆ มีด้วยกัน ๔ วิธี เรียกว่า กำเนิด ๔ คือ ๑. สังเสทชะกำเนิด คือ เกิดในเถ้า ไคล สิ่งปฏิกูลต่าง ๆ เช่น การเกิดของจุรินทรีย์ เชื้อโรคต่างๆ ๒. โอปปาติกะกำเนิด คือ การที่ไม่ต้องอาศัยพ่อแม่ เมื่อเกิดแล้วโตเต็มวัยเลย ได้แก่ เทวดา พรหม สัตว์นรก เปรต อสรุกาย และมนุษย์ยุคแรก ๓. อัณฑชะกำเนิด คือ การเกิดในฟองไข่ เช่น พวกสัตว์ปีก สัตว์เลื้อยคลาน ๔. ชลาพุชะกำเนิด คือ การเกิดในครรภ์ เช่น มนุษย์ในปัจจุบัน สัตว์ต่าง ๆ มนุษย์ยุคแรก หลังจากที่แผ่นดินได้เกิดขึ้นแล้ว ได้มีพรหมพวกหนึ่งจุติลงมาเกิดเป็นมนุษย์ โดยเป็นพรหมที่หมดบุญ หรือสิ้นอายุจากชั้นอาภัสสราพรหม การเกิดมาเป็นมนุษย์ในยุคแรกนี้ เป็นการเกิดเองโดยไม่ต้องอาศัยพ่อแม่ เกิดแล้วมาก็โตเต็มวัยเลย ซึ่งการเกิดชนิดนี้เรียกว่า เกิดแบบโอปปาติกะ มนุษย์ที่จุติมาจากอาภัสสราพรหมนี้ จะมีรูปร่างและลักษณะเหมือนขณะที่ตอนยังเป็นพรหม คือจะไม่มีเพศ ร่างกายมีแสงสว่างเรือง มีรัศมีสว่าง เหาะไปมาในอากาศได้ และมีปีติเป็นอาหาร ไม่ต้องกินสิ่งอื่นที่อยู่ภายนอกร่างกายเข้าไป โลกในช่วงที่พรหมลงมาเกิดเป็นมนุษย์นี้ มีสัณฐานแบนและมีจุดเชื่อมต่อกับสวรรค์ (สวรรค์ชั้นจาตุมหาราชิกา) โลกกับสวรรค์สามารถไปมาหาสู่กันได้ แต่ต่อมาจึงค่อย ๆ เปลี่ยนรูปทรงและเคลื่อนตัวห่างออกจากสวรรค์ไปตามบาปอกุศลที่มนุษย์สร้าง ทั้งทางกาย ทางวาจา และทางใจ จากโลกที่แต่เดิมมีสัณฐานแบน ก็เริ่มฟูขึ้น เมื่อฟูจนได้ระดับหนึ่ง ก็จะหดตัวเข้าเป็นทรงรี แล้วจึงกลายเป็นทรงกลมในที่สุด ซึ่งแต่ละช่วงที่โลกมีการเปลี่ยนแปลงรูปทรงนี้ใช้เว แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 11:49:10 จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 10:18:38

ความคิดเห็นที่ 20 การแบ่งกัปในทางพระพุทธศาสนา การแบ่งกัปในทางพระพุทธศาสนาแบ่งออกเป็น 2 ประเภทคือ 1.    สุญญกัป คือ กับที่ว่างจาก พระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า และ พระเจ้าจักรพรรดิ 2.    อสุญญกัป คือ กัปที่ไม่ว่างจากผู้มีบุญโดยเฉพาะพระพุทธเจ้า มี 5 กัปคือ 1.    สารกัป คือกัปที่เป็นแก่นสาร มีพระพุทธเจ้ามาตรัสรู้ 1 พระองค์ 2.    มัณฑกัป คือ กัปที่ผ่องใส มีพระพุทธเจ้ามาตรัสรู้ 2 พระองค์ 3.    วรกัป คือ กัปที่ประเสริฐ มีพระพุทธเจ้ามาตรัสรู้ 3 พระองค์ 4.    สารมัณฑกัป คือกัปที่เป็นแก่นสารและผ่องใส มีพระพุทธเจ้ามาตรัสรู้ 4 พระองค์ 5.    ภัทรกัป คือกัปที่เจริญ มีพระพุทธเจ้ามาตรัสรู้ 5 พระองค์. กัปปัจจุบันเป็นภัทรกัปมีพระพุทธเจ้ามาตรัสรู้ ได้แก่ พระกกุสันธะ พระโกนาคมนะ พระกัสสปะ พระโคตมะ พระศรีอริยเมตไตรย วิธีนับกัป วิธีนับกัป กำหนดกาลว่านานกัปหนึ่งนั้น พึงรู้ด้วยอุปมาประมาณว่า มีขุนเขากว้างใหญ่สูงโยชน์หนึ่ง (16 กิโลเมตร) ถึง 100 ปีมีเทพยดาเอาผ้าทิพย์เนื้อละเอียดลงมาเช็ดถูบนยอดขุนเขานั้นหนหนึ่งแล้วก็ไป ถึงอีก 100 ปีจึงเอาผ้าลงมาเช็ดถูอีก นิยมอย่างนี้นานมาจนตราบเท่าขุนเขานั้นสึกเกรียนเหี้ยนลงมาราบเสมอพื้นพสุธาแล้ว กำหนดเป็น 1 กัป เมื่อนั้น อีกนัยหนึ่ง กำหนดด้วยประมาณว่า มีกำแพงเป็นสี่เหลี่ยมจตุรัสโดยกว้างลึกกำหนดหนึ่งโยชน์ ถึง 100 ปีมีเทพยดานำเมล็ดผักกาดมาหยอดลง 1 เม็ด เมล็ดผักกาดเต็มเสมอปากกำแพงนั้นนานเท่าใด จึงกำหนดว่าเป็น 1 กัป (ดูการประมาณความยาวนานใน อสงไขย) อ้างอิง 3.    พระคัมภรีอนาคตวงศ์ , ประภาส สุระเสน, มหามกุฏราชวิทยาลัย ในพระบรมราชูปถัมภ์,พ.ศ. 2540, โรงพิมพ์มหามกุฏราชวิทยาลัย , ISBN 974-580-742-7 4.    ความหมาย ของ อสงไขย , กัป , มหากัป    ที่มาข้อมูล http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%81%E0%B8%B1%E0%B8%9B   ตามหลักพุทธแล้ว   โลกของเราใบนี้หรือกัปนี้มีพระพุทธเจ้าอุบัติแล้ว ๔ พระองค์  คือ   พระพุทธเจ้าพระนามว่า กกุสันธ ๑    พระพุทธเจ้าพระนามว่า โกนาคมน ๑    พระพุทธเจ้าพระนามว่า กัสสป  ๑      พระพุทธเจ้าพระนามว่า โคตม ๑   และในอนาคตจะมีอุบัติอีกพระองค์หนึ่งคือ พระศรีอริยเมตตรัย   ====== ถาม :  พระพุทธเจ้าแต่ละองค์ ห่างช่วงกันนานไหมครับ? ตอบ :  ระยะห่างของการอุบัติของพระพุทธเจ้าแต่ละพระองค์ เป็นเวลานานมาก   บางช่วงนานหลายๆกัปก็มี บางช่วงไม่ถึงกัปก็มีแต่ถ้านับจำนวนปีเป็นเวลา   กว่าล้านๆ โกฏิปี  ครับ จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 10:20:32

ความคิดเห็นที่ 21 ======== การคำนวณความยาวนาน   1 โยชน์ = 16 กิโลเมตร 400 เส้น = 1 โยชน์ 20 วา = 1 เส้น 1 กัป = ตั้งแต่โลกเกิด จนถึงโลกดับ 1 ครั้ง อสงไขย = 10 ยกกำลัง 140 กัปป์ คำว่า กัปป์ กับ คำว่า กัลป์ เป็นคำที่มีความหมายเดียวกัน คำนึงเป็น บาลี คำนึงเป็น สันสกฤต   1. สมมุติมีกล่องใบหนึ่ง กว้าง 100 โยชน์ ยาว 100โยชน์ และ สูง 100 โยชน์ ในเวลา 100 ปี ให้เอาเมล็ดผักกาด 1 เมล็ด ใส่ลงไปในกล่องนั้น ทำอย่างนี้จนเมล็ดผักกาดนั้นเต็มเสมอเรียบปากกล่อง นั้นละจึงเท่ากับ 1 กัป 2. (บางตำรากล่าวว่า กว้าง 1 โยชน์ ยาว 1 โยชน์ สูง 1 โยชน์) วิเคราะห์คำนวณ 1 โยชน์ = 16 กิโลเมตร ดังนั้นกล่องใบนี้มีปริมาตร = 1600X1600X1600 = 4,096,000,000 ลูกบาศก์กิโลเมตร ประมานว่า เมล็ดผักกาด มีขนาด .5 มิลลิเมตร 1 กิโลเมตรเทียบเป็นมิลลิเมตรได้ดังนี้ 10X100X1000 = 1,000,000 มิลลิเมตรจะได้ 1 กิโลเมตรใช้เมล็ดผักกาดเรียงกัน = (1,000,000)/0.5 = 2,000,000 เมล็ด 3. ดังนั้น 1600 กิโลเมตรใช้เมล็ดผักกาดเรียงกัน = (1600X2,000,000 = 3,200,000,000) เมล็ด ถ้าเป็นปริมาตร คือ (กว้าง x ยาว x สูง) ต้องใช้เมล็ดผักกาดทั้งหมด คือ (3,200,000,000X3,200,000,000X3,200,000,000 = 32,768,000,000,000,000,000,000,000,000 เมล็ด) 4.  ใน 100 ปี ใส่เมล็ดผักเพียง 1 เมล็ด ดังนั้นต้องใช้เวลาทั้งหมดคือ 32,768,000,000,000,000,000,000,000,000X100 =3,276,800,000,000,000,000,000,000,000,000 ปี 5. จึงได้เวลา 1 กัป ประมาณ สามล้านสองแสนเจ็ดหมื่นหกพันแปดร้อยล้านล้านล้านล้าน ปีประมาณ 3.3 X 10 ยกกำลัง 30 ปี 6. 1 อสงไขย มีกี่ปีนั้นเป็นจำนวนที่แน่นอน คือ 1 ตามด้วยเลข 0 จำนวน 140 ตัว หรือ 1 X 10 ยกกำลัง 140 ปี       เมื่อสิ้นมหากัปป์นี้แล้ว คัมภีร์อนาคตวงศ์กล่าวไว้ว่าอสุญญกัปป์ต่อไปจะเป็น มัณฑกัปป์ มีพระพุทธเจ้า ๒ พระองค์คือ พระรามโพธิสัตว์  และพระเจ้าปเสนทิโกศล (พระธรรมราช)   ที่มาข้อมูล   http://silance-mobius.blogspot.com/2007/10/blog-post_9055.html ========   แต่กระนั้นก็ตามเราพบว่า : 1 โกฏิ(ปี) มีค่าเท่ากับ 1,000,000 กัป(ปี)    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++   ผู้มีสติปัญญาจะเชื่อโดยใช้มาตรฐานอย่างไรดี ในเมื่อข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ยืนยันเป็นเอกฉันท์ชัดเจนว่า 1. เมื่อ 10 ล้านปีที่แล้ว มนุษย์ยังไม่มีร่องรอยปรากฎ อยู่บนจักรวาลนี้เลย 2. โลกใบนี้มีจุดเริ่มต้นเมื่อ 4,500 ล้านปีที่แล้ว ก่อนหน้านั้นโลกยังไม่มี     ที่เหลือให้ผู้อ่านที่มีสติปัญญาทั้งหลายคิดเอาเองครับ... จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 10:20:44

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านเรื่องกัป และเรื่องราวอจิณไตยที่แสนละเอียดได้ต่อที่นี่ครับ http://www.vichadham.com/kup.html +++++++++++++++++ ยังมีเรื่องเล่าที่อธิบายที่เกี่ยวพันกับเรื่องนี้อีกเรื่องที่ขอยกมาพินิจพิจารณาด้วยสติปัญญาก่อนศรัทธา ถามว่าแก่นหรือสัจธรรมของเรื่องนี้คืออะไร? การพิสูจน์ความจริง คงเป็นไปไม่ได้ที่จะเลี่ยงการตั้งคำถาม  - กตัญญูกตเวทีเป็นสิ่งดีงาม เป็นสัจธรรมที่ผูกขาดศาสนาใดศาสนาหนึ่งหรือไม่? - พระพรหม พระอินทร์ และตัวละครทุกคน มีจริงหรือไม่? -  เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นจริงหรือไม่? ลองดูครับ +++++++++++++++++ ในกาลครั้งนั้น ท้าวมหาพรหมอันอยู่ชั้นพรหมโลก ก็เล็งดูบุรุษทั้งหลายในโลก ที่จะเหมาะแก่การตั้งปณิธานปรารถนาเป็นพระสัมมาสัมโพธิญาณแม้คนหนึ่งก็หาไม่พบ บังเอิญเล็งเห็นมาตุธารกมาณวะ ผู้กำลังเอามารดาแห่งตนขี่คอว่ายน้ำอยู่ท่ามกลางมหาสมุทร เห็นว่าเป็นบุรุษผู้ประกอบด้วยความเพียรพยายามเป็นอันมาก ท้าวมหาพรหมจึงเสด็จลงมาจากพรหมโลกมา บันดาลใจมาตุธารกมาณวะผู้นั้น ให้บังเกิดความเอ็นดูกรุณาสรรพสัตว์ทั้งหลาย และให้มีใจมุ่งปรารถนาเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อโปรดเวไนยสัตว์ทั้งหลายเป็นอันมาก มาตุธารกมาณวะจึงมีวิตกรำพึงว่า “พุทโธ โพเธยยํ มุตโต โมเจยยํ ติณโณ ตาเรยยํ” ดังนี้.... พุทโธ อันว่าบุคคลผู้ได้ตรัสรู้ธรรมทั้งมวล โพเธยยํ พึงยังบุคคลอื่นให้ตรัสรู้ธรรมอันนั้นเหมือนดังที่ตนได้ตรัสรู้แล้ว ติญโณ อันว่าบุคคลใดข้ามพ้นแล้ว จากมหาสมุทรกล่าวคือ วัฏฏสงสาร ตาเรยยํ พึงยังบุคคลอื่นให้ข้ามพ้นจากวัฏฏสงสาร เหมือนดังที่ตนข้ามพ้น ดังนี้ มาตุธารกะครุ่นคิดรำพึงอยู่เช่นนี้ตลอดเวลา ในขณะที่ให้มารดาขี่คอว่ายอยู่ในน้ำ มหาสมุทรตลอด ๗ วัน ฝ่ายว่านางมณีเมขลาผู้เป็นเทวดามีหน้าที่รักษาน้ำมหาสมุทร มีความกลัวคำตำหนิติเตียนจากพระอินทร์ และพระพรหมทั้งหลาย จึงไปช่วยมาตุธารกมาณวะพร้อมทั้งมารดาให้พ้นจากน้ำมหาสมุทร มาตุธารกมาณวะ ก็ยิ่งบังเกิดมีใจใคร่ปรารถนาซึ่งสัพพัญญุตญาณมากขึ้น จึงกราบมารดาแห่งตน แล้วตั้งใจระลึกสมาทานอธิษฐานขอเป็นพระพุทธเจ้า ด้วยคิดแต่ในใจ ว่า.... “ด้วยเดชผลบุญที่ข้าพเจ้าได้ให้มารดาขี่คอพาว่ายน้ำข้ามน้ำมหาสมุทรพ้นจากภัยทั้งมวลนี้ จงเป็นปัจจัยอุดหนุนให้ข้าพเจ้าได้เป็นพระพุทธเจ้าองค์หนึ่ง ในกาลที่จักมาภายหน้า ให้ข้าพเจ้าได้ช่วยเหล่าเวไนยสัตว์ทั้งหลายเทอญ” เมื่อรำพึงเช่นนี้แล้ว ตั้งแต่นั้นมาก็อยู่อุปัฏฐากมารดาแห่งตน จนตราบสิ้นอายุ เมื่อจุติจากชาตินั้นก็ได้บังเกิดในเทวโลก นับตั้งแต่ชาตินั้นเป็นต้นมา มาณะวะ ผู้นั้น จะเกิดมาในชาติใดก็ดี ก็ปรากฏชื่อว่า “เป็นโพธิสัตว์” ทุกชาติ อันว่าพระโพธิสัตว์นั้น หากว่าเกิดมาเป็นเทวดาก็ดี พระอินทร์ ก็ดี พระพรหมก็ดี เป็นมนุษย์ หรือแม้สัตว์เดรัจฉาน ก็ย่อมประกอบไปด้วยญาณปัญญาอันพิเศษ ย่อมรู้เหตุและผลทั้งสิ้น โดยแจ่มแจ้งยิ่งนัก ย่อมบำเพ็ญบารมีธรรมสะสมไว้เสมอ นานได้ ๗ อสงไขย กับแสนมหากัป ได้พบพระพุทธเจ้า 125,000 พระองค์ โดยเป็นแต่คิดไว้ในใจ ยังไม่เปล่งวาจาออกจากปาก (พุทธดำริได้ ๗ อสงไขย) ครั้นเมื่อหมดสิ้น ๗ อสงไขยกับแสนมหากัปป์นั้นแล้ว.... พระโพธิสัตว์ก็ได้มาบังเกิดเป็นพระมหาจักรพรรดิ พระองค์หนึ่งพระนามว่า.... “มหาสาครจักกวัตติราช” ในศาสนาของพระพุทธเจ้าทรงพระนาม โปราณโคตมะ พระมหาสาครจักกวัตติราช ก็ทรงให้สร้างปราสาทด้วย ไม้จันทน์แดง รวมทั้งสิ้น ๑๐๐,๐๐๐ หลัง ให้เป็นที่สถิตอยู่แห่งพระรัตนตรัย แล้วได้เปล่งวาจา ตั้งความปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้า ให้ปรากฏแก่คน แลเทวดาทั้งหลาย (ผ่านพุทธดำริ ๗ อสงไขย แล้ว จึงเปล่ง พุทธวาจา) ตั้งแต่ชาตินั้น แม้นว่าพระโพธิสัตว์เกิดมาในชาติใดก็ตาม ย่อมบำเพ็ญบารมีธรรมเป็นนิจ นานได้ ๙ อสงไขย กับแสนมหากัป ได้เกิดพบพระเจ้าทั้งหลายนับได้ ๓๘๗,๐๐๐ องค์ พระโพธิสัตว์ก็ได้กราบไหว้บูชา เปล่งวาจาปรารถนาพุทธภูมิ ที่มา http://board.palungjit.com/f13/วิสัยการปรารถนา-และการปฏิบัติ-เพื่อพุทธภูมิ-16896.html#post133898 http://board.palungjit.com/f125/%E0%B8%84%E0%B8%B2%E0%B8%96%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%AB%E0%B8%B2%E0%B9%82%E0%B8%9E%E0%B8%98%E0%B8%B4%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B8%95%E0%B8%A7%E0%B9%8C%E0%B9%80%E0%B8%AD%E0%B8%B2%E0%B9%81%E0%B8%A1%E0%B9%88%E0%B8%82%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%99%E0%B9%89%E0%B8%B3-202543.html จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 10:21:48

ความคิดเห็นที่ 23          ดูกรราหุล เรากล่าวว่าบุคคลผู้ไม่มีความละอายในการกล่าวมุสาทั้งที่รู้อยู่ ที่จะไม่ทำบาปกรรมแม้น้อยหนึ่งไม่มี ฉันนั้นเหมือนกัน. เพราะเหตุนั้นแหละ ราหุลเธอพึงศึกษาว่า เราจักไม่กล่าวมุสา(คำพูดที่ไม่ใช่เรื่องจริง) แม้เพราะหัวเราะกันเล่น ดูกรราหุล เธอพึงศึกษาอย่างนี้แล.            [๒๐๓]  จริงอยู่   พระสูตรนี้พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสแล้ว   พระสูตรนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เป็นพระอรหันต์ตรัสแล้ว  เพราะเหตุนั้น  ข้าพเจ้าได้สดับ มาแล้วว่า   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  เมื่อบุคคลล่วงธรรมอย่างหนึ่งแล้ว   เรากล่าวว่า บาปกรรมไร  ๆ    อันเขาจะไม่พึงทำไม่มีเลย    ธรรมอย่างหนึ่งเป็นไฉน    คือ สัมปชานมุสาวาท.            พระผู้มีพระภาคเจ้าได้ตรัสเนื้อความนี้แล้ว  ในพระสูตรนั้น    พระผู้มี- พระภาคเจ้าตรัสคาถาประพันธ์ดังนี้ว่า                                 บาปกรรม ที่สัตว์ผู้เป็นคนมักพูดเท็จ                        ล่วงธรรมอย่างหนึ่งแล้ว  ข้ามโลกหน้าเสีย                       แล้ว  จะไม่พึงทำ  ไม่มีเลย. แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 11:40:26 จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 10:24:59

ความคิดเห็นที่ 24 ต่อไปขอเริ่มต้นพิสูจน์สัจธรรมในศาสนาอิสลามด้วยการพิสูจน์คัมภีร์กุรอานก่อนเป็นอันดับแรกก็แล้วกันครับ เพราะเห็นว่าเป็นรากฐานที่จะพิสูจน์ความเชื่อบทบัญญัติต่างๆที่มีอยู่ในเล่มว่าเชื่อได้หรือไม่? เราต้องพิสูจน์ความน่าเชื่อถือของตำราแห่งกฎนั้นก่อนครับ และจะแยกแยะได้ว่าเนื้อหาที่บรรจุอยู่เป็นเพียงเรื่องโกหก หรือกุศโลบายเพื่อให้คนทำดีเท่านั้นหรือไม่? เพราะในคัมภีร์แห่งสัจธรรมจะต้องไม่มีเรื่องโกหก หรือขัดแย้งกับข้อเท็จจริงแม้เพียงเรื่องเดียวนี่เป็นคุณลักษณะสำคัญของกุรอาน ที่สำคัญการพิสูจน์ในเรื่องนี้ก็ตรงกับความต้องการของพุทธศาสนิกชนบางท่านอยู่พอดี โดยเฉพาะท่านที่เคยระบายในกระทู้ที่แล้วเช่นกันว่า คัมภีร์ไตรปิฎกก็ยังรอคอยการพิสูจน์ความจริงแท้อยู่เช่นเดียวกัน ก็จะขอยกเรื่องบทบัญญัติต่างๆที่เกี่ยวกับโลก สิ่งมีชีวิต และสรรพสิ่ง มาดูกันทีละเรื่องด้วยแหล่งข้อมูลที่จะพิสูจน์บทบัญญัติต่างๆในกุรอานเหล่านี้ก่อนนะครับ http://www.harunyahya.com/miracles_of_the_quran_01.php มีแปลไทยในเวบข้างล่างนี้แล้วครับ แต่ไม่ละเอียดเท่าภาษาอังกฤษ http://www.harunyahya.com/other/thai/books/miracleofalQuran/miracle_contents.php สารคดี พิสูจน์ คัมภีร์อัล-กุรอาน ว่ามาจากพระผู้เป็นเจ้าที่แท้จริงได้อย่างไร? เชิญเข้าไปดูตามลิ้งค์ต่างๆต่อไปนี้ [Thai] Miracle of Quran (บทนำ) http://www.youtube.com/watch?v=L6rKEnTQDCs [Thai] Miracle of Quran (เพศของทารก) http://www.youtube.com/watch?v=E5x60uoKh2I [Thai] Miracle of Quran (ทารกอยู่ในครรภ์3ระยะ) http://www.youtube.com/watch?v=NAG_O0STzEc [Thai] Miracle of Quran (วิถีโคจร) http://www.youtube.com/watch?v=xPMoo5yNufQ [Thai] Miracle of Quran (ความลับของเหล็ก) http://www.youtube.com/watch?v=h43ay1vL2BU [Thai] Miracle of Quran (หน้าที่ของภูเขา) http://www.youtube.com/watch?v=B1zAiP1pLwA [Thai] Miracle of Quran (กล้ามเนื้อห่อหุ้มกระดูก) http://www.youtube.com/watch?v=ViqgT9qHs0Q [Thai] Miracle of Quran  (หลังคาที่ถูกรักษาไว้) http://www.youtube.com/watch?v=X4pyHtlsJtg [Thai] Miracle of Quran  (มหัศจรรย์ของคำ) http://www.youtube.com/watch?v=8V3nZEFPtsU [Thai] Miracle of Quran  (น้ำทะเลไม่ผสมเข้าด้วยกัน) http://www.youtube.com/watch?v=Bw5XtYQBbSw [Thai] Miracle of Quran  (ลายพิมพ์นิวมือ) http://www.youtube.com/watch?v=YJL7tGsVKeU [Thai] Miracle of Quran (ท้องฟ้าที่มีระบบหมุนเวียน ) http://www.youtube.com/watch?v=i9KBNr55Vvg [Thai] Miracle of Quran (บทสรุป) http://www.youtube.com/watch?v=cQefwZOEVDI จะเห็นได้อย่างชัดเจนว่าการนำเสนอธรรมะ หรือสัจธรรมนั้น ไม่จำเป็นต้องแต่งเรื่อง หรือ เล่าสิ่งที่ขัดแย้งกับความจริงที่ถูกค้นพบในภายหลังแต่อย่างใด ผู้เล่าที่เรียกว่าศาสดานั้นต้องแตกต่างจากนักปรัชญาที่อธิบายเพียงหลักปรัชญาทั่วไป แต่ศาสดาจะต้องมีคุณลักษณะพิเศษกว่ามนุษย์คนอื่นตรงที่รู้ความจริงที่มีทั้งส่วนที่อยู่เหนือข้อพิสูจน์ และความจริงที่พิสูจน์ได้ และเราสามารถพิสูจน์จากจุดนี้เองว่าความจริงที่อยู่เหนือข้อพิสูจน์นั้นเป็นจริงหรือไม่ก็จากความจริงที่พิสูจน์ได้นี้เองที่ต้องมีความอัศจรรย์ในการรับรู้ได้ล่วงหน้า หลักการที่ไม่ขัดแย้งกันเอง และเนื้อหาที่ไม่มีส่วนชัดแย้งกับข้อเท็จจริงที่ปรากฏชัดทั้งในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต ตามที่ได้ยกตัวอย่าง แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 12:20:36 จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 10:49:36

ความคิดเห็นที่ 25 งืมอ่านแล้วมีประโยชน์ดีนะ แต่อิสลามและคริสต์เช่นสร้างโลก 7 วัน เป็นต้น ดูขัดกว่ามากพอ ๆ กัน ดังนั้นผมจึงมีความเห็นเป็นอันตัดสินชัดเจนว่า เชื่อหลักของมนุษย์ 1 ในการปฏิบัติชีวิตไม่งั้นจะไปเชื่ออะไรหละสิ่งที่มองไม่เห็นเหรอ ทั้งคริสต์ อิสลาม พุทธ มีนิทานพอกันเลย จากคุณ : ดัชสัน (powerinvincible) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 10:51:50

ความคิดเห็นที่ 26 และขอต่อเนื่องด้วยการพิสูจน์การมีอยู่ของพระเจ้า ผู้สร้าง และบริหารกิจการ และ กฎเกณฑ์ทั้งปวงให้เป็นไปตามพระประสงค์ของพระองค์ ว่าใช้วิธีการใด? ตรรกะใด?  มีความขัดแย้งทางตรรกะและข้อเท็จจริงที่ปรากฎเช่นที่ยกมาหรือไม่? ใช้ความเชื่อโดยปราศจากการพิสูจน์ตามที่มักถูกกล่าวหาจากผู้ไม่เชื่อหรือไม่? ลองใช้สติปัญญคิดวิเคราะห์กันดูเพื่อเป็นการเปรียบเทียบกัน   ++++++++++ จะมีผู้สร้างพระเจ้าได้อย่างไรกัน? “น้องชายผมชื่อสมชาย  ปวดท้องคลอดลูกเมื่อเช้านี้  ทายสิว่าเขาคลอดลูกชาย หรือลูกสาว” คำถามไร้สาระเช่นนี้คงไม่มีใครอยากตอบจริงไหมครับ?  คุณลักษณะผู้ชายไม่สามารถให้กำเนิดบุตรได้ ฉันใด  ผู้สร้างสิ่งทั้งมวล ย่อมไม่มีสิ่งใดมาสร้างพระองค์ได้ ฉันนั้น พระเจ้าหรือผู้สร้างแตกต่างกับสรรพสิ่งที่ถูกสร้างทั้งมวลได้อย่างไร? ลองมาใช้สติปัญญาพิสูจน์กันครับ.... สิ่งต่างๆทั้งที่เราเห็น และไม่เห็นล้วนมีจุดกำเนิด นับตั้งแต่ตัวเราเอง สิ่งที่ใกล้ใกล้ตัวเราเองที่สุด ไปจนถึงสิ่งที่ไกลตัวเราเองที่สุด ทุกสิ่งล้วนเป็นผลที่ต้องอาศัยเหตุ และเช่นกันที่จะเป็นเหตุไปสู่ผลต่อๆไป ตรรกะที่อธิบายในเรื่องนี้จึงสรุปได้ว่า "สิ่งใดที่ต้องอาศัยเหตุในการกำเนิด สิ่งนั้นย่อมมีจุดเริ่มต้น และสิ่งใดที่มีจุดเริ่มต้น สิ่งนั้นย่อมต้องอาศัยเหตุในการกำเนิด" บ้าน รถยนต์ คอมพิวเตอร์ ปากกา  มนุษย์ สัตว์ไม่ว่าจะกี่เซลก็ตาม  ต้นไม้  ก้อนหิน โลก จักรวาล วิญญาน หรือ กรรมก็ตาม ล้วนต้องอาศัยเหตุเป็นตัวก่อกำเนิดตัวมันเองขึ้นมาทั้งสิ้น สิ่งเหล่านี้จึงจำเป็นต้องมีจุดเริ่มต้น วิทยาศาสตร์พิสูจน์ชัดแล้วว่าทุกสิ่งที่วัดได้มีจุดเริ่มต้น ณ ปัจจุบันตัวเลขจะถูกหรือผิดนั้นยังไม่ทราบแน่ชัดแต่อยู่ราวๆ  13.7 พันล้านปีถ้านับเวลาจาก Big Bang จนถึงปัจจุบัน 4,600 ล้านปีถ้านับจากจุดกำเนิดโลก ส่วนสิ่งมีชีวิตก็มีจุดเริ่มต้นขึ้นจากร่องรอยที่มีจารึกในหิน เมื่อประมาณ 3.8 พันล้านปีก่อน นี่คือหลักฐานที่ชี้ชัดจนยากที่จะปฏิเสธได้ การเชื่อเรื่องจักรวาล หรือสิ่งมีชีวิตที่ไม่มีจุดเริ่มต้น  จึงเป็นเรื่องที่ขัดแย้งกับความจริงที่พิสูจน์ชัด และความเชื่อที่ว่าเคยมีวัฏจักรสิ่งมีชีวิตและระบบต่างๆที่สมบูรณ์ มาก่อน Big Bang ก็เป็นเพียงความเชื่อที่ยังไร้หลักฐาน หรือข้อพิสูจน์ใดมารองรับ และเมื่อร้องขอการพิสูจน์ก็จะได้รับคำอ้างว่าเป็นเรื่องต้องห้าม เรื่องไร้สาระ ปล่าวประโยชน์ หรือเป็นเรื่องที่เกินขีดความสามารถในการใช้สติปัญญาของมนุษย์ไปอย่างน่าเสียดาย เพราะอันที่จริงแล้วเป็นเพียงตัวผู้อ้างเองต่างหากที่ไม่สามารถพิสูจน์ได้ด้วยปัญญาตนเองเท่านั้น ซึ่งคงไม่เป็นภาระที่ต้องพิสูจน์กับตัวเขาแก่ผู้อื่นแต่อย่างใด หากตัวเขาเองไม่ได้เชื่อ หรือเป็นผู้นำเรื่องราวที่อ้างว่าเหนือข้อพิสูจน์ และไม่เป็นประโยชน์เหล่านี้มาบอกเล่า และนำเสนอเสียเอง โดยตรรกะที่ยอมรับกันโดยทั่วไปบ่งชี้ว่า สิ่งที่ต้องอาศัยเหตุในการกำเนิด ต้องมีผู้ให้กำเนิด และย่อมไม่อาจปฏิเสธเรื่องผู้สร้างได้แม้แต่น้อย เพราะ  “สิ่งต่างๆที่ยังไม่มีอยู่ย่อมไม่สามารถสร้างตัวเอง หรือสิ่งใดๆขึ้นมาได้ ไม่ว่าจะด้วยวิธีการใด” ความจริงทางตรรกะ และวิทยาศาสตร์ย่อมยืนยันได้ในเรื่องนี้  และคงไม่มีใครสามารถยกตัวอย่างที่สามารถประจักษ์ในเรื่องนี้ ให้แย้งกับความจริงข้างต้นได้อย่างแน่นอน ฉะนั้น หากยอมรับว่า  กรรมคือผลของการกระทำของสิ่งมีชีวิต  คือกรรมเป็นผลของการกระทำของสิ่งมีชีวิตที่เป็นเหตุ สิ่งมีชีวิตย่อมจำเป็นต้องกำเนิดก่อนกรรม แต่หากจะยอมรับอีกว่า สิ่งมีชีวิตถือกำเนิดจากกรรมของตนเองอีกทีนั้น กล่าวคือ กรรมจำเป็นต้องกำเนิดก่อนสิ่งมีชีวิต ย่อมต้องขัดแย้งกับตรรกะเดิมของตนเองอย่างแน่นอน  นอกเสียจากว่า ต้องยอมรับโดยดุษฎีว่าสิ่งมีชีวิตแรกนั้นถือกำเนิดจากกรรมของบุคคลอื่น และแน่นอนว่าเป็นการยอมรับแล้วว่า มีผู้อื่นมากระทำให้สิ่งมีชีวิตถือกำเนิดขึ้นอย่างแน่นอน และผู้นั้นเป็นผู้วางระบบตอบแทนเรื่องกรรม และสิ่งต่างๆไว้อย่างแยบยล ปรีชาญาน และเป็นธรรม และที่กล่าวมาข้างต้นคือการพิสูจน์ด้วยสติปัญญาได้คำตอบที่ชัดเจนตามตรรกะข้างต้น ที่พูดง่ายๆว่า สิ่งที่ต้องอาศัยเหตุในการก่อกำเนิดตัวเอง สิ่งนั้นต้องมีจุดเริ่มต้นนั่นเอง และจุดนี้คงไม่มีผู้มีสติสัมปชัญญะใดที่ไม่ยอมรับตรรกะสากลที่มีว่า  “ ทุกสรรพสิ่งล้วนมีเหตุ หรือ มีเหตุย่อมมีผล “ การพิสูจน์จุดเริ่มต้นและพัฒนาเป็นขั้นเป็นตอนของทุกสรรพสิ่งว่าสิ่งใดจะเกิดขึ้นมาโดยตั้งใจ หรือโดยบังเอิญนั้น จึงต้องไปพิสูจน์เรื่อง ลักษณะของสิ่งที่เกิดขึ้นโดยตั้งใจ กับโดยบังเอิญ ว่าแตกต่างกันหรือไม่? อย่างไร? ในแง่มุมที่ยอมรับกันได้ทางคณิตศาสตร์ หรือ วิทยาศาสตร์ เช่น ความน่าจะเป็นของเหตุการณ์ หรืออาจใช้ สามัญสำนึกที่เป็นมาตรฐานเดียวกันกับเหตุการณ์ต่างๆกันอีกที เพราะการพิสูจน์ถึงเหตุ ด้วยผลที่รับรู้ หรือพิสูจน์ถึงผล ด้วยเหตุที่รับรู้นั้น ย่อมต้องอาศัยข้อมูลที่มากเพียงพอ และกระบวนการที่เชื่อถือได้ ไม่ใช่เพียงความเชื่อ หรือความรู้สึกที่ถูกชี้นำมาก่อนล่วงหน้า ต่อคำถามที่ว่า แล้วใครสร้างอัลลอฮ์? ใครสร้างพระเจ้า? ทำไมจึงคิดว่ามีอยู่? อัลลอฮ์ หรือ พระเจ้า หรือ God นั้นไม่ต้องอาศัยเหตุใดๆในการก่อกำเนิดตัวเอง พระองค์ทรงเป็นปฐมเหตุของทั้งมวล จึงไม่จำเป็นต้องมีจุดกำเนิด และพระองค์ทรงอยู่เหนือญานวิสัยมนุษย์ที่จะใช้ประสาทสัมผัสอันมีข้อจำกัดสัมผัสได้ แต่ใช้สติปัญญาพิสูจน์ได้ โดยการใคร่ครวญอย่างลึกซึ้งจากสรรพสิ่งที่รายล้อมตัวเขาเอง แม้ร่องรอยต่างๆของทุกสรรพสิ่งล้วนยืนยันถึงการมีอยู่ของพระองค์ แต่ก็ล้วนยืนยันถึงการมีอยู่ และปรีชาญานของพระองค์เท่านั้น  ไม่สามารถพ้นขีดจำกัดไปนึกภาพพระองค์ หรืออธิบายลักษณะทางกายภาพได้แต่อย่างใด  และเรื่องนี้พระองค์ทรงแจ้งให้มนุษย์ทราบแล้วตั้งแต่ต้น และการพิสูจน์จนรู้ว่าพระองค์ทรงมี ก็เพียงพอแล้วที่มนุษย์จะเชื่อฟังและรับฟังสิ่งต่างๆที่พระองค์จะทรงเปิดเผย ข้อจำกัดนี้เฉกเช่นเดียวกับการที่มนุษย์ไม่สามารถนึกภาพออก หรือเข้าใจว่า จุดเริ่มต้นหรือสิ้นสุดของเวลา ระหว่างมี  กับ ไม่มีนั้นเป็นอย่างไร?  หรือ ขอบเขตของพื้นที่ว่ามี และไม่มีคืออะไร? เพราะถึงทางตันทุกที  ซึ่งพอถึงจุดที่ไม่มีข้อขัดแย้งใดๆในมนุษย์ที่ยอมรับว่าเกินสติปัญญาของมนุษย์จริงๆแล้วนี้ มุสลิมเราอาจใช้ศัพท์เดียวกับ ศาสนาพุทธได้ คือเป็นเรื่องของ “อจิณไตย” ต่างกันที่มุสลิมจะไม่หยุดคิดพิจารณาเร็วเกินไปในขณะที่เรื่องนั้นยังอยู่ในขีดความสามารถของสติปัญญาที่จะหาคำตอบนั่นเอง ขอยกตัวอย่างเปรียบเทียบง่ายๆในเรื่องจุดกำเนิดของเหตุการณ์  ในเหตุการณ์โดมิโน่ 100 ตัวที่ถูกผลักในระบบปิด เพื่อพิสูจน์ตรรกะข้างต้น  โดมิโน่เป็นสิ่งที่ต้องอาศัยเหตุในการล้มของตนเอง  และในระบบปิด  โดมิโน่ตัวที่ 100 จะล้มได้ก็ต่อเมื่อมีแรงผลักของโดมีโน่ตัวก่อนหน้า คือตัวที่ 99 ตัวที่ 99 ก็ต้องล้มโดยเหตุของตัวที่ 98 97 96 ... ไปเรื่อยๆจนถึงโดมิโน่ตัวที่ 1  และโดมีโน่ตัวที่1 ก็ไม่อาจล้มเองได้โดยไม่มีแรงผลัก อีกทั้งความบังเอิญ หรือค่าความเป็นไปได้ทางคณิตศาสตร์ในเรื่อง ความน่าจะเป็น ก็ไม่สามารถอธิบายการจัดวางโดมิโน่ 100 ตัว ให้ล้มอย่างสมบูรณ์  แน่นอนว่าคนป่าที่ไม่รู้จักโดมิโน่แต่มีความเฉลียวฉลาดพอที่เข้ามาเห็นร่องรอยการล้มของโดมิโน่ 100 ตัวนี้ ย่อมเชื่อโดยสนิทใจในทันทีว่า ในระบบปิดนี้มีมนุษย์นำแท่งสี่เหลี่ยมเหล่านี้มาวางเรียงกันอย่างมีจุดมุ่งหมายมาก่อนหน้านี้อย่างแน่นอน สมองเขาไม่มีที่ว่างสำหรับคำว่า "บังเอิญ" และไม่ว่างเปล่าเกินไปที่จะถามหาเหตุ ผล หรือ ตัวผู้กระทำ และผู้ที่รู้จักเกมส์โดมิโน่ย่อมรู้ดีว่าผู้ที่ผลักโดมิโน่ไม่จำเป็นต้องโดนใครผลัก เพียงเขาผลักด้วยตนเอง ทุกสิ่งก็ดำเนินไปตามเจตนาผู้เรียง เรียกได้ว่าผู้ผลักไม่จำเป็นต้องอาศัยเหตุในการล้มเช่นเดียวกับที่โดมิโน่ต้องการในการจัดเรียง หรือการผลักตัวมันเองของผู้มีสติปัญญา และวางแผนงานต่างๆไว้ เพียงอาศัยการตัดสินใจ สิทธิ์ และความสามารถของตนเองก็เพียงพอ ... ในเมื่อตัวโดมิโน่ และระบบการวาง ที่ไม่สลับซับซ้อนอะไร ยังไม่พ้นขีดความสามารถทางวิจารณญานของคนป่าที่จะพิสูจน์ได้ในการมีอยู่ของความตั้งใจ และความสามารถที่ต้องอาศัยตัวผู้กระทำที่ไม่จำเป็นต้องเคยพบเห็นได้ แล้วตัวเรา และสรรพสิ่งรายล้อมตัวเรา ที่สลับซับซ้อน และสมบูรณ์เพียงพอที่ผัสสะจะสามารถรับรู้ได้ในช่วงอายุสั้นๆของแต่ละคน จะเกิดมา และดำรงค์อยู่ได้ด้วยความบังเอิญ ภายใต้ระบบที่ไร้ซึ่งการวางแผนของใคร อย่างไร้จุดหมาย กระนั้นหรือ???     “โอ้มนุษย์อะไรหรือที่ล่อลวงเจ้า(ให้ทรยศ) กับองค์อภิบาลของเจ้า ผู้ทรงเกียรติยิ่ง  พระองค์ทรงบันดาลเจ้า แล้วทรงจัดความสมดุลแก่เจ้าแล้วทรงประทานความสมส่วนแก่เจ้า ในรูปแบบใดที่พระองค์ทรงประสงค์พระองค์ก็ทรงประกอบแก่เจ้า(ให้เป็นไปตามรูปนั้น)” (คำแปลคัมภีร์ อัลกุรอาน     ซูเราะฮ อัลอิมฟิฎอร บทที่ 82 โองการ6-8 ) จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 10:57:42

ความคิดเห็นที่ 27 แต่แฮะพอมาอ่านในลิงค์ เจ๋งดี อ่านก่อนค่อยตัดสิน แหะ ๆ จากคุณ : ดัชสัน (powerinvincible) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 10:58:28

ความคิดเห็นที่ 28 สัจธรรมในทรรศนะของผมก็คือความจริงครับ  และในอิสลามนั้นมีแต่แก่น ทุกเรื่องต้องเป็นความจริง เรื่องที่เป็นเท็จนั้นไม่นับเป็นอิสลาม เป็นสิ่งปนเปื้อนที่เกิดจากผู้โง่เขลา และไม่หวังดี สิ่งเหล่านี้ไม่มีในกุรอาน และฮาดีษที่กลั่นกรองสายรายงานแล้ว  และที่สำคัญเราไม่เรียกเปลือกด้วยครับ เพราะเราไม่เอามาปะปนกับความเชื่อ ความศรัทธาที่เป็นสัจธรรมความจริงแม้แต่น้อย ระหว่างเรามีมาตรฐานต่อการคัดเลือกสัจธรรมมาเป็นความเชื่ออย่างที่แต่ละฝ่ายอ้างหรือไม่ เพียงใด คงพอมองเห็นภาพแล้วนะครับ จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 11:00:21

ความคิดเห็นที่ 29 ทั้งหมดนี้ไม่ใช่การแต่งเพิ่มเติมของคนรุ่นหลังแน่หรือครับในอัลกุรอ่านยืนยันยังไงได้ครับมีพระคัมภีร์ให้ดัชอ่านบ้างป่าว จะหาซื้อที่ไหน ใครจะให้เอามาศึกษาได้บ้างอยากได้แบบของแท้ ๆ น่ะ จากคุณ : ดัชสัน (powerinvincible) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 11:15:38

ความคิดเห็นที่ 30 คห.25 พระเจ้าสร้างโลกใน 7 วันนั้นไม่ใช่ความเชื่อของอิสลามครับ แต่เป็นของคริสเตียน อิสลามบอกว่าพระเจ้าสร้างสรรพสิ่งใน 6 ระยะ ต่างหาก ลองอ่านบทความนี้ดูแล้วกัน ++++++++++++ กำเนิดจักรวาลและโลก ในอัลกุรอาน(คัมภีร์ของอิสลาม)     เรากลับมาสู่เรื่องโลกแห่งวัตถุในการสร้างของพระเจ้าอีกครั้ง ที่กล่าวไว้ในอัลกุรอาน   "ตรงกันข้ามกับพระคัมภีร์คริสธรรมเก่า พระคัมภีร์กุรอานมิได้บรรยายเรื่องการสร้างโลกไว้ในที่เดียวกัน แทนที่จะกล่าวถึงการสร้างโลกติดต่อกันไป กลับมีข้อความอยู่ทั่วเล่มซึ่งเกี่ยวกับแง่มุมต่างๆ ของการสร้างสรรค์และให้คำบอกเล่าถึงเหตุการ์ต่างๆที่ตามกันมาซึ่งชี้ให้เห็น พัฒนาการของมันด้วยรายละเอียดในระดับต่างๆ เพื่อจะได้มีความคิดที่ชัดเจนว่า เหตุการณ์เหล่านั้นถูกแสดงไว้อย่างไรก็ต้องรวบรวมเอาข้อความที่กระจัดกระจาย ในซูเราะฮ์(บท)จำนวนมากมายมาอยู่ด้วยกัน คำอ้างอิงเรื่องเดียวกันนี้ที่มีอยู่ทั่วอัลกุรอาน ไม่ได้รวมกันอยู่ในแนวเดียวกันมีเรื่องสำคัญหลายเรื่องที่กล่าวไว้ในลักษณะเดียวกันในอัลกุรอานคือ ปรากฏการณ์ทางพื้นดินหรือปรากฏการณ์ บนท้องฟ้าหรือปัญหาที่เกี่ยวกับมนุษย์ซึ่งเป็นที่น่าสนใจของบรรดานักวิทยาศาสตร์"  (หมายความว่าต้องเอา โองการมากมายที่กระจายอยู่ในบทต่างๆที่เกี่ยวกับเรื่องนี้เฉพาะมารวมกันและเรียบเรียงให้ได้ความหมายตามประเด็น ฉันคิดว่าอย่างนั้นนะ)       (คัมภีร์ไบเบิ้ล คัมภีร์กุรอาน และวิทยาศาสตร์ โดยมอรีส บูกายย์ แปลโดย กิติมา อมรทัต น.137)   "....เราจะพบว่าเมื่อเปรียบเทียบกับพระคัมภีร์ไบเบิ้ล กระบวนการสร้างโลกในพระคัมภีร์ของศาสนาอิสลามก็เกิดขึ้นในเวลาหกวันเหมือนกัน เป็นการยากที่กล่าวหาผู้แปลว่า พวกเขาแปลคำภาษาอาหรับโดยใช้ความหมายที่ใช้กันเป็นธรรมดาที่สุด จึงได้ปรากฏในคำแปลจนทำให้กุรอาน ซูเราะฮ์ที่ 7 โองการที่ 54 เป็นดังนี้    แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 11:55:43 จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 11:26:10

ความคิดเห็นที่ 31 คห.29 ดูข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ลิ้งค์นี้ครับ http://www.islam101.com/science/GaryMiller.html The Qur'an & The Modern Science - Dr. Maurice Bucaille (1/7) http://www.youtube.com/watch?v=XaSfE1DW2-w http://www.islamicbulletin.com/newsletters/issue_6/embraced.aspx และ คัมภีร์ที่มีเพียงฉบับเดียวที่มีผู้ท่องจำได้ทั้งเล่มมากมายมาตั้งแต่อดีตกาล คัมภีร์ที่ไม่เคยสังคายนา เปลี่ยนแปลงให้เข้ากับยุคสมัยตามความคิดมนุษย์ คัมภีร์ที่ได้รับการแปลเป็นภาษาต่างๆทั่วโลก และ ท้าทายมนุษย์ให้จับผิดอย่างเปิดเผยตลอดระยะเวลาที่ประทานมา คัมภีร์กุรอาน พร้อมความหมายภาษาไทย http://www.alquran-thai.com/ จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 11:34:21

ความคิดเห็นที่ 32 อ้อ.. รู้แล้วๆ พวกอ่านเปลือกแล้วนึกว่าได้แก่นแล้วนี่เอง ตำราอ่านไปเหอะครับ อ่านต่อไป ที่บอกว่าเปลือกนั้นนะ นั่นแหละตัวธรรม ที่บอกว่าแก่นนั้นนะ นั่นแหละตัวหลง จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 11:55:12

ความคิดเห็นที่ 33 เรื่องมนุษย์มาจากลิงนี่คงเถียงไม่ได้แน่เลย  เพราะว่า มันมีคนหน้าตาเหมือนลิงและมีหางและมีขนและนิสัยเหมือนลิงและมีเขี้ยวและมันเหมือนลิง มันอาจเป็นไปได้ว่า ลิงกับคนอาจมีเชื้อสายร่วมกันได้ เพราะคนสมัยนี้ยังข้ามสายพันธุ์เผ่าขาวดำเหลืองกันวุ่นหมด แต่อาจมีต้นกำเนิดเดียวกัน แล้วแยกเผ่าพันธุตามสภาพแวดล้อม แต่จะว่าไปโลกนี้ก็ป่วนนะ จากคุณ : ดัชสัน (powerinvincible) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 11:55:31

ความคิดเห็นที่ 34 คุณ sirnitfi อธิบายให้ชัดหน่อยครับ งง หมายถึง อะไรครับ จากคุณ : ดัชสัน (powerinvincible) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 11:57:41

ความคิดเห็นที่ 35 คห.33 ลองเริ่มต้นศึกษาทฤษฎีวิวัฒนาการจากแหล่งนี้ก่อนก็ได้ครับ http://www.mureed.com/article/charls_davin.htm จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 12:01:48

ความคิดเห็นที่ 36 "ผู้ประสงค์ความจริง"สามารถใช้สติปัญญาค้นหาสัจธรรมจากความรู้ที่มีได้  อาจเริ่มโดยการสละเวลาเข้าไปพิสูจน์ตามที่อาจารย์ท่านนี้พิสูจน์การมีอยู่ของพระเจ้าผู้ทรงเป็น "ปฐมเหตุทั้งมวล" ด้วยสติปัญญา และตรรกะ ด้วยข้อมูล ความรู้ และข้อเท็จจริงที่ปรากฎชัดแล้วในปัจจุบัน ที่ลิ้งค์นี้  มีทั้งสิ้น 6 ตอน ในหัวข้อเรื่อง "ค้นหาสัจธรรมด้วยอิสลาม" http://assabikoon.wordpress.com/2009/08/05/%e0%b8%84%e0%b9%89%e0%b8%99%e0%b8%ab%e0%b8%b2%e0%b8%aa%e0%b8%b1%e0%b8%88%e0%b8%98%e0%b8%a3%e0%b8%a3%e0%b8%a1%e0%b8%94%e0%b9%89%e0%b8%a7%e0%b8%a2%e0%b8%ad%e0%b8%b4%e0%b8%aa%e0%b8%a5%e0%b8%b2%e0%b8%a1/#more-144 จะเข้าใจว่าระบบคิด และหาข้อสรุป ที่เป็นวิทยาศาสตร์ต้องจำนนกับการยอมรับว่ามี "ผู้สร้าง" ได้อย่างไร? จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 12:06:15

ความคิดเห็นที่ 37 นักปริยัตินั้นมีพวกหนึ่งนะ ที่รู้มาก แต่ไม่รู้อะไรเลย บอกว่าปฏิบัติยาก เพราะไม่ได้ปฏิบัติอะไรเลย สงฆ์คืออะไร อ่านแล้วก็รู้เลยว่าไม่เข้าใจ ที่ไม่เข้าใจก็เพราะมัวแต่ไปอ่านอยู่ จริงๆแล้วก็ไม่มีอะไร รู้มากแต่ไม่รู้อะไรเลย จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 12:41:14

ความคิดเห็นที่ 38 แต่อ่านให้เข้าใจเยอะ ๆ ด้วยแล้วไปปฏิบัติไม่ดีเหรอคับ พอปฏิบัติแล้วทั้งรู้ทั้งเข้าใจ ได้ทั้งสองอย่าง แต่ถ้า ไม่อ่านแล้วทำเลยปฏิบัติเลยก็ไม่เรียกว่าเพรียบพร้อมน้า และแน่นอนผมว่าอ่านแล้ว นำไปปฏิบัติมันจะดีมาก เพราะสิ่งต่าง ๆ ถ้าไม่เริ่มทำมันก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร แต่ผมมองว่าการปฏิบัติแบบนั่งนิ่งแล้วพยายามสะกดอารมณ์ต่าง ๆ มันก็ไม่ต่างจากการเอาแต่อ่าน หรือนั่งนิ่งเฉย ผมมักจะเผชิญกับสภาพแวดล้อมจริงเช่นอยากเอาชนะอารมณ์กลัวผมก็ไปเจอสิ่งที่กลัว ผมอยากเอาชนะความรักผมก็รัก ผมอยากเอาชนะความเศร้าผมเข้าไปหาความเศร้า ผมอยากชนะความเจ็บผมก็เผชิญกับความเจ็บปวด และผมชนะได้คือชนะใจตัว และการนั่งนิ่ง ๆ ก็ดีนะแต่มันดูเหมือนเรากำลังจินตนาการแบบเด็ก ๆ ว่าเราเก่งบินได้ ไม่กลัวใคร แต่ในชีวิตจริงเราลืมตาขึ้นมามันไม่ได้อย่างนั้น แต่สำหรับผมมันต้องเผชิญความจริง ควบคู่กันไปกับการหาความรู้อย่างเปิดใจทุกด้าน เราไร้ขอบเขตได้ ง่าย ๆ คือว่า เหมือนจิตดี ปัญญาดี ร่างกายดี ปฏิบัติไปมันก็เหมือนไม่มีอะไร มันก็ว่างเปล่า ผมว่านะการหยุดนิ่งง่าย การสร้างสรรค์นาฬิกาสักเรือนยากกว่าอีก ดังนั้นผมคิดว่าถ้าผมนิ่งได้สงบได้เป็นกลางได้ดีมากเลยแต่ดีเพื่อที่จะนำมาพัฒนาในการสร้างสรรค์ เหมือนเราทำเรารับได้ เราพร้อมที่จะรับผลที่เราทำ ในเมื่อมันมีความว่างอยู่เราจับความว่างมาทำอะไรดีกว่า เหมือนกับที่เรารู้สึกว่าเวลามันว่างไม่มีอะไร แต่เราก็มักจะทำประโยชน์นั่นไม่ใช่หรือ ผมว่าพระเจ้าก็เยี่ยมดีนะ ท่านเป็นนักสร้างสรรค์ พระเจ้าอาจเป็นพลังงานอาจเป็นกาลเวลาอาจเป็นธรรมชาติอาจเป็นทุกสรรพสิ่ง แม้แต่ความคิดที่แปลกแยกและยอมรับด้วย แม้แต่การปฏิเสธ พระพุทธเจ้าก็เยี่ยมดีนะ ทุกสิ่งก็ดีนะ มันเป็นจินตนาการ ไร้ขอบเขตทำไมเราต้องมีกรอบขอบเขตด้วยหละ ผมชอบทุกสรรพสิ่ง ถึงจุดนั้นผมจะมองการตายเป็นแค่การทะเลาะกันของเด็ก ผมจะมองว่าความเจ็บปวดเป็นแค่สิ่งเทียมไม่ และมันจริงเสียด้วย นั่นคือผลของการเข้าใจ ทั้งสองทางการเข้าถึงและการมองเห็น  และที่สุดคือ ปริ๊ง ๆ เราร่าเริง ไปกับทุกสิ่ง จากคุณ : powerinvincible เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 13:07:26

ความคิดเห็นที่ 39 เมื่อก่อนตอนเด็ก ๆ ผมตัดพ้อบางอย่าง แหงนมองท้องฟ้าและบ่นเสมอว่า ทำไมผมมาเกิดเป็นมนุษย์ได้ฟะเนี่ย ร่างกายนี้มันตายได้นะเนี่ย มาเกิดตอนไหนนะเนี่ยทำไมไม่รู้ตัวเลย แว้ก ๆ มันจะอึ้งก้ไม่ใช่มันคือความหดหู่ใจต่างหากที่ให้ผมมาเกิดที่โลกเนี่ย ผมก็รู้ตัวตั้งแต่เด็กแล้วว่า มีบางอย่างอยู่ที่ไหนสักแห่ง จ้องมองผมอยู่ และผมคือหนึ่งเดียว ในขณะนั้น ผมคิดมาตั้งแต่เด็กตลอดว่าว่าต้องแข็งแกร่งเหนือใคร และทรงพลังเหนือใคร ไม่ว่าพระเจ้าหรือพระพุทธเจ้า จนถึงอนันตจักรวาล จนตอนนี้ผ่านมาจนโตเพิ่งจะคิดได้ว่าผิดครับ แต่อนาคตอาจสมองตดรู้สึกแบบนั้นอีก ทุกท่านคิดว่าผิดไหมครับ ผมว่าผิดก็แล้วกันนะตอนนี้สรุปไปแบบพลาง ๆ ก่อน  อิอิรอจังหวะและโอกาสกลับมายิ่งใหญ่ แต่พอเผลอคิดว่าเป็นจริงเป็นจังว่าตัวเองทรงพลังจะเหนือกว่าแม้แต่พระเจ้าทีไรปวดหัวมากกกเหมือนจะตายให้ได้ พอเลิกคิดและอ้อนวอนว่าผมไม่เก่งแว้วค้าปก็หาย เพราะบางทีอารมณ์ความรู้สึกมันไร้ขอบเขต จนร่างกายแทบรับไม่ไหวคือจะตายนั่นเองครับจนนอนคิดขณะป่วยเข้าขั้นโคม่าว่า คงเพราะร่างกายรับพลังไม่ไหว ดูดซับมากไปก้าวร้าวทะเยอทะยานมากไป ต้องตายแน่หละก็ไม่ได้กลัวตายนะครับแต่รู้สึกว่าไวเกินไปที่พลังเรามันจะพยายามออกจากร่างกาย ขนาดว่าพ่อบอกว่าปลงสงขารนะลูกไม่รอดแน่แล้ว  พอคิดแบบนี้ก็เปลี่ยนแนวคิดทันทีว่าเรากำลังเดินทางผิด ผมเชื่อว่าผู้มีอำนาจกำลังจะเอาผมไป เพราะผมไม่เหมาะกับโลกนี้เสียแล้ว จนคิดได้ขณะจะตายนั่นเองว่า การจะทรงพลังได้ในขณะที่มีชีวิตในร่างกายเนื้อนั้นต้องเกื้อกูลต่อโลกนี้ด้วย นั้นคือ ต้องเป็นพลังที่อ่อนโยนและเกื้อกูลกันไม่ระรานหรือเอาเปรียบอะไรใคร หายป่วยทันทีเลยครับเริ่มดีขึ้นทันที ณ.เวลานั้น ก็เลยเข้าใจว่าต้องปฏิบัติวิถีนี้ มีพลังแต่ต้องใช้ให้ถูกทาง  ^ ^ จากคุณ : ดัชสัน (powerinvincible) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 13:16:33

ความคิดเห็นที่ 40 จาก คห. ที่ 36 ผมตามลิ้งค์ไปก็พบข้อความนี้เข้า...เขาอธิบายว่า มุสลิมส่วนใหญ่ตกนรก ท่านศาสดามุฮำมัด(ศ) ได้กล่าวว่า : แท้จริงประชาชาติของศาสดามูซา (อ) ได้แตกออกภายหลังจากเขาเป็น 71 จำพวก มีหนึ่งกลุ่มเท่านั้นที่รอด ส่วนอีก 70 อยู่ในไฟนรก และประชาชาติของศาสดาอีซา (อ) ได้แตกออกภายหลังจากเขาเป็น 72 จำพวก มีหนึ่งกลุ่มเท่านั้นที่รอด ส่วนอีก 71 อยู่ในไฟนรก และแท้จริงประชาชาติของฉัน จะแตกออกภายหลังจากฉันเป็น 73 จำพวก มีกลุ่มเดียวเท่านั้นที่รอด ส่วนอีก 72 จะอยู่ในไฟนรก ( หนังสือบิฮารุล อันวาร เล่มที่ 28 หน้า 4 บาบที่ 1 อิ๊ฟติรอกุลอุมมะติ บ๊ะอ์ดัน-นบี (ศ) ) ซึ่งเมื่อมีผู้ถามว่า “โอ้ เราะสูลของอัลลอฮฺ พวกเขา(ที่ได้เข้าสรรค์นั้น)เป็นใคร?” ท่านตอบว่า “อัล ญะมาอะฮฺ” ” (รายงานโดยอิบนุมาญะฮฺ 2/1322) ในบางสำนวนท่านนบีฯ ได้เปิดเผยกลุ่มที่รอดเอาไว้ว่า “ มีคนถามว่า กลุ่มนั้นคือใครกัน โอ้เราะซูลของอัลลอฮฺ? ท่านตอบว่า สิ่งที่ฉันและเศาะฮาบะฮฺของฉันดำรงอยู่”(รายงานโดยอัตติรมิซียฺ 5 /26, รายงานโดยอัล-หากิม 1 / 128)[1] แล้วศาสนาจะช่วยได้อย่างแท้จริงยังไง .......... เรื่องทั้งหมดนี้มาจากเรื่องบอกเล่าที่ถูกอุปโลกขึ้นมาในนามของท่านรอซูล ที่ผมเรียกว่า "นิทาน"ใช่ไหม?   เป็นเรื่องราวที่  ทำให้ ยิว, คริสเตียน และ มุสลิมแตกแยกกัน และเป็นศัตรูกัน จนถึงปัจจุบันนี้   เรื่องเหล่านี้มีอยู่ในอัลกุรอานหรือไม่? อัลกุรอานบอกว่าท่านรอซูลไม่อาจจะล่วงรู้อนาคตและตัวท่านรอซูล เองก็ยอมรับว่า ท่านไม่อาจจะล่วงรู้อนาคตได้   ท่านทราบได้อย่างไรว่ามีผู้ใด จะอยู่ หรือ กำลังอยู่ในนรก  ในเมื่อยังไม่มีนรก ถูกสร้างขึ้นมาเลย  เราพิสูจน์ด้วยอะไรหรือ? ช่วยอธิบายสัจจธรรมในเรื่องนี้ให้ผมเข้าใจด้วย ว่ามีความสัจจริงเพียงใด? จากคุณ : แมทท์ เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 13:43:35

ความคิดเห็นที่ 41 ภาษาธรรม / ภาษาคน ... ------------------------------------------------------------------------------- มรดกที่ ๑๑๖. โลกต้องมี ศาสนา ครบทุกชนิด ทุกระดับ เพื่อเหมาะ สำหรับ คนทุกชนิด ที่มีอยู่ในโลก การที่พยายาม จะทำให้มีศาสนาเดียว นั้น เป็น เรื่องบ้าหลัง และ ไม่อาจจะเป็นไปได้ มีแต่จะสร้าง ความยุ่งยาก โดยมีมนุษย์ ที่ไม่เหมาะสม ที่จะอยู่ในโลก มากขึ้น. (พุทธทาส  อินทปัญโญ) ในเรื่องที่ดูเกินจริงในแต่ละศาสนาเป็นภาษาธรรม? รูปแบบที่ต่างกัน  การรับรู้ที่ต่างกัน  วัฒนธรรมที่ต่างกัน  ระดับสติปัญญาต่างกัน วิธีการอบรมปัญญาของศาสดาแต่ละท่านต่างกัน ควรพิจารณาการเรียนรู้ความหมายของภาษาธรรม? จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 14:02:59

ความคิดเห็นที่ 42 เคยได้อ่านประวัติการเสวนาของคุณแมทท์ และได้ร่วมเสวนาด้วยตนเองหลายครั้ง จนได้ข้อสรุปแล้วว่า ประเด็นที่พูดคุยกับคุณแมทท์เป็นประเด็นซ้ำซาก และจะไหลไปได้เรื่อย แต่ก็ไหลอยู่เพียงกรอบประเด็นที่เคยเสวนาและถูกหักล้างแล้วทั้งหมด เห็นว่าประเด็นที่ถูกจุดขึ้นมาใหม่นี้แม้จะตอบอย่างง่ายดายได้ว่า "ท่านรอซูล ไม่ได้พูดสิ่งพ้นญานวิสัยใดขึ้นมาจากการคิด การตรัสรู้ การคาดคะเน หรือการพยากรณ์ของตนเอง" ซึ่งแตกต่างจากที่ยกตัวอย่างเปรียบเทียบมา และที่สำคัญที่สุด "สิ่งที่อยู่ในญานวิสัยที่พิสูจน์ได้นั้น ก็ไม่มีสิ่งใดที่ขัดแย้งกับความจริงที่พิสูจน์ชัด แม้เพียงเรื่องเดียว" เพราะท่านรอซูล ไม่เคยเล่าเรื่องโกหก หรือ เรื่องเท็จ จนท่านเองได้รับฉายานามว่า "อัล-อามีน" หรือ ผู้ที่สัจจริง เชื่อถือได้ ไว้วางใจได้ในสังคมอาหรับ และพิสูจน์ให้เห็นแล้วกระทั่งปัจจุบันงัยครับ แต่ถึงจะตอบไปเช่นนี้ โดยอุปนิสัยของคุณแมทท์ก็จะลากพากระทู้ไปสู่เป้าหมายเดิมๆของตนเอง ที่ถูกหักล้างไปหมดสิ้นในกระทู้ที่ผ่านๆมา ซึ่งสามารถย้อนดู หรือติดตามดูต่อได้หลังจากนี้ ซึ่งต้องเครดิตผู้ที่อดทนสอดส่องพฤติกรรมนี้ของคุณ  ต้องขอบคุณ คุณ Carroth ในการนี้มาก หากคุณแมทท์ประสงค์จะคุยในประเด็นที่จุดขึ้นมาอีกครั้งนี้ในสไตล์คุณต่อ ขอแนะนำว่า ให้ตั้งกระทู้ใหม่ โดยแตกหัวข้อออกไป และผมจะเข้าไปร่วมเสวนาด้วย เท่าที่เวลาจะเอื้ออำนวย ขอบคุณครับที่ร่วมมือ แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 14:09:59 แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 15:34:01 จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 14:08:00

ความคิดเห็นที่ 43 #25 / #30 ขอแบ่งปันข้อมูลความรู้ครับ สำหรับคริสเตียน พระเจ้าสร้างโลก 6 วัน และในวันที่ 7 พระเจ้าตั้งไว้ให้เป็นวันบริสุทธิ์ พระเจ้าสร้างโลก 6 วัน เราไม่สามารถตีความหมายตามตัวอักษรได้ครับ คำว่า "วัน" ในภาษาฮีบรู (อ่านว่า "โยม") ไม่ได้หมายถึง 24 ชั่วโมงเสมอไป แต่สามารถแปลได้หลายอย่าง เช่น "ระยะเวลา" หรือ "วาระ" หรือ "วัน" (ที่มี 24 ชั่วโมง) ซึ่งถ้าจะเอาความหมายจริง ๆ ว่าพระเจ้าสร้างโลกนานเท่าไหร่นั้น...ผมก็ตอบแบบฟันธงไม่ได้จริงๆครับ แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 14:11:49 จากคุณ : Mr.Ezra เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 14:09:51

ความคิดเห็นที่ 44 เริ่มไม่ถูกจริงๆครับ มีที่เข้าใจผิดเยอะมาก ชาวพุทธผู้ปฏิบัติยังไม่สนใจเท่านี้เลย แต่ละกระทู้มีแต่จะสร้างเหตุ ผู้หลุดพ้นไม่ต้องศึกษาพระธรรมก็ได้ไม่ต้องอ่านพระไตรปิฎกก็ได้ แค่ภาวนาไปรู้ปัจจุบันไป “ธรรมใดเกิดแต่เหตุ พระตถาคตทรงแสดงเหตุแห่งธรรมเหล่านั้น และความดับของธรรมเหล่านั้น พระมหาสมณะทรงมีปกติสั่งสอนอย่างนี้” ผู้ปฏิบัติไม่ต้องศึกษาธรรมโน้นธรรมนี้ให้วุ่นวาย เพียงแต่ภาวนาไป เมื่อจิตตื่นเห็นผู้รู้ผู้ถูกรู้ ธรรมโน้นธรรมนี้แม้เมื่อได้อ่านได้ฟังก็เข้าใจโดยง่าย เมื่อศรัทธาในพระเจ้าของจขกท.เกิดให้รู้ทัน เมื่อนั้นแม้พระเจ้าก็ไม่มี ประสาอะไรกับสุขหรือทุกข์ จากคุณ : kraionly1 เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 14:14:07

ความคิดเห็นที่ 45 จขกท  ยังไม่ทราบว่า "พระเจ้าคือ อะไร?  พี่น้องมุสลิมเขาไล่ถามกันจ้าละหวั่น http://www.sunnahstudent.com/forum/archive.php?topic=5981.0 ตามที่คุณlaliklalee กล่าวว่า.... "การที่เข้าไปในเวบพันทิพย์ และเผยแผ่ศาสนาอิสลาม ที่เป็นเรื่องง่าย โดยไม่ไปพยายามอธิบายในเรื่องพ้นญานวิสัย น่าจะเป็นประโยขน์แก่ผู้แสวงหาสัจธรรมมากกว่าการเข้ามาแสดงความสามารถทางภาษา นิยามคำนั่น คำนี่  (ซึ่งหมายถึงคำว่าพระเจ้า)...." คุณlaliklalee เห็นหรือยังครับมันไม่ง่ายอย่างที่คุณคิด  นอกจากทำให้บาดหมางใจกันเสียเปล่าๆ  อีกอย่างหนึ่งทำให้ขายหน้ามุสลิมส่วนใหญ่ด้วย แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 15:09:11 จากคุณ : แมทท์ เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 14:30:44

ความคิดเห็นที่ 46 อิสลามเป็นเรื่องง่าย แต่ไม่ได้หมายความว่าจะเปลี่ยนความคิดอ่านคนได้ง่ายครับ และเรื่องง่าย กับเรื่องคุณประโยชน์เป็นคนละเรื่องกัน....อย่าสับสน และอย่าวิตกกังวลไปเกินกว่าเหตุเลยครับ ลุงแมทท์ ไม่มีผู้ที่มีใจเป็นธรรมท่านใดเขาหมางใจจากการพูดคุยกันด้วยเหตุและผลหรอกครับ ผมไม่เคยกล่าวอ้างลอยๆเลยในบทความทั้งหมดที่โพสท์มา อย่างที่เรียนไปแล้วว่าเมื่อมีการพาดพิงมา ก็มีการชี้แจงกลับไปตามธรรมดากระทู้ที่มีการแลกเปลี่ยนความคิดเห็น หากคุณลุงแมทท์ต้องการเล่นบทสันติภาพ ก็กรุณารักษามาตรฐาน ติดตามปรามฝ่ายที่มักจุดประเด็นที่ไม่มีข้อมูลที่แท้จริงประกอบก่อนดีกว่า คงจะเป็นการออกมาทำหน้าที่ได้ตรงจุดกว่าครับ แต่จะให้ดีก็อย่าลืมสำรวจพฤติกรรมที่เป็นที่รู้กันด้วยก็แล้วกัน จะกลายเป็นว่าคุณเป็นคนที่ "มือถือสากปากถือศีล" ตัวจริง อย่างไม่มีโอกาสหายได้เลย เวบนั้นไม่ได้สนใจว่าพระเจ้าคืออะไร? อย่างที่คุณฟังไม่ได้ศัพท์กลับทึกทักเอาเอง แต่เขากำลังคุยในคุณลักษณะบางประการของพระเจ้าที่แต่ละฝ่ายต่างอ้างการเข้าหาคำตอบที่ต่างกัน (ใครสนใจเรื่องนั้นติดต่อหลังไมค์กลับมาก็ได้ครับ จะได้เอาลิ้งค์ที่ผมพูดคุยในเวบนั้นทั้งหมดให้ไป) จะเอาสองเรื่อง สองเวบที่เสวนา ประเด็นลึกซึ้งที่ต่างกรรม ต่างวาระ มาผูกเป็นเรื่องเดียวกัน โดยใช้วิธีการตัดต่อสร้างความเข้าใจผิด  วิธีการเดิมๆแบบนี้ คงไม่ทำให้ใครขายหน้าได้ ... นอกจากตัวคุณเองครับ แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 15:07:39 แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 15:14:07 แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 15:43:47 จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 15:05:42

ความคิดเห็นที่ 47 เชิญอธิบายเรื่องเก่าๆต่อไปได้เลยครับ จากคุณ : แมทท์ เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 15:11:27

ความคิดเห็นที่ 48 ก็แค่นี้แหละนะครับ... ลุงแมทท์ เหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยนแปลง จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 15:17:13

ความคิดเห็นที่ 49 เอาหละครับ ผมสรุปว่า พระพุทธเจ้าสอนได้ดีเลิศกว่าใครในมนุษย์ด้วยกัน พระเจ้าสร้างสรรค์ได้ดีแต่ไม่ดีที่สุด นะครับผมว่า เพราะถ้าดีที่สุดมนุษย์คงไม่สงสัยและหลุดออกนอกกรอบขนาดนี้ เพราะว่ามนุษย์ที่ต่อต้าน พระเจ้า และเข้าใจพระเจ้า หรือจะสรรเสริญหรือ ด่าว่าพระเจ้า นั้น ก็ไม่มีเหตุอะไรครับ เพราะพระเจ้าคงรู้ดีไม่มีสิ่งใดที่พระเจ้าไม่รู้และรับไม่ได้หรอกครับ เราด่าพระองค์พระองค์อาจมองว่าไม่มีค่า เราชมพระองค์พระองค์ก็อาจมองว่าไม่มีค่าเช่นกัน เพราะเหตุอะไร ก็เพราะเหตุที่ไม่มีใครจะไปภูมิใจสิ่งที่ตัวเองรุ้และทุกข์ใจในสิ่งที่ตนเองรู้หรอกครับ ยิ่งทรงรอบรู้และทรงฤทธานุภาพขนาดนั้น ถ้าเสียใจหรือดีใจที่มนุษย์ทำอะไรให้ แล้วเกิดเวทนาได้คงตลกพิลึก เพราะทรงรู้ล่วงหน้ารู้ก่อนเราเกิดรู้หลังเราเกิดรู้แม้แต่เราตายแล้วจะทำอะไรไปไหน อย่าไปคิดมากเลยครับ โลกดำเนินไปตามโลก จักรวาลดำเนินไปตามจักรวาล พระเจ้าก็ดำเนินไปตามพระเจ้า มนุษย์ก็ดำเนินไปตามมนุษย์ แต่สุดท้ายทุกคนและทุกกลไก ล้วนมีกลไก ควบคุมซับซ้อน  ผลจากการค้นคว้ามายาวนาน ผมว่าสุดท้าย มนุษย์ควรวางตนเป็นกลางและสงบ บางทีเราเป็นผู้สร้างและทดลองสร้างเทคโนโลยีหรือสิ่งใดขึ้นมาเราเองก็ได้ความรู้จากสิ่งที่เราสร้างว่า จริง ๆ แล้วเราควรทำอะไร เราควรดำเนินชีวิตอย่างไร เราควรปฏิบัติอย่างไร จากสิ่งที่เราสร้าง จากสิ่งที่เราทดลอง เช่นกัน พระเจ้าก็อาจดำเนินตามผลการทดลองที่ทรงสร้างเมื่อเห็นผลการทดลองออกมาเป็นอย่างไร ทรงอาจเอาไปใช้ในวิถีของพระองค์ได้ไม่มีอะไรผิดหรือถูกเพราะทุกอย่าง เกื้อกูลต่อกัน พลังสถิตกับเราเสมอ powerinvincible จากคุณ : powerinvincible เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 15:20:41

ความคิดเห็นที่ 50 ข้อเท็จจริงยกมาชี้ให้เห็นขนาดนี้ คงเพียงพอแล้วที่จะใช้พิสูจน์สัจธรรมด้วยสติปัญญา ส่วนใครจะสรุปเช่นไรก็เป็นสิทธิ์ของแต่ละคนครับ ทุกคนย่อมต้องรับผิดชอบบทสรุปของตนเองเมื่อถึงเวลา แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 15:26:29 จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 15:24:34

ความคิดเห็นที่ 51 เราจึงไม่ควรขัดแย้ง ที่สุดแล้วมันคือความเข้าใจและกลมกลืนไปกับทุกสิ่ง เพราะมันคือผลการทดลองของอำนาจ ของธรรมชาติ ของพระเจ้า ของทุกสรรพสิ่ง เป็นลำดับ ๆๆๆๆ ไป และนำมาใช้พัฒนาวิวัฒนาการต่อไป ๆๆๆ และนำข้อดีข้อด้อยมาพัฒนาต่อไป ๆๆๆ ไม่มีอะไรต้องไปยึดติด นี่ไงความว่าง สงบ เป็นกลาง เชื่อผมจะดีเอง ไม่ว่าศาสตร์ใด จากคุณ : ดัชมิลล์ (powerinvincible) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 15:26:11

ความคิดเห็นที่ 52 อย่าลืมนะครับคำพูดผม ผมเป็นบุตรแห่งพระเจ้า คนหนึ่ง ที่ใกล้ชิดกว่าใครในโลกนี้ ทีเดียวผมกล้าพูดอะไรทุกอย่างเป็นสัตย์ เป็นสิทธิ์ เป็นสัจจะ ส่วนนึงที่จะหลอมรวมกับคำพูดของพระองค์เพราะผมเป็นบุตรที่ใกล้ชิดสิ่งเหล่านี้ ไม่ได้มาจากไหนแต่มาจากพันธุกรรมที่แรงกล้าจากสายเลือดที่ทรงรักใคร่และห่วงใยที่สุดคนนึงเช่นกัน ดังนั้นจงฟังเถิดเหล่าพี่น้องผองเพื่อนบนโลกนี้คำพูดของเราทุกคนนั้นเป็นบุตรของพระเจ้าเท่าเทียมกันทุกคน แตกต่างกันแค่ความเป็นผู้อาวุโส จงฟังเขาและอย่าได้ดูถูกเขาเพราะทุกอย่างที่เขาพูดคือ จินตนาการที่พระองค์ทรงมอบให้เรา ส่วนนึง ปัญญาที่พระองค์ทรงสรรสร้างส่วนนึง เรามีสิทธิ์ที่จะมีเสรี ที่จะกระทำสิ่งใด ที่ถูกที่ควรแล้วในโลกแห่งนี้ ทรงรู้ก่อนแล้วผมจะทำแบบนี้ไม่มีกาลเวลาใด ๆ กำกับด้วย ทรงอนุญาตแล้วเช่นกัน ไม่งั้นผมพูดไม่ได้หรอก ผมคงตายไปแล้ว จากคุณ : ดัชสัน (powerinvincible) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 15:34:35

ความคิดเห็นที่ 53 ส่วนเรื่องสาระน่ารู้ที่ผมอ่านในลิงค์ต่าง ๆ นั้น มันเยี่ยมดีมากครับ เพราะมันใช่เลยหละ จะบอกไม่มีอะไรไม่ใช่ มันถูกต้องดีเยี่ยม เลยครับพระองค์ทรงฤทธิ์จริง ๆ แต่สิ่งตรงกันข้ามก็ยังมีอยู่ ในสิ่งที่ทรงคิดว่าดีแล้ว มันก็เป็นเหตุเป็นผลนั่นแหละครับ ที่ทุกอย่างต้องเกิดขึ้น ตั้งอยู่ เปลี่ยนแปลงไป ดับไป สลายไป ใช้เวลา กาลเวลาทั้งสิ้น แม้แต่พระองค์ก็ทรงต้องใช้เวลาในการสรรสร้างทั้งสิ้น เราเองก็ต้องใช้เวลาทำความเข้าใจเช่นกันที่ไหนมีใครในโลกบ้างครับเกิดมาเข้าใจอะไรได้ทันที ใช้เวลาทั้งสิ้นแม้แต่พระพุทธเจ้า เวลาจึงเป็นกลไกสำคัญเหนือกว่าสิ่งใด  ดังนั้นเวลาจะทำให้พระองค์สรรสร้างสิ่งที่ดีกว่าต่อไป เราเองก็กำลังทำเช่นกัน จากคุณ : ดัชสัน (powerinvincible) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 15:44:38

ความคิดเห็นที่ 54 คุณ laliklalee ความเห็นของคุณ laliklalee  ย่อมไม่ใช่สัจธรรมของศาสนาอิสลาม กล่าวอย่างนี้คงจะไม่ผิด มุสลิมทุกท่านย่อมเห็นด้วยอย่างที่สุด สิ่งที่ตรงกับสัจธรรมมากที่สุดในมุมของมุสลิมคือคำพูดของท่านนบี ที่ถ่ายทอดจากพระเจ้า ท่านอื่นช่วยแก้ไขด้วยถ้ากล่าวไม่ถูกต้อง และขออภัย ดังนั้นหากตอนไหนเป็นความเห็นของคุณ laliklalee หรือเป็นคำกล่าวของท่านนบี ซึ่งน่าที่จะแยกข้อความให้ชัด หากล่วงเกิน ขออภัยท่านมุสลิมท่านอื่นๆด้วยครับ ประการแรก ท่านกล่าวว่าพระพุทธเจ้ากล่าวโกหกให้คนเกรง กลัว และศรัทธา ในความเห็น#1 แล้วอ้างอิงข้อความของพุทธเองประกอบไว้ การกล่าวหาในลักษณะนี้ถือว่ารุนแรงมาก แต่ก็อ้างว่าไม่มีเจตนาสร้างความแตกแยก (ดู#16) แต่เพื่อพิสูจน์สัจธรรม โดยหลักของสังคมสุภาพชนใดๆ ย่อมไม่กล่าวหาผู้อื่นง่ายๆว่าโกหก ยิ่งหากผู้นั้นเป็นผู้มีเกียรติ เป็นที่ยอมรับในสังคมทั่วไป ไม่เคยมีประวัติว่าเบียดเบียนผู้ใด และยิ่งต้องระมัดระวังอย่างยิ่งยวดหากเป็นศาสดาของศาสนาอื่นที่มีผู้นับถือจำนวนมากและยาวนาน หากไม่เคารพนับถือก็เป็นสิทธิ แต่ควรแสดงต่อกันด้วยความสุภาพและให้เกียรติแก่กันมิใช่หรือ เราลดความขัดแย้งกัน โดยพูดด้วยเหตุผล โดยไม่ต้องกล่าวหากันด้วยข้อหาโกหก หลอกลวงก็ได้นี่ครับ หากจะบอกว่าคนที่แย้งกันกับคุณ laliklalee ก็ใช้่วิธีที่ไม่เหมาะสม ก็ควรที่คุณ laliklalee ตำหนิตรงๆที่ตัวเขา ไม่ใช่ต้องทำกริยาเดียวกันกับที่คุณก็รังเกียจ กับศาสนาหรือศาสดาของผู้อื่นๆอีก และด้วยวิธีการอย่างนี้ ก็รังแต่ดึงให้คนอื่นๆอีกหลายคนเข้ามาร่วมต่อว่า กล่าวหาแก่ผู้ที่ตนนับถือ สะเทือนใจกันไปเปล่าๆ แล้วก็เสียประโยชน์มุ่งหมายที่บอกว่าต้องการพิสูจน์สัจธรรม เพราะมั่วด่าทอกันไปมา ( มีต่อ ) จากคุณ : เมฆหลากสี เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 17:56:51

ความคิดเห็นที่ 55 ผมบอกตามตรงว่าผมไม่พอใจหัวข้อกระทู้ตั้งแต่เริ่มต้นแล้ว  เพราะไม่ใช่ หน้าที่ของมุสลิมที่มีมรรยาทที่ดี จะเข้าไป จาบจ้วงก้าวก่าย คำสอนของศาสนาอื่นโดยตรง โดยขาด ความนับถือและให้เกียรติ ซึ่งกันและกัน ในฐานะที่อยู่ในสังคมเดียวกัน  และอ้างว่าเป็นการ  เสวนาเพื่อสัจจธรรม  ความแตกแยกในศาสนาอิสลามมีอย่างเหลือล้นที่มุสลิมเองควรจะเสวนา หาทาง ที่จะเห้นพ้องในสัจจธรรรม ของแต่ละลัทธิ และ แนวความคิดเห็นเพื่อให้สอดคล้องกับ บัญญัติในอัลกุรอาน   ในขณะที่ไปกล่าวหาเรื่องราวความศรัทธาผุ้อื่นว่า ศาสดาเขาโกหกนั้น  เป็นมรรยาทที่เลวที่สุดในสายตาของมุสลิมที่รักสันติ  ผมพูดจาลวดลายและใช้คำศัพท์สูงๆไม่เป้นเพราะเหินห่างการใช้ภาษาเหล่านั้นมาเป็นเวลานาน  จึงจำเป็นต้องเขียนตามภาษาชาวบ้านอย่างตรงไปตรงมา    เรื่องเล่านิทานต่างๆ  ที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบัญญัติของพระเจ้าในอัลกุรอาน,    มีอยู่อย่างมากมายในพิธีกรรมของลัทธินิกายต่างๆในศาสนาอิสลาม  ซึ่งมุสลิที่เชื่อในสิ่งเหล่านั้นควรจะนำมา พิจารณาว่า  ส่วนใดเป็นเรื่องนิทานส่วนใด เป็นเรื่อง โกหกในนามของท่านศา่สดามูฮัมมัด    สิ่งซ้ำๆกันที่ผมเขียนอยู่เสมอคือชี้ให็เห้นของข้อบิดเบือนของปราชญ์มุสลิม  ทีอ้างบัญญัติของพระเจ้ามาสร้างอำนาจของตนเองและนำมาหลอกลวงผู้ที่ขาดความเข้าใจในหลักการที่แท้จริง ของคำว่าอิสลาม   ในเวบต่างๆเป็นร้อยๆเวบ ที่มีเรื่องทั้งดีและเลวเกี่ยวกับศาสนาอิสลาม  สิ่งเหล่านั้นเป็นเรื่องที่มุสลิมจะต้อง ค้นหาสัจจธรรมว่าข้อเขียนของใครที่ทีเหตุผลและ "Make senses" ตรงต่อหลักการของพระเจ้าซึ่งไม่ขัดกับ  ธรรมชาติของมนุษย์  และคุณธรรมในการดำเนินชีวิของมนุษย์ตาม แนวทางที่พระเจ้าวางไว้    การจาบจ้วงโจมตีศาสดาของศาสนาใดศาสนาหนึ่ง  ผิดมรรยาทสังคม ซึ่งผมไม่คิดว่าอยู่ในบัญญัติของพระเจ้า  อัลกุรอาน  ที่  ที่มุสลิมยึดถือเป็นแนวทางในการดำเนินชีวิตประจำวัน แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 22:13:04 จากคุณ : แมทท์ เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 22:10:35

ความคิดเห็นที่ 56 อืมม     คือยังงี้ เราไม่จำต้องเชื่อตำราคัมภีร์และแม้ศาสดา ถ้าไม่ได้ฟังกะหู    และแม้ฟังกับหู ถ้าคำสั่งสอนนั้นไม่เป็นประโยชน์ ต่อตัวเอง ต่อคนอื่น ต่อชีวิตอื่น     เราจะไม่เชื่อเสียก็ยังได้        มนุษย์มีอิสระและย่อมคิดได้เอง  หากว่าจะมีอะไรผิดพลาดไปบ้าง มันก็เป็น   เรื่องปกติของมนุษย์ และคงต้องแก้ไขกันต่อไป            คุณlaliklalee ยังไม่ตอบเลย ว่าที่เรียกความสุข นั้นพอจะบอกรายละเอียดได้หรือเปล่า    อะไร,อย่างไรคือความสุข  ?      ถามไปงั้น  เผื่อความสุขจะตรงกับที่ผมต้องการ ก็กังวลว่าคนให้กะคนรับอาจจะใจไม่ตรงกัน   เช่น มีสาวสวยมั๊ย อาหารอร่อยดนตรีเพราะหรือเปล่า แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 22:40:44 จากคุณ : กัป' เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 22:30:25

ความคิดเห็นที่ 57 ผมไปคุยกับพ่อมา พ่อมานั่งอ่านสักพักพ่อบอกว่าตาไม่ไหวแสบตา อ่านให้ฟังก็แล้วกันเลยอ่านนานเลย พ่อบอกว่า สิ่งเหล่านี้ก็ไม่ใช่สัจจะธรรม หากสิ่งใด ยังมีกรอบ ร้อยรัด ไม่ใช่สัจจะธรรม  และที่เขาอธิบายมาแค่อริยสัจก็ผิดแล้วไม่ถูกแล้ว และหลายอย่างที่อธิบายก็เอาพุทธปนพราหมณ์มาพูด  เกี่ยวกับเทว เทพ ต่าง ๆ แต่ก็ไม่ว่าหรอกบุคคลต้องใช้เวลาในการทำความเข้าใจ ทั้งสิ้น ไม่มีใครผิดใครถูกมีแต่ตัวอวิชชาเท่านั้นที่ทำให้คนผิด เพราะมนุษย์ เผ่าพันธุ์เดียวกันชาติเดียวกัน แม้แต่ในที่ ๆ เข้มงวดมีศาสนาอันจำกัดเดียวกันก็ยังเกิดความแตกต่าง มนุษย์ต่างกันปัญญาต่างกัน ต่อให้สภาพพันธุกรรมและสิ่งแวดล้อมเดียวกันก็คิดต่างกัน เช่นเด็กที่เกิดในครอบครัวพุทธพ่อแม่เคร่งครัดพุทธลูกก็ผ่าเหล่าเป็นคริสต์หรือไม่นับถือศาสนาใด ๆ ได้ และเช่นกันในประเทศอิสลามที่ว่าบริสุทธิ์ยิ่งนักก็มีผู้ที่พยายามจะออกจากกฎระเบียบเหล่านี้ที่ว่าเป็นสัจจะธรรม แต่มักจะถูกกฎระเบียบที่เด็ดขาดทำให้ตายเสียเกรงกลัวเสีย จึงได้แต่เก็บไว้ในใจ ลึก ๆ จนกว่าจะตายไป ก็มีเยอะแยะไป นี่เรียกว่าความหลากหลาย สิ่งเหล่านี้จึงไม่ใช่สัจจะธรรมหรอก ดังนั้นสัจจะธรรมที่แท้จริง หากจะให้มนุษย์ทุกคนเข้าถึงได้จริงแท้แล้วจะเป็นสัจจะธรรมที่สามารถเข้าถึงได้ทุกสรรพสิ่ง เช่นธรรมชาติ พุทธศาสนาเป็นสัจจะธรรมอย่างไร เพราะพุทธศาสนาแทรกซึมเกิดขึ้นได้ในทุกคนทุกประเทศทุกเชื้อชาติ เพราะพุทธแปลว่าตื่น รู้ เห็น ปัญญา กิจกรรมใดที่ทำให้เกิดปัญญา กิจกรรมใดที่ทำให้จิตใจยกระดับ จิตใจ เกิดคุณธรรม เกิดความเบิกบาน เกิดความชื่นอกชื่นใจ  กิจกรรมนั้น ก็ได้ชื่อว่าพุทธ พุทธ นั้นมีอยู่แล้วในธรรมชาติ เป็นสัจจะธรรม ศาสนามีทีหลัง และพระพุทธเจ้าไม่เคยใช้คำว่าประกาศศาสนาพุทธ ทรงกล่าวว่าจงไปประกาศพรหมจรรย์  และประกาศความจริง ที่มีอยู่แล้วในธรรมชาติ กิจกรรมใดที่ชาวอิสลามทำแล้วเบิกบานใจก็เป็นพุทธเช่นกันเพียงแต่ ภาษาต่างกัน การเข้าถึงพุทธ นั้นไม่ว่าเป็นคนชาติใดก็เข้าถึงได้ โดยไม่มีการบังคับ และไม่มีสิ่งใดได้มาโดยง่าย เรารู้ดี อาชีพการงาน อาหารการกิน ต้องมีคนลำบากแลกมาก่อน ลูกหลานจึงจะสุขสบายได้ แม้แต่ความรักก็เช่นกัน ความสุข ความทุกข์ ล้วนต้องใช้ความพยายาม ไม่ต่างจากการที่จะหลุดพ้นเข้าสู่ความสงบสุข ยิ่งเป็นความสุขอันเป็นนิรันดร นั้นย่อมต้องมีความพยายามไม่มีสิ่งใดที่มนุษย์เพียรพยายามแล้วทำไม่ได้หรอกนอกจากไม่ทำจริง ดังนั้นการกล่าวอ้างว่า เป็นสิ่งที่ยากนั้นไม่ไม่ได้ยากเลย หากสามารถได้รับสิ่งวิเศษโดยที่ไม่ต้องเพียรพยายามอย่างที่สุดแล้วจะเรียกว่า สภาวะแห่งการหลุดพ้นได้อย่างไร แม้แต่สัจจะธรรมที่อิสลามกล่าวอ้างว่าง่ายก็ยังต้องใช้ความพยายามที่ว่า สวรรค์ของพระเจ้านั้นเล็กรูเข็มที่อูฐรอดได้ยังยากกว่า สรุป สัจจะธรรมที่เป็นจริงที่มีจริง คืออะไรก็ตามที่เกื้อกูลไม่แบ่งแยก เป็นกลางต่อทุกสรรพสิ่ง เพราะถ้าหากยังเอนเอียงว่าอะไรคือตัวของตัวของตนของเขาถูกของคนนั้นผิด นั่นก็จะไม่จบสิ้นความขัดแย้ง เพราะมันจะเกิดขึ้นเสมอ เพราะเหตุแห่งการเกิดของมนุษย์ไม่เคยหยุดเกิด มีคนเกิดทุกวัน คนที่เกิดคิดต่างกันในสักวัน วันนี้ไม่ขัดแย้ง วันหน้าก็ขัดแย้ง จนกว่า จะไร้ขอบเขต  แล้วก็ไล่ฆ่ากันไป เพราะเหตุนั้น เพราะเหตุที่คิดว่านี่ถูกนี่ผิด หลงคิดไปตามความไม่รู้แห่งเหตุ สัจจะธรรม และมนุษย์ที่อ่อนโยนมีจิตใจที่งดงามที่สุดในโลกและไม่มีแม้แต่การรังแกแม้แต่เบียดเบียนสรรพสิ่งใดในโลกนี้เลย เราก็จักเห็นได้ชัดในหมู่ชาวพุทธ ผู้ได้ธรรมโสดาบันแล้วแม้แต่พ่อเอง หรือตัวดัชเอง (ผู้พิมพ์) จิตเมตตาในความเป็นมนุษย์นี้สูงส่งกว่าศาสนาใด ๆ ยิ่งนัก ไม่มีการฆ่า ไม่มีความรุนแรง ไม่มีการแก้แค้น ไม่มีความอิจฉา ไม่มีความขุ่นข้องหมองใจ เพราะพ่อและดัชนั่นเพราะเหตุแห่งการซึมซับคำสอนของธรรมชาติ โดยมีอาจารย์ (พระพุทธเจ้า) ที่ลำบากหามาให้ เราได้เรียนรู้ จนตื่นเกิดปัญญาเห็นจริง เรียกว่าพุทธ  ให้เป็นกลางต่อทุกสรรพสิ่งแม้แต่สัตว์ตัวเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่อ้างว่ากินได้ฆ่าได้ แต่เราไม่กินไม่ฆ่าเราก็มีชีวิตอยู่ได้ ไม่ดีหรือ ที่มือเราจะไม่เปื้อนเลือด จะไม่มีเสียงร้อง แสดงความเจ็บปวดเวทนา ขอชีวิต ของสิ่งมีชีวิต และเราก็ไม่อวดอ้างติดดีใน การปฏิบัติว่าทำอย่างนี้ดีอย่างนั้นดี ผู้ใดใคร่ฆ่าฆ่า ผู้ใดใคร่กินกิน เราทำเพราะเราเป็นกลาง คิดเป็นกลาง สิ่งเหล่านี้ซึมซับได้เฉพาะสัจจะแห่งพุทธธรรม ซึ่งใช้หลักแห่งธรรมชาติที่มีอยู่ทุกแห่งหนในการดำเนินชีวิต คล้ายกันกับที่กล่าวอ้างว่าพระเจ้าที่อยู่แห่งหนไม่ต้องเข้ากับความเชื่อใดไม่ต้องฟังใครไม่ต้องประกอบพิธีอะไร เพราะโลกแห่งนี้มีแต่ความเอนเอียงเข้าข้างพวกเขาพวกเรา  แปลกแยกไปหลากหลายนิกายลัทธิว่าตนดีตนถูก คนนี้ไม่ทำตามถูกคนนี้ไม่ทำตามถูก สิ่งเหล่านี้หรือสัจจะธรรมไม่ใช่หรอก เมื่อไม่ต้องพ้องก็จะลงทัณฑ์กัน จนถึงขั้นตายก็มี ดังนั้นพุทธอยู่ที่เราอยู่ทุกแห่ง มีแต่สันติ อิสระเสรี หากดัชชอบอิสลาม ดัชก็กำลังออกจากอิสระเสรีที่พระเจ้ามอบให้ลูกซึ่งเป็นคนพิเศษเสียแล้ว เพราะตอนนี้ดัชก็มีอิสระและพรจากพระเจ้าเสมออยู่แล้ว ดัชกำลังจะเอาตัวเองเข้าไปในกรอบ ทั้งที่ดวงชะตาลิขิตให้ดัชไร้ขอบเขตอย่างนั้นหรือ เพราะเรากับพระเจ้าใกล้ชิดสนิทแนบใจกันจากความดี จากคุณธรรมเช่นกับกับ มุสลิม และอิสลามที่แสนดีที่สามารถเข้าถึงพระเจ้าของเขาได้ทุกหนแห่งโดยไม่ต้อง พึ่งพาผู้นำหรือ สถานที่การชักจูงจากมนุษย์คนอื่นใดก็มีเช่นกันมากมาย สิ่งเหล่านี้จึงเป็นสัจจะธรรม ไม่แบ่งแยกเชื้อชาติศาสนาเพศหรือใคร ๆ จงมองให้ถูก จากคุณ : powerinvincible เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 22:31:34

ความคิดเห็นที่ 58 คุณเมฆหลากสี ผมได้อ่าน คห. คุณตั้งแต่ คห.8 แล้ว แต่ก็ไม่ได้นำมาเป็นประเด็นที่ต้องใส่ใจ หรือตอบโต้กับการเหน็บแนมที่หาสาระอะไรไม่ได้ ผมก็ปล่อยให้คุณเข้าใจไปเองว่าผมกำลังพูดถึงซาเล้งข้างบ้านแล้วไม่ใช่หรือ? แต่สุดท้าย ดูเหมือนว่าลึกๆแล้วคุณก็รู้ดีว่าผมกำลังพูดถึงรถยนต์ยี่ห้อที่คุณรักและหวงแหนอยู่นั่นเอง หากคุณมองว่าตนเองเป็นผู้ใหญ่แล้ว และมองว่าผมเป็นเด็กอนุบาลได้อย่างที่พูดจริง ก็คงไม่เข้ามาป้วนเปี้ยนสังเกตุการณ์ในห้องที่เด็กอนุบาลกำลังเถียงกัน และ เอามาเป็นสาระสำคัญที่ต้องแง้มประตูเข้ามาแสดงความเป็นผู้ใหญ่ด้วยการเหน็บแนมอย่างนี้ หรือว่าคำพูดเหล่านั้นของคุณก็เป็นเพียงถ้อยคำที่ปั้นขึ้นมาเพื่อให้ตนเองดูดีเท่านั้นเอง เพราะสุดท้ายทำใจไม่ได้จริง ว่าไหมครับ? ก่อนที่คุณจะออกมาเสนอแนวทางสันติวิธีที่เป็นการแก้ไขที่ปลายเหตุ คุณควรพิจารณาไปที่เหตุเสียมากกว่า ความเชื่อของคุณก็สอดคล้องกับความจริงในข้อนี้ไม่ใช่หรือ? คุณน่าจะใช้สติปัญญาค้นหาว่าเป็นเพราะอะไรที่จะต้องพูดกันตรงไปตรงมาบนพื้นฐานของข้อมูลที่มีอยู่จริงกันเสียที ผมเข้าใจว่าบางครั้งความจริงเป็นสิ่งที่ยากเกินกว่าจะยอมรับได้ ศาสนาอิสลามจึงห้ามการด่าว่าสิ่งที่บุคคลอื่นเคารพสักการะ แต่ไม่ได้ห้ามการพูดความจริง ด้วยวิธีการที่ดี และผมมองว่าบทความผมนั้นไม่ได้กล่าวเกินเลยความจริงนั้นแม้แต่น้อย แต่ในเมื่อการละเลยที่จะพิสูจน์ข้อกล่าวอ้างที่มักถูกใส้ร้าย ทึกทักเอาเองบ่อยครั้ง ความเกรงใจเกินไปก็ทำให้ เกิดคนเขลา เบาปัญญา ที่มีความรู้สึกลำพองตนเอง หมั่นยกความเชื่อที่ไร้ตรรกะ ไร้เหตุผล ไร้ความจริงรองรับ มาทับถมความเชื่อมีมีความจริงรองรับ ความเชื่อที่เกิดจากการใช้ปัญญากลั่นกรอง กระบวนการคิดที่พิสูจน์ได้ อธิบายได้ ไร้ข้อขัดแย้ง บางครั้งต้องตะโกนออกไปบ้างเพื่อให้คนตาบอด หูหนวก แถมไร้ความรู้สึก เอาเท้าออกไปจากหลังเท้าตน ทำอย่างไรได้ครับ ในเมื่อผู้ที่อ้างว่าตนเองตาดี แต่ไม่คิดจะตักเตือนเพื่อนร่วมความเชื่อเสียเอง ก็คงต้องหนวกหู รำคาญบ้างเป็นธรรมดา ข้อมูลในคห. ข้างต้น ผมยกตัวอย่างเปรียบเทียบให้เห็นชัดๆแบบนี้ คุณยังกล่าวหาว่าเป็นการ "กล่าวหาง่ายๆ" อีกกระนั้นหรือ??? คุณจะแย้งอย่างไรก็ขอให้อ้างเหตุผลมาสิครับ ไม่ใช่จะมาอ้างลอยๆ ปั้นคำพูดให้ตนเองดูดี ให้ดูเสมือนว่ารักสันติ รักความเป็นธรรม หรือเป็นคนให้เกียรติคนเสียจนเกินตัว การโกหก หรือ การพูดเท็จ นั้น ย่อมไม่ใช่คุณลักษณะของศาสดา ไม่ว่าท่านจะประสงค์เพียงล้อเล่นก็ตาม ผมได้พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าศาสนาที่ถูกแต่งแต้มขึ้นโดยปลายปากกาของคนยุคถัดมาต่างหากที่เป็นต้นเหตุแห่งการบิดเบือน การสูญสลายไปของสัจธรรมของศาสดาที่คุณเคารพ สักการะที่ได้นำมาเทศนาในครั้งแรก คุณมีวิธีตรวจสอบสายรายงานในคัมภีร์ตนเองหรือไม่? รู้ไหมว่ามีกี่ฉบับที่แตกต่างกัน?  ...เคยอ่านจบสักฉบับหรือยัง? รู้อะไรบ้าง? ผมยังคิดเผื่อว่าศาสดาคุณ ก็อาจเป็นศาสดาคนหนึ่งที่พระเจ้าส่งมาในประชาชาติของท่านเช่นเดียวกับอีกสองแสนกว่าท่าน ที่อิสลามได้ยอมรับการเป็นศาสนฑูต ในสายธารแห่งศรัทธาเดียวกัน ที่พระผู้เป็นเจ้าทรงประทานมาให้แก่มนุษยชาติตั้งแต่มนุษย์คนแรก ฉะนั้นผมจึงไม่ได้ลบหลู่ท่านตามที่คุณกล่าวอ้างแต่อย่างใด เป็นการตื่นตูมไปเองเสียมากกว่า แต่เพราะการไม่กล้าพิสูจน์ความจริง การไม่กล้าแตะต้องผู้ที่ผู้คนยกย่อง ให้เกียรติ การไม่กล้าตั้งคำถาม แม้จะมีเหตุอันสมควรเพียงใดแต่ก็ไม่อาจล่วงละเมิดได้ หลักคิดที่สร้างอภิสิทธิ์ชนมากมายในสังคมเช่นนี้ จึงทำให้สัจธรรมที่เคยเป็นดังกล่าว ค่อยๆปะปนไปด้วยแนวคิดของผู้ที่อ้างตนเองว่ารู้แจ้ง คนแล้วคนเล่า...จนไม่เหลือเค้าเดิม บรรยากาศกาารแต่งแต้มสีสรรค์ของศาสนาที่เป็นเรื่องปกติธรรมดา แม้กระทั่งในเวบนี้ หรือในกระทู้นี้เอง ก็จะเห็นได้ถึงศาสนาที่สามารถวิวัฒนาการ เปลี่ยนสีไปได้เรื่อยๆ ตามกระแสความคิดอ่านของแต่ละคนที่หลากหลาย ...คห.ข้างบนนี้ก็ยังอ้างเพื่อสรรสร้างสิ่งที่ดีกว่าต่อไป ไม่เห็นหรือ? บาป ไม่บาป ตกนรกมั๊ย? ขึ้นสวรรค์มั๊ย? ได้แต่ ถามกันเอง ตอบกันเอง ตามความคิดของแต่ละคน .....นั่นหรือคือสัจธรรม??? สุดท้ายทั้งหมดที่ผมพูดมา ก็มีทั้งส่วนที่เป็นความเห็น และส่วนที่เป็นข้อเท็จจริง ปกติผมก็แยกไว้อย่างชัดเจนแล้ว คัมภีร์คุณผมก็อ้างอิงได้ ผมเข้าใจดีว่าคงเลี่ยงที่จะกระทบกระทั่งความรู้สึกกันไม่ได้ แต่ผมก็เห็นว่าเป็นเรื่องที่ชาาชินเสียแล้วในสนามประลองความคิดความอ่าน ที่ไม่ว่าที่ไหนก็จะมีผู้เริ่มต้นแบบนี้เสมอๆ ส่วนคุณจะแย้งตรงไหน จริง เท็จอย่างไรก็ขอเชิญให้กระทำได้ แต่ขอให้อยู่บนพื้นฐานของข้อเท็จจริง และมีการใช้เหตุผล มีเป้าประสงค์เพื่อพิสูจน์ความจริง เพราะเมื่อแสดงความคิดออกมาคุณก็ไม่สามารถผลักภาระการรับผิดชอบออกไปได้อยู่แล้ว คนอ่านก็จะวิพากษ์วิจารณ์ แต่หากไม่สามารถแย้งอะไรได้ จนยอมจำนนกับข้อพิสูจน์นี้ จะอ้างอะไรก็ตามแต่ บรรดานักเลงคีย์บอร์ดเหล่านั้นก็น่าจะลดความลำพองใจ เที่ยวยกตนข่มท่าน อ้างความเป็นวิทยาศาสตร์ของตนเองเหนือผู้อื่นในเวบนี้ไปได้  ส่วนใครจะเชื่ออะไรก็เชื่อต่อไป ไม่มีใครบังคับขู่เข็ญอะไรใครได้อยู่แล้ว   ความจริงก็คือความจริง และสุดท้ายก็ต้องออกไปในแนวทางนั้นอยู่แล้วจริงไหมครับ? คุณเมฆหลากสี จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 22:32:18

ความคิดเห็นที่ 59 ผมจะอธิบายเกี่ยวกับ ความเชื่อ ความดี ความเลว มนุษย์ต่างเผ่าพันธุ์และเชื้อชาตินั้น เนื่องจากแตกต่างกัน ด้านพันธุกรรมและสิ่งแวดล้อม ความประพฤติการแสดงออกก็แตกต่างกัน เนื่องมาจาก พันธุกรรม และสิ่งแวดล้อม เหนือจากนี้ไม่มี ความเชื่อศรัทธาที่นำมาประพฤติปฏิบัติ นั้นก็แตกต่างกันตาม วัฒนธรรม และประเพณี ที่มนุษย์เป็นสมาชิกอยู่   ( สิ่งแวดล้อม ) พันธุกรรม ด้านอารมณ์ จิตใจ สติปัญญา ฯลฯ ซึ่งอยู่ในเลือด เนื้อ กระดูกเซลส์ และ ฯลฯ สืบทอดถึงสกุลเผ่าพันธุ์ของมนุษย์ ..1....พันธุกรรม ทำให้เกิดคนพิการ คนสมบูรณ์ คนมีอารมณ์ขัน คนขี้ขลาด คนฉลาด คนโง่ ฯลฯ ..2.... สิ่งแวดล้อม ทำให้เกิดคนพิการสมบูรณ์ ขี้ขลาด ฉลาด โง่ ฯลฯ   พันธุกรรมและสิ่งแวดล้อม  เป็นอิทธิพลกับความแตกต่างของมนุษย์ไม่ว่าจะเป็นด้านศาสนาความเชื่อความคิดลัทธิ แม้แต่ความเห็นที่เราเรียกว่า ผิด หรือ ถูก นักจิตวิทยามักใช้เป็นบรรทัดฐานในการรักษาผู้ป่วยทางจิต แยกแยะว่าผู้ป่วยแต่ละคนมีพันธุ์กรรมและสิ่งแวดล้อมอย่างไรและจะเป็นคำตอบว่า ผู้ป่วยแต่ละคนคิดและแสดงออกอย่างไรนักจิตวิทยาและจิตแพทย์ก็จะสามารถรักษาอาการได้อย่างถูกต้องเสมอ กรณีตัวอย่าง นาย ไก่. ฆ่าข่มขืน ด.ญ.ไข่. กรณีนี้ เรามองชัดเจนว่า นายไก่กระทำผิดกฎหมายของสังคมระดับประเทศ และระดับโลก แต่โดยความเห็นของนักจิตวิทยาอาจไม่เป็นอย่างที่สังคมพิพากษา เพราะนักจิตวิทยา ( กรณีตัวอย่าง ) อาจทำการตรวจสอบประวัติย้อนหลังถึงภูมิหลังและความเป็นมาของครอบครัว นาย ไก่ ซึ่งอาจมีผลที่ ศาลอาจยกฟ้องได้ หรือ ลงโทษสถานเบาได้ หรืออาจไม่มีความผิดใด ๆ เลยก็เป็นได้ การตรวจสอบจะเริ่มจาก ประวัติการพัฒนาการของนายไก่ ตั้งแต่ เด็กทารก จนถึงวัยรุ่น ว่ามีแนวโน้มไปด้านใด ผลอาจออกมาเป็น นายไก่ก็ไม่ต่างจากเรา คือเคยเป็นเด็กเล็ก ๆ น่ารัก ซุกซน เช่นกับเราทุก ๆ พ่อแม่เอาใจใส่เลี้ยงดูได้ดีพอสมควร แต่ทำไมกลับโตมาจึงเปลี่ยนไปสามารถกระทำเรื่องราวแบบนี้ได้ หากตรวจสอบประวัติการพัฒนาการของนายไก่ แล้วตั้งแต่ เด็กจนถึงวัยรุ่น มีแนวโน้มไปด้านลบ การเลี้ยงดูขาดการเอาใจใส่อยู่ในสภาพแวดล้อมที่แย่ เช่นสลัม แหล่งมั่วสุม พันธุกรรมที่ถ่ายทอดมาจากตระกูลก็มีความรุนแรง เราน่าจะเดาออกนะครับว่าเหตุใดนายไก่จึงสามารถทำกระทำผิดได้ ดังนั้นการกระทำทุกอย่างมีเหตุมีผล ไม่มีสักเรื่องของมนุษย์ที่จะกระทำโดยไร้เหตุผล เพียงแต่เหตุผลที่มีนั้น น้อย หรือ มาก และ ความคิดที่กระทำนั้น มีภาวะซีกสมองด้านของการควบคุม หรือ ส่วนอยาก มากกว่ากัน หากเหตุผลน้อยแต่สมองส่วนควบคุมอารมณ์สามารถควบคุมได้ดีก็สามารถควบคุมการกระทำให้ดีได้ สมองสามารถถูกทำลายการควบคุมได้โดยสภาพแวดล้อมและพันธุกรรมสืบทอดเช่นติดยา สารเคมี สิ่งเสพติดต่าง ๆ เป็นต้น หากเหตุผลมากแต่สมองส่วนควบคุมอารมณ์ไม่สามารถควบคุมได้ดีก็ไม่สามารถควบคุมการกระทำให้ดีได้ ดังนั้นจึงเป็นเหตุเป็นผล ตามพันธุ์กรรม และสิ่งแวดล้อมเท่านั้นที่ทำให้มนุษย์กระทำสิ่งต่าง ๆ แตกต่างกันออกไป จะเห็นได้ว่ามนุษย์ไม่มีความผิดเรย แต่ผิดที่เหตุผลของพันธุกรรม และ สิ่งแวดล้อมต่างหาก ที่ถ่ายทอดและหล่อหลอมมนุษย์ ดังนั้นนายไก่จึงไม่มีความผิดแม้แต่น้อยตาม หลักทฤษฎี ที่เข้าถึงความเป็นไปของธรรมชาติ (จึงเรียกว่าเป็นเรื่องธรรมดาของโลก)   แต่สังคมมนุษย์ ประชากรที่มีพื้นฐานความสมบูรณ์ทางจิตใจและอารมณ์ควบคุมส่วนดีนั้นมีมาก และเป็นสัดส่วนมากกว่าความไม่สมบูรณ์ของมนุษย์ที่เกิดมาและถูกเลี้ยงอย่างผิดพลาด เพื่อความสงบของสังคมส่วนใหญ่ จึงมีกฎระเบียบเพื่อนำมาตัดสินลงโทษคนเหล่านั้น การจำขัง ก็เพื่อที่จะนำบุคคลที่ไม่สมบูรณ์ด้านพันธุกรรมและสิ่งแวดล้อม มาปรับตัวฝึกฝนหล่อหลอมขึ้นใหม่ให้สามารถเข้ากับสังคมได้ หากเป็น โทษประหาร ก็เป็นการกระทำที่เรียกว่าสุดท้ายแล้วจริง ๆ เรียกว่าเสียสละส่วนน้อยเพื่อสังคมส่วนใหญ่ นั่นเอง ดังนั้นสังคมต่างหากที่ตัดสินว่าผิดหรือถูก แต่โดยทฤษฎีธรรมชาตินั้นเรียกว่าเป็นธรรมดาของโลกได้เพียงแค่นั้น  (ผลสรุปจะได้เพียงแค่นั้นก่อน) ผู้คนมักจะตำหนิและสาปแช่งทันที่ได้ทราบข่าวการฆ่าข่มขืน ของนาย ไก่ หากเรายิ่งค้นคว้าศึกษา ยิ่งมองเข้าไปในแววตาของ นายไก่เราจะพบความจริงมากมายที่ซุกซ่อนอยู่ ความโหดร้าย หรือความน่าสงสาร สำหรับมนุษย์ที่อยู่เหนืออารมณ์สังคมโลกเขาจะมองว่า มนุษย์เป็นสัตว์ที่น่าสังเวชและน่าสงสารที่สุดมากกว่าสัตว์ชนิดอื่นใดในโลกเพราะมนุษย์มีความต้องการที่ไม่สิ้นสุดและหาที่สุดแห่งทุกข์ไม่ได้  และก็เป็นสัตว์ที่น่าอิจฉาที่สุดเช่นกัน ปัญหาคือ หากเรื่องราวเหล่านี้เกิดขึ้นกับตัวของเราเองเราจะรับได้ไหมว่ามันเป็นธรรมดาคน ๆ นั้นไม่ผิดที่ทำกับเราอย่างนั้น คนที่ทำได้ก็คงเป็น ในบันทึก โบราณที่เรียกว่า พระอรหันต์ที่เคยมีในสมัยพุทธกาลก่อน ตามตำรา พ่อไม่ได้ยืนยันว่ามีจริงหรือไม่ แต่พ่อ เคยสัมผัสอารมณ์และความรู้สึกวางเฉยแบบนั้นได้ จึงยืนยันว่าพ่อทำได้ ( มีจริงแต่ยังไม่คงสภาวะ ) พระพุทธเจ้าจะตรัสว่าหากพระองค์ปรินิพพานไปแร้วได้ 500 ปีจักไม่มีพระอรหันต์บนโลกมีก็แค่อนาคามี ,โสดาบัน นี่ก็ล่วงเลยมาสองพันกว่าปีแล้ว พระอรหันต์สมัยนั้นสามารถวางเฉยได้หากเกิดขึ้นต่อตัวพระท่านเอง แม้กระทั่งผมก็สามารถข่มใจได้ อาจใช้เวลาบ้างเล็กน้อยแต่สุดท้ายก็สามารถเข้าใจและหยุดความเศร้าได้ สิ่งที่อยู่เหนือ พันธุกรรม และสิ่งแวดล้อม ตัวแปลที่เป็นจริง (ตัวจริง) ตัวจริงในที่นี้คือ ตัวจริงที่ ควบคุมมนุษย์ให้ กระทำดี หรือชั่ว กล่าวคือ หากพันธุกรรม และสิ่งแวดล้อม เป็นอิทธิพล ผมถาม ว่า อะไรมีอิทธิพลมากสุดต่อมนุษย์ พันธุกรรม หรือสิ่งแวดล้อม แน่นอน จากผลการสอบถามของผม 100 ละ 99 บอกว่ามาจาก สิ่งแวดล้อม มีอิทธิพลมากสุด แต่ความจริงคือ พันธุกรรม เป็นตัวกำหนด  ผู้อ่านกระทู้ เคยได้ยินคำว่า ทองก็คือทอง ไม้ก็คือไม้หรือไม่   เช่น ผม ยกตัวอย่างจากผมที่เป็นประสบการณ์จริง เป็นเด็ก เติบโตกับ สิ่งแวดล้อม ที่แย่ มีแต่ยาเสพติด การพนัน ความเชื่อ แต่เราตกไป คลุกคลี มีมัวหมอง แต่เราก็ยังได้ชื่อว่า เรา  เช่น จุดเริ่ม ต้นมีทางเดิน เพียงทางเดียว แม้ระหว่างทางเราจะเดินไปกี่แยก แยกทางเดินก็คือ สิ่งแวดล้อม แต่สุดท้ายเราก็จะเดินไปได้แค่เส้นทางเดียว ที่ถูกต้องที่สุดสำหรับ พันธุกรรมที่ดี  เราจะเลือกเดิน เลือกใช้ อาจเข้าใจยาก เอาเป็นว่า คนดี ย่อมไม่คบคนพาล รู้ว่าสิ่งนั้นไม่ดีได้โดย สัญชาติญาณของคนดี รู้ว่าสถานที่นั้น เป็นอบายนำพาความเสื่อม ย่อมไม่ก้าวไป ที่แห่ง นั้น แม้ตกอยู่ในสถานะ จำยอมก็ย่อมต้องพยายามตะเกียกตะกายออกมา จนได้ นี่คือ พันธุกรรม ครับ วันนี้ ให้แยกออกระหว่าง พันธุกรรม และสิ่งแวดล้อม ก่อน แล้วก็ เข้าใจได้ ว่า คนดี แบบไหน คนเลว แบบไหน อะไรกำหนด คุณค่ามนุษย์ แต่มนุษย์ เปรียบเทียบเป็นสัตว์ คือสุนัข ( เปรียบเทียบ ) เป็นพันธ์ ของแต่ละคน เช่นพันธ์ดี สง่า ไม่น่ารัก แต่มีประโยชน์ เช่นหลังอาน หางดาบ พันธ์น่ารัก แต่แทบไม่มีประโยชน์เอาน่ารักเข้าว่า ก็พุดเดิล ผู้ชายผู้หญิงก็เหมือนกัน มีเป็นพันธ์เหมือนหมา เราต้องยอมรับ ต่อให้คุณไม่ยอมรับสิ่งที่เป็นเพราะนั่นคือหน้าที่ คุณก็หนีไม่พ้น ต่อให้พยายามฝึกปรือแค่ไหนก็ ไม่เทียบเท่าผู้ที่เกิดมาเป็น หมาหลังอาน  .......................... มนุษย์โดยพื้นฐานต้องการความสงบ สันติ ต้องการทำความดี แต่จะกระทำสิ่งที่ไม่ดี เพราะเกิดจากความรู้สึกว่า ไม่ได้รับความยุติธรรม สำหรับพันธุกรรมดี หากพันธุกรรมเลวก็เรียกว่าเลวโดยกำเนิด แต่ก็เกิดจาก พันธุกรรม และสิ่งแวดล้อม เราจะโทษใครดี เราไม่โทษใครหรอกครับ โลกเป็นอย่างนี้ นี่คือโลก เป็นธรรมดาของโลก จากคุณ : ดัชสัน (powerinvincible) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 22:36:59

ความคิดเห็นที่ 60 ส่วนคุณแมทท์ ผมคิดว่าคุณไม่ควรฉวยโอกาสนำความเท็จเดิมๆในศาสนา ที่พิสูจน์ให้เห็นมามากมายแล้วในกระทู้ก่อนๆ มาเคล้ากับความจริงที่เรากำลังสนทนากันอยู่ในประเด็นนี้ เรากำลังยกเรื่องจริง และเรื่องไม่จริง ที่ปรากฎชัดเจนในคัมภีร์เปรียบเทียบกันอยู่ครับ เป็นกระทู้ที่ต่อเนื่องมาจากกระทู้ที่แล้ว ไม่ได้จู่ๆก็โพล่งขึ้นมาหาเรื่อง และก็ไม่ได้ประนามศาสดาท่านใด อย่าขยายความ  อย่ากลบเกลื่อน นี่เป็นประเด็นที่รอการชี้แจงจากพุทธศาสนิกที่มีความเข้าใจในศาสนาของเขาเอง ไม่ใช่ใครที่คอยทำตัวเป็นบ่าง หรืออีแอบในสถานการณ์ต่างๆอยู่เสมอ ผมเรียนไปแล้วว่าหากคุณจะมีข้อซักถามในเรื่องใดนอกเหนือจากประเด็นที่กำลังพูดคุยกันอยู่ ให้ตั้งกระทู้ใหม่ออกไปไม่ใช่หรือ? คุณสงสัย เรื่องอิสลามในแง่มุมใดก็แยกออกไปถามได้ สงสัยนิทานเรื่องใด ฮาดีษบทใดอีก ก็ไม่มีใครว่า แต่อย่าป่วนกระทู้นี้เลยครับ นึกว่าจะเข้าใจอะไรง่ายกว่านี้ ปล.ผมเองก็ไม่ชอบใช้ศัพท์สูงกับคนที่ไม่คู่ควรเช่นกัน แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 23:11:03 จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 22:43:18

ความคิดเห็นที่ 61 คุณกัป ได้ถามคำนิยาม "ความสุข" ของตัวกระผมเองมาตั้งแต่ คห.5 อันที่จริงก็ไม่คิดว่าจะตั้งใจถามจึงไม่ได้ตอบเพราะเห็นว่า น่าจะมีนิยามที่ไม่แตกต่างกัน ความสุข สำหรับผม มี 2 อย่าง สุขกาย และ สุขใจ ความสุขคือการไม่มีความทุกข์ และอยู่ในความรู้สึกที่ตรงข้ามกับคำว่า เจ็บ ปวด เศร้า เบื่อ เหงา ผิดหวัง เสียใจ หิว อดอยาก ฯลฯ ความสุขคือขั้วของความรู้สึกที่ตรงข้ามกับสิ่งเหล่านี้งัยครับ ส่วนที่ถามว่าไปอยู่กับพระเจ้าแล้วสุขอย่างไรนั้น? ผมขอใช้คำพูดว่าเข้าสวรรค์ของพระองค์ก็แล้วกัน ไม่ได้ไปอาศัยปะปนกับพระองค์ ผมก็ไม่อาจจินตนาการได้ว่าเพียงใด แต่ พระองค์สัญญาว่า พระองค์จะทรงตอบแทนให้อย่างครบถ้วน เป็นความสุขที่ตาไม่เคยเห็น หูไม่เคยได้ยิน จมูกไม่เคยได้กลิ่น ลิ้นไม่เคยลิ้มรส และกายไม่เคยสัมผัส เลยทีเดียว และผมเชื่อว่าสุขกว่าสภาวะไร้อารมณ์ ไร้ความรู้สึก ที่ไม่อาจจินตนาการได้เช่นเดียวกัน จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 22:55:04

ความคิดเห็นที่ 62 คุณดัชสัน powerinvisible พิมพ์มาเยอะแยะมากมาย ส่วนใหญ่เป็นความเห็นส่วนตัวเสียมากนะครับ ก็ค้นหาสัจธรรมต่อไปครับ คุณยังต้องการการตกผลึกอีกมาก อ่าน ฟัง ศึกษา และใช้สติปัญญาให้มากก่อนศรัทธา ยังมีข้อเท็จจริงอีกมากที่เรายังไม่รู้ ผมจะเป็นกำลังใจให้ ฝากความเคารพถึงคุณพ่อด้วยครับ จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 22:59:00

ความคิดเห็นที่ 63 แต่ว่าอาหารจะอร่อย มันก็ต้องหิว   แสดงว่าต้องหิวก่อนใช่มั๊ย   คือถ้าอิ่มตื้อๆเนี่ย ต่อให้สุดยอดยังไงก็คงกินไม่ลง   เขาว่าจักพรรดิ์จีน อาหารสุดยอดเต็มโต๊ะ แต่กินได้ไม่กี่อย่างเอง   แสดงว่าถ้าจะเสพความอร่อยให้เยอะๆ ก็ต้องบันดาลให้เราหิวตลอดเวลารึเปล่า จากคุณ : กัป' เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 23:06:45

ความคิดเห็นที่ 64 ขอบคุณครับ ^ ^ จริง ๆ ผมก็ว่านะ เรามักจะเอาตามความเห็นเราเอง แล้วถ้าผมจะอยู่ตรงนี้แล้วเข้าถึงพระเจ้าได้จริง ๆ น่ะเป็นไปได้จริงหรือเปล่าเพราะเท่าที่มองถ้าจะบอกว่าได้ผมก็รู้สึกได้นะ แต่ไม่รู้ว่าได้มากเท่ากับคนที่อยู่ในกรอบหรือเปล่า สำหรับเรื่องหลักฐาน จากที่ดูหลักฐานแล้วการสร้างโลกต่าง ๆ น่ะครับ อัลกุรอ่านได้คะแนน ราว ๆ 80 เลยนะครับ ส่วนพระไตรปิฎกเนี่ย ไม่ผ่านจริง ๆ เรื่องการอธิบายโลก ดีนะครับที่ผมเป็นผู้ศึกษาแบบปฏิบัติไม่ยึดตัวตนใด ๆ ยิ่งจะให้นับถือมนุษย์ด้วยกันเหนือกว่ามนุษย์นี่ยังไม่เคยสักทีครับ เหมือนมีพระเจ้าคอยหนุนหลังห่าง ๆ เหมือนกันน่ะครับ แล้วจะเป็นไปได้จริงหรือครับอย่างที่พ่อบอกน่ะว่าดัชไม่ควรไปหากรอบควรมีอย่างเสรีอิสระแบบนี้ มีตรงไหนไหมครับที่ละเว้นผ่อนปรนให้ดัชเป็นแบบนี้ได้จริง ๆ หรือว่าต้องเข้าไปในกรอบตรงนั้นเท่านั้น แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 23:16:57 จากคุณ : ดัชสัน (powerinvincible) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 23:10:02

ความคิดเห็นที่ 65 คห. 63 ผมไม่ทราบกฎธรรมชาติใหม่ที่พระองค์จะทรงกำหนดในเวลานั้นครับ และคงไม่จำเป็นต้องจินตนาการไป คห. 64 ผมไม่ทราบว่าคุณ และคุณพ่อมองคำว่า "กรอบ" เป็นอย่างไร? และแค่ไหน? และผมก็ไม่คิดว่า การใช้ชีวิตโดยไม่คำนึงถึงกรอบอะไรเลยจะเป็นชีวิตที่เรียกว่า "มีอิสระเสรี" ถึงอย่างไรตัวเราก็ต้องเป็นไปตามกฎที่ถูกวางเอาไว้อยู่ดี ไม่ว่าจะยินดีหรือไม่ จะเข้าใจหรือไม่ และจะยอมรับหรือไม่ ก็ตาม ^^ แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 23:20:33 จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 23:17:26

ความคิดเห็นที่ 66 ใช่เลย ผมก็รู้สึกเสมอว่า เสรีที่มีเนี่ยมีคนวางไว้แล้ว อย่างหลายครั้งเลย อย่างตอนที่เป็นทหารเกณฑ์ผมจะอยากตายเลยหละ เพราะโหะ ๆลำบากมาก แต่พอได้เห็นตัวเองว่าตัวเองเคยอยุ่ที่นี่ทำแบบนี้อย่างนั้นทั้งที่ไม่เคยนะ นี่เป็นครั้งแรกที่ยืนตรงระเบียงนี้ รับหน้าที่นี้ เกิดกำลังใจเลยว่า นี่เป็นลิขิตที่วางไว้แล้วว่าเราต้องเป็น ก็ไม่ลังเลไม่กลัวหละ เพราะรู้สึกว่ามีหลักไม่ได้มั่ว ๆ มาเป็น มีการวางแผนไว้แล้ว แม้แต่ไปทำงานที่คอนเวนชั่นก่อนเป็นทหารก็โห ๆ แบบเดียวกับตอนเป็นทหาร เลยมีกำลังใจดำเนินชีวิตขณะที่ท้อแท้ นะ อิสระในกรอบ ก็คือ การมีจิตใจดี ๆ การกระทำดี ๆ นี่แหละครับ ผมว่านะ ถ้าออกนอกกรอบนี้เมื่อไรคงจะโดนทำโทษ จากคุณ : powerinvincible เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 23:21:39

ความคิดเห็นที่ 67 คุณ laliklalee     ผมเห็นการกระทำของคุณเช่นนี้มานานแล้ว  ผมไม่ต้องการยุยงผุ้ใดในที่นี้  ทุกๆคนเขามีสติปัญญาคิดเป็นทั้งนั้น แต่เนื่องจากคำสอนของเขา  ทำให้เขามีมรรยาทดี ไม่ต้องการให้ กระเทือนใจคุณ และมุสลิมอื่นๆ กาเขียนของคุณเช่นนี้ที่เป็นนเหตุให้ สังคมแตกแยกซึ่งเกิดแล้วในหลายๆประเทศ  คุณเปิดหูเปิดตาดุ สังคมในภาคตะวันออกกลาง ในยุโรป ในอเมริกา อาฟริกา ออสเดรเลีย  คุณจะเห้นว่าการเขียนเช่นนี้  เพื่อประกาศสัจจธรรมของอิสลาม  กลุ่มมุสลิม ทีมีความคิด เช่นคุณ ก่อความวุ่นวายให้กับสังคมที่สงบของเขา อยู่ตลอดเวลา   อย่านำวิธีการนี้มาใช้ในสังคมไทยเราเลย  มันจะทำให้มุสลิมไทยโดยทั่วไปอยู่อย่างไม่มีความสุข           คุณนึกว่าคุณฉลาดและหลักแหลมพอที่จะใช้ความรู้จากหนังสือของนาย ฮารุน  ยะยาห์ มาเผยแพร่ ลัทธิที่แอนตี้สังคมภายนอกสังคมมุสลิมหรือ? ซึ่งมัมุสลิมจำนวนมาก  ไม่เห็นด้วยกับการเขียนของเขา     คุณว่าถ้าอ่านภาคภาษาอังกฤษของเขาแล้วจะเข้าใจดีกว่า   ผมอ่านแล้วไม่เห้นมันแตกต่างอะไรกันเลย  นอกจากการเขียนแบบ โยน ก้อนเนื้อให้ เสือมุสลิมอย่างคุณกระโดดเข้ากัดกิน เพราะถูกใจ  แถมเติมหลักการทางวิทยาศาสตร์เข้าไปหน่อย  เลยทำให้มุสลิมบางกลุ่มบ้าคลั่งไปกันอย่างมากมาย เพื่อสนับสนุนสินค้าของเขา จากคุณ : แมทท์ เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 23:22:41

ความคิดเห็นที่ 68 คุณแมทท์ก้เป็นคนดีครับ ผมมองออก เป้นคนที่รักสันติ ผมเข้าใจความลึกซึ้งดีนะครับ คุณ laliklalee  ก็เป็นคนดีนะครับ แต่ว่าคนละแนวทางครับ อีกคนแนวรุก อีกคนแนวสงบ คุณ laiklalee เน้นเชิงรุกในการเผยแพร่ความจริง อาจมีแนว ๆ ฮึกเหิมแบบนักรบอยู่บ้าง ส่วนคุณ แมทท์ ก็คือคนที่ปฏิบัติความจริงแบบสงบ ๆ แบบนักบวชสันติ นี่แหละครับความหลากหลายในธรรมชาติ ที่สร้างสรรค์มา แต่ทั้งนี้ ทั้งสองท่านก็ทำเพราะหวังดี ต่อพระศาสดา และพระเจ้า และเพื่อน ๆ ร่วมประเทศ จากคุณ : ดัช (powerinvincible) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 23:29:31

ความคิดเห็นที่ 69 แต่ความหวังดีนั้นอาจ พลาดได้ เหมือน ผมยกตัวอย่างเฉย ๆ นะครับไม่ได้เกี่ยวกับ สองท่าน แบบเสื้อแดง เสื้อเหลืองน่ะครับเขาก็หวังดีกับประเทศทั้งคู่นะ แต่ถ้าพลาดขึ้นมาก็เดือดร้อนประเทศ ได้ จากคุณ : ดัชสัน (powerinvincible) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 23:31:17

ความคิดเห็นที่ 70 เริ่มเข้าใจแล้วนะครับ กับคำพูดที่ว่า "อิสระในกรอบ" พระเจ้าวางกรอบเอาไว้ให้มนุษย์แต่ละคนเลือกครับ และพระองค์ทรงรู้แล้วว่าเราจะเลือกอะไรบ้าง มีข้อจำกัดใดบ้าง จะตอบแทนระดับใดบ้าง ตอบแทนเมื่อใด เพียงแต่พระองค์ไม่ได้บังคับให้เราเลือก เรามีเสรีที่จะเลือกเองในลมหายใจนี้เท่านั้น แต่หลังจากนี้ผลการเลือกของเราก็จะเป็นกรอบของตัวเราเอง ที่มี 2 สภาวะ ก็คือ ชีวิตนิรันดร์ที่บรมสุข กับนิรันดร์ที่บรมทุกข์ และสิ่งนี้เราไม่ได้คิด หรือจินตนาการ คิดค้นคำตอบกันเอาเองได้ เราต้องมีผู้นำมาบอก หรือผู้เล่า เราผ่านข้อพิสูจน์ต่างๆในการคัดเลือกผู้เล่ามาแล้ว และเรายอมจำนนกับข้อพิสูจน์นั้นแล้ว เราจึงเชื่อมั่นในสิ่งพ้นญานวิสัยที่ยังไม่เกิดขึ้น เรามีมาตรฐานการเลือกผู้เล่า กลั่นกรองสิ่งที่เราเห็น และได้ยินมาอีกต่อหนึ่งอย่างไร? จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 23:33:11

ความคิดเห็นที่ 71 คุณดัชสันเป็นคนพยายามมองทุกสิ่งในแง่ดีครับ แต่บางครั้งอาจไม่ถูกต้อง ถ้าคนทุกคนมีทัศนคติแบบคุณ อย่างน้อยก็คงไม่เกิดความวุ่นวาย แต่ในความเป็นจริง โลกเรามีคนแบบคุณแมทท์อยู่มากครับ คนที่พยายามแสดงตนเป็นคนดี แต่แฝงเร้นด้วยภารกิจบิดเบือนความจริง สร้างความแตกแยก อาศัยสถานการณ์หาผลประโยชน์เข้าตัว โลกเราจึงวุ่นวายอยู่ทุกวันนี้ ก็แนวคิดเดียวกับประเทศที่เขาไปอาศัยอยู่นั่นแหละครับ ผมไม่ได้ปรักปรำ นักรบในคราบนักบวชคนนี้นะ หากคุณดัชสันได้ติดตามพฤติกรรมชายคนนี้มาสักระยะ เห็นการโต้ตอบ เห็นบทสรุป ก็จะเข้าใจว่าผมหมายถึงอะไร ค้นกระทู้เก่าๆแล้วอ่านดู ไม่ต้องอ่านทุกกระทู้หรอกครับ เกือบทุกกระทู้มีบทสรุปแบบเดิมๆ ผมถึงได้บอกตั้งแต่ คห.42 แล้ว แต่ก็อย่างที่เห็น แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 23:49:08 แก้ไขเมื่อ 22 ก.พ. 54 23:55:20 จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 23:45:05

ความคิดเห็นที่ 72 ง่า ครับยังไงพรุ่งนี้เจอกันใหม่นะครับได้เวลานอนแล้วครับ ขอพระเจ้าอวยพรทุกท่านและผมด้วยครับ แล้วจะมาอ่านใหม่ครับ จากคุณ : ดัชสัน (powerinvincible) เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 23:54:07

ความคิดเห็นที่ 73 เช่นกันครับ จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 22 ก.พ. 54 23:55:51

ความคิดเห็นที่ 74 ประการที่สอง โดยปกติแล้วชาวพุทธจะมีลำดับการให้ความสำคัญของความในพระไตรปิฏกไม่เท่ากัน หากเป็นพุทธพจน์จะมีความสำคัญที่สุด ที่เหลือเป็นเพียงการอธิบายประกอบหรืออรรถกถา ซึ่งเกิดขึ้นภายหลังประมาณ พ.ศ.500  และมีมาเพื่อความเข้าใจในพระไตรปิฏก ที่คุณ laliklalee นำมาอ้าง #17 เป็นระดับอรรถกถาไม่เป็นพุทธพจน์ ถ้าดูในตัวพระไตรปิฏกจะเข้าใจความที่ปรากฏ และที่ยกมาก็ไม่เป็นพุทธพจน์ จะเลือกเชื่อตามตัวอักษรหรือจะเชื่อเนื้อหาธรรมะเท่านั้นก็ได้ ความจริงแล้วลักษณะอย่างนี้ จะรวมในคัมภีร์ชาดกอยู่มากมายหลายเรื่อง ส่วนใหญ่เป็นเรื่องคล้ายวิธีนิทานอีสป พุทธมีศัพท์เฉพาะเรียกว่า บุคลาธิษฐาน ( คู่กับ ธรรมาธิษฐาน ) #18 เป็นพุทธพจน์ เรื่องนี้ผมเลือกเชื่อตามนั้นตรงๆได้เลย เพราะมีศรัทธามาแล้ว จากการเคยใช้ปัญญาพิสูจน์คำสอน เรื่องมีสติรู้กายใจแล้วลดทุกข์เพิ่มสุขในทันทีที่ปฏิบัติ  เมื่อทำแล้วได้ผลตามนั้นจึงเชื่อเรื่องอื่นๆ ท่ีท่านสอนด้วยว่าจริง       ด้วยคำอธิบายเรื่องนี้  "ดูกรอานนท์ จักรวาลหนึ่งมีกำหนดเท่ากับโอกาสที่พระจันทร์พระอาทิตย์โคจร ทั่วทิศสว่างไสวรุ่งโรจน์ โลกมีอยู่พันจักรวาลก่อน ในโลกพันจักรวาลนั้น มีพระจันทร์พันดวง มีอาทิตย์พันดวง มีขุนเขาสิเนรุพันหนึ่ง มีชมพูทวีปพันหนึ่ง มีอปรโคยานทวีปพันหนึ่ง มีอุตตรกุรุทวีปพันหนึ่ง มีปุพพวิเทหทวีปพันหนึ่ง มีมหาสมุทรสี่พัน มีท้าวมหาราชสี่พัน มีเทวโลกชั้นจาตุมหาราชิกาพันหนึ่ง มีเทวโลกชั้นดาวดึงส์พันหนึ่ง มีเทวโลกชั้นยามาพันหนึ่ง มีเทวโลกชั้นดุสิตพันหนึ่ง มีเทวโลกชั้นนิมมานรดีพันหนึ่ง มีเทวโลกชั้นปรนิมมิตวสวัสตีพันหนึ่ง มีพรหมโลกพันหนึ่ง ดูกรอานนท์ นี้เรียกว่าโลกธาตุอย่างเล็กมีพันจักรวาล โลก คูณโดยส่วนพันแห่งโลกธาตุอย่างเล็ก ซึ่งมีพันจักรวาลนั้น นี้เรียกว่าโลกธาตุอย่างกลางมีล้านจักรวาล โลกคูณโดยส่วนพันแห่งโลกธาตุ อย่างกลางมีล้านจักรวาลนั้น นี้เรียกว่าโลกธาตุอย่างใหญ่ประมาณแสนโกฏิจักรวาล ดูกรอานนท์ ตถาคตมุ่งหมายอยู่ พึงทำโลกธาตุอย่างใหญ่ประมาณแสนโกฏิจักรวาลให้รู้แจ้งได้ด้วยเสียง หรือทำให้รู้แจ้งได้เท่าที่มุ่งหมาย ฯ" ชาวพุทธสามารถเชื่อว่า ( จักรวาลทัศน์ )   โลกเป็นส่วนหนึ่งของ (ระบบสุริยะ) จักรวาล มีกลุ่มดาว หลายกลุ่มก็เป็นดาราจักร ( โลกธาตุ ) จากนั้นก็เป็นกลุ่มดาราจักร ชาวพุทธสามารถเชื่อว่า นอกโลกที่เราอาศัยมีสิ่งมีชีีวิตอื่นๆอีก ไม่ต้องรอเชื่อตามนักวิทยาศาสตร์  ไม่ต้องเทียบเคียงทฤษฎีวิทยาศาสตร์ใดๆ แล้วไม่ต้องรอคอยการทดลองการพิสูจน์จากนักวิทยาศาสตร์คนใด ชาวพุทธสามารถเชื่อว่ามนุษย์ที่ฝึกมาอย่างดีแล้ว ไม่ว่าใครก็สามารถรู้ได้ โดยฝึกได้ มีวิธีการ ขั้นตอนชัดเจนไม่ได้พูดลอยๆ และมีผู้ทำแล้วๆได้ผล ทั้งประกาศตนว่าทำได้ จากพระสูตรนี้แสดงให้รู้ว่าการให้เกิดเสียงอีกที่หนึ่งในจักรวาล ต้องใช้รัศมีแสงก่อน         #19 #20 #21 #22 เอาข้อความเขียนใหม่นำมาอ้างอิง่ เพื่อจะบอกว่าความเชื่อของพุทธขาดความน่าเชื่อถือ ก่อนอื่นอยากจะขอให้นำหลักฐานที่น่าเชื่อถือกว่านี้มาอ้างอิง แต่ขอดอบก่อนว่า พุทธเชื่อว่าจักรวาลเกิดดับมานับไม่ถ้วนแล้ว มวลมนุษย์เกิดหายมาก็นับไม่ถ้วน ส่วนวิทยาศาสตร์จะเชื่ออย่างไรก็เป็นเรื่องของเขา เขาจะหาคำตอบกันอยู่เรื่องจักรวาลแบบเปิดหรือ แบบปิด หรือจักรวาลซ้อนกันหลายมิติ พุทธก็ไม่ไปพิสูจน์ว่าวิทยาศาสตร์เชื่อว่าตนถูกหรือผิด และไม่จำเป็นต้องสร้างความน่าเชื่อถือให้ความเห็นตน ด้วยการอ้างความเป็นวิทยาศาสตร์เพราะ พุทธก็เป็นพุทธวันยังคำ่ ไม่อาจสวมเปลือกใช้เป็นเกราะว่าเป็นวิทยาศาสตร์ #23 เป็นพุทธพจน์ ที่มีเหตุผลถูกต้องชัดเจนในตัว ไม่ต้องอธิบายอะไร แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 54 00:30:15 จากคุณ : เมฆหลากสี เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 00:25:16

ความคิดเห็นที่ 75 "พุทธก็เป็นพุทธวันยังค่ำ ไม่อาจสวมเปลือกใช้เป็นเกราะว่าเป็นวิทยาศาสตร์" แค่นี้ก็เป็นข้อสรุปที่ชัดเจนแล้วครับ จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 10:20:11

ความคิดเห็นที่ 77 ตอนนี้เท่าที่ดู ๆ โลกมุสลิม และอิสลาม ทั่วโลกกำลังจะแตกสลายนะครับเนี่ย ดูประชาชนกำลังเลียนแบบพฤติกรรมของการไร้กรอบและไร้ขอบเขตดูเหมือนพระเจ้าจะเปลี่ยนแผนการให้มนุษย์ใหม่ เป็นเสรี จากคุณ : ดัชสัน (powerinvincible) เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 13:50:47

ความคิดเห็นที่ 78 ^ ^ ยกตัวอย่างได้ไหมครับ? ว่าเหตุการณืที่บ่งชี้นั้นคืออะไร เริ่มต้นเมื่อไหร่? เพราะถ้าจะหมายถึงมนุษย์ที่แสวงหาหนทางทำชั่ว หรือออกนอกกรอบศาสนานี่ก็มีมาทุกยุคสมัยทุกศาสนาอยู่แล้ว และไม่ได้เป็นแผนการณ์ใหม่ หรือการให้เสรีภาพแก่มนุษย์ของพระเจ้าแต่อย่างใด ไม่เห็นความเกี่ยวข้องกันเลยครับ จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 14:26:06

ความคิดเห็นที่ 79 ด่วนสรุป เพราะมองเพียงผิวเผินอีกแล้วครับ ขอนิยามคำว่า สัจธรรมอีกทีนะครับ สัจธรรม คือ คำสอนหรือแนวทางที่เป็นจริง ที่ทราบจากการอณุมาณหรือประจักษณ์ด้วยประสบการณ์ก็ดี โดยจะเป็นจริงเสมอแก่ทุกสิ่ง โดยไม่อิงกับ กาลเวลา สถานที่ และ บุคคล ดังที่ผมกล่าวไปแล้ว.. วิทย์ศาสตร์นั้น ก็ไม่ใช่ สัจธรรมครับ เป็นแค่ความจริงเฉพาะที่ ซึ่งต้องควบคุมตัวแปรต่างๆ หรือ เรียกว่า ปัจจัย พอข้อมูลเปลี่ยน ตัวแปรควบคุมเปลี่ยน ความจริงก็เปลี่ยน การที่จะนำสิ่งที่ประจักษ์จากสิ่งที่รู้เพียงผิวเผินในวิทยาศาสตร์ โดยหาได้รู้ถึงค่าความคลาดเคลื่อน และตัวแปรต้น ของสิ่งเหล่านั้น แล้วนำมายืนยันสิ่งที่มองเพียงผิวเผิน จากความเชื่อหรือสิ่งที่บอกต่อกันมา โดยขาดการใช้ปัญญาวิเคราะห์ ท่านพูดได้อย่างไรว่ามันคือ สัจธรรม ครับ ซึงผมมองได้เพียงว่า มันก็เป็นแค่ความจริงของคนกลุ่มหนึ่งเท่านั้น เหมือนคนสองคน แค่ยืนคนละที่ มองสิ่งเดียวกัน ก็จริงคนละอย่างแล้วครับ ผมจึงกล่าวไว้หลายแห่งแล้วว่าการ รู้รอบ และใช้ ปัญญา นั้นเป็นสิ่งสำคัญ การรู้รอบ ก็คือการหาข้อมูล  ซึ่งเปรียบเสมือนเราเคยได้ไปยืนจุดที่ผู้อื่นยืน จึงจะทำให้เราสามารถเห็นจริงทั้งในมึมุมของเรา ผู้อื่น และมุมที่ไม่มีใครเคยเห็น ซึ่งจะทำให้เราได้เห็นว่า จริง ที่แท้ๆมันเป็นอย่างไร หรือจริงในมุมของเรา มันจริงแบบนี้ทุกแง่มุมหรือไม่ ซึ่งที่ท่านกำลังทำนี้ ก็มาถูกทางแล้วครับ แต่เพียงแค่ยังผิวเผิน หรือมีอคติมาบังให้มองไม่เห็นบางสิ่งอยู่ จึงด่วนสรุป ส่วนสิ่งที่พุทธ กับ วิทย์เหมือนกันจนเป็นที่ยอมรับนั้น คือกระบวนการในการหาคำตอบครับ คือ การสังเกตุ กำหนดตัวแปร ทดลอง บันทึก สรุป นำเสนอ แต่หาใช่สิ่งที่ประจักษ์ที่ผ่านเพียงการสังเกตุ แล้วก็ด่วนสรุป โดยขาดการใช้ปัญญา การทดลองซ้ำในหลายๆตัวแปรต้น และนำเสนอก็ไม่เป็นทฤษฏีหรือองค์รวม ในแบบที่ท่านยกมากล่าวอ้างทั้งหลายๆคลิปนั้นไม่ครับ และสิ่งที่วิทย์ยังพิสูจน์ไม่ได้นั้นก็มีอีกมากมาย เพราะว่า เรายังรู้ไม่พอ และรู้ไม่รอบ จึงไม่สามารถกำหนดตัวแปรในการพิสูจน์ เพื่อทดลองซ้ำ เพื่อให้เห็นนัยยะสำคัญในการทดลองนั้นได้ วิทย์ ณ ปัจจุบันนี้ จึงยังไม่สามารถใช้วิทยาศาสต์ทางจิต ซึ่งองค์ความรู้ยังเทียบเท่าเด็กประถม มาพิสูจน์ พุทธ ได้ครับ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ในอนาคต คำกล่าวของท่าน เมฆหลากสีที่ว่า "พุทธก็เป็นพุทธวันยังค่ำ ไม่อาจสวมเปลือกใช้เป็นเกราะว่าเป็นวิทยาศาสตร์" จึงเป็นคำพูดที่ถูกต้องแล้ว แต่อาจเปลี่ยนคำว่า "ไม่อาจ"เป็นคำว่า "ไม่จำเป็น"น่าจะตรงความกว่าครับ แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 54 14:46:16 แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 54 14:49:14 จากคุณ : น้ำนอง เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 14:42:49

ความคิดเห็นที่ 80 เห็นมีการประท้วง ตามประเทศ ลิเบีย ตูนีเซีย อียิป พวกนี้อ่ะครับ กำลังบานปลายไปอีกหลายประเทศ เห็นฝรั่งเขาบอกว่า ประเทศอิสลาม และอาหรับอื่น ๆ ก็กำลังจะเกิดเหตุการณ์เดียวกันนี้ตามลำดับไปเช่นกัน ต่อให้ให้ความรุนแรงแค่ไหนก็จะไม่มีทางหยุดยั้งความต้องการของผู้คนในยุคใหม่ ๆ ได้ ซึ่งทวีความรุนแรงมากขึ้น ๆ ที่จะอยากปฏิวัติให้เป็นโลกเสรีแบบตะวันตกอื่น ๆ จากคุณ : powerinvincible เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 14:44:46

ความคิดเห็นที่ 81 ^ ^ แล้วไทยล่ะครับ? ประท้วงมากี่ปีแล้ว เพราะต้องการเสรีแบบตะวันตกหรือ? ผมไม่ทราบสื่อฝรั่งรายงานว่าอย่างไรบ้าง ก็คงแล้วแต่มุมมองของผู้สื่อข่าวถูกไหมครับ? คงไม่สามารถเอามาชี้วัดอะไรได้ แต่ผมมองว่าประเทศที่ปกครองด้วยความไม่เป็นธรรมมีทั้งประเทศที่อ้างว่าใช้หลักการศาสนามาปกครองประเทศ และไม่อ้าง ก็เป็นธรรมดาครับการปกครองโดยอำนาจที่ไม่สอดคล้องกับหลักการศาสนา แต่อ้างธรรมรัฐ ก็คงกดขี่ผสกนิกรแต่ละประเทศได้ไม่นานอยู่แล้ว แต่อยากเรียนว่า บางทีการปฏิวัติก็ไม่ได้มีเป้าหมายที่จะเป็นแบบโลกเสรีตะวันตกเสมอไป หรือบางทีก็ใช่แต่เป็นกลุ่มจัดตั้งเพื่อล้มล้างรัฐบาลที่ตนเองคุมไม่ได้ ก็ต้องดูเงื่อนไขการประท้วงแต่ละแห่งด้วยว่าเป็นไปเพื่ออะไร เพราะหากฟังผ่านสื่อตะวันตกเพียงช่องทางเดียวอาจมองเพียงว่าต้องการปฏิวัติสู่เสรีภาพแบบตนเองที่กำลังนำเสนอ และยัดเยียดให้ประเทศต่างๆอยู่ทั้งเต็มใจ และไม่เต็มใจ เป็นเพียงการโฆษณาชวนเชื่อโดยอาศัยสถานการณ์สอดแทรกให้เป็นประโยชน์แก่ตนเองก็เป็นได้ จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 14:57:19

ความคิดเห็นที่ 82 ส่วนคุณน้ำนองกับคุณเมฆหลากสี คงต้องปล่อยให้หาคำนิยาม และข้อสรุปกันให้ได้ก่อนก็แล้วกัน เพราะถ้ายังนิยามไม่ตรงกันแบบนี้คงคุยกันลำบากครับ ยังแยกกันไม่ออกเลยว่ากำลังพูดกันถึงการพิสูจน์"ความจริง" ด้วยสิ่งที่อยู่ในญานวิสัย หรือสิ่งที่อยู่เหนือญานวิสัย ส่วนผมนั้นเคยนิยามทั้งคำว่า "สัจธรรม" และ "วิทยาศาสตร์" ไปแล้วในกระทู้ก่อนๆ เชื่อว่าน่าจะเคยผ่านตา และเข้าใจกันแล้วครับ แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 54 15:04:13 แก้ไขเมื่อ 23 ก.พ. 54 15:27:30 จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 15:01:11

ความคิดเห็นที่ 83 อาจจะจริงครับ ต้องรอดูสถานการต่อไป โลกเรานี่มันป่วนจริง ๆ แต่ดีนะที่ผมอยู่เนี่ยมันสงบจนสมองว่างหาเรื่องเกินไป ถ้าเกิดในยุคสงครามคงไม่มีเวลามานั่งคิดเรื่องหลังความตาย เอาตัวรอดให้ตายไปวัน ๆ ก็คงยากเต็มที จากคุณ : ดัชสัน (powerinvincible) เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 15:01:29

ความคิดเห็นที่ 84 เกิดยุคไหนก็หนีไม่พ้นความตายหรอกครับ อย่าปล่อยให้สมองว่างจนไม่วางแผนเผื่อมัน จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 15:06:02

ความคิดเห็นที่ 85 อยากตายจะแย่ บางทีนอนไปไม่อยากตื่นการนอนนี่มันสุขจริง ๆ จะว่าขี้เกียจก็ไม่เชิง หะหะ แบบเบื่อหน่ายความซ้ำ ๆ กันน่ะครับ บนโลกนี้มันวนที่เดิมตลอดเช้ามืดเช้ามืดเช้ามืดเช้ามืด พอปฏิบัติก็เข้าใจว่าต้องสุขทุกขณะ ก็โอเคเลยไม่อยากตายเฉย ๆ กับมัน เพราะเป็นกลางมีความสุขดีน่ะครับ แต่ถ้าตายแบบไม่ตายแล้วพิการนี่สิครับ โอ่ะ โอ จอร์ท คงต้องใช้กำลังใจกันเยอะพิลึก ผมเนี่ยเหล็กครึ่งตัวแล้วหละ แต่ดีนะไม่พิการ บรื้อ จากคุณ : powerinvincible เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 15:11:27

ความคิดเห็นที่ 86 คุณเคยประสบอุบัติเหตุหรือครับ? จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 15:41:12

ความคิดเห็นที่ 87 ครับ ซ่าบ่อยไปหน่อย ๆ ชอบขับรถเร็ว ๆ นะครับ จากคุณ : powerinvincible เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 15:58:34

ความคิดเห็นที่ 88 ผมว่า เอาเอ็มมาให้ผมแอดไว้เป็นเพื่อนดีกว่านะคร้าบ  จะได้ไม่ต้องมาดูบ่อย ๆ ในนี้ แหะ ๆ หรือให้เฉพาะสาว ๆ คร้าบ ส่งไปทางจดหมายก็ได้ครับ จากคุณ : powerinvincible เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 16:02:45

ความคิดเห็นที่ 89 ยินดีครับ จากคุณ : laliklalee เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 16:06:45

ความคิดเห็นที่ 91 ผมอ่านความเห็น 58 ของคุณlaliklalee แล้วรู้สึกเอ็นดู น่ารักจริงๆ จากคุณ : เมฆหลากสี เขียนเมื่อ : 23 ก.พ. 54 18:50:24