ความคิดเห็นที่ 1 ควรทำต่อครับ จะได้หายสงสัย ผมเคยลองแล้ว เจ็บสุดๆ นั่งได้ประมาณ ๒-๓ ชั่วโมง เจ็บแทบขาดใจตาย เหงื่อแตกไปหมด ถึงจะต่ออย่างไงก็ต้องเลิกจนได้ครับ ก็ทำไปเพราะอยากลองครับ (แต่ลองแล้วก็เข็ดเหมือนกัน) แต่มีบางครั้ง ไม่ได้ตั้งใจจะนั่งนาน ฟลุ๊ค ๆ นั่งแล้วสงบ จะสบายมาก รวดเดียว ๔ ชั่วโมง (ตีสองถึงหกโมงเช้า) ไม่ปวดไม่เมื่อย เหมือนเพิ่งนั่งไปแค่ ๑๐นาที ผมเลยเข้าใจว่า ครูบาอาจารย์ที่ท่านนั่งนานๆได้ตลอดคืนนั่นท่านไม่ได้ทนนั่ง แต่ธาตุขันธ์เมื่อจิตสงบเขาปรับไปเองโดยธรรมชาติไม่ได้ทรมานอะไรครับ ถ้าอยากจะเจริญเวทนานุปัสสนาสติปัฏฐานก็น่าจะลองดูครับ แต่ถ้าเจริญกรรมฐานหมวดอื่นๆ อาจไม่จำเป็นเท่าไหร่ครับ จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 13:58:52

ความคิดเห็นที่ 2 อนุโมทนากับคุณสติ และคุณมหาไม่มีเปรียญด้วยครับ กรณีปฏิบัติธรรมจนรู้สึกทุกข์ทรมาน และทนไม่ไหวอีกต่อไป ก็ขอให้ลองตั้งสติใช้ปัญญาพิจารณาตามหลักไตรลักษณ์ก่อนเป็นขั้นแรกนะครับ ถ้าทุกขเวทนานั้นบรรเทาเบาบางลงไป ก็ขอให้ทำต่อ แต่ถ้าไม่ลดลงเลย จะเลิกหรือหยุดกลางครันก็ไม่ผิดกติกา เพราะว่าเราได้พิจารณาตามหลักมหาสติปัฏฐานแล้ว แต่รูปขันธ์นั้นเขาไม่เอากับเราด้วย ก็ต้องหยุดพักไว้ก่อน แบบอิ๊กคิวซัง จะรีบไปไหน จะรีบไปไหน ขอพักสักเดี๋ยวนึงก่อน นะครับ จากนั้นเมื่อหายเจ็บปวดทรมานแล้วก็ทำต่อ ทำต่อในความหมายของผมคือหยุดพักได้นะ แต่อย่านาน ถ้านานเดี๋ยวนิวรณ์ถีนะมิทธะ (ความขี้เกียจท้อถอย) จะเข้าครอบงำ ทำไปเรื่อยๆ วันละนิด วันละหน่อย เริ่มจากขณิกสมาธิ จนพัฒนาไปเ็ป็นอุปจารสมาธิ พอได้อัปปนาสมาธิ เดี๋ยวปัญหานี้จะหมดไป เพราะพอจิตเป็นอัปปนาสมาธิ อาการปวดหลัง หลังคอ คอตก อาการคันจากยุงกัด จะหมดไป หายเป็นปลิดทิ้งในพริบตา จากคุณ : คืนวันอันแสนดี เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 14:52:57

ความคิดเห็นที่ 3 แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 54 17:29:28 จากคุณ : I know who am i เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 16:54:27

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้ามันเจ็บมากๆ เลิกก็ได้ ก็ไปจงกรมแทนก็ได้ เรื่อง ไตรลักษณ์ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา นี่เห็นมาตั้งแต่เจ็บน้อยๆแล้วละมั้ง แรกๆมันก็เจ็บ จริงๆแล้วก็ดีนะ เจ็บมากๆก็เลิก เพราะจิตเราไม่ได้แข็งแกร่งอะไร เลิกตอนเจ็บมากๆก็ดีแล้ว เพราะอะไร เพราะกลัวจะเจ็บป่วยแล้วจะเข็ดเลิกทำไปเลย ซึ่งเวลามันก็พอดีๆสำหรับผู้เริ่มใหม่ ทำไปสักพักร่างกายมันชินแล้ว ก็นั่งได้นานขึ้นไปตามลำดับเอง และส่วนใหญ่มันก็จะสอดคล้องกับกำลังใจกำลังจิตสมาธิของเรา ในความเห็นของผม กรรมฐานมันเรื่องของใจนะ และการพิจารณาไตรลักษณ์ ก็ไม่จำเป็นต้องเจ็บ สุขนี่มันก็พิจารณาได้ อะไรๆมันก็พิจารณาได้ ลมหายใจก็พิจารณาได้ ที่อยู่รอบตัวนี่มันพิจารณาได้หมดเลย จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 18:51:06

ความคิดเห็นที่ 5 พิจารณาดูนะครับ จากคุณ : chiwat เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 21:18:55

ความคิดเห็นที่ 6 ขอให้เอาชนะกิเลส แล้วจะพบเอง เห็นเอง อนุโมทาสาธุ ด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 54 21:27:36 จากคุณ : chiwat เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 21:21:44

ความคิดเห็นที่ 7 ปวดถึงกะจะตายไม๊ละ อ.หลายท่านยอมตาย แต่ก็ต้องไต่เต้ากันไปเป็นสเต๊ปเพื่อความก้าวหน้าของสมาธิ ไม่ใช่ทรมานแล้วไม่ได้อะไรเลย แต่ก็ไม่ยอมให้ถูกกิเลศหลอกได้โดยง่าย ไม่มีใครนั่งสมาธิแล้วปวดเมื่อยตายหรอกครับ จากคุณ : มันตรัย2009 เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 21:34:58

ความคิดเห็นที่ 8 คุณคหที่1. ครับ ผมได้แค่ 1.30 ชั่วโมงครับ ยังไม่ถึงกับ 4 ชั่วโมง ดังที่คุณแสดงความคิดเห็นไว้ครับ จากคุณ : รวดเดียว เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 22:19:26

ความคิดเห็นที่ 9 ผมถูกสอนให้ทำต่อไปครับ  พอทำไป อย่างน้อยก็จะรู็ว่า ทำไปเรื่อยๆ ก็ ทำได้เห๊ะ : ) จากคุณ : OnceWakeUp เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 22:32:38

ความคิดเห็นที่ 10 ถ้าจะทำแบบ  จะยอมตาย  ก็ต้องยอมเมื่อถึงเวลา อินทรีย์พร้อม  ไม่ใช่ยอมตายส่งเดช  เดี่ยวจะตายฟรี คำตอบคือ  ถ้าจะทำต่อไปแบบยอมตาย  ต้องดูความสามารถว่าอินทรีย์แก่กล้า มากพอหรือยัง  นักปฏิบัติที่ดี  คำนวณตนเองได้  จากผลการปฏิบัติ แบบไม่ลำเอียง แต่ถ้าไม่พร้อมเก็บชีวิตไว้  สั่งสมบารมี  แล้วค่อยมาสู้ใหม่  รักจะเป็นนักรบกิเลส ต้องรู้กำลังตน  รู้จะประมาณตน  ถ้าตนไม่รู้จักตนดี  มรรคผล นิพพานก็ยังห่างไกล การปรับอินทรีย์ควรให้เสมอๆกัน  จะเอาวิริยะมาก  แต่สมาธิ ปัญญาไม่มาพร้อมและ เท่ากันก็เสียหาย  จะเอาแต่ศรัทธา ไม่ประกอบด้วยวิริยะและปัญญาก็เบาปัญญา ต้องใช้สติเป็นเครื่องปรับอินทรีย์ตนเอง  จะลุยหรือถอย  ต้องดูเวลา ตามกาลเทศะของตน เจริญในธรรมคะ จากคุณ : goodsthailand เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 22:43:31

ความคิดเห็นที่ 11 ผมเห็นว่า จขกท. ตั้งคำถามไม่ตรงเป้าหมายของพุทธศาสนาครับ...ควรจะตั้งคำถามอย่างนี้ครับ ในกรณีการปฏิบัติธรรมที่กระผมจะกล่าวต่อไปนี้ท่านเห็นเช่นไร การปฏิบัติธรรมโดยการไม่ตามใจกิเลสจนเกิดความความทุกข์ทรมานอย่างที่สุดแล้ว (ทนไม่ไหวแล้ว)  ควรทำต่อไปหรือไม่ควรทำต่อไป  ตามความเห็นในที่นี้ ผมมีแค่  2 ความเห็นน่ะครับ  แต่จะมีผู้ใดเห็นมากกว่านี้ก็แล้วแต่   แต่ในที่นี้ขอแค่  2  ความเห็นเท่านั้นน่ะครับ  เพื่อประกอบสติปัญญาของผมครับ 1.   ควรทำต่อไป  เพราะเป็นการกระทำเพื่อที่จะเอาชนะกิเลส 2.  ไม่ควรทำต่อไปเพราะทุกข์ เช่น อยากดูหนัง..ไม่ได้ดู..ทุกข์..จนทนไม่ไหว..ควรทำต่อไป..หรือไม่ควรทำ? อยากกินข้าวมันไก่..ไม่ได้กิน..ทุกข์..จนทนไม่ไหว..ควรทำต่อไป..หรือไม่ควรทำ? อยากเที่ยวต่างประเทศ..ไม่ได้ไป..ทุกข์..จนทนไม่ไหว..ควรทำต่อไป..หรือไม่ควรทำ? อันนี้ทุกข์แน่ๆครับ....มีจิตสาธารณะ..ไปล้างห้องน้ำห้องส้วมสาธารณะ..ทุกข์..จนทนไม่ไหว..ควรทำต่อไป..หรือไม่ควรทำ?(เป็นการลดละอัตตา..ตัวตนได้ดีเลยครับข้อนี้) อื่นๆอีกมากมาย แก้ไขเมื่อ 25 พ.ย. 54 23:18:43 จากคุณ : โกวิทย์ (โกวิทย์) เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 54 23:14:59

ความคิดเห็นที่ 12 อยากบรรลุธรรม จนต้องฝืนเอาชนะกิเลส นี่ไม่ได้ยิ่งเพิ่มอัตตาเหรอครับ กับคำว่า "อยาก" ชักสงสัย... จากคุณ : สวรรค์รำไร เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 03:57:24

ความคิดเห็นที่ 13 ปล. ผม vote no นะ ^^" จากคุณ : สวรรค์รำไร เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 03:58:46

ความคิดเห็นที่ 14 เห็นด้วยกับคุณโกวิทย์ ว่า จขกท ใช้คำในการตั้งคำถามไม่ค่อยถูกนัก แต่ก็พอจะอ่านแล้วเข้าใจ ในคำที่เขียนเพื่อสื่อความหมายออกมา แนะนำลองอ่าน  คำแนะนำ วิธีปฏิบัติ ที่เว็บนี้ www.luangportee.com จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 05:45:02

ความคิดเห็นที่ 15 ผม เห็น ว่า  ทำผิด ครับ ก็ แ่ค่ อย่าเกร็ง ครับ ผมว่า ----------------------------- คิดเองเออเอง นะครับ จากคุณ : a235 เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 12:28:11

ความคิดเห็นที่ 16 เข้ามาอีกที ไปนอนคิดมา ความคิดผมเปลี่ยนไปละ... ต้องเข้าใจว่า เป้าหมายคือการละกิเลส... (คำว่า "ละกิเลส" ในความหมายของผม คือ ทิ้งไปตรงนั้นโดยไม่รู้สึกอะไรเลย โดยการผ่าน โยนิโสมนกิการแล้ว ไม่ติดใจอะไรแล้ว ทำทำไม เพราะอะไร) แต่ "ชนะกิเลส" คือ มันเหมือนยังมีความ "อยาก" อยู่ในตัว คือ ต้องทำ ต้องชนะ ต้องแลก โดยยังไม่ผ่านกระบวนการทางปัญญา(อันนี้ผมคิดไปเองนะ) สื่อคำผิด ความหมายผิด เปลี่ยนหน้ามือเป็นหลังมือ ได้ง่ายๆ (นี่แค่ภาษาไทยนะ) เพราะคำว่า "เอาชนะกิเลส" ผมตีในความหมายเป็น + (อยากชนะ ต้องมีผู้ชนะ) อันนี้ vote no (ถ้าเอาคำว่า "อยากชนะ มีผู้ชนะ" เอามาพิจารณาตั้งแต่แรก...อันนี้ผมไม่ทำ ^^") แต่ถ้าบอกว่า "ละกิเลส" ผมตีความหมายในทาง กลางๆ - อันนี้ vote yes (เข้าใจทุกสิ่งเป็นไปตามกฏไตรลักษณ์ เอามาพิจารณา...) เพราะเรื่องแค่ อัตตา เวทนาภายนอกยังละไม่ได้ แล้วจะละกิเลสให้หมดจดได้อย่างไร.... เปลี่ยนเป็นโหวต yes ละกันครับ ^^" จากคุณ : สวรรค์รำไร เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 13:05:10

ความคิดเห็นที่ 17 แนะนำว่าถ้าจะทำต่อ ให้ตั้งเป้าหมายเพื่อให้ใจสงบ ละวางจากความฟุ้งซ่าน อย่าไปตั้งเป้าหมายว่าจะทนหรือไม่ทนปวด เพราะถ้ายังฟุ้งซ่านนึกถึงความปวดตลอดเวลา และคิดว่าต้องทนให้ได้ อย่างนี้แนะนำให้หยุด เพราะจะต้องทนไปไม่มีที่สุด แต่ถ้าคิดว่าใจยังไม่สงบ จิตยังไม่ตั้งมั่น ฉะนั้น เราไม่สนใจความปวด มันปวดก็ให้มันปวดไป เราจะสนใจแต่กรรมฐาน ไม่ทำลายกรรมฐาน ไม่ไปสนใจความปวด อย่างนี้จะปวดไม่นาน 1 ชั่วโมง 2 ชั่วโมงก็ตาม แต่จะถึงเป้าหมาย คือ ใจหลุดพ้นการยึดถือทั้งปวงได้ แม้กระทั่งความปวด เหมือนเราเดินลุยน้ำที่หนาวยะเยือก หนาวแค่ไหนก็ไม่สน แม่น้ำกว้างเท่าไรก็ไม่ใส่ใจ เดินตะลุยมันเรื่อยไป มีเป้าหมายคือฝั่งข้างหน้า หนาวก็เดิน ไม่หนาวก็เดิน ทนได้ก็เดิน ทนไม่ได้ก็เดินมันเรื่อยไป อย่างนี้เป็นความทนที่สมควรทน แต่หากเรานั่งแช่อยู่กลางแม่น้ำ แล้วคิดว่าจะต้องทนหนาวให้ได้ อย่างนี้นั่งไปจนแข็งตาย ก็หามีประโยชน์อันใดไม่ ฉะนั้น ความปวดไม่ใช่สิ่งที่เราควรเอาชนะ แต่เราควรเอาชนะใจเราที่ไปคิดถึงความปวดต่างหาก เพราะมันไม่หายปวดหรอก ตราบที่ใจยังไปคิดถึงมันอยู่ ก็ทรมานเปล่า ๆ ไม่ว่าจะปวด หรือไม่ปวด ให้เพิกเฉยมันเสีย แล้วให้ความสำคัญกับใจที่ตั้งมั่นเท่านั้น ถ้าใจยังคิดถึงความปวด ก็จะรู้สึกปวดแสดงว่ายังใช้ไม่ได้ ก็ค่อย ๆ ปรับใจให้เลิกนึกถึง เช่นนี้คือความอดทนที่ถูกต้อง สำหรับการบำเพ็ญกรรมฐาน จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 15 ธ.ค. 54 20:16:38