ความคิดเห็นที่ 1 ...        ถ้าฟุ้งซ่านมากขนาดนี้ ฝึกสติก่อนครับ อย่าเพิ่งไปนั่งสมาธิทันที เพราะว่าถ้า มีความฟุ้งซ่านมาก นั่งอย่างไรมันก็ไม่เกิดสมาธิครับ         มีนาฬิกาที่เดินแล้วมีเสียงเข็มวินาทีดังไหมครับ ถ้ามี ให้ฟังเสียงนาฬิกาเดิน แล้วนับตามครับ ถ้าสติตามฟังเสียงนาฬิกาได้ดีแล้ว ก็ให้หลับตาครับ นับเสียงนาฬิกา เดินไปเรื่อยๆ จนครบ 15 นาทีแล้วลืมตาดูเข็มนาฬิกาว่า ที่เรานับไป 15 นาทีนั้น ตรง กับที่เข็มเลื่อนไป 15 นาทีหรือเปล่า          แต่ถ้าไม่มีอุปกรณ์ ก็ไม่เป็นไรครับ ลองทำอนาปนสติแบบผสมดูครับ น่าจะแก้ อาการฟุ้งซ่านได้        หายใจเข้านับ 1 ให้รู้สึกถึงลมนั้นกระทบที่กึ่งกลางท้อง แล้วให้สร้างลูกแก้ว ขึ้นมาในจินตนาการประหนึ่งว่า มีลูกแก้วนั้นอยู่ที่กึ่งกลางท้อง เมื่อลมกระทบกลางท้อง แล้วให้เห็นในลูกแก้วนั้นมีเลข 1 ปรากฏขึ้น        และเมื่อหายใจออกสุด ให้จินตนาการเห็นลมพุ่งไปไกลจนสุดแล้วให้เห็นเลขใน ลูกแก้วนั้นเปลี่ยนเป็นเลข 2        พอให้ใจเข้าใหม่ ก็ให้เห็นต้นลมที่พ่นทิ้งไปนั้น พวยพุ่งกลับมาเข้าจมูก พอลม กระทบกึ่งกลางท้อง ก็ให้เห็นในลูกแก้วนั้นเป็นเลข 3          ทำไปอย่างนี้จนถึงเลข 100 แล้วกลับมาเริ่มนับ 1 ใหม่    นี่เป็นวิธีแก้ ผู้ที่มีความฟุ้งซ่านมากๆ เพราะวิธีนี้ จะล๊อคความคิดไว้ทุกทาง จากภาพ ความฟุ้งซ่านที่ปรากฏ ก็จะกลายเป็นภาพลูกแก้วและสายลมวิ่งเข้าออก และจากความ คิดที่ฟุ้งซ่านก็จะถูกล๊อคไว้ด้วยตัวเลข       แรกๆให้ทำอย่างนี้ไปก่อนครับ จนกว่าเลขที่นับได้จะต่อเนื่องกันไปถึง 100 และ เริ่มเห็นลูกแก้วชัดเจน       ลองทำดูก่อนครับ ถ้าไม่ดีขึ้น กลับมาถามอีกครับ                                                                                                               ++ จากคุณ : สองนิ้วชี้ เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 23:46:19

ความคิดเห็นที่ 2 ก็ฝึกไปเรื่อยๆๆ ตามที่เคยฝึกนั่นแหละ ... การฝึกสมาธิ เป็นเรื่องยากสำหรับหลายๆคนในระยะแรกเริ่ม  เพราะจิตจะยังไม่มีกำลังพอ  จะฟุ้งซ่านง่าย คุมไม่อยู่ จึงต้องพยายามสะสมกำลังให้ค่อยๆแน่นหนามากๆขึ้น  ฝึกไปเรื่อยๆด้วยความอดทน  อย่าท้อถอย  ค้นหาในจิตตนเองว่า  มีจุดอ่อนแอเรื่องไหนบ้าง  ติดข้องกังวลเรื่องอะไรบ้าง ที่ทำให้จิตไม่สงบสักที  แล้วค่อยๆแก้ในเรื่องนั้นๆไปทีละเรื่อง ให้วางลงให้ได้แบบง่ายๆก่อน  เมื่อจิตคลายกังวล ไม่ค่อยคิดถึงเรื่องนั้นๆลงบ้างแล้ว  ก็มาตั้งหน้าตั้งตาภาวนา กำหนดจิตให้ลงสู่สมาธิ หลักวิธีคิดในการแก้เรื่องต่างๆที่ติดข้องในจิต  คือ คิดไล่ย้อนสืบค้นลงไปในใจเรา หาเหตุของเรื่องนั้นๆ  แล้วแก้ตรงเหตุนั้น หรือ เอาเรื่องนั้นๆ มาคิดพิจารณาลงสู่ไตรลักษณ์  ว่า เรื่องนั้นๆ ไม่เที่ยง  ทนไม่ได้นาน ต้องเสื่อมสลาย และไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตนของเราหรือของใคร   ปราศจากตัวตน ... พยายามพิจารณา ซ้ำๆๆๆๆ ไปเรื่อยๆ  สักระยะหนึ่ง  จิตจะวางเรื่องนั้นลงเองโดยอัตโนมัติ จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 23:50:31

ความคิดเห็นที่ 3 คนที่นั่งแรกๆก็เป็นทุกคนครับ  คุณต้องมั่นคง และเข้มแข็งมากๆ สัญญากับตัวเองอย่างจริงจังว่าจะไม่ท้อ ปล.ผมเองก็ยังไปไม่ถึงไหนเหมือนกัน พยายามอยู่ครับ :P สู้ๆครับ จากคุณ : Silencemind เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 23:50:53

ความคิดเห็นที่ 4 ลองวิธีนี้ครับ สำหรับผู้เริ่มต้น ก่อนนั่งสมาธิให้หายใจเข้า-ออกลึกๆ สัก 2-3ครั้ง ให้จิตใจสบายขึ้น ภาวนาพุทโธ (หรือคำภาวนาอื่นก็ได้ที่เราถนัด) ไปเรื่อยๆ ช่วงใหนที่มีความคิดฟุ้งซ่าน ให้ภาวนาถี่ขึ้น อย่าให้ความคิดอื่นแทรกเข้ามาได้ ในช่วงฝึกนั่งสมาธิแรกๆ ไม่จำเป็นต้องนั่งนาน ถ้านั่งนานแต่ใจไม่สงบก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร แต่ให้เริ่มนั่งครั้งละ 5-10 นาทีก่อน แต่ทำบ่อยครั้งในช่วงที่เรามีเวลาว่าง หลังจากนั้นถ้าจิตสงบขึ้น ให้ค่อยๆเพิ่มเวลาขึ้นไปจนเป็นครี่งชั่วโมงครับ จากคุณ : kongto เขียนเมื่อ : 25 ส.ค. 54 23:55:32

ความคิดเห็นที่ 5 ลองฝึกมีศีล ลองฝึก เจริญอินทรีย์ ศรัทธา สติ ความเพียร ปัญญา จากคุณ : aunemaek2 เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 00:06:43

ความคิดเห็นที่ 6 ขอบคุณทุกคห.ค่ะ ตอนแรกก็พยายามนับ 1-100 ค่ะ เพราะแค่พุท โธ มันคุมสติไม่ได้ค่ะ แต่แนวคิดของคุณสองนิ้วชี้เรื่องการคิดว่ามีลูกแก้วจะลองทำดูค่ะ ปกติไม่ทำนานค่ะ จะทำสมาธิ 5-10 นาทีทุกวันค่ะ จากคุณ : น้ำจิ้มลูกชิ้น เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 00:26:41

ความคิดเห็นที่ 7 ค่อย ๆ ทำไปครับ ไม่ต้องรีบร้อน การทำสมาธิไม่ใช่การทำงาน ไม่ต้องจริงจังมากไป เหมือนเราออกกำลังกายเพื่อให้สุขภาพแข็งแรง ถ้าเราไปหักโหม วิดพื้นวันละ 100 ครั้ง กระโดดตบอีก 100 ครั้ง ซิทอัพอีก 100 ครั้ง วันแรกมันก็พอไหว แต่วันต่อ ๆ ไปจะเริ่มแย่ เหนื่อยและทรมานมากจนไม่อยากจะทำอีก แล้วร่างกายก็หักโหมเกินไป แต่หากทำน้อยเกิน เช่น วิดพื้นวันละ 5 ครั้ง กระโดดตบ 5 ครั้ง อย่างนี้ทำไม่ทำก็แทบไม่ต่างกัน นานวันเข้าก็พาลคิดว่าไม่เห็นมีประโยชน์อะไร เพราะว่าทำแล้วไม่เห็นผล การทำสมาธิก็เช่นกัน ต้องรู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา เรามีเรื่องให้คิดมากอยู่แล้ว ก็อย่าไปหาเรื่องให้มันคิดเพิ่ม ไม่ต้องคิดอะไรเลยก็ได้ ให้พักผ่อนหย่อนใจก่อน ทำใจสบาย ๆ เหมือนเราหย่อนกายลงบนเตียง แต่นี่เราหย่อนใจลงในตัว แล้วก็วางไว้นิ่ง ๆ เหมือนวางกาน้ำร้อนที่เพิ่งยกลงจากเตา วัน ๆ ใจเรามีธุระมาก ร้อนรน วิ่งวุ่น เหมือนกาต้มน้ำที่กำลังเดือด ไอน้ำวิ่งวนอยู่อย่างนั้น พอเรามาทำสมาธิ เราก็ไปบังคับมันอีก อยากให้มันเป็นอย่างนั้น อยากให้มันเป็นอย่างนี้ เราไม่ต้องไปบังคับมัน มันอยากเป็นยังไงให้มันเป็นไป เหมือนเราปล่อยนกให้เป็นอิสระ ปล่อยปลาลงสู่แม่น้ำ แล้วมันจะเป็นยังไงปล่อยมันไป ไม่ต้องไปอยาก ไม่ต้องไปเครียด ในเบื้องต้นเราต้องปรับใจให้ได้อย่างนี้ก่อน การที่เรายังอยากให้ใจไม่ฟุ้งซ่าน มันก็คือความอยากนั่นแหละ เหมือนเราเอามือจับเขาวัว แล้วกดหัวมันให้กินหญ้า มันไม่กินก็บังคับอยู่อย่างนั้น ยิ่งบังคับวัวมันก็ยิ่งขืน เผลอ ๆ มันขวิดเอา ใจเราก็เช่นกัน อย่าพยายามไปบังคับ อย่าพยายามให้มันเป็นไปอย่างที่เราต้องการ แค่เราต้องฝึกปล่อยให้มันเป็นอิสระเท่านั้นพอ เราก็แค่นั่งดูเหมือนเป็นผู้สังเกตการณ์ แรก ๆ จะยาก ต้องทนนั่งไปสักหน่อย เราจะค่อย ๆ ชิน เริ่มต้นเอาแค่ไม่เครียดก็พอ ถ้าเครียดอย่าไปฝืนทำ ให้ปรับใจใหม่ ไม่ต้องไปอยากอะไร มันฟุ้งได้ให้มันฟุ้งไปให้พอ ให้มันฟุ้งจนจบม้วนไปเลย แค่อย่าไปออกแรงคิด สำคัญที่สุด ต้องค่อย ๆ ทำไป ใจเย็น ๆ เรื่อย ๆ และเรื่อย ๆ ไม่มีทางลัดอื่น เรื่อย ๆ และเรื่อย ๆ สักวันมันก็นิ่งได้เอง เหมือนน้ำเดือดที่เราตั้งไว้เฉย ๆ เราไม่ไปสนใจมัน เดี๋ยวมันก็เย็นของมันเองนั่นแหละ จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 00:36:32

ความคิดเห็นที่ 8 ฝึกสมาธิ แบบ ไม่ยาก คือ การฝึกเป็นคนดี แล้วจะมีความสุข จิตก็จะตั้งมั่นเป็นสมาธิครับ ขนฺตี ปรมํ ตโป ตีติกฺขา               ขันติ คือความอดกลั้น เป็นธรรมเครื่องเผากิเลสอย่างยิ่ง นิพฺพานํ ปรมํ วทนฺติ พุทฺธา           ผู้รู้ทั้งหลาย กล่าวพระนิพพานว่าเป็นธรรมอันยิ่ง น หิ ปพฺพชิโต ปรูปฆาตี               ผู้กำจัดสัตว์อื่นอยู่ ไม่ชื่อว่าเป็นบรรพชิตเลย สมโณ โหติ ปรํ วิเหธยนฺโต           ผู้ทำสัตว์อื่นให้ลำบากอยู่ ไม่ชื่อว่าเป็นสมณะเลย สพฺพปาปสฺส อกรณํ               การไม่ทำความชั่วทั้งปวง กุสลสฺสุปสมฺปทา               การทำความดีให้ถึงพร้อม สจิตฺต ปริโยทปนํ               การทำใจให้สะอาดบริสุทธิ์ เอตํ พุทฺธานสาสนํ               นี้เป็นคำสอนของพระพุทธศาสนา อนูปวาโท อนูปฆาโต           การไม่พูดร้าย การไม่ทำร้าย ปาติโมกฺเข จ สํวโร               การสำรวมในปาติโมกข์ มตฺตญฺญุตา จ ภตฺตสฺมึ           ความเป็นผู้รู้ประมาณในการบริโภค ปนฺตญฺจ สยนาสนํ               การนอน การนั่ง ในที่อันสงัด อธิ จิตฺเต จ อาโยโค           ความหมั่นประกอบในการทำจิตให้ยิ่ง เอตํ พุทฺธานสาสนนฺติ           นี้เป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย จากคุณ : aunemaek2 เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 00:42:02

ความคิดเห็นที่ 9 ..ก็ทำแค่ครั้งละ ๕-๑๐  นาที  ...ถือว่าน้อยอย่างยิ่ง ..น้อยเกินไป  ลองอดทนทำให้ได้สักอย่างน้อย ๓๐ นาที หรือ ๑ ชั่วโมง  ..ลองดู  ยังไงก็ไม่ตายหรอก  ..ขณะกำลังทำ จิตมันจะฟุ้งซ่านยังไงก็ช่างมัน   ต่อสู้ไปเรื่อยๆๆ ถ้าทำวันละแค่ ๕-๑๐  นาที  กว่าจะได้ผลเบื้องต้นครั้งแรก อาจจะใช้เวลาอีกหลายสิบปี หลายร้อยปี... ลองทำให้มากกว่านั้น จะได้ผลไวในไม่กี่วันหรือไม่กี่เดือนอย่างช้า เช่นลองตั้งใจว่า จะท่องบริกรรม  พุทโธๆๆ...ให้ได้วันละ ไม่ต่ำกว่า  ๕,๐๐๐ คำ  พอจะทำได้ไหม  ? ทีไปดูหนัง หรือดูดนตรี หรือนั่งเล่นเกมส์  ทำไมทำได้นานเป็นวันๆคืนๆ  ยังทำได้ ?   ทำสมาธิแค่นิดๆหน่อยๆ วันละสักครึ่งชั่วโมงแค่นั้น ทำไมทำไม่ได้ ?? ถ้าทำไปแล้วจะต้องตายเพราะท่องบริกรรมพุทโธๆ  ก็จะไปช่วยจัดงานศพให้ยิ่งใหญ่ไปเลย ... จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 00:45:04

ความคิดเห็นที่ 10 หนูก็เป็นปัญหาเหมือนคุณน้ำจิ้มลูกชิ้นเลยค่ะ ไม่รู้จะถามใคร โชคดีที่วันนี้เข้ามาเจอกระทู้นี้ ขอเอาคำแนะนำไปลองทำดูบ้างนะคะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : คิดมากทำไมน๊า (ใบไม้แทนใจ) เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 00:50:09

ความคิดเห็นที่ 11 - ต้องยอมรับความจริงก่อนว่า เรานั้นฟุ้งซ่านมาหลายแสนชาติแสนกัปแล้ว เอาแค่ตลอดชีวิตของเรา เราก็ฟุ้งซ่านมาหลายล้านนาทีแล้ว อยู่จะมาให้สงบนิ่งนั้นเป็นไปไ่ม่ได้ ยอมรับตรงนี้ก่อน - การทำสมาธิหรือกรรมฐานนั้น มีส่วนสุดสองอย่างที่พึงหลีกเลี่ยงคือ เคร่งเครียดทรมานกายมาเกินไป กับ ตามใจหรืออยากได้มากเกินไป ความอยากได้สมาธินี่แหละอารมณ์ฟุ้ง แล้วมันก็ทำให้เครียด แย่ไปอีก หลีกเลี่ยงเสีย - อารมณ์ใจของเราปกติจะมีสองอารมณ์คือ อารมณ์คิด กับอารมณ์สงบ การฝึกเริ่มต้นต้องอย่าฝืน ถ้ามันชอบคิด เราก็ต้องปล่อยให้คิด ถ้ามันอยากสงบ เราก็จับเป็นสมาธิซะ - โบราณจารย์ท่านจึงมีอุบายโดยให้คิดพิจารณาเสียก่อนที่จะนั่งสมาธิ แล้วจะพิจารณาอะไรดี ก็พิจารณาให้เป็นธรรมะเสีย พิจารณาให้มันช่ำ จิตมันจะมุ่งหาสมาธิเอง ลองพิจารณาดังนี้(จะว่าโดยย่อนะครับ) - พิจารณาตัดกังวล ความกังวลทางครอบครัว หน้าที่การงาน หรืออะไรก็ตาม มันจะกังวลอยู่สองอย่าง คือคิดเรื่องอดีตและอนาคต ก็พิจารณาว่า อดีตผ่านไปแล้ว ไม่ย้อนกลับ อนาคตยังมาไม่ถึง ตอนนี้เราจะมุ่งทำความดีเป็นปัจจุบัน อะไรอื่นๆ หรือใครอื่นๆเราจะไม่ยุ่งไม่เกี่ยวข้อง เราทุกข์ก็ทุกข์คนเดียว สุขก็สุขคนเดียว ตายก็ตายคนเดียว แบ่งปันให้ใครไม่ได้ ดังนั้นตอนนี้เราจะทำความดี - พิจารณาศีล๕ วันนี้ทั้งวัน เราทำลายศีลไปบ้างมั้ย ศีลเรามีเป็นปกติมั้ย เราทำผิดศีลเองบ้างมั้ย เราบอกหรือแนะให้ใครทำผิดศีลบ้างมั้ย หรือเรายินดีในอาการผิดศีลของบุคคลอื่นมั้ย ถ้ามี เราจะพิจารณาว่า ต่อไปจะไม่มีอย่างนั้นกับเราอีก จะตั้งใจดูแลศีลให้ดี - พิจารณาโทษของนิวรณ์๕(หาได้ในgoogle) เช่น กามฉันทะทำให้เรามีความอยากไม่ิสิ้นสุด ต้องทุรนทุรายแสวงหา หลงอยู่ในภพในชาติ พยาบาท จิตใจร้อนรุ่ม มุ่งแต่ทำลายเขา มันก็ไม่มีความสุข และจะผิดศีลอีกด้วย ถีนมิททะ ความง่วง ความอยากนอน นี่มันตัวขี้เกียจ อุทัจจะกุกกุจจะ ความคิดฟุ้งซ่าน นี่มันทำลายทุกอย่างจะทำจิตอะไรมันก็มาขวาง เราไม่เอา วิจิกิจฉา ลังเลสงสัยในการปฏิบัติ ในพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า นี่เราไม่เอาไว้ - พิจารณาความสกปรกของร่างกาย ไม่ต้องอะไรไปไกล น้ำลายนี่มันสะอาดหรือสกปรก พิจารณาดีๆ มันอยู่ในปากเรา ปากที่เรายอมแต่สิ่งที่สะอาดเข้าไปเท่านั้น แต่น้ำลายนี่มันสะอาดหรือสกปรก ลองคายออกมาดู แล้วกลืนเข้าไปใหม่ไหวมั้ย น้ำลายของเราเองนะ ลูบหน้าได้มั้ย ทาเนื้อตัวได้มั้ย หรือจะผิวหนังของเรา มันสวยแค่กี่มิล แค่หนังกำพร้าหรือเปล่า? ลองลอกมันออกไปบางๆ เอาแค่บางๆนะ มันดูได้มั้ย มันสวยมั้ย แล้วที่ขี้เยี่ยวมันออกมาจากร่างกายนั้น มันสะอาดมั้ย ขี้ตอนเช้าทุกเช้า แปลว่านอนกอดมันมาทั้งคืน... สะอาดมั้ย - พิจารณาอริยสัจ๔ ดูกระทู้นี้เองนะ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y10923338/Y10923338.html เมื่อพิจารณาใช้ความคิดไปสักพัก จิตมันจะมุ่งเข้าหาโหมดอยากสงบ ก็จับลมหายใจเ้ข้าออก พอทำสมาธิไปสักพัก มันฟุ้งซ่าน ก็ตามใจมันสักพักนึงให้มันสบายใจ แล้วก็บอกมันว่า พอนะ พอก่อน กำหนดรู้ลมหายใจต่อไป ตอนแรกๆนี่ต้องประนีประนอมกับมันก่อน ค่อยๆนวดเฟ้นมันไป ถ้าวันไหนมันฟุ้งมากๆ ก็ออกไปเดินเล่น ฟังเพลงดูหนังไปก่อน พอจิตสบายๆแล้วค่อยมาทำสมาธิใหม่ จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 07:55:44

ความคิดเห็นที่ 12 อย่างแรก ต้องซ้อมตลอดในชิวิตประจำวันนะ จะนั่งแล้วเอาเลย ต้องทำบญบารมีมาเยอะแล้วถึงทำได้ อย่างเราๆต้องซ้อมกันเยอะหน่อย 1.ท่องพุทโธ ในใจอยู่ตลอดเวลาในชิวิตประจำวัน พุทโธ ไปตลอด ที่ไม่ทำงาน ที่ไม่ต้องคิดเรื่องงาน เวลาไม่ขับรถ เดิน ยืน นั่ง นอน ท่องไปพุทโธ แต่ต้องแบ่งความรู้สึกตัวออกมาด้วยนะ ทำอะไรไปก็ใจท่องพุทโธไป อย่าไปเครียด จนปวดบ่าปวดไหล่ พุทโธไปสบายๆ ท่องไป จนใจเริ่มติดท่องพุทโธได้เอง ความคิดฟุ้งซ่านจะเริ่มเบียดเข้ามาไม่ได้ 2.หลังจากนั้น ไม่ว่าทำอะไรในเวลาซ้อม หรือ เริ่มนั่งสมาธิแล้วละนะ จะเห็นว่าถึงท่องพุทโธไว้ตลอด แต่จะโดนความคิดเบียดแทรกเข้ามาเป็นระยะๆแล้วเราก็ท่องพุทโธขึ้นมาใหม่   เห็นแบบนี้ เรียกว่า รู้สึกตัวว่าใจหลงไปคิด อย่าไปหงุดหงิด เพราะหงุดหงิดก็เป็นอีกอารมณ์หนึ่งที่ถูกรู้ แต่ถ้าหงุดหงอดขึ้นมา ก็ดูจนอารมณ์นั้นดับไป มันไม่อยู่ถาวรตลอดชิวิตเราหรอก บริกรรมพุทโธจะหลุดไปเป็นระยะๆ อันนี้ปกติ เพราะ เราไม่ได้เอาพุทโธนะ เราเอาความรู้สึกตัว ที่เห็นพุทโธ ไม่เที่ยง     เวลาเห็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ ความคิดที่แทรกเข้ามา รู้สึกตัว เราท่องพุทโธคืนเข้าไป ก็ให้รู้สึกตัว ความฟุ้งซ่านจะลดลงไปเรื่อยๆ ใจคุณจะอยู่กับพุทโธได้นานขึ้นเรื่อยๆ   แบบนี้เขาเรียกว่าทำสมาธิแบบรู้สึกตัว เวลาฟุ้งซ่าน ทำแบบนี้ใจจะค่อยๆหายฟุ้งจนเข้าสู่ความสงบได้ ถ้าไปทำแบบเอากำลังจ่อๆ หรือ ทำภวังค์พยายามเพ่งบังคับใจให้สงบ  มันจะเข้าไม่ได้ เพราะใจมันฟุ้งเอาไม่ลง แต่ทำแบบใช้ความรู้สึกตัวไปเรื่อยๆ  อย่างที่บอกข้างบน ใจจะค่อยๆสงบลงมา  สงบได้ที่ คุณอยากหัดทำฌาน ก็ประคองใจที่สงบไปด้วยความรู้ตัว นั่นแหละไปเข้าฌานต่อไปได้ แก้ไขเมื่อ 26 ส.ค. 54 08:54:40 จากคุณ : น้องต๋าว เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 08:52:53

ความคิดเห็นที่ 13 ถ้าสนใจ ผมสอนวิธีการนั่งสมาธิให้ได้ครับ โปรดติดต่อหลังไมค์ จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 09:13:29

ความคิดเห็นที่ 14 ขั้นแรกจริงๆจ้องสร้างนิสัยก่อนครับ  กำหนดเลยว่าต้องนั่งสมาธิก่อนนอนเหมือนการแปรงฟันก่อนนอน ช่วงแรกนั่งให้ได้สองสามนาทีให้ได้ก่อนทุกๆวัน ซึ่งจะไม่เกิดผลอะไรแต่ขอให้ตื๊อทำไปเรื่อยๆจนชิน แล้วจะค่อยๆดีขึ้นเอง อาจต้องใช้เวลาหลายเดือน เมื่อก่อนผมก็ฟุ้งซ่านมากๆ คิดว่าเป็นคนที่นั่งสมาธิไม่ได้ แต่พอทำวิธีนี้จนติดเป็นนิสัยอยู่หกเจ็ดเดือน ก็เริ่มเห็นความก้าวหน้า จากคุณ : พ่อมดหมอดู เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 09:22:48

ความคิดเห็นที่ 15 ผมว่าจริตคนมีหลายอย่างครับ กรรมฐานเลยมีหลายข้อ ประเภทฟุ้งซ่านมาก ถ้าในวิสุทธิมรรค ให้เจริญอานาปานสติครับ ส่วนอรรถกถามหาสติปัฏฐานสูตร ท่านให้คนประเภทนี้เจริญ "จิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน" คือนั่งดูความคิดมันซะเลยก็ได้ครับ วิธีปฏิบัติก็แสนง่ายครับผมเอาไว้ฝึกลูกสาว อุปกรณ์ที่เตรียมก่อนคือเมล็ดถั่วเขียว หรืออะไรก็ได้เล็กๆ กับถ้วย ๒ ใบ เอาถั่วใส่ถ้วยไว้หนึ่งใบ อีกใบเป็นใบเปล่า นั่งเจริญสติ หลับตา ดูลมหายใจไปเรื่อยๆ พอจิตแว๊บไปหนึ่งครั้ง ก็หยอดเม็ดถั่วเขียวลงถ้วยเปล่า ๑ เม็ด แว๊บไปอีกก็หยอดอีก ... ไปเรื่อยๆครับ ฝึกวันละซัก ๑๐ นาที เคล็ดลับคือคุณต้องทำตัวทำใจให้สบายๆ ไม่เคร่งเครียด เวลาจิตเขาเผลอไปคิดก็ไม่ต้องไปโกรธเขา ให้รู้ตามความเป็นจริงว่า จิตเผลอไปคิด ทำบ่อยๆ คุณจะเห็นว่าความคิดเป็นสิ่งที่เกิดดับอยู่เรื่อยๆ(อนิจจัง) จืตใจคนเราเป็นทุกขํงคือไม่สามารถอยู่นิ่งๆได้เลย และจิตเป็นอนัตตา บังคับไม่ได้(อย่างจริงจัง-บังคับได้แค่ชั่วคราว) จากนั้นในชีวิตประจำวันก็คอยดูจิตไปครับ เดียวเผลอไปคิดก็รู้ เผลอนานไปจนไปโกรธ ก็รู้ว่าโกรธ เผลอนานจนโลภ ก็รู้ว่าโลภ ฝึกอย่างนี้แหละครับ ฝึกจิตตานุปัสสนาสติปัฏฐาน ฝึกมาฝึกไปเดี๋ยวคุณก็รู้ไปเองว่า "ไม่มีอะไร" ที่ควรยึดมั่นว่าเรา ว่าของเราครับ ความทุกข์จะหล่นหายไปจากชีวิตจนคุณแปลกใจครับ อ่านรายละเอียดการฝึกสติขั้นพื้นฐานต่อได้ที่ http://03.wimutti.net/pramote/books/newcomer_thai.pdf แก้ไขเมื่อ 26 ส.ค. 54 15:59:10 จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 15:56:41

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณอีกครั้งค่ะ สำหรับทุกความเห็น 5-10 นาทีคงน้อยไปจริงๆ แต่จะทำก่อนนอนทุกคืนให้เป็นนิสัยค่ะ การทำสมาธิไม่ใช่เรื่องง่ายแต่ก็ไม่ยากเกินความพยายามหรอกค่ะ จากคุณ : น้ำจิ้มลูกชิ้น เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 23:36:34

ความคิดเห็นที่ 17 กำลังของ สมาธิ คือ ศีล  ถ้าศีล ถ้าศีลไม่ด่างพร้อย สมาธิก็จะตั้งมั่นอยู่ได้ แรกๆ มันก็ตีในหัว กันอย่างนั้นหละ ต้องสู้จนถึง  คราวมันปวด ตอนนี้เป็นทางแยก ทางหนึ่ง มันจะให้นอนเสียให้ได้ บอกไม่ไหวแล้ว ทางหนึ่ง มันคิดจะสู้สักตั้งตายเป็นตาย ถ้าหักใจ สู้ต่อไปทนเจ็บ คิดเอาว่า ตายก็ยอม เกิดเป็นคนทั้งที ต้องเอาดีให้ได้ เอาชนะได้ทันใด ความปวดจะมลาย และได้ พบกับ ปิติ   ก่อนจะเจอปิติ ปรกติจะเจอภาพลวงในสมองมากมาย มันผุดขึ้นมาอย่างนั้น ยิ่งถ้าตอนหัวค่ำ บริโภคอาหาร มากเกินพอดี จะยิ่งทำให้ นั่งๆไป ง่วงหาว ขึ้นมา จนต้องล้มเลิก การนั่งที่ตั้งใจว่าจะให้ยาวนานลง ทางที่ดี ถ้าจะเอาดี ทางกรรมฐาน ก็ กินแค่พออิ่ม ในอาหารมื้อเย็น อย่าให้ อิ่มมากไปนัก พอรู้สึกว่า กำลังจะอิ่ม ก็ ให้หยุดกิน ทันที ถ้าได้พบกับปิติไปแล้ว ก็อาจจะได้เห็นภาพนิมิต ใหม่ หรือ ความมืด นิ่งสนิท เหมือนคนเอาผ้ามาปิดตา จนเมื่อเข้าสู่ อุปจาระสมาธิ ก็จะเริ่มเห็น ดวงธรรม หรือ ธรรมกาย หรือ แสงดวงกลมลอยเด่นชัด ต้องนี้ ถ้าจะไม่ฝึก กสิณ ก็ ไม่ต้องสนใจ บริกรรมภาวนาต่อไป จนกว่า จะรู้สึกว่า เสียงที่ได้ยินไม่รำคาญ ถ้า รู้สึกว่า ไม่รำคาญเสียง ก็ให้ เข้าใจว่า เป็น ญาน๑ และ เมื่อฝึก ต่อๆ กันไป ก็จะเข้าถึง ญาน๔ ได้ ทุกคนมีวาสนา อย่าได้ทิ้ง โอกาสนั้น มาต่อยอดสร้างหนทาง นิพพาน กัน อย่าให้ เกิดมาแล้วเสียเที่ยว อย่างดี ก็ ได้ ญาน๑  ตายไป ก็ ได้เป็นพรหม มีอายุยืนยาว อยู่ถึง ศาสนาพระศรีอารย์ แต่ถ้าอยากจะไปถึงพระนิพพาน ก็ต้อง ตัดสังโยชน์ ให้ได้  รักษาศีล อย่าให้ขาด คิดถึงพระนิพพาน เป็นปรกติ ตื่นมา ก็ให้ นึกถึง นิพพาน ก่อนนอนก็นึกถึงนิพพาน สามารถ หา ชั้นของ สมาธิ ลำดับ และ สิ่งที่จะพบเจอได้ จากเว็บพลังจิต มีหมวดอภิญญา XP ลองไปหาอ่านดู ครับ จากคุณ : phutakun เขียนเมื่อ : 26 ส.ค. 54 23:53:44

ความคิดเห็นที่ 18  ฝึกบังคับลมหายใจเองก่อน แล้วฝึกตามติดลมหายใจ แล้วก็ เฝ้าดูลมหายใจ ฝึกไปเรื่อยๆ ไม่ต้องรีบร้อน ของแบบนี้ ต้่องใช้เวลา ใช่ว่า วันสองวันแล้วจะได้กันง่ายๆ   จากคุณ : indysoft เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 54 00:51:40

ความคิดเห็นที่ 19 งั้นก็คิดเรื่องนั้น(ที่บอกว่าฟุ้งซ่านไปครับ) แต่พยายามอย่าคิดเรื่องใหม่ ถ้าเผลอไปติดเรื่องใหม่ก็กลับมาคิดเรื่องเดิม  ลองเริ่มต้นจากการติดเพียงเรื่องเดียวก่อนที่จะไม่ติดก็ได้ครับ ....จะรีบไปไหน จากคุณ : จัมบาลา เขียนเมื่อ : 27 ส.ค. 54 14:57:42

ความคิดเห็นที่ 20 ถือศิลก่อนนะคะ  จะทำสมาธิได้ง่ายเข้า มีศีลกำกับ เหมือนถือโคมไฟเข้าในที่มืด ถือศีล ภาวนา(สวดมนต์) ทำสมาธิ  เจริญสติ ทุกอย่างเกื้อหนุนโอบอุ้มกันอยู่ ทำเองอยู่บ้านลำบากค่ะ  แนะนำไปสถาณปฏิบัติธรรมใกล้ๆบ้านค่ะ  เอาให้ผ่านสามวันแรกให้ได้ แล้วสิ่งปาฏิหารย์จะเกิดกับคุณ   (แต่ไปสถาณปฏิบัติที่ไม่เน้นหาปัจจัยนะคะ) จากคุณ : nilujujee เขียนเมื่อ : 28 ส.ค. 54 02:22:00

ความคิดเห็นที่ 21 ถ้าควบคุมไม่ได้ก็เฝ้าดูมัน มันจะฟุ้งไปไหนก็ดูไป แต่อย่าไปปรุงเพิ่ม เป็นเพียงเฝ้าดูรู้ทัน เดี๋ยวมันก็เบื่อกลับมาสงบเอง จากคุณ : sunnyorchids เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 54 15:57:07

ความคิดเห็นที่ 22 test จากคุณ : AnotherPractitioner เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 54 15:25:12

ความคิดเห็นที่ 23 test 2 จากคุณ : AnotherPractitioner เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 54 15:25:51