|
ในคัมภีย์บุคคลบัญญัติ พระอภิธรรมปิฏก ได้กล่าวถึงการบัญญัติของบุคคลจำพวกต่างๆไว้ ท่านได้บัญญัติความหมายของพระปัจเจกพุทธเจ้าไว้ในเอกนิเทศและนวกนิเทศ ดังนี้ว่า ปัจเจกสัมพุทธบุคคล บุคคลผู้เป็นพระปัจเจกสัมพุทธะเป็นไฉน? บุคคลบางคนในโลกนี้ ย่อมตรัสรู้ซึ่งสัจจะทั้งหลายด้วยตนเอง ในธรรมทั้งหลายที่ตนไม่ได้สดับมาแล้วในกาลก่อน แต่มิได้บรรลุความเป็นสัพพัญญูในธรรมนั้น ทั้งไม่ถึงความเป็นผู้ชำนาญในธรรมอันเป็นกำลังทั้งหลาย บุคคลนี้เรียกว่า พระปัจเจกสัมพุทธะ
ในฉักกนิทเทศ ท่านแสดงถึงบุคคล ๖ จำพวกมีพระพุทธเจ้าเป็นต้น มีพระโสดาบันเป็นที่สุด ท่านได้ให้ความหมายของพระปัจเจกพุทธเจ้าเหมือนในเอกนิทเทศและนวนิทเทศแตกต่างกันดังนี้ว่า บุคคลนี้ได้ตรัสรู้สัจจะทั้งหลายด้วยตัวเอง ในธรรมทั้งหลายที่ไม่ได้สดับมาแล้วในกาลก่อน แต่มิได้บรรลุความเป็นสัพพัญญูในธรรมนั้นด้วย ทั้งมิได้ถึงความชำนาญในธรรมเป็นกำลังทั้งหลายด้วย บุคคลนั้นพึงเห็นว่าพระปัจเจกพุทธเจ้า ด้วยปัจเจกโพธิญาณนั้น
อภินิหาร ( ความปรารถนาเริ่มแรก ) ผู้ที่จะปรารถนาความเป็นพระปัจเจกพุทธเจ้าประเภทใดประเภทหนึ่งนั้น ต้องปรารถนาสมบัติ ๕ ประการกระทำอภินิหารก่อน พระปัจเจกพุทธเจ้านั้นมีเหตุแห่งอภินิหาร ( ความปรารถนาเริ่มแรก ) เหล่านี้คือ ๑ ความเป็นมนุษย์ ๒ ความถึงพร้อมด้วยเพศชาย ๓ การได้เห็นผู้ปราศจากอาสวะ มีพระพุทธเจ้า, พระปัจเจกพุทธเจ้าหรือพระสาวก ท่านใดท่านหนึ่ง ๔ การกระทำอันยิ่งใหญ่ ( อธิการ ) เช่นการทำทาน ๕ ความเป็นผู้มีฉันทะ
จากคุณ |
:
aunemaek2
|
เขียนเมื่อ |
:
30 ก.ค. 54 17:22:02
|
|
|
|
|