ความคิดเห็นที่ 1 แนะนำ:-            พระไตรปิฎก เล่มที่ ๔  พระวินัยปิฎก เล่มที่ ๔            มหาวรรค ภาค ๑            พระสารีบุตรและพระโมคคัลลานะบรรพชา http://84000.org/tipitaka/read/v.php?B=4&A=1358&Z=1513            พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๑  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๓            ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค            สังคีติสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=11&A=4501&Z=7015            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=11&i=221            พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๓  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๕            มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์            จาตุมสูตร            เรื่องพระอาคันตุกะพูดเสียงดัง http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=13&A=3508&Z=3666            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=13&i=186            พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๓  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๕            มัชฌิมนิกาย มัชฌิมปัณณาสก์            ทีฆนขสูตร            เรื่องทีฆนขปริพาชก                         ท่านพระสารีบุตรบรรลุอรหัต http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=13&A=4661&Z=4768            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=13&i=269            พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๖            มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์            อนุปทสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=14&A=2324&Z=2444            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=14&i=153            พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๔  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๖            มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์            อนาถปิณฑิโกวาทสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=14&A=9311&Z=9524             ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=14&i=720            พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๖  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๘            สังยุตตนิกาย นิทานวรรค            ฆฏสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=16&A=7246&Z=7292            พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๒            อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต            เอตทัคคบาลี http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=20&A=628&Z=643           พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๐  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๒           อังคุตตรนิกาย เอก-ทุก-ติกนิบาต           ข้อที่ ๒๘๑ http://84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=20&A=1667&Z=1728           ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=20&i=277&p=2#อรรถกถาสูตรที่_๕_ข้อ_๒๘๑             อรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท ยมกวรรคที่ ๑             เรื่องสญชัย             บุรพกรรมของพระอัครสาวกทั้งสอง   http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=11&p=8#บุรพกรรมของพระอัครสาวกทั้งสอง             พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๖  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๘             ขุททกนิกาย วิมาน-เปตวัตถุ เถร-เถรีคาถา             สารีปุตตเถรคาถา             คาถาสุภาษิตของพระสารีบุตรเถระ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=26&A=8049&Z=8133             พระไตรปิฎก เล่มที่ ๓๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๒๔             ขุททกนิกาย อปทาน ภาค ๑             สารีปุตตเถราปทาน             ว่าด้วยบุพจริยาของพระสารีบุตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=32&A=290&Z=675            พระสารีบุตรปรินิพพาน http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=10&i=67&p=2#อคฺคสาวกนิพฺพานวณฺณนา            อ่าน และค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม            อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง                        พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์            พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/             สารบัญ อรรถกถา ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท             อรรถาธิบาย เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๕             ทั้งหมด ๓๐๒ เรื่อง http://84000.org/tipitaka/attha/index25b.php http://84000.org/tipitaka/attha/index25b2.php             พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม             สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                       หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/ จากคุณ : ธรรมนิติ เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 12:27:48

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่เคยทราบมาก่อนเลย จากคุณ : Layka เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 13:07:19

ความคิดเห็นที่ 4              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗              สังยุตตนิกาย สคาถวรรค              สุสิมสูตรที่ ๙              [๓๐๓] สาวัตถีนิทาน ฯ              ณ กาลครั้งหนึ่ง ท่านพระอานนท์เถระเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ ประทับ ครั้นแล้วจึงถวายอภิวาท นั่งอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ฯ              พระผู้มีพระภาคได้ตรัสกะท่านพระอานนท์ว่า                     อานนท์ เธอชอบสารีบุตรหรือไม่ ฯ              อ. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ใครเล่าที่ไม่ใช่คนพาล ไม่ใช่คนมุทะลุ ไม่ใช่คนงมงาย ไม่ใช่คนมีจิตวิปลาส จะไม่ชอบท่านพระสารีบุตร เพราะท่าน เป็นบัณฑิต มีปัญญามาก เป็นเจ้าปัญญา มีปัญญาชวนให้ร่าเริง มีปัญญาแล่น มีปัญญาหลักแหลม มีปัญญาแทงตลอด มีความปรารถนาน้อย สันโดษ เป็นผู้สงัดกาย สงัดใจ ไม่คลุกคลีด้วยหมู่ ปรารภความเพียร เป็นผู้เข้าใจพูด อดทนต่อถ้อยคำ เป็นผู้โจทก์ท้วงคนผิด เป็นผู้ตำหนิคนชั่ว              ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ใครเล่าที่ไม่ใช่คนพาล ไม่ใช่คนมุทะลุ ไม่ใช่คนงมงาย ไม่ใช่คนมีจิตวิปลาส จะไม่ชอบท่าน ฯ              [๓๐๔] พ. อย่างนั้นๆ อานนท์ ใครเล่าที่ไม่ใช่คนพาล ไม่ใช่คนมุทะลุ ไม่ใช่คนงมงาย ไม่ใช่คนมีจิตวิปลาส จะไม่ชอบสารีบุตร เพราะสารีบุตรเป็น บัณฑิต มีปัญญามาก เป็นเจ้าปัญญา มีปัญญาชวนให้ร่าเริง มีปัญญาแล่น มีปัญญาหลักแหลม มีปัญญาแทงตลอด มีความปรารถนาน้อย สันโดษ เป็นผู้สงัดกาย สงัดใจ ไม่คลุกคลีด้วยหมู่ ปรารภความเพียร เป็นผู้เข้าใจพูด อดทนต่อถ้อยคำ เป็นผู้โจทก์ท้วงคนผิด เป็นผู้ตำหนิคนชั่ว              อานนท์ ใครเล่าที่ไม่ใช่คนพาล ไม่ใช่คนมุทะลุ ไม่ใช่คนงมงาย ไม่ใช่คนมีจิตวิปลาส จะไม่ชอบสารีบุตร ฯ              [๓๐๕] ณ กาลครั้งนั้น สุสิมเทพบุตร แวดล้อมไปด้วยเทพบุตร บริษัทเป็นอันมาก ขณะที่พระผู้มีพระภาคและพระอานนท์เถระ กำลังกล่าว สรรเสริญคุณท่านพระสารีบุตรอยู่ ได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ครั้นแล้วจึงถวายอภิวาท แล้วยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง เมื่อยืนเรียบร้อยแล้ว จึงได้กราบบังคมทูลพระผู้มีพระภาคว่า              จริงอย่างนั้น พระผู้มีพระภาค จริงอย่างนั้น พระสุคต อันใครเล่าที่ ไม่ใช่คนพาล ไม่ใช่คนมุทะลุ ไม่ใช่คนงมงาย ไม่ใช่คนมีจิตวิปลาส จะไม่ชอบ ท่านพระสารีบุตร เพราะท่านเป็นบัณฑิต ฯลฯ เป็นผู้ตำหนิคนชั่ว              ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เพราะข้าพระองค์ได้เข้าร่วมประชุม เทพบุตรบริษัทใดๆ ก็ได้ยินเสียงอย่างหนาหูว่า ท่านพระสารีบุตรเป็นบัณฑิต ฯลฯ เป็นผู้ตำหนิคนชั่ว ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ใครเล่าที่ไม่ใช่คนพาล ไม่ใช่คนมุทะลุ ไม่ใช่คนงมงาย ไม่ใช่คนมีจิตวิปลาส จะไม่ชอบท่าน ฯ              [๓๐๖] ครั้งนั้น เทพบุตรบริษัทของสุสิมเทพบุตร ขณะที่สุสิมเทพบุตร กำลังกล่าวสรรเสริญคุณท่านพระสารีบุตรอยู่ เป็นผู้ปลื้มใจ เบิกบาน เกิดปีติ โสมนัส มีรัศมีแห่งผิวพรรณแพรวพราวปรากฏอยู่ ฯ              [๓๐๗] แก้วมณีและแก้วไพฑูรย์ อันงาม โชติช่วง แปดเหลี่ยม อันบุคคลขัดสีเรียบร้อยแล้ว วางไว้บนผ้ากัมพลสีเหลือง ย่อมส่องแสงแพรวพราว รุ้งร่วง ฉันใด เทพบุตรบริษัทของสุสิมเทพบุตร ขณะที่สุสิมเทพบุตรกำลังกล่าว สรรเสริญคุณท่านพระสารีบุตรอยู่ เป็นผู้ปลื้มใจ เบิกบาน เกิดปีติโสมนัส มีรัศมีแห่งผิวพรรณแพรวพราวปรากฏอยู่ ฯ              [๓๐๘] แท่งทองชมพูนุท เป็นของที่บุตรนายช่างทองผู้ขยันหมั่นใส่เบ้า หลอมไล่จนสิ้นราคีเสร็จแล้ว วางไว้บนผ้ากัมพลสีเหลือง ย่อมขึ้นสีผุดผ่องเปล่ง- *ปลั่ง ฉันใด เทพบุตรบริษัทของสุสิมเทพบุตร ขณะที่สุสิมเทพบุตรกำลังกล่าว สรรเสริญคุณท่านพระสารีบุตรอยู่ เป็นผู้ปลื้มใจ เบิกบาน เกิดปีติโสมนัส มีรัศมี แห่งผิวพรรณแพรวพราวปรากฏอยู่ ฯ              [๓๐๙] ดาวประกายพฤกษ์ ขณะที่อากาศปลอดโปร่งปราศจากหมู่เมฆใน ฤดูสรทกาล ย่อมส่องแสงสุกสกาววาวระยับ ฉันใด เทพบุตรบริษัทของสุสิม เทพบุตร ขณะที่สุสิมเทพบุตรกำลังกล่าวสรรเสริญคุณท่านพระสารีบุตรอยู่ เป็นผู้ ปลื้มใจ เบิกบาน เกิดปีติโสมนัส มีรัศมีแห่งผิวพรรณแพรวพราวปรากฏอยู่ ฯ              [๓๑๐] พระอาทิตย์ขณะที่อากาศปลอดโปร่ง ปราศจากหมู่เมฆในฤดู สรทกาล พวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ขจัดความมืดที่มีอยู่ในอากาศทั้งปวง ย่อมแผดแสง แจ่มจ้าไพโรจน์ ฉันใด เทพบุตรบริษัทของสุสิมเทพบุตร ขณะที่สุสิมเทพบุตร กำลังกล่าวสรรเสริญคุณท่านพระสารีบุตรอยู่ เป็นผู้ปลื้มใจ เบิกบาน เกิดปีติ- *โสมนัส มีรัศมีแห่งผิวพรรณแพรวพราวปรากฏอยู่ ฯ              [๓๑๑] ครั้งนั้น สุสิมเทพบุตร ได้กล่าวคาถานี้ในสำนักพระผู้มีพระภาค ปรารภถึงท่านพระสารีบุตรว่า                          ท่านพระสารีบุตร คนรู้จักท่านดีว่าเป็นบัณฑิตไม่ใช่คนมักโกรธ                          มีความปรารถนาน้อย สงบเสงี่ยม ฝึกฝนมาดี มีคุณงาม                          ความดีอันพระศาสดาทรงสรรเสริญ เป็นผู้แสวงคุณ ฯ              [๓๑๒] พระผู้มีพระภาคได้ภาษิตคาถาตอบสุสิมเทพบุตรปรารภถึงท่าน- พระสารีบุตรว่า                          สารีบุตร ใครๆ ก็รู้จักว่าเป็นบัณฑิต ไม่ใช่คนมักโกรธ มีความ                          ปรารถนาน้อย สงบเสงี่ยม อบรม ฝึกฝนมาดี จำนงอยู่ก็                          แต่กาลเป็นที่ปรินิพพาน ฯ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=15&A=2026&Z=2090                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=15&i=303              หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html     แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 13:10:22

ความคิดเห็นที่ 6              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๖  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๘              สังยุตตนิกาย นิทานวรรค              ๓. ปุตตสูตร              [๕๖๙] พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระเชตวัน อารามของท่าน อนาถบิณฑิกเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี ณ ที่นั้นแล พระผู้มีพระภาค ... ได้ ตรัสว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย ลาภ สักการะและชื่อเสียง ทารุณ เผ็ดร้อน หยาบ- *คาย เป็นอันตรายแก่การบรรลุธรรมอันเกษมจากโยคะ ซึ่งไม่มีธรรมอื่นยิ่ง ไปกว่า ฯ              [๕๗๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย อุบาสิกาผู้มีศรัทธาเมื่อวิงวอนบุตรคนเดียว ซึ่งเป็นที่รัก เป็นที่โปรดปราน โดยชอบ พึงวิงวอนอย่างนี้ว่า ขอพ่อจงเป็นเช่น จิตตคฤหบดี แลหัตถกอาฬวกอุบาสกเถิด ดูกรภิกษุทั้งหลาย บรรดาอุบาสกผู้ เป็นสาวกของเรา จิตตคฤหบดีและหัตถกอาฬวกอุบาสก เป็นดุลเป็นประมาณ เช่นนี้ ถ้าพ่อออกบวช ก็ขอจงเป็นเช่นพระสารีบุตรและพระมหาโมคคัลลานะเถิด ดูกรภิกษุทั้งหลาย บรรดาภิกษุผู้เป็นสาวกของเรา สารีบุตรและโมคคัลลานะเป็น ดุลเป็นประมาณเช่นนี้ ขอพ่อจงอย่าเป็นเช่นพระเสขะผู้ยังไม่บรรลุอรหัตผล ถูก ลาภสักการะแลชื่อเสียงครอบงำ ถ้าลาภสักการะแลชื่อเสียงครอบงำภิกษุผู้เป็น พระเสขะไม่บรรลุอรหัตผลไซร้ ก็ย่อมเป็นอันตรายแก่เธอ ลาภสักการะแลชื่อ เสียง ทารุณ ฯลฯ อย่างนี้แล เธอทั้งหลายพึงศึกษาอย่างนี้แหละ ฯ              จบสูตรที่ ๓ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=16&A=6152&Z=6168                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=16&i=569              หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html     แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 13:29:45

ความคิดเห็นที่ 7              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๕  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๗              สังยุตตนิกาย สคาถวรรค              ปวารณาสูตรที่ ๗              [๗๔๔] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับที่พระวิหารบุพพาราม ปราสาท     ของนางวิสาขาผู้เป็นมารดามิคารเศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี กับพระภิกษุสงฆ์ หมู่ใหญ่ ประมาณ ๕๐๐ รูป ล้วนเป็นอรหันต์ทั้งหมด ฯ              ก็โดยสมัยนั้นแล พระผู้มีพระภาคเป็นผู้อันภิกษุสงฆ์แวดล้อม ประทับ นั่งในที่แจ้ง เพื่อทรงปวารณาในวันอุโบสถ ๑๕ ค่ำ ฯ              ครั้งนั้นแล พระผู้มีพระภาคทรงตรวจดูเห็นภิกษุสงฆ์เป็นผู้นิ่งอยู่แล้ว จึง รับสั่งกะภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุทั้งหลาย บัดนี้ เราขอปวารณาเธอทั้งหลาย เธอทั้งหลายจะไม่ติเตียนกรรมไรๆ ที่เป็นไปทางกายหรือทางวาจาของเราบ้าง หรือ ฯ              [๗๔๕] เมื่อพระผู้มีพระภาคตรัสอย่างนี้แล้ว ท่านพระสารีบุตรลุกขึ้นจาก     อาสนะ ทำผ้าห่มเฉวียงบ่าข้างหนึ่งแล้ว ประนมอัญชลีเฉพาะพระผู้มีพระภาคแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ทั้งหลายติเตียน กรรมไรๆ อันเป็นไปทางพระกายหรือทางพระวาจาของพระผู้มีพระภาคไม่ได้เลย ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ เพราะว่า พระผู้มีพระภาคทรงยังทางที่ยังไม่เกิดให้เกิดขึ้น ทรงยังทางที่ยังไม่เกิดมิให้เกิดมี ทรงบอกทางที่ยังไม่มีผู้บอก เป็นผู้ทรงรู้ทาง ทรงรู้แจ้งทาง ทรงฉลาดในทาง ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ สาวกทั้งหลายในบัดนี้เป็นผู้ เดินตามทาง บัดนี้แลขอปวารณาพระผู้มีพระภาค พระผู้มีพระภาคจะไม่ทรงติเตียน กรรมไรๆ อันเป็นไปทางกายหรือทางวาจาของข้าพระองค์บ้างหรือ ฯ              พระผู้มีพระภาคตรัสว่า สารีบุตร เราติเตียนกรรมไรๆ อันเป็นไปทาง กายหรือทางวาจาของเธอไม่ได้เลย สารีบุตร เธอเป็นบัณฑิต สารีบุตร เธอเป็น ผู้มีปัญญามาก เป็นผู้มีปัญญาแน่นหนา สารีบุตร เธอเป็นผู้มีปัญญาชวนให้ร่าเริง เป็นผู้มีปัญญาว่องไว เป็นผู้มีปัญญาหลักแหลม เป็นผู้มีปัญญาสยายกิเลสได้ สารีบุตร โอรสพระองค์ใหญ่ของพระเจ้าจักรพรรดิ ย่อมยังจักรอันพระราชบิดา ให้เป็นไปแล้ว ให้เป็นไปตามได้โดยชอบ ฉันใด สารีบุตร เธอก็ฉันนั้นเหมือนกัน ย่อมยังธรรมจักรอันยอดเยี่ยม อันเราให้เป็นไปแล้วให้เป็นไปตามได้โดยชอบ แท้จริง ฯ              ท่านพระสารีบุตรจึงกราบทูลอีกว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ หากว่าพระผู้มี- *พระภาค ไม่ทรงติเตียนกรรมไรๆ อันเป็นไปทางกาย หรือทางวาจาของข้าพระองค์ ไซร้ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ก็พระผู้มีพระภาคจะไม่ทรงติเตียนกรรมไรๆ อัน เป็นไปทางกายหรือทางวาจาของภิกษุ ๕๐๐ รูปเหล่านี้บ้างหรือ ฯ              พระผู้มีพระภาคตรัสว่า สารีบุตร เราไม่ติเตียนกรรมไรๆ อันเป็นไป ทางกายหรือทางวาจา ของภิกษุ ๕๐๐ รูปแม้เหล่านี้ สารีบุตร เพราะบรรดาภิกษุ ๕๐๐ รูปเหล่านี้ ภิกษุ ๖๐ รูป เป็นผู้ได้วิชชา ๓ อีก ๖๐ รูป เป็นผู้ได้อภิญญา ๖ อีก ๖๐ รูป เป็นผู้ได้อุภโตภาควิมุติ ส่วนที่ยังเหลือเป็นผู้ได้ปัญญาวิมุติ ฯ              ครั้งนั้นแล ท่านพระวังคีสะลุกขึ้นจากอาสนะ ทำผ้าห่มเฉวียงบ่าข้างหนึ่ง แล้ว ประนมอัญชลีเฉพาะพระผู้มีพระภาคแล้ว ได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคดังนี้ว่า ข้าแต่พระผู้มีพระภาค เนื้อความนี้ย่อมแจ่มแจ้งกะข้าพระองค์ ข้าแต่พระสุคต เนื้อความนี้ย่อมแจ่มแจ้งกะข้าพระองค์ ฯ              พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า เนื้อความนั้นจงแจ่มแจ้งกะเธอเถิด วังคีสะ ฯ              [๗๔๖] ครั้งนั้นแล ท่านพระวังคีสะ ได้สรรเสริญพระผู้มีพระภาคในที่ เฉพาะพระพักตร์ด้วยคาถาทั้งหลายอันสมควรว่า                          วันนี้เป็นวันอุโบสถที่ ๑๕ ภิกษุ ๕๐๐ รูป มาประชุมกันแล้ว                          เพื่อความบริสุทธิ์ ล้วนเป็นผู้ตัดกิเลส เครื่องประกอบและ                          เครื่องผูกได้แล้ว เป็นผู้ไม่มีความคับแค้น เป็นผู้มีภพใหม่สิ้น                          แล้ว เป็นผู้แสวงหาคุณอันประเสริฐ พระเจ้าจักรพรรดิห้อม-                          *ล้อมด้วยอำมาตย์เสด็จเลียบพระมหาอาณาจักรนี้ ซึ่งมีสมุทร                          สาครเป็นขอบเขตโดยรอบ ฉันใด สาวกทั้งหลายผู้บรรลุ                          ไตรวิชชา ผู้ละมฤตยุราชเสียได้ ย่อมนั่งห้อมล้อมพระผู้มี                          พระภาค ผู้ชำนะสงครามแล้ว เป็นผู้นำพวกอันหาผู้นำอื่น                          ยิ่งกว่าไม่มี ฉันนั้น พระสาวกทั้งหมดเป็นบุตรของพระผู้มี                          พระภาค ผู้ชั่วช้าไม่มีในสมาคมนี้ ข้าพระองค์ขอถวายบังคม                          พระผู้มีพระภาค ผู้หักลูกศร คือตัณหาเสียได้ ผู้เป็นเผ่า-                          *พันธุ์ พระอาทิตย์ ดังนี้ ฯ http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=15&A=6170&Z=6223                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=15&i=744              หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html     แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 13:40:14

ความคิดเห็นที่ 8 สาธุ สาธุ สาธุ จากคุณ : OnceWakeUp เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 14:06:33

ความคิดเห็นที่ 9 สาธุครับ _/|\_ จากคุณ : จันทร์สะท้อนเงา เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 14:23:27

ความคิดเห็นที่ 10 สาธุครับบบ จากคุณ : Neothank เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 17:59:44

ความคิดเห็นที่ 11 พระจันทร์กลมกิ๊ก สวยสว่างมากครับ เมื่อกี้พึ่งไปลอยกระทงมา ลอยแถวคลองบ้าน อิอิ อย่าลืมไปลอยกระทง ขอขมาแม่คงคาที่ใช้กินใช้อาบกันนะครับ จากคุณ : tawansu เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 18:54:03

ความคิดเห็นที่ 13 ชอบพระสารีบุตรมากเช่นกันครับ จากคุณ : x-philes เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 19:51:45

ความคิดเห็นที่ 14 เอ....มีพระสูตร พระอรรถกถา หรือชาดก ตอนไหนที่แสดงถึงความเป็นผู้มีปัญญาชวนให้ร่าเริง เป็นผู้มีปัญญาว่องไว เป็นผู้มีปัญญาหลักแหลม ของพระสารีบุตร หรือไม่คะ อยากรู้ว่าตอนที่ท่านแสดงปัญญาชวนให้ร่าเริงนั้นท่านทำอย่างไรค่ะ  :-) จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 20:27:42

ความคิดเห็นที่ 15 อนุโมทนาสาธุกับทุกท่านเช่นกันครับ จากคุณ : คืนวันอันแสนดี เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 20:35:13

ความคิดเห็นที่ 17 สูจิมุขีสูตร พระสารีบุตรเข้าไป บิณฑบาตที่เมืองราชคฤห์ในเช้าวันหนึ่ง ได้อาหารพอฉันแล้วก็นั่งฉัน  ณ ที่อันสมควรแห่งหนึ่ง ปาริพาชิกาชื่อ สูจิมุขี  เข้าไปหาท่านถามว่า "สมณะ ท่านก้มหน้าฉันหรือ" "เรามิได้ก้มหน้าฉัน" พระเถระตอบ "ถ้าอย่างนั้น ท่านก็แหงนหน้าฉัน"  ปริพาชิกากล่าว "เรามิได้แหงนหน้าฉัน" "ถ้าอย่างนั้น ท่านก็มองทิศใหญ่ฉัน" "เรามิได้มองทิศใหญ่ฉัน" "ถ้าอย่างนั้น ท่านก็มองทิศน้อยฉัน" "เรามิได้มองดูทิศน้อยฉัน" เมื่อพระเถระปฏิเสธทุกอย่าง ปริพาชิกาจึงถามว่า "แล้วท่านฉันด้วยอาการไหนเล่า" พระสารีบุตรอัครสาวกกล่าวว่า "สมณพราหมณ์เหล่าใด  เลี้ยงชีพด้วยมิจฉาชีพ  ด้วยติรัจฉานวิชชา  คือวิชาดูพื้นที่  สมณพราหมณ์เหล่านั้นเรียกว่า "ก้มหน้าฉัน" สมณพราหมณ์ที่เลี้ยงชีพด้วยติรัจฉานวิชชา  คือดูดาวนักษัตร  เรียกว่า "แหงนหน้าฉัน" สมณพราหมณ์พวกที่เลี้ยงชีพด้วยติรัจฉานวิชชา  คือรับเป็นผู้ส่งข่าวสารให้คฤหัสถ์เรียกว่า "มองดูทิศใหญ่ฉัน" สมณพราหมณ์พวกทีี่่เลี้ยงชีพด้วยติรัจฉานวิชชา  คือรับทำนายอวัยวะน้อยใหญ่ (ดูโหงวเฮ้ง) เรียกว่า "มองดูทิศน้อยฉัน" แต่เรา สารีบุตร มิได้เลี้ยงชีพด้วยวิชชาเหล่านี้  แสวงหาภักษาหารด้วยการบิณฑบาตโดยชอบธรรม  จึงไม่ได้ฉันด้วยอาการดังกล่าวข้างต้น เรียกภาษาพระว่าท่านมี  "อาชีวปริสุทธิศีล" (ศีลว่าด้วยการเลี้ยงชีพบริสุทธิ์) ข้าพเจ้านอบน้อมต่อพระสงฆ์เหล่านั้น สาธุ จากคุณ : ทุกวินาที เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 21:18:05

ความคิดเห็นที่ 18              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๗  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๙              สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค              สูจิมุขีสูตร http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=17&A=6079&Z=6123                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=17&i=517              หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html     แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html                      เรื่อง                           ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก                           การใช้ทรัพย์ ๕ ประการ                           มหาทาน                           ทานของสัตบุรุษนัยที่ ๑                           ทานของสัตบุรุษนัยที่ ๒                           กาลทาน ๕ อย่าง                           ให้ทานในที่ใดมีผลมาก                           ทานที่เจาะจงและไม่เจาะจง ๒๑ ประเภท                           สังฆทาน ๗ ประเภท                           ถวายภิกษุรูปเดียว ก็เป็นสังฆทาน                           ทัททัลลวิมาน-แสดงอานิสงส์ของสังฆทาน                                       เรื่องเศรษฐีเท้าแมว                           ความบริสุทธิ์แห่งทักษิณาทาน ๔                           อานิสงส์ของทาน ๕ อย่าง                           ทานที่มีผลมาก ไม่มีอานิสงส์มาก ๖                           ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก ๑ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 21:23:46

ความคิดเห็นที่ 19 .             อนุโมทนา คุณฐานาฐานะ และท่านผู้ใช้อื่นๆ ที่ยังกุศลให้เกิดเมื่อได้อ่านกระทู้ครับ             อ้างอิง             ความคิดเห็นที่ 14                          เอ....มีพระสูตร พระอรรถกถา หรือชาดก ตอนไหนที่แสดงถึงความเป็น                          ผู้มีปัญญาชวนให้ร่าเริง เป็นผู้มีปัญญาว่องไว เป็นผู้มีปัญญาหลักแหลม                          ของพระสารีบุตร หรือไม่คะ                                                    อยากรู้ว่าตอนที่ท่านแสดงปัญญาชวนให้ร่าเริงนั้นท่านทำอย่างไรค่ะ  :-)             จากคุณ : Smiling-girl [FriendFlock] [Bloggang]             เขียนเมื่อ : วันลอยกระทง 54 20:27:42 [แก้ไข]             ตอบว่า             อรรถกถาอนุปทสูตร อธิบายความหมายของคำว่าปัญญาร่าเริงไว้ดังนี้             ปัญญาร่าเริงเป็นไฉน?             ชื่อว่าปัญญาร่าเริง เพราะบุคคลบางคนในโลกนี้มากด้วยความร่าเริง มากด้วย ความรู้ มากด้วยความยินดี มากด้วยความปราโมทย์ บำเพ็ญศีล บำเพ็ญอินทรีย์สังวร บำเพ็ญโภชเนมัตตัญญุตา ชาคริยานุโยค ศีลขันธ์ สมาธิขันธ์ ปัญญาขันธ์ วิมุตติขันธ์ วิมุตติ ญาณทัสสนขันธ์.             ชื่อว่ามีปัญญาร่าเริง เพราะเป็นผู้มากด้วยความปราโมทย์ รู้แจ้งฐานะและมิใช่ฐานะ.             ชื่อว่ามีปัญญาร่าเริง เพราะเป็นผู้มากด้วยความร่าเริงบำเพ็ญสมาบัติเป็นเครื่องอยู่ ให้บริบูรณ์ เป็นผู้มากด้วยความร่าเริงแทงตลอดอริยสัจ.             ชื่อว่ามีปัญญาร่าเริง เพราะยังสติปัฏฐาน สัมมัปปธาน อิทธิบาท อินทรีย์ พละ โพชฌงค์ อริยมรรค ให้เจริญ. เป็นผู้มากด้วยความร่าเริง ทำให้แจ้งสามัญผล.             ชื่อว่ามีปัญญาร่าเริง เพราะแทงตลอดอภิญญาทั้งหลาย.             ชื่อว่ามีปัญญาร่าเริง เพราะเป็นผู้มากด้วยความร่าเริง มากด้วยความรู้ ความยินดีและ ความปราโมทย์ กระทำให้แจ้งพระนิพพานอันเป็นปรมัตถ์. http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=14&i=153             สำหรับความเป็นผู้มีปัญญามาก ปัญญากว้างขวาง ปัญญาร่าเริง ปัญญาว่องไว ปัญญาเฉียบแหลม ปัญญาทำลายกิเลสของท่านพระสารีบุตรนั้น มีหลักฐานปรากฏอยู่ใน พระไตรปิฎกและอรรถกถาหลายแห่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เรื่องที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทรงประกาศปัญญาคุณของท่านพระสารีบุตรหลังจากที่พระองค์เสด็จกลับจากดาวดึงส์:-             ได้ยินว่า การทำยมกปาฏิหาริย์แล้วจำพรรษาในเทวโลก แล้วเสด็จลงที่ประตู สังกัสสนคร อันพระพุทธเจ้าทุกๆ พระองค์ไม่ทรงละแล้วแล, ก็สถานที่พระบาทเบื้องขวา ประดิษฐาน ณ ที่เสด็จลงนั้น มีนามว่าอจลเจติยสถาน.             พระศาสดาประทับยืน ณ ที่นั้น ตรัสถามปัญหาในวิสัยของปุถุชนเป็นต้น, พวกปุถุชน แก้ปัญหาได้ในวิสัยของตนเท่านั้น ไม่สามารถจะแก้ปัญหาในวิสัยของพระโสดาบันได้. พระอริยบุคคลทั้งหลายมีพระโสดาบันเป็นต้นก็เหมือนกัน ไม่สามารถจะแก้ปัญหาในวิสัยของ พระอริยบุคคลทั้งหลาย มีพระสกทาคามีเป็นต้น. พระมหาสาวกที่เหลือไม่สามารถจะแก้ปัญหา ในวิสัยของพระมหาโมคคัลลานะ. พระมหาโมคคัลลานะไม่สามารถจะแก้ปัญหาในวิสัยของ พระสารีบุตรเถระได้. แม้พระสารีบุตรเถระก็ไม่สามารถจะแก้ปัญหาในวิสัยของพระพุทธเจ้าได้ เหมือนกัน.             พระศาสดาทรงแลดูทิศทั้งปวงตั้งต้นแต่ปาจีนทิศ. สถานที่ทั้งปวงได้มีเนินเป็นอัน เดียวกันทีเดียว เทวดาและมนุษย์ใน ๘ ทิศ และเทวดาเบื้องบนจดพรหมโลก และยักษ์นาคและ สุบรรณผู้อยู่ ณ ภาคพื้นเบื้องต่ำ ประคองอัญชลีกราบทูลว่า "พระเจ้าข้า ชื่อว่าผู้วิสัชนาปัญหานี้           มิได้มีในสมาคมนี้ ขอพระองค์โปรดใคร่ครวญในสมาคมนี้ทีเดียว."             พระสารีบุตรเถระมีปัญญามาก                         พระศาสดาทรงดำริว่า "สารีบุตรย่อมลำบาก ด้วยว่า เธอได้ฟังปัญหาที่เราถามแล้วใน พุทธวิสัยนี้ว่า:-                                   ดูก่อนท่านผู้นิรทุกข์ เธอมีปัญญารักษาตน                         อันเราถามถึงความเป็นไปของท่าน ผู้มีธรรมอัน                         นับพร้อมแล้วทั้งหลาย และพระเสขะทั้งหลาย ซึ่ง                         มีอยู่มากในโลกนี้ จงบอกความเป็นไปนั้นแก่เรา             ดังนี้, เป็นผู้หมดความสงสัยในปัญหาว่า ‘พระศาสดาย่อมตรัสถามถึงปฏิปทา เป็นที่มา (มรรคปฏิปทา) ของพระเสขะและอเสขะกะเรา’ ดังนี้ก็จริง, ถึงอย่างนั้นก็ยังหวังอัธยาศัยของ เราอยู่ว่า ‘เราเมื่อกล่าวปฏิปทานี้ด้วยมุขไหนๆ ในธรรมทั้งหลายมีขันธ์เป็นต้น จึงจักอาจถือเอา อัธยาศัยของพระศาสดาได้’             สารีบุตรนั้น เมื่อเราไม่ให้นัย จักไม่อาจแก้ได้ เราจักให้นัยแก่เธอ" เมื่อจะทรงแสดงนัย ตรัสว่า "สารีบุตร เธอจงพิจารณาเห็นความเป็นจริงนี้."             ได้ยินว่า พระองค์ได้ทรงดำริอย่างนี้ว่า "สารีบุตรเมื่อถือเอาอัธยาศัยของเราแก้ จักแก้ ด้วยสามารถแห่งขันธ์" ปัญหานั้นปรากฏแก่พระเถระตั้งร้อยนัย พันนัย พร้อมกับการประทาน นัย. ท่านตั้งอยู่ในนัยที่พระศาสดาประทาน แก้ปัญหานั้นได้แล้ว,             ได้ยินว่า คนอื่นยกพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสีย ชื่อว่าสามารถเพื่อจะทันปัญญาของ พระสารีบุตรเถระหามิได้. นัยว่า เหตุนั้นแล พระเถระจึงยืนตรงพระพักตร์พระศาสดา บันลือ สีหนาทว่า "พระเจ้าข้า เมื่อฝนตกแม้ตลอดกัลป์ทั้งสิ้น ข้าพระองค์ก็สามารถเพื่อจะนับ แล้วยก ขึ้นซึ่งคะแนนว่า ‘หยาดน้ำทั้งหลายตกในมหาสมุทรเท่านี้หยาด, ตกบนแผ่นดินเท่านี้หยาด, บนภูเขาเท่านี้หยาด."             แม้พระศาสดาก็ตรัสกะท่านว่า "สารีบุตร เราก็ทราบความที่เธอสามารถจะนับได้."             ชื่อว่าข้ออุปมาเปรียบด้วยปัญญาของท่านนั้น ย่อมไม่มี.             เหตุนั้นแล ท่านจึงกราบทูลว่า :-                                   ทรายในแม่น้ำคงคาพึงสิ้นไป น้ำในห้วงน้ำใหญ่                         พึงสิ้นไป ดินในแผ่นดินพึงสิ้นไป การแก้ปัญหาด้วย                         ความรู้ของข้าพระองค์ ย่อมไม่สิ้นไปด้วยคะแนน.             มีคำอธิบายไว้ดังนี้ว่า "ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ผู้สมบูรณ์ด้วยความรู้เป็นที่พึ่งของโลก ก็ถ้าว่า เมื่อข้าพระองค์แก้ปัญหาข้อหนึ่งแล้ว บุคคลพึงใส่ทรายเมล็ดหนึ่งหรือหยาดน้ำหยาด หนึ่ง หรือดินร่วนก้อนหนึ่ง เมื่อข้าพระองค์แก้ปัญหาร้อย หรือพัน หรือแสนข้อ พึงใส่คะแนน ทั้งหลายมีทรายเป็นต้น ทีละหนึ่งๆ ณ ส่วนข้างหนึ่งในแม่น้ำคงคา, คะแนนทั้งหลายมีทราย เป็นต้นในแม่น้ำคงคาเป็นต้น พึงถึงความสิ้นไปเร็วกว่า การแก้ปัญหาของข้าพระองค์ ย่อมไม่ สิ้นไป."             ภิกษุแม้มีปัญญามากอย่างนี้ ก็ยังไม่เห็นเงื่อนต้นหรือเงื่อนปลายแห่งปัญหาที่ พระศาสดาถามแล้วในพุทธวิสัย ต่อตั้งอยู่ในนัยที่พระศาสดาประทานแล้ว จึงแก้ปัญหาได้.             ภิกษุทั้งหลายฟังดังนั้นแล้ว สนทนากันว่า "แม้ชนทั้งหมด อันพระศาสดาตรัสถาม ปัญหาใด ไม่อาจแก้ได้, พระสารีบุตรเถระผู้เป็นธรรมเสนาบดีผู้เดียวเท่านั้น แก้ปัญหานั้นได้." http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=25&i=24&p=2 จากคุณ : ธรรมนิติ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 01:16:58

ความคิดเห็นที่ 20 อนุโมทนาสาธุครับ ขอร่วมสรรเสริญคุณของพระสารีบุตร โดยยกคันถารัมภกถาของสัทธรรมปกาสินีมาแสดงไว้ในที่นี้ --------------------------------------------------------------        พระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์ใด ทรงพระคุณครบถ้วนล้วนแล้วด้วยความงามทุกสิ่ง         ล่วงเสียซึ่งความงามของโลกทั้งปวง ทรงพ้นจากกิเลสมลทินเป็นเครื่องประทุษร้าย           พร้อมทั้งวาสนา ทรงประทานวิมุตติธรรมอันล้ำเลิศ.        พระองค์ทรงมีพระทัยเยือกเย็นดุจความเย็นแห่งไม้จันทน์ กล่าวคือพระกรุณาอยู่เป็นนิจ          ทรงพระปัญญาโชติช่วงดังดวงระวี มีธรรมเป็นเครื่องแนะนำสัตว์.         ข้าพเจ้า(พระมหานามเถระ) ขอน้อมอภิวาทพระผู้มีพระภาคเจ้าพระองค์นั้น          ซึ่งเป็นผู้เลิศในหมู่สัตว์ ผู้เป็นที่พึ่งในประโยชน์แก่ปวงสัตว์ด้วยเศียรเกล้า. --------------------------------------------------------------                          บรรดาพระมหาเถระผู้พุทธชิโนรสมีจำนวนเป็นอนันต์,                       พระมหาเถระองค์ใดเป็นประดุจดังพระมุนีผู้เลิศในหมู่สัตว์ทั้งปวง                       ได้เป็นผู้กระทำตามลีลาแห่งพระศาสดา ในการบำเพ็ญประโยชน์                       เกื้อกูลแก่ชุมชนด้วยคุณกล่าวคือกรุณาและปัญญาญาณ.                           ข้าพเจ้าขอนมัสการพระเถระองค์นั้นผู้มีนามว่า                                       สารีบุตร                  ผู้มุนีราชบุตร ผู้ยินดียิ่งในเสถียรคุณเป็นอเนก ผู้รุ่งเรืองด้วยแสงสว่างแห่งปัญญา                  มีเกียรติงามฟุ้งขจรไป และมีจริยาวัตรสงบงาม. --------------------------------------------------------------          วิศิษฐปาฐะคือพระบาลีอันใดอันพระสาวกผู้สัทธรรมเสนาบดีผู้ประกาศพระสัทธรรมจักร             ผู้เข้าถึงความแจ่มแจ้งในอรรถะตามความเป็นจริง ในพระสูตรทั้งหลายที่พระตถาคตเจ้าได้ตรัสไว้แล้ว              ผู้นำในการยังธรรมประทีปให้โชติช่วง กล่าววิศิษฐปาฐะนั้นไว้ โดยนามอันวิเศษว่า ปฏิสมฺภิทานํ มคฺโค                แปลว่า ทางแห่งปฏิสัมภิทาทั้งหลาย.          ปฏิสัมภิทามรรคนั้น เป็นปกรณ์อันละเมียดละมัยด้วยอรรถะและนยะต่างๆ อย่างวิจิตร             อันบัณฑิตผู้มุ่งบำเพ็ญอัตตัตถะ ประโยชน์ตน และโลกัตถะ ประโยชน์แก่ชาวโลก               มีปัญญาลึกซึ้งจะพึงหยั่งรู้ได้ในกาลทุกเมื่อ และสาธุชนทั้งหลายจะพึงซ่องเสพอยู่เป็นนิจ. http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=31&i=0&p=1#คันถารัมภกถา -------------------------------------------------------------- พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๒๓ ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค http://www.84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=31&A=1&Z=94 อรรถกถาขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=31&i=0 จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 01:43:51

ความคิดเห็นที่ 21              พระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๕              อังคุตตรนิกาย สัตตก-อัฏฐก-นวกนิบาต              สีหนาทวรรคที่ ๒              วุฏฐิสูตร              [๒๑๕] สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน อารามของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี ใกล้พระนครสาวัตถี              ครั้งนั้นแล ท่านพระสารีบุตรเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายบังคมแล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า              ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์จำพรรษาอยู่ในพระนครสาวัตถีแล้ว ข้าพระองค์ปรารถนาจะหลีกจาริกไปในชนบท              พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรสารีบุตร เธอจงสำคัญกาลอันควรในบัดนี้เถิด                     ลำดับนั้น ท่านพระสารีบุตรลุกจากอาสนะถวายบังคมพระผู้มีพระภาค กระทำประทักษิณ แล้วหลีกไป ฯ              ครั้งนั้นแล เมื่อท่านพระสารีบุตรหลีกไปแล้วไม่นาน ภิกษุรูปหนึ่งได้ กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ท่านพระสารีบุตรกระทบ ข้าพระองค์แล้ว ไม่ขอโทษ หลีกจาริกไป              ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุรูปหนึ่งว่า              ดูกรภิกษุ เธอจงมานี่ จงไปเรียกสารีบุตรตามคำของเราว่า ดูกรอาวุโส สารีบุตร พระศาสดารับสั่งให้หาท่าน ภิกษุนั้นทูลรับพระผู้มีพระภาคแล้ว เข้าไปหาท่านพระสารีบุตรถึงที่อยู่ แล้วได้กล่าวกะท่านพระสารีบุตรว่า ดูกรอาวุโส สารีบุตร พระศาสดารับสั่งให้หาท่าน ท่านพระสารีบุตรรับคำของภิกษุนั้นแล้ว              ก็สมัยนั้นแล ท่านพระมหาโมคคัลลานะและท่านพระอานนท์ ถือลูกดาน เที่ยวประกาศไปตามวิหารว่า              ท่านผู้มีอายุทั้งหลาย จงรีบออกเถิดๆ บัดนี้ท่านพระสารีบุตรจะบันลือสีหนาท เฉพาะพระพักตร์พระผู้มีพระภาค ฯ              ครั้งนั้นแล ท่านพระสารีบุตรเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายบังคมแล้วนั่ง ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วพระผู้มีพระภาคได้ตรัสกะ ท่านพระสารีบุตรว่า ดูกรสารีบุตร เพื่อนพรหมจรรย์รูปหนึ่งในธรรมวินัยนี้ กล่าวหาเธอว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ท่านพระสารีบุตรกระทบข้าพระองค์แล้ว ไม่ขอโทษ หลีกจาริกไปแล้ว ฯ              ส. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ กายคตาสติ อันภิกษุใดไม่เข้าไปตั้งไว้แล้ว ในกาย ภิกษุนั้นกระทบเพื่อนพรหมจรรย์รูปใดรูปหนึ่งในธรรมวินัยนี้ ไม่ขอโทษ แล้ว พึงหลีกจาริกไปเป็นแน่ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ชนทั้งหลายทิ้งของสะอาด บ้าง ไม่สะอาดบ้าง คูถบ้าง มูตรบ้าง น้ำลายบ้าง น้ำหนองบ้าง โลหิตบ้าง ลงบนแผ่นดิน แผ่นดินก็ไม่อึดอัดระอาหรือเกลียดชังด้วยสิ่งนั้น แม้ฉันใด              ข้าพระองค์ก็ฉันนั้นเหมือนกันแล มีใจเสมอด้วยแผ่นดินอันไพบูลย์ กว้างใหญ่ ไม่มีประมาณ ไม่มีเวร ไม่มีความเบียดเบียนอยู่ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ กายคตาสติอันภิกษุใดไม่เข้าไปตั้งไว้แล้วในกายภิกษุนั้น กระทบเพื่อนพรหมจรรย์ รูปใดรูปหนึ่งในธรรมวินัยนี้แล้วไม่ขอโทษ พึงหลีกจาริกไปเป็นแน่ ฯ              ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ชนทั้งหลายย่อมล้างของสะอาดบ้าง ไม่สะอาดบ้าง           คูถบ้าง มูตรบ้าง น้ำลายบ้าง น้ำหนองบ้าง โลหิตบ้าง ลงในน้ำ น้ำก็ไม่อึดอัดระอา หรือเกลียดชังด้วยสิ่งนั้น แม้ฉันใด ข้าพระองค์ก็ฉันนั้นเหมือนกันแล มีใจเสมอ ด้วยน้ำอันไพบูลย์กว้างใหญ่ ไม่มีประมาณ ไม่มีเวร ไม่มีความเบียดเบียนอยู่ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ กายคตาสติ อันภิกษุใดไม่เข้าไปตั้งไว้แล้วในกาย ภิกษุนั้นกระทบเพื่อนพรหมจรรย์รูปใดรูปหนึ่งในธรรมวินัยนี้แล้ว ไม่ขอโทษ พึงหลีกจาริกไปเป็นแน่ ฯ              ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ไฟย่อมเผาของสะอาดบ้าง ไม่สะอาดบ้าง คูถบ้าง มูตรบ้าง น้ำลายบ้าง น้ำหนองบ้าง โลหิตบ้าง ไฟย่อมไม่อึดอัดระอาหรือเกลียด ชังด้วยสิ่งนั้น แม้ฉันใด ข้าพระองค์ก็ฉันนั้นเหมือนกันแล มีใจเสมอด้วยไฟอัน ไพบูลย์ กว้างใหญ่ ไม่มีประมาณ ไม่มีเวร ไม่มีความเบียดเบียนอยู่ ข้าแต่พระองค์ ผู้เจริญ กายคตาสติ อันภิกษุใดไม่เข้าไปตั้งไว้แล้วในกาย ภิกษุนั้นกระทบเพื่อน พรหมจรรย์รูปใดรูปหนึ่งในธรรมวินัยนี้แล้ว ไม่ขอโทษ พึงหลีกจาริกไปเป็นแน่ ฯ              ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ลมย่อมพัดซึ่งของสะอาดบ้าง ไม่สะอาดบ้าง คูถบ้าง มูตรบ้าง น้ำลายบ้าง น้ำหนองบ้าง โลหิตบ้าง ลมย่อมไม่อึดอัดระอา หรือเกลียดชังด้วยสิ่งนั้น แม้ฉันใด ข้าพระองค์ก็เหมือนกันฉันนั้นแล มีใจเสมอ ด้วยลมอันไพบูลย์ กว้างใหญ่ ไม่มีประมาณ ไม่มีเวร ไม่มีความเบียดเบียนอยู่ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ กายคตาสติ อันภิกษุใดไม่เข้าไปตั้งไว้แล้วในกาย ภิกษุนั้นกระทบเพื่อนพรหมจรรย์รูปใดรูปหนึ่งในธรรมวินัยนี้แล้ว ไม่ขอโทษ พึงหลีกจาริกไปเป็นแน่ ฯ              ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ผ้าสำหรับเช็ดธุลี ย่อมชำระของสะอาดบ้าง ไม่สะอาดบ้าง คูถบ้าง มูตรบ้าง น้ำลายบ้าง น้ำหนองบ้าง โลหิตบ้าง ผ้าเช็ดธุลี ย่อมไม่อึดอัดระอาหรือเกลียดชังด้วยสิ่งนั้น แม้ฉันใด ข้าพระองค์ก็ฉันนั้นเหมือน กันแล มีใจเสมอด้วยผ้าสำหรับเช็ดธุลีอันไพบูลย์ กว้างใหญ่ ไม่มีประมาณ ไม่มีเวร ไม่มีความเบียดเบียนอยู่ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ กายคตาสติ อันภิกษุ ใดไม่เข้าไปตั้งไว้แล้วในกาย ภิกษุนั้นกระทบเพื่อนพรหมจรรย์รูปใดรูปหนึ่งใน ธรรมวินัยนี้แล้ว ไม่ขอโทษ พึงหลีกไปเป็นแน่ ฯ              ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ กุมารหรือกุมาริกาของคนจัณฑาลถือตะกร้า นุ่งผ้าเก่าๆ เข้าไปยังบ้านหรือนิคม ย่อมตั้งจิตนอบน้อมเข้าไป แม้ฉันใด ข้าพระองค์ก็ฉันนั้นเหมือนกันแล มีใจเสมอด้วยกุมารหรือกุมาริกาของคนจัณฑาล อันไพบูลย์ กว้างใหญ่ ไม่มีประมาณ ไม่มีเวร ไม่มีความเบียดเบียนอยู่ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ กายคตาสติ อันภิกษุใดไม่เข้าไปตั้งไว้แล้วในกาย ภิกษุนั้นกระทบเพื่อนพรหมจรรย์รูปใดรูปหนึ่งในธรรมวินัยนี้แล้ว ไม่ขอโทษ พึงหลีกจาริกไปเป็นแน่ ฯ              ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ โคเขาขาด สงบเสงี่ยม ได้รับฝึกดีแล้ว ศึกษาดีแล้ว เดินไปตามถนนหนทาง ตามตรอกเล็กซอกน้อย ก็ไม่เอาเท้าหรือเขากระทบอะไรๆ แม้ฉันใด ข้าพระองค์ก็ฉันนั้นเหมือนกันแล มีใจเสมอด้วยโคเขาขาด อันไพบูลย์ กว้างใหญ่ ไม่มีประมาณ ไม่มีเวร ไม่มีความเบียดเบียนอยู่ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ กายคตาสติ อันภิกษุใดไม่เข้าไปตั้งไว้แล้วในกาย ภิกษุนั้นกระทบเพื่อนพรหมจรรย์ รูปหนึ่งในพระธรรมวินัยนี้แล้ว ไม่ขอโทษ พึงหลีกจาริกไปเป็นแน่ ฯ              ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ สตรีหรือบุรุษรุ่นหนุ่มสาว เป็นคนชอบประดับ ตบแต่ง พึงอึดอัดระอาเกลียดชังด้วยซากศพงู หรือซากศพสุนัขที่เขาผูกไว้ที่คอ แม้ฉันใด ข้าพระองค์ก็ฉันนั้นเหมือนกันแล ย่อมอึดอัดระอาและเกลียดชังด้วย กายอันเปื่อยเน่านี้ ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ กายคตาสติ อันภิกษุใดไม่เข้าไปตั้งไว้ แล้วในกาย ภิกษุนั้นกระทบเพื่อนพรหมจรรย์รูปหนึ่งในพระธรรมวินัยนี้แล้ว ไม่ ขอโทษ พึงหลีกจาริกไปเป็นแน่ ฯ              ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ คนประคองภาชนะมันข้น มีรูทะลุเป็นช่องเล็ก ช่องใหญ่ ไหลเข้าไหลออกอยู่ แม้ฉันใด ข้าพระองค์ก็ฉันนั้นเหมือนกันแล ย่อมบริหารกายนี้มีรูทะลุเป็นช่องเล็กช่องใหญ่ ไหลเข้าไหลออกอยู่ ข้าแต่พระองค์ ผู้เจริญ กายคตาสติ อันภิกษุใดไม่เข้าไปตั้งไว้แล้วในกาย ภิกษุนั้นกระทบเพื่อน พรหมจรรย์รูปหนึ่งในพระธรรมวินัยนี้แล้ว ไม่ขอโทษ พึงหลีกไปเป็นแน่ ฯ              ลำดับนั้นแล ภิกษุรูปนั้นลุกจากอาสนะ กระทำผ้าอุตราสงค์เฉวียงบ่า ข้างหนึ่ง หมอบลงแทบพระบาทของพระผู้มีพระภาคด้วยเศียรเกล้า แล้วกราบทูล พระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ โทษได้ครอบงำข้าพระองค์ผู้เป็นคนพาล เป็นคนหลง เป็นคนไม่ฉลาดอย่างไร ที่ข้าพระองค์ได้กล่าวตู่ท่านพระสารีบุตรด้วย คำอันไม่มี เปล่า เท็จ ไม่เป็นจริง ขอพระผู้มีพระภาคทรงโปรดรับโทษของ ข้าพระองค์นั้น โดยความเป็นโทษ เพื่อความสำรวมต่อไปเถิด              พระผู้มีพระภาคตรัสว่า ดูกรภิกษุ โทษได้ครอบงำเธอผู้เป็นคนพาล คนหลง ไม่ฉลาดอย่างไร ที่เธอได้กล่าวตู่สารีบุตรด้วยคำอันไม่มี เปล่า เท็จ ไม่เป็นจริง แต่เพราะเธอเห็นโทษโดยความเป็นโทษแล้ว กระทำคืนตามธรรม เราย่อมรับโทษของเธอนั้น              ดูกรภิกษุ ข้อที่ภิกษุเห็นโทษโดยความเป็นโทษแล้วทำคืนตามธรรม ถึงความสำรวมต่อไป นี้เป็นความเจริญในวินัยของพระอริยเจ้า              ลำดับนั้น พระผู้มีพระภาคตรัสกะท่านพระสารีบุตรว่า              ดูกรสารีบุตร เธอจงอดโทษต่อโมฆบุรุษผู้นี้ มิฉะนั้น เพราะโทษนั้น นั่นแล ศีรษะของโมฆบุรุษนี้จักแตก ๗ เสี่ยง ฯ              ส. ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ข้าพระองค์ย่อมอดโทษต่อท่านผู้มีอายุนั้น ถ้าผู้มีอายุนั้น กล่าวกะข้าพระองค์อย่างนี้ว่า ขอท่านผู้มีอายุนั้นจงอดโทษแก่ ข้าพเจ้าด้วย ฯ              จบสูตรที่ ๑ เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓  บรรทัดที่ ๗๙๑๖ - ๘๐๑๗.  หน้าที่  ๓๔๓ - ๓๔๗.              http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=23&A=7916&Z=8017                            ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=23&i=215              หมวดหนังสือธรรมะ              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html     แนะนำ :-              อ่านและค้นพระไตรปิฎก ๔๕ เล่ม              อรรถกถาชาดกทั้งหมด ๕๔๗ เรื่อง              พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม     http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/              พจนานุกรมพุทธศาสตร์ ฉบับประมวลธรรม                สารบัญประเภทธรรม http://84000.org/tipitaka/dic/d_type_index.php?                   หมวดหนังสือธรรมะ http://84000.org/tipitaka/book/              เรื่อง ศีลเป็นอาภรณ์อันประเสริฐ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn02.html              เรื่อง สิ่งที่เป็นมงคล (มงคล ๓๘) http://84000.org/tipitaka/book/bookpn06.html              เรื่อง ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html                      เรื่อง                           ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก                           การใช้ทรัพย์ ๕ ประการ                           มหาทาน                           ทานของสัตบุรุษนัยที่ ๑                           ทานของสัตบุรุษนัยที่ ๒                           กาลทาน ๕ อย่าง                           ให้ทานในที่ใดมีผลมาก                           ทานที่เจาะจงและไม่เจาะจง ๒๑ ประเภท                           สังฆทาน ๗ ประเภท                           ถวายภิกษุรูปเดียว ก็เป็นสังฆทาน                           ทัททัลลวิมาน-แสดงอานิสงส์ของสังฆทาน                                       เรื่องเศรษฐีเท้าแมว                           ความบริสุทธิ์แห่งทักษิณาทาน ๔                           อานิสงส์ของทาน ๕ อย่าง                           ทานที่มีผลมาก ไม่มีอานิสงส์มาก ๖                           ทานที่มีผลมาก มีอานิสงส์มาก ๑ http://84000.org/tipitaka/book/bookpn01.html จากคุณ : ฐานาฐานะ เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 03:06:45

ความคิดเห็นที่ 22 อนุโมทนาสาธุครับ คุณฐานาฐานะ สำหรับ วุฏฐิสูตร จาก คัมภีร์อังคุตตรนิกาย นวกนิบาต จากพระสูตรนี้จะเห็นได้อย่างหนึ่งว่า พระสารีบุตรนั้น ถึงแม้ว่าท่านจะได้รับการยกย่องไว้ว่าเป็นผู้เลิศทางปัญญา แต่ ท่านก็เป็นผู้ที่ประกอบด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตนเสมอ ------------------------------------------------------------ 03-พระสารีบุตรเถระ เอตทัคคะในทางผู้มีปัญญา ------------------------------------------------------------ พระสารีบุตรเถระนับว่าเป็นผู้มีขันติธรรมความอดทนสูงยิ่ง มีจิตสงบราบเรียบ ไม่หวั่นไหว ด้วย อารมณ์ต่าง ๆ ดังเรื่องในคัมภีร์อังคุตตรนิกาย นวกนิบาต และในธรรมบทว่า:- สมัยหนึ่ง พระเถระ เมื่อออกพรรษาแล้วมีความประสงค์จะเที่ยวจาริกไปยังชนบทต่าง ๆ กราบทูลลาพระผู้มีพระภาคแล้ว ออกจากพระเชตวนาราม พร้อมกับภิกษุผู้เป็นบริวารของท่าน ขณะนั้น ก็มีภิกษุอีกจำนวนมากออกมาส่งพระเถระ และพระเถระก็ทักทายปราศรัยกับภิกษุเหล่านั้น ด้วยอัธยาศัยไมตรีก่อให้เกิดความปีติยินดีแก่พวกเธอเป็นอย่างยิ่ง แต่มีภิกษุรูปหนึ่ง ซึ่งพระเถระไม่ทันได้สังเกตเห็นจึงมิได้ทักทายด้วย ก็เกิดความน้อยใจ และโกรธพระเถระบังเอิญชายฝ้าสังฆาฏิของพระเถระ ไปกระทบภิกษุรูปนั้นเข้า โดยที่พระเถระไม่ทราบ ภิกษุรูปนั้นจึงถือเอา เหตุนี้เข้าไปกราบทูลฟ้องต่อพระบรมศาสดาว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระสารีบุตรเถระ เดินกระทบข้าพระองค์แล้วไม่กล่าวขอโทษ เพราะด้วยสำคัญว่าตนเป็นอัครสาวกของพระพุทธองค์พระเจ้าข้า” พระพุทธองค์ แม้จะทรงทราบเป็นอย่างดี แต่เพื่อให้เรื่องนี้ปรากฏแก่ที่ประชุมสงฆ์ จึงรับสั่งให้พระเถระเข้าเฝ้าแล้วตรัสถามเรื่องราวโดยตลอด (เปรียบตนด้วยอุปมา ๙ อย่าง) พระเถระมิได้กราบทูลปฏิเสธโดยตรงในที่ประชุมสงฆ์นั้น แต่ได้อุปมาเปรียบเทียบตนเองเหมือนสิ่งของ ๙ อย่าง คือ:- - เหมือนดิน-น้ำ-ไฟ-ลม ซึ่งถูกของสะอาดบ้าง ไม่สะอาดบ้างทิ้งใส่ แต่ก็ไม่รังเกียจ ไม่เบื่อหน่าย ไม่หวั่นไหว - เหมือนเด็กจัณฑาล ที่มีความสงบเสงี่ยมเจียมตัวอยู่เสมอเวลาเข้าไปยังสถานที่ต่าง ๆ - เหมือนโค ที่ถูกตัดเขา ฝึกหัดมาดีแล้ว ย่อมไม่ทำร้ายใคร ๆ - เหมือนผ้าขี้ริ้ว สำหรับเช็ดฝุ่นละอองของสะอาดบ้าง ไม่สะอาดบ้าง - เบื่อหน่ายอึดอัดกายของตน เหมือนซากงู (ลอกคราบ) - บริหารกายของตน เหมือนคนแบกหม้อน้ำมันที่รั่วทะลุ จึงมีน้ำมันไหลออกอยู่ เมื่อพระเถระ กราบทูลอุปมาตนเองเหมือนเด็กจัณฑาล เหมือนผ้าชี้ริ้ว เป็นต้น ภิกษุปุถุชนถึงกับตื้นตัน ไม่อาจอดกลั้นน้ำตาได้ พระขีณาสพก็เกิดธรรมสังเวช ส่วนภิกษุผู้กล่าวฟ้องก็เกิดความเร่าร้อนขึ้นในกาย หมอบกราบลงแทบพระบาทของพระศาสดา แล้วกล่าวขอขมาโทษต่อพระเถระ http://www.84000.org/one/1/03.html แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 54 05:45:16 จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 05:44:09

ความคิดเห็นที่ 23 หากจะกล่าวถึงปัญญาอันร่าเริง แหลมคม ของพระสารีบุตรแล้ว เราคงไม่อาจอ่านเพียงพระสูตรบางพระสูตรได้ เพราะพระสารีบุตรนั้น ท่ืานได้สาธยายธรรมออกมาเป็นคัมภีร์ใหญ่ถึงสามคัมภีร์ในพระไตรปิฎก ทั้งสามคัมภีร์นั้นเองเป็นการแสดงปัญญาอันกว้างขวางของท่าน เราจะไม่ีมีพระไตรปิฎกในสามคัมภีร์นี้อ่านเลยหากไม่มีท่าน สามคัมภีร์นั้นได้แก่ ๑.คัมภีร์มหานิทเทส อธิบายธรรมะของพระพุทธเจ้า ขยายความธรรมะของพระพุทธเจ้าอย่างละเอียด http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=29&A=0&Z=486&pagebreak=0 ๒. คัมภีร์ปฏิสัมภิทามรรค http://84000.org/tipitaka/pitaka_item/r.php?B=31&A=3&w=%BB%AF%D4%CA%D1%C1 และ ๓. คัมภีร์พระอภิธรรมปิฎก http://84000.org/tipitaka/pitaka3/ ขออนุโมทนาทุก ๆ ท่านที่ได้นำพระสูตรแสดงถึงคุณของพระสาีรีบุตรมาลงแก่พุทธศาสนิกชนค่ะ แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 54 07:01:22 จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 07:00:24

ความคิดเห็นที่ 24 อนุโมทนาในสารัตถธรรมอันทรงคุณค่าครับ. จากคุณ : เพื่อมหาชน เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 08:28:21

ความคิดเห็นที่ 25 เหตุที่พระพุทธเจ้าเสด็จกลับก่อน ในพระไตรปิฎก หลายครั้งที่เราได้พบข้่อความว่า "พระผู้มีพระภาค ทรงเสด็จลุกจากอาสนะ หลีกไป" ทั้งที่ยังทรงแสดงธรรมไม่เสร็จสิ้่น ในการเสด็จ  ลุกจากอาสนะของพระพุทธเจ้านั้น มิได้ทรงเสด็จลุกแล้วทรงเสด็จพระดำเนินออกจากพระวิหารทางประตู แต่ทรงเสด็จด้วยการหายตัวไป เพราะหากเสด็จด้วยการออกทางทวารประตู ก็จะมีผู้เดินติดตามพระองค์อยู่นั่นเอง ในลำดับนั้น หากหัวข้อธรรมยังคงค้างอยู่ พระเถระผู้ใหญ่ในที่นั่น ซึ่งได้รับการยอมรับจากพระพุทธเจ้า เช่นพระสารีบุตรเป็นต้น จะเป็นผู้แสดงธรรมข้อนั้น ๆ ต่อจากพระพุทธเ้จ้า ด้วยทรงมีพระประสงค์จะยกย่องคุณของผู้แสดงธรรมให้ปรากฎ ๑ และด้วยทรงมีพระประสงค์จะให้ความหนักแน่นกับธรรมข้อนั้น ๆ ๑ ดังตัวอย่าง - พระไตรปิฎก เล่มที่ ๑๒  พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๔ มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ ๓. ธรรมทายาทสูตร             "ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะเหตุนั้นแล พวกเธอจงเป็นธรรมทายาทของเราเถิด อย่าเป็นอามิสทายาทของเราเลย เรามีความเอ็นดูในพวกเธอว่า ทำอย่างไรหนอ พวกสาวกของเราพึงเป็นธรรมทายาท ไม่พึงเป็นอามิสทายาทพระผู้มีพระภาคสุคตเจ้า ได้ตรัสพระพุทธพจน์นี้แล้ว จึงเสด็จลุกจากอาสนะเข้าสู่พระวิหาร"             ปัญหาการไม่ตามศึกษาความสงัด             [๒๓] ครั้งนั้น เมื่อพระผู้มีพระภาคเสด็จหลีกไปไม่นาน ท่านพระสารีบุตรจึงเรียกภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรท่านผู้มีอายุทั้งหลาย. ภิกษุเหล่านั้นรับคำท่านพระสารีบุตรว่า ขอรับ ดังนี้.ท่านพระสารีบุตรได้กล่าวคำนี้ว่า ดูกรท่านผู้มีอายุทั้งหลาย เมื่อพระศาสดาเสด็จอยู่สงัดแล้ว สาวกทั้งหลายย่อมไม่ศึกษาความสงัดตาม ด้วยเหตุเพียงเท่าไร เมื่อพระศาสดาเสด็จอยู่สงัดแล้ว สาวกทั้งหลายย่อมศึกษาความสงัดตาม ด้วยเหตุเพียงเท่าไร? อธิบายเหตุการณ์จากอรรถกถา -               ถามว่า ในเมื่อบริษัทยังไม่แยกย้ายกันกลับเลย เพราะเหตุไร พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงเสด็จลุกขึ้นจากพุทธอาสน์เข้าไปสู่วิหารเล่า ?               ตอบว่า เพื่อจะทรงยกย่องพระธรรม.               ได้สดับมาว่า พระพุทธเจ้าทั้งหลายเมื่อจะเสด็จเข้าไปสู่วิหารในเมื่อเทศนายังไม่ทันจบ ก็จะเสด็จเข้าไปด้วยเหตุ ๒ ประการ คือเพื่อจะทรงยกย่องบุคคล ๑ เพื่อจะทรงยกย่องพระธรรม ๑.               เมื่อเสด็จเข้าไปเพื่อทรงยกย่องบุคคล จะทรงดำริอย่างนี้ว่า เหล่าภิกษุผู้รับเอาธรรมเรียนเอาอุทเทศนี้ ที่เราตถาคตแสดงโดยย่อแล้ว แต่ยังไม่ได้จําแนกให้พิสดาร จักพากันเข้าไปเรียนถามพระอานนท์หรือไม่ก็พระมหากัจจายนะ เธอทั้งสองนั้นก็จักอธิบายสอดคล้องกับญาณของเราตถาคต จากนั้นเหล่าภิกษุผู้รับเอาธรรม จักกลับมาถามเราตถาคตอีก เราตถาคตก็จักชมเธอทั้งสองนั้นแก่เหล่าภิกษุผู้รับเอาธรรมนั้นอย่างนี้ว่า               ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย อานนท์อธิบายดีแล้ว กัจจายนะก็อธิบายดีแล้ว ความข้อนี้แม้พวกเธอทั้งหลายจะพึงมาถามเราตถาคตไซร้ เราตถาคตก็จักอธิบายความข้อนั้นแบบเดียวกันนั้นแหละ.               จากนั้นภิกษุทั้งหลายก็จักเกิดความเคารพในเธอทั้งสองแล้วพากันเข้าไปหา. แม้เธอทั้งสองก็จักแนะนำภิกษุทั้งหลายไว้ในอรรถและธรรม ภิกษุเหล่านั้นอันเธอทั้งสองนั้นแนะนำแล้วก็จักพากันบําเพ็ญสิกขา ๓ กระทำที่สุดทุกข์ได้.               เมื่อจะเสด็จเข้าไปเพื่อยกย่องพระธรรม จะทรงพระดำริเหมือนที่ได้ ทรงพระดำริในที่นั้นนั่นเองว่า เมื่อเราตถาคตเข้าไปสู่วิหารแล้ว พระสารีบุตรนั่งอยู่ในท่ามกลางบริษัทนี้นั่นแล จักแสดงธรรมตําหนิอามิสทายาท และยกย่องธรรมทายาทนั้นเหมือนกัน เทศนานี้ที่เราทั้งสองแสดงแล้วอย่างนี้ตามมติที่เป็นไปในแนวเดียวกัน จักเป็นเทศนาที่เลิศและหนัก (มีความสําคัญ) เฉกเช่นฉัตรหิน จักเป็นเหมือนเรือที่จอดอยู่ที่ท่าแล้ว เพราะหมายความว่าข้ามโอฆะ ๔ ได้ และจักเป็นเหมือนรถเทียมด้วยม้าอาชาไนย ๔ ตัว เพราะหมายความว่าเป็นเหตุให้ไปสู่สวรรค์.               อนึ่ง เปรียบเหมือนเมื่อพระราชาทรงออกพระราชบัญญัติในที่ประชุมว่า คนที่ทำความผิดอย่างนี้ต้องถูกปรับสินไหมเท่านี้ แล้วเสด็จลุกจากพระราชอาสน์ขึ้นสู่ปราสาท เสนาบดีที่นั่งอยู่ในที่นั้นนั่นแลจะรักษาการณ์ให้เป็นไปตามพระบัญญัตินั้นฉันใด เทศนาที่เราแสดงแล้วก็ฉันนั้นเหมือนกัน สารีบุตรนั่งอยู่ในที่ประชุมนี้นั้นแหละจักแสดงยกย่อง. เทศนาที่ตถาคตกับสารีบุตรแสดงแล้วตามมติของเราทั้งสองจักรุ่งเรืองมีกำลัง ดุจพระอาทิตย์ยามเที่ยงวันฉะนั้น.               เพื่อทรงยกย่องธรรมในที่นี้อย่างนี้ พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงเสด็จลุกขึ้นจากพุทธอาสน์เข้าไปสู่วิหาร.               อนึ่ง ในฐานะเช่นนี้พึงทราบว่า พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงหายพระองค์ไปบนพุทธอาสน์ที่ประทับนั่งนั่นเอง เสด็จเข้าไปสู่วิหารด้วยการเสด็จไปด้วยอํานาจจิต เพราะถ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าจะพึงเสด็จไปด้วยการไปด้วยพระกายไซร้ บริษัททั้งหมด ที่ประชุมอยู่ในที่นั้น ก็คงจะพากันแวดล้อมพระผู้มีพระภาคเจ้าไว้. บริษัทที่ประชุมกันอยู่ นั้นแตกกลุ่มกันชั่วคราวแล้วก็ยากที่จะมาชุมนุมกันได้อีก เพราะฉะนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงเสด็จเข้าไปด้วยการเสด็จไปด้วยอํานาจจิตนั่นเอง (หายตัวไป). อ้างอิง ธรรมทายาทสูตร http://84000.org/tipitaka/attha/v.php?B=12&A=385&Z=516&pagebreak=0         ศึกษาอรรถกถาพระสูตรนี้ ได้ที่ :- http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=12&i=20 แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 54 09:37:19 แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 54 09:34:14 แก้ไขเมื่อ 11 พ.ย. 54 09:32:20 จากคุณ : Serene_Angelic เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 09:29:21

ความคิดเห็นที่ 26 สาธุ สาธุ จากคุณ : อวตาร เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 14:22:38

ความคิดเห็นที่ 27 ขอแสดงความเคารพอย่างสูงในพระอรหันต์สาวกเบื้องขวา ผู้ทรงปัญญา ท่านนี้ด้วยครับ จากคุณ : The Wheel of Law เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 15:05:59

ความคิดเห็นที่ 30 มีอีกสองเรื่อง ที่เกี่ยวข้องกับพระสารีบุตร ที่น่าสนใจ ขออนุญาต คุณธรรมนิติ เจ้าของกระทู้ นำมาลงไว้ที่นี้ด้วยกันนะครับ ---------------------------------------------------------------------- (เรื่องแรก) เกี่ยวกับ ตอนที่ พระพุทธองค์ได้เทศน์โปรดพุทธมารดา บนดาวดึงส์ ตลอดพรรษานั้น ในกาลแห่ง ภัตตาหาร ได้ทรงเนรมิต พุทธนิมิตให้แสดงต่อเนื่องไป และได้มาฉัน ภัตตาหาร ที่ สระอโนดาต    อุตตรกุรุทวีป และได้ไปแสดง อภิธรรมแก่ พระสารีบุตร ด้วยสังเขปนัย(นัยโดยย่อ) แต่ธรรมนั้นก็ได้ปรากฏชัดแก่พระสารีบุตร นับพัน นับแสนนัย ดังที่แสดงใน อัฏฐสาลินีอรรถกถา ความว่า --------------------------------------------------- (อัฏฐสาลินีอรรถกถา) .........พระองค์ทรงกำหนดเวลาภิกษาจารแล้วเนรมิตพุทธนิมิตแล้วอธิษฐานว่า การห่มจีวร   การถือบาตรการเปล่งเสียง   กิริยาอาการของพุทธนิมิตนี้     จงมีอย่างนี้   จงแสดงธรรม   ชื่อมีประมาณเท่านี้  ดังนี้   แล้วทรงถือบาตรและจีวรเสด็จไปสระอโนดาต    เทวดาถวายไม้ชำระพระทนต์ ชื่อ นาคลดา  พระองค์ทรงเคี้ยวไม้นาคลดานั้น  ปฏิบัติสรีระในสระอโนดาต แล้วประทับยืนที่พื้นมีโนศิลา  ทรงครองสบงสองชั้นที่ทรงย้อมดีแล้ว   ทรงห่มจีวร แล้วถือบาตรศิลาที่มหาราชถวายเสด็จไปสู่อุตตรกุรุทวีป ทรงนำบิณฑบาตมาจากที่นั้น  ประทับนั่งที่ฝั่งสระอโนดาต     ทรงเสวยแล้วเสด็จไปป่าไม้จันทน์  เพื่อทรงพักผ่อนกลางวัน.        แม้พระธรรมเสนาบดีสารีบุตรเถระก็ไปในที่นั้น       กระทำวัตรต่อ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้วนั่งอยู่  ณ  ที่สมควรส่วนข้างหนึ่ง.     ลำดับนั้น  พระศาสดาจะทรงประทานนัยแก่พระเถระ   จึงตรัสบอกว่า   ดูก่อนสารีบุตร   ธรรมที่ตถาคตแสดงแล้วมีประมาณเท่านี้.   เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้า   ทรงประทานนัยอย่างนี้     การประทานนัยแก่พระอัครสาวกผู้ถึงปฏิสัมภิทาแล้ว     เป็นเช่นบุคคลผู้ยืนอยู่ที่สุดฝั่งแล้วเหยียดมือชี้ให้ดูมหาสมุทร   ฉะนั้น     ธรรมที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงแล้ว     ย่อมปรากฏชัดแม้แก่พระเถระโดยร้อยนัย   พันนัย แสนนัย. .............. ฝ่ายพระสารีบุตรเถระก็นำธรรมที่พระศาสดาทรงแสดงแล้ว  ๆ  มา แสดงแก่ภิกษุ   ๕๐๐  ผู้เป็นสัทธิวิหาริกของตน จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 19:39:44

ความคิดเห็นที่ 31 เรื่องที่สอง  ในครั้งที่ พระพุทธองค์ ทรงเนรมิตจงกรมที่ประดับด้วยแก้วบนท้องฟ้า ---------------------------------------------------------------------------------          ........เมื่อพระตถาคตทรงแสดงปาฏิหาริย์ แสดงถึงพุทธานุภาพของพระองค์อย่างนี้แล้วทรงแสดงธรรม ท่านพระธรรมเสนาบดีสารีบุตร ยืนอยู่บนภูเขาคิชฌกูฎในกรุงราชคฤห์ เห็นด้วยทิพยจักษุ เกิดจิตอัศจรรย์ไม่เคยมีด้วยการเห็นพุทธานุภาพนั้น จึงเกิดความคิดขึ้นว่า เอาละ เราจักทำพุทธานุภาพให้ปรากฏแก่โลกให้ยิ่งๆ ขึ้นไป จึงแจ้งความนั้นแก่ภิกษุ ๕๐๐ ซึ่งเป็นบริวารของตน.              ทันใดนั้นเองจึงมาทางอากาศด้วยฤทธิ์พร้อมกับบริวาร เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า ถวายบังคมด้วยเบญจางคประดิษฐ์ ประคองอัญชลีขึ้นเหนือศีรษะ กราบทูลถามถึงมหาภินิหารและการบำเพ็ญบารมีของพระตถาคต.              พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงกระทำท่านพระสารีบุตรนั้นให้เป็นกายสักขีคือพยานทางกาย เมื่อจะทรงแสดงพุทธานุภาพของพระองค์ แก่พวกมนุษย์ที่ประชุมกัน และเทวดาพรหมในหมื่นจักรวาฬจึงทรงแสดงพุทธวงศ์.              สมดังที่ท่านกล่าวไว้ว่า :-                                  พระสารีบุตรผู้มีปัญญามาก ฉลาดในสมาธิฌาน                        บรรลุบารมีด้วยปัญญา ย่อมทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้า                        ผู้เป็นนายกแห่งโลกว่า ข้าแต่พระมหาวีระผู้สูงสุดกว่าคน                        อภินิหารของพระองค์เป็นเช่นไร ข้าแต่ท่านผู้ทรงปัญญา                        ในกาลไร ที่พระองค์ทรงปรารถนาความตรัสรู้อันอุดม.                                  ทาน ศีล เนกขัมมะ ปัญญา วิริยะ ขันติ สัจจะ                        อธิษฐาน เมตตาและอุเบกขาเป็นเช่นไร.                                  ข้าแต่ท่านผู้ทรงปัญญา ผู้เป็นนายกแห่งสัตวโลก                        บารมี ๑๐ ที่พระองค์ทรงบำเพ็ญแล้วเป็นเช่นไร.                                  อุปบารมีเป็นอย่างไร ปรมัตถบารมีเป็นอย่างไร.                                  พระองค์ผู้มีพระสุรเสียงไพเราะ ดุจนกการะเวก                        ข้าพระองค์เมื่อจะยังหทัยให้เยือกเย็น ยังมนุษย์พร้อม                        ด้วยเทวดาให้รื่นเริง จึงทูลถามขอพระองค์ทรงพยากรณ์                        แก่ข้าพระองค์เถิด. ------------------------------------------------------------------------ เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงพุทธวงศ์อย่างนี้แล้ว ท่านพระธรรมเสนาบดีสารีบุตรส่งญาณมีพระพุทธคุณเป็นอารมณ์ว่า โอ การถึงพร้อม ด้วยเหตุ การถึงพร้อมด้วยผล การสำเร็จแห่งมหาภินิหาร ของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงบำเพ็ญบารมีอย่างนี้ ตลอดกาลเพียงนี้ ทรงกระทำสิ่งที่คนทำได้ยาก นี่เป็นผลอันสมควรแก่การสะสมโพธิสมภารอันเป็นวิธีอย่างนี้ คือ ความเป็นพระสัพพัญญู ความเป็นผู้ชำนาญในกำลังทั้งหลาย ความเป็นผู้มีฤทธิ์มากอย่างนี้ ความเป็นผู้มีอานุภาพมากอย่างนี้. ท่านพระธรรมเสนาบดีสารีบุตรนั้น ตามไปตามระลึกถึง โดยติดตามธรรม ถึงพระพุทธคุณอันมีอานุภาพเป็นอจินไตยมีอาทิอย่างนี้ คือ ------------------------------------------------------------------------ 1.ศีลคุณ        2.สมาธิคุณ                   3.ปัญญาคุณ 4.วิมุตติคุณ    5.วิมุตติญาณทัสสนคุณ    6.หิริโอตตัปปะ 7.ศรัทธา       8.วิริยะ                          9.สติสัมปชัญญะ 10.ศีลวิสุทธิ   11.ทิฏฐิวิสุทธิ                 12.สมถะ 13.วิปัสสนา 14.กุศลมูล๓        15.สุจริต๓                  16.สัมมาวิตก ๓ 17.อนวัชชสัญญา (สัญญาที่ไม่มีโทษ)๓     18.ธาตุ๓ 19.สติปัฏฐาน๔      20.สัมมัปปธาน๔         21.อิทธิบาท๔         22.อริยมรรค๔       23.อริยสัจ๔               24.ปฏิสัมภิทา๔ 25.โยนิปริจเฉทกญาณ(ญาณกำหนดกำเนิด)๔ 26.อริยวงศ์๔         27.เวสารัชชญาณ๔ 28.ปธานิยังคะ(องค์เป็นที่ตั้งแห่งความเพียร)๕ 29.สัมมาสมาธิมีองค์๕     30.อินทรีย์๕       31.พละ๕ 32.นิสสรณิยธาตุ๕ (ธาตุนำออกไป ) 33.วิมุตตายตนญาณ๕(ญาณมีอายตนะพ้นไปแล้ว) 34.วิมุตติปริปาจนียธรรม๕(ธรรมอันเป็นความงอกงามแห่งวิมุติ) 35.สาราณิยธรรม๖      36.อนุสสติ๖          37.คารวะ๖ 38.นิสสรณิยธาตุ๖      39.สัตตวิหารธรรม๖ (ธรรมเป็นเครื่องอยู่เนื่องๆ) 40.อนุตตริย๖            41.นิพเพธภาคิสัญญา๖(สัญญาอันเป็นส่วนแทงตลอด) 42.อภิญญา๖            43.อสาธารณญาณ๖ 44.อปริหานิยธรรม๗    45.อริยทรัพย์๗                     46.โพชฌงค์๗ 47.สัปปุริสธรรม๗        48.นิททสวัตถุ๗( เรื่องชี้แจง )  49.สัญญา๗ 50.ทักขิไณยบุคคลเทศนา๗( การแสดงถึงทักขิไณยบุคคล) 51.ขีณาสวพลเทศนา๗( การแสดงถึงกำลังของพระขีณาสพ ) 52.ปัญญาปฏิลาภเหตุเทศนา ๘( การชี้แจงถึงเหตุได้ปัญญา ) 53.สัมมัตตะ๘             54.การก้าวล่วงโลกธรรม๘ 55.อารัมภวัตถุ๘(เรื่องปรารภ) 56.อักขณเทศนา๘(การแสดงแบบสายฟ้าแลบ) 57.มหาปุริสวิตก๘ 58.อภิภายตนเทศนา๘(การแสดงอายตนะของท่านผู้เป็นอภิภู) 59.วิโมกข์๘ 60.โยนิโสมนสิการมูลกะ๙ (ธรรมเป็นมลแห่งโยนิโสมนสิการ) 61.ปาริสุทธิปธานิยังคะ๙ (องค์แห่งธรรมเป็นที่ตั้งแห่งความเพียรอันบริสุทธิ์) 62.สัตตาวาส๙               63.อาฆาตปฏิวินัย๙(การกำจัดความอาฆาต) 64.ปัญญา๙                  65.นานัตตเทศนา๙(การแสดงความต่างกัน) 66.อนุปุพพวิหารธรรม๙ 67.นาถกรณธรรม๑๐       68.กสิณายตนะ๑๐       69.กุศลกรรมบถ๑๐ 70.สัมมันตะ๑๐              71.อริยวาสะ๑๐           72.อเสกขธรรม๑๐ 73.รตนะ๑๐                  74.ตถาตคพล๑๐ 75.เมตตานิสสังสะ๑๑( อานิสงส์เมตตา ) 76.อาการของธรรมจักร๑๒         77.คุณธุตังคะ๑๓ 78.พุทธญาณ๑๔                      79.วิมุตติปริปาจนียธรรม๑๕ 80.อานาปานัสสติ๑๖        81.อปรัมปริยธรรม๑๖(ธรรมที่ไม่เป็นปรัมปรา) 82.พุทธธรรม๑๘             83.ปัจจเวกขณญาณ๑๙ 84.ญาณวัตถุ๔๔             85.อุทยัพพยญาณ๕๐ 86.กุศลธรรมเกิน๕๐        87.ญาณวัตถุ๗๗ 88.มหาวชิรญาณอันเป็นจารีตร่วมกับสมาบัติ สองล้านสี่แสนโกฏิ และเทศนาญาณเป็นเครื่องค้นคว้าและพิจารณา 89.สมันตปัฏฐาน อันมีนัยไม่มีที่สุด 90.อาสยาทิญาณ - ญาณประกาศอัธยาศัยเป็นต้นของส้ตว์ไม่มี ที่สุดในโลกธาตุอันหาที่สุดมิได้ของพระปัญญาธิกสัมสัมพุทธเจ้าอันไม่ทั่วไปแก่ผู้อื่น ---------------------------------------------------------------- จริงอยู่ พระเถระ เมื่อนึกถึงที่สุดก็ดี ประมาณก็ดี แห่งคุณทั้งหลายแม้ของตนเองก็ไม่เห็น. พระเถระนั้นจักเห็นประมาณ หรือข้อกำหนดแห่งพระคุณทั้งหลายของพระผู้มีพระภาคเจ้าได้อย่างไร.              จริงอยู่ ผู้ที่มีปัญญามาก มีญาณเฉียบแหลมย่อมเชื่อพระพุทธคุณทั้งหลายโดยความเป็นพระพุทธคุณใหญ่. ด้วยประการฉะนี้ พระเถระเมื่อไม่เห็นประมาณ หรือข้อกำหนดแห่งพระคุณทั้งหลายของพระผู้มีพระภาคเจ้า จึงตัดสินใจลงไปว่า เมื่อคนเช่นเราผู้ตั้งอยู่ในสาวกบารมีญาณยังไม่สามารถกำหนดพระพุทธคุณทั้งหลายโดยญาณได้ จะกล่าวไปไยถึงคนพวกนี้ น่าอัศจรรย์พระสัพพัญญูคุณเป็นอจินไตย ไม่มีข้อกำหนด มีอานุภาพมาก.              อนึ่ง พระสัพพัญญูคุณเหล่านี้เป็นโคจรแห่งพุทธญาณอย่างเดียวเท่านั้นโดยประการทั้งปวง มิได้เป็นโคจรแก่ผู้อื่น. แม้พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลายก็ไม่สามารถกล่าวโดยพิสดารได้เลย.              สมจริงดังที่ท่านกล่าวไว้ว่า :-                        แม้พระพุทธเจ้าก็กล่าวคุณของพระพุทธเจ้า หากว่า                        กล่าวถึงคุณอื่นแม้ตลอดกัป กัปย่อมสิ้นไปในระหว่าง                        เวลายาวนาน คุณของพระตถาคต หาได้สิ้นไปไม่.              พระสารีบุตรเถระมีปีติโสมนัสเป็นกำลังเกิดขึ้นเพราะอาศัยความที่พระพุทธเจ้าทั้งหลายมีพระคุณใหญ่อย่างนี้จึงคิดต่อไปว่า น่าอัศจรรย์ ธรรมทำให้เป็นพระพุทธเจ้าคือบารมี มีอานุภาพมาก เป็นเหตุแห่งพุทธคุณทั้งหลายเห็นปานนี้. ความเป็นบารมี เป็นความเจริญงอกงามในชาติไหนหนอ หรือว่าถึงความแก่กล้าอย่างไร. (อรรถกถาจริยาปิฎก)   http://84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=33.3&i=1 จากคุณ : ชาวมหาวิหาร เขียนเมื่อ : 11 พ.ย. 54 19:40:08

ความคิดเห็นที่ 32 อนุโมทนาสาธุทุกท่านค่ะ จากคุณ : เอิงเอย เขียนเมื่อ : 12 พ.ย. 54 15:36:18

ความคิดเห็นที่ 33 อนุโมทนาครับ จากคุณ : โชติช่วงชัชวาล เขียนเมื่อ : 13 พ.ย. 54 15:52:40