ความคิดเห็นที่ 1 http://www.buddhakos.org/update/สิกขาบทที่ภิกษุต้องรักษา.html จากคุณ : ซุ้มเฟื่องฟ้า เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 15:52:07

ความคิดเห็นที่ 2 คิดว่า ท่าน คึกฤทธิ์ คง เข้าใจผิดในบาลี เหมือน กัน แต่ ส่วนตัว นับถือท่าน มานานแล้ว พระสุปัติปันโน รูปหนึ่ง จากคุณ : ยยย (Kapookruk) เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 15:55:17

ความคิดเห็นที่ 3 คุณเฟื่อง ฟ้า เองก็ ต้องรับ ฟัง หลายๆด้าน นะครับ ทำใจกลางๆ ลองไปกราบไปถาม ครูบาอาจาร์ย หลายๆท่าน รับฟังความคิดเห็น ของครูบาอาจาร์ย  หลายๆท่านดู ไม่ได้ให้เชื่อ ครูบาอาจาร์ยนะครับ  ให้ลองฟัง จากคุณ : ยยย (Kapookruk) เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 15:59:34

ความคิดเห็นที่ 4 "พระอาจารย์คึกฤทธิ์ อ่านแต่พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย และไม่ได้มีความรู้ภาษาบาลีเลย" อันนี้มีใครพอยืนยันข้อมูลได้หรือเปล่าครับ จากคุณ : ซาตานกลับใจ เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 15:59:42

ความคิดเห็นที่ 5 ประเด็นสำคัญที่มักจะเข้าใจผิดกันง่ายๆ เป็นด่านแรกเลย ก็คือ พระพุทธเจ้ารับสั่งให้นำสิกขาบทจำนวน 150 ถ้วนมาสวดร่วมกันทุกกึ่งเดือน *** ไม่ใช่ว่า ให้ศึกษา ( ฝึกฝนปฏิบัติ ) ในสิกขาบทแค่ 150 ถ้วนนี้ *** จำนวนสิกขาบท ( หรือศีล ) ที่นำมาสวดนั้น ไม่ใช่จำนวนศีลที่ต้องรักษา เป็นคนละส่วนกัน *** ศีลที่เป็นพุทธบัญญัตินั้น มีแค่ไหน ต้องรักษาแค่นั้น *** (ตอนนี้วัดนาป่าพง นับได้ สองพันกว่าข้อ  ก็ต้องรักษา สองพันกว่าข้อ) *** แต่ที่ทรงสั่งให้นำมาสวดร่วมกันทุกกึ่งเดือน มี 150 ถ้วน *** เพราะถ้าสรุปเอาเองง่ายๆว่า สวดแค่นี้ๆข้อ เท่ากับ รักษาแค่นี้ๆข้อ ก็จะนำไปสู่ตรรกะผิดๆว่า พระที่สวดศีลมากกว่า คือ พระที่รักษาศีลมากกว่า ศีลปาฏิโมกข์นั้น ถ้าพระอยู่แค่รูปเดียว ไม่ต้องนำมาสวดเลยก็ได้ ซึ่งถ้าหากสรุปว่า จำนวนศีลที่นำมาสวด คือ จำนวนศีลที่รักษา ก็จะพาลเข้าใจไปว่า พระที่อยู่รูปเดียว ไม่สวดปาฏิโมกข์ คือ พระที่ไม่รักษาศีลเลย สำหรับรายละเอียดต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับกรณี สิกขาบท 150 ข้อถ้วนนี้ ผู้ใคร่ต่อการศึกษา ก็สามารถใช้ข้อมูลในวีดีโอนี้ เป็นจุดตั้งต้นได้ และ หากผู้ใดต้องการศึกษาให้มากยิ่งๆ ขึ้นไป เกี่ยวกับศีลของพระ ขอให้ศึกษาเพิ่มเติมได้จากพระวินัยปิฏก แต่ขอให้แยกส่วนที่พระพุทธเจ้าตรัสเอง กับส่วนที่ไม่ใช่สิ่งที่พระพุทธเจ้าตรัส อย่านำมาปนกัน ในเรื่องเกี่ยวกับศีลนี้ หลายปีก่อน ท่านพระอาจารย์คึกฤทธิ์ และคณะสงฆ์จำนวนหนึ่ง ได้ช่วยกันรวบรวมออกมา เป็นหนังสือพระวินัยฉบับที่พระสามารถนำติดตัวใส่ย่ามไปได้ คือแทนที่จะต้องมาเปิดพระวินัยปิฏกเกือบสิบเล่ม ก็ใช้เล่มนี้อ้างอิงเบื้องต้นก่อนได้ นอกจากนี้ยังมีตารางระงับอธิกรณ์ แสดงขั้นตอนและวิธีระงับแบบที่เป็นพุทธวัจน์อีกด้วย หนังสือ อริยวินัย มีแจกฟรีที่วัดนาป่าพง เป็นหนังสือที่เหมาะสำหรับผู้ที่บวชอยู่ หรือผู้ที่คิดจะบวชในอนาคต และเหมาะสำหรับฆราวาส เพราะการรู้ระบบการปฏิบัติตัวของพระ ที่พระพุทธเจ้าบัญญัติไว้ จะเป็นประโยชน์ ในแง่ที่ทำให้สามารถมีปฏิสัมพันธ์เกี่ยวข้องกับพระได้อย่างถูกต้องเหมาะสม http://watnapp.com/watch/only150/#content จากคุณ : ซุ้มเฟื่องฟ้า เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 16:02:35

ความคิดเห็นที่ 6 ความคิดเห็นที่ 4  ผมว่าท่านมีความรู้ ภาษาบาลี ชัว ครับ จากคุณ : ยยยย (Kapookruk) เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 16:03:21

ความคิดเห็นที่ 7 ต้องสวดปาติโมกข์เพียง 150 ข้อ จากคุณ : ซุ้มเฟื่องฟ้า เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 16:04:55

ความคิดเห็นที่ 8 ขออนุญาตแสดงความคิดเห็น โปรดไปศึกษาบาลีมาให้ดีกว่านี้ ก่อนที่จะไปตัด พระวินัยจาก 227 ข้อให้เหลือ 150 นะครับ เท่าที่อ่านความเห็นจากท่านที่เป็น ศิษย์ พระอาจารย์คึกฤทธิ์ บ้าง จากท่านที่ไม่เป็นศิษย์ พระอาจารย์คึกฤทธิ์ จากท่านที่เป็นศิษย์ พระอาจารย์คึกฤทธิ์ ก็ไม่ใช่  ไม่เป็นศิษย์ พระอาจารย์คึกฤทธิ์ก็ไม่ใช่ ได้ความว่า ทางวัดนาป่าพง ไม่ได้ตัด พระวินัยจาก ๒๒๗ ให้เหลือ ๑๕๐ นิครับ เพียงแต่เป็นข้อวัตรที่ นำมาสวด ทุกกึ่งเดือน แต่ปฏิบัติจริงมากกว่า ๒๒๗ ข้อ จากคุณ : ไม้มณฑารพ เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 16:15:04

ความคิดเห็นที่ 9 อย่างนี้ไม่เรียกเป็นการหลอกลวงประชาชนไปเรื่อยๆเหรอครับ ปากบอกว่า ต้อง ปฏิบัติจริงมากกว่า ๒๒๗ ข้อ ในอีกทางก็ประกาศปาวๆๆ ต้องสวดแค่ ๑๕๐ เท่านั้น ---------------------------------------------------------- บิดเบือนวินัยพุทธศาสนาไม่พอ แค่สวดให้ครบ ๒๒๗ ข้อ ยังขี้เกียจสวดอีก หรือว่า ท่านต้องการให้ พระนั่งในที่ลับตากับสตรีได้ ต้องการ พระนั่งไกวแขนได้  ต้องการให้พระฉันดังซูด ๆ ได้ โดยไม่มีใครมาว่าใช่ไหมครับ ให้ลืมศีลพวกนี้ไปให้หมดใช่ไหมครับ จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 16:23:44

ความคิดเห็นที่ 10 ปฏิบัติ แต่ไม่ได้นำมาสวด = ไม่ปฏิบัติ ?? จากคุณ : ไม้มณฑารพ เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 16:36:46

ความคิดเห็นที่ 11 คห.3   คุณKapookruk ไม่รู้ว่าผมทำใจเป็นกลางๆ หรือไม่ ลองตรวจสอบดู 1. พอจ.คึกฤทธิ์  ท่านก็พูดเสมอว่าไม่ให้เชื่อท่าน  แต่ให้นำคำของท่านไปตรวจสอบลงใน ธรรมและวินัย ตามหลักมหาปเทศ 4 2. ท่านไม่เคยพูดให้ตัด  77 ข้อ ทิ้ง      ท่านบอกให้รักษา  77 ข้อด้วย   และต้องรักษาอีกสองพันกว่าข้อด้วย      ข่าวดี ภายในปีนี้ทางวัดจะจัดทำหนังสือศีลของพระสองพันกว่าข้อ พร้อมพุทธวจนรับรองออกมา 3.ผมก็รอดูอยู่ว่าที่ให้สวด 227 ข้อ  โดยแปลคำว่า 150 ถ้วน เป็น 150 กว่า  ทำไมมัน150กว่า แล้วต้องเป็น 227   มีพุทธวจน รองรับหรือไม่ 4.การสวดแค่ 150 ข้อ อาบัติ หรือไม่    แล้ววัดที่ไม่สวดเลย ต้องทำอย่างไร แล้ว จขกท. ไปกล่าวหา  ศีลปาฏิโมกข์วินัยสงฆ์ 77 ข้อ ที่ วัดนาป่าพง จะตัดออกจากพุทธศาสนา มีดังนี้นะครับ ใช้คำว่า "วัดนาป่าพง จะตัดออกจากพุทธศาสนา"  มีเจตนาอะไร จากคุณ : ซุ้มเฟื่องฟ้า เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 16:40:51

ความคิดเห็นที่ 12 ติดตามมาอ่าน และขอนอกเรื่องหน่อยนะครับ ทำกรอบสี่เหลี่ยมใน คห. นี่ทำยังไงครับ ขอเป็นวิทยาทานด้วย จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!! เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 16:59:43

ความคิดเห็นที่ 13 ผมว่าถ้าวัดอื่นเขาสวดปาฏิโมกข์ ๒๒๗ ข้อ ใช้เวลาประมาณ ๔๕ - ๗๐ นาที (แล้วแต่ความเร็วในการสวด) เมื่อตัดลงมาสวดแค่ ๑๕๐ ข้อ ประหยัดเวลาได้ไม่มากหรอกครับ น่าจะสวดเต็มๆไปเลยครับ จะได้เหมือนๆกับวัดอื่นๆ ได้ข่าวมาว่าทางคณะสงฆ์หนองป่าพง ได้ขอให้วัดนาป่าพงสวด ๒๒๗ ข้อเหมือนเดิม แต่ไม่ได้ผล ท่านเลยตัดวัดนาป่าพง ออกจากสาขาวัดหนองป่าพงไปครับ ไม่ทราบว่าเรื่องที่ผมฟังต่อๆมานี้จริงหรือไม่อย่างไร ขอให้ท่านที่ทราบช่วยแจ้งข่าวให้ทราบด้วยครับ จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 17:09:38

ความคิดเห็นที่ 14 ประเด็นนี้นานมากแล้วนะ ผมว่า(ถก)เถียงกันเรื่องเดิมๆทุกที ลองกลับไปกระทู้เก่าๆดูก็ได้นะครับ สิ่งที่ผมสงสัยนั้นคือ ทำไมวัดนาป่าพง ไม่ยื่นเรื่องไปที่เถรสมาคมก่อน แล้วค่อยนำมาปฏิบัติ เพราะถ้าเหตุผลที่ทางวัดว่ามานั้น จริงและรับฟังและดีงามได้ มันก็จะดีกับทุกๆฝ่าย ทั้งองค์กรศาสนากันเลยนะ และผมสงสัยเหมือนคุณ DigiTaL-KRASH!!!  เหมือนกัน บอกตามตรง เวบบอร์ดพันทิปนี่อยู่ยืนยงคงกระพันมาสิบๆปี แต่เล่นยากกว่าที่อื่นมาก จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 17:35:50

ความคิดเห็นที่ 15 สาธุชนทั้งหลาย เดี๋ยวก็จะมีพวกผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ผู้ยึดถือแก่นแท้ของพุทธศาสนา มาบอกเช่นว่า   "มันอยู่ที่จิตหากจิตดีความประพฤติทั้งหลายก็จะดีไปเอง ข้อห้ามข้อควรปฎบัติ ทั้งหลายถึงมีอยู่ แต่ไม่ปฎิบัติก็จะไม่เป็นประโยชน์ใดๆเลย การตัดทอนในการสวดก็ไม่ได้หมายความว่าพระจะต้องละเลยข้อห้ามข้อควรปฎบัติ ดังกล่าว  ทั้งนี้เพราะขึ้นอยูกับตัวพระเองเมื่อปฎิบัติดีประฎิบัติชอบแล้วก็จะไม่มีสิ่งใดมาขวางกั้นได้ อย่ามัวแต่สาธยายธรรมเป็นร้อยๆข้ออยู่เลย สิ่งใดตัดทอนลงบ้างได้ก็ตัดไปจะได้เหลือ แต่เพียง ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่วก็พอแล้ว จะได้เข้าใจง่ายๆ จะได้เข้าถึงได้ง่ายๆ "  แบบนี้ ZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZ เอากับพวกมันซิ  ! ! นี่เป็นเพียงตัวอย่างสมมุติ แล้วพอเจอหลักแห่งแห่งความจริง ก็จะไม่มาเถียงเพราะพวกมันไม่ได้ศึกษามา ก็ไม่รู้จะเถียงอย่างไรดี แต่ตอนนี้ไอ้พวกที่รับการอบรมตามแผนมา ส่วนมากกำลังเรียนหนังสืออยู่ ยังไม่ว่างมาโพส ต้องรอให้เลิกเรียนก่อน  พวกมันมีมากขึ้นทุกทีๆเลย และบางทีก็อยู่ตามวัดด้วย ส่วนนักเรียนนักศึกษาที่เป็นพุทธมามกะดั้งเดิมแบบพ่อแม่ปู่ย่าตายาย นั้นก็อยากให้ท่านทั้งหลายช่วยดูแลพระพุทธศาสนาของเราที่กำลังถูก ปรับแต่งพันธุกรรม " GMO" อย่าให้มาเผยแพร่ได้ง่ายๆกันนะครับ แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 54 17:46:46 จากคุณ : Autha เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 17:44:00

ความคิดเห็นที่ 16 นี้คือข้อความในการตั้งกระทู้และโพสต์ของ นาย ชาวมหาวิหาร 'วัดนาป่าพง จะตัด พระวินัยออก จาก 227 ข้อ ให้เหลือ 150 ข้อ - 77 ข้อที่ถูกตัดมีดัง ความคิดเห็นที่ 9 อย่างนี้ไม่เรียกเป็นการหลอกลวงประชาชนไปเรื่อยๆเหรอครับ ปากบอกว่า ต้อง ปฏิบัติจริงมากกว่า ๒๒๗ ข้อ ในอีกทางก็ประกาศปาวๆๆ ต้องสวดแค่ ๑๕๐ เท่านั้น บิดเบือนวินัยพุทธศาสนาไม่พอ แค่สวดให้ครบ ๒๒๗ ข้อ ยังขี้เกียจสวดอีก หรือว่า ท่านต้องการให้ พระนั่งในที่ลับตากับสตรีได้ ต้องการ พระนั่งไกวแขนได้  ต้องการให้พระฉันดังซูด ๆ ได้ โดยไม่มีใครมาว่าใช่ไหมครับ ให้ลืมศีลพวกนี้ไปให้หมดใช่ไหมครับ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 16:23:44   ------------------------------------------------------------------------------ คุณชาวมหาวิหาร เอาหลักฐานมายืนยันด้วยที่คุณตั้งกระทู้และสิ่งที่คุณโพสต์ทั้งหมดข้างบนแบบมั่วชั่วมากๆ  และยังช่างแสนรู้ขนาดว่าพระวัดนี้ถือศีลกี่ข้อ และพูดได้เต็มปาก ว่าวัดนาป่าพงหลอกลวงประชาชน  ทั้งๆที่ตัวเองเคยไปไหมเนี้ย  เรื่องที่วัดสวดปาฎิโมกข์ 150 ข้อ ชาวบ้านเขารู้กันทั้งเมือง ในพันทิปนี้ไม่รู้กีโพสต์แล้ว พูดได้อย่างไรว่าพระมาหลอกลวง ขอบอกเลยปากดูหมิ่นพระแบบนี้ กรุณาไปดูผลกรรมในเทวทูตสูตรเตรียมไว้ล่วงหน้าว่าจะเลือกขุมไหน      จะบอกให้ ข้าพเจ้ารู้จัก จุลศีล มหาศีล มัชฌิชศีลก็จากวัดนี้ และตูเพิ่งรู้ว่าพระต้องถือศีล 2000 พันกว่าข้อก็จาก พระอาจารย์คึกฤทธิ์ โสตถิผโล เพิ่งรู้ว่าพระพุทธองค์บัญญัติศีลให้พระปฎิบัติมากกว่า 227ข้อก็จากวัดนี้  และก็เพิ่งรู้ว่า ปาฎิโมกข์นี้ต้องสวดทุกกึ่งเดือนก็จากวัดนี้  รู้จักพุทธวจนที่นำมาโพสต์ในนี้ก็จากวัดนี้  คุณโพสต์ข้อความได้ฉาบฉวยเพื่อให้คนเข้าใจผิด  ใครเข้าใจวัดนาป่าพงผิดเท่าไหร่ก็เป็นอกุศลสู่ตนเองนั้นแหละเพราะจะทำให้คนไม่สนใจคำสอนของพระพุทธองค์ เพราะวัดนี้สอนแต่พุทธวจนเท่านั้นไม่มีคำสอนเองนะ  ทุกบทพยัญชนะที่พระอาจารย์คึกฤทธิ์บอกสอนจะหาได้จากพระไตรปิฎกที่เป็นพุทธพจน์ตรวจสอบได้ เคยฟังบ้างเปล่าหรืออินทรีย์บารมีไม่ถึงเลยฟังไม่รู้เรื่องถึงว่ากล่าวหาพระได้ขนาดนี้   พวกนักธรรมมั่วชั่วที่ชอบใช้ความคิดตัวเองเป็นหลักไปกล่าวหาพระก็รับผิดชอบไปเถอะ บอกแล้วไปดูเทวทูตรสูต จะได้รู้ว่าควรจองขุมไหน  จะบอกอะไรให้นะ คุณคือคุณแรกในพันทิปที่เราใช้คำพูดที่แย่ๆมากที่สุดแล้ว ไม่ใช่เพราะปกป้องพระวัดนาป่าพง แต่เพราะวิธีการโพสต์หรือการให้ข้อมูลบิดๆเบือน กับชาวพุทธเป็นอะไรที่ไม่รอบด้าน สักแต่เขียน ------------------------------------------------------------------------------ และข้อมูลที่ตลกที่สุดที่นำมาเขียนประกาศว่า พระไตรปิฎกทั้ง 3 ฉบับ ของมหาจุฬา /มหามงกุฎ  /บาลีสยามรัฐฉบับหลวง แปลข้อความนี้ผิดทั้ง 3 ฉบับ  รวมทั้งหนังสือพุทธรรมหน้า 600 ก็แปลผิดแบบเดียวกันหมดเลย โอ๊ยงั้นต่อไปเราจะเชื่อพระไตรปิฎกได้อย่างไร ตรวจสอบ 3 ฉบับ และในหนังสือพุทธรรม  ซึ่งต่างคนต่างคณะแปลแต่คุณชาวมหาวิหารบอกว่าทุกคณะแปลผิดเหมือนกันหมดเลย  ตายละหว่าแล้วจะเชื่ออะไรได้บ้างเนี้ยเพราะพร้อมใจผิดกันหมดเลยรึ  และไม่ใช่พระสูตรเดียวมีทั้งหมด 4 พระสูตร ทั้ง 3-4 เล่มแปลผิดเหมือนกันหมดเลย  คุณดูถูกคณะสงฆ์ผู้แปล แต่ละสำนักมากเลยนะเนี้ย  ข้อมุลที่คุณชาวมหาวิหารมาบอกพวกเราชาวพุทธแบบนี้เชื่อได้หรือ และ ผู้แปลบาลีก็ต้องมีพระถ้า แปลผิดทั้งๆที่ตนเอง สวด 227ข้อ ก็ต้องไม่แปลแบบนี้ให้ออกมาหรอก พระผู้แปลหรือคนแปลไม่รู้หรือว่าสวดปาฎิโมกข์ 227ข้อแต่ทั้งสี่พระสูตรแปล 150ข้อได้อย่างไร รู้อยู่แล้วทำไมไม่แก้ปล่อยให้หลุดได้อย่างไร ตลกมากๆ แค่คิดก็ไม่มีเหตุผลจะเชื่อแล้ว ------------------------------------------------------------------------- ขอให้ทุกท่านดูในweb พลังจิต นะ นี้คือแหล่งที่มาของพระไตรปิฎกทั้ง 3ที่แปล ปาฎิโมกข์ 150 ข้อสวดทุกกึ่งหนึ่งของเดือน มีทั้งหมด สี่พระสูตร และก็ไปดูใน หนังสือพุทธรรมหน้า 600 ด้วยนะก็แปล ปาฎิโมกข์150ข้อเช่นกัน   http://board.palungjit.com/f14/%E0%B8%AB%E0%B8%A5%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%90%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%9A%E0%B8%AD%E0%B8%81%E0%B8%A7%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%A0%E0%B8%B4%E0%B8%81%E0%B8%A9%E0%B8%B8-%E0%B8%95%E0%B9%89%E0%B8%AD%E0%B8%87%E ----------------------------------------------------------------------------------------- พระวัดนาป่าพง พระฉันท์มื้อเดียวนะ จากที่สัมผัสท่านถือศีลมากกว่านายชาวมหาวิหารแน่นอน แต่นายคนนี้มีหน้าไปตำหนิพระกล่าววาจาล่วงเกินได้น่ารังเกียจมาก อนาถใจจริง นี้หรือผู้ปฎิบัติธรรม กรุณาไปหาคำตอบมาตอบด้วยว่าผู้แปล ปาฎิโมกข์ 150 ข้อ ทั้ง 3พระไตรปิฎกมหาจุฬา มหามงกุฎ บาลีสยามรัฐฉบับหลวงภาษาไทย ไม่ทราบหรือว่าพระสวดปาฎิโมกข์ 227ข้อ ไฉนท่านยังแปลพระไตรปิฎกทั้ง 3ฉบับออกมา 150ข้อ ทั้งๆที่ก็สวดกันเองอยู่ 227 ข้อ ขอฝากหาคำตอบมาให้ด้วย จะมาพูดว่าแปลผิดตอนนี้คงไม่ใช่ข้อแก้ตัว เพราะมันเป็นสิกขาบทปาฎิโมกข์หัวใจหลักวินัยของพระที่ใช้กันทั้งประเทศ ทั้งโลกดังที่คุณกล่าว  แค่พวกคุณเห็นวัดนาสวด 150 ข้อ ยังเต้นเลยแล้วพระผู้แปล ผู้สวดปาฎิโมกข์จะไม่ทราบหรือ นั้นไม่ใช่ฐานะ   กรุณาหาข้อมูลที่ make sense มาตอบด้วยนะ คุณชาววิหารผู้แสนรู้ดี แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 54 18:13:04 แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 54 17:58:31 จากคุณ : เนตังมม (เนตังมม) เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 17:57:47

ความคิดเห็นที่ 17 แต่ไหนแต่ไรมา รู้กันอยู่ว่า ศีลพระมี 227 ข้อ พระที่ไหนๆ ก็รู้กันอยู่ว่ามีศีล 227 ข้อ แล้วใยจึงดัดจริต คิดแปลกๆ แยกออกมา 150 แล้วก็บอกว่า อีก 77 ก็ต้องรักษาด้วย แล้วทำไมจึงต้องมีการตัดทอน ทอนเพื่ออะไร มันจำยากหรืออย่างไร พระพุทธเจ้าสอนไม่ดีหรืออย่างไร จึงต้องคิดปรับปรุง เปลี่ยนแปลง ในสิ่้งที่พระพุทธองค์ทรงสรรหาไว้ให้ ทำให้รุ้แจ้งเห็นจริงตามบาทพระศาสดาไม่ดีกว่าหรือไร ทำไมต้องก้าวล้ำนำหน้า หรือว่าตรัสรู้ได้เอง....!! จากคุณ : ~นายเฉิ่มศักดิ์~ เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 18:03:33

ความคิดเห็นที่ 18 ใครที่มีความเป็นห่วงเป็นใยในพระศาสนา ผมอยากให้ฟัง ที่ท่านเจ้าคุณปยุตโต อธิบายในคลิ๊ปข้างล่าง ที่คุณ axon ได้ยกมา ตรง นาที 27:38  เป็นต้นไปนะครับ ------------------------------------------------------------ คำว่า "สาธิกัง"  หมายถึง พร้อมด้วย มีส่วนที่เกิน หรือแปลว่า เกินกว่า ๑๕๐ สะ (สห) แปลว่า พร้อมด้วย อธิกะ แปลว่า  เกิน  ส่วนเกิน และการที่ทรงตรัสพระสูตรนั้น เกิดขึ้นเมื่อ พรรษา ที่ ๒๕ ดังนั้น ตอนนั้นจึงกล่าว ตัวเลข ๑๕๐ เพราะ ตอนนั้น ณ เวลานั้น ยังมีเพียง ๑๕๐ ข้อ แต่พระพุทธเจ้ายังไม่ได้หยุดบัญญัติ พระวินัย หลังจากเหตุการณ์นั้น -------------------------------------------------------------------- ณ เวลาที่พระพุทธองค์ ตรัสเลข ๑๕๐ นั้น ยังไม่ทรงปรินิพพาน และยังไม่ได้สิ้นสุดพุทธกาลนะครับ  ยังมีการบัญญัติ พระวินัย ต่อไปอีก และคำว่า "สาธิกัง" ก็แสดงชัดไว้แล้วว่า หมายถึง เกินกว่า ๑๕๐ -------------------------------------------------------------------- ใครที่จะ ไปตัด ๒๒๗ ข้อ ออก  กรุณา บอกหน่อยครับ ว่า ๗๗ ข้อนี้ไม่ดีอย่างไร   หรือท่านเห็นว่า พระสงฆ์ควรรัดเข่าในบ้าน พระสงฆ์ควรฉันทำกระพุ้งแก้มให้ตุ่ย พระสงฆ์ควรยืนถ่ายอุจจาระ ปัสสาวะ พระสงฆ์ควรฉันเลียบาตร -------------------------------------------------------------------- จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 18:08:14

ความคิดเห็นที่ 19 จะตัดพระวินัยไปทำไม  ถ้าเป็นพุทธไม่ได้  ทำไมไม่ไปตั้งนิกายใหม่ เป็นศาสดาเองไปเลย  จะได้ไม่มีใครไปมีคำถามเรื่องจำนวนพระวินัย ถ้าเป็นพุทธ ควรจะรับแบบพุทธ  สิ่งที่ถูกบัญญัติย่อมดีอยู่แล้ว  เวลาเปลี่ยน โลกเปลี่ยน ความคิดเปลี่ยน แต่ธรรมไม่เคยเปลี่ยน  กรุณาอย่าเอากิเลสตนมาตัดสินธรรม จากคุณ : น้องหมูใหญ่ เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 18:11:26

ความคิดเห็นที่ 21 #16 ..........เรื่องที่วัดสวดปาฎิโมกข์ 150 ข้อ ชาวบ้านเขารู้กันทั้งเมือง...... *********** พูดจริงหรือพูดเล่น ? แล้วทำไมสวด 150 ก็ในเมื่อมันมี 227  ทำไมไม่สวดให้ครบ...!! ****เพิ่มเติม**** แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 54 18:27:01 จากคุณ : ~นายเฉิ่มศักดิ์~ เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 18:26:03

ความคิดเห็นที่ 22 test จากคุณ : ก่อนจะสายเกินไป เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 18:27:12

ความคิดเห็นที่ 23 เหมือนว่าจะมีความเห็นที่ดี ถูกลบออกไปนะครับ ทำไมทำแบบนี้หล่ะครับ มีเจตนาอะไรครับ จากคุณ : ก่อนจะสายเกินไป เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 18:28:13

ความคิดเห็นที่ 24 ... แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 54 18:35:45 แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 54 18:29:27 จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 18:28:17

ความคิดเห็นที่ 26 .. แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 54 18:34:17 จากคุณ : ก่อนจะสายเกินไป เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 18:30:31

ความคิดเห็นที่ 27 #26 เลือกตั้ง ไม่เกี่ยวกับ ประเด็นกระทู้นี้นะครับ ขอมารยาท งดเว้นการ flood กระทู้นะครับ จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 18:32:55

ความคิดเห็นที่ 28 ความเห็นถูกลบออกไป 2 ครั้งแล้ว จะลองลบลิ้งค์ดูนะคะ ------------------------------------------------------------------------------------- ขอโอกาสร่วมวงสนทนาค่ะ ก่อนที่จะถกเถียงกัน เพื่อหาคำตอบ ลองทบทวนตัวเองก่อนว่า แต่ละคนมีเจตนา อย่างไรดีมั้ยคะ เพราะหากทำไปเพื่อจรรโลงพระพุทธศาสนา หรือต้องการท้วงติง เพื่อให้เกิดสิ่งที่ดีและผลดีต่อส่วนร่วม ก็เป็นสิ่งสมควรทำค่ะ ทราบเจตนาของตนแล้ว ก็ลองมองเจตนาของผู้อื่นบ้าง (ด้วยใจที่เป็นกลาง) ผู้เขียนไม่ได้นับตัวเองเป็นลูกศิษย์ของหลวงพ่อองค์ไหนเป็นพิเศษค่ะ แต่ยึด พระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ เป็นสรณะ เนื่องจากมีโอกาสไปทำบุญ และฟังธรรม (ตามกาล) ที่วัดนาป่าพง มาเป็นระยะเวลา 2-3 ปี สิ่งที่รับรู้ รับทราบ และสัมผัสได้ทุกครั้ง คือ พระสงฆ์ที่วัดนาป่าพงท่านพยายามปฏิบัติตาม แนวทางของพระพุทธองค์ และพยายามเผยแผ่พุทธวจนะ โดยตั้งเจตนาที่จะรักษา พุทธวจนะให้มีอายุยืนนาน สืบทอดต่อๆ กันไปได้อีกนาน ท่านไม่ได้ทำเพื่อสร้างชื่อเสียงหรือต้องการลาภสักการะเลย หลวงพ่อคึกฤทธิ์ท่านกล่าวในหลายๆ ครั้งของการแสดงธรรมว่า ท่านยินดีที่จะรับฟัง ความคิดเห็น หรือข้อเสนอแนะต่างๆ รวมทั้งตอบคำถามจากพุทธศาสนิกชนทุกท่านเสมอ หากท่าน จขกท หรือ ท่านอื่นๆ มีปัญหาหรือข้อสงสัย จะลองใช้ช่องทางการติดต่อ โดยการโพสต์คำถามไปที่นี่ จะดีหรือไม่คะ http://media.watnapahpong.org/ (ใส่คำถามตรง "ส่งคำถามล่วงหน้า") ภัณเตมาร์ค ท่านจะอ่านคำถามที่เราฝากไว้ ในช่วงสนทนาธรรมค่ำวันเสาร์ ซึ่งมี ทุกๆ เสาร์ ระหว่างเวลา 19:30-21:30 น และทุกท่านสามารถรับชมการถ่ายทอดสด (ทั้งในประเทศและต่างประเทศ) ผ่านเว็ปไซต์ได้ที่ http://media.watnapahpong.org/ สำหรับสาธุชนที่อยู่เมืองไทย สามารถไปพบและสนทนาธรรมแลกเปลี่ยนความ คิดเห็นกับท่านได้ที่วัดนาป่าพงโดยตรง ในช่วงที่ท่านอยู่ที่วัดได้ตลอดค่ะ เจริญในธรรมค่ะ จากคุณ : วิเศษน้อย (วิเศษน้อย) เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 18:33:31

ความคิดเห็นที่ 29 ตอบความเห็นที่ 28   --------------------------------------------------------------------- หลายครั้งหลายครา ที่ศิษย์ พระ คึกฤทธิ์ วัดนาป่าพง  "หากิน" กับ "พุทธวจนะ" สร้างความแตกแยกให้พระธรรม กล่าวจาบจ้วงพระไตรปิฎก ---------------------------------------------------------------------------- ศิษย์ พระ คึกฤทธิ์  มีความเห็นผิดว่า คำสอนของพระพุทธเจ้า ต้องขึ้นต้นด้วย "ดูกรภิกษุ" เท่านั้น และพยายามจะตัดทำลาย "พระไตรปิฎก" ทั้งหมด ทิ้งลงไป ผมขอยกหลักฐานมาแสดง ดังนี้นะครับ ---------------------------------------------------------------------------- จาก กระทู้นี้ ความคิดเห็นที่ 41 http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y10596962/Y10596962.html คุณ sadami ศิษย์ พระ คึกฤทธิ์ วัดนาป่าพง  กล่าวว่า "ในพระไตรปิฎก เนีย แต่งใหม่ถึง 3 ใน 4 ส่วนเลยทั้งๆที่พุทธเจ้าตรัสเหตุแห่งความเสื่อมไว้แล้วนะ ว่าห้ามแต่งใหม่ ดูใน คห 17 นะ ส่วน 84000 ธรรมขันธ์ นั้นก็แต่งใหม่ ไม่ใช่คำพุทธเจ้าเลย ก็อยากให้ชาวพุทธทุกคนมาศึกษาคำพุทธเจ้า" จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 18:35:22

ความคิดเห็นที่ 30 ทรงให้ใช้ธรรมวินัยเป็นศาสดา ทรงให้ถือธรรมวินัยเป็นศาสดาต่อไป ( ใช้ธรรมวินัย ไม่ใช้ตัวบุคคล ) อานนท์ ! ความคิดอาจมีแก่พวกเธออย่างนี้ว่า “ธรรม วินัย ของพวกเรา มีพระศาสดาล่วงลับไปเสียแล้ว พวกเราไม่มีพระศาสดา” ดังนี้ อานนท์ ! พวกเธออย่าคิดอย่างนั้น อานนท์ ! ธรรมก็ดี วินัยก็ดี ที่เราแสดงแล้ว บัญญัติแล้ว แก่พวกเธอทั้งหลาย ธรรมวินัยนั้น จักเป็นศาสดาของพวกเธอทั้งหลาย โดยกาลล่วงไปแห่งเรา อานนท์ ! ในกาลบัดนี้ก็ดี ในกาลล่วงไปแห่งเราก็ดี ใครก็ตามจักต้องมีตนเป็นประทีป มีตนเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ มีธรรมเป็นประทีป มีธรรมเป็นสรณะ ไม่เอาสิ่งอื่นเป็นสรณะ เป็นอยู่ อานนท์ ! ภิกษุพวกใด เป็นผู้ใคร่ในสิกขา ภิกษุพวกนั้น จักเป็นผู้อยู่ในสถานะอันเลิศที่สุดแล - มหาปรินิพพาน สูตร มหา.ที. 10/159/128 ทำไมต้องพุทธวจน ทรงตั้งไว้ซึ่งสมาธิตลอดการพูด ทรงพูดเป็นอกาลิโก ทรงพูดไม่ขัดแย้งกันเลย ทรงรู้เหตุความอันตรธาน ทรงแนะวิธีเปิดธรรมที่ถูกปิด ทรงรู้จักพวกที่เปิดธรรมไม่ได้ ทรงห้ามมิให้เพิ่มเติมหรือตัดทอน ทรงเป็นผู้ฉลาดในมรรค ทรงรู้จักพวกที่เปิดธรรมได้ ทรงรับสั่งให้สืบทอดพุทธวจน ทรงบอกวิธีป้องกันความผิดเพี้ยน ทรงให้ใช้ธรรมวินัยเป็นศาสดา จากคุณ : ซุ้มเฟื่องฟ้า เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 18:39:19

ความคิดเห็นที่ 31 ิsein bitte locker bleiben ka ชาวมหาวิหาร _/|\_ อ่านจาก คห ที่ 28 น่าจะมีการเข้าใจผิดนะคะ ไม่ทราบว่าจะลองสอบถามพระอาจารย์คึกฤทธิ์ท่านโดยตรงมั้ยคะ ฟังคำตอบจากท่าน แล้วค่อยอภิปรายกันต่อ คงจะไม่นานเกินไปนะคะ อีก 3 วัน ก็เป็นวันเสาร์แล้ว จากคุณ : ว (วิเศษน้อย) เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 18:43:07

ความคิดเห็นที่ 32 รบกวนเชิญชวน ใครก็ตามที่ยังมีความลังเล สงสัย ในธรรมของพระพุทธเจ้า ไปพบกันได้ที่วัดนาป่าพง เพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็นได้ครับ จะได้เลิกสงสัย เลิกวิตกวิจารณ์กัน ทุกอย่างมีเหตุมีผล ที่สามารถพิสูจน์ได้ จากคุณ : ก่อนจะสายเกินไป เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 18:45:43

ความคิดเห็นที่ 33 ผมมีโอกาสได้ไปกราบและสนทนาธรรมกับท่านคึกฤทธิ์หลายครั้งตั้งแต่เมื่อ 3 ปีก่อน จนถึงตอนนี้ก็ไม่มีความสงสัยในเมตตา และปฎิทาความตั้งใจในการรักษาพุทธศาสนาและพุทธวัจน์เลยครับ แต่มีหลายประเด็นที่ผมไม่เห็นคล้อยตามท่าน รวมทั้งเรื่องสวดปาติโมกข์ และความเห็นต่ออรรถกถาจารย์ของท่าน ซึ่งผมคิดว่าหลักๆ เนื่องจากท่่านไม่รู้บาลี (ท่านเคยบอกน่ะครับ ว่าท่านไม่รู้บาลี) ,ไม่ได้อ่านอรรถาธิบายมากพอ และรวมทั้งพรรษา หรือการอยู่กับครูบาอาจารย์ที่มากพอ ซึ่งเป็นสิ่งจำเป็นครับถ้าท่านต้องการเน้นเรื่องพุทธวัจน์โดยตรง เหตุผลที่ผมสะดุดคิดคือ น้อยครั้งมากครับที่ท่านเจ้าคุณปยุตโต จะกล่าวถึงพระหรือสำนึกใดโดยตรง แต่ในกรณีท่านคึกฤทธิ์ ผมเห็นถึงสองครั้งคือ บทเทศนาเกี่ยวกับสวดปาติโมกข์ตามกระทู้ข้างบน และบทความที่ท่านเขียนวิจารณ์บทความของท่านคึกฤทธิ์ที่เคยลงในเนชั่นสุดสัปดาห์ ผมอยากลองพิจารณาถึงประเด็นเหล่านี้ครับ และเชื่อว่าต่อไปท่านจะเป็นกำลังสำคัญในการรักษา และดึงคนรุ่นใหม่มาสนใจในศาสนาได้มากครับ จากคุณ : axon เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 18:45:54

ความคิดเห็นที่ 34 ทำไมคุณชาวมหาวิหารไม่ยกกระทู้โปรดเรื่องสำคัญผิดอรรถกถา ล่ะ ยังตอบไม่เคลียร์ เลย เถๆ ไถ ไปไหนนี้ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y10588875/Y10588875.html  มั่วซั่วให้ข้อมูลว่าอรรถกถาชาดกเป็นพุทธพจน์ยิ่งบิดเบือนคำสอนมากขึ้น คนอื่นไม่รู้แต่ตูรู้ว่าใครมั่ว ก็จงโง่ต่อไป ไม่ต้องห่วงหรอกนะดูไปเถอะว่าต่อไปคนที่โพสต์มั่วๆ ซั่วทั้งหลายจะต้องมาแถลมากขึ้นไป กว่านี้เมื่อมีผู้รู้ศึกษาพุทธวจนมากขึ้น  เชิญตามสบายอยากใส่ร้ายพระทำไปเลย คนไม่ฟังธรรมพระอาจารย์คึกฤทธิ์เพราะเข้าใจผิดดังที่พวกท่านใส่ร้ายและไม่มีโอกาสฟังธรรมที่เป็นพุทธวจนะคำสอนของพระศาสดาก็ไม่ใช่กรรมของเรา ใครทำอย่างไรรับไปอย่างนั้น      ต่อไปนี้ข้าพเจ้าจะโพสต์การสาธยายธรรมของพระอาจารย์คึกฤทธิ์ในพันทิปทุกอาทิตย์ เพื่อให้คนอื่นได้ฟังธรรมที่เป็นพุทธวจนะเปิดธรรมที่ถูกปิด และจะได้รู้ว่าพระรูปนี้มีปฎิปทาอย่างไร  ใครไม่ชอบก็อย่าฟังและที่ไม่ชอบเพราะหลงผิดดั่งที่มีคนใส่ร้ายก็จะได้เป็นวิบากกรรมของผู้ที่โพสต์ใส่ร้ายต่อไป    ฝากเทวทูตสูตรเอาไว้จองกันเอาไว้ ขุมไหนเลือก สำหรับพวกวจีทุจริต มโนทุจริต กายทุจริตนะ http://larndham.net/cgi-bin/stshow.pl?book=14&lstart=6700&lend=6980&word1=เทวทูต จากคุณ : เนตังมม (เนตังมม) เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 18:55:27

ความคิดเห็นที่ 35 # 32 .....รบกวนเชิญชวน ใครก็ตามที่ยังมีความลังเล สงสัย ในธรรมของพระพุทธเจ้า ไปพบกันได้ที่วัดนาป่าพง เพื่อแลกเปลี่ยนความคิดเห็นได้ครับ.... ******** ขอออกตัวนิดนะครับ เผอิญแวะเข้ามาอ่านกระทู้นี้ ได้อ่านความเห็นของท่านแล้ว  ก็อยากจะบอกว่า ผมเองไม่ลังเลสงสัยในธรรมของพระพุทธเจ้าแม้แต่น้อย แต่ผมลังเลสงสัย ในธรรมของวัดนาป่าพงครับ ช่วยให้ความรู้ผมสักนิดได้มั้ยครับ ว่า... เป็นเพราะเหตุใด จึงลงปาฏิโมกข์ ไม่ครบ 227 ข้อ (หมายถึงว่าอะไรเป็นสาเหตุให้ละ) อีก 77 ข้อ มันไม่ดี  ไม่สมควรปฏิบัติหรืออย่างไร... โปรดอธิบาย....!! จากคุณ : ~นายเฉิ่มศักดิ์~ เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 18:57:42

ความคิดเห็นที่ 36 ตอบ #34 ก็คุณ คุณ sadami ศิษย์ พระ คึกฤทธิ์ วัดนาป่าพง   กล่าวจาบจ้วง มุ่งทำลายพระไตรปิฎกไว้ในกระทู้นี้ ผมก็ต้องยกจากกระทู้นี้สิครับ จาก กระทู้นี้ ความคิดเห็นที่ 41 http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y10596962/Y10596962.html -------------------------------------------------------------------------- ส่วน คุณ เนตังมม ที่ชอบหลอกคนอื่นโดย "หากิน" กับ "พุทธวจนะ" แล้วก็จ้อง "ทำลาย พระไตรปิฎก" ทุกส่วนที่ไม่ได้ขึ้นต้นด้วย "ดูกรภิกษุ" แถมกล่าวจาบจ้วง ภาษิตของ "พระอานนท์" เอตทัตคะ ทางพหูสูตร ก็ดูหลักฐานได้ในกระทู้นี้ครับ ความสำคัญของ อรรถกถา http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y10588875/Y10588875.html แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 54 19:05:13 จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 19:03:51

ความคิดเห็นที่ 37 คห. 35 ธรรมของวัดนาป่าพง   ไม่มีครับ   มีแต่ธรรมของพระพุทธเจ้า   วัดนาป่าพง  เผยแพร่แต่ธรรมที่เป็นคำพูดของพระุทธเจ้า ที่เรียกว่า พุทธวจน ึ77 ข้อ ก็บอกหลายรอบแล้ว ต้องรักษา ต้องปฏิบัติ  แสดงว่าไม่อ่านเลย และต้องรักษา และปฏิบัติอีก สองพันกว่าข้อ ตามพระวินัย เดี๋ยวทางวัดจะทำออกมาให้ดูว่า สองพันกว่าข้อมีอะไรบ้าง จากคุณ : ซุ้มเฟื่องฟ้า เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 19:06:03

ความคิดเห็นที่ 38 อ้อ...ครับ...! แต่เอ๊ะ  มีหลายล๊อคอินจัง ถามท่านล็อคอินหนึ่ง ได้คำตอบมาจากล็อคอินอีกท่านหนึ่ง...!! แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 54 19:14:41 จากคุณ : ~นายเฉิ่มศักดิ์~ เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 19:11:22

ความคิดเห็นที่ 39 .. แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 54 19:38:46 แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 54 19:33:55 แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 54 19:32:16 จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 19:25:39

ความคิดเห็นที่ 40 ศาสนาเริ่มเสื่อมถอยลงเรื่อยๆ    ความเห็นเพี้ยนๆ  การปฏิบัติเพี้ยนๆ  เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ  ครูบาอาจารย์แต่โบราณท่านมองเห็นมาก่อนนานแล้ว  เตือนไว้ก่อนนานแล้ว  ใครชอบทางไหนก็ไปทางนั้น  เลือกทางเดินเอาเอง จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 19:36:56

ความคิดเห็นที่ 41 จาก #37   สรุปง่ายๆว่า วัดนาป่าพง จะสังคายนาธรรมวินัยใหม่ โดยตัดปาฏิโมกข์ ๗๗ ข้อนี้  ไปใส่ใน ส่วน ๒๐๐๐ กว่าข้อ ซึ่งจะจัดให้เป็นหมวดศีลส่วนที่ก่อให้เกิดความเลื่อมใสเฉยๆ แล้วต่อไปก็ไม่ต้องสวดปาฏิโมกข์ ๒๒๗ ข้อแล้ว สวดแค่ ๑๕๐ ข้อก็พอ  สบายดี !! ? จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 19:38:27

ความคิดเห็นที่ 42 ผมเชื่อว่า มีมากกว่า 150 ข้อ ครับ แต่ว่า มันกี่ข้อหละครับ ที่ว่า เกินกว่า นะ กว่า 1 ข้อ 2 ข้อ 77 ข้อ หรือ 1000กว่าข้อ เป็น อย่างไหนกันแน่ครับ ----------- เพราะ เดี๋ยว ก็ต้องมี มาบอกว่า มันมีมากกว่า 227 ข้อ มีเป็น พันข้อ เลย ก็ บอกว่า เกินกว่า150 ข้อ แล้ว 1000ข้อ นี่ เกิน 150 หรือไม่ จากคุณ : a235 เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 19:39:45

ความคิดเห็นที่ 43 คห.41 อย่าไปสรุปอะไรง่ายๆ    ชาวพุทธที่ดี ควรใช้หลัก กาลามสูตร เพราะบางคนเห็นแค่ชื่อกระทู้ "กรณีวัดนาป่าพง จะตัด พระวินัยออก จาก 227 ข้อ ให้เหลือ 150" แล้วทำให้เกิดความเข้าใจผิด  หรือไม่ได้อ่านคำชี้แจง  หรือไม่ได้เข้าไปดูที่วัดนาป่าพงว่าเขาเป็นอย่างไร ก็รีบสรุปความเห็นออกมาในทางที่เป็น อกุศล เช่น  คห.19 "จะตัดพระวินัยไปทำไม  ถ้าเป็นพุทธไม่ได้  ทำไมไม่ไปตั้งนิกายใหม่ เป็นศาสดาเองไปเลย  จะได้ไม่มีใครไปมีคำถามเรื่องจำนวนพระวินัย" ซึ่ง ก็ชี้แจงแล้วไม่ได้ตัดทิ้ง ยังคงรักษาไว้ และรักษามากกว่านั้น และ ก็เน้นตลอดให้ใช้ "ธรรมวินัยนั้น จักเป็นศาสดาของพวกเธอทั้งหลาย โดยกาลล่วงไปแห่งเรา" คห.40   "ศาสนาเริ่มเสื่อมถอยลงเรื่อยๆ    ความเห็นเพี้ยนๆ  การปฏิบัติเพี้ยนๆ  เริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ  ครูบาอาจารย์แต่โบราณท่านมองเห็นมาก่อนนานแล้ว  เตือนไว้ก่อนนานแล้ว  ใครชอบทางไหนก็ไปทางนั้น  เลือกทางเดินเอาเอง " การปฏิบัติตามพุทธวจน จะทำให้ศาสนาเสื่อมลงได้อย่างไร การปฏิบัติก็ตรงตามพุทธวจน  มันเพี้ยนตรงไหน ก็ลองเข้าไปตรวจสอบดูได้ แล้วที่ไม่เพี้ยนมันเป็นอย่างไร  จากคุณ : ซุ้มเฟื่องฟ้า เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 20:08:47

ความคิดเห็นที่ 44 การอ้างว่าตนปฏิบัติตามพุทธวจน   แต่ยัง ทำร้ายพระวินัย ทำร้ายปาฏิโมกข์ ๒๒๗ โดยเฉพาะ ทำร้ายคำสอนพระพุทธเจ้าทุกบทในพระไตรปิฎก ที่ไม่ได้ขึ้นต้นว่า "ดูกรภิกษุ" อย่างนี้ เป็น การโกหกหลอกลวงประชาชน โดยใช้วิธี "หากิน" กับ "พุทธวจน" ครับ ------------------------------------------------------- พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรสารีบุตร คำของพวกเธอทั้งหมด เป็นสุภาษิตโดยปริยาย. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=12&A=6877&Z=7105 ------------------------------------------------------- การกล่าวชักชวนผู้อื่นว่า จงศึกษาเฉพาะขึ้นต้นด้วยคำว่า ดูกรภิกษุ เท่านั้น เป็นการกล่าวชักชวนเพื่อความแตกแยกโดยแท้ โดยใช้อุบายแสดงตนว่า ภักดีต่อพุทธวจนะ ลาภครหิกชาดก ว่าด้วยวิธีการหลอกลวง http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/sutta_line.php?B=27&A=2428 จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 20:30:07

ความคิดเห็นที่ 45 การสวด 150 ข้อ ของทางวัดนาป่าพง ไม่ได้ทำโดยคิดเอาเอง ก็มีหลักฐานปรากฏให้เห็นอยู่ ทั้งพระไตรปิฎกฉบับสยามรัฐ มหามกุฏฯ มหาจุฬาฯ และมหาเถรสมาคมที่พึ่งพิมพ์ออกมา ล้วนแปลตรงนี้ไว้ว่า 150 (ไม่มีกว่าๆ ต่อท้าย) ------------------------------------------------------------------- ที่คุณชาวมหาวิหารกล่าวมาว่ามีการแก้ไขแล้ว ขอทราบรายละเอียดด้วย ว่าได้แก้ไขเมื่อไร มีคณะสงฆ์ฝ่ายไหนบ้าง เนื่องจากผมไม่ได้ติดตามข่าว และมีการพิมพ์ออกมาหรือยัง ------------------------------------------------------------------- ที่กล่าวไว้ ว่า 150 กว่าๆ นี้กว่าแค่ไหน ถ้าจะสวด 160 มีความผิดหรือไม่ เพราะยังอยู่ใน 150 กว่าๆ แล้วเหตุใดจึงต้องเป็น 227 รู้สึกว่าตรงนี้มันคลุมเครือหาที่มาที่ไปไม่ได้ แล้วถ้ามีความเห็นแย้งกันแบบนี้  ซึ่งพระศาสดาบอกว่า "เธอทั้งหลายยังไม่พึงชื่นชม ยังไม่พึงคัดค้านคำกล่าวของผู้นั้น พึงเรียนบทและพยัญชนะเหล่านั้นให้ดี แล้วพึงสอบสวนลงในพระสูตร เทียบเคียงดูในวินัย ถ้าบทและพยัญชนะเหล่านั้น สอบลงในสูตรก็ไม่ได้ เทียบเข้าในวินัยก็ไม่ได้ พึงลงสันนิษฐานว่า “นี้มิใช่พระดำรัสของพระผู้มีพระภาคพระองค์นั้นแน่นอน และภิกษุนี้รับมาผิด” เธอทั้งหลายพึงทิ้งคำนั้นเสีย ถ้าบทและพยัญชนะเหล่านั้น สอบลงในสูตรก็ได้ เทียบเข้าในวินัยก็ได้ พึงลงสันนิษฐานว่า “นี้เป็นพระดำรัสของพระผู้มีระภาคพระองค์นั้นแน่นอน และภิกษุนั้นรับมาด้วยดี” เธอทั้งหลาย พึงจำมหาปเทส.. นี้ไว้. (พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๐ ทีฆนิกาย มหาวรรค ภาษาไทย น.102) ให้นำคำของพระศาสดามาหักล้างกัน ไม่ใช่กล่าวกันเองลอยๆ ยังจะทำให้ชาวพุทธเราขัดแย้งกันเองเสียเปล่าๆ ------------------------------------------------------------- จากหนังสือวินัยมุขเล่ม 1 ฉบับพิมพ์ครั้งที่ 23/2534 ซึ่งรจนาโดยสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส มีคำอธิบายถึงสิกขาบทปาติโมกข์ไว้ในหน้า 22-23 ดังนี้       บาลีพระสูตรซึ่งแปลมาไว้ในที่นี้แสดงว่า  สิกขาบทมาในพระ ปาติโมกข์มี  ๑๕๐  ถ้วน  นับให้ครบจำนวนได้ดังต่อไปนี้  :-   ปาราชิก  ๔ สังฆาทิเสส  ๑๓  นิสสัคคิยปาจิตตีย์ ๓๐  สุทธิกปาจิตตีย์  ๙๒ ปาฏิเทสนียะ  ๔  อธิกรณสมถะ  ๗  รวมเป็น  ๑๕๐  ถ้วน  แต่ในพระ   ปาติโมกข์ที่สวดกันอยู่  และในคัมภีร์วิภังค์แห่งสิกขาบท  แสดงว่า   มี  ๒๒๗  สิกขาบท  คือเติม  อนิยต  ๒  เสขิยวัตร  ๗๕.   ตามนัยนี้ สันนิษฐานเห็นว่า   ชะรอยเดิมจะมีเพียง   ๑๕๐  ถ้วน   ตามที่กล่าวไว้ใน พระสูตร   ก่อนแต่ทำสังคายนาครั้งใดครั้งหนึ่ง    ที่แจกอรรถแห่ง สิกขาบท   ซึ่งเรียกว่าบทภาชนะ  และสงเคราะห์เข้าเป็นส่วนอันหนึ่ง แห่งคัมภีร์วิภังค์นั้น   หรือในครั้งนั้นเองจะได้เติมอนิยต  ๒  และเสขิย- วัตร  ๗๕  เข้าด้วย.  ความข้อนี้  ก็น่าเห็นจริงอย่างนั้น อนิยตสิกขาบท ไม่ได้ปรับอาบัติลงเฉพาะเหมือนสิกขาบทอื่น  เป็นสิกขาบทที่แฝงอยู่ ดังกาฝาก  คงจะเกิดขึ้นเพราะเรื่องภิกษุต้องหาว่าอยู่ในที่ลับกับหญิง สองต่อสอง   แต่สันนิษฐานลงเป็นหนึ่งไม่ได้ว่า  นั่งหรือยืน  ทำอะไรกัน บ้างหรือไม่.  ส่วนเสขิยวัตรนั้นก็มีอยู่ในที่อื่นแล้ว  คือในวัตตขันธกะ คัมภีร์จูฬวรรค   และไม่เป็นข้อใหญ่โตอะไร   เป็นแต่เพียงอภิสมาจาร ทั้งไม่ได้ปรับอาบัติไว้เฉพาะด้วย. ------------------------------------------------------------------------- บทธรรมบรรยายของพระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต)พิจารณาเกี่ยวกับเรื่องนี้ ในเทป ท่านบอกว่า 150 กว่าๆ ก็ยังไม่ฟันธงว่าต้องเป็นตัวเลข 227 -------------------------------------------------------------------------------- และปราชญ์ทางพุทธศาสนายุครัชกาลที่ 4 ก็ให้ความเห็นว่า ปาติโมกข์มีเพียง 150 ข้อ ในฐานะผู้ปฏิบัติจะเลือกความเห็นอันไหน ---------------------------------------------------------------------------------- ทำให้ผู้อ่านหลายท่านเกิดความรู้สึกว่า เหมือนเจ้าของกระทู้จงใจต้องการ discredit ทางวัดนาป่าพงหรือหอย่างไรไม่แน่ใจ เพราะหากพุทธวจนถูกเผยแผ่ไปมากเท่าไร ภิกษุทั้งหลายที่ทุศีล อาจอยู่ลำบาก ------------------------------------------------------------------------------------- ในมิลินทปัญหา ซึ่งเป็นคำภีร์ที่เกิดในยุคประมาณ พ.ศ.283-408 (จากกาลานุกรม) อยู่ในช่วงหลังสังคายนาครั้งที่ 3  ลองไปในอ่านเพิ่มเติมในส่วน   สิกขาปทอปัญญาปนปัญหา ที่ ๒ ก็ยังแปลว่า ๑๕๐ กว่าๆ (ก็ยังไม่ใช่ 227 อยู่ดี) บาลีว่าไว้ว่า สาธิกํ  ทิยฑฺฒํ  สิกฺขาปทสตํ   ส่วนใน คีหิปัพพชิตปันนวัณณนปัญหา ที่ ๕ แปลไว้ว่า 227 ทั้งๆ บาลีก็ว่าไว้ว่า ทิยฑฺเฒสุ  สิกฺขาปทาสเตสุ  (ข้อนี้ไม่มี สาธิกํ) บาลีเหมือนกัน เหตุอันใดถึงแปลไม่ตรงกัน   ผู้เชี่ยวชาญภาษาบาลีโปรดให้ความกระจ่างด้วย --------------------------------------------------------------------------------- การที่ท่านเห็นว่าศาสนาเสื่อมลงเรื่อยๆ เพราะความเห็นเพี้ยน ๆ แน่นอน หากเพี้ยนจากคำศาสดา บัญญัติไว้ ย่อมเสื่อมแน่นอน ที่ท่านทั้งหลาย ยกมาขอให้ใช้คำศาสดา มาเป็นการตัดสิน ------------------------------------------------------------------------------ ความเห็นที่ชาวมหาวิหารแสดงมานั้น ไม่ได้มีส่วนที่จะทำให้ เป็นผลบวกเลย คอยแต่จ้อง ตีโพยตีพาย ให้วัดนาป่าพง เกิดความเสียหายเป็นส่วนใหญ่  อยากให้ท่านแสดงความเห็น ที่เป็นกลาง และ นำความจริงมาจำแนกแจกแจง โดยใช้พุทธวจนะ มาอธิบาย จะเป็นการดีต่อพุทธศาสนาด้วย ครับ จากคุณ : somkiat72 เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 20:39:25

ความคิดเห็นที่ 46 ความสามารถของบุคคลในการใช้เหตุใช้ผล วิเคราะห์ทำความเข้าใจ มันแตกต่างกันจริงๆ ยิ่งพูดก็ยิ่งแสดงออกถึงเจตนา จากคุณ : ก่อนจะสายเกินไป เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 20:40:20

ความคิดเห็นที่ 47 ส่วน คุณ เนตังมม ที่ชอบหลอกคนอื่นโดย "หากิน" กับ "พุทธวจนะ" แล้วก็จ้อง "ทำลาย พระไตรปิฎก" ทุกส่วนที่ไม่ได้ขึ้นต้นด้วย "ดูกรภิกษุ" แถมกล่าวจาบจ้วง ภาษิตของ "พระอานนท์" เอตทัตคะ ทางพหูสูตร ก็ดูหลักฐานได้ในกระทู้นี้ครับ ความสำคัญของ อรรถกถา http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y10588875/Y10588875. -------------------------------------------------------------------------------------- ใครในพันทิปที่โดนหลอก "หากิน" กับ "พุทธวจนะ"ตามที่นายชาวมหาวิหารกล่าวหาไว้ในคหที่36 ช่วยแสดงตัวด้วยนะ  รบกวนแสดงตัวด้วยนะเดี๋ยวนายคนนี้จะใส่ร้ายได้ไม่สมจริง     สำหรับ คำที่ขึ้นต้นว่า "ดูกรภิกษุทั้งหลาย" ผู้ที่ศึกษาพระไตรปิฎกทั้งหลายช่วยออก มากล่าวซิว่าวลีแบบนี้ผู้กล่าวไม่น่าจะใช่พระพุทธองค์เป็นผู้กล่าวและไม่ควรเป็นพุทธวจนะ  รบกวนช่วยยืนยัน      งั้นเราถามตัวคุณชาวมหาวิหารด้วยว่า วลี "ดูกรภิกษทั้งหลาย"นี้คุณเชื่อหรือว่าผู้ที่กล่าววลีนี้ควรที่จะเป็นพระพุทธองค์  ตอบมาด้วย จะเชื่อหรือไม่ เพราะคุณใส่ร้ายเราว่าหากินหลอกลวง กับคำๆคำนี้ ทำลายพระไตรปิฎก และพระสูตรไหนที่ไม่มีวลีนี้สมควรเชื่อโดยไม่ต้องใช้หลักมหาปเทสสี่ตรวจทานเชื่อเลยว่าเป็นพุทธพจน์      ตอบคำถามมาด้วย นะ เราจะทวงคำตอบนี้จากคุณจนกว่าจะได้คำตอบ --------------------------------------------- ความคิดเห็นที่ 9    โพสต์โดยนายชาวมหาวิหาร--- บิดเบือนวินัยพุทธศาสนาไม่พอ แค่สวดให้ครบ ๒๒๗ ข้อ ยังขี้เกียจสวดอีก หรือว่า ท่านต้องการให้ พระนั่งในที่ลับตากับสตรีได้ ต้องการ พระนั่งไกวแขนได้  ต้องการให้พระฉันดังซูด ๆ ได้ โดยไม่มีใครมาว่าใช่ไหมครับ     ให้ลืมศีลพวกนี้ไปให้หมดใช่ไหมครับ จากคุณ : ชาวมหาวิหาร     เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 16:23:44   ------------------------------------------------------------------- จากข้อความที่คุณโพสต์ข้างบนแบบเหมารวมแบบนี้ก็แสดงได้ว่า คุณชาวมหาวิหาร ก็ไม่ได้ท่องสิกขาบท นั้นหมายความคุณไม่มีมารยาทพอที่จะไม่ทำในแบบสิกขาบท เวลากินข้าวนะ   ถ้างั้นก็ท่องเอาไว้นะนี้เป็นมารยาทที่คนที่ไม่ท่องบทมารยาทแบบนี้  ไม่สามารถทำได้คือต้องท่องถึงจะมีพฤติกรรมกินได้แบบนี้นะ  ขอโทษทั้งหมดก็เป็นความเห็นจากที่คุณโพสต์ไว้ข้างบนเพิ่งรู้ว่าคุณกินข้าวก็เลียจานด้วยนะ ไม่พอใจก็โปรยเมล็ดข้าว  กินไปแลบลิ้นไป กินดังฉับๆๆ ซูดซาดมีเสียงซะหน่อย กินไปก็เลียปาก   ดังนั้นก็ท่องซะนะจะได้มีศีลดีกว่าพระวัดนาป่าพง ดังที่คุณวิพากษ์ไว้ ไม่   20. ไม่ฉันทำกระพุ้งแก้มให้ตุ่ย 21. ไม่ฉันพลางสะบัดมือพลาง 22. ไม่ฉันโปรยเมล็ดข้าว 23. ไม่ฉันแลบลิ้น 24. ไม่ฉันดังจับๆ 25. ไม่ฉันดังซูด ๆ 26. ไม่ฉันเลียมือ 27. ไม่ฉันเลียบาตร 28. ไม่ฉันเลียริมฝีปาก 29. ไม่เอามือเปื้อนจับภาชนะน้ำ 30. ไม่เอาน้ำล้างบาตรมีเมล็ดข้าวเทลงในบ้าน ----------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 54 21:12:40 จากคุณ : เนตังมม (เนตังมม) เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 21:08:55

ความคิดเห็นที่ 48 #45 ขอโทษนะครับ ผมว่า คุณ แกล้ง ไม่เข้าใจ  ที่ท่านเจ้าคุณ ปยุตโต อธิบายหรือเปล่าครับ ถ้ายังฟังที่ท่านอธิบายไม่จบก็กลับไปฟังใหม่นะครับ (รู้ๆกันอยู่แก่ใจ ว่าคุณยังฟังไม่จบ) ------------------------------------------------------------------------------ ท่านแสดงชัดเจนแล้วว่าเมื่อมีปัญหาในการแปล ก็ให้กลับไปดูที่ ฉบับ ภาษาบาลี อันเป็นหลักยึดสูงสุด "สาธิกัง" แปลว่า เกิน ๑๕๐ แล้วท่านเจ้าคุณปยุตโต ก็ได้ บอกไว้แล้วว่า บทพระพุทธพจน์ ที่ว่า เกิน ๑๕๐ กว่า นี้ "กล่าวเมื่อ"  พรรษาที่ ๒๕ ซึ่งตอนนั้น มีปาฏิโมกข์ แค่ ๑๕๐ ครับ แต่หลังจากนั้น อีก ๒๐ พรรษา ก็มี ต่อมาอีก จนกลายมาเป็น ปาฏิโมกข์ ๒๒๗ ข้อ ดังหลักฐาน ที่คุณ chohokun ได้กรุณายกมาแสดงว่า --------------------------------------------------------------------- พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒  พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๒ มหาวิภังค์ ภาค ๒ [๘๘๑] ท่านทั้งหลาย นิทานข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้ว. ธรรมคือปาราชิก ๔ สิกขาบท ข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้ว ธรรมคือสังฆาทิเสส ๑๓ สิกขาบท ข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้ว. ธรรมคืออนิยต ๒ สิกขาบท ข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้ว. ธรรมคือนิสสัคคิยปาจิตตีย์ ๓๐ สิกขาบท ข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้ว. ธรรมคือปาจิตตีย์ ๙๒ สิกขาบท ข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้ว. ธรรมคือปาฏิเทสนียะ ๔ สิกขาบท ข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้ว. ธรรมคือเสขิยะทั้งหลาย ข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้ว. ธรรมคืออธิกรณสมถะ ๗ ประการ ข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้วแล. สิกขาบทของพระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น มีเท่านี้ มาในพระปาติโมกข์ นับเนื่องในพระปาติโมกข์ มาสู่อุเทศทุกกึ่งเดือน. พวกเราทั้งหมดนี้แล พึงเป็นผู้พร้อมเพรียงกัน ร่วมใจกัน ไม่วิวาทกัน ศึกษาในพระปาติโมกข์นั้น เทอญ. http://84000.org/tipitaka/read/?2/881 ------------------------------------------------------------------------- 4 + 13 + 2 + 30 + 92 + 4 + 75 + 7 = 227 ------------------------------------------------------------------------- แล้ว ปกติ วัดนาป่าพง หากินกับ พุทธพจน์ อย่างเดียวไม่ใช่หรือครับ และก็จาบจ้วงพระไตรปิฎกอยู่เสมอ อย่างเช่น คุณ sadami ที่ยกมา ที่กล่าวว่า พระไตรปิฎก บกพร่องและไม่ใช่คำสอนพระพุทธเจ้าถึง 3 ใน 4 (ไม่เห็นมี ศิษย์ อ คึกฤทธิ์ออกมาเตือน) แต่ทำไมถึงเวลาปกป้องตนหลอกหลวงผู้อื่นให้ตนพ้นผิด จึงได้อ้าง คัมภีร์ต่างๆ เยอะแยะไปหมด ตกลงจะมีหลักการอย่างไรกันแน่ครับ ------------------------------------------------------------------------- สรุป ยึด พระไตรปิฎกบาลี เป็นหลักสูงสุด ตามมติ เถรวาท คือ สาธิกังแปลว่า  "เกิน ๑๕๐"  และบทที่ กล่าวว่า ปาฏิโมกข์ เกิน ๑๕๐ เป็นบทที่ ทรงแสดง เมื่อยังไม่จบพุทธกาล เมื่อจบพุทธกาล ในที่ปฐมสังคายนา ท่านได้รวบรวม ปาฏิโมกข์ไว้ทั้งสิ้น ๒๒๗ ข้อ ดังหลักฐาน ในมหาวิภังค์ ภาค ๒  [๘๘๑] ใครจะตัด ปาฏฺิโมกข์ ออก และไม่ยอมสวด ๗๗ ข้อนี้ ก็ขอให้ไปตั้งนิกายใหม่นะครับ แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 54 21:15:07 แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 54 21:12:53 จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 21:09:54

ความคิดเห็นที่ 49 ฝากศิษย์วัดนาป่าพงไปกราบเรียนท่านเจ้าอาวาสด้วยครับ ว่าท่านเจ้าคุณพระธรรมปิฎกท่านเตือนได้อย่างน่าฟัง มีเหตุมีผล ท่านจบเปรียญ ๙ ประโยคตั้งแต่เป็นสามเณร ดังนั้นเมื่อท่านมีความเห็นว่า ๑๕๐ กว่า ก็น่าจะเป็นข้อยุติ (ดูและฟังจาก คคห. ๑๘) จึงไม่ควรฝืนความปรารถนาดีแห่งพระมหาเถระผู้ทรงคุณวุฒิ ด้วยการสวดเพียง ๑๕๐ ถ้วนครับ อีกอย่าง เพื่อความพร้อมเพรียงของฆ์ เพื่อยุติข้อขัดแย้ง เพื่อทำตามพระอุปัชฌาย์ และอาจาย์ อันมีหลวงพ่อชา  เป็นต้น คณะพระเถรานุเถระสายหนองป่าพงเป็นที่สุด ควรลดทิฏฐิลง ทำตามคณะสงฆ์ คือสวด ๒๒๗ ข้อเหมือนเดิม เพื่อความผาสุขแห่งหมู่สงฆ์และพุทธบริษัททั้งหลายครับ จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 21:17:37

ความคิดเห็นที่ 50 พระไตรปิฎก ฉบับสยามรัฐ  มหาจุฬาฯ มหามกุฏฯ แปล  150 ถ้วน  ทั้งหมด แสดงว่าถูกต้องแล้ว  แล้วใครไปบิดเบือนล่ะ จากคุณ : ซุ้มเฟื่องฟ้า เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 21:22:40

ความคิดเห็นที่ 51 อ่านแล้วเหนื่อยใจ ผมเห็นด้วยในเรื่องช่วยกันรักษาพุทธวัจจนะนะครับ แต่ผมเบื่อการดูถูกทุกสิ่งทุกอย่างที่ไม่ใช่พุทธวัจจนะ โดยไม่ดูเลยว่าลงกับพุทธวัจจนะหรือเปล่า ส่วนเรื่องการสวดปาฏิโมกข์ ผมว่าเราก็มีเถรสมาคมนะ ใครมีปัญหาลองยื่นไปทางนั้นดีมั้ย การปกครองเขาก็มีหลักมีเกณฑ์กันอยู่ ชาวบ้านนินทานี่มันก็ไม่งามจริงมั้ย จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 21:32:12

ความคิดเห็นที่ 52 ... แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 54 21:40:44 แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 54 21:39:13 แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 54 21:38:05 จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 21:36:12

ความคิดเห็นที่ 53 รอคำตอบ ที่นายมหาวิหารตั้งกระทู้โพสต์ไว้ พระอาจารย์คึกฤทธิ์ อ่านแต่พระไตรปิฎกฉบับภาษาไทย และไม่ได้มีความรู้ภาษาบาลีเลย ท่านเจ้าคุณปยุตโต ได้แสดงว่า จาก อังคุตรนิกาย ติกนิบาต ข้อ [๕๒๗] ภาษาบาลี ท่านว่า สาธิกัง แปลว่า ศีลที่เกินกว่า ๑๕๐ แต่ฉบับไทยที่แปลมาจากฉบับบาลีสยามรัฐนั้น เผอิญแปลผิดในส่วนนี้ แต่เมื่อดูตามบาลีที่เป็นหลักยึดนั้น หมายถึง ศีลเกินกว่า ๕๐   ซึ่งในฉบับแปลที่ได้ทำภายหลัง เช่น ฉบับมหามงกุฏฯ และฉบับมหาจุฬาฯ ได้มีการแก้ไขในส่วนนี้เรียบร้อยแล้ว ----------------------------------------------------------------------- บทว่า สาธิกมิทํ ภิกฺขเว ทิยฑฺฒสิกฺขาปทสตํ อนฺวฑฺฒมาสํ อุทฺเทสํ อาคจฺฉติ ที่แปลเป็นไทยผิดว่า ภิกษุทั้งหลาย ! สิกขาบท 150 ถ้วนนี้ ย่อมมาสู่อุเทศทุกกึ่งเดือน ที่ถูกต้องแปลว่า "สิกขาบทเกินกว่า 150 ข้อนี้" (พระไตรปิฎกฉบับมหามงกุฏฯ และฉบับมหาจุฬาฯ ได้มีการแก้ไขในส่วนนี้เรียบร้อยแล้ว) --------------------------------------------------------------------------------------- รอคำตอบมาตอบด้วยว่าผู้แปล ปาฎิโมกข์ 150 ข้อ ทั้ง 3พระไตรปิฎกมหาจุฬา มหามงกุฎ บาลีสยามรัฐฉบับหลวงภาษาไทย ไม่ทราบหรือว่าพระสวดปาฎิโมกข์ 227ข้อ ไฉนท่านยังแปลพระไตรปิฎกทั้ง 3ฉบับออกมา 150ข้อ ทั้งๆที่ก็สวดกันเองอยู่ 227ทุกเดือน  หาคำตอบมาให้ด้วย จะมาพูดว่าแปลผิดตอนนี้คงไม่ใช่ข้อแก้ตัวแล้ว  เพราะมันเป็นสิกขาบทปาฎิโมกข์หัวใจหลักธรรมวินัยของพระที่ใช้กันทั้งประเทศ ทั้งโลกดังที่คุณกล่าว เห็นบาลีแบบนี้ยังแปลผิดได้ไง 150ข้อ กับ 227ข้อช่างไม่ใกล้เคียงไฉนผู้แปลทั้ง 3 พระไตรปิฎกต่างนิกายถึงผิดเหมือนกันเลย  แค่พวกคุณเห็นวัดนาสวด 150 ข้อ ยังเต้นเลยแล้วพระผู้แปลสวดปาฎิโมกข์เอง จะไม่ทราบหรือ นั้นไม่ใช่ฐานะ   กรุณาหาข้อมูลที่ make sense มาตอบด้วยนะ คุณชาววิหารผู้แสนรู้  ข้าพเจ้ารอคำตอบ Please reply ok? จากคุณ : เนตังมม (เนตังมม) เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 21:39:10

ความคิดเห็นที่ 54 #50 #53 คุณ ซุ้มเฟื่องฟ้า คุณ เนตังมม ท่าทางแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจหรือไรครับ ฉบับมหามงกุฏ ท่านไม่ได้แปลว่า ถ้วนครับ ในมิลินทปัญหา ท่านแปลว่า กว่าๆ คำว่าฉบับสยามรัฐ อันที่จริงคือ ฉบับ ภาษาบาลีครับ ส่วนฉบับไทยที่เรียกว่า สยามรัฐ อันที่จริงคือไปแปลมาจากฉบับ บาลี สยามรัฏครับ -------------------------------------------------------------------------- เมื่อมีปัญหา ก็ต้องไปดูใน ฉบับ บาลี สยามรัฐ อันเป็นหลักยึดสูงสุด สาธิกัง ก็แปลว่า เกินกว่า ๑๕๐ ชัดเจนดีแล้ว -------------------------------------------------------------------------- บทที่ พระพุทธองค์ แสดงว่า "เกินกว่า ๑๕๐" คือ ท่านแสดงเมื่อ พรรษา ๒๕  ก็ในตอนนั้น มีแค่ ๑๕๐ ข้อ จะให้ท่านแสดงว่าอะไรเล่าครับ !! -------------------------------------------------------------------------- หัดพยายามทำความเข้าใจ หน่อยสิครับ อย่าเหมือนกับเด็กดื้อ เลยครับ เมื่อสิ้นพุทธกาล ปาฏิโมกข์ ก็มีเพิ่มขึ้นมาจนได้ ๒๒๗ ข้อ ดังที่อธิบายไว้ใน #48 พร้อมทั้งยกหลักฐานจาก พระวินัยปิฎกมาให้ดูแล้วนะครับ จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 21:40:25

ความคิดเห็นที่ 55 ... แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 54 21:46:38 แก้ไขเมื่อ 08 มิ.ย. 54 21:44:08 จากคุณ : ก่อนจะสายเกินไป เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 21:40:57

ความคิดเห็นที่ 56 คห 48 ที่ท่านยกมา  อยากให้ใช้พุทธวจนะได้ไหมครับ  จะได้เปิดธรรมที่ถูกปิดไว้ได้ ที่ท่านยกมาว่า แล้ว ปกติ วัดนาป่าพง หากินกับ พุทธพจน์ อย่างเดียวไม่ใช่หรือครับ ทำไมถึงเวลาปกป้องตนหลอกหลวงผู้อื่นให้ตนพ้นผิด จึงได้อ้าง คัมภีร์ต่างๆ เยอะแยะไปหมด ตกลงจะมีหลักการอย่างไรกันแน่ครับ ------------------------------------------------------------------ วัดนาป่าพง ไม่ได้หากินกับพุทธวจนะ แต่เผยแผ่พุทธวจนะ ให้ชาวพุทธได้ศึกษา แต่ที่ท่านอ้างเรื่องการแปลผิดพลาดคลาดเคลื่อนนั้น ผมก็ได้ยก ให้ท่านเห็นว่ามีคัมภีร์ที่แปลมาก่อนอย่างไร ให้ท่านได้เข้าใจบ้าง --------------------------------------------------------------- ข้อสรุปของท่าน สรุป ยึด พระไตรปิฎกบาลี เป็นหลักสูงสุด ตามมติ เถรวาท คือ สาธิกังแปลว่า  "เกิน ๑๕๐"  และบทที่ กล่าวว่า ปาฏิโมกข์ เกิน ๑๕๐ เป็นบทที่ ทรงแสดง เมื่อยังไม่จบพุทธกาล เมื่อจบพุทธกาล ในที่ปฐมสังคายนา ท่านได้รวบรวม ปาฏิโมกข์ไว้ทั้งสิ้น ๒๒๗ ข้อ ดังหลักฐาน ในมหาวิภังค์ ภาค ๒  [๘๘๑] ใครจะตัด ปาฏฺิโมกข์ ออก และไม่ยอมสวด ๗๗ ข้อนี้ ก็ขอให้ไปตั้งนิกายใหม่นะครับ ----------------------------------------------------------- เกินกว่า ๑๕๐ นั้น ท่านควรนับ จุลศีล มัชฌิมศีล มหาศีล เข้าไปด้วยสิ พระองค์ก็ได้ตรัสไว่า ว่าผู้ถึงพร้อมด้วยศีล เป็นเช่นไร แล้วทำไมไม่นำมาสวด ทำไมเลือกแค่ ๒๒๗ ------------------------------------------------------------------------- การแตกนิกายจะไม่มีเลย หากทุกคนเคารพ พระองค์ และใช้คำสอนของพระองค์เป็นศาสดา แทนต่อไป --------------------------------------------------------------------- ความคิดเห็นที่ 49 สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณวโรรส มีคำอธิบายถึงสิกขาบทปาติโมกข์ไว้ในหน้า 22-23 ดังความเห็นที่ 45 ครับ ท่านเป็นปราชญ์ทางพุทธศาสนาเหมือนกัน ลองไปศึกษาประวัติท่านดูเองก็แล้วกัน แล้วจักทราบว่าการเรียนการสอน นักธรรมตรี โท เอก ในปัจจุบันนี้ พระองค์ก็เป็นผู้วางรากฐานการแปลบาลี โดยใช้การเขียนอย่างสมัยทุกวันนี้ จากคุณ : somkiat72 เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 21:42:35

ความคิดเห็นที่ 57 ประเด็นปัญหาจริงๆ ไม่ได้อยู่ที่ว่าสวด 150 หรือ 227 แต่ทุกวันนี้ทุกวัด มีการสวดปาฏิโมกข์จริงหรือไม่   ทุกวัดมีพระสวดปาฏิโมกข์ได้หรือไม่ แล้วถ้าไม่สวดปาฏิโมกข์ เถรสมาคมทำอะไรได้บ้าง แค่สวดไม่เท่าไร  แต่ที่สำคัญยิ่งกว่าคือการรักษาศีลของพระนี่แหละ จากคุณ : ซุ้มเฟื่องฟ้า เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 21:46:54

ความคิดเห็นที่ 58 #55 คุณ ก่อนจะสายเกินไป   นั่น มัน ปาฏิโมกข์  ของ "ภิกษุณี"  ครับ   เลยเกิน 227 เฮ้ออ  เอาเข้าไป จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 21:47:39

ความคิดเห็นที่ 59 555 ลืมดูครับ พอดีมือใหม่ จากคุณ : ก่อนจะสายเกินไป เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 21:56:13

ความคิดเห็นที่ 60 ช่วยยกบาลี  ที่แปลว่า  227 ถ้วน มาให้ดูเลยดีกว่าครับ ถ้าหาไม่ได้  ก็เอาแค่ แปลว่า  220 กว่า  หรือ  200 กว่า ก็ได้ ............. จากคุณ : ซุ้มเฟื่องฟ้า เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 21:56:18

ความคิดเห็นที่ 61 สรุป สำหรับท่านที่แวะเข้ามาอ่าน ถ้าข้างบนนี้ยาวมากเกินไป ผมจะสรุปให้ฟังอีกทีนะครับ เรื่องปาฏิโมกข์ มีปรากฏสองแห่ง คือ ในพระสูตร และพระวินัย -------------------------------------------------------------------------- ในพระสูตรนั้น พระพุทธองค์แสดงไว้ ว่า "ปาฏิโมกข์ เกินกว่า ๑๕๐" (โดย ในฉบับแปลไทย หลายฉบับแปลไม่ตรงกันและมีปัญหาเล็กน้อย แต่ให้ยึดหลักฐานบาลีคำว่า "สาธิกัง" แปลว่า "เกินกว่า") ในสูตรนี้ ตรัสไว้เมื่อ พรรษาที่ ๒๕ ซึ่ง ยังไม่จบพุทธกาล และตอนนั้นยังมี ปาฏิโมกข์จริงเพียง ๑๕๐ ข้อ จึงได้ตรัสเช่นนั้น -------------------------------------------------------------------------- เมื่อสิ้นพุทธกาล ทรงบัญญัติปาฏิโมกข์ไว้ทั้งสิ้น ๒๒๗ -------------------------------------------------------------------------- ดังหลักฐานใน  พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๒ มหาวิภังค์ ภาค ๒ ข้อ [๘๘๑] ท่านทั้งหลาย นิทานข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้ว. ธรรมคือปาราชิก ๔ สิกขาบท ข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้ว ธรรมคือสังฆาทิเสส ๑๓ สิกขาบท ข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้ว. ธรรมคืออนิยต ๒ สิกขาบท ข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้ว. ธรรมคือนิสสัคคิยปาจิตตีย์ ๓๐ สิกขาบท ข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้ว. ธรรมคือปาจิตตีย์ ๙๒ สิกขาบท ข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้ว. ธรรมคือปาฏิเทสนียะ ๔ สิกขาบท ข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้ว. ธรรมคือเสขิยะทั้งหลาย ข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้ว. ธรรมคืออธิกรณสมถะ ๗ ประการ ข้าพเจ้ายกขึ้นแสดงแล้วแล. สิกขาบทของพระผู้มีพระภาคพระองค์นั้น มีเท่านี้ มาในพระปาติโมกข์ นับเนื่องในพระปาติโมกข์ มาสู่อุเทศทุกกึ่งเดือน. พวกเราทั้งหมดนี้แล พึงเป็นผู้พร้อมเพรียงกัน ร่วมใจกัน ไม่วิวาทกัน ศึกษาในพระปาติโมกข์นั้น เทอญ. http://84000.org/tipitaka/read/?2/881 ------------------------------------------------------------------------- 4 + 13 + 2 + 30 + 92 + 4 + 75 + 7 = 227 ------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 21:58:37

ความคิดเห็นที่ 62 สรุปง่ายเนอะ แล้วถ้ามั่นใจในเหตุและผลของท่าน ทำไมถึงไม่ไปร้องเรียนที่ เถรสมาคม หล่ะครับ ทุกอย่างจะได้เข้าสู่กระบวนการ จากคุณ : ก่อนจะสายเกินไป เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 22:05:50

ความคิดเห็นที่ 63 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๘  พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๘ ปริวาร ประเภทสิกขาบทของภิกษุ             [๑๐๒๕] สิกขาบทของภิกษุ ๒๒๐ สิกขาบท มาสู่อุเทศทุกวันอุโบสถ ท่าน จงฟังสิกขาบทเหล่านั้นดังจะกล่าวต่อไป. ปาราชิก ๔ สังฆาทิเสส ๑๓ อนิยต ๒ นิสสัคคิยะ ๓๐ ถ้วน ขุททกะ ๙๒ ปาฏิเทสนียะ ๔ เสขิยะ ๗๕ สิกขาบท ของภิกษุรวม ๒๒๐ สิกขาบท มาสู่อุเทศทุกวันอุโบสถ. ------------- แล้วอันนี้เกี่ยวกันหรือป่าวอะ 4 + 13 + 2 + 30 + 92 + 4 + 75 = 220 จากคุณ : ก่อนจะสายเกินไป เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 22:12:21

ความคิดเห็นที่ 64 ท่านที่เพิ่งเข้ามาอ่าน ควรอ่านให้ครบทุกความคิดเห็น แล้วท่านจะทราบว่า อะไรเป็นอะไร พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า ผู้มีปัญญานั้น จะทำในสิ่งที่เรียกว่า ได้ฟังคำโฆษณาของคนเหล่าอื่น (ปรโต โฆโส). จะมีการกระทำในใจโดยแยบคาย (โยนิโส มนสิกาโร). ส่วนผู้ด้อยปัญญานั้นจะทำในสิ่งตรงกันข้าม คือ ได้ฟังคำโฆษณาของคนเหล่าอื่น (ปรโต โฆโส). จะไม่มีการกระทำในใจโดยแยบคาย (อโยนิโส มนสิกาโร). คุณชาวมหาวิหารยังค้างอยู่หลายข้อนะครับ รอคำตอบอยู่ครับ จากคุณ : somkiat72 เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 22:16:22

ความคิดเห็นที่ 65 เถียงกันไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เวลาในชีวิตหมดลงเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่ได้รู้อริยสัจซักที ไฟไหม้เสื้อผ้า ไหม้หัวอยู่ก็ไหม้ไปๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ก็เลยยังตายเกิด ตายเกิดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...................... จากคุณ : lovely beagle เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 22:18:20

ความคิดเห็นที่ 66 มหาเถรสมาคมใหญ่แม้จะยังไม่ขยับ แต่พระมหาเถระทั้งหลายแห่งสายหนองป่าพงได้ออกมาเตือนแล้ว เมื่อไม่ฟังจึงตัดออกจากสาขาหนองป่าพงเสีย แค่นี้น่าจะได้สติบ้างแล้วนะครับ ช่วยไปกราบเรียนท่านเถิดว่า ควรลดทิฏฐิลง ทำตามคณะสงฆ์ คือสวด ๒๒๗ ข้อเหมือนเดิม เพื่อความผาสุขแห่งหมู่สงฆ์และพุทธบริษัททั้งหลายครับ จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 22:20:18

ความคิดเห็นที่ 67 220 หายไป 7 คือ ธรรมคืออธิกรณสมถะ ๗ ประการ อืมมมม ปกติพระพุทธเจ้า คำพูดจะไม่ขัดกันนะ แต่ทำไมอันนี้ขัดกัน 220, 227 ขัดกันเอง แสดงว่าไม่ใช่คำพูดของพระพุทธเจ้าแน่ๆ เพราะคำพูดของพระพุทธเจ้าจะไม่ขัดกัน จะสอดรับกัน เป็นจริงตลอดกาล จากคุณ : ก่อนจะสายเกินไป เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 22:29:44

ความคิดเห็นที่ 68 พระภิกษุสงฆ์ถือศีล 227 ข้อ การสวดให้ครบทั้ง 227 ข้อ จึงเป็นเรื่องที่ชอบด้วยเหตุผล ทางต้นสายของวัดนาป่าพง คือวัดหนองป่าพง สวด 227 ข้อ ก็ไม่มีเหตุผลอื่นใดที่วัดนาป่าพง จะไม่สวดตามนั้น และถ้าหากว่า พระอุปัชฌาจารย์ของพระคุณเจ้าคึกฤทธิ์สวด 227 ข้อ ก็ไม่มีเหตุผลใดที่พระคุณเจ้าคึกฤทธิ์จะไม่สวดให้ครบทั้ง 227 ข้อ เกี่ยวกับเรื่องนี้ พระคุณเจ้าพระพรหมคุณาภรณ์ (ปอ. ปยุตโต) ท่านได้ให้คำตอบที่ชัดเจนแล้ว ทางวัดนาป่าพงก็ควรจะปฏิบัติเสียให้ถูกต้อง เพราะเรื่องนี้เป็นเรื่องของพระวินัย จะทำอะไรตามใจ ตามความเห็น หรือตามกิเลสของตนเอง ก็อันตรายมาก จากคุณ : ทุกวินาที เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 22:38:48

ความคิดเห็นที่ 69 ภิกษุไม่ได้รักาษาศีลแค่ ๒๒๗ แต่รักษามากกว่านั้นเป็นพันๆ ข้อ การสวดไม่สำคัญเท่ากับการรักษา ถ้า คุณ สวด ศีลห้า แต่ ยัง ฆ่าสัตว์ ลักขโมย พูดปด ดื่มเหล้า อยู่ สวดไป ก็ ไม่มีความหมาย   วัดที่ สวด 227 แต่ ยังรดน้ำมนต์ รับเงินทอง ปลุกเสกพระเครื่อง ไปเดินซื้อของ สวดไปก็เท่านั้น ในเมื่อ ไม่รักษา พระธรรมวินัย ตามที่พระศาสดาบัญญัติ การสวดเท่าไร ไม่ใช่รักษาเท่านั้น สวด 150 แต่ถึงเวลารักษา ก้ต้องรักษาทั้งหมด ซึ่ง ศีล ของพระ มี เป็นพันๆข้อ ต้องรักษาทั้งหมด  ตามที่พระศาสดา บัญญัติ ประเด็นที่ สาม พระไตรปิฏก ทุกสำนัก ในประเทศไทย มีการแปลว่า ปาฏิโมกข์ 150 ถ้วน ย่อมมาสู่ อุเทศ ทุกกึ่งเดือน ก็ ต้องปฏิบัติตามที่ทุกสำนัก ได้แปลไว้ มิใช่ ตำรา แปลไว้อย่างหนึ่ง แต่ ปฏิบัติ อีกอย่างหนึ่ง (คุณชาวมหาวิหาร อ้างว่ามีการแก้ไขแล้ว กำลังรอคำตอบอยู่ว่า แก้ไขโดยคณะพระเถระรูปใดบ้าง และแก้เมื่อไร ) ถ้า ถือ หลักปฏิบัติตามๆ กันมา มันจะค่อยๆ ผิดเพี้ยนกันไปเรื่อยๆ อย่างการปลุกเสกพระ พิธีกรรม อาบน้ำมนต์ ชิโกเต็ก สวดภานยักษ์   สะเดาะเคราะห์ ต่างๆ ก็ ทำกันทั่วประเทศ สิ่งเหล่านี้พระศาสดาบัญญัติห้ามไว้ในหลายที่หลายพระสูตร   แต่ก็มีหลายวัดยึดถือปฎิบัติกันอย่างเปิดเผย   แต่ไม่เห็นมีใครกล่าวตำหนิ หรือแสดงความห่วงใยต่อความเสื่อมถอยจากธรรมวินัยอันพระศาสดาบัญญัติไว้แล้ว (สามารถอ่านเพิ่มเติมเรื่องมหาศีล มัชฌิมศีล จุลศีล ได้ ในพระไตรปิฎกเล่ม 9 ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค ทุกพระสูตร) สิ่งเหล่านี้นี่แหละ หากพุทธบริษัทไม่เพียรที่จะศึกษาค้นคว้า ก็จะเป็นเหตุให้ในอนาคต พุทธศาสนา ก็จะค่อยๆ เสื่อมไปเรื่อยๆ เพราะพุทธบริษัททั้งหลาย ไม่ทรงไว้ ซึ่งคำของพระศาสดา และอนาคตต่อไป อาจจะไม่มีใครสามารถรู้ได้ว่า สิ่งที่ชาวพุทธยึดถือปฏิบัติกันอยู่นี้ เกิดจากพระศาสดาทรงบัญญัติให้ทำหรือไม่ หรือเกิดจากที่สาวกรุ่นหลังๆ บัญญัติขึ้นเองเพื่อผลประโยชน์บางอย่าง แก่ตนหรือพวกพ้องของตน จากคุณ : somkiat72 เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 22:47:47

ความคิดเห็นที่ 70 ติดตามมาอ่าน และขอนอกเรื่องหน่อยนะครับ ทำกรอบสี่เหลี่ยมใน คห. นี่ทำยังไงครับ ขอเป็นวิทยาทานด้วย จากคุณ : DigiTaL-KRASH!!!    เขียนเมื่อ : 8 มิ.ย. 54 16:59:43  อาจารย์ ต้องเข้า  Rich Mode  (เฉพาะสมาชิก)  แล้วใช้เม้าลาก  copy  ข้อความของคนอื่น  และ paste ที่ช่องพิมพ์ความคิดเห็นของอาจารย์เองครับ  จากคุณ : Panda-baker เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 01:47:33

ความคิดเห็นที่ 71 บิดเบือนคำสอน = ปราชิก อย่าทำตัวเก่งเกินพระพุทธเจ้าเลยครับ ถ้านับถือพระองค์เอง คงไม่ตัดในสิ่งที่พระองค์บัญญัติไว้ พระเดชพระคุณพระพรหมคุณาภรณ์ ท่านคือที่สุดของพระผู้ดำรงพระศาสนาไว้อย่างแท้จริงครับ องค์การศาสนาพุทธระดับโลก ยกย่องให้ท่านเป็นพระสารีบุตรในยุคนี้เลยครับ คำสอนทุกคำของท่านไม่เคยบิดเบือนไปจากพระไตรปิฎกแม้แต่นิดเดียว จากคุณ : แต่งปันกัน เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 03:02:58

ความคิดเห็นที่ 72 กรณีวัดนาป่าพงตัดปาฏิโมกข์ 227 เหลือ 150 - สรุปว่า 150 พระพุทธองค์ตรัสไว้ช่วงกลางพุทธกาล จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 05:36:00

ความคิดเห็นที่ 73 http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y10661693/Y10661693.html ความคิดเห็นที่ 21 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน คคห 10 เรื่องนี้การสวด 150 ข้อนี้ ก็ไม่ได้เพิ่งปรากฎ มีปรากฎมาครั้น สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณฯ   ก็ได้แปลบาลีส่วนที่เป็นพุทธวจน ออกมาเป็นภาษาไทย ว่ามี 150 ท่านพุทธทาส ก็ได้แปลบาลีส่วนที่เป็นพุทธวจนออกมาเป็นภาษาไทย ว่ามี 150 แม้แต่ท่านพระพรหมคุณาภรณ์ก็ไ้ด้แปลออกมา ในพุทธธรรมหน้า 600 ว่ามี 150 และมีการพิมพ์ซ้ำแจกกันหลายรอบ (แต่ปัจจุบันได้รับแ้จ้งว่ามีการแก้ไขแล้ว ว่า เกินกว่า 150 ) เป็นประเด็น ที่ ฆราวาสชาวพุทธ  ควร เพ่งพินิจ ว่า ทำไม "พุทธบุตร แห่ง พุทธวงศ์" (ตามพุทธประวัติฯ ตรัสแก่ พระเจ้าสุทโธทนะ) จึง ---- "เป็น เช่น นั่น" ----- (ตาม ข้อความที่ยกอ้าง)                                               หมายเหตุ ฆราวาส ชาวพุทธ -- ยังไม่ ได้ เกิดใหม่ เป็น พุทธบุตร นะครับ รวมทั้ง พอ ขานนาคเสร็จ  ก็ ยัง ชื่อว่า สมมุติสงสฆ์  -- จึงยัง ไม่ชื่อว่า "พุทธบุตร แห่ง พุทธวงศ์" ต่อเมื่อ บรรลุ มรรค ๔ ผล ๔ กระทำนิพพานให้แจ้ง  ตรงตาม พุทธบิดา แล้ว แล้ว ไม่ประมาท ฯ  นั่น จึง ชื่อว่า ""พุทธบุตร แห่ง พุทธวงศ์" ----- มั๊ง สรุป เรา ควร ช่วยกัน พิจารณาว่า ทำไม "พุทธบุตร" ได้แก่ (๑) สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระยาวชิรญาณฯ   (๒) มหา เงื่อม อินทปัญโญ หรือ "พุทธทาสภิกขุ" หรือ พระธรรมโกษาจารย์ (จากความจำ) และ (๓) พระพรหมคุณาภรณ์ จึง ---- ว่ามี 150 ---- แล้ว ต่อมา (๔) พระพรหมคุณาภรณ์  จึงว่า ---เกิน 150 ข้อ---- เมื่อ กำหนด "เหตุ ผล" = " ข้อเท็จจริง" ได้แล้ว ค่อย หวลกลับมาที่ กรณี "ที่วัดนาป่าพง" (ไม่ใช่ เพลิน ยึดมั่นใน มุมมอง วาทะ ทิฏฐิ ของตนเองแบบ เอกังสวาที ฯ) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) [Bloggang] เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 08:20:10 [แก้ไข] จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 08:48:49

ความคิดเห็นที่ 75 "สิกขาบท ๑๕๐ ถ้วนนี้ ย่อมมาสู่อุเทศทุกกึ่งเดือน"  ทั้งหมด 4 พระสูตรที่ทรงตรัสไว้อย่างชัดเจน มีในทั้งสามพระไตรปิฎกมหาจุฬาลงกรณ์ราชวิทยาลัย /พระไตรปิฎกมหามงกกุฎราชวิทยาลัย /.พระไตรปิฎก ภาษาไทยฉบับสยามรัฐ (ฉบับหลวง)   ผู้แปลต่างคณะ แต่แปลเหมือนกัน  ทั้งหมด 4 พระสูตร มีวลีนี้เหมือนกัน ไม่มีคำแปลว่า150 กว่าเลยนะ ดูได้จากweb นี้ มีทั้งหมด 4 พระสุตร http://larndham.net/cgi-bin/tread.pl?start_book=20&start_byte=407953 พระไตรปิฎก เล่มที่ 20 ภาษาไทยฉบับสยามรัฐ                 วัชชีปุตตสูตร ***     [๕๒๔] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ กูฏาคารศาลา ป่ามหาวัน ใกล้เมืองเวสาลี ครั้งนั้นแล ภิกษุวัชชีบุตรรูปหนึ่งเข้าไปเฝ้าพระผู้มี- พระภาคถึงที่ประทับ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ สิกขาบท ๑๕๐ ถ้วนนี้ ย่อมมาสู่อุเทศ ทุกกึ่งเดือน ข้าพระองค์ไม่สามารถที่จะศึกษาในสิกขาบทนี้ พระเจ้าข้า พระผู้มี- พระภาคตรัสถามว่า ดูกรภิกษุ ก็ท่านสามารถจะศึกษาในสิกขา ๓ คือ อธิศีลสิกขา ๑ อธิจิตตสิกขา ๑ อธิปัญญาสิกขา ๑ หรือ ฯ     ว. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์สามารถจะศึกษาได้ในสิกขา ๓ คือ อธิศีลสิกขา ๑ อธิจิตตสิกขา ๑ อธิปัญญาสิกขา ๑ พระเจ้าข้า ฯ     พ. ดูกรภิกษุ เพราะฉะนั้นแล ท่านจงศึกษาในสิกขา ๓ คือ อธิศีล- สิกขา ๑ อธิจิตตสิกขา ๑ อธิปัญญาสิกขา ๑ เมื่อใด ท่านจักศึกษาอธิศีลสิกขา ก็ดี จักศึกษาอธิจิตตสิกขาก็ดี จักศึกษาอธิปัญญาสิกขาก็ดี เมื่อนั้น เมื่อท่านนั้น ศึกษาอธิศีลสิกขาอยู่ก็ดี ศึกษาอธิจิตตสิกขาอยู่ก็ดี ศึกษาอธิปัญญาสิกขาอยู่ก็ดี จักละราคะ โทสะ โมหะ เสียได้ เพราะละราคะ โทสะ โมหะ เสียได้ ท่านนั้นจักไม่กระทำกรรมเป็นอกุศล จักไม่เสพกรรมที่เป็นบาป ครั้นสมัยต่อมา ภิกษุนั้นศึกษาแล้วทั้งอธิศีลสิกขา ทั้งอธิจิตตสิกขา ทั้งอธิปัญญาสิกขา เมื่อภิกษุ นั้นศึกษาอธิศีลสิกขาก็ดี ศึกษาอธิจิตตสิกขาก็ดี ศึกษาอธิปัญญาสิกขาก็ดี ละราคะ โทสะ โมหะ ได้แล้ว เพราะละราคะ โทสะ โมหะ เสียได้ เธอมิได้ทำกรรม ที่เป็นอกุศล มิได้เสพกรรมที่เป็นบาป ฯ ----------------------------------------------------------------------------------------- พระไตรปิฎก เล่มที่ 20           ไม่กำเริบ ดังนี้ ฯ                         เสขสูตรที่ ๒ ***     [๕๒๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขาบท ๑๕๐ ถ้วนนี้ มาสู่อุเทศ ทุกกึ่งเดือน ซึ่งกุลบุตรทั้งหลายผู้ปรารถนาประโยชน์ศึกษากันอยู่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขา ๓ นี้ ที่สิกขาบท ๑๕๐ นั้นรวมอยู่ด้วยทั้งหมด สิกขา ๓ นั้นเป็นไฉน คือ อธิศีลสิกขา ๑ อธิจิตตสิกขา ๑ อธิปัญญาสิกขา ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขา ๓ นี้แล  ที่สิกขาบท ๑๕๐ นั้นรวมอยู่ด้วยทั้งหมด ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุใน ธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำพอประมาณในสมาธิ เป็นผู้ทำ พอประมาณในปัญญา เธอย่อมล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง ย่อมออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เพราะไม่มีใครกล่าวความเป็นคนอาภัพเพราะล่วงสิกขาบทนี้ แต่ว่าสิกขาบทเหล่าใด เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ สมควรแก่พรหมจรรย์ เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน และเป็นผู้มีศีลมั่นคงในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ ในสิกขาบททั้งหลาย เธอเป็นพระโสดาบัน เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป เป็นผู้มีความไม่ตกต่ำเป็นธรรมดา เป็นผู้เที่ยงจะตรัสรู้ในเบื้องหน้า ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย ก็ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำพอประมาณ ในสมาธิ เป็นผู้ทำพอประมาณในปัญญา เธอย่อมล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง ย่อมออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะไม่มีใครกล่าวความเป็นคน อาภัพเพราะล่วงสิกขาบทนี้ แต่ว่าสิกขาบทเหล่าใด เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ สมควรแก่พรหมจรรย์ เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน และมีศีลมั่นคงในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย เธอเป็นพระสกทาคามี เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป และเพราะราคะ โทสะ และโมหะเบาบาง จะมายังโลกนี้อีกคราวเดียว เท่านั้น แล้วจักทำที่สุดทุกข์ได้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในสมาธิ เป็นผู้ทำพอประมาณในปัญญา เธอย่อมล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง ย่อมออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะไม่มีใครกล่าวความเป็นคนอาภัพเพราะล่วงสิกขาบทนี้ แต่สิกขาบทเหล่าใด เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ สมควรแก่พรหมจรรย์ เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน และ มีศีลมั่นคงในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย เธอเป็น ผู้ผุดขึ้นเกิด จักปรินิพพานในภพนั้น มีอันไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา เพราะ โอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในสมาธิ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ใน ปัญญา เธอย่อมล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง ย่อมออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้นเพราะ เหตุไร เพราะไม่มีใครกล่าวความเป็นคนอาภัพเพราะล่วงสิกขาบทนี้ แต่ว่าสิกขาบท เหล่าใด เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ สมควรแก่พรหมจรรย์ เธอเป็นผู้มีศีล ยั่งยืน และมีศีลมั่นคงในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย เธอทำให้แจ้งซึ่งเจโตวิมุติ ปัญญาวิมุติ อันหาอาสวะมิได้ เพราะอาสวะทั้งหลาย สิ้นไป ด้วยปัญญาอันยิ่งเอง ในปัจจุบัน เข้าถึงอยู่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุ ทำได้เพียงบางส่วน ย่อมให้สำเร็จบางส่วน ผู้ทำให้บริบูรณ์ ย่อมให้สำเร็จได้ บริบูรณ์อย่างนี้แล ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวสิกขาบททั้งหลายว่า ไม่เป็น หมันเลย ฯ                         เสขสูตรที่ ๓     ***[๕๒๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขาบท ๑๕๐ ถ้วนนี้ ย่อมมาสู่อุเทศ ทุกกึ่งเดือน ซึ่งกุลบุตรทั้งหลายผู้ปรารถนาประโยชน์ศึกษากันอยู่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขา ๓ นี้ ที่สิกขาบท ๑๕๐ นั้นรวมอยู่ด้วยทั้งหมด สิกขา ๓ เป็นไฉน คือ อธิศีลสิกขา ๑ อธิจิตตสิกขา ๑ อธิปัญญาสิกขา ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขา ๓ นี้แล ที่สิกขาบท ๑๕๐ นั้นรวมอยู่ด้วยทั้งหมด ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรม- วินัยนี้ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำพอประมาณในสมาธิ เป็นผู้ทำพอประมาณ ในปัญญา เธอย่อมล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง ย่อมออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้น เพราะเหตุไร เพราะไม่มีใครกล่าวความเป็นคนอาภัพเพราะเหตุล่วงสิกขาบทนี้ แต่ว่าสิกขาบทเหล่าใด เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ สมควรแก่พรหมจรรย์ เธอ เป็นผู้มีศีลยั่งยืน และมีศีลมั่นคงในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบท ทั้งหลาย เธอเป็นพระสัตตักขัตตุปรมโสดาบัน เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป ท่องเที่ยวไปในเทวดาและมนุษย์อย่างมากเจ็ดครั้ง แล้วจักทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ เธอเป็นพระโกลังโกละโสดาบัน เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป ท่องเที่ยวไปสู่ ๒ หรือ ๓ ตระกูล (ภพ) แล้วจักทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ เธอเป็นพระเอกพิชีโสดาบัน เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป มาเกิดยังภพนี้ภพเดียวเท่านั้นแล้ว จักทำที่สุด แห่งทุกข์ได้ เธอเป็นพระสกทาคามี เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป และเพราะ ราคะ โทสะ และโมหะเบาบาง มาสู่โลกนี้อีกครั้งเดียว แล้วจักทำที่สุดแห่ง ทุกข์ได้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในสมาธิ เป็นผู้ทำพอประมาณในปัญญา เธอย่อมล่วงสิกขาบท เล็กน้อยบ้าง ย่อมออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะไม่มีใครกล่าว ความเป็นคนอาภัพเพราะเหตุล่วงสิกขาบทนี้ แต่ว่าสิกขาบทเหล่าใด เป็นเบื้องต้น แห่งพรหมจรรย์ สมควรแก่พรหมจรรย์ เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน และมีศีลมั่นคง ในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย เพราะโอรัมภาคิย- สังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป เธอเป็นพระอนาคามีผู้อุทธังโสโตอกนิฏฐคามี เป็น พระอนาคามีผู้สสังขารปรินิพพายี เป็นพระอนาคามีผู้อสังขารปรินิพพายี เป็น พระอนาคามีผู้อุปหัจจปรินิพพายี เป็นพระอนาคามีผู้อันตราปรินิพพายี ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย ก็ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ ในสมาธิ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในปัญญา เธอย่อมล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง ย่อม ออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะไม่มีใครกล่าวความเป็นคนอาภัพ เพราะเหตุล่วงสิกขาบทนี้ แต่ว่าสิกขาบทเหล่าใด เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ สมควรแก่พรหมจรรย์ เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน และมีศีลมั่นคงในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย เธอทำให้แจ้งซึ่งเจโตวิมุติ ปัญญาวิมุติ อันหาอาสวะมิได้ เพราะอาสวะทั้งหลายสิ้นไป ด้วยปัญญาอันยิ่งเองในปัจจุบัน เข้าถึงอยู่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ทำได้เพียงบางส่วน ย่อมให้สำเร็จได้บางส่วน ผู้ทำให้บริบูรณ์ ย่อมให้สำเร็จได้บริบูรณ์อย่างนี้แล ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรากล่าว สิกขาบททั้งหลายว่า ไม่เป็นหมันเลย ฯ                        เสขสูตรที่ ๔    **** [๕๒๘] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขาบท ๑๕๐ ถ้วนนี้ ย่อมมาสู่อุเทศ ทุกกึ่งเดือน ซึ่งกุลบุตรผู้ปรารถนาประโยชน์พากันศึกษาอยู่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขา ๓ นี้ ที่สิกขาบท ๑๕๐ นั้นรวมอยู่ด้วยทั้งหมด สิกขา ๓ เป็นไฉน คือ อธิศีลสิกขา ๑ อธิจิตตสิกขา ๑ อธิปัญญาสิกขา ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขา อธิศีลสิกขา ๑ อธิจิตตสิกขา ๑ อธิปัญญาสิกขา ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขา ๓ นี้แล ที่สิกขาบท ๑๕๐ นั้นรวมอยู่ด้วยทั้งหมด ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรม วินัยนี้ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในสมาธิ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ ในปัญญา เธอย่อมล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง ย่อมออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้น เพราะเหตุไร เพราะไม่มีใครกล่าวความเป็นคนอาภัพเพราะเหตุล่วงสิกขาบทนี้ แต่ว่าสิกขาบทเหล่าใด เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ สมควรแก่พรหมจรรย์ เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน และมีศีลมั่นคงในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ใน สิกขาบททั้งหลาย เธอทำให้แจ้งซึ่งเจโตวิมุติ ปัญญาวิมุติ อันหาอาสวะมิได้ เพราะอาสวะทั้งหลายสิ้นไป ด้วยปัญญาอันยิ่งเองในปัจจุบันเข้าถึงอยู่ ก็หรือว่า เมื่อยังไม่ถึง ยังไม่แทงตลอดวิมุตตินั้น เธอเป็นพระอนาคามีผู้อันตราปรินิพพายี เพราะโอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป ก็หรือว่าเมื่อยังไม่ถึง ยังไม่แทงตลอด วิมุตตินั้น เธอเป็นพระอนาคามีผู้อุปหัจจปรินิพพายี เพราะโอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป ก็หรือว่าเมื่อยังไม่ถึง ยังไม่แทงตลอดวิมุตตินั้น เธอเป็นพระอนาคามี ผู้อสังขารปรินิพพายี เพราะโอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป ก็หรือว่าเมื่อยัง ไม่ถึง ยังไม่แทงตลอดวิมุตตินั้น เธอเป็นพระอนาคามีผู้สสังขารปรินิพพายี เพราะ โอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป ก็หรือว่าเมื่อยังไม่ถึง ยังไม่แทงตลอดวิมุตตินั้น เธอเป็นพระอนาคามีผู้อุทธังโสโตอกนิฏฐคามี เพราะโอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ หมด สิ้นไป ก็หรือว่าเมื่อยังไม่ถึง ยังไม่แทงตลอดวิมุตตินั้น เธอเป็นพระสกทาคามี เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป และเพราะราคะ โทสะ และโมหะเบาบาง มา สู่โลกนี้อีกคราวเดียวเท่านั้น แล้วจักทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ ก็หรือว่าเมื่อยังไม่ถึง ยังไม่แทงตลอดวิมุตตินั้น เธอเป็นพระเอกพิชีโสดาบัน เพราะสังโยชน์ ๓ หมด สิ้นไป มาบังเกิดยังภพมนุษย์นี้ครั้งเดียวเท่านั้น แล้วจักทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ ก็ หรือว่าเมื่อยังไม่ถึง ยังไม่แทงตลอดวิมุตตินั้น เธอเป็นพระโกลังโกละโสดาบัน เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป ยังท่องเที่ยวไปสู่ ๒ หรือ ๓ ตระกูล (ภพ) แล้ว จะทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ ก็หรือว่าเมื่อยังไม่ถึง ยังไม่แทงตลอดวิมุตตินั้น เธอเป็น พระสัตตักขัตตุปรมโสดาบัน เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป ยังท่องเที่ยวไปใน เทวดาและมนุษย์อย่างมากเพียง ๗ ครั้ง แล้วจะทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ ฯ     ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุทำได้เพียงบางส่วน ย่อมให้สำเร็จได้เพียง บางส่วน ผู้ทำให้บริบูรณ์ ย่อมให้สำเร็จได้บริบูรณ์อย่างนี้แล ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวสิกขาบททั้งหลายว่า ไม่เป็นหมันเลย ฯ จากคุณ : เนตังมม (เนตังมม) เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 10:59:44

ความคิดเห็นที่ 76 "สิกขาบท ๑๕๐ ถ้วนนี้ ย่อมมาสู่อุเทศ ทุกกึ่งเดือน"   มาจาก ที่ท่านทั้งหลายใช้อยู่  http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=20&A=6090&Z=6109&pagebreak=0   ก็ไม่มีคำใดแปล  150กว่าเช่นกันนะ  ทั้งหมด 4 พระสุตร ผู้แปลต่างบุคคลจากภาษาไทยฉบับสยามรัฐ พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๒ อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต ----------------------------------------------------    วัชชีปุตตสูตร            [๕๒๔] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ กูฏาคารศาลา ป่ามหาวัน ใกล้เมืองเวสาลี ครั้งนั้นแล ภิกษุวัชชีบุตรรูปหนึ่งเข้าไปเฝ้าพระผู้มี- *พระภาคถึงที่ประทับ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคแล้ว นั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ สิกขาบท ๑๕๐ ถ้วนนี้ ย่อมมาสู่อุเทศ ทุกกึ่งเดือน ข้าพระองค์ไม่สามารถที่จะศึกษาในสิกขาบทนี้ พระเจ้าข้า พระผู้มี- *พระภาคตรัสถามว่า ดูกรภิกษุ ก็ท่านสามารถจะศึกษาในสิกขา ๓ คือ อธิศีลสิกขา ๑ อธิจิตตสิกขา ๑ อธิปัญญาสิกขา ๑ หรือ ฯ            ว. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์สามารถจะศึกษาได้ในสิกขา ๓ คือ อธิศีลสิกขา ๑ อธิจิตตสิกขา ๑ อธิปัญญาสิกขา ๑ พระเจ้าข้า ฯ            พ. ดูกรภิกษุ เพราะฉะนั้นแล ท่านจงศึกษาในสิกขา ๓ คือ อธิศีล- *สิกขา ๑ อธิจิตตสิกขา ๑ อธิปัญญาสิกขา ๑ เมื่อใด ท่านจักศึกษาอธิศีลสิกขา ก็ดี จักศึกษาอธิจิตตสิกขาก็ดี จักศึกษาอธิปัญญาสิกขาก็ดี เมื่อนั้น เมื่อท่านนั้น ศึกษาอธิศีลสิกขาอยู่ก็ดี ศึกษาอธิจิตตสิกขาอยู่ก็ดี ศึกษาอธิปัญญาสิกขาอยู่ก็ดี จักละราคะ โทสะ โมหะ เสียได้ เพราะละราคะ โทสะ โมหะ เสียได้ ท่านนั้นจักไม่กระทำกรรมเป็นอกุศล จักไม่เสพกรรมที่เป็นบาป ครั้นสมัยต่อมา ภิกษุนั้นศึกษาแล้วทั้งอธิศีลสิกขา ทั้งอธิจิตตสิกขา ทั้งอธิปัญญาสิกขา เมื่อภิกษุ นั้นศึกษาอธิศีลสิกขาก็ดี ศึกษาอธิจิตตสิกขาก็ดี ศึกษาอธิปัญญาสิกขาก็ดี ละราคะ โทสะ โมหะ ได้แล้ว เพราะละราคะ โทสะ โมหะ เสียได้ เธอมิได้ทำกรรม ที่เป็นอกุศล มิได้เสพกรรมที่เป็นบาป ฯ ---------------------------------------------------------- พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๒ อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=20&A=6123&Z=6160&pagebreak=0       เสขสูตรที่ ๒            [๕๒๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขาบท ๑๕๐ ถ้วนนี้ มาสู่อุเทศ ทุกกึ่งเดือน ซึ่งกุลบุตรทั้งหลายผู้ปรารถนาประโยชน์ศึกษากันอยู่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขา ๓ นี้ ที่สิกขาบท ๑๕๐ นั้นรวมอยู่ด้วยทั้งหมด สิกขา ๓ นั้นเป็นไฉน คือ อธิศีลสิกขา ๑ อธิจิตตสิกขา ๑ อธิปัญญาสิกขา ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขา ๓ นี้แล  ที่สิกขาบท ๑๕๐ นั้นรวมอยู่ด้วยทั้งหมด ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุใน ธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำพอประมาณในสมาธิ เป็นผู้ทำ พอประมาณในปัญญา เธอย่อมล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง ย่อมออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร เพราะไม่มีใครกล่าวความเป็นคนอาภัพเพราะล่วงสิกขาบทนี้ แต่ว่าสิกขาบทเหล่าใด เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ สมควรแก่พรหมจรรย์ เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน และเป็นผู้มีศีลมั่นคงในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ ในสิกขาบททั้งหลาย เธอเป็นพระโสดาบัน เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป เป็นผู้มีความไม่ตกต่ำเป็นธรรมดา เป็นผู้เที่ยงจะตรัสรู้ในเบื้องหน้า ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย ก็ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำพอประมาณ ในสมาธิ เป็นผู้ทำพอประมาณในปัญญา เธอย่อมล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง ย่อมออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะไม่มีใครกล่าวความเป็นคน อาภัพเพราะล่วงสิกขาบทนี้ แต่ว่าสิกขาบทเหล่าใด เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ สมควรแก่พรหมจรรย์ เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน และมีศีลมั่นคงในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย เธอเป็นพระสกทาคามี เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป และเพราะราคะ โทสะ และโมหะเบาบาง จะมายังโลกนี้อีกคราวเดียว เท่านั้น แล้วจักทำที่สุดทุกข์ได้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในสมาธิ เป็นผู้ทำพอประมาณในปัญญา เธอย่อมล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง ย่อมออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะไม่มีใครกล่าวความเป็นคนอาภัพเพราะล่วงสิกขาบทนี้ แต่สิกขาบทเหล่าใด เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ สมควรแก่พรหมจรรย์ เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน และ มีศีลมั่นคงในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย เธอเป็น ผู้ผุดขึ้นเกิด จักปรินิพพานในภพนั้น มีอันไม่กลับจากโลกนั้นเป็นธรรมดา เพราะ โอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในสมาธิ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ใน ปัญญา เธอย่อมล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง ย่อมออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้นเพราะ เหตุไร เพราะไม่มีใครกล่าวความเป็นคนอาภัพเพราะล่วงสิกขาบทนี้ แต่ว่าสิกขาบท เหล่าใด เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ สมควรแก่พรหมจรรย์ เธอเป็นผู้มีศีล ยั่งยืน และมีศีลมั่นคงในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย เธอทำให้แจ้งซึ่งเจโตวิมุติ ปัญญาวิมุติ อันหาอาสวะมิได้ เพราะอาสวะทั้งหลาย สิ้นไป ด้วยปัญญาอันยิ่งเอง ในปัจจุบัน เข้าถึงอยู่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุ ทำได้เพียงบางส่วน ย่อมให้สำเร็จบางส่วน ผู้ทำให้บริบูรณ์ ย่อมให้สำเร็จได้ บริบูรณ์อย่างนี้แล ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวสิกขาบททั้งหลายว่า ไม่เป็น หมันเลย ฯ ----------------------------------------------------------------------- http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=20&A=6161&Z=6197&pagebreak=0 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๒ อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต เสขสูตรที่ ๓            [๕๒๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขาบท ๑๕๐ ถ้วนนี้ ย่อมมาสู่อุเทศ ทุกกึ่งเดือน ซึ่งกุลบุตรทั้งหลายผู้ปรารถนาประโยชน์ศึกษากันอยู่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขา ๓ นี้ ที่สิกขาบท ๑๕๐ นั้นรวมอยู่ด้วยทั้งหมด สิกขา ๓ เป็นไฉน คือ อธิศีลสิกขา ๑ อธิจิตตสิกขา ๑ อธิปัญญาสิกขา ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขา ๓ นี้แล ที่สิกขาบท ๑๕๐ นั้นรวมอยู่ด้วยทั้งหมด ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรม- *วินัยนี้ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำพอประมาณในสมาธิ เป็นผู้ทำพอประมาณ ในปัญญา เธอย่อมล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง ย่อมออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้น เพราะเหตุไร เพราะไม่มีใครกล่าวความเป็นคนอาภัพเพราะเหตุล่วงสิกขาบทนี้ แต่ว่าสิกขาบทเหล่าใด เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ สมควรแก่พรหมจรรย์ เธอ เป็นผู้มีศีลยั่งยืน และมีศีลมั่นคงในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบท ทั้งหลาย เธอเป็นพระสัตตักขัตตุปรมโสดาบัน เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป ท่องเที่ยวไปในเทวดาและมนุษย์อย่างมากเจ็ดครั้ง แล้วจักทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ เธอเป็นพระโกลังโกละโสดาบัน เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป ท่องเที่ยวไปสู่ ๒ หรือ ๓ ตระกูล (ภพ) แล้วจักทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ เธอเป็นพระเอกพิชีโสดาบัน เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป มาเกิดยังภพนี้ภพเดียวเท่านั้นแล้ว จักทำที่สุด แห่งทุกข์ได้ เธอเป็นพระสกทาคามี เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป และเพราะ ราคะ โทสะ และโมหะเบาบาง มาสู่โลกนี้อีกครั้งเดียว แล้วจักทำที่สุดแห่ง ทุกข์ได้ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในสมาธิ เป็นผู้ทำพอประมาณในปัญญา เธอย่อมล่วงสิกขาบท เล็กน้อยบ้าง ย่อมออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะไม่มีใครกล่าว ความเป็นคนอาภัพเพราะเหตุล่วงสิกขาบทนี้ แต่ว่าสิกขาบทเหล่าใด เป็นเบื้องต้น แห่งพรหมจรรย์ สมควรแก่พรหมจรรย์ เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน และมีศีลมั่นคง ในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย เพราะโอรัมภาคิย- *สังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป เธอเป็นพระอนาคามีผู้อุทธังโสโตอกนิฏฐคามี เป็น พระอนาคามีผู้สสังขารปรินิพพายี เป็นพระอนาคามีผู้อสังขารปรินิพพายี เป็น พระอนาคามีผู้อุปหัจจปรินิพพายี เป็นพระอนาคามีผู้อันตราปรินิพพายี ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย ก็ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ ในสมาธิ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในปัญญา เธอย่อมล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง ย่อม ออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะไม่มีใครกล่าวความเป็นคนอาภัพ เพราะเหตุล่วงสิกขาบทนี้ แต่ว่าสิกขาบทเหล่าใด เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ สมควรแก่พรหมจรรย์ เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน และมีศีลมั่นคงในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย เธอทำให้แจ้งซึ่งเจโตวิมุติ ปัญญาวิมุติ อันหาอาสวะมิได้ เพราะอาสวะทั้งหลายสิ้นไป ด้วยปัญญาอันยิ่งเองในปัจจุบัน เข้าถึงอยู่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ทำได้เพียงบางส่วน ย่อมให้สำเร็จได้บางส่วน ผู้ทำให้บริบูรณ์ ย่อมให้สำเร็จได้บริบูรณ์อย่างนี้แล ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรากล่าว สิกขาบททั้งหลายว่า ไม่เป็นหมันเลย ฯ -------------------------------------------------------------------- พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๒ อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต เสขสูตรที่ ๔            [๕๒๘] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขาบท ๑๕๐ ถ้วนนี้ ย่อมมาสู่อุเทศ ทุกกึ่งเดือน ซึ่งกุลบุตรผู้ปรารถนาประโยชน์พากันศึกษาอยู่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขา ๓ นี้ ที่สิกขาบท ๑๕๐ นั้นรวมอยู่ด้วยทั้งหมด สิกขา ๓ เป็นไฉน คือ อธิศีลสิกขา ๑ อธิจิตตสิกขา ๑ อธิปัญญาสิกขา ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิกขา ๓ นี้แล ที่สิกขาบท ๑๕๐ นั้นรวมอยู่ด้วยทั้งหมด ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุในธรรม วินัยนี้ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในศีล เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ในสมาธิ เป็นผู้ทำให้บริบูรณ์ ในปัญญา เธอย่อมล่วงสิกขาบทเล็กน้อยบ้าง ย่อมออกจากอาบัติบ้าง ข้อนั้น เพราะเหตุไร เพราะไม่มีใครกล่าวความเป็นคนอาภัพเพราะเหตุล่วงสิกขาบทนี้ แต่ว่าสิกขาบทเหล่าใด เป็นเบื้องต้นแห่งพรหมจรรย์ สมควรแก่พรหมจรรย์ เธอเป็นผู้มีศีลยั่งยืน และมีศีลมั่นคงในสิกขาบทเหล่านั้น สมาทานศึกษาอยู่ใน สิกขาบททั้งหลาย เธอทำให้แจ้งซึ่งเจโตวิมุติ ปัญญาวิมุติ อันหาอาสวะมิได้ เพราะอาสวะทั้งหลายสิ้นไป ด้วยปัญญาอันยิ่งเองในปัจจุบันเข้าถึงอยู่ ก็หรือว่า เมื่อยังไม่ถึง ยังไม่แทงตลอดวิมุตตินั้น เธอเป็นพระอนาคามีผู้อันตราปรินิพพายี เพราะโอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป ก็หรือว่าเมื่อยังไม่ถึง ยังไม่แทงตลอด วิมุตตินั้น เธอเป็นพระอนาคามีผู้อุปหัจจปรินิพพายี เพราะโอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป ก็หรือว่าเมื่อยังไม่ถึง ยังไม่แทงตลอดวิมุตตินั้น เธอเป็นพระอนาคามี ผู้อสังขารปรินิพพายี เพราะโอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป ก็หรือว่าเมื่อยัง ไม่ถึง ยังไม่แทงตลอดวิมุตตินั้น เธอเป็นพระอนาคามีผู้สสังขารปรินิพพายี เพราะ โอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ หมดสิ้นไป ก็หรือว่าเมื่อยังไม่ถึง ยังไม่แทงตลอดวิมุตตินั้น เธอเป็นพระอนาคามีผู้อุทธังโสโตอกนิฏฐคามี เพราะโอรัมภาคิยสังโยชน์ ๕ หมด สิ้นไป ก็หรือว่าเมื่อยังไม่ถึง ยังไม่แทงตลอดวิมุตตินั้น เธอเป็นพระสกทาคามี เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป และเพราะราคะ โทสะ และโมหะเบาบาง มา สู่โลกนี้อีกคราวเดียวเท่านั้น แล้วจักทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ ก็หรือว่าเมื่อยังไม่ถึง ยังไม่แทงตลอดวิมุตตินั้น เธอเป็นพระเอกพิชีโสดาบัน เพราะสังโยชน์ ๓ หมด สิ้นไป มาบังเกิดยังภพมนุษย์นี้ครั้งเดียวเท่านั้น แล้วจักทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ ก็ หรือว่าเมื่อยังไม่ถึง ยังไม่แทงตลอดวิมุตตินั้น เธอเป็นพระโกลังโกละโสดาบัน เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป ยังท่องเที่ยวไปสู่ ๒ หรือ ๓ ตระกูล (ภพ) แล้ว จะทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ ก็หรือว่าเมื่อยังไม่ถึง ยังไม่แทงตลอดวิมุตตินั้น เธอเป็น พระสัตตักขัตตุปรมโสดาบัน เพราะสังโยชน์ ๓ หมดสิ้นไป ยังท่องเที่ยวไปใน เทวดาและมนุษย์อย่างมากเพียง ๗ ครั้ง แล้วจะทำที่สุดแห่งทุกข์ได้ ฯ            ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุทำได้เพียงบางส่วน ย่อมให้สำเร็จได้เพียง บางส่วน ผู้ทำให้บริบูรณ์ ย่อมให้สำเร็จได้บริบูรณ์อย่างนี้แล ดูกรภิกษุทั้งหลาย เรากล่าวสิกขาบททั้งหลายว่า ไม่เป็นหมันเลย ฯ จากคุณ : เนตังมม (เนตังมม) เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 11:00:17

ความคิดเห็นที่ 77 ขอให้เข้าไปดูในพระไตรปิฎกของมหาจุฬาและมหามงกุฎราชวิทยาลัยด้วยก็แปลแบบเดียวกัน 150ข้อถ้วน รวมทั้งท่านเจ้าคุณก็แปลไว้หนังสือ พุทธรรม หน้า 600 ด้วย ถ้าบอกว่าต้องแปลว่า150ข้อกว่า แล้ว กว่าเท่าไหร่?? แล้วทำไมต้องเป็น 227ข้อ และควรแปลไปเลย ทั้ง 3 สำนัก แต่ทำไมแปลตรงกันทั้ง 3 สำนัก 150ข้อถ้วน ไม่ใช่แค่บาลีสยามรัฐเท่านั้น ทุกสำนักที่แปลเหมือนกันค่ะ 150ข้อ ไม่มีกว่าๆ นะคะ ขอให้ไปตรวจสอบดู  คุณคิดว่าพวกพระเถระแปลผิดหมดเลยหรือทั้ง 3 สำนักหรือ??? คิดง่ายๆ สิกขาบท 227ข้อ สวดทุกกึ่งหนึ่งทำไมหาวลีนี้ในพระไตรปิฏกไม่ได้เลย สักฉบับเลย หาหลักฐานชั้นพุทธพจน์ไม่ได้เลย ถ้าท่านหาได้โปรดนำมาให้ดู ทั้งๆที่เป็นหัวใจของธรรมวินัย แต่กลับมี 150ข้อถ้วนที่เป็นพุทธพจน์ที่ทรงตรัสและอธิบายรายละเอียดด้วยถึง 4 พระสูตร   คุณคิดว่าทั้ง3 สำนักจะแปลผิดเหมือนกันหมดเลยหรือขณะที่ต่างคนต่างแปล นั้นไม่น่าเป็นไปได้   ถ้าเมื่อไหร่ที่พวกท่าน หาหลักฐานชั้นพุทธพจน์ ที่ทรงกล่าว ว่าสิกขาบท 227ถ้วนนี้ ย่อมมาสู่อุเทศทุกกึ่งเดือน ซึ่งกุลบุตรผู้ปรารถนาประโยชน์พากันศึกษาอยู่ ได้เมื่อไหร่แล้วค่อยมาว่ากัน   ขอให้กลับไปดูข้อมูลให้รอบด้านก่อนที่จะมาตำหนิผู้อื่น เพราะไม่เช่นนั้นท่านก็นำคำของสาวก 227ข้อ มาคัดง้างกับคำของศาสดา  เท่ากับบิดเบือนข้อมูลกันไปและยังนำมาซึ่งความเข้าใจผิดอีกว่า ศีลของพระสงฆ์มีแค่ 227ข้อ เพราะสวดเท่านี้ก็ถือปฎิบัติเท่านี้  นั้นคงเป็นเหตุผลที่ทำให้เราเห็นวัด และพระสงฆ์ รดน้ำมนต์ แก้กรรม สะเคราห์ต่อชะตา พยากรณ์โชคชะตา  ปลุกเสกของ ลงเลขยันต์ ทั้งๆที่นี้คือศีลที่พระศาสดาทรงรับสั่งห้ามภิกษุทำ แต่พระถือแค่ 227ข้อนี้ก็เลยไม่รู้ว่าผิดไม่สนใจ มหาศีล จุลศีล มัชฌิมศีลไง นี้คือเหตุของความเสื่อมจริงๆ    ถ้าคุณไปวัดนาป่าพงคุณจะเห็นว่าพระวัดนี้ถือศีลกี่ข้อต้องไปดูเองขณะที่สวด 150ข้อ อันนี้อยากให้เห็นเองนะ คงไม่แปลกว่าทำไมพุทธวจนจึงมีคนสนใจมากขึ้น จากคุณ : เนตังมม (เนตังมม) เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 15:46:12

ความคิดเห็นที่ 78 #71 "พระเดชพระคุณพระพรหมคุณาภรณ์ ท่านคือที่สุดของพระผู้ดำรงพระศาสนาไว้อย่างแท้จริง องค์การศาสนาพุทธระดับโลก ยกย่องให้ท่านเป็นพระสารีบุตรในยุคนี้ คำสอนทุกคำของท่านไม่เคยบิดเบือนไปจากพระไตรปิฎกแม้แต่นิดเดียว" ู^ ^ ^อนุโมทนาครับ จากคุณ : ทุกวินาที เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 22:17:01

ความคิดเห็นที่ 79 เหตุผลที่จะไม่สวด 227 เพื่อว่าจะรักษาพุทธวัจจนะ  เท่านั้นหรือครับ มีอะไรอื่นอีกไหม ?     พระพุทธเจ้า พระองค์บัญญัติให้สวดปาฏิโมกข์ เพื่ออะไรครับ แต่ละท่านคิดว่ามีเหตุผลมีความมุ่งหมายอะไรหรือไม่        เราน่าจะคิดถึงตรงนี้ก่อนที่จะเคร่งครัดพุทธวัจจนะจนต้องขัดแย้งกัน       ควรดูจุดมุ่งหมายก่อนว่าเพื่ออะไร     227หรือ150 จะสำคัญ(จนต้องขัดแย้งกัน)หรือไม่ก็น่าดูตรงนี้ก่อน จากคุณ : กัป' เขียนเมื่อ : 9 มิ.ย. 54 22:41:52

ความคิดเห็นที่ 80 โปรดติดตามข้อมูลต่อได้ที่กระทู้นี้นะครับ กรณีวัดนาป่าพงตัดปาฏิโมกข์ 227 เหลือ 150 - สรุปว่า 150 พระพุทธองค์ตรัสไว้ช่วงกลางพุทธกาล http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y10662595/Y10662595.html พระวินัยปิฎก๒เล่มแรก ก็คือ ปาฏิโมกข์ ๒๒๗นี่เอง http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y10676377/Y10676377.html จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 17:40:34