PANTIP.COM : Y11192948 ปฏิบัติธรรมโต้คลื่นกันต่อไป []

ปฏิบัติธรรมโต้คลื่นกันต่อไป

เพื่อนๆ ไม่ต้องปริวิตกกันไป

กระทู้เก่า เราแจ้งลบเอง.. เพราะว่าเรื่องที่ควรจบมันไม่จบ และเรารู้ว่าจะไม่จบง่ายๆ เลย จึงไปขอให้ทาง WM ลบให้อย่างเร่งด่วน ขอบคุณ WM มากๆ ที่กรุณาลบให้ค่ะ โทรไปกวนหลายครั้งเลย

ช่วงนี้เป็นฤดูน้ำหลาก น้ำแรง คลื่นก็ย่อมแรง.. ทำไงได้ เราเป็นผู้สร้างเหตุ ก็ต้องยุติเหตุเองค่า..

คิดว่าสิ่งที่ควรพูด ก็ได้พูดไปแล้ว สิ่งที่ควรอธิบายก็ทำไปแล้ว ผู้ที่สมควรจะได้รับการอธิบาย ก็ได้มารับรู้แล้ว ถ้าปล่อยไว้ต่อไปก็จะมีส่วนเสียมากกว่าส่วนได้ค่ะ.. เพราะผู้ที่ไม่ต้องการคำอธิบายก็มี..

เหรียญมีสองด้าน จะเอาด้านเดียวไม่ได้หรอก.. ใครๆ ก็รู้ค่ะ ว่ามีได้ก็ต้องมีเสีย คนที่ชอบก็มี ไม่ชอบก็มีเป็นธรรมดา..

แต่เราเป็นคนที่แคร์คนอื่นค่ะ เป็นข้อเสียเลย แม้เชื่อมั่นในตัวเองสูง แต่ว่าแคร์คนอื่นมากจนสูญเสียที่มั่นของตนได้ง่ายๆ ไม่เสียความเชื่อมั่นในตนเองนะ แต่พร้อมจะเสียที่มั่นของตนให้อีกฝ่าย เพราะเราไม่ได้ยึดกับมันน่ะ ทำก็ได้ไม่ทำก็ได้.. ยังไงก็ได้ แล้วแต่เสียงส่วนใหญ่..

อย่างที่บอกเราไม่ได้มีปัญหากับคนไม่รู้ เรามีปัญหากับความไม่รู้ของเขาต่างหาก..

ความไม่รู้นี่ไม่ธรรมดานะ.. เขาไม่ยอมง่ายๆ ด้วย..

เราก็รู้นะไม่ใช่ไม่รู้.. การที่พยายามอธิบายคนอื่นมากไป บางทีก็สร้างสถานการณ์ให้เป็นว่าเราเป็นฝ่ายผิดก็มี.. แต่เราไม่ทันได้สนใจ ส่วนใหญ่จะรบเพลินเฉพาะหน้า เลยไม่ได้ทันระวังหลัง

ที่รั่วมันรั่วตรงนี้.. เพราะมี "อยาก" อยากจะให้เขาหายสงสัย ก็เลยเกินไปเรื่อยๆ เราเป็นฝ่ายได้เปรียบ เราก็เดินหน้าไปเรื่อย ลืมดูข้างหลัง ข้างบน และข้างล่าง..

ถ้าตัดมองเฉพาะภาพข้างหน้า อาจคิดว่าเราได้เปรียบ แต่พอถอยออกมามอง รอบด้าน.. เออ.. เมิงยังโง่อยู่ง่ะ..

ปัญญาไม่ทันว่างั้นเหอะ..เคยนั่งอยู่บนพรหมดีๆ ก็ตกพรหมไปเฉยเลย.. 555 พรหมมีสี่ตัว ขาดตัวสุดท้าย..ก็รั่ว..

เพราะตัวเราไม่มีอะไรไงคะ เลยมักห่วงกังวลความรู้สึกของผู้อื่น กลัวว่าเขาจะรู้สึกไม่ดีน่ะค่ะ ซึ่งแม้จะรู้ความจริงว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้ทุกคนรู้สึกดี แต่ก็ไม่ชอบทำให้คนรู้สึกไม่ดีเช่นกัน ถ้าแก้ไขได้ก็มักพยายามแก้เสมอค่ะ..

โดยเฉพาะคนที่เราแคร์เขา เพราะเขาแคร์เรา..

ไอ้วิวาทะเนี่ยไม่เครียด นั่งดูมาตั้งหลายวัน แต่เครียดกับความห่วงใยของเพื่อนๆ ค่ะ ร้อนอาสนะนั่งไม่ติดกันเลยทีเดียว เช่น คุณซำเหมากรุณาโทรทางไกลจากมองโกเลีย..คุณบุษยมาศอีก ไหนจะหลังไมค์เพื่อนพี่น้องอีก..

ก็ขอโทษทุกคนอีกครั้งนะคะ เราซนเอง.. แค่อยากจะพิสูจน์อะไรเล็กๆ น้อยๆ เลย go so big ไปหน่อย

แต่ก็เป็นบทเรียนที่ดีค่ะ เรื่องโลกธรรมเราว่าต้องเรียนกันทั้งชีวิตล่ะค่ะ บางทีการไม่อยู่กับโลกมันง่ายกว่านะ.. มันไม่เกิดปัญหา..

แต่ถ้าไม่เกิดปัญหา ก็ไม่เกิดปัญญาอยู่ดี เราก็เลือกแล้วว่าจะอยู่กับโลก จะช่วยคนอื่น เราก็ต้องเรียนรู้ ฝึกฝน อดทน แก้ไข.. วันนึงคงถึงจุดพอดี..

เราเป็นคนกล้าได้กล้าเสีย และการรับว่าผิดเป็นเรื่องง่ายเสมอสำหรับเรา ผิดก็คือผิด ต่อให้เราจะหาเหตุผลมาอธิบายยังไง มันก็คือผิดอยู่นั่นเอง.. เพียงแต่ผิดด้วยเจตนาอะไร ผิดมากผิดน้อย ส่งผลเสียหายมากน้อยอย่างไรต่างหาก..

แถมบางทีเราก็ยอมผิดนะ คือรู้ว่าผิดก็ทำ ทำเพราะอยากรู้ว่ามันจะผิดได้ยังไง มันจะออกมาแนวไหน.. รายละเอียดจะเป็นไปได้กี่อย่าง

แต่พอดีคราวนี้ไม่ใช่เรื่องของเราเอง มันเกี่ยวกับบุคคลที่ไม่มีมลทิน ก็จ๋อยไปสิคะ..!! สลด.. ในธรรม..

ซึ่งความควรไม่ควรก็อย่างที่หลายคนบอกมา..ตามนั้นแหละ ใช่เลย..

แล้วไม่ต้องว่าคนอื่นค่ะ.. เรานี่แหละ..เป็นผู้ทำลายบรรยากาศดีๆ ของกระทู้เราเอง เพราะส่วนที่เกินออกมา เกินออกมาเพราะพยายามอธิบายให้คนอื่นเข้าใจ ประกอบกับอยากรู้ว่าเรื่องบางเรื่องพูดได้มากน้อยแค่ไหน.. แค่ไหนคือจุดสมดุล

มันมีเหตุที่สมควรพูด แต่ว่าผลของการพูดนั้น บางทีก็เป็นเหตุของสิ่งที่ไม่สมควรพูดได้ค่ะ

เรื่องบางเรื่องอาจเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเรา แต่ไม่ธรรมดาของคนอื่น

แต่ก็นะ..เราจะไปรู้ความจริงได้ไง ถ้าไม่พิสูจน์.. ก็พิสูจน์แต่พองาม เสียเลือดเนื้อไปนิดหน่อย.. ยังไม่สิ้นชีวิต

ได้คำตอบเบื้องต้นมาแล้ว ถึงไม่ใช่บทสรุป แต่ก็พอเพียง ว่าสังคมนี้รับอะไรได้มากน้อยแค่ไหน.. ก็จะได้ปรับปรุงให้เป็นที่พึงพอใจกับทุกฝ่าย เท่าที่จะทำได้.. เพราะเจตนาจะให้คนเป็นสุข ไม่ใช่เศร้าหมองนะคะ..

มันก็ง่ายๆ แค่นี้แหละ เราไม่กลัวเจ็บ และเราไม่เคยเจ็บฟรีหรอก.. เป็นมาโซคิสม์อ่อนๆ ก็ดูตัวเองเจ็บอยู่วันกว่าๆ ดูจนรู้แล้วว่าเจ็บตรงไหน..

มันก็จบเลย.. โล่ง.. รู้แระ...แฮ่..

เราเป็นอย่างนี้ไม่ใช่ไม่เจ็บนะคุณบุษยมาศ เจ็บได้นะ.. แต่ละได้ และหากไม่ละจะยึดก็ทำได้ด้วย.. เหอๆๆ อย่าคิดว่าพี่ใหญ่เขาจะยอมง่ายๆ..

ถ้าเขาไม่แน่จริง ครูบาอาจารย์คงไม่พาหนีหรอก บัณฑิตทั้งหลายก็หนีพี่ใหญ่เข้านิพพานกันทั้งนั้น.. ท่านชนะพี่ใหญ่ของตนเอง แต่ว่าไม่ได้ชนะพี่ใหญ่ที่ครอบครองโลกธาตุได้หมดสิ้น ถึงแม้พระพุทธเจ้าจะทรงรู้แล้ว ทรงจุดโคมใหญ่ขนาดพระอาทิตย์ ส่องสว่างขับไล่ความมืดมิดให้แก่โลก แต่โลกก็ยังมีกลางคืนอยู่นั่นเอง.. ก็โลกมันเป็นของมันอย่างนั้น..

ตั้งแต่เด็กๆ แล้ว เราสงสัยในเรื่องความดี ว่าทำไมโลกไม่มีแต่สิ่งดีๆ คนดีๆ ธรรมชาติสร้างสิ่งไม่ดีขึ้นมาทำไม ที่จริงเราศึกษาเรื่องนี้มาตลอดชีวิตเลย จากที่เรายอมรับความไม่ดีในตัวเองไม่ได้ ก็ได้กลายเป็นเด็กหลังห้อง..อาศัยอยู่กับความไม่ดีของตัวเองได้อย่างเป็นเกลอกัน..

พระพุทธศาสนาสอนให้เขาใจเรื่องความดีความชั่วได้อย่างละเอียดลึกซึ้งพิสดาร และจริงแท้สุดๆ

ครูบาอาจารย์บางองค์ว่า ดีก็ไม่เอา ชั่วก็ไม่เอา เอาตรงกลาง..

วันนึงพระอาจารย์เทศน์ว่า.. ดวงตามันต้องมีตาขาวกับตาดำ จะเอาแต่ขาวไม่ได้หรอก มันต้องมีจุดดำด้วย แต่ว่าให้พยายามให้สีขาวล้อมรอบสีดำไว้ ให้สีขาวควบคุมสีดำ ให้สีดำมีอำนาจน้อยลงเรื่อยๆ จนไม่สร้างปัญหาให้

วันนี้มานั่งคิดๆ แม้ว่าสีดำจะไม่ดี แต่ส่วนที่มองเห็นได้อยู่ในตาดำนะ..

ท่านถึงว่ายิ่งทุกข์ยิ่งดี ยิ่งผิดพลาดเลินเล่อ ก็ยิ่งมีความรู้มากขึ้น..

เมื่อคืนก่อน..ฝันค่ะ.. ฝันว่านั่งหวีผม ผมยาว แล้วหวีผมแสกกลาง หวีอันใหญ่มาก ครึ่งนึงซี่ห่าง อีกครึ่งนึงละเอียด แต่เราเอาด้านห่างสางผมลงมา แสกกลางเป๊ะเลย ผมยาวเปียกๆ เหมือนผมผีเลย.. ตอนสางก็เอาเศษอะไรออกมาด้วย

วันนี้ก็เพิ่งจะแปลความได้.. ว่ามันหมายความว่ายังไง ที่จริงคำตอบมีแล้ว แต่ต้องรอสองวันจึงจะเข้าใจ..

ก็เขียนเล่าความในใจแบบพร่ำเพ้อหน่อยๆ นี่เป็นบทเรียนที่เราแบ่งปันกับเพื่อนๆ ชาวกระทู้นะ

เชิญเพื่อนๆ รายงานสภาวะกันได้เหมือนเดิม ใครรายงานไม่ได้ไม่เป็นไร น้องบางคนก็อยู่ที่วัดกับเรา

เรามาแจ้งก่อน จะได้ไม่ต้องตกใจว่าทำไมกระทู้หาย.. เดี๋ยวเราต้องไปสวดมนต์ข้ามคืนอีกคืนนึง แล้วจะมาตอบพรุ่งนี้นะจ๊ะ

ได้เข้ากราบนมัสการพระอาจารย์แล้ว ท่านก็ให้กำลังใจ ด้วยการเล่าเรื่องราวต่างๆ ที่สนุกๆ ให้เราหายเซ็งจิต แล้วท่านก็เมตตาสอน อย่างที่เราก็แทบจะกลับมาร้องไห้เลย.. จุกอกทีเดียว..

ถือว่าคุ้มที่เปลืองตัวหน่อยๆ เพราะได้ฟังเทศน์ยาวๆ แล้วก็ได้บทเรียนอย่างข้างบนนี้..

ขอให้เจริญทำ.. ทำกันต่อไปจ้า...

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 18:33:17

ความคิดเห็นที่ 1

เสียดายมากคับ เมื่อบ่ายจะเข้ามาเริ่มอ่านหน่อย เพราะเมื่อวานเพิ่งอ่าน กระทู้โต้ลมจบ

(แทบกะอัก) แต่ก็หาไม่เจอ T_T เมื่อเช้ายังเห็นแวปๆแต่ยังไม่ได้อ่าน ลองเข้าทาง Link

จากกระทู้โต้ลม ก็เข้าไม่ได้ >,<

จากคุณ : เสือโหด

เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 19:00:23

ความคิดเห็นที่ 2

ใจหายหมด นึกว่าจะอดอ่านซะแย้ว
ปกติผมแอบซุ่มอ่านอย่างเดียว ไม่น่าจะเคยโพสนะ 555
เอ้อ ว่าแต่ถ้าไม่มีรถส่วนตัวนี่ จะมีรถโดยสารเข้าไปถึงที่วัดไหมครับ

จากคุณ : คุณหมูน้อยตัวขาว

เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 19:05:59

ความคิดเห็นที่ 3

มีรถตู้ไปคับ แต่ต้องนั่งต่อเข้าไปในวัดอีกที รายละเอียดตามlink คับ

http://www.visudhidham.com/?page_id=355

จากคุณ : เสือโหด

เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 19:22:26

ความคิดเห็นที่ 4

เข้ามารายงานตัว และให้กำลังใจครับ........

จากเสือหนาว......
(เพราะ เมื่อเช้าอุณหภูมิที่นี่ -10C เลยหนาว)......

จากคุณ : ซำเหมาพเนจร

เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 19:53:59

ความคิดเห็นที่ 5

ดีใจที่กล้บมา

คิดพล็อตหนังออกเลย

ชื่อเรื่อง "chaosy บ้า ฆ่าไม่ตาย"

555555 สู้ต่อไปนะทาเคชิ เอ๊ย เคออสซี่

จากคุณ : โนบิ โนบีตะ

เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 20:19:23

ความคิดเห็นที่ 6

บางจังหวะ ผมถือว่าเวบบอร์ดเป็นที่ทดสอบอารมณ์กระทบนะ
ก็โต้คลื่นกันไป
เคยได้ยินมาว่า ในหลวงทรงใช้คลื่นทะเลเป็นกรรมฐาน
พิจารณาการขึ้นลงของคลื่นและซัดสาดของน้ำ

ตอนนี้เสพข่าวคลื่นน้ำที่ถาโถมมาจากทางเหนือ
ก็ดูจิตตัวเองไปด้วยว่าเป็นอย่างไร
เวบบอร์ด ถ้าความเห็นมากกว่าความรู้
ก็ต้องแยกขยะให้เป็น

จากคุณ : sirnitfi

เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 20:32:35

ความคิดเห็นที่ 7

รายงานว่า ปฏิบัติธรรมไม่ได้เลยค่ะ มีแต่ฟุ้งซ่าน ปัญหาเดิมๆ เลยสวดมนต์ ทำบุญไว้ก่อน นอกนั้นก็พยายามระลึกลมหายใจ ท่องพุทโธบ้าง เท่าที่นึกได้ค่ะ แต่น้อยมาก

เวลาที่ปัญหามาเยอะๆ มันไม่มีปัญญา ไม่มีสติเลยค่ะ พยายามมองทุกข์ พยายามสอนตัวเอง ยกธรรมะมาสอนตัวเอง แต่เผลอแป๊ป มันอยากตายซะงั้น คิดวิธีตายด้วยค่ะ คิดฟุ้งซ่านไปถึงว่า ถ้าตายแล้ว คงจะไปอบาย เพราะตายด้วยจิตอกุศล

ตอนนี้ ไม่กล้าเรียกตัวเองว่า เป็นศิษย์ของใครแล้วค่ะ

วันก่อนไปกราบหลวงปู่แบน หลวงปู่สอนว่า ให้เชื่อพระพุทธเจ้า ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ถ้าหวังพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ครูบาอาจารย์ จะทำให้ไม่สู้เต็มสติปัญญาและกำลัง ว่าจะเขียนเล่าทริปทำบุญให้ฟัง แต่ไม่มีกำลังเลยค่ะ

ขอให้คุณ choasy มีกำลังใจเยอะๆ เพราะคุณเป็นกำลังใจและแรงบันดาลใจให้อีกหลายคน

จากคุณ : แม่น้องปัน

เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 20:44:18

ความคิดเห็นที่ 8

อ่านที่คุณพี่เคเกริ่นให้ฟังแล้วรู้สึกอยากตบตักแรงๆแล้วตะโกนว่า "กรูว่าแล้วววว!" เพราะตอนอ่านกระทู้ที่แล้วก็ตะหงิดๆเหมือนกัน หึๆๆ ลองทำได้แต่อย่าลองบ่อยนะคะคุณพี่เค คุณน้องขอร้อง oT^To น้องหนาวสะท้าน(หรือร้อนเพราะความมาคุ)...

จำตอนนั่งเมื่อวานไม่ได้ว่าเป็นไง แต่คาดว่าคงนิ่งดี มีขยะเล็กน้อย มีบางช่วงเหมือนเห็นตัวเองกำลังนั่ง แต่พอมีสติก็หายไป เป็นอยู่สองรอบ เมื่อเช้านั่งสมาธิได้แป๊ปเดียวเพราะวันนี้ต้องไปหาซื้อของสำหรับไปช่วยเขาแพ๊คของส่งไปยังผู้ประสบภัยที่จังหวัดต่างๆ และโชคดีมากได้มีโอกาสได้ไปช่วยเขาแพ๊คของที่วัดสระเกตุด้วย

จะบอกว่า ที่วัดสระเกตุ(ภูเขาทอง)มีศูนย์รับของบริจาคเพื่อช่วยเหลือสำหรับผู้ประสบภัยด้วยนะคะ ใครอยากทำช่วยก็นำของไปไว้ให้ที่นั่นได้นะคะ

(เรื่องนี้เขียนไปไม่รู้จะบาปไหม แต่อยากเขียนเตือนง่ะ แหะ..แหะ...)วันนี้ได้รู้ความจริงอะไรบางอย่าง(หลังจากพระท่านให้แกะถังสัฆทานไปช่วยน้ำท่วมเยอะมาก)ว่า ถังสังฆทานของบางที่บางยี่ห้อ ผ้าไตรจีวรสำหรับพระบางเป็นซีทรูเลย ไม่สามารถนำไปใช้ได้ และของข้างในก็ไม่หวายๆเก่าเก็บและไม่น่าใช้สุดๆ แต่บางอย่างก็ยังใช้ได้บ้าง เพราะฉะนั้นใครอยากทำสังฆทาน แม่ผั่นแนะนำให้ซื้อของแล้วมาทำเองดีกว่า อย่าซื้อแบบถังที่แพ๊คแล้วเลย เพราะรับประกันไม่ได้ว่าของในถังใช้ได้จริงไหม เสียดายตังค์แทน แต่ที่กล่าวถึงนี้ บางถังบางที่บางยี่ห้อเท่านั้นนา อย่าเพิ่งเหมารวม อิๆ

จากคุณ : แม่ผั่น (nopas)

เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 20:50:20

ความคิดเห็นที่ 9

^{พระพุทธศาสนาสอนให้เขาใจเรื่องความดีความชั่วได้อย่างละเอียดลึกซึ้งพิสดาร และจริงแท้สุดๆ

ครูบาอาจารย์บางองค์ว่า ดีก็ไม่เอา ชั่วก็ไม่เอา เอาตรงกลาง..

วันนึงพระอาจารย์เทศน์ว่า.. ดวงตามันต้องมีตาขาวกับตาดำ จะเอาแต่ขาวไม่ได้หรอก มันต้องมีจุดดำด้วย
แต่ว่าให้พยายามให้สีขาวล้อมรอบสีดำไว้ ให้สีขาวควบคุมสีดำ ให้สีดำมีอำนาจน้อยลงเรื่อยๆ จนไม่สร้างปัญหาให้

วันนี้มานั่งคิดๆ แม้ว่าสีดำจะไม่ดี แต่ส่วนที่มองเห็นได้อยู่ในตาดำนะ..

ท่านถึงว่ายิ่งทุกข์ยิ่งดี ยิ่งผิดพลาดเลินเล่อ ก็ยิ่งมีความรู้มากขึ้น..}

ถ้าคุณ chaosy จำได้ เมื่อวานเราเล่าเรื่องบทเรียน ๒ เรื่อง
เรื่องที่ ๒ ก็คือเรื่องการ balance ด้านสว่างและด้านมืดในตัวเรา
จะควบคุมด้านมืดได้ยังไง ตรงไหนคือพอดี แล้วเราก็เล่าให้ฟังเรื่องหนังที่ดู

ในหนังเรื่องนั้น พระเอกหาวิธีหนีออกมาจากมิตินั้น แล้วก็เจรจากับด้านมืดของตัวเอง
อิตาด้านมืดมัวแต่ดึงดัน ถูกฟ้าผ่าสลบอยู่ ก็ออกมาไม่ได้
คำตอบของคำถามสดๆ ของเราเมื่อวานก็คือ "ปัญญา" นั่นเอง ที่เราจะใช้เป็นเครื่องควบคุม

จากคุณ : บุษยมาศ

เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 21:16:11

ความคิดเห็นที่ 10

คณ แม่น้องปัน พี่ก็ปฎิบัติไม่ค่อยได้ตั้งแต่อาการปวดหลังมาเยือน วันนี้หมอเขาให้ฝังเข็มอีกรอบหนึ่ง อาการก็ดีขึ้นแต่ไม่หาย และพอสักสองสามวันมันก็ปวดอีก ที่เคยนั่งๆสะสมมาพอไม่ทำสักวันสองวัน ไอ้ที่มันเกือบได้มันก็หายไปหมด ก็ต้องเริ่มจากศูนย์ใหม่ แต่ไม่ท้อหรอกได้แค่ไหนเอาแค่นั้นแหล่ะไปได้เรื่อยๆ

แม่ผั่น ปรกติจะซื้อของมาห่อทำสังฆทานเองเหมือนกันค่ะ เคยไปไหว้หลวงตาท่านหนึ่ง ได้ผ้าไตรจีวรจากร้านแถวๆเชียงดาว เชียงใหม่ เขาบอกว่าเป็นผ้าไตรตะไคร้กันยุง เห็นมันหนาและเนื้อผ้าก็ดีมากๆ ตราอะไรก็จำไม่ได้ ที่กรุงเทพก็ไม่เคยเห็นเลย หรือมันมีแหล่งซื้อก็ไม่รู้

จากคุณ : Rinta

เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 21:32:19

ความคิดเห็นที่ 11

เข้ามาดู man

จากคุณ : คืนวันอันแสนดี

เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 22:16:30

ความคิดเห็นที่ 12

เข้ามาแล man

จากคุณ : กันดั้มตัวนี้สีชมพู

เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 22:41:01

ความคิดเห็นที่ 13

หลวงพ่อสรวงท่านว่า บางเรื่องก็สอนได้เฉพาะลูกศิษย์

ให้ บอก คนข้างนอกได้เพียงว่า คำสอนของหลวงพ่อคืออะไร

นอกนั้นก็แล้วแต่เขา

ยินดีด้วยว่าใจฟูแล้ว วางได้แล้ว

สู้โว้ย

จากคุณ : my aura

เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 22:46:40

ความคิดเห็นที่ 14

ทักทายทุกคนนะคะ....

เมื่อเย็นทู้หายไปต่อหน้าต่อตา ใจหายแว๊บบบบบ

คิดว่าจะไม่มีที่เม้าซะแล้ว อิอิ(ใครจะอยากเม้ากะเราเนี่ย)

เข้ามาทักทาย แล้วก็ไปนอนแล้วจ้า วันนี้แพ้ราบคาบ!

จิตฟุ้งเพราะข่าวน้ำท่วมแท้(โบ้ยไปโน้น) คือไม่ได้ห่วงตัวเองหรอกค่ะ ห่วงแม่กับน้อง

ท่านรมต.บอกให้อพยพ(แม่เราอยู่เขตสายไหม) ถ้าแม่เป็นโรคหัวใจ อาจช็อคไปแล้วนะเนี่ย แตกตื่นตกใจกันหมด

ห่วงว่าถ้าน้ำมา กล้วแม่กับน้องจะไม่มีใครช่วยแล้วแม่ก็ทุกข์เรื่องน้ำเนี่ยแหล่ะ ที่ไหนได้มีแต่คนขอมาอยู่กับแม่

เพราะแถวนั้น บ้านชั้นเดียวกันทั้งนั้นเลย แม่อยู่บ้านสองชั้นคนแถวนั้นเลยจะขอมาอยู่ด้วย ดีเพื่อนเยอะดีนะแม่

แม่หายตกใจ เราก็สบายใจ ว่าแต่ว่า แม่มีอีกชั้นไม๊อ่ะ ชั้นรักคุณ!! ฮิ้วววววววว

เน่าก่อนนอน....

จากคุณ : Pig_Rangsit

เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 23:01:53

ความคิดเห็นที่ 15

ก็เหมือนการ "ปั่นหุ้น" นั่นแหละน๊าา... ถ้าปั่นจนราคาสูงเกินจริง เพื่อล่อประดาแมงเม่าทั้งหลาย บรรดาเซียนหุ้นจะไป "เจาะลูกโป่ง" ร่วงลงติดพื้นทันที แมงเม่าก็ร้องกันระงม เพราะราคามันเกินจริงไปนี่นา ...

เห็นมาบ่อยๆมิใช่หรือ ถ้าเกิดทำนองปลุกปั่นขึ้นมาว่า "อาจารย์ข้ารูปนี้ ท่าจะเป็นพระอรหันต์" ไม่นานก็จะโดนทดสอบทันที คราวนี้แหละ จะหันรีหรือหันขวางก็ดูกันไป ... เช่น ตัวอย่างสมัยก่อนๆ "หุ้นยันตระ" ก็เคยโดนปั่นจนราคาพุ่งติดท้องฟ้ามาแล้ว สมัยต่อๆๆมา จนถึงยุคนี้ เช่น "หุ้นปราโมทย์" "หุ้นคึกฤทธิ์" "หุ้นเกษม"...ก็ต้องโดน"เซียนหุ้น" สั่งขายช๊อร์ต ทุบราคา ทันที ถ้าเห็นว่าราคาพุ่งเกินจริง ...

สัจธรรมของตลาด วอล สตรีท คือ " What go up must come down. "

ใช่ไหมละจ๊ะ ?

wink smile haha

จากคุณ : โขตาน

เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 54 23:59:26

ความคิดเห็นที่ 16

คุณ rinta ปวดหลังเฉยๆ หรือ หมอนรองกระดูกเคลื่อนครับ

ถ้าไม่ใช่หมอนรองกระดูกเคลื่อน ลองเอาท่าดัดตนแบบง่ายๆ ไปลองทำ มั้ย

ไม่ขัดกับการรักษาที่ทำอยู่แล้วด้วย

จากคุณ : Panda-baker

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 12:26:41

ความคิดเห็นที่ 17

เฮ้ย.................. ทู้หายง่ะ

งงจริง

เราพิมพ์ประมาณช่วงเช้าา ๆๆ ของวันนี้

ข้อความถามสภาวะธรรม

ธรรมดา ๆ เองนะ

หายไปได้ไงหว่า
แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 54 12:31:50

จากคุณ : พระจันทร์ข้างหมอน

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 12:30:48

ความคิดเห็นที่ 18

เมื่อกี้เว็บพันทิปมีปัญหาค่ะ ข้อความก็เลยหายไปบางส่วน

จากคุณ : บุษยมาศ

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 12:34:46

ความคิดเห็นที่ 19

ปิดซ่อมตอนสิบโมงกว่า เปิดมาข้อความหายไปบางส่วน ต้องอาศัยความจำจากขันธ์เก่าๆของชาตินี้

จากคุณ : คืนวันอันแสนดี

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 12:47:14

ความคิดเห็นที่ 20

กระทู้ก้อเปนอนิจจัง
ข้อความที่โพส ก้ออนิจจัง ดับไปเรียบร้อย (แต่เสียดายกีฟ ได้มาตั้งหลายอัน.....ฮา)
ไม่ใช่ของเรา ตัวเรา เนอะ

แต่ของเจ้บุษ ทันอ่านระวังเดินเหยียบ ครี่ สุ นัข นะครับ (ฮา) สัญญาเหลืออยู่ไม่ไม่เที่ยง ได้มาไม่หมด
ที่โพส ๆ ไว้ อารมณ์นั้นดับไปละ ไม่เขียนละ

คุณรินตา ลองหาหมอนมาหนุนหลังเวลานั่งดูครับ น่าจะช่วยเรื่องเวทนาหนัก ๆ นี้ได้ อย่าไปทรมานกายเลยครับ
เพราะผมใช้มาตลอด เนื่องจากผมนั่งไม่มีพนัก ได้ไม่นานครับ โรคปวดหลังเรื้อรังมาตั้งแต่วัยหนุ่ม ๆ ละ

ที่เหลือก้อไป ภาวนาบนคลื่น กันต่อครับ surf กันไปตามจริตครับ

จากคุณ : นายจองชัย

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 12:56:21

ความคิดเห็นที่ 21

ดีนะที่เมื่อคืนตามอ่านแล้ว ตอนที่ฟังข่าวน้ำเข้าปทุม :)

จากคุณ : Mara_padkhai

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 12:58:26

ความคิดเห็นที่ 22

คุณ rinta อาการปวดหลังเรื้อรังอย่านิ่งนอนใจนะคะ แล้วอย่าหาคนมาบีบนวดด้วย ต้องให้หมอเฉพาะทางตรวจ บางทีต้องกายภาพบำบัด หรือถ้าเป็นพวกกระดูกไปทับเส้นประสาทต้องผ่าตัดค่ะ ที่บ้านเป็นกันมาหมดแล้ว ทั้งพี่สาว และคุณพ่อค่ะ พ่อไปผ่ามาสองครั้งแล้วค่ะ

อนุโมทนานะคะ แม้มีเวทนา ก็ยังปฏิบัติ

จากคุณ : แม่น้องปัน

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 13:22:05

ความคิดเห็นที่ 23

กระทู้กำลังแสดงให้เห็นถึงความไม่เที่ยงสินะ 555+

คุณRintaปกติเวลาแม่ผั่นปวดหลังจะใช้หมอนรองหลังนั่งสมาธิเอาอ่ะ เพราะเป็นพวกนั่งหลังโกงเลยชอบปวดหลัง พอนั่งสมาธิก็นั่งหลังโกงเหมือนกัน เลยปวดหลังตลอดเว(อันนี้ไม่โทษเจ้ากรรมนายเวร โทษสันดอนตัวเอง ชอบนั่งหลังโกง หุๆ)

เวลาเอาหมอนรองหลังก็รองเฉพาะส่วนล่าง/ส่วนก้นกบก็ได้จ้า หลังจะได้ไม่ติดผนัง ไม่งั้นจะทำให้ง่วงและอยากหลับได้ ข้าพเจ้าพิสูจน์แล้ว เอิ๊กๆ

จากคุณ : แม่ผั่น นะจ๊ะ (nopas)

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 13:29:38

ความคิดเห็นที่ 24

แนะนำคุณคออสซี่ว่า ให้เติมท้ายชื่อกระทู้ว่า กระทู้แนวเว็บพลังจิต เพื่อนๆจะได้เข้าใจในคอนเซ็ปของกระทู้

เรื่องรู้เวทนาของผู้ื่อื่ืนที่คุณ annyfatgirl สงสัยนั้น ผมพอจะเข้าใจอยู่

เป็นลักษณะที่ว่า เวทนาทางใจ หรืออารมณ์ทางจิตของผู้อื่น แล่นเข้ามากระทบใจของเรา ผู้ที่รู้ก็ไม่ได้อยากรู้

อารมณ์ของผู้อื่นมันแล่นเข้ามากระทบใจเราเอง มันมาเอง มันจะมีความรู้สึกเหมือนกับว่าอารมณ์ในใจเขา เกิดขึ้นในใจเรา แต่เราจะรู้ว่านี่ไม่ใช่อารมณ์ของเรา หากแต่เป็นอารมณ์ของผู้อื่น

แต่ถ้าถามว่าผิดไหมที่ไปรู้อารมณ์ของผู้อื่น ก็ไม่ผิด เพราะการปฏิบัติตามหลักจิตตานุปัสสนาของพระพุทธเจ้านั้น ต้องปฏิบัติตามนี้

ภิกษุในศาสนานี้ พิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาภายในเนืองๆ อยู่

พิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาภายนอกเนืองๆ อยู่

พิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาทั้งภายในและภายนอกเนืองๆ อยู่

มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌา และโทมนัสเสียได้ในโลก

ภิกษุในศาสนานี้ พิจารณาเห็นจิตในจิตภายในเนืองๆ อยู่

พิจารณาเห็นจิตในจิตภายนอกเนืองๆ อยู่

พิจารณาเห็นจิตในจิตทั้งภายในและภายนอกเนืองๆ อยู่

มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌา และโทมนัสเสียได้ในโลก

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๕ พระอภิธรรมปิฎก เล่มที่ ๒
วิภังคปกรณ์

จิตตานุปัสสนานิเทส

[เห็นจิตในจิตภายใน]

[๔๔๕] ก็ภิกษุ พิจารณาเห็นจิตในจิตภายในเนืองๆ อยู่ เป็นอย่างไร
ภิกษุในศาสนานี้ เมื่อจิตมีราคะ ก็รู้ชัดว่า จิตของเรามีราคะ หรือเมื่อ
จิตปราศจากราคะ ก็รู้ชัดว่า จิตของเราปราศจากราคะ

เมื่อจิตมีโทสะ ก็รู้ชัดว่า จิตของเรามีโทสะ หรือเมื่อจิตปราศจากโทสะ
ก็รู้ชัดว่า จิตของเราปราศจากโทสะ

เมื่อจิตมีโมหะ ก็รู้ชัดว่า จิตของเรามีโมหะ หรือเมื่อจิตปราศจากโมหะ
ก็รู้ชัดว่า จิตของเราปราศจากโมหะ

เมื่อจิตหดหู่ ก็รู้ชัดว่า จิตของเราหดหู่ หรือเมื่อจิตฟุ้งซ่านก็รู้ชัดว่า จิต
ของเราฟุ้งซ่าน

เมื่อจิตเป็นมหัคคตะ ก็รู้ชัดว่า จิตของเราเป็นมหัคคตะ หรือเมื่อจิตไม่
เป็นมหัคคตะ ก็รู้ชัดว่า จิตของเราไม่เป็นมหัคคตะ

เมื่อจิตเป็นสอุตตระ ก็รู้ชัดว่า จิตของเราเป็นสอุตตระ หรือเมื่อจิตเป็น
อนุตตระ ก็รู้ชัดว่า จิตของเราเป็นอนุตตระ

เมื่อจิตตั้งมั่น ก็รู้ชัดว่า จิตของเราตั้งมั่น หรือเมื่อจิตไม่ตั้งมั่น ก็รู้ชัดว่า
จิตของเราไม่ตั้งมั่น

เมื่อจิตหลุดพ้น ก็รู้ชัดว่า จิตของเราหลุดพ้น หรือเมื่อจิตยังไม่หลุดพ้น
ก็รู้ชัดว่า จิตของเรายังไม่หลุดพ้น

ภิกษุนั้น ย่อมเสพ เจริญ ทำให้มาก กำหนดด้วยดี ซึ่งนิมิตนั้น ภิกษุ
นั้น ครั้นเสพ เจริญ ทำให้มาก กำหนดด้วยดี ซึ่งนิมิตนั้นแล้ว ย่อมน้อมจิต
เข้าไปในจิตภายนอก

[เห็นจิตในจิตภายนอก]

[๔๔๖] ก็ภิกษุ พิจารณาเห็นจิตในจิตภายนอกเนืองๆ อยู่ เป็นอย่างไร
ภิกษุในศาสนานี้ เมื่อจิตของเขาผู้นั้นมีราคะ ก็รู้ชัดว่า จิตของเขาผู้นั้น
มีราคะ หรือเมื่อจิตของเขาผู้นั้นปราศจากราคะ ก็รู้ชัดว่า จิตของเขาผู้นั้น
ปราศจากราคะ

เมื่อจิตของเขาผู้นั้นมีโทสะ ก็รู้ชัดว่า จิตของเขาผู้นั้นมีโทสะ หรือเมื่อ
จิตของเขาผู้นั้นปราศจากโทสะ ก็รู้ชัดว่า จิตของเขาผู้นั้นปราศจากโทสะ

เมื่อจิตของเขาผู้นั้นมีโมหะ ก็รู้ชัดว่า จิตของเขาผู้นั้นมีโมหะ หรือเมื่อ
จิตของเขาผู้นั้นปราศจากโมหะ ก็รู้ชัดว่า จิตของเขาผู้นั้นปราศจากโมหะ

เมื่อจิตของเขาผู้นั้นหดหู่ ก็รู้ชัดว่า จิตของเขาผู้นั้นหดหู่ หรือเมื่อจิต
ของเขาผู้นั้นฟุ้งซ่าน ก็รู้ชัดว่า จิตของเขาผู้นั้นฟุ้งซ่าน

เมื่อจิตของเขาผู้นั้นเป็นมหัคคตะ ก็รู้ชัดว่า จิตของเขาผู้นั้นเป็นมหัคคตะ
หรือเมื่อจิตของเขาผู้นั้นไม่เป็นมหัคคตะ ก็รู้ชัดว่า จิตของเขาผู้นั้นไม่เป็นมหัคคตะ

เมื่อจิตของเขาผู้นั้นเป็นสอุตตระ ก็รู้ชัดว่า จิตของเขาผู้นั้นเป็นสอุตตระ
หรือเมื่อจิตของเขาผู้นั้นเป็นอนุตตระ ก็รู้ชัดว่า จิตของเขาผู้นั้นเป็นอนุตตระ

เมื่อจิตของเขาผู้นั้นตั้งมั่น ก็รู้ชัดว่า จิตของเขาผู้นั้นตั้งมั่น หรือเมื่อจิต
ของเขาผู้นั้นไม่ตั้งมั่น ก็รู้ชัดว่า จิตของเขาผู้นั้นไม่ตั้งมั่น

เมื่อจิตของเขาผู้นั้นหลุดพ้น ก็รู้ชัดว่า จิตของเขาผู้นั้นหลุดพ้น หรือ
เมื่อจิตของเขาผู้นั้นยังไม่หลุดพ้น ก็รู้ชัดว่า จิตของเขาผู้นั้นยังไม่หลุดพ้น

ภิกษุนั้น ย่อมเสพ เจริญ ทำให้มาก กำหนดด้วยดี ซึ่งนิมิตนั้น ภิกษุ
นั้น ครั้นเสพ เจริญ ทำให้มาก กำหนดด้วยดี ซึ่งนิมิตนั้นแล้ว ย่อมน้อมจิต
เข้าไปในจิตทั้งภายในและภายนอก

[เห็นจิตในจิตทั้งภายในและภายนอก]

[๔๔๗] ก็ภิกษุ พิจารณาเห็นจิตในจิตทั้งภายในและภายนอกเนืองๆ อยู่
เป็นอย่างไร

ภิกษุในศาสนานี้ เมื่อจิตมีราคะ ก็รู้ชัดว่า จิตมีราคะ เมื่อจิตปราศจาก-
*ราคะ ก็รู้ชัดว่า จิตปราศจากราคะ

เมื่อจิตมีโทสะ ก็รู้ชัดว่า จิตมีโทสะ เมื่อจิตปราศจากโทสะ ก็รู้ชัดว่า
จิตปราศจากโทสะ

เมื่อจิตมีโมหะ ก็รู้ชัดว่า จิตมีโมหะ เมื่อจิตปราศจากโมหะ ก็รู้ชัดว่า
จิตปราศจากโมหะ

เมื่อจิตหดหู่ ก็รู้ชัดว่า จิตหดหู่ เมื่อจิตฟุ้งซ่าน ก็รู้ชัดว่า จิตฟุ้งซ่าน

เมื่อจิตเป็นมหัคคตะ ก็รู้ชัดว่า จิตเป็นมหัคคตะ เมื่อจิตไม่เป็นมหัคคตะ
ก็รู้ชัดว่า จิตไม่เป็นมหัคคตะ

เมื่อจิตเป็นสอุตตระ ก็รู้ชัดว่า จิตเป็นสอุตตระ เมื่อจิตเป็นอนุตตระ ก็
รู้ชัดว่า จิตเป็นอนุตตระ

เมื่อจิตตั้งมั่น ก็รู้ชัดว่า จิตตั้งมั่น เมื่อจิตไม่ตั้งมั่น ก็รู้ชัดว่า จิตไม่ตั้งมั่น

เมื่อจิตหลุดพ้น ก็รู้ชัดว่า จิตหลุดพ้น เมื่อจิตยังไม่หลุดพ้น ก็รู้ชัดว่า
จิตยังไม่หลุดพ้น

ด้วยอาการอย่างนี้ ภิกษุ ชื่อว่าพิจารณาเห็นจิตในจิตทั้งภายในและภาย
นอกเนืองๆ อยู่ มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัส
เสียได้ในโลก

แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 54 14:01:24

จากคุณ : คืนวันอันแสนดี

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 13:43:09

ความคิดเห็นที่ 25

ว่าจะ... เขียนถึงคุณเคตั้งหลายวัน แต่ตามอ่านมิทันด้วยงานเยอะ วันนี้ตามทันแล้วจึงขอคุยกันพอให้หายคิดถึง

ก่อนอื่นขอขอบพระคุณเป็นอย่างสูง ที่แนะนำบล็อกของคุณนมสิการ ที่ทำให้ผมไปต่อได้สักทีหลังจากติดแหง็กมาพักใหญ่ และขอขอบพระคุณพี่นมสิการมา ณ โอกาสนี้ด้วย เพราะข้อความของพี่ที่เขียนสะสมไว้เหล่านั้น ทำให้ผมเข้าใจเส้นทางที่เคยเห็นมานาน แต่ไม่เข้าใจ ตอนนี้เข้าใจแล้วจึงลงเดินในเส้นทางได้สักที ขอกราบขอบพระคุณครับ _/\_ _/\_ _/\_

ส่วนตัวผมเองเริ่มสวดมนต์สะสมแต้มมาสี่ห้าเดือนแล้ว ทั้งตอนเช้าและก่อนนอน ด้วยเหตุสองอย่างว่ามีผู้เล่าถึงตัวเขาเองว่าสวดมนต์มากๆ แล้วทางออกของชีวิตก็เปิดให้ ประกอบกับลองสำรวจตัวเองว่าทำไมติดอยู่ที่เดิมนานจัง เมื่อเหตุสองอย่างประกอบกัน จึงค่อยหายโง่ว่าอาจารย์ท่านสั่งอยู่ทุกวัน ให้ทุกเช้าเย็นต้องสวดมนต์ เดินจงกรม นั่งสมาธิ ฟังมาหลายปีตัวเราไม่ยอมทำสักที หากไม่เรียกว่าโง่ก็หาคำใดตรงกับสภาวะที่เป็นไม่ได้แล้ว

เมื่อเริ่มสวดมนต์ เดินจงกรม นั่งสมาธิทุกวัน จึงเริ่มก้าวจากจุดหยุดนิ่งมาได้ แต่แล้วก็ไปติดอีกจุดหนึ่ง จนได้อ่านข้อเขียนของพี่นมสิการ (ที่คุณเคแนะนำ) จึงได้ไปต่อ แสดงให้เห็นความสำคัญของกัลยาณมิตร สมดังที่พระพุทธองค์ตรัสไว้ว่า กัลยาณมิตรเป็นทั้งหมดของพรหมจรรย์จริงๆ (พรหมจรรย์ = จริยาเพื่อพรหม = การครองชีวิตประเสริฐ = การปฏิบัติเพื่อพ้นทุกข์)

จึงขอให้กำลังใจคุณเค ว่าคุณเป็นกัลยาณมิตรที่ดีแล้ว เดินตามรอยพระพุทธเจ้าผู้เป็นยอดกัลยาณมิตรของเราแล้ว แม้เราอาจยังสร้างความผิดพลาดได้บ้างตามประสายังโดนกิเลสหลอกได้อยู่ แต่ก็ไม่อาจเป็นเหตุที่จะทำให้เราหยุดทำความดีได้หรอก ผมก็รู้ คุณเคก็รู้

ขออนุโมนาในกุศลจิต กุศลกรรมทั้งหลายครับ _/\_
แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 54 13:46:58

จากคุณ : เด็กกลางห้อง ย่องมาตอบกระทู้ (จุ๊)

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 13:43:55

ความคิดเห็นที่ 26

เวลานั่งสมาธิ เราจะใช้เบาะรองให้ตัวอยู่สูงขึ้นนิดหน่อย

เบาะที่ใช้สูงประมาณ 4 นิ้ว เราว่าน่าจะทำให้ปวดหลังน้อยลงค่ะ

นิสัยเสียบางอย่างที่ทำให้เรานั่งหลังตรง เดินตัวตรง

หน้าเชิด เริดตลอดเวลาเนี่ย ความจริงมันก็มีข้อดีเหมือนกันนะเนี่ย

จากคุณ : บุษยมาศ

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 13:48:41

ความคิดเห็นที่ 27

พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๕ พระอภิธรรมปิฎก เล่มที่ ๒ วิภังคปกรณ์

เวทนานุปัสสนานิเทส

[เห็นเวทนาในเวทนาภายใน]

[๔๔๑] ก็ภิกษุ พิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาภายในเนืองๆ อยู่ เป็นอย่างไร

ภิกษุในศาสนานี้ เมื่อเสวยสุขเวทนา ก็รู้ชัดว่า เราเสวยสุขเวทนา
เมื่อเสวยทุกขเวทนา ก็รู้ชัดว่า เราเสวยทุกขเวทนา

เมื่อเสวยอทุกขมสุขเวทนา ก็รู้ชัดว่า เราเสวยอทุกขมสุขเวทนา
เมื่อเสวยสุขเวทนามีอามิส ก็รู้ชัดว่า เราเสวยสุขเวทนามีอามิส

หรือเมื่อเสวยสุขเวทนาไม่มีอามิส ก็รู้ชัดว่า เราเสวยสุขเวทนาไม่มีอามิส
เมื่อเสวยทุกขเวทนามีอามิส ก็รู้ชัดว่า เราเสวยทุกขเวทนามีอามิส

หรือเมื่อเสวยทุกขเวทนาไม่มีอามิส ก็รู้ชัดว่า เราเสวยทุกขเวทนาไม่มีอามิส
เมื่อเสวยอทุกขมสุขเวทนามีอามิส ก็รู้ชัดว่า เราเสวยอทุกขมสุขเวทนามีอามิส

หรือเมื่อเสวยอทุกขมสุขเวทนาไม่มีอามิส ก็รู้ชัดว่า เราเสวยอทุกขมสุขเวทนา
ไม่มีอามิส

ภิกษุนั้น ย่อมเสพ เจริญ ทำให้มาก กำหนดด้วยดี ซึ่งนิมิตนั้น

ภิกษุนั้นครั้นเสพ เจริญ ทำให้มาก กำหนดด้วยดี ซึ่งนิมิตนั้นแล้ว
ย่อมน้อมจิตเข้าไปในเวทนาภายนอก

[เห็นเวทนาในเวทนาภายนอก]

[๔๔๒] ก็ภิกษุ พิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาภายนอกเนืองๆ อยู่ เป็นอย่างไร

ภิกษุในศาสนานี้ รู้ชัดบุคคลอื่นผู้กำลังเสวยสุขเวทนาว่า
เขาผู้นั้นกำลังเสวยสุขเวทนา รู้ชัดบุคคลอื่นผู้กำลังเสวยทุกขเวทนาว่า
เขาผู้นั้นกำลังเสวยทุกขเวทนา

รู้ชัดบุคคลอื่นผู้กำลังเสวยอทุกขมสุขเวทนาว่า
เขาผู้นั้นกำลังเสวยอทุกขมสุขเวทนา

รู้ชัดบุคคลอื่นผู้กำลังเสวยสุขเวทนามีอามิสว่า
เขาผู้นั้นกำลังเสวยสุขเวทนามีอามิส

หรือรู้ชัดบุคคลอื่นผู้กำลังเสวยสุขเวทนาไม่มีอามิสว่า
เขาผู้นั้นกำลังเสวยสุขเวทนาไม่มีอามิส

รู้ชัดบุคคลอื่นผู้กำลังเสวยทุกขเวทนามีอามิสว่า
เขาผู้นั้นกำลังเสวยทุกขเวทนามีอามิส

หรือรู้ชัดบุคคลอื่นผู้กำลังเสวยทุกขเวทนาไม่มีอามิสว่า
เขาผู้นั้นกำลังเสวยทุกขเวทนาไม่มีอามิส

รู้ชัดบุคคลอื่นผู้กำลังเสวยอทุกขมสุขเวทนามีอามิสว่า
เขาผู้นั้นกำลังเสวยอทุกขมสุขเวทนามีอามิส

หรือรู้ชัดบุคคลอื่นผู้กำลังเสวยอทุกขมสุขเวทนาไม่มีอามิสว่า
เขาผู้นั้นกำลังเสวยอทุกขมสุขเวทนาไม่มีอามิส

ภิกษุนั้น ย่อมเสพ เจริญ ทำให้มาก กำหนดด้วยดี ซึ่งนิมิตนั้น
ภิกษุนั้น ครั้นเสพ เจริญ ทำให้มาก กำหนดด้วยดี ซึ่งนิมิตนั้นแล้ว
ย่อมน้อมจิตเข้าไปในเวทนาทั้งภายในและภายนอก

[เห็นเวทนาในเวทนาทั้งภายในและภายนอก]

[๔๔๓] ก็ภิกษุพิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาทั้งภายในและภายนอกเนืองๆ อยู่ เป็นอย่างไร

ภิกษุในศาสนานี้ รู้ชัดสุขเวทนาว่า เป็นสุขเวทนา

รู้ชัดทุกขเวทนาว่า เป็นทุกขเวทนา
รู้ชัดอทุกขมสุขเวทนาว่า เป็นอทุกขมสุขเวทนา

รู้ชัดสุขเวทนา มีอามิสว่า เป็นสุขเวทนานีอามิส
รู้ชัดสุขเวทนาไม่มีอามิสว่า เป็นสุขเวทนาไม่มีอามิส

รู้ชัดทุกขเวทนามีอามิสว่า เป็นทุกขเวทนามีอามิส
รู้ชัดทุกขเวทนาไม่มีอามิส ว่าเป็นทุกขเวทนาไม่มีอามิส

รู้ชัดอทุกขมสุขเวทนามีอามิสว่า เป็นอทุกขมสุขเวทนามีอามิส
รู้ชัดอทุกขมสุขเวทนาไม่มีอามิสว่า เป็นอทุกขมสุขเวทนาไม่มีอามิส

ด้วยอาการอย่างนี้ ภิกษุชื่อว่าพิจารณาเห็นเวทนาในเวทนาทั้งภายในและภายนอกเนืองๆ อยู่

มีความเพียร มีสัมปชัญญะ มีสติ กำจัดอภิชฌาและโทมนัสเสียได้ในโลก

แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 54 14:03:43

จากคุณ : คืนวันอันแสนดี

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 13:58:46

ความคิดเห็นที่ 28

เอ้อ ลืม.....

ต้องกราบขอโทษคุณเคออสซี่ที่เป็นหัวหน้าห้อง
ที่ผมเผลอแงะกระดานดำแล้วยกมาไว้ที่หลังห้อง

ดันเผลอแปะพระไตรปิฎกในกระทู้นี้

แต่จะว่าไป ด้านหลังห้องเรียนบางแห่งก็มีกระดานดำเหมือนกันนะ
เพียงแต่อาจเล็กกว่ากระดานดำทางหน้าห้อง ฮ่าฮ่าฮ่า

ผิด ตก ยกเว้น นะฮะ

จากคุณ : คืนวันอันแสนดี

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 14:13:53

ความคิดเห็นที่ 29

คุณPanda-baker คุณนายจองชัย คุณบุษยมาศ คุณแม่น้องปัน และ คุณแม่ผั่น ขอบคุณมากค่ะ กลายเป็นกระทู้ปวดหลังไปเสียแล้ว ขอโทษคุณ chaosy ด้วยค่ะ มันปวดเรื้อรังเป็นปีแล้วไม่หายสักที หาหมอกระดูกก็แล้วหมอทำกายภาคบำบัดก็แล้ว และขั้นต่อไปนี่คือฝังเข็มนี่แหล่ะค่ะ ทุเลาไปเยอะแต่ยังไม่หาย หลังฝังไปสามสี่วันอาการก็กลับมาปวดอีก หมอเขาหาสาเหตุก็ไม่เจอ ตอนนี้เขากำลังพูดถึง อเล็กซานเดอร์ เทคนิค ยังไม่ได้ไปค้นเน็ตเลยว่าคืออะไร รู้คร่าวๆว่าเกี่ยวกับท่านั่งท่าเดิน คุณPanda-baker ไม่ได้เป็นหมอนรองกระดูกทับเส้นค่ะ ถ้าจะแนะนำท่าดัดตัวก็ขอขอบพระคุณล่วงหน้ามากๆค่ะ

จากคุณ : Rinta

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 14:17:44

ความคิดเห็นที่ 30

ปกติผมจะคุยด้วยสองครั้ง ถ้ายังคุยกันคนละเรื่องอยู่ ผมก็ถอยแล้วครับ จะว่าผมผิดก็ไม่เป็นไร ช่างมัน เพราะถ้ามีครั้งที่ 3 ที่ 4 สติมันจะค่อย ๆ หายไปเรื่อย ๆ

จากคุณ : RadiS

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 14:21:40

ความคิดเห็นที่ 31

ทุกสิ่งไ่ม่เที่ยง ความเห็นเรา กีบเราก็หายไปด้วย งือๆ

ขอให้คุณรินตาหาทางรักษาได้ไวๆนะคะ ตอนสาีมีเราปวดหลังตอนที่อยู่ที่ยูเครน นอกจากฟิสิโอเธราพีนวดๆแล้ว เค้าให้นอนบนแผ่นยางที่่เป็นตะปูเล็กๆ นอนแล้วหลังแดงเลยเลือดไปหล่อเลี้ยงมาก แต่ก็หายปวดนะคะ หลังๆสามีเรานอนแล้วหลับคาแผ่นตะปูเลยก็เคย แต่หลังจากนั้นไปยกกระเป๋าเดินทางผิดท่านะเราว่า เลยหมอนรองกระดูกแล่บ ต้องผ่าตัดหลัง สามสี่ปีแล้วค่ะ ตอนนี้แข็งแรงดีแล้ว

วันนี้หมดแรงแล้ว ไปบริจาคเลือดมาค่ะ ขอเชิญอนุโมทนา

จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 16:06:54

ความคิดเห็นที่ 32

ดูบางคคห แล้ว
จะมีรายการตั้งเอง ลบเอง อีกรึเปล่าหนอ
ยิ่งลบ คนยิ่งสนใจ แคชของเก่าก็ยังเจอ
....................
เอิ่ม...ไปดูข่าวน้ำท่วมก่อนดีกว่า
ฮ่าฮ่าฮ่า
แก้ไขเมื่อ 14 ต.ค. 54 16:23:56

จากคุณ : น้องต๋าว

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 16:17:46

ความคิดเห็นที่ 33

มาอ่านเงียบๆหลายกระทู้แล้วค่ะ เกิดอะไรขึ้นคะ

จากคุณ : นางมารร้ายใส่Lacroix

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 16:25:44

ความคิดเห็นที่ 34

คุณน้องต๋าว คงไม่มีรายการนั้นหรอกค่ะ

เรากวนเขามากไปหน่อย เขาเลยโกรธ ตามมาเหวี่ยงที่กระทู้นี้น่ะค่ะ

ขอโทษเพื่อนๆ ร่วมกระทู้ด้วยนะคะ

จากคุณ : บุษยมาศ

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 16:52:03

ความคิดเห็นที่ 35

กระจกเงา ที่ ไม่เพี้ยน (ไม่เกี่ยวกับ ใครทำขึ้นมา) ย่อมสะท้อน ภาพ ไม่เพี้ยน ฉันใด

ชาวพุทธสมัยนี้
ได้อาศัยการตรัสรู้ "ความจริงอันประเสริฐ" ของพระบรมศาสดา ที่เนื่องด้วย อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ

หรือว่า อาศัย อื่นจาก "อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณ"

น่า เพ่งพินิจ

จบความนำ
*******************************************************

ข้างบน -- เสนอ ให้ ฉุกคิด (ถ้า ฉุกคิดเป็น และ ฉุกคิดได้ ด้วย ฯ) ก่อน จะ เลยไปถึง --- ปฏิบัติธรรมโต้คลื่นกันต่อไป

เป็น ชาวพุทธ ไม่ว่าแบบไหน --- ต้อง ระลึกได้ว่า พระพุทธเจ้า ยังทรงยังอยู่

หาไม่พบ ตรัสสอน สาวกให้ --- "ปฏิบัติธรรมโต้คลื่นกันต่อไป"

หาพบ -- ตรัสว่า -- เป็นอยู่โดยชอบ โลกจักไม่ว่างจาก พระอริยเจ้า

จากคุณ : เซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b)

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 17:25:16

ความคิดเห็นที่ 36

แม่น้องปัน.. เคยมีพระอรหันต์ฆ่าตัวตาย เพราะว่าทานอาพาธมากหรืออะไรนี่แหละ ท่านก็เลยเอามีดปาดคอ ในระหว่างที่เห็นเลือดนั้นท่านก็ได้พิจารณาจนบรรลุธรรมเป็นพระอรหันต์ (เราจำได้แค่ความ ขอเชิญเด็กหน้าห้องที่่ว่างมากรุณานำเสนอรายละเอียดของจริงอีกทีนะคะ)

ส่วนตัวเรานั้น ถ้าฆ่าตัวตายก็จะไม่ได้ผลเช่นพระสมัยพุทธกาลท่านหรอกนะ เพราะว่าเราสะสมปัญญามาไม่พอ จะอาศัยเสี้ยววินาทีตาย พิจารณาสังขาร คงไม่ทันได้พิจารณารู้สึกตัวอีกทีก็คงจะไปอบายซะแล้ว.. อิอิ..

เวลาปัญหามาเยอะๆ เวทนามันกล้า..จะมีสติได้ยาก.. จิตมันคอยจะไหลไปคลุกกับเวทนา..

ตอนปวดฟันนี่เห็นชัด เข้าสมาธิหายปวด ออกมาจิตไหลไปแตะที่ปวด สติก็ไปอยู่ตรงนั้นด้วย เลยช่วยกันปวด เพราะว่าสติไปดูที่ปวดตามธรรมชาติ ยิ่งสติไปจับ ยิ่งเห็นปวดชัด..

ก็ต้องทนดูจนมันขาดไปน่ะ คราวนี้ ถึงปวดฟัน แต่จิตจะตั้งมั่นแล้วสติก็อยู่กับจิต แยกเวทนาส่วนกายออกให้เห็น..

ตอนเราไปปวดฟันที่วัด ดูอยู่เป็นอาทิตย์ มาแพ้ช่วงท้ายๆ ที่ตอนแรกมันหายแล้ว แต่มันกลับมาปวดซ้ำ เลยถามอาจารย์ว่าทำไมมันเป็นอย่างนี้ ท่านว่า..ปวดฟันนี่ดี ผ่านยาก แต่ผ่านได้ก็สบาย.. เขาจะให้เห็นทุกข์ไง ก็ดูไปสิ.. เราก็อื่ม.. ไม่น่าถามเร้ย...

ท่านจึงสอนว่าอย่าเดินเท้าเปล่า ต้องมีรองเท้า คือมีสมาธิไว้เสมอ สมาธินี้ถ้าฝึกมาดี มันจะเป็นที่หลบเวทนาได้ เป็นหลุมหลบภัย อย่างเรามีเวทนาหนักๆ คิดอะไรไม่ออก มันจะอยากเข้าสมาธิ ก็หายเข้าไปจนเบาแล้ว ค่อยแง้มจิตออกมาดูปัญหา เหมือนคนทำงานหนักเหนื่อยกายเหนื่อยใจ รับอะไรอีกไม่ไหวแล้ว ได้นอนเต็มๆ ตื่นมาสู้ใหม่

ปัญหายังยุ่งเหมือนเดิม แต่เรามีแรงกายแรงใจ เพิ่มขึ้น สติดีขึ้น ปัญหานั้นก็ดูจะเบาขึ้นได้ แล้วมันก็จะคิดออกว่าต้องแก้ไขอย่างไร..

เราก็ยังเชื่อมั่นว่า.. ชีวิตจัดอะไรมาให้ก็ดีทั้งนั้น จัดอะไรมาก็เอามาเป็นโจทย์ในการเรียนรู้ เพื่อให้จิตได้เรียนรู้ เพื่อให้ได้พิจารณาแก้ไขด้วยสติ ในที่สุดก็ได้ปัญญา

การละได้นี้เป็นตัวปัญญาล้วนๆ ที่ละได้ไม่ใช่เพราะว่าหนีทุกข์หรือไม่ชอบทุกข์ ละได้เพราะว่าเห็นว่าทุกข์เป็นอนัจจังทุกขังอนัตตา เป็นธรรมดาต่างหากค่ะ

แต่จิตจะเห็นธรรมดาของทุกข์ได้ ต้องทุกข์ซะให้พอค่ะ.. ทุกข์ซะให้เข็ด เดี๋ยวเข็ดเขาก็เบื่อและปล่อยวางได้เอง

เรามีกำลังใจเสมอ เพราะเรามีครูบาอาจารย์เป็นกำลังใจ ดังนั้นก็ขอส่งต่อกำลังใจนี้ ขอเป็นกำลังใจให้แม่น้องปันผ่านทุกข์ครั้งนี้ได้ไวๆนะคะ

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 18:36:08

ความคิดเห็นที่ 37

เดี๋ยวมาใหม่ ตอนนี้ต้องไปเตรียมทำวัตรสวดมนต์แล้วค่ะ คืนนี้เป็นคืนที่สาม คืนแรกสวดทั้งคืน คืนที่สองได้แค่ตีสาม คืนนี้ก็ยังไม่รู้จะผ่านไหม..

เรายังทำงานกันอยู่เหมือนเดิมนะคะ ยังเก็บแต้มอยู่ กระทู้เก่าเซฟไว้นะคะ เว้นส่วนท้ายๆ เป็นเรื่องส่วนตัวมาก ตรงนั้นไม่ได้เซฟ ก็ยังเก็บแต้มกันอยู่ค่ะ

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 18:38:39

ความคิดเห็นที่ 38

เง้อ ไม่ได้เข้ามาวันเดียวทู้หายเลย

ยังไม่ได้ส่งการบ้านเมื่อวาน เอามาส่งทู้นี้นะจ๊ะ

สวดมนต์นั่งสมาธิเหมือนเดิม นั่งสมาธิได้ค่อนข้างดี แต่วันนี้เหนื่อยมาก ไม่รู้จะโดนความง่วงลากเข้าข้างทางรึเปล่า ไว้ค่อยส่งการบ้านอีกทีพรุ่งนี้

ช่วงนี้การสื่อสารขัดข้องไม่รู้เรื่องมันไปถึงไหนแล้ว แต่เป็นกำลังใจให้คุณเค เสมอนะ ถึงจะไม่ได้เข้ามาโพสแต่ใจมันคิดถึงทุกคนเลย สู้ๆนะ

จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 20:13:44

ความคิดเห็นที่ 39

ถ้าผมอยากเข้ากลุ่มเด็กหลังห้องทาง facebook ต้องทำยังไงบ้างครับ

จากคุณ : แจกันดอง

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 21:59:24

ความคิดเห็นที่ 40

ส่งหลังไมค์ไปหาเบลสเลยจ้า(แต่ตอนนี้เบลสไปปฏิบัติธรรมอยู่ รอสักพักน๊า)

จากคุณ : แม่ผั่นจ้า (nopas)

เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 54 22:43:15

ความคิดเห็นที่ 41

คุณ : เสือโหด ส่งอีเมลมาหลังไมค์สิ จะส่งกระทู้ให้ค่ะ

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 01:08:11

ความคิดเห็นที่ 42

คุณ : คุณหมูน้อยตัวขาว ก็เพราะคุณมาโพสต์นี่แหละ เลยมีกระทู้นี้จ้า.. เสียงของคนเงียบๆ ส่งออกมาที ดังกว่าคนอื่นนะคะ

เรื่องไม่มีรถไปวัด.. ตามที่คุณเสือโหดว่าเลยจ้า..

วันนี้คุณสติหมูตุ๋นมาโผล่ที่วัดแล้วค่ะ ตอนนี้กำลังสวดมนต์อยู่ เราแว่บออกมาพักเสียงแถวหน้าคอม..

กลางคืนสัญญาณดี วันนี้ฝนไม่ตกค่ะ ที่จริงกระทู้ใหม่ดีกว่า ไม่มีรูปเลยโหลดง่ายค่ะ

คุณเสือหนาวซำเหมาพเนจร.. หิมะตกทางโน้นไม่รู้หนาวถึงคนทางนี้รึเปล่านะ.. สงสัยต้องหัดกสินไฟซะละม้าง เขาว่ากันหนาวได้นะคะ

คุณโนบิ โนบีตะ ขอบคุณค่ะชื่อหนังน่าดูมากค่ะ ดูกันต่อไปค่ะ.. เราน่ะอยู่ Drama department เลยล่ะ เหอๆๆ

ขอบคุณท่าน sirnitfi ค่ะ

คลื่นทะเลนี่ยังไม่แรงเท่าคลื่นจิตใจมนุษย์นะคะ..

ผียังสู้ไม่ได้เลยค่ะ.. เพราะผีนั้นได้กุศลแล้วก็ไปค่ะ..

แต่มนุษย์ที่จิตไม่ว่างเติมอย่างไรก็ไม่เต็ม..

โมทนากับที่เล่าเรื่องในหลวงค่ะ สาธุ..

มาวัดสามวัน ไม่ได้ติดตามข่าวน้ำท่วมเลยค่ะ.. นี่ก็ลุ้นทุกวันว่าจะเข้าบ้านหรือเปล่า..

เวบบอร์ดที่ไหนๆ ก็ไม่สนุกเท่าพันทิปหรอกค่ะ ที่จริงขยะก็ดีเหมือนกันค่ะ.. กลิ่นมันแรงดี.. ศึกษาขยะก็ได้ความรู้ค่ะ.. ในกองขยะที่จริงยังมีของใช้ได้เพียบนะคะ..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 01:22:05

ความคิดเห็นที่ 43

ไม่ได้ตั้งใจหรอกจ้า.. เหตุมันเกิดเพราะคืนนั้นรีบเขียนไง เน็ตที่วัดมันไม่ดี ก็เขียนๆๆๆ โพสต์ๆๆ แข่งกับเวลา ไม่ได้ทวนอ่านเหมือนอยู่บ้าน แล้วเขาถามมาก็ตอบไป พูดมากก็ผิดมากไง.. ไม่พูดไม่ผิดหรอก.. อิอิ..

ไม่ต้องห่วงว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้อีกค่ะ คราวนี้ถ้าเกิดก็เฉพาะตัวเราล่ะ.. แบบนี้จะลุยกันสักสามวันสามอาทิตย์หรือสามเดือนก็ได้.. ถ้าแม่ผั่นชอบตื่นเต้นละก้อไม่ผิดหวังหรอก.. เด็กหลังห้องนี่นักเลงตัวจริงนะ.. แต่ไม่ใช่กุ๊ยค่ะ..

โมทนากับทานที่ทำด้วยใจ และก็จะช่วยคนได้มากเลย..

จะบอกว่า ที่วัดสระเกตุ(ภูเขาทอง)มีศูนย์รับของบริจาคเพื่อช่วยเหลือสำหรับผู้ประสบภัยด้วยนะคะ ใครอยากทำช่วยก็นำของไปไว้ให้ที่นั่นได้นะคะ

เรื่องสังฆทาน เห็นด้วยกับแม่ผั่น เราซื้อของเป็นชิ้นๆ ใส่ถุงยังได้เลย ทุกวัดก็มีถาดให้ใส่ทั้งนั้น.. ถ้าไปวัดบ่อยๆ ก็จะรู้ว่าเขาขาดอะไรก็ซื้ออันนั้น เช่นน้ำยาล้างจานถังใหญ่ 200 ถวายชิ้นเดียว ยังมีคุณค่าและได้อานิสงค์มากกว่าซื้อถังราคาเดียวกัน แต่ของท่านก็ต้องกองๆ ไว้

เรื่องผลการภาวนาจะรอฟังนะคะ

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 01:30:39

ความคิดเห็นที่ 44

คุณ : บุษยมาศ โมทนาค่ะ.. รู้ไหมทำไมเราไม่โกรธเขา.. เรามีเวทนาจากผัสสะที่อยู่หลังตัวอักษร แต่เราไม่ได้โกรธเขาเลย.. เพราะว่าเราจำได้ว่าเราเคยเป็นอย่างนี้..

บางทีพอเราทำอะไรได้ดี เราก็ลืมตัว ไปตัดสินคนอื่นที่ยังทำไม่ได้ดี.. แต่เราลืมไปว่าครั้งนึงเราก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน และอาจจะเป็นอย่างนั้นอีกในอนาคตก็ได้.. คนทุกคนก็ต้องเรียนรู้กันทั้งนั้น.. พระอาจารย์สอนมากเรื่องการอดทน ให้กำลังใจ และให้เวลา.. ท่านเป็นผู้อดทนและให้เวลาเรา เราจึงเดินมาถึงตรงนี้ได้.. ถ้าเจอครูบาอาจารย์หรือชั้นเรียนแบบเด็กหน้าห้อง เราคงต้องออกไปยืนคาบไม้บรรทัดกลางแดดแหละ.. คงไม่ได้เรียนมาจนถึงวันนี้หรอก..

อีกอย่าง..โดนคนอื่นตัดสินซะมั่งก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ลืมอารมณ์.. เวลาเราจะไปเที่ยวตัดสินใครมันจะได้เพลาๆ ลงมั่ง...

ปัญญา เป็นดั่งมีดที่คมที่สุด ปัญญาเท่านั้นที่จะชนะตัณหาได้.. ไม่ใช่สมาธิหรอกค่ะ..

เมื่อวานท่านเล่าเรื่องฤาษีหญิง สมัยโบราณที่อินเดียมีฤาษีหญิง เข้าฌาน 3 ปี.. จนแถวนั้นฝนแล้งเลย ด้วยอำนาจแห่งฌาน พอออกมาจากฌาน ก็ไปกวาดพื้นทำความสะอาดบริเวณที่พัก เจอชายหนุ่มหุ่นดีเดินมา ฌานแตกเลย.. ตกหลุมรักไอ้หนุ่ม เลยไปอยู่กินกับไอ้หนุ่มสองปี เพิ่งจะมีสตินึกได้ว่าพลาดไปแล้ว.. แล้วคนที่ติดฌานอย่างพวกฤาษีนี่นะ จะติดกามด้วย เพราะฌานก็เป็นสุข แต่สุขอย่างละเอียด คนที่ติดสุข ถ้ามาเจอกาม ก็ติดกามได้ง่ายๆ กว่าจะรู้ตัวก็สองปีผ่านไป

จะละกามได้มันต้องปัญญาล้วนๆ ปัญญาเห็นทุกข์เห็นโทษของกามน่ะ..

ไม่รู้ท่านเทศน์ใคร ที่เข้าไปมีไม่กี่คน จะว่าสอนเราก็ไม่น่าจะใช่..

เมื่อวานไม่ได้ถามท่านเรื่องกระทู้เลย เพราะว่าท่านสอนมาแล้ว พอคุยกับคุณเสร็จ ที่เราบ่นกันว่าเวบทำนายฝันแม่นเหมือนกันนะ.. ที่ว่าจะเสื่อมเสียชื่อเสียง ลองคีย์ดูดิ่..โคตะระฮาเลย..

พอเดินกลับมาที่กุฏิ ก็คิดได้ว่า.. ท่านหมายความว่าให้เอาหวีตาห่างหวีผม.. ให้ทำอย่างห่างๆ ส่วนอีกด้านที่ละเอียดไม่ต้องใช้ แค่หวีตาห่างก็สางสิ่งสกปรกที่ติดผมออกได้แล้ว.. แล้วก็ให้แสกกลาง ให้กลางเป๊ะเลย.. เรื่องกลางนี่เราคิดได้เอง.. อย่างที่เราเรื่องรั่วน่ะ.. รั่วเพราะไม่กลางนี่แหละ.. เผลอไม่ได้หรอก เผลอมันเอียงไง.. เหอๆๆ

วันนี้ก็เข้าพร้อมกลุ่มน้องนุชกับเจ้าเบลสด้วย ท่านก็ว่าคนดีต้องสมาคมกัน ให้มันเกิดสมาคมขึ้นให้ได้ สมาคมคนดี ทำเรื่องดีๆ มันจะช่วยบรรเทาภัยน้ำท่วมลงได้บ้าง (อย่างน้อยก็ภัยน้ำท่วมในใจของเรานี่ล่ะ อิอิ..)

วันนี้เข้าสวดภาณยักษ์สองรอบ.. แจ่มมาก.. ทีวีนิ่งขึ้นและมีภาพมากขึ้นหน่อยนึง..แต่ยังจูนไม่ได้หรอก เอาแค่นิ่งได้ก็แจ่มแระ..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 01:57:23

ความคิดเห็นที่ 45

พี่Rinta เรื่องผ้าไตรกันยุงนี่น่าสนใจ โดยเฉพาะสำหรับพระธุดงค์ ถ้าทราบแหล่งบอกกันมั่งนะคะ วัดในเมืองผ้าไตรมีเยอะเก็บเป็นห้องๆ เลย คนชอบถวายกันนัก..

แต่เราชอบถวายของขาด เคยหอบไม้กวาดไปถวายหลวงตาวัดเสน่หา ท่านยิ้มกว้างเลย..ท่านว่าดีๆๆ ทำทานด้วยของดีจริงๆ..

เวลาไปวัดบางทีก็ถามพระ ว่าที่วัดขาดอะไร ตั้งแต่ปฏิบัติธรรมมาก็เลิกถวายพวกผ้าไตร พระพุทธรูปแล้วค่ะ เพราะอยู่วัดแล้วรู้เลยว่ามันเกินพอ.. (เยอะจัดพระท่านก็ต้องเอาไปมอบต่อให้วัดที่ขาดแคลนน่ะค่ะ)

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 02:03:30

ความคิดเห็นที่ 46

คุณ : Pig_Rangsit เน่าแบบนี้ชอบค่ะ.. หอมเชียว.. น่ารักที่สุด รู้แล้วว่าคุณPig_Rangsit น่ารักมาจากใคร..

คุณโขตาน ขอบคุณสำหรับสัจจะธรรมนะคะ สรุปสถานการณ์ได้ดีสมเป็นผู้รู้ประจำห้องศาสนาจริงๆ มันก็มีข้อดีประการหนึ่งสำหรับการปั่นหุ้นโดยไม่ได้ตั้งใจ.. อย่างน้อยคุณก็มาเยี่ยมกระทู้เรานะ..

การเจาะลูกโป่ง มันง่ายกว่าเป่าลูกโป่งเยอะค่ะ เป่ามาหลายนาทีกว่าจะโป่งขึ้นมาได้รูป แต่เจาะให้แตกได้ใช้เวลาไม่ถึงวินาทีเลย.. ไม่ต้องออกแรงอะไรมากมายเลย..

สังคมที่มีแต่คนชอบเจาะลูกโป่ง ไม่ค่อยมีใครทนเป่าลูกโป่งมันก็เปียกแฉะอย่างนี้แหละนะ.. และจะได้เปียกกันอีกนานเลยค่ะ..

แต่เราไม่กลัว เพราะว่าเป่าลูกโป่งเก่ง โดนเจาะบ่อยๆ มันจะอึดค่ะ.. เลยกลายเป็นว่าเป่าเก่ง เจาะแตก ก็เป่าใหม่ ทีนี้เวลาที่น้ำท่วมเราจะไม่จมน้ำ เพราะเราเกาะลูกโป่งที่เราเป่านั่นแหละว่ายน้ำไปถึงฝั่งได้..

ที่จริงเราก็นึกไม่ถึงนะ.. ออ.. มันมีวิธีปั่นหุ้นอย่างนี้เอง ไม่ต้องใช้ตามหลังไมค์ใครเลย..ขอลอกวิทยายุทธนี้เอาไว้ใช้กับตัวเองแล้วกัน..

ครูบาอาจารย์เรามีหลายองค์นะ ทุกองค์สอนให้ชื่นชมบูชาคนดี ถ้าคนนั้นไม่ดีเหมือนเดิมเสียแล้ว ท่านก็ยังสอนให้บูชาความดี.. ให้บูชาความดีในคนนั้น.. แต่ท่านไม่สอนให้มองความชั่ว.. เพราะความชั่วมองไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา มองบ่อยๆ ก็จะติดใจ ติดตา ตาติดชั่วนี่ มองไปทางไหนก็เห็นแต่ชั่ว แล้วใจมันจะดีขึ้นมาได้ยังไง ท่านก็เลยสอนให้มองแต่สิ่งที่ดี.. สิ่งชั่วไม่ต้องไปมองมัน ผ้าดำทั้งผืน ถ้ามีจุดสว่างอยู่เพียงจุดเดียว ท่านก็ให้เพ่งที่จุดนั้นล่ะ..

เท้าเป็นอวัยวะที่ติดดิน คนไทยมองว่าเป็นของต่ำ แต่ครูบาอาจารย์สอนว่า เท้านี่เป็นอวัยวะที่ ต่ำที่สุดของร่างกาย เวลายืนมันต่ำสุดจริงไหม เป็นอวัยวะที่สกปรกง่ายสุด

แต่เท้าจะเป็นอวัยวะที่จะพาเราไปสูงถึงดวงดาวได้เลย ถ้าเราใช้เท้าเป็นนะ ท่านสอนว่าบัณฑิต ให้ใช้เท้าเดินจงกรมค่ะ.. ท่านไม่เคยสอนให้ใช้เท้าเหยียบย่ำอะไรที่ไม่ใช่ทางเดินจงกรมค่ะ

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 02:23:39

ความคิดเห็นที่ 47

อ่านที่คุณ Panda-baker แนะนำพี่รินแล้วยิ้มออก.. ลูกโป่งแตกนี่ดีจริงๆ..

คุณ : พระจันทร์ข้างหมอน เขียนอีกทีได้ป่ะ..วันนี้ไม่ได้ทำงานเร้ย..

คุณจองชัย ใช่เลยกระทู้นี่อนัจจัง ทุกขัง อนัตตาครบเลยทีเดียว

ไม่เป็นไรจ้า..เก็บกีบไว้ในชั้นรักเธอ ของคุณ piG เรียบร้อยแล้ว

หวาย..เลยไม่ทันอ่านเรื่องสุนัขเลยอ่ะ เราพลาดอะไรไปเหยอ..??

เรื่องปวดหลังนี้อาจารย์องค์นึงเล่าให้ฟัง ท่านนั่งสมาธิ 8 ชั่วโมง ที่จริงพระอาจารย์ใหญ่เตือนท่านแล้ว.. แต่ท่านไม่เชื่อ.. เพราะท่านเคยรู้มาอย่างนั้น..ว่านั่งนานๆ จะดี ผลปรากฏว่าหลังเสีย ยิ่งอายุมากยิ่งลำบาก ท่านก็สอนพวกเราเสมอๆ ว่า.. อย่าไปทำร้ายสันหลังตัวเองค่ะ.. ท่านบอกว่าตอนหลังก็รู้ว่าไม่ได้อยู่ที่เวลา แต่มันอยู่ที่ความรู้ ถ้ารู้เทคนิคไม่ต้องทำลายสันหลังตัวเองให้ได้สมาธิ..

ขอบคุณคุณจองชัยค่ะ เราเล่นวินและวอร์เตอร์เซิร์ฟ ไปพร้อมกันเลย...

Mara_padkhai หวัดดีค่ะ น้ำเข้าปทุมแล้วเหรอ..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 02:35:45

ความคิดเห็นที่ 48

คุณคืนวันอันแสนดี ที่จริงเราเตือนไว้แล้วนะคะ.. เอามาเตือนอีกทีก็ได้..

1. พวกเราชวนกันสวดมนต์นั่งสมาธิทุกวัน.. ไม่ต้องนัดเวลากันก็ได้ แต่ต้องทำทุกวัน สวดมากหรือน้อยตามกำลัง ทำแล้วต้องเช็คชื่อด้วย.. ถึงสิ้นเดือนมีรางวัลให้คนขยัน..

2. ใครมีสภาวะมีข้อสงสัย ก็มาคุยกัน เล่ามั่ง เมาท์มั่ง.. บ่นมั่ง เชียร์กันมั่ง..คุยกันได้ทุกเรื่อง สภาวะแปลกแค่ไหนก็คุยกันได้.. เพราะเราปฏฺิบัติธรรมแบบเด็กหลังห้อง ไม่มีใครว่าใครเพี้ยน.. ทุกคนเป็นนักอ่าน นักฟัง..

3. เราปฏิบัติธรรมกันแนวเด็กหลังห้อง คุยเรื่องวับๆ แวมๆ โพล้ๆ เพล้ๆ บ้าง..ใครไม่ชอบเรื่องแนวนี้ ก็ไม่ควรเข้ามา แต่ถ้าใครชอบก็เชิญร่วมสนทนา กระทู้นี้ ไม่มีใครว่าใครเพี้ยน.. พวกเราชอบเรียนรู้ ศึกษา สมัครใจพิจารณาเรื่องอุปปาทาน.. (หมู่) อิอิ... และคุยกันอย่างไม่อายใคร (เท่าไหร่)

4. เด็กเล็กควรมีผู้ใหญ่ให้คำแนะนำ เข้ามาอ่านคนเดียว ถ้าสติไม่ดี พิจารณาอย่างแยบคายไม่เป็น เดี๋ยวจะหลงทางได้..

ถ้าเป็นเด็กหน้าห้อง ปัญญามาก หลงเข้ามาอ่าน.. อาจเกิดอาการท้องเฟ้อเรอเหม็นเปรี้ยว ของขึ้นได้..

เพราะรู้สึกว่าขาประจำ เป็นพวกแนวศรัทธากล้า.. ก็พวกเราชอบฝึกวิชาพละกันค่ะ (พละ 5) เริ่มต้นจากศรัทธาน่ะ.. แต่เราก็ศรัทธาบุคคลที่ควรศรัทธา

5. พวกเราเชื่อกันจริงจัง ว่าสวดมนต์ภาวนา จะคุ้มครองพวกเราจากภัยพิบัติ เราช่วยกันสวดมนต์เพื่อบรรเทาน้ำท่วม สวดให้ตัวเองครอบครัว แล้วแถมคนอื่นๆ ด้วย.. เราเชื่อว่าพลังใจที่ดี จะลดทอนกระแสความเครียด ความเศร้า ความกังวลใจ และความทุกข์มวลรวมได้..

อย่างน้อยทำเอง ได้กับตัวเอง เหมือนมีห่วงยางส่วนตัว.. จิตเราไม่จม แม้ขาจะจมน้ำไปบ้าง..อะไรบ้าง..

ใครอยากมีเพื่อนภาวนา แบบเม้าท์กันได้ทุกวัน ถามปัญหาได้ทุกวัน คนตอบพร้อมตอบเสมอ แต่ตอบถูกหรือไม่ถูก ท่านต้องไปพิจารณาเอาเอง..

ประมาณนี้แหละ.. เผื่อคนมาใหม่จะได้ไม่งง..

ยินดีต้อนรับเพื่อนๆ ที่อยากโต้คลื่น ทั้งสมาชิกเก่าและใหม่เลยค่ะ

เราคงสื่อสารไม่ดีพอ..

แหะๆ เดี๋ยวคราวหน้าเราจะเตือนว่าเป็นกระทู้แนวพลังจิตค่ะ.. เผื่อจะได้ผลดีขึ้น..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 02:39:06

ความคิดเห็นที่ 49

คุณคืนวันอันแสนดี

เรื่องรู้เวทนาของผู้ื่อื่ืนที่คุณ annyfatgirl สงสัยนั้น ผมพอจะเข้าใจอยู่

-- โมทนาค่ะ หาคนเข้าใจได้ยากยิ่งค่ะ----

"เป็นลักษณะที่ว่า เวทนาทางใจ หรืออารมณ์ทางจิตของผู้อื่น แล่นเข้ามากระทบใจของเรา ผู้ที่รู้ก็ไม่ได้อยากรู้

อารมณ์ของผู้อื่นมันแล่นเข้ามากระทบใจเราเอง มันมาเอง มันจะมีความรู้สึกเหมือนกับว่าอารมณ์ในใจเขา เกิดขึ้นในใจเรา แต่เราจะรู้ว่านี่ไม่ใช่อารมณ์ของเรา หากแต่เป็นอารมณ์ของผู้อื่น"

ถูกเปะเลย.. แสดงว่ารู้จริง.. เรื่องนี้เคยเถียงกับคุณ IPAD แกว่านี่เป็นการส่งจิตออกนอก เราก็เถียงว่า จิตไม่ได้ออกไปไหนเลย.. มันเข้ามาเอง.. คุยกันครั้งสองครั้งเราก็ยอม.. ก็ได้ก็ได้..

ตอนนี้คุณ IPAD เขาก็รู้แล้วล่ะ ว่าอะไรมันเป็นยังไง..

ขอบคุณสำหรับหลักจิตตานุปัสสนาของพระพุทธเจ้าค่ะ.. โมทนากับธรรมทาน ชอบแบบนี้คะ ขอบ่อยๆ ถ้ามีเวลาว่างมาเยี่ยมกันนะคะ

ส่วนแนวเด็กหลังห้อง มันจะทำไม่ได้เพียงแค่อ่านหลักการน่ะค่ะ หลักการอ่านแล้วเข้าใจ แต่ว่ามันทำใจไม่ได้เพียงแค่อ่านจบ มันจะต้องเวิ่นเว้อวุ่นวายไปสักพัก พอชินก็หายบ้าเอง.. พอทุกข์จนเบื่อแล้ว มันคว่ำจิตได้ค่ะ ใช้สติตัดก็ได้ กระทบปั๊บตัดเลย หรือจะใช้ฌานก็ได้ ฌานเป็นเกราะกันผัสสะเวทนาได้ดีมาก

โลกของคนที่รู้ใจคนอื่น มันไม่หอมหวานเหมือนในตำราดอก.. โบราณจารย์ท่านไม่ได้บอกอีกด้านนึงไว้เท่าไหร่ ท่านบอกว่าทำแล้วจะได้แบบนี้ๆๆ แต่ส่วนที่เป็นทุกข์ล้วนๆ นั้น ท่านคงให้เราเรียนรู้เอาเอง.. 5555

ซึ่งทั้งหมดที่เรียนรู้ก็ตรงตามที่พระพุทธเจ้าบอกไว้เป๊ะเลย.. อย่างที่คุณคืนวันอันแสนดีโพสต์มานั่นเลยค่ะ.. ลองดูแล้วจะรู้รสชาติค่ะ..

เบื่อโลกอย่างที่แม่น้องปันว่า ยังไม่ใช่นิพพิทาญาณ นิพพิทาญาณจริงๆ เขาเบื่อจิตขยับ จิตขยับปั๋บมีเวทนาทันที.. ไม่อยากมีเวทนาก็อย่าให้จิตขยับ

หรืออีกนัยหนึ่ง ก็รู้ แล้ว ละเสีย.. เวทนาละได้ค่ะ.. ถ้าไม่จมเวทนาตายซะก่อน.. ละได้แน่นอนค่ะ..

หลวงพ่อสิงห์โตศิษย์หลวงตามหาบัว ท่านเทศน์เรื่องเวทนาให้เราฟัง ท่านบอกว่าเวทนามีสองส่วน คือเวทนาส่วนกาย กับเวทนาส่วนจิต..

เวทนาส่วนกาย ละได้ตั้งแต่ฌาน 4 ตัดกระแสกายได้หมด..
แต่เวทนาส่วนจิตต้องได้ฌาน 8

และละได้อย่างเด็ดขาด ในฌาน 9

คุณยังเป็นคืนวันอันแสนดีอยู่เสมอ อันนี้รู้สึกคุณจะเคยโพสต์และเราก็เก็บเอาไว้อ่านเลย ทำให้เข้าใจสภาวะมากขึ้นจริงๆ ที่ว่าดูจิต เขาให้ดูอันนี้ต่างหาก..

ไม่ใช่ให้ดูอารมณ์..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 02:52:15

ความคิดเห็นที่ 50

ดีใจที่คุณจุ๊แวะมาเยี่ยมค่ะ คิดถึงเหมือนกันแหละ.. อยากชวนมาช่วยกันดูแลน้องๆ ญาติกันทั้งนั้น..

คราวนี้เราไม่แซวคุณแล้วค่ะ น้องๆ นี่เริ่มจากหลังห้อง ต่อมาก็ต้องส่งต่อให้เด็กกลางห้องหน้าห้อง ช่วยๆ กันชี้แนะค่ะ บางคนเขาก็ไม่เหมาะกับแนวหลังห้องหรอก.. แต่ว่าไม่มีใครคุยกับเขาแนวสบายใจไง..เขาเลยมาเริ่มกับก้วนหลังห้อง..

คุณนมสิการสุดยอดจริงๆ สมัยที่เรามีสภาวะ ไม่สามารถหาอ่านที่ไหนได้เลย แม้อาจารย์สอนก็ไม่เข้าใจ แต่พอมาอ่านของท่านนมสิการแล้วเข้าใจ ทั้งที่ปฏิบัติคนละแนว.. แต่ธรรมก็คือธรรม สภาวะธรรมเดียวกัน จะเรียกอย่างไรก็เข้าใจได้ทั้งนั้น.. เพราะมันของจริง ใครไปถึงก็ต้องเจอตำแหน่งเดียวกันค่ะ..

เราถือว่าเป็นบล็อกอ้างอิงที่เราเชื่อมั่นสูงที่สุดแห่งนึงเลย ทำให้เราเข้าใจเลยว่า ธรรมจากฆราวาสจำเป็นมากเช่นเดียวกับธรรมจากครูบาอาจารย์ค่ะ เพราะว่าเราเข้าใจได้ง่ายกว่า พอเข้าใจแล้ว กลับไปอ่านหนังสือธรรมะครูบาอาจารย์ได้เข้าใจชัดเลยค่ะ

อาการที่คุณเป็นเราก็เคยเป็นค่ะ ถึงบอกว่าเราชอบสวมเขาให้ตัวเอง.. มอร์... ยังดีที่อาจารย์เตือนไว้ โง่ได้ แต่อย่านาน... เลยกลับลำทัน..

ก็ทำทีเป็นมาชวนคนอื่น.. ที่จริงต้องการแก้นิสัยขี้เกียจของตัวเองเท่านั้นเอง...

ใช่เลยค่ะ.. ตามที่คุณว่ามา.. อย่างที่เรารู้ๆกันค่ะ.. อิอิ..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 03:01:10

ความคิดเห็นที่ 51

คุณคืนวันอันแสนดี คห. 28 ดีเลยค่ะ ไม่ใช่ดีธรรมดา เริ่ดค่ะ.. โมทนาอีกครั้

ที่จริงเด็กหลังห้องชอบอ่านเลคเช่อร์ของเด็กหน้าห้องมากๆ เพราะตัวเองไม่มีปัญญาไปหามาค่ะ ขอบ่อยๆ เลย..

พี่รินตา... แบบนี้แหละดี.. การดูแลร่างกายก็เป็นธรรมะจ้า..

คุณ RadiS ขอบพระคุณมากค่ะ.. เข้าใจที่หมายความเลยค่ะ..

ยุ้ยหัดเขียน ไม่เป็นไร เดี๋ยวเราสะสมกีบกันใหม่นะ.. แต่เรากีบหมดแล้วอ่ะ.. จะให้ใครๆ ก็หมด.. รอเดือนหน้าแน่ะ

คุณน้องต๋าว..

ขอบคุณนะคะที่มาแนะนำให้ว่า ไปเสิร์ชแคช เอาก็ได้ อ้าว..ใครที่ไม่ทันได้ดู ก็ไปหาดูซะค่ะ.. ว่าแต่มันทำไงหว่า..??

ที่จริงเห็นด้วยว่า..เอาเวลาไปดูข่าวน้ำท่วมดีกว่าจริงๆ ค่ะ..

แต่ก็ขอย้ำว่า..เราลบเพราะผิดที่เขียนถึงอาจารย์อย่างนั้นค่ะ

บทเรียนก็ได้มาแล้ว คราวนี้เขียนเฉพาะตน.. ไม่เกี่ยวกับเบื้องสูงแล้ว..

ใครชอบดราม่าเข้ามาค่ะ เชิญเลย..

จัดเต็มให้ได้ค่ะ.. ก่อนหน้านี้ก็ไม่เห็นจะเข้ามากัน.. เพราะมันไม่ได้มีรูรั่วไง.. ตอนนี้อุดรูนั้นแล้ว.. ถ้ากล้าเข้ามากัน ก็กล้าจัดให้ค่ะ.. เราทำดราม่าได้ ถือศีลแค่ 5 ข้อเองค่ะ..

ใครจะมาแสดงความเป็นตัวเองอะไรในกระทู้เรา เรายินดีต้อนรับเสมอค่ะ..

กุศลาธรรมา อกุศลาก็ธรรมา.. เช่นกันค่ะ

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 03:14:40

ความคิดเห็นที่ 52

คุณเซนเถรวาทปฐมสังคายนานิยม (F=9b)

จะท่องไว้ค่ะ พระศาสดายังทรงอยู่ พระศาสดายังทรงอยู่ พระศาสดายังทรงอยู่..

"ตรัสว่า -- เป็นอยู่โดยชอบ โลกจักไม่ว่างจาก พระอริยเจ้า"

โมทนาสาธุค่ะ

หนีสวดมนต์มาสองชั่วโมง กลับไปก่อนทำวัตรเช้าค่ะ เจอกันวันนี้นะพวก..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 03:17:34

ความคิดเห็นที่ 53

น้อง chaosy พี่อยากรู้เหมือนกันว่ามีขายที่ไหนในกรุงเทพ เพราะเวลากลับบ้านก็อยากซื้อไปทำสังฆทานให้หลวงพ่อที่เคารพๆเหมือนกันค่ะ ตอนที่คราวนั้นเพราะเพื่อนรุ่นน้องเขาชวนพี่ไปไหว้หลางตาม้า และก็แวะซื้อแถวๆตลาดเลยอำเภอเชียงดาวไปอีก เจ้าของร้านน่ารักมากๆเป็นลูกศิษย์หลวงตาม้า พีแวะไปซื้อของสังฆทานเองเขาก็ให้คำแนะนำดีมากๆ พอบอกเขาว่าอยากได้ผ้าไตรคุณภาพดีๆหน่อย เขาก็แนะนำผ้าไตรเนื้อดีชุบสมุนไพล กันยุงได้ดีด้วยและไม่มีสารเคมีเห็นเขาบอกอย่างนั้น แต่พี่ไม่ค่อยรู้เรื่องหรอก ผ้าไตรก็คือผ้าไตรเมื่อก่อนก็คิดว่าคงเหมือนกันหมดน่ะค่ะ

เรื่องปวดหลังเมื่อกี้คุณPanda-baker ส่งท่าดัดหลังมาให้ต้องขอบพระคุณอีกครั้งจริงๆที่ให้ความกรุณาดิฉันมากๆ ก็เลยลองทำเลนตอนทำก็เจ็บๆชาๆยังไงพิกลกระดูกลั่นกรอบแกรบ ตอนนี้รู้สึกโล่งดีขึ้นจริงๆค่ะคิดว่าน่าจะถูกจริตกับโรคปวดหลังที่เป็นอยู่ และพี่ตั้งใจจะทำทุกวันค่ะ

ไม่อยากคิดว่าเป็นโรคเวรโรคกรรมเพราะสมัยเด็กๆพ่อแม่สอนมาดี(ขอยืมประโยคฮิตดาราไทยมาใช้ซะเลย เอิ๊กๆ) ไม่เคยไปไล่จับจิ้งจกตุ๊กแก นกหนูมาหักหลังด้วย แม้แต่งูเงี๊ยว(รวมทั้งเฒ่าหัวงู ฮ่าฮ่าฮ่า ) ก็ไม่เคยไปหักหลังเล่น ไอ้ที่เคยก็เคยแต่ หักอกหนุ่มๆเล่นสักคนสองคนมั้งสมัยสาวๆ (ขอเจ๊โม้หน่อย) แต่มันไม่น่าจะเป็นเวรเป็นกรรมสนองเลยเน๊อะ คงเป็นเจ็บเป็นป่วยเพราะโรคชะแรแก่ชรา ค่อยๆคืบคลานมาเยือนมากกว่า

จากคุณ : Rinta

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 03:27:08

ความคิดเห็นที่ 54

ก่อนไปอาบน้ำสวดมนต์ ขอโม้ต่ออีกนิดพูดถึงเรื่องชรายังเคืองเจ้าเด็กที่ร้านไม่หาย วันก่อนเด็กมันบอกว่ายูยืนก้มหน้าทำงานทุกวันๆน่ะสิถึงได้ปวดหลัง ก็เลยเถียงกับเด็กมันไปว่า เมื่อก่อนโหไอก็ก้มของไอแบบนี้ตลอดไม่เห็นมันปวดเลยฟะ

เจ้าเด็กนั่นสวนกลับมาทันทีว่าอ้าวก็ตอนนั้นยูยังไม่แก่นิ อร้ายสสสสส์ รินตามีเคืองธรรมะที่ปฎิบัติมาทุกวันอยากเปลี่ยนเป็นธรรม(ทำ)โผล๊ะหัวคนพูดขึ้นมาทันทีทันใด คนอารายมาพูดเรื่องแก่ๆๆกับผู้หญิงเนี่ย คำต้องห้ามนะคำต้องห้าม เฮอะ

จากคุณ : Rinta

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 03:34:38

ความคิดเห็นที่ 55

สวัสดีทุกคนค่ะ

มารายงานตัวเช่นเคยค่ะ

เมื่อวานนั่งสมาธิได้แค่ครึ่งชั่วโมงเอง ไม่ได้แอบอู้นะเออ แต่หากระทู้ไม่เจอ

วันนี้นั่งได้เกือบ 50 นาทีค่ะ

นั่งไป นั่งมา มีกายอีกกายหนึ่ง มันจะหลุดออกมาให้ได้ มีความรู้สึกเหมือนมีสองกาย กายละเอียด กับกายหยาบ ไม่รู้ว่ากายไหนพยายามพลักกายไหนให้ออกมา (แต่ในความรู้สึก แบบว่า ประมาณ 'ถีบ' ให้ออกมา ไม่ใช่แค่พลักเฉยๆ) แปลกดี จริงๆเหมือนที่คุณ Chaosy เคยบอกไว้ว่า ถ้ายึดติดกับของเดิมๆจะไม่มีอะไรใหม่ๆให้ดู

นี่เป็นอาการฟุ้งหรือเปล่าค่ะคุณ Chaosy แบบเป็นน้องใหม่จริงๆ เจออะไรแปลกๆต้องมาถามก่อน กลัวเสียเวลา โมแต่ไปแวะข้างทาง เดี๋ยวจะไม่ถึงเส้นชัยกันพอดี เวลายิ่งมีน้อยๆอยู่ ขี้เกียจมาหลายชาติละ ขี้เกียจที่จะขี้เกียจละ 555

หนีไปนอนละค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

จากคุณ : คุณ K (Tarocchi)

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 06:43:23

ความคิดเห็นที่ 56

คุณ Rinta & คุณ Chaosy สอบถามเรื่องจีวรกันยุงได้ที่นี่นะคะ

บริษัท คัฟเวอร์แนนท์ จำกัด
(วิศัลย์ วนะศักดิ์ศรีสกุล - กรรมการผู้จัดการ)
149/371 หมู่ 13 ซอยเพชรเกษม 95
ตำบลอ้อมน้อย อำเภอกระทุ่มแบน
สมุทรสาคร 74130

โทรศัพท์ 02 840-5710-2
โทรสาร 02 840-5713
เว็บไซต์ http://www.hydro-tech.co.th
เวลาทำการ จันทร์-ศุกร์ 08:00-17:00 เสาร์ 08:00-17:00

จีวรกันยุง ราคาประมาณ 1,800 บาทค่ะ
ส่วนเครื่องแต่งกายกันยุง สำหรับคนเดินป่า ฯลฯ เคยมีขายที่ The Mall แต่ไม่ทราบว่าปัจจุบันยังมีอยู่ละเปล่า

จากคุณ : เสาริมทะเล

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 07:43:11

ความคิดเห็นที่ 57

คุณ chaosy เล่าเรื่องที่พระอาจารย์ท่านเทศน์ ทำให้เราต้องกราบท่านหน้าคอมพ์เลย
ขอเข้าข้างตัวเองว่าท่านคงเทศน์ให้เด็กหลังห้องอยู่บ้านหลังเขาคนนี้นั่นเอง
เดือนนี้อยากไปกราบท่านก่อนไปพม่าก็ยังไปไม่ได้ น้ำก็จะเข้าบ้านอยู่ทุกวัน
กลับไทยไปตอนนี้ จะต้องนั่งเรือหางยาวไปสุวรรณภูมิรึเปล่าก็ไม่รู้
พาสปอร์ตก็ส่งไปเมืองไทยเพื่อขอวีซ่า อีกหลายวันทีเดียวกว่าจะได้คืนค่ะ

ความจริงการที่เรารู้เส้นทางที่เราเคยเดินทางมา มันทำให้เราจัดการอะไรๆ ได้ง่ายขึ้นนะ
ทำให้เข้าใจได้ว่าที่เราเป็นอย่างนี้เป็นเพราะอะไร จะแก้ไขได้ยังไง
น้องชุดแดงมาเพื่อสอนเรา ชี้ให้เราเห็นตัวเองชัดขึ้นไปอีก
ก็เป็นอย่างที่เราเคยพูดไว้จริงๆ "เสียงคนอื่นเป็นร้อยเป็นพัน ไม่มีพลังเท่าเสียงที่เราพูดกับตัวเองเสียงเดียว"

คุณนุชเล่าว่าเจอคนมาจากพันทิป เขารู้จักเราด้วย เราก็เอ..ใครอ้ะ คุณเบลสน่ะเอง

เรื่องสวดภาณยักษ์เนี่ย นึกถึงตอนนั้นที่เขาจัดที่วัดแถวบ้านตอนเรายังวัยรุ่น เป็นแบบทั่วๆ ไปที่จะสวดแบบดุดัน
แม่ถาม "แกไม่ไปฟังเขาสวดภาณยักษ์มั่งเรอะ ยักษ์ในตัวแกจะได้ออกไปซะมั่ง"
เราตอบ "ไม่ละแม่ เดี๋ยวไปออกท่าออกทาง แม่จะอายเขาไปทั่วตำบล แล้วถ้ายักษ์ออกไปหมดเนี่ย
เรากลายเป็นคนเรียบร้อย ใครว่าอะไรก็ค่ะๆๆ กลัวเขาจนหงอไปหมด แม่ชอบให้เราเป็นอย่างงั้นเหรอ" แม่หัวเราะก๊ากๆ

เมื่อวานซืนดูดีวีดีหนังซีรี่ส์เรื่องโปรดอีกแล้ว
คราวนี้เป็นตอนที่พระเอกถูกเทพตัวโกงเอาธนูวิเศษยิงใส่ กลายเป็นลูกหมู
แล้วก็ให้คนมาจับตัวเพื่อเอาไปฆ่า ตามไล่ล่าวิ่งหนีกันอลหม่าน
พระเอกมีพลังแข็งแกร่งก็จริง แต่ใช้ไม่ได้ เพราะร่างลูกหมูเป็นตัวจำกัด
คนที่จับหมูน้อยไปได้คือคนขายเนื้อ เอาใส่กรงขึ้นรถกลับบ้านไป
ในรถมีลูกหมูอีกตัว เป็นผู้หญิง หมูสองตัวคุยกันและเป็นเพื่อนกัน
อยู่ด้วยกันที่บ้านคนขายเนื้อ ซึ่งมีสัตว์รอถูกฆ่าเพื่อขายมากมาย บางตัวรู้ชะตาชีวิตของตัวเอง บางตัวไม่รู้

เพื่อนสนิทของพระเอกต้องหาวิธีช่วยพระเอกให้คืนร่างเดิม
ไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนหัวขโมยให้ไปเอาธนูวิเศษมาจากเทพตัวโกง
ลูกหมูอีกตัวรีบวิ่งออกไปโชว์ตัวให้ฝ่ายไล่ล่าเห็น เพื่อให้พวกนั้นเอาตัวเธอไปแทนพระเอก
เพื่อนสองคนยังช่วยพระเอกไม่สำเร็จ แต่กลับถูกสาปเป็นตัวประหลาด ล่ามโซ่ไว้ด้วยกัน
ไปทางไหนก็ถูกชาวบ้านไล่ฆ่า สุดท้ายถูกจับใส่กรงให้คนดูตามงานวัด

ในที่สุด พระเอกกลับเป็นคนได้ด้วยความช่วยเหลือของน้องสาวที่เป็นเทพ ไปช่วยเพื่อนอีก ๒ คนได้สำเร็จ
ลูกหมูอีกตัวบอกว่าอยากเป็นคนบ้าง จะใช้ศักยภาพในการเป็นคนเพื่อทำสิ่งดีๆ
น้องสาวพระเอกเห็นดีด้วย ลูกหมูน้อยได้กลายร่างเป็นสาวสวย

ด้วยข้อจำกัดเรื่องประสบการณ์ของลูกหมูเอง ซึ่งไม่เคยทำอะไรมากกว่าแช่โคลน กินอาหาร นอน วิ่งเล่น
พระเอกพาเดินไปตามทาง เธอเห็นโคลนก็ถอดเสื้อถอดผ้า ลงไปแช่โคลนเล่น
ผู้คนก็มามุงดูกันใหญ่ มองกันตาเป็นมันเชียว พระเอกต้องบอกคนว่า เธอแช่โคลนเพื่อให้ผิวสวย รักษาโรคน่ะ
พาไปกินอาหารที่ร้าน ก็ใช้ช้อนชามไม่เป็น ก้มดูดอาหารซู้ดๆ ผู้คนพากันมอง
พระเอกต้องแก้สถานการณ์ด้วยการทำอย่างเดียวกัน บอกว่ากำลังเล่นเกมกันอยู่

แล้วเมื่อสาวสวยไปเจอกับพี่น้องลูกหมูด้วยกัน พวกนั้นจำเธอไม่ได้ พากันวิ่งหนี
เธอเริ่มรู้ตัวว่า ที่ๆ เหมาะกับเธอคืออยู่กับพี่น้อง เป็นลูกหมูเหมือนเดิม

เรื่องนี้มีคติธรรมดีๆ ให้เราคิดได้เยอะทีเดียวค่ะ เพื่อนๆ ลองคิดตามเน้อ
ใครจะช่วยขยายความต่อก็ขอขอบคุณไว้ล่วงหน้านะคะ อิอิ

จากคุณ : บุษยมาศ

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 08:24:33

ความคิดเห็นที่ 58

แวะมาทักทายค่ะ ^_^

ตอนนี้อาการป่วยดีขึ้นแล้วล่ะคุณเค แต่.....ก็มีปัญหาอย่างอื่นมาทดสอบอีกจนได้

เหนื่อยเหมือนกันเน๊อะ บางทีเหนื่อยจนหาอะไรยึดไม่ไหวเลย

มาแจ้งย้อนหลังด้วยนะคะ ขึ้นห้องพระเป็นปกติค่ะ ถึงจะโงกเงก ง่อนแง่นไปบ้างก็ยังดีกว่าไม่ได้สวดมนต์+ทำสมาธิเลย

คิดอย่างนี้ได้ไหมอ่ะคุณเค คือบางทีรู้ตัวว่าฟุ้งมากๆ สวดมนต์ไปคิดนั่นคิดนี่ไป แล้วมันจะได้บุญไหมคะแบบนี้

เรานี่มันไม่เที่ยงเอาซะเลย บางวันก็ดี๊ดี บางวันก็ไม่ไหวต้องปลุก ต้องขุนตัวเองขึ้นห้องพระ

(พิมพ์อะไรวกวนไปไหมคะนี่ อัดอั้นค่ะ อิๆ)

คุณบุษยมาศคะ ซีรีย์เรื่องอะไรอ่ะคะ อยากดูมั่งจัง ^_^

จากคุณ : love_first

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 09:46:52

ความคิดเห็นที่ 59

คุณ love_first

เรื่อง Hercules: The Legendary Journeys
เฮอร์คิวลิสที่เคยฉายตอนดึกๆ ช่อง ๓ น่ะค่ะ

ชื่อตอน Porkules (Season 4 Episode 16) ค่ะ

เราไปเจอซีรี่ส์นี้ในเน็ตก็เลยสั่งซื้อยกล็อตมา ได้ราคาถูกมากๆ

ทุกตอนจะมีคติธรรมแทรกอยู่ตลอด เราดูไปก็เรียนไปด้วยค่ะ

จากคุณ : บุษยมาศ

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 10:03:52

ความคิดเห็นที่ 60

ขอบคุณค่ะ ถ้ามีโอกาสเดี๋ยวจะไปหามาดูกับลูกชายค่ะ

จากคุณ : love_first

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 10:14:09

ความคิดเห็นที่ 61

โมทนาสาธุกับคุณ K ค่า ตอนนี้น้องเบลสกำลังต่อสู้กับตัวเองอย่างหนักเลย.. เมื่อคืนก็อยู่จนเช้าได้ อดทนมาก (แม้ว่าต้องเฝ้าพระอินทร์บ้าง)

เวลานั่งสมาธิ แล้วกายจะหลุด ก็ปล่อยให้หลุดออกไปค่ะ แต่ว่าสติต้องเข้ม เพื่อเตรียมตัวเองให้รับสภาวะอย่างนี้ ให้เจริญสติมากๆ ทำทุกขณะเลยก็ได้

เพราะสตินี้จะช่วยดูแลสภาวะนี้ได้ดีที่สุด คือช่วยให้ไม่กลัว ช่วยให้สมาธิไม่ตก ช่วยให้ตั้งมั่นค่ะ แล้วก็ช่วยให้รู้รายละเอียดต่างๆ ได้คมชัด

ไม่มีพระอาจารย์อยู่ใกล้ เราต้องยึด "พระสติ" เป็นที่พึ่งค่ะ..

ในสภาวะนี้ ต้องอาศัยกำลังสมาธิมาก กำลังสติมากๆ บางทีก็หลุดออกไปทำอะไรให้ดู เช่นแสดงการตายให้ดู หรือของเราคือระเบิด

แต่กติกาคือ นี่ก็สภาวะอย่างหนึ่ง เช่นเดียวกับปีติ มีไว้เพื่อแสดงให้เห็นว่าเราจะถึงนครสวรรค์แล้วนะ.. อย่าไปยึดมั่น อย่าไปอยาก อยู่เฉยๆ ดูมันเฉยๆ เหมือนคนเฝ้าดูละคร reality show อะไรเกิดขึ้นมาก็ ดู และรู้ไปค่ะ

ย้ำนะคะ ไม่ต้องอยากออกมา ไม่ต้องพยายามให้ออกมา แต่ก็ไม่ต้องปฏิเสธ ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องไม่ชอบ...

อยู่เฉยๆ ทำเฉยๆ แต่ถ้ามันจะออกก็ปล่อยมัน กำหนดสติรู้อาการที่เกิดขึ้นอย่างเดียว สาวจิตกลับมาอยู่กับผู้รู้ ตั้งมั่นในฐาน ยิ่งตั้งมั่นก็จะยิ่งเห็นอะไรแปลกๆ ได้ชัดค่ะ

เราทำเสมือนว่าดูคนอื่นไง..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 11:31:02

ความคิดเห็นที่ 62

อนุโมทนากับความเพียรของเพื่อนๆทุกคนนะคะ วันก่อนแม่เราไปกราบหลวงพ่อที่นับถือ ได้วิธีสวดมนต์ดีๆอีกแบบมาแบ่งปันกันค่ะ ท่านบอกว่าถ้าใครสวด จะมีเหมือนเป็นมงกุฏพระพุทธองค์คุ้มครอง ภัยอันตรายใดๆเกิด เราจะปลอดภัยค่ะ ท่านให้สวดอิติปิโสเท่าอายุบวกหนึ่ง โดยให้เริ่มกำหนดฐานที่กลางอก ขนาดเท่าเหรียญบาท และเลื่อนขึ้นมาที่กลางหน้าผาก กดกลางๆ อย่าแรงไปเบาไป ให้สวดทุกวันนะคะ
อาทิตย์ที่ผ่านมาเราเจอแบบทดสอบเล่นเอาแย่ไปเหมือนกัน เห็นอารมณ์นะคะ แต่ดันปล่อยให้เวทนามันเล่นงานซะเนี่ย เศร้าไปกับมันเฉยเลย แย่จริงๆ
เรื่องเวทนาของคนอื่นมากระทบใจเรานั้น เราก็เป็นนะคะ แต่เป็นแล้วรู้ มันก็วางได้เร็ว แต่เรามีอีกแบบไม่รู้ใครเป็นหรือเปล่า เวลาเราอยู่ใกล้คนที่มีกิเลสเยอะๆ หรือเป็นคนผิดศีลผิดธรรมเยอะๆ เราไม่อยากอยู่ใกล้เลย มันอึดอัดยังไงไม่รู้ ไม่ใช่ว่าเราดีอะไรนะคะ แต่เรามีกิเลสเบากว่า และพยายามรู้ทันมันอยู่เท่านั้นเอง
ตอนช่วงนี้เราพยายามมีสติ รู้กายและใจระหว่างวัน สนุกดีคะ วันไหนเผลอจิตออกนอกเยอะก็มี เอาใหม่ พยายามสอนตัวเองบ่อยๆว่า เราจะไม่หายใจทิ้งๆ
ขอให้เพื่อนๆทุกคนเจริญในธรรมนะคะ

จากคุณ : catball (catball)

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 11:58:13

ความคิดเห็นที่ 63

ขอบคุณคุณเสาริมทะเลค่ะ จะเซฟไว้เลยค่ะ น่าสนใจมากๆ

คุณเจ้บุษ.. ถ้าจะได้มา ยังไงก็ได้มา ถ้าไม่ได้มาทางกาย ก็มาทางใจ

"เสียงคนอื่นเป็นร้อยเป็นพัน ไม่มีพลังเท่าเสียงที่เราพูดกับตัวเองเสียงเดียว"

อะไรจะคมขนาดนี้ค่ะ สุดยอดจริงๆ เลย... สาธุ..

งวดนี้มี น้องเบลส บวช 7 น้อง white และหวานใจ conqur บวชสามวัน น้องใจขึ้นกับลูกชายบวช 7 ใครอีก..

เมื่อคืนคุณสติหมูตุ๋นโผล่มา เรายังไม่รู้เลยตอนนี้เขาอยู่ไหน..ทิ้งมาแล้วนอนตื่นสายไม่ได้ออกไปกินข้าวเช้าเลย..

สวดภาณยักษ์ที่นี่ใครมาเข้าสวดก็ประทับใจนะ.. เพราะว่ามันรู้สึกดีจริงๆ การได้นั่งทำสมาธิแล้วมีพระสวดมนต์ให้ฟังมันทำให้ทำสมาธิได้ดีค่ะ

ปกติเราสวดกันเองตลอด นานๆ ได้ฟังพระท่านสวดก็เพราะดีไปอีกแบบ

ที่นี่ฆราวาสสวดมนต์เก่ง เพราะเจอ 12 ตำนานกับพระธรรมจักร อิติปิโสทุกวัน เวลาฟังพระสวดก็รู้หมดว่าท่านสวดอะไร แต่ว่าพระสวดเพราะกว่าและมีกำลังมากเลย..

ไม่มีใครของขึ้นเลย... นั่งเงียบกัน พอเสร็จพิธีจะมีแย่งผ้ายันต์กันหน่อย..ทำเอาพระต้องบอก ใจเย็นๆ โยม..พระจะหัวใจวาย..

แล้วก็เอาข้าวสารกลับไปหุงกินที่บ้านเป็นสิริมงคล เอาน้ำมนต์ไปดื่ม..

เล่าเรื่องหนังมาทำให้อยากดูเลย ช่วงเรากลับมาฟื้นสมาธิใหม่เนี่ย.. ได้ดูซีรี่หลายเรื่อง จากเคเบิ้ล เรื่องนึงคือเจ้นมโต ผีกระซิบเอ้ย..กระซิบผี ที่เคยเล่า

อีกเรื่องนึงคือ "Heroes" เป็นเรื่องของกลุ่มคนที่มีพลังพิเศษ เราไม่รู้ตอนต้น รู้แต่ว่าเป็นเรื่องของกลุ่มคนที่มีพลังพิเศษ แล้วก็คอยช่วยคนอื่นบ้าง วุ่นวายกันเองบ้าง แล้วมีสองฝ่ายเป็นหัวหน้า ฝ่ายแรกเป็นคนที่ทำวิจัยเรื่องนี้ คอยช่วยเด็กหรือผู้ใหญ่ที่มีพลังพิเศษให้ค้นพบตัวเอง แล้วก็ทำประโยชน์ได้ ส่วนอีกฝ่ายก็เก็บตกพวกมีพลังพิเศษให้มาอยู่รวมกัน

นัยว่ามีแต่พวกเราที่เข้าใจกัน เพราะออกไปอยู่ในโลก โดนคนปกติรังแกบ้าง เหยียดหยามบ้าง เลยเอามารวมกัน โดยมีคณะละครสัตว์ใหญ่รองรับ.. แต่ตาคนนี้มีแผนชั่วร้าย คือรวบรวมและหลอกล่อให้พวกมีพลังยึดตนเป็นสรณะ แล้วจะทำอะไรสักอย่าง เช่นครองโลก

ทำนองว่า พลังพิเศษนั้น แล้วแต่จะใช้ในแง่ดีหรือร้าย

และก็มีตัวร้าย เป็นตัวที่คอยดูดพลังคนอื่น หวังจะใหญ่ที่สุดคนเดียว เรียกว่ามีสามฝ่าย..

สู้กันไปมา แรกๆ สนุกมาก หลังๆไม่มีอะไรจะเล่น ก็เลยเริ่มวนเวียนๆ คิดมุขไม่ออก

ที่ดูเพราะมันอภิญญาชัดๆ เลย มีทุกแบบ เจโต เหาะได้ เคลื่อนตัวเองข้ามมิติได้ รักษาชีวิตคนอื่นได้ ดำดินได้ อ่านใจออก ดูดพลังได้ แทรกเข้าในใจไปครอบงำคนอื่นได้

ดูๆ แล้วก็คิดว่า ฝรั่งมันไปไกลจริงๆ ไม่รู้เป็นเพราะคนจีนไปครอบครอง holly wood รึเปล่านะ แต่ดูๆ แล้วมันอารมณ์ประมาณอภิญญา ซึ่งเรื่องราวเดียวกัน ฝรั่งมองว่าเป็นเกี่ยวกับพลังจิต ถ้าเคร่งศาสนาก็ว่าพลังจากพระผู้เป็นเจ้า

แล้วก็มีพวกพลังจิต ที่อยากเป็นคนธรรมดา แต่สุดท้ายก็ต้องยอมรับตัวเอง แล้วก็ต้องเข้ามาวุ่นวายกันในยุทธภพ สรุปแล้วก็หลีกเลี่ยงปลีกวิเวกไม่ได้ หลีกเลี่ยงสงครามยกพวกตีกันไม่ได้

เพราะเขาไม่ได้เอาพลังจิตมาใช้เพื่อความพ้นทุกข์ ก็ออกแนวใช้เพื่อกอบกู้โลก ตามคติฝรั่ง แล้วก็วุ่นวายตีกัน หาทางออกไม่ได้ คือคนเขียนพล็อตก็ไปต่อไม่ได้ (เพราะไม่รู้จะไปทางไหนดี เขาไม่ได้ศึกษาอภิญญาแบบศาสนาพุทธ) พล็อตมันเลยวนเวียน ยกพวกตีกันไปวันๆ นึง เราก็เลิกดู 5555

ไปดู law and order แทน ขึ้นโรงขึ้นศาล สืบสวนสอบสวน มันส์กว่าเยอะ..
แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 54 12:19:43

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 12:17:07

ความคิดเห็นที่ 64

สวัสดียามเที่ยงวันค่ะ คุณเคออสซี่
และชาวหลังห้องทุกคน

smile

ช่วงนี้เราได้แต่มาตามอ่านไปเงียบๆ เป็นระยะ
เวลาส่วนหนึ่งคือไปเฝ้ากระทู้ update ข่าวน้ำท่วม
เราเองเตรียมพร้อมเผชิญแล้ว และอยู่ในทำเลที่ไม่น่าท่วม
แต่ติดตามดูว่าพอจะใช้เรี่ยวแรงเล็กๆ ของเราช่วยตรงไหนได้บ้าง
จุดแรกที่เราคิดก็คือภารกิจสำคัญของที่ทำงานเรา ซึ่งเป็นจุดต้นทาง
ที่ต้องไปตั้ง สนง ชั่วคราวที่ดอนเมือง ซึ่งเรารายงานตัวไปแล้ว แต่คนยังพอ..
จุดที่สองคือไปช่วยบรรจุของในราบ ๑๑ ซึ่งตั้งใจจะไปราวบ่ายสามวันนี้

และเวลาอีกส่วนหนึ่งคือเรา "เฝ้าดู" ติดตามพฤติกรรมของ "คนที่คุณก็รู้ว่าใคร"
อยู่เป็นระยะเช่นกัน ด้วยความเหนื่อยหน่ายไป ก็วางลงไปด้วย
สาเหตุที่ยอมเสียเวลาอันมีค่าซะขนาดนั้น เหตุสำคัญมาจากความห่วงใย..
แต่ตอนนี้เราอ่าน คคห ที่ ๕๑ ของคุณเคออสซี่แล้ว หายห่วงแล้วค่ะ haha

เราเป็นประเภทหน้าใหม่เอี่ยมอ่องของโต๊ะศาสนาพันทิพนะ
แต่ตอนนี้ก็พอจะอ่านทางของ "คนที่คุณก็รู้ว่าใคร" ออกอยู่บ้าง
นับว่าภารกิจที่เธอตั้งใจทำมาแต่ต้น (แต่เจตนาค่อยเผยออกมาจน..ชัด)
บรรลุผลสมบูรณ์แล้วสินะ ถ้าถามว่าวัดจากตรงไหน ?
ขอตอบว่า ก็ตรงที่มีหลายคนที่ไม่เคยมาตามมาแจมถึงกระทู้เด็กหลังห้องไงคะ
แม้จะมีที่มาดีปะปนกับมาดีแกมร้าย แต่เราก็อนุโมทนากับทุกๆ คน

ดอกไม้

ขอรายงานส่วนตัวนะคะ
ช่วงนี้สุขภาพใจของเรามั่นคงดีขึ้น มาจากการสวดมนต์เป็นประจำทุกวัน
ซึ่งได้แรงบันดาลใจและความรู้เรื่องบทสวดจากชาวเด็กหลังห้องนี้เอง..
ส่วนสุขภาพกาย..ดีขึ้นมากมาย ตามแนวทางการรักษาที่คุณหมอตาวิเศษให้มา
ซึ่งเรารู้สึกถึงบุญคุณมากอย่างบอกไม่ถูก..

คนชราผู้งุ่มง่าม (แต่จิตเหมือนเด็กโง่) คนนี้..
ขอขอบคุณ และกราบอนุโมทนา
กับคุณเคออสซี่ คุณหมอตาวิเศษ
และชาวหลังห้องทุกๆ คน..อย่างมากมาย

ผีเสื้อ

.

จากคุณ : มาดิน

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 12:35:46

ความคิดเห็นที่ 65

คุณ catball โมทนากับการปฏิบัติเช่นกันค่ะ

เรื่องเวทนามันจะมี step นะ..

ไม่ว่าเวทนาของตนเอง หรือของผู้อื่น ปกติเราก็ไม่ชอบทั้งนั้น ที่ไม่ชอบเพราะธรรมชาติคนเรารักสุขเกลียดทุกข์..

ตอนแรกที่รู้แล้วจะไม่ชอบ.. เหมือนถือศีล 8 แล้วรู้สึกว่าตัวเองมีศีลมากกว่า สะอาดกว่าคนอื่นน่ะ.. เวลาไปเจอคนสกปรกก็ไม่ชอบ.. รังเกียจบ้าง คอยหลบบ้าง

มันจะเป็นไปสักพักนึง ก็เรียนรู้ได้ พอจิตเกิดความเข้าใจ เห็นเป็นธรรมดา มันก็วาง พอวางแล้วก็เลิกสนใจคนอื่น เลิกเพ่งโทษคนอื่น.. เวลาเจอ บางทีหลบ บางทีก็ทน อยู่กับใครก็ได้ ไม่รู้สึกว่าตัวเองดีกว่าเขาอีกต่อไป..

เหมือนเลี้ยงหมา รักหมาก็ไม่กลัวเห็บหมาไง ถ้ามันไต่ก็จับออก คือทนเห็บหมัด ทนกลิ่นหมาได้.. เพราะว่าเรารักหมา.. เรื่องแบบนี้คนไม่ชอบหมา เห็นเห็บไต่ตัวคงกรี๊ดสลบ.. ผัสสะเวทนากิเลสก็เหมือนเห็บหมาแหละ.. ไม่ใช่หมาแต่อยู่บนตัวหมา.. ไปไหนไปกัน

เราเลี้ยงหมา เท่ากับว่าต้องเลี้ยงเห็บหมาด้วย..

คนปฏิบัติธรรม ก็ต้องเจอนั่นนู่นนี่ เหมือนผ้าขาว ก็เปื้อนง่าย ถ้าใส่ผ้าดำจะไม่รู้เลยว่ามีสิ่งสกปรกอยู่มากมายรอบตัว จะรู้เมื่อใส่ผ้าขาว..

นอกจากนี้ ถ้าใส่ผ้าขาวแล้ว แม้ไม่เจอสิ่งสกปรกรอบตัวเลย อยู่เฉยก็สกปรกได้ เหงื่อไคลเราเองนี่แหละสกปรกมาก.. อยู่เฉยๆ นานๆ ผ้าขาวก็เป็นด่างเป็นดวง..

สรุปถ้าเป็นผ้าขาว ต้องซักบ่อยๆ และระวังตัวมาก ไม่งั้นมันสกปรกง่าย..

คนปฏิบัติธรรมก็เหมือนผ้าสีขาว ตรรกะง่ายๆ ค่ะ

หลวงพ่อสอนว่า.. อุเบกขายังเป็นกิเลสเลย อุเบกขาเป็นเวทนาอย่างหนึ่ง..

ท่านว่าที่จริงยังมีดีกว่าอุเบกขาอีก.. คือไม่มีอะไร ไม่เป็นอะไร ไม่เอาอะไร

ท่านเปรียบว่าจิตที่เป็นอิสระ ไม่กระทบอะไรเลย อยู่ได้กับผัสสะเวทนา แต่ไม่กระทบ เพราะจิตเขาอยู่ของเขา ลอยตัวอยู่อย่างนั้น..

ผัสสะเวทนาเข้าไม่ถึง ถ้ายังไม่ถึงขั้นนั้น ก็สวมเสื้อเกราะไว้ก่อน คือทำฌานสมาธิเพื่อป้องกันจิตไว้บ้างนั่นเอง..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 12:35:59

ความคิดเห็นที่ 66

อนุโมทนาในความเพียรของเพื่อนๆเด็กหลังห้องทุกคนด้วยนะครับ ส่วนตัวผมก็เพิ่งเสร็จภารกิจการสวดมนต์เมื่อสักครู่นี้เอง
ผมมีเรื่องอยากจะขอรบกวนคุณ เคออสซี่ เกี่ยวสภาวะที่เกิดขึ้นระหว่างการทำสมาธินะครับ คือระหว่างที่ผมทำสมาธิผมจะมีอาการ
ปวดหน่วงๆหนึบๆบริเวณหน้าผากแถวๆหัวคิ้ว ไม่แน่ใจว่ามันเกี่ยวกับอาการปิติหรือเปล่านะครับ แต่ผมเคยอ่านเจอว่ามันอาจจะเกี่ยวกับตาที่สามจะเปิด ซึ่งผมควรจะจัดการกับสภาวะนี้อย่างไรดีครับ ขอรบกวนเท่านี้ก่อนนะครับ :)

จากคุณ : แจกันดอง

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 13:01:46

ความคิดเห็นที่ 67

แง่มๆ ช่วงนีไม่ค่อยมีอะไรจะรายงานค่ะ ยังคงนั่งสมาธิทุกเช้าและก่อนนอน

ส่วนช่วงที่ปฏิบัติ ก็เหมือนเดิม คือขยะน้อยลง เริ่มนิ่งได้มากขึ้น จบ...แหะๆ มันไม่มีอะไรจริงๆง่ะ

อ่านที่คุณcatballเขียนแล้วถูกใจใช่เลยค่ะ

เวลาเราอยู่ใกล้คนที่มีกิเลสเยอะๆ หรือเป็นคนผิดศีลผิดธรรมเยอะๆ เราไม่อยากอยู่ใกล้เลย มันอึดอัดยังไงไม่รู้ ไม่ใช่ว่าเราดีอะไรนะคะ แต่เรามีกิเลสเบากว่า และพยายามรู้ทันมันอยู่เท่านั้นเอง
ตอนช่วงนี้เราพยายามมีสติ รู้กายและใจระหว่างวัน สนุกดีคะ วันไหนเผลอจิตออกนอกเยอะก็มี เอาใหม่ พยายามสอนตัวเองบ่อยๆว่า เราจะไม่หายใจทิ้งๆ

ขอกดไลค์ให้จึ๊กนึงนะเคอะ

การฝึกให้มีสติ รู้กายใจระหว่างวันนี่ดีอย่างนะคะ นอกจากทำให้เรารู้ว่าความคิดขยะๆของเราเยอะมว๊ากกกแล้ว ยังทำให้เรารู้ว่าเรายังมีจุดที่ควรปรับปรุงอีกเพียบ โดยเฉพาะนิสัยต่างๆที่เราไม่เคยคิดว่าตัวเองมีหรือเป็นนี่โผล่มาเดินให้เห็นบนแคทวอร์คเรียงรายกันมาเป็นตับเลยค่ะ

จริงๆแล้วนิสัยเสียๆพวกนี้พอมันโผล่มาเราแค่รู้แล้วละใช่ไหมคะคุณพี่เค แต่ถ้ารู้แล้วมันไม่ยอมละไปซะทีนี่เราควรทำอย่างไรดีคะ

จากคุณ : แม่ผั่น (nopas)

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 13:46:56

ความคิดเห็นที่ 68

ไม่ค่อยมีแรง ตอบแม่ผั่นก่อนนะ..

เวลาปฏิบัติแล้วเห็นนิสัยเสียนี่ แสดงว่ามาถูกทางแล้วค่ะ

อย่างที่บอก เวลาสวมเสื้อผ้าสีขาว มันจะเห็นความสกปรกได้ง่ายๆ เมื่อก่อนเราสวมผ้าสีลาย เลยไม่ค่อยสกปรก คือไม่ค่อยเห็นว่ามันสกปรก ทั้งที่จริงมันก็สกปรก

แต่พอสวมสีขาว สกปรกนิดเดียวก็เห็นชัด

เห็นแล้วก็ขัดใจ เคืองใจ ว่าแหม..มันช่างไม่น่าดู ไม่สวยงามเลย..

วิธีละนิสัยเสียๆ แนวเด็กหลังห้อง

1. ฮา ดูมันฮาๆ ไป เหมือนดูเด็กเล็กๆ ที่เรารักมากๆ แล้วทำอะไรงี่เง่าน่ะ.. เพราะกิเลสกลัวอารมณ์ขัน กิเลสบางตัวชอบความจริงจัง ความกังวลหรือรู้สึกผิดนี่ อาหารบำรุงกิเลสเลย

2. ต้องกล้าเลว เออ.. กรูรู้ว่า..กรูมันชั่ว กรูมันเลว.. ก็กรูไม่รู้นี่ กรูเป็นคน คนธรรมดาๆ คนโง่ด้วย คนโง่ก็ทำผิดเป็นธรรมดา เดี๋ยวนี้หายโง่มากขึ้นแล้ว เราจะพยายามระวังไม่ให้ผิดพลาดอีก..

3. ที่แล้วก็แล้วไป ไม่กังวลและสนใจ ถึงยังไงก็จริงใจรักเธอ.. ล้มแล้วรีบลุก พร้อมวิ่งต่อเลย ตามองแต่เส้นชัย ถึงล้มก็มองเส้นชัย ลุกได้ก็วิ่งต่อ ลุกไม่ได้คลานไปก็ยังดี แต่ตาไม่มองตรงอื่นเลย มองแต่เส้นชัยพอ.. ไม่มองที่ล้ม ไม่มองที่เปื้อน ไม่มองที่แผล มองตรงไปข้างหน้า..

นี่คือกฏ 3 ข้อในการ "ละ" แบบเด็กหลังห้อง..

การ "ละ" ได้ใช้สองอย่าง คือ

1) ละได้ชั่วคราว ใช้กำลังสมาธิ ตรงนี้ต้องทำได้ จะรู้ว่ามันเป็นไง..
2) ละได้ถาวร คือ ละด้วยปัญญา

จะละด้วยปัญญาได้ ต้องเรียนรู้มันอย่างรอบด้านเลย รู้ทุกแง่มุม พิจารณาจนเห็นแล้วว่ามันก็เป็นของมันอย่างนั้นแหละ.. ไม่มีใครไปฝืนมันได้หรอก มันเป็นธรรมดา.. เราก็จะ"ยอม" เมื่อยอมแล้ว เราก็ไม่ให้น้ำหนักกับมันทั้งบวกและลบ มันอยู่ก็เหมือนไม่มี อย่างนั้นแหละ..

3) พิเศษ

มีปัจจัยที่มีอิทธิพลมากต่อการละ ที่หัวหน้าเด็กหลังห้องค้นคว้าวิจัยมาด้วยตนเอง.. คือ "กำลังใจ" กำลังใจนี้คือความมั่นคง ปีติทางใจ ใจที่มีปีติ เบา ฟู มีอำนาจมาก มีกำลังมาก.. ทำให้ปัญหาอะไรๆ ก็เบาไปหมด

การมีใจที่มีกำลังใจมาก จะทำให้ละกิเลสได้ง่าย...

และครูบาอาจารย์ดีๆ เป็นหนึ่งในกำลังใจชั้นเยี่ยม เป็นพลังงานสะอาด มีผลเสียน้อย

(ไอ้ที่จะไม่ให้เสียเลย ไม่มีหรอก.. ยังไงก็ต้องมีเสีย เช่นติดอาจารย์เป็นลูกแหง่)

ที่จริงเราว่าติดอาจารย์ดีกว่าติดกิเลส... ติดสุขดีกว่าติดทุกข์นะ..

คนที่เกิดมาเป็นคนมีกำลังใจอยู่เอง ทำบุญมายังไงไม่ทราบ เป็นคนมั่นคงหนักแน่น ไม่หวั่นไหวง่าย ไม่ต้องมาเวิ่นเว้อ พูดคำไหนคำนั้น.. มั่นคงองอาจ..

พวกนี้มีหนึ่งในพัน.. และก็ไม่ใช่เราด้วย..

คนพวกนี้จะไม่ต้องอาศัยกำลังใจจากอาจารย์เลย และอาจารย์ที่มีคุณลักษณะเข้มแข็งห้าวหาญ ท่านก็จะสอนตามแนวของท่าน เช่นแนวนักรบธรรม หักดิบเลย แบบนั้น

แต่เราเป็นพวกน้ำตาล.. หลวงปู่สรวงใช้คำว่า พวกน้ำตาล โดนแดดแรงๆ ก็ละลาย..

เราเลยต้องอาศัยกำลังใจจากอาจารย์ก่อน แล้วค่อยหันมาพึ่งตัวเอง แล้วก็ไปสู่การเป็นที่พึ่งให้คนอื่นได้.. แต่เราเริ่มจากพึ่งอาจารย์ก่อน..

เพราะไม่งั้นวิบากที่ทำๆ มา มันไม่ยอมให้เราละกิเลสได้ง่ายๆ เพราะจิตมันอ่อน มันไม่มั่นคง มันงอแง.. ท้อถอยง่าย..

เราเป็นคนมีปัญญามาก แต่ท้อถอยง่าย.. ทำอะไรได้ทุกอย่างถ้าจะทำ แต่แพ้ที่ใจตัวเอง.. ไม่เอาจริง ไม่มั่นคง.. เราแก้กรรมนี้หายเพราะอาจารย์ เพราะกรรมฐาน.. ที่มีอาจารย์เป็นที่พึ่ง (ปล. อาจารย์เรามีหลายองค์นะ ย้ำ! มีตั้งแต่ใจดีไม่มีประมาณ จนถึงดุๆ พูดน้อยต่อยหนัก)

คำที่เราเขียนด้วยภาษาแบบนี้ เดี๋ยวจะมีคนหมั่นใส้อีก เขียนแบบเด็กหน้าห้องก็ได้

คือให้ใกล้บัณฑิตไว้ ให้ใกล้กัลยาณมิตรไว้ ลองดูพระสูตร อเสวนาจะพาลานัง ปัณฑิตานัญจะเสวนา บูชาจะบูชนียานัง เอตัมมังคะละมุตมังน่ะ..

ถ้ามีครูแบบดุ โดนตีทุกวันยังดีกว่าอยู่คนเดียว ถ้าไม่หนีไปซะก่อน..

ถ้ามีครูแบบใจดี โดนปลอบทุกวัน ยังดีกว่าอยู่กับกิเลส อยู่กับจิตที่หม่นหมองค่ะ หรือคอยเพ่งโทษคนอื่นและตัวเอง เพ่งโทษตัวเอง บางครั้งดี บางครั้งก็ไม่ดีค่ะ

ในช่วงหย่านม.. คือจะหย่าจากกองกิเลส ต้องอยู่ใกล้ผู้ที่ชนะกิเลสมาแล้ว เพราะเขาจะเป็นแบบอย่างให้ เป็นความมั่นคงที่จิตเราซึมซับมาสู่ตนเองได้ค่ะ ตรงนี้ถ้ามีไว้เป็นตัวช่วย มันจะก้าวหน้าได้เร็ว..

เราต้องละมันด้วยตัวเราเอง... เหมือนนักกีฬาที่ต้องลงสนามต่อยกับคู่ชกด้วยตนเอง

แต่นักกีฬาที่มีโค้ชเก่ง มันก็ก้าวหน้าได้ไว ถึงเวลาสู้เอง ก็ยังอุ่นใจ ว่ายังไงๆ ก็มีผู้สนับสนุนคอยดูแล ก่อนหน้า ระหว่างกลาง และภายหลัง..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 15:22:59

ความคิดเห็นที่ 69

คุณ choasy

เรื่องคิดอยากตายนั้น มันเผลอตอนทุกข์มากๆ หาทางออกไม่ได้ ประกอบกับฮอร์โมนตก ช่วงประจำเดือน เลยมีอาการหดหู่เสริม แต่ก็ไม่ทำหรอกค่ะ เพราะลงอบายแน่นอน แล้วไม่อยากเกิดมาฆ่าตัวตายอีกหลายร้อยชาติ

ตอนนี้ นั่งสมาธิไม่ได้ ก็เลยสวดมนต์เพิ่มเข้าไป สวดปกติตามหลวงพ่อจรัล พาหุง มหากา แล้วต่อด้วยพระกัณฑ์ไตรปิฏก นั้งสมาธิ แผ่เมตตา ให้โดยถ้วนทั่ว พยายามระลึกรู้ลมหายใจระหว่างวัน ทำได้แค่นี้ สำหรับช่วงนี้ค่ะ

วันนี้ ไปกฐิน สวนสันติธรรมมา ได้ฟังเทศน์หลวงพ่อปราโมทย์ และทำบุญใส่บาตร ถวายปัจจัยงานกฐินวัด ขอเชิญอนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

จากคุณ : แม่น้องปัน

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 19:06:47

ความคิดเห็นที่ 70

เข้ามาเช็คชื่อ

เมื่อวานสวดมนต์แล้วนั่งสมาธิ ก็เป็นไปตามคาดเนื่องจากเหนื่อยมาก ก็โดนความง่วงมันหลอก สรุปว่านั่งหลับ วันนี้สู้ใหม่

ช่วงนี้ยังอยู่บ้านแม่ ก็เลยเจริญสติเสื่อมถอย ทำได้ไม่ค่อยดี มันพยายามส่งจิตออกนอกตลอด พอลากกลบับมาได้ มันก็ไปเที่ยวเล่นข้างนอกอีก เดี๋ยวรู้ เดี๋ยวหลง

เดี๋ยวกลับบ้านวันจันทร์ ท้ารบกันใหม่

จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 19:24:30

ความคิดเห็นที่ 71

คุณ : แจกันดอง

การปวดหน่วงบริเวณหัวคิ้วเกิดขึ้นได้หลายสาเหตุ

1. เราไปเพ่งตรงนั้น เลยเครียด เลยปวดหัว

2. เวลาเราทำสมาธิแล้วไปกำหนดบริเวณใด จิตที่มีกำลังมันจะไปดันตรงนั้นได้ ซึ่งไม่เป็นผลดี ที่จริงข้อสอง ก็คือข้อ 1 เพ่งมากไป..

อยากจะบอกว่า เท่าที่ทราบ..วิธีที่ตาที่สามเปิด ไม่ใช่การเพ่ง

และมันจะไม่ปวดด้วยค่ะ.. มันจะ "เปิด" ไม่ใช่ "ปวด"

การเปิดของมัน เหมือนดอกไม้แย้มกลีบรับแสงตะวันค่ะ..
ไม่ใช่มีอะไรไปผลักดันทะลุทะลวงจนต้องเจ็บต้องปวด

เพราะว่าคนรู้จริงเก็บงำกลัวคนหมั่นใส้ เลยมีแต่ความรู้ผิดๆ เต็มเวบไซต์ต่างๆ ได้ยินคำถามนี้จากหลายๆ คนเลย.. เมื่อก่อนไม่รู้ พอไปอ่านๆ ดู แม้ว่าจะรู้ว่าเชื่อไม่ได้ มันก็เก็บมาเป็นสัญญาเหมือนกัน..

คำว่าตาที่สามเปิดนั้น เป็นคำของพวกหมอดู ทรงเจ้า มีองค์..

ที่ว่าเปิดให้กันได้ง่ายๆ อาศัยบารมีเทพพรหม.. ตาที่สามอยู่ตรงหว่างคิ้ว..

อันนั้นมันฮินดูชัดๆ ไม่ใช่พุทธดอก..เป็นเรื่องของเทพพราหมณ์เขา

จะเรียกว่าเขาเปรียบเปรยว่า ญาณทัศนะเป็นดังตาที่สาม..

แต่สำหรับวิชชาพระพุทธเจ้า ตามีหลายอย่าง
ตาเนื้อ ตาใน และตาใจ

ไม่จำเป็นต้องมีตาที่สาม มีตาสัปปะรดเลยก็ได้.. สัปปะรดมีตาทั่วตัว.. ก็คือกำลังสตินั่นแหละ..

ตามตำราของพราหมณ์ ที่บริเวณหว่างคิ้วมีจุดที่เป็นจักระ เวลาจะได้ฌานบางคน มันจะเปิดออก ระเบิดออกไป แล้วจิตก็จะออกไปได้ ดังนั้นเมื่อจิตออกไป ก็ไปรู้เห็นอะไรได้..
เหมือนว่ามีตาที่สาม

สำหรับคนที่ทำโดยไม่มีผู้รู้ดูแลควบคุม และแถมไม่มีปัญญารองรับ เรื่องนี้ อันตรายมากๆ สิ่งที่เป็นตรายนี้ถูกนำมาเหมารวมกับวิชชาของพระพุทธเจ้า ในเรื่องของฌาณเลยทำให้คนเข้าใจผิดเรื่องฌานไปด้วย

ในกรณีของผู้ปฏฺิบัติที่ฝึกเพ่ง บางทีจิตเริ่มมีลัง สมมติว่าจิตไปดันตรงนั้น มีความรู้สึกปวดหน่วง เหมือนว่าจะเปิดออกไป แล้วเราเข้าใจว่าตาที่สามเปิด เราก็ไปช่วยดัน.. ถ้าจิตมีกำลังจริง มันจะไปดันระบบประสาทบริเวณนั้นให้เสียหายเลย.. มันจะชอกช้ำมาก..

เหมือนคนเพ่งกสินไม่เป็น เพ่งซะตาเสียเลยน่ะ..

แต่ผู้รู้เขาจะมีเทคนิคสอน.. การเพ่งกสิน ไม่ใช่เพ่งด้วยตา แต่ที่จริงเป็นการเพ่งด้วยใจ

การที่ตาในเปิดคือ จิตนั้นเกิดผู้รู้ขึ้นมานั่นเอง.. เมื่อมีฌาน ก็เลยมีญาณ กำหนด"เห็น"สิ่งต่างๆ ด้วยจิต

มันไม่ใช่การใช้ดวงตาเห็น หรือเห็นภาพในยามหลับตา ด้วยดวงตาแต่อย่างใด..

ดังนั้นเมื่อคุณแจกันดองทำสมาธิมีอาการดังกล่าวนั้น ให้ลองกำหนดดึงจิตมาไว้ที่กลางอก.. คือให้จิตอยู่บริเวณฐานที่มั่นที่สุด คือฐานอก หรือลิ้นปี่ของหลวงพ่อจรัญค่ะ

การกำหนดทำความรู้สึกทั่วกาย ช่วยลดความเครียดจากการเพ่งลงได้ค่ะ

การทำสมาธิที่ดี ต้องทำเบาๆ ผ่อนคลาย รู้เบาๆ สบายๆ แล้วนิ่งอยู่ตรงนั้น ไม่ใช้แรงมากค่ะ..

เวลาง่วง บางทีโบราณจารย์ท่านให้เพ่งที่จุดกึ่งกลางหว่างคิ้ว เพื่อให้หายง่วง มีผลทำให้หายง่วงได้ค่ะ

คุณแจกันดองลองแก้อาการนี้ตามที่เราแนะนำก่อน แล้วคราวนี้คอยสังเกตว่า เมื่อดึงจิตลงมาที่ฐานอกแล้ว มันยังเด้งขึ้นไปจ่อบริเวณหว่างคิ้วอีกหรือไม่.. ถ้าทำสักสัปดาห์ยังเป็นเหมือนเดิม มาถามใหม่ค่ะ จะวินิจฉัยสภาวะอีกอย่างนึง

แต่เราค่อนจะคิดว่าเป็นอย่างแรกค่ะ

ขอให้ละสัญญาเรื่องตาที่สามเปิดไปเลยค่ะ อันนี้เป็นความรู้ไม่ตรงค่ะ..

ทำฌานให้ได้ แล้วญาณจะเกิดขึ้น เมื่อเกิดญาณแล้ว จะมีตาใน หรือตาใจ ก็แล้วแต่บุญวาสนาที่ทำมา..

ซึ่งตาในหรือตาใจ ไม่ได้อยู่ที่หว่างคิ้วเลย แม้ว่าจะมีสภาวะเกิดขึ้นแถวๆ นั้นได้ก็ตามค่ะ

ตาในหรือตาใจ ล้วนอยู่ที่จิตรู้ค่ะ.. จะมีจิตรู้ได้ ต้องมีกำลังสติค่ะ

กลับมาที่สติปัฏฐาน 4 นั่นเองค่ะ

แก้ไขเมื่อ 15 ต.ค. 54 19:50:12

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 19:46:53

ความคิดเห็นที่ 72

สวัสดีคุณมาดินค่ะ โมทนากับกิจกรรมบุญที่ทำค่ะ..

พระอาจารย์บอกยิ่งให้ยิ่งได้ค่ะ..

เราเดินหน้ากันให้อาการดียิ่งขึ้นๆ ต่อไปค่ะ ห้ามประมาทเด็ดขาด แล้วอย่าลืมกรวดน้ำบ่อยๆ ทำความดีอะไรก็เอามาอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวร..ให้อยู่ตลอดเวลา แผ่เมตตาอยู่ตลอดเวลา..

เป็นการรักษาตัวที่ไม่เสียเงินเลย แต่ได้ผลดี เพียงแต่ต้องข้ามคำว่างมงายให้ได้ แล้วจะรู้ว่าช่วยได้จริงๆ ค่ะ..

ยังไงก็ต้องขอโทษอีกครั้งที่พาชาวกระทู้ออกทะเลลึกไปหน่อย ทะเลหลวงก็ต้องมีคลื่นลม ปลาฉลามอะไรบ้าง.. ก็ถือว่าเป็นประสบการณ์ตื่นเต้นเล็กๆ น้อยๆ ของชีวิต

ที่จริงเราก็แค่ป้องกันตัวเองค่ะ แต่ว่าไม่หลงอยู่กับสิ่งนี้อีกต่อไป เพราะไม่ใช่ทางของเราเลย..

เราก็รีบหันหัวเรือกลับเข้ามาทางฝั่งค่ะ ไม่ออกไปลึกกว่านี้ดอก..

เราชอบอยู่น้ำตื้นๆ เอาแค่ตื้นๆ ก็พอเนอะ..

ก็ขอประกาศเรียกต้นหน ให้หันหัวเรือกลับฝั่งดีกว่านะจ๊ะ..

เจ้บุษ.. คุณกลายเป็นผู้มีจุดอ่อนสำคัญแล้วล่ะ คือคุณประกาศว่ามีอาจารย์ไปแล้ว..ก็เหมือนเราแหละ..

คราวนี้จะทำอะไร ทำไม่ได้เหมือนเดิมหรอก เพราะครูบาอาจารย์ท่านค้ำคอไว้..555

เขี้ยวเล็บอะไรเราก็ต้องเก็บให้ไวเลย.. จุดอ่อนอย่างนี้ดี เอาไว้ดึงสติ..เรียกตัวเรากลับบ้าน.. ก็กางเล็บพอเป็นพิธี.. รีบมาภาวนาต่อ.. อย่าไปเสียเวลากับเขาเลยค่ะ..

ปล่อยให้เขาแสดงตัวตนกันต่อไป..

ผู้ปฏิบัตินี่ สุดท้ายแล้วเป็นคนขี้แพ้ค่ะ สิ่งที่ยากที่สุดก็คือยอมแพ้นี่แหละ..

แพ้เขา แต่ชนะเรา.. เรามีหน้าที่จะต้อง "สละ" สิ่งที่มีออกให้หมด... เอาให้ไม่มีอะไรเลย..

มาถอดเขี้ยวถอดเล็บกันต่อเหอะ...

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 20:08:09

ความคิดเห็นที่ 73

เช็คชื่อของวันนี้นะคะ

วันนี้ก็สวดมนต์ นั่งสมาธิกำลังเริ่มดีๆ ก็ได้ยินเสียงฝีเท้า ตุบ ตุบ ตุบ แล้วหยุด เราก็ใจหายแว๊บ แต่ก็ยังไม่หลุดจากสมาธิ หาสาเหตุคาดว่าน่าจะเป็นเสียงฝีเท้าของท่านพ่อ คือห้องพระจะติดกับห้องนอนพ่อ

แต่แล้วสาเหตุที่เราต้องหยุดนั่งเพราะตกใจเสียงปิดสวิตซ์ไฟ ซึ่งดังมาจากห้องพ่อ นี่แหละเวลานั่งสมาธิแล้วช่วงต้นๆหูจะดีมาก ไวมาก แล้วที่นี่ก็คนเยอะ เราเลยหยุดนั่งก่อน เดี๋ยวค่อยกลับไปนั่งใหม่

จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 20:12:43

ความคิดเห็นที่ 74

คุณ : แม่น้องปัน โมทนาสาธุค่ะ..

ที่เล่ามาเรื่องคิดอยากตายนั่นเป็นเรื่องดีค่ะ ยิ่งเมื่อเกิดสภาวะแล้ววิเคราะห์ได้อย่างนี้ ยิ่งดีเลยค่ะ.. เราเขียนนั้นก็ไม่คิดว่าคุณแม่น้องปันจะทำจริงหรอกค่ะ ก็เขียนฮาๆ ว่า.. เราทำร้ายตัวเองคงไม่บรรลุธรรมเหมือนพระองค์นั้นแหง๋มๆ...

เราก็เคยมีอาการนี้นะคะ ตอนยังเด็กกว่านี้... แม้ตอนนี้เบื่อๆ ขึ้นมาก็มีอยากตาย.. ตายๆ ไปซะจะได้จบๆ แต่ก็รู้ทันความอยาก.. อิอิ.. รู้ทันบ่อยๆ หลังๆ ก็เลิกคิดได้เอง

หลายๆ อย่างที่เราตอบแม่น้องปัน ไม่ใช่ว่าเราเห็นว่าแม่น้องปันน่าสงสารหรืออะไรนะ.. คือเราเคยเป็นมาก่อน เลยเข้าใจแม่น้องปันไง.. คือเข้าใจจริงๆ เพราะเป็นมาแล้ว.. ไม่ใช่สงสาร ถ้าสงสาร ก็ต้องสงสารตัวเองด้วยนะ.. (ขนาดเราไม่มีลูกเรายังเป็นได้เลย)

ความตกต่ำในชีวิตคนมันเป็นเรื่องธรรมดาจริงๆ ใครๆ ก็เป็นกัน.. ไม่ใช่เราเป็นอยู่คนเดียวหรอก คุณแม่น้องปันได้สื่อความรู้สึกออกมาบ่อยๆ มันมีแง่ดี คือเราเอามันออกจากจิต พอส่งความเห็นไป ตอนแรกมันสบาย

แต่พอกลับมาอ่าน มันรู้สึกอาย.. เราจะดูเป็นยังไงนะ.. ตัณหาอุปทานเริ่มปรุงแล้ว..

ก็ให้เรารู้ทันไปอีก..ว่านี่เรายังมีตัวตนให้อาย ให้เสียหน้า (แต่เราลืมทุกข์อันเก่าแระ)
ความกังวลนิดๆ จากความอายหรือรู้สึกเสียหน้า..มันเป็นทุกข์เล็กๆ

เราลองละมันเลย.. ตัดปั๊บเลย... ไม่เป็นไร จะดูเป็นคนดูไม่ดียังไงก็ไม่เป็นไร เออ..ก็เราเป็นอย่างนั้นน่ะ จะให้ทำไงล่ะ..

คือให้ยอมรับว่าตัวเองอ่อนแอ ตัวเองนั่นนู่นนี่.. ยอมรับไปเลย เออ..ชั้นเป็นงี้..แล้วไงล่ะ.. ชั้นไม่กลัวตัวเองอ่อนแอหรอก.. มันก็แค่เสียหน้า..ชั้นไม่มีหน้าให้เสียซะหน่อย..ชั้นละเสียหน้าได้.. เดี๋ยวชั้นก็แก้ไขตัวเองได้.. เสียหน้าบ่อยๆ มันก็ไม่มีหน้าให้เสีย..

ละหน้าไปเลย.. ไม่ต้องมีหรอก มานะอัตตาตัวตน เอาให้มันต่ำเตี้ยเรี่ยดินไปเลย..

ละเสียหน้าไป แต่ชั้นได้กำลังใจกลับมาเพียบเลย ได้ดื่มน้ำใจของเพื่อนๆ ซึ่งเขาก็เป็นเพื่อนร่วมทุกข์กับเราด้วย.. ถ้าเราไม่อ่อนแอซะบ้าง เราไม่ได้เพื่อนดีๆ หรอก..

ไอ้ตัวอ่อนแอนี่ดีมากนะคะ คนที่อ่อนแอ เมื่อพลิกกลับมาเข้มแข็งแล้ว จะเป็นคนที่ใจดีที่สุด ช่างเห็นอกเห็นใจคนอื่นได้มากที่สุด ถ้าเป็นคนเข้มแข็งแล้วใจร้าย..ขอเป็นคนอ่อนแอดีกว่า..

นี่ไม่ได้หมายความว่าเรามองแม่น้องปันอ่อนแอหนา.. เรานึกเปรียบเปรยขึ้นมาเล่าสู่กันฟัง.. ในแง่ของสภาวะอารมณ์

ที่จริงแม่น้องปันเป็นคนที่เข้มแข็ง ทีนี้คนเข้มแข็ง จะมีปัญหากับความอ่อนแอของตนค่ะ คือเมื่อถึงวันนึง จิตมันเหนื่อย มันเกิดแสดงความอ่อนแอขึ้นมา ตัวเรามันจะรับตัวเองไม่ได้.. รับไม่ได้เลย.. อันนี้ล่ะทุกข์ที่สุด..

มันจึงเกิดขัดแย้งขึ้นมาในใจ ทำให้อยากจะไปซะให้พ้นๆ เพราะเบื่อจริงๆ (แอบผิดหวังตัวเองด้วยเลยพาลไม่อยากจะสู้ต่อ) ซึ่งตรงนี้ คนอ่อนแอจริงๆ เขาจะไม่อยากคิดฆ่าตัวตายหรอก เพราะเขาไปงอแงเอากับคนอื่นก็พอใจแล้ว..

แต่คนเข้มแข็งปานกลาง ประมาณอุปบารมีอันนี้จะสับสนหน่อย คือจะอ่อนก็ไม่อ่อน แข็งก็ไม่แข็ง

ต้องเรียนรู้ความอ่อนความแข็งในตัวเองไปสักพัก เมื่อจิตยอมรับความอ่อนแอได้ เพราะว่าเห็นว่ามันเป็นธรรมดา.. เราไม่สนใจให้ค่ากับมัน.. เราก็จะเกิดความเข้มแข็งขึ้นมาเอง.. ที่เข้มแข็งเพราะไม่สนใจความอ่อนแอไง..

เมื่อใดก็ตามที่เราละความอ่อนแอได้ มันไม่มีน้ำหนักในใจเราแล้ว ก็ไม่มีการต่อต้านภายใน เราไม่เสียกำลังใจไปกับการต่อต้านนี้ จิตจะมีกำลังกลับคืนมา มันจะฟู เราก็เติมปีติให้จิตบ่อยๆ อย่างที่ไปทำบุญนี่แหละมาถูกทางแล้ว..

เดี๋ยวก็กลับมาเข้มแข็งและชนะได้เหมือนเดิมค่ะ

ไม่เชื่อลองดู ทำบุญไปเรื่อยๆ แย่ปั๊บไปทำบุญ เดี๋ยวเราจะดีขึ้นภายใน 3 เดือน 555

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 20:33:05

ความคิดเห็นที่ 75

... ทำบุญไปเรื่อยๆ แย่ปั๊บไปทำบุญ เดี๋ยวเราจะดีขึ้นภายใน 3 เดือน

เห็นด้วยกับคุณพี่เคอย่างยิ่งค่ะ ช่วงไหนที่แม่ผั่นจิตตกมากๆ คิดเยอะ ฟุ้งซ่านก็อาศัยการทำบุญเหมือนกัน เพราะทำแล้วมักทำให้สบายใจขึ้นอย่างประหลาดณ เดี๋ยวนั้น(แต่ก็ไม่ค่อยมีปิติเหมือนคนอื่นๆเท่าไหร่เพราะลืม ดัที่เคยเล่าแล้ว^^)...ที่ทำบ่อยคือทำบุญโลงศพค่ะ ไม่รู้ทำไม แต่ต้องไปทุกทีเวลาจิตตก

พูดถึงจิตตกแล้วอยากรู้เหมือนกันนะคะว่าเกิดจากอะไร เพราะบางครั้งที่เป็นแม่ผั่นสังเกตตัวเองว่าตอนนั้นไม่ได้มีเรื่องเครียดอะไรเลย ทุกอย่างรอบตัวดีหมด แต่ความรู้สึกภายในกลับอึมครึมเหมือนเนฆฝนตั้เค้า อึนๆเหนียวหนืดแปลกๆ ถ้าทางกายอาจเกิดจากฮอร์โมน แต่ทางใจนี่ไม่รู้เกิดจากอะไรจริงๆแฮะ

จากคุณ : แม่ผั่น นะจ๊ะ (nopas)

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 20:58:06

ความคิดเห็นที่ 76

ขอบคุณแม่ผั่นจ้าที่ถูกใจที่เราเขียนไปค่ะ และขอบคุณคุณเคด้วย เราเห็นด้วยเลยค่ะ
การดูกาย จิตนี่ทำให้เรารู้นิสัยตัวเราได้ดีจริงๆค่ะ เห็นจนอายตัวเองเลยทีเดียว ตอนเราเห็นแรกๆ เวลาเห็นจิตอกุศล กิเลสต่างๆ โดยเฉพาะไอ้ตัวที่เป็นอัตตา ฉันดีๆเนี่ย เห็นแล้วรับตัวเองไม่ได้เลยค่ะ ตอนหลังๆ รู้ไปบ่อยๆ ความคิดจากมีวันละมากๆ ตอนนี้เรามีน้อยลงมากๆเลยค่ะ คิดก็น้อยลง หรือพอกิเลสเกิดก็ละเร็วขึ้น เริ่มเข้าใจคำครูบาอาจารย์แล้วค่ะว่า ไม่ให้ค่า เป็นอย่างไร มันคิดก็คิดไป แต่ใจมันไม่ให้ค่ากับความคิดนั้นๆเลย เหมือนมีอะไรก็ไม่รู้ลอยผ่านไป แต่อย่าเผลอนะคะ เผลอจากสติเมื่อไร มันก็มีค่ากับใจทันที 555
โดยเฉพาะตอนนอนค่ะ ตอนกลางวัน สติรักษาได้ดี แต่พอเราหลับเท่านั้น เล่นงานเราเลย ล่าสุดเราเสียคุณยายที่เรารักมากๆ แต่เราก็ผ่านมาได้ ไม่ทุกข์มากนักเพราะอาศัยสติ พอมันจะคิดๆ สติรู้ทันจนดับไปๆ สติกลับมาดูกายทันตลอด แต่พอหลับเท่านั้นค่ะ ภาพคุณยายเข้ามาเลย เล่นเอาเรานอนร้องไห้คิดถึงท่านเลย จากที่คุณยายเสียไปสี่เดือน เป็นอย่างนี้ 2-3 คืนได้ พอตื่นขึ้นมาก็เรียกสติได้ ก็หายทุกข์ไปค่ะ

จากคุณ : catball (catball)

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 22:46:37

ความคิดเห็นที่ 77

พูดถึงตาที่สามวันก่อนคุยๆกับลูกค้าที่ร้าน เขาบอกว่าเขาสะสมพระพุทธรูปและนั่งสมาธิ เขาบอกว่าเขานั่งที่บ้านทุกวัน และต้องการให้พลังตาที่สามเปิด เราก็นึกในใจเฮ้ยอะไรฟะ มีตาที่สามเปิดด้วย คือไม่รู้จริงๆว่านั่งแล้วมันมีเปิดตาที่สามด้วยหรือ ปรกติฝรั่งเขาก็จะหัดนั่งแบบเซ็น และเซ็นกับพุทธก็ไม่ได้ต่างกันมากในการสอนนั่งสมาธิ เพราะเคยไปนั่งกับเขาอยู่ ไม่เห็นเขาพูดถึงเรื่องตาที่สามที่สี่อะไรเลย แล้วไม่รู้ฝรั่งคนนี้ไปได้ความคิดมาจากไหนถึงพลังตาที่สาม พูดยังกะไกำลังฝึกรับพลังไอ้มดแดงหนังญี่ปุ่นยังไงยังงั้น ใครมีความรู้ด้านนี้ช่วยอธิบายหน่อยค่ะว่าเป็นยังไงเกี่ยวอะไรกับการนั่งสมาธิ แท้งกิ้วล่วงหน้าหลายๆค่า

จากคุณ : Rinta

เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 54 22:51:17

ความคิดเห็นที่ 78

อันนี้เป็นคห.ที่ต่อจากคห.74 นะ แต่ตอนแรกกดส่งไม่ได้ ขอส่งใหม่..

เล่าต่อว่าที่ไปฟังพระอาจารย์เทศน์ ท่านไม่ได้พูดเรื่องที่เกิดขึ้นเลย เพราะท่านทราบว่าเราจัดการได้.. เรื่องสภาวะที่เกิดขึ้นหน้ากระทู้มันเป็นเรื่องผิวๆ

แต่เรายังมีตัวที่ละเอียดลึกลงไปอีก.. ลึกลงไปก้นบึ้งของจิต ซึ่งมันไม่ค่อยมีโอกาสได้ขุด พอมีโอกาสท่านก็ขุดเลย..

เราคงเคยไปทำผิดบาปอะไรบางอย่าง ซึ่งมันติดอยู่ในจิต คล้ายๆ เป็น low self-esteem มันเป็นสภาวะที่ฝังลึกมาก อันนี้ไม่รู้กรรมนะ ไม่รู้ไปทำอะไรมา

รู้แต่ว่าเป็นกรรม ปกติเป็นคนมี self-esteem แต่พอมีอะไรผิดพลาดขึ้นมา ตัว low มันจะเด้งโปรแกรม.. ไม่รู้กรรมอะไร แต่มันส่งผลให้เราย้ายเก้าอี้มาอยู่หลังห้องเลย.. พร้อมที่จะงอแงอยู่ตลอดเวลา ความดีที่สร้างมา ก็สามารถทิ้งได้ทุกอย่างเลย ถ้าตัวเลวมันออกปั๊บ มันพร้อมจะประชดชีวิตได้ทุกรูปแบบ

แต่โชคดีไม่ค่อยมีโอกาสได้ทำ เพราะว่ามันติดที่ชอบช่วยคนอื่น เราแย่แสนแย่ แต่พอช่วยคนอื่น เราจะลืมทุกข์ของตัวเองไปชั่วขณะ เลยไม่ได้ไปประชดชีวิตด้วยการสร้างบาป แต่ประชดชีวิตด้วยการสร้างบุญแทน

ยิ่งชีวิตแย่ยิ่งทำร้ายตัวเอง คือทิ้งตัวเอง ไปช่วยคนอื่น..ช่วยแบบยอมตายเลย เหงื่อออกเลือดออก เห็นผลงาน.. หายจิตตก..

ซึ่งมันก็เป็นสิ่งดีในสิ่งที่ไม่ดีของเรา พอวันนึงบุญที่ทำไว้ก็ส่งผลกลับมาหนุนให้เราค่อยๆ ดีขึ้น

สิ่งที่อาจารย์ช่วยก็คือท่านทำให้เราเห็นความดีในตัวเอง แล้วก็ให้โอกาสเราทำความดีมากๆ พอใจดีขึ้นมาแล้ว อย่างอื่นก็แก้ไขได้.. เพราะเรามีกำลังใจ

เมื่อวันก่อนท่านเขี่ยอนุสัยตัวนี้เราขึ้นมา.. ท่านพูดคำสองคำ เราน้ำตากลบลูกตาเลย..
แบบว่ามันโดน.. ท่านว่าถ้าเราไม่เห็นค่าตัวเองแล้วใครจะมาเห็นค่าเรา..

โอ..โดน..ค่ะ โดน..

กะว่ากลับมาจะมาร้องไห้ซะหน่อย.. ปรากฏมีแต่คนมาหา.. เลยไม่ได้ร้องไห้.. 5555

ต้องรับแขก..

การปฏิบัติธรรมของเรานะ เราว่าเรามาไกลแล้ว แต่ก็ยังทำสงครามประจำวันอยู่..

เป็นสงครามแย่งชิงพื้นที่ในจิต..

scenario คือต้องทำให้จิตเบิกบาน สว่างไสวให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้.. ให้ความรู้สึกดี แย่งชิงพื้นที่กับความรู้สึกไม่ดี.. ทำยังไงก็ได้ให้ใจรู้สึกดีอยู่ตลอดเวลา..

เรามีตัวช่วยมากเลย ที่จะบีบบังคับให้ 100 % เพราะเราปฏิบัติธรรมเต็มเวลา มีเวทนาทั้งของคนอื่นและตัวเองมาคอยบีบ มีผีสางนางโกงมาคอยบีบ มีความเห็นของคนในเว็บมาคอยบีบ โดยเฉพาะตัวอิจฉาริษยา อาฆาต พยาบาท โมโหโกรธานี้ ไปที่ไหนๆ ก็เจอ..

นัยว่ากรรมชนิดนี้ ในอดีตคงสร้างมาเองกับมือ.. เลยเจออยู่ตลอดเวลา จนเห็นเป็นปกติเลย..

เราก็ต้องสู้ทุกวัน สู้กับจิตของเรานี่แหละ..

เวลามีผัสสะอารมณ์ ความคิดไม่ดีมันเข้ามา จะไล่มันออกไปอย่างไรให้เร็วที่สุด

การที่เรามาเขียนกระทู้นี้ ไม่ใช่เราเป็นผู้ให้หรอก อย่าเข้าใจผิด เราก็ได้รับด้วย เราเปิดเกมเสิร์ฟก่อนก็จริง แต่ว่าเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ก็ต้องเสิร์ฟกลับมาที่เราเช่นกัน

ก็ตีกันไปตีกันมา บางทีลูกหลุดออกนอกสนาม ก็ต้องเริ่มเสิร์ฟกันไหม่..

ที่น่าดีใจคือ นานๆ เข้า เราไม่ต้องเป็นฝ่านเสิร์ฟก่อนแล้ว เพื่อนๆ เสิร์ฟมาให้เราก่อนเลย.. อย่างกระทู้ที่ผ่านมา ได้เห็นกันจะๆ

นี่แหละคือการให้ที่แท้จริง ผลัดกันให้ผลัดกันรับ ผลัดกันทำบุญ ผลัดกันอนุโมทนาบุญ..

พอถึงจุดหนึ่งมันจะออกแนวว่า.. เชิญจ๊ะ.. เชิญเลย ใครอยากจะทำอะไรเชิญ เราพร้อมเรียนรู้ในทุกสิ่งที่โลกธรรมส่งเข้ามาให้เรา ยิ่งคุณส่งมาให้เรา เราก็ยิ่งได้ทำข้อสอบ..

เรายิ่งสอบ เราก็ยิ่งผ่าน เราก็ยิ่งสูงขึ้นไปเรื่อยๆ ..

เราไม่กลัวเสียหน้า เพราะไม่มีหน้าให้เสีย.. ยิ่งใครพยายามฉีกหน้าเรา เราก็ยิ่งได้รู้ความสามารถที่แท้จริงของจิตเรามากยิ่งขึ้นเรื่อยๆ

เออ.. จิตเดี๋ยวนี้มันละได้ไวแฮะ..

ผลภาวะของจิตที่ผ่านบททดสอบต่างในชีวิตประจำวันนี่แหละ เป็นตัวรองรับสภาวะที่ดีที่สุด ว่าคุณธรรมที่เรามีในจิตนั้น มันถึงขั้นไหน..

สิ่งนี้มันเป็นสิ่งที่ฝรั่งเรียกว่าเป็นการสร้าง Self-esteem แบบยั่งยืนและจริงแท้

ทางพุทธท่านเรียกว่า เป็นความมั่นคงและองอาจในธรรม..

ซึ่งจะไม่ได้มา หากอยู่เฉยๆ ไม่เผชิญหน้ากับตัวทุกข์ ผัสสะ และปัญหาต่างๆ.. เข้าฌานหนีก็ไม่ได้สิ่งนี้มาดอกค่ะ..

ต้องหันหน้าเข้าหาทุกข์กันแหละพวกเรา..

ใครที่หันหน้าเข้าหาทุกข์ ในขณะที่เผชิญทุกใช้มือไม้ทำงาน แต่ตากลับเหลือบมองดูจิตตน ดูการต่อสู้ดิ้นรนในจิตใจ เมื่อนั้นได้ชื่อว่ากำลังปฏิบัติธรรม..

แม้ว่าจะไม่ได้สวดมนต์หรือนั่งสมาธิ ก็ถือว่าเป็นการเก็บแต้มประจำวันค่ะ

อันนี้ตอบคุณยิ้มไว้ไม่เครียด ด้วยค่ะ

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 54 00:48:17

ความคิดเห็นที่ 79

catball เราถูกใจที่คุณเขียนมากเลย คห. 76 ใช่เลย รับรองว่าเป็นความจริงทุกประการ โมทนาด้วย..

เห็นอย่างนี้ในทางวิปัสสนาก็ถือว่าออกไปแถวรังสิตแล้วเหมือนกัน เรียกว่าเข้าเขตอยุธยาแล้ว..อิอิ..

ของเราจะโดนตัวราคะ กามเนี่ย.. จะมาเยี่ยมตอนหลับ.. 555 แบบในฝันยังร้องเฮ้ย..มายังไงเนี่ย..

จนรู้ทันในฝันเลย มันถึงหายเงียบไป..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 54 00:52:47

ความคิดเห็นที่ 80

เขียนตอบที่พี่รินตาถาม ต้ังครึ่งชั่วโมง กดส่งไม่ได้ 555

ไปอ่านเอาเองแล้วกัน.. ข้างบนก็อธิบายไว้บ้างแล้ว..

คือ ธรรมชาติอย่างหนึ่ง ใช้สมมติเรียกต่างกัน ตามบริบทของผู้ที่ไปสังเกตสิ่งนั้น

http://www.dhammachak.net/board/viewtopic.php?t=454

ไว้ว่างจะมาเล่าเรื่องมดเขียวมดแดงนะ กลับไปสวดมนต์ต่อล่ะ..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 54 01:30:05

ความคิดเห็นที่ 81

กระทู้ โต้คลื่นโต้ลมของคุณเซ้าซี้ มีคนตามมากมายเรื่อยๆ ดีเน๊าะ ๆๆ !!

haha wink smile

จากคุณ : โขตาน

เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 54 04:47:00

ความคิดเห็นที่ 82

สวัสดียามดึกค่ะ

วันนี้นั่งสมาธิได้ 45 นาทีเหมือนเดิม

แต่วันนี้ได้แต่ปริมาณไม่มีคุณภาพเล้ยยย เกือบๆจะหลับหลายครั้ง

ไม่เป็นไร พรุ่งนี้จะพยายามใหม่ละกัน

ราตรีสวัดิ์ค่ะ

จากคุณ : คุณ K (Tarocchi)

เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 54 05:29:45

ความคิดเห็นที่ 83

เช็คอินค่ะ

เมื่อวานจิตตกนิดหน่อย ห่วงกังวลเรื่องอนาคตตัวเองว่าจะอยู่ไม่สุขสบายเหมือนที่ผ่านมา เพราะเป็นคนติดสบาย เป็นกับดักให้เป็นทุกข์ถ้าจะต้องเสื่อมลาภ สงสารชาวบ้านน้ำท่วม ปีหน้าคนต้องลำบากกันเยอะแน่ๆโจรขโมยคงเยอะ สารพัดจะคิดฟุ้งซ่าน สวดมนต์ก็ไม่ค่อยได้เต็มที่

แต่ตื่นมาเช้านี้ก็ลืมๆไปแล้ว ทำใจได้ใหม่ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดน่ะเนอะ อ่านกระทู็้นี้แล้วมีกำลังใจ เหมือนมีคนช่วยตบๆให้เข้าเส้นทางเดิน ไม่หลงป่าไป เดินไปเรื่อยๆ (ไม่ได้มีม้าเสียที ฮาๆ) ขอบคุณทุกท่านนะคะ

จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน

เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 54 07:13:52

ความคิดเห็นที่ 84

ด้วยเรื่องฝึกจิต
ท่าน chaosy ย่อมจะตระหนักในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์

นำคำตรัสสอนจากพระศาสดา (แม้จะทราบแล้ว) มาฝากด้วยกุศลจิตครับ _/\_

[๒๓๑] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ปุถุชนผู้มิได้สดับ จะพึงเข้าไปยึดถือเอา
ร่างกายอันเป็นที่ประชุมแห่งมหาภูต ๔ นี้ โดยความเป็นตน ยังชอบกว่า แต่จะ
เข้าไปยึดถือเอาจิตโดยความเป็นตนหาชอบไม่

หมายเหตุ. ถือว่าผมเป็นเด็กในห้องเดียวกันนะครับ ^_^

จากคุณ : นายอิ่ม

เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 54 09:38:24

ความคิดเห็นที่ 85

อ่านคห ๗๘ ของคุณ chaosy แล้วพบว่านี่เป็นสิ่งที่ช่างตรงกันข้ามกับเราจริงๆ
เราเป็นคนเชื่อมั่นในตัวเองสูง ตอนที่เด็กกว่านี้ยิ่งแล้วเข้าไปใหญ่
ในชีวิตนี่น้อยครั้งมากที่จะรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า มองว่าตัวเองสำคัญที่สุด
อัตตามานะแรงกล้า ไม่ค่อยใส่ใจความรู้สึกของคนรอบข้าง ทำอะไรเอง คิดเอง
ผลออกมาจะดีจะชั่วก็รับเองแต่เพียงผู้เดียว

เวลาไม่กี่ปีที่ศึกษาธรรมะ ได้พบกับกัลยาณมิตรหลายท่าน ทำให้เราเปลี่ยนไปอย่างมาก
ที่เคยทำตัวแย่ๆ ก็น้อยกว่าเดิมมากจนเห็นข้อแตกต่าง แม้จะยังมีสิ่งที่ต้องปรับปรุงอยู่หลายอย่าง
เริ่มเข้าใจคนอื่น มองเขา มองโลกด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปและยอมรับในสิ่งที่เป็น
ตัวตนที่เคยใหญ่คับโลกเริ่มเล็กลงๆ แม้ในความเป็นจริง พุงอาจจะใหญ่ขึ้นๆ

เรื่องกระทบกระทั่งในเว็บบอร์ดเป็นเรื่องธรรมดา
แต่ก่อนก็ทำให้คนถูกยึดอมยิ้มไปเยอะทีเดียว จำชื่อไม่หวาดไม่ไหว
มาตอนนี้ ไม่ได้ใส่ใจอะไรกับการถูกใครตามด่า มันเรื่องธรรมดา
คนที่เข้ามายุ่งวุ่นวายกับเรา ควรจะระวังไว้สักนิดว่าคุณจะเป็นฝ่ายบาดเจ็บนะ ไม่ใช่เรา
ถ้าไม่มีอะไรจำเป็น ก็อย่าเอาตัวเข้ามาเสี่ยงเลย มันเจ็บนะ

คนบางคนในห้องศาสนายังเจ็บอยู่ ตามด่าเราจนทุกวันนี้ แม้เวลาจะผ่านไปหลายปี
ถ้าถามว่าทำไมเราไม่ขอโทษเขาล่ะ เราขอตอบว่าทุกอย่างมันมีเหตุทั้งนั้น
สิ่งที่เขาทำหลังจากนั้น ก็ไม่ได้ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน
ในเมื่อเราวางมันลงได้ เขาก็ควรเรียนรู้ที่จะวางเช่นกัน

เราตั้งใจว่าจะทำเวลาที่มีอยู่ให้มีค่าที่สุด ทำอะไรได้แค่ไหนก็ทำ

เพิ่มเติม - ส่วนเรื่องกระทู้ เราไม่ได้ยึดอะไรกับที่นี่ เพราะวันหนึ่งกลุ่มของพวกเราต้องไปหาที่อยู่ใหม่ที่ใหญ่ขึ้นกันอยู่แล้ว
แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 54 09:19:05

จากคุณ : บุษยมาศ

เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 54 09:39:44

ความคิดเห็นที่ 86

คุณโขตาน จ้ะ.. ดีจ้ะ.. อะไรๆ ก็ดีทั้งนั้น..

เมตตาคุณานัง อะระหังเมตตา..

นายอิ่ม.. จ้ะ.. เชิญเลยจ้ะ..

แต่ก็ขอฝากด้วยกุศลจิตเช่นกัน.. จิตตัวเอง..ดูให้ดีๆ นะคะ ระวังจะมัวแต่ดูคำสอนพระศาสดา ลืมดูจิตตัวเอง ว่ามีอะไรเจืออยู่อย่างไร...

ที่เราเรียนมา ครูบาอาจารย์บอกว่าพระศาสดาสอนว่า..

"ทุกอย่างรวมลงที่จิต ก็จิตนี้แหละเป็นที่ประชุมของธรรมทั้งปวง 84000 พระธรรมขันธ์ ล้วนรวมลงที่จิต..

ท่านให้ดูจิตตัวเองให้เห็นจิต เมื่อเห็นจิตก็จะเห็นธรรม.. เมื่อนั้นพระธรรมจึงจะเป็นศาสดาของพวกเธอ..

นี่ก็ขอสนทนาด้วย ด้วยกุศลจิต ในฐานะที่เคยเอ็นดูนายอิ่มมาตั้งแต่แรกๆ ก็ตอบรับว่านายอิ่มเป็นเด็กในห้องเดียวกันนะคะ..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 54 10:00:20

ความคิดเห็นที่ 87

มารายงานการปฏิบัติประจำวันค่ะ

เหมือนเดิมทั้งเมื่อวานและเช้านี้ ขยะน้อยลงเรื่อยๆ(ฮูเร่!) นิ่งขึ้น นั่งสิบห้านาทีเหมือนนานครึ่งชั่วโมงเพราะไม่ค่อยมีความคิดมาแทรกเท่าไหร่ ตอนที่นั่งเมื่อวานรู้สึกเหมือนตัวค่อยๆโน้มลงไปข้างหน้าเรื่อยๆ แต่ด้วยความที่ไม่ได้นั่งสมาธิที่ห้องพระ เพราะคุณพ่อใช้อยู่ เลยดึงตัวเองขึ้น กลัวคุณพี่สาวเข้ามาเห็นแล้วงงว่ามันเป็นอะไร 555

นั่งสมาธิสวดมนต์ข้าพเจ้าไม่เคย(หรือไม่ค่อย)กรวดน้ำเลย พ่อบอกว่าทำแล้วต้องไปกรวดน้ำด้วยสิ ไม่งั้นเขาจะได้รับบุญได้ยังไง อ้าว...ป๋าขา ตกลงว่าที่หนูทำๆมาเขาไม่เคยได้รับเลยใช่ไหมคะ แง่มๆ จริงๆการกรวดน้ำเป็นเรื่องพิธีกรรมความเชื่อ หรือว่าเป็นสิ่ที่ต้องทำเพื่อให้ทุกผู้ทุกคนได้รับส่วนบุญส่วนกุศลคะคุณพี่เค?

จากคุณ : แม่ผั่นนะจ๊ะ (nopas)

เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 54 11:32:34

ความคิดเห็นที่ 88

วันนี้ไปถวายสังฆทาน ข้าวสาร ขนมปังกรอบ และนมมาค่ะ

เลยมาชวนเพื่อนโมทนาบุญกันน๊า

^_^ คุณเคค๊า ถ้าเรารู้ตัวว่าฟุ้งมากๆ สวดมนต์ไปคิดนั่นคิดนี่ไป แล้วมันจะได้บุญไหมคะแบบนี้

จากคุณ : love_first

เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 54 12:27:36

ความคิดเห็นที่ 89

กราบสวัสดีคุณ chaosy และเพื่อน ๆ สมาชิกที่เข้ามาที่กระทู้นี้ของคุณ chaosy ทุกท่าน

และขอลาเลยแล้วกันค่ะ

วันนี้ไปกราบหลวงพ่อมนตรีอีกครั้งได้วรรคทองมามากมาย

เช่น "ธรรมมะที่แท้จริง คือ ไม่มีธรรมมะ"

และ จะมาเอา "ความรู้" หรือจะมาเอา "รู้"

ดิฉันเลยรู้ว่าช่วงที่ผ่านมาเข้ามาเล่นห้องศาสนา
ดิฉันยึดติดในข้อธรรรมต่าง ๆ ไว้มากมาย

ตอนนี้ พยายามจะปลดห่วงโซ่ที่ร้อยรัดตัวเองอยู่
จึงขอถือโอกาสนี้ กราบลาทุกท่านที่ดิฉันถือว่าเป็นกัลยาณมิตรกัน
คงไม่เข้ามาห้องศาสนาอีกนานเลยค่ะ
อาจแวะมาบ้างถ้าต้องมาเช็คงานที่ห้องสินธร แต่คงไม่ตามติดเหมือนเดิมแล้ว

เพื่อเอาเวลาไปฝึกสติ ให้เกิดปัญหา ทำลายโซ่ที่ร้อยรัดตัวเองอยู่ให้หมด
ถือโอกาสนี้ขอแจกกิฟท์ให้หมด
และขอกราบอโหสิกรรมหากเคยล่วงเกินท่านใดไว้ ทั้งกายกรรม วจีกรรม
มโนกรรมนะคะ

ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรมสมดังเหตุปัจจัยที่ทำไว้ค่ะ
---
ปล. ข้อความนี้ปะไว้ที่กระทู้สัทธานุสารีของคุณเซนก่อน
และ copy บางส่วนมาที่นี่

สำหรับกิฟท์เหลือไม่มาก ไล่แจกย้อนตั้งแต่ คคห. ที่ 88 ขึ้นไป
ไม่ได้เลือกที่รักมักที่ชัง
หมดตรงไหน ตรงนั้นจริง ๆ
แต่ของคุณนายอิ่ม แจกไปแล้วตั้งแต่กระทู้คุณเซนนะคะ
ลาล่ะค่ะทุกท่าน จุ๊บ ๆ ไม่แน่ว่าจะกลับมาอีกหรือเปล่านะคะ

ไว้มีโอกาสอาจได้เจอกันอีกค่ะ
แก้ไขเมื่อ 16 ต.ค. 54 16:24:21

จากคุณ : โนบิ โนบีตะ

เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 54 16:23:25

ความคิดเห็นที่ 90

เมื่อวานนี้ ทุกข์ยังเยอะอยู่ แต่ได้หนังสือธรรมะจากงานกฐินสวนสันติธรรมมาหนึ่งเล่ม ก็เลยนั่งอ่านไป หนีทุกข์ ก็พอได้อยู่ อ่านแล้ว ก็พยายามคิดตาม สอนตัวเองไป ให้เกิดปัญญา แต่ปัญญาจากการอ่านยังไม่เกิดง่ายๆ หรอกค่ะ ก็เพียงสงบเมื่ออ่าน หนีจากทุกข์ไปสักครึ่งชั่วโมงก็ดีแล้ว

วันนี้ สวดมนต์เยอะเหมือนเดิม บวกนั่งสมาธิได้อีกสิบห้านาที แล้วก็มานั่งอยู่หน้า pantip นี่แหละค่ะ

ตอนนี้ แอบเอาน้ำมนต์พระอาจารย์ใหญ่ ให้ลูกชายกิน เมื่อวานหลังจากเค้าแผลงฤทธิ์ตามอาการป่วยของเค้าสักพัก เราก็นั่งดูทุกข์ของตัวเองกับหนังสือธรรมะไปเงียบๆ ปล่อยให้เค้าแผลงฤทธิ์ไป

เค้าก็เดินมา ยกมือไหว้เฉยๆ แล้วก็เดินมาใกล้ๆ เหมือนจะขอโทษ แต่ไม่รู้ว่าจะทำยังไง เราก็เลยไม่พูดอะไร กอดเค้าเบาๆ เค้าก็รีบเดินไป

อาการเค้าก็สวิงเหมือนเดิม เค้าบอกว่า ปันคนเดิม ไม่มีแล้ว ไม่ต้องหาอีก เค้าสอนธรรมะแม่มั้ง

สวดมนต์ แผ่เมตตาให้เค้าทุกวัน ถ้าบุญของเค้ายังมี เค้าคงดีเองค่ะ

ขอบคุณทุกท่านที่ให้กำลังใจ

จากคุณ : แม่น้องปัน

เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 54 21:16:00

ความคิดเห็นที่ 91

เมื่อคืนสวดมนต์ไหว้พระ นั่งสมาธิ อยากทดสอบตัวเองว่าตอนป่วยๆ จะเป็นยังไงบ้าง

คราวนี้น้องๆ มากันใหญ่เลย สวยทุกคน แต่งตัวด้วยจิวเวลรี่ง้ามงาม แต่เสื้อผ้าไม่ใส่

โพสต์ท่าให้ดูกันใหญ่เลย แหมๆๆ หนังสือโป๊ที่ไหนก็ไม่สวยเท่านี้ มาให้ดู เราก็ดูไป ไม่ขัดศรัทธา

เขามาให้ดูอยู่พักนึงแล้วก็ไป

นั่งได้ไม่นานเท่าไหร่ ประมาณ 40 นาที สังขารไม่เอื้ออำนวยค่ะ

จากคุณ : บุษยมาศ

เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 08:47:41

ความคิดเห็นที่ 92

ว๊า...ทำไมเราไม่มีแบบคุณบุษฯ ให้ดูมั่งเอ่ย ^^

แต่เมื่อเช้านิ่งดีครับ ไม่ฟุ้ง พิจารณาขันธ์ทั้งห้าไป เหนือ่ยก้อพักเกาะกับลม
พักแป๊บนึงก้อพิจารณาต่อ

ภาวนาไปนาน ๆ ก็เริ่มเห็น จิตเราเองก้ไม่เที่ยง บางวันฟุ้งบางวันนิ่ง ไม่อยู่ในโอวาท
เมื่อไรหนอ เธอจะสลัดความเปนเจ้าข้าวเจ้าของทิ้งซะที ชักเบื่อเธอละนะเจ้าจิตดื้อ

จากคุณ : นายจองชัย

เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 08:59:39

ความคิดเห็นที่ 93

อ่า..เป็นงั้นไป เราเดาว่าคุณจองชัยอาจจะไม่ได้มีปัญหาเดียวกับเราน่ะค่ะ

หรือไม่ ก็ต้องรอจูนทีวีอีกซักแป๊บ อิอิ

จากคุณ : บุษยมาศ

เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 10:27:58

ความคิดเห็นที่ 94

โชคดีค่ะคุณโนบิ โนบีตะ

เช็คอินวันนี้ สวดมนต์ยาวนานมากประมาณเกือบสองชั่วโมงได้เพราะนอนไม่หลับ

จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน

เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 11:29:09

ความคิดเห็นที่ 95

สวัสดีค้าาาา ^^

กลับมาจากงานบุญมหากฐิน และปฏิบัติธรรมเป็นช่วงเวลาสั้นๆ 4 วันค่ะ อิ่มบุญมากกกก เอาบุญมาฝากทุกคนนะคะ มอบรัก

กลับมาถึงก็เหนื่อยมากกกก สภาพย่ำแย่กันทั้งคู่ หนูเสียงหาย เจ็บคอ มีน้ำมูก ซัมวันง่วงนอนสุดๆ เบลอไปเลย มีคำละเมอแปลกๆออกมาด้วย ฮ่าฮ่าฮ่า นี่ขนาดแผ่เมตตาระหว่างเดินทางแล้วนะคะ ไม่รู้ว่าตอนนี้เหลือเท่าไหร่

มาเช็คชื่อด้วยว่า เมื่อคืนสวดพระปริตร กับอิติปิโส เท่าอายุ +2 ค่ะ บางคนมีเพิ่มเป็น+3 เพราะเบลอ ฮ่าฮ่าฮ่า แต่ไม่ได้นั่งสมาธิ เพราะหมดแรงจริงๆค่ะ สวดบูชาพระอาจารย์ใหญ่ อุทิศส่วนกุศล จากนั้นก็คลานไปนอน - -" ตื่นมาก็เที่ยงแล้ว!!! สลบเหมือนถูกวางยา

ขอบคุณพี่เคมากๆนะคะ ที่คอยดูแลช่วยเหลือให้คำแนะนำกันมาตลอดในช่วงที่อยู่วัด ออกมาแล้วก็คิดถึงพระอาจารย์ใหญ่ คิดถึงวัดจังเลยค่ะ... ไว้เรียนจบ ซึ่งก็อีกไม่นาน หนูจะมีเวลามากขึ้น จะได้ไปอยู่วัดนานๆเลย smile

ป.ล. ฝากความคิดถึงหาพี่เบลสด้วยน้าาาาาา love

จากคุณ : WHITEDAHLIA

เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 13:18:52

ความคิดเห็นที่ 96

เข้ามารายงานตัวกับทุกท่านค่ะ พอดียังอยู่วัดและภารกิจยุ่งเลยไม่ได้เข้ามาตอบยาวๆ ขอเข้ามาเช็คชื่อไว้ก่อนค่ะ

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 16:33:58

ความคิดเห็นที่ 97

ส่งการบ้านเมื่อวานก่อนนะ

เมื่อวานสวดมนต์อย่างเดียว ไม่ได้นั่งสมาธิ

ส่วนวันนี้กลับถึงบ้านเรียบร้อย ถ้าไม่เหนื่อยมาก เดี๋ยวจะจัดเต็ม หลังจากป้อแป้มาเป็นอาทิตย์

ปฏิบัติธรรมไม่คืบหน้า แต่ได้น้ำหนักมาเพิ่มเพราะแม่หัดทำขนมปังมั่ง เค้กมั่ง ลูกๆก็อิ่มเอม ขนาดป่วยอยู่หมอห้ามกินยังทนไม่ได้ กิเลสบอกว่ากินเถอะ ถ้าเจ็บอีกค่อยหยุด ตอนนี้ก็เจ็บคอแล้วล่ะ เลยได้ดูเวทนาซะเลย สมใจอยาก

จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด

เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 17:34:57

ความคิดเห็นที่ 98

สวัสดีค่ะคุณ เคออสซี่
ติดตามอ่านมานานมาตั้งแต่คุณโพสตำตอบสั้นๆ จนกระทั่งเห็นโพสยาวๆ อยากคุยด้วยแต่ไม่ได้เป็นสมาชิกพันทิปคะขอเล่าเล็กน้อย ในตอนเด็กเคยมีครั้งหนึ่งทีเรานั่งปลดทุกข์ในห้องน้ำ แล้วเป็นคนชั่งคิด ก็คิดไปเรื่องกาย เรื่องทุกข์ แล้วเกิดอาการแว้บรู้สึกตัวว่าเอะทำไมเราถึงมีตัวตน มีกายมีเนื้อหนัง รู้สึกแปลกๆ และก็ยิ้มออกมา แต่ไม่ได้สนใจ ไม่ได้ถามหรือเล่าให้ใครฟัง จนกระทั่งโตมามีน้าบวชพระและมีโยมที่ดูแลท่านคนหนึ่งปฏิบัติเก่งท่านให้เราลองคุยดูเราก็เล่าให้ลุงท่านนั้นฟัง ลุงก็ตกใจหันมามองหน้าและพูดว่า เฮ้ยนั่นนะมันขั้น... (อะไรก็ไม่รู้ จำไม่ได้ด้วย) ในตอนนั้นไม่สนใจภาษาบาลีอะไร รู้สึกว่า ภาษาสูงๆ ที่ฟังไม่รู้เรื่องเป็นอุปสรรค์ในการปฏิบัติเลยไม่ชอบ แต่ตอนหลังพระท่านบอกให้รู้ไว้บ้าง ก็เลยพยายยามจำและทำความเข้าใจ เพราะเวลาฟังนักปฏิบัติเขาคุยกันเราจะได้รู้ไว้บ้างเอาไว้เท่านี้ก่อนนะคะแล้วมีเวลาจะเล่าต่อ

โดย : luck and joy วันที่: 7 ตุลาคม 2554 เวลา: 14:09:06 น.

ขอเพิ่มเติมนะคะ
เราเป็นคนที่เหมือนกับมักจะมีอาการถูกสัมผัสที่ศีรษะเมื่อเข้าไปในที่ที่มีพลังบางอย่าง หรือมีผู้ที่มีพลังสมาธิอยู่ใกล้เหมือนมีบางที่อยากจะสื่อสาร แต่ไม่รู้ว่าใคร หรือเป็นอะไร

โดย : lucky and joy วันที่: 11 ตุลาคม 2554 เวลา: 21:41:42 น.

สวัสดีค่ะ
วันนี้มาให้กำลังใจนะคะ ทุกอย่างเป็นธรรมดาโลกค่ะ อยากให้เขียนต่อไปนะคะ เพราะยังมีผู้ที่ยังไม่เข้าใจและไม่รู้ว่าจะเดินไปทางไหนต่อไป (เช่นที่เราเคยเป็น เคยสงสัย) ว่าเราเดินมาถึงตรงไหนและจะไปอย่างไร ตัวเราเองก็เคยงง คลำทางอยู่นาน แต่สิ่งที่คุณเล่าทำให้เราเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเอง อาจจะจังไม่หมดไปเสียทีเดียวจึงติดตามอยู่นะคะ

เล่าต่ออีกนิดนะคะ เมื่อประมาณ 2-3 ปีเคยไปปฏิบัติธรรม 7 วัน ในครั้งนั้นมีความตั้งใจมุ่งมั่นมากสวดมนต์ที่บ้านก่อนจะไปวัดจริง ๆ (อยู่กทม วัดอยู่อุดร) พอไปถึงก็ตั้งใจปฏิบัติมาก พระอาจารย์ให้เดินจงกรมนานมากแล้วจึงนั่งสมาธิต่อ ในช่วงวันแรกๆ ทรมานมาก ช่วงวันหลังๆ ก็เริ่มดีขึ้นจิตไม่วอกแวกเลย พอเดินจงกรมแล้วนั่งสมาธิต่อในขณะที่เริ่มจะมีอาการชาที่ขา จิตมันก็บอกตัวเองว่ากายไม่ใช่เรา กายไม่ใช่ตัวตน จิดเราเหมือนแยกจากกายทันทีไม่รับรู้อาการชา เข้าไปสว่างมาก สว่างอย่างเดียว ในคราวต่อมาเมื่อทำตามเดิม เดินจงกรม นั่งสมาธิปับสว่างอย่างเดียวเลยคะ ว่าง มันว่างมากจนรู้สึกเบื่อ จนตะโกนในสมาธิ ในตอนนั้นเหลือแต่ตัวรู้ และรู้ว่าอ๋อมันเป็นอย่างนี้เอง รู้จนรู้สึกว่าไม่มีอะไรสงสัย ไม่มีอะไรจะต้องถาม รู้อย่างเดียว แต่ปัญหาในตอนนี้คือ ไม่รู้ว่าตัวเองรู้อะไร และทำไมตอนนั้นไม่ถามอาจารย์วะ
จบค่ะ (สรุปว่า ไม่รู้ว่ารู้อะไร)

ปล.อยากให้เขียนกระทู้ต่อนะคะ เราเข้ามาอ่านทุกวันจะรออยู่ค่ะ

โดย : lucky and joy วันที่: 11 ตุลาคม 2554 เวลา: 21:36:26 น.

เดี๋ยวดึกๆ มาตอบนะ.. ขอไปทำวัตรก่อน แว่บเข้ามาดูกระทู้ระหว่างรอโหลดภาพ

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 19:12:40

ความคิดเห็นที่ 99

หุหุ ช่วงนี้ความขี้เกียจครอบงำ เลยสะสมบุญไปก่อน
ได้ไปกราบหลวงพ่อวิริยังค์ หลวงปู่ไดโนเสาร์ และช่วยงานกฐินวัดสิริกมลาวาสค่ะ

รออ่านที่คุณเคจะตอบคุณ luck and joy น่าสนใจทีเดียว ^__^

อนุโมทนาสาธุกับเพื่อนๆทุกท่านเลยค่ะ

จากคุณ : +++sLeEPYnOmORE+++

เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 20:31:39

ความคิดเห็นที่ 100

ยังคงปฏิบัติเช่นเดิม แต่ไม่ได้มารายงานผล ช่วงนี้ความขี้เกียจเข้าครอบงำเหมือนกันT^T

ปวดคอจัง

ไปแระ อนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยนะคะ

จากคุณ : แม่ผั่น (nopas)

เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 22:10:37

ความคิดเห็นที่ 101

เข้ามาเช็คชื่อ

วันนี้สวดมนต์ ตั้งใจว่าจะนั่งสมาธิให้นานหน่อย พุทโธ ไม่ทันไรหลับกลางอากาศ ทำไมมันสู้กับตัวเองยากเย็นเยี่ยงนี้ คงไปนอนสมาธิต่อ เรานี่ช่างไม่ได้เรื่องได้ราวอะไรเล้ย

คงอยู่รอฟังคุณเคตอบ คุณ Lucky ไม่ไหว ขอไปทำตามที่ตัวขี้เกียจสั่งซะหน่อย

เราขออยู่ทีมเดียวกับ คุณ +++sLeEPYnOmORE+++ และ แม่ผั่น (nopas) เพราะตัวขี้เกียจครอบงำเหมือนกัน 555

จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด

เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 22:27:09

ความคิดเห็นที่ 102

ง่ะ คุณ โนบิ โนบิตะ ไปซะแล้ว

กำลังจะถามเรื่องภาวะกายไม่ใช่เรา ไม่มีตัวเรา อยู่พอดี งั้นขอฝากคำถามไว้ในกระทู้นี้ดีกว่าเผื่อมีใครมาตอบ ไม่กล้าไปตั้งกระทู้ใหม่ กลัว

ขณะ บางครั้งมันจะเกิดภาวะรู้สึกว่ากายนี้ไม่ใช่เรา รูปนี้ไม่ใช่ตัวเรา คล้ายๆกับตอนนั่งสมาธิแล้วอยู่กับจิตผู้รู้ ถ้าเราไม่คิดความคิดก็นิ่งอยู่เฉยๆ แต่ภาวะนี้บางทีอยู่เพียงแป๊บเดียว บางทีอยู่ชั่วโมงถึงสองชั่วโมง หรือบางทีก็เกือบทั้งวัน

ทำยังไงภาวะที่รู้ว่ากายนี้ไม่ใช่เราเนี่ย ทำยังไงจิตเราถึงจะรู้แบบถาวรครับ ไม่ใช่รู้ ๆ หาย ๆ หรือ ปัจจัยอะไรทำให้ภาวะนี้อยู่ได้บ่อย อยู่ได้นานขึ้น.

ขอบคุณครับ

แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 54 01:43:44
แก้ไขเมื่อ 17 ต.ค. 54 23:17:58

จากคุณ : กันดั้มตัวนี้สีชมพู

เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 54 23:12:10

ความคิดเห็นที่ 103

พุทธมนตรามีอานุภาพเป็นอนันต์

พระพุทธมนต์นั้นใครสวดก็ตาม จะเป็นกิจวัตรของพระสงฆ์เช้า-เย็นหรือชาวพุทธทุกคนสวดพุทธคุณ....

หรือระลึกในใจ มีอานุภาพแผ่ไปได้หมื่นจักรวาล

พูดสวดออกเสียงพอฟังได้ มีอานุภาพแผ่ไปได้แสนจักรวาล

สวดมนต์เช้า-เย็นธรรมดา มีอานุภาพแผ่ไปได้แสนโกฏิจักรวาล

สวดเต็มเสียง สุดกู่ มีอานุภาพแผ่ไปได้อนันตจักรวาล

...แม้สัตว์ที่อาศัยอยู่ในสามภพ และที่สุดอเวจีมหานรกยังได้รับความสุขเมื่อแว่วเสียงพุทธมนต์ผ่านลงไปถึงชั่วขณะหนึ่งครู่หนึ่ง ดีกว่าหาความสุขไม่ได้เลยตลอดกาล

......นี้คืออานิสงส์ของพุทธมนต์....

พระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต

จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 01:48:04

ความคิดเห็นที่ 104

มารายงานตัวตามเคยค่ะ

เมื่อวานนั่งสมาธิได้ 40 นาที วันนี้นั่งได้เกือบชั่วโมง

ไม่มีอะไรมาก พอจะจับหลักได้แล้วว่า รู้ แล้ว ละ = การไม่ยึด ดูอย่างที่เขาเป็น แค่นั้นพอ

เข้าใจแล้วว่า การรู้เฉยๆ (และการเป็นกลาง) แบบที่เราคิดเอา มันง่ายกว่าการปฏิบัติจริงหลายเท่า...

เพราะฉะนั้นสรุปได้ว่า เราต้องเรียนรู้ด้วยการซ้อมบ่อยๆ ทำให้สม่ำเสมอ มันถึงจะได้ผลอย่างแท้จริง

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

จากคุณ : คุณ K (Tarocchi)

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 05:36:38

ความคิดเห็นที่ 105

มาเช็คชื่อค่ะ ^^

เมื่อคืน สวดพระปริตร และอิติปิโสเท่าอายุ+2 เช่นเคย เพิ่งไปซื้อตัวกดๆนับครั้งที่ไดโสะมา
เอามานับรอบ เวิร์คมากๆเลยค่ะ ^^ จากนั้นก็นั่งสมาธิต่ออีกหน่อย เพราะยังเพลียอยู่เหมือนเดิม เสียงก็ยังแหบๆอยู่ - -"

เห็นพี่เคถามถึงจีวรกันยุง หนูเห็นขึ้นป้ายโฆษณาอยู่แถวๆร้านข้าวต้มเลือดหมูร้านประจำอยู่ค่ะ ชื่อผ้าไตรจีวรกันยุงเมตตาคุณ เค้าบอกว่ามีขายที่ The Mall , Carrefour ทุกสาขา และร้านสังฆภัณฑ์ใกล้บ้านคุณ แต่ราคาจะสูงกว่าจีวรปกติหน่อยค่ะ

อ้อ ขอแจ้งข่าวผ่านตรงนี้เลยนะคะ พี่ที่รู้จักกันทำงานอยู่บริหารของ 7-11 แจ้งมาว่า ตอนนี้โรงงานผลิตแป้งขนมปัง และส่งเบเกอรี่ขายใน 7-11 อยู่ที่ลาดหลุมแก้วประกาศหยุดการส่งแล้วเพราะน้ำกำลังเข้า เป็นโรงงานที่ใหญ่มากของ7-11 และคลังสินค้าของ7-11 เองก็ไม่สามารถส่งสินค้าออกจากโกดังได้เพราะน้ำท่วม ตลาดไทก็ท่วมด้านหนึ่งแล้ว... คิดว่าเราต้องเตรียมตัวเรื่องเสบียงกันให้ดีแล้วล่ะค่ะ เพราะแบบนี้ ถึงมีเงินก็ซื้อไม่ได้แล้ว... เห็นทีที่หนูเตรียม 7-11 ส่วนตัวไว้ จะได้ใช้ก็คราวนี้กระมัง แพลบๆ

จากคุณ : WHITEDAHLIA

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 08:39:23

ความคิดเห็นที่ 106

เมื่อวานสวดมนต์ไหว้พระก่อนนอน ไม่ได้นั่งสมาธิเพราะง่วงมาก
มีเรื่องเกิดขึ้น 2 เรื่อง เรื่องแรกคือเจอแหวนที่หล่นหายไปที่บริษัทเมื่อเกือบ 2 ปีที่แล้ว
แหวนวงนี้ ซื้อมาจากพม่า ทำด้วยทองคำขาวมีพลอยสีม่วงแบบเรียบๆ
ปกติเราไม่สวมเครื่องประดับ นอกจากนาฬิกาข้อมือ แต่อาจารย์บอกว่าให้ไปหาพลอยชนิดนี้มาใส่ ก็เลยไปหามา
ช่วงที่สร้างพระ ได้รับการเตือนแล้วว่าเราจะเสียของรัก คนรัก แมวรัก ยิ่งรักมาก จะยิ่งเสียไป
ก็เสียไปเรื่อยๆ จนปลง ไม่รู้จะต้องเสียอะไรไปอีก จะเอาอะไรก็เอาไปเถอะ ตามสบาย
วันหนึ่งแหวนวงนี้หายไป ไม่รู้ว่าไปตกหล่นที่ไหน เดาว่าห้องน้ำ ใครคงเอาไปแล้ว
ช่างมันเถอะ จะไปคร่ำครวญมากก็คงเหมือนกอลลั่ม

ไม่นานก็ได้แหวนวงใหม่มาเป็นพลอยสีม่วงอย่างเดียวกันแบบโบราณฝีมือประณีต สวยมากๆ ล้อมเพชรอีกตะหาก
ได้มาเป็นที่ระลึกถึงคุณป้าที่เสียไป ถ้าเอามาใส่ก็คงต้องแต่งตัวแบบวินเทจ ถึงจะเข้ากัน
ไม่เหมาะกับคนแต่งตัวธรรมดาไปทำงาน เสื้อตัวกางเกงตัวอย่างเรา

เมื่อวันศุกร์เดินไปเข้าห้องน้ำ คิดเรื่องแหวนที่หายไป ถ้ายังอยู่คงเอามาใส่
เมื่อวานได้รับเมลแจ้งว่ามีคนทำแหวนหล่นไว้ ให้เจ้าของมาติดต่อขอรับคืน
เราไปถามเขาดู ทั้งที่รู้ว่าคงไม่ใช่ของเราหรอก ซึ่งก็ไม่ใช่จริงๆ เจ้าของเขามารับคืนไปแล้ว
เราบอกว่าแหวนเราหายไปนานแล้วละ สีม่วง เขาบอกเดี๋ยวนะ หาให้ๆ แล้วก็เจอจริงๆ
คงมีคนเก็บไว้ให้เราตั้งแต่ตอนที่หล่นหายไปเมื่อ 2 ปีก่อนค่ะ

อีกเรื่องคือจิ้งหรีด
บางครั้งบ้านเราจะมีจิ้งหรีดเข้ามาในบ้าน เขาจะเข้ามาทางช่องลมในห้องน้ำ
จับตัวออกไปก็ยาก เพราะเขาไว กระโดดดึ๋งๆ ดีไม่ดีจะไปทำให้เขาตายอีก เราก็ปล่อยให้เขาอยู่ในบ้าน
เมื่อคืนง่วงมาก จะอาบน้ำก็เดินเข้าเดินออกห้องน้ำอยู่ 2-3 เที่ยว หยิบนั่นหยิบนี่
ไปเหยียบถูกจิ้งหรีดตัวเล็กๆ ตัวหนึ่งตาย ไม่ทันระวัง เราก็ขอโทษเขา

กำลังล้างหน้าอยู่ใต้ฝักบัว รู้สึกว่ามีตัวอะไรไต่ขึ้นขา เปิดม่านดูว่าตัวอะไร ไม่มี หาไม่เจอ
จากสัมผัส ไม่ใช่จิ้งจกหรือแมลงสาป แต่เป็นจิ้งหรีดและเป็นตัวที่เพิ่งตายด้วย
ก็เลยแผ่เมตตา อุทิศส่วนกุศล บังสุกุลให้เขาไป
ครั้งนี้เร็วที่สุดที่เคยเจอมาค่ะ

จากคุณ : บุษยมาศ

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 09:22:56

ความคิดเห็นที่ 107

ขออนุญาตช่วยลองตอบคุณกันดั้มฯ #102 นะครับ

ถามว่าภาวะที่จิตรู้ว่ากายไม่ใช่เรา ทำอย่างไรจึงอยู่ถาวร

ตอบว่าให้รอจิตปฏิวัติเป็นโสดาบันครับ

หมายความว่าเราเพียรทำเหตุไปเถอะ ตอนนี้ทำเหตุถูกแล้วก็ขอให้สนุกกับการทำเหตุ อย่าไปอยากได้ผล ไม่มีมะม่วงต้นไหนออกลูกตามใจเราอยาก มีแต่ออกลูกเพราะเหตุพร้อม

ผมตอบตามหลักการนะครับ ไม่ใช่ตอบตามประสบการณ์ หากผิดพลาดอย่างไรรบกวนผู้รู้ช่วยแก้ให้ด้วย

อนุโมทนาในอนัตตสัญญาที่เกิดครับ หากเทียบกับข้อความใน "เวลามสูตร" ที่พระพุทธองค์ทรงบรรยายว่า กุศลที่เป็นเลิศที่สุด ยิ่งกว่ากุศลทั้งปวง คือการเจริญอนิจจสัญญาแม้เวลาชั่วลัดนิ้วมือเดียว ก็หมายความว่าคุณกันดั้มได้เจริญกุศลที่มีผลสูงสุดในวัฏฏสงสารได้แล้ว (ผมเทียบด้วยความเข้าใจของตนเอง ว่าไตรลักษณ์สัญญามีกุศลเท่ากัน เพราะมีผลถอดถอนสักกายทิฏฐิเหมือนกัน) ขอให้ทำต่อไป อย่าวอกแวกไปทางไหน รวมทั้งอย่าวอกแวกไปติดอยู่กับการอยากได้ผล หากความอยากเกิดขึั้นก็ให้รู้ทันจนจิตละความอยากไป

ขออนุโมทนา _/\_

จากคุณ : จุ๊

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 10:28:12

ความคิดเห็นที่ 108

คุณบุศเล่าบ่อยๆน๊า ชอบอ่านมากๆจ้า

เมื่อวานสวดมนต์+นั่งสมาธิได้ไม่นานค่ะ แต่ก็ค่อนข้างดี(ทึกทักเอาเอง อิๆ)

ส่วนเจ้าลูกชายสมาธิหลับค่ะ ลืมตามาตาแดงเถือก 555

จากคุณ : love_first

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 11:13:26

ความคิดเห็นที่ 109

คห. 87 แม่ผั่น

ขยะน้อยลงนี่ดีจริงนะ ใจเบาไหมจ๊ะ..

ตัวมันโน้ม เพราะจิตมันขึ้นมาที่หัว แล้วมันหนัก มันจะดิ่งไง มันเลยดึงหัวลงมาด้วย.. 555

เขาดึงลงมา เราดึงกลับ ค่อยๆ นั่งตัวตรง

หรืออีกวิธีคือ กำหนดที่ฐานอก เหลือลิ้นปี่

การกรวดน้ำเป็นพิธีกรรม แต่ก็เป็นสิ่งที่มีอยู่จริงๆ

ถ้าเรานั่งสมาธิดีแล้ว มีกำลังจิตพอสมควร เราอุทิศกุศลให้ถือว่าจบ ให้ทุกคนแล้ว ไม่ต้องกรวดน้ำ

แต่สำหรับมือใหม่ น้ำเป็นสื่อเป็นตัวช่วยที่ดีค่ะ

ตามตำนานแม่พระธรณี ท่านเป็นผู้รองรับน้ำที่เราหลั่ง แล้วเป็นพยานในการอุทิศกุศล

แต่ในทางปฏิบัติการกรวดน้ำเป็นกิริยาที่ทำให้จิตเราเป็นสมาธิ เวลาที่ค่อยๆ เทน้ำแล้วนึกว่าจะให้กุศลกับใคร มันจะตัดเราออกจากสภาพแวดล้อมได้ ทำให้มีสมาธิมากขึ้น

ดังน้ันที่วัดจะให้กรวดน้ำบ่อย ผู้ใหม่ที่มาจะมีขวดใบนึงใส่น้ำ ปฏิบัติเสร็จช่วงนึงก็ให้ไปกรวดน้ำทีนึง จะว่าเป็นกุศโลบายก็ได้ มีผลจริงก็ได้

สำหรับหน้าเก่าก็ไม่ต้องอาศัยน้ำช่วย จิตมีกำลังก็ส่งไปได้เลย..

การอุทิศกุศลถ้าทำฌาน จะเข้าให้ลึกเต็มแล้วถอยออกมา ที่ฌาน 2 แล้วลดลงมา 1 แล้วอุทิศให้ในสมาธิ ก่อนจะกลับเข้า 2 อีก ลด 1 แล้วค่อยออกมาจากสมาธิ

ถ้าทำฌานไม่เป็น ก็เอาว่าทำสมาธิได้ดีสุดๆ แล้ว ก่อนจะออกจากสมาธิให้อุทิศกุศลก่อน จะให้ใครก็ว่าไป ให้แล้วอย่าเพิ่งรีบออก ให้กลับเข้าไปอีกครั้งนึงก่อน ในช่วงนึงเมื่อเราอุทิศกุศลเสร็จ มันจะกลับมีสมาธิขึ้นมาอีก ก็นั่งต่อได้อีกนานเลย แล้วค่อยออก
ช่วงนึงของเรานี่แปลก คือพบกว่าการอุทิศกุศลก็เป็นการทำสมาธิแบบนึง ซึ่งมารู้ทีหลังว่าการเจริญพรหมวิหาร 4 ก็เป็นกรรมฐานอย่างหนึ่งด้วย

หรือถ้าเลยฌานไปแล้ว อย่างเราไม่มีปีติแล้ว มีแต่อุเบกขา ก็ยังสงสัยว่า.. มันจะเอาอะไรไปให้เขา นิ่งเฉยสนิทเลย วันก่อนถามหลวงพ่อครรชิต ท่านก็ว่า ไม่มีปัญหา ของเราใช้ตัวเจตนา พูดง่ายๆ คือคิดให้เขา เขาก็ได้รับ (ถ้าเขามีความสามารถจะได้รับได้)

ครูอาจารย์สายหลวงพ่อฤาษีฯ จะสอนให้ฝากบุญกับท่านพระยายม ฝากไว้ให้กับญาติเราที่บังเอิญลงนรก รับบุญไม่ได้ ขอฝากท่านพระยายมให้ญาติเราเหล่านั้นด้วย (คล้ายๆ กับเพื่อนติดคุกเราฝากอาหารไว้กับผู้คุม อะไรอย่างนี้)

เรื่องกรวดน้ำโดยกริยา ถ้ายังว่อกแว่กเวลากรวดน้ำ ใช้น้ำก็ดีค่ะ แต่ถ้าไม่ว่อกแว่กแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องใช้น้ำ

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 11:26:24

ความคิดเห็นที่ 110

คุณ : love_first ถ้าฟุ้งมากๆ แล้วสวดมนต์ ก็ยังได้บุญค่ะ แต่ได้น้อยหน่อยค่า..

ดีกว่าไม่ทำเลยอย่างแน่นอน..

ความคิดเห็นที่ 89 โมทนากับคุณโนบิ โนบิตะค่ะ

เช่น "ธรรมมะที่แท้จริง คือ ไม่มีธรรมมะ"

และ จะมาเอา "ความรู้" หรือจะมาเอา "รู้"

โมทนาสาธุ สาธุ กราบหลวงพ่อมนตรีด้วยคนค่ะ ในอนาคตคงมีโอกาสได้ไปกราบท่านบ้าง... หลวงพ่อกล่าวเป็นคำจริงที่สุดเลยค่ะ

และมหาโมทนาที่คุณโนบิจะหายไปเพื่อ "เอาจริง" ค่ะ

เราก็เห็นด้วยว่า หากถึงช่วงปฏิบัติแบบอุกฤษณ์ ก็ไม่ควรเล่นเน็ตหรอกค่ะ มันเสียเวลา

แต่ถ้าเป็นผู้ใหม่ เว็บบอร์ดดีๆ เรื่องธรรมดีๆ ก็ยังดีกว่าไปดูอย่างอื่น..

ถ้าจะเอา "รู้" ต้องกลับไปอยู่กับกายกับใจของเราเท่านั้นค่ะ...

ตัวรู้คงไม่ได้อยู่แถวนี้ค่ะ..

ยังไงก็ขอให้เจริญธรรมมากๆ วันหน้าเจอกันคุณอาจจะเข้าใจ "ความเป็นเรา" ได้มากขึ้นค่ะ ป่านนี้ก็คงไม่อยู่แล้ว..อิอิ..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 11:40:13

ความคิดเห็นที่ 111

ความคิดเห็นที่ 90

โมทนาค่ะ หนีทุกข์ด้วยการสวดมนต์ อ่านธรรม วันนึงจะต้องมาบอกว่า..ถ้าไม่หนีทุกข์ คงไม่เห็นธรรม.. อิอิ..

ช็อตที่ว่า " เราก็นั่งดูทุกข์ของตัวเองกับหนังสือธรรมะไปเงียบๆ ปล่อยให้เค้าแผลงฤทธิ์ไป " อันนี้ฟังดูใช้ได้เลยค่ะ.. คุณแม่นั่งดูไปแล้วขำบ้างก็ได้นะ ดูให้ขำเลย..

ทุกข์มันกลัวขำจะตาย.. ลองคุณแม่ขำให้ออก แล้วจะเห็นเลยว่า ระหว่างหนีทุกข์ (ไม่รู้จะต้องหนีไปถึงไหน..) กับ "ไล่ทุกข์" ด้วยอารมณ์ขัน

เราอยู่ที่เดิมแล้วไล่มันไปดีกว่า..

อีกอย่างหนึ่งลองดูหนัง life is beutiful ดูสิคะ..

เอาน้ำมนต์ให้กินช่วยได้ แต่มีอีกวิธีนึง คือสวดอิติปิโส แล้วเป่าหัวลูก

หรือเวลาแผลงฤทธิ์ เราต้องใช้ฤทธิ์ของเราบ้าง คือ ให้สวด "ทุ สะ นะ มิ" 60 ครั้ง แล้วเป่าหัวลูกค่ะ ลองไปทำดูค่ะ...

น้องปันแผลงฤทธิ์ตอนนี้ก็ยังดี เพราะว่ามีอยู่ไม่กี่ฤทธิ์หรอก.. เดี๋ยวเขาปรับตัวได้ ก็ผ่านช่วงเวลานี้ไปได้เอง ดีกว่าไปหักมุมตอนวัยรุ่นทำพ่อแม่หัวใจวายมาเยอะแล้ว..

มีเพื่อนรุ่นพี่คนนึง พ่อแม่เป็นคนดีมีตระกูล ลูกชายก็ดูว่าจะโอเค มาหักเหตอนม. 2 คบเพื่อนผิด บิดเลย ไปติดยา ติดเพื่อน หนีออกจากบ้าน ติดหญิง สารพัดที่จะทำให้พ่อแม่เสียใจ พ่อแม่นี่มาร้องไห้ในห้องพระอาจารย์เลย ตอนนี้ก็ดีขึ้น กลับมาเรียนแล้ว แต่ยังทำให้แม่ปวดหัวได้ เรื่องติดสาว คบหญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้า blablabla

ฟังแล้ว กรณีน้องปันยังปลอดภัยกว่าเยอะค่ะ

น้องคนนั้นเขาถูกเลี้ยงมาอย่างเอาใจ แม่ค่อนข้างเข้มงวดจู้จี้ อยากให้ได้ดังใจ ลูกชายก็ไม่ปริปาก แต่พอวันนึงหักเลย..ไม่มีปี่มีขลุ่ย แต่ที่จริงดูจากพื้นฐานครอบครัว มีโอกาสเกิดขึ้นได้ เพราะพ่อแม่มองว่าครอบครัวตัวเองไม่มีปัญหาเลย ทำไมลูกจึงมีปัญหา ตอนนี้ถึงแกกลับมาเรียนแล้วก็คบสาวที่หนีออกจากบ้าน.. แม่ก็รับไม่ได้

เรากลับมองว่า เด็กมันไม่ได้โอกาสแสดงแมนในครอบครัว เป็นลูกชายคนเล็ก ด้วยความที่เลี้ยงมาดี ใจก็มีความเมตตาต่อคนอื่น แต่ไม่มีช่องทางที่จะแสดงออก เลยชอบดูแลคนที่อ่อนแอกว่า เมื่อไปคบเพื่อนไม่ดี ก็ยังเป็นเด็กดีในกลุ่มเด็กไม่ดี เด็กอาจจะมีความทุกข์เศร้ากับปัญหาครอบครัวลึกๆ ที่พ่อแม่ไม่มีเวลามองเห็น เพราะทำงานหาเงิน ตัวเขาจึงคบกับคนที่มีปัญหาเหมือนๆ กัน ด้วยความที่รวย ก็เอาเงินพ่อแม่ตัวเองนี่แหละไปเลี้ยงเพื่อน..

ในมุมของศาสนา.. มันก็วิบากกรรมล้วนๆ เลย ช่วงวิบากส่งผล อะไรก็เกิดขึ้นได้ ไม่ต้องอาศัยเหตุผลในปัจจุบันมากมาย แต่ความจริงก็คือ ถ้าเราตั้งสติได้ ยอมรับได้ แก้ไขปัญหาเท่าที่ทำได้ พอเวลาผ่านไปกรรมมันหมดแรง ทุกอย่างก็จะดีขึ้น ทุกคนก็จะเติบโตขึ้นแล้วปรับสมดุลได้ การหยุดตั้งสติแล้วเผชิญหน้ากับพายุ.. อย่างเงียบๆ ก็ไม่สร้างปัญหาใหม่ พอปัญหาเก่าคลี่คลาย เดี๋ยวก็กลับมาดีเองค่ะ...

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 12:22:32

ความคิดเห็นที่ 112

คุณ : บุษยมาศ เล่นเอาคุณจองชัยอยากมีทีวีส่วนตัวเลยเหรอคะ.. 555

สาวๆ ต้องดูให้หายอยากเลยค่ะ ดูมันเข้าไป ลองเพ่งให้เห็นกระดูกเลยก็ได้..

คุณจองชัย ภาวนาทุกวัน ได้เห็นจิตไม่เที่ยง ฟุ้งบางวัน ไม่อยู่ในโอวาท แจ่มจริงค่ะ
ก็ต้องดูมันไปแบบนี้แหละ วันนึงเขาทิ้งของเขาเอง..สำหรับผู้ภาวนา ที่ไม่มีทุกข์โลดโผน เหมือนเทน้ำ 1 แก้วลงตุ่มทุกวัน เต็มตุ่มไม่รู้ตัว..

ถ้าทุกข์น้อย จิตเขาก็ไม่ละตัวตนง่ายๆ หรือเห็นการ "ละ" ได้ชัด เท่ากับคนที่ทุกข์มากๆ แล้วพลิกจิต สลัดทิ้งเลย แบบนั้นจะเห็นความแตกต่างชัดมากกว่า

แต่อย่าไปเรียกหาทุกข์เลย ไปแบบ slow but sure ก็ได้ค่ะ

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 12:28:27

ความคิดเห็นที่ 113

คุณยุ้ยหัดเขียน โมทนาด้วยจ้า... เป็นตัวอย่างที่ดีเลย นักปฏิบัติ.. อะไรๆ ก็ดีไปหมด..
ขนาดนอนไม่หลับยังดีเลย สวดมนต์ได้ตั้งสองชั่วโมง.. เริ่ด..

WHITEDAHLIA โมทนาจ้า.. ออกไปแล้วอย่าลืมช่วงโปร 7 วันหลังออกจากวัดนะจ๊ะ.. เต็มที่ๆ เลย.. มีอะไรไม่ชอบมาพากลก็โทรมาได้ค่ะ

คุณ ยิ้มไว้ไม่เครียด มาจัดเต็มกันต่อ.. เรื่องโดนกิเลสหลอกเป็นเรื่องธรรมชาติ โดนหลอกบ่อยๆ เดี๋ยวก็เข็ดเอง

คุณ : +++sLeEPYnOmORE+++

ดีจ๊ะ โมทนาด้วย ก็เอาบุญนี่แหละ ไปหนุนสภาวะธรรม..
เวลาทำบุญก็อธิษฐานซะเลย ด้วยบุญนี้ขอให้ขี้เกียจน้อยๆขยันมากๆ จ้า

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 13:16:35

ความคิดเห็นที่ 114

ขอบคุณ คุณ chaosy ค่ะ ได้กำลังใจจากคุณ chaosy ทุกครั้งเลยค่ะ
เรื่องสวดอิติปิโส เป่าหัว ทำแล้วค่ะ วันนี้จะลอง ทุ สะ นะ มิ ค่ะ

มาเช็คชื่อ ว่า สวดมนต์ แผ่เมตตา เหมือนเคยค่ะ

วันนี้ ทำบุญกฐิน ร่วมสร้างตู้พระไตรปิฎก เพื่อเก็บคัมภีร์ใบลาน กับวัดสูงเม่น ซึ่งเป็นวัดที่เก็บคัมภีร์ธรรมวรรณกรรมล้านนา ที่มากและสมบูรณ์ที่สุด ที่จังหวัดแพร่ ค่ะ

เชิญอนุโมทนาบุญด้วยนะคะ

จากคุณ : แม่น้องปัน

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 13:25:03

ความคิดเห็นที่ 115

มารายงานผลเมื่อวานและวันนี้จ้า

สำหรับเมื่อวานช่วงเย็น...ขอสารภาพว่าลืมนั่งสนิทเลย555+ เก็บของ เตรียมหมอน ผ้าห่ม ปิดไฟแล้วล้มตัวลงนอนทันใด ลืมนั่งไปเลย พอตื่นเช้ามา เอ เหมือนลืมอะไรน๊า...จ๊ากกก เมื่อวานลืมนั่งสมาธิง่ะ อิๆ
ส่วนเมื่อเช้า เย้ ขยะแทบไม่มีละ โผล่มาวับๆแวมๆบ้างแต่ไม่บ่อย นั่งได้นิ่งที่เดียว

ช่วงนี้แม่ผั่นเป็นโรค "เดี๋ยวก่อน" คือจะทำอะไรผลัดเวลา ผลัดวันทู้กที-*- จะสวดมนต์ไหว้พระตอนสองทุ่มก็เดี๋ยวก่อน เดี๋ยวนี้เลื่อนไปทำก่อนนอนละ จะทำงานก็เดี๋ยวก่อน งานก็เลยไม่เสร็จซะที เจ้าโรคเดี๋ยวก่อนนี่มันร้ายจริงๆนะเคอะ T^T

จากคุณ : แม่ผั่น (nopas)

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 14:01:34

ความคิดเห็นที่ 116

ขอบคุณที่ติดตามค่ะ คุณlucky and joy

ถ้ายังไงก็ใช้ไปถามหลังไมค์ เรามาตอบหน้าไมค์อย่างนี้ก็ได้นะคะ

เรื่องตอนเด็กๆ ที่เล่ามา ก็ตรงกับหลายคนเลย เราก็มีลักษะที่คิดในเรื่องทุกข์มาตั้งแต่เด็ก เหมือนว่าเราเคยเรียนรู้เรื่องนี้มาก่อน เมื่อโตจำความได้ก็หมกมุ่นเรื่องทุกข์ๆ อย่างนี้ผิดจากเด็กทั่วๆ ไป คิดเรื่องเกิดมาทำไมตั้งแต่ยังอยู่ประถมต้นเลยมั้ง..

มันเป็นความฟุ้งซ่านของคนมีปัญหาน่ะ.. อิอิ..

ก็ควรจะศึกษาเรียนรู้ต่อไปให้คุ้มกับที่มีสิ่งนี้ติดตัวมาอย่างที่พระท่านหรือว่าคุณน้าคนนั้นบอกนะคะ

เรื่องสัมผัสที่ศรีษะ ลองดูว่ามันคล้ายๆ เป็นคลื่นๆ ในหัวหรือเปล่า มันอาจไม่ใช้การที่มีใครอยากจะสื่อสาร แต่เป็นอาการปีติ ที่แสดงเมื่อเราเข้าใกล้ผู้มีธรรม มีพลังสมาธิสูงๆ
เราจะสัมผัสพลังงานเหล่านั้นได้ไงคะ..

เรามารู้ภายหลังจากปฏิบัติธรรมแล้วว่า คนที่เคยปฏิบัติมาเมื่อมาเกิดใหม่จะมีลักษณะบางอย่างติดตัวมา มันเป็นคุณลักษณะที่ฝังอยู่ในจิต ซึ่งแสดงออกตั้งแต่ยังเล็กๆ เพราะว่าวิบากกรรมอาสวะเครื่องหมักดองยังน้อย เมื่อโตขึ้นในวิถีโลก เครื่องหมักดองนี้จะสะสมและบดบังคุณลักษณะนี้ไปเรื่อยๆ เมื่อได้ปฏิบัติธรรมเจริญภาวนา ก็เหมือนกันว่าเราชำระสิ่งสกปรกออกไป ทีนี้ถ้าคุณสมบัติดังกล่าวมันไม่ได้ฝังลึกมาก เพียงปฏิบัติไม่นานก็จะถึงจุดที่เคยทำมา แล้วเราก็เจริญต่อได้ค่ะ..

อย่างที่คุณเล่ามานี้ก็ไม่น่าละทิ้งเสียค่ะ ให้ปฏิบัติให้มากๆ จะรู้ได้เอง ว่าเราเคยทำมาขนาดไหนแล้ว.. ยากแค่ไหนที่จะได้เกิดเป็นคน ได้เกิดในศาสนานี้ ได้เกิดในแผ่นดินธรรม ที่มีพระมหากษัตริย์ซึ่งทรงทศพิศราชธรรม แล้วก็มีครูบาอาจารย์มากมายเต็มแผ่นดิน ให้เราเรียนรู้ศึกษาจากพวกท่านได้ เราได้เกิดมาครบ 32 และมีชีวิตที่สุขสบายตามสมควร ซึ่งเรียกว่ามีเครื่องมือพร้อมสรรพที่จะเจริญธรรมต่อได้ นี่แหละคือวาสนาที่เราได้ทำมาค่ะ เราควรจะทำต่อไปไม่ให้เสียโอกาสดีๆ อย่างนี้เลยค่ะ

ยังไงก็ตาม เราก็ยังตั้งใจที่จะชวนเพื่อนๆ ปฏิบัติธรรมแล้วก็ช่วยตอบคำถามต่างๆ เหมือนเดิม จนกว่าพันทิปเขาจะไล่เราดีไหม.. 555

มาร่วมลงเรือลำเดียวกันนะคะ... ถ้าเราต้ังใจ ฝั่งอยู่อีกไม่ไกลดอกค่ะ

สภาวะช่วงที่สามที่เล่ามา เหมือนเรามากๆ ค่ะ แต่เราไม่รู้ว่านั่นคือสว่าง..อิอิ.. รู้แต่ "ว่าง" เข้าไปก็ว่าง และว่างจนรู้สึกเบื่ออย่างที่คุณเป็นแหละ จึงหาอะไรทำ..555

ตามประสาคนโง่ ทำนั่นทำนี่.. เผื่อจะมีอะไรขึ้นมานิดๆ หน่อยๆ ปรากฏว่าพอกราบครูบาอาจารย์ท่านก็ว่า.. ไม่ต้องทำอะไรมากหรอก แค่อยู่อย่างนี้ให้เป็นปกติอย่างนี้พอแล้ว..

ก็จริงของท่านนะคะ.. ที่คุณพูดมาทั้งหมด เป็นสภาวะที่ตรงค่ะ ไม่ผิดทางแน่นอน..

_{"พระอาจารย์ให้เดินจงกรมนานมากแล้วจึงนั่งสมาธิต่อ ในช่วงวันแรกๆ ทรมานมาก ช่วงวันหลังๆ ก็เริ่มดีขึ้นจิตไม่วอกแวกเลย พอเดินจงกรมแล้วนั่งสมาธิต่อในขณะที่เริ่มจะมีอาการชาที่ขา จิตมันก็บอกตัวเองว่ากายไม่ใช่เรา กายไม่ใช่ตัวตน จิดเราเหมือนแยกจากกายทันทีไม่รับรู้อาการชา เข้าไปสว่างมาก สว่างอย่างเดียว

ในคราวต่อมาเมื่อทำตามเดิม เดินจงกรม นั่งสมาธิปับสว่างอย่างเดียวเลยคะ ว่าง มันว่างมากจนรู้สึกเบื่อ จนตะโกนในสมาธิ

ในตอนนั้นเหลือแต่ตัวรู้ และรู้ว่าอ๋อมันเป็นอย่างนี้เอง รู้จนรู้สึกว่าไม่มีอะไรสงสัย ไม่มีอะไรจะต้องถาม รู้อย่างเดียว แต่ปัญหาในตอนนี้คือ ไม่รู้ว่าตัวเองรู้อะไร และทำไมตอนนั้นไม่ถามอาจารย์วะ จบค่ะ (สรุปว่า ไม่รู้ว่ารู้อะไร)"}

แหม.. ปลาตัวใหญ่เข้ามากินเหยื่ออีกตัวแล้วนะคะ อาจารย์เราใช้ภาษาอย่างนี้..

งานของเราคือการตั้งกระทู้ดักปลาค่ะ ปลาคือผู้ที่เคยบำเพ็ญมา มีวาสนา เมื่อได้มาเจอกัน ก็มีหน้าที่ให้ความมั่นใจและชี้ให้เขาเห็นสิ่งที่ตนเองมี เพื่อให้เขาได้เจริญต่อไปค่ะ..

อย่างที่คุณเล่ามานี้ ถือว่าเป็นปลาตัวโตเลย.. big fish

เหลือแต่ตัวรู้นี่ล่ะ.. แจ่มสุดๆ รู้เฉยๆ เมื่อรู้แล้วจึงไม่มีอะไรจะต้องสงสัย เพราะมันรู้ไง จะไปสงสัยทำไมล่ะ.. รู้เฉยๆ เพราะว่าจิตรู้.. เมื่อจิตรู้จึงเกิดแสงสว่าง..

อุทะปาทิญาณัง อุทะปาทิปัญญา อุทะปาทิวิชชา อุทะปาทิอาโลโก..

เมื่อเกิดแสงสว่างก็ขับไล่อวิชชาความไม่รู้ เมื่อรู้ จึงไม่มีความสงสัย นั่นเป็นธรรมแล้ว..

ดังนั้นเมื่อเราอยู่กับธรรม คืออยู่กับรู้ เราไม่ต้องไปสงสัย รู้มันไปว่างๆ อย่างนั้นแหละดี

ไม่ต้องกลัวโง่.. รู้แต่ไม่รู้อะไร เป็นการรู้ที่จิต ไม่ใช่รู้ที่ความคิด..

เป็นสภาวะที่หายาก แต่คนเป็นจะรู้สึกลังเลสงสัยว่าตกลงเรารู้อะไร แต่จิตเขาไม่สงสัย เขาเลยเฉยๆ รู้เฉยๆ รู้อย่างเดียว...

เมื่อเราเข้าถึงสภาวะของการรู้อยู่เฉยๆ อย่างนี้ไปบ่อยๆ เดี๋ยวปัญญาภายนอกของเราจะเจริญขึ้นมาเอง ปัญญาจะเข้าไปเรียนรู้จิต แล้วก็ค่อยๆ เข้าใจสภาวะที่จิตรู้ เกิดเป็นความรู้ที่สามารถพูดออกมาได้

เมื่อกี้เพิ่งคุยกับเพื่อนกัลยาณมิตรสำคัญคนนึง คือคุณ IPAD บอกว่าช่วยมาเขียนกระทู้หน่อย ดูแลน้องๆ ตามประสาคนที่พึ่งตัวเองได้แล้ว ควรร่วมด้วยช่วยกัน เขาก็ว่าไม่รู้จะเขียนอะไร แต่พอคุยกันไป เขาก็แสดงธรรมออกมามากมาย.. มันก็คือกันค่ะ..

คือผู้ที่ได้ภาวนามยะปัญญา เขาไม่ยึดธรรม เวลาอยู่เฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร เหมือนไม่รู้อะไรเลย แต่พอคุยกัน ธรรมก็ผุดขึ้นมาสั่งสอน.. คือเมื่อมีเหตุ ธรรมที่จิตรู้แล้ว เขาก็แสดงออกมาเองได้

ความรู้แท้ๆ ของจิตนั้น รู้เงียบๆ รู้เฉยๆ รู้ แต่ไม่รู้อะไร..

ดังนั้นคุณlucky and joy ไม่ต้องลังเลสงสัย อย่าท้อถอย ให้เพียรต่อไปค่ะ เข้าถึงความรู้ความว่างความสว่างอย่างนั้นให้บ่อยเท่าที่จะเป็นไปได้... แล้ววันนึง เมื่อมีเหตุพร้อม คุณจะได้รู้ด้วยตนเอง ว่าคุณ "รู้อะไร"

โมทนาด้วยกับสภาวะอย่างนี้ค่ะ..

อีกนิดนึง.. หลายคน "รู้" และรู้ว่าเขารู้อะไร.. เป็นเพราะสติของเขาสมบูรณ์และละเอียดพอ ดังนั้นการพัฒนาของคุณ lucky and joy ให้ทำสติมากๆ ให้เอาสติไปกำหนดรู้ทุกสภาวะที่เกิดขึ้นอยู่เนืองๆ เกิดอะไรขึ้นมาให้เอาสติกำหนดรู้ เมื่อรู้แล้วให้ละไปเลย รู้ผ่าน รู้ผ่าน รู้ผ่าน.. คือไม่ต้องยึดรู้ แต่เน้นที่กำลังสติ กำหนดรู้..

พอสติมีกำลังมากขึ้น เมื่อเราเข้าสมาธิไป แล้วเกิดสภาวะใดขึ้น คราวนี้สติจะรู้ได้ทัน อย่างละเอียดเลยค่ะ.. อาจจะพัฒนาไปเป็น "รู้ แล้ว เห็น" ด้วยค่ะ..

วันนึงคุณจะเหมือนเรา ที่อยากกอดตัวเอง แล้วจุ๊บๆๆๆ ขอบคุณตัวเอง ที่ได้เพียรมามากในอดีต แม้จะออกนอกลู่นอกทางไปบ้าง แต่ผลของความเพียรก็ปรากฏขึ้นเมื่อเราหันกลับมาเข้าสู่ลู่ทางเดิมๆ ไม่เสียชาติเกิดแล้วค่ะ

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 14:40:25

ความคิดเห็นที่ 117

แหม๋ๆๆๆ ยิ้มไว้ไม่เครียด แอบสร้างห้องย่อยซะแล้ว..อิอิ.. มีห้องขี้เกียจซะด้วย..

ได้เลย ขี้เกียจทนไม่ไหว ให่ไปนอน นอนสมาธิ...นะจ๊ะ..

ขอย้อนกลับมาตอบคุณกันดั้มเพิ่มเติม.. ที่จริงคุณจุ๊ก็ตอบไว้ดีแล้ว ขอโมทนาด้วยจ้า

อยากให้เพื่อนธรรมมาช่วยกันแบบนี้ ไม่ต้องคิดว่ากระทู้เรานะ เชิญมาร่วมด้วยช่วยกัน ผู้ที่ถามก็ย่อมได้คำตอบที่หลากหลาย แต่.. แต่.. มีแต่กุศลนะคะ มีแต่คำตอบที่เป็นกุศลจิต..

คุณกันดั้มกลัวไม่แปลกค่ะ เรายังกลัวเลย.. จะออกไปตอบคำถามเขาก็มีความกลัวขึ้นมาแว่บนึง.. กลัวจะเป็นเหตุให้คนสร้างกรรม อิอิ...

คนดีย่อมขี้กลัว เขาคงอยากให้กลัว เราก็กลัวซะหน่อย...

ผู้ประพฤติธรรม ทำอะไรย่อมขาดทุนเป็นธรรมดา.. แต่พระอาจารย์สอนว่า..ให้ยินดีพอใจในการขาดทุน.. เอาความไม่มี ไปให้ผู้ที่มี.. ยากมั้ยวะ.. (ยากจริงๆ ค่ะอาจารย์)

แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 54 15:33:54

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 15:25:11

ความคิดเห็นที่ 118

มาที่คำถาม

ขณะ บางครั้งมันจะเกิดภาวะรู้สึกว่ากายนี้ไม่ใช่เรา รูปนี้ไม่ใช่ตัวเรา คล้ายๆกับตอนนั่งสมาธิแล้วอยู่กับจิตผู้รู้ ถ้าเราไม่คิดความคิดก็นิ่งอยู่เฉยๆ แต่ภาวะนี้บางทีอยู่เพียงแป๊บเดียว บางทีอยู่ชั่วโมงถึงสองชั่วโมง หรือบางทีก็เกือบทั้งวัน

ทำยังไงภาวะที่รู้ว่ากายนี้ไม่ใช่เราเนี่ย ทำยังไงจิตเราถึงจะรู้แบบถาวรครับ ไม่ใช่รู้ ๆ หาย ๆ หรือ ปัจจัยอะไรทำให้ภาวะนี้อยู่ได้บ่อย อยู่ได้นานขึ้น.

อาการที่เป็นนั้น แสดงให้เห็นว่า "จิตยังไม่ตั้งมั่น"

เราอยู่กับจิตผู้รู้แล้วนิ่งเฉยๆ แต่แป๊บเดียวก็เปลี่ยนแปลง นี้คือเขาตั้งมั่นได้ไม่นาน บางทีตั้งมั่นสองชั่วโมง บางทีทั้งวัน นั่นคือภาวะของความตั้งมั่น แต่จะสั้นหรือยาวก็ขึ้นอยู่กับกำลังของจิตนั่นเองค่ะ

ทีนี้ตรงนี้ต้องดูดีๆ .. ความคิดที่อยากให้จิตตั้งมั่นอย่างถาวรนั้น ไม่ตรงค่ะ.. เพราะไม่มีอะไรที่ตั้งมั่นอยู่ได้อย่างถาวรค่ะ แม้แต่ความตั้งมั่นของจิตก็ไม่ถาวร ไม่พ้นกฏไตรลักษณ์เลยค่ะ..

มีบางคนที่พยายามทำให้จิตตั้งมั่นถาวร พยายามอย่างยิ่งที่จะอยู่กับผู้รู้ตลอดเวลา รู้ตลอดทั้งวันทั้งคืน ตั้งเด่นอยู่อย่างนั้น.. ลองไปดูเถอะ นั่นคือหนึ่งในวิปัสสนูกิเลสเลย..

จิตที่เป็นปกติ มันจะเปลี่ยนแปลงได้ เดี๋ยวตั้งมั่นเดี๋ยวไม่ตั้งมั่น.. ล้มบ้างลุกบ้าง.. เพื่อให้เราเกิดปัญญา เกิดการเรียนรู้ เมื่อเราเรียนรู้ผลของการที่จิตไม่ตั้งมั่น เราก็จะแก้ไขให้จิตกลับมาตั้งมั่น เมื่อเราแก้ไขบ่อยๆ จิตก็ตั้งมั่นนานขึ้นๆ จนกระทั่งตั้งมั่นอยู่ตลอดเวลา

ตั้งมั่นมีสองตัว ตั้งมั่นตัวแรกคืออดทนต่อความเปลี่ยนแปลง ตั้งมั่นตัวที่สองคือไม่หวั่นไหวกับความเปลี่ยนแปลง

ความตั้งมั่นที่แท้จริงคือตัวที่สอง ตั้งมั่นเพราะรู้ความจริงว่าทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนแปลง นี่เป็นความเข้าใจต่อธรรมชาติของจิต

การเข้าใจธรรมชาติของจิต หมายความว่า..

เมื่อคุณมีสมาธิทรงไว้ จิตก็ตั้งอยู่บนฐานที่มั่นคง เมื่อสมาธิอ่อนลง จิตก็อาจจะเปลี่ยนแปลงได้ตามเหตุปัจจัยที่เข้ามากระทบ เช่นผัสสะเวทนา เมื่อถูกกระทบ จิตก็แสดงอาการหวั่นไหวได้ แต่จุดสำคัญอยู่ตรงที่.. "รู้"

เมื่อเรา "รู้" ธรรมชาติของจิต เราก็เข้าใจ ไม่ยึดถือ และปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติค่ะ

เราจะเห็นตุ๊กตาล้มลุก ที่ล้มแล้วลุกขึ้นได้ทันที.. แล้วก็ไม่สนใจกับตอนที่ล้ม กลับมาตั้งมั่นอยู่กับ ลุก ต่อไป..

เมื่อเราถูกกระทบบ่อยๆ เราก็ลุกได้เร็วขึ้น และเกิดตบะมากขึ้น ในระยะต่อมาตุ๊กตาจะตัวหนักขึ้น จิตมีกำลังมากขึ้น คราวนี้เขาจะทรงอยู่ได้ มีอะไรมากระทบก็ไม่หวั่นไหว

คือเขาอยู่ได้ด้วยกำลังของเขาเอง "ไม่ใช่ความอยากที่จะให้เขาตั้งมั่น" แต่เขาตั้งมั่นเพราะ "รู้" มาก "ไม่สนใจสิ่งที่มากระทบ เพราะรู้แล้วว่าไม่มีค่ามีน้ำหนัก"

ผู้ที่ทำสมาธิเก่ง บางทีก็มีจิตตั้งมั่นตลอดเวลาไม่มีความคิดเข้ามากระทบ อันนี้คือหลักหินทับหญ้า.. เขาจึงคิดว่าเขาเป็นผู้มีจิตตั้งมั่นแล้ว แต่ที่จริงความตั้งมั่นนั้นไม่ใช่ของจริง เกิดขึ้นเพราะกำลังสมาธิเท่านั้นเอง... เมื่อหมดกำลังจิตก็เสื่อมถอยกลับมาอยู่ที่เดิม..

ต่างจากวิปัสสนา.. คือจิตตั้งมั่นเพราะละวางอุปทานที่เกิดขึ้น ที่มากระทบจิต ไม่หวั่นไหวกับอุปทานเหล่านั้น เพราะมีความรู้ มีปัญญาเกิดขึ้นที่จิต อันนี้เป็นความตั้งมั่นถาวร

ยิ่งประกอบสมาธิก็ยิ่งมีกำลัง ยิ่งเจอพายุ จิตก็ไม่หวั่นไหวเลย ยังคงตั้งอยู่ได้ โดยแยกตัวออกจากสภาพแวดล้อมอย่างแท้จริง ต่อให้กายสั่นไหวเพียงไร จิตจะไม่กระดิกเลย..

เวลาเรานั่งสมาธิบางทีก็มีความคิดเกิดขึ้นมาก แต่จิตเฉยๆ ไม่สนใจความคิดพวกนั้น เมื่อไม่สนใจ ก็คือไม่มี แบบนี้ที่แม่ผั่นหรือใครข้างบนพูดถึงอยู่เหมือนกัน.. แบบนี้คือสมาธิไม่ดีก็จริง แต่จิตดี..

ในรายละเอียด นอกจากกายกับจิต แยกออกจากกันแล้ว "สมาธิ" กับ "จิต" ก็แยกจากกันอีกนะคะ

และโดยถามธรรมชาติ เดี๋ยวก็รวมกัน เดี๋ยวก็แยกกัน..

เป็นไปไม่ได้ที่จะแยกจากกันอย่างถาวรค่ะ เป็นไปไม่ได้เลย มีทางเดียวที่จิตจะแยกจากกายได้อย่างถาวร คือการละขันธ์ค่ะ

ในระหว่างที่ยังอยู่ด้วยกัน ก็ต้องดูแลกันไป เดี๋ยวกระทบกันบ้าง เดี๋ยวก็แยกกันบ้าง.. แต่กระทบแล้วไม่มีปัญหา เพราะมีปัญญา.. จึงไม่เกิดทุกข์นั่นเอง

ทำยังไงภาวะที่รู้ว่ากายนี้ไม่ใช่เราเนี่ย ทำยังไงจิตเราถึงจะรู้แบบถาวรครับ ไม่ใช่รู้ ๆ หาย ๆ หรือ ปัจจัยอะไรทำให้ภาวะนี้อยู่ได้บ่อย อยู่ได้นานขึ้น

คำถามนี้ ถ้าตอบตรงคำถาม

1. ปัจจัยที่ทำให้จิตรู้ว่ากายไม่ใช่เรา อย่างถาวร ต้องมีกำลังสติต่อเนื่องเป็นมหาสติ และมีกำลังสมาธิมากพอที่จะให้สติตั้งมั่นอยู่กับจิตได้

2. แต่ถึงอย่างไร การที่จิตจะรู้แบบถาวร ไม่ใช่การรู้ว่ากายไม่ใช่เราอย่างถาวร เขาจะรู้ซ้อนลงไปอีกว่า.. แม้กระทั่งภาวะของ "การรู้" ก็ไม่ถาวร เปลี่ยนแปลงได้ตามเหตุปัจจัย.. เมื่อเขารู้ก็ไม่เดือดร้อนกับการเปลี่ยนแปลง มันรู้ก็ดี ไม่รู้ก็ไม่เป็นไร..

เมื่อไม่เดือดร้อน ก็ไม่มีเครื่องกั้น ไม่มีความข้องกังวล..

เมื่อไม่กังวล จิตก็รู้ได้ต่อเนื่องขึ้นๆๆๆๆๆๆ สติตามรู้จนกระทั่งรวมกับจิต เกิดเป็นจิตผู้รู้ เกิดมหาสติ มหาปัญญา..

ในธรรมที่ละเอียดลึงลงไป.. จะแยกระหว่างจิตรู้ กับปัญญาตัวนอก... ซึ่งผู้ที่ไม่มีกำลังจิต หรือความละเอียดของปัญญาไม่อาจแยกออกได้เลย..

คือบางครั้ง จิตเขารู้แล้ว และรู้อย่างถาวรด้วย แต่เจ้าตัวไม่รู้ คือระบบความคิดคือระบบประสาทหยาบนั้น ไม่รู้เท่าทันจิต ก็คิดว่าจิตไม่รู้..

แต่ที่จริงนั้น .. จิตอาจจะรู้อยู่เสมอ รู้อยู่ตลอดเวลา แต่เจ้าตัวนั้นไม่สามารถ "เข้าถึง" หรือ "เห็น" อาการ "รู้" ของจิตได้ตลอดเวลาต่างหาก..

เมื่อใดก็ตามที่กำลังสติตก จึงไปเห็นว่าจิตยึดกายว่าเป็นของเรา ทั้งที่จิตไม่ได้ยึด

แต่ตัวผู้เห็นนั่นแหละไปยึด เพราะถูกตัณหาอุปาทานหลอกเอานั่นเอง..

เขียนไปก่อน ไม่รู้คุณกันดั้มอ่านอย่างนี้จะเข้าใจไหม.. ไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร รับรู้ไว้เฉยๆ วันนี้ไม่เข้าใจ วันนึงจะเข้าใจ..

มีคนมากมายที่ปฏิบัติแล้วจิตละสักกายทิฏฐิมาตั้งนานแล้ว แต่ตัวเขาไม่รู้เลย.. เพราะปัญญายังไม่ทันรองรับผลภาวะของจิต

แม้จิตจะละกายแล้ว คือไม่กังวลกับกาย แต่ยังมีตัณหาอุปปาทานอยู่.. เมื่อมีตัณหาอุปาทานแล้วไม่รู้ จิตก็เลยกับไปยึดกายอีกนั่นเอง...

ผู้ที่ได้โสดาปัตติผล บางคนก็ยังเผลอยึดกายได้ ไม่ใช่เพราะจิตยึดกาย.. แต่จิตหลงไปยึดสังขาร และเกิดการปรุงแต่งด้วยตัณหาอุปทานอยู่นั่นเอง

การที่จิตจะไม่หลงไปยึดสังขาร ก็คือจิตพ้นจากอวิชชา จิตละอวิชชาได้ รู้เท่าทันกลไกของตัณหาอุปปาทาน ก็คือจิตไม่ยึดสมมติ หมดสมมตินั่นแหละ...
แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 54 16:08:15

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 15:31:17

ความคิดเห็นที่ 119

สรุปอีกนิด.. การรู้กายว่ากายไม่ใช่ของเราอย่างถาวร มีทางเดียว..

คือให้เขารู้ แบบไม่ถาวรนั่นแหละบ่อยๆ เดี๋ยวรู้ ก็ไม่ยึด เดี๋ยว เผลอ ก็ยึด

เผลอเมื่อใด ก็รู้เมื่อนั้น เมื่อรู้ก็ไม่เผลอ..

เห็นแสงแว่บๆ เช่นนี้บ่อยๆ ถึงวันนึงจะสว่างวาบ.. แทงอวิชชาที่เหลือติดๆ อยู่ให้หลุดไป คราวนี้จะเป็นการรับรู้ผลภาวะของจิตอย่างถาวร.. ก็ลอกเปลือกอวิชชาได้ชั้นนึง..

คราวนี้จะไม่หลงตัวเก่าแล้ว เพราะว่า "รู้ชัด" ในสภาวะนั้นๆ นั่นเอง เมื่อนั้น..ปัญญาก็เข้าถึงความสามารถของจิตที่มีอยู่เป็นอยู่ และรองรับสภาวะธรรมที่เกิดขึ้นได้..

ยกตัวอย่างตัวเอง บางสภาวะนั้นเราก็เดี๋ยวรู้เดี๋ยวหลง.. เช่นอาหารอร่อย ชอบกินไง.. ไม่ค่อยอยากจะเลิกอร่อยหรอก.. แต่โดยสภาวะจิตที่มี เรารู้ด้วยหลักการว่ามันไม่ยึดอร่อยแล้ว.. แต่ทำไมเรายังอร่อยอยู่..

ก็ศึกษาตัวเอง.. เออ.. ถ้าพิจารณาอาหาร ใช้ระบบเสขิยวัตรของพระพุทธเจ้า.. พิจารณาทุกคำกลืน แบบนี้ไม่อร่อยเลย ไม่หลงรสชาติเลย คือถ้ากำหนดรู้ปั๊บ อร่อยหายทันที รู้รส แต่ไม่รู้ว่าอร่อยหรือไม่อร่อย คือรู้แล้วดับเลย..

แต่ถ้าไม่กำหนด ก็หลงอร่อยได้ อร่อยจนอิ่ม.. ก็ดับ วางช้อนซ่อมแล้ว ก็ไม่เหลืออร่อยอีก.. จบ..

พอมื้อต่อไป เจออาหารอร่อย ก็อยากกินอีก ถ้าปล่อยตามอยาก ก็กินๆๆๆๆ เต็มคราบ เรียกว่าสนองกิเลสจนมันพอ พอ..มันก็หายอยาก ก็ดับอีก..

ทีนี้มาเลิกหลงได้เพราะอะไร เพราะว่าทำฌาน และต้องการเข้าถึงสภาวะที่เคยได้ ต้องการฝึกวสี.. ทีนี้เมื่อกายมันบริสุทธิ์จากฌาน มันจะกินไม่ได้ กินอะไรเข้าไปเกิดเวทนาเลย พอเราทำสมาธิต่อเนื่อง เราก็ต้องกินน้อยลงๆๆ ความอยากก็ลดลงๆๆๆ

จนถึงจุดนึง ปัญญาก็เข้าใจความจริงว่าอาหารเป็นทุกข์.. ตัวอาหารนี่แหละคือทางเข้าของเวทนา ผัสสะ รวมทั้งวิญญาณด้วย.. มันสามารถเข้ามาทางอาหารได้

พอเราเกิดเวทนาที่ร่างกาย เราก็จะทำสมาธิได้ไม่ดี เราก็จะลด และ เลือกอาหาร..

ระหว่างฌาน กับรสชาติอาหาร วันนึงรสชาติอาหารมีแรงดึงดูดมากกว่าฌาน เราก็เลือกกิน แต่พอวันนึงเราเจริญฌานขึ้น รสชาติของฌานมีพลังมากกว่าอาหาร.. เราก็ไม่เลือกอาหาร.. มันวางความอยากกินได้เอง..

ตอนนี้เจออาหารอร่อย ก็เฉยๆ แล้ว มันไม่มีน้ำหนักรบกวนจิตใจเลย.. ต่อให้หิวแค่ไหน ก็เหมือนไม่หิว.. กินเท่าที่กินไหว..

นี่เป็นตัวอย่างของการ "รู้" อย่างถาวร.. เสต็ปคือ

1. รู้ชั่วคราว รู้แว่บๆ (ถ้าไม่เลิกเพียรรู้จะเข้าสู่รู้จริงหรือรู้ใหญ่ ซึ่งต้องมีเหตุนำมาด้วย)

2. รู้จริงแต่ยังหลงได้ เพราะกำลังของการรู้นั้นยังไม่ตั้งมั่นพอ

3. รู้แบบตั้งมั่น.. เพราะว่าโดนบททดสอบในข้อ 2 มากพอ ยิ่งทดสอบยิ่งสอบผ่าน ก็ยิ่งมั่นคงขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นความเคยชิน เป็นนิสัย..

คราวนี้ เป็นรู้ที่ไม่เสื่อม...
แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 54 16:40:30

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 16:35:15

ความคิดเห็นที่ 120

โมทนากับคุณโชติช่วงชัชวาลค่ะ ใครมีกิ๊บช่วยติดให้เธอด้วยนะคะ...

สุดยอดเลย .. ขอรบกวนแวะมาบ่อยๆ นะคะ นำเรื่องอย่างนี้มาแสดงไว้ตามสถานการณ์เป็นธรรมทานซ้อนธรรมทานเลยค่ะ

จากที่คุณโชติช่วงชัชวาลแสดงธรรมมา ก็ขอต่อด้วยเรื่องเล่าอีกนิด..ในประเด็นเดียวกัน

เรื่องสวดมนต์นี้ พระอาจารย์บอกว่า นอกจากสวดอิติปิโส 108 จะช่วยเรื่องคุ้มครองตนเองและครอบครัว ได้เจริญสมาธิ สติปัญญา รักษาโรคภัยไข้เจ็บ ปัดเป่าเคราะห์กรรมได้แล้ว ยังช่วยประเทศได้ด้วย ช่วยป้องกันอันตรายจากน้ำท่วม ผ่อนหนักเป็นเบา ได้รับการคุ้มครองทั้งจากเทวดาและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ แผ่ให้คนอื่นๆ ที่ประสบภัยน้ำท่วมได้ด้วย

ที่สำคัญ ช่วยต่ออายุให้พระอาจารย์ด้วย อันนี้ล่าสุดท่านจัดให้ตามใจกิเลสของลูกศิษย์เลย เพราะห่วงพระอาจารย์กันมาก แต่ไม่ค่อยปฏิบัติตามคำสอน.. ท่านเลยบอกว่าการ สวดอิติปิโส 108 มีผลต่ออายุให้ท่าน ดังนั้นพวกเราชาวกระทู้ที่เป็นศิษย์ท่าน และอยากช่วยกันรักษาพระอาจารย์ ต้องเริ่มที่ 108 ทุกวันแล้วล่ะ ใครทำไม่ไหว ก็เริ่มต้นที่เท่าอายุบวก 2 ก็ได้ค่ะ

เมื่อสวดเสร็จแล้วก็น้อมจิต ขออาราธนาบารมีพระพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระธรรม พระอริยะสงฆ์ พระปัจเจกพุทธเจ้า ช่วยน้อมนำบุญกุศลจากการสวดมนต์ภาวนา ถวายเพื่อรักษาธาตุขันธ์พระอาจารย์ และถวายเป็นพระราชกุศลช่วยต่ออายุในหลวงด้วย..

อิติปิโส 108 นี้มีอานุภาพมาก สวดได้คืนนึง อุทิศให้ใครๆ ได้เป็นหน้าๆ เลยค่ะ

แก้ไขข้อความค่ะ เมื่อกี้เข้ากราบท่านบอกว่า + 2 ค่ะ ท่านรู้ทั้งหมดที่เราเขียนนั่นแหละ.. ดังนั้นอย่างที่บอกคุณบุษยมาศไว้ ที่ผ่านมาท่านปล่อยให้เราเรียนรู้ค่ะ อิอิ..
แก้ไขเมื่อ 18 ต.ค. 54 19:19:35

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 17:02:41

ความคิดเห็นที่ 121

สวัสดีคุณ คุณ K (Tarocchi) ค่ะ

ขอแสดงความยินดีด้วยที่ใช้ระบบสองซิมแล้วค่ะ..

ปฏฺิบัติธรรมแนวเด็กหลังห้อง อะไรๆ ก็ดี ทั้งนั้นเลย..

อะไรอะไรก็เป็นธรรม เรียนรู้แก้ไขได้ ก็ได้เข้าใจสภาวะธรรม ปฏิบัติได้ตลอดเวลา พิจารณาได้ทุกสิ่งอย่าง.. ไม่ต้องแปลกใจเลยว่า ต่อไปเราจะก้าวหน้าได้อย่างรวดเร็ว

เรากำลังฝึกวิชา "จอมยุทธ์ไร้กระบวนท่า" นั่นเองค่ะ

ใครส่งอะไรมา ก็เอาอันนั้นเป็นอาวุธปหานกิเลสได้หมดค่ะ..

ไปไหนไปแต่ตัว มีสติสมาธิปัญญาติดตัว รบได้ทุกสนามค่ะ..

แพ้หรือชนะก็ดีทั้งนั้น เพราะว่าได้ธรรมเสมอ ดังนั้นก็ชนะในชนะ และชนะในแพ้ด้วยค่ะ..

เราแพ้ชนะไปจนไม่มีแพ้มีชนะนั่นแหละ.. ถึงตรงนั้นก็สบายล่ะ..

ดีใจมากที่ได้เห็นว่า "เข้าใจแล้วว่า การรู้เฉยๆ (และการเป็นกลาง) แบบที่เราคิดเอา มันง่ายกว่าการปฏิบัติจริงหลายเท่า...

เพราะฉะนั้นสรุปได้ว่า เราต้องเรียนรู้ด้วยการซ้อมบ่อยๆ ทำให้สม่ำเสมอ มันถึงจะได้ผลอย่างแท้จริง"

อันนี้แหละของจริงเลย ของจริงไม่ใช่ของจำค่ะ..

โมทนาสาธุค่ะ

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 17:11:21

ความคิดเห็นที่ 122

คุณ : WHITEDAHLIA ขอบคุณค่ะ

คิดว่าทุกคนเริ่มฟื้นตัวจากการร่วมบุญใหญ่กันแล้ว คงจะกลับมาคึกคักปฏิบัติธรรมที่บ้านกันเหมือนเดิม แต่พี่ยังอยู่วัดค่ะ

ถ้าไม่ลำบาก ช่วยอับเดทข้อมูลน้ำท่วมเล็กๆ บ้างก็ได้ พี่ไม่รู้ข่าวเลยค่ะ แต่พระอาจารย์ก็เมตตาทุกวัน.. ท่านทำงานหนักมากๆๆๆ

ตอนนี้ศิษย์หลายคนก็เริ่มรู้ตัว ได้รับสัญญาณให้ช่วยกันสวดอิติปิโส 108 แล้วค่ะ

ไม่ต้องห่วง CP เพราะเขาไม่หยุดขายของหรอก ในวิกฤติอย่างนี้ เป็นช่วงทำเงินมหาศาล ดังนั้นเดี๋ยวเขาต้องเปลี่ยนเป็นขนสินค้าทางเรือ..

เราก็ซื้อของเก็บไว้ครั้งละมากๆ หน่อย แต่ไม่ต้องวิตกค่ะ.. บ้านเราไม่อดตายแน่นอน..

ห่วงน้ำท่วมไปถึงบ้านแล้วเราจะออกมาซื้อไม่ได้มากกว่า อย่าลืมเทียนไขนะคะ สำคัญมากหากไฟดับ..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 17:21:56

ความคิดเห็นที่ 123

เรื่องได้แหวนคืนนี้สุดยอดเลยค่ะ เป็นเรื่องที่น่าทึ่งมากๆ

เรื่องจิ้งหรีดก็อึ่ม.. หลังๆนี่เราพยายามระวัง แต่บางทีก็สุดฝืน กำลังจะออกรถ อึ่งวิ่งมาให้รถทับ เราก็แว่บจะเสียใจ แต่สติยั้งไว้ทัน ก็รีบอุทิศกุศล บังสุกุลให้เลย

บางทีเขามีเกณฑ์ตาย มาให้เราช่วยเขาก็มีนะ..

คุณบุษยมาศต้องช่วยสวดมนต์แล้วล่ะ ถวายพระอาจารย์กันนะคะ

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 17:34:04

ความคิดเห็นที่ 124

คุณจุ๊ ขอบคุณมาเลย เชิญมาบ่อยๆ ช่วยตอบคำถามกันนะคะ จะได้มีหลายมุมมอง

love_first โมทนานะคะ ตาแดงเถือกเลยเหรอ.. น่ารักมากๆ เลย นั่งสมาธิหลับเนี่ย..ดี..อิอิ..

แม่น้องปัน ความคิดเห็นที่ 114

โมทนาค่ะ ลองทุสะนะมิค่ะ ทำบ่อยๆ นี่เป็นคาถาห้ามทุกข์ค่ะ..

โมทนากับบุญทานที่ทำทั้งหมด และยิ่งโมทนากับสวดมนต์ภาวนาค่ะ ติ๊กที่ปฏิทินไว้เลย เวลาทุกอย่างหายแล้ว จะได้ดูว่าเราแก้ไขปัญหาได้ภายในกี่วัน..

แม่ผั่น ความคิดเห็นที่ 115

โรคเดี๋ยวก่อนนี้เป็นแล้วแก้ยาก เรายังแก้ไม่สนิทเลย อันนี้โหดพอๆ กับโรครักหลับ..

อย่าให้ตัวนี้จับเราได้นะคะ มันละอยากมากๆ ถ้าเดี๋ยวก่อนขึ้น ให้ลุกเลยค่ะ..

เราขอรับรองว่าแก้ยากจริงๆ ทุกวันนี้เรายังต้องแก้อยู่เลย..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 17:39:27

ความคิดเห็นที่ 125

อิอิ ไม่ได้จะสร้างห้องย่อยนะเคอะ แค่แอบไปหลับหลังห้องเท่านั้นเองค่า แต่วันนี้ตื่นมานั่งสมาธิแต่เช้าแล้วนะ แก้ตัวที่เมื่อวานทำตัวแย่

จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 18:28:14

ความคิดเห็นที่ 126

รายงานตัวค่ะ กลับจากวัดแล้วยังคิดถึงเรื่องราวที่อยู่ในวัดอยู่ทุกวัน ยิ่งนึกถึงคืนที่ท่านติ้มกับท่านศัลย์นำสวดยิ่งมีกำลังใจและตั้งใจจะสวดอิติปิโสสม่ำเสมอแน่นอนค่ะ

จากคุณ : little bird

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 18:54:06

ความคิดเห็นที่ 127

เช็คอินค่า แต่ไม่มีอะไรรายงานค่ะ

ชอบความเห็นและก็กระทู้คุณ โชติช่วงชัชวาล มากเลย แต่กีบหมดแล้ว มาไลค์แทน

ไม่เคยสวดอิติปิโสได้ถึงร้อยแปดเลย หมดแรงก่อน แต่อ่านแล้วก็ต้องลองดูสักตั้งค่ะ

จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 18:58:58

ความคิดเห็นที่ 128

กัลยาณมิตรรุ่นพี่ที่เรานับถือ ไม่มีล็อคอินพันทิป ฝากร่วมสนทนาในกรณี กันดั้มตัวนี้สีชมพู
นะคะ เค้าฝากมาว่า
"สักกายทิฏฐิ คือ เห็นว่า ขันธ์เป็นเรา ไม่ใช่แค่กาย"

จากคุณ : +++sLeEPYnOmORE+++

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 20:29:20

ความคิดเห็นที่ 129

คุณแม่ผั่น ผีเสื้อ โรคเดี๋ยวก่อนนี้ พระอาจารย์เคยกล่าวเมื่อครั้งที่หนูไปกราบท่านครั้งล่าสุดว่า (คร่าวๆนะคะ จำคำไม่ได้เป๊ะๆ) คิดจะทำความดีก็ต้องรีบทำเลย ถ้าไม่รีบเดี๋ยวเสร็จเขาหมด วันเวลาผ่านไปไวมากๆ ไม่ทันได้ทำอะไรนี่ก็จะเย็นแล้ว ท่านผู้เจริญทั้งหลาย เวลานี้ท่านกำลังทำอะไรกันอยู่ ภัยพิบัติก็กำลังเกิดแล้ว หันมาทำความเพียร ปฏิบัติธรรมกันเถอะ ประมาณนี้แหละค่ะ ^^

พี่เค หนูอยากจะสวด 108 จบ ช่วยพระอาจารย์ใหญ่จังเลยค่ะ แต่ว่า สวดทีเดียวรวดไม่ได้แน่ๆ อยู่บ้านไม่เหมือนอยู่วัดเลย จะต้องสวดติดๆกันรึเปล่าคะ งั้นจะได้สวดช่วงกลางวัน แต่จะขอเว้นพักบ้าง เพราะช่วงนี้ปิดเทอมพอดี

ไว้จะมาอัพเดทน้ำท่วมนะคะ ที่จริงตอนนี้ก็เหลือกรุงเทพฯ เพราะที่อื่นท่วมกันเกือบหมดแล้ว...โชคดีที่หนูตุนของไว้แล้ว(ที่จริงกะตุนเผื่อภัยจากไฟ...) แถมยังไม่ได้ใช้เพราะหนีมาอยู่ที่นี่ก่อน :)))

จากคุณ : WHITEDAHLIA

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 22:31:38

ความคิดเห็นที่ 130

เช็คชื่อก่อนนอน

สวดมนต์ นั่งสมาธิประจำวัน เรียบร้อยดีไม่มีอะไรใหม่

เรื่องสวดอิติปิโสเนี่ย รอฟังอยู่นะคะ ว่าสวดแบบเก็บแต้มระหว่างวัน รวมแล้วให้ได้ 108 จบ ได้มั้ย

จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 23:15:56

ความคิดเห็นที่ 131

เพิ่งจะสวดมนต์กับเจ้า blessed เสร็จค่ะ..

เอาบุญมาฝากจ้า..

คุณยิ้ม..กับคุณ white & Con

เรื่องอิติโส 108 เก็บแต้มระหว่างวันได้แน่นอนค่ะ.. ได้เลยไม่ผิด ไม่บาป มีแต่ดีดีดีดีดี... จะเอาตอนรถติดสัก 40 จบ ตอนเดินไปทำงาน 40 ตอนกลางคืน 40 ก็ได้ จะสวดเกินบ้างขาดบ้างก็ได้อีกค่ะ..

วันนี้พระอาจารย์ใหญ่ท่านเทศน์ว่า.. พวกที่ออกไปนั้น ให้พยายามรักษาระดับการปฏิบัติไว้ให้ได้ คืออย่างน้อย สวดอิติปิโสให้ได้ทุกคืน ถ้าไม่ได้ 108 จบ ก็เอาเท่าอายุ +2 หรืออย่างน้อยที่สุด 1 จบก่อนนอนก็ยังดี

จะช่วยป้องกัน ย. ไม่ให้จับได้ ผู้ที่สวดมนต์ภาวนา ย. จะจับไม่ติด เกาะก็ไม่ได้ ท่านบอกว่าเมื่อสวดแล้วแผ่เมตตาอุทิศกุศล ย.จ.ด. จะอุ้มชูดูแลให้แคล้วคลาดปลอดภัยค่ะ

คุณlittle bird เดี๋ยวพรุ่งนี้จะปริ๊นไปให้ท่านสันต์ กับท่านติ้มอ่าน.. ประโยคสั้นๆ แต่คงให้กำลังใจพระได้น่าดูเลย.. ครูบาอาจารย์รุ่นใหม่ อายุน้อยๆ แต่ตั้งใจปฏิบัติ ทำงานทั้งวัน กลางคืนก็ต้องมานำสวดมนต์อีก ไม่ชื่นชมคงไม่ได้แล้วเนอะ..

คืนนี้เป็นท่านแฟรงค์กับท่านสันต์ มานำสวดค่ะ แจ่มไปอีกแบบนึง..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 54 23:44:56

ความคิดเห็นที่ 132

คิกๆ แอบซนมาเม้นต์ต่อ คห. พี่เคออสซี่ กุฏิข้างๆ

ไม่มีอะไรมากค่ะ เพียงแต่อยากแจ้งว่า เบลสตัดสินใจอยู่วัดต่ออีกหน่อยนะคะ คือ เป็นพวกออกตัวช้าน่ะ อยู่่มาหกวันเพิ่งจะเอาสติไไปกำกับควมง่วงเป็น(ครือว่า ที ผ่านมาไม่เคยสวดอิติปิโส

จากคุณ : blessed

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 00:02:38

ความคิดเห็นที่ 133

โทษค่ะ ใช้มือถือพิมพ์น่ะ
ก็คืคอไม่เคยสวดอิติปิโสได้ตลอดรอดฝั่งเลยซักวันเดียวค่ะ มันง่วง สับบใแปหงกตลอด พอดีเมื่อคืนไปฟังเทศน์แบบใกล้ชิดมา ไม่กล้าแอบหลับ ไม่ทราบยังไงแต่กลายเป็นว่าเอาสติมาช่วยจับให้หายง่วงได้เฉยเลยค่ะ .. คืนนี้ก็เลยสวดได้ครบเป็นครั้งแรกเลยฮี่ๆ

แจ้งนิดเดียวค่ะว่า ได้รับหลังไมค์จากทุกท่านแล้วนะคะ เดี๋ยวกลับบ้านไปจะรีบตอบเลยค่ะ

จากคุณ : blessed

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 00:12:12

ความคิดเห็นที่ 134

มารายงานตัวค่ะ

วันนี้นั่งสมาธิได้เกือบชั่วโมง ก่อนจะนั่งเห็นความขี้เกียจเหมือนแบบเดินนิ่มๆ ค่อยๆ ย่องเข้ามา หันไปเห็นทัน ก่อนที่มันจะตัวใหญ่ขึ้น เราเลยรีบนั่งสมาธิตัดหน้าเลย เกื้อบ เกือบ จะพ่ายกิเลสซะแล้ว

นั่งได้ดีพอประมาณ ก่อนนั่งสวดอิติปิโสเท่าอายุ + 1 สังเกตุได้เลยว่ามีพลังมากขึ้น.....ยังรู้สึกว่า กายมันจะแยกออกมา ประมาณจะระเบิดเป็นบางช่วง แต่พอเลิกสนใจมัน วกกลับมาคำบริกรรมอาการก็หายไป

วันนี้ส่งรายงานแค่นี้ค่ะ

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

จากคุณ : คุณ K (Tarocchi)

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 05:37:56

ความคิดเห็นที่ 135

ชื่นใจแทนน้องเบลสที่ได้มีโอกาสไปปฏิบัติธรรม

เมื่อคืนดูทีวีง่วงจะนอนเลยก็รู้สึกว่าจะขี้เกียจไป อิอิ เลยนอนสวดมนต์ไป สวดอิติปิโสสามห้องไปเรื่อยๆ สวดไปได้สักสิบกว่ารอบก็เริ่มเบลอ ก็อ่ะอีกหน่อยล่ะกัน คิดว่าสวดไปได้ประมาณยี่สิบกว่ารอบ มืออุ่นเลยเพราะนอนพนมมือสวดไป แล้วก็แผ่เมตตา

สงสัยต้องหาลูกประคำมาถือไว้เวลาสวด ไม่งั้นมันนับลำบากว่ากี่รอบแล้ว

ใครมีวิธีนับว่าสวดไปแล้วกี่รอบยังไงบ้างคะ ทดไว้ในใจกันอย่างเดียวหรือเปล่า

จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 08:09:21

ความคิดเห็นที่ 136

คุณchaosy ตกลงเราได้กำลังใจจากพระหรือพระได้กำลังใจจากเรา ฮ่าๆ อ่านแล้วงงๆ
สรุปว่ามีแต่คนได้เนอะ :)

จากคุณ : little bird

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 08:34:09

ความคิดเห็นที่ 137

อนุโมทนากับพี่สาวสองคนด้วยค่ะ flower

ตั้งแต่ออกมาจากวัดนี่ก็สวดมาทุกคืนค่ะ เท่าอายุ +2 หนูแค่ยี่สิบกว่าๆ แต่บางคนสวดยาว ฮ่าฮ่าฮ่า คุณแม่หนูท่านก็สวดนะคะ สวดมาเป็นปีๆแล้ว สวดเท่าอายุค่ะ 50+ นับถือคุณแม่จริงๆ ^^

ซัมวันก็ยังเพลียไม่หาย ไม่รู้ว่าเพราะโดนรุมที่ที่ทำงานรึเปล่า... เพราะที่ทำงานมีเยอะมากๆ แถมส่วนใหญ่ยังเป็นต่างชาติด้วย นี่ก็ต้องหัดแผ่เมตตา เป็นพระเอกนางเอกตามที่พี่เคสอนค่ะ wink

จากคุณ : WHITEDAHLIA

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 08:48:13

ความคิดเห็นที่ 138

มารายงานผลของเมื่อวานค่ะ

เมื่อคืนกลับไปสวดอิติปิโส 108 จบแล้วค่ะ แม้จะมาครบเอาตอน 7.15
พักหลายครั้ง เอาน้ำมาดื่ม มาลูบหน้าก็แล้ว เอาไอติมออกมากินก็แล้ว เอาที่แปะตาเย็นเจี๊ยบๆ มาแปะก็แล้ว
มันช่วยอะไรไม่ได้เล้ย สุดท้ายคือนอนค่ะ ตั้งใจว่าตื่นแล้วมาสวดต่อให้จบก่อนไปทำงานให้ได้
นอนน้อยมาหลายวันไปหน่อยค่ะ ร่างกายกำลังพักฟื้น กำลังไม่ค่อยมี

เช้านี้ตื่นมา สวดต่อจนจบ รู้สึกได้เลยว่ากำลังเพิ่มขึ้นมหาศาล

รบกวนเพื่อนๆ ที่มีบทแผ่ส่วนกุศลหลังสวด ช่วยเอามาแปะให้หน่อยได้ไหมคะ
เราจะพิมพ์เก็บไว้ใช้น่ะค่ะ ขอบคุณมากๆ

เพิ่มเติม - คุณยุ้ยคะ เราใช้ไม้ขีดค่ะ แต่ใช้แค่ 54 ก้าน พอครบก็เอามานับต่ออีกรอบค่ะ
เราจำได้ว่าแต่ก่อนคุณยุ้ยใช้บัตรผ่านชื่อยุ้ยเป็นภาษาอังกฤษ อยู่ห้องไกลบ้าน รู้สึกว่าเราคุ้นๆ กับคุณ
แต่เราไม่เคยคุยกับคุณเลย ในที่สุด เราก็ได้พบคุณอีกแถวๆ หลังห้องนี่เอง
แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 54 08:59:48

จากคุณ : บุษยมาศ

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 08:55:20

ความคิดเห็นที่ 139

คุณยุ้ยครับ คุณภริยาที่เคารพของผม เค้าใช้ไม้ติ้วครับ เตรียมไว้เลยจำนวนกี่อัน
สวดเสร็จก้อหยิบวางหนึ่งอันจนหมดกองครับ

จากคุณ : นายจองชัย

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 09:19:17

ความคิดเห็นที่ 140

เคยอ่านเจอในหนังสือสวดมนต์ของหลวงพ่อจรัญ ใช้ก้านไม่ขีดก็ได้ค่ะ อะไรก็ได้ตามสะดวก

จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 09:29:16

ความคิดเห็นที่ 141

หนูกับแฟนใช้ตัวกดๆนับที่ซื้อจากไดโสะค่ะ ดีมากๆ ไม่พลาดแน่นอน กดไปด้วยตอนเดินก็ได้ ^^ แบบคล้ายๆรูปนี่แหละค่ะ แต่เพราะมาจากไดโสะสีเลยแบ๊วมาก ฮ่าฮ่าฮ่า

จากคุณ : WHITEDAHLIA

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 09:45:04

ความคิดเห็นที่ 142

เมื่อคืนนั่งไปแป๊ปเดียว แป๊ปจริงๆไม่สามารถรายงานอะไรได้
ส่วนเมื่อเช้า เนื่องจากคุณแม่ทำกับข้าวช้า คุณแม่ผั่นเลยต้องทานข้าวแล้วไปทำสมาธิ แง่มๆ เลยไม่ค่อยมีสมาธิเท่าไหร่เพราะอิ่มข้าว(แสนอร่อย)ที่เต็มท้อง อิๆ

สมัยก่อนสวดอิติปิโสเกินอายุบวกหนึ่ง โห รู้สึกอึดอัดมากกก อยากจะตะโกนว่าไม่ไหวแล้วเว้ยยย(ทั้งที่ตอนนั้นตัวเลขนำหน้าด้วยเลขหนึ่งเองนะ555+ความอดทนน้อยแต่เด็ก) แต่สุดท้ายก็สวดจบ

แถมยังชอบลืมประจำ เพราะปกติใช้วิธีนับนิ้ว บางครั้งนับไปนับมา หือ นี่ตรูนับรอบใหม่ไปรึยังฟระ? เลยสวดเกินสวดขาดอยู่เรื่อย แต่ก็ถือว่าเป็นบทสวดที่ทดสอบสติแอนด์สมาธิของเราได้ดีมากจริงๆ

ว่าแต่สวดอิติปิโสจะช่วยป้องกันน้ำท่วมได้ไหมง่ะ?จะรีบไปสวดให้โรงงานพ่อเลย โดนน้ำท่วมแล้วววT^T9

จากคุณ : แม่ผั่น นะจ๊ะ (nopas)

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 10:01:36

ความคิดเห็นที่ 143

คุณเคคะ

จะช่วยป้องกัน ย. ไม่ให้จับได้ ผู้ที่สวดมนต์ภาวนา ย. จะจับไม่ติด เกาะก็ไม่ได้ ท่านบอกว่าเมื่อสวดแล้วแผ่เมตตาอุทิศกุศล ย.จ.ด. จะอุ้มชูดูแลให้แคล้วคลาดปลอดภัยค่ะ

ตัวย่อหมายถึงอะไรอ่ะคะ บอกหลังไมค์ก็ได้น๊า ถ้าบอกตรงนี้ไม่ได้

อิๆ รบกวนด้วยจ้ะ

จากคุณ : love_first

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 11:04:35

ความคิดเห็นที่ 144

เราใช้ธูป 1 กำ มี 50 กับ 8 นับกองละ 10 x สองรอบ รู้สึกมีกำลังใจเวลาหมดไปหนึ่งกอง ใช้ประคำมันนับพลาดตลอด ส่วนตัวสรุปว่าใช้ธูปเวิร์คสุด 555

การสวดยาวๆ นี้ ต้องใช้หลายอย่าง คือถ้าตั้งใจจะสวดให้ได้ อันนี้เป็นการเพิ่มกำลังใจอย่างรวดเร็ว คือเพิ่มตบะ พละ และสัจจะบารมีในคราวเดียวกัน

ในการสวดนั้น ถ้าไม่ไหว ก็ลุกเดินได้ เดินจงกรมไปสวดไป ยืนสวด นั่งสวด ได้หมด

ในการนั่งสวด ใหม่ๆ พอสวดๆ ไปจะดิ่งเข้าสมาธิ รู้สึกไม่อยากสวด แต่พอเราชำนาญ
เราเข้าสมาธิไปแล้วสวดยังได้เลย..

คือตัวทั้งตัวแข็งเลย เหมือนเข้าฌาน 4 ตัวแข็ง ตัวหาย เหลือแต่ปาก ปากทำงานอย่างเดียว มีลมหายใจนิดหน่อย พอให้สวดได้ ไม่ต้องเสียงดังมาก

แต่ถ้าสวดที่วัดมีเวทนามาก บางทีต้องสวดดังๆ เอาเสียงไล่เวทนา

พระอาจารย์พร่ำสอนมาเป็นปี เราเพิ่งทำได้ไม่นานนี้เองนะคะ มันไม่ใช่ง่ายๆ เลย ดังนั้นถ้าจะเริ่มก็นับว่าดีแล้ว แต่ทำไม่ได้ ไม่ต้องท้อใจ

เมื่อก่อนท่านสอนมา เราไม่เคยเชื่อและไม่ยอมทำ (แต่เราทำอย่างอื่นซึ่งง่ายสำหรับเรามากกว่า) ท่านไม่เคยว่านะคะ แต่ท่านแซวบ้าง เชียร์บ้าง เตือนบ้าง ท่านบอกว่าทำให้ดูก็แล้ว ท่านสวดทุกวัน เกิน 108 เพราะเผื่อนับพลาด ท่านยอมทุกอย่างอยากให้เราทำกันมากๆ ฟังท่านเล่าก็ขำ พอท่านหันมาถามว่ายากไหมวะ.. ก็พยักหน้าจนคอจะหักเลย.. ยากค่ะ (ในใจพูดว่า ขนาดหนูกว่าจะทำได้ เป็นปีนะคะ)

เมื่อก่อนเราก็ทำๆ หายๆ แบบที่ท่านเรียกว่า "ศรัทธาหัวเต่า.." อิอิ... นึกคำนี้ทีไรยิ้มออกทุกที..

แต่เราอาศัยสร้างบารมีส่วนอื่นๆ เช่นช่วยงานท่าน ให้ธรรมทาน ช่วยคน ทำตรงนี้ได้ดีกว่า อานิสงค์มันย้อนกลับมาช่วยอุ้มให้บารมีส่วนสมาธิภาวนามั่นคงขึ้นได้จริงๆ

นี่คือภาพรวมของการสร้างบารมีในทางธรรมค่ะ มันเป็นองค์รวมเลย ทาน ศีล ภาวนา เรามีอันไหนมาก จะทำอันนั้นง่าย เราทำอันนั้นมากๆ แต่ไม่ละทิ้งอันที่ทำไม่ได้ดี คือเพียรไปเรื่อยๆ วันนึงจะส่งผล

ในการสวด จะใช้เก็บแต้มตลอดวันก็ได้ เช้าครึ่งเย็นครึ่งก็ได้ แต่ให้ครบ 108 ให้ได้บารมีทั้งสามที่บอกไปแล้ว มันมีอานิสงค์ทวีคูณจริงๆ ยิ่งรถติดนี้ ให้สวดได้เลย.. ได้หลายจบแน่นอน..

ใช้ที่กดอย่างน้อง white ว่าก็ได้ค่ะ เพราะมันกดค้างไว้ได้

อย่างที่เคยบอก สวดมนต์ยาวขนาดนี้กับบทซ้ำๆ (ซึ่งเราเคยแพ้มากๆ) ถ้าไม่มีสมาธิจะสวดไม่สำเร็จ ในทางกลับกัน การพยายามทำให้สำเร็จ โดยไต่ระดับขึ้นมา มันมีผลต่อการสร้างสัมมาสมาธิ ที่ประกอบด้วยสติสมบูรณ์ มันได้สองตัวเลย

ทีนี้เมื่อทำได้ อานุภาพของพระพุทธคุณธรรมคุณสังฆคุณจะรักษาเราด้วย

คือได้ทั้งส่วนตน กำลังใจที่เพิ่มจากการทำสิ่งที่ยาก และได้ส่วนเสริม คือบารมีของพระรัตนตรัยที่คุ้มครองเรา

เราสามารถใช้ตรงนี้ อธิษฐานขอให้น้ำลด หรือให้เสียหายน้อยก็ได้ ทีนี้ถ้ากรรมไม่หนัก มันจะเห็นผลง่ายค่ะ

ตอนนี้ที่บ้านเราซึ่งเป็นเขตอันตรายยังไม่มีปัญหา แต่ก็ไม่นิ่งนอนใจค่ะ ยังทำต่อไปค่ะ

คุณ love ย. คือ ตรงตัวเลยน่ะ.. ย. อะไรล่ะ.. เวลา ย.สิงเนี่ย จิตใจเราจะมีโทสะ โกรธโมโหพยาบาท.. ร้อนเป็นไฟเลย.. ย. นี้มีมากกว่าคนซะอีก.. แต่ถ้าเราประพฤติธรรม แม้แต่ ย. ก็ยังเคารพเรา

ท่านว่า ย.นั้น เขายังมีจิตใจที่เคารพในธรรม เสียยิ่งกว่าค. อีก ค. นั้นมีแต่ค.ควาย ฅ. คน เขาเลิกใช้แล้ว

ดังนั้น ค.คน จึงไม่ค่อยเคารพผู้ประพฤติธรรม เขามองแต่ภายนอก ส่วนย.นั้นแม้จะเป็นผู้ที่ทำให้ค. กลายเป็น ย. มีนิสัยจิตใจเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ก้าวร้าว

แต่ถ้าฅ. คนนั้นมีธรรมในจิต ย. ก็ยังต้องยอมรับ ก้มหัวให้ และอนุโมทนา เพราะย. เขาไม่ติดที่เปลือก เขาดูที่ธรรมค่ะ

ท่านก็ถามว่า แล้วย. กับ ค. จริงๆ แล้วใครดีกว่ากัน ใครฉลาดกว่ากันแน่

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 13:24:28

ความคิดเห็นที่ 145

ผมเพิ่งกลับมาจากการไปฝึกสติที่วัดอัมพวันมามาครับอาจารย์ (เคยสงสัยตัวเองว่า ควรจะหันไปกำหนดอาณาปาณสติแทนดีมั้ย อยากให้จิตใจนิ่ง แต่พอกราบหลวงพ่อไก่ ก็เลยแน่วแน่ที่จะฝึกทางเดิมให้ดีก่อน : D ) หายไปเก้าวัน กลับมา ตามเรื่องราวไม่ทันกระทู้เก่าหายไปแล้ว แต่ช่างมันเถอะครับ เก้าวันที่ผ่านมาได้เรียนรู้ใช้สติอยู่กับปัจจุบันขณะครับ เข้ามาบอกแค่นี้หล่ะครับ ไว้ผมไปกราบหลวงพ่อไก่เมื่อไรจะมารายงานอีกนะครับ: )

จากคุณ : OnceWakeUp

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 13:32:41

ความคิดเห็นที่ 146

เมื่อคืนสวดมนต์เหมือนเดิมค่ะ เพิ่ม ทุสะนะมิ และ ก็นั่งสมาธิได้ต่ออีก 15 นาที รวมทั้งหมด ประมาณครึ่งชั่วโมง พอตอนนอน ก็อาณาปานสติ ภาวนาพุทโธ จนหลับไป จะได้ไม่ต้องฟุ้งซ่าน คิดทรมานกับทุกข์ต่างๆ

วันนี้ บอกบุญหลังห้องอีกนะคะ หลังๆนี้ ทำบุญบ่อยมาก ทำเกือบทุกอาทิตย์ บางทีเกือบทุกวัน วันนี้ มีคนมาบอกบุญ บริจาคให้โรงทานธรรมศาสตร์ ก็เลยทำบุญไป และบอกบุญน้องๆ ที่ทำงาน ทำร่วมกันด้วย

ทำบุญบ่อยๆ ความเสียดาย ลดไปมากค่ะ เมื่อก่อน จะมีเสียดายทำบุญก็ทำไม่มาก เด๊๋ยวนี ทำเรื่อยๆ กลายเป็น กลัวว่า ปัจจัยที่ทำไปไม่พอกับที่ผู้รับต้องการค่ะ อย่างน้อย ก็ฝึกตัวเองในเรื่องการเสียสละค่ะ

ขอให้ผลบุญส่งให้ ทุกคน รวมทั้งผู้ตกทุกข์ในน้ำท่วมครั้งนี้ทุกคน ผ่านความทุกข์ยากครั้งนี้ไปได้โดยปลอดภัย สำหรับผู้ที่มีความสุข ขอให้สุขยิ่งๆ ขึ้นไปนะคะ

เจริญทั้งทางโลก และทางธรรมนะคะ

จากคุณ : แม่น้องปัน

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 13:46:05

ความคิดเห็นที่ 147

little bird มันผลัดกันให้ผลัดกันรับไงคะ...

นึกถึงตอนที่ท่านสวดลากคนทั้งวัด ที่อาศัยเกาะเสียงท่านให้สวดไปได้จนจบ

แล้วตอนที่ท่านโงกจะหลับ แล้วพวกโยมช่วยกันตะเบ็งเสียง.. มันเป็นการสร้างความสามัคคีแบบวัดๆ ดีนะคะ

พระอาจารย์ท่านมีกุศโลบายเป็นล้านอย่าง.. ที่จะสอนพวกเรา เราชอบเรียนรู้เรื่องนี้มากๆ เลย ชอบแอบศึกษาว่าแต่ละเรื่องท่านมีอุบายในการสอนอย่างไร

คือคนที่มาวัดนี้มีหลายระดับ ตั้งแต่ยาจก ชาวบ้าน คนป่วย ไปจนผู้ปฏฺิบัติธรรม ไฮโซ นักเรียนนอก วัยรุ่น ฝรั่ง ไม่ใช่มีแต่ผู้มีปัญญามากเท่านั้นค่ะ

มันจึงเป็นเรื่องท้าทายมากว่าท่านสอนคนทั้งหมดนี้อย่างไร.. เราชอบศึกษามากๆ เลยในฐานะที่มีอาชีพสอนเหมือนกัน..

อย่างเรื่องสวดมนต์ พอเราสวดอิติปิโสได้ ท่านให้เพิ่มธัมมจักฯทุกวัน สวดธัมมจักได้ 12 ตำนานก็เป็นเรื่องเด็กๆ พอสวดมนต์ข้ามคืนบ่อยๆ อิติปิโส 108 ก็สบายๆ

เราท่อง 12 ตำนานได้จะหมดแล้วค่ะ ต่อไปก็ไม่ต้องใช้หนังสือ ธัมมจักฯ ก็ท่องได้ 80% แล้ว.. 555 จะดูเป็นเกจิก็ตรงสวดมนต์นี่แหละ..

พระก็ต้องเข้ม ถ้าไม่เข้มก็นำสวดไม่ไหว.. ใครไม่เข้มเป็นได้อายโยม..

ตอนนี้ทำซีดีอิติปิโส 108 ชุดพระจากเขาทรัพย์ (จีวรสีเข้มๆ ) เสร็จแล้ว เดี๋ยวจะมีให้บริการเอาไปเป็นตัวช่วยที่บ้านค่ะ รอทำของพระที่วัด ก็จะมี สองเวอร์ชั่นให้เลือกค่ะ เอาแบบดุเข้มๆ แก้ง่วง หรือแบบหวานๆ กลางๆ แต่โปร่งสบาย..

ท่านบอกว่าอานิสงค์อีกอย่างของการสวดมนต์

สุขภาพจะดี บริหารปอด ระบบปราณ จังหวะในการหายใจ จะหายใจได้ยาวและลึกขึ้น ส่งผลต่อคุณภาพในการฝึกสมาธิ เลือดลมมันจะเดินดี ดังนั้นส่งผลต่อสุขภาพ การรักษาโรคต่างๆ จะดีขึ้น

เสียงจะดี คือเสียงจะใส ท่านว่าสวดได้อย่างนี้ทุกวัน เสียงจะมีอำนาจ เสียงจะไพเราะ เป็นดั่งเสียงนกสาลิกา..

ถ้าเราทำอันนี้ได้ ไม่ต้องพึ่งเครื่องรางของขลังเลย ไม่ต้องไปลงสาลิกาลิ้นทอง ไม่ต้องไปพกเบี้ยแก้ กันคุณไสย์ เพราะพุทธมนต์บทนี้ล้างสะอาดหมด อะไรไม่ดีล้างออกหมด แค่มีอิติปิโส 108 ทุกวัน ก็สามารถพึ่งตัวเองได้ ไม่ต้องพึ่งครูบาอาจารย์เลย

บ้านเราทั้งบ้านจะสว่างและสะอาด คนในบ้านก็ได้รับความคุ้มครองจากพลังงานที่ดีนี้ไปด้วย จะไปล้างเอาอารมณ์ที่ติดอยู่ในบ้านให้สะอาดเลยค่ะ

คือเราทำได้กับตัวเองแล้ว ยังได้กับคนในบ้านไปด้วยเลย..

นอกจากนี้มีเรื่องเล่าว่าเทวดาชอบค่ะ ถ้าเราสวดบ่อยๆ ท่านจะมารอฟัง เราต้องสวดอัญเชิญเทวดาเพิ่มหน่อย เชิญท่านมาสวดด้วย.. (อย่าลืมส่งท่านกลับด้วย)

ทีนี้ว่าเวลาท่านมากันมากๆ บ้านเราก็ปลอดภัยจากฝ่ายตรงข้าม ซึ่งไม่ชอบแสงสว่าง ย. หรือ ม. หรือ ป. เขาชอบมืดๆ เจอแสงเทวดาเป็นต้องหนีไปอยู่ไกลๆ

เวลาผ่านไป ลองทดสอบดู ถ้าบ้านอยู่ในเขตน้ำท่วม บ้านเราจะเสียหายน้อยที่สุด..

ของอย่างนี้ทดสอบได้เลย พิสูจน์ได้ภายใน 7 วัน..

พูดเรื่องบวช 7 วันหน้าเด้ง นี้ เจ้า blessed ของเราเด้งแล้วค่ะ ถ่ายรูปมาแล้ว แต่คงโพสต์ลงหน้าบอร์ดไม่ดี ไว้แกกลับไปลงเฟสบุ๊ค ต้องดูก่อนผ่าหลังผ่า

นอกจากหน้าเด้งแล้ว ยังผอมลงด้วย.. ผอมกระชับทุกสัดส่วน.. 555

ส่วนคุณหญิงใจขึ้น นั้น.. เธอเปลี่ยนไปมากเลย.. กลับไปนี่สามีคงจะจำไม่ได้.. นอกจากหน้าเด้งแล้ว ชีสงบมาก สงบนิ่ง วันก่อนมานั่งสมาธิหน้ากุฏิเรา อื่ม.. คนนี้กำลังสมาธิใช้ได้เลย ต่อไปจะมีสมาธิดีมากๆ อีกคนนึงเลย.. (ตอนแรกดูไม่ออกนะ)

ลูกชายแกก็มีความสุข วิ่งเล่นซนทั้งวันล่ะ ได้เพื่อนรุ่นเดียวกัน.. สนุกทุกวันไม่เหงาเลย ตอนหัวค่ำก็มาสวดมนต์กับแม่ พอง่วงก็ไปนอนฟังเสียงสวดมนต์กล่อม..

ตอนนี้ทางวัดก็เตรียมข้าวสารอาหารแห้งไว้พร้อม ใครจะหนีน้ำท่วมมาอยู่วัด ทางวัดก็มีอาหารเลี้ยง.. หนีน้ำมาปฏิบัติธรรมก็ได้ค่ะ ไม่มีที่อยู่ ก็มาอยู่วัด ไหนๆ ก็ไปทำงานไม่ได้ ก็มาทำงานทางจิตซะก่อน กลับไปก็ไปลุยกันต่อ แก้ไขกันต่อ..

ท่านว่า..ลมเหนือมาแล้ว ฝนจะเริ่มหยุดแล้วค่ะ น้ำมีสามน้ำ น้ำท่า น้ำเหนือ และน้ำทะเล

น้ำเหนือกำลังผ่านไป น้ำท่าก็เริ่มลด จะมีก็แต่น้ำทะเลที่ยังน่าห่วง

แต่น้ำทะเลมาไม่ถึงวัดค่ะ.. ใครแช่น้ำนานๆ จิตตก ก็อพยบกันมาอยู่วัดสัก 7 วันก็ได้ค่ะ.. ทางวัดยินดีต้อนรับเสมอ..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 13:48:03

ความคิดเห็นที่ 148

สวัสดีค่ะ
ขอบคุณค่ะที่ตอบ และชวนเราขี้นเรือ ในเวลาที่น้ำกำลังหลาก เชี่ยว
เรื่องในวัยเด็กก็เป็นอย่างที่คุณว่าไว้ เคยไปบ้านเพื่อน พ่อแม่เค้าเป็นครู แม่เค้าแอบถามลูกว่าเพื่อนลูกออกจะเพี้ยน ๆ หรือเปล่า (เพื่อนมาเล่าให้ฟัง) ขำขำค่ะ

ขอบคุณที่เห็นเป็นปลาตัวใหญ่นะคะ ก็ปลาตัวโตก็ต้องเลือกเหยื่อตัวโตด้วยนะคะ ไม่งับทุกเหยื่อที่ผ่านเข้ามานะคะ ปัจจุบันก็มีความพยายามปฏิบัติอยู่ค่ะ ก็มีครั้งหนึ่งนั่งสมาธิในห้องนอนเปิดแอร์ด้วยแต่เหงื่อตก เยอะมาก แฉะหมดเลย ก็เลยเข้ามาหาคำตอบ หลังจากนั้นก็มีอาการ ร้อนที่ฝ่ามือบ้าง ไม่ท้อค่ะ และไม่สงสัยแล้ว คิดว่าเราทำเหตุให้ถึงพร้อม ทำที่พึงให้กับตนเองค่ะ

ทุกวันนี้ก็ปฏิบัติแบบโง่ ๆ ไปเรื่อยๆ นั่นแหละค่ะ อาจไม่ได้เข้ามาเขียนบ่อยๆ นะคะ แต่ตามอ่านทุกวันค่ะ

สุดท้ายนี้ขอบคุณสำหรับคำบอกใบ้ค่ะ ในตอนนี้แม้จะยังไม่ได้กอดตัวเองแล้วจุ๊บๆ ก็ขอ จุ๊บๆ คุณ chaosy ไปก่อนนะคะ

โดย : lucky and joy วันที่: 19 ตุลาคม 2554 เวลา: 13:08:17 น.

สวัสดีค่ะพี่ อิอิ ไม่ได้หายไปไหนนะคะแต่ว่าติดต่อพันทิปยังไม่ได้ login เลยค่ะ หลังจากกลับมาก็สวดมนต์อิติปิโส 108 นั่งสมาธิ เดินจงกรมทุกวันเหมือนเดิม แต่วันที่กลับมามีสภาวะแปลกที่ไม่เคยเจอค่ะ ตอนเดินจงกรมมันเหมือนมีกระแสอะไรไม่รู้ดึงตัวเหมือนตัวจะแข็งเป็นหินค่ะ มันตึง ๆ เหมือนตัวเกร็ง ๆ ก็ได้แต่กำหนดรู้ไป มันก็เกร็งขึ้นเรื่อย ๆ จนมันดึงปากลงมามาเองเลยค่ะ - -

" แล้วพอยิ่งคิดว่าขันธ์ 5 ไม่ใช่ของเรามันยิ่งดึง ๆๆๆ จนตัวสั่นเลย (ตอนนั้นนึกว่าผีเข้าซะแล้ว -*-)แต่สภาวะนั้นพอพิจารณาว่าขันธ์ 5 ไม่ใช่ของเรามันกลับมีความรู้สึกเข้าใจมากขึ้นอย่างประหลาดเลยค่ะ แบบอ๋อมันเป็นอย่างนี้เอง ไม่ใช่แค่เข้าใจในระดับความคิดเหมือนที่เคยๆ เป็นมา แล้วพอเลิกเดินหลังจากนั้นก็รู้สึกตัวเบาขึ้นมาก ละเอียดขึ้นมาก มีสมาธิทุกก้าว แม้แต่ตอนทานข้าวก็รู้สึกถึงเวทนาในทุกคำ แต่มันอยู่ไม่นานค่ะ 555 ตื่นนอนมาก็หายละ วันต่อมาก็ยังมีอาการบ้างแต่ความละเอียดหลังการเดินสู้วันแรกไม่ได้ค่ะ

กำลังคิดว่าถ้าไปเดินในวัดแล้วมีอาการอย่างนี้เค้าจะคิดว่าเราผีเข้ามั๊ยเนี่ย = =" กำลังคิดว่านี่อาจจะเป็นของขวัญที่พี่เจี๊ยบเคยบอกไว้ว่าถ้าสวดมนต์ข้ามคืนได้จะได้ของขวัญตัวใครตัวมัน ของเชอรี่คงแกะกล่องออกมาเป็นอันนี้อ่ะค่ะ ^^

โดย : Cherry วันที่: 19 ตุลาคม 2554 เวลา: 10:30:11 น.

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 14:21:28

ความคิดเห็นที่ 149

คุณ บุษยมาศ

ใช่ค่ะ อยู่ไกลบ้านเมื่อก่อนใช้ชื่อ yuy ค่ะ หลายปีต่อมาค่อยมามีล็อคอินนี้ เพราะว่าบัตรผ่านใช้ในห้องศาสนาไม่ได้ ตอนนั้นอยากคุยกับคุณ หนอนดาวเรือง ก็เลยต้องสมัครล็อคอินค่ะ พูดแล้วก็คิดถึงเธอค่ะ ชอบอ่านกระทู้เธอ

บทแผ่ส่วนกุศลหลังสวด ของเรายึดแนวหลวงพ่อจรัญนะคะ

อโหสิกรรมเสียก่อนและเราก็แผ่เมตตา... (ลิ้นปี่)

ข้าพเจ้าชื่อ...ขออโหสิกรรมต่อท่านครูบาอาจารย์ เทพเทวดา ท่านผู้มีพระคุณ ท่านเจ้ากรรมนายเวร สรรพสัตว์ทั้งหลายที่ข้าพเจ้าเคยล่วงเกินมาแต่ชาติปางไหน เคยสร้างเวรส้รางกรรมกับท่านมาด้วยกายวาจาใจตั้งใจก็ดีไม่ตั้งใจก็ดีตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน ข้าพเจ้าขออโหสิกรรมซึ่งกันและกัน

บทแผ่เมตตา
สัพเพ สัตตา สัตว์ทั้งหลาย ที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิดแก่เจ็บตาย ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น
อะเวรา โหนตุ จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีเวรแก่กัน และกันเลย
อัพยาปัชฌา โหนตุ จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้ พยาบาทเบียดเบียนซึ่งกันและกันเลย
อะนีฆา โหนตุ จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีความทุกข์กาย ทุกข์ใจเลย
สุขี อัตตานัง ปะริหะรันตุ จงมีความสุขกายสุขใจ รักษาตนให้พ้นจากทุกข์ภัยทั้งสิ้นเทอญ
มีเมตตาดีแล้ว ได้กุศลแล้วเราก็อุทิศเลย (อุณาโลม ที่ตาที่สาม)

บทอุทิศส่วนกุศล (บทกรวดน้ำ)
อิทัง เม มาตาปิตูนัง โหตุ สุขิตา โหนตุ มาตา ปิตะโร
ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จ แก่มารดาบิดาของข้าพเจ้า ขอให้มารดาบิดาของข้าพเจ้า จงมีความสุข
อิทัง เม ญาตีนัง โหตุ สุขิตา โหนตุ ญาตะโย
ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จ แก่ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้า ขอให้ญาติทั้งหลายของข้าพเจ้า จงมีความสุข
อิทัง เม คุรูปัชฌายาจะริยานังโหตุ สุขิตา โหนตุ คุรูปัชฌายาจะริยา
ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จ แก่ครูอุปัชฌาย์อาจารย์ของข้าพเจ้า ขอให้ครูอุปัชฌาย์อาจารย์ของข้าพเจ้า จงมีความสุข
อิทัง สัพพะ เทวะตานัง โหตุ สุขิตา โหนตุ สัพเพ เทวา
ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จแก่เทวดาทั้งหลายทั้งปวง ขอให้เทวดาทั้งหลายทั้งปวง จงมีความสุข
อิทัง สัพพะ เปตานัง โหตุ สุขิตา โหนตุ สัพเพ เปตา
ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จ แก่เปรตทั้งหลายทั้งปวง ขอให้เปรตทั้งหลายทั้งปวง จงมีความสุข
อิทัง สัพพะ เวรีนัง โหตุ สุขิตา โหนตุ สัพเพ เวรี
ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จ แก่เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวง ขอให้เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายทั้งปวง จงมีความสุข
อิทัง สัพพะ สัตตานัง โหตุ สุขิตา โหนตุ สัพเพ สัตตา
ขอส่วนบุญนี้จงสำเร็จ แก่สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง ขอให้สัตว์ทั้งหลายทั้งปวง จงมีความสุข

ขอบคุณสำหรับไอเดียการนับด้วยค่ะ แล้วก็ของคุณ นายจองชัย คุณยิ้มไว้ไม่เครียด คุณ WHITEDAHLIA แล้วก็คุณ chaosy ค่ะ

ปล. คุณ chaosy คะ ยังไงขอบทส่งเทวดากลับด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ

จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 15:20:52

ความคิดเห็นที่ 150

วันนี้สวดมนต์+สมาธิประมาณ40นาทีได้ค่ะ

วันนี้แปลกนิดนึง ปกติเราจะสวดมนต์ในใจ

แต่วันนี้ลองสวดมนต์ออกเสียงดู เหมือนเสียงเปลี่ยนไปเรื่อยๆเลยอ่ะ

เดี๋ยวหวานๆ เดี๋ยวห้าวๆ สวดไปสวดมาเหน่อไปเลยก็มี ใครเป็นเหมือนนเราบ้างไหม
คะ

ส่วนเจ้าลูกชาย วันนี้ไม่หลับแล้วจ้า

จากคุณ : love_first

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 16:15:28

ความคิดเห็นที่ 151

มารายงานระหว่างวันว่า สวดได้ติดกัน 80 จบแล้วค่ะ เดี๋ยวคืนนี้สวดอีก 28 จบก็จะครบ 108 แล้ว อิอิ ส่วนคุณแม่ เมื่อวานชวนท่านสวดต่ออีก 53 จบก็จะครบ 108 วันนี้คุยกัน ท่านว่าจะเพิ่มจำนวนไม้ที่นับแล้ว แหม ลูกสาวปลื้มใจจริงๆ น้ำส้ม

คิดว่าสวดช่วยพระอาจารย์ใหญ่ ช่วยประเทศไทย และช่วยตัวเองด้วยเป็นของแถม มันจะมีแรงบันดาลใจและแรงฮึดขึ้นมาเลยล่ะค่ะ

รายงานสถานการณ์น้ำนิดหน่อย จากพี่ที่รู้จักว่า เมื่อกี้มีการประชุมรับสถานการณ์น้ำท่วมในกรุงเทพ ทางผู้บริหารแจ้งว่าน้ำจะเข้ามาถึงกรุงเทพแน่ ให้พวกเราดำเนินการอย่างไร 1 2 3 4 ตามนี้นะ เค้าใช้คำว่าวิกฤติ ที่สำคัญตอนนี้เค้าคาดว่าภายใน 48 ชมมวลน้ำจำนวนมากจะไหลเข้ากรุงเทพค่ะ...ไม่รู้ว่าจะเชื่อได้แค่ไหนนะคะ เพราะเป็นข่าวจากรัฐบาล อาจารย์หนูท่านว่าไม่ถึงขนาดนั้นค่ะ...

จบข่าว ไอติม
แก้ไขเมื่อ 19 ต.ค. 54 21:57:02

จากคุณ : WHITEDAHLIA

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 17:03:57

ความคิดเห็นที่ 152

แว่บมาตอบคุณ Lucky

รับรองว่าเหยื่อเนี่ย..ตัวโตจนไม่มีตัวเลยค่ะ เรามีแต่เบ็ดเปล่าๆ เลยล่ะ ท่านว่าเอาเบ็ดเปล่าตกปลา ทำไมได้ปลาวันละตัวสองตัวก็ไม่รู้ซี.. อิอิ..

นั่งสมาธิแล้วตัวร้อน เป็นหนึ่งในอาการปีติค่ะ เป็นเพราะขณะนั้นธาตุไฟเป็นใหญ่ พวกตัวหนักเนี่ยธาตุดินเป็นใหญ่ พวกตัวเบาตัวพอง ธาตุลมเป็นใหญ่ ตัวเย็นก็ธาตุน้ำเป็นใหญ่ บางคนหนาวสั่นก็มีค่ะ ตามแต่ธาตุที่เป็นใหญ่จะสำแดงออกมา..

ไม่ต้องตกใจ ไม่ต้องกังวลใจ ปล่อยมันผ่านไป เดี๋ยวก็เปลี่ยนไปเอง.. เปลี่ยนไปเรื่อย

เรานั่งสมาธิบางวัน ก็มือร้อน รู้สึกเหมือนเป็นไอเลย.. มันคายประจุออกมาน่ะ ก็เอามือที่ร้อนๆ เนี่ยไปแนบกับใครก็ได้ เช่นคนใกล้ตัว พ่อแม่ แนบๆ นวดๆ แทนที่จะคายประจุไปเฉยๆ ก็เอาไปทำประโยชน์ได้ค่ะ เอาไปจับตรงที่ปวดเมื่อย บางทีจะหายปวดนะ ลองดูสิคะ..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 19:13:03

ความคิดเห็นที่ 153

Cherry

อาการที่เป็นคือสมาธิน่ะ คือเราเดินจงกรมแล้วก็เป็นสมาธิ จิตมันเริ่มมีกำลังมากเข้า

ถ้านั่งนะ ก็ตัวแข็งเลย.. เวลาเดินแล้วเป็นอย่างนี้ ลองนั่งสมาธิต่อดู

ดูสิว่าฌานจับจนชาแข็งเป็นหินเลยไหม ลองปล่อยให้มันเป็นไป แล้วก็ตามรู้ไป อย่างที่ทำแหละ ตัวชา แขนชา ปากชา.. ปากหนาเลย.. เป็นปีติอย่างหนึ่ง.. แต่เป็นขั้นที่มีสมาธิมากขึ้นแล้วค่ะ

การที่รู้สึกตัวเบาแล้วละเอียดขึ้นนั้น ก็คือสติมีความรู้ชัด เป็นอย่างนั้นเลย เวลาเรากลับจากวัดใหม่ๆ มันจะมีสภาวะที่ดีมาก ถ้าไม่อยากเสียไปก็ต้องเพียรให้ต่อเนื่อง มันจะต่อยอดไปสู่สภาวะที่มั่นคงขึ้น ไม่งั้นมันจะวับๆ แวมๆ

อยากให้เพียรต่อค่ะ เสียดายของน่ะ..

ที่เป็นอยู่นั้นก็คือของขวัญนั่นแหละ เราได้รับรู้สภาวะสองสามอย่างที่ดีๆ ทั้งนั้นเลย พยายามจำสภาวะนั้นไว้แม่นๆ วิธีจำคือเอาสติกำหนดให้รู้ชัดๆ อย่างนั้น..

รู้บ่อยๆ จิตจะจำสภาวะได้เอง ไม่ใช่ใช้สมองจำ ก็คือต้องทำบ่อยๆ มันจะต่อยอดขึ้นไปเรื่อยๆ หมุนเป็นรอบ จนเต็มรอบ ก็คือได้ฌานนั่นเองค่ะ..

อยู่วัดเที่ยวนี้พี่ก็ได้ของขวัญ สองสามชิ้นเหมือนกัน เลยไม่ยอมออกจากวัด ขอต่ออีกหน่อย ไม่อยากให้เสื่อมง่าย ตอนนี้เป็นเด็กดีสวดมนต์ทุกวัน ทำกับเจ้าเบลส..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 19:27:34

ความคิดเห็นที่ 154

นะ...น้ำมาแล้ววววว กระซิกๆT^T

ตอนนี้กำลังพยายามสูบน้ำออกจากบ้านเต็มกำลัง...

สงสัยต้องรีบไปสวดอิติปิโส เผื่อน้ำจะไม่เข้าบ้าน คิกๆ

จากคุณ : แม่ผั่น (nopas)

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 19:56:54

ความคิดเห็นที่ 155

แม่ฝั่น สู้ๆนะคะ

ตะกี้ไปอ่าน blog ท่าน นมสิการอยู่ แล้วรู้สึกไหวๆกลางอก เป็นเหมือนตอนนั่งสมาธิเลยอ่ะ แปลว่าอะไรคะ

ตอนนี้แขนเดี้ยงทั้งซ้าย ขวา เพราะไปถอนหญ้าหลังบ้านทั้งวัน ปวดได้อีก เรามีเวทนาดูได้ตลอด (หลายเรื่องนะเราน่ะ)

สังเกตุว่าถ้าวันไหน ทำงานประเภทใช้แรงกายเยอะ เราจะนั่งสมาธิได้ดี ทั้งๆที่เหนื่อยเหมือนตาจะปิดแต่พอนั่งสมาธิกลับไม่ง่วง

แต่ถ้าวันไหนใช้ความคิดเยอะ จะฟุ้งซ่านจนแพ้ทุกที แถมนั่งได้แล้วก็ง่วงมากๆจนนั่งหลับ ไม่รู้คนอื่นเป็นป่าวนะ ใครเป็นเหมือนเรามั่งมั้ย

จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 21:07:00

ความคิดเห็นที่ 156

วันนี้แพ้เจ้า blessed เวทนาหนักมาก เลยหลบมาพักในกุฏิ พอดีว่าพรุ่งนี้ต้องไปสอนละครเด็กๆ แถวสุพรรณนี่ ก็เลยกินอาหารเข้าไป.. ได้ผลเลย.. ตัวหนักและเพลียมาก พร้อมหลับตลอดเวลา 555 แต่มื้อเดียวนี่มันทำงานใช้แรงม่ายหวาย...

พอกินเพิ่มก็สวดมนต์ไม่หวาย..

เมื่อวานดี้ดี... วันนี้แป่ก.. นี่แหละหนาสภาวะมันไม่เที่ยง แต่เราก็เก็บแต้มแล้วล่ะ..

แม่ผั่น (nopas) โอ๋ๆ อย่าร้องไห้นะ น้ำท่วมเดี๋ยวก็ลดนะ.. สวดมนต์ไปวิดน้ำไปแล้วกันนะ.. ไม่รู้จะปลอบใจยังไง ก็ต้องสู้ๆ นะคะเหมือนกัน..

คุณยิ้ม.. คงจะอ่านแล้วจิตมันเกิดปีติน่ะ.. ท่านผู้นี้ของจริงเน้อ.. ก็ดูมันไหวไป รู้ว่ามันไหว.. แล้วนั่งสมาธิต่อซะเลย เอาปีติมาใช้ประโยชน์ซะเลย

บางครั้งเราอ่านบางเรื่องก็มีปีติมากมายเลยค่ะ.. เราติดตามเป็นประจำ

เรื่องที่ว่าเวทนามากๆ กลับทำสมาธิดี นี่จริงเลย.. เพราะถ้าเวทนาจะไม่ง่วง วันก่อนอาจารย์องค์นึงเพิ่งเทศน์ให้เบลสกับใจขึ้นฟังว่า ถ้าใครหลับได้ทั้งๆ ที่เจ็บปวดรวดร้าวสุดๆ นี่เก่งมากเลย ท่านยังไม่เคยเห็น เพราะฉะนั้น เวลาง่วงเขาจึงให้เดินมากๆ จนปวดเมื่อยน่ะ ยิ่งมีสมาธิดี

พระอาจารย์ใหญ่บอกว่า.. เมื่อเราเพียรหนักร่างกายมันอ่อนล้ามาก บางทีเนสัชชิกจนเบลอๆ เลยเพราะนอนน้อย แต่จิตกลับยิ่งมีกำลัง ที่สำคัญจิตสังขารแทรกไม่ได้ สติจะจ่ออยู่กับจิตเลย เป็่นช่วงที่จะทำสมาธิได้ดี สำหรับคนชอบฟุ้งซ่านทั้งหลาย ท่านให้สู้ให้ผ่าน อาการผ่านก็คือจิตตั้งมั่น ไม่คิดไม่ฟุ้ง แต่สติตื่น หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง และสติมีความคมชัดมาก จะเอาไปพิจารณาดูอะไรจะเห็นชัดไปหมด อริยาบทใหญ่ย่อย นี่คมกริ๊กเลย.. ดูเวทนาก็ได้ มันจะแยกส่วนให้เห็นระหว่างกาย เวทนา จิต ธรรม เลยล่ะ

พวกไม่ได้อยู่วัด เราก็สามารถสร้างสถานการณ์นี้ที่บ้านได้ โดยการทำงานบ้านหนักๆ แล้วมานั่งสมาธิ นั่งให้เกิดปีติ เอาปีติมาขับไล่อาการปวดเมื่อยของร่างกาย ลองทดสอบดู ว่าทำได้จริงไหม.. ถ้าทำปีติไม่ได้ ก็นั่งไปจนกว่าจะทนไม่ไหว ก็หลับ... ตื่นมา สบาย.......

พูดง่ายๆ ถึงงานบ้านหนัก ก็ยังเอามาเป็น scenario ในเกมภาวนาของเราได้..

ลองฝึกดูแบบนั้นดีแล้ว ไม่ใช่สะเปะสะปะ เราเอาภาวนาเป็นไข่แดง เอาสถานการณ์ต่างๆ ที่เกิดขึ้นในชีวิตประจำวันเป็นไข่ขาว เราก็ภาวนาได้ทุกที่ทุกท่า ทุกเวลา..

ไม่ต้องยึดรูปแบบเลย.. ไม่มั่วด้วย เพราะเรามีไข่แดงเป็นหลักไง..

เห็นพวกเรายังคงตั้งมั่นในการภาวนา เมื่อกี้ตอนสวดมนต์มันมีแว่บคิดว่า จะต้องไม่ลืมขอของขวัญจากพระอาจารย์ ว่าแต่ครบเดือนแล้วช่วยเตือนกันด้วยหนา

วันนี้เพิ่งส่งของชุดแรกที่ส่งที่อยู่กันมาให้ เพิ่งสำเร็จค่ะ อยู่ในรถหลายอาทิตย์มันติดขัดทุกทีไป แต่วันนี้ทำสำเร็จ แลกกับเสียงานไปหนึ่งอย่าง คือไปธนาคารไม่ทัน 555
พรุ่งนี้ค่อยไปธนาคารใหม่ แต่ส่งให้เพื่อนได้ก็สบายใจ มีหนังสือสวดมนต์บทใหญ่ให้ด้วยจ้า...

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 22:01:19

ความคิดเห็นที่ 157

love_first ปรบมือให้ทั้งลูกชายทั้งคุณแม่เลยนะ..

แม่ลูกคู่ใจขึ้นก็น่ารัก ต้องให้เบลสแอบเอารูปมาแปะ เห็นหลังไวๆ

สวดมนต์ออกเสียงดีกว่านะ เพราะเสียงนี้มันเป็นคลื่น มันมีผลกับสภาพรอบๆ ตัวเราด้วย จะเปลี่ยนไปกี่เสียงก็ดีทั้งนั้นเลยค่ะ

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 22:05:39

ความคิดเห็นที่ 158

ขอบคุณแผ่เมตตาของคุณยุ้ยหัดเขียน แล้วก็อัพเดทน้ำท่วมของ white ด้วยค่ะ

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 22:16:45

ความคิดเห็นที่ 159

ขอบคุณค่ะคุณเค เราพยายามสวดออกเสียงนานแล้วค่ะ แต่จะเจ็บคอมากๆทุกที

ล่าสุดนี่ทอลซิลอักเสบเป็นหนองไปข้างนึง

ก็เลยสวดในใจ พอเริ่มๆหายดี ก็สวดออกเสียงอีก ตอนนี้ก็กำลังนั่งเจ็บคออยู่เลยค่ะ

สงสัยบุญยังน้อยไปเน้อ แต่จะพยายามค่ะ

เจ้าลูกชายก็ขุนๆให้ท่องอิติปิโส วันละเก้าครั้งอยู่ค่ะ

เพิ่งเริ่มไม่รู้เค้ารับได้แค่ไหน

ถามด้วยความไม่รู้หน่อยนะคะคุณเค

เรื่องสวดอิติปิโส ร้อยแปดจบ ถ้าสวดในใจนับไหมคุณเค

เช่นสวดออกเสียงในห้องพระสี่สิบจบ

แล้วแบบว่านั่งรถไปธุระก็สวดในใจไปเรื่อยๆได้เปล่าคะ

จากคุณ : love_first

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 22:17:57

ความคิดเห็นที่ 160

มันเป็นอย่างนี้นี่เอง เราเข้าใจแล้วล่ะ

ตอนอ่าน blog พอมันไหวๆเราก็เข้าสมาธิเลยกำลังไปแจ่มๆ อีกแระ โทรศัพท์เจ้ากรรมเข้ามาแทรก คราวหน้าจะปิดโทรศัพท์ตอนทำสมาธิดีกว่า

วันนี้สวดมนต์สั้นๆค่ะ เพราะอยากนั่งสมาธิ ก็เป็นไปตามคาด มีทั้งตัวโยก หัวโยก มันตลกมาก พอเลิกโยกก็เข้าสมาธิปกติ ไม่มีนิมิตอะไร มีแต่สว่างๆเหมือนเดิม

ดีใจจังจะได้รับของแล้ว ขอบคุณ คุณเค ล่วงหน้านะคะ

คุณ love_first มีปัญหาใกล้เคียงกับเรา ของเราฝาปิดกล่องเสียงอักเสบ เจ็บคอตลอดเวลา มากบ้าง น้อยบ้าง เวลาสวดมนต์ออกเสียงจะเจ็บคอหนัก ก็เลยสวดแบบปากขมุบขมิบ

จริงๆอยากสวดมนต์ให้ท่านเทวดาฟังนะเจ้าคะ แต่มีปัญหากับกล่องเสียงเจ้าค่ะ ท่านคงเข้าใจนะเจ้าคะ

จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด

เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 23:02:25

ความคิดเห็นที่ 161

มารายงานตัวค่ะ

วันนี้นั่งสมาธิได้ไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเลย มันคันยุบยับไปหมดเลย แย่จัง...

สงสัยที่นี่มันใกล้หน้าหนาวแล้ว ผิวมันเลยแห้งมั้ง คันจริง คันจังมาก-มาก หลุดจากสมาธิตั้ง 4 รอบ ย้ายที่นั่งแล้วก็ยังไม่รอด

เฮ้อ....โชคดีที่ยังมีพรุ่งนี้ ให้เรามีโอกาสนั่งสมาธิเก็บแต้มต่อไป

ไปนอนละค่ะ

ราตรีสวัสดิ์ค่ะ

จากคุณ : คุณ K (Tarocchi)

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 05:02:35

ความคิดเห็นที่ 162

อรุณสวัสดิ์เช้าวันพระค่ะ ^^ หนูจะไปตักบาตร เลยต้องตื่นแต่เช้า

เช็คชื่อเมื่อวานนะคะ สวดได้ 108 จบแล้วค่ะ ทั้งแม่ทั้งลูก คุณแม่บอกว่า สวดเพิ่มมาอีกหน่อยเอง สบ๊าย ฟิตจริงๆ ส่วนซัมวันเพราะทำงานหนัก สวดเท่าอายุ +2 ค่ะ wink

นั่งสมาธิได้ซักครู่หนึ่ง รู้สึกแปลกๆที่มืออีกแล้ว เหมือนมือมีพลังงานอะไรไหวๆอยู่ และช่วงมือแข็งมากๆ สงบดีค่ะ :)))

จากคุณ : WHITEDAHLIA

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 05:28:59

ความคิดเห็นที่ 163

ขอบคุณคุณยุ้ยมากค่ะที่หามาให้ เมื่อเช้าก็ได้ใช้บทนี้สวดค่ะ

เช้านี้ตื่นมาสวดมนต์ยาวประจำวันพระค่ะ คืนนี้จะกลับไปสวดมนต์ นั่งสมาธิต่อ

จากคุณ : บุษยมาศ

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 08:54:43

ความคิดเห็นที่ 164

วันนี้ได้รับพระและหนังสือสวดมนต์แล้วนะคะ

ขอบพระคุณมากๆเลยค่ะ โมทนาบุญในครั้งนี้ด้วยนะคะคุณเค

แกะซองออกมาขนลุกซู่ซ่าเลยทีเดียว ^_^

จากคุณ : love_first

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 10:16:12

ความคิดเห็นที่ 165

ยินดีค่ะคุณบุษยมาศ ยินดีด้วยกับหลายๆท่านที่ได้หนังสือค่ะ พอดีเราอยู่ ตปท เลยไม่ได้ส่งหลังไมค์ไปหาคุณ chaosy เสียดายเหมือนกันนะนี่แต่ไม่เป็นไร

เมื่อกลางวันสวดอิติปิโสสามห้องไปได้ประมาณห้าสิบรอบนิดๆ ยังไม่ถึง108 เสียที เดี๋ยวต้องต่อคืนนี้

ไม่รู้ใครเป็นเหมือนเราบ้าง สวดมนต์ช่วงแรกๆจะเหนื่อยมาก พยายามหายใจเยอะๆก็ยังไม่หายเหนื่อย ตัวก็หนัก บางทีก็ขนลุกขนพอง แต่พอผ่านรอบที่สามสิบขึ้นไปก็ดีเลย ตัวเบา มือเบา หายเหนื่อย ไม่ต้องพยายามหายใจมากๆ

เคยนั่งสมาธิแล้วมือร้อนเหมือนกันค่ะ สงสัยธาตุไฟเข้าที่มือ เหมือนวิชากำลังภายในในหนังจีนเลย

จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 13:28:57

ความคิดเห็นที่ 166

ตะกี๊กะลังจะไปปฏิบัติิ แต่แว่บขึ้นมา อยากโทรหาแม่ เเพราะตั้งแต่มานี่โทรไปสองหนเองค่ะ

สรุปว่าแจ๊คพอตค่ะ ทีี่หมู่บ้่นประกาศแล้วว่า น้ำจะเข้าพรุ่งนี้เที่ยง สูงประมาณเมตรครึ่งค่ะ

เลยต้องมาเข้าเนท หาวิธีซีลบ้านเพื่อโทรไปบอกแม่ค่ะ

จากคุณ : blessed

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 13:48:29

ความคิดเห็นที่ 167

แม่ผั่นมีลิงค์เกี่ยวกับการเตรียมบ้านรับน้ำท่วมจ้า เบลสลองเปิดอ่านดูนะ

http://hilight.kapook.com/view/63594

อันนี้ เว็บไทยโฟลต รวมทุกอย่าง และมีพวกสิ่งของที่ต้องใช้ ต้องเตรีม การเตรียมบ้านและทิปต่างๆเพียบ
http://www.thaiflood.com/

http://www.siamintelligence.com/how-to-flood/

อันนี้การ์ตูนเกี่ยวกับการเตรียมการรับน้ำท่วม
http://monman.exteen.com/20111018/entry

โชคดีเด้อเบลส^^ ขอให้บ้านแคล้วคลาดปลอดภัยจากน้ำนะ

จากคุณ : แม่ผั่น (nopas)

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 14:49:59

ความคิดเห็นที่ 168

พี่เบลส วิธีนี้เริ่ดค่ะ

http://www.pantip.com/cafe/home/topic/R11195489/R11195489.html

ทางเลือกอย่างอื่น http://www.pantip.com/cafe/news/topic/NE11178197/NE11178197.html

http://www.pantip.com/cafe/home/topic/R11177622/R11177622.html

จากคุณ : WHITEDAHLIA

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 15:16:20

ความคิดเห็นที่ 169

ถุงน้ำ อุปกรณ์กั้นน้ำใช้แทนกระสอบทราย

ถุงน้ำ ใช้กั้นน้ำท่วมบ้านแทนกระสอบทราย ผมทดลองทำดูแล้วและเห็นว่ามันมีประสิทธิภาพพอๆกับกระสอบทราย ประหยัดกว่า และใช้น้ำแทนทราย โดยอาศัยหลักการเดียวกันกับกระสอบทราย กล่าวคือ

ทรายเป็นมวลสารที่มีน้ำหนัก กระสอบเป็นภาชนะที่บังคับให้ทรายอยู่ในรูปทรงของกระสอบ จึงทำให้กระสอบทรายมีน้ำหนักมากพอที่จะต้านทานแรงดันของน้ำได้ ยิ่งวางซ้อนกันหลายชั้นและหลายแถวก็จะยิ่งต้านทานแรงดันของน้ำได้มากขึ้นตามลำดับ

ทีนี้ น้ำก็เป็นมวลสารที่เมื่อรวมตัวกันมากๆ ก็จะมีน้ำหนักมากเช่นกัน ถุง จึงเป็นภาชนะที่บังคับให้น้ำอยู่ในรูปทรงของถุง จึงทำให้ถุงน้ำมีน้ำหนักมากพอที่จะต้านทานแรงดันของน้ำได้เช่นเดียวกับกระสอบทราย ยิ่งวางซ้อนกันหลายชั้นก็จะยิ่งทำให้ต้านทานแรงดันของน้ำได้มากขึ้นเช่นกัน ซึ่งการวางซ้อนกันหลายชั้นนั้นก็ต้องเพิ่มแถวการวางถุงน้ำลงไปด้วยเพื่อเป็นการถ่ายเทน้ำหนักของถุงน้ำให้กระจายออกไปทำให้ถุงไม่แตกง่าย

อุปกรณ์ก็คือ 1. ถุงดำ หรือถุงชนิดที่มีความเหนียว ตามขนาดของความเหมาะสม
2. สายรัดสายไฟ
3. น้ำ ทั่วๆ ไป

วิธีบรรจุ คือ นำถุงดำหรือถุงชนิดที่มีความเหนียวซ้อนกัน 2 ใบ หรืออาจจะมากกว่า เพื่อเพิ่มความทนทานความเหนียวของถุงพลาสติก แล้วใส่น้ำลงไปให้เต็ม เสร็จแล้วรวบปากถุงแล้วใช้สายรัดสายไฟรัดปากถุงให้แน่น เท่านี้ก็เสร็จเรียบร้อยสามารถนำไปวางเป็นเครื่องกั้นน้ำท่วมบ้านได้แล้ว

ในกรณีที่น้ำไหลแรง ให้เตรียมถุงน้ำให้เสร็จเรียบร้อยครบหมดก่อนแล้วค่อยนำมาวางเป็นแนวกั้น

ข้อแนะนำ - ให้หาไม้แผ่นกระดานอัดหนาๆ มากั้นระหว่างแถวได้ยิ่งดี เพราะจะทำให้ถุงน้ำอยู่ทรงมากขึ้นและเพิ่มความแข็งแรง.

- ไม่แนะนำให้ใช้ถุงดำของ TESCO เพราะมีความบางมาก ไม่เหมาะที่จะใส่น้ำ ให้หาซื้อถุงดำที่ผ่านมาตราฐาน ISO มีความเหนียวทนเท่านั้น.

อนึ่ง...เราสามารถเลือกใช้วัสดุพลาสติกแข็งๆ หรือยืดหยุ่นได้หลายรูปแบบคับ อย่างเช่นถังน้ำ ขวดน้ำ มาทำเป็นเครื่องกั้นน้ำหรือเรียกว่าแท่งน้ำก็ได้ โดยการบรรจุน้ำให้เต็มแล้วปิดฝาให้แน่น หลังจากนั้นนำมาวางเป็นแถวแล้วเรียงซ้อนกันแล้วแต่ความต้องการโดยใช้ผ้าเทปกันน้ำรัดให้รอบอย่างแน่น เท่านี้เราก็จะได้แท่งกั้นน้ำแล้วคับ หรือหาถุงใส่ปลาชนิดหนาแบบของญี่ปุ่น หรือยางในรถสิบล้อ นำมาบรรจุน้ำแล้วปิดให้สนิท ก็ได้เช่นกันคับ เป็นต้น

แต่ที่ผมเลือกใช้ถุงดำก็เพราะว่าทดสอบแล้ว มีความเหนียวพอสมควรเมื่อใส่ถุงซ้อนกันก็จะสมามารถรับแรงกระแทกได้ดีในระดับที่ดี กดทับพื้นผิวได้สนิทซึ่งก็ขึ้นอยู่กับน้ำหนักของน้ำตามขนาดของถุง และที่สำคัญชาวบ้านหาซื้ออุปกรณ์ได้ง่าย ราคาถูกไม่แพงเกินไปครับ.

ผมทดลองทำดูแล้วและเห็นว่าได้ผลมีประสิทธิภาพดี ใครทราบแล้วลองไปทดลองทำดูนะครับแล้วช่วยกระจายข่าวออกไปด้วยนะครับ จักขอบพระคุณเป็นอย่างสูง.../ Anupong ^^

มาจาก FB ค่ะ

จากคุณ : WHITEDAHLIA

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 15:17:56

ความคิดเห็นที่ 170

ทางที่น้ำจะมาอีกทางหนึ่ง

จากคุณ : WHITEDAHLIA

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 15:19:01

ความคิดเห็นที่ 171

อันนี้วิธีแบบฝรั่ง จากหว้ากอค่ะ

http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X11176211/X11176211.html

เรื่องเกี่ยวกับไฟฟ้าค่ะ http://www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X11179402/X11179402.html

เขาแนะนำว่าให้หาไขควงหาไฟฟ้ามาด้วย ใช้จุ่มลงไปในน้ำ ทางที่ดีให้ตัดสายไฟสูงๆเลยค่ะ

ขอให้บ้านปลอดภัยนะคะ :)))

จากคุณ : WHITEDAHLIA

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 15:22:39

ความคิดเห็นที่ 172

รายงานตัวค่ะ วันนี้สวดอิติปิโสได้ ๓๖ รอบแล้ว กะแบ่งเป็นสามรอบค่ะ ค่อยรู้สึกว่าไหวหน่อย
ปกติชอบนั่งสมาธิมากกว่า จะว่าขี้เกียจสวดก็ได้ แต่อ่านกระทู้นี้เลยลองขยันกับเพื่อนๆบ้าง อืม รู้สึกสวดแล้วเราดูจิตได้เป็นธรรมชาติดีเหมือนกันแฮะ
ขอบคุณทุกคน เราอ่านที่เพื่อนๆช่วยกันโพสต์จนเราหายขี้เกียจ

เป็นกำลังใจให้เพื่อนๆที่อยู่พื้นที่เสี่ยง หรือใครที่อาจโดนไปแล้ว เราก็อยู่แถวๆที่เค้าเตือนไว้เหมือนกัน แต่ตอนนี้ยังไม่มีอะไร

แล้วก็มาเก็บความรู้จากคุณแม่ผั่นกะ WHITEDAHLIA ไว้เตรียมรับมือด้วยจ้า ขอบคุณมากค่ะ

จากคุณ : +++sLeEPYnOmORE+++

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 15:27:01

ความคิดเห็นที่ 173

ขอบคุณสำหรับข้อมูลค่ะ กระทู้รวมมิตรจริงๆ ^^

ใช้มือถืออ่านยากมากมาย

จากคุณ : blessed

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 16:43:32

ความคิดเห็นที่ 174

วันนี้ไม่ได้ทำช่วงเช้า มาทำตอนเกือบเย็น ตอนที่คุณแม่ออกไปซื้อของ แม่ผั่นเลยต้องผละจากคอมพิวเตอร์ไปดูปั๊มน้ำทุกครึ่งชั่วโมง เราเลยเอาเวลาที่แม่ไม่อยู่เป็นนาทีทองในการสวดมนต์ซะ เลยได้โอกาสสวดอิติปิโส108จบซะเลย หึๆ

พอผ่านไปห้าสิบจบ ครึ่งชม.พอดี ไปปั๊มน้ำๆ เสร็จแล้วก็มาสวดต่อ สวดเสร็จก็พบว่า...สนุกดีแฮะ(เอ๊ะยังไง) พอสวดจบก็รู้สึกรื่นรมย์ ใจมันใสๆขึ้น ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า555 แต่อีกด้านนึงก็รู้สึกว่าการสวดอิติปิโสเป็นงานยาก ตรงที่เวลานับว่าสวดไปกี่รอบแล้วนับมั่วไปหมด(พอดีไม่ได้ใช้อะไรนับ ไม่มีอุปกรณ์) โดยเฉพาะช่วง50 60 70 นี่ไม่รู้วนซ้ำไปซ้ำมากี่รอบ ถ้านับรวมแล้วเชื่อว่าอาจเกิดร้อยแปดจบแหงมๆ คิกๆ...น่าเสียดายคุณแม่มาก่อน ไม่งั้นคงได้สมาธิทีเดียวเลยนะเนี่ย

แม่ผั่นเพิ่งค้นพบข้อดีของน้ำท่วมวันนี้ว่า ช่วงเวลาที่น้ำท่วม เป็นนาทีทองของการปฏิบัติธรรมเหมือนกันนะเนี่ย^^

ปล.ช่วงนี้โพสต์ไม่ค่อยขึ้น แฮงค์ๆแฮะ สงสัยที่โพสต์ มันไปติดน้ำระหว่างทาง อิๆ
แก้ไขเมื่อ 20 ต.ค. 54 17:58:03
แก้ไขเมื่อ 20 ต.ค. 54 17:47:02
แก้ไขเมื่อ 20 ต.ค. 54 17:46:20

จากคุณ : แม่ผั่น (nopas)

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 17:45:07

ความคิดเห็นที่ 175

ความคิดเห็นที่ 159 คุณ : love_first

เจ็บคอนี่ต้องทนค่ะ แต่ให้ทนแค่พอไหว อาจจะสวดออกเสียงเบาๆ ไม่ต้องดังมาก

แล้วลองฝึกสวดออกมาจากท้องเลย.. เวลาสวดให้นึกถึงว่าพุทธมนต์ล้างคอของเรา ด้านไหนที่เจ็บให้กำหนดด้านนั้น..

ให้รู้สึกเหมือนเสียงมันชำระล้างสิ่งสกปรก รอยแผลต่างๆ ให้หลุดออกไป

ลองดูค่ะ..

อย่างที่บอกว่าสวดในใจก็นับค่ะ ทำปากขมุบขมิบแล้วคิดให้เสียงออกมาทางความคิดแทนก็ได้ค่ะ

ส่วนลูกชาย ถ้าทำได้ 9 ครั้งก็แจ่มเลย ใช้การให้รางวัลเพื่อเสริมแรงจูงใจ แต่ถ้าเขาไม่ทำอย่าบังคับค่ะ ให้ใช้วิธีจูงใจเชิงบวกอย่างเดียว แกยังเด็กมาก ห้ามบังคับเลยนะคะ เดี๋ยวเขาค่อยๆ ทำเอง เพราะเราทำตัวอย่างให้ดู

พอเขาทำได้แสดงความรักมากๆ เลย เช่นกอดหอม แบบเราต้องอารมณ์ดีสุดๆ

เขาจะจำสัมผัสเหล่านี้ไว้ในจิต อีกหน่อยโตแล้วห่างแม่ เวลาเขาสวดมนต์เขาจะนึกถึงเวลาแสนสุขนี้ และพอเขาทุกข์ จิตจะสั่งให้เขาสวดมนต์ พอสวดมนต์ก็จะนึกถึงสัมผัสของแม่อีก เขาก็จะคลายทุกข์

อันนี้เราโปรแกรมลงในจิตเขาไว้เลยค่ะ ใช้ได้ทั้งชีวิต..

การสวดนี้ ทำตอนไหนก็ได้ ค่ะ เอาให้ครบ 108 ทุกวัน ก็ถือว่า ติดดาวเลยค่ะ

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 18:31:02

ความคิดเห็นที่ 176

ขอบคุณมากค่ะคุณเค เราจะพยายามทำให้ได้ตามด้านล่างนี้เลยค่ะ อ่านแล้วกินใจมากๆๆๆๆๆ

เขาจะจำสัมผัสเหล่านี้ไว้ในจิต อีกหน่อยโตแล้วห่างแม่ เวลาเขาสวดมนต์เขาจะนึกถึงเวลาแสนสุขนี้
และพอเขาทุกข์ จิตจะสั่งให้เขาสวดมนต์ พอสวดมนต์ก็จะนึกถึงสัมผัสของแม่อีก เขาก็จะคลายทุกข์

จากคุณ : love_first

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 18:49:44

ความคิดเห็นที่ 177

ความคิดเห็นที่ 160 คุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด

ถ้าจิตเปิด สัมผัสกระแสธรรมได้ มันจะมีตัวช่วยมากขึ้น..

ก่อนนั่งสมาธิ ถ้ารู้สึกวันนี้จิตไม่มีกำลังมากนัก เราก็เติมกำลังไว้ก่อน เปิดเสียงครูบาอาจารย์ ดูภาพพระอาจารย์ อ่านธรรมะจากครูบาอาจารย์หรือผู้รู้ที่มีกระแสธรรม

เราก็จะได้ตัวสตาร์ทค่ะ คือคล้ายๆ เติมกำลังไว้ก่อน

เรามีความสามารถพิเศษ คือดูดกำลังทางมือ 555 เอามือวางบนหนังสือสวดมนต์ หน้าไหนก็ได้ กำลังจากหนังสือสวดมนต์ขึ้นมาทางมือ ขึ้นหัวเลย..

ถึงกล้ายืนยันว่า บทสวดมนต์นั้นมีกำลังพุทธคุณธรรมคุณจริงๆ ขนาดไม่ได้สวด แค่เป็นตัวอักษรในหนังสือก็มีพลังงานแฝงแล้วค่ะ

มีวิธีพิเศษอีกอย่าง อันนี้เป็นแนวพลังจิต ให้หาวัตถุไว้สักอันนึง ที่ขนาดเหมาะมือ เช่นหินสวยๆ ก้อนเล็กๆ หรือเหรียญ หรือจะเป็นพระที่กำไว้ได้

เวลาทำสมาธิเราจะกำวัตถุนี้ไว้.. เรียกว่าเราชาร์ตประจุไว้เสมอๆ พอวันไหนเราอ่อนแรง ก็เอาสิ่งนี้มากำไว้ จะช่วยให้ทำสมาธิได้ง่ายขึ้น เพราะกำลังที่เราประจุไว้ จะถ่ายเทมายังตัวเรา

อันนี้ถ้าได้สมาธิสักหน่อยจะแจ่ม..

แต่ถึงมือใหม่อย่างเราก็ฝึกได้ เมื่อทำไประยะนึงจะเห็นผล (นี่ก็คือหลักการที่พระเขาปลุกเสกของขลังกันนั่นแหละ) ถ้าเราเรียนรู้เรื่องพลังงาน เราจะรู้เลยว่าการที่เขาสร้างพระเครื่องนั้น มีผลจริงๆ ไม่ใช่งมงาย..

มันเป็นเรื่องไฟฟ้าสถิตย์ล้วนๆ เลยค่ะ เอาไขควงมาวัดยังได้

ครั้งนึงไปงานสวดมนต์ พระท่านสอนว่า เวลาโยมซื้อสายสิญจน์ให้ซื้อแบบผ้าฝ้ายป่านแท้ๆ อย่าเอาของเทียม วิธีเช็คคือเอาไฟลน ถ้าไหม้ปกติของแท้ ถ้ายู่ๆ ละลายเป็นของเทียม..

ทีนี่พระท่านก็เอาไปสวดมนต์ สวดบทใหญ่ๆ จากนั้นเอามาม้วนเป็นก้อน.. เอาไขควงวัดไฟวัด ไฟติดเลยค่ะ.. ไม่ได้เล่นกล มันเป็นของจริง...

ไว้ว่างๆ จะเล่าเรื่องพลังงานไฟฟ้าในตัวเราให้ฟัง สิ่งเหล่านี้ฝรั่งพิสูจน์มากมายแต่คนไทยซึ่งใกล้มากๆ กับเรื่องทางจิต กลับมองว่างมงาย..

กลับมาต่อเรื่องสวดมนต์นะคะ

ครูบาอาจารย์ท่านจึงสอนให้เราสวดมนต์เป็นเวลา มีอาสนะสักผืนนึง และสวดเป็นที่

ทุกๆ วันที่เราสวดจะมีพลังงานที่ดี คือพลังจิต และพลังจากบทสวดมนต์ครอบคลุมบริเวณนั้น.. เมื่อเราทำนานๆ อาสนะเราหรือที่เราสวดมนต์จะมีพลังงานแฝงอยู่ ทำให้เรารู้สึกสบาย ทีนี้เราก็จะสวดมนต์ทำสมาธิได้ดีขึ้นเรื่อยๆ เพราะพลังงานแฝงนั้นจะช่วยให้เราสตาร์ทเครื่องได้เร็ว

อย่างเรามีห้องนอนแต่ไม่นอน มีโซฟาเบด ไปๆ มาๆ เพื่อนเลิกคบ เพราะไม่ค่อยอยู่บ้าน เราก็เลยใช้ที่นั่นเป็นที่ทำงาน ที่นั่ง ที่นอน นอนก็ทำสมาธินอนไง เวลาเขียนกระทู้ก็นั่งตรงนี้ พลังงานของเราจึงอยู่บนโซฟาตัวนี้ วันไหนเพลียจัดๆ หัวซุนเข้ามาเลย พอถึงที่ก็สบายเลย.. เหมือนว่าพลังงานแฝงบนอาสนะของเรา ชำระล้างให้ แล้วก็ทำให้เราหายเพลียได้ง่ายๆ

การสวดมนต์เป็นเวลาถ้าทำได้ เหมือนฝึกจิต จิตจะคุ้นชิน พอถึงเวลาเขาจะทำสมาธิเอง ที้นี้ หากมีวันที่ถึงเวลาแล้วไม่ได้ทำ จิตจะกระวนกระวายอยากจะทำ ถึงอยู่นอกบ้าน บางทีต้องนั่งลงหาที่ทำสมาธิ เพราะจิตเขาเรียกร้อง..

นี่คือสิ่งที่ครูบาอาจารย์เราสอน ว่าทำสมาธิไม่ต้องกลัวติดสมาธิ ให้สมาธิมันติดจิตเราเลย ให้จิตเขายินดีพอใจที่จะเป็นสมาธิ กายก็สงบ สติก็เกิด ปัญญาก็สว่าง..

ใครติดนิสัยวันไหนไม่สวดมนต์ ภาวนา ออกอาการครั่นเนื้อครั่นตัว อันนี้ถือว่าฝึกเข้าขั้นแล้ว.. จงภูมิใจได้ว่าการบรรลุธรรมอยู่ใกล้มากๆ

ตัวโยกอะไรก็โยกไปจ้ะ ยิ่งโยกยิ่งดี คือโยกนั้นแสดงอาการปีติ ซึ่งเป็นกำลังของสมาธิ โยกมาก ก็มีกำลังมาก

แต่ถ้าไม่เลิกโยก ก็ไม่ได้ของดียิ่งไปกว่าปีติ

ดังนั้นก็ให้อบรมจิตเขาว่า อยากจะโยกก็โยก โยกก็ดี แต้ถ้าเลิกโยก ก็ดีอีก... จะได้ไปต่อ ดีทั้งนั้น..

อย่างนี้ไม่ต้องกลัวอุปปาทานเลย เพราะมีแต่ดีกับดี.. 555

สว่างนิ่งๆ ไม่มีนิมิตนั้นดีแล้ว ให้รู้อยู่กับสว่างนั้น นั่งให้นานขึ้นเรื่อยๆ

เสียงหายเสียงอักเสบ สวดมนต์ทุกวัน หายได้ ไม่เชื่อกาปฏิทินไว้เลย แล้วสวดทุกวัน ลองดูว่าจะหายภายในกี่วัน..

ท้าให้พิสูจน์ !

เขาเป็นมะเร็งยังดีขึ้นได้ นี่เราแค่กล่องเสียงอักเสบ.. เด็กๆ ค่ะ..

สวดให้มันหายแหบเลย (แต่อย่าหักโหม เอาพอประมาณ แบบว่าดันนิดๆ ทุกวัน พอไม่ไหวจริงๆ ก็สวดไม่ออกเสียง ปากขมุบขมิบไป จะได้สร้างสติ)

สวดในใจก็ได้ อันนี้ก็ได้สติอีก ได้หมดเลย..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 18:58:51

ความคิดเห็นที่ 178

สวัสดียามค่ำค่ะ คุณเคออสซี่ และชาวหลังห้อง
หลังจากหายไปในคลื่นอุทกภัยซะหลายวัน
วันนี้แหวกละอองน้ำ (ลาย) ออกมาหายใจเอาแรงที่นี่สักหน่อย..

หนอน

รายงายตัวว่าเรายังคงแน่วแน่ต่อการสวดมนต์อยู่นะคะ
แต่ปรับเปลี่ยนรูปแบบ-บทสวดไปบ้าง โดยคงอิติปิโสไว้
สวดแล้วได้ผลดีต่อเรามากนะ ดีทั้งกาย-ใจ เหมือนที่คุณเคบอก

มีข้อหนึ่ง..ที่จะขออนุญาตปรึกษาคุณหมอตาวิเศษด้วยล่ะ
คือเรารู้สึกว่าไขมันและระบบน้ำเหลืองที่คั่งในตัวเราเนี่ย
มันหนัก ทึบ ร้อน ทำให้จิตมัว ง่วง ขี้เกียจตื่นรู้
และเคยอ่านพบคุณเคออสซี่กล่าวถึงการกินน้อย..เราสนใจมากค่ะ
ช่วงที่เรา นน น้อย จิตจะว่องไว ขยัน โปร่งเบา ตามรู้ง่ายมากๆ
ขอความรู้ข้อนี้ด้วย..จะได้มะคะ ?

จะได้หรือไม่ ก็ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ
ที่มีแหล่งอากาศบริสุทธิ์ให้เราหายใจได้สบายขึ้น

ผีเสื้อ

.
แก้ไขเมื่อ 20 ต.ค. 54 20:55:31

จากคุณ : มาดิน

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 20:52:52

ความคิดเห็นที่ 179

โอว คิดถึงรายการท้าพิสูจน์ตอนเด็กๆเลย รายการตามไปดูก็มีเนอะ เด็กๆสมัยนี้คงไม่รู้จัก ชอบมาก ชักนอกเรื่องแล้ว

วันนี้จะลองออกเสียงเบาๆดู

เสียงเรามันไม่แหบนะ แต่เวลาสวดมนต์ออกเสียงมันเหมือนเราคอเกร็งๆ จุกๆ ตลอด ไม่รู้ทำไม เราก็เลยกลัวว่ามันจะทำให้เราเจ็บคอมากขึ้น

แต่หลังจากนี้จะพยายามสวดมนต์ออกเสียงดูสักหน่อย ฮึด!

จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 21:21:38

ความคิดเห็นที่ 180

นั่งสวดมนต์ก็คิดถึงพี่มาดิน ว่าหายไปไหนนะ.. วันนี้ต้องบ่นถึงซะหน่อย มาเลย..

คิดถึงค่ะ พี่สบายใจกับน้ำได้แล้ว ยังภาวนาอยู่ก็ดีใจ..

พรุ่งนี้จะลองปรึกษาอาจารย์ให้นะคะเรื่องอาการป่วย แม้ว่าจะอยากให้มาเอง แต่ช่วงนี้มันคงยาก ท่านมีพลูช่วยล้างของเสีย จะลองขอแล้วส่ง EMS ไปให้ตอนเช้า กินยากหน่อย แต่ได้ผลชะงัดมาก

คุณพ่อเรา เป็นหัวใจ ความดัน ตอนนั้นหมอห่วงว่าจะต้องฟอกไต เพราะค่าไตมันขึ้นสูงมาก พามาหาพระอาจารย์ก็ได้พลูเสกไปกิน สัปดาห์เดียวเห็นผล เพราะค่าเลือดเปลี่ยนในทางดีมาก ในที่สุดไม่ต้องฟอกไต พ่อเราเป็นคนเชื่อยากจริงๆ เจอเข้าไปแบบพิสูจน์ได้เห็นๆ เพราะค่ามันเปลี่ยนจากเกือบวิกฤต เป็นดีเลย แกเลยเชื่อ..

ตอนหลังแกก็เอาพลูที่ปลูกที่บ้านมากินเอง (เพราะที่จริงพลูเป็นสมุนไพรอยู่แล้ว) เราก็ขำมาก บอกพ่อ..พลูของพ่อไม่ได้เสก จะใช้ได้เหรอ พ่อบอกว่า พ่อเสกเอง ท่องฉันทะฯ แล้วก็กินพลูที่บ้าน แกว่าก็ใช้ได้นะ.. (เล่าให้พระอาจารย์ฟังท่านก็ขำใหญ่)

สมุนไพรไทยดีๆ ทั้งนั้น สรรพคุณหลากหลาย บำบัดโรคได้จริงๆ ส่วนที่ท่านเสกให้ก็เป็นกำลังใจอีกส่วนหนึ่ง

แต่พยายามนึกว่ามีตัวช่วยอื่นๆ แบบสบายๆ ก็คือคุณพี่ลองถือศึล 8 เลย ทานข้าวสองมื้อ ผักเยอะๆ เนื้อสัตว์น้อยๆ แล้วทานผลไม้มากๆ แบบหมอจาคอบ ที่เขาให้อดอาหารแล้วกินแต่ผลไม้รสเดียวกันต่อมื้อ ผลไม้ล้วนๆ เลย มันก็ได้ผลดีกับหลายๆคน ทำง่ายกว่าอดอาหารหมด

เราอาจจะเริ่มลดมื้อเย็น โดยถือศึล 8 ไปด้วย มันก็ได้อานิสงค์ฟรีๆ

แล้วก็ลดเนื้อสัตว์ เน้นผัก ผลไม้

ตอนเช้าท่านให้ทานน้ำอุ่นๆ ก่อน เป็นน้ำชาหรือน้ำซุบอุ่นๆ เพื่อไล่ของเสียก่อน ก่อนจะทานอาหาร อ่อนๆ พวกข้าวต้มก็ได้

พอมื้อเที่ยงเป็นกิจจะลักษณะหน่อย มื้อเย็นลองงดดู ถ้าไม่งดก็กินอาหารเบาๆ

อันนี้เป็นวิธีแบบสากลค่ะ บางวันที่ไม่ได้ทำงาน จะอดอาหารดูก็ไม่ลำบาก แต่ถ้าทำงานก็ไม่แนะนำค่ะ มันจะมีผลกับกำลังกาย เอาแค่ลดอาหารหนักๆ ลดเนื้อสัตว์ใหญ่ก็เบาลงเยอะแล้วค่ะ ท่านให้กินปลาแทนค่ะ

เอาเป็นว่าถ้าพรุ่งนี้เช้าสบโอกาสจะถามให้ ถ้าไม่สบโอกาส ก็เอาตามที่แนะนำขั้นต้นไปก่อนนะคะ

จำได้ว่าตอนเราเป็นมากๆ รู้สึกว่า ผลไม้รสเปรี้ยว กับผลไม้รสเย็นช่วยได้ค่ะ แล้วก็ดื่มน้ำเยอะๆ อันนึงที่เจ๋งคือ ดอกอัญชัน ตากแห้ง เอามาต้ม เติมน้ำตาลกับน้ำมะนาวนิดหน่อย ดื่มแล้วเป็นยาเย็น ล้างพิษ อันนี้อร่อย และต้มใส่ตู้เย็นได้เลย

กลับไปสวดมนต์ต่อก่อนล่ะ ออกมาอู้ เพราะเสียงหายเหมือนกัน วันนี้สอนเด็กเล็กๆ 30 คน เสียงแห้งเลย..

คุณยิ้ม..เรามีวิชชาละคร เรียกว่า project เสียง เดี๋ยวดึกๆ มาแนะนำอีกทีนะคะ

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 21:46:50

ความคิดเห็นที่ 181

แวะมาแจ้งข่าวด่วน สำหรับคนกรุงเทพฯ...

มีพี่สาวคนหนึ่งมาแจ้งข่าวว่า มีคนวงในบอกว่า ให้ชาวกรุงเทพฯสำรองน้ำใส่ถังไว้ให้เยอะที่สุด...เพราะน้ำในคลองประปาเน่าแล้ว... การประปาเอาไม่อยู่แล้วค่ะ

สำรองไว้ก็ไม่เสียหายค่ะ เด็กผู้หญิง

ป.ล. ฝากบอกพี่เบลสด้วยนะคะพี่เค mail

จากคุณ : WHITEDAHLIA

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 22:07:53

ความคิดเห็นที่ 182

รอฟัง project เสียง แต่ถ้าดึกมากคงต้องติดตามพรุ่งนี้

ที่คอเกร็งเราคิดว่าคงเพราะเราไม่เคยฝึกการหายใจ ควบคู่กับการออกเสียง เราหายใจตื้นๆ ทำให้กำลังส่งไม่พอ

ตะกี้ทดลองสวดมนต์แบบออกเสียง แล้วสาวเอาลมเข้าปอดเยอะๆ แล้วค่อยๆปล่อยออกมาพร้อมเสียง รู้สึกดีขึ้นช่วงนึง สวดจนตลอดลอดฝั่ง เนื้อยเหนื่อย

ข่าวจากน้องไวท์ มันน่าคิดนะ แล้วต่อไปจะเอาน้ำสะอาดที่ไหนใช้คะ พี่ไม่ใช่คนกรุงยังเริ่มเครียดๆ

จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 22:26:28

ความคิดเห็นที่ 183

เข้ามาบ่น เฮ้ออออ

วันนี้นั่งหาข่าวน้ำท่วมเกือบค่อนวัน ไม่เป็นอันกันทำงานกันพอดี สงสารพ่อกะแม่ แก่ๆกันแล้ว ยังต้องมารับมือน้ำท่วม โดยเราไม่สามารถไปช่วยได้เลย ได้แต่พยายามหาข้อมูลแล้วอีเมลล์ส่งไปให้ ...

รอลุ้นระทึกว่าเมื่อไหร่น้ำมันจะมา เกาะติดโทรศัพท์กะ facebook

ทุกข์กันคนละแบบเนอะ

จากคุณ : คุณ K (Tarocchi)

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 23:15:02

ความคิดเห็นที่ 184

คุณ K ฝากบอกพ่อกะแม่ตาม คห น้องไวท์ ที่คห 181 หน่อยจิ .. หรืเดี๋ยวตอนเช้าโทรเองก็ได้

จากคุณ : blessed

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 23:24:20

ความคิดเห็นที่ 185

วิธี project เสียง ปกติต้องสอนตัวต่อตัว..อิอิ.. แต่จะลองใช้เขียนเอานะ

1. การฝึกหายใจ แบบหมาๆ

ใครมีหมาที่บ้าน ให้ลองสังเกตว่า หมาเห่าเสียงดังเป็นกิโลได้ทั้งที่ตัวโตไม่เท่าเรา เพราะว่าหมามันหายใจด้วยท้อง

วิธีจะรู้ว่าหมาหายใจยังไง ลองทำท่าหอบแบบหมา..

อ้าปากหายใจเข้าออกเร็วๆ จะเห็นว่า "คอเปิดโล่ง" จำไว้ว่า เวลาเปล่งเสียง คอจะต้องเปิดโล่งอย่างนี้ จึงจะถูก

ทดลองหายใจยาวๆ เข้า - ออก ทางปาก โดยยังเปิดคออยู่ แล้วเอามือจับที่ท้อง

สังเกตว่า หายใจเข้าท้องจะป่อง หายใจออกท้องจะแฟบ

ถ้าเราหายใจแค่อก จะเห็นว่า หายใจเข้าหน้าอกจะยกตัวขึ้น (ท้องจะแฟ่บ) อันนี้คือลมหายใจจะสั้นแค่อก

ให้เอาใหม่ หายใจเข้าปล่อยจากอกให้ลมลงไปถึงท้อง.. โดยช่วยดันหน้าท้องป่องนิดนึง ให้รู้สึกว่าลมลงไปอยู่ในพุง จากนั้นออกแรงหดพุงเข้า ให้ลมดันขึ้นมาที่อกแล้วออกทางปาก

นี่คือกลไกการหายใจยาวมากๆ คือหายใจลงไปถึงท้อง เมื่อหายใจเข้าหน้าอกยก ท้องจะป่อง เมื่อหายใจออกหน้าอกตกลง ท้องจะยุบ

ทดลองหายใจเข้าออกเร็วๆ แบบหมาหอบแดด.. อ้าปากไว้ แล้วหายใจเข้าออก จะสังเกตเห็นว่าพุงกระเพื่อม

อันนี้เป็นเบสิค ค่อยๆ ฝึก ระวังเป็นลมหน้ามืด ถ้าใครมีหมาที่บ้านไปศึกษาเอาจากน้องหมาได้.. อันนี้ฝึกเป็นการ warm up

เพราะการสวดมนต์เสียงดัง ต้องอาศัยหน้าท้องเป็นตัวช่วยด้วย

(คุณมณีนุช เคยสอนเราฝึกออกเสียง ลมนี่ดึงลงไปได้ถึงแก้มก้นเลยนะ.. ขอบอก เธอทำให้ดูได้ด้วย ของเราเอาแค่ท้องพอ เดี๋ยวมันปู๊ดป๊าดขึ้นมาจะยุ่ง)

เวลาว่างๆ ลองหายใจเข้าออกยาวๆ ฝึกกระบังลมให้แข็งแรง ฝึกไว้เสมอๆ ใช้แทนการฝึกสติได้ด้วย หรือจะดูลมเข้าออกก็ได้อีก

การหายใจแบบนี้จะหายใจได้ลึก เต็ม กระบังลมจะแข็งแรง และที่สำคัญหน้าท้องจะยุบลงนิดหน่อยด้วย ถ้าทำเป็นนิสัยได้นะ

เมื่อฝึกหายใจเข้าท้องป่อง ออกท้องยุบ และเปิดคอเป็นแล้ว ต่อต้วยฝึกเปล่งเสียง

ลองเห่าดู เวลาเห่า คอจะเปิด ท้องจะตุก แล้วเสียงออกมาจากท้องส่งผ่านเส้นเสียงมาทางปากเลย ลองให้หมาเห่าให้ดู แล้วไปทำตามก็ได้ (หมามันจะไม่คอเจ็บเลย)

2. การฝึกเปล่งเสียง โดยเปิดคอ

เป็นการเปล่งเสียงที่ส่งผ่านลมจากท้อง ผ่านอก คอเปิดแล้วออกทางปาก หายใจเข้าถึงท้อง หายใจออก ส่งเสียง "อา.................." ทำปากกลม สบายๆ

หายใจสุดลึก แล้วค่อยๆ เปล่งออกมา คอยดูที่คอ คอต้องเปิด ไม่ติดที่กล่องเสียง ลมจะผ่านท้องออกมา เสียงจะยาว คอจะไม่เจ็บ คือลมผ่านเส้นเสียงนิดเดียว แต่เราไม่เกร็งเส้นเสียงเลย

ต่อไปก็ฝึกสระให้ครบ โดยเปลี่ยนแค่รูปปาก ลมเข้าออกมาเหมือนเดิม คอโล่ง

อา... เอ... อี.... โอ....อู.....

พอทำอันนี้แม่นแล้ว เราจะสังเกตได้ว่า.. การออกเสียงนั้น คอจะโล่ง เราเปลี่ยนรูปปากในการเปลี่ยนเสียง ไม่ใช่เปลี่ยนที่คอ ดังนั้นเสียงจะออกจากท้อง ไม่ใช่ออกจากคอ..

3. ทดลองใช้คำสวดมนต์ "อาราหังสัมมาสัมพุทโธภะคะวา....." คือหายใจแบบเดิม แต่เปล่งเสียงตามที่เขียน โดยสังเกตว่า มันจะยานๆ ก่อน ทั้งประโยคนี้ให้จบในลมเดียว..

หน้าท้องจะเกร็งนิดหน่อย คอจะเปิดโล่ง หน้าอกขยับน้อยมาก..

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 23:43:57

ความคิดเห็นที่ 186

เอาแค่นี้ ฝึกให้คล่อง.. พอคล่องแล้ว ก็สวดมนต์ได้ทั้งบท โดยอาศัยหลักการที่ว่า

1. เวลาสวด คอจะต้องเปิดโล่งเสมอ เราจะไม่เกร็งกล่องเสียงเลย

2. ลมจะถูกดันออกมาจากช่องท้อง โดยกระบังลมและหน้าท้องจะเป็นตัวช่วยส่งแรง ไม่ใช่การตะโกน การตะโกนลม-เสียงจะมากักที่คอ ดังนั้นเราจึงเจ็บคอ แต่ถ้า project เสียงเราใช้หลอดเสียงนิดเดียว ใช้การเกร็งหน้าท้องและปากขยับเท่านั้น..

3. คอยเช็คว่า เวลาสวดมนต์ คอเปิดโล่ง มีแต่ปากเท่านั้นที่เปลี่ยนรูปไปตามพยัญชนะสระ (สระจะง่ายเพราะอ้าปาก แต่พยัญชนะจะยาก ดังนั้นเราต้องอ้าปากกว้างช่วยไปก่อน)

ถ้าทำได้อย่างนี้ จะรู้เลยว่า การสวดมนต์ที่ออกจากจิตเป็นอย่างไร เพราะฐานจิตสำคัญก็อยู่ตรงลิ้นปี่คือเหนือสะดือขึ้นมาคืบนึงนั่นเอง

ดังนั้นการเปล่งเสียงในวิชาละคร ก็คือการเปล่งเสียงจากฐานจิตนั่นแหละ..

พระอาจารย์เคยสอนว่า เวลาสวดมนต์ให้สวดออกจากจิต ไม่ใช่สวดจากคอ.. มันเป็นอย่างนี้เป๊ะเลย..

ลองทำดู แล้วจะเห็นความแตกต่าง..

คือคอไม่เจ็บ สวดได้ยาวกว่าจะหายใจทีนึง จบบทได้เลย ถ้าสวดเร็วๆ ถ้าสวดช้าก็หายใจสองทีเอง..

อกเราจะขยับน้อยมาก ดังนั้นถ้าทำบ่อยๆ เราจะเข้าฌานขณะสวดมนต์ได้ ขอบอกว่าน้องๆ ฌาน 4 เลย..

เวลาตัวเราสวดมนต์ ตอนนี้ ตัวแข็งหมดทั้งตัว มีแต่ปากกับลมหายใจที่ขยับ ท้องขยับนิดเดียว เพราะอวัยวะภายในมันแข็งแรงมาก ไม่ต้องใช้หน้าท้องช่วยเลย..

สวดๆ ไปบางที ดับทั้งตัว คือตัวหายหมด เหลือแต่ปากกับลม-เสียงที่เคลื่อนไหว..

ดังนั้นร่างกายก็สงบระงับได้ ทั้งๆ ที่สวดมนต์อยู่..

พอเราทำสมาธินานๆ แล้วมีสวดมนต์ช่วย ระบบการหายใจภายในจะแข็งแรง จะหายใจยาวและหายใจน้อยมากๆ เลย มันก็แปลกแต่ทำได้จริงๆ..

นี่จึงเป็นเหตุว่า ทำไมสวดมนต์แล้วสุขภาพดีขึ้น ปอด หลอดลม กระบังลม กล้ามเนื้อหน้าท้อง เส้นเสียง มันจะได้เคลื่อนไหวออกกำลัง ระบบการหายใจจะดี เสียงจะใส กังวาน ไม่แหบเครือ.. คนเสียงแหบเจ็บคออะไรมาหาพระอาจารย์ ท่านให้รักษาด้วยอิติปิโสทั้งนั้น ทำจริง หายจริง เสียงเปลี่ยนได้เลย..

เวลาสวดใหม่ๆ จะมีเสมหะ กินน้ำเยอะๆ เอาน้ำไปบูชาพระ แล้วสวดมนต์ แล้วก็เอาน้ำนั้นมากินเป็นน้ำมนต์ซะเรย..

ตัวเช็คคือ คอต้องไม่เกร็ง ไม่เจ็บ เพราะเปิดคอเวลาสวดมนต์

เอาไปลองดู ถ้าอ่านแล้วทำไม่ได้ อย่างนี้ต้องมีสอนตัวต่อตัวซะแร้ว.. 555

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 54 23:45:35

ความคิดเห็นที่ 187

คุณ love_first มีเด็กสาวๆ หลายคนมาที่วัด เพราะว่าอกหัก บระเจ้า..เด็กอะไรจะฉลาดขนาดนี้ สมัยเราอกหักฟังเพลงขยี้หัวใจ ถ้าไม่เขียนบทกวีตอกย้ำอารมณ์เข้าไป ก็นอนซมน้ำตาไหลจนแห้งไปเอง..

แต่เด็กพวกนี้อกหักไม่สบายใจ เลยมาปฏิบัติธรรม.. ถามว่าทำไมถึงเลือกมาวัด ไม่ไปทำอย่างอื่น.. แกว่า..ไม่รู้ซี ตอนเด็กๆ แม่พาเข้าวัดแล้วสบายใจ พอทุกข์มากๆ เลยนึกถึงที่วัดก่อน รู้สึกว่าอยู่วัดแล้วไม่คิดเรื่องทุกข์

เด็กมันมีวาสนามั้ยล่ะ...... นางฟ้าชัดๆ เลย

พระหลายรูปที่รู้จักก็อกหัก เลยมาบวช บวชไปบวชมาเลยไม่สึก ตอนนี้ยังไม่สึก.. ไม่เรียกวาสนาแล้วจะเรียกอะไรดี.. นี่คือเขาทำมา คนวัยเดียวกันอกหักแล้วไปเมา ไปเที่ยว.. น้องผู้ชายอีกคนมาเจอกันที่วัด ก็มาปฏิบัติธรรมเพราะอกหัก แต่ไม่ได้บวชพระ เข้าท่าดีแท้ๆ

วาสนาสร้างได้ คือเราสอนเด็กๆ ด้วยการกระทำ สอนเขาว่า เวลาทุกข์ใจ ให้สวดมนต์ ให้หยุดหายใจยาวๆ ตั้งสติ เวลาไม่มั่นใจให้หายใจยาวๆ เวลาเหงาให้ทำงาน เวลาฟุ้งซ่านให้กวาดบ้านถูบ้าน..

ตอนเด็กๆ เด็กชอบเที่ยว ให้พาเที่ยววัด พาลูกเข้าวัดชมนกชมไม้ ทำให้เป็นเวลาแสนสุขของเขา ให้เขาจำไว้ว่า ที่วัดมีความสงบสุข สุขแบบสงบๆ ให้จิตเขาชินกับความสุขแบบนี้ โตมาเขาก็จะทำเองโดยอัตโนมัติ

ตั้งแต่เล็กๆ ให้พาไปเที่ยวธรรมชาติ ไปสวนสัตว์ อย่าพาไปเที่ยวห้าง..

เพราะม้นจะติด เวลาอยากสบายใจ ต้องไปเดินห้าง ช็อปกระจายอย่างนี้ เท่ากับปลูกฝังระเบิดเวลาไว้ในจิตของลูก

วิธีจัดการกับทุกข์ ต้องสอนตั้งแต่ยังเด็ก ที่เขาทุกข์น้อยๆ จิตบริสุทธิ์จดจำง่าย สอนทางออกไว้ให้เขาเลย สอนให้รู้จัก "ไม่เป็นไร" "ล้มแล้วลุกให้เร็ว"

อันนี้สำคัญกว่าสอนหาเงิน.. เพราะว่าเด็กมหาลัย.. เวลาจะเสียเด็ก ก็เพราะทนทุกข์ไม่ไหว ไม่รู้จะทำตัวยังไงเวลาทุกข์ ทั้งนั้น ร้อยละหลายสิบ ทุกข์ขึ้นมาต้องไปกินเหล้า กินไปกินมาเลยเสียตัว.. โอ้ย..ยาว... อย่าให้พรรณา.. พ่อแม่ไม่รู้หรอก..

ดังนั้นอยากได้ลูกตอนโตแบบไหน ต้องทำเสียตั้งแต่ยังเล็กๆ

และปัจจัยชี้ขาดความสำเร็จของเด็กมหาลัย ไม่ใช่ไอคิว เรียนเก่ง ฉลาด

แต่เป็น "ความอดทน" ค่ะ

ฝึกให้ลูกสวดมนต์นั่งสมาธินี่ก็ได้ทั้ง ความอดทน และสติ เลยค่ะ...

กลยุทธ์ที่ประสบความสำเร็จในการฝึกเด็กๆ คือ "ทำทุกอย่างให้เป็นเกม"

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 54 00:14:39

ความคิดเห็นที่ 188

ขอบคุณมากจ้ะคุณเค เงินทองหาให้ลูกไม่ได้มาก ลูกก็เอาบุญติดตัวไปละกันนะลูกนะ อิๆ

ลูกเรางกบุญเสียด้วยค่ะ ก่อนนอนบอกให้สวดอิติปิโสเก้าจบ สวดไปไอไปแล้วก็บอกไม่ไหวแล้วแม่ ล้มตัวไปนอน

เราก็ได้แต่บอกว่าไม่เป็นไรลูก บุญมาให้ทำถึงบ้านไม่ต้องไปวัด หนูไม่เอาแม่ก็ไม่ว่า

เท่านั้นแหล่ะพ่อคุณเด้งขึ้นมานั่งสวดต่อ ถูกๆผิดๆก็ท่องไปเรื่อยๆ ดูทีวีมั่ง ท่องมั่งก็ปล่อยๆไปก่อนค่ะ ^_^

กำลังพยายามจะหัดหายใจแบบคุณเคบอกอยู่น๊า

จากคุณ : love_first

เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 54 00:28:30

ความคิดเห็นที่ 189

WHITEDAHLIA ขอบใจมากสำหรับข่าวสาร.. เราก็มีข่าวสารเหมือนกัน

ถึงเวลาคนกรุงเทพจะได้เรียนรู้บทเรียนสำคัญสุดๆ แล้วค่ะ (ยังจำปีที่ต้องซื้อน้ำขวดอาบได้) แต่เราเป็นคนอาบน้ำน้อยขัน สบายหน่อย..

เหตุการณ์ครั้งนี้เป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู ก็ต้องดูว่าผลออกมาจะปรับทัศนะการมองโลกและชีวิตของคนเมืองได้มากน้อยแค่ไหน..

ในวิกฤตจะมีทางแพร่งสามทาง คือทางหายนะ ทางเสมอตัว และทางรอด..

ทางรอดคือถ้าคนกรุงที่โดนน้ำท่วม เกิดสัมมาทิฏิ ปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตและวิธีคิดของตนเอง เพราะได้รู้ทุกข์จากภัยธรรมชาติกับเขาบ้างแล้ว จิตวิญญาณมวลรวมมีการวิวัฒน์ขึ้น

ก็เปลี่ยนแปลงอนาคตจากความหายนะ ไปสู่ความเจริญได้ไม่มากก็น้อย..

ทางเสมอตัวคือเหมือนระลอกที่แล้ว ช่วงมิถุนายน ที่เขาออกมาเตือนกัน เราก็เตือนด้วย แต่เพราะภัยมันไม่เกิด วงจรบาปก็เริ่มทำงานต่อ วัฏจักรจึงวนลงต่ำ มาสู่หายนะในครั้งนี้

ทางหายนะคือ ปัญญาไม่พอ จมอยู่กับทุกข์ และดิ้นรนเอาตัวรอด ด้วยความเห็นแก่ตัวยิ่งๆ ขึ้นไป.. ถ้าเป็นอย่างนั้น กลางปีหน้า เป็นได้เจอของจริง...

บอกไปเมื่อไหร่จะเชื่อ.. ว่าที่บ้านเมืองรอดพ้นมาได้ตลอด ทุกๆ ครั้งที่ถึงทางสามแพร่ง เพราะว่าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยคุ้มครอง อุ้มชูดูแลเอาไว้..

เขาให้เวลาผู้คนได้ทำความดีมากๆ เพื่อช่วยให้จิตวิญญาณกลุ่มหนึ่งได้มีโอกาสรอดจากอบาย ก่อนที่จะเกิดการ "ล้างบาง" ขนานใหญ่..

เรื่องนี้ผู้รู้เขารู้มาเป็นสิบๆ ปีแล้ว เขาเอาตัวรอด แล้วก็ได้แต่นั่งปลงให้กับคนส่วนมากของสังคม ที่อยู่กับความไม่รู้ และจะตายไปด้วยความไม่รู้..

บ้านนี้เมืองนี้ เขาต้องรักษาไว้แน่ๆ เพราะเป็นแผ่นดินธรรม

แต่คนในบ้านเมืองนี้ ถ้ายิ่งนับวันเอาแต่ดึงแผ่นดินให้ล่มจม ดึงฟ้าสูงลงมาเหยียบย่ำ..

ผู้ที่มีหน้าที่รักษาธรรม เขาก็ไม่ปล่อยไว้เช่นกัน.. เพราะว่าแผ่นดินจะต่ำไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว.. ยังไงๆ เขาต้องรักษาไว้สืบพระศาสนา..

บอกใบ้อย่างนี้ก็คงพอจะเข้าใจกัน..

ใครที่อยากจะมีชีวิตอยู่จนถึงวันแห่งการฟื้นฟู.. ก็ต้องรักษาศีล 5 สวดมนต์ภาวนา ปฏิวัติจิตวิญญาณให้สูงขึ้น โดยฉวยโอกาสจากการเผชิญความทุกข์ครั้งนี้

เมื่อได้เห็นทุกข์รู้ทุกข์ ย่อมมีโอกาสเห็นธรรมรู้ธรรมได้ง่าย..

ถ้าไม่ทำตอนนี้ ก็ไม่รู้จะทำตอนไหนแล้วค่ะ..

โอกาสนี้แหละ..เป็นโอกาสทอง ยิ่งทุกข์ยิ่งดี ยิ่งท่วมยิ่งดี..

คนเมืองหลวงไม่ใช่จะได้โอกาสเช่นนี้กันบ่อยๆ พิจารณาเอาให้ผ่านเลย ให้ปล่อยวางได้ ต่อไปจะได้เข้าใจทุกข์ของคนต่างจังหวัดที่ต้องทนมานานเป็นร้อยปี

เมื่อเข้าใจซึ้งใจแล้ว จะได้เห็นใจกัน กลับมาช่วยเหลือเกื้อกูลกัน.. แบ่งปันกัน..

ความโลภ โกรธ หลง มันจะได้เบาบางลงไป

เมื่อคนมีใจเป็นธรรม สังคมก็จะสามารถรักษาแผ่นดินธรรมไว้ได้ค่ะ..

พระอาจารย์บอกว่า.. น้ำอะไรไม่สำคัญเท่าน้ำใจ ให้รักษาน้ำใจไว้ให้ได้..

น้ำไม่มีอาบไม่เป็นไร ขอให้มีน้ำใจเพียงพอสำหรับผ่านวิกฤตครั้งนี้ให้ได้นะคะ..

ขอให้ธรรมรักษาทุกท่านค่ะ

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 54 00:34:44

ความคิดเห็นที่ 190

โมทนากับคุณ +++sLeEPYnOmORE+++ และโมทนากับเพื่อนๆ ด้วยที่เป็นกำลังใจให้คุณง่วงได้อีก..อิอิ.. (เพิ่งได้แปล ชอบชื่อนี้จัง)

แม่ผั่น ลองเพ่งกสินน้ำไหม.. แบบว่านั่งมองน้ำ แล้ว อาโปๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แก้เซ็งได้อีกอย่างจ้า... แม่ผั่นคิดถูกแล้วจ้า ช่วงนี้แหละปฏฺิบัติธรรมดี.. ไม่มีข้ออ้าง.. หนีไม่ได้ รอไม่ไหวแล้ว ต้องหันหลังชนฝา แล้วภาวนาเผชิญหน้ากับความทุกข์ซะเลย..

คุณ K ไม่ต้องห่วงมาก เอาแบบยายเบลส ทำอะไรไม่ได้ ชีว่า..งั้นหนูอิติปิโสช่วยพ่อแม่แระกัน..

ตอนสวดพอสมาธิดีๆ บอกให้ส่งจิตไปเดินสวดรอบบ้าน..

เมื่อกี้เราก็ทำ เดินวนรอบบ้านสวดไปเดินไป แล้วลากกำแพงขึ้นมาด้วย ในความคิดนะ.. ลองเล่นๆ เผื่อว่าจะเวิร์ค เรามีบ้านสามหลัง วันนี้ไปเดินมันสองหลัง บ้านตัวเองกับบ้านพ่อแม่.. แล้วก็ฝากท่านเทวดาให้ช่วยดูแลพ่อกะแม่ด้วย..

ใครว่าเพ้อเจ้อก็ช่าง.. บ้านเราอยู่อ่างทอง แต่น้ำยังไม่เข้าบ้าน..

เราอุทิศให้เทวดาแถวอำเภอทั้งอำเภอเลย.. อย่างน้อยเรานี่แหละ..สบายใจ ว่าได้ทำอะไรซักอย่าง.. ดีกว่าทุกข์เพราะเป็นห่วงอยู่เฉยๆ

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 54 00:51:38

ความคิดเห็นที่ 191

สุดยอดเลยคุณchaosy สงสัยมานานแล้วว่าพระเค้าหายใจตอนไหนโดยเฉพาะท่านติ้ม เสียงสม่ำเสมอ เป๊ะๆหยั่งกะเปิดเทป อย่างนี้นี่เอง ไอ้เราก็สวดซะเสียงแหบเสียงแห้งยิ่งวันที่พระจากเขาทรัพย์นำสวดแล้วไมค์ท่านดับ ดับบ่อยมากโยมก็ต้องตะเบ็ง...สวดเอาหน้าไง เพราะวันนั้นโยมนั่งกันกระจายๆ พวกนอนหลับสบายก็เยอะเลยพวกนั่งแถวๆหน้าต้องตะเบ็ง เอาหน้า กลัวพระเสียใจ ฮ่าๆ
กลับมาทำงานเสียงยังกะเป็ด

ตอนสวด108 ใหม่ๆ เสียงแหบหมดเรี่ยวหมดแรงแล้วไปกรวดน้ำยังคุยกันกะเพื่อนว่านี่บุญมันจะส่งถึงเจ้ากรรมนายเวรไหมเนี่ย หมดสภาพ หมดเรี่ยวหมดแรงซะขนาดนี้
คราวนี้รู้แล้ว คุณchaosy บอกที่วัดให้สวดข้ามคืนบ่อยๆเลยนะ สู้ตาย อิิอิ

จากคุณ : little bird

เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 54 04:43:47

ความคิดเห็นที่ 192

วันนี้จะลองทำตามดูนะคะ แทงกิ้วหลายๆ ถ้าทำไม่ได้ต้องฝึกตัวต่อตัว แบบถ่ายทอดเคล็ดวิชา เอามือแปะหลัง ชิมิ

หมาที่บ้านมีให้ดู ใช้การได้ตัวนึง เป็นพุดเดิ้ลตัวเล็กนิดเดียวแต่เห่าดังมาก ส่วนอีกตัวเป็นปั๊กใช้การไม่ได้ ตัวใหญ่กว่าแต่เห่าเสียงดัง บุบุ

ตอนอ่านก็อ้าปากทำท่าหอบทันที วันนี้คงต้องนั่งหอบซ้อมทั้งวัน ที่ร้านไม่ค่อยมีคนเราจะฝึก อา เอ อี โอ อู จะได้ทันประชันเสียงในเวทีเดอะสตาร์กับเค้ามั่ง

เล่าเรื่องตอนเรียนกับตอนทำงานที่ กทม ซะหน่อยว่า เวลาเราเครียดมากๆ เรามักคิดถึงวัด แต่เราไม่มีเพื่อนจะไปด้วย ถึงขั้นเคยบอกที่บ้านว่าอยากเข้าวัดไปสงบจิตสงบใจ พ่อกับพี่ห้ามกับยกใหญ่ กลัวเราจะเพี้ยน

ช่วงนั้นฟังเรื่องเพื่อนๆไปปฏิบัติธรรมแล้วกลับมาเพี้ยนเยอะมาก เราก็กลัวกับเค้าไปด้วย เลยไม่ได้ทำอะไร ทิ้งเวลาเปล่าๆ แต่มาทำตอนนี้ก็ดีนะ ถ้าทำตอนนั้นป่านนี้คงเป็นฤษี อิอิ

จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด

เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 54 08:57:57

ความคิดเห็นที่ 193

เราเคยไปสวดมนต์ข้ามคืนที่วัดใน จ.แพร่ ครั้งหนึ่ง ประทับใจค่ะ
ไม่ได้นอนเอาแรงก่อนเลย แถมนั่งรถตู้ หลังพิงสบายๆ ไม่ได้อีก หลับไม่ได้
ไปถึงวัดก็จัดดอกไม้กันต่อ แล้วอาบน้ำแต่งตัวมาสวดมนต์เลย ศาลาก็มีญาติโยมนอนกันเต๊ม หาที่ลงไม่ได้เลย
ร่างกายมันเหนื่อยมาก แต่ก็นับว่ายังดีที่ทรงตัวให้นั่งได้อยู่ตลอดคืน

พระอาจารย์ท่านเดินเข้ามา ท่านว่า"เอ้าๆ ตื่นๆๆ พระมาแล้ว พระจะสวดแล้ว" ญาติโยมก็พากันตื่น เรานั่งขำ
เสียงท่านนำสวดแจ่มมากกกก ไม่ต้องใช้ไมโครโฟนก็ได้ยินชัดทั่วศาลาแล้ว
น้องบอกว่าก่อนหน้านั้นท่านไม่ได้จำวัดมา 2 คืน เพราะยุ่งๆ กับการจัดงาน

สวดๆ ไปก็ได้ยินเสียงจากข้างนอกมาเรื่อยๆ มีทั้งเสียงหัวเราะร่าเริง เสียงกรีดร้องกรี๊ดๆ
เรานึกว่าได้ยินอยู่คนเดียวก็เลยไม่พูดอะไร พอสวดจบ น้องถามว่าได้ยินเสียงอะไรไหม
อ๊ะ ไม่ใช่เราคนเดียวที่ได้ยินแฮะ

ไปกราบลาพระอาจารย์ก่อนกลับ ท่านบอกว่าจะมาอีกก็มาก่อนที่ท่านจะออกธุดงค์นะ

จากคุณ : บุษยมาศ

เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 54 09:34:59

ความคิดเห็นที่ 194

รายงานตัวค่ะ เมื่อวานตอนกลางคืนก้สวดอิติปิโสเพิ่มได้ครบร้อยแปดค่ะ ดีใจ

ช่วงเช้าอ่านข่าวน้ำท่วมแล้วก็กังวล แต่ตอนนี้เริ่มปลงๆแล้วค่ะ

จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน

เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 54 10:00:16

ความคิดเห็นที่ 195

เมื่อคืนตื่นมาสลับเวรช่วยคุณแม่วิดน้ำตอนตีสามกว่า วิดน้ำไปก็พยายามรู้สึกตัวไปด้วย แต่ก็ไม่ค่อยสำมะเร็จเท่าไหร่เพราะไม่ได้ทำสมาธิก่อน

ตั้งแต่วันนี้แม่ผั่นจะย้ายที่อยู่ชั่วคราวนะจ๊ะ ที่บ้านรับน้ำไม่ไหวแล้ว และคาดว่าที่อยู่ใหม่ไม่มีอินเตอร์เนต เพราะฉะนั้นลาก่อนชั่วคราว แล้วเจอกันในกระทู้ใหม่จ้า

จากคุณ : แม่ผั่น (nopas)

เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 54 11:10:09

ความคิดเห็นที่ 196

ไปตั้งกระทู้ใหม่แล้วค่ะ

http://www.pantip.com/cafe/religious/topic/Y11228187/Y11228187.html#2

จากคุณ : chaosy

เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 54 19:50:50

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป