ความคิดเห็นที่ 1 ๘๑. โรคในร่างกาย (อุปมาดังศาลาพัก) เรื่องธรรมชาติทุกอย่างมันเป็นไปตามเรื่องของมัน ไม่ได้เป็นอะไร เหมือนกันกับโรคในร่างกายเรานี้เป็นเจ็บเป็นไข้เป็นหวัดเป็นไอเป็นโรคนั้นเป็นโรคนี้ ก็เป็นในร่างกายของเราความเป็นจริงคนเราก็หวงแหนกายของเราจนเกินขอบเขตเหมือนกัน ก่อนที่มันจะหวงแหนก็เนื่องจากความเห็นผิด อย่างศาลาเราอยู่เดี๋ยวนี้เราสร้างมันขึ้นมาเป็นศาลาของเราจิ้งเหลนมันก็มาอยู่จิ้งจกมันก็มาอยู่ หนูก็มาอยู่ เราก็เบียดเบียนแต่มันเพราะเห็นว่าศาลาเรา เหมือนโรคในร่างกายเราที่เป็นอยู่ร่างกายเราถือว่าเป็นบ้านเป็นของของเราถ้าจะมาเจ็บหัวปวดท้องก็ทุรนทุรายหัวนี่ก็หัวเรา ไม่อยากให้เจ็บที่นี่รักษามันให้ได้หลงไปหลงจากความจริงมาเราก็จรเข้ามาอยู่กับสังขารนี้ ก็เหมือนกันศาลานี้ ไม่ใช่ศาลาของเราตามความจริงนะ เราก็เป็นเจ้าของชั่วคราว หนูมันก็เป็นเจ้าของชั่วคราวเท่านั้นแต่มันไม่รู้จักกัน จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:24:11

ความคิดเห็นที่ 2 ๘๒. ศาสนาเสื่อม (อุปมาเดินทางคนละทาง) คนว่าศาสนาในไทยมันเจริญแต่ผมว่ามันเสื่อมจนถึงที่สุดมันแล้วหมดศาลามีแต่หูฟังทั้งนั้นหมดศาลาเลยเอียงหูฟังตลอดผู้ใหญ่ผู้โตก็ทำอย่างนั้นอยู่ มันเลยหลงตามกันหมดถ้าเราไปเห็นอย่างนั้นก็เลยพูดอะไรไม่ออก มันคนละเรื่องกันแล้วจะให้มันพ้นทุกข์กันที่ไหนท่านให้สวดเพื่อให้มันแจ้งเรามาสวดให้มันมืด มันหันหลังใส่กันเลยผู้หนึ่งเดินไปทางตะวันตกอีกผู้หนึ่งเดินไปทางตะวันออกจะพบกันได้อย่างไร มันไม่ใกล้เลยเรื่องเหล่านี้ ถ้าหากว่าเราได้ภาวนาแล้ว ตามความเป็นจริงมันเป็นอย่างนั้น อะไรก็เป็นพิธีรีตองไปหมดทุกอย่างสวดอยู่แต่ว่าสวดด้วยความโง่ไม่ใช่สวดด้วยปัญญา ไม่ได้เรียนด้วยปัญญา ไม่ได้รู้ด้วยปัญญามันเลยไปก็ไปด้วยความโง่อยู่ก็อยู่ด้วยความโง่มันเป็นอย่างนั้นที่สอนกันทุกวันนี้ก็เรียกว่าสอนให้คนโง่ทั้งนั้นแหละแต่เขาว่าสอนให้ฉลาดสอนให้คนรู้แต่หลักความเป็นจริงฟัง ๆ ดูแล้วก็สอนให้คนหลงงมงาย จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:28:19

ความคิดเห็นที่ 3 ๘๓. พลิกสมมติเป็นวิมุติ(อุปมาด้วยข้าว) อัตตานี้เหมือนกัน ถ้าเราเข้าใจว่าตัวของเราตนของเราสภาพสิ่งแวดล้อมนั้นมันก็เป็นของตนไปด้วยมันก็เลยวุ่นขึ้นไปเพราะอะไร ต้นเหตุคือมันมีตัวมีตน ไม่ได้เพิกสมมติอันนี้ออกให้เห็นวิมุตติตัวตนนี้ มันเป็นของสมมติ ให้เพิกให้รื้อสมมติอันนี้ออกให้เห็นแก่นมันคือวิมุตติ พลิกสมมติอันนี้กลับให้เป็นวิมุตติเปรียบกับข้าว ก็เรียกว่าข้าวยังไม่ได้ซ้อม ข้าวนั้นกินได้ไหมกินได้แต่เราไปปฏิบัติมันซิ คือให้เอาไปซ้อมมัน ให้ถอดเปลือกออกไปเสีย มันก็จะเจอข้าวสารอยู่ตรงนั้นแหละ ทีนี้ถ้าเราไม่ได้สีมันออกจากเปลือกของมันก็ไม่เป็นข้าวสารความเห็นเช่นนี้ ก็เหมือนกันกับสุนัข สุนัขมันนอนอยู่บนกองข้าวเปลือกนั่นแหละท้องร้องจ๊อกจ๊อกมันก็มัวแต่นอนอยู่นั่นแหละจิตมันหวั่นวิตกจะไปหากินที่ไหนหนอ แน่ะ ท้องมันหิวมันก็โจนออกจากกองข้าวเปลือกวิ่งไปหากินอาหารเศษ ๆ ทั้งหลายเหล่านั้น ทั้ง ๆ ที่มันนอนทับอยู่ อาหารมันอยู่ตรงนั้น แต่มันไม่รู้จักเพราะอะไรมันไม่เห็นข้าวสุนัขมันกินข้าวเปลือกไม่ได้ อาหารมันมีอยู่แต่มันกินไม่ได้ความรู้เรามีอยู่ถ้าเราไม่เอาไปปฏิบัติ เราก็ไม่รู้เรื่องเหมือนกัน โง่ขนาดสุนัขมันนอนอยู่บนกองข้าวเปลือกนอนทับอาหารอยู่ได้ แต่ว่าไม่รู้จักกินอาหารที่มันนอนทับอยู่ เมื่อหิวอาหารก็ต้องโจนจากข้าววิ่งไปหากินที่อื่น อันนี้มันก็น่าสงสารเหมือนกัน จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:29:00

ความคิดเห็นที่ 4 ๘๔. เห็นจริง (อุปมาด้วยการชิมผลไม้) เหมือนอย่างเรามีตานึกว่าเราเห็นทุกอย่างเพราะว่าเรามองไปแล้ว หรือจะนึกว่าเราได้ยินแล้วทุกอย่างเพราะเรามีหูอยู่แล้ว มันเห็นไม่ถึงที่สุดของมัน มันก็เป็นตานอกไปท่านไม่จัดเป็นตาในหูก็เรียกว่าหูนอกไม่ได้เรียกว่าหูใน มิฉะนั้นถ้าท่านพลิกสมมติเข้าไปเห็นวิมุตติแล้วก็เป็นของจริง เห็นชัดถอนทันทีมันจึงถอนสมมติออกถอนความยึดมั่นถือมั่นออกถอนทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนกับผลไม้หวาน ๆ ใบหนึ่ง ผลไม้นั้นมันหวานอยู่ก็จริงแต่ว่ามันต้องอาศัยการกระทบประสบจึงจะรู้ว่ามันเปรี้ยวจริง ผลไม้นั้นถ้าไม่มีอะไรกระทบมันก็หวานอยู่ตามธรรมชาติ แต่ไม่มีใครรู้จักเหมือนธรรมะพระพุทธเจ้าของเรา เป็นสัจธรรมจริงอยู่ก็ตาม แต่สำหรับคนที่ไม่รู้จริงนั้นก็เป็นของไม่จริงถึงมันจะดีเลิศประเสริฐสักเท่าไรก็ตามทีเถอะมันไม่มีราคาเฉพาะกับคนที่ไม่รู้เรื่อง จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:29:25

ความคิดเห็นที่ 5 ๘๕. เห็นสมมติบังวิมุติ (อุปมาด้วยคนหลงตะวัน) ตะวันคือพระอาทิตย์ สมมุติมันบังวิมุตติให้คนมองไม่เห็นชัดในธรรมทั้งหลายต่างคนต่างเรียนต่างคนต่างทำแต่ทำด้วยความไม่รู้จัก ก็เหมือนกันกับคนหลงตะวันนั้นแหละเดินไปทางตะวันตกเข้าใจว่าเดินไปทางตะวันออก หรือเดินไปทิศเหนือเข้าใจว่าเดินไปทิศใต้มันหลงขนาดนี้เราปฏิบัตินี้มันก็เลยเป็นขี้ของการปฏิบัติโดยตรงแล้วมันก็เป็นวิบัติ วิบัตินี้คือมันพลิกไปคนละทางหมดจากความมุ่งหมายของธรรมะที่ถูกต้องเป็นเหตุให้ทุกข์เกิดเราเข้าใจว่าถ้าบ่นขึ้นถ้าทองขึ้นถ้ารู้เรื่องอันนี้มันจะเป็นเหตุให้ทุกข์ดับก็เหมือนกันกับคนที่อยากได้มาก ๆ นั้นแหละอะไร ๆ ก็หามามาก ๆ ถ้าเราได้มากแล้วมันก็ดับทุกข์จะไม่มีทุกข์ควาเข้าใจของคนมันเป็นอย่างนี้ แต่ว่ามันคิดไปคนละทางเหมือนกันกับคนนี้ไปทิศเหนือคนนั้นไปทิศใต้นึกว่าไปทางเดียวกัน จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:30:23

ความคิดเห็นที่ 6 ๘๖. เดินตามมรรค (อุปมาด้วยท่อนไม้ในคลอง) เปรียบเสมือนหนึ่งว่าเราตัดไม้สักท่อนหนึ่ง เอาทิ้งลงคลองแล้วมันก็ไหลไปตามน้ำในคลองนั้น ถ้าท่อนไม้ท่อนนั้นมันไม่ผุ ไม่เน่า ไม่พัง มันไม่ติดอยู่ฝั่งโน้น ฝั่งนี้มันก็ไหลไปตามคลองเรื่อยไปผมเชื่อแน่ว่าจะถึงทะเลใหญ่เป็นที่สุดอันนี้ก็เหมือนกันฉันนั้น พวกท่านทั้งหลายประพฤติปฏิบัติตามพระสัมมาสัมพุทธเจ้าของเราแล้ว เดินไปตามมรรคที่พระองค์ทรงสอน เดินไปตามกระแสให้มันถูกต้องให้มันพ้นจากสิ่งทั้งสอง สิ่งทั้งสองอย่างนั้นคืออะไร คือสองข้างที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสไว้ อันไม่ใช่ทางของสมณะที่จะคิดไปที่จะเอาจริงเอาจังกับสิ่งทั้งหลายเหล่านั้น คือกามสุขัลลิกานุโยโค ประการหนึ่ง กับอัตตกิลมถานุโยโคอีกประการหนึ่งอันนี้แหละเรียกว่าฝั่ง ฝั่งทั้งสองข้าง ฝั่งของคลองของแม่น้ำท่อนไม้ที่ปล่อยไปตามคลองตามกระแสน้ำ ก็คือจิตของเรา เมื่อเราไม่ติดในความรักความชังความสุขความทุกข์มันเป็นธรรมทิฐิธรรมนิยามอันนี้พระพุทธเจ้าท่านตรัสอย่างนี้ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:30:50

ความคิดเห็นที่ 7 ๘๗. เห็นสมมติปนวิมุติ (อุปมาด้วยกล้วยกับมะพร้าว) เปรียบง่าย ๆ ให้ฟัง เราไปซื้อกล้วยหรือซื้อมะพร้าวใบหนึ่งจากตลาดแล้วก็เดินหิ้วมา อีกคนหนึ่งก็ถาม “ท่านซื้อกล้วยมาทำไม้”“ซื้อไปรับประทาน” “เปลือกมันต้องรับประทานด้วยหรือ” “เปล่า”“ไม่เชื่อหรอก ไม่รับประทานแล้วเอาไปทำไมเปลือกมัน” หรือเอามะพร้าวใบหนึ่งมาก็เหมือนกัน “เอามะพร้าวไปทำไม” “จะเอาไปแกง” “เปลือกมันแกงด้วยหรือ” “เปล่า” “จะเอาไปทำไม่ล่ะ” เอ้า จะว่าอย่างไรล่ะ จะตอบปัญหาเขาอย่างไร ด้วยความอยาก ถ้าไม่อยากเราก็ไม่ได้ทำให้มันมีปัญญานะ การทำความเพียรก็เป็นเช่นนั้น คือทำด้วยการปล่อยวาง อย่างกล้วยอย่างมะพร้าว เอาไปทำไมเปลือกมัน ก็เพราะว่ายังไม่ถึงเวลาเอามันทิ้ง มันก็ห่อเนื้อในมันไปอยู่นั้นยังไม่ถึงเวลาจะทิ้งก็ถือมันไว้ก่อน การประพฤติปฏิบัติก็เหมือนกัน สมมติ วิมุตติ ก็ปนกันอย่างนั้น เหมือนมะพร้าวมันจะปนอยู่ทั้งเปลือกทั้งกะลาทั้งเนื้อเราก็เอามาทั้งหมดแหละ เขาจะหาว่าเรากินเปลือกมะพร้าวอย่างไรก็ช่างเขา เรารู้จักของเราอยู่ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:31:38

ความคิดเห็นที่ 8 ๘๘. สัมมาสมาธิ (อุปมาด้วยสิ่งห้าสิ่งเป็นหนึ่งเดียว) ความอิ่มใจก็อยู่ในความสงบ สุขก็อยู่ในความสงบ ทั้งสี่อย่างนี้เป็นอารมณ์อันเดียว อย่างที่ห้า คือเอกัคคตา ห้าอย่างแต่เป็นอันเดียวกัน คือทั้งห้าอย่างนี้เป็นอารมณ์ แต่มีลักษณะอยู่ในขอบเขตอันเดียวกัน คือเมื่อจิตสงบ วิตกก็มี วิจารณ์ก็มี ปีติก็มี สุขก็มี เอกัคคตาก็มี ทั้งหมดเป็นอารมณ์เดียวกันเพราะอาการทั้งหลายเหล่านั้นจะมารวมอยู่ในความสงบอันเดียวกัน ไม่ฟุ้งซ่าน ไม่รำคาญ เหมือนกับว่ามีคน ๕ คน แต่ลักษณ์ของคนทั้ง ๕ คน นั้นมีอาการอันเดียวกัน คือ จะมีอารมณ์ทั้ง ๕ อารมณ์ ในลักษณะนี้ท่านเรียกว่า “องค์” องค์ของความสงบท่านไม่ได้เรียกว่าอารมณ์ ท่านเรียกว่า วิตก วิจารณ์ ปีติ สุข เอกัคคตารมณ์ สิ่งทั้งหลายเหล่านี้เป็นอารมณ์ธรรมดา ท่านจึงจัดว่าเป็นองค์ของความสงบ มีอาการอยู่ ๕ อย่าง คือ วิตก วิจารณ์ ปีติ สุข เอกัคคตา ไม่มีความรำคาญ วิตกอยู่ก็ไม่รำคาญ วิจารณ์อยู่ก็ไม่รำคาญ มีปีติก็ไม่รำคาญ มีความสุขก็ไม่รำคาญ จิตจึงเป็นอารมณ์เดียวอยู่ในสิ่งทั้ง ๕ นี้ จับรวมกันอยู่ เรื่องจิตสงบขั้นแรกจึงเป็นอย่างนี้ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:31:54

ความคิดเห็นที่ 9 ๘๙. สัมผัสบ่อเกิดปัญญา (อุปมาด้วยก่อเตาไฟ) ไม่ใช่ว่านั่งหลับตาอย่างเดียวจึงเกิดปัญญา ตาหูจมูกลิ้นกายใจ มันมีอยู่เสมอตื่นอยู่เสมอศึกษาตลอดเวลาเห็นต้นไม้เห็นสัตว์ต่าง ๆ ก็ได้ศึกษาอยู่ตลอดเวลา น้อมเข้ามาเป็นโอปนยิกธรรม ให้เห็นชัดในตัวของเราเป็นปัจจัตตังจะมีอารมณ์ภายนอกกระทบกระทั่งเข้ามา มันก็เป็นปัจจัตตังสม่ำเสมอมันไม่ทิ้งพูดง่าย ๆ เหมือนเขาเผาถ่าน เผาอิฐเตาถ่าน เตาอิฐเคยเห็นไหม ก่อไฟขึ้นหน้าเตาสัก ๒ ศอกหรือเมตรหนึ่ง มันจะดูดควันไฟเข้าไปในเตาหมดเลย ดูอันนั้นมันเห็นชัดมันเป็นรูปเปรียบเทียบ ถ้าทำเตาเผาถ่านเผาอิฐให้ถูกเรื่องถูกลักษณะของมันก่อไฟอยู่หน้าเตาสัก ๒-๓ ศอกเมื่อมีควันมามันจะดูดเข้าไปในเตาหมด ไม่มีเหลือเลย ความร้อนก็จะเข้าไปบรรจุในเตาหมด ไม่หนีไปไหน ความร้อนจะเข้าไปทำลายเร็วที่สุดนี่มันเป็นอย่างนั้นความรู้สึกของผู้ประพฤติปฏิบัติก็เหมือนกันจะมีความรู้สึกดูดเข้าไปให้เป็นสัมมาทิฐิทันตาเห็นรูปหูฟังเสียงจมูกดมกลิ่นลิ้นลิ้มรสทั้งหลายมันจะดูดเป็นสัมมาทิฐิเป็นสัมผัสที่เกิดปัญญาอย่างสม่ำเสมอตลอดเวลา จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:32:30

ความคิดเห็นที่ 10 ๙๐. สมาธิปัญญา (อุปมาด้วยมะม่วง) ศีลปัญญา กับสมาธิ เมื่อเราแยกกันออก ก็คล้าย ๆ คนละตัว แต่ความเป็นจริงเป็นตัวเดียวกันนั่นเองแหละปัญญาเป็นเครื่องเคลื่อนไหวของสมาธิเท่านั้น มันออกจากจิตอันนี้เอง แต่แยกกันออกไปเป็นคณะลักษณะ เหมือนมะม่วงใบหนึ่ง เมื่อมันเล็กก็ใบนี้ เดี๋ยวมันก็โตขึ้น เดี๋ยวมันก็สุก คือมะม่วงใบเดียวกัน ไม่ใช่คนละใบ ศีล สมาธิ ปัญญา ก็คือของอันเดียวกัน เหมือนมะม่วงนั่นแหละ เพียงแต่มันเป็นคนละอาการ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:32:57

ความคิดเห็นที่ 11 ๙๑. ชีวิตฆราวาส (อุปมาด้วยจับแมงป่อง) เคยไปบิณฑบาตตามบ้านไหมบางวันเดินบิณฑบาตไปโน่นทะเลาะกันตรงโน้นยังไม่หุงข้าวเลยทะเลาะกันแล้วเอาแล้ววุ่นวายกันแล้ว ไม่รู้อะไรเป็นอะไรพวกท่านไม่เคยเห็นหรือก็ไปดูสิ่งที่มันจะเกิดปัญญาบ้างซิ ไปดูแต่สิ่งที่มันถมทับหัวใจของเรามันจะเห็นอะไรไปมองโน่นมองแมงป่องเขามองก้ามมันก็นึกว่ามันเอาก้ามมันกัดไปมองโน่น มองแมงป่องไม่ได้มองก้นมันนี่ ไปจับหัวมันนึกว่าตรงนั้นมันเป็นอันตราย ความจริงมันเอาก้นมันจิ้มจนจะตายเอาเรามองข้ามไปมองไม่ถูกที่มันจึงเสีย อันนี้ก็เหมือนกันฉันนั้นผมว่าอยู่เป็นนักบวชอย่างนี้สบายแล้ว ถ้าเราคิดอย่างนี้มันสบายไม่มีกรรมไม่มีเวรมันจะมีอะไรก็สบายแล้วแต่ว่าเป็นนักบวชไม่ใช่อยู่สบายเฉย ๆ นะต้องทำให้เกิดประโยชน์หาทางพ้นทุกข์ให้ได้เป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลายญาติทั้งหลายให้ได้ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:33:18

ความคิดเห็นที่ 12 ๙๒. สิ่งเกิดดับ (อุปมาด้วยความโง่ก่อนจึงฉลาดทีหลัง) ก่อนที่จะเกิดปัญญามันก็โง่เสียก่อนมันจึงเกิดปัญญาหรือมันผิดเสียก่อนมันถึงถูกเป็นเรื่องธรรมดาเหลือเกินมันจะผิดหรือมันจะถูก เราก็ทนดูอยู่นั่นแหละดูอยู่ตรงที่มันเกิดมันดับนั่นแหละไม่ต้องไปดูที่อื่น ดูที่ตรงนั้น อะไรที่มันเกิดขึ้นมากระทบขึ้นมาเราจะมีความรู้สึกรอบคอบอยู่เสมอเมื่อความรู้สึกของเรามีอยู่อย่างนั้นธรรมทั้งหลายทั้งปวงที่ประคับประคองมันจะมีอยู่เสมอในใจของเราเช่นสติสัมปชัญญะ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:34:37

ความคิดเห็นที่ 13 ๙๓. หาทางแก้ที่ถูกต้อง (อุปมาด้วยหมาหัวบาก) มีหมาตัวหนึ่งหัวมันบากไม่ว่ามันจะนอนตรงไหนแมลงหวี่แมลงวันก็ตามไปตอมแผลที่หัวมันมันร้องเอ๋ง ๆ หนีไปหาที่ใหม่ แมลงหวี่แมลงวันก็ตามไปอีก มันโกรธลุกขึ้นไล่งับแมลงวันแมลงหวี่แมลงวันก็บินหนีแล้วก็บินมาตอมใหม่อีก หมาตัวนี้ก็ได้แต่ร้องเอ๋ง ๆ อย่างน่าสงสารเพราะความทุกข์มันไม่หายถ้ามันรู้จักรักษาแผลที่หัวให้หายมันก็ไม่ต้องรบกับแมลงหวี่แมลงวันความจริงมันไม่น่าจะโทษอย่างอื่นที่อยู่อาศัยอาหารขบฉันยารักษาโรคเพื่อนสหธรรมมิกบิณฑบาตไกลใกล้น่าจะแก้ที่ใจเราเอง จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:34:58

ความคิดเห็นที่ 14 ๙๔. มีสติ (อุปมาด้วยแมงมุม) สติก็เปรียบเหมือนกับสัตว์บางอย่าง เช่นแมลงมุมที่มันทำรังในอากาศ ใยมันผ่านไปผ่านมาเป็นรังขึงอยู่ เมื่อเสร็จแล้วตัวมันก็หมกอยู่ตรงจุดกลางรังอันนั้น เฉยอยู่นิ่งอยู่ สงบอยู่ด้วยมีสติอยู่ ถ้าแมลงวันแมลงผึ้งแมลงต่าง ๆ ผ่านใยมันก็มีความสัมผัสสะดุ้งแมลงมุมตื่นมาจับสัตว์เป็นอาหาร เมื่อจับเสร็จรีบมาอยู่ยังจุดเก่า ทำความสงบระงับ มันจ้องกินอาหาร มันระมัดระวังอยู่อย่างนั้นตลอดเวลา เมื่อจับแล้วก็วิ่งมาอยู่ที่เก่า อย่างนี้เป็นวิสัยของแมลงมุมที่จับสัตว์กิน เหมือนกันกับจิตของเรานั้นอยู่จุดกลางของอายตนะตาหูจมูกลิ้นกายจิต ผู้ปฏิบัติก็เหมือนกันถ้าเราระมัดระวังอยู่สังวรสำรวมอยู่ด้วยอินทรีย์จะรู้จักตัวของเจ้าของ รู้จักจิตของเจ้าของว่าจิตเจ้าของนี้เป็นไปในลักษณะอันใดจะรู้จักจิตของเจ้าของเราก็จักสั่งสอนจิตของเจ้าของสติเป็นสิ่งที่สำคัญ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:35:17

ความคิดเห็นที่ 15 ๙๕. หลักการฝึกจิตบางตอน (อุปมาด้วยบุคคลสองคน) ถ้าหากว่าน้อมธรรมะเข้ามาสู่ใจของเราแล้วใจของเราจะไม่เห็นธรรมะเปรียบเหมือนว่าบุคคลที่มีความรู้กับบุคคลที่ไม่มีความรู้สองคน คนที่ไม่มีความรู้จะต้องน้อมเข้ามาสู่บุคคลที่มีความรู้เพื่อเรียนวิชา ความรู้ไม่จำเป็นที่จะน้อมเข้าไปสู่จิตใจของบุคคลที่ยังไม่รู้ฉันนั้นก็เหมือนกันเราน้อมใจของเราเข้าไปสู่ธรรมะพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจิตใจของมนุษย์ทั้งหลายก็จะมีโอกาสคลี่คลายออกจากความมืดมนอนธกาลได้ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:36:10

ความคิดเห็นที่ 16 ๙๖. เหนือเวทนา (อุปมาด้วยความเจ็บและสบาย) แม้ว่าเราเจ็บป่วยขึ้นมา เราก็ยังรู้สึกว่าเวทนามันก็เป็นเวทนาจิตมันเป็นจิตเป็นคนละอย่างกัน อยู่รู้จักเจ็บไหมรู้จัก รู้จักสบายไหมรู้จัก แต่เราไม่ไปอยู่ในความสบายและความไม่สบายนั้นอยู่แต่ในความสงบสงบอย่างไร สงบจากความสบายนั้น สงบจากความทุกข์นั้นอันนี้ชี้ให้เห็นอย่างนี้เพราะมันไม่มีตัวตน จะอยู่อย่างไรก็ไม่ได้มันก็ต้องอยู่อย่างนี้หมายความว่าท่านไม่มีสุขไม่มีทุกข์ ท่านรู้ว่ามันสุขมันทุกข์อยู่เหมือนกันแต่ท่านไม่ไปแบกมันไว้เวทนานั่นมันก็ไม่เกิด จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:36:38

ความคิดเห็นที่ 17 ๙๗. เหนือสิ่งอื่นใด (อุปมาด้วยสอนเรากับเขาในสิ่งเดียวกัน ) จะว่าใครด่าใครก็ให้ด่าตัวเองก่อนแต่งตัวเองให้ดีเสียก่อนจึงพูดจึงทำถึงจะพูดแรงหน่อยก็ได้จะพูดหนักหน่อยก็ได้ เป็นแต่ให้รู้จักเสียก่อนให้ดูเราเสียก่อน ให้เราดีเสียก่อนให้เรารู้เสียก่อน สอนเราเสียก่อนให้มันเป็น เผื่อว่ามันสะท้อนกลับมาก็ไม่มีอะไร จะทำไร่ทำนาก็ได้มีแก้วก็ได้มีแหวนก็ได้ มีเพชรนิลจินดาก็ได้ ให้มันอยู่เหนือสิ่งเหล่านั้น เมื่อสิ่งเหล่านี้มันวิบัติไปก็ให้เราสบายเราได้มาก็ให้สบายมันจากเราไปก็ให้สบายเพราะเห็นว่าสิ่งทั้งหลายมันเป็นอย่างนั้นนี้เรียกว่าเห็นธรรมในที่ไกล แล้วมาเห็นในที่ใกล้ เห็นข้างนอกเห็นข้างในผู้อื่นเป็นอย่างนี้เราก็เป็นอย่างนี้ข้างนอกเป็นอย่างนี้ข้างในเป็นอย่างนี้มันเหมือนกัน จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:37:41

ความคิดเห็นที่ 18 ๙๘. ปฏิบัติธรรม (อุปมาด้วยการสีไฟ) การประพฤติปฏิบัติเหมือนกันกับบุรุษที่ไปสีไฟ ได้ฟังท่านบอกว่า เอาไม้ไผ่สองอันมาสีกันเข้าไปเถอะ แล้วจะมีไฟเกิดขึ้น บุรุษนั้นก็จับไม่ไผ่เข้าสองอัน สีกันเข้า แต่ใจร้อนสีไปได้หน่อย ก็อยากให้มันเป็นไฟ ใจก็เร่งอยู่เรื่อย ให้เป็นไฟเร็ว ๆ แต่ไฟก็ไม่เกิดสักที่ บุรุษนั้นก็เกิดความขี้เกียจแล้วก็หยุดพัก แล้วจึงลองสีอีกนิด แล้วก็หยุดพัก ความร้อนที่พอมีอยู่บ้าง ก็หายไปล่ะซิ เพราะความร้อนมันไม่ติดต่อกันถ้าทำไปเรื่อย ๆ อย่างนี้ เหนื่อยก็หยุด มีแต่เหนื่อยอย่างเดียวก็พอได้ แต่มีขี้เกียจปนเข้าด้วย เลยไปกันใหญ่แล้วบุรุษนั้นก็หาว่าไฟไม่มี ไม่เอาไฟ ก็ทิ้ง เลิก ไม่สีอีก แล้วก็ไปเที่ยวประกาศว่า ไฟไม่มี ทำอย่างนี้ไม่ได้ ไม่มีไฟหรอกเขาได้ลองทำแล้ว จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:37:58

ความคิดเห็นที่ 19 ๙๙. อารมณ์มีพิษ (อุปมาด้วยการอยู่กับงู) ขอให้โยมจำไว้ในใจ อารมณ์ทั้งหลายนั้น ไม่ว่าจะเป็นอารมณ์ที่พอใจก็ตาม หรืออารมณ์ที่ไม่พอใจก็ตาม อารมณ์ทั้งสองอย่างนี้มันเหมือนงูเห่าซึ่งมีพิษมาก ถ้ามันฉกคนแล้ว ก็ทำให้ถึงแก่ความตายได้ อารมณ์นี้ก็เหมือนงูเห่าที่มีพิษร้ายนั้น อารมณ์ที่พอใจก็มีพิษมาก อารมณ์ที่ไม่พอใจก็มีพิษมาก มันทำให้จิตใจของเราไม่เสรี ทำให้จิตใจไขว้เขวจากหลักธรรมของพระพุทธเจ้า จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:38:32

ความคิดเห็นที่ 20 ๑๐๐. ไม่ยึดมั่นถือมั่น (อุปมาด้วยการปล่อยงูพิษไป) อารมณ์ทั้งหลายเหมือนกันกับงูเห่าที่มีพิษร้าย ถ้าไม่มีอะไรขวาง มันก็เลื้อยไปตามธรรมชาติของมัน แม้พิษมันจะมีอยู่ มันก็ไม่แสดงออกมา ไม่ได้ทำอันตรายเรา เพราะเราไม่ได้เข้าไปใกล้มัน งูเห่าก็เป็นไปตามเรื่องของงูเห่า มันก็อยู่อย่างนั้น ถ้าหากเป็นคนที่ฉลาดแล้วก็จะปล่อยหมด สิ่งที่ดีก็ปล่อยมันไป สิ่งที่ชั่วก็ปล่อยมันไป สิ่งที่ชอบใจก็ปล่อยมันไป เหมือนอย่างเราปล่อยงูเห่าตัวที่มีพิษร้ายนั้น ปล่อยให้มันเลื้อยของมันไป มันก็เลื้อยไปทั้งที่มีพิษอยู่ในตัวมันนั่นเอง จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:41:05

ความคิดเห็นที่ 21 อ่านอุปมาอุปไมยของพระโพธิญาณเถร (ชา สุภัทโท) ตอนที่ 1 | ตอนที่ 2 | ตอนที่ 3 | ตอนที่ 4 | เว็บไซต์วัดหนองป่าพง อ้างอิงพระโพธิญาณเถร (ชา สุภัทโท),เหนือสิ่งอื่นใด, นอกเหตุเหนือผล,คำสอนหลวงพ่อชา,สุดสายธรรม,กบเฒ่านั่งเฝ้ากอบัว,สติ สมาธิ ปัญญา,ปฏิปทาของพระโพธิญาณเถร,อาหารใจ,คำสอนหลวงพ่อ,สมมติบังวิมุตติ, PHRAMAHA SOMPORN ABHAKARO มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ภาพประกอบกูเกิ้ล โปรดติดตามอุปมาอุปไมยของพระโพธิญาณเถร (ชา สุภัทโท) ตอนที่ 6 ต่อไปวันพรุ่งนี้ครับ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 08:44:47

ความคิดเห็นที่ 22 อนุโมทนาครับ เติมให้อีกนิดหนึ่งครับพอดีฟังเทศของท่านอยู่ การสมาทานศีล (อุปมาเป็นการหายใจสูดอากาศ) จะสูดเข้าตอนไหนก็ได้ ไม่ใช่จะรอให้พระมอบให้ จริง ๆ แล้วศีลคือเจตนาความตั้งใจที่จะงดเว้นจากบาป และต้องมีศีลทุกคนถ้าไม่มีศีลก็ไม่ใช่มนุษย์ จากคุณ : Augy เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 09:47:53

ความคิดเห็นที่ 23 อนุโมทนาบุญครับ จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 12:04:50

ความคิดเห็นที่ 24 อนุโมทนา สาธุค่ะ จากคุณ : เสาริมทะเล (เสาริมทะเล) เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 13:12:46

ความคิดเห็นที่ 25 _/\_    แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 54 17:34:55 จากคุณ : ใจขึ้น เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 17:34:27