ความคิดเห็นที่ 1 ....         เป็นกระทู้ที่มีประโยชน์มากครับ เพราะสนทนากันเรื่องของวิปัสสนา ซึ่งเป็นหนทางดับทุกข์อย่างแท้จริง เข้ามาลงชื่อรออ่านครับ                                                                                                 ++ จากคุณ : สองนิ้วชี้ เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 54 22:14:30

ความคิดเห็นที่ 2 คนๆนั้นสิงอยู่ในห้องหว้ากอเป็นประจำรึเปล่าครับ ห้องนั้นเล่นเอาความเชื่อทางทางศาสนาเป็นของตลกไปเลย เอาวิทยาศาสตร์มาพิสูจน์ศาสนา คนละเรื่องกันเลย วิทยาศาสตร์วิเศษที่ซูดดดด์ จากคุณ : รวดเดียว เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 54 22:56:20

ความคิดเห็นที่ 3 พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 272 ฉะนั้น  ด้วยประการฉะนี้.          พระธรรมเทศนานี้มาแล้วด้วยอำนาจตามลำดับอนุสนธิอย่างนี้.                        ก็พระสูตรมีอนุสนธิ  ๓  อย่าง  คือ           ๑.  ปุจฉานุสนธิ   พระธรรมเทศนาที่ตรัสตอบคำถาม.           ๒.  อัชฌาสยานุสนธิ      พระธรรมเทศนาที่ทรงแสดงตามอัธยาศัย ของสัตว์.           ๓.  ยถานุสนธิ  พระธรรมเทศนาที่ทรงแสดงตามลำดับเรื่อง.           ในอนุสนธิแห่งพระสูตร ๓ อย่างนั้น      พึงทราบปุจฉานุสนธิด้วย อำนาจแห่งพระสูตรที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสวิสัชนาแก่ผู้ที่ทูลถามอย่าง นี้ว่า     เมื่อพระพุทธองค์ตรัสอย่างนี้แล้ว      นันทโคบาลจึงได้กราบทูล พระผู้มีพระภาคเจ้าดังนี้ว่า   ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ   ฝั่งใน  ได้แก่อะไร ? ฝั่งนอก   ได้แก่อะไร  ?  สงสารในท่ามกลาง   ได้แก่อะไร ?    เกยบนบก ได้แก่อะไร  ? มนุษย์จับ   ได้แก่อะไร ?  อมนุษย์จับ  ได้แก่อะไร ?   ถูก น้ำวนเอาไว้  ได้แก่อะไร ?  ความเน่าใน   ได้แก่อะไร ?           พึงทราบอัชฌาสยานุสนธิ   ด้วยอำนาจแห่งพระสูตรที่พระผู้มีพระ- ภาคเจ้าทรงทราบอัธยาศัยของสัตว์เหล่าอื่น แล้วตรัสอย่างนี้ว่า  ครั้งนั้นแล ภิกษุรูปหนึ่งเกิดปริวิตกทางใจอย่างนี้ว่า   จำเริญละ   เท่าที่พูดกันว่า  รูป เวทนา   สัญญา   สังขาร   วิญญาณ   ต่างก็เป็นอนัตตา   เอาชิ   กรรมที่ อนัตตากระทำแล้วจักถูกอัตตาไหนกัน   ครั้งนั้นแล  พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงทราบความปริวิตกทางใจของภิกษุรูปนั้น ด้วยพระหฤทัยของพระองค์ จึงตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายมาว่า  ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  ก็เป็นฐานะที่จะมีได้ พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 273 ที่จะมีโมฆบุรุษบางคนในพระธรรมวินัยนี้ ตกอยู่ในอวิชชา มีใจซึ่งมีตัณหา   เป็นใหญ่   จะพึงเข้าใจสัตถุศาสน์แล่นเกินหน้าไปว่า  จำเริญละ เท่าที่พูดกันว่า รูป  เวทนา  สัญญา  สังขาร  วิญญาณ  ต่างก็เป็นอนัตตา  เอาซิ  กรรม ที่อนัตตากระทำแล้ว       จักถูกอัตตาไหนกัน  ดังนี้   ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน  รูปเที่ยงหรือไม่เที่ยง  ดังนี้. จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 54 23:02:41

ความคิดเห็นที่ 4 พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค เล่ม ๗ ภาค ๒ - หน้าที่ 825                 บทว่า  ปญฺจนฺนํ   ขนฺธานํ  นิโรโธ  นิจฺจํ   นิพฺพานนฺติ   ปสฺสนฺโต เมื่อพิจารณาเห็นว่าความดับแห่งเบญจขันธ์เป็นนิพพานเที่ยว  คือ  เมื่อพิจารณา เห็นว่า  นิพพานเที่ยงด้วยอำนาจแห่งญาณอันเป็นทางสงบ  ในกาลแห่งวิปัสสนา ตามที่กล่าวแล้วในอาทีนวญาณนิเทศ. จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 54 23:53:39

ความคิดเห็นที่ 5 พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์ เล่ม ๒ ภาค ๑ - หน้าที่ 510 นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง.     สุขยิ่งกว่านิพพานนั้นไม่มี เพราะเหตุนั้น  นิพพานจึงเป็นสุขอย่างยิ่ง.   บทว่า  อฏฺ€งฺคิโก  จ  มคฺคานํ บรรดาทางทั้งหลายอันให้ถึงอมตธรรมด้วยการไปอันเป็นส่วนเบื้องต้น   สู่มรรค อันเป็นส่วนเบื้องจึงทั้งหลาย  มรรคมีองค์ ๘  เป็นทางอัน เกษม.   ทางอื่นเกษมยิ่งกว่ามรรคมีองค์ ๘  นั้นไม่มี.   อีกอย่างหนึ่ง บทว่า  เขมํ   ก็ดี  บทว่า  อมตํก็ดีในบทว่า  เขมํ อมตํ  นี้   เป็นชื่อของนิพพานนั่นเอง.           ในบทนี้มีความว่า   สมณพราหมณ์ผู้กล่าวคัดค้านเป็นอันมาก  ถือเอา ด้วยลัทธิว่าทางอันเป็นทางเกษม   และทางอันให้ถึงอมตธรรม   มรรคมีองค์ ๘ เป็นทางอย่างยิ่งคือสูงสุดกว่ามรรคทั้งหลายอันเป็นทางเกษมและเป็นทางอมตะ เหล่านั้นทั้งหมด. สรุปคือมีคำว่า นิพพานเป็นอมตะธรรม   นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง (คือ ไม่เป็นทุกขัง) นิพพานเที่ยง (คือ ตรงข้ามกับไม่เที่ยง) จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 00:05:56

ความคิดเห็นที่ 6 พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 178 สมถะมีลักษณะไม่ฟุ้งซ่าน     วิปัสสนามีลักษณะตามพิจารณาเห็น    สมถะและวิปัสสนามีลักษณะมีกิจเป็นหนึ่ง  ธรรมที่ขนานคู่กันมีลักษณะไม่กลับกลาย ศีลวิสุทธิ มีลักษณะสำรวม   จิตตวิสุทธิมีลักษณะไม่ฟุ้งซ่าน   ทิฏฐิวิสุทธิมีลักษณะ เห็น     ขยญาณมีลักษณะตัดได้เด็ดขาด     อนุปปาทญาณมีลักษณะระงับ ฉันทะมีลักษณะเป็นมูล  มนสิการมีลักษณะเป็นสมุฏฐาน   ผัสสะมีลักษณะ เป็นที่ประชุม   เวทนามีลักษณะเป็นสโมสร     สมาธิมีลักษณะเป็นประมุข สติมีลักษณะเป็นอธิปไตย   ปัญญามีลักษณะยอดเยี่ยมกว่านั้น  วิมุติมีลักษณะ เป็นสาระ  พระนิพพานอันหยังลงสู่อมตะมีลักษณะเป็นปริโยสาน ซึ่งแต่ละ อย่างเป็นลักษณะที่แท้ไม่แปรผัน.    พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จมาสู่ลักษณะ ที่แท้ด้วยพระญาณคติ  คือ  ทรงบรรลุ    ทรงบรรลุโดยลำดับไม่ผิดพลาด อย่างนี้  เหตุนั้น  จึงทรงพระนามว่า  ตถาคต. สรุปคือ พระนิพพานอันหยั่งลงสู่อมตะมีลักษณะเป็นปริโยสาน ซึ่งแต่ละ อย่างเป็นลักษณะที่แท้ไม่แปรผัน.    พระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จมาสู่ลักษณะ ที่แท้ด้วยพระญาณคติ เหตุนั้น  จึงทรงพระนามว่า  ตถาคต. พระนิพพานเป็นอมตะ จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 00:10:36

ความคิดเห็นที่ 7 สัพเพ ธัมมา อนิจจา ทุกขา อนัตตา ดังนั้น จึงไม่รวมนิพานไปด้วย เพราะนิพพานเที่ยง นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง นิพพานเป็นอมตธรรม ส่วนนิพพานเป็นอัตตาหรือไม่ ต้องพิจารณากันต่อไป ต้องแยกเป็นสองส่วน คือ นิพพาน เป็นอายตนะที่รองรับองค์พระบรมศาสดาซึ่งเสด็จปรินิพพานไป กับพระนิพพาน หมายถึง ตัวองค์พระบรมศาสดาที่เสด็จเข้านิพพานไป มีคำในพระไตรปิฎกว่า "พระนิพพานอันหยั่งลงสู่อมตะมีลักษณะเป็นปริโยสาน" (น่าจะหมายถึง ความเป็นอมตะในรูปกายละเอียด ไม่ใช่กายหยาบอย่างกายเนื้อ (กายมนุษย์หยาบ) จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 00:21:55

ความคิดเห็นที่ 8 ผมเคยเป็นแบบนี้ช่วงนึงนะ คือเอนไปทางใดทางหนึ่งมากเิกินไป ทั้ง ยึดอัตตาอย่างมากมาย บ้าคลั่ง และ เอนไปทางด้าน อุจเฉททิฐฐิเลย แต่ตอนนี้หลังจากได้ศึกษามาพอสมควร ได้รู้อะไรมาก จึงพอทราบว่า คำสอนของพระพุทธองค์นั้น ตรัสดีแล้วว่า "เราควรเดินทางสายกลาง" จากคุณ : จันทรประภา เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 00:58:59

ความคิดเห็นที่ 9 ให้พิจารณาดังนี้   ที่เรา่ท่านทั้งหลายมีคาามทุกข์ ก็เพราะกิเลส ตัณหา คือ กามตัณหา(ความชอบ ความต้องการใน รูป รส กลิ่น สิ่ง สัมผัส ธรรมมารมณ์ที่ชอบ) ภวตัณหา(อยากมีอยากเป็น) วิภาวตัณหา(ไม่อยากมีไม่อยากเป็น) จึงไม่ต้องคิดปรุงแต่งไปมาก ในเรื่องสมมุติหรือไม่สมมุติ ว่าว่าง อนัตตา เพียงแต่ให้ มีสติปัญญา     รู้ทุกข์ ที่ปรากฏอยู่ ไม่ต้องคิดไปไกล     รู้เหตุแห่งทุกข์  ก็คือกิเลสตัณหา ที่ผลักดันให้ดิ้นรน ไม่จบสิ้น     รู้ความดับทุกข์ ก็คือนิพพาน ซึ่งนิพพานไม่ใช่อเไรอื่นเลย นิพพานคือ ความสิ้น ราคะ โทสะ และโมหะ ก็คือความสิ้นกิเลสนั้นเอง     รู้วิธีดับทุกข์ ก็คือมรรคมีองค์ ๘ นั้นเอง  เริ่มจากสัมมาทิฏฐิ การปฏิบัติเพื่อให้มรรคสมบูรณ์ ก็ืคือ เริ่มจากศีล แล้วการปฏิบัติธรรม ลงสู่ทางสายเอก คือ สติปัฏฐาน ๔ เมื่อสติปัฏฐาน ๔ สมบูรณ์ โพฌชงค์ ๗ ก็สมบูรณ์ เมื่อ โพฌชงค์ ๗ สมบูรณ์ มรรคมีองค์ ๘ ก็สมบูรณ์ นิโรธ หรือความดับทุกข์ก็บรรลุขึ้น ดับกิเลสเด็ดขาดตามลำดับเป็น ไปตามฐานบุคคล  ถ้าคิดอะไรปรุงแต่งจินตนาการมากมาย ขาดสติ มีทุึกข์ มีกิเลสอยู่ หลุดไปจากกรอบอริยะสัจจะ ๔ เป็นการหลงทางอันควรไปแล้ว จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 01:12:23

ความคิดเห็นที่ 10 ก็เอาปฏิจจสมุปบาทมาพิจารณาให้ครบวงจร แล้วพิจารณาว่า  มันหมุนๆๆต่อไปเรื่อยๆๆๆ.. ถ้าพิจารณาแต่เรื่องดับอย่างเดียว  ก็จะตกเป็น  อุจเฉททิฏฐิ  คือ เห็นว่าอะไรจะดับสูญเท่านั้น แล้วไม่มีอะไรเกิดออกมาอีก  ...  ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ วัฏฏะสงสารก็จะดับสูญไปนานแล้ว  พวกเราไม่ต้องมานั่ง จ้องม่องแจ๊ง:-)อยู่หน้าจอมอนิเตอร์อยู่แบบปัจจุบันนี้หรอก   โลก  ดวงดาว  จักรวาลต่างๆ ก็จะดับสูญหายไปหมดเกลี้ยงนานแล้ว  อะไรๆจะไม่มีออกมา ถ้าพิจารณาแต่เรื่องฝ่ายเกิดอย่างเดียวก็จะตกเป็น  สัสสตทิฏฐิ  คือเห็นว่า อะไรๆก็คงอยู่ไปตลอด  ไม่มีอะไรสูญ  ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้น  จักรวาลนี้ทั้งหมดหรือโลกทุกๆโลก ทุกๆภพทุกๆภูมิ ก็จะมีสัตว์ต่างๆเบียดเสียดเยียดยัดแน่นไปหมดจนไม่มีที่อยู่  เพราะมีแต่คนหรือสัตว์ที่เกิดมา แล้วคงอยู่ตลอดไป  มีแต่เกิดมาเพิ่้มจำนวนมากๆๆขึ้นเรื่อยๆๆ... ดังนั้น  ต้องพิจารณาให้ครบวง  คือ  เกิดขึ้น  ตั้งอยู่  ดับไป ..ๆๆๆๆๆ  หมุนวนไปเรื่อยๆๆ....  จึงจะไม่ตกไปในทิฏฐิผิดสุดส่วนทั้ง ๒ ข้างนั้น จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 03:45:37

ความคิดเห็นที่ 11 งั้นก็อย่าพึ่งพิจารณา อนัตตา พิจารณา ทุกข์ ความไม่เที่ยงก็ได้  พิจารณา แล้ว เกิด ทิฐิ ความเชื่อแบบไหนให้ เอาทิฐินั้นมาพิจารณา ว่า เกิดประโยชน์ เกิด กุศล หรือไม่ ควรถือควรยินดีในทิฐินั้นหรือไม่ ทิฐินั้นเกิดขึ้นมาได้ ก็เหมือนคนเกิดมา ทิฐินั้นก็เปลี่ยนไปได้ ก็เหมือนคนตาย ทิฐิ นั้น มีโทษอย่างไร ทำให้เกิดอกุศลอย่างไร เช่น อาจจจะทำให้ประมาท  หรือไม่ ประมาทในการทำบุญ หรือไม่ ประมาทในการช่วยเหลือคนอื่นหรือไม่ จากคุณ : aunemaek2 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 03:56:08

ความคิดเห็นที่ 12 ท่าน bodymind ตั้งตนมาดี แต่สรุปนี่ผมต้องพิจารณาทบทวนซ้ำ  เป็นประเด็นให้สนทนาธรรมได้บ่อยเท่าที่อัตวาทุปทานได้เกิดขึ้น จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 04:57:29

ความคิดเห็นที่ 13 ความหมายของอนัตตาของฝ่ายเถรวาท ที่ท่านเจ้าคุณพระธรรมปิฏกได้รวบรวมไว้มีความหมายดังนี้ (พจนานุกรมพุทธศาสน์) อนัตตลักษณะ ลักษณะที่เป็นอนัตตา,ลักษณะที่ให้เห็นว่าเป็นของมิใช่ตัวตน ได้แก่ ๑. เป็นของสูญคือ เป็นเพียงการประชุมเข้าขององค์ประกอบที่เป็นส่วนย่อยๆ ทั้งหลาย ว่างเปล่าจากความเป็นสัตว์บุคคล ตัวตน เรา เขา หรือการสมมติเป็นต่างๆ ๒. เป็นสภาพหาเจ้าของมิได้ ไม่เป็นของใครจริง ๓. ไม่อยู่ในอำนาจไม่เป็นไปตามความปรารถนา ไม่ขึ้นต่อการบังคับบัญชาของใครๆ ๔. เป็นสภาวธรรมอันเป็นไปตามเหตุปัจจัย ขึ้นต่อเหตุปัจจัยไม่มีอยู่โดยลำพังตัว แต่เป็นไปโดยสัมพันธ์ อิงอาศัยกันอยู่กับสิ่งอื่นๆ ๕. โดยสภาวะของมันเองก็แย้งหรือค้านต่อความเป็นอัตตามีแต่ภาวะที่ตรงข้ามกับความเป็นอัตตา ----------------------------------------- พระเจ้ายาปาสิ http://larndham.org/index.php?/topic/12737-%E0%B8%A1%E0%B8%B4%E0%B8%88%E0%B8%89%E0%B8%B2%E0%B8%97%E0%B8%B4%E0%B8%8F%E0%B8%90%E0%B8%B4%E0%B8%97%E0%B8%B5%E0%B9%88%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%88%E0%B9%89%E0%B8%B2%E0%B8%A2%E0%B8%B2%E0%B8%9B%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%B4%E0%B9%80/page__st__16 พระเจ้ายาปาสิ เป็นเจ้าเมืองเสตัพยนคร ในแคว้นโกศล พระองค์ทรงเป็นนักคิด นักปรัชญาคนสำคัญคนหนึ่งของยุคนั้น เหตุการณ์ที่พระองค์ได้ทรง “โต้วาที” กับพระกุมารกัสสปะสันนิษฐานกันว่าน่าจะเกิดขึ้นภายหลังพุทธปรินิพพานประมาณ ๕ ปี จากการแปลปายาสิราชัญญสูตรโดยตลอดทำให้ทราบว่า พระเจ้ายาปาสิไม่เพียงเป็นผู้ถือลัทธิ “นัตถิกทิฏฐิ” (Nihilism) อย่างคนธรรมดาๆทั่วไปคนหนึ่งเท่านั้น หากแต่พระองค์ทรงเป็นบุคคลระดับแกนนำคนหนึ่งของลัทธินี้ทีเดียว เพราะข้อโต้แย้งของพระองค์บอกอยู่ในทีว่า ได้ทรงทดลองวิธีการต่างๆ ตามทฤษฏีแห่งลัทธินี้กล่าวไว้อย่างละเอียดทุกแง่ทุกมุมแล้ว จึงได้ปลงใจเชื่อถือ ด้วยเหตุนี้ เมื่อพระองค์ได้ทรงพบกับพระกุมารกัสสปะถ้อยปุจฉาของพระองค์จึงคมคายมิใช่น้อย ลัทธินัตถิกทิฏฐิ กล่าวโดยเนื้อหาก็คือปรัชญาจากการมีรากฐานอยู่ก่อนแล้วในระบบความคิดความเชื่อเดิมของสังคมอินเดียหากเทียบกับลัทธิปรัชญาตะวันตกนัตถิกทิฏฐิก็คือปรัชญาวัตถุนิยม (Mate-rialistic philosophy) ซึ่งผู้ศึกษาปรัชญาสายตะวันออกและตะวันตกย่อมจะรู้จักกันเป็นอย่างดีอยู่แล้ว หลักการทั่วไปของลัทธินัตถิกทิฏฐิ หรือปรัชญาวัตถุนิยมของตะวันตก(Materialistic philosophy) มีเนื้อหาสอดคล้องกันตรงที่ต่างยอมรับว่าโลกและชีวิตเป็นผลผลิตของการรวมกันอย่างลงตัวของวัตถุหรือสสาร ไม่มีจิตวิญญาณที่เป็นนามธรรม ความจริงมีอยู่เฉพาะในโลกแห่งวัตถุและความจริงนี้ต้องพิสูจน์ได้ด้วยประสาทสัมผัสทั้ง ๕ คือ ตา หู จมูก ลิ้น และกายสัมผัสเท่านั้น ไม่มีความจริงอื่นนอกเหนือไปกว่านี้ แต่พระพุทธศาสนากล่าวว่า ความจริงไม่ได้มีอยู่เฉพาะในโลกแห่งวัตถุหรือสสารเท่านั้น ยังมีความจริงอีกมากมายที่เรามองไม่เห็น พิสูจน์ไม่ได้ด้วยประสาทสัมผัสทั้ง ๕ แต่อาจพิสูจน์และสัมผัสได้ด้วยประสาทสัมผัสที่ ๖ (ESP = Extra Sensory Perception) คือจิตหรือใจ เมื่อวัตถุนิยมปฏิเสธความจริงทางนามธรรม ก็เท่ากับปฏิเสธเรื่องบุญ บาป ความดี ความชั่ว กฏแห่งกรรม เทวดา พระนิพพาน และพระอรหันต์ผู้รู้แจ้งพระนิพพานด้วย การปฏิเสธบุญบาป เป็นต้น ก็เท่ากับเป็นการปฏิเสธระบบคุณค่าหรือกฏเกณฑ์ทางศีลธรรมจริยธรรมที่ทำให้สังคมดำรงอยู่อย่างสงบร่มเย็นไปด้วยโดยปริยาย ผู้ที่เชื่อในลัทธิวัตถุนิยมจึงใช้ชีวิตอย่างสุดโต่งไปในการแสวงหาความสุขจากการสนองตัณหา หรือการกิน ดื่ม สืบพันธุ์ หรือกิน กาม เกียรติ และการเสพบริโภคอย่างเต็มที่ ไม่คำนึงถึงคุณค่าทางจิตใจ ให้ความสำคัญต่อวัตถุและสิ่งอำนวยความสะดวกอย่างเงิน รถ บ้าน กามารมณ์ เป็นต้น ว่าเป็นสิ่งสำคัญที่อาจถือเอาเป็นสรณะที่สามารถให้คำตอบสุดท้ายกับชีวิตได้แทบทั้งหมด กล่าวโดยรวมคือสนใจโลกียสุขมากกว่าจะแสวงหาโลกุตรสุขที่อยู่เลยพ้นขึ้นไปจากสุขทางประสาทสัมผัสทั้ง ๕ เมื่อกล่าวโดยเคร่งครัดลัทธิวัตถุนิยมของพระเจ้ายาปาสิจึงไม่ได้หายไปจากความคิดความเชื่อและวิถีชีวิตของผู้คนในสังคมปัจจุบัน หากแต่ได้คลี่คลายขยายตัวมาอย่างต่อเนื่องและเป็นรูปธรรมิ่งนักในนามของลัทธิวัตถุนิยม บริโภคนิยม ที่กำลังแผ่อิทธิพลครอบงำไปทั่วโลกอยู่ในเวลานี้นั่นเอง ------------------- จากหนังสือ  พุทธธรรม  ฉบับปรับปรุงและขยายความ    ที่อธิบายถึงความเห็นผิดที่เกิดจากการเข้าใจเรื่องกรรมที่ผิดจนกลายเป็นสัสสตทิฏฐิ   และเข้าใจหลักอนัตตา ผิดๆ  จนกลายเป็นอุจเฉททิฏฐิ  ไป   ความเห็นผิดสุดโต่ง ๒ สาย http://larndham.net/cgi-bin/kratoo.pl/011129.htm จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 07:21:04

ความคิดเห็นที่ 14 ขอความกรุณา ท่านทั้งหลาย ที่เคย ผ่าน การพิจารณา แบบนี้ มาแล้ว ช่วย แสดงความเห็น หรือ ประสบการณ์ ที่ผ่านมา ว่า ท่านมี กระบวนการคิดอย่างไร หรือ มี เหตุผลอย่างไร ในการคิด เพื่อไม่ให้ การพิจารณา "อนัตตา" ไหลไปสู่ อุจเฉททิฏฐิ ครับ --------------------------------------- ควรศึกษาหลักธรรมของพระพุทธศาสนา จากท่านผู้ทรงพระไตรปิฏก  มีสัมมาทิฏฐิ แต่หากศึกษา จากทิฏฐิของอาจารย์บางท่าน ที่ปฏิเสธ พระไตรปิฏก นำทิฏฐิของตนเองเป็นใหญ่ เช่น  ท่านพุทธทาส   โอกาสที่ผู้นั้น จะเกิด อุจเฉททิฏฐิ ย่อมมี ในห้องนี้ ก็มี คุณเซนเถรวาทปฐมสังคายนา  เป็นต้น การกล่าวตู่ปฏิจจสมุปบาทธรรม ของท่านพุทธทาส http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=chalermsakm&month=11-2010&date=21&group=1&gblog=3 จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 07:30:43

ความคิดเห็นที่ 15 อนัตตา ไม่ใช่เรื่องที่คิดเอาได้ ถ้าไม่ได้ผ่านการปฏิบัติ ไม่รู้ปรมัถต์ ไม่รู้ลงกาย ใจ รูปนาม จริงๆ ย่อมเป็นอุทเฉททิฐิวันยังค่ำครับ การรู้อนัตตา ในรูป ในนาม ในกาย ในใจ ในกาย เวทนา จิต ธรรม เป็นการรู้โดยการแจ้งด้วยวิปัสนาญานเท่านั้น ที่มานั่งเถียงกันโดยพญัชนะนี้ มันถึงมีช่องโหว่ ให้แย้งกันได้ อีกคนบอกว่า สัพเพธัมมาอนัตตา ธรรมทั้งปวงทั้งสังขตและอสังขตล้วนเป็นอนัตตา ความเห็นข้างบน bodymind บอกว่า สัพเพ ธัมมา อนิจจา ทุกขา อนัตตา (มีในพุทธพจน์หรือไม่อย่างไรเพราะแต่เดิมมีสัพเพสังขาราด้วย การรวบคำทีเดียวโดยไม่ใช่คำว่า สังขารานั้น นี่เป็นการบิดเบือนหรือเปล่าหรือว่าละไว้ในฐานที่เข้าใจว่าต้องมี สัพเพสังขาราอยู่ด้วย ฝากทุกท่านช่วยค้นครับ) นี่ก็พยายามจะบอกว่า นิพพานไม่ใช่อนัตตา ซึ่งมันจะหลุดสัตตทิฐิเอาได้ง่ายๆ ทั้งหมดทั้งปวง เพี้ยนไปทั้งนั้น "หาก" ตัวสภาวะไม่แจ้ง ถ้าการปฏิบัติมันไปพร้อมกับปริยัติ ปัญหาจะจบลงทันที หากท่านเคยแจ้งในกายว่า อนัตตา เป็นอย่างไร ท่านจะหมดคำถาม หากท่านเคยแจ้งในจิตว่า อนัตตา เป็นอย่างไร ท่านจะหมดคำถาม อนัตตานี้เป็นตัววิเศษสุด หากใครเคยประแจ้งมาบ้าง ที่ไม่ใช่การคิด ย่อมจะเข้าใจอะไรได้มากขึ้น แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 54 09:37:28 จากคุณ : สายลมเหงาแห่งขุนเขา เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 09:35:13

ความคิดเห็นที่ 16 [๑๓๔] พระนครสาวัตถี. ฯลฯ ณ ที่นั้นแล พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย วิถีทาง ๓ ประการ คือ หลักภาษา ชื่อ และบัญญัตินี้? ไม่ถูกทอดทิ้ง และยังไม่ เคยถูกทอดทิ้ง ย่อมไม่ถูกทอดทิ้ง จักไม่ถูกทอดทิ้ง อันสมณพราหมณ์ผู้วิญญูชนไม่คัดค้านแล้ว. ๓ ประการเป็นไฉน? ดูกรภิกษุทั้งหลาย การนับรูปผ่านพ้นไปแล้ว ดับแล้ว แปรปรวนไปแล้ว ว่าได้มีแล้ว การให้ชื่อรูปนั้นว่า ได้มีแล้ว การบัญญัติรูปนั้นว่า ได้มีแล้ว รูปนั้นไม่นับว่า มี อยู่ ไม่นับว่า จักมี. การนับเวทนาที่ผ่านพ้นไปแล้ว ดับแล้ว แปรปรวนแล้วว่าได้มีแล้ว การให้ ชื่อเวทนานั้นว่า ได้มีแล้ว การบัญญัติเวทนานั้นว่า ได้มีแล้ว เวทนานั้นไม่นับว่า มีอยู่ ไม่นับว่า จักมี. การนับสัญญาที่ผ่านพ้นไปแล้ว ดับแล้ว แปรปรวนไปแล้วว่า ได้มีแล้ว การให้ชื่อ สัญญานั้นว่า ได้มีแล้ว การบัญญัติสัญญานั้นว่า ได้มีแล้ว สัญญานั้นไม่นับว่า มีอยู่ ไม่นับ ว่า จักมี การนับสังขารที่ผ่านพ้นไปแล้ว ดับแล้ว แปรปรวนไปแล้วว่า ได้มีแล้ว การให้ชื่อ สังขารนั้นว่า ได้มีแล้ว การบัญญัติสังขารนั้นว่า ได้มีแล้ว สังขารเหล่านั้นไม่นับว่า มีอยู่ ไม่ นับว่า จักมี การนับวิญญาณที่ผ่านพ้นไปแล้ว ดับแล้ว แปรปรวนไปแล้วว่า ได้มีแล้ว การ ให้ชื่อวิญญาณนั้นว่า ได้มีแล้ว การบัญญัติวิญญาณนั้นว่า ได้มีแล้ว วิญญาณนั้นไม่นับว่า มีอยู่ ไม่นับว่า จักมีฯ             [๑๓๕] การนับรูปที่ยังไม่เกิด ยังไม่ปรากฏว่า จักมี การให้ชื่อรูปเช่นนั้นว่า จักมี และการบัญญัติรูปเช่นนั้นว่า จักมี รูปนั้นไม่นับว่า มีอยู่ ไม่นับว่า มีแล้ว. การนับเวทนาที่ ยังไม่เกิด ยังไม่ปรากฏว่า จักมี การให้ชื่อเวทนาเช่นนั้นว่า จักมี และการบัญญัติเวทนาเช่นนั้น ว่า จักมี เวทนานั้นไม่นับว่า มีอยู่ ไม่นับว่า มีแล้ว. การนับสัญญาที่ยังไม่เกิด ยังไม่ปรากฏว่า จักมี การให้ชื่อสัญญาเช่นนั้นว่า จักมี และการบัญญัติสัญญาเช่นนั้นว่า จักมี สัญญานั้นไม่นับ ว่า มีอยู่ ไม่นับว่า มีแล้ว. การนับสังขารที่ยังไม่เกิด ยังไม่ปรากฏว่า จักมี การให้ชื่อสังขาร เช่นนั้นว่า จักมี และการบัญญัติ สังขารเช่นนั้นว่า จักมี สังขารเหล่านั้นไม่นับว่า มีอยู่ ไม่นับว่า มีแล้ว. การนับวิญญาณที่ยังไม่เกิด ยังไม่ปรากฏว่า จักมี การให้ชื่อวิญญาณเช่นนั้นว่า จักมี และการบัญญัติวิญญาณเช่นนั้นว่า จักมี วิญญาณนั้นไม่นับว่า มีอยู่ ไม่นับว่า มีแล้ว.             [๑๓๖] การนับรูปที่เกิดแล้ว ปรากฏแล้วว่า มีอยู่ การให้ชื่อรูปนั้นว่า มีอยู่ และ การบัญญัติรูปเช่นนั้นว่า มีอยู่ รูปนั้นไม่นับว่า มีแล้ว ไม่นับว่า จักมี. การนับเวทนาที่เกิดแล้ว ปรากฏแล้วว่า มีอยู่ การให้ชื่อเวทนาเช่นนั้นว่า มีอยู่ และการบัญญัติเวทนาเช่นนั้นว่า มีอยู่ เวทนานั้นไม่นับว่า มีแล้ว ไม่นับว่า จักมี. การนับสัญญาที่เกิดแล้ว ปรากฏแล้วว่า มีอยู่ การให้ชื่อสัญญาเช่นนั้นว่า มีอยู่ และการบัญญัติสัญญาเช่นนั้นว่า มีอยู่ สัญญานั้นไม่นับว่า มี แล้ว ไม่นับว่า จักมี. การนับสังขารที่เกิดแล้ว ปรากฏแล้วว่า มีอยู่ การให้ชื่อสังขารเช่นนั้นว่า มีอยู่ และการบัญญัติสังขารเช่นนั้นว่า มีอยู่ สังขารเหล่านั้น ไม่นับว่า มีแล้ว ไม่นับว่า จักมี. การนับวิญญาณที่เกิดแล้ว ปรากฏแล้วว่า มีอยู่ การให้ชื่อวิญญาณเช่นนั้นว่า มีอยู่ และการบัญญัติ วิญญาณเช่นนั้นว่า มีอยู่ วิญญาณนั้นไม่นับว่า มีแล้ว ไม่นับว่า จักมี. ดูกรภิกษุทั้งหลาย วิถีทาง ๓ ประการ คือ หลักภาษา การตั้งชื่อ และบัญญัติ  เหล่านี้แล ไม่ถูกทอดทิ้งแล้ว ยังไม่เคยถูกทอดทิ้ง ย่อมไม่ถูกทอดทิ้ง จักไม่ถูกทอดทิ้ง อันสมณพราหมณ์ผู้เป็นวิญญูชนไม่ คัดค้านแล้ว.             [๑๓๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้ชนชาวอุกกลชนบท กับชนชาววัสสภัญญชนบททั้งสอง นั้น ล้วนพูดว่าไม่มีเหตุ บุญบาปที่ทำไปแล้ว ไม่เป็นอันทำ ทานที่บุคคลให้แล้วไม่มีผล ก็ได้ สำคัญวิถีทาง ๓ ประการนี้ คือ หลักภาษา การตั้งชื่อ และข้อบัญญัติว่า ไม่ควรติ ไม่ควรคัดค้าน ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร? เพราะกลัวถูกนินทา กลัวกระทบกระทั่ง กลัวใส่โทษ และกลัวจะต่อ ความยาว. ๑๐. นิรุตติปถสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=17&A=1586&Z=1637&pagebreak=0 จากคุณ : feroda เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 11:42:01

ความคิดเห็นที่ 17 การศึกษาพระพุทธศาสนาต้องให้ความสําคัญและยอมรับในสัจจะทั้งสองคือสมมุติสัจจะและปรมัตถ์สัจจะอย่างยิ่ง ทั้งสองอย่างนี้จะขาดสิ่งใดสิ่งหนึ่งไปไม่ได้เลยและจะต้องเดินสายกลางไม่สุดโต่งไปในส่วนปลายทั้งสองข้าง เมื่อใด ญานทัสสนะยังไม่เกิด ความเห็นอย่างนี้ก็จะยังเกิดอยู่ตลอดไปเพราะมันเป็นตัวอวิชชาซึ่งยังไม่ถูกทําลาย มีทางเดียวที่จะแก้ได้ก็คือทําให้เกิดญานทัสสนะขึ้น ญานทัสสนะจะเกิดขึ้นได้ก็ต้องอาศัยการเจริญวิปัสสนา สมัยนี้บุคคลที่อาศัยการอ่านพระไตรปิฎกหรือฟังธรรมแล้วเกิดญานทัสสนะหรือบรรลุธรรมนั้นคงหาไม่ได้แล้ว เพราะฉนั้นต้องเจริญวิปัสสนาอย่างเดียวจึงจะแก้ได้นอกเสียจากว่าเขาเป็นบุคคลประเภท ปทปรมะหรือพวกบัวใต้นํ้า แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 54 16:53:00 แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 54 16:51:20 จากคุณ : swinger (swinger) เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 12:14:49

ความคิดเห็นที่ 18 อนัตตาไม่ใช่เรื่องของการมีหรือไม่มีึ อนัตตาไม่ใช่เรื่องสมมุติ หรือปรมัตถ์ อนัตตาไม่อาจศึกษาได้ด้วยขบวนการคิดแบบใดๆได้ อนัตตา คล้ายจุดเริ่มต้นและสิ้นสุด ของเส้นรอบวง ที่ไม่มีตำแหน่งแน่นอน แต่ว่ามีอยู่ อนัตตาเป็นเรื่องเหตุปัจจัย แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 54 13:13:39 จากคุณ : palmgang เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 13:12:51

ความคิดเห็นที่ 19 การ พิจารณา อนัตตา ไม่ให้ สุดขอบ ไปทาง อุจเฉททิฏฐิ คุณa235  รู้ เห็น ถ้วนทั่ว เพียงพอแล้ว หรือไม่ว่า (ขั้น สุตมยปัญญา หรือ ข้อมูลทาง วิชาการ ที่ ตรงกับ หลักฐาน ปฐมภูมิ) สรุป ได้ หรือไม่ว่า ----- ลัทธิที่บัญญัติว่ามี อัตตา ในสมัยพุทธกาล  มีกี่ แบบ ? เช่น สรุปได้เองว่า อัตตา ของลัทธิ (ที่ทางวิชาการ เรียกว่า) เทวนิยม กับ อัตตา ของลัทธิ (ที่ทางวิชาการ เรียกว่า) อเทวนิยม อัตตา ของลัทธิ (ที่ทางวิชาการ เรียกว่า) เทวนิยม  ได้แก่ ---- ------ หรือ ตามที่ตรัสในพระสูตรหนึ่งว่า "กายนี้ ไม่ใช่ของเธอทั้งหลาย และทั้งไม่ใช่ของบุคคลเหล่าอื่น ฯ อัตตา ของลัทธิ (ที่ทางวิชาการ เรียกว่า) อเทวนิยม  ได้แก่ ---- ทราบไหมครับ ถ้าไม่ทราบ  ทราบจาก อรรถกถา ได้ ไหมครับ ถ้าไม่ทราบ  ทราบจาก อภิธัมมัตถสังคหะ ได้ ไหมครับ                          แล้ว สรุป ได้ ต่อมาว่า ในบรรดา เจ้าลัทธิ เจ้าศาสดานานา (ยกเว้นพระพุทธองค์)  ไม่มี ท่านใด "กล่าวออกจากปากว่า ธรรมทั้งปวง อนัตตา" ------------ ใช่ไหมครับ ----- ถ้าใช่ เข้าใจ ได้หรือไม่ว่า ที่ตรัสว่า "ธรรมทั้งปวง อนัตตา" "   ทรง หมายความอย่างไร?  เมื่อ เนื่องกับ อัตตา ไม่ ว่า แบบไหน  ในสมัยพุทธกาล   ที่นี้ สมัยหลัง ปฐมสังคายนา  มี อะไร บ้างละครับ ---พระไตรปิฎก อรรถกถา ฏีกา อนุฏีกา วิสุทธิมัคค์ อภิธัมมัตถสังคหะ ตกลง ชาวพุทธ สมัย หลัง ปฐมสังคายนา   มี สุตมยปัญญา ว่าด้วย อัตตา กี่ แบบ ครับ                                          เพื่อ สอบทานได้ว่า                                 ที่ตรัสว่า ธรรมทั้งปวง อนัตตานั้น   คำว่า อน = No คือ คำตรัส ที่พระบรมศษสดา ตรัสปฏิเสธว่้า  ไม่มี อัตตา ไม่ว่า อัตตาแบบไหน (แบบเทวนิยม และ หรือ อเทวนิยม) เพราะ---ใน สิ่ง ที่ อวิชชาของบุคคลนั้น กำหนด สิ่งนั้นว่า อัตตา นั้น <---- ถ้า มี วิชชา ตรงตามพระองค์ ก็ จะ เห็นตามที่เป็นจริง ว่า สิ่งนั้นๆ ไม่ใช่อัตตา <------- > แม้นแต่ กฎแห่งกรรม หรือ กฎ เพราระสิ่งนี้ สิ่งนี้มี สิ่งนี้ สิ่งนี้จึงมีขึ้น ฯ)                                  เมื่อ กำหนด  ตาม หลักฐานปฐมภูมิ ได้ ก็ ไม่ต้อง มีปัญหา ตามที่เสนอว่า --- การพิจารณา "อนัตตา" ไหลไปสู่ อุจเฉททิฏฐิ  ครับ                                                         สรุป ท่าน จขกท เอง เข้าใจ อัตตา ตาม เทวนิยม แล้ว ใช่หรือไม่ ว่า คืออย่างนี้ (อัตตาแบบนี้ ก้ จะไม่ไหลไปสู่ อุจเฉททิฏฐิ ได้  เมื่อ มีความเข้าใจเช่นนี้ ท่าน จขกท เอง เข้าใจ อนัตตา ตาม อเทวนิยม แล้ว ใช่หรือไม่ ว่า คืออย่างนี้ (อนัตตาแบบนี้ ก็ จะไม่ไหลไปสู่ อุจเฉททิฏฐิ ได้  เมื่อ มีความเข้าใจเช่นนี้ (--เช่นลัทธิของ ท่านสองดาบส ศึกษา เอง  ลัทธินี้ ก็ ไม่ใช่ เทวนิยม นะครับ ท่าน จขกท เอง เข้าใจ อนัตตา ตาม อวิชชาของ ผู้ที่อ้าง วิชชาของพระพุทธองค์ คือ พระพุทธวจนะใดนั้น ใช่หรือไม่ ว่า คืออย่างนี้ๆ   แล้ว เห็นว่า ไหลไปสู่ อุจเฉททิฏฐิ ได้ 2 บรรทัดบน เนื่องกับ สุตมยปัญญา ที่ ถูกฝาถูกตัว นะครับ  จึงจะตามมาด้วย จินตามยปัญญา ที่ สามารถ หยั่งลงสอบทานกับ พระพุทธวจนะแปลไทย สำนวนแปลใดนั้น ได้ ก็ จะเกิด สัญญาใหม่ แทนที่ สัญญาเก่า ว่า อนัตตา  ที่ตรัสว่า ธรรมทั้งปวง อนัตตานั้น ทรงหมายความอย่างไร? จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 16:17:06

ความคิดเห็นที่ 20 ผม ได้ ตอบ แก้ ให้เขา ไปบ้างแล้วครับ (ไม่ใช่คนที่ เล่นในพันทิป ครับ     น้องผมเอง ครับ) แต่ยังไม่ไขที่ข้องใจ เขา ครับ ที่ บอกเขาไป คือ เรื่อง ว่า - คิดมาก โดย ใช้ เป็น การเดา นะ อย่าทำ แต่ ยังไม่หายคาใจ - มันมีอยู่ แต่ อยู่อย่างไร กับเรา ต่างหาก ที่ สำคัญ  เขาก็ว่า นั้นสิ ก็ เรา ไปอะไรๆอย่างไร กับ มัน  มันเลย เป็น ทุกข์ ถ้า เราไม่อะไร กับมัน  มันก็ไม่ทุกข์  แล้ว ก็ เลย ไปว่า ถ้า ไม่อะไร กับมัน แล้ว ไม่ทุกข์  นั้น ก็ แสดงว่า มัน ไม่มีอยู่ จริงนะสิ  เพราะ เขา คาใจ จากที่จับใจความได้  คือ บุญ บาป แรก นั้น มาจากไหน  สัตว์ มีบาป หรือไม่ ไดโนเสาร์ ทำบาป ทำบุญ ได้ หรือเปล่า ผม นึกได้ อีกสองเรื่อง ครับ แต่ยังไม่ได้บอกเขา ครับ เพราะเพิ่งนึกออกเมื่อเช้านี้ คือ เรื่อง -อริยสัจย์ 4 ครับ คือ จะบอก ประมาณว่า ที่เขาคิดนะ ไม่ใช่ ที่พุทธองค์ คิด เพราะ ที่เขาคิดนั้น คนอื่นๆเขาก็ คิดกัน แต่ไม่ดับทุกข์ แต่ สิ่งที่ พุทธองค์ คิด นั้น คือ การดับทุกข์ ทุกข์ ที่เกิดอยู่ภายในเรา ไม่ใช่ ว่า อะไร(ภายนอก)เกิด อะไรอยู่ อะไรดับ  ซึ่งก็ คล้าย กับ ความเห็น ของ คห 9 ของคุณ P_vicha ครับ กับ - เรื่อง ปฏิจสมุปบาท ครับ อย่างที่ คห 10 ของคุณ โขตาน บอกครรับ  เพราะวันนั้น ก็ บอกเขา แต่ จำรายละเอียดได้น้อยไป เลยบอกแล้ว ไม่ครบ ครับ ขอบคุณ ทุกท่่าน ที่กรุณา ครับ ---------- ขอเล่า อะไรสักเล็กน้อย นะครับ ที่ผม คิดว่าอาจเป็น ต้นเหตุ ของการคิด ของน้องผม นะครับ น้องผม เขา เล่าว่า เขา เคยมีประสบการณ์ ที่ แปลก นะครับ คือว่า ตอนเขาบวชพระ นั้น ปรกติ จะ ท่อง  มนต์ บท พิจารณา สังขาร อยู่ เป็น ปรกติ นะครับ แล้ว มาวันหนึ่ง เขา นั่งรถ ไปทำธุระ กับ คนขับรถของวัด ในขณะที่รถขับมาเขา ก็ ท่อง มนต์ อยู่ ด้วย แล้วในตอนที่รถติดไปแดงนั้น เขาก็ ได้มองไปที่นอกรถ มองดูคนเดินตามท้องถนน แล้วเขา บอกว่าตอนนั้น รู้สึก เหมือนว่า สิ่งที่เขา เห็น เป็น อะไร ที่ มันเหมือน "สักแต่ว่าเห็น" (ผมไม่รู้จะใช้คำไหน นะครับ) เห็น เป็น คนเดิน แต่ ไม่รู้สึกว่า นั้น คนเดิน นะครับ อะไร ประมาณนี้ นะครับ เขา ตกใจ แล้ว ก็ เลิก ท่องมนต์ บทนี้ ไปเลย ครับ เพราะ เกิดอาการ กลัว ครับ เขาว่า มันเหมือนว่า เขา อยู่คนเดียว ไม่มีใครอยู่เลย มัน เหงา วังเวงมากเลย ทั้งๆที่อยู่ในรถ ข้างคนขับรถ ที่รดจอดติดไปแดงอยู่ เป็น เรื่องเล่า ไม่ต้อง เอา สาระมากนัก นะครับ เพียงบอก สิ่งที่ผมคิดว่า น่าจะเกี่ยวข้องกัน นะครับ ถ้า อย่างไร ก็ แนะนำด้วย นะครับ จากคุณ : a235 เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 16:52:21

ความคิดเห็นที่ 21 เขาก็ว่า นั้นสิ ก็ เรา ไปอะไรๆอย่างไร กับ มัน มันเลย เป็น ทุกข์ ถ้า เราไม่อะไร กับมัน มันก็ไม่ทุกข์ ********************************************************** ก็ตอนที่ เขา ก่อนกล่าวเช่นนั้น กำลังกล่าวเช่นนั้น --- เขา ไม่ทุกข์  ตรงกับ ที่ตรัสไว้ว่า --- ว่าโดยย่อ อุปาทานขันธ์ เป็น (ตัว) ทุกข์ อริยสัจ (อนัตตา ทั้งนั้น)  หรือครับ แล้ว อุปาทาน ข้างบน ก็คือ นันทิ คือ ความเพลิน ในขณะ " คือ ตอนที่ เขา ก่อนกล่าวเช่นนั้น -กำลังกล่าวเช่นนั้น ด้วย ทิฏฐิ เช่นนั้น  ด้วย สังโยชน์ใดนั้น" สรุปว่า เขา รู้แล้วว่า ขณะที่ เขากล่าวนั้น --- เขา กล่าว เช่นเดียวกับ ที่จอมอรหันต์ กำลังกล่าวแก่ สาวก  ว่า "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ---- หรือ ที่กล่าวแก่ ฆราวาส หมู่หนึ่ง ว่า "ธรรมทั้งปวง อันใครๆ ไม่ควรยึดมั่น" หรือ กล่าวแก่ พาหิยะ ว่า -- "เห็นสักแต่ว่าเห็น"   (นักอภิธรรมนิยม ที่ เมามันใน ปรมัตถ์ มัก อ้าง ที่ตรัส นี้ ครั้น ผมถามว่า สังโยชน์ท่าน สิ้น หมดสิ้นแล้ว ซิ --- ไม่ตอบ เลี่ยงไปอื่น ฯ)                                             สรุปว่า ยังมี อวิชชา  แต่ สำคัญใน ปริยัติว่า สภาวะ เห็น แบบที่เขาว่านั่นแหละ นั่นปรมัตถ์  จึง เห็น สักว่าเห็น มั๊งครับ (แบบนี้ เข้าข่าย สัญญาวิปลาสไหม ศึกษาเอง ฯ) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 17:13:36

ความคิดเห็นที่ 22 เรื่องน้องของคุณ a235  รู้สึกนั้น เคยเป็นเหมือนกันครับ แต่จะเป็นบางวันที่นั่งสมาธิได้ลึก  แล้วเมื่อออกจากสมาธิ จะรู้สึกเหมือน มีแต่จิตของเราที่มองสิ่งต่าง ๆ เต๊ะก้อนหินเล็บฉีกยังไม่รู้สึกตัวเพราะมันไม่เจ็บเลย เหมือนสมองมันไม่แปลความหมายว่าเล็บฉีก=เจ็บ   เราเลยไม่เจ็บ มองคนทั่ว ๆ ไปก็จะเหมือน มีแต่เราที่บังคับ ร่างนี้อยู่คนเดียว จากคุณ : กันดั้มตัวนี้สีชมพู เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 19:12:00

ความคิดเห็นที่ 23 ภิกษุรูปหนึ่ง (ก่อนมรณะภาพ จำวัดอยู่ที่วัดหนึ่งแถวๆ  คลองเตย) ช่วยขนหินที่สวนโมกข์ในตอนเย็น ท่านพุทธทาสอยู่ในที่นั้น ด้วยไม่ชำนาญ หินทับนิ้วปวดมาก (แต่ไม่มีเลือดไหล) ท่านพุทธทาสเอ่ย ตั้งจิตเป็นสมาธิ ภิกาุรูปนั่นก็ ตั้งจิตเป็นสมาธิ (ตามเลิกดูนิ้วนั้น มั๊ง ลืมถามไปว่า ท่าน ทำอย่างไร?) ปรากฎว่า ทุกขเวทนาหายไปทันที (ภิกาุท่านนี้เจริญ อานาปานสติฯ) ********************************************************** ตอนเขาบวชพระ นั้น ปรกติ จะ ท่อง  มนต์ บท พิจารณา สังขาร อยู่ เป็น ปรกติ นะครับ แล้ว มาวันหนึ่ง เขา นั่งรถ ไปทำธุระ กับ คนขับรถของวัด ในขณะที่รถขับมาเขา ก็ ท่อง มนต์ อยู่ ด้วย แล้วในตอนที่รถติดไปแดงนั้น เขาก็ ได้มองไปที่นอกรถ มองดูคนเดินตามท้องถนน แล้วเขา บอกว่าตอนนั้น รู้สึก เหมือนว่า สิ่งที่เขา เห็น เป็น อะไร ที่ มันเหมือน "สักแต่ว่าเห็น" (ผมไม่รู้จะใช้คำไหน นะครับ) (๑) ตอนเขาบวชพระ นั้น "ก่อนเขาบวช  เขา รู้เรื่อง สักแต่ว่า มาจาก ? มาก่อน ใช่หรือไม่? (๒) ปรกติ จะ ท่อง  มนต์ บท พิจารณา สังขาร อยู่ เป็น ปรกติ --ก่อน บวช ---- ท่อง พระพุทธมนต์บทใดนั้น  ที่เนื่องกับ  สังขารนั้น -- เขาเข้าใจ สังขาร "ทุกๆ พระพุทธวจนะหรือไม่?"  หรือ แค่ "เพียงพระสูตรเดียว" (๓) สังขาร ที่ตรัสหลายพระสูตรนั้น - จะเนื่องกับ ที่ตรัสแก่ พาหิยะว่า เห็นสักว่าเห็น  หรือไม่? (๔) แล้วเห็นสักว่าเห็น แบบ ปุถุชน ยังมีสังโยชน์ ๑๐  เหมือน ต่างกับ พระโสดาบัน ที่สิ้นสังโยชน์ ๓  หรือ พระอนาคามี ที่สิ้นสังโยชน์ ๕ ฯ -- ซึ่ง ขั้นนี้ ก็ ยังเนื่องกับ สังขาร อยู่ ยังไม่ --เนื่องกับ พุทธมนต์ คือ ---- เอตัง สันตัง, เอตัง ปณีตัง, ยทิทัง, สัพพะ สังขาระ สมโถ, สัพพู ปธิ ปฏินิสัคโค, ตัณหักขโย, วิราโค, นิโรโธ, นิพพานัง--- (๕) ปรกติ จะ ท่อง  มนต์ บท พิจารณา สังขาร อยู่ เป็น ปรกติ  -- เนื่องกับ สังขาร ตามพระสูตรนี้ ไหมครับ --- อตัง สันตัง, เอตัง ปณีตัง, ยทิทัง, สัพพะ สังขาระ สมโถ, สัพพู ปธิ ปฏินิสัคโค, ตัณหักขโย, วิราโค, นิโรโธ, นิพพานัง--- (ซึ่งผม ก็เคยท่องมาก่อนสมัยนานแล้ว  และยัง จะ มีสติระลึก ด้วย เมื่อจะ ทำกาละ คือ ดับจิต ตอนตายด้วย ฯ) ตกลง -- แล้วเขา บอกว่าตอนนั้น รู้สึก เหมือนว่า สิ่งที่เขา เห็น เป็น อะไร ที่ มันเหมือน "สักแต่ว่าเห็น" -- นั้น   มันเนื่องกับ "ความเกลี้ยงแล้ว ซึ่ง อาสวะ  ตาม จูฬสุญญตาสูตร ไหมครับ?                                           ไม่ใช่ คำถาม นะครับ -- แต่ ใคร ไม่ว่าสมัยใดๆ ที่จะบรรลุขั้นอรหันตผล แล้ว ไม่ สอบทานกับ พระพุทธวจนะ เอาแต่ "ที่ไม่อยู่ในรูปเป็นพระพุทะวจนะ" ----- ที่พระเถระครั้งปฐมสังคายนา ไม่ได้รักษามานั้น ---  ขอให้ ชาวพุทธ อย่าประมาท ฯลฯ (ไม่สงสัยหรือว่า ทำไม นักอภิธรรม  จึง  ไม่ เรียนพระพุทธวจนะแปลไทย?) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 19:48:16

ความคิดเห็นที่ 24 กด like ให้คุณสายลมเหงาแห่งขุนเขา ในความเห็น 15 สามล้านครั้งค่ะ ชอบคำตอบมาก ประหยัดเวลา ดิฉันไม่ต้องพิมพ์ แต่กีบหมดแล้ว หากเดือนหน้าได้มีโอกาสเข้ากระทู้นี้อีก จะมอบให้คุณนะคะ ตอบ จขกท. จากประสบการณ์ของดิฉัน ไม่เคยนำอนัตตามาพิจารณาเลยค่ะ ในเรื่องของการปฏิบัติ แค่ทำตามที่ครูบาอาจารย์บอก คือ หมั่นเจริญสติรู้กายใจตามความเป็นจริง วันหนึ่ง หลับตาลงก็เห็นว่าร่างกายเราไม่มี แต่ที่รู้สึกว่ามี เพราะตามันเห็น หรือมีเพราะความคิด หรือความจำบอกว่ามี ส่วนในมุมของการบังคับไม่ได้ มาเห็นตอนทำงาน ต้องรับโทรศัพท์ลูกค้าประจำ และมักจะโกรธ ฉุนเฉียว เวลาเจอสายที่พูดไม่รู้เรื่อง วันหนึ่ง ปรี๊ดแตกอีกตามเคย คราวนี้มันย้อนเข้ามาที่ใจ ว่ายายคนนี้เป็นใคร เพราะนางสาวโนบิ โนบีตะ ที่ดิฉันรู้จัก เป็นพนักงานยอดเยี่ยม ตั้งใจทำงาน บริการลูกค้าดี แต่ยายแว้ดๆๆๆ นี่ โกรธลูกค้าตลอด ไม่มีจิตให้บริการเลย เท่านั้นมันก็เห็นว่าเพราะนี่ไม่ใช่ตัวเรา เราถึงบังคับมันไม่ได้ เพราะถ้าบังคับได้ มันต้องไม่โกรธ เพราะดิฉันก็มโนว่าตนเองนั้นแสนดีดุจนางฟ้า สรุปคือได้รู้จักอนัตตาจากการเจริญสติ แต่ไม่ใช่การพิจารณาหรือคิดเอาค่ะ ที่ แก้ไขเมื่อ 31 ก.ค. 54 21:26:11 จากคุณ : เขียนบน iPhone (โนบิ โนบีตะ) เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 20:30:33

ความคิดเห็นที่ 25 ผมเป็นคนที่ อยู่ในชีวิตจริงก็ทำงานสายวิทยาศาสตร์ และ ตอนนี้ก็ สิ่งสู อ่าน-คิด-ตอบ ที่ห้องหว้ากอ ประจำ แรกเริ่มเดิมที ผมสมัครสมาชิกเพื่อลงมาสู่ ห้องศาสนา และ วนเวียนอยู่ในห้องศาสนาไม่ไปที่ห้องอื่น อยู่นานที่สุด ในประเด็นของ นิพพาน ที่เป็น อุจเฉททิฏฐิ (นิพพาน = สูญ) เป็นอะไรที่ สังคมไทย คิดว่าเป็นอย่างนั้น เยอะมาก เพราะ การศึกษาในตำราเรียน ในวิชาพระพุทธศาสนา ระบุว่า นิพพาน คือ ตาย , ไม่เหลืออะไรเลย ซึ่งสอนกันอย่างนี้มานานนับ 20-30 ปี ทั้งๆที่ ในความเป็นจริง แม้ทางวิทยาศาสตร์ ใครๆก็เป็นอย่างนั้นไม่ได้ ทุกคนตายแล้วก็ยังมี ร่างกาย เหลืออยู่ ให้หาศพ หรือ ต้องมีอะไรเหลือไว้ แม้แต่พระพุทะเจ้า ก็ยัง ไม่สูญ ยกเว้นจะมีคนบอกว่า พระพุทธเจ้า ไม่บรรลุนิพพาน (อย่างที่กระทรวงศึกษาสอนไว้ว่า นิพพาน=ตาย,ไม่เหลืออะไร) ถ้าเราจะสืบหา จริงๆว่า ต้นตอของการ สอนว่า นิพพาน=สูญ มาจากไหน เราจะจะพบว่า มันปรากฏครั้งแรกใน ตำราของชาวตะวันตกเล่มแรกที่ศึกษาศาสนาในอินเดีย สมัยที่อังกฤษต้องการ ควบคุม ชาวอินเดีย อย่างเบ็ดเสร็จ ชื่อ Pali Canon ในหนังสือเล่มนี้ เป็นเรื่องของวัฒนธรรม มากกว่า แต่ที่มีผลให้ การเรียนการสอนในตะวันตก สอน นิพาน=สูญ(และเราก็เชื่อฝรั่ง) นั้นคือประโยคที่ว่า "The Buddhist goal is Nirvana. The loss of everything" ทีนี้เรา ชาวพุทธ คนไทย เราศึกษาวิชาการจาก การศึกษาแบบตะวันตกโดยลอกเขามาแปล เราเลยเข้าใจอย่างนั้น ตั้งแต่เด็ก และ จากรุ่นสู่รุ่น เป็นสังคม ที่นับถือศาสนาพุทธที่เข้าใจผิด ไป จากคุณ : แล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 21:35:26

ความคิดเห็นที่ 26 คคห 25 ขอบคุณที่ เสนอข้อมูลหลักฐานครับ นิพพาน ตามพระพุทธวจนะ ตามพุทธอุทาน  --- มี จริง ตาม พุทธปัญญา ครับ เพราะฝรั่ง ค้านไม่ได้ว่า ไม่มีเจ้าชายสิทธัตถะ ที่ คือ พระพุทธเจ้าพระองค์นี้ แต่ นิพพาน ตามพระพุทธวจนะ ตามพุทธอุทาน เป็น อะไร นั้น มันก้ ขึ้นกับ อัตตวาทุปาทาน ของผู้นั้น มิใช่หรือครับ อัตตวาทุปาทาน กระทู้นี้ครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 21:39:33

ความคิดเห็นที่ 27 อัตตวาทุปาทาน กระทู้นี้ครับ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y10873696/Y10873696.html จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 21:46:47

ความคิดเห็นที่ 28 #26 #27 ขอบคุณเรื่อง อัตตวาทุปาทาน นะครับ ตราบใดที่ยึดว่า มี อัตตา ย่อมเห็นว่า การนิพพานนั้นสูญ ใน #25 ของผมๆ ว่าจะพูดเรื่อง อนัตตา นะครับ แต่ กลับไปพูดถึง นิพพาน เรื่อง อนัตตา และ นิพพาน เป็นคนล่ะเรื่อง ซึ่งผมคิดว่า ถ้านิพพาน ถูกเข้าใจถูกต้องแล้ว เหมือนรู้จุดหมายแล้ว อนัตตา ก็จะเข้าใจได้ง่ายขึ้น (แต่ลืมเรื่องประเด็นของกระทู้) จากคุณ : แล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 21:51:03

ความคิดเห็นที่ 29 เรื่อง อนัตตา และ นิพพาน เป็นคนล่ะเรื่อง  ก็ได้ ครับ                                                       แล้ว                         เรื่อง อนัตตา และ นิพพาน เป็นคนล่ะเรื่อง  เดียวกัน ก็ได้ครับ ขึ้นกับ กระบวนทัสน์ + หลักฐาน ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ฯ (หลายๆ พระสูตรด้วย กระมัง)                                          อ้าง พุทธอุทาน ว่า ความดับแห่งภพ เพราะความสิ้นไปไม่เหลือแห่งตัณหา โดยประการทั้งปวง นั่นคือ นิพพาน พระพุทธวจนะนี้ คุณแล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ ยังกำหนดไหมครับว่า --- เรื่อง อนัตตา และ นิพพาน เป็นคนล่ะเรื่อง ********************************************************** เราจะจะพบว่า มันปรากฏครั้งแรกใน ตำราของชาวตะวันตกเล่มแรกที่ศึกษาศาสนาในอินเดีย สมัยที่อังกฤษต้องการ ควบคุม ชาวอินเดีย อย่างเบ็ดเสร็จ ชื่อ Pali Canon ทำไม Pali Canon  ไม่ อ้าง พุทธอุทาน? -- ความดับแห่งภพ เพราะความสิ้นไปไม่เหลือแห่งตัณหา โดยประการทั้งปวง นั่นคือ นิพพาน แล้ว = "The Buddhist goal is Nirvana. The loss of everything"                            ท่านพุทธทาส เสนอภาษาคน  ภาษาธรรม ไว้ "The Buddhist goal is Nirvana. The loss of everything" คือ "ภาษาคน" ชาวฝรั่ง ที่ยังมี อวิชชา (Ignorance ใน ปฏิจจสมุปบาท หรืออริยสัจสี่  ที่ เจ้าชายสิทธัตถะ ตรัสรู้ชอบด้วยพระองค์เอง  -- ปราชญ์ฝรั่ง ไม่อยู่ในฐานะเช่นนี้ได้ )                                                     ส่วน -- ความดับแห่งภพ เพราะความสิ้นไปไม่เหลือแห่งตัณหา โดยประการทั้งปวง นั่นคือ นิพพาน  -- คือ "ภาษาคน"  ที่ สิ้นอวิชชา เป็น บุคคลแรกของโลกนี้ (= ภาษาธรรม แปลว่าภาษาคนผู้ตรัสรู้ธรรมนั้ัน มั๊ง) ประเด็น --- ซึ่งผมคิดว่า ถ้านิพพาน ถูกเข้าใจถูกต้องแล้ว เหมือนรู้จุดหมายแล้ว อนัตตา ก็จะเข้าใจได้ง่ายขึ้น เข้าใจ ถูกต้อง  ของท่านใดๆ นั้น  ท่านนั้นต้อง มีสติสมาธิปัญญาสัมปชัญญะว่า เราไม่ได้ ตรัสรู้เอง เช่นเจ้าชายสิทธัตถะ ที่ตรัสรู้แล้ว จึง เป้นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์นี้ ดังนั้น ถ้า มั่นใจว่า เข้าใจถูกต้องแล้ว --- ก้ ควร สอบทานกับ หลักฐานชั้นปฐมภูมิ มิใช่หรือ ครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 22:04:53

ความคิดเห็นที่ 30 ขอโทษนะครับ ท่าน #29 อ่านสำนวนการเรียบเรียงของท่าน ไม่เข้าใจในเนื้อหา เข้าใจได้แค่ ภาษาที่เขียน ว่าเป็นภาษาไทย แต่ไม่คิดว่าเป็นสำนวนไทย (อาจจะมาจากสำนวนอย่าง บาลี?) ทำให้ผมไม่สามารถรู้ถึงหลักธรรมที่ท่านเมตตาเอื้อเผื้อแก่ผม แต่ถ้าผมเข้าใจไม่ผิดไปจากที่ท่านสื่อ ผมเข้าใจว่า นิพพาน เป็น "ผล" อนัตตา เป็นหนึ่งใน "เหตุ" แค่เท่านั้นครับ ส่วน นิพพาน คืออะไร ผมไม่สามารถถ่ายทอดให้ท่านใดๆ เข้าใจอย่างชัดเจนได้ ได้แค่บอกเหตุแห่งผลนั้นๆ เท่านั้น ครับ จากคุณ : แล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 22:24:22

ความคิดเห็นที่ 31 เรื่อง อนัตตา และ นิพพาน เป็นคนล่ะเรื่อง  ก็ได้ ครับ                                                      แล้ว            เรื่อง อนัตตา และ นิพพาน เป็นคนล่ะเรื่อง  เดียวกัน ก็ได้ครับ ขึ้นกับ กระบวนทัสน์ + หลักฐาน ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ฯ (หลายๆ พระสูตรด้วย กระมัง) ไม่เข้าใจ ตรงไหนครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 22:43:00

ความคิดเห็นที่ 32 ความดับแห่งภพ เพราะความสิ้นไปไม่เหลือแห่งตัณหา โดยประการทั้งปวง นั่นคือ นิพพาน พระพุทธวจนะนี้ คุณแล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ ยังกำหนดไหมครับว่า --- เรื่อง อนัตตา และ นิพพาน เป็นคนล่ะเรื่อง เทียบกับ นิพพาน สูญ ตาม Pali Canon ตามที่ฝรั่งที่เสนอว่า "The Buddhist goal is Nirvana. The loss of everything" ยังกำหนดไหมครับว่า --- เรื่อง อนัตตา และ นิพพาน เป็นคนล่ะเรื่อง ๒ ประเด็น ก่อนนะครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 22:45:03

ความคิดเห็นที่ 33 ผมเข้าใจว่า นิพพาน เป็น "ผล" อนัตตา เป็นหนึ่งใน "เหตุ" แค่เท่านั้นครับ อนัตตา  มาจาก คำ ๒ คำ ที่ คือ ภาษาคนสมัยนั้น ใช้สื่อสาร ถึง สิ่งที่ ต้องการสื่อสาร อน = No = ไม่ = ไม่มี ไม่ใช่ อัตตา = Soul หรือ  Self = ตน ไม่ว่าแบบไหน อน + อัตตา = อนัตตา  คำที่ตรัสออกมา เพื่อ สื่อสารว่า No อัตตา (ไม่ว่า อัตตา แบบไหน) อนัตตา คุณแล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ  แบบนี้ หรือ แบบไหนครับ ประเด็นที่ ๓  นี้ ทีหลัง ๒ ประเด็น ข้างบน นะครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 22:50:00

ความคิดเห็นที่ 34 ตามความเข้าใจของผมนะ.... นิพพานเป็นสภาวะของจิตครับ ความโลภก็เป็นสภาวะของจิต ความโกรธ ความหลง ก็เป็นสภาวะของจิต แต่นิพพานเป็นสภาวะของจิต ที่ไม่มี ความโลภ ความโกรธ ความหลง เจือปนอยู่ ดังนั้น นิพพาน จึงไม่มีทางเป็นอัตตา (ความหลง) เด็ดขาด ส่วน นิพพาน จะเป็นอนัตตาหรือไม่.... ผมยังไม่สามารถให้คำตอบได้เช่นกัน จากคุณ : นกแคปหมู เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 23:11:58

ความคิดเห็นที่ 35 เหมือนพยับแดดกลางถนนตอนกลางวัน เหมือนจะมีอยู่จริงแต่มันไม่มีอยู่จริง ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น ทุกข์เท่านั้นที่ดับไป... จากคุณ : NotUndo เขียนเมื่อ : 31 ก.ค. 54 23:56:39

ความคิดเห็นที่ 36 พระนิพพาน ก็เป็นอนัตตา ครับ ขึ้นอยู่กับเหตุปัจจัย ไม่อยู่ในอำนาจบังคับบัญชาของใคร มีแต่พวกสัสสตทิฏฐิ ที่เห็นว่า นิพพานเป็นอัตตา จิตเที่ยง เช่น นิกายธรรมกาย เป็นต้น พวกสัสสตทิฏฐิเหล่านี้ยอมรับไม่ได้ เมื่อ จุติจิตของพระอรหันต์ดับลงแล้ว ไม่มีเหตุปัจจัยให้เกิด ปฏิสนธิ ในภพใด ๆ -------------------------------------- ความหมายของพระนิพพาน  จากพระไตรปิฏก อรรถกถา http://larndharma.org/index.php?/topic/415-%e0%b8%84%e0%b8%a7%e0%b8%b2%e0%b8%a1%e0%b8%ab%e0%b8%a1%e0%b8%b2%e0%b8%a2%e0%b8%82%e0%b8%ad%e0%b8%87%e0%b8%9e%e0%b8%a3%e0%b8%b0%e0%b8%99%e0%b8%b4%e0%b8%9e%e0%b8%9e%e0%b8%b2%e0%b8%99-%e0%b8%88%e0%b8%b2%e0%b8%81%e0%b8%9e%e0%b8%a3%e0%b8%b0%e0%b9%84/ นิพพานมี ๒ ประเภท นิพพาน เมื่อกล่าวโดยปริยายแห่งเหตุ(การณูปจารปัจจัย)แล้ว มี ๒ ประเภท คือ ๑. สอุปาทิเสสนิพพาน ได้แก่ นิพพานที่เป็นไปกับขันธ์ ๕ ๒. อนุปาทิเสสนิพพาน ได้แก่ นิพพานที่ไม่มีขันธ์ ๕ จักได้ขยายความของพระนิพพานทั้ง ๒ ประเภท ดังนี้ ๑. สอุปาทิเสสนิพพาน สอุปาทิเสสนิพพาน หมายความว่า นิพพานที่เป็นไปกับขันธ์ ๕ ได้แก่วิบากและกัมมชรูปที่เหลือจากกิเลสทั้งหลายที่ปหานลงได้ด้วยอรหัตตมรรคญาณแล้ว ได้แก่ นิพพานของพระอรหันต์ที่ยังมีชีวิตอยู่ ดังแสดงวจนัตถะว่า (๑) กมฺมกิเลเสหิ อุปาทียตีติ = อุปาทิ(วา) อารมฺมณกรณวเสน ตณฺหาทิฏฺฐึหิ อุปาทิยตีติ = อุปาทิ แปลความว่า กรรมและกิเลสเหล่านี้ ย่อมยึดติดเอาขันธ์ ๕ คือ วิบาก และกัมมชรูป ว่าเป็นของเรา ฉะนั้น ขันธ์ ๕ คือ วิบากและกัมมชรูปนี้ ชื่อว่า อุปาทิ หรืออีกนัยหนึ่งแปลความว่า ตัณหาและทิฏฐิเหล่านี้ย่อมยึดถือเอาขันธ์ ๕ คือ วิบากและกัมมชรูปโดยกระทำให้เป็นอารมณ์ของเรา ฉะนั้นขันธ์ ๕ คือวิบากและกัมมชรูป ชื่อว่า อุปาทิ (๒) สิสฺสติ อวสิสฺสตึติ = เสโส อุปาทิ จ เสโส จาติ = อุปาทิเสโส แปลความว่า ขันธ์ ๕ คือ วิบากและกัมมชรูป ชื่อว่า เสสะ เพราะเป็นส่วนที่เหลือจากกิเลสที่ถูกปหานแล้ว ขันธ์ ๕ คือ วิบากและกัมมชรูป เหล่านี้ชื่อว่า อุปาทิ ด้วย ชื่อว่า เสสะ ด้วย เพราะถูกกรรมและกิเลสถือเอาว่าเป็นของเรา หรือถูกตัณหาและทิฏฐิยึดถือเอาโดยการกระทำให้เป็นอารมณ์ และเป็นธรรมที่เหลืออยู่จากกิเลส ฉะนั้นขันธ์ ๕ คือ วิบากและกัมมชรูป เหล่านี้ ชื่อว่า อุปาทิเสส หมายความว่า วิบากและกัมมชรูปที่วนเวียนอยู่ในวัฏฏสงสารเหล่านี้ ย่อมเกิดเกี่ยวเนื่องกันกับกิเลสอยู่เสมอ ครั้นเมื่ออรหัตตมรคประหาณกิเลสทั้งหลายไปหมดสิ้นโดยไม่มีเหลือแล้ว แต่วิบากและกัมมชรูป ซึ่งเป็นผลของกิเลสเหล่านั้น ยังเหลืออยู่ ฉะนั้น วิบากและกัมมชรูปนี้แหละจึงได้ชื่อว่า อุปาทิเสส เมื่อว่า โดยบุคคลาธิษฐานแล้ว ก็ได้แก่ร่างกายของพระอรหันต์ที่ยังมีชีวิตอยู่นั้นเอง (๓) สห อุปาทิเสเสน ยา วตฺตีติ = สอุปาทิเสสา แปลความว่า นิพพานใดย่อมเกิดพร้อมด้วยวิบากและกัมมชรูปที่เหลือจากกิเลสทั้งหลายนั้น นิพพานนั้นชื่อว่า สอุปาทิเสส ได้แก่ นิพพานของพระอรหันต์ทั้งหลายที่เข้าไปรู้แจ้งโดยความเป็นอารมณ์ ที่ว่า นิพพานที่เกิดพร้อมด้วยวิบากและกัมมชรูปนั้น ไม่เหมือนกับจิตที่เกิดพร้อมกับเจตสิก มุ่งหมายเอาวิบากและกัมมชรูปที่ยังเหลืออยู่นั้นเป็นเหตุให้รู้ถึงพระนิพพาน ๒. อนุปาทิเสสนิพพาน อนุปาทิเสสนิพพาน หมายความว่า นิพพานที่ไม่มีขันธ์ ๕ คือ วิบากและกัมมชรูปเหลืออยู่ ได้แก่ นิพพานของพระอรหันต์ที่ปรินิพพานแล้ว ดังแสดงวจนัตถะว่า นตฺถิ อุปาทิเสโส ยสฺสาติ = อนุปาทิเสโส แปลความว่า ขันธ์ ๕ คือ วิบากและกัมมชรูปที่เหลือไม่มีแก่นิพพานใด ฉะนั้น นิพพานนั้นชื่อว่า อนุปาทิเสส ในปรมัตถทีปนีฏีกาแสดงว่า จุติ อนนฺตเร ขนฺธานํ อนุปฺปาโท อนุปาทิเสส นาม ฯ แปลความว่า สภาพที่ไม่เกิดซึ่งขันธ์หลังการดับของพระอรหันต์นั้นชื่อว่า อนุปาทิเสสนิพพาน การแสดงนิพพานมี ๒ ประเภท ที่แสดงโดยการณูปจารนัย คือโดยปริยายแห่งเหตุนี้ หมายความว่า วิบากและกัมมชรูปที่ยังเหลืออยู่ และไม่มีเหลืออยู่ ทั้ง ๒ ประเภทนี้ เป็นเหตุให้รู้ถึงสภาวะของพระนิพพาน ด้วยเหตุนี้พระพุทธองค์จึงแสดงพระนิพพาน มี ๒ ประเภท ตามเหตุดังกล่าวแล้วนั้น เป็นการแสดงโดยปริยาย อีกประการหนึ่ง สอุปาทิเสสนิพพาน จะเรียกว่า ทิฏฐธัมมนิพพาน ก็ได้ เพราะพระอรหันต์ทั้งหลายผู้เข้าไปรู้แจ้งพระนิพพานนั้นยังมีชีวิตอยู่ ส่วน อนุปาทิเสสนิพพาน จะเรียกว่า สัมปรายิกนิพพาน ก็ได้ เพราะพระอรหันต์ทั้งหลายเมื่อเข้าถึงปรินิพพานแล้ว ภพหน้าต่อไปก็ไม่มี จึงเข้าถึงพระนิพพานนั่นเอง จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 06:42:46

ความคิดเห็นที่ 37 #31 #32 ขอบคุณที่เอื้อเผื้อ สนทนาธรรมกับผมครับ และ ขอโทษที่ ไม่ได้ตอบสนองโดยไว เพราะทำงาน+กิจวัตร+เข้านอน เรื่อง อนัตตา และ นิพพาน เป็นคนล่ะเรื่อง ไหม ใช่ครับ ผมยังยืนยันคำเดิม ว่า คนล่ะเรื่อง เราไม่สามารถรวมเอาเหตุและผล เป็นเรื่องเดียวกัน ไม่เช่นนั้น จะกลายเป็น อุดมการณ์ "พระเจ้า" ที่เป็นเหตุและผล เป็นเอก ไร้ปัจจัย ของพวกเดียรถีร์ อนัตตา เป็น สภาพความจริง เป็น"เหตุ"นึงที่ทำให้เข้าใจธรรม แต่ไม่ใช่ "ผล" ไม่มีใครเข้าถึง อนัตตา แล้ว นิพพาน แต่ นิพพาน เป็นผลของ การเข้าใจ ไตรลักษณ์ มีรายละเอียดของเรื่อง ทำอย่างไรเพื่อเห็นไตรลักษณ์ เยอะมากครับ ที่เราเรียกว่า ปฏิบัติธรรม - 24 ชม. ต่อวัน เกรงว่าถ้าคุยเรื่องนี้คงเยื้นเย้อ สภาพความจริงในที่นี้ คือ ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา (ไตรลักษ์ = Fact)   ไม่ต้องมาเสียเวลาคิดเลยนะครับว่า สุขขัง นิจจัง อัตตา เพราะว่ามันไร้สาระ และไม่เคยมีอยู่เลย มีแค่ในโมหะของคนเราเท่านั้นที่หลอกตัวเองไปวันๆ ปล่อย คนทั่วไปเขาคิดไปเถอะครับว่า "มี" หรือ "ไม่มี" (การ มี หรือ ไม่มี เป็นแค่ ทิฏฐิ) ไวพจน์ต่างๆ ของ สุขขัง นิจจัง อัตตา จึงไม่ต้องมาพูดกัน ในระดับนี้ ข้อเชื่อ ของผม อนัตตา ไม่ใช่ คำตรงข้ามของอัตตา แต่เป็น สัจจะ ที่บัญญัติคำขึ้นมาได้อย่างนี้ เพราะสามัญสำนึกของคน มีโมหะว่า อัตตา ตั้งต้น มีประโยชน์ อยู่บ้าง ในฐานะ อุปกรณ์สื่อสาร หาใช่หลักคิดใดๆที่ควรใช้ในชีวิต เมื่อเข้าใจ อนัตตา เป็น สัจจะ ยังไม่ยังผล เป็น นิพพาน ครับ มี ทุกขัง อนิจจัง อีก (ซึ่ง ถ้าเห็นสัจจ์ใดนึงๆ จะเห็น อีก2 ตามเสมอ) ที่ต้องให้ เข้าใจ โดยการภาวนา ไม่ใช่แค่รู้ความหมายจากตัวหนังสือ หรือ ฟังเขา เมื่อ เข้าใจไตรลักษณ์ ครั้งแรกในชีวิต จะได้ผลเป็น เห็นนิพพาน ทันที และ อวิชชาก็ครอบกลับ (แต่จะเห็นด้วยกับ อริยสัจ มรรคแปด แล้ววิถีทางจึงเปิดออก) ดังนั้น ประเด็น "The loss of everything"  จึง ผิด เพราะ ไม่มีอะไรสูญไปทั้งสิ้น เมื่อ "The Buddhist goal is Nirvana" ถูกไหมครับ? มันมีอะไรสูญ? ในสภาวะนิพพาน ที่เต็มพร้อม เดิมแท้ ? นอกจาก อัตตวาทุปาทาน ที่ท่านบอก (ไม่รู้ข้อตำรานี้มาก่อน จนมาเห็นที่ท่านเสนอ แต่ก็กลับสนับสนุนความเข้าใจผมอยู่) 3 ประเด็น ครบนะครับ *เล่าจากประสบการณ์เข้าใจด้วยตนเองครับ ไม่สามารถเทียบเคียงตำรา และผมไม่คุ้นเคยกับตำราเท่าไหร่นัก เป็นการดีที่ได้เสวนานะครับ เพราะจะได้มีโอกาสเทียบเคียง จากคุณ : แล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 08:15:06

ความคิดเห็นที่ 38 คคห 37 ใช่ครับ ผมยังยืนยันคำเดิม ว่า คนล่ะเรื่อง เราไม่สามารถรวมเอาเหตุและผล เป็นเรื่องเดียวกัน ********************************************************** ผมยกตัวอย่าง นะครับ + ตามพุทธประวัติ ตรัสเอง -- ฝรั่ง ค้านไม่ได้ มิใช่หรือ (๑) เจ้าชายสิทธัตถะ  ก่อน ตรัสรู้ อุบัติ เป็นพระพุทธเจ้า -- ยังไม่ ตรัส คำว่า ธรรมทั้งปวง อนัตตา <--- คุณแล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ ค้าน ไหมครับ (๒) เจ้าชายสิทธัตถะ  ก่อน ตรัสรู้ อุบัติ เป็นพระพุทธเจ้า -- ยังไม่ "อุทาน" ขึ้นว่า ---ฯลฯ ความดับแห่งภพ เพราะความสิ้นไปแห่งตัณหา โดยประการทั้งปวง  นั่นคือ นิพพาน <--- คุณแล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ ค้าน ไหมครับ เมื่อ กำหนด ตาม ข้างบน คคห 31 ผมเสนอว่า                 เรื่อง อนัตตา และ นิพพาน เป็นคนล่ะเรื่อง  ก็ได้ ครับ                                     (ตามที่คุณฯ เสนอ)                                                     แล้ว           เรื่อง อนัตตา และ นิพพาน เป็นคนล่ะเรื่อง  เดียวกัน ก็ได้ครับ                                (ตาม คคหนี้ ที่ผมเสนอ)     ขึ้นกับ กระบวนทัสน์ + หลักฐาน ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ฯ (หลายๆ พระสูตรด้วย กระมัง) ตกลง ข้อความ ใน คคห 37 ที่เสนอผมว่า ใช่ครับ ผมยังยืนยันคำเดิม ว่า คนล่ะเรื่อง เราไม่สามารถรวมเอาเหตุและผล เป็นเรื่องเดียวกัน ไม่เช่นนั้น จะกลายเป็น อุดมการณ์ "พระเจ้า" ที่เป็นเหตุและผล เป็นเอก ไร้ปัจจัย ของพวกเดียรถีร์ คุณแล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ ยังเห็น เช่นเดิม ไหมครับว่า -- เราไม่สามารถรวมเอาเหตุและผล เป็นเรื่องเดียวกัน                                                     ในเมื่อ "ประธาน" คือ "เจ้าชายสิทธัตถะ ที่ ตรัสรู้ชอบด้วยพระองค์เอง จึง คือ พระสัมมาสัมพุทธเจ้า" "กิริยา"  คือ "พระพุทธภาษิต" ที่ตรัสว่า  ----- (๑) ธรรมทั้งปวง อนัตตา กับ (๒) นิพพาน คือ ความดับแห่งภพ เพราะความสิ้นไปแห่งตัณหาโดยประการทั้งปวง                                              ดังนั้น ประธาน + กิริยา =  เรื่อง อนัตตา และ นิพพาน เป็นคนล่ะเรื่อง  เดียวกัน ก็ได้ครับ          เรา จึง สามารถ กำหนด  รวมเอา เหตุและผล เป็นเรื่องเดียวกัน ได้ครับ                                          พิจารณา ดังนี้ ไหมครับ "เหตุ" ---- คือ "ประธาน"  มี "กิริยา" คือ ปฏิบัติธรรม ตาม ที่ตรัสไว้เอง  ----- > เกิด "ผล" (ขั้นที่ ๑)  คือ เกิด "วิชชา" (ที่ประธานนั่นเอง) "วิชชา" ทำหน้าที่ เป็น "เหตุ"  ให้เกิด "ผล" (ตามมา)  คือ กิริยา ที่ได้แก่ วาจา  ที่ได้แก่ ---- "ธรรมทั้งปวงอนัตตา" + "นิพพานคือความดับแห่งภพ เพราะความสิ้นไปแห่งตัณหา                                                  ทั้งหมด ข้างบน (๑) เหตุอะไร ทำให้คุณแล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ จึง ยืนยันว่า "เราไม่สามารถรวมเอาเหตุและผล เป็นเรื่องเดียวกัน"  แบบ ฟันธง หรือ "ผิดไปจาก ที่เสนอ  ไม่ได้ นะ"          ข้อ (๑) นี้ ไม่ใช่คำถามนะครับคุณแล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ (๒) ผม เห็นต่างไป คือ เห็นว่า -- เรื่อง อนัตตา และ นิพพาน เป็นคนล่ะเรื่อง  เดียวกัน ก็ได้ครับ -- ตามที่ยกตัวอย่าง -- ตามพุทธประวัติ ตรัสเอง                               สรุป คุณแล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ --- มี มุมมอง อะไร ที่ค้าน ตามที่ผมเสนอไหมครับ (คือ ไม่ต้อง ยืนยัน มติ หรือทิฏฐิเดิม ที่เสนอแล้ว ว่า --ใช่ครับ ผมยังยืนยันคำเดิม ว่า คนล่ะเรื่องเราไม่สามารถรวมเอาเหตุและผล เป็นเรื่องเดียวกัน) เช่น ค้านว่า ที่ผมเสนอ ตามที่ยกตัวอย่างนั้น ผมเสนอแบบ ไม่มี ตรรก ไม่มีเหตุผล ไม่ถูกต้อง ฯ คุณนกแคปหมู คุณNotUndo มีมุมมอง อย่างไรครับ (กำหนด ที่ มีมุมมอง ใน วิวาทะ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 09:48:15

ความคิดเห็นที่ 39 ที่ #37 แล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ บอกว่า.... "ใช่ครับ ผมยังยืนยันคำเดิม ว่า คนล่ะเรื่อง เราไม่สามารถรวมเอาเหตุและผล เป็นเรื่องเดียวกัน" ผมว่า #37 เขาน่าจะหมายถึง ".......ไม่สามารถรวมเอาเหตุและผล เป็นสิ่งเดียวกัน" มากกว่า อย่างเช่น "ก้อนหิน เป็นของแข็ง" เราไม่อาจบอกว่า "ของแข็ง เป็นก้อนหิน" ---------------------------------------------------------------- ทำนองเดียวกัน คงยากที่จะบอกว่า "นิพพานและอนัตตา คือสิ่งเดียวกัน" เพราะคงไม่มีใครบอกว่า "อนัตตาคือนิพพาน" เป็นแน่ (ส่วน "อัตตาคือนิพพาน" ยิ่งอุตริเข้ารกเข้าพงไปใหญ่) ตามความเห็น #34 ของผม....ผมขอเสริมว่า... นิพพานเป็นสภาวะของจิต แต่อนัตตาเป็นสภาวะแท้จริงของทุกสรรพสิ่งครับ ดังนั้นหากจะบอกว่า "นิพพานมีสภาวะเป็นอนัตตา" ผมยอมรับได้ แต่ถ้า "นิพพาน = อนัตตา" ผมว่าแปลกๆ จากคุณ : นกแคปหมู เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 10:56:39

ความคิดเห็นที่ 40 ขอบคุณ ทุกท่่าน นะครับ ที่ช่วยเสนอ ความคิดเห็น ครับ ผม คง ต้องหาทางอธิบาย ให้ น้องผม เขา เข้าใจ ก่อน หละ ครับ ถ้า ได้ ผล ไม่คืบหน้า อย่างไร จะกลับมาถามเรื่องนี้อีก ครับ ขอบคุณ อีกครั้งครับ จากคุณ : a235 เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 13:01:13

ความคิดเห็นที่ 41 อนัตตา แปลว่า ไม่ใช่ตัวตน นี่แหล่ะชัดเจนที่สุดแล้วครับ จากคุณ : Generals เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 15:46:47

ความคิดเห็นที่ 42 ความคิดเห็นที่ 41 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน อนัตตา แปลว่า ไม่ใช่ตัวตน นี่แหล่ะชัดเจนที่สุดแล้วครับ ********************************************************** แล้ว  "ถ้าถูกถามว่า" ที่ไม่ใช่ตัวตน ตามที่ท่าน ว่า นั้น   มี อัตตา ใน สิ่งที่ไม่ใช่ตัวตน ---  ไหมละครับ คุณGenerals  จะตอบ ไหมครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 17:37:30

ความคิดเห็นที่ 43 ความคิดเห็นที่ 39 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน ที่ #37 แล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ บอกว่า.... "ใช่ครับ ผมยังยืนยันคำเดิม ว่า คนล่ะเรื่อง เราไม่สามารถรวมเอาเหตุและผล เป็นเรื่องเดียวกัน" ผมว่า #37 เขาน่าจะหมายถึง ".......ไม่สามารถรวมเอาเหตุและผล เป็นสิ่งเดียวกัน" มากกว่า อย่างเช่น "ก้อนหิน เป็นของแข็ง" เราไม่อาจบอกว่า "ของแข็ง เป็นก้อนหิน" ********************************************************** ยกตัวอย่าง ให้ ตรงกับ ประเด็น ได้ไหมครับ (ที่ยกมานั้น ยกได้ครับ แต่ ออกจาก หน่อมแหน่ม มั๊งครับ) คุณนกแคปหมู  --ลองยก "อนัตตา  ตามที่ตรัส จะกี่พระสูตร กับ นิพพาน จะกี่พระสูตร" แทน ยก ก้อนหิน - แข็ง ฯ แล้ว "สิ่งที่ ยก ๒ เรื่องนั้น --- เนื่องกับ "พระพุทธเจ้า หรือ เจ้าชายสิทธัตถะ ก่อนตรัสรู้"  ก่อน กล่าว ธรรมทั้งปวง อนัตตา - กับ นิพพาน คือ ความดับแห่งแห่งภพ เพราะความสิ้นไปแห่งตัณหา" -------------------------------------------------------------------------------------------- ประเด็น ทำนองเดียวกัน คงยากที่จะบอกว่า "นิพพานและอนัตตา คือสิ่งเดียวกัน" เพราะคงไม่มีใครบอกว่า "อนัตตาคือนิพพาน" เป็นแน่ (ส่วน "อัตตาคือนิพพาน" ยิ่งอุตริเข้ารกเข้าพงไปใหญ่) ข้อความ ข้างบน  ออกมาจาก "ใครครับ" แล้ว ใครนั้น --- คือ "พระพุทธเจ้า หรือ เจ้าชายสิทธัตถะ ก่อนตรัสรู้"  หรือไม่                                         ถ้า ไม่ใช่                            ก็ อ้าง ตามที่ตรัส ใช่ไหม แล้ว  ประเด็น ที่สื่อสาร ไม่ใช่ ข้อความว่า -- "อนัตตาคือนิพพาน"                                                     แต่ คือ                               เรื่อง อนัตตา และ นิพพาน เป็นคนล่ะเรื่อง  ก็ได้ ครับ                                                      แล้ว                        เรื่อง อนัตตา และ นิพพาน เป็นคนล่ะเรื่อง  เดียวกัน ก็ได้ครับ      ขึ้นกับ กระบวนทัสน์ + หลักฐาน ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ฯ (หลายๆ พระสูตรด้วย กระมัง)                                ชัดเจน ใช่ไหมครับ ว่า  ------ ไม่ใช่ "อนัตตาคือนิพพาน"  ครับ --------------------------------------------------------------------------------------------- ตามความเห็น #34 ของผม....ผมขอเสริมว่า... นิพพานเป็นสภาวะของจิต แล้ว ตาม ที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ละครับ --- ผมอ้าง จูฬสุญญตาสูตร http://www.84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=14&A=4714&Z=4845 ช่วย Quote พระพุทธวจนะแปลไทย ตามลิงค์ เพื่อ ชี้ว่า -- นิพพานเป็นสภาวะของจิต ได้ไหมครับ แต่อนัตตาเป็นสภาวะแท้จริงของทุกสรรพสิ่งครับ ช่วย Quote พระพุทธวจนะแปลไทย ตามลิงค์ เพื่อ ชี้ว่า -- อนัตตา คือ ? แล้ว = เป็นสภาวะแท้จริงของทุกสรรพสิ่งครับ ---- ได้ไหมครับ (ตัว อนัตตา คือ ?  ตาม "จูฬสุญญตาสูตร" ดังนั้นหากจะบอกว่า "นิพพานมีสภาวะเป็นอนัตตา" ผมยอมรับได้ ช่วย Quote พระพุทธวจนะแปลไทย ตามลิงค์ เพื่อ ชี้ว่า -- "นิพพานมีสภาวะเป็นอนัตตา" ครับ แต่ถ้า "นิพพาน = อนัตตา" ผมว่าแปลกๆ แปลก เพราะ ? ครับ ช่วย Quote พระพุทธวจนะแปลไทย ตามลิงค์ เพื่อ ชี้ว่า "นิพพาน (ตามที่ตรัส) = อนัตตา (คือ ไม่มี อัตตา ในนิพพาน ตามที่ตรัส) " แล้ว = ผมว่าแปลกๆ ครับ                                โอเคไหมครับ  คุณนกแคปหมู จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 17:51:23

ความคิดเห็นที่ 44 คำว่าอนัตตา มือใหม่ที่เพิ่งศึกษาธรรม มีปัญหาแน่นอน คำว่าจิตว่างก็อีกคำหนึ่ง ส่วนตัวผมก็เคยเป็นครับ ปัญหาที่สำคัญคือ เราจะทำอย่างไร ให้เราเอาไปใช้ในชีวิตจริงได้ อยู่ในสังคมที่คนทั่วไปส่วนใหญ่หลงตัวกู ของกูกันเต็มที่ คำว่าอนัตตา = เมื่อสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี ,เมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้น สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น  สิ่งทั้งหลายหากจะกล่าวว่ามี ก็ต้องมีอยู่ในรูปของกระแส ที่ประกอบด้วยเหตุ-ปัจจัยต่างๆ ที่มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา ต้องเข้าใจแบบนี้เท่านั้นครับ จากคุณ : นิยมวัตถุ เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 21:16:33

ความคิดเห็นที่ 45 วันนี้ งานยุ่งครับ กำลังจะเข้านอนเพราะเหนื่อย แต่ก็กลับมาอ่านกระทู้นี้ ไม่เสียดายเวลาเลยครับที่กลับมาอ่าน เพราะคิดไว้อยู่แล้วว่า มันต้อง "คิด" แน่ๆ ที่ท่าน เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) บอกกล่าว ทำให้ฉุกคิดได้ต่อนะครับว่า การใช้ภาษาสื่อสาร มันไม่สมบรูณ์แบบ "ธรรมทั้งปวง เป็น อนัตตา" ไม่ค้านครับ อย่างที่บอกครับ ไตรลักษณ์เป็น ข้อเท็จจริง ธรรมทั้งปวง เป็น ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา การรู้เรื่องนี้ เป็น นิพพาน "ความดับแห่งภพ เพราะความสิ้นไปแห่งตัณหา โดยประการทั้งปวง  นั่นคือ นิพพาน" ไม่ค้านครับ ในข้อเท็จจริง ภพ และ ตัณหา มันเป็นการปรุงแต่ง โดยมี "ตนเอง" เป็นตัวตั้ง ไม่มีใคร เข้าใจแค่อนัตตา แล้วรู้นิพพาน มีแต่เข้าใจไตรลักษณ์ แล้ว เห็นอริยสัจ ดำเนินมรรค จึง นิพพาน เราต้องเห็น ไตรลักษณ์ เป็น หัวข้อเดียว ไม่ใช่3 หรือ แจ้งแค่1ใน3 ขอบอกว่า ในความเห็นของผม นิพพาน = ผลของการเข้าใจ ทุกขัง อนิจจัง อนัตตา ที่รู้อริยสัจ และ มรรค ทั้งหมดเป็นเหตุ นิพพาน ไม่ใช่ เพียง อนัตตา แต่ นิพพานมีลักษณะอนัตตา นิพพาน เป็น พื้นฐานของความจริงทั้งหมด มีอยู่แล้ว ธรรมทั้งปวงล้วน นิพพาน อยู่ อากาศก็มีนิพพาน เก้าอี้ก็มีนิพพาน โต๊ะก็มีนิพพาน จิตก็มีนิพพาน ร่างกายก็มีนิพพาน จิตก็มีนิพพาน ฯลฯ ก็นิพพาน นิพพานไม่ได้มีใครสร้าง นิพพานเป็นอุดมสภาวะ ไม่เคยแยกจากสรรพสิ่ง นิพพาน ไม่ได้ทำให้เกิด ไม่ได้ทำให้มี ไม่ได้ทำให้เป็น นิพพาน เป็น เอกภาวะ เพียงอย่างเดียว อนัตตา เป็นลักษณะของนิพพาน นิพพาน เพราะเข้าใจ ทุกขัง แจ่มแจ้ง เป็น บรมสุข เพราะเข้าใจความจริงและยอมรับ นิพพาน เพราะเข้าใจ อนิจจัง ชัดเจน เป็น สุดยอดปัญญา เพราะเข้าใจแล้วว่า ความไม่แน่นอน นั้น แน่นอน นิพพาน เพราะเข้าใจ อนัตตา ปรุโปร่ง เป็น ปลดปล่อยหลุดพ้น เพราะเข้าใจแล้วว่า ไม่มีสอง ไม่สามารถยกเว้นอะไรไว้ขึ้นแยกออกจากกัน นิพพาน ไม่ได้ทำให้สูญเสียอะไรไป จากความจริง แต่เป็นการเข้าใจความจริงที่ เป็น อยู่ คือ แขน ขา ไม่ใช่ ร่างกายทั้งหมด ยังไง อนัตตา ก็ไม่ใช่ ทั้งหมดของ นิพพาน สรุปคือ ผมไม่ค้าน กับที่ ท่าน เซนเถรฯ ว่าไว้นะครับ นอกจาก การจัดเรียงว่า แขน เป็นร่างกายทั้งหมด จากคุณ : แล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 23:45:45