ความคิดเห็นที่ 1 เหตุแห่งความอันตรธานของคำสอน ภิกษุทั้งหลาย ! เรื่องนี้เคยมีมาแล้ว : กลองศึกของกษัตริย์พวกทสารหะ เรียกว่า อานกะ มีอยู่.  เมื่อกลองอานกะนี้ มีแผลแตกหรือลิ, พวกกษัตริย์ทสารหะได้หาเนื้อไม้อื่นทำเป็นลิ่ม เสริมลงในรอยแตกของกลองนั้น (ทุกคราวไป)  ภิกษุทั้งหลาย ! เมื่อเชื่อมปะเข้าหลายครั้งหลายคราวเช่นนั้น นานเข้าก็ถึงสมัยหนึ่ง  ซึ่งเนื้อไม้เดิมของตัวกลองหมดสิ้นไปเหลืออยู่แต่เนื้อไม้ที่ทำเสริมเข้าใหม่เท่านั้น ; ภิกษุทั้งหลาย ! ฉันใดก็ฉันนั้น : ในกาลยืดยาวฝ่ายอนาคต จักมีภิกษุทั้งหลาย,  สุตตันตะเหล่าใด ที่เป็นคำของตถาคต  เป็นข้อความลึกมีความหมายซึ่ง เป็นชั้นโลกุตตระ ว่าเฉพาะด้วยเรื่องสุญญตา,  เมื่อมีผู้นำสุตตันตะเหล่านั้นมากล่าวอยู่.  เธอจักไม่ฟังด้วยดี จักไม่เงี่ยหูฟัง จักไม่ตั้งจิตเพื่อจะรู้ทั่วถึง  และจักไม่สำคัญว่า เป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียน.  ส่วนสุตตันตะเหล่าใด ที่นักกวีแต่งขึ้นใหม่ เป็นคำร้อยกรองประเภทกาพย์กลอน  มีอักษรสละสลวย มีพยัญชนะอันวิจิตร เป็นเรื่องนอกแนว เป็นคำกล่าวของสาวก, เมื่อมีผู้นำสูตรที่นักกวีแต่งขึ้นใหม่เหล่านั้นมากล่าวอยู่,  เธอจักฟังด้วยดี จักเงี่ยหูฟัง จักตั้งจิตเพื่อจะรู้ทั่วถึง  และจักสำคัญว่าเป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียนไป. ภิกษุทั้งหลาย ! ความอันตรธานของสุตตันตะเหล่านั้น ที่เป็นคำของตถาคต  เป็นข้อความลึก มีความหมายซึ้ง เป็นชั้นโลกุตตระ ว่าเฉพาะด้วยเรื่องสุญญตา  จักมีได้ด้วยอาการอย่างนี้ แล. นิทาน. สํ. ๑๖ / ๓๑๑ / ๖๗๒-๓ จากคุณ : ไม้มณฑารพ เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 23:19:33

ความคิดเห็นที่ 2 มรรค ๘...กัลยาณวัตร ...สุภัททะ ! อริยมรรคมีองค์ ๘ หาได้ในธรรมวินัยนี้ สมณะที่ ๑... สมณะที่ ๒... สมณะที่ ๓... สมณะที่ ๔ ก็หาได้ในธรรมวินัยนี้ วาทะเครื่องสอนของพวกอื่นว่างจากสมณะของพวกอื่น... อานนท์ ! กัลยาณวัตรนี้ เป็นอย่างไร ? นี้คือ อริยมรรคมีองค์ ๘... ความขาดสูญแห่งกัลยาณวัตรนี้ มีในยุคแห่งบุรุษใด บุรุษนั้นชื่อว่าบุรุษคนสุดท้ายแห่งบุรุษทั้งหลาย... เราขอกล่าวย้ำกะเธอว่า... เธอทั้งหลายอย่าเป็นบุรุษพวกสุดท้ายของเราเลย. สฬา.สํ. ๑๘ / ๑๗๙ / ๒๔๕-๖. , มหา. ที. ๑๐/๑๗๕/๑๓๘. , ม. ม. ๑๓ / ๔๒๗ / ๔๖๓. จากคุณ : ยัยก้อย เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 23:39:08

ความคิดเห็นที่ 3 ผู้ใดก็ตาม  ถึงแม้จะแสดงอยู่ซึ่งพุทธวจนะโดยโวหารของพระพุทธองค์ แต่กลับไม่เคารพ พระรัตนตรัย และ สิกขาบท และแฝงเจตนา เพื่อตัดศรัทธา ในสาวกภาษิต คำสอนพ่อแม่ครูอาจารย์ ที่เป็นธรรมอันถูกต้องดีแล้ว ผู้นั้นแล ได้ชื่อว่า กล่าว สัทธรรมปฏิรูป จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 00:36:55

ความคิดเห็นที่ 4 “ผู้เรียกร้องหาศาสดาเพื่อความเป็นศัตรู” อานนท์ ! สาวกทั้งหลาย เรียกร้องหาศาสดา เพื่อความเป็นศัตรู ไม่เรียกร้องเพื่อความเป็นมิตร เป็นอย่างไรเล่า ? อานนท์ ! ในกรณีนี้ ศาสดาผู้เอ็นดูแสวงหาประโยชน์เกื้อกูล อาศัยความเอ็นดูแล้ว จึงแสดงธรรมแก่สาวกทั้งหลายว่า “สิ่งนี้เป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูลแก่พวกเธอทั้งหลาย และสิ่งนี้ ก็เป็นไปเพื่อความสุขแก่พวกเธอทั้งหลาย” ดังนี้เป็นต้น, สาวกเหล่านั้นของศาสดาไม่ฟังด้วยดี ไม่เงี่ยหูฟัง ไม่ตั้งจิตเพื่อจะรู้ทั่วถึง แต่แกล้งทำให้ผิดจากคำสั่งสอนของศาสดาไปเสีย อานนท์ ! สาวกทั้งหลายอย่างนี้แล ชื่อว่า ผู้เรียกร้องหาศาสดา เพื่อความเป็นศัตรู ไม่เรียกร้องเพื่อความเป็นมิตร มหา.ที๑๐/๓๘๔/๒๙๙. จากคุณ : เนตังมม (เนตังมม) เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 08:00:35

ความคิดเห็นที่ 5 ผู้ไม่หลงเอาสิ่งอื่นมาเป็นแก่น ภิกษุ ทั้งหลาย ! พรหมจรรย์นี้ มิใช่มีลาภสักการะและเสียงเยินยอเป็นอานิสงส์,  พรหมจรรย์นี้ มิใช่มีความ ถึงพร้อมด้วยศีลเป็นอานิสงส์, พรหมจรรย์นี้ มิใช่มีความถึงพร้อมด้วยสมาธิเป็นอานิสงส์, พรหมจรรย์นี้ มิใช่มีความถึงพร้อมด้วยญาณทัสสนะเป็อานิสงส์. ภิกษุ ทั้งหลาย ! ก็เจโตวิมุตติ ที่ไม่กำเริบอันใดมีอยู่, พรหมจรรย์นี้มี สิ่งนั้น นั่นแหละเป็นประโยชน์ที่มุ่งหมาย เป็นแก่นสาร เป็นผลสุดท้ายของพรหมจรรย์แล. ภิกษุ ทั้งหลาย. ! เปรียบเหมือนบุรุษผู้ต้องการด้วย แก่นไม้ เสาะหาแก่นไม้ เที่ยวค้นหาแก่นไม้ จนถึงต้นไม้ ใหญ่มีแก่นแล้ว ตัดเอาแก่นถือไปด้วยมั่นใจว่า ‘นี่เป็น แก่นแท้’ ดังนี้. บุรุษมีตาดี เห็นคนนั้นเข้าแล้ว ก็กล่าวว่า “ผู้เจริญคนนี้ ช่างรู้จักแก่น, รู้จักกระพี้, รู้จักเปลือกสด, รู้จักสะเก็ดแห้งตามผิวเปลือก, รู้จักใบอ่อนที่ปลายกิ่ง. จริงดังว่า ผู้เจริญคนนี้ ต้องการแก่นไม้ เสาะหาแก่นไม้ เที่ยวค้นหาแก่นไม้ จนถึงต้นไม้ใหญ่มีแก่นแล้ว ก็ตัดเอา แก่นแท้ถือไปด้วยมั่นใจว่า ‘นี่ เป็นแก่นแท้’ ดังนี้. สิ่งที่เขาจะต้องทำด้วยแก่นไม้ จักสำเร็จประโยชน์เป็นแท้” ดังนี้. มู. ม. ๑๒/๓๗๐/๓๕๑. จากคุณ : ซุ้มเฟื่องฟ้า เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 08:29:57

ความคิดเห็นที่ 6 เหตุแห่งการเบียดเบียน “ข้าแต่พระองค์ผู้นิรทุกข์ ! อะไรเป็นเครื่องผูกพันเทวดา มนุษย์ อสูร นาค คนธรรพ์ทั้งหลาย อันมีอยู่เป็นหมู่ ๆ (ซึ่งแต่ละหมู่) ปรารถนาอยู่ว่า เราจักเป็นคนไม่มีเวร ไม่มีอาชญา ไม่มีข้าศึก ไม่มีการเบียดเบียนแก่กัน และกัน แต่แล้วก็ไม่สามารถจักเป็นผู้อยู่อย่างผู้ไม่มีเวร ไม่มีอาชญา ไม่มี ข้าศึก ไม่มีเบียดเบียนแก่กันและกันเล่า พระเจ้าข้า ? ” จอมเทพ ! ความอิจฉา (อิสสา) และความตระหนี่ (มัจฉริยะ) นั่นแล เป็นเครื่องผูกพันเทวดา มนุษย์ อสูร นาค คนธรรพ์ทั้งหลาย อันมีอยู่เป็นหมู่ ๆ (ซึ่งแต่ละหมู่) ปรารถนา อยู่ว่า เราจักเป็นคนไม่มีเวร ไม่มีอาชญา ไม่มีข้าศึก ไม่มี การเบียดเบียนแก่กันและกัน แต่แล้วก็ไม่สามารถจักเป็น ผู้อยู่อย่างผู้ไม่มีเวร ไม่มีอาชญา ไม่มีข้าศึก ไม่มีเบียดเบียน แก่กันและกันได้. “ข้าแต่พระองค์ผู้นิรทุกข์ ! ก็ความอิจฉาและความตระหนี่นั้น มีอะไรเป็นต้นเหตุ (นิทาน) มีอะไรเป็นเครื่องก่อขึ้น (สมุทัย) มีอะไรเป็น เครื่องทำให้เกิด (ชาติกะ) มีอะไรเป็นแดนเกิด (ปภวะ) ? เมื่ออะไรมีอยู่ ความ อิจฉาและความตระหนี่จึงมี ? เมื่ออะไรไม่มีอยู่ ความอิจฉาและความตระหนี่ จึงไม่มี พระเจ้าข้า ? ” จอมเทพ ! ความอิจฉา และความตระหนี่ นั้น มีสิ่งอันเป็นที่รักและสิ่งอันไม่เป็นที่รัก (ปิยาปฺปิย) นั่นแล เป็นต้นเหตุ... เมื่อสิ่งเป็นที่รักและสิ่งไม่เป็นที่รักไม่มีอยู่ ความอิจฉาและความตระหนี่ก็ไม่มี. “ข้าแต่พระองค์ผู้นิรทุกข์ ! ก็สิ่งเป็นที่รักและสิ่งไม่เป็นที่รัก นั้นเล่า มีอะไรเป็นต้นเหตุ...ฯลฯ... ? เมื่ออะไรมีอยู่ สิ่งเป็นที่รักและ สิ่งไม่เป็นที่รักจึงมี ? เมื่ออะไรไม่มีอยู่ สิ่งเป็นที่รักและสิ่งไม่เป็นที่รักจึงไม่มี พระเจ้าข้า ? ” จอมเทพ ! สิ่งเป็นที่รักและสิ่งไม่เป็นที่รักนั้น มีฉันทะ (ความพอใจ ) เป็นต้นเหตุ...ฯลฯ... เมื่อฉันทะ ไม่มีอยู่ สิ่งเป็นที่รักและสิ่งไม่เป็นที่รักก็ไม่มี... มหา. ที. ๑๐/๓๑๐/๒๕๕. แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 54 08:38:01 จากคุณ : ซุ้มเฟื่องฟ้า เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 08:36:40

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณความเห็นที่ ๑ ครับ...ที่นำคำกล่าวของพระพุทธเจ้า...ที่ได้แปลเป็นไทยเรียบร้อยมาให้อ่านครับ แต่ผมขอสอบถาม คห. ที่ ๑...ครับ..ดูเหมือนกับว่า คห. ที่ ๑ จะให้เชื่อแต่ในคำที่พระพุทธเจ้ากล่าวใช่ไหมครับ?....(เพราะผมเห็น คห. ที่ ๑ เน้นตรงที่ ....สุตตันตะเหล่าใด ที่เป็นคำของตถาคต) หากใช่...แล้วจะรู้ได้อย่างไรว่าแปลถูก...หรือผู้แปลเข้าใจถูก.... ผมมีความเห็นว่าเราควรพิจารณาทั้ง...ประโยคที่กล่าวครับคือ... "สุตตันตะเหล่าใด ที่เป็นคำของตถาคต เป็นข้อความลึกมีความหมายซึ่ง เป็นชั้นโลกุตตระ ว่าเฉพาะด้วยเรื่องสุญญตา, เมื่อมีผู้นำสุตตันตะเหล่านั้นมากล่าวอยู่".........ไม่ใช่จะเน้นแต่ตรงที่..."สุตตันตะเหล่าใด ที่เป็นคำของตถาคต"....เพราะจะทำให้เราชาวพุทธ...ไปยึดติดกับอักขระ..ที่พระพุทธเจ้าสอน...โดยตีความเอาอักขระโดยผ่านการแปลมาซึ่งก็อาจจะถูกหรือผิดก็ได้เช่นกัน...พอผู้อื่นพูดไม่ตรงกับอักขระก็ว่าผิดไปหมดครับ...ซึ่งความเห็นผม....ผมเห็นว่า... สุตตันตะเหล่าใด...แม้ว่าจะไม่ตรงคำโดยอักขระแบบพระพุทธเจ้า...อาจจะสละสลวยก็ได้..หรือไม่สละสลวยก็ได้..แต่...เป็นข้อความลึกมีความหมายซึ่ง เป็นชั้นโลกุตตระ ว่าเฉพาะด้วยเรื่องสุญญตา, เมื่อมีผู้นำสุตตันตะเหล่านั้นมากล่าวอยู่....ผมว่าเราก็ควร... จักฟังด้วยดี จักเงี่ยหูฟัง จักตั้งจิตเพื่อจะรู้ทั่วถึง และจักสำคัญว่าเป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียนไป.... ....เมื่อเกิดศรัทราก็นำไปปฎิบัติเพื่อที่จะพิสูจน์ว่าเป็นเหมือนกับผู้ที่สอนได้แนะนำ...หรือ..ลดละกิเลสได้จริงหรือไม่(ตามหลักกาลามาสูตร)...ครับ เป็นอีกมุมหนึ่งเสนอให้พิจารณาครับ จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 09:15:44

ความคิดเห็นที่ 8 [๑๐๑๗] พ. ดีละๆ สารีบุตร อริยสาวกใดมีศรัทธามั่น เลื่อมใสในตถาคต อริยสาวกนั้นไม่พึงเคลือบแคลงหรือสงสัย ในพระตถาคต หรือในศาสนาของพระตถาคต ด้วยว่า อริยสาวกผู้มีศรัทธา พึงหวังข้อนี้ได้ว่า จักเป็นผู้ปรารภความเพียร เพื่อละอกุศลธรรม เพื่อยัง กุศลธรรมให้ถึงพร้อม มีกำลัง มีความบากบั่น มั่นคง ไม่ทอดธุระในกุศลธรรมทั้งหลาย. [๑๐๑๘] ดูกรสารีบุตร ก็วิริยะของอริยสาวกนั้น เป็นวิริยินทรีย์ ด้วยว่าอริยสาวก ผู้มีศรัทธา ปรารภความเพียรแล้ว พึงหวังข้อนี้ได้ว่า จักเป็นผู้มีสติ ประกอบด้วยสติเป็นเครื่อง รักษาตนอย่างยิ่ง จักระลึกถึง ตามระลึกถึง กิจที่ทำและคำที่พูดแม้นานได้. [๑๐๑๙] ดูกรสารีบุตร ก็สติของอริยสาวกนั้น เป็นสตินทรีย์ ด้วยว่าอริยสาวกผู้มี ศรัทธา ปรารภความเพียร เข้าไปตั้งสติไว้แล้ว พึงหวังข้อนี้ได้ว่า จักยึดหน่วงนิพพานให้เป็น อารมณ์ ได้สมาธิ ได้เอกัคคตาจิต. [๑๐๒๐] ดูกรสารีบุตร ก็สมาธิของอริยสาวกนั้น เป็นสมาธินทรีย์ ด้วยว่าอริยสาวก ผู้มีศรัทธา ปรารภความเพียร เข้าไปตั้งสติไว้ มีจิตตั้งมั่นโดยชอบ พึงหวังข้อนี้ได้ว่า จักรู้ชัด อย่างนี้ว่า สงสารมีที่สุดและเบื้องต้น อันบุคคลรู้ไม่ได้แล้ว เบื้องต้นที่สุดไม่ปรากฏแก่เหล่าสัตว์ ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องผูกไว้ ผู้แล่นไปแล้ว ท่องเที่ยวไปแล้ว ก็ความดับ ด้วยการสำรอกโดยไม่เหลือแห่งกองมืด คืออวิชชา นั่นเป็นบทอันสงบ นั่นเป็นบทอันประณีต คือ ความระงับสังขารทั้งปวง ความสละคืนอุปธิทั้งปวง ความสิ้นตัณหา ความสิ้นกำหนัด ความดับ นิพพาน. [๑๐๒๑] ดูกรสารีบุตร ก็ปัญญาของอริยสาวกนั้น เป็นปัญญินทรีย์ อริยสาวกนั้นแล พยายามอย่างนี้ ครั้นพยายามแล้ว ระลึกอย่างนี้ ครั้นระลึกแล้ว ตั้งมั่นอย่างนี้ ครั้นตั้งมั่นแล้ว รู้ชัดอย่างนี้ ครั้นรู้ชัดแล้ว ย่อมเชื่อมั่นอย่างนี้ว่า ธรรมเหล่านี้ ก็คือธรรมที่เราเคยได้ฟังมาแล้ว นั่นเอง เหตุนั้น บัดนี้ เราถูกต้องด้วยนามกายอยู่ และเห็นแจ้งแทงตลอดด้วยปัญญา. [๑๐๒๒] ดูกรสารีบุตร สิ่งใดเป็นศรัทธาของอริยสาวกนั้น สิ่งนั้นเป็นสัทธินทรีย์ ของอริยสาวกนั้น ดังนี้แล. แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 54 11:50:12 จากคุณ : Rovivta เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 11:49:36

ความคิดเห็นที่ 9 ขอขอบพระคุณที่นำพระสูตรมาแสดงนะครับ จขกท และพรรคพวก ลองน้อมเอาพระสูตรนี้ โดยเฉพาะที่ขีดเส้นใต้เอาไว้ มาพิจารณาด้วยจิตอันเป็นกลางและพร้อมจะเรียนรู้ เหมือนน้ำที่ยังไม่เต็มถ้วยนะครับ น่าจะได้ประโยชน์มาก   เหตุทำให้ศาสนาเจริญ ภิกษุทั้งหลาย ! มูลเหตุ ๔ ประการเหล่านี้ ย่อมทำให้ พระ สัทธรรมตั้งอยู่ได้ ไม่เลอะเลือนจนเสื่อมสูญไป. ๔ ประการอะไรบ้างเล่า ? ๔ ประการ คือ :- (๑) ภิกษุทั้งหลาย ! พวก ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เล่าเรียนสูตรอันถือกันมาถูก ด้วยบทพยัญชนะที่ใช้กันถูก ความหมายแห่งบทพยัญชนะ ที่ใช้กันก็ถูก ย่อมมีนัย อันถูกต้องเช่นนั้น   ภิกษุ ทั้งหลาย ! นี่เป็น มูลกรณีที่หนึ่ง ซึ่งทำให้ พระ สัทธรรมตั้งอยู่ได้ ไม่เลอะเลือนจนเสื่อมสูญไป. ----------------------------------------------------------------------- (๒) ภิกษุทั้งหลาย ! อีกอย่างหนึ่ง, พวกภิกษุเป็น คน ว่าง่าย ประกอบด้วยเหตุที่ทำให้เป็นคนว่าง่าย อดทน ยอมรับคำ สั่งสอนโดยความเคารพหนักแน่น ภิกษุทั้งหลาย ! นี่เป็น มูล กรณีที่สอง ซึ่งทำให้ พระสัทธรรมตั้งอยู่ได้ ไม่เลอะเลือนจนเสื่อมสูญไป. -------------------------------------------------- (๓) ภิกษุทั้งหลาย ! อีกอย่างหนึ่ง, พวกภิกษุเหล่าใด เป็นพหุสูต คล่องแคล่วในหลักพระพุทธวจน ทรงธรรม ทรงวินัย ทรงมาติกา (แม่บท) พวก ภิกษุเหล่านั้น เอาใจใส่ บอกสอน เนื้อความแห่งสูตรทั้งหลายแก่คนอื่น ๆ เมื่อท่านเหล่านั้น ล่วงลับไป สูตรทั้งหลาย ก็ไม่ขาด ผู้เป็นมูลราก (อาจารย์) มีที่อาศัยสืบกันไป ภิกษุทั้งหลาย ! นี่เป็น มูลกรณีที่สาม ซึ่งทำให้ พระสัทธรรมตั้งอยู่ได้ ไม่เลอะเลือนจนเสื่อมสูญไป. --------------------------------------------------------------- (๔) ภิกษุทั้งหลาย ! อีกอย่างหนึ่ง, พวกภิกษุผู้เถระ ไม่ ทำการสะสมบริกขาร ไม่ประพฤติย่อหย่อนในไตรสิกขา ไม่ มีจิตตกต่ำ ด้วยอำนาจแห่งนิวรณ์ มุ่งหน้าไปในกิจ แห่ง วิเวกธรรม ย่อมปรารภความเพียร เพื่อถึงสิ่งที่ยังไม่ถึง เพื่อ บรรลุสิ่งที่ยังไม่บรรลุ เพื่อทำให้แจ้งสิ่งที่ยังไม่ทำให้แจ้ง พวก ภิกษุที่บวชในภายหลัง ได้เห็นพระเถระเหล่านั้น ทำ แบบฉบับเช่นนั้นไว้ ก็ถือเอาเป็นตัวอย่าง, พวกภิกษุ รุ่น หลัง จึงเป็นพระที่ไม่ทำการสะสมบริกขาร ไม่ประพฤติ ย่อหย่อน ในไตรสิกขา ไม่มีจิตตกต่ำด้วยอำนาจแห่งนิวรณ์ มุ่ง หน้าไปในกิจแห่งวิเวกธรรม ย่อมปรารถความเพียร เพื่อถึงสิ่ง ที่ยังไม่ถึง เพื่อบรรลุสิ่งที่ยังไม่บรรลุ เพื่อทำให้แจ้ง สิ่งที่ ยังไม่ทำให้แจ้ง   ภิกษุทั้งหลาย ! นี่เป็น มูลกรณีที่สี่ ซึ่งทำให้ พระสัทธรรมตั้งอยู่ได้ ไม่เลอะเลือนจนเสื่อมสูญไป. ภิกษุ ทั้งหลาย ! มูลเหตุ ๔ ประการเหล่านี้แล ย่อมทำ ให้พระสัทธรรมตั้งอยู่ ได้ ไม่เลอะเลือนจนเสื่อมสูญไปเลย. จตุกฺก. อํ. ๒๑/๑๙๘/๑๖๐. จากคุณ : อย่ามารู้จัก เดี๋ยวจะหลงรักผม เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 12:11:05

ความคิดเห็นที่ 10 #7 1/3 ปาฏิหาริย์ ว่าด้วยเรื่อง อนุสาสนีปาฏิหาริย์ ลองทำความศึกษาบทธรรมพยัญชนะ พุทธวจน ในพระไตรปิฎกทั้งเล่ม จะพึงถึงความทราบว่า พระพุทธศาสดา แสดงธรรมงามในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง งามในที่สุด คำทุกคำล้วนสอดรับกันทั้งสิ้น เป็นธรรมเหมาะกับมหาชน ไม่ใช่ผู้ใดผู้หนึ่ง ส่วนใดส่วนหนึ่ง หรือกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง หาเป็นไปได้ยากที่จะแปลกันมาผิดเพี้ยน หรือทรงจำกันมาผิดเพี้ยน หากผิดเพี้ยนแล้ว ไฉนจะสอดรับกันได้ ?? หรือถ้าเจอจุดที่ไม่สอดรับ รบกวนบอกเพื่อเป็นธรรมทานด้วยครับ _/|\_ เจริญในธรรม จากคุณ : ไม้มณฑารพ เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 13:06:49

ความคิดเห็นที่ 11 เห็น คหที่ 9. ก็เลยนึกถึงพระสูตรทั้งหลายเหล่านี้ ภิกษุ ท.! บุคคลประกอบอยู่ด้วยเหตุห้าอย่าง แม้ฟังธรรมอยู่ ก็ ไม่อาจเพื่อจะก้าวลงสู่นิยาม คือความถูกต้องในกุศลธรรมทั้งหลาย. เหตุห้า อย่างอะไรเล่า? ห้าอย่างคือ สนใจแต่คำพูด สนใจแต่ผู้พูด สนใจแต่ตัวเอง มีจิตฟุ้งซ่านไม่มีเอกัคคตาจิตฟังธรรม และทำในใจไม่แยบคาย. ภิกษุ ท.! บุคคลประกอบด้วยเหตุห้าอย่างเหล่านี้แล แม้ฟังธรรมอยู่ ก็ไม่อาจเพื่อจะก้าวลง สู่นิยาม คือความถูกต้องในกุศลธรรมทั้งหลาย. - ปญฺจก. อํ. ๒๒/๑๙๕/๑๕๑. (อีกปริยายหนึ่ง) ภิกษุ ท.! บุคคลประกอบอยู่ด้วยเหตุห้าอย่าง แม้ฟังธรรมอยู่ ก็ ไม่อาจเพื่อจะก้าวลงสู่นิยาม คือความถูกต้องในกุศลธรรมทั้งหลาย. เหตุห้า อย่างอะไรเล่า? ห้าอย่างคือ สนใจแต่คำพูด สนใจแต่ผู้พูด สนใจแต่ตัวเอง เป็นคนโง่เง่าเงอะงะ มัวแต่สำคัญตนว่ารู้ในสิ่งที่ตนไม่รู้. ภิกษุ ท.! บุคคล ป ระกอบ ด้วยเหตุห้าอย่างนี้แล แม้ฟังธรรม อยู่ ก็ไม่อาจเพื่อจะก้าวลง สู่นิยาม คือความถูกต้องในกุศลธรรมทั้งหลาย. - ปญ ฺจก. อํ. ๒๒/๑๙๕/๑๕๒. (อีกปริยายหนึ่ง) ภิกษุ ท.! บุคคลประกอบอยู่ด้วยเหตุห้าอย่าง แม้ฟังธรรมอยู่ ก็ ไม่อาจเพื่อจะก้าวลงสู่นิยาม คือความถูกต้องในกุศลธรรมทั้งหลาย. เหตุห้าอย่าง อะไรเล่า? ห้าอย่างคือ เป็นคนลบหลู่ฟังธรรม มีจิตมากไปด้วยความลบหลู่- แข่งดีฟังธรรม คอยจ้องจับความผิดพลาดในผู้แสดงธรรมด้วยจิตมุ่งร้ายแข็ง กระด้าง เป็นคนโง่เง่าเงอะงะ มัวแต่สำคัญตนว่ารู้ในสิ่งที่ตนไม่รู้. ภิกษุ ท.! บุคคลประกอบด้วยเหตุห้าอย่างเหล่านี้แล แม้ฟังธรรมอยู่ ก็ไม่อาจเพื่อจะก้าวลง สู่นิยาม คือความถูกต้องในกุศลธรรมทั้งหลาย. - ปญจก. อํ. ๒๒/๑๙๖/๑๕๓. จากคุณ : เนตังมม (เนตังมม) เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 13:25:21

ความคิดเห็นที่ 12 ^ ^ กัลยาณมิตร มีหน้าที่ตักเตือนกัน ชี้ทางสวรรค์ให้ บอกให้หลีกทางอบาย เหมือนเห็นคนตกหลุมส้วม พยายามจะฉุดขึ้นให้ แต่นอกจากไม่ยอมขึ้นยังกลับจะดึงคนอื่นลงไปด้วย เมื่อคนอื่นไม่ลงก็เอาขี้ปาใส่ งั้นก็ตามสบายนะครับ พวกคุณเลือกทางเดินของคุณแล้ว จากคุณ : อย่ามารู้จัก เดี๋ยวจะหลงรักผม เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 14:11:23

ความคิดเห็นที่ 13 คุณ อย่ามารู้จัก เดี๋ยวจะหลงรักผม ขำว่ะ ถ้าคุณจะรู้สึกว่าร้อนตัวนะ เห็นว่ากัลยาณมิตรไม่ใช่หรือ  ทำไมต้องรู้สึกร้อนเมื่อเจอพระสูตรนี้ หรือมีอะไรข้างในสิงอยู่หรือจ๊ะ  พุทธบริษัทจะฟังธรรมได้เข้าใจต้องไม่มีคุณสมบัติดั่งที่ทรงกล่าว ไม่จริงหรือ เราก็แค่ยกมาเพื่อให้ได้รับรู้ในพุทธพจน์นี้ ไม่ทราบว่าคุณเป็นอะไรค่ะ   เราว่าคุณห่วงตัวเองก่อนเถอะ ศีลข้อ4 มุสาวาทาเวระมนีทำให้ได้ก่อน เพราะข้อนี้รักษาไม่ได้ทำผิดบ่อยก็ไปนรกได้เช่นกันโดยเฉพาะไปใส่สีตีไข่ไว้กับพระสงฆ์น่ะ  ดูแลตัวเองด้วยนะกัลยาณมิตรอย่างเราเคยให้ เทวทูตสูตรนายไปแล้วนี่ เราย่อมอ่านพระสูตรเหล่านั้นก่อนส่งให้นายนะ อย่าห่วงคนอื่นเลย ดูแลตนเถอะนะ แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 54 15:34:12 แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 54 15:31:12 จากคุณ : เนตังมม (เนตังมม) เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 15:30:13

ความคิดเห็นที่ 14 ไม่รู้เกี่ยวกับกระทู้นี้มั้ย แต่ชอบพระสูตรนี้ ... เอาไปโพสหรือบอกใครๆ มีแต่คนประหลาดใจแกมทึ่งและสาธุ โดยเฉพาะข้อสุดท้ายที่ว่า กตัญญูกตเวทีบุคคล นี้เป็นสิ่งหาได้ยากในโลก   .... ครั้งนั้น เจ้าลิจฉวีเหล่านั้น ได้ให้ปิงคิยานีพราหมณ์ห่มผ้าอุตราสงค์ ๕๐๐ ผืน ปิงคิยานีพราหมณ์ได้ทูลถวายให้พระผู้มีพระภาคครองผ้าอุตราสงค์ ๕๐๐ผืนเหล่านั้น พระผู้มี พระภาคได้ตรัสกะเจ้าลิจฉวีเหล่านั้นว่า ดูกรเจ้าลิจฉวี ความปรากฏขึ้นแห่งรัตนะ ๕ หาได้ยาก ในโลก รัตนะ ๕ เป็นไฉน คือ พระตถาคตอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้า ๑ บุคคลผู้แสดงธรรมวินัยที่พระตถาคตประกาศแล้ว ๑ บุคคลผู้รู้แจ้งธรรมวินัยที่พระตถาคตประกาศแล้ว อันผู้อื่นแสดงแล้ว ๑ บุคคลผู้รู้แจ้งธรรมวินัยที่พระตถาคตประกาศแล้ว อันผู้อื่นแสดงแล้ว ปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ๑ กตัญญูกตเวทีบุคคล ๑ ดูกรเจ้าลิจฉวีทั้งหลาย ความปรากฏแห่งรัตนะ ๕ ประการนี้แล หาได้ยากในโลก ฯ พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๒๒ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๔ อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต หน้าที่ ๒๑๒/๔๐๗ ข้อที่ ๑๙๕     อถโข  เต  ลิจฺฉวี  ปญฺจหิ  อุตฺตราสงฺคสเตหิ  ปิงฺคิยานึ  พฺราหฺมณํ อจฺฉาเทสุํ  ฯ  อถโข  ปิงฺคิยานี  พฺราหฺมโณ เตหิ ปญฺจหิ อุตฺตราสงฺคสเตหิ ภควนฺตํ   อจฺฉาเทสิ   ฯ   อถโข   ภควา   เต   ลิจฺฉวี   เอตทโวจ ปญฺจนฺนํ    ลิจฺฉวี   รตนานํ   ปาตุภาโว   ทุลฺลโภ   โลกสฺมึ   กตเมสํ ปญฺจนฺนํ   ตถาคตสฺส   อรหโต   สมฺมาสมฺพุทฺธสฺส   ปาตุภาโว   ทุลฺลโภ โลกสฺมึ  ตถาคตปฺปเวทิตสฺส  ธมฺมวินยสฺส  เทสิตา   ปุคฺคโล  ทุลฺลโภ โลกสฺมึ     ตถาคตปฺปเวทิตสฺส    ธมฺมวินยสฺส    เทสิตสฺส    วิญฺญาตา ปุคฺคโล   ทุลฺลโภ   โลกสฺมึ   ตถาคตปฺปเวทิตสฺส  ธมฺมวินยสฺส  เทสิตสฺส #๑ ม. ตฺยาสฺสุทํ ฯ  ๒ โป. ม. ยุ. สารุปฺปาย ฯ  ๓ โป. ม. ยุ. ปทุมํ ฯ #๔ ม. ยุ. โกกนทํ ฯ  ๕ ม. ยุ. เทเสตา ฯ วิญฺญาตา     ธมฺมานุธมฺมปฏิปนฺโน     ปุคฺคโล     ทุลฺลโภ     โลกสฺมึ กตญฺญุกตเวที   ปุคฺคโล   ทุลฺลโภ  โลกสฺมึ  อิเมสํ  โข  ลิจฺฉวี  ปญฺจนฺนํ รตนานํ ปาตุภาโว ทุลฺลโภ โลกสฺมินฺติ ฯ พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาบาลี) เล่มที่ ๒๒ สุตฺตนฺตปิฏเก เล่มที่ ๑๔ องฺคุตฺตรนิกายสฺส ปญฺจก-ฉกฺกนิปาตา หน้าที่ ๒๖๖/๕๐๓ ข้อที่ ๑๙๕ จากคุณ : Suomi เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 16:26:05

ความคิดเห็นที่ 15 มาคันทิยสูตรที่ ๙ ......................................................................................................... พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรมาคันทิยะ ก็ท่านอาศัยการเห็นถามอยู่บ่อยๆ ได้ถึงความหลงใหลไปในทิฐิที่ท่าน ยึดมั่นแล้ว และท่านก็ไม่ได้เห็นสัญญาแม้แต่น้อยแต่ความสงบ ณ ภายในที่เรากล่าวแล้วนี้ เพราะเหตุนั้นท่านจึงตั้งอยู่โดยความเป็นผู้หลง ผู้ใดย่อมสำคัญด้วยมานะหรือด้วยทิฐิว่า เราเป็นผู้เสมอเขาวิเศษกว่าเขา หรือเลวกว่าเขา ผู้นั้นพึงวิวาท เพราะมานะหรือทิฐินั้น ผู้ใดไม่หวั่นไหว ในการถือตัวว่า เสมอเขา วิเศษกว่าเขาดังนี้เป็นต้น ผู้นั้นย่อมไม่มี การวิวาท บุคคลผู้มีมานะและทิฐิอันละได้แล้วนั้นชื่อว่าเป็นพราหมณ์ จะพึงกล่าวอะไรว่า สิ่งนี้เท่านั้นจริงหรือจะพึงวิวาทเพราะมานะหรือ ทิฐิอะไรว่า ของเราจริง ของท่านเท็จ อนึ่ง ความสำคัญว่าเสมอเขา หรือว่าไม่เสมอเขาย่อมไม่มีในผู้ใด ผู้นั้นจะพึงโต้ตอบวาทะกับใครๆ มุนีละอาลัยได้แล้ว ไม่ระลึกถึงอารมณ์เครื่องกำหนดหมาย ไม่กระทำ ความสนิทสนมในชาวบ้าน เป็นผู้สงัดจากกามทั้งหลาย ไม่ทำอัตภาพ ให้เกิดต่อไป ไม่พึงกล่าวถ้อยคำแก่งแย่งกับคนบุคคลผู้ประเสริฐ สงัดแล้วจากธรรมมีทิฐิเป็นต้นเหล่าใดพึงเที่ยวไปในโลก ไม่พึงถือ เอาธรรมมีทิฐิเป็นต้นเหล่านั้นขึ้นกล่าว มุนีผู้มีถ้อยคำสงบ ไม่กำหนัด ยินดี ไม่ติดอยู่ในกามและในโลก เหมือนดอกปทุม มีก้านเป็นหนาม เกิดในน้ำโคลนตม ไม่ติดอยู่ด้วยน้ำและโคลนตม ฉะนั้น บุคคลผู้ถึงเวท คือมรรค ๔ เป็นผู้ไม่ดำเนินไปด้วยทิฐิ บุคคลนั้นไม่กลับมาสู่มานะ ด้วยการทราบ อันต่างด้วยอารมณ์ มีรูปที่ได้ทราบแล้วเป็นต้น บุคคล นั้นไม่เป็นผู้สำเร็จแล้วด้วยตัณหามานะ และทิฐินั้น บุคคลนั้น แม้กรรมและสุตะพึงนำไปไม่ได้ บุคคลนั้นอันสิ่งใดสิ่งหนึ่งน้อมนำเข้า ไปไม่ได้แล้วในนิเวศน์ คือ ตัณหาและทิฐิ กิเลสเครื่องร้อยรัด ทั้งหลายย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้คลายสัญญาได้แล้ว ความหลงทั้งหลาย ย่อมไม่มีแก่บุคคลผู้หลุดพ้นแล้วด้วยปัญญา ชนเหล่าใดยึดถือกาม สัญญาและทิฐิ ชนเหล่านั้นกระทบกระทั่งกันและกันเที่ยวไปอยู่ใน โลก ฯ ............................................................................................................ ถ้าจะไม่วิวา่ทกันก็คงจะเป็นกุศลอย่างยิ่ง จากคุณ : lovely beagle เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 17:00:14

ความคิดเห็นที่ 16 ขอสนทนาธรรมกับคุณ..ไม้มณฑารพ นะครับ... "ลองทำความศึกษาบทธรรมพยัญชนะ พุทธวจน ในพระไตรปิฎกทั้งเล่ม จะพึงถึงความทราบว่า พระพุทธศาสดา แสดงธรรมงามในเบื้องต้น งามในท่ามกลาง งามในที่สุด.".... ตรงนี้เห็นด้วย...และเป็นความจริงครับ... แต่ปัญหามันมีอยู่ว่า....พอเรานำเอาคำที่ได้จากอักขระ...มาแปลทำความเข้าใจในแต่ละคนก็จะไม่เหมือนกันอีก...อย่างเช่นประเด็น..นิพพานเป็นอนัตตาหรืออัตตา.. จากพระสูตร... ๑."ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน รูปเที่ยงหรือไม่เที่ยง?     ไม่เที่ยง พระเจ้าข้า.     ก็สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์หรือเป็นสุขเล่า?     เป็นทุกข์ พระเจ้าข้า.     ก็สิ่งใดไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรม ควรหรือที่จะตามเห็นสิ่งนั้นว่า นั่นของเรา เราเป็นนั่น นั่นเป็นอัตตาของเรา?     ข้อนั้นไม่ควรเลย พระเจ้าข้า.     ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจะสำคัญความข้อนั้นไฉน เวทนา ... สัญญา ... สังขาร ... วิญญาณ ... " และอีกพระสูตร.... ๒."ดูกรภิกษุทั้งหลาย รูปไม่เที่ยง สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์ สิ่งใดเป็นทุกข์ สิ่งนั้นเป็นอนัตตา สิ่งใดเป็นอนัตตา สิ่งนั้นไม่ใช่ของเรา ไม่เป็นเรา ไม่ใช่ตัวตนของเรา"....... ก็จะทำให้คนนำเอาคำพระที่พระพุทธเจ้ากล่าว...แล้วมาตีความหมายกันว่า "ถ้านิพพานเป็นอัตตา แสดงว่า นิพพาน เป็น ทุกข์ ถ้านิพพานเป็นอนัตตา แสดงว่า นิพพาน เป็น ทุกข์ "...... และทำให้ตีความไปอีกว่า....นิพพาน ไม่เป็นอัตตา และ ไม่เป็นอนัตตา.... ประเด็นนี้ผมไม่ขอฟันธงว่าถูกว่าผิดนะครับ มาดูผมตีความดูบ้าง...ผมคิดว่าคำว่า...อนัตตาผมแปลว่า...การที่เราไม่มีอัตตา(อัตตา ๓) หรือ หมดสักกายะทิฐิ ๒๐ แล้วในจิตแล้ว... มันก็หมายถึงเราหมดความยึดมั่นถือมั่นแล้ว...และก็หมายถึง..ดับกิเลสหมดสิ้นแล้ว...ซึ่งก็หมายถึง...นิพพานนั้นเอง... ฉนั้นก็ไม่ขัดกับพระสูตร ๑ และ ๒ ที่แสดงข้างต้นคือเพราะจิตของผู้ที่นิพพานก็จะเห็นธรรมทั้งปวง..เป็นอนัตตา..แต่จิตที่นิพพาน..กับเป็นสุข..และเป็นอนัตตาเช่นกัน แค่การแปลความหมายกันคนละอย่างผลกับแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิงครับ มาดูอีกตัวอย่างครับ... ในสัมมาทิฐิ ๑๐.. "ทานที่ให้แล้วมีผล   ยัญที่บูชาแล้วมีผล   สังเวยที่บวงสรวงแล้วมีผล"....ข้อ ๑๕๐ เล่มที่ ๒๒...ตรงนี้เป็นข้อความในพระไตรปิฎกครับ...หากเราอ่านตามคำนั้นๆคงจะแปลความหมายกันเพียงว่า...เรามีความเห็นว่า..ทานที่ให้แล้วมีผล   ยัญที่บูชาแล้วมีผล   สังเวยที่บวงสรวงแล้วมีผล....แสดงว่าเรามีสัมมาทิฐิแล้ว...ซึ่งผมคิดว่าผู้ที่นับถือพุทธส่วนใหญ่จะคิดอย่างนี้ด้วย แต่ผมกับแปลอีกอย่าง..และเข้าใจอีกอย่างว่า...โดยที่ผมเข้าใจเป็นดังนี้ครับ.... เรามีความเห็นว่า...ทานแบบไหนให้เกิดกุศล...ทานแบบไหนให้ผลเป็นอกุศล..แยกแยะออกได้ถูกจึงจะเป็นสัมมาทิฐิครับ เรามีความเห็นว่า...ยัญที่บูชาแบบไหนให้เกิดกุศล...ยัญที่บูชาแบบไหนให้ผลเป็นอกุศล..แยกแยะออกได้ถูกจึงจะเป็นสัมมาทิฐิครับ เรามีความเห็นว่า...สังเวยที่บวงสรวงแบบไหนให้เกิดกุศล...สังเวยที่บวงสรวงแบบไหนให้ผลเป็นอกุศล..แยกแยะออกได้ถูกจึงจะเป็นสัมมาทิฐิครับ ...ซึ่งผมก็คิดว่าแปลแบบผมถูกมากกว่าเพราะมันทำให้..ลดละกิเลส...ได้จริงๆหลังจากการปฎิบัติครับ...และให้ผลทางเดียวคือลดกิเลสครับ... แต่หากเห็นแบบที่คนทั่วๆไปเข้าใจว่า...ทานที่ให้แล้วมีผล   ยัญที่บูชาแล้วมีผล   สังเวยที่บวงสรวงแล้วมีผล...จะเป็นไปได้ ๒ ทางคือ...๑.เพิ่มกิเลสเมื่อหวังผลนั้น...๒.ลดกิเลสเมื่อไม่หวังผลนั้น...ซึ่งมันจะเป็นสัมมาทิฐิได้อย่างไร...จริงไหมครับ สังเกตุไหมครับผลที่ได้จะเป็นคนละอย่างกัน... จริงๆแล้วก็ยังมีอีกหลายๆจุดนะครับแต่ยกตัวอย่างให้ดู ๒ case ครับ ประเด็นที่ผมตอบตาม คห. ๗ เป็นดังที่อธิบายตามข้างบนนี้ครับ ยินดีสนทนาธรรมกับ..คุณไม้มณฑารพ ...นะครับ ความเห็นไม่ตรงกันสนทนาธรรมกันได้ครับ...ไม่ขัดแย้ง...ไม่โกรธ...ไม่เคือง...ไม่ยึดมั่นถือมั่นกับความเห็นตน...ตรงไหนคิดว่ามีประโยชน์ในการปฎิบัติธรรมก็หยิบไปใช้ครับ...เพราะเป้าหมายเราเหมือนกันครับ...ดับกิเลสหมดสิ้นไม่เกิดขึ้นอีก(นิพพาน)..ภายในจิตครับ จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 17:35:16

ความคิดเห็นที่ 17 กระทู้นี้  คุณ เนตังมม, ซุ้มเฟื่องฟ้า, ไม้มณฑารพ, ยัยก้อย, Rovivta, lovely beagle ผู้ศรัทธา ใน พระคึกฤทธิ์ วัดนาป่าพง  มากันครบเลยนะครับ -------------------------------------------------------------------------- พระคึกฤทธิ์ เป็นผู้นำในการตัดปาฏิโมกข์ให้เหลือ 150 ทำให้สงฆ์วัดนาป่าพง ไม่สามารถสวดปาฏิโมกข์ร่วมกับพระวัดอื่นได้ตลอดไป เป็นการทำให้สงฆ์แตกแยก ครูบาอาจารย์ได้เตือนแล้วก็มิยอมฟัง จนนำมาสู่การถูกตัดออกจากสาขาของคณะสงฆ์วัดหนองป่าพง -------------------------------------------------------------------------- อนันตริยกรรม ๕ ได้แก่อะไรบ้าง [๑๒๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๕ จำพวกนี้ เป็นผู้ต้องไปอบาย ต้องไปนรก เดือดร้อน แก้ไขไม่ได้ ๕ จำพวกเป็นไฉน คือ บุคคลผู้ฆ่ามารดา ๑ ผู้ฆ่าบิดา ๑ ผู้ฆ่าพระอรหันต์ ๑ ผู้มีจิตประทุษร้ายทำโลหิตของพระตถาคตให้ห้อ ๑ ผู้ทำลายสงฆ์ให้แตกกัน ๑ ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๕ จำพวก นี้แล เป็นผู้ต้องไปอบาย ต้องไปนรก เดือดร้อน แก้ไขไม่ได้ ฯ http://www.84000.org/tipitaka/read/?22/129/165 ---------------------------------------------------------------------------- "ถ้าเมื่อฝูงโคข้ามฟากไปอยู่ โคผู้นำฝูงไปคด เมื่อมีโคผู้นำฝูงไปคด โคทั้งหมดนี้ก็ย่อมไปคด ฉันใด ในหมู่มนุษย์ก็ฉันนั้นเหมือนกัน" (จาก ขุททกนิกาย ชาดก ภาค ๒  มหาโพธิชาดก) ---------------------------------------------------------------------------- (ต้องขอโทษด้วยนะครับ ทั้งหมดนี้กล่าวด้วยเจตนา ที่อยากให้พ้นจากทางที่ผิดน่ะครับ) แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 54 17:51:23 จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 17:46:01

ความคิดเห็นที่ 18 คุณชาวมหาวิหาร ด้วยความเคารพ จะเว้นจากการโต้เถียงกันด้วยเรื่องเดิมอย่างไม่รู้จบก็จะเป็นการดี กระทู้นี้มีเพื่อนสหธรรมมิกเชื้อเชิญให้นำพุทธวจนมากล่าวกัน เพื่อความบันเทิงธรรม เพื่อชื่นชมภาษิตของพระผู้มีพระภาคเจ้าที่แต่ละคนมีความยินดีเลื่อมใส  หาใช่เพื่อสร้างความร้าวฉานต่อกันและกันไม่ คุณอาจจะเห็นผู้ศึกษาในแนวทางนี้เป็นผู้มีมิจฉาทิฏฐิไปเสียหมด แต่ไม่ว่าการนำปาฏิโมกข์มาสวด 150 ข้อ หรือ 227 ข้อ ก็ไม่ได้แปลว่าผู้ศึกษาพุทธวจนกับพระอาจารย์คึกฤทธิ์ จะสามารถรู้เข้าใจธรรมที่พระศาสดาตรัสไว้ไม่ได้ เห็นแล้วว่าคุณและคณะมีความตั้งใจและพยายามจะโจมตีและชี้ทางเดินที่คุณเห็นว่าถูกต้องอย่างต่อเนื่อง ด้วยเหตุเพราะเจตนาดีตามที่คุณกล่าว คนที่รับข้อมูลก็คงมีวิจารณญาณที่จะเลือก "สิ่งที่ดีที่สุด" สำหรับเขาเองได้ ระยะหลังๆก็ไม่พยายามเข้ามาเกี่ยวข้อง เพราะเห็นผลเสียของการ "คลุกคลีด้วยหมู่" ว่าทำให้อกุศลเจริญ กุศลเสื่อม จึงไม่อยากจะร่วมวิวาทะ หากคุณเห็นว่ากระทู้ของผู้ที่คุณเรียกว่า ผู้ศรัทธาในพระคึกฤทธิ์วัดนาป่าพง เป็นกระทู้ของผู้มีมิจฉาทิฏฐิ คุณจะละเว้นไม่เข้าร่วมให้ความเห็นเสียก็ได้ เพราะคงจะทำความขัดใจให้คุณทุกครั้งที่เข้ามาอ่าน เพราะคุณจะเห็นว่าคนเหล่านี้ ช่างโง่ งมงาย ดื้อรั้น ดันทุรังเสียจนเกินเยียวยา แต่สำหรับผู้ศรัทธาในพระศาสดา( ไม่ใช่ศรัทธาพระคึกฤทธิ์) เราจะเรียกคนแบบนี้ว่า เป็นคนที่ความเชื่ออันหยั่งลงมั่นไม่หวั่นไหว ยืนเคียงข้างพระศาสดา และมีฉันทะในการศึกษาธรรมะเพื่อความเป็นปัจจัตตัง เป็นสิกขีภูโต ขอบคุณมากที่กรุณาหวังดี แต่เราจะของมงายกับพระพุทธเจ้าในชาตินี้สักชาติหนึ่ง แล้วถ้ามันไม่สำเร็จ ไว้ชาติอื่นค่อยมาลองวิธีของคุณบ้างก็แล้วกัน จากคุณ : lovely beagle เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 20:44:25

ความคิดเห็นที่ 19 นำมาฝากเพื่อนสหธรรมิก นี้เป็นพระสูตรที่ข้าพเจ้าชื่นชอบ.... อาสีวิสสูตร [๓๐๙] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้ สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิก เศรษฐี ใกล้พระนครสาวัตถี ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสกะภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้ง หลาย เหมือนอย่างว่า มีอสรพิษ ๔ จำพวก ซึ่งมีฤทธิ์เดชแรงกล้า ถ้ามีบุรุษรักชีวิต ผู้ไม่ อยากตาย รักสุข เกลียดทุกข์ ชนทั้งหลายพึงกล่าวกะเขาอย่างนี้ว่า ดูกรท่าน อสรพิษ ๔ จำพวก นี้ มีฤทธิ์เดชแรงกล้า ท่านพึงปลุกให้ลุกตามเวลา ให้อาบน้ำตามเวลา ให้กินอาหารตามเวลา ให้เข้าสู่ที่อยู่ตามเวลา เวลาใดอสรพิษทั้ง ๔ จำพวกนี้ ตัวใดตัวหนึ่งโกรธขึ้น เวลานั้นท่านก็ จะพึงถึงความตาย หรือถึงทุกข์แทบปางตาย กิจใดที่ท่านควรทำ ก็จงทำกิจนั้นเสีย ฯ [๓๑๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ครั้งนั้น บุรุษนั้นกลัวอสรพิษทั้ง ๔ จำพวกนั้น  จึงหนีไป ในที่อื่น ชนทั้งหลายพึงกล่าวกะเขาอย่างนี้ว่า ดูกรท่าน มีเพชฌฆาตผู้เป็นฆ่าศึกอยู่ ๕ คน ได้ติด ตามมาข้างหลังท่าน พบท่านในที่ใด ก็จะฆ่าท่านเสียในที่นั้น กิจใดที่ท่านควรทำ ก็จงทำกิจ นั้นเสีย ฯ [๓๑๑] ครั้งนั้นแล บุรุษนั้นกลัวอสรพิษทั้ง ๔ จำพวก และกลัวเพชฌฆาตผู้เป็นฆ่า ศึกทั้ง ๕ คนนั้น จึงหนีไปในที่อื่น ชนทั้งหลายพึงกล่าวกะเขาอย่างนี้ว่า ดูกรท่าน มีเพชฌฆาต คนที่ ๖ ซึ่งเที่ยวไปในอากาศ เงื้อดาบติดตามมาข้างหลังท่าน พบท่านในที่ใด ก็จะตัดศีรษะของ ท่านเสียในที่นั้น กิจใดที่ท่านควรทำ ก็จงทำกิจนั้นเสีย ฯ [๓๑๒] ครั้งนั้น บุรุษนั้นกลัวอสรพิษทั้ง ๔ จำพวกซึ่งมีฤทธิ์เดชแรงกล้า กลัว เพชฌฆาตผู้เป็นฆ่าศึกทั้ง ๕ และกลัวเพชฌฆาตคนที่ ๖ ซึ่งเที่ยวไปในอากาศเงื้อดาบอยู่ จึงหนี ไปในที่อื่น เขาพบบ้านร้างเข้า จึงเข้าไปสู่เรือนร้างว่างเปล่าหลังหนึ่ง ลูบคลำภาชนะว่างเปล่า ชนิดหนึ่ง ชนทั้งหลายพึงกล่าวกะเขาอย่างนี้ว่าดูกรท่าน มีโจรทั้งหลายคอยฆ่าชาวบ้าน เข้ามา สู่บ้านร้างนี้เสมอ กิจใดที่ท่านควรทำก็จงทำกิจนั้นเสีย ฯ [๓๑๓] ครั้งนั้น บุรุษนั้นกลัวอสรพิษทั้ง ๔ กลัวเพชฌฆาตทั้ง ๕ กลัวเพชฌฆาตคน ที่ ๖ และกลัวโจรผู้คอยฆ่าชาวบ้าน จึงหนีไปในที่อื่น เขาไปพบห้วงน้ำใหญ่แห่งหนึ่ง ฝั่งข้าง นี้น่ารังเกียจ เต็มไปด้วยภัยอันตราย ฝั่งข้างโน้นเป็นที่เกษมปลอดภัย เรือแพ หรือสะพานที่ จะข้ามไปฝั่งโน้นไม่มี ฯ [๓๑๔] ครั้งนั้น บุรุษนั้นมีความคิดอย่างนี้ว่า ห้วงน้ำนี้ใหญ่นัก ฝั่งข้างนี้เป็นที่น่า รังเกียจ เต็มไปด้วยภัยอันตราย ฝั่งข้างโน้นเป็นที่เกษมปลอดภัยเรือแพ หรือสะพานที่จะข้าม ไปฝั่งโน้นก็ไม่มี ผิฉะนั้น เราควรจะมัดหญ้ากิ่งไม้และใบไม้ ผูกเป็นแพ เกาะแพนั้น พยายาม ไปด้วยมือและด้วยเท้า ก็พึงถึงฝั่งโน้นได้โดยความสวัสดี ครั้นแล้ว บุรุษนั้นทำตามความคิด ของตน ก็ว่ายข้ามฟากถึงฝั่งข้างโน้นแล้ว เป็นพราหมณ์ขึ้นบกไป ฯ [๓๑๕] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ข้ออุปมานี้ เราสมมติขึ้นเพื่อจะให้รู้เนื้อความโดยง่าย ใน ข้อนั้นมีเนื้อความดังนี้ คำว่า อสรพิษที่มีฤทธิ์แรงกล้าทั้ง ๔ จำพวกนั้น เป็นชื่อแห่งมหาภูตรูป ๔ คือ ธาตุดิน ธาตุน้ำ ธาตุไฟ ธาตุลม คำว่าเพชฌฆาตทั้ง ๕ คนที่เป็นข้าศึกนั้น เป็นชื่อ แห่งอุปาทานขันธ์ ๕ คือ รูปขันธ์เวทนาขันธ์ สัญญาขันธ์ สังขารขันธ์ วิญญาณขันธ์ คำว่า เพชฌฆาตคนที่ ๖ซึ่งเที่ยวไปในอากาศเงื้อดาบอยู่นั้น เป็นชื่อแห่งนันทิราคะ คำว่า บ้านร้างนั้น เป็นชื่อแห่งอายตนะภายใน ๖ ฯ [๓๑๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ถ้าแม้บัณฑิตผู้ฉลาด มีปัญญาใคร่ครวญ  อายตนะภายใน ๖ นั้น ทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ก็จะปรากฏว่าเป็นของว่าง เปล่า สูญทั้งนั้น ฯ คำว่า โจรผู้ฆ่าชาวบ้านนั้น เป็นชื่อแห่งอายตนะภายนอก ๖ ตาย่อมเดือดร้อนเพราะ รูปเป็นที่พอใจและไม่พอใจ หูย่อมเดือดร้อน เพราะเสียงเป็นที่พอใจและไม่พอใจ จมูกย่อม เดือดร้อนเพราะกลิ่นเป็นที่พอใจและไม่พอใจ ลิ้นย่อมเดือดร้อนเพราะรสเป็นที่พอใจและไม่พอใจ กายย่อมเดือดร้อนเพราะโผฏฐัพพะเป็นที่พอใจและไม่พอใจ ใจย่อมเดือดร้อนเพราะธรรมารมณ์ เป็นที่พอใจและไม่พอใจ คำว่า ห้วงน้ำใหญ่นั้น เป็นชื่อแห่งโอฆะทั้ง ๔ คือ กาโมฆะ ภโวฆะทิฏโฐฆะ อวิชโชฆะ คำว่า ฝั่งข้างนี้อันเป็นที่น่ารังเกียจ เต็มไปด้วยภัยอันตรายนั้น เป็นชื่อ แห่งร่างกายของตน คำว่า ฝั่งข้างโน้นเป็นที่เกษม ปลอดภัยนั้นเป็นชื่อแห่งนิพพาน คำว่า แพนั้น เป็นชื่อแห่งอริยมรรคมีองค์ ๘ ประการ คือสัมมาทิฐิ ฯลฯ สัมมาสมาธิ คำว่า พยายามข้ามไปด้วยมือและเท้า เป็นชื่อแห่งวิริยารัมภะ คำว่า ผู้เป็นพราหมณ์ว่ายข้ามฟากถึง ฝั่งโน้นแล้วขึ้นบกไป เป็นชื่อแห่งพระอรหันต์ ฯ จากคุณ : lovely beagle เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 21:05:21

ความคิดเห็นที่ 20 คุณ lovely beagle เห็นด้วยอย่างยิ่ง  เราเกลือกกลั้วอยู่กับอกุศลมานานแล้ว ไร้ประโยชน์เสียเวลาเปล่า  คุณยกมาพระสูตรมาให้ดู  ดีมากเลย ชอบค่ะ แต่ของเรา มาฟังธรรมที่เป็นกุศลดีกว่า จะยกพุทธพจน์ก็ชอบมากมายเหลือเกิน นี้คือความเจริญของศาสนาเพราะพระปฎิบัติดีปฎิบัติชอบ ถ่ายทอดแต่พระพุทธวจน พระอาจารย์สอนละนันทิและนำสติมาอยู่กับกาย กายคตาสติ มาดูกันน่ะเอามาฝากถ้าใครยังไม่ได้ดูก็จะได้ดูด้วย มาหาแต่กุศลกันดีกว่าพวกเรา   สาธยายธรรมที่เป็นพุทธวจน ถ่ายทอดบอกสอนเพื่อให้พระสัทธรรมตั้งอยู่ได้  ไม่เลอะเลือนจนเสื่อมสูญไป. ------------------------------------------------------------ พระอาจารย์สอนละนันทิและนำสติมาอยู่กับกาย กายคตาสติ มาดูกันน่ะเอามาฝากถ้าใครยังไม่ได้ดูก็จะได้ดูด้วย กระทู้นี้เพื่อความเจริญของพุทธศาสนาโดยแท้ แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 54 08:42:12 จากคุณ : เนตังมม (เนตังมม) เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 21:38:31

ความคิดเห็นที่ 21 #17 คุณกล่าวตู่ผมแล้วหล่ะครับ : ) ผมศรัทธาในพระพุทธเจ้าครับ ผมเข้ามากระทู้นี้อีกทีตอนเกือบบ่ายๆ ผมก็เห้นด้วยกับ #3 แม้จะไม่ใช่พุทธวจน แต่ผมก็มีความเห็นไปในทางเดียวว่า ช่วยเตือนสติ ได้สำหรับหลายๆคน ธรรมใดอันคุณนำมากล่าวดีแล้ว ผมชื่นชม นับถือ อนุโมทนา ธรรมอันใด ผมไม่มั่นใจในธรรมที่คุณ(หรือท่านทั้งหลาย) ยกมา ผมจะหลีกเสียจากการโต้เถียง (ไม่ใช่วิวาทะแน่นอน ถ้าวิวาทะจะคล้าย #16) { ดูกรโมคคัลลานะ เธอพึงศึกษาอย่างนี้แล  เมื่อมีถ้อยคำซึ่งจะเป็นเหตุให้ทุ่มเถียงกัน ก็จำต้องหวังการพูดมาก  เมื่อมีการพูดมาก ย่อมคิดฟุ้งซ่าน  เมื่อคิดฟุ้งซ่าน ย่อมไม่สำรวม  เมื่อไม่สำรวม จิตย่อมห่างจากสมาธิ ฯ ๑๕/๗๔/๕๘ } พระสูตรนี้มักจะแทงขึ้นให้หัวผมก่อนการโต้เถียง คุณไปขุดกระทู้ดูได้เลยครับ ผมนำอะไรไปโต้เถียงบ้าง ถ้าจำไม่ผิดแค่ครั้งสองครั้ง เรื่องนิพพาน แต่... ... ... ปล.ตอนนี้ผมโต้เถียงคุณอยู่  ------- #1 ผมไม่ได้มุ่งไปทางใด เพียงแต่เลือกพระสูตรที่พอจะสอดรับกับ จขกท. ------- @ ที่ผมเข้ามาเล่นห้องนี้ ไม่ได้เจตนาเพื่อ โจมตีฝ่ายใด หรือ ชักจูงฝ่ายใด ไม่ได้เข้าฝ่ายใด หรือมาเห็นพุทธศาสนิกชนแบ่งฝ่าย เพียงแต่ต้องการให้มหาชนเห็นพุทธวจน ที่ชนส่วนใหญ่คิดว่าแสนยาก เข้าใจยาก ซึ่งเมื่อผมนำมาตอบ คนส่วนใหญ่ก็สามารถเข้าใจได้ นี่แหล่ะ คำพระตถาคต อกาลิโก การที่ผมนำพุทธวจนมาตอบโจทย์ที่พบอยู่ในชีวิตประจำวัน  โจทย์ไหนที่ผมไม่เคลียร์ก็เลี่ยงการตอบ โจทย์ไหนที่คุ้นๆว่ามีคำตอบ ผมก็พยายามหาอย่างสุดกำลัง ทั้งนี้เพื่ออยากให้ทุกคนได้เห็นมุมมองของพระพุทธเจ้า  แม้บางปัญหาผมอาจจะยกพุทธวจนได้ไม่ดีเท่าที่ควรก็ตาม ------- และผมมี ความเห็นบางอย่าง คล้าย #8 เท่าที่ตามอ่านกระทู้ ที่มีการโต้เถียงโดยคุณและสมาชิกอื่น ผมไม่อยากให้คุณมองว่า ผู้ที่ศรัทธาในพระอาจารย์ท่านใดท่านหนึ่ง จะมีมิจฉาทิฏฐิอยู่หรือไม่ แต่อยากให้มองว่า ตอนนี้ผู้นั้นหรือสมาชิกนั้นๆ กำลังศึกษาอะไร เขากำลังศึกษา พระธรรม ของพระตถาคต ซึ่งเหมือนกับคุณ จุดมุ่งหมายและแก่นเช่นเดียวกับคุณ ดังที่ #16 กล่าวไว้ อนึ่ง มิจฉาทิฏฐิจะมีกี่แบบ ? แต่สัมมาทิฏฐิในอริยมรรคมีองค์ ๘ คือ มีความเห็นอริยสัจ ๔ ซึ่งผู้ที่ศึกษาได้จนเกิดสัมมาทิฏฐิข้อนี้ มิจฉาทิฏฐิอื่นๆจะละไปเอง (คุ้นๆว่ามีพระสูตรยืนยัน) ผมขออนุโมทนาในเจตนาของคุณ *ขอโทษสำหรับหลายๆท่าน นี่เป็นครั้งแรกที่ผมแสดงความเห็นโดยไม่ยกพุทธวจน จากคุณ : ไม้มณฑารพ เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 22:55:44

ความคิดเห็นที่ 22 #21  อืม คุณ ไม้มณฑารพ เองก็เผยแพร่ link ที่เป็นเครือข่าย วัดนาป่าพง อยู่ทุกวันนี่ครับ http://etipitaka.com/background เว็บแนะนำ วัดนาป่าพง (๑) วัดนาป่าพง (๒) มูลนิธิพุทธโฆษณ์ กลุ่มพุทธโอษฐ์ ศูนย์บริการมัลติมีเดีย พุทธวจน.สถาบัน พบพุทธะ ตัวอย่าง ขอความกรุณา ช่วยสรุปคำสอนในแนวพระป่ากรรมฐาน http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y10741291/Y10741291.html ความคิดเห็นที่ 5 นำวิธีของพระตถาคตผู้เป็นสัพพัญญูมาบอกแทนวิธีของพระป่า  ดูกรภิกษุทั้งหลาย  ภิกษุในธรรมวินัยนี้  อยู่ในป่าก็ดี  อยู่ที่โคนไม้ก็ดี   อยู่ในเรือนว่างก็ดี  นั่งคู้บัลลังก์  ตั้งกายตรงดำรงสติมั่นเฉพาะหน้า   เธอย่อมมีสติหายใจออกมีสติหายใจเข้า   เมื่อหายใจออกยาว  ก็รู้ชัดว่าหายใจออกยาว  หรือเมื่อหายใจเข้ายาว  ก็รู้ชัดว่าหายใจเข้ายาว   เมื่อหายใจออกสั้น  ก็รู้ชัดว่าหายใจออกสั้น หรือเมื่อหายใจเข้าสั้น  ก็รู้ชัดว่า หายใจเข้าสั้น   ทำความศึกษาอยู่  ว่าเราจักเป็นผู้กำหนดรู้กองลมทั้งปวง  หายใจออก   ทำความศึกษาอยู่  ว่าเราจักเป็นผู้กำหนดรู้กองลมทั้งปวง  หายใจเข้า ทำความศึกษาอยู่  ว่าเราจักระงับกายสังขาร  หายใจออก ทำความศึกษาอยู่  ว่าเราจักระงับกายสังขาร  หายใจเข้า เมื่อภิกษุนั้นไม่ประมาท  มีความเพียร  ส่งตนไปในธรรมอยู่  อย่างนี้   ย่อมละความดำริพล่านที่ อาศัยเรือนเสียได้  เพราะละความดำริพล่านนั้นได้   จิตอันเป็นไปภายในเท่านั้น  ย่อมคงที่  แน่นิ่ง เป็นธรรมเอกผุดขึ้น  ตั้งมั่น ดูกรภิกษุทั้งหลาย  แม้อย่างนี้ภิกษุก็ชื่อว่า เจริญกายคตาสติ  ฯ อุปริ.ม. ๑๔/๑๖๑/๒๙๔ ______________________________ ดูกรภิกษุทั้งหลาย ... กายคตาสติ อันชนเหล่าใดหลงลืม อมตะ ชื่อว่าอันชนเหล่านั้นหลงลืม ฯ กายคตาสติ อันชนเหล่าใดไม่หลงลืม อมตะ ชื่อว่าอันชนเหล่านั้นไม่หลงลืม ฯ กายคตาสติ อันชนเหล่าใดไม่ซ่องเสพแล้ว  อมตะ ชื่อว่าอันชนเหล่านั้นไม่ซ่องเสพแล้ว ฯ กายคตาสติ อันชนเหล่าใดทำให้มากแล้ว อมตะ ชื่อว่าอันชนเหล่านั้นทำให้มากแล้ว ฯ เอก.อํ. ๑๒/๔๔/๒๓๕ *ศึกษากายคตาสติเพิ่มเติม http://www.etipitaka.com/read?language=thai&number=161&volume=14 *อานิสงส์กายคตสติ http://www.etipitaka.com/read?language=thai&number=169&volume=14 ______________________________ ภิกษุ ท. ! อานาปานสติ อันบุคคลเจริญแล้ว กระทำให้มากแล้ว อย่างนี้แล ย่อมมีผลใหญ่ มีอานิสงส์ใหญ่. ภิกษุ ท. ! เมื่ออานาปานสติ อันบุคคลเจริญทำให้มากแล้วอยู่อย่างนี้  ผลอานิสงส์อย่างใดอย่างหนึ่ง ในบรรดาผล ๒ ประการ เป็นสิ่งที่หวังได้ คือ อรหัตตผลในปัจจุบัน หรือว่าถ้ายังมีอุปาทิเหลืออยู่ก็จักเป็น อนาคามี. มหาวาร. สํ. ๑๙/๓๙๖ - ๓๙๗/๑๓๑๑ - ๑๓๑๓ *เจริญแล้วอย่างไร กระทำให้มากแล้วอย่างไร : http://www.etipitaka.com/read?language=thai&number=318&volume=19 จากคุณ : ไม้มณฑารพ เขียนเมื่อ : 27 มิ.ย. 54 20:52:21 ถูกใจ : ซุ้มเฟื่องฟ้า, เนตังมม เครือข่ายพวกนี้ ถึงแม้คุณจะอ้างว่า ไม่ได้ศรัทธา พระคึกฤทธิ์ แต่ ศรัทธา พุทธวจนะ แต่ มันก็เป็นสัทธรรมปฏิรูป ที่มีอันตราย ต่อ พุทธศาสนาเถรวาททั้งนั้น แล้วมองออกยากด้วย เพราะอ้างพุทธวจนะตลอด เปรียบเหมือน เพชรปลอม ที่เซลแมนที่ช่วยกันนำมาขายเอง ก็ยังไม่รู้ว่ามันปลอมตรงไหน ----------------------------------------------------------------------------- การเผยแพร่ พุทธวจนะ ของเครือข่าย เหล่านี้ มันอันตรายตรงที่ว่า ตั้งอยู่บนกรอบความคิดที่ว่า ส่วนใดในพระไตรปิฎก ที่ไม่ใช่คำพระพุทธเจ้า เป็นสิ่งที่อาจจะผิดได้ และชี้นำตัดศรัทธาชาวพุทธ ต่อ สาวกภาษิตทุกส่วน ในพระไตรปิฎก รวมไปถึง อรรถกถา และคำสอนของพ่อแม่ครูอาจารย์ทั้งหลาย แม้จะเป็นที่ถูกต้องดีแล้ว แต่ไม่ได้ใช้คำโวหารศาสดา (ถ้าอยากได้หลักฐาน สิ่งที่ผมพูดมา ก็บอกได้เลยนะครับ) แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 54 23:25:55 แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 54 23:24:11 แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 54 23:23:04 แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 54 23:17:55 จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 23:13:22

ความคิดเห็นที่ 23 #22 เหตุผลที่ผมเลือกลิ้งค์นี้ เพราะผมคิดว่าสะดวกกว่า http://84000.org/ แล้วคุณสังเกตดูทุกลิ้งค์ที่ผมโพสให้ดีนะครับ เป็นลิงค์ที่เชื่อมโยงไปยังพระสูตรโดยตรง ไม่มีลิงค์ที่เชื่อมโยงไปหน้าหลักเพื่อโฆษณาวัดใดวัดหนึ่ง หรือถ้าคุณเจอ คห. ที่ผมโฆษณาวัดใดวัดหนึ่ง พระสงฆ์ใดหนึ่ง ยกมาได้เลยครับ พร้อมยอมรับ นอกจากคุณจะสร้างหลักฐานขึ้นมาเองอย่าง #22 นี้ และจาก #22 นี้ ผมขอถามคุณว่า .... คุณจะสนใจ link ที่เป็นเครือข่าย วัดนาป่าพง หรือสนใจ link ที่เป็นเครือข่าย ธรรมจากพระโอษฐ์ครับ ? แค่การตอบ #22 ก็แสดงให้เห็นแล้วครับว่า เจตนาที่คุณกล่าว #17 กับ การกระทำมันคนละเรื่อง ปล.ถ้ามองยากมาก คุณก็นำที่มาไปเทียบเคียงกับ http://84000.org/ ได้เลยครับ หรือจะกล่าวตู่อีกว่า http://84000.org/ เป็นเครือข่ายวัดนาป่าพง *(ขออนุญาตประมาณในบุคคล) และแต่ละพระสูตรที่มาค่อนข้างชัดเจน นับไปเทียบเคียงกับพระไตรปิฎกฉบับจริงได้เลยครับ ๔๕ เล่ม หรือจะบอกอีกว่าทั้ง ๔๕ เล่ม เป็นเครือข่ายวัดนาป่าพง ?? *เตือนสติตัวเอง { อานนท์ เธอทั้งหลายอย่าเป็นผู้ชอบประมาณในบุคคล และอย่าได้ถือประมาณในบุคคล  เพราะผู้ถือประมาณในบุคคล ย่อมทำลายคุณวิเศษของตน  เราหรือผู้ที่เหมือนเราพึงถือประมาณในบุคคลได้ ฉกฺ.อํ. ๒๒/๓๑๘/๓๑๕ } ------- พอเถอะครับ เจริญในธรรม _/|\_ จากคุณ : ไม้มณฑารพ เขียนเมื่อ : 28 มิ.ย. 54 23:45:44

ความคิดเห็นที่ 24 ภิกษุทั้งหลาย !   นับตั้งแต่ราตรี ที่ตถาคตได้ตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ จนกระทั่งถึงราตรี ที่ตถาคตปรินิพพานด้วยอนุปาทิเสสนิพพานธาตุ  ตลอดเวลาระหว่างนั้น  ตถาคตได้กล่าวสอนพร่ำสอน แสดงออก ซึ่งถ้อยคำใด ถ้อยคำเหล่านั้นทั้งหมด ย่อมเข้ากันได้โดยประการเดียวทั้งสิ้น ไม่แย้งกันเป็นประการอื่นเลย เพราะกระแสแห่งธรรมย่อมถูกต้องบุคคลนี้ ใครเล่าจะพึงรู้เหตุนั้นได้นอกจากตถาคต ดูกรอานนท์ เพราะเหตุนั้นแหละ เธอทั้งหลายอย่าประมาณในบุคคล และอย่าได้ถือประมาณในบุคคลเพราะผู้ถือประมาณในบุคคล ย่อมทำลายคุณวิเศษของตน เราหรือผู้ที่เหมือนเราพึงถือประมาณในบุคคลได้ ฯ อานนท์ ! เกี่ยวกับกัลยาณวัตรนั้น เราขอกล่าวกะเธอ โดยประการที่เธอทั้งหลายจะพากันประพฤติตามกัลยาณวัตรที่เราตั้งไว้แล้วนี้ : เธอทั้งหลายอย่าเป็นบุรุษพวกสุดท้ายของเราเลย. อานนท์ ! ความขากสูญแห่งกัลยาณวัตร นี้ มีในยุคแห่งบุรุษใด ; บุรุษนั้นชื่อว่าบุรุษคนสุดท้ายแห่งบุรุษทั้งหลาย. คุญ ชาวมหาวิหาร ครับ .....  มองคนที่เผยแพร่ พุทธวจนะ ในมุมที่ถูกต้องด้วยนะครับ อย่าเอาแต่มุมในความคิดตัวเอง   ทรงกำชับให้ศึกษาปฏิบัติเฉพาะจากคำของพระองค์เท่านั้า อย่าฟังคนอื่น ภิกษุทั้งหลาย ! พวกภิกษุบริษัทในกรณีนี้, สุตตันตะเหล่าใด ที่กวีแต่งขึ้นใหม่ เป็นคาร้อยกรองประเภทกาพย์กลอน มีอักษรสละสลวย มีพยัญชนะอันวิจิตร เป็นเรื่องนอกแนว เป็นคากล่าวของสาวก เมื่อมีผู้นาสุตตันตะเหล่านั้นมากล่าวอยู่ เธอจักไม่ฟังด้วยดี ไม่เงี่ยหูฟัง ไม่ตั้งจิตเพื่อจะรู้ทั่วถึง และจักไม่สาคัญว่าเป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียน. เรียนถามคุญ  ชาวมหาวิหารคร  จะตอบพระสูตร ขางบนนียังไงครับหรือจะขัดงางยังไง... ถ้าไม่ให้เรียน พุทธวจนะ หรือ จะให้ คุญ ชาวมหาวิหาร เทศเองเลย ด้วยความเคารพในธรรมะพระศาสดา แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 54 00:38:31 แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 54 00:32:37 จากคุณ : อวิตถตา (รู้จริงย่อมเบื่อหน่าย) เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 00:32:11

ความคิดเห็นที่ 25 สิ่งที่ผมต้องการสื่อ โปรดดูที่ ด้านล่างของ #22 นะครับ จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 00:34:55

ความคิดเห็นที่ 26 จาก #24 คุณ รู้จริงย่อมเบื่อหน่าย กล่าวว่า "ทรงกำชับให้ศึกษาปฏิบัติเฉพาะจากคำของพระองค์เท่านั้า อย่าฟังคนอื่น" พร้อมทั้ง ยกพุทธวจนะ มาสนับสนุน ว่า "ภิกษุ ทั้งหลาย ! พวกภิกษุบริษัทในกรณีนี้, สุตตันตะเหล่าใด ที่กวีแต่งขึ้นใหม่ เป็นคาร้อยกรองประเภทกาพย์กลอน มีอักษรสละสลวย มีพยัญชนะอันวิจิตร เป็นเรื่องนอกแนว เป็นคากล่าวของสาวก เมื่อมีผู้นาสุตตันตะเหล่านั้นมากล่าวอยู่ เธอจักไม่ฟังด้วยดี ไม่เงี่ยหูฟัง ไม่ตั้งจิตเพื่อจะรู้ทั่วถึง และจักไม่สาคัญว่าเป็นสิ่งที่ตนควรศึกษาเล่าเรียน." -------------------------------------------------------------------------- พุทธพจน์ บทนี้ ใช้สำหรับ บทกวี เรื่อง นอกแนว  คือ สิ่งที่ไม่ตรงกับคำสอนพุทธศาสนา แต่ พวกคุณ กลับนำมาใช้กับ พระไตรปิฎก สาวกภาษิตที่แสดงในพระไตรปิฎก อรรถกถา และ คำสอนพ่อแม่ครูอาจารย์ ที่เป็นธรรมถูกต้องดีแล้ว โดย ยกพุทธวจนะ ขึ้น ข่ม คำสอนสุภาษิตเหล่านี้ -------------------------------------------------------------------------- ดังนั้น การเผยแพร่พุทธวจนะในลักษณะสัทธรรมปฏิรูปเช่นนี้ ผมจึงอยากจะอุปมาให้เข้าใจ โดยเปรียบเหมือน เป็นการนำ เพชรปลอม มาขาย  โดยที่ ศิษย์วัดนาป่าพงหลายๆท่านเอง ก็มิได้รู้เลยว่า ตนกำลังถือเพชรปลอมอยู่ แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 54 00:43:19 จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 00:41:17

ความคิดเห็นที่ 27 จะขอยกตัวอย่างหลักฐานชัดๆ มาให้ดูนะครับ คุณ sadami ศิษย์ เครือข่ายพุทธวจนะ-วัดนาป่าพง กล่าวไว้ในกระทู้หนึ่งว่า "ในพระไตรปิฎก เนีย แต่งใหม่ถึง 3 ใน 4 ส่วนเลยทั้งๆที่พุทธเจ้าตรัสเหตุแห่งความเสื่อมไว้แล้วนะ ว่าห้ามแต่งใหม่ .......... ส่วน 84000 ธรรมขันธ์ นั้นก็แต่งใหม่ ไม่ใช่คำพุทธเจ้าเลย ก็อยากให้ชาวพุทธทุกคนมาศึกษาคำพุทธเจ้า" -------------------------------------------------------------------- การเผยแพร่พุทธวจนะโดยมุ่งทำให้ประชาชน เข้าใจผิด ล้างสมอง และ ตัดศรัทธาในพระไตรปิฎก ลักษณะนี้แหละครับ จึงเป็นสัทธรรมปฏิรูป และมีความอันตรายอย่างมาก มากกว่ากรณีอื่นๆเสียอีก เพราะเป็นสิ่งที่มองออกได้ยากมาก เหมือนกับ เพชรปลอม  แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 54 01:10:50 แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 54 01:06:09 จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 01:02:03

ความคิดเห็นที่ 28 อายยยะ..... คิดไปได้   ยังไงขอไปนอนก่อนนะครับ.... ถ้าพูดไปยาว....และก้อจะไม่เข้าใจกัน.... แต่อยากให้ คุญ ชาวมหาวิหาร ลองไปที่วัด แล้วถามข้อค่องใจทุกอยางดูนะ ครับ ธรรมทั้งหลายย่อมทนต่อการเพ่งพิสูจน์ ด้วยความเคารพในธรรมะพระศาสดา แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 54 01:10:59 จากคุณ : อวิตถตา (รู้จริงย่อมเบื่อหน่าย) เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 01:10:20

ความคิดเห็นที่ 32 #16 ขอโทษด้วยครับ ผม.. กล่าวสิ่งไม่จริงไม่แท้ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ ทั้งผู้ฟังพอใจหรือไม่พอใจ ก็กล่าวโดยไม่เลือกกาลอันเหมาะ *(เรื่องราวอันไม่เป็นไปเพื่อความพ้นทุกข์) อยู่นาน มาสนทนาธรรมดีกว่าครับ (เชิญทุกท่านทั้งหลาย) ------- "ทานที่ให้แล้วมีผล   ยัญที่บูชาแล้วมีผล   สังเวยที่บวงสรวงแล้วมีผล" *ที่มา เล่ม ๒๐ ข้อ ๕๕๗ ครับ พระสูตรเต็มครับ { ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ทิฐิสัมปทาเป็นไฉน บุคคลบางคนในโลกนี้เป็น เป็นสัมมาทิฐิ มีความเห็นไม่วิปริตว่า ทานที่ให้แล้วมีผล ยัญที่บูชาแล้วมีผล  การเซ่นสรวงมีผล ผลวิบากของกรรมที่บุคคลทำดีทำชั่วมี  โลกนี้มี โลกหน้ามี มารดามี บิดามี สัตว์พวกที่ผุดเกิดขึ้นมี สมณพราหมณ์ผู้ประพฤติดีปฏิบัติชอบ ทำโลกนี้และโลกหน้าให้แจ้งชัดด้วยปัญญา อันยิ่งเองแล้ว สอนหมู่สัตว์ให้รู้ตาม มีอยู่ในโลก ดูกรภิกษุทั้งหลายนี้เรียกว่า ทิฐิสัมปทา ติก.อํ. ๒๐/๒๕๖/๕๕๗ http://www.etipitaka.com/read?language=thai&number=256&volume=20 } ผมตีความว่าไปตรงๆครับว่า ผู้ที่มีความเห็นน้อมไปในสิ่งนี้มีผล  ย่อมเชื่อเรื่องผลกรรม ไม่เชื่อว่ากรรมเกิดขึ้นลอยๆ โดยไม่มีเหตุ เพียงเท่านี้ผมคิดว่าเป็นสัมมาทิฐิเบื้องต้นแล้วนะครับ หยั่งลงสู่ระบบความถูกต้อง อย่างน้อยก็เป็นหนึ่งในความเห็นพระโสดาบันที่ไม่เชื่อว่า กรรมเกิดขึ้นเพราะตน เพราะผู้อื่น เพราะไม่มีเหตุปัจจัย *ตีความอย่างนี้ใช้ได้ไหมครับ ?? ------- ส่วนเรื่องนิพพาน ผมเคยยกพระสูตรหนึ่ง ที่พระองค์อธิบายลักษณะของนิพพาน โดยว่า นิพพาน เป็นสิ่งที่ ขันธ์ ๕ ไม่อาจหยั่งถึง แต่ไม่ได้บอกว่าเป็นอะไร สี. ที. ๙/๒๗๗/๓๔๓ http://www.etipitaka.com/read?language=thai&number=326&volume=9 แต่ที่จริงเรื่องนิพพาน ผมว่าไม่น่าจะเป็นประเด็นขึ้นมาถกเถียงกันนะครับ พระองค์ไม่ได้สอนความเป็นนิพพาน แต่ทรงชี้ทางสู่นิพพาน ผู้คนที่กำลังสงสัย หรือ ถกเถียงประเด็นนี้ ผมว่ากำลังเก็บใบไม้จากป่าใหญ่ มิใช่หยิบใบไม้ในมือพระตถาคต # อีกประเด็นหนึ่งที่คุณกล่าวไว้.. เพราะจิตของผู้ที่นิพพานก็จะเห็นธรรมทั้งปวง..เป็นอนัตตา ขณะที่กำลังสนทนาในกระทู้ด้านบน(นิพพาน) ผมก็ไปเจอพระสูตรหนึ่งว่า ธรรมทั้งปวง ไม่ได้รวมถึงนิพพาน ผมก็จะเก็บไปโพสต่อในกระทู้นั้นแล้วคับ แต่คิดว่ากำลังไล่หาใบไม้จากป่า ก็เลยไม่ได้เก็บพระสูตรไว้ ถึงป่านนี้ ผมเริ่มชักไม่แน่ใจละว่า ตอนนั้นผมตาลายหรือป่าว  ------- เจริญในธรรมครับคุณโกวิทย์ มิตรของผม : ) ความเห็นไม่ตรงกันสนทนาธรรมกันได้ครับ...ไม่ขัดแย้ง...ไม่โกรธ...ไม่เคือง...ไม่ยึดมั่นถือมั่นกับความเห็นตน... ตรงไหนคิดว่ามีประโยชน์ในการปฎิบัติธรรมก็หยิบไปใช้ครับ... เพราะเป้าหมายเราเหมือนกันครับ...ดับกิเลสหมดสิ้นไม่เกิดขึ้นอีก(นิพพาน)..ภายในจิตครับ ปล1. @คุณโกวิทย์ ผมรักคุณมาก  ปล.2 @คุณชาวมหาวิหาร อย่าน้อยใจนะครับ มาสนทนาธรรมกัน  จากคุณ : ไม้มณฑารพ เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 02:08:37

ความคิดเห็นที่ 33 หลักในการดูว่าใครเป็นคนดี - คนไม่ดี พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๓ อังคุตตรนิกาย จตุกกนิบาต สัปปุริสสูตร อสัตบุรุษ [๗๓] ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๔ ประการ พึงทราบว่าเป็นอสัตบุรุษ ธรรม ๔ ประการเป็นไฉน คือ อสัตบุรุษในโลกนี้ แม้ไม่ถูกถามก็เปิดเผยความเสียหายของผู้อื่น จะกล่าวอะไรถึงถูกถามเล่า และเมื่อถูกถามเข้าก็แก้ปัญหาโดยตรง ไม่อ้อมค้อม ไม่หน่วงเหนี่ยว แล้วกล่าวความเสียหายของผู้อื่นเต็มที่อย่างกว้างขวาง ดูกรภิกษุทั้งหลาย พึงทราบว่าท่านผู้นี้เป็นอสัตบุรุษ ฯ อีกประการหนึ่ง อสัตบุรุษในโลกนี้ แม้ถูกถามก็ไม่เปิดเผยความดีของผู้อื่น จะกล่าวอะไรถึงไม่ถูกถาม และเมื่อถูกถามแล้ว ก็ไม่แก้ปัญหาโดยตรงอ้อมค้อม หน่วงเหนี่ยว แล้วกล่าวสรรเสริญคุณผู้อื่นโดยย่อ ไม่เต็มที่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย พึงทราบว่า ท่านผู้นี้เป็นอสัตบุรุษ ฯ อีกประการหนึ่ง อสัตบุรุษในโลกนี้ แม้ถูกถามก็ไม่เปิดเผยความเสียหายของตน จะกล่าวอะไรถึงไม่ถูกถาม และเมื่อถูกถามแล้ว ก็ไม่แก้ปัญหาโดยตรง อ้อมค้อม หน่วงเหนี่ยว แล้วกล่าวความเสียหายของตนโดยย่อ ไม่เต็มที่ดูกรภิกษุทั้งหลาย พึงทราบว่า ท่านผู้นี้เป็นอสัตบุรุษ ฯ อีกประการหนึ่ง อสัตบุรุษในโลกนี้ แม้ไม่ถูกถามก็เปิดเผยความดีของตน จะกล่าวอะไรถึงถูกถามเล่า และเมื่อถูกถามแล้วก็แก้ปัญหาโดยตรง ไม่อ้อมค้อม ไม่หน่วงเหนี่ยว แล้วกล่าวความดีของตนเต็มที่อย่างกว้างขวาง ดูกรภิกษุทั้งหลาย พึงทราบว่า ท่านผู้นี้เป็นอสัตบุรุษ ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๔ ประการนี้แล พึงทราบว่า เป็นอสัตบุรุษ ฯ ----------------------------------------------------- สัตบุรุษ ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๔ ประการ พึงทราบว่าเป็นสัตบุรุษ ธรรม ๔ ประการเป็นไฉน คือ สัตบุรุษในโลกนี้ แม้ถูกถามก็ไม่เปิดเผยความเสียหายของผู้อื่น จะกล่าวอะไรถึงไม่ถูกถามเล่า แต่เมื่อถูกถามเข้า ก็ไม่แก้ปัญหาโดยตรง อ้อมค้อม หน่วงเหนี่ยว กล่าวความเสียหายของผู้อื่นโดยย่อไม่เต็มที่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย พึงทราบว่า ท่านผู้นี้เป็นสัตบุรุษ ฯ อีกประการหนึ่ง สัตบุรุษในโลก แม้ไม่ถูกถามก็เปิดเผยความดีของผู้อื่นจะกล่าวอะไรถึงถูกถามเล่า แต่เมื่อถูกถามเข้าก็แก้ปัญหาโดยตรง ไม่อ้อมค้อม ไม่ หน่วงเหนี่ยว กล่าวความดีของผู้อื่นเต็มที่อย่างกว้างขวาง ดูกรภิกษุทั้งหลาย พึงทราบว่าท่านผู้นี้เป็นสัตบุรุษ ฯ อีกประการหนึ่ง สัตบุรุษในโลกนี้ แม้ไม่ถูกถามก็เปิดเผยความเสียหายของตน จะกล่าวอะไรถึงถูกถามเล่า แต่เมื่อถูกถามเข้าก็แก้ปัญหาโดยตรง  ไม่อ้อมค้อม ไม่หน่วงเหนี่ยว แล้วกล่าวความเสียหายของตนเต็มที่อย่างกว้างขวางดูกรภิกษุทั้งหลาย พึงทราบว่า ท่านผู้นี้เป็นสัตบุรุษ ฯ อีกประการหนึ่ง สัตบุรุษในโลกนี้ แม้ถูกถามก็ไม่เปิดเผยความดีของตนจะกล่าวอะไรถึงถูกถามเล่า แต่เมื่อถูกถามเข้าก็ไม่แก้ปัญหาโดยตรง อ้อมค้อมหน่วงเหนี่ยว แล้วกล่าวความดีของตนโดยย่อ ไม่เต็มที่ ดูกรภิกษุทั้งหลาย พึงทราบว่า ท่านผู้นี้เป็นสัตบุรุษ ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลผู้ประกอบด้วยธรรม ๔ประการนี้แล พึงทราบว่าเป็นสัตบุรุษ ฯ แก้ไขเมื่อ 29 มิ.ย. 54 08:50:38 จากคุณ : เนตังมม (เนตังมม) เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 08:41:04

ความคิดเห็นที่ 34 "ความเห็นไม่ตรงกันสนทนาธรรมกันได้ครับ...ไม่ขัดแย้ง...ไม่โกรธ...ไม่เคือง...ไม่ยึดมั่นถือมั่นกับความเห็นตน... ตรงไหนคิดว่ามีประโยชน์ในการปฎิบัติธรรมก็หยิบไปใช้ครับ... เพราะเป้าหมายเราเหมือนกันครับ...ดับกิเลสหมดสิ้นไม่เกิดขึ้นอีก(นิพพาน)..ภายในจิตครับ."..... สิ่งนี้แหละครับที่จะทำให้ศาสนาพุทธไม่เสื่อมครับ.....เพราะเราทุกคนในที่นี้...ผมเชื่อว่ายังไม่ได้เป็นพระอริยะ..ซักคน...ก็เป็นธรรมดา...ที่จะอาจยังมีบางครั้งแสดงความคิดความเห็นไม่ถูกบ้าง...ถูกบ้าง...แต่เราก็ยังได้ไปอ่านความคิดเห็นผู้อื่น...ตรงกับเราบ้างต่างจากเราบ้าง...ทิฐิเปลี่ยนได้ครับหากเป็นประโยชน์ต่อการลดกิเลสได้เร็วขึ้นเพราะทิฐิใดก็ตามเมื่อ...อกุศลธรรมที่เกิดขึ้นในจิตแล้วทำให้มันดับไป..หรือ..กุศลธรรมที่ยังไม่เกิดแล้วทำให้เกิดขึ้น...ผมมีความเห็นว่าเป็นสัมมาทิฐิหมดครับ อีกประเด็นผมก็คิดว่าที่เราได้ไปอ่านความเห็นของผู้อื่นมีประโยชน์ทั้งความเห็นที่ตรงกับเรา...และไม่ตรงกับเรา ...เพราะหากตรงกับเรา...เราก็พิจารณาภายในใจเราว่าเรามีอาการที่เป็นอกุศลเกิดขึ้นหรือไม่อย่างไร(เช่น..ชื่นใจ...ยินดี...ซึ่งเป็นการเกิดจากอกุศลธรรมคือความยินดีในกามคุณ ๕ คือเราได้เห็นอักษรแบบนี้เพราะตรงกับทิฐิตน...เรายินดี...ซึ่งก็คือจิตเราเกิดสักกายะทิฐิเรียบแล้วร้อยคือ..เห็นรูปว่าเป็นเรา..เห็นเราเป็นรูป..เห็นรูปเป็นของเรา.เป็นอัตตาเรา.อื่นๆอีกตามสักกายะทิฐิ ๒๐..เราต้องรีบละสักกายะทิฐิตัวนี้เสีย) ...ในทางตรงกันข้ามก็เช่นกัน..เมื่อเราเห็นความเห็นที่ไม่ตรงกับเรา..เราก็พิจารณาภายในใจเราว่าเรามีอาการที่เป็นอกุศลเกิดขึ้นหรือไม่อย่างไร(เช่น.โทสะเกิดขึ้น..ซึ่งเป็นอกุศลธรรมโดยตรง..แต่เหตุเกิดเป็นอย่างเดียวกันกับอันแรกคือจิตเราเกิดสักกายะทิฐิเรียบแล้วร้อยคือ..เห็นรูปว่าเป็นเรา..เห็นเราเป็นรูป..เห็นรูปเป็นของเรา.เป็นอัตตาเรา.อื่นๆอีกตามสักกายะทิฐิ ๒๐..เราต้องรีบละสักกายะทิฐิตัวนี้เสีย) ยินดีสนธนาธรรมด้วยนะครับ...คุณไม้มณฑารพ จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 08:42:06

ความคิดเห็นที่ 35 เข้ามาศึกษาครับ จากคุณ : Angleevil เขียนเมื่อ : 29 มิ.ย. 54 21:00:24

ความคิดเห็นที่ 36 ภิกษุทั้งหลาย   เปรียบเหมือนบุรุษผู้มีความต้องการแก่นไม้ แสวงหาแก่นไม้ เที่ยวเสาะหาแก่นไม้อยู่ เมื่อต้นไม้ใหญ่มีแก่นตั้งอยู่ ถากเอาแก่นถือไป รู้จักว่าแก่น. บุรุษผู้มีจักษุเห็นเขาผู้นั้นแล้ว พึงกล่าวอย่างนี้ว่า บุรุษผู้เจริญนี้ รู้จักแก่น รู้จักกระพี้ รู้จักเปลือก รู้จักสะเก็ด รู้จักกิ่งและใบ จริงอย่างนั้น บุรุษผู้เจริญนี้ มีความต้องการแก่นไม้ แสวงหาแก่นไม้ เที่ยวเสาะหาแก่นไม้อยู่ เมื่อต้นไม้ใหญ่มีแก่นตั้งอยู่ ถากเอาแก่นถือไป รู้จักว่าแก่น และกิจที่จะพึงทำด้วยไม้แก่นของเขา จักสำเร็จประโยชน์แก่เขา พรหมจรรย์นี้ จึงมิใช่มีลาภมิใช่มีความถึงพร้อมแห่งสมาธิเป็นอานิสงส์ สักการะและความสรรเสริญเป็นอานิสงส์ มิใช่มีความถึงพร้อมแห่งศีลเป็นอานิสงส์ มิใช่มีญาณทัสสนะเป็นอานิสงส์ แต่พรหมจรรย์นี้มีเจโตวิมุติอันไม่กำเริบ เป็นประโยชน์ เป็นแก่น เป็นที่สุด. จากคุณ : เนตังมม (เนตังมม) เขียนเมื่อ : 30 มิ.ย. 54 11:35:03