ความคิดเห็นที่ 1 เป็นกำลังใจให้ผู้เป็นหนี้สินทุกท่านสู้สู้ สวัสดิ์ หอรุ่งเรือง" ในวันนี้เป็นบุคคลล้มละลายทั้งด้านการเงินและการเมือง แต่เขาก็ยังใช้ชีวิตปกติ พร้อมเตือนนักธุรกิจรุ่นน้องลุกขึ้นสู้ แม้จะถูกคำสั่งศาลล้มละลายให้พิทักษ์ทรัพย์เด็ดขาด แต่ สวัสดิ์ หอรุ่งเรือง เจ้าพ่ออุตสาหกรรมเหล็ก เจ้าของสมญานาม ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย อันลือลั่นสะท้านวงการการเงินเมื่อ 12 ปีที่แล้ว ยังมีความภูมิใจเหลืออยู่ ที่สามารถนำพาธุรกิจในเครือหลายๆ แห่ง ฝ่าวิกฤติมรสุมเศรษฐกิจ "ต้มยำกุ้ง" เมื่อปี 2540 มาได้ แม้ว่าปัจจุบันจะไม่ได้มีคนในตระกูล หอรุ่งเรือง เป็นผู้ถือหุ้นก็ตาม แต่อย่างน้อย ก็ไม่ได้ทำให้ผู้ถือหุ้นรายย่อยเดือดร้อน แถมยังมีกำไรด้วย ปัจจุบัน บริษัท นครไทยสตริปมิล (เอ็นเอสเอ็ม) ที่เป็นหนี้มากกว่า 3.6 หมื่นล้านบาท ถูกจับไปรวมกับกลุ่มจีสตีล ผู้ผลิตเหล็กรีดร้อน-รีดเย็นรายใหญ่ในเครือ สมศักดิ์ ลีสวัสดิ์ตระกูล ขณะที่บริษัท เอ็น ทีเอส สตีล มูลหนี้กว่า 3 หมื่นล้านบาท ในแผนปรับโครงสร้างหนี้ ถูกจับไปรวมกับบริษัทเหล็กเส้นในเครือบริษัทปูนซิเมนต์ไทย ก่อนที่ในเวลาต่อมาจะถูกขายให้กับบริษัททาทาสตีล (ประเทศไทย) ยักษ์ใหญ่อุตสาหกรรมเหล็กจากอินเดีย สินทรัพย์ที่เหลือจริงๆ ที่พอจะชำระให้เจ้าหนี้ ก่อนเข้าสู่ขั้นตอนการล้มละลายโดยสมบูรณ์แบบเป็นเวลา 3 ปี เป็นหุ้นที่ถือในนามส่วนตัวในบริษัทเหมราชพัฒนาที่ดิน (HEMRAJ) ซึ่งก็มีประมาณ 64 ล้านหุ้น นอกจากนั้นก็เป็นทรัพย์สินอื่นๆ เพื่อเอาไปชำระหนี้ประมาณ 1 หมื่นล้านบาท ซึ่ง สวัสดิ์ บอกว่า เป็นหนี้ที่เขาสร้างเองประมาณ 10% ที่เหลือ 90% เป็นหนี้ค้ำประกันให้กับพรรคพวก สวัสดิ์ บอกว่า หลายคนอาจตั้งข้อสงสัยว่า ตัวเขาเองอาจจะมีทรัพย์สินจำนวนมาก แต่ต้องทำความเข้าใจว่า จริงๆ แล้วตอนนี้ทรัพย์สินของตัวเองนั้นตอนนี้แทบไม่เหลือ อาจจะมีบางส่วนอยู่ในครอบครัวบ้าง ซึ่งก็ต้องเข้าใจว่า "หอรุ่งเรือง" ไม่ได้มีเฉพาะ "สวัสดิ์" คนเดียว "การทำธุรกิจของผม จะใช้วิธีการนำหุ้นของบริษัทที่เราทำไปจำนำ หรือจำนอง เพื่อหาเงินก้อนใหม่มาขยายธุรกิจ ซึ่งมันก็จะโยงกันไปโยงกันมาแบบนี้ แม้เราจะมีธุรกิจแสนล้านบาท แต่พ่อเราไม่ได้ทิ้งเงินไว้ให้ 3 หมื่นล้านบาทซะที่ไหน เราเตาะแตะมาชั่วชีวิต จุดอ่อนมันมี เมื่อเราเอาหุ้นเข้าตลาดหลักทรัพย์ จะมีข้อกำหนดผู้ประกอบการห้ามขายหุ้น เราก็มีวิธีเดียวคือตึ๊งหุ้น" เมื่อถามว่ารู้สึกอย่างไรที่ต้องล้มละลายและชีวิตจะเป็นอย่างไรต่อไป สวัสดิ์ ตอบคำถามอย่างฉะฉาน ด้วยใบหน้าที่เปื้อนยิ้ม มีชีวิตชีวาตลอดเวลา ว่า "ไม่มีอะไรอย่าคิดมาก ล้มละลายแล้วเรายังอยู่นอกคุก พวกเราชอบคิดลึกกันไปเอง อย่าไปยึดติด" "ในชั่วโมงทำงานผมก็จะใช้ชีวิตอยู่กับออฟฟิศ มาทำโครงการนี้ โครงการต่อ ในชั่วโมงที่ดีที่สุดของชีวิต กับที่เลวที่สุด ก็ไม่เห็นมีอะไรแตกต่าง" สวัสดิ์ กล่าว "ผมทำงานอย่างเดียว เราทำงานโดยการสร้างธุรกิจหนึ่งขึ้นมา เมื่อมีกำไรก็เอาหุ้นไปขายบ้าง ไปจำนำบ้าง  เพื่อไปทำโครงการอื่นๆ อีกขึ้นมา ซึ่งก็เหมือนกับแชร์ลูกโซ่ เมื่อบริษัทหนึ่งล้ม ก็ล้มตามกันไป แต่ถ้ารอดหมด ก็รวยไม่รู้เรื่องเหมือนกัน" สวัสดิ์ บอกว่าแม้ตัวเองจะต้องล้มละลาย แต่ชีวิตการทำงานของตัวเองไม่ได้ถือว่าล้มเหลว เพราะด้วยข้อจำกัดทางธุรกิจที่แตกต่างกัน ที่เขาเกิดมาในช่วงที่ดอกเบี้ยแพง ใช้เงินทุนของสถาบันการเงินมาทำธุรกิจ เมื่อทุกอย่างไม่เป็นไปตามแผน ก็ต้องยอมรับความเจ็บปวด จึงอยากให้กำลังใจผู้ที่ต้องเผชิญหรือกำลังเผชิญสถานการณ์เช่นเดียวกับตัวเขาที่เชื่อว่ามีอยู่มากมายบนโลกนี้ อย่าไปท้อ อย่าไปสิ้นหวัง และที่สำคัญอย่าทิ้งความหวัง "คนที่เจอเหตุการณ์ปี 2540 มาแล้ว ถึงวันนี้ไม่ยอมตาย เพราะพวกเขาสู้ ไม่ยอมหนีไปไหน และเขาก็รอดหมดทุกคน แต่เที่ยวนี้เหตุการณ์หนักกว่าตอนที่ผมตายอีก วันนี้แบงก์ไม่ยอมปล่อยกู้ ก็จะตายกันหมด สมัยผมที่มีการปรับโครงสร้างหนี้ แบงก์ยังปล่อยกู้เงินทุนหมุนเวียนให้ เพราะแบงก์ได้กลายเป็นเจ้าของจากการแปลงหนี้เป็นทุน" เมื่อ 10 ปีที่แล้ว สวัสดิ์ หอรุ่งเรือง มีหนี้สินนับแสนล้านบาท แต่ด้วยปรัชญาการทำธุรกิจ ที่ไม่ยึดติดกับความเป็นเจ้าของ ทำงานทุกอย่างมีเงินเป็นตัวตั้ง ทำให้ในวันนี้ สวัสดิ์ กำลังจะกลายเป็นคนปลอดหนี้ ยกเว้นหนี้ค้ำประกันส่วนบุคคล ที่เป็นกรรมเก่าที่เขาต้องมารับภาระในขณะนี้ แต่ 3 ปีจากนี้ไป เขาก็จะปลดบ่วงหนี้ได้ เขาบอกว่า หลังจากพ้นล้มละลายแล้ว ตัวเองก็พร้อมจะเดินหน้าโครงการต่างๆ ต่อไป แต่ใช่ว่าช่วงนี้จะหยุดนิ่งไม่ทำงาน ยังคงต้องทำงานตลอด แต่จะไม่ทำอะไรที่มีผลผูกพันทางนิติกรรมต่างๆ "ผมยังมีความฝัน แค่ 3 ปี (ระยะเวลาล้มละลาย) ผมแค่ล้มละลายทางธุรกิจ ผมล้มละลายทางการเมือง มันสมองความเป็นคนของผมไม่ได้ล้มละลายไปด้วย ความเป็นมนุษย์ สติปัญญาไม่ได้ล้มละลายไปด้วย ซึ่งทุกวันนี้ก็ยังมีคนมาปรึกษาตลอด การทำธุรกิจหรือทำอะไร อย่าไปคิดถึงวันเกษียณ คุณอย่านำปัญหากลับบ้าน ทุกอย่างให้จบอยู่ที่ทำงาน หากคุณยังนำงานไปทำที่บ้าน ต่อให้หนุ่มแน่นแค่ไหน ไม่นานก็ตาย อย่าแบกปัญหากลับบ้าน" สวัสดิ์ บอกว่า สิ่งที่เขาเป็นห่วงนักธุรกิจรุ่นใหม่ในปัจจุบันนี้ ที่มีแรงต้านทานต่ำ และยังยึดติดกับเกียรติยศ หน้าตา และชื่อเสียง ทำให้กลายเป็นจุดอ่อน เป็นอุปสรรคสำคัญในการที่ลุกขึ้นสู้ กลายเป็นพันธนาการตัวเองให้ขาดอิสรภาพของชีวิต และที่สำคัญคนที่ล้มละลายที่กำลังคิดจะทำร้ายตัวเอง ให้กลับมาคิดใหม่ และต่อสู้อีกครั้ง "การล้มละลายไม่ได้เสียอิสรภาพใดๆ โดยเฉพาะคนหนุ่มๆ อย่าล้มเลิกความตั้งใจ ให้ล้มไปแค่ 3 ปี แล้วเริ่มใหม่ อย่าให้เกิดขึ้นอีก ล้มละลายแค่ทำให้เราเสียหน้าและเกียรติยศ แต่วันนี้คนทั้งโลกเป็นเหมือนเราหมด เพราะฉะนั้นคนที่สู้เท่านั้นที่จะอยู่รอด จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 54 16:36:38

ความคิดเห็นที่ 2 ^ โดน ครับ โดน !!! จากคุณ : ramai เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 54 17:10:54

ความคิดเห็นที่ 3 สุดยอด เจ้านายเก่าผม ครับ นับถือมาก จากคุณ : อัมพันกาย เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 54 17:42:50

ความคิดเห็นที่ 4 อนุโมทนากับเรื่องราวดี ๆ ครับ จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 54 18:07:15

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณที่เอามาให้อ่านค่ะ ปรัชญา การทำงานของคุณสวัสดิ์ หอรุ่งเรือง เยี่ยมยอดมากค่ะ ท่านจะสอนวิธีการทำงาน ให้กับลูกน้อง เอาใจใส่ลูกน้องดีมากค่ะ ดิฉันเองเคยเป็นลูกน้องที่เหมราชพัฒนาที่ดินค่ะ เรียนรู้ประสบการณ์จากท่านมาได้เยอะเลยค่ะ จากคุณ : ไอยรินมาทวงถาม เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 54 18:32:55

ความคิดเห็นที่ 6 ขออภัย หากแบบไม่ตั้งใจโกง ล้มบนฟูก  ก็โอเคนะคะ บอกตรงๆ  เห็นพวกล้มละลายหลายคน ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย แต่ยังใช้ชีวิตหรูหรา ฟุ่มเฟือย  เพราะล้มแค่ 3 ปี ก็เคลียร์ประวัติได้  ธนาคารก็รับภาระไปแล้วกัน แต่ยุคนั้น มีธนาคาร  สถาบันการเงิน ล้มไปมากมาย เพราะพวกล้มบนฟูก  ใช้ช่วงวิกฤติเป็นโอกาสชักดาบ  เพื่อนดิฉันบางคน ธนาคารล้ม ตกงาน ป่านนี้ ยังไม่มีงานทำ ยังมีเลยค่ะ เมื่อก่อน เห็นแล้วโกรธ  แต่เดี๋ยวนี้  กรรมของใคร คนนั้นรับค่ะ จากคุณ : แม่น้องปัน เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 54 20:39:33

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นตัวอย่างที่ดีมากๆเลยครับ ถ้าทุกคนทำได้อย่าง จขกท คงจะไม่มีคนจนและคนติดหนี้ จากคุณ : ชนาธิป - พุทธแท้ เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 54 21:55:55

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่หนี ไม่อยู่ ไม่สู้   (แต่)ไม่ถอย ปรัชญาลูกหนี้ครับ ---ซื้อรถ มาใช่ในกิจการของบริษัท -- เราจ่าย--- รถโทรม --บริษัทสบาย --เป็นหนี้บัตรเครดิตเกือบแสน  ผ่อนหมดไป ค้างแค่ 2000 ยังทวงได้ทวงดี แล้วดอกที่พวก กินไปไม่ใช่น้อยแทบเท่าตัว-ประกันชีวิต ประกันรถ ไม่อยากจะจ่ายให้ แต่ตอนเอาเงินชอบจังเลย--เอาไปหมุนกินดอกสนุกสนาน--สังคมคนกินคน  (ในต่างประเทศ การทำประกันคือความมั่นคง--สังคมไทย ไม่อย่างนั้นเลยแม้แต่น้อย) ---ทุกวันนี้ไม่ยุ่งกับวังวนพวกนี้ กินน้อย กินผัก ไปตามเรื่อง มีเงินน้อยก็ใช้น้อย --แต่มีความสุข--สำคัญตรงนี้แหละ ---มีความสุขอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน --วิ่งทำงานโครมๆ เหนื่อยๆ เครียดแทบจะบ้า หวังให้ประเทศเจริญ ปล่าหรอกมันก็แค่คำลวงๆ คำสัญญาแบบร่างวาดวิมานในอากาศ --ถ้าเครียดจนบ้า หรือเป็นโรคหัวใจ สังคมจะกลับมาช่วยเราไหม ปล่าว มีแต่พ่อแม่พี่น้องเราเท่านั้น ที่จะประคองเรากลับมารักษา  เพื่อที่จะไปสู้ เพื่ออุดมการณ์ลมๆแล้งๆ --ขาดเราไปคนนึง ประเทศไม่ถึงกับล่มจม หรือรำรวยได้เพราะเราคนเดียว --ถ้าเราไปบวช ภาวนาอยู่ในป่า สังคมก็ไม่เดือดร้อน ตัวเราก็สบาย---ลองคิดดู แก้ไขเมื่อ 19 ส.ค. 54 22:10:23 จากคุณ : jesdath เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 54 22:08:02

ความคิดเห็นที่ 9 พระพุทธองค์ทรงมีเมตตา สอนแม้กระทั่งการเลี้ยงชีวิตอย่างสมดุลย์พอเพียงแก่ฐานะ ไม่ฟุ่มเฟือยไปและไม่แร้นแค้นไป ทรงเรียกว่า การเลี้ยงชีวิตอย่าง "สมชีวิตา"... พยัคฆปัชชะ! สมชีวิตา เป็นอย่างไรเล่า? พยัคฆปัชชะ! กุลบุตรในกรณีนี้ รู้จักความได้มาแห่งโภคทรัพย์ รู้จักความสิ้นไปแห่งโภคทรัพย์แล้วดำรงชีวิตอยู่อย่างสม่ำเสมอ ไม่ฟุ่มเฟือยนัก ไม่ฝืดเคืองนักโดยมีหลักว่า “รายได้ของเราจักท่วมรายจ่าย และรายจ่ายของเราจักไม่ท่วมรายรับ ด้วยอาการอย่างนี้”ดังนี้ พยัคฆปัชชะ! เปรียบเหมือนคนถือตาชั่ง หรือลูกมือของเขา ยกตาชั่งขึ้นแล้ว ก็รู้ว่า “ยังขาดอยู่เท่านี้ หรือเกินไปแล้วเท่านี้” ดังนี้ฉันใด; กุลบุตรนี้ ก็ฉันนั้น : เขารู้จักความได้มาแห่งโภคทรัพย์ รู้จักความสิ้นไป แห่งโภคทรัพย์ แล้วดำรงชีวิตอยู่อย่างสม่ำเสมอ ไม่ฟุ่มเฟือยนัก ไม่ฝืดเคืองนัก โดยมีหลักว่า “รายได้ของเราจักท่วมรายจ่าย และรายจ่ายของเราจักไม่ท่วมรายรับ ด้วยอาการอย่างนี้”ดังนี้ พยัคฆปัชชะ! ถ้ากุลบุตรนี้ เป็นผู้มีรายได้น้อย แต่สำเร็จการเป็นอยู่อย่างฟุ่มเฟือยแล้วไซร้ ก็จะมีผู้กล่าวว่า กุลบุตรนี้ใช้จ่ายโภคทรัพย์ (อย่างสุรุ่ยสุร่าย) เหมือนคนกินผลมะเดื่อ ฉันใดก็ฉันนั้น พยัคฆปัชชะ! แต่ถ้ากุลบุตร เป็นผู้มีรายได้มหาศาล แต่สำเร็จการเป็นอยู่อย่างแร้นแค้นแล้วไซร้ก็จะมีผู้กล่าวว่า กุลบุตรนี้จักตายอดตายอยากอย่างคนอนาถา. พยัคฆปัชชะ! เมื่อใด กุลบุตรนี้ รู้จักความได้มาแห่งโภคทรัพย์ รู้จักความสิ้นไปแห่งโภคทรัพย์ แล้วดำรงชีวิตอยู่ อย่างสม่ำเสมอ ไม่ฟุ่มเฟือยนัก ไม่ฝืดเคืองนัก โดยมีหลักว่า “รายได้ของเราจักท่วมรายจ่าย และรายจ่ายของเรา จักไม่ท่วมรายรับ ด้วยอาการอย่างนี้”ดังนี้; พยัคฆปัชชะ! นี้เราเรียกว่า สมชีวิตา (ความเลี้ยงชีวิตอย่างสมดุลย์พอเพียงแก่ฐานะ). อฏฺฐก.อํ ๒๓/๒๘๙/๑๔๘ จากคุณ : ยัยก้อย เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 54 02:06:31

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณ จขกท ที่นำแง่คิดดีๆมาให้กับทุกๆคนในนี้นะคะ เป็นบทความที่สร้างกำลังใจให้แก่คนเป็นหนี้ทุกคนได้ดีค่ะ เราอยากเตือนให้เพื่อนๆในห้องศาสนาทุกคน อย่าประมาท และเริ่มวางแผนเก็บเงินไว้ใช้ยามเกษียณอายุไว้แต่เนิ่นๆ ได้แล้ว พอแก่ตัวไปจะได้ไม่มีความกังวลใจในเรื่องการหาเงินยังชีพ และจะได้มีเวลาสำหรับเพียรปฎิบัติได้เต็มที่ค่ะ แก้ไขเมื่อ 21 ส.ค. 54 03:01:13 จากคุณ : ยัยก้อย เขียนเมื่อ : 20 ส.ค. 54 02:19:25