ความคิดเห็นที่ 1 ความสุขและความทุกข์ของคนทั่วไป ขึ้นกับการรับรู้ต่อสิ่งต่าง ๆ ว่าเป็นอย่างไรครับ หากมีการรับรู้ว่าได้ ว่ากำไร จะทำให้เกิดความสุข แต่หากรับรู้ว่าเสีย ว่าขาดทุน จะทำให้เกิดความทุกข์ หากค้นพบว่า ทุกเรื่องที่เข้ามาให้รับรู้ ล้วนได้ ล้วนเป็นกำไร อย่างไรแล้ว จิตก็จะมีแต่ความสุขครับ. ขอให้โชคดีครับ. จากคุณ : สุทธิธรรม เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 54 17:25:09

ความคิดเห็นที่ 2 ลองแก้ปัญหาด้วยวิธีของพระพุทธเจ้าดูนะครับ ความหดหู่จัดเป็นอกุศลธรรมหนึ่งในอกุศลธรรมทั้งหลาย การมีสติอยู่ที่ลมหายใจแก้อกุศลธรรมได้ฉับพลัน ดูกรภิกษุทั้งหลาย อานาปานสติสมาธิ อันภิกษุอบรมแล้วอย่างนี้แล ทำให้มากแล้ว อย่างนี้แล จึงเป็นคุณสงบ ประณีต เยือกเย็น อยู่เป็นสุข  และยังบาปอกุศลธรรมที่เกิดขึ้นแล้วๆ ให้อันตรธานสงบไปได้โดยฉับพลัน ๑/๒๙๑/๑๗๘ ลองพยายามดูไม่เสียหาย เรื่องแบบนี้เป็นของที่รู้ได้ด้วยตนเอง(ปัจจัตตัง) ขอให้โชคดี จากคุณ : ไม้มณฑารพ เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 54 17:29:58

ความคิดเห็นที่ 3 อวยพรให้โชคดีครับ จากคุณ : Zen Entania เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 54 17:34:08

ความคิดเห็นที่ 4 ใจวิ่งพล่านไปตามอารมณ์ ย่อมต้องเป็นทาสของอารมณ์ อินทรีย์อ่อน จับต้นชนปลายไม่ถูก อีรุงตุงนังไปหมด รักษาศีลห้าก่อน ความเป็นอยู่จะค่อยๆดีขึ้น ค่อยดูเป็นเรื่องๆไป แก้ทีละเรื่อง ลองเล่าคราวๆมาสิครับ จากคุณ : นพนครสวรรค์ เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 54 17:34:55

ความคิดเห็นที่ 5 งานภาวนา อันได้แก่ สมาธิ และวิปัสสนาเป็นงานละเอียด ต้องทีหลัง  หลังจากแก้ปัญหาชีวิตอย่างหยาบๆ แบบโลกๆ แล้ว การแก้ปัญหาในชีวิตประจำวันก็ใช้หลักของธรรมะ เป็นหลักในการแก้ จึงจะปลอดภัย จากคุณ : นพนครสวรรค์ เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 54 17:48:02

ความคิดเห็นที่ 6 ขอให้เข็มเเข็งไวไวนะคะ เป็นกำลังใจให้แล้วกันนะ ^_^ จากคุณ : Snow Vine เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 54 17:49:23

ความคิดเห็นที่ 7 #คุณนพนครสวรรค์  มาเล่าคร่าวๆนะคะ เราต้องนั่งเรียนกับคนที่เราไม่ชอบทุกวัน เมื่อก่อนอยู่กลุ่มเพื่อนสนิทเดียวกัน แต่ไม่เคยนั่งด้วยกันเลยค่ะ จนเราขึ้น ม.ปลาย ต้องแยกออกจากเพื่อน ตอนนั้นเราก็หดหู่เพราะไม่มีเพื่อนเลย ต่อมาเราก็หาเพื่อนได้มีคู่นั่งที่ถูกใจ มีความสุขมาก แต่มาตอนนี้มีเหตุทำให้ต้องเปลี่ยนคู่นั่ง และคู่ใหม่ของเราคือเพื่อนคนนั้นที่อยู่กลุ่มเพื่อนสนิทเก่าด้วยกัน ปกติคุยผ่านๆ เราก็ไม่ได้มีอะไร แต่พอมานั่งด้วยกันเรารู้สึกตัวเองปิดใจอาจเพราะว่าเราไม่ชอบนิสัยใจคอ แล้วเราก็เป็นคนรักอิสระ อยากไปไหนก็ไปไม่ต้องเรียกใครหรือให้ใครมาตาม เห็นแล้วขวางหูขวางตา ทั้งที่เขาก็ไม่ผิดอะไร เราก็มารู้สึกแย่กับตัวเอง ตอนอยู่ด้วยกันเราหดหู่มากอะ แสดงอารมณ์ออกไปไม่ได้ บางเวลาตอนอยู่บ้านนึกถึงเขาก็รู้สึกเฉยๆ แต่บางทีก็รู้สึกแย่เอามากๆ จนอยากร้องไห้ ตอนนี้ก็ใกล้จะสอบเก็บคะแนนเรียนก็ไม่ค่อยเข้าใจ มันรู้สึกแย่ทุกวัน คิดมากตลอด ไม่รู้จะทำอย่างไรแล้วค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่ก็ให้กำลังใจ ให้เราเข้มแข็ง เพราะมันเป็นเรื่องเล็กน้อย อย่าเอามาปะปนกับการเรียน เราอยากทิ้งความคิดพวกนั้นออกไปให้หมดมากค่ะ แก้ไขเมื่อ 05 มิ.ย. 54 17:58:05 จากคุณ : fear gal เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 54 17:56:53

ความคิดเห็นที่ 8 ความทุกข์อยู่กับเราไม่นาน ความสุขอยู่กับเราไม่นาน มองความจริงดีที่สุดค่ะ เวลาทุกข์ให้รับรู้ว่าทุกข์หนอๆ เวลาสุขให้รับรู้ว่าสุขหนอๆ จากคุณ : thippharataki11 เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 54 18:26:53

ความคิดเห็นที่ 9 ถ้าเพื่อนคนนี้เป็นผู้หญิง ยิ่งง่าย ไปคุยกับครูประจำชั้น ว่าไม่สบายใจ ไม่มีสมาธิ อยากขอแยกโต๊ะเรียน นั่งคนเดียวก็ได้ ไม่เห็นจะยาก แต่ถ้าคนนี้เป็นผู้ชาย อาจจะมีความซับซ้อนมากกว่านั้น เช่นเขาคนนี้อาจคิดมากกว่าความเป็นเพื่อน ทำให้คุณหวั่นไหวในใจขึ้นมา แต่คุณไม่รู้จะจัดการอย่างไร  คุยกับครูอย่างเคารพ ให้เหตุผล และขอความช่วยเหลือ แยกไปนั่งเดียว จะดีกว่าเยอะ ไม่งั้นเดี๋ยวเรียนไม่รู้เรื่อง เอาสมองไปเรียนหนังสือก็หมดแรงแล้ว สมัยนี้ วิชามันเยอะ การแข่งขันสูง จากคุณ : นพนครสวรรค์ เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 54 18:31:54

ความคิดเห็นที่ 10 บางทีเราก็มัวแต่สงสารตัวเอง บิ้วให้ตัวเองเศร้าแบบไม่ยอมเลิกรา.... งั้นก็ หนามยอกเอาหนามบ่ม เลยค่ะ ร้องไห้ไปเลยค่ะ ร้องมันทั้งวัน ทั้งอาทิตย์ ร้องเข้าไปค่ะ ร้องแบบ non-stop เลยนะคะ เมื่อถึงจุดหนึ่ง จิตส่วนดีของคุณจะหันมาสมเพชการกระทำของตนเอง และจะดึงตัวตนส่วนดีส่วนที่เข็มแข็งออกมา ลองดูนะคะ รักที่จะเศร้าแล้วก็เศร้าให้โลกแตกไปเลยคะ :-) จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 54 18:44:47

ความคิดเห็นที่ 11 เด๋วมันก็ผ่านไปได้เองค่ะ ให้กำลังใจนะคะ สู้ สู้ จากคุณ : Pritty-ApHrodiTe เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 54 19:27:43

ความคิดเห็นที่ 12 การที่นั่งคู่กันก็ไม่จำเป็นต้องเป็นเพื่อนที่เราต้องไปไหนมาไหนด้วยหรือสนิทกัน เราก็เรียนของเราไป แล้วก็หาเพื่อนที่เราชอบคบตามแบบเรา แต่ขอแนะนำอย่าให้มีความรู้สึกไม่ชอบแค่เฉยๆก็พอ  ถึงเขาทำไม่ดีก็ไม่ต้องไปสนใจ คือเราจะไปสนใจทำไมกับสิ่งที่เราไม่ชอบ ก็เอาใจไปหาสิ่งที่เราชอบดีกว่าไหม  สิ่งที่น้องทุกข์ก็เพราะสิ่งที่ไม่ชอบ ทุกข์เพราะความคิดและความรู้สึกของตัวเองนะ  วางความรู้สึกไม่ชอบแล้วเอาใจไปหาสิ่งที่ชอบ ที่สำคัญการเรียนก็เรียนไป เพื่อนๆมีหลายคนก็หาสักคนที่เราดูแล้วถูกใจ สมัยเรียนพี่ก็เป็นแบบนี้เพื่อนๆเต็มแต่จะเลือกไปกับคนที่เราพอใจ และก็ไม่สนใจกับพฤติกรรมของคนที่ไม่พอใจ  เราต้องแคร์คนที่เขาพอใจและดีกับเราและคนที่เราชอบและพอใจ ไม่ใช่แคร์คนที่เราไม่ชอบ ไม่ชอบก็ทุกข์แล้วยังเก็บมาใส่ใจนี้ทุกข์สองต่อ  สนใจเรียนดีกว่า entrance ก็ยาก เดี๋ยวเราก็มีเพื่อนใหม่ๆเอง ถ้าไม่มีตอนนี้ก็อ่านหนังสือไปสนใจอนาคตตัวเรา เพื่อนเราที่เราไม่ชอบก็วางเพราะความรู้สึกไม่ชอบเป็นทุกข์ ถ้าวางได้ก็สุขและหันไปสนใจสิ่งที่ชอบแทน okay มั้ยค่ะ จากคุณ : เนตังมม (เนตังมม) เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 54 20:48:12

ความคิดเห็นที่ 13 จิต นั้นซุกซน คิดนั่นนี่ปรุงแต่ง ไปเรื่อยๆตามอุปทาน ความต้องการ ตามความลุ่มหลง อารมณ์ หากไม่เคยฝึกสมาธิ แล้วจะไปคุมได้อย่างไร จิตก็เหมือนเด็กซน อยู่ดีๆไปจับเขานั่ง ไม่ทันฝึกทันสอนจะไปให้นิ่งก็เป็นไปไม่ได้ ดังนั้น การฝึกทำสมาธิก็คือการสั่งสอนตน ให้มีสติรู้ทันจิตนั่นเองครับ เรื่องที่บอกมา ไม่ใช่เรื่องใหญ่ แค่ไม่รู้ทันอารมณ์เท่านั้นครับ ปัญหาที่บอกมา มนุษย์ทุกคนเจอทั้งนั้น ทั้งตอนทำงาน ทำธุรกกิจ ถูกกลั่นแกล้ง ปัญหาหนักมากกว่านี้ มากมายนัก นั่นคือปัญหาจากปัจจัยภายนอก ส่วนปัญหาของน้องบอกตรงๆไม่มีปัจจัยภายนอก แต่เป็นตัวเองนั่นแหละที่ฟุ้งซ่านไปเอง สิ่งรอบข้างตัวเราเป็นเช่นนั้นแล จะชอบไม่ชอบก็เป็นเช่นนั้น หากไม่ชอบหินก้อนนั้น คุณจะทำอย่างไร เอาหัวไปโขก ทำร้ายตัวเองโดยการไปจ้องมองมันทั้งวันคืนให้หงุดหงิดคิดแค้น ไม่สนสิ่งรอบด้านที่เป็นประโยชน์ ไม่รู้จักรักตัวเอง ทำแบบนั้นก็ไม่เป็นประโยชน์ หงุดหงิดก็ไม่เกิดประโยชน์ ฉลาดหน่อยก็เดินไปหยิบออก ก็เปลืองแรง ส่วนคนที่ฉลาด ก็ช่างมัน นั่นคือหินนี่คือเรา สนใจไปทำไม แค่ไม่เอามาเก็บไว้ในใจก็พอแล้วครับ คุณไม่ได้จิตตก แค่ฟุ้งซ่านกับเรื่องที่ไม่น่านำมาคิดใส่หัวแค่นั้นแหละ จากคุณ : หมาส้มสมหวัง เขียนเมื่อ : 5 มิ.ย. 54 23:14:21

ความคิดเห็นที่ 14 ฝึกสร้างความเชื่อมั่นในตนเอง ฝึกทำอะไรสำเร็จด้วยตนเอง  ฝึกแก้ปัญหาเอง ฝึกพึ่งตนเองในทุกๆเรื่อง   ไม่สนใจจะไปพึ่งใคร  จิตจะไม่อ่อนแออีก  จะมีความสดชื่นสุขสบาย มั่นคงแจ่มใส  สติปัญญาไว  มีเสน่ห์ และอาจจะเป็นที่พึ่งของคนอ่อนแออื่นๆได้อีกหลายๆคนต่อไป จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 54 07:16:44

ความคิดเห็นที่ 15 อย่างพี่ผ่านวัยน้องมาแล้วพี่ก็จะมองว่า อย่าไปคิดมาก เดี๋ยวก็เรียนจบ แยกย้ายไปเรียนต่อที่อื่น เวลาเรียนต่อที่อื่นก็มีเพื่อนใหม่ พอเรียนจบ ไปทำงานก็มีเพื่อนทำงานใหม่อีก ย้ายไปที่อื่นก็มีเพื่อนใหม่อีก วงจรชีวิตเป็นแบบนี้ ความทุกข์ไม่อยู่ตลอดกาล ความสุขก็ไม่อยู่นานเช่นกัน แต่ด้วยวัยของน้องตอนนี้ น้องอาจจะไม่เข้าใจที่พี่พูดเท่าไหร่ พี่แนะนำว่าให้ปรึกษาคุณพอ่คุณแม่พาไปหาจิตแพทย์ จิตแพทย์มีทุกรพ ใหญ่ๆ เล่าให้จิตแพทย์ฟัง เพราะอาการที่น้องว่ามานี่ เด็กวัยรุ่นฝรั่งเป็นกันเยอะเป็นเรื่องธรรมดา เป็นโรคซึมเศร้าเนี่ย คุณหมอให้ยามาทานปรับสารเคมีในสมองก็หาย เด็กไทยก็คงเป็นกันเยอะแต่คนไทยเราไม่กล้าไปหาจิตแพทย์กัน แต่ถ้าเราทำใจให้เข้มแข็ง ยอมรับสุขและทุกข์ที่ผ่านมาได้เอง โดยไม่ต้องพึ่งยามันก็ดี เพราะยามันก็มีผลข้างเคียงได้ เช่น ทำให้ขี้ลืม ทำให้นอนไม่หลับ เป็นต้น แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆในช่วงแรกก็อาจจะต้องปรึกษาจิตแพทย์ดูค่ะ อย่างพี่เองช่วงไหนจิตตกนี่ถ้าไม่ได้มีอะไรร้ายแรง ส่วนมากพี่รู้เลยว่าประจำเดือนจะมา เพราะฮอร์โมนเปลี่ยนแปลงไปสารเคมีในสมองเราก็เปลี่ยน เราก็ต้องระวังใจของเราไว้ไม่ให้คิดมาก โชคดีค่ะ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 54 08:32:07

ความคิดเห็นที่ 16 มาเป็นกำลังใจให้นะ    อย่าคิดมากไปเลย  บางทีคนเราก็มักคิดฟุ้งซ่านไปเรื่อย  ชีวิตก็แบบนี้ละ  มีทั้งสุขมีทั้งทุกข์  อย่าคิดมากไปเลย  พยายามมองโลกในแง่ดีนะ และอยู่กับใจของตัวเราเอง  ทุกอย่างล้วนเป็นวัฏจักรของมัน  ถ้าเรารู้เท่าทัน  เราก็สามารถออกจากวัฏจักรเหล่านี้ได้  ตั้งสติ  มีสมาธิ  และมองทุกอย่างอย่างสงบ  ปล่อยวาง  และอยู่กับจิตของตัวเอง   คนเราทุกข์เพราะคิด  เพราะฉะนั้นก็คิดเท่าที่จำเป็นนะ  ^ ^   มองรอบข้างบ้างนะ  อย่าปล่อยให้ความทุกข์ในใจเราบดบังสิ่งสวยงามรอบข้างเลย จากคุณ : tripper 95 เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 54 08:53:03

ความคิดเห็นที่ 17 ความทุกข์ เป็นความจริง อริยสัจ จึงเริ่มที่ทุกข์ ซึ่งคือการเรียนรู้จากของจริง ผมแนะนำว่าให้ศึกษาและปฏิบัติธรรมครับ ธรรมของพระพุทธเจ้าเป็นเครื่องกำจัดทุกข์ได้อย่างดีที่สุดในโลก ผมขอยืนยันจากชีวิตของผม เมื่อศึกษาและปฏิบัติธรรมแล้ว ความทุกข์จะลดน้อยลง สั้นลง ตกหายไป มาก มายทีเดียวครับ ผมไม่เห็นสิ่งอื่นใดในโลกที่สำคัญกว่าพุทธธรรม มีเงิน มีญาติ มีทรัพย์มี แฟน ล้วนไม่สามารถพึ่งพิงให้หายทุกข์ได้เลย แต่ถ้ามี "ธรรม" แล้ว รับรองว่าจะได้ที่พึ่งพิงอันเกษมสูงสุดครับ ถ้าไม่รู้ว่าจะศึกษาและปฏิบัติอย่างไรผมแนะนำหนังสือเล่มนี้ครับ http://03.wimutti.net/pramote/books/newcomer_thai.pdf จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 6 มิ.ย. 54 15:55:53

ความคิดเห็นที่ 18 ขอให้คุณ จข.กท. มองความทุกข์..เหมือนเป็น "บททดสอบ" เหมือนเราเคยผ่านการทดสอบ...ไม่ว่าจะเป็นการสอบใดใด ก็ตาม... จะมีช่วงเวลาหนึ่ง..ที่เราอาจจะต้องเตรียมตัวให้พร้อมเพื่อจะได้สอบผ่าน... การสอบก็ต้องมี สอบได้ / สอบตก ...เป็นเรื่องธรรมดาของ การสอบ แต่ไม่ว่าเราจะสอบตก...เราก็ยังมีโอกาสสอบแก้ตัว..จนกว่าจะสอบผ่าน..ใช่มั๊ยคะ ? ในชีวิตของคนเราก็เช่นเดียวกัน...ให้คิดว่า ความทุกข์คือ การทดสอบ เราจะต้องตั้งสติ เตรียมตัวเตรียมใจ ให้ตัวเองมีความพร้อม พร้อมที่จะเข้าไปสู่บททดสอบนั้นๆ หากเราสามารถแก้ไขปัญหาตรงนั้นได้..ก็แสดงว่า..เราสอบผ่าน... เราจะรู้สึกดีใจและภูมิใจใช่ไหม ? ...ถ้าเราผ่านช่วงเวลานั้นมาได้.. ถ้าเราไม่สามารถแก้ไขได้...ก็แสดงว่า..เราสอบไม่ผ่าน..หรือ สอบตก การสอบตก ของชีวิต ถือว่า เป็นบทเรียน ที่เราจะต้องจดจำไว้ เพื่อใช้เป็นแนวทาง... นำไปสู่การปิดจุดอ่อน..เพื่อให้การเข้ารับการทดสอบในครั้งต่อไป.. จะได้ไม่ผิดพลาดเหมือนเดิม... นักกีฬาที่พ่ายแพ้..ไม่ได้หมายความว่า จะไม่มีวันชนะ.. ถ้าเขารู้วิธีแก้ไขและฝึกซ้อมสม่ำเสมอ..ก็ต้องมีชัยชนะในวันข้างหน้าแน่นอนค่ะ ชีวิตคนเรา..ไม่มีใครที่จะพบแต่ความสุข หรือ ความทุกข์ อย่างใดอย่างหนึ่ง เพียงอย่างเดียว เพราะทุกชีวิต...จะต้องพบกับ ความสุข และ ความทุกข์ สลับกันไป... เราจึงต้องเตรียมใจให้รับสภาพได้...ไม่ว่า สุข หรือ ทุกข์...จนกว่าจะหมดลมหายใจ ขอเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ จากคุณ : แสนดีเหมือนทราย เขียนเมื่อ : 7 มิ.ย. 54 12:52:17

ความคิดเห็นที่ 19 ทำได้ไม่ได้อยู่ที่ตัวคุณเองค่ะ ต่อให้ใครมาบอกหรือชี้แนะคุณ หากใจคุณทำเองไม่ได้ ก็ไม่มีประโยชน์เท่่าไหร่ค่ะ พอไม่มีใครคุยกับคุณแล้ว ก็จะกลับมาทุกข์เหมือนเคย ต้องทำใจให้นิ่ง ๆ ค่ะ และต้องทำใจเองด้วย ตนเท่านั้นที่จะเป็นที่พึ่งแห่งตน จากคุณ : Dr.modx เขียนเมื่อ : 13 มิ.ย. 54 14:34:32

ความคิดเห็นที่ 20 ปล่อยวางครับน้อง ปล่อยวาง ถือเอาไว้มันก็ทุกข์แบบนี้แหล่ะ ไม่มีอะไรเป็นของของตนหรอก ทุกสิ่งผ่านเข้ามา ก็ผ่านออกไป มันเป็นเช่นนั้นแล จากคุณ : Peet Reloaded เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 54 12:27:00