ความคิดเห็นที่ 1 ลองฟังธรรมจากพระครูเกษมธรรมทัต  วัดมเหยงคณ์ครับ http://www.youtube.com/watch?v=a2g6P5yQRr0&feature=related ท่านสอนปฏิบัติกรรมฐาน  ให้เน้นเจริญสติ แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 54 17:37:42 จากคุณ : pop_ssc เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 17:35:23

ความคิดเห็นที่ 2 เอาสักแนวทางหนึ่งนะ อานาปานสตินั้น สิ่งสำคัญไม่ใช่นิมิตนะ พวกนิมิตจรนี่ อย่าเพิ่งไปสนใจ สนใจแต่ลมหายใจก็พอ ทำกรรมฐานกองไหน สนใจแต่นิมิตของกรรมฐานกองนั้น นิมิตจรนิมิตลอยนี่เขาไม่เอากันนะ การกำหนดภาพพระ ถ้าเพิ่งเริ่มต้น บางครั้งจะได้แค่ความรู้สึก เอาแค่ความรู้สึกว่ามีพระอยู่ ตรงนี้นักปฏิบัติยังไม่เข้าใจ คือเข้าใจผิดคิดว่าจะง่าย จริงๆแล้วการกำหนดภาพพระได้แจ่มใสนั้น ถ้าไม่เคยมีของมาก่อนเลย ว่ากันเป็นเดือนๆนะครับ ถ้าฝึกเองนี่ว่ากันเป็นเดือนๆ ในการฝึกของหลวงพ่อนั้น ให้ไปหาฟังที่่ท่านสอนกสิน ท่านเตือนแล้วว่าไม่ใช่ง่ายๆ จะเอาให้ได้ให้คล่องต้องว่ากันเป็นเดือนๆ และทำทั้งวัน คือนึกถึงภาพพระทั้งวัน มโนมยิทธินั้น คนที่จะฝึกต้องคิดก่อนว่า จะต้องตาย และตายเดี๋ยวนี้ ไม่เสียดายชีวิต การฝึกใช้เพียงแค่ตามรู้ลมหายใจ ภาวนาว่า นะมะพะทะ เท่านั้น และไปต่อที่วัดท่าซุงหรือบ้านสายลมอีกที ฝึกเองให้ได้นั้นยากมาก แถวบ้านเรียกว่าไม่มีทางเลย และควรจะไปหาฟังว่าท่านสอนการกำหนดวางใจอย่างไรก่อนเข้ากรรมฐาน ไม่ว่าจะกรรมฐานอะไร ท่านสอนว่าต้องกำหนดวางใจอย่างไร ไปทำให้ถูก ถ้าก่อนทำกรรมฐานอยากได้นั่นได้นี่ ทำยังไงก็ไม่ได้ ต้องวางทุกอย่าง กำหนดรู้ก็คือกำหนดรู้ ไม่ใช่อยากรู้ ตามลมหายใจ ก็แค่ตามลมหายใจ กำหนดภาพพระก็แ่ค่นึกถึงพระ นึกได้ยังไงก็อย่างนั้น ไม่ต้องอยาก อยากเมื่อไหร่นิวรณ์มาหาแล้ว ไม่มีสมาธิ จิตฟุ้งซ่าน เออ... ว่าแต่อ่านจากไหนละ บางที่เขาเอาคำสอนมาไม่ครบนะ จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 17:38:41

ความคิดเห็นที่ 3 ที่เห็นเหมือนพระจันทร์ นั่นเรียกว่า อุคคหนิมิตครับ เป็นเครื่องหมายแสดงว่าจิตของคุณเป็นอุปจารสมาธิ เป็นสมาธิที่เฉียดฌาน จะทำอย่างไรต่อไปนั้น ก็ให้มนสิการ คือใส่ใจในอารมณ์ ณ ขณะปัจจุบัน ประคองรู้อารมณ์ปัจจุบันที่เป็นสุข สงบ สดชื่น เยือกเย็นนั้นต่อไปเรื่อยๆ จนกว่าจิตจะตั้งมั่น เต็มที่ ถ้าจะเจริญวิปัสสนา ก็ให้เลือกว่า จะให้อัปปนาสมาธิเกิดก่อน (ได้ฌาน) จึงค่อยเจริญวิปัสสนาทีหลัง หรือว่าจะเจริญวิปัสสนาก่อน เจริญวิปัสสนาก็คือ การยกเอา รูปธรรม หรือนามธรรม มาพิจารณาว่าเป็นอนิจจัง ไม่เที่ยง เป็นทุกขัง เต็มไปด้วยทุกข์ และเป็นอนัตตา ไม่ใช่ตัวเรา ของเรา ไม่เป็นไปตามความต้องการของเรา ไม่สามารถบังคับบัญชาได้ เป็นไปตามเหตุ ตามปัจจัย มีเหตุ ก็เกิดขึ้น และตั้งอยู่ชั่วคราว  พอสิ้นเหตุ ก็สิ้นผล และดับไป เจริญวิปัสสนาตามที่กล่าวข้างต้นก็คือใช้จิตที่สงบคิดพิจารณาด้วยปัญญา จนกว่าวิปัสสนาญาณจะเกิด วิปัสสนาญาณเำกิดก็คือ รูปธรรม กับ นามธรรม จะแสดงสภาพที่แท้จริงปรากฏออกมาให้เราได้ประจักษ์แจ้ง โดยที่ไม่้ต้องคอยตามดู ตามรู้เหมือนแต่ก่อนตอนที่วิปัสสนาญาณยังไม่เกิด รูปธรรม กับ นามธรรม ก็คือ ขันธ์ทั้ง 5 อันได้แก่ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ขันธ์ทั้ง 5 ที่เรารู้จักก็คือ รูปกาย และจิตใจ ตลอดจนความคิดและอารมณ์ทั้งหลายที่เปลี่ยนไป เปลี่ยนมา นั่นเอง อุคคหนิมิตที่เหมือนพระจันทร์นั่นผมเองก็เคยเห็นครับ ไม่ใช่เรื่องแปลกใดๆ ถ้าได้ฌาน จิตจะเปลี่ยนจากอุปจารสมาธิเป็นอัปปนาสมาธิ เมื่อถึงตอนนั้น ปฏิภาคนิมิตจะเกิดแทน เป็นเครื่องหมายว่าจิตตั้งมั่นมากกว่าเดิม จิตที่ตั้งมั่นมากกว่าเดิม มีผลคือ ทำให้พิจารณาไตรลักษณ์ในกายและใจได้ไว ได้เร็ว และเห็นผลก้าวหน้าดีกว่าอุปจารสมาธิ และขณิกสมาธิ นิมิตรูปพระจันทร์นี่ มันลอยอยู่ตรงหน้า ก็ปล่อยมันให้ลอยอยู่อย่างนั้นไป ถ้าลมหายใจเข้าและออกยังอยู่ ก็ให้ระลึกรู้ว่าลมหายใจเข้าไม่เที่ยง กำลังแปรเปลี่ยน และลมหายใจออกไม่เที่ยงกำลังแปรเปลี่ยน ลมหายใจนี้ไม่ใช่ของเราจริงๆด้วย ถ้าลมหายใจเป็นของเราจริง เราก็สามารถบังคับให้มีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องหายใจ ถ้าวิปัสสนาญาณเกิดแล้ว ทีนี้สภาพที่เป็นทุกข์ของการหายใจ และสภาพของทุกข์ในร่างกายที่เกิดจากการหายใจ ที่เกิดจากการดำรงอยู่ ตั้งอยู่ ก็จะปรากฏยาวๆ ต่อเนื่องไม่มีจบไม่มีสิ้น จนกว่าคุณจะเห็นชัดว่ามีแต่ทุกข์เท่านั้นที่เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป  ทุกข์ที่ปรากฏขึ้นมาเพราะวิปัสสนาญาณนี้จะทุกข์มากมายแสนสาหัส ไม่มีอะไรจะทุกข์ไปกว่านี้อีกแล้ว คุณจะต้องวางใจเป็นกลางให้ได้ วางใจให้เป็นอุเบกขา ไม่ยินดี และไม่ยินร้าย คุณจะรู้ชัดว่าคุณไม่สามารถหนีไปจากทุกข์เหล่านี้ได้ อุบายในการพ้นทุกข์ก็คือ คุณต้องประจักษ์ชัดด้วยปัญญาของคุณเองว่า ทุกข์เกิดเพราะความยึดมั่นถือมั่น เมื่อคุณพิจารณาว่าทุกขเหล่านี้ไม่ใช่ตัวเรา ของเรา สักแต่ว่าเป็นทุกข์ สักแต่ว่าเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป คุณจะเริ่มรู้สึกว่าเกิดสันติธรรมขึ้น และเริ่มรู้สึกถึงสภาวะที่ตรงกันข้ามกับการปรุงแต่ง นั่นก็คือการพ้นจากความปรุงแต่งและพ้นจากสิ่งปรุงแต่งทั้งมวล และถ้าคุณสลัด ละวาง ถอดถอนความยึดมั่นถือมั่นในรูปกายและจิตใจของคุณลงได้จนหมดสิ้น เมื่อนั้นโลกุตตรจิตก็จะทำหน้าที่ประหารกิเลสสังโยชน์เองเมื่อเหตุปัจจัยถึงพร้อม ขออนุโมทนาสาธุกับการปฏิบัติธรรมด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 54 18:00:26 แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 54 17:52:30 จากคุณ : คืนวันอันแสนดี เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 17:41:16

ความคิดเห็นที่ 4 ขออนุญาตลองแปะครับ จากคุณ : pop_ssc เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 17:43:54

ความคิดเห็นที่ 5 2. จากคุณ : pop_ssc เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 17:46:18

ความคิดเห็นที่ 6 3. จากคุณ : pop_ssc เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 17:46:50

ความคิดเห็นที่ 7 4. จากคุณ : pop_ssc เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 17:47:18

ความคิดเห็นที่ 8 เห็นภาพนอกตัว เป็นใช้ไม่ได้ ส่งใจออกนอกตัวก็ใช้ไม่ได้เช่นกัน ที่ถูกต้องเห็นที่กลางตัวเท่านั้น ส่งใจไปที่กลางตัวเท่านั้น จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 17:56:50

ความคิดเห็นที่ 9 สมาธินั้น  ไม่ใช่ว่าหยุดนิ่งเฉยๆ  ที่ถูกคือ หยุดนิ่งด้วยและรวมใจให้เล็กที่สุดเท่าที่จะเล็กได้ด้วย ใจจึงจะมีพลัง  เหมือนเลนส์รวมแสงจะทำให้แสงมีพลังมากขนาดจุดไฟติด จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 18:02:05

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณมากๆคะ สำหรับทุกกระทู้ อนุโมทนา สาธุคะ จากคุณ : aoiyuki เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 18:16:28

ความคิดเห็นที่ 11 จากคุณ : กันดั้มตัวนี้สีชมพู เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 18:49:43

ความคิดเห็นที่ 12 เห็นด้วยกับคุณ sirnitfi ความเข้าใจผิดประการหนึ่งที่ผู้ปฏิบัติใหม่เป็น คือคิดว่าภาวนาแล้วมันจะต้องมีความก้าวหน้า คือว่ามันจะต้องเป็นอะไรสักอย่าง แล้วก็ไปยึดเอาสัญญาที่อ่านมาเป็นเป้าหมาย พอลองทำแล้วไม่ได้ตามเป้านั้น ก็สรุปว่า ไม่เวิร์ค คือทำไม่ได้..  เปลี่ยนวิธีดีกว่า.. 55555 เราก็เป็นอย่างนั้นมาก่อน แต่ความจริงประการหนึ่งคือ การฝึกสมาธิเหมือนตักน้ำใส่ตุ่ม เต็มตุ่มเมื่อไหร่ ก็เรียกได้ว่ามีความก้าวหน้าไปขั้นนึงขั้นนึง แต่สิ่งที่เราไม่รู้คือ คุณมีน้ำอยู่ในตุ่มก่อนหรือเปล่า   วิธีการบางวิธีการเหมาะกับเรา ถูกจริต ก็เหมือนกับตักน้ำด้วยขันใหญ่  ถ้าไม่ถูกจริต ก็เหมือนตักน้ำด้วยขันเล็ก แต่การตักน้ำไม่ว่าขันใหญ่หรือเล็กย่อมให้ผลเช่นเดียวกัน คือเป็นการเติมน้ำลงในตุ่มของเรา  เติมวันละเล็กละน้อย วันนึงมันเต็มตุ่ม มันก็แสดง "ผล" ของสมาธินั้นออกมาให้เห็น  ทางนิมิตบ้าง ทางความรู้สึก ทางร่างกายจิตใจ ผลที่คุณได้รับจากการฝึก อาจจะมาจากการสะสมของผลการภาวนาที่ทำมาตั้งแต่แรก เมื่อปัจจัยเงื่อนไขมันพร้อม มันก็แสดงผลให้เห็นเป็นกำลังใจ   แต่ผลที่แสดงนี้ ก็แค่ป้ายรถเมล์ป้ายนึงเท่านั้น..   ไม่ใช่เป้าหมาย  ยังไม่ใช่เป้าหมายค่ะ..   แต่ว่ามันก็พอบอกได้ว่า คุณภาวนามาถึงป้ายแรกแล้วค่ะ นี่ล่ะความก้าวหน้า.. เท่าที่เล่ามา ก็เห็นว่าน่าจะทำอานาปานสติต่อไป  นิมิตนั้นไม่ต้องไปให้น้ำหนักกับเขา  เหมือนคุณขับรถ อาณาคือการถือพวงมาลัย ตั้งสติไป  จะเห็นวิวพระจันทร์ ก็ไม่ต้องสนใจ สนใจแต่พวงมาลัยของเรา   แล้วดูสิว่ามันจะพาไปไหนต่อ..   แค่ดูเฉยๆ  ไม่ต้องสนใจ เหมือนขับรถน่ะ ขับไปเรื่อยๆ วิวจะเปลี่ยนไหม..   ถ้าเปลี่ยนก็คือนิมิตจร   เจออะไรก็รู้แล้วละ  คือดูแล้วก็กลับมาสนใจพวงมาลัยของเราต่อ สติประคองไว้อย่าให้เสียขวัญ แต่ถ้าทำยังไงยังไงก็ยังเห็นพระจันทร์อยู่ ดวงกลมโต สว่างขึ้นเรื่อยๆ สมมตินะ อาจจะเคยฝึกกสินแสงสว่างมา จะลองเปลี่ยนมาเพ่งพระจันทร์แก้เซ็งก็ได้  ลองเพ่งพระจันทร์สิ..มันจะเป็นยังไงต่อไป..   คือถ้าไม่หาอาจารย์สักองค์ แล้วเรียนให้มันจริงจังตั้งแต่แรก  มันก็ต้องทดลองไปอย่างนี้แหละค่ะ..  โอกาสหลงทางเข้ารกเข้าพงมันก็มีบ้าง..  หรือคนเขาบอกทางผิดบ้างก็โทษเขาไม่ได้   คุณน่าจะมีวาสนาทางสมาธิ ถ้าหาอาจารย์เป็นไกด์นำทาง มันจะง่ายกว่าค่ะ.. แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 54 19:37:17 จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 54 19:36:35

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีครับ ถ้าคุณลองทำแบบไหนแล้วได้ผลดี ก็ให้ลองทำแบบเดิมต่อไปนะครับ เมื่อทำแล้วถ้าได้ผลดีก็ให้ทำแบบนั้นไปเรื่อยๆนะครับในเบื้องต้นนี้ครับ ส่วนเรื่องการเห็นดวงกลมใสสว่าง ก็เพราะจิตนิ่งดีแล้ว จึงเกิดนิมิตที่เป็น(เรียกว่า) กุศลนิมิตขึ้นมาได้ครับ ก็ให้ทำใจหยุดนิ่งๆต่อไปที่กลางดวงกลมใสๆนั้นต่อไปเรื่อยๆนะครับ (โดยไม่ต้องใช่คำภาวนาใดๆก็ได้ถ้าจิตนิ่งดีแล้ว) ทำใจหยุดนิ่งๆที่ศูนย์กลางดวงกลมๆใสๆนั้นต่อไปเรื่อยๆ โดยไม่ต้องคิดอะไรเลยครับ (มีอะไรให้ดูก็ดูไปเฉยๆ) เมื่อใจเราหยุดนิ่งได้ถูกส่วน เดียวใจเราจะละเอียดขึ้นสว่างขึ้นแล้วเราก็จะเห็นดวงกลมดวงใหม่ใสสว่างกว่าเดิม  แล้วเราจะเห็น...... เป็นต้น หลักการทำสมาธิมีอยู่แค่ข้อเดียวครับ คือ หยุด(นิ่ง) ครับ ให้เราทุกๆคนจำเอาไว้ให้ขึ้นใจเลยนะครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : กรรไกรรัตนะ เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 54 16:32:31

ความคิดเห็นที่ 14 จขกท. มีความรักดี ปรารถนาดีกับตัวเอง ช่วยตอบจากประสบการณ์นะคะ ถูกไม่ถูกก็ลองนำไปปฏิบัติดู. 1. วันนึงมี 24 ชั่วโมงถ้าทำกรรมฐาน 15-30 นาทีก็ย่อมไม่ก้าวหน้าอยู่แล้วค่ะ การสำรวมสติน้อยเกินไป เมื่อไหร่ที่เรามีสติรู้ว่าเราหายใจอยู่ก็สามารถกำหนดรู้ลมหายใจนั้นได้ หรือรู้อิริยาบทของเราในขณะนั้น ทำให้ได้มากที่สุด เวลาทำสมาธิจิตจะรวมตัวเร็ว 2. การจะกำหนดพระพุทธรูปเลือกเอาสักปาง อย่าเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ไม่ง่ายนะ พระที่ท่านปฏฺบัติได้ท่านดูเป็นพันๆหมื่นๆครั้งกว่าจะได้ ส่วนตัวเคยใช้แหวนจักรพรรดิของหลวงพ่อทำกสินแสงสว่างเพราะทำได้บ่อยๆหลวงพ่อแนะนำมา ขึ้นรถ ลงเรือ เดินทางกำหนดได้ตลอด และกสินแสงสว่าง กสินสีขาวจะทำให้มโนมยิทธิเห็นผลง่ายค่ะ 3. ถ้าสติยังอยู่กับคำบริกรรมแล้วมีอาการซ่านไปจะทางหัวก็ดี ทางผิวหนัง หรือเฉพาะใบหน้าก็ดีอาการลักษณะนี้เป็นปิติตัวหนึ่ง 4.กำหนดพระพุทธรูปหรือเปล่าไม่สำคัญ...หลวงพ่อเน้นตลอดว่าอย่าลืมกำหนดลมหายใจ ให้ลมหายใจเป็นฐานในการปฏิบัติ ถ้าเริ่มที่อาณาปานุสติกรรมฐานแล้ว กรรมฐานกองอื่นจะเป็นของง่าย 5. เริ่มจากตัดร่างกายก่อนมาถูกทางแล้ว เพราะจิตมีความลิงโลดมาก ไม่หยุดนิ่ง ถ้าทำให้จิตสลดลง จิตจะไม่ส่งออกง่ายมีความสำรวมในกายมากขึ้น ทำบ่อยๆจะเกิดความเบื่อหน่ายในร่างกาย และเห็นทุกข์ ไม่ต้องเยอะก็ได้แต่ให้ทำทุกวันดีแล้วนะคะ 6. การเห็นนิมิตให้มีสติรู้ว่าเห็นแล้วปล่อยผ่านมันไป หลายคนที่ติดนิมิตแล้วการปฏิบัติสมาธิก็หยุดอยู่กับที่ ข้อแนะนำที่ถามมา... 1. พยายามรักษาศีล 5 ให้เป็นปกติ 2. ทำทานให้เป็นปกติ สม่ำเสมอ 3. นึกถึงความตายบ่อยๆ และหมั่นพิจารณาร่างกายว่ามีสภาพไม่เที่ยง 4. อย่าสนใจจริยาของบุคคลอื่น ให้ดูจิตเราอย่างเดียว   ทำแค่นี้ก็จะเห็นว่าการปฏิบัติพัฒนาไปมาก เอาแค่อาทิตย์เดียวก็น่าจะเริ่มเห็นผลแล้ว...ขอให้เจริญในธรรมเช่นกัน จากคุณ : pandha (pandha) เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 54 18:52:03