ความคิดเห็นที่ 1 ภาพที่ 1 จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 08:26:30

ความคิดเห็นที่ 2 ภาพที่ 2 จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 08:27:03

ความคิดเห็นที่ 3 ภาพที่ 3 จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 08:27:34

ความคิดเห็นที่ 4 ภาพที่ 4 จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 08:27:52

ความคิดเห็นที่ 5 ท่านสมาชิก  รออ่าน  คคห สายพระป่า (ศิษย์พระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต) กันนะครับว่า (๑) เข้าใจ 4 มูลการของสังสารวัฏฏ์  -- คำบาลีคำว่า                          ฐีติภูตํ อวิชฺชา ปจฺจยา สงฺขารา อุปาทานํ ภโว ชาติ อย่างไร?  --- ตามที่ พระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต เสนอไว้ (๒) แล้ว ที่เสนอนั้น "ตรงกับ  พระพุทธภาษิต" ใด ที่เนื่องกับ (อื่นจาก ฐีติภูตํ อวิชฺชา ปจฺจยา สงฺขารา อุปาทานํ ภโว ชาติ) (ผิด ตก ยก เว้น) "อวิชฺชา ปจฺจยา สงฺขารา"   สังขารา ปัจจยา วิญญาณัง วิญญาณา ปัจจยา นามรูปัง   ฯลฯ ฯลฯ (คือ ปฏิจจสมุปบาท ที่ตรัสตั้งต้น ที่ อวิชชา  ไป สิ้นสุดที่ -- กองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมี ด้วย อาการอย่างนี้) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 09:20:57

ความคิดเห็นที่ 6 ๖. มูลการของสังสารวัฏฏ์     ฐีติภูตํ อวิชฺชา ปจฺจยา สงฺขารา อุปาทานํ ภโว ชาติ         คนเราทุกรูปนามที่ได้กำเนิดเกิดมาเป็นมนุษย์ล้วนแล้วแต่มีที่เกิดทั้งสิ้น กล่าวคือมีบิดามารดาเป็นแดนเกิด ก็แลเหตุใดท่านจึงบัญญัติปัจจยาการแต่เพียงว่า อวิชฺชา ปจฺจยา ฯลฯ เท่านั้น อวิชชา เกิดมาจากอะไรฯ ท่านหาได้บัญญัติไว้ไม่ พวกเราก็ยังมีบิดามารดาอวิชชาก็ต้องมีพ่อแม่เหมือนกัน ได้ความตามบาทพระคาถาเบื้องต้นว่า ฐีติภูตํ นั่นเองเป็นพ่อแม่ของอวิชชา ฐีติภูตํ ได้แก่ จิตดั้งเดิม เมื่อฐีติภูตํ ประกอบไปด้วยความหลง จึงมีเครื่องต่อ กล่าวคือ อาการของอวิชชาเกิดขึ้น เมื่อมีอวิชชาแล้วจึงเป็นปัจจัยให้ปรุงแต่งเป็นสังขารพร้อมกับความเข้าไปยึดถือ จึงเป็นภพชาติคือต้องเกิดก่อต่อกันไป ท่านเรียก ปัจจยาการ เพราะเป็นอาการสืบต่อกัน วิชชาและอวิชชาก็ต้องมาจากฐีติภูตํเช่นเดียวกัน เพราะเมื่อฐีติภูตํกอปรด้วยวิชชาจึงรู้เท่าอาการทั้งหลายตามความเป็นจริง นี่พิจารณาด้วยวุฏฐานคามินี วิปัสสนา รวมใจความว่า ฐีติภูตํ เป็นตัวการดั้งเดิมของสังสารวัฏฏ์ (การเวียนว่ายตายเกิด) ท่านจึงเรียกชื่อว่า "มูลตันไตร" (หมายถึงไตรลักษณ์) เพราะฉะนั้นเมื่อจะตัดสังสารวัฏฏ์ให้ขาดสูญ จึงต้องอบรมบ่มตัวการดั้งเดิมให้มีวิชชารู้เท่าทันอาการทั้งหลายตามความเป็นจริง ก็จะหายหลงแล้วไม่ก่ออาการทั้งหลายใดๆ อีก ฐีติภูตํ อันเป็นมูลการก็หยุดหมุน หมดการเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฏฏ์ด้วยประการฉะนี้ http://www.luangpumun.org/muttothai_2.html#5 อ่านภาพที่ท่านเซนฯ นำมาไม่ออกครับ  ตัวหนังสือเล็ก แม้ขยายแล้วก้ยังไม่ชัดเจนครับ  เลยค้นหาดูได้คำอธิบายตามข้างบนครับ เมื่อพิจารณาจากคำอธิบายที่ว่า "ก็แลเหตุใดท่านจึงบัญญัติปัจจยาการแต่เพียงว่า อวิชฺชา ปจฺจยา ฯลฯ เท่านั้น อวิชชา เกิดมาจากอะไรฯ ท่านหาได้บัญญัติไว้ไม่ พวกเราก็ยังมีบิดามารดาอวิชชาก็ต้องมีพ่อแม่เหมือนกัน ได้ความตามบาทพระคาถาเบื้องต้นว่า ฐีติภูตํ นั่นเองเป็นพ่อแม่ของอวิชชา..." เห็นเพิ่มเติมว่ามีคำตรัสสอนของพระศาสดาเกี่ยวกับอวิชชาว่า "นิวรณ์๕ ที่บริบูรณ์ ย่อมยังอวิชชาให้บริบูรณ์" จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 15:40:46

ความคิดเห็นที่ 7 ตัวหนังสือเล็กเกินไปครับ อ่านไม่ได้ จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 17:02:13

ความคิดเห็นที่ 8 คคห 6 +7 ถ้า เป็น ศิษย์ ท่านฯ  ก็ ควร มี หนังสือ ท่าน--หนังสือ มุตโตทัย คคห 69 พิจารณา ที่คุณนายอิ่ม เสนอ + อ้างอิง คนเราทุกรูปนามที่ได้กำเนิดเกิดมาเป็นมนุษย์ล้วนแล้วแต่มีที่เกิดทั้งสิ้น กล่าวคือมีบิดามารดาเป็นแดนเกิด ก็แลเหตุใดท่านจึงบัญญัติปัจจยาการแต่เพียงว่า อวิชฺชา ปจฺจยา ฯลฯ เท่านั้น (๑) คนเราทุกรูปนามที่ได้กำเนิดเกิดมาเป็นมนุษย์ล้วนแล้วแต่มีที่เกิดทั้งสิ้น -- สอดคล้องกับ มหานิทานสูตร (ที่ตรัสสอนพระอานนท์ ผู้โสดาบัน ไม่ให้ประมาท เรื่อ ปฏิจจสมุปบาท ใช่หรือไม่?) -- สอดคล้องกับ มหาตัณหาสังขยสูตร (จากความจำ) ที่ตรัส วิญญาณ ที่ท่องเที่ยวไป นั้น ไม่ใช่ คำสอนของพระองค์ --วิญญาณ (๖) เป็น ปฏิจจสมุปปันนธรรม มีเหตุปัจจัย  -- ดู วิญญาณฐิติ ๔ ประกอบ ฯ  หรือไม่ (คำว่า -- ล้วนแล้วแต่มีที่เกิดทั้งสิ้น ) -- สอดคล้องกับ วาเสฏฐสูตร  ชื่อว่า เป็นผู้เห็นซึ่งปฏิจจสมุปบาท (ปุถุชน หรือ อริยชน) (จึง) เป็นผู้ฉลาดใน วิบากแห่งกรรม (วิบากแห่งกรรม จึง ไม่ใช่ อจินไตย ดู อจินไตย ๔) -- สอดคล้องกับ ที่ตรัสไว้ว่า -- ศาสดาและสาวก ย่อมมีการกล่าวตรงกันในเรื่อง ปฏิจจสมุปบาท -- สอดคล้องกับ ปฏิจจสมุปบาท  (ที่ตรัส ตั้งต้นที่ เพราะมีอวิชชา เป็นปัจจัย จึงมีสังขารทั้งหลาย ฯลฯ --ฯลฯ --- - จึงเกิดขึ้นครบถ้วน ความเกิดขึ้นพร้อมแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมี ด้วย อาการอย่างนี้) ได้กำเนิดเกิดมาเป็นมนุษย์ แล้วนั้น) และ สอดคล้องกับที่ตรัส คำว่า  ทิฏฐธรรม (ทันควัน) หรือว่า อุปปัชชะ (ถัดต่อมาจากทิฏฐธรรม) หรือว่า อปรปริยายะ (ถัดต่อมาอีกจาก อุปปัชชะ) ทีนี้ เมื่ออ้าง -- ฐีติภูตํ อวิชฺชา ปจฺจยา สงฺขารา อุปาทานํ ภโว ชาติ (อ้างจาก พระพุทธวจนะใด คุณนายอิ่ม ทราบไหมครับ) แล้ว -- พระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต ท่าน อธิบาย -- ฐีติภูตํ อวิชฺชา ปจฺจยา สงฺขารา อุปาทานํ ภโว ชาติ   อย่างไร? คุณนายอิ่ม ทราบไหมครับ ส่วนที่ ว่า -- เมื่อพิจารณาจากคำอธิบายที่ว่า "ก็แลเหตุใดท่านจึงบัญญัติปัจจยาการแต่เพียงว่า อวิชฺชา ปจฺจยา ฯลฯ เท่านั้น อวิชชา เกิดมาจากอะไรฯ ท่านหาได้บัญญัติไว้ไม่ พวกเราก็ยังมีบิดามารดาอวิชชาก็ต้องมีพ่อแม่เหมือนกัน ได้ความตามบาทพระคาถาเบื้องต้นว่า ฐีติภูตํ นั่นเองเป็นพ่อแม่ของอวิชชา..." คำว่า "ฐีติภูตํ นั่นเองเป็นพ่อแม่ของอวิชชา." ----- ตรงกับ  พระพุทธวจนะ ใด คุณนายอิ่ม ทราบไหมครับ แล้ว สอดคล้องกับ  ที่คุณนายอิ่ม เสนอไว้ว่า เห็นเพิ่มเติมว่ามีคำตรัสสอนของพระศาสดาเกี่ยวกับอวิชชาว่า "นิวรณ์๕ ที่บริบูรณ์ ย่อมยังอวิชชาให้บริบูรณ์" หรือไม่ อย่างไรครับ หมายเหตุ "นิวรณ์๕ ที่บริบูรณ์ ของคนเรา ตาม มหานิทานสูตร + มหาตัณหาสังขยสูตร = ฐีติภูตํ  ได้หรือไม่ คุณนายอิ่ม  มองอย่างไรครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 20:42:46

ความคิดเห็นที่ 9 ความคิดเห็นที่ 7 ดู ตามลิงค์ ที่คุณนายอิ่มเสนอไว้ครับ ประเด็นกระทู้ คือ คำนี้ แปล โดย พยัญชนะ ว่าอย่างไร? คำนี้ แปลโดย อรรถะ ว่าอย่างไร? คำนี้ แปลโดย อรรถะด้วย พยัญชนะด้วย ว่าอย่างไร? คำนี้ ปรากฎในพระสูตรใด ตาม ประเด็น ครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 20:47:35

ความคิดเห็นที่ 10 ขออนุญาตขยายความเพิ่มเติมที่เสนอ "นิวรณ์๕ ที่บริบูรณ์ ย่อมยังอวิชชาให้บริบูรณ์" ที่เสนอข้างต้นที่คคห.ที่ ๖ เพราะเห็นว่า ประโยคที่กล่าว "ฐีติภูตํ นั่นเองเป็นพ่อแม่ของอวิชชา..."   ต่างจาก    "นิวรณ์๕ ที่บริบูรณ์ ย่อมยังอวิชชาให้บริบูรณ์" เพราะถ้ากล่าวว่าเป็นพ่อแม่  ดังจะสื่อให้ความหมายว่าเป็นต้นกำเนิด=จุดเริ่มต้น=สัสสตทิฏฐิหรือไม่ ? ส่วนเมื่อกล่าวว่า นิวรณ์๕ ที่บริบูรณ์ย่อมยังอวิชชาให้บริบูรณ์   ย่อมให้ความหมายในอิทัปปัจจยตาครับ และ "นิวรณ์๕ ที่บริบูรณ์ ของคนเรา ตาม มหานิทานสูตร + มหาตัณหาสังขยสูตร = ฐีติภูตํ  ได้หรือไม่ คุณนายอิ่ม  มองอย่างไรครับ -เมื่อผมมีทิฏฐิตามข้างบนแล้ว จึงตอบคำถามท่านเซนฯว่า =ฐีติภูตํ ไม่ได้ครับ จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 21:15:29

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่ได้ เพราะ นิวรณ์ทั้ง ๕  มันไม่เนื่องกับ  สัตว์ (ภูตา) ที่เกิดมาแล้ว ตาม มหานิทานสูตร + มหาตัณหาสังขยสูตร หรือ ครับ คุณนายอิ่ม ตอบว่าไม่ได้ -- ผมแย้งกลับว่า  ทำไม ไม่ได้ ตาม 2 บรรทัดบน แล้ว ตามด้วย ฐีติภูตํ   โดยพยัญขนะ คือ ?  -- ตาม ที่พระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต  เข้าใจ เสนอไว้                                         ส่วนผม  ถ้า ผม เสนอว่า                                   โดยพยัฯชนะ มาจาก คำ ๒ คำ คือ (๑) คำว่า ฐีติ (ดูที่ตรัส วิญญาณฐีติ ๔) (๒)คำว่า ภูตา (ดูที่ตรัส อาหาร ๔ --เหตุ ๔ เพื่อ อนุเคราะห์ สัมภเวสี เพื่อความดำรงอยู่ของภูตา (ภูต - ภูตัง มั๊ง )                                                  ดังนั้น ฐีติภูตัง = ความตั้งอยู่แห่ง (ฐีติ) ภูตสัตว์ (ภูตา) ที่เนื่องกับ กระแสปฏิจจฯ "สายเกิด" (๑๑ อาการ ๑๒ กระบวนธรรม ย่อลง) คือ --อวิชฺชา ปจฺจยา สงฺขารา อุปาทานํ ภโว ชาติ                                                      สรุป ฐีติภูตัง --- ที่ผมเสนอ (ผิดได้ / สอบทาน ตามที่ตรัสว่า ศาสดาและสวากย่อมมีการกล่าวตรงกันในปฏิจจสมุปบาท) กับ ฐีติภูตัง -- ที่พระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต  --เสนอว่า ฐีติภูตํ นั่นเองเป็นพ่อแม่ของอวิชชา..."                                ข้างบน  หยั่งลงสอบ ทานกับ เห็นเพิ่มเติมว่ามีคำตรัสสอนของพระศาสดาเกี่ยวกับอวิชชาว่า "นิวรณ์๕ ที่บริบูรณ์ ย่อมยังอวิชชาให้บริบูรณ์" ตกลง คุณนายอิ่ม ยังจะ เห็นว่า --- "นิวรณ์๕ ที่บริบูรณ์ ของคนเรา ตาม มหานิทานสูตร + มหาตัณหาสังขยสูตร = ฐีติภูตํ  ได้หรือไม่                                           อย่าลืม มิจฉาทิฏฐิ ๒ นั้น  เมื่อกำหนด ตาม มหานิทานสูตร + มหาตัณหาสังขยสูตร + "นิวรณ์๕ ที่บริบูรณ์ ย่อมยังอวิชชาให้บริบูรณ์" แล้ว มิจฉาทิฏฐิ ของ เจ้าลัทธิใดนั้น ---- ไม่เนื่องกับ ""นิวรณ์๕ ที่บริบูรณ์ ย่อมยังอวิชชาให้บริบูรณ์""  หรือครับ                                   คุณ นายอิ่ม  ว่าอย่างไรครับ (๑) มิจฉาทิฏฐิ ของ เจ้าลัทธิใดนั้น ---- ไม่เนื่องกับ ""นิวรณ์๕ ที่บริบูรณ์ ย่อมยังอวิชชาให้บริบูรณ์""  หรือครับ (๒) นิวรณ์ทั้ง ๔  = (แมงหวี่ ที่) ตั้งอยู่ (ฐิติ) ที่ ภูตา (สัตว์ -สิ่งที่ข้องกับขันธ์ทั้ง๕ ที่ เนื่องกับ -- ว่าโดยย่อ อุปาทานขันธ์ เป็นตัวทุกข์ อริยสัจ) ---นิวรณ์ทั้ง ๕  = ฐีติภูตํ  ได้ (ภาษาคน ปน ภาษาธรรม ) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 22:05:12

ความคิดเห็นที่ 12 "ฐีติภูตํ   กับ สัสสตทิฏฐิ -- โดยพยัญชนะ  ต่างกัน  มิใช่หรือครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 22:06:08

ความคิดเห็นที่ 13 "ฐีติภูตํ   ที่เนื่องกับ อวิชฺชา ปจฺจยา สงฺขารา อุปาทานํ ภโว ชาติ นั่นแหละ  ที่ ทำให้เกิด สัสสตทิฏฐิด้วย  อุจเฉททิฏฐิด้วย   ฯ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 22:21:28

ความคิดเห็นที่ 14 ขอแจมครับ ฐีติภูตํ ได้แก่ จิตดั้งเดิม ถ้ามาทางนี้แล้ว เตรียมตัวไปทาง บุคคลคนเดียวกัน ๓ ชาติครับ จากคุณ : นิยมวัตถุ เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 22:54:23

ความคิดเห็นที่ 15 แรกทีเดียวผมมองภาษาธรรมของท่านพระอาจารย์มั่นไม่ออก มีความเข้าใจผิดตามครั้งแรก ตอนนี้เข้าใจแล้วครับ ขอบพระคุณท่านเซนฯ และท่านนิยมวัตถุครับ ที่ให้ธรรมทานครับ_/\_ จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 05:48:02

ความคิดเห็นที่ 16 ความคิดเห็นที่ 14 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน ขอแจมครับ ฐีติภูตํ ได้แก่ จิตดั้งเดิม ถ้ามาทางนี้แล้ว เตรียมตัวไปทาง บุคคลคนเดียวกัน ๓ ชาติครับ จากคุณ : นิยมวัตถุ เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 22:54:23 [แก้ไข] ถูกใจ : นายอิ่ม         ------------ กาลามสูตร  -----------------  เป็นพุทธยันต์ ------------ (๑) คุณนิยมวัตถุ   อาสัย อะไรครับ จึง มั่นใจว่า คำว่า (ที่ ไม่ใช่ พระพุทธวจนะ ใช่หรือไม่) (๒) "ฐีติภูตัง" (ฐีติภูตํ) นั้น  โดย อรรถะ  คือ "จิตดั้งเดิม"  ของ เราๆ ท่านๆ  ใช่ไหมครับ ถ้าใช่ ----- ตรงกับ คำพระเถระครั้งปฐมสังคายนา พระสูตรไหนครับ (๓) ถ้า ฐีติภูตัง ใช่ จิตดั้งเดิม  อ้าง -- บุคคลคนเดียวกัน ๓ ชาติครับ ก็ปฏิจจสมุปบาท คร่อม ๓ ภพ ๓ ชาติ  -- ออกมาจาก วิสุทธิมัคค์  ของพระพุทธโฆษาจารย์  ที่ -- ไม่ใช่อธิบายพระไตรปิฎก ตอนใดตอนหนึ่งโดยเฉพาะ  ตามที่ "พระธรรมปิฎก" (ป.อ. ปยุตฺโต)  ท่าน ชี้ชัด ไว้ คุณนิยมวัตถุ  ----เสนอว่า -- ฐีติภูตํ ได้แก่ จิตดั้งเดิม ถ้ามาทางนี้แล้ว เตรียมตัวไปทาง บุคคลคนเดียวกัน ๓ ชาติครับ ตกลง ความหมายของ คำว่า "ฐีติภูตํ ได้แก่ จิตดั้งเดิม"ฐีติภูตํ ได้แก่ จิตดั้งเดิม" คือ ทิฏฐิ --- ไปทาง บุคคลคนเดียวกัน ๓ ชาติครับ                              แล้ว จะ สอดคล้องกับ พระสูตรที่ตรัสว่า                 ศาสดาและสาวก ย่อมมีการกล่าวตรงกันในปฏิจจสมุปบาท หรือครับ คุณนิยมวัตถุ มี มุมมองอย่างไรครับ (ตามที่ผม ชี้ แย้ง เสนอไว้) ก็ = วิญญาณวาท  หรือ จิตตวาท ประเภทหนึ่ง -- หรือ = นั่นของเรา นั่นเป็นเรา นั่นเป้น ปรมัตถ์ของเรา   ที่ อนัตตานะ   --- มั๊ง จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 06:41:11

ความคิดเห็นที่ 17 ความคิดเห็นที่ 15 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน แรกทีเดียวผมมองภาษาธรรมของท่านพระอาจารย์มั่นไม่ออก มีความเข้าใจผิดตามครั้งแรก ตอนนี้เข้าใจแล้วครับ ขอบพระคุณท่านเซนฯ และท่านนิยมวัตถุครับ ที่ให้ธรรมทานครับ_/\_ จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 05:48:02 [แก้ไข] ช่วยสรุป ความเข้าใจ -- ภาษาธรรมของท่านพระอาจารย์มั่น ที่เข้าใจใหม่ ได้ไหมครับ คุณนายอิ่ม จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 06:42:30

ความคิดเห็นที่ 18 ฐีติภูตํ ได้แก่ จิตดั้งเดิม (มีในพระสูตรที่เป็น พุทธวจน หรือเปล่าไม่ทราบเพราะหาไม่พบ) ในพระสูตรของพระศาสดา ที่ยกมาด้านล่าง แสดงให้เป็นว่า ขันธ์ 5 นั้นคือ ปฏิจจสมุปปันนธรรม แก้ไขเมื่อ 26 ส.ค. 54 10:10:20 แก้ไขเมื่อ 26 ส.ค. 54 09:59:30 แก้ไขเมื่อ 26 ส.ค. 54 09:53:17 จากคุณ : นิยมวัตถุ เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 09:41:11

ความคิดเห็นที่ 19 ดูกรท่านผู้มีอายุทั้งหลาย แต่ว่าในกาลใดแลจักษุอันเป็นไปในภายในเป็นของไม่แตกไม่ทำลายแล้ว และรูปทั้งหลายอันเป็น ภายนอก ย่อมมาสู่คลองจักษุ ทั้งความกำหนดอันเกิดแต่จักษุและรูปก็ย่อมมีในกาลนั้น ความ ปรากฏแห่งส่วนแห่งวิญญาณอันเกิดแต่จักษุและรูปนั้น ย่อมมีได้ด้วยอาการอย่างนี้. รูปแห่ง สภาพที่เป็นแล้วอย่างนั้นอันใด รูปนั้น ย่อมถึงความสงเคราะห์ ในอุปาทานขันธ์ คือ รูป เวทนาแห่งสภาพที่เป็นแล้วอย่างนั้นอันใด เวทนานั้น ย่อมถึงความสงเคราะห์ในอุปาทานขันธ์ คือ เวทนา สัญญาแห่งสภาพที่เป็นแล้วอย่างนั้นอันใด สัญญานั้น ย่อมถึงความสงเคราะห์ ในอุปาทานขันธ์ คือ สัญญา สังขารแห่งสภาพที่เป็นแล้วอย่างนั้นเหล่าใด สังขารเหล่านั้น ย่อม ถึงความสงเคราะห์ในอุปาทาน คือ สังขาร วิญญาณแห่งสภาพที่เป็นแล้วอย่างนั้นอันใด วิญญาณนั้น ย่อมถึงความสงเคราะห์ ในอุปาทานขันธ์ คือ วิญญาณ. ภิกษุนั้น ย่อมรู้ชัดอย่างนี้ว่า ได้ยินว่า การสงเคราะห์ การประชุมพร้อม หมวดหมู่แห่งอุปาทานขันธ์ ๕ เหล่านี้ ย่อมมีได้ ด้วยประ การอย่างนี้. อนึ่ง พระผู้มีพระภาคได้ตรัสพระพุทธพจน์นี้ไว้ว่า ผู้ใดเห็นปฏิจจสมุปบาท ผู้นั้นชื่อ ว่าเห็นธรรม ผู้ใดเห็นธรรม ผู้นั้นชื่อว่าเห็นปฏิจจสมุปบาท ดังนี้. ก็อุปาทานขันธ์ ๕ เหล่านี้ใด อุปาทานขันธ์ ๕ เหล่านี้ชื่อว่า ปฏิจจสมุปปันนธรรมแล. ความพอใจความอาลัย ความยินดี ความ ชื่นชอบ ในอุปาทานขันธ์ ๕ เหล่านี้อันใด อันนั้นชื่อว่าทุกขสมุทัย การกำจัดความกำหนัดด้วย สามารถความพอใจ การละความกำหนัดด้วยสามารถความพอใจในอุปาทานขันธ์ ๕ เหล่านี้อันใด อันนั้นชื่อว่าทุกขนิโรธแล. ดูกรท่านผู้มีอายุทั้งหลาย ด้วยเหตุแม้มีประมาณเท่านี้แล. คำสอนของ พระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นอันภิกษุทำให้มากแล้ว.ฯลฯ พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๒ พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๔ มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ หน้าที่ ๒๕๓/๔๓๐ จากคุณ : นิยมวัตถุ เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 10:06:45

ความคิดเห็นที่ 20 ได้พิจารณาตามที่ท่านเซนฯเสนอดังนี้ (๑) คำว่า ฐีติ (ดูที่ตรัส วิญญาณฐีติ ๔) -ที่ตรัส รูป เวทนา สัญญา สังขาร (ที่ตั้งแห่งวิญญาณ) (๒)คำว่า ภูตา (ดูที่ตรัส อาหาร ๔ --เหตุ ๔ เพื่อ อนุเคราะห์ สัมภเวสี เพื่อความดำรงอยู่ของภูตา (ภูต - ภูตัง มั๊ง ) -อาหาร  ๔  เป็นไฉน.   คือ ๑.กวฬึงการาหาร   หยาบหรือละเอียด (ปัจจัย-รูป) ๒.ผัสสาหาร (ปัจจัย-เวทนา) ๓.มโนสัญเจตนาหาร (ปัจจัย-สัญญา) ๔.วิญญาณาหาร (ปัจจัย-สังขาร) อาหาร  ๔  เหล่านี้แล  ย่อมเป็นไปเพื่อความดำรงอยู่ ของหมู่สัตว์ผู้เกิดมาแล้ว  หรือเพื่ออนุเคราะห์หมู่สัตว์ผู้แสวงหาที่เกิด.                                                 ดังนั้น ฐีติภูตัง = ความตั้งอยู่แห่ง (ฐีติ) ภูตสัตว์ (ภูตา) ที่เนื่องกับ กระแสปฏิจจฯ "สายเกิด" (๑๑ อาการ ๑๒ กระบวนธรรม ย่อลง) คือ --อวิชฺชา ปจฺจยา สงฺขารา อุปาทานํ ภโว ชาติ -สอดคล้องกันในฐานะแห่งอิทัปปัจจยตา คือ มีอาหาร๔ อนุเคราะห์ สัมภเวสี(ฐีติ) เพื่อความดำรงอยู่ของภูตา(ภูตัง) -หรือเมื่อฐีติภูตัง  = วิญญาณ๔ ที่มีอาหาร ๔ เป็นปัจจัย = นิวรณ์๕ ที่บริบูรณ์ ย่อมยังอวิชชาให้บริบูรณ์ ตามที่ตรัสว่า ในที่ใด วิญญาณตั้งอยู่งอกงาม ในที่นั้นย่อมมีการตั้งลงแห่งนามรูป ในที่ใด มีการหยั่งลงแห่งนามรูป ในที่นั้นย่อมมีความเจริญแห่งสังขารทั้งหลาย ในที่ใด มีความเจริญแห่งสังขาร ในที่นั้นย่อมมีการเกิดในภพใหม่ต่อไป ในที่ใดมีการเกิดในภพใหม่ ในที่นั้นย่อมมีชาติชรามรณะต่อไป ในที่ใดมีชาติชรามรณะต่อไป เราเรียกที่นั้นว่ามีความโศก มีธุรี มีความคับแค้น “ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เมื่อมีน้ำย้อม ครั่ง ขมิ้น สีเขียวหรือสีบานเย็น ช่างย้อมหรือช่างเขียนพึงเขียนรูปสตรีหรือรูปบุรุษให้มีอวัยวะน้อยใหญ่ได้ครบถ้วน ที่แผ่นหินขาว แผ่นกระดาน ฝาผนัง หรือที่ผืนผ้า แม้ฉันใด ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ฉันนั้นเหมือนกัน....” สอดคล้อง เมื่อฐีติภูตํ ประกอบไปด้วยความหลง จึงมีเครื่องต่อ กล่าวคือ อาการของอวิชชาเกิดขึ้น เมื่อมีอวิชชาแล้วจึงเป็นปัจจัยให้ปรุงแต่งเป็นสังขารพร้อมกับความเข้าไปยึดถือ จึงเป็นภพชาติคือต้องเกิดก่อต่อกันไป ท่านเรียก ปัจจยาการ เพราะเป็นอาการสืบต่อกัน โดยมีข้อที่ว่าต้องไม่พิจารณาเช่นผมในครั้งแรกคือ ให้ความหมาย ฐีติภูตํ ว่าเป็นต้นกำเนิด=จุดเริ่มต้น=สัสสตทิฏฐิหรือไม่ ? จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 10:11:22

ความคิดเห็นที่ 22 ตกลง  ฐีติภูตํ (ไม่ว่าจะประกอบไปด้วยความหลงหรือไม่ ในสมัยใดนั้น) ตาม ปัญญาของคุณนายอิ่ม ในตอนนี้ ---- กำหนดว่า ได้แก่ "อะไร ละครับ" (๑) ฐีติภูตํ  คือ  สิ่งที่ ตรัสไว้ว่า  --บุรุษนี้ประกอบอยู่ด้วยธาตุทั้งหลาย ๖ ประการ-- (ธาตุวิภังคสูตร ถ้าจำไม่ผิด) หรือ (๒) ฐีติภูตํ  คือ  สิ่งที่ ตรัสไว้ว่า  --กายนี้ประกอบด้วยมหาภูติธาตุ ๔ อันตถาคตเรียกกายนี้ว่า จิตบ้าง มโนบ้าง วิญญาณบ้าง-- (อัสสุตวตาสูตร ถ้าจำไม่ผิด) (๓) เมื่อพิจารณา ที่ตรัสว่า --๑ กับ ๒ - แล้ว ว่า คือ  ------ ฐีติภูตํ   ตกลง ตาม ปัญญาของคุณนายอิ่ม ในตอนนี้ ---- กำหนดว่า ได้แก่ "อะไร ละครับ" จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 54 08:38:45

ความคิดเห็นที่ 23 ปัญญาของคุณนายอิ่ม ในตอนนี้ ---- กำหนดว่า ได้แก่ "อะไร ละครับ" - ปฏิจจสมุปบาท ครับ จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 54 09:46:57

ความคิดเห็นที่ 24 - ปฏิจจสมุปบาท แบบไหน ละครับ คุณนายอิ่ม จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 54 08:23:35

ความคิดเห็นที่ 25 ปฏิจจสมุปบาท ที่พระศาสดาสอนแบบนี้ครับ "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้ เมื่อเหล่าสัตว์ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกางกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องประกอบไว้ ท่องเที่ยวไปมาอยู่ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏ "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เหมือนอย่างว่า บุรุษตัดทอนหญ้าไม้ กิ่งไม้ ใบไม้ ในชมพูทวีปนี้ แล้วจึงรวมกันไว้ครั้นแล้ว พึงกระทำให้เป็นมัดมัดละ ๔ นิ้ว วางไว้ สมมติว่านี้เป็นมารดาของเรา นี้เป็นมารดาของมารดาของเราโดยลำดับ มารดาของมารดาแห่งบุรุษนั้น ไม่พึงสิ้นสุด ส่วนว่าหญ้า กิ่งไม้ ใบไม้ในชมพูทวีปนี้ พึงถึงการหมดสิ้นไปข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะว่าสงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายไม่ได้ เมื่อเหล่าสัตว์ผู้มีอวิชชาเป็นเครื่องกางกั้น มีตัณหาเป็นเครื่องประกอบไว้ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏ พวกเธอได้เสวยทุกข์ ความเผ็ดร้อน ความพินาศ ได้เพิ่มพูนปฐพี ที่เป็นป่าช้าตลอดกาลนาน ฉะนั้น ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ก็เหตุเพียงเท่านี้พอทีเดียวเพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวง พอเพื่อจะคลายกำหนัด พอเพื่อจะหลุดพ้น ดังนี้" จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 54 12:48:44