ความคิดเห็นที่ 1 ผมแค่ "สมมติว่า" เฉยๆนะครับ จากคุณ : มิ้มเฒ่า (ภะวันตุเม) เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 09:40:29

ความคิดเห็นที่ 2 " อะไรจาพัง ปล่อยให้มันพัง " จากคุณ : saengdaed เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 09:56:27

ความคิดเห็นที่ 3 ลองพิจารณา ตามนี้.. ปฏิปทาสูตร ดูกรภิกษุทั้งหลาย ส่วนภิกษุใดเจริญมรณสติอย่างนี้ว่า โอหนอ เราพึงเป็นอยู่ชั่วเวลาเคี้ยวข้าวคำหนึ่งแล้วกลืนกิน พึงมนสิการถึงคำสอนของพระผู้มีพระภาค เราได้กระทำคำสอนของพระผู้มีพระภาคเป็นอันมากหนอ และภิกษุใดเจริญมรณสติอย่างนี้ว่า "โอหนอ เราพึงเป็นอยู่ชั่วเวลาหายใจออกแล้วหายใจเข้า หรือหายใจเข้าแล้วหายใจออก" ดูกรภิกษุทั้งหลาย ภิกษุเหล่านี้เรากล่าวว่าไม่ประมาทอยู่   ย่อมเจริญมรณสติ  เพื่อความสิ้นอาสวะ ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะฉะนั้นแหละ เธอทั้งหลายพึงศึกษาอย่างนี้ว่า เราทั้งหลายจักไม่เป็นผู้ประมาทอยู่ จักเจริญมรณสติเพื่อความสิ้นอาสวะ ดูกรภิกษุทั้งหลาย เธอทั้งหลายพึงศึกษาอย่างนี้แล ฯ เนื้อความพระไตรปิฎก เล่มที่ ๒๓  บรรทัดที่ ๖๖๘๐ - ๖๗๖๘.  หน้าที่  ๒๘๙ - ๒๙๒. http://www.84000.org/tipitaka/pitaka_item/v.php?B=23&A=6680&Z=6768&pagebreak=0             ศึกษาอรรถกถานี้ ได้ที่ :- http://www.84000.org/tipitaka/attha/attha.php?b=23&i=170 จากคุณ : ยามประจำวัน เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 10:15:51

ความคิดเห็นที่ 4 200 ทำไมคนจึงกลัวความตาย ปัญหา คนเราทุกคนย่อมรู้ว่าความตายเป็นของธรรมดาที่จะหลักเลี่ยงไม่พ้น ถึงกระนั้น ก็ไม่วายที่จะหวาดกลัวความตาย อะไรเป็นเหตุทำให้คนหวาดกลัวความตาย ? พุทธดำรัสตอบ “.....บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้มีความกำหนัดยินดี... ชอบใจ.... รักใคร่.... กระหาย.... เร่าร้อน มีตัณหาในกามทั้งหลายยังไม่หมดสิ้น ครั้นโรคาพาธเจ็บไข้หนักอย่างใดอย่างหนึ่งถูกต้องผู้นั้นเข้า ผู้นั้นก็มีความวิตกอย่างนี้ว่า กายทั้งหลายซึ่งเป็นของรักจักละเราไปเสีย แลเราก็จักละกาย ทั้งหลายซึ่งเป็นที่รักไปหนอ ดังนี้.... เขาย่อมเศร้าโศกลำบากพิไรตรีอกคร่ำครวญ... บุคคลนี้แล.. ย่อมกลัวต่อความตาย ถึงความสะดุ้งต่อความตาย “.....บุคคลบางคนในโลกนี้ เป็นผู้มีความกำหนัดยินดี... พอใจรักใคร่....ในกาย ครั้นโรคาพาธหนักอย่างใดอย่างหนึ่งถูกต้องผู้นั้นเข้า ผู้นั้นก็มีความวิตกอย่างนี้ว่า กายทั้งหลายซึ่งเป็นของรักจักละเราไปเสีย แลเราก็จักละกาย ทั้งหลายซึ่งเป็นที่รักไปหนอ ดังนี้.... เขาย่อมเศร้าโศกลำบากพิไรตรีอกคร่ำครวญ... บุคคลนี้แล.. ย่อมกลัวต่อความตาย ถึงความสะดุ้งต่อความตาย “.....บุคคลบางคนในโลกนี้ มีกรรมงามดีไม่ได้ทำไว้แล้ว มีกุศลไม่ได้ทำไว้แล้ว มีกรรมซึ่งจะเป็นที่พึ่งของคนขลาดไม่ได้ทำไว้แล้ว มีบาปได้ทำไว้แล้วมีกรรมของคนละโมบได้ทำไว้แล้ว มีกรรมหยาบได้ทำไว้แล้ว ครั้นโรคาพาธหนักอย่างใดอย่างหนึ่งถูกต้องผู้นั้นเข้า ผู้นั้นก็มีความวิตกอย่างนี้ว่า กรรมงามดีไม่ได้ทำไว้แล้ว..... ผู้มีกุศลไม่ได้ทำไว้แล้ว มีกรรมเป็นบาปอันได้ทำไว้แล้ว มีประมาณเพียงใด ตัวเราจะละโลกนี้ไปสู่คติมีประมาณเท่านั้น ดังนี้.... เขาย่อมเศร้าโศกลำบากพิไรตรีอกคร่ำครวญ... ถึงความสะดุ้งต่อความตาย “.....บุคคลบางคนในโลกนี้ มีความเคลือบแคลง... สงสัย ถึงความแน่ใจในพระสัทธรรม ครั้นโรคาพาธหนักอย่างใดอย่างหนึ่งถูกต้องผู้นั้นเข้า ผู้นั้นก็มีความวิตกอย่างนี้ว่า เราเป็นผู้มีความเคลือบแคลง... สงสัย ถึงความแน่ใจในพระสัทธรรมแล้ว ดังนี้.... เขาย่อมเศร้าโศกลำบากพิไรตรีอกคร่ำครวญ... บุคคลนี้แล.. กลัวต่อความตาย สะดุ้งต่อความตาย โยธาชีวรรค จ. อํ. (๑๘๔) ตบ. ๒๑ : ๒๓๕-๒๓๘ ตท. ๒๑ : ๒๐๑-๒๐๓ ตอ. G.S. II : ๑๘๐-๑๘๑ 84000.org/true/200.html :) จากคุณ : เส้นขอบฟ้าเวลาพระอาทิตย์ตกดิน เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 10:42:03

ความคิดเห็นที่ 5 ตายทันทีน่ะ ไม่เท่าไหร่นะ กลัวว่าไม่ตายแล้วจะทรมานนานน่ะสิ จากคุณ : ซามูไรหมูตอน เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 10:59:25

ความคิดเห็นที่ 6 ผมว่าใช้ธรรมะข้อนี้ครับ "ปมาโท มัจจุโนปทัง อปมาโน อมตัง ปทัง" "ความประมาทเป็นทางแห่งความตาย ความไม่ประมาทเป็นทางแห่งความไม่ตาย" "อปมาโท" มีความหมายกว้างครับ ไม่ใช่แค่ "ความไม่ประมาท" ในการวางแผนแบบที่ใช้ในภาษาไทยเท่านั้น "อปมาโท" ในบาลียังเป็นคำที่มีความหมายเดียวกับเดียวกับคำว่า "สติ" หรือ "สติปัฏฐาน" นั่นคือกล่าวถึงการเจริญสติปัฏฐาน เป็นทางไปสู่อมตะหรือนิพพานนั่นเอง --------------- ในส่วนตัวผมได้ฟังหลวงปู่รูปหนึ่งที่ท่านได้อนาคตังสญาณ ท่านก็ว่าไว้ว่าต่อจากนี้เป็นต้นไปจนถึงอีก ๓-๔ ปีที่จะถึงนี้ (ปี ๕๔ -๕๗)  โลกจะโกลาหลไปทุกหย่อมหญ้า   (ในตอนนั้นหญ้าอาจเหลือน้อยอาจเปลี่ยนเป็นทุกหย่อมน้ำหรือทุกหย่อมทะเลทราย) ท่านเล่าหลายอย่าง แต่โดยสรุป ที่ผมจับความได้คือโลกเราจะประสบปัญหา ๒ ประการคือ ๑ จะเกิดภัยพิบัติจากธรรมชาติ ๒.จะเกิดสงครามฆ่าฟันกันเอง ซึ่งอาจเกิดทั้ง ๒ อย่างในเวลาใกล้เคียงกัน ซึ่งวันนี้คุณมิ้มเฒ่าภวันตุเม ก็ได้นำดวงดาวมาวิเคราะห์ให้ดูซ้ำกันอีก ผมคิดว่า ธรรมะที่ต้องการในช่วงนั้นก็น่าจะเป็นข้อ "อปมาโท" นี่แหละครับ จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 11:02:19

ความคิดเห็นที่ 7 มรณานุสสติเป็นประจำอยู่แล้วครับ ไม่มีอะไรให้ต้องหวาดหวั่น ไม่ต้องไปมองไหนไกล เอาแค่ อนาคตใกล้ๆแค่พรุ่งนี้ ก็ไม่มีใครสักคนแน่ใจได้ว่าตนเองจะมีชีวิตรอดหรือไม่อยู่แล้ว นับประสาอะไรกับคำทำนายทายทัก ภัยพิบัติมันเกิดขึ้นตลอดเวลาที่ใจมีกิเลสนั่นแหล่ะครับ หันมาสนใจกำจัดกิเลสในใจยังจะประเสริฐกว่า เมื่อวินาทีที่ไม่สามารถรักษาขันธ์นี้ไว้ได้ จะได้ไม่ต้องมีอะไรให้เสียใจอีก จากคุณ : Generals เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 11:25:23

ความคิดเห็นที่ 8 "อนัตตา" จากคุณ : นายอิ่ม เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 12:03:47

ความคิดเห็นที่ 9 ใช้หลักธรรมดัง เจลสูตร นี้น่าจะเหมาะสมครับ ขนาดไฟไหม้อยู่บนหัวยังต้องมารุ้อริยสัจ4 ก่อนเลย  เมื่อเทียบกับโลกแตกแม้ในวัยพรุ่งนี้ก็ถือว่าจิ๊บๆ -----------------------------------------------------------------------        พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๙        พระสุตตันตปิฎก เล่มที่ ๑๑ สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค        หน้าที่ ๔๓๕/๔๖๙                                               เจลสูตร             ให้รีบเพียรเพื่อตรัสรู้ เหมือนรีบดับไฟบนศีรษะ [๑๗๑๗] พระผู้มีพระภาคตรัสถามภิกษุทั้งหลายว่า        ดูกรภิกษุทั้งหลาย เมื่อผ้าหรือศีรษะถูกไฟไหม้แล้วจะควรกระทำอย่างไร?           ภิกษุทั้งหลายกราบทูลว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญเมื่อผ้าหรือศีรษะถูกไฟไหม้แล้ว        ควรจะกระทำ                   - ความพอใจ                  - ความพยายาม                  - ความอุตสาหะ                  - ความไม่ย่นย่อ                  - ความไม่ท้อถอย                  - สติและสัมปชัญญะ                           อย่างแรงกล้า เพื่อดับผ้าหรือศีรษะนั้น.     พ. ดูกรภิกษุทั้งหลาย บุคคลพึงวางเฉย ไม่ใส่ใจถึงผ้าหรือศีรษะที่ถูกไฟไหม้ แล้วพึงกระทำ                   - ความพอใจ                  - ความพยายาม                  - ความอุตสาหะ                  - ความไม่ย่นย่อ                  - ความไม่ท้อถอย                  - สติและสัมปชัญญะ                           อย่างแรงกล้า เพื่อตรัสรู้อริยสัจ ๔ ที่ยังไม่ตรัสรู้ตามความเป็นจริง          อริยสัจ ๔ เป็นไฉน?             คือ ทุกขอริยสัจ ฯลฯ ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทาอริยสัจ         ดูกรภิกษุทั้งหลาย เพราะฉะนั้นแหละ เธอทั้งหลายพึงกระทำความเพียรเพื่อรู้ตามความเป็น        จริงว่า นี้ทุกข์ ฯลฯ นี้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา. ---------------------------------------------------------------------- แก้ไขเมื่อ 26 พ.ย. 54 20:38:36 จากคุณ : withorn_saab เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 12:03:54

ความคิดเห็นที่ 10 ถ้าเรารู้จักการเจริญสติอย่างถูกวิธี เป็นสติที่บริสุทธิ์เกิดโดยธรรมชาติ ที่จะหยุดการรปรุงแต่ง ให้จิตได้สัมผัสกับความจริงตามธรมชาติจริงๆ ปราศจากการปรุงแต่งเป็น "เรา" ไม่เป็น เรามีสติ เมื่อนั้นจิตจะได้เรียนรู้ได้เกิดปัญญา เป็นวิปัสสนาญาณ ญาณที่จะทำให้จิตเบื่อหน่าย คลายกำหนัด ปล่อยวางความทุกข์ได้เรื่อยๆ จนไม่กลัวถึงอะไรๆ ที่จะเกิดขึ้น เพราะจิตไม่กลัวทุกข์ อะไรจะเกิด จิตก็ไม่ไปยึดและปรุงแต่งให้เกิดทุกข์ แม้ว่าสถานการณ์จะเลวร้ายเพียงใด จะตกอยู่ใต้ภัยพิบัติร้ายแรงอย่างไร จะไม่ทุกข์เลยครับ ไม่ทุกข์ทั้งก่อนเกิด คือไม่กังวลใจ แต่ก็หาทางรับมือกับมันอยา่างสติ ไม่ทุกข์ขณะเกิด คือ จิตไม่ยึดความทุกข์ที่เกิดจากกาย ใจ ไม่ทุกข์หลังเกิด จบแล้วก็แล้วไป ไม่มีความเข็ดกลัว กังวลว่าจะมีอีกไม๊ แม้ตายก็ไม่ทุกข์...ที่เล่ามาไม่ใช่แค่เพียงคำพูด ตามตำราเท่านั้นนะครับ มีผู้ได้รับผลจริงตามที่กล่าวมานี้หลายคนแล้ว ลองฟังคลิ๊ปนี้ดูนะครับ อาจารย์ผู้สอนผมให้พบความพ้นทุกข์ แบบนี้ได้...หลวงพ่อสมบูรณ์ จากคุณ : ทางนี้ เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 12:17:11

ความคิดเห็นที่ 11 อนาคตอันใกล้นี้ ถ้าเกิดภัยพิบัติใหญ่จริง ทางกายผมว่าเตรียมความพร้อมรับมือเผื่อไม่ตายง่าย จะได้ไม่ต้องทรมานมาก ทางใจก็ทำใจไว้จากธรรมะนี้แหละคับ จากคุณ : ฟ (apre) เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 12:19:05

ความคิดเห็นที่ 12 ตอนนี้เราคิดอะไรอยู่..... ตามทำนายผู้ปฏิบัติธรรมจะรอด... ถ้าเชื่อคำทำนายจริงก็เริ่งปฏิบัติธรรมเข้า โดย มีสติ โยนิโสมนสิการ ไม่ใช่เดาๆ แล้วตื่นตูม โวยวาย... อะไรเกิดมันก็เกิดของมัน เป็นเช่นนั้นแหละ มัวแต่จะห้ามในสิ่งที่เราห้ามไม่ได้ มันจะเป็น "ทุกข์" เปล่าๆ จากคุณ : สวรรค์รำไร เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 12:42:01

ความคิดเห็นที่ 13 ไม่ว่าภัยพิบัติของโลกจะเกิดหรือไม่ ภัยพิบัติคือความทุกข์ในโลกก็มีปรากฏอยู่แล้ว คนบางคนเกิดก็ทุกข์ อยู่ก็ทุกข์ เจ็บก็ทุกข์ แก่ก็ทุกข์ ตายก็ยิ่งทุกข์ หาความสุขแทบไม่เจอเลย หรือคนที่มีความสุขในโลก ก็เป็นความสุขแค่ชั่วครั้งชั่วคราว เป็นความสุขที่มีค่าน้อย มีความสูญเสียสูง อย่างสมบัติพันล้าน ต้องคอยระวังรักษา ตายไปก็เอาไปไม่ได้สักนิด ยิ่งมีมากยิ่งเสียดายมาก และไม่รู้ว่าวันใดจะต้องสูญเสียมันไป เพราะฉะนั้น ภัยพิบัติของโลกก็แค่ดูน่าสะพรึงกลัว แต่เพราะความน่าสะพรึงกลัว คือการที่เราต้องเผชิญทุกข์ทุกอย่างที่มีในโลก นับตั้งแต่วันที่เราเกิดหรือก่อนเราเกิดเสียอีก และเป็นภัยสาธารณะคือทุกคนต้องเผชิญเหมือนกันหมด ไม่มีใครยกเว้น หากคนเราไม่มีความเจ็บ หากคนเราไม่มีความแก่ หากคนเราไม่มีความตาย เราจะต้องกลัวกับภัยพิบัติไหม แต่เพราะเราเผชิญทุกข์อยู่ เหมือนคนที่มีแผล ย่อมกลัวทิงเจอร์ แต่หากเราไม่มีแผล ราดเท่าไรเราก็ไม่แสบจึงไม่ต้องกลัว จากคุณ : พักผ่อน เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 14:12:07

ความคิดเห็นที่ 14 ปกติเราเป็นอยู่หรอครับ ถึงได้คิดว่าเราตาย (พูดมั่วๆเพื่อจะฟังดูคมกะเขาบ้าง แหะๆ) จากคุณ : ฟ (apre) เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 15:11:30

ความคิดเห็นที่ 15 ผมมีคติประจำตัวอยู่อย่างว่า... อะไรที่เราทำ หรือเปลี่ยนแปลงมันไม่ได้ เช่น.. โลกจะโดนอุกาบาต... ช่างมัน.. เราทำเท่าที่เราทำได้ครับ... จากคุณ : Jedcon เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 16:29:08

ความคิดเห็นที่ 16 คูณมิ้ม ปีหน้าจะเกิดน้ำท่วมใหญ่ แบบนี้ อีกหรือไม่ เอาแบบ ชูธง จากคุณ : AvijJA เขียนเมื่อ : 26 พ.ย. 54 20:13:34

ความคิดเห็นที่ 17 ดิฉันก็เพิ่งพ้นทุกข์ค่ะ หลังจากที่ทุกข์มาเกือบ 40 ปี ขอให้ทุกท่านพ้นทุกข์และพ้นภัย สาธุ จากคุณ : Copenhagen (Copenhagen) เขียนเมื่อ : 7 ธ.ค. 54 15:22:40