ความคิดเห็นที่ 1 "การวิปัสสนาคือ การมองเห็นความจริงที่กำลังเกิดขึ้นตรงหน้า ผมเข้าใจถูกไหมครับ"... จริงครับ..แต่ให้ดูใจเราครับ...ความจริงภายในใจเราครับ..ซึ่งก็คือ..ใช้สติ(การระลึกรู้)..ตามรู้ตามเห็น..สภาวะจิต(ภาษาพระเรียก..สภาวะธรรมที่เกิดในจิต)...ตามรู้ตามเห็นบ่อยๆ..จะเห็น..อนิจานุปัสสี...วิราคานุปัจสี..นิโรธานุปัสสี..ครับ..หรือเห็น  ไตรลักษณ์ ครับ หมายเหตุ..ใช้สติปัฎฐาน ๔ นะครับในการตามรู้..ตามเห็นครับ..หรือ..ภาษาโดยรวมคือ โยนิโสมนสิการ..แปลว่า..กระทำใจในใจโดยแยบคายครับ จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 11:05:10

ความคิดเห็นที่ 2 -------- ตามที่เข้าใจเอง  รู้สิ่งที่เห็นในใจ  รู้ว่ามีสิ่งเกิดแล้วดับไป เกิดแล้วดับไป  เปลี่ยนสิ่งที่เกิด เมื่อสิ่งใหม่เกิดขึ้นก็รับรู้ และรับรู้การดับไป   เห็นไปเรื่อยจนจิตรับรู้ว่า สิงทั้งหลายที่เกิดขึ้น จะดับไปทั้งหมด แล้วจิตจะเดินไปเอง จากคุณ : วงกลม เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 12:11:44

ความคิดเห็นที่ 3 แต่ต้องเห็นเป็นไตรลักษณ์ นะครับ ถึงจะเป็นวิปัสสนาญาณ ไม่เห็นด้วยไตรลักษณ์จะเป็นแค่ สัญชาติญาณ จากคุณ : 17247c เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 12:32:27

ความคิดเห็นที่ 4 การคิดถึงความตาย เป็นสมถะครับ จากคุณ : msdossys เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 12:40:32

ความคิดเห็นที่ 5 วิปัสสนาภูมิทั้ง ๖ คือ ๑. ขันธ์ ๕ ๒. อายตนะ ๑๒ ๓. ธาตุ ๑๘ ๔. อินทรีย์ ๒๒ ๕. อริยสัจจ์ ๔ ๖. ปฏิจจสมุปบาท ๑๒ วิปัสสนาคือ เห็นแจ้ง นี่แปลตรงตัว เห็นแจ้งคือ เห็นกันจริงๆ แต่เห็นด้วยใจว่า ขันธ์ 5 มีรูปร่างอย่างไร อยู่ที่ไหน  อายตนะ 12 มีโครงสร้างรูปร่างหน้าตาอย่างไร อยู่ที่ไหน  เป็นต้น (สรุปคือ ธรรมดังกล่าวมีรูปร่างหน้าตาสีสรรรเหมือนดังเช่นสิ่งแวดล้อมวัตถุต่างๆ รอบตัวมนุษย์เรา  แต่ต่างกันที่เป็นของละเอียดมองด้วยตาเปล่าไม่เห็นมองด้วยกล้องจุลทรรศน์ก็ไม่เห็น  ต้องใช้ใจมองเท่านั้นจึงจะเห็น เพราะละเอียดมาก   ใจหยาบก็เห็นหยาบ ไม่อาจเห็นละเอียดได้  ใจละเอียดย่อมเห็นธรรรมละเอียดได้) แต่เรามักแปลความผิดไปโดยเอาความรู้เห็นของกายมนุษย์หยาบมาปรับเปลี่ยนให้เข้ากับวิปัสสนา หากคุณยังทำสมถะไม่ได้ คุณก็ไม่มีเครื่องมือไปพิจารณาวิปัสสนาได้เลย เป็นการทำวิปัสสนาแบบขอถึง เท่านั้นเอง  ไม่ใช่วิปัสสนาในความหมายอันเป็นแก่นแท้  ที่พระองค์ทรงบรรลุ จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 12:50:22

ความคิดเห็นที่ 6 ^ ^ ชอบคำว่า "วิปัสสนาแบบขอถึง" เพราะคนเดี๋ยวนี้ ข้ามขั้น ได้วิปัสนาณานที่4 กันเยอะ คือ เห็นนาม-รูป เกิดดับ แต่ไม่ยักจะรู้จักนามรูป(นามรูปปริเฉทญาน=วิปัสนาญาน1) ว่าเป็นยังไง จากคุณ : ~หูว เสี่ยวผิง~ เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 13:12:35

ความคิดเห็นที่ 7 จะเป็นวิปัสสนา ต้องเกิดวิปัสสนาญาณเสียก่อน วิปัสสนาญาณนั้น เมื่อเกิดขึ้นแล้ว ห้ามไม่ได้ หยุดไม่ได้ หนีก็ไม่ได้ อารมณ์ที่เกิดในวิปัสสนาญาณ คือ ทุกข์ ตามหลักอริยสัจ 4 ที่ว่า ต้องเห็นทุกข์ก่อน จึงจะพิจารณาถึงสมุทัย เหตุที่มาแห่งทุกข์ได้ ท่านทั้งหลายเจริญวิปัสสนาแล้วความทุกข์แห่งรูปกับนาม ปรากฏขึ้นหรือยัง? จากคุณ : คืนวันอันแสนดี เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 13:40:15

ความคิดเห็นที่ 8 วิปัสนาแปลว่า เห็นชัด เห็นแจ้ง เห็นจริง ด้วยใจตนเอง มิใช่แต่ได้ฟังมาจากสิ่งอื่น บุคคลอื่นหรือจากในตำรา จากคุณ : คนพุทธ (คนพุทธ) เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 14:49:04

ความคิดเห็นที่ 9 เอาแบบง่าย ๆ คือ เห็นว่าเงื่อนของการเกิดมันอยู่ตรงไหน ปมของภพชาติมันอยู่ที่ใด แล้วเห็นวิธีที่จะตัดเงื่อนปมนั้นให้ขาดออกไป ซึ่งจะเห็นแบบนั้นได้ ก็ต้องอาศัยวิธีการต่าง ๆ ไม่ใช่ว่าพยายามเห็นแล้วจะเห็น เพราะของพวกนี้เป็นของที่เห็นได้ยาก ซ่อนอยู่ลึกสุด หากใครเห็นแล้วก็สามารถหลุดพ้นได้ วิธีหนึ่งก็คือกำจัดนิวรณ์ให้หมดไป ด้วยการระงับความฟุ้งซ่านของจิตใจให้ตั้งมั่นเป็นอารมณ์เดียว เมื่อนิวรณ์จางหายไปแล้ว ก็จะชำแรกสิ่งที่เคยถูกปิดถูกบังเอาไว้ให้ปรากฏขึ้น ไม่ว่าจะเป็นกิเลสอนุสัยที่แฝงตัวอยู่ในแกนกลางของจิตใจ ไม่ว่าจะเป็นความรู้ที่ถูกปิดบังเอาไว้ เปรียบเสมือนเราเข้าไปในห้องมืด ๆ โดยนำไฟเข้าไปด้วย ทำให้มองเห็นสิ่งต่าง ๆ แล้วก็สามารถหาสวิทช์ไฟเจอได้ไม่ยาก อีกวิธีหนึ่งก็คือ การพิจารณาให้ตรงกับความเป็นจริงตามที่พระพุทธองค์ทรงสอนไว้ ซึ่งเป็นเรื่องที่ทำได้ยาก มักจะทำได้สำหรับผู้มีพื้นฐานจิตใจที่ไม่ฟุ้งซ่านและประกอบด้วยปัญญาอันสุขุมเป็นทุนเดิม เพราะธรรมนั้นมีสภาพที่ละเอียดลุ่มลึก การพิจารณาให้ตรงไปตามธรรมจึงทำได้ยาก แต่ก็สามารถทำให้กิเลสหมดไปได้เช่นกัน เปรียบเหมือนคนที่เข้าไปในห้องมืด ๆ โดยไม่มีแสงไฟนำไปด้วย แต่เพราะมีแผนผัง คือรู้คร่าว ๆ ว่าจะต้องเดินไปทางไหนอย่างไร ก็ค่อย ๆ คลำไปด้วยความไม่ประมาท ในที่สุดจึงคลำเจอสวิทช์ไฟ แล้วกดเปิดไฟในที่สุด ปลายทางของวิปัสสนา คือการเห็นสัจธรรมอันยิ่ง ที่สามารถทำให้หลุดพ้นจากสังสารวัฎได้ ไม่ใช่แค่การเห็นปัจจุบันหรืออะไร เพียงแต่การพิจารณาธรรมที่เกิดขึ้นในปัจจุบันอย่างถูกต้องตรงตามที่พระพุทธองค์ทรงบัญญัติไว้ เป็นวิธีหนึ่งที่จะทำให้สามารถเห็นสัจธรรมได้ในที่สุด หากทำอย่างมากพอ และถูกต้องจริง ๆ จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 16:06:28

ความคิดเห็นที่ 10 ผมเองก็ไม่รู้อะไรมากนะ แต่เอางี้ นึกถึงความตายนึกถึงยังไงละ มรณานุสสติกรรมฐานนี่ยังเ้ป็นสมถะนะ คือคิดว่าเราต้องตายนี่้เป็นสมถะ แต่จะวิปัสสนาต่อก็ไม่ยาก และง่ายด้วย คือให้พิจารณา ไตรลักษณ์ ขันธ์๕ และอริยสัจ๔ ประกอบต่อเนื่องกันไป วิปัสสนาให้อุปาทานขันธ์๕มันลดลง ได้ผลหรือไม่ได้ผล ขึ้นอยู่กำลังของสมถะที่มีมาครับ จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 16:14:54

ความคิดเห็นที่ 11 ยังคิดอยู่ ยังไม่ใช่วิปัสนาครับ เพราะการคิดไม่ใช่ความจริง   ความจริง ต้องใช้การรู้ ไม่ใช่การคิด ถ้าคิดในเรื่องความตาย เป็น มรณะสติ ถือเป็นสมถะครับ จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 16:41:33

ความคิดเห็นที่ 12 การวิปัสสนาคือ การมองเห็นความจริงที่กำลังเกิดขึ้นตรงหน้า ผมเข้าใจถูกไหมครับ ถูก  ตาม พระพุทธวจนะ  แปลไทย สำนวนแปลใดนั้น ฯ   หรือ ถูก ตาม อื่น จาก พระพุทธวจนะแปลไทย ละครับ (ไม่ต้อง ตอบว่า อื่นจากพระพุทธวจนะ นั้น  มัน ตรงกับ พระพุทธวจนะนะครับ) **********************************************************                                            ยกตัวอย่าง (๑) ตรัสไว้ว่า -- สัญญาเกิดก่อน  ญาณเกิดทีหลัง (ดู โปฏฐปาทสูตร) เมื่อาสัย พุทธปัญญา (๑)  ก็ แปลว่า "ขณะแห่ง วิปัสสนา ซึ่งสิ่งใดนั้น ต้อง มี สัญญา ด้วย  แล้ว สัญญานั้น ต้อง ไม่ "วิปลาส" ผ๔้ไม่ เนื่องกับ สัญญาวิปลาส คือ สัญญาของ พระโสดาบัน พระสกิทาคามี พระอนาคามี ก่อน บรรลุ อรหัตตผล ดังนั้น สัญญา ใน อาการ แห่ง วิปัสสนา (ซึ่งสิ่งใดนั้น ตามภูมิจิต ภูมิธรรม ที่ ไม่วิปลาส ต้อง) เกิดก่อน  ญาณใน วิปัสสนา เกิดทีหลัง ---- เมื่อ เกิด วิปัสสนาญาณแล้ว   ก็ ยัง ต้อง มีสัญญาใน วิปัสสนาญาณนั้น ชนิด ไม่วิปลาสด้วย แปลว่า เมื่อมี สัญญา ใน วิปัสสนาญาณเกิดแล้ว  ---- ญาณคือ อาสวักขยญาณ ย่อมเกิดทีหลัง ตามมา ดังนั้น วิปัสสนาญาณ  ยัง ต่ำกว่า อาสวักขยญาณ (มั๊ง) เมื่อ กำหนด เบื้องปลาย ข้างบน กลับมาที่ ประเด็น การวิปัสสนาคือ การมองเห็นความจริงที่กำลังเกิดขึ้นตรงหน้า ผมเข้าใจถูกไหมครับ ถูกครับ แต่ ผู้ที่ กำลัง มองเห็นสิ่งนั้น ----- เนื่องกับ พุทะปัญญา ที่ตรัสว่า "สัญญาเกิดก่อน ญาณเกิดทีหลัง"  หรือไม่  อย่างไร?                                                       สรุป ถูกแบบ ปุถุชน  ก็ มีอยู่ ---- ของใคร ใครกำหนด รู้เอง (ไม่ใช่ เชื่อนั่นนี่  อาศัย กาลามสูตร พุทธยันต์ กัน อุปัทวะ นะครับ) ถูกแบบ อริยชน ก็มีอยู่ --- ของใคร ใครกำหนด รู้เอง (ไม่ใช่ เชื่อนั่นนี่  อาศัย กาลามสูตร พุทธยันต์ กัน อุปัทวะ นะครับ) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 18:45:11

ความคิดเห็นที่ 13 >การวิปัสสนาคือ การมองเห็นความจริงที่กำลังเกิดขึ้นตรงหน้า >ผมเข้าใจถูกไหมครับ     วิปัสสนา คือ การเห็นอย่างวิเศษ (วิ : วิเศษ, เยี่ยม + ปัสสนา : การเห็น) การเห็นนี้เห็นวิเศษ เป็นอย่างไร คือ เห็นสภาวะในกายในใจลงปัจจุบัน ถึงสิ่งที่ปรากฏอยู่ ด้วยจิตที่มีควาามตั้งมั่นครับ >เช่น  อาการต่างๆของร่างกายและจิตใจ ที่กำลังเกิดขึ้น อาการที่กายหรือใจปรากฏอยู่ นั้น หากจิตไม่มีความตั้งมั่น จิตจะถลำเข้าไปจับอารมณ์บ้าง ตั้งแช่ในความนิ่งแล้วเอาไปใช้รู้อารมณ์บ้าง เหล่านี้ ไม่ใช่ ตัวคุณภาพจิต ที่จิตจะเจริญเป็น การเห็นอย่างวิเศษ ที่เรียกว่า วิปัสนาครับ แต่เมื่อใด จิตแค่รู้อารมณ์ที่ปรากฏลงอยู่เฉพาะหน้า ไม่ว่าจะ กายที่ปรากฏอยู่ก็ดี หรือ สภาวะใจที่ปรากฏ อยู่ก็ดี เพียงแต่ว่า มีอยู่ ใจไม่ได้ถลำไปยุ่งกับ กาย หรือใจ และไม่ได้แช่ในความนิ่ง ใจจะถอดถอนออกมารู้เห็น กายนั้น หรือสภาวะใจนั้นๆ ตามที่เค้าเป็นอยู่ เห็นโดยเป็น ลักษณะไตรลักษณ์ คือ ไม่เที่ยง มีทุกขลักษะ ไม่สามารถเอาเป็นของเราหรือถือเป็นเราได้จริง จิตจะเกิดการเรียนรู้ด้วยตัวของเค้าเอง เหมือนเราแค่พาเด็กเล็กๆ มาถึงห้องเรียน ที่เหลือ คือ จิตจะค่อยๆ เรียนจาก ลักษณะสามัญ ที่เรียกว่าไตรลักษณ์นั้นไปเอง ปัญญา ที่จิตจะเกิดความรู้ความเข้าใจขึ้นมา อย่างนี้ เป็นปัญญาจากการ เจริญการเห็น ที่เรียกว่า วิปัสสนาญาณ (ญาณ เป็นชื่อของปัญญา วิปัสสนาญาณ คือ ปัญญาอันเกิดจากการเจริญวิปัสสนา ) >แล้วการคิดถึงความตาย เป็นวิปัสสนาหรือไม่ครับ >เพราะความตายมันยังไม่ได้เกิดขึ้นกับเราตรงหน้านี่ครับ "อาการคิดถึง" ไม่ใช่ "การเห็น" หรือ ที่เรียกว่า "ปัสสนา" ครับ อาการคิดถึง เรียกว่า "ปัจจะเวกขณะ" ครับ เป็นการคิดทบทวน เพื่อให้แทนที่จิตใจจะเที่ยวคิดแส่ส่าย ไปในรูปบ้าง นามบ้าง   เกิดเป็นความไม่ตั้งมั่นของจิต ก็ใช้กลไกที่จิตยังมีความมอมแมมด้วยการคิดไปไม่มีหัวข้อ ให้จิตใจเค้าย้อนมาคิดทบทวน (ปัจจเวกขณะ) ในความตายบ้าง ในกาย แยกเป็นชิ้นเป็นท่อน เป็นส่วน เป็นธาตุ 4 บ้าง ในกรอบแห่ง สัญญา 10 อย่างบ้าง ก็จะช่วยเพิ่มแรงให้จิตมีแรง มีความเป็นระเบียบ มีพลัง เหมือนการจัด อนุภาคเหล็กให้มีความเป็นแม่เหล็กขึ้น เมื่อจิตมีพลัง และมีความตั้งมั่นแล้ว เมื่อรู้ลงปัจจุบัน จิตไม่ได้อาศัยการ "ปัจจเวกขณะ" (คิดทบทวน) แล้ว จิตเพียงแค่เห็น สิ่งที่ปรากฏอยู่ ก็จะเห็นลักษณะแห่งความเป็นไตรลักษณ์ของสภาวะที่ปรากฏตรงหน้าซื่อๆได้แล้ว ที่เหลือ คือ เรื่องของจิตแล้ว ที่เค้าจะเกิดปัญญา ที่เป็นภาวนามยปัญญาครับ แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 54 19:36:39 จากคุณ : STL เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 19:33:37

ความคิดเห็นที่ 14 คคห.11 ยังคิดอยู่ ยังไม่ใช่วิปัสนาครับ เพราะการคิดไม่ใช่ความจริง   ความจริง ต้องใช้การรู้ ไม่ใช่การคิด วิปัสสนา แปลว่าตามใจความว่า การคิดอย่างชาญฉลาด มีปัญญา เกี่ยวกับสังขารธรรมอย่างละเอียดโดยใช้ลักษณะต่าง ๆ นานา ที่มา ค้นหาจากกูเกิลโดยพิมพ์คำว่า วิปัสสนา วิกิพีเดีย จากคุณ : Asim เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 19:37:01

ความคิดเห็นที่ 15 ปัญญากับวิปัสนามีความเกี่ยวโยงกันอยู่แล้วครับ และปัญญาในศาสนาพุทธ แบ่งไว้ชัดเจนเป็น 3 แบบคือ 1. ปัญญาจากการฟัง การอ่าน เรียก สุตตมยปัญญา  คือเราอ่าน เราฟังอะไรที่เราไม่เคยรู้ เราก็เกิดความฉลาดมากขึ้น อันนี้เป็นปัญญาแบบที่ 1 เรียกว่า ปัญญาจากการฟัง การอ่าน 2. ปัญญาจากการคิด เรียก จินตามยปัญญา  คือ บางทีเราไม่ต้องฟังคนอื่น ไม่ต้องอ่านหนังสือที่คนอื่นเขียน  แต่เราคิดทบทวนของเราเอง ก็เกิดเป็นความฉลาดขึ้นมาได้ อันนี้เป็นความฉลาดหรือปัญญาแบบที่ 2 ปัญญาแบบที่ 1 และ 2 นี้ ไม่ใช่ปัญญาที่ดับทุกข์ในทางพุทธศาสนาได้แบบเด็ดขาด (จะเห็นได้ว่า เวลาเรามีความทุกข์ เราฟังคนอื่นให้คำคม แนวคิด คิดปลง เราก็ทุกข์น้อยลง แต่วันหลังมันก็เป็นอีก) 3. ปัญญาประเภทที่ 3 เรียกว่า ภาวนามยปัญญา เป็นปัญญาที่เกิดจากการภาวนา (คือวิปัสนานั่นแหละครับ) ปัญญาประเภทนี้แหละครับ ที่ทำให้บรรลุธรรม ได้ จะเห็นได้ว่า คำสอนในเรื่องไตรสิกขา แยกไว้ชัดเจนว่าปัญญาที่เกิดจากการคิด ไม่ใช่ปัญญาในแบบที่ 3 ซึ่งเกิดจากการวิปัสนา จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 20:55:23

ความคิดเห็นที่ 16 การนึกถึงความตาย เป็นมรณานุสติ เป็นการเรียกสติได้ดีอย่างหนึ่ง ลองสังเกตดูนะครับว่า เวลาเรานึกถึงความตาย สติมันจะระลึกกลับมาที่กายได้ไวมาก และแรงมาก ทำให้เรารู้สึกถึงปัจจุบันขณะได้ชัดเจนชึ้น นอกจากนี้ยังช่วยให้เราไม่ผวงถึงเรื่องที่ยังไม่เกิด ระงับความฟุ้งซ่านได้ และช่วยเร่งความเพียรทำให้ไม่ประมาทกับเวลาชีวิตด้วย จากคุณ : Mateo2000 เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 00:00:56

ความคิดเห็นที่ 17 ทำไมเมื่อฝึกจิตนิ่งเป็นเอกะ แล้วจึงยกขึ้นสู่การวิปัสสนาด้วย.....มันจำเป็นอะไรหรือ? จึงต้องวิปัสสนาด้วย......ที่สมเด็จโตบอกไว้ การพิจารณารูปและนาม สังขารร่างกายให้เห็นตามความเป็นจริง จะได้เบื่อหน่ายอย่างแท้จริง นั่นแหละจะไม่อยากเกิดอีกจนฝังจิตฝังใจ ยากที่จะกลับมาเกี่ยวข้องกับตัณหาอีก จึงเป็นการเดินสู่การหลุดพ้นอย่างมั่นคง หมดอาลัยไม่หวลกับมาทางโลกอีกอย่างแน่นอน (แล้วแต่ตบะบารมี แต่ละคนไม่เหมือนกัน) สำหรับผู้ที่ยังไม่ต้องการหลุดพ้น เมื่อจิตนิ่งถึงอัปนาสมาธิ(ที่แท้จริง)แล้ว อย่าฝึกวิปัสสนาต่อเพราะ จะเบื่อหน่ายโลกจน บวชแล้วเข้าป่า หนีสังคม ต้องการแต่เพียงให้พ้นจากโลกท่าเดียว แต่ถ้าต้องการหลุดพ้นจริงๆก็ไม่ว่ากัน ส่วนบางคนที่บอกว่า ฝึกวิปัสสนาจนเห็นสังขารเน่าเปื่อยทุกอย่างแล้ว ยังอยู่ทางโลกได้ แสดงว่า จิตยังไม่นิ่งจริงจึงยังตัดไม่ขาด ซึ่งยังต้องบำเพ็ญไปเรื่อยๆ ในชาติต่อๆไปด้วย จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 54 09:25:25