ความคิดเห็นที่ 1 เมื่อจิตมีราคะ และโทสะ อ้อ...เราเป็นมนุษย์ ที่ประเสริฐ เมื่อมีราคะ เมื่อเรารู้ว่ามีราคะ เราย่อมมีสติ เมื่อมีโทสะ เมื่อเรารู้ว่ามีโทสะ เราย่อมมีสติ เมื่อมีสติ ปัญญาก็มีขึ้น ย่อมมีหนทงหรือมรรค ที่จะดำเนินการที่เหมาะสมแก่สภาวะในขณะนั้น จากคุณ : โลกนิติฉบับไทย เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 11:00:12

ความคิดเห็นที่ 2 จากคำถาม ------------------------------------   เมื่อรู้ว่าจิตมีราคะ หรือ มีโทสะ ผมจะหันมาพิจารณาลมหายใจเข้าออกจนจิตสงบ ผมทำอย่างนี้ถูกหรือเปล่าครับ ------------------------------------- ตอบ   ถูกแล้วครับ. แต่ถ้าตามการปฏิบัติ ควรมี   1.ศีล เริ่มจาก ศีล 5   2.อินทรีย์สังวร  คือการสำรวม วาจา กาย และใจ หรือสำรวม ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ อกุศลที่ยังไม่เกิดก็จะไม่เกิด อกุศลที่เกิดก็พึ่งระงับได้ (ไม่ให้เกิดมากไปกว่านั้น)   3.อริยาบทบรรพ  คือการรู้สึกตัวทั่วพร้อมในอริยบท ต่างๆ เช่น การเดิน ยืน นั่ง นอน และอริยาบทย่อยต่างๆ  เพื่อเป็นการเจริญ สติ ให้เจริญขึ้น   4.การปฏิบัติกายคตา ก็คือ อานาปานสติเบื้องต้น ที่มีสติรู้ลมหายใจเข้า หรือ ออก ไปตามลำดับ. ซึ่งจะระงับ ราคะ โทสะ โมหะ ให้จิตสงบได้   5.มีปัญญาเห็น กาย หรือ จิต  เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเกิดการกระทบขึ้น หรือเกิดผัสสะขึ้น  ก็ตั้งอยู่  แล้วสลายไป หรือดับไป อยู่เนืองๆ  เป็นธรรมดา คือเห็นเป็นไตรลักษณ์ หรือพิจารณาเป็นไตรลักษณ์อยู่เนืองๆ วนเวียนเป็นเช่นนั้นเอง     เพราะ กาย นั้นก็ไม่เที่ยง เวทนานั้นก็ไม่เที่ยง สัญญานั้นก็ไม่เที่ยง สังขารก็ไม่เที่ยง วิญญาณก็ไม่เที่ยง สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์ สิ่งใดเป็นทุกข์ สิ่งนั้นเป็นอนัตตา ผู้มีปัญญาควรพิจารณาเนืองๆ ว่า "นั้นไม่ใช่เรา นั้นไม่ใช่ของเรา นั้นไม่ใช่ตัวตนของเรา"    ซึ่งการปฏิบัติ ทั้ง 5 ข้อ ดังด้านบน นั้นเป็นไปตาม ที่พระพุทธเจ้าสอน ในพระไตรปิฏก เพียงแต่ยกมาและย่อ ลงเท่านั้น แล้วตามด้วยบทธรรมตามพุทธพจน์ นั้น   การปฏิบัติหลักเพียง 5 ข้อ ด้านบน กับบทธรรมในพุทธพจน์นั้น เมื่อสมบูรณ์ด้วยพละ 5 (สติ สมาธิ ปัญญา ศรัทธา ความเพียร) ก็ย่อมทำให้เจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไป จนในที่สุดบรรลุธรรม เห็นแจ้งในอริยสัจจะ 4 ได้ ตามฐานะ.    ความจริง ธรรมปฏิบัิตินั้นมีอยู่พร้อมในแล้วตามลำดับ ที่พระพุทธเจ้าทรงชี้แนวทางไว้ในพระไตรปิฏก ผู้ปฏิบัติพึ่งนำไ้ปปฏิบัติได้.   เพียงแต่ในรายละเอียด ของการปรับพละ 5 ของการปรับอินทรีย์ ให้ถูกต้องเหมาะสม สมดุลย์ พึ่งมีกัลญามิตร ที่รู้หรือพอรู้แนวทางแล้ว คอยกำกับย่อมเป็นการดี. จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 11:13:34

ความคิดเห็นที่ 3              ข้อที่ 1                  เมื่อรู้ว่าจิตมีราคะ หรือ มีโทสะ                  ผมจะหันมาพิจารณาลมหายใจเข้าออกจนจิตสงบ                  ผมทำอย่างนี้ถูกหรือเปล่าครับ                  หรือว่าควรทำอย่างไรที่จะให้ ราคะ โทสะ ดับไป              ตอบว่า ถูกต้องโดยปริยาย คือบรรเทาการกลุ้มรุมของ อกุศลวิตกต่างๆ ก่อน จากนั้นจึงพิจารณานัยจากอาหารสูตร, โกธนาสูตร และอาฆาตวินยสูตรเป็นต้น                           ข้อที่ 2                  หรือไม่ต้องทำอะไรเลย เดี๋ยวมันก็ดับไปเองตามกฏไตรลักษณ์                      อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา              ตอบว่า ข้อนี้ไม่ถูกต้อง เพราะเหตุว่า เป็นเหมือนไม่เห็นคุณค่า ของสัมมัปปธาน 4. -------------------------------------------------------------              พระพุทธพจน์              [๒๙๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุพิจารณาเห็นธรรมในธรรมอยู่ อย่างไรเล่า ภิกษุในธรรมวินัยนี้ พิจารณาเห็นธรรมในธรรม คือนิวรณ์ ๕              ภิกษุพิจารณาเห็นธรรมในธรรมคือนิวรณ์ ๕ อย่างไรเล่า              ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เมื่อกามฉันท์มีอยู่ ณ ภายในจิต ย่อมรู้ชัดว่า กามฉันท์มีอยู่ ณ ภายในจิตของเรา หรือเมื่อกามฉันท์ไม่มีอยู่ ณ ภายในจิต ย่อมรู้ชัดว่า กามฉันท์ไม่มีอยู่ ณ ภายในจิตของเรา              อนึ่ง กามฉันท์ที่ยังไม่เกิดจะเกิดขึ้นด้วยประการใด ย่อมรู้ชัด ประการนั้นด้วย กามฉันท์ที่เกิดขึ้นแล้วจะละเสียได้ด้วยประการใด ย่อมรู้ชัดประการนั้นด้วย กามฉันท์ที่ละได้แล้วจะไม่เกิดขึ้นต่อไป ด้วยประการใด ย่อมรู้ชัดประการนั้นด้วย              อีกอย่างหนึ่ง เมื่อพยาบาทมีอยู่ ณ ภายในจิต ย่อมรู้ชัดว่า พยาบาท มีอยู่ ณ ภายในจิตของเรา หรือเมื่อพยาบาทไม่มีอยู่ ณ ภายในจิต ย่อมรู้ชัดว่า พยาบาทไม่มีอยู่ ณ ภายในจิตของเรา              อนึ่ง พยาบาทที่ยังไม่เกิดจะเกิดขึ้นด้วยประการใด ย่อมรู้ชัด ประการนั้นด้วย พยาบาทที่เกิดขึ้นแล้วจะละเสียได้ด้วยประการใด ย่อมรู้ชัดประการนั้นด้วย พยาบาทที่ละได้แล้วจะไม่เกิดขึ้นต่อไปด้วย ประการใด ย่อมรู้ชัดประการนั้นด้วย ---------------------------------- ควรศึกษาทั้งพระสูตร :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=10&A=6450&w=ด้วยประการใด     -------------------------------------              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๙  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๑              สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค              อาหารสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=19&A=3082&Z=3189                            ฟังพระสูตรนี้ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/listen/?b=19&item=522              ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=19&i=522              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕              อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต              โกธนาสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=23&A=2036&Z=2138                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=23&i=61              การค้นหา พระสูตรที่ชื่อมีคำว่า อาฆาตวินยสูตร ผลการค้นหาพบ  2 ตำแหน่ง ดังนี้ :- http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/sutta_name.php?name=อาฆาตวินยสูตร                  พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๔              มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์              สัพพาสวสังวรสูตร ว่าด้วยการสังวรในอาสวะทั้งปวง http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=12&A=238&Z=384                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=12&i=10              คำว่า สัมมัปปธาน 4 http://84000.org/tipitaka/dic/d_seek.php?text=สัมมัปปธาน แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html                      เรื่อง                           ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก                           การใช้ทรัพย์ ๕ ประการ                           มหาทาน                           ทานของสัตบุรุษนัยที่ ๑                           ทานของสัตบุรุษนัยที่ ๒                           กาลทาน ๕ อย่าง                           ให้ทานในที่ใดมีผลมาก                           ทานที่เจาะจงและไม่เจาะจง ๒๑ ประเภท                           สังฆทาน ๗ ประเภท                           ถวายภิกษุรูปเดียว ก็เป็นสังฆทาน                           ทัททัลลวิมาน-แสดงอานิสงส์ของสังฆทาน                                       เรื่องเศรษฐีเท้าแมว                           ความบริสุทธิ์แห่งทักษิณาทาน ๔                           อานิสงส์ของทาน ๕ อย่าง                           ทานที่มีผลมาก ไม่มีอานิสงส์มาก ๖                           ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก ๑ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 11:35:12

ความคิดเห็นที่ 4 มาถูกทางเพียงครึ่งเดียวการพิจารณาลมหายใจนั้น ทำให้เกิดสติ แต่ยังไม่พอที่จะสู้กับกิเลส ต้องใช้ปัญญาพิจารณาตามไปด้วยครับ สติมีไว้ระลึกรู้ตัว ปัญญาแล้วไว้ฆ่ากิเลส เปรียบเหมือนสติคือโล่ ปัญญาคือดาบ จากคุณ : พาลท้อแท้ เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 11:53:15

ความคิดเห็นที่ 5 ในเบื้องต้น เอาแค่นั้นก็ได้ แต่ถ้าจิตสงบดีแล้วควรจะพิจารณาสักนิดหนึ่ง คือ พิจารณาอริยสัจ๔ ไตรลักษณ์เป็นเบื้องต้น แล้วต่อให้ถึงอริยสัจ พิจารณาจนเกิดความเบื่อหน่าย เบื่อหน่ายแล้วก็วางเฉย เห็นเป็นธรรมดา การดับของโทสะกับราคะนั้นมันดับไปเองจริงครับ แต่คำถามคือ มันจะกลับมาใหม่มั้ย... เราไม่ต้องกำหนดรู้ลมหายใจ มันก็ดับเองได้ และกลับมาเองได้ แต่สิ่งที่เราต้องการคือ ทำให้การกลับมาของมันน้อยลง (โดยความสามารถของผม ผมไม่สามารถบอกได้ว่ามันจะไม่กลับมาอีกเลย) ผมเองก็ยังเป็นผู้ที่ยังต้องศึกษาอยู่ เคยย่ำต๊อกอยู่ตรง รู้ว่ามีโทสะ และราคะ รู้หนอๆ นี่ย่ำมานาน ย่ำแล้วก็รำคาญจิตตัวเองเหมือนกัน เออ รู้หนอแล้วทำไมมันยังโกรธอยู่ มันยังมีราคะอยู่ มาทบทวนดู ก็ไม่แปลก เพราะเราไม่ใช่พระอานาคามี ขอให้ศึกษาเรื่อง อสุภกรรมฐาน กายคตานุสสติกรรมฐาน เพื่อบ่อนทำลายราคะ และ พรหมวิหาร๔ และ วรรณกสิณเพื่อบ่อนทำลายโทสะต่อไป เมื่อจิตสงบแล้วจับอริยสัจ๔ เป็นวิปัสสนาต่อไป เกิดมาแล้วมีราคะ เกิดมาแล้วมีโทสะ นี่มันเป็นทุกข์ ผมใช้อย่างนี้ในการพิจารณา ส่วนที่เกินไปกว่านี้ผมยังไม่รู้เลยแนะนำได้แค่ีนี้ แต่อย่าทิ้งอานาปานุสสติกรรมฐานนะครับ จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 12:01:43

ความคิดเห็นที่ 6 ราคะ เป็นปฏิปักษ์กับโทสะ แต่ก็เป็นกิเลสด้วยกันทั้งคู่ การรู้ว่าราคะเกิด แล้วพยายามระงับ อนุโมทนาด้วยครับ การรู้ว่าโทสะเกิด แล้วพยายามระงับ อนุโมทนาด้วยครับ การปล่อยให้กิเลสดับไปเอง ไม่ควรอย่างยิ่งครับ ถึงมันจะดับไปเพราะเปลี่ยนไปเป็นอารมณ์อื่น แต่ช่วงที่ยังไม่ดับนั้น โมหะมูลจิต โลภะมูลจิต โทสะมูลจิต เกิดเรียบร้อยไปแล้ว สำเร็จเป็นผลวิบากเรียบร้อยไปแล้ว และแน่นอนย่อมให้ผลกับเราในภายภาคหน้าตามกฎแห่งกรรม แค่กระพริบตาครั้งเดียว หรือเพียงแค่ชั่วลัดนิ้วมือเดียว จิตเกิดดับนับเป็นแสนโกฏิดวง ( 1 โกฏิ เท่ากับ 10 ล้าน) ดังนั้นถ้าจิตเกิดกิเลส ควรรีบข่มกิเลสโดยไว อย่าปล่อยให้กิเลสมันเพาะพันธุ์อกุัศลจิตให้ยิ่งพอกพูน ปล่อยให้กิเลสเกิดขึ้นแล้วคอยดูมันเฉยๆ จนกว่ามันจะดับ โดยไม่แทรกแซงนั้น มันดับไปก็จริง เดี๋ยวดับก็จริง แต่กว่าที่มันจะดับ อกุศลจิตเกิดนับไม่ถ้วนแล้ว   โย เว อุปฺปติตํ โกธํ           รถํ ภนฺตํว ธารเย                           ตมหํ สารถิ พฺรูมิ           รสฺมิคฺคาโห อิตโร ชโน.                           ผู้ใดแล พึงสะกดความโกรธที่พลุ่งขึ้น เหมือนคนห้ามรถ                           ที่กำลังแล่นไปได้ เราเรียกผู้นั้นว่า ‘สารถี’, ส่วนคนนอกนี้                           เป็นเพียงผู้ถือเชือก. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม ๖ ประการ ย่อมเป็นผู้ ควรเพื่อกระทำให้แจ้งซึ่งความเป็นผู้เย็นอย่างยิ่ง ธรรม ๖ ประการเป็นไฉน คือ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมข่มจิตในสมัยที่ควรข่ม ๑ ย่อมประคองจิตในสมัยที่ควรประคอง ๑ ย่อมยังจิตให้ร่าเริงในสมัยที่ควรให้ร่าเริง ๑ ย่อมวางเฉยจิตในสมัยที่ควรวางเฉย ๑ เป็นผู้น้อมไปในธรรมประณีต ๑ และเป็นผู้ยินดียิ่งในนิพพาน ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลายภิกษุประกอบด้วยธรรม ๖ ประการนี้แล ย่อมเป็นผู้ควรกระทำให้ แจ้งซึ่งความเป็นผู้เย็นอย่างยิ่ง ฯ สีติสูตร พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๔ อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=22&A=10207&Z=10223 แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 54 12:25:27 จากคุณ : ปริญญาบ้าเกมส์ เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 12:03:34

ความคิดเห็นที่ 7 โทสะให้แผ่เมตตามาก ๆ ค่ะรวมถึงพรหมวิหารสี่ต้องมี ราคะ ให้ปลงอศุภะ พิจารณาร่างกายภายในค่ะ จากคุณ : anumotanasatu เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 12:08:58

ความคิดเห็นที่ 8 เมื่อจิตมีราคะ และโทสะ  ก็รู้ สภาวะไปตรงๆ ไม่ต้องไป แทรกแทรง ราคะ-โทสะก็ ดับไปเอง .. ส่วนใหญ่เราจะ ตามรู้จิตนะ อย่างโทสะ แรง ..ก็ให้เกิดขึ้น แล้วก็ ตามจิต รู้ สิ่งใดเกิดขึ้น สิ่งนั้นดับไป เป็นธรรมดา จากคุณ : honeybfit เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 12:32:29

ความคิดเห็นที่ 9 อนุโมทนาทุก ๆ ท่านค่ะ ขอให้เจริญในธรรมค่ะ จากคุณ : anumotanasatu เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 12:52:32

ความคิดเห็นที่ 10 เมื่อรู้ว่าจิตมีราคะ หรือ มีโทสะ นั่นแหละคืออาการของผีสัตว์นรกซึี่่งอาศัยอยู่ในตัวคนอ่านอาการขณะเกิดอ่านให้ถึงตัวเหตุและดับที่ตัวเหตุคือตัณหาอุุปทาน มันพาเสื่อม ไม่เจริญ โดยเฉพาะตัวโทสะ ถ้ายังไม่เก่งต้องอาศัยการกดข่มไม่แสดงออกทางกายวาจา มันมากระทบอีกทำอีกทำไปตลอดจนอาการเหล่านี้หายไปไม่กลับกำเริบอีกเมื่อชำนาญขึ้นจิตจะเกิดญาณเบื่อหน่ายเห็นโทษภัยของอาการเหล่านี้ ทำทบทวนเคล้าเคลียอารมณ์มั่นใจได้เลยว่าไม่มีราคะ หรือ มีโทสะ ไม่ต้องปฏิบัติอีกจบสูญตายเกลี้ยงไม่มีเหลือ จากคุณ : toi (castertoi) เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 13:13:51

ความคิดเห็นที่ 11 รบกวนด้วยนะครับ คุณ Garnicia และพี่วิชา ผมอยากทราบรายละเอียดมากขึ้น เพื่อประโยชน์ต่อการฝึกตน และเพื่อทบทวนการปฏิบัติ 1) เมื่อรู้แล้วว่ากิเลสเกิด ขณะที่รู้กิเลสตัวนั้นน่าจะดับไปแล้ว จำเป็นหรือไม่ครับที่ต้องสงบระงับด้วยอานาปานสติอย่างที่คุณ Garnicia ถาม 2) ที่ยังอยู่หลังจากกิเลสดับ คือ วิบาก ถ้าไม่ไปทำเหตุซ้ำ มันก็จะไม่เกิดขึ้นอีกในขณะนั้น ใช่ไหมครับ 3) ผมสังเกตุเห็นแต่เพียงว่า เมื่อรู้ จิตมันจะกลับมาอยู่กับกายใจ (ปัจจุบัน) เท่านั้น ไม่เลือกด้วยว่าเป็นอะไร บางทีก็กายทั้งกาย บางทีก็ลม บางทีก็รู้ลงที่ใจ ******************************************************* คำถามคุณปริญญา คือผมสงสัยนะครับ <<<การปล่อยให้กิเลสดับไปเอง ไม่ควรอย่างยิ่งครับ...ดังนั้นถ้าจิตเกิดกิเลส ควรรีบข่มกิเลสโดยไว....>>> เป็นสมถะกรรมฐานใช่หรือไม่ครับ จากคุณ : norapob เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 15:13:15

ความคิดเห็นที่ 12 เราใช้วิธีดูความรู้สึกที่ใจว่าหนักเบาจะเกิดอะไรต่อจะปรุงหรือดับ โดยไม่เพิ่มเหตุ ให้มันเป็นตามธรรมชาติความเคยชิน เช่นเห็นอะไรที่ชอบก็เกิดกิเลสตามความเคยชิน เห็นหน้าคนที่ไม่ชอบเกิดโทสะตามความเคยชิน แต่ต้องมีสมาธิมีสติไม่ไหลไปตามกิเลสเก่าๆ ถ้าทำได้กิเลสใหม่ๆจะไม่ค่อยเกิด กิเลสเก่าหยาบๆจะค่อยๆละจนเจอตัวที่ละเอียดขึ้นเรื่อยๆ จากคุณ : moomanow2 เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 15:15:47

ความคิดเห็นที่ 13 ผมจะเริ่มจาก เมื่อรู้ว่าจิตมี โทสะ ราคะ จะดูที่จิตตัวเอง ด้วยความเป็นกลาง มีสติ หาก โทสะ ราคะนั้น ไม่แรงมาก มันจะดับลงไป ในกรณีนี้จะรู้จะเห็นการดับของ โทสะ ราคะ นั้น แต่หาก โทสะ ราคะ นั้นแรงจนไม่สามารถที่จะใช้แค่สติตั้งมั่นถอยออกมาดูเฉย ๆ ได้ ก็ต้อง ลงไปคลุกกันละครับ ทุกวิธีละ ข่ม กด ดุ ด่า หลับตา สูดลมหายใจ ย้ายไปคิดเรื่องอื่น ฯลฯ จนกว่าจะเบาบาง จางลง อาจจะใช้เวลาบ้าง แต่ก้อต้องจัดการให้ได้ ในที่สุดครับ เอาไม่อยู่ สุดท้ายมันก้อ จางเองอยู่ดีนั่นแหละ (อิอิ ตามกฎไตรลักษณ์) วิธีปฎิบัติ มันไม่ได้ มีกฎบังคับนิครับว่า วันนี้ วิปัสนานะ พรุ่งนี้ สมถะนะ  คว้าไรได้ จัดการมันได้ เอานั่นก่อน เอาไว้ จิตละเอียดมีคุณภาพมาก ๆ จนมีความตั้งมั่นสูง ๆ ค่อยมาว่ากันที่วิปัสนาล้วน ๆ ก้อยังไม่สายนะครับ แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 54 15:40:28 แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 54 15:38:57 แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 54 15:38:42 จากคุณ : นายจองชัย เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 15:38:27

ความคิดเห็นที่ 14 "เมื่อรู้ว่าจิตมีราคะ หรือ มีโทสะ ผมจะหันมาพิจารณาลมหายใจเข้าออกจนจิตสงบ ผมทำอย่างนี้ถูกหรือเปล่าครับ หรือว่าควรทำอย่างไรที่จะให้ ราคะ โทสะ ดับไป หรือไม่ต้องทำอะไรเลย เดี๋ยวมันก็ดับไปเองตามกฏไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา" เป็นการใช้สมาธิกดทับไว้ เหมือนหินทับหญ้า... ยังไม่ได้ใช้ปัญญาหยั่งรู้ถึงเหตุรากเหง้าของราคะ และโทสะที่เกิดแก่จิต... ต่อให้มันดับไปตามไตรลักษณ์ แล้วมันก็จะเกิดขึ้นมาอีก... แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 54 16:20:30 จากคุณ : pae2010 เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 16:18:35

ความคิดเห็นที่ 15 ตอบท่าน norapob <<<การปล่อยให้กิเลสดับไปเอง ไม่ควรอย่างยิ่งครับ...ดังนั้นถ้าจิตเกิดกิเลส ควรรีบข่มกิเลสโดยไว....>>> เป็นสมถะกรรมฐานใช่หรือไม่ครับ --------------------------------------------------------------------------------------- การอาศัยสติ หรือ สมาธิ ในการรู้อารมณ์ การข่มอารมณ์ เป็นสมถะกรรมฐานทั้งคู่ครับ ส่วนการอาศัยปัญญา พิจารณาโดยแยบคายถึงเหตุที่มา และทุกข์โทษ ของกิเลส พิจารณาเห็นความเป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา  เห็นทุกข์โทษของอุปาทานความยึดมั่นในรูปกับนาม เป็นวิปัสสนากรรมฐานครับ จากคุณ : ปริญญาบ้าเกมส์ เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 17:03:20

ความคิดเห็นที่ 16 ตอบคุณ norapob ครับ เมื่อจิตมีราคะ ผมมีสติรู้ว่าจิตมีราคะ มันคงดับไปแล้วเกิดใหม่อย่างรวดเร็วจนผมยังคงรู้ว่าราคะยังอยู่ไม่ได้หายไปไหนกระมัง ผมจึิงดึงสติมารับรู้ที่ลมหายใจ ซึ่งมันก็ได้ผล ทำให้ผมสงบได้จากราคะ แต่ไม่ได้ถึงขั้นอุปจาร หรือ อัปปนาสมาธินะครับ แต่สงบจากราคะหรือโทสะเท่านั้น ผมมานั่งคิดดูเวลาคนเราโกรธหรือเครียด จะมีคนบอกว่าให้หายใจแรงๆเข้าออกหลายๆครั้ง(ไม่ใช่เครียดกินเหล้านะ ขอฮานิด) นั่นเพราะการหายใจแรงๆทำให้เรารับรู้ถึงลมหายใจเข้าและออกเป็นการพิจารณาลมหายใจอย่างหนึ่งนั่นเอง แต่กำหนดให้หายใจแรงๆจะได้รู้สึกได้ชัดๆ คุณคิดอย่างผมคิดหรือเปล่า จากคุณ : Garcinia เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 17:04:48

ความคิดเห็นที่ 17 ดับกิเลสต้องดับแบบเปิดทวารอยาตนะ6 ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ กระทบผัสสะ จึงเกิดเวทนา เห็นตัวกิเลสขณะกิเลสเกิดตอนนั้นจริงๆและดับขณะนั้นจริงๆ  ไม่ใช่นั่งเจโตสมถะหลับตานึกเอาเป็นสัญญาเก่าที่ผ่านมาเฉยๆ ต้องปฏิบัติมรรค7องค์  คือมีชีวิตประจำวันอยู่ตามฐานะเราให้วิญาณมันได้ทำงานของมัน ไม่ใช่ไปนั่งหลับตาเพ่งกสิณหรือบริกรรมอะไรก็ว่าไปดับวิญญาณก็ไม่รู้เรื่องอะไรเป็นอสัญญีสัตว์เหมือนอาฬารดาบส และ อุทกดาบส แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 54 17:58:01 จากคุณ : toi (castertoi) เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 54 17:35:36

ความคิดเห็นที่ 18 กสิณเป็นสมถะที่ได้ถึงจตุตถฌาน เป็นบาทฐานของวิปัสสนาได้ แหม อย่าไปดูถูกเค้าเลยน่า ขนาดพระพุทธเจ้ายังทรงประทาน โลหิตกสิณ เป็นกรรมฐานให้ภิกษุสัทธิวิหาริกของท่านพระสารีบุตร ซึ่งท่านให้อสุภกรรมฐานแก่ศิษย์แต่ไม่ประสบผลสำเร็จ จึงนำมาเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า แล้วพระพุทธเจ้าประทานกรรมฐานเป็นโลหิตกสิณให้แล้วพิจารณาวิปัสสนาต่อจนบรรลุมรรคผล http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=30&p=7 แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 54 11:54:13 จากคุณ : ชาล้นถ้วย เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 54 11:50:36

ความคิดเห็นที่ 19 แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 54 15:19:42 จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 54 14:09:52

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีครับคุณ norapob  (พอดีพึ่งได้มาเห็นคำถามที่ถามผมครับ) จากคำถาม -------------------------------------------------------------- รบกวนด้วยนะครับ คุณ Garnicia และพี่วิชา ผมอยากทราบรายละเอียดมากขึ้น เพื่อประโยชน์ต่อการฝึกตน และเพื่อทบทวนการปฏิบัติ 1) เมื่อรู้แล้วว่ากิเลสเกิด ขณะที่รู้กิเลสตัวนั้นน่าจะดับไปแล้ว จำเป็นหรือไม่ครับที่ต้องสงบระงับด้วยอานาปานสติอย่างที่คุณ Garnicia ถาม 2) ที่ยังอยู่หลังจากกิเลสดับ คือ วิบาก ถ้าไม่ไปทำเหตุซ้ำ มันก็จะไม่เกิดขึ้นอีกในขณะนั้น ใช่ไหมครับ 3) ผมสังเกตุเห็นแต่เพียงว่า เมื่อรู้ จิตมันจะกลับมาอยู่กับกายใจ (ปัจจุบัน) เท่านั้น ไม่เลือกด้วยว่าเป็นอะไร บางทีก็กายทั้งกาย บางทีก็ลม บางทีก็รู้ลงที่ใจ --------------------------------------------------------------- ตอบ ข้อที่ 1.   ถ้ากิเลสนั้นดับไปจริงๆ  และจิตสงบเป็นปกติ ไม่ปรุงแต่ง ก็ไม่จำเป็นต้องระงับด้วยอานาปานสติ ก็ได้ครับ แต่ผู้ที่ปฏิบัติอานาปานเป็นปกติและชำนาณ ก็ย่อมมามีสติรับรู้ลมเป็นธรรมดาครับ     ถ้าเป็นผู้พอมีสติรู้ กิเลสปับ กิเลสนั้นดับไปจริงๆ ถือว่าผู้ปฏิบัตินั้นพัฒนาการปฏิบัติได้อยู่ขั้นที่ดีที่เดียว.   แต่ส่วนมากจะไม่เป็นอย่างนั้น พอมีสติรู้กิเลสปับ จะเป็นสภาวะที่ กิเลสบรรเทาลงหรืออ่อนลงเท่านั้นครับไม่ใช่ดับไปทันที  จึงต้องใช้่อานาปาน หรือสมาธิ เพื่อคลายนิวรณ์ ที่ยังหลงเหลือจากการที่บรรเทาหรือทำให้กิเลสอ่อนลงนั้น ถ้าเป็นสมถะและวิปัสสนาก็จะใช้กำหนดพิจารณาร่วมด้วย ทำให้จิตสงบเป็นปกติได้ และเห็นความเป็นไตรลักณ์ ของกิเลส อารมณ์ และจิตได้. ตอบข้อที่ 2.    คำว่า กิเลสดับ คือมันดับไปทันที่ทันใดเมื่อสติรู้ทันไม่มีร้องรอยเหลืออยู่อีกเลย ถ้าเป็นเพียงการระงับหรือบรรเทา ยังไม่ควรใช้่คำว่า "ดับ" ครับ    คำว่า วิบาก ก็คือผลของการกระทำ(กรรม) ซึ่งอาจจะปรากฏทันควัน หรือในกาลต่อๆ ไป ซึ่งเป็นคนละความหมายกับการไปทำกิเลสช้ำหรือไม่ซ้ำ    ซึ่งควรใช้คำว่า อนุสัย เสียมากกว่าครับ เรื่องกิเลส ที่เกิดถ้าปล่อยให้เขาหายไปเอง ตามของกฏเวลา หรือไปกระทำจนอิ่มสมความอยาก ก็ย่อมคลายและหายไปเอง แต่มันจะตกลงเก็บไว้เป็นอนุสัยอย่างเต็มๆ สั่งสมอยู่ภายในใจหรือจิต กิเลสก็จะฟูกลับมาอีกเมื่อถึงเวลาหรือโดนกระตุ้น แต่ถ้าทำสมาธิกิเลสนั้นสงบระงับไป แต่อนุสัยที่มีอยู่ก็ยังมีอยู่เหมือนเดิม รอจนสมาธิหมดไป ก็จะปรากฏฟูเป็นกิเลสได้อย่างเดิม.      แต่ถ้าใช้ปัญญาพิจารณาเห็นด้วยความเป็นจริงของความ เกิด-ดับ ของรูปและนาม จนกิเลสนั้นบรรเทาหรือดับไปได้ทันที อนุสัยที่มีภายในนั้นก็จะไม่สะสมเพิ่มขึ้นและก็จะมีกำลังอ่อนลง  ถ้าบรรลุเป็นพระโสดาับัน อนุสัยนั้นอ่อนลงมาก และสังโยชน์ ก็จะหมดสิ้นไปอย่างถาวรไป 3 ตัว. ตอบ ข้อ 3       ผมก็เป็นอย่างนั้น เมื่อมีสติ ก็จะรู้ชัด ที่ กาย หรือ เวทนา หรือ จิต หรือธรรม  แล้วแต่ขณะหรือช่วงจังวะ ที่เป็นการปัจจุบันและเท่าทันครับ. จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 54 15:19:22