|
คำถามแบบนี้ผมผ่านมาเยอะ
สมัยยังรุ่นๆจะมีคนมาปรึกษาเรื่องพวกนี้เยอะ
เยอะจน... เอ.. นี่น่าจะเก็บเงินกันบ้างนะ ๕๕๕
จะมีำคำพูดแบบนี้แหละ เจอแล้ววูบวาบ เจอแล้วสะท้านใจ
ก็ว่ากันไป ใครจะว่าอย่างไรผมก็ไม่ขัด
แต่ไอ้และอีคนเดียวกันนี่แหละ ที่มันบอกว่ามันวูบวาบสะท้านใจ
มันก็มาปรึกษาเรื่องคนๆเดิมที่มันเคยวูบวาบเสียวซ่านใจ
แต่คราวนี้มันบอกว่าไม่วูบวาบไม่สะท้านใจแล้ว
แต่มันท้อแท้ใจ มันทุรนทุราย มันกระวนกระวาย มันสับสนอลหม่าน
ทำไมเขาเป็นอย่างนั้น ทำไมเขาพูดอย่างนี้
ทำไมเขาทำกับหนูอย่างนี้ ทำไมทำกับเราอย่างนั้น
ทำไมเขาไม่เข้าใจเรา ทำไมเขาใส่กางเกงในขาบานบ้าง
นี่.. มันลงเอยกันอย่างนี้เกือบทุกคน
จะชาติก่อนชาติไหนทำบุญร่วมชาติตักบาตรร่วมขันกันมาก็ไม่ขัดหรอก
จะไปขัดได้อย่างไร ถึงรู้ว่าใช่หรือไม่ใช่
แต่ใจเขาคิดว่าใช่ซะแล้ว เถียงไปก็เท่านั้น จะรำคาญใจกันเปล่าๆ
จะชาติก่อนเป็นอย่างไร ร่วมเรียงเคียงหมอนมายังไง
มันไม่สำคัญเท่าปัจจุบันนี้ มันดีเราก็สบาย มันเลวเราก็ซวย
จริงๆแล้วมันจะดีหรือเลวนี่มันก็เป็นเรื่องของมัน
แต่ที่สำคัญคือใจเราที่มันอยากให้มันดีหรือเลวนี่แหละที่ทำให้ซวย
| จากคุณ |
:
sirnitfi  
|
| เขียนเมื่อ |
:
7 ก.ค. 54 07:37:22
|
|
|
|
เวลาเจอใครซักคนแล้วเรารู้สึกเสน่หาในตัวเค้า ทั้งๆที่กับคนอื่นก็ไม่ได้เป็น เป็นเพราะอะไร
