ความคิดเห็นที่ 1 ช่วยยังไงละครับ ลองคุยกับนิติบุคคลอาคารชุดดูว่าเขาทำให้กลิ่นหายไปได้บ้างมั้ย จากนั้นคุณต้องไหว้พระสวดมนต์ทุกวัน เพื่อให้จิตใจสงบ แนะนำให้หาหนังสือทำวัตรเช้า-เย็น และสวดบทเหล่านี้เพิ่มเติม(บทแปล) สังเวคปริกิตตนปาฐะ และ  อภิณหปัจจเวกขณะ และ บทพิจารณาสังขาร (หาใน google ง่ายมาก) เมื่อสวดแล้วจิตของคุณจะสงบ เรียบร้อย ถ้ามีกำลังใจอีกนิด ให้กำหนดรู้ลมหายใจเข้าออก หายใจเข้านึกว่า พุท หายใจออก นึกว่า โธ ถ้ามีุพุทโธจนชินในลมหายใจ อยู่ที่ไหนผีก็ไม่มายุ่ง ถ้าจะยุ่งก็มุ่งส่งเสริมให้เราได้ดี ไม่มีการมารังแกหรือมาหลอกหลอน ความตายเป็นของธรรมดาไม่ใช่ของน่ากลัว คนทุกคนที่เราเห็นแม้แต่ตัวเราเองสักวันก็ต้องตาย แต่การยอมรับเรื่องธรรมดาเหล่านี้จะยากสักหน่อย เพราะกิเลสตัณหามันคอยคัดค้าน อุปาทานการยึดมั่นถือมั่นมันหลอกเรา นี่น่ากลัวกว่าผีหลอกเยอะ จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 07:48:32

ความคิดเห็นที่ 2 ขวัญมานะขวัญมา... สวดอิติปิโสนะคะ  สวดมากๆ ให้จิตใจอยู่กับบทสวดมนต์ หรือเปิดเน็ตฟังเสียงสวดมนต์ก็ได้ค่ะ อากงไม่เป็นอะไร ไปดีแล้ว เราก็ต้องทำใจให้ได้นะคะ การเกิดการตายเป็นเรื่องธรรมดา แต่การอยู่รับรู้การตาย เป็นเรื่องยาก เดี๋ยวคุณก็จะผ่านไปได้ ที่รู้ตัวอยู่ว่าจะขาดสติ ก็แสดงว่ามีสติดีอยู่ค่ะ อย่าอยู่นิ่งๆ หาอะไรทำ สวดมนต์ไปด้วย หรือจะบริกรรม พุทโธ สติอยู่กับพระพุทธเจ้า หรือจะบริกรรมยาวๆ ฉันทะ วิริยะ จิตตะ วิมังสา ก็ได้ จิตจะมีกำลังตั้งมั่นได้ อย่านั่งนิ่ง อย่าทำสมาธินิ่งๆ อย่าปล่อยให้ใจคิดฟุ้งซ่านไป ให้ขยับร่างกายตลอด เพื่อเรียกสติไว้ตลอด และบริกรรมตลอดจนกว่าจะรู้สึกปลอดภัยมั่นคงขึ้นค่ะ ไปทำงานบุญใหญ่มาตลอดช่วงวันหยุด เอาบุญมาฝากให้อนุโมทนารับไปนะคะ แล้วอุทิศให้อากงด้วย เดี๋ยวก็หายค่ะ วันนี้ไปวัดทำบุญถวายสังฆทาน รดน้ำมนต์ ดื่มน้ำมนต์สักหน่อยก็ได้ จะได้สบายใจขึ้นค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 07:50:16

ความคิดเห็นที่ 3 เอารูปครูบาอาจารย์มาฝากค่ะ อยู่กับพระไม่ต้องกลัวผีนะคะ แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 54 07:53:11 จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 07:52:31

ความคิดเห็นที่ 4 แต่ก่อนผมก็กลัวนะครับ แต่เดี๋ยวนี้เริ่มดีขึ้น ด้วยได้ฟังคำสอนของพระพุทธเจ้าและคำสอนของผู้หลักผู้ใหญ่ คำสอนของพระพุทธเจ้าตอนเอาชนะความกลัว ท่านมีหลักอยู่ว่า ความกลัวเกิดขึ้นตอนขณะจิตความคิดใด อิริยาบถไหน เกิดขึ้นที่ไหน ท่านจะอยู่ที่นั้น อิริยาบถ พิจารณาจนความกลัวหายไป นี้เป็นวิธีของพระพุทธเจ้าที่พิชิตความกลัวแบบหนามยอกเอาหนามบ่ง ส่วนคำสอนของผู้หลักผู้ใหญ่ท่านบอกว่า เมื่อตอนที่เขายังมีชีวิตอยู่ ท่านก็มีแต่สร้างประโยชน์ให้แก่เรา ทั้งเราเองก็ทำแต่ความดีกับท่าน อาศัยเหตุสองอย่างนี้ ไม่ว่าท่านจะอยู่หรือตาย ก็ต้องสร้างแต่สิ่งที่ดีกับเรา แล้วเราจะต้องกลัวท่านทำไม กลับเป็นว่าถ้าเรากลัวก็เหมือนรังเกียจท่านนั่นเอง เมื่อไม่นานมานี้ ผมต้องไปรับศพเพื่อนที่ทำอัตวินิบาตกรรมตอนกลางคืน แล้เอาศพมาไว้ที่วัด แถมยังต้องนอนเฝ้าศพอยู่ข้างๆ เกิดอาการประสาทหลอน กลัวจนนอนไม่หลับไม่กล้ามองดูศพเพื่อน กลัวว่ามองดูแล้ว เพื่อนจะลุกขึ้นมา... ก็เลยนอนคลุมโปง ก็กลัวว่าจะมองไม่เห็นอะไรหากเกิดอะไรขึ้น คงวิ่งไม่ทันคนอื่น เมื่อดึกมากขึ้นๆ บรรยากาศยิ่งน่ากลัว เมื่อความกลัวทะลุปรอท เกิดคำถามว่า ทำอย่างไรจึงจะหายกลัว ความคิดก็กลับมาคิดถึงสองเรื่องดังกล่าวข้างต้น ความกลัวเริ่มลดลง จนสามารถนอนหลับไปได้ในที่สุด ตื่นเช้ามาก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้คนอื่นๆจะบอกว่า ได้ยินนั่นได้กลิ่นนี่ แม้กระทั่งได้เห็น แต่ผมก็ไม่ได้ยิน ได้กลิ่น หรือเห็นอะไร... ฝากไว้ให้คิดนะครับ เผื่อจะเป็นประโยชน์ ท้ายสุดก็อยู่ที่ตัวจขกท.เอง... แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 54 08:23:08 จากคุณ : tiger18 เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 08:21:04

ความคิดเห็นที่ 5 ผมเข้าใจว่ามันใกล้ตัว ยิ่งใกล้ตัวก็ยิ่งรับ ความตาย ไม่ได้มากขึ้น เรื่องที่เป็นมงคลจากเหตุการณ์นี้คือ หากทำเป็นมรณสติ อานิสงค์ก็มีมากครับ จากคุณ : สายลมเหงาแห่งขุนเขา เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 08:25:59

ความคิดเห็นที่ 6 คนเราเป็นทุกข์เพราะความคิด ที่กลัวๆอยู่นี่ ก็คิดไปเองทั้งนั้น วิธีแก้ ก็ง่ายมาก คือ เลิกคิด หาอุบายให้จิต จะดูลมหายใจเข้าออก ดูท้องพองยุบก็ตามสะดวก พอจิตมีเครื่องอยู่ มันจะได้ไม่ไปวอกแวกคิดเรื่องฟุ้งซ่าน จากคุณ : ฮิมาวาริซซัง เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 08:40:16

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่ต้องกลัวค่ะ ถ้าคุณมีจิตใจดี เทวดา อากง เขาจะเมตตาคุณ เขาจะคอยคุ้มครองคุณ ขอให้คิดดี ทำดี ไม่มีอะไรน่ากลัว ดิฉันทำงานในโรงพยาบาลเจอศพมากมาย ตอนอยู่ต่างจังหวัดต้องออกชันสูตร เจอศพทุกประเภท แรกๆก็กลัว นอนไม่หลับเหมือนคุณนี่แหละค่ะ แต่พอเห็นบ่อยๆ ได้กลิ่นบ่อยๆก็ชินไปเอง เห็นเจ้าหน้าที่ห้องเก็บศพกับคุณสัปเหร่อเขากินข้าวกัน ตรงหน้าศพเลยเป็นเรื่องปกติ แถมยังคิดว่าวันนึงเราก็ต้องมีสภาพแบบนี้เหมือนกันจะกลัวทำไม ถ้ากลัวก็ต้องกลัวตัวเองด้วยสิ เพียงแต่คุณไม่เคยได้พบได้เห็น ก็เลยตกใจเท่านั้นเองค่ะ อากงเขาต้องรับรู้ความมีน้ำใจของคุณ เขาจะอวยพรให้คุณมีความสุข และจะไม่มาทำให้คุณกลัวหรอกค่ะ เพียงแต่ร่างกายของทุกคนก็ต้องเน่าเปื่อยเป็นธรรมดาหลังเสียชีวิต ไม่มีใครห้ามได้ ถ้าอากงห้ามได้แกคงไม่อยากให้ร่างกายแกมาทำให้คุณตกใจกลัว หวาดผวา หรือรบกวนมีกลิ่นให้คุณรำคาญใจเป็นแน่ คิดในแง่ดีว่าอากงท่านมาเตือนให้เรานึกถึงความตายของเราเอง ให้เราเร่งทำความดี ทำสิ่งที่เราฝันให้สำเร็จ เพราะเราไม่รู้ว่าตัวเราเองนี้จะตายไปวันไหน แทนที่จะเอาเวลามากลัว วิตก หวาดผวา น่าจะเอาไปทำความดี ตราบใดที่ยังมีชีวิต มีลมหายใจอยู่ ลองหันมาศึกษาธรรมะ ปฏิบัติธรรม ภาวนา เจริญสติ นั่งสมาธิ สวดมนต์ ให้จิตใจสงบ เป็นกุศล แล้วทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้อากงสู่สุคติ ไม่ว่าท่านจะไปอยู่ภพภูมิใด แล้วเมื่อเวลาผ่านไปคุณก็จะดีขึ้นเองค่ะ จากคุณ : หมาชายหาด เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 08:52:13

ความคิดเห็นที่ 8 ที่เล่ามานี้ ตกลง อากง ตายแล้วใช่ไหมน่ะ? ผมคิดว่า คุณไม่น่าจะต้องกลัวผีอากงเลยนะ   เท่าที่อ่านมา คุณดีกะอากงมาก ๆ อากงตายเป็นผีไปแล้ว คงจะมาเยี่ยมเยียนคุณบ่อย ๆ       แต่ผมเชื่อว่า การมาของอากง จะไม่มาให้คุณเห็นชัดเจนหรอก แต่แกจะมาในฝันน่ะ จะมาในรูปร่างที่ดี ๆ เช่นมีแสงสว่างเรือง ๆ  ประมาณว่า ปลอมตัวเป็นเทวดามา  (ใครจะไปรู้อากง อาจจะไปเป็นเทวดาจริง ๆ ก็ได้ หากแกเป็นคนดี  ผมเชื่อว่าแกน่าจะเป็นคนดีแหล่ะ  เพราะหากแกเป็นคนไม่ดี คุณคงจะไม่ให้ความนับถือซื้อข้าวของมาฝากเนือง ๆ หรอก)  หากเป็นผม ผมจะไม่กลัวอากงนะ เดินกลับบ้าน ก่อนเข้าห้อง ก็ทักทายอากงซะหน่อย ทักทายในใจน่ะ เพราะว่าหากคุณทักทายเสียงดังออกมา บางทีคนที่อยู่บริเวณนั้นอาจจะจับไข้หั๋วโกร๋นเข้าสักวัน เป็นบาปเป็นกรรมเราอีก ที่ไปทำให้เขากลัว และหมั่นสวดมนต์ ไหว้พระ และอุทิศส่วนบุ-กุศล ให้อากงแกนะ แค่นี้ก็ไม่มีปัญหาแล้วล่ะครับ อากงแกไม่พาลเกเรมาหลอกหลอนคุณหรอกน่ะ ขนาดตอนที่แกไม่ตาย แกยังไม่หลอกลวง รังแกอะไรคุณ แกตายไปแล้ว ก็ไม่มีแน่นอน เชื่อผมสิ จากคุณ : รถเรณู เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 08:59:34

ความคิดเห็นที่ 9 ผีกิเลส น่ากลัวกว่าผีจริง แผ่เมตตาครับ จากคุณ : aunemaek2 เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 09:18:26

ความคิดเห็นที่ 10 ถ้ากลัวผีก็สวดมนต์แผ่เมตตาอุทิศให้อากงครับ  ตักบาตรทำบุญก็อุทิศให้อากง  ถ้าภาพศพอากงติดตาอยู่ก็ให้มองว่าชีวิตคนเราไม่เที่ยง  วันนึงเราก็ต้องเป็นแบบนั้น  ทุกคนต้องเป็นแบบนั้น  แล้วใจจะสงบครับ จากคุณ : Arrow frog เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 10:07:24

ความคิดเห็นที่ 11 คุณ kochpon   สรุปว่า เหม็นกลิ่นศพ หรือไม่ก็กลัวผี ...น่าจะยังงั้นนะ.. เอาง่ายๆกันยังงี้..... เรื่องกลิ่นต้องหาวิธิกำจัดทางวิทยาศาสตร์ ส่วนเรื่องจิตใจ...ส่งชื่อที่อยู่หลังไมล์มา... เดี๋ยวส่งพระของขวัญหลวงพ่อวัดปากน้ำไปให้.. ใครจะว่า เพ้อเจ้อก็ช่าง เจตนาจะช่วย จขกท. ตอนนี้ จขกท. ตัดสินใจเอง ไม่รับก็ไม่เป็นไร เหรียญหลวงปู่วัดปากน้ำและภาพของท่าน ชาวบ้านต่างจังหวัด เขาอาราธนา ไล่คนผีเข้า ได้ผลมาแล้ว...เรื่องจริง แม้ จขกท. ไม่ได้ถูกผีหลอก ผีเข้า แต่ถ้ามีท่านแล้ว อุ่นใจขึ้นอีกเยอะแน่นอน... แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 54 10:29:50 จากคุณ : pa-o-toi-uan เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 10:26:38

ความคิดเห็นที่ 12 ลองคิดว่าผีไม่ได้เจอกันง่ายๆนะเออ หากผีจะเล่นงานเราเหมือนที่เคยเห็นในหนังแล้วละก็ หนีไปไหนก็ไม่พ้นหรอกครับ ยอมให้หลอกโดยดุษฎี ผมเคยไปนอนอยู่หอพักต่างจังหวัดกับเพื่อนร่วมห้องอีกสองคน แล้วฝันว่ามีมือผู้หญิงใหญ่มากๆมากดหัวเอาไว้ ผมร้องโวยวาย จนกระทั้งตื่น เพื่อนร่วมห้องก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้นเลยเล่าให้ฟัง เขาบอวว่าหอพักนี้เคยมีผู้หญิงแขวนคอตาย แล้ววันรุ่งขึ้นสองคนนั้นลางานเข้ากรุงเทพฯกันหมดเลย ทิ้งผมไว้คนเดียว ผมก็ทำใจกล้าๆนอนคนเดียวสองคืน ตอนจะนอนก็หายใจเข้าพุทหายใจออกโธ จนกระทั่งหลับไป ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น และก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกเลยจนกระทั่งย้ายที่พัก จากคุณ : Garcinia เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 10:33:11

ความคิดเห็นที่ 13 ก่อนหน้านี้จขกท.มีเมตตาไมตรีกับอากงมาโดยตลอด พอท่านจากไปแล้วก็คงความมีมิตรไมตรีเอาไว้ มีโอกาสก็ทำบุญอุทิศส่วนกุศลไปให้เหมือนก่อนหน้านี้ที่ซื้อของมาฝาก จากคุณ : จันทร์สะท้อนเงา เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 10:56:25

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบพระคุณทุกท่าน ที่ให้ความเมตตาแนะนำค่ะ กิเลสนี่น่ากลัวจริง ๆ ด้วย รู้ว่าความตายเป็นของธรรมดา แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยไม่คาดคิด ความเศร้าหมองที่เกิดขึ้นกระทันหัน ทำให้จิตใจอ่อนไหว ดิฉันคิดเลยเถิดไปถึงก่อนอากงตาย ว่าอากงล้มในห้องน้ำนี่คงตั้งแต่คืนวันพุธที่ ๑๓ ดิฉันมาได้กลิ่น บ่ายวันเสาร์ที่ ๑๖ นี่ร่างกายเน่าแล้ว ลูกหลานไม่มีใครสนใจเลยนะ ว่าแกต้องอยู่คนเดียวในห้อง ตอนเค้ามาเก็บศพก็ไม่มีลูกหลานอยู่ ดิฉันรู้สึกกลัวจนไข้ขึ้น แต่จริงแล้วคงไม่ใช่กลัวอากง แต่ดิฉันเกิดกลัวความตายขึ้นมา กลัวการที่จะต้องอยู่คนเดียว ตายคนเดียว (อากงอายุ ๕๔ ดิฉันเรียกตามหลานชายแก ไม่เห็นว่าแกไปทำงานอะไร เพราะดิฉันกลับมาห้องทีไรก็จะเห็นห้องแกแง้มประตูอยู่ มีลูก ๔ คนมีหลานหลายคน) ฟุ้งซ่านไปจนควบคุมตัวเองไม่ได้ ต้องขอบคุณที่ทุกท่านให้คำแนะนำ เป็นเหมือนยารักษาจิตใจ จากคุณ : kochpon เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 11:00:48

ความคิดเห็นที่ 15 อากงท่านไปที่อื่นแล้วครับ คงไม่อยู่ในคอนโด ไม่อย่างนั้นอากงคงจะไปตามคนมาเก็บร่างของท่านแล้ว อุ่นใจไว้นะครับ จากคุณ : คืนวันอันแสนดี เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 12:04:55

ความคิดเห็นที่ 16 ประสบการณ์นี้เคยเจอมาแล้ว อยู่คอนโดเหมือนกัน เดินผ่านห้องๆหนึ่งไปเข้าลิฟท์ทุกวัน ได้กลิ่นเหม็นเริ่มจากกลิ่นเบาๆ เป็นกลิ่นเหม็นเน่าแรงขึ้นทุกวันๆ แม่บ้านที่ดูแลชั้นนั้นบอกว่าน่าจะมีห้องไหนที่เจ้าของไม่อยู่แต่ทั้งขยะหรืออาหารไว้จนเน่าๆหนอนขึ้น พอผ่านไปน่าจะอาทิตย์กว่าๆ ปรากฏว่าเห็น เจ้าหน้าที่/ปอเต๊กตึ้ง กำลังช่วยกันยกศพลงไป กลิ่นเหม็นคละคลุ้งไปทั่ว...นิติฯมีการนิมนต์พระมาสวดส่งและทำบุญให้ผู้ตาย จากนั้นก็หลอนกันไปทั่วคอนโด มีแม่บ้านเห็นบ้าง ผู้พักเห็นบ้าง โดยเฉพาะชั้นนั้น บรื๊อๆๆๆๆๆๆๆ แต่จริงๆแล้วไม่มีอะไรเลย มันอยู่ที่ใจจริงๆ เมื่อก่อนจะนั่งสมาธิก็ไม่ได้ ปิดไฟนอนก็ไม่ได้ แต่เดี๋ยวนี้ ปิดไฟนอน ดึกๆเวลานอนไม่หลับก็ลุกมานั่งสมาธิ จนง่วงหลับไปเลย แค่เอา จิตอยู่องค์พระ หรือบางทีอยู่ที่ลมหายใจเข้าออก (แล้วแต่อารมณ์ขณะนั้นๆ) ซึ่งจริงๆ ก็ ได้แค่นั้น ไม่ได้ไปถึงไหน เพราะทำเพื่อให้จิตสงบและนอนหลับเท่านั้นเองค่ะ จากคุณ : สบายๆ (sailsky) เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 12:07:35

ความคิดเห็นที่ 17 นั่นคือผีที่ในตัวคน อยู่นอกตัวนอกตนไม่มี เป็นอุปทานจิตของเราเอง จิตมันปั้นได้ให้เห็น รูป รส กลิ่น เสียง ผีหรอกก็คือจิตมันหรอกตัวมันเอง เมื่อวิญญาณไม่อาศัยร่างนี้แล้วตายไปแล้ว ไม่มีร่างกายใช้วิบากอย่างเดียว ปฏิบัติธรรมไม่ได้ วิญาณเป็นนามธรรม ไม่พบกับใคร ไม่เห็นกับใคร ไม่เกี่ยวกับใคร ไม่มีตัวตน สุขก็เสพอยู่ในภพคนเดียว ทุกข์ก็ทรมานอยู่คนเดียวจนกว่าจะหมดแรงวิบาก เรียนรู้เรื่องจิตวิญญาณดีๆ พระพุทธเจ้าตรัสไว้ชัดมันเป็นนามธรรม ไม่มีตัวตนแต่มันมีคือทุกข์ ลักษณะของจิตวิญญาณ 1. ทุรังคมัง (ไปได้ไกล) 2. เอกจรัง (ไปแต่ผู้เดียว) 3. อสรีรัง (ไม่มีรูปร่าง) 4. คุหาสยัง (มีจิตเป็นที่อาศัย) 5. อนิทัสสนัง (มองไม่เห็น) 6. อนันตัง (ไม่มีที่สุด) 7. สัพพโต ปภัง (แจ่มใสโดยประการทั้งปวง) ( พระไตรปิฏกเล่ม 9 "เกวัฏฏสูตร" ข้อ 350  พระไตรปิฏกเล่ม 25 "จิตตวรรค" ข้อ 13 ) จากคุณ : toi (castertoi) เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 12:49:28

ความคิดเห็นที่ 18 เวลาใครใกล้ตัวผมตาย ผมจะคิดว่าท่านไปดีแล้วนะ หมดทุกข์หมดโศกกันซะที ลึก ๆ ดีใจกับท่านด้วย แล้วจะรู้สึกสบายใจไปกับท่านครับ จากคุณ : พัฒนาไทย (พัฒนาไทย) เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 13:43:09

ความคิดเห็นที่ 19 ความตายที่ใกล้ตัว ไม่น่ากลัวเท่าความกลัวตอนใกล้ตาย ตัวเราเองก็ต้องเป็นแบบนั้นเหมือนกัน และไม่รู้ว่าเมื่อไร วันนี้ พรุ่งนี้ หรือปีหน้า เราไม่รู้เลย อย่ากลัวสิ่งที่เราก็ต้องเจอ หาทางรับมือให้ได้ ทำใจให้เบิกบาน ละชั่ว ทำดีให้มากเข้า จนมั่นใจว่าไม่มีอะไรที่เราต้องกลัวหากตายไป แล้วเราก็จะไม่ต้องกลัวความตายอีกต่อไป จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 13:53:40

ความคิดเห็นที่ 20 ก่อนที่พระพุทธองค์จะตรัสรู้ในช่วงที่อยู่ในป่าก็ทรงมีความกลัวมาก่อน มาดูว่าทรงกำจัดความกลัวด้วยวิธีอะไร ๔๕] ดูกรพราหมณ์ เรานั้นได้มีความดำริว่า ไฉนหนอ เราพึงอยู่ในราตรีที่รู้กัน ที่ กำหนดกันว่า ที่สิบสี่ ที่สิบห้า และที่แปดแห่งปักข์เห็นปานนั้น พึงอยู่ในเสนาสนะ คือ อารามเจดีย์ วนเจดีย์ รุกขเจดีย์ อันน่าสะพึงกลัว น่าขนพองสยองเกล้า เห็นปานนั้น. ถ้ากระไร เราพึงเห็นความกลัวและความขลาดนั้น ดังนี้. ดูกรพราหมณ์ โดยสมัยอื่น เรานั้นอยู่ในราตรีที่รู้กัน ที่กำหนดกันว่า ที่สิบสี่ ที่สิบห้า และที่แปดแห่งปักข์ เห็นปานนั้น อยู่ในเสนาสนะ คือ อารามเจดีย์ วนเจดีย์ รุกขเจดีย์ อันน่าสะพึงกลัว น่าขนพองสยองเกล้า เห็นปานนั้น ดูกร พราหมณ์ ก็เมื่อเราอยู่ในเสนาสนะนั้น เนื้อมาก็ดี นกยูงทำไม้ให้ตกลงมาก็ดี หรือว่าลมพัด ใบไม้ให้ตกลงมาก็ดี. ดูกรพราหมณ์ เรานั้นได้มีความดำริอย่างนี้ว่า ความกลัวและความขลาดนั่น นั้นมาเป็นแน่. เรานั้นได้มีความดำริว่า อย่างไรหนอ เราจึงเป็นผู้หวังภัยอยู่โดยแท้ ไฉนหนอ ความกลัวและความขลาดนั้น ย่อมมาถึงเราผู้เป็นอยู่อย่างไรๆ เราผู้เป็นอยู่อย่างนั้นๆ แล พึง กำจัดความกลัวและความขลาดนั้นเสีย ดังนี้.     ดูกรพราหมณ์ ความกลัวและความขลาดนั้น ย่อมมาถึงเราผู้กำลังเดินจงกรมอยู่. เรานั้น จะไม่ยืน ไม่นั่ง ไม่นอนเลย ตราบที่เรายังเดินจงกรมอยู่ ย่อมกำจัดความกลัวและความขลาด นั้นได้. ดูกรพราหมณ์ เมื่อเรานั้นยืนอยู่ ความกลัวและความขลาดนั้นย่อมมา. เรานั้นจะไม่เดิน จงกรม ไม่นั่ง ไม่นอนเลย ตราบเท่าที่เรายังยืนอยู่ ย่อมกำจัดความกลัวและความขลาดนั้นได้.  ดูกรพราหมณ์ เมื่อเรานั้นนั่งอยู่ ความกลัวความขลาดนั้นย่อมมา. เรานั้นจะไม่นอน ไม่ยืน ไม่เดินจงกรมเลย ตราบเท่าที่เรายังนั่งอยู่ ย่อมกำจัดความกลัวและความขลาดนั้นได้.  ดูกรพราหมณ์ เมื่อเรานั้นนอนอยู่ ความกลัวและความขลาดนั้นย่อมมา. เรานั้นจะไม่ นั่ง ไม่ยืน ไม่เดินจงกรมเลย ตราบเท่าที่เรายังนอนอยู่ ย่อมกำจัดความกลัวและความขลาด นั้นได้. --------------------------------------------------------------------------- ความกลัวจะหายไปได้เพราะความไม่กลัวและต้องมีความกล้าที่จะไม่กลัวในสิ่งนั้น พระพุทธองค์ทรงกลัวแม้จะเปลี่ยนอิริยาบทไปทำอย่างอื่นก็ยังมีความกลัวอยู่ดังนั้นพระองค์ก็สู้กับความกลัวด้วยการกระทำในสิ่งนั้นเหมือนเดิม ความกลัวก็จะหายไปเอง จริงๆแล้วความกลัวเกิดจากความคิดจิตปรุงแต่งไปเท่านั้นเองแค่ ไม่คิดก็ไม่กลัว หรือถ้ายังคิดอยู่ก็บอกกับตัวเองว่าแล้วเราจะกลัวทำไมกับแค่ความคิดของเราเอง จากคุณ : เนตังมม (เนตังมม) เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 16:05:12

ความคิดเห็นที่ 21 คนเราเกิดมาคนเดียว เวลาตายก็ต้องตายคนเดียวค่ะ ไม่ต้องไปกลัว ไม่ว่าจะแวดล้อมด้วยญาติพี่น้อง สามี ภรรยา ลูกหลาน แต่เวลาตายตายคนเดียว เอาอะไรไปด้วยไม่ได้เลย เว้นแต่บุญและกรรมที่ได้ทำมาเท่านั้นที่จะติดตัวเราไปภพหน้า ขอให้เวลาตายตายอย่างไม่หลง ตายอย่างมีสติ มีความพร้อม ระลึกถึงความตายทุกลมหายใจ(มรณสติ) แล้วจะไม่กลัวตายค่ะ อย่าไปกลัวตายเลยค่ะ คนเราเกิดมาแล้วต้องตายทุกคน ถ้าจะกลัว กลัวเกิดดีกว่า ถ้าไม่เกิด........ก็คงไม่ตาย จากคุณ : หมาชายหาด เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 16:09:49

ความคิดเห็นที่ 22 ความคุ้นเคย ความสนิท ทำให้จิตผูกพันธ์ มันนึกถึงอยู่เนืองๆ ก็เลยเกิดความกลัวบ่อยๆ จากคุณ : โอไซริส เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 17:35:57

ความคิดเห็นที่ 23 คราวนึง พระพุทธเจ้าทรงสอนภิกษุ ว่า เมื่อไปเผชิญภัย แล้วเกิดความกลัวขึ้น ขนพอง ผมลุก ("อุปปัชเชยยะ ภยัง วา ฉัมภิตัตตัง วา โลมะหังโส วา" ) เรียกว่า เป้นความกลัว ที่กลัวมากๆ ครอบงำจิตใจทีเดียวเชียว พระองค์กลับไม่ได้ทรงสอนภิกษุให้พิจารณาธรรมครับ แต่ทรงสอนให้ "อนุสสะเรยยาถะ" ในพุทธคุณ คือ "พึงตามระลึก" ถึงพุทธคุณ การตามระลึก ไม่ใช่แต่เพียงให้สวดมนต์แต่เสียงปาวๆๆนะครับ ให้ระลึกตามแต่ละความ ดังนี้ว่า "อิติปิ โส ภควา      ........   พระภควาเจ้าพระองค์นั้น เพราะเหตุอย่างนี้ อรหัง         ............ เป็นผู้ไกลจากกิเลส (ไกลจากสิ่งพาใจให้เศร้าหมอง) สัมมาสัมพุทโธ  ........เป็นพระพุทธะ ตรัสรู้ชอบโดยพระองค์เอง วิชชาจรณะสัมปันโน ... เป็นผู้ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ สุคโต         ............เป็นผู้ถึงแล้วด้วยดี โลกะวิทู      ......... เป็นผู้รู้โลกแจ่มแจ้ง อนุตตโร ปุริสทัมมะสารถิ  ... เป็นผู้สารถีผู้ฝึกบุรุษที่สมควรฝึกได้อย่างไม่มีผู้ใดยิ่งกว่า สัตถา เทวะมนุสสานัง ......... เป็นครูผู้สอนของเทวดาและมนุษย์ พุทโธ        ...........  เป็นพระพุทธะ (ผู้รู้ ผู้ตื่น) ภควาติ       ............ เป็นผู้จำแนกธรรม ดังนี้ ( จาก พระสูตรในพระไตรปิฎก ที่ชื่อว่า  ธชัคคสูตร ) เวลาเกิดความกลัวชนิดน่ากลัวมากๆที่ครอบงำใจคุณไปแล้วนั้น หากคุณไปทำอย่างอื่น เช่นพิจารณา เชื่อเถิดว่า ไม่ใช่ทางที่ดีครับ แต่หากคุณทำตามที่พระพุทธเจ้าทรงชี้ทางอย่างนี้แล้ว ในที่สุด ใจจะกลับมาอบอุ่นใจ ได้ในที่สุดครับ แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 54 20:05:10 จากคุณ : STL เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 19:55:20

ความคิดเห็นที่ 24 กิเลสนี่น่ากลัวจริง ๆ ด้วย รู้ว่าความตายเป็นของธรรมดา แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นโดยไม่คาดคิด ความเศร้าหมองที่เกิดขึ้นกระทันหัน ทำให้จิตใจอ่อนไหว ..... ดิฉันรู้สึกกลัวจนไข้ขึ้น แต่จริงแล้วคงไม่ใช่กลัวอากง แต่ดิฉันเกิดกลัวความตายขึ้นมา กลัวการที่จะต้องอยู่คนเดียว ตายคนเดียว ..... ฟุ้งซ่านไปจนควบคุมตัวเองไม่ได้ .... คำตอบก็อยู่ในตัวแล้วนะครับ ความคิด จินตนาการของเรานี่แหละน่ากลัวที่สุด ถ้าควบคุมไม่ได้ คุณว่ามั้ย ในโรงพยาบาลนะครับ ห้องคลอด มีแต่หน้ายิ้มแย้ม ต้อนรับสมาชิกใหม่ ทำไมไม่มีใครหน้าบูดหน้าดำคร่ำเครียด ว่าที่เกิดมานี่ต้องเจอกับทุกข์นะ ห้องดับจิต แทนที่จะยิ้มแย้มแจ่มใสว่าเขาไปดีแล้ว เดินผ่านนี่ขนลุกซู่เลย จ้า จากคุณ : nn (Narin-nar) เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 20:44:49

ความคิดเห็นที่ 25 ไม่ต้องกลัวค่ะผีและวิญญาณไม่มีหรอก ความกลัวเกิดจากความคิดของเราเองล้วนๆ ความกลัวเกิดขึ้นไม่นานเดี๋ยวก้อดับ เดี๋ยวก้อลืมแล้วค่ะ หลับให้สบายน๊า^__^ จากคุณ : ไขว่คว้าหาดาวดวงนั้น เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 54 21:05:59

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบพระคุณทุกท่านที่ให้ข้อคิด และแนะนำหลักธรรมให้ค่ะ จากคุณ : kochpon เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 54 13:20:00

ความคิดเห็นที่ 27 อาว..สรุปว่า กลัวตาย.. งั้นข้อนี้ มีวิธีเดียว..ทำดีไว้ อย่าทำชั่ว...ทำดีไว้ อย่าทำชั่ว... เดี๋ยวเลิกกลัวเอง....เชื่อเหอะ... ปล..ไม่เชื่อไปถามใครก็ได้ ถ้าวันนี้ตายอยากทำอะไร... ส่วนใหญ่สรุปแล้ว ก็ทำดีแทบทั้งนั้น.....แล้วจะรอทำไม... ทำให้เต็มที่ ทำทาน รักษาศีล นั่งมาธิ..ทำเต็มที่แล้ว...ในโลกนี้ ไม่มีอะไรที่ต้องเป็นห่วงอีก...เพราะเปลี่ยนภพเมื่อไหร่...ซาบายแฮ..แน่นอน..สุขคติรอเราอยู่ เพื่อนๆ เพียบ ดีกว่าตอนอยู่บนโลกหนุษย์อีกด้วยซ้ำ..เผลอๆถึงตอนจะลาโลกจริงๆ อาจเปลี่ยนเป็นอยากไปไวๆแทน... จากคุณ : pa-o-toi-uan เขียนเมื่อ : 20 ก.ค. 54 18:43:55

ความคิดเห็นที่ 28 คุณ pa-o-toi-uan พูดถึงเพื่อน ๆ เพียบ รอเราอยู่ ถ้าจะจริงค่ะ เคยฝันไปว่า ได้ไปบ้านหลังนึงอยู่ริมแม่น้ำ มีผู้หญิงผู้ชายนั่งกันอยู่ พอเข้าไปก็เหมือนบ้านนั้นเป็นของเรา มีคนอยู่ร่วมบ้านหลายคน มีคนนึงพาเข้าไปดูห้องของเรา รู้สึกอบอุ่นว่ามีเพื่อนหลายคน ตอนตื่นมาก็ยังคิดว่า เออ...ถ้าเราตายไปคงไม่เหงานะ ตอนอยู่นี่เหมือนตัวคนเดียวเลย แต่ตอนนี้ที่กลัวน่ะ กลัวว่าจะตายแบบไหนน่ะค่ะ จากคุณ : kochpon เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 54 14:30:55

ความคิดเห็นที่ 29 ^^^ ยังไงก็ให้ไปตามธรรมชาตินะ อย่าเพิ่งไปรีบเร่ง...เพราะสิ่งสำคัญคือเวลาที่เหลืออยู่นะ.. จะว่าไปมนุษย์ที่เกิดมา มีเวลาพอๆกันนั่นแหละ เฉลี่ยประมาณ 29,000 วัน เท่านั้นเอง สำคัญตรงที่ เป้าหมายที่แท้จริงแล้ว เค้าให้เวลา และเกิดมาเพื่ออะไร.. คุณ KOCHPON คิดดีๆนะ..โลกมนุษย์ก็คือ จุดกึ่งกลาง ระหว่าง นรก-สวรรค์ เวลาบนโลกมนุษย์ที่ทุกคนก็มีเท่าๆกัน แต่ใช้ให้เกิดประโยชน์ได้ไม่เท่ากัน... ถ้าใช้เวลาทั้งหมด สร้างความดี สร้างบุญ หมดเวลา ก็ขึ้นบนอย่างเดียว นั่นคือ เกิดมาแล้วไม่ขาดทุน ถ้าใช้เวลาทั้งหมด สร้างบุญบ้าง บาปบ้าง พอหมดเวลา ก็ต้องมาบวกลบกันให้ดีอีก อันนี้ก็ได้ชื่อว่า ใช้เวลาแบบเสี่ยงๆ ไม่แน่นอนอีก ถ้าใช้เวลาทั้งหมด มัวแต่ ทำชั่ว ทำตามใจกิเลส หมดเวลา ก็ลงล่างอย่างเดียว นั่นคือ เกิดมาแล้วขาดทุน เวลาบนโลกมนุษย์เป็นสิ่งสำคัญ จงรักษาเวลาของคุณที่เหลืออยู่ แล้วใช้มันในการสร้างบุญ สร้างความดี เก็บติดตัวไปให้ได้มากที่สุด เถอะนะ... ปล...ตอนนาทีสุดท้ายก่อนละโลก...ไม่ต้องกังวัล...เพราะคนที่เตรียมตัวตายมาดี ตลอดชีวิต..." เมื่อมรณะภัยมาถึง ย่อมมีชัยชนะ และรางวัลตอบแทน ในศึกชิงภพ แน่นอน " ก็เปรียบเสมือนผู้ที่มีชัยชนะตั้งแต่ยังไม่ต้องไปรบกับใคร เพราะตุนเสบียง พกอาวุธ มาเต็มพิกัด แถมมีเกราะกำบังชั้นดีอีก เมื่อยามเข้าศึกสงคราม ก็ไม่มีความหวั่นเกรงใดๆ...เพราะเตรียมพร้อมและรู้อยู่แล้วว่า ตัวเองชนะแน่นอน... จากคุณ : pa-o-toi-uan เขียนเมื่อ : 23 ก.ค. 54 12:23:59