คนที่น่ารักน่าศรัทธา

ครั้งสมัยพุทธกาล  . . . .

นางจุฬสุภัททาผู้เป็นพระอริยสาวิกาแสนงาม  ท่านมีพ่อสามีที่ไม่นับถือพระพุทธศาสนา  และไม่นับถือพระสงฆ์เลย แต่นับถือชีเปลือย

พ่อสามีเห็นนางไม่กราบไหว้ชีเปลือยจึงไม่พอใจ  พ่อสามีของนางบอกกับแม่สามี  เมื่อแม่สามีได้สอบถามนางว่า เพราะเหตุอะไร นางถึงเลื่อมใสพระสงฆ์  พระสงฆ์ของนางนั้นดีอย่างไรหรือ  ด้วยคำถามว่า  


" พวกพระสมณะ(พระสงฆ์)ของเจ้า  เป็นเช่นไร ?  
เจ้าจึงสรรเสริญพระสมณะเหล่านั้นนักหนา.  
พระสมณะเหล่านั้น  มีปกติอย่างไร ?
มีสมาจารอย่างไร(ความประพฤติ) ?  
เจ้าอันเราถามแล้ว  จงบอกเรื่องนั้นแก่เรา"


นางได้ตอบแก่แม่สามีของนาง  ในคุณความดีของพระอริยบุคคล  ดังนี้ค่ะ


                                 "ท่านผู้มีอินทรีย์(ตา,หู เป็นต้น)สงบ(ไม่ล่อกแล่ก) มีใจสงบ ท่านเดินยืน
                       เรียบร้อย, มีจักษุทอดลง พูดพอประมาณ,
                       พวกสมณะของฉันเป็นเช่นนั้น

                                 กายกรรมของท่านสะอาด. วจีกรรมไม่มัวหมอง,
                       มโนกรรมหมดจดดี. พวกสมณะของฉันเป็นเช่นนั้น

                                 ท่านไม่มีมลทิน มีรัศมีดุจสังข์และมุกดา บริสุทธิ์
                       ทั้งภายในภายนอก เต็มแล้วด้วยธรรมอันหมดจดทั้งหลาย,
                       พวกสมณะของฉันเป็นเช่นนั้น

                                 โลกฟูขึ้นเพราะลาภ และฟุบลงเพราะเสื่อมลาภ,
                       ท่านผู้ตั้งอยู่อย่างเดียวเพราะลาภและเสื่อมลาภ.
                       พวกสมณะของฉันเป็นเช่นนั้น

                                 โลกฟูขึ้นเพราะยศ และฟุบลงเพราะเสื่อมยศ,
                       ท่านผู้ตั้งอยู่อย่างเดียวเพราะยศและเสื่อมยศ,
                       พวกสมณะของฉันเป็นเช่นนั้น

                                 โลกฟูขึ้นเพราะสรรเสริญ และฟุบลงแม้เพราะนินทา,
                       ท่านผู้สม่ำเสมอในเพราะนินทาและสรรเสริญ,
                       พวกสมณะของฉันเป็นเช่นนั้น

                                 โลกฟูขึ้นเพราะสุข และฟุบลงแม้เพราะทุกข์,
                       ท่านไม่หวั่นไหวในเพราะสุขและทุกข์,
                       พวกสมณะของฉันเป็นเช่นนั้น"



เมื่อนางกล่าวจบ แม่สามีของนางเกิดความเลื่อมใส  และขอให้นางแสดงพระสงฆ์ให้เห็น

นางจึงได้ตั้งจิตทูลนิมนต์พระพุทธเจ้าและพระสงฆ์เพื่อรับภัตตาหารด้วยดอกไม้   ผินหน้าไปเฉพาะพระเชตวัน ไหว้โดยเคารพ ด้วยเบญจางคประดิษฐ์ ระลึกถึงพระพุทธคุณทั้งหลาย ทำการบูชาด้วยของหอม เครื่องอบ ดอกไม้และธูป กล่าวอัญเชิญว่า

"ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพเจ้านิมนต์ภิกษุสงฆ์มีพระพุทธเจ้าเป็นประมุข เพื่อฉันเช้าในวันรุ่งขึ้น, ด้วยสัญญาณของข้าพเจ้านี้ ขอพระศาสดาจงทราบว่า เป็นผู้อันข้าพเจ้านิมนต์แล้ว"

ดอกไม้ทั้งหลายลอยไปเป็นเพดานอันสำเร็จด้วยระเบียบดอกไม้ ได้คงที่อยู่เบื้องบนพระศาสดาผู้ทรงแสดงธรรมอยู่ในท่ามกลางบริษัท ๔ ในระยะทางที่ห่างออกไปนับร้อยกิโลเมตร จากนั้น พระศาสดาทรงแสดงธรรมเกี่ยวกับเรื่องนี้  เพื่อน ๆ พุทธบริษัท สามารถอ่านต่อได้ที่เรื่องของนางในคาถาธรรมบทตอนนี้ค่ะ



เรื่องนางจูฬสุภัททา
http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=31&p=8

จากคุณ	: Serene_Angelic
เขียนเมื่อ	: 11 ส.ค. 54 13:05:53