ความคิดเห็นที่ 1 1.เรื่องทาน อานิสงส์ของการให้ทานในวรรณคดีพระพุทธศาสนา ที่ช้างเข้าไปเกี่ยวข้องทั้งทางตรงและทางอ้อม ปรากฏในคัมภีร์อปทานหลายแห่ง คือ พระเอกาสยนทายกเถระ ท่านได้ถวายอาสนะที่เดียวแด่พระพุทธเจ้าพระนามว่าปทุมุตตระ เป็นเหตุให้ท่านได้ยานคือช้าง ในอดีตชาติของพระโสณณกิงกณิยเถระ ในขณะที่ท่านป่วยได้ก่อสถูปที่อุดมไว้ชายหาดแล้วน้อมระลึกถึงพระพุทธเจ้าพระนามว่า อัตถทัสสี พร้อมกับปรนนิบัติพระสถูป เหมือนกับปรนนิบัติพระพุทธเจ้าเฉพาะพระพักตร์ การกระทำเช่นนั้นส่งผลให้ท่านไปเกิดในเทวโลก มีช้างตระกูลมาตังคะตกมันสามแห่งอายุ 60 ปี จำนวน 84000 เชือก ประดับตกแต่งสวยงามคอยรับใช้บำรุง พระภัททาลิกเถระ ในอดีตชาติท่านได้กวาดอาศรม แล้วปักไม้เป็น 4 เส้า ทำเป็นมณฑปถวายพระพุทธเจ้าพระนามว่า สุเมธะ เป็นเหตุให้ท่านได้ช้างมาตังคะ 60000 เชือกแวดล้อมอยู่ รื่นรมย์อยู่ในเทวโลก จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 09:26:02

ความคิดเห็นที่ 2 แม้แต่อดีตชาติของเทพบุตร เทพธิดา บุตรของเปรต ซึ่งได้ช้างเป็นพาหนะ ก็ยังมีปรากฏในคัมภีร์อปทานเช่นกัน ในปฐมนาควิมาน  พระมหาโมคคัลลานะได้เห็นสมบัติของเทพบุตร คือ ช้างเผือกไม่มีตำหนิ มีงางอนงาม ทรงพลัง สามารถไปได้เร็วมาก ซึ่งเทพบุตรขับขี่แล้วเหาะมา จึงได้ถามถึงสาเหตุแห่งการได้อานิสงส์เช่นนั้น เทพบุตรตอบพระเถระว่า เหตุที่ได้ช้างทิพย์เป็นพาหนะนั้น ก็เพราะในอดีตท่านได้นำดอกไม้แปดกำมือ ไปบูชาพระสถูปของพระพุทธเจ้าพระนามว่ากัสสปะ ในทุติยวิมาน พระโมคคัลลานะก็ได้ถามเทพบุตรที่ทรงช้างใหญ่ เผือกปลอดตัวประเสริฐ ที่แวดล้อมด้วยหมู่นางอัปสร เที่ยววนเวียนอยู่ตามป่าเช่นกันว่า เป็นเพราะอะไรจึงทำให้เทพบุตรได้ช้างทิพย์เป็นพาหนะ เทพบุตรตอบว่า เมื่อครั้งที่ท่านเป็นมนุษย์ได้เคยรักษาศีลห้า และได้ถวายข้าวนํ้าเป็นทานอย่างไพบูลย์โดยเคารพ ในตติยวิมาน บุรุษผู้เป็นบัณฑิตคนหนึ่ง เห็นเทพบุตรที่มีช้างเผือกเป็นยานทิพย์มีเสียงดนตรีประโคมกึกก้อง พร้อมเหล่าบริวารมากมายบูชาอยู่ในอากาศ จึงได้เรียนถามเทพบุตรตอบว่า ที่จริงแล้วท่านไม่ใช่เทวดา คนธรรพ์ หรือท้าวสักกปุรินททะ เป็นเพียงเทพบุตรชาวสุธัมมา เหตุที่ได้เกิดเป็นเทพบุตร เพราะในอดีตชาติเคยถวายอาคารมุงบังด้วยใบอ้อย อาคารมุงบังด้วยหญ้า อาคารมุงบังด้วยผ้า ในนาควิมาน พระวังคีสะเถระ ถามเทพธิดาผู้ประดับองค์ทรงเครื่อง ขี่ช้างตัวประเสริฐ รูปร่างใหญ่โต ประดับด้วยแก้วและทอง ตระพองก็มีข่ายทองคลุม ว่านางได้สมบัติเช่นนั้นเพราะอะไร นางตอบว่า นี้เป็นอานิสงส์ของการถวายผ้าคู่หนึ่งแด่พระพุทธเจ้าเป็นเหตุให้นางบังเกิดในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 09:26:32

ความคิดเห็นที่ 3 ในกุญชรวิมาน  พระมหาโมคคัลลานะ เห็นเทพธิดาผู้มีดวงตางามดังกลีบประทุมขี่ช้างที่ประดับประดาด้วยแก้วนานาประการ น่าพอใจ มีพลัง คล่องแคล่วว่องไว ท่องเที่ยวไปในอากาศ จึงได้ถามนางและได้คำตอบคือ ที่นางได้ช้างเป็นพาหนะ เพราะอานิสงส์แห่งการถวายอาสนะแก่พระอรหันต์ ในนาคเปตวัตถุ สังกิจจะสามเณร เห็นเปรตผู้เดินร้องไห้ตามพาหนะของลูกชายจึงได้ถามถึงสาเหตุของการร้องไห้ เปรตได้ตอบสามเณรว่า ลูกชายคนโตของเธอได้ถวายทานเพราะเขาเป็นคนมีความเห็นชอบ แต่ตัวเธอเป็นพวกมิจฉาทิฏฐิ หลังจากตายแล้วลูกชายคนโตได้อานิสงส์ของการถวายทาน คือ ช้างเผือกชาติกุญชรเป็นพาหนะ มีความสุขสำราญบันเทิงเบิกบานใจ รวมความได้ว่า อานิสงส์ของการถวายทาน ไม่ว่าจะเป็นปัจจัยไทยธรรมชนิดใดๆก็ตาม ล้วนส่งผลดีคือ การทำให้ผู้ถวายอามิสทานนั้นๆ ไปบังเกิดในสุคติ มีช้าง เป็นต้นเป็นพาหนะ เสวยทิพยสมบัติในสวรรค์ ส่วนพระเถระและพระเถรี ผู้ที่ในอดีตได้เคยถวายทานแล้ว ได้ไปบังเกิดในเทวโลกและมนุษยโลก มีช้างเป็นพาหนะ ปรากฏในคัมภีร์อปทานจำนวนมากหลายร้อยเรื่องเป็นต้นว่า พระตีณิกกณิการปุปผิยเถระ พระปานธานิยเถระ พระเวจจกทายกเถระ พระเอกาสยนเถระ พระอุตตรเถระ พระเอกูโปสิกาเถรี ล้วนแล้วแต่มีช้างเข้าไปเกี่ยวข้อง ท่านเหล่านั้นได้เคย ถวายดอกไม้บูชาพระพุทธเจ้าบ้าง ถวายรองเท้าบ้างถวายเวจจกุฎีบ้าง ถวายอาสนะบ้าง เก็บดอกกัณณิการ์ที่มีกลิ่นหอมคล้ายกลิ่นทิพย์เป็นพุทธบูชาบ้าง และรักษาอุโบสถศีล เป็นเหตุให้ได้ไปเกิดในเทวโลกมีช้างเป็นพาหนะดังตัวอย่างที่กล่าวมาข้างต้น จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 09:26:53

ความคิดเห็นที่ 4 2. ความไม่ประมาท ความไม่ประมาท คือ ความเป็นอยู่อย่างไม่ขาดสติ หรือความเพียรที่มีสติเป็นเครื่องเร่งเร้าและควบคุม ได้แก่ การดำเนินชีวิตโดยมีสติเป็นเครื่องกำกับความประพฤติปฏิบัติ และการกระทำทุกอย่าง ระมัดระวังตัว ไม่ยอมถลำลงไปในทางเสื่อม ช้างติดหล่มกับความไม่ประมาท พระพุทธเจ้าได้ทรงตักเตือนภิกษุทั้งหลายเรื่องความไม่ประมาท โดยยกเอาช้างแก่ตัวติดหล่มชื่อปาเวรกะ เปรียบเทียบระหว่างคนกับช้างในขณะที่ติดหล่มแล้ว สามารถยกตนให้ขึ้นจากหล่มได้ดังนี้ ช้างปาเวรกะ เป็นช้างของพระเจ้าโกศล สมัยที่ยังเป็นหนุ่ม เป็นสัตว์ที่มีกำลังมากแต่กาลต่อมา เมื่อช้างแก่ตัวลงลมก็กำเริบ ทำให้พละกำลังลดน้อยถอยลงไปด้วย เวลาช้างลงสู่สระใหญ่แล้วติดหล่ม ก็ไม่สามารถยกตัวขึ้นฝั่งได้ ทำให้ประชาชนกล่าวกันว่า ช้างที่มีรูปเห็นปานนี้ ยังเป็นช้างทุพพลภาพได้ พระเจ้าโกศลได้สดับเรื่องนั้นแล้ว ก็ได้หาวิธีการที่จะยกช้างนั้นขึ้นจากหล่ม โดยมอบหมายภาระหน้าที่ให้แก่นายหัตถาจารย์ไปจัดแสดงการรบขึ้นที่นั้น คือ ให้ตีกลองรบ ช้างปาเวรกะถึงแม้จะเป็นช้างแก่ แต่เคยผ่านศึกสงครามมาแล้ว รวมทั้งได้รับการฝึกหัดมาอย่างดีเป็นเชื้อชาติแห่งสัตว์มีมานะ พอได้ยินเสียงกลองรบก็ลุกขึ้นโดยเร็ว ตั้งตนอยู่บนบกได้ ฝ่ายภิกษุทั้งหลายเห็นเหตุการณ์นั้นแล้ว ก็ได้กราบทูลแก่พระพุทธเจ้า พระพุทธองค์ตรัสมีใจความว่า ช้างถอนตนขึ้นจากหล่มคือเปือกตมเป็นเรื่องปกติ พวกเธอต่างหากที่จมลงในหล่มคือกิเลสแล้ว จงรีบตั้งอยู่ในความไม่ประมาท มีความพยายามถอนตนขึ้นจากหล่มคือกิเลสให้จงได้ ดังพระพุทธดำรัสนี้ว่า "เธอทั้งหลายจงยินดีในความไม่ประมาท จงตามรักษาจิตของตน จงถอนตนขึ้นจากหล่ม เหมือนช้างกุญชรที่จมลงในเปือกตม ถอนตนขึ้นได้ฉะนั้น" จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 09:28:27

ความคิดเห็นที่ 5 รอยเท้าช้างกับความไม่ประมาท พระพุทธเจ้าทรงนำหลักธรรมที่เป็นกุศลทั้งหมด คือ อริยมรรคมีองค์ 8 มาเปรียบเทียบด้วยรอยเท้าช้างดังพุทธดำรัสว่า ภิกษุทั้งหลาย รอยเท้าสัตว์ที่เที่ยวไปบนแผ่นดินทั้งหมด รวมลงในรอยเท้าช้างรอยเท้าช้างชาวโลกกล่าวว่าเลิศกว่ารอยเท้าเหล่านั้น เพราะเป็นรอยเท้าใหญ่ แม้ฉันใดกุศลธรรมทั้งหมดก็ฉันนั้นเหมือนกัน มีความไม่ประมาทเป็นมูล รวมลงในความไม่ประมาท ความไม่ประมาทบัณฑิตกล่าวว่าเลิศกว่ากุศลธรรมเหล่านั้น พระพุทธเจ้า ได้ทรงสรรเสริญความไม่ประมาทว่าเป็นธรรมอันเอก เปรียบเทียบกับรอยเท้าช้างว่า “รอยเท้าช้าง ชาวโลกกล่าวว่าเป็นเลิศกว่ารอยเท้าของสัตว์ทั้งหลาย เพราะรอยเท้าช้างเป็นรอยเท้าใหญ่ แม้ฉันใด ธรรมอย่างหนึ่งคือความไม่ประมาทที่บุคคลเจริญให้มากแล้ว ย่อมยึดไว้ได้ซึ่งประโยชน์ทั้งสอง คือ ประโยชน์ในภพนี้ และประโยชน์ในภพหน้า ก็ฉันนั้นเหมือนกัน” จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 09:29:12

ความคิดเห็นที่ 6 3. ความอดทน ความอดทน คือ ทนลำบาก ทนตรากตรำ ทนเจ็บใจ ความหนักเอาเบาสู้ เพื่อบรรลุจุดหมายที่ดีงาม พระพุทธเจ้า ทรงยกพระองค์เปรียบเทียบกับช้างตัวประเสริฐเรื่องความอดทน ดังพุทธดำรัสว่า “อานนท์ เราเป็นเช่นกับช้างที่ก้าวไปในสงคราม ก็การอดทนลูกศรที่ยิงมาจากทิศทั้ง 4 จะต้องเป็นภาระของช้างเชือกนั้น การอดทนต่อถ้อยคำที่คนไม่มีศีลเป็นจำนวนมากกล่าวแล้ว ก็เป็นภาระของเราเหมือนกัน”  และได้ตรัสพระคาถานี้ว่า "เราจักอดกลั้นถ้อยคำที่ล่วงเกิน เหมือนพญาช้างในสงคราม อดทนลูกศรที่ตกจากแหล่ง เพราะคนจำนวนมากเป็นผู้ทุศีล" จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 09:29:53

ความคิดเห็นที่ 7 อ้างอิง มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย ภาพประกอบอินเทอร์เน็ต ช้างเป็นสัตว์คู่บ้านคู่เมืองที่ยากจะมีชีวิตใดมาเทียบได้แม้ช้างจะไม่ใช่สัตว์ประจำบ้าน แต่คนไทยในอดีตก็คุ้นเคยกับช้างมานานแล้ว วันนี้ วันพระ ตั้งใจสมาทานศีลนะครับ จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 09:30:57

ความคิดเห็นที่ 8 สาธุ สาธุ สาธุ ปล. ด้วยความนับถือ ... ช้างป่า ลักษณะนามเป็นตัวครับ จากคุณ : ต้นโพธิ์ต้นไทร เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 09:52:45

ความคิดเห็นที่ 9 แก้ไขแล้วครับ ขอบคุณมากครับที่กรุณาให้ความรู้ลักษณะนามช้าง ค้นมาต่อยอด http://www.royin.go.th/th/webboardnew/answer.php?GroupID=&searchKey=&searchFrom=&searchTo=&PageShow=99&TopView=&QID=416 จากคุณ : ebusiness เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 10:10:44

ความคิดเห็นที่ 10 อนุโมทนาครับ. จากคุณ : เพื่อมหาชน เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 10:49:12

ความคิดเห็นที่ 11 โห๊ ยังถ่ายรูปมันมาได้เนอะ กล้าหาญมาก แถว ๆ น้ำหนาวนะ เร่งรถหนีกนกระเจิดกระเจิง จากคุณ : ช่างต่อเรือฯ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 11:22:10

ความคิดเห็นที่ 12 ผมขับมอเตอร์ไซค์ไปเขาใหญ่ก็ไม่เจอเลย เลยคิดว่าเดือนพฤษจิกายนกลับบ้านไปเที่ยวงานช้างดีกว่า คิดถึงช้างแล้วไม่เจอกันนาน อิอิ จากคุณ : ช้างป่าเข้ากรุง เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 13:34:10

ความคิดเห็นที่ 13 อ้าว น้องช้างฯ เป็นคนเมืองช้างเหรอ เคยไปวัดพระอาจารย์เยื้อนไหม จากคุณ : ช่างต่อเรือฯ เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 14:24:08

ความคิดเห็นที่ 14 สาธุ สาธุ...ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆค่ะ ^^ เราชอบช้างค่ะ เป็นสัตว์ฉลาดและน่ารักดี :))) จากคุณ : WHITEDAHLIA เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 15:08:33

ความคิดเห็นที่ 15 "เราจักอดกลั้นถ้อยคำที่ล่วงเกิน เหมือนพญาช้างในสงคราม อดทนลูกศรที่ตกจากแหล่ง เพราะคนจำนวนมากเป็นผู้ทุศีล" อนุโมทนาครับ จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 20 ก.ย. 54 15:11:32

ความคิดเห็นที่ 16 ออคับพี่ช่างต่อเรือฯ ผมเคยไปอยู่ สองสามครั้งเองครับ วัดอยู่ห่างจากบ้านผมร้อยกว่ากิโล จากคุณ : ช้างป่าเข้ากรุง เขียนเมื่อ : 21 ก.ย. 54 20:13:09