ความคิดเห็นที่ 1 หน้า 1:  ความสำคัญของการมีหลักในพระพุทธศาสนา จากคุณ : Gurebu เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 20:57:08

ความคิดเห็นที่ 2 หน้า 2: จริงหรือ ฆราวาสไม่ควรแตะพระ เพราะศีลไม่เสมอกัน??? จากคุณ : Gurebu เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 20:58:30

ความคิดเห็นที่ 3 หน้าสาม:  ควรยึดถือที่สถานะ  หรือ ควรยึดถือที่เหตุผล?   หลักอะไรกันแน่ที่ตามธรรม สมควรแก่ธรรม? จากคุณ : Gurebu เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 21:00:12

ความคิดเห็นที่ 4 หน้าสี่:  โทษของความเสื่อมเฉพาะบุคคล ...  และการศรัทธาเฉพาะบุคคล ... สามารถเทียบเคียงได้กับประเด็นปัจจุบัน ... จากคุณ : Gurebu เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 21:02:02

ความคิดเห็นที่ 5 หน้าห้า: ยึดเอาธรรมเป็นหลักไว้ก่อนย่อมปลอดภัย จากคุณ : Gurebu เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 21:03:15

ความคิดเห็นที่ 6 หน้าหก: มีธรรมแล้ว ก็มีตนเป็นที่พึ่งแห่งตน จากคุณ : Gurebu เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 21:04:21

ความคิดเห็นที่ 7 หน้าเจ็ด (เริ่มบทความส่วนใหม่ ไม่ต่อจากหน้าตะกี้): จริงหรือที่ว่า เรื่องของสงฆ์ก็ปล่อยให้สงฆ์จัดการกันเอง?   แล้วอุบาสก อุบาสิกา มีหน้าที่อะไร? แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 54 21:21:30 จากคุณ : Gurebu เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 21:05:46

ความคิดเห็นที่ 8 หน้าแปด:  พระวินัยทั้งหลายเกิดจากการที่พระประพฤติตนให้ชาวบ้านติเตียนได้ เหตุไฉน พระพุทธเจ้าไม่ปกป้องพระที่ปฏิบัติตนจนถูกฆราวาสติเตียน? เหตุไฉน พระพุทธเจ้าท่านทรงถือโอกาสนั้นละ บัญญัติพระวินัยขึ้น เพื่อความบริสุทธิ์ของพรหมจรรย์? นั่นก็เพราะการติเตียนตามสมควรนั่นแล คือการรักษาซึ่่งพระศาสนา แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 54 21:33:07 จากคุณ : Gurebu เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 21:08:53

ความคิดเห็นที่ 9 หน้าเก้า: ปฏิบัติตามธรรมสมควรแก่ธรรม จากคุณ : Gurebu เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 21:10:08

ความคิดเห็นที่ 10 หน้าสิบ: เตือนสติหน้าสุดท้าย ... จากคุณ : Gurebu เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 21:11:04

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณครับผม ที่ไม่ทิ้งกัน สักนิดสักหน่อยก็ยังดี เราไม่สามารถจะทำให้ใครต่อใครทุกคนเข้าใจในบางเรื่องราวได้ครบทุกคน แต่การออกแรงของคุณนิดหน่อยในครั้งนี้  ถ้ามันสามารถทำให้คนแค่คนเดียวใน 1000 คนได้ตระหนัก ก็ถือว่าคุ้มแล้วครับผม ขอบคุณครับ จากคุณ : มังกรจักรวาล เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 21:27:43

ความคิดเห็นที่ 12 จบแล้วครับทุกท่าน ขอเชิญพิจารณา จากคุณ : Gurebu เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 21:28:52

ความคิดเห็นที่ 13 ส่วนนี้น่าจะสำคัญเช่นกัน ให้เพิ่มขันติ และเมตตา การติเตียน สามารถทำได้อยู่แล้ว  ถ้ามันชัดเจน และควรติเตียนอย่างบัณฑิต มีเหตุมีผล แต่ถ้ามันยังไม่ชัดเจน ก็อย่าสรุปเอง  ตัดสินเอง  ติเตียนไม่พอแถมใช้วาจาส่อเสียด เสียดสี บางท่านถึงกับด่าก็มี  อย่างนี้เรียกว่าอะไรไม่รู้ จากคุณ : ซุ้มเฟื่องฟ้า เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 21:42:52

ความคิดเห็นที่ 14 รู้ จัก "อริยกันตศีล"  --- ตามที่ตรัสไหม? คือ อย่างนี้ (จะตรงตามที่ตรัสหรือไม่ ยกไว้) อริยกันตศีลนี้ คือ ศีลอะไร? แล้ว อริยกันตศีลนี้  เกี่ยวกับ "ศีล 227"  ที่ ภิกษุผุ้ปุถุชน กำลังอุปาทาน (เพลินด้วย สังโยชน์คือ สีลัพพรตปรามาส ) รักษาศีล 227 เหล่านี้อยู่ (รวมทั้งภิกษุผุ้ปุถุชน กำลังอุปาทาน  "ศีล 150" ด้วย ฯ) พระพุทธวจนะ จากความจำ ศีล มี อานิสงส์ คือ  ไม่มีความร้อนใจในภายหลัง (อวิปปฏิสาร)  ฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 21:50:00

ความคิดเห็นที่ 15 ตาม คห 13 ของคุณเฟื่องฟ้าใช่เลยครับ  อยากให้ จขกท ได้พิจารณาให้มากๆน๊ะครับ การทำหน้าที่ของพุทธบริษัทสี่ นั่นสมควรทำอยู่แล้ว ไม่มีใครขัดข้องแต่ประการใด แต่การกระทำโดยขาดเมตตา ไม่มีความเป็นกัลยาณมิตรต่อกัน  มันใช่วิถีทางของ ชาวพุทธหรือ ถ้าจะชี้ว่าสิ่งใดผิดสิ่งใดถูก  ทำไมไม่ไปบอกท่านเอง ไม่ใช่ทำเหมือนบางท่านมาป่าว ประกาศเสียดสีถากถาง ทำแบบนี้มีแต่สร้างความแตกแยกในหมู่ชาวพุทธ  ผมถึงบอกว่า ศิล5 ก็ยังรักษาไม่ได้ แล้ว จะไปรักษาศาสนาได้อย่างรัย  มีแต่สร้างความแตกแยกให้ ศาสนาแบบไม่รู้จบซะมากกว่า บางทีการปรุงแต่งจนเลยเถิดนี่แหละ อาจทำให้หลงไปยุแหย่ให้สงฆ์เกิดการแตกแยก ลองพิจารณาแค่ปัญหาธรรมกาย บอกนิพพานเป็นอัตตา อีกฝ่ายบอกนิพพานเป็นอนัตตา แค่นี้ก็ตีกันเห็นจะไล่ธรรมกายไปตั้งนิกายอื่น   แล้วถ้ามีอีกฝ่ายแย้งว่า  นิพพาน ไม่ใช่ทั้ง อัตตาและ อนัตตาล๊ะ  จะต้องให้เค้าแยกไปตั้งอีกนิกายหรือเปล่า....ความเข้าใจที่คลาด เคลื่อนกันมัน มีได้ถ้าเราเองก็ยังไม่เคยสัมผัสนิพพาน  เราก็เหมือนกับพวกตาบอดคลำ ช้างนั่นแหละ   ฉนั้นเราแสดงเหตุแสดงผลกันด้วยเมตตาในฐานะชาวพุทธไม่ดีกว่าเหรอ อย่าให้ฝ่ายหนึ่งฝ่ายใดต้องแยกตัวออกไปเลย  อย่าไปริสร้างกรรมสังฆเพศกันโดยไม่รู้ ตัวกรณีพระที่ท่านวิจารณ์กันอยู่ก็กรณีคล้ายๆกัน  จะเอากันให้ตายไปข้างนึงแบบขาด เมตตาต่อกันเลยยังงั้นเหรอ  โปรดตรองกันอีกซักทีน๊ะ  ผมเตือนพวกท่านในฐานะ กัลยาณมิตรน๊ะ ไม่ได้โกรธไม่ได้เกลียดแต่เป็นห่วงพวกท่านจะถือแต่ทิฐิมานะจนพา กันไปอบายซะเปล่าๆน๊ะ  อันไหนที่ท่านคิดว่าผิดก็เอาไปแย้งกับท่านเองส่วนตัวไปเลย..... ปล. ที่ผมเตือนพวกท่านก็เป็นการทำหน้าที่พุทธบริษัทสี่ เช่นกันน๊ะครับ ^^ จากคุณ : ล้าน5 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 22:49:20

ความคิดเห็นที่ 16 จะแน่ใจตนเองได้อย่างไรว่า         เราไม่ได้ติพระเพราะกิเลสทั้งหลาย จะแน่ใจตนเองได้อย่างไรว่า         เรามีสติพร้อม ปัญญาพร้อมในการพิจารณา จะแน่ใจตนเองได้อย่างไรว่า         เรามี "ธรรมพร้อม"  ในการแยกแยะ และจะแน่ใจตนเองได้อย่างไรว่า   เราไม่ได้ "ก่ออกุศลกรรม" นั้นขึ้นมาแล้ว จากคุณ : nu_aorr เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 23:23:06

ความคิดเห็นที่ 17 ความเห็นผมคือ "บอกกล่าวได้" พระสงฆ์อย่างไรก็เป็นลูกหลานพระตถคต ใช้ความเมตตา และคำพูดที่เหมาะสมกับพระดีกว่า ชาวพุทธพึงใช้ปัญญา สรรหาคำพูด เพื่อระงับความขัดแย้ง ... ให้จงได้ : ) จากคุณ : หน้ากาก ธรรมะ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 23:29:09

ความคิดเห็นที่ 18 ตาม คห 15 อ่านกระทู้ของคุณแล้วเริ่มสบายใจมาบ้างครับ อย่างน้อยก็รูสึกว่ามีคนหวังดีต่อพุทธศาสนาและห่วงจริงๆ หลังจากเครียดมาหลายวันเหมือนกัน เครียดที่เห็นคน 2 ฝ่ายที่มีความเห็นไม่ตรงกัน เถียงกันไปเถียงกันมา มีทั้งคำที่เสียดสีกันไปกันมา บางครั้งพาดพิงไปถึงพระสงฆ์ด้วย รู้สึกไม่สบายใจเลย ผมในฐานะที่มีความรู้น้อยในเรื่องศาสนา แต่ก็มีแรงศัรทธาแรงกล้า และ ตั้งสัจจะวาจา ขออุทิศที่ชีวิตที่เหลืออยู่ทั้งหมดรับใช้และเดินตามรอยองค์สัมมาสัมพุทธเจ้า แต่เมื่อมาเจอกระทู้ที่ตั้งกันมาไม่เว้นแต่ละวันโจมตีกันไปโจมตีกันมา เศร้าใจจริงๆ จากการที่ได้อ่านกระทู้ต่างๆผมพบหลายๆท่านแม้จะมีความเห็นที่แตกต่างกันแต่ก็เป็นบุคลที่มีความรู้ทั้งสิ้น ทำไมแทนที่จะมาทะเลาะเสียดสีกันไปเสียดสีกันมา ทำไมไม่มาร่วมมือกันช่วยกันทำความจริงให้มันปรากฏ เพื่อเป็นอานิสงส์ให้ชาวพุทธทั้งหลาย ผมว่าหลายๆคนคงมีความรู้สึกแบบผม ผมเองตั้งใจเอาพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง ชีวิตทางโลกมันแสนสาหัส แต่พอเข้ามาหาทางธรรม ดันมาเจอเรื่องราวแบบนี้อีก...หยุดทะเลาะกันสักทีเถอะครับ กราบนะครับ จากคุณ : พิกุลแก้ว (nslife2514) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 23:32:05

ความคิดเห็นที่ 19 คหท 15 ฆราวาส กระทำกรรมสังฆเภทไม่ได้ครับ ทราบแล้วเปลี่ยน จากคุณ : mancunian เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 00:15:21

ความคิดเห็นที่ 20 คุณซุ้มเฟื่องฟ้าสุดยอด จากคุณ : เนตังมม (เนตังมม) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 00:17:24

ความคิดเห็นที่ 21 คห.ที่ 13 ของคุณซุ้มเฟื่องฟ้า เป็นสิ่งเดียวกับที่คิดเลยค่ะ ว่าพระตถาคตสอนให้ "พึ่งตนและพึ่งธรรม" ในความเข้าใจของดิฉัน คิดว่าการพึ่งธรรมทำให้เราพึ่งตนอย่างถึงที่สุด และการพึ่งตนก็ทำให้เราพึ่งธรรมอย่างถึงที่สุด  พระตถาคตเป็นเพียงผู้บอกทาง และพระสาวกก็เป็นผู้ชี้ให้เห็นทางที่พระตถาคตเคยบอกไว้ ส่วนคำถามของเจ้าของกระทู้ ดิฉันเห็นว่า เราสามารถชี้โทษผู้อื่นได้แม้แต่พระภิกษุ แต่ไม่ใช่คอยเพ่งโทษ และวิธีการนั้นก็ควรให้เป็นไปอย่่างเหมาะสม คือมุ่งดีมุ่งเจริญต่อกัน ทำด้วยความมีเมตตาต่อกัน ทำด้วยความคารวะในเพศภาวะของท่าน ปราศจากความกระด้างกระเดืองถือดี และอย่างน้อยที่สุดตนเองควรมีศีลในองค์มรรคบริบูรณ์ (แน่นอนว่าต้องใช้สัมมาวาจา ไม่มุสา ไม่หยาบคาย ไม่ส่อเสียด ไม่เพ้อเจ้อ) และแน่นอนว่าผู้จะชี้โทษผู้อื่นได้ ตนเองก็น่าจะสั่งสมสุตตะมากพอ ปรารภความเพียรมากพอ และตั้งตนไว้ในธรรมอันปรารภแล้วนั้นด้วย   เถียงกันไปกันมา พากันลืมน้อมมาสู่ตนเองไปเสียหมด ยิ่งพาให้เสื่อมมากกว่าพาให้เจริญนะคะ จากคุณ : lovely beagle เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 00:26:26

ความคิดเห็นที่ 22 good job    #13 #15 จากคุณ : อวิตถตา (รู้จริงย่อมเบื่อหน่าย) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 00:33:55

ความคิดเห็นที่ 23 http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y10900847/Y10900847.html กระทู้ ขออาราธนานิมนต์ พระอาจารย์ึคึกฤทธิ์ เสวนาเรื่องสวดพระปาฏิโมกข์ เป็นทางออกหนึ่งที่ กระผมขอเสนอ จากใจจริงครับ จากคุณ : หน้ากาก ธรรมะ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 00:38:12

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณคุณ Gurebu ด้วยค่ะที่นำหนังสืออาจารย์วศินมาลงให้อ่าน หนังสือแนวธรรมะเล่มแรกในชีวิตที่ได้อ่านตอนสมัยประถม ก็คือ พระอานนท์พุทธอนุชา ของอาจารย์วศินนี่เอง ท่าทางคุณGurebu จะมาเป็นผู้สมานรอยร้าวของผนังห้องศาสนากระมังคะ จากคุณ : lovely beagle เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 00:45:13

ความคิดเห็นที่ 25 ควรติคนอื่นหรือไม่ ปัญหา คนบางคนถืออุเบกขา ไม่ยุ่งกับคนอื่น ไม่สรรเสริญผู้ควรสรรเสริญโดยกาลอันควร ไม่ติเตียนผู้ควรติเตียนโดยกาลอันควร เฉย ๆ เสียสบายดีเหมือนกัน พระพุทธองค์ทรงเห็นอย่างไรในคนประเภทนี้ ? พุทธดำรัสตอบ “....ดูก่อนโปตลิยะ บุคคล ๔ จำพวกนี้ มีปรากฏอยู่ในโลก คือ ผู้กล่าวติเตียนผู้ควรติเตียนโดยกาลอันควร ตามความเป็นจริง (แต่) ไม่กล่าวสรรเสริญผู้ควรสรรเสริญตามความเป็นจริงโดยกาลอันควร ๑ ผู้กล่าวสรรเสริญผู้ควรสรรเสริญตามความเป็นจริงโดยกาลอันควร (แต่) ไม่ ติเตียนตามความเป็นจริง โดยกาลอันควร ๑ ผู้ไม่กล่าวติเตียนผู้ควรติเตียนตามความเป็นจริง โดยกาลอันควร ทั้งไม่กล่าว สรรเสริญผู้ควรสรรเสริญตามความเป็นจริงโดยกาลอันควร ๑ ผู้กล่าวติเตียนผู้ควรติเตียนตามความเป็นจริง โดยกาลอันควร ทั้งกล่าวสรรเสริญผู้ควรสรรเสริญตามความเป็นจริงโดยกาลอันควร ๑ “ดูก่อนโปตลิยะ บรรดาบุคคล ๔ จำพวกนี้ บุคคลผู้กล่าวติเตียนผู้ควรติเตียนตามความเป็นจริง โดยกาลอันควร และกล่าวสรรเสริญผู้ควรสรรเสริญตามความเป็นจริงโดยกาลอันควร นี้ เป็นผู้งามกว่า และประณีตกว่าบุคคล ๔ ประเภทนี้ ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะมีความงาม คือความเป็นผู้รู้จักกาลในอันควรสรรเสริญและติเตียนนั้น ๆ....” โปตลิยสูตร จ. อํ. (๑๐๐) ตบ. ๒๑ : ๑๓๑-๑๓๔ ตท. ๒๑ : ๑๗๗-๑๗๙ ตอ. G.S. II : ๑๐๘-๑๐๙ จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 01:50:19

ความคิดเห็นที่ 26 ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย  สงฆ์พึงคว่ำบาตรแก่อุบาสกผู้ประกอบด้วยองค์ ๘ คือ ๑.  ขวนขวายเพื่อมิใช่ลาภแห่งภิกษุทั้งหลาย ๒.  ขวนขวายเพื่อมิใช่ประโยชน์แห่งภิกษุทั้งหลาย ๓.  ขวนขวายเพื่ออยู่ไม่ได้แห่งภิกษุทั้งหลาย         ๔.   ด่าว่าเปรียบเปรยภิกษุทั้งหลาย                                           ๕.   ยุยงภิกษุทั้งหลายให้แตกกัน ๖.   กล่าวติเตียนพระพุทธเจ้า ๗.   กล่าวติเตียนพระธรรม ๘.   กล่าวติเตียนพระสงฆ์. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย   เราอนุญาตให้คว่ำบาตรแก่อุบาสกผู้ประกอบด้วยองค์  ๘  นี้ . จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 01:50:49

ความคิดเห็นที่ 27 กรุณา  ดูพระพุทธสุภาษิตข้างล่างนี้ .....  *  อตฺตานญฺเจ   กถา   กยิรา         ยถญฺญมนุสาสติ     สุทนฺโต   วต  ทเมถ                 อตฺตา   หิ  กิร  ทุทฺทโม.      ถ้าพร่ำสอนผู้อื่นฉันใด  ก็ควรทำตนฉันนั้น  ผู้ฝึกตนดีแล้ว ควรฝึกผู้อื่น , ได้ยินว่าตนแล ฝึกยาก      *  อตฺตานเมว  ปฐมํ                     ปฏิรูเป  นิเวสเย      อถญฺญมนุสาเสยฺย                   น  กิลิสฺเสยฺย   ปณฺฑิโต.      บัณฑิต พึงทำตนไว้ในคุณอันสมควรก่อน  สอนผู้อื่นภายหลัง  จึงไม่มัวหมอง.     {...จาก ธรรมบท , ขุททกนิกาย ,  สุตตันตปิฏก ... } จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 02:30:25

ความคิดเห็นที่ 28 อาจารย์เรา สอนว่า "เตือนตน ดีแล้ว จึงเตือนผู้อื่น  ฝึกตนดีแล้ว จึงสอนผู้อื่น" เราเชื่ออาจารย์ค่ะ.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 06:48:51

ความคิดเห็นที่ 29 ความคิดเห็นที่ 21 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน คห.ที่ 13 ของคุณซุ้มเฟื่องฟ้า เป็นสิ่งเดียวกับที่คิดเลยค่ะ ว่าพระตถาคตสอนให้ "พึ่งตนและพึ่งธรรม" ***********************************************************           ไม่เคย อ่าน พระพุทธวจนะแปลไทย สำนวนแปลใดนั้น หรือ  ตรัสไว้ว่า ฯลฯ อาสัยเราตถาคต เป็นกัลยาณมิตร (ไม่ใช่ เป็นศัตรู (ข้าศึก) ของผู้นั้น) สัตว์ (ที่กล่าวคำว่า--ว่าพระตถาคตสอนให้ "พึ่งตนและพึ่งธรรม") ที่มีความเกิดเป็นธรรมดา ย่อมล่วงความเกิดนั้น ได้ ฯ                               อาสัยเรา ตถาคต เป็นกัลยาณมิตร    อาสัย กัลยาณมิตร ผิด  แต่ สำคัญว่า ถูก  โบราณ มีคำว่า "เห็นกงจักร เป็นดอกบัว" จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 07:32:15

ความคิดเห็นที่ 30 "อาสัยเรา ตถาคต เป็นกัลยาณมิตร" กัน พุทธบริษัท ของพระบรมศาสดา จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 07:33:24

ความคิดเห็นที่ 31 พุทธบริษัท   ของพระพุทธองค์ ที่แท้จริง ---- ตั้งต้น ที่ การได้ ดวงตาเห็นธรรม  มั๊งครับ ต่ำกว่า นั้น  อย่าประมาท ไหมครับ ดังนั้น การอ้าง พระพุทธภาษิตของ พุทธบริษัทท่านใดนั้น เช่น -- "เตือนตน ดีแล้ว จึงเตือนผู้อื่น  ฝึกตนดีแล้ว จึงสอนผู้อื่น" ก็ ไม่ใช่ หมายความว่า ผู้นั้น คือ พุทธบริษัท   ของพระพุทธองค์ ที่แท้จริง ทีนี้ ถ้า ท่าน (ใดนั้น)  ได้ ดวงตา เห็นธรรม จริง เช่น อุปติสสะ ได้ ดวงตาเห็นธรรม จาก สาวก คือ พระอัสสชิ หรือ ฯ ท่านใดนั้น -- จะ  รู้สึกอย่างไร? เมื่ออ่าน ข้อความ ที่ผมเสนอ ข้างบน (๑) ท่านใดนั้น มี ฐานะแห่งเพส คือ ภิกษุ ผู้พุทธบริษัท   ของพระพุทธองค์ ที่แท้จริง "แล้ว" (๒) ศิษย์ ฆราวาส ของ ข้อที่ ๑                     ดังนั้น  อย่าประมาท ใน การเกี่ยวข้องกับ พระพุทธศาสนา ฯ                                                เพราะ พุทธบริษัท   ของพระพุทธองค์ ที่แท้จริง ---- ตั้งต้น ที่ การได้ ดวงตาเห็นธรรม พุทธบริษัท   ของพระพุทธองค์ ที่แท้จริง ---- ตั้งต้น ที่ การได้ ดวงตาเห็นธรรม พุทธบริษัท   ของพระพุทธองค์ ที่แท้จริง ---- ตั้งต้น ที่ การได้ ดวงตาเห็นธรรม (ถ้า จะ มี ใคร ถามว่า ผม ได้ดวงตาเห็นธรรมแล้ว ซิ ---- มี สติในสมาธิปัญญาสัมปชัญญะ ที่ จะทำให้ ถึง "ได้ดวงตาเห็นธรรม" เสีย ก่อน แล้ว จึงจะถาม --ฯ) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 08:20:28

ความคิดเห็นที่ 32 อัตตทีปสูตร        ว่าด้วยการพึ่งตนพึ่งธรรม [๘๗] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้:     สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิก เศรษฐี ใกล้พระนครสาวัตถี. ณ ที่นั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกพระภิกษุทั้งหลายแล้วตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายจงเป็นผู้มีตนเป็นที่พึ่ง มีตนเป็นสรณะ ไม่มีสิ่งอื่นเป็นสรณะ จงเป็นผู้มีธรรมเป็นที่พึ่ง มีธรรมเป็นสรณะ ไม่มีสิ่งอื่นเป็นสรณะ อยู่เถิด. ดูกรภิกษุทั้ง หลาย เมื่อเธอทั้งหลายจะมีตนเป็นที่พึ่ง มีตนเป็นสรณะ ไม่มีสิ่งอื่นเป็นสรณะ มีธรรมเป็น ที่พึ่ง มีธรรมเป็นสรณะ ไม่มีสิ่งอื่นเป็นสรณะอยู่ จะต้องพิจารณาโดยแยบคายว่า โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาส มีกำเนิดมาอย่างไร เกิดมาจากอะไร? ดูกรภิกษุทั้ง หลาย ก็โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาส มีกำเนิดมาอย่างไร เกิดมาจากอะไร? ดูกรภิกษุทั้งหลาย ปุถุชนผู้มิได้สดับแล้วในโลกนี้ ไม่ได้เห็นพระอริยเจ้าทั้งหลาย ไม่ฉลาดใน ธรรมของพระอริยเจ้า ไม่ได้รับแนะนำในอริยธรรม ไม่ได้เห็นสัตบุรุษทั้งหลาย ไม่ฉลาดในธรรม ของสัตบุรุษ ไม่ได้รับแนะนำในสัปปุริสธรรม ย่อมตามเห็นรูปโดยความเป็นตน ๑ ย่อมเห็น ตนมีรูป ๑  ย่อมเห็นรูปในตน ๑ ย่อมเห็นตนในรูป ๑ รูปนั้นของเขาย่อมแปรไป ย่อมเป็นอย่าง อื่นไป โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาส ย่อมเกิดขึ้นแก่เขา เพราะรูปแปรไปและ เป็นอื่นไป. ย่อมเห็นเวทนาโดยความเป็นตน ฯลฯ ย่อมเห็นสัญญาโดยความเป็นตน ฯลฯ ย่อม เห็นสังขารโดยความเป็นตน ฯลฯ ย่อมเห็นวิญญาณโดยความเป็นตน ๑ ย่อมเห็นตนมีวิญญาณ ๑ ย่อมเห็นวิญญาณในตน ๑ ย่อมเห็นในมีวิญญาณ ๑ วิญญาณนั้นของเขาย่อมแปรไป ย่อม เป็นอย่างอื่นไป โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส และอุปายาส ย่อมเกิดขึ้นแก่เขา เพราะ วิญญาณแปรไปและเป็นอย่างอื่นไป. ..................................................................................................... ที่มา พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๙ สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๗ จากคุณ : lovely beagle เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 09:04:16

ความคิดเห็นที่ 33 อีกพระสูตรหนึ่ง................. [๗๓๕] ครั้งนั้น ท่านพระอานนท์กับสามเณรจุนทะ เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ ประทับ ถวายบังคมพระผู้มีพระภาคแล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้ว ท่านพระอานนท์ได้ กราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ สามเณรจุนทะรูปนี้ ได้บอกอย่างนี้ว่า ท่านพระสารีบุตร ปรินิพพานแล้ว นี้บาตรและจีวรของท่าน ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ กายของข้าพระองค์ประหนึ่งจะ งอมงมไป แม้ทิศทั้งหลายก็ไม่ปรากฏแก่ข้าพระองค์ แม้ธรรมก็ไม่แจ่มแจ้งแก่ข้าพระองค์ เพราะ ได้ฟังว่า ท่านพระสารีบุตรปรินิพพานแล้ว. [๗๓๖] พระผู้มีพระภาคตรัสถามว่า ดูกรอานนท์ สารีบุตรพาเอาศีลขันธ์ สมาธิขันธ์ ปัญญาขันธ์ วิมุตติขันธ์ หรือวิมุตติญาณทัสสนขันธ์ ปรินิพพานไปด้วยหรือ?     ท่านพระอานนท์กราบทูลว่า หามิได้ พระเจ้าข้า ท่านพระสารีบุตรมิได้พาศีลขันธ์ ปรินิพพานไปด้วย ฯลฯ มิได้พาวิมุตติญาณทัสสนขันธ์ปรินิพพานไปด้วย ก็แต่ว่าท่านพระสารีบุตร เป็นผู้กล่าวแสดงให้เห็นแจ้ง ให้สมาทาน ให้อาจหาญ ให้รื่นเริง ไม่เกียจคร้านในการแสดง ธรรม อนุเคราะห์เพื่อนพรหมจารีทั้งหลาย ข้าพระองค์ทั้งหลายมาตามระลึกถึง โอชะแห่งธรรม ธรรมสมบัติ และการอนุเคราะห์ด้วยธรรมนั้น ของท่านพระสารีบุตร. [๗๓๗] พ. ดูกรอานนท์ ข้อนั้น เราได้บอกเธอทั้งหลายไว้ก่อนแล้วไม่ใช่หรือว่า จักต้องมีความจาก ความพลัดพราก ความเป็นอย่างอื่น จากของรักของชอบใจทั้งสิ้น เพราะ ฉะนั้น จะพึงได้ในของรักของชอบใจนี้แต่ที่ไหน? สิ่งใดเกิดแล้ว มีแล้ว ปัจจัยปรุงแต่งแล้ว มีความทำลายเป็นธรรมดา การปรารถนาว่า ขอสิ่งนั้นอย่าทำลายไปเลย ดังนี้ มิใช่ฐานะที่จะมีได้ [๗๓๘] ดูกรอานนท์ เปรียบเหมือนเมื่อต้นไม้ใหญ่ มีแก่น ตั้งอยู่ ลำต้นใดซึ่งใหญ่ กว่าลำต้นนั้นพึงทำลายลง ฉันใด เมื่อภิกษุสงฆ์หมู่ใหญ่ ซึ่งมีแก่น ดำรงอยู่ สารีบุตรปรินิพพาน แล้ว ฉันนั้นเหมือนกัน เพราะฉะนั้น จะพึงได้ในข้อนี้แต่ที่ไหน? สิ่งใดเกิดแล้ว มีแล้ว ปัจจัยปรุงแต่งแล้ว มีความทำลายเป็นธรรมดา การปรารถนาว่า ขอสิ่งนั้นอย่าทำลายไปเลยดังนี้ มิใช่ฐานะที่จะมีได้ เพราะฉะนั้นแหละ เธอทั้งหลายจงมีตนเป็นเกาะ มีตนเป็นที่พึ่ง อย่ามีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่ง คือ มีธรรมเป็นเกาะ มีธรรมเป็นที่พึ่ง อย่ามีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่งอยู่เถิด. [๗๓๙] ดูกรอานนท์ ภิกษุมีตนเป็นเกาะ มีตนเป็นที่พึ่ง ไม่มีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่ง คือ มีธรรมเป็นเกาะ มีธรรมเป็นที่พึ่ง ไม่มีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่งอยู่อย่างไร? ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อม พิจารณาเห็นกายในกายอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชญาและโทมนัสในโลก เสีย ย่อมพิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาอยู่ ... ย่อมพิจารณาเห็นจิตในจิตอยู่ ... ย่อมพิจารณาเห็นธรรม ในธรรมอยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสในโลกเสีย ดูกร อานนท์ ภิกษุมีตนเป็นเกาะ มีตนเป็นที่พึ่ง ไม่มีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่ง คือ มีธรรมเป็นเกาะ มีธรรม เป็นที่พึ่ง ไม่มีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่ง อยู่อย่างนี้แล. [๗๔๐] ดูกรอานนท์ ก็ภิกษุพวกใดพวกหนึ่ง ในบัดนี้ก็ดี ในกาลที่เราล่วงไปก็ดี จักเป็นผู้มีตนเป็นเกาะ มีตนเป็นที่พึ่ง ไม่มีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่ง คือ มีธรรมเป็นเกาะ มีธรรมเป็น ที่พึ่ง ไม่มีสิ่งอื่นเป็นที่พึ่งอยู่ พวกภิกษุเหล่านี้นั้นที่เป็นผู้ใคร่ต่อการศึกษา จักเป็นผู้เลิศ. ................................................................................................... ที่มา จุนทสูตร ว่าด้วยการปรินิพพานของพระสารีบุตร พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๑ สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๙ จากคุณ : lovely beagle เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 09:09:01

ความคิดเห็นที่ 34 พระก็คน  เดินสองขาเหมือนกัน......ทำผิดก็สมควร.. จากคุณ : Captain_A เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 10:25:44

ความคิดเห็นที่ 35 ความแตกต่าง ระหว่าง ชี้หน้าด่า กับ ถามว่า ที่ท่านทำนั้น ถูกต้องแล้ว หรือครับ ผมว่า มัีน ต่างกัน นะครับ จากคุณ : a235 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 14:25:38

ความคิดเห็นที่ 36 ฝึกตนดีแล้วจึงฝึกผู้อื่น ชื่อว่าทำตามพระพุทธเจ้า ถ้าตัวเองยังทำไม่ได้ ก็อย่าหวังจะไปสอนคนอื่นเลยครับ ยิ่งด่าด้วยอย่าไปคิดถึงตรงนั้นเลย มันจะเข้าตัวเปล่า ๆ เวลามีคนมาฟ้องพระพุทธเจ้าว่าเห็นสาวกท่านใดประพฤติตนไม่เหมาะสม สิ่งที่พระพุทธเจ้าท่านทำคือ เรียกมาถามว่าทำจริงหรือเปล่า เหตุใดจึงทำแบบนั้น แล้วก็แสดงธรรม   เ่ท่าที่ผมได้ยินเรื่องราวมาแม้จะไม่มาก แต่เท่าที่จำความได้คือท่านจะไม่ตัดสินโดยไม่ถามเจ้าตัวก่อนเลย.. แล้วเราเป็นใคร? จากคุณ : RadiS เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 14:42:19

ความคิดเห็นที่ 37 ผมว่าตำรวจส่วนใหญ่ไม่ได้บรรลุอรหันต์นะ แต่ตำรวจทุกคนก็สามารถจับผู้ร้ายได้ จากคุณ : ลำปาว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 20:31:03

ความคิดเห็นที่ 38 จริงๆแล้วที่มาคุยๆกันนี่ก็เพราะหวังดีต่อพระศาสนาทั้งนั้นแหละนะ เพียงแต่อะไรถูกผิดนี่เป็นอีกเรื่องหนึ่ง จริงๆแล้วเรื่องที่เถียงๆกันก็เป็นเรื่องของสงฆ์ คือคณะสงฆ์ และเรื่องของภาษา ฆาราวาสจะว่าผิดถูกยังไง สุดท้ายก็ต้องไปจบที่คณะสงฆ์อยู่ดี แต่จะไปบอกให้ฆาราวาสเงียบปากหุบปาก มันก็เกินไป เป็นพระที่ชาวบ้านไหว้ ชาวบ้านก็ต้องนับถือ เมื่อไม่นับถือ ก็ต้องพิจารณากันบ้าง จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 12:36:35

ความคิดเห็นที่ 39 ในสมัยพุทธกาล ท่านจะมีพระอรหันต์ที่มีอภิญญา มีณาณรู้ความจริง รู้ความคิดจิตใจผู้อื่นได้  แต่ปัจจุบัน ข่าวบางทีเราไม่อาจรู้ได้เลยว่า เรื่องจริงไม่จริง ข่าวใส่ร้ายมีเยอะครับ  อย่าเชื่อไปซะหมด บางทีปากเราไปก่อนสติเสมอ  ทำอะไรเราน่ะแหละที่จะได้จะเสีย ทำแล้วได้คุ้มเสียรึเปล่า  บางอย่างทำไปเราก็ไม่ได้อะไรได้แต่ความสะใจ เราเงียบไว้ดีกว่า จากคุณ : ธารารักษ์ เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 03:23:54

ความคิดเห็นที่ 40 วางใจไว้ที่อุเบกขา ท่านทำสิ่งใดไว้ ย่อมได้รับผลนั้น  น่าสงสารกับคนที่หลงผิด ทำชั่ว  เพราะต้องไปเกิดในทุคติภูมิ โดยไม่รู้ตัว จากคุณ : sunnyorchids เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 15:22:48

ความคิดเห็นที่ 41 การรักษาศาสนาพุทธ พระพุทธเจ้าตรัสชัดเจนว่า เป็นหน้าที่ของบริษัท 4 ไม่ใช่บริษัท 1 จากคุณ : สายลมเหงาแห่งขุนเขา เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 54 19:25:32

ความคิดเห็นที่ 42 นิดนึงนะครับ ถ้าพระดีๆผมกล้าว่า ไม่กล้าใส่ร้าย หรอกครับ บาป แต่เจอข่าวพระทำผิดศีลพระทำไม่ดีอย่างน้อยก็ต้องคิดบ้างแหละครับ แต่พระก็คือพระครับยังไงก็ต้องให้ความเคารพ ท่านรักษาศีลมากกว่าเรา แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 54 09:58:44 แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 54 09:57:30 จากคุณ : soniczapp เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 54 09:09:13

ความคิดเห็นที่ 43 บทความใหม่จากพระพรหมคุณาภรณ์ กรณีไตรปิฎก สิกขาบท 150/227 และ กรณีนายฤทธีที่ถูกอัปเปหิจากบอร์ดไปแล้ว http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y10947957/Y10947957.html จากคุณ : Gurebu เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 16:16:17