ความคิดเห็นที่ 1 ลุงคนนั้นบอกคาถาสั้นๆ ให้ไว้บริกรรมเวลาขึ้นศาล ท่านไม่เชื่อแต่ก็ยอมทดลองดู ปรากฏว่าได้ผล “เพราะวันตัดสิน ศาลปล่อย แต่ห้ามเข้ามาเลเซียอีก รอดประหารไปได้อย่างปาฏิหาริย์” พระอาจารย์ประยุทธ บอกให้ลูกศิษย์ฟังว่า ท่านมาทราบในภายหลังว่าคุณลุงคนนั้นเป็นเทพ มาช่วยปกปักรักษาท่าน เมื่อพ้นโทษจากมาเลเซีย พระอาจารย์ก็กลับเมืองไทย ยังวนเวียนอยู่ทางภาคใต้เช่นเดิมในช่วงนั้นอยู่ระหว่างสงครามโลกครั้งที่สอง รัฐบาลไทยต้องเข้าร่วมกับญี่ปุ่นด้วยความจำเป็นบังคับ ขณะเดียวกัน ม.ร.ว.เสนีย์ ปราโมช เอกอัครราชทูตไทยประจำสหรัฐอเมริกา ได้ร่วมกับคนไทยจำนวนหนึ่ง จัดตั้งคณะเสรีไทย ทำงานใต้ดินเพื่อขัดขวางกองทัพญี่ปุ่นทุกวิถีทาง พระอาจารย์ประยุทธ ได้เข้าร่วมกับคณะเสรีไทย อยู่ในกลุ่มที่คอยตัดกำลังญี่ปุ่น เรียกว่า กลุ่มไทยถีบ คือเมื่อญี่ปุ่นขนอาวุธยุทโธปกรณ์ เสบียงอาหาร ไปให้กองทัพของตนตามภาคต่างๆ ซึ่งส่งไปทางรถไฟ ก็จะถูกกลุ่มไทยถีบ ถีบของเหล่านี้ลง เพื่อไม่ให้ส่งไปถึงปลายทางได้ พระอาจารย์ประยุทธ ได้รวมสมัครพรรคพวก ได้ประมาณ ๒๐๐ คน ไปซ่องสุมอยู่เกาะตะรุเตา ส่วนหนึ่งเป็นโจรสลัดอยู่ในทะเล คอยปล้นเรือสินค้าและเสบียงทางเรือของกองทัพญี่ปุ่น แล้วนำไปแจกจ่ายให้ประชาชนที่กำลังอดอยากตามชายฝั่ง อีกส่วนหนึ่งกระจายกันอยู่บนฝั่งคอยเป็นหูเป็นตาให้ โจรสลัดทะเลหลวงกลุ่มขุนโจรอิสไมล์แอโด่งดังมากในช่วงนั้น เมื่อสงครามสงบลง การปล้นของโจรกลุ่มนี้ก็เปลี่ยนแผนใหม่ ในช่วงนั้นประชาชนทางภาคใต้มีข้าวไม่พอกิน ในตลาดก็ไม่มีขาย แต่มีเรือของผู้มีอิทธิพลขนข้าวไปขายทางมาเลเซีย ฮ่องกง สิงคโปร์ ซึ่งอยู่ในภาวะขาดแคลนเหมือนเมืองไทย แต่ขายสินค้าได้แพงกว่ามาก จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 20:22:34

ความคิดเห็นที่ 2 ขุนโจรอิสไมล์แอ เห็นว่าไม่ถูกต้อง จึงคุมสมัครพรรคพวกเข้าปล้นเรือขนส่งสินค้าเหล่านั้นหลายหน แล้วนำสินค้าเหล่านั้นออกแจกประชาชน เช่นเคย ผู้มีอิทธิพลเจ้าของสินค้าพยายามเจรจาต่อรอง แต่กลุ่มโจรไม่ยอม ถ้าไม่หยุดส่งสินค้าไปขายต่างประเทศ พระอาจารย์ประยุทธ หรือ นายประยุทธ สุวรรณศรี คุมลูกน้องเป็นโจรสลัดในทะเลหลวงอยู่ ๕ ปี เป็นขุนโจรอิสไมล์แอที่โด่งดังที่ไม่มีใครปราบได้ เหตุการณ์พลิกผันในชีวิตอีกครั้งหนึ่ง เมื่อน้องสาวส่งข่าวว่าคุณแม่ตาย ก่อนตายคร่ำครวญหาแต่ “เล็กของแม่” จนกระทั่งสิ้นใจ พระอาจารย์ประยุทธ มากราบรูปถ่ายของแม่ ระลึกย้อนถึงเหตุการณ์แต่ครั้งหลัง ถึงความรักความห่วงใยของแม่ พลัน...จิตของท่านก็สงบลง และวูบลงไป ปรากฏเป็นชายร่างกำยำ ๔ คน ตรงมาจับส่งท่านกระชากลงไปในนรก จับใส่เครื่องขื่อคา แล้วบังคับให้ลงไปในกระทะทองแดง ท่านหวาดกลัวมาก พลันคิดถึงแม่ จึงร้องเรียก “แม่ช่วยลูกด้วย” ปกติโยมแม่เป็นคนใจบุญ ชอบทำบุญ และอยู่ในศีลในธรรมเสมอ มา พอท่านร้องว่า “แม่ช่วยด้วย” ก็มีใบบัวใหญ่เท่ากระด้งตากปลามาช้อนร่างท่านขึ้นไปบนที่สูง ได้ไปเห็นวิมานที่สวยงาม พบเหล่านางฟ้าเทพธิดาต่างๆ จำนวนมาก... หลังจากท่องวิมานพอสมควร ก็มีนางฟ้าท่านหนึ่งพูดว่า “ไปเสียก่อนเถอะ ไปสร้างกุศลบารมีให้พอเสียก่อน จึงค่อยมาเจอกันใหม่” แล้วท่านอาจารย์ประยุทธ ก็รู้สึกตัวอยู่ตรงหน้ารูปถ่ายของคุณแม่นั้น แต่ท่านก็งุนงงกับเหตุการณ์มาก ไม่รู้ว่าเป็นอะไร หลังจากนั้นท่านก็บอกกับพี่สาว น้องสาว ว่าจะขอออกจากบ้านไปอีกครั้งหนึ่ง ไม่ทราบว่าจะไปนานเท่าใด พี่สาวเอาเงินมาให้ ๕,๐๐๐ บาท ท่านหยิบเอาเพียง ๕๐๐ บาท เหลือนอกนั้นบอกให้เอาไปทำบุญให้แม่ ความจริงท่านมีเงินมาก แต่ไม่กล้าบอกให้พี่น้องรู้ รับไว้เพียง ๕๐๐ บาท พอเป็นพิธีเท่านั้น จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 20:25:34

ความคิดเห็นที่ 3 ท่านไม่รู้ว่ากรรมฐานคืออะไรหมายถึงอะไรเหตุนี้ท่านจึงไม่รู้ว่าท่านได้กรรมฐานเพราะจิตเพ่งแน่วแน่ไปยังโยมมารดากระทั่งเกิดสมาธิอย่างอัศจรรย์ได้สมาธิได่นิมิตรเสมือนชี้นำให้ท่านเห็นถึงอนาคตของตัวเอง นับจากนั้นทำให้ท่านตระหนักถึงสัจจความจริงของการเกิดมาเป็นมนุษยืว่าเกิดมาทำไมเกิดมาเพื่ออะไรบาปอกุศลและกุศลผลบุญมีผลเพียงไร จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 20:33:30

ความคิดเห็นที่ 4 พระอาจารย์ประยุทธ มุ่งลงใต้ เพราะลูกสมุนยังมีอยู่มากและคุ้นเคยกับภูมิภาคแถบนั้นดี ท่านอยู่ที่นั่นนานพอสมควร ก็ได้พบกับ “หลวงปู่” องค์หนึ่ง ท่านเกิดความเลื่อมใส จึงแจกจ่ายเงินทองทรัพย์สินทั้งหมดให้ลูกน้อง แล้วท่านก็บวชเป็นพระอย่างเงียบๆ ไม่มีพิธีรีตองอะไรให้ยุ่งยาก เรียกว่า “โกนหัวเข้าวัด” พระอาจารย์ประยุทธ ได้อยู่ปฏิบัติธรรมกับ “หลวงปู่” ๑ ปี ได้ฝึกกรรมฐานและธุดงค์วัตรตามแบบพระป่า วันหนึ่ง “หลวงปู่” ก็บอกว่า ท่านหมดความรู้ที่จะสอนแล้ว ต้องไปหาอาจารย์อีกองค์หนึ่ง ตอนนี้อยู่ทางภาคเหนือ พระองค์นั้นแหละที่จะเป็นครูอาจารย์ของท่าน “หลวงปู่” บอกว่าได้คุยฝากฝังกับพระอาจารย์องค์นั้นในทางจิตและรู้เรื่องกันหมดแล้ว “หลวงปู่” ได้บอกรูปร่างลักษณะ และที่อยู่ของพระอาจารย์องค์นั้นอย่างละเอียด และสั่งว่า “ข้อสาคัญ การไปหาท่านอาจารย์ จะขึ้นรถลงเรือไม่ได้ ต้องเดินธุดงค์ด้วยเท้าจากใต้ไปถึงภาคเหนือ จะนานเท่าไรก็ตาม” พระอาจารย์ประยุทธ ใช้เวลาเดินธุดงค์ ๓ เดือนเต็มจึงได้ไปเป็นศิษย์ของหลวงปู่ตื้อ อจลธมฺโม ที่วัดป่าดาราภิรมย์ อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่ พระอาจารย์ประยุทธ อยู่ในสำนักหลวงปู่ตื้อ ๓ ปีท่านจึงได้ธุดงค์ต่อไป ท่านได้ไปสร้างสำนักสงฆ์ที่ถ้าผาพุง อำเภอวังสะพุง จังหวัดเลยและไปมรณภาพที่ วัดป่าผาลาด ตำบลวังด้ง อำเภอเมือง จังหวัดกาญจนบุรี เมื่อปี พ.ศ. ๒๕๒๒ แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 54 20:39:10 จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 20:38:13

ความคิดเห็นที่ 5 ขณะอยู่กับหลวงปู่ตื้อ ช่วงที่หลวงปู่ตื้อ อจลธมฺโม พำนักอยู่ทางภาคเหนือได้มีผู้มาฟังธรรมด้วยจำนวนมาก รวมทั้งที่มาฝากตัวเป็นศิษย์ขอแนวปฏิบัติกรรมฐานก็มีเยอะ ในปีที่หลวงปู่จำพรรษาที่วัดป่าดาราภิรมย์ อำเภอแม่ริม เชียงใหม่ในวันหนึ่งได้มีพระภิกษุรูปหนึ่งเดินทางมาจากภาคใต้ ตั้งใจมาขอเป็นศิษย์เรียนกรรมฐานกับหลวงปู่ พระภิกษุรูปนั้นก็คือ พระอาจารย์ประยุทธ ธมฺมยุตฺโตแห่งสำนักวัดป่าผาลาด จังหวัดกาญจนบุรี ปัจจุบันท่านมรณภาพแล้ว เป็นพระป่าที่มีชื่อเสียงมากองค์หนึ่ง ท่านเป็นพระที่ปฏิบัติดีงามน่าเลื่อมใสมาก หลังจากการเผาศพของท่านแล้ว อัฐิท่านได้กลายเป็นพระธาตุ ท่านได้รับฉายาว่าพระอรหันต์ผู้มีอดีตเป็นขุนโจรอิสไมล์แอ ในประวัติของพระอาจารย์ประยุทธ ท่านบันทึกไว้ว่าท่านใช้เวลาเดินทางจากภาคใต้สู่ภาคเหนือ ๓ เดือนเต็ม ตอนนั้นหลวงปู่ตื้อท่านกำลังก่อสร้างสำนักสงฆ์แห่งใหม่ในเขตอำเภอแม่ริม ซึ่งปัจจุบันก็คือวัดป่าดาราภิรมย์ กุฏิสงฆ์เป็นเพียงกุฏิไม้ไผ่ หลังคามุงแฝก พอได้อาศัยหลบแดดฝนเพื่อปฏิบัติธรรมเท่านั้น พระเณรก็มีอยู่ไม่กี่รูป พระอาจารย์ประยุทธยังเป็นพระใหม่ บวชได้พรรษาเดียว ท่านบุกบั่นไปหาหลวงปู่ตื้อด้วยความทรหดอดทน สมกับที่เป็นอดีตขุนโจรผู้นำสมุนจำนวนมาก พระอาจารย์ประยุทธ เดินเข้าไปในวัด เห็นพระนั่งอยู่ตามลำพังที่ศาลาโรงฉัน ดูจากท่าทาง มั่นใจว่าเป็นหลวงปู่ตื้อ อจลธมฺโม จึงเข้าไปกราบ และเรียนท่านว่าเดินทางมาจากภาคใต้ ใช้เวลา ๓ เดือน ตั้งใจฝากตัวขอเป็นศิษย์ปฏิบัติธรรมด้วย เพราะหลวงปู่ตื้อท่านพูดจาโผงผาง ตรงไปตรงมาไม่ชอบพูดยาวอ้อมค้อมหรือเกรงอกเกรงใจใคร หลวงปู่ได้ถามทันทีว่า “ก่อนบวชเคยทำอาชีพอะไรมา ให้บอกไปตามความจริง” พระอาจารย์ประยุทธ ทำท่าอึกอัก ไม่รู้จะตอบท่านอย่างไรดี หลวงปู่ก็ชี้หน้าว่า “ให้บอกมา ไม่เช่นนั้นจะไม่รับเป็นศิษย์” พระอาจารย์ประยุทธ จึงพูดละล่ำละลักว่า “เป็นโจรครับ” หลวงปู่พูดหนักแน่นว่า “การเป็นศิษย์ต้องมีข้อแม้ เมื่อท่านรับปากจะปฏิบัติตาม” แล้วท่านก็ให้พระอาจารย์ประยุทธ ไปจุดธูปปักในกระถางหน้าพระประธานบนศาลาโรงฉัน แล้วให้พูดตามท่านว่า “ข้าพเจ้าจะบวชตลอดชีวิต ไม่ลาสิกขา” พระอาจารย์ประยุทธ ธมฺมยุตฺโต ได้เป็นศิษย์ติดตามหลวงปู่ตื้ออยู่ ๓ ปีไม่ว่าหลวงปู่จะออกธุดงค์ไปตามป่าเขาลำเนาไพร ในท้องถิ่นใด ก็ได้ติดตามท่านไปด้วยเสมอ เว้นแต่เวลาบำเพ็ญเพียร ก็จะแยกไปปักกลดภาวนาในที่ไม่ห่างไกลนัก เมื่อมีปัญหาติดขัดในการปฏิบัติก็มากราบเรียนถามท่านได้ จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 20:40:19

ความคิดเห็นที่ 6 สำหรับการแสดงธรรมเผยแพร่พระพุทธศาสนา ของปู่ตื้อ อจลธมฺโมนั้น ท่านแสดงธรรมอย่างตรงไปตรงมา แสดงธรรมตามทัศนะของท่าน มีคนชอบฟังมาก หลวงปู่เล่าว่า โลกนี้เขามีเครื่องผูกอันเหนียวแน่น ยากที่จะตัดได้ด้วยอย่างอื่น นอกจากพระธรรมของพระพุทธเจ้า มนุษย์เราเกิดมาก็ต้องทำบาป เมื่อทำแล้วก็ต้องได้รับผลกรรมที่เราทำไว้ พ่อแม่เรานั้นทำกรรม เราเกิดมาก็ทำกรรมไปอะไรที่สุดของกรรม ไม่มีใครรู้ได้ทำบาปแล้วมีตัวอย่างให้เห็นมากมาย 1. จิตตานุปัสสนา จิตไม่ฆ่าสัตว์ จิตก็เป็นโสดาปัตติมรรค จิตก็เป็นโสดาปัตติผล 2. จิตตานุปัสสนา จิตไม่ลักทรัพย์ จิตก็เป็นพระสกิทาคามิมรรค จิตก็เป็นพระสกิทาคามิผล 3. จิตตานุปัสสนา จิตไม่คิดมีผัวเมีย ออกบวช  จิตก็เป็นพระอนาคามิมรรค จิต ก็เป็น    พระอนาคามิผล 4. จิตตานุปัสสนา จิตไม่กล่าวมุสาวาท จิตก็เป็นพระอรหัตมรรค จิตก็เป็นพระอรหัตผล อีกนัยหนึ่ง 1.  จิตไม่ฆ่าสัตว์ จิตก็เป็นศีล จิตก็เป็นฌาน จิตก็เป็นนิพพาน อยู่ที่หัวใจของเราทุกคน 2.  จิตไม่ลักทรัพย์ จิตก็เป็นศีล จิตก็เป็นฌาน จิตก็เป็นนิพพาน อยู่ที่หัวใจของเราทุกคน 3.  จิตออกบวช จิตก็เป็นศีล จิตก็เป็นฌาน จิตก็เป็นนิพพาน อยู่ที่หัวใจของเราทุกคน 4.  จิตไม่ขี้ปด จิตก็เป็นศีล จิตก็เป็นฌาน จิตก็เป็นนิพพาน อยู่ที่หัวใจของเราทุกคน จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 20:41:53

ความคิดเห็นที่ 7 หลวงปู่สอนว่า “ธรรมะคือ คำสอนของพระพุทธเจ้า พวกเรามองข้ามไปเสียหมด อยู่ที่ตัวของเรานี้เองมิใช่อื่น พุทธะคือผู้รู้ ก็ตัวของเรานี้ เองมิใช่ใครอื่น เช่นเดียวกันกับไข่ ไข่อยู่ข้างในของเปลือกไข่ ทำให้เปลือกไข่แตกเราก็ได้ไข่ พิจารณาร่างกายของเราให้แตก แล้วเราก็จะได้ธรรมะ” หรือ . “ธรรมะจะเกิดขึ้นได้ก็ด้วยการทำอะไรจริงจัง คือการตัดสินใจอย่างแน่นอนลงไป แล้วเลือกเฟ้นธรรมปฏิบัติอย่างแท้จริง ไม่นานหรอกเราก็จะได้พบสิ่งที่เราต้องการความกลัวทุกอย่างจะหายไปหมด ถ้าเราตัดสินใจอย่างใดแล้วคือเราต้องเป็นคนมีจุดมุ่งหมายอย่างหลวงตา นับตั้งแต่บวชมาได้ตัดสินใจปฏิบัติธรรมะอย่างแท้จริง จนทุกวันนี้ไม่เคยลดละเลยและท้อถอยเลย” หรือ .. “นักธรรม นักกรรมฐานต้องมีนิสัยอย่างเสือโคร่ง คือ 1. น้ำจิตน้ำใจต้องแข็งแกร่งกล้าหาญไม่กลัวต่ออันตรายใด ๆ   2. ต้องเที่ยวไปในกลางคืนได้   3. ชอบอยู่ในที่สงัดจากจน   4. ทำอะไรลงไปแล้วต้องมุ่งความสำเร็จเป็นจุดหมาย” หรือ .. “สัตว์เดรัจฉานมันดีกว่าคนตรงที่มันไม่มีมายา ไม่หลอกลวงใคร มีครูอาจารย์ก็คือคน เป็นสัตว์ที่น่ารักน่าสงสาร คนเราซิโง่เป็นพุทธะได้ แต่หลอกลวงตนเองว่าเป็นไม่ได้ ร่างกายก็มีให้พิจารณาว่าเป็นของเน่าเป็นของเหม็น แต่เราพิจารณาว่าเป็นของหอมน่ารัก โง่ไหมคนเรา” และเมื่อเทศน์จบลงท่านชอบถามผู้ฟังว่า “ฟังเทศน์หลวงตาดีไหม” คำถามเช่นนี้ ท่านบอกว่า หมายถึงการฟังธรรมครั้งนี้ได้รับความสงบเย็นของจิตไหม และเกิดสังเวชในความชั่วไหม? ท่านชอบตักเตือนเสมอว่าการปฏิบัติธรรมนั้นอย่างที่ท่านบูรพาจารย์ทั้งหลาย ดำเนินมานั้นท่านพยายามไม่ให้เกิดความเบื่อหมายในการปฏิบัติธรรม พยายามให้เกิดความสนใจในธรรมปฏิบัติอยู่เสมอ การที่เราเกิดความเบื่อหน่ายในธรรมปฏิบัตินี้เป็นการที่เราจะดำเนินไปไม่ได้ นาน และจะเป็นอันตรายต่อการปฏิบัติธรรมเป็นอย่างมาก แต่เกิดความสังเวชในธรรมบางอย่างนั้นเป็นการดีเพราะจะเป็นประโยชน์แก่เราผู้ ปฏิบัติธรรมอย่างแท้จริง แต่ถ้าเบื่อหน่ายในความชั่วไม่เป็นไร เพราะถ้าเบื่อหน่ายในความชั่วแล้วก็เร่งพยายามทำความดีต่อไป จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 20:42:51

ความคิดเห็นที่ 8 พระอาจารย์ประยุทธ ธมฺมยุตฺโต มีความเคารพเลื่อมใสในองค์หลวงปู่ตื้อ อจลธมฺโม พระอาจารย์ของท่านมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในด้านฤทธิ์อภิญญา จากบันทึกของพระอาจารย์ประยุทธ บอกว่า วันหนึ่งพระเณรเข้ากุฏิกันเกือบหมดแล้ว หลวงปู่สั่งให้เณรไปต้มน้ำกาใหญ่ เณรย้อนถามด้วยความสงสัยว่า “ไม่มีใครอยู่ฉันน้ำแล้วหลวงปู่จะให้ต้มน้ำกาใหญ่ไปทำไม” หลวงปู่พูดด้วยน้ำเสียงดุว่า “บอกให้ต้มก็ต้มเถอะ ต้มน้ำชงชา” แล้วสั่งในเณรเอาถ้วยชามาเตรียมไว้ ๕๐ ถ้วย พระอาจารย์ประยุทธ ก็รู้สึกงงๆ หลวงปู่พูดขึ้นว่า “เดี๋ยวจะมีญาติโยมมาจากกรุงเทพฯ” สักครู่ใหญ่ๆ ก็มีรถบัสเข้ามาจอดในบริเวณวัด หลวงปู่ ให้นำน้ำชาร้อนๆ มาเลี้ยงญาติโยม ปรากฏว่าถ้วยชา ๕๐ ด้วยที่เตรียมไว้ครบจำนวนคนพอดี จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 20:45:25

ความคิดเห็นที่ 9 หลวงปู่ตื้อ อจลธมฺโม จะเรียกพระอาจารย์ประยุทธ ธมฺมยุตฺโตว่า ตุ๊ไทย (ตุ๊ หรือ ตุ๊เจ้า เป็นภาษาเหนือ ใช้เรียกพระสงฆ์ ผู้เขียนเข้าใจว่าน่าจะมาจากคำว่า สาธุ ถ้าผิดก็ขออภัยด้วย) คราวหนึ่ง ขณะที่นั่งกันอยู่ หลวงปู่ก็สั่งพระอาจารย์ประยุทธว่า “ตุ๊ไทย รีบไปสรงน้ำไวๆ” สร้างความงุนงงสงสัยให้พระเณร ณ ที่นั้น แต่ไหนแต่ไรมาหลวงปู่ไม่เคยยุ่งกับการสรงน้ำท่าของใครเลย พระอาจารย์ประยุทธได้เรียนถามว่า “หลวงปู่ให้กระผมไปสรงน้ำทำไม่?” หลวงปู่ตอบว่า “ให้ไปสรงก็ไปเถอะ” แล้วท่านก็พูดต่อไปว่า “เย็นนี้ ๖ โมงเย็น จะมีโยมผู้ชายมานิมนต์ไปปัดรังควานให้ลูกเขาที่ตกต้นลำไย แต่เด็กมันต้องตายแน่ๆ ไม่รอดดอก จะให้ตุ้ไทยไปแทน” พระอาจารย์ประยุทธ จึงรีบไปสรงน้ำ สรงเพิ่งเสร็จ ยังไม่ทันครองผ้า โยมที่ว่าก็ขับรถกระบะเข้ามาจอดในวัด รีบเข้ามากราบหลวงปู่ ขอนิมนต์ไปปัดรังควานให้ลูกชายตามที่หลวงปู่บอกไว้ไม่มีผิด จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 20:46:22

ความคิดเห็นที่ 10 พระอาจารย์ประยุทธ ธมฺมยุตฺโต ได้ถ่ายทอดเรื่องที่ หลวงปู่ตื้อ อจลธมฺโม เคยเล่าให้ฟังในสมัยที่ท่านออกธุดงค์กับ หลวงปู่มั่น ภูริทตฺโต ว่า หลวงปู่มั่น ท่านเคยเล่าให้ลูกศิษย์ฟังว่า ท่านเคยพบพญานาค หลวงปู่ตื้อคิดค้านในใจว่าไม่เชื่อ ใครๆ ก็พูดถึงพญานาคได้โดยไม่เคยเห็นตัวตน หลวงปู่มั่น ท่านรู้วาระจิต จึงสั่งหลวงปู่บุญ ซึ่งจำมิได้ว่าฉายาอะไร ว่า “จงพาท่านตื้อ พระขี้ดื้อ ไปกรรมฐานบนเขา ให้อยู่กันคนละลูกเขานะ” หลวงปู่บุญก็พาหลวงปู่ตื้อไป เมื่อถึงเขาที่จะนั่งกรรมฐานลูกแรก หลวงปู่ตื้อท่านพบรูดินใหญ่เข้ารูหนึ่ง คิดในใจว่าถ้าพญานาคมีจริงก็จะลองดู ท่านจึงแอบเอาก้อนหินใหญ่มาวางไว้ปากรู แล้วไปกับหลวงปู่บุญเพื่อไปดูที่ปักกลดยังเขาอีกลูกหนึ่ง เมื่อส่งหลวงปู่บุญแล้ว หลวงปู่ตื้อก็กลับมายังที่เดิม ผลักก้อนหินให้กลิ้งลงไปในรู แล้วพูดว่า ถ้าพญานาคมีจริง หินตกถูกก็ขอโทษด้วย” แล้วท่านก็เอาผ้ารองนั่งปิดรู กางกลดลง ณ ที่ตรงนั้น คืนนั้น ขณะที่หลวงปู่ตื้อนั่งทำสมาธิภาวนาภายในกลด ก็ได้ยินเสียงขู่ฟู่ๆ อย่างขัดเคือง เสียงฟู่ๆ นั้นดังมาจากงูใหญ่จำนวนมากมาแผ่พังพานอยู่รอบๆ กลดของท่าน หลวงปู่บุญทัน ฐิตปญฺโญ หลวงปู่จึงหยิบก้อนหินมาปลุกเสก แล้วโยนออกไปนอกกลดได้ยินเสียงงูเลื้อยหนีกันเกรียวกราวกระจัดกระจายกันออกไป พอรุ่งเช้า หลวงปู่บุญท่านมาบ่นให้ฟังว่า “เมื่อคืนผ่านไปเล่นอะไรกับพวกงู พวกเขาจึงไปฟู่ๆ อยู่กับผม ไม่ต้องหลับนอนกันละ” ครั้นถอนกลด กลับไปหาหลวงปู่มั่น ขณะก้มกราบ ก็ถูกหลวงปู่มั่นชี้หน้าบอกว่า “ท่านไปเล่นกับงูมาละซิ” จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 20:48:41

ความคิดเห็นที่ 11 พระอาจารย์ประยุทธ ธัมมยุตโต สอนธรรมะ เรื่องที่ 1.ผิดวินัย มาวันหนึ่ง มีโยมหญิง 2 คน เขาสำเร็จผลในธุรกิจ ซึ่งนับว่า เพราะท่านพระอาจารย์ช่วย ตามความเชื่อของเขา มานิมนต์ไปฉันที่ภัตตาคารหรูหราแห่งหนึ่ง ท่านก็อิดเอื้อนไม่อยากไป เพราะที่หรูหราเหล่านั้น ไม่เหมาะสำหรับท่านที่จะไป มันหรูหราหลอกๆ เป็นสถานที่ของคนติดโลก แต่เขาก็รบเร้านิมนต์ไปให้ได้ เมื่อขัดนิมนต์ไม่ได้ ก็ต้องไป....... เขาจัดโต๊ะเฉพาะท่าน สั่งอาหารมาหลายอย่าง มีอยู่จานหนึ่ง เป็นอาหารชั้นพิเศษ ฮือฮากันในวงนักกิน จานละ 200 บาท เจ้าภาพหญิงคนหนึ่ง เขาบอกแล้วบอกอีกว่า อาหารจานนี้ 200 บาทเลยนะเจ้าคะ สั่งมาเฉพาะท่านอาจารย์เท่านั้น ครั้นพร้อม ท่านก็ลงมือฉันไปเรื่อยๆ อย่างนั้นบ้างอย่างนี้บ้าง แต่อาหารจานละ 200 บาทนั้น ท่านไม่แตะเลย เพราะอาหารที่ระบุชนิด ระบุรส ระบุมูลค่านั้น ยิ่งพระปฏิบัติเคร่งครัดในธุดงค์ด้วย จะถวายอะไรก็ถวายไป อย่าไประบุว่าเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ เมื่อเขาเห็นว่า บอกหลายครั้งแล้ว ท่านก็ไม่หยิบอาหารจานละ 200 บาท สักที เขาก็เข้ามาบอกซ้ำ "ทำไมท่านอาจารย์ไม่ฉันเลย ของดีๆแพงๆอย่างนี้?" ท่านก็ยิ้ม บอกว่า "ขอจานสักใบได้ไหม? เพราะของมันแพง ถ้าเหลือก็เสียดาย ต้องแบ่งฉันนะโยม" เขาก็รีบจัดหาจานแบ่งมาถวาย แต่ก็ยังยืนคอยดูอยู่ เกรงท่านจะไม่ฉัน แต่แล้วก็ต้องแปลกใจ เพราะท่านไม่ได้ตักจากจานใหญ่มาใส่จานแบ่ง อย่างที่เขาทำกัน เห็นท่านตักจานใหญ่มาใส่ปากนิดหน่อย แล้วก็คายออกมาใส่จานแบ่ง ท่านตักเคี้ยวอยู่หลายคำ แล้วท่านก็เลื่อนจานแบ่งมาให้ บอกว่า "ของมันดี มันอร่อย ราคาจานละตั้ง 200 เชียวนะ คุณโยมช่วยรับประทานหน่อย เสียดายกากมันก็มีราคา 200 เหมือนกัน!!" คราวนี้ก็บ่อนแตก คุณโยมหญิงรสนิยมสูงร้องเสียงหลงว่า ทำไมอาจารย์ทำอย่างนี้? ใครจะกินเข้าไปลง แล้วเดินตึงๆไปจนพื้นภัตตาคารแทบทรุด นี่แหละครับ.....ท่านอาจารย์ประยุทธ ธัมมยุตโต ท่านสอนธรรมให้ว่า อย่าติด อย่าหลงรสชาติกันนัก จะแพงล้นฟ้าสักเท่าใด กินเข้าไปแล้ว ก็สกปรกโสมมเหมือนกับอาหารอื่นๆ ไม่เหลือราคามูลค่าอะไรอีก ทั้งที่บอกว่าดีว่าแพง จานละตั้ง 200 บาท ทำไมไม่กิน? ถ้ามีราคาจริง จะเปลี่ยนเป็นลักษณะไหน? ราคาต้องเท่ากัน แต่โยมผู้หญิงคนนั้น กว่าจะพิจารณาเข้าใจได้ ก็ต้องใช้เวลาอีกนาน อาจจะใช้เวลาชั่วชีวิตก็ได้.....มีใครบ้างไหม? ที่ทำอย่างท่านพระอาจารย์ประยุทธ สอนธรรมกันด้วยของจริง!!! แก้ไขเมื่อ 18 ก.ย. 54 20:53:17 จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 20:52:53

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องที่ 2-คนไม่มีน้ำใจ คราวหนึ่ง ท่านมีกิจไปทางถนนเยาวราช มีพระ มีโยมตามไปด้วยสองสามคน ไปยืนรอข้ามถนนอยู่ตรงทางม้าลาย รถก็แล่นไปมา ไม่ยอมหยุด ตามกันไปนานพอสมควร คนที่จะข้าม ก็มารออยู่ข้างหลังท่านหลายสิบคน ข้ามไม่ได้สักที ท่านอาจารย์ทำอย่างไร ? ท่านเดินปราดๆ ตัดหน้ารถคันนั้นคันนี้ ไปยืนกลางถนน ในช่องทางม้าลาย พอดีมีรถแล่นเฉียดมาข้างๆท่าน ไม่ยอมหยุดเช่นกัน ท่านจึงเอามือตบกระโปรงรถ ดังปังใหญ่!! พูดเสียงดังว่า "จะรีบไปไหนกันนัก คนเขารอจะข้าม พระรอจะข้ามตั้งนาน ก็ข้ามไม่ได้ ไม่มีน้ำใจ ไม่เกรงบาปกรรมกันบ้างหรืออย่างไรกัน?" รถบนถนนตอนนั้นทุกคันหยุดกึก เพราะต่างไม่เคยพบเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน ท่านอาจารย์ประยุทธ หันกลับไปกวักมือเรียก คนที่รออยู่ ให้รีบเดินข้ามถนน จนคนสุดท้ายคล้อยหลัง แล้วท่านก็เดินตามไปอย่างสงบ เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น !!.... นี่แหละ......การใช้รถใช้ถนน ควรสังวรเห็นใจผู้อื่นบ้าง ไม่ใช่คิดว่า ถนนเป็นของเราคนเดียว การเห็นใจผู้อื่น-ความเอื้อเฟื้อต่อเพื่อนมนุษย์ เป็น"คุณธรรม"ที่คนไทยจะต้องสำนึกตรึกไว้ในใจ เราก็จะอยู่กันอย่างร่มรื่น....... จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 20:54:33

ความคิดเห็นที่ 13 เรื่องที่3-ให้มีสติ อีกครั้งหนึ่ง สุภาพสตรีท่านหนึ่งพร้อมด้วยลูกสาว มีความเลื่อมใสในท่าน อาสาขับรถจากรุงเทพฯไปส่งที่วัด ระหว่างทางเห็นนั่งกันอย่างเงียบๆ ก็เลยเปิดเพลงขึ้นแก้เซ็ง คุณแม่พูดขึ้นว่า "ลูกปิดเสียเถอะ ท่านอาจารย์ท่านชอบเงียบๆ ท่านจะรำคาญเอา" ท่านพระอาจารย์ประยุทธ ก็บอกว่า เปิดไปเถอะ หลวงพ่อชอบฟังทั้งนั้น การฟังเพลง-ถ้าฟังด้วยความมีสติ ฟังให้เห็นเป็น"ธรรมะ" ก็มีประโยชน์ การฟังเพลงให้เกิดธรรมะนั้น-เราจะต้องพิจารณาให้ดี อย่าฟังด้วยความหลงใหลเพลิดเพลิน จนทำให้เกิดอารมณ์สนุก อารมณ์เศร้าจนเกินไป....เราต้องฟังให้รู้ว่า เสียงนั้น เกิดจากอะไร? สิ่งใดมากระทบกันจนเกิดเป็นเสียง? เนื้อเพลงที่เขาแต่งให้ร้อง เขามุ่งให้เกิดประโยชน์และความหมายอย่างไร?....ในคำว่า"รัก"อย่างเดียวกัน เป็นความสุขก็มี ทุกข์ก็มี บางเสียงก็ไม่เป็นเพลง เช่น เสียงด่า แต่จะเป็นเสียงอะไรก็ตาม เมื่อเกิดขึ้นแล้ว ย่อมดับไป เช่นเดียวกับสิ่งอื่น เช่นรูป-รส-กลิ่น จะได้เห็นว่าแท้จริง ไม่เที่ยง-เป็นอนิจจัง...นี่แหละฟังให้เป็นธรรมะ..... เรื่องที่ 4-หลับตา-ลืมตาภาวนา เมื่อท่านธุดงค์ไปบำเพ็ญเพียรบนยอดเขาแห่งหนึ่ง มีภรรยาของข้าราชการท่านหนึ่ง มีศรัทธาจะได้เรียนธรรมะคำสอนของพระพุทธเจ้า แต่ไม่อาจขึ้นไปรบกวนท่านบนเขาได้ ใช้แต่คนเอาอาหารบิณฑบาตขึ้นไปถวาย ส่วนตนเองนั่งอยู่ตีนเขา ครั้นท่านพระอาจารย์ประยุทธเสร็จกิจของท่านแล้ว จึงเดินลงมาทักว่า "คุณโยมภาวนาเป็นอย่างไรบ้าง?" คุณโยมก็ตอบว่า "หลับตาภาวนาอยู่ จิตก็ไม่รวมตัว ฟุ้งซ่าน เห็นนั่นเห็นนี่ไปต่างๆ ดิฉันไม่ทราบจะแก้อย่างไร? ท่านยิ้ม แล้วพูดว่า "ถ้าหลับตาเป็นอย่างนั้น ก็อย่าไปหลับมัน "ลืมตาภาวนา"-จิตก็สงบได้เหมือนกัน ลืมตา-นั่งพิจารณาพระคุณพระพุทธเจ้า พิจารณาผลบุญที่เราสร้างกุศลมา ไม่ช้าจิต-ก็จะสงบเอง สงบง่ายกว่าหลับตาเสียอีก....... จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 20:58:17

ความคิดเห็นที่ 14 เรื่องที่ 5-ขอของดี ตอนท่านอยู่ที่ถ้ำผาพุง จ.เลย ก็มีเรื่องเล่าว่า หลังจากที่มีเรื่องกับเจ้าของโรงเลื่อยไม้อิทธิพล พวกเด็กหนุ่มลูกชาวบ้านใกล้บริเวณนั้น ต่างก็เชื่อว่า ท่านต้องมีของดี ถูกเขามาไล่ ท่านก็ไม่กลัว เอาปืนมาขู่ ท่านก็ไม่กลัว.....มีคนฟ้องร้องไปทางอำเภอว่า ท่านเป็นสายสืบของคอมมิวนิสต์ จนนายอำเภอมาสอบ ท่านก็ไม่เป็นไร กลับมีข้าราชการ เอารถมากราบไหว้ท่านเสียอีก จึงชักชวนเพื่อนๆหลายคน เข้าไปกราบขอของดี ท่านก็ว่าไม่มีของดีอะไรจะให้ พวกเขาก็ไม่สิ้นความพยายาม มาขอของดีอยู่เสมอ...... วันหนึ่ง ท่านก็บอกกับพวกเขาว่า "ถ้าอยากได้จริงๆ ก็จะให้ พรุ่งนี้ 10-11 โมง ขึ้นไปหาหลวงพ่อที่หลังเขา" เช้าขึ้น ก็ไปตามที่ท่านนัดเอาไว้ ท่านบอกให้ยืนเรียงแถวกัน จะแจกของดี สั่งแล้วท่านก็เปลื้องจีวรพาดกิ่งไม้ไว้ ตรงเข้าไปเงื้อกำปั้นซัดเข้าไปที่คนแรก คนที่สอง และคนต่อไป อย่างไม่ยั้งมือ ปากท่านก็บอกว่า "สู้ซิ....สู้ซิ!!" แต่ไม่มีใครสู้ หลบกันหวือหวา ได้แต่ร้องว่า "หลวงพ่อต่อยผมทำไม? ไหนจะให้ของดีผม" เมื่อไม่มีใครสู้ หลบกันหวือหวา ได้แต่ร้องว่า "ของดีของหลวงพ่อ ก็คือ ต้องรู้จักต่อสู้ ถ้าพวกเจ้าไม่รู้จักต่อสู้ ได้ของวิเศษอะไรไป ก็ไม่มีประโยชน์ บอกให้สู้ เจ้าก็ไม้สู้ หลวงพ่อให้ของดี เจ้าก็ไม่เอา ไปเถอะ ทีหลังไม่ต้องมาขออีก" เห็นไหมครับ ? วิธีแจกของดีของท่าน ไม่เหมือนใคร ถ้าคนเรารู้จักต่อสู้ ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ ไม่ว่าทางกาย ทางธุรกิจการงาน หรือทางจิตใจ ถ้าเรากล้าสู้ กล้าทำในสิ่งที่ถูกต้องแล้ว ย่อมวิเศษกว่าของดีใดๆทั้งสิ้น.....แต่นั่น.....ยังไม่สนุกเท่าเรื่องต่อไป ที่สุภาพสตรีท่านหนึ่ง เล่าจากคำบอกเล่าของหลวงพ่อเองให้ฟัง โปรดติดตามต่อไป....... จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 21:15:29

ความคิดเห็นที่ 15 เรื่องที่ 6-**แย่งผัวแย่งเมียเขาเจอดีจนได้!!** ตอนนั้น ท่านออกจากวัดป่าผาลาด มาพักอยู่ที่วัดสิงห์ มีญาติโยม ที่เคยเลื่อมใสในองค์ท่าน ผลัดเปลี่ยนกันมานมัสการ แต่สายวันหนึ่ง มีผู้หญิงที่ท่านไม่เคยรู้จักมาหา มือหนึ่งหิ้วปิ่นโต อีกมือหิ้วกระเช้าผลไม้ เดินขึ้นบันไดมา แล้ววางของ ก้มลงกราบอย่างนอบน้อม ท่านสังเกตมาตั้งแต่ต้น ผู้หญิงคนนี้ อายุประมาณ 30 แล้ว แต่ยังสวยผ่องแผ้วมาก ท่านจึงถามว่า"คุณเคยรู้จักอาตมาไหม?" "ไม่เคยเจ้าค่ะ" "คุณมาได้อย่างไร? มีธุระอะไรกับอาตมาหรือ?" "มีคนเขาบอกว่า ท่านอาจารย์มีของดี จึงอยากมาขอของดีเจ้าค่ะ" "ใครเป็นคนบอกล่ะคุณโยม" เมื่อสตรีผู้นั้น บอกชื่อคนบอก ท่านก็พูดยิ้มๆว่า"อ้าว......ใครเป็นคนบอก ก็ไปขอคนนั้นซิ อาตมาไม่มีของดีอะไร" เธอไม่ตอบ สาละวนอยู่กับการจัดข้าวของถวาย เมื่อจัดเสร็จ ก็เตรียมถวาย ท่านอาจารย์ประยุทธ จึงยกมือห้ามว่า "ช้าก่อน อาตมามีกิจนิมนต์จะต้องไป" เธอท้วงว่า "ดิฉันยังไม่ได้ของดีเลยค่ะ" ท่านลุกขึ้นยืน จัดการห่มจีวร พร้อมกับบอกว่า "คุณโยมเอาศีลข้อ3 ไปรักษาให้บริสุทธิ์ผุดผ่องเสียก่อน แล้วอาตมาจะให้ของดี" พูดแล้ว ท่านก็เดินลงกุฏิ ออกนอกวัด ท่านเดินไปเรื่อยๆ จนบ่ายมาก จึงย้อนกลับเข้าวัด เป็นอันว่าไม่ได้ฉันเพล สตรีผู้ต้องการของดีขอขนของถวาย กลับบ้านไปแล้ว ตกเย็นก็มีโยมอีกท่านหนึ่งมา ซึ่งรู้จักกับท่านเป็นอย่างดี มาถามว่า "เมื่อเช้ามีคนเอาของมาถวาย ขอของดีอะไรท่าน?" ท่านพระอาจารย์ประยุทธตอบว่า "อาตมาไม่ได้ให้ของดีอะไร เพียงแต่ให้เขาเอาศีลข้อ 3 ไปรักษา" "ทำไมท่านจึงไปว่าเขาถึงเพียงนั้น" "ก็จริงไม่ใช่หรือ? แย่งผัวเขา ทำให้เมียหลวงต้องไปตกทุกข์ได้ยาก พอผัวไปมีเมียน้อยเข้าอีก ก็หาทางป้องกัน ทำไมไม่คิดว่า ตัวเองก็เคยทำกับเมียหลวงมา ตกนรกก่อนตายอย่างนี้ จะเอาของดีที่ไหนมาช่วย?" "ทำไมท่านจึงรู้ว่า หญิงคนนั้นแย่งผัวเขา?" "อาตมาเห็น เหมือนเอาสไลด์มาฉายให้ดู เวลานี้ ผัวก็ไปมีเมียน้อยอีกสองคน แย่งเขามาแล้ว ก็รักษาไว้ไม่ได้ มันกงกวียนกำเกวียน" การที่ท่านบอกกับหญิงที่แย่งผัวเขา ให้เอาศีลข้อ 3 ไปรักษาให้บริสุทธิ์ผุดผ่องเสียก่อน แล้วจะให้ของดี ก็อยากให้ท่านผู้อ่านพิจารณากันให้ดีว่า เรื่องของ"กรรม" เป็นเรื่องละเอียดอ่อน ชาวพุทธแท้ จะต้องศึกษาเรื่องของกรรม ให้เข้าใจอย่างลึกซึ้ง จึงจะรู้ถึงคุณค่าของพุทธศาสนาว่า สำคัญอย่างไรกับชีวิตประจำวันของคนเรา?...... อย่างศีล -ที่ว่าเป็นพื้นฐานของสมาธิ แต่สมาธิกลับทำให้ศีลบริสุทธิ์บริบูรณ์ เป็นเหมือนลูกโซ่ หรือวงกลม ที่เริ่มจากจุดหนึ่ง จะวนมาหาจุดเดิม การทำสมาธิ ทำให้จิตตั้งมั่น เมื่อจิตตั้งมั่น กายก็สงบ-วาจาก็สงบ-จิตก็สงบ เป็นการสำรวมอยู่ในศีลพร้อมมูล ฉะนั้น การเที่ยวรับศีลจากพระ ถ้าไม่ทำสมาธิไว้ให้จิตตั้งมั่น ก็เป็นเพียงรับศีลกันตามแบบอย่างประเพณี หรือตามที่ท่านบัญญัติไว้ ไม่เกิดมรรคเกิดผลแก่ผู้รับศีลมาทิ้งขว้างแต่อย่างใด ความหมายของการให้เอาศีลข้อ 3 มารักษาให้บริสุทธิ์ผุดผ่อง ก็เท่ากับบอกว่า ให้พยายามถอนตัวถอนตนจากกามกิเลสให้ได้เสียก่อน ถ้ายังหมกมุ่นครุ่นคิดอยู่กับกามกิเลส ก็เหมือนช้างตกลงไปในหล่มโคลน ยิ่งดิ้นก็ยิ่งจมลึกลงไป ตอนแย่งผัวเขา เพราะกามกิเลสมันแรงกล้า ใครจะประนามว่า หน้าด้าน ไร้ยางอายอย่างไร ก็ไม่ยิน และไม่ยล ขอให้ได้ผัวเขามา เป็นภูมิใจว่า เสน่ห์ของตนแรง ทำให้ผัวเขามาหลงใหลตนได้ ครั้นถูกเขามาแย่งบ้าง ความหึงความพยาบาท ความหวงแหน ก็เกิดขึ้น เสียเท่าไร หมดสิ้นเท่าไร เป็นยอมทั้งนั้น ขอให้รักษาป้องกันผัวไว้ให้ได้ บางคนวิ่งไปหาหมอทำเสน่ห์ช่วย บาปหนักเข้าไปอีก...... คนเรา ไม่มีศีล ไม่ทำสมาธิ ก็ไม่มีปัญญาพิจารณาเห็นความจริงว่า ที่เราแย่งผัวแย่งเมีย ระบาดอยู่ในสังคมทุกวันนี้ ยิ่งกว่าโรคเอดส์ จนเหม็นคลุ้งไปทั่วเมือง เหมือนกองขยะที่เทศบาลเก็บไม่หมด เพราะอะไร? เราแย่งอะไรกันแน่? ผัวเขา เมียเขา แม้กายสังขารของเรา ถึงเวลาแก่ ก็ต้องแก่ ถึงเวลาเจ็บ ก็ต้องเจ็บ ถึงเวลาตาย ก็เน่าเหม็นเปื่อยพังเหมือนกันหมด เราแย่งอะไรกัน? ผัวเมีย รักกันแทบจะกลืนกิน แต่พอข้างหนึ่งตายจากไป กลับไม่กล้าเข้าใกล้ เพราะกลัวผี แต่เราก็มัวเมาหลงใหลแย่งผีกันอยู่ทุกวัน ถึงฆ่ากันตายก็มี หลงก็หลงเถิด รักก็รักเถิด เป็นของธรรมดาโลก แต่อย่าคลั่งไคล้ในกามกิเลส จึงถึงกับต้องแย่งผีกัน เพราะจะตกนรกก่อนตาย เมื่อตกนรกก่อนตายเสียแล้ว เอาของดีวัตถุมงคลอะไรมา ก็ช่วยไม่ได้ ท่านพระอาจารย์ประยุทธ ท่านจึงหลีกเลี่ยงไม่ยอมช่วย เพราะไม่มีทางจะช่วย เมื่อช่วยเขาไม่ได้ จะบอกว่าช่วยได้ หลอกเอาอาหารเขามากิน ก็จะพลอยตกนรกไปด้วยกัน ผิดวินัยทั้งขึ้นทั้งล่อง ท่านจึงยอมผิดที่เบากว่า คือ บอกว่ามีกิจนิมนต์ แล้วยอมอดเพลเป็นเถรหิวเสียวันหนึ่ง นี่คือ ลักษณะจิตใจของ ท่านพระอาจารย์ประยุทธ ธัมมยุตโต ที่เป็นพระอริยเจ้า อัฐิเป็นพระธาตุไปแล้ว.....ท่านพระอาจารย์ประยุทธ ท่านบอกให้หญิงนั้น เอาศีลข้อ 3 ไปรักษาให้บริสุทธิ์ผ่องใส ก็คือให้ละให้วางกามกิเลสเสียให้ได้ก่อน ให้หยุดไว้เพียงนั้นก่อน อย่าทำกรรมต่อไป จะได้เบา ไม่หนักลงไปอีก เมื่อหยุดได้เพียงนั้นแล้ว เจริญศีลสมาธิให้มั่นคง จนจิตสามารถละวางได้เด็ดขาด ก็พอแก้กรรมให้หมดไปได้ในปัจจุบัน เว้นแต่กรรมในอดีตยังเหลืออยู่หรือไม่? หนักหรือเบา ก็ต้องว่ากันไปอีกเรื่องหนึ่ง...... (จากนิตยสารโลกทิพย์ พฤษภาคม 2533 จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 21:21:02

ความคิดเห็นที่ 16 ในปี2519พระอาจารย์ได้บอกกับญาติโยมใกล้ชิดว่าอีกสามปีท่านจะมรณะภาพ ก่อนท่านมรณภาพได้บอกแก่ญาติโยมว่าท่นจะเข้ากรรมฐานไม่ต้องเตรียมอาหารมาใส่บาตรท่านออกจากกรรมฐานเมื่อไรจึงจะบอกให้มาใส่บาตร ช่วงแรกท่านเข้ากรรมฐานนานเจ็ดวันจึงออกจากสมาธิท่านพักผ่อนฉันอาหารเป็นปกติอีกสองสามวันก็บอกญาติโยมว่าจะเข้ากรรมฐานอีกเจ็ดวัน หลังจากท่านเข้ากรรมฐานอีกเจ็ดวันโยมอุปํฎฐากเห็นที่พื้นซีเมนต์ใต้ถุนมีน้ำเหลืองไหลนองส่งกลิ่นเหม็นจึงรีบขึ้นไปดูบนกุฎิก็เห็นท่านนั่งสมาธิมรณภาพจึงจักกาศพที่วัดมะกอก บำเพ็ญกุศล3วันจึงประชุมเพลิง กราบนมัสการด้วยความเคารพยิ่ง จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 18 ก.ย. 54 21:51:29

ความคิดเห็นที่ 17 สาธุ อนุโมทนาด้วยครับ จากคุณ : บ่าวอุดรคนโก้ เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 54 04:23:18

ความคิดเห็นที่ 18 เรื่องดีของท่านก็มี เรื่องไม่ดีไม่ควรของท่านก็มี   ต้องศึกษาพระอรหันต์ท่านอื่นประกอบพิจารณาครับ จากคุณ : aunemaek2 เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 54 08:34:39

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านจนจบเลยครับ อนุโมทนาด้วยครับคุณโชติช่วงชัชวาล จากคุณ : สุบรรณภักดิ์ (สุบรรณภักดิ์) เขียนเมื่อ : 19 ก.ย. 54 08:56:07

ความคิดเห็นที่ 20 สาธุค่ะ จากคุณ : nan97 เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 01:39:02

ความคิดเห็นที่ 21 อนุโมทนาด้วยครับคุณโชติช่วงชัชวาล ........................ สาธุ...ครับ จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 15:11:44

ความคิดเห็นที่ 22 อนุโมทนาบุญค่ะ จากคุณ : Ms.Kyo เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 18:30:59

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : IzaAII เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 06:40:33

ความคิดเห็นที่ 24 อนุโมทนาสาธุค่ะ... จากคุณ : กล้วยไม้สีเงิน เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 09:29:14

ความคิดเห็นที่ 25 อนุโมทนาบุญค่ะ _/|\_ จากคุณ : Typhoon No.29 เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 09:48:53