ความคิดเห็นที่ 1 ๖๑. การเรียนปริยัติแต่ไม่ปฏิบัติ (อุปมาด้วยทัพพีตักแกง) คนที่เรียนปริยัติแล้วแต่ไม่ปฏิบัติก็เหมือนกับทัพพีตักแกงที่อยู่ในหม้อ มันตักแกงทุกวันแต่มันไม่รู้รสแกงที่อยู่ในหม้อทัพพีไม่รู้รสแกงก็เหมือนคนเรียนปริยัติไม่ได้ปฏิบัติถึงแม้จะเรียนอยู่จนหมดอายุก็ไม่รู้จักรสของธรรมะเหมือนทัพพีไม่รู้รสแกงฉะนั้น จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:29:33

ความคิดเห็นที่ 2 ๖๒. ปัญหาการปฏิบัติธรรม (อุปมาด้วยพระจันทร์เข้าเมฆ) บางคนมีปัญญาน้อย นั่งสมาธิได้ง่าย สงบ สงบเร็วที่สุด ไว แต่ไม่ค่อยมีปัญญา ไม่ทันกิเลสทั้งหลาย ไม่รู้เรื่องกิเลสทั้งหลาย แก้ปัญหาไม่ค่อยได้ พระโยคาวจรเจ้าผู้ปฏิบัติสองหน้าอย่างนี้ก็คู่กันเรื่อยไป แต่ปัญหาหรือวิปัสสนากับสมถะ มันก็ทิ้งกันไม่ได้ คาบเกี่ยวกันไปเรื่อยๆ อย่างนี้ ทีนี้ถ้ามันชัดแจ้งในความสงบ เมื่อมีอารมณ์มาผ่านมีนิมิตขึ้นมาผ่านก็ไม่ได้สงสัยว่า “เคลิ้มไปหรือเปล่าหนอเมื่อกี้นี้” “หลงไปหรือเปล่าหนอเมื่อกี้นี้” “ลืมไปหรือเปล่าหนอเมื่อกี้นี้” “หลับไปหรือเปล่าเมื่อกี้นี้””จิตขณะนี้สงสัย “หลับก็ไม่ใช่ตื่นก็ไม่ใช่” นี่มันคลุมเครือ เรียกว่ามันมั่วสุมอยู่กับอารมณ์ ไม่แจ่มใส เหมือนกันกับพระจันทร์เข้าก้อนเมฆ มองเห็นอยู่แล้ว แต่ไม่แจ่มแจ้ง มัวๆ ไม่เหมือนกับพระจันทร์ออกจากก้อนเมฆมันมีความแจ่มใส จิตเรามีสติสัมปชัญญะรอบคอบสมบูรณ์แล้ว ขึงไม่สงสัยในอาการทั้งหลายที่เกิดขึ้นมาเป็นอันใดหมดทุกอย่าง รู้แจ้ง รู้เรื่องตามเป็นจริง ไม่ได้สงสัยอันนั้นเป็นดวงจิตที่ใสสะอาด สมาธิถึงขีดแล้วเป็นเช่นนั้น หลับตาก็เหมือนลืมตา เห็นในขณะหลับตาก็เหมือนลืมตามาเห็นทุกอย่างสารพัดไม่มีความสงสัย เพียงแต่เกิดอัศจรรย์ขึ้นในดวงจิตของเราว่า เอ๊ะ สิ่งอันนี้มันก็เป็นของมันไปได้ มันไม่น่าจะเป็นไปได้ มันก็เป็นของมันได้ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:31:50

ความคิดเห็นที่ 3 ๖๓. ปลาไม่เห็นน้ำ (อ่านไตรปิฎกอุปมาด้วยปลาในน้ำ, หมอผ่าตัด) ถึงจะอ่านพระไตรปิฎกก็ไม่ได้เข้าใจในพระไตรปิฎกในข้อความอันนั้นเราอยู่กับกองกายกองรูปกองเวทนากองสัญญา กองสังขารกองวิญญาณและสวดด้วยเรียนด้วย แต่ไม่เห็นพูดอยู่สวดอยู่แต่ไม่เห็น จึงเหมือนกับปลาดำอยู่ในน้ำแต่ไม่เห็นน้ำ ก็เหมือนกับพวกเราทั้งหลายพูดธรรมะอยู่ แต่ไม่เห็นธรรม เพราะว่ามันมีอะไรปิดบังไว้ โดยไม่รู้สึกตัว อุปมาเหมือนกับว่าพริกมันเผ็ดเกลือมันเค็ม เราบอกว่าพริกมันเผ็ดอย่างนี้ ยังไม่เห็นความเผ็ดของมันยังไม่รูจักคำที่ว่ามันเผ็ดมันเค็ม ไม่ใช่ตัวเผ็ดตัวเค็มการอธิบายธรรมะให้ฟังก็เหมือนกัน อันนี้ไม่ใช่ตัวธรรมะเป็นคำพูดของบุคคลเป็นอุบายให้เข้าไปเห็นธรรมะตัวหนังสือคัมภีร์ต่าง ๆ ก็เหมือนกันเป็นข้อความบันทึกของธรรมไม่ใช่ตัวธรรมะ อ่านได้ท่องได้แต่ใจยังไม่เป็นธรรมะพูดเรื่องอยู่ก็ยังไม่เป็นธรรม ยังไม่เห็นธรรมะ ตัวธรรมะจริง ๆ นั้นบอกกันไม่ได้เอาให้กันไม่เป็นไม่รู้จักส่วนที่เราศึกษาเล่าเรียน สิ่งที่เราปฏิบัติทั้งหลายเหล่านี้มันเป็นอุบาย เป็นข้อประพฤติปฏิบัติบอกให้เข้าไปถึงเช่นเดียวกันแพทย์ หรือหมอรู้จักสรีระกายของมนุษย์ดีเพระการศึกษาเล่าเรียนมารู้จัก แต่ก็ไม่รู้จักสรีระอวัยวะมนุษย์ตามเป็นจริงของหลักธรรม รู้ตามหลักการและวิชาการเท่านั้น ท่านเรียกว่าไม่เห็นเหมือนปลาอยู่ในน้ำแต่ไม่เห็นน้ำหมอแพทย์ผ่าตัดสรีระร่างกายของคนรู้จักไปตามหลักวิชาการแต่ไม่รู้จักในหลักธรรมะตามความเป็นจริงมันคนละแขนงกันอย่างนั้น จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:32:09

ความคิดเห็นที่ 4 ๖๔. ฝึกจิตให้มีกำลัง (อุปมาด้วยการสร้างวัดภายในใจ) เราควรหันเข้าหาการประพฤติปฏิบัติธรรม เดินจงกรมนั่งสมาธิอบรมจิตใจของตนอย่าประมาทอย่าปล่อยให้คนอื่น หรือกิเลสตัณหาราคะจูงเราได้เมื่อใจถูกอบรมมีกำลังดีแล้วใจก็จะมีภูมิต้านทานเพียงพอ กิเลสตัณหาจะพ่ายแพ้ ไม่สามารถมาจูงเราได้ถ้ากำลังใจเราน้อยกำลังใจอ่อน กิเลสก็จะเข้าแทรกซ้อนเข้าทับถม ชักจูงไปตามเส้นทางสู่ความเลวร้ายทั้งหลาย จึงสมควรอย่างยิ่งที่เราจะต้องรีบสร้างวัดใหม่ขึ้นในใจ สร้างคุณธรรมไว้ในใจ เอาข้อวัตรปฏิบัติของพระพุทธองค์ และพระอริยสงฆ์สาวกมาเป็นหลัก ทำตามท่านอบรมจิตใจกายและวาจาของตนให้เจริญก้าวหน้าจึงจะได้ชื่อว่าได้ทำบุญที่แท้ ทำกุศลที่จริงทั้งชายและหญิงเชื่อว่าเราทั้งหลายได้ร่วมกันสร้างวัดใหม่ขึ้นภายในของตนย่อมเกิดผลเป็นสุขความเจริญรุ่งเรืองสืบไป จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:32:45

ความคิดเห็นที่ 5 ๖๕. ผู้ถึงบุญ (อุปมาด้วยความมืดหายไป) เมื่อทำบุญแล้วไปถึงบ้านก็ให้ได้บุญ จะอยู่ก็สบายจะนั่งก็สบายจะนอนก็สบาย อยู่ที่ไหนก็สบาย สัมมาทิฏฐิปัญญาความเห็นชอบมันเป็นต้นของมรรคทั้งหลาย มันถูกต้องแล้วเมื่อมันถูกต้องแล้วมันก็เอียงเข้าสู่ทางของมัน มันก็ระบายความชั่วออกไปเรื่อย ๆ ความเบาก็เกิดขึ้นมา เมื่อความมืดมันหายไปความสว่างมันก็เกิดขึ้นมามันก็ถึงบุญเมื่อเป็นบุญแล้วมันก็สงบ มันมีเรื่องเป็นเหตุให้ปัญญาเกิดได้อารมณ์มาก็เห็นเป็นสักแต่ว่าอารมณ์จิตมันก็เป็นจิตถ้าคนยังไม่รู้จักบุญ ก็เอาจิตกับอามรณ์รวมกันเข้าไป เมื่ออารมณ์ก็ดีเมื่ออารมณ์ไม่ดีก็ดี ก็ตามมันไปนี่เรียกว่าบุญยังไม่มีเราต้องแยกจิตออกให้ได้แยกอารมณ์ออกให้ได้ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:33:10

ความคิดเห็นที่ 6 ๖๖. ภาวนาคือเรื่องเดียวกัน (อุปมาด้วยน้ำร้อน, เกลือ) เปรียบได้กับความทุกข์ ซึ่งไม่ขึ้นกับเชื้อชาติและภาษา เช่นน้ำร้อน ฝรั่งคนไทยคนลาวจุ่มมือลงไป จะมีอาการและความรู้สึกเหมือนกัน ชิมน้ำเกลือก็รู้สึกเหมือนกันว่า “เค็ม” แต่อธิบายให้เข้าใจกันไห้ยากเพราะมีภาษาข้างนอกคนละภาษา จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:33:30

ความคิดเห็นที่ 7 ๖๗. ภาวนาคือพิจารณาให้ตามความเป็นจริง (อุปมาด้วยกระโถน) ภาวนารู้เท่าตามเป็นจริงของกระโถนนี้สภาวะของกระโถนนี้คือสกนธ์ร่างกายของเรานี่แหละ ที่พระพุทธเจ้าสอนไม่ใช่ตัวเราไม่ใช่ของของเรา สภาวะอันนี้เป็นอย่างนี้ ไม่เที่ยงไม่ใช่ตัวตนเราก็ไม่ยึดมั่นถือมั่นอะไร เหมือนกระโถนใบนี้เราใช้กระโถนใบนี้อยู่แต่จะเรียกถ้วยก็ได้เราใช้ร่างกายอันนี้อยู่ เขาจะว่าดีก็ได้เขาจะว่าไม่ดีก็ได้เพราะเรื่องดีไม่ดีเขาไม่เป็นประมาณ เรื่องภาวนาให้รู้เท่าตามเป็นจริงของมันเราจะละได้วางได้ไม่ได้ยึดกระโถนนี้ตามเป้ฯจริงไม่ได้ยึดว่าถ้วยนี้ตามเป็นจริงสภาวะอันนี้เป็นของกลางเขาเรียกกระโถนหรือถ้วยก็สบายนี่คือการรู้เท่าตามเป็นจริงก็เลยไม่มีความสงสัย จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:34:57

ความคิดเห็นที่ 8 ๖๘. ภาษา (อุปมาด้วยแผนที่) ภาษาพูดภาษาเขียนจึงเป็นภาษาข้างนอกที่ต่างจะนำไปสู่ภาษาข้างในคือ ภาษาใจ ภาษาข้างนอกก็เปรียบดังแผนที่ เช่นวัดป่าพงเช่นนี้ระบุในแผนที่ว่าอยู่ในอำเภอวารินชำราบจังหวัดอุบลราชธานีบอกให้ละเอียดอย่างไร คนไม่เคยมาก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าวัดป่าพงเป็นอย่างไร มาแล้วก็ยังอาจหลงทางได้ แต่ถ้าเคยมาแล้วอ่านแผนที่ก็นึกได้เลยว่าวัดป่าพงอยู่ตรงนี้ตรงนั้นจะมาก็ไม่หลง จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:35:17

ความคิดเห็นที่ 9 ๖๙. ธรรมะ (อุปมาด้วยน้ำในพื้นดิน) พระพุทธเจ้าคือพระธรรม และพระธรรมก็คือพระพุทธเจ้า ธรรมะที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้นั้นเป็นธรรมะที่มีอยู่ประจำโลกไม่สูญหาย เหมือนกับน้ำที่มีอยู่ในพื้นแผ่นดินผู้ขุดบ่อลงไปให้ถึงน้ำก็จะเห็นน้ำไม่ใช่ว่าผู้นั้นไปแต่งขึ้นทำให้มีน้ำขึ้น บุรุษนั้นลงกำลังขุดบ่อเท่านั้นให้ลึกไปถึงน้ำน้ำก็มีอยู่แล้วฉะนั้น ถ้าเรามีปัญญาก็จะเห็นได้ว่าเราไม่ได้อยู่ห่างพระพุทธเจ้าเลยเดี๋ยวนี้เราก็ยังนั่งอยู่ตรงหน้าพระพุทธเจ้าเราเข้าใจธรรมะเมื่อใด เราก็เห็นพระพุทธเจ้าเมื่อนั้น ผู้ใดที่ตั้งใจประพฤติปฏิบัติธรรมอยู่อย่างสม่ำเสมอ ไม่ว่าจะนั่งยืนเดินอยู่ ณ ที่ใดผู้นั้นย่อมได้ฟังธรรมพระพุทธเจ้าตลอดเวลา จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:35:54

ความคิดเห็นที่ 10 ๗๐. มรรคสามัคคี (ศีลสมาธิปัญญาอุปมาด้วยวงกลม) สมาธินี้มีหน้าที่อย่างหนึ่ง ศีลนี้ก็มีหน้าที่อย่างหนึ่ง ปัญญาก็มีหน้าที่อย่างหนึ่ง อาการที่เรากำหนดในที่นั้นมันจะเป็นวงกลมอย่างนี้ ตามที่ปรากฏอยู่ในใจเรามันจะมีศีลอยู่ตรงนี้มีสมาธิอยู่ตรงนี้มีปัญญาอยู่ตรงนี้ เมื่อจิตเราสงบแล้ว จะมีการสังวรสำรวมเข้าด้วยปัญญา ด้วยกำลังสมาธิเมื่อสำรวมเข้า ละเอียดเข้ามันจะเป็นกำลังช่วยศีลให้บริสุทธิ์ขึ้นมาก เมื่อบริสุทธิ์ขึ้นมามากก็จะช่วยให้สมาธิเกิดขึ้นมามากให้ดีขึ้นมาก เมื่อสมาธิเต็มที่แล้วจะช่วยปัญญาจะช่วยกันเป็นไวพจน์ซึ่งกันและกัน อย่างนี้จนกว่ามรรคคือ ศีล สมาธิ ปัญญา รวมกันเป็นก้อนเดียวกันอย่างนี้แล้วจะทำสม่ำเสมอเราจะต้องรักษากำลังอย่างนี้อันนี้เป็นกำลังที่จะทำให้เกิดวิปัสสนาคือปัญญา จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:40:01

ความคิดเห็นที่ 11 ๗๑. ผู้มีปัญญา (อุปมาต้นไม้) สัญชาตญาณของต้นไม้มันไม่รู้จักอะไร แต่มันมีความรู้อยู่ในมันนั่นแหละทำให้วิ่งออกจากอันตรายได้เลือกที่เหมาะสมของมันได้ ผู้มีปัญญาเราก็เหมือนกันนั่นแหละเราบวชมาประพฤติพรหมจรรย์นี้เพื่อหวังมันจะพ้นทุกข์ อะไรมันพาเราเป็นทุกข์เราย่ำเข้าจะเห็นไหมสิ่งที่เราชอบใจไม่ชอบใจนี่เป็นทุกข์ มันเป็นทุกข์ก็อยู่เข้าไปใกล้มันซิจะไปรักมันหรือจะเกลียดมันหรือมันไม่แน่ทั้งนั้นเราก็แอบเข้าหาพระก็หมด อย่าลืมอันนี้แล้วก็อดทนอย่างหนึ่งเท่านี้แหละดีมากที่สุดถ้าคนมีปัญญาอย่างนี้ละมันดีมาก จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:40:58

ความคิดเห็นที่ 12 ๗๒. ไม่แตกต่าง (อุปมาด้วยอารมณ์เราไม่ต่างจากคนอื่น) ไม่แสดงถึงความรักไม่แสดงถึงความเกลียดตั้งสองปีสามปีก็อยู่ไปได้ เรื่องของจริตของเราอารมณ์ของเรามันก็คล้าย ๆ กับคนๆ หนึ่งนั้นแหละพูดง่าย ๆ คนหนึ่งที่มันชอบจริตเราก็มี ที่ไม่ชอบจริตเราก็มี สิ่งที่มันเป็นมาข้างนอก มันก็เหมือนกันอย่างนั้นมันไม่แปลกอะไร คน ๆ หนึ่ง ซึ่งเรียกว่าอารมณ์นี้ความเป็นจริงมันก็เป็นอยู่ที่เจ้าของนี่ อารมณ์นั้นมันก็ไม่มีอะไร มันสักแต่ว่าอารมณ์เรามาคิดเอาเองว่าเราดีเราชั่วว่าเราผิดว่าเราถูกอย่างนี้มันเกิดความรู้สึกนึกคิดขึ้นว่าเองพูดเอง คิดขึ้นมาอย่างธรรมะนี้มันจึงเป็นเรื่องวิจัยได้ยากเหลือเกิน อาการมันไปลงตรงนั้นแน่นอนไม่ไปที่ไหนผมเคยพูดว่า รีบเดินไป แล้วก็รีบกลับมา แล้วก็รีบหยุดอยู่ เบื้องแรกมันเป็นอย่างนี้ ทำอย่างนั้นไปเรื่อยไปแล้วผลที่สุดจะเกิดความรู้สึกขึ้นในที่อันนั้นว่าเดินไปก็ไม่ใช่ กลับก็ไม่ใช่หยุดอยู่ก็ไม่ใช่มันหมดมันสิ้นขีณาสาโว จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:41:52

ความคิดเห็นที่ 13 ๗๓. รู้แจ้งโลก (อุปมาอารมณ์คือโลก,หลายคนเหมือนคนเดียว) ความเป็นจริงสิ่งทั้งหลายก็เป็นปกติของมัน ดังนั้นโลกนี้ พระพุทธเจ้าท่านจึงสอนไว้ว่าโลกวิทู ให้รู้แจ้งโลก รู้แจ้งโลกก็คือรู้แจ้งซึ่งอารมณ์นั่นแหละอารมณ์ก็เหมือนกับโลก โลกมันกเหมือนกับอารมณ์ ถ้าเรารู้อารมณ์เราก็รู้โลกอันนี้อย่างแจ่มใส ถ้าเราไม่รู้จักอารมณ์เราก็ไม่รู้โลกอย่างแจ่มใสอยู่ด้วยกันมาก ๆ ก็เหมือนอยู่คนเดียว เราจะมองได้ง่าย ๆ ถ้ามันรักคนนี้ นี่มันเริ่มจะผิดแล้วในใจเรา เราก็รู้ว่ามันผิดแล้ว มันเกลียดคนโน้น นี่เราก็รู้ว่ามันเริ่มจะผิดแล้วเพราะท่านสอนว่าไม่ให้รักใครไม่ให้เกลียดใครมันจะเกลียดมันจะรักใครมันเป็นอาการเท่านั้นแหละมันอยู่นอกใจของเราไม่อยู่ในใจของเราอย่างนี้พูดอย่างหนึ่งใจก็เป็นอย่างหนึ่ง จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:44:29

ความคิดเห็นที่ 14 ๗๔. การเรียนกับการปฏิบัติ (อุปมาการเรียนตามแบบรบนอกแบบ) มีพระนักปริยัติบางรูป ท่านค้นคว้าตามตำรา เพราะได้เรียนมามาก อาตมาว่าทดลองดูเถอะ การกางแบบกางตำราทำนี่ ถึงเวลาเรียน ๆ ตามแบบ แต่เวลารบ ๆ นอกแบบไปรบตามแบบมันสู้ข้าศึกไม่ไหว ถ้าเอากันจริงจังแล้วต้องรบนอกแบบ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:44:53

ความคิดเห็นที่ 15 ๗๕. เห็นต่างกัน (อุปมาด้วยนกหนีจากต้นไม้) ความเห็นผู้หนึ่งมันจะเลื่อนขึ้นไปข้างบนคือพ้นสมมติอีกผู้หนึ่งเห็นว่า มันจะเลื่อนลงไปข้างล่างคือคลายความเพียรเวียนมาหาความมักมาก การทรมานตนเองมันแน่นอยู่ในหัวใจของพระปัญจวัคคีย์ทั้งหลาย เมื่อเห็นพุทธองค์คลายความเพียรเช่นนั้น ก็พากันหนีจากท่านเห็นว่ามันไม่ถูกไม่ทำตาม ก็เหมือนนกที่หนีจากต้นไม้เห็นว่าต้นไม้ไม่มีกิ่งหรือก้านกว้างขวางไม่มีร่มมีเย็นหรือปลาจะหนีจากน้ำก็เห็นว่าน้ำมันน้อยไม่เย็นมันเบื่อว่าอย่างนั้นความเห็นเป็นอย่างนั้นก็เลิกจากพุทธองค์ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:45:19

ความคิดเห็นที่ 16 ๗๖. สองด้านของความจริง (อุปมาด้วยอาหาร) คนเราไม่รู้จักย้อนคิดทั้งหน้าและหลังเห็นแต่หน้าเดียวไปเลยจึงไม่จบสักทีทุกอย่างมันต้องเห็นสองหน้า มีความสุขเกิดขึ้นมาก็อย่าลืมทุกข์ ทุกข์เกิดขึ้นมาก็อย่าลืมสุข มันเกี่ยวเนื่องซึ่งกันและกัน เช่นว่าอาหารนั้น เป็นคุณแก่มนุษย์แก่สัตว์ทั้งหลายเป็นประโยชน์แก่ร่างกายอย่างนี้เป็นต้น แต่ความเป็นจริงอาหารเป็นโทษก็มีเหมือนกันมิใช่มันจะให้คุณแต่อย่างเดียว มันให้โทษด้วยก็มี เมื่อใดเราเห็นคุณก็ต้องเห็นโทษของมันด้วยเห็นโทษก็ต้องเห็นคุณด้วยเมื่อใดมีความชังก็ให้มีความรัก คิดได้อย่างนี้จะทำให้จิตใจของเราไม่ซวนเซไปมา จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:45:38

ความคิดเห็นที่ 17 ๗๗. ทุกข์ (อุปมาด้วยหนาม) สิ่งทั้งหลายทั้งปวงมันเป็นของมันอยู่อย่างนั้น มันมิได้ให้ทุกข์แก่เรา เช่นเดียวกับหนาม หนามที่แหลม ๆ มันให้ทุกข์แก่เราไหม? เปล่า มันเป็นหนามอยู่อย่างนั้น มิได้ให้ทุกข์แก่ผู้ใด ถ้าเราไปเหยียบมันเข้าก็ทุกข์ทันทีทำไมจึงเป็นทุกข์ เพราะไปเหยียบมัน จึงว่าเป็นเพราะเราพระพุทธองค์ทรงให้หนีด้วยปัญญา เปรียบประหนึ่งว่า เรามีเสี้ยนหรือหนามน้อย ๆ ตำเท้าเราอยู่ เดินไปปวดบ้าง หายปวดบ้าง บางทีก็เดินไปสะดุดหัวตอเข้า ปวดขึ้นมาก็คลำดู คลำไปคลำมาไม่เห็นเลยขี้เกียจดูมันก็ปล่อยมันไป ต่อไป เดินไปถูกปุ่มอะไรขึ้นมาก็ปวดอีก มันเป็นอย่างนี้เรื่อยไป เพราะอะไรนะ เพราะเสี้ยนหรือหนามนั้นมันยังอยู่ในเท้าเรา ยังไม่ออก ความเจ็บความปวดมันก็เป็นอยู่อย่างนั้น เมื่อมันปวดมา ก็คลำหามัน ไม่เห็นก็ปล่อยไป นาน ๆ เจ็บอีกก็คลำอีก อยู่อย่างนั้นเรื่อย ๆ ทุกข์ที่เกิดขึ้นมานั้นนะ เราต้องกำหนดรู้มัน ไม่ต้องปล่อยมันไป เมื่อมันเจ็บปวดขึ้นมา "เออ ไอ้หนามนี่มันยังอยู่นี่นะ" เมื่อความเจ็บปวดเกิดขึ้น ความคิดที่ว่าจะเอาหนามออกจากเท้าเราก็มีพร้อมกันมา ถ้าเราไม่เอามันออก ความเจ็บปวดมันก็เกิดขึ้น เดี๋ยวก็เจ็บ เดี๋ยวก็เจ็บ อยู่อย่างนี้ ความสนใจที่จะเอาหนามออกจากเท้าเรามันมีอยู่ตลอดเวลา ผลที่สุด วันหนึ่งต้องตั้งใจเอาหนามออกให้ได้ เพราะมันไม่สบาย อันนี้เรียกว่า ปรารภความเพียรของเราต้องเป็นอย่างนั้น มันขัดตรงไหน มันไม่สบายตรงไหน ก็ต้องพิจารณาแก้ไขที่ตรงนั้น แก้ไขหนามที่มันยอกเท้าเรานั่นแหละ งัดมันออกเสีย จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:46:50

ความคิดเห็นที่ 18 ๗๘. สมถกรรมฐาน (อุปมาด้วยใบไม้บนต้นไม้) ถ้าไปตะครุบมันอยู่อย่างนี้ ความสงบตอนนั้นไม่รู้เรื่องเสียแล้ว เป็นความสงบที่ไม่แน่นอนเช่นว่า หูของเรามีอยู่ เครื่องรับมีอยู่เมื่อยังไม่มีใครมาพูด มาด่าให้เราได้ยิน เราก็ยังสบายยังสงบอยู่ อีกวันหนึ่งพอมีเรื่องเข้าไปทางหูเท่านั้นมันก็เกิดความไม่สงบขึ้นมาแล้วฉะนั้น ความสงบนั้นจึงเป็นความสงบเพราะมันปราศจากอารมณ์ต่าง ๆ มันก็สงบเฉย ๆ อยู่ในอารมณ์อันเดียว แต่เมื่อมีอารมณ์ต่าง ๆ ผ่านมาเป็นเหตุเป็นปัจจัยก็มีความเกิดขึ้นมาเกิดดีใจเกิดเสียใจขึ้นมา เกิดชอบใจไม่ชอบใจขึ้นมาเลยวุ่น อันนี้เพราะความสงบนั้นเป็นเรื่องของสมถกรรมฐานไม่ใช่เรื่องของปัญญามันสงบเหมือนกันแต่ว่ามันไม่เด็ดขาดคือ มันไม่ได้สงบเพราะรู้ตามความเป็นจริงเหมือนใบไม้บนต้นไม้เมื่อไม่ลมมาพัด มันก็สงบนิ่ง แต่ถ้ามีลมมาพัดก็กวัดแกว่ง ความสงบอันนี้มันจึงมีอายุสั้นที่มันสงบอยู่ก็เพราะอาศัยอารมณ์ที่มันไม่เปลี่ยนแปลงท่านเรียกว่า สงบจิตไม่ใช่ว่าสงบกิเลส จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:49:01

ความคิดเห็นที่ 19 ๗๙. สังขารกับปัญญา (ปรุงกับไม่ปรุง) อยากให้พยายามทำ กำหนดตามอาการที่มันเกิดขึ้นมามันเป็นของที่ไม่แน่นอนสักอย่างหนึ่ง ถ้าเห็นของอะไรที่มันไม่แน่นอนอย่างชัดแล้ว มันก็หมดหมดสงสัยทำไมถึงหมดสงสัยก็มันไม่แน่นอนสักอย่างหนึ่งเลยความคิดอะไรเกิดขึ้นมาก็รู้ว่าอันนี้มันไม่แน่อย่าไปหมายมั่น มันก็หมดเท่านั้นทำให้มันหมด มันก็หมด ก็เท่านั้นแหละ มันเป็นเครื่องปรุงแต่งเรื่องสังขารถ้าเราไม่รู้จักก็เข้าใจว่าเป็นเรื่องปรุงแต่งเรื่องสังขาร ถ้าเราไม่รู้จักก็เข้าใจว่าเป็นเรื่องของปัญญา ก็วิ่งตามมันไปแล้วมันก็พาเราทุกข์ถ้าเป็นปัญญามันจะพาเราทุกข์ไหมนี่แต่มันก็เป็นเรื่องให้ปัญญาเกิดให้รู้ให้เห็นเหมือนกัน อย่าไปนึกว่ามันอยู่ไกลสิ่งทั้งหลายเหล่านี้เรื่องปรุงแต่งอยู่ที่ไหนปัญญาก็อยู่ที่นั่นแหละสังขารที่ไหนวิสังขารก็ที่นั้นวิสังขารคือความไม่ปรุงแต่งสังขารคือความปรุงแต่ง จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:50:51

ความคิดเห็นที่ 20 ๘๐. กิเลส (อุปมาเหมือนแมว) กิเลสนี่เหมือนแมว ถ้าให้กินตามใจ มันก็ยิ่งมาเรื่อย ๆ แต่มีวันหนึ่ง มันข่วนนะถ้าเราไม่ให้อาหารมัน ไม่ต้องให้อาหารมัน มันจะมาร้องแงว ๆ อยู่ เราไม่ให้อาหารมันสักวัน หนึ่ง สองวัน เท่านั้นก็ไม่เห็นมันมาแล้ว เหมือนกันแหละ กิเลสไม่มากวนเรา เราก็จะได้สงบใจต่อไป จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:52:41

ความคิดเห็นที่ 21 อ้างอิงพระโพธิญาณเถร (ชา สุภัทโท), คำสอนหลวงพ่อ, สงบจิตได้ปัญญา,ปฏิปทาของพระโพธิญาณเถร,กบเฒ่านั่งเฝ้ากอบัว,โพธิญาณธรรม,กุญแจภาวนา,วิมุตติ,สุดสายธรรม,นอกเหตุเหนือผล, PHRAMAHA SOMPORN ABHAKARO มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ภาพประกอบกูเกิ้ล อุปมาอุปไมยของพระโพธิญาณเถร (ชา สุภัทโท) ตอนที่ 1 อุปมาอุปไมยของพระโพธิญาณเถร (ชา สุภัทโท) ตอนที่ 2 อุปมาอุปไมยของพระโพธิญาณเถร (ชา สุภัทโท) ตอนที่ 3 อ่านธรรมะ/ฟังธรรม ฉบับเต็มได้ที่ เว็บไซต์วัดหนองป่าพง - Wat Nong Pah Pong โปรดติดตามอุปมาอุปไมยของพระโพธิญาณเถร (ชา สุภัทโท) ตอนที่ 5 ต่อไปวันพรุ่งนี้ครับ แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 54 11:43:44 จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 09:58:38

ความคิดเห็นที่ 22 _/\_ จากคุณ : ใจขึ้น เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 16:07:23

ความคิดเห็นที่ 23 สาธุ สาธุ สาธุ จากคุณ : ต่อmcu เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 19:04:10

ความคิดเห็นที่ 24 สาธุ จากคุณ : William_Pitt_the younger เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 54 22:23:31