ความคิดเห็นที่ 1 ใช่แล้วๆ... พวกที่เกิดวิปลาสอันเป็นผลพวงตกทอดมาจากคำสอนของท่านพุทธทาสมีมากมายมาทุกๆสมัยจนถึงยุคนี้  มีสำนักเพี้ยนๆที่มีแนวคิดวิปลาสเกิดขึ้นมากมาย  ในบอร์ดที่นี่ก็มีหลายราย   พวกนี้จะเชื่อว่า  นรกสวรรค์ที่เป็นภพจริงๆไม่มี  เชื่อว่าอภิธรรม และอรรถกถาเป็นของปลอม  เชื่อว่านิพพานคือการทำอะไรให้หายอยากไปครั้งหนึ่ง ตามแนวที่ท่านพุทธทาสอธิบาย เช่น  มีความอยากสูบบุหรี่ ก็ไปหาบุหรี่มาสูบ ก็หายอยากทุรนทุรายจากความอยากนี้  ท่านพุทธทาสก็อธิบายว่านี่เปรียบเสมือนนิพพานแล้ว  เป็นต้น... ในยุคก่อนๆ  มีคนวิปลาสมากกว่านี้ เช่น  นายปุ่น  จงศิริ   นายไสว  แก้วสม  เป็นต้น  สองคนนี้เป็นทั้งนักไฮปาร์ค และนักเขียนด้วย   ชอบไปพูดที่หอประชุมธรรมศาสตร์บ่อยๆ..(ตอนนี้ตายไปแล้ว   คงลงไปอยู่ในนรกทั้งคู่กระมัง  เพราะมีแนวคิดแบบนัตถิกทิฏฐิ) จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 01:02:32

ความคิดเห็นที่ 2 ตั้งใจจะแตกประเด็นจากกระทู้ข้างล่าง แต่กดผิดเป็นตั้งกระทู้ใหม่ซะงั้นครับ จากคุณ : imanust_261204 เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 01:05:59

ความคิดเห็นที่ 3 ท่าพุทธทาสสอนไม่ให้ยึดติดกับสิ่งเหล่านี้ อดีต อนาคต เรื่องนรกสวรรค์ คิดให้ตายก็ไม่เกิดประโยชน์ ปัจจุบันเท่านั้นสามารถควบคุมการกระทำของเราได้ ถ้าทำแล้วเกิดประโยชน์แก่ตน เช่นไม่ทำชั่วเพราะกลัวตกนรก ก็เชื่อไป แต่ถ้าเชื่อแล้วหวังบุญเพื่อขึ้นสวรรค์ ก็ไม่ควรเชื่อ มันไม่เกิดปัญญา สักแต่จะทำตามๆกัน ท่านพุทธทาสท่านมีศีลบริบูรณ์ อย่าว่าร้ายท่าน เราจะบาปหนัก ให้ดูการปฎิบัติของท่านดีกว่า ปล.จิงๆแล้วท่านพุทธทาสเชื่อว่านรกสวรรค์มีจิง ใครไม่รู้จักท่านหรือ ไม่วิเคราะห์ศึกษาดีๆ ก็จะมีคนศึกษาคำสอนของท่าน จนมาตั้งกระทู้เป็นเดือนเป็นปีไม่รู้จบ แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 54 03:08:08 จากคุณ : Neothank เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 03:06:01

ความคิดเห็นที่ 4 imanust_261204 ----"เสนอข้อความว่า" ---  ความจริงแล้วท่านเชื่อว่านรกสวรรค์ไม่มีจริง (๑) คำว่า " ความจริงแล้ว"   -- เป็น ความจริง ของ ใคร  ระหว่าง "ท่าน จขกท"  กับ "ท่านพุทธทาส" ? คคห 3 "Neothank" เสนอข้อความว่า --- ปล.จิงๆแล้วท่านพุทธทาสเชื่อว่านรกสวรรค์มีจิง ใครไม่รู้จักท่านหรือ ไม่วิเคราะห์ศึกษาดีๆ ก็จะมีคนศึกษาคำสอนของท่าน จนมาตั้งกระทู้เป็นเดือนเป็นปีไม่รู้จบ (๒) คำว่า --- จิงๆแล้วท่านพุทธทาสเชื่อว่านรกสวรรค์มีจิง  -- เป็น ความจริง ของ ใคร  ระหว่าง "Neothank"  กับ "ท่านพุทธทาส" ? พระพุทธวจนะ ตรัส "ฉันเห็นแล้ว  นรก ---ฉผัสสายติกนรก"   ฉันเห็นแล้ว สวรรค์ - ฉผัสสายติกสวรรค์ --- ท่านพุทธทาส  อ้าง "พระพุทธวจนะ ในพระไตรปิฎก" ไว้ ฉผัสสายติกนรก  ฉผัสสายติกสวรรค์ "ตาม พุทธปัญญาของจอมศาสดา  มีจริง"  ไหม?  ชาวพุทธ ไม่ว่าสมัยไหน? ที่สำคัญ แล้ว  นรก สวรรค์ ตามที่ตรัส "ตามที่อ้างในพระไตรปิฎก" นั้น เนื่องกับ สัสสตทิฏฐิ  หรือ สาสวาสัมมาทิฏฐิ  ละ                                           สรุป อ่าน ที่ท่านพุทธทาสเขียน http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11130788/Y11130788.html นี้ เป็นเรื่องของความเชื่อ  ซึ่งไม่ควรจะบังคับกัน หรือบอกให้เชื่อ  โดยไม่มีหลักฐานอะไร แสดงให้เห็น (ในสมัยพุทธกาล) แต่พระพุทธเจ้า  แสดงไปในทาง ช่วยได้ ทั้ง ๒ พวก ถ้าเชื่อว่ามี (ตัว)  ก็ปฏิบัติอย่างนี้ๆ ถ้าไม่เชื่อว่ามี  ก็ปฏิบัติอย่างนี้ๆ (ตามหลัก กาลามสูตร) ก็ไม่มีทางเสียหายอะไรเลย อย่าเกณฑ์ให้เชื่อ  โดยไม่เป็น สันทิฏฐิโก แต่สอนให้เห็นประโยชน์ อย่าง  สันทิฏฐิโก  แล้วประพฤติ ก็จะได้ประโยชน์โดยสมบูรณ์ ***************************************************** ท่านพุทธทาส  เสนออย่างนี้ ---- ใคร ที่ไม่ใช่ ท่านพุทธทาส ตีความว่า --- จริงๆแล้วท่านพุทธทาสเชื่อว่า นรกสวรรค์ไม่มีจริง!! ******************************************************* หมายเหตุ จิตตวิทยามวลชน  + วิธีการ ทางนิเทศศาสตร์  ฯ----- เอามา ใช้ ใน กระดานนี้ เพื่อ อะไรๆ กับ  "ทาสของพระพุทธเจ้า" คือ ท่านพุทธทาส"   เพื่อ อะไรๆ กับ ๆเข่น พระพุทธโฆษาจารย์ ที่แต่งวิสุทธิมัคค์ และ หรือ พระอนุรุทธาจารย์ที่แต่ง อภิธัมมัตถสังคหะ (เป็นต้น) -- ท่านเหล่านั้น เป็น ทาสของพระพุทธเจ้า เฉกเช่น  ท่านพุทธทาส  ที่ แปล พระพุทะภาษิต --- ในชุดธรรมโฆษณ์"  ------ หรือไม่ ------ วิญญูชน ปัญญาชน นานาอารยะประเทศ ทั้งโลก  เขา  กำหนด รู้ได้ ด้วย "หลักฐานผลงาน ฯ"  ได้ (ดังนั้น ยิ่ง อะไรๆ กับ งาน ของท่านพุทธทาส  ยิ่งดี ครับ) จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 08:07:10

ความคิดเห็นที่ 5 หนังสือเล่มนี้ ท่านพุทธทาส เขียน  ด้วยลายมือท่านเอง -- ตามภาพ ใคร ที่ สงสัย ว่า --- จริงๆแล้วท่านพุทธทาสเชื่อว่า นรกสวรรค์ไม่มีจริง!!   + อ้าง พระสูตรใน พระไตรปิฎก ถามตนเอง ด้วย ว่า ----- มี ศีล สมาธิ ปัญญา + สมาธิภาวนา + อ่าน แปล พระไตรปิฎก เช่น ท่านพุทธทาส ไหม?  ---- ถ้า ยังไม่มี เยี่ยงท่านพุทธทาส ก็ อ่าน งานของท่าน ให้ มากพอ ให้ทั่วถึง  ด้วย "ปลอดจาก อคติ ๔" เสียก่อน ก่อนที่ จะ เสนอว่า --- --- จริงๆแล้วท่านพุทธทาสเชื่อว่า นรกสวรรค์ไม่มีจริง!! จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 08:14:15

ความคิดเห็นที่ 6 เล่มนี้  หาอ่านเอง   ท่านพุทธทาส ตอบ คำถาม ทุกๆ คำถาม เกี่ยวกับ ภพ ภูมิ นรก สวรรค์ อภิธรรมฯ (เคยเอามาเสนอแล้ว ในกระทู้เก่าฯ  หาดูเอง จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 08:16:01

ความคิดเห็นที่ 7 ทีนี้ นรก สวรรค์ หลังจากตายแล้ว แบบ -- วิสุทธิมัคค์  โดยพระพุทธโฆษาจารย์ ท่านแต่งขึ้นเองนั้น ตามที่พระธรรมปิฎก (ป.อ.ปยุตโต) ท่าน เสนอไว้ ตามภาพ นรก สวรรค์ "แบบ พระพุทธโฆษาจารย์ (ตามที่ผู้ใดอ้าง ปฏิจจฯ" + วิญญาณกิจ ๑๔)   ตรงกับ "นรกสวรรค์ใน พระไตรปิฎก" พระสูตรใด? ครับ   ท่าน จขกท  ทราบไหมครับ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 08:19:09

ความคิดเห็นที่ 8 พระไตรปิฎก เล่มที่ ๙  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑ ทีฆนิกาย สีลขันธวรรค ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ            [๑๓๖] ภิกษุนั้น เมื่อจิตเป็นสมาธิบริสุทธิ์ผ่องแผ้ว ไม่มีกิเลส ปราศจากอุปกิเลส อ่อน ควรแก่การงาน ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหว อย่างนี้ ย่อมโน้มน้อมจิตไปเพื่อบุพเพนิวาสานุสสติญาณ เธอย่อมระลึกชาติก่อนได้เป็นอันมาก คือ ระลึกได้ชาติหนึ่งบ้าง สองชาติบ้าง สามชาติบ้าง สี่ชาติบ้าง ห้าชาติบ้าง สิบชาติบ้าง ยี่สิบชาติบ้าง สามสิบชาติบ้าง สี่สิบชาติบ้าง ห้าสิบ ชาติบ้าง ร้อยชาติบ้าง พันชาติบ้าง แสนชาติบ้าง ตลอดสังวัฏฏกัปเป็นอันมากบ้าง ตลอด วิวัฏฏกัปเป็นอันมากบ้าง ตลอดสังวัฏฏวิวัฏฏกัปเป็นอันมากบ้างว่า ในภพโน้นเรามีชื่ออย่างนั้น มีโคตรอย่างนั้น มีผิวพรรณอย่างนั้น มีอาหารอย่างนั้น เสวยสุขเสวยทุกข์อย่างนั้นๆ มีกำหนด อายุเพียงเท่านั้น ครั้นจุติจากภพนั้นแล้วได้ไปเกิดในภพโน้น แม้ในภพนั้น เราก็ได้มีชื่ออย่างนั้น มีโคตรอย่างนั้น มีผิวพรรณอย่างนั้น มีอาหารอย่างนั้น เสวยสุขเสวยทุกข์อย่างนั้นๆ มีกำหนด อายุเพียงเท่านั้น ครั้นจุติจากภพนั้นแล้วได้ไปเกิดในภพนี้ เธอย่อมระลึกถึงชาติก่อนได้เป็นอันมาก พร้อมทั้งอาการ พร้อมทั้งอุเทศ ด้วยประการฉะนี้ ดูกรมหาบพิตร เปรียบเหมือนบุรุษจะพึงจาก บ้านตนไปบ้านอื่น แล้วจากบ้านนั้นไปยังบ้านอื่นอีก จากบ้านนั้นกลับมาสู่บ้านของตนตามเดิม เขาจะพึงระลึกได้อย่างนี้ว่า เราได้จากบ้านของเราไปบ้านโน้น ในบ้านนั้น เราได้ยืนอย่างนั้น ได้นั่งอย่างนั้น ได้พูดอย่างนั้น ได้นิ่งอย่างนั้น เราได้จากบ้านแม้นั้นไปยังบ้านโน้น แม้ในบ้าน นั้นเราก็ได้ยืนอย่างนั้น ได้นั่งอย่างนั้น ได้พูดอย่างนั้น ได้นิ่งอย่างนั้น แล้วเรากลับจากบ้านนั้น มาสู่บ้านของตนตามเดิม ดังนี้ ฉันใด ภิกษุก็ฉันนั้นแล เมื่อจิตเป็นสมาธิบริสุทธิ์ผ่องแผ้ว ไม่มีกิเลส ปราศจากอุปกิเลส อ่อน ควรแก่การงาน ตั้งมั่นไม่หวั่นไหว อย่างนี้ ย่อมโน้มน้อม จิตไปเพื่อบุพเพนิวาสานุสสติญาณ เธอย่อมระลึกถึงชาติก่อนได้เป็นอันมาก คือ ระลึกได้ หนึ่งชาติบ้าง สองชาติบ้าง สามชาติบ้าง สี่ชาติบ้าง ห้าชาติบ้าง สิบชาติบ้าง ยี่สิบชาติบ้าง สามสิบชาติบ้าง สี่สิบชาติบ้าง ห้าสิบชาติบ้าง ร้อยชาติบ้าง พันชาติบ้าง แสนชาติบ้าง ตลอดสังวัฏฏกัปเป็นอันมากบ้าง ตลอดวิวัฏฏกัปเป็นอันมากบ้าง ตลอดสังวัฏฏกัปเป็นอันมาก บ้างว่า ในภพโน้น เรามีชื่ออย่างนั้น มีโคตรอย่างนั้น มีผิวพรรณอย่างนั้น มีอาหารอย่างนั้น เสวยสุขทุกข์อย่างนั้นๆ มีกำหนดอายุเพียงเท่านั้น ครั้นจุติจากภพนั้นแล้วได้ไปเกิดในภพโน้น แม้ในภพนั้นเราก็มีชื่อนั้น มีโคตรอย่างนั้น มีผิวพรรณอย่างนั้น มีอาหารอย่างนั้น เสวยสุข ทุกข์อย่างนั้นๆ มีกำหนดอายุเพียงเท่านั้น ครั้นจุติจากภพนั้นแล้วได้มาเกิดในภพนี้ เธอย่อม ระลึกถึงชาติก่อนได้เป็นอันมาก พร้อมทั้งอาการ พร้อมทั้งอุเทศ ด้วยประการฉะนี้ ดูกรมหาบพิตร นี้แหละสามัญผลที่เห็นประจักษ์ ทั้งดียิ่งกว่า ทั้งประณีตกว่าสามัญผลที่เห็นประจักษ์ ข้อก่อนๆ. จุตูปปาตญาณ            [๑๓๗] ภิกษุนั้นเมื่อจิตเป็นสมาธิ บริสุทธิ์ผ่องแผ้ว ไม่มีกิเลส ปราศจากอุปกิเลส อ่อน ควรแก่การงาน ตั้งมั่น ไม่หวั่นไหวอย่างนี้ ย่อมโน้มน้อมจิตไปเพื่อรู้จุติและอุปบัติของ สัตว์ทั้งหลาย เธอเห็นหมู่สัตว์ที่กำลังจุติ กำลังอุปบัติ เลว ประณีต มีผิวพรรณดี มีผิวพรรณ ทราม ได้ดี ตกยาก ด้วยทิพยจักษุอันบริสุทธิ์ ล่วง จักษุของมนุษย์ ย่อมรู้ชัดซึ่งหมู่สัตว์ ผู้เป็นไปตามกรรมว่า สัตว์เหล่านี้ประกอบด้วยกายทุจริต วจีทุจริต มโนทุจริต ติเตียนพระอริยเจ้า เป็นมิจฉาทิฏฐิ ยึดถือการกระทำด้วยอำนาจมิจฉาทิฏฐิ เบื้องหน้าแต่ตายเพราะกายแตก เขาย่อม เข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก ส่วนสัตว์เหล่านี้ประกอบด้วยกายสุจริต  วจีสุจริต มโนสุจริต ไม่ติเตียนพระอริยเจ้า เป็นสัมมาทิฏฐิ ยึดถือการกระทำด้วยอำนาจสัมมาทิฏฐิ เบื้องหน้าแต่ตาย เพราะกายแตก เขาย่อมเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ ดังนี้ เธอย่อมเห็นหมู่สัตว์ที่กำลังจุติ กำลังอุปบัติ เลว ประณีต มีผิวพรรณดี มีผิวพรรณทราม ได้ดี ตกยาก ด้วยทิพยจักษุอันบริสุทธิ์ ล่วงจักษุ ของมนุษย์ ย่อมรู้ชัดซึ่งหมู่สัตว์ผู้เป็นไปตามกรรม ด้วยประการฉะนี้ เปรียบเหมือนปราสาท ตั้งอยู่ ณ ทาง ๓ แพร่งท่ามกลางพระนคร บุรุษผู้มีจักษุยืนอยู่บนปราสาทนั้น จะพึงเห็นหมู่ชน กำลังเข้าไปสู่เรือนบ้าง กำลังออกจากเรือนบ้าง กำลังสัญจรเป็นแถวอยู่ในถนนบ้าง นั่งอยู่ที่ทาง ๓ แพร่งท่ามกลางพระนครบ้าง เขาจะพึงรู้ว่า คนเหล่านี้เข้าไปสู่เรือน เหล่านี้ออกจากเรือน เหล่านี้สัญจรเป็นแถวอยู่ในถนน เหล่านี้นั่งอยู่ที่ทาง ๓ แพร่งท่ามกลางพระนคร ฉันใด ภิกษุ ก็ฉันนั้นแล เมื่อจิตเป็นสมาธิ บริสุทธิ์ผ่องแผ้ว ไม่มีกิเลส ปราศจากอุปกิเลส อ่อน ควรแก่ การงานตั้งมั่น ไม่หวั่นไหว อย่างนี้ย่อมโน้มน้อมจิตไปเพื่อรู้จุติและอุปบัติของสัตว์ทั้งหลาย เธอเห็นหมู่สัตว์ที่กำลังจุติ กำลังอุปบัติ เลว ประณีต มีผิวพรรณดี มีผิวพรรณทราม ได้ดี ตกยากด้วยทิพยจักษุอันบริสุทธิ์ ล่วงจักษุของมนุษย์ ย่อมรู้ชัดซึ่งหมู่สัตว์ผู้เป็นไปตามกรรมว่า สัตว์เหล่านี้ประกอบด้วยกายทุจริต วจีทุจริต มโนทุจริต ติเตียนพระอริยเจ้า เป็นมิจฉาทิฏฐิ ยึดถือการกระทำด้วยอำนาจมิจฉาทิฏฐิ เบื้องหน้าแต่ตายเพราะกายแตก เขาย่อมเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก ส่วนสัตว์เหล่านี้ประกอบด้วยกายสุจริต วจีสุจริต มโนสุจริต ไม่ติเตียน พระอริยเจ้า เป็นสัมมาทิฏฐิ ยึดถือการกระทำด้วยอำนาจสัมมาทิฏฐิ เบื้องหน้าแต่ตายเพราะ กายแตก เขาย่อมเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์ ดังนี้ เธอย่อมเห็นหมู่สัตว์ที่กำลังจุติ กำลังอุปบัติ เลว ประณีต มีผิวพรรณดี มีผิวพรรณทราม ได้ดี ตกยาก ด้วยทิพยจักษุอันบริสุทธิ์ล่วงจักษุ ของมนุษย์ ย่อมรู้ชัดซึ่งหมู่สัตว์ ผู้เป็นไปตามกรรม ด้วยประการฉะนี้ ดูกรมหาบพิตร นี้แหละ สามัญผลที่เห็นประจักษ์ ทั้งดียิ่งกว่า ทั้งประณีตกว่าสามัญผลที่เห็นประจักษ์ข้อก่อน ๆ --------------------------------------------- สามัญญผลสูตร ที่ ๒. -----------------------------------------------------            เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๙  บรรทัดที่ ๑๘๑๔ - ๑๙๑๙.  หน้าที่  ๗๕ - ๗๙. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=9&A=1814&Z=1919&pagebreak=0            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=9&i=91 -------------------------------------------- ท่านพุทธทาส  กล่าวตู่พระพุทธพจน์ ในเรื่อง ปุพเพนิวาสานุสสติ   ที่เกี่ยวกับ หลักกรรม การเวียนว่ายตายเกิด ว่าเป็น สัสสตทิฏฐิ และเหตุผลเดียวกับ ที่ท่านไม่ยอมรับ ในเรื่อง นรก สวรรค์  ที่เป็นภพ ภูมิ  ว่าเป็นความเห็นผิด เป็น สัสสตทิฏฐิ จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 08:31:46

ความคิดเห็นที่ 9 ท่านพุทธทาส มีทิฏฐิว่า  พระไตรปิฏก เถรวาท นี้  มีการเเพิ่มเติมเข้ามาในภายหลังอย่างมาก  ไม่ว่าจะเป็นเรื่อง นรก สวรรค์ ที่เป็นภพภูมิตามกระทู้นี้  หรือ เรื่อง การระลึกชาติ (ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ)  หลักกรรม  การเวียนว่ายตายเกิด (  จุตูปปาตญาณ )  เทวดา พรหม  เปรต อสุรกาย การเอา เรื่องเหล่านี้ออกไปจากพระไตรปิฏก จึงเป็นการดีอย่างยิ่ง จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 08:32:44

ความคิดเห็นที่ 10 กระทู้ที่ น่าจะเกี่ยวข้อง http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11151506/Y11151506.html เรียนเชิญ ท่าน จขกท   จะ เข้าไปแสดง ความเห็น อันสูงส่งของท่าน นะครับ ส่วนคุณ เฉลิมศักดฺื 1   -- ถ้า ไม่มีความละอาย ฯ จะเข้าไป อย่าลืม   หาหลักฐาน มา รองรับ การกล่าวหา ท่านพุทธทาส  เสียก่อน นะครับ ตามหลักฐาน จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 08:57:31

ความคิดเห็นที่ 11 ไม่ว่าท่านพุทธทาสจะเชื่ออย่างไรก็ตาม เราก็ต้องยอมรับไปตามความเป็นจริง ว่า มีคนมากมายที่ได้อ่านงานเขียนของท่าน แล้วเกิดแนวคิดว่า นรก-สวรรค์ที่เป็นภพภูมิไม่มีจริง และการจะให้ความสำคัญหรือไม่ให้ความสำคัญต่อนรก-สวรรค์ นั่นไม่ใช่สาระสำคัญแต่อย่างใด สาระสำคัญมันอยู่ที่นรก-สวรรค์ที่เป็นภพภูมิมันมีอยู่จริง บุคคลผู้นั้นจะให้หรือไม่ให้ความสำคัญก็ตาม เขาก็ต้องมีทิฏฐิที่ถูกต้องนี้เสียก่อน ผู้เดินตามมรรค หากขาดสัมมาทิฎฐิในเรื่องนี้เสียแล้ว ย่อมไปไม่ถึงฝั่งพระนิพพาน การกล่าวว่า พระพุทธองค์เอออวยตามความเชื่อของพราหมณ์ที่มีอยู่เดิมนั้นเป็นเรื่องที่ผิดถนัด เพราะจะเห็นได้ว่า พระพุทธองค์ทรงจำแนกภพภูมิออกได้ละเอียดกว่าศาสนาพราหมณ์มาก ๓๑ ภพภูมิมีเฉพาะในพระพุทธศาสนา เหคุปัจจัย ชนกกรรมก็แจกแจงไว้ในพระพุทธศาสนา วิธีการเข้าสู่ความเป็นสหายแห่งพรหม คือ การได้ฌานนั้น ก็มีเพียงในพระไตรปิฎก ดังพระสูตรที่พระพุทธตรัสสอนพราหมณ์ อันที่จริง เมื่อปฏิบัติธรรมไปซักพัก ผู้ปฏิบัติก็จะเห็นแจ้งนรก-สวรรค์ด้วยตนเองอยู่แล้ว และก็ตรงกับที่พระพุทธองค์ทรงกล่าวไว้ในพระไตรปิฎกทุกประการ เราจึงไม่เห็นพระป่านักปฏิบัติ ผู้เข้าออกฌานจนชำนาญรูปใด ออกมาค้านขัดพระไตรปิฎกแม้แต่รูปเดียว จากคุณ : ฮิมาวาริซซัง เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 09:08:09

ความคิดเห็นที่ 12 นรกสวรรค์ มีจริงหรือไม่  ไม่เกี่ยวกับใครพูด แต่มันเกี่ยวกับตัวมันเองว่า มีจริงหรือเปล่า ฉนั้น ไม่ต้องฟังใคร แต่หาด้วยตัวเราเอง ถ้ายังไม่ได้หา......อย่าเพิ่งลงความเห็น จากคุณ : ไม่คิดมาก เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 09:16:53

ความคิดเห็นที่ 13 ที่ผมเคยพบเจอและพูดคุยเรื่องคำสอนต่างๆในศาสนา มีทั้งสองประเภทครับ ใครที่พูดยืนยันหัวชนฝาว่านรกสวรรค์เปรตผีปีศาจยักษ์นาคครุฑเทวดามารพรหมยมทูตยมบาล ว่ามีตัวตน มีภพนั้นอยู่จริงๆ ก็จะถูกกล่าวหาจากคนที่ไม่เชื่อว่า เป็นบ้า -ใครที่พูดว่าไม่มีโดยนัยแบบท่านพุทธทาส ก็โดนกล่าวหาว่าเป็นบ้า จากผู้ที่มีความเชื่อว่ามี แท้จริงแล้ว แม้แต่พระพุทธองค์ก็ยังโดนคนที่ไม่ชอบกล่าวหาว่าเป็นคนบ้าเลย ในสมัยพุทธกาล ท่านพุทธทาส ท่านมุ่งเล็งเป้าไปที่การสอนคนให้เข้าใจแก่นแท้ของคำสอนพุทธะคือเรื่องอนัตตา ท่านไม่มีเวลามาอธิบายเรื่องภพภูมิต่างๆที่คนทั่วไปมองไม่เห็น จากคุณ : preepa11 เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 09:21:34

ความคิดเห็นที่ 14 ตอนนี้ก็อ่านหนังสือของท่านพุทธทาสมาได้ระยะหนึ่งแล้ง ไม่มีความรู้สึกว่าท่านปฏิเสธเรื่องนรกสวรรค์นะ แต่ท่านจะเน้นเรื่องการเข้าสู่นิพพานมากกว่า เรื่องอิทัปจัยตา ปฏิจสมุปบาท ท่านก็สอนได้ตรงกับพุทธวจนะ แล้วก็ทำให้เข้าใจได้ดี อย่างไรก็ตาม สมมติสงฆ์ แม้จะเป็นพระอรหันต์ ท่านก็อาจจะมีพูดผิดบ้าง พูดแล้วทำให้งงบ้าง ไขว้เขวบ้าง ที่สำคัญท่านก็จะสอนอยู่แล้วว่า ฟังอะไรมา รับรู้อะไรมา ใคร่ครวญลองปฏิบัติให้เห็นจริง เข้าใจได้ด้วยตนเอง แล้วจึงค่อยเชื่อ จากคุณ : KONICHIWA เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 09:31:39

ความคิดเห็นที่ 15 แท้จริงแล้ว คำสอนของพระศาสดานั้น  ให้ยึดทางสายกลาง ไม่ให้ยึดติดกับสิ่งใดนะครับ สวรรค์มีอยู่  ก็แค่รู้ว่ามีอยู่ ไม่สนใจยึดติดพิสูจน์ นรกมีอยู่   ก็แค่รู้ว่ามีอยู่ ไม่สนใจยึดติดพิสูจน์ ชาติก่อนมีอยู่    ก็แค่รู้ว่ามีอยู่ ไม่สนใจยึดติดพิสูจน์ โลกหน้ามีอยู่   ก็แค่รู้ว่ามีอยู่ ไม่สนใจยึดติดพิสูจน์ ทิฐิสุดโต่งว่า สิ่งนั้นมีอยู่  สิ่งนั้นไม่มีอยู่  พระศาสดาท่านบอกว่าไม่ใช่ทางสายกลางสู่พระนิพพาน ผมอ่านหนังสือท่านพุทธทาสมาบ้าง  ก็ทราบเจตนาที่ท่านกล่าวเช่นนั้น ท่านไม่ได้เจตนาลบหลู่ความเชื่อเก่าแก่ ว่าสิ่งนั้นมีอยู่ หรือสิ่งนั้นไม่มีอยู่ (จริงๆท่านไม่สนใจเรื่องเหล่านี้หรอก) แต่ที่ท่านท่านกล่าวไปอย่างนั้น เพียงเพื่อไม่อยากให้พระพุทธศาสานา  ฟังดูเป็นเรื่องงมงายไร้สาระ ในสังคมวิทยาศาสตร์เท่านั้น เพราะถ้าสอนให้งมงาย ก็จะไม่ใช่ทางสายกาลง และคนยุคใหม่ก็จะไม่ยอมรับในพระพุทธศาสนา เพราะมองเป็นเรื่องงมงายไร้สาระ จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 10:04:57

ความคิดเห็นที่ 16 ท่านพุทธทาสเชื่ออย่างไรนั่นก็เป็นเรื่องของท่าน แต่ตอนนี้ท่านมรณภาพ "ไปตั้ง ๑๘ ปี แล้ว" เราจะได้ประโยชน์จากอะไร ระหว่าง ๑. มามัวเถียงกันเรื่อง "ความเชื่อของท่าน" ๒. จัดการกับความเชื่อและความรู้ของเรา ผมศรัทธาหลวงพ่อพุทธทาส ศึกษางานของท่านมาบ้าง แต่ผมก็ไม่ได้เชื่อว่านรกสวรรค์ไม่มีจริง ผมพยายามทำความเข้าใจ (เอาเอง) ว่า หลวงพ่อพุทธทาสคงต้องการกระตุ้นให้คน "ในยุคสมัยนั้น"  หันมาศึกษาพระพุทธศาสนาของแท้  มากกว่าไปมัวสนใจเรื่องปลีกย่อยอย่างนรกสวรรค์ ซึ่งกว่าจะเห็นกันก็ชาติหน้า  แล้วสมัยนั้น (หรือรวมถึงสมัยนี้) พระสงฆ์ก็มักจะมุ่งสอนแต่เรื่องนรกสวรรค์ ทำนองว่าให้คนกลัว กับล่อให้คนทำบุญให้เยอะๆ (หรือที่หนักกว่านั้นก็คือ  เอามาอ้างว่า อาตมาไปมาแล้ว นรกสวรรค์ฺ  เพื่อให้คนมีศรัทธาในตัวเอง เป็นการอวดอุตริมนุสสธรรมที่ไม่มีในตน และเป็นการเลี้ยงชีพทางมิชอบ)    แทนที่จะมุ่งสอนให้คนละความชั่ว ประพฤติดี ตามสมควรที่เขาจะทำ   หลวงพ่อพุทธทาสจึงมุ่งให้คนรีบจัดการกับชีวิตปัจจุบันให้อยู่ด้วยธรรมะดีกว่า เพราะไม่ต้องไปกลัวนรกสวรรค์อีก (จะมีหรือไม่มี ฉันก็ไม่ต้องกลัวแล้ว ฉันประพฤติดีแ้ล้ว ปฏิบัติชอบแล้ว) แต่นี่ก็เป็นสิ่งที่ผมเข้าใจเอาเอง ว่าหลวงพ่อพุทธทาสคงมุ่งอย่างนี้ เพราะท่านอาจจะไม่ได้มุ่งอย่างนี้ก็ได้ ใครจะไปรู้ล่ะว่า "จริงๆแล้วหลวงพ่อพุทธทา่สคิดอย่างไร" ป.ล. นึกแล้วว่ากระทู้เกี่ยวกับหลวงพ่อพุทธทาส ต้องมีคุณเฉลิมศักดิ์เข้ามาแจม แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 54 10:22:28 จากคุณ : chohokun เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 10:20:46

ความคิดเห็นที่ 17 อันความเชื่อว่าตายแล้วเกิด แบบ สัสตทิฏฐิก็เป็นหนึ่งในความเห็นผิด อันความเชื่อว่าตายแล้วสูญ แบบ นัตถิกทิฏฐิก็เป็นหนึ่งในความเห็นผิด รวมความเห็นผิดมีอยู่ถึง ๖๒ ประการ (ศึกษาละเอียดได้ในพรหมชาลสูตร) ผมเชื่อว่าหลวงพ่อพุทธทาส ไม่ตกไปในส่วนสุดทั้ง ๒ ข้างนั้น (ส่วนศิษย์ฆราวาสอย่างคุณปุ่น เป็นต้น ผมไม่ตามไปรับประกันครับ) พระพุทธศาสนาเราเป็น "ศาสนาเดียว" ที่มุ่งสู่การหลุดพ้นจากสังสารวัฏฏ์ ดังนั้นย่อมเป็นธรรมดาที่ต้องปฏิเสธ ความชื่นชมในการเวียนว่ายตายเกิด ด้วยต้องการให้ผู้แสวงหาโมกขธรรมกลับมาที่ "ปัจจุบัน" เพื่อเรียนรู้อริยสัจ และปฏิจจสมุปบาท เพื่อความหลุดพ้นจากภพ(ความยึดมั่นในภพทั้งปวง) หลวงพ่อพุทธทาสท่านเป็นพระดีครับ พระเลขาหลวงพ่อชาเคยเล่าให้ฟังว่า หลวงพ่อชายกย่องหลวงพ่อพุทธทาสมาก ตอนก่อนนอนท่านให้พระเลขานำเทปบันทึกเสียงหลวงพ่อพุทธทาสมาเปิดให้ฟังบ่อยๆ ลองดูสิครับ หลวงพ่อชา สุภัทโท แห่งหนองป่าพงยังสรรเสริญ ผมว่าพวกเราฆราวาส อย่าด่วนสรุปแล้ว "ตำหนิ" ท่านง่ายๆเลยครับ หลวงพ่อพุทธทาสท่านลึกซึ้ง และเป็นนักภาวนาชั้นยอดครับ พวกเราอย่าประมาทเชียวครับ จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 10:23:50

ความคิดเห็นที่ 18 #15 ที่คุณว่ามามันก็เป็นเหตุเป็นผลดีนะครับ แต่มันขัดกับข้อเท็จจริง อย่างบอกว่า "จริงๆท่านไม่สนใจเรื่องเหล่านี้หรอก" ไม่สนได้ยังไงพูดจาขนาดนั้น นี่หรือว่าที่ไม่สนใจ "เพราะถ้าสอนให้งมงาย ก็จะไม่ใช่ทางสายกลาง" อะไรคือสอนให้งมงาย การสอนเรื่องนรกสวรรค์หรือครับคือการสอนให้งมงาย ถ้าอย่างนั้นที่พระพุทธเจ้าท่านท่านสอนเรื่องนรกสวรรค์ ก็เป็นการสอนให้งมงาย? จากคุณ : imanust_261204 เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 10:31:46

ความคิดเห็นที่ 19 ผมว่าท่านพระพุทธทาส คงไม่ได้ตั้งจะสอนคนบางประเภท ประเภทที่บารมีไม่ถึง อินทรีย์ไม่แน่น ท่านไม่สอน ท่านมุ่งสอนคนที่ปัญญาดี พวกนักวิทยาศาสตร์ แต่นั่นก็เรื่องของท่านนะ ท่านจะสอนอะไรท่านรับไปเต็มๆ คนที่จะอ่านจะฟังอะไรจากท่าน ...ก็ท่านเลือกสอนคนฉลาดมีปัญญา เขาคงไม่โง่มากจนไม่เชื่อว่านรกมีสวรรค์มีหรอกนะ แม้บางคนจะแสดงออกมาว่า โง่แต่อยากนอนเตียงก็เถอะ แต่ผมว่าเรามาค่อยๆแยกแยะกันดีกว่า เราวิเคราะห์วิจารณ์ งาน ของท่าน หรือจะวิเคราะห์ตัวทั้งตัวท่าน เพราะถ้าสับสนจะทะเลาะกันเปล่า ถ้าวิเคราะห์วิจารณ์งานเขียนของท่าน ก็ว่ากันเป็นงานๆ ไม่ใช่ตีมั่วกันไปหมด ส่วนเรื่องต่างชาติยอมรับ... นี่แปลกเกินไป ต่างชาตินี้คือใคร? ประเทศที่ขายอาวุธ จ้องจะฮุบทรัพยากรธรรมชาติของชาติอื่นหรือเปล่า ถ้าไม่ชัดตรงนี้ อ่านแล้วมันก็ขำขันเฺฮฮา อย่างที่เรียนไปนั้น ผมอ่านงานของท่านพระพุทธทาสแล้วไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจว่าท่านเขียนให้อ่านยากอะไรอย่างนี้ อ่านพระสูตรง่ายกว่า ผมก็อ่านพระสูตร สรุปแล้ว ยังไงเราก็มีแต่ความเห็นว่่า "ท่านพระพุทธทาสคิดอย่างนี้ๆ" รวมทั้งผมด้วยถ้าจะนับ แล้วมันมีประโยชน์อะไร แต่ิถ้าเราอ่านงานของท่านแล้วบอกว่าขัดกับพระสูตรอย่างนี้ๆ อย่างนี้ผมว่ามีประโยชน์มาก อันไหนไม่ดี เราควรพิจารณาโกยเอาไปเผา ไม่ควรฉีกทิ้ง คุณ KONICHIWA ครับ เราไม่เรียกพระอรหันต์ว่าสมมติสงฆ์นะครับ ส่วนคุณเซนฯ ก็เหมือนเดิม อ่านหนังสือเล่มหนึ่งแค่หน้าเดียว ถามจริงๆนะ เป็นสมาชิกสภาผู้แทนด้วยใช่มั้ย ถึงใช้วิสัยเหมือนกันเลย ปล.จริงๆผมก็งงนะ ว่าจะไปแคร์นักวิทยาศาสตร์กันทำไม เรื่องของจิต สุขหรือทุกข์ ต้องพึ่งนักวิทยาศาสตร์มาพิสูจน์ด้วยเหรอ? มีรายการข่าวช่องหนึ่ง ไปถามคนที่บ้านน้ำท่วมว่า "น้ำท่วม(มิดบ้าน) ลำบากมั้ยครับ" คิดว่าชาวบ้านจะตอบว่าอย่างไร "ต้องให้นักวิทยาศาสตร์เขามาพิสูจน์ก่อนว่า มันลำบาก(เป็นทุกข์)มั้ย ตอบไม่ได้หรอก" จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 11:06:24

ความคิดเห็นที่ 20 ถ้า นรกสวรรค์ มีอยู่จริง จะเรียกสิ่งที่มีอยู่จริงว่า งมงายได้อย่างไร ? นี่คือ logic ง่ายๆ ประเด็น คือ การปฏิเสธหรือยอมรับความมีอยู่ของภพภูมิต่างๆ นั้น เป็นไปด้วยความเข้าใจและใช้เหตุผลเช่นไร ปฏิเสธอย่างงมงาย หรือยอมรับอย่างงมงาย? ถ้ามีความเข้าใจธรรม แม้แต่ในระดับของสุตตมยปัญญา หรือจินตมยปัญญา ก็จะเห็นว่า ภพภูมิต่างๆ หลังตายแล้วมีอยู่จริงแน่นอน ในเมื่อเชื้อคือกรรมนั้นมีอยู่ วิบากก็ต้องมีอยู่ จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเกิดการขาดสูญขึ้นหลังจากร่างกายพังทลายไปแล้ว ดังนั้น ต่อให้ไม่เคยปฏิบัติกรรมฐานจนได้อภิญญาแต่อย่างใด ก็เป็นไปไม่ได้เลยที่ผู้เข้าใจธรรมแม้ในระดับของการศึกษาทั่วไป จะปฏิเสธ นรกสวรรค์ ... หากความเข้่าใจเบิ้องต้นที่ยังอยู่ในกระแสโลกยังวิบัติขนาดนั้น ไม่ต้องไปพุดถึงการหลุดพ้นระดับโลกุตตรธรรมหรือการพ้นจากโลกเลย _____ มักมีผู้ที่แสดงคงวามเห็นว่า ท่านพุทธทาสก็สิ้นไปนานแล้ว ทำไมต้องสนใจความเชื่อของท่านด้วย ? ---ผมว่าไม่มีใครสนใจความเชื่อของท่านหรอกครับ เพราะเป็นปัจจัตตัง แต่ว่าหนังสือของท่านยังมีอยู่ ผลงานของท่านยังเหลืออยู่ ถูกสืบทอดอยู่...และที่สำคัญ ผู้เข้าใจผิด อ้างว่าสวรรค์มีแต่ในอก นรกมีแต่อยู่ในใจ ยังคงเผยแพร่คำสอนต่างๆ นั้นอยู่ ? ก็คงต้องมีการแสดงความเห็นที่เป็นสัมมาทิฏฐิกำกับไว้ด้วย แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 54 11:15:32 จากคุณ : Gow27 เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 11:12:40

ความคิดเห็นที่ 21 ๑๔. ไม่มีนรก-สวรรค์ ปรัศนี:  เขากล่าวหาท่านอาจารย์ว่า สอนว่า ไม่มีนรกไม่มีสวรรค์ หรือแม้หลังจากตายแล้ว และนิพพานอยู่ที่ เมื่อจิตว่าง ดังนี้เป็นการกล่าวตรงตามที่ท่านอาจารย์กล่าวหรือเปล่าครับ? พุทธทาส: เราไม่ได้พูดว่า ไม่มีนรก ไม่มีสวรรค์ หรือแม้แต่หลังจากตายแล้ว เราว่ามีทั้งสองอย่าง นรกสวรรค์ต่อตายแล้ว ก็ว่าไปตามเดิม ไม่ไปแตะต้องเขา นรกสวรรค์ที่นี่และเดี๋ยวนี้ นี่ยืนยันมากให้ตรงตามพุทธประสงค์ นรกสวรรค์อยู่ที่อายตนะทั้ง ๖ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เป็นอันว่ามันมีนรกชนิดนี้ก็มี นรกสวรรค์ต่อตายแล้วไม่ได้ไปแตะต้องเขา ไม่ได้ไปวิพากษ์วิจารณ์เขา ขอให้เก็บไว้ แต่ควบคุมได้ โดยที่จัดนรกสวรรค์เดี๋ยวนี้ให้ถูกต้อง มันควบคุมถึงไปได้ถึงสวรรค์ต่อตายแล้ว เป็นอันว่ามีนรกสวรรค์ทั้งสองชนิด ทั้งสองประเภท ไม่ได้ยกเลิกชนิดไหนเลย ข้อที่พูดว่า นิพพานที่นี่และเดี๋ยวนี้ เป็นสำนวนพูดให้เกิดความสนใจ นิพพานมีเมื่อจิตว่างจากกิเลส นี่มีหลักมีเกณฑ์ คือเป็นนิพพานตัวอย่าง คำว่า "นิพพาน" ที่เกี่ยวกันอยู่กับจิตนั้นก็คือ จิตนั้นมันว่างจากกิเลส นี้พูดและยืนยันว่า พูด และจะพูดต่อไปว่า นิพพานตัวอย่างมีเมื่อจิตว่างจากกิเลส เป็นความดับแห่งกิเลส นี่เป็นนิพพานถ้าดับชั่วคราวก็เป็นนิพพานชั่วคราว เรียกว่า ตทังคนิพพาน หรือสมยวิมุตติ นิพพานที่นี่และเดี๋ยวนี้ ขอให้คอยสังเกต เมื่อจิตว่างจากกิเลสโดยเหตุใดๆ ก็ตาม แต่มันยังไม่ใช่นิพพานสมบูรณ์ หรือตลอดกาลหรือนิรันดร นิพพานชั่วขณะ เรียกว่า ตัวอย่างก็ได้ เมื่อใดจิตว่างจากกิเลสน่ะ รีบรู้จักเสียเร็วๆ คอยเฝ้าดูจิตเมื่อไม่ปรุงเป็นกิเลส เป็นจิตเยือกเย็น เป็นนิพพานเพื่อจะได้เป็นตัวอย่าง แล้วจะได้ชอบใจ แล้วจะได้เป็นอุปนิสัยแก่พระนิพพานอันสูงสุด คือ นิพพานเต็มรูปแบบ. เราสนใจนิพพาน ตัวอย่างเล็กๆ น้อยๆ ในชีวิตประจำวันนี้ เพื่อทำให้คนไม่ต้องปวดหัว ไม่ต้องเป็นโรคประสาท ไว้เรื่อยๆ จะเป็นปัจจัยแก่พระนิพพานอันแท้จริงหรือสูงสุด ที่ว่าอยู่ที่นี่ เดี๋ยวนี้ นิพพานตัวอย่างนั้นพูดจริง แล้วก็พูดต่อไปอีกด้วย พระนิพพานนี้แปลว่า เย็น เมื่อใดเป็นจิตเย็น เย็นอกเย็นใจละก็เมื่อนั้น เป็นนิพพาน แต่คำวา เย็น คำนี้ ก็พิเศษอีกแหละ กลัวว่า ผู้ถามคนนี้คงฟังไม่ถูก ผู้ถามรู้จักแต่เย็นที่คู่กับร้อน ถ้าร้อนก็ต้องเปิดพัดลม ถ้าเย็นถ้าหนาวก็ต้องห่มผ้า แต่มีความเย็น อีกชนิดหนึ่ง ซึ่งมีเมื่อไม่เย็นไม่ร้อน เมื่อไม่เย็นไม่ร้อนชนิดนี้จะเกิดความเย็นชนิดหนึ่งซึ่งเป็นนิพพาน เมื่อไม่รบกวนด้วยความเย็นหรือความร้อนในโลกนี้ มันก็มีความเย็นอย่างโลกุตตระ เป็นนิพพาน ที่ใช้สอนกันในเบื้องต้นว่า เย็นคู่กับร้อน สุขคู่กับทุกข์ สุขที่คู่กับทุกข์ก็ยังเป็นทุกข์เย็นทั้งที่คู่กับร้อนมันก็ยังเป็นทุกข์ ต้องปัดทิ้งไปให้หมดทั้งสุข ทั้งทุกข์ ทั้งอะไรทุกๆ คู่ จึงจะเป็นนิพพาน, กล่าวว่า จิตเย็นเป็นนิพพาน คือเย็นต่อเมื่อไม่มีทั้งร้อนและทั้งเย็นในความหมายของโลกๆ เอ้า มีอะไรอีก. ๖. การเวียนว่ายตายเกิด ปรัศนี:  เขากล่าวหาท่านอาจารย์ว่า อาจารย์ยกเลิก "ชาติ" สำหรับการเวียนว่ายตายเกิด เข้าโลงแล้ว เข้าโลงอีก แล้วมากล่าวว่า "ชาติ" แห่งจิตปัจจุบันในกระแสปฏิจจสมุปบาท ซึ่งเกิดขึ้นได้มากมายในแต่ละวันๆ นี้ว่า เป็นการนำเอามิจฉาทิฎฐิมาสอนเป็นโมฆธรรม หาสาระมิได้ นี้ท่านอาจารย์ยกเลิกจริงหรือครับ? ทำไมอธิบายอย่างนี้ครับ? พุทธทาส: นี่ก็คล้ายกับข้อที่แล้วมา ไม่ได้ยกเลิก “ชาติ” ก็จะไปเลิกได้อย่างไร “ชาติ” เกิดจากท้องแม่มันก็เป็นชาติตามธรรมชาติ จะไปยกเลิกได้อย่างไร ให้รู้จักแบ่งออกเป็น ๒ ชนิด ว่า ชาติทางร่างกายทางวัตถุเกิดจากท้องแม่ ที่นี้ ชาติทางจิตทางวิญญาณ คือ ความรู้สึกว่าตัวกูของกู ที่เกิดมาจากตัณหาอุปาทาน เกิดอยู่ในใจ นี่ชาติฝ่ายวิญญาณ ก็เป็นชาติชาติหนึ่ง เกิดทุกครั้งที่เกิดตัณหาอุปาทาน วันหนึ่ง เราเกิดตัณหาอุปาทานกี่ครั้ง อ้ายชาติชนิดนั้นจะเกิดเท่านั้นครั้ง แล้วชาติอย่างหนึ่งมันเกิดจากท้องแม่ทีเดียวก็เลิกจนกว่าจะเข้าโลง เลิกไม่มีปัญหา ไม่ทรมานใครด้วย เพราะมันเสร็จไปแล้ว แต่ชาติที่เกิดจากตัณหาอุปาทาน ที่ปรุงแต่ง เมื่อจิตได้รับอารมณ์นี้ ดูเอาเองเถอะ เกิดทุกทีเป็นทุกข์ทุกที เกิดเวทนาชนิดไหนก็ต้องเป็นทุกข์เพราะเวทนาชนิดนั้น แม้แต่สุขเวทนา มันก็ทรมาน, อยู่ในทุกขเวทนาก็ยิ่งทรมาน ที่ว่า "เกิดทุกข์ เป็นทุกข์ทุกที" นี้หมายถึงเกิดในทางจิตใจในภายใน ด้วยอำนาจของอุปาทาน ทำให้เกิดความยึดมั่นว่า ตัวเราของเราตัวกูของกู ที่เรียกว่า "อหังการะ มะมังการะ มานานุสัย" ทุกคนมีอหังการะ มะมังการะ มานานุสัย คือความเคยชินที่เกิดความยึดถือขึ้นมาว่า กู หรือของกู ทุกคนมี มันก็เกิดเป็นตัวกูของกู ได้ง่าย ได้เร็ว ได้ทุกหนทุกแห่ง และเป็นทุกข์ทุกที นี่เรียกว่า "ชาติ" ในภาษาธรรมเป็นเรื่องทางจิตทางวิญญาณ นี่เป็นปัญหาเป็นตัวปัญหาที่มันขบกัดเอาเจ็บปวดตลอดวัน ตลอดคืน ส่วนชาติเกิดจากท้องแม่นะมันเสร็จไปแล้ว หมดเรื่องไปแล้ว ไม่ทำพิษทำอันตรายอะไร ฉะนั้นพระพุทธเจ้า ท่านมุ่งหมายชาติ ชนิดที่ทำให้เกิดทุกข์อยู่เรื่อยไป แต่ไปดูเอาเอง ถ้ามันมีเวทนาก็จะเกิดตัณหา เมื่อมีตัณหาก็เกิดอุปาทาน เมื่อมีอุปาทาน ก็มีภพชาติ ติดต่อกันไป ไม่ต้องรอ ที่อธิบายไปไว้ชาติอื่น ภพอื่นเป็นหลายชาตินั้น เป็นคำอธิบายชั้นหลัง คำอธิบายผิดๆ ไม่ตรงตามพระพุทธประสงค์ ไปดูตัวหนังสือในพระไตรปิฎกเอง หลายร้อยหรือหลายพันแห่ง ที่มีตัวสูตร ปฏิจจสมุปบาท จะเป็นอย่างนี้ พอเกิดเวทนาที่ยึดถือ ก็จะต้องมีตัณหา มีอุปาทาน มีภพ มีชาติทันที ติดต่อกันไป อย่างสายฟ้าแลบ นี้เป็นทุกข์ นี่คือชาติที่เป็นปัญหา เราควรจะสนใจเพื่อจะควบคุมไว้ให้ได้ อย่ามีอวิชชามากระทบอารมณ์ เวทนาก็ไม่ถูกยึดถือ เพราะไม่มีตัวกูไม่มีความรู้สึกนึกคิดยึดถือเป็นตัวกู มันก็ไม่เป็นทุกข์ ฉะนั้น จึงบอกให้รู้ว่า มีอยู่ ๒ ชาติหรือชาติมีอยู่ ๒ ชนิด ชนิดหนึ่ง หมดปัญหาแล้ว ชนิดหนึ่งกำลังขบกัดเราอยู่ทั้งวันทั้งคืน ทีนี้ชาติที่เข้าโลง เกิดจากท้องแม่แล้วเข้าโลงมันชาติเดียว ครั้งเดียว คราวเดียว ไม่มีปัญหาอะไร มันเป็นไปตามธรรมชาติ สัตว์เดรัจฉานมันก็เป็นไปได้ ไม่มีปัญหาอะไร แต่มีมนุษย์มันเก่งกว่าสัตว์เดรัจฉาน คือมันคิดลึกซึ้ง เกิดตัณหา อุปาทาน แล้วเผาผลาญจิตใจตัวเอง ชาตินี้ต้องระวัง แต่ว่าไม่ได้ยกเลิก ชาติ ชนิดที่เกิดจากท้องแม่แล้วเข้าโลง ก็ปล่อยไว้ตามธรรมชาติ แต่ขอร้องให้มาสนใจ ชาติที่กำลังขบกัด เคี้ยวกินเราอยู่ทั้งวันทั้งคืนนี่ ควบคุมมันเสียให้ได้ อย่าให้เกิดชาติชนิดที่เป็นทุกข์ เอ้ามีปัญหาอะไร. ๑๗. นรกสวรรค์-การเวียนว่ายตายเกิด เป็นเรื่องไร้สาระ? ปรัศนี: เรื่องนรกสวรรค์และเรื่องเวียนว่ายตายเกิด เป็นเรื่องเหลวไหลไร้สาระหรือ? หรือมีไว้สำหรับหลอกคนโง่? พุทธทาส: เป็นเรื่องจริงที่สุด ช่วยเป็นพยานด้วยว่า อาตมาพูดเรื่องนรกเรื่องสวรรค์นี่เป็นเรื่องจริงที่สุด เรื่องเวียนว่ายตายเกิดนี่จริงที่สุด แต่มันมีความหมายไม่เหมือนกับที่เขารู้ หรือเขาพูด หรือเขาสอนกันอยู่ก็ได้ ร้อนเป็นไฟคือนรก สนุกสนานพอใจก็เป็นสวรรค์ เวียนว่ายตายเกิดนี้เปลี่ยนอยู่เสมอ เรามีความคิดอย่างนี้ เราเป็นคนชนิดนี้ เดี๋ยวเราก็เปลี่ยนความคิดอย่างอื่น เป็นคนชนิดอื่น แม้ไม่ต้องตายเข้าโลง มันก็เวียนว่ายตายเกิดอยู่ภายในนี้จริงกว่า จริงกว่าที่ว่าจะมีหรือจะถึงต่อตายแล้ว ที่มันรู้สึกอยู่กับใจนี้จริงกว่านรก จริงกว่าสวรรค์ จริงกว่าเวียนว่ายตายเกิด จริงกว่า ส่วนนรกสวรรค์เวียนว่ายตายเกิด ชนิดที่ต่อตายแล้วหลังจากตายแล้วนี่ เราไม่มีหน้าที่ที่จะพูด เพราะว่า เขาพูดกันอย่างนี้ก่อนพุทธกาล เราไม่อยากพูดขัดแย้งกับคนเหล่านั้น นั่นจริง สำหรับคนพวกนั้น ที่จริงสำหรับคนพวกนี้แล้วก็ไม่ต้องทะเลาะกัน แต่ถ้ามองในแง่ศีลธรรมก็ไม่ได้มีไว้หลอกใครหรอก มีไว้สั่งสอนด้วยความหวังดี ให้เขามีศีลธรรมไม่ได้เจตนาหลอก ส่วนทางปรมัตถธรรมยิ่งไม่หลอก เพราะว่ามันรู้สึกได้จริง ความทุกข์ที่ร้อนเป็นไฟอยู่ในใจก็รู้สึกได้จริง ไม่ทุกข์ก็รู้สึกได้จริง จึงไม่ใช่เรื่องหลอกเรา คำอธิบายมีหลายอย่าง ถึงแม้วิทยาศาสตร์ตัวยงสมัยนี้ ก็ไม่ควรจะไปปฏิเสธเรื่องที่คนโบราณเขาพูดไว้ เพราะตัวก็ไม่รู้ไม่ได้คำนวณก็ไม่แน่ ฉะนั้น อย่าไปปฏิเสธ ก็ทิ้งไว้อย่างนั้น จนกว่าจะพิสูจน์กันได้ นี้ก็ไม่เสียหายอะไร มันก็เก็บไว้อย่างนั้นก็ได้ เขาสอนเรื่องนรกสวรรค์อย่างไรก็เก็บไว้ก่อนก็ได้ แต่ระวังนรกสวรรค์ที่มันเกี่ยวข้องกัน อยู่ที่นี่เดี๋ยวนี้ทำให้ดีๆ จัดการนรกสวรรค์ที่นี่เดี๋ยวนี้ให้ได้เกิด มันจะควบคุมนรกสวรรค์ต่อตายแล้วได้และได้จริงเลย ฉะนั้น นรกสวรรค์นี้มันเป็นเรื่องจริงที่สุดและก็มีไว้สำหรับคนที่มีปัญญาจริงๆ เท่านั้น จึงจะเห็นได้ คนโง่เห็นไม่ได้ ถ้ามีปัญญาจริงๆ จะเห็นสวรรค์นรกได้จริงเหมือนกัน ที่มา : http://www.buddhadasa.com/FAQ/FAQ_14.html ----------------------------------------------------------------------------------- ใครว่า"พุทธทาส"ปฏิเสธนรกสวรรค์ชาตินี้ชาติหน้า เมื่อเอ่ยถึงท่านพุทธทาส แห่งสวนโมกขพลาราม จ.สุราษฎร์ธานี หลายๆ คนต้องรู้จัก เพราะท่านเป็นพระที่สอนการปฏิบัติธรรมแบบทางตรงไม่อ้อมค้อม จนบางครั้งมีผู้สงสัยว่า ไม่เห็นท่านเอ่ยถึงนรก สวรรค์ ชาตินี้ ชาติหน้า ซึ่งบรรดาลูกศิษย์ของท่านหลายๆ คน เลยตัดสินว่าที่ท่านไม่พูดนั้นแสดงว่า ไม่มีจริง เพราะท่านสอนแบบประโยชน์ในปัจจุบันจริงๆโดยเขาอ้างว่าตามพระไตรปิฎก ที่พระพุทธเจ้าสอนพุทธธรรมกำมือเดียว แต่ใบไม้ที่นอกกำมือมีอีกมาก จะปฏิเสธไปเลยทีเดียวไม่ได้ ตามการวิเคราะห์ของผู้เขียน ผู้ที่เข้ามาสนใจในการปฏิบัติธรรม มีหลายจำพวก แยกได้คือ ๑.มาด้วยศรัทธา ๒.มาด้วยความทุกข์ ๓.มาเพื่อสร้างปัญญา พวกที่ศรัทธานั้นมีหลายประเภท บางคนมาด้วยสนใจในอิทธิฤทธิ์ พวกพระเครื่อง ฯลฯ โดยเริ่มจากวัตถุมงคลเป็นตัวชักนำ พวกที่มาด้วยความทุกข์ ไม่รู้จะหันหน้าไปพึ่งใคร เลยเข้ามาหาศาสนา พวกที่ศรัทธาแท้ๆ นั้น เสมือนพวกเรียนอุดมศึกษา ระดับมหาวิทยาลัย ท่านพุทธทาส ท่านจะสอนเน้นนักศึกษาระดับนี้ เป็นการสอนแบบเซน (สูญญตวาทะ) บางครั้งการสอนเรื่องจิตว่างของท่านซึ่งใช้คำว่า "จงทำงานทุกชนิดด้วยจิตว่าง"เป็นการทำงานเพื่องานทำบุญโดยไม่หวังอะไรซึ่งระดับจิตต้องพัฒนาไปอีกขั้นหนึ่ง เคยมีวิวาทะระหว่างท่านคึกฤทธิ์กับท่านพุทธทาสในเรื่องนี้มีหนังสือตีพิมพ์ออกมาเป็นการพูดกันคนละมุม เมื่อมีเหตุการณ์เป็นเช่นนี้ จึงเกิดข้อสงสัยในพวกปฏิบัติธรรมว่าท่านพุทธทาส อาจเป็นพระประเภทสุขวิปัสสโกทำให้ไม่รู้เรื่องสวรรค์ นรก แต่ในความเป็นจริงแล้วถึงแม้ว่าได้แบบปัญญาล้วนๆ ก็ย่อมไม่ปฏิเสธในเรื่องเหล่านี้ ผู้ที่ปฏิบัติสายอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระและสายมโนมยิทธิของหลวงพ่อฤาษีลิงดำและสายวัดปากน้ำ เกิดความคลางแคลงใจอย่างมาก แต่ก็มีพระในสายนี้ออกมารับรองท่านพุทธทาสเช่น พระอาจารย์ชา สุภัทโท จ.อุบลราชธานีท่านจะรับรองการเทศน์ของท่านพุทธทาสเป็นอย่างมาก หลวงพ่อเกษม เขมโก ซึ่งอยู่จังหวัดลำปางพูดถึงท่านพุทธทาสให้ลูกศิษย์ฟังว่าท่านเป็นพระอนาคามี เป็นต้น เมื่อมีคณะศิษย์ของหลวงปู่ดู่ได้เดินทางไปนมัสการท่านพุทธทาสโดยนำสังฆทานพร้อมพระพุทธรูปที่อธิษฐานจิตโดยหลวงปู่ เพื่อนำไปถวาย พร้อมคำถามที่จะกราบเรียนถึงเรื่องลึกลับต่างๆ ว่าจะมีจริงหรือเป็นตามคำเล่าลือหรือไม่ว่าท่านไม่เชื่อเรื่องเหล่านี้ ผู้คนไปนมัสการท่านมาก เป็นปกติของพระผู้ใหญ่ คณะที่ไปจัดแจงนำสังฆทานเข้าไปถวาย  เมื่อเห็นว่าปลอดคน ท่านพุทธทาสรับสังฆทานเสร็จเรียบร้อย ท่านถามว่า "พระนำมาจากไหน" เมื่อได้รับคำตอบจากคณะศิษย์ ท่านพูดขึ้นมาว่า "เรื่องนี้ต้องคุยกันนาน ไว้ตอนกลางคืนมาคุยกันใหม่" สรุปว่ายังไม่รู้คำตอบที่แท้จริง เพราะภายในวัดสวนโมกข์ไม่ค่อยมีการสร้างพระพุทธรูปและวัตถุมงคลต่างๆ ตกกลางคืนตามที่ท่านนัดหมายเมื่อคณะศิษย์ของหลวงปู่เข้าไปกราบท่าน ท่านจึงพูดขึ้นว่า "เราเป็นลูกศิษย์พระพุทธเจ้า จะปฏิเสธเรื่องของพระพุทธเจ้าไม่ได้ นรก สวรรค์นั้น ก็เป็นเรื่องที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่าเป็นจริง ชาตินี้ ชาติหน้า แม้แต่ยุคพระศรีอาริย์ก็มีจริง แต่เราเล็งเห็นความหยาบของจิตในมนุษย์เหล่านี้ เราเลยไม่สอน สอนแต่บรมธรรมของพระพุทธเจ้าเท่านั้น" คณะที่ไปกราบรับฟังและพร้อมกับขอขมาโทษในองค์ท่านเพราะทุกคนไม่คิดจะได้ฟังประโยคเหล่านี้ ทำให้หมดสงสัย ซึ่งตรงกับที่หลวงปู่ดู่เคยพูดไว้เมื่อมีลูกศิษย์ของท่านกล่าวเชิงวิจารณ์ท่านพุทธทาสโดยท่านเตือนว่า "อย่าไปประมาทท่าน  ท่านก็มีดีของท่าน เราไม่รู้จริง เดี๋ยวเป็นบาปนะแก" ที่มา : ร่มเงาพุทธฉัตร โดยอาจารย์ศุภรัตน์ แสงจันทร์ http://www.gmwebsite.com/webboard/Topic.asp?TopicID=Topic-090407092137386 ตามมาคอมเม้นครับผม จากคุณ : สายลมเหงาแห่งขุนเขา เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 11:15:36

ความคิดเห็นที่ 22 "ถึงแม้วิทยาศาสตร์ตัวยงสมัยนี้ ก็ไม่ควรจะไปปฏิเสธเรื่องที่คนโบราณเขาพูดไว้ เพราะตัวก็ไม่รู้ไม่ได้คำนวณก็ไม่แน่ ฉะนั้น อย่าไปปฏิเสธ ก็ทิ้งไว้อย่างนั้น จนกว่าจะพิสูจน์กันได้ นี้ก็ไม่เสียหายอะไร มันก็เก็บไว้อย่างนั้นก็ได้ เขาสอนเรื่องนรกสวรรค์อย่างไรก็เก็บไว้ก่อนก็ได้ แต่ระวังนรกสวรรค์ที่มันเกี่ยวข้องกัน อยู่ที่นี่เดี๋ยวนี้ทำให้ดีๆ จัดการนรกสวรรค์ที่นี่เดี๋ยวนี้ให้ได้เกิด มันจะควบคุมนรกสวรรค์ต่อตายแล้วได้และได้จริงเลย ฉะนั้น นรกสวรรค์นี้มันเป็นเรื่องจริงที่สุดและก็มีไว้สำหรับคนที่มีปัญญาจริงๆ เท่านั้น จึงจะเห็นได้ คนโง่เห็นไม่ได้ ถ้ามีปัญญาจริงๆ จะเห็นสวรรค์นรกได้จริงเหมือนกัน" "เราเป็นลูกศิษย์พระพุทธเจ้า จะปฏิเสธเรื่องของพระพุทธเจ้าไม่ได้ นรก สวรรค์นั้น ก็เป็นเรื่องที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่าเป็นจริง ชาตินี้ ชาติหน้า แม้แต่ยุคพระศรีอาริย์ก็มีจริง แต่เราเล็งเห็นความหยาบของจิตในมนุษย์เหล่านี้ เราเลยไม่สอน สอนแต่บรมธรรมของพระพุทธเจ้าเท่านั้น" ยกมาเน้นอีกรอบครับ   เชิญว่ากันต่อ จากคุณ : สายลมเหงาแห่งขุนเขา เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 11:16:25

ความคิดเห็นที่ 23 ตกลงว่าท่านพุทธทาสเชื่อว่านรกสวรรค์มีจริงหรือไม่ครับ? http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11147151/Y11147151.html --------------------------------------------------------------------------------------- ประเด็นที่  ยกมานั้น ตอนแรกๆ ที่เริ่ม ศึกษา ผมก็งง ครับ "ทีนี้ อาตมา อยากจะชี้แจงต่อ ถึงข้อที่ว่า ทำไม คำว่า เทวดา หรือ คำว่า สวรรค์นี้ มามีอยู่ในพระพุทธภาษิต และอยู่ในพระไตรปิฎก โดยตรง. ทั้งนี้ ก็เพราะว่า ในประเทศอินเดีย สมัยนั้น มีความเชื่อเรื่องเทวดา...." ในข้อนี้ ผมชี้ว่า ท่าน ยังไม่ บรรลุ ปฏิปทา (ท่านตีความเอาเอง ) แม้ผม (ที่เนื่องด้วยอวิชชา // ยังโง่อยู่ ) ก็เดา เอาเอง เหมือนกันว่า ในธรรมชั้นนี้ ท่าน พุทธทาส นั้น สอนผิด ( ด้วยทิฏฐิ ตน อยู่ ) แต่ ภายหลัง ... พุทธทาส: เราไม่ได้พูดว่า ไม่มีนรก ไม่มีสวรรค์ หรือแม้แต่หลังจากตายแล้ว เราว่ามีทั้งสองอย่าง นรก สวรรค์ต่อตายแล้ว ก็ว่าไปตามเดิม ไม่ไปแตะต้องเขา .. ท่านสอนในเชิง ให้ภาวนา ( ให้รู้ อนัตตา ก่อน ) ธรรมของท่าน พุทธทาส ที่หา สาระ ได้ จริง คือ เพียรละ ตัวกู ของกู อันเป็น สัมมาทิฏฐิ ชั้นแรก ในการ ตัดขาด จาก อัตตา ซึ่งผม (ที่เนื่องด้วยอวิชชา // ยังโง่อยู่ ) ก็เดา เอาเอง เหมือนกันว่า ในธรรมชั้นนี้ ท่าน พุทธทาส นั้นสอนโดยชอบแล้ว ============================================== ทีนี้ พอคนเอางานของท่าน มาแปล ก็แปล งานของท่าน ทั้งหมด โดยไม่คัดกรอง ลูกศิษย์ ก็ งง ผม ก็ งง คนอ่านก็งง ไปสรุปว่า ธรรมมะ ของท่าน เป็น มิจฉาทิฏฐิ (ทั้งหมด) โดย อวิชชา (ความไม่รู้) ยังมีในเี่ราอยู่ จากคุณ : Cho_shang เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 11:36:18

ความคิดเห็นที่ 24 หลวงพ่อชา สุภัทโธ ยังสรรเสริญ หลวงพ่อเกษม เขมโก ยังยกย่อง หลวงปู่ดู่ พรหมปัญโญ ยังปรามศิษย์ที่ปรามาท ใครใคร่ว่าอะไร เชิญครับ เชิญ ผมไปแหละ ไม่อยากอยู่ใกล้ๆ หน่ะครับ(โกย) จากคุณ : สายลมเหงาแห่งขุนเขา เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 11:50:45

ความคิดเห็นที่ 25 ก็ขนาดพระพุทธเจ้า ท่านพระพุทธทาส ยังบอกว่าทรงเออออไปกับความเชื่อเลย ตัวท่านเองจะเออออบอกว่ามันมีจริงก็ไม่แปลก พุทธทาส: เป็นเรื่องจริงที่สุด ช่วยเป็นพยานด้วยว่า อาตมาพูดเรื่องนรกเรื่องสวรรค์นี่เป็นเรื่องจริงที่สุด เรื่องเวียนว่ายตายเกิดนี่จริงที่สุด แต่มันมีความหมายไม่เหมือนกับที่เขารู้ หรือเขาพูด นี่ขนาดบอกว่า มีจริง ก็ยังบอกว่า "แต่มันมีความหมายไม่เหมือนกับที่เขารู้ หรือเขาพูด" "ชนิดที่ต่อตายแล้วหลังจากตายแล้วนี่ เราไม่มีหน้าที่ที่จะพูด เพราะว่า เขาพูดกันอย่างนี้ก่อนพุทธกาล" ขนาดท่านไม่หน้าที่ที่จะพูด ยังพูดซะเสร็จสรรพเลยว่า 1.พระพุทธเจ้าท่านเออออไปตามที่เขาพูดกัน 2.เหล่าเถระหรือพระราชา มีหน้าที่สร้างเรื่องราวเทวดาให้ตรงกับ ข้อความที่ว่า พระพุทธเจ้าเป็นครูของเทวดาและมนุษย์ ถ้าท่านเชื่อว่ามีจริง ทำไมต้องให้พระราชาพระเถระ สร้างเรื่องราวเทวดาล่ะครับ กรรมส่อเจตนา ท่านบอกว่ามีจริงๆๆ แต่พฤติกรรมกลับบอกว่ามันเป็นเรื่องแต่ง เป็นเรื่องก่อนพุทธกาล แล้วยังมองว่าการเออออนี่ไม่ผิดอีก จากคุณ : imanust_261204 เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 12:31:42

ความคิดเห็นที่ 26 คำสอนหลายอย่างที่ฟังแล้วแปร่งหูของคนในสมัยนี้ ผมคิดว่าเป็นกุศโลบายในการสอนธรรมของท่านให้แก่คนในสมัยโน้น จากคุณ : ลำปาว เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 12:45:34

ความคิดเห็นที่ 27 ถ้าท่านเชื่อว่ามีจริง ทำไมต้องให้พระราชาพระเถระ สร้างเรื่องราวเทวดาล่ะครับ กรรมส่อเจตนา ท่านบอกว่ามีจริงๆๆ แต่พฤติกรรมกลับบอกว่ามันเป็นเรื่องแต่ง เป็นเรื่องก่อนพุทธกาล แล้วยังมองว่าการเออออนี่ไม่ผิดอีก จากคุณ : imanust_261204 ------------------------------------------- ท่านพุทธทาสนี้ นอกจากจะกล่าวตู่ พระพุทธเจ้าแล้ว  ยังกล่างตู่ พระภิกษุอื่น ๆ พระราชา ผู้ทรงทศพิธราชธรรมด้วย ทิฏฐิของท่านพุทธทาส http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=chalermsakm&month=11-2010&date=15&group=1&gblog=2 หน้า ๕๕ ทีนี้จะพูดเรื่อยๆ ไปตามที่เห็นว่าสมควรจะพูด ทำไมเราจึงกล้าวิจารณ์ขนาดนี้ ?จะชอบไหม ว่าทำไมเราจึงกล้าวิจารณ์กันอย่างอิสระเช่นนี้? ในข้อนี้จะขอพูดไว้ทีเดียวหมดเลย สำหรับใช้ได้ทุกๆคราวทุกๆเรื่องว่า ทำไมเราจึงกล้าวิจารณ์กันขนาดนี้ ข้อหนึ่ง ก็เพราะว่าพระไตรปิฏกทีแรกจำกันมาด้วยปาก ฟังด้วยหู บอกกันด้วยปากเรื่อยมาเป็นเวลาตั้ง ๔๐๐- ๕๐๐ ปี จึงได้เขียนเป็นตัวหนังสือ มันอาจจะมีผิดเพี้ยนหลงลืมโดยไม่เจตนาในชั่ว ๔๐๐ - ๕๐๐ ปีนี้ ฉะนั้นเราจึงต้องกล้าวิจารณ์ อีกข้อหนึ่งแม้เป็นตัวหนังสือแล้ว มันก็ตั้ง ๒๐๐๐ ปีมาแล้ว ที่เขียนเป็นตัวหนังสือแล้วเมื่อ พศ. ๕๐๐ มาถึงเดี๋ยวนี้มัน ๒๐๐๐ ปีแล้ว ฉะนั้นมันอาจจะมีอะไรสูญหาย หรือเพิ่มเข้ามาชดเชยหรือว่าเพิ่มเติมเข้าไปโดยเจตนาบ้าง ไม่เจตนาบ้าง อย่างนี้มันอาจจะมี แม้แต่คัดลอกผิดมันก็มี ฉะนั้นเราจึงกล้าวิจารณ์ ทีนี้การกล้าวิจารณ์นี้ไม่ใช่เราอวดดี พระพุทธเจ้าท่านตรัสไว้โดยกาลามสูตร อย่าเชื่อแม้แต่เพราะเหตุว่าสมณะองค์นี้เป็นครูของข้าพเจ้า แม้แต่พระพุทธเจ้าเอง อย่าเชื่อเพราะมันมีในพระไตรปิฏก, อย่าเชื่อเพราะมันน่าเชื่อ,อย่าเชื่อเพราะมันมีเหตุผลทางตรรก ทาง Logic ทางปรัชญา เป็นต้น ให้เชื่อเมื่อมันปรากฏแก่ใจแล้วว่ามันเป็นเช่นนั้นจริง พระพุทธเจ้าทรงเปิดให้อย่างอิสระถึงที่สุดอย่างนี้ เพราะฉะนั้นเราจึงกล้าวิจารณ์ แม้แต่วิจารณ์พระพุทธเจ้าเอง นี่พูดอย่างนี้บาปหรือไม่บาปก็ไปคิดเอาเองเถอะ บางคนคิดว่าพูดจาบจ้วงพระพุทธเจ้า แต่ว่าพระพุทธเจ้าท่านสั่งว่าอย่างนั้น หน้า ๗๕ ปาฏิหาริย์เกี่ยวกับอภิธรรมปิฏกที่สำคัญก็คือเรื่องว่า พระพุทธเจ้าได้เสด็จขึ้นไปบนสวรรค์ชั้นดาวดึงส์แล้วแสดงอภิธรรมที่นั่น โปรดเทวดาที่เคยเป็นพระมารดาของท่าน นี่คือพระมหาปาฏิหาริย์ แล้วก็มีปาฏิหาริย์ที่เนื่องกัน เช่นต้องแสดงยมกปาฏิหาริย์ก่อน แล้วขึ้นไปอย่างไร แล้วลงมาอย่างไร แต่เรื่องสำคัญมันว่าขึ้นไปบนเทวโลกแสดงอภิธรรม ซึ่งชาวบ้านหรือนักปราชญ์ในเมืองมนุษย์ฟังไม่รู้เรื่อง แต่ไปแสดงแก่เทวดาให้รู้เรื่องได้ เทวดาซึ่งเอาแต่เล่นแต่กินแต่สบายนั้นน่ะ เรื่องนี้ขอให้ทนฟังอาตมาเล่านิดหน่อย เรื่องว่า พระพุทธเจ้าขึ้นไปบนเทวโลกนั้นนะ มันเป็นเรื่องจำเป็นที่ต้องมีในพุทธศาสนาของเรา เพราะว่าในศาสนาอื่นๆหรือแม้ว่าไม่เกี่ยวกับศาสนาเป็นลัทธิอื่นนั้นเขาจะมีว่าศาสดาของเขา หรือบุคคลสำคัญของเขาต้องเคยขึ้นไปบนเทวโลกทั้งนั้น แล้วในฝ่ายพุทธศาสนาถ้าพูดว่าเราไม่มีมันก็แย่ เพราะฉะนั้นมันต้องมีกับเขาบ้างให้จนได้ ทีนี้มันจะมีได้โดยฝีมือของใคร นี้มันเป็นเรื่องที่จะต้องมี เพื่อสร้างสถาบันที่ศักดิ์สิทธิ์ เช่นเราจะต้องพูดว่า พระพุทธเจ้าท่านมาเหยียบรอยพระบาทไว้ที่สระบุรี นั้น ถ้าไม่พูดว่าพระพุทธเจ้ามาเหยียบไว้แล้ว ไม่มีใครสนใจหรอก ทีนี้เราจะต้องมีอะไรที่ทำให้สนใจให้เป็นสถาบันเสียก่อน พอมันเป็นสถาบันแน่นแฟ้นในจิตใจของประชาชนแล้ว มันใช้ได้แล้ว มันจะจริงหรือไม่จริงก็ช่างมันเถอะ เพราะเขาต้องการสถาบันอันแน่นแฟ้นในจิตใจของประชาชน ที่ประเทศอินเดียครั้งกระโน้นก็เหมือนกัน ต้องการสถาบันอันนี้ให้เชื่อว่าพระพุทธเจ้าของเราเก่งไปหมดทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกคนจะต้องระลึกถึงข้อที่ว่า เราสวดกันอยู่ทุกวันว่า “ สัตถา เทวะมะนุสสานัง” ถ้าเรื่องมันไม่จริงเราก็โกหกทุกวัน เราพูดว่า “ สัตถา เทวะมะนุสสานัง”, “อิติปิโสภควา อรหังสัมมาสัมพุทโธ วิชชาจะระณะสัมปันโน สุคะโต โลกะวิทู อะนุตตะโร ปุริสะทัมมะสาระถิ สัตถา เทวะมะนุสสานัง” ท่านเป็นครูทั้งของเทวดาและมนุษย์ ไม่ขึ้นไปบนเทวโลกแล้วจะเป็นครูของเทวดาได้อย่างไร เราก็สวดอยู่ทุกวัน ฉะนั้นเรื่องมันต้องเป็นไปได้ ต้องเข้ารูปกันได้ ฉะนั้นมันก็เป็นหน้าที่ของผู้รับผิดชอบในสมัยนั้น จะเป็นพระมหาเถระที่เป็นประธานสงฆ์ทั้งหมดในเวลานั้นก็ดี หรือจะเป็นพระมหาจักรพรรดิที่รับผิดชอบ เป็นองค์อุปถัมภ์ของพุทธศาสนาในเวลานั้นก็ดี จะต้องช่วยกันรับผิดชอบให้มันเกิดสถาบันอันนี้ให้แน่นแฟ้นลงไปในจิตใจของคนทั้งปวง ว่าพระพุทธเจ้ามีอะไรครบพร้อมหมดทุกอย่าง ทุกเรื่อง แม้กระทั่งขึ้นไปบนสวรรค์ ทีนี้ดูหินสลักที่จำลองมาไว้ที่นี่ หินสลักสมัยสาญจีนี้มัน พศ. ๔๐๐ – ๕๐๐ เท่านั้นเอง เมื่อ พศ. ๔๐๐ – ๕๐๐ มีความเชื่อเรื่องพระพุทธเจ้าขึ้นสวรรค์เสร็จแล้ว ไปดูเถอะ เขาสลักบันไดขึ้นสวรรค์ลงสวรรค์ของพระพุทธเจ้าในหินสลักนั้น ฉะนั้นแสดงว่าประชาชนเชื่อกันหมดแล้ว โดยอำนาจของพระราชามหาจักรพรรดิให้สลักเหล่านี้ ประชาชนต้องเชื่อ ในยุคที่มันพ้องกันกันไม่เชื่ออยู่สักครึ่งอายุคน พอตายหมด ยุคหลังมันเชื่อหมดว่าพระพุทธเจ้าขึ้นไปบนดาวดึงส์ นี่ พศ. ๔- ๕๐๐ นี้เป็นอันว่าประชาชนเชื่อแน่นแฟ้นแล้ว มีหินสลักเหล่านี้เป็นพยาน แล้วหนังสือคัมภีร์เรื่องพุทธประวัตินั้นเขียนทีหลังหินสลัก คัมภีร์ลลิตวิตตะหรือว่าพระพุทธจริตะอะไรก็ตาม เรื่องพุทธประวัติมันเขียนทีหลัง เมื่อประมาณ พศ. ๙๐๐ - ๑๐๐๐ เพราะฉะนั้นหนังสือที่เขาเขียนตามหินสลัก หินสลักเขาสลักในสมัยที่ไม่ได้ใช้หนังสือ ทีนี้หินสลักนี้ พศ. ๔-๕๐๐ ถ้าก่อนหินสลัก พศ. ๔ – ๕๐๐ นี้ขึ้นไปอีก มันก็ถึงสมัยพระเจ้าอโศกเท่านั้น หน้า ๑๑๕ เดี๋ยวนี้อย่าไปเข้าใจว่า คำสอนทั้งหมดในคัมภีร์อภิธรรมนั้นมันเป็นอภิธรรมแท้ของพระพุทธเจ้า เรื่องสวรรค์ข้างบนนรกข้างล่างใต้ดิน นี้เลิกกันเสียที ขอร้องซ้ำแล้วซ้ำอีกว่าสวรรค์ข้างบน นรกข้างใต้นี้เลิกกันเสียที มันโง่เกินไป เพราะว่ามันไม่มีข้างบนข้างล่าง โลกกลมๆนี้ มันมีจุดดูดอยู่ที่ตรงกลางแล้วมันดูดเข้าหาจุดๆนี้เพราะฉะนั้นข้างนอกออกไปมันเป็นข้างบน ข้างฝ่ายนี้มันเป็นข้างล่างรอบตัว เอาส้มโอสักลูกหนึ่ง ฝังแม่เหล็กที่แรงมากๆไว้ตรงศูนย์กลางส้มโอ แล้วก็เอาตุ๊กตาที่ทำด้วยเหล็กตัวเล็กๆมากๆ มาติดไว้รอบส้มโอเลย แล้วคุณจะรู้ว่าไม่มีข้างบนข้างล่าง นี่แหละความรู้สึกว่าข้างบนข้างล่างนี้คือความหลอกลวงของ Gravity ของโลก พวกที่บินไปถึงโลกพระจันทร์เขารู้เรื่องนี้ดี แล้วเขาจะหัวเราะพวกอภิธรรมที่มัวสอนอยู่ว่าสวรรค์ข้างบนนรกข้างล่าง ฉะนั้นเลิกมันได้แล้ว เรื่องสวรรค์ข้างบนนรกข้างล่างนี้ มันเป็นเรื่องที่เลิกกันได้แล้ว --------------------------------------------------------------- ปล.จริงๆผมก็งงนะ ว่าจะไปแคร์นักวิทยาศาสตร์กันทำไม เรื่องของจิต สุขหรือทุกข์ ต้องพึ่งนักวิทยาศาสตร์มาพิสูจน์ด้วยเหรอ? มีรายการข่าวช่องหนึ่ง ไปถามคนที่บ้านน้ำท่วมว่า "น้ำท่วม(มิดบ้าน) ลำบากมั้ยครับ" คิดว่าชาวบ้านจะตอบว่าอย่างไร "ต้องให้นักวิทยาศาสตร์เขามาพิสูจน์ก่อนว่า มันลำบาก(เป็นทุกข์)มั้ย ตอบไม่ได้หรอก" จากคุณ : sirnitfi --------------------------------------- เห็นด้วยครับ  คุณ : sirnitfi ผมไม่แคร์นักวิทยาศาสตร์  หรือ ท่านพุทธทาส รวมทั้งศิษย์ของท่าน จะหาว่า โง่ งมงาย  หากมีความเชื่อในเรื่อง นรก สวรรค์ หลักกรรม การเวียนว่าย ตายเกิด จาก พระไตรปิฏก อรรถกถา จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 12:56:58

ความคิดเห็นที่ 28 เห็นด้วยกับท่านเฉลิมศักดิ์1 จากคุณ : Brutal PoP เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 14:45:28

ความคิดเห็นที่ 29 อ่านมาก เวียนหัว ตอบกันไปกันมา เลยอยากตอบบ้าง รู้สึกว่าจะมีแต่นักแปลกันทั้งนั้นเลยนะครับ...เอาคำมาแปลกันไปกันมา..ยกประโยคนั้น ประโยคนี้กันมาตอบ...แต่อ่านแล้ว..มันก็แค่การตีความอย่างเดียว..เฮ่อ...เวียนหัว ทุกข์มี          เพราะ       ยึด ทุกข์ยืด        เพราะ       อยาก ทุกข์มาก       เพราะ      พลอย ทุกข์น้อย       เพราะ      หยุด ทุกข์หลุก       เพราะ      ปล่อย ลองเอาไปตีความนะ... และถ้าเอามาใช้ประโยชน์กับตัวเองด้วยก็ยิ่งดี จากคุณ : คนรู้น้อย (rotjanawipart) เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 16:09:32

ความคิดเห็นที่ 30 ถ้าพระพุทธองค์ รู้ว่าไม่มีจริงแล้วสอนแบบเอออวย ถึงไม่ได้โกหกแต่บางทีมันก็เหมือนโกหกนะครับ สู้พระองค์สอนแบบจริงไปเลยย่อมไม่ดีกว่าหรือครับ เพราะถ้าเป็นอย่งนั้นจริงซักวันพิสูจน์ได้ว่าไม่มี แต่พระองค์กลับเอออวยมันก็ไม่ใช่ คหสต.ครับ จากคุณ : หว่างฮั่น2011 เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 17:11:31

ความคิดเห็นที่ 31 ประเด็นคลาสสิค ตอบกันไปกันมาตลอดหลายปี ถ้าสมมติว่าวันหนึ่งประเด็นนี้หายไปจากบอร์ดห้องศาสนา บอร์ดนี้ก็คงจืดชืดไปโข เอาเป็นว่า ใครใคร่ศึกษางานของท่านพุทธทาส ก็ศึกษาไป ใครไม่ไม่ใคร่ศึกษา ก็ละไว้ จะดีไหมครับ? เรื่องที่ท่านเป็นมิจฉาทิฎฐิ เพราะไม่เชื่อว่านรกสวรรค์มีจริง ผมก็ไม่เห็นสักทีว่าตรงไหนท่านพุทธทาสปฏิเสธตรง ๆ ว่าท่านเชื่อว่าตายแล้วสูญ โลกหน้าไม่มี ชาติภพไม่มี ไอ้ที่ยก ๆ กันมา ประเด็นคือ "ท่านไม่เชื่อตามคำอธิบายแบบที่อธิบาย ๆ กันอยู่"   (เช่น สวรรค์จะต้องประกอบด้วยวิมานสวยงามอย่างนั้นอย่างนี้ (เหมือนกระทู้ธรรมกายข้างล่างนั่นไง)) แต่การจับประเด็นเพียงเท่านั้น แล้วไปสรุปว่าท่าน "ไม่เชื่อว่าโลกหน้ามีอยู่จริง" มันเป็นตรรกะที่ด่วนสรุปไปไหมครับ? ผมเห็นว่าท่าทีของท่านพุทธทาส ออกไปในแนวไม่เห็นว่านรกสวรรค์นั้นเป็นแก่นของพุทธธรรม และท่านก็ยังมีทัศนะในการ "ชวนวิจารณ์" ความคิดเรื่องนรกสวรรค์ลักษณะนั้น ๆ อีกด้วย แน่นอนว่าท่าทีเช่นนี้ผู้ยึดมั่นในความศักดิ์สิทธิ์ของพระคัมภีร์ย่อมยากที่จะรับได้ แต่การด่วนสรุปว่าถ้าไม่เชื่อตามคัมภีร์ไปทุกตัวอักษรแล้วต้องมิจฉาทิฎฐิเสมอนั้น มันเกินเลยไปหน่อยไหมครับ ในความเห็นส่วนตัว ผมไม่เห็นว่าคำสอนของท่านปฏิเสธนรกสวรรค์ตรงไหน? ท่านไม่เคยบอกว่ามีแต่นรกสวรรค์ในปัจจุบันขณะอย่างเดียวเท่านั้น ส่วนสวรรค์นรกแบบอื่นไม่มีอยู่จริง แต่ที่ท่านไม่เน้นนรกสวรรค์ต่อตายแล้ว เนื่องจากท่านไม่เห็นประโยชน์ที่จะต้องหยิบยกมาสอน (ท่านก็บอกชัด ๆ ว่าไม่ได้ยกเลิกนรกสวรรค์อย่างนั้นๆ ก็ให้คงอยู่ต่อไป แต่ไม่มีประโยชน์สำหรับการดับทุกข์ในปัจจุบันเท่านรกสวรรค์ในปัจจุบันขณะ) เป็นมิจฉาทิฎฐิตรงไหนครับ? ไม่ถูกจริต ก็ไม่ต้องศึกษา มันก็จบเรื่องครับ ปล. ผมเห็นว่า ความคิดแบบชาวพุทธแนวจารีตนั้น จะเชื่อว่าพุทธศาสนาคือสิ่งที่บริสุทธิ์ปราศจากอิทธิพลของลัทธิความเชื่ออื่นที่เกิดร่วมสมัยกัน เพราะพระพุทธเจ้าทรงเป็นสัพพัญญูรู้ทุกอย่างจริงหมด เพราะฉะนั้นที่ตรัสถึงนรกสวรรค์ ก็แปลว่าทรงรู้ทรงเห็นจริง ๆ จึงตรัสอย่างนั้น โดยไม่นำพาว่านรกสวรรค์ (และระบบจักรวาลวิทยาในศาสนาพุทธ) คล้ายคลึงกับศาสนาพราหมณ์เพียงใด  ความคิดอย่างนี้คงยอมรับได้เฉพาะในหมู่ชาวพุทธที่ยึดมั่นในพระคัมภีร์อย่างถึงที่สุดว่าเป็นสัจธรรมไปทุกตัวอักษร แต่ควรสังเกตว่าในทางวิชาการ ก็จัดว่าศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่ได้รับอิทธิพลจากศาสนาพราหมณ์อย่างมากในหลายเรื่อง รวมทั้งเรื่องนรกสวรรค์ด้วย แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 54 17:30:12 แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 54 17:19:56 จากคุณ : ประดู่ป่า เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 17:18:04

ความคิดเห็นที่ 32 ท่านพุทธทาส  คือผู้มารื้อฟื้นพุทธศาสนาท่านนึง   ที่กาลเวลาผ่านไปศาสนาพุทธเริ่มเพี้ยนออกนอกทางไปเป็นแบบเทวนิยมอย่างเก่าเหมือนสมัยก่อนพระพุทธเจ้าตรัสรู้ก่อตั้งศาสนา  สัมมาทิฏฐิหรือวิธีปฏิบัติ  เป็นต้น จากคุณ : toi (castertoi) เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 17:20:42

ความคิดเห็นที่ 33 ผมไม่อาจวิเคราะห์ วิจารณ์อย่างพวกพี่ๆทั้งหลายได้  เพราะผมรู้น้อยและพึ่งเริ่มมาศึกษาอ่านธรรมะจากครูบาอาจารย์ต่างๆ แต่ผมก็มั่นใจว่าหลวงพ่อพุทธทาส เป็นพระปฏิบัติดีปฎิบัติชอบองค์หนึ่ง เพียงแต่ว่า วันนี้ผมยังอ่านหนังสือที่ท่านเขียน ไม่รู้เรื่อง ขนาดเล่มเล็กๆเรื่อง ขันธ์5 ผมยังงงกับท่านอยู่เลย สติปัญญาผมยังไม่ถึงก็เป็นได้ ยังไงซักวันนึงผมจะกลับมาอ่านใหม่  ตอนนี้ เอาแบบอ่านแล้วทำความเข้าใจได้ง่ายๆ อย่างหลวงพ่อพุธ หลวงปู่เทสก์ หลวงตามหาบัว ก่อนดีกว่า แล้วเพียรปฏิบัติต่อไป ซักวันคงจะรู้ได้เองแหละ จากคุณ : สีหมึก เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 17:26:51

ความคิดเห็นที่ 34 จะไปเดือดร้อนอะไรกันนักหนาเนี่ย ? ใครจะเชื่อว่า นรกสวรรค์ มีหรือไม่มี มันก็เรื่องของเขานะ สำคัญว่า "คุณเดือดร้อนเพราะอะไร?"   คุณกระวนกระวายเพราะเขาไม่เชื่อแบบคุณหรือ? คุณกระวนกระวายเพราะเขามีความคิดเป็นตัวของเขาเองหรือ? และโดยที่สุดแล้ว ... คุณกระวนกระวาย กลัวว่าท่านพุทธทาสจะไม่โง่เขลา เบาปัญญา เหมือนอย่างคุณหรือ? อย่าไปห่วงท่านเลยครับ  เชื่อผมเถอะ โดยเฉพาะท่านพุทธทาส ระดับท่านแล้ว คงไม่มานั่งเชื่ออะไรแบบที่ "คนอย่างคุณ ระดับคุณ" เชื่อดอก กระมังครับ ความคิดมันคนละระดับแล้ว  น่าจะยอมรับกันได้แล้วนะ....คุณเป็นใคร ? ท่านพุทธทาสเป็นใคร?  คุณน่าจะรู้ตัวคุณดีนะ  แม้จะไม่รู้เรื่องท่านพุทธทาสมากนัก แต่ คุณคงรู้เรื่องคุณดีแน่ ๆ ว่า คุณคือใคร ระดับไหน? มันก็แค่ฆราวาสบริโภคกามชั้นเลว ๆ คนหนึ่งเท่านั้น มิใช่หรือ? แล้วคนระดับคุณ แค่นี้ จะไปอะไรนักหนา กับระดับท่านพุทธทาส? จากคุณ : รถเรณู เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 18:29:44

ความคิดเห็นที่ 35 เป็นเรื่องดีนะ ถกกันอย่างนี้ จะเป็นประโยชน์ บอร์ดจะได้ไม่ร้างรา อย่างความเห็นคุณเฉลิมศักดิ์1 แม้จะเป็นการฟลัดบอร์ดแต่ก็ได้ย้ำและrerunอยู่เรื่อยๆ เราเองยังแอบสงสัยคุณเฉลิมศักดิ์1มีเจตนาเผยแพร่งานท่านพุทธทาสแบบเซนหรือเปล่า เพราะเราเชื่อว่าปัญญาชนได้อ่านแล้วน่าจะมีมากที่คล้อยตามความเห็นท่านพุทธทาส เรื่องท่านพุทธทาสเชื่อย่างไรในสวรรค์นรกนั้นก็ไม่สำคัญเท่ากับ   จริงๆแล้วมันมีหรือเปล่า  และมีแบบไหน   มีแบบที่ท่านพุทธทาสสอนหรือมีทั้งสองแบบ หรือมีแบบสวรรค์วิมานแบบเดียว หรือมีแบบธรรมกายไปเลย ใครเล่าจะรู้จริง ใครเล่าจะบอกได้ สุดท้ายสรุปลงตรงที่เลือกเชื่อ เลือกศาสนา ได้อย่างเสรี และทุกคนก็มีชีวิตอย่างมีความสุขได้ หรือบางคนไม่เลือกที่จะเชื่ออะไรเลยหากเข้าไม่ถึงหรือไม่เข้าใจ ศาสนาอื่นเขาก็ยืนยันว่ามีพระเจ้าทำไมไม่ไปลองดูกันบ้าง แต่ตอนหลังมีพวกไม่มีศาสนาเยอะมากอย่างน่าประหลาดใจ แต่ทุกคนก็เป็นคนดีได้ จากคุณ : จันทร์สุขสดใส เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 19:53:01

ความคิดเห็นที่ 36 #31 "มันเป็นตรรกะที่ด่วนสรุปไปไหมครับ" พฤติกรรมของท่านพุทธทาสขนาดนั้น ยังบอกว่าด่วนสรุปอีกเหรอครับ จากคุณ : imanust_261204 เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 20:23:55

ความคิดเห็นที่ 37 ผมเห็นตามความเห็นที่ 11 นะ ส่วนท่านพระพุทธทาสจะเชื่อยังไง ก็แล้วแต่ท่าน แต่ประ้เด็นสำคัญก็คือ เรื่อง นรก-สวรรค์ ที่เป็นภพภูมิ น่ะมีจริง ตรงนี้แหละ ต้องชัดเจนก่อน ส่วนความยึดมั่นถือมั่น ในภพภูมิ เป็นสิ่งที่ต้องปฎิบัติเพื่อละ เพื่อวาง ตามมา เพราะหากเชื่อว่า นรก-สวรรค์ ที่เป็นภพภูมิไม่มีจริง การศึกษาให้ก้าวหน้าต่อไป มันคงจะเป็นไปไม่ได้ เพราะมันผิดเพี้ยนมาตั้งแต่เริ่ม เหมือน ติดกระดุมผิดเม็ดแรก เม็ดที่ตามมาก็ย่อมจะติดผิดตามไปด้วย จากคุณ : kuromonkey เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 21:27:28

ความคิดเห็นที่ 38 คุณ imanust_261204  พระศาสดาเราสอนเรื่อง นรก สวรรค์ ไว้อย่างไรครับ? หาพระสูตรมาลงเลย ผมอยากอ่านเหมือนกัน เอาในพระไตรปิฎกนะครับ  ตำราชวนเชื่อไม่เอานะ  หาคำว่า "จงเชื่อในนรก" ให้ที อยากเห็นเหมือนกัน  ตัดต่อพระไตรปิฎกก็ไม่เอานะครับ เท่าที่ผมทราบ ท่านแค่ยกตัวอย่างคนทำกรรมดี กรรมชั่ว ที่ยังละตัวตนไม่ได้ ก็จะไปยัง ภพภูมิต่างๆ เวียนว่ายตายเกิดอยู่อย่างนั้น  ท่านไม่ได้สอนให้เชื่อนี่ครับ ขอให้ท่านแยกให้ออกด้วยว่า คำว่า "มีอยู่"  กับ  "เชื่อ"  นี่มันคนละความหมายกันเลยนะครับ อย่าได้เอามาปนกันเชียว คนที่คิดว่า "นรกมีอยู่" แต่ไม่ยึดติด  คือ ทางสายกลาง เป็น สัมมาทิฏฐิ กับ คนที่ "เชื่อว่ามีนรก" อย่างสุดซึ้งนั้น อย่างหลังนี่จัดเป็นการยึดติดในภพภูมิ มีตัวตนเวียนว่ายตายเกิด อยู่ในภูมินั้นๆนะครับ คือ สัสสตทิฏฐิ ไม่ใช่ทางสายกลาง คำว่า"เชื่อ" เป็นคำที่ฝังจิตฝังใจมากกว่านะครับ อย่างเช่นคำสอนในหลายศาสนา นรก สวรรค์น่ะ  รู้ว่า มีอยู่ พอแล้ว อย่าไปเชื่อมัน เดี๋ยวจะไม่หลุดพ้นไม่นิพพานเอานะครับ พระศาสดาท่านทรงสอน ให้เราหลุดพ้นจาก สัสตทิฏฐิ  และ  อุจเฉททิฏฐิ ด้วยทางสายกลาง สัมมาทิฎฐิ ครับ ถ้าไม่เข้าใจอีก ก็อ่าน คห 17 ซ้ำหลายๆรอบ แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 54 22:11:31 แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 54 22:10:22 แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 54 22:09:24 จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 22:06:33

ความคิดเห็นที่ 39 คุณ x-philes คะ ถ้ามีผู้นำพระสูตรเรื่องนรก สวรรค์มาแสดงจริงๆ   คุณจะทำไงคะ  อยากทราบน่ะ จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 22:10:57

ความคิดเห็นที่ 40 "พอพระพุทธเจ้า มีขึ้นในโลก เรื่องเหล่านี้ มันมีอยู่แล้ว จะไปเสียเวลาหักล้าง ก็ไม่ไหว พิสูจน์ให้คนโง่ เห็นไม่ได้ เพราะฉะนั้น พระพุทธเจ้า ท่านจึงพลอยตรัส เอออวย ไปตามคำที่พูดๆ กันอยู่ แต่แล้ว ก็ทรงแสดง สิ่งที่ดีกว่า ให้เขาเลิกละ ความสนใจหรือ ติดแน่นในสิ่งนั้นเสีย" จากคุณ : บุญเรือง เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 22:13:57

ความคิดเห็นที่ 41 ก็ไม่ทำยังไงหรอกครับคุณ เอิงเอย ผมก้แค่ รู้ว่า "มีอยู่"  เท่านั้น ไม่ได้ เชื่อสุดใจ หรือปฏิเสธสุดใจ ซึ่งจริงๆผมก็รู้ว่ามีเรื่องราวของนรกสวรรค์อยู่แล้วในพระไตรปิฏกที่ทรงตรัสไว้หลายๆโอกาส แล้วคุณเอิงเอยละ จะทำยังไง? ผมตอบคุณแล้วนะ รบกวนตอบผมด้วย แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 54 22:18:54 แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 54 22:18:03 แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 54 22:15:55 จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 22:14:14

ความคิดเห็นที่ 42 ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราย่อมไม่ขัดแย้งกับโลก. แต่โลกย่อมขัดแย้งกับเรา. ผู้ กล่าวเป็นธรรมย่อมไม่ขัดแย้งกับใครๆ ในโลก สิ่งใดที่บัณฑิตในโลกสมมติว่า ไม่มี แม้เรา ก็กล่าวสิ่งนั้นว่า ไม่มี. สิ่งใดที่บัณฑิตในโลก สมมติว่า มี แม้เราก็กล่าวสิ่งนั้นว่า มี -------------------------------------------------------------------------------------------- http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=17&A=3100&w=%BB%D8%BB%BC%CA%D9%B5%C3 ๒. ปุปผสูตร ว่าด้วยพระพุทธองค์ไม่ขัดแย้งกับโลก [๒๓๙] พระนครสาวัตถี ฯลฯ สมัยนั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลาย มาแล้วตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราย่อมไม่ขัดแย้งกับโลก. แต่โลกย่อมขัดแย้งกับเรา. ผู้ กล่าวเป็นธรรมย่อมไม่ขัดแย้งกับใครๆ ในโลก สิ่งใดที่บัณฑิตในโลกสมมติว่า ไม่มี แม้เรา ก็กล่าวสิ่งนั้นว่า ไม่มี. สิ่งใดที่บัณฑิตในโลก สมมติว่า มี แม้เราก็กล่าวสิ่งนั้นว่า มี ดูกร ภิกษุทั้งหลาย สิ่งที่บัณฑิตในโลกสมมติว่า ไม่มี ซึ่งเราก็กล่าวว่าไม่มีนั้น คืออะไร? คือ รูปที่ เที่ยง ยั่งยืน มั่นคง มีความไม่แปรปรวนเป็นธรรมดา บัณฑิตในโลกสมมติว่า ไม่มี แม้เรา ก็กล่าวรูปนั้นว่า ไม่มี. เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณที่เที่ยง ยั่งยืน มั่นคง มีความไม่ แปรปรวนเป็นธรรมดา โลกสมมติว่า ไม่มี แม้เราก็กล่าววิญญาณนั้นว่า ไม่มี. ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้แหละที่เป็นบัณฑิตในโลกสมมติว่า ไม่มี ซึ่งเราก็กล่าวว่า ไม่มี. ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิ่งที่ บัณฑิตในโลกสมมติว่า  มี ซึ่งเราก็กล่าวว่ามีนั้น คืออะไร. ดูกรภิกษุทั้งหลาย รูปที่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา ที่บัณฑิตในโลกสมมติว่า มี แม้เราก็กล่าวรูปนั้นว่า มี. เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณที่ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา ที่บัณฑิต ในโลกสมมุติว่า มี แม้เราก็กล่าววิญญาณนั้นว่า มี. ดูกรภิกษุทั้งหลาย นี้แหละที่บัณฑิตใน โลกสมมุติว่า มี ซึ่งเราก็กล่าวว่า มี.            [๒๔๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย โลกธรรมมีอยู่ในโลก พระตถาคตย่อมตรัสรู้ ทราบชัด โลกธรรมนั้น ครั้นแล้วย่อมบอก แสดง บัญญัติ แต่งตั้ง เปิดเผย จำแนก กระทำให้ตื้น. ก็โลกธรรมในโลก พระตถาคตย่อมตรัสรู้ ทราบชัดโลกธรรม ครั้นแล้ว ย่อมบอก แสดง บัญญัติ แต่งตั้ง เปิดเผย จำแนก  กระทำให้ตื้นนั้น คืออะไร? ดูกรภิกษุทั้งหลาย คือ รูป เป็นโลกธรรมในโลก พระตถาคตย่อมตรัสรู้ ทราบชัดโลกธรรมนั้น ฯลฯ กระทำให้ตื้น. ดูกร ภิกษุทั้งหลาย บุคคลใด เมื่อพระตถาคตบอก แสดง บัญญัติ แต่งตั้ง เปิดเผย จำแนก กระทำให้ตื้นอยู่อย่างนี้ ย่อมไม่รู้ ไม่เห็น เราจะกระทำอะไรได้กะบุคคลนั้น ผู้เป็นปุถุชนคนพาล บอด ไม่มีจักษุ ไม่รู้ ไม่เห็น. เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เป็นโลกธรรมในโลก พระตถาคตย่อมตรัสรู้ ทราบชัดโลกธรรมนั้น ครั้นแล้ว ย่อมบอก แสดง บัญญัติ แต่งตั้ง เปิดเผย จำแนก กระทำให้ตื้น. บุคคลใด เมื่อพระตถาคตบอก แสดง บัญญัติ แต่งตั้ง เปิดเผย จำแนก กระทำให้ตื้นอยู่อย่างนี้ ย่อมไม่รู้ ไม่เห็น เราจะกระทำอะไรได้กะบุคคลนั้น ผู้เป็นปุถุชนคนพาล บอด ไม่มีจักษุ ไม่รู้ ไม่เห็น.             [๒๔๑] ดูกรภิกษุทั้งหลาย อุบลก็ดี ปทุมก็ดี บุณฑริกก็ดี เกิดแล้วในน้ำ เจริญแล้ว ในน้ำ ขึ้นพ้นจากน้ำตั้งอยู่ แต่น้ำไม่ติด แม้ฉันใด. พระตถาคตเกิดแล้วในโลก เจริญแล้วใน โลก ย่อมครอบงำโลกอยู่ แต่โลกฉาบทาไม่ได้ ฉันนั้นเหมือนกันแล. ----------------------------------------------------------- ตรงกับที่ท่านพุทธทาสกล่าวว่า   ทรงเสนอสิ่งที่ดีกว่าไหมครับ ? จากคุณ : บุญเรือง เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 22:20:05

ความคิดเห็นที่ 44 คุณ x-philes เรายึดพระไตรปิฎกเป็นหลักค่ะ พระอาจารย์ และอาจารย์ทั้งหลายก็อ่านพระไตรปิฎกเป็นหลักทั้งสิ้น ดังนั้น ถ้ามีหนังสือเล่มไหนสอนต่าง หรือทำให้เห็นต่างไปจากพระไตรปิฏก ก็ต้องระวังค่ะ ในพระไตรปิฏกทีมากมายที่กล่าวถึงเรื่องราวภพชาติ ที่เป็นการเกิดใหม่จริงๆ พระศาสดาทรงสอนว่ามีจริง  และก็สอนอีกว่าเราควรมีท่าทีอย่างไร ในพระไตรปิฏกกล่าวไว้มากมาย แบบชัดๆ ว่ามีจริง และไม่ได้กล่าวแบบอ้อมแอ้มขอไปทีด้วย ประโยชน์ของความเชื่อเรื่องภพชาติการเกิดใหม่  ทำให้เราเห็นภัยในสังสารวัฏจริงๆ อีกอย่างที่เราเห็นคือ การเชื่อว่ามีชาติหน้าชาติก่อน หรือภพภูมิ ไม่ใช่ความเชื่อแบบ สัสสตทิฏฐิ  นะคะ คือ การเกิดใหม่ ในภพใหม่นี่แหละค่ะ เป็นสัมมาทิฏฐิ ส่วนเรื่องประโยค เอออวย เราไม่เห็นด้วยกับ ข้อความของท่านพุทธทาสค่ะ ยินดีที่ได้แลกเปลี่ยนคะ :) แก้ไขเมื่อ 04 ต.ค. 54 23:34:13 จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 22:44:31

ความคิดเห็นที่ 45 ใครเอาพระสูตรที่พระพุทธตรัสว่า "สิ่งใดเป็นเท็จ ตถาคตจะไม่กล่าว" มาลงหน่อยสิครับ จำไม่ได้ว่าอยู่สูตรไหน จากคุณ : Gow27 เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 23:34:00

ความคิดเห็นที่ 46 พระพุทธเจ้า  ย่อมตรัสตรงตามหลักธรรมเสมอ  ไม่เคยเกรงใจใครๆหรอก  ไม่เอออวยตามใจใครเด็ดขาด ถ้าสิ่งนั้นเป็นธรรม  เช่น ปรากฏในหลายๆสูตรที่พระองค์ตรัสคัดค้านความเชื่อของศาสนาพราหมณ์ หรือความเชื่อผิดๆในสมัยนั้น  โดยทรงใช้ถ้อยคำรุนแรง ตรงๆ (แบบคำด่านั่นแหละ แต่ใช้คำสุภาพ)..เช่น ทรงกล่าวตำหนิพวกพราหมณ์ที่ประกาศว่า  เกิดจากปากพรหม   ที่จริงเกิดจากโยนีของนางพราหมณี ทั้งหลายนั่นเอง  หรือตอนที่ทรงกล่าวตำหนิที่พ่อแม่ของนางมาคันทิยาที่จะยกลูกสาวคนนี้ให้  พระองค์กลับตรัสตอบว่า " เราไม่มีความยินดีแม้จะแตะด้วยปลายนิ้วเท้ากับร่างกายที่สกปรกนั้น...ฯ"   เพราะฉะนั้น  การเข้าใจว่า  เรื่องอะไรที่สำคัญๆ แล้วพระพุทธเจ้าจะทรงเอออวย โดยละเลยความจริงไปเสีย เพื่อเอาใจคนหรือกลุ่มคน  จึงเป็นการเข้าใจที่ผิด .. การเอออวยแล้วบิดเบือนความจริง  บุคคลระดับพระพุทธเจ้าจะไม่ทรงกระทำลงเด็ดขาด แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 54 07:06:51 จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 00:13:15

ความคิดเห็นที่ 47 "หรือตอนที่ทรงกล่าวตำหนิที่พ่อแม่ของนางจิญจามานวิกาที่จะยกลูกสาวคนนี้ให้" เอ่อ..คุณโขตานครับ  ไม่ใช่พ่อแม่นางจิญจมาณวิกาครับ (นางจิญจมานวิกาแกไม่มีพ่อแม่)  เป็นพ่อแม่ของนางมาคันทิยาต่างหากล่ะครับ สำหรับเรื่องหลวงพ่อพุทธทาสกล่าวว่าพระพุทธเจ้าทรง "เอออวย" นี้  ผมมีความเห็นแตกต่างออกไปดังนี้ เป็นที่แน่นอนว่าหลวงพ่อพุทธทาสนั้นเคารพพระพุทธเจ้าเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะการที่ท่านมุ่งค้นคว้าพระสูตร พุทธพจน์จากพระไตรปิฎกมาแสดงให้เห็นนี้ นับว่าในยุคสมัยของหลวงพ่อพุทธทาส มีผู้กระทำอย่างนี้น้อยมาก  สมัยนั้นพระสงฆ์ก็มักสอนแต่เรื่องในไตรภูมิพระร่วงบ้าง  เรื่องนรกสวรรค์แนวสอนให้คนทำบุญกันเยอะๆบ้าง  แทนที่จะมุ่งสอนในแนวทางขัดเกลาความประพฤติด้วยศีล สมาธิ ปัญญา ผมจึงมองไม่ออกว่าหลวงพ่อพุทธทาสจะมุ่งความหมาย "เอออวย" ในทางที่จะให้หมายความว่าพระพุทธเจ้าจะทรงเอออวย อย่างที่เราเข้าใจกัน หลวงพ่อพุทธทา่สน่าจะมุ่งความหมายว่า "ในเมื่อสิ่งเหล่านี้มีอยู่แต่เดิมแล้วตั้งแต่สมัยก่อนพุทธกาล"  พระพุทธเจ้าก็ทรงนำมาตรัส  เพราะพระองค์เองก็ทรงเห็นเหมือนกัน จึงทรงเอออวย(ตรัสอย่างที่ทรงเห็นเหมือนกัน)  แต่ก็ทรงมุ่งหมายให้คนก้าวเลยไปจากนรกสวรรค์เหล่านั้นไปด้วย คือไม่ให้อยู่แต่เพียงนรกที่อยู่ภายนอก แต่ให้คนรู้จักนรกสวรรค์ภายใน  (หรือใครจะบอกว่า ไม่มีในพระไตรปิฎกหน้าไหนเลยที่พระพุทธเจ้าตรัสถึงนรกสวรรค์ในใจ หรือในอายตนะ) ในสมัยโบราณนั้นพวกพราหมณ์สอนเรื่องนรกสวรรค์ ในลักษณะที่เป็นของบนฟ้า (ยอดเขาพระสุเมรุ) กับ ใต้ดิน   แล้วก็ให้คนบูชายัญเพื่อให้ไปสวรรค์ เพื่อให้พ้นจากนรกเป็นต้น   เมื่อพระพุทธเจ้าตรัสรู้แล้ว ก็ตรัสนรกสวรรค์ในทางที่ต่างกัน โดยตรัสในแง่ที่เป็นทางไปของบุคคลผู้กระทำความดี ละเว้นความชั่ว แต่ก็ทรงมุ่งหมายประโยชน์ที่สูงกว่านั้น  (ที่สำคัญก็คือ ตรัสถึงนรกสวรรค์ว่าเป็น "โลก" อีกโลกหนึ่ง ไม่ใช่ของที่อยู่บนฟ้า หรือใต้ดิน อย่างที่พวกพราหมณ์สมัยนั้นสอนกัน จะเห็นได้ว่า เมื่อพระพุทธเจ้าตรัสถึงการกระทำที่เป็นความดี ก็จะตรัสตั้งแต่ การให้ทาน แก่สัตว์ติรัจฉาน แก่คนไม่มีศีล แก่คนมีศีล  แล้วตรัสต่อไปว่าทำให้ไปสู่สุคติโลกสวรรค์เป็นต้น แต่แล้วก็ได้ตรัสต่อไปจากนั้นอีกว่า  ยังมีสิ่งที่เหนือกว่านั้น คือการเจริญเมตตาอันเป็นเจโตวิมุตติ  ไปจนถึง ตรัสถึงการกำจัดกิเลส บรรลุนิพพาน เป็นต้น ทีนี้ท่านพุทธทาส ถ้าพูดกันตามตรงก็คือ  ท่านใช้คำที่กำกวม และทำให้คนเข้าใจผิดได้ง่ายในเรื่องเกี่ยวกับนรกสวรรค์ ชาตินี้ชาติหน้า (แม้หลายๆแห่งจะใช้คำที่ดูแล้วตรงชัดเลยว่าท่านปฏิเสธนรกสวรรค์ก็ตามที)  แต่เื่มื่อเราพิจารณาในถ้อยคำของท่านแล้ว ท่านจะมุ่งให้คนปฏิบัติธรรม มีความประพฤติที่ถูกต้องตามหลักพระพุทธศาสนา  แต่ไม่มีปรากฏเลยว่าหลวงพ่อพุทธทาสจะสอนให้คนกินเหล้า สูบบุหรี่ ให้ประกอบความชั่วนานาประการ  ซึ่งเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับความเชื่อแบบมิจฉาทิฏฐิประเภทเกิดหนเดียวตายหนเดียว หรือพวกอุจเฉททิฏฐิ เพราะพวกอุจเฉททิฏฐิ จะไม่มีทางสอนให้คนประพฤติปฏิบัติในการละชั่ว ทำดี เป็นอันขาด  อย่างพวกลัทธิมหาวัตถุนิยม เช่น โลกายตะ ในอินเดียครั้งโบราณ ก็เป็นลัทธิเกิดหนเดียวตายหนเดียว จึงบอกใ้ห้มนุษย์เสพสุขกันให้มากๆ จะทำอะไรก็ทำไปเลย ผมเคยพูดไว้ในหลายๆกระทู้ว่า  "ถ้าหลวงพ่อพุทธทาสไม่เชื่อว่านรกสวรรค์มีจริง ท่านก็คงไม่เป็นพระที่ประพฤติดีปฏิบัติชอบ" และอีกประการหนึ่งที่เราควรจะทราบก็คือว่า หลวงพ่อพุทธทาสนั้น ท่านเป็นพระธรรมดา เป็นพระในป่า ไม่ใช่ในเมือง เป็นพระที่ไม่อยู่ในสายงานบริหารคณะสงฆ์แต่อย่างใด  และที่สำคัญ ท่านก็จบปริยัติธรรมเพียงเปรียญ ๓ ประโยค แต่ท่านกลับได้รับพระมหากรุณาธิคุณ พระราชทานถวายสมณศักดิ์ เป็นที่ พระธรรมโกศาจารย์  (สมณศักดิ์นี้สืบทอดมาถึง หลวงพ่อปัญญานันทะ และ พระธรรมโกศาจารย์ ประยูร ธมฺมจิตฺโต เจ้าอาวาสวัดประยุรวงศาวาส อธิการบดี มจร.) ที่สำคัญก็คือ การที่ท่านได้รับพระราชทานสมณศักดิ์ ทั้งๆที่ท่านเป็นเพียงพระภิกษุธรรมดาๆ และไม่เคยมีการใช้วิธีพิเศษในการได้มา (ถึงแม้ผู้ที่มีอคติต่อหลวงพ่อพุทธทา่สเองก็คงสามารถยืนยันได้ในข้อนี้)  ก็แน่นอนว่า ท่านได้รับพระราชทานสมณศักดิ์ เพราะความที่เป็น "ของแท้" ของท่าน อันเป็นที่ทราบถึงพระเนตรพระกรรณ ใครที่คิดว่าหลวงพ่อพุทธทาสจะเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ ก็น่าจะคำนึงถึงข้อนี้เอาไว้ด้วย แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 54 01:18:48 แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 54 01:17:11 จากคุณ : chohokun เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 01:15:07

ความคิดเห็นที่ 48 ความคิดเห็นที่ 45     ใครเอาพระสูตรที่พระพุทธตรัสว่า "สิ่งใดเป็นเท็จ ตถาคตจะไม่กล่าว" มาลงหน่อยสิครับ จำไม่ได้ว่าอยู่สูตรไหน จากคุณ : Gow27   ------------------------------------------- พระสูตรนี้ ก็ตรัสทำนองนั้น นะครับ  ท่านใดค้นพบเพิ่มเติม   ช่วยนำมาแสดงด้วยนะครับ   อภัยราชกุมารตรัสถามว่า ท่านผู้เจริญ ก็ข้าพเจ้าจะยกวาทะแก่พระสมณโคดม ผู้มีฤทธิ์ มาก มีอานุภาพมากอย่างนี้ ได้อย่างไร?             นิครนถ์นาฏบุตรทูลว่า ไปเถิด พระราชกุมาร เชิญพระองค์เสด็จเข้าไปเฝ้าพระสมณโคดม ถึงที่ประทับ แล้วจงทูลถามพระสมณโคดมอย่างนี้ว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระตถาคตจะพึง ตรัสพระวาจาอันไม่เป็นที่ชอบใจของคนอื่นบ้างหรือหนอ ถ้าพระสมณโคดมถูกถามอย่างนี้แล้ว จะทรงพยากรณ์อย่างนี้ว่า ดูกรราชกุมาร ตถาคตพึงกล่าววาจาอันไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ชอบใจ ของคนอื่น ดังนี้ไซร้ พระองค์พึงทูลพระสมณโคดมอย่างนี้ว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เมื่อเป็น อย่างนั้น การกระทำของพระองค์จะต่างอะไรจากปุถุชนเล่า เพราะแม้ปุถุชนก็พึงกล่าววาจาอันไม่ เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ชอบใจของคนอื่น ถ้าพระสมณโคดมถูกถามอย่างนี้แล้ว จะทรงพยากรณ์ อย่างนี้ว่า ดูกรราชกุมาร ตถาคตไม่พึงกล่าววาจาอันไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ชอบใจของคนอื่น ดังนี้ไซร้ พระองค์พึงทูลพระสมณโคดมอย่างนี้ว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เมื่อเป็นอย่างนั้น อย่างไร พระองค์จึงทรงพยากรณ์พระเทวทัตต์ว่า เทวทัตต์จักเกิดในอบาย จักเกิดในนรก ตั้งอยู่สิ้นกัปหนึ่ง เป็นผู้อันใครๆ เยียวยาไม่ได้ ดังนี้ เพราะพระวาจาของพระองค์นั้น พระเทวทัตต์ โกรธ เสียใจ ดูกรพระราชกุมาร พระสมณโคดมถูกพระองค์ทูลถามปัญหาสองเงื่อนนี้แล้ว จะไม่อาจกลืนเข้า ไม่อาจคายออกได้เลย เปรียบเหมือนกระจับเหล็กติดอยู่ในคอของบุรุษ บุรุษนั้น จะไม่อาจกลืนเข้า ไม่อาจคายออกได้ ฉันใด ดูกรพระราชกุมาร พระสมณโคดมก็ฉันนั้น ถูกพระองค์ทูลถามปัญหาสองเงื่อนนี้แล้ว จะไม่อาจกลืนเข้า ไม่อาจคายออก ! ! วาจาที่ประกอบด้วยประโยชน์             [๙๔] สมัยนั้นแล เด็กอ่อนเพียงได้แต่นอน นั่งอยู่บนตักของอภัยราชกุมาร ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคได้ตรัสกะอภัยราชกุมารว่า ดูกรราชกุมาร ท่านจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน ถ้ากุมารนี้อาศัยความเผลอของพระองค์ หรือของหญิงพี่เลี้ยง พึงนำไม้หรือก้อนกรวดมาใส่ในปาก พระองค์จะพึงทำเด็กนั้นอย่างไร?             ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ หม่อมฉันจะพึงนำออกเสีย ถ้าหม่อมฉันไม่อาจจะนำออกได้แต่ ทีแรก หม่อมฉันก็จะเอามือซ้ายประคองศีรษะแล้วงอนิ้วมือขวาควักไม้หรือก้อนกรวดแม้พร้อม ด้วยเลือดออกเสีย ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะหม่อมฉันมีความเอ็นดูในกุมาร.             ดูกรราชกุมาร ตถาคตก็ฉันนั้นเหมือนกัน ย่อมรู้วาจาที่ไม่จริง ไม่แท้ ไม่ประกอบด้วย ประโยชน์ และวาจานั้นไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ชอบใจของผู้อื่น ตถาคตไม่กล่าววาจานั้น อนึ่ง ตถาคตย่อมรู้วาจาที่จริง ที่แท้ แต่ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ และวาจานั้นไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ ชอบใจของผู้อื่น ตถาคตไม่กล่าววาจานั้น อนึ่ง ตถาคตย่อมรู้วาจาที่จริง วาจาที่แท้ และประกอบ ด้วยประโยชน์ แต่วาจานั้นไม่เป็นที่รัก ไม่เป็นที่ชอบใจของผู้อื่น ในข้อนั้น ตถาคตย่อมรู้กาลที่ จะพยากรณ์วาจานั้น ตถาคตย่อมรู้วาจาที่ไม่จริง ไม่แท้ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ แต่วาจานั้น เป็นที่รัก เป็นที่ชอบใจของผู้อื่น ตถาคตไม่กล่าววาจานั้น ตถาคตย่อมรู้วาจาที่จริง ที่แท้ ไม่ ประกอบด้วยประโยชน์ แต่วาจานั้นเป็นที่รัก เป็นที่ชอบใจของผู้อื่น ตถาคตไม่กล่าววาจานั้น อนึ่ง ตถาคตย่อมรู้วาจาที่จริง ที่แท้ และประกอบด้วยประโยชน์ และวาจานั้นเป็นที่รัก เป็นที่ ชอบใจของผู้อื่น ในข้อนั้น ตถาคตย่อมรู้กาลที่จะพยากรณ์วาจานั้น ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะ ตถาคตมีความเอ็นดูในสัตว์ทั้งหลาย. อภัยราชกุมารสูตร ที่ ๘. -----------------------------------------------------             เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๓  บรรทัดที่ ๑๖๐๗ - ๑๗๒๕.  หน้าที่  ๗๐ - ๗๔. http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=13&A=1607&Z=1725&pagebreak=0             ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=13&i=91   ฝ่ายพระผู้มีพระภาคเจ้าเป็นนักพูดประเสริฐกว่าอภัยราชกุมารพันเท่าแสนเท่า ทรงดำริว่า จักทรงทำเด็กนี้แหละให้เป็นข้ออุปมา ทำลายวาทะของอภัยราชกุมารนั้นเสีย จึงตรัสว่า กึ มญฺญสิ ราชกุมาร เป็นต้น.               บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า มุเข อาหเรยฺย แปลว่า ตั้งไว้ในปาก.               คำว่า อาหเรยฺยสฺสาหํ แก้เป็น อปเนยฺยํ อสฺส อหํ.               บทว่า อาทิเกเนว แปลว่า ด้วยประโยคแรกเท่านั้น.               บทว่า อภูตํ แปลว่า มีใจความไม่เป็นจริง.               บทว่า อตจฺฉํ แปลว่า ไม่เปล่าประโยชน์.               บทว่า อนตฺถสญฺหิตํ แปลว่า ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ ไม่อาศัยความเจริญ.               บทว่า อปฺปิยา อมนาปา แปลว่า ไม่น่ารัก ไม่น่าพอใจ.               พึงทราบความในที่ทุกแห่ง โดยนัยนี้นี่แล.               บรรดาวาจาสองฝ่ายนั้น ในฝ่ายวาจาไม่เป็นที่รัก วาจาแรกที่เป็นไป ตู่คนที่ไม่ใช่โจรว่าโจร ตู่คนที่ไม่ใช่ทาสว่าทาส ตู่คนที่ไม่ใช่ผู้ประกอบกรรมชั่วว่าคนประกอบกรรมชั่ว ตถาคตไม่กล่าววาจานั้น.               วาจาที่สองเป็นไปด้วยอำนาจวาจาที่ชี้ผู้เป็นโจรเท่านั้นว่าผู้นี้โจร ดังนี้เป็นต้น ตถาคตไม่กล่าววาจาแม้นั้น.               บัดนี้พึงทราบวาจาที่สาม คือวาจาที่กล่าวด้วยมุ่งประโยชน์เป็นเบื้องหน้า ด้วยมุ่งธรรมเป็นเบื้องหน้า ด้วยมุ่งสั่งสอนเป็นเบื้องหน้าแก่มหาชนอย่างนี้ว่า เพราะความที่ท่านไม่ได้ทำบุญไว้ ท่านจึงยากจน มีผิวพรรณทราม มีอำนาจน้อย แม้ดำรงอยู่ในโลกนี้แล้วก็ยังไม่ทำบุญอีก ในอัตภาพที่สอง ท่านจะพ้นจากอบาย ๔ ได้อย่างไร.               บรรดาบทเหล่านั้น บทว่า กาลญฺญู ตถาคโต ความว่า ตถาคตเป็นผู้รู้กาลเพื่อประโยชน์แก่การพยากรณ์วาจานั้น ในการพยากรณ์ที่สามนั้น.               อธิบายว่า ตถาคตรู้กาลที่ถือเอาของที่ควรถือกาลที่ยอมรับของมหาชนแล้วจึงพยากรณ์ ในฝ่ายวาจาเป็นที่รัก วาจาแรกชื่อว่าถ้อยคำที่ไม่ควรตั้งไว้ ถ้อยคำที่ไม่ควรตั้งไว้นั้นพึงทราบอย่างนี้.               ดังได้ยินมา ชายแก่ชาวบ้านคนหนึ่งมายังพระนคร ดื่มเหล้าอยู่ในโรงเหล้า พวกนักเลงเหล้าเป็นอันมากต้องการจะลวงแก จึงยืนใกล้ที่แกดื่มเหล้า แล้วก็ดื่มเหล้ากับแก คิดในใจว่า จะเอาทั้งผ้านุ่งผ้าห่มของชายแก่คนนี้ ทั้งสิ่งของในมือให้หมด จึงทำกติกาสัญญากันว่าเราจะเล่าเรื่องที่ประจักษ์แก่ตนคนละเรื่อง ผู้ใดพูดว่าไม่จริงหรือไม่เชื่อเรื่องที่พูด เราจะเอาผู้นั้นไปเป็นทาส จึงถามชายแก่คนนั้นว่า ถูกใจไหมล่ะ พ่อลุง.               ชายแก่ตอบว่า ตกลงพ่อหนุ่ม.               นักเลงเหล้าคนหนึ่งจึงเล่าว่า พ่อมหาจำเริญ เมื่อข้าอยู่ในท้องแม่ข้า แม่แพ้ท้องอยากจะกินลูกมะขวิด แม่หาคนนำลูกมะขวิดมาไม่ได้ จึงสั่งข้าไป ข้าขึ้นต้นไม้ไม่ได้ก็จับเท้าตัวเองโยนขึ้นไปบนต้นไม้เหมือนกับโยนค้อน แล้วก็ไต่จากกิ่งโน้นมากิ่งนี้เก็บลูกมะขวิด แต่แล้วก็เกิดลงไม่ได้ ต้องกลับไปบ้าน เอาบันไดมาพาดจึงลงได้ แล้วไปหาแม่ให้ลูกมะขวิดแก่แม่ แต่ว่าเจ้าลูกมะขวิดเหล่านั้นมันใหญ่โตขนาดตุ่ม แต่นั้น แม่ข้าก็นั่งบนที่นั่งอันหนึ่ง กินลูกมะขวิดเข้าไปตั้ง ๖๐ ลูกถ้วน ในจำนวนลูกมะขวิดที่ข้านำมาด้วยสะเอวข้างเดียว ลูกมะขวิดที่เหลือๆ ก็เป็นของเด็กของคนแก่ในบ้านของตระกูล เรือนของเราขนาด ๑๖ ศอก ขนสิ่งของเครื่องใช้ที่เหลือออกไป ลูกมะขวิดก็เต็มไปจนถึงหลังคา ส่วนที่เกินไปจากหลังคาก็กองไว้ใกล้ประตูเรือน มันสูง ๘๐ ศอกเหมือนภูเขาเลากา.               ท่านผู้เจริญ เชื่อเรื่องเช่นนี้ไหม.               ชายแก่ชาวบ้านนั่งนิ่ง ถูกพวกนักเลงถาม เมื่อจบเรื่องก็ตอบว่า มันเป็นได้อย่างนั้น พ่อหนุ่ม แว่นแคว้นออกใหญ่โต ข้าเชื่อซิ เพราะแว่นแคว้นมันใหญ่ เมื่อเหล่านักเลงเหล้าที่เหลือเล่าเรื่องที่ปราศจากเหตุคล้ายๆ กัน เหมือนที่นักเลงเหล้าคนนั้นเล่าแล้ว ชายแก่ชาวบ้านก็บอกว่า ฟังข้าบ้างพ่อหนุ่ม ตระกูลของพวกเจ้ายังไม่ใหญ่ดอก ตระกูลของข้าสิใหญ่จริงๆ ไร่ของข้าก็ใหญ่กว่าไร่ไหนๆ กลางไร่ฝ้ายที่เนื้อที่หลายร้อยกรีสนั้น มีต้นฝ้ายต้นหนึ่งสูงถึง ๘๐ ศอกขนาดใหญ่ มันมีกิ่งอยู่ ๕ กิ่ง ทั้ง ๕ กิ่งนั้น กิ่งอื่นๆ ไม่ติดลูก กิ่งที่อยู่ด้านทิศตะวันออกมีอยู่ลูกเดียว ลูกโตเท่าตุ่มขนาดใหญ่ ลูกนั้นมี ๖ พู ฝักฝ้าย ๖ ฝักก็ผลิออกในพูทั้ง ๖ นั้น ข้าจึงให้เขาแต่งหนวด แล้วอาบน้ำ ชะโลมตัวเองแล้วก็ไปไร่ ยืนดูดอกฝ้ายเหล่านั้นผลิแตกออกแล้ว จึงยื่นมือเข้าไปจับ เจ้าฝักฝ้ายเหล่านั้นมีเรี่ยวแรงกลายเป็นทาสไป เจ้าพวกทาสเหล่านั้นก็ผละหนีข้าไปทีละคน ข้าไม่พบทาสเหล่านั้นจนบัดนี้ วันนี้ข้าพบพวกเจ้าแล้ว. ก็ระบุชื่อว่า เจ้าชื่อนันทะ เจ้าชื่อปุณณะ เจ้าชื่อวัฑฒมานะ เจ้าชื่อฉัตตะ เจ้าชื่อมังคละ เจ้าชื่อเหฏฐิยะ แล้วก็ลุกขึ้นจับพวกนักเลงเหล้าที่ผมจุกแล้วยืนขึ้น               นักเลงเหล้านั้นไม่สามารถแม้แต่จะปฏิเสธว่า พวกข้าไม่ใช่ทาส.               ครั้งนั้น ชายแก่ชาวบ้านคนนั้นก็คว้าตัวนักเลงเหล่านั้นไปขึ้นโรงศาล ยกลักษณะทาสขึ้นฟ้อง ทำเขาให้ตกเป็นทาสใช้สอยไปตลอดชีวิต. ตถาคตไม่กล่าวถ้อยคำเห็นปานฉะนี้.               วาจาที่สอง เป็นเถนวาจา (วาจาของขโมย) สำหรับคนอื่นมีประการต่างๆ เพราะเห็นแก่อามิส หรือเพราะอำนาจความอยากดื่มเหล้าเป็นต้น และเป็นดิรัจฉานกถา ที่เป็นไปโดยนัยว่า เรื่องโจร เรื่องพระราชาเป็นต้น. ตถาคตไม่กล่าววาจาแม้นั้น.               วาจาที่สามเป็นกถาที่อิงอาศัยอริยสัจ ซึ่งเหล่าบัณฑิตฟังแม้ร้อยปีก็ไม่รู้สึกอิ่ม. ดังนั้น ตถาคตจึงไม่กล่าววาจาจริงทั้งที่ไม่เป็นที่รัก ทั้งที่เป็นที่รัก กล่าวแต่วาจาที่สาม. ไม่ให้เวลาที่ควรจะกล่าววาจาที่สามล่วงเลยไป. พึงทราบว่า ข้ออุปมาด้วยเรื่องเด็กหนุ่มอันมาแล้วแต่หนหลัง.               ในที่นั้นหมายเอาวาจาที่ไม่น่ารักวาจาที่สาม.               คำว่า อุทาหุ ฐานโสเวตํ ความว่า อภัยราชกุมารทูลถามว่า หรือว่าข้อนั้นปรากฏแก่พระตถาคตเจ้าในทันทีทันใดด้วยพระญาณที่เกิดขึ้นแล้วฉับพลัน.               คำว่า ปญฺญาโต แปลว่า เขารู้แล้ว เขารู้กันทั่วแล้ว ปรากฏแล้ว.               คำว่า ธมฺมธาตุ หมายถึง สภาวะแห่งธรรม คำนี้เป็นชื่อของพระสัพพัญญุตญาณ. แท้จริง พระสัพพัญญุตญาณนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าแทงตลอดด้วยดีแล้ว คืออยู่ในพระหัตถ์ของพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว เพราะฉะนั้น พระองค์ทรงประสงค์ข้อใดๆ ข้อนั้นๆ ทั้งหมดก็แจ่มแจ้งฉับพลันทันที.               คำที่เหลือในที่ทุกแห่งตื้นทั้งนั้น.               ก็พระธรรมเทศนานี้จบลงด้วยอำนาจแห่งเวไนยบุคคลแล.               จบอรรถกถาอภัยราชกุมารสูตรที่ ๘ จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 06:31:46

ความคิดเห็นที่ 49 ขอบคุณ คุณ chohokun   ที่เตือน... ไปแก้เรียบร้อยแล้วละ...  เฮ้ออ..คนวัยหนุ่มช่วงปลายก็มีปัญหาแบบนี้  คือ สัญญา ความจำ จะสับสนบ้าง  ถ้าขาดการทบทวนนานๆ จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 07:08:32

ความคิดเห็นที่ 50 นอกเรื่องนิดนึง เมื่อคืนดูรายการกรองสถานการณ์ ช่อง 11 เรื่องพระเกษม โดย สุลักษณ์ ศิวรักษ์ คุยเรื่องพระเกษม แต่เห็นมี  พุทธวจนะ-นักอภิธรรม-สังคายนา-ภายหลัง-ควรตัดออก75% เอ คุ้น ๆ แฮะ   จากคุณ : กันดั้มตัวนี้สีชมพู เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 07:27:27

ความคิดเห็นที่ 51 http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=24&p=1   พระศาสดา ครั้นทรงนำพระธรรมเทศนานี้มาแล้ว ตรัสว่า "มาคันทิยะ ในกาลก่อน เราได้เห็นธิดามารทั้งสามเหล่านี้ผู้ประกอบด้วยอัตภาพเช่นกับแท่งทอง ไม่แปดเปื้อนด้วยของโสโครก มีเสมหะเป็นต้น แม้ในกาลนั้น เราไม่ได้มีความพอใจในเมถุนเลย ก็สรีระแห่งธิดาของท่านเต็มไปด้วยซากศพ คืออาการ ๓๒ เหมือนหม้อที่ใส่ของไม่สะอาด อันตระการตา ณ ภายนอก แม้ถ้าเท้าของเราพึงเป็นเท้าที่แปดเปื้อนด้วยของไม่สะอาดไซร้ และธิดาของท่านนี้พึงยืนอยู่ที่ธรณีประตู ถึงอย่างนั้น เราก็ไม่พึงถูกต้องสรีระของนางด้วยเท้า"               ดังนี้แล้ว ตรัสพระคาถานี้ว่า :-                                   แม้ความพอใจในเมถุน ไม่ได้มีแล้ว เพราะเห็น                         นางตัณหา นางอรดี และนางราคา, เพราะเห็นสรีระแห่ง                         ธิดาของท่านนี้ ซึ่งเต็มไปด้วยมูตรและกรีส, (เราจักมี                         ความพอใจในเมถุนอย่างไรได้?) เราย่อมไม่ปรารถนา                         เพื่อจะแตะต้องสรีระธิดาของท่านนั้น แม้ด้วยเท้า.               ในเวลาจบเทศนา เมียผัวทั้งสองตั้งอยู่แล้วในอนาคามิผล ดังนี้แล.               เรื่องมารธิดา จบ.                             ____________________________     . เรื่องพระนางสามาวดี           http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=12&p=1 ลำดับนั้น พราหมณ์กล่าวกะนางว่า “นาง หล่อนเป็นผู้มีปกติเห็นมนต์เหมือนจระเข้ในตุ่มน้ำ เหมือนโจรอยู่ในท่ามกลางเรือน, จงนิ่งเสียเถิด.” นางพราหมณีกล่าวว่า “ท่านพราหมณ์ ท่านอยากจะพูดคำใด ก็จงพูดคำนั้น, รอยเท้านี้ มิใช่รอยเท้าของผู้มักเสพกามคุณ ๕.” พราหมณ์แลดูข้างโน้นข้างนี้ เห็นพระศาสดาแล้วกล่าวว่า “นี้ คือชายผู้นั้น” จึงไปกล่าวว่า “ท่านสมณะ ข้าพเจ้าจะให้ธิดาเพื่อต้องการได้เลี้ยงดูกัน.”               พระศาสดาไม่ตรัสเลยว่า “เรามีความต้องการด้วยธิดาของท่านหรือไม่มี” ตรัสว่า “พราหมณ์ เราจะกล่าวเหตุอันหนึ่งแก่ท่าน”, เมื่อพราหมณ์กล่าวว่า “จงกล่าวเถิดท่านสมณะ” จึงตรัสบอกการที่พระองค์ถูกมารติดตาม ตั้งแต่ออกผนวช จนถึงโคนต้นอชปาลนิโครธ และการประเล้าประโลมอันธิดามารทั้งหลาย ผู้มาเพื่อระงับความโศกของมารนั้น ผู้โศกาดูรอยู่ว่า “บัดนี้ พระสมณโคดมนี้ล่วงวิสัยแห่งเราเสียแล้ว” ประกอบขึ้นด้วยสามารถแห่งเพศนางกุมาริกาเป็นต้น ที่โคนต้นอชปาลนิโครธ               แล้วตรัสพระคาถานี้ว่า                                   “เรามิได้มีความพอใจในเมถุน เพราะเห็นนางตัณหา                         นางอรดี และนางราคา, ไฉนเล่า? จักมีความพอใจเพราะเห็น                         ธิดาของท่านนี้ ซึ่งเต็มไปด้วยมูตรและกรีส, เราไม่ปรารถนา                         จะถูกต้องธิดาของท่านนี้ แม้ด้วยเท้า.”               ในที่สุดแห่งคาถา พราหมณ์และพราหมณีก็ตั้งอยู่ในอนาคามิผล. ฝ่ายนางมาคันทิยาผู้เป็นธิดาแล ผูกอาฆาตในพระศาสดา ว่า “ถ้าสมณะนั้น ไม่มีความต้องการด้วยเรา, ก็ควรกล่าวถึงความที่ตนไม่มีความต้องการ; แต่สมณะนี้ (กลับ) ทำให้เราเป็นผู้เต็มไปด้วยมูตรและกรีส; เอาเถอะ, เราอาศัยความถึงพร้อมด้วยชาติ ตระกูล, ประเทศ, โภคะ ยศและวัย ได้ภัสดาเห็นปานนั้นแล้ว จักรู้กรรมอันเราควรทำแก่สมณโคดม. พระราชารับสั่งให้จับคนเหล่านั้นทั้งหมดไว้ แล้วให้ขุดหลุมทั้งหลายประมาณแค่สะดือ ที่พระลานหลวงแล้ว ให้คนเหล่านั้นนั่งลงในหลุมเหล่านั้นเอาดินร่วนกลบ ให้เกลี่ยฟางไว้เบื้องบน แล้วจุดไฟ, ในเวลาที่หนังถูกไฟไหม้แล้ว, รับสั่งให้ไถด้วยไถเหล็กทั้งหลาย ให้ทำให้เป็นท่อนและหาท่อนมิได้ (หรือ) เป็นชิ้นและหาชิ้นมิได้. พระราชารับสั่งให้เชือดเนื้อ แม้จากสรีระของพระนางมาคันทิยา ตรงที่มีเนื้อล่ำๆ ด้วยมีดอันคมกริบแล้ว ให้ยกขึ้นสู่เตาไฟอันเดือดด้วยน้ำมัน ให้ทอดดุจขนมแล้ว ให้เคี้ยวกินเนื้อนั้นแล.               ความตายของพระนางสามาวดีควรแก่กรรมในปางก่อน                             ต่อมาวันหนึ่ง ภิกษุทั้งหลายสนทนากันในโรงธรรมว่า๑- “ความตายเช่นนี้ ของอุบาสิกาผู้ถึงพร้อมด้วยศรัทธาเห็นปานนี้ ไม่สมควรเลยหนอ ท่านผู้มีอายุทั้งหลาย.” ____________________________ ๑- ยังกถาให้ตั้งขึ้นในโรงธรรม.               พระศาสดาเสด็จมาตรัสถามว่า “ภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ เธอทั้งหลายนั่งประชุมกันด้วยเรื่องอะไรหนอ?” เมื่อพวกภิกษุนั้นกราบทูลว่า “ด้วยเรื่องชื่อนี้” ดังนี้แล้ว               ตรัสว่า “ภิกษุทั้งหลาย ความตายนั่นของหญิงทั้งหลาย มีพระนางสามาวดีเป็นประมุข ไม่ควรแล้วในอัตภาพนี้ แต่ว่า ความตายอันหญิงเหล่านั้นได้แล้ว สมควรแท้แก่กรรมซึ่งเขาทำไว้ในกาลก่อน”, อันภิกษุเหล่านั้นทูลอาราธนาว่า “กรรมอะไร อันหญิงเหล่านั้นทำไว้ในกาลก่อน พระเจ้าข้า? ขอพระองค์จงตรัสบอกแก่ข้าพระองค์ทั้งหลาย” ดังนี้แล้ว               จึงทรงนำอดีตนิทานมา (เล่าว่า) http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=12&p=1 ---------------------------------------------------------- ความคิดเห็นที่ 46     พระพุทธเจ้า  ย่อมตรัสตรงตามหลักธรรมเสมอ  ไม่เคยเกรงใจใครๆหรอก  ไม่เอออวยตามใจใครเด็ดขาด ถ้าสิ่งนั้นเป็นธรรม  เช่น ปรากฏในหลายๆสูตรที่พระองค์ตรัสคัดค้านความเชื่อของศาสนาพราหมณ์ หรือความเชื่อผิดๆในสมัยนั้น  โดยทรงใช้ถ้อยคำรุนแรง ตรงๆ (แบบคำด่านั่นแหละ แต่ใช้คำสุภาพ)..เช่น ทรงกล่าวตำหนิพวกพราหมณ์ที่ประกาศว่า  เกิดจากปากพรหม   ที่จริงเกิดจากโยนีของนางพราหมณี ทั้งหลายนั่นเอง  หรือตอนที่ทรงกล่าวตำหนิที่พ่อแม่ของนางมาคันทิยาที่จะยกลูกสาวคนนี้ให้  พระองค์กลับตรัสตอบว่า " เราไม่มีความยินดีแม้จะแตะด้วยปลายนิ้วเท้ากับร่างกายที่สกปรกนั้น...ฯ"  เพราะฉะนั้น  การเข้าใจว่า  เรื่องอะไรที่สำคัญๆ แล้วพระพุทธเจ้าจะทรงเอออวย โดยละเลยความจริงไปเสีย เพื่อเอาใจคนหรือกลุ่มคน  จึงเป็นการเข้าใจที่ผิด .. การเอออวยแล้วบิดเบือนความจริง  บุคคลระดับพระพุทธเจ้าจะไม่ทรงกระทำลงเด็ดขาด แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 54 07:06:51 จากคุณ : โขตาน   ------------------------------------------------------------- สาธุครับ  คุณโขตาน จากตัวอย่างในพระสูตรนี้  พระพุทธองค์ทรงเห็นประโยชน์สูงสุด คือโปรด พราหมณ์และพราหมณี ให้เข้าถึงกระแสพระนิพพาน  แม้ว่านางคันทิยาจะไม่พอใจ  จนอาฆาตในพระพุทธเจ้า ผลสุดท้ายต้อง ตายอย่างทรมาน ไปเกิดในทุคติภูมิ ส่วนพระนางสามาวดี ก็ต้องรับวิบากกรรมด้วยการถูกเผา  เพราะเคยเผาพระปัจเจกพุทธเจ้าในอดีตชาติ เรื่องเหล่านี้ ท่านพุทธทาสกล่าวตู่พระพุทธองค์ว่าเป็น สัสสตทิฏฐิ จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 07:58:46

ความคิดเห็นที่ 52 ความคิดเห็นที่ 40     "พอพระพุทธเจ้า มีขึ้นในโลก เรื่องเหล่านี้ มันมีอยู่แล้ว จะไปเสียเวลาหักล้าง ก็ไม่ไหว พิสูจน์ให้คนโง่ เห็นไม่ได้ เพราะฉะนั้น พระพุทธเจ้า ท่านจึงพลอยตรัส เอออวย ไปตามคำที่พูดๆ กันอยู่ แต่แล้ว ก็ทรงแสดง สิ่งที่ดีกว่า ให้เขาเลิกละ ความสนใจหรือ ติดแน่นในสิ่งนั้นเสีย" จากคุณ : บุญเรือง     เขียนเมื่อ : 4 ต.ค. 54 22:13:57   ------------------------------------------------------- อ่านแล้วเหมือน พุทธทาส จะรู้ดีกว่าพระพุทธเจ้าอีกน่ะ แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 54 08:32:54 จากคุณ : Brutal PoP เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 08:22:16

ความคิดเห็นที่ 53 ขอบคุณ คุณเอิงเอยครับ  ผมเห้นด้วยกับข้อความ และทัศนะคติตามที่คุณกล่าวไว้เท่านี้ครับ เรายึดพระไตรปิฎกเป็นหลักค่ะ (ผมก็ยึดเหมือนกัน) พระอาจารย์ และอาจารย์ทั้งหลายก็อ่านพระไตรปิฎกเป็นหลักทั้งสิ้น (เห็นด้วยครับ) ดังนั้น ถ้ามีหนังสือเล่มไหนสอนต่าง หรือทำให้เห็นต่างไปจากพระไตรปิฏก ก็ต้องระวังค่ะ (เห็นด้วยครับ) ในพระไตรปิฏกทีมากมายที่กล่าวถึงเรื่องราวภพชาติ ที่เป็นการเกิดใหม่จริงๆ พระศาสดาทรงสอนว่ามีจริง  และก็สอนอีกว่าเราควรมีท่าทีอย่างไร (ใช่ครับมีอยู่ และท่านก็สอนท่าทีด้วยว่าไม่ให้ยึดติดกับสิ่งใด) ในพระไตรปิฏกกล่าวไว้มากมาย แบบชัดๆ ว่ามีจริง และไม่ได้กล่าวแบบอ้อมแอ้มขอไปทีด้วย (เห็นด้วยครับ) ประโยชน์ของความเชื่อเรื่องภพชาติการเกิดใหม่  ทำให้เราเห็นภัยในสังสารวัฏจริงๆ (เห็นด้วยครับ) ส่วนสองบรรทัดสุดท้าย ผมยังไม่คล้อยตามครับ  (อย่าเคืองกันนะ) ^^ ขอบคุณที่ได้แลกเปลี่ยนเช่นกันครับ ส่วนเรื่องงานเขียนท่านพุทธทาส  ผมมองว่าเป็นเรื่องของภาษาและถ้อยคำที่ใช้ ภาษาและถ้อยคำที่ท่านที่ใช้ อาจทำให่ผู้อ่านตีความไปได้ต่างๆนาๆ ทั้งในด้านกุศล และในด้านอกุศล ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับปัญญาของผู้อ่านแต่ละท่านครับ บังคับให้เข้าใจตรงกันไม่ได้แน่ๆ บางคนอ่านแล้วก็เข้าใจเจตนาความหมายอันลึกที่แฝงไว้ บางคนก็เข้าใจเพียงแค่ตัวอักษรที่มองเห็น อย่างนี้ เป็นธรรมดาของบุคคลทั่วไป ไม่มีถูกผิดครับ จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 08:38:12

ความคิดเห็นที่ 54 ความคิดเห็นที่ 50     นอกเรื่องนิดนึง เมื่อคืนดูรายการกรองสถานการณ์ ช่อง 11 เรื่องพระเกษม โดย สุลักษณ์ ศิวรักษ์ คุยเรื่องพระเกษม แต่เห็นมี  พุทธวจนะ-นักอภิธรรม-สังคายนา-ภายหลัง-ควรตัดออก75% เอ คุ้น ๆ แฮะ   จากคุณ : กันดั้มตัวนี้สีชมพู   ----------------------------------------------------- ศิษย์เอกของท่านพุทธทาสเลยครับ   ที่สืบทอดทิฏฐิ จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 08:46:18

ความคิดเห็นที่ 55 กระทู้แบบนี้ดีนะ เป็นการถกกันอย่างมีเหตุผล ที่คุณเฉลิมศักดิ์1นำมาลงก็มีเหตุผลดีทั้งในแง่ของที่ท่านพุทธทาสเขียนและในแง่ของคุณเฉลิมศักดิ์ที่ไม่เห็นด้วย(ถ้าคุณเฉลิมศักดิ์ไม่ใช่ศิษย์ท่านพุทธทาสหาเรื่องสอนแนวเซน) ไม่มีวิวาทะหรือคำหยาบเหมือนกระทู้เห็นต่างๆอื่นๆเช่นกรณีธรรมกาย หลวงพ่อปราโมทย์ หลวงพ่อคึกฤทธิ์ หรือพระเกษม(ยังเป็นพระอยู่หรือเปล่า) ศิษย์ท่านพุทธทาส ก็ไม่เห็นเข้าข้างอาจารย์อย่างสุดโต่ง ตัวเราเองสนใจประเด็นแบบนี้เสมอเพราะชื่นชอบท่านพุทธทาสในแง่ของผลงานวิชาการและในแง่ของการเป็นวิทยาศาสตร์ไม่งมงาย แต่เรื่องความเชื่อของนรกสวรรค์นั้นบอกตามตรงเราพักไว้ก่อนยังเข้าไม่ถึงจริงๆ  แต่ที่ท่านพุทธทาสสอนหรือตึความพระไตรปิฏกก็น่าศึกษาและทดลองปฏิบัติเพราะถ้าทำดีชาตินี้แล้วก็ไม่น่ากลัวว่าจะไปตกนรกแบบไหนทั้งสิ้น ถ้าท่านพุทธทาสไม่ดี หรือสอนผิด ก็น่าแปลกที่พระหลายท่านกลับรับรอง แม้แต่พระสังฆราชก็เสด็จไปถึงสวนโมกข์ ดูที่พระพรหมร์คุณาภรณ์พูดถึงท่านพุทธทาส http://www.watnyanaves.net/th/clip_detail/377 นาทีที่ 12:00 "...อาตมาจะยกตัวอย่างเลยที่ว่า บางที บางคน เนี่ยไปจับเอาเฉพาะบางแง่บางส่วนและก็อาจจะทำให้เกิดปัญหา เช่น อย่างเคยมีผู้ยกคำกล่าวของท่านที่บอกว่าพระไตรปิฏกนี่ ต้องฉีกออกสักเท่านั้นเปอร์เซ็นต์ และก็คล้ายๆทำนองว่าจะใช้ได้  เหมือนกะว่ามีส่วนที่ไม่ควรใช้ไม่ควรเชื่อถือหลายเปอร์เซ็นต์  ทีนี้ถ้าหากไม่มีความเข้าใจเกี่ยวกับตัวท่านตั้งแต่เจตนาพื้นฐานนี้มา   บางคนอาจจะเลยไปถึงขั้นที่ว่า โอ พระไตรปิฏกนี่ไม่น่าเชื่อถือ อะไรทำนองนี้..." นาทีที่ 13:46 "...เหมือนกะว่าด้านหนึ่งท่านเป็นผู้เอาจริงเอาจัง  ซื่อสัตย์ต่อพระไตรปิฏก ไว้ใจพระไตรปิฏกมาก   แต่พร้อมกันนั้นท่านให้มีท่าที  ไม่ใช่เชื่อเรื่อยเปื่อย หรือเชื่อแบบงมงาย ว่าอะไร อะไร ที่อยู่ในชุดที่เรียกว่าพระไตรปิฏกแล้วจะต้องเชื่อตามไปหมด  อันนี้ก็น่าจะเป็นทัศนคติที่พอดี พอดี   คือทัศนคติที่ศึกษาอย่างมีเหตุผล..." ที่มา:  จาก พระพรหมคุณาภรณ์ บรรยายเรื่อง  มองอนาคตผ่านรากฐานความคิด ผ่านชีวิตท่านพุทธทาส พ.ศ.2549 จากคุณ : จันทร์สุขสดใส เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 09:35:42

ความคิดเห็นที่ 56 คุณเฉลิมศักดิ์ พอมีรายละเอียด เกี่ยวกับ ข้อความในหนังสืออีกมั้ยครับ เช่น หน้าต่อๆไป สนใจอยากอ่าน อยากรู้ ครับ จากคุณ : medmed เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 09:38:06

ความคิดเห็นที่ 57 เนื่องจากประเด็นแบบนี้มีมาอย่างต่อเนื่อง เราก็เลยอยากรู้ว่าคนทั่วๆไป(ห้องอื่นด้วย)คิดอย่างไร เมื่อหลายเดือนก่อนเลยให้ลองโหวตดู  แต่ไม่ใช่ความถูกต้องนะเป็นแค่ข้อน่าสังเกตเฉยๆ ปรากฎว่ามีคนสนใจโหวตน้อย แค่80คน เห็นด้วยกับท่านพุทธทาส 60% ไม่เห็นด้วย20% โดยประมาณ จากคุณ : จันทร์สุขสดใส เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 09:52:15

ความคิดเห็นที่ 58 คุณเฉลิมศักดิ์ พอมีรายละเอียด เกี่ยวกับ ข้อความในหนังสืออีกมั้ยครับ เช่น หน้าต่อๆไป สนใจอยากอ่าน อยากรู้ ครับ จากคุณ : medmed   ---------------------------------------------------------------- เคย save ไว้  จากกระทู้ในพันธ์ทิพย์ นี้แหละครับ  ประมาณ 10 หน้า จะทะยอยนำมาแสดง ทิฏฐิของท่านพุทธทาส  ที่มีต่อพระพุทธเจ้า  ( พระธรรมวินัย ที่เป็นตัวแทนของพระพุทธองค์) ท่านพุทธทาสเปรียบเทียบ พระไตรปิฏก ของเถรวาทนี้  เปรียบเหมือนกับกองขยะ แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 54 10:38:45 จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 10:34:48

ความคิดเห็นที่ 59 คุณเฉลิมศักดิ์ พอมีรายละเอียด เกี่ยวกับ ข้อความในหนังสืออีกมั้ยครับ เช่น หน้าต่อๆไป สนใจอยากอ่าน อยากรู้ ครับ จากคุณ : medmed   ---------------------------------------------------------------- เคย save ไว้  จากกระทู้ในพันธ์ทิพย์ นี้แหละครับ  ประมาณ 10 หน้า จะทะยอยนำมาแสดง ทิฏฐิของท่านพุทธทาส  ที่มีต่อพระพุทธเจ้า  ( พระธรรมวินัย ที่เป็นตัวแทนของพระพุทธองค์) เป็นพินัยกรรมของท่านครับ  ไม่แน่ใจว่า  รวบรวมอยู่ในหนังสือเล่มนี้หรือเปล่า จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 10:41:03

ความคิดเห็นที่ 60 #38 อ้าวพระพุทธเจ้าท่านไม่บอกว่าต้องเชื่อนี่ครับ อย่างนั้นมันก็ผิดกาลามสูตร รู้สึกคุณจะเก่งกว่าพระพุทธเจ้าแล้วนะครับ พระพุทธเจ้าท่านสอนเรื่องสัมมาทิฎฐิ 8 ประการ มีเรื่องนรกสวรรค์ เป็นต้น ส่วนคุณมาเหนือเมฆ เชื่อว่า"อย่าไปเชื่อมัน" จะหลุดพ้น "รู้ว่ามี แต่อย่าไปเชื่อมัน" อันนี้ดื่มเหล้ามาตอบหรือเปล่า ถ้ารู้ก็ต้องเชื่อสิเอ๊อ รู้ว่าไฟร้อน แต่อย่าเชื่อว่าไฟร้อน ถ้าไม่เชื่อว่าไฟร้อน แปลว่า คราวหลังก็เอามือไปเผาไฟเล่นสินะครับ พอร้อนแล้ว ก็เอามือออก ก็รู้ว่าไฟร้อน แต่อย่าไปเชื่อว่าไฟร้อน ต่อมาเจอไฟอีก เนื่องจากไม่เชื่อก็เอามือไปเผาไฟอีก เป็นอินฟินิตี้ แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 54 10:58:16 จากคุณ : imanust_261204 เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 10:52:43

ความคิดเห็นที่ 61 พอจะทราบหรือไม่ครับว่า บทความที่นำมา รวมทั้งหนังสือหรือข้อเขียนด้วยลายมือท่านพุทธทาสขณะนั้นอยู่ในพรรษาที่เท่าไหร่บ้าง จากคุณ : Garcinia เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 11:18:51

ความคิดเห็นที่ 62 #17 อันนี้คุณตีความผิดนะครับ สัสตทิฏฐิ หมายถึงเห็นว่าเที่ยง อย่างเช่นเห็นว่าวิญญาณดวงนี้ ไปเกิดในภพต่างๆ หลายภพหลายชาติ แต่จริงแล้วมันมีการเกิดดับๆๆ อยู่ ไม่ใช่แปลว่าถ้าเชื่อเรื่องการเวียนว่ายตายเกิด แล้วจัดเป็นสัสตทิฏฐิ การเวียนว่ายตายเกิดยังคงมีอยู่ ไม่อย่างนั้นมันก็ขัดกับหลักสัมมาทิฎฐิ 8 ประการ แล้วที่ว่าท่านพระพุทธทาส ไม่ตกอยู่ในทางทั้งสอง นี่ก็ไม่ใช่อีก ถ้าท่านเชื่อว่าตายแล้วไม่สูญ ก็แปลว่าเชื่อว่ายังมีการเกิดอีก แล้วท่านจะพยายามพูดทำไม ว่าเรื่องนรกสวรรค์มันเป็นเรื่องเล่าก่อนพุทธกาล พระพุทธเจ้าท่านแค่เออออตามไป จะพยายามพูดทำไมว่าเรื่องเทวดาเป็นแค่เรื่องแต่ง ถ้าเชื่อว่ามีจริง ก็ต้องบอกว่าพระองค์มีญาณทัศนะเลยไปรู้ไปเห็น แต่นี่บอกว่าพระองค์กล่าวเออออตามไป เพราะไม่อยากไปหักล้าง หักล้างทำไม ในเมื่อมันเป็นเรื่องจริง จากคุณ : imanust_261204 เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 11:44:51

ความคิดเห็นที่ 63 #60 คุณ imanust_261204   คุณพูดเองนะ ว่า "อ้าวพระพุทธเจ้าท่านไม่บอกว่าต้องเชื่อนี่ครับ อย่างนั้นมันก็ผิดกาลามสูตร" ถูกเลยครับ ท่านไม่ได้บอกว่าต้องเชื่อ แล้วคุณเชื่อทำไมครับ? ผมงงมาก?  คุณเชื่ออะไร ยึดติดอะไรอยู่ครับ? "อันนี้ดื่มเหล้ามาตอบหรือเปล่า ถ้ารู้ก็ต้องเชื่อสิเอ๊อ" ขอโทษนะครับ คุณ"ต้องเชื่อ"ทุกสิ่งอย่างที่คุณรู้เลยรึครับ ถ้ามีคนอื่นมาตำหนิครอบครัวคุณว่าไม่ดี คุณรู้ว่ามีคนกล่าวแบบนี้แล้ว คุณ"ต้องเชื่อ"คำพูดเขาเหล่านั้นใช่ไหมครับ??  สับสนกับความคิดของคุณจริงๆ  แยกแยะหน่อยสิครับ อีกตัวอย่างคือ "คุณรู้"ว่าท่านพุทธทาสเขียนแบบนั้น แต่คุณไม่เชื่อท่าน เออ.. ทำไมคุณถึงไม่เชื่อท่านล่ะครับ "คุณรู้คุณก็ควรจะเชื่อคำท่านสิเอ้ออ ...  แต่คุณกลับไม่เชื่อ แบบนี้ แสดงว่า คุณรู้ แต่คุณไม่เชื่อ ตามที่ผมบอกถูกไหมครับ?  ก้ทำได้นี่ แล้วมึนอะไรอยู่ครับ ตัวอย่างเอามือแหย่ไฟนี่ ยิ่งหนัก รู้ทั้งรู้ว่าไฟมันร้อน แต่เอามือไปแหย่ อย่างนี้เรียก"เขลา" ครับ  ไม่ต้องถึงเชื่อหรอก คำว่า "รู้" กับ "เชื่อ"   นี่     "รู้"  นั้นอยู่เหนือกว่า เชื่อ นะครับ มิเช่นนั้นพระศาสดาท่านจะสอนให้  "รู้แจ้งแทงตลอด"  ทำไม ถ้าอาศัยเชื่อเป็นหลัก  คุณก็สร้างคำสอนใหม่เลย  "เชื่อแจ้งแทงตลอด"  เชื่ออย่างเดียวไม่สนอะไรทั้งนั้น มีหลายศาสนาหลายลัทธิสอนให้เชื่ออยู่ รีบไปศึกษาเลยครับ แล้วก็ผมไม่ได้มาเหนือพระพุทธเจ้า อย่างที่คุณกล่าวตู่นะครับ แต่ผมพิจรณาคำสอนท่านได้แบบนี้เอง  ปัญญาผมมีเท่านี้อย่าเอาผมไปเทียบกับพระองค์ท่านเลย แยกแยะไม่ออกแบบนี้ผมเหนื่อยอธิบายแล้ว  พอแล้วนะครับ ย้ำอีกที นรก มีอยู่ตามคำตรัสจริง ก็กำหนดรู้ว่ามีอยู่  ไม่ต้องไปเชื่อมั่น ยึดมั่น ถือมั่น ในนรกภูมิเกินไปนัก เอามาใช้แค่ให้ละอายต่อบาปตามคุณเอิงเอยบอกก็พอ  กลางๆพอดีๆ ขอบคุณที่แลกเปลี่ยนขอรับ แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 54 14:47:02 แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 54 14:04:46 จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 13:57:18

ความคิดเห็นที่ 64 สวรรค์คือ  สถานที่ดีสุดๆ    นรกคือสถานทีแย่สุดๆ  ที่สุดของที่สุดนี้แหละคือสิ่งที่มนุษย์จินตนาการไปถึง  แต่ตัวไปไม่ถึง     ถ้าเปรียบกับตัวเลขก็คือเลขบวกอินฟินิตี้  กับลบอินฟินิตี้    เป็นตัวเลขที่สุดของที่สุดที่นับไปไม่ถึงแต่จินตนาการไปถึง     สวรรค์ นรกมันเป็นการจินตนาการที่ใส่ความรู้สึกลงไป  ความรู้สึกมีเทวดา นางฟ้า ก้อนเมฆ   หรือ ไฟนรกอเวจี  ผีเปรต  ไม่มีมนุษย์คนไหนไปถึงแม้แต่พระพุทธเจ้า ที่กล่าวว่าพระพุทธเจ้าเหาะเหินไปยังนรกสวรรค์นั้นก็เป็นคำโกหก  โกหกเพื่อให้คำสอนของพระพูทธองค์เป็นที่ยอมรับของคนในยุคนั้นที่ยังเชื่อเรื่องผีสางเทวดา ....................................................................................... "พอพระพุทธเจ้า มีขึ้นในโลก เรื่องเหล่านี้ มันมีอยู่แล้ว จะไปเสียเวลาหักล้าง ก็ไม่ไหว พิสูจน์ให้คนโง่ เห็นไม่ได้ เพราะฉะนั้น พระพุทธเจ้า ท่านจึงพลอยตรัส เอออวย ไปตามคำที่พูดๆ กันอยู่ แต่แล้ว ก็ทรงแสดง สิ่งที่ดีกว่า ให้เขาเลิกละ ความสนใจหรือ ติดแน่นในสิ่งนั้นเสีย" พระพุทธเจ้าตรัสรู้เมื่อพระชนมายุ 35 พรรษา และปรินิพพานเมื่อพระชนมายุได้ 80 พรรษา ตลอดช่วงเวลา 45 ปีทำไมไม่ทำให้ผู้เลื่อมใสศรัทธารู้กระจ่าง  ปล่อยให้เอออวยตลอดพระชนมายุ และตลอดจนถึงปัจจุบัน จากคุณ : thaisoon เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 15:08:55

ความคิดเห็นที่ 65 2,500 กว่าปี  ที่กล่าวถึงเป็นธรรมะของพระพุทธเจ้า  มีทั้งจริงและไม่จริงอยู่เยอะ กลองอานกะ (อา นะ กะ)เป็นเรื่องเล่าว่า เดิมมีกลองชื่ออานกะ ต่อมาเริ่มเก่าบ้างไม่สวยบ้าง ผู้สืบทอดดูแลกลองก็ทำเท่าที่ตนเห็นว่าดีที่สุดแล้ว บางครั้งหนังหน้ากลองขาดก็เอาหนังผืนใหม่มาเปลี่ยน บางครั้งตัวกลองปริร้าวก็เอาไม้ใหม่มาแซมซ่อม หรือหมุดย้ำหนังหน้ากลองหลุดหายไป ก็เอาหมุดตัวใหม่มาใส่แทน นานไปนานไป กลองอานกะที่อยู่ต่อหน้าไม่มีส่วนใดเลย แม้เล็กน้อยที่เป็นกลองใบเดิมที่ชื่ออานกะ แต่กลองใหม่ที่ว่าก็ยังคงเรียกว่ากลองอานกะ เป็นเรื่องที่พระพุทธเจ้าสอนสาวกว่า ต่อไปภายหน้าเมื่อเวลาผ่านไปนานๆ พุทธศาสนาก็เช่นเดียวกับกลองอานกะ จะถูกแปรเปลี่ยนจนไม่เหลือเนื้อแท้ของที่พุทธองค์พบและสอน ท่านจึงได้บัญญัติพระวินัยไว้เพื่ออย่างน้อย การเสื่อการแปรรูปก็อาจยาวได้สักห้าพันปี จากคุณ : toi (castertoi) เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 16:10:44

ความคิดเห็นที่ 66 ถ้าผู้ศึกษาอ่านพระไตรปิฎกเป็นหลัก ก็คงใช้วิจารณญาณได้ แต่เยาวชนรุ่นใหม่    เช่น. ลูกเรา. หลานเรา ถ้าสนใจงานท่านพุทธทาสอย่างเดียว แล้วเชื่อว่าไม่มีชาติภพอื่นนี่  จะทำไงดี?? จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 16:22:21

ความคิดเห็นที่ 67 ซ้ำ แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 54 16:25:10 จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 16:23:21

ความคิดเห็นที่ 68 #66 ตรรกะอะไรของคุณ ทำยังกะว่าสวรรค์หรือนรกต้องเป็นแบบที่คุณเชื่อแน่เลย ก็ไม่ต้องทำยังไง ลูกหลานเขาอาจจะถูกก็ได้ แต่ที่แน่ๆได้ปัญญาแน่นอนเพราะพุทธทาสไม่สอนให้ลูกหลานเชื่ออย่างนั้นแม้ตัวท่านเองก็อย่าเชื่อ คิดพิจารณาดูก่อน คำสอนท่านพุทธทาสออกแนวนี้ทั้งนั้น ให้ลองคิดดู ให้ลองพิจารณาดู และท่านก็อ้างว่าเอามาจากพระไตรปิฏกตั้งนั้น ดังนั้นทางที่ดีสำหรับทุกผู้ทุกคนคือศึกษาทุกอย่างให้รอบด้าน ทั้งพระไตรปิฏก ทั้งตำราชั้นหลังการวิเคราะห์ ตีความต่างๆ แล้วก็ใช้ปัญญาเอา ใครได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้น อย่าว่าแต่แค่ลูกหลานเชื่อตามท่านพุทธทาสเลย แม้แต่ลูกหลานไปอ่านแต่คัมภีร์ศาสนาอื่น แล้วไปเชื่อตามศาสนาอื่น ก็ไม่เห็นต้องเป็นอะไรเหมือนกัน จากคุณ : จันทร์สุขสดใส เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 16:47:39

ความคิดเห็นที่ 69 #66 ผมไม่เห็นมีอะไรต้องกลัวนะครับ คุณเชื่อว่ามีแต่คุณที่มีปัญญาแยกแยะถูกผิดเท่านั้นหรือ? เยาวชนในอนาคต เขาก็คงมีปัญญารู้ถูกผิดได้เหมือนกับคุณน่ะแหละครับ พระไตรปิฎกก็ยังมี คำสอนครูบาอาจารย์อีกมากมายก็ยังมี ท่านพุทธทาสไม่เคยผูกขาดความคิดนะครับว่าต้องฟังท่านเท่านั้น (หรือถ้าท่านไม่เห็นด้วย ก็ช่วยยกมาหน่อยนะครับว่าตรงไหนที่ท่านบอกว่าที่ท่านบอกนั้นคือสิ่งถูกต้องที่สุด ให้ฟังแต่ท่านแต่เพียงผู้เดียว) แม้แต่ตรงที่ท่านทั้งหลายอ่านแล้วแสลงใจ ถ้าอ่านอย่างใจกว้าง ก็จะเห็นได้ว่าความข้อนั้น ๆ ก็เป็นเพียง "ข้อเสนอ" จากทัศนะของท่านพุทธทาสเท่านั้น ซึ่งก็ลงอยู่ใต้หลักกาลามสูตรอยู่เช่นกัน คือ ไม่ควรปลงใจเชื่อไปเสียทีเดียว การกลัวว่าท่านพุทธทาสจะครอบงำความคิดคนเหมือน ธมก. นั้น ดูจะวิตกจริตไปซักหน่อย ถ้ามุ่งจะครอบงำจริง ท่านพุทธทาสคงไม่ย้ำแล้วย้ำอีกในเรื่องกาลามสูตรหรอกครับ จากคุณ : ประดู่ป่า เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 17:17:00

ความคิดเห็นที่ 70 คคห. ๖๖ คุณ imanust_261204 ผมไม่ว่าคุณหรอกครับ ถ้าคุณจะเชื่อเรื่องนรกสวรรค์ เพราะธรรมดาของ "ปุถุชน" ยังไม่ละ "สักกายทิฏฐิ" คือมีความเห็นว่ามี "เรา" อยู่ในขันธ์ ๕ นั่นย่อมคาดหมายและเชื่อว่ามี "เรา" ในอดีต(ชาติก่อน) และจะมี "เรา"ในอนาคต(ชาติหน้า) ศาสนาอื่นๆ (ในพรหมชาลสูตร) เขาก็เชื่ออย่างนั้น แม้ศาสนายุคนี้หลายศาสนาเขาก้เชื่ออย่างนั้น ชาวพุทธไทยเราเองยุคปี พ.ศ. ที่หลวงพ่อพุทธทาสยังหนุ่ม เขาก็เชื่ออย่างนั้น และแสวงหากันแต่ "สวรรค์" ไม่มีใครเขาแสวงหา "นิพพาน" คือการหลุดจากวัฏฏสงสาร เพราะเห็นว่ามันเหลือวิสัย หลวงพ่อพุทธทาสท่านเห็นแล้วคงอยากกระตุก กระตุ้น เตือน ให้คนเลิกพะวงแต่ "สวรรค์" ที่"ฉัน" อยากไป แต่พลิกกลับมาให้สนใจ "ปัจจุบันขณะ" เพื่อมุ่งไป "นิพพาน" ตามแนวทางแห่งพุทธะ ผมว่าก็ได้ผลเยอะนะครับ คนหันมาภาวนากับหลวงพ่อพุทธทาสกันเยอะมาก โดยเฉพาะฝรั่ง มาเข้าหลักสูตรอานาปานสติกันมากมายมหาศาล ผมว่าท่านมีคุณูปการแก่ชาวโลก สมควรอย่างยิ่งที่ยูเนสโก ยกย่องให้เป็นบุคคลสำคัญของโลก ผมว่าผลงานหลวงพ่อพุทธทาส เหนือกว่าพระพุทธโฆษาจารย์ แห่งลังกาที่รจนา "วิสุทธิมรรค" เสียอีก (ความเห็นผมคนเดียวนะครับ) ใครคิดจะด่าท่านก็ควรศึกษา "บริบท" ในช่วงที่ท่านสอนก่อนครับ ไม่ใช่เพิ่งอ่านผลงานท่านได้ไม่มาก ก็โวยวายวิพากษ์วิจารณ์หาว่าท่านมิจฉาทิฏฐิ รังแต่จะหาบาปใส่ตัวเปล่าๆครับ ผมคนหนึ่งล่ะที่เคยนึกตำหนิท่านในใจ แต่พอศึกษาให้ลึกซึ้งแล้วต้องเปลี่ยนใจ ตอนนี้ผมกราบไหว้ท่านเต็มมือเพราะผมเชื่อว่าท่านเป็นหนึ่งใน "พระอริยบุคคล" ในพุทธศาสนาครับ หมายเหตุ แก้คำผิดตามความเห็นที่ ๗๒ แล้วครับ ขอบพระคุณครับ แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 54 10:43:42 แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 54 10:42:22 จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 17:26:45

ความคิดเห็นที่ 71 กระทู้นี้ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11151506/Y11151506.html เนื่องกับ -- พระพุทธวจนะ ที่ตรัสว่า --- ศาสดาและสาวก ย่อมมีการกล่าวตรงกันในเรื่อง ปฏิจจสมุปบาท --- และ เนื่องกับ ที่ตรัสว่า ฯลฯ ชื่อว่า เป็นผู้เห็นซึ่งปฏิจจสมุปบาท  เป็นผู้ฉลาดใน วิบากแห่งกรรม ดังนั้น นรก สวรรค์ หลังจาก ตายแล้ว  แบบ สัสสตทิฏฐิ  กับ แบบ สาสวาสัมมาทิฏฐิ ย่อม ต่างกัน แน่ๆ  ใช่หรือไม่ ถ้าใช่ ท่านพุทธทาส --- ท่าน อธิบาย ปฏิจจสมุปบาท  เหมือน หรือต่างกับ พระพุทธโฆษาจารย์  ที่ แสดง ปัจจยาการ (ปฏิจจสมุปบาท) ใน วิสุทธิมัคค์ --- ที่ ไม่ใช่ อธิบายพระไตรปิฎก  ตอนใดตอนหนึ่งโดยเฉพาะ  ละ นรก สวรรค์ มี จริง  แบบ สัสสตทิฏฐิ  ก็ แบบหนึ่ง  เนื่องกับ "ปฏิจจสมใุปบาท แบบไหน" ? นรก สวรรค์ มีจริง แบบ สาสวาสัมมาทิฆฐิ ก็ แบบหนึ่ง เนื่องกับ ปฏิจจสมุปบาทแบบไหน? ไม่ว่า แบบไหน  ต้อง สอดคล้องกับ --- (๑) -- พระพุทธวจนะ ที่ตรัสว่า --- ศาสดาและสาวก ย่อมมีการกล่าวตรงกันในเรื่อง ปฏิจจสมุปบาท --- (๒) - ฯลฯ ชื่อว่า เป็นผู้เห็นซึ่งปฏิจจสมุปบาท  เป็นผู้ฉลาดใน วิบากแห่งกรรม กลับ เข้าประเด็น นะ ครับ และ หลักฐาน นี้ อ่าน ที่ท่านพุทธทาสเขียน http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11130788/Y11130788.html นี้ เป็นเรื่องของความเชื่อ  ซึ่งไม่ควรจะบังคับกัน หรือบอกให้เชื่อ  โดยไม่มีหลักฐานอะไร แสดงให้เห็น (ในสมัยพุทธกาล) แต่พระพุทธเจ้า  แสดงไปในทาง ช่วยได้ ทั้ง ๒ พวก ถ้าเชื่อว่ามี (ตัว)  ก็ปฏิบัติอย่างนี้ๆ ถ้าไม่เชื่อว่ามี  ก็ปฏิบัติอย่างนี้ๆ (ตามหลัก กาลามสูตร) ก็ไม่มีทางเสียหายอะไรเลย อย่าเกณฑ์ให้เชื่อ  โดยไม่เป็น สันทิฏฐิโก แต่สอนให้เห็นประโยชน์ อย่าง  สันทิฏฐิโก  แล้วประพฤติ ก็จะได้ประโยชน์โดยสมบูรณ์ จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b) เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 18:37:55

ความคิดเห็นที่ 72 "เหนือกว่าพระพุทธโฆษาจารย์ แห่งลังกาที่รจนา "วิมุตติมรรค" เสียอีก" พระพุทธโฆษจารย์ท่านรจนา "วิสุทธิมรรค" ครับ ถ้า "วิมุตติมรรค" นี่ ผู้รจนาคือ พระอุปติสสะอรหันต์ จากคุณ : chohokun เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 20:32:25

ความคิดเห็นที่ 73 คุณchohokun คห 47 "เป็นที่แน่นอนว่าหลวงพ่อพุทธทาสนั้นเคารพพระพุทธเจ้าเป็นอย่างยิ่ง โดยเฉพาะการที่ท่านมุ่งค้นคว้าพระสูตร พุทธพจน์จากพระไตรปิฎกมาแสดงให้เห็นนี้ นับว่าในยุคสมัยของหลวงพ่อพุทธทาส มีผู้กระทำอย่างนี้น้อยมาก  "   __________________________________ ต่อไปนี้เป็นผลจากการค้นคว้าพระสูตร อย่างอุตสาหะของท่านพุทธทาส จากหนังสือพุทธทาสลิขิต พิมพ์ครั้งแรก : ในวันพุทธทาส ๒๗ พฤษภาคม ๒๕๔๑ จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 21:53:31

ความคิดเห็นที่ 74 หน้า 107 จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 21:54:18

ความคิดเห็นที่ 75 ซ้ำ เอาใหม่ แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 54 22:00:23 จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 21:58:06

ความคิดเห็นที่ 76 หน้า 108 จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 22:00:54

ความคิดเห็นที่ 77 หน้า 109 จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 22:01:38

ความคิดเห็นที่ 78 หน้า 110 (ซ้ำกับ คห 8 แต่เพื่อความต่อเนื่อง ลงอีกทีค่ะ) จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 22:05:42

ความคิดเห็นที่ 79 หน้า 111 จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 22:15:59

ความคิดเห็นที่ 80 นำมาจากหนังสือเล่มนี้ค่ะ จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 22:29:58

ความคิดเห็นที่ 81 ท่านพุทธทาส ตั้งใจตัดพระไตรปิฎกจริงๆ   ไม่ใช่เพียงแต่พูดว่าไม่เอามาสอน หรือไม่ให้ใส่ใจในส่วนที่ไม่ดับทุกข์ แล้วส่วนไหนที่ดับทุกข์ หรือไม่ดับทุกข์? ท่านพุทธทาสก็ตัดสินเอง คิดเอง ว่าให้ตัดทิ้ง!! หากมีพระอีก ห้ารูป สิบรูป ตัดสินเองบ้างว่าส่วนไหนไม่เป็นการดับทุกข์อีก พระไตรปิฎกจะเหลือหรือ? ประเดี๋ยวก็มีพระไตรปิฏก ฉ.วัดนาป่าพง  ฉ.ธรรมกาย  ฉ.พุทธทาส ฉ. วัดสามแยก หากศึกษาพระไตรปิฎกแล้ว ฉีกทิ้งเสีย คุณ chohokun  ไม่รู้สึกอะไรเหรอคะ? คำถุามนี้ ถามทุกท่านโดยเฉพาะคุณ chohokun  เพราะข้าพเจ้าทราบว่าคุณรักและหวงแหนพระไตรปิฎกมาก คุณว่าหลักฐานนี้พอไหมที่จะเข้าใจว่า ท่านพุทธทาสให้ตัดจริงๆ ? มันไม่เกี่ยวว่า ข้าพเจ้าจะเชื่อว่าชาติภพมีจริงไหม....ไม่ใช่ประเด็น! แน่ล่ะ ข้าพเจ้ามีสักกายะทิฏฐิเต็มที่!!....  แต่ไม่ใช่ประเด็น! ไม่เกี่ยวว่า คุณๆ จะเชื่อว่า ชาติภพมีจริงไหม หรือว่าคุณอยากไปสวรรค์หรือนิพพาน ....ไม่ใช่ประเด็น แต่ประเด็นคือ  พระพุทธเจ้าทรงสอนอย่างไร? และพระสาวกถ่ายทอดคำสอนของพระศาสดาหรือไม่? ท่านพุทธทาสจะเชื่อเรื่องนรกสวรรค์หรือไม่ ?  ก็เป็นเรื่องส่วนตัวของท่าน แต่เมื่อจะเผยแพร่ ก็ต้องเผยแพร่ตามพระไตรปิฎก ไม่ใช่ไปคิดเอาเองว่า ตรงไหนทำให้พ้นทุกข์ ตรงไหนไม่พ้นทุกข์ ใน"พรหมชาลสูตร "  ท่านตรัสสอนถึงมิจฉาทิฏฐิ 62 ประการ เป็นพระสูตรแรก เล่มแรก ท่านสอนว่าเหตุไร เจ้าสำนักต่างๆ จึงมีทิฏฐิที่ผิดเพี้ยนไปต่างๆ กัน และขอเชิญให้ทุกท่านอ่านพระสูตรที่สอง "สามัญญผลสูตร" http://84000.org/tipitaka/pitaka2/v.php?B=09&A=1072&Z=1919 ซึ่งเป็นพระสูตรที่ทรงแสดงผลการฝึกฝนตนตามคำสอนของพุทธศาสนาว่า จะเกิดอานิสงส์ อย่างไรตามลำดับ  จนถึง ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ (ญาณที่ทำให้ระลึกชาติได้ ) และ จูตุปปาตญาณ  (ญาณที่ทำให้รู้จุติและอุปบัติของสัตว์ ทั้งหลาย) ไปจนถึงอาสวักขยญาณ ทรงทราบว่ามีชาติภพ และทราบว่ามีการเวียนว่ายตายเกิดตามผลกรรม ไม่ใช่เพราะการทึกทักไปเอง แต่ทรงทราบจากพระสัพพัญญุตญาณ ที่มีเฉพาะสัมมาสัมพุทธเจ้าเท่านั้น และทรงสอนว่าถ้าปฏิบัติตนตามที่ทรงสอน ก็จะได้ญาณทั้งสองนี้ด้วยเหมือนกัน ท่านพุทธทาสปฏิเสธ ชาติภพ ปฏิเสธพระสัพพัญุญตญาณ และเสนอว่าพระพุทธเจ้าก็คือมนุษย์ธรรมดา นี่เอง  เป็นขอทาน ก็หรือใครก็ได้? คุณchohokun ไม่เจ็บปวดเหรอคะ? คุณไม่เจ็บปวดเหรอ?? ---------------------------------- แก้ไข. ถ้อยคำ. แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 54 06:19:00 จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 22:59:25

ความคิดเห็นที่ 82 พระพุทธเจ้าจะเป็นใครก็ได้!! แก้ไขเมื่อ 05 ต.ค. 54 23:09:48 จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 5 ต.ค. 54 23:05:06

ความคิดเห็นที่ 83 พระไตรปิฏก ฉบับประชาชน http://www.larnbuddhism.com/tripitaka/interest/ http://www.larnbuddhism.com/tripitaka/interest/part11.html ๒๒๕. อย่าโกรธเมื่อใครติเตียนพระพุทธเจ้า               ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย คนเหล่าอื่นอาจกล่าวติเตียนเรา ติเตียนพระธรรม หรือติเตียนพระสงฆ์. ท่านทั้งหลายไม่พึงผูกอาฆาต ขุ่นเคือง ไม่พอใจในบุคคลเหล่านั้น. เพราะถ้าท่านทั้งหลายโกรธเคือง หรือไม่พอใจในบุคคลที่กล่าวติเตียนเรา ติเตียนพระธรรม หรือติเตียนพระสงฆ์นั้น, อันตรายเพราะความโกรธเคืองนั้น ก็จะพึงเป็นของท่านทั้งหลายเอง. ถ้าท่านทั้งหลายโกรธเคือง หรือไม่พอใจในบุคคลที่กล่าวติเตียนเรา ติเตียนพระธรรม หรือติเตียนพระสงฆ์ จะรู้ได้ละหรือว่า คำกล่าวของคนเหล่าอื่นนั้น เป็นคำกล่าวที่ดี (สุภาษิต) หรือไม่ดี (ทุพภาษิต) ? "ไม่ทราบ พระเจ้าข้า." "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายพึงชี้แจง (คลี่คลาย) เรื่องที่ไม่เป็นจริง ให้เห็นว่าไม่เป็นจริง ในข้อที่คนเหล่าอื่นกล่าวติเตียนเรา ติเตียนพระธรรม หรือติเตียนพระสงฆ์ ให้เขาเห็นว่าข้อนั้นไม่จริง ข้อนั้นไม่แท้ ข้อนั้นไม่มีในพวกเรา ข้อนั้นไม่ปรากฏในพวกเรา ดังนี้." พรหมชาลสูตร ๙/๓ -------------------------------------------------- ๑๕. ผู้กล่าวตู่พระตถาคต              "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๒ ประเภทเหล่านี้ ย่อมกล่าวตู่ (หาความ) ตถาคต คือบุคคลผู้คิดประทุษร้าย มีโทสะในภายใน ๑ ผู้มีศรัทธา กล่าวตู่ ด้วยถือเอาความหมายผิด๑๐ ๑ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย บุคคล ๒ ประเภทเหล่านี้แล ย่อมกล่าวตู่ตถาคต." ทุกนิบาต อังคุตตรนิกาย ๒๐/๗๖ ------------------------------------------------- ความคิดเห็นที่ 81 ประเดี๋ยวก็มีพระไตรปิฏกฉ.วัดนาป่าพง  ฉ.ธรรมกาย  ฉ.พุทธทาส ฉ. วัดสามแยก หากศึกษาพระไตรปิฎกแล้ว ฉีกทิ้งเสีย คุณ chohokun  ไม่รู้สึกอะไรเหรอคะ? ท่านพุทธทาสปฏิเสธ ชาติภพ ปฏิเสธพระสัพพัญุตญาณ และเสนอว่าพระพุทธเจ้าก็คือมนุษย์ธรรมดา นี่เอง  เป็นขอทาน ก็หรือใครก็ได้? (รบกวนขอให้คุณเฉลิมศักดิ์ช่วยแปะรูปนี้ด้วยนะคะ) คุณchohokun ไม่เจ็บปวดเหรอคะ? คุณไม่เจ็บปวดเหรอ?? จากคุณ : เอิงเอย   --------------------------------------------------- สาธุครับ  คุณเอิงเอย สัพเพ ธัมมา อนัตตา   ธรรมทั้งหลาย ไม่สามารถมีใครบังคับบัญชา ได้  นับวัน พระสัทธรรม ยิ่งถูกปฏิรูป มากขึ้น   ขอให้คุณเอิงเอย  เป็น พุทธบริษัท เป็นอุบาสิกาแก้ว ที่คอยชี้แจง เมื่อมีผู้กล่าวตู่พระพุทธองค์  ต่อไปนะครับ จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 06:08:09

ความคิดเห็นที่ 84 ความคิดเห็นที่ 71 -- พระพุทธวจนะ ที่ตรัสว่า --- ศาสดาและสาวก ย่อมมีการกล่าวตรงกันในเรื่อง ปฏิจจสมุปบาท --- และ เนื่องกับ ที่ตรัสว่า ฯลฯ ชื่อว่า เป็นผู้เห็นซึ่งปฏิจจสมุปบาท  เป็นผู้ฉลาดใน วิบากแห่งกรรม ------------------------------------------------ คุณเซนฯ ครับ  แต่อาจารย์พุทธทาสของคุณ  เห็นต่างจาก พระพุทธเจ้า และ พระอัครสาวก พระภิกษุผู้ปฏิบัติดี  ปฏิบัติชอบ ผู้มี ปัญญาสัมปทา ถึงพร้อมด้วยปัญญา ครับ การกล่าวตู่ปฏิจจสมุปบาทธรรม ของท่านพุทธทาส http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=chalermsakm&month=11-2010&date=21&group=1&gblog=3 จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 06:18:04

ความคิดเห็นที่ 85 ก็ถูกแล้วนี่ ที่ท่านพุทธทาสลิขิตล้วนแต่มีเหตุผลชวนให้คนได้ใช้ปัญญาและวิจารณญาณทั้งนั้น เรื่องการฉีกพระไตรปิฏกท่านพุทธทาสก็ตอบไว้ชัดในเล่าไว้เมื่อวัยสนธยาว่าหมายถึงไม่ได้ฉีกจริงๆ ของเดิมยังคงไว้อย่างนั้นแต่เวลานำมาสอนบางคนบางพวกก็แค่เท่านั้นเท่านี้เปอร์เซนต์ ส่วนเรื่องที่กลัวว่า "ประเดี๋ยวก็มีพระไตรปิฏกฉ.วัดนาป่าพง  ฉ.ธรรมกาย  ฉ.พุทธทาส ฉ. วัดสามแยก" หรือว่าจะมี ฉ.สวนสันติธรรมดูจิตอะไรก็ตาม ไม่น่ากลัวหรอกและถ้ายึดตามที่ท่านพุทธทาสสอนแล้วละก้อให้ใช้ปัญญา แม้แต่ที่ท่านวิจารณ์พระไตรปิฏกเราก็เลือกไม่เห็นด้วยได้ อีกอย่างท่านมรณภาพแล้วคงไม่ทำแล้วล่ะ พวกที่เหลือยังมีชีวิตอยู่นี่พึงระวังอย่าให้แก้ไขพระไตรปิฏก เราสงสัยจริงๆนะว่า คุณเฉลิมศักดิ์1นี่มาแนวศิษย์ท่านพุทธทาส เผยแพร่แบบเซนหรือเปล่า เพื่อสร้างประเด็น แล้ววางpositionตัวเองไว้ว่าไม่เห็นด้วยแต่ได้นำเสนอผลงานที่ดีมีความคิดมีเหตุผลเพื่อให้สาธารณะชนได้ใช้ปัญญาพิจารณา  ยกตัวอย่างเช่น เซนจะสอนว่าถ้าเจอพระพุทธเจ้าให้ฆ่าเสีย นี่ไม่ได้หมายถึงเขาลบหลู่พระพุทธเจ้า แต่จะเป็นอย่างไรนั้นก็คิดเอาด้วยปัญญาเถอะ   เพราะลักษณะของคุณเฉลิมศักดิ์1คือไม่แก้ตัวหรือแก้คำค้านแม้จะมีผู้นำความเห็นของพระผู้ใหญ่ที่พูดถึงหรือรับรองท่านพุทธทาส แต่จะพยายามฟลัดกระทู้ด้วยการทำซ้ำของเดิมที่เสนอแล้วเสนออีก ฝ่ายตรงข้ามก็มาแก้ตัวเสนอหลักฐานใหม่ ซ้ำๆวนๆอยู่อย่างนั้น หลายปีมาแล้ว ซึ่งดูเหมือนว่ายิ่งกระทำคนทั่วไปก็จะยิ่งเชื่อมั่นในท่านพุทธทาสมากขึ้น(ดูจากผลโหวตที่เราลองทำดูมีคนเห็นตามท่านพุทธทาสถึง60%) แทนที่จะเงียบไปกลับนำเสนออยู่เรื่อยเหมือนที่ท่านพุทธทาสบอกว่าพุทธทาสยังไม่ตายให้ถกธรรมกันอย่าได้ร้างลา และประกอบกับคุณเฉลิมศักดิ์1มีข้อมูลและตำราท่านพุทธทาสมาก และไม่เคยกล่าวร้ายหรืออะไรที่ไม่ดีมีแต่ว่าท่านตู่พุทธพจน์ท่านวิจารณ์พระไตรปิฏก ท่านเชื่อไม่เหมือนพระพุทธเจ้า อะไรแบบนี้  และเมื่อมองอีกด้านหนึ่งคุณเฉลิมศักดิ์1ก็ไม่เห็นคัดค้านหรือต่อต้านแนวอื่นเลยเช่นธรรมกายซึ่งไปถวายข้าวพระพุทธเจ้าที่สวรรค์ หรือแนวดูจิตของท่านปราโมทย์และแนวปาฏิโมกข์150ท่านคึกฤทธิ์ จากคุณ : จันทร์สุขสดใส เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 10:30:45

ความคิดเห็นที่ 86 ไม่มีนรก-สวรรค์ ปรัศนี:  เขากล่าวหาท่านอาจารย์ว่า สอนว่า ไม่มีนรกไม่มีสวรรค์ หรือแม้หลังจากตายแล้ว และนิพพานอยู่ที่ เมื่อจิตว่าง ดังนี้เป็นการกล่าวตรงตามที่ท่านอาจารย์กล่าวหรือเปล่าครับ? พุทธทาส: เราไม่ได้พูดว่า ไม่มีนรก ไม่มีสวรรค์ หรือแม้แต่หลังจากตายแล้ว เราว่ามีทั้งสองอย่าง นรกสวรรค์ต่อตายแล้ว ก็ว่าไปตามเดิม ไม่ไปแตะต้องเขา นรกสวรรค์ที่นี่และเดี๋ยวนี้ นี่ยืนยันมากให้ตรงตามพุทธประสงค์ นรกสวรรค์อยู่ที่อายตนะทั้ง ๖ คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เป็นอันว่ามันมีนรกชนิดนี้ก็มี นรกสวรรค์ต่อตายแล้วไม่ได้ไปแตะต้องเขา ไม่ได้ไปวิพากษ์วิจารณ์เขา ขอให้เก็บไว้ แต่ควบคุมได้ โดยที่จัดนรกสวรรค์เดี๋ยวนี้ให้ถูกต้อง มันควบคุมถึงไปได้ถึงสวรรค์ต่อตายแล้ว เป็นอันว่ามีนรกสวรรค์ทั้งสองชนิด ทั้งสองประเภท ไม่ได้ยกเลิกชนิดไหนเลย http://www.buddhadasa.com/FAQ/FAQ_5.html นรกสวรรค์ที่พุทธทาสอธิบาย  เข้าใจ นรกสวรรค์ที่เห็นต่างจากพุทธทาส  มันเป็นยังไง แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 54 10:57:47 แก้ไขเมื่อ 06 ต.ค. 54 10:45:49 จากคุณ : toi (castertoi) เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 10:43:43

ความคิดเห็นที่ 87 เอ กระทู้นี้รอบนี้ไม่ขึ้นแนะนำเหรอ มันก็น่าสนใจทุกรอบอยู่นะ ช่วยไปโหวตกระทู้นี้หน่อย แตกไปไม่เป็น แต่สงสัยอยากรู้มาก ขอบคุณค่ะ http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11161306/Y11161306.html จากคุณ : จันทร์สุขสดใส เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 10:47:41

ความคิดเห็นที่ 88 อีกหน้าหนึ่งที่เกิดจากการศึกษาพระไตรปิฎกของท่านพุทธทาส จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 6 ต.ค. 54 19:07:03

ความคิดเห็นที่ 89 สารบัญ เอตทัคคะ หมวด ภิกษุ http://www.84000.org/one/1/index.shtml 39-พระมหาโกฏฐิตเถระ เอตทัคคะในทางผู้แตกฉานในปฏิสัมภิทา ๔ http://www.84000.org/one/1/39.html ท่านดำรงอายุสังขาร ช่วยกิจการพระศาสนาสมควรแก่กาลเวลาแล้วก็ดับขันธปรินิพพาน ปฏิสัมภิทา ๔ ๑. อัตถปฏิสัมภิทา ปัญญาแตกฉานในอรรถ ๒. ธัมมปฏิสัมภิทา ปัญญาแตกฉานในธรรม ๓. นิรุตติปฏิสัมภิทา ปัญญาแตกฉานในนิรุตติ ๔. ปฏิภาณปฏิสัมภทา ปัญญาแตกฉานในปฏิภาณ วิชชา ๓ ๑. ปุพเพนิวาสานุสสติญาณ รู้จักระลึกชาติได้ ๒. จุตูปปาตญาณ รู้จักกำหนดจุติและเกิด ๓. อาสวักขยญาณ รู้จักทำอาสวะให้สิ้น วิโมกข์ ๓ ๑. สุญญตวิโมกข์ ความพ้นโดยเป็นสภาพว่าง คือว่าจาก ราคะ โทสะ โมหะ ๒. อนิมิตรวิโมกข์ ความพ้นโดยหาเครื่องหมายมิได้เพราะ ไม่มีราคะ โทสะ โมหะ เป็นเครื่องหมาย ๓. อัปปณิหิตวิโมกข์ ความพ้นโดยหาที่ตั้งมิได้ คือไม่มีราคะ โทสะ โมหะ เป็นที่ตั้ง -------------------------------------------- สมุดภาพพระพุทธประวัติ ฉบับอนุรักษ์ภาพเขียนทางพระพุทธศาสนา โดย ครูเหม เวชกร ภาพที่ ๘๐ พระมหากัสสปกับพระอริยสงฆ์ยกปฐมสังคายนา สืบอายุพระศาสนามาถึงบัดนี้ http://84000.org/tipitaka/picture/f80.html -------------------------------------- จากลายมือท่านพุทธทาส เปรียบเทียบ นักบุญ(saint)ในศาสนาอื่น ว่ามีพฤติกรรมเดียวกัน  กับ พระอรหันต์ผู้เป็นเลิศทางต่าง ๆ  ที่ทรงคุณต่อพุทธศาสนา  ที่ได้รวบรวมพุทธพจน์  สาวกภาษิตต่าง ๆ ทำการสังคายนา จนมาถึง รุ่นเราในสมัยนี้ ซึ่งพฤติกรรมที่ว่า ไม่น่าเชื่อถือ ตามหลักกาลามสูตร ของท่าน เพราะตกแต่งพระไตรปิฏก มากเกินไป จนเฟ้อ จากคุณ : เฉลิมศักดิ์1 เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 54 06:18:33

ความคิดเห็นที่ 90 คำสอนของท่านพุทธทาส มีผิดๆหลายๆอย่าง  มีมิจฉาทิฏฐิหลายๆอย่าง  ตามหลักฐานที่ยกมาข้างบนนั้น  ....  คนรุ่นใหม่  พึงระวังดีๆ  ในการศึกษางานของท่านพุทธทาส จากคุณ : โขตาน เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 54 10:30:00

ความคิดเห็นที่ 91 .. ภาพไม่ชัด. เดี๋ยวทำไหม่ค่ะ. ลบออกก่อน แก้ไขเมื่อ 07 ต.ค. 54 19:08:30 จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : วันเกิด PANTIP.COM 54 19:05:21