ความคิดเห็นที่ 1 เพิ่มอีกนิด ความฝันไม่เอานะครับ ประเภท ทดสอบตาทิพย์ผมฝันว่าผมได้เห็นโน่นนี่นั่น ทดสอบถอดจิตในฝัน ทำนองนี้รบกวนผ่านไปเลยก็ได้ครับ มันจะยิ่งทำให้ความ เอ๊ะ! มันบังเกิดน่ะครับ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 04:15:23

ความคิดเห็นที่ 2 ของจริงมี  คนทำได้จริง เจอจริงๆก็มี แต่มีน้อย และท่านจะปกปิดตัวเอง  ไม่ให้ใครรู้ง่ายๆ .. ถ้าคุณอยากจะเจอ  คุณก็ต้อง "จ่าย"  จึงได้มา  แต่ไม่ใช่จ่ายด้วยเงินทองทรัพย์สิน  แต่ต้องจ่ายด้วยการสร้างบุญบารมีและความเพียรพยายามมากๆ แล้วตั้งจิตอธิษฐานบ่อยๆ ซ้ำๆ เรื่อยๆ  ว่าขอให้ได้พบบุคคลหรือเหตุการณ์ที่คุณต้องการนี้ ... ไม่มีของฟรีในโลกนีั้ ...  วันใดวันหนึ่ง คุณก็จะมีโอกาสได้เจอ .. หรือว่างๆ  คุณลองตระเวณไปตามสำนักกรรมฐาน วัดป่าต่างๆ  เข้าหาครูบาอาจารย์ต่างๆ  ที่คุณได้ยินชื่อ  ไม่แน่ว่า คุณอาจจะเจออะไรที่พิเศษ น่าอัศจรรย์จากครูบาอาจารย์เหล่านั้นบ้าง   แต่ที่แน่ๆ คือ คุณต้องฝึกตนเองมากๆ  ในหลักธรรมะต่างๆ   ธรรมธาตุที่คุณสะสมขึ้นในตัวคุณจะชักนำให้คุณได้เจอสิ่งที่คุณต้องการจนได้ที่เป็นธรรมเหมือนกัน วันใดวันหนึ่ง... ถ้าโชคดี หากคุณมีวาสนาบารมีเก่าและใหม่รวมกัน พอเพียง  ฝึกๆๆไปจนคุณได้จิตรวมสงบลงเป็นสมาธิเต็มที่   ถึงตอนนั้นคุณจะประจักษ์สิ่งอัศจรรย์เหล่านั้นทั้งหมด มากมายเหลือเฟือด้วยตัวคุณเอง โดยไม่ต้องไปถามใครอีกก็ได้ จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 06:25:05

ความคิดเห็นที่ 3 ถ้าไม่เอาความฝันละก็ สำหรับผมไม่เคยเจออะไรสักอย่างเลยครับ แม้แต่แค่เฉียดๆก็ยังไม่เคย แต่ก็นึกขอบคุณตัวเองที่ไม่เจอน่ะดีแล้วครับ ทุกวันนี้สวดมนต์ไหว้พระและพยายามนั่งสมาะธิ ก็เพื่อต้องการให้ชีวิตดำเนินอยู่ในธรรม ไม่ได้หวังว่าจะเจอสิ่งลี้ลับครับ จากคุณ : Classic Joomla เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 06:32:26

ความคิดเห็นที่ 4 ผมเคยประสบอุบัติเหตุ ทางรถยนต์รุนแรง กระดูกสันหลังหัก ขาซ้ายหัก เป็นผลให้กรามล่างด้านขวาแตก ทุกวันนี้ยังคงมีแผ่นโลหะอยู่ภายใน และสูญเสียการมองเห็นของลูกตาข้างซ้ายถาวร แต่ลูกตายังคงอยู่ ทุกวันนี้ ยังคงทานอาหารได้เป็นปรกติ แต่วันดีคืนดีจะปวดมากเวลาเคี้ยวอาหาร ส่วนตา คือ เห็นข้างเดียว คนทั่วไปถ้าผมไม่บอกก็ไม่รู้ว่า ผมเห็นแค่ข้างเดียว ....เรื่องที่จะเล่ามีอยู่ว่า ผมหมดสติไปประมาณ 3 วัน  ผมจำเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้ ไม่เหมือนความฝัน แม้คนจะบอกว่าฝันไป มันเป็นอุโมงค์แสงที่ไม่แสบตา แต่สว่างจ้าอย่างไม่เคยเห็นมาก่อน รู้สึกคุ้นเคย และ กระแสต่างๆที่อยู่รอบตัวก็คุ้นเคย ความรู้ตรงเข้าสู่ใจโดยไม่ต้องคิด หรือรู้จักมันมาก่อน ไม่มีร่างกาย มีแค่ความรู้สึก อยากมีมือ ก็มีมือ อยากมีเท้าก็มีเท้า เรื่องราวในอดีตเป็นเรื่องเล็กๆ โลกที่เคยรู้จักเป็นแค่ฝุ่นเล็กๆในทะเลที่กว้างใหญ่ ทุกก้าวที่ผ่านไปในลำแสง มีเรื่องราวต่างๆมากมาย ความรู้สึกต่างๆมากมาย ไหลผ่านไปเหมือนกระแสน้ำที่รุนแรง แต่เรารู้ได้ทั้งหมดไม่ขาดตกจุดไหน เรื่องราวที่อยากรู้ที่เคยสงสัย ก็รู้ ก้เห็น และ เห็นเป็นเรื่องเล็ก ไม่มีสาระ เหมือนทะเลกว้างที่มีหยดน้ำแห่งเรื่องราวประกอบขึ้นมา นับไม่ถ้วน มี ความดี ความชั่ว เทพ ปีศาจ คละเคล้าอยู่รวมกันเป็นเหมือนวังน้ำวน แอ่งนึง ที่มีอยู่หลายตำแหน่งพัดกระแสต่างๆให้ไหลไปไหลมา หากสนใจจุดไหน เราก็จะถูกดูดเข้าไปร่วมกับจุดนั้น ด้วยความเร็วพริบตา และไม่เป็นอิสระต่อไป ที่ปลายทางลำแสง มีบัลลังค์แสง จุดกลางของทุกกระแส ที่ว่างเปล่า ไม่มีเจ้าของ เมื่อลงไปนั่งก็รู้สึกคุ้นเคย และ ทุกกระแสก็สั่งได้ตามใจนึก แต่รู้สึก เหงา.... อย่างบอกไม่ถูก จึงเริ่มจุดกระแสที่ไหลต่อไป ....เพราะเหงา จึง มีทุกอย่าง สิ่งนึงที่รู้ก่อนตื่นขึ้น คือ ผมต้องกลับมา และ รู้ดีว่า แต่ละคนก็ไม่ได้เจออย่างผม เพราะกระแสต่างๆ มีมากมาย แล้วแต่ว่ากระถแสไหนจะพัดใครไปทางไหน .....รู้สึกปลื้ม ...จนลืมตาขึ้นที่ห้องในโรงพยาบาล จากคุณ : แล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 07:26:25

ความคิดเห็นที่ 5 อ่ะ ไม่นับเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติ กระมัง ปล. ที่สำคัญ เรื่องราวที่เกิดขึ้น ผมกลับรู้สึกว่ามันนานเป็น พันปี ทุกวันนี้ ผมยังเข้าใจว่าตัวเองมีประสบการณืผ่านมาในชีวิตแล้ว พันปี แม้ในความจริงตามบรรทัด โลกนี้ คือ ผมไม่ได้สติอยู่แค่ 3 วัน แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 54 07:35:33 จากคุณ : แล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 07:27:38

ความคิดเห็นที่ 6 ขอตอบจริงๆดังนี้นะครับ การฝึกมโนมยิทธินั้น มีการฝึกหลายแบบ เช่น การฝึกแบบมีครูนำ เพื่อวางอารมณ์ใจให้ถูก การฝึกแบบนี้ ถ้าไม่มีพื้นฐานสมาธิที่ดีแล้ว อาจจะกลับมาทำเองไม่ได้ก็มี เพราะอิทธิบาท๔ นั้นเป็นสิ่งสำคัญมาก ถ้าปล่อยใจให้รั่วๆก็ทำต่อไม่ได้ และการฝึกไม่ว่าจะเป็นทิพจักขุญาณหรือมโนมยิทธินั้น คำว่าได้ นั้นมีหลายแบบ แต่จะขอแบ่งเป็นสองแบบกว้างๆ คือได้ แต่ต้องตั้งท่าตั้งทาง ต้องใช้เวลาเดินสมาธิ ได้แบบนี้คือได้แบบเด็กๆ เหมือนหัดขับรถในหมู่บ้านพอได้ แต่พอจะให้ัขับถนนใหญ่ ชักกลัว คือยังไม่มั่นใจในความดี ถ้าได้แบบนี้ คือเห็นเองมั่นใจเอง แต่ไม่มั่นใจพอที่จะไปบอกกล่าวกับบุคคลอื่นได้ (ถ้าไปบอกกล่าวกับบุคคลอื่นก็ยิ่งทำให้ตนเองเสียความมั่นใจไปอีก ถ้าเขาท้าทาย) ได้อีกแบบ คือได้แบบคล่อง คือคล่องที่จะเห็น คล่องที่จะรู้ คล่องที่จะไป นึกปุ๊บก็ไปปั๊บ นึกปั๊บก็เห็นปุ๊บ ได้แบบนี้ต้องใช้เวลาในการฝึก ต้องตั้งใจที่จะฝึกจริงๆ พวกนี้ทางฌานจะเรียกว่าวสี ดังนั้น ใครที่บอกว่าได้รู้ได้เห็น ก็ต้องระวัง เพราะเขาอาจจะพิสูจน์ให้คุณรู้ด้วยไม่ได้ เพราะอารมณ์ใจมันยังไม่ถึง คำถามที่คุณถามมาข้อแรกนั้น คนที่ทำได้เห็นได้รู้ได้ จะให้เขามาเล่านั้น.. เขาต้องรู้จักคุณดีพอก่อน ถึงจะเล่าได้นะครับ และเขาต้องมั่นใจด้วยว่า คุณดีพอที่จะเล่าให้ฟัง เพราะอะไรที่เขามักจะไม่เล่ากันละ? ก็เพราะความดีระดับนี้นั้น เป็นความดีระดับที่ใครปรามาสจะต้องลงนรก... คนดีที่ได้เรื่องนี้ จึงไม่พยายามที่จะโฆษณาให้กับบุคคลทั่วไปได้รู้ เพราะถ้าเขารู้แล้วไม่เชื่อ เผลอปรามาสเข้า ก็เป็นบาปกรรมหนักหนา ท่านจึงมักจะพูดจะคุยในกลุ่มของท่าน ถ้าท่านเป็นอาจารย์ก็คุยเฉพาะศิษย์ ถ้าเป็นศิษย์ก็คุยกับเฉพาะที่ได้ด้วยกัน พระพุทธเจ้าไม่ตรัสเรื่องเปรตเลย จนกกระทั่งพระโมคลานะเห็นเหมือนกัน ท่านจึงตรัสเล่าเรื่องกากะเปรต เพราะมีพยานรู้เห็นเหมือนกัน จึงตรัสเล่า ข้อสอง อุปาทาน อุปาทานคืออะไร คือเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจใช่มั้ย ยึดเหนี่ยวกับอะไรบ้างละ ก็ขันธ์๕ นะสิ การฝึกบางแห่ง จึงมีการฝึกระงับนิวรณ์ และพิจารณาวิปััสสนาเพื่อให้จิตไม่ยึดกับขันธ์๕ซะ่ก่อน บางแห่งก็ทำจิตให้ถึงฌาน ๔ เพื่อที่จะได้มีอุเบกขารมณ์ จริงๆแล้วการฝึกอารมณ์ใจพวกนี้ มันจะต้องซ้อมให้คล่องกันจริงๆนะ โดยมักจะซ้อมอนาคตังสญาณ รู้อนาคตใกล้ๆ เช่น วันนี้จะเจอใคร จะมีใครมาหา เรื่องอะไร หรือจะปัจจุปันนังสญาณ รู้ปัจจุบันของบุคคลต่างๆ ที่เราสามารถตรวจสอบได้ว่าทำอะไรอยู่ที่ไหนได้จริง ปัจจุบันก็สะดวกในการตรวจสอบ เพราะมีมือถือ ผมพูดอย่างนี้แล้วกันนะ ถ้าอยากฝึกก็ฝึก ถ้าไม่อยากฝึกก็ทิ้งเรื่องนี้ไปซะ แบบแผนวิชชาพวกนี้มีเยอะแยะ สมัยนี้เป็นของสาธารณะไปแล้ว เพราะว่า เขาไม่มีการนับถืออาจารย์ที่ได้อยู่คนเดียวกันแล้ว เขานับถืออาจารย์ที่สอนให้ลูกศิษย์ได้ด้วยกันทั้งนั้น เพราะอาจารย์ที่ดี ต้องสอนให้ลูกศิษย์พึ่งตัวเอง เอาพระรัตนตรัยมาเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจ จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 07:53:55

ความคิดเห็นที่ 7 เมื่อปฏิบัติไป สิ่งเหล่านี้จะผุดรู้ขึ้นมาเอง มาแบบเผลอๆ ไม่มีความอยากรู้ การที่ถามว่าให้นั่งทางในแล้วดูว่า บนโต๊ะมีแก้วน้ำกี่ใบ สีอะไรบ้าง  แสดงให้เห็นถึงความอยาก อยากพิสูจน์  อย่ากแสดงอภิญญา  ความอยากนี้จะทำให้ญาณหายไป สำหรับผู้บรรลุญาณ  คนถามคิดอะไรอยู่ในใจ  ก็ยังสามารถหยั่งรู้ได้  บางครั้ง คนถามนั่นแหละรู้อยู่แล้วว่ามีกี่ใบ ดังนั้น เพียงบรรลุญาณหยั่งรู้ใจ  ก็นำเอาข้อมูลในใจคนถามมาเป็นคำตอบได้เลย โดยไม่ต้องไปกำหนดดูจริงๆว่ามีแก้วน้ำกี่ใบ เจโตปริยญาณ สามารถปฏิบัติถึงได้ด้วยตนเอง ลองปฏิบัติดู แล้วจะเลิกสงสัย บางสิ่งบางอย่าง ก็ไม่สามารถพิสูจน์ให้เห็นในมิติที่ 3 ได้ นอกจากผู้ถามจะบรรลุญาณระดับเดียวกัน จึงจะเข้าใจ "พระพุทธศาสนาพูดถึงเรื่องที่วิทยาศาสตร์ยังพิสูจน์ไม่ได้ เพราะความจำกัดแห่งเครื่องมือของวิทยาศาสตร์ "   เบอร์ทรันด์  รัสเซลล์  บิดาแห่งตรรกศาสตร์ "สิ่งที่ควรศึกษาควบคู่ไปกับทฤษฎีอะตอม  คือการศึกษาหาความรู้ ที่ซึ่ง นักคิด อย่างพระพุทธเจ้าได้เคยเผชิญมาแล้ว" นีลส์ โบรห์  บิดาแห่งทฤษฎีโครงสร้างอะตอม "พระพุทธเจ้า ได้ให้คำตอบเกี่ยวกับชีวิตหลังความตายไว้แล้ว  แต่คำตอบของพระพุทธเจ้า ไม่อาจทำความเข้าใจได้ด้วยความรู้ทางวิทยาศาสตร์ปัจจุบัน"   เจ โรเบิร์ต  ออพเพนไฮเมอร์ บิดาแห่งระเบิดปรมาณู “พุทธศาสนามีความยิ่งใหญ่มากที่สุด ในประวัติศาสตร์ของอภิปรัชญา" อัลเฟรด ไวท์เฮด บิดาแห่งอภิปรัชญา "ความอยากของมนุษย์ คือ “อวิชชา”  ซึ่งพระพุทธเจ้าทรงเรียกว่า “ปีศาจที่ชั่วร้าย”  เป็นอุปสรรคที่เกิดจากความโง่ของมนุษย์เอง" นิโคล่า เทสล่าร์ บิดาแห่งกระแสไฟฟ้าสลับ ที่มา....หนังสือ พระพุทธเจ้าพลิกใจ ไอน์สไตน์พลิกโลก จากคุณ : รักหลอกจึงบอกให้ เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 08:04:18

ความคิดเห็นที่ 8 ....สิ่งนั้น ผู้ประจักษ์ ย่อม. เฉพาะ อัตตภาพ  อนัตตา คือไม่มีตัวตนของตนในอัตตภาพนั้นที่กำลังประจักษ์สิ่งนั้น อุปมา.   เต่ารู้จัก บก....... แล้วจะบอกปลา ที่ไม่สามารถ เนื่องกับ. บก เช่นเต่า. อย่างไร? พระบรมศาสดา. ทรงรู้จัก บก ยิ่งกว่านั้น สรรพเต่า(ไม่ได้ทำอุปมาว่า พระบรมศาสดา เป็น สุดยอดของสุดยอดเต่าตะครุบ). ดังนั้น ประเด็นกระทู้นี้ ขอะสนอให้ เชื่อการตรัสรู้ของพระบรมศาสดา ที่ทรงเป็นผู้เดียว ที่ตรัส. กาลามสูตร ไว้ เมื่อ สนใจ.   สัมมาวิมุตติญานทัสนะ ซึ่งเป็นเรื่อง ....ประสบการณ์ทางมโนทวาร หรือทางจิต ที่เหนือธรรมชาติ ของสัตว์ที่เกิดในครรภ์มารดา คือมนุษย์เราฯ จากคุณ : เซ็นเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 08:53:45

ความคิดเห็นที่ 9 ความคิดเห็นที่ 5 เสียใจด้วยเรื่องอุบัติเหตุ โชคไม่ดีเลย แต่โชคดีมากเรื่องระบบ error ทำให้บางพื้นที่ของ hdd ส่วนตัว ถูกเปิดออกมา โดยไม่ใช้ password เสียดายที่แหล่งข้อมูลมวลความรู้มหาศาลนั้นถูก Lock ไปแล้ว ขอให้หา password เจอในชาตินี้ สาธุ แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 54 08:57:24 จากคุณ : มุมม่วง เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 08:55:20

ความคิดเห็นที่ 10 ....   ท่านเจ้าของกระทู้ เขาก็บอกแล้วนะครับ ใครที่ได้ด้วยตนเอง ช่วยเล่าให้ฟังหน่อย ครับ ถ้าไม่ได้ด้วยตนเองจะมาเล่าทำไมครับ    ผมกำลังรออยู่เหมือนกันครับ ใครที่บอกว่าได้ ผมจะได้ขอหวยงวดนี้เลยครับ                                                                                                             ++ จากคุณ : สองนิ้วชี้ เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 08:56:10

ความคิดเห็นที่ 11 ...      ไหนๆ ถามเรื่อง "เหนือธรรมชาติ" แล้วก็เอานี่ไปดูครับ "แล้วแต่ทางท่านจะพิจารณาแล้วกันนะ" จากคุณ : สองนิ้วชี้ เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 09:00:12

ความคิดเห็นที่ 12 .... จากคุณ : สองนิ้วชี้ เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 09:03:48

ความคิดเห็นที่ 13 ...       การสร้างเตโชธาตุ เรื่องราวเกี่ยวกับการเอาชนะความหนาวของลามะธิเบต ผมได้ศึกษาค้นคว้า พบว่า ที่ธิเบตมีวิธีการฝึกเพื่อเอาชนะความหนาวที่แปลก พิสดาร โหด เนื่องจากเป็นที่ทราบกันอยู่ทั่วไปว่า ประเทศธิเบตเป็นดินแดนแห่งความหนาวเย็น อากาศหนาวตลอดปี เขตที่หิมะจะหยุดนั้นมีเพียงเล็กน้อย ที่อยู่ของมนุษย์ก็อยู่ในระยะสูงตั้งแต่ ๓,๐๐๐ ถึง ๘,๐๐๐ เมตร จากระดับน้ำทะเล ชีวิตในธิเบตเป็นชีวิตที่ต้องต่อสู้กับความหนาวอย่างแท้จริง คนธรรมดาต้องใช้เครื่องห่อหุ้มร่างกายอย่างหนา ซึ่งทอหรือทำด้วยขนสัตว์ แต่บรรดาพวกลามะใช้ผ้าอย่างบางๆ แล้วก็ทนหนาวได้อย่างแปลกประหลาด ซึ่งคนปกติแม้แต่คนเมืองหนาวยังต้องใช้เครื่องห่อหุ้มร่างกายอย่างมากเพื่อป้องกันความหนาว เพราะความหนาวสามารถทำให้คนตายได้ง่ายๆ ด้วยโรคที่เรียกว่าปอดชื้น ปอดบวม หรือไข้หวัดอย่างร้ายแรง แต่พวกลามะในธิเบตกลับห่มแค่ผ้าเหลืองบางๆ ธรรมดา และสามารถทนหนาวได้ ยิ่งเป็นลามะที่มีความสามารถเรียนรู้ฝึกฝนตามวิธีการของธิเบตด้วยแล้ว แม้ในเวลาหนาวจัดที่หิมะตก น้ำในลำธารเป็นน้ำแข็ง ก็เกือบจะไม่ต้องการเครื่องปกคลุมร่างกายแต่อย่างใด และไม่ได้ปกคลุมร่างกายยิ่งไปกว่าที่ใช้อยู่ตามธรรมดาในฤดูที่มีความอบอุ่น ทั้งนี้เพราะเหตุว่าบรรดาลามะได้เล่าเรียนศึกษาในทางสร้างเตโชธาตุมาไม่มากก็น้อย ทางหลักวิชาเขาอธิบายไว้ว่า ในร่างกายของมนุษย์เรานั้น ธรรมชาติได้ให้ความอบอุ่นมาเพียงพอ ได้ให้เตโชธาตุมาในตัวแล้ว เพียงแต่ทำให้เตโชธาตุนั้นมีกำลังแรงขึ้นเหมือนใส่เชื้อเพลิงให้เพลิงลุกแรงขึ้น ความอบอุ่นในร่างกายก็จะมีมากพอสำหรับต่อสู้ความหนาวได้ ในร่างกายของมนุษย์มีพลังที่ซ่อนอยู่ มนุษย์เพียงแต่รู้วิชาที่จะปลุกเอาพลังที่หลับอยู่ขึ้นมาใช้เท่านั้น ก็สามารถจะทำสิ่งซึ่งมนุษย์ทั่วไปเห็นเป็นความมหัศจรรย์ แต่ไม่ใช่ความมหัศจรรย์โดยธรรมชาติ ซึ่งอันที่จริงก็เป็นไปตามธรรมชาตินั่นเอง หลักวิชาอย่างนี้ตรงกับหลักจิตวิทยาที่รับรองทั่วไป ทั้งในธิเบต ในอินเดีย และในที่อื่นๆ ซึ่งการสร้างเตโชธาตุเป็นวิทยาการที่พิสูจน์ได้ เป็นวิทยาศาสตร์ อย่างน้อยก็ทำให้ทนหนาวได้ โดยไม่เป็นหวัด ไม่ป่วยไข้ ไม่สั่นสะท้าน รู้สึกอบอุ่นแม้มีเพียงเครื่องปกคลุมร่างกายเพียงเล็กน้อย ในขณะที่อากาศหนาวจัดจนเป็นน้ำแข็ง ผู้ที่ได้ฝึกฝนตามวิธีการอย่างครบถ้วนแล้ว สามารถจะยืนหยัดหรือนั่งอยู่กลางหิมะ โดยเปลือยกายอยู่ตลอดคืนได้ ยิ่งกว่านั้นลามะชั้นอาจารย์ที่เก่งๆ สามารถนั่งภาวนาเป่าหญ้าแห้งอยู่ประเดี๋ยวหนึ่งก็มีไฟลุกโพลงขึ้นมาได้!! วิธีการฝึกนั้น เป็นไปตามหลักวิทยาการ เป็นเรื่องจิตศาสตร์โดยแท้ เป็นวิธีที่ใกล้หลักพระพุทธศาสนายิ่งกว่าเรื่องอื่นๆ วิธีของธิเบตนั้นไม่มีวิธีที่ค่อยทำค่อยไป พอเริ่มต้นก็ทำอย่างหักโหมร้ายแรง สู้ไม่ได้ก็ตายไป ถ้าสู้ได้ก็เป็นอันฝึกฝนได้สำเร็จ ก่อนลงมือทำการฝึกหัด อาจารย์จะให้ท่องมนต์ก่อน มนต์นั้นมีใจความว่า เราเป็นผู้ไม่กลัว เราใช้หนี้หมดแล้ว เราเสียสละแล้ว เรามีความสุข อยู่ในความวิเวก ไม่ต้องการคบหาใคร นอกจากแผ่นดินและท้องฟ้า เราเชื่อว่าพระผู้ศักดิ์สิทธิ์ได้ให้สิ่งที่ป้องกันความหนาวไว้แก่เรา หิมะเป็นของสวยงาม ความหนาวเป็นเครื่องให้ความสุขแก่มนุษย์ ลมที่พัดพาเอาความเย็นแทรกซึมเข้าไปในกระดูกได้นั้นเป็นไปโดยธรรมชาติ ผู้มีปัญญาสามารถ ย่อมจะรับเอาสิ่งที่ดีจากของเหล่านั้นไว้ในตัว ไม่รับเอาสิ่งที่ร้าย การฝึกครั้งแรก คือให้ลงไปอาบน้ำในเวลากลางคืนในแม่น้ำที่เย็นเป็นน้ำแข็ง ห้ามเช็ดตัว ห้ามห่อหุ้มร่างกายด้วยผ้าหนา แล้วให้นั่งภาวนาคาถา ก็จะเกิดความอบอุ่นขึ้นในร่างกายหากเราสังเกตมันได้ ซึ่งอาจจะตรงกับหลักจิตวิทยาโดยทั่วไปว่าในร่างกายของมนุษย์เรานั้น ถ้ามีความจำเป็นจะต้องต่อสู้กับความร้ายแรงในทางหนึ่งทางใด กำลังใจที่จะต่อสู้ในทางนั้น ซึ่งหลับอยู่ในตัว ก็ลุกขึ้นต่อสู้ความหนาว เราจะใช้เวลาที่อยู่ในน้ำได้มากอย่างที่ไม่นึกว่าจะทำได้ และพอขึ้นมาจากน้ำก็รู้สึกว่ามีไอน้ำออกทั่วตัว ซึ่งแสดงว่าเตโชธาตุได้ลุกขึ้นทำการต่อสู้กับความหนาวเย็นอย่างมาก ภายหลังที่ขึ้นจากน้ำ ห้ามคลุมผ้าที่ทำด้วยขนสัตว์ ห้ามผิงไฟ ให้นั่งนิ่งภาวนาให้นานที่สุด (ต่อสู้กับลมหนาวด้วย) วิธีการนั่งภาวนาสามารถนั่งขัดสมาธิแบบที่เรารู้จักก็ได้ หรือว่านั่งบนที่ที่ยกชั้นขึ้นห้อยขาลง มือทั้งสองพาดที่เข่า แต่ว่าให้เอาหัวแม่มือและนิ้วนางงอเข้า ส่วนนิ้วชี้ นิ้วกลาง และนิ้วก้อยให้เหยียดออก (แบบท่าพระโพธิสัตว์) ซึ่งวิธีการนั่งภาวนานี้เป็นมหาสติปัฏฐานโดยแท้ เพราะว่าให้พิจารณาลมหายใจเข้าออก แต่วิธีการ เคล็ดลับการฝึกที่ละเอียดนอกไปจากสติปัฏฐานที่เรารู้จักกันอยู่ในเมืองไทยนั้นก็คือ เวลาหายใจออกให้ขับอติมานะ ความเย่อหยิ่ง ความโกรธ ความพยาบาท ความอยากได้ และความเกียจคร้านออกไปพร้อมกับลมหายใจ เวลาหายใจเข้าให้นึกถึงพระพุทธคุณ และพระคุณของพระเจ้า ๕ พระองค์ ให้เอาอารมณ์ออกไปในเวลาหายใจออก ให้คิดเอาพุทธคุณเข้าในตัวเวลาหายใจเข้า เมื่อทำสติปัฏฐานเกี่ยวกับลมหายใจได้แน่วแน่แล้ว จึงทำการปฏิบัติอีกขั้นซึ่งมี ๒ ขั้นตอนคือ ขั้นแรกเรียกว่า "รามา" คือให้สร้างมโนภาพว่าในท้องเรานั้นมีดอกบัวดอกหนึ่ง อยู่ตรงสะดือของเรา ดอกบัวนั้นมีความร้อนแรงและแสงสว่างเหมือนดวงอาทิตย์ ให้สร้างมโนภาพให้ชัดว่าดอกบัวอยู่ในท้อง เป็นตัวแทนของดวงอาทิตย์ มีทั้งแสงและความร้อน ที่จะแผ่ซาบซ่าน กระจายความอบอุ่นไปทั่วร่างกาย ขั้นที่สองเรียกว่า "อุมา" ให้นึกสร้างเส้นประสาทใหม่ขึ้นในตัวเรา ๓ เส้น เส้นหนึ่งแล่นตั้งแต่ปลายเท้าขวาไปถึงปลายมือขวา เส้นที่สองแล่นตั้งแต่ปลายเท้าซ้ายขึ้นไปถึงปลายมือซ้าย เส้นที่สามแล่นกลางตัวขึ้นไปจนถึงศีรษะ ให้สร้างมโนคติเห็นเส้นประสาทเหล่านี้เป็นเหมือนสายฟ้า ที่มีไฟสีขาวเริงแรงอยู่ตลอดเส้น และเปลี่ยนขนาดเรื่อยไป ในขั้นแรกให้เห็นขนาดเท่าเส้นผม ต่อไปให้โตขึ้นเท่านิ้วก้อย เท่าแขน และลุกโพลงไปทั่วตัวแล้วก็กลับเล็กลง คือกลับเล็กเท่าแขน เท่านิ้วก้อยเท่าเส้นผม! ซึ่งเป็นวิธีการอย่างที่เรียกว่าอนุโลม-ปฏิโลม คือ เดินหน้าและถอยหลัง อย่างวิธีกัมมัฏฐานของไทย ทำกลับไปกลับมาอย่างนี้ให้ได้ภาพที่แน่นอนแล้ว ก็จบลงด้วยการเห็นสายไฟนั้นดับ ให้เรารู้สึกตกอยู่ในความมืด อยู่ในที่ว่างเปล่าของจักรวาล สงบนิ่งในอารมณ์นั้น วิธีการทางธิเบตเป็นที่เลื่อมใสแก่พวกนักศึกษา โยคะหรือพวกโยคีในอินเดีย จนมาขอร่ำเรียนศึกษา ซึ่งก็มีโยคีที่เก่งคนหนึ่งของอินเดีย ชื่อนโรทะ มีความรู้ทางลัทธิโยคีมาอยู่แล้ว ได้ไปศึกษาเพิ่มเติมตามวิธีการของธิเบต และได้รับการรับรองจากคนเก่งๆ ในธิเบต ว่าเป็นผู้สามารถสร้างความมหัศจรรย์ได้ในเรื่องเตโชธาตุ สามารถทำให้ไฟลุกขึ้นที่ไหนก็ได้ เรื่องการสร้างเตโชธาตุนี้ มีคนเรียนกันมาก เมื่อมีผู้ที่เรียนรู้กันมาก หลากหลายอาจารย์ บางครั้งมักจะจัดให้มีการแข่งขันลองวิชา ลองความศักดิ์สิทธิ์ วิธีการทดลองก็คือ เอาผ้าคลุมตัวลงไปในน้ำในลำธารหรือในแอ่งซึ่งเย็นเยือกเป็นน้ำแข็ง หรือขุดหลุมหิมะแล้วลงไปแช่ เมื่อลงไปในน้ำหรือในหิมะนานพอที่แน่ใจว่าผ้าเปียกแล้ว ผู้ที่เป็นกรรมการควบคุมก็เรียกตัวขึ้นมา ให้นั่งอยู่ทั้งๆ ที่มีผ้าคลุมเปียกอย่างนั้น จนกว่าผ้าจะแห้งไปเองด้วยความอบอุ่นในตัวคน โดยตัดสินแพ้ชนะกันที่ว่าใครทำได้มากครั้งกว่า คือหมายความว่า มีความร้อนในตัวมากกว่า ทำให้ผ้าแห้งเร็วกว่า จากคุณ : สองนิ้วชี้ เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 09:05:28

ความคิดเห็นที่ 14 ถ้าสนใจอยากสัมผัสประสบการณ์ทางจิต ผมแนะนำการฝึกตัวต่อตัวให้ได้ครับ โปรดติดต่อหลังไมค์ จากคุณ : bodymind เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 10:11:41

ความคิดเห็นที่ 15 เมื่อก่อนก็คิดคล้ายๆ อย่างนี้  แต่เดี๋ยวนี้ กลับเห็นว่าคนที่มีปรากฏการณ์แบบนี้มีมากมาย และเขาก็ไม่ได้ถึงกับไม่พูด เขาก็พูดกันเยอะแยะ ด้วยเห็นว่าเป็นเรื่องธรรมดา คนไม่ได้อยู่ในแวดวงก็มองเป็นเรื่องอัศจรรย์เป็นไปไม่ได้  แต่อยู่ในวงเขาก็คุยกันขำๆ เพราะมันไม่ใช่สาระสำคัญ มันเป็นเพียงน้ำจิ้ม   พระพูดเรื่องนี้มากไม่ดี เพราะเข้าข่ายอวดอุตริ หรือแสดงฤทธิ์ พระพุทธเจ้าห้ามไว้ แต่ฆราวาสก็พูดได้ แสดงได้  คือพระพุทธเจ้าไม่ได้ห้าม แต่..  มันขึ้นอยู่กับว่าพูดเพื่ออะไร คนเรามันต้องมีเหตุ หรือมีเจตนาที่จะอวด หรืออ้าง   ถ้าเจตนาเพื่อตนเอง ผลที่ได้รับคือความเสื่อม   คนที่รู้จริงเขาจึงไม่เสี่ยงดีกว่า..  เขาก็หวงวิชาของเขา แต่หากมีเจตนาเพื่อคนอื่น เขาก็พูดได้ไม่เสื่อม  แต่พูดแล้วย่อมมีผลดีผลเสียตามมา บาคนเขาก็ไม่ชอบผลเสีย เขาจึงไม่พูด    ดังนั้นจะไปเหมาว่าของจริงไม่พูดหรือพูดไม่ได้ ของพูดได้ไม่จริง  ก็ไม่ถูกซะทีเดียว..     คนทำได้จริง และพูดก็มี  แต่พูดแล้วก็ต้องยอมรับผลที่จะตามมามากมายทั้งดีและไม่ดีได้ด้วย.. ลำพังตัวจิต มันก็เป็นของเหนือธรรมชาติอยู่แล้ว   จิตเองก็แสดงปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติอยู่เสมอๆ เพียงแต่บุคคลผู้นั้นจะมีปัญญา มีอายาตนะที่ละเอียดอ่อนพอจะไปรับรู้ความเหนือธรรมชาติของจิตได้หรือเปล่าเท่านั้นเอง สนใจอยากรู้เรื่องพวกนี้เป็นธรรมดาของมนุษย์  ถ้าสนใจแล้วน้อมนำให้ใฝ่ปฏิบัติก็เป็นการดี..  แต่.. ระวังแล้วกัน เรื่องแบบนี้ไม่มีใครสอนใครได้ง่ายๆ ต้องใช้เวลาใช้ความเพียรมาก หรือต้องศึกษากับผู้รู้จริงๆ ที่ท่านสอนเราแล้วคุ้มครองเราได้ด้วย  ส่วนใหญ่พวกที่มาอยากๆ กัน มันจะไม่มีความเพียรชนิดนั้น คืออยากรู้ อยากได้ แต่ไม่ชอบทำ  อยากจะหาทางลัดดู อยู่บนถนนอันตรายมันน้อย   แต่ถ้าชอบไปเดินริมทาง ออกนอกถนน เข้ารกเข้าพง มันอันตรายมากจริงไหม..   ทั้งสัตว์ร้าย งูพิษ  ทั้งโจรดักซุ่ม  ทั้งต้นไม้ขวากหนาม เดินบนถนนตัดตรงถึงจุดหมายไว แต่ไม่ได้รสชาติ  บางคนชอบรสชาติ ต้องยอมรับให้ได้นะว่าอาจจะไม่ถึงจุดหมาย งูกัดตายซะก่อน  โดนหลอกอะไร วืดไปอีกอัตภาพนึง.. เรามีนิสัยชอบเดินป่ามาแต่อดีต ก็เข้ารกเข้าพงนะ เรียกว่าเข็ดพอสมควร  มาเกิดใหม่จึงพยายามจะไม่ออกนอกถนนเลย   จนกระทั่งมาเจอนายพรานผู้ชำนาญทาง  ท่านชำนาญทั้งทางเรียบและทางรก เลยกล้ากลับไปเดินป่ากับท่าน.. เพราะท่านมีสมมติเป็นพระ มีศีลมีธรรมกำกับ แถมเป็นที่เคารพนับถือคนจำนวนมาก ฐานะท่านสูง คงไม่มาหลอกเราเล่นๆ แต่ใครก็ไม่รู้ที่เจอในเน็ต แล้วพากันไปเรียนเรื่องพวกนี้..   ก็ขอเตือนไว้คำเดียวว่า.. "อันตราย" จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 10:41:52

ความคิดเห็นที่ 16 ร่วมสนุกสนทนา     เป็นเรื่องเก่า ที่ผ่่านมา เมื่อมีสมาธิ เจรญิขึ้นฌานที่ 4 ไปแล้ว แต่เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นตามเหตุปัจจัยเอง ไม่ใช่ว่าต้้องการจะรู้อะไร ก็รู้ได้หมด เพราะก่อนเข้าสภาวะนั้น ต้องปลดความหมายรู้และสัญญาของสามัญสำนึกด้วยความยากต้องโดนเพิกทิ้งไปก่อนด้วยสมาธิ และเมื่ออยู่ในสภาวะนั้นจะไม่สามารถมีเราไปนึกคิดได้  จะเกิดขึ้นด้วยสัญญาที่ผุดขึ้นมาเองและจะปรากฏญาณรู้บังเกิดให้ทราบ .   หมายเหตุ ปัจจุบันนี้ จิตคลายวางความสนใจไปมากแล้ว หลังจากปฏิบัติธรรมเมื่ออยู่ในห้อง ไอชียู และออกจากโรงพยาบาล เมื่อ มกราคม 2554.        มีหลายเรื่องเก่า แต่ยกมาเพียงบางส่วน            ญาณรู้            ประมาณ ปี  2540  พนักงานที่ทำงานเดียวกับข้าพเจ้า จะว่าเป็นลูกน้องก็ไม่เชิง  แต่พนักงานคน นี้ต้องทดสอบโปรแกรมที่ข้าพเจ้า เขียน เพื่อเอาไปใช่งานในส่วนของงานที่น้องทำ วันหนึ่งน้องมาปรึกษาข้าพเจ้าว่า ที่ อะพาทเม้น  มีแขกคนหนึ่งที่อยู่อะพาทเม้นเดียวกัน ทำกรงดักนกเขาได้ 4 - 5 ตัว น้องคนนี้ สงสารนกเขานั้นมาก อยากให้ถูกปล่อยให้มีอิสระ ขณะที่คุยกันอยู่ ข้าพเจ้าครุ่นคิดอย่างสงบ เพื่อจะแนะนำ ก็ได้เห็นภาพนกเขาบินออกไปอย่างมีอิสระ ข้าพเจ้าจึงแนะว่าลองไปข้อร้องแขกคนนั้นดู เผื่อเขาจะปล่อย  หลังจากวันนั้น น้องก็นำเรื่องมาปรึกษาข้าพเจ้าอีกว่า  ได้ ไปขอร้องให้แขกคนนั้นปล่อย เขาก็ไม่ย่อมปล่อย ขอซื้อเขาก็ไม่ขาย น้องบอกเขาว่ามันบาปนะที่ เอามากักขัง  แขกบอกว่าเขาจะเลี้ยงไว้ฟังเสียงและดูเล่น  น้องหมดหนทาง ข้าพเจ้าจึงบอกน้องว่า วันหลังถ้ามีโอกาส ให้ขอร้องให้ปล่อยอีก หลายวันต่อมาน้องก็ทำตามที่บอก แต่แขกคนนั้นไม่ย่อมปล่อยนกเขา  ทิ้งเวลามาเป็นเดือน เมื่อถึงวันเกิดของน้อง น้องก็จัดงานกันที่อะพาทเม้น โดยที่ไม่ต้องข้อร้องแขกคนนั้นๆ บอกกับน้องว่า จะปล่อยนกเขาทั้งหมดเพื่อเป็นของขวัญวันเกิดให้น้อง   ก็เป็นเรื่องที่แปลกอยู่เหมือนกัน        -   ญาณรู้อายุขัยเบื้องหน้า  เพราะประมาณกลางเดือนตุลาคม 2541 ขณะที่อยู่ในสมาธิลึกเกิดนึกถึงชีวิตของตนเองที่รุ่งเรื่องมีรายได้ดี  ที่จะเป็นไปในอนาคต โดยไม่ตั้งใจไว้ก่อน ก็เกิดเป็นแสงสว่างของชีวิตเป็นปีๆ จนถึงอายุ 58 ปี  พอปีหลังจากนั้นแสงสว่างของชีวิตก็มืดลงไป แต่ยังเป็นปีๆ อยู่ประมาณ 5-10 ปี ทำให้รู้ว่าข้าพเจ้าจะมีชีวิตทำกิจกรรมตามปกติจนถึง 58 ปี หลังจากนั้นอาจจะบวชหรือเจ็บป่วยหรือไม่ค่อย ได้ทำกิจกรรมการงานทางโลก  หรือตาบอดเห็นลางๆ และจบชีวิตในช่วงอายุ 64-68 ปี (หรือ ประมาณ 70 ปี) ซึ่งต้องรอการพิสูจน์อีก 20 กว่าปีข้างหน้า (แต่สิ่งเหล่านี้  อาจเปลี่ยนแปลงได้ ถ้ามีกรรมตัดรอน หรือบุญพิเศษส่งผล)            หมายเหตุ ณ. ปัจจุบันนี้ก็เหลือแค่ 6 ปี ข้างหน้าก็รู้แล้วว่า ความรุ่งเรื่องของชีวิต(หมดรายได้ เพราะเกษียณตัวเองหรือตกงาน หรือฐานะร่างกายไม่อำนวย จนหดหายไปอย่างมากมาย)            - เมื่อปี 2541 ขณะที่ข้าพเจ้า อยู่ในสมาธิลึกๆ อยู่ในอารมณ์เดียว ว่างอยู่ไม่มีความรู้สึกที่กายแม้แต่นิดเดียว จิตเกิดแวบนึกถึงพระเพื่อนที่เพิ่งบวช บังเกิดเป็นภาพพระห่มจีวร และบังเกิดญาณรู้มาทันที่ว่า พระเพื่อนรักษาพรหมจรรย์ ได้ตลอด ผมเลยแนะให้พระเพื่อนเรียนทางพระ ขณะนี้ปี 2543 พระเพื่อนก็ยังบวชอยู่ และกำลังเรียนเปรียญ  3 ประโยค ถ้าเป็นไป ตามญาณรู้ที่ปรากฏ และไม่มีอะไรอย่างร้ายแรงมากขัดขวาง พระเพื่อนคงบวชไปเรื่อยๆ ไม่ศึกออกมาแน่ (นี้ก็ปี 2554 แล้วท่านก็ยังบวชอยู่เช่นเดิม)          - กรณีเรื่องธรรมกาย ประมาณปี 48 - 50 (จำไม่ได้แน่นอน) ก็เกิดความคิดวิตกไปว่า พระสังฆราชพระองค์จะทรงทำประโยชน์แก่พุทธศาสนาอย่างสูงสุดอย่างไรในบั้นปลายของชีวิต ในขณะที่ความนึกคิดอยู่ในอารมณ์เดียว ก็เกิดญาณรู้ขึ้นมาเองว่า พระองค์ทรงประสงค์(อธิษฐาน)ให้ทรงมีอายุไขย ที่ยืนยาวเท่าที่สามารถไปได้ (หมายเหตุ นี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวนะครับ ที่เกิดขึ้นมาเอง)            - เมื่อประมาณต้นปี 2552 เมื่อเข้าสมาธิทิ้งความรู้สึกนึกคิดทางกายหมดสิ้นแล้วเข้าสู่ความสงบเบาว่าง และเมื่อถอยกลับมารู้สึกถึงร่างกาย จึงได้เกิดความคิดว่า ลองเข้าสมาธิถอยลำดับชาติแห่งตน ที่เป็นมนุษย์ในปัจจุบันนี้ที่พอรู้ว่าได้เป็นอะไรบ้างเท่านั้น จึงอธิษฐาน แล้วเข้าสมาธิทิ้งความรู้สึกทางกายไปปลดจากความนึกคิด ก็ปรากฏเป็นเทวดา เสมือนเรามีอาภรที่สมใส่บางเบาสบาย และญาณรู้ปรากฏขึ้นเองว่า เป็นเทวดา ทรงนิมิตนั้นอยู่สักพักหนึ่ง ก็เกิดความประสงค์ขึ้นมาเองว่า ถัดไปจากชาตินี้เป็นอะไร จึงคล้ายกับวูบพลิกนิมิตเดิมออกไป เป็นนิมิตใหม่ตัดจากนิมิตเก่าอย่างสิ้นเชิ่ง  เหมือนหันไปมองทางด้านช้ายของตนเองเห็นเป็นปีกสีขาวขนาดใหญ่ ที่แผ่ออกกำลังร่อนบินอยู่ อย่างอิสระ เบาสบาย ความรู้ก็ปรากฏขึ้นว่าเป็นนก ก็เกิดความประสงค์ขึ้นมาเองว่า ถัดไปจากชาตินี้เป็นอะไร คล้ายวูบแล้วนิมิตเดิมโดนทิ้งไป แต่มืดเหมือนไม่มีนิมิตอะไรเลยคงอยู่ในที่มืดแค่นั้น แล้วถอนออกมาเป็นปกติ      จึงทราบชาติภพของตนเองลำดับไปถึง 2 ชาติ คือชาติที่แล้วนั้นได้เกิดเป็นเทพเทวดา และชาติถัดจากเทพเทวดานั้นได้เกิดเป็นนกสีขาวปีกกว้าง แต่ชาติที่ 3 ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เพราะไม่มีนิมิตคือมืด อาจจะอยู่ในอบายภูมิ(นรก)ก็ได้. จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 11:58:39

ความคิดเห็นที่ 17 คห.9 พูดเหมือนกับที่ผมรู้สึกเลย เพราะหลังจากนั้น ต่อให้พยายามรักษามันไว้เท่าไหร่ มันก็เหมือนมีอำนาจบางอย่างค่อยๆปิดบังมันลง แค่พยายามคิดถึงเรื่องราวตอนนั้น ก็เหมือนจะขาดใจตาย เกิดเหตุการณ์ที่ทำให้ต้องสนใจเรื่องอื่น เช่น นั่งสมาธิจนสงบ นาบไปหมดกับทุกอย่าง ไม่แสงจ้าที่มีเจตนาปิดบัง ก็ความมืดที่ปิดประตูเสียงดัง จนต้องหัวใจเต้นแรง(เอง) ที่เล่าไปคือการเรียบเรียงที่ใกล้เคียงโดยย่อเท่านั้น สำหรับผมมันคือประสบการณ์ สำหรับคนอื่นๆ มันเป็นเรื่องเล่า อย่าไปสนใจมากมายคือคาดหวังอะไรทั้งนั้น อีกเรื่องนึง ...นี่เป็นจุดเริ่มต้นที่ผมสนใจศาสนาพุทธ จากคุณ : แล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 12:00:03

ความคิดเห็นที่ 18 เจ้าของกระทู้นะครับ ขอบคุณคุณ ."แล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ" มากครับที่แชร์ประสบการณ์ให้ฟัง เสียใจด้วยกับการบาดเจ็บที่เกิดขึ้น ขอให้กลับมาแข็งแรงไวๆนะครับ ================================================== สิ่งที่ทุนท่านให้ความเห็น คือสิ่งเดียวกับที่ผมเจอมาตลอดครับ  มีนะ มีจริง แต่ต้องไปทำเอง เห็นแล้วรู้เอง  ถ้าทำไม่ได้ คือพยายามไม่พอ บารมีไม่ถึง  ทำได้อยู่แล้ว พิสูจน์ให้เห็นไม่ได้เหรอ => อวดอุตริมนุษยธรรม etc  จบข่าว เปลี่ยนเรื่อง ==========================================   ผมเป็นพวกปัญหาเยอะครับ แต่ไม่ใช่พวกน้ำชาเต็มแก้ว ผมไม่ได้ตั้งกระทู้เพื่อปรามาสว่าสิ่งเหล่านี้ไร้สาระ แต่ผมคิดว่ามันมีสาระเพียงพอที่จะเปลี่ยนชีวิตคนอีกหลายล้านคน     หากจิดในระดับเหนือธรรมชาติ เป็นไปได้ ชาติ ภพ ก็เป็นไปได้ กิเลสก่อให้เกิดภพชาติ ก็เป็นไปได้ เวียนว่ายตายเกิดมานานแสนนาน ก็เป็นไปได้ นิพพาน เป็นไปได้ ทุกอย่างเป็นเหตุและเป็นผล หลายคนไม่ได้ปฏิบัติจริงจัง เพราะไม่เชื่อเรื่องพวกนี้ครับ เมื่อไม่เชื่อ ก็ไม่เห็นว่าสำคัญ ทำไม่ทำ ก็ไม่แตกต่าง ทำไม่ทำท้ายสุดก็ตายเหมือนกัน ตายแล้ว ก็จบเหมือนกัน ทุกข์เมื่อไหร่ ok ค่อยปฏิบัติ สิ่งที่ผมร้องขอ ไม่ได้เป็นการพิสูจน์ให้ดู เพราะผมเองก็ไม่คิดว่าผมมีความสำคัญกับท่านเพียงพอที่จะทำให้ท่านยอมลำบากเพียงเพื่อให้ใครสักคนที่ไม่รู้จัก ได้เชื่อ ผมจึงอยากขอเพียงแค่ให้เล่าประสบการณ์ของท่าน พร้อมกับ check point ของท่านครับ อย่างน้อยก็ถือว่า เล่ามาเพื่อให้เพื่อนมนุษย์อีกหลายคนที่ได้อ่าน ได้ปรับมุมมองที่มีต่อเรื่องชาติ ภพ วัฏฏสังสาร ให้ดีขึ้นครับ ++++++++++++++++++++++++++++++++ ท่านสองนิ้วชี้ ขอบคุณมากสำหรับ clip ครับ คือมันช่วยเปิดโลกทรรศน์ให้กว้างขึ้น แต่เวลาดูแล้วมันยังมีตัวเอ๊ะ อยู่ครับ clip ทำนองนี้มันค่อนข้างลำบากที่จะสร้างศรัทธาครับ อย่างน้อยก็สำหรับผมครับ ถ้าไม่เป็นการรบกวน พอจะมีอย่างอื่นไหมครับที่มันเป็นรูปธรรมมากกว่านี้ หรือเป็นไปได้ที่จะพิสูจน์มากกว่านี้ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 12:06:42

ความคิดเห็นที่ 19 คุณ P_vicha ขอบคุณมากๆครับที่แชร์ให้ฟัง ผมได้เคยเข้าไปอ่านในเว็บของท่าน และเห็นว่ามุมมองหลายอย่างที่คุณ P_vicha เขียนไว้ในเว็บน่าสนใจมากครับ ผมอยากเพิ่มเติมนิดนึงคือ คุณP_vicha เคยคิดที่จะพิสูจน์ใหมครับ แล้วถ้าจะพิสูจน์ แนวทางควรจะเป็นอย่างไรครับ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 12:14:24

ความคิดเห็นที่ 20 ทั้งหมด ไม่มีอะไร มีแค่ 1.ภาพตรงหน้า กับ 2.เรื่องในความคิด เท่านี้เองครับ ภาพตรงหน้า เป็นคน เป็นคนมีบุญคุณ เป็นคนดี ความคิดมันก็ปรุง สวรรค์อ่อนๆ แต่อย่าเพิ่งคิดว่ามันไม่มหัศจรรย์นะครับ สวรรค์ในการปรุง มันปรุงได้สุดๆ ขนาดว่า ไม่มีอะไร แต่สุขจนน้ำตาไหลพราก มีจริงนะครับ ************************ เช่นกัน ภาพกลายเป็นนรก สิ่งรอบตัวรุมร้อน ไปหมด คนกลายเป็น เปรต จะเอาจะแย่งกับเรา มันก็เห็นได้ แต่อย่าเห็นเลย ถ้า "เจตนาของใจ" ทำกรรมหนักลงไปจริงๆ มันจะวนอยู่อย่างนั้น โครตเศร้าเลย ************************ ถ้าอยากเห็น สวรรค์ มีเจตนาให้บ่อยๆ ภาพตรงหน้ามันจะเบา แต่มีตัวเราที่ยังอยากเอา มันก็เห็นได้แค่นั้นจ้า.. ....ตัวเราใหญ่ของเรามาก รอบๆร้อน ...ตัวเราเล็กๆ ของเราน้อยๆ รอบๆ เบา แต่จะเบาจนมหัศจรรย์... ต้องหมั่นให้เยอะๆครับ ลีลาของใจมันมี 3 action ทุกวินาที 1. จะเอา 2. จะให้ 3.มีความรู้อยู่เหนือเจตนา ขอให้ จขกท มีความสุขจ้าๆ เห็นอะไรสวยๆ มาเล่าให้กันฟังบ้างนะครับ จากคุณ : ART_TRA_MAN เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 13:06:07

ความคิดเห็นที่ 21 เรียน จขกท.   ผมไม่ได้มี จิตเหนือธรรมชาติหรือมีความรู้อย่างนั้น แต่อยากจะบอกว่า  มีเรื่องราวคำสอนที่ดีๆ ที่นำพาคนที่หมกมุ่นอยู่ในอบาย ในกาม ในโลกธรรม ให้ออกมาจากสิ่งเหล่านั้นได้ มาดำรงค์ตนอยู่ในศีล ห่างไกลจากอบาย ลดละกามและโลกธรรมได้อย่างมีความสุข เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไป   สามารถช่วยผู้อื่นที่ยังทุกข์ร้อนอยู่ในหลุมถ่านเพลิงได้ เป็นเรื่องจริง มีบุคลจริงที่ยังมีชีวิตอยู่ ให้สอบถามรายละเอียดได้ ------------------------------ ส่วนเรื่องที่คุณสงสัย  คิดว่าแม้เหาะขึ้นไปบนยอดไม้แล้ววนรอบเมืองสามรอบให้เห็นๆ หรือแม้คุณจะปฏิบัติไปจนสามารถ รู้จิต รู้ใจใครๆได้ รู้เหตการณ์ข้างหน้าได้ ก็ไม่ทำให้คุณสิ้นสงสัยไปได้ และก็ไม่ใช่เป้าหมายของศาสนาพุทธด้วย จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 13:09:07

ความคิดเห็นที่ 22 * ผมเคยเจอเรื่องแปลกหลายครั้ง แต่มีครั้งนึง ที่ประทับใจ * ผมไปฟังธรรม ในสถานที่หนึ่ง มีครูบาอาจารย์ท่านหนึ่งจะมาแสดงธรรม ณ ที่นั้น * ที่นั้นมีคนมามาก ขณะนั้น พระท่านยังเดินทางมาไม่ถึง ผมก็นั่งรอมองไปทางโน้นทีทางนั้น * ในขณะนั้นเอง ผมก็สัมผัสความเย็น อันมหาศาลเกิดขึ้นที่บริเวณกลางหน้าอก แบบสงบเย็นเยือกมากมาย และก็ได้ยินเสียงคนบอกพระมาแล้ว * ตอนนั้นที่กลางหน้าอกหน้าใจ ก็สัมผัสความเย็นอย่างต่อเนื่อง * ผมมองดู พระท่านเดินผ่านไป นมัสการ พระอีกรูปหนึ่ง และ พระพุทธรูปโต๊ะหมู่บูชาที่เขาตั้งไว้ ในขณะที่ท่าน ก้มลงกราบผม ยกมือพนม ผมก็สัมผัสความเย็นมหาศาลกว่าเดิมขึ้นมา จนผมรู้สึกแทบทะลัก ใจแทบระเบิด * สักพัก มันก็หาย ผมก็รู้สึกแปลกใจ ว่า นี่มันอะไรกันนี้ อัศจรรย์ จริงๆ จากคุณ : เดลปิเอโร เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 13:41:02

ความคิดเห็นที่ 23 วิธีที่จขกท. คิดจะพิสูจน์นั้น ไม่ใช่วิธีที่จะทำให้เข้าถึงความจริงที่อยู่เหนือวิสัยธรรมชาติได้เลย พระพุทธเจ้าบอกแล้วว่า วิสัยของผู้ได้ฌาน ถ้าคิดอยากรู้ จะบ้า.. ถึงจะพูดว่าถามจริงๆ และเพราะมีพื้นฐานว่าเชื่อจริงๆ ตามที่พูดๆ มา แต่ความสงสัยอันนี้เป็นมิจฉาทิฏฐิ มันไม่ใช่ความสงสัยอันเกิดจากความเชื่อ มันเป็นความสงสัยอันเกิดจากความไม่เชื่อ  มันเลยออกมาเป็นการท้าพิสูจน์   อย่างความเห็นที่ 19 เนี่ย  มันก็เริ่มหลอกให้คุณสงสัยต่อไปอีก เพราะสิ่งที่คุณได้รับฟังจากการบอกเล่า มันทำให้คุณได้ข้อมูล แต่ไม่มีอำนาจตัดกระแสโมหะได้ เราเองเคยสงสัยแต่เราไม่เคยคิดจะท้าใครพิสูจน์อย่างนี้   เมื่อเราสงสัย เราหาคำตอบ ทั้งทางทฤษฏี การอ่าน การไปเสาะหาผู้รู้ เพื่อแอบเฝ้าสังเกต หรือศึกษา แค่อ่านและประสบพบเห็น ก็มีคำตอบให้ระดับหนึ่งแล้ว สุดท้ายก็ได้ลองทำเอง  จึงได้หายลังเลสงสัย.. เชื่อมั้ย.. ต่อให้พระท่านมาเหาะให้ดู  ก็ไม่ทำให้คุณหายสงสัยหรอก คุณก็จะคิดต่อว่า ท่านมีกลลวงอย่างไร   ก็เหมือนหลายๆ กรณีที่เขาจับผิดพระ  ที่แท้เป็นความสงสัยที่ชักใยด้วยกิเลส โทสะ โมหะและมานะ จิตคุณจริงๆ น่ะไม่ได้สงสัยจริงๆ หรอก  คุณสนใจและอยากจะเชื่อ.. เพราะมันมีสัญญาเดิมๆ ชักนำมาให้สนใจ แต่กิเลสมาร ในจิตคุณ มันไม่ยอมให้คุณเชื่อง่ายๆ มันดักคุณสุดความสามารถ เพราะถ้าคุณเชื่อง่ายๆ แล้วไปปฏิบัติธรรม  ก็เสียลูกค้าไปอีก 1 ราย  นึกออกไหม.. กลไกมันเป็นอย่างนี้  กับดักสัตว์โลก.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 13:43:24

ความคิดเห็นที่ 24 ....        ถูกแล้วครับ การ เอ๊ะ!! นั่น คือหนทางนำไปสู่การพิสูจน์ครับ ต้องพิสูจน์ครับ อย่า เอ๊ะ!! อย่างเดียว ใครๆก็ เอ๊ะ!! ได้ครับ เพราะมันสั้นมาก       ตามจริงที่เอาคลิปมาให้ดูนั้น เพื่อให้พิจารณาครับ ส่วนตัวจริงนั้นของ ICE MAN นั้นเคยมาออกรายการที่ต่างประเทศครับ       คือเขาลงไปแช่ในทั้งน้ำแข็งได้นานประมาณ 2 ชั่วโมงครับ โดยมีเครื่อง Sensor จับความร้อนที่ร่างกาย ตรงบริเวณกึ่งกลางกายจะเห็นเป็นลูกกลมสีแดงอยู่เหนือ สะดือครับ แล้วความร้อนก็แผ่ออกจากตรงนั้นมา ไปทั่วร่างครับ แต่ที่ปลายขาและ แขนจะน้อยครับ ลองหาใน Youtube ดูครับ มีเยอะมากครับ มีงานวิจัยทางวิทยาศาสตร์ หลายแห่งเลยครับ       ถ้าสนใจเรื่อง เหนือธรรมชาติจริงๆ ลองหา Keyword "งานมหกรรมวิทยาศาสตร์ ทางจิต รัชภาคย์" ดูครับ ที่นั่นมีอะไรแปลกเยอะครับ เช่น จะมีฝรั่งคนหนึ่งครับ พูดไทยไม่ได้ จะมีล่ามแปลให้ครับ เขาให้เราเข้าไปหา แล้วก็บอกว่าให้เราคิดอะไรสัก เรื่องหนึ่ง เขาก็พูดมาเป็นภาษาอังกฤษ แล้วคนแปลก็จะบอกเราครับว่า เราคิดอะไร หรือ เขาให้เราวาดรูปครับ แล้วเขาก็วาดตามเรา มันไม่เหมือนทั้งหมดก็ตาม แต่ในรูปที่ เราวาด เช่น มีบ้าน มีดอกไม้ มีภูเขา เขาก็จะวาด ดอกไม้ ภูเขา บ้าน เหมือนกับเรา แต่ขนาดและการวาง ไม่ตรงกันครับ แต่ก็ถือว่าสร้างความประหลาดใจให้อย่างมาก ที่ผมวาดไป เขาวาดเกินมาครับ ผมก็นิ่ง เขาก็บอกว่า "คุณคิดอย่างนั้นไปก่อนแล้ว" ก็ จริงครับ ผมคิดว่าจะวาดอย่างนั้นจริงๆ แต่ไมได้วาด เปลี่ยนใจซะก่อน        ยังมีเรื่อง ความร้อนแบบในคลิปอีกครับ ลองมาด้วยตัวเองกับเพื่อนเลยครับ และก็เรื่องทายสิ่งของครับ เขาทายว่าผมแบงค์กี่ใบ เพื่อนผมก่อนเข้าไปก็เลยเขียนตัว หนังสือไว้ที่แบงค์เป็นภาษาไทยครับ เขียนว่า "ผมไม่เชื่อ" เขาอ่านภาษาไทยไม่ออก แต่เขาเขียนให้ดูครับว่า เขาเขียนได้ครบหมด แต่สลับกันครับ มี ผ มี ม.ม้า 2 ตัว และ ก็ ช.ช้าง กับ อ. แล้วก็ ไ ครับ ส่วนไม้เอกกับสระ อือ ไม่มีครับ      ต้องไปพิสูจน์ด้วยตนเองครับ ในโลกนี้ ทุกคนกำลังเคลื่อนไหวเรื่องเหล่านี้อยู่ครับ พยายามเอาวิทยาศาสตร์เข้าไปอธิบาย แม้แต่ MIT เอง ก็มีการทดลองการตัดเนื้อเยื่อ แล้วนำไปเลี้ยงครับ หรือ ลองอ่าน Freewill ของ สตีเฟ่น ฮอกิ้ง ดูก็ได้ครับ และการ ทดลองเกี่ยวกับสมองครับ (ขอเว้นคห.อ่านต่อข้างล่างครับ) จากคุณ : สองนิ้วชี้ เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 14:11:37

ความคิดเห็นที่ 25 สวัสดีครับคุณ cantona_z 1.จากประสบการณ์ ผมเคยเห็นตัวอย่างที่เป็นของจริง (อาจจะคิดว่าเล่นกลก็ได้) และเรื่องผีเข้าและการไล่ผีมาบ้างแล้ว 2.จากประสบการณ์ก็เคยพิสูจน์ เล็กๆ น้อยๆ มาบ้างแล้ว และเคยทดสอบญาณรู้ ของสามคน ที่ออกมาทำนองเดียวกัน แล้วผลจากนั้นอีก 2-3 ปี และอีกหลายปีก็ปรากฏตามนั้น   3.ได้เริ่มต้นสนทนาธรรมในเรื่องโลกร้อน และการเปลีียนแปลงเรื่องภูมิอากาศและสภาวะแผ่นเปลือกโลกที่เสียความเสถียรเดิม ค่อยปรับหาความสเถียรไหม่ ก่อนปี 2550 ในลานธรรม และเรื่องภูมิอากาศ ก็ค่อยๆ มีความผิดปกติมากขึ้น จนมีความชัดเจนมากขึ้นในปัจจุึบัน . เอาข้อมูลล่าสุดที่ได้พิมพ์ไว้ในทวิสเตอร์ มาให้ดูเรื่อง สภวะของโลก. ------------------------------------------------------------- vichatum vichadham เรื่องน่าเศร้าย่อมเกิดกับมนุษย์ถี่ขึ้นเพราะสภาวะโลกนั้นเริ่มเปลี่ยนแปลงค่อยชัดเจนขึ้น และด้วยประชากรโลกที่เพิ่มขึ้นเรืื่่อยๆ เป็นเช่นนั้นเอง 25 Feb vichadham vichatum vichadham เนัน เป็นอันว่าเรื่องที่เขาทำนายกันว่า จะเกิดสินามิปลายปี 2553 ก็ไม่ถูกต้อง ดังที่ผมได้เสนอไว้ข้างล่างนั้น(เืท่านั้น) 21 Jan » vichadham vichatum vichadham เรื่องสึนามิที่เขาทายกันว่าจะเกิดในปีนี้(2553) ในเมืองไทย ผมว่าคงไม่เกิดหลอกครับในปีนี้ แต่การเตรียมพร้อมไว้ก่อนย่อมเป็นการดี เพราะเคยเกิด 12 Nov --------------------------------------- หมายเหตุ     ปัจจุบันใจผมเปลี่ยนไป ไม่ใช่ว่าเสือม แต่ใจลดความสนใจไปเืท่านั้น (พอทราบแล้วก็ค่อยๆ คลายวางไป). แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 54 14:48:05 จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 14:25:17

ความคิดเห็นที่ 26 คุณ สองนิ้วชี้ งานวิจัยของฝรั่ง ที่จริงก็เป็นการพิสูจน์เรื่องธรรมชาตินะคะ คือธรรมชาติของจิตที่มีพลัง  เนี่ย เดี๋ยวนี้ฝรั่งก็สามารถมีเครื่องมือชี้วัดได้บ้างแล้ว มีทฤษฎีรองรับได้บ้าง  มีหลักฐานการทดลอง อย่างที่คุณสองนิ้วชี้บอก เมื่อก่อนเราชอบอ่านมาก  บริโภคเป็นขนมเลย เดี๋ยวนี้ก็ชอบอ่าน  ลองอ่านควันตัมกับดอกบัวดูค่ะ นักวิทยาศาสตร์กับพระสนทนากันค่ะ  อธิบายได้ดีทั้งสองภาษาเลย แต่จขกท. บอกว่าอยากพิสูจน์ชาติภพนรกสวรรค์นิพพาน ยังไงเราก็ว่า จะเอาให้รู้ได้ก็ต้องทำฌานทำสมาธิสถานเดียวแหละ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 14:26:28

ความคิดเห็นที่ 27 ...      ลองอ่านเรื่องนี้ดูครับ http://www.nature.com/neuro/journal/v11/n5/full/nn.2112.html มีหลักฐานทางชีววิทยาด้าน Neuroscience สนับสนุนในเบื้องต้น(มากๆ)ครับ   หลักฐานคร่าวๆ คือ เขาให้อาสาสมัครเลือกกดปุ่มที่มือซ้ายหรือมือขวา และให้บอกว่า ตัดสินใจกดเมื่อไหร่ ปรากฏว่า เมื่อวิเคราะห์กระบวนการในสมอง เราพบว่าสมองเราสั่ง ให้กดปุ่มซ้ายหรือขวา ก่อนเราจะตัดสินใจเสียอีก และเราสามารถใช้รูปแบบกระบวนการ ในสมองพยากรณ์ว่าอาสาสมัครจะกดปุ่มซ้ายหรือขวาได้ก่อนหลายวินาที ก่อนที่เจ้าตัว จะรู้สึกตัว เขาเลยสันนิษฐานว่าเจ้า Free will เป็นแค่ภาพลวงตาที่เราสร้างขึ้นมา เพื่อรู้ สึกเป็นเจ้าของพฤติกรรมต่างๆ รู้สึกว่าควบคุมพฤติกรรมนั้นได้ (ทั้งๆ ที่จริงเราควบคุมไม่ ได้)      นั่นหมายความว่า "ความคิด" ไม่ใช่ของเราครับ "เราถูกสั่งให้คิด" สมองเป็น ตัวกำหนดความคิด สมองเป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย ถูกสร้างและโปรแกรมมาพร้อมกัน และสิ้งที่ต่อต้านความคิดอยู่ ก็คือ สิ่งที่พุทธ เรียกว่า "จิต" ครับ    ถ้าท่านต้องการเห็นจิต ท่านต้อง ให้สมองหยุดคิดครับ นั่นก็หมายความว่า ท่านต้อง เข้าสมาธิเท่านั้นครับ                                                                                                              ++ จากคุณ : สองนิ้วชี้ เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 14:27:12

ความคิดเห็นที่ 28 กระทู้นี้น่าตอบนะ จขกท เริ่มถือศีลห้าเลยครับ แล้วหาโอกาสไปปฏิบัติธรรมที่วัดที่ท่านปฏิบัติเคร่งๆเสียหน่อย คนมีฌาน ส่วนมากก็อยู่ที่วัดนั่นแหละ ถ้าอยากเจอก็ต้องไปหาที่นั่น ถ้าเรายังทำไม่ได้ ก็อาศัยดูจากคนอื่นๆไปก่อน ผมกับแฟน เจอประจำเลยเรื่องพระท่านล่วงรู้ความคิดเล่าเนี่ย  เดี๋ยวนี้ เข้าวัด ต้องพยายามสำรวมความคิด ทำจิตว่างๆ ไม่พยายามคิดเรื่องอกุศล ยกตัวอย่าง คร่าวๆที่เจอกับตัวนะ 1.สงสัยธรรมมะข้อหนึ่ง คิดไว้ในใจ ไม่ได้บอกใคร .... วันนั้น พระท่านเทศน์เรื่องนั้นเลย รู้สึกอึ้ง เหมือนเทศน์ให้เราฟัง (ไม่ใช่ครั้งเดียวนะ ... หลายครั้ง) 2.กำลังคิดไม่ดีอยู่ ท่านก็ดุๆว่า ไม่ดีนะ 3.แฟนโดนผีหลอก (ผีเด็กสองคนมาลากขาเล่น ตอนนอน) รู้สึกกลัว เลยจะลากลับบ้าน แต่ไม่ได้เล่าให้ใครฟัง ... ท่านก็ยิ้มๆ บอกว่า อุตส่าห์บอกให้แล้วนะว่าอย่ามากวน  ฯลฯ เรื่องสิ่งมีชีวิตในภพภูมิอื่นๆอ่ะ ผมเคยขนาดนั่งคุยด้วยหลายครั้งเลยล่ะ คือ เจ้าที่ กับ ลูกในอนาคต สิ่งที่เจอมาทั้งหมด ทำให้หมดข้อสงสัยในพระรัตนตรัย ในพระไตรปิฎกไปแล้ว เชื่อพระพุทธพจน์ กฏแห่งกรรม นรก สวรรค์ นิพพาน หมดหัวใจ พอ จขกท มีสังคมที่เป็นเพื่อนนักปฏิบัติเหมือนกัน จะเจอเรื่องเล่าสู่กันฟังแบบนี้จนเป็นปกติ ของพวกนี้ จะมีในคนที่มีศีลมีธรรม มีนิวรณ์เบาบาง อยากพิสูจน์ของพวกนี้ ก็ต้องไปให้ถูกแหล่ง คือ ที่วัด ที่สถานที่ปฏิบัติธรรม เพราะ เขาเหล่านั้น ไม่ออกมาหา จขกท แน่ๆครับ ที่จขกท บอกว่า สิ่งที่ทุกท่านให้ความเห็น คือสิ่งเดียวกับที่ผมเจอมาตลอดครับ   มีนะ มีจริง แต่ต้องไปทำเอง เห็นแล้วรู้เอง  ถ้าทำไม่ได้ คือพยายามไม่พอ บารมีไม่ถึง  ทำได้อยู่แล้ว พิสูจน์ให้เห็นไม่ได้เหรอ => อวดอุตริมนุษยธรรม etc ก็เหตุปัจจัยมันเป็นแบบนั้น จะให้ทำยังไงล่ะ ผมก็ต้องบอกอยู่ดีว่า "จขกท ต้องพิสูจน์เอง" ผมก็ยังนึกไม่ออกเลย ว่าจะพิสูจน์สิ่งที่ผมเจอมาให้ จขกท เชื่อได้ยังไง นอกจากจะยืนยันว่าที่เล่ามาเป็นจริงทั้งหมด ผมถือศีลห้าตลอดชีวิตครับ ผมไม่ยอมศีลขาด เพราะมาเล่าเรื่องโกหกในเว็บบอร์ดแน่ๆ  จากคุณ : ฮิมาวาริซซัง เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 15:23:55

ความคิดเห็นที่ 29 คุณสองนิ้วชี้ ใช้กระแสความคิด เขาสั่งหนูได้แล้วนะ เอาคอมพิวเตอร์สั่งหนู ให้เดินซ้ายเดินขวา  เอาคลื่นสมองของหนูมาลงคอม แล้วเอาคอมสั่งอีกที แล้วก็อีกอันนึง เขาแปลความคิดคนออกมาเป็นภาพได้แล้ว คือให้คนคิดสะกดคำว่า neurone โดยดูจากแบบ  แล้วก็มีเครื่องรับ เครื่องรับก็แปลภาพออกมา เป็นตัวอักษรที่งไม่ค่อยชัด ประมาณ 70 % ต่อไปก็คงเหมือนในหนังแหละ.. มีเครื่องดูดความคิดได้.. เราก็สั่งให้เพื่อนธรรมที่สนิทกันโทรหาได้นะ เขาก็สั่งเราได้ ที่จริงไม่มีใครสั่งใคร คิดถึงกันจิตที่มันเสมอกัน มันก็เรียกกันเอง เมื่อวานฟังธรรม เรื่องขณะจิตเกิดดับที่คนเขาเอามาถามพระอาจารย์  คือเขาฟังเสียงแล้วเสียงมันดับให้เห็น ขาดเป็นขณะๆ   ฟังแล้วก็คิดว่า นี่มันแมททริกชัดๆ เลย...     แล้วที่ว่าอินเซบชั่นเนี่ย.. เอามาสอนเรื่องอุปทาน สร้างภพชาติ ได้เลยอ่ะ.. คุณสองนิวชี้ตั้งกระทู้ประมาณนี้ดิ่ เราชอบเหมือนกัน แต่เดี๋ยวนี้ไม่ชอบเข้าห้องหว้ากอ มันมึนไปหน่อย คุณฮิ.. เขียนบันทัดสุดท้าย แมนมาก ถ้าไม่แก่แล้ว บวชแล้ว มีหลงรักแน่เลย 5555 จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 15:57:32

ความคิดเห็นที่ 30 คุณสองนี้วชี้ น่าสนใจมากครับ ปรกติงานนี้มีจัดทุกปีหรือปล่าวครับ ผมอยากไปดูเหมือนกัน ------------------------------------- คุณฮิมาวาริซซัง ตอนนี้ผมพยายามถือศึลห้ามาได้ ห้าหกเดือนแล้วครับ มีไม่สมบูรณ์บ้างเหมือนกันแต่อย่างน้อย 70-80% ของช่วงเวลาทั้งหมดนี่ ศีลผมสมบูรณ์แน่ๆครับ ตอนนี้พยายามนั่งสมาธิไห้ได้ทุกคืนครับ ครี่งชั่วโมง ชั่วโมงนึงแล้วแต่ ก่อนนั่งก็สวดมนต์ สวดชินบัญชร ไว้ก่อน นั่งแล้วก็สงบดีครับ นิ่ง เย็น ส่วนใหญ่จะไปถึงจุดที่แทบจะลมไม่หายใจ ไม่ได้ยินเสียงภายนอก แต่ก็ไม่เคยพบอะไรไปมากกว่านั้น  เคยแต่รู้สึกนิ่งๆไม่คิดอะไร เหมือนใจมันจดจ่อกับอารมณ์นิ่ง ประมาณนั้นครับ ไม่เคยเจอปีติห้าอย่างครับ ไม่เคยเจอนิมิต ไม่เคยเห็นอะไรเลยครับ นิ่งอย่างเดียว ถ้าจะเริ่มต้น แนะนำให้ไปที่วัดไหนดีครับ -------------------------------------- คุณ chaosy ทำเป็นเล่นไป ถ้ามีใครบินให้ผมดูรอบเมืองได้จริงๆนี่ ผมตะลุยปฏิบัติธรรมเลยล่ะครับ เชื่อไม่เชื่ออีกเรื่อง แต่ความเป็นไปได้มันมีอยู่ ผมก็จะไม่ปฏิเสธมันครับ -------------------------------------- ตอนนี้ยังรู้สึกค้างๆคาๆน่ะครับ ใจนึงก็คิดว่า เรื่องพวกนี้ไม่น่าจะมีอยู่จริง อีกใจก็บอกว่าถ้าไม่มีจริง พระพุทธเจ้าท่านจะตรัสไว้ในพระไตรปิฏกทำไม ถึงบางท่านจะบอกว่าเป็นกุศโลบาย แต่พออ่านไปเรื่อยๆ ผมว่ามันเยอะเกินความจำเป็น เกินกว่าที่จะเป็นกุศโลบายไปมากๆเลยครับ ===================== สารภาพว่าเคยลองเข้าไปโพสต์ในเว็บพลังจิตครับ ในกระทู้ยาวๆมากๆอันนึงที่เจ้าของกระทู้เป็นประมาณระดับผู้ร่วมก่อตั้งเว็บ คือ น่าจะเป็นของแท้ ประมาณนั้นครับ ทุกวันพี่เค้าจะนั่งสมาธิแล้ว โมทนาบุญให้วิญญาณต่างๆที่ตายไปแล้วหลังจากนั้นก็เริ่มมีคนมาถามว่า ญาติคนโน้น คนนี้ ตายไปอยู่ที่ไหน เจ้าของกระทู้เค้าก็มาไปกำหนดจิตดูแล้วมาตอบให้ ผมก็ลองของเลยจัดเอาชื่อผู้ต้องหาค้ายาบ้าและเป็นฆาตรกรหลายศพ ที่โดนตำรวจยิงตายเพราะยิงต่อสู้กลับโดยตายในที่เกิดเหตุไปโพสต์ถามดู พูดง่ายๆว่า ผม lock environment ไว้ค่อนข้างครบ เรื่อง กรรมก่อนตาย เรื่องกรรมหนัก ต่างๆ ผลปรากฏคือพี่เค้าบอกว่าคนที่ผมถาม ไปอยู่จาตุมหาราชิกา ผมเลยค่อนข้างเหวอไปพักใหญ่ว่าเอ๊ะ ของจริง หรือปล่าวหนอ มีประมาณทำนองนี้ ล่ะครับ มันเลยสองจิตสองใจ แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 54 17:18:10 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 17:00:45

ความคิดเห็นที่ 31 เพิ่มนิดนึงครับ คุณ chaosy ที่บอกว่า "อยู่บนถนนอันตรายมันน้อย   แต่ถ้าชอบไปเดินริมทาง ออกนอกถนน เข้ารกเข้าพง มันอันตรายมากจริงไหม..   ทั้งสัตว์ร้าย งูพิษ  ทั้งโจรดักซุ่ม  ทั้งต้นไม้ขวากหนาม" มันเป็นอย่างไรหรือครับ ผมยังนึกภาพไม่ค่อยออก แต่ทุกครั้งตอนนั่งสมาธิ ผม play safe จริงไม่จริงไม่รู้อาราธนาพระพุทธคุณ สวดชินบัญชรไว้ก่อน แล้วหลายครั้งอธิษฐานขอให้เห็นอะไรก็ตาม ก็ไม่เคยเห็นเคยรับรู้อะไร เป็นไปได้ไหมครับว่า ถ้าสิ่งต่างๆมีอยู่จริง การที่ผมสวดมนต์กันไว้ทำให้ สิ่งพวกนี้ไม่สามารถโผล่มาให้ผมเห็นได้ เคยมีอยู่ครั้งนึง ผมต้องให้คนเขามาเช่าบ้าน แล้วผู้เช่าเค้าไม่นับถือเจ้าที่ ตี่จูเอี้ยขอให้ย้ายออก ผมเลยจุดธูปบอกท่านเจ้าที่ว่า ท่านจะให้ผมทำอย่างไรก็ขอให้เข้าฝันมาบอกผมก่อนวันที่คนเช่าย้ายเข้ามา ไม่งั้นผมจะขอย้ายท่านไปไว้ในห้องเก็บของ ก็ไม่เห็นว่าจะฝันอะไร ท้ายสุดผมก็ได้ย้ายท่านไปไว้ในห้องเก็บของ จนเมื่อย้ายกลับมาอยู่บ้านนี้อีกครั้งจึงได้เชิญท่านมาไว้ที่เดิม จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 17:15:21

ความคิดเห็นที่ 32 ประสบการณ์ทางจิตเป็นเรื่องอัศจรรย์ของใครของมัน  ต้องระวัง ลองหาเวลาไปปฏิบัติตามสำนักปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานชึ่งเดียวนี้มีมากขึ้นแล้วครับ หาอ่านดูก็ไม่น่ายาก  ก็ถือเป็นจุดเริ่มต้นผู้เรื่มก้าว และจะสร้างศรัทธาให้เกิดขึ้นเจ้าตัวก็ต้องลงมือทำเองรู้เองเห็นเองจริงๆ   เพียงขอให้มีความตั้งใจดีประกอบเป็นแนวนำ ก็คงพบสิ่งดีในที่สุดนะครับ จากคุณ : หมากพร้าว เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 17:17:32

ความคิดเห็นที่ 33 จขกท...   ถ้าไม่มีตัวขี้เกียจหลอกเสียอย่าง ใช้เวลาศึกษาไม่เกิน 7 วัน ก็จะคลายความสงสัย..   แต่ตัวขี้เกียจหลอก คือไม่ศึกษาเอง แต่จะให้คนนั้นคนนี้มาแสดงให้ มาเล่าให้ฟัง พอใจแล้ว เดี๋ยวตัวอื่นก็เข้ามาหลอกอีก..   คนอยากปฏิบัติธรรม เขาก็ปฏิบัติธรรม เขาไม่ได้เลือกปฏิบัติธรรมเพราะเชื่อไม่เชื่อ เขาเลือกปฏิบัติธรรมเพราะเขามีปัญญาว่าทำแล้วจะดีต่อตัวเอง เขารักตัวเอง อยากพัฒนาตัวเอง คืออยากจะพ้นทุกข์ ตรรกะที่จะมาบอกว่า ถ้าได้เห็นพระเหาะได้ ทำให้เชื่อเรื่องเหนือธรรมชาติ (สมมติเรียกอภิญญา) ว่ามีจริง  แล้วก็เลยจะขยันปฏิบัติธรรมจริงจัง เพื่อจะพิสูจน์ต่อไป อันนี้ตรระกะอ่อน...  ผู้ปฏิบัติเขาก็ต้องบอกว่า.. หนูถูกกิเลสหลอกนะจ๊ะ.. แหม..ถ้าเป็นเด็กรุ่นๆ สิบสามสิบสี่ ก็ต้องเอาเรื่องซุปเปอร์แมนมาล่อหลอก กันหน่อย.. แต่ถ้าอายุก็เยอะแล้ว  ยังจะคิดซนอยากพิสูจน์ไปวันๆ เพียงเพื่อตอบสนองความสงสัยของตัวเอง กับอีแค่จะได้เชื่อหรือไม่เชื่อ...  สงสัยจะได้คำตอบยากอ่ะค่ะ การที่ไปทดสอบถามคนเล่นๆ อย่างที่เล่ามาน่ะ    ถ้าคนดูเขาไม่ใช่ของจริงก็กรรมน้อย  ถ้าคนดูเขาเกิดเป็นผู้ได้ฌานจริงๆ  และรู้จริง   กรรมจัดหนักเลยนะพ่อหนุ่ม..   ทำบ่อยๆ ไอ้ที่ว่าจะลองนั่งสมาธิให้เห็นเอง ชาตินี้มันจะไม่ได้เอาน่ะ.. อันนี้ไม่ได้ว่าหนา  คุยให้ฟัง  ป้าจะเหาะให้ดู ก็ไม่มีฤทธิ์เหาะๆ ซะด้วย จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 17:18:36

ความคิดเห็นที่ 34 คุณ chaosy ผมแก่แล้วครับเรียกพ่อหนุ่มไม่ได้แล้ว อีกไม่กี่ปีก็สี่สิบแล้วครับ ที่บอกว่า "ใช้เวลาศึกษาไม่เกิน 7 วัน ก็จะคลายความสงสัย.." ผมต้องปฏิบัติอย่างไรบ้างมากกว่าที่เคยทำมาครับ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 17:38:15

ความคิดเห็นที่ 35 ถ้าพูดถึงเรื่องนี้ จากประสบการณ์ส่วนตัว สมัย ม.ปลาย ได้ไปเรียนพิเศษบ้านอาจารย์ มีเพื่อนเรียนกันประมาณ 10 คน มีอยู่ครั้งหนึ่ง อาจารย์ให้นั่งอ่านหนังสือไปเองก่อน ขณะอ่าน ข้าพเจ้าได้ยินเสียงดังปังงงงง ! ชัดเจนมาก เสียงมันดังมากจนข้าพเจ้าตกใจ เงยหน้ามองเพื่อนๆ ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่แปลกมาก ทุกคนก้มหน้าอ่านหนังสือกันปกติ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีใครพูดอะไรเลย นั่งเงียบอ่านหนังสือกันไป ข้าพเจ้ากำลังจะัเอ่ยปากถามว่า มีใครได้ยินเสียงไหม ก็ปรากฎว่า มีเสียงดังปังงงง ขึ้นมาอีก คราวนี้ ทุกคนตกใจ เงยหน้าขึ้นมาดู ที่แท้เสียงเกิดจากหน้าต่าง ที่สมัยก่อน เค้าสร้างหน้าต่างเป็นลักษณะมีบานพับอยู่ที่ขอบหน้าต่างด้านบน เวลาเปิดหน้าต่างต้องใช้ไม้ยาวๆ ค้ำบานหน้าต่างให้เปิดออก เผอิญไม้ค้ำ ค้ำไว้ไม่ดี หลุดลงมา ทำให้หน้าต่างที่ใหญ่และหนัก ปิดลงดังปังงงมาก ทุกคนรู้สาเหตุก็ไม่ใส่ใจอะไร ก้มหน้าอ่านหนังสือต่อ แต่มีข้าพเจ้า ที่นั่งเงียบ งวยงงอยู่คนเดียว สงสัยว่าเมือกี้มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมข้าพเจ้าได้ยินเสียงถึงสองครั้ง หูไม่ได้ฝาด ไม่ได้นอนหลับ สติยังมีอยู่ แต่ข้าพเจ้าก็ไม่ได้คิดมากอะไร แค่ฉงนในใจเท่านั้น ต่อมามีเหตุการณ์ลักษณะนี้เกิดขึ้นประปราย เช่น ได้ยินเสียงแม่พูดแบบเดียวกันเป๊ะ สองครั้ง , อยู่ดีๆ ก็มีมโนภาพบางอย่างเกิดขึ้นในหัว แล้วเพียงแป๊บเดียว ก็เห็นภาพอย่างเดียวกันนั้นเกิดขึ้นมาให้เห็นต่อหน้าต่อตา บางครั้งได้สัมผัส บางสิ่งที่อยู่อีกภพนึง ขณะที่ยังเดินอยู่ แต่มันก็แค่ชั่ววินาทีเดียว ข้าพเจ้าไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นบ้า แต่ก็หาคำตอบไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง ด้วยความที่เป็นเด็กไม่รู้ประสีประสา ก็ได้แต่เก็บความแปลกที่เกิดกับตัวเองไว้ในใจ ต่อมาเมื่อได้ศึกษาคำสอนของพระพุทธเจ้า ข้าพเจ้าก็เข้าใจว่ามันคืออะไร ทำให้รู้สึกซาบซึ้งในใจต่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้ามากที่สุด ท่านเป็นผู้ที่หงายของที่คว่ำอยู่ ให้เห็นสิ่งที่อยู่ภายในได้อย่างแท้จริง _/|\_   _/|\_   _/|\_ สิ่งที่ข้าพเจ้าประสบมา จริงๆมันแค่เศษเสี้ยวธุลีเล็กๆ ของการเจริญสมาธิเท่านั้นเอง จุดประสงค์ที่เขียนมานี้ เพียงต้องการยืนยันกับคุณ cantona_z ว่า ตัวข้าพเจ้าได้ประจักษ์ในคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แล้ว ว่าท่านสอนแต่เรื่องที่เป็นความจริงแท้ทั้งสิ้น ไม่ว่าจะเรื่องอิทธิวิธีต่างๆ เรื่องกฎแห่งกรรม ชาติก่อน ชาติหน้า มรรค อริยสัจ ฯลฯ ข้าพเจ้าสรุปได้ว่า.. ..เป็นปัจจัตตังแต่ก็เป็นอกาลิโกด้วย เมื่อพร้อมเมื่อใด ก็ขอให้ทำโอปนยิโก แล้วสันทิฏฐิโก จะเกิดแก่ผู้นั้น จากคุณ : _nebula_ เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 18:02:05

ความคิดเห็นที่ 36 ...          จากกระทู้นี้ ผมคาดว่า น่าจะมีพระอริยะเกิดขึ้นอีกแล้วครับ เพราะ คำถามของท่านจขกท.นั้นเต็มไปด้วยการแสวงหา ไม่ได้เกิดมาจากความศรัทธา หรืองมงายแต่ฝ่ายเดียว          ท่านจะเป็นผู้เจริญรุ่งเรื่องในธรรมต่อไป เหมือนท่าน  trialuck ครับ เพราะว่าท่านมิได้มีความงมงายแต่พยายามแยกความเชื่อออกจากความจริง                                                                                                             ++ จากคุณ : สองนิ้วชี้ เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 18:23:19

ความคิดเห็นที่ 37 คุณสองนี้วชี้ เอางั้นเลยเหรอครับ อริยะนี่ยังไม่เคยหวังครับ ตอนี้คงเป็นได้แค่ อริแยะ ล่ะครับ ======================== เพิ่มเติมนิด อยากรู้จริงๆนะครับว่าผมต้องปรับวิธีการปฏิบัติเป็นอย่างไรบ้างครับ รบกวนช่วยแนะนำด้วยครับ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 18:36:19

ความคิดเห็นที่ 38 ผมว่านะ เจ้าของกระทู้ เลิกสนใจ ว่า คนอื่นจะเจออะไร หรือ เพื่อประโยชน์ของคนอื่นๆ เถอะ เอาว่า ตัวคุณจะเข้าใจได้ยังไง ด้วยตนเอง มี นิทานเซน เล่าให้ฟัง   ครั้งนึงมีนักวิชาการที่เรียนทางโลกมามากมาย รวมทั้งศาสนา ด้วย เจอกับ พระอาจารย์ที่เก่งกล้าทางจิตวิญญาณ (เป็นพระรูปสำคัญในนิกายเซน) ด้วยความสงสัยที่เก็บไว้เป็นเวลานาน จึงถามว่า "ข้าพเจ้าเชื่อและศรัทธาในศาสนาพุทธอย่างแรงกล้า แต่ทว่ามีอย่างนึงที่ขัดกับสามัญสำนึกอย่างยิ่ง พระคุณเจ้า สรรพสัตว์ล้วนมีธรรมชาติแห่งพุทธะ ดังนั้น หมา(สัตว์ที่น่ารังเกียจตามหลักเอเซียนิยม) ก็มีทางบรรลุพุทธะด้วยหรือ?" พระอาจารย์ ตอบว่า "มันสำคัญมากนักเหรอ ที่หมาจะเป็นพุทธะได้หรือไม่" ...."ท่านควรสนใจว่า ท่านจะเป็นพุทธะได้หรือไม่ ดีกว่า" นักวิชาการคนนั้น ก็บรรลุธรรม ทันที ...อย่าให้ หมา หรือ คนอื่น มาครอบงำ จากคุณ : แล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 19:25:25

ความคิดเห็นที่ 39 จขกท.ครับ ตกลงอยากฝึกเอง หรือแค่อยากรู้ประสบการณ์ครับ แนะนำยากนะเนี่ย จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 19:45:45

ความคิดเห็นที่ 40 คุณ sirnitfi ถ้าอยากรู้ประสบการณ์จะแนะนำอย่างไรครับ ถ้าอยากฝึกเองด้วยจะแนะนำอย่างไรครับ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 20:00:18

ความคิดเห็นที่ 41 มีกรรมฐานสายนึงเล่นวิชาพวกนี้ ยังไม่ต้องอาศัยกำลังฌาน ก็พอคุยกับวิญญาณ ดูกฏแห่งกรรมได้(บ้างบางอย่าง) ก็ที่ผมได้คุยกับเจ้าที่ กับลูกนั่นแหละ แต่ถ้าไม่สนิทกัน ผมก็ไม่อยากบอก กลัวไปลบหลู่ ปรามาส เพราะถ้าฟังเฉยๆ ไม่ปฏิบัติเอง มันยากที่จะเชื่อ มโนยิทธิ ผมก็เคยไปทำนะ ไอ้เห็นนรก สวรรค์ มันก็เห็นแบบลางๆอยู่หรอก แต่ผมไม่แน่ใจว่าอุปทานไปเองหรือเปล่า เคยไปแค่ครั้งเดียวไง เลยไม่แน่ใจ จากคุณ : ฮิมาวาริซซัง เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 21:56:28

ความคิดเห็นที่ 42 ธรรมชาติของคุณคืออะไร? การที่อยู่ดี ๆ มีมนุษย์คนหนึ่งสร้างเครื่องมือเหาะขึ้นไปบนท้องฟ้าได้ นี่เหนือธรรมชาติหรือไม่? หากเป็นธรรมชาติ นกก็น่าจะบินได้ คนก็น่าจะบินไม่ได้ใช่ไหม แล้วทำไมเดี๋ยวนี้คนบินกันเป็นว่าเล่น พูดกันจนเคยชิน ฉันจะบินไปลอนดอน เธอบินมาหาฉันหน่อย มันผิดธรรมชาติหรือไม่ อันที่จริงแล้ว ทุกอย่างนี้ก็คือธรรมชาตินั่นแหละ เพียงแต่ธรรมชาติของมนุษย์ มีความพยายามที่สามารถฝืนกฏเกณฑ์สามัญได้ นกบินบนฟ้า มนุษย์ก็อยากจะบิน แล้วก็หาทางบินขึ้นไปจนได้ นี่คือเรื่องที่เหนือวิสัยทั่วไป แต่ไม่เหนือธรรมชาติ เพราะธรรมชาติของมนุษย์ มี "ฤทธิ์" ที่สามารถทำอะไรเหนือธรรมชาติอื่นได้นั่นเอง เขาเรียกว่า "ฤทธิ์ทางใจ" ที่เกิดจากการใช้ปัญญาของมนุษย์ แต่ถ้าหมายถึง "ฤทธิ์ทางใจ" ที่สามารถทำให้ร่างกายลอยไปโดยไม่อาศัยสิ่งอื่น อันนี้ยากหน่อย เพราะต้องใช้ใจที่เป็นอิสระเต็มที่จากร่างกาย มันง่ายซะที่ไหน แต่เรื่องเหล่านี้ไม่ใช่ไม่มี หลาย ๆ คนประสบแล้ว หาดูจะรู้ว่ามีอยู่มากมาย เรื่องเหนือธรรมชาติที่ว่า แต่มันไม่ใช่ประเด็นสำคัญ เพราะไม่ว่าจะมีคนทำได้แค่ไหน แต่ตัวเราก็ไม่ได้พบ ไม่ได้เจอ ไม่ได้เห็น พอฟังคนอื่นเล่าก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อ ปัญหาไม่ใช่ว่าเคยประสบหรือเปล่า แต่ปัญหาคือทำยังไงเราจะเชื่อได้ มนุษย์ยุคนี้ถูกกำหนดให้บินไม่ได้ แต่มนุษย์ก็พยายามบินกันจนได้ แม้มันเป็นเรื่องยาก แต่ก็ไม่ยากเกินปัญญาของมนุษย์ มีใครจะเชื่อบ้างว่าจะมียุคที่มนุษย์บินบนฟ้ากันอย่างเอิกเกริกอย่างทุกวันนี้ แต่เรื่องของใจมันหนักยิ่งกว่านั้น เครื่องมือหยาบมนุษย์สร้างได้ ใช้ปัญญาทำให้มันบินได้ แต่เรื่องมือละเอียดคือใจ ทำแบบนั้นไม่ได้ง่าย ๆ เพราะถ้าทำได้มนุษย์ต้องบินได้กันหมดแล้ว เพราะว่าใจของมนุษย์ มีกิเลสห่อหุ้มอยู่ ทำให้เข้าไม่ถึงความสามารถในการบินด้วยใจ แต่เรื่องมันไม่จบแค่นั้น เพราะถ้าบินได้แต่มนุษย์ยังมีกิเลสหนาอย่างทุกวันนี้ มันจะน่าสะพรึงกลัวแค่ไหน ที่มนุษย์รบราฆ่าฟันกันด้วยฤทธิ์ที่มีอยู่ ขนาดไม่มีฤทธิ์ ยังคิดสร้างอาวุธอันตรายมหากาฬขึ้นมารบกันได้ ถ้ามนุษย์มีฤทธิ์ พวกโจรก็จะเหิมเกริมหนัก โลกนี้ตั้งอยู่ไม่ได้แน่ ๆ เพราะฉะนั้น เรื่องพวกนี้ ก็เหมือนถูกจำกัดไว้แค่มนุษย์บางคนที่สามารถกำจัดกิเลสของตัวเองให้เบาบางได้แล้วนั่นเอง ไม่เช่นนั้นฤทธิ์พวกนี้ก็จะโดนริบ ไม่สามารถใช้การได้ และไม่สามารถแม้แต่จะค้นพบ ต่อเมื่อใด เราได้ขจัดความลังเลสงสัย ความร้ายกาจในจิตใจของเราได้แล้ว เป็นคนที่มีความเห็นถูก มีศีล มีสมาธิ เมื่อนั้นสิ่งเหล่านี้ก็จะปรากฏแก่เราเอง นกมันบินได้ แต่กลับไม่แปลก คนบินไม่ได้ พอบินได้ขึ้นมากลับแปลก อันที่จริงเมื่อโลกนี้มีสัตว์ที่บินได้ ก็แสดงว่าการบินมันเป็นเรื่องปกติ อันที่จริงเมื่อโลกนี้มีสัตว์ที่ดำน้ำได้ ก็แสดงว่าการดำน้ำมันเป็นเรื่องปกติ อันที่จริงเมื่อโลกนี้มีสัตว์ที่ดำดินได้ ก็แสดงว่าการดำดินมันก็เป็นเรื่องปกติ ฉะนั้น ก็แค่มนุษย์สมัยนี้ทำไม่ได้เท่านั้นแหละ มันจึงดูผิดปกติหากจะมีใครทำได้ขึ้นมา อันที่จริง เรื่องนี้เป็นเหนือธรรมชาติของคนปกติ แต่เป็นเรื่องธรรมดาของผู้ได้ฌาน ตัวเราเองก็ทำได้ เพียงแต่เราลืมวิธีทำไปเท่านั้น เพราะเราโดนกิเลสครอบงำจิตใจไว้จนหมด ถ้าเรายังไม่เชื่อ และยังมีทิฎฐิไม่ถูกต้อง ยังมีศีลกระพร่องกระแพร่ง รับรองว่าเราไม่ได้เจอท่านเหล่านั้นแน่นอน แม้เจอเราก็จะไม่รู้ เพราะว่ามันจะเป็นโทษแก่ตัวเราเอง เพราะเมื่อเราแบกความถือตัวอยู่ ย่อมปรามาสท่าน และเป็นเหตุให้ตกนรก ฉะนั้น ให้เราฝึกพื้นฐานไปเถอะ หมั่นทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา รักษาใจตนให้สะอาดอยู่เสมอ จนเป็นผู้มีคุณสมบัติพร้อมแล้ว ไม่ท่านมาปรากฏต่อหน้าเรา เราก็จะไปหาท่านเจอเองนั่นแหละ ขอทานหรือแม้ชาวบ้านย่อมไม่สามารถเข้าพบพระราชาได้ง่าย ๆ ฉันใด ผู้ไม่มีศรัทธา ไม่มีศีล มีความมานะถือตัว ไม่มีคุณธรรมอันเป็นเครื่องกล่อมเกลาจิตใจอย่างพอเพียง ย่อมห่างไกลจากผู้ได้ฌานฉันนั้น เพราะเมื่อเข้าใกล้แล้ว แทนที่จะรับคุณธรรมจากท่าน ก็รังแต่จะให้ท่านแสดงปาฎิหาริย์อยู่ร่ำไป ซึ่งมันหาประโยชน์อะไรไม่ได้เลย เปรียบเหมือนพระราชาย่อมไม่เสียเวลากับกิจการเล็กน้อยของชาวบ้านบางคน เพราะต้องยังประโยชน์ใหญ่ให้แก่บ้านเมืองนั่นเอง จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 22:00:53

ความคิดเห็นที่ 43 เรื่องเหล่านี้เป้นเรื่องจิตใจของคนที่ใฝ่หา คนชั่วมักจะกลัวนรก ต้องการจะรู้ว่ามีจริงหรือไม่มีจริง คนดี ใช้ชีวิตธรรมดา ไม่กลัวนรกและไม่ต้องการรู้ว่ามีจริงหรือไม่มีเพราะถึงมีก็รู้ตัวอยู่แล้วว่าตัวเองทำดี เป็นคนดีแล้ว อย่าหลงเพ่งหาในสิ่งที่มันไม่มีจริง ทุกสิ่งอย่างล้วนแต่หลอกตัวเองให้สบายใจขึ้น การถอดจิตยั้ยก็คือการใช้จิตไปพิจารณาสิ่งต่างๆถึงเหตุและผล นั้นคือการใช้จิต ไม่ใช่ถอดแล้วเดินไปเดินมาเป้นตัวคนเหมือนในทีวี จากคุณ : พี พสิษฐ์ เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 54 23:52:50

ความคิดเห็นที่ 44 แหม กระทู้นี่  ธรรมะสะใจเหลือเกิน จากคุณ : สติตุ๋นยาจีน เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 54 00:37:51

ความคิดเห็นที่ 45 น่าสนใจครับ เป็นสิ่งที่ค้างคาใจผมมาตลอดครับ คุณพี พสิษฐ์ หมายความว่า สิ่งที่พระพุทธเจ้าท่านพูดถึงในพระไตรปิฏกนั้นเป็นการเปรียบเปรยมากกว่าที่จะแปลอย่างตรงตัวใช่ไหมครับ คล้ายๆกับแนวทางที่ท่านพุทธทาสพูดถึงเรื่องนรกสวรรค์ เกิดที่อายตนะ 6 ไม่ได้อยู่บนฟ้า ไม่ได้อยู่ใต้ดิน ผมเข้าใจถูกไหมครับ คำถามคือแล้วในเรื่องที่พระพุทธเจ้าท่านพูดถึงเรื่องระลึกชาติ เรื่องอนาคตการ เรื่องกำเนิดโลก เรื่องพรหม เรื่องเทวดา เรื่องกำเนิดสัตว์ จากไข่ จากโน่นนี่นั่น etc เป็นการเปรียบเปรยเช่นเดียวกันหรือไม่ครับ ถ้าใช่ คุณพี พสิษฐ์ เคยคิดมั้ยครับว่าการเปรียบเปรยนี้มันมีมากมายมหาศาลจนเรียกได้ว่า เกินความจำเป็น นั่นคือที่มาของกระทู้ของผมครับ ผมเคยมองพุทธศาสนาในแง่มุมจากคำสอนของท่านพุทธทาส แล้ว มองจากมุมวิทยาศาสตร์ และเห็นว่ามันมีอะไรบางอย่างที่สะกิดใจผมว่า มันอาจเป็นไปได้นะ ที่เรื่องราวต่างๆที่กล่าวในพระไตรปิฏกมันมีอยู่จริงๆ เพียงแต่เรายังไม่มีคุณสมบัติพอที่จะสัมผัส เทียบเป็นวิทยาศาสตร์ quantum คือสิ่งที่เล็กกว่า quark อาจมีอยู่จริง แต่เรายังไม่สามารถสร้างเครื่องมือที่สามารถวัดได้ ผมเลยตั้งกระทู้เพื่อที่จะถามว่า 1. มีใครเคยมีประสบการณ์นั้นมั้ย เป็นอย่างไร = รับทราบความเป็นไปได้ 2. เค้ามีวิธีในการพิสูจน์อย่างไร ว่าสิ่งนั้นเป็นจริง = ความมีเหตุมีผลครับหรือ ศรัทธาล้้วนๆ อย่างที่เรียนแต่ต้นว่าผมไม่เคยพบไม่เคยเห็น แต่ก็ไม่ปฏิเสธความเป็นไปได้ครับ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 54 02:03:21

ความคิดเห็นที่ 46 คุณ  แล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ ในความเห็นที่ 38 ครับ ผมเข้าใจที่ท่านกล่าวมาครับ แต่ความสนใจหลักตอนนี้ของผมไม่ได้อยู่ที่เรื่องพ้นทุกข์ครับ ผมถือว่าถ้าผมปฏิบัติได้พบ ได้เห้น การพ้นทุกข์จึงเป็นเป้าหมายถัดไปครับ ปัญหาของผมตอนนี้อยู่ที่ศรัทธาครับ เป็นพวกพูดมาก คิดมาก ฟุ้งซ่าน ไม่ค่อยยอมเชื่ออะไรง่ายๆ หลักการเยอะทำนองนั้น แต่อย่างน้อยก็ยังดีที่ไม่เป็นน้ำชาล้นถ้วย ไม่ยอมรับอะไรเลยครับ อยากขอร้องอย่างนึงคือ พยายามคุมเรื่องเสียดสีนิดนึงก็ดีนะครับ ผมมองไม่เห็นว่าการทำอย่างนี้จะทำให้คุณภาพจิดของทั้งผู้กล่าวและผู้อ่านดีขึ้นแต่อย่างใดครับ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 54 02:12:43

ความคิดเห็นที่ 47 เรื่องท่านพุทธทาส ผมลืมไป ผมไม่เห็นด้วยกับท่านพุทธทาสในมุมที่บอกว่าพระพุทธเจ้าจำเป็นต้อง เอออวย ไปกับความเชื่อของศาสนาพราหมณ์เรื่องชาติภพ เพื่อที่จะเผยแพร่พุทธศาสนาครับ ผมคิดว่าพระพุทธเจ้าที่ผมรู้จักและนับถือ ไม่มีความจำเป็นใดๆเลยที่ต้องทำแบบนั้นครับ และถ้าเป็นเพื่อที่จะได้คนมานับถือเยอะๆ ผมไม่เห็นความจำเป็นที่ต้องกำหนดศีลและวินัยมากมายถึงขนาดนี้ครับ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 54 02:26:25

ความคิดเห็นที่ 48 #46 ขอแก้ต่างให้ตนเองหน่อยนะครับ ไม่ได้เสียดสีนะครับ ประเด็น หมา ผมก็เขียนบอกแล้วว่ามันเป็นแค่ค่านิยม ท่านตีปริศนาไม่ออกหรือครับว่า มันต้องสนใจด้วยเหรอว่า "อื่นๆ" เป็นยังไง นิทานเซน ทุกเรื่องล้วนแฝงไว้ด้วยบทปรัชญาที่ลึกซึ้งทั้งนั้น อย่าง ชื่อ ล๊อกอิน ผม ท่านจะเรียกว่า หมาขี้เรื้อน ผมก็ไม่ "ระบุ" ใส่ตัว แน่นอน มันแล้วแต่ "ท่าน" จะมีในใจท่าน ใครไม่พอใจ ความไม่พอใจก็อยู่ที่ใจท่าน ผมตกลงที่ยอมรับคำขอร้องนะครับ แต่เป็น การรับแค่ รู้ว่าท่านต้องการอะไร  สิ่งที่ท่านต้องการ คือ ประสบการณ์ ที่สามารถเปลี่ยนมุมมอง ความคิด ของท่านได้ สิ่งนั้นคือ ประสบการณ์ของท่านเอง โดยที่ท่านถามหาเอาจากคนอื่น อ่านตามหนังสือ และคิดคาดการณ์เอา มันไม่ใช่นะครับ เราไม่เรียก ประสบการณ์ของท่านเอง "คิดมาก ฟุ้งซ่าน ไม่ยอมเชื่ออะไรง่ายๆ" เป็นทั้งข้อดี และ ข้อเสีย ข้อดีคือ ท่านเป็นฉลาด ข้อเสีย หากคิดอยากตรรกวิบัติ ท่านจะตรงข้ามกับข้อดี ...ความไม่พอใจ อยู่ที่ผม หรืออยู่ที่คุณ สติแปลว่ารู้ตัว รู้ที่ตัวเอง แล้วท่านจะทราบครับว่า ผมไม่ได้เสียดสี แต่ พูดอย่างที่มองเห็นตรงๆ จากคุณ : แล้วแต่ทางท่านจะเรียกแล้วกันนะ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 54 05:26:56

ความคิดเห็นที่ 49 ที่ว่าแมน  หมายถึงคุณ ฮิมาฯ คห 28 ค่ะ และที่ว่าแก่คือดิฉันเอง.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 54 06:18:49

ความคิดเห็นที่ 50 ถ้าอยากรู้ประสบการณ์จะแนะนำอย่างไรครับ - ไปหาซื้อหนังสือประวัติของหลวงพ่อปาน มาอ่านสิครับ หาซื้อได้ที่บ้านซอยสายลม (หาใน google นะ) ถ้าอยากฝึกเองด้วยจะแนะนำอย่างไรครับ - อยากฝึกให้ไปฝึกที่บ้านซอยสายลม จริงๆนั้นมีหลายที่นะ ที่แนะนำกทม.ก็เพราะไม่รู้ว่าบ้านจขกท.อยู่ที่ไหน ปล. พระพุทธเจ้าไม่จำเป็นต้องโกหกเพื่อขอข้าวใครกินและเพื่อเผยแพร่พระศาสนา จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 54 07:46:07

ความคิดเห็นที่ 51 ในเบื้องต้น การที่เราจะมั่นใจได้ว่า สิ่งที่เห็นเป็นจริงหรือไม่ ก็เหมือนการที่เรามั่นใจว่า เราตื่นอยู่ หรือหลับฝันอยู่นั่นเอง ตอนหลับ เราอาจจะไม่มีสติเพียงพอที่จะรู้ว่าตัวเองหลับ แต่พอเราตื่น เราจะไม่ลังเลสงสัยเลยว่าเราตื่นแล้ว ผู้ที่ปฏิบัติสมาธิจนเห็นนู่นเห็นนี่ อาจจะมีหลายระดับ ในระดับที่เป็นจริง จะไม่เกิดความคิดไปเอง แต่จะเกิดความตื่นขึ้น เหมือนเราเพิ่งตื่นจากหลับ ความลังเลสงสัยจะหายไปหมดสิ้น ดุจดังคนที่ตื่นจากหลับ ย่อมมั่นใจว่าตนเองตื่นแล้ว และมั่นใจว่าสิ่งที่เห็นเป็นจริงยิ่งกว่าที่เห็นในฝัน เช่นนี้ เราจึงกล่าวว่าพระพุทธองค์ทรงเป็น ผู้ตื่น นั่นเอง คือ ตื่นแล้ว พ้นจากความหลับไหล พ้นจากความลังเลสงสัย พ้นจากความสับสน ไม่ต้องเชื่อใครทั้งสิ้น เพราะความที่ตื่นขึ้นนั้น หาสิ่งอื่นที่เปรียบมิได้ เชื่อไหมว่าสายตาของมนุษย์นี้ยังเห็นได้ไม่ชัด เปรียบเทียบกับสายตาของเทวดา เปรียบเทียบกับสายตาของพรหม เปรียบเทียบกับธรรมจักษูของพระพุทธองค์ สายตาของมนุษย์ถือว่าเห็นแต่สิ่งลวงทั้งสิ้น ความเห็นในสมาธิในระดับของความตื่น เป็นความเห็นที่ชัดเจนกว่าสายตาของมนุษย์ ไม่ว่าจะมองดูอะไรก็จะเห็นมากกว่าสายตามนุษย์ ไม่ได้เห็นเลื่อนลอย ไม่ได้เห็นแบบคาดเดา แต่สามารถมองดูอะไรก็ได้ เหมือนเราลืมตาแล้วมองไปฉะนั้น สายตาของมนุษย์มีวิสัยทรรศน์ที่จำกัด มองข้างหน้าไม่เห็นข้างหลัง มองข้างซ้ายไม่เห็นข้างขวา มองข้างนอกไม่เห็นข้างใน มองจิตใจไม่ได้ มองอดีตไม่ได้ มองอนาคตไม่ได้ เล็กมากมองไม่เห็น ไกลมากมองไม่เห็น แต่สายตาของผู้มีจิตบริสุทธิ์สามารถมองอย่างนั้นได้ มองข้างหน้าข้างหลังได้พร้อมกัน มองข้างนอกข้างในไม่มีสิ่งปิดบัง มองเห็นจิตใจ มองเห็นอดีต มองเห็นอนาคต เล็กเท่าไรก็มองเห็น ไกลแค่ไหนก็เห็นเหมือนอยู่ใกล้ ที่ว่าใจมืดบอดนั้น ไม่ใช่แค่คำอุปมา แต่เป็นเพราะใจมืดบอดจริง ๆ มันมืดสนิท เราคิดภาพอะไรในใจ เราเห็นเป็นภาพ แต่มันไม่ชัด เพราะมันมืด แต่หากเราฝึกสมาธิจนนิวรณ์ที่ขวางกั้นจิตใจอยู่เบาบางลงไปแล้ว ใจเราก็จะสว่างขึ้น เกิดความเห็นที่ชัดเจน ยิ่งใจบริสุทธิ์แค่ไหนยิ่งชัด และจะชัดจนถึงที่สุดหากเราหมดกิเลสโดยสิ้นเชิง ความเห็นเหล่านี้ หากเราประสบกับตัวเอง เราจะไม่มีความสงสัยเลยว่าจริงหรือไม่จริง ทั้งนี้เพราะมีความตื่นเกิดขึ้นด้วยดังที่ว่ามา แต่ไม่ว่าจะมีความตื่นเกิดขึ้นก็ตาม มิได้หมายความว่า สิ่งที่เราเห็นนั้น คือที่สุดของความเห็นแล้ว เพราะความตื่นก็ยังมีหลายระดับชั้น ความเห็นก็มีหลายระดับชั้น ความบริสุทธิ์ของใจมีเป็นขั้น ๆ ไป ผู้ไม่ประมาทย่อมเพียรพยายามทำความเห็นของตนให้บริสุทธิ์ที่สุด มิใช่พอใจอยู่แค่จุดใดจุดหนึ่ง จนเมื่อใดไม่มีความเห็นอื่นยิ่งกว่าแล้ว จึงมั่นใจได้ว่าความเห็นนั้นเป็นที่สุดแล้ว ดังที่พระพุทธองค์ทรงตรัสไว้ทำนองว่า หากเห็นเทวดาแล้วไม่รู้ว่าเทวดานั้นชื่ออะไร มีความนึกคิดอย่างไร มีความเป็นอยู่อย่างไร มีอาหารอย่างไร ทำกรรมมาอย่างไร เคยเกิดเป็นอะไรมาบ้าง มีกิเลสมากน้อยเท่าใด เป็นต้น พระองค์ก็จะไม่ปฎิญญาว่าเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพราะว่าความเห็นนั้นยังไม่หมดจด ยังไม่เป็นที่สุด นี่คือการตรวจสอบของพระองค์ ซึ่งไม่มีใครในโลกสามารถตรวจสอบให้พระองค์ได้ การพิสูจน์เรื่องเหล่านี้ ไม่ได้ยากเกินไป ขอแค่ได้ลงมือพิสูจน์จริง ๆ จัง ๆ เท่านั้น เพราะแม้ว่าเราจะยังพิสูจน์ได้ไม่หมดจดก็ตาม แต่ย่อมมีบางสิ่งที่ทำให้เราได้รู้ว่า สิ่งที่พระพุทธองค์ทรงสอนเอาไว้นั้น เป็นสิ่งที่มีจริงและพิสูจน์ได้ ไม่ใช่แค่ในตำรา อย่างที่เราจะเห็นว่า ผู้ที่ฝึกสมาธิจำนวนมาก พบเจอกับอาการต่าง ๆ ที่บันทึกไว้ในตำรา เช่น ปีติ ความสงบ ความสว่าง ความสุข ความเห็นในจิต ความเข้าใจในธรรม ฯลฯ ยิ่งฝึกไปเท่าไร ยิ่งเจอมากขึ้นเท่านั้น แม้ว่าสุดท้ายแล้วสิ่งเหล่านี้จะเป็นสิ่งที่เราต้องก้าวข้ามไปก็ตาม เราอาจไม่จำเป็นต้องรอดูว่ามันมีจริงหรือไม่ เพียงแต่เรามองให้ออกว่ามันดีจริงหรือไม่เท่านั้นก็พอ เพื่อที่จะทำให้เรายอมรับและนำไปปฏิบัติได้จนเห็นผล โดยดูจากผู้ที่เขาเคยทำมาก่อน ไม่ว่าจะเป็นพระพุทธเจ้า พระสงฆ์หรือฆราวาสก็ตาม ว่าเขาทำแล้วดีจริงหรือไม่ เพราะธรรมที่พระพุทธองค์ทรงนำมาสอนนั้น เป็นธรรมที่คนทั่วไปเห็นได้ยาก ผู้ปฏิบัติย่อมเห็นแจ้งประจักษ์ชัด ด้วยการน้อมนำไปปฏิบัตินั่นเอง จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 54 10:23:24

ความคิดเห็นที่ 52 ดีใจครับที่ห้องนี้มี คุณ cantona_z และ หลายๆคนในกระทู้นี้ เพราะตอนแรกผมกำลังรำคาญห้องนี้มาก จนว่าจะเลิกเข้าแล้ว ไปดูในห้องเฉลิมไทย ยังได้ประโยชน์(เฉพาะสำหรับตัวเอง)มากกว่า ดีใจที่ได้เห็นกระทู้นี้ครับ จากคุณ : จัมบาลา เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 54 14:06:06

ความคิดเห็นที่ 53 คุณจัมบาลาครับ ขอบคุณครับที่เห็นว่ากระทู้ผมมีประโยชน์ จริงๆแล้ว ผมว่าในห้องนี้มีทั้ง ข้อธรรมะดีๆ ตัวอย่างกิเลส ตัวอย่างทิฐฺิมานะ ความยืดมั่นถือมั่น และอะไรต่อมิอะไรอีกเยอะครับ ถ้ามองดีๆ ไม่ยืดเป็นอารมณ์ไปด้วย ผมว่าเราได้ประโยชน์เยอะเชียวล่ะครับ กิเลสระดับละเอียดที่ละยากทั้งน้ัน แถมอยู่ใกล้ตัวและเป็น real time เสียด้วย เวลาเค้าเริ่มวิวาทะใส่กัน ผมว่านั่นแหละครับ อวิชชา เราได้เห็นกันจะๆ หมายถึงแม้กระทั่งผู้ที่สนใจและศึกษาในข้อธรรมะ หากเผลอตัว ย่อมขาดซึ่งสติได้เป็นของธรรมดาครับ เวลาเรื่องมันไม่เกี่ยวกับเรา เราก็ดูเป็นอุทาหรณ์ เวลาเรื่องมันพันมาถึงสิ่งที่เรายึดติด ก็ต้องระวังสติเราเองให้ดีครับ ถ้าของขึ้นก็ต้องกลับไปปฏิบัติต่อล่ะครับ แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 54 15:01:22 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 54 15:00:20

ความคิดเห็นที่ 54 ถามจริงๆครับ ท่านใดเคยมีประสบการณ์ทางจิตในแง่เหนือธรรมชาติบ้างครับ คคห 47 เอ่ยถึง ท่านพุทธทาส เล่มนี้ครับ ลายมือท่านเอง --มีประสบการณ์ทางจิต จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 54 16:05:37

ความคิดเห็นที่ 55 ตัวอย่าง ---- อาโลกสัญญา ภิกษุรูปอื่น จะ อย่างไร  พิจารณาเอง  ตาม ที่ตรัส กาลามสูตร (ท่านพุทธทาส เน้นมาก กาลามสูตร) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 54 16:06:59

ความคิดเห็นที่ 56 คุณ เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม พอจะมี version ที่อ่านออกไหมครับ ผมลอง search ใน net แล้วไม่มีรายละเอียดครับ เรื่องท่านพุทธทาส ผมไม่ขอวิจารณ์ในส่วนที่ผมไม่ทราบนะครับ ผมแค่ชี้แจงในส่วนที่ผมมีความเห็นไม่ตรงกันกับท่านว่า เมื่อคิดตามหลักเหตุผลแล้ว ผมไม่เห็นด้วยกับท่านครับ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 54 16:44:31

ความคิดเห็นที่ 57  ปัญหาของผมตอนนี้อยู่ที่ศรัทธาครับ เป็นพวกพูดมาก คิดมาก ฟุ้งซ่าน  ไม่ค่อยยอมเชื่ออะไรง่ายๆ หลักการเยอะทำนองนั้น  แต่อย่างน้อยก็ยังดีที่ไม่เป็นน้ำชาล้นถ้วย ไม่ยอมรับอะไรเลยครับ ถ้าปัญหาอยู่ที่ศรัทธา ลองอ่านนี่ครับ ศึกษาดูว่าศรัทธาจะเกิดได้อย่างไร จากพระไตรปิฎก  http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/sutta_line.php?B=24&A=2782 หรือศึกษาจากผู้รู้ท่านอื่นประกอบด้วยก็ได้ที่ http://www.google.co.th/search?q=%E0%B9%80%E0%B8%81%E0%B8%B4%E0%B8%94+%2B+%E0%B8%A8%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%97%E0%B8%9 8%E0%B8%B2&btnG=%E0%B8%84%E0%B9%89%E0%B8%99%E0%B8%AB%E0%B8%B2&hl=th&biw=1310&bih=761&sa=2  ผมคิดว่าพระพุทธเจ้าที่ผมรู้จักและนับถือ ไม่มีความจำเป็นใดๆเลยที่ต้องทำแบบนั้นครับ  และถ้าเป็นเพื่อที่จะได้คนมานับถือเยอะๆ  ผมไม่เห็นความจำเป็นที่ต้องกำหนดศีลและวินัยมากมายถึงขนาดนี้ครับ ลองศึกษาดูก่อนครับ  แล้วจะเห็นความจำเป็นจริงๆ จากคุณ : P2wichai เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 54 00:07:40

ความคิดเห็นที่ 58 "การไม่คบสัตบุรุษที่บริบูรณ์ ย่อมยังการไม่ฟังสัทธรรมให้ บริบูรณ์ การไม่ฟังสัทธรรมที่บริบูรณ์ ย่อมยังความไม่มีศรัทธาให้บริบูรณ์" ชัดเจนและตรงเป๊ะครับ ศึกษาไม่พอ ไม่หาผู้รู้ ย่อมมีศรัทธาไม่สมบูรณ์ จะน้อมรับไปปฏิบัติครับ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 54 00:54:44

ความคิดเห็นที่ 59 คคห 56 จะ ขยายให้ครับคุณ คุณcantona_z โปรด รอ ว่าด้วย --ท่านใดเคยมีประสบการณ์ทางจิตในแง่เหนือธรรมชาติบ้างครับ หมายเหตุ จากประสบการณ์ ทำให้ ท่านพุทธทาส เสนอ อะไรแล้ว  --คุณcantona_z ถึีงกับ สรุปเสนอว่า --- เมื่อคิดตามหลักเหตุผลแล้ว ผมไม่เห็นด้วยกับท่านครับ --                                     ก็ เช่นนั้นเอแง กระมังครับ สิ่งที่ เนื่องกับ คิด  กับ สิ่งที่เนื่องกับ ประสบการณ์เหนือธรรมดา ของวิสัยปุถุชน (แล้ว ไม่ ขัดกับ พระวินัยด้วย  หรือคำว่า อุตตรมนุษยธรรม ฯ)                          -- ผล   ย่อมต่างกัน เสมอ แม้นใน ขั้น ----                 "สติ ใน ความคิด"  กับ สติ ใน อุตตรมนุษยธรรม " จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 54 08:24:00

ความคิดเห็นที่ 60 ภาพ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 54 08:29:31

ความคิดเห็นที่ 61 อีกที่ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 54 08:33:38

ความคิดเห็นที่ 62 ฝากคำถาม คุณP_vicha คห ที่ 16 ที่กระทู้นี้หน่อยนะครับ "เมื่อเข้าสมาธิทิ้งความรู้สึกนึกคิดทางกายหมดสิ้นแล้วเข้าสู่ความสงบเบาว่าง และเมื่อถอยกลับมารู้สึกถึงร่างกาย แล้ว  ทำยังไงถึงเกิดความรู้สึกอยากอธิฐานได้ครับ  หรือว่ามันผุดความรู้สึกมาเอง   ขอบคุณครับ จากคุณ : กันดั้มตัวนี้สีชมพู เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 54 09:01:22

ความคิดเห็นที่ 63 สวัสดีครับคุณ กันดั้มตัวนี้สีชมพู อย่างนั้นผมต้องอธิบายเป็นลำดับแบบคร่าวๆ นะครับ 1.กำหนดรู้ลมหายใจ เมื่อสงบ ก็จะเห็นอารมณ์ความรู้สึกนึกคิดชัดที่เป็นหนึ่งขึ้น   2.ปลดจากลมหายใจ มารู้ที่ใจ กับความรู้สึกของกาย ที่รู้สึกไ้ด้อยู่ พร้อมทั้งเข้าใจและมีสติปัญญาเห็นว่า(ภาวนาว่า) "เป็นเช่นนั้นเอง" ๆ หรือ "เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เป็นธรรมดา) ๆ ก็ค่อยปล่อยวาง 3.ความรู้สึกทางกายก็ปลอออกไปไม่รับรู้การสัมผัสทางกาย ไม่รับรู้เรื่องเสียง คือปลดการรับรู้ทางกายไป  เหลือความรู้สึกทางใจ ที่เป็นอารมณ์ทางใจกับการภาวนา ด้งข้อที่ 2   4.เมื่อถึงสภาวะหนึ่ง ความรู้สึกทางใจก็จะแคบเข้าลงภาวังค์และคำภาวนาก็จะโดนทิ้งไป เหลือแต่สภาวะที่ ว่างๆ สงบ กับความรู้สึกที่มีเพียงนิดๆๆๆ เท่านั้น ทรงอยู่พักหนึ่ง 5.ก็ค่อยถอนออกขึ้นภวังค์ ขึ้นมารับรู้ความรู้ที่ใจชัดขึ้น แล้วรู้สึกกาย เมื่อความรู้สึกใจและกายปรากฏแล้ว ความนึกคิดที่เจตนาก็เกิดได้ตามปกติ จึงเห็นว่าสมาธิเราดีแล้ว จึงประสงค์จะรู้ชาติอดีตที่เรียงลำดับจากชาติปัจจุบันถอยไปตามลำดับ จึงอธิษฐาน แล้วเริ่มน้อมใจเข้าสมาธิใหม่ ก็จะเป็นดังที่เล่า ในเรื่องอดิดชาติ ที่เกิดขึ้นนั้นเป็นไปเอง โดยผุดขึ้นตามที่จิตเป็นไปเอง ด้วยสัญญาเก่าที่อธิษฐาน  ไม่ได้มีเจตนาใหม่ขึ้นเลย. แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 54 12:54:50 จากคุณ : P_vicha เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 54 12:35:01

ความคิดเห็นที่ 64 เรียนคุณเซนเถรวาท... อย่างที่เรียนไว้ตั้งแต่เบื้องต้นคือ ผมเป็นคนมีความฟุ้งซ่านค่อนข้างสูง ศรัทธาน้อยครับ ไม่ว่าเป็นคำสอนของใคร เวลาที่มีคำกล่าวที่ไม่ตรงกับใจ ผมมักจะเอ๊ะก่อน จากนั้นก็คิดตาม บางอย่างที่ปัญญาความรู้ผมทำความเข้าใจได้ ก็จะยอมรับตาม บางอย่างที่ปัญญาความรู้ผมไปไม่ถึงแต่เห็นว่าน่าสนใจ ก็จะเก็บไว้ก่อน บางอย่างที่ไม่เห็นด้วยเนื่องจากสาเหตุต่างๆนาๆ ก็จะไม่เห็นด้วย คือไม่่ค่อยรับล่ะ ว่างั้น หลายๆอย่างที่ผมไม่เห็นด้วย เมื่อเวลาผ่านไปมีความรู้มากขี้น พร้อมมากขึ้น ก็กลับมาเห็นด้วยก็มี หลายอย่างที่ผมเห็นด้วย กลับมาเป็นไม่เห็นด้วยก็มีครับ ดังน้ันในอาจารย์ท่านต่างๆที่ผมได้อ่าน เรียกว่าทุกท่านเลยก็ว่าได้มักจะมีส่วนที่ผมเห็นด้วยและมีส่วนที่ผมไม่เห็นด้วยเสมอครับ แม้กระทั่งพระพุทธองค์เอง ผมก็เคยไม่เห็นด้วยในจุดที่เป็นเรื่องเหนือธรรมชาติ ตอนนี้ก็อยู่ในระดับรับไว้พิจารณา เนื่องจากเริ่มเห็นว่ามีความเป็นไปได้ แต่ยังพิสูจน์ไม่ได้ครับ ดังนั้นอย่าแปลกใจเลยครับที่ผมเห็นด้วยกับท่านในหลายเรื่องและไม่เห็นด้วยกับท่านพุทธทาสในหลายเรื่อง เป็นธรรมชาตินิสัยของผมครับ ผมมองว่าอาจารย์ 1 คนไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย 100% ครับ อะไรที่เรารับได้ก็หยิบมาใช้ ขี้เกียจก็หยุด อะไรที่เรายังรับไม่ได้ก็วางไว้ก่อนครับ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 54 13:40:48

ความคิดเห็นที่ 65 สำหรับท่านพุทธทาส ผมคิดว่าท่านเน้นในเรื่องปัจจุบันกาลเป็นหลักครับ นิพพานตอนนี้เดี๋ยวนี้ สำหรับผมแล้วค่อนข้างโดนใจในช่วงที่ผ่านมามากๆด้วยเห็นร่วมกันว่า ชาติภพ สังสารวัฏ เป็นเรื่องยากจะพิสูจน์ได้ ธรรมะที่ท่านสอนหลายๆอย่างก็ค่อนข้างถูกจริตกับผม แต่ในช่วงหลังๆ เมื่อได้อ่านมากขึ้น ผ่านอะไรมามากขึ้น ผมกลับพบว่าคำกล่าวหลายอย่างในหลายๆที่ มีบ้างที่ผมเห็นต่างกับท่านครับ เช่น เรื่องที่ท่านได้อธิบายว่า เทวดาคือกษัตริย์ พรหมคือคนที่อยู่ในอารมณ์ฌานบ้าง เรื่องชาติภพในแง่ของจิตบ้าง เรื่องพระพุทธเจ้ามีความจำเป็นต้องเอออวยตามศาสนาพราหมณ์บ้าง เรื่องที่ท่านกล่าวว่าพระอภิธรรมโยนทิ้งไปได้เลยเนื่องจากพระพุทธโฆษาจารย์(มั้ง)ที่เป็นคนแปลกับจากภาษาสิงหลเป็นบาลี ได้เป็นคนที่สอดแทรกลงไป โดยเนื้อเดิมจากพุทธวจนะ ไม่ได้มีอยู่นั้น บ้าง ท่านอาจจะถูก ผมอาจจะผิดก็ได้ครับเพียงแต่ตอนนี้ผมยังมีจุดที่ไม่เห็นด้วยอยู่ครับ แต่โดยรวมๆ ผมก็ยังเคารพท่านอยู่ครับ หลายอย่างที่ผมเห็นด้วย ผมก็พยายามรับมาใช้ หลายอย่างที่ผมไม่เห็นด้วยก็พยายามศึกษาเพิ่มเติมครับ แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 54 16:16:06 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 54 15:47:54

ความคิดเห็นที่ 66 หวังว่าการเพิ่มเติมความเห็นของผมคงไม่ใช่การจุดชนวนวิวาทะนะครับ อีกประการคือต้องขออภัยครับ รูปที่ให้มาผมก็ยังอ่านไม่ออกอยู่ดี ไม่ทราบพอจะ ส่งเป็น fileมาได้ไหมครับ หรือ ไป hosting ไว้ก็ได้ครับเดี๋ยวผมไป Load มาอ่านเองครับ ขอบคุณมากๆครับ แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 54 16:25:28 แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 54 16:16:52 จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 54 15:50:02

ความคิดเห็นที่ 67 ข้อความ -- หลังจากที่ได้หัดเพ่งอาโลกสัญญาพอชำนาญบ้างแล้ว ---- อาโลกสัญญา  เนื่องกับ  สมาธิภาวนา ๔ ประเภท ตามพระบาลีพุทธวจนะ โรหิตัสวรรค ได้แก่ (๑) สมาธิภาวนา ที่เป็นไปเพื่อสุขในทิฏฐธรรม  (ของภิกษุในธรรม วินัยนี้  จึงไม่ใช่ มิจฉาสมาธิ -- คือ การได้ รูปฌาน ที่ ๓ นั่นแหละ) (๒) สมาธิภาวนา ที่เป็นไปเพื่อญาณทัสนะ (การเห็นสิ่งใดด้วยญาณปัญญาใดนั้น ด้วย กำลังของสมาธิ ---- ได้แก่ การเจริญ อาโลกสัญญา ฯ (๓) สมาธิภาวนา  ที่เป็นไปเพื่อ ความมีสติสัมปชัญญะสมบูรณ์  -- ข้อนี้ คือ การตามดู ตามเห็น เห็นแจ้งตลอกซึ่ง ความเกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดีบไปของ เวทนา สัญญา วิตก  ด้วย กำลังของสมาธิ (๔) สมาธิภาวนา ที่เป็นไปเพื่อความสิ้นไปแห่งอาสวะ -- ข้อนี้ได้แก่ การ ตามดู ตามเห็น เห็นแจ้ง อุปาทานขันธ์ทั้ง ๕ หรือ ขันธ์ใด อันเป็นที่ตั้งแห่งอุปาทาน (นันทิ) ว่า เกิดขึ้น ด้วยอาการอย่างนี้ๆ  ดับไปด้วยอาการอย่างนี้ๆ (เห็นด้วย อาสวักขยญาณ) สรุป หา หนังสือ ภาพที่ ๕๔  เองนะครับ เล่มที่ผมเสนอ ---- ท่านพุทธทาสให้ผม และ ให้ เซนชื่อให้ด้วย -- เพราะผมขอท่าน  ท่านถามว่า  --เอาไปทำไม? -- ผมตอบว่า "เอาไว้เป็นที่ระลึก" ครับ ข้อความ -- หลังจากที่ได้หัดเพ่งอาโลกสัญญาพอชำนาญบ้างแล้ว ---- หา ได้หนังสือ ภาพที่ ๕๔  เองนะครับ คคหนี้ เสนอ อีกเรื่อง --- ปลาในนิ้วมือท่านพุทธทาส จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 54 21:59:47

ความคิดเห็นที่ 68 ภาพนี้ อาจอ่านได้ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 54 22:00:49

ความคิดเห็นที่ 69 คุณcantona_z  ขอบคุณครับที่แนะนำ และที่ผมรำคาญและของขึ้นนั้น เพราะห้องนี้คือห้องศาสนาไงครับ ...ถ้าคนที่แม่นในพระสูตรมากมายยังเป็นอย่างบางกระทู้อยู่ หมายความว่า ตำราเล่มนี้มันมีประโยชน์น้อย แม่นพระสูตรกันขนาดนี้ ยังฟังและพูดกันแบบนี้ จะให้แปลว่าอะไร ...ถึงจะของขึ้น แต่ผมก็ยังทำงาน กิน นอน เหมือนเดิมครับ..... จากคุณ : จัมบาลา เขียนเมื่อ : 5 ก.ย. 54 21:59:54

ความคิดเห็นที่ 70 คุณจัมบาลาครับ นั่นคือสาเหตุส่วนหนึ่งที่ผมเริ่มเปลี่ยนความคิดครับ ผมเริ่มมีความคิดว่าการศึกษาพระศาสนาด้วย การอ่าน การคิด การทำความเข้าใจเพียงอย่างเดียวไม่ประสบผลครับ ถ้าเทียบกับความรู้ด้านอื่น วิธีการดังกล่าวสามารถทำได้ เราได้เห็นผู้มีความรู้มากมายเริ่มต้นด้วยการอ่าน การคิด การทำความเข้าใจ แต่ทำไมพุทธศาสนาไม่ใช่ครับ ต่อให้คุณอ่านพระไตรปิฏกจบร้อยรอบ เข้าใจบาลีทุกพยัญชนะ แต่คุณก็ยังตัดทิษฐิมานะไม่ได้ เพราะอะไรครับ ปัญญาที่เรามี กับปัญญาที่ระบุไว้ในศาสนา ต่างกันอ่ย่างไร เอาแค่ง่ายๆ ทำไมความคิดเราต้องถูกเสมอ ทำไมคนอื่นวิจารณ์คนที่เราศรัทธาไม่ได้ ทำไม ทำไม ทำไม นั่นเป็นจุดเริ่มครับ จากคุณ : cantona_z เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 54 00:05:11

ความคิดเห็นที่ 71 จะตอบจากประสบการณ์น้อยนิด ที่ได้ไปปฎิบัติธรรมฝึกสมาธิแบบอาณาปานสติและวิปัสสนามาแค่10วัน แต่เป็น 10 วันที่คุ้มค่ามาก ทำให้รู้ว่าทำไมพระบางรูปที่บวชแล้วไม่อยากสึก อยากธุดงค์ไปเรื่อย นับถือศาสนาพุทธมาตั้งแต่เกิดจนบัดนี้ 42 ปี เพิ่งเข้าใจ ความรู้สึกที่ไม่อาจเล่าให้ใครฟังได้นอกจากคนที่ไว้ใจเช่นลูกของเรา บางคนได้ฟังอาจไม่เชื่ออาจว่าเราบ้า คุณcantona_zต้องไปลองปฎิบัติดูนะคะ จากที่สอบถามมามีหลายสำนัก หลายวัด ที่มีสอนปฏิบัติธรรมหลักสูตรยาว ๆ แบบนี้ และมีบางที่ที่ไม่เรียกเก็บค่าใช้จ่ายใด ๆ สนใจสอบถามหลังไมค์ได้ค่ะ เราเองต้องกลับมาใช้ชีวิตปกติเพราะยังมีภาระเยอะในทางโลก แต่ตั้งใจไว้ว่า ถ้าเป็นไปได้ในชีวิตนี้จะออกบวชเพื่อศึกษาเรื่องธรรมะ  เพื่อจะปฏิบัติธรรมตามที่พระพุทธเจ้าได้สอนไว้อย่างจริงจัง (อาจต้องไปบวชไกลถึงศรีลังกาซึ่งผู้หญิงบวชได้)  อยู่ในโลกปกติที่วุ่นวายสมาธิน้อย ปฏิบัติไม่ได้ผลเต็มที่หรอกค่ะ และถึงแม้เรายังไม่แน่ใจว่าเราจะมีโอกาสที่จะบวชอย่างที่ตั้งใจไหม  แต่เราได้ส่งลูกสาวอายุ 17 ไปปฏิบัติธรรมหลักสูตรเดียวกัน  เรามีความหวังว่า แม้เราจะไม่อาจเข้าถึงธรรมะได้ทันในชาตินี้(อายุมาก) แต่ลูกสาวอาจจะทำได้ เขายังมีเวลาปฎิบัติอีกนาน  ซึ่งจะเป็นผลบุญส่งให้เราทำสำเร็จในชาติต่อไป จากคุณ : cocomaw เขียนเมื่อ : 24 ก.ย. 54 23:24:16