 |
อานุภาพของสมาธิ (นัยที่ ๑)
ภิกษุ ท. ! พวกเธอจงเจริญสมาธิเถิด
ภิกษุ ท. ! ภิกษุผู้มีจิตตั้งมั่นเป็นสมาธิแล้ว
ย่อมรู้ได้ตามที่เป็นจริง ซึ่งอะไรเล่า ?
รู้ได้ตามเป็นจริงซึ่งความจริงอันประเสริฐว่า
นี้เป็นทุกข์, นี้เป็นเหตุให้เกิดทุกข์, นี้เป็นความดับไม่เหลือ
แห่งทุกข์, และนี้เป็นทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือ
แห่งทุกข์ ดังนี้.
ภิกษุ ท. ! พวกเธอจงเจริญสมาธิเถิด.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุผู้มีจิตตั้งมั่นเป็นสมาธิแล้ว
ย่อมรู้ได้ตามที่เป็นจริง.
ภิกษุ ท. ! เพราะเหตุนั้น ในกรณีนี้ พวกเธอ
พึงกระทำความเพียรเพื่อให้รู้ว่า นี้เป็นทุกข์, นี้เป็นเหตุ
ให้เกิดทุกข์, นี้เป็นความดับไม่เหลือแห่งทุกข์, และนี้เป็น
ทางดำเนินให้ถึงความดับไม่เหลือแห่งทุกข์ ดังนี้เถิด.
มหาวาร. สํ. ๑๙/๕๒๐/๑๖๕๔.
อานุภาพของสมาธิ (นัยที่ ๒)
ภิกษุ ท. ! พวกเธอทั้งหลาย จงเจริญสมาธิเถิด.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุผู้มีจิตเป็นสมาธิตั้งมั่นแล้ว
ย่อมรู้ชัดตามที่เป็นจริง ก็ภิกษุนั้น ย่อมรู้ชัดตามที่เป็นจริง
ซึ่งอะไรเล่า ?
ภิกษุนนั้ ย่อมรู้ชัดตามที่เป็นจริง ซึ่งความ
เกิดขึ้นและความดับไปแห่งรูป ...แห่งเวทนา ...แห่งสัญญา
...แห่งสังขารทั้งหลาย ...แห่งวิญญาณ.
ภิกษุ ท. ! ก็การเกิดขึ้นแห่งรูป ...แห่งเวทนา
...แห่งสัญญา ...แห่งสังขารทั้งหลาย ...แห่งวิญญาณ เป็น
อย่างไรเล่า ?
ภิกษุ ท. ! ภิกษุในกรณีนี้ ย่อมเพลิดเพลิน ย่อม
พร่ำสรรเสริญ ย่อมเมาหมกอยู่ ภิกษุนั้น ย่อมเพลิดเพลิน
ย่อมพร่ำสรรเสริญ ย่อมเมาหมกอยู่ ซึ่งอะไรเล่า ?
ภิกษุ ท. ! ภิกษุนั้น ย่อมเพลิดเพลิน ย่อมพร่ำ
สรรเสริญ ย่อมเมาหมกอยู่ซึ่งรูป เมื่อภิกษุนั้น เพลิดเพลิน
พร่ำสรรเสริญ เมาหมกอยู่ ซึ่งรูป, ความเพลิน (นันทิ)
ย่อมเกิดขึ้น ความเพลินใด ในรูป, ความเพลินนั้นคือ อุปาทาน
เพราะอุปาทานของภิกษุนั้นเป็นปัจจัย จึงมีภพ; เพราะมีภพ
เป็นปัจจัย จึงมีชาติ; เพราะมีชาติเป็นปัจจัย, ชรามรณะ
โสกะ ปริเทวะ ทุกขะ โทมนัส อุปายาสทั้งหลาย จึงเกิดขึ้น
ครบถ้วน : ความเกิดขึ้นพร้อมแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมี
ด้วยอาการอย่างนี้.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุนั้น ย่อมเพลิดเพลิน ย่อมพร่ำ
สรรเสริญ ย่อมเมาหมกอยู่ ซึ่งเวทนา ... ความเกิดขึ้นพร้อม
แห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมี ด้วยอาการอย่างนี้.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุนั้น ย่อมเพลิดเพลิน ย่อมพร่ำ
สรรเสริญ ย่อมเมาหมกอยู่ ซึ่งสัญญา ... ความเกิดขึ้น
พร้อมแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมี ด้วยอาการอย่างนี้.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุนั้น ย่อมเพลิดเพลิน ย่อมพร่ำ
สรรเสริญ ย่อมเมาหมกอยู่ ซึ่งสังขารทั้งหลาย ...
ความเกิดขึ้นพร้อมแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมี ด้วยอาการ
อย่างนี้.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุนั้น ย่อมเพลิดเพลิน ย่อมพร่ำ
สรรเสริญ ย่อมเมาหมกอยู่ ซึ่งวิญญาณ เมื่อภิกษุนั้น
เพลิดเพลิน พร่ำสรรเสริญ เมาหมกอยู่ ซึ่งวิญญาณ,
ความเพลิน (นันทิ) ย่อมเกิดขึ้น ความเพลินใด ในวิญญาณ,
ความเพลินนั้น คือ อุปาทาน เพราะอุปาทานของภิกษุนั้นเป็น
ปัจจัย จึงมีภพ; เพราะมีภพเป็นปัจจัย จึงมีชาติ; เพราะมีชาติ
เป็นปัจจัย, ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกขะ โทมนัส
อุปายาสทั้งหลาย จึงเกิดขึ้นครบถ้วน: ความเกิดขึ้นพร้อม
แห่งกองทุกข์ ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมี ด้วยอาการอย่างนี้.
ภิกษุ ท. ! นี้คือ ความเกิดขึ้นแห่งรูป...แห่ง
เวทนา...แห่งสัญญา...แห่งสังขารทั้งหลาย...แห่งวิญญาณ.
ภิกษุ ท. ! ก็ความดับแห่งรูป...แห่งเวทนา...แห่ง
สัญญา... แห่งสังขารทั้งหลาย...แห่งวิญญาณ เป็นอย่างไรเล่า ?
ภิกษุ ท. ! ภิกษุในกรณีนี้ ย่อมไม่เพลิดเพลิน
ย่อมไม่พร่ำสรรเสริญ ย่อมไม่เมาหมกอยู่ ภิกษุนั้น ย่อม
ไม่เพลิดเพลิน ย่อมไม่พร่ำสรรเสริญ ย่อมไม่เมาหมกอยู่
ซึ่งอะไรเล่า ?
ภิกษุ ท. ! ภิกษุนั้น ย่อมไม่เพลิดเพลิน ย่อมไม่
พร่ำสรรเสริญ ย่อมไม่เมาหมกอยู่ซึ่งรูป เมื่อภิกษุนั้น
ไม่เพลิดเพลิน ไม่พร่ำสรรเสริญ ไม่เมาหมกอยู่ซึ่งรูป,
ความเพลิน (นันทิ) ใด ในรูป, ความเพลินนั้นย่อมดับไป
เพราะความดับแห่งความเพลินของภิกษุนั้น จึงมีความดับ
แห่งอุปาทาน, เพราะมีความดับแห่งอุปาทาน จึงมีความดับ
แห่งภพ; เพราะมีความดับแห่งภพ จึงมีความดับแห่งชาติ;
เพราะมีความดับแห่งชาติ, ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ
ทุกขะ โทมนัส อุปายาสทั้งหลาย จึงดับสิ้น : ความดับลง
แห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมี ด้วยอาการอย่างนี้.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุนั้น ย่อมไม่เพลิดเพลิน ย่อมไม่
พร่ำสรรเสริญ ย่อมไม่เมาหมกอยู่ซึ่งเวทนา ... ความดับลง
แห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมี ด้วยอาการอย่างนี้.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุนั้น ย่อมไม่เพลิดเพลิน ย่อมไม่
พร่ำสรรเสริญ ย่อมไม่เมาหมกอยู่ซึ่งสัญญา ... ความดับลง
แห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมี ด้วยอาการอย่างนี้.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุนั้น ย่อมไม่เพลิดเพลิน ย่อมไม่
พร่ำสรรเสริญ ย่อมไม่เมาหมกอยู่ซึ่งสังขารทั้งหลาย ...
ความดับลงแห่งกองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมี ด้วยอาการอย่างนี้.
ภิกษุ ท. ! ภิกษุนั้น ย่อมไม่เพลิดเพลิน ย่อมไม่
พร่ำสรรเสริญ ย่อมไม่เมาหมกอยู่ซึ่งวิญญาณ เมื่อภิกษุนั้น
ไม่เพลิดเพลิน ไม่พร่ำสรรเสริญ ไม่เมาหมกอยู่ซึ่งวิญญาณ,
ความเพลิน (นันทิ) ใด ในวิญญาณ, ความเพลินนั้น ย่อมดับไป
เพราะความดับแห่งความเพลินของภิกษุนั้น จึงมีความดับ
แห่งอุปาทาน, เพราะมีความดับแห่งอุปาทาน จึงมีความดับ
แห่งภพ; เพราะมีความดับแห่งภพ จึงมีความดับแห่งชาติ;
เพราะมีความดับแห่งชาติ, ชรา มรณะ โสกะ ปริเทวะ ทุกขะ
โทมนัส อุปายาสทั้งหลาย จึงดับสิ้น : ความดับลงแห่ง
กองทุกข์ทั้งสิ้นนี้ ย่อมมี ด้วยอาการอย่างนี้.
ภิกษุ ท. ! นี้คือ ความดับแห่งรูป ... แห่งเวทนา
... แห่งสัญญา ... แห่งสังขารทั้งหลาย ... แห่งวิญญาณ,
ดังนี้ แล.
ขนฺธ. สํ. ๑๗/๑๘/๒๗.
จากหนังสือพุทธวจน ปฐมธรรม
แก้ไขเมื่อ 22 ก.ย. 54 05:03:33
| จากคุณ |
:
light pad 
|
| เขียนเมื่อ |
:
22 ก.ย. 54 05:02:25
|
|
|
|
|
ขอคำชี้แนะเรื่อง การฝึกนั่งสมาธิ
