ความคิดเห็นที่ 1              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕              อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต              ปุญญาภิสันทสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=23&A=5079&Z=5126                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=23&i=129              หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html                      เรื่อง                           ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก                           การใช้ทรัพย์ ๕ ประการ                           มหาทาน                           ทานของสัตบุรุษนัยที่ ๑                           ทานของสัตบุรุษนัยที่ ๒                           กาลทาน ๕ อย่าง                           ให้ทานในที่ใดมีผลมาก                           ทานที่เจาะจงและไม่เจาะจง ๒๑ ประเภท                           สังฆทาน ๗ ประเภท                           ถวายภิกษุรูปเดียว ก็เป็นสังฆทาน                           ทัททัลลวิมาน-แสดงอานิสงส์ของสังฆทาน                                       เรื่องเศรษฐีเท้าแมว                           ความบริสุทธิ์แห่งทักษิณาทาน ๔                           อานิสงส์ของทาน ๕ อย่าง                           ทานที่มีผลมาก ไม่มีอานิสงส์มาก ๖                           ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก ๑ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 19:56:14

ความคิดเห็นที่ 2 ขยายไปได้จนถึงบรรลุนั่นแหล่ะครับ จุดประสงค์ทางชีวิตแบบโลกๆ คือทำให้เกิดความมั่นคงในชีวิต ในสังคมข้อ.๑ ไม่ถูกประทุษร้าย ข้อ๒.ความปลอดภัยในทรัพย์สิน ข้อ๓.ไม่มักมากในกาม(ประหยัดและปลอดภัยไม่เป็นโรคร้าย) ข้อ ๔. ป้องกันความแตกแยกทางสังคม ๕.ทำให้มี สติ ปํญญาและประหยัด ปลอดภัย ข้อนี่สำคัญที่สุด ผิดข้อนี้ข้อเดียว ทำผิดได้ทุกอย่าง จุดประสงค์ทางพ้นโลก คือใช้ศีลปรุงแต่งจิต เพื่อทำสมาธิ วิปัสนา... แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 54 20:28:55 จากคุณ : นิยมวัตถุ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 20:01:13

ความคิดเห็นที่ 3 องค์ประกอบที่ทำให้ศีลขาดเล่ม 39 หน้า 36 ปาณาติบาตมีองค์๕คือ (ฆ่าสัตว์) ๑.ปาโณสัตว์มีชีวิต ๒.ปาณสญญีสำคัญว่าสัตว์มีชีวิต ๓.วธกจิตฺตํจิตคิดจะฆ่า ๔.วายมติพยายาม ๕.เตน มรติสัตว์ตายด้วยความพยายามนั้น แม้อทินนาทานก็มีองค์๕เหมือนกันคือ (ลักทรัพย์) ๑.ปรปริคฺคหิตํของมีเจ้าของหวงแหน ๒.ปรปริคฺคหิตสญญีสำคัญว่าของมีเจ้าของหวงแหน ๓.เถยฺยจิตฺตํมีจิตคิดจะจะลัก ๔.วายมติพยายาม ๕.เตน อาทาตพฺพํ อาทานํ คจฺฉติลักของได้มาด้วยความพยายามนั้น มิจฉาจารนั้นมีองค์๔คือ (เล่ม 75 หน้า 291) ประพฤติผิดในการร่วมเพศ ๑.อคมนียวัตถุ (สิ่งที่ไม่ควรเกี่ยวข้อง) ๒.ตสมึเสวนจิตตํ (มีจิตคิดเสพในสิ่งที่ไม่ควรเกี่ยวข้องนั้น) ๓.เสวนปฺปโยโค (พยายามเสพ) ๔.มคฺเคนมคฺคปฏิปตฺติอธิวาสนํ (การยังอวัยวะเพศให้ถึงอวัยวะเพศ) มุสาวาทก็มีองค์๔เหมือนกันคือ (โกหก) ๑.มุสาเรื่องเท็จ ๒.วิสํวาทนจิตฺตํจิตคิดจะพูดเท็จ ๓.วายาโมพยายามเกิดแต่จิตนั้น ๔.ปรวิสํวาทนํพูดเท็จต่อคนอื่นและเขารู้เรื่องเท็จ สุราเมรยมัชชปมาทัฏฐานก็มีองค์๔คือ (ดื่มน้ำเมา) ๑.สุราทีนํอญฺญตรํของมึนเมามีสุราเป็นต้นอย่างใดอย่างหนึ่ง ๒.มทนียปาตุกมฺยตาจิตฺตํจิตคิดอยากจะดื่มของมึนเมา ๓.ตชฺชํวายามํอาปชฺชติความพยายามเกิดแต่จิตนั้น ๔.ปีเตจปวิสติดื่มเข้าไปในลำคอ หมายเหตุ ๑.อคมนียวัตถุ (สิ่งที่ไม่ควรเกี่ยวข้อง) วัตถุที่ไม่ควรล่วงนั้นได้แก่หญิงที่ชายไม่ควรล่วงเกิน มี ๒๐ จำพวก คือ ๑. หญิงที่อยู่ในปกครองของมารดา ๒. หญิงที่อยู่ในปกครองของบิดา ๓. หญิงที่อยู่ในปกครองของบิดามารดา ๔.หญิงที่อยู่ในอารักขาของพี่หญิงน้องหญิง ๕.หญิงที่อยู่ในอารักขาของพี่ชายน้องชาย ๖. หญิงที่อยู่ในอารักขาของญาติ ๗.หญิงที่อยู่ในอารักขาของผู้ร่วมตระกูล ๘. หญิงที่อยู่ในอารักขาของศีลธรรม เช่นหญิงที่บวชเป็นชี เป็นต้น ๙. หญิงที่พระราชาทรงมุ่งหมายไว้ ๑๐.หญิงที่มีคู่หมั้น ๑๑. หญิงที่ซื้อมาด้วยทรัพย์ ๑๒.หญิงที่สมัครใจไปอยู่กับชาย โดยหมายจะมอบตัว เป็นภรรยา ๑๓. หญิงที่ไปอาศัยเพื่อหวังในทรัพย์ ๑๔. หญิงที่ไปอาศัย เพื่อหวังในสินจ้างและเครื่องนุ่งห่ม ๑๕. หญิงที่สมรสด้วยการหลั่งน้ำสังข์ ๑๖.หญิงที่มีภาระอันชายได้ช่วยให้พ้นจากความลำบาก ๑๗.หญิงที่ได้เป็นภรรยาจากประเทศที่แพ้สงคราม ๑๘. หญิงที่เป็นคนรับใช้ด้วยเป็นภรรยาด้วย ๑๙. หญิงที่เป็นทาสด้วย เป็นภรรยาด้วย ๒๐.หญิงที่เป็นนครโสเภณี ที่มา: พระไตรปิฏก ฉบับมหามงกุฏ 91เล่ม จากคุณ : goodfriday เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 20:05:07

ความคิดเห็นที่ 4 กรรมกิเลส ๔ เป็นไฉน ที่อริยสาวกละได้แล้ว ดูกรคฤหบดีบุตร กรรม กิเลส คือ ปาณาติบาต ๑ อทินนาทาน ๑ กาเมสุมิจฉาจาร ๑ มุสาวาท ๑ กรรม กิเลส ๔ เหล่านี้ ที่อริยสาวกนั้นละได้แล้ว ฯ             พระผู้มีพระภาคผู้สุคตศาสดา ครั้นตรัสไวยากรณภาษิตนี้แล้ว จึงได้ตรัส คาถาประพันธ์ต่อไปอีกว่า             [๑๗๕] ปาณาติบาต อทินนาทาน มุสาวาท และการคบหาภรรยาผู้อื่น                          เรากล่าวว่าเป็นกรรมกิเลส บัณฑิตไม่สรรเสริญ ฯ             [๑๗๖] อริยสาวกไม่กระทำบาปกรรมโดยฐานะ ๔ เป็นไฉน ปุถุชนถึง ฉันทาคติ ย่อมทำกรรมอันลามก ถึงโทสาคติ ย่อมทำกรรมอันลามก ถึงโมหา- *คติ ย่อมทำกรรมอันลามก ถึงภยาคติ ย่อมทำกรรมอันลามก ฯ             ดูกรคฤหบดีบุตร ส่วนอริยสาวกย่อมไม่ถึงฉันทาคติ ย่อมไม่ถึงโทสาคติ ย่อมไม่ถึงโมหาคติ ย่อมไม่ถึงภยาคติ ท่านย่อมไม่ทำกรรมอันลามกโดยฐานะ ๔ เหล่านี้ พระผู้มีพระภาคผู้สุคตศาสดา ครั้นตรัสไวยากรณภาษิตนี้แล้ว จึงได้ตรัส คาถาประพันธ์ต่อไปอีกว่า             [๑๗๗] ผู้ใดประพฤติล่วงธรรม เพราะความรัก ความชัง ความกลัว                          ความหลง ยศของผู้นั้นย่อมเสื่อม ดังดวงจันทร์ในข้างแรม                          ผู้ใดไม่ประพฤติล่วงธรรมเพราะความรัก ความชัง ความกลัว                          ความหลง ยศย่อมเจริญแก่ผู้นั้น ดุจดวงจันทร์ในข้างขึ้น ฯ             [๑๗๘] อริยสาวกย่อมไม่เสพทางเสื่อมแห่งโภคะ ๖ เป็นไฉน ดูกร คฤหบดีบุตร การประกอบเนืองๆ ซึ่งการดื่มน้ำเมาคือสุราและเมรัยอันเป็นที่ตั้งแห่ง ความประมาท เป็นทางเสื่อมแห่งโภคะประการ ๑ การประกอบเนืองๆ ซึ่งการ เที่ยวไปในตรอกต่างๆ ในกลางคืน เป็นทางเสื่อมแห่งโภคะประการ ๑ การเที่ยว ดูมหรสพเป็นทางเสื่อมแห่งโภคะประการ ๑ การประกอบเนืองๆ ซึ่งการพนันอัน เป็นที่ตั้งแห่งความประมาท เป็นทางเสื่อมแห่งโภคะประการ ๑ การประกอบ เนืองๆ ซึ่งการคบคนชั่วเป็นมิตร เป็นทางเสื่อมแห่งโภคะประการ ๑ การประกอบ เนืองๆ ซึ่งความเกียจคร้าน เป็นทางเสื่อมแห่งโภคะประการ ๑ ฯ             [๑๗๙] ดูกรคฤหบดีบุตร โทษในการประกอบเนืองๆ ซึ่งการดื่มน้ำเมา คือ สุราและเมรัย อันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท ๖ ประการนี้ คือ ความเสื่อมทรัพย์ อันผู้ดื่มพึงเห็นเอง ๑ ก่อการทะเลาะวิวาท ๑ เป็นบ่อเกิดแห่งโรค ๑ เป็นเหตุ เสียชื่อเสียง ๑ เป็นเหตุไม่รู้จักละอาย ๑ มีบทที่ ๖ คือ เป็นเหตุทอนกำลัง ปัญญา ๑ ดูกรคฤหบดีบุตร โทษ ๖ ประการในการประกอบเนืองๆ ซึ่งการดื่มน้ำเมา คือ สุราและเมรัยอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาทเหล่านี้แล ฯ             [๑๘๐] ดูกรคฤหบดีบุตร โทษในการประกอบเนืองๆ ซึ่งการเที่ยวไปใน ตรอกต่างๆ ในกลางคืน ๖ ประการเหล่านี้ คือ ผู้นั้นชื่อว่าไม่คุ้มครอง ไม่รักษา ตัว ๑ ไม่คุ้มครอง ไม่รักษาบุตรภรรยา ๑ ไม่คุ้มครอง ไม่รักษาทรัพย์สมบัติ ๑ เป็นที่ระแวงของคนอื่น ๑ คำพูดอันไม่เป็นจริงในที่นั้นๆ ย่อมปรากฏในผู้นั้น ๑ อันเหตุแห่งทุกข์เป็นอันมากแวดล้อม ๑ ดูกรคฤหบดีบุตร โทษ ๖ ประการในการ ประกอบเนืองๆ ซึ่งการเที่ยวไปในตรอกต่างๆ ในเวลากลางคืนเหล่านี้แล ฯ             [๑๘๑] ดูกรคฤหบดีบุตร โทษในการเที่ยวดูมหรสพ ๖ ประการเหล่านี้คือ รำที่ไหนไปที่นั่น ๑ ขับร้องที่ไหนไปที่นั่น ๑ ประโคมที่ไหนไปที่นั่น ๑ เสภาที่ไหน ไปที่นั่น ๑ เพลงที่ไหนไปที่นั่น ๑ เถิดเทิงที่ไหนไปที่นั่น ๑ ดูกรคฤหบดีบุตร โทษ ๖ ประการในการเที่ยวดูมหรสพเหล่านี้แล ฯ             [๑๘๒] ดูกรคฤหบดีบุตร โทษในการประกอบเนืองๆ ซึ่งการพนันอัน เป็นที่ตั้งแห่งความประมาท ๖ ประการเหล่านี้ คือ ผู้ชนะย่อมก่อเวร ๑ ผู้แพ้ย่อม เสียดายทรัพย์ที่เสียไป ๑ ความเสื่อมทรัพย์ในปัจจุบัน ๑ ถ้อยคำของคนเล่นการ พนัน ซึ่งไปพูดในที่ประชุมฟังไม่ขึ้น ๑ ถูกมิตรอมาตย์หมิ่นประมาท ๑ ไม่มีใคร ประสงค์จะแต่งงานด้วย เพราะเห็นว่า ชายนักเลงเล่นการพนันไม่สามารถจะเลี้ยง ภรรยา ๑ ดูกรคฤหบดีบุตร โทษ ๖ ประการในการประกอบเนืองๆ ซึ่งการพนันอัน เป็นที่ตั้งแห่งความประมาทเหล่านี้แล ฯ             [๑๘๓] ดูกรคฤหบดีบุตร โทษในการประกอบเนืองๆ ซึ่งการคบคนชั่ว เป็นมิตร ๖ ประการเหล่านี้ คือ นำให้เป็นนักเลงการพนัน ๑ นำให้เป็นนักเลงเจ้าชู้ ๑ นำให้เป็นนักเลงเหล้า ๑ นำให้เป็นคนลวงผู้อื่นด้วยของปลอม ๑ นำให้เป็นคน โกงเขาซึ่งหน้า ๑ นำให้เป็นคนหัวไม้ ๑ ดูกรคฤหบดีบุตร โทษ ๖ ประการในการ ประกอบเนืองๆ ซึ่งการคบคนชั่วเป็นมิตรเหล่านี้แล ฯ http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=11&A=3923&Z=4206 จากคุณ : aunemaek2 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 20:32:22

ความคิดเห็นที่ 5 http://www.bodhiyalai.org/Bodhiyalai/index.php?option=com_content&view=article&id=291:2009-04-22-08-59-15&catid=113:2009-07-16-04-14-27 ฟังเพลินๆ ครอบคลุมดี จากคุณ : Mateo2000 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 22:27:26

ความคิดเห็นที่ 6 ปฏิบัติธรรม>>>>  ดูกิเลสในจิต   ให้เห็นชัดๆว่ามันพาให้เราทุกข์อย่างไร เมื่อเห็นแล้วรีบกำจัดมันออกไปจากจิตของเรา  ถ้ายังไม่เก่งปานนั้น เอาหินทับไว้ก่อน ทำให้มันอ่อนแรงแล้วรีบหาวิธีกำจัดมันออกไปโดยเร็ว กิเลส คือความชั่วความไม่ดีในจิต มันจะพาให้กาย วาจา ทำผิดทำชั่วไปด้วย เช่น ๑        =  ความโกรธ ไม่พอใจ  อยากฆ่าอยากทำร้าย อยากด่า อยากบ่นว่าิ  พูดจาหยาบคาย       ต้องลดให้ได้  ฝึกให้ใจมีเมตตา ไม่กล้าเบียดเบียน ให้ใครๆทุกข์ร้อน ทั้งคน สัตว์ ๒        =  ความโลภ  อยากได้มาเป็นของตน  อยากโขมย โกง  หลอกลวง        ต้องลดลงให้ได้เหมือนกัน  ให้รู้จักพอ  จนมีความกรุณาเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ เกื้อกูลทั้งคน ทั้งส่วนรวม ๓        =  ความอยากเสพกามรส  เพราะหู  ดูงาม  หอมกลิ่น  สัมผัสนุ่ม อร่อยลิ้น ฯลฯ        รู้จักความพอดีในเรื่องกาม ถ้าศีล ๕ มีผัว-เมียเดียวก็พอ ถ้าศีล ๘ ก็ละเลิกได้  แม้แค่บางวันก็ยังดี ๔        =  การทำชั่วด้วยคำพูด หยาบ ส่อเสียด เพ้อเจ้อ ทำผิดแล้วกลัวคนอื่นรู้คิดปกปิด ก็โกหก          ต้องระมัดระวังคำพูด ให้มีเมตตา มีประโยชน์ เป็นความจริง  มีความเหมาะควร         และซื่อสัตย์ สุจริต มีสันชาติแห่งความเป็นคนตรง  ยอมรับผิดแล้วแก้ไขตนเองให้ถูกตรง   ๕        =  หลงใหลในอบายมุขต่างๆ กินเหล้า  เล่นการพนัน เจ้าชู้ คบมิตรชั่ว  เที่ยวๆไป  ขี้เกียจ          มีสติ ระลึกรู้ว่า อะไรควร-ไม่ควร   สิ่งที่เรายึด เราติด ถ้าเห็นว่าไม่ดีก็รีบ ลด-ละ-เลิกโดยเร็ว             ทำได้แค่นี้(ระดับศีล ๕) ก็เป็นคนดี ได้แล้ว  หรืออยากเพิ่มระดับ ก็ทำอีก สามข้อได้คือ ๖        =  รู้จักประมาณ ในการกินการใช้ ทั้งอาหาร เสื้อผ้า ที่อาศัย ให้พอเหมาะพอดี ไม่มากเกิน           ๗        =  ระวังกาย วาจา ใจ ไม่ให้เพลิดเพลิน ไปกับกามคุณ ๕ รูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส           คอยสังวรลดละอยู่เสมอๆ อย่าให้เกิดกิเลส ๘        =  ระวังตัวตนไม่ให้มีอัตตาใหญ่โต ที่ต้องใหญ่ หรู เลิศ ยอด เยี่ยม เบ่งข่มคนอื่น           พยายามลด ให้น้อยลงๆให้ได้  ให้กลัมมาสู่ธรรมดาสามัญ ถ้าอยากเก่งก็ทำข้อนี้ให้ได้   ๑๐        =  คือใช้ชีวิตอยู่ให้ได้โดยไม่สะสมเงินทอง  ทำการงานขยันขันแข็ง            เมื่อมีรายได้กินใช้อย่าง ปราณิต ประหยัด  ส่วนที่เหลือก็จ่ายออกสู่สังคม           ถ้าอยากบรรลุธรรมชั้นสูงขึ้นไป ก็ทำในแต่ละข้อให้บริสุทธิ์ บริบูรณ์   ท่านว่า  ศีลพาให้ถึงนิพพาน ( สีเลน นิพฺพุตึ ยนฺติ ) พ.ท.เคยเทศน์ว่า ศีล ๕ ถึงโสดา  ศีล ๘ ถึงสกิทาคา  ศีล ๑๐ ถึงอนาคา ถ้าสมบูรณ์ครบถ้วนก็บรรลุอรหันต์      คุณทำได้แค่ไหนก็ ได้แค่นั้น ส่วนที่ยังทำไม่ได้ก็ไม่ต้องไปฝืนทำ เอาไว้ให้คนเก่งที่มีฐานสูงกว่าเราทำ      ไม่ไปคิดว่าคนทำได้มากสุดโต่งเกินไป   ส่วนท่านที่ทำได้แล้ว ก็ไม่ควรคิดว่าคนอื่นยังไม่ถูก      แต่ละท่านที่ทำได้แล้วในฐานนั้นๆก็ควรเพิ่มฐานให้สูงขึ้น (อธิฐาน) เช่น       ไม่ฆ่าสัตว์ได้แล้ว ก็ไม่เบียดเบียนไปกินเลือดเนื้อมัน    หรือไม่ดื่มเหล้าได้แล้วแต่ยังติดกาแฟ หรือน้ำอัดลมอยู่ถ้าจะลด-ละ-เลิกได้ ก็จะเป็นประโยชน์ ทั้งกาย และจิตใจ เมื่อปฏิบัติก็กำหนดระดับศีลให้พอเหมาะกับตนเอง  ไม่ให้หย่อนหรือตึงเกินไป แล้วพยายาม(วายามะ เพียรชอบ) ใช้สติ(ระลึกชอบ)คอยควบคุมกาย วาจา ใจไม่ให้ละเมิดสีลที่ตนได้ตั้งไว้ เมื่อทำได้ดีมั่นคงแล้ว  ก็ให้เพิ่มระดับศีลของตนให้สูงขึ้นอีก(อธิศีล)แล้วปฏิบัติให้ได้  ศีลของเราก็จะตั้งมั่นสูงขึ้นๆ ๆ เมื่อนั้นแหละ  สัมมาสมาธิอันเป็นสมาธิของพระอาริยะ(อริโยสัมมาสมาธิ)ก็จะเกิดขึ้น จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 22:46:58

ความคิดเห็นที่ 7 ๘. ราชสูตร [๑๗๘]  ดูกรภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายย่อมเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉน คือว่า ท่านทั้ง หลายได้เห็นหรือได้ฟังมาแล้วบ้างหรือว่า คนผู้นี้เป็นผู้ละปาณาติบาตงดเว้นจาก ปาณาติบาต พระราชาจับเขามาประหาร จองจำ เนรเทศ หรือกระทำตามปัจจัย เพราะเหตุ แห่งการงดเว้นจากปาณาติบาต ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า มิได้เห็นหรือมิได้ฟังมาเลย พระเจ้าข้า ฯ             พ. ดีละ ภิกษุทั้งหลาย แม้เราก็มิเคยได้เห็น มิได้ฟังเหมือนกัน แต่ว่าบาป กรรมของเขานั่นแหละย่อมบอกให้ทราบว่า คนผู้นี้ฆ่าหญิงหรือชายตายพระราชาจับเขา มาประหาร จองจำ เนรเทศ หรือกระทำตามปัจจัย เพราะเหตุแห่งปาณาติบาต ท่านทั้ง หลายได้เห็นหรือได้ฟังบาปกรรมเห็นปานนี้บ้างหรือไม่ ฯ             ภิ. พระเจ้าข้า ข้าพระองค์ทั้งหลายได้เห็นมาแล้ว ได้ฟังมาแล้ว และจักได้ฟัง ต่อไป ฯ             พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายย่อมเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉนคือว่า ท่าน ทั้งหลายได้เห็นหรือได้ฟังมาแล้วบ้างหรือว่าคนผู้นี้เป็นผู้ละอทินนาทานงดเว้นจาก อทินนาทาน พระราชาจับเขามาประหาร จองจำ เนรเทศ หรือกระทำตามปัจจัย เพราะ เหตุแห่งการงดเว้นจากอทินนาทาน ฯ             ภิ. มิได้เห็นหรือมิได้ฟังมาเลย พระเจ้าข้า ฯ             พ. ดีละ ภิกษุทั้งหลาย แม้เราก็มิเคยได้เห็น มิได้ฟังเหมือนกัน แต่ว่าบาป กรรมของเขานั่นแหละย่อมบอกให้ทราบว่า คนผู้นี้ลักทรัพย์เขามาจากบ้านหรือจากป่า พระราชาจับเขามาประหาร จองจำ เนรเทศ หรือกระทำตามปัจจัยเพราะเหตุแห่ง อทินนาทาน ท่านทั้งหลายได้เห็นหรือได้ฟังบาปกรรมเห็นปานนี้บ้างหรือไม่ ฯ             ภิ. พระเจ้าข้า ข้าพระองค์ทั้งหลายได้เห็นมาแล้ว ได้ฟังมาแล้ว และจักได้ฟังต่อไป ฯ             พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายย่อมเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉนคือว่า ท่าน ทั้งหลายได้เห็นหรือได้ฟังมาแล้วบ้างหรือว่า คนผู้นี้เป็นผู้ละกาเมสุมิจฉาจาร งดเว้นจาก กาเมสุมิจฉาจาร พระราชาจับเขามาประหาร จองจำเนรเทศ หรือกระทำตามปัจจัย เพราะ เหตุแห่งการงดเว้นจากกาเมสุมิจฉาจาร ฯ             ภิ. มิได้เห็นหรือมิได้ฟังมาเลย พระเจ้าข้า ฯ             พ. ดีละ ภิกษุทั้งหลาย แม้เราก็มิเคยได้เห็นมิได้ฟังเหมือนกัน แต่ว่าบาปกรรม ของเขานั่นแหละย่อมบอกให้ทราบว่า คนผู้นี้ละเมิดประเพณีในหญิงหรือบุตรีของผู้อื่น พระราชาจับเขามาประหาร จองจำ เนรเทศ หรือกระทำตามปัจจัย เพราะเหตุแห่งกาเม สุมิจฉาจาร ท่านทั้งหลายได้เห็นหรือได้ฟังบาปกรรมเห็นปานนี้บ้างหรือไม่ ฯ             ภิ. พระเจ้าข้า ข้าพระองค์ทั้งหลายได้เห็นมาแล้ว ได้ฟังมาแล้ว และจักได้ฟังต่อไป ฯ             พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายย่อมเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉนคือว่า ท่าน ทั้งหลายได้เห็นหรือได้ฟังมาแล้วบ้างหรือว่า คนผู้นี้เป็นผู้ละมุสาวาทงดเว้นจากมุสาวาท พระราชาจับเขามาประหาร จองจำ เนรเทศ หรือกระทำตามปัจจัย เพราะเหตุแห่งการงด เว้นจากมุสาวาท ฯ             ภิ. มิได้เห็นหรือมิได้ฟังมาเลย พระเจ้าข้า ฯ             พ. ดีละ ภิกษุทั้งหลาย แม้เราก็มิเคยได้เห็นมิได้ฟังเหมือนกัน แต่ว่าบาปกรรม ของเขานั่นแหละย่อมบอกให้ทราบว่า คนผู้นี้ทำลายประโยชน์ของคฤหบดี หรือบุตร คฤหบดีด้วยมุสาวาท พระราชาจับเขามาประหาร จองจำ เนรเทศ หรือกระทำตามปัจจัย เพราะเหตุแห่งมุสาวาท ท่านทั้งหลายได้เห็นหรือได้ฟังบาปกรรมเห็นปานนี้บ้างหรือไม่ ฯ             ภิ. พระเจ้าข้า ข้าพระองค์ทั้งหลายได้เห็นมาแล้ว ได้ฟังมาแล้ว และจักได้ฟังต่อไป ฯ             พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายย่อมเข้าใจความข้อนั้นเป็นไฉนคือว่า ท่าน ทั้งหลายได้เห็นหรือได้ฟังมาแล้วบ้างหรือว่า คนผู้นี้เป็นผู้ละการดื่มน้ำเมา คือ สุราและ เมรัยอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท งดเว้นจากการดื่มน้ำเมาคือ สุราและเมรัยอันเป็นที่ ตั้งแห่งความประมาท พระราชาจับเขามาประหารจองจำ เนรเทศ หรือกระทำตามปัจจัย เพราะเหตุแห่งการงดเว้นจากการการดื่มน้ำเมา คือ สุราและเมรัยอันเป็นที่ตั้งแห่งความ ประมาท ฯ             ภิ. มิได้เห็นหรือมิได้ฟังมาเลย พระเจ้าข้า ฯ             พ. ดีละ ภิกษุทั้งหลาย แม้เราก็มิเคยได้เห็นหรือมิได้ฟังเหมือนกัน แต่ว่าบาป กรรมของเขานั่นแหละย่อมบอกให้ทราบว่า คนผู้นี้ประกอบการดื่มน้ำเมา คือสุราและ เมรัยอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท แล้วฆ่าหญิงหรือชายตาย ลักทรัพย์เขามาจากบ้าน หรือจากป่า ละเมิดประเพณีในหญิงหรือบุตรีของผู้อื่น ทำลายประโยชน์ของคฤหบดี หรือ บุตรของคฤหบดีด้วยมุสาวาท พระราชาจับเขามาประหารจองจำ เนรเทศ กระทำตาม ปัจจัย เพราะเหตุแห่งการดื่มน้ำเมา คือ สุราและเมรัยอันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท ท่าน ทั้งหลายได้เห็นหรือได้ฟังบาปกรรมเห็นปานนี้บ้างหรือไม่ ฯ             ภิ. พระเจ้า ข้าพระองค์ทั้งหลายได้เห็นมาแล้ว ได้ฟังมาแล้ว และจักได้ฟังต่อไป ฯ เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๒  บรรทัดที่ ๔๘๔๔ - ๔๙๒๑.  หน้าที่  ๒๑๑ - ๒๑๔. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=22&A=4844&Z=4921&pagebreak=0 จากคุณ : sky-hook-damper เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 22:49:15

ความคิดเห็นที่ 8 เวฬุทวารสูตร ว่าด้วยธรรมปริยายอันควรน้อมเข้ามาในตน              [๑๔๕๔]  ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้:-             สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาค เสด็จเที่ยวจาริกไปในโกศลชนบท พร้อมด้วยภิกษุ สงฆ์เป็นอันมาก เสด็จถึงพราหมณคามของชาวโกศลชื่อเวฬุทวาระครั้งนั้น พราหมณ์และ คฤหบดีชาวเวฬุทวารคามได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ครั้นแล้ว ได้กราบ ทูลพระผู้มีพระภาคว่า             [๑๔๕๗] ข้าแต่พระโคดม ข้าพระองค์ทั้งหลาย มีความปรารถนา มีความพอ ใจ มีความประสงค์อย่างนี้ๆ ว่า ขอเราทั้งหลายพึงแออัดไปด้วยบุตรอยู่ครองเรือน พึงลูบ ไล้จันทน์ที่เขานำมาแต่แคว้นกาสี พึงทัดทรงมาลา ของหอม และเครื่องลูบไล้ พึงยินดี ทองและเงิน เมื่อแตกกายตายไป พึงเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ ข้าพระองค์ทั้งหลายจะพึง แออัดไปด้วยบุตรอยู่ครองเรือน ... เมื่อแตกกายตายไป พึงเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ ด้วย ประการใด ขอท่านพระโคดมโปรดทรงแสดงธรรม ด้วยประการนั้น แก่ข้าพระองค์ทั้ง หลาย ผู้มีความปรารถนา ผู้มีความพอใจผู้มีความประสงค์อย่างนั้นๆ เถิด.             [๑๔๕๘] พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรพราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย เราจัก แสดงธรรมปริยายอันควรน้อมเข้ามาในตนแก่ท่านทั้งหลาย ท่านทั้งหลายจงฟังธรรม ปริยายนั้น จงใส่ใจให้ดี เราจักกล่าว...             [๑๔๕๙] ดูกรพราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย ธรรมปริยายที่ควรน้อมเข้ามาใน ตนเป็นไฉน? อริยสาวกในธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณาเห็นดังนี้ว่า เราอยากมีชีวิตอยู่ ไม่ อยากตาย รักสุข เกลียดทุกข์ ผู้ใดจะปลงชีวิตเรา ผู้นั้นย่อมไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา อนึ่ง ถ้าเราพึงจะปลงชีวิตคนอื่น ผู้อยากมีชีวิตอยู่ ไม่อยากตาย รักสุขเกลียดทุกข์ เรา ย่อมไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของคนอื่น ธรรมข้อใด ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา ธรรมข้อ นั้น ก็ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจแม้ของผู้อื่นเหมือนกัน อริยสาวกพิจารณาเห็นดังนั้นแล้วจึงงด เว้นจากปาณาติบาตด้วย ชักชวนผู้อื่นให้งดเว้นจากปาณาติบาตด้วย กล่าวสรรเสริญคุณ แห่งการงดเว้นปาณาติบาตด้วย กายสมาจารของอริยสาวกนั้น ย่อมบริสุทธิ์โดยส่วนสาม อย่างนี้.             [๑๔๖๐] ดูกรพราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง อริยสาวกย่อม พิจารณาเห็นดังนี้ว่า ผู้ใดพึงถือเอาสิ่งของที่เรามิได้ให้ด้วยอาการขโมย ผู้นั้นย่อมไม่เป็น ที่รักที่ชอบใจของเรา อนึ่ง ถ้าเราถือเอาสิ่งของที่ผู้อื่นมิได้ให้ด้วยอาการขโมย เราย่อม ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของผู้อื่น ธรรมข้อใด ไม่เป็นที่รักที่รักที่ชอบใจของเรา ธรรมข้อนั้น ก็ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจแม้ของผู้อื่นเหมือนกัน อริยสาวกพิจารณาเห็นดังนี้แล้ว ย่อมงด เว้นจากอทินนาทานด้วย ชักชวนผู้อื่นเพื่อให้งดเว้นจากอทินนาทานด้วย กล่าวสรรเสริญ คุณแห่งการงดเว้นจากอทินนาทานด้วย กายสมาจารของอริยสาวกนั้น ย่อมบริสุทธิ์โดย ส่วนสามอย่างนี้.             [๑๔๖๑] ดูกรพราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง อริยสาวกย่อม พิจารณาเห็นดังนี้ว่า ผู้ใดพึงถึงความประพฤติ (ผิด) ในภริยาของเรา ผู้นั้นย่อมไม่เป็นที่ รักที่ชอบใจของเรา อนึ่ง ถ้าเราพึงถึงความประพฤติ (ผิด) ในภริยาของคนอื่น เราย่อมไม่ เป็นที่รักที่ชอบใจของคนอื่น ธรรมข้อใด ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา ธรรมข้อนั้น ก็ไม่ เป็นที่รักที่ชอบใจแม้ของผู้อื่นเหมือนกัน อริยสาวกพิจารณาเห็นดังนี้แล้ว ย่อมงดเว้นจาก กาเมสุมิจฉาจารด้วย ชักชวนผู้อื่นเพื่อให้งดเว้นจากกาเมสุมิจฉาจารด้วย กล่าวสรรเสริญ คุณแห่งการงดเว้นจากกาเมสุมิจฉาจารด้วยกายสมาจารของอริยสาวกนั้น ย่อมบริสุทธิ์ โดยส่วนสามอย่างนี้.             [๑๔๖๒] ดูกรพราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง อริยสาวกย่อม พิจารณาเห็นดังนี้ว่า ผู้ใดพึงทำลายประโยชน์ของเราด้วยการกล่าวเท็จ ผู้นั้นย่อมไม่เป็น ที่รักใคร่ชอบใจของเรา อนึ่ง ถ้าเราพึงทำลายประโยชน์ของคนอื่นด้วยการกล่าวเท็จ เรา ย่อมไม่เป็นที่รักที่ชอบใจแม้ของคนอื่น ธรรมข้อใด ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา ธรรม ข้อนั้น ก็ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจแม้ของผู้อื่น อริยสาวกพิจารณาเห็นดังนี้แล้ว ย่อมงดเว้น จากมุสาวาทด้วย ชักชวนผู้อื่นเพื่อให้งดเว้นจากมุสาวาทด้วย กล่าวสรรเสริญคุณแห่งการ งดเว้นจากมุสาวาทด้วย วจีสมาจารของอริยสาวกนั้น ย่อมบริสุทธิ์โดยส่วนสามอย่างนี้.             [๑๔๖๓] ดูกรพราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง อริยสาวกย่อม พิจารณาเห็นดังนี้ว่า ผู้ใดพึงยุยงให้เราแตกจากมิตรด้วยคำส่อเสียด ผู้นั้นย่อมไม่เป็นที่ รักที่ชอบใจของเรา อนึ่ง ถ้าเรายุยงคนอื่นให้แตกจากมิตรด้วยคำส่อเสียด เราย่อมไม่ เป็นที่รักที่ชอบใจของคนอื่น ธรรมข้อใด ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา ธรรมข้อนั้น ก็ไม่ เป็นที่รักที่ชอบใจแม้ของคนอื่นเหมือนกัน อริยสาวกนั้นพิจารณาเห็นดังนี้แล้ว ย่อมงด เว้นจากปิสุณาวาจาด้วย ชักชวนผู้อื่นเพื่อให้เว้นจากปิสุณาวาจาด้วย กล่าวสรรเสริญคุณ แห่งการงดเว้นจากปิสุณาวาจาด้วย วจีสมาจารของอริยสาวกนั้น ย่อมบริสุทธิ์โดยส่วน สามอย่างนี้.             [๑๔๖๔] ดูกรพราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง อริยสาวกย่อม พิจารณาเห็นดังนี้ว่า ผู้ใดพึงพูดกะเราด้วยคำหยาบ ข้อนั้นไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา อนึ่ง ถ้าเราพูดกะคนอื่นด้วยคำหยาบ เราย่อมไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของคนอื่น ธรรมข้อ ใด ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา ธรรมข้อนั้นย่อมไม่เป็นที่รักที่ชอบใจแม้ของผู้อื่น เหมือนกัน อริยสาวกนั้นพิจารณาเห็นดังนี้แล้วย่อมงดเว้นจากผรุสวาจาด้วย ชักชวนผู้อื่น เพื่อให้งดเว้นจากผรุสวาจาด้วย กล่าวสรรเสริญคุณแห่งการงดเว้นจากผรุสวาจาด้วย วจี สมาจารของอริยสาวกนั้น ย่อมบริสุทธิ์โดยส่วนสามอย่างนี้.             [๑๔๖๕] ดูกรพราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย อีกประการหนึ่ง อริยสาวกย่อม พิจารณาเห็นดังนี้ว่า ผู้ใดพึงพูดกะเราด้วยถ้อยคำเพ้อเจ้อ ผู้นั้นย่อมไม่เป็นที่รักที่ชอบใจ ของเรา อนึ่ง ถ้าเราพูดกะคนอื่นด้วยถ้อยคำเพ้อเจ้อ เราย่อมไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของคน อื่น ธรรมข้อใด ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจของเรา ธรรมข้อนั้น ก็ไม่เป็นที่รักที่ชอบใจแม้ของผู้ อื่นเหมือนกัน อริยสาวกนั้นพิจารณาเห็นดังนี้แล้ว ตนเองย่อมงดเว้นจากสัมผัปปลาปะ ด้วย ชักชวนผู้อื่นเพื่อให้งดเว้นจากสัมผัปปลาปะด้วยกล่าวสรรเสริญคุณแห่งการงดเว้น จากสัมผัปปลาปะด้วย วจีสมาจารของอริยสาวกนั้น ย่อมบริสุทธิ์โดยส่วนสามอย่างนี้.             [๑๔๖๗] ดูกรพราหมณ์และคฤหบดีทั้งหลาย เมื่อใด อริยสาวกประกอบด้วย สัทธธรรม ๗ ประการนี้ เมื่อนั้น อริยสาวกย่อมหวังได้ว่า เราจะไม่เกิดในนรก เราจะไม่มี กำเนิดเป็นสัตว์ดิรัจฉาน เราจะไม่มีเปตติวิสัย เราจะไม่ไปสู่อบาย ทุคติ วินิบาต เราเป็น พระโสดาบัน มีความไม่ตกต่ำเป็นธรรมดา เป็นผู้เที่ยงที่จะตรัสรู้ในเบื้องหน้า.             [๑๔๖๘] เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสอย่างนี้แล้ว พราหมณ์และคฤหบดีชาวเวฬุ ทวารคามได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ภาษิตของพระองค์แจ่ม แจ้งยิ่งนัก ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ภาษิตของพระองค์แจ่มแจ้งยิ่งนัก ฯลฯ ข้าแต่พระโค ดมผู้เจริญ ข้าพระองค์เหล่านี้ ขอถึงท่านพระโคดมกับทั้งพระธรรมและพระภิกษุสงฆ์ว่า เป็นสรณะ ขอท่านพระโคดมโปรดทรงจำข้าพระองค์ทั้งหลายว่าเป็นอุบาสกผู้ถึงสรณะจน ตลอดชีวิต ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ฯลฯ เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๙  บรรทัดที่ ๘๔๔๑ - ๘๕๔๐.  หน้าที่  ๓๕๓ - ๓๕๖. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=19&A=8441&Z=8540&pagebreak=0 จากคุณ : sky-hook-damper เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 22:55:35

ความคิดเห็นที่ 9 #7  พระพุทธเจ้าทรงชี้แจงให้เห็นว่า บุคคลผู้สมาทานศีล 5 ย่อมปราศจากภัยเวร      ดังนั้นเราควรรักษาศีลทั้ง 5 ข้อนี้ #8 พระพุทธเจ้าทรงชี้แจงว่า สิ่งใดที่เราไม่ชอบให้ใครมากระทำกับเรา เราก็ไม่ควรทำสิ่งนั้นต่อบุคคลอื่น หมายเหตุ ศีล 5 ข้อที่ 4 หมายเอาเฉพาะการไม่พูดเท็จเท่านั้น พระสูตรที่แสดงในความเห็น 8 ได้รวมเอาเรื่อง การพูดยุยงให้คนแตกแยก การพูดให้คนอื่นโกรธ และการพูดเรื่องเหลวไหลเพ้อเจ้อเข้ามาด้วย ข้อสังเกต พระสูตรในความคิดเห็นที่ 8 ไม่ได้กล่าวถึง การให้งดดื่มสุราไว้ เข้าใจว่า (ความเห็นส่วนตัว) เนื่องจากผู้ถามแสดงเจตจำนงไว้อ้อม ๆ ว่า จะอยากใช้ชีวิตแบบบำรุงบำเรอความสุขของตนเต็มที่ (อาจจะมีการดื่มสุราในบางครั้ง)  พระองค์จึงประทานแนวปฏิบัติไว้เพียง 7 ข้อ อ้างอิง [๑๔๕๗] ข้าแต่พระโคดม ข้าพระองค์ทั้งหลาย มีความปรารถนา มีความพอ ใจ มีความประสงค์อย่างนี้ๆ ว่า ขอเราทั้งหลายพึงแออัดไปด้วยบุตรอยู่ครองเรือน พึงลูบ ไล้จันทน์ที่เขานำมาแต่แคว้นกาสี พึงทัดทรงมาลา ของหอม และเครื่องลูบไล้ พึงยินดี ทองและเงิน เมื่อแตกกายตายไป พึงเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ ข้าพระองค์ทั้งหลายจะพึง แออัดไปด้วยบุตรอยู่ครองเรือน ... เมื่อแตกกายตายไป พึงเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ ด้วย ประการใด ขอท่านพระโคดมโปรดทรงแสดงธรรม ด้วยประการนั้น แก่ข้าพระองค์ทั้ง หลาย ผู้มีความปรารถนา ผู้มีความพอใจผู้มีความประสงค์อย่างนั้นๆ เถิด. แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 54 23:11:36 แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 54 23:10:11 จากคุณ : sky-hook-damper เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 23:09:09