ความคิดเห็นที่ 1 ตานี้หลังจากนั้นมาเวลากลางคืนนะ วันถึงวันแรก ลิเขาก็เริ่มแสดง อาตมาก็เริ่มนอน โรคมันไม่ถูกกัน พอนอนลงไปแล้วก็ใส่กลอนห้องที่เขาให้พัก แทนที่จะหลับ ก็ไม่หลับ แต่ก็ไม่ได้ยินเสียงลิเก พระองค์ไม่เดินเข้ามาตอนบวงสรวงน่ะแหละ แกมานั่งคุยด้วย พระผี ชื่อหลวงตาเส็ง เสียงเป็นเจ๊กคุยล้งเล้งๆๆ แกก็เล่าให้ฟัง ว่าวัดท่าซุงนี้ตั้งมาตั้งแต่สมัยอยุธยาตอนต้น ในยุคต้นของจังหวัดพระนครศรีอยุธยา แล้วส่วนใหญ่พระที่เป็นเจ้าอาวาสตั้งแต่หลวงพ่อใหญ่ หลวงพ่อใหญ่องค์แรกที่เป็นผู้สร้างวัด ชื่อปานเหมือนกัน ชื่อปานเหมือนกับหลวงพ่อปาน รูปร่างหน้าตาใหญ่โต ท่านธุดงค์มาพบที่นี่เข้าแล้วก็เลยสร้างวัดตรงนี้ ปลูกหลังคาแฝกขึ้นมา แล้วท่านก็คุยต่อไปว่าในสมัยก่อนโน้น ลำคลองนี้เป็นลำคลองเล็ก ลำคลองนี้มันโตสมัยที่มีเรือเมล์ เรือเขียว เรือแดง วิ่ง มีคลื่น ตลิ่งมันพัง สมัยก่อนลำคลองเล็ก ใช้น้ำในลำคลองไม่ได้ ต้องใช้น้ำในห้วยเล็กๆ หลังวัด แกก็ชี้ออกไปให้เห็น เดิมในสมัยที่วัดมีความรุ่งเรืองมีเสาหงส์ แต่เสาหงส์ที่ปักอยู่ ถ้าจะวัดถึงเวลานี้ก็ประมาณกลางแม่น้ำ แกว่ายังงั้น แกชี้สถานที่ให้ดูว่า เสาหงส์สมัยตั้งวัด ตั้งตรงนั้น บริเวณที่ท่านจะสร้างกุฏินี่เป็นบริเวณป่าช้าเดิม ท่านขุดหลุมลงไปบางหลุม จะพบกระดูกและหม้อ หม้อดินใส่กระดูก แกบอกว่ายังงั้น สำหรับวัดนี้ตั้งแต่หลวงพ่อใหญ่ ลงมาจนกระทั่งหน้าหลวงพ่อเล่ง หลวงพ่อไล้ ก่อนหลวงพ่อเล้งหลวงพ่อไล้ ส่วนใหญ่เป็นพระอริยเจ้า ท่านบอกว่าพระเจ้าอาวาสทั้งหมดที่เป็นลำดับมาน่ะ เป็นพระอริยเจ้าทั้งหมด เป็นดินแดนของพระอริยะ คำว่าอริยะในที่นี้ ท่านหมายตั้งแต่พระโสดาบันขึ้นไปถึงพระอรหันต์ จะเป็นขั้นไหนบ้างท่านไม่ได้บอก ท่านบอกว่ามาขาดตอนพระอริยเจ้าเอาตอนหลวงพ่อเล้ง หลวงพ่อไล้ แต่ก็เป็นพระทรงฌาณอยู่ดี เมื่อหลวงพ่อเล้งหลวงพ่อไล้ตายแล้ว มาหลวงพ่อทองรู้สึกว่าเป็นพระพอไปได้ มีศีลาจารวัตรพอสมควรหลังจากหลวงพ่อทองมาแล้วทั้งหมดก็ปรากฏว่าเป็นภิกขุพา นิช หมายความว่ามีจิตไม่เป็นพระแล้ว เจ้าอาวาสตั้งแต่บัดนี้มาจนถึงปัจจุบัน ท่านบอกว่าพวกนี้แสวงหาความร่ำรวยเอาภาษีให้วัด ของวัดมีเท่าไหร่ก็ขายหมด รื้อขายบ้าง เอาซุงมาเลื่อยขายบ้าง มาทำตู้ทำโต๊ะ ขายกันบ้าง ทำไร่บ้าง อะไรก็ตาม หาอาชีพกัน เอาวัดเป็นอาชีพ การซ่อมแซมไม่มีมาแล้ว 47 ปี นี่พูดกันถึงว่าปี พ.ศ. 2511 นะ ท่านบอกว่าการซ่อมแซมไม่มีมาแล้ว 41 ปี มีแต่รื้อถอนปล่อยให้พัง เจ้าอาวาสผ่านไป 7 ท่าน แต่ละท่านมีเงินร่ำรวยมาก แต่ออกไปไม่ช้าก็บรรลัยหมด เพราะเงินของสงฆ์นี่น่ะ เอาไปได้ไม่นาน จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 54 20:33:50

ความคิดเห็นที่ 2 ท่านเล่าสู่กันฟังก็เป็นอันทราบประวัติความเป็นมา แล้วท่านก็เลยถามว่าท่านรู้ไหม ว่าตัวท่านเองเคยร่วมในการก่อสร้างวัดนี้มาก่อน ก็เลยถามว่าผมเคยเป็นเจ้าอาวาสวัดนี้รึ ท่านบอกว่าไม่เคย แต่ว่าเป็นฆราวาสเคยสนับสนุนในการสร้างวัดนี้ เป็นตัวตั้งตัวตีในการทะนุบำรุง เรียกว่าทำมาแล้ว 2 วาระ ก็เลยบอกว่าท่านว่าความรู้สึกมันก็เป็นยังงั้น เวลาที่เจ้าอาวาสไปนิมนต์ก็รู้สึกว่าเจ้าอาวาสองค์นี้คงจะเข้ากันไม่ได้ เพราะว่ามีจริยะกันคนละทางตามความรู้สึก แต่ทว่าที่ตัดสินใจมาก็เพราะความรู้สึกอีกดวงหนึ่งมันเกิดขึ้น ว่าวัดนี้ เราเคยบูรณะปฏิสังขรณ์มา แต่กำลังจะทรุดโทรมหนัก มีสภาพไม่เป็นวัดก็อยากจะมาทำคืน ให้มันทรงตัวขึ้นมา มีความรู้สึกอย่างนั้น ก็เลยถามท่านว่า ผมมานี่ก็รู้สึกลำบาก นาวาอากาศเอกอาทร โรจนวิภาตกับภรรยาก็รู้สึกว่ายังเป็นเด็กอยู่ ไม่กว้างขวาง เพราะว่ายังไม่เคยเป็นผู้หลักผู้ใหญ่มาก จะไปเกณฑ์ใครก็ยาก นี่ผมจะทำได้หรือขอรับ ท่านก็ตอบว่าได้ ท่านผู้ใหญ่ทั้งหมดที่มาประชุม เป็นพระอริยเจ้าทั้งหมด มีพระไม่ใช่พระอริยะเจ้ามีหลวงพ่อเล่ง หลวงพ่อไล้เท่านั้นที่ตายไปแล้ว แต่ว่าหลวงพ่อไล้ก็เป็นพระฌานโลกีย์ จัดว่าดีอยู่ ตัวท่านเองที่พูดท่านก็บอกว่าเป็นพระอริยะเจ้า ท่านบอกว่าทุกองค์เต็มใจช่วย เทวดาเขาก็ช่วย ไม่เป็นไร ก็เป็นอันว่าปีต้น นาวาอากาศเอก อาทร กับ ศิริรัตน์ โรจนวิภาตเป็นกำลัง แล้วคุณอาทรก็มาบวช เงินช่วยในการบวชเขา 8,000 บาท เขาไม่ได้หักค่าใช้จ่ายเลย เอาเงินส่วนตัวจ่าย ถวายเข้ามาเป็นทุนซ่อมวัด ตอนที่อยู่วัดสะพานเขาจัดงานกันขึ้น ในฐานะที่จะรวมสตางค์ทอดผ้าป่าหรือทำบุญนั่นแหละ เลี้ยงพระเพลได้เงิน 8,000 บาท ให้อาตมาไว้รักษาตัว อาตมาใช้ไป 2,000 บาท เหลือ 6,000 บาท เลยเอามารวมหมด แล้วปีนั้นก็ปรากฏว่าพลอากาศโทพะเนียง กานตรัตน์ ผู้ช่วยเสนาธิการทหารอากาศคนปัจจุบัน มาทอดกฐินให้ ขณะที่ทอดกฐินก็ปรากฏว่าพลอากาศตรีหม่อมราชวงศ์ เสริม สุขสวัสดิ์ เจ้ากรมสื่อสารทหารอากาศมาด้วย ก็เลยขอร้องท่านบอกว่า ขอให้เป็นทายกประจำวัด ปรากฏว่าหลังจากนั้นเป็นต้นมา ท่านพลอากาศตรีหม่อมราชวงศ์ เสริม สุขสวัสดิ์ เจ้ากรมสื่อสารทหารอากาศ กับภรรยาก็เป็นกำลังใหญ่ ช่วยทุนบำรุงวัดนี้เท่าที่เป็นอยู่ปัจจุบันนี่แหละ นับตั้งแต่วัดโกรงเกรงมีสภาพไม่เป็นวัด จนกระทั่งบัดนี้รู้สึกว่าเป็นวัดในชนบทพอที่จะลืมตาอ้าปากได้ เรียกว่าพอโชว์เขาได้นิดๆ นะ ไม่ใช่สวยหรู วัดชนบท พอดูหน้าดูตาเป็นวัดขึ้นมาได้ ถ้าจะดูวัดแถวอุทัยกันละก็ วัดชนบทด้วยกันน่ากลัวจะไม่พบละ ดีกว่าเขา ใช้เวลาก่อสร้างเอาที่เป็นล่ำเป็นสันจริงๆ แค่ 2 ปี คือ ปี พ.ศ. 2513 กับ พ.ศ. 2515 เพราะปี พ.ศ. 2514 ไปสร้างเสียที่โน่น วัดสามจีนท่าโป๊ะ ยกคณะไปสร้างกันที่นั่น แล้วก็ปี พ.ศ. 2511 ก็ทำกันแต่ที่พักอาศัย ปี พ.ศ. 2512 ทำอาคารสื่อสารขึ้นมา เป็นอาคารชั่วคราว เพื่อเป็นการรับกฐิน ทีนี้กำลังงานจริงที่เป็นหลักเป็นฐานจริงๆ ก็แค่ 2 ปี คือ พ.ศ. 2513 กับ พ.ศ. 2515 แล้วก็มาดูกันเอาก็แล้วว่าชั่วระยะเวลา 2 ปี ท่านพลอากาศตรีหม่อมราชวงศ์ เสริม สุขสวัสดิ์ พร้อมด้วยภรรยารับเป็นภาระธุระทายกประจำ ชักชวนบรรดาญาติมิตรทั้งหลายมาซ่อมแซมบูรณะปฏิสังขรณ์แล้วก็สร้างใหม่ในวัด นี้ มีอะไรบ้าง อย่าขอให้บอกเลย ประเดี๋ยวจะหาว่าโชว์พรรคพวกมากเกินไป จะเลยดีไป จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 54 20:36:13

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นอันว่า ความศักดิ์สิทธิ์ของผีมีจริง ในขณะนั้น ขณะที่ทำการก่อสร้างปีแรกก็คิดว่าจะทำอะไรให้เป็นอนุสรณ์สักอย่าง ก็เอายังงี้ก่อน ตอนก่อสร้างอาคารเล็กๆ เป็นที่พักชั่วคราวหน้าท่า ก็เอา ชย. ของ บน. 4 มาช่วย ขณะนั้นนายโต อ่อนคำ เขาก็มาช่วยด้วย นอนอยู่ใต้ถุนอาคารที่พัก พอตกตอนดึกปรากฏว่าเห็นคน 2 คน คนหนึ่งนั่งอยู่ที่โคนต้นโพธิ์ อีกคนหนึ่งเดินอยู่ใกล้ๆ นายโต เดินผ่านไปผ่านมา นายโตแกก็คิดว่าขโมย หยิบไฟฉายจะส่อง ยกไฟฉายไม่ขึ้น พอหยิบปืนขึ้นมา ก็ปรากฏว่ายกปืนไม่ขึ้น เสียงเจ้าคนนั้นเขาบอกว่าไอ้ปืนไม่มีความหมายสำหรับข้า นายโตก็ถามว่าแกเป็นใคร เขาก็บอกว่าข้าเป็นผีโว้ย กูเฝ้าทรัพย์ของกูอยู่ที่โคนต้นโพธิ์ โน่นเพื่อนกูนั่งอยู่โน่นคนหนึ่ง ถามว่ามาเดินทำไม ตอบว่ากูก็มาเดินเล่นของมั่รงน่ะซี มึรงจะทำไมล่ะ ไอ้ปืนมึรงน่ะอย่าหยิบขึ้นมาเลย ยิงผีไม่ได้หรอก หยิบก็ยกไม่ขึ้น นี่เป็นตอนหนึ่งของผีโคนต้นโพธิ์ จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 54 20:39:09

ความคิดเห็นที่ 4 ทีนี้อีตอนหนึ่งก็มีอยู่ว่า อาตมามีความตั้งใจอยากจะหล่อรูปหรือปั้นรูปเจ้าอาวาสอดีตเจ้าอาวาส ก็คิดในใจว่าเอเจ้าอาวาสก็มีเยอะที่มีความดี ถ้าหากจะปั้นกันจริงๆ (หล่อมันแพง) จะปั้นกันจริงๆ แล้วก็ต้องปั้นกันทุกองค์ ถ้าปั้นองค์อื่นนะ ที่ถูกแล้วต้องปั้นองค์แรก องค์สถาปนา ถ้าปั้นองค์สถาปนาก็ไม่ต้องไล่เบี้ย ก็คิดว่าจะปั้นองค์แรก คือหลวงพ่อใหญ่ ที่เรียกกันว่าหลวงพ่อปาน หลวงพ่อปานเหมือนกันนะ อาจารย์อาตมาก็หลวงพ่อปาน วัดบางนมโค ที่วัดนี้องค์แรกที่เราเรียกว่าหลวงพ่อใหญ่ ท่านมาบอกว่าท่านชื่อปาน ก็ให้ช่างเขามาปั้นให้ปั้นรูปหลวงพ่อใหญ่ หลวงพ่อสุขวัดปากคลองมะขามเฒ่า แล้วก็หลวงพ่อปานวัดบางนมโค แล้วก็พระพุทธรูป ให้ปั้น 4 องค์ ช่างเขาก็ปั้นไปแล้ว 3 องค์ รูปหลวงพ่อใหญ่ทำเป็นองค์เล็กๆ ไว้ก่อน เพราะหารูปดูไม่ได้ เขาถามว่ารูปร่างท่านเป็นยังไง ก็บอกว่ารูปร่างท่านใหญ่ ท่านอ้วนขาว เหลือง ว่าอย่างงั้นนะ ช่างเขาถามว่าทำยังไงถึงจะถูกล่ะ ก็ตอบว่าปั้นส่งเดชไปเฮอะ เอาอ้วนๆ ใหญ่ๆ ก็แล้วกัน อย่าไปทำองค์เล็กเข้า รูปจะดูไม่มีนี่จะทำให้เหมือนน่ะไม่ได้ ขั้นแรกเขาก็ทำเอาดินพอกเหล็กขึ้นไป พอตกกลางคืนสัก 6 ทุ่ม ปรากฏว่ายังไม่หลับ หลวงพ่อใหญ่มาหา ท่านก็เลยมาบอกว่า นี่ ข้ามันตัวโตขนาดนี้นี่หว่า มันอ้วนยังงี้ และมันทำตัวเล็กๆ ยังงั้นใช้ได้หรือไอ้ช่าง ถ้าขืนทำแบบนั้นข้าจะไปบีบคอมัน ท่านพูดแบบนั้นก็เป็นการล้อเล่น ก็เลยกราบเรียนท่านว่า หลวงพ่อ ยังงั้นไม่ถูกหรอก บีบคอไม่ดี ทางที่ดีละก็ หลวงพ่อไปทำตัวให้เขาเห็นซี ให้เขาจำได้ แล้วเขาสเก็ชภาพไว้ เขาจะได้ทำถูก ท่านก็เลยบอกเอ้อ ดีเหมือนกันว่ะ ไอ้ช่างมันอยู่ที่ชัยนาทใช่ไหม ก็ตอบว่าใช่ขอรับ อยู่หน้าวัดสะพาน ชัยนาท เอาถ้ายังงั้นข้าจะไป ข้าลาละ แล้วท่านก็หายไป จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 54 20:40:10

ความคิดเห็นที่ 5 พอรุ่งเช้า ช่างจะมาปั้น ปรากฏว่ามีรูปหลวงพ่อใหญ่มาด้วย เขียนมา แกมาถึงแสดงอาการตกใจใหญ่ บอกว่า เมื่อคืนนี้มีพระองค์หนึ่งไปปลุกให้ตื่นขึ้น ท่านบอกว่าท่านชื่อหลวงพ่อใหญ่ที่เขาจะปั้นรูปนี่แหละ แล้วท่านก็นั่งให้ดู บอก นี่มึรงจำรูปกู รูปใหญ่โตขนาดนี้ มึรงเอาไปปั้น มึรงจะทำเล็กๆอย่างนั้นไม่ได้หรอก ถ้ามันจำไม่ได้ กลัวจะไม่ได้ก็เขียนเอาไว้ ช่างก็เลยหยิบกระดาษมาเขียนวาดภาพ ปรากฏว่ามีส่วนคล้ายคลึงท่านมาก เป็นอันว่าปั้นได้ เมื่อปั้นเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็กลับมาท้วงอีก บอกว่า เฮ้ย หัวกูมันโตกว่านี่หน่อยว่ะ ทำไมปั้นหัวเล็กไปวะ แต่ไม่เป็นไร มันปั้นเล็กไปนิดก็ไม่เป็นไรหรอก มันย่อมทำไม่ได้ เพราะมันไม่ได้เห็นข้าจริงๆ มันไม่ได้วัดสัดวัดส่วน นี่ก็เป็นเรื่องของผีเหมือนกันผีพระ แล้วนอกจากผีพระ ก็มีผีฆราวาส จะขอเล่าเรื่องให้ฟังอีกสักนิด คือว่าผีฆราวาส ก็เรียกว่าผีเผ้าทรัพย์นั่นแหละ ในกาลบางครั้ง เมื่อปี พ.ศ. 2512 อาตมาอยู่คนเดียว ทุกคนเขาไปธุระกันหมด กลางคืนก็ออกมาเดินจงกรมใต้อาคารหลังที่เป็นครัวเดี๋ยวนี้ ขณะทีเดินจงกรม เดินไป เสียงบนหลังคาก็เดินบ้าง หลังคาสังกะสีเสียงปังๆๆๆ เอาเท้ากระทืบ เราเดินมา แกก็เดินบ้าง เราเดินไปแกก็เดินบ้าง เป็นอันว่าแกชอบเดินตาม ก็เลยหยุด แล้วบอกว่านี่พ่อคุณ อยากจะเดินตามก็เชิญเดินเถอะ เดินไป ฉันจะหยุด แกก็เลยไม่เดินต่อไป แล้วก็เลยบอกว่านี่เรา ฉันอยู่คนเดียวนะ ช่วยอยู่ยามนะ อย่าให้ใครมันย่องเข้ามาในเขตรั้วนี่ไม่ได้นะ เราเป็นนายยาม ฉันจะได้ไม่ต้องห่วงยาม เสียงข้างบนเขาว่ายังไง บอกขอรับ ถามเขาว่าชอบอะไรล่ะ แกบอกว่าเหล้ากับไก่ก็ดีเหมือนกันแหละ ก็เลยบอกว่าเอาอย่างนี้ซี เป็นพระจะไปซื้อยังไงเล่า ถ้าคนเขากลับมาแล้วล่ะ จะให้เขาซื้อมาเลี้ยงนะ เสียงข้างบนบอกขอรับ ขอรับ ถามว่ามีกี่คนด้วยกันล่ะ บอกมาว่ามีผู้ชาย 4 ผู้หญิง 5 ขอรับ ถามว่าผู้หญิงกินเหล้าไหม เสียงบอกลงมาบอกว่า ไม่ชอบเจ้าค่ะ ชอบผลไม้ ก็เป็นอันว่าจะเลี้ยงไก่กับเหล้าและผลไม้ เมื่อเวลาคนเขามากันจริงๆ ก็เลี้ยงตามนั้นไม่โกหกผี จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 54 20:42:02

ความคิดเห็นที่ 7 เข้ามากราบแทบเท้าหลวงพ่อครับ :D จากคุณ : SatoshiRenzz เขียนเมื่อ : วันออกพรรษา 54 21:43:40

ความคิดเห็นที่ 8 โมทนาสาธุครับ จากคุณ : เขียนบน Nokia 3310 (กะหล่ำปลีลวกกินกับขนมจีนน้ำยา) เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 02:48:56

ความคิดเห็นที่ 9 สาธุ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 06:19:00

ความคิดเห็นที่ 10 สาธุครับ อยากได้เหรียญทำน้ำมนต์จังเลยครับ จากคุณ : janway เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 08:30:59

ความคิดเห็นที่ 11 นะ โม พุท ธา ยะ ยะ ธา พุท โม นะ จากคุณ : preepa11 เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 10:17:40