เข้าไปชม คำหลายคำ แปลค่อนข้างเคลื่อนไปมากอยู่ครับ
ตัวอย่างเช่น จิตที่มีสมาธิ คือ จิตที่มีความตั้งมั่น
แต่กลับเอาความมหมายของคำว่า "ความตั้งมั่น" ไปแปลคำว่า "สติปัฏฐาน" !?
เหมือนเอาคำคนละอย่างคนละสภาวะไปอธิบายกัน
หรือ เมื่อลงใน กายานุปัสสนาสติปัฏฐาน
เช่นใน บรรพ อิริยาปทบัพพะ
ในมหาสติปัฏฐาน พระพุทธเจ้า พระองค์ไม่ได้ทรงสอน
ให้ "ปัจจะเวกขติ" หรือ "คิดพิจารณา" ใน อิริยาบท
แต่ทรงสอนให้ "ปชานาติ" ซึ่งแปลว่า "รู้ชัด" ในอิริยาบท
เช่น
เมื่อเดินอยู่ ก็รู้ชัดว่า เดินอยู่ ( คจฺฉนฺโต วา คจฺฉามีติ ปชานาติ )
เมื่อยืนอยู่ ก็รู้ชัดว่า ยืนอยู่ (ฐิโต วา ฐิโตมฺ [ห-อี] ติ ปชานาติ )
ฯลฯ
ในขณะที่ บรรพ ปฏิกูลปัพพะ
พระองค์ทรงให้ ปัจจเวกขติ คือ คิดพิจารณา ถูกแล้ว
...
หากจะนำบทไปขึ้นสาธารณะ เช่นบทมหาสติปัฏฐาน เป็นต้น
แนะนำ คำแปลจาก หนังสือของ มหามกุฏราชวิทยาลัย
ที่ชื่อว่า "อานาปานสติสูตร มหาสติปัฏฐานสูตร และ คิริมานนทสูตร" ไปลงครับ