ความคิดเห็นที่ 1 เวบไซต์ของวัดจะมีแผนที่ด้วยค่ะ www.visudhidham.com จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 54 19:31:27

ความคิดเห็นที่ 2 เส้นทางมาวัดที่ยังปลอดภัยคือเส้นนครปฐม กำแพงแสน อู่ทอง สระกระโจม น้ำยังไม่ท่วม... เพื่อนๆ ห้องศาสนาถ้าไม่มีรถมาจะให้จัดรถตู้รับไหม ต้องรวมกันให้ได้สัก 10 คนเช่ารถตู้ได้ จะมาอยู่ชั่วคราวหรือเข้าคอร์สปฏิบัติ 7 วัน 10 วันหรือนานกว่านั้นก็ได้ ทางวัดพร้อมเป็นศูนย์อพยพชั่วคราว ที่นอกจากพออยู่ได้สบายๆ แล้ว อาจจะได้ของแถมเป็นการฝึกสวดมนต์ภาวนา ปฏิบัติธรรม เจริญสมถะวิปัสสนา  บรรยากาศอาจจะดีกว่าศูนย์ในเมืองค่ะ ถ้าท่านใดจะมา ก็หอบผ้าหอบผ่อน ของใช้ที่จำเป็นมาได้เลย ไม่ต้องสมัครอะไร ไม่ต้องแจ้งล่วงหน้า เพียงแค่เดินทางกันมา แล้วก็มาที่วัด มาบอกแม่ชีว่า มาตามคำชวนของหลวงพ่อ ถ้าอยากจะปฏิบัติธรรมซะเลย จะถือศีลแปดนุ่งขาวห่มขาวก็ได้   ถ้าจะเอาแค่ศีลห้าก็ได้ค่ะ  ศาลานี้กว้างสองไร่ รองรับผู้คนได้สบายค่ะ เดี๋ยวไปสวดมนต์ก่อนมาโพสต์ต่อนะคะเพื่อนๆ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 54 19:50:00

ความคิดเห็นที่ 3 ู สาธุค่ะ  พระอาจารย์ใหญ่ท่านเมตตาจริงๆ นะคะ   ถ้าตัวคนเดียวก็จะไปอยู่วัดแล้วค่ะ  นี่มีทั้งลูก ทั้งพ่อ แม่  ที่ห่วง   ขอให้ทุกคนปลอดภัยนะคะ  แล้วจะโอนเงินไปช่วยค่าใช้จ่ายที่วัดนะคะ จากคุณ : แม่น้องปัน เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 54 20:51:08

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีครับ หัวหน้า ศอปธ. ศูนย์อพยพผู้ปฏิบัติธรรม     ก่อนอื่นต้อง ขอบคุณอย่างสูงในค่าส่ง 28 บาทและก็อนุโมทนาบุญกับของขวัญที่ส่งให้ ความจริงน่าเก็บเงินปลายทางนะครับ...     นึกว่าคุณ chaosyจะโดนน้ำท่วมซะแล้ว เวลาดูข่าวนครปฐมคิดอยู่บ่อยๆ พอเห็นมาโพสก็โล่งอก ยังปฏิบัติตามกรอบเวลาเดิมครับตี5ถึง6โมง บางวันตื่นเร็วตี4เลย พอตี5นอนอีกนิด.. อิอิ     กระทู้ที่แล้วก็ติดตามครับเห็นมีเด็กเสียงดังโวยวายด้วยเลยโดนหัวหน้าดุหนีออกนอกห้องไปคนนึง และพอดีเครียดๆเรื่องน้ำท่วมมัวแต่ตามข่าว เพราะที่ทำงานอยู่แถวลาดกระบัง บ้านอยู่บางเสาธงเป็นเขตที่ รัฐบาลหมายปองจะให้ท่วมอย่างมากเห็นเตือนมาหลายครั้งตั้งแต่อาทิตที่แล้วอาทิตย์นี้ทั้งอาทิตย์ เตือนจนไม่เป็นอันทำงานแล้วทั้งที่ บ.ทั้งที่บ้าน แต่ดูแล้วจะด้วยบุญหรือกรรมไม่รู้ มันไม่ยอมท่วมที่เตือนดันไปท่วมที่ไม่ได้เตือนบอกว่าไม่ท่วมชัวร์... ไม่เป็นไรครับแบ่งๆมาได้แชร์กัน(น้ำ)     ไหนๆก็มาแล้วก็รบกวนซะหน่อยเลย ปกติผมชอบเดินจงกรมมากกว่านั่งสมาธิอีก เพราะผมรู้ว่ามันไม่ถึงอัปนาอยู่แล้วหัวหน้าบอกไว้และผมก็รู้ตัวเองถูก  ส่วนการเดินจงกรมพอเดินบ่อยมันทำให้ผมทำงานรู้สึกสดชื่น ตอนเช้าแทนที่จะงัวเงียพอปฏิบัติแล้วกับรู้สึกสดชื่น คิดฟุ้งไปบ้างนิดหน่อย แต่ก็กลับมารู้ตัวไวมาก ก็นึกพุทโธมั่งนับรอบมั่งถ้าสงบก็ไม่พูด(ในใจ)อะไรเลย ก็ได้ความสงบความสดชื่น  ..คำถามคือ...ถ้าเดินจงกรมจะให้ผลดีที่สุดควรปฏิบัติอย่างไรดีครับ สายหลวงพ่อจรัญก็เสียงในใจมากเกินไป ไม่เหมาะกับจริต เป็นคนหลงๆลืมๆ ชอบแบบสายดูจิตอะครับ ไม่อยากท่องอะไรเยอะ แต่อยากจะได้หลักว่าดูอะไรปฏิบัติอย่างไร แบบนี้อะครับ            หวังว่าคงไม่รบกวนหัวหน้ามากไปจนโดนไล่ออกนอกห้องไปอีกคนนะครับ จากคุณ : มันตรัย2009 เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 54 21:04:46

ความคิดเห็นที่ 5 กราบพระอาจารย์ใหญ่ด้วยความเคารพยิ่ง  วัดเป็นที่พึ่งของประชาชนทั้งทางกายและใจจริงๆ อนุโมทนาสาธุด้วยครับ จากคุณ : conquer เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 54 21:06:36

ความคิดเห็นที่ 6 ไม่ว่ายามทุกข์ หรือยามสุข วัดสามารถเป็นที่พึ่งทั้งทางกาย และทางใจ ขออนุโมทนาครับ จากคุณ : รวดเดียว เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 54 22:34:48

ความคิดเห็นที่ 7 อนุโมทนาสาธุด้วยนะคะ กราบพระอาจารย์ใหญ่ผ่านทางจอคอมพ์นะคะ รายงานตัวการปฏิบัติวันนี้ เนื่องจากคุณเคสอนให้ออกเสียงจากท้อง เราก็พยายามอย่างเต็มที่ มันก็ช่วยผ่อนแรงได้มาก คอไม่เกร็งมาก แต่ต้องคอยจิบน้ำตลอด ออกเสียงไม่ดังมาก เอาแค่เบาๆ ก็สวดจนจบ ยกเว้นอิติปิโสที่เอามาสวดในใจ เพราะมันต้องใช้เวลานาน ต้องถนอมกล่องเสียงไว้บ้าง หลังจากสวดอิติปิโสในใจ ก็เข้าสมาธิได้ดี เห็นแสงสีส้มๆวูบวาบ ไปมาจนตาลาย เลิกสนใจแล้วกลับมาท่องอิติปิโสต่อ จนมันถอยออกจากสมาธิไปเอง   ขอส่วกำลังใจให้สำหรับเพื่อนๆที่น้ำท่วมนะคะ เตรียมข้าวของไว้ให้พร้อม ถ้าไม่ไหวต้องอพยพ ก็ไปอยู่วัดดีกว่านะคะ กทม ไม่ค่อยปลอดภัย ความช่วยเหลือต่างๆก็จะไปไม่ถึงเพราะทุกคนก็จมน้ำ ลำบากกันหมด ตอนนี้ใครที่มีบ้านอยู่ ตจว ก็กลับไปหมดแล้ว พี่บ้านข้างๆยังต้องหอบลูกมาให้ยายเลี้ยงเลย ส่วนตัวเองกลับไปดูแลบ้านที่ กทม อีกหน่อย ถ้าเห็นว่าท่าไม่ดีก็จะกลับมาใหม่ มีสติไว้นะคะ เราคงทำได้แต่สวดมนต์ขอให้พระคุ้มครองทุกคนนะ จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 54 22:44:54

ความคิดเห็นที่ 8 สาธุ ท่านเป็นที่พึ่งของผู้ยากได้ทั้งทางโลกและทางธรรม จากคุณ : กายใจ เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 54 23:35:00

ความคิดเห็นที่ 9 อนุโมทนา สาธุ จากคุณ : Neothank เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 02:24:45

ความคิดเห็นที่ 10 กราบพระอาจารย์ใหญ่ด้วยเศียรเกล้าค่ะ ท่านยังคงเมตตาพวกเราเสมอ... ทั้งทางกายและทางใจ ไม่ว่าจะสถานการณ์ไหน เช็คชื่อด้วยค่ะ เมื่อวานไปธุระมาทั้งวัน เหนื่อยมากๆ สวดพระปริตร กับ อิติปิโส 3 ห้อง 1 จบเท่านั้น นั่งสมาธิต่ออีกหน่อย คิดในใจว่าไม่ไหวจริงๆ วันนี้ก็ต้องตื่นไปตักบาตรแต่เช้าอีก วันนี้จะสวดให้ครบเลย ^^ ป.ล. คิดถึงวัดจังค่ะ ตอนนี้ได้เปิดบทไหว้พระเจ้าสิบชาติทุกวันเลย :)))) จากคุณ : WHITEDAHLIA เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 05:39:21

ความคิดเห็นที่ 11 เข้ามารายงานตัวครับ....... กราบพระอาจารย์ใหญ่ด้วยเศียรเกล้า..... จากคุณ : ซำเหมาพเนจร เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 06:32:23

ความคิดเห็นที่ 12 เข้ามาเช็คชื่อและเข้ามากราบพระอาจารย์ใหญ่ครัย จากคุณ : แจกันดอง เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 06:44:36

ความคิดเห็นที่ 13 ตอนนี้แถวๆ บ้าน ท่วมหมด ถนนใหญ่ก็ท่วมแล้ว แต่ที่หมู่บ้านยังไม่ท่วม เพราะเขาวางแผนป้องกันได้ดี ไม่รู้จะต้านไปได้อีกกี่วัน ส่วนคนที่บ้านไปไหนไม่ได้ เพราะต้องดูแลแมวๆ ค่ะ จากคุณ : บุษยมาศ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 06:53:33

ความคิดเห็นที่ 14 เข้ามาดูกระทู้แว่บนึง เดี๋ยวออกไปทำงานก่อน ค่อยมาคุยใหม่ช่วงบ่ายๆ น้องเบลสกำลังมุ่งมั่นกับการถ่ายทำวีดีโอฤาษีดัดตน ตั้งแต่เช้ายังไม่ได้เจอกันเลยค่ะ อยู่กุฏิติดกันนะเนี่ย.. ต่างคนต่างทำงานแข่งกับเวลา..  น้องคนนี้ไม่ธรรมดาเลย  เวบวัดที่แช่นิ่งๆ มานาน ก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงแล้ว โมทนากับน้องเบลสและเพื่อนด้วยค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 09:21:48

ความคิดเห็นที่ 15 เมื่อคืนเราก็ไม่ไหว ไม่ได้ 108   แต่เจ้าเบลสทำได้..ดาวรุ่งพุ่งแรง ใครทำได้ก็โมทนากันไปก่อน ใครทำไม่ไหวก็ลุยใหม่ตอนที่ไหวค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 09:23:27

ความคิดเห็นที่ 16 นี่คือความหมายขอวัดที่สมบูรณ์ครับ ... จากคุณ : ปันน้ำใจ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 10:00:32

ความคิดเห็นที่ 17 กราบนมัสการพระอาจารย์ครับ สวัสดีครับพี่chaosy,น้องเบลส,น้องWHITEDAHLIAและนักปฏิบัติทุกท่านครับ เห็นพระอาจารย์แล้วอยากกลับไปที่วัดอีก รู้สึกเลยว่าครั้งที่แล้วไปปฏิบัติที่วัดยังไม่เพียง พอเลยจริงๆ อาศัยกลับมาสวดมนต์ประจำวันโดยเพิ่มอิติปิโสอีก40บทเข้าไป ตอนแรก คิดว่าจะยกเลิกบทธรรมจักร,รัตนสูตร,กรณียเมตตสูตร ,อาฏานาฏิยสูตร แต่คิดไปคิดมา เสียดายแหะ กว่าจะท่องได้ก็ใช้เวลานานอยู่ เลยบวกเข้าไปด้วย ส่วนการดำเนินชิวิต ประจำวันก็อาศัยวิหารธรรมที่พระอาจารย์ให้มา บอกได้เลยว่าการไปวัดครั้งนี้กลับมา ปฏิบัติได้ดีกว่าเดิม กลับมาจากวัด ไปดูการอาการเสียของจอมอนิเตอร์ ถึงขนาดต้องซื้อใหม่ แถมมีงานบุญ ที่นครพนมจ่อรอคิวอยู่ต้นเดือนหน้า เลยตัดสินใจไว้รอกลับจากงานบุญก่อนดีกว่า ค่อย ซื้อจอใหม่ ส่วนตอนนี้ก็อดเล่นไปก่อน(ตอนนี้อาศัยบ้านเพื่อนมาอัพเดท) แต่ดีนะ อย่าง น้อยก็ใช้เวลาสวดมนต์กับนั่งสมาธิวันหนึ่งก็ราวๆ2ชั่วโมง กลับจากการทำงานก็สวดมนต์ อีกรอบแล้วก็นอนหลับสบายใจเฉิบ จากคุณ : มีสติรู้กายรู้ใจ (สติตุ๋นยาจีน) เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 15:10:40

ความคิดเห็นที่ 18 สาธุ จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 16:28:42

ความคิดเห็นที่ 19 คุณ Chaosy ค่ะ รบกวรเช็คหลังไมค์ด้วยค่ะ จากคุณ : คุณ K (Tarocchi) เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 18:10:56

ความคิดเห็นที่ 20 สวัสดีพี่สติค้าา :))) อนุโมทนาด้วยนะคะ มาเช็คชื่อว่า สวด 108 เรียบร้อยค่ะ เดี๋ยวคืนนี้จะสวดพระปริตรแล้วก็นั่งสมาธิ พรุ่งนี้ไปงานบุญด้วย ^^ ใครที่น้ำมาถึงบ้านแล้ว ก็ขอให้เตรียมรับน้ำด้วยสตินะคะ ถือว่าเราช่วยกันแบ่งปันน้ำ แบ่งปันทุกข์กับทุกคนนะคะ... เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : WHITEDAHLIA เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 18:19:43

ความคิดเห็นที่ 21 คุณมันตรัย โมทนาด้วยค่ะที่ยังปฏิบัติอยู่อย่างสม่ำเสมอ เป็นกำลังใจให้กันและกันนะคะ เรื่องน้ำท่วมข่าวดูน่ากลัว แต่ที่จริงก็ยังพอไหว แต่ว่าเราหอบผ้าผ่อนหนีมาอยู่วัดตั้งแต่ออกพรรษา ยังไม่ได้กลับบ้านเลยค่ะ จะกลับวันจันทร์นี้  ก็คงได้รู้ว่าท่วมหรือไม่ เห็นเขาว่าน้ำมาแล้วก็ไม่ทราบว่ามาอย่างไรขนาดไหน.. แต่เราเชื่อในพลังของความดีค่ะ ก่อนออกจากบ้านก็ฝากเทวดาไว้ค่ะ  อยู่วัดสวดมนต์ก็ส่งจิตออกนอกไปสวดมนต์ที่บ้านบ่อยๆ  ท่านๆ ที่บ้าน ตอนแรกมีข่าวน้ำท่วมก็หวั่นไหว แต่เรารู้ล่วงหน้ามาก่อนไง เราตื่นเต้นกันตั้งแต่เดือนมิถุนายน ซึ่งที่จริงภัยจะต้องเกิดช่วงนั้นหนึ่งรอบ   ตอนนั้นมีนิมิตเห็นว่าน้ำท่วมถึงชั้นสองเลย  คือชั้นสองอยู่ได้ ก็เตรียมย้ายของ ไปซื้อของมาตุน  ปรากฏว่าถึงเวลาไม่ได้ท่วม แต่ของซื้อไว้แล้วบางอย่างพวกยาอะไรก็มีพร้อม น้ำดื่มก็มีพออยู่ได้หลายวันก็ไม่ได้ใช้ (รอบสองก็ไม่ต้องซื้อใหม่) ที่นี้เมื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์คู่บ้านคู่เมืองท่านเมตตาเลื่อนเวลา ผ่อนหนักให้เป็นเบา เราก็สบายใจกันแล้ว เพราะทำใจได้อย่างเด็ดขาดแล้ว จากเดือนมิถุนามาจนถึงสิงหานี่ เราปล่อยวางเรื่องนี้ได้อย่างราบคาบเลย เฉยสนิท ท่วมก็ท่วม  ไม่หวั่นไหวน่ะค่ะ แล้วเอาจริงๆ ก็ทิ้งบ้านมาอยู่วัดแหละ.. เพราะว่าไม่ห่วงของเท่าไหร่ ปล่อยมันตามสภาพ   ตัวคนเดียวไม่มีห่วงก็ดีอย่างนี้เลย.. เราไม่มีนิมิตเรื่องน้ำท่วมมาสองเดือนแล้ว ดังนั้นเราจึงค่อนข้างมั่นใจว่า มันจะไม่แย่ไปกว่านี้ อย่างน้อยก็จนสิ้นปี  คือคงจะจมน้ำกันนาน แต่ไม่ถึงกับตายหมู่ไง.. แค่จมน้ำ ไอ้ที่เราเห็นน่ะ มันน่ากลัวกว่าที่เกิดจริงๆ หลายร้อยเท่าค่ะ..   เรื่องเดินจงกรม ดีซีคะ ชอบเดินก็ดี ครูบาอาจารย์ท่านก็เดินจนทางเตียนกันทั้งสิ้น..ที่ว่ามาก็เห็นว่าดีแล้วชอบแล้วนะคะ ชอบทำแล้วก็ได้รับผลดีด้วย   การปฏฺิบัติที่ถูกทาง จะต้องมีสติไว จิตใจสดชื่น การฟุ้งซ่านเป็นเรื่องธรรมดา แต่ที่ไม่ธรรมดาคือเราไม่รู้ตัว อันนั้นมันจึงเกิดปัญหา   ท่านไม่ได้สอนให้ห้ามฟุุ้งซ่าน เพราะว่ามันห้ามยาก ท่านสอนให้ฝึกสติ เพื่อเอามากำกับความฟุ้งซ่าน ถ้าสติดี ก็ดับความฟุ้งได้ง่าย ต่อไปก็เลือกได้ว่าจะไม่คิดหรือคิด  ใช้สตินี่แหละเปิดปิดสวิตซ์ค่ะ     การเดินจงกรม เราก็ใช้หลายอย่างตามเหตุปัจจัย.. ทางที่เราเรียนมา ท่านจะสอนให้รู้ตัว  เมื่อรู้ตัวว่าเป็นอะไร อยู่ในสภาพไหน ก็ใช้กรรมฐานหรือวิธีการต่างๆ มาจัดการปรับกายใจให้เป็นปกติ ดังนั้นเวลาฟุ้งซ่าน เราเดินจงกรมแล้วบริกรรม กรรมฐาน 5 ถ้าเราต้องการกำลังจิตแบบเร่งด่วน เราใช้อิทธิบาท 4   บางทีเราก็ใช้พุทโธ แต่ถ้าเคยใช้อิทธิบาท 4 แล้ว มันจะไม่ค่อยกลับมาใช้พุทโธ เพราะว่าพุทโธเบาไปสำหรับเรา มันชินกับบริกรรมอื่นไปแล้ว เวลาเราจิตปลอดโปร่ง เราไม่บริกรรมเลย ทำความรู้สึกตัว ตลอดทั้งตัว..  จิตกับสติรู้อยู่กับกายตลอดทั้งตัว รู้ในรายละเอียดของการเคลื่อนไหว และรู้พร้อมๆ กันได้ด้วย เมื่อเรารู้อยู่เฉยๆ เราก็ไม่ต้องอาศัยบริกรรม หรือไม่ต้อง "รู้หนอ"  เพราะจิตมันไม่ต้องการเสียงพากย์  มันแค่กำหนดรู้ร่างกายที่เคลื่อนไหวไปเท่านั้นเองค่ะ "หนอ" นั้น  มันมีน้ำหนัก  จึงเหมาะสำหรับมือใหม่  ที่ต้องอาศัยหนอถ่วงๆ จิตให้สงบขึ้น ตอนนั้นเคยใช้หนอ ก็ได้ผลดี  แต่เมื่อเราไม่ใช่มือใหม่แล้ว หนอก็เป็นส่วนเกิน หลังๆ เข้า มันไม่ต้องการเสียงพากย์จริงๆ   ไม่เกี่ยวกับสายดูจิตอะไรค่ะ   เราดูกายเคลื่อนไหว ก็ดูจิตไปด้วยได้ค่ะ  เวลาวิ่งนี่ดูจิตดีมาก เพราะว่าตัวแกว่ง ดูว่าจิตแกว่งไหม.. จิตยังนิ่งเป็นปกติอันนั้นถือว่าใช้ได้ เวลาเราเดินจงกรมก็เดินหลายแบบ  เวลาเรียกสติ จะเดินเร็ว กลับไปกลับมา  พอเริ่มมีสติก็จะเดินช้าลง  ถ้ามีสมาธิมากๆ สติดีมากๆ เดินช้าสุดๆ เลย  รับรู้ทุกลีลายกย่างเหยียบ   เดินไปสมาธิจับ ตัวแข็ง ก็ยืนมันแข็งๆ อย่างนั้นแหละ  พอคลายก็เดินต่อ เราไม่ค่อยชอบเดินเพราะเข้าสมาธิได้เร็ว  เลยชอบนั่งมากกว่า  เดินไม่นานมันก็ตัวแข็ง แต่ที่จริงแล้วการเดินดีมาก ตรงทำให้นั่งสมาธิได้นานๆ ไม่เมื่อยเร็ว   เราก็พยายามฝึกเดินมากขึ้น ตอนนี้ก็เริ่มชอบเดินแล้ว  ทั้งที่เมื่อก่อนไม่ค่อยชอบ.. ตั้งแต่มีกระทู้ปฏฺิบัติธรรม เราก็ขยันสวดมนต์มากขึ้นเช่นกันค่ะ เมื่อก่อนนั้นสวดได้ แต่ไม่ได้ถึงกับทำทุกวัน (เป็นคนทำอะไรก็ทำได้แต่ชอบขี้เกียจ)  เดี๋ยวนี้จึงได้ทำทุกวันแทบไม่ขาด และค่อยๆ เลิกขี้เกียจ เลิกได้สัก 60 % แล้วค่ะ เราไม่เคยไล่ใครออกจากห้องนะคะ เขามาเองแล้วก็ไปเอง เขาคิดเองเออเอง..   เราแค่ทำหน้าที่ของเรา ส่วนที่เราเกินไป เราก็แก้ไขค่ะ และที่สำคัญเราไม่ได้มีโกรธหรือไม่พอใจใครเลย   สิ่งที่ล่วงไปแล้ว ไม่มีอยู่ในจิตเราค่ะ  มีแต่ปัจจุบันเท่านั้น.. ความรู้สึกอะไรที่ละไปแล้วก็จำไม่ได้หรอก ไม่ได้จำ สิ่งที่เกิดขึ้นเกิดจากความไม่รู้ทั้งนั้น บางคนก็ยังไม่รู้และแสดงความไม่รู้ต่อไป ซึ่งเราก็ไม่ได้ติดใจอะไร เพราะเขามีภูมิอย่างนั้นมีประสบการณ์มาอย่างนั้น เขาย่อมเข้าใจอยู่เฉพาะในจุดของเขา ตามประสบการณ์ที่เขาเคยเจอมา   เขาจะมาเข้าใจจุดของเราเป็นไปไม่ได้เลย  แต่เนื่องจากเราเคยผ่านจุดที่เขายืนมาก่อน จึงเข้าใจเขา จึงได้พยายามอธิบาย ซึ่งเมื่อมันไม่ได้ผล ก็เป็นเพราะความอ่อนด้อยของเราเอง ซึ่งทำได้เพียงแค่นั้น.. เรื่องอย่างนี้ต้องใช้เวลาเรียนรู้และพิสูจน์ด้วยตนเองค่ะ.. ตัวเราเป็นยังไง เราย่อมรู้อยู่แก่ใจตัวเอง แม้บัณฑิตผู้รู้ ก็เพียงแค่ยืนยันความมั่นใจให้กับเราเท่านั้นแหละ..  การจะรู้ เราต้องรู้ด้วยตนเอง ผู้รู้ก็รู้แทนเราไม่ได้ ซึ่งการที่เรารู้จิตใจตัวเองอย่างแท้จริง มันก็เพียงพอแล้วที่จะยืนอยู่ในโลกได้อย่างมั่นคง กว่าจะเดินมาถึงจุดนี้ได้ไม่ใช่เรื่องง่าย  แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องยาก  คนที่เขาทำไม่ได้ เพราะไม่ได้ทำ มันก็ย่อมมองว่าเป็นไปไม่ได้เป็นธรรมดา.. ผู้ปฏิบัติอะไรจึงจะเที่ยวบอกคนอื่นว่าฟุ้งซ่านเหลวไหล ที่เห็นไปเช่นนั้น..  ก็เพราะว่าตัวมัวแต่ส่งจิตออกนอกเพื่อมองเห็นความเหลวไหลฟุ้งซ่านของคนอื่นมิใช่หรือ ? จิตเราเป็นเช่นไร เราก็มองเห็นคนอื่นเป็นเช่นนั้นแหละค่ะ..  มันเป็นธรรมดา.. ไม่เชื่อคุณมันตรัยลองศึกษาพิจารณาด้วยตนเองเถิดค่ะ.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:03:27

ความคิดเห็นที่ 22 คุณยิ้มไว้ไม่เครียด มีความก้าวหน้าที่น่ายินดีค่ะ "หลังจากสวดอิติปิโสในใจ ก็เข้าสมาธิได้ดี เห็นแสงสีส้มๆวูบวาบ ไปมาจนตาลาย เลิกสนใจแล้วกลับมาท่องอิติปิโสต่อ จนมันถอยออกจากสมาธิไปเอง"   ที่เล่ามา เห็นแสงก็ธรรมดา ที่ไม่ธรรมดา คือดึงจิตกลับมาที่อิติปิโสฯ จนสมาธิถอยออกนี่แหละคือความก้าวหน้า นี่แหละคือสิ่งที่จิตได้เรียนรู้ ให้กำหนดรู้แล้วจำไว้..  นี่คือสิ่งที่ดีที่สุดที่เราทำในการภาวนา คือเมื่อเกิดอะไรขึ้น รับรู้  แล้วดึงจิตกลับมาที่มั่นของเรา ไม่ว่าจะเป็นบริกรรม คำสวดมนต์  ความสว่าง ความว่าง ความรู้สึกกาย ภาพกสิน หรืออะไรก็ตามที่เป็นจุดที่เรากำหนดอยู่   ครูบาอาจารย์เราท่านไม่สอนให้รังเกียจนิมิตอะไรเลย เพราะท่านเห็นว่ามันเป็นธรรมดา ท่านไม่ไปให้ค่าน้ำหนัก กับสิ่งนี้ จนมัน "อันตราย" "น่ากลัว" "น่ารังเกียจ" ท่านไม่สอนให้กลัวค่ะ  ปฏฺิบัติธรรม ท่านสอนให้ "กล้า มั่นคง องอาจ"  "พร้อมรู้ เรียนรู้เพื่อที่จะรู้พร้อม "  ท่านไม่ขู่ใครเลย  ไม่เคยบอกว่าการสอนของใครผิด ไม่ดี ท่านจะพิจารณาในทุกสิ่งอย่าง จนรู้ชัดในธรรมชาติของสภาวะนั้น แล้วก็แก้ไขมันค่ะ อย่างที่เคยเล่า ท่านบอกว่างูพิษเลื้อยมาหาท่าน  คนอื่นต้องลุกหลบ เพราะงูพิษนี้มันอันตราย  แต่ท่านปล่อยให้มันเลื้อยขึ้นมาบนตัก รอให้มันสงบ แล้วค่อยๆ อุ้มมันวางที่พื้นเบาๆ  จะลุกหนีหรือไล่ก็ยังสงสารว่างูพิษมันจะเสียใจ  แม้งูพิษ ถึงเวลามันก็ต้องสงบ เพียงแค่จิตเราสงบ งูพิษมันก็ไม่รู้จะทำอะไรเรา..   เราไม่กลัวมันซะอย่าง..  เราไม่ทำให้มันกลัวซะอย่าง..   รอเวลาไม่นานก็ต่างคนต่างไป ดังนั้นอะไรก็ตามที่ผ่านเข้ามาในใจเรา ไม่ว่ามันจะน่ากลัวเหมือนงูพิษ หรือน่ารักเหมือนลูกหมา  มันก็ไม่ใช่ปัญหา แค่เรารู้จักมัน และรู้จักใจเรา   เราก็ดีลกับมันได้ทั้งนั้น ไม่ว่าเจอสภาวะอะไรในสมาธิ ไม่ต้องไปปรุงแต่งให้ค่า แต่ถ้ายังทำไม่ได้ ให้ค่ามันเป็น + ไว้เสมอค่ะ..  เพราะว่าความกลัว การขู่ เป็นส่วนหนึ่งของโทสะค่ะ อย่างน้อย การที่เราเห็นว่านิมิตต่างๆ มันไม่น่ากลัว และมันเป็นสิ่งที่ดี มันก็ยังเป็นกุศลจิตนะคะ  ดีกว่าคิดว่ามันเป็นสิ่งทีไม่ดีแล้วพยายามขจัดมัน อันนั้นยิ่งอุปปาทานซ้อนเลยนะ หลายๆ คนที่แอบมาอ่านแล้วก็คิดว่าพวกเราคุยกันแต่เรื่องอุปปาทาน เป็นพวกหลงผิดหรืออย่างไร.. ก็ดูเอาด้วยตาตนเองเถอะ..   ถึงเวลาสมาชิกของเรา ก็ละเรื่องอุปปาทานได้ง่ายๆ  ก็พูดจนมันเบื่อ คุยกันจนมันเป็นเรื่องธรรมดา มันจะมีเล่ห์กลมายามาหลอกอะไรเราได้ล่ะ..   น้องๆ หลายคน ใช้เวลาไม่ถึงสองเดือน เดี๋ยวนี้คุ้นเคยกับเรื่องผีๆ ซะแล้ว.. 555  ผีมีจริงไม่มีจริง เจอจริงหรือคิดไปเองไม่รู้ล่ะ มันไม่ได้สำคัญตรงนั้นหรอก  ที่รู้ๆ เดี๋ยวนี้ทุกคนมีแต่ความเมตตาเต็มใจ   ก็ทีกับผียังแผ่เมตตาให้ได้ กับคนจะไปเหลืออะไร.. เรื่องน้ำท่วมกรุงเทพ เราเห็นด้วยว่าทิ้งบ้านไปอยู่ต่างจังหวัดดีกว่า คือน้ำกรุงเทพเนี่ยมันมีสิ่งสกปรกอยู่มาก วันนี้แม่ชีก็เตือนว่า ย่ำน้ำเข้าออกบ้าน มันเป็นอันตรายมาก จุดสำคัญที่เท้าเรามีถึง 19 จุดและเท้าจะเป็นอวัยวะที่สัมผัสกับน้ำมากที่สุด น้ำกรุงเทพมันผ่านนิคมอุตสาหกรรมมาด้วยใช่ไหม  มีทั้งสารพิษ เชื้อโรค และก็พยาธิ์ ดังนั้นไม่ควรจะต้องย่ำน้ำไปมาเลย ถ้าเลือกได้ออกมาข้างนอกก่อน แล้วค่อยกลับไปพลิกฟื้นทำความสะอาดกันใหม่ ไม่งั้นโรคภัยมาเยือน มันจะทุกข์ซ้อน คือหาหมอก็ยาก พอป่วยก็ไม่มีแรงฟื้นฟูบ้านช่อง ปล่อยวางสมบัตินอกกาย แล้วรักษาสุขภาพกายใจของเราไว้ก่อนนะคะ ในอนาคตจะยังมีภัยธรรมชาติยิ่งๆ ไปกว่านี้อีกมาก  นี่แค่ซ้อมๆ นะคะ..   มันจะไม่ใช่สถานการณ์ชั่วคราวหรอก ต่อไปเราจะเจอเรื่องอย่างนี้กันเป็นการถาวร ดังนั้นไม่มีอะไรสำคัญไปกว่า "ทำใจให้ได้"   เมื่อทำใจได้แล้ว มีอะไรเข้ามาก็แก้ไขไป  แก้ไขได้ทุกอย่างด้วยกำลังใจของเราค่ะ   แก้ไขเมื่อ 22 ต.ค. 54 22:06:20 จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:28:33

ความคิดเห็นที่ 23 คุณเคคะ ได้รับพัสดุแล้วนะคะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:38:20

ความคิดเห็นที่ 24 คุณ : บุษยมาศ  ต้องให้คนที่บ้านเตรียมซื้อรองเท้าบู๊ตไว้  ด่างทับทิมฆ่าเชื้อโรคด้วย ถ้าน้ำท่วมต้องย่ำน้ำนี่ไม่ดีเลย   น้ำท่วมกรุงเทพนี้ที่แย่ที่สุดคือ ระบายน้ำออกได้ยาก เพราะเดี๋ยวน้ำทะเลจะหนุน กรุงเทพเป็นแอ่งกะทะ จึงจมน้ำ น้ำระบายออกไม่ได้ มันจะท่วมนานค่ะ อาจท่วมต่อไปอีกหลายเดือน มันน่าห่วงตรงนี้ ทีนี้พอท่วมนาน โรคภัยมันจะตามมา  น้ำเน่าเสีย มีเชื้อโรค ที่อันตรายคือฉี่หนู และสารเคมีต่างๆ ที่ปนมากับน้ำ ต้องระวังไม่ให้เท้ามีบาดแผล เมื่อแช่น้ำแล้วต้องรีบล้างเร็วที่สุด ซึ่งมันก็ยาก เพราะน้ำสะอาดจะมีน้อย..   ต่อไปน้ำดื่มต้องต้มค่ะ น้ำประปาถ้าคุณภาพลดลง เราก็ต้องเอายาฆ่าเชื้อผสมนิดหน่อย เขาจึงว่าด่างทับทิมช่วยได้ ซื้อเกลือไว้ที่บ้านด้วยค่ะ เกลือฆ่าเชื้อโรคได้ ดังนั้นถ้าเห็นท่าว่าจะท่วมนานจริงๆ  แล้วสาธารณูปโภคมีปัญหา  อุ้มแมวใส่กรง มาเลี้ยงต่างจังหวัดสักพักน่าจะดีกว่าค่ะ เราก็ได้แต่หวังให้เพื่อนๆ ปลอดภัย น้ำผ่านไปเร็วๆ ทุกท่านเลยค่ะ.. แล้วก็ให้คนที่บ้านนั่งสมาธิบ่อยๆ  นั่งให้มันใช้การได้ ก็เอากำลังสมาธินั่นแหละ สร้างภูมิคุ้มกันให้ตัวเองค่ะ  ถ้าจิตเรามั่นคงดี ภูมิคุ้มกันเราจะทำงานเต็มที่ แข็งแรงไปตามจิตของเราค่ะ    เมื่อภูมิคุ้มกันดี เชื้อโรคแปลกปลอมเข้ามา มันจะไม่ป่วยง่าย.. แต่ถ้าจิตตกปั๊บ ร่างกายจะหลั่งฮอร์โมนความเครียด ทำให้มีผลต่อภูมิคุ้มกันตกต่ำไปด้วย คราวนี้จะติดเชื้อง่าย นึกออกไหม.. ดังนั้นจึงกล่าวได้ว่า จิตใจสำคัญที่สุดในยามที่ต้องเผชิญความทุกข์ความเครียด  ถ้าจิตไม่ตกซะอย่าง ร่างกายก็แข็งแรงทนทาน.. วิธีที่จะพยุงจิตไว้ได้ ก็เห็นจะมีแต่สวดมนต์ภาวนา..   ในยามนี้ มองไม่เห็นทางอื่นจริงๆ ค่ะ เพื่อนๆ ลองนึกย้อนกลับไปดูเถิดค่ะ  ที่เรามาชวนเพื่อนๆ สวดมนต์ภาวนาก่อนล่วงหน้าเกือบสองเดือน มันฝึกกันได้ "พอทันใช้" จริงไหม ดีไหมคะ ??   จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:40:55

ความคิดเห็นที่ 25 คุณสติหมูตุ๋นวันนี้ยังบ่นถึงกันอยู่เลย.. ว่างก็มาอีกได้ค่ะ เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น แต่คุณสติหมูตุ๋นใช้เวลาที่วัดคุ้มเลยนะคะ  ทำทั้งคืนเลยจริงๆ ดีใจที่ได้ยินว่าไปวัดแล้วกลับไปปฏิบัติธรรมได้ดีกว่าเดิม  เราล่ะอยากจะเอาข่าวสารอย่างนี้เรียนพระอาจารย์บ่อยๆ ค่ะ   ถ้าจอคอมเสียแล้วสวดมนต์ได้ขนาดนี้ ก็ปล่อยให้เสียไปก่อนเถิดค่ะ กระทู้ไม่หายไปไหน..ถ้าตกไปแล้ว จะเซฟเก็บไว้ ใครอยากอ่านก็มาขอไปได้ พรุ่งนี้เจ้าเบลสกลับบ้าน คงได้จัดการเรื่องเฟสบุ๊คเป็นสื่อกลางของเราได้อีกจุดนึง เราก็ย้ำอีกครั้งว่า..  เหตุการณ์ภัยพิบัติครั้งนี้เป็นแค่ฉากแรกๆ ค่ะ  ยังจะมีอีกหลายฉาก ดังที่พระอาจารย์บอกว่า "ภาพมันน่าตื่นเต้นสุดๆ"   ดังนั้นสิ่งที่เราอยากจะทำที่สุด ก็คือ ชักชวนเพื่อนๆ ให้เร่งฝึกภาวนา อย่างน้อยเอาให้อยู่ในระดับที่ลอยคอได้ด้วยตนเอง  มีรู้ มีละ ได้   มีสติไว้ตัดกระแสอกุศลได้ มีกำลังสมาธิพอประคองจิตได้  เป็นฐานให้รู้ได้ละได้ และก็มีสวดมนต์บริกรรม ไว้เป็นวิหารของจิตได้ มีแค่นี้เราก็ลอยคอได้นานค่ะ..   ถ้าเราเพียรมากๆ ก็อาจจะถึงขั้นว่ายน้ำเก่งไปเลย.. คราวนี้จะมีภัยจากอะไรพุ่งใส่เรา เราก็ไม่เดือดร้อนค่ะ.. สุดท้ายเมื่อเราว่ายน้ำเป็นแล้ว ก็ย่อมต้องมีจิตเมตตาคอยช่วยคนที่จะจมมิจมแหล่.. มันเป็นกฏธรรมชาติ.. แต่ตอนนี้เราใช้กฏการบิน คือสวมหน้ากากอ็อกซิเจนให้ตัวเองก่อนค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:50:39

ความคิดเห็นที่ 26 คุณ K (Tarocchi)  ไม่มีปัญหาค่ะ ตกลงคุณแม่มารับน้องค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 21:51:39

ความคิดเห็นที่ 27 WHITEDAHLIA  ฝากกราบพระอาจารย์ด้วยนะคะ เราคิดถูกที่อยู่วัด เพราะว่ามันเงียบมากๆ จริงๆ   คุณยิ้ม.. สิ่งที่ส่งไปให้นั้นคือ เหรียญหลวงพ่อลาภรวยทันใจ (สมเด็จเจ้าสัว รุ่นกันภัยพิบัติ..) 555 ท่านเมตตาอธิษฐานจิตให้ ใครมีติดตัวก็จะปลอดภัย  เหรียญนี้มีกำลังมาก เวลานั่งสมาธิลองกำไว้ จะทำสมาธิได้ดีและง่ายขึ้น  ส่วนหนังสือนั้นเป็นบทมหาสันติงหลวง ก็เหมาะมากในยามต้องเผชิญน้ำท่วม  เป็นบทยาว ใครสวดได้เป็นอันหายทุกข์ได้ถึง 3 ชั่วโมง 555  ถ้าไปไหนไม่ได้ ก็เปิดหนังสือสวดมนต์ไปแล้วกัน ตอนนั้นทำเพื่อป้องกันแผ่นดินไหว บางจังหวัดจะจมธรณี เรายังรอดกันมาได้ ดังนั้นน้ำท่วมนี้เราก็จะรอดไปได้อีกค่ะ.. ที่จริงสิ่งของทุกอย่างของท่าน มีกำลังสมาธิค่ะ  แม้กระทั่งขวดแบรนด์ กระป๋องกาแฟ ก็เป็นวัตถุมงคล สมัยเราฝึกใหม่ๆ ทำสมาธิเองไม่ได้ ก็อาศัยเดินถือขวดแบรนด์สู้โลกอยู่หลายเดือน 555  แม้เศษของใช้ก็เป็นวัตถุมงคล เวลาเขาปลุกเสกพระน่ะ  พระท่านอัดพลังจิตลงไป คือกำลังฌานสมาธินั่นแหละ  แถมด้วยกระแสธรรมตามที่ท่านจะอธิษฐาน   ดังนั้นวัตถุไม่ได้สำคัญ สำคัญที่กำลังสมาธิ หรือพลังจิต หลวงปู่หงษ์ พรหมปัญโญ  ท่านเคยบอกว่า กระเป๋าถุงพลาสติกที่ใส่วัตถุมงคลเข้าพิธีให้ท่านปลุกเสกนั้น ให้เก็บไว้ไม่ให้ทิ้ง ยามหน้าภัยศึกสงครามหรือภัยธรรมชาติจัดหนัก ให้ตัดเป็นชิ้นๆ แล้วแบ่งกับเพื่อนบ้าน  จะมีพุทธคุณคุ้มครองให้ปลอดภัย พวกเราทดลองกันเล่นๆ ไหม หาวัตถุสักอย่างหนึ่งตามที่เราเคยเล่า เช่นม้วนสายสิญจน์ ม้วนเล็กๆ หรือเหรียญเล็กๆ เราก็สวดมนต์ภาวนาของเราทุกวัน สักเดือนสองเดือน เอาไขควงวัดไฟมาจิ้มดู.. มันจะสว่างแบบที่พระทำให้ดูไหม..  น่าทดลองเหมือนกันนะ.. สำหรับน้องๆ ในแก้งค์ที่ยังไม่ได้ ก็ส่งที่อยู่มา เดี๋ยวสิ้นเดือนใครปฏิบัติดี จะส่งของรางวัลไปให้ ฤดูกาลอย่างนี้ เห็นว่าเหรียญนี้น่าจะมีไว้อุ่นใจ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 22:04:48

ความคิดเห็นที่ 28 ตอนแรกว่าจะไม่ออกไปสวดมนต์ ว่าจะทำงาน แต่เสียงพระอาจารย์ติ้มท่านดึงดูดมาก.. ไม่ไหวแล้ว ออกไปสวดสักชั่วโมงดีกั่ว... นอนหลับฝันดีนะคะ นอนให้หลับเถิดค่ะ เข้าสมาธิก่อนนอน แล้วบอกจิตตัวเองไว้ ถ้าน้ำมาภัยมาปลุกด้วยนะ.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 22:09:45

ความคิดเห็นที่ 29 เหรียญหลวงพ่อลาภรวยทันใจ (สมเด็จเจ้าสัว รุ่นกันภัยพิบัติ..) ช่างเป็นวัตถุมงคลที่ เหมาะกับยามนี้มากๆ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ส่วนหนังสือก็ตัวโตดีจริงๆ ช๊อบชอบ รายงานวันนี้เหมือนเมื่อวานเป๊ะ แต่มีนิมิตเป็นภาพ หน่อยๆ แล้วถอยออกเหมือนเดิม ฝากถามอีกนิด ช่วงนี้ไม่รู้เป็นไร เจอตังตกอยู่หน้าร้าน 2 วันซ้อน เมื่อวานเจอร้อยนึง วันนี้เจอสิบบาท เราเคยได้ยินว่าถ้าเราเจอเงินที่เขาทำหล่นไว้ ให้วางเงินเราลงไปแทนแบบว่าแลกกัน มันจริงมั้ย แต่เราก็ทำแหละ วางไว้ห้าบาท(งกได้อีก) เราพยายามมองหาเจ้าของแล้วนะแต่ไม่มีใครที่น่าจะเป็นเจ้าของ แถมเราทิ้งระยะเวลานานด้วยกว่าจะเดินไปเก็บ เราทำบาปรึเปล่า จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 54 22:46:14

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณค่ะคุณ Chaosy หวังว่าคุณแม่กะน้องเบลสจะได้เข้าบ้านก่อนน้ำท่วมนะ เข้ามารายงานตัวค่ะ มายืนยันค่ะที่คุณ Chaosy ชวนปฏิบัติธรรมได้ทันใช้ค่ะ เพราะรู้สึกได้ว่า เรื่องมันควรจะทุกข์ แต่มันไม่ทุกข์เท่าไหร่ (ประมาณว่าทุกข์น้อยกว่าที่ควรจะเป็น) วันนี้นั่งได้ดีพอสมควร นั่งสมาธิได้ประมาณชั่วโมงพอดี เดี๋ยวนี้ชักจะแม่น กะเวลาได้ก่อนนาฬิกาจะปลุกประมาณ 5 วินาทีได้ วันนี้มีเสียงมาบอกว่า ไม่เอากายล่ะ หนักเหลือเกิน ไม่อยากได้ล่ะ ... วันก่อนตอนนั่งสมาธิแบบคันยุกยิกไปหมดนั่งไม่ได้เลย ก็งงว่าเป็นอะไร ปกติไม่เคยเป็น ก่อนนอนคืนนั้น เปิดอ่านหนังสือธรรมะ เปิดหน้าแรก เจอคำว่า ขันธ์ 5 เลยนึกได้ว่า นี่แหละคือเวทนา ไม่ใช่เมื่อก่อนไม่มี  เมื่อก่อนก็มี แต่ไม่รู้ตัว ตอนนี้รู้ล่ะค่ะ ไปนอนละค่ะ ขอให้สถานการณ์น้ำท่วมคลี่คลายเร็วๆ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ จากคุณ : คุณ K (Tarocchi) เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 06:38:17

ความคิดเห็นที่ 31 อนุโมทนา สาธุค่ะ _/|\_ _/|\_ _/|\_ ไม่ได้เข้ามาอ่านกระทู้นานมากแล้ว เพราะวุ่นกับเรื่องข่าวน้ำท่วม ทั้งที่บ้านและที่ทำงาน เช้านี้ตื่นมาตีห้าครึ่ง มองออกไปเห็นน้ำล้นคลอง เริ่มเข้ามาที่หน้าบ้าน สูงประมาณ 1 ฟุตแล้ว ตั้งใจว่าจะไม่กลัว แต่เห็นแล้วใจคอไม่ค่อยดีเลย! ต้องลุ้นว่าจะท่วมสูงแค่ไหน! ห่างเหินการปฏิบัติอย่างจริงจังมาพักใหญ่ สงสัยต้องตั้งใจภาวนาใหม่ ใจจะได้สงบขึ้น กราบขอบพระคุณพระอาจารย์ใหญ่ _/|\_  _/|\_  _/|\_ และขอบคุณ คุณเค ค่ะ แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 54 07:19:55 จากคุณ : วิเศษน้อย เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 06:53:34

ความคิดเห็นที่ 32 เมื่อวานยืนทำความสะอาดบ้าน ปวดขามาก ตอนกลางคืนก็เลยลองทำสมาธิท่าศพ (Savasana) แต่ก่อนเราทำท่านี้เวลาที่เหนื่อยและต้องการพักผ่อน ทำทีไร หลับทุกรอบ เมื่อคืนลองทำสมาธิไปด้วยว่าจะได้ไหม ปรากฏว่าดีมากค่ะ เข้าสมาธิได้เร็ว ไม่เมื่อยด้วย อยู่ในสมาธินานพอควร แต่ก็ต้องออกเพราะมีโทรศัพท์รายงานจากเมืองไทยเรื่องน้ำท่วม เรื่องน้ำ ไม่น่าเป็นห่วงอะไรค่ะ คนที่บ้านก็อาศัยโอกาสนี้สวดมนต์นั่งสมาธิไปด้วยอยู่แล้ว เรื่องอพยพ คงไปไกลไม่ได้ค่ะ เพราะเขาต้องไปทำงานด้วย อาจจะหาห้องเช่าใกล้ๆ ที่ทำงาน วันนี้ขอเล่าเรื่องแมวๆ ที่ไม่ธรรมดาค่ะ เมื่อหลายปีก่อน มีแมวมาที่บ้านตัวหนึ่ง เขามากินอาหารแมวที่เราวางไว้ เจอเจ้าถิ่นจะกัดเอา เราออกไปไล่เจ้าถิ่น แล้วเอาตัวเขาเข้าบ้านมาอยู่ด้วยคืนหนึ่ง เขาเป็นแมวโต ปราดเปรียว แขนขายาว คงเป็นแมวที่มีเจ้าของ เวลาผ่านไปหลายปี เจ้าถิ่นหายไปหมด ส่วนแมวปราดเปรียวตัวนั้นกลายเป็นแมวยักษ์หัวโต คางสองชั้น ปกติเราเรียกเขาว่าแมวใหญ่ หรือไม่ก็คุณชาย เริ่มสังเกตว่าแมวใหญ่ไม่เหมือนแมวอื่น ก็เพราะเวลาคิดถึงเขา ไม่เกินชั่วโมง เขาจะมาหาที่บ้าน ด้วยความเป็นแมวหง่าวดุๆ เขาเคยกัดเราที่ข้อเท้าด้วยความไม่พอใจ เลือดออก เย็นวาบเลย ไอ้เราก็นิสัยแมวเหมือนกัน พอเดินกลับบ้านก็หาไม้ถือไว้ มาใกล้เมื่อไหร่ก็ไล่ไป ไล่อยู่อย่างนั้นเป็นอาทิตย์ เขาก็เดินตาม ร้องๆๆ พอดุเขาว่าไปให้พ้น ไม่ต้องมาตามชั้น เขานั่งนิ่ง ร้องอยู่กับที่ วันหนึ่งอยู่ที่บ้าน คิดไปก็สงสารเขา เอาเถอะ ถ้าอยากจะขอโทษก็มาละกัน ไม่นานเขาก็มา เราเปิดประตูให้เข้ามาในบ้าน ดูว่าเขาจะทำอะไร แต่เขาเข้ามาเดินเล่น นอนเล่นในบ้านแทน เพลียจริงๆ -*- ตั้งแต่นั้นก็ทำความเข้าใจกับเขาว่า ห้ามกัดเราอีก ถ้ากัดก็ไม่ต้องพูดกันอีกต่อไป แมวใหญ่มาบ้านเกือบทุกวัน เช้าหรือค่ำ บางวันมา ๒ รอบ เขาชอบกินอาหารเปียก เรามีก็เอาให้ ไม่มีก็บอกเขาว่าเช้านี้กินอาหารกรอบนะ ค่ำๆ ค่อยกิน เขาก็ไม่ขอต่อ เมื่อวานเราทำความสะอาดรอบบ้าน เขาก็มานั่งดู สลับวิ่งหนี เพราะกลัวน้ำ สักพักก็เดินออกไปร้องเสียงดังโวยวายตามประสาแมวหง่าวที่บ้านข้างๆ เราพูดเบาๆ ว่าจะไปยุ่งบ้านเขาทำไม เขาไม่ชอบนะ กลับมานี่ มีเสียงร้องตอบ อีกแป๊บ เขาเดินไต่รั้วไม้ขึ้นไปนอนบนกำแพงเขตบ้านเรา เราเอามือถือถ่ายรูปเขา พอบอกว่าคุณชายคะ หันหน้ามาหน่อย เขาก็หันมา ขอคิดไปเองว่าเขาเข้าใจที่เราพูดทุกคำค่ะ จากคุณ : บุษยมาศ เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 07:04:52

ความคิดเห็นที่ 33 คุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด ถ้าเจอตังค์ตกอีก คราวนี้อย่าเก็บค่ะ หรือเก็บให้ขอทานไปก็ได้ เอาไปทำบุญก็ได้ เป็นลาภลอยก็จริง แต่ว่าบางทีอาจจะขัดลาภใหญ่ค่ะ เราไม่เอาลาภเล็กซี รอเอาลาภใหญ่ เราคิดอย่างนี้นะ..อิอิ.. เวลามีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นเช่น ทำตัวเองเลือดออก ก็คิดว่าว่า เลือดตกอย่างออกแล้วนะ ถือว่า "โดน" แล้ว   วันก่อนรถไหลไปชนคันหลัง ก็ถือว่า รถชนแล้วนะ.. ซื้อล็อตเตอรี่มาสองงวดเพราะว่าฝัน ปรากฏว่าไม่ออกทั้งสองงวด มาออกงวดที่ 3 ..555 ซึ่งไม่ได้ซื้อ.. เป๊ะๆ   เราเป็นคนดวงไม่มีลาบ มีแต่น้ำตก ส้มตำ... นิมิตที่เป็นภาพ ก็ดูไปค่ะ มีอะไรมาให้ดูก็ดูไป  ดูแล้วก็ "ละ" ปล่อยผ่านไป มันก็มีอันใหม่ๆ มาให้ดู ถ้าไม่มีอะไรให้ดู ก็ดี..ได้อยู่ว่างๆ บ้าง..   สัญญามันค้างสต็อกในจิต ถึงเวลามันก็เด้งขึ้นมา   ก็หมวดขันธ์ 5 อย่างที่คุณ K  เจอน่ะแหละค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 08:54:22

ความคิดเห็นที่ 34 ฝากหนังสือหลวงปู่สรวง ปริสุทโธ ให้น้องเบลสส่งให้คุณ K น่าจะช่วยให้ความรู้ได้มาก การนั่งสมาธิแล้วมีเสียงบอกนี้ ใหม่เคยถามพระอาจารย์องค์นึง ท่านว่า "เสียงจากหัวใจ" แล้วท่านก็ไม่พูดอะไรอีก  มาถามพระอาจารย์ใหญ่ทีหลัง ท่านว่า เขาบอกอะไรก็รู้ รู้แล้วก็ละ จะเป็นเสียงเทพ เสียงมาร เสียงครูบาอาจารย์ เสียงในจิต ก็ทำเหมือนกันหมด คือ "รู้แล้วก็ละ" พิจารณาก่อนแล้วก็ปล่อยผ่าน  มันก็คือนิมิตอย่างหนึ่ง แต่มาในรูปเสียง เราเจอตัวนี้มากที่สุดในการปฏิบัติ  ที่แปลกคือพอมองย้อนหลังไป ไม่มีเสียงที่บอกผิดเลย ทุกอย่างล้วนพิสูจน์ภายหลังว่าเป็นตามนั้น  จึงไม่ใช่เสียงที่คิดไปเอง  แต่ไม่ว่าจะคิดไปเองหรือไม่ ก็ต้อง รู้แล้วละทั้งสิ้น  คือเราขับรถไปเรื่อยๆ ไม่หยุดที่ใดนาน มันก็จะถึงที่หมายไวกว่า เสียงที่บอกเราจะบอกเกี่ยวกับสภาวะเป็นหลัก บางทีเราก็ไม่รู้สภาวะ แต่มีเสียงบอกให้รู้ เราก็เลยได้จุดสังเกต  บางครั้งใช้เวลาเป็นเดือนสองเดือนพิสูจน์   เจอบ่อยๆ เข้าชักเชื่อเหมือนกัน จะได้ไม่เสียของ   ตอนได้อรูปฌานก็ไม่รู้หรอก แต่มีเสียงบอก เขาไม่ได้บอกตอนเข้าสมาธิ เขาบอกตอนเปิดตู้เย็นอย่างนี้ ใครจะไปเชื่อ.. 555 มีครั้งนึงที่เป็นเสียงเตือนว่าจะมีอุบัติเหตุ  แล้วก็เป็นเสียงล้อเลียนสภาวะที่ได้ อันนี้คิดว่าเป็นเสียงเทวดา  แต่เสียงในจิตมันจะอีกอย่างหนึ่ง.. คนชอบศึกษาก็สนุกนะคะ ไม่เหงาหรอก เพราะมีนั่นมีนี่ให้เรียนรู้ บางครั้งก็เป็นเสียงดีๆ เป็นเรื่องดีๆ ให้ดูว่าใจฟู  แต่เราไม่ค่อยชอบฟู  พอฟูปั๊บจะสลัดออกเลย  กลัวเหลิง..   คนที่เขาหลอน หรือหลงสิ่งเหล่านี้ เพราะปัญญาไม่ถึง เพราะห่างครูบาอาจารย์ เพราะว่าไปยึดกับเสียงนั้น เอามารวมกับมานะอัตตา   แต่ถ้าเราฟังเพื่อศึกษา เรียนรู้ แล้วละเสีย มีเสียงหรือไม่มีเสียงก็ดีหมดค่ะ นั่งสมาธิ มีคันๆ บางทีเป็นปีติ บางทีก็เป็นตัวกวน แต่ที่เข้าใจว่าขันธ์ 5 นี่เจ๋งเลย.. ตรงประเด็นสุด  "ขันธ์ 5 เป็นของหนักเน้อ"  ถ้าไม่เอาได้ไวเท่าไหร่ ก็ถึงเชียงใหม่ไวเท่านั้น แต่ว่าขันธ์ 5 มีเพื่อให้เรียนรู้   จะบรรลุธรรมโดยไม่เรียนรู้ขันธ์ 5 เป็นไปไม่ได้ค่ะ พวกที่น่าเป็นห่วง คือยึดขันธ์ 5  อันนี้ก็จะข้ามฝั่งไม่ได้  หรือไม่ชอบขันธ์ 5 ก็ออกแนวไปเป็นพรหม   และมีอีกแบบที่เขาเป็นกันมากแต่ไม่รู้ตัว คือไม่ยอมเรียนรู้ขันธ์ 5 อะไรๆ ก็ให้ไม่สนใจ  การไม่สนใจตะพึ่ดตะพือ มันจะไปเข้าใจกลไกขันธ์ 5 ได้อย่างไร  เมื่อไม่เข้าใจ ก็ได้แต่เอาสมมติสัญญามาท่องจำ   ในขณะที่ของจริงให้เรียนรู้อยู่ตรงหน้าแท้ๆ ลองทดสอบดูว่า ถ้ากำลังสมาธิดีๆ เราจะเห็นขันธ์ 5 ทำงาน เห็นตัวกวนต่างๆ ได้แจ่มชัด โดยจิตเราไม่เข้าไปร่วมด้วย  จึงเห็นทุกข์ แต่ไม่ทุกข์ไปด้วย  จึงเกิดปัญญาเข้าใจธรรม(ชาติ) อย่างที่คุณ K  เห็นมานี่ล่ะ..   การภาวนาก็เพื่อให้โอกาสตัวเองได้เห็นสภาวะอย่างนี้บ่อยๆค่ะ.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 09:11:55

ความคิดเห็นที่ 35 คุณ : วิเศษน้อย  เราก็ยืนยันเหมือนเดิม ว่าในสถานการณ์ที่ทำอะไรไม่ได้มาก.. เอาเวลามาฝึกภาวนาดีกว่า เอาเวลาไปทุกข์กังวลค่ะ..   ช่วงน้ำเข้าน้ำออกนี่ล่ะ เป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดที่จะเรียนภาวนาเลย..   น้ำท่วมก็สูบน้ำออก น้ำไม่ออกก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวมันก็ออก เพราะยังไง ฝนก็ไม่ตกแล้ว เขื่อนเขาก็ปล่อยน้ำอีกระยะนึง เดี๋ยวก็หยุดปล่อย เขาก็เก็บน้ำไว้ใช้หน้าแล้ง ระหว่างรอน้ำลด ตอนนี้พวกเราเตรียมเครื่องกันหนาวได้เลย  หนาวนี้หนาวหนักแน่ๆ   เตรียมยาทากันยุงเยอะๆ ด้วย  เพราะว่าน้ำท่วมขังยุงจะเยอะ.. อาหารการกินลำบาก  ก็ทนเอา  ฝึกปรับตัวให้ชินกับสภาพที่ไม่สบาย หรือสภาพที่ยากลำบาก  ฝึกตัวให้กินอะไรก็กินได้ แค่ให้อิ่มๆ ไป    ฝึกตัวให้สลัดความกังวลทิ้งไวๆ ฝึกตัวให้หยุดนิ่งๆ ได้ ไม่แล่นไปในอนาคต ไม่ย้อนไปจิตตกกับอดีต   ให้อยู่กับปัจจุบันเฉยๆ สบายๆ ไม่ฝึกตอนนี้ก็ไม่รู้จะฝึกตอนไหนนิ.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 09:17:01

ความคิดเห็นที่ 36 คุณบุษยมาศ คิดไปเลย 555  เราก็วุ่นกับหมาๆ ถ้าให้เล่าเรื่องหมาๆ มีหวังยาว.. หมาที่บ้านก็คุยกันรู้เรื่องทุกตัว บางตัวนี่มันทำไม่ได้อย่างเดียวคือ พูดตอบเรา..พวกมันเหมือนเด็กๆ เป็นลูกเล็กๆที่ต้องคอยดูแล บางทีก็ดื้องี่เง่า บางทีก็น่ารักมากๆ  พ่อแม่ก็รักมากๆ และเป็นทุกข์เพราะห่วงเจ้าสี่ขามากๆ 555   เดี๋ยวนี้เราพัฒนาไปอีกหน่อยรู้สึกว่าเริ่มจะคุยกับจิ้งจกรู้เรื่อง..  นี่ไม่อยู่บ้านเป็นอาทิตย์ๆ ไม่รู้จิ่งจกที่บ้านเป็นไงมั่ง  มันมีตัวนึง ชอบวิ่งมาตรงที่เรานั่งทำงาน ตั้งแต่ตัวน้อยๆ ตอนนี้เป็นจิ้งจก pre-teen ดูๆ ไป มันก็เป็นจิ้งจกหน้าตาดีพอสมควร  ไม่รู้ตัวผู้หรือตัวเมีย เราต้องคอยไล่เวลาจะเปิดปิดประตูบ้าน.. เรียกว่าด่ากระเจิง บอกเดี๋ยวโดนทับขี้แต่ก อย่ามาว่ากันไม่ได้นะ บ้านทั้งหลังไม่อยู่ ชอบมาอยู่ตรงขอบประตู.. มานึกได้ว่า เสียงบนหลังคานั้นหายไปสักประมาณ สามสี่หรือห้าเดือนแล้ว.. หลังจากเบามาได้เกือบปี  แสดงว่ามันมีอะไรทำเสียงจริงๆ นะ  มันไม่ใช่เพราะเหล็กคานลั่นหรอก..  ไม่งั้นมันต้องดังสม่ำเสมอทุกวันนะคุณบุษ.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 09:25:09

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณมากๆ ค่ะ สำหรับคำแนะนำที่ดีมากๆ เมื่อเช้าก็ปรึกษากับแฟนว่า จะอพยพดีมั้ย แฟนบอกว่า ให้ปักหลักอยู่ที่บ้านค่ะ น้ำลดค่อยซ่อมบ้าน ซ่อมรถ ของนอกกาย-อย่าไปห่วง ระหว่างนี้ก็ฝึกภาวนากันให้มากๆ เสบียงเตรียมไว้เยอะค่ะ แต่ทานไม่ค่อยลง :-) จะพยายามใช้วิกฤตให้เป็นโอกาสค่ะ ถือว่าเป็นช่วงทดสอบจิตใจได้ดีจริงๆ จากคุณ : วิเศษน้อย เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 09:25:40

ความคิดเห็นที่ 38 แง๊ง แสดงว่าเราคงพลาด ลาบจานใหญ่ไปแล้ว คือเราเป็นคนไม่มีลาภลอย ลอตเตอรี่ก็ไม่ซื้อ ยกเว้นฝันดี แต่ก็ไม่เคยถูก เราก็เลยไม่ได้คิดว่าเราคงมีโชคอะไร แต่ต่อไปเราจะทำตามที่คุณเค บอกดีกว่า คุณบุษเล่าเรื่องแมว เราก็เล่ามั่ง ปกติเราไม่ค่อยใกล้ชิดกับแมว เรากลัวๆ แต่กับหมาเราชอบมาก เรารู้จักกับแมวจรตัวนึงมาได้ปีกว่าแล้ว เราเพิ่งตั้งชื่อว่าแก้มยุ้ย ปกติมันจะไปนอนใต้รถเรามัง ในร้านมั่ง เวลาเราเดินผ่านมันจะวิ่งปรู๊ด คงกลัวเรา (เมื่อก่อนเราหน้าโหดนิ) เมื่อสองสามวันที่แล้ว เราเพิ่งเริ่มคุยกับมัน ร้องแง๊วๆใส่ มันก็ตอบกลับ หลังจากนั้นมันไม่ไปไหนเลยเชื่องมาก เดินข้ามไปมายังไม่ตื่น วันนี้จะไปซื้ออาหารแมวแล้ว เมื่อวานเอาอาหารหมาให้แมวกิน ที่ร้านจะมีหมาจรแวะมากินข้าวทุกวันด้วย แบบว่าใครมาถึงเรือนชานต้องต้อนรับ จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 09:48:26

ความคิดเห็นที่ 39 เวลาที่เจอเงินหล่นตามพื้น ปกติเราไม่เก็บค่ะ ถ้าเก็บก็คือเอาไปหยอดตู้ทำบุญ ครั้งก่อนที่ไปพม่า ไปแลกเงินดอลล่าร์ น้องที่เคานเตอร์ให้เงินเกินมา ๑๐ ดอลล่าร์ เรานับแล้วนับอีกว่ามันเกินแน่ๆ ก็บอกเขาว่าคืนนะ เขาให้เกินมา เขาขอบคุณใหญ่เลยแล้วบอกให้รอแป๊บ เดินเข้าไปหลังเคานเตอร์ หยิบกระเป๋าแจกฟรีมาให้ เราขอบคุณเขา เขาถามเอาอีกใบไหมคะ แล้วก็เดินไปหยิบมาให้อีกใบ โอ้ ขอบคุณมากๆ กระเป๋าที่ได้มา มันจะเป็นเหมือนๆ กับ Longchamp ซึ่งเรากำลังอยากได้พอดี คิดจะไปซื้อแล้วด้วย เพราะมันมีซิปปิดเรียบร้อยดี จะเอาไปใส่เงินพม่า ครั้งนั้นต้องแลกเงินเยอะจัด กลัวเงินหายค่ะ เงินพม่าที่แลกมา หนักประมาณ ๕-๖ กิโลแน่ะ หิ้วกันปวดแขนเลย เล่าเรื่องสัตว์ต่อค่ะ บ้านพี่สาวมีนกแวะเวียนมาแยะ นกแปลกๆ ก็มี ทั้งที่อยู่กลางกรุงเทพฯ เขาจะเอากล้วยน้ำว้าวางให้กินทีละหวี นกก็พากันมาจิกกิน พอเปลือกมันเหี่ยวแห้งก็เก็บทิ้ง เอาหวีใหม่ไปวางให้อีก บ้านกลายเป็นสวนนก ลงไปกวาดบ้าน นกก็ไม่บินหนี วันหนึ่ง พี่ออกไปซื้อกับข้าวร้านป้าใกล้บ้าน กำลังรอป้าใส่ถุง ได้ยินเสียง "ก๊า ก๊า" ป้าก็หยิบกุนเชียงอันหนึ่ง โยนขึ้นไปให้ กาดำตัวใหญ่ก็โฉบรับ แล้วบินไป ป้าเล่าว่าเขาจะมาทุกวัน ก็เอาให้กินทุกวันอย่างนี้แหละ พี่สาวประทับใจมาก เขาบอกว่าฟังดีๆ เหมือนนกมาเรียก "ป้าๆ" มากกว่าค่ะ จากคุณ : บุษยมาศ เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 10:38:53

ความคิดเห็นที่ 40 นกที่บ้านนครปฐมก็เยอะ เพราะเราชอบปล่อยต้นไม้รกๆ นกก็มากัน แต่แปลกเขาก็ไม่ได้มาอยู่ในบ้านมากนัก  เคยทำสงครามจิตวิทยากับนกพิราบผัวเมีย ที่มาทำรังอยู่ตรงแอร์ ตอนแรกเราก็สงสาร ปรากฏว่าเกิดลูก แล้วก็กลัวเชื้อโรคจะเข้ามาทางแอร์ ก็ต้องรอจนเขาโต แล้วรีบรื้อรัง เผลอแผล่บเดียวพวกก็มาอยู่อีก พอเขาสร้างรัง เราก็รื้อ เป็นความทรมานใจมาก เพราะว่าไม่ได้อยากรื้อรังเขา แต่มันจำเป็นต้องป้องกันตนเอง ก็สร้างรื้อสร้างรื้อกันพักนึง เขาก็เลิกมาอยู่ตรงนั้น  เปลี่ยนที่มาหน้าบ้านแทน เป็นที่วางแอร์อีก  ก็แย่อีกเผลอแผล่บเดียวมีไข่ อีกแผลบก็มีลูกนก ก็ต้องรอน้องนกโต พอรอตัวนึงโต อีกตัวนึงออกมาอีกแระ..   ในที่สุดเลยต้องหักดิบ พอเห็นว่าพอจะบินได้ ก็อัญเชิญออกไปไว้นอกบ้าน แล้วก็รื้อรังเขาทำความสะอาดบ้าน เดี๋ยวนี้หายไปหมด ก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามีแอบที่เราไม่รู้หรือเปล่า เพราะว่าไม่ค่อยได้ขึ้นไปใช้ห้องชั้นบน มันเป็นเรื่องเศร้าทีเดียว นกพิราบกับคนเนี่ย..  ถ้าจะเกิดเป็นนกอะไรอย่าเป็นนกพิราบในเมืองเลย.. เหอๆๆ นกอื่นก็มี เช่นนกปรอท เสียงใสมาก มาร้องทุกวัน  พ่อฟังว่ามันร้องว่า "กลัวอะไรกับทุกข์ ทุกข์ ..กลัวอะไรกับทุกข์ ทุกข์"   แกฟังแล้วชอบใจใหญ่ มาทีไรถามหาเจ้านกตัวนี้..  ว่ามันยังอยู่ดีไหม.. นกแสกก็มีนะ เคยได้ยินร้อง แล้ววันนึงก็เห็นกระโดดอยู่หน้าบ้านหลังนึง ซึ่งมีคนแก่ แต่ว่าไม่เห็นเขาเป็นอะไร ยังแข็งแรงดี   นกที่บ้านพ่อนั้น ท่านเลี้ยงแบบบุฟเฟ่ต์  มีนกเขาขาเป๋ ที่เชื่องจนมากินอาหารในมือท่าน แล้วก็พาลูกเมียมาอยู่ด้วย  ช่วงปลอดหมา ก็เดินกุ๊กๆๆ ยังกะไก่ หาอะไรกินตามพื้นบ้าน แต่พอพ่อมาอยู่บ้านเราที่นฐ.  กลับไปก็ไม่เจอนก แกก็เศร้าเพราะคิดว่ามันคงโดนรังแกไปแล้ว เพราะว่าแกไม่อยู่บ้าน  ทีนี้แกก็ไม่ค่อยอยากจะไปไหน เป็นห่วงสรรพสัตว์ที่บ้านค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 10:57:12

ความคิดเห็นที่ 41 เช็คอินค่ะ เมื่อวานแพ้ราบคาบเลยค่ะอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากตามข่าวน้ำท่วม เมาท์กับเพื่อนแล้วก็ฟังเพลง  จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 13:59:23

ความคิดเห็นที่ 42 รายงานตัวค่ะ วันนี้ลองเอาพระหลวงพ่อเร่งที่คุณเคให้มา  มากำตอนทำสมาธิด้วยค่ะ ก็นิ่งกว่าเมื่อวานนะคะ   เมื่อวานโงกเงกๆๆๆ  วันนี้นิ่งดีค่ะ   ตอนแผ่เมตตาเสร็จจิ้กจกร้อง 3 หน สงสัยมารับบุญด้วย  เหมือนมาสาธุ 3 หนตามแบบจิ้งจก   อิๆๆๆๆ ขำๆน๊า ปล.ส่วนเจ้าลูกชายเริ่มติดทำสมาธิแล้วค่ะ จากคุณ : love_first เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 15:14:32

ความคิดเห็นที่ 43 วันนี้โดนผลกระทบจากการที่ไม่มีคอมเล่น  เมื่อวานนั่งขายไปฟังหลวงพ่อปราโมทย์ไป นึกในใจ เอ พรุ่งนี้ไปกราบท่านดีกว่า ก่อนนอนสวดมนต์ตามปกติ ระหว่างสวดจิตเกิดนึก ขึ้นมาว่าพรุ่งนี้สวนสันติธรรมปิด เกิดความกังวลว่าไม่ได้ดูข้อมูลเลย กลัวว่าจะฟาวล์ อ่ะ ไม่เป็นไร ปิดก็กลับ ก็เท่านั้น เช้าขึ้นมาจับมอไซค์คู่ใจ บึ่งไปสวน ไปถึงถนนเรียบอ่างเก็บน้ำบางพระ ถนนยังทำไม่ เสร็จ ตลอดทางมีแต่ฝุ่น หลุดไปถึงแม่กิมบ๊วยก็ยิงยาวแหละ พอไปถึงวัด อ้าว!!! ปิดนี่หว่า กลับรถ กลับบ้านเลย ไปกลับ60กิโล กลับมาเพลียสวดมนต์ไม่ไหว แถมไม่ได้ ไปเปิดร้านอีก  ไม่เป็นไร คืนนี้เจอกัน สภาวะทั้งหลายจ๋า จากคุณ : สติตุ๋นยาจีน เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 15:42:00

ความคิดเห็นที่ 44 เคยมีประสบการณ์เกี่ยวกับเรื่องเจอตังค์เหมือนกัน นั่งรถสองแถวกลับบ้าน ระหว่างลง จากรถ เจอเหรียญ5ตกอยู่ สตินึกขึ้นมาทันทีว่า เจอตังค์อย่าไปเก็บ แล้วรีบไปซื้อหวย ไปซื้อฉลากออมสิน เลขท้ายตามปีเกิด ระหว่างรอหวยออก ช่วงนั้นมีความมั่นใจมากว่า ถูกแน่ๆ แล้วก็ถูกจริงๆ แต่พอมาปฎิบัติธรรมแล้ว เก็บลูกเดียว เอาไว้เป็นเงินทำบุญ จากคุณ : สติตุ๋นยาจีน เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 15:56:36

ความคิดเห็นที่ 45 วันพุธจะไปวัด เอาเงินที่เก็บได้ไปทำบุญซะเลย สบายใจแล้วเรา จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 17:38:46

ความคิดเห็นที่ 46 กลับมาแล้วค่ะ แฮ่ๆ ประทับใจมากมายค่ะ เอาบุญมาฝากทุกคนนะค้าาา :))) จากคุณ : WHITEDAHLIA เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 21:42:57

ความคิดเห็นที่ 47 ฝากกราบหลวงพ่อด้วยนะคะ คิดถึงท่าน ไหว้ท่านทุกวัน แต่ไม่ได้ไปกราบท่านจริงๆ สักที แย่จัง แต่ที่แน่ๆ ท่านให้ท่องอิติปิโส 45 จบ ไม่พลาดเลยสักวันค่ะ (หลังจากท่านมาดุ เอิ๊กกกกก) มีโอกาสเมื่อไหร่ จะพาเพื่อนๆ ไปกราบท่านค่ะ เห็นศาลาเสร็จแล้ว ดีจริง คราวที่แล้วไป ยังกางเต๊นท์ในนั้นอยู่เลยค่ะ ไปคราวนี้ จะไปกางเต๊นท์ที่ไหนได้ล่ะนี่ จากคุณ : Pyramid เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 22:38:03

ความคิดเห็นที่ 48 แหะ...แหะ...รอดมาจากน้ำท่วมแล้วค่ะ อพยพมาอยู่อีกที่นึง เฝ้ารอว่าน้ำจะมาอีกไหม มารายงานตัวว่ายังคงปฏิบัติอย่างสม่ำเสมอไม่ขาดและไม่หวั่นแม้วันน้ำมากค่ะ คิกๆ เพียงแต่เนตมีไม่สม่ำเสมอที่จะเข้ามารายงานตัวเท่านั้นเอง ช่วงนี้นั่งนิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหวๆมากๆ ไม่เห็นอะไร มีฟุ้งซ่านบ้างแต่น้อย ว่าแต่การไม่เห็นอะไรหรือได้ยินอะไรนี่แปลกไหมคะ? ก่อนวันย้ายบ้านก็สวดอิติปิโส108จบไป สนุกดีค่ะ ตอนนี้ชักเริ่มติดใจการสวดมนต์ละ อิๆ ไม่รู้ว่าพัสดุจะมาถึงแม่ผั่นไหม เพราะไปรษณีย์แถวบ้านคาดว่าโดนน้ำท่วมไปแล้ว แถมแถวบ้านแม่ผั่นทั้งหมดน้ำท่วมเต็มๆ คงไม่มีใครมาส่งพัสดุแหงมๆ555 ปล.อนุโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยนะคะ และยังคงคิดถึงทุกคนเสมอจ้า จุ๊บุๆ จากคุณ : แม่ผั่น (nopas) เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 23:02:29

ความคิดเห็นที่ 49 วันนี้สวดมนต์ นั่งสมาธิดึกไปหน่อย ไม่มีอะไรแปลกใหม่ โรคง่วงกำเริบ ต้องไปนอนแล้วล่ะ จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 54 23:03:42

ความคิดเห็นที่ 50 ขอบคุณคุณ Chaosy สำหรับหนังสือค่ะ ไม่แน่ใจว่าไปรษณีย์ไทยจะติดน้ำท่วมกะเขาหรือเปล่า คงต้องรอสักพักกว่าจะได้หนังสือ คืนนี้นั่งได้ประมาณหนึ่งชั่วโมง วันนี้ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ พยายามสวดอิติปิโสระหว่างวันด้วย วันนี้ได้ประมาณ 70 รอบ สวดแล้วมีกำลังดีค่ะ ราตรีสวัสดิ์ค่ะ จากคุณ : คุณ K (Tarocchi) เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 05:50:59

ความคิดเห็นที่ 51 ในที่สุดก็ฟาวล์ว ไม่ได้ไปกราบหลวงพ่อ ด้วยกำหนดการไปที่อ่างทองต้องยกเลิก (เพราะน้ำท่วม) กำหนดใหม่ วันที่ 4 ธันวาคม คาดว่า คราวนี้ไม่น่าพลาด ครับ ฝากขออภัยคุณ chaosy ด้วย ที่ไม่สามารถไปได้ ส่วนการปฎิบัติ เรียบ ๆ ไม่มีอะไรน่าตื่นเต้น รู้ไปเรื่อย ๆ หลงบ้าง รู้บ้าง วานนี้ไปรักษาอาการปวดเข่าด้วย ผึ้งบำบัด ที่ปวดก็เนื่องจากไม่เจียมสังขาร ไปคลานเข่ายาว ๆ เพื่อไปถวายของ กลับมาประจำที่ก็คุกเข่าทิ้งน้ำหนักลงไป ปรากฎว่าแสบปรี๊ดที่ใต้กระดูกสะบ้า เลยเจ็บเรื้อรัง นั่งสมาธิก็มีแสบร้อน เข่าพับ แล้วยกขาซ้ายขึ้นซ้อนขาขวาไม่ได้ ... รู้สึกแย่ เพราะผึ้งต่อยเสร็จแล้วมันต้องตาย หมอเค้าเอามาต่อย สามตัว (ที่ไหล่หนึ่งตัวเพื่อทดสอบการแพ้ และที่เข่าสองตัว) ได้แต่แผ่เมตตา และอุทิศบุญกุศลให้มัน ขอให้ไป เกิดในภพใหม่ชาติใหม่ที่ดีกว่าเดิม วันนี้ใส่บาตรก็อุทิศผลบุญให้ ... ชักลังเลว่าจะไปรักษาแบบนี้ต่อดีหรือเปล่า แต่ผลการรักษาดีน่าพอใจ เข่าซ้ายโดนไปสองตัว อาการแสบร้อนใต้สะบ้า ทุเลาลงไปเยอะมาก เมื่อเช้านั่งสมาธิ พับเข่าลงไปได้สุด ไม่มีอาการตึงของเส้นเอ็นข้างเข่า ส่วนรอยผึ้งต่อยก้อ แดง ๆ เปนวงประมาณหนึ่งนิ้วไม่บวม แสบ ๆ คัน ๆ เพราะพิษผึ้ง มีเรื่องมาเล่าแค่นี้ครับ จากคุณ : นายจองชัย เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 08:46:31

ความคิดเห็นที่ 52 คุณยุ้ยหัดเขียนไม่เป็นไรจ้า..  แบบนี้น่ะเราเคยมาแว้ว..   ช่วงนั้นมีศึกกีฬาสี.. เราก็แพ้ราบคาบทุกวันเรย 555   บอกเคล็ดลับไว้นิด ถ้าอยากชนะ ต้องปิดรับข่าวสารค่ะ ม่ายงั้นจิตมันจะหดหู่ซึมเซา ทำกรรมฐานไม่ดี   แต่ไม่เป็นไรหรอก แพ้บ้างก็ได้  อิอิ... คุณ love_first  น่ารักมากๆ เลย  ติดสมาธินี่แหละดี.. ต่อไปถ้าลูกเรียนเก่งขึ้นมา จะหาว่าหล่อไม่เตือน คุณสติตุ๋นยาจีน อันนี้มันได้คะแนนความพยายามเห็นๆ เลย..   ได้ใจตัวเองไปเต็มๆ ไว้จะแนะนำอาจารย์ที่อยู่สัตหีบให้รู้จักนะคะ ตอนนี้ท่านยังอยู่อินเดีย..   คุณยิ้มไว้ไม่เครียด ดีค่ะ เอาไปทำบุญเลย..  คราวหน้าลองทำอย่างคุณสติฯ ดูเผื่อจะได้ลาบน้ำตก  ครั้งนี้กินส้มตำไปก่อนนะ WHITEDAHLIA กรุณาเล่าด่วน  คนไม่ได้ไปอยากฟัง ถ้าเล่าหน้าไมค์ไม่ได้ ขอเป็นลม. อิอิ.. Pyramid กางเต้นท์ได้เหมือนเดิม น้องๆ ไปร่วมงานออกพรรษาที่ผ่านมา ก็กางเตนท์กันในศาลาจ้า...   เดือนนี้มีสวดมนต์โต้รุ่งวันลอยกระทง ว่างก็มานะจ๊ะ แม่ผั่น (nopas)  ยินดีด้วยที่หนีน้ำได้  และยินดีมากกว่าร้อยเท่า ที่ไม่หนีการปฏิบัติแม้ว่าน้ำจะมาก..   นั่งนิ่งนี่แหละดีที่ซู๊ด...   ไม่เห็นก็ดีสิคะ  จะได้ไม่ต้องละ  ไม่เสียเวลา  รู้อยู่เฉยๆ เดี๋ยวก็ก้าวหน้า.. พัสดุสงสัยต้องไปตามที่ไปรษณีย์..   ดีนะลงทะเบียนไว้ด้วยอ่ะ.. คุณ K (Tarocchi) บอกน้องเบลสด้วยว่า หนังสือถ้าเขาอยากได้ให้ copy ไว้ แล้วส่งเล่มนั้นให้คุณ K  ได้เลยค่ะ   เดี๋ยววันนี้จะโทรไปถามว่าเป็นไงมั่ง.. คุณ : นายจองชัย ไม่เป็นไรจ้า... ยังไงมาแถววันพ่อ ก็อยู่สวดมนต์ข้ามคืนกันซะเลยเป็นการชดเชย อิอิ.. วันพ่อก็มีปฏิบัติธรรมถวายพ่อนะ เรื่องเข่า สงสัยช่วงนี้พยายามนั่งเก้าอี้ไปก่อนนะคะ แล้วถ้าอยากจะลองวิธีรักษาที่ไม่ต้องปาณาฯ ก็ลองมาที่วัดดูค่ะ ย้ำว่าที่วัดน้ำไม่ท่วมนะคะ มาทางนครปฐม กำแพงแสน อู่ทอง สระกระโจม ธรรมโอสถนั้นปลอดภัยและได้ผลดีจริงๆ ยิ่งเป็นผู้ปฏิบัติอยู่แล้วยิ่งง่าย  แต่มันต้องลงทุนเดินทางมาน่ะค่ะ   ยังไงก็ขอให้หายไวไวค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 09:35:26

ความคิดเห็นที่ 53 อยากจะเขียนเรื่องเล่าพอให้เพลินๆ ให้เพื่อนๆ คลายกังวลจากน้ำท่วม ปรากฏว่าเขียนไม่ออก  คือมันเครียดอ่ะนะ..  ไม่รู้จะปลอบใจยังไง..  ศูนย์ภาษาไม่ทำงานเลย..  เอางี้ เครียดให้รู้ว่าเครียดแล้วกัน.. ฮ่า เลยพยายามไปเอาเสียงสวดมนต์ลงเวบ โหลดมาฟังแก้เครียดแล้วกันนะ http://www.visudhidham.com/?page_id=963 บทอิติปิโส 108 กำลังพยายามตัดไฟล์ให้เล็กๆ เพื่อลงเวบให้ได้ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 10:25:16

ความคิดเห็นที่ 54 ตอนนี้บ้านที่เมืองไทยน้ำเข้าเต็มชั้นล่างแล้วค่ะ ขอลอกคำอธิษฐานตามเพลงนี้เลยก็แล้วกัน **************************************************** อธิษฐานเอย สองมือจับพาน ประดับพวงบุปผชาติ ขอกุศลผลบุญ จงมีแก่ผู้ทำคุณ ประโยชน์ไว้ในชาติ อย่ามีการคิดร้าย มุ่งทำลายชาติไทย ขอให้ทุกคนสนใจ ห่วงใยประเทศชาติ ให้ไทยเรานี้ มีความสามารถ ช่วยตัวช่วยชาติ ทำให้ไทยเป็นเมืองทอง อธิษฐานเอย สองมือจับพาน ประดับพวงผกากรอง ขอไทยรักไทย ร่วมชีวิตจิตใจ ถือไทยเป็นพี่น้อง อย่ามีการยุแยก อย่าทำให้แตกร้าวฉาน ขอให้ช่วยกันสมาน เพื่อนไทยทั้งผอง ร่วมสามัคคี เหมือนพี่และน้อง กลมเกลียวเกี่ยวข้อง รักกันทั่วทุกคน จากคุณ : บุษยมาศ เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 12:25:13

ความคิดเห็นที่ 55 เป็นห่วงจังค่ะ ไม่รู้จะทำยังไง ไปโหลดเสียงพาหุงพระอาจารย์มาฟังๆๆๆ แล้วกันนะ.. เปิดดังๆ ไม่ให้จิตตก ช่วยได้แค่เนี้ยน่ะค่ะ ตอนนี้.. เฮ้อ... จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 12:42:37

ความคิดเห็นที่ 56 อ่า ชอบเสียงสวดมนต์มากค่ะ ขอบคุณค่ะ ให้กำลังใจแม่ผั่นกับคุณบุศยมาศนะคะ บ้านเราที่นนท์ยังไม่ท่วมค่ะ ลุ้นทุกวันไม่ให้ท่วมมากเกินไป เพราะที่บ้านมีญาติที่ป่วยค่ะเลยยังไม่อยากจะอพยพกันถ้าไม่จำเป็นจริงๆ เมื่อวานกลับสู่โหมดปกติสวดมนต์ได้เหมือนเดิม แต่ยังไม่ได้อิติปิโสร้อยแปดเลย จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 14:53:45

ความคิดเห็นที่ 57 ขอบคุณมากค่ะ คุณ chaosy กับคุณยุ้ย น้ำท่วมเสียหายบ้างก็ไม่เป็นไร เราเตรียมใจไว้แล้วค่ะ ตอนนี้ในตัวบ้าน ท่วมแค่เข่า แต่นอกบ้านถึงเอวแล้วละ จากคุณ : บุษยมาศ เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 18:49:19

ความคิดเห็นที่ 58 มาเช็คชื่อค่ะ สวดพระปริตร + อิติปิโสเท่าอายุ +2 เรียบร้อยแล้วค่ะ ^^ ต้องสวดทุกวัน ไล่เวทนา ความวิตกกังวลออกไป อาจารย์หนูท่านให้คาถาเตือนสติตอนน้ำท่วมว่า "ให้ต้อนรับน้ำด้วยสติ แล้วมันก็จะผ่านไป..." อย่าลืมระวังรักษาสุขภาพกันด้วยค่ะ เพราะได้ข่าวว่าน้ำที่ท่วมสกปรกมากๆ เชื้อโรคมหาศาล ทั้งเชื้อโรคทางกายและเชื้อโรคทางจิต... ควรหลีกเลี่ยงการลุยน้ำ หากเลี่ยงไม่ได้ก็ควรสวมรองเท้าบู๊ตค่ะ อย่าลืมรีเฟรชจิตใจด้วยการสวดมนต์ นั่งสมาธิ ทำใจให้ผ่องใส พาใจกลับบ้าน ปล่อยวางก่อนนอน ^^ เป็นกำลังใจให้พี่ๆทุกคนที่เจอน้ำท่วมนะคะ  :))) ป.ล. พี่เบลสหายไปเลย ที่บ้านน้ำท่วมรึเปล่าคะ? อย่าลืมตุนน้ำดื่มนะคะ ได้ข่าวว่าที่กรุงเทพฯหาน้ำยากมากกก จากคุณ : WHITEDAHLIA เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 22:53:46

ความคิดเห็นที่ 59 ตอนนี้ชอบฟังคำไหว้พระเจ้าสิบชาติมากๆเลยค่ะ ตอนอยู่ที่สระกระโจมที่วัดเปิดทุกวัน กลับมาอยู่บ้านเลยต้องหาฟังต่อ ไพเราะมาก ฟังแล้วจะหายวิตกกังวลค่ะ :))) จากคุณ : WHITEDAHLIA เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 22:56:58

ความคิดเห็นที่ 60 ท่อนต่อมาค่ะ ชอบมากๆเลย อยากรู้มากๆว่าใครเป็นคนขับร้อง เสียงเพราะมากๆ จากคุณ : WHITEDAHLIA เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 23:02:39

ความคิดเห็นที่ 61 เช็คชื่อค่ะ สวดมนต์นั่งสมาธิเรียบร้อยแล้ว วันนี้เสพย์ข่าวน้ำท่วมจนเกือบไม่ได้สวดมนต์ เพราะเพื่อนโทรมาบอกว่าให้ไปซื้อน้ำดื่มไว้บ้าง เนื่องจากโรงงานผลิตขวดโดนน้ำท่วม ทำให้ผลิตน้ำดื่มไม่ได้ เราก็ไป Big C ตอนเย็น ไม่มีน้ำสักแกลลอน ไม่น่าเชื่อ อยู่ไกล กทม. ตั้งเยอะ เรามาทำงานที่กระบี่ แต่เหมือนที่นี่น้ำกำลังจะท่วมด้วยซะงั้น ของก็มีให้ซื้อน้อยลงอย่างน่าใจหาย ดีที่มีสติอยู่ก็ซื้อของอื่นๆไป ส่วนน้ำดื่มพรุ่งนี้จะลองไปแม็คโครดู เราอ่านข่าวน้ำท่วมจนรู้สึกต้องออกไปหาข้าวสารอาหารแห้งมาเก็บไว้บ้าง เตรียมตัวเผื่อว่า อาหารจะหายากขึ้นในอนาคต เพราะแหล่งผลิตเสียหาย โรงงานหยุดผลิต ของขาดตลาด ตอนนี้ของเริ่มขึ้นราคาแล้ว การขนส่งก็หยุดชะงัก เพื่อนๆที่น้ำไม่ท่วมก็อย่านอนใจนะเราว่า หาซื้อของใช้จำเป็นเตรียมไว้บ้าง เพราะเราไม่รู้อะไรจะเกิดขึ้นอีก เตรียมตัวไว้ก่อนอย่างมีสติจะดีกว่า จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 23:10:26

ความคิดเห็นที่ 62 น้ำยังมาไม่ถึงที่บ้านค่ะ แต่เพลียน่ะ รถหกคัน ไม่เหลือซักคัน (เอาไปจอดไว้ที่อื่นนานแล้ว) พอจะออกไปซื้อของหรืออะไร มันเหนือยเดิน เหนื่อยเรียกแท๊กซี่ เหนื่อยแบกของน่ะค่ะ เมื่อเช้าไปโลตัสกับแม่ ของแทบไม่เหลือแล้ว shelf ว่างเปล่าซะเยอะเลย แม่ซื้อของหมดไปสี่พัน พี่หมดไปสองพันค่ะ วันนี้ก็ช่วยแม่รองน้ำใส่กะละมังไว้ที่ชั้นสามหกกะละมัง เปิดน้ำจากเครื่องกรองน้ำใส่ถุงพลาสติกไว้อีก (น่าจะถุงละ 3-5 ลิตร) แล้วเอาไปสโตร์ไว้ในอ่างอาบน้ำ เ็ต็มอ่างเลย น้ำประปาในกทม เป็นอย่างที่น้องไวท์ว่านะคะ คือ มีกลิ่นแรง และออกเหนียวๆค่ะ -*- เลยยังไม่ได้เข้า FB ไปจัดการเรื่องกลุ่มของพวกเราเลย ต้องขออภัยด้วยนะคะ แีรงมาเมื่อไหร่ จะรีบจัดการค่ะ ตอนนี้เพลียเกิ๊นนน .. เมื่อคืนผล็อยหลับไป ตื่นมาตีหนึ่ง รีบเปิดอิติปิโส 108 จบฟัง แล้วนอนท่องในใจตาม หลับไปแล้วก็ตื่นมาท่องต่อเป็นระยะๆค่ะ จากคุณ : blessed เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 23:11:07

ความคิดเห็นที่ 63 อ้อ เมื่อวานกลับจากวัด เนื่องจากที่บ้านไม่มีรถ แม่ก็จ้างแท๊กซี่ไปรับค่ะ กทม. - สุพรรณ มีเรทเขียนไว้ 1,600 บาท แต่ก็ให้เค้าไปสองพันน่ะนะ วันนี้ก็ซักชุดขาว ชุดเครื่องนอนเตรียมไว้แล้ว สถานการณ์อยู่ตัวเมื่อไหร่ก็คงจะกลับไปวัดอีก เพราะอยู่ กทม เหมือนไม่ค่อยมีอนาคตเลย ออกจากบ้านไม่ได้ ไม่มีรถ แล้วก็ออกไปก็ไม่รู้จะกลับทันน้ำท่วมบ้านหรือเปล่าด้วย เอาแน่ไม่ได้เลยค่ะ คือ น้ำโอบล้อมมาหมดแล้วน่ะ ถ้ารอบๆเค้าต้านอยู่ เราก็สบาย แต่ถ้าต้านไม่อยู่ เราก็ไม่รอดน่ะ .. อยู่วัดยังได้ทำประโยชน์บ้าง .. ที่สำคัญ ได้ทำวัตร สวดมนต์เป็นเวลาดี ไม่เหมือนอยู่บ้าน หาเรื่องอู้อยู่เรื่อยเลย ... จากคุณ : blessed เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 54 23:25:21

ความคิดเห็นที่ 64 มารายงานตัวค่ะ ก่อนอื่นขอส่งแรงใจช่วยทุกๆคนให้ผ่านพ้นเหตุการณ์น้ำท่วมไปด้วยดีนะค่ะ วันนี้นั่งสมาธิได้เกือบชั่วโมง มีตกภวังค์เป็นระยะ แต่ไม่ถึงกับหลุดสมาธิ ช่วงแรกๆมีตัวกวนมาให้คันอีกละ สักพักมีชื่อคนที่รู้จัก ญาติ เพื่อน ที่ไปสบายแล้วผุดขึ้นมาเพียบ เลยลงกลับไปชั้นแรก ไปแผ่ส่วนกุศล แล้วขั้นมา 2 ต่อด้วย 3 และก็ไม่คันล่ะ ไม่รู้มันเกี่ยวกันหรือเปล่า อย่างน้อยก็สบายใจที่ได้อุทิศส่วนกุศลให้พวกเขาแล้ว... นั่งไปมีแสงสีขาวเข้ามาเป็นระยะ รู้สึกว่ากาย กระดูก จะแตกเป็นเสี่ยงๆให้ได้ ก็รู้แล้วละ ไปตามสูตร ระหว่างนั่งมีความคิดผุดขึ้นมาเตือนว่า ความอยาก (ประมาณว่าไม่เป็นกลาง) นี่แหละเป็นสาเหตุให้ไม่ก้าวหน้า โอเช ฟังแล้ว คิดทบทวนดูแล้ว จริง เพราะฉะนั้นปฏิบัติตาม มารู้ทันความอยาก แต่รู้ยากเพราะมันไม่ค่อยจะแสดงตัวออกนอกหน้า จะเนียนๆไปกับกิเลสตัวอื่น พรุ่งนี้มาสู้รบกับกิเลสต่อไป ราตรีสวัสดิ์ค่ะ จากคุณ : คุณ K (Tarocchi) เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 05:46:10

ความคิดเห็นที่ 65 เมื่อวานถึงบ้านค่ำ ตัดต้นกล้วยก่อน กล้วยพร้อมใจกันล้มไปพาดบ้านข้างๆ ถึง 3 ต้นเลย ดีว่าเขาเป็นต้นเล็ก มีเครือหนักมาก เราไม่อยู่บ้านหลายวัน มาถึงก็ตัดๆๆๆ  ปกติเราไม่ชอบตัดต้นไม้เลย ต้องให้คนอื่นมาทำ บางช่วงไม่มีใครว่าง บ้านรกมาก ต้นสารพัดต้นโตไปหมด  ต้นไม้บ้านเราก็โตเร็วเกินเหตุจริงๆ กล้วยน้ำว้าสูงเท่ากับบ้านสองชั้น ลำต้นใหญ่ยังกะต้นไม้ยืนต้นเลยค่ะ ตอนนี้ไม้น้อยๆ ตายหมด เหลือแต่ไม่ใหญ่ ก็ไม่ได้รดน้ำ กล้วยนี่ก็ฝากเทวดาเลี้ยง ลูกออกมาก็เป็นอาหารนก กระรอก  แจกข้างบ้านบ้าง ไปถวายพระ ถวายเทวดาบ้าง เดี๋ยวต้องไปกู้ซากกล้วย.. ตัดต้นไม้เสร็จ โทรหาน้องไวท์เสร็จ กะว่าจะนอนพักแป๊บนึง ดูทีวีไปสองสามช่อง คือจิ้มเปลี่ยนๆ  รู้สึกเพลียมากๆ  ยังต้องปรับตัวกับแรงโน้มถ่วงของโลกอยู่ อยู่วัดเหมือนอยู่บนดวงจันทร์ แรงโน้มถ่วงมันน้อยกว่าข้างนอกมากเลย.. ออกมาทีมึนไปหมด ต้องปรับตัววันสองวันแน่ะ.. ปรับไปปรับมา หลับวืดเลย  ตืนมาทีตีห้า บ้านก็ไม่ได้ปิด 555 นอนต่ออีก พี่ปุ๊กโทรมาตอนหกโมงครึ่ง.. บอกข่าวอุบัติเหตุของพี่คนนึง.. ตาลุกเลยซี หายงัวเงียปลิดทิ้ง..   เฮ้อ..  ชีวิตมันไม่เที่ยงจริงๆ   ย้อนกลับมามองตัวเองก็ต้องบอกว่า.. ห้ามประมาทและห้ามประมาท ในทุกๆ ด้านค่ะ.. แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 54 06:59:55 จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 06:59:37

ความคิดเห็นที่ 66 น้ำดื่มนี่นะ  ใช้ต้มเอาก็ได้ค่ะ ต้มสุกหม้อใหญ่ๆ กินได้ค่ะ น้ำประปายังดื่มได้ แต่ต้องต้มเสียก่อนนะ กรองแล้วเอามาต้มก็ได้ เราฝึกอยู่ง่ายๆ ไว้ค่ะ กลับมาฝึกวิชาลูก:-)ัน ต่อไปต้องใช้วิชาพวกนี้เยอะแยะ   พวกเรามีอิติปิโสเป็นหมวกแล้ว ยังไงก็ฝึกทำใจให้ได้ ว่าต่อแต่นี้ไปโลกมันจะอยู่ยากอย่างนี้แหละ..  ท่านเรียกว่า "กลียุค" นะคะ  ใครชอบอ่านพุทธทำนายก็ดี ใครทำนายก็ดี สอดคล้องตรงกันหมด ว่าช่วงเวลาต่อไปนี้ โหด หิน สุดๆ   แต่พวกเราก็จะอยู่ได้นะคะ  คนรุ่นพ่อแม่ตา ยาย ผ่านทั้งสงคราม โรคระบาด เขายังอยู่มาได้จนบ้านเมืองเจริญกันเลย  เรามารับความเจริญแล้ว ก็เลยอ่อนแอไปหน่อย แต่ไม่เป็นไร เพราะว่ามนุษย์ปรับตัวเก่งมากๆ เมื่อสองปีกว่าเกือบ 3 ปี ช่วงนั้นยังไม่ได้เจอพระอาจารย์ เป็นช่วงตกสุดๆ  ทำทุกอย่างเช่นโทรหาหมอดู ที่เขาว่ามีญาณอะไร ลองมาหมด  จริงมั่งมั่วมั่ง.. แต่สังเกตอยู่อย่างนึง ว่าทำไมคนที่มีสัมผัสพิเศษมันเยอะจัง เขาโผล่มาพร้อมๆกัน แล้วก็บอกเหมือนๆ กันคือให้ทำบุญ สวดมนต์ ภาวนา ไม่ได้มีวิธีแก้กรรมอะไรพิสดารไปกว่านี้เลย  ที่พิสดารคือเขาพอจะบอกเราได้ว่าอดีตเป็นยังไง ปัจจุบันเป็นยังไง อนาคตเป็นยังไง  เราไม่ได้สนใจเชื่อหรอก เพราะว่ามันเชื่อไม่ได้  แต่เราสนใจคำอธิบาย เวลาเราเจอทุกข์ เราชอบหาคำอธิบาย จริงไม่จริงก็ยังดีกว่าไม่รู้อะไรเลย  คือฟังแล้วก็พิจารณาไม่ได้เชื่อ แต่ว่าชอบพิจารณา พิจารณาไปพิจารณามาลืมทุกข์ได้ชั่วคราว.. ช่วงนั้นเป็นเดือนตุลาปี 52 เราเริ่มเข้าวัดทำบุญตั้งแต่มิถุนายนมั้ง เริ่มมีกัลยาณมิตรทางธรรม และเริ่มแสวงหาครูอาจารย์ เริ่มเจอเรื่องแปลกๆ ที่มาทำร้ายเรา  จำได้ว่าตั้งใจจะไปกฐินตอนเช้าที่สำนักสงฆ์สติปัฏฐานธรรม ศาลายา บ่ายจะไปมีตติ้ง แต่ตื่นเช้าแล้วปวดหัวมาก ลุกไม่ไหว  ก็คิดว่าโดนขวาง ก็พยายามรวบรวมกำลังใจจะลุก ทันใดนั้นรูปหลวงปู่บุญฤทธิ์ที่วางบนชั้นหนังสือก็หล่นลงมาใส่หัว.. จบกัน... นอนต่อดีกว่า ไม่ปงไม่ไปมันแล้ว.. ระหว่างนอนก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้ฝัน.. ฝันว่าเรายืนมองไปในทุ่งกว้างๆ จู่ๆ ก็เห็นลมพัดหมุน เป็นพายุเหมือนในหนัง แล้วลมนั้นก็หมุนบ้านทั้งหลังกระจายปลิวไปกับลม เห็นตึกโดนลมถอนด้วย สรุปมันเหมือนฉากในหนัง เรายืนมองพายุแล้วคิดว่าเอาไงดี มองไปทางซ้ายเห็นลูกศิษย์คนนึง ซึ่งเคยมาช่วยงานแล้วก็ผ่านกันไป แกยืนตัวแข็งอยู่ เราก็คว้าข้อมือแก แล้วบอก "วิ่ง" เราก็จูงศิษย์คนนี้วิ่งหนีพายุ  เห็นตึก 4 ชั้น (ในฝันเป็นบ้านเรา) วิ่งขึ้นไปทีละชั้น ฝนก็ตกหนักมากๆ วิ่งขึ้นไปนี่น้ำไหลเป็นทาง วิ่งไปถึงชั้นสามน้ำก็ไหลพลั่กๆ ลงมา วิ่งขึ้นไปชั้น4 แล้วก็วิ่งลงค่ะ เพราะว่าคิดในฝันว่าน้ำมันท่วมลงมาจากข้างบน จะไปอยู่ได้ไงล่ะ ก็ต้องลงมาข้างล่าง ก็วิ่งกลับลงมาข้างล่าง แล้วก็ตื่น.. ตื่นมัวขี้ตาอยู่ ก็ปวดหัว เลยคิดเรื่องจะไปทำบุญ ก็ลืมฝัน จนรูปหลวงปู่ตกใส่หัว เลยตัดสินใจว่าไม่ไปดีกว่า  จึงกลับมานึกได้เรื่องฝัน ตอนสายๆ โทรหาหมอดูที่เคยคิดว่าจะโทรแต่ไม่เคยโทร  ปรากฏเขารับสาย ก็คุยกันหลายเรื่อง เรื่องนิมิตต่างๆ ของเรา  เขาก็ว่าที่เห็นน่ะจริง คือเขาก็เห็นตามที่เราพูด ซึ่งเราพูดนิดเดียว(เพราะต้องการเช็คเขาด้วย)  แต่เขาก็รู้และทราบรายละเอียด เรื่องที่ฝัน เขาพูดนิดเดียว พูดยิ้มๆ ประมาณว่า "ระวังมันจะเกิดขึ้นจริงๆ นะครับ" "มันเป็นภัยพิบัติครับ" เขาพูดแค่นี้  แล้วก็บ่นๆ ว่า   "คุณนี่แปลกดี อดีตกับอนาคตมันมาชนกันในตัวคุณ คนอื่นเขารู้อดีตหรือไม่ก็อนาคต  แต่ของคุณมีทั้งอดีตและอนาคต" เขาพูดแค่นี้ค่ะ แล้วก็ไม่พูดอะไรอีก แล้วก็ไม่ได้บอกหรือชักชวนให้ปฏิบัติธรรมอะไร ไม่ได้อธิบายว่าสิ่งที่รู้มาจากไหน  เพียงแต่บ่นพึมพำออกมา แล้วก็ไปพูดเรื่องอื่น  เพราะเขารู้ว่าเริ่มปฏิบัติอยู่แล้ว  แต่คำพูดของหมอดูคนนี้มีน้ำหนักว่าสิ่งที่เราเห็นไม่ได้คิดจินตนาการไปเอง คุยกันมันเหมือนคนรู้ๆ กันคุยกัน แต่ว่าที่จริงเราไม่รู้หรอก ตอนคุยเหมือนรู้แต่วางสายแล้ว ก็ไม่รู้ว่าตกลงมันเป็นยังไงกันแน่ ในตอนนั้นเรามุ่งแต่จะแก้ปัญหาที่เป็นอยู่ในขณะนั้น ไม่ได้สนใจเรื่องอื่น เรื่องอื่นคล้ายๆ มีโอกาสก็ถามซะหน่อย แต่ใจไม่ได้ยินดีหรือตื่นเต้น  เพราะมุ่งจะแก้ปัญหาของตนเองที่เผชิญอยู่   ไม่ว่าจะถามใครพวกที่มีญาณหยั่งรู้ เขาพูดเหมือนกันว่า "มารไม่มีบารมีไม่เกิด"  ไอ้เราก็ไม่รู้หน้าตามารเป็นยังไง คิดว่าเป็นคำปลอบใจ  แบบนางงามน่ะ..  เราก็เชื่อ แต่ไม่เข้าใจ ก็พยายามจะทราบกรรมในอดีต เพื่อแก้ไข หวังว่าจะแก้ไขปัจจุบันได้   ซึ่งมองย้อนไปตอนนั้น มันก็โง่มากเลย.. เข้าใจผิดไปหลายเรื่อง แต่ก็มีส่วนที่เขาใจถูก และก็เป็นการเริ่มต้นที่ดีพอสมควร เพราะว่าทดลองหาผู้รู้หลายคนประมาณ 10 คน มีโดนของปลอมและโดนคู่เวรแค่สองคน 555   เป็นอัตราที่ไม่สมควรเสี่ยงนะคะ ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ คงไม่ไปเที่ยวหาหมอดู แต่คงจะปฏิบัติธรรมจริงจังเลย เพราะวิธีแก้ไขทุกข์มีทางเดียวคือหันเข้าหาธรรม พระรัตนตรัยแก้ไขได้ทุกเรื่องจริงๆ  และการแก้ไขต้องใช้เวลาและความเพียร ต้องมีพ่อแม่ครูอาจารย์เป็นที่พึ่ง  ส่วนหมอดูเขาแค่ทำได้คือแนะนำเรา หรือบอกรายละเอียดที่เราไม่รู้ แต่เขาแก้ไขให้เราไม่ได้หรอก และมีความเสี่ยงที่จะพลาดพลั้งเจอมิจฉาทิษฐิได้ง่ายมาก แต่คนเราถ้ามันพึ่งตัวเองไม่ได้ ก็ย่อมแสวงหาที่พึ่งเป็นธรรมดา เวลาทุกข์มากๆ มันไม่มีกำลังใจปฏิบัติธรรมไง  มันอยากรู้  พอได้ความรู้งูๆ ปลาๆ มา ก็ทำให้รู้สึกจริงจังมากขึ้นคล้ายๆ มีเหตุผลให้ปฏิบัติจริงจังขึ้น "เพราะความกลัว"  ในสิ่งที่ได้รู้นั่นเอง   แต่ที่จริงแล้ว เราไม่ต้อง "รู้" ก็ได้ ปฏิบัติไปเลย ก็ได้ผลเหมือนกัน คือไม่ต้องเอาความกลัวมาเป็นตัวตั้ง แต่เอาความศรัทธาเป็นตัวตั้งแล้วก็ทำๆๆๆๆ   ยิ่งยังไม่ทุกข์มาก แต่ปฏิบัติธรรมไปก่อนแล้ว  อย่างน้องๆ หลายคนในกระทู้นี้  อันนี้แสดงถึงวาสนาบารมีที่สร้างสมมาในอดีต และผลการปฏิบัติคือกำลังบุญบารมี จะคุ้มครองตัวเรา โดยไม่ต้องมีความเสี่ยง ไม่ต้องเสียตังค์ดูหมอดูเลย.. แต่ตัวเราเองมันแปลก มันชอบเสี่ยงและอยากรู้อยากเห็น เวลาทุกข์ใจหาทางออกไม่ได้ พอไปศึกษาเรื่องพวกหมอดูผู้รู้ เราสนุกหายเครียดได้ชั่วคราว คือเรื่องอยากรู้ที่จะให้เขาดูเป็นเรื่องเล็กๆ หันมาสนใจว่าพวกเขารู้ได้ยังไง รู้จริงไหม สรุปกลายเป็นทำวิจัยเรื่องหมอดูซะมากกว่า ย้อนกลับไปยังประเด็นที่เล่าช่วงนั้นมีพวกมีญาณเกิดขึ้นมากมาย เราก็ศึกษาพฤติกรรมเขา สิ่งที่เขาบอก วิธีที่เขารู้ โดยศึกษาเอาจากการพูดคุยนี่แหละ  ก็พบว่ามันมีแนวโน้มที่น่าสนใจ  คือเขามีส่วนที่รู้จริง และรู้คล้ายๆ กัน โดยวัดจากตัวเอง สิ่งที่เขาบอกมามีแนวโน้มไปในทางเดียวกัน  ส่วนที่ผิดจากแนวโน้มคือมั่ว     เนื่องจากชีวิตเรามันแปลกสักหน่อย มันมีรายละเอียดที่พิสดาร ไม่ว่าจะเป็นอาชีพหรืออะไรถ้าไม่รู้จริงเดาไม่ได้แน่ๆ ถ้าให้ดูหมอธรรมดาๆ ดูไม่ได้หรอก ไม่ตรงแน่นอน  มันจึงทำให้แยกผู้รู้จริงกับมั่วได้ง่าย พวกมีญาณนี้เขาจะพูดคล้ายๆ กัน และสอนคนที่มาดูหมอคล้ายๆ กัน คือให้ทำบุญทำทานสวดมนต์ภาวนา แต่ลีลาจะต่างกันไป   และเขาก็พูดเรื่องภัยธรรมชาติเหมือนกันทุกคน  เราสนใจเรื่องพวกนี้มานาน เก็บความรู้สะสมมานานจากการอ่าน พอได้ฟังมันก็เป็นข้อมูลอีกชุดที่สร้างภาพสองมิติขึ้นมา พอบางอย่างได้เห็นเองหรือผุดรู้ขึ้นเอง มันก็กลายเป็นภาพสามมิติ    เมื่อได้ภาพสามมิติก็กลายเป็นความกลัวอย่างมาก..   ออกจากความกลัวนั้นได้ เพราะว่ามีครูบาอาจารย์ที่เมตตาสอนให้พ้นจากอวิชชา ซึ่งให้ภาพในมิติที่ 4 เป็นทางออกจากมิติทั้ง 3 นั่นเอง.. วันนึงเราก็เล่นเอ็มคุยกับน้องคนนึงที่มีญาณหยั่งรู้  เราถามว่า ทำไมพวกมีญาณปรากฏขึ้นมาในเวลานี้พร้อมๆ กัน มีมากจนน่าประหลาด อะไรจะมีญาณกันมากมายขนาดนั้น บางคนอายุน้อยนิดเดียว   น้องเขาบอกว่า ที่จริงคนกลุ่มนี้ปฏิบัติกันมานานแล้ว ฝึกฝนมานาน แต่ขณะนั้นเป็นเวลาที่เบื้องบนให้คนที่มีความสามารถ เผยตัวออกมาช่วยเหลือคนอื่น ช่วยบอกคนอื่นๆ เพื่อช่วยกันคัดเลือกคนที่จะรอด   ช่วยเตือนให้คนรักษาศีลและประพฤติธรรม  ซึ่งตรงนี้มันสอดคล้องกับข้อมูลจากครูบาอาจารย์ที่เป็นพระอริยะหรือพระโพธิสัตว์ที่เราได้ยินได้ฟังมา ตรงกันเป๊ะ แล้วมันก็แปลกอีกคือพวกนี้ ถึงเวลาก็หายตัวไปพร้อมๆ กัน หลายคนที่ได้เคยพูดคุยกันถึงจุดหนึ่งเขาก็หายไป เข้าป่าบ้าง ไปปฏิบัติธรรมบ้าง (อันนี้จะแตกต่างจากพวกที่มีชื่อเสียง ออกทีวี เราไม่เชื่อพวกนั้นและไม่เคยใช้บริการเลย ผู้ที่เราใช้บริการไม่เก็บเงินแพงๆ บางคนดูฟรี บางคนมีชื่อเสียงเฉพาะในแวดวง และไม่ค่อยเปิดเผยตัว) แล้วน้องเขาก็พูดมาคำนึงว่า "พี่ก็เป็นผู้ที่ถูกเลือกไว้เหมือนกัน" เราก็จริงเหรอ พี่เนี่ยนะ.. ทำไมล่ะ ยังไงล่ะ เขาก็ไม่ตอบ แต่เขาให้ทายว่าเขาอยู่จังหวัดอะไร  เราก็นึกแล้วก็ทาย จาก 76 จังหวัด ดันทายถูกในครั้งเดียว   เขาก็ว่าพี่จิตสงบใช้ได้ รับสิ่งที่เขาส่งมาได้ง่าย ให้พี่ปฏิบัติธรรมต่อไป พี่จะรู้ได้เอง   คือเวลาเรานึกจังหวัด มันก็จะอันไหนดีล่ะ จะผิดมั้ยเนี่ยจะรู้ได้ไงล่ะ  แล้วก็มีจุดที่เราหยุดคิด แล้วชื่อจังหวัดก็ผุดออกมาในความคิด แล้วก็ตอบเขาไป   นั่นคือกระแสความคิดที่เขาส่งมา เรารับได้ขณะที่จิตสงบชั่วคราว  มันก็แปลกดี.. (ขอนอกเรื่อง) เกมทายใจนี้เราชอบเอามาหลอกเด็กให้ทำสมาธิ  โดยบอกว่าให้ทำสมาธิก่อน แล้วจับมือกับคู่ จากนั้นให้ส่งสี คือให้ ก. นึกสีในใจ แล้วส่งให้ ข.  ข. ก็ทำสมาธิแล้วรับกระแสความคิดจาก ก. ว่าเป็นสีอะไร จากนั้นให้ข.ลองทาย สมมติเราสอนเด็ก 20 คน จะต้องมีคนทายถูกอย่างน้อย 1 คน ให้เป็นที่ฮือฮา พอมีคนทายถูกเราก็จะย้ำความมหัศจรรย์ของการทำสมาธิ  เด็กก็จะตั้งใจกันมาก แล้วก็จะพัฒนาขึ้น คือจะมีคนทายถูกมากขึ้น เป็นเกมหลอกเด็กที่สนุกมากๆ ใครจะเอาไปใช้หลอกลูกดูก็ได้ หลอกให้ทำสมาธิ  (ไม่นึกว่าจะจริง 555) เวลาผ่านมาเกือบ 3 ปี สิ่งที่น้องคนนั้นบอก ทำท่าจะจริง.. แม้ฟังดูจะเป็นหนังฝรั่งไปสักหน่อย อะไรจะมีผู้เลือกผู้ถูกเลือก ยังกะขบวนการอะไรสักอย่าง.. แต่ดูเหมือนว่าจะจริง อย่างที่เขาบอกว่า ผู้ถูกเลือกจะเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของตนจากที่เคยมัวเมาในกองกิเลส ปล่อยตัวไปกับกระแสกรรม  หันกลับมารักษาศีล สวดมนต์ภาวนา เงื่อนไขการเลือกนี่มันง่ายมากเลย (แต่สำหรับบางคนก็จะเห็นว่ายากที่สุดในโลก) แค่สวดมนต์รักษาศีลก็กลายเป็นผู้ถูกเลือกซะแระ..  อะไรมันจะง่ายขนาดนี้.. แต่เวลาผ่านไปมันพิสูจน์เห็นแล้วว่า.. จริง ! จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 08:00:59

ความคิดเห็นที่ 67 เดี๋ยววันนี้ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด จะลุยเรื่อง FB ให้นะคะ จากคุณ : blessed เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 08:19:09

ความคิดเห็นที่ 68 ย้อนกลับมาที่ภาพความฝัน.. ภาพนั้นมันมีพลังมาก คือมันถอนเราจากความทุกข์ที่เจออยู่เฉพาะหน้า ให้ระลึกได้ว่าชีวิตคนเราสั้นนิดเดียว ทุกข์เรื่องานการมันเล็กนิดเดียว ถ้าเทียบกับทุกข์ของชีวิตเมื่อเจอภัยพิบัติ  เมิงอย่าคิดมากเลย เดี๋ยวเขาก็ล้างโลกกันแระ.. เนี่ยมันคิดได้อย่างนี้เลย จะถูกเลือกไม่ถูกเลือกก็จัดหนักทั้งนั้น.. ไม่ได้สบายกันหรอก ไอ้ทุกข์สิวๆ ก็วางๆ มันไปเถอะ  อีกใจนึงก็ว่า..ถ้ามันเกิดภัยพิบัติก็ไม่เป็นไร  ยังไงอาชีพฐานะทางสังคมอะไรก็ล่มสลายกันหมดแหละ   แต่ถ้าไม่เกิดซีเดือดร้อน.. ถ้าสิ่งที่คิดมันไม่เป็นจริง เมิงจะลำบากมากๆ เลยนะ..  เสียงในใจเถียงกันใหญ่ แต่ใช้เหตุผลหักล้างกันไม่ได้ คือมันมีน้ำหนักพอๆ กัน สรุปยังทุกข์อยู่ แต่ก็ครึ่งเดียว อีกครึ่งนึงคือความรับรู้ที่ว่าอนาคตมีน้อยนัก มันยันเอาไว้ เจ้าลูกศิษย์ในฝันคนนี้ ให้ได้บังเอิญว่ากลับเข้ามาหาเราซะงั้น จากที่หายหน้าไปนาน  ตอนนั้นเราไปช่วยพระรูปนึงบูรณะวัดร้าง  แกเข้ามาหาเราตอนค่ำแล้ว พอกลับออกไป จู่ๆ เราก็บอกบุญ (ซึ่งปกติเราไม่ทำ เราจะไม่บอกบุญกับลูกศิษย์และคนใกล้ชิดนะ  เรากลัวเขาปรามาส)  เราก็บอกว่า ขอบังคับทำบุญ มีตังค์ไหม ถ้าไม่มีให้ยืมก่อน อยากให้ทำบุญนี้..   แกก็งงๆ แต่ว่าเป็นเด็กที่ใจดีอยู่แล้ว ก็เลยร่วมทำบุญมา 100 บาทหรือไงนี่แหละ เราก็ให้แกจดชื่อแกและครอบครัวไว้ จากนั้นแกก็กลับบ้านไป  วันสองวันต่อมา แกก็ประสบอุบัติเหตุครั้งใหญ่ที่เปลี่ยนชีวิตแกไปตลอดกาลเช่นกัน.. แกขับรถป้ายแดงอัลติส ขับไปเรียน(กำลังทำธีซิสป.โท) ขากลับมา  เหลือบมองกระจกหลังเห็นไฟสว่าง แว่บนึงแกสงสัยว่ารถคันหลังเขาเป็นอะไรมีไฟอะไรสว่าง  อีกแว่บนึงบอกว่า ไม่ใช่รถเขา รถแกเอง  แกเหลือบมองเห็นว่ารถมีไฟลุกไหม้ข้างใต้รถ เห็นจากกระจกข้าง   แกก็ชะลอจากที่ขับร้อยยี่สิบ ก็เปิดไฟฉุกเฉิน แล้วค่อยๆ จอดข้างทาง บนทางด่วนในหลวงน่ะ    จอดเสร็จก็บอกน้องกับแม่ให้ออกจากรถ น้องรีบออก แต่แม่ยังงงๆ อยู่  แกก็ตะโกนใส่ แม่ก็ลนลานออกมาจากรถ (คว้าโน็ตบุคออกมาด้วย) พอออกมาพ้นรถได้ทั้งสามคน รถก็ระเบิดไฟลุกทั้งคัน เหมือนในหนัง   ออกมายืนตัวสั่นกอดกันร้องไห้ทั้งครอบครัว หมดครัวเลยนะ ขาดพ่อไม่ได้อยู่ด้วยขณะนั้น..   รถก็เผาไหม้ทั้งคัน.. ทุกอย่างในรถเลย  เว้นแต่โน๊ตบุค ซึ่งแม่คว้าติดมือมาด้วย ในนั้นมีธีซิสทั้งเล่ม... เหอๆๆ มาลำดับเหตุการณ์ทีหลัง คือรถคันก่อนหน้านั้น ทำที่นอนตกลงมาที่พื้นถนน รถน้องเขาเหยียบไปบนที่นอน แต่ด้วยความที่ขับเร็ว และรถนิ่มมาก ป้ายแดง มันเลยไม่รู้สึก น้องเขาอาจจะคุยกันกับครอบครัวหรือฟังเพลง ไม่มีสติ 100 %  พอเหยียบแล้วรถมันลากที่นอนไป เกิดประกายไฟลุกไหม้ ก็เผาขึ้นมาจากใต้ท้องรถ ตอนที่แกเหลือบเห็นไฟไหวๆ นั่นก็คงไหม้ไปมากแล้ว..   ก็ยังบอกว่า แกโชคดี และมีสติมาก ที่ประคองรถจอดข้างทางได้ แล้วบอกแม่น้องให้ลงจากรถได้ ก็เลยช่วยชีวิตทุกคนไว้ได้ หลังจากนั้นสักสี่ห้าวัน เราก็ไปรับน้องเขา แล้วพาไปทำบุญกับหลวงปู่มหาเจิม แล้วหลังจากนั้นอีกนิดหน่อย ก็พาไปกราบพระอาจารย์ใหญ่ ก็ได้ไปบวช 7 วัน  เพราะว่าตกเบญจเพสด้วย  เด็กคนนี้ฉลาดมาก ถามพระอาจารย์ว่า หนูประสบอุบัติเหตุมาค่ะ อยากจะถามว่าจะมีอีกไหม (เพราะลึกๆ เขารู้ว่ายังไม่จบ)   ท่านก็ว่า.. ยังมีอีก เป็นเศษกรรม ถ้ายังขับรถเองก็อันตราย   ท่านก็เมตตาให้บวช เพื่ออุทิศกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร และภาวนาเพื่อเสริมสร้างกำลังใจให้ตนเอง   น้องเขามีใจโน้มเอียงในทางธรรมอยู่ก่อนแล้ว ก็มาบวช แล้วก็เรียนจบ ทำธีซีสส่งงานกันในวัดแหละ ตอนนี้ก็กลายเป็นที่รักของผีๆ ทั้งหลาย 555  ชอบถูกผีใช้งาน.. แล้วก็เป็นครูบาอาจารย์แล้วก็เลยเอาธรรมะมาทำละครซะเลย..   จะเห็นว่า ภายหลังการสูญเสียใหญ่ๆ ของชีวิต ถ้าเราจับทิศถูก และคว้าวิกฤติที่เข้ามา เปลี่ยนให้เป็นโอกาส มันพลิกชีวิตได้จริงๆ เราก็เชื่อนะว่าบุญเล็กๆ ที่เราบอกบุญกึ่งบังคับขำๆ ให้เขาทำ มันมีผลผ่อนหนักเป็นเบา แล้วเราก็ได้จูงมือเขาวิ่งขึ้นตึกสี่ชั้นจริงๆ ขึ้นถึงชั้นสี่ ก็ลงมาที่พื้นเหมือนเดิม แต่ฉากภัยอันตรายก็หายไป   เด็กคนนี้เป็นเด็กที่เงียบๆ ในชั้นเรียน ออกแนวคุณหนูกอดตุ๊กตา ซึ่งไม่ใช่จริตเรา เราไม่ค่อยได้สนใจหรือมองเห็นเขาเลย ไม่ใช่แนวเราไง แกเรียนกับเราไม่กี่วิชา ไม่ได้ถูกชะตาอะไรเป็นพิเศษ  มาสะดุดอีกทีก็มีเรื่องไม่ค่อยดีที่เขาทำในห้องเรียน ประมาณเสียบไฟทิ้งไว้ทั้งคืน ก็ดุไป เขาก็ดูเหมือนไม่สำนึกผิด เราก็เคืองๆ อยู่ไม่พูดเล่นด้วย หลังจากนั้นก็หายไปเรียนจบไป  กลับเข้ามาอีกทีมาขอช่วยงาน ก็ให้ทำ  ทำแล้วก็ติดขัดนั่นนู่นนี่ ด้วยความเป็นเด็กสมัยใหม่ ทำงานไม่เก่งโดนดุทุกวัน (แต่นิสัยดี) แล้วแกก็ไปเรียนต่อ เลยห่างหายกันไป   จนเรามาฝัน แล้วแกก็มา ได้ทำบุญร่วมกัน แล้วแกก็ไปเจออุบัติเหตุ จนได้พาไปบวช แล้วก็ได้กลับมาเป็นกัลยาณมิตรกันเป็นการถาวร วันนึงตอนบวชมีพระองค์นึงเรียกเข้าไป แล้วให้พระห้อยคอเรามา 1 องค์ ให้น้องเขา 1 องค์ ท่านก็บอกเรียบๆ ว่าให้ดูแลกันให้ดี อยู่ด้วยกันเหมือนเป็นแม่ลูกกันเลยนะ ท่านพูดแค่นั้นเอง เราก็เอิ่ม..   ชีวิตมันบังเอิญไปมั้ยนี่.. เล่าให้ฟังในวันอึมครึม..  (ไม่รู้จะเล่าเรื่องอะไรแล้วนี่นะ)  ใครไม่ชอบกันแต่เข้ามาอ่าน ก็รักษาจิตตัวเองให้ดีแล้วกัน  เรื่องเรื่องเดียวกัน คนหลายคนอ่านแล้วเกิดกุศลจิต แต่ถ้ามีบางคนอ่านแล้วกิเลสไม่ยอม จะหาเรื่องให้ได้ อันนี้ก็กรรมของคุณเอง  เราถือว่าเราเตือนแล้วนะ.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 08:44:36

ความคิดเห็นที่ 69 เบลส หาFBไม่เจอง่ะ ลองเสิร์ชแล้วไม่เจอ เด๋วเราส่งเมลล์ไปให้หลังไมคค์เนอะ ตอนนี้กำลังยกพลครอบครัวขึ้นเชียงใหม่ ขี้เกียจหนีละ ไหนๆก็ไหนๆ ไปเชียงใหม่เยี่ยมญาติเลยดีกว่า(จะได้ไปไหว้พระที่เชียงใหม่ด้วย ชอบวัดที่เชียงใหม่อ่ะ เข้าไปทีไรรู้สึกเย็นอกเย็นใจทุกที) เมื่อวานก็ยังทำอยู่ ยังคงนิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหว มีความคิดแทรกเข้ามาเล็กน้อย ช่วงนึงรู้สึกปากตัวเองหนาขึ้น ตลกดี^^ กำลังจะนั่งรถทัวร์ไปเชียงใหม่ ใครมีวิธีทำสมาธิหรือเจริญสติในรถแนะนำบ้างไหมอ่ะ แมผั่นชอบเมารถ นั่งทีไรเมารถทำสมาธิไม่ค่อยไหวทู้กทีT^T ปล.อ่านเรื่องเกี่ยวกับคนที่ถูกเลือกแล้วนึกขึ้นได้ ตอนนี้แม่ผั่นกำลังตั้งข้อสังเกตุอยู่ว่า ทำไมช่วงนี้เหล่าเทพทั้งหลายลงมาเยอะจัง อย่างเพื่อนเราไม่ได้ไปรับขันธ์ อยู่ดีๆก็มาซะงั้น(ความเชื่อส่วนบุคคล คิดซะว่าเล่านิทานให้ฟังละกันเนอะ) เหอๆ แปลกดี... จากคุณ : แม่ผั่น (nopas) เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 09:13:46

ความคิดเห็นที่ 70 เมื่อวานมีเรื่องกวนใจหนักหนาอยู่ ไฟลุกท่วม ตัวร้อนฉ่ากันเลยทีเดียว แต่ระงับไปได้ค่ะ ไม่ได้อาละวาดอะไร รีบทำงานให้เสร็จ รู้สึกตัวอีกทีก็ใกล้ค่ำแล้ว ตอนกลับบ้านหิว หาอะไรกินแล้วนอนพัก ตั้งเวลาปลุกไว้และตื่นขึ้นมาก่อนเสียงปลุกดังสัก 5 วินาที ตื่นมาอาบน้ำ สวดมนต์ นั่งสมาธิได้ไม่ดีเท่าไหร่ ขึ้นๆ ลงๆ คาดว่าคงจะเสียพลังวัดไปตอนกลางวันเยอะไปหน่อย รู้สึกว่ามีบางสิ่งตามมากับพัสดุที่มาจากเมืองไทย เจ็บซ้ำๆ ที่เดิม ไม่ได้เจ็บมาก แต่มันน่ารำคาญ พอระลึกถึงองค์พระที่สร้างไว้ก็หาย สักพักก็เจ็บอีก พอสวดมนต์เสร็จก็เลยจัดการไป นี่ก็หายแล้วละค่ะ จากคุณ : บุษยมาศ เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 09:25:43

ความคิดเห็นที่ 71 ย้อนกลับมาที่เรื่องคัดๆ เลือกๆ สามปีที่ปฏิบัติธรรมมา นอกจากเรื่องจิตที่ศึกษาอย่างลึกซึ้ง เพราะครูบาอาจารย์ท่านเก่งเรื่องวิถีจิต เมื่อศึกษาวิปัสสนาแล้ว  ก็กลับมาศึกษาเรื่องสมาธิ  เพื่อยืนยันกับตัวเองว่า ตูข้าก็มีของเก่ากับเขาเหมือนกัน.. (ช่วงที่เรียนวิปัสสนา นั่งสมาธิมีแต่ว่างๆ ขาวๆ น่ะนะ) ไม่ได้มีของวิเศษชนิดกดปุ่มเห็นภาพหรอก  แต่ว่าภาพมีมาให้เห็นเมื่อถึงเวลา มีเหตุปัจจัยก็ได้เห็น ทั้งอดีตและอนาคตอย่างที่หมอดูเขาว่าไว้จริงๆ มีช่วงนึงที่ปฏิบัติก็อยากได้อภิญญา เพราะว่าเห็นเพื่อนเขาได้กัน ก็อยากได้มั่ง ไปเลียบๆ เคียงๆ ถามอาจารย์..(ช่วงนั้นมันไม่มีสภาวะอะไรทำนองนี้เลย) ท่านไหนๆ ก็ว่า ไม่เห็นก็ดีแล้ว ไม่เห็นจะได้ไม่ต้องละ  นั่งมันว่างๆ โล่งๆ อย่างนั้นแหละดี.. เราก็ดีค่ะ..ดี.. (แต่ในใจพูดว่าเราจะไม่มีวาสนากับเขาบ้างเลยรื้อ..แล้วที่แว่บๆ ล่ะมันคืออะไร)   บางทีพอมีสภาวะจะผลุบๆ โผล่ๆ ไปถามอาจารย์ ท่านก็ว่าอย่าไปเอา ไม่ให้เอา ฌานก็ไม่ให้ทำ แล้วท่านหันมาสอนน้องคนที่เล่าให้ฟังเนี่ย  ท่านสอนให้ทำสมาธิดิ่งลงไปเลย สอนเรื่องที่น่าตื่นเต้นสำหรับเรา (ประสาอาหารในจานคนอื่นน่ากินกว่าของตัวเองเสมอ) ท่านคงรู้ใจเรา หันมาตอบว่าแต่ละคนไม่เหมือนกัน ถ้าสอนเราก็ให้เดินตรงต่อไปให้ถึงจุดหมายไม่ต้องสนใจอะไรทั้งนั้น  เราเดินเข้ากระแสมาแล้ว จะหันกลับไปเอาฌานก็ได้ประโยชน์ไม่คุ้ม  เดินตรงต่อไปดีกว่า... เราก็ค่ะ... แต่ในใจพูดว่า.. ไม่พูดแล้ว มันเถียงตลอด  เอาจริงๆ เราก็ทำตามที่พระอาจารย์ทั้งหลายสั่ง  เว้นเวลาแอบๆ ค่อยมาทดลองทำนั่นนู่นนี่เอาเอง.. ฮ่าๆๆๆ  สมเป็นเด็กหลังห้องไหมล่ะ.. น้องๆ ที่พากันไปกราบอาจารย์องค์นี้ ตอนนั้นเขาอยากจะทำวิปัสสนากันทุกคน  แต่ท่านกลับบอกให้เจริญสมาธิมากๆ ให้ทำกำลังสะสมไว้มากๆ  ส่วนเราอยากจะทำฌาน (ไม่กล้าถามพระอาจารย์ใหญ่ เพราะท่านสั่งมาต้ังแต่แรกว่าไม่ให้ทำ) ได้โอกาสถามพระอาจารย์องค์นี้ก็บอกว่าไม่ให้ทำเหมือนกัน..   ท่านให้ทำวิปัสสนา ท่านว่าเราเป็นแนวปัญญา..ต้องเดินปัญญา   แต่ตอนนั้นเราอยากเป็นแนวเจโตแล้วอ่ะ เพราะว่ามาเรียนกับอาจารย์สายนี้ท่านชี้ให้เห็นประโยชน์ของสมาธิจนเราอยากฝึก แล้วท่านก็เมตตาคลายข้อสงสัยที่เคยหวาดกลัวเกี่ยวกับสมาธิ หรือความน่ากลัวเกี่ยวกับการฝึกสมถะ ฝึกกสิน ฯลฯ ซึ่งได้ยินได้อ่านมามากมายจนกลายเป็นว่าอะไรนอกสติปัฏฐาน 4 แล้วน่ากลัว ไม่ตรงทางทั้งนั้น คือเราเข้าใจอย่างนี้จริงๆ ก่อนมาเจอพระอาจารย์ใหญ่และศิษย์ของท่าน พูดง่ายๆ เราไว้ใจท่าน จึงมีความกล้าที่อยากจะฝึกจริงๆ จัง  เพื่อพิสูจน์ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับเรามาตลอดชีวิตมันคืออะไรกันแน่.. แล้วมันก็ค่อนจะยั่วกิเลสอย่างหนัก ถ้าคุณไปตกอยู่ในหมู่คนที่ทำฌานได้ คนที่เป็นทางเจโตวิมุติ มีวาสนาทางสมาธิ  เขามีสภาวะน่าตื่นเต้นดูดีกันทั้งนั้น.. ส่วนเรา นิ่งสนิท.. เฮ้อ..   คนอื่นเขาเป็นจอมพลังกัน.. แต่เราเจอแต่ทุกข์ๆๆๆๆๆๆๆๆ  รบกับความทุกข์ สารพัดทุกข์.. ที่ประดังประเดเข้าใส่ วันนึงถึงกับคิดว่า เราพูดอะไรผิดหรือเปล่า ดันไปอธิษฐานของถึงนิพพานชาตินี้ สงสัยจะพูดผิดไปซะแล้ว  มีช่วงที่กลัวทุกข์จนคิดว่าเราพลาดที่ไปประกาศไว้อย่างนั้น คู่เวรนายกรรมศัตรูหมู่มารเลยจัดหนักจัดเต็ม  กลัวขึ้นมาเลย.. กลัวจับใจ  ไปถามรุ่นพี่เขาก็ด่าว่าปากพล่อย เขาประกาศกันซะที่ไหน.. เรื่องแบบนี้พูดออกไปหรือคิดออกไปก็เท่ากับหาเรื่องให้ตัวเอง อ้าว..เป็นซะงั้น.. แล้วที่สวดมนต์ปาวๆ มันไม่ใช่อธิษฐานขอไปนิพพานเหรอ.. เวลาโดนด่ามามันจะชอบเถียงไง มันก็พิจารณาว่า.. เออ.. กรูก็ประกาศไปแล้ว จะกลับคำยังไงได้ ถ้าจะต้องเจอวิบากถึงตายนี่ยอมรับได้ไหม..  จิตมันก็ว่า.. ยังไงก็ต้องตายอยู่ดี ถึงกลัวก็ตาย..  ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วถ้าบังเอิญตายแล้วไปนิพพาน ก็ตายๆ ไปเถอะ.. ก็ทำไปจนกว่าจะตายแล้วกัน ถ้าจะตายก็ยอมตายไง  เออ.. ยอมก็ได้.. จัดมาเลย เอาซะให้เต็มที่..  ถ้าตายจริงๆ ถึงไม่ได้ไปนิพพาน ก็ถือว่าตายในหน้าที่หนา..  พระพุทธเจ้าต้องเมตตาเรามั่งแหละ.. ขอไปชั้นดุสิตที่จากมานานแสนนานก็ยังดี แหะๆ (ตอนนั้นมันไม่กลัวนรกแฮะ มันกลัวตาย กลัวลำบาก กลัวเจ็บป่วย กลัวเสียหาย กลัวสารพัดกลัว..) กลัวจนไม่รู้จะกลัวยังไง  เหมือนคืนที่เราติดฝนที่วัดป่าสระกระโจมน่ะน้องเบลส ความรู้สึกมันอย่างนั้นเลย  คือมองออกไปข้างนอกไม่เห็นอะไรนอกจากน้ำ เสียงดังน่ากลัว เราติดเกาะความกลัว  แต่ว่าในศาลานั้นมีพระพุทธรูป พระธรรม และพระสงฆ์  เราก็ไม่มีที่ยึดเหนี่ยวอื่นเลย นอกจากสามสิ่งนี้..    เราก็กอดไว้แน่นเลย.. เอาวะ.. ตายเป็นตาย  เสี่ยงเป็นเสี่ยงกัน.. นี่ล่ะวินาทีวัดใจ..  พอใจมันคิดได้อย่างนี้  มันก็ขาด.. ความกลัวมันขาดออกไป ก็เลยไม่เหลือกลัว  เหลือแต่ว่า.. เจออะไรก็ยอม แต่ขอเบาๆ หน่อยก็ได้.. ความเชื่อมั่นในพระรัตนตรัย ไม่ได้เกิดขึ้นครั้งเดียวแล้วจะถาวร มันผลุบๆ โผล่ๆ อยู่นาน พอมีเรื่องหนักๆ เข้ามาที ก็หวั่นไหวทีนึง  พอหวั่นไหว ก็พิจารณาแล้วก็คิดได้ คือยังไงมือกอดเสาหลักนี้ไว้ไม่ปล่อย (ปล่อยใจไปบ้างตามดีกรีความโง่ที่มีอยู่ในจิต) พอหวั่นไหวมากๆ แต่ยังกอดเสาแน่นอยู่  คราวนี้มันเริ่มพิสูจน์ตัวเองว่า.. เออ ยังไม่ตาย ยังไม่ปวย ที่เสียหายก็พอแก้ไขได้ ประคองไปได้.. แต่ที่ดีเยี่ยมคือจิตใจ  ความกลัวไม่ต้องพูดถึง โดนหนักๆ ติดๆ กันสักปีนึง..  มันก็ไม่มีอะไรให้กลัวอีก เพราะมันจัดหนักจริงๆ  ยิ่งหนักก็ยิ่งหายกลัว คือกลัวจนหายกลัว.. แล้วรู้ฐานะตัวเองว่า นรกไม่ต้องเจอกันอีกแล้ว อย่างมากก็แค่เจอสวรรค์ในอกนรกในใจ..อันนี้เจอได้ทุกวัน  ถ้าตายตอนนี้ก็ตายได้ ตอนไหนก็ตายได้  บุญที่ทำมาไม่หยุดหย่อน แม้ช้าไปหน่อย เริ่มเมื่อสามสิบห้า แต่เนื้อนาบุญเราดี ดังนั้นตายตอนนี้ย่อมขึ้นสวรรค์ เกิดมาอีกทีต้องสวยรวยเก่งสมบูรณ์เพอร์เฟ็คอย่างแน่นอน..  ก็กรรมทั้งหลายโดนจัดหนักหมดในชาตินี้แล้วนี่นา.. ครูบาอาจารย์เราเข้าสมาบัติตลอดไง ไม่ต้องออกประกาศกัน เราไปทำบุญเมื่อไร ก็ได้ทำกับพระสงฆ์ที่เข้าสมาบัติอยู่เสมอ  อานิสงค์ขนาดนี้..  ไม่ต้องกลัวตายกันเลย  ตายแล้วขอเกิดใหม่เป็นคน ย่อมไฮโซอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนอย่างแน่นอน.. สรรพเพธรรมาอนัตตา ตั้งใจจะพูดเรื่องคัดเลือก มันออกมาอย่างนี้ได้ไงหว่า.. เดี๋ยววกกลับเข้าไปใหม่.. ไอ้ที่ว่าคัดเลือกน่ะ เขาคัดเลือกกันจริงๆ  แล้ววิธีเป็น "ผู้ถูกเลือก" ไม่ใช่ว่าจะต้องรอให้ฟ้าสั่งลงมาเหมือนที่หมอดูเขาบอกกันหรอก       ที่มาเกิดเป็นคนไทยใต้ร่มบรมโพธิสมภาร (เขียนคำนี้แล้วน้ำตาซึมใจ)  ได้นับถือศาสนาพุทธตามทะเบียนบ้าน  เกิดมาก็ต้องมีส่วนได้ทำบุญใส่บาตรสวดมนต์ปฏิบัติธรรมไม่มากก็น้อย  ต่อให้เกิดในครอบครัวมิจฉาทิษฐิอย่างไรเสีย ก็ต้องมีโรงเรียนพาทำ  นี่แหละคือวาสนา มหาบุญบารมีของพวกเราแล้วที่ได้เกิดในสังคมชุมชนไทยๆ อย่างนี้ แสดงว่าเราถูกเลือกมาแล้วตั้งแต่ตอนปฏิสนธิแหละ.. เมื่อเราโตมา พอจะกำหนดชีวิตตัวเองได้   เราก็ได้กลายเป็น "ผู้เลือก" เลือกให้ตัวเองเป็นอะไรตามที่เราปรารถนา  แต่คนทั่วไปมักเลือกผิด..  แต่ก็มีหลายคนที่เลือกถูก  อย่างเราก็เลือกผิดมาตลอด จนชีวิตจัดหนักยิ่งกว่าอุทกภัย ที่เจอผ่านมาได้นั้น เป็นอุทกภัยในใจ  ถึงขั้นที่พระอาจารย์ใหญ่บอกว่า..  จิตมันร้าว.. จิตมันป่่วยหนัก.. (คือเราไปเลือกผิดซ้ำๆๆๆๆๆๆ จนจิตมันจมน้ำเลย  เพราะมันผิดไปจากวิถีของจิตที่ตั้งปณิธานไว้ในอดีต เราคิดเอาเองจากข้อมูลที่รวบรวมมานะ) คือชะตาเราต้องเข้าทางธรรม  แต่ติดวิบากทางโลกไง  ยิ่งติดก็ยิ่งป่วย มันโต้แย้งภายใน กายก็เดินไปบนโลก แต่ใจมันไม่ค่อยจะเอาด้วย   ก็ใครมันจะไประลึกชาติได้ตั้งแต่แรกๆ ว่าตั้งใจจะเกิดมาทำอะไรล่ะ (วาสนามันไม่ถึง กรรมมันบังน่ะ)    เกิดมาอย่างนี้เรียนอย่างนี้ ก็ทำงานอย่างนี้  ยิ่งก้าวสูงขึ้นไป ใจมันกลับสวนทาง.. มันไม่ยอมไปด้วย เราไม่ได้ทำบาปอะไรมหันต์หรอก เป็นบาปสิวๆ ที่ต้องทำเมื่อเราเดินสูงขึ้นไปบนโลก แต่ว่าทุกข์จากบาปเหล่านั้นมันยังกะไปฆ่าคนมาเลย..  อันนี้เพิ่งเข้าใจทีหลังนะ.. สรุปว่าเขาเรียกเราให้ปฏิบัติสามครั้ง ห่างกันครั้งละ 10 ปี  จนครั้งสุดท้าย โอกาสสุดท้าย เลยโดนวิบากกรรมซัมเม่อร์เซล..    ถ้าเรายังไม่เชื่ออีก คราวนี้บุญหมดแล้ว ต้องรับกรรมล้วนๆ   กรรมนี่มันแปลก ยิ่งแย่ยิ่งซ้ำเติม  มันจะตกต่ำลงไปเรื่อยๆๆๆ จนหมดไปชาตินึงไง..  เรียกว่าที่กลับมาเป็นคนได้ ได้รับฐานะชาวพุทธในดินแดนแห่งพระอรหันต์ เป็นอันฟรี เสียชาติเกิดไปเลย..   ไม่รู้ว่าตายแล้วเกิดใหม่จะได้อย่างนี้หรือเปล่า.. (ซึ่งก็รู้อีกว่าไม่ได้แน่ๆ เพราะสามสิบกว่าปี ปากเสีย อวดรู้ ปรามาสพระรัตนตรัยไว้ไม่น้อย ด้วยคิดว่าตนฉลาด แต่มันฉลาดอย่างทางโลกน่ะ  ก็พูดจาปากกล้าอย่างคนห้องศาสนานี่แหละ เคยทำมาเหมือนกัน) ไอ้กรรมลักษณะนี้ เบสิกที่สุดคือ ปิดกั้นโอกาสบรรลุมรรคผล ถ้าเกิดมาจะต้องห่างศาสนาพุทธ ห่างผู้รู้ มีอุปสรรคกั้นขวางไม่ให้ได้เรียนรู้ปฏิบัติธรรมอย่างสมกับวาสนาตนเอง..     (ซึ่งในชาตินี้เราโดนขวางมาสามสิบห้าปี ย่อมเป็นผลจากกรรมทำนองนี้ที่ทำมาในอดีตไง ถ้าได้เรียนสมาธิตั้งแต่ตอนอายุ 15 ต่อเนื่องนะ เราคงเป็นจอมขมังเวทย์ 555) เอาแค่ร่วมแจมวงเมาท์พระหลวงตาทั้งที่ยังไม่ได้รู้จักท่านเลย สมัยเด็กๆ ไม่ได้พูดคำหยาบเลยนะ แต่ว่าเขาเมาท์กันก็เอออกห่อหมกไปด้วย..ตามความรู้ความเข้าใจขณะนั้น ซึ่งเป็นเด็กก็เชื่อว่าพระไม่ควรมายุ่งเรื่องทางโลก   เอาแค่กรรมเดียวนั้นก็เสียวได้แล้ว.. ตอนโตรู้ความได้เป็นผู้ปฏิบัติเพียรอยากไปกราบขอขมาในกรรมเล็กๆ น้อยๆ ที่ทำเพราะไม่รู้ นอกจากที่ได้ขอขมาไปแล้วตั้งแต่รู้ความจริง  แต่เชื่อไหมว่ามีอุปสรรคตลอด ไปถึงวัดจนได้ก็ไม่ได้เข้ากราบท่าน ท่านอาพาธพอดี..   นี่ก็กรรมทันตาเห็นๆ เลย.. แต่เราไม่จิตตก เพราะรู้ว่ากรูทำมาเอง ถึงไม่รู้ก็เป็นกรรม ย่อมส่งผล ก็ไม่ย่อท้อที่จะทำความเพียร และแก้กรรมโดยพยายามบอกคนอื่น เตือนคนที่เตือนได้ ส่วนตัวเองก็ต้องภาวนาให้ถึง    อย่างที่เคยเล่า.. เมื่อวันที่ท่านละขันธ์ เราก็รู้ และคืนนั้นท่านได้มาเมตตามาโปรด มายิ้มให้ในสมาธิ ซึ่งเราไม่ค่อยจะมีนิมิตลักษณะนี้ง่ายๆ   เราจึงมั่นใจว่าท่านได้เมตตามาให้อภัยเราด้วยองค์เอง ทั้งที่ไม่จำเป็นแล้ว   แต่หลวงตาก็เมตตาสัตว์อย่างเราเช่นกัน  ถึงท่านไม่อยู่แล้ว แต่ธรรมของท่านยังอยู่แล้วเราก็รับใส่เกล้าไว้เสมอๆ เราต้องออกไปเยี่ยมพี่คนที่ประสบอุบัติเหตุ ก็ขอจบเรื่องเล่าก่อน.. ขอย้ำว่าทุกคนเป็นผู้ที่ถูกเลือกมาแล้ว ด้วยบุพเพกตบุญญตาที่ทำมาในอดีต  แต่การเลือกก็ร่อนกันหลายชั้น ชั้นต่อไปคือกรองคนที่จะเข้ากระแสธรรม   เมื่อเข้ากระแสธรรมแล้ว ก็จะไม่ไหลไปตามกระแสน้ำ  ถึงน้ำท่วมกายก็ไม่ท่วมใจ การเลือกนี้มีสองส่วน  เบื้องบนจัดสรรวิบากมาให้เราเผชิญ  ทีนี้เราก็ต้องเลือกเอาเองว่าจะกระ:-)กระสนกระทุ่มน้ำ ลอยตัวให้ได้  หรือว่าจะปล่อยตัวเองจมน้ำไป อันนี้เป็น existentialism  แท้ๆ เลย     มีบุญเก่ามา  มี scenario มาทดสอบ ก็อยู่ที่พวกเราจะเลือก ฉวยเอาเวลาในฉากน้ำท่วมนี้  หันมาภาวนาพลิกวิกฤตเป็นโอกาส ปฏิบัติตนให้สมกับเป็นผู้ถูกเลือกขั้นต้น   เพื่อสร้างบารมีให้ตัวเป็นผู้ถูกเลือกในขั้นกลาง   ถ้าเรารักษาศีล 5 ไม่พร่อง สวดมนต์ภาวนาติดใจ เราก็จะเป็นผู้ถูกเลือกในขั้นกลาง คือดำรงอยู่ได้อย่างมั่นคงในสภาวะที่วิกฤติ เมื่อเราผ่านสภาวะฉากนี้ไปได้ ใจเราก็ตั้งมั่น  จะรับรู้ได้เอง ว่าเราได้ถูกเลือกแล้ว และเป็น "ผู้เลือก" หนทางของตัวเอง... เราก็จะก้าวไปสู่บั้นปลาย..  อันนี้ไม่มีใครเลือกให้แล้ว  เราต้องเลือกเอาเองจริงๆ   ไม่มีอะไรได้อย่างเดียว มีได้อย่าง ก็ต้องเสียอย่าง... เรามีดีอยู่อย่างหนึ่ง ตั้งแต่โตมา  คือเราชอบเรียนรู้   เราไม่ยอมเสียอย่างเดียวหรอก..  ยิ่งเสียมาก เราก็ยิ่งรู้มาก..  ถือว่าเจ๊ากันเสมอ..   ส่วนใหญ่เราได้กำไร ยิ่งเสียมาก ยิ่งได้กำไรในทางธรรมมาก จริงอย่างที่หลวงพ่อว่าไม่มีผิด  ท่านบอกว่า "ยิ่งทุกข์ยิ่งดี.." พวกเราที่ทุกข์กันอยู่นี้  อย่ายอมทุกข์ฟรีๆ โดยไม่ได้ "รู้" อะไรขึ้นมาเลยนะคะ เมื่อได้รู้อะไรขึ้นมาสักอย่าง ก็รีบมาแบ่งปันกันค่ะ เป็นกำลังใจให้กันและกันต่อไป เดี๋ยวเรากลับมาตอบกระทู้ใหม่นะคะ.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 09:54:13

ความคิดเห็นที่ 72 พี่เบลส เห็นว่าถ่ายวีดีโอฤาษีดัดตน ยังประทับใจไม่หายเลยค่ะ สนุกดี ชอบทุกท่าเลย ชอบท่าอุลตราแมนมากที่สุด ถึงน้ำจะไม่ถึงบ้านเรา แต่เรื่องอาหารการกินก็ลำบากค่ะ ขนาดที่นี่ ยังหาน้ำดื่มยากมากๆ คนกรุงเทพก็หนีน้ำมาอีก โชคดีที่อาจารย์หนูและพี่เค เตือนเรื่องเสบียงมาล่วงหน้า หนูเลยทำเซเว่นน้อยส่วนตัวไว้ ขนาดพื้นที่ที่ไม่ท่วมยังหาน้ำดื่มลำบากขนาดนี้ พื้นที่น้ำท่วมนี่ไม่ต้องพูดถึงกันเลย... ช่วงนี้โดนอาการไอเล่นงาน นั่งสมาธิกำลังจะเข้าที่เข้าทางก็ไอแค่กๆๆ ต้องเริ่มใหม่ตลอด ^^" ขันธ์ ๕ เป็นของทุกข์ของหนักจริงๆค่ะ เมื่อวันอาทิตย์ไปงานบุญกฐินที่เขาทรัพย์มาค่ะ ได้ไปอย่างไม่คาดฝันเลยทีเดียว จริงๆแล้ววันอาทิตย์ซัมวันต้องทำงาน เลยต้องเคลียร์คิว เลื่อนนัดกันใหญ่ ไอ้เราก็อธิษฐานไว้ในใจว่า ขอให้ได้ไปนะคะ สุดท้ายก็ได้ไปจนได้ ระหว่างเดินทางไม่วายจะมีโทรศัพท์ตามมาให้เดือดเนื้อร้อนใจอีก สุดท้ายก็ไปถึง ไม่หลงทางเลยด้วย ปกติหลงทางตลอด ตอนไปสระกระโจมก็หลงทางเสียสองรอบ ^0^" ที่วัดร่มรื่นมากกกกกค่ะ วิเวกมากๆ เนื้อที่กว้างใหญ่ เป็นป่า แถมมีอ่างเก็บน้ำให้เด็กไว้พายเรือเล่นด้วย ^^ ญาติโยมผู้มีจิตศรัทธาใฝ่บุญใฝ่กุศลก็มากันเยอะ คุ้นๆหน้ากันก็มาก เพราะมาจากสระกระโจม ก็ได้ร่วมทำบุญไปกับกองกฐิน และร่วมพิธีถวายกฐิน หลังจากพิธีการเสร็จ พระอาจารย์ท่านก็เมตตาแสดงธรรม อื้อหือ ประทับใจมากค่ะ เป็นครั้งแรกของหนูเลยค่ะที่ได้ฟังเทศน์ถึงลูกถึงคนขนาดนี้ ตรงๆเน้นๆ ไม่ต้องไปคิดจินตนาการไปเองเลย ขอเล่าต่อแบบคร่าวๆนะคะ พระอาจารย์เทศน์เรื่องปรมัตม์กันเลยค่ะ ท่านว่า ฆราวาสนั้น จะให้ไปนั่งสมาธิ เดินจงกรมทั้งวันแบบพระก็ไม่ไหว ต้องทำมาหากิน ท่านแนะนำให้ทำจิตให้เต็มให้อิ่มกันอยู่เสมอค่ะ จิตแบบที่พวกเราทำบุญกันนี่แหละ มันเต็ม มันอิ่ม มันสบาย ให้ดำรงสภาพจิตเช่นนี้ไว้ให้ได้ตลอดวัน ทำเป็นประจำ ประกอบกับการปฏิบัติธรรมประจำวัน  ไว้เหตุปัจจัยเหมาะสม จิตเราที่ได้รับการฝึกมาดี มันก็จะปฏิวัติตัวไปสู่ระดับที่สูงขึ้นค่ะ ท่านว่า กายกับจิตยังไงๆมันก็ต้องอยู่คู่กัน ในอัตภาพมนุษย์ที่เราเป็นกันอยู่แบบนี้ เมื่อเราปฏิบัติธรรม จิตของเราถูกฝึกไว้อย่างดีแล้ว มันก็จะอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุข ไม่ทะเลาะกัน มันจะบาลานซ์ไปเอง แม้หากกายทุกข์ จิตเราก็จะไม่ทุกข์ไปด้วย ท่านว่า เราๆนั้นจะลำบากก็เพราะตัวขันธ์ ๕ นี่แหละค่ะ จะเลิศเลอ เก่งขนาดไหน สุดท้ายก็ยังเป็นมนุษย์กันอยู่ เพราะเราอยู่ในอัตภาพของมนุษย์ ก็ยังต้องกิน ต้องหลับต้องนอนกันอยู่ เราจึงต้องมาฝึกจิตฝึกใจตัวเองให้ดี จิตจะได้เต็มอิ่มกัน ไม่ทุกข์กับกายกันถ้วนหน้าค่ะ :))) ท่านได้ให้กำลังใจแก่ผู้ปฏิบัติทุกคนนะคะ ว่า ที่ทำๆอยู่มันก็ถูกแล้ว ทำบุญๆ แล้วก็รักษาสภาพของจิตที่อิ่มนั้นไว้ให้ได้ระหว่างวัน สวดมนต์ นั่งสมาธิ มีความเพียรกัน สิ่งที่เราๆหวังกันอยู่นั้นก็ไม่ยากเกินไปค่ะ ^__^ จากคุณ : WHITEDAHLIA เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 09:59:52

ความคิดเห็นที่ 73 สาธุ อนุโมทนากับคุณ WHITE ค่ะ จากคุณ : บุษยมาศ เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 10:14:20

ความคิดเห็นที่ 74 แม่ผั่น (nopas) ทำสมาธิในรถ พุทโธดี พุทโธโลด ขับไล่เมารถ พุทโธบวกลมหายใจเข้าออกก็ได้ ปากหนาก็ดี ฌานเริ่มจับน่ะ..  วิธีจัดการคือปล่อยมันเป็นไป รู้อยู่ แล้วละ เหมือนการจัดการปีติและนิมิตแหละ..   ให้มันหนาทั้งปากแข็๋งทั้งตัวเลย..อย่าไปกลัวมันค่ะ ขอให้เดินทางโดยปลอดภัย อย่าลืมเป็นนางงามแผ่เมตตาให้แม่ย่านางและเทวดาที่รถเราผ่านไป รวมทั้งสรรพสัตว์ด้วยค่ะ จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 10:15:01

ความคิดเห็นที่ 75 สวัสดีค่ะ มาเช็คชื่อด้วยคน  ขอเรียกตัวเองว่าเรา นะ เพราะคงอายุใกล้เคียงกันใช่ไหมน้าาาา แต่ทางภูมิธรรมของเรา  สงสัย จะยังเป็นเด็กน้อย แดง ๆ อยู่เลยทีเดียว ตอนนี้ เรายังไม่ได้สวดมนต์อีกเช่นเคย แต่ก็ยังนั่งสมาธิตอนเช้า อยู่เหมือนเดิม ปกติก็นั่ง 1 ชั่วโมง วันนี้ ขี้เกียจไปนิด ตั้งนาฬิกาปลุกแล้วแต่แอบปิด นอนอีกนิดหน่า ตื่น สายจากเดิมไปครึ่งชั่วโมง ได้ทำสมาธิน้อยลงครึ่งชั่วโมงเลย _ _# ตอนนี้เราใช้วิธี กำพระนั่งสมาธิ แต่เป็นพระผงรูปหลวงปู่ดู่ ของหลวงตาม้า นะคะ ขออำนาจหลวงปู่ดู่ไปก่อน เพราะเรากำลังน้อย ฟุ้งซ่านเยอะ รู้สึกว่าดีขึ้น นั่งนิ่งขึ้นหน่อยนึง  จากเิดิมเราก็จะตกภวังค์มั่ง ฟุ้งซ่านมั่ง คิดเรื่องนั้นนู้นนี้ จนต้องดึงตัวเองกลับมาบ่อย ๆ พอบอกเพื่อนเรา เค้าบอกว่าแกจะนั่งทำไมสมาธิ ถ้านั่งแล้วตกภวังค์ บรา ๆ ๆๆๆ อย่านั่งเลยไปล้างจานแล้วทำความรู้สึกตัวดีกว่า 555 + เราก็ไม่มั่นใจว่า ในบางครั้งเห็นคุณเค บอกว่านั่งไปเหอะ เก็บสะสมแต้มไปเรื่อย ๆ สมาธิ เป็น กำลังสำคัญ แต่สมาธิที่ดีควรเป็นอย่างไร และถ้าเรายังทำได้แบบนี้ ฟุ้งซ่้านบ้าง นิ่งบ้าง ดูเวทนาบ้าง ตกภวังค์ไปบ้างไรบ้าง เรายังควรทำต่อไหม แต่ให้มากำหนดรู้อิริยาบท เราก็ว่าเรายังกำหนดไม่ได้ตลอด หน่ะ จากคุณ : พระจันทร์ข้างหมอน เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 14:03:24

ความคิดเห็นที่ 76 วันนี้เบลสเอาคอมพ์มา format + ลง windows ใหม่ค่ะ เครื่องจะได้เอี่ยมๆ พร้อมใช้ในงานสำคัญๆต่อไป ^^ แวะเอาลิงค์การสมัคร facebook มาให้สำหรับผู้เริ่มต้นก่อนนะคะ http://www.youtube.com/watch?v=iG7Zne_2Zqc ทำลิงค์ไม่เป็นหง่ะ แก้หลายรอบแระ .. แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 54 14:15:34 แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 54 14:13:36 แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 54 14:13:02 แก้ไขเมื่อ 25 ต.ค. 54 14:12:04 จากคุณ : blessed เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 14:11:22

ความคิดเห็นที่ 77 แบบละเอียดๆ สำหรับมือใหม่สุดๆ จากคุณ : blessed เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 14:21:27

ความคิดเห็นที่ 78 วิดีโอสอนการตั้งค่าข้อมูลส่วนตัว 02 จากคุณ : blessed เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 14:25:55

ความคิดเห็นที่ 79 วิดีโอสอนการใส่ข้อความลงใน facebook ครั้งแรก 03 จากคุณ : blessed เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 14:28:23

ความคิดเห็นที่ 80 อันนี้เป็นแบบอ่าน มีรายละเอียดเยอะดีค่ะ http://facebook.kapook.com/howto/signup.php จากคุณ : blessed เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 14:31:24

ความคิดเห็นที่ 81 ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะพี่ จากคุณ : แม่โอ๋เรนเจอร์ เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 14:35:01

ความคิดเห็นที่ 82 "จะถูกเลือกไม่ถูกเลือกก็จัดหนักทั้งนั้น.. ไม่ได้สบายกันหรอก ไอ้ทุกข์สิวๆ ก็วางๆ มันไปเถอะ  อีกใจนึงก็ว่า..ถ้ามันเกิดภัยพิบัติก็ไม่เป็นไร  ยังไงอาชีพฐานะทางสังคมอะไรก็ล่มสลายกันหมดแหละ   แต่ถ้าไม่เกิดซีเดือดร้อน.. ถ้าสิ่งที่คิดมันไม่เป็นจริง เมิงจะลำบากมากๆ เลยนะ..  เสียงในใจเถียงกันใหญ่ แต่ใช้เหตุผลหักล้างกันไม่ได้ คือมันมีน้ำหนักพอๆ กัน สรุปยังทุกข์อยู่ แต่ก็ครึ่งเดียว อีกครึ่งนึงคือความรับรู้ที่ว่าอนาคตมีน้อยนัก มันยันเอาไว้" แหม มันโดนใจจริงๆ คุณ chaosy เขียนเรื่อยๆนะคะ อ่านแล้วมันมีกำลังใจดี ว่าเราไม่ได้บ้าไปนะ "แต่ขณะนั้นเป็นเวลาที่เบื้องบนให้คนที่มีความสามารถ เผยตัวออกมาช่วยเหลือคนอื่น ช่วยบอกคนอื่นๆ เพื่อช่วยกันคัดเลือกคนที่จะรอด   ช่วยเตือนให้คนรักษาศีลและประพฤติธรรม..." อันนี้ก็โดนอีก จริงๆแม่เราบอกมาหลายปีแล้วเรื่องเบื้องบนส่งคนมา เรื่องเตือนภัยต่างๆนานา ที่บ้านแม่เราสะสมน้ำและของกินเป็นประจำมาสองสามปีแล้ว แต่ปีนี้เป็นปีแรกที่เราเริ่มจะเชื่อแม่ ก็สะสมน้ำและอาหารไว้เต็มที่เลย แต่คงเพราะเป็นคำทำนายเฉพาะที่เมืองไทยหรือเปล่ามั๊งคะ ที่ออสเตรเลียนี่ก็ยังปลอดภัยดี แต่เมื่อก่อนนี่เราไม่ค่อยเชื่อแม่นะ เวลาแม่ไปไหนแล้วบอกว่าขนลุกซู่ พลังงานเข้า เราก็จะแบบไม่ค่อยเชื่อ แต่โชคดีที่เกิดมาเป็นลูกแม่เพราะแม่พาเข้าวัดเรื่อย จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 15:09:43

ความคิดเห็นที่ 83 มีหมอดูข้างกระทู้ ทำนายทายทักมาหลังไมค์ด้วยความหวังดี (จริงๆ) เขาทำนายว่า "อ่านที่คุณโพสต์วันนี้ พอจะคาดการณ์ได้ว่าข้อหาใหม่ของคุณคือตั้งตัวเป็นผู้วิเศษในห้องศาสนา ระวังให้มากนะ เราไม่อยากให้คุณเปลืองตัว" โอโน้ว..   ไอไม่ได้ตั้งใจเลย ไอก็หาเรื่องเขียนอะไรให้เพื่อนอ่าน จะได้หายเครียด มีแอบปลุกระดมบ้างเล็กน้อย ไม่อยากให้จิตตก ต้องปลุกกันบ่อยๆ แต่หมอคนนี้ดูแม่นมาก เดาถูกตั้งกะกระทู้ที่แล้ว.. ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อ.. เอาไงดีอ่ะเพื่อนๆ ..  เขียนกระทู้มีสิทธิ์โดนข้อหา  ขนาดลบกระทู้ยังโดนเหน็บเลย.. ระหว่างรอมุดดินเขียน เราคุยกันไปก่อนดีม๊ะ?  แล้วดูซิว่า.. หมอดูจะแม่นอีกหรือเปล่า ถ้าแม่นอีก  สงสัยต้องให้เขาเปลี่ยนอาชีพ 555 จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 20:43:44

ความคิดเห็นที่ 84 โอเคค่ะ จัดห้องมุดดินให้เดี๋ยวนี้เลยค่ะ พี่ chaosy มี account ของ facebook หรือยังคะ รบกวนหลังมือเบลสด้วยค่ะ จากคุณ : blessed เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 20:48:32

ความคิดเห็นที่ 85 น้องคะ พี่เคยมี แต่ไม่รู้จะหาทางเข้ายังไงอ่ะค่ะ จำชื่อ account ไม่ได้เลยอ่ะ สัญญามันน้อยลงๆ ทุกวัน เง้อ.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 21:08:36

ความคิดเห็นที่ 86 เรื่องเล่าที่จะเล่าต่อไป มันมีแต่เรื่องลึกๆ ทั้งนั้นเลยอ่ะ ก็ความจริงมันลึกอ่ะ ตื้นๆ มันก็ไม่ตรงประเด็นนะ.. ตื้นๆ ถากๆ มันจะตั้งเสาได้ไงล่ะ.. เฮ้อ.. มันลึก แต่มันจริงซะด้วยซี..  คือเหตุการณ์มันน่าเป็นห่วง จึงต้องบอกเล่าไว้บ้าง..เผื่อมันจะเป็นประโยชน์กับคนอื่นๆ แต่ถ้าคนเข้ามาปรามาส หรือออกไปปรามาส เราก็ห่วงเขาเหมือนกัน คนที่เราไปเยี่ยมน่ะ เขาทำเราเยอะเลย วันนี้ไปอโหสิกรรมให้เขา ช่วงเดือนนึงที่จัดหนัก คนจัดให้เราโดนไปสองคนแล้ว เราชักกลัวเหมือนกันนะ..ไม่อยากให้ใครเดือดร้อน หรือไม่เล่าดีหว่า   หรือไปเล่นเวบอื่นดี เวบนี้เอาแต่เฉพาะเรื่องแบบนางงามๆ     จะตาม fb ของตัวเองทำไงอ่ะน้อง จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 21:14:56

ความคิดเห็นที่ 87 แฮ่กๆ แว่บไปตอบหลังมือของทุกๆท่านมาจนครบรวดเดียวจบเลย พี่ chaosy คะ โดยปกติ การสมัครเข้าเฟซบุค เราต้องใช้อีเมลเราสมัครค่ะ เพราะฉะนั้น ถ้าพี่เคยมี account อยู่แล้ว พี่ลองกลับไปเสิร์จย้อนหลังใน inbox ของพี่ดูค่ะ มันต้องมีข้อความจากเฟซบุคอยู่มั่งล่ะน่า .. ถ้าหาเจอแล้ว เกิดลืม password หรืออะไรขึ้นมา ก็เข้าหน้าเฟซบุค แจ้งว่าลืมรหัส แล้วเค้าก็จะส่งมาให้ใหม่ทางเมลของเราน่ะค่ะ แต่ถ้าจำไม่ได้ แล้วมีเมลเหลือๆอีกซักอัน สมัครใหม่โลดค่ะ ตามวิธีในคลิปจาก คห. 77 ค่ะ จากคุณ : blessed เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 21:19:04

ความคิดเห็นที่ 88 คุณยุ้ยหัดเขียน ก็ไม่ได้บ้านะซี  เราก็เคยคิดว่าพวกนี้เขาคงแปลกๆ ไม่ปกติ ไปๆ มาๆ เราก็บ้าอย่างเขานั่นแหละ.. ถ้าคุณรู้เท่าเรา คุณต้องว่าเราบ้าเหมือนกัน เรายังว่าตัวเองบ้าเลย.. 555 ที่แม่คุณว่าน่ะสงสัยจะจริง มันไม่ใช่เฉพาะที่เมืองไทยหรอก มันเป็นกันทั้งโลกแหละ แต่ว่าระเบิดเวลามันทำงานจุดหลักๆ ก่อน แล้วก็จะกระจายไปทั่วโลกในที่สุด คุณต้องระวังอากาศหนาวจัดนะ  ปีนี้หนาวจัดแน่ๆ คนข้างบ้านเขาเตรียมกระสอบทรายกันกองเต็มหน้าบ้านเรายังชิวอยู่เลย กะว่าดูบ้านสักวันสองวันก็จะไปอยู่ที่อื่น น้ำจะท่วมบ้านก็ท่วมแหละ บ้านสองชั้น วันนี้ซื้อของมาตุนอีกหน่อยหมดไปสี่ห้าพัน  คือไม่ได้ห่วงน้ำท่วม จะท่วมก็ท่วม แต่ว่าผลจากน้ำท่วม นี่เอฟเฟ็คมันจะขาดแคลนติดต่อกันไปอีกพักใหญ่ คือมันจะซื้อหาอะไรยาก มีเงินก็ใช้ไม่ได้   เรื่องยาอีกนะ ซื้อยาตุนไว้หน่อย จำพวกปฏิชีวนะ ยาทาแก้คัน คาลาไมน์ ยาแก้เชื้อรา ต่อไปมันจะขาดแคลนมาก  อ้อ..ยาเบตาดีน และเกลือนะ ไม่มียาใช้เกลือได้ เราพูดตรงๆ เลย  ไม่ต้องห่วงน้ำท่วมแล้ว ให้เตรียมการหลังน้ำท่วมได้แล้ว เตรียมเครื่องกันหนาวด้วย  เตรียมรับชีวิตวิกฤติด้านต่างๆ เช่นด้านการเงิน จะต้องตกงานกันมากๆ น้ำท่วมกรุงเทพกว่าจะลดไม่ต่ำกว่า 1 หรือ 2 เดือน  ระหว่างนี้งานมันจะทำไม่ได้ บริษัทเล็กต้องปิดตัว คนก็ตกงานอีกใช่ไหม.. ทางนอกประเทศก็ไม่ใช่ย่อยนะ ลองติดตามข่าวเถิด แผ่นดินยังไหวอยู่ คนตายกันมาก และแน่นอนว่ายังจะต้องไหวกันต่ออีก น้ำท่วมก็เริ่มหนักหลายประเทศ มันเป็นวิกฤติมวลรวมสหประชาชาติน่ะ โดนกันถ้วนหน้าก่อนปี 2556 และจะโดนกันต่อไป จนเหลือแต่น้ำกับฟ้า.. ตื่นเต้นพอไหมล่ะ.. มวลน้ำมันมาก เมื่อมันท่วมนานๆ ใต้กรุงเทพนี่เป็นเลนนะอย่าลืม.. เป็นแอ่งกะทะและเป็นดินเหนียว ข้างล่างมีชั้นหินซะที่ไหน มันเป็นตะกอนทะเลมาก่อนไง เรื่องแบบนี้ ไม่ต้องใช้อภิญญาซึ่งเราไม่มีหรอก มีแต่ข้อมูลทางวิทยาศาสตร์เพียบเลย มันไม่ได้ต้องทำนายอะไรเลย  เอาแค่ภูเขาน้ำแข็งละลาย หมีก็ไม่มีแผ่นดินจะเหยียบแล้ว ข้อมูลพวกนี้ส่งออกมานานเป็นสิบปี แต่ว่ากิเลสมันบังตาผู้คนให้หลงระเริง เราไม่ได้สนใจเรื่องน้ำท่วม หรือแผ่นดินถล่มอะไรแล้ว  เพราะรู้จนหายบ้าไปแล้ว อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด เรายังมีชีวิตอยู่ก็สู้กันต่อไปไง ลำบากก็ลำบาก ตายก็ตาย สบายยังเอาเลย ไม่สบายก็ต้องเอาด้วย.. แต่เราห่วงจิตวิญญาณของผู้คนน่ะ..   การซ้อมอุทกภัยครั้งนี้ ต้องพากันเอาใจให้รอด พอรอดแล้วมันจะมีภูมิคุ้มกันไว้สู้กับของจริงที่จะตามมาในอนาคตไง จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 21:33:08

ความคิดเห็นที่ 89 โอ่ย จะสลบอยู่แล้ว วันนี้เดินทางไป format comp และลงโปรแกรมใหม่มาค่ะ ตอนขึ้นรถไฟฟ้า คนอัดกันน้องๆรถไฟที่ญี่ปุ่นเล๊ยย ไอ่เราก็ภูมิใจ เย้ ไม่มีเวทนาเลย สงสัยจะด้านชาแล้ว เย้ เย้ ที่ไหนได้ กลับถึงบ้านมานี่ มึนๆวืดๆ จะเป็นลมแหล่ มิเป็นลมแหล่อยู่แล้ว ไม่รู้เวทนาหรือเมาคน ที่แน่ๆ สงสัยเมาท์ต่อไม่ไหวแล้วค่ะ ขอตัวไปอาบน้ำนอนดีกว่า ปล. เมื่อเช้าก่อนออกจากบ้าน สวดบทพระปริตรทั้งหลาย และอิติปิโส +2 แล้วค่ะ เดี๋ยวคืนนี้เปิดอิติปิโส 108 กล่อมตัวเองหลับดีกว่า ใครมีคำถามอะไรเรื่องกลุ่มในเฟซบุค (ซึ่งเบลสเปลี่ยนจาก closed เป็น secret ซะแล้ว ให้รัดกุมกว่าเดิม) ก็หลังมือมานะคะ พรุ่งนี้ตอบให้ค่า จากคุณ : blessed เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 21:40:19

ความคิดเห็นที่ 90 เล่าเป็นนิทานก็ได้  นิทานเรื่องน้ำกับฟ้า.. มองไปสุดลูกหูลูกตา มีแต่สายน้ำ..  ในน้ำมีปลาแหวกว่าย ในน้ำเป็นที่ปลอดภัยสำหรับปลา เพราะวิสัยปลาก็ต้องอยู่ในน้ำ ขึ้นบกไม่ได้ มันก็คิดว่าในน้ำปลอดภัย แต่ในน้ำมีจรเข้ มีสัตว์มากมายรอกินพวกมันอยู่  ถึงปลามันจะกล้วงูกลัวจรเข้ ถึงมันจะอยากหนีไปจากน้ำ  แต่วิสัยปลา มันก็ทำได้แค่ลอยคอพ้นน้ำ  ส่วนตัวมันก็ยังจมอยู่ในน้ำเหมือนเดิม  ปลามันมองไม่เห็นบนฟ้าหรอกนะ.. ถ้ามันมองเห็นสูงขึ้นไปบนฟ้า มันจะเห็นว่ามีพญาอินทรีย์บินอยู่  บินร่อนเลย..  รอปลาโง่ลอยคอ จะได้โฉบปลาไปกิน ปลาก็เยอะ ก็น้ำมันหลาก ปลาก็เมาน้ำ.. ปลามัวน้ำรู้จักไหม สมัยก่อนเวลาน้ำหลาก ปลามันตื่นน้ำ ก็จะพากันอพยพตามน้ำไป พอน้ำใหม่เจอกับน้ำเก่า ช่วงแรกๆ น้ำมันสกปรก ปลามันก็มัวน้ำ ลอยคอหาอากาศหายใจ นกก็จะบินมากินปลา จิกเอาจิกเอาง่ายๆ..   นี่แหละคือชีวิตที่แท้จริงของบรรดาปลาๆ ทั้งหลาย คือในน้ำก็มีภัย บนฟ้าก็มีภัย.. มันจะมีที่ไหนที่ปลอดภัยให้ปลาอยู่กันล่ะ.. สารคดีปลาแซลมอนเนี่ย.. เคยดูกันไหม มันชวนปลงอนิจจังสุดๆ ปลาแซลมอนที่โตเต็มที่จะพากันว่ายจากทะเล ทวนกลับเข้าหาแม่น้ำ แล้วมันก็จะพากันแหวกว่ายเสี่ยงอันตรายต่างๆ เพื่อตัวที่แข็งแรงจะรอด ว่ายทวนกระแสน้ำไปถึงต้นแม่น้ำเลย  จากนับล้านๆ ตัว เหลือไม่กี่หมื่นตัว ที่มีชีวิตรอดไปยังต้นแม่น้ำ  จากนั้นมันก็จะรีบผสมพันธุ์วางไข่ แล้วมันก็จะหมดแรง และตาย..   ตายกันไปเฉยๆ สรุปว่าที่มันผจญภัยข้ามน้ำข้ามทะเล ก็เพื่อขึ้นไปตาย  ที่ต้นแม่น้ำก็มีสัตว์ต่างๆ มากินปลา เช่นหมี และนก.. เราดูทีไร ปลงอนิจจังทุกที ยิ่งกว่าดูซากอสุภะอีก   ชีวิตมันแค่นี้เองนะ อุตส่าห์รอดมาได้ตลอดสายน้ำ ได้ชื่อว่าเป็นปลาผู้ชนะ ได้ทำภารกิจสำคัญของชีวิตปลาแซลมอน คือการวางไข่  เมื่อวางไข่เสร็จ ก็ตาย ตายสถานเดียว.. จบข่าว..   แต่ปลามันไม่สงสารตัวเองนะ ชัยชนะของมันได้สำเร็จแล้ว มันก็คงตายอย่างสบายใจ หลังจากได้แพร่พันธุ์กันตามหน้าที่ตามที่ธรรมชาติบงการ  มันไข่ไว้หลายล้านล้านฟอง ไข่ปลาที่หล่นตามพื้นหิน ก็มีบ้างที่โดนกิน และก็มีที่รอด รอดแล้วก็ว่ายตามน้ำลงไปเรื่อยๆ ต่อสู้กับภัยต่างๆ จากล้านล้านตัว ก็เหลือไม่กี่แสนตัว ก็ว่ายตามน้ำกลับลงไปเรื่อยๆ ตัวที่แข็งแรงและหลบเก่ง ก็ได้ลงทะเลหลวง   ได้ไปแหวกว่ายเติบโต และเสี่ยงภัยในทะเล  จากไม่กี่แสนตัว ก็จะถูกจับกินบ้างอะไรบ้าง เหลือแค่ปลาผู้ชนะรอบแรก ไม่กี่หมื่นตัว แล้วมันก็เริ่มต้นว่ายทวนน้ำขึ้นมาใหม่   เป็นวัฏจักรเช่นนี้ชั่วกาลนาน.. เราเป็นคนไม่ใช่ปลา..  แม้เราจะชอบกินปลา และชอบกินปลาแซลมอนด้วย โดยเฉพาะไข่ ชอบสุดๆ แพงแค่ไหนถ้ามีโอกาสก็กิน   ปลาแซลมอนในจานคือรางวัลจากการทำงานที่เหนื่อยยาก ขอกินของดีของอร่อย.. เหอๆ ปลาแซลมอนเกิดมาเพื่อเป็นอาหาร เกิดมาเพื่อขยายพันธุ์ เพื่อเป็นอาหารแก่สัตว์อื่น.. ความตายจึงเป็นเรื่องง่ายๆ สำหรับปลาๆ  คือเกิดมาได้ก็ตายได้.. เกิดมาเฉยๆ ตายไปเฉยๆ  ไม่ต้องรู้อะไรกันเลย  มันเวียนเกิดเวียนตายอยู่อย่างนี้นับล้านๆ ปี ไม่รู้ว่าจะเอาเวลาตอนไหนไปวิวัฒนาการจิตใจของมัน.. แล้วคนเล่า.. เกิดมาทำไม..?? จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 21:54:48

ความคิดเห็นที่ 91 ได้จ้าน้องเบลสขอบคุณมาก วันนี้พี่ก็จัดหนัก แต่กางคอมแล้ว เขียนต่ออีกสักหน่อยก็ว่าจะไปสวดมนต์นอนเหมือนกัน จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 21:56:21

ความคิดเห็นที่ 92 งั้นน้องปลาทั้งหลายคงต้องไปหาถ้ำที่ปลอดภัยใต้น้ำอยู่ด้วยกันแล้วล่ะค่ะ พี่เค หนูแอดเฟรนด์เฟสบุ๊คพี่เคไปเมื่อเดือนที่แล้วๆแล้ว ถึงว่าว่าทำไมไม่รับเป็นเฟรนด์ ไม่ได้เล่นนี่เอง ลองหา account ตัวเองจาก e-mail ดูค่ะ เพิ่งสวดมนต์เสร็จ 108 จบ ซัมวันเท่าอายุ +2 อาบน้ำเสร็จก็จะนั่งสมาธิแล้วค่ะ ราตรีสวัสดิ์พี่ๆทุกคนค่ะ :))) จากคุณ : WHITEDAHLIA เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 22:27:01

ความคิดเห็นที่ 93 ที่พัก-ที่ทำงานอยู่แนวคลองแสนแสบน้ำยังไม่ท่วมแต่อยากลี้ภัยไปอยู่วัดจัง อนุโมทนากับคุณ chaosy ด้วย ได้อยู่วัดนานๆ ยังคิดถึงเรื่องราวที่วัดอยู่เรื่อยๆนะคะ รู้สึกว่ากลับจากวัดหนนี้ได้วิริยะมากขึ้นเป็นกอง ผ่านมาเป็นสัปดาห์แบตเตอรีในตัวยังไม่พร่องเลย ยังมีแรงสวดมนต์ได้อยู่ :) จากคุณ : little bird เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 22:48:23

ความคิดเห็นที่ 94 สวัสดีค่ะ คุณพระจันทร์ข้างหมอน มาเลยค่ะ.. เรื่องนั่งสมาธิก็ขออนุโมทนา  แต่เรื่องสวดมนต์เราก็ยังย้ำว่า น้อยที่สุด  1 จบก่อนนอนก็ยังดีค่ะ.. การสวดมนต์นี้มีอานิสงค์มากจริงๆ อย่าได้ขาดยิ่งในสถานการณ์อย่างนี้ด้วย.. ควรสวดมนต์ให้ได้ค่ะ จบเดียวก็ยังดีกว่าไม่สวดเลย การนั่งสมาธิจะใช้กำพระหลวงปู่ดู่หลวงตาม้าก็ได้  แต่การแก้ตกภวังค์และฟุ้งซ่านนั้น พระหลวงปู่ไม่น่าจะช่วยได้ พระหลวงปู่ให้กำลังใจ และทำให้เรามีสมาธิมากขึ้นได้ แต่สภาวะตกภวังค์เป็นเหตุจากสติอ่อน ดังนั้นก็ต้องเจริญสติช่วย เช่นการเดินจงกรม ทำความรู้สึกตัวมากๆ ให้สติอยู่กับตัว เมื่อสติอยู่กับตัวแล้วเราจะนั่งสมาธิได้ดีขึ้นค่ะ จะฟุ้งซ่านน้อยลง   สมัยเราฝึกใหม่ๆ กำมาหลายพระเลย  ขอยืนยันว่าได้กำลังใจมาก แต่แก้ตกภวังค์ไม่ได้ ต้องแก้ด้วยการฝึกสติปัฏฐานค่ะ ที่เพื่อนบอกมาก็มีส่วนถูกค่ะ..  การตกภวังค์นั้นไม่ให้ผลดีอะไร คือได้นั่งสมาธิแต่ไม่ได้สมาธิ ได้โมหะแทนค่ะ มันเคลิ้มๆ มึนๆ ไป  ถ้าโมหะมากๆ น่าจะเป็นโทษมากกว่าประโยชน์ค่ะ เพราะว่าสติยิ่งลดน้อยลงไปกว่ายามไม่ได้นั่งสมาธิอีก อย่างนี้ก็ไม่แนะนำให้นั่งนะ ถ้าตกภวังค์บ่อยๆ  ไม่ควรนั่งแล้ว ควรมายืนหรือเดินแทนค่ะ ล้างจานทำความสะอาดบ้านนี้เป็นคำสอนของอาจารย์เลย ท่านว่าแก้ไขได้หลายอย่าง ถ้านั่งสมาธิแล้วตกภวังค์ น่าจะลองล้างจานสร้างสติดู  พอทำสติมากๆ จะนั่งสมาธิไม่ตกภวังค์ เป็นสัมมาสมาธิ คือสมาธิที่ประกอบด้วยความรู้สึกตัวทั่วพร้อม ถ้าได้ลิ้มรสแล้ว จะรู้ว่าอร่อยกว่านั่งสมาธิมึนๆ ซึมๆ ค่ะ การสะสมแต้มของเรานั้น หมายถึงว่านั่งนานไม่ได้ นั่งน้อยๆ แต่บ่อยๆ ก็ได้ พยายามทำทุกวัน แม้ว่าจะไม่ได้ผลดีทุกวัน ก็ขอให้ทำทุกวัน.. แต่..แต่..หากมีสภาวะอะไรเกิดขึ้นมา ล้วนเป็นสิ่งที่ต้องแก้ไขค่ะ ไม่ใช่นั่งเหมือนเดิมทุกวัน อันนี้เราไม่แนะนำนะคะ   สมาธิที่ดีก็ต้องไม่ฟุ้งซ่าน ไม่มึนซึม ไม่ตกภวังค์ แต่ไม่ใช่ว่าทุกคนจะได้สมาธิที่ดีทุกๆ วัน  ไม่ใช่ว่าพอสมาธิไม่ดีแล้วเลิกนั่ง ไปเจริญสติอย่างเดียว อันนี้เราก็ไม่แนะนำ เพราะว่าสมาธิเป็นกำลังสำคัญ  หากเรานั่งแล้วไม่ดี เราก็ควรแก้ไขให้ดี และเพียรทำต่อไปเรื่อยๆ เพื่อวันหนึ่งจะได้สมาธิที่ดี สมาธิที่ไม่ดีแก้ไขได้ด้วย "สติ"  เมื่อสติดีแล้ว สมาธิจะดีตามมาอย่างแน่นอน  แต่สมาธิที่ไม่ดีนั้นไม่สามารถทำให้เกิดสติที่ดีขึ้นมาได้เลย.. เพราะฉะนั้น หากทำสมาธิไม่ได้ดีซักที  ควรจะหันมาทำสติแทน มาฝึกสติเพื่อจะได้แก้ไขให้ทำสมาธิได้ดีขึ้นนั่นเอง การเก็บแต้ม ไม่ใช่เอาเวลาเป็นเครื่องบงชี้  มันมีเสต็ปดังนี้ 1. ถ้าไม่ทำขอให้ทำ  ทำไม่ดี ดีกว่าไม่ทำ 2. เมื่อได้ทำแล้ว คราวนี้ต้องปรับปรุงให้ดีขึ้น มีสภาวะอะไรมาให้แก้ไข แค่เรารู้ว่ามันมีปัญหาอะไร เราก็แก้ไขไปเรื่อยๆ  ปัญหาเป็นธรรมดา ไม่ใช่ "ไม่ดี"   ถ้าทำสมาธิแล้ว มีอะไรเกิดขึ้นมาก็ดีทั้งนั้น  แม้ตกภวังค์ก็ดี การตกภวังค์คือเรามีสมาธิมากเกิน สติไม่สมดุลย์ สติน้อย  เราก็รู้ว่าเออ.. สมาธิเราดีนะ แต่สติเราต้องเพิ่มเติม   เมื่อรู้แล้ว ก็ต้องลุกค่ะ เอาเวลาไปทำสติแทน  ภายใน 1 ชั่วโมงนี้ ขอสมาธิแจ่มๆ ใสๆ สัก 20 นาที เอาเวลาที่มัวๆ ซึมๆ ตกภวังค์ ไปเดินจงกรม ปัดกวาดเช็ดถูล้างจาน อีก 40 นาที นั้นดีกว่านั่งมึนๆ ค่ะ 3.  อย่าไปคิดว่า "สมาธิดี" จะต้องดีทุกวัน ดีกันตลอดเวลา  อย่าไปคิดว่านั่งฟุ้งแล้วไม่ดี มันอยู่ที่ขณะนั้น สภาวะอะไรเกิดขึ้น แล้วเราจะเรียนรู้เรื่องอะไร บางครั้งเรานั่งดูตัวเองฟุ้งเป็นชั่วโมงๆ เพื่อจะเอาสัจจะบารมี ที่ตั้งใจไว้ว่าจะนั่ง 1 ชั่วโมง เรารู้ว่าไม่ได้หรอกสมาธิน่ะ แต่จะนั่ง เพราะจะฝืนตัวเองให้ได้ จะอดทนให้ได้ อย่างนี้เป็นต้น   บางทีตั้งใจจะนั่งสมาธิ แต่ได้ดูจิตแทน  บางทีตั้งใจจะดูจิต ดันได้เห็นเวทนาแทน อะไรจะเกิดขึ้นมาตรงหน้า ก็เอาอันนั้น ทิ้งความตั้งใจเดิมซึ่งเป็นอดีตไป แล้วรู้อยู่กับสภาวะตรงหน้า อย่างนี้ ถือว่าเป็นการทำสมาธิที่ดีค่ะ  อย่างนี้ถือว่าเก็บแต้มและได้แต้มค่ะ การกำหนดรู้อริยาบทก็เช่นเดียวกัน มันไม่ได้ทำได้ตลอดเวลา  เป็นธรรมดาที่เราจะทำได้เป็นพักๆ ชัดบ้างไม่ชัดบ้าง   แต่ทั้งหมดที่เราเพียรกัน ก็เพื่อวันหนึ่งเราจะทำได้ตลอดเวลา  ซึ่งถ้าไม่เริ่มทำ เราก็จะไม่มีวันนั้นค่ะ.. เราจึงใช้วิธีว่า แยกย้ายกันนั่งสมาธิ สวดมนต์ เจริญสติ แล้วเรามารายงานผลกัน เพื่อจะได้ช่วยกันปรับแต่งแก้ไขสภาวะ เพื่อจะได้ก้าวหน้าต่อไป  มันจึงเป็นเหตุให้เกิดกระทู้ของพวกเราขึ้นมานั่นเองค่ะ.. เราเก็บแต้มอย่างนี้ทุกวัน หลายคนมีความก้าวหน้าที่น่าพอใจค่ะ  อีกหน่อยไปเจอครูบาอาจารย์จริงๆ ก็เรียกว่าไม่อายท่าน เรากวดวิชา ป. เตรียมกันมาดีแล้วนั่นเอง มาร่วมลุยกันค่ะคุณพระจันทร์ข้างหมอน จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 22:51:02

ความคิดเห็นที่ 95 คุณ little bird หยุด 5 วัน ไปอยู่วัดได้นะคะ  น้ำทะเลจะหนุนในวันสองวันนี้ มันก็น่าจะลี้ภัยชั่วคราว เพราะว่ารัฐบาลเขาประกาศหยุดให้แล้วหนา...   โมทนากับวิริยะที่เกิดขึ้นค่ะ ขอให้ชาร์ตแบตเตอรี่ของเราต่อไปค่ะ.. น้อง WHITEDAHLIA  กะลังคิดว่าต้องตามน้องมาพรมน้ำมนต์หน่อย พี่จัดหนักไปซะแล้ว วันนี้อยู่โรงพยาบาลครึ่งวัน..เห็นสัจจธรรมเยอะเลย.. เลยออกแนวปลงๆ โหดๆ กลัวเพื่อนอ่านแล้วจิตตก ต้องให้น้องไวท์มายกขึ้นซะหน่อย เอาเป็นพรุ่งนี้แล้วกัน.. น้องช่วยมาเล่าเรื่องอะไรหรือยกคำครูบาอาจารย์หน่อยนะ ให้กระทู้มันสว่างๆ หน่อย..อิอิ.. ต้องขอแรงน้องแล้วล่ะ..   อย่างที่น้องเขียนเล่าที่ไปกฐิน พี่ยังชื่นมื่นไปด้วยเลย.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 22:56:50

ความคิดเห็นที่ 96 เช็คชื่อค่า สวดมนต์ นั่งสมาธิแล้ว วันนี้นั่งได้แป๊บเดียวสลบค่ะ อ่านนิทานหลายเรื่องเพลินดี ช่วงนี้เราเนื่อยเหนื่อย วิ่งหาของมาตุนบ้าง มีข้าวสาร น้ำปลา น้ำมัน น้ำดื่ม มาม่า ปกติไม่เคยซื้อของติดบ้านเลย ช่วงนี้เลยต้องหามาไว้บ้าง ฟังข่าวน้ำท่วมแล้วใจห่อเหี่ยว โชคดีที่เราอยู่ตจว และก็โชคดีที่เราหัดสวดมนต์ทันสถานการณ์ คิดอะไรไม่ออก สวดมนต์ก่อน ทำใจสบายๆไว้ เมื่อก่อนเราไม่รู้ว่าเราเกิดมาทำไม แต่ตอนนี้รู้แล้วว่า เราเกิดมาเพื่อปฎิบัติธรรมถวายเป็นพุทธบูชาค่ะ ทุกวัน ทุกที่ ทุกเวลา เราจะปฎิบัติธรรมต่อไปเรื่อยๆ อย่าให้เสียชาติเกิด ซ้อมให้หนัก เวลาใช้จริงคงใกล้เข้ามาเรื่อยๆแล้ว จากคุณ : ยิ้มไว้ไม่เครียด เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 23:09:04

ความคิดเห็นที่ 97 คุณพี่เค ไว้พรุ่งนี้จะมาเล่าให้ฟังนะคะ ยังไม่รู้เลยว่าจะเล่าเรื่องอะไร เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้ อิอิ คืนนี้ลองฟังมหาเวสสันดรชาดกที่ให้ไปดูก็ได้นะคะ ทั้งน้ำเสียงและบทประพันธ์ ไพเราะ งดงาม ช่วยได้เยอะมากค่ะ คอนเฟิร์ม ( ตอนฟังนึกถึงผู้อำนวยการสร้างด้วย รับรองเวทนาหายแว้บค่ะ อิอิ ) ยกตัวอย่างกัณฑ์สุดท้าย ที่สุขสันต์พร้อมกันทั่วหน้า นครกัณฑ์ค่ะ :))) จากคุณ : WHITEDAHLIA เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 23:12:44

ความคิดเห็นที่ 98 คุณ K มีสภาวะที่ดีเช่นเคย ที่เล่ามานั่นล่ะดีเลยค่ะ กิเลสตัวอยากนี้ เนียนมากค่ะ มันแยกยากระหว่างฉันทะกับโลภะ คือฉันทะมันจะอยากทำ แต่ไม่ทุกข์  คืออยากตอนจะทำ แต่พอทำแล้วต้องไม่อยาก คือต้องละอยากให้หายอยาก  คืออยากจะได้สภาวะเลยทำ  แต่ขณะที่ทำต้องไม่อยาก ถ้าอยากต้องไม่ทำ ไปทำอย่างอื่น หายอยากแล้วค่อยทำต่อ  ส่วนโลภะมันจะอยากๆๆๆๆ พอไม่ได้สมอยาก มันจะเป็นทุกข์ขึ้นมาเลย.. ช่วงเราอยากๆ เราเลิกทำค่ะ ไม่ทำเลย  จิตมันรู้เอง มันสั่งเอง อย่างที่เล่าข้างบน ช่วงนึงอยากนั่งสมาธิ อยากได้สภาวะ อยากมีอภิญญา คือมันอยากเพราะเห็นคนอื่นทำ  แต่พอเราทำด้วยความอยาก จิตมันไม่สบาย มันดิ้นรน  มันก็เลิกทำอัตโนมัติเลย บางช่วงไม่นั่งสมาธินานเลย  แต่ไปทำอย่างอื่นแทน  เช่นเจริญสติ ทำงาน อ่านหนังสือ ฟังธรรม  พอลืมๆ อยากแล้ว หายอยากแล้วค่อยกลับมานั่งทำ เราเลยไม่มีปัญหากับตัวนี้  เพราะว่าอยาก ก็รู้ว่าอยาก  พอรู้ว่าอยาก ก็จัดการทันที.. ถ้าไม่เอาปัญญามาอบรมจิต ฟังธรรมครูบาอาจารย์ในหัวข้อนั้นๆ   ก็ใช้วิธีละเลย ถ้าละไม่ได้ เลิกเลย.. (แต่ไม่เลิกทุกอย่าง เลิกเฉพาะอันที่อยาก ไปทำอันที่ไม่อยาก หรือไม่ชอบ แต่เป็นการปฏิบัติเหมือนเดิม) ด้วยวิธีนี้เราไม่เคยติดสภาวะนานๆ  และไม่ติดหลงนะคะ ไม่เคยหลงสภาวะ หรือยึดสภาวะใดๆ เลย เพราะถูกสอนให้รู้แล้วละ รู้แล้วผ่านๆ ไม่ยึดเอาไว้.. การฝึกรู้แล้วละนั้นดีมาก เพราะเมื่อมีสภาวะเกิดขึ้น พอเรารู้ปั๊บมันดับเลย.. เราก็ไม่ต้องไปเสียดายอะไร เพราะเดี๋ยวก็มีอันใหม่มาอีก  วันนี้อาจไปถึงดวงดาว  วันรุ่งขึ้นไปได้แค่ยอดไม้ เราจะไม่เปรียบเทียบว่าดวงดาวดีกว่ายอดไม้   แต่เรามองว่ามันดีหมด ยอดไม้ก็ดีไปอีกแบบนึง ตัวเราเองวันนึงอาจจะดูเป็นผู้ปฏิบัติเป็นผู้ใหญ่อย่างแรง  อีกวันนึงอาจจะกะหล่งก๊ง เบลอบ้างอะไรบ้าง..ก็ได้ ตัวจริงก็ บ้าๆ บอๆ   ที่อ่านจากกระทู้อาจดูน่าเชื่อถือ แต่ถ้ามาเจอตัวจริง บางทีอาจจะผิดหวังได้ 555 น้องเบลสยังเจอเวลาเราเหวี่ยงเลย  คือรับอารมณ์เขามาไม่ทันได้เคลียร์ ใครอยู่แถวนั้นก็ต้องโดนหางเลขไปบ้าง..   แต่เดี๋ยวมันก็ดับ และสติที่มีก็ไม่ทำให้พลาดอะไรรุนแรงจนเป็นกรรมขึ้นมา..   มันก็แค่เนี้ยค่ะ เมื่อวันก่อนอยากชกคนมาก ตอนกลางคืนละทั้งคืน สู้กับใจตัวเอง ยังไงๆ ก็ไม่ยอม ตื่นเช้ามาก็เอาอีกแระ มันจะยุให้ไปชกกับเขาให้ได้ รู้ตัวแล้วว่าละไม่ดับ กำลังไม่พอ โทรหาพระอาจารย์องค์นึง บอกอาจารย์คะ หนูขอพระสติ คนเขาผิดธรรมใส่หนู จิตหนูมันไม่ยอม มันจะสู้.. อาจารย์ก็บอกว่า สัพเพธรรมาอนัตตา.. สิ.. เรากรี๊ดใส่อาจารย์เลย โหย..อาจารย์คะ อย่างนี้ก็จบข่าวสิ.. อาจารย์บอกแบบนี้เถียงไม่ออกเลย..   แหะๆ มันก็ดับเอาดื้อๆ พระพุทธเจ้าก็บอกแล้ว.. พระธรรมจะเป็นศาสดาของพวกเธอ.. เมื่อปฏิบัติไปถึงขั้นหนึ่งแล้ว จะฟันธงเลยว่า กำลังสมาธิ สู้กำลังปัญญาไม่ได้เลยค่ะ.. พวกเราใช้ระบบสองซิม คือฝึกทั้งสมาธิทั้งปัญญา มีอะไรเกิดขึ้นให้รู้.. เดี๋ยวธรรมเขาผุดสอนเราเอง อย่างที่คุณ K  เจอนี่แหละค่ะ..   ถ้าบางวันเจอคำบาลีผุดขึ้นมาก็อย่าไปตกใจล่ะ..  อิอิ.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 23:16:58

ความคิดเห็นที่ 99 ยิ้มไว้ไม่เครียด วันนี้เป็นนักเรียนหลังห้องแนวหน้าเลย อุตส่าห์มาช่วยตอบคำถาม..น่ารักที่สุด..จุ๊บๆ คนเราเกิดมาเพื่อจะพ้นน้ำค่ะ  ถ้าเป็นบัวก็เป็นบัวพ้นน้ำ แย้มกลีบออกรับแสงตะวัน ถ้าเป็นปลา เราก็เป็นปลาที่ตะกายขึ้นฝั่งแล้วงอกขา  แล้วเดินขึ้นบก วิวัฒนาการเอาดื้อๆ เลยแหละ.. ไปเล่าเรื่องเพื่อนๆ ชาวกระทู้ วิดน้ำไปสวดอิติปิโสไป  ให้พระอาจารย์ใหญ่ฟัง ท่านหัวเราะลงลูกคอเอิ๊กๆ เลยค่ะ.. ท่านเตือนมาเรื่องพญาอินทรีย์ มันจะจ้องปลา เอ้ย..คน 5 ประเภท คือเด็ก คนชรา คนป่วย คนขาดสติ และคนจิตตกทุกข์มากค่ะ อย่างน้อยที่สุด ท่านให้สวดมนต์สวมหมวกปิดหน้าไว้ค่ะ  พญาอินทรีย์จะมองไม่เห็น ปลิงจะไม่เกาะด้วย ปลิงมันจะมาตามน้ำค่ะ ใครมีบ้านต่างจังหวัด หยุด 5 วัน ออกไปอยู่ต่างจังหวัดเถอะ   หรือไม่มีที่ไป ก็ไปที่วัดก็ได้ค่ะ.. ตั้ง 5 วันแน่ะ  ไปพักเอาแรงก่อนค่อยกลับมาสู้ต่อ ไหนๆ เขาหยุดให้แล้ว.. น้ำทะเลหนุนนะคะ วันที่ 28 อันตรายมากๆ อย่า... ห่วง... ทรัพย์นอกกาย.... ถ้ามีอริยะทรัพย์ในจิต มีพละทรัพย์ในกาย   เดี๋ยวเราหาทรัพย์นอกกายใหม่ได้เสมอ.. จากคุณ : chaosy เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 54 23:29:54