ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีค่ะ :) ้้เข้ามาอ่านจนจบแล้ว...ขอเป็นกำลังใจให้คุณนะคะ เธอยังมีบุญเก่าช่วยให้ได้ดีมีความสุข... แต่ถ้าบุญเก่าหมดก็ไม่แน่เหมือนกันนะคะ สำหรับคุณ จข.กท. ต้องเร่งสร้างบุญนะคะ  อย่าไปคาดหวังอะไรมากนัก ..ต้องทำใจให้ยอมรับ และ ยิ้มสู้ต่อไป อัตตาหิ อัตโนนาโถ ... ตนแลเป็นที่พึ่งแห่งตนค่ะ  จากคุณ : แสนดีเหมือนทราย เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 23:48:21

ความคิดเห็นที่ 2 เราเข้าใจนะ ว่า จขกท รักเธอมาก คุณเก็บเธอไว้ในความทรงจำได้ แต่ คุณไม่ควรจะลืม ความรักที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น คือความรักที่แม่มีต่อคุณ และรอคอยให้คุณกลับมายืนบนขาของตัวเองให้ได้อีกครั้ง ที่ผ่านมาคุณได้ทำทุกอย่างให้ผู้หญิงคนนั้นไปมากแล้ว เธอสบายไปแล้ว ให้อภัยเธอเถอะค่ะ อย่าโกรธ อย่าเสียใจ อย่าน้อยใจ เวลาและพระธรรมจะเยียวยาความเจ็บปวดให้คุณค่ะ นับจากนี้ไป ขอให้คุณทำทุกอย่างเพื่อผู้หญิงอีกคนที่มีค่ากว่านั้น...เถอะค่ะ อย่าให้แม่คุณต้องเสียน้ำตาอีก นี่ก็ใกล้จะถึงวันแม่แล้ว... ล้มแล้วลุกขึ้นใหม่ได้ค่ะ ..เท่ห์ด้วย... อย่าปล่อยเวลาให้ผ่านไปๆ โดยไม่ทำอะไรเลย รีบสร้างเนื้อสร้างตัว จะได้มีโอกาสได้เลี้ยงแม่ ไม่เช่นนั้นคุณจะเสียใจไปมากกว่านี้มากค่ะ ถ้าผู้หญิงที่มีค่าที่สุดในชีวิตของคุณ.. ไม่อยู่ให้คุณได้ทดแทนบุญคุณอีกต่อไปแล้ว สู้ๆ เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ จากเพื่อนคนนึงในเว็ปนี้ :-) แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 54 00:09:40 จากคุณ : ยัยก้อย เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 00:08:09

ความคิดเห็นที่ 3 ถ้าจำไม่ผิด เจ้าของกระทู้เคยตั้งกระทู้ถึงเพื่อนคนนี้มาหลายหนแล้ว แต่ดูเหมือนก็ไม่ได้มีอะไรดีขึ้น เพราะปัญหานั้นเกิดขึ้นที่ใจของตัวคุณเอง เวลาที่คนเราฝังใจกับอะไรสักอย่าง แม้ว่าจะมีคำแนะนำดี ๆ มากมาย แต่ก็ไม่สามารถเอาไปทำได้ เพราะความฝังใจนั้นยังอยู่และมีกำลังแรง ซึ่งความฝังใจนี้ คือการที่ตัวคุณยึดถือว่าเพื่อนคนนี้สำคัญที่สุด มีอะไรก็นำไปเปรียบเทียบกับเพื่อนคนนี้ ทำให้ตัวคุณเองไม่สามารถมองเห็นสิ่งดี ๆ ที่อยู่ในตัวเองได้ เพราะการมองแต่สิ่งที่อยู่ภายนอกตัว มันไม่สามารถทำให้คนเรามีสติอย่างเพียงพอ พอสติไม่มากพอ ปัญญาก็ไม่เกิด จึงไม่สามารถหาทางออกจากอารมณ์เดิม ๆ ได้ เมื่อออกไม่ได้ ทางออกในชีวิตจึงปิดตายไปเสียหมด ทั้ง ๆ ที่ชีวิตคนเรามันไม่มีอะไรแน่นอนเสมอไป ดูอย่างเพื่อนคุณเอง ก็ยังเคยตกอับ ใช่ว่าจะราบรื่นไปเสียทุกอย่าง แน่นอนว่าในอนาคตทุกอย่างก็ไม่แน่นอนทั้งนั้น และยิ่งทำจิตใจให้ตกต้ำด้วยการย้ำคิดย้ำทำแต่สิ่งที่บั่นทอนกำลังใจตัวเอง ยิ่งเป็นการทำร้ายตัวเองอย่างที่สุด แทนที่จะถอยได้ กลับยิ่งถลำลึกลงไปเรื่อย ๆ ทั้งนี้ไม่มีใครทำอะไรคุณเลย สิ่งที่ทำร้ายตัวคุณเอง ก็คือความคิดของคุณเอง ที่คอยแต่ดูถูกเหยียบย่ำตัวเอง ด้วยการไปคอยเอาใจผู้อื่น และยกย่องผู้อื่น เชื่อเถอะว่า เพื่อนคุณเองก็จะทำทุกอย่างเพื่อตัวเองก่อนที่จะคิดถึงคนอื่น ในเมื่อเป็นแบบนี้ ตัวคุณที่ทำเพื่อคนอื่นก่อนโดยหวังว่าเขาจะดีกับตัวเอง จึงเป็นเรื่องที่เสียสติอย่างมาก สิ่งที่คุณควรทำคือ เรียกตัวเองกลับมา นำสติกับมา นำชีวิตตัวเองกลับมา ก่อนที่มันจะเตลิดไปมากกว่านี้ เริ่มต้นใหม่กับตัวเอง คาดหวังกับตัวเองเท่านั้น ไม่ต้องไปคาดหวังกับคนอื่น สำรวจตัวเองให้ดีว่ามีอะไรที่ทำได้ดี หรืออะไรที่ยังทำไม่ดี ก็ให้แก้ไขไป ไม่ต้องมองไปที่คนอื่น เพราะเขากับเราอยู่คนละจุด คนละตำแหน่งกัน การที่เราพยายามไปวิ่งตามเขา จึงทำให้เราเสียโอกาสของตัวเองไปอย่างมากมาย แล้วพอเป็นอย่างนั้น คุณก็ไปโทษคนอื่น ทั้ง ๆ ที่คุณเป็นคนทำลายโอกาสของตัวเอง คุณคงไม่เคยรู้ว่า มีเศรษฐีพันล้านบางคนในโลกนี้ ที่เขาบริจาคทรัพย์สินทั้งหมด เหลือไว้เพียงกระท่อมเล็ก ๆ หลังหนึ่ง เพราะเขารู้สึกว่าเขาไม่มีความสุขกับทรัพย์มากมายที่ตัวเองมี คุณคงไม่เคยรู้ว่า มีคนพิการแขนขาด้วนหลาย ๆ คนในโลกนี้ ที่วาดรูปได้สวยกว่าคนธรรมดา คุณคงไม่เคยรู้ว่า มหาเศรษฐีผู้มีอิทธิพลหลาย ๆ คน เริ่มต้นด้วยชีวิตที่ติดลบ เกิดในสลัม ไม่ได้เรียนหนังสือ ไม่เคยอิ่มท้อง ถามว่าคนเหล่านี้เขามีอะไรพิเศษแตกต่างจากคนอื่นหรือ เขาถึงเปลี่ยนแปลงชีวิตตัวเองได้ สิ่งที่คนเหล่านี้มีแต่คนอื่นไม่มี คือ ความคิดที่ไม่บั่นทอนกำลังใจตัวเอง ความศรัทธาในตัวเอง ความไม่ยอมแพ้แก่โชคชะตา เพราะหากคุณมีสิ่งเหล่านี้ ต่อให้คุณไม่มีเงินคุณก็หาเงินได้ แต่หากคุณไม่มีสิ่งเหล่านี้ แม้มีเงินเป็นพันล้าน คุณก็จะทำมันหายไปได้ในพริบตาเช่นกัน ฉะนั้น โลกนี้ไม่มีใครช่วยอะไรคุณได้ ยิ่งเพื่อนคุณยิ่งช่วยไม่ได้ใหญ่ คุณต้องช่วยตัวเอง คิดถึงตัวเอง ศรัทธาในตัวเอง เชื่อมั่นในตัวเอง คิดไปเลยว่า ตัวคุณมีคุณค่ามากพอที่จะไม่ต้องง้อหรือไปเปรียบเทียบกับใคร ใครเขาอยากเปรียบก็ให้เขาเปรียบไป เพราะคุณค่าของคนมันอยู่ที่ใจ ไม่ใช่ที่ทรัพย์ภายนอก หากคุณยังเอาชนะใจตัวเองไม่ได้ ก็อย่าคิดจะไปชนะอะไรเลย แล้วอย่าโทษคนอื่นด้วย เพราะตัวเรายอมแพ้เสียเองแล้ว ก็ป่วยการที่จะให้ใครช่วย เพราะถึงแม้ว่าเขาอยากจะช่วย ก็ช่วยไม่ได้ เพราะตัวเราเองยังไม่อยากช่วยตัวเองเลย แล้วใครจะช่วยเราได้ หัดยอมชนะเสียบ้าง หลาย ๆ อย่างคิดเข้าข้างตัวเองบ้าง แล้วจะพบว่าจริง ๆ แล้วก็ไม่ได้มีอะไรแย่อย่างที่เราคิด เผลอ ๆ ข้อดีอาจจะมีมากกว่าคนอื่นด้วยซ้ำ แล้วคนอื่นก็ไม่ต้องไปสนใจมาก ทำตัวเองให้ดี ทำตัวเองให้มีค่า แล้วคนอื่นก็จะหันมาหาเราเอง แม้ว่าเราดีแล้วจะยังไม่มีใครเห็นก็ตาม แต่หากตัวเราภูมิใจในตัวเองได้ ก็เท่ากับว่า เราเอาชนะทุกอย่างในโลกนี้ได้แล้ว และจะไม่มีอะไรที่เราเอาชนะไม่ได้อีก จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 00:47:30

ความคิดเห็นที่ 4 รู้จักปลง........... ถ้ายังรักเขาก็ต้องทน โดนกระทำอย่างที่ว่ามา ถ้าทนไหว......... ถ้าทนไม่ไหว ก็เดินจากออกมา ........ อายุยังน้อย ตั้งต้นชีวิตใหม่ได้....... เป็นกำลังใจให้ครับ...... จากคุณ : ซำเหมาพเนจร เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 06:07:40

ความคิดเห็นที่ 5 ผู้หญิงคนนั้น เขาคบกับผู้ชายไม่ดีอยู่ และเขาเลือกเอง ชีวิตเขาต้องเจอกับเรื่องแย่ๆอีกแน่นอน เพราะยุ่งกับผู้ชายแบบนี้ ห่างไว้ก่อน เป็นดีแน่นอน โดยเฉพาะคุณไม่ใช่คนเข้มแข็งอะไร อย่าไปเสี่ยงเลยครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ หมายเหตุ: อย่าไปมองเรื่องเงินมากนัก ที่ผ่านมาคุณก็เห็นแล้วว่า มีเงิน ก็ใช่ว่าสุข วันดีคืนดีก็โดนทิ้ง ไม่มีอะไรเที่ยงครับ จากคุณ : เป็ดจิ๋ว เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 08:08:38

ความคิดเห็นที่ 6 เลิก อยาก ได้เมื่อไหร่ ชีวิตจะสบาย จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 08:15:38

ความคิดเห็นที่ 7 อืม คงเป็นกรรมคุณ จขกท หรือความเหงาก็ไม่รู้นะ ถึงได้เอาตัวเองไปยุ่งกับผู้หญิงคนนี้ไปพัวพันเสียจนหมดตัว แทนที่จะำทำงานเก็บเงินหาทางเรียนต่อหรือขยับขยายสร้างอนาคต หรืออย่างน้อยก็เอาเงินที่มีมาดูแลพ่อแม่ กลับไปเสียเวลา เสียเงิน เสียอนาคตไปกับ "คนอื่น" ไปดูแลเทคแคร์ทุ่มเทกับความรักปลอมๆ แล้วตอนนี้เป็นไง เดือดร้อนพ่อแม่อีก ถึงขนาดนี้แล้ว สิ่งที่คุณต้องการ 2 ข้อนั้น มันก็ยังเีกี่ยวกับการให้ "คนอื่น" มาระลึกถึงบุญคุณของคุณ ยังพร่ำเพ้อถึงความรักที่มันฉาบฉวย ไม่มีจริงอีก รักของพ่อแม่นี่หล่ะคือของจริง อุ้มท้องดูแลป้อนข้าวป้อนน้ำป้อนยาเช็ดอึฉี่คุณมาตั้งหลายปี ให้การศึกษา เสียเงินเสียเวลาไปกับคุณเท่าไหร่ ทำไมคุณไม่เห็นค่าของท่านบ้าง คุณดูแลเธอคนนั้นอยากให้เธอคนนั้นกลับมารักคุณ แต่พ่อแม่คุณล่ะที่ต้องเสียน้ำตาเพราะเห็นคุณทำลายอนาคตตัวเองไปกับคนอื่น ถึงขนาดนี้แล้วคุณก็ยังไม่เห็นค่าความรักที่แท้จริงของท่านอีกเหรอ ขอโทษที่ต้องพูดแรงๆเพื่อให้คุณรู้สึกตัวและเลิกเพ้อเลิกคิดถึง "คนอื่น" เสียที กลับมาคิดเรื่องตัวเองดีกว่า ว่าตอนนี้ต้องทำยังไงถึงจะหางานทำได้ อย่าไปตามหาเหตุผลเลยว่าทำไมเธอเกิดมาดีกว่าคุณ มันเป็นเรื่องกรรมเก่า และทำไมเธอถึงไม่นึกถึงบุญคุณคุณ อภัยให้เธอคนนั้นไปเสีย คิดว่าคุณและเค้าได้ใช้กรรมกันมาหมดไปแล้ว ไม่ติดหนี้บุญคุณอะไรแล้ว ตอนนี้มีแต่หนี้บุญคุณพ่อแม่ที่เลี้ยงคุณมา คุณเอาพลังงานพลังใจหาทางสร้างอาชีพสร้างรายได้เพื่อดูแลตัวเองดูแลพ่อแม่จะดีกว่ามั๊ย อย่าไปเสียเวลาคิดน้อยใจโชคชะตาอะไรเลย โชคดีแค่ที่เกิดมาครบสามสิบสอง มีพ่อแม่ดูแล ไม่ต้องไปสนใจหรอกว่าคนอื่นเค้าเกิดมารวยฐานะดีอะไรแค่ไหน มันไม่ได้เกิดประโยชน์ต่อตัวคุณเลย ท้ายสุด คนเราตายไปก็เอาอะไรไปไม่ได้นอกจากบุญกรรมที่ทำไว้ เพราะงั้นเร่งหาทางดูแลพ่อแม่และตัวเองให้ดี มีเวลาก็ไปทำบุญทำทานบ้างไม่มีเงินก็ไปใช้แรงก็ได้ คนเราไม่รู้จะตายเมื่อไหร่ อย่าเสียเวลาฟุ้งซ่านไปมากกว่านี้เลย โชคดีค่ะ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 09:11:59

ความคิดเห็นที่ 8 ผมคิดว่าสิ่งที่คุณทำ เพื่อช่วยเหลือเธอ เป็นสิ่งที่ดีและถูกต้องแล้ว ไม่มากเกินไปครับ สิ่งที่คุณทำ ทั้งความดี และ ความชั่ว จะเก็บไว้ในความทรงจำของคุณ ในวันหนึ่ง ทุกสิ่งจะจากเราไป เหลือไว้แต่ความทรงจำ ในชั่วชีวิตหนึ่ง โอกาสทำความดีที่คุณได้พบ ได้ทำ ไม่ใช่จะมีบ่อย คุณโชคดีที่มีโอกาสนั้น และคุณทำได้ดีที่สุดแล้ว อย่าไปเสียใจ อย่าเสียดายกับเงิน เวลา ความพยายาม ทั้งหมดที่คุณอุทิศตนทำลงไป แต่ก็อย่าคาดหวังผลตอบแทนจากสิ่งที่คุณทำมากนัก มันอาจจะไม่เป็นไปอย่างที่คุณคิด ในเวลาที่คุณต้องการ แต่ความดีไม่หายไปไหน คุณมีปมอยู่ 2 อย่างคือ 1. คุณรู้สึกว่า คนรอบข้างมีชีวิตที่ดีกว่าคุณ สิ่งนี้เกิดจากการเปรียบเทียบ ถ้าคุณมีรายได้เดือนละหมื่น แต่คนอื่นมีเพียง สองพัน คุณจะรู้สึกดี ถ้าคุณมีหมื่นหนึ่งเท่าเดิม แต่คนอื่น มีเดือนละห้าหมื่น คุณจะรู้สึกว่าตัวเองลำบาก 2. คุณคิดว่า คุณทำดี ต้องได้ผลตอบแทนความดีของคุณ ยิ่งทำมากก็ยิ่งหวังผลมาก เมื่อไม่ได้ผล หรือไม่เห็นผลเร็วอย่างที่คุณอยากเห็น คุณก็เป็นทุกข์ ซ้ำร้ายสิ่งที่เกิดขึ้น ดูเหมือนจะตรงข้ามกับที่คุณหวังไว้ ช่วยเขาแล้ว เขายังมาทำร้ายคุณ แต่อยากให้คุณคิดว่า สิ่งที่เกิดขึ้น เป็นบททดสอบว่า คุณดีไปได้แค่ไหน ถ้าคุณผ่านบทหนึ่ง ก็จะไปอีกบทหนึ่ง เรื่อย ๆ ไป คุณก็จะเป็นคนดีขึ้นเรื่อย ๆ แต่ถ้าคุณรู้สึกไม่ไหวแล้ว หมดกำลังใจ ไปต่อไม่ได้ โอกาสที่จะทำต่อไปก็จบลง คุึณวางมือ และก้าวออกมา แล้วก็ยินดีกับสิ่งที่คุณทำ ก็น่าจะเพียงพอแล้ว ถ้าคุณมีความเชื่อว่า ความดีที่คุณทำจะตอบแทนคุณ ก็ให้รักษาความเชื่อนี้ไว้ ความดีจะตอบแทนคุณ ในเวลาในรูปแบบที่คุณคิดไม่ถึง จากคุณ : FOB เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 10:41:29

ความคิดเห็นที่ 9 ความเจ็บก็ไม่เที่ยงค่ะ :-) แต่ "เจ็บ" แล้วก็ต้อง "จำ" นะคะ นำมาเป็นบทเรียนของชีวิต ก่อนจะทำอะไรก็ไตร่ตรองก่อน ว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร อะไรที่ชื่อว่าเป็น "ไฟ" เราก็ไม่ควรไปเข้าใกล้ การเปลี่ยนคนอื่นนั้นเป็นเรื่องยาก แต่การเปลี่ยนตัวเองนั้นไม่เกินวิสัยค่ะ ยอมรับให้ได้ว่า "เขาก็เป็นอย่างนั้น" และเลิกคาดหวังความเป็นอย่างอื่นจากเขา ส่วนตัวชอบเจริญมรณานุสสติ เพราะมันช่วยให้เราใช้ชีวิตอย่างไม่ประมาท เพราะความตายตามติดตัวเราทุกคนมาตั้งแต่แรกเกิดแล้ว ลองถามตัวเองว่า อะไรที่ดี ที่ถูกที่ควร ที่เราควรทำในชีิวิตนี้ เช่น การทำสัมมาอาชีวะ เพื่อเลี้ยงชีพของเราในชาตินี้ การกตัญญูกตเวทิตา และการสะสมอริยทรัพย์ เพื่อเลี้ยงตัวในภพชาติถัดไป ฯลฯ เราได้ทำรึยัง ถ้ายัง-เราจะรออะไร หรือเวลาไหนถึงจะเริ่มทำ? เริ่มรักษาแผลใจได้แล้วค่ะ ดูแลตัวเองให้ดี และดูแลพ่อแม่ให้ดี เพราะความตายจะมาถึงตัวเราเมื่อไหร่ ก็ไม่มีใครรู้ เอาใจช่วยค่ะ! --------------------------------------------------------------------------------------- มรณกรรมฐาน โดย หลวงปู่สิม พุทธาจาโร ในอดีตไม่ต้องไปคิดถึง เอาชาติปัจจุบันเดี๋ยวนี้เวลานี้ อันอดีตนั้นถ้าปัจจุบันดี มีตาดี หูดี ร่างกายดี มีจิตใจไม่ได้เป็นใบ้บ้าเสียจริตผิดมนุษย์ประการใดแล้ว ก็แสดงให้เห็นว่า บุญบารมีเราทุกคนได้บำเพ็ญทาน รักษาศีล ภาวนามาพอสมควร ถ้าชาตินี้เวลานี้เราเร่งเข้าไป ภาวนาไม่ท้อถอย ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะอันใดก็ตาม มันไม่ได้ขึ้นกับอายุ ไม่ได้ขึ้นกับพรรษา ไม่ได้ขึ้นกับเพศหญิงเพศชาย ไม่ได้ขึ้นกับคฤหัสถ์และบรรพชิต มันขึ้นกับสติปัญญาความตั้งใจของแต่ละบุคคล แต่ละจิตใจ เมื่อบุคคลนั้นมีจิตใจแน่วแน่มั่นคง ภาวนาทุกลมหายใจเข้าออก และมองเห็นชรา พยาธิ มรณะจะมาถึงตัวอยู่ทุกขณะทุกเวลา เมื่อเราเกิดมา ก็ได้ร่างกายสังขารอันนี้มา ถ้าคนเราตายไปเมื่อใดเวลาใด ร่างกายสังขารนี้ก็ทิ้งไว้ในโลกนี้ให้มนุษย์ที่เขายังไม่ตายเอาไปเผา เอาไปฝังที่ป่าช้า ตามเรื่องของเขา ตัวเราจิตใจเราเอาอะไรไปไม่ได้ ดูคนอื่นเขาแตกเขาตายไปก่อนพวกเราทั้งหลายนั้น ไม่มีใครหาบหามสมบัติในแผ่นดินไปได้ มีที่ดินก็หาบเอาที่ดินไปไม่ได้ แผ่นดินก็เป็นที่ถมฝังกระดูกของเราเท่านั้นเอง จงตั้งใจภาวนา รวมกำลังตั้งใจให้มั่น คนเราจะทำอะไรให้ได้สำเร็จตามความประสงค์ หรือความสุขในโลกนี้ ความสุขในโลกหน้า ความสุขอย่างยิ่ง ได้แก่ความสุขในเมืองนิพพานก็ตาม มันขึ้นอยู่กับจิตที่ภาวนา จิตที่มีความตั้งใจมั่น จิตมันเอาจริงเอาจัง คำว่าบารมีไม่ใช่คำพูด มันเป็นจิตใจนั่นแหละ คนดี คนมีบารมี ทำสิ่งใดเขาก็ทำจริง ปฏิบัติสิ่งใดเขาก็ปฏิบัติจริง นึกภาวนาพุทโธในใจก็นึกจริงๆ รวมเข้าไปได้จริงๆ ใครจะพูดอย่างไรว่าอย่างไร ข้าไม่เกี่ยว ข้าภาวนาเสียอย่าง จิตใจสงบระงับก็สบาย ไม่ต้องไปหาเรื่องราวภายนอกให้มันยุ่งเหยิง พุทโธอยู่ในดวงใจนี้ ใจอยู่ที่ไหน จิตอยู่ที่ไหน ไม่ต้องไปหาที่ ที่จิตที่ใจมันมีอยู่ในกายในจิตนี้แหละ เมื่อเราภาวนาจริงๆ รวมจิตรวมใจเข้ามาจริงๆแล้ว ปล่อยวางอารมณ์ภายนอก ไม่เก็บเอาอารมณ์อดีต อนาคตมายุ่งเหยิงในอารมณ์ปัจจุบัน จิตใจปัจจุบัน ภาวนาติดต่ออยู่ทุกขณะทุกเวลา จิตใจดวงนี้ก็จะสงบตั้งมั่น จะมีสติ สมาธิ ปัญญา ขึ้นมา เมื่อจิตมีปัญญาก็จะรู้จัก รู้แจ้ง รู้จริงว่าคนเราเกิดมามันตายได้ไหม มันแก่ได้ไหม มันเจ็บได้ไหม มันพลัดพรากจากของรักของชอบใจเป็นจริงไหม เหล่านี้ก็คือว่าปัญญา ปัญญาก็คือว่าจิตนั้นแหละ ความสว่างแจ้งความเห็นจริง ความรู้จักไม่มืดมนนั่นแหละเรียกว่าปัญญา เฉลียวฉลาดสามารถเฉียบแหลม ไม่ท้อแท้อ่อนแอในดวงใจ บางท่านก็ว่า นตฺถิ ปญฺญา สมาอาภา แสงสว่างเสมอด้วยปัญญาไม่มี คือท่านเปรียบเอาแสงสว่าง แสงดวงพระอาทิตย์ พระจันทร์ แสงไฟ จะเป็นไฟฟ้าธรรมดาก็ตาม เมื่อจุดขึ้นมาแล้วก็แจ้งสว่าง ถ้าแจ้งสว่างก็มองเห็นได้ทุกอย่าง ถ้ามืดแล้วมองไม่เห็นอะไร ถ้าใครขืนเดินไปในเวลามืดไม่ว่าอยู่ที่บ้าน ที่เรือน หรือที่กุฏิก็ต้องทำอะไรต่อมิอะไรแตกหักไปได้ เพราะมันมืดมันไม่เห็น ไม่แจ้ง จิตนี้ก็เหมือนกัน เมื่อมีผู้ศรัทธาเลื่อมใสในพระพุทธศาสนา มาตั้งจิตเจตนาลงไปในจิตใจให้มั่นคง ก่อนจะหลับจะนอนทุกๆคืนก็กราบพระไหว้พระ นั่งกรรมฐานภาวนา สวดมนต์เสียก่อนจึงค่อยหลับค่อยนอน ทำจิตทำใจอันนี้ให้ได้ทุกวันทุกคืนไป เท่าที่โอกาสจะอำนวยให้ คนส่วนมากถ้าเป็นทางโลกก็ว่า ข้าพเจ้ามีกิจกรรมการงานทำมาหาเลี้ยงชีพ เลี้ยงครอบครัว หาเวลานั่งภาวนานึกกรรมฐานไม่ได้ ความจริงแล้ว เวลาในวันหนึ่งก็มียี่สิบสี่ชั่วโมง ไม่ว่าคนจะทำไม่ทำ คนจะทำอะไรก็ตาม เวลามีอยู่เต็มที่ ถ้าคนไม่ตั้งใจแล้ว ก็ไม่มีเวลาอยู่ตลอดกาล ก็ดูอย่างพระภิกษุสงฆ์สามเณรในทางพุทธศาสนา โดยเฉพาะในประเทศไทยเรา มีนักบวชเป็นจำนวนแสน แล้วทำไมจึงยังไม่มีเวลาอีก ทั้งๆที่ไม่ได้ไปทำมาค้าขาย ทำราชการที่ไหน ก็ยังไม่มีเวลาภาวนา นั่นแหละคือว่าความไม่ตั้งใจนั้นแหละทำให้ไม่มีเวลา ถ้าใครตั้งใจได้ก็มีเวลา ถ้าใครตั้งใจไม่ได้ก็ไม่มีเวลา ในสมัยครั้งพุทธกาล ท่านไม่เลือกชั้นวรรณะ ไม่เลือกว่าเวลา เช้า สาย บ่าย ค่ำ กลางวัน กลางคืน เมื่อระลึกได้ที่ไหนท่านก็ระลึกภาวนาในที่นั้นๆ เจริญระลึกถึงคุณพระพุทธเจ้า คุณพระธรรม คุณพระสงฆ์ สิ่งใดที่มันดีมีประโยชน์ก็ชื่อว่านำมาสอนตัวสอนใจได้ทั้งนั้น อ่านเพิ่มเติมได้ที่ http://www.watpanonvivek.com/index.php?option=com_content&view=article&id=430:-m-m-s&catid=39:2010-03-02-03-51-18 แนะนำให้ฟังพระธรรมเทศนาเกี่ยวกับมรณกรรมฐานของหลวงปู่สิม พุทธาจาโร ที่เว็ปนี้ค่ะ http://www.fungdham.com/sound/sim.html แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 54 16:24:48 จากคุณ : วิเศษน้อย เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 11:02:37

ความคิดเห็นที่ 10 เป็นกำลังใจให้ค่ะ  แต่สิ่งสำคัญ คุณต้องมองเห็นคุณค่าของตัวเองก่อน รักตัวเองให้มากๆ เพื่ออยู่ทดแทนพระคุณบิดา มารดา ผู้ให้ความรักเราโดยไม่มีเงื่อนไข   ขอให้คุณใช้สติในการแก้ปัญหา ... สติมาปัญญาเกิดค่ะ จากคุณ : รู้แล้ววาง เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 11:58:10

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่ต้องถามแล้วมังครับว่าจะเจ็บดีไหม เพราะขณะนี้ จขกท.ก็กำลังเจ็บอยู่ สิ่งที่ จขกท. ควรจะได้เรียนรู้จากเรื่องนี้คือ - สุขก็ไม่เที่ยง ทุกข์ก็ไม่เที่ยง - ทั้งสุขและทุกข์เกิดจากใจ - ทุกๆคนมีกรรมเป็นของตน และตนจะต้องเป็นผู้รับวิบากจากกรรมนั้น - เหตุการณ์ในอดีตผ่านไปแล้ว อนาคตก็ยังมาไม่ถึง สิ่งที่ทำได้คือทำปัจจุบันให้ดีที่สุด จากคุณ : จันทร์สะท้อนเงา เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 12:03:31

ความคิดเห็นที่ 12 คุณทำหน้าที่ของความเป็นเพื่อนได้สมบูรณ์แบบแล้วและตอนนี้เพื่อนคุณก็มีความสุขแล้ว แล้ววันนี้กลับมาทำอะไรให้กลับตนเองจะดีกว่าไหม ชีวิตเราก็ต้องก้าวต่อไป ต้องพบเจอสิ่งใหม่ต่อไป อดีตแก้ไขไม่ได้ อนาคตก็ไม่แน่นอน แต่วันนี้คือสิ่งที่เราเผชิญ ชีวิตคุณต้องก้าวเดินไปข้างหน้า อยู่ด้วยตนเอง หางานทำใหม่มีชีวิตใหม่กับสิ่งใหม่ ช่วงเวลาแห่งความเจ็บปวดของคุณวันนี้จะทำให้คุณแกร่งขึ้นเมื่อคุณผ่านช่วงเวลานี้ไปได้ และย้อนกลับมามองเหตุการณ์อาจจะนึกโอ้ทำไมถึงเป็นหนักขนาดนี้เพราะวันนี้จิตของคุณฝั่งอยู่กับอดีตนี้ ไม่ได้บอกให้ลืมแต่คงบอกให้มองไปข้างหน้า ทุกอย่างไม่เที่ยง ความคิด ความรู้สึกในวันนี้ก็จะถูกแปรเปลี่ยนไปในอนาคต ไม่มีใครรู้ว่าข้างหน้าคุณอาจจะเจริญรุ่งเรืองมากขึ้นขนาดไหน แต่ถ้าจะถามเราให้มีเงินเป็นพันล้าน มีคนที่เรารักอยู่กับเราพร้อมหน้าและบอกว่ามีความสุข แต่ ทุกคนไม่สามารถผ่านความเจ็บ แก่ ตายจากกัน สักวันทุกอย่างที่มีมากมายก็ต้องทิ้งมันไปเพราะความตายเช่นกัน ความรัก เงินทอง เกียรติยศ นั้นคือของของเราหรือ นั่นเป็นตัวเราหรือ นั่นคือตัวตนของเราหรือถ้าใช่ทำไมเราไม่สามารถเอาติดตัวไปได้เลย จุดจบสุดท้ายก็ทิ้งสิ่งที่มีกันทั้งนั้น  แล้วเราจะไปยึดถือให้เป็นทุกข์ทำไม ถึงความทุกข์ก็ไม่เที่ยง สุขก็ไม่เที่ยง มาทำชีวิตวันนี้ให้ตนเองมีความสุขที่คุณควรจะเป็นดีกว่า ทุกอย่างมีเกิดขี้น ตั้งอยู่และดับไปทั้งนั้น ขอให้เข็มแข็งนะ ขอเป็นกำลังใจให้แล้วคุณจะเดินผ่านไปด้วยดี จากคุณ : เนตังมม (เนตังมม) เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 13:07:06

ความคิดเห็นที่ 13 อย่าจมกับอดีตเลยค่ะ    พาตัวและใจกลับบ้านนะคะ   สู้ ๆ ค่ะ   สิ่งที่คุณทำมาแล้วไม่สูญเปล่าหรอกค่ะ  เรียนรู้และเข้าใจชีวิตนะคะ ยึดพระรัตนตรัยเป็นที่ีพึ่งนะคะ  กลับบ้าน  ไปกราบคุณแม่  พระอรหันต์ในบ้านของเราไงคะ   ออ  อย่าลืมรักตัวเองด้วยนะคะ   ธรรมะสวัสดีค่ะ จากคุณ : ใจซึ้ง (ใจขึ้น) เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 15:04:00

ความคิดเห็นที่ 14 ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ เคยเจ็บมา ถือว่าคุณชดใช้ให้เธอคนนั้นไปแล้ว และก็ให้อภัยเธอ แต่ทางที่ดีไม่ควรไปยุ่งเกี่ยวกับเธออีก รอเวลารักษาแผลใจให่ตัวเอง จิตใจอ่อนแอ ลองหาที่พึ่ง สวดมนต์ ไหว้พระ ตั้งต้นใหม่ด้วยหัวใจเข้มแข็ง สู้ๆนะคะ จากคุณ : แมวส้มตาหวาน เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 16:06:20

ความคิดเห็นที่ 15 ......................................................................................ราคสูตรที่ ๔            ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิ่งใดไม่เที่ยง เธอทั้งหลายพึงละความรักใคร่ในสิ่ง นั้นเสีย ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สิ่งอะไรเล่าไม่เที่ยง ดูกรภิกษุทั้งหลายรูปไม่เที่ยง เธอ ทั้งหลายพึงละความรักใคร่ในรูปนั้นเสีย เสียงไม่เที่ยง ... กลิ่นไม่เที่ยง ... รสไม่ เที่ยง ... โผฏฐัพพะไม่เที่ยง ... ธรรมารมณ์ไม่เที่ยง เธอทั้งหลายพึงละความรักใคร่ ในธรรมารมณ์นั้นเสีย ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิ่งใดไม่เที่ยง เธอทั้งหลายพึงละความ รักใคร่ในสิ่งนั้นเสีย ฯ จบสูตรที่ ๑๑                                                                                  ฉันทราคสูตรที่ ๔             ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิ่งใดไม่เที่ยง เธอทั้งหลายพึงละความพอใจและ ความรักใคร่ในสิ่งนั้นเสีย ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สิ่งอะไรเล่าไม่เที่ยง ดูกรภิกษุ ทั้งหลาย รูปไม่เที่ยง เธอทั้งหลายพึงละความพอใจและความรักใคร่ในรูปนั้นเสีย เสียงไม่เที่ยง ... กลิ่นไม่เที่ยง ... รสไม่เที่ยง ... โผฏฐัพพะไม่เที่ยง ... ธรรมารมณ์ ไม่เที่ยง เธอทั้งหลายพึงละความพอใจและความรักใคร่ในธรรมารมณ์นั้นเสีย ดูกร ภิกษุทั้งหลาย สิ่งใดไม่เที่ยง เธอทั้งหลายพึงละความพอใจและความรักใคร่ในสิ่ง นั้นเสีย ฯ จบสูตรที่ ๑๒                                                                                  ฉันทสูตรที่ ๕             [๒๖๑] ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิ่งใดเป็นทุกข์ เธอทั้งหลายพึงละความ พอใจในสิ่งนั้นเสีย ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สิ่งอะไรเล่าเป็นทุกข์ ดูกรภิกษุทั้งหลาย รูปเป็นทุกข์ เธอทั้งหลายพึงละความพอใจในรูปนั้นเสีย เสียงเป็นทุกข์ ... กลิ่น เป็นทุกข์ ... รสเป็นทุกข์... โผฏฐัพพะเป็นทุกข์ ... ธรรมารมณ์เป็นทุกข์ เธอ ทั้งหลายพึงละความพอใจในธรรมารมณ์นั้นเสีย ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิ่งใดเป็น ทุกข์ เธอทั้งหลายพึงละความพอใจในสิ่งนั้นเสีย ฯ ................................................. ขอให้คุณ จขกท อ่านคำสอนของพระพุทธองค์เพื่อเตือนสติบ่อยๆ ครับ จากคุณ : ชนาธิป - พุทธแท้ เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 19:44:01