ความคิดเห็นที่ 1 TTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTTt แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 54 19:58:06 จากคุณ : nuch_tre เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 19:47:01

ความคิดเห็นที่ 2 ต้องอดทน ครับแล้วจะผ่านช่วงนี้ไปได้ ผมก็ต้องอดทนถึงกับเป็บโรคจิตเลยครับ พอผ่านไปได้ ผมเลยรู้ว่า มันเป็นกรรมที่เราต้องชดใช้ พอหมดเวรหมดกรรมแล้ว โล่งไปหมด รู้สึกดีมาก  สู้ สู้ ครับ ขันตินำหน้้า ปฏิบัติธรรมไปด้วยครับ จากคุณ : ปัญญาประดิษฐ์ เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 20:07:37

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นกำลังใจให้นะ  เมื่อก่อน  พวกพี่ๆน้องๆที่บ้านก็มีปัญหากับพ่อเหมือนกัน  เหนื่อยเบื่อกัน  แต่พอทันเสียไปแล้วก็อดคิดถึงท่านไม่ได้  เพราะท่านเป็นอัมพาตเลยทำให้มีอารมณ์ฉุนเฉียว  ก้าวร้าว  เอาแต่ใจตัว  คิดเสียว่าเป็นผลกรรมของเราที่ค้องมาเห็น  มาได้ยิน  มาลำบาก  เมื่อเราชดใช้ผลกรรมไม่ดีที่ได้กระทำไปแล้ว  ประกอบกับมั่นทำแต่ความดี  ไม่ท้อถอย  ถือว่าดูแลท่านผู้ให้กำเนิด  อนาคตข้างหน้าเราต้องได้รับผลดีตอบแทนแน่นอน  กฏแห่งกรรมเป็นอะไรที่เที่ยงตรง  ไม่มีผู้ใดจะได้รับการยกเว้น จากคุณ : พันศิริ เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 20:07:41

ความคิดเห็นที่ 4 การที่จะให้ความสุขผู้อื่นได้ ตัวคุณต้องมีความสุขเองก่อนนะครับ เพราะฉะนั้นผมแนะนำว่าให้คุณไปเที่ยวคนเดียว หรือไปกับคนอื่นไปก่อน ให้มีคนที่บ้านซักคนดูแลพ่อดีกว่าครับ ปกติแล้วผู้ป่วย คนแก่ถ้าไม่ได้ทำอะไร บางคนจะมีความรู้สึกตัวเองไม่มีคุณค่านะครับ  ผมเลยอยากให้คุณคิดดีๆก่ิอนที่จะพูดอะไรออกไปเหมือนคราวที่แล้ว เพราะมีโอกาสสูงที่คนป่วยคิดจะลาโลกนี้ไปได้ง่ายๆครับ สถานการณ์ตอนนี้เหมือนความเศร้าของคุณพ่อคุณกำลังดูุดพลังจากตัวคุณอยู่ครับ เหมือนว่าที่อยู่ดีๆมีคนโทรมาปรึกษาเรื่องเครียดๆกับคุณ คนแรกๆคุณไม่รู้สึกอะไรหรอกครับ แต่คนที่สิบ คนที่ยี่สิบ คุณจะรู้สึกเครียดแทน เครียดตามคนที่โทรมาระบายกับคุณ โดยที่คุณไม่รู้ตัวเลยครับ ที่คุณร้องให้ในคห.1 ผมเข้าใจว่าคุณไม่ได้ดูแลจิตใจตัวเองนะครับ ทำให้ตัวเองจิตตก วิธีแก้คือ ต้องรักษาใจของคุณเองก่อนครับ อาจจะเริ่มต้นง่ายๆ เช่น หาอะไรที่คุณชอบทำ ทำวันละครั้ง เพราะถ้าคุณออกไปเที่ยวคุณก็ชาร์จพลังได้ไม่กี่ครั้ง คุณอาจจะออกกำลังกายให้เหงื่อออก หรือ ออกไปตากแดดตอนเช้าครับ แดดตอนเช้าทำให้คุณมีพลังขึ้นนะครับ ลองดู ผมลองมาแล้ว ได้ผลดี แต่ถ้าจะให้เข้ากับห้องนี้ ก็ทำสมาธิครับ :D สรุปคือ คุณต้องหาทางรักษาใจ หรือเติมพลังชีวิตคุณให้ได้ทุกวัน เพื่อที่จะมีแรงมีพลังดูแลและให้ความสุขคนอื่นได้ ส่วนเรื่องที่เค้าไม่พอใจหลายๆเืรื่องที่คุณทำไป คงต้องทำใจวางเฉยครับ เป็นอาการปกติของผู้ป่วยที่จะมีจิตใจไม่ปกติ ไม่ร่าเริงอยู่แล้วครับ คุณช่วยเค้าได้แค่ไหนก็แค่นั้นครับ ปล.เคยดูทีวีนางพยาบาลคนนึงช้วิธีกอดคนไข้ คนไข้จะรู้สึกดีมีกำลังมากขึ้นเป็นการส่งต่อกำลังใจได้ดีเลยครับ ลองดู ผมพิมพ์เยอะจัง หวังว่าจะไม่จุ้นจ้านชีวิตคุณมากไปนะ :D จากคุณ : เส้นขอบฟ้าเวลาพระอาทิตย์ตกดิน เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 20:33:50

ความคิดเห็นที่ 5 คนนอกที่ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์เหมือนคุณทุกวันอาจไม่เข้าใจสิ่งที่คุณเิผชิญอยู่ได้แน่นอน เชื่อว่าคุณคงพยายามและอดทนอยู่ตลอด แต่ความอดทนคนเรา(ปุถุชน) ก็มีจำกัด ยังไงขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ถ้าสามารถปลีกตัวเองไปพักผ่อนให้สบายใจขึ้น ไปเติมความสบายใจก็จะช่วยได้ แล้วค่อยกลับมาสู้ใหม่ เราก็เคยผ่านเวลาที่ต้องกดดันมากๆ แทบทนไม่ไหว ก็หาคนคอยปรับทุกข์ คอยให้กำลังใจจนผ่านไปได้ เมื่อมองย้อนกลับไปดูตอนนั้น จะภูมิใจที่เราผ่านช่วงเวลาลำบากนั้นมาได้ ยิ่งเป็นเรื่องพ่อกับแม่ของเรา ถ้าผ่านเรื่องนี้ไปได้เรื่องลำบากอื่นๆ จะกลายเป็นขี้ผงสำหรัรบเราไปเลยค่ะ สู้ๆ นะคะ ย้ำกับตัวเองให้มากๆ ว่าอดทนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : monkeypim เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 20:43:25

ความคิดเห็นที่ 6 เรารู้สึกเหมือนกำลังจะเป็นโรคจิตอยู่แล้ว  บางทีก็สงสารพ่อ  บางทีก็เกลียดเขา  เกลียดมากๆที่เขาเห็นแ่ก่ตััวกับเรา  บางวันเราเข้าบ้าน  เดินเข้าในห้อง ไม่อยากคุยกับพ่อ  แต่เวลาเห็นพ่อเหงา เราก็คิดเสียใจว่าเราปฎิบัติไม่ดีกับพ่อ   บางครั้งรู้สึกสับสนมากนะ  บางทีก็รู้สึกอยากให้เขามีความสุข  อยากคุยกับเขา  ทำให้เขามีความสุข   บางทีก็อยากจะวิ่งหนีไปให้พ้นๆ  อารมณ์สองอย่างนี้  มันเหมือนสลับไปมา  เหมือนคนที่มีอารมณ์ไม่ค่อยปกติแล้ว   บางทีเราก็รู้สึกว่า ทำไมเราถึงได้ชั่วอย่างนี้นะ  พ่อตอนเขาปกติเขาก็ดีกับเรามาก  พาเราไปส่งที่นั่นที่นี่  บางทีนั่งรอเราเป็นชั่วโมงก็ไม่บ่น  แต่ตอนนี้เวลาอยู่กับเขา  แล้วมันรู้สึกเครียด   บางทีเราก็คิดว่า  เพราะเรามันชั่วถึงได้ทนไม่ได้   ทั้งๆที่เขาก็เคยดีกับเรามากแท้ๆ  เราอยากทำให้ดีกว่านี้  อยากทำให้ดีกว่านี้  มันทำไม่ได้นะ เราร้องไห้อยู่เรื่อยคุณเส้นขอบฟ้า  การร้องไห้ ทำให้เรารู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อย  เป็นทางเลือกที่ดีที่สุดเท่าที่มี แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 54 20:48:03 แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 54 20:45:49 จากคุณ : nuch_tre เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 20:43:33

ความคิดเห็นที่ 7 มาเป็นกำลังใจให้คะ ขอให้ผ่านพ้นไปด้วยดี ลองเอาหนังสือหรือให้ท่่านทำอะไรที่ชอบดูนะคะ จะได้รู้สึกว่ามีอะไรทำและมีคุณค่ากับสิ่งที่ตนทำคะ เอาใจช่วยคะ สู้ๆ นะ จากคุณ : jemuay เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 20:56:28

ความคิดเห็นที่ 8 อดทนเพื่อพ่อให้ได้ครับ พ่อแม่อดทนฟังเรางอแงยิ่งกว่าอัมพาตอีกครับตอนเรายังเด็กเล็ก ๆ ทั้งร้องทั้งอ้อน สารพัดด้วยความรักเขาก็ ยังอดทนครับ ดูแลใส่ใจมาตลอดตั้งแต่แบเบาะ ตอนนี้พ่อกลายเป็นเด็กทารกคนนึงครับเราคิดเสียว่ากำลังดูแลลูกชายคนนึงอยู่ นะครับแม้ว่าหน้าตาจะไม่น่ารักเหมือนเด็ก ๆ แล้วก็ตาม แต่เขาโทรตามหาเราเพราะเขาอยากอยู่ใกล้เราเหมือนเด็กช่วยตัวเองไม่ได้ก็ร้องหาพ่อแม่นั่นแหละครับ จากคุณ : powerinvincible เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 21:00:24

ความคิดเห็นที่ 9 ผมไม่ทราบว่าความสัมพันธ์ของคุณกับคุณพ่อเมื่อก่อนเป็นอย่างไร  ท่านเป็นคนร่าเริง หรือเงียบขรึม ใกล้ชิดกับลูกๆ แค่ไหน  คิดถึงช่วงดีๆในชีวิตซิครับ  ถึงจะเป็นอย่างไรก็ตามขอให้คิดถึงพระคุณที่ท่านเลี้ยงเรามาตั้งแต่เล็ก เป็นเด็กตัวน้อยๆที่ไม่สามารถช่วยตัวเองได้  ท่านต้องลำบากดูแลคุณมานาน  สภาพของท่านตอนนี้ก็คล้ายๆกับคุณตอนเด็กๆ นะครับ  ที่อาจจะร้องโวยวายเวลาหิว หรือปวดท้องแต่สื่อสารไม่ได้  นี่เป็นการแสดงโลกธรรมให้คุณเห็นต่อหน้าเลยครับว่า  สังขารนั้นไม่เที่ยง  คุณยังสามารถคิดต่อไปได้ว่าในอนาคตคุณก็มีโอกาสเป็นอัมพฤกตเหมือนคุณพ่อ และอาจโมโหร้ายยิ่งกว่า  ผมว่าเพียงคิดแค่นี้ความเมตตาคงหลั่งรินออกมา  ความเหนื่อยล้าจะมลายสิ้น  ผมว่าโอกาสนี้ถือเป็นโอกาสที่ดีที่คุณจะได้ตอบแทนบุญคุณของคุณพ่อ  และจะได้เ้ข้าใจถึงความทุกข์ของการ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ได้อย่างลึกซึ้ง  ต่อไปคุณจะไม่รู้สึกแย่เมื่อได้ยินเสียงคุณพ่อคุณเรียกหา  จงปรนิบัติท่านด้วยเมตตาจิต ด้วยความการุณย์และมีความสุขครับ ขอให้เจริญในธรรม จากคุณ : Curiocity เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 21:00:34

ความคิดเห็นที่ 10 ที่เหลือดัชไม่รู้จะช่วยไงนะ เพราะเคยเลี้ยงคนแก่เหมือนกันแต่ดัชหัวเราะทั้งวัน ไม่ว่าแกจะด่าจะงอนแกเดินไม่ได้ ลุกไม่ได้ ได้แต่ถัดไปมา และงอนเก่งยังกับเด็ก แกหนักมาก ๆ 80 90 ได้หละมั้งนะ  อุ้มแทบไม่ไหว แกอึนะ ดัชก็ไปจับผ้าถุงแกย่าแกก็ทำท่าทีบอกกูไม่ได้อึ มรึงไม่ต้องมายุ่ง ฮร่า ๆ เป็นงี้ประจำ ขี้อาย ดัชบอกยังโกหกอีกอุ้มเลยอุ้มไปวางหน้าห้องน้ำ แล้วเอาฝักบัวอาบสบู่ฟอกให้สะอาด แกอั้นไว้ ดัชก็ไม่รุ้พออาบเสร็จทาแป้งแต่งตัวซะอย่างดีแกอั้นไม่ไหว ราดอีก ฮราแตกเรย อุ้มไปใหม่อีกรอบ แทบแย่ก็ ดัชหนักแค่ 60 โลเองแต่สูงเกือบ 180  เพราะกินแต่ผักอ่ะครับเลยผอมแต่ก็เอาหละแข็งแกร่งอยู่แว้ว แต่ผมเฝ้าดูพฤติกรรมย่าก็เหมือนสาว ๆ นั่นแหละครับจิตใจ และความที่เคยออกไปทำอะไร ๆ เหมือนวัยรุ่นเคยเดินไปใส่บาตรไปวัดก็ทำไม่ได้ ตอนนี้แกก็คิดมากสิ พอดัชไปนั่งเล่นด้วยแกจะยิ้มก็นั่งบีบนวดชวนดุทีวีไปเรื่อยทั้งที่ดัชไม่ได้อยากดูเร้ย เล่นแต่เกมส์คอมพ์เหะ ๆ แต่ก็ดูหละจนแกง่วง ดัชถึงย่องไปเล่นเกมส์คอมพ์พอแกเรียกก็ขึ้นไปหาใหม่ จนแกเสียไป ดัชอยู่ดุใจแกจนแกสิ้นลมเลยทีเดียวเห็นทุกขณะตั้งแต่อยู่บ้าน จนย้ายไปโรงพยาบาลและเฝ้าจนแกค่อย ๆ หมดลมหายใจและตัวยังอุ่นเลยทีเดียว ดัชก็แต่งตัวให้แก และพาไปบ้านเกิด คืนนั้นที่ย่าเสียเลย แล้วก็ นอนเฝ้าที่ศาลาวัดจุดธูปเขาให้ทำงี้อ่ะ นอนเฝ้าแล้วลุกไปจับมือย่าจับตัวย่า ย่าตัวไม่อุ่นไม่นิ่มแล้วเริ่มเย็น เริ่มแข็ง ดัชก็นอนเฝ้า จนแจ้งแหละ แล้วญาติพี่น้องก็เริ่มเดินทางมา ไหว้ศพย่าตอนสาย ๆ  อดทนไว้นะครับ ก็แค่เล่าให้ฟังเผื่อจะมีกำลังใจว่าก็มีคนโดนป่วนเหมือนกัน จากคุณ : powerinvincible เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 21:10:27

ความคิดเห็นที่ 11 "ป๊าต้องทำอะไรก็ไ้ด้ให้เป็นประโยชน์กับตัวเองและคนอื่นบ้าง คนที่ไม่ทำอะไรเลย  ก็เหมือนคนตาย" ผมได้ยินแบบนี้ผมก็จี๊ดนะ แล้วจะให้ทำอะไรได้ล่ะครับ.... ตอนที่ท่านให้เราเกิดมา ท่านก็คงไม่ได้คิดหรอกครับ ว่าจะทำให้เราทุกข์ขนาดนี้ ลองใส่ใจเขามากกว่านี้ดูครับ ว่าช่วงชีวิตที่ผ่านมาก่อนนี้ท่านอยู่อย่างไรมา ชอบทำอะไรมาตอนอายุเท่าเรา ตอนเด็กๆ มีความฝันอะไรบ้าง... ยังไงหน้าที่เราก็ต้องดูแลท่านอยู่แล้ว ก็ต้องทำให้ถึงที่สุด การมีชีวิต คือการเรียนรู้ชีวิต คือการเข้าใจชีวิต การตายมันง่าย แต่การใช้ชีวิตต่อสู้มันลำบาก ยิ่งต่อสู้กับความไม่รู้ด้วยแล้วยิ่งลำบาก แต่ถ้าเรียนรู้ได้ เข้าใจแล้ว ก็จะรู้สึกเฉยๆ ว่า...อ๋อ มันก็เป็นแบบนั้นแหละ ก็สามารถทำใจเฉยๆ เป็นปกติได้ หรือเรียกว่า เข้าใจ หรือปล่อยวางแล้ว นั่นเอง เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : สวรรค์รำไร เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 21:18:42

ความคิดเห็นที่ 12 ทนให้หายเบื่อก่อนค่อยไป จากคุณ : Mateo2000 เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 21:27:53

ความคิดเห็นที่ 13 สิ่งที่คุณทำมันดีอยู่แล้วครับ ผมคงไม่พูดอะไรไปมากกว่านี้ นอกจากขอเป็นกำลังใจให้ครับ  ขอให้อดทน ผ่านเหตุการณ์นี้ไปได้ครับ  ความเป็นลูกกตัญญูคุณสูงมาก ผมขอชื่นชม แล้วมันจะผ่านพ้นไปด้วยดี จากคุณ : ramai เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 21:33:28

ความคิดเห็นที่ 14 คุณสวรรค์รำไร  ที่เราพูดไปอย่างนั้น  เพราะอยากให้เขาทำบุญมากๆนะคะ  เพราะวันนึง  เขาตื่นมา  กินข้าว ดูหนัง แล้วก็นอน  ทำอยู่แค่นี้  เพราะเขาเชื่อว่า  ตายแล้วสูญ  เราบอกว่า  ป๊าตอนเช้านะ ตื่นมา  เดินไปใส่บาตรปากซอยนะ  เราจะซื้อของเตรียมไว้ให้  ป๊าต้องทำอะไรก็ไ้ด้ให้เป็นประโยชน์กับตัวเองและคนอื่นบ้าง คนที่ไม่ทำอะไรเลย  ก็เหมือนคนตาย  คือคำนี้  เราไม่ได้จะให้พ่อไปทำมาหากินอะไรหรอก  ด้วยความสัตย์จริง  สิ่งที่เราเป็นห่วงเขามากที่สุด  คืออยากให้พ่อทำบุญมากๆ   แค่นั้นเราก็พอใจแล้ว เราอยากให้พ่อทำบุญมากๆจริงๆค่ะ  เขาอยากได้รถเข็น  เราก็บอกว่า  ให้ไปใส่บาตร 10 วัน แล้วจะซื้อรถเข็นให้  ซื้อชุดบวชให้เขาถวายวันเกิด  แต่เราหาเงินได้ไม่มาก  ก็เลยได้แค่นั้นเอง แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 54 21:52:06 แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 54 21:50:30 จากคุณ : nuch_tre เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 21:48:57

ความคิดเห็นที่ 15 อยากให้กิ๊ฟ คคห. 4  มากๆ เลยค่ะ  แต่หมดแล้ว  --" เราเห็นใจ คุณ จขกท. มากเลย  คุณคงจะเครียดมากๆ นะคะ แต่มีสิ่งนึงที่ต้องยอมรับให้ได้  มองสัจจะธรรมแห่งชีวิตให้ออกค่ะ คุณพ่ออยู่ในช่วงนับเวลาถอยหลังนะคะ  ท่านจะอยู่กับคุณนานแค่ไหนไม่ทราบได้ แต่เป็นโอกาสอันดีที่คุณจะได้ตอบแทนคุณท่านนะคะ ลองนึกว่า หากวันข้างหน้าอันไกลปู๊นนน คุณอยู่ในสภาพเดียวกับคุณพ่อ คุณต้องการอะไรจากลูกบ้าง  ต้องนึกให้ออกนะคะ แล้วคุณจะเข้าใจคุณพ่อมากขึ้นค่ะ คุณพ่อชอบร้องเพลงมั้ยคะ  หากชอบหาคาราโอเก๊ะ มาให้แกร้องสิ ผ่อนคลายอ่ะค่ะ ระมัดระวังคำพูดคำจานะคะ พ่อ-ลูกกันอย่าทำร้ายกันเองด้วยคำพูดค่ะ ท่านเปนผู้ชาย  อีโก้ในความเป็นชาย ความเป็นผู้นำก็มีมากอยู่แล้วโดยธรรมชาติ แต่ตอนนี้ช่วยตัวเองไม่ค่อยได้ ท่านคงรู้สึกแย่กับตัวเองมากพออยู่แล้วนะคะ ลองหาเวลาไปพักผ่อน ไปพักสมอง ไปชาร์ตแบตให้กับตัวเอง นอนคิดทบทวนดีๆ เรียกพลังกลับมา สู้กับปัญหา สู้เพื่อพ่อ  สู้เพื่อแม่ และสู้เพื่อตัวเองนะคะ ขอเป็นกำลังใจให้ค่ะ  ^_^     จากคุณ : Smiling-girl เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 22:03:24

ความคิดเห็นที่ 16 คุณ nuch_tre ยังโชคดีที่มีคุณพ่อให้ดูแล ทดแทนพระคุณของท่าน คนอื่นๆอีกมามายที่ไม่มีโอกาสอย่างคุณ ความ กตัญญู กตเวที ชักหาได้ยากในโลกปัจจุบันนี้ เคยดูคลิ๊บอันนี้ไหมครับ http://www.youtube.com/watch?v=tHQdmvuj36g แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 54 22:28:51 จากคุณ : BlueJeans เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 22:25:13

ความคิดเห็นที่ 17 ขอโทษครับที่เข้าใจผิด.... ท่านยังมี มิจฉาทิฐิอยู่ ไม่เชื่อบาปบุญ การเวียนว่ายมีจริง นรก สวรรค์มีจริง!! ผมเชื่อเลยว่า ถ้าให้ท่านไปทำ โดยที่ใจยังไม่เปิด บุญที่ได้รับ ก็ยังไม่เต็มที่ ยังไงก็ตามก็ขอให้เพิ่มการเข้าใจอีกนี๊ดดด ค่อยๆ หากุศโลบายทำให้ท่าน ค่อยๆ คล้อยตามครับ คุยเรื่องกฏแห่งกรรมบ่อยๆ ออกไปดูโลก ข่าวสาร แล้วท่านมีเพื่อนมั้ยครับ เบื้องหลังเป็นอย่างไรก็ไม่รู้นะ... ยิ่งได้ยินแบบนี้ผมยิ่งซาบซึ้งกับจขกท.นะครับ เป็นกำลังใจให้ ยังไงก็ลองหากุศโลบายค่อยๆ ปรับความเชื่อท่านไป ทีละนิดๆ ... เป็นธิดาที่ประเสริฐโดยแท้ อนุโมทนาด้วยครับ แก้ไขเมื่อ 27 พ.ย. 54 22:37:10 จากคุณ : Nirvanastream (สวรรค์รำไร) เขียนเมื่อ : 27 พ.ย. 54 22:36:31

ความคิดเห็นที่ 18 พ่อเราก็โทสะจริตคะ เมื่อปีก่อนและหลายสิบปีที่ผ่านมา เชื่อว่า ตายแล้วสูญด้วย เมื่อต้นปี ในห้องศาสนานี่แหละ ถามว่าปีนี้ตั้งใจจะทำอะไร เราบอกว่า ตั้งใจจะสอนพ่อให้รู้จักธรรมะพระพุทธเจ้า บอกไปตอนนั้น ยังนึกไม่ออกเลยว่าจะทำยังไง เวลาพ่อเจอซองกฐิน ผ้าป่า ยังบอก ว่าผมเป็นอิสลาม..จะได้ไม่ต้องใส่ซอง เอากะพ่อเราซิ ..เฮี้ยนมากๆ หมดหนทางสุดๆ อาศัยคุยกับพี่ๆชาววัด ญาติธรรมทั้งหลาย ถึงกุศโลบายต่างๆในการชักชวนพ่อแม่ ที่ผ่านมาคิดว่าตัวเองปัญญาดี   ที่แท้โง่บรม !! บังคับให้เขามา ใครเขาอยากจะมา บังคับให้เขาพุทธโธ พอ่ที่ไหนเชื่อที่ลูกสั่งสอน...อาจจะมี แต่ไม่ใช่พ่อบ้านนี้ ดังนั้น อย่าไปพูดเรื่องธรรมะอะไรทั้งนั้น ไหนๆก็ รู้จักนิสัยใจคอกันดี ทำไมจะหลอกล่อพ่อตัวเองไม่ได้ละคะ  บอกซ้ายเขาจะไปขวา ถ้าอยากให้เขาจะไปขวา ก็บอกซ้ายไปซิ..ถ้าไม่คิดเอาชนะ บังคับจิตใจกันกัน มันก็สำเร็จสักวันหละนะ พ่อใครก็พ่อมัน หาทางหลอกล่อเอาเองแล้วกัน บารมีสะสมเริ่มจากการทำทาน ดังนั้นต้องเริ่มให้เขาทำทานในแบบที่เขาสนใจก่อน พระพุทธเจ้า วัด พระสงฆ์ บุญ พุทธศาสนา อะไรที่เป็นเป้าหมายของคุณ เอาไว้ให้ห่างๆก่อน อย่าไปเอ่ยปากออกไปเชียว ค่อยๆจูงอ้อมเข้ามา สอนเขาไป อะไรที่เรียกว่า.. ทำแล้วดี คนดีๆคนไหน ที่เขานิยม ไปหาสิ่งดีๆที่คนนั้นทำ มาเล่าให้เขาฟัง..ฟังแล้วจะได้ชวนทำบ้าง นี่เรียกว่า ส้รางแรงดลบันดาลใจ.. เราฝึกให้เงินเขาสำหรับให้เขาไปทำทาน เดือนละ200 (ให้เยอะ เขาจะเสียดาย เก็บแทน..เห็นไหม นี่ก็ต้องคิดนะ ) บอกพ่อ เวลาเห็นใครลำบากเอาไปช่วยเขานะ  แล้วค่อยๆชี้โพรงให้กระรอก ใครลำบาก เราชี้ทางให้  หลังๆเขาเริ่มมาเล่าเอง เอาเงินไปช่วยใคร..โห.. หน้าบาน ดีใจ ไอ่ลูกก็นั่งตาใส..ชืนชมพ่อออกหน้า เชียร์กันเห็นๆ .... ไม่พูดธรรมะอะไรเลยเห็นไหม .. นี่เริ่มกันแบบนี้เลย เขาถึงเรียกว่า หล่อหลอม..ละลายของเก่าสนิมเกรอะออกมาก่อน เราก็เคยคิดแบบคุณนั้นแหละ วันๆพ่อไม่ทำอะไร ทิ้งเวลาไปกับเรื่องกิน เรื่องนอนดูทีวี คิดแบบนี้ มันเอาแต่ทิฐิตัวเองเป็นใหญ่ ลงมือทำอะไรกับพ่อ ยัดเยียดธรรมะให้อย่างฉุนเฉียว เขาก็เป็นของเขาแบบนี้แหละ  อยากเปลี่ยนเขา ก็ต้องใจเย็นเป็นน้ำแข็ง แล้วค่อยๆฝึกเขาไป  เหมือนตอนที่เขาทนเราตอนไม่รู้ความ ไม่เห็นด่าเราให้เสียใจเลย  อยากให้เขาได้ดี ก็ต้องหาทางชักชวนเขาให้เจอ ผ่านไปเกือบปี ทุกวันนี้  พ่อเราตักบาตรทุกอาทิตย์คะ ทำเอง  ไม่ต้องบังคับ ไปหาคำกรวดน้ำมาเอง จากใครไม่รู้  จดไว้บนกระดาน แล้วมาถามด้วยนะ ว่ากรวดน้ำทำยังไง บทนี้ใช้ได้ไหม ? เราคอยให้ไอเดีย เรื่องของทำบุญ   ให้พ่อเลือกเอาเอง..เรียกว่าตามดูอยู่ห่างๆ กฐินที่ผ่านมา พ่อเอาเงินตัวเองใส่ทำบุญกฐินด้วยนะ ..เอาซองไปแจกบ้านพี่ชาย+บ้านเพื่อนสนิทตัวเองให้ด้วย เราส้รางพระรับบุญออกพรรษา  พ่อให้เงินมาช่วยสร้างพระ แล้วยังไปชวนเพื่อนสนิทตัวเองมาทำอีกตะหาก..เป็นไงละ ตอนนี้กำลัง หัดให้พ่อสวดมนตร์ จู่ๆวันหนึ่งเขาก็ถามเอง ว่าสวดมนตร์นี่ดีไหม ดียังไง จะสวดบทง่ายๆหามาให้หน่อย อยากรู้คำแปลด้วยนะ ^___^ เข้าทางเราแล้วละ ..แต่ทำเฉยๆซะ ไม่กระโตกกระตาก พอเดินมาถึงตรงนี้ เริ่มคุยถึงบุญกุศลกันได้บ้างแล้ว ส่วนเรื่องความเชื่อของเขาเราไม่แตะ เพราะรู้ว่ามันสั่นคลอนไปพอสมควรแล้วละ (ตักบาตรไปให้คุณย่า จะเชื่อว่าตายแล้วสูญได้ไง ใช่มั๊ย!) แต่ยังไม่พาไปวัดวันนี้   เพราะเขายังไม่พร้อม..ยังติดวิพากษ์ วิจารณ์ จะไปวัดไหน ต้องเลือกว่าวัดปฎิบัติจริงๆไปดูเลย ว่าพระปฎิบัติดีเขาอยู่ยังไง สภาพวัดเป็นยังไง   จะให้เจอครูบาอาจารย์องค์ไหน ให้ประทับใจ เห็นไหม..ต้องคิด  ต้องวางแผนนะ พ่อเราไม่ใช่ไม่เคยเข้าวัด ไม่เคยเถียงกับพระสักกะหน่อย..ดังนั้นต้องรอความพร้อมหลายๆด้านประกอบด้วย ที่สำคัญต้องอดทนมากๆ ในช่วงแรกๆ (อดทนสูงสุด คือ การอดทนเป็นตัวอย่างให้เขาเห็น  และ อดทนตอบคำถามแปลกๆ ที่เขาคัดสรรมาปุจฉา ..)   วางแผนใหม่นะ พ่ออยู่กับเราไม่นานหรอก ส่งเขาไปสุคติภูมิให้ได้ หน้าที่ลูกมีเท่านี้แหละ :) แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 54 12:18:21 แก้ไขเมื่อ 28 พ.ย. 54 11:18:54 จากคุณ : น้องต๋าว เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 00:07:49

ความคิดเห็นที่ 19 ผมว่าทำไปเถอะ อดทนให้มาก แค่พระคุณที่ท่านทำให้เกิดมาทำความดีก็ไม่รู้จะตอบแทนยังไงแล้ว ไม่นับพระคุณที่เลี้ยงดู อบรมสั่งสอนให้เราเป็นคนดีอีก เรื่องแค่นี้นับว่ายังน้อย ลองให้คุณพ่อหัดสวดมนต์ อ่านหนังสือธรรมะที่เข้าใจง่ายๆ เนื้อหาสั้นๆ ดู อาจจะดีขึ้น ต้องเข้าใจว่าอารมณ์ของคนเป็นอัมพฤต อัมพาต มั้นห่อเหี่ยวแค่ไหน จากคุณ : Jouette เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 00:53:09

ความคิดเห็นที่ 20 มันเป็นวิบากกรรมของคุณ ที่ต้องมาอยู่ในสภาพเช่นนี้  การที่ต้องมาดูแลคุณพ่อ ก็เหมือนมาใช้หนี้กรรมนั่นแหละ  อย่าลืมว่าพ่อแม่ก็เปรียบดังพระอรหันต์ของลูก คุณทำไม่ดีกับท่านก็ต้องได้รับกรรมหนัก  แต่ถ้าทำดีต่อท่านก็ได้รับบุญมหาศาล แต่วิบากนี้มันเล่นงานคุณอยู่ ก็เลยต้องอยู่ในสภาพเบื่อ อึดอัด  ถ้าเกิดความรู้สึก เบื่อ หรือ โกรธ คุณพ่อเมื่อไร  ให้นึกอโหสิกรรมให้ท่านทุกครั้ง   ทำแล้วจิตจะ ปล่อยวางความโกรธลงได้......ส่วนที่อยากให้คุณพ่อได้รับธรรมะ   ทำไมไม่ลอง เริ่มง่ายๆ หาพวกซีดีธรรมะ ลองมาเปิดฟังไปเรื่อยๆสิ มีหลายแนว  ฟังบ่อยๆจิตใจ คุณพ่อจะค่อยๆอ่อนโยนลงเองแหละ  พอชักชวนไปในทางธรรมะก็จะง่ายขึ้น จากคุณ : ล้าน5 เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 01:35:43

ความคิดเห็นที่ 21 อนุโมทนากับ คคห. ๑๘ ของคุณน้องต๋าวครับ ผมเองก็เคยชวนพ่อแม่มาทำบุญครับ แต่ข้อแรกสุดคือเราต้อง "เปลี่ยน" ตัวเองให้ได้ก่อน บังเอิญของผมโชคดี ได้ไปเรียนมหาวิทยาลัย ตจว. กลับมาเมื่อเรียนจบ ตัวผมก็เปลี่ยนไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ คือเมื่อก่อนไปเรียนก็เฮี้ยวสุดๆ แอบขโมยเหล้าพ่อกิน แอบขโมยบุหรี่พ่อสูบ(พี่ชายขโมยมาแล้วชวนเราเสพ) โดดเรียน ชอบไปกินเหล้าบ้านเพื่อน ฯลฯ แต่พอเรียนจบมา(พร้อมกับการเปลี่ยนไปเพราะได้ปฏิบัติกรรมฐาน) ผมก็เปลี่ยนมารักษาศีล ๕ ศีล ๘ ตามโอกาส เข้าวัด ฟังธรรม แรกๆไม่ชวนครับ บอกคุณแม่ว่าผมไปฟังธรรมนะครับ นานๆเข้าแม่ชักอยากรู้ว่าพระที่เราไปหาดีอย่างไร เลยขอตามไป ผมเลยพาไปกราบหลวงปู่สิม พุทธาจาโร ท่านมีเมตตาเหลือประมาณครับ พ่อแม่ผมเห็นท่าน ฟังท่านเทศน์ครั้งเดียวติดใจเลย ทีนี้ผมพาไปไหนก็ไปหมดทุกวัด ก่อนท่านจะสิ้นผมพาตระเวณวัดป่าทั่วไทยทำบุญจนจุใจครับ พอท่านสิ้นแล้วท่านยังมาเยี่ยมในฝัน ขอบอกขอบใจที่ทำบุญอุทิศให้ท่านครับ ----------- เล่ามาเสียยืดยาว สรุปว่าเห็นด้วยกับคุณต๋าว คคห.๑๘ การจะชวนพ่อแม่ทำบุญต้อง.... ๑.เปลี่ยนตัวเองก่อน ให้เป็นคนเยือกเย็น น่ารัก เข้าใกล้แล้วสดชื่น ข้อนี้ทำยากครับ แต่ "ต้องทำ" เป็นอันดับแรก เพราะคนเราเขาไม่ฟังที่เราพูดครับ เขาจะดู "ข้อความระหว่างบรรทัดที่เราพูด" เช่นเราอยากให้เขาทำบุญ ถ้าเราบอก "พ่อจ๋า หนูจะไปทำบุญ" ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มสดใสกระตือรือล้น กับ "พ่อ หนูว่าพ่อควรทำบุญได้แล้วซักทีนะ แก่แล้วนะพ่อ" ด้วยใบหน้าหงุดหงิด ข้อความทั้งสองจะสื่อสารได้ผลต่างกันมากครับ ดังนั้น ต้องฝึกตนให้ดีก่อนครับ ๒. ต้องใช้กุศโลบาย พ่อที่ไหนเขาก็ดื้อ ไม่ฟังลูกหรอกครับ(ถ้าบังคับ) มีแต่เขาจะสั่งสอนลูกต่างหาก แต่พ่อมีจุดอ่อนคือสงสารลูก ต้องเอาจุดนี้มาหากุศโลบายครับ ปรัชญาจีนว่า "ต้องชนะแข็งด้วยอ่อน" ครับ ๓. ผมขอเป็นกำลังใจให้เข้มแข็งครับ ๔.อนุโมทนากับความตั้งใจดีครับ จากคุณ : สติ เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 07:03:50

ความคิดเห็นที่ 22 วัฏสงสาร ทำให้เวียนเกิดเวียนตาย บางคนผูกใจเจ็บ อธิษฐานขอเกิดเป็นลูกของศัตรู เพื่อจะสร้างความเจ็บปวดให้ในชาติต่อไป มีเรื่องราวอยู่ในพระสูตรมากมาย ลองเปิดอ่านดูที่เวบ http://www.fungdham.com/tripitaka01.html เลือกอ่านพระสุตตันตปิฎก มีเรื่องราวกล่าวที่ชาติก่อน ชาติที่แล้ว คนแต่ละคนเคยเกิดเป็นศัตรูกัน ชาติต่อมาเป็นพ่อของศัตรู ก็คิดฆ่าลูก ผูกใจเจ็บกันไปก็เกิดมากลับชาติมาเกิด คิดล้างกัน อ่านไปอ่านมาจะพบว่าเราก็เกิดมาเป็นพ่อแม่ลูก ไม่รู้กี่ชาติ บางทีเป็นศัตรูกัน ไม่รู้กี่ชาติ การที่เรามีสัมมาทิฏฐิ แต่พ่อแม่เป็นมิจฉาทิฏฐิจึงไม่ใช่เรื่องแปลก การจะเปลี่ยนพ่อแม่ให้เป็นมิจฉาทิฏฐิ ต้องใช้ปัญญาอย่างเดียว การต่อว่า สั่งสอนโดยคำพูด อาจสร้างความเจ็บใจให้กับผู้ฟัง เราต้องปฏิบัติธรรมจนเกิดปัญญา มีกุศโลบายในการชักนำท่าน พ่อแม่มีทิฏฐิกับลูกมาก ท่านยึดถือว่าเลี้ยงเรามา ดังนั้นการไปสั่งสอนพ่อแม่จึงไม่เป็นการยอมรับ พ่อแม่พอเห็นเราเปลี่ยนไปในทางที่ดี เขาจะสนใจด้วยตัวเอง ไม่ต้องชักชวนเขาก็อยากไป พอเราไปวัด เขาอยากจะตามเราไป เราไปไหนเขาก็อยากไปด้วย เราพูดเขาก็อยากฟัง เมื่อก่อนต้องดูแลแม่ป่วยเป้นมะเร็ง เลยรู้ว่า อย่ายัดเยียดธรรมะให้คนกำลังป่วย เรานั่นแหละ คือธรรมะที่ดีที่สุดในระหว่างดูแลเขา การพูดคุยในเรื่องดีๆ ให้จิตใจเขาได้ผ่อนคลาย การที่เราอารมณ์ดี แม้ว่าเราจะเกิดทุกข์หนักในระว่างที่ดูแลเขา นั่นแหละคือธรรมอันดีที่สุด เราแสดงธรรมะให้เขาได้เห็น จากคุณ : นาราลา (nokbin) เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 11:17:22

ความคิดเห็นที่ 23 เป็นกำลังใจให้นะคะ   ยังไงก็ให้คิดว่านี่เป็นโอกาสที่ดีสำหรับการได้ทดแทนบุญคุณบุพการี ท่านจะเป็นยังไงก็ปล่อยท่านเถอะค่ะ  เราเป็นลูกที่ดีที่สุดก็พอ เราเองเคยมีพ่อกินเหล้า อารมณ์ร้าย พอเมาทีนี่เหมือนคนบ้าเลยค่ะ ตอนนั้นด้วยความที่ยังเด็ก(ตั้งแต่จำความได้-ม.ปลาย) เรารู้สึกอยากขังพ่อไม่ให้ไปไหน ไม่ให้ออกไปกินเหล้า ไปเที่ยว  แถมตอนนั้นอายมากๆด้วยค่ะเพราะพ่อเมาทีอาละวาดหมดหมู่บ้านเลย แต่หลังจากเข้ามหาวิทยาลัย เราสนใธรรมะมากขึ้น ไปปฏิบัติธรรมทั้งงสายป่าและสายหลวงพ่อจรัญทำให้เรายอมรับในตัวพ่อได้มากขึ้นแต่เรื่องทีีทำให้เรารู้สึกประหลาดใจที่สุดคือตอนนี้พ่อเลิกเหล้าได้เด็ดขาดแถมวันพระยังไปทำบุญอีกด้วย  คนแถวบ้านอึ้งมากเลยค่ะ   เราเชื่อว่าการที่เราทำบุญนั้นยังไงผลแห่งบุญย่อมไปถึงพ่อแม่ได้แน่นอนเพราะเป็นสายเลือดเดียวกัน^^ จากคุณ : highdepp1 เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 15:51:23

ความคิดเห็นที่ 24 ถ้าคุณเหนื่อยก็หยุดพัก  เข้ามาคุยมาปรับทุกข์กับเพื่อนๆในห้องนี้  มีคำแนะนำดืๆคอยปลอบใจคุณ มืกำลังใจให้คุณมากมาย   สู้ สู้น่ะค่ะ  ไม่ต้องท้อแท้  น่ะค่ะ จากคุณ : มะลิร้อยมาลัย เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 19:34:41

ความคิดเห็นที่ 25 ต้องผลัดเปลี่ยนให้มีคนอื่นมาดูแลบ้างค่ะ  จ้างก็ได้ค่ะ จะได้ไม่เครียดจนเกินไป จากคุณ : lawandee99 เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 20:20:08

ความคิดเห็นที่ 26 เราขอขอบคุณคำแนะนำของทุกๆท่านมากค่ะ  เรารู้สึกสบายใจขึ้นมาก  และจะพยายามต่อไปให้ดีที่สุด  ขอขอบคุณจริงๆค่ะ จากคุณ : nuch_tre เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 20:20:27

ความคิดเห็นที่ 27 ดีใจด้วยนะที่คิดได้   เมื่อใดที่คุณมีลูก  คุณจะรู้เองละว่าเมื่อคุณเป็นพ่อแม่คนนะ  ลูกนะเป็นทุกสิ่งของชีวิต  เป็นสิ่งที่ไม่มีสิ่งใดแทนที่ได้  ให้เหนื่อยและยากลำบากสักแค่ไหน  แต่กลับมาได้เห็นเจ้าตัวเล็ก  มันก็ทำให้หายเหนื่อยเป็นยปลิดทิ้ง  ให้มีเรื่องเครียดมากแค่ไหน  ก็มีกำลังใจให้สู้ต่อ  เพื่อเจ้าตัวเล็กนั้น   พ่อคุณนะตอนที่คุณยังเล็ก  ท่านรักคุณมากแค่ไหน  คงไม่ต้องบอก  ไม่ว่าคุณจะทำอะไร  ท่านก็มีแต่อภัยให้คุณ  และรักคุณมากกว่าเดิม  เพราะฉะนั้น  เมื่อท่านแก่ตัว  ก็จงดูแลท่านเหมือนที่ท่านดูแลเราเถอะนะ   คนเรานะยิ่งแก่ตัวก็ยิ่งเหมือนเด็ก  เพราะร่างกายและจิตใจมันไม่อำนวยเหมือนสมัยก่อน  เมื่อคุณแก่ตัวคุณจะรู้เองละ  กินอะไรมากก็ไม่ได้  ลมมันขึ้น  อาหารไม่ย่อย  กระดูกตามข้อก็ไม่ดี  ความจำก็จำไม่ค่อยได้  สารพัดเลยละ   แถมยัง วัยทองอีก  - -"   เพราะฉะนั้น  ขอให้อดทนและนึกถึงบุญคุณของท่านที่ท่านดูแลเรานะ  ^ ^ จากคุณ : tripper 95 เขียนเมื่อ : 28 พ.ย. 54 21:05:11

ความคิดเห็นที่ 29 ถ้า คุณพ่อเป็นคนไม่เชื่อ ในเรื่องศาสนา ทำไมไม่ทำให้ท่านเชื่อล่ะ ลองหาหนังสือธรรมะ อ่าน ง่าย  ๆ มาให้ท่านอ่าน สิ แนะ นำหนังสือ สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ของ ดร สุทัสสา  อ่านสนุก เล่มนี้เป็นพื้นฐาน ให้คนที่ไม่เชื่อ อ่านแล้วจะเริ่มเชื่อ จากคุณ : กกก (-=abc=-) เขียนเมื่อ : 29 พ.ย. 54 06:35:35