ความคิดเห็นที่ 1 จนกระทั่งวันที่เค้าบอกว่า อยากพาไปเจอกับคนที่บ้านน่ะ อยากพาไปแนะนำให้มะห์ได้รู้จักว่าตอนนี้คบกับเราอยู่ (เหตุผลนึงเพราะบังไม่อยากแต่งงานกับคนที่มะห์เลือกให้ด้วย) วันนั้น ก็ตัดสินใจไปที่บ้านของบังพอไปถึงบรรยากาศอึมครึมมากเลยค่ะเป็นเวลาที่น่ากลัวมาก ๆ เลย มะห์พูดกับเราว่า เป็นคนพุทธใช่ไม๊ แค่เห็นเราไหว้ก็รู้แล้ว มะห์ บอกว่า ยังไงก็ไม่ขอรับคนพุทธเป็นสะใภ้แน่นอน ให้เราเลิกคบหากันซะ เพราะว่าถึงคบกันไปก็คงอยู่กันไม่ได้อยู่ดี เราก็ยังเด็กอยู่ยังเรียนอยู่ก็คิดว่า เราน่าจะเข้าใจอะไรได้ง่าย คงคิดได้ว่าอะไรเป็นอะไรคน 2 คนนับถือศาสนาต่างกันจะอยู่ชีวิตคู่ด้วยกันได้ยังไง เพราะอีกคนกินหมู อีกคนไม่กินหมู อีกคนละหมาด อีกคนไม่ละหมาด อีกคนถือศีลอด อีกคนไม่ได้ถือ อีกคนไหว้พระ ส่วนอีกคนมีพระเจ้า ตอนนี้ เธอคงยังไม่คิดอะไรยังรู้สึกว่า น่าจะอยู่ด้วยกันได้เพราะว่ามีความรัก แต่ให้คิดถึงว่า หากมีลูกหล่ะแล้วจะอยู่ยังไง ลูกจะนับถือศาสนาอะไร ให้คิดถึงตรงนี้ด้วย โอ้โห! แบบว่าเป็นชุดเลยค่ะ  เชื่อไม๊ค่ะพอเราออกมาจากบ้านปุ๊บ ซิลมี่ก็ขอเลิกกับแฟนทันทีเลยค่ะ แบบว่าไม่ต้องคิดเลยค่ะ ส่วนบังเค้าก็ตกใจใหญ่เลยค่ะเค้าก็บอกว่า ทำไมเลิกง่ายจังเลย ไม่อยากรู้หรอว่า ทำไมเค้าต้องพูดแบบนั้น เราก็คิดว่ามันก็จริงอ่ะน่ะ ตอนนั้นเริ่มชักอยากจะรู้แล้วว่าอะไรกันน่ะอิสลามเนี๊ยะ มันมีอะไรมากมายขนาดนั้นเลยหรอ ขนาดพ่อแม่เราต่างศาสนาเค้ายังอยู่กันได้เลย  แล้วทำไมอิสลามถึงต้องบังคับให้เข้าอิสลามก่อนถึงจะแต่งงานกันได้ พอคิดได้ก็ค้างเรื่องเลิกกับแฟนไว้ก่อน แต่....ไม่ค้างเรื่องที่สงสัยค่ะ ซิลมี่เข้าอินเตอร์เน็ตอย่างเอาเป็นเอาตายเลยค่ะ อยากรู้นักว่าศาสนาอิสลามเนี๊ยะเค้าสอนอะไร อ่านมันไปเรื่อย ๆ แล้วก็มีโอกาสได้ถือศีลอดด้วยค่ะ ปีที่ 2 ที่คบกับบังเค้าก็บอกว่าลองถือศีลอดไม๊ ถือแบบครึ่งวันก็ได้ให้ลองดู ซิลมี่ก็เอาถือก็ถือ ก็เหนียตตั้งใจว่าขอถือศีลอดเพื่ออัลลอฮฺ (ตอนนั้นยังไม่ได้ถึงกับศรัทธาน่ะค่ะ แต่มีความรู้สึกว่าพระองค์มีจริงน่ะ) ก็ถือบวชเลยค่ะแล้วก็บวชได้เต็มวันด้วย จำได้ว่า ครั้งนั้นขาดไปไม่กี่วันเอง รู้สึกปลื้มยังไงไม่รู้ หลังจากถือบวชแล้วซิลมี่ก็ยังคงอ่านเรื่องราวของอิสลามไปเรื่อย ๆ จนเหมือนมันจะเริ่มซึมซับทีละเล็กละน้อย เพราะว่าอ่านเท่าไหร่ก็ไม่พอสักทีรู้สึกอยากอ่านอยู่เรื่อยเลย จนเริ่มเข้าปีที่ 3 บังเค้าก็พาซิลมี่ไปงานแต่งงานหนึ่งซึ่งงานนั้นมะห์กับป๋าบังไปด้วย วันนั้นซิลมี่ไม่ทราบเลยว่าจะเจอมะห์กับป๋า แต่รู้สึกว่ามะห์กับป๋าเค้ารู้อยู่แล้วว่าเราจะไป ก่อนบังจะพาไปหามะห์กับป๋า เค้าสอนเราว่าเวลาเจอให้เราสลามเค้าก่อน (บอกแต่ท่าทางค่ะ ไม่ได้บอกว่าต้องกล่าวสลามเพราะคงสอนไม่ทัน) พอเข้าไปสลามเค้าเค้าก็รับสลามแล้วก็บอกว่ากลับจากงานให้ไปคุยกันที่บ้านหน่อย เราก็เอ๊ะมีอะไรจะคุยกับเรากันหล่ะเนี๊ยะ� แต่ความจริงไม่ได้น่ากลัวอย่างในความคิดค่ะมะห์พูดกับซิลมี่ดีกว่าครั้งก่อน มะห์  : เห็นบังกับน้องมาบอกว่าสนใจศาสนาอิสลามหรอ ซิลมี่  : ค่ะก็ลองศึกษาดูค่ะ มะห์  :แล้วศึกษายังไงหล่ะ ซิลมี่ : อ่านทางอินเตอร์เน็ตค่ะ� แล้วก็หนังสือที่ห้องสมุดที่มหาลัย มะห์  :  แล้วอยากศึกษาจริง ๆ หรือเปล่า ซิลมี่ :  อยากค่ะ� แต่ตอนนี้คงยังศึกษาไม่เต็มที่ เพราะยังต้องเรียนหนังสือก่อน มะห์  : ถ้าอยากศึกษาจะพาไปโรงเรียนสอนศาสนา� สนใจจะไปไหม� เค้าสอนวันอาทิตย์ ซิลมี่ : สนใจค่ะ มะห์  : ถ้างั้นมะห์จะพาไป จะได้เรียนให้ถูกทาง ......... นับจากนั้น ซิลมี่กับมะห์ ก็พากันไปที่โรงเรียนสันติชนค่ะ มะห์ดูใจดีกว่าก่อนหน้านั้นมากเลยค่ะ ซื้อหนังสือแล้วก็ตะละกงให้ไว้เรียนละหมาด หลังจากนั้นซิลมี่ก็เริ่มไปเรียนเองคนเดียวก็เรียนบ้างขาดบ้าง เพราะติดทำรายงาน ก็บอกมะห์ว่า ขอเวลาเรียนสักหน่อยเพราะเคยทิ้งไปช่วงตอนแม่เสียก็อยากดึงเกรดกลับมาบ้าง มะห์เค้าก็ดีค่ะ ไม่ว่าอะไร จากคุณ : Ms.Kohlanta เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 54 09:41:55

ความคิดเห็นที่ 2 ความรู้สึกตอนไปเรียนที่สันติชนรู้สึกว่าอิสลามให้คำตอบอะไรเรามากมายเลย คำถามที่เคยก้องอยู่ในหัวเมื่อก่อนว่า ใครกันน่ะที่สร้างโลกนี้มา ใครกันสร้างจักรวาล ใครกันสร้างมนุษย์ หรือมนุษย์เราเป็นวิวัฒนาการจากเจ้าลิงอย่างนั้นจริงๆ หรอ แล้วเวลาตายแล้วเราจะไปไหนหล่ะแล้วใครกำหนดให้เราตายหล่ะฯ คือแค่มาเรียนที่นี่ก็ได้คำตอบหมดแล้วอ่ะค่ะ ยิ่งพอได้อ่านหนังสือเพิ่มเติมมันยิ่งรู้สึกขนลุกอ่ะค่ะ เหมือนกับว่าเราเจอของจริงเข้าแล้ว ประมาณนั้นเลยค่ะ(ตอนนั้นยังไม่รู้หรอกค่ะว่าตัวเองได้ศรัทธาในศาสนาอิสลาม ศรัทธาในอัลลอฮฺแล้ว) หลังจากนั้นมาซิลมี่ก็ได้ไปบ้านบังเค้าบ่อยๆ ได้ไปออกงานตามที่ต่าง ๆ โดยมีผู้ช่วยคือน้องสาวของบังเค้านั่นแหละค่ะคอยจัดการเรื่องคลุมผมให้ พอคลุมหัวทีไรก็รู้สึกว่าไม่อยากถอดเลยจริงๆ (นอกจากรู้สึกดีแล้วยังรู้สึกว่าตัวเองดูดีขึ้นด้วยค่ะ อันนี้ความรู้สึกส่วนตัวค่ะ) แต่พอมางานล่าสุดที่ไปคืองานแต่งของผู้หญิงที่มะห์เค้าอยากให้บังเค้าแต่งด้วยค่ะ วันนั้น ประหม่าอย่างบอกไม่ถูกเลยค่ะ เพราะว่าญาติ ๆ เค้าก็มองกันรวมทั้งเจ้าสาวเค้าก็มองเราแบบพินิจพิจารณาอ่ะค่ะ แต่ก็ผ่านไปด้วยดีค่ะ และวันนั้นเองญาติและมะห์ทางฝ่ายบังเห็นพ้องต้องกันว่าอยากให้ซิลมี่เข้ารับอิสลามซะวันนั้นเลย เพราะว่า เป็นวันดีแล้วก็มีผู้ใหญ่เยอะจะได้มีพยานรับรู้เยอะ ๆ (ซิลมี่รู้สึกอยากกลับบ้านเลยค่ะ รู้สึกว่าเรายังไม่พร้อมเลยน่ะ ถึงแม้จะรู้ว่าตัวเองเชื่อในพระเจ้าแล้วแต่ว่า ความรู้สึกตอนนั้นมันก็กลัวอ่ะค่ะมันรู้สึกตื่นเต้นจนมือไม้สั่นหมดเลย) โชคดีที่ตอนนั้นมีญาติผู้ใหญ่หลายคนมาช่วยกันพูด ชวนเราคุยว่า หนูเรียนศาสนาแล้วเชื่อหรือเปล่าว่าพระเจ้ามีจริง (เชื่อค่ะ)แล้วหนูรู้สึกศรัทธาไม๊(ศรัทธาค่ะ) แล้วหนูตั้งใจจะเรียนศาสนาต่อไปหรือเปล่า(เรียนค่ะ) แล้วหนูคิดจะเข้ารับอิสลามไม๊ (เข้าค่ะ แต่ไม่คิดว่าจะเป็นวันนี้เพราะยังไม่ได้เตรียมใจเลย) ไม่เป็นไรแค่นี้ก็พอแล้ว จะเข้าวันนี้หรือวันไหนก็ต้องเข้าเหมือนกัน เข้าวันนี้แหละดีแล้ว อยู่กันหลายคน แล้ววันนี้เป็นวันดี โต๊ะอีหม่ามก็อยู่แขกที่มางานวันนี้จะได้มาแสดงความยินดีกับหนูด้วย เราก็คิดในใจอยู่นานเหมือนกันค่ะ ก็ตัดสินใจบอกว่าพร้อมแล้วที่จะรับอิสลาม เวาะห์(ลุง)เค้าก็เขียนบทกล่าวปฏิญาณตนมาให้ท่อง แล้วบอกว่าถ้าพร้อมก็บอกได้เลยน่ะแล้วเค้าก็ทิ้งซิลมี่กับบังไว้ 2 คนเพื่อให้มีสมาธิในการท่อง ผ่านไป 10 นาที (ที่จริงท่องได้ตั้งนานแล้วหล่ะแต่กำลังเตรียมใจอยู่ค่ะ บอกกับบังว่าตื่นเต้นมากเลย) พอเตรียมใจเสร็จก็บอกเค้าว่าพร้อมแล้ว เค้าก็พากันมานั่งล้อมซิลมี่กันเลยค่ะ มีโต๊ะอีหม่ามนั่งอยู่หน้าซิลมี่ วันนั้น บนบ้านเหมือนเราจัดงานเลี้ยงกันเลยค่ะ มีคนเยอะแยะเลยมาร่วมกันเป็นพยาน รู้สึกทั้งอบอุ่นทั้งตื่นเต้นปนเปกันไป แต่ก็เอาหล่ะตัดสินใจแล้วก็พูดเลยค่ะ ตอนกล่าวจำได้ว่า น้ำเสียงสั่นมาก (มันควบคุมไม่อยู่จริง ๆ ค่ะ) พอกล่าวเสร็จปุ๊บก็ร้องไห้เลยค่ะ รู้สึกโล่งยังไงไม่รู้ รู้สึกเหมือนได้ชีวิตใหม่เลยค่ะ คิดว่า ใครที่เข้ารับใหม่คงรู้สึกเช่นเดียวกัน จากคุณ : Ms.Kohlanta เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 54 09:47:16

ความคิดเห็นที่ 3 เวาะห์ เค้าก็บอกว่า ต่อแต่นี้เธอคือผ้าขาวแล้วน่ะ สิ่งที่ผ่านมาอัลลอฮฺยกให้เธอหมดแล้ว เธอคือคนใหม่ต่อแต่นี้ไปขอให้ทำแต่ความดีและนึกถึงอัลลอฮฺไว้เสมอให้เหนียตว่าขอเวลาศึกษาศาสนาก่อนแล้วเราจะไม่มีบาปให้เหนียตตลอดเวลาและให้กล่าวนามอัลลอฮฺให้มากๆ หลังจากนั้นไม่กี่วันก็ได้ชื่อ ซิลมี่  มาใช้จนปัจจุบันนี้ รู้สึกว่าชื่อนี้ดูน่ารักจัง ! และต่อมาไม่นานก็ได้เข้าพิธีนิกะห์กับบังและใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันมาจนถึงวันนี้ จากที่ได้ใช้ชีวิตคู่มานั้น อัลลอฮฺก็มีบททดสอบหลาย ๆ อย่างเกี่ยวกับชีวิตคู่ ล้มลุกคลุกคลานมาก็หลายหน บางครั้งก็ท้อเหมือนกันเพราะไม่รู้จะหาทางออกอย่างไร (ที่ผ่านมายังละหมาดไม่เป็นน่ะค่ะ ยังไม่รู้จักการขอดุอาร์ ศึกษาแต่การศรัทธาและเรื่องทั่วไป เนื่องจากช่วงหลังไม่ได้ไปเรียนที่สันติชนเลยจับอะไรไม่ถูก ก็หาอ่านไปเรื่อย ๆ เหมือนเดิม) จนมาวันนึงได้เจอเว็บไซด์ของอ.มุรีด ทิมะห์เสน  และอ.เชคกิฎอ  อะหมัดสมดี ก็ได้ฟังบรรยายและอ่านบทความหลาย ๆ อย่างรู้สึกชอบเว็บไซด์นี้ พอเริ่มดูบรรยายเรื่องละหมาดก็เริ่มอยากละหมาดแล้ว (ที่ผ่านมาไม่เคยละหมาดเลยค่ะ เพราะอ่านได้แต่อัลฟาติหะฮ์คิดว่ามันไม่พอก็เลยยังไม่ทำ) เริ่มมีเรื่องเกี่ยวกับละหมาดมาถามอ.มุรีดบ่อย ๆ (ถามบนเว็บบอร์ด) และก็มีถามเรื่องโน้นเรื่องนี้สารพัดเลยค่ะ อ.เค้าตอบบ้างไม่ได้ตอบบ้างแต่ก็ชอบถาม จนวันนึงมีพี่คนนึงเข้ามาทักเราทางMSN ชื่อ พี่อะมานี ก็เข้ามาทักว่าเห็นเราสนใจเรื่องศาสนา ถ้ามีอะไรสงสัยสามารถสอบถามได้หรืออยากให้ช่วยเหลืออะไรก็ให้บอก ทีนี้ก็เข้าทางสิค่ะ ถามแต่เรื่องละหมาดล้วน ๆ เลยค่ะ มีความรู้สึกว่าอยากทำเหมือนกัน แต่ยังไม่กล้าเท่าไหร่ (เป็นคนประเภทที่ว่าถ้ารู้ว่าทำยังไม่ได้หรือทำแล้วออกมาไม่ดีก็ไม่อยากทำแล้วก็จะไม่ทำ) พี่เค้าก็พยายามสอนเต็มที่เลยค่ะ 13 เม.ย.2550-15 เม.ย.2550 กลุ่ม Islam-Talks นำโดยพี่อะมานี  พี่สุอัยบะห์ พี่ซันมา และพี่ ๆ อีกหลายท่านได้ร่วมกันจัดกิจกรรม เข้าค่ายสำหรับมุสลิมใหม่และผู้สนใจศาสนาอิสลาม(เฉพาะมุสลิมะห์) แน่นอนค่ะซิลมี่ ไปด้วยเนื่องจากอยากเรียนรู้วิถีชีวิตแบบอิสลามจริง ๆ วันนั้นมะห์และบังไปส่งด้วยค่ะเพราะเป็นห่วง (เนื่องจากคุยกับพี่อะมานีทาง MSN อย่างเดียวและไม่เคยเจอกันเลย ทางบ้านจึงเป็นห่วง กลัวถูกหลอกค่ะ) เราเข้าค่ายกันที่บ้านของพี่ซันมาค่ะ บ้านพี่เค้าน่าอยู่มากๆเลยค่ะ และพี่ๆ ก็ใจดีกันทุกคนเลยค่ะ มีเพื่อน ๆ ที่เป็นทั้งมุสลิมใหม่มุสลิมเดิมยังไม่ได้รับมุสลิมและนักวิชาการที่ศึกษาศาสนาต่างๆ เราได้แลกเปลี่ยนความรู้กันหลายเรื่องเลยค่ะ ในค่ายมีการจัดอย่างเป็นกันเองเราคุยกันเหมือนรู้จักกันมานานเหมือนเป็นพี่ๆ น้องๆ กันเลยค่ะรู้สึกดีมาก แล้วก็เป็นวันที่ซิลมี่ได้เรียนรู้การละหมาดจริงๆ สักที พี่ๆ ก็ให้กำลังใจเยอะมากเลยค่ะแนะวิธีให้เขียนใส่กระดาษตัวใหญ่ๆ แล้วตอนละหมาดด้วยกันก็เอามาวางไว้แล้วก็ท่องตามที่จดมาได้ผลน่ะค่ะสามารถท่องจำได้แล้วก็ได้ละหมาดครบ 5 เวลาทั้ง 3 วันเลยค่ะได้รับกำลังใจ ได้รับประสบการณ์จากคนอื่นทำให้ได้รับรู้เรื่องราวบททดสอบของพระองค์อัลลอฮฺ(ซุบฮานฺฮูวะตะอาลา) ได้รับรู้ความเมตตาของพระองค์ หลังจากกลับมาจากค่ายก็กลับมาละหมาดมัฆริบที่บ้านค่ะ ตอนซิลมี่ละหมาดมะห์เค้าเดินมาเห็นเค้าก็บอกว่า เค้าขอดุอาร์ให้ซิลมี่ละหมาดได้ จะได้ดึงบังด้วย ซิลมี่ก็อัลฮัมดุลิลลาฮฺค่ะที่พระองค์ทรงเมตตาให้ซิลมี่ละหมาดได้ แก้ไขเมื่อ 17 ก.ค. 54 10:14:28 จากคุณ : Ms.Kohlanta เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 54 09:51:17

ความคิดเห็นที่ 4 หลังจากนั้นมาซิลมี่ก็เริ่มละหมาดหลังจากกลับจากที่ทำงานค่ะแค่ 2 เวลาคือ มัฆริบกับอีชา เพราะตอนเช้ารีบไปทำงานค่ะเพราะที่ทำงานอยู่ไกลบ้านมาก ตอนนั้นก็ไม่ได้คิดอะไรมากค่ะเพราะว่าที่บ้านก็ไม่ค่อยมีใครละหมาด จนมาเข้าค่ายครั้งที่ 2 ที่บ้านพี่ซันมาเหมือนเดิมค่ะแต่ครั้งนี้ซิลมี่มาแบบไปเช้า-เย็นกลับ ก็ได้เจอกับเพื่อน ๆ พี่ ๆ ที่เคยมาครั้งที่ 1 และมีหลาย ๆ คนมาเป็นครั้งแรก บรรยากาศครั้งนี้ครึกครื้นกว่าครั้งที่แล้วค่ะ มีคนมาเยอะมากค่ะ หลากหลายอาชีพ หลากหลายประสบการณ์ที่ได้รับ ครั้งนี้ซิลมี่ซื้อผ้าคลุมผมสีดำแบบมีที่ปิดหน้ากลับบ้านด้วยค่ะ ตั้งใจแล้วว่าจะขอลองคลุมแบบปิดหน้ามาเข้าค่ายในวันสุดท้าย เพราะเห็นพี่ ๆ ที่ค่ายส่วนใหญ่ใส่โต๊ปสีดำและปิดหน้ากันหมด ก็รู้สึกชอบแล้วก็อยากใส่แบบนี้บ้างก็เลยซื้อกับพี่ที่ค่ายนั่นแหละค่ะ พอในวันสุดท้ายก็คิดอยู่นานเลยค่ะว่าเราจะใส่จริง ๆ หรอเนี๊ยะ ที่บ้านจะว่ายังไงบ้างน่ะ แต่เอาน่าตั้งใจแล้วยังไงก็ต้องลองดู พอแต่งเสร็จปั๊บบังทักคนแรกเลยค่ะ จะใส่แบบนี้ไปจริงๆหรอ ที่จริงไม่ต้องปิดหน้าก็ได้น่ะ แต่ซิลมี่ก็บอกแน่ใจแล้วหล่ะ อยากรู้ว่าคนอื่นเขาจะทำกับเราแบบไหน (เพราะวันนั้นไม่ให้บังไปส่งค่ะ ขอนั่งรถเมล์ไปเอง ก็อัลฮัมดุลิลลาฮฺค่ะ วันนั้นพระองค์อัลลอฮฺก็มีทดสอบเรานิดหน่อยค่ะ คือ ตอนเรียกรถเมล์ค่ะไม่มีรถเมล์คันไหนรับเราเลยค่ะ โบกทีไรก็เก้อทุกทีเลยค่ะ(ที่ป้ายรถเมล์มีซิลมี่ยืนคนเดียวด้วยค่ะ) แต่ก็ไม่ท้อค่ะก็โบกไปเรื่อย ๆ จนในที่สุดก็มีรถเมล์ผู้ใจดีเปิดรับให้ซิลมี่ขึ้นไปค่ะ ซิลมี่ ต้องไปต่อรถตู้เพื่อเข้าไปที่บ้านของพี่ซันมา ซึ่งซิลมี่ก็ไม่รู้ว่าจะต้องไปขึ้นรถตู้คันไหน ก็พยายามถามคนที่วินรถตู้เค้าก็ตอบเราดีค่ะเพียงแต่มีมองบ้างเล็กน้อย แต่รถตู้คันที่ซิลมี่นั่งเค้าดีมากเลยค่ะเค้าบอกให้ซิลมี่นั่งข้างหน้าเลยค่ะ นั่งคนเดียวค่ะสบายจริง ๆ เพราะไม่มีใครกล้านั่งกับซิลมี่เลย? สุดท้ายก็ได้มาถึงบ้านพี่ซันมาตามที่ตั้งใจไว้ค่ะ มาค่ายครั้งนี้ซิลมี่รู้สึกศรัทธามากขึ้นค่ะ รู้สึกได้จริงๆ ครั้งนี้ กลับมาซิลมี่เริ่มตั้งใจมากขึ้น ที่สำคัญมาครั้งนี้ซิลมี่ได้หนังสือกลับมาเยอะแยะเลยค่ะ ได้รับอัลกุรอานแปลไทยด้วยค่ะ (ขอขอบคุณพี่เค้ามา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ขออัลลอฮฺทรงตอบแทนค่ะ) กลับมาบ้าน ครั้งนี้ก็ทำให้ทุกคนแปลกใจอีกเพราะซิลมี่กลับมาละหมาดเสร็จก็นั่งอ่านอัลกุรอาน มะห์ก็พูดกับบังแล้วก็คนที่บ้านว่าอีกหน่อยเดี๋ยวซิลมี่ก็เก่งกว่าคนในบ้านอีก ว่าแล้วมะห์ก็หันมาสอนบังทันทีเลยค่ะว่าสงสัยอีกหน่อย ซิลมี่ ก็คงต้องสอนศาสนาให้แล้วหล่ะ แทนที่จะเป็นบังสอนซิลมี่ ! (เรื่องราวของซิลมี่ ยังมีให้อ่าน ตอน 2 กับความพยายามของเธอ ที่จะปฏิบัติตามหลักศาสนาให้ได้) หมายเหตุ :ข้อมูลจากบทสัมภาษณ์เพื่อนำไปลงในนิตยสาร "สันติชน" Credit: http://www.muslimtoday.in.th จากคุณ : Ms.Kohlanta เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 54 09:55:53

ความคิดเห็นที่ 5 อัลหั้มดุลิ้ลลาฮ์ กับเรื่องราวของเธอผู้นี้ค่ะ จากคุณ : Ms.Kohlanta เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 54 15:16:52

ความคิดเห็นที่ 6 เริ่มทำงานอีกแล้วกระทู้ประเภทนี้ จากคุณ : 5tik (5tik) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 54 17:09:53

ความคิดเห็นที่ 7 คุณ 5tik (5tik) คุณก็เริ่มทำงานแล้วเช่นกันนะ จากคุณ : Ms.Kohlanta เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 54 17:25:34

ความคิดเห็นที่ 8 ...ต่อมาแม่ซิลมี่ป่วยด้วยโรคมะเร็งซึ่งไม่มีทางรักษาและจากไปอย่างรวดเร็ว มันทำให้ซิลมี่คิดอะไรได้หลายอย่างมาก ๆ เลยค่ะ ช่วงนั้นเหมือนคนบ้าที่แบบว่าไปดูร่างทรงว่าแม่เราเป็นยังไงบ้าง จากเราไปแล้วไปอยู่ที่ไหนร่างทรงก็บอกว่า แม่เรายังวนเวียนอยู่ที่บ้านเพราะยังไม่หมดอายุขัย ยังไปเกิดไม่ได้ (ตามความเชื่อของคนพุทธ) เขาก็บอกให้เราทำบุญให้เยอะ ๆ ตอนนั้นจำได้ว่า หมดเนื้อหมดตัวเลย เพราะว่าเราก็ทำให้เขาตั้งแต่เขายังไม่เสียแล้ว และค่ารักษาแม่ก็เยอะมาก ตอนนั้น จิตใจวนเวียนแต่จะทำบุญจะต้องตั้งศาลล้างอาถรรพ์เพราะเจ้าที่แรง คือทำหลายอย่างมากจริง ๆ ค่ะ แล้วมันก็คิดไปถึงเรื่องที่ว่า เอ๊ะ! ทำไมคนเราเกิดมาต้องตายด้วย ทำไมตายแล้วยังได้เกิดใหม่อีกหรอ แล้วถ้าเกิดใหม่จริงทำไมจำกันไม่ได้ แล้วใครทำให้เราต้องตาย ใครกำหนดให้เราตาย... อ่านมาถึงแค่นี้ ผมก็แน่ใจละว่าศาสนาพุทธไม่เหมาะกับคุณ(ซิลมี่)ครับ ดังนั้น ขอให้มีความสุขกับแนวทางใหม่ที่คุณค้นพบ จากคุณ : Hippokib เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 54 18:25:29

ความคิดเห็นที่ 9 คุณ Hippokib จะเป็นพุทธ หรือเป็นมุสลิมก็ตาม แต่คำพูดและข้อคิดเห็นของคุณ สื่อออกมาอย่างชาญฉลาดมากครับ  พูดไม่มาก ไม่น้อย ได้สาระใจความ และไม่ระรานน้ำใจของฝ่ายใด อยากให้ ผู้นับถือศาสนา ที่แตกต่างกัน มีความคิดแบบคุณ Hippokib  และสื่อแสดงออกมาเช่นนี้บ้าง เมื่อต้องเจอกับเคสการเปลี่ยนศาสนา  เท่าที่ผมอ่าน ความเห็น ของคุณ Hippokib  หากคุณเป็นชาวพุทธ นั่นย่อมแสดงว่า คุณเป็นคนที่เข้าใจในหลักศาสนาพุทธเป็นอย่างดี หากคุณเป็น ศาสนิกในศาสนาอื่น ๆ นั่นย่อมแสดงว่า คุณเป็นคนใจคอกว้างขวาง แม้จะมีสำนวน "แอบตัดพ้อนิด ๆ "  (หากคุณเป็นชาวพุทธ) แต่ความลงตัวของภาษา และเนื้อความที่กระชับ "ไม่มาก ไม่น้อย" ไปกว่านี้นั้น ผมมองว่า มีเหตุผล และน่านับถือครับ จากคุณ : รถเรณู เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 07:57:03

ความคิดเห็นที่ 10 เข้าใจความหมาย(ซ่อน) ในความคิดของคุณ Hippokib ครับ จากคุณ : TheMATABA เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 11:01:22

ความคิดเห็นที่ 11 คุณ 5tik (5tik) กระทู้นี้ตังในเวบพันทิบ ไม่ได้ตั้งบนหัวใคร ถ้ามันไม่สำคัญอะไรเลยกับคุณ ไม่อยากเข้ามาอ่าน ก็ข้ามไปก็ได้ครับ จากคุณ : Lyuk! เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 13:45:24

ความคิดเห็นที่ 12 จากคุณ : Ms.Kohlanta เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 54 19:57:07

ความคิดเห็นที่ 13 เหมือนคุณซิลมีจะเคยมาแว่บๆ อยู่ในห้องนี้เหมือนกันนะคะ ^ ^ จากคุณ : LuNaTicCaT เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 13:39:20

ความคิดเห็นที่ 14 สำหรับผม ศาสนาทุกศาสนาสอนคนให้เป็นคนดีครับ  ผมเป็นพุทธครับแต่อาจจะไม่ใช่พุทธศาสนิกชนที่ดีนัก เพราะผมค่อนข้างจะทำอะไรตามใจตัวเอง คือแบบว่าตัวเราไม่เดือดร้อน คนรอบข้างไม่เดือดร้อนก็ทำแล้วละ ไม่ค่อยมีแบบแผนอะไร วัดก็ไม่ค่อยไปไปก็ไม่เข้าไปฟังธรรมอะไรแบบนี้ละ   แต่ก็ยังคิดเสมอว่าตัวเองเป็นพุทธ อ่านกระทู้ของคุณซิลมี่ แล้วผมเข้าใจนะครับ ว่าความศรัทธาของคนเรานี่ ถ้าลงว่าศรัทธาแล้ว เราสามารถทำในสิ่งที่เราศรัทธาได้และจะทำได้เป็นอย่างดี  ผมมีเพื่อนที่ เป็นมุสลิมเยอะครับ  แต่ละคนก็ค่อนข้างจะเคร่งครัดมาก ยังไงก็ขอให้เจ้าของกระทู้ จงมีความสุขและดำรงตนเป็นศาสนิกชนที่ดี ตามวิถีของมุสลิมนะครับ  ยังไงผมก็เชื่อว่าทุกศาสนาสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างมีความสุขครับ  ขอสันติและความสุขจงมีแก่ทุกท่านครับ จากคุณ : คนขำๆ (คนขำๆ) เขียนเมื่อ : 22 ก.ค. 54 16:41:30