ความคิดเห็นที่ 1 แล้วเราก็เริ่มส่งจิตออกนอกอย่างไม่จำเป็น ลมหนาวและดาวเดือน จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 12:31:19

ความคิดเห็นที่ 2 แล้วเราก็โดนยาพิษของความเป็นอนัตตา เมื่อไม่มีเธอ(ในวันที่ฟ้าสีเทา) จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 12:33:03

ความคิดเห็นที่ 3 แล้วความเจ็บ ควา่มเสียใจ ใจหาย กระวนกระวาย ก็ทำให้บางคนเลือกที่จะทำแบบนี้ แขวนคอรอรัก จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 12:34:23

ความคิดเห็นที่ 4 แต่ 2,500 ปีที่แ้ล้ว  มีผู้ที่ใจดีที่่สุดบนโลกคนนึง บอกกับเราว่า เ่ี่ราต้องทำแบบนี้ Live and Learn จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 12:35:32

ความคิดเห็นที่ 5 อยู่ที่เราเลือก ไม่ีมีใครทำความทุกข์ให้เรา  มีแต่เหตุของทุกข์ที่ยังไม่ดับสิ้นสนิทเท่านั้นที่ทำให้ความทุกข์ในใจเราเกิด ทำให้เราร้องไห้ เสียใจ นอนไม่หลับ ใจหวิว ๆ ทุกสิ่งมีที่มาที่ไป ถ้าเราไม่อยากให้ความทุกข์ทรมานเกิด เราก็ตัดหนทางของมัน ไม่กลับไปเพ้อฝัน เพราะความฝันมันไม่ใช่ของจริง   สิ่งที่ไม่ใช่ของจริง ไม่มีอะไรเป็นของดี น่าชื่นชม เราเป็นคนกำหนดเอง ว่าเราจะเลือกให้ตัวเองมีความทุกข์ หรือปล่อยให้สิ่งต่าง ๆ เป็นอย่างที่มันเป็น ให้เค้า เป็นแบบที่เค้าเป็น   ไม่ต้องคิดว่าใครพบกัน หรือจากกัน คิดแค่ว่า ไม่มีอะไรหรือใครเป็นของกันและกัน ไม่เคยมีใคร ไม่มีใคร และจะไม่มีใคร เพราะ แม้แต่ตัวเราเองก็ไม่มีในขันธ์ห้า ที่เหมือนต้นกล้วย แกะออกแล้ว ก็ไม่เจออะไรที่เป็นแก่นสาร เป็นสาระ ทั้งในอดีต อนาคต และปัจจุบัน แล้วความทุกข์ที่เป็นอยู่นี้ ก็จะไม่มี      "ดูกรภิกษุทั้งหลาย ท่านทั้งหลายจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน? หญ้า ไม้กิ่งไม้และใบไม้ในวิหารเชตวันนี้คนพึงนำไป เผาเสีย หรือว่าทำตามปัจจัย ท่านทั้งหลายจะมีความคิดอย่างนี้หรือว่า คนย่อมนำไปเผาเสีย ซึ่งเราทั้งหลาย หรือทำตามปัจจัย"      "ความคิดนั้นไม่มีเลย พระพุทธเจ้าข้า"      "ข้อนั้นเพราะเหตุอะไร?"      "เพราะเหตุว่า สิ่งนั้นไม่ใช่ตนหรือของเนื่องด้วยตนแห่งข้าพระองค์ทั้งหลาย"      "ดูกรภิกษุทั้งหลาย สิ่งใดไม่ใช่ของท่านทั้งหลาย ท่านทั้งหลายจงละสิ่งนั้นเสียเถิด สิ่งนั้นที่ท่านทั้งหลายละเสียแล้ว จักมีเพื่อประโยชน์ เพื่อสุข ตลอดกาลนานฉันนั้นแล ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็สิ่งอะไรไม่ใช่ของท่านทั้งหลาย ดูกรภิกษุทั้งหลาย รูปไม่ใช่ของท่านทั้งหลาย ... วิญญาณไม่ใช่ของท่านทั้งหลาย ท่านทั้งหลายจงละวิญญาณนั้นเสียเถิดวิญญาณนั้นท่านทั้งหลายละเสียแล้ว จักมีเพื่อประโยชน์เพื่อสุข ตลอดกาลนาน แม้ด้วยเหตุ อย่างนี้ จึงชื่อว่า ความกังวลอะไรๆ ... ย่อมไม่มีแก่ผู้ใด.             และสมจริงตามภาษิตว่า                          ดูกรคามณี เมื่อบุคคลเห็นความเกิดขึ้นพร้อมแห่งธรรมล้วนและความ                          สืบต่อแห่งสังขารล้วน ตามเป็นจริง ภัยก็ไม่มี เมื่อใด บุคคลเห็น                          ขันธโลกเสมอด้วยหญ้าและไม้  ด้วยปัญญา  เมื่อนั้น บุคคลนั้นก็ไม่                          ปรารถนาอะไรๆ อื่น นอกจากนิพพานอันไม่มีปฏิสนธิ.             นางวชิราภิกษุณีได้กล่าวคาถานี้กะมารรู้ลามกว่า                          ดูกรมาร ทิฏฐิของท่านย่อมเชื่อสิ่งอะไรหนอว่าสัตว์ ร่างกายนี้เป็นกอง                          แห่งสังขารล้วน บัณฑิตย่อมไม่ได้ที่จะเรียกว่าเป็นสัตว์ในกองสังขาร                          ล้วนนี้ เสียงว่ารถย่อมมีเพราะคุมกันเข้าแห่งส่วนประกอบ ฉันใด เมื่อ                          ขันธ์ทั้งหลายมีอยู่ ความสมมติว่าสัตว์ก็มี ฉันนั้น ก็ทุกข์อย่างเดียว                          ย่อมเกิด ทุกข์ย่อมตั้งอยู่  และย่อมแปรไป นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรเกิด                          นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรดับ. อัตตทัณฑสุตตนิทเทสที่ ๑๕ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=29&A=9094&Z=10136 จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 12:44:00

ความคิดเห็นที่ 6 เพราะชีวิตของเรา "ไม่มีอะไรจะทำร้ายเธอ  เท่ากับเธอทำตัวของเธอเอง" ก้อนหินก้อนนั้น จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 12:57:29

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีค่ะ ขออนุญาตร่วมระลึกในความรุสึก.. ปลายทางของความเสียใจ ค่ะ อืมม..  มิติของความรัก เป็นสิ่งที่เข้าใจยาก หลากหลายมุมมองให้สัมผัส เพลงใน คคห.3 น่ากลัว และหลอนมากค่ะ ไม่กล้าดูจนจบ ถ้าใครเลือกไปทางนั้น คงเสียใจกว่าภายหลังนะคะ ที่ไปไม่สุดทาง ปลิดชีวิตไปเสียก่อน จองกรรมกันไปเช่นนั้น.. วันดีๆ อาจรออยู่ข้างหน้าก็ได้ น่ากลัวค่ะ ชีวิตมีอะไรท้าทายกว่านั้นอีกมาก มีพบ เจอ และ จาก พราก เป็นธรรมดา ถ้ายังเสียใจอยู่..ไม่สุดทาง ขอให้ผ่านไปได้ด้วยกำลังใจ ที่เข้มแข็งค่ะ :) . จากคุณ : เลื้อย เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 54 14:51:41